TIMUN EMAS

Ing sawijining zaman, ing desa cedhak alas, urip Mbok Sri lan bojone. Wis pirang-pirang
taun kaluarga iku during nduwe anak. Saben dinane, Mbok Sri lan bojone ndonga marang Gusti
kareben diparingi putra. Sawijining dina, Buto ijo krungu dongane Mbok Sri lan bojone mau.

Mbok Sri lan Bojone : Duh Gusti, paringana putra, kita sampun ngentosi dangu kangge
nggadhahi putra.

Buto Ijo : Hahahahaha, he kuwe manungsa, aku ngerti yen kuwe kepengen
nduwe anak, aku bisa menehi kuwe anak. Rene kuwe metu a

Mbok Sri lan Bojone : (padha metu marani Buto Ijo) Apa iya tenan kuwe bisa menehi kita
putra? Piye carane?

Buto Ijo : Hahahaha iku perkara gampang kanggo ku. Nanging ana syarate

Bapak : Apa syarat sing kudu tak lakoni? Aku bakal nglakoni apa bae kanggo
bisa nduweni anak

Buto Ijo : Syarate yen anakmu kuwi wis nginjak dewasa, kuwe kudu menehke
bocah kuwi mau marang aku maneh kanggo tak pangan. Hahahahaha…
Piye?

Bapak : Piye iki Bu?

Ibu : Piye ya Pak, tapi wis arep piye maneh, wis angger rak apa-apa, ngko
mesti ana dalane saka Gusti

Bapak : Ya wis Bu

Buto Ijo : Heh, piye? Suwi tenan trimo ngrembug ngono tok. Iki ora
musyawarah desa

Bapak : Iya wis, kita gelem nrima syaratmu (gemeteran)

Buta Ijo : Yaw is iki wiji timun tanduren ning kebonmu. Ngko nek wis thukul
woh e pecahen (menehke wiji timun)

Bapak : Ya matur nuwun ya (nampa wiji timun)

Sabubare kuwi banjur Bapak lan Ibu nandur wiji timun mau. Dina sesuke, Ibu nemuake yen wit
timun kuwi wis thukul lan ana wohe.
Ibu : Pak, Bapak, iki lho wit timune wis thukul, kok cepet temen ya Pak, ayo
dibuka who e ana apa ing jerone.

Bapak : Ya Bu (mbukak woh timun). Bu coba deleng a, iki ana bayi ning jerone
(kaget)

Ibu : (ngangkat bayi) Eh lhadalah pak, kita nduwe anak pak, anak iki pak,
anak wedok ayu tenan kaya ibu e. Dijenengi Timun Emas bae pak,
amarga metune saka timun kang warnane emas to pak.

Bapak : Ya Bu, aku sarujuk

Sakwise 17 taun, Timun Emas wis dewasa.

Ibu : Aduh piye iki apa si Buta Ijo isih kelingan janjiku ya? (katon bingung)

Timun Emas : Wonten napa ta Bu, kok panjenengan tansah bingung ngoten?

Ibu : Ora ana apa-apa nduk

Timun Emas : Nggih sampun Bu, kula badhe resik – resik rumiyin

Ibu : Ya wis nduk. Ibu ya arep lunga menyang alas golek kayu gegenen

Timun Emas : Nggih Bu, atos – atos nggih

Banjur si Ibu metu saka omah lunga menyang alas. Ing dalan Ibu ketemu karo tanggane.

Tanggane : Eh Bu, badhe tindak pundi kok kadose panjenengan kemrungsu

ngoten ?

Ibu : Niki lho Bu, kula badhe kesah wonten alas. Kula niku nembe bingung

Tanggane : Lho wonten punapa Bu ? Kadose panjenengan sampun tentrem

kagungan putrid ayu kang bekti kaliyan tiyang sepuh

Ibu : Lha nggih niku bu perkawisipun. Panjenengan mangertos piyambak

mbok menawi Timun Emas niku kan peparingan saking Buto Ijo.
Rumiyin kula gadhah janji kaliyan Buto Ijo, yen menawi Timun Emas
sampun dewasa kula kedhah maringake Timun Emas datheng Buto Ijo
malih

Tanggane : Walah, pripun nggih Bu. Ngeten kemawon cobi panjenengan tindak
wonten griyanipun pertapa ingkang sekti wonten ing pinggir alas.
Menawi piyambakipun saget maringi pitulungan
Ibu : Ohh nggih sampun Bu, matur nuwun. Mangga kula rumiyin nggih Bu.

Tanggane : Nggih Bu, sami – sami

Ibu : apa iki ya omahe pertapa sekti iku kang dikandakake mau? Kula
nuwun…

Pertapa : Nggih sekedap, wonten napa nggih?

Ibu : Nuwun sewu, menapa leres niki griyanipun pertapa sekti?

Pertapa : Nggih leres, punapa wonten ingkang saged kula biyantu?

Ibu : Kula niki badhe nyuwun pitulungan. Putri kula niku badhe di pundhut
Buto Ijo. Kados pripun punika?

Pertapa : Ooo ngono, yawis enteni sedhiluk. Dak jupuke jimat.

Ibu : Nggih Bu,

Pertapa : Iki ono 4 jimat sing kudu kok wenehke anakmu kanggo nyelametake
awake saka oyakane Buto Ijo. Iki kudu diuncalke siji-siji kanthi urut.
Wiji timun, dom, uyah, banjur terasi.

Ibu : Nggih Bu, matur nuwun. Kula pareng rumiyin.

Pertapa : Nggih Bu, sami – sami

Ibu banjur bali dumadakan Ibu ngeti Buto Ijo wis ngamuk-ngamuk ing ngarep omah.

Buto Ijo : Hahahaha saiki wis tekan titi wancine. He cah ayu,, neng ndi kuwe?
Kene moro menyang aku, aku arep nggondhol kuwe

Ibu : Ojo Buto Ijo, ojo gondhol anakku.

Buto Ijo : Ora bisa. Cepet gawa mrene anakmu. Kuwe wis janji marang awakku.
Cepet!!

Ibu : ya wis nek ngono tak undange dhisik ya, tak kongkone macak sing
ayu, ben kuwe seneng

Buto Ijo : Hahahaha cah wedok ayu, yoyo cepet yo!

Ibu mlebu ning omah lan nemoni Timun Emas

Ibu : Nduk, kuwi ning njaba ana Buto Ijo, deweke arep mangan awakmu,
nanging kuwe ora usah wedi, iki wis tak gawakke jimat.

Timun Emas : Lho, lha pripun Bu? Kula ajrih Bu. (nangis)

Ibu : Wis ora apa-apa. Mlayu a sing kebat, mengko yen Buto Ijo wis arep
nyedhak kuwe, uncalna jimat iki siji-siji, sing kapisan wiji timun, banjur
dom, banjur uyah, pungkasane terasi. Wis kana, Ibu mung bisa
ndongaake kuwe nduk.

Timun Emas : Nggih kula nyuwun pangestunipun, supados kula saget selamet saking
oyakane Buto Ijo.

Ibu : Ya wis nduk, ndang mlayu a metu lawang mburi ben Buto Ijo ora reti.

Buto Ijo : Heh, kuwe Timun Emas ojo mlayu kuwe!!

Timun Emas mlayu banter, nanging amarga langkahe buto Ijo amba dadi deweke wes ameh iso
nyekel Timun Emas.

Buto Ijo : Hayo cah ayu kuwe arep ning ndi, ojo mlayu santé bae, alon-alon bae

Timus Emas : Moh!! Aku ameh mlayu, aku moh mbok gondhol kok.

Buto Ijo : Hayo arep mlayu neng ndi kuwe ? Aku wes arep iso nyekel kuwe lho.

Timun Emas : Aduuuuh biyung aku wedi tenan, iki piye yo… Oh iyo aku duwe jimat
sing diparingi ibu. Hihhh, iki kuwe tak uncali wiji timun.

Buto Ijo : Waaah enak tenan iki timune seger-seger, mandeg sek ah leren sisan
mangani timun-timun iki.

Timun Emas : Mumpung Buto Ijo lagi mangan aku tak mlayu ngadoh ben ora
kecekel Buto Ijo.

Buto Ijo : Waduh iyo aku lali nek lagi ngoyak Timun Emas. Ngoyak neh ah.

Timun Emas : Aduh piye iki kok Buto Ijo wes arep nyedak neh. Iki kuwe genti tak
uncali dom.

Buto Ijo : Heh cah cilik opo mau sing mbo uncalke kok dadi wit pring semene
akehe, awakku loro kabeh ameh liwat ora kamot dalane sesek.

Timun Emas : Sukur kuwe… Lho kok Buto Ijo wes iso nututi aku meneh, aduuh
parah ik. Wes iki tak uncali uyah kuwe.
Buto Ijo : Alah trima segara sak jangkahanku bae iso tak lewati. Apa meneh
jimatmu sing arep mbok uncalke ? Aku ora wedi.

Timun Emas : Wah jimatku kari siji. Wes iki sing pungkasan tak uncalke trasi.

Buto Ijo : Alah trima lendhut (nyemplung ning lendhutan).. Tulung tulung aku
kelelep ora iso mentas. Tuluuung tuluuunggg … (mati)

Timun Emas : Wah maturnuwun Gusti kula saged slamet saking oyakane Buto Ijo.
Aku arep muleh omah saiki nek ngono.

Timun Emas : Ibuuu Bapaaaak kula slamet saking Buto Ijo.

Bapak-Ibu : Maturnuwun Gusti kula saged slamet saking bebaya.

Saklajengipun kaluwarga punika urip tentrem lan bagyo.

TIMUN EMAS