Title: THE IMPACT OF FINANCIAL LITERACY ON ABM STUDENTS’ SAVING BEHAVIOR

Reference: https://www.studocu.com/ph/document/university-of-the-assumption/bachelor-of-science-
in-accountancy/the-impact-of-financial-literacy-on-students-saving-behavior/44339315

APA format: The Impact of Financial Literacy on Students Saving Behavior - THE IMPACT OF FINANCIAL
LITERACY ON - Studocu. (2019). Studocu. https://www.studocu.com/ph/document/university-of-the-
assumption/bachelor-of-science-in-accountancy/the-impact-of-financial-literacy-on-students-saving-
behavior/44339315

Isa sa mga pangunahing yunit ng lipunan ang pamilya (Wilson, 2013). Ngunit ano ang
mangyayari sa ekonomiya ng lipunan kung hindi sibilisado sa pananalapi ang pamilya? Natutunan ng
isang bata ang mga unang aral sa buhay mula sa pamilyang kinabibilangan niya. Kung tinuturuan ng mga
magulang ang batang ito ng batayang edukasyon sa pananalapi, dadalhin niya ito hanggang sa siya ay
maging adult. Sinasabi nina Mahdavi at Horton (2012) na may kaugnayan ang relasyong magulang at
kaalaman sa pananalapi; halimbawa, ang edukasyon ng ama ay may positibong kaugnayan sa kaalaman
sa pananalapi ng kanilang mga anak na babae. Ang mga pamilyang may kaalaman sa pananalapi ay
gumagawa ng mahinang mga desisyon na nakakaapekto hindi lamang sa mga magulang kundi pati na rin
sa kanilang mga anak at sa mga taong nakapaligid sa kanila (Gale, Levine, 2010).

Sa kabilang banda, sinabi ni Hsu (2011) na ang mga asawang babae ay nagpapataas ng antas ng
kanilang kaalaman sa pananalapi lalo na kapag ito ay naging kaugnay. Ayon kay Huang et al. (2013), ang
pananaliksik ay nagpapakita na ang 6% ng mga ina na may kaunting pang-unawa sa ekonomiya ay may
account, samantalang ang 22% ng mga ina na may malawakang pang-unawa sa ekonomiya ay may
nakaparehong savings account. Ang kaalaman sa pananalapi ay gumagamit ng isang paraan na katulad
sa loob-ng-pamamahay na setting kung saan ang mga asawa ay may mas mataas na antas ng edukasyon
sa pananalapi.

Gayunpaman, ang lumalaking kumplikasyon ng paligid ng pananalapi na kaugnay ng mga

suliranin sa ekonomiya ay nagpapakita ng pangangailangan na dapat ituring na pangnasyonal na
mahalaga ang kaalaman sa pananalapi upang ihanda ang mga pamilya sa mas magandang kinabukasan
sa ekonomiya (Gale, Levin, Condon, 2012). Kaugnay nito, tinatanggap nina Warschaeur at Sciglimpaglia
(2012) na ang mga benepisyo sa ekonomiya na natatanggap ng isang tao o pamilya sa pamamagitan ng
pagtatapos ng proseso ng planong pinansyal ay nahahati sa tatlong bahagi: pagtaas ng kita,
pagsasanggalang sa pagkawala, at pagpapantay sa pagkonsumo. Naniniwala ang mga mananaliksik na
ang pamamahala sa pananalapi ay dapat ituro sa mga tao sa mas maagang yugto ng kanilang buhay.

Ang mga kurikulum sa paaralan ay dapat magpatupad ng isang kurso sa kaalaman sa pananalapi
upang magkaroon ng kamalayan tungkol sa pamamahala ng pananalapi. Sinabi ni Panday (2009) na ang
kaalaman sa pananalapi ay nagbibigay ng malinaw na impormasyon upang suportahan ang mga tao sa
paggawa ng mga matalinong desisyon upang matugunan ang kanilang mga pangangailangan sa
pananalapi. Napakahalaga na itanim ang kaalaman sa pananalapi sa mga high school students dahil sila
ay may tendensiyang magtakda ng kanilang gawi sa pananalapi sa yugto na iyon at sa pamamagitan nito
ay pinapayagan silang lumikha ng isang mahusay na pananaw sa pamamahala ng pera bilang mga
nagtatrabahong adult (Dahlia et al., 2009).
 Bukod dito, sinasabi ni Marianne (2013) na ang mga programa sa edukasyon sa pananalapi ay
dapat ipatupad upang mapalawak ang kamalayan ng mga tao at hikayatin silang gumawa ng mas
matalinong mga desisyon sa pananalapi. Pinipilit nina Chen at Volpe (2002), na binanggit ni Nguyen
(2013), na may kinalaman ang edukasyon at karanasan sa kaalaman ng isang tao tungkol sa pananalapi.
Samantala, binibigyang-diin nina Lusardi at Tufano (2009) ang pangangailangan para sa impormasyon sa
kaalaman sa pananalapi na naaangkop at lubos na epektibo.

Bagaman maaaring may ilang indibidwal na mas gusto na mag-invest ng kaunting halaga lamang
sa edukasyon sa pananalapi, ang teorya ay nagpapahiwatig na ang pagpapalawak ng kaalaman sa
pananalapi para sa lahat sa maagang yugto ng buhay ay maaari pa ring maging panlipunan ideal,
halimbawa sa pamamagitan ng paghahangad sa mga high school students na kumuha ng isang kurso
tungkol sa pamamahala ng pananalapi. Ito ay dahil kahit ang pinakakaunti sa kaalaman sa pananalapi ay
hindi na mag-invest muli at mag-depreciate ang kanilang akumulasyon ng kaalaman, makakatanggap pa
rin sila ng mas malaking kita sa kanilang savings, na magreresulta sa isang malaking pagtaas ng
kabutihan. Halimbawa, ang pagbibigay ng kaunting impormasyon sa mga hindi gaanong nakakaalam
tungkol sa merkado ay nagpapataas sa kanilang kalagayan ng kaginhawaan ng 82% ng kanilang simula
pang yaman (Lusardi, Michaud, at Mitchell, 2011).

Bukod dito, malawakang pinagdedebatihan na ang saloobin ng mga tao tungkol sa mga serbisyo
at produkto sa pananalapi ay maaaring magbago sa pamamagitan ng kaalaman sa pananalapi (West,
2012). Gayunpaman, sa pagiging stable ng global na sistema ng pananalapi, dapat tandaan na hindi ito
tungkol lamang sa seguridad sa pagreretiro ng indibidwal (Lusardi at Mitchell, 2011). Gayundin,
bagaman may mga pagkakaiba, mas marami at mas maraming mga pag-aaral ang nagpapahiwatig ng
halaga ng kaalaman sa pananalapi at ang epektibong paglaki nito sa kaalaman sa pananalapi at isang
kapaki-pakinabang na pag-uugali sa pag-iipon (Huang et al., 2013; Lusardi et al., 2010; Sherraden et al.,
2011).

Ang kapaligiran ng pananalapi ng isang bansa ay maaari ring makaapekto sa antas ng kaalaman
sa pananalapi ng mga mamamayan nito. Tiniyak nina Tang at Chua (2009) sa isang pag-aaral ng
ekonomiya ng Malaysia na ang mataas na antas ng pag-iipon ay nagpapakita ng isang magandang
kalagayan ng ekonomiya. Idinagdag nila na ang pag-iipon ay isang direkta at sanhi ng pag-unlad ng
ekonomiya dahil sa epekto nito sa istraktura ng kapital. Kaya't ang mga patakaran na sumusuporta sa
pag-iipon ay dapat ipatupad. Kaya, ang mataas na mga rate ng pag-iipon ay nagpapakita ng kahalagahan
ng isang "nagpapalakas na ekonomiya" kaysa sa isang "palamigin na ekonomiya" (Tang, Chua, 2009).

Gayunpaman, isang pag-aaral tungkol sa kaalaman sa pananalapi ng mga Ghanaian ay

nagpapakita na ang dinamikong kalikasan ng kapaligiran ng pananalapi ng Ghana ay nagbibigay ng mas
maraming mga produkto sa pananalapi, ngunit ang karamihan sa mga Ghanaian ay hindi nakakakuha ng
access sa mga produktong ito dahil hindi sila lubos na impormado tungkol sa kaalaman sa pananalapi.
Halimbawa, sa taong 2011, tanging 16% lamang ng mga Ghanaian ang nag-ipon sa isang institusyon sa
pananalapi samantalang tanging 29 porsyento lamang ng mga adultong Ghanaian ang may bank account
(Jaising, 2013).

Kaugnay nito, maraming mga pag-aaral sa buong mundo para sa pagsukat ng kaalaman sa
pananalapi sa mga adulto ay nagpapakita na mas mayroong mga adulto na nagpapakita ng di-
adekwayadong antas ng kaalaman sa pananalapi. Gayunpaman, isang mahalagang bahagi ng mga pag-
aaral ay ang kasarian bilang isang pangunahing bahagi ng kaalaman sa pananalapi at naitala ang isang
patuloy na agwat sa kasarian (Hanna, Hill at Perdue, 2010).

Sa ugnayan nito, mayroon din mga malaking pagkakaiba-iba sa heograpikal na kaalaman sa

pananalapi; halimbawa, iniulat ni Fornero at Monticone (2011) ang malaking distribusyon ng kaalaman
sa pananalapi sa iba't ibang lugar sa Italya, tulad ng iniulat ni Beckmann (2013) para sa kaso ng Romania.
Pinalinaw ni Keynes (1936) na ang pag-iipon ay ang labis na halaga ng kita kumpara sa ginugol
pagkatapos ng konsumo. Ayon sa Maps World of Finance, ang pag-uugali ng pag-iipon ay tinukoy bilang
isang kaalaman sa kung paano nag-iipon ang mga tao sa isang bansa upang makita ang kalagayan ng
ekonomiya ng bansa na iyon.
Title: FINANCIAL LITERACY AND FINANCIAL BEHAVIOR AMONG UNIVERSITY STUDENTS

Reference: https://www.balas.org/resources/Documents/2020%20Conference%20Files/Proceedings
%202020/Paper%20104.pdf

Sa pagsisimula ng kanilang buhay bilang mag-aaral sa unibersidad, karamihan sa mga kabataan

ay simula nang mamahala ng kanilang sariling pera sa iba't ibang paraan (Bidwell, 2015), maging ito man
sa pamamagitan ng mga pondo para sa pinansyal na tulong tulad ng Pell Grant, sa pamamagitan ng mga
pautang para sa mga estudyante, sa kanilang trabaho, o kahit sa pamamagitan ng paggamit ng credit
card. Kahit saan man galing ang pangunahing pinagkukunan ng kita upang bayaran ang matrikula,
tuluyan, at iba pang gastos kaugnay ng kanilang pag-aaral sa unibersidad, mahalaga na tanungin kung
ang mga estudyante ay wastong namamahala ng kanilang pera at kung sa totoo lang ay mayroon silang
kaalaman sa mga batayang aspeto ng pananalapi.

Ang mga pag-aaral sa pananalapi na isinagawa sa Estados Unidos at iba pang mga bansa ay
nagpapakita na ang karamihan sa mga estudyante ay kulang sa kinakailangang kaalaman o kasanayan sa
mga batayang aspeto ng personal na pananalapi, tulad ng paghahanda ng badyet, pamamahala ng credit
card, at iba pa (Chen & Volpe, 1998; Eitel & Martin, 2009; Lusardi, Mitchell & Curto, 2010; Laborde,
Mottner & Whalley, 2013; Ergün, 2018). Halimbawa, sinasabi nina Chen & Volpe (1998) na ang
mababang antas ng kaalaman sa pananalapi ng mga estudyante sa unibersidad ay magiging hadlang sa
kanila upang makapagdesisyon nang maalam. Bagaman hindi nakatuon sa mga estudyante sa
unibersidad, natuklasan nina Lusardi, Mitchell, & Curto (2010) na ang mga kabataan ay may mababang
antas ng kaalaman sa mga batayang konsepto ng pananalapi. Tanging 27% lamang ng mga kabataan sa
survey ang tamang sumagot sa tatlong tanong na sumasaklaw sa mga paksa tulad ng interes, inflation, at
risk diversification. Ang karamihan (80%) ay tamang sumagot sa tanong tungkol sa mga interes, na
nagpapahiwatig ng kaalaman sa pananalapi. Sa tanong tungkol sa inflation, 54% lamang ang tamang
sumagot, samantalang sa tanong tungkol sa risk diversification, tanging 47% lamang ang tamang
sumagot, isang pangunahing elemento sa paggawa ng maalam na mga desisyon sa pamumuhunan.

Pinapakita ng pananaliksik na kailangan ng mga indibidwal na magkaroon ng sapat na antas ng

kaalaman sa pananalapi pati na rin ng magandang asal sa pananalapi (Hilgert, Hogarth & Beverley, 2003;
Mien and Thao, 2015). Ang magandang asal sa pananalapi ay maaaring umabot mula sa pag-iisip nang
maingat bago bumili ng produkto at pagbabayad ng utang sa tamang panahon, hanggang sa pagtatatag
ng plano upang maabot ang personal na mga layunin (Valencia & Valenzuela, 2017). Kaya't maaari
nating sabihin na ang pagpapakita ng positibong asal sa pananalapi ay intrinsikong kaugnay sa paggawa
ng mabubuting desisyon. Ito ay mahalaga dahil ang paggawa ng mabuting desisyon sa pananalapi ay
nakakatulong sa paglago ng kayamanan, pag-iwas o pagbawas sa pagkakautang, at pangangalaga laban
sa anumang negatibong resulta (Grohmann & Menkhoff, 2015). Ibig sabihin, ang ekonomikong
kaginhawaan ng mga tao ay nakasalalay sa kung paano sila kumikilos sa pananalapi sa maikli,
katamtaman, at mahabang panahon. Kaya't, sa abot ng makakaya ng mga estudyante na magkaroon ng
higit pang kaalaman sa pananalapi, mas marami silang oportunidad na magdesisyon nang mabuti sa
pananalapi (Herawati et al., 2018).
 Napatunayan ng mga umiiral na pananaliksik na ang isang mahusay na edukasyon sa personal na
pananalapi ay maaaring makatulong sa paglago ng ekonomiya ng isang bansa pati na rin sa pagpapanatili
ng kaligtasan ng sektor ng pananalapi (Lusardi & Mitchell, 2014; Sundarasen et al., 2016). Ang
pagkakaroon ng sapat na kasanayan sa pamamahala ng pera ay nagbibigay daan sa mga estudyante
upang maging responsable sa kanilang mga desisyon at itaguyod ang mas mahusay na kaginhawaan
habang nakakamit ang mas mahusay na antas ng pamumuhay (Hussain & Sajjad, 2016). Mahalagang
banggitin na ang sapat na antas ng kaalaman sa pananalapi ay nagpapabawas sa stress sa pananalapi na
kinakaharap ng mga indibidwal, kabilang ang mga estudyante sa unibersidad (Taft, Hosein, Mehrizi, and
Roshan, 2013; Heckman, Lim and Montalto, 2014).