TADEUSZ ZAWADZKI

Tadeusz Zawadzki, (przybrane nazwisko

Zieliński), ps. Kajman, Kotwicki, Lech
Pomarańczowy, Tadeusz, Zośka .Urodził się 24
stycznia 1921, a zmarł 20 sierpnia 1943)–
instruktor harcerski w stopniu harcmistrza,
podporucznik Armii Krajowej.

Syn Józefa Zawadzkiego (profesora Politechniki

Warszawskiej) i Leony (nauczycielki). Naukę
rozpoczął w Szkole Ziemi Mazowieckiej.
Później, we wrześniu 1933 roku przeniósł się do
Gimnazjum im. Stefana Batorego w Warszawie.
Do klasy uczęszczał razem z „Rudym”, „Alkiem”
i Krzysztofem Kamilem Baczyńskim. Od jesieni
tego samego roku uczęszczał do 23 WDH
„Pomarańczarnia” im. Bolesława Chrobrego.
Maturę zdał w maju 1939 roku. Po wybuchu
wojny wyruszył 6 września na wschód razem z harcerskim batalionem marszowym Chorągwi
Warszawskiej. Od 1939 roku działał w konspiracji. Na przełomie 1939 i 1940 roku
uczestniczył w akcjach małego sabotażu organizowanych przez Polską Ludową Akcję
Niepodległościową. Od stycznia do lipca 1940 roku pełnił funkcję łącznika w komórce
więziennej Związku Walki Zbrojnej. W 1941 roku stanąłna czele „Wojennej Pomarańczarni”
założonej przez środowisko 23 WDH. Razem ze swoją drużyną wchodzą do „Szarych
Szeregów”, gdzie pełnił komendę nad Hufcem „Mokotów Górny”. Hufiec włączył się w
działania organizacji „Wawer”, w której Zawadzki pełnił funkcję komendanta Obwodu
„Mokotów Górny”. Zośka brał udział w wielu akcjach Małego Sabotażu. W nagrodę za
narysowanie największej liczby „kotwic” w swojej dzielnicy otrzymał od Kamińskiego
pseudonim „Kotwicki”. Uczestniczył również w akcji „N”, skierowanej do Niemców akcji
propagandowej. Na przełomie maja i czerwca 1942 roku ukończył kurs podharmistrzowski w
„Szkole za Lasem”. 15 sierpnia 1942 roku otrzymał stopień i pseudonim instruktorski
„Kajman”. 13 września 1942 roku Zośka zarządzał dla swojego hufca manewry w Lasach
Chojnowskich pod Warszawą. W listopadzie 1942 roku został hufcowym w hufcu „Centrum”,
dowódcą Grup Szturmowych Chorągwi Warszawskiej i zastępcą por. "Jerzego" - wojskowego
dowódcy GS-ów, czyli Oddziału Specjalnego "Jerzy”, jednego z oddziałów Kedywu KG AK.
W sylwestra 1942 roku dowodził patrolem, który wysadził przepust kolejowy pod Kraśnikiem
podczas akcji „Wieniec II”. W styczniu 1943 roku został mianowany kapralem podchorążym.
W tym samym czasie, przeciążony innymi obowiązkami przerywa naukę na tajnej
Politechnice Warszawskiej. 16 stycznia 1943 roku dowodził wykonaniem wyroku śmierci na
Ludwiku Herbercie. 2 lutego brał udział w akcji ewakuacji materiałów konspiracyjnych z
mieszkania Jana Błońskiego. Od tego czasu pełni również obowiązki OS „Jerzy”. 26 marca
bierze udział w Akcji pod Arsenałem („Meksyk II”), podczas której dowodził grupą „Atak”. 6
maja 1943 roku uczestniczył jako obserwator w próbie porwania Herberta Schultza
(prowadził on śledztwo w sprawie Grup Szturmowych). Akcja skończyła się zabójstwem
Schultza. W nocy z 20/21 maja dowodził akcją odbicia więźniów pod Celestynowem, który
jest dla niego egzaminem oficerskim. Z 5 na 6 czerwca dowodził akcją wysadzenia mostu
kolejowego pod Czarnocinem. Na przełomie czerwca i lipca aresztowany przypadkowo
spędza około tygodnia w obozie pracy przy ul. Gęsiej. W międzyczasie uczestniczy również
w próbach odbicia z rąk niemieckich Floriana Marciniaka (akcje „Meksyk IV”, „Chicago”,
„Biała Róża”). 15 sierpnia 1943 roku otrzymał stopień harcmistrza, wcześniej mianowany
został podporucznikiem rezerwy piechoty. Umarł 20 sierpnia 1943 roku w czasie rozbicia
strażnicy granicznej w miejscowości Sieczychy (Akcja „Taśma”), w której uczestniczył jako
obserwator.
Według nas Tadeusz Zawadzki zasługuje na miano bohatera za swój nieprzeciętny
patriotyzm i upór. Mimo bardzo młodego wieku nie bał się walczyć za swą ojczyznę a tym
samym wielu niebezpieczeństw jakie z tym się wiążą.