2.

BÖLÜM
Carl
Merhaba ben carl.yaşadığım tramvatik bir olay sonucunda kör oldum ve hayatımı ablam claranın yanında
sürdürüyorum.körlüğüm doğuştan değil tabiki ama kalan hayatıma da bu şekilde devam etmek zorundayım
çünkü aldığım tedavilerde de tramvatik körlüklerin hastanın isteği doğrultusunda yenebileceği söylendi ama
ben mücadele etmekten sıkıldım ve kaderime boyun eğme kararı aldım.size şimdi de yaşadığım olayı anlatıcam
ve en azından gözünüzdeki perdenin açılmasını sağlayacağım,benim aksime

Geçmiş zaman

Ailemiz soylu ve köklü bir geçmişe sahip.annem mary ve babam frank lisede tanışmışlar.okudukları koleje
annem burslu olarak yerleşmiş ve babam ile bu şekilde tanışmışlar.anemin ailesi maddi açıdan sıkıntılıydı ve
buda babaannemin annemi istememesine yol açıyordu.babam ise annemi çok seviyormuş ve ailesinin baskısını
önemsememiş.annemle gizli bir şekilde evlenmişler.dedem ve babaannem ise bu durumdan başta hiç
hoşlanmasada zamanla annemi tanımış ve bu önyargları kaybolmuş.ama ne yazık ki babamın ailesi çok kindar
ve paragöz bir aileymiş.ve buda sonları olmuş.annem ve babam evlendikten bir süre sonra ablam clara
doğmuş.annem ve babam farklı bir eve yerleşmişler ve bir süre sonra korkunç bir haber almışlar.dedem
milyonlarca parası olmasına rağmen kumara girmiş,tüm servetini kaybetmiş ve borçlanmış, borcunu
ödeyemeyince adamlar babama ulaşmış ama babam ne yazık ki yetişememiş ve dedem ile babaannem
öldürülmüş.adamlar ise paranın peşini bırakmamış ve babama ulaşmak istemişler.ailem ise amerikanın Texas
şehrinde bir ev bulup yerleşmişler yaklaşık 5 sene sonra ise ben doğmuşum.zaman böyle geçip gitti ve ben
ortaokuldayken babamı kalp krizi sebebi ile kaybettim.yaklaşık iki sene sonra ise annem bu acıya katlanamadı ve
oda öldü.o zamanlar sadece ablam ve ben kaldık ve ablam üniversite okuyordu ama annem ölünce ise
üniversiteyi bıraktı ve ikimize bakmak için bir işe girdi.zaman geçtikçe zenginleşmeye başladık ama ben bunu o
zamanlar sorgulamadım çünkü ablam bir holdingde çalışıyordu ve patronu ile sevgililerdi.ben çocuk aklımla
bunun gerçek olduğuna inanmıştım ve bunu sorgulamamıştım.zaman geçti ve ben biricik aşkım emma ile
tanıştım omu gördüğüm ilk günü bile hala hatırlıyorum o kadar saf ve duru bir güzelliği vardı ki gördüğüm ilk an
ona aşık olmuştum.zaman ile emma da bana aşık oldu ve üniversitede evlenme kararı aldık.emmanın ailesi çok
iyi insanlardı ve onlarda bu kararımıza saygı duydular.ablam ise o zamanlar patronuyla evlenmişti ve zenginlik
içinde yaşıyordu ve bana da bakıyordu.emma ile evlendik ve ben ablamdan ayrılıp çalışarak emma ile hayatımızı
devam ettirmeye başladık.zamanla dünya tatlısı bir kız çocuğumuz oldu ve ismini annemi yaşatmak için mary
koyduk.zaman akıp geçti ve bir gün ablamdan bir telefon aldım ablam telefonda ağlıyordu ve bana eşini
öldürdüğünü çünkü onu sevmediğini ve sadece parası için onunla beraber olduğunu söyledi hemen gelmem
gerektiğini söyledi ve telefonu kapattı.emma ve maryi alıp hemen yola çıktık ama yolda talihsiz bir kaza geçirdik
ve araba yuvarlandı.gözümü açtığımda hastanedeydik ama hiçbir şey görmüyordum ve doktor bana tramvaya
bağlı kör olduğumu kızım ve eşimin ise öldüğünü söyledi.ablam ise yanı başımdaydı ve öldürdüğü eşinin suçunu
başkasına yıkıp tüm parayı alıp kaçtığını söyledi.ben ise hiçbir tepki vermedim çünkü hala karım ve eşimin
ölümünü düşünüyordum.durumum iyiye geldiğinde hastaneden taburcu olduk ve ablam bizi bir eve yerleştirdi.

Şimdiki zaman

Biz bu eve yerleşeli tam tamına 15 sene oldu ve ben şu anda 42 yaşındayım.ablam clara ise 15 sene önce
üniversitesini bitirdi ve diş hekimi olarak mesleğini sürdürdü.ama şuan oda emekli ve 57 yaşında.onunla 15
senedir hiç öldürdüğü adamve ailesi hakkında konuşmadık çünkü belli ki o bu işin üstünü kapatmıştı.zaman
geçti ablam beni bir sürü doktora ve piskiatriye götürdü ama benim sağlığım hiçbir gelişme göstermedi.