Hari ini, saya berdiri di hadapan anda untuk membincangkan topik yang telah menjadi teras

peradaban manusia sepanjang sejarah: kesetiaan kepada raja dan negara. Komitmen abadi ini
merangkumi nilai-nilai kesetiaan, patriotisme, dan amanah, memainkan peranan penting dalam
memupuk masyarakat yang kuat dan bersatu padu. Prinsip kedua Rukun Negara merujuk kepada
kesetiaan kepada raja dan negara walaupun nilainya nampaknya semakin pudar dewasa ini. Tidak
lupa, perlembagaan kita menetapkan Persekutuan sebagai sebuah negara raja berperlembagaan,
mempunyai Yang di-Pertuan Agong atau Raja sebagai Ketua Negara dengan sebahagian besar
peranan istiadat.
Tetapi sebelum semua itu. Mari kita renungkan sejenak. Mengapa monarki penting kepada kita.
Adakah ia penting?

Jika anda bertanya kepada saya, ia adalah penting.

Jika anda bertanya kepada saya, ia adalah penting. kenapa? raja dan negara mempunyai akar yang
mendalam dalam sejarah tamadun manusia. Dari monarki purba kepada demokrasi moden,
tanggapan kesetiaan telah menjadi komponen penting dalam susunan politik dan sosial. Di Mesir
kuno, para firaun memerintahkan kesetiaan rakyat mereka, yang menganggap kesetiaan mereka
kepada penguasa sebagai tugas suci. Begitu juga, masyarakat feudal di Eropah zaman pertengahan
menyaksikan kesatria dan bangsawan mengikrarkan kesetiaan mereka yang tidak berbelah bahagi
kepada raja-raja mereka sebagai pertukaran untuk perlindungan dan hak tanah. Konteks sejarah ini
menunjukkan sifat kesetiaan yang berkekalan dan peranannya dalam memelihara kestabilan dalam
sesebuah negara.

Seterusnya, saya ingin bertanya kepada anda apakah erti kesetiaan kepada anda? Kesetiaan sangat
jarang berlaku hari ini. Sesetengah daripada kita akan menganggap kesetiaan adalah satu perkara
yang kita mesti angguk kepada semua yang dipersetujui atau dilakukan oleh seseorang. Tetapi
jawapan sebenar adalah TIDAK. Pada hakikatnya, Kesetiaan ialah apabila kita menyedari kepentingan
hubungan yang kita ada dengan orang lain atau sesuatu dan kemudian bertindak dengan cara yang
bukan sahaja melindungi hubungan tersebut tetapi juga menguatkan mereka. Menjadi setia
mungkin bermakna mendahulukan kepentingan orang lain daripada kepentingan kita; dalam erti
kata lain, kita mungkin perlu mengorbankan sesuatu untuk melindungi ikatan yang kita kongsi
dengan orang lain dan sangat menghargainya.

Apakah kepentingan setia kepada Raja dan negara kita,

Tidak kira sama ada seseorang itu warganegara yang dilahirkan, atau sama ada kewarganegaraan
diperoleh di kemudian hari - kesetiaan kepada negara membolehkan seseorang itu benar-benar
menghargai dan mencintai tanah air sendiri. Pemberontakan dan pengkhianatan terhadap kerajaan
yang adil sentiasa membawa kepada masyarakat yang pincang. Ini kerana pemberontakan atau
tindakan terhadap negara mengancam keamanan dan keselamatan negara. Sesungguhnya, di mana
pemberontakan dalaman atau penentangan berlaku, maka ia menyalakan api penentangan luaran
dan menggalakkan orang luar mengambil kesempatan daripada gangguan dalaman. Kita telah
melihat ini berlaku sepanjang sejarah menyebabkan ketidakstabilan negara. Contoh terbaiknya ialah
rusuhan kaum 13 Mei 1969 yang menyebabkan negara kita tergelincir. Oleh itu, akibat
ketidaksetiaan kepada negara seseorang boleh menjadi jauh dan melampau. Hubungan ini mestilah
simbiotik dan saling menghormati. Kerajaan harus meletakkan dasar yang mewujudkan dan
melindungi rasa hormat antara satu sama lain. Sebarang tindakan yang menyakiti perasaan orang
lain atau menyebabkan sebarang jenis kemudaratan harus dielakkan.

Lalu, bagaimana kita boleh setia kepada raja dan negara? Saya tidak akan memberitahu anda cara
yang sukar seperti pergi ke istana raja dan bertemu raja dan mengucapkan beberapa puisi
tentangnya. Saya akan mengatakan beberapa cara mudah untuk setia kepada raja dan negara.
Pertamanya, kita mesti memahami dan mematuhi perlembagaan negara kita seperti yang disebut
sebentar tadi tanpa sebarang keraguan. Kedua, menyanyikan lagu kebangsaan dengan sepenuh hati
dan memahami setiap baris yang dinyanyikan. Saya telah melihat di sekolah saya bahawa pelajar
tidak menyanyi tanpa sebarang perasaan. kenapa? Kerana ada di antara mereka akan beranggapan
negara itu hanyalah sebidang tanah yang bersempadan dan penduduk yang tinggal di dalamnya.
Jadi, menyanyi sepenuh hati akan meningkatkan kefahaman kita dan pada masa itu kesetiaan kita
kepada raja dan negara akan meningkat. Akhir sekali, kita mesti tahu prinsip untuk kita, keluarga dan
orang sekeliling hidup bahagia dan aman damai di negara ini. Negara kita harus selamat dan
dilindungi daripada penceroboh Raja kesayangan kita harus kuat dan berkuasa. Apabila setiap rakyat
setia, Raja dan negara kita akan lebih berkuasa. Maka setiap daripada kita dapat hidup dalam
suasana negara yang aman dan bahagia.

Kesimpulannya, kesetiaan kepada raja dan negara bukan sekadar konsep silam semata-mata; ia
kekal sebagai nilai penting dan relevan dalam dunia moden kita. Ia mengukuhkan ikatan kenegaraan,
memupuk rasa perpaduan, kebanggaan, dan kepercayaan. Dengan menegakkan kesetiaan, kita
menyumbang kepada kestabilan dan kemakmuran negara kita, mewujudkan masa depan yang lebih
baik untuk diri kita sendiri dan generasi akan datang

Marilah kita ingat bahawa kesetiaan bukanlah ketaatan buta, tetapi komitmen sedar terhadap nilai
dan cita-cita yang menentukan negara kita. Marilah kita merangkul kesetiaan kepada raja dan
negara, sambil kita berdiri bersama sebagai rakyat yang bangga dan berdedikasi, bersatu dalam
mengejar masa depan yang lebih cerah. Mendengar ucapan saya selama ini, saya rasa anda dapat
memahami bahawa prinsip kedua Prinsip Kebangsaan, "Kesetiaan kepada Raja dan Negara" adalah
elemen penting dalam mengekalkan keharmonian dalam masyarakat berbilang kaum Marilah kita
mengikuti satu petikan yang menakjubkan ini oleh Nabi Muhammad " Cinta negara dan raja adalah
sebahagian daripada iman.”