ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

ΝΕΩΤΕΡΗ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

ΣΕΙ 51: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΙΔΕΕΣ ΤΟΥΣ

ΘΕΜΑ 1ης ΜΙΚΡΗΣ ΓΡΑΠΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Με βάση το συνημμένο απόσπασμα από επιστολή του Ιωάννη Καποδίστρια του 1827:
Α) Να διακρίνετε τα κριτήρια / επιχειρήματα με βάση τα οποία ορίζει την Ελλάδα και
τους Έλληνες.
Β) Να συγκρίνετε τα κριτήρια του Κυβερνήτη με εκείνα που αναφέρονται στο
σύγχρονό του Σύνταγμα της Τροιζήνας (Κεφ. Β και Γ).

Ημερομηνία παράδοσης: 1 Απριλίου 2024, 23.59

Μέγιστος αριθμός λέξεων: 800*

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Βακαλόπουλος, Απ. Ε. (1987). Νέα ελληνική ιστορία 1204-1985. Θεσσαλονίκη: Βάνιας
Βερέμης, Θ. και Κολιόπουλος, Γ. (2006). Ελλάς. Η σύγχρονη συνέχεια. Από το 1821
έως σήμερα. Αθήνα: Καστανιώτης
Dakin, D. (1983). Ο αγώνας των Ελλήνων για την ανεξαρτησία 1821-1833. Αθήνα:
ΜΙΕΤ
Δρούλια, Λ. (2003). «Ελληνική αυτοσυνειδησία. Μια πορεία γεμάτη λέξη και
σημασίες». Στο Ιστορία του Νέου Ελληνισμού 1770-2000 (τ. 2, σ. 39-54). Αθήνα:
Ελληνικά Γράμματα
Κιτρομηλίδης, Π. Μ. (1996). Νεοελληνικός Διαφωτισμός. Οι πολιτικές και κοινωνικές
ιδέες. Αθήνα: ΜΙΕΤ
Παπασωτηρίου, Χ. (1996). Ο Αγώνας για την Ελληνική Ανεξαρτησία. Αθήνα: Ι. Σιδέρης

Σημείωση: οι φοιτητές/τριες του ΕΑΠ δεν υποχρεούνται να συμβουλευθούν βιβλία

που δεν διανέμονται από το Πανεπιστήμιο. Η αναφορά σε πρόσθετη βιβλιογραφία
έχει ρόλο αποκλειστικά ενδεικτικό και συμβουλευτικό.

* Στον αριθμό των λέξεων συνυπολογίζονται οι ενδοκειμενικές υποσημειώσεις ή οι

παραπομπές, αλλά όχι η Βιβλιογραφία.
ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ Α: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΙΩΑΝΝΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

«Εν Παρισίοις 3/15 Οκτωβρίου 1827

E. Τί πρέπει να εννοήσωμεν λέγοντες Ελλάδα σήμερον;

Α. Το Ελληνικόν έθνος σύγκειται εκ των ανθρώπων οίτινες από αλώσεως της

Κωνσταντινουπόλεως δεν έπαυσαν ομολογούντες την ορθόδοξον πίστιν, και την
γλώσσαν των πατέρων αυτών λαλούντες, και διέμειναν υπό την πνευματικήν ή
κοσμικήν δικαιοδοσίαν της εκκλησίας των, όπου ποτέ της Τουρκίας και αν κατοικώσι.

Ε. Ποία όρια η Ελλάς επέβαλεν εις την γεωγραφικήν εκτασίν της;

Α. Τα όρια της Ελλάδος από τεσσάρων μεν αιώνων διεγράφησαν υπό δικαιωμάτων,
τα οποία ούτε ο χρόνος, ούτε αι πολύμορφοι συμφοραί, ούτε η δορικτησία,
ουδέποτε ίσχυσαν να παραγράψωσι, διεγράφησαν δε από του 1821 διά του αίματος
του χυθέντος εις τας σφαγάς των Κυδωνιών, της Κύπρου, της Χίου, της Κρήτης, των
Ψαρών, του Μεσολογγίου, και εις τας πολυαρίθμους ναυμαχίας τε και πεζομαχίας εν
αις εδοξάσθη το γενναίον τούτο έθνος.
[…]
Αν έπειτα και σύμβουλον θελήσωμεν να λάβωμεν γνώμην ομολογουμένως
αμερόληπτον, την των ενδοξοτάτων γεωγράφων της αρχαιότητος, έχομεν τον
Στράβωνα λέγοντα·
«Η Ελλάς, εγκοπτομένη διά πολλών κόλπων και ακρωτηρίων, σχηματίζει πέντε
χερσονήσους αλλεπαλλήλους, εξ ων εκάστη περιέχει την προηγουμένην. Και πρώτη
μεν είναι η Πελοπόννησος, δευτέρα δε η από γραμμής της εκ Παγών (Μάζι) μέχρι
Νισαίας (λιμένος Μεγάρων), τρίτη από του Κρισσαίου κόλπου (του των Σαλώνων)
μέχρι Θερμοπυλών, της γραμμής περιλαμβανούσης την Βοιωτίαν (Λεβαδίαν), και
κοπτούσης λοξώς την Φωκίδα και τους επικνημιδίους Λοκρούς (Βουδουνίτσαν)· η
τετάρτη από του Αμβρακικού κόλπου (του της Άρτας) μέχρι του Μαλιακού (του
κόλπου Ζητουνίου) και των Θερμοπυλών, επί γραμμής περώσης διά του όρους Οίτης
και της Τραχινίας· και η πέμπτη πάλιν από του Αμβρακικού κόλπου μέχρι του
Θερμαϊκού (της Θεσσαλονίκης) επί γραμμής διαπερώσης την Θεσσαλίαν και την
Μακεδονίαν».
Προστιθεμένων δε και των νήσων του τε Αιγαίου και της ελάσσονος Ασίας, έχομεν
ήδη τα όρια της κυρίως λεγομένης Ελλάδος.»
ΣΥΝΗΜΜΕΝΟ Β