AUDITION ÇEKİMİ İÇİN MONOLOG 1

Bir kadın ya da bir erkek eşini aldattığında, sadece

birbirlerini değil, çocuklarını da aldatmış olur.
Çocukluğumun erken evrelerine ait kopuk kopuk pek çok anım var.
Annemin kokusunu hatırlıyorum mesela. Babamın işten geldiğinde
beni kucaklamasını, yatak odasından gelen kıkırdamaları…
Öyle devam etmesi gerekiyordu. O kadar büyük acılar yaşamak için
çok küçüktüm ben. Babam işteyken annemin yaptığı telefon
konuşmalarını hatırlıyorum. Aşk dolu sözler, oynaşmalar. Karşı
tarafta babamın olmadığına emindim. Bu başka biriydi. Ailemizin
üzerine doğru yaklaşan kara bulutlardı bu. Bizi yutacağını
biliyordum.

AUDITION ÇEKİMİ İÇİN MONOLOG 2

Geçmişimde öyle şeyler var ki, üzerinde düşünmemeyi tercih

ederim. Ama hayat en acıtan anıları bile su yüzüne çıkardı.
Annem hastaydı, ölmek üzereydi. Onun hayatındaki tek önemli
insan bendim. Benim hayatımda da o. Ölünce ne yapacaktım? Yerine
kimi koyacaktım?
Ayda’yı onunla tanıştırdığımda, annem “Bu o!” dedi. “Seni ona
emanet edebilirim”
Daha 20 yaşındaydım. Ve yalnızlıktan korkuyordum. Aşk mı daha
güçlüydü yoksa bu korku mu?! Onu bugün bile tahlil edemiyorum ya
da korku aşkı besledi.

AUDITION ÇEKİMİ İÇİN MONOLOG 3

Aile insanın doğuştan sahip olduğu bir şeydir. Ben sahip

olmadım. Beni doğuran kadın, annem... O gün terk etmiş. Bir gece
bile koynunda uyutmadan. Bir kere bile emzirmeden...
Birsen; beni evlat edinen kadın... O bir melek. Öyle diyor
kendine. Şeytan da bir melek tabii... Onu çok sevdiğimi
hatırlıyorum. Beni sevmesi için yapmayacağım şey yoktu.
Beklediği her şeyi verdim ona. Ki bunlar çok zor şeylerdi ama
çocuklar çabuk alışır.
Birsen’e kendini iyi hissettirmek görevimdi. O hep yardıma
muhtaçtı, fedakârdı ve başı beladaydı. Bu belaları ona ben
veriyordum. Benim canım yanıyor, insanlar ona şefkat
gösteriyordu. Ah zavallı Birsen… Fedakâr ve iyi kadın...