Władysław Anders (1892 – 1970)

Wybrałyśmy generała Władysława Andersa ponieważ uważamy, że był znakomitym dowódcą, był
nieustępliwy i dążył do wybranego celu, nawet po oddaniu Polski Stalinowi podejmował różne działania
i nie bał się buntować, był rozważnym strategiem który dbał o swoich ludzi.
Urodzony w Krośniewicach na terenie zaboru rosyjskiego, człowiek bardzo dobrze wykształcony, jeden
z najwybitniejszych polskich generałów. Karierę rozpoczął w kawalerii rosyjskiej. W 1920 roku pełnił
funkcję szefa sztabu Armii Wielkopolskiej. Rok później został ranny w wojnie polsko-bolszewickiej.
Został odznaczony Krzyżem Orderu Wojennego Virtuti Militari przez Marszałka Józefa Piłsudskiego.
Brał udział w kampanii wrześniowej w której kilkakrotnie został rany, dostał się do niewoli radzieckiej.
Po zwolnieniu z więzienia w 1941r. Władysław Sikorski powierzył mu utworzenie Polskich Sił
Zbrojnych w ZSRR.
W tym celu podjął odpowiednie działania, aczkolwiek w pierwszych miesiącach formowania
wojska brakowało kadry oficerskiej. W grudniu 1941 roku udał się do Moskwy na spotkanie ze
Stalinem w celu ustalenia zaginięć polskich oficerów aresztowanych w 1939 r. przez Sowietów. W
czasie którego polski premier usłyszał, że poszukiwani oficerowie uciekli do Mandżurii.
Pomimo trudności z organizacją i sprzętem oraz utrudnianiem przez stronę sowiecką Polakom
dotarcia do punktów werbunkowych, do armii Andersa masowo przybywali zarówno żołnierze, jak
i cywile. Generał zdawał sobie sprawę, że Sowieci nie są zadowoleni z powstawania tej armii,
dlatego podjął starania o jej ewakuację z Związku Radzieckiego do Iranu. Następnie zostaje
mianowany dowódcą 2. Korpusu Polskiego. Wraz ze swoją jednostką walczą u boku aliantów w
kampanii włoskiej, staczają bitwę pod Monte Cassino w 1994r., później pod Ankoną, a na końcu
zdobywają Bolonię w 1945r. Niestety walka polskich żołnierzy nie przyniosła oczekiwanego skutku
i w lutym tego samego roku odbyła się konferencja w Jałcie, według której ustaleń Polska została
oddana Stalinowi. Generał Anders próbuje sprzeciwić się decyzji wielkiej trójki poprzez
bezskuteczne próby wycofania polskich żołnierzy z walki oraz na spotkaniu z Winstonem
Churchillem. W tym samym roku po dymisji generała Sosnkowskiego, Władysław Anders przez
kilka miesięcy pełni obowiązki Naczelnego Wodza i Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych RP.
Później wrócił do Włoch, gdzie ponownie objął dowództwo 2. Korpusu, stacjonującego w tym
kraju do 1946 roku. Po wojnie władze komunistyczne Polski pozbawiły go obywatelstwa, które
przyznano mu ponownie pośmiertnie w 1989 r.
W 1947 roku gen. Anders osiadł w Londynie, gdzie zmarł 12 maja 1970 roku. Pochowany został,
jak tego pragnął, wśród towarzyszy broni na polskim cmentarzu wojennym pod Monte Cassino.