Eugeniusz Felicjan Kwiatkowski (ur. 30 grudnia 1888 w Krakowie, zm.

22 sierpnia 1974 ) Minister

przemysłu i handlu II Rzeczypospolitej, minister skarbu, wicepremier. W czasie
I wojny światowej był żołnierzem Legionów Polskich. Od 1921 r. wykładał na
Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Karierę polityczną rozpocz ął po
przewrocie majowym. W 1926 r. otrzymał stanowisko ministra przemysłu i handlu
w rządzie Kazimierza Bartla. Rozbudował port w Gdyni.
Eugeniusz Kwiatkowski był autorem koncepcji handlu morskiego. Przyczynił si ę do
znacznego rozwoju polskiego przemysłu chemicznego. Wpłynął na umocnienie
niezależności gospodarczej Polski. W latach 1935-1939 był wicepremierem
i ministrem skarbu. W 1939 r. wraz z rządem opuścił Polskę. Był obrońcą praw
Polski do Górnego Śląska. Po wojnie mieszkał w Krakowie. Pracował jako
wykładowca uniwersytecki i zajmował się działalnością naukową. Jego popiersie
znajduje się w ogrodach Łazienek Królewskich.
Dzieci ń stwo i nauka Eugeniusz Kwiatkowski przyszedł na świat w Krakowie
30 grudnia 1888 r. Wkrótce rodzina Kwiatkowskich zamieszkała
w Czernichowcach koło Zbaraża (obecnie Ukraina). Naukę po szkole powszechnej
kontynuował w Gimnazjum we Lwowie, skąd po śmierci ojca, z inicjatywy matki,
przeniesiony został do prywatnego gimnazjum w Bąkowicach pod Chyrowem.
W 1907 r. otrzymał świadectwo dojrzałości z wyróżnieniem. Pierwszy rok studiów
spędził na Wydziale Chemii Politechniki Lwowskiej, na dalsze studia wyjechał do
Monachium. Dyplom inżyniera chemii uzyskał w 1912 r. W czasach studenckich
aktywnie działał na rzecz Polskich Drużyn Strzeleckich oraz organizacji
niepodległościowych "Zet" i "Zarzewie". W 1913 r. ożenił się z Leokadią Glazer
i przeprowadził się do Lublina, gdzie pracował jako wicedyrektor prywatnej
gazowni.

Wojenne losy Kwiatkowskiego

W czasie I wojny światowej Eugeniusz Kwiatkowski walczył w oddziałach
Legionów Polskich oraz współpracował z Polską Organizacją Wojskową. W 1919 r.
otrzymał posadę w Ministerstwie Robót Publicznych, gdzie opracował plan
modernizacji przemysłu chemicznego za pomocą krajowych surowców: gazu
ziemnego, węgla i ropy naftowej. W czasie wojny polsko-bolszewickiej w 1920 r.
Kwiatkowski był pracownikiem oddziału chemicznego Głównego Urz ędu
Zaopatrzenia Armii przy Ministerstwie Spraw Wojskowych. W 1921 r. rozpoczął
pracę jako wykładowca na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Dwa
lata później zaczął pełnić funkcję dyrektora technicznego Państwowej Fabryki
Związków Azotowych w Chorzowie.
Kariera i polityka
Kariera polityczna Eugeniusza Kwiatkowskiego zaczęła się w 1926 r., kiedy na
wniosek prezydenta Mościckiego otrzymał nominację na ministra skarbu
i wicepremiera do spraw gospodarczych. Minister Kwiatkowski był pomysłodawcą
budowy portu w Gdyni. Z jego inicjatywy powstała również fabryka związków
azotowych w podtarnowskich Mościcach. Cały czas podkreślał znaczącą rolę
rozwoju handlu morskiego oraz powstania Dalekomorskiej Floty Rybackiej.

W latach 1931-1935 Kwiatkowski był dyrektorem Państwowych Fabryk Zwi ązków

Azotowych w Chorzowie i Mościcach. Zrezygnował ze stanowiska dla teki
wicepremiera i ministra handlu, którą objął w 1935 r. W tym czasie wspierał
utworzenie Centralnego Okręgu Przemysłowego oraz modernizację obronno ści
i przemysłu. Podczas II wojny światowej Kwiatkowski był internowany
w Rumunii. Powrócił do kraju po wojnie i przyjął posadę kierownika Delegatury
Rządu ds. Odbudowy Wybrzeża oraz przewodniczącego Komisji Planu Rozbudowy
Trójmiasta. W latach 1947-1952 był posłem na Sejm Ustawodawczy, jednak
odsunięto go od działalności politycznej z powodu konfliktu z władzami
komunistycznymi.

Przez resztę życia Kwiatkowski mieszkał w Krakowie, gdzie zajmował się

działalnością naukową. Był wykładowcą, pisał artykuły do czasopism fachowych
i należał do wielu towarzystw naukowych.

Uroczystości pogrzebowe zmarłego 22 sierpnia 1974 r. Eugeniusza

Kwiatkowskiego odbyły się 28 sierpnia na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Przewodniczył im kardynał Karol Wojtyła.