First scene:

Papa: Bakit walang sinaing dito! (Sabay labay sa kaldero) Nasaan na yong nanay mong walang silbi!
Anak: Tay may sakit po si nanay wag mo naman syang pagsalitaan ng ganyan.
Papa: Tumahimik ka nga! Isa ka pang bakla ka! Magsaing ka dito, kundi kayong dalawa ma lilintikan
sa akin! (Ninglakaw ang papa)
Second scene: (Gahegda ang nanay)
Anak: Nay, uminom ka muna po ng gamot. Mama: Salamat anak Anak: Nay, magpagaling po kayo
ha. Wag niyo na po intindihin si tatay ako na po ang bahala sa kanya.
Mama: Maraming salamat anak ha. Sobra talaga ang aking pasalamat sa panginoon na may anak
akong katulad mo. (Gigakos sa anak ang mama)
Third scene:
Papa: Huy bakla hali ka nga dito! Ikaw ha wag mo akong ipapahiya! Ka bakla bakla mong tao, sasali
ka sa taekwondo? Anong ipapakita mo doon? Yang ka baklaan mo!
Anak: Hindi naman po porket ganito ako, bakla ako tay wala napo akong silbi at hindi ko na po kaya.
Papa: at talagang sasagot ka pa ha! (Sabay laparo sa eyang anak)
Mama: Tumigil ka na nga alberto! Wa mo ngang ganyanin ang anak mo! Palagi ka ngang lasing
umuwi, gaganyanin mo pa anak mo!
Papa: isa kapa! (Sabay sumbag sa tiyan sa mama dayon ning lakaw) magsama kayong dalawa! (Ming
hilak ang mama og anak)
Anak: Nay, sana hindi nalang kayo lumabas. Nasaktan pa tuloy kayo.
Mama: okay lang ako anak. Wag mo akong alalahanin.
Anak: Hayaan mo nay. Magiging proud rin yan sa akin si tatay. Ma rereealize rin niya na kahit bakla
ang anak niya, mayroon parin akong kaya na ipagmamalaki niya. (Hugging each other)
Fourth scene:
Coach: Ready kana ba sa laro mo bukas?
Anak: Opo coach. (Sad face) Coach: Bakit ganyan ang mukha mo? Sinaktan ka na naman ng tatay
mo no?
Anak: (umiyak at yumakap sa coach)
Coach: Alam ko na nasasaktan ka pero tibayan mo lang loob mo ha at galingan mo, magiging proud
rin sayo ang Tatay mo.
Anak: Opo coach. Kahit naman po ganon si tatay, mahal ko parin po sya at gusto ko po na maging
proud sya sa akin.
Coach: kaya galingan mo bukas.
Anak: yes po coach. Gagalingan ko po. Kahit ganito po ako, isang bakla, may kaya po ako.
Coach: yan ang tunay na manlalaro. Malakas at matibay ang loob. Tayo na etuloy natin ang pag
iinsayo.
Fifth scene: (game day) Papa: Saan kana naman pupunta?
Mama: Manunuod at susuporta sa laro ng anak mo! Palibhasa, wala kang alam kasi wala kang paki
sa amin ng anak mo! (Ninglakaw ang mama dayon nag hinoktok ang papa)
Coach: kaya mo yan ha, tibayan mo loob mo. Andyan mama mo oh at andito lang ako, andito lang
kami. (Ning hilak ang anak sabay gigakos sya sa eyahang coach)
Anak: (gi storya eyahang kaogalingun) kaya ko to para kay nanay at para maging proud sa akin si
tatay. (Nagsumbagay na....... After pila ka minutes..... Natumba ang kontra, giduol sa coach ang
kontra dayon gi ephan og 1 to 3.) (After ana, gikuha sa coach ang isa ka kamot dayon gi announce
nga sya ang champion). Mama: (umiyak) Proud na proud ako sayo anak. Anak: salamat po nay. Sabi
ko po sa inyo diba kaya ko.
Papa: Proud rin ako sayo. Anak: (ninglantaw sa papa sabay hilak)
Papa: Patawarin mo ako anak wala akong bilib sayo. Patawarin mo rin ako lucita kung palagi ko
kayong sinasaktan. Sana ay mapatawad ninyo ako.
Anak: Okay lang yon pa. Sorry rin po kasi bakla ako. Alam ko po na gusto ninyo na maging isang
tunay na lalaki ako pero bakla mo talaga ako eh. Sorry po.
Papa: Wag mong sabinin yan, ang laki ng pagkukulang ko sayo. Patawarin mo ako anak.
Anak: Ok lang po tay. At least ngayon alam kong proud po kayo sa akin. (Gagakos silang tanan)
Anak: coach pwede nyo po ba kaming picture ran? Ito po kasi ang magiging first picture po namin
eh.
Coach: Sige, akin na yong selpon mo. (Gipictureran sila sa coach)
Last Scene: Anak: (gigunitan niya ang picture nila) Salamat po panginoon, sa wakas okay na po ang
pamilya namin. Salamat rin po kasi kahit na ganito ako, binigyan niyo pa rin po ako ng kakayahan.
(Sabay sabit sa elahang picture dayon ning lakaw).