Poverty Role-play

*Sa bahay..
Narrator: Malungkot na umagang gumising si Thea para pumasok. Maaga syang nagbihis
papunta sa kaniyang paaralan. Sa umagang ito ay kasabay nyang nag umagahan ang kaniyang
ina't mga kapatid, wla na ang kanyang ama dahil namatay ito sa sakit.
Thea: Magandang umaga nay.
Nanay(Jessa): Magandang umaga anak sandali lang at pinag handa ko na ang umagahan.
*umupo si thea sa upoan
Nanay(Jessa): Pasensya na kayo mga anak at ito lang ang ulam nyo ngayon wla pa kasing
pera si nanay.
*inilahad ng nanay nya ang isang maliit na ulam na paghahatian ng kanyang (4) na kapatid
Michelle : Nay may bayarin po kami sa school para po sa darating na activities ng school
medyo malaki po ang kakailanganin.
Nanay(Jessa): Magkano yun anak.
Michelle: 500 po nay..
Nanay(Jessa) :Ganun ba sige hahanap si nanay ng paraan ha.
Mike: Nay ako din po may projects din po kaming gagawin at malaki din po yung
contribution namin isa-isa.
Nanay(Jessa): Sige anak gagawa si nanay nag paraan.
Narrator: Habanag kumakain ay tahimik lamang si Thea na nakikinig sa kanyang kapatid ,
kahit na gusto din nyang magsalita dahil may babayaran din sya ay pinili nyang manahimik
nalang.
Thea: Ahh inay.....
Nanay(Jessa): Ano yun anak?
Thea: Ahhh ...(hesitant).. wla po nay sige po pasok nako sa school.
Nanay(Jessa): Sige anak mag iingat ka.
Thea: Sige po nay paalam.
Narrator: Habang papasok ay iniisip parin ni Thea ang tungkol sa bayarin nya sa paaralan.
Dahil ngayong araw na to ang deadline nun. Sa kanyang paglalakad ay pinagkaisahan sya ng
kaniyang mga kaklase sa hallway.
*Hinarang ni Louie ang kaniyang paa sa daraanan niya at natumba sya.
Thea: Aray...
Louie: Tumungin ka kasi sa dinadaanan mo miss. Wag kang lampa.
Mga kaklase nya: HAHAHAHAHAHAHA LAMPA, LAMPA, LAMPA.
Narrator: Wlang nagawa si Thea kundi ang tumayo at nakatungong naglakad papunta sa
kanyang silid-aralan.
*Silid-Aralan*
Jessa: You’re supposed to be here
Louie: Loserr
Michelle: Poor
Mga kaklase: Hahahahahahaha
Narrator: Buong akala nya ay matatapos na ang kanyang paghihirap sa araw na yun ngunit
nagkakamali sya, dahil habang lumilipas ang araw ay palagi na siyang binubully ng kaniyang
mga kaklase hanggang sa......

Jay Ann: Magandang umaga sa inyung lahat ngayong araw na ito ay kokolektahin ko na ang
contribusyon nnyu para sa darating na activitie ng school natin. At sa aking listahan ay ikaw
na lamang Thea ang hindi pa nakapag bayad.
Thea: (nanginginig) Ma’am pasensya na po kayo.... pero... wla papo ... akong pambayad.
Jay Ann: (galit) At kailan ka magbabayad?!!! Sa susunod na buwan!? Taon?!. Ito na ang
huling pakiusap ko sayu pero di ka parin makapagbayad. Ano pang ipinunta mo dito sa
paaralang ito kung di mo namn kayang magbayad?!
Thea: (naiiyak) Pasensya na po kayu ma’am, pangako po bukas magbabayad napo ako.
(nakatungo parin sya at naiiyak na)
Jay Ann: (galit) Pinakukulo mong dugo ko!! Wla na akong aasahan sa mga sinabi mo! Dahil
alam ko kinabukasan di ka parin makapagbayad. Pasalamat ka pa nga eh umabot kapa
hanggang ngayon. Pero hanggang dito lang, pagod na akong makinig sa mga excuses mong
bata ka!.(walk out).
*tumayo ang isang kaklase nya at nilapitan sya.
Jessa: Alam mo, kung ako sayu tumigil ka nalang, di ka namn nababagay dito eh. Tingnan mo
ang baho-babo mo! Ang dumi-dumi mo! Di ka nababagay dito. Kaya kung ako sayu. Tumigil
kana. Dba guyss????
Michelle: oo wala ka namang kwenta!!!tumigil kana
Louie: tigil kana bobo ka namn!! HAHAHAHAHAH
*Nagtawanan silang lahat.
Narrator: Sa dami nang kanyang narinjg ay wla na syang ibang nagawa kundi umiyak sa
harapan nilang lahat.Sa kahihiyan ay d na nya matignan ang kaniyang mga kaklase na
patuloy parin sa pagtawa sa kanya. Dahil rito ay dumiretso sya sa banyo at doon nya ibinuhos
lahat ng sakit, problema at lahat na bigat sa dibdib na dala-dala niya.
Sa pagiging mahirap, pagiging bobo, walang kwenta, at sa lahat na masamang sinabi ng
kanyang kaklase ay paulit ulit na sumsagi sa utak nya. Sa sandaling iyon ay doon na pala
magtatapos ang buhay niya.

*may kinuha sya sa bag at nilumok nya lahat ng iyon at doon natapos ang kanyang buhay.