இங்கு வருகை புரிந்திருக்கும் அகவத்தகைவர் அவர்ைளே, நீதி வழுவா நீதிமான்ைளே,

மணிைாப்பாேர் அவர்ைளே, சை நணபர்ைளே மற்றும் அகவயில் வீற்றிருக்கும்

அகைவருக்கும் என் முத்தமிழ் வணக்ைம். நான் இங்கு கூறவிருக்கும் ைகதயின்
தகைப்பாைது “ யார் அழகு” யார் அழகு என்று தெரிய வேண்டுமா? என் கதெதயக்
வகளுங்கள்

ஒரு ைாட்டில் எலி, முயல், குரங்கு, வவட்டுக்கிளி ஆகியகவ ஒன்றுடன் ஒன்று

நன்றாைப் பழகி வந்தை. ஆைாலும் அகவைளுக்குள் அழகு குறித்து அடிக்ைடி
விவாதங்ைள் எழும். ஒவ்வவான்றும் தன் வபருகமகயப் பகறசாற்றும் விதத்தில்
ளபசும். முயல் மட்டும் மவுைமாை இருக்கும். “நம் நால்வரில் நான் தான் மிை அழகு!
மனிதர்ைள் கூட எங்ைள் இைத்திலிருந்துதான் ளதான்றியதாைச் வசால்வார்ைள்” குதித்து
குதித்து நடை மாடியபடி வசால்லியது குரங்கு.

“நாங்ைள் மனிதர்ைளின் வீட்டுக்குள்ளே புத்திசாலித்தைமாை ஒளிந்தும் வாழ்கிளறாம்!

எங்ைளிடம் அழகும் அறிவும் இருக்கிறது.எைளவ நான் தான் அழகு ளதவகத!” என்றது
எலி.

“மனிதர்ைள் திட்டும்ளபாது குரங்கு முைம், எலி முைம் என்று கூட உங்ைகேப் பற்றிக்
கூறுவார்ைள்! நான் சிறிய உருவமாை இருந்தாலும் கிளியின் நிறத்தில், அகதப் ளபான்ளற
அழைாை இருக்கிளறன்!’ வபருமிதம் வபாங்ைக் கூறியது வவட்டுக்கிளி.

‘நான் இந்த அழகுப் ளபாட்டிக்ளை வரவில்கை!” முயல் வசால்ை, மூன்றும் ளசர்ந்து

சிரித்தை. முயல் வமதுவாை அவ்விடத்கத விட்டு அைன்றது.

“என்ை இருந்தாலும் வவள்கே வவளேவரன்று முயல் ஓடி வரும் அழளை தனிதான்!”

குரங்கு வசால்லியது.

“ஆமாம்….ஆமாம்….!” ஒப்புக் வைாண்டது வவட்டுக்கிளி.

“நிறமும் அழகும் மட்டும் இருந்தால் ளபாதுமா? அறிவு, புத்திசாலித்தைம் எல்ைாம்
இருக்ை ளவண்டும் .அப்வபாழுதுதான் அழகியாை ஏற்றுக் வைாள்ே முடியும்” என்றது
எலி.

“எைக்வைாரு ளயாசகை ளதான்றுகிறது! நமக்குள்ளே ஓர் அழகியப் ளபாட்டி

நடத்திைால் என்ை?” என்று ளைட்டது வவட்டுக்கிளி.
‘”ளபாட்டி நடத்தைாம். ஆைால்…. நடுவர் யார்?” சந்ளதைம் எழுப்பியது எலி.

“நடுவராை நானிருக்கிளறன்”, திடிவரன்று ஒரு சப்தம் ளைட்டது. அகைத்தும் ளமளை

பார்க்ை, மரத்தின் மீது ஒரு ைாைம் இருந்தது.

“நீங்ைள் மூவரும் ளபசிக் வைாண்டிருந்தகத நான் ளைட்ளடன். முயகையும் அகழத்துக்

வைாண்டு நாகே என் இருப்பிடம் ளதடி வாருங்ைள். ஆைால் நான் ளதர்ந்வதடுப்பவகர
அழகு ராணியாை அகைவரும் ஒரு மைதாை ஏற்றுக் வைாள்ே ளவண்டும்!’’ என்று
ைாைம் தன் முைவரி கூறியது.

“அப்படிளய வசய்கிளறாம்” அகைத்தும் ளசர்ந்து குரல் வைாடுத்தை. மறுநாள்

அகைத்தும், அழகிய அழகுராணி ைைவில் மிதந்து ைாைத்கதத் ளதடி ளபாய்க் வைாண்டு
இருந்தை.

அப்வபாழுது குருவி ஒன்று வலியால் துடித்துக் வைாண்டிருந்தது. அதன் ைால்ைளில்

ைாயம் வதரிந்தது.

“எைக்கு யாராவது ஒருவர் உதவி வசய்யுங்ைளேன். ஒரு சிறுவன் ைல்வைடுத்து எறிந்து

என் ைாலில் ைாயப்படுத்தி விட்டான்!” குருவி பை கீைமாை உதவி ளைட்டது.

“நாங்ைள் அழகிப் ளபாட்டிக்குப் ளபாய்க் வைாண்டு இருக்கின்ளறாம். அபசகுைமாை

ளபசாளத!” ைடுகமயாை கூறியது குரங்கு.

குருவிகயப் பார்த்த எலியும் வவட்டுக்கிளியும் முைம் திருப்பி வசன்று விட்டை. முயல்

குருவிகயப் பார்த்து பரிதாபம் பட்டது. பின்ைர் அவசர அவசரமாை மருந்து ளதடிக்
ைாலில் கவத்து விட்டு, அழகிப்ளபாட்டிக்கு வசன்றது.

அழகிப் ளபாட்டி வதாடங்கியது. குறித்த ளநரத்திற்கு முயல் மட்டும் வசல்ைவில்கை.

மீதி மூன்றும் மைசுக்குள் மகிழத் வதாடங்கிை.
“அழகுக்கும் அறிவுக்கும் மதிப்வபண் ளபாட்டு விட்ளடன். இனி உங்ைள் நல்ை குணம்
பார்த்து மதிப்வபண்ைள் வைாடுப்ளபன்; இதற்குத்தான் அதிை மதிப்வபண்ைள் ஒதுக்கி
இருக்கிளறன்!” ைாைம் கூறியதும் குருவிக்கு உதவாத மூன்றும் ஒன்கறவயான்று
பார்த்துக் வைாண்டை. அப்வபாழுது அரக்ைப் பரக்ை முயல் ஓடி வந்தது.

“முயல்தான் அழகு ராணி; இகத அழகுராணியாைத் ளதர்வு வசய்வதற்ைாை நான்

வபருகமப் படுகிளறன்: குருவி என் நண்பன்தான்; ஒரு ஆபத்திலிருந்து முயல்
தன்கைப் ைாப்பாற்றியதாை சற்று முன்புதான் என்னிடம் கூறியது. ளமலும் நீங்ைள்
மூவரும் உதவாமல் வசன்றகதப் பற்றியும் வசால்லிவருத்தப்பட்டது. உதவும் நல்ை
மைசு உள்ேவர்ைள்தான் உண்கமயில் அழைாைவர்ைள்!” ைாைம் கூறியதும் எலி,
வவட்டுக்கிளி, குரங்கு ஆகிய மூன்றும் தகைக்குனிந்து நின்றை.

அைம் அழளை உண்கமயாை அழகு என்பகதளய இக்ைகத நமக்கு உணர்த்துக்கின்றது.

நாமும் நல்ல அகம் தகாண்டேராக இருப்வ ாம் என்று கூறி உங்களிடமிருந்து
விதடப்த றுகிவேன்.
நன்றி வணக்ைம்.