Professional Documents
Culture Documents
Full Chapter Chronicles of Incidents and Response Hazmatology The Science of Hazardous Materials 1St Edition Burke PDF
Full Chapter Chronicles of Incidents and Response Hazmatology The Science of Hazardous Materials 1St Edition Burke PDF
https://textbookfull.com/product/hazardous-materials-chemistry-
for-emergency-responders-third-edition-robert-burke/
https://textbookfull.com/product/biota-grow-2c-gather-2c-cook-
loucas/
https://textbookfull.com/product/cybersecurity-incident-response-
how-to-contain-eradicate-and-recover-from-incidents-eric-c-
thompson/
https://textbookfull.com/product/nfpa-1072-standard-for-
hazardous-materials-weapons-of-mass-destruction-2017-2017th-
edition-nfpa/
Advances in Materials Sciences Energy Technology and
Environmental Engineering Proceedings of the
International Conference on Materials Science MSETEE
2016 Zhuhai China May 28 29 2016 1st Edition Aragona
Patty
https://textbookfull.com/product/advances-in-materials-sciences-
energy-technology-and-environmental-engineering-proceedings-of-
the-international-conference-on-materials-science-
msetee-2016-zhuhai-china-may-28-29-2016-1st-edition-arag/
https://textbookfull.com/product/the-science-of-armour-
materials-1st-edition-ian-crouch/
https://textbookfull.com/product/crc-handbook-of-materials-
science-nonmetallic-materials-and-applications-lynch/
https://textbookfull.com/product/the-science-and-engineering-of-
materials-donald-r-askeland/
https://textbookfull.com/product/bone-response-to-dental-implant-
materials-1st-edition-adriano-piattelli/
Hazmatology
The Science of Hazardous Materials
Hazmatology: The Science of Hazardous Materials,
Five-Volume Set
9781138316072
Volume One - Chronicles of Incidents and Response
9781138316096
Volume Two - Standard of Care and Hazmat Planning
9781138316768
Volume Three - Applied Chemistry and Physics
9781138316522
Volume Four - Common Sense Emergency Response
9781138316782
Volume Five - Hazmat Team Spotlight
9781138316812
Chronicles of Incidents
and Response
Robert A. Burke
CRC Press
Taylor & Francis Group
6000 Broken Sound Parkway NW, Suite 300
Boca Raton, FL 33487-2742
This book contains information obtained from authentic and highly regarded sources.
Reasonable efforts have been made to publish reliable data and information, but the author and
publisher cannot assume responsibility for the validity of all materials or the consequences of
their use. The authors and publishers have attempted to trace the copyright holders of all material
reproduced in this publication and apologize to copyright holders if permission to publish in this
form has not been obtained. If any copyright material has not been acknowledged, please write
and let us know so we may rectify in any future reprint.
Except as permitted under U.S. Copyright Law, no part of this book may be reprinted,
reproduced, transmitted, or utilized in any form by any electronic, mechanical, or other means,
now known or hereafter invented, including photocopying, microfilming, and recording, or in
any information storage or retrieval system, without written permission from the publishers.
For permission to photocopy or use material electronically from this work, please access www.
copyright.com (http://www.copyright.com/) or contact the Copyright Clearance Center,
Inc. (CCC), 222 Rosewood Drive, Danvers, MA 01923, 978-750-8400. CCC is a not-for-profit
organization that provides licenses and registration for a variety of users. For organizations
that have been granted a photocopy license by the CCC, a separate system of payment has been
arranged.
vii
viii Contents
Bibliography..................................................................................................... 355
Index���������������������������������������������������������������������������������������������������������������� 365
Preface
When we are being called to the scene of a hazardous materials incident,
it is because the situation is out of control. Our job is to stabilize the inci-
dent with a systematic approach based upon science and risk manage-
ment. The first and most important task for emergency responders is to be
able to determine if hazardous materials are present. If we cannot do that,
nothing else matters. Once it is determined that a hazardous material is
present, responders must consider all of the actors that are present. Actors
include the hazardous material, container, physical state, nonhazardous
materials, weather, and environment.
Following determination of the hazards, it is necessary to confirm
who and what is at risk or in harm’s way. What is at risk if we do nothing?
Can we make the situation better than it would have been if we hadn’t
been there at all? What we decide to do should be based upon the risk to
the public, responders, property, and environment, and not just because
we can. Following the determination of hazard and risk and the decision
to do something, we need to determine how to protect ourselves and the
public.
Protection includes moving or sheltering the public, moving respond-
ers, utilizing personnel protective equipment, or letting the incident
take its course. Protection requires proper numbers of personnel and the
proper equipment to carry it out. Safety of the public and response per-
sonnel is the number one priority.
Once the safety and protection issues are addressed and the decision
is made to address the hazards of the incident, tactical options need to be
implemented. Tactical options are based upon the overall incident goals
and stabilization of the incident scene. Clean-up is not a responsibility of
emergency responders. There are clean up companies either procured by
the spiller or on a list at the state Department of Environment to conduct
clean up operations.
Options for stabilization can vary widely depending on the scope and
size of the incident and hazards involved. Science and risk analysis play
an important role in the successful outcome of the stabilization portion of
the response. Following incident stabilization, the response portion of the
xv
xvi Preface
incident operations can be scaled back. During this period, restocking and
documentation occur. Critiques are generally conducted formally some
time after the conclusion of the incident. Some documentation needs to be
done while all is fresh in the minds of response personnel to be utilized
at the formal critique. This portion of the incident, while not as exciting as
the tactical phase, is very important to do thoroughly.
Acknowledgements
Thanks to the many fire departments and
members across the United States and
Canada that I have visited and become
friends with during my visits to their
departments over the years. Thanks to the
firefighters from classes I have attended
as a student, and then later taught, at the
National Fire Academy, Maryland Fire and
Rescue Institute and Community College
of Baltimore County since 1988. Learning is
a two-way street and I have learned much
from the students as well. Thanks to the
many friends I have met during the 40 plus
years in the fire, EMS, hazardous materials,
and emergency management fields. Many of them I have not seen for a
while, some are no longer with us, but once a friend, always a friend.
Thanks to Firehouse Magazine for allowing me to write stories about
hazmat for 32 years and counting. During those years, I have had the plea-
sure of writing under every editor of the magazine, including magazine
founder Dennis Smith who gave me the chance to be published for the
first time. I would also like to thank Firehouse editors, Janet Kimmerly,
Barbara Dunleavy, Jeff Barrington, Harvey Eisner, Tim Sendelbach, and
Peter Mathews for their support over the years. When I read my first copy
of Firehouse Magazine in the late 1970s I was hooked. My dream was to
someday go to Baltimore to attend a Firehouse Expo. Never did I dream I
would not only attend an expo but teach at numerous expos, write for the
magazine, and in 2018 be inducted into the Firehouse Hall of Fame Figure
of Hall of Fame. To be placed in a fraternity with 16 of the people who had
an enormous impact on the fire service in the United States and who I
looked up to my entire career was very humbling.
Several people have been my mentors and have impacted my life and
career. When I worked with the State Fire Marshall of Nebraska, Wally
Barnett allowed me to accomplish things in the State Fire Marshal’s Office
xvii
xviii Acknowledgements
I also want to thank my cousin Jeanene and her husband Randy for
coming all the way from Montana to be with me at the Firehouse Hall of
Fame induction. Thanks also to James Rey Milwaukee, Wilbur Hueser,
Saskatoon in Canada for their hospitality and tour, and Captain Oscar
Robles, Imperial, California. The list just goes on and on, there is not
enough room here for everyone, but the rest of you know who you are and
I want you to know how much I appreciate your assistance. You are all
friends and I hope we will talk and meet again. Finally, thanks to librar-
ians and historians across the country for all of their research assistance
and willingness to help. To all of you, thanks for the memories!
Robert Burke
Author
Robert A. Burke, born in Beatrice and
grew up in Lincoln, Nebraska, graduated
high school in Dundee, Illinois, earned an
A.A. in Fire Protection Technology from
Catonsville Community College Baltimore
County, Maryland (now Community
College of Baltimore County), and a B.S. in
Fire Administration from the University of
Maryland. He has also completed graduate
work at the University of Baltimore in Public
Administration. Mr. Burke has attended
numerous classes at the National Fire
Academy in Emmitsburg, Maryland, and
additional classes on firefighting, hazardous
materials, and Weapons of mass destruction
at Oklahoma State University; Maryland
Fire and Rescue Institute; Texas A&M University, College Station, Texas;
the Center for Domestic Preparedness in Anniston, Alabama; among
others.
Mr. Burke has over 40 years of experience in emergency services as
a career and volunteer firefighter, and he has served as a Lieutenant for
the Anne Arundel County, Maryland Fire Department; an assistant fire
chief for the Verdigris Fire Protection District in Claremore, Oklahoma;
Deputy State Fire Marshal in the State of Nebraska; a private fire protec-
tion and hazardous materials consultant; an exercise and training officer
for the Chemical Stockpile Emergency Preparedness Program (CSEPP) for
the Maryland Emergency Management Agency; and retired as the Fire
Marshal for the University of Maryland. He has served on several vol-
unteer fire companies, including West Dundee, Illinois; Carpentersville,
Illinois; Sierra Volunteer Fire Department, Chaves County, New Mexico;
Ord, Nebraska; and Earleigh Heights Volunteer Fire Company in Severna
Park, Maryland, which is a part of the Anne Arundel County, Maryland
Fire Department.
xxi
xxii Author
Chronicles of Incidents
and Response
History is not just the chronicling of both major and
minor events of lives or organizations. It’s the basis
and the lifeblood for tradition to be carried on by
each succeeding generation.
From History of Houston Texas Fire Department
1
2 Hazmatology: The Science of Hazardous Materials
before death occurred. We are taught during training that dealing with
fires tactics are pretty much the same for all fires. There are similarities in
how fire behaves in a given circumstance and the actions needed to put it
out. We are also taught, or the tradition has developed over years, that we
need to act quickly on the scene of a fire to save public lives. Tradition also
tells us that we often act quickly without regard for our own safety and
are willing to give our lives to save others. Firefighters do not consider
this as being heroic, but rather just a part of their job.
Organized hazardous materials response teams in the fire service
started in the late 1970s with the Jacksonville, Florida, hazardous materi-
als team being the first. Hazmat response in the fire service is still in its
infancy compared to firefighting. There really hasn’t been enough time or
enough consistence in mission for traditions to form. Hazardous materials
response is an ever-changing field compared to firefighting. Hazardous
materials have the potential to kill and injure many more people, includ-
ing responders. The fire service has evolved into many other fields beyond
firefighting, including hazmat, Emergency Medical Service (EMS), and
various types of rescue operations. Firefighting tactics have not under-
gone major changes over the years, and the incidences of structural fires
are decreasing for many reasons. EMS and rescue have become a large
part of the fire service today.
Compared to the other responsibilities of the fire service department,
hazardous materials response is not a large part of responders’ respon-
sibilities. In terms of numbers, there are more rescue responses than fire
responses, which has led to a trend in the fire service toward special oper-
ations teams that include hazmat and other technical rescue concentra-
tions. It is too early to determine if this is a real trend or a fad. Only time
will tell.
This volume deals with hazmat incident response and history.
Looking at historical hazmat incidents provides us with lessons learned
that can help us become safer now and in the future. Hazardous materi-
als incidents were occurring for over 150 years before we even knew what
hazardous materials were. They were encountered as fires and explo-
sions and were addressed in much the same way. Fortunately, many of
the explosions, which led to fires, were over before firefighters arrived at
the scenes. What they faced was the aftermath, fire, massive deaths, and
injuries among the general public.
The types of hazardous materials encountered have a direct connec-
tion to the technology of the times. Changes in types of hazardous materi-
als have followed advancements in technology. The presence of hazardous
materials and incidents associated with have also been driven by politics
and wars. The safety of hazardous materials has also increased because
of evolving safety concerns and regulations regarding their use, storage,
and transportation. This increase in safety and regulation has reduced
4 Hazmatology: The Science of Hazardous Materials
Het
WAPEN
De
KERKLIJKE REGEERING.
De
BEZIGHEDEN
De
LOGEMENTEN OF HERBERGEN
De
REISGELEGENHEDEN
Zijn ’t naast dat men zig naar Naarden begeeft, en aldaar van de
gelegenheid gebruik maakt. [1]
[Inhoud]
Het dorp Hilversum
Het luchtig HILVERSUM verkeerd een barre grond
Door nuttige akkerbouw, in schoone kooren velden,
En doet door konst en vlijt, van ouds haar naam in ’t rond,
Tot eer van Gooilands oord door haar Fabriken melden.
HET
DORP
H I LV E R S U M .
LIGGING.
NAAMSOORSPRONG.
WAPEN.
Wat het uitwendige des gebouws betreft, het pronkt met een spitsen
toren, en staat op een groot kerkhof dat met een’ muur omgeeven is: in
deezen muur, tegen over den ingang van de kerk, is een vry aanzienlijk
ijzeren hek, tusschen twee vierkanten steenen pijlaaren: boven op de
pijlaaren staat, op die aan de linkerzijde, het wapen van Holland, en op
het andere het dorpswapen bovengemeld; beiden door leeuwen
gehouden: op het voorste vlak der pijlaaren, boven aan, is, ter eene zijde,
uitgehouwen een schip, en ter andere zijde een wereldkloot: onder het
schip leest men den naam van Jan Jansz. Perk, en onder de
wereldkloot, Japje Rijkse Nagel: deeze waren echte lieden, en hebben
het gezegde hek aan de kerk geschonken: zijnde hetzelve in den brand
van 1766 onbeschadigd gebleeven.
Terwijl wij thans van kerk en kerkhof spreeken, kunnen wij niet af tevens
melding te maaken van de nieuwe buitenbegraafplaats, welke hier ter
plaatse gevonden wordt; en zeker niet weinig ten bewijze dient, hoe de
ingezetenen deezer plaatse wel te leiden zijn, indien men voorzichtiglijk
handelt, en den weg van overreding met hun inslaat: dit heilzaame werk
heeft zijn volkomen beslag gekreegen, en ’t geen niet weinig
verwondering baart bij hen die weeten, hoe het grootste deel der
ingezetenen den Roomschen Godsdienst is toegedaan; allen, zonder
onderscheid, hebben een bijna veertienhonderdjaarig vooroordeel
[6]weeten afteleggen, door hunne lijken niet meer binnen het Dorp en de
Kerk, maar buiten hetzelve te laaten begraaven——Deeze begraafplaats
ligt even buiten het Dorp; derzelver lengte is 354, en breedte 66 voeten
Rhijnlandsche maat; zij is omringd met eenen muur, 6 voeten boven den
grond; de ingang van deezen buitenhof is in het midden voorzien van een
ijzeren hek, op welks pilasters de woorden Gedenkt te sterven, geleezen
worden: tegen over dit hek vindt men een graf- of gedenk-naald op
eenen kleinen heuvel van groene zooden: op de grafnaald ziet men,
behalven een doodshoofd en twee schinkels in eene nis geplaatst, deeze
inscriptie: Het stof keert weder tot aarde, gelijk het geweest is, en de
geest weder tot God die hem gegeven heeft, en daar onder Salomon
——De toegang tot deeze stille rustplaats der dooden is, als eene alléé,
beplant met een dubbelde rei van ijpen- en sparren-boomen, terwijl alles
in de volkomenste orde, en zo zindelijk gehouden wordt, dat ook deeze
buitenbegraafplaats, liggende tusschen het golvend koorn, in veele
opzichten, naar eenen hof gelijkt; zij staat onder bijzonder opzicht van
eenen Opziener en Boekhouder—Op den eersten dag van het jaar 1793
heeft men ’t eerste lijk aldaar gebragt, waarbij Regeering en Kerkenraad
adsisteerden; en van dien tijd af, tot heden toe, heeft men alle de lijken
op deeze nieuwe begraafplaats geborgen; terwijl de Heeren Staaten van
Holland en Westvriesland niet alléén vrijheid hadden gegeeven om de
graven der kerk te sluiten, ieders graf of graven op deeze buitenhof te
verplaatsen, maar ook gaven zij dispensatie, van het geen Art. 15 van de
ordonnantie op het middel van trouwen en begraaven, in dato 26 October
1695, is gestatueerd, zo dat van de lijken van buiten naar Hilversum
vervoerd wordende, niet meer dan ééns, en wel ter plaatse van het
overlijden, ’s Lands recht behoeft betaald te worden——onderscheidene
graven zijn reeds aan aanzienlijke lieden, buiten deeze plaats, verkocht,
en er doet zig niet weinig hoops op, of deeze begraafplaats die vooral om
deszelfs hooge ligging (daar men veilig stellen mag dat zij meer dan 30 a
40 voeten boven het water ligt) boven anderen, welke in ons Vaderland
gevonden worden, verre te verkiezen is, zal weldra hoe langer hoe meer
van elk gezocht worden——Digt bij de grafnaald, ziet men een graf, met
een groote zerk, [7]waar op de naam van Jan Abraham Dedel, 1793—
De conditien, waar op men recht tot een graf kan bekomen, benevens
het bericht, worden, behalven hier ter plaatse, ook te Amsteldam, (gratis,)
uitgegeven bij de Boekverkoopers W. Holtrop in de Kalverstraat, D. en
J. Dol, in de Oudenbrugsteeg, en H. Brongers over de Beurs—welk
rechtgeaart Vaderlander wenscht deeze plaats, met zulk eene nuttige
inrichting, niet van harten geluk! en wie, die slechts eenige
menschenliefde in zijn binnenste koestert, verlangt niet hartlijk, dat men,
vooral in volkrijke plaatsen in ons Vaderland, aan zulk een heilzaam werk
eens eindlijk de handen slaan mag——en gaan Regenten met hun goed
voorbeeld voor, weldra zal men dan ook, gelijk wij vertrouwen,
ondervinden, zo als men hier te Hilversum ondervonden heeft, dat de
ingezetenen niet zo gehecht zijn aan voorouderlijke gewoonten en
vooroordeelen, of zij zijn, wanneer men hun op eene bescheidene wijze
het wanvoegelijke en schadelijke onder ’t oog brengt, ook in staat om
dezelve te bestrijden en te overwinnen.
Het Schoolhuis ligt aan de andere zijde der kerk; en is in alles aan het
oogmerk beantwoordende.
Op het dorp is voords een vrij aanzienlijk weeshuis, in 1786, door den
braaven Amsterdammer, de Heer H. Hovie, om zijne onbepaalde
menschlievendheid en mededeelzaamheid aan de armen zo bekend als
bemind, opgericht; het getal der inwooners van dit huis, zo ouden als
jongen, is tegenwoordig 71, waar onder er bijna 50 zijn, voor welken de
voornoemde menschenvriend betaalt; terwijl zijn Ed. verder op allerleie
wijze in den nood van dit huis voorziet—Dit weeshuis wordt geregeerd
door 2 Regenten en 2 Regentessen, die eene vader en moeder onder zig
hebben.
Ook is hier een talrijke Janseniste gemeente, die op 700 leden berekend
wordt: deeze wordt mede bediend door een’ Pastoor, en een’ Kapellaan,
zijnde thans Pastoor de eerwaardige, Heer J. B. E. Gijselinck: de kerk
is ook een net gebouw, en in alles aan het oogmerk beantwoordende, de
Pastorij is een tamelijk goed huis, waar achter een redelijk goede tuin.
De Jooden hebben te Hilversum een kleine maar zeer nette Sijnagoge, (’t
welk zekerlijk voor een dorp iet zonderlings genoemd mag worden:)
dezelve pronkt met een aartig torentjen, doch zonder klok daarin: deeze
sijnagoge is ingewijd, 21 Augustus 1789.
WERELDLIJKE GEBOUWEN.
Het rechthuis is hier niet, gelijk op veele andere dorpen, met een herberg
vereenigd; het maakt van binnen en buiten een zeer goede vertooning,
en is kort na den brand van het jaar 1766 opgebouwd: van vooren heeft
het een hoge stoep, die aan wederzijde elf treden heeft, en met een
ijzere leuning voorzien is—in ’t midden ligt een’ gang, ter wederzijde van
welken de noodige kamers gevonden worden; boven ieder vertrek vindt
men met vergulde letteren, voorwien hetzelve geschikt is—beneden is de
wooning van den Dienaar der Justitie; het vertrek voor de Nachtwacht
(die hier zo wel des zomers als ’s winters gehouden wordt) en eindelijk
de Gijzelkamer—het gebouw is rondom voorzien met engelsche
schuifraamen—boven op de lijst van den voorgevel staat het
Hilversumsche wapen: het gebouw pronkt voords met een torentjen,
waarin ook een klok hangt. [9]
KERKLIJKE REGEERING.
WERELDLIJKE REGEERING.
Het schijnt dat het Dorp Laaren weleer met Hilversum onder een zelfd
Gerecht behoord heeft; immers in 1423 kreegen die van Hilversum een
handvest van Hertog Jan van Beiëren, waarin hij niet alleen aan den
Bailluw het recht geeft, om, jaarlijks, op Vrouwendag, vijf Schepenen
voor Hilversum te kiezen, maar tevens ook spreekt van eene
banscheiding te maaken tusschen Larenkerspel en Hilversum; „doch de
Schepenen van beiden deeze Kerspelen zouden zamen de breuken
berechten in het Gooiland, terwijl de beesten, waardoor misbruik in het
bosch gebeurd was, verborgd zoude worden bij goeddunken van
Schepenen in den Dorpe, daar de eigenaar woonachtig was, en
Schepenen van Hilversum zouden hun eigen Land en hunne Meente- of
Gemeente-weiden keuren, en berechten, gelijk die van Laaren voormaals
plagten te doen.”
Dit is zeker, (voegt onze geëerde begunstiger daar bij,) dat [10]Hilversum
met Laren in het kerklijke te vooren is gecombineerd geweest; de
scheiding is geschied in 1605.
VOORRECHTEN.
Eindelijk moeten wij hier nog melding maaken van het voorrecht der
Hilversummers op het stuk der Erfgoojers, (zie onze beschrijving van
Laaren:) de Hilversumsche meent of weide ligt aan de Noordzijde van ’s
Graaveland, is groot, gelijk wij boven zeiden, circa 500 morgen, door de
runderpest, welke weleer zo streng hier te land woedde, was dezelve in
merkelijk verval geraakt, dan thans is dezelve in een veel beteren staat,
terwijl men daar op niet zelden 600 beesten telt, ’t geen een beter
inkomen tot onderhoud oplevert——ieder erfgoojer, hier woonende, heeft
het recht daar op te mogen brengen 5 koejen, en een paard, en voor
ieder beest, betaalen zij, alle onkosten door elkanderen gerekend, twee
guldens——volgends resolutie op Stad en Landen genomen, hebben de
Hilversummers, tot herstelling van hunne in vorige jaaren zo vervallen
meente, de vrijheid, om van de inwooners der andere Gooische Dorpen,
doch Erfgoojers zijnde, jaarlijks eenige veersen en pinken aanteneemen.
Over deeze meent zijn gesteld twee Schaarmeesters, die, terwijl hier een
molen op deeze meent gevonden wordt, ook wel Molenmeesters
genoemd worden—deeze menschen hebben het opzicht over de molen,
merken het vee, ’t welk op de meent [11]gebragt wordt, en ontvangen de
penningen, waarvan zij jaarlijks voor de Regeering des Dorps
verantwoording doen moeten.
Verder heeft men hier 4 Bekeurders, die vooral het opzicht hebben over
de gemeene gronden, om wel toetezien, dat hiervan door niemand eenig
misbruik gemaakt worde: oudtijds werden deeze menschen
boschbewaarders genoemd, onder welke benaaming zij nog jaarlijks
worden aangesteld, zekerlijk om dat zij in vorige eeuwen het opzicht
gehad hebben over een zeker bosch, gelegen tusschen de bouwlanden
van Hilversum en de landen van Maartensdijk, het welk geschat wordt
groot geweest te zijn 314 morgen; doch welk bosch bijna geheel reeds
verdweenen was, in het begin der zeventiende eeuw———zonderling is
het, dat thans hiervan geen overblijfsel meer gevonden wordt, echter
heeft de landstreek, die tegenwoordig bergachtig en met heide begroeid
is, nog den naam van Goojerbosch behouden.
BEZIGHEDEN.
GESCHIEDENISSEN,
Deezen vinden wij, voor zoo veel het vroegere gedeelte daarvan betreft,
kortlijk dus beschreven: „In de tweespalt, tusschen Holland en
Gelderland, terwijl Filips van Oostenrijk, nu Koning van Spanje
geworden, naar Duitschland gereisd was, deed Hertog Karel van
Egmond, die zijnen eisch op Gelderland levendig hield, in den jaare
1505, eenen inval in Gooiland, en verbrandde het dorp Hilversum, zonder
dat hij echter groote buit van de inwooneren kreeg, alzo dezelven met
alle hunne goederen weggevlugt waren.”
„Het jaar 1672 was mede voor dit dorp zeer ongelukkig; in het laatst van
de maand September, werd het door de Franschen geheel en al
uitgeplonderd, en alles wat zij niet konden wegneemen, vernield.”
Wat de laatere geschiedenis des dorps betreft, deeze is niet minder
ongelukkig: op den eersten mai 1725 ontstond te Hilversum een zwaaren
brand, waar door meer dan 50 huizen in de assche gelegd werden—dan,
dit alles was nog weinig bij de ramp, welke deeze plaats in het jaar 1766
door den brand geleden heeft—het was op den 25 junij van het gemelde
jaar, ’s namiddags tusschen een en twee uuren, dat dees geweldige
brand eenen aanvang nam, en, ’t geen opmerkelijk is, juist in het zelfde
huis, waarin de voorige brand ontstaan was, waarin thans een Joodsche
Vleeschhouwer woonde; één van zijne huisgenooten, zegt men, had de
onvoorzichtigheid gehad, om eenen [13]aschpot met vuur te digt bij
brandbaare stof of hooi te zetten——weldra was alles in beweeging, om,
ware het mogelijk, den brand in deszelfs beginselen te stuiten; dan eene
sterke oostenwind op eene langduurende droogte volgdende, verijdelde
alle de pogingen der werkzaame ingezetenen—het vuur werd met een
ongelooflijk geweld door de lucht heen gevoerd, ’t geen als een regen op
de huizen nederviel, en daardoor dezelve, die toen meest allen in het
dorp met riet gedekt waren, zelfs op eenen verren afstand, weldra in
vlam zettede, zodat veelen van hun, welke, geen gevaar voor hunne
eigene wooningen vreezende, en die tot hulpe van anderen waren
toegeschooten, spoedig de droevige tijding ontvingen, dat ook hunne
woningen door de vlam waren aangestoken——binnen weinig uuren
waren meer dan 150 huizen, en een aantal schuuren, gevuld met koorn
en andere goederen, behalven het raadhuis, de pastorij, ’t schoolhuis, en
de kerk, waarin eenige ingezetenen hunne goederen geborgen hadden,
doch die ook een prooi der vlamme werden, in de assche gelegd:
allerakeligst was de toestand der ingezetenen; van alles beroofd zworven
zij als raadeloos tusschen de puinhoopen van hunne ingestorte
wooningen door: duizenden lieden van de omliggende plaatsen, maar
vooral van Amsteldam, zakten derwaards om het jammerlijk tooneel van
verwoesting in oogenschouw te neemen, niet alleen, maar ook om de
geruïneerde inwooners, ieder naar zijn vermogen, met eene gifte te
vertroosten; en zo ergens, ter dier plaatse, en in die allerjammerlijkste
omstandigheid, heeft de Barmhartigheid haare hand in zegening
geopend; want de meeste inwooners waren van geheel hunne
bezittingen en middelen van bestaan beroofd.
Niet lang na deezen brand, werden eenigen uit de Regeering van
Hilversum afgezonden, om bij Hun Ed. Gr. Mog. verlof te verzoeken tot
het doen eener collecte, welke gedeputeerden zig naar den Prins
Erfstadhouder begaven, om zijne hooge intercessie in deezen te
verzoeken, ’t welk hun door Zijn Doorl. Hoogheid niet alleen terstond
beloofd werd, maar daar en boven ontvingen zij van Zijne Hoogheid, tot
ondersteuning der ongelukkige ingezetenen, de somma van duizend
ducaaten—weldra kreeg men verlof, om zig te mogen vervoegen aan de
Regeeringen in de Steden en Dorpen, tot het verzoeken van vrijheid om
eene collecte te doen, ’t geen bijna overal zeer wel geslaagd is: in
Amsteldam alleen werd gecollecteerd ƒ 54605–19–2; in de gantsche
provincie van Holland, bragt de collecte op eene somma van ƒ 100739–
5–0; in de provincie Utrecht collecteerde men zamen ƒ 7560–:–14, dit
gevoegd bij de voorgaande somme, bedroeg de generale collecte
ƒ 108299–6–8: niet weinig hielp zekerlijk zulk een aanmerkelijke som,
dan dezelve was echter niet toereikende tot eene volkomene vergoeding
der schade, terwijl ieder, welke met eene beëedigde verklaring [14]zijn
verlies moest opgeven, en van de collecte profiteeren wilde, van elken
gulden omtrent zes stuivers en zes penningen ontvangen heeft: gelukkig
intusschen dat de zulken zig niet alleen verbinden moesten tot de
opbouwing van hunne afgebrande woningen, maar ook dat hunne
huizen, volgends de resolutie van gecomm. Raaden, met pannen gedekt
moesten worden: eene wijze voorzorg voorzeker! daar tog de
ondervinding in het jaar 1766 te Hilversum geleerd heeft, hoe de brand,
doordien de meeste huizen met riet gedekt waren, niet te blusschen was,
en men integendeel ten dien tijde sommige huizen, waaronder zelfs het
koepeltjen der pastorij, om dat zij met pannen gedekt waren, schoon zij
van alle zijden als omringd waren van de vlam, heeft kunnen behouden.