Klastaak Maart 2023

GODSDIENST Klas: 5 GWW2

Aantal bladzijden: 3

Verplancke Hilde
Opmerkingen: leerlingen mogen gebruik maken van het handboek

Alleen nodig bij invulbladen

NAAM: Celine Geurs KLAS:................

Klastaak: de kracht van kwetsbaarheid

Lees onderstaand getuigenis van de metrobestuurder op het proces over de

aanslagen van 22 maart 2016.
Opdracht: welke vormen van kwetsbaarheid herken je in dit verhaal?

Je mag je handboek gebruiken.

Gebruik verder kleuren waarmee je tekstfragmenten aanduidt en licht onder de
tekst elke vorm van kwetsbaarheid die je herkent kort toe.

Chauffeur metro Maalbeek: ‘Ik neem het mezelf nog altijd kwalijk,
mevrouw de voorzitter’

Toen Delhasse wagon 2 binnenging, was de gruwel compleet. ‘Aan de eerste deur zag
ik een dode man liggen met een groot gat in zijn hoofd.’

Niemand zag meer gruwel op 22 maart dan metrobestuurder Christian

Delhasse (62). En die beelden krijgt hij nooit meer uit zijn hoofd.
‘Ik neem het mezelf nog altijd kwalijk, mevrouw de voorzitter. Die zestien mensen
zijn in mijn metro gestorven.’ Toen hij woensdag-namiddag getuigde op het proces,
kwam Christian Delhasse moeilijk uit zijn woorden. Hij las met horten en stoten een
tekst voor en trilde – bijna zeven jaar na de feiten – nog als een riet. Zoals zovelen die
op 22 maart getuige waren van de aanslagen, is Delhasse – die dertig jaar
metrobestuurder was – niet ongeschonden uit de gruwel gekomen.

Nochtans leek dat vlak na de aanslagen niet zo. Delhasse is een boom van een kerel.
Een man van weinig woorden. Die 22ste maart 2016 ging hij na de aanslagen naar
huis. ‘Ik heb tegen mijn vrouw en kinderen gezegd: “Met mij gaat alles goed. Maar
vraag me niets want ik wil er niet over praten. Nu niet en nooit meer.” En zo is het
ook geschied. ’s Anderendaags ben ik weer gaan werken.’ Het was meteen gaan
werken of nooit meer, vond Delhasse. ‘Ik kon ook niet anders. Mijn vrouw was ziek.
Wie ging er anders de rekeningen betalen?’ Twee jaar nadat hij tegen zijn vrouw had
gezegd dat hij ‘er niet over wilde praten’, crashte Delhasse helemaal. Vandaag is hij
62 en met prepensioen.

Christian Delhasse.

Delhasse vond die eerste ritten na de aanslagen verschrikkelijk. ‘Ik voelde me alsof ik
door een slachthuis reed. Dat gevoel is nooit echt meer weggegaan.’ Hij was die 22ste
maart de bestuurder van de metro van lijn 5, waar zelfmoordterrorist Khalid El
Bakraoui zich om 9.10 uur in de tweede wagon liet ontploffen. El Bakraoui nam
zestien mensen mee in de dood. Niemand kreeg die ochtend meer gruwel te zien dan
Delhasse.

Een paar seconden na de ontploffing stapte de bestuurder uit zijn cabine. Hij bood
eerst hulp in de wagons 1,3 en 4. Een man vroeg hem om zijn vrouw weg te brengen,
die hij naar een hoek van het metrostation bracht. Een andere vrouw vroeg om haar
baby te vinden. Dat lukte hem niet direct, gelet op de enorme chaos, maar hij
verwittigde een politieman. Toen die de baby vond, en die aan een brandweerman
gaf, wees Delhasse de moeder aan ‘zodat ze niet gescheiden zouden raken’. Maar toen
de metrochauffeur in wagon 2 binnenging, was de gruwel compleet. ‘Verwrongen
metaal, zetels en ledematen. Aan de eerste deur zag ik een dode man liggen met een
groot gat in zijn hoofd. Naast hem lag een vrouw die dood was en in brand stond. Ik
heb een brandblusser gezocht en ik heb het vuur gedoofd. Even verder probeerde
iemand een ijzeren balk van een lichaam te halen. Toen ik probeerde te helpen, had ik
plots een afgerukt been in mijn handen.’Delhasse kreeg zuurstof toegediend, ging
later die dag naar huis en zei niets tegen zijn familie. Twee jaar later kwam de klap
toch. ‘Ik kreeg de beelden niet uit mijn hoofd. Ik ging naar een psychiater, maar dat
hielp niet. Mijn geheugen is weg, ik kan niemand meer in mijn omgeving verdragen.
Ik neem de metro of bus nooit meer. Eke dag stel ik me de vraag waarom ik nog leef.’

Verzekering

Delhasse crashte in 2018. Maar omdat hij een dag na de aanslagen alweer was gaan
werken, heeft hij vandaag moeite om de verzekering ervan te overtuigen dat hij een
slachtoffer is van de aanslagen. Zijn bitterheid daarover is groot. ‘De verzekeringen
zijn één grote koehandel. Ik heb vandaag geen enkel vertrouwen meer in de
instellingen die aan daders meer rechten geven dan aan slachtoffers.’ En toch was er
een opvallend beeld na zijn getuigenis. Na het verlaten van de zaal kwamen
verschillende slachtoffers van de aanslag in Maalbeek naar hem toe, om hem te
bedanken voor wat hij die dag had gedaan en om hem te zeggen dat hij zich niets
kwalijk mocht nemen.

Vormen van kwetsbaarheid + toelichting:

 Emotioneel:
o hij is kwaad naar de verzekering toe omdat ze hem niet als
slachtoffer willen zien.
o Elke keer als hij weer met de trein reed had hij het gevoel dat hij
door een slaghuis reed.
 Spiritueel:
o hij begon zich af te vragen waarom hij nog leeft.
 Sociaal:
o hij kon nieman in zijn omgeving meer verdragen.
o Hij wilt er met niemand over praten, niet eens met zijn familie
o Zijn vrouw was ziek.
 Mentaal:
o hij krijgt de beelden niet meer uit zijn hoofd.
 Lichamelijk:
o hij trilde tijdens het lezen van de tekst
o hij had moeite met de tekst te lezen.
 Moreel:
o hij neemt het zichzelf nog altijd kwalijk dat al deze mensen zijn
gestorven
 materieel: hij ging de dag erna toch weer gaan werken want anders
konden ze de rekeningen niet betalen.