Mobile web designer s idea book the

ultimate guide to trends themes and

styles in mobile web design Mcneil
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/mobile-web-designer-s-idea-book-the-ultimate-guide-t
o-trends-themes-and-styles-in-mobile-web-design-mcneil/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Building web and mobile ArcGIS Server applications with

JavaScript Lewin

https://textbookfull.com/product/building-web-and-mobile-arcgis-
server-applications-with-javascript-lewin/

Quick Start Guide to Dart Programming: Create High-

Performance Applications for the Web and Mobile 1st
Edition Sanjib Sinha

https://textbookfull.com/product/quick-start-guide-to-dart-
programming-create-high-performance-applications-for-the-web-and-
mobile-1st-edition-sanjib-sinha/

jQuery Mobile Web Development Essentials Second Edition

Camden Raymond Matthews Andy

https://textbookfull.com/product/jquery-mobile-web-development-
essentials-second-edition-camden-raymond-matthews-andy/

Browsers Devices and Fonts A Designer s Guide to Fonts

and How They Function on the Web 1st Edition Rozanc

https://textbookfull.com/product/browsers-devices-and-fonts-a-
designer-s-guide-to-fonts-and-how-they-function-on-the-web-1st-
edition-rozanc/
Towards Integrated Web Mobile and IoT Technology
Selected and Revised Papers from the Web Technologies
Track at SAC 2017 and SAC 2018 and the Software
Development for Mobile Devices Wearables and the IoT
Minitrack at HICSS 2018 Tim A. Majchrzak
https://textbookfull.com/product/towards-integrated-web-mobile-
and-iot-technology-selected-and-revised-papers-from-the-web-
technologies-track-at-sac-2017-and-sac-2018-and-the-software-
development-for-mobile-devices-wearables-and-the/

Web App Development Made Simple with Streamlit A web

developer s guide to effortless web app development
deployment 1 / converted Edition Rosario Moscato

https://textbookfull.com/product/web-app-development-made-simple-
with-streamlit-a-web-developer-s-guide-to-effortless-web-app-
development-deployment-1-converted-edition-rosario-moscato/

The mobile mind shift engineer your business to win in

the mobile moment First Edition Ted Schadler

https://textbookfull.com/product/the-mobile-mind-shift-engineer-
your-business-to-win-in-the-mobile-moment-first-edition-ted-
schadler/

The Fabric of Interface Mobile Media Design and Gender

Stephen Monteiro

https://textbookfull.com/product/the-fabric-of-interface-mobile-
media-design-and-gender-stephen-monteiro/

Practical Mobile Forensics A hands on guide to

mastering mobile forensics for the iOS Android and the
Windows Phone platforms 3rd Edition Rohit Tamma

https://textbookfull.com/product/practical-mobile-forensics-a-
hands-on-guide-to-mastering-mobile-forensics-for-the-ios-android-
and-the-windows-phone-platforms-3rd-edition-rohit-tamma/
 e 2
lum
vo
’S
IG
NE
OK
R

B DES
BO
E WE
E A
TH
ID

Z6427i_1FM.indd i 7/1/10 10:17 AM

Z6427i_1FM.indd ii 7/12/10 9:15 AM
 PATRICK McNEIL, creator of designmeltdown.com

THE WEB DESIGNER’S volume 2

IDEA BOOK
more of the best themes, trends and styles in website design

Cincinnati, Ohio
www.howdesign.com

Z6427i_1FM.indd iii 7/1/10 10:17 AM

 THE WEB DESIGNER’S IDEA BOOK, VOLUME TWO. Copyright © 2010 by Patrick
McNeil. Manufactured in the USA. All rights reserved. No other part of this book may
be reproduced in any form or by any electronic or mechanical means including infor-
mation storage and retrieval systems without permission in writing from the publisher,
except by a reviewer, who may quote brief passages in a review. Published by HOW
Books, an imprint of F+W Media, Inc., 4700 East Galbraith Road, Cincinnati, Ohio
45236. (800) 289-0963. First edition.

For more excellent books and resources for designers, visit www.howdesign.com.

14 13 12 11 10 5 4 3 2 1

Distributed in Canada by Fraser Direct

100 Armstrong Avenue
Georgetown, Ontario, Canada L7G 5S4
Tel: (905) 877-4411

Distributed in the U.K and Europe by F+W Media International

Brunel House, Newton Abbot, Devon, TQ12 4PU, England
Tel: (+44) 1626-323200, Fax: (+44) 1626-323319
E-mail: postmaster@davidandcharles.co.uk

Distributed in Australia by Capricorn Link

P.O. Box 704, Windsor, NSW 2756 Australia
Tel: (02) 4577-3555

Cataloging-in-Publication data can be found on record at the Library of Congress.

Edited by Amy Schell Owen

Designed by Grace Ring
Production coordinated by Greg Nock

Z6427i_1FM.indd iv 7/1/10 10:17 AM

 DEDICATION
For Angela and Jack.
ABOUT THE AUTHOR
Patrick McNeil is a web developer fo-
cused on content management systems
and front-end web development. His love
for both technology and design makes
the web his ideal playground, and his di-
verse interests allow him to be involved
in everything from writing and speaking
at conferences to digging into jQuery and
advanced content management system
integrations. Ultimately, his love for design
drives him to obsess over cataloging web
sites into the various trends and patterns
presented in this very book.
Z6427i_1FM.indd v
ACKNOWLEDGMENTS
As with the first Web Designer’s Idea Book,
I can’t imagine how I could thank anyone
for making this second volume without
first acknowledging the countless design-
ers who worked so hard to make the
designs presented in this book. It is the
work of others that inspires me to obsess
over web design, and I truly appreciate
the passion you pour into your work. I also
owe many thanks to the readers and fans
of Design Meltdown and the fi rst book;
your response far exceeded my expecta-
tions and I am grateful for your support.
While many people at F+W Media make
a book like this possible, I particularly
appreciate Amy and Grace’s efforts to
help push this book to be the best it can
be. And as always, my wife Angela is my
biggest supporter: She encourages me
to chase my dreams and sacrifices count-
less hours as I stay up late writing.
7/1/10 10:17 AM
Z6427i_1FM.indd vi 7/1/10 10:17 AM
 table of contents

word from the author ..... 001 freelance ........................036 iphone as flourish .......... 114 atypical navigation .........194
band ............................... 041 social media links .......... 119 atypical layouts ..............199
blog ................................045 icons ..............................123 pseudo-flash ..................205
01 / inspiration
personal ......................... 051 typographic....................129 horizontal scrolling ........210
002
design firm .....................055 photographic one-page........................ 214
event...............................059 backgrounds ............135
using inspiration in the
travel and tourism ..........063 07 / sites by
design process ........ 003
e-commerce .................. 067 05 / sites by structural elements 220
business card ................072 styles and themes 139
02 / basic principles
web utility .......................075 tabs ................................ 221
of design 007
web software .................078 ultra clean ......................140 buttons ...........................225
real estate ......................083 minimal...........................145 form elements ................229
emphasis....................... 009
portfolios ........................ 087 sketchy ...........................150 helpful homepages ........236
contrast ......................... 012
coming soon ..................092 collage ............................154 functional footers...........240
balance ..........................016
t-shirt............................. 096 illustrated .......................160 homepage slide shows..246
alignment .......................020
directory .........................100 type-focused .................166 404 pages ......................252
repetition ........................024
solid colors .................... 171
flow ................................. 027
04 / sites by fabric .............................. 177 index/permissions .........255
design elements 103 wood ..............................185
03 / sites by type
030
the pitch .........................104 06 / sites by
lighting ...........................109 structural styles 193
iphone application ......... 031

Z6427i_1FM.indd vii 7/1/10 10:17 AM

Z6427i_1FM.indd viii 7/1/10 10:17 AM
 word from the author
The web is one of the fastest-changing
mediums creatives can hope to work in.
The styles come and go as quickly as you
can imagine, and new development tech-
niques are always emerging. These new
techniques lead to other trends and pat-
terns that turn up in countless web sites.
On the whole, I am thrilled to see how the
web industry is progressing. The past year
was a good one for web design. We saw
many of the web 2.0 fads fade, such as
frivolous badges and an insatiable use of
glossy designs; in their place, a refined
style with a sense of purpose has emerged.
I can’t help but reflect on how much
things have changed since the original
Web Designer’s Idea Book, especially
from a technology standpoint. With
much wider acceptance of JavaScript-
based tools than ever before, libraries
Z6427i_PART1-1.indd 001
like jQuery continue to shape the face of
web sites. Flash, while still ever-present,
has more and more found its place in the
myriad of web development tools and is
no longer the de facto standard for sites
that demand to be amazing. And mobile
platforms have become an unstoppable
force that will drive change in the industry.
The web is evolving, the same as it always
has. If you’re up for it, the web industry
offers endless opportunities to grow and
learn. And this is just what I and so many
others are addicted to.
It is this addiction which drives me to
obsess over trends and patterns and form
them into this book. In fact, I am already
thinking about what books three and four
might contain. I believe I share this insa-
tiable appetite for learning, growth and
better understanding with many people in
my field. There is a reason you can google
almost any web development problem
and quickly find an answer. We are a
community of people passionate about
what we do and fearless about sharing
that knowledge. I sincerely hope that this
book can be part of my contribution to the
web community.
—Patrick McNeil
Note: If you would like to submit your designs for possible
use in future books, please visit TheWebDesignersIdea
Book.com to sign up for our semi-annual mailing list. You
will be informed of book releases, calls for entries and
other information directly related to the books. Submitting
sites is free, easy to do and is open to anyone. And if you
think you are too small of a shop to submit your work, I
encourage you to do so anyway. I pride myself on profiling
many lesser-known sites. My books showcase what is
happening on the web, not just the most expensive sites.
001
7/1/10 10:18 AM
 01 / using inspiration in the design process

inspiration
One of the questions I get asked most is how to leverage inspiration
without plagiarizing or stealing someone else’s ideas. In some ways,
this is a really easy question, simply answered. Don’t steal ideas.
The nuance of this is the hard part. At what point does inspiration
become theft? The lines are blurry, especially when we consider the
fact that no one operates in a bubble. All design is influenced by the
previously created works we are surrounded by. Marko Prljić is a web
designer who has also written on this very topic. This chapter, penned
by Marko, takes us step-by-step through the creation of a new design.
More importantly, it demonstrates how various ideas, approaches
and design elements can be found elsewhere and merged together
to create a new design. I am excited for this book to inspire you and
challenge you to borrow ideas—without ripping them off.

002

Z6427i_PART1-1.indd 002 7/1/10 10:18 AM

 01 / inspiration
using inspiration in the design process
using inspiration
in the design process
By Marko Prljić
Get inspired, but don’t copy. There is a thin
line between inspiration and copying—one
that is further blurred as we are surround-
ed with designs and art in our everyday
lives. Finding inspiration for a design is
an easy task these days, having so many
valuable resources to leverage. The web
has been inundated with web design
showcases. There is no exact formula
for how to use inspiration and not copy
someone else’s work, but there are some
straightforward ways to avoid it. Here, I will
take you through my design process for a
web site I recently created. Through exam-
ples of inspiration, I will demonstrate how
I created a fresh and new design while
leveraging various sources of inspiration.
But before we step through an example,
let’s look at some core concepts when it
comes to using inspiration.
Z6427i_PART1-1.indd 003
USE MORE THAN ONE
DESIGN FOR INSPIRATION
When you have found a design that you
like and you think, “I could do something
like this,” don’t stop there; keep search-
ing for additional designs that are similar
in color, structure or content to what you
have in mind. The goal will be to leverage
the best elements of each of these as you
merge these ideas into your new layout.
Start visualizing your new design with
a combination of elements that inspire you.
Look at the wire frames for your new site,
and consider styles that might be applied
to specifi c elements. The goal is not to
pick a single design and copy it, but rather
to find an assortment of elements that can
work together in a new way. By the time
you start creating mock-ups, you should
have developed some fresh ideas with the
result being something new and—most
critically—unique.
BREAK THE DESIGNS DOWN
A great way to approach inspiration is not
to look at the whole design, but rather to
scan for the elements that are relevant to
your project. Observe how others have
solved problems similar to yours, and
run with those aspects of the design. For
example, the following observations on
imagery could be made from this sample
site (Figure 1 on the next page):
• The header is not split off by con-
trasting colors or boxes like typical
sites are.
• The color palette is limited with lots
of subtle tones.
• A large tagline clearly states the site’s
purpose.
• The large slide show has a clear set
of icons below it, giving a sense of
placement in the show.
003
7/1/10 10:18 AM
 Figure 2

Figure 1 Figure 3

004

Z6427i_PART1-1.indd 004 7/1/10 10:18 AM

 • Lots of white (or gray) space makes
the site feel comfortable and open.
PICK YOUR FAVORITE DETAILS
When you have found some designs that
inspire you, take a closer look and pick out
the elements that really make them shine.
Watch for gradients, light effects, typogra-
phy—all of the subtle details that breathe
life into the design. Ask yourself: What is
Figure 4 Inspiration
Figure 6 Inspiration
Z6427i_PART1-1.indd 005
it that makes this design so great? Figure
2 is another good example with some key
elements highlighted.
THE CREATION
OF A NEW DESIGN
Now let’s dig into an example of this and
step through the design process used
for the creation of a template I designed
for themeforest.net. Several great sites
Figure 5 Design
Figure 7 Design
inspired this design, and I will demonstrate
how they contributed to the final product.
Let’s start by taking a look at the final
product in Figure 3.
When I started the design for this tem-
plate, I thought about how it would be nice
to create something modern, well-struc-
tured, content-rich, blog-adaptive and
multifunctional. With this in mind, I had a
vague idea of how the design should feel.
005
7/1/10 10:18 AM
 Figure 8 Inspiration
From there, I found these organizations’
sites as sources of inspiration:
• FreelanceSwitch
• Aviary
• Psdtuts+
Inspiration #1: FreelanceSwitch
The first thing I loved about this site’s
design was its navigation: It’s big and
clear, and contains small additional bits of
information for each link. It also has mul-
tiple layers to the background, stretching
from top to bottom, giving the site a more
interesting look (Figures 4 and 5).
006
Z6427i_PART1-1.indd 006
Figure 9 Design
Inspiration #2: Aviary
The large content rotator on this homepage
works great, so I thought this could be a
key element of my design. This is a com-
mon design element, but it’s great to see
how others have approached it. There are
a million ways to add variety to an element
such as this through subtle changes in the
configuration and layout (Figures 6 and 7).
Inspiration #3: PsdTuts+
A key element borrowed from this design
is the footer. It’s rather large, and it pro-
vides additional information and key links.
I also noticed how the logo is repeated in
the footer, so I tried the same thing with
my own stylization (Figures 8 and 9).
CONCLUSION
If you look at the finished product, you can
see how the various sources of inspiration
contributed to it, and yet the result is a
fresh design that doesn’t feel like a direct
replication of any of the other designs.
Some will say I am suggesting you Fran-
kenstein together various pieces to form
a new design. Certainly, if you simply clip
together various elements, the results are
not likely to inspire anyone in a positive way.
You must always work to unify the new
work with common stylistic approaches
and never lose track of the big picture. In
the end, be inspired—but don’t copy!
7/1/10 10:18 AM
 02 / emphasis • contrast • balance • alignment • repetition • flow

basic principles
of design
My approach to design analysis and learning has always been from a
sample standpoint. That is to say, I much prefer to analyze samples
of design and how they address various issues, rather than talk-
ing abstractly about vague topics. Through the analysis of real-life
examples, we get a practical overview on the basic underlying prin-
ciples of design. This is good not only for the beginner, but also for
the more advanced designer. I often find that when I go back to the
basics, I find something new that gives me a fresh perspective. It also
seems that whenever a design is suffering, I need only to review the
list of basic principles to be reminded of an aspect of the design I
have neglected.
For the basic principles covered here, I turned to the book Basics
of Design by Lisa Graham. It is the book I used in school, and it has

007

Z6427i_PART2-1.indd 007 7/1/10 10:18 AM

 always served as a basic reference point for me. According to Lisa,
all design is built on the basic principles of emphasis, contrast, bal-
ance, alignment, repetition and flow. The more thought that is put
into these elements, the better the design is likely to be. When these
principles are forgotten, a design often goes astray. By returning to
the fundamentals, you can refocus your eyes and mind to produce
an exceptional design.
However, keep in mind that simply following a formula doesn’t
guarantee success: I’m not saying that this is the formula to good
design. I can say, though, that time and time again, these principles
are what encourage me to polish my own designs and allow me to
discover why some designs work and others fail.
In this section, a focused effort has been made to provide exam-
ples of sites that demonstrate these elements in a variety of ways.
Some samples use them in strikingly obvious ways, while others are
more subtle. This is what I love about real-life examples, though; they
are much more practical for illustrating a point because nothing in the
real world happens in textbook-perfect patterns.

008

Z6427i_PART2-1.indd 008 7/1/10 10:18 AM

 02 / basic principles of design
emphasis • contrast • balance • alignment • repetition • flow
emphasis
Emphasis highlights a special importance
or significance, and in many ways em-
phasis is closely related to, if not the same
as, hierarchy. In order to design around
the principle of emphasis, you must ana-
lyze a site’s content in order to determine
what hierarchy of importance the content
should use. Once this is established, you
can create a design that effectively car-
ries out the hierarchy. A great method to
establish what needs emphasis is to list all
of the elements required on a page. Then,
number the elements in order of impor-
tance. With this list in mind, design so that
the visual hierarchy of the page reflects the
determined importance. One reason this is
so important is to avoid an attempt to em-
phasize everything. It also helps avoid the
trap of an accidental hierarchy. It is always
better to consciously decide what should
be the visual priority and not just leave it
to chance. If you try to emphasize every-
Z6427i_PART2-1.indd 009
thing, you effectively emphasize nothing.
Let’s look at some samples to see what
has been done to create a visual hierarchy.
Bryan Connor (Figure 1)
Bryan Connor’s site is a great demonstra-
tion of emphasis. The most prominent
element of the page is the most recent
post from his blog. It has a sharp contrast
to the majority of the page by being the
only white section, and the type is large
and placed near the top of the page. This
is a sign of clear intention and a desire
to direct attention. In cases like this, it
might be tempting to think the portfolio
pieces or the contact information should
be equally important, but again, trying to
make everything equal ultimately makes
everything blend together.
Digitalmash (Figure 2)
This site of fers another clear use of
emphasis to control the user’s consump-
tion of the page. The large, dominant text,
which has again been placed at the top
of the page, clearly states the site owner’s
purpose: This site is intended to get him
work. It’s not there to show off to his fam-
ily, to share Flickr photos with friends or
to hype up his latest tweet. It’s simply to
drum up work. Consider your site’s pur-
pose and how you can use emphasis to
bring it out and highlight it.
Cold Stone Creamery (Figure 3)
This site offers a common layout formula
that leverages effective emphasis. The
page has a typical header containing
a logo and key navigation items. From
there, the design starts with a very strong
emphasis. Primarily controlled by the
amount of physical space elements occu-
py, the emphasis of items is reduced as
you move down the page. Some sites will
have more than the three layers we find
here, but that is not necessarily required.
009
7/1/10 10:18 AM
 Here, the large masthead movie directs content region with three messages in of emphasis to the way a user engages a
the user’s attention and offers the sites separate buckets. This density means it page: top to bottom. Don’t fight it, just go
owners to direct user attention as they see will be looked at second and not first. It with it and work it to your advantage.
fit. Then the design moves into a denser makes really good sense to match the flow

Figure 2 http://www.digitalmash.com

Figure 1 http://www.bryanconnor.com

Figure 3 http://www.coldstonecreamery.com http://www.greencircleshoppingcenter.com

010

Z6427i_PART2-1.indd 010 7/1/10 10:18 AM

 http://www.smartosc.com

http://www.serj.ca

http://stonetire.com

http://www.atebits.com

011

Z6427i_PART2-1.indd 011 7/1/10 10:18 AM

 02 / basic principles of design
emphasis • contrast • balance • alignment • repetition • flow

contrast

Contrast is the visual differentiation of
two or more elements. Elements with
strong contrast appear distinct and sep-
arate, while elements with low contrast
appear similar and tend to blend together.
There are many design elements you can
manipulate to achieve contrast, including
color, size, position, font choice and font
weights. Contrast in a design will help a
site have visual variety and avoid being
stale. Contrast can also help achieve
focus, thereby addressing the need for
emphasis on certain elements. You can
see how a loop among the basic design
principles appears, as contrast is used to
affect emphasis, flow and other aspects
of a design.
Contrast may have its largest impact
on the hierarchy of a page, as it is often
used to enforce the desired emphasis. In
this way, contrast can contribute to the
visual order of a design. It can quickly
draw attention to key elements, such as
content, action items or purpose state-
ments. As always, the needs of a site
should be carefully considered so you
can intentionally draw attention to certain
elements though the deliberate control
of contrast. Let’s look at some samples
to see what other designers have done
with contrast.
Twe4ked Studios (Figure 1)
In this example, it is easy to spot the con-
trast because the two large green buttons
leap out of the page. These key calls to
action have been emphasized through
size and color. Clearly the designer of this
site is driving at two purposes; he wants
you to either look at his portfolio or give
him a call. We also find contrast at work
in a few other areas on this site. His intro-
duction is large and dominates the top of
the page. Not only is it the full width of
the page, but it is also the largest text on
it. The entire top half of the page is black
on white with the bottom being reversed
out. This contrast sets the top content
apart with an apparent level of importance,
which is further emphasized by the con-
trast in type density. The content in the
bottom is far denser, making it feel less
important. It’s amazing how fundamental
contrast is and how inescapable it can be.
Be the Middle Man (Figure 2)
This site again demonstrates how a radi-
cal use of contrast can drive emphasis
and the desired action for your user. This
site encourages the user to test out their
search tool by making it a dominate ele-
ment in the page. As such, their goal is
clear. Another interesting aspect of this
design is how the density of content
gets greater as the page goes down.
This increasing contrast flows nicely and
matches a user’s behavior. If a person is
reading this page to the bottom, chances

012

Z6427i_PART2-1.indd 012 7/1/10 10:18 AM

 are he is more and more interested as needs), so the site packs in more and
he reaches the bottom of the page (or more to try to offer up what the user is
perhaps more desperate to find what he looking for.

Figure 1 http://twe4ked.com

Figure 2 http://www.bethemiddleman.com

http://www.swgraphic.com/v2

013

Z6427i_PART2-1.indd 013 7/1/10 10:18 AM

 http://www.pokeseo.com

http://www.onebyfourstudio.com http://www.mediacontour.com

014

Z6427i_PART2-1.indd 014 7/1/10 10:18 AM

 http://andrewlindstrom.com

http://www.allisclear.com

http://www.tunnel7.com

015

Z6427i_PART2-1.indd 015 7/1/10 10:18 AM

 02 / basic principles of design
emphasis • contrast • balance • alignment • repetition • flow
balance
The principle of balance revolves around
the idea of how the elements in a design
are distributed and how they relate to the
overall distribution of visual weight within
the page. This has a considerable impact
on the visual stability of the design. As ele-
ments are grouped together in a design,
they create visual weight. Typically, this
weight must be balanced out by an
equal and opposite weight in order to
achieve balance in the design. Not doing
so results in a design that feels unstable,
though this is not to imply that it would
be necessarily bad. I have no doubt that
a lack of balance could be put to effective
use. But a well-balanced design creates
a subtle notion of stability and is generally
more appealing.
There are two approaches to balance:
symmetrical and asymmetrical. We will
look at examples of each.
016
Z6427i_PART2-1.indd 016
SYMMETRICAL BALANCE
Balance through symmetrical design is
accomplished when the design of a page
is mirrored on some axis and the two
halves have identical visual weights. In
web design, this is typically seen when the
left and right sides are split vertically and
each side has an equal weight. As always,
I prefer samples, so let’s look at one.
MINT Wheels (Figure 1)
The use of symmetrical balance matches
with the content of this site in a very natu-
ral way. Consider the precise efforts that
go into ensuring perfect balance in luxury
cars; these cars offer up some of the most
perfectly balanced experiences one can
find on the road. In this way, a symmetri-
cally balanced site fits well with the type
of experience one has when driving a car
such as this. Note how the logo has been
moved to the top center of the page. This
not only helps establish symmetrical bal-
ance, but also puts the logo in the visual
hot spot for the layout (top and center).
This site is slick and clean, and it perfectly
matches its content.
ASYMMETRICAL BALANCE
Asymmetrical balance is achieved when
the visual weight of a page is equally
distributed on an axis, but the individual
elements of these halves are not mirror
images. That is a really complex way of
saying that asymmetrical balance is a
result of the use of dissimilar elements to
create an overall balance. That still sounds
complicated; let’s look at some samples
to see how this works.
Dallas Baptist University (Figure 2)
Asymmetrical balance is extremely com-
mon in web design because it is often
a more natural solution to the content
7/1/10 10:18 AM
 being presented. In this case, we see
asymmetrical balance throughout the
page, starting with the header. The logo
balances out the main navigation items
(which have been placed where the logo
usually resides). The logo is tall and dark,
allowing its small size to still match up with
the navigation. Bellow the banner section,
the text box with the welcome message is
larger than the denser quick facts section.
The size of the left box is well matched by
the smaller but denser box next to it.

Campaign Monitor (Figure 3)

In some cases, it will make most sense
to actually blend these two approaches
to achieving balance. This is exactly the
approach taken on the Campaign Monitor
landing page. At the top, we see asym-
metrical balance with the copy section Figure 1 http://www.mintwheels.com

balancing the image. But below that, we

see a section of balance where the six
items, the logos below that and the footer
copy are all perfectly balanced left to right
in a symmetrical way.
Balance is one of the more subtle ele-
ments of design, and one that many of
us will address instinctively. If your design
feels lopsided, consider how you can bal-
ance it by minimizing the contrast. This
might mean two dominant elements that
match well, or a set of equally controlled,
less prominent items to balance it out.
Does your design feel like it would tip
over? Does it feel unstable? These are
the types of questions to ask yourself to
discover if you have balance issues.

Figure 2 http://whydbu.dbu.edu

017

Z6427i_PART2-1.indd 017 7/1/10 10:18 AM

 Figure 3 http://campaignmonitor.com/designers

http://viminteractive.com http://www.nationalbreastcancer.org

018

Z6427i_PART2-1.indd 018 7/1/10 10:18 AM

 http://bunton.com.au

http://www.visualelixir.com

http://www.mdswebstudios.com http://www.typejockeys.com

019

Z6427i_PART2-1.indd 019 7/1/10 10:18 AM

 02 / basic principles of design
emphasis • contrast • balance • alignment • repetition • flow
alignment
Alignment is the arrangement of elements
in such a way that the natural lines (or
borders) created by them match up as
closely as possible. By doing so, these
elements become unified and form a
greater whole. This is often referred to as
working with a grid. Unaligned elements
tend to fall apart and lack the unification
we so often seek. Some examples of
aligned elements are having the tops of
two columns line up, or the left edges of
a series of stacked elements align with
each other. While these examples are fair-
ly obvious, there can be far more intricate
alignments in a page that work to create
a unified and pleasing design.
If you have been given the task of tak-
ing designs and turning them into code,
you should be particularly aware of this
principle. As a design is translated into
020
Z6427i_PART2-1.indd 020
reality, it often becomes tedious and dif-
fi cult to replicate the alignments estab-
lished in the original design. Not only
is it a challenge, it also can be easy to
overlook these carefully crafted details
entirely. An awareness of design on this
level can really help a developer in the
translation process.
Design Without Frontiers (Figure 1)
This site is like the poster child for dem-
onstrating alignment in web design. The
deliberate and consistent use of alignment
makes for a design that feels clean and
balanced. For example the width of the
logo matches the width of the content and
the titles all align. Thanks to the nature of
this design, one need only follow the lines
to see what the designer intended. The
meticulous usage of alignment creates a
design that is perfectly balanced.
Indextwo (Figure 2)
Alignment doesn’t have to be taken to
the extreme, and it is a self-applied rule
that can be broken at times. In this site’s
design, we see an overall three-column
layout. Each level of the design works
within that. Oftentimes, the consistency
from one layer to another is lost by not
maintaining alignment. In the header on
this site, the main navigation has broken
the column structure, though the divider
between two items conveniently falls on
the border. This is a perfect example of
breaking the rules to serve a purpose. If
the designer had compressed the options
into the smaller space, they would be
closer and smaller, making them much
more difficult to use.
7/1/10 10:18 AM
Another random document with
no related content on Scribd:
Op het kantoor, waar zijn zwager, een ijverig en bekwaam koopman,
aan het hoofd der zaken stond, liet men hem juist zoo veel en zoo
weinig doen, als hij goed vond, en maakte niemand er aanmerking
op, als hij elken middag een paar uren uitging. Er was gezorgd, dat
hij een „werkman” naast zich had, die deed, wat hij liet liggen.

Het kon hem overigens niet schelen. Als hij meerderjarig was, en dat
duurde nog hoogstens een jaar, ging hij toch weg om nimmer weer
terug te komen. Tot zoolang, stelde hij zich voor, zou hij de
geweldige verveling van het Indische leven wel kunnen bekampen;
tot zoolang zou hij het wel uithouden.

Van Brakel amuseerde zich de eerste dagen uitstekend met zijn

commensaal; zóó zelfs dat hij ’s avonds thuis bleef om met hem te
„boomen” en een glas grog te drinken. Maar de aardigheid was er
gauw af, en hij ging weer als vanouds ’s avonds na het diner naar de
soos.

„Ik heb ook wel pleizier eens er heen te gaan,” zei Geerling, toen
Van Brakel de eerste maal ging.

„Nu, rijd dan mee. Speel je?”

„Neen; ten minste niet bij voorkeur.”

„Dus je kunt het toch?”

„Och ja, zoo’n beetje.” [34]

Maar terwijl Van Brakel, met een glans van vergenoegen op het
gezicht, zich heen en weer bewoog op zijn stoel aan de speeltafel,
als iemand, die blij is dat hij zich weer „thuis” gevoelt, leek het
Geerling erg vervelend. Hij was er bij gaan zitten schrijlings op een
stoel, hij zag hoe er beurtelings werd gepast, gevraagd, in de
„katoentjes”; in de „beste”; hoe er gewonnen werd en verloren,
remise en codille; hoe er groot en klein casco en s a n s
p r e n d r e ’ s werden gespeeld en hoe de f i c h e s van den eenen
kant naar den anderen werden geschoven over het groene laken,—
het interesseerde hem niets hoegenaamd; zijn oogleden werden
zwaar.

„Zeg Geerling, ik zou nog een brandy nemen, als ik jou was,” zei Van
Brakel lachend. „Daar blijf je wakker van.”

De anderen lachten ook.

„Hij is als mijn vrouw,” ging de ingenieur voort; „die kan ook ’s
avonds om dezen tijd haar oogen niet openhouden.”

„Dat is de jeugd,” zei een in het spel vergrijsde; „hoe ouder men
wordt, des te minder behoefte krijgt men aan slaap.”

Men ging nog een oogenblik door op het thema, maar zat dadelijk
weer verdiept in het spel.

Geerling dacht over de woorden na, met een glimlach om den mond.
„Net als zijn vrouw!” Het was ongetwijfeld gezegd zonder
boosaardige bedoeling, want hij wist te goed, welk een door en door
goed karakter Van Brakel had, om hem in dat opzicht te verdenken.
Toch vond hij de uitdrukking opmerkelijk, en zelfs ongepast. Niet om
hemzelven, maar om de vrouw.

Den volgenden avond ging hij niet meer mee naar de sociëteit. [35]

„Ik amuseer me er toch niet.”

„Neen, dat schijnt. Je valt er bij in slaap.”

„Het is saai andere menschen te zien spelen.”

„Meedoen vind ik natuurlijk veel pleizieriger, maar een interessante
partij mag ik toch wel zien.”

„Jij bent ook zoo’n geacharneerde dobbelaar,” zei Lucie op een toon,
die meer bewondering dan verwijt verried.

„Och, dàt niet; ik maak alleen heel graag een partijtje.”

„Nu, maak dan maar dat je weg komt.”

Hij kuste haar, en ging vroolijk heen. Daar Geerling nog bleef zitten,
hield Lucie hem maar gezelschap, schoon ze veel liever naar bed
zou zijn gegaan. Doch zij bestreed haar slaperigheid.

„Houdt u niet van ’n partijtje?”

„Zoo.… Bij gelegenheid en voor de grap. Ik kan me niet goed

voorstellen, hoe men zich er mee kan amuseeren.”

„De heeren in Indië zijn er over het algemeen dol op.”

„Ze spelen nogal hoog.”

„Ja, maar dat haalt niet bij vroeger. Ik heb ze als kind zien homberen
om een pikol koffie het fiche.”

„Het genoegen ontsnapt me ten eenenmale. Als ik speel, doe ik het

alleen voor tijdverdrijf, maar niet om eens anders geld te winnen. Ik
verlies nog liever.”

„Nu, ja!.….… Neen, maar dien vind ik goed!” riep Lucie, luid lachend.
Dat was voor haar, op Java gewonnen en geboren, volkomen
onbegrijpelijk.

„Wezenlijk,” verzekerde hij. „Als ik bij het spel heb gewonnen, wat
trouwens zelden gebeurt, en ik zie iemand de beurs openen, er geld
uit nemen en dat naar me toe schuiven, [36]dan heb ik een
gewaarwording, alsof ik me van iets meester maak, dat me niet
toekomt.”

„Nu, dat is toch al heel dwaas,” meende Lucie. „Wat je eerlijk hebt
gewonnen, komt je ook eerlijk toe. Als je verloor, zou je evengoed
moeten betalen.”

Hij glimlachte om de eigenaardige argumentatie.

„Juist. Als ik roof neem ik geld, en als ik beroofd word raak ik het
kwijt.”

Zij vond hem erg gek.

„Op die manier,” zei ze, „kan men alles overdrijven. Dan is oorlog
voeren, jagen, visschen.…”

„Zeker, mevrouw, het is alles rooven. Ik voer ook geen oorlog.…”

„A j a k k e s ,” riep Lucie lachend, „hoe flauw!”

Daarmede was hij het eens; ze lachten samen en het was reeds tien
uren toen zij elkaar een goeden nacht wenschten en hij naar zijn
paviljoen retireerde. Zij vond hem met zijn malle theorieën een
verbazenden q u i b u s , maar ze had zich toch wel om hem
geamuseerd, en schoon ze „verging” van den slaap, speet het haar
niet, dat ze zoo „laat” was opgebleven. Op die manier was het nog
wel eens aardig een uurtje op te blijven. Met Herman was ze
uitgepraat en hij ook met haar; ze konden elkaar niets nieuws
vertellen; als hij thuis was, zat hij maar te lezen in de courant, en dan
viel ze vanzelf in slaap.

Geerling trok een langen rotanstoel naar buiten op het galerijtje voor
zijn kamers, stak een versche sigaar op, en keek droomerig in de
duisternis. Hij vond haar een aardige vrouw; veel aangenamer dan
Van Brakel als man. Zij was wel geen ingenieur, maar in sommige
opzichten vond hij haar [37]ingenieuzer. En ze was een verduiveld
knappe vrouw bovendien. Als hij dááraan dacht, mocht hij Van
Brakel hoe langer hoe minder lijden.

Het was fataal, maar ’t was niet anders: de invloed van de honderd
en vijftig gulden ’s maands, die ze nu meer ontvingen dan vroeger,
had in geenen deele aan de verwachtingen der Van Brakels
beantwoord. Integendeel, het was of ze hoe langer hoe harder
achteruitgingen. Tegen het einde der maand was het voor Lucie een
wanhopig tobben, en wat Herman aanging, hij sukkelde aan de
meest hardnekkige d é v e i n e , die een speler tot wanhoop kan
brengen. De door hem gedane toezeggingen van betaling waren
achtergebleven. Hoe het kwam, wist hij niet, en Lucie wist het ook
niet, maar e n f i n , het w a s zoo; zij hadden eenvoudig ’t geld niet,
en wat zij hadden willen voorkomen, gebeurde: er werd op een deel
van zijn bezoldiging beslag gelegd.

’t Hinderde hem geweldig. De hoofdingenieur Willert had hem er

ernstig over onderhouden, en hem in allen ernst aangeraden anders
te gaan leven.

„Het is mij,” had hij in een soort van wanhoop geantwoord,

„o n m o g e l i j k met mijn gezin van mijn traktement te leven.”

„Daar zijn er toch zooveel, die het moeten doen,” had de

hoofdingenieur gezegd, „en die toonen, dat ze het wel kunnen.”

„Dan hebben ze er meer slag van dan mijn vrouw en ik.”

„Misschien zou ’t juister wezen te zeggen, dat uw vrouw en u er niet

den slag van hebben.”
„Ook mogelijk.” [38]

„De ingenieurs, die toekomen met hun traktement, zijn zoo zeldzaam
niet.”

„Hm!” zei Van Brakel schamper: „u hebt goed praten! ’n Groot

traktement en een klein gezin!”

„’t Is waar, we hebben geen kinderen. Maar ik heb met mijn kleine
gezin ook geleefd van de helft van uw inkomen, zonder dat ik te kort
kwam.”

„Ik geloof het wel. Het is al veel naar dat men gewoon is te leven.”

„Men moet niet leven naar men gewoon is of zich heeft aangewend,
maar naar zijn middelen.”

„Enfin, dat kunstje schijn ik dan niet te verstaan.”

„Dat verstaat iedereen als de goede wil er slechts is.”

„De goede wil is er zeker.”

„Dat moet ik betwijfelen.”

„Ei?”

„Zeker. Wanneer ik iemand des avonds grof zie spelen, dan geloof ik
niet aan zijn goeden wil om geregeld economisch te leven.”

„O, is het dàt? Ja, ziet u, daar spreek ik liever niet van, om niet in
onaangename quaesties te komen.”

„U kunt daarover met mij geen quaesties krijgen.”

„Daar ben ik nog zoo zeker niet van. Enfin, ik heb nu eenmaal een
afkeer van al wat naar bespieden lijkt.…”

„Het was beter dat u een afkeer hadt van uw eigen leefwijze; daar
zoudt u veel verder mee komen, want die zal u ten verderve voeren;
dat is zeer zeker.”

Van Brakel was zoo bleek als een doek.

„Wilt u mijn leefwijze soms een handje helpen?” [39]

„Och neen! Dat is onnoodig. Onthoud alleen goed wat ik u heb

gezegd, niet om u persoonlijk, want al doet u goed uw zaken, zoo
heb ik overigens weinig reden tot tevredenheid over uw houding en
uw gedrag. Maar ik vind het voor ’t corps hoogst onaangenaam, dat
daarin heeren dienen, die een leefwijze volgen, als de uwe.”

Van Brakel was woedend thuis gekomen en had alle duivels uit de
hel gevloekt over de bejegening, welke hij van „dien ploert” had
moeten ondervinden. Maar het kon hem nu ook niets meer schelen.
Betalen? Geen cent meer! Ze moesten maar allemaal korting
vragen, dan konden ze achter elkaar q u e u maken en ieder op zijn
nummer aan de beurt komen.—Zoo’n vent!—dat was de heer Willert
—wat beeldde hij zich wel in, de parvenu? Dat wou zich neerleggen
bij een welopgevoed man van fatsoenlijke familie! Zoo’n kerel, die in
Holland achter de schaafbank vandaan was gekomen, waar hij
roggebrood at uit een zakje, en die hier in Indië.… Ja, dat
mankeerde er nog maar aan, dat zoo’n individu, dat geen andere
behoefte kende dan z’n body vol graan of rijst te proppen, zich hier
in Indië de luxe van „beren” had gepermitteerd!

Lucie schold als altijd mee. Wat hadden die nare, onverdraaglijke
menschen er toch aan dien armen Herman zoo te plagen en te
contrariëeren? Hij kon het toch waarlijk niet helpen, dat het
Gouvernement zoo slecht betaalde. Aan hem lag het waarlijk niet,
want hij deed zóó zijn best.…

Geerling, die nogal dikwijls thuis bleef en aanvankelijk zonder

andere bedoeling dan tot tijdverdrijf, nauwlettend gadesloeg wat er
alzoo bij de familie Van Brakel omging, [40]had heel spoedig gezien,
waar de huishoudelijke schoen wrong.

Het deed hem leed,—niet om Van Brakel, maar om Lucie. Hij mocht
haar gaarne, en hij behoorde niet tot de jongelui, die men doorgaans
met den naam van „fatsoenlijke” bestempelt, schoon hij in menig
opzicht zeer fatsoenlijk was. Mevrouw Van Brakel was in zijn oogen
een wonderlijk schepsel. Eerst had hij van haar wijze van doen niets
begrepen; maar toen hij er een beetje in huis was, zag hij duidelijk
in, dat ze zich soms vreemdsoortige vrijheden veroorloofde in haar
zeggen en doen, die alleen waren toe te schrijven aan een algeheele
afwezigheid van sexueele immoraliteit. Zij hield van Van Brakel, dien
ze evenals haar kinderen verwende en bedierf, en nooit scheen bij
haar de gedachte aan iets, wat op andere mannen betrekking had,
te kunnen opkomen.

En hij, Geerling, vond dat Van Brakel zoo’n lot niet verdiende. Goed
was hij en bekwaam ook,—maar in het leven buiten de slaapkamer
nam hij van zijn vrouw weinig notitie, ja, verwaarloosde haar, en dat
ergerde den commensaal, die zag hoe Lucie altijd tobde met
geldgebrek, zoodat ze soms het noodige niet had om haar
keukenmeid van passargeld te voorzien.

Toen hij weer zoo iets merkte, hield hij het niet langer uit.

„Wilt u mijn kostgeld vast ontvangen voor de volgende maand?”

vroeg hij zonder erg. „Dan heb ik ’t niet langer te bewaren.”
Haar gelaat helderde op, als het ware, en zij deed geen moeite om
het te verbergen. [41]

„Met heel veel pleizier.”

Hij nam ’t geld uit zijn portefeuille en telde het haar voor.

„Om je de waarheid te zeggen,” zei ze eenigszins verlegen

glimlachend, „kan ik het op het oogenblik heel goed gebruiken.”

Het deed hem pleizier, dat ze het zei.

„Zoo? Nu, als u bij gelegenheid disponeeren wilt, hebt u maar ’n

enkel woord te zeggen.”

Het viel dien dag al heel ongelukkig. Van Brakel, nog steeds onder
den invloed van het gesprek met zijn chef, begon aan tafel te
schelden op particulieren in het algemeen en tokohouders in het
bijzonder, en daar Geerling dat niet kon velen, stond deze op en zei:
„Ik zal wel wachten met eten, tot je hebt uitgeraasd. Wil me dan
asjeblieft laten waarschuwen,” en hij ging, na zich met een enkel
woord bij Lucie verontschuldigd te hebben, naar zijn kamer.

’t Malle figuur, dat Van Brakel maakte,—en hij voelde het—was niet
geschikt zijn humeur beter te doen worden. Kwaadaardig zag hij
Geerling na, en mompelde iets van: „Ook al zoo’n ploert! Misselijke
kwajongen!”

Doch dat kon Lucie niet verdragen.

„Je moest je schamen!” riep ze, voor haar gemoedelijken doen zeer
heftig. „Je gedraagt je onbeschoft!”

„Wat is dat?” riep hij nu in lichterlaaie uitbarstend. „Begin jij nu ook

al! Dan is het uit!” En met geraas zijn vork en mes neerleggend,
schoof hij met een ruk zijn stoel achteruit, liep naar zijn kamer, nam
dienstpet en stok, en ging, van zijn hond vergezeld, de deur uit.

Met een vol gemoed bleef ze alleen zitten aan tafel, en [42]keek met
weemoedigen blik naar de lekkere bloemkool en naar de saucijsjes,
die nog onaangeroerd op tafel stonden. Het was zonde van het eten!
Och, trek had ze er nu eigenlijk ook niet meer in, maar het was toch
„zonde”, en daar deze laatste huishoudelijke overweging bleef
zegevieren, liet zij Geerling verzoeken te komen.

„U moet het Van Brakel niet kwalijk nemen,” zei ze. „Hij heeft
vandaag zoo’n erg onaangenamen dag gehad.”

Geerling had wel willen en kunnen antwoorden, dat dit z i j n zaak

niet was, maar hij bedwong zich en vroeg belangstellend:

„Er is toch niets ernstigs met hem gebeurd?”

„Och, ’t is voor het minst heel onaangenaam.”

Hij drong niet verder aan. Blijkbaar wilde zij het niet zeggen. Wat het
was, vermoedde hij wel half en half, maar het stond toch niet
behoorlijk zich nieuwsgierig te toonen naar aangelegenheden van
anderen.

Hij zweeg dus, en Lucie ook, die in elk geval de voldoening smaakte,
dat de commensaal de bloemkool eer aandeed, terwijl zijzelve
daarin ook niet te kort schoot.

Van Brakel was naar de sociëteit gegaan, en zóó goed was zijn
boosheid, toen hij daar kwam, reeds verdwenen, dat hij iets
gevoelde als spijt. Daaraan paarde zich het inwendig besef niet
genoeg te hebben gegeten, en aangezien het toch veel te vroeg was
voor het gewone bezoek, bestelde hij een klein dinertje en dronk er
een lekkere flesch bij, ten einde de hem overweldigende
levenszorgen weg te spoelen.

Het scheen dien avond, dat zijn hardnekkige d é v e i n e voor een

oogenblik week. Althans hij won, en dit verdreef [43]de laatste
rimpels, die nu en dan zijn voorhoofd nog plooiden. Opgewekter dan
in langen tijd, ging hij naar huis. Lucie sliep reeds, maar hij moest en
hij zou haar wakker roepen, want hij wilde haar, zoo redeneerde hij,
zijn excuses maken, iets wat hij best tot den volgenden ochtend had
kunnen uitstellen, indien andere minder lofwaardige plannen hem
niet hadden aangezet haar nachtrust voor zijn „excuses” te storen.

Den volgenden morgen verontschuldigde hij zich ook bij Geerling,

en, minder verlegen met het geval dan zijn vrouw, vertelde hij
meteen wat de reden was geweest van zijn booze luim.

„Het is een beroerde zaak,” meende Geerling ook, maar verder liet
hij er zich niet over uit. Ware het een vriend geweest, dan zou hij
getracht hebben hem te helpen, doch daaraan dacht hij thans geen
oogenblik.

Eenige maanden gingen voorbij zonder andere bijzonderheden, dan

dat Lucie meer en meer bij Geerling in voorschot raakte, en Van
Brakel meer en meer wegzonk in de schulden. Daarbij was zijn
d é v e i n e weer krachtig teruggekeerd; nog steeds bezocht hij trouw
de sociëteit, maar het kostte hem soms moeite, om, wat hij noemde
een „behoorlijk partijtje” te vinden, dat wilde zeggen een, waarin
hoog werd gespeeld.

Men zag er tegen op met hem te spelen. Zijn d é v e i n e was

hinderlijk, omdat hij ’t spel voortdurend wilde forceeren, altijd vroeg
en overvroeg of er reden voor bestond of niet, en zoodoende zelf
verloor terwijl en omdat hij een ander het winnen niet gunde.
Hoezeer hij den naam had van een onverbeterlijk speler en er
nauwkeurig op hem werd gelet, was hij nog nooit [44]op iets betrapt,
wat hem ook maar verdacht kon maken als ambtenaar. Zeer streng
werd hij in stilte gesurveilleerd, maar dàt wist de hoofdingenieur
Willert zeker: wie ook knoeiden met uitbestedingen of leverantiën of
arbeidsloon; wie zich ook lieten „smeren” door Chineesche
aannemers voor de levering van balken, grind of ander materiaal,—
Van Brakel was daarvan vrij; in dat opzicht was hij zuiver als glas, en
welke zijdelingsche aanbiedingen hem ook waren gedaan, hij had ze
immer met verontwaardiging van de hand gewezen.

Willert respecteerde dat ondanks zijn weinige sympathie voor Van

Brakel, en dit ging zóóver, dat hij van dezen opmerkingen en
aanmerkingen kon aanhooren, die een ander inferieur ambtenaar
zich niet had moeten veroorloven.

Zooals hij dat steeds gewoon was, ging Van Brakel op een ochtend
vroeg de deur uit. Even buiten de stad werd de weg in orde
gemaakt; hij moest eens zien hoe dat toeging, en hij wandelde er
kalmpjes heen. Het was een zware avond geweest. Na afloop van
zijn partijtje, was men tot de ontdekking gekomen, dat er een jarig
was, en dit had geleid tot felicitatiën en daarmede in onvermijdelijk
verband staand drinkgelag. Het was laat geworden. De klok sloeg
slechts enkele slagen toen hij thuis kwam, een weinig onvast ter
been, en met een gevoel alsof zijn hoofd het draaibord was,
waaraan hij des nachts weer een honderd gulden had verloren. Het
was sterk, vond hij, en het trof nu net zoo beroerd, dat het zijn
laatste geld was, en de maand telde nog geen vijftien dagen. Dien
middag zou Lucie hem om geld vragen voor het huisgezin; ze had
het ’s morgens reeds gedaan, maar hij had haar met een praatje
afgescheept tot den middag. [45]
Hoe heerlijk de frissche ochtend ook was, en hoe weldadig de koelte
de dampen verdreef van al de brandy en den wijn, die hem nog
eenigszins in den weg zaten,—toch luchtte het hem niet op.

Toen hij op het werk kwam, vond hij zijn opzichter in dispuut met een
Indische dame in sarong en kabaja, die haar recht verdedigde om
een brugje, dat zij had laten leggen van haar erf naar den weg, te
behouden zooals het was, terwijl de opzichter beweerde, dat het zóó
onmogelijk kon blijven en op staanden voet afgebroken en
veranderd moest worden.

Hij kende haar wel, althans van reputatie. Zij was een vrouw van een
veertig jaren, groot en knap gebouwd. Ze moest haar man reeds
zeer jong hebben verloren, want weinig menschen onder de tijdelijk
verblijf houdende Europeanen, herinnerden zich haar anders te
hebben gekend dan als de w e d u w e Du Roy L’Exant, een mooie
Fransche naam, die in vergulde letters prijkte op of liever in een
marmeren plaat aan den ingang van haar erf. Er werd nog altijd veel
over haar gesproken; iedereen wist iets te vertellen, en nooit iets
goeds.

Van Brakel had een hekel aan dat soort vrouwen; nog nooit had hij
een groet of woord met de beruchte weduwe gewisseld, en ook
ditmaal had hij geen plan daartoe. Doch hij was wel genoodzaakt
zich in het geschil te mengen.

Hij hoorde de klachten der weduwe aan en de bezwaren van zijn

ondergeschikte, en bekeek het brugje eens.

„Het zal ’n beetje veranderd moeten worden,” zei hij, „voor den
afloop van het water. Maar maak u dáárover geen zorgen. We zullen
dat wel in orde maken.” [46]

„Heb ik er dan niet weer onkosten aan?”

„Neen, mevrouw,” zei hij op zijn gewonen goedigen toon: „’t zal
zonder dat wel gereed komen.”

„Nu, dan heb ik er niets tegen.—’n Kopje koffie, ingenieur?”

Hij keek eenigszins vreemd op bij het aanbod, en draaide een

oogenblik verlegen aan zijn knevels, terwijl hij schuin naar den
opzichter keek. ’t Was nog vroeg, en onder zijn omstandigheden ook
niet te verwonderen, dat hij een razenden trek kreeg in een lekkeren
kop koffie.

„Heel graag,” zei hij en volgde haar over het nette, goed
onderhouden erf. Zooals ze daar voor hem uitging, kon hij zich best
begrijpen, dat ze veel last van de leelijke sekse had gehad in haar
weduwlijken staat. Haar blanke huid, die door haar zwarte haren en
oogen nog blanker scheen, kon gerust met die der blondste blondine
wedijveren, en menig jong meisje mocht haar het nette postuur en
de zekere c r a n e r i e in gang en houding benijden. En netjes was
ze! Onwillekeurig kwam hem zijn vrouw voor den geest. Wat kon die
des ochtends smerigjes door ’t huis loopen! ’t Was pas zes uren en
hoe keurig zag die weduwe Du Roy er uit in haar kabaja met
geborduurde strooken, waarover een donkerrood fluweelen met
zwart afgezet; in haar kostbare Solosche sarong, met haar goud-
geborduurde slofjes met vergulde hakken.

Het was een „kranig wijf” m a l g r é t o u t , vond hij.

Zij gaf hem een stoel in de binnengalerij, waar het er ook alles even
net en zindelijk uitzag. De bladen der marmeren tafels glommen als
waren ze pas gepolijst, de Palembangsche wipstoelen en de fraai
gebeeldhouwde kasten blonken als spiegels. Eenigszins verwonderd
zag hij rond. Hij was dat [47]zoo niet meer gewoon. Het deed hem
denken aan den tijd toen hij nog ongetrouwd was en te Batavia bij
moeder Sleeks in het commensalenhuis woonde, waar ook altijd
zoo’n Hollandsche zindelijkheid heerschte.

En hoe lekker was de koffie, hoe sterk en geurig! Hij had ze in lang
zoo niet gedronken.

„Ik maak u mijn compliment, mevrouw!”

„Is de koffie goed?”

„Ook over de koffie; die is heerlijk!”

„Komaan, dat doet me pleizier. En waarover nog meer?”

Wel, men mocht toch wel een aardigheid zeggen tegen een dame,
vond hij, en daarom zei hij:

„in de eerste plaats over uw persoon; u ziet er charmant uit.”

Heel goed ging het hem niet af; hij was in het complimentjes-maken
nooit een held geweest, maar in de laatste jaren was hij het geheel
ontwend.

Zij lachte zachtjes.

„Dat is een compliment in den vroegen morgen. Is er soms nog

iets?”

Haar oogen lachten hem toe, en hij was woedend op zichzelven toen
hij voelde, dat hij onder dien half aanmoedigenden, half spottenden
blik een kleur kreeg. Maar bij vermande zijn kinderachtige
verlegenheid.

„Zeker is er nog iets. U is hier allerliefst ingericht; nog nooit zag ik

een zoo keurig onderhouden inboedel.”
„Och ja! Ik heb niet anders te doen. Als het er bij mij niet netjes
uitzag, waar zou het dat dan doen?”

„Ja,” antwoordde hij zuchtend, „in een huishouden met [48]kleine

kinderen is het eenvoudig onmogelijk den boel altijd proper te
houden.”

„Vooral niet bij u.”

„Waarom vooral niet bij mij?” vroeg hij, denkend aan een hatelijkheid
op Lucie.

„Wel.… als men de kleintjes krijgt bij meer dan één te gelijk.…”

Zij keken elkaar aan en lachten. Zulke zinspelingen deden hem altijd
goed en streelden zijn ijdelheid.

„Helaas, ja,” zei hij met een komieke uitdrukking van wanhoop, „’t Is
wel wat bar.”

„Nou, dat vind ik ook. Ik zou er voor bedanken.”

Van Brakel haalde de schouders op, bewerende dat er niets aan te

doen was; maar daartegen protesteerde zij; ’t was domheid, vond
ze.

„Met dat alles,” ging hij voort, „is zoo’n snel toenemend huisgezin
een ware ruïne.”

„Ja, ik begrijp nog niet hoe het menigeen mogelijk is rond te komen.”

„Het is er dan ook naar.”

„Dat moet wel. Mijn hemel, ik ben maar alleen, en ’t huishouden kost
me toch veel. Nu kan ik het gelukkig betalen.…”
Er vloog hem een idee door ’t hoofd. Zij had fortuin, dat was bekend.
Hij was reeds opgestaan, maar ging nu weer zitten.

„Ik wou dat ik het ook kon zeggen, maar daar zit juist de knoop.
Indien men geen achterstand had.…”

Zij glimlachte. Nu, dàt kon zooveel niet wezen, meende zij. Maar hij
hield vol, schetste haar een beeld van zijn ellendigen [49]toestand, en
daar ze met aandacht en belangstelling luisterde, zonder op haar
gelaat eenig spoor te toonen van de vrees, die gefortuneerden
overvalt, als niet-gefortuneerden hun nood klagen, omdat het einde
meest een aanval op de beurs is, ging hij verder, en rekende haar
precies uit, hoe hij a l l e moeielijkheden zou te boven zijn, indien hij
maar een zekere som kon krijgen, die hij dan geleidelijk zou kunnen
terugbetalen.

Geduldig liet ze hem aan het woord, en daar al pratend zijn gezicht
verhelderde en hij er al minder en minder „katterig” begon uit te zien,
kwam ze meer en meer tot de slotsom, dat hij wel degelijk een flinke
knappe kerel was, wat ze trouwens altijd had gevonden. Ze kon hem
wel helpen aan dat geld, als ze wilde, maar om dat zoo ineens te
doen,—daarin had ze weinig zin.

„Het is,” zei hij, „tegenwoordig moeilijk geld te krijgen, als men het
noodig heeft.”

„Och, dat is het altijd, meneer Van Brakel; het is altijd moeilijk te
krijgen, wat men wil hebben. Maar o n m o g e l i j k is ’t daarom niet.”

Hij zuchtte diep.

„Ziet u er de mogelijkheid van in?”

„Misschien wel.”
Wat drommel, meende de ingenieur, zij was slechts een vrouw, en
ze waren alleen; waarom zou hij niet recht op het doel afgaan!

„Zoudt u me kunnen helpen?” vroeg hij snel. Toen het er uit was,
voelde hij zich aanmerkelijk opgelucht.

Zij trok een eenigszins bedenkelijk gezicht; ze moest haar lachen

inhouden. Wat een rare ochtendvisite! Een man, dien [50]ze voor het
eerst in haar leven sprak—gezien had ze hem dikwijls—dronk bij
haar koffie, vertelde e n p a s s a n t zijn moeilijke omstandigheden,
en vroeg haar geld te leen.

„Zoo heel veel kan ik niet missen te gelijk,” zei ze aarzelend. „Ook
begrijpt u dat ik mijn geld niet renteloos kan uitleenen.”

Renteloos! Wie sprak van renteloos! Neen, maar dat was zoo klaar
als de dag! Hij had het niet eens renteloos willen hebben.
Integendeel, ze moest een goede rente hebben, dat begreep hij
opperbest, en in het aangenaam vooruitzicht uit den momenteelen
nood te worden geholpen, weidde hij uit over de risico’s, die zij liep,
wanneer ze hem geld leende, dat het scheen alsof hij zichzelven
beschouwde als de incarnatie van insoliditeit.

„Ik zal je behandelen als mijn broer,” zei ze glimlachend en met een
coquette zijbeweging van het hoofd. „Maar ik kan je op ’t oogenblik
niet meer geven dan duizend.”

Alle moeilijkheden, die zich nog konden voordoen, waren voor het
oogenblik verdwenen. Hij volgde haar in een kamer, waar een kleine
schrijftafel stond, schreef er een schuldbekentenis, ingericht naar
een renteberekening van anderhalf percent ’s maands, en kreeg de
belofte, dat hij binnen drie maanden het bedrag te leen zou krijgen,
dat hij noodig had om van alle schulden vrij te komen.
Toen hij het huis verliet, drukte hij haar met groote innigheid de
hand. Als hij gedurfd had, zou hij haar gekust hebben, en al zag ze
er niet uit, alsof ze daar iets tegen had, hij durfde niet; maar in zijn
dankbetuigingen was hij zeer overvloedig, en in den toon zijner stem
trachtte hij instinctmatig [51]die teederheid en dat gevoel te leggen,
welke hij berekend achtte op dit van nature toch reeds gevoelig
weduwen-hart indruk te maken.

Het geld zat in zijn borstzak; hij voelde er nog eens naar, toen hij het
nette erf afliep, in zooveel aangenamer stemming als hij ’t was
binnengegaan. Bij den uitgang keerde hij zich nog eens om en
groette. Zij stond in de voorgalerij en knikte hem vriendelijk toe; hij
was, dacht ze, bepaald een flink en knap man; een beetje gezetheid
stond hem goed, en dan vond ze zijn opgeruimd, vroolijk gezicht en
zijn blonden krullebol zeer aardig.

Hij dacht niet langer aan de weduwe Du Roy toen hij eenmaal op
den weg was. Alleen nam hij zich voor er niets van te zeggen tegen
Lucie. Wie weet of ze niet jaloersch zou zijn; de vrouwen zijn zoo
raar! De opzichter kreeg p r e n t a h zich hoegenaamd niet in te laten
met het brugje van „die dame.” Van Brakel zei de laatste woorden
met opzet op een toon, als sprak hij van een zeer voornaam
mensch; dat de opzichter aan zijn knevels trok om zijn lachen te
verbergen, ontging den ingenieur; hij had het veel te druk met eigen
zaken om op ondergeschikten veel acht te slaan.

’t Was waarlijk een buitenkansje; hij spoedde zich naar den

tokohouder, die beslag had gelegd, en betaalde een groot gedeelte,
waarop deze per telegram zijn aanvraag introk; des middags kreeg
Lucie haar huishoudgeld, en ’s avonds kwam hij welgemoed en met
geld in den zak in de sociëteit een partijtje maken.

Toen Van Brakel dien ochtend de weduwe Du Roy zoo vroeg netjes
gekleed zag, kon hij niet bevroeden dat ze al [52]uren aan het werk
was geweest, en dat, door een poortje achter haar huis, reeds tal
van kleine zaken, die te zamen een groote maakten, waren
afgedaan. Te vier uren, als nog iedereen sliep en er van eenig
daglicht nog geen quaestie was, zat mevrouw Du Roy bij een lampje
in haar achtergalerij, en kreeg daar bezoek van dozijnen inlandsche
vrouwen, die met leege manden onder den arm, bevreesd en
onderdanig door het poortje binnenslopen. Ze kwamen allen geld
leenen en wel voor één enkelen dag; ze kwamen het kleine bedrijf-
kapitaal halen, dat dienen moest om rijst, suiker, stroop, tabak enz.
in te koopen, waarvan ze dan koekjes, limonade en strootjes
maakten en die met winst verkochten op den pasar aan koelies en
wie daar verder spijzen en dranken koopen. Des avonds, tegen het
vallen der duisternis, kwamen allen terug, en wie des morgens een
gulden had geleend, betaalde één gulden vijf en twintig cents. Op
deze wijze bracht die gulden er in het jaar een en negentig op, en
mochten er al eens enkelen niet aan de verplichte restitutie voldoen,
—welnu, dàt kon er wel af. Zij behoefde het reeds lang niet meer te
doen, want zij was rijk genoeg, maar ’t was een soort van gewoonte
geworden, en het bracht zoo „lekkertjes” op. En dan,—ze had soms
groote onkosten, door haar voortdurende ondeugende relaties. Het
speet haar geweldig, dat ze zulke neigingen had, maar het was niet
anders; ze k o n het niet laten; het was, meende zij, meer een soort
van kwaal, dan wel een fataliteit. Zoo gaarne had ze daaraan
ontsnapt en haar eenmaal goede reputatie behouden; doch ’t ging
niet, en ’t was of het met de jaren toe-, in plaats van afnam. Nu weer
die Van Brakel! Duizend gulden! Wel beschouwde ze [53]het geld als
totaal verloren, als weg; weggesmeten in de grondelooze beurs van
een aartsdobbelaar, en toch,—zij, die voor een halven gulden, die
haar door een arme inlandsche vrouw te weinig werd teruggebracht,
in toomelooze woede kon losbarsten, glimlachte bij de gedachte aan
die af te schrijven duizend gulden, en, wat nog erger was, aan het
andere geld, dat deze aardigheid haar zou kosten. Wel, dacht ze, ze
zou er pleizier van hebben, en h a b i s p e r k a r a !