Goenkale 1556 - 1

GOENKALE 1556

Errioxa ala Tokio?

1
 Goenkale 1556 - 2

1. SEKUENTZIA. ORIO.
KANPOAN. EGUNEZ (9:00)
GEMA, MARIO, FIGURANTEAK.
1'15”

MARIO kale kantoi batean dago, zain. GEMA ikusten du, eta irribarre
maltzur bat egiten du. Haren zain geratzen da, eta GEMA hurbil
dagoenean, ustekabean topo egin izan balute bezala egiten du.

MARIO.— Epa, panpoxa! Aspaldiko.

GEMA.— (Haserre) Zer egiten duk hik hemen?

MARIO.— Paseatzen ari nindunan… eta, hara,

ustekabean nor ikusiko, eta gure Gema
eskuzabala. Pozten naun, politta.

GEMA.— Ba ni ez. Utz nazak bakean! Ez diat

ezer jakin nahi hirekin. Atera didan neukan
guztia.

MARIO.— Guzti-guztia?

GEMA.— Kitto! Hoa herri honetatik, ez haut

begien bistan ikusi nahi…

MARIO.— Nik nahi dudana egingo dinat,

panpoxa. Eta herri hau oso polita dun paseatzeko.

GEMAk aurrera segitzeko keinua egiten du, baina MARIOk besotik

heltzen dio.

MARIO.— Nora hoa horren presaka? (Ironiaz)

Diru bila, ala?

GEMA.— (MARIOren besotik askatuz) Hiri ez

zaik axola!
2
 Goenkale 1556 - 3

MARIO.— Nola ezetz? Diru premian bahago,

berriz ere hasi haiteke nirekin lanean. Zer
iruditzen?

GEMA.— Ezetz! Ez zaidala interesatzen.

MARIO.— Nik baietz uste dinat ba. Ez zagon hi

bezalakorik ofizio honetan; eta, gainera, ez huke
hain goiz jaiki beharrik izango.

GEMA.— Uzteko bakean! Nola esan behar

zaizkik hiri gauzak?

MARIO.— Jenio bizikoa nirekin, baina goxo-

goxoa bezeroekin. Hori dun ofizio honetan behar
dena: profesionaltasuna

GEMA.— Hoa pikutara! Ez haut gehiago ikusi

nahi, e? Eta berriz mehatxu egiten badidak,
damutuko haiz gogotik!

MARIO.— (Ironiaz) Nik? Nori egin diot nik

mehatxu??

GEMA badoa, haserre, urrats bizkorrez. MARIO hari begira gelditzen

da, irribarrez.

KARETA. KREDITU NAGUSIAK

3
 Goenkale 1556 - 4

2. (A) SEKUENTZIA. BOGA.

BARRUAN. GOIZEZ (9:30).
EUSEBIO, DON LUIS, IGONE, FIGURANTEAK.
1'30”

EUSEBIO (postariz jantzita) eta DON LUIS goizeko kafesnea hartzen.

Isilik daude biak, tirabiran, DON LUIS haserre baitago antzerki lanean
ziria sartu diotelako. Azkenean…

EUSEBIO.— (Hasperen eginez) Beste egun bat

Gaizkaren berririk gabe! Hau da hau atarramentu
gaiztoa Lasatarrena!

DON LUISek buruarekin baietz, EUSEBIOri begiratu ere gabe betiere.

EUSEBIO.— Eskerrak Jose Mari dagoen bezala

dagoen, bestela ziplo hilko litzateke. (DON
LUISengana jiratuz, kopetilun) Nahikoa da gero,
e! Zurekin ari naiz, don Luis!

DON LUIS.— (Begiratu gabe, lehor) Badakit.

EUSEBIO.— Eta? Ez al didazu aurpegira

begiratu behar? Txerrenen bibotea! A zer tema
hartu duzun!

DON LUIS.— (Begiratzen dio) Hori be entzun

behar gainera!

EUSEBIO.— Zer? Antzerki-lanaren kontu

horrekin bueltaka oraindik? Zu zara zu
kasketosoa!

DON LUIS.— Gutxi irudituko zaizu ba!

Lotsagarri geratuko naiz herriaren aurrean. Ume
moko bat apaizarena egiten, eta zer egiten
4
 Goenkale 1556 - 5

gainera!

EUSEBIO.— Hainbat hobeto jende gaztea

fedearen esanetara erakartzeko! Tira, ondo baino
hobeto geratuko da, ikusiko duzu.

DON LUIS.— (Begietara begiratuz, zorrotz)

Hara, Eusebio, badakizu zerk egin didan min
gehien? Modu horretan ni engainatu izanak!

EUSEBIO.— Engainatu, engainatu, engainatu

ez, … Hori gehitxo esatea da, ez?

DON LUIS.— Egia biribila da, Eusebio!

EUSEBIO.— Guk ezusteko bat eman nahi

genizun, besterik ez.

DON LUIS.— Ezustekoa?! Eta ez nolanahikoa!

EUSEBIO.— (Marmarrean) Hau da hau apaiz

setosoa eta egoskorra!

DON LUIS.— (Haserre) Hara bestea! Ni setosoa

banaiz, zu nortasun gutxikoa: besteek zer esan,
zuk amen!

EUSEBIO.— (Erretxinduta) Aizu, aizu! Ni

banaiz nor nire iritzia…

DON LUIS.— (Eten) Bai, noski, zure emazte,

edo dena delako horren aurrean batez be.

EUSEBIO.— (Minduta) Hori ez da egia!

Bakoitza bere kafeari begira berriz, bakoitza bere baitarako marmarka.

EUSEBIO.— Kaskagogor demontre hori!

DON LUIS.— Oilobusti kikila!

5
 Goenkale 1556 - 6

3. (A) SEKUENTZIA. GOENKALE.

KANPOAN. GOIZEZ (9:30).
LEONOR, GASTON, FIGURANTEAK.
1'30”

GASTON eta LEONOR Goenkalen, Bogatik urrunen dagoen aldean.

Lanera joan beharra dute, eta elkarri agur esaten ari dira. LEONOR
urduri samar dago, inork ikusiko ote dituen beldurrez.

GASTON.— (Gogo beroz) Zoragarria izan da

gaua! Nire bizitzako gaurik laburrena!

LEONOR.— Gustura egon zara beraz?

GASTON.— Gustura ez! Zeruan! Zer ez nuke

emango gau guztiak halakoak izan daitezen…
(Eskuetatik heltzen dio) Zurekin.

LEONOR.— (Eskuak askatuz) Pues no puede ser.

(Batera eta bestera begiratuz) Mesedez, Gaston…

GASTON.— Eta zer? (Erretoriko) Begira

dezatela! Zoriontsu gaude, ezta?

LEONOR.— (Gero eta urduriago) Xxxx! Hitz

egizu baxuago, Gaston.

GASTON.— Zer? Lotsatu egiten zara?

(Besoetatik helduz)

LEONOR.— (Atzera eginez, GASTONek ez

heltzeko) Ez… Baina, ulertu egin behar duzu. Ni
ezin naiz jendaurrean horrela ibili.

GASTON.— Zergatik ez? Ez zara ezer txarrik

6
 Goenkale 1556 - 7

egiten ari.

LEONOR.— Ez dakit… Koldo kanpoan dagoen

bitartean… ba…

GASTON.— (Kokoteraino) Koldo, Koldo,

Koldo! (Zorrotz) Ez didazu esango gau osoan
Koldo burutik kendu ezinik ibili zarela, e?

LEONOR.— (Burumakur, isilik, erantzun ezinik.

Gero) Agur, Gaston. Lanera joan beharra daukat.

GASTON.— Bai, bai, neuk ere bai. Baina ondo

pentsatu esan dizudan…

LEONOR.— Zer…? Zu eta biok…?

GASTON.— Bai, bai, hori, eta Sobiarena ere bai.

(Erretolikaz) Lan hori ez da zuretzat, zuk bizitza
hobeagoa merezi duzu…

LEONOR.— (Mozten dio, hatza ezpainetan

jarriz) Orain ez, Gaston. (Serioago, lotsatuta
bezala) Hitz egingo dugu beste batean, e? Ciao.
(Jiratu, eta badoa berehala)

GASTON.— (Bere buruari, irribarrez) Gauez

sua eta goizean izotza! Emakume hauek!

7
 Goenkale 1556 - 8

4. SEKUENTZIA (2B). BOGA.

BARRUAN. GOIZEZ (9:30)
EUSEBIO, DON LUIS, MARGARI, IGONE, FIGURANTEAK.
1'15”

EUSEBIO eta DON LUIS elkarri zirikatzen oraindik ere, zein bere
kafeari begira betiere. Gorren arteko elkarrizketa, zein berean.

EUSEBIO.— Mando gorra baino setatsuagoa,

arraioa!

DON LUIS.— Bai, baina zu zakur zaharra baino

otzanagoa zara, beti jabearen atzetik.

EUSEBIO.— Jabea!Gotzainak deitzen dizunean

zer? Zakur zaharra baino zaharrago portatzen
zara. Gotzainaren oinak miazkatzea falta zaizu.

DON LUIS.— Aizu, ez sartu gotzainik honetan,

e?

MARGARI sartzen da.

MARGARI.— (Denoi) Egun on. (EUSEBIOri)

Eusebio, hartu azkar kafe hori eta zoaz kioskora,
nik gosaltzen dudan bitartean.

DON LUISen aurpegia ikusten dugu, irribarre maltzurrez EUSEBIOri

begira. EUSEBIOk, berriz, apaizaren begirada sumaturik, gogor egin
nahi dio MARGARIri.

EUSEBIO.— Baina, Margari…

MARGARI.— (Mozten dio, gogor) Mugi,

Eusebio! (IGONEri) Kafesne bat, faborez.
(Berriro ESUEBIOri) Zeren zain zaude?

8
 Goenkale 1556 - 9

EUSEBIO.— (Burumakur, altxatzen) Bai, bai,

banoa, baina neuk ere posta banatzen hasi
beharko dut, entzun?

MARGARI.- Ale, Eusebio!

DON LUIS.— (Zirikatzaile, EUSEBIOri

belarrira) Zer esan dizut, Eusebio? Zakur
zaharra, beti jabearen esaneko!

EUSEBIO.— (Erdeinuz) Ba! Utz nazazu bakean!

(Ez diosalik ez ezer)

MARGARI.— Agur, Eusebio. (IGONEri) Ai! Bi

hauek zakurra eta katua bezala beti! Gezurra
dirudi pertsona helduak izatea. (DON LUISi
begira).

IGONE.- A ze paria (sic), apaiza eta postaria!

MARGARI.— Hori, hori, oraintxe esan duzu

egia!

DON LUISek ez du ezer esaten; pozik dago, irribarrez, bere kafea

bukatzen. EUSEBIO, berriz, ziztu bizian irten da Bogatik.

9
 Goenkale 1556 - 10

5. SEKUENTZIA (3B). GOENKALE.

KANPOAN. EGUNEZ (9:30).
LEONOR, EUSEBIO, FIGURANTEAK.
1'30”

LEONOR lanera doa, GASTONi agur esan ondoren. Tarteka, atzera

begiratzen du, GASTON joan den bidetik. Pentsakor dago, nahastuta,
GASTONen eta KOLDOren artean aukeratu ezinik. Hor non ikusten
dugun EUSEBIO Bogatik ateratzen, serio, liskarra izan baitu apaizarekin.
LEONOR haren aurrean egokitzen da, eta LEONOR ikustean, aurpegia
aldatzen zaio.

EUSEBIO.— Egun on, Leonor. Hori da abiada

daramazuna.

LEONOR.— (Ustekabean harrapatua) Bai.

Zera… Lanera noa-eta.

EUSEBIO.— Noski, noski, neu ere halaxe noa:

(bere burua ere nahastuz) ...lanera orain, eta
gero, ...gero neure lanera. Eta izan al duzu
Koldoren berririk?

LEONOR.— (Aztoratuta, errezeloz) Koldo? Zer

ba?

EUSEBIO.— (Harrituta) Zer, ba? Ez al dago ba

Tokion?

LEONOR.— (Konturatu da hanka sartu duela)

A! Bai, bai. Atzo hitz egin nuen, eta oso ondo
dago, oso pozik.

EUSEBIO.— Pozten naiz. Ene! (Txistea) Tokitan

dago Tokio! Izango du, bai, zer kontatua etortzen
denean.

LEONOR.— (Deseroso, alde egin nahian) Bai,

10
 Goenkale 1556 - 11

bai, noski. Bueno, Eusebio…

EUSEBIO.— (Maltzur) Faltan izango duzu

honezkero. Hain bikote… nola esango nuke? Bikote
gazte eta pertxenta eta…

LEONOR.— (Gero eta larriago, eten) Bai, baina

ez uste… gauzak ez dira beti kanpotik diruditen
bezalakoak.

EUSEBIO.— Zer uste duzu, besteok ere ez

dugula katramilarik izaten? (Taberna barrura
seinalatzen du; gero begira-begira gelditzen zaio)
Aizu, Leonor, begiak gorri-gorri dituzu.

LEONOR.— Bai… Tú sabes?, bart gauean ez

dut ondo lo egin, eta…

EUSEBIO.— (Maliziaz) Jakina! Zure maitea

urrun egonda, ezin begiak behar bezala bildu,
ezta?

LEONOR.— (Nola atera ez dakiela) Bai, bai.

(Zakar samar) Hitz egingo dugu beste batean, e?
(Arrapaladan) Taberna ireki behar dut, eta ya tú
sabes nola jartzen den Mikel taberna itxita
aurkitzen badu. Ciao. (Badoa ziztu bizian)

EUSEBIO.— (Harrituta) Jesus! Zer du ba honek

ere? (Erabakior) Bai, jakina, Koldo hain urruti
badago… (Pausa) Tira, Eusebio, hoa kioskora,
bestela Margari… (Abiatzen da)

11
 Goenkale 1556 - 12

6. SEKUENTZIA. KOMISARIA.
BARRUAN. EGUNEZ (9:30)
AGUSTIN, FIGURANTE ERTZAINAK.
1'15”

AGUSTIN komisarian sartzen da: lanean hastera doa behartutako

oporretan egon ondoren. Ertzainak oso lanpetuta daude, eta, hasieran, ez
diote erreparatzen. AGUSTIN haiei begira gelditzen da une batez,
irribarrez.

AGUSTIN.— (Bere baitarako) Azkenean!

Txakurra bere txokoan! (Ozen) Egun on denoi!

Ertzainak hari begira geratzen dira.

1 ERTZAINA.— Agustin! Aspaldiko!

AGUSTIN.— Aspaldiko, bai, oraintxe esan duk.

Ia ahaztuta nian zulo hau nolakoa zen.

2 ERTZAINA.— Zer moduz zaude?

AGUSTIN.— Alferkerian egoteak kalte egiten

zidak, nonbait, eta lanera bidali naitek berriro.

1.- ERTZAINA.- Sentitzen dut!

AGUSTIN.- Sentitu? Ez horixe! Non hemen

baino hobeto! Aspertuta nengoan, hainbeste paseo
eta hainbeste siesta!

2 ERTZAINA.- Ba, ez duzu aspertzeko betarik

izango. Lana burutu ezinik gabiltza.

12
 Goenkale 1556 - 13

AGUSTIN.— (Mahai batean jartzen da) Tira,

lehenbailehen hasi beharko diat orduan.

1 ERTZAINA.— (Txosten pila ekartzen dizkio)

(Zirikatzen) Tori, honekin ez zara aspertuko.

AGUSTIN.— (Txostenei begira) Nondik hasi

behar da? Gaizka Lasarena izango da
premiazkoena, ez?

1 ERTZAINA.— (Baietz) Ea non dagoen….

(Txostena bilatzen laguntzen dio)

AGUSTIN.— (Serio) Latza kontua, e? (Txostena

irekitzen) Agertu al da gorpua?

1 ERTZAINA.— Ez, oraindik ez. Talde

berezietakoak jo eta ke ari dira bazter guztiak
miatzen, baina ez dago arrastorik.

AGUSTIN.— Eta, zer dio nagusiak?

1 ERTZAINA.— Gozoa dago! Kontuz ibili

beharko duzu…

AGUSTIN.— Bai, bai. Nahiko lan izango dut

bestela ere. (Txostena aztertzen) Ea ba…

13
 Goenkale 1556 - 14

7. SEKUENTZIA. KIOSKOA.
KANPOAN. EGUNEZ (12:30).
EUSEBIO, MARGARI, FIGURANTEAK.
1'45”

EUSEBIO eta MARGARI antzerki-lanari buruz ari dira. MARGARIk aldaketa

bat egin nahi du, eta EUSEBIO ezezkoan dago, DON LUISek esandakoa
gogoan harturik —MARGARIri amore ematen diola beti, alegia—.

EUSEBIO.— Ez, Margari, ez, ezta pentsatu ere.

MARGARI.— Baina zergatik ez? Jon ez da izen

egokia protagonistarentzat.

EUSEBIO.— Izango ez da ba! Horixe izan du

hasiera-hasieratik, eta denok konforme egon gara.

MARGARI.— Bai, baina… apaiz bati… hots

handiko izan bat hobeto dagokio: Don Leandro,
Don Bartolome, Don Tomas…

EUSEBIO.— Jesus!! Ondo dagoena bere

horretan utzi ezin tristea!

MARGARI.— (Harrituta) Zer axola zaizu izena

aldatzeak? Don Luis bezain temoso zaude!

EUSEBIO.— Zu, berriz, haizea baino

aldakorrago! Ez zara horrela portatu idazketa-
mintegi hartan ibili zinenetik.

MARGARI.— Ikaragarri ikasi nuen han, entzun?

EUSEBIO.— Bai, gehiegi, zera! Idazten dudan

guztia hankaz gora jartzen didazu.

MARGARI.— Ni lana hobetzen saiatzen naiz,

besterik ez. Eta protagonistari izena aldatzen
badiogu, askoz hobeto geldituko dela uste dut.
14
 Goenkale 1556 - 15

EUSEBIO.— (Oso haserre) Ba, ez!

MARGARI.— (Amore emanez) Tira ba, nahi

duzun bezala. Ez diogu aldatuko, (zotin txikia)
baina ez da horrela jartzekoa ere, e?

EUSEBIO.— (Isilik une batez, pentsakor) Bai…

Arrazoi duzu, Margari. Barkatu, zakarregi hitz
egin dizut.

MARGARI.— Barkatuta dago, lasai. Baina…

zuri zerbait gertatzen zaizu.

EUSEBIO.— Ba. Bai. Don Luis. Aztoratuta nauka.

MARGARI— Ez bigundu orain, Eusebio.

Badakizu zer erabaki dugun: ez badu gure obra
onartzen, ez dugu antzerkia egingo.

EUSEBIO.— Ez da hori. Zera… Goizean…

behar ez direnak esan dizkiogu elkarri…

MARGARI.— Ai, gizonak! Mozolo galantak

zarete zuek! Ez dakizue lana eta adiskidetasuna
bereizten, eta horrela ezin da.

EUSEBIO.— Ez dakizu zer nolako gauzak esan

dizkidan… Puff!

MARGARI.— Zeuk ere esango zenion zerbait, ez?

EUSEBIO.— Esan, esan, bai, baina esan… (Pausa)

Ez al zaizu egoskorra iruditzen? Esadazu egia!

Horretan uzten ditugu.

15
 Goenkale 1556 - 16

8. SEKUENTZIA (A) . KLINIKA.

BARRUAN. EGUNEZ (12:30).
ARANTZA, DOLORES, FIGURANTEAK.
1'30”

ARANTZA DOLORESekin dago medikuaren itxaron-gelan.

DOLORES.— Estimatzen dizut, benetan, nirekin

etorri izana, Arantza.

ARANTZA.— Ez da ezer, emakumea. Ez zait

ezer kostatzen. Zer? Beldurra ematen al dizute
leku hauek?

DOLORES.— Ez, beldurra ez, baina, badakizu,

urduri jartzen naiz.

ARANTZA.— Ez kezkatu, hau ez da dentista-

eta: ez dizute minik emango.

DOLORES.— Mina ez, baina… hasten dira bere

hitz potolo horiekin, eta has zaitez ulertzen!

ARANTZA.— Lasai horregatik, ohituta nago

medikuen hizkerara.

DOLORES.— Eskerrak! (Gaiz aldatuz) Aizu,

Arantza, zer moduz doakizu Isaiasekin?

ARANTZA.— (Disimulatzen) Ondo… Oso

ondo… Inoiz baino zoriontsuago.

DOLORES.— Pozten naiz hori entzuteaz. Ze,

gure Isaias oso mutil berezia da.

ARANTZA.— Hala da, bai.

16
 Goenkale 1556 - 17

DOLORES.— Baina, ez uste, berak hala nahi

badu, zorionez gainezka eduki dezake maite duen
emakumea.

ARANTZA.— (Irribarre oso behartu batez)

Bai… baina… (Zalantzan, esan edo ez esan)
batzuetan, badaki mina ematen ere.

DOLORESek galderazko keinu batez begiratzen dio, ARANTZAk

irribarre egiten dio, esandakoa ahazteko adieraziz bezala.

17
 Goenkale 1556 - 18

9. SEKUENTZIA. SOBIA.
BARRUAN. EGUNEZ (12:30).
LEONOR, MIKEL, FIGURANTEAK.
1'30”

LEONOR lanean. Burua beste nonbaiten du, eta huts egiten du behin eta
berriz gauzarik sinpleenetan. MIKEL ere barran dabil lanean.

BEZEROA.— Aizu, gaizki kobratu didazu.

LEONOR.— ¿Cómo dices? A, bai! Hau burua!.

(Txanpon batzuk ematen dizkio)

LEONOR pentsakor. Goizean GASTONekin eta gero EUSEBIOrekin

izandako elkarrizketen pasarte batzuk entzungo ditugu OFFen entzungo
ditugu. LEONORen aurpegia hurbil-hurbiletik ikusten dugu.

GASTON.— (Off)Gogo beroz) Zoragarria izan

da gaua! Nire bizitzako gaurik laburrena!

EUSEBIO.— (Off) (Maltzur) Faltan izango duzu

honezkero. Hain bikote… nola esango nuke? Bikote
gazte eta pertxenta eta…

GASTON.— (Off)Eta zer? Begira dezatela!

Zoriontsu gaude, ezta?

2 BEZEROA.— Aizu, bi kaña!

LEONOR.— Zer, zer?!

2 BEZEROA.— Bi kaña ateratzeko! Bost aldiz

eskatu dizut, jode!

LEONOR.— (Urduri) Barkatu. Ez dizut entzun.

Oraintxe aterako dizut. (Hiru kaña ateratzen
dizkio) Tori, eta barkatu, e?

MIKEL.— (Hurbildurik) Zer? Ondo al hago?

18
 Goenkale 1556 - 19

LEONOR.— Bai, zer ba?

MIKEL.— (Maltzur) Horko horrek bi kaña eskatu,

eta hik hiru atera dizkion. Pozik joan dun.

LEONOR.— ¡Qué boba! Ez dakit non dudan burua.

MIKEL.— (Zirikatzen) Nik bai: Tokion.

LEONOR.— Sí, claro… (Pausa) Aizu, Mikel,

axola al dizu etxera joaten banaiz pixka batean?

MIKEL.— (Harrituta) Gaizki al hago?

LEONOR.— Bai, ez nago oso ondo. Badakizu:

emakumeen kontuak.

MIKEL.— (Harrituta) Ia. Hoa, hoa. Neu

arduratuko naun.

LEONOR.— Mila esker, Mikel. Arratsaldean

itzuliko naiz; neuk itxiko dut taberna. (Aterantz)

MIKEL.— Ez daukan etorri beharrik. Egon lasai,

nik itxiko dinat. Hi hoa lasai, eta sendatu.

MIKEL.— (Bere buruari). “Emakumeen

kontuak”?… Aurreneko aldia duk horregatik
lanari uzten diola…

19
 Goenkale 1556 - 20

10. SEKUENTZIA (8B). KLINIKA.

BARRUAN. EGUNEZ (12:30).
ARANTZA, DOLORES, ERIZAINA, FIGURANTEAK.
1'

ARANTZA eta DOLORES medikuaren itxaron gelan.

DOLORES.— Min eman esan duzu… Ondotxo

dakit nik zer-nolako penak eta saminak pasatuta
nagoen ni gure seme horrengatik.

ARANTZA.— Tira, emakumea, horiek aspaldiko

kontuak dira.

DOLORES.— Ez hain aspaldikoak! Ikusten duzu

orain ere nola tratatzen nauen.

ARANTZA.— Badakizu nolakoa den. Ez

iezaiozu kontuan hartu.

DOLORES.— Ez, ez. Nik asko maite dut Isaias!

Baina berak… badakizu… arazo handi bat du, eta
hortxe dago koxka.

ARANTZA.— (Harrituta) Arazo handi bat?

DOLORES.— Bai: lana. Lan madarikatua!

(ARANTZA lasaitu egiten da zertxobait) Hori
besterik ez du buruan. Eta, horregatik, bazterrean
uzten ditu: bere ingurukoak: ama, seme-alabak,
emaztea…

ERIZAINA sartzen da.

ERIZAINA.— Dolores Aldai?

DOLORES.— Bai, neu naiz.

20
 Goenkale 1556 - 21

ERIZAINA.— Zure txanda.

DOLORES.— (Altxatzen da) Banoa, bai.

ARANTZA.— (Altxatzen da bera ere)

Lagunduko dizut.

DOLORES.— Ez, ez, lasai. Gelditu hemen,

nahiago dut bakarrik sartu.

ARANTZA.— (Harrituta) Eta medikuen hitz

potoloak?

DOLORES.— Esango dizkizut nik, eta

esplikatuko dizkidazu gero kafetxo bat hartzen
dugun bitartean.

ARANTZA.— Tira ba, nahi duzun bezala.

DOLORES kontsultan sartzen da. ARANTZA bakarrik geratu da,

aurpegian kezka sumatzen zaiola.

KARETA. TRANTSIZIOA. EGUNEZ.

21
 Goenkale 1556 - 22

11. SEKUENTZIA (A). ORIO.

KANPOAN. EGUNEZ (13:30)
GANIX, ENEKO, MAIALEN, FIGURANTEAK.
1’45”

ENEKO eta GANIX elkarrekin. ENEKOk Bogako janari-banatzailearen

jantzia du, eta janari poltsa batzuk eskuan. GANIXek, berriz, motxila du,
eta motxila barruan CDeak.

GANIX.— Jode! (Motxila ukituz) Bat ere ez diat

saldu oraindik. Etsita nago mundu guztiari txapa
emateaz.

ENEKO.— Ba niri ordea, primeran doakit. Egin

ezak nik bezala: neska batengana Cda saltzera
joan, eta bide batez, ligatu.

GANIX.— Kabuen! Eta ni hemen, totolo-potolo!

Ez dago eskubiderik!

ENEKO— (Bizkarrean joz) Saiatzea da kontua.

GANIX.— Besterik ez dut egin ba! (Bere buruari

begira) Baina gorputz honekin! Erabakita daukat:
dieta gogor bat egingo dut.

ENEKO.— Ez esan txorakeriarik! Zuk ez duzu

asko jaten-eta. Kontua da zuk “zeurea duzula
gorpuzkera hori”. Naturala.

GANIX.— Ba a zer putada egin didan naturak!

MAIALEN iristen da, txokolatezko palmera handi bat jaten.

MAIALEN.— Epa! (Palmera eskainiz) Nahi?

GANIX.— (Zakar) Utikan! Zaborrik ez!

22
 Goenkale 1556 - 23

MAIALEN.— Hara! Gure mofokina! Orain arte

gustatzen zitzaizkizun ba.

GANIX.— Ba, orain ez. (Kargu hartzen) Aizu,

non egon zinen bart, e?

MAIALEN.— Eta zuri zer axola zaizu?

GANIX.— Axola zait. Aita galdezka hasi

zitzaidan, eta gezurra esan behar izan nion.

MAIALEN.— (Irribarrez) Ba… CDak saldu

nizkion mutilarekin egon nintzen. Oso jatorra da.
Eta gaur ere harekin gelditu naiz.

GANIX.— (Haserre.) Ondo irudituko zaizu?

MAIALEN.— Zuri zer axola zaizu norekin

nabilen?

GANIX.— Zure neba naiz!

MAIALEN.— (Pipertuta) Neba ez! Aitona

ematen duzu! Utz nazazu bakean, eta ez sartu nire
bizitzan, zurearekin nahiko lan baduzu-eta.

ENEKO.— (GANIXi) Arrazoi du. Zuri zer axola

dizu norekin egon zen atzo?

GANIX.— Zoazte biok kaka egitera! (Muturtuta

geratzen da)

ENEKOk eta MAIALENek elkarri begiratzen diote, harrituta, ezer

ulertu gabe.

ENEKO.— Berandutu egin zait, eta hau dena

partitu beharra daukat. Gero arte. (Badoa)

MAIALEN.— Gero arte, Eneko. (GANIXi,

etorkor) Tira, Ganix, ez haserretu nirekin, e?

23
 Goenkale 1556 - 24

12. SEKUENTZIA (A). BOGA.

BARRUAN. EGUNEZ (13:30)
DOLORES, ARANTZA, FIGURANTEAK.
1'15”

ARANTZA DOLORESekin dator medikutik.

IGONE.— (DOLORESi) Eta? Medikuak zer dio?

DOLORES.— (Txantxetan) Berdekeriak, mediku

zikin horrek!

IGONE.— Bai zera! Zuk hori nahi.

DOLORES.— Edo medikuak: auskalo!

ARANTZA.— Gorabeherak omen ditu tentsioan.

Eta ondo zaindu behar du jatekoa: janari garbia
eta batere gatzik ez.

DOLORES.— Gatzik gabe! Amorragarria!

ARANTZA.— Amorragarria, ez; sendagarria.

txintxo-txintxo bete beharko duzu medikuak esana.

IGONE.— Gatzarena, nire kontu. Hemengo

otorduetan, behintzat, jai izango du.

ARANTZA.— (DOLORESi) Orain, gelara

igotzen lagunduko dizut, eta farmaziara joango
naiz medikuak agindutako botika erostera. Zuk
atseden hartu behar duzu.

DOLORES.— (Marmarrean) Atseden, atseden!

Ez naiz ezindua.

ARANTZA.— (Besotik heltzen dio, goxo-goxo)

24
 Goenkale 1556 - 25

Goazen gelara, Dolores. Har ezazu atseden,

Igonek bazkaria prestatu bitartean, besterik ez
bada ere.

DOLORES.— Hainbeste laineza! Alferrik

galduko nauzue zuek. (Pausa) Ez dut gelara joan
nahi. Nahiago hemen.

ARANTZA.— Baina...

DOLORES.— (moztuz) Ez, ez, hemen

entretenituago egongo naiz jendeari begira.

ARANTZA.— Nahi duzun bezala. Orduan,

zurekin geldituko naiz pixka batean.

Mahai batean esertzen dira biak.

25
 Goenkale 1556 - 26

13. SEKUENTZIA (11B). ORIO.

KANPOAN. EGUNEZ (13:30)
MAIALEN, MIRIAM, GANIX, FIGURANTEAK.
1'45”

GANIX eta MAIALEN berriketan.

MAIALEN.— Zer? Pasatu al zaizu haserrea?

GANIX.— Ez! Hemen ez da giro, jode! Zuek

CDeak barra-barra saltzen, eta nik piperrik ere ez.
Motxilan dauzkat denak.

MAIALEN.— Horregatik zaude horrela?

Salduko duzu baten bat, ez kezkatu.

GANIX.— Saldu eta ligatu! A ze mauka duzuen…

MAIALEN.— Ba, bai. Eta berehala joan behar

dut, gainera. Uste dut aipatu dizudala lehen,
hitzordua dut atzoko mutilarekin.

GANIX.— On egin dizula ba! Zer? CD gehiago

saldu behar dizkiozu?

MAIALEN.— (Irribarrez) Tontoa! Ez gara

negozioak egiteko gelditu. (Sorbaldan joz) Tira,
Ganix, ni banoa, e? Eutsi goiari, eta ez haserretu
munduarekin. Adio. (Badoa)

GANIX.— (Bakarrik hizketan) Mundua da

nirekin haserre dagoena, ez al zara konturatu?
(Bere sabelari begiratzen dio) Neurea dudala
gorpuzkera hau. Naturala!! (Erdeinuz) Bah!
(Motxila irekitzen du, eta CD mordo bat ateratzen
du handik; haiek lardaskatu eta berriz sartzen
ditu motxilan, amorruz) Hauek saltzea eta neska
batekin ligatzea olagarro bati galtzontziloak
26
 Goenkale 1556 - 27

jartzea baino zailagoa da!

MIRIAM agertzen da.

MIRIAM.— (Kargu hartzen) Zer ari haiz

zedeekin? Kontu pixka bat izan! Hondatu egingo
dituk!

GANIX.— Hara bestea! Zer uste duzu,

belarrietan jarriko ditudala? Niri ez didazu
erakutsiko gauzak txukun zaintzen.

MIRIAM.— Tira, ez haserretu. Zer? Bakarrik?

GANIX.— (Zakar) Ez, CDez inguratuta. Ez al

duzu ikusten?

MIRIAM.— A zer umorea! Zer egin diat nik?

GANIX.— Ezer be ez, baina, egia esaten badizut,

pena ematen didazu.

MIRIAM.— (Harri eta zur) Nik? Zer ba?

GANIX.— Nortasun handiagoa zenuela uste

nuen. Baina ikusten dut ezetz. Argi dago
Enekoren atzaparretan erori nahi duzula berriz
ere.

MIRIAM.— Baina zertara zatorrek hori? Eta

gainera, hiri zer?

GANIX.— Niri bost! Baina ez al zara

konturatzen Eneko neskez inguratuta dagoela?

MIRIAM.— (Haserre) Zu burutik jota zaude!

Esango dizut, bai, nik zer…

GANIX.— (Mozten dio) Ez esan ezer ez. Ni Ni

banoa nire "gorpuzkera naturala" hor barrena
egurastera.
27
 Goenkale 1556 - 28

MIRIAM.— Zeeeer?!

GANIX.— Ezer ez. Mutilen kontuak. Agur.

(Badoa, MIRIAM aho zabalik utzirik)

28
 Goenkale 1556 - 29

14. SEKUENTZIA (12B). BOGA.

BARRUAN. EGUNEZ (13:30)
ARANTZA, DOLORES, ISAIAS, FIGURANTEAK.
1'45”

ARANTZA eta DOLORES mahai batean jarrita daude, berriketan.

DOLORES.— (Marmarka) Gatzik ez, gatzik ez!

Nola hasiko naiz orain gatzik gabe?

ARANTZA.— Hasi beharko duzu ba, zeure

burua zaindu nahi baduzu.

DOLORES.— Nik badakit zerk konponduko

duen nire tentsioa.

ISAIAS sartu da kafe zerbait hartzera. Bi emakumeak ikusi ditu,

harrituta, eta haiei entzuten gelditzen da, hitzik esan gabe. Emakumeek ez
diote erreparatu.

ARANTZA.— A, bai? Eta orduan zertara joan

zara sendagilearengana?

DOLORES.—Ba… Egia esan… ez dakit oso ondo

zergatik. (Pausa) Hara… Zuk ematen didazuna, nire bi
semeek emango balidate, Isaiasek batez ere…

ISAIASen aurpegia ikusten dugu, amorraziozko keinu batez. IGONE

ateratzen da sukaldetik, eta ISAIAS ikustean, galdetzen dio:

IGONE.— Kaixo, Isaias. Zerbait hartuko duzu,

edo familiaren bila etorri zara?

Bi emakumeak jiratu egiten dira, ISAIAS han ikusteaz harriturik.

ISAIAS.— (IGONEri) Ez, ateraidazu botila bat ur

mesedez, eta ez ireki eramateko da eta. (dirua jarriko du
29
 Goenkale 1556 - 30

barran)

IGONE.— Tori. Besterik? (Dirua jasoz)

ISAIAS.- Ez, mila esker.

IGONE.- Orduan banoa berriz sukaldera,

lapikoak sutan ditut-eta.

ISAIAS bi emakumeengana hurbiltzen da botila eskuetan duela. Isilik

geratzen dira hirurak, elkarri begira, tentsio handiz. ISAIAS eta
ARANTZA haserre daudenez, ARANTZAk ez dio barkamena eskatzen
DOLORESekin egoteagatik. Azkenean:

ARANTZA.— Medikuarengana joan gara.

ISAIAS.— (Ziniko) A, bai? Oso ondo.

ARANTZA.— Ez al diozu galdetu behar zer esan

dion?

ISAIAS.— Zer esan dizu medikuak?

DOLORES.— Ezer berezirik ez; ondo nagoela,

eta dieta berezia egiteko.

ISAIAS.— (Lehor) Ederki. Pozten naiz.

ARANTZA.— Ez al duzu gurekin eseri nahi?

ISAIAS.— Ez, mila esker. Joan beharra dut.

Negozio-bazkari bat dut Amarun, eta berandu nabil.

ARANTZA.— Zoaz lasai, orduan. Negozioa da

lehenengo gauza.

ISAIAS.— Hala da, bai. Agur. Arratsean ikusiko

zaitut.

ARANTZA.— Agur, bai. (ISAIAS badoa)

DOLORES.— Agur, seme. (ARANTZAri)

30
 Goenkale 1556 - 31

Ikusten? Gure seme honek ez du besterik buruan:

negozioak, lana eta lana… Besterik ez!

ARANTZA.— Arrazoi duzu, Dolores: lana eta

lana… (Hasperen eginez)

SOBIAKO KARETA. GAUEZ.

31
 Goenkale 1556 - 32

15. SEKUENTZIA. SOBIA.

BARRUAN. GAUEZ (20:00)
LEONOR, GASTON, FIGURANTEAK.
1'30”

LEONOR barran berriz ere. GASTON sartzen da, LEONOR ikusten du,
irribarre egiten du, eta barrara doa zuzen-zuzen.

GASTON.— Zortziak puntuan. Hementxe nago:

ikusten duzu hitza betetzen dudala, e?

LEONOR.— (Urduri baina pozik) Bai… Zer

hartu nahi duzu?

GASTON.— Ezer ez. Zuri etxera lagundu, hori

da nahi dudana. Txanda bukatu duzu, ezta?

LEONOR.— Ba… ez.

GASTON.— Ez al zenuen zortzietan bukatzen?

LEONOR.— Bai, baina gaur gorabeheratxo bat

izan dut goizean, eta txanda aldatu diot Mikeli.
Nik itxi behar dut gaur taberna.

GASTON.— Tira ba… Orduan, atera whisky

doble bat. Bukatu arte itxarongo dizut.

LEONOR.— Mejor no… (Batera eta bestera

begiratzen du, inork entzun ez diezaion) Begira,
Gaston, serio.... Ezin dugu honela jarraitu. Erotu
egingo naiz, ¿me entiendes?

GASTON.— Ez, ez dizut tutik ere ulertzen. Aizu,

Leonor, zu gustura al zaude nirekin?

LEONOR.— Gustura? Ba… ez dakit zer esan…

GASTON.— Esan egia: horrekin aski da.

32
 Goenkale 1556 - 33

LEONOR.— Pues… no sé…

GASTON.— Oso galdera erraza da ba.

LEONOR.— Bai. Gustura nago zurekin… Oso

gustura, baina… (Burumakur) sekulako nahaste-
borrastea dut buruan.

GASTON.— Gaitz erdi! Horrek konponbide

erraza du.

LEONOR.— Hara, Gaston, nik badakit ez dela

zure errua… nire barruko korapiloak dira…

GASTON.— (Hatza ezpainetan jarriz) Xxxxx!

Ez esan ezer. (Gero, hatzarekin musu bat
bidaltzen dio, irribarrez)

LEONOR.— (Irribarre egiten dio aurrena, gero

burumakur berriz ere. Isilik)

GASTON.- Gauza bat egingo dugu. Nahi baduzu,

bakean utziko zaitut orain; izango dugu bihar ere
hitz egiteko astia, e?

LEONOR.— Eskertuko nizuke, Gaston.

GASTON.— (Gorputza barraren gainean

makurtuta, LEONORengana hurbiltzeko, esaten
dio ahopeka) Maite zaitut.

LEONOR.— (Aztoratuta gelditzen da hasieran,

baina irribarre moduko keinu bat egiten dio gero)

GASTON.— Bihar arte. (Badoa)

LEONOR begira gelditzen zaio, tristuraz eta pozez.

33
 Goenkale 1556 - 34

16. SEKUENTZIA. ISAIASEN BULEGOA.

BARRUAN. GAUEZ (20:00)
ISAIAS, ARANTZA.
1'30”

ARANTZA ISAIASen bila joan da bulegora. Ez zaio oraindik haserrea

erabat pasatu, baina adiskidetzera etorri da. Atean kax-kax jotzen du.

ISAIAS— Bai?

ARANTZA.— (Atea irekiz) Sar naiteke?

ISAIAS.— Aurrera.

ARANTZA.— Lanean orain ere. Zer moduz

negozio-bazkari hori?

ISAIAS.— Primeran. Ez dugu ondo bazkaldu,

baina tratu ona egin dut. Zu zer moduz?

ARANTZA— Ondo. (Pausa. Nola hasi jakin

gabe) Eta ze tratu egin duzu ba?

ISAIAS.- (Altxatuz) Zer da Aran? Zu ez zara

lanari buruz hitz egitera etorri… ezta ala?

ARANTZA.— Ez. (zintzo) Esadazu egia?

Benetan ez zaizu axola nik zure amari medikura
lagundu izana?

ISAIAS.— (Ez du haserretu nahi) Ez, ez, zuk

ikusiko duzu zer egiten duzun.

ARANTZA.— Ez dut ulertzen, benetan. Zergatik

tratatzen duzu horrela zure ama? Oso...

34
 Goenkale 1556 - 35

ISAIAS.— (Zakar samar) Berriro ez, badakizu ez

dudala horretaz hitz egin nahi. Izan dezagun
bakea.

ARANTZA.— Ondo da. Ez gara berriz liskarrean

hasiko. (Pausa) azkenaldi honetan, hitz egiten hasi
eta sesioan amaitzen dugu.

ISAIAS.— Ez kezkatu, ez da horrenbesterako

ere.. Boladak izaten dira. Ez da ezer gertatzen
horregatik. Nik beti bezala maite zaitut. (Musu
ematen dio) Benetan.

Besarkatu egiten dira biak, eta hala egongo dira pixka batean.

ARANTZA.— Ai, Isa! Egia da maite nauzula?

ISAIAS.— Bai, Aran, egia da: maite zaitut, eta

liskarren bat izateak ez du hori ezertan aldatzen.

35
 Goenkale 1556 - 36

17 SEKUENTZIA (15B). SOBIA.

BARRUAN. GAUEZ (20:00)
LEONOR, GASTON, FIGURANTEAK.
1'

GASTON Sobiatik irtetear dago; halako batean, jiratzen da, eta musu bat
bidaltzen dio, berriz ere, hatz puntekin LEONORi. LEONORek irribarre
xamurra egiten dio. GASTONek alde egiten du.

LEONOR pentsakor gelditzen da. Bat-batean, telefonora hurbiltzen da.

Zalantzan gelditzen da une batez, eta gero telefono zenbaki bat markatzen
du urduritasunez: KOLDOrekin hitz egin nahi du. Zain geratzen da pixka
batean, harik eta erantzuten dioten arte.

LEONOR.— Koldo! Zu zara? (…/…) Ohean

zinen? Baina arratseko zortziak dira-eta? Estás
bien? (…/…) Cómo? Goizeko zortziak? A, noski!
Ez naiz ordutegi aldaketaz konturatu, barkatu, mi
amor. (…/…) Ni, ondo, eta zu? (…/…) Polita al
da Tokio? (…/…) Bale, bale, kontatuko didazu.
(…/…) (Irribarrez) Nik ere asko maite zaitut,
Koldo. (…/…) Bai, bai, nik ere zure falta
sumatzen dut…. (…/…) (Malko bat isurtzen zaio)
Nik ere zoriontsu egin nahi zaitut, (Ahotsa
zartatzen zaio) bai, bai, benetan… (…/…) Ez, ez,
ondo nago, es por la emoción… (…/…) (Bat-
batean, negarrez hasten da, tristuraz beterik)
Zergatik joan zara hain urruti? Bakar-bakarrik utzi
nauzu! ¿Qué voy a hacer yo ahora? (…/…) Ez,
da ezer, ez da ezer, deituko dizut. Agur.
(Telefonoa eskegitzen du, eta negar batean hasten
da, kontsolatu ezinik)

36
 Goenkale 1556 - 37

18. SEKUENTZIA. BOGA.

BARRUAN. GAUEZ (20:30)
DON LUIS, GASTON, IGONE, FIGURANTEAK.
1'45”

DON LUIS GASTONengana hurbiltzen da.

DON LUIS.— (Serio) Aizu, Gaston, zurekin

berba egin gura dut.

GASTON— Bota ba. Zer hartu nahi duzu?

DON LUIS.— Ezer be ez, mila esker. Aizu,

zer… zer egiten ari zara Lasatarrekin? Ezin diezu
Boga kendu.

GASTON.— Lasai, gizona. Nik ez diet ezer

kendu. Tratu bat egin dugu, besterik ez. Eta bi
aldeak konforme gaude.

DON LUIS.— Ez niri kontu horiekin etorri,

Gaston. Hau ez da jabe-aldatze soil bat. (Argitu
nahian) Nik bakarrik dakit zergatik utzi behar
izan duten Lasaterrek Boga zure esku.

GASTON.— (Berak ere gauzak argituz) Lasatar

ez direnek Lasatar baten esku esan nahiko duzu,
ezta?

DON LUIS— Gaston, faborez! Jose Mari

hilzorian! Gaizka auskalo! Ez duzu gupidarik!

GASTON.— (Haserre) Aizu, don Luis, ez zara

nor nire kontuetan sartzeko!

DON LUIS.— Zure kontuak?!

37
 Goenkale 1556 - 38

GASTON.— Bai, nireak!

DON LUIS.— Lasatarrak nire lagunak dira! Ni

hemen bizi naiz!

GASTON.— (Ironiaz) Lasai horregatik, niregatik

hemen biziko zara aurrerantzean ere. Ez zaitut
botako.

DON LUIS.— Ez da hori, Gaston. Baina…

Jainko maitea! Ez al zara konturatzen zer-nolako
kaltea egiten diezun?

GASTON.— Beno, horretara iritsi garenez:

kaltea zuk egin diezu, eta ez nolanahikoa gainera.

DON LUIS.— Jesus, Maria eta Jose! Baina nola

esan dezakezu hori?

GASTON.— (Haserre) Familia honen gezurra

edo "bekatua", onartu bakarrik ez, zeuk laguendu
diezu aurrera ateratzen. Beraz, hobe zenuke isilik
egon, niri kargu hartzen ibili baino!

DON LUIS.— (Kikilduta) Tira… Ez horrela

jarri… Nik…(Pausa) Tira… Igual, arrazoi duzu:
ez dira nire kontuak… baina…

GASTON.- Baina zer?

DON LUIS.- Erruki zaitez, arren, halako

nahigabea bizi duen familiaz. Hori besterik ez
dizut eskatzen!

GASTON.— (Lehertzeko zorian) Apaiza

zarelako, e? Bestela ostikoka bota zintuzket begi-
bistatik.

DON LUIS.— Gaston…! Faborez, ez iezaiezu

taberna kendu! Ez egin hori, arren!

38
 Goenkale 1556 - 39

GASTON.— Neronek ikusiko dut zer egin, nola

egin eta noiz egin. Eta orain, ospa hemendik, bele
beltz gezurtia!

DON LUIS aldaratzen zaio, burumakur, kezkatuta.

39
 Goenkale 1556 - 40

19. SEKUENTZIA. KOMISARIA.

BARRUAN. GAUEZ (21:00)
AGUSTIN, FIGURANTE ERTZAINAK.
1'15”

AGUSTIN bere mahaira jarrita, espedientez inguratuta. Beste ertzainek

bukatu dute beren txanda, eta, etxera abiatzerakoan, agur esaten diote.

1 ERTZAINA— Tira, Agustin, gu bagoaz? Ez al

zatoz?

AGUSTIN.— Ez, oraindik ez. Nik uste baino lan

gehiago dago hemen, eta geratu egingo naiz pixka
batean.

1 ERTZAINA.— Ondo da, baina lasai hartu, e?

Lehenengo eguna duzu, eta ez gehiegi nekatu.
Izango duzu astia.

AGUSTIN.— Lasai, berehala noa neu ere. Gabon

pasa.

ERTZAINAK badoaz. AGUSTIN bakarrik geratu da. Altxatzen da, ondo

begiratzen du ea inor geratu den, eta kafearen makinara doa. Kafe bat
ateratzen du handik. Berriro alde batera eta bestera begiratu ondoren,
petaka bat ateratzen du, eta zurrutada eder bat botatzen dio kafeari.
Trago batez edaten du kafe zurrutaduna.

AGUSTIN— Aaaaaa! Horrela hobeto… Tira,

segi dezagun lanean.

Mahaira abiatzen da berriz, baina, halako batean, gelditu egiten da. Oso
urduri dago. Zalantzan gelditzen da une batez, gero petaka berriz atera,
eta zurrutaldi luze bat egiten du. Bat-batean, petaka eskuan, konturatzen
da zertan ari den.

AGUSTIN.— Jode, Agustin! Baina zer ari haiz?

(Petakari begira) Zer gizon klase haiz hi?
40
 Goenkale 1556 - 41

Gizona? Edo kontrolik gabeko zurruteroa?

(Petaka lurrera botatzen du, amorruaren
amorruz) Baboa! Ergela! (Ukabilkadak ematen
dizkio kafearen makinari, bere onetik aterata)
Koldarra! Koldarra!

Arnasestuka gelditzen da pixka batean. Gero, lasaiago ustez, lan mahaira

abiatzen da, eta han esertzen da. Hartzen du txosten bat, irekitzen du,
lanean jarraitzeko asmoz, baina ezin du: negarrez hasten da, bere
buruari irainka, egindakoaren damuz.

AGUSTIN.— Ustelduta hago, Agustin, ustelduta!

1556. ATALAREN AMAIA

41