Yağmurlu ve puslu bir gün evden yeni çıkmış kafeye doğru gidiyordum sanki

birşeylerin ters gideceğini önceden sezmiş olmalıyım ki akşamdan beri bütün işler hep ters
gider oldu o gece ne yaşandı ise birşeyler hep ters gider oldu benim hayatımda sanki hep ters
gidecekmiş gibi bir hava var dışarıda ben kendi yolunda kafesine doğru giden sade bir
insanım bu yağmurda neyin nesi belkide biraz soğuk sadece hava ben evham yapıyorum
Melek dedim kendi kendime ne oluyor dedim ama cevapları kendinde bile olmayan sorularım
vardı yalan yanlış yazılmış ama doğrusu hep kendinde değilde bir başkasında saklı olan
sadece hayatı izliyorum sadece hayatı kendi içinde yalan olan hayatı izliyorum bir gerçek var
oda geçmişin acı dolu karanlıgıdır sırlarla dolu olan bir amaç bir hedef uğruna gidilen ben
geçmişimde her ne yaşadı isem bundan altı sene önce bebekte bir parkta gördüğüm o
cinayetin yaşandığı gün olan oldu belki de

Ogün benim başıma gelmeyen kalmadı belkide o kara gün benim bitmeyen açım oldu acı
dolu yıllarım oldu herkes kendi hikayesinde bir başka karaktere bürünmüştü kimisi akilsiz
birisi kimisi ise kötü birisi olmuştu belki de benim bu hikayemde Ümitin yeri ayrıydı yaşamak
adına bana olan iyiliği adına onu çok seviyordum elimde şemsiye aracıma doğru ilerliyorum
belkide kendi geçmişimi düşünüyorum yalan olan aşkın sahte sevginisine ağlayan insanlar
gibi oluyorum kendimi hep sende görüyorum hayat bana belki de sen acı oluyorsun aracın
hemen yanına geldiğimde sağıma soluma bakınız verdim birşeyler olacak gibi bir his vardı
kalbimde sanki o şarkı çalacak gibiydi cansudan belki de ben aça bilirdim o malum şarkıyı...
Her hikaye kendini saklar bir başka hikayede özetle sen acına yanarsın açında Bir
başkasına yanar ben insanlığa acılarıma iyiliği öğretemedim sen kendini bil o bana yeter
aracıma biner binmez o şarkıyı acı verdim encok tan dinlerim ama arada değişik şarkılarda
eşlik ederdim cansudan his dinlemeye severdim ben hikayelerin acı dolu sonuyum yada
başlangıcıyım benim hikayem anlatmaya yüz tutmuş benim hikayem sana acı dolu sitem
olmuş Aracı çalıştırdım hemen yola koyuldum bi yarım saat yolum vardı ataşehirden
yeniköye geçecektim kafem oradaydı Azra adında bir patronum ve Sevcan adında güzelleri
kızı vardı Sevcan aynı zamanda senaryo yazmayı seven birisiydi yeri geldiğinde ise roman
yazıyordu kendi hikayesi olan Saklı kalan geçmişin izleri onun hayatının Bir dönüm
noktasıdır herkesin hikayesi kendi içinde yaşadıkları kadardır derdi...
Bende herkiyade acı dolu olduğum için ümit gibi pozitif olamıyordum eskiler hep
derdi inandıkca insan kendine başarırdı birşeyler belki de inanmaktı hayatı anlamak zaman acı
olmadıkça bende acı olmazdım olamazdım bir ömre sığan hayatlar silsilesiydim ben belki de
yol boyunca düşünmek istedim hep kendimi bana acı olan Bir kötülük grubu vardı Nesfa
adında Kurucusu ise Kübra adında bir kadındı benim hikayemde acı dolu sırlarla vardı kendisi
öldür içindeki seni nefretini kus bir gün daha derdi hep belkide kötülüğü o aşılıyordu
insanlara zaman zaman ben ne zaman seni bilsemde sen beni bilemezdin sonra gelen acı
oldun benim hikayeme ben onca zaman seni bildim seni gördüm seni anladım ama sen beni
bilmedin beni anlamadın oysa yalana dolana sirayet edende sendin ben degildim ben nezaman
büyüdüm ise sende ozaman icindeki nefreti kusu verdin benim hikayemde sen hep acılarla
vardın var olacaktın beni anlamadın anlamak istemedin belki de hep kendini bildin kendini
gördün oysa hayat hep güzeldi sen geldin hayatıma kötü oldu benim hikayem hep ben
Kübarayı nezaman tanıdı isem hayatım hep kötü gider oldu belkide sevemedim şu zalim
hayatı sevmedigim gibi seni müzikle beraber gidiyordum gazeteden tanıdıgım bir arkadaşım
arıyordu Meltem efendim diyerek telefonu acı verdim kötü bir ses tonu ile birşeyler
söylüyordu bana...
-Efendim Meltem Ne oldu kötü birşey mi var...
-Melek acil gelmen lazım kaza yaptım acil...
-Ne kazası canım benim ne kazası neredesin...
-Sarıyerdeyim acil konum atıyorum...
Her sesin tonu acı olmuyordu bazende deli eden cinsten oluyordu insanı ben her calan
telefonda önce bir irkiliyordum sonrasında ise derin bir nefes alıyordum benim hikayem gibi
acı dolu insanlar vardı Seda adında mutsuz ama hayatı iyi giden bir kadınla tanışmıştım
kafede o kadının hikayesi bulgaristana kadar uzanıyordu belki de hep acı dolu insanlar benim
ortak payidar noktam oluyordu sensiz gecen acılar gibiydim kaybeyttigim kardeşim Ayşeyi
arıyordum ama bulamıyordum Ümitle telefonda yıllar önce bu mevzuyu konuşurken aklıma
hep nerede oldugu geliyordu ama bulamıyordum cünkü kendisi hep benden uzaklarda bir
yerlerdeydi benim kardeşim belki de düşmanlarımla ortak iş yapıyordu yada onlar tarafından
alı konulmuştu...
Telefona konum geldi gelmesine ama uzaktı bana gidecektim Melteme ne oldu diye
annesi Güldende arıyordu kızına ulaşamadıgından ötürü olsa gerek ben hemen onun
telefonunu acı verdim sakinleşmesini söyledim ama nafile o sakinleşmiyordu belki de kızına
ulaşamadıgı icin endişe duyuyordu korku ile birşeylerin olacagını düşünüyordu takıntılı birisi
oldugu icinde evham yapa biliyordu kızı icin her nekadar acı olsada yaşam bize umut dolu
günler en yakınımızdadır bir telefon kadarda yakındır bilirim bana bu zor günlerin umut dolu
saatleri ben kazanın oldugu yere dogru ilerliyordum aracımla bana hep günler acı olmuştu
biliyordum anlaya biliyordumda beni düşürdün elin diline dillerine ben ne ederim
bilemiyorum belki de kendimi kandırıyorum zaman zaman birşeyler gibi birşeyleri anlatır
gibi...
-Gülden anne bir sorun yok sakin olasın...
-Melek Melteme ne oldu ona ulaşamıyorum...
-Kötü birşey yok merak etmeyesin Gülden anne...
Hayatıma giren en güzel insanlardandı Meltem yılların dostlugu vardı var olan bu
dostluk yıllara evrilmişti yıllar belki de acı dolu yıllardı sonsuz olan acılardı sevdalar degili
bana göre hayat yalan dolan bir hikayeden ibaretti ben hep gercek sandım bazı şeyleri bazı
sonları onlar gibi sandım olanı biteni belkide herkez öyle degildi ama ben hep öyle sandım
durdum yol boyunca bir cok şeyi düşündüm durdum belkide gecmişimi düşündüm gelecege
dair umutla baktıgım günlerimi düşündüm durdum Meltemin hayatımdaki yeri bir başkaydı
belki de annesi Gülden hanımında yeri ayrıydı ben onca olandan sonra birşeyleri düşündüm
durdum belki de hayatımın son günlerini düşündüm beni hayattan sogutan onca şey vardı
bildiginiz Kübra vardı ondan başka şeylerde vardı kişilerde vardı bir hikayede adım geci verdi
olmaz dedim ama olu verdi bir amacın yoktu belkide acılarla doluydu bütün yaşanmışlıklar
bir hikayede buluruz kendimizi kendimiz olurmuyuz onuda bilmiyoruz maskelerin arkasında
gizli saklı yüzleriniz masalanızda inandıgınız hikayeler gibisiniz yada kişiler gibisiniz...
Cok şey var cok şey acı oldugu kadar güzel olan cok şey var amasız gidilen belki de
bizi bizden alan onca şey var onca şeyler var bir amac ugruna yaşıyoruz biz ama ne olur ne
olmaz bilemiyoruz ben onca yolu bir kaza ugruna degil bir dostluk yılların verdigi sevgi
ugruna gidiyordum benim hikayemde bazı şeylerin yeri asla dolmazdı dolamazdı olmadı
dedim olmadı kendime yarına ağladım yarına özlem duydum duyar oldum kacıp gidiyorum
kacıp gidesim geliyor ben her hikayenin kötü yanıyım kötü sonuyum bilemezsin bilmezsin
benim hikayemi hikayelerimi birşeyler acılarla dostluga evrile bilirdi Ümit gibi ümitsizlik gibi
kacıyorum bazen zaman zaman kendimden kendi hikayemden birşeyler oluyor olacak gibi
görüyorum kötü sonlar gibi istanbulun bu kötü yolları yüzünden artık kendimden nefret eder
oldum oluyordum nezaman düşlerine dalsam hayatın hep acı oluyordu günler...
Bir aşk masalı gibi yaşadım seni hayat ama yeri geldinde acılarınıda sineye ceker
oldum benim adım Melek düştügüm yerden kendi başıma kalmasınıda bilirim kendi masalımı
yeniden yazmayıda bilirim ben adım gibiyimdir güclüyümdür neleri nerede yapacagımı cok
iyi bilirim anladıkca bazı şeyleri o şeyler bana güzel gelmiyor gelmeyecekte biliyorum bir son
aslında benim hikayem kötü bir son anlamak zor anlata bilmek dahada zor birşeyler olsun
diye bekleme belkide olmadan göcüp gidersin her kadın aslında kendi masalının kurbanıdır o
masal başkalarının hikayesi olmaya bilir ama senin icin kötü bir son ola bilir bir hiçlik abidesi
oluyorum zaman zaman ama o zamana nezaman yenik düşmem desemde hep yenik düşerim
benim babam emekli bir polis memuru ne cok şey görmüş bir bilseniz anlamak istemezsiniz
olanı biteni benim kafede gecen zamandan ötürü pek fazla şey yapmaya vaktim olmuyor ara
sıra sosyal medyada paylaşımlar yapıyorum Melekle zamanın tanını cıkarın diyorum kendimi
avutmak icin ama olmuyor olmayacakta...
Bir deli düş misali kendimi kandırıyorum acılarla dolu hikayelere evriliyorum öldür
icimdeki acı dolu seni öldür yarına umutla bakan seni beni masallarına inandır yalan olan
hayatının ben belki kendim o hikayelerde bulurum yalan olan bu yol bitmek bilmeyecek
biliyorum Meltemin başı darda düşenin dostu olacak biliyorum oda ben olacagım onun icin
gidiyorum onun icin varım o hikayelerde kendimi buluyorum kendim oluyorum zaman oluyor
ölüp gidiyorum sensizlikten sensiz yaşlanmaktan bir dünya hikayesinde kendimi buluyorum
yolun bir kısmı bitmiş diger kısmına geciyordum ama köprünün o lanet trafigi beni benden
almaktaydı bitmek bilmiyordu Melek dedim sakin ol dedim ama nafile fayda bile etmedi
etmeyecekte bir cok hayat gördüm bir cok hikaye yaşadım zaman zaman davetlere iventlere
gidi verdim cok insan gördüm Kübra ve Burce gibi az insan gördüm görü verdim onlar
tehlikeli belki de az cok insan vardı onların kötülügü hayatımızıda etkiliyordu Kübra zaman
zaman beni hayattan sogutuyordu ama onunlada baş ede biliyordum neticede zor birisi oldugu
kadarda inadı olan birisiydi onu yene bilirdik azim herşeyi hallederdi şu hayatta azimli
olursan kazanırsın babamın bir sözü vardı kötüler iyiligi inandıkları degere saygısızlık olarak
görürler derdi kötü kendini iyi bilirdi ama onlar icin ateş en güzel azaptı inandıkları masallara
kana bilmek icin elinden...
 Ne geliyorsa yaparlardı bilsem ki bazı şeyler degişecek ama olmuyor
olmayacak benim inandıgım masallar başkaları tarafınfan insafsızca yazılmıştı ben kadere
feryad etmezdim ama insanların bazılrınada iyi şeyler diyemezdim merhamet duygusu
olmayan insan en acımasız insandır derdi babam herzaman hep haklı cıkardı benide kendi gibi
güzel anılarla yetiştirmişti birşeyler olsun olu versin kandırma kendini kandırma bir başkasını
onca olan belkide senin icin vardı var olacaktı sen sadece kendini bildin kendini gördün öldür
icindeki o kötü nefretini o nefret senin en büyük düşmanındır bilirsin anca kendimi yene
bilirsem başara bilirdim öldürdüm sandım ama öldüremedim icimdeki seni ben ki acılarla
boguşurken sen gülersen olurmu...
Olmaz olamaz bana getirin ablamı kardeşimi abimi amcamı annemi babamı bir benmi
kaldım yalnız bir başına neden ağlarım neden yüzüm gülmez benim herkez sırtından mı vurur
beni onuda anlamadım gitti bana masal olarak gelir bazı şeyler ama bazende o masal kendimi
başka bir karakter olarak görmek isterim bir dert bin ah misali kazanmalı insan ne olursa
olsun hayatta kaybedecek cok şey varken kazanmalı beni öldüre bilirsiniz ama beni
yenemezsiniz sadece yendiginizi sanırsınız cünkü hayat bitti yerde yeniden başlar bir bodrum
sayilinde bir balıkcı kasabasında yada bir sahil kenarında bir cok şey söylene bilir yazılıp
cizile bilir oturup kendi hayatımı yazmak istiyorum Sevcan gibi ama olmuyor olmayacak
deniyorum ama olamıyor her vazgeciş bir kaybediştir sonlarına dogru hayatın öldürüyorlar
ölmeden önce insanı o insanki öldükce yeniden dirilyor başka bir bedende başka bir ruhta
hayata yeniden merhaba diyor...
Mutsuz insanlar kaidesi hayat acımasızca vuruyor sözlerini yüzüme kacıp gidecegim
vakit öldürüyor beni kendi agına düşüyor beni ama olmuyor kacıp kurtula biliyorum bu sefer
onun istedigi bir mezar taşına yazılan ve son bulan hayat hikayesi olmak istemiyorum
yaşamak istiyorum daha cok gün görüp gecirmek istiyorum mazi eski bir yara olsun
istemiyorum sitemim sana degil hayat beni sırtımdan vuranlara vuracak olanlara düştügüm
yerde yüzüme bakıp gülenlere gülecek olanlara o gülenlerin aklının ucuna takılanlara birşey
var bildigim yada bildigimi sandıgım ama bilemedigim umutsuz bir düş gördügü benim
amacım belli amaclarım belli hedef bildigim hikayem sensin benim seninle bsşlayan
sonlarada hikayelere de varım ben beni anlamalısın ama sonucu görmemelisin beni uyandır
bu hikayelerden o hikayerlerde sen olmak istemem isteyemem cünkü sen olursam saklı kalan
gecmişim gün yüzüne cıkar cıkacaktır belki hayat sensiz cekilmiyor cekilmeyecekte sonu
olmayan bir yoluz yolsucu olmayan hayat giyiz belki de sensiz cekilemiyor hayat acı dolu
olsada cekilemiyor benim yolumun bir kısmı daha gidi vermişti bunu anlamıştım benim acı
dolu yıllarım vardı yıllarım var olacaktı sonu olmayan hikayelerde hep kendimi buluyordum
oralardada Melek olarak degil acı olarak var oluyordum sevmeyin beni seveyin acılarıma
ortak olmayın istiyorum sonsuz bir düşüm ben hemde acı dolu bir düşüm konarım zamansız
acı dolu günlere yada yıllara beni güzel düşlerde hatırlayın sevdiklerim benim hikayemde
güzelliklere yer yok biliyorum acılarla Yaşıyorum ama kendimi bulamıyorum o hikayelerde
derin bir acı icinde kaldım biliyorum ama nekadar yol bilmiyorum sevemedim senin gibilerini
bazende sevmek icin deniyorum ama olmuyor bana senin acılarından başka şeyler gerek ben
hergün ölüyordum öldürülüyordum yolun sonuna gelir gibiydim önüme kıran herifin teki
olmasaydı beni onca zaman sonra korkutan tek insandı kendisi kendimi o an bir sorguda
hissedi verdim amacım belliydi Melteme gide bilmek ama zor oluyordu aklıma beş sene önce
amcamın anlattıgı eski zaman hikayeleri geliyordu o hikayeler hayat dersi niteligindeydi bana
ama nezaman ders alırdım onu bilmiyorum calan telefona bakınmak bile istemedim ama
arayan Meltem sanıyordum ama Ümitti birşeyler söylemek istiyordu bana...
-Melek neredesin ulaşamadım sana...
-Canım Meltem kaza yapmış ona dogru sarıyere gidiyorum...
-Ne kazası canım söylermisin bana...
-Bilmiyorum gidince ögrenecegim...
Tamam diyerek telefonu kapattı Ümit ama endişeleniyordu cünkü birşeyler ters
gitmişti gidiyordu gidecekti onca olan birşeylerin habercisiydi habercisi olacaktı yolum o
malum olaydan sonra devam ediyordum ama nekadar devam ede bilirdim onu bilmiyorum
kacıp gidesim geliyor kendimden ötesine ama onuda yapamıyorum Kafeye gidecegim diye
evden cıkı verdim Melteme dogru gider oldum zaman zaman bu tarz tuhaflıklar yaşıyorum
kendimce Ümitin beni merak etmesi benim onu merak etmem kısacası birşeylerden birileri
endişeleniyordu Ben Meltem icin Ümit ben icin kısacası birileri birisi icin endişeleniyordu
yol boyunca Cansudan his şarkısını dinledim belki de kalbimde bir acının tarifsiz hissi vardı
var olacaktı...
Belki de hayat ögretilmemiş çaresizlikti belki de hikayeleri vardı insanların yaşadıkları
öldürdükleri bir hiçlik abidesi oldum zaman zaman aşkına yenik düşer oldum kendimi
kandırır oldum ama asla pes etmedim edemem de bir amacım var hikayeler yazmak adına
kadınların haklarını savuna bilmek adına icimde bir belirsizlik var yarınlara ağlar gibi sana
ağladıgım güzellikleri ile hayatın tadını cıkara bildigim günlerim var yada var olacaklar beni
bu hikayede güzelliklerle hatırla sevgili hayat benim icim kin tutmaz yarınlara ağlayan aşklar
gibi Kübranın akılsız hataları yüzüden gecmişim hep karanlık olmuştu istemedende olsa
yapmakta oldugum bir cok şeyi bırakmak zorunda kalmıştım ben herkezin hikayesinde onun
yüzünden hep kötülüklerle vardım belkide bu hikayede iyi olan sadece yazarıydı bu hikayenin
benim hikayemde herkeze yer cok kötülerin sadece kötü olması dışında başka neyim vardıki
Kardeşimi bile bulamaz olmuştum her hikayede öldüm durdum ben ama yeniden başka bir
bedende dogamadımda kötü bir son yazıyorum kendi hayatıma istemesemde kötü bir son belli
belirsiz bir hayat var yarına amacsız umutsuz baktıgım bir dünya haliyim işte neresinden
bakarsanız bakın kırılıyorum yanılıyorum yanılsamalara kapılıyorum tutuldugum şu hayat
zamansız beni yeniyordu yenmek üzeriydi birisi istedigi icin ölüyordum ben zaman zaman
hangi aşka yandı isem o aşk beni bitiri verdi...
Kırıldım kırıldım sadece sevdiklerimden degil herkezden kırıldım öldürdüm icim deki
o masum cocugu sadece kötülük kaldı bana senden Emanet Kübra senin hayatın gibi benim
hayatımdan kötü gidiyordu benim düşlerim var düşlerim sende kalan ama alamadıgım geri
yoluma devam ediyordum on dakika kadar sonra orada olacaktım hikaye ozaman yeniden
başlayacaktı sevmedigim hayata ozaman merhaba diye bilirdim kazaları nedense
sevemiyordum cünkü büyük tranvalar beni eli ediyordu etmeyede calışıyordu kendimi
kandırdım ama yapamadım bazı şeyleri nedenleri yoktu öldürdüm icimdekileri bir kaç dakika
sonra calan telefona bakındım üniversiteden arkadaşım Çicek arıyordu ne oldu demeye
kalmadan bir ses patlaması duydum telefonda ama oda birşey diyemiyordu bana ben ise
endişe ile korku ile telefona bakıyordum bir ses duyarım diye...
-Çicek ses ver Çicek o patlama sesi neyin nesi...
-Çicek ses ver canım ses ver...
-Melek cok kötü birşey oldu cok...
-Ne oldu canım ne oldu söylermisin...
Hiç birşey olmamış gibi yapamazsın sadece izlersin ama birşeyleri yapmak istersin
sadece izlemek yetmez bazende anlamak gerek hayatı çöze bilmek gerek her hikayede bir
karakter var ama sen bilemezsin kendini nerede görürsün nerede bilirsin amacın belli
edeceklerin belli hikaye hep yarım kalıyor anlamak zor oldugu icin olsa gerek Çicek birşeyler
söylemiyordu ben ise merak ediyordum ne oldugunu ama cavabı kendinden saklıydı kendinde
gizliydi bekle dedim kendime seni bulacagım dedim ama yapamadım bazı şeyler el vermedi
hikayeleri anlatır gibi seni anlatıyorum sadece izledigim hayata sevgimi katamıyorum
olmuyor olmuyor acılar yakamı bırakmıyor sadece sözcükler var kendini belli etmeye calışan
ama edemeyen...
-Melek dükkanım gitti dükkanım gitti...
-Nasıl gidi verdi söylermisin...
Yine bazı sorular telefonun kesilmesi ile birlikte cevapsız kaldı amac da bu
degilmiydi zaten hayatın türlü türlü yanları vardı bunlar gibi ölümler gibi kazalar gibi hiç
bitmeyen türlü türlü hikayeler gibi kandır kendini kandır zaman zaman acılara evril evril son
bulsun hikayeler bir türlü yazamadım kendi hikayemi onlar gibi bilemezsin ki bazı şeyleri
seze biliyorum sezimleye biliyorum kandırılmış bir hikayeyim ben ölüler diyarında sana uzak
kaldım uzaklarında yanıldım hayatın ben her hikayede aradım durdum seni ama bulamadım
ben özgürlüge kanat cırpan bir kuşum yalanları ile var olan bir kuşum belkide seni anlamak
istemeyen birisiyim yada sen beni anlamak istemiyorsun bu hikayeler hep karanlık tarafta
kalıyordu aynı Çicek gibi Çicekler gibi belki de kendimiz olamıyoruz olmayıda
beceremiyoruz oyunu kuranlar belli kuracak olanlar belli beni düşürdün ellerin diline dillerine
kandırılmışım ögretilmemiş caresizlik var biliyorum bilmekteyim bana anlatma yarını
yarınlarını...
Hayatta herkezin bir hikayesi oldugana inanlardanım ben belkide kendi
masalının kahramanı insanlar başka yüzler başka maskeler ardına saklanmışlar saklanmaya
calışmışlar ne oldu ise oldu diyenler var geciştirme usulü bir yerden bir yere giderler hayat
ucuz bir kumar masası degildi belki de kaybettigin kendi hayatındı sen zarı başkasının şansına
atmadın kendi şansına attın ve kaybettin kaybedi verdin öldür artık icindeki kini nefretini
nefretini kusa kusa birşeyleri unutur oldun kinini icinde büyütür oldun adını koymadıgım
onca şeye ihanet dedim durdum belki de senin adında bende derin bir yalnızlıktı sadece sızı
kaldı icinde öldüm öldm bedenlerimde başka şeyler döndü durdu geceleri ne oldu ise oldu
sabahları ise beni ağlatır oldun kirlenmiş bir hayatın temiz yüzü olamam asla kandıramamda
kendimi bilseniz neler yaşarım ben kendim icimde acılarla birlikte...
 Ölürüm öldürülürüm sessizce katledilirim birileri istedigi icin degil istemedigi icin
öldürür beni benim ruhum kendini teslim etmiş bir başka bedene o bedenler beni öldürür
icimde tensel temaslar var kirlenmiş hayatlar misali ölüyorum öldürülüyorum sus diyorum sus
kimse bilmesin istiyorum yazıyorum ciziyorum ama utanc meselesi oluyorum olduruluyorum
bir ihtimal ordusu misali üzerime saldırıyorlar sosyal medyadan sosyal platformlardan
anlamadım anlamak istemedim ölümü öldürdüler ölümden önce bir masum cocugun gözünde
kaldı tutsak göz yaşları beni ağlatan hayat senin kalbine neler yapmaz ki bilemezsin
bilemezsin gidilen onca yol bitmek bilmeyen bir hikaye misali kendimi kandırmışım belki de
bir yola adamışım zamansız adanmış kalp bir başkasına tutsak kalmış Azra hanıma nederim
onuda bilmiyorum belki geciştirme usulü birşeyleri söylerim ama oda inanmak istemez bana
inanmak nedir bilmez...
Sadece kendim olamadım ama birden fazla kişi oldum kötülük adına yalanlar adına
inandırıldım sustukca yana ben oldum bedenim oldu kendimi kandırır oldum kandırıldım el
salladm hayat sana merhaba dercesine ama demedim beni sende unutu vermiştin istemsizce
akıyordu gözümüzün yaşı sonu olmayan bir son misali acılara evriliyorum evrilmekteyim beni
başka hikayelerde bulun buldurun oyunu kuranlar belli masaları dolu görünüyor
kaybediyorum kaybetmek üzeri oluyorum sevgim sonsuz bir düş misali yarım ve yalnızım
sadece aranıyorum ama bulamıyorum kendimi sende göremiyorum yolumun bir kısmı daha
bitmişti iki üc dakikaya varacaktım ama telefonum susmuyordu elekci başı gibiydim
dolandım durdum ama sadece durulu verdim bulamadım seni beni hiç düşünme senin bende
bıraktıgın izler yaralar ömrü hayatım boyunca hiç gecmeyecek bir katil gibi ruhuma
kötülügünü işledin aklımı bulandırdın ben seksenlerin atası olan sevdayım ben kalbin
kötülügünü yenen insanım belki de senin bana bıraktıgın bu yaraların aciziyim bilemesin
neler gelir neler gider bir son olurum yalanla kalan bir son olurum Melek dedikce kendimden
utanırım yaşamadıgım hayatın kurbanı olurum ben bir hikaye var sonu yalnız başına giden bir
son aslında yalnızların evsizlerin hikayesi mezarda biten ağladıkca ağladım kaldım bir başına
başlarına sonum geldi geldi de gidiyorum ben...
Yarın yok yarınları yok kacarım göcerim bir başka diyara kondugum bu diyar bana
yurt olur ev olur ama sensiz cekilmez bir aşk masalı bir dost sohbeti gibidir sevmek seni
anlamsız istemsiz düşler var kor ateşlerde yanan bedenlerdir sadece sevgi ile tutuşan elleri
misali kalıyorum bir amacım var yarına düştügüm icinde kayboldugum sonu yok sonu
olmayacak bedenlerin icinde kayboluyorum arasıra arasıra yalnızlıga özlem duyuyorum
sensiz kalınca sessiz bir düş oluyorum olduruyorum seni anlamak icin neler yaptı isem olmadı
olmayacakta biliyorum kendimi kandırdım bunca zaman ama olmadı neeleri dedim ama
yapamadım belki de unutamadım seni ben unutmak nedir bilemedim öldürdüm seni icimde
varmak üzeri oldum olmak istedigim yere istemsizce etrafıma bakını verdim Meltemi bulmak
adına ama göremedim belki de bir kaza dahi yoktu sadece örtülü bir ceset vardı belkide bir
hikaye kurulmuştu yalnız bir başına yaşamak adına yapılan birşeydi...
Neredesin Meltem neredesin nerede dedim kendi kendime ama cevapları sadece o
yerde yatan cesette gizliydi korku ile endişe ile bakını verdim umarım kötü bir son bizi
beklemez dedim cünkü korku dağları geliyordu ecel gibi ecelimiz gibi bakındım durdum
cesete dahi yaklaşamıyordum cünkü korkuyordum gecmişin faciasıydı yalana sirayet eden
insanlardandım kendimi kandırdım kandırıldım dolanırım senin ala yalanlarınla birlikte bir
başına ilerledikce bi ürperti gelmeye başladı sanki yarına ağlıyor gibiydim ruhumun
derinliklerinde bir şarkı calıyordu Demet akalından ama ben anlam veremiyordum uykularımı
kacırıyordu o şarkı belkide şuan gördügüm manzarada buna benzer birşeydi...
Ben sadece izliyorum yalanda olsa olanı biteni bakıyorum kendime kendi hikayeme
bazı şeyler gecer sanıyorum ama gecmiyor gecmek bilmiyor sadece izledigim bir flim karesi
gibisin kalıyorum sensiz bir başına uykularımı bölerek böldürerek ne cesaretim var nede
yüzüm bakmaya yerdeki cesete Meltem ola bilir diye korkuyorum ama bakmak zorundayım
biliyorum sesler duyuyorum siren sesleri kulagımda etrafımı sarmış polisler barikat kurmuşlar
benim hayatıma müdale etmek istiyorlar ama ben yapamıyorum ben izin veremiyorum buna
onca olan beni derinden etkiliyor biliyorum bekledigim şey sende ama sen ama sen yoksun
sen olmayacaksın polisler elimi başımın üstüne koymamı söyledi söylemesine ama benim
dikkatimi yerdeki silah ve mermi kovanları cekiyordu boş olan birde zarf vardı belkide yerde
bir telefon arayan son kişi ben ola bilirdim bilirimde beni anlamak zor degil ama ben sizi
nedense anlayamıyorum anlamak isteyemiyorum öldürüldüm sayenizde yok oldum durdum
beni bulamadınız beni göremediniz bende sizi hep uzaklardan izledim durdum ama siz
bilemediniz bilmediniz sadece hikayesi var hayatın acı ile kalan ama sonu olmayan birşeyler
var acı olan insanın yüregine yüreginde yaraları var sadece izliyorum sizi bir bebek gibi bir
cocuk gibi sadece görüyorum ama dokunamıyorum cünkü birşey yapmak elden gelmiyor
Polislere bile derdimi anlatamıyorum bakıyorum ama olmuyor olamıyor sadece sözlerimizle
kendimizi kandırıyoruz...
İnsana en büyük zarar yine insanın kendisidir derdi amcam elbette kimi insan Kübra
gibi yüregime yara olurdu ama ben sadece zayi olanı görürdüm ben amacım polislerden
kurtulmak ve Meltemi bulmaktı ama ben korkudan vede polislerden ötürü cesedin üstünü bile
acamadım kimdir nedir bilemedim polis dokunma diyordu ellerini indirme diyordu kalmıştım
elleri başımın üstünde bir mektup vardı polislerden birisi olay yeri ekipleri gelene kadar
dokunmayın diyordu ben ise sadece izledim durdum olanı biteni bir sancı bir acı deniz bu
hayat zaman zaman seni arıyorum seni soruyorum ama bulamıyorum birileri yüzünden bazı
işlerim tam istedigim gibi gitmiyordu inceleme ekipleri gelene kadar polisler o zarfı
actırmıyordu actırmayacaktı...
Bakındım durdum kendime bir yandanda polislere amacım belli olacaklar belli
yapacaklar belliydi biliyorumbaşıma bir hal gelecek biliyorum kötü son beni bekliyor
bekleyecekte bazı şeyleri artık anlamak nekadar zor oldu bir bilseniz ama bilemezsiniz
polisler benim ellerimi kelepcelerken hayatımı sorgular oldum babamın polis oldugu aklıma
geli verdi hemen onun yakın arkadaşı olan Sami amcamı aramak istedim ama olmadı izin
vermediler savcı gelene kadar beklemem gerekiyordu savcınında gelmesi gerekiyormuş
bunuda ögrenmiş oldum hayattan belkide benim icin bir tecrübeydi bu olan biten bir garip
hikaye oldu bir garip aşk bestesi gibi ama olması gerekende buydu herhalde ondan oldu
sevgiye muhtacım ben hemde sevgsiz olan sevgiye muhtacım polislerin gözü durmadan
üzerimdeydi ben ne oldugunu dahi sormadım ama onlar sormaya başladı...
-Neoldu burada ne yapı verdin sen...
 -Ben birşey etmedin sadece geldim...
-Nedemek etmedin silah var yerde kan var yerde ceset var...
-Var ne ede bilirim arkadaşım icin geldim ben...
Ben ne etti isem polisleri inandıramadım tecrübeli birisini asla kandıramazsın hikaye
nekadar gercek olsada yalan olmasada kendimizi bilmedigimiz bir hikayedeyiz bunu yazanlar
ya Burce Yada Kübra bilemeyiz ama tahmin ede biliriz deneyimlerimize dayanarak hayat
anlatır bilirsin kanarsın yalana sirayet edersin onca olan beni alır gider ben bilemem sen
bilemezsin kandırırsın sen kendini ümitin bir sözü geldi aklıma insanlar cekilen resimler gibi
derdi hep yüzüne güler arkandan iş cevirir derdi kuyunu kazar derdi Burce ile Kübra benim
icin bir tranvaydı bunu anlıyordum olandan bitenden ötürü kötü sözleri sana bırakıyorum ben
amacı olmasada olsada yazıyorum birşeyleri Azra hanıma geciştirme usulü birşeyler dedim
demesine ama buradan kurtuluşum imkansızdı cünkü uzun süren bir mücadele başlıyordu
karakol serüveni vardı var olacaktı olay yeri inceleme ekipleri bir beş dakikaya savcı ise bi
yirmi dakikaya burada olacaktı konuşmadan bunu anlıyordum ambunlans ise kenarda
bekliyordu cesedin kokusu sinekleride üzerine cekiyordu cünkü kötü kokuyordu polisler bana
durmadan kötü gözlerle bakıyordu ama ben birşey edemiyordum ellerim kelepceliydi birşey
etme şansım yoktu diyim size daha inandırıcı olur Melek dedim...
Başına gelmeyen kalmadı dedim cünkü yalan bir hikayede gercek bir oyuncu
olmazdım ben olurum sandım amacım kendimi kandırmak degil kendimi dogru bildigim
şeylere inandırmaktı sadece sessizce izledim seni ama cevabı kendi icinde saklıydı bu sorunun
beni bulsan belki anlarsın ama bulamazsın cünkü seni düşler anlatır ama sen düşlerini
anlatamazsın beni anlasan cok şey degişir ama anlayamazsın ölüm gibidir hayat vakti
gelmeden eceli olur birileri sana umut olmaz asla kötülük adı gibi kötülük Kübradan Emanet
Burceden Emanet bana ben herşeyi bilirim ama sen bilmezsin sadece kendini anlarsın sadece
kendini bilirsin öldürde icimdeki sen bitsin gitsin polisler gelen ekiplere bakındı durdu
polislerden birisi birşeyler diyordu aracın yandıgını ileride oldugunu söylüyordu itfayenin
gelmesi gerekti görüyordum uzakta dumanlar yükseliyordu bir sahil kasabasında yanan...
Evler gibidiydi olan biten beni dertlere salan dertlerle baş başa bırakan bir sabahcı
kahvesi gönlüm aranıyorum Demet alalın şarkılarında hayatı belki de ihaneti görüyordum
görmekteydim beni unutma hayat ben hep varım sen sadece kendin yoksun beni oyunlarınla
numaralarınla kandıramazsın bir deli düş acı gibi yanan kalbim bir deli yangın susmak isteyen
yüregimin feryadı belkide gücüm yoktu olana bitene birşeyler demeye demek istemedim
cünkü diyemedim biliyorum kırılacaksın kırılıp kalacaksın bu can senin degil emanet birileri
istedigi icin kırılı verdin biliyorum ama olmuyor olmayacak sadece özlem duyuyorum gıpta
ile baktıgım acı dolu bu hayata onlar beni anlamak istemediler bende onları anlamak
istemedim bakındım durdum kendi kendime ama sorular sadece soru olarak kalı verdi...
Beni anlamak neden bukadar zordu onuda anlamadım gitti birisi istedigi icinmi bütün
işler ters gider oldu eski günlerime döner gibiydim ögrencilik yıllarım benim en güzel
yıllarımdı kayıplarını saymazsak hayatın sadece izledin durdun beni uykularımda kacı verdi
benim anlamak istedigim sen degilsin sen olamazsın olmamalısında beni öldürdünde ne oldu
gectimi icindeki kinin nefretin sogdumu polislere bakındıkca onlarda bana bakı verdi olay
yeri ekibi inceleme yapıyordu ama ceset kokuyordu sanki yıllar önce olmuş gibiydi olan biten
ama yeni sayılırdı bazı sonlara yazılan acı dolu hikayeler vardı belkide Meltem icinde aynı
son yazılmış ola bilirdi Ama ben Gülden anneye birşey diyemezdim yüregi kaldıramazdı
kızının gidişine böyle bir hazin sonla ama olan olmuş kalan kalmıştı herşey artık ters gider
olmuştu beni öldürdün sen sadece kendini bildin kendini gördün öldürdün icimdeki nefretini
kusa kusa öldürdün bana masal gibi gelen hayat sana acı dolu yıllar olurdu olacaktı
biliyordum sevgiye muhtac birisiydin sen sadece özellikle kendini gizledin benden bende
kalan sadece senin acındı acın kalacaktı biliyordum biliyordum olanı biteni biliyordum sadece
izledim özledigim bu hayatı senden ötürü izledim kendimi anlamak istedim ama yapamadım
ilk defa böyle birşey başına gelir gibiydi olandan ötürü birşeyde edemiyordum aracımda
kenarda bekliyordu sakince bakındım ama sakinde olamadım fenalık gecirmek üzeri iken
calan telefona bile bakamadım ellerim kelepceliydi sadece kulagımda kulaklık vardı onunla
aramayı kim olduguna bakmadan cevaplayı verdim arayan Yine Ümitti ben hemen efendim
dedim...
-Efendim Ümit...
-Neredesin Meltem nasıl Gülden anne aradı sordu...
-Ümit acil gelmen lazım konuma polisler var beni aldılar...
-Ne alması ne oldu anlat hadi...
-Sarıyere gel yol kenarında kaza var gel sen...
Memurlar bana bakındı ben ise onlara onlar acı olan beni izlediler ne ediyor dediler
kulaklıkları fark edince almak zorudna kaldılar ben ne edecegimi bilemedigimden ötürü
sadece izledim memurlardan biri işi bitince zarfı amirine uzatı verdi zarfın üzerindeki malum
logo veya sembol bana Burce ve Kübrayı hatırladı verdi onların işi oldugunu biliyordum
bildigim en kötü şeylerden birisiydi bunu anlamıştım olandan ama polislere anlatamıyordum
ben derdimi nedense yada beni anlamak istemiyorlardı birşeyleri birşeylere katıp ilerlemek
mesele degildi birilerine derdini anlata bilmek zordu zor oluyordu polislerden birisi mektubu
acı verdi icinden üc adet resim ve bir mektup cıkı verdi birde kolye vardı kolye benim
Melteme aldıgım kolyeye nekadarda cok benziyordu anlam veremedim...
Ama o kolyenin ta kendisiydi resimlerde Melteme ait degildi ama ona cok benziyordu
benzeyen birisi ola bilirdi ben iyice göz ucu ile bakını verdim polisler ise aramaları sonucunda
bir kimlige bir adrese felan ulaşı verdi ölen kişinin Lale adında bir kız oldugu anlaşılıyordu
ben derin bir nefes alı verdim ama asıl sorun bunu yapan kimdi Kübra bu kızı neden hedef
belirlemişti onuda anlamadım gitti belki de bilerek yapılan birşeydi bu olan biten beni
bitirmek üzerine kurulu bir düzendi düzen misaliydi bekledim durdum kendimi yalanların
ortasında kadım durdum...
Ama cevapları olmayan soruları ile vardım hayatın icinde bir karmaşa vardı keşmekeş
hayat misali müptezel misali beni deli eden biirisi vardı birileri vardı var olacaktı sonucuna
katlanmak zorunda kaldım bazı yalanların o yalanlar benim hayatımı etkiler oldu birşeyler
yüzünden yada birileri yüzünden olan oldu polislerin incelemesi bitmek bilmedi belkide
kaderim bu yollarda bitecekti ömrüm son bulacaktı buralarda beni hikayem burada
bitmemeliydi benim hikayem burada son bulmamalıydı bir hiçlik abidesi oldum durdum
belki hayatım son bulurdu belkide yeniden yazılırdı hiç düşünme işle bir bir bütün günahları
olmazları bana anlatma masalları o masallar hikayelerden ibaret dünya dönmüyor artık ölmüş
kaderine küsmüş herkez bir paradır döner durur ama cıkmaz insan icinden ne oldu ise oldu
dedim kendi kendime ama cevapları yok belirsiz duyguların ne hikayeler birikmiş anlatılmaya
yüz tutulmuş ama anlatılamamış beni öldüründe bitsin bu kötü son kötü hikaye belkide
adımızı yazdılar mezar taşına bizim ölümüz bile para etmez oldu ne konuşuruz bilemeyiz
dolanırız durururuz avare gibi...
Kaç kurtul bizden bizlerden ben hikayelerdeyim adını bilmedigim zamanlardayım
öldürdügün şehirlerdeki şehirlerde kalıyorum aklımı bulandın bütün kötülüklerin beni öldür
icimdeki yalanlarla sına beni adaletsiz kurallarınla bir hikayeden ibaret olan hayatlardan
ibaretim olaylar olayları perdelerken beni göz ardı edemezdin birşey olsun diye bekleme
bazende olmaz beklediğin şeyler polislerin beni araca bindirmesi için savcının gelmesi
lazımdı ama onunda başka işi çıkınca gelmeyeceğini söylediler oysa o da bir yalandı
Kübradan başkasının oyunu olamazdı Memurlar Mektubu okumaya başladı ama ben ne
yazdıgını dahi bilemiyordum Lale kimdi kimin nesiydi onuda anlayalamıyordum bazen bazı
hikayeler bana sen gibi gelir sen gibi geçerdi bilemezdim bilmek dahi istemezdim...
MEKTUP
Biliyorum sen şimdi bu lalede kim diyorsun neyin nesi diyorsun Melek birileri
oyun oynuyor sanıyorsun ama hiç birşey göründüğü gibi değildir bilirsin bazende ummadığın
şeyler canını yakar bundan altı sene öncesiydi bodrumda bir dükkanda bir kız vardı onunla
kaderiniz bir adres sorma bahanesi ile kesişti ama sen fark edemedin onun ben tarafından
başına gönderilen bir düşman olduğunu belkide bilmek istediklerin aslında bilemediklerini
belkide kandırıldım durdun sadece izledin olanı biteni beni anlamak zor degil biraz çaba sarf
etmek lazımdı ama yapamadın belki kader seni benimle bir yazı verdi ama sen inanmak
istemedin cünkü sana göre bazı şeyler degişecek ama zor olacaktı insanın ömrü kadar zordu
yaşam yaşamak devrilme kadar kolaydı yıkılıp gitmek bu Lale senin hayatının kaderi oldu
bunu sende biliyorsun bende ama sen laleden başka şeyi düşünüyorsun yani sadece beni
belkide ben senin bir adım gerindeyim seni izliyorum sadece senden itkam almıyorum sana
hayatı zindan ediyorum artık bu hikaye burada bitmeli yenisi başlamalı...
Hatırlamalısın ki her insanın kaderi bir başkasının kaderine bağladı çocukluk
döneminde yaşadığın o kaza bugün senin hayatını etkileyecektir biliyorsun sende bunu ama
cevapları yok bazı acı sonlar var acı gibi yakan işte ben buyum kaderine razı geleceksin
benim sana yapacaklarımız bekleyeceksin bu kızında kaderi sen gibi olmaya bilirdi ama
bunun böyle olmasını ben değil sen istedin sen öyle olsun diye kapıma geldin ben değil
belkide hayat yeniden yaşanacak ama sen bu masalda olmayacaksın içeride olduğun sürece
yanıp duracaksın bir başka diyarda belki yeniden görüşe biliriz Ama nezaman olur onu
bilemeyiz içeride beni düşüneceğin bolca vaktin olacaktır” bebekte yaşadığım cinayet geldi
aklıma öğünlere geri döner oldum nedense o günleri unutmaz oldum belki de Burce ve
Kübradan ötürü hayatımın anlamı kalmamıştı beni nedensiz sürükledi hayat bir karmaşaya
ben ise kendimi bile bulamaz oldum o karmaşa da birileri yüzünden olan oldu kırılı verdim
sevmedim ki seni ben sevemedim belki de seni yalandan yüzünüze gülü verdim sadece ben
oysa birşeyler ola bilirdi Ama olmadı herşey den öte bu mektuptan sonra beni bırakmazlar
dedim ama sandıgım gibi olmadı çünkü deliller dahil kamera kayıtları felan izledin
araştırılınca benim masum oldugum ortaya cıkı verdi belkide baştan belliydi böyle olacagı...
Ama memurlara inandırmak zordu zor oluyordu birileri geldi girdi denizden
hayatımıza kabusu oldular bizim bizlerin birşeyleri sildikce birşeyler daha acılır oldu
kandırılan yalanlara sahip olamadım birileri yüzünden hep kaybeden oldum ama anlatamadım
derdimi birilerine ben nedense onlar beni anlamak istemediler onlar yalana kanmak istediler
sadece yalana kanı verdiler o yalanlar belki de bizi etkiler oldu biz sandık sadece başımıza bir
hal gelmez ama geliyordu Kübradan mesaj gelmişti Meltemi bulamazsın yazıyordu neden
diye sorduğumda arama diyordu bana ama aramam lazımdı benim onu bulmam lazımdı acil
Gülden anneye hesap veremezdim bu şekilde kızına birşey oldu ise yanarım silahı telefonu
dahi polisler almıştı kurgudan herşey açığa çıkıyordu cıkacaktı...
Ama birileri cıkmaz sanıyordu oysa kolay bir şekilde çıkıyordu hayır anlatamıyorum
derdimi birilerine o birileri beni anlamak dahi istemiyor sadece kendiniz olursunuz bu yalancı
dünyada ise düzenbaz olursunuz madrabaz olursunuz kısacası yalancının teki olursunuz ben
anlam veremedim bu Kübra meselesine onlar ne etmek istedi ise edi verdi ben ise kırılı
verdim sanki beni deli etmek için vardı bu hikayede onlar ama anlatmak istemediler bize
birşeyleri kendileri ben etrafıma bakın verdim yana araçta poliste yoktu hepsi yok olmuşlardı
ne oldugunu anlamadığım şeyler vardı var olacaktı kaçalım artık kendimizden yada
başkalarından öldürelim içimizdeki duyguları tarifi olmayan sonlara yazalım bizi biz...
Durun artık durun ben artık yoruldu verdim kendimi bile bilemez oldum nedensiz
ölüyorum sonu yok kendimin sonu yok artık yargılarımı nezaman acılırım bilmiyorum acılarla
boğuşuyorum ama kendim olamıyorum sadece seni izliyorum seni gözlüyorum ama onuda
yapamıyorum sadece ben ola biliyorum oda ben olarak kalıyorum kimse yok kimse olmasın
kimselere derdimi anlatamam zaten aracıma dogru giderken bir zarf dikkat cekiyordu belkide
o kolye ola bilirdi yada başka birşey birisi ciddi benimle oyun oynuyordu bunu anlamıştım
artık yarını yok yarını acılarımın sevdalarım yarını yok bilemiyorum ne ederim ne yaparım
sadece kendimi adıyorum acıları acılarıma ders almayı biliyorum konu Belli adres belli
gidilecek yollar belli ama cevapları yok Kübra ne ediyorsan artık dur Durul yoruldum senden
ben senin acın kadar yalandı gerçeklere verilmeyen rüyalar sahtekardı bütün bu yaşanılanlar
beni anlamak neden bukadar zordu onuda anlamadım gitti bilerek mi öldürmek istediler beni
anlamadım gitti ben sert birisi degildim Naif birisiydim sadece iyilik adına vardım gide
bildigim bütün yollar benimdi benim geçmişime aitti birşey oldu ise oldu dedim kendi
kendime ama olmadım bazende azına çok dedim durdum ama oda olamadı beni öldürseler
doymazlar biliyorum çünkü gerçekleri benden gizliyorlar bunu anladım ben olandan bitenden
herşey en ala yalandı herşey gerçekleri devricekti belki de sadece yalanlara mutaber kalacaktı
sadece sevmek yetmez bilirsin bazende icindeki sevgini öldüren gerekir gerekiyorsa
kendinden de vazgece bilirsin ben artık yarını düşünemez oldum...
Bazı şeyler vardır nekadar büyütürsen büyüt birşeyleri anlayamazsın sadece kırılırsın
yara aldığın yerden amacına ulaşamadan birşeyleri bile yapamazsın sadece sevgiye muhtaç
bedenleri birileri yüzünden sadece acı çekiyoruz acılara evriliyorum vur kalbimin göüs
kafesine acısın senden sonra birşey olsun diye bekledim ama olmadı olmayacak açım benim
acılar artık yakmaz oldu yakamaz oldu birşeyleri anlamak zor degil zor olan sadece beni
anlaya bilmek ama olmuyor nedense birisi yüzünden kırılıyorum kırılıncada ağlıyorum
gözlerimden yaşlar geliyor yıllar önce yaşadıklarım aklıma takılıyor takılıncada dalıp
gidiyorum bir ölüm abidesi hiçlik sadece belli belirsiz şeyler var kafamda kafamın içi dolu
kelimelerle...
Ne varki acılar sancılı sancılı geçen günlerim var benim biliyorum kendime sakladım
bütün yalanları yalanlar artık sensiz geçmez oldu geçemez oldu kimisi kandırılmış kimisi ise
öldürülmüş bir deniz kenarına çektim ben acılarımı belkide böyle olması daha güzeldi beni
olgunlaştırıyordu birşeyler zamansız gidecekti gidiyordu da sen acılarına dost ol ben senin
kalbine misafir olurum sevmek zor degil zor olan sadece birisini anlaya bilmek Kafeye doğru
gidecegim dedim ama onuda yapamadım cünkü Kübra benim yakamı bırakıyordu belkide
böyle olsun istiyordu bir umut iştr bir hayat acısı ile yaşanıyordu kandırıldım zorda olsa
kandırıldım kacıp giderim sandım ama Yapamadım sadece sevmek zor degil zulde değil
amacım seni bula bilmek olsa gerek hayat adil olmadığı için insanlar adil olamıyor olmakta
istemiyor ben kacarım senden...
Sen ise benden kaçarsın yalana sirayet edersin belkide kendini kandırırsın yalan olan
hayatın kendisi olsa bile senden asla vazgeçemem ben bilirsin aşk engel tanımaz bana ben
yoluma devam etmek isterken bir adres geli verdi fatih tarafından bir handan bahsediyordu
bana ben gitmekle gitmemek arasında kaldım durdum ama gide bilirdim cünkü işlerimi orada
hallede bilirdim saklı kalan gecmişimi orada bula bilirdim Emina adında sanatçı bir kadının
sanat galerisi vardı orada ben onuda uzundur görmemiştim onuda göre bilirdim herşey ola
bilirdi inanıyordum başımdan çok şey gece bilirdi inan senden ötesini düşünmek bile
istemedim cünkü gerçekler acı gibi işlendi bana sen ise sadece açı oldun yüregime ne varki
günden güne aşkında bende bir yangın misaliydi ben düşlerine daldım hayatın seninle belkide
bir hikaye yazı verdim gecmişin karanlık yüzüne doğru giden fatih tarafına gidecektim ama
işiminde yarım kaldığını biliyordum cünkü işim herzaman yarım kalıyordu birisi yüzünden
birileri yüzünden bugünlerde Kübra meselesi beni kurcalıyordu Gülden annede durmadan
bana Meltemi soruyordu ama bende cevapları olmayan sorular vardı soruların cevaplarını dahi
bilmiyorum sadece kendimi birde yolu biliyorum bildigim iki şeyden birisi bu yalnız ve bir
başına kaldım durdum ben sadece sızı biliyorum sadece sızı soruyorum anlamak nedir
bilemeyiz sadece varız bu hikayede güzelliklerle sadece sevmek istemiyorum özlemek
istiyorum birkez daha seni ve hayatı yalnız bir başına yaşıyorum hayatı hayatımı sonu
olmayan bir sonum ben bilki hikayeleri var hayatın bilki sensiz geçmiyor günleri yerini
dolduramaz birisi birileri belki anlarız kendimizi belki biliriz birilerini düşlerinde hayatın
yalnız kalıyoruz arıyor durmadan birileri benim telefonumu ama isimlerini sonradan
öğreniyorum...
-Efendim Gülden anne...
-Melek kızım Melteme hala ulaşamıyorum polise gidecegim...
-Aman diyim Gülden anne aman diyim...
-Neden kızım neden...
 Herşey oyunun bir parçasıydı geciştirme usulü yoluma devam edi verdim belkide
kendimi kandırmakla yarına ağlamakla gecirdim ömrümü ben seni sevmek istemiyorum artık
yok olsun istiyorum hayatım son bulsun istiyorum birileri yüzünden yanan ben olmak
istemem asla kaybeden olmakta istemem cünkü kaybetme korkusu bende derin bir tranvadır
acık bir kapı gibidir kapanmaz durmadan hiç gitme gideme oyunlarını bir kenara bırak artık
sen yoksun yok olacaksın nezama duracagım onuda bilmiyorum sadece kendimi hesaba
katamadıgım yalanlara yazıyorum ama oda olmuyor birisi gelip kırıyor benim nedensiz bu
dallarımı belkide dallarım kırılmak üzerine vardı düştügüm bu agacta beni yarı yolda
bırakandı Gülden anneye dert anlatmak kadar zordu hayat icinde bulundugum zaman beni hiç
anlamak istemedi cünkü hep kendini bildi kendini gördü...
-Gülden anne gelecek merak etme...
-Nasıl gelecek Melek kızım...
-Gelecek Gülden anne gelecek...
-Tamam Melek kızım tamam...
Ensonunda kendimizi bir yalana inandırdık ama olmadı cünkü oda kısa sürdü kısa
sürmekteydi belkide hayat kadar acımasızdı adil degil dünya yalandı gercek ise faniydi ama
olmadı olamadı birileri yüzünden olamadı Ben nekadar zorlarım kendimi bilemiyorum sadece
acılara evriliyorum evrilmek üzeriyim ben kendimi bildim bileli acılarla yaşıyorum sadece
acılarla yaşıyorum kendimi bildim bileli birşeyleri dogru yapamadım gitti Kübra girdi gireli
hayatıma hayatım hep ters gider oldu olmaz olsun istedim ama hep ters gider oldu belkide
böyle olması daha güzeldi benim icin birşeyleri daha rahat anlaya bilirdim sessizce ağlamak
istedim bir köşede ama yapamadım sadece sevdim olmayan aşkını kırılan sevdamı sadece
bakındım durdum bir hal var sende bir hal anlamak istemedigim bir hal var sende beni
anlamazsın bilirim yalan olur bütün hikayeler ama çözemem kendimide bilirim birşeyler ters
gider ama bir şekilde yolunu bulurum buluruz sadece düşünce karmaşası hayat ama adil
olamıyorum olmak dahi istemiyorum kendimi bilemedigim herson aslında cıkılmaz bir sokak
bana sen nekadar zorlarsan zorla bir yere kadarsın bir yere kadar gide bilirsin ilmik ilmik
işledim hayatı seninle ben olmaz deme oluyor bazende bu acı sonlar sonu gelmez bilirim bu
olanın bitenin asla yeri dolmaz dolamazda ben neredeyim bilemedim amacım başka
Yapacaklarım başkaydı benim nedense herşey ters gider oldu...
Noksanlık benim hayatıma kabus gibi çökü vermişti nereden geldi ise sancılar
anlamak dahi istemedim ben belkide anlamak hiç istemedim benim hayatım sancılı aşklara
gebedir bilirim sancısı yaşayamam olmaz sancısı onca olandan seni çıkardım ben aklım Eski
patronum Meyra hanım geldi kendisi bir plak şirketi sahibiydi birde yapım şirketi vardı kızı
Melike geldi aklıma Ablası kardeşi Seda geli verdi aklıma yeniden onlarla çalışmak geldi ama
nasıl olurdu onu bilmiyorum onlarla calıştıgım zaman iş yerlerine Sedef adında bir kadın
gelmişti kendisi oyuncu birisiydi kendisi ile orada tanışma firsatı bulmuştum onunla çok
zaman gecirmişligimde var o kadının da hikayesi beni baya etkilemişti cünkü o kadının
hikayesi de zaman gibi mekan gibiydi gelip geçiyordu geciciydi heveslerimiz gibi...
 Her ayrılık sonrası sancılı olur bedenlerimiz kalplerimiz yüreklerimiz ben ağlamayı
unutmak istiyorum artık yaşamak istiyorum gülmek istiyorum nedensiz olana bitene
söylenmek istemiyorum bilsenki çok şey değişecek açıkça sana koşup geleceğim ama zor ben
hikayelerden çıkıp gelemiyorum sana bul beni bul kendini artık yarını yok yarınları yok
sonsuz bir boşluk misali kırılıyorum içine çekiyor hayat beni öldürde gidelim öldürde seve
bilelim yeniden başka bedenlerde doğup kandırılmadan yalana sirayet etmeden sevelim bir
cok şey olur olmaz deme hayatın boyunca başına gelmeyen kalmaz bunların iyisi olur kötüsü
olur ama sen hep iyisini beklersin kötüsü gelir seni bulur bu hayat acımasız bir oyundur
bilirsin bilirsin sadece kendini bilirsin...
Sancılı olan kalbimdi başka birşey degildi sadece izledim seni izledim durdum oturup
ağladım kendi halime halime gülesim gelsin gülmek isteyesim geldi beni bekleme hayat ben
başka bahara söz verdim başka bahara tutuldum kaldım benim acım benim hikayem benim
yaşantım sen bilemezsin nelerin nasıl olacagını olacaklarını öldürsün icindeki sahte
duygularını yalan dolan aşklarını kandırmasın artık kendini birileri yüzünden ağlamasın
cocuksu ruhlarımız her yol gibi bu yolda bitmek bilmeyecekti Kübranın oyunları yüzünen
sancılı geciyordu ömrüm benim amacı belli edecekleri belliydi bir dakika dedim kendi
kendime telefonum calıyordu Meyra hanım arıyordu Azra hanımda mesaj atı vermişti ben
bakındım durdum telefonu yolda ötürü acamadım cok kötü bir yola girmiştim acmamın
mümkünatı yoktu bunu biliyordum onca olan onca biten derken hikaye hep yarım kalıyordu
birşey olsun diye beklemedim hiç bir aman hep birilerine düşlemekle gecti zaman ailemden
geriye kalanları bula bilmek icin bütün düşmanlarımla savaşı verdim ama olmadı olmayacakta
sancılı aşklar bitmek bilmeyen sonlar vardı ben bekledikce seni sen hep benden kacar oldun
oysa kacmaya bilirdin kacmak istemeye bilirdin bir imtihan sınavı hayat gelip gecer
sandıgımız şeyler günü geldiginde yüzümüze vuruyor sancılı sözlerini bazen kırlıyor nedensiz
kalplerimiz bazen ise hep düşünüp duruyoruz bu olan biten bizim hikayemiz acılarla dolu
zaman hep bizi bizden alıyor Meyra hanımın telefonunu acmamak olmazdı acmam lazımdı
sancılı olurdu acmaz isem bir kaç dakika sonra ben dönüş yaptım ona oda bana döndü geri
heme konuşmaya lafa girmeye başladı birşeyler olmuş gibiydi birşeyler söylüyordu ama ben
anlamak istemiyordum olanı biteni zaman zaman...
-Efendim Meyra hanım birşeymi var kötü giden...
-İlla kötü birşeymi olması lazım Melek,cim...
-Haklısınız Meyra hanım sizi dinliyorum efendim...
-Yeni bir iş daha kuruyorum görüşelim yazarlık işi kafe felan...
Tamam diyerek kapadım telefonu yazarlık bana göre degildi yapamazdım yapmayıda
beceremezdim cünkü bildigim şey degildi ama kafe işi felan bana göreydi azra hanıma danışa
bilirdim oda bir kafe acmak istiyordu o yazarhanenin icinde bir kafe aca bilirdi kendisi benim
icinde onun icinde iyi ola bilirdi Kızı Sevcanda bizimle ola bilirdi hikayeler yaza bilirdi
birşeyler olsun diyemi bekledi hayat anlamadım gitti Fatih tarafında beni cok kötü şeylerde
bekliyor ola bilirdi Misal Kübraın bir oyunu ola bilirdi Ben Eminayı göre bilirdim onunla
konuşa bilirdim herşey pilanlı giderse güzel olurdu ama benim icin pilanlı giden tekşey
hayatın olan akışında kaybolmaktı oda birileri yüzünden ola bilirdi...
 Azra hanımdan gelen mesaja bakındım durdum kendisi işe bugün gelmemi artık
calışmayacagını söylüyordu aramak icimden gelsede verecek cevabım yoktu ona bir düşman
bin ah misali gidiyordum gidecegim yere merkezi vardı hayatın merkezi birileri yüzünden
kazanamadım hep kaybedi verdim öldür öldürde kırılsın icindeki sahte düşler sahte sevgiler
bicare ilişkiler biriken sadece sevgidir bilirsin o sevgide senden ötürü birikiyor derin bir
yalnızlık oluyor aşk bence oda sancılı bir sevda misali gecmek bilmiyor ben her hikayede
kaderi derinden yaşıyorum ama olmuyor zaman akıp giderken kırılıyorum savaşın icinde
buluyorum ama hangi savaş bu onuda bilmiyorum...
Herhangi bir savaşta ola bilir sancılı bir aşkta ola bilir Kübra yüzünden oldugunu
biliyorum onun acısı kadar zehride vardı beni etkileyen beni derinlere salan saldıran bir hiçlik
abidesi hayat kacıp kurtulmak istersin ama yapamazsın yaptıramazsın bitir bitir bu sancılı
yarınlarını yaralarını bitir bitir bütün kötü düşüncelerini öldür öldürde ancak ozaman derinlere
dalasın ancak zaman yerini yurdunu bilesin sen hep hayatın kaybedişlerindesin öldürdügün
zamanlarındasın ben hep senin bir adım gerindeyim yada bir adım önündeyim bilemezsin
bilemezsin sadece kendini bilmek istersin ama onuda yapamazsın yaptıramazsın ben yoluma
devam ederken Demet akalından bir şarkı calıyordu Koltuk şarkısı ismi kadar kendide ilgincti
sözleride ilgincti ama seviyordum arada sırada ise tan dinliyordum tan sevgimi hiç birşeye
degişmezdim onun aşk kokan şarkıları sözleri vardı belkide bir tan konseri icimdeki bütün
sıkıntıları giderecekti biliyordum ben hep acılara gebe kaldım o acılarda bana gebe kaldı
düşün düşün ki icin acılarla yanmasın yanamasın beni öldür öldürde bitsin bu işkence
işkenceler sebebsiz gülüşler gülüşlerimiz kırık bir bardak misali elimi kesti kanlar akıyordu
yere ogün aklım hep başka başka şeylere takıldı büyük ablam Dilana takıldı onun hayatına
takıldı gecip giden yıllarıma takıldı takılı verdi birşey olsun diye bekleme hayat acımasız olur
bilirsin kansız savaşlar dönmez bitmekte bilmez silahın gölgesinde yaşamak sadece
zenginlerin kendini avutmasından ibaretti ölülerden para kazanan milletler toplumlar oldukca
kazanmak icin daha cok kan dökülecek...
Daha cok insan ölecek biliyorum yarınım yok yarınlarım yok ancak sancılı gecen
günlerim var bir devir kapansın bir devir acılsın istiyorum aklımı hep sende kaybetmek
istiyorum nereye varacagımı bilmedigim bir sondayım işimdende oldum Kübranın bir oyunu
oldugu acıkca belliydi aşikardı aşikar olacaktı sanmaki bu bir oyun degil aslında oyunun ta
kendisi oyunun en güzeli en güzelleri kötü giden sonları sonlarımız ben hep beklerim birileri
gelecek diye beni kurtacak diye ama olmuyor birileri kurtarıcı dahi olamayacak onuda
biliyorum sen kendini kandırda bitsin artık senin hikayen hikayelerin başka yüzlerde görmek
istemem seni senin adında kendin gibi kirlenmiş kirli kalmış düşünsenize hayatınız hergün
birisi yüzünden hep zayi oluyor...
Olmaması icin bir sebebte göremiyorsunuz Kübra ile bir masal yaşadım ama nasıl bir
masal onuda anlamadım gitti hep kötü sonlarda ben vardım ben oluyordum benim masalım
nedense hep acılarla doluydu Melek dedim işindende oldun dedim boş verdim gitti dedim ama
olmuyordu ödemeleri düşününce hayat zamansız vuruyordu bütün kötü sözlerini yüzüme beni
her hikayede bul bir başka hikayede bulma ömrümü adadım bir olmaza o olmaz beni hep
çicekleri ile kandırdı yalanları ile avuttu bahaneleri hep dünden hazırdı ama olmadı cünkü
icindeki nefretini kusu verdi hep belkide olması gereken neyse o degilde başka şey oldu
Gülden anneyede üzülmüştüm kızı benim yüzümden birşekilde kaybolmuştu düşman...
Saldıracak yer ararken sadece beni buluyord benden başkasını bulmuyordu
bulamıyordu ben böyle şeyleri nedense sevemiyordum sevmek dahi istemiyordum benim
hikayem acılarla dolu olsun istemiyorum o malum şahıs gibi şarkılara hüzün çöksün
istemiyorum bu adaletsiz kalbin yarına ihtiyacı yok gayri ihtiyarı takılıyorum giderim göcerim
diye erkenden ama bazeden de acılarla boguşuyorum sadece acılarla olmaz olmaz artık seni
kimse anlamaz seni kimse bilemez sen sadece kendini bilirsin kendini görürsün okursan
hayatın gercek yüzünü göremezsin cünkü hayat okumakla deneyim kazanılan bir yer degil
tecrübe kazanılan bir yerdir deneyim kazanmak icin hayatı ögrenmen lazım ama nasıl olur
onuda düşmanlarını yenerek yapa bilirsin sadece kandırma ile degil bir adaletsizlik duygusu
almış başını gidiyor polisler bile birşey edemiyor kötü giden sona dur diyemiyor belkide
acılara kanan sadece biz oluyoruz olmaktayızda icimdeki seninde bir anlamı kalmadı
kalmayacakta belkide öldürdün icindeki cocuksu ruhunu Meltemi bulamadım Kübra geldi
girdi arama yollara revan oldum kaldım bu tarafikte kendi dertlerimle baş başa Melek neden
böylesin dedim kendi kendime Ümitle buluşmam lazımdı ama yapamadım hep yarım kaldı
benim işlerim nedense hep böyle gidecek gibi bir hava sezi verdim inan olmaz dedikce
oluyordu kötü şeyler inan olmaması lazımdı ama oluyordu birşey olsun diye degil olmasın
diye vardı ama nedense hep oluyordu beni öldürdünde ne oldu kendini kandırdın sacece
vicdanından kaca bldinmi rahat bir uykuya dala bildinmi insanın en büyük yarası vicdanı ile
baş başa kaldıgı andır derdi Ümit ne dogru bir sözdü Tuğce de Ümite karşılık bir cevap verirdi
nedense herzaman...
Ama Ümit tezat cümlelerle gelirdi Tuğceye karşılık ama Tuğce vicdandan ziyade
merhametli olmayı secerdi vicdan en büyük mertebeydi insanın hayatından olan bitenden
sonra kacıp gide bilirmisin kendinden bir adım öteye asla gidemezsin sadece anlarsın ama oda
nasıl olur onu bilmiyorum öldürülen her kadın gibi köşede bekler adalet deneriz birşeyleri
ama olmaz deriz tutmaz deriz belkide adalet sadece laftan sözden ibaretti onlarca kadın
giderken hiclige boşluga neden insan sorgulamaz oldu devletin adaletini neden insan
sorgulamaz oldu yapılan bunca kötülügü nedense herkez kendi dalgasındaydı bu hayatın
döngüsünde ama olması gereken cok farlı birşeydi ama olmadı nedense birisi yüzünden
sadece ölüme terk edildim...
Beni düşlerinden uyandır hayatın beklemek nedir bilmiyorum sadece kendimi
özlüyorum sadece kendimi biliyorum bu oyunda ne var diye bilmek dahi istemiyorum cünkü
kaybeden hep ben oluyorum nedensiz sevgiler nedensiz düşler acılarla yogrulmuş sevdalar
geliyor aklıma benim bu oyundan anladıgım sadece yalanlardı yol bitmek bilmeyen bir cileydi
ama varacaktım az kalmıştı buda bitecekti orada beni neler bekler bilemezdim birşeyler
nedense hep kötüye giderdi kötüye son bulurdu olmaz deme oluyor olacak olanda olmayacak
olanda birşey yada birileri kendini birşey sanır oldu sınılarımı zorlayan hiç bir insana
tahammül edemezdim benim kendi öz kurallarım vardı hayata bakışımı sergileyen...
Ne varki onlarda kübra yüzünden gidiyordu kayboluyordu kübra benim bütün
umutlarımı calı vermişti beni hayata küstürü vermişti ben nekadar kacarım kendimden
bilemem daha fazlasına gücüm yetmez bilirim onca olan sadece beni etkilerdi bilirim sadece
beni sorardı hayat ne var ne var dedim sadece kendime ne var dedim ama olmadı belkide
olmayacak beni öldürmüşler beni kandırmışlar sadece kalmış adım yalanlarda yalanlara
yazılmış hikayelerde sesini özledim özlem duydum sana gıpta ile bakıyorum hayata sana o
şarkıdaki gibi gizli duygularım var hislerim var seviyorum zaman zaman seni ama nezaman
bulurum onu bilmiyorum sadece bir hiçlik abidesi oluyorum oda sensiz kalınca oluyor sensiz
kalınca yalana ortak oluyorum seni aradıgım bu yolda bulamıyorumda zamam zaman
ağlıyorumda sen kendin olmadıgın icinde acılarım kendi icimde yaşıyorum ölüm gibi gelen
hayatlar belkide beni derinden etkiliyordu sevgi zamansız yok oluyordu olmayada mahkum
ediliyordu ben her girdigim savaşta kaybederek zaten kendimi bitiriyordum beni bilmelisin
beni görmelisin hayatın olan akışında bazı şeyler hep degişiyordu birşeyler olsun diye kendmi
paralamıyordum ama acımıda kendi icimde yaşıyordum birşeyler olsun diye bekleme acım
beni deli edecek kadar büyüktü büyük olacaktı benim sevgim icimde kaldı yalnız bir başına
bu oyun büyük bu oyun kendinden bile büyük büyük olacak birileri yüzünden kendimizi
kaybediyoruz kaybetmeye mahkum oluyoru senin acın var acıların senden ötesinde ne var
onuda bilmiyorum sadece sesim kaldı acılarla birlikte acılar sensiz olamaz oldu olmaz olsun
yalanlar...
Bu yalanlar bizi deli ediyordu deli edecekti birşeyler artık kendini aşar oldu aştıkcada
yalana dolanır oldu bulanır oldu birşey olmuş birşeyler olmuş olacakta zamanı yeneriz
yenmeye calışırız bu kadar büyük bir oyunda kendimizde olamıyoruz sadece varız sadece var
oluyoruz kısım kısım sevgiye muhtaç insanlar var biliyorum bu oyun beni derinden etkiledi
etkileyecekte insan sorunsalı var bunu biliyoruz bilmeye calışıyoru anlamaya calışıyoruz
birşey olsun diye degil icimdeki acıları kalbimdeki sancıları yene bilmeli birşeyler olur
birşeyler olu verir bıktım demek istedim artık seni görmek istedim ama olmadı olmayacak
beni birileri kendi oyunlarına sokmak istiyor ama olmuyor olmayacak ben kendimi
kacıyorum zaman aman...
Sen sevgisiz büyüdün büyümek istedin ama olmadı olamadı birisi derinlere daldı birisi
kendini unutur oldu olmayada devam edi verdi benim yalanlara karnım tok artık sanki
hayatım yalanlar üzerine kurulu bir düş misali Kübradan ötürü birşeyler var ama nekadar kötü
bir durum bir bilsen belkide bilemezsin sen kendini anlarsın anlamak istemezsin bazende
susmak istersin bir derin acı var kalbimde o acılar sancılı bir bebek misali insanım kendimi
kandırdıgım bir zaman oldu olacaktıda birşey olsun diye beklerken ölüm gelip bulurdu beni
bu hikaye kendini bilir kendini anlar nezaman kendimiz oluruz onu bilmiyoruz...
Sadece susarak özlem duyanlarız biz acılarımız bile yeri gelir susar ama sen
susamazsın beni bu hikayelerden uyandır sadece acım kalsın acılarım kalsın benim anlamak
istedigim sadece sensin sen kalacaksın özgürlüge kanat cırpan kuşlar misaliyim benim
düşüncem beni etikiler seninkisi ise seni etkilemez herkezi etkiler bil dünya kendini bil dünya
evini yurdunu yerini düşünceler karmaşalar derken kaybolan biz oluyoruz biz olacagız sadece
anlamak yetmezdi yetemezdi birşeyleri anladıkca kendini belli ederdi bir düş acı bir düş sevda
bir düş akılsız düşünceler beni anlatın anlatın ki birşey olsun olmasın isterim ama olmaz
demem acıma kumar oynamak istemem ama olursada birşeyler olur ama sen bilemezsin beni
anlayamazsın bu acı artık kendini bilir oldu kendini bilir oldu bir acım varki senden emanet
bir acım varki senden kalma kalacak olan sadece sensin biliyorum bu oyunda büyük adımlarla
varım var olacagım kacıncı bahar bu beni derinlere sürükleyen ben anlamak istemem olanı
biteni birileri ise beni deli etmek üzerine kurmuştu hayatını ben ise onları anlamakla
anlamamak arasındaydım bir yol ki beni derinden etkiliyor etkilemeyede devam ediyordu
birşeyler anlamak lazım birşeyleri çözmek lazım sonu olmayan bir yol var varki nekadar
acıdır nekadar doludur bilemezsin bilmelisin acımı kendim bile bilemez oldum cünkü zaman
zaman acılarımı anlıyorum hayat ile aramdaki bagım bi başkaydı bilemedim bilemedim sen
kendini bilemedin oda kendini bilemedi birşey oldu diyemi kendini kandırdın sonu olmayan
sonlara varız acılarla yalan olan dalları kırılmış bir eviz ocagız anlamak istemeyenleriz yolum
bitiyor bitmek üzeriydi sadece park edecek yer bulmak lazımdı lazım gelecekti cünkü o park
yeri bulmak daha zordu digerlerinden ötürü birşeyler ters gider diye kendimi garantiye almak
istiyordum bunun olması mümkündü...
Mümkün olmamak elde degildi anladıgım hayat bu degil di bu kalmayacaktı ben
herşeyi yabancısıydım yabancısı oldum kırılan bir ben oldum ben oluyordum zaman acılarla
var acılarla yol alıyorum benim araç park etme derdim bir ömür bu istanbul yollarında
bitmeyecek gibi geliyor cünkü insanlar beni hiç bir zaman anlamak istemediler belkide
hikayeler hep yarım kaldı kalacakta sözleri var hayatın kendini kandırmak adına ablamla
gittigim o deli dolu yıllar geldi aklıma Dilan ablam Sevinç ablam bunları unutamıyordum
benim önlemez hikayelerimde vardı bazı acı dolu sonlar bir his bir durum bir acı misali...
Kırılıyorsun kırılıyor acının tam merkezinden kırılırsın ama olmuyor artık olamıyor
Melek olarak kalamıyorum Melek olarak hayata odaklanamıyorum ama olmuyor birşey artık
cıkar üzerine kurulu oldugu icin ola biliyor ben artık sıkıldım sıkılı verdim kendimden utanı
verdim utanıyorumda bir acı varki o acı ile yanıyorum yanmak üzeri oluyorum sus artık sus
diyorum kendi kendime birşeyler var artık sıkıcı oluyor beni benden alıyor almak üzeri oluyor
bu oyunun büyük olması beni deli ediyor deli etmek üzeri oluyor bu oyunun kurallarına
uymayanlar var var oluyor olacakta sustukca yanacaksın yana bileceksin beni düşlerine daldır
hayatın hayat seni anlamak istemez istemiyorda istemeyecekte birşey olsun diyemi bekledin
beklemek üzeri oldun araçtan...
İndim ama inmez olaydım yakıcı bir havaya denk gelmiştim yagmur hemen geci
vermişti geciyorduda gecmek üzeriydi bu havalar seni sevmez bu havalar seni üzmez bu
havalardan artık sıkılır oldum gidecegim yere gelen ikinci mesajla bakıyordum bakınmak
üzeriydim adres bana cok yakın yerdeydi ama o yere gidip gitmeme konusunda temkinliydim
temkinli olacaktım sadece kendimi anlayamıyorum alamakta isteyemiyorum bu oyun büyük
kurulu zamanda büyük amacım belli amacım hedefledigim şeyler ama olmuyor olmayacak
hikayeler zamansız acılır hikayeler zamansız kapanır amacının dışında gelişir bütün olaylar
olacak olanlar sus artık olanları hatırlama hatırlamak isteme istemeki birşeyler yolunda gitsin
benim ömrüm sakıncalı benim ömrüm yarı ac yarı tok beni düşünme düşündürme
düşüncesizler karşamaşasıdır hayat birşeyleri bilmek istemezsin cünkü istedikce kırılırsın
kırılınca yanan olursun olacak olanlara inanmak istemezsin ben aracı park ettigim yerden
epeyce uzaklaşı verdim sanki yol başka yöne cekecekti beni icimde öyle bir his vardı bu
şarkıyada nekadar cok takı vermiştim anlamadım gitti birisi yüzünden birileri yüzünden takı
verdim belkide cok sevmemden ötürü takı verdim Cansunun bütün şarkılarıda kendisi kadar
güzeldi güzel olacaktı belkide bir söz beklemek ister insan güzel bir söz tatlı dilin yılanı
cıkardıgı gibi bir söz bekler ama yapamaz olmaz olamaz hayat hikayesini hep derinlerde
saklar bazende icimde saklar bir hiç bir akılsız düşünce olmaz olamaz derim sadece
düşünürüm olanı biteni o düşüncelerin karmaşası beni eder birşey olsun diyemi bekledi hayat
seni sen kendini bilmez iken onu nasıl bili verdin anlamak zordu seni düşüncelerinde hayatın
kırıldın kırıldın sadece düşüncelerden ötürü degil bazı şeylerden ötürüde kırlı verdin calan
telefona bakınmasam olmazdı Tuğceden bir arama geliyordu kendisi bir hastanede calışıyordu
Gülperi ile Yenigün hastanesinde...
-Melek canım müsait misin şuan...
-Dinliyorum seni Tuğce umarım haberlerin iyidir...
-Canım kardeşin ölmemiş öldürülmüş...
-Ama bu nasıl ola biliyor Tuğe...
-Bilmiyorum buluşmamız lazım...
Şok üstüne şok yaşadım belkide bir oyun icindeydim zamansız yanıyordum kardeşim
Emeli bulmam lazımdı bulamaz isem kötü olacaktı benim icin yol ve hayat daha yeni
başlıyordu düşdügüm yerden kalkmasını bilirim bilmek isterim sadece özlemekle yetinemem
hayat sensiz olmaz olamaz bir düşünce ile umut belkide benim hayatım ben gidecegim yere
gelmiştim Kübradan bir mesaj daha beklemiyordum zarfta herşey yazıyordu amacı beni kötü
yola kötü sona sürüklemekti belliydi belli olıyordu artık anlamak zor degil zor olan sadece
hayatın kendisi hayat acımasız oluyor adil olamıyor zamanı tarif edemez oldum bu olandan
ötürü yalansız günlerim gecmez oldu acılar icinde kaldım durdum ama anlayamadım bazı
şeyleri birşey oldun diye degil olmasın diye dua ederdim ben ama yinede birşeyler istemsiz
devam ederdi...
Kandım bir yalancının sözüne kanar gibi senin sözüne kandım durdum yalansız
günmü gecer gecemi gecer bilemedim sonu olmayan bir son bizim hikayemiz acılarla yol alan
ama nezaman bitecegini bilmedigimiz bit yol bu hikaye karmakeş gidiyor aynı ben gibi aynı
sen gibi örgütünü kurup üzerime salmıştın yalanlarınla beni yıkamazsın yıkmaya calışa
bilirsin sadece oda zor olur ama başara biirsin istersen ben herşeyi düşlerim düşlerinde
hayatın merkezi gibidir hayat insanların kalbinde yaralar olur yaralar acılarla kalan yaralar
olur bilmezsin ki ölüm bir terk ediş degil bir veda degil başlangıctır nekadar kötü olursan ol
yaşam bir döngüden ibarettir senin icin ben cok şeyi isterim cokşeyde beni ama bazende
olmaz olamaz icim kanlı bir bahce iken kendimi düşünemem asla savşalar gibi evlerin yanan
bacaları gibi dökülüyorum zaman zaman acılarla kırlıyorum yakın zamanda kübranın bitmek
bilmeyen oyunlarından ötürü sıkıcı geciyordu zaman bizim icin olacak olanda buydu belkide
zamansız kaldım mekansız kaldım kala kaldım ölüm gibi geldi bana bazı şeyler bitmek
bilmiyodu bilmeyecektide susma dedim artık konuş dedim derdini anlat dedim ölmezsin
dedim bu konuda kendini kaybetme dedim cünkü birşeyler lazım degildi dükkanı bulmak icin
iceri girdim elimde o malum zarf ve degişen olaylar vardı belkide yalana dolanmış hayatlar
vardı var olacaktı birşey olsun diye degil kendini bilsin diye saklıyordu hayat acımasızca
dogruları yüzüme vurdular benim ben hiç kacamadım birşeylerden birşeyler beni buldurdu
bir dükkan gördüm ama aradıgım şeye benzemiyordu sanki ben yirmi yedi numaralı dükkanı
bulacaktım orada bir kadınla konuşacaktım tabi bula bilirsem birşeyler olsun diyemi bekler
insa bilemem anlayamamda anlamak istememde...
Bir hikayeden bir başka hikayeye gidiyoruz acılarla evrilen bir sonuz aslında son
oluyoruz düşüncesizler karmaşası var biliyorum amacının dışında gelişiyor bütün olanlar
olaylar varsandıgımız şeyler gerceklere evriliyor bilemeyiz belkide birşeyler yalan olur
yalanlara evrilir dükkanı bulmak icin elimden geleni yapmaya calışıyordum beni artık bu
rüyalardan uyandır uyandır ki birşeyleri çözelim dükkanı bir şekilde buldum bulmayı
düşündüm artık girdedim kendi kendime melek ama girmemek icin direniyordum ama nereye
kadar direnecektim onu bilmiyordum bilemiyordum dükkanı bulursam dedim bulmuştum iceri
girdim elbise almaya gelen birisi gibi...
Bana bakındı durdu icerideki kadın bende ona bakındım durdum kesin kötü birşey
olacaktı onu seziyordum artık anladım zaman bizi bitirecek olandı olacak olandı bir düşden
ibaret hayatlarız biz bilemeyiz ömrümüz nereye kadar devam eder nerede son bulur bir
hikayeden bir başka hikayeye geciyoruz yalanlar gibi sevgisiz düşler gibi kırılsın kırılsın
yalanlar beni anlamak istemesin bütün insanlar bir dünya ki yalanları ile var bir dünyaki
yalanlarına kanıyor insan ben ne ederim bilemiyorum artık beni anlamasanda olur hayat sen...
Ben neleri düşlerim bir bilsen acılarla kavrulan bedenleri düşlerim sevgisiz büyüyen o
zalim kalpleri düşünürüm hayat hiç adil olamadı bana nedense adilde olmak istemedi bize biz
bir yalandan ibarettik öylede kalı verdik kadınla bir birimize bakındık durduk sadece bakındık
ama olmadı cünkü o benden bende ondan birşey bekliyordum bir adım gibi bir söz gibi birşey
olsun istiyordum ama nekadar olurdu onu bilmiyorum bilemiyorumda sadece düşler var
düşler yalanlarla süslenmiş düşler ar icinde dogrusu asla olmayan düşler var kır zincirlerini kır
acılarla kaldıgın bedenlerini...
Onlar acımasız onlar zalim onlarla baş edemezsin edemeye bilirsin seni icine ceker
seni icinde öldürür bitirir sen sonradan farkına varırsın bilemezsin bilemezsin öldürdügün
zamanın neleri getirdigini neleri götürecegini sen sadece kendini bilir kendini söylersin
amacın dışında başka hiç birşeyi bilmezsin bilemezsin amacların her ne ise onu anlarsın onu
düşlersin kacır kendini benden kacır gözlerinden kacınca kurtulacagını sanısın ama
kurtulamazsın asla ben herşeyin ta kendisiyim hiç birşeyi bilmesemde yalana dost olurum
yalana ortak olurum ölüm gelir gecer yanımdan sensizlige alışamam asla bilirsin sen
polislerden mesaj gelmişti katilin yakalandıgını söylüyordu bana benim zaman sonra
karakola gelmemi ifade vermi söylüyordu ben ise en kısa zamanda gelecegimi söyledim
cünkü kısa zaman sonra anca gele bilirdim hemen olacak birşey degildi bunu biliyordum
bilecektim sadece masallarda hikayeler güzel olmazdı Melek dedim senin hayatın neden
birisi yüzünden çöpe dönüyordu kadınla bir müddet sonra bakışmalar konuşmaya dönüştü
sanki birisi bilerek bu kadına göndermişti beni bu kübranın oyunuydu olacagınıda biliyordum
zaman zaman aklımda kaybediyordum artık kadın kafa ütüler cinstendi dinlemek dahi
istemiyordum onu cünkü bana dogruları söylemiyordu söylemeyecekti bir hikaye var kendini
bilen ama amacına ulaşamayan bir oyun kurulmuş bu masalarda yalanda olsa dönen bir oyun
kurulmuş ben kendimi bile bulamadım ki seni nasıl bulim...
 Bana masalları ile gelen hayat ücüncükez midir nedir telefonla geldi kadın iceriden
birşey cıkarıp bana getiri verdi ben ise şaşkınlıkla o gelene bakıyordum bir deniz düşünürüm
bir deniz nefes ala bildigim bir deniz yada kendimi bula bildigim bir deniz öldürdüler bizi
insafsızca kadının verdigine bakındım durdum ne oldugunu anlamaya calıştım ama
anlayamadım cünkü artık yalan bizi bitirir oldu bizi öldürür oldu öldürdüde biz kendimizi bile
bilemez olduk oldukta sadece acılar var acılarla yalanlar var amac belli edecekleri belli
Kübranın bitmek bilmeyen oyunları yüzünden bıktım usandım birşeyde edemiyordum
sonunda olur dedim birşey olu verdi kadının verdiginden...
Cıkanlara bakındım durdum ama benim icin eskilerden ibaretti Dilanı bu şekilde bula
bilirdim belkide Meltemide bula bilirdim ne oldu ne oldu dedim kendi kendime ama
cevaplarını bulamadım bakındım durdum uzunca uzun bir süre boyunca ama olmadı kalbim
buna müsade edemiyordu edemeyecektide artık yarın yok yarınlarımız yok bilemeyiz
kandırılmış bir sevdayız ama nereye kadar onu bilmiyoruz bu iş uzadıkca bizixde deli
edecekti anladım anlamak üzeriydim artık sonlarına vardım yalanların yalanlar yalaka
insanlar gibi beni deli eder oldu...
Sen düşlerindesin düşleri ise sensin hayatın bakınmakla gecen zamanları özlüyorum
özlemek üzeriyim birşeyleir anlayamam anlamak isteyemem istesemde olmaz olamaz bir
ömür gecer bir ömür gecip gider bilemezsin bilemezsin sadece anlarsın anlarsın acılara
evrilirsin evrilip gidersin bir iş icin cıkıp gide bilmek istedim ama yapamadım birisi istedi
diye birşeyler olamaz olmamalı hayat hiç bir zaman yarım kalmamalı öldürün icinizdeki
bütün kötülükleri artık akıl almaz bir oyun icindeyiz bu oyun artık sıkıcı olmamalı biz
yalanlarla büyüdük büyür olduk...
Bana masallarla gelmeyin masallar artık bizim icin kötü bir durumdu bu duruma
müdale etmemiz lazımdı lazım kalacaktı birşeyler olsun istemedim olamazdıda artık yarın yok
kalmadı müdale edemeyiz edemiyoruz bu iş artık sakıncalı oldu sakıncalı olmaya başladı
benim hikayem kendinden başka bir yere gidiyordu gidecek oluyordu ölüm gelip geciyor
kendi hikayesinde insan aldanıyor yalana yalanlarına hayat hep istemsizce vuruyordu
sözlerini yüzümüze biz bakmakla bakınmak arasında kaldık ama bulamadım bazı şeyleri
bulamıyorumda beni derinden etkileyen işlerden birisiydi sadece bu olan biten kadınla
bakınmaya devam edi verdik ama nekadar devam ederdi onu bilmiyorum sadece susmak
istersin ama onuda yapamazsın sadece öldürürsün icindekileri icindekiler seni anlatırmı
anlatacakmı bilemezsin sen enderinlerde bir yerdesin acı gibi işlenmişsin bu hikayenin acısı
yok yarını yok amacı yok sadece kendini biliyor kendini seviyor bilmezmisin sen acılar evrilir
bir başka şeye sen düşün dur birşeyleri onlarda seni düşünsün dursun bu yol uzar uzadıkca
cok uzar gide bildigim bütün şeyleri biliyorum bu hikayeden seni cıkarırım ben bu hikayede
yerin yok yerin olmayacak asla seni bulamayacaklar bulmak isteselerde bulamayacaklar bir
hikayem var bir hikayem seni anlatmaya yüz tutmuş bir hikayem var bu işler biter herşey geri
gelir gelmez sanma geri gelir bunu anlamak zor degil..
Ama bazende anlamak istemezsin isteyemezsin sadece sen kendini anladın demi oysa
ben seni hiç anlayamadım kücücük nedenleri kendine takar oldun oysa takmadanda ede
bilirdin ama sen taka durdun takıntılık ede durdun bu acı senin bu acı benim bu hikaye bizim
bizlerin öldürde bitsin artık bitsin yarınlar yarınlarımız konu konuyu acar ama sen seni
acamazsın acmak istemezsin beni anlayamazsın anlamak isteyemezsin küçük nedenlerle var
olacaksın sadece var oldugun için kalacaksın sen beni anlamak zor degil ben seni herzaman
anlarım ama sen beni anlamazsın anlamak isteyemezsin kacıp kurtulsak kendimizden iyi
olurdu...
Bazen anlarsın hayatı bazen ise anlamak istemezsin cünkü kendin kadar zor olursun
olacak olursun bir tuta kahve misali yada farazi misali nace misali kalplerimiz misali kısacası
hayat misali oluyoruz olmak üzeriyim sadece kendimi bildigim zamanlara dönmek istiyorum
ama olamıyorum sadece sözlerle yalana dolanıyorum bir hikayedeyiz bir hikayede sade oyun
kurduğumuz içine dahi olduğumu bir hikayedeyiz varsın olmasın yarınlar varsın olmasın
sabahlar kandırılmış yalanların vaatleri ile insanlar bu oyun büyük bu oyun kurulmuş sabahsız
selamsız gidiyoruz bir bir...
Size anlatmak istedik cok şeyi ama anlamadınız bazende birşeyler istediniz ama
yapamadınız bu oyun kurulmuş bu oyun büyük sadece sen varsın sadece sen kalacaksın
biliyorum biliyoruz hikaye yeni başlıyor yeni başlayacak susmak adına büyük devrim
yapıyorum ben zaman zaman ölüyorum öldürülüyorum sus diyorum ama susan eden
bulamıyorum o kadının anlattıklarımı dersin başka şeyler mi dersin bilemedim sadece
anlamak istedim ama onuda yapamadım bazı şeylerin gecip giden zamanlar gibi tekrarı yok
bilemezsin bilmek istesende bilmezsin suç senin degil hayatın biz oyuna yanlış yerden
başladık şarkıda yanlış yerde bitti durmadık flim tam orta yerinde kırlı verdi...
Amacım belli hedefim belli sensin hedef belirdi seni ama sen bilemedin bunu
kıymetini kıymeti harbiyesini sonu olmayan bir sonum ben sonsuz düşleri var hayatın ama
anlamak istemezsin isteyemezsin sadece kendin olursun kendini bile bile öldürürsün acın var
acın kendine yandığın acın var sonu olmayan sonlar insanın içinde kanayan yaralar var
öldürde bitsin dediğim işkenceler var sanki bir hiçim suç işlemiş azılı bir suçluyum
bilemezsin bilemezsin sonsuz bir acı icinde kaldım o kadından çıkarken yanan bedenim tarifi
mümkün değildi o şarkıdaki gibi acı çekiyordum özgürlükse tutsak kalmıştı bir düşün
hikayesi var bir düşün yarına ağlarım yarına gülerim bilsen neler gelir neler gecer başımdan
benim ben bir hikaye miyim bilemedim şarkıları gibi hayatı sorgular oldum Güldenin
şarkılarında hayatı arar oldum ama bu Meltemin annesi degildi başka birisiydi güzelliği ile
şarkıları ile insanın yüregine göksel gibi kazınıyordu kazınmaktaydı belki de yalana sirayet
eden birşeyleri değiştiremezdi değiştirmek istesede değiştiremezdi bir oyun döndü ama
anlamadım anlamak istemedim istesemde birşeyleri değiştiremezdim cünkü bu oyunu
kuranların adlı şansları belliydi adresleri belli değildi bellide olamazdı cünkü saklandılar bazı
zamanlar cıkı verdiler...
Oysa cıkmasalar daha iyi olurdu bizim icin bir hiçlik hikayesi yazıyorum okuruz
söyleriz diye ama bulamıyoruz neticesi ağır oluyor sonlara doğru ama cevaplarına
varamıyoruz yarınların akılsız düşleri kalıyor senin gibi sen gibi birşey oldugu icin degil
olmadıgı için yanıyor yanmakta yanacak olan sadece bedenlerimiz Ümiti özledim Pelini
özledim onlarla konuşmayı özledim sadece kendim olamadım ona yanıyorum ben ona
ağlıyorum ben birşeyleri anlatamadım sana ben yıllarca beni dinlemek istemedin hep
hayatıma kötülüklerle geri verdin gidecek bir yer varsa oda senin yanındır senin yanın
kalacaktır sadece sen varsın sadece sen kalacaksın olmaz olsun bu hikayeler...
 Kırılınca kalıyorum kendimle baş başa sadece senimi özledim ben sadece sen mi
varsın sadece sen mi kalacaksın burada onu da bilemedim gitti birisi istedigi icin mi kırılı
verdin anlamadım seni ben neden hayatıma kabus gibi çökü verdin onuda anlamak zordu
birşeyler devrildi kötü sonlara o sonlar ise acı olan denizlere dökülü verdi bilemezsin
bilemezsin sadece kendinle kalırsın baş başa susmak adına varım yarınların adı sen tadı sen
nerede bu son nerede bu oyunu kuranlar kuracak olanlar kücük sebeblerle baş başa kaldım
durdum ben anlamak zor beni senin gibileri ise hiç anlamak istemem ben
ötekileştiriyorsunbeni sen...
Sadece kendisi için yaşayan insanlar başkasının acısı ile sadece dalga geçer dalgasına
bakar akarı kukarı yok kokardı hele hele hiç yok sadece öldürüldün öldürülü verdin benim
adım kadar yalnız kalmışlığıma var bilemezsin bilemezsin sadece seni düşlerim seni özlerim
ben sevdiğim bana anlatılan senin hikayelerin mi yoksa o hikayeler başkasının mi sür artık
arabanı üzerime üzerime sürki ölim olsun bitsin senden başka şekilde kurtuluşum yok bunu
anladım anlamak istedim ama başka şekilde anlamışım bunu bilemedim herşey bin parçaya
bölündü bölünmek üzerine kurulu verdi sanki beni öldürmek üzerine kurulu bu dünya birşey
olsun diyemi bekledi hayat anlamadım gitti birşey olsada olmasada sen kendini bilirsin benim
seni bilmem birşeyi değiştirmeyecek biliyorum onca olandan sonra küçük nedenleri sorun
edeceğiz kendimizi bileceğiz sanıyorum ama bilmiyoruz sadece izliyoruz birşeyleri belkide
bu yüzden başımdan belalar eksik olmuyor Meyra hanım mesaj atı vermişti bakınmasam
olmazdı cünkü bakınmak lazımdı o mesaja bakını verdim hemen cevap yazı verdim tamamam
geleceğim dedim ama nezaman gelirdim onu bilmiyordum ben işte bu masal bana senin
kendinden hediye bu masal bana senin kendin kadar zor düşleri var zor hayatları var masallar
hikayeler kadar büyük degildi biliyorum gerçeklerle yüzleşemedim kendim gibi kaldım bir
başına ablamla gittigim o market alışverişi benim ogün kabusum olmuştu ben anlatmak
istemesemde bazen aynı olayları yaşıyordum kardeşimin ölümünde unutamıyordum belkide
kendimizi kandırıyoruz sadece izledik durduk birşeyleri o birşeylerden bizi zamana yenik
düşü verdik ama yapamadık bu oyunu kurdum kendi kendime ama olmadı olamadı cünkü ne
istedi isem o olmadı olamadı beni hangi hikayelerde buldunuz onuda anlamadım gitti zaten
hayatı şarkılardan ibaret yaşamak istemedim ama sonum oraya doğru gidiyordu gidecektide...
Bazı sonları var o sonlarda kaybolan ben var benler var icim acılara gebe benim sen
bilemezsin bilemezsin kendini kandır kandır yansın acılar gibi kalbimde yansın sonucuna
katlanmak zoruma kaldım bazı şeylerin amacım bu degil amacım belli öldür beni öldür
icimdeki aşkınla beraber öldür düş kurmuşum sana ama acılarla beraber düş kurmuşum yalana
ortak oldum ben amansız bir hastalık gibi yakama yapışı verdi gecmek bilmedi ben düşler
deyim hem gerçek hemde sahte ama bulamıyorum kendimi bir yerlerde o bir yerler beni
anlamak istemedi istemedigi icinde kırıldım yolsuz kaldım evsiz kaldım ama asla başkasına
ihanet etmedim Kübranın kapıları hep başka diyarlara kötülük için açılıyordu sanki kötülük
için yaşıyordu bir umut bile yoktu eskileri bulmaya kaybetme korkusu ile yaşıyorum ben ama
o kaybetme kötü bi son...
Hangi son bana sancılı oldu onuda anlamadım gitti birisi geldi girdi hayatımıza
hayatımızı çöp edi verdi lazım değil bana senden gelecek olanlar onlarla yaşa bir düşden diğer
düşe bir karanlıktan bir başka karanlığa sürüklen dur dur içini sancılı acılara durdur bildir
bana yalan olan hikayelerini hikayelerin yarım ve yamalak kalsın anlamak işteme beni isteme
olanı biteni ben yolumda giderim sanırken bir başka yere daha gidecektim telefona gelen
mesaj burada yakınlarda bir yeri işaret ediyordu neresi derseniz fatihin arka sokaklarında bir
handan bahsediyordu bana mesajı atan bu sefer Burceydi tanımıştım numarasından...
Her zamanda tanırdım o numarayı tanımasam bile anlardım onun kim olduğunu kim
olduğunu bilirdim bilmek isterdim ben çocukça ruha sahip degildim ama bilirdim olanı biteni
birileri birilerine durmadan mesajlar atıp rahatsız edince bende sinirleniyorum cünkü
sinirlenmemek elde degildi olanda bundan ibaretti ibaret kalıyordu sanki içimde acılar var
acılarla yaşıyorum kanlı bir sabaha uyandım durdum ben öldürdüm icimdekileri ama
bilmediler benim kim olduğunu ben herşeyim sende bensin diye bilmeliyiz bilmeli insan onca
olan sadece izlemeklemi geciyordu anlamadım gitti belki de birşeyler yalan dolandı dolan
kalacaktı öldür icimdekileri öldür sadece sen kal benden başka kimsede olmasın yanında
Hangi aşktan geriye ne kaldık bilemedim sadece bazı şeylerin sureti kaldı o yüzlerde belli
belirsizdir anlamak istemedik istemedikçe yandık durduk birşeyler olur birşeyler biterdi ben
kacıp kurtulmak istedim ama olmadı olamadı birşeyler yine geldi beni buldu beni bulunca
anlamak zor olmadı başıma gelecekleri hayat hikayesini yazarken benide öldürüyordu bir
başka sonda bir başka hikayede ben kacıp kurtuldum diye sevinirken sen öldürdün beni sen
doldurdun acımı içime sancılı bir bebek gibiydim bilemedim bilemedim olanlara ne cevap
vereceğimi artık suçlusun artık yoksun yok olacaksın biliyorum bilmekteyim ben kacıp
kurtulamam senden sen beni bilmezsin ben seni bilirim ama ben gidiyorum bir yerlere o bi
yerler beni çekiyor çekmek üzeri oluyor sadece kaldığım bu sokaklarda beni senden başkası
anlamaz sanıyordum ama anlayanlarda vardı senden başka cünkü sen artık anlamaz dinlemez
birisi oldun yarına güler bugüne ağlar oldun kacıp kurtul hikayelerinden hayatın o hayat seni
anlamak istemez sende onu anlamak istemesin...
Sağıma soluma bakarak ilerledim aracım yanına giderken aklıma birşeyler takılı verdi
o takılmadan birşeyleri belli ediyordu hangi yöne bakam seni görür gibiydim sadece
izlemekle yetinmedim yetinemedimde birşey olsun diye beklemem asla cünkü olacak olan
bazende ben istemesemde olur birşey anlam kazanmaz kazanamaz cünkü zaman ilacıdır
hayatın öldürsede seni sen anlamak istemezsin beni benlerle senler arasında farklar var
biliyorum bilmek üzeriyim sadece acı çekiyorum yada çektiğimi sanıyorum ben birşey
olduğundan değil olmadığından mi acı çektim anlamadım ki bir ölü gördüm kendi
penceremden sana bakar gibi ona bakını verdim öyle kolay olsaydı bu acılarda biterdi ama
bitmek bilmedi...
Belki de bitmeyecek asla bu sona aramam asla bu son olamam asla yalana ortak
olamam asla kendimi birkez daha sen gibiler yüzünden kandıramam beni deli edenlerin
başında sen varsın sen kalacaksın öldür icindekileri öldür düşlerini sahteydi onlar boşuna
kendini yorma birşeyler için artık yarın yok yarınlar yok öldürüldü bazı şeyler artık yarına
umutla bakmıyorum bakamıyorum Melek olarak artık idrak edemez oldum düşünemez oldum
kalbim durdu iflas edi verdi yeteri kadar dolmuş olsa gerek evimi özledim akşamdan kalma
halimi özledim ama olmadı olmayacak artık sessizce ölüyorum bunu anladım senden...
Sen kendini birşey sandın ama olmadı birşey olamazdın olmak istesende olamazdın bu
oyun büyük bu oyun kurulu bu oyun kurulu bir düzen sahte sözcüklerle yalana dolandın
durdun öldürdüm seni icimde öldürdüm seni kendi kalbimde biten aşklar gibiydik seninle
kalbimizde acılar var başka hiç birşey yok hayatın sahte düşleri var düşlerimiz var Bana artık
masal gelir bazı şeyler o masallar hikayelerden ibaret olur belki de bilemeyiz sade izleriz
dururuz biz bazı şeyleri amacından fazlası vardı olanda olmayacak sandıgımız hikayelerdi
artık yarın yok yarınlar yok...
Olmayacakta artık sevmek yok sevgi bitti bitiyorda sadece acıları kalıyor geriye o
geride kalan acılar denizde yanan bir balık gibi kıyıma vuruyor vurdukcada acı oluyor bana
acılarla kaldım baş başa konuşacak çok şey var ama belli belirsiz hikayeler belki de etik değil
bu olan biten bana yara oluyor olmayada devam ediyor kacıp kurtulamadım ben
hikayelerimde onlar bana acı oldu onlar bana sancılı bir bebek gibi oldu olmayada devam edi
verdi aracıma bini verdim vermesine ama içinde kötü bir koku vardı sanki arka bagaj
tarafından geliyordu o kötü koku belki de o kokudan ötürü icim bir kötü olmuştu mayhoş
olmuştu bakındı durdum o kokunun nereden geldiğine anlam veremedim bilemedim arkaya
doğru ilerledikce çöpün oradan geldiğini fark edi verdim tam araca binecekken yerde yatan
birisini görünce korkmaya başladım Melek dedim olmaz dedim birkez daha olmaz dedim
etrafım bir beş dakika sonra polislerle çevrilmiştir sanki olacakları biliyorlardı gibi geliyor
bana anlamak zor anlamak ciddi zor yalanlara evrilmişti düşleriz düşleri oluyoruz kalıyoruz
kalıyoruz sadece içimizdeki acılarla kalıyoruz...
Benim kabus dolu günlerim yeniden başlıyordu birşeyler yine sancılı geciyordu
geçecekti bilerek birşeyleri istedim bilerek birşeylerin böyle olmasını düşledim belkide
polislerin hayatımda olmasıda benim kendi istediğimdi istegim kalacaktı belkide yalana
bulanmış elleriz eller kalacağız birşey birşey sadece birşey kalanlara inat sadece birşey olmak
istiyorum oda sadece kendim olmak istiyorum kaybettiklerimi bulamam bulmak istesemde
bulamam cünkü düşman gizlice değil direk açık kapı bırakarak oynuyordu oyunlarını...
Belki de böyle olması daha iyidir benim icin belki de böyle birşeyleri öğrene bilirdim
küçük bir neden ve sorun yüzünden hayatım hep zalimlerle doluyordu dolmak üzeri oluyordu
zalimler beni kendisi gibi gördügü için kötü sanıyordu ama nen kötü olamazdım Meyra
hanımın yanınada gitmem lazımdı başka çaremiz yoktu olmayacaktıda birşeyleri
anlayamazdım bazende anlamak isteyemezdim kendini bilir herkez bilir acılarla sırlarla
kendini bilir öldürülsün yalanlar kalanlarla avutsun insanlar kendilerini şarkılar gibi türküler
gibi marşlar gibi şiirler gibi sözler gibi avutsun hım birşey oldu gözlerim kapanıyor sanki
düşecek gibiyim...
Polislerle bir birimize bakıyoruz ama çözemiyorum sadece zamanı öldürüyoruz başka
hikayelerde başka sonlarda görüşüyoruz ama kendimizi bulamıyoruz sadece varız sadece
varız ama neye varız onu bilmiyorum bilmiyoruz belkide saklı kalan maskelerin ardındaki
gizli yüzlerinizdir yüzleriniz kalacaktır benim masalım senden ibaret senden başka bir kişi
dahi yok artık çık hayatımdan Kübra kötülüklerinle varsın sadece öylede kalacaksın sen
benim en güzel hikayemin başlangıcı ola bilirdi giden Çicekler gibi solmaya bilirdin ama
olmadı İstanbulu talan edi verdim ama olmadı..
Polislerle birkez daha göz göze geldik ama anlam veremedim kendime kendi kendime
içsel bir kavgaydı benim yaşantım belkide bu yaşantıma gölge düşü vermişti birşeyleri
anlamak istemiyorum kendimi bilemedigim bir savaşın içindeyim bu savaş beni deli edecek
onu biliyorum herşey acımasız herşet sahte sahte kalıyor insanların duygularda sahte kalıyor
hayat bir konser sahnesi bizler ise şarkılarını söylemeye çalışan bir sanatçıyız kendimizi Ebru
sanıyoruz ama olamıyoruz artık yaşamıyoruz yaşatamıyoruz kendimizi kaybediyoruz kaybedi
veriyoruz üçüncü gün üçüncü sabah üçüncü ay bir yıl daha geçmiş acılarımızın üzerinden
sancılı yalanlar sancılı sözler var sözler kalıyor acılarla yandım durdum acılarla kaldım bir
başına seni anlamak istemem isteyemem ben bilirsin beni Polisler bana bakındı bakınmaya
devam edi verdi küçük yalanlar deniz gibi büyüdü büyüdü içimi yakar oldu yakmaktan oldu
ben düşler deyim o düşler yalanlardan kalma gidiyoruz gidiyoruz sadece gidiyoruz bir şekilde
gidiyoruz küçük bir son var ama içimi kemiren küçük bi son var bunu anladım yalansız bir
başına yalnız bir sen kendini kemiren bir sen derin acılarla varız derin acılarla yanıyoruz
yanmaktayız bu yol biter bu yol son bulur sanıyoruz bu hikaye kaybedilen bir hikaye
amacından fazlası olmayan bir hikaye kendi icinde karmaşası olan bir hikaye küçük
nedenlerden ötürü sancılı gecer yarınlar anlamak istemem isteyemem ben birşeyin oldugunu
anlamak istedim ama olmadı cünkü bazı şeyler acılarla yandı durdu...
Yanan kalbimden başkası değildi bir dost sohbeti gibi kuruldu masalar bütün dostlar
vardı benimle birlikte olmaya ben onlarla yalandan da olsa eyleniyordum onlarda benim
yüzüme yalandan gülüyordu onlarla olmak istemem onlarla yan yana gelemem gelmek dahi
istemem isteyemem cünkü yalanları var hayatın cünkü sancısı var kalbin kaibimin acılar
enkaz gibi yüregime işlendi işlenince işkence gibi olmaya başladı birşey olsun diye
beklemedim sadece acılarla yaşamak istemezdim onlar beni deli edecek olanlardır sonlarına
yaklaştım acılarımın acılarla kendimi kandırmak istemem isteyemem son derece tehlikeli
hayat yaşamak adına varım var oluyorum öldür öldürür ver kendini bilki yaşam acıdır sana...
Hayat acımasız oldu adil olamadı beni bıraktılar bırakıp gittiler sevmek adına hiç
birşey yapamadım yapmayıda istemedim öldürdüm icimdeki acıları sancılı gecen günlerim
var benim günlerimin acı dolu yılları var yılları kalacak içsel bir kavgaya direndi ömrüm ama
sana direnemedi cünkü icim düşlerin kırıkları ile doluydu hayel değil gerçek olsun istemedim
bazı şeyleri ama olmadı olmayacak olmayacak biliyorum zaman zaman acılarla kendimizi
kandırıyoruz surları doldurdum mermiler ile atışa hazırım birşeyler oldu diye bekleme
bekledikce birşeyler seni deli eder bu hikayeden kacıyorum kendimden kacar gibi sana
sığınıyorum bil diye bilmek istediklerini bil diye ancak ve ancak kaldım bir başıma...
Derdi çok derdi çok oluyor hikayesi hep yarım kaldı yarım kalacak birşeyler anlamsız
oldu anlamsız gidi verdi geci verdi yollar akılsız kuralsız hayat adil değil adilde olamıyor
olmayacakta birşeyler son buldu bulmayada devam edi verdi birşeyler oldukça yanıyorum
yandıkça birşeyleri de kendi icimde biliyorum bilmek üzeriyim senin acın la yanıyorum ben
yandıkcada kırılıyorum düşüncesizler karmaşası var var oluyor ölüler düşlerden ibaret sanıyor
hayatı oysa olmayacak şeyleri istiyor istiyor bu hikaye kalben iflas ediyor edecek sadece
kendini bil kendini sev başkasına gönül verme yalanlara kanma kandıkca yanılırsın yanıldılca
kırılırsın kırıldıkca kırıl kırılı acılarından senle gidip gelsin senle kalsın bir oyun kur bir oyun
kurulsun masalları ile hayatın hayat acıları ile var var olacak bilesin bilesin bilki ölüm sana
verilmiş sana kalmış duygularla yalan yanlış şeyleri düşlersin düşlerine dalarsın hayatın amac
belli hedef belli olacaklar belli olacak olanlar belli kendini bilecek olanlar belli belli olmayada
devam ediyor bir söz bir kader bir aynı bir kadın var Eminayı da görmedim keşke göre bilsem
ama zor birleri yüzünden göremedim gitti belkide bir ömür göremeyeceğim gibi geliyor bana
inan yarınların adını sen soydum koyu verdim dünden yana yüzüm gülmez oldu belkide
yalanlarla saklandı ömrüm benim hep öyle kaldı kalacakta safi yarınların acısı çok gecip
giden ömrümün yarını yok yarınları çok sil bitsin artık bu hikaye sil gitsin artık bu hikaye
ortak noktamız kalmadı payidar da olamadık olmayıda beceremedik birisi yüzünden birileri
yüzünden başımıza gelmeyen kalmadı kalmayacakta sadece sözleri var hayatın içine çektiği
insanın kandırılmış yalanları var hayatın hayat zamansız yüzüne vuruyor sözlerini o sözlerin
içinde kayboluyorum zaman zaman açılara evriliyorum artık sustum düştügüm yerden
kalkmasınıda bili verdim...
Ama sadece seni yenemedim seni bilemedim öldürdüler beni yalnız kalplerde Melek
olarak degil Melike olarak başladı hayata oyun bitti oyunları bitti Kübra ya bundan sonra
Melek olarak degil Melike olarak saldıracagım ama asıl adım bende saklı kalacak Melek
olarak temiz bir sayfada kendime yeniden yer edinecegim duygular var duygular yalanlara
evrilmiş duygular sonu gelmeyen oyunlar bitermitmezmi bilemezsin bilemezsin sadece
kalırsın bir başına sadece izlersin hayatı koyun bir bavula benim bütün hayellerimi onlarla
yaşamak istiyorum bir ömür sadece Ama yapa bilirsem ama yapacagımı da sanmıyorum ben...
Sansamda birşeyler değişmeyecek asla cünkü olan oldu olacak olanda oldu bitenden
bitti birşeyleri geriye aramazsın sardığını sanırsın sadece kendin olduğun için değil birileri
oldugun için kaldın bir başına Melek dedim bundan sonra Melelike var dedim onunla devam
edeceksin dedim ama olmadı olmuyor birileri yüzünden giden hayatım geriye dönmüyor
dönmeyecek biliyorum bildigimi sanıyorum yarınlara acılarla geliyorum gelmek üzeriyim bir
hikayeden ibaret yarınlarım yarınlar olacagım kendimi bilirsem birşeyleri de bilirim öldürdüm
kendimi yalanlarla...
Kaldım bir başına bi sonda acı oldum acılar oldum geldim gelmek istediğim yere ama
burası kadar tuhaf bir yer yoktu han öyle gariptiki insanın ömrü kısalırdı korku ile burada
korkmaya başladım ama anlamadım neden böyle tuhaf yerlere geliyordum onuda
bilmiyordum polisleri bir şekilde halledi vermiştim kurtulmuştum artık azılı bir suçlu
degildim potansiyel bir suçlu gözü ile bakıyorlardı insanlar bana ben kaçarken sen gelmezsen
olurmu senle bir kesildi benim göbek bagım arkadaşlarla kaldım dedim ki kendime nedir bu
hallerin onlarda bana baktı durdu...
Ama onlar dada cevapları yoktu sadece sözcükleri vardı birileri yüzünden kırılan
kalpler vardı var olacaktı öldür icimdekileri öldür artık ben bıktım usandım senden senin
gibilerden birşeyler artık yol almaz oldu olamaz oldu bi dünya iş vardı kaldım burada bir
başına öldür öldür icindekileri öldür artık susma artık bırakma kendini bir başına birşeyler
oldu diye üzülme olan olur olmaz Sansamda ben Melek olarak bir yere kadar devam ede
biliyordum ondan sonrasını düşünemiyorum kalbim acılara tutsak gözyaşı misali kalıyorum
kendimle baş başa ama cevaplarını bulamadım bulamıyorumda söz temsili kesiliyor kesilmek
üzeri oluyor sana anlatılan masallardan sen seni cıkar ben beni bulurum biryerlerde sensizde
yaşarım olur gider bir ömür sensiz de öldürde bitsin artık bitsin bu iş kence kendini kandırma
kandırma yarına umutla bakarsın sadece öylece izlersin izlersin hikayelerini belkide sadece
bakar geçersin bakar geçersin özel olan sadece gizledigin hayatın değil bi dünya işin
arasından seni çıkarı verdim kaldım öldürdümde öldürdüm ama olmadı birşeyleri bile daha
güzeltemedim kendimi kandırdım kandırdım da yandım bana anlatma kendini benim hikayem
acılarla dolu sancılı aşklara gebe gebe kalıyor dünya üzerine inşa edi verdim bütün yalanları
ben o yalanlara evriliyorum kendi sonunu düşünür gibi seni düşünüyorum ama olmuyor
olmayacak hiç birşey eskisi gibi olmayacak...
Bunu anladım anlıyorum da zaman akıp gidiyor gidecek olan sadece zaman değil biziz
hanın içine girdim girmez olaydım sadece bakındım bakınmak bile yetti bana cünkü acı olan
birşeyler vardı var olacaktı ölü toprağa uzunmış bedenleri biz bizim hikayemiz kendi icinde
saklı kalıyor kalacakta aklıma dubai deki arkadaşım özge gelmişti Özge özügüzeli özlemiştim
özlemek üzeri olan bir ben vardı var olacaktı sancılı gecen günlerime yandım durdum ben ben
sadece seni istedim sadece seni özledim seni anımsadım artık dünya birşeyler söyler dedim
ama olmadı...
Kırılsın yarınlar kırılsın bir dünya hikayesiyim acılarla sırlarla varım ben oyun
oynamak istemem ben oyun kurulasız olacaksa olmaz olsun birşeyleri artık anlamadım
anlayamadım anlamak istemedim birileri küçük gördü için hor görüldüm küçük bir çocuk gibi
o çocuk gibi kaldım kalı verdim sevgiye ihtiyacım bu sonda kendimi bulurum bu acı dolu
sonlara varım ben acı dolu sonlarda yol aldım alıyorum kaçırın beni hikayelerimde o
hikayeler beni deli eder deli edecek birşeyleri bulamadım bulmakta istemedim öldürdüm
icimdekileri o icimdekileri beni yedi bitirdi yedikçe yedi acı oldum kaldım sana ben senelere
ben...
Bekle hayat bekle kacıp gideriz senden sen kalırsın icinde hayatın o hayat seni bulmak
istesemde bulamaz bi oyun döner döndükçe icinde yaşamak adına işler yaparım ben kapılar
açılır kapılar kapanır birşeyler döner döndükçe yanar inananlar buna onlara birşey demek
isterdim ama demedim diyemedim cünkü onlarda beni anlamadı anlamak istemedi cünkü
herkez kendini gizler oldu saklar oldu bir adım bilr geriye gidemez oldum aklıma babamla
geçirdiğim deli dolu yıllarım geldi babamı çok özledim onun adını andıgımda bile gözlerim
doluyordu dolmak üzeri oluyordu bir acı var bir acı sancılı bir acı var bunu anladım...
Kimse olamaz olamaz senin hayatında sen sadece kendini bilirdin kendini anlardın
olaylar olaylar derken telefonum calıyordu içeriden biriside bana el sallıyordu ben telefona
bakındım bu numara Kübranın numarasıydı bunu biliyordum bilmek üzeriydim Kübradan
başkası olamazdı olmayacaktı Bana el sallayan birisini gördüğümde sevinmiştim ama olmadı
olmadı o da kötü cıkı verdi Adının Nilay olduğunu aradığının bene olduğunu söylüyordu ama
ben ne aradığımı dahi bilmiyordum telefonda Kübra o dükkana girmemi söylüyordu ben ise
girmek dahi istemedim kadının güzelliği gözlerimi kamaştırıyordu ama anlamak zordu bu
kadında anlamak istemedim ama birileri yüzünden istiyordum ben bu kadını daha önce hiç
görmedim göremedim belkide anılarda kaybolacaktım bu kadın yüzünden Nilay iceri girmemi
söylüyordu ama ben girmek istemedim cünkü başıma bir hal gelecekti Kübra ise Meltem ile
beni tehtid ediyordu Gülden anne üzülmesin diye elimden geleni yapıyordum kendi
hayatımdan vazgeçip onun kurtulması için elimden geleni yapıyordum cünkü benim icin
öncelik arkadaşımdı o kalacaktı ondan başkası asla olmayacaktı ben biliyordum onu
bulacaktım...
 Başka çarem kalmadı Nilayın dükkanı girdigimdigimde bütün kötü şeyler beni
bekliyordu bunu anlıyordum iceriden bir kutu ile geldi bana doğru ben ise ona bakındım
durdum ama olmadı olmadı olamadı birşeyleri artık saklar oldum kendimden gecercesine
sizden gecer oldum Nilayın bana getirdiği kutudan çıkan sadece anılar değil saklı kalan
geçmişti birşeyler oldu olanla yetinmedim cünkü gerçekler sadece açılmadan ibaret oldu bir
düş kur bir düş yarına ağlayan bir düş kur kendini nasıl kandırırsın kandır ama bir başkası
olma herzaman kendin ol bana bakma...
Ben artık sen olamıyorum sen kalamıyorum şende değil benim gönlüm şende olamıyor
kaldıramıyorum artık acıları acılarla yanan kalbim kalbimden başkası olmazda olmasında
onca zaman sonra seni görmek istemezdim bir tatlıcıda yada bir kafede gecmişin izleri var bir
televizyon programında yada bir flim karesinde anlatılır masallar bana yalanlarla öldürdüler
içimizdeki çocuğu sensiz kaldım ben bilemezsin bilemezsin beni anılara gömülürüm gömülür
giderim geçmiş acı olur acı kalır bana anılarda boğulur giderim ben zaman zaman...
Sen kendini unuttun ama ben sana seni hatırlatacagım kendin olduğun zamanlara geri
dön gözlerinin feri sönümüş artık anlama bazı şeyleri o bazı şeyler sadece bir reals
videosundan ibaret gülüp geçtiğimiz hayatı tiye aldığımız bir reals videosundan ibaret
bukadar zor olmamalı hayat karmaşık duygulara hap solup kalıyoruz biz ötekileşmiş duygular
var yalanlara kanan insanlar gibiyim icim içimi yemek üzeri ama ben bilemiyorum bilmek
dahi istemiyorum sadece avutsun istiyorum bahaneler beni avutsun bir ömür kötülere söz
söylemek isterim ama yapa bilirsem olur...
Hiç birşey istedigim gibi gitmiyor gidemeyecek gibi kalıyorum kalıyorum sadece
sonlarında hayatın ötekileşmiş bütün duygular anlamsız kalmış bütün inandıkları öldürüldü
bütün duygular kutudan çıkanları bilmek görmek dahi istemem artık herşey bıçak sırtı misali
beni öldürüyor beni süründürüyor beni yakıp yıkıyor birşeyler oldu birşeyler kendini
kandırmak adına birşeyler oldu hayat koca bir yalandan ibaretti öylede kaldı kalacakta
anlamsız olsa olsada kalacak...
Bir maçım var seninle hayata karşı maçım var benim amaclarım var amaclarım
sonsuz gönlüm var icinde onlarca sen varsın nasılsın diye bilmei birileri bana ama ne hikmet
ise diyemiyor diyemeyecek ötekileşmiş duygulara hapsoldum durdum icimde yangınlar var
yangınları ile hayatın kavgaları var kavgaları ile gürültüleri var anlamsız olan gürültüleri var
benim hikayemde tuhaf kişiler vardı ama isimleri cisimleri belli değildi birisi istedigi icin ölen
kalbim hep tamir edilmeyi bekledi ama olmadı olamadı olmayacak olmayacak susuyorum
zaman zaman acına yanıyorum yanmak üzeri oluyorum koşun gelin gelin beni bulun beni
görün beni hissedin beni amlamak üzeri olun bu durumdan kendinize pay çıkarmayın artık
yoksun artık sustun kaldın bir başın birisi istedi diye hayatını çöpe atı verdin çöp edi verdin
kuş uçmaz kervan geçmez bi yerdeyim belkide sadece öyle sanıyorum sanmak üzeri
oluyorum nereye gidiyoruz onu bile bilmiyorum sadece kendimizi biliyorum yalan olan
kendimizi biliyorum bu oyun kuruldu baştan başa sarılı verdim yıla sarılır gibi sana...
Olan oldu kalan kaldı birşeyler hissedilirdi ama hissedilmedi cünkü birisi istedigi icin
alanlar vardı bu yalanları yalan olanları sevgiye ihtiyacım var gayri ihtiyarı dinlemiyorum ben
dinlendim artık senden kendi adıma artık bazı şeyleri bul artık kendine yeni birşeyler bu oyun
baştan yazılacak yazılınca dogrusu olacak dogrusu görülecek artık yarına umutla bakamadım
bakmayıda beceremedim sevmek olmaz yalandan da olsa seni sevmek nedir bilirmisin
bilmezsin sadece kendini kandırırsın kandırdı verirsin bu oyun büyük büyük kalıyor...
Sana anlatılan hikayeler nekadar yalan bir bilsen anlamak istersin olanı biteni ama
bazende anlamak istemezsin bazı şeyleri öldür icindekileri öldür yarınlarını sonlarına vardım
hayatın hayat aldı bizi geçti gitti bitti artık bu hikaye bu hikayede kalmadı arık birşeyler
bölüm geçilmez oldu zordu görevler görevleri yerine getiremedik cünkü olmayacak bazı
şeyler azı çoğu yok bu işin olmayacakta sevgisinden mahrum kaldım hayatın belkide olan bu
oldu...
Olmaz olmaz olamaz acının nekadar yakacağını sende bilemezsin sende bilemezsin
benim acımla sadece sen mi dalga geçersin bilemedim öldürdüm seni icimde bitti artık hikaye
bitti artık yol bitti artık ömrüm ömrümüz ben masalların ta kendisi olmadım olmak istedim
ama yapamadım birisi icin yanan oldum yanılan oldum olmak üzeri oldum kalbimle sen
arasında kaldım durdum çıkarsız yalansız mesnetsiz bir hayat istedim ama olmadı olmayacak
birilerinin acısı bana gebe kalacak acı dolu olacak sancılı olacak bilemezsin bilemezsin neler
olur neler gider...
Hangimiz kalırız hangimiz gideriz bir dünya yaşarız bir dünya severiz bu dünya yalan
bu dünya kötü gidiyor gidecek gitmeyede devam edecek birisi biliyor birisi geçiyor birisi
seviyor sevecek yalan olan sevgilerdeyiz bilemeyiz bilemeyiz acılara gün gibi bakarız geçeriz
ama olmaz olamaz sadece bekle bekle izle olanı biteni birşeyler olsun birşeyler kötü giden
birşeyler olsun öldürdükçe öldürür insan kendini kedini bilen elinde bilir bilmeye çalışır
birşeyler olur birşeyler beni bulur kötü giden sonlara varız var olacağız hepimiz birer
yolcuyuz gideriz istemedende olsa bu yolda kala kalırız içimiz acır içimiz yanar susarız
susarız artık durmak yok artık susmakta yok bil istiyorum Nilaya göz göze gelince bile insan
bir korkuyordu cünkü kötü giden birşey ola bilirdi olacaktıda sancılı gecen acılar gibiyiz gibi
olacağız biten aşkların ardından el sallarız sadece el sallamak isteriz bile isteye el sallarız
yarına ağlarız yarına güleriz gülmek isteriz seçmek adına yaptığım işler var işlerimiz var bu
yolda kendimi başka yerde buluyordum bulmak istiyordum istemeye calışıyordum birşeyler
artık beni deli eder oldu benden başkasını göremez oldu bir oyun döndü ama nasıl döndü
onuda anlamadım gitti birisi istedigi icin birisi mi ölmek istedi anlamadım Nilaya bakınırken
kutudan Cıkanlarda beni deli ediyordu edecekti birşeyler anlamsız kaldı anlamını yitirdi bir
amacım vardı var olacaktı sadece özledigim hayata merhaba demek istedim ama olmadı birisi
beni deli eder oldu adı Kübra olan birisi beni deli eder oldu ben kendimi anlamadım anlamak
istemedim öldüm öldürüldüm kacıp giderim senden senelerden birşeyler olur birşeyler biter
artık hayatıma şart koşulsun istemiyorum birileri beni deli etsinde istemiyorum bitsin bitsin
artık olan biten bitsin...
Kuş uçuyor kuş kaçıyor zaman akıyor zaman bitiyor bitiyor bitmek üzeri oluyor
olmak üzeri oluyor ben artık yarına bakmıyorum bakınıyorum zamanla kaybeden olan ben
oluyorum olmak üzeri oluyorum susmayın derim artık ama susarsınız siz bu oyun biterken
bile yanarız biz Nilaydanda umduğumuz bulamadım sadece geçmişime gidi verdim Dilanla
cekilen bir resim vardı var olan o resme bakıyordum bakınmak tadım sadece kendimi bildigim
zamanları unutmak istemedim cünkü zaman en büyük hediyeydi insan için insanlar için
istisnai bir durum olmadığı sürece işler hep ters gider oldu kurşun geçirmez bir evin içinde
bekliyorum seni...
Beklemez olaydım seni ama bekler oldum belkide gelmez oldun gelemez oldun icinde
biriken acılar var sadece acılar yolcusu olmayan bir yol gibiyim öylede oluyorum olmak
üzeriyim nediyim kendime bilemedim bilmek dahi istemedim bir oyun içinde kaldım kaldım
da yandım ötekileşmiş duygulara hap olmak istemem isteyemem beni anlamalısın anlamak
üzeri olmalısın benim hikayeme artık ortak olma ben yandım sen yanma inan icinde düşman
var düşmanlar var amac belli amacım belli gamsız hayatın icinde düşünce karmaşası oldum
oluyorum kirlendim kırleni verdim öldürün beni...
Öldürün artık icinden çıkamaz oldum Nilayda susmuştu sadece kalmıştı kalıyordu da
ama ben artık anlamak dinlemek istemiyordum isteyemiyorum benim aklım kalbim almıyor
almayacak ben Nilaya bakınıyorum ama olmuyor olmayacak icim yanıyor sanıyorum ama
yanan kalbim oluyor kalbim olacak olmayada deva edecek bir acı kadar yakındı ışıklar yandı
ama ölümlere engel olamadı olmayacakta birşeyleri anlamak istemez istemezsin isteyemezsin
bir seçim var hayat kadar kötü...
Kırıl kırıl icimdeki acılarla kırıl artık senden yana büyük düşlere dalıyorum dalmak
üzeri oluyorum öldürülen kadının hayatı kadar kötüydü kötü oluyordu ben düşmam bildim
seni düşmam gördüm seni bir aç bir tok kuş misali yanıyorum yanmak üzeri oluyorum
buradan kacıp gidesim var ama olmuyor benim Nilaya diyeceklerim var ama olmuyor
olmayacak çünkü Nilayda artık kendini şartlanmıştı şartlıyordu şartlayacaktı ben onca
olandan kendime neler çıkarı verdim bilemedim birileri yüzünden ölen bedenlere ne ede
biliriz onuda bilmiyoruz sadece anlamsız düşlere dalıyoruz dalmak üzeri oluyoruz hikaye hep
kaçıyor kacıp gidiyor bizden ben Nilayın dükkanında cıkı verdim bir kadın bana el sallıyor
Du yine ona bakındım durdum Eminaya benziyordu belkide o ola bilirdi o olacaktı o kalacaktı
sadece içlerine daldım hayatın hayatlarınızın bir üc gün daha gecer ömrümden ömrümüzden
ömürlerimizden birşeyler oldu olacak olanda oldu ama neden oldu on anlamak zordu zor
oluyordu birşeylere evrilen bedenim nelere kaldı nerenle söylendi durdu Emina sandıgım kişi
aslında oydu ama ondan başkasında ola bilirdi bilecektim kacıp kurtulmuştu hayatından
hayatlarından bu yol beni yordu yoruldum artık senden senin gibilerden Burceden bıktım
Kübradan bıkı verdim kısacası işler artık çıkmaza girdi giriyorda..
Herşey acı olandı olacak olandı ben bakındım durdum kendime kendimde acı olan
seni gördüm görmek üzeri oldum oluyordum biten aşklar gibiyim bitecek olan sevdaların
başındayım başında oluyordum bir acı dağ bir acı deniz bir acı yol var yollar var ömrümün
dönüm noktası sensin sen kalacaksın acılarla yol alacaksın ben düşden uyandım uyanmak
üzeri oldum kücük bir cocuk var o çocuklara sen beni anlat anlat ki hikaye yeniden başlasın
başlamak üzeri olsun benim hayatım artık sıkıcı gecer oldu Melek dedim neredesin dedim
ama olmadı onunda cevabı yoktu olmayacaktıda artık susmak istedim ben kendi adıma...
Kırılan sen olursun dedin ama ben olmasaydım şaşardım şaşkınlıkla yarınıma bakar
oldum bekler oldum bir acım var bir acım sesim kısıldı olandan ötürü birşeyleri de
anlayamadım anlamak isteyemedim birisi yüzünden olan oldu olmak için elinden geleni yapı
verdi bir oyun kuruldu kurulu verdi sanki yaşam zamansız ilerliyordu ilermekteydi belkide
kuş gözü ile bakıyordum hayata hayatlara yarın yok yarınsın geçiyor günler günlerimiz birşey
olsun deme demek isteme bir akın bir ömür gecip gider Melek dedim kendi kendime ama
olmadı olamadı birisini anlamak istedim ama onuda yapamadım birileri yüzünden...
Sen sadece kendini bilirsin kendini anlarsın bunu anlamak yetmez bunu anlamak
istemezsin sadece oyuna dalarsın dalmak istersin amacın nedir bilmem senin ama sen kendini
bilirsin bilecek olursun bu yolda kaldım kalıyordum saçım başım dagılmıştı ama ben anlamak
dahi istemiyordum ben kendimi anlamadım ki seni anlamak istiyim bilemedim bilemedim
sadece kendimi bilmek istedim onuda yapamadım sadece kaderime ağladım durdum ben
ağlamakla geçti zaman zaten sus dercesine kendini bilir cesine öldürürcesine kısacası hayata
küsercesine seni bekliyorum beklemek üzeri oluyorum olmak için varım olmak için
cabalıyorum...
Kalıyorum yine kendimle baş başa ama ne olur ne olmaz bilemiyorum bilmek dahi
istemiyorum sadece en derinde bir yerde acı sadece kendi icinde saklı düşler acılarla yanan
kalbim başka birşey değil öldürün öldürün icinizdekileri öldürün arık düşman bekler gibi beni
bekliyor hayat ben beklemeyin derken bekle diyor beni hayat icimdeki acılar senden emanet
bana senden başka birşey değil üç günlük ömrümde yarın hep zamansız gidi verdi veriyordu
ben aklımı kaybetmek üzeriyim belkide kaybedi verdim amacım yok amacım kalmadı
kalmayacakta zaten olmayacakta ben Emina sandıgım kişinin yanına geldim o bana bende ona
bakıyordum bakınmaktaydım amacım belli Yapacaklarım belli insan değiliz belki de insan
kalamayız ölmek isteri ama yeri gelir onuda yapamayız bir insan olmak bukadar zor mu
zormu kalacak yalanlara gömülmüş düşleriz biz düşlerde yalnız kaldık kalı verdik birşeylerin
sonucunda katlandıgımız şeyler daha kötü olmaya başladı Emina dedim oda efendim dedi
sanki birşeyler önceden planlanmış gibiydi bellide oluyordu olmaktaydı bir amac ugruna
kendimizi heba edi verdik heba olu verdi öldürdüm icimdeki seni öldürdüm yarasız kalan
aşkımı yarınları yok yarınları kalmayacak biliyorum anlamak istemiyoruz bazı şeyleri o bazı
şeyler beni benden alacak olandı belkide hayat zalim bir oyundu...
Oyun olarak kalı verdi sevda dediğin elin diline mi düştü düşü verdi kancık bir pusuda
vuruldum durdum sadece ismi kalan sevdaları biz aldık diyemi ağlarız mesajları oysa gelen
mesajlar bizi üze bilirdi üzmek üzeri ola bilirdi ben herşeyden bıkmış gibiydim gibi olacaktım
olmayada devam edecektim acılarla yüzleşmek istedim ama olmadı izin vermediler ben neden
kendini anlatamadım size bilemedim polislere ifade vermem lazımdı karakol beni beklerdi
ama nasıl olurdu onu bilmiyorum bilmek dahi istemiyorum cünkü kaybeden heğ ben oldum
oluyorum olmak üzeriyim sadece acılar kalsın benle başka birşey degil...
Oyun kuruldu kurulu verdi sevimsiz birşeyler oldu olu verdi nezaman döndü yüzünü
bana birşeyler anlam bulmak için debelendi ama bulamadı sanki gelen beni sorup gidiyordu
ama olmadı olmayacak Emina sandıgım kadınla çok konuşamadım cünkü oda Kübranın bir
oyunu ola bilirdi bana karşı Ben Melek olarak kurallarımı belirledim asla yalana
tahammülüm yoktu olamazdıda cünkü olmamalıydı bu iş artık beni bitirir oldu bitirmek üzeri
oldu ben kuru bir düşten ibaretti ibaret oluyordum olmak üzeriydim birşeyleri düzelir diye
bekledim...
 Ama asla düzelmedi düzelmeyecek düzelmeyecek biliyorum kacıp gidiyorum
kendimden kendi hallerinden birşeyler olsun diyemi varsın var olacaksın sen nesin ne
sanıyorsun kendini kendin olmadığın için mi varsın yada yoksun yok olacaksın sadece acılarla
varım var oluyorum bir aşk acısı çeker gibi seni çekiyorum çekiliyorum kendi çöplüğüne
belkide hayat acımasız mavi bir okyanus gibi dolanıyorum kendi halimde bi çare öldür öldür
artık bıktım ben olandan olanlardan onlar beni deli eder oldu olmak üzeri oldu ben kacıp
kurtulamadım senden sende benden kurtulamadı kurtulmak istemedin belkide böyle olsun
istedin belkide olandan memnundun memnun kaldın sen bildigim şeyleri saklar oldun
benden...
Belki de saklamak istedin hayat hep zamansız vurdu vuruyordu bana kendimi
bilemedim acılarımı göremedim görmek dahi istemedim sadece acım kaldı acılarım kaldı
birşeyler oldu artık susup kalacağım kendi başıma başlarım yalnız bir başına kalınca kendimi
daha iyi tanır billir oldum ama anlamak zordu zor oldu ben kendinden utanır oldum kendime
derdimi anlatamadım anlatmak istedim ama olmadı olmayacak asla da eskisi gibi
görünmeyecek hikayeler anlatıldı anlatılacak belkide anlatılmaya devam edecek biliyorum
Ben kendimi kandırdım yalanlarla yalanlar beni öldürdü öldürü verdi birşey deme birşey
demeye kalkma ölümdem kaçış yok biliyorsun biliyorsun sadece seni özledim dedim ama oda
olmadı olmayacak ben kendimden gecercesine senden geci verdim öldüründe acıları bitsin
işleri işlerimiz amansız bir hastalığa yakalandım gidemiyorum bir adım öteye bir adım
gerideyim geride senle ben arasında fark var farklarımız var gamsız hayat misali beni deli
ediyorsun edeceksin öldürülen her kadın gibisin icinde binlerce acı birikiyor birikmekte...
Kendimi bilemedigim her zaman acılarla boguşur oldum boguşurken buldum kendimi
artık yarına umutla bakamadım bakmayıda deneyemedim birileri yüzünden hüzünlere boğulu
verdim konular konuları acı verdi aşk belkide başka yerden gidi verdi beni bilseydin beni
anlardın ama anlamadım belkide anlamak istemedin her hikayede kendimizi bulduk o
kadından kurtulu verdim vermek üzeri oldum artık yarına ağlamıyorum ağlamak istemiyorum
istemediğin icinde ortamlarda dışlanıyorum arkadaşlarımla aram acıldı acılıyor...
Belki de Kübra yüzünden olan oluyor olacak olan oluyor birşey anlam kazanmasın
kazanamasın ben sıkıcı olan birşeyleri artık istemiyorum beni hayatın yollarında buldular
yada kollarında birşeyler artık beni öldürür oldu öldürecek oldu kendimden gecercesine
senden gecer oldum senden kaçar oldum yarın yok yarınlar yok belkide hiçlik var hiçlik var
olacak sabaha kadar konuşmak istedim senle ama olmadı belkide yalan olan sende kalan
sevdamdı sevdam kalacaktı birşeyleri biliyorum bilmek üzeri oluyorum susmaktan yana can
çekişiyorum artık yoksul bir hayata merhaba diyorum demek üzeri oluyorum olmak üzeriyim
benden yana senden yana senlerden yana kalıyorum kalmak üzeri oluyorum olacağımdan
olacagız da...
Ama masallar sensin dedin ama masallar asla ben degildim ben kalmayacaktım benim
hikayem Melek olarak bitmişti ama Melike olarak devam edemedi cünkü icimdeki acılar
sırlarla dolu oldu dolu oluyordu yarından umudum yoktu olmayacaktı sadece sözcükler vardı
var oluyordu bir anlamsız karmaşa hikayesi yada temaşasesi belkide kötülük abidesi abidesi
oluyor sustukca anlarsın anlar olacaksın kalan senden gider benden gider gidecektir bir
hikayeden başka başka hikayelere atılı verdim veriyordum ben herşeyim sen nesin bilemedim
bilmek dahi istemedim öldürüldüm öldürülü verdim artık ben kendi başıma kendi başlarına...
Sen seni çıkar açılardan acılar sana Emanet kalsın kalacak olsun benim ömrüm
yetmiyor yetmeyecek artık sıkıcı olan devleşen acılarımı olmayada devam edecekti ben
açılardan kaçarken acılar benden kaçardı kacar oluyordu bir umut hikayesi yalanlar olacak
olanlar birşeyleri anlamadım ki seni anlamak istiyim bilemezsin bilemezsin sadece izlersin
izlersin hayatı izlersin izlemek istersin okuldan önce okula gitmek istersin yada istemezsin
ben her acıdan yana sana koşup geli verdim gelmek üzeri oldum oluyordum da benim
anlamadım sendin senin hikayen de hikayen kalacaktı biliyordum bilmek üzeriydim olacak
olan oldu olmalıydı belkide kendimizi kandırdık bir yalanla avutu verdik veriyorduk sadece
sesler var sesler duyuyorum kendimi bile bilmediğim sesler var aklım fikrim hep sende kaldı
kalacak belkide benim ömrüm hayatın gayesi ölümmüdür bilemem bilmek dahi istemem
sadece duyduğum sesler var sesler