6/23/2015 Adat resam kahwin Melayu ­ Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Adat resam kahwin Melayu

Daripada Wikipedia, ensiklopedia bebas.

Adat resam kahwin Melayu merupakan antara adat resam yang paling penting dan dipegang teguh oleh
kebanyakan orang Melayu, baik di kawasan luar bandar mahupun di bandar. Sebagaimana mana­mana
kaum, ia memerlukan perbelanjaan yang agak besar, dan terdapat segolongan yang berbelanja melebihi
pendapatan dan terpaksa menjual harta atau meminjam wang, untuk tujuan ini.

Adat resam kahwin Melayu memerlukan banyak wang untuk menepati semua peringkat istiadatnya. Ia
terdiri daripada lapan langkah yang boleh digolongkan kepada tiga peringkat:

Peringkat pertama

Merisik atau menengok

Meminang atau bertunang
Menghantar belanja dan akad

Peringkat kedua

Berandam dan berasah gigi

berinai

Peringkat ketiga

Bersanding
Mandi limau
Sambut­menyambut

Peringkat pertama
'Teks tebal'===Merisik atau menengok=== Sebaik sahaja ibu bapa seseorang lelaki memutuskan
bahawa anaknya cukup umur untuk berkahwin, mereka akan mencari­cari pasangan yang sesuai untuk
dijadikan isteri anaknya. Biasanya calon dipilih bedasarkan keturunan, pendidikan ugama, kecantikan,
dan hubungan kekeluargaan. Tanggungjawab untuk memilih pengantin perempuan jatuh kepada ibu
bapa pada keseluruhannya. Bagi pihak lelaki, ibu bapa mungkin menyenaraikan beberapa calon untuk
dipilih, dengan persetujuan anak lelaki mereka atau sebaliknya. Bagaimanapun, kini sebilangan orang
Melayu khususnya mereka yang berpendidikan barat, membiarkan pilihan isteri hampir pada
keseluruhannya kepada anak­anak lelaki mereka.

Menurut adat resam kahwin Melayu, ibu bapa akan mengendalikan tugas memilih pengantin perempuan
untuk anak lelaki mereka dengan teliti. Selepas mereka memilih beberapa orang anak dara yang sesuai,
mereka akan memulakan penyiasatan dengan menanya kawan­kawan dan saudara­saudara mereka serta
anak­anak dara yang terpilih. Dalam pemilihan mereka, ibu bapa anak lelaki memerlukan bahawa bukan
sahaja sifat dan tingkah laku anak dara itu tetapi juga ibu bapanya dapat diterima kerana mereka
memegang teguh kepada peribahasa, "Kalau hendak meminang anak, 'pinang' ibu bapanya dahulu."

Antara sifat­sifat yang paling dikagumi oleh bakal mertua pada zaman dahulu(dan masih oleh sebilangan
orang pada hari ini) ialah kemahiran rumah tangga seperti memasak dan menjahit. Bagaimanapun,
pencapaian yang paling disanjung ialah keupayaan anak dara untuk membaca al­Quran (baik memahami

https://ms.wikipedia.org/wiki/Adat_resam_kahwin_Melayu 1/7
6/23/2015 Adat resam kahwin Melayu ­ Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

apa yang dibacanya mahupun tidak) dengan fasih dan merdu. Tidak terdapat sebarang pencapaian
pendidikan ketika itu yang lebih penting, termasuk juga kenal huruf dalam bahasa Melayu.

Selepas membuat keputusan tentang bakal menantu perempuan berdasarkan maklumat­maklumat yang
dikumpulkan dan sebelum meminang, ibu bapa anak lelaki akan membuat penyiasatan terakhir dengan
menghantar sebilangan kawan atau saudara (biasanya wanita) ke rumah anak dara itu untuk
mengenalnya secara peribadi. Biasanya, utusan­utusan itu dihantar ke rumah anak dara tanpa sebarang
pengumuman kerana adanya makna khusus untuk kunjungan tanpa persediaan itu. Orang Melayu pada
zaman dahulu (serta sebilangan kecil di kawasan luar bandar pada hari ini) mempercayai bahawa pada
ketibaan utusan­utusan di rumah anak dara itu, gadis itu sedang mandi atau mencuci, ini merupakan
petanda yang bertuah untuk masa hadapan perkahwinan kedua­dua orang muda itu. Sebaliknya, jika
gadis itu didapati masak di dapur, ia merupakan petanda yang kurang baik. Orang Melayu pada zaman
dahulu juga mempercayai bahawa jika perjalanannya ke rumah anak dara lambat atau dihalang atas
sebarang sebab atau kemalangan, ia merupakan petanda bahawa masa depan perkahwinan itu tidak
begitu bahagia. Bagaimanapun,[kepercayaan karut] ini tidak lagi diambil berat oleh kebanyakan orang
Melayu, termasuk juga mereka yang tinggal di kawasan luar bandar.

Pada akhir kajian dan selepas menilai, ibu bapa anak lelaki itu akan mengadakan majlis kecil antara
keluarga kedua­dua pihak serta bersama­sama saudara­saudara rapat untuk memutuskan hari yang baik
untuk meminang.

Meminang atau bertunang

Ibu bapa bakal pengantin lelaki kemudian menugaskan sebilangan orang tua yang rapat untuk bertemu
dengan ibu bapa anak perempuan agar mendapat persetujuan. Ibu bapa anak perempuan akan meminta
sedikit masa demi adat untuk membuat pertimbangan atas alasan bahawa mereka harus berunding
dengan saudara­saudara mereka (walaupun mereka telah tahu tentang kunjungan utusan sebelum
ketibaannya, dan telah memberikan persetujuan). Ini mungkin mengambil masa beberapa hari atau
paling lama, seminggu. Ibu bapa anak perempuan kemudian menugasi sebilangan saudara yang terdiri
daripada kedua­dua lelaki dan perempuan, untuk menyampaikan keputusan mereka untuk menerima
pinangan. Dan adalah semasa ini bahawa syarat­syarat perkahwinan seperti hantaran kahwin, belanja,
hari upacara perkahwinan, dan sebagainya dibincangkan dan diselesaikan. Inilah sebabnya utusan
merangkumi orang­orang lelaki.

Pada zaman silam, dan pada takat yang tidak begitu biasa pada hari ini, adat menghantar tanda
mendahului adat menghantar mas kahwin dan belanja, khususnya jika upacara melangsungkan
perkahwinan ditangguhkan selama beberapa bulan. Tanda itu biasanya adalah dalam bentuk cincin emas
atau berlian, dengan nilainya bergantung kepada kehendak hati serta keupayaan kewangan keluarga
lelaki. Tanda itu biasanya diiringi oleh hadiah­hadiah yang lain kepada bakal pengantin perempuan,
seperti kain, sarung atau kasut, gula­gula, buah­buahan, dan sebagainya.

Penghantaran tanda biasanya disertai dengan majlis kenduri oleh kedua­dua keluarga. Sesetengah orang
juga menyampaikan cincin dan hadiah­hadiah yang lain dengan cara mengadakan perarakan ke rumah
bakal pengantin perempuan. Penerimaan cincin dan hadiah­hadiah iringan secara tradisi bermaksud
penerimaan syarat­syarat perkahwinan yang berikut antara kedua­dua pihak:

Jika lelaki itu, atas apa­apa alasan, gagal untuk mengahwini anak perempuan yang ditunangkan,
cincin pertunangan serta hadiah­hadiah yang lain tidak boleh dituntut balik.
Jika perempuan itu, atas apa­apa alasan kecuali kematiannya, gagal memenuhi tujuan pertunangan
itu, maka semua hadiah, termasuk cincin pertunangan, harus dikembalikan kepada lelaki pada
kadar sekali ganda, baik dari segi bilangan atau nilainya.

https://ms.wikipedia.org/wiki/Adat_resam_kahwin_Melayu 2/7
6/23/2015 Adat resam kahwin Melayu ­ Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Inilah adat yang telah diikuti oleh orang­orang Melayu sejak dari zaman silam. Terdapat juga dua cara
pertunangan yang lain selain daripada cara yang tersebut di atas, iaitu:

1. Pertunangan antara dua buah keluarga yang amat rapat atau bersaudara tanpa cincin pertunangan
atau persetujuan bertulis ketika anak­anak mereka masih bayi atau kanak­kanak lagi.
2. Pertunangan yang dibuat untuk memenuhi kehendak salah seorang mendiang ibu bapa (baik
secara lisan sebelum kematiannya atau melalui wasiat tertulis). Cara ini amat dihormati oleh
orang­orang Melayu.

Menghantar belanja dan akad

Pada zaman silam, istiadat menghantar mas kahwin dan belanja perkahwinan diadakan sehari atau dua
(kekadang lebih lama) sebelum upacara akad, tetapi kini diadakan bersama­sama, mungkin untuk
mengurangkan perbelanjaan. Selain daripada mas kahwin dan belanja perkahwinan tersebut, barang­
barang yang berikut juga dihantar:

1. cincin yang bertatahkan batu permata

2. kain sutera yang mencukupi untuk menjahit sehelai baju perempuan
3. dua helai sarung sutera
4. beraneka jenis kuih
5. beraneka jenis buah­buahan
6. puan (mangkuk sirih) atau kotak sirih yang dilengkapi dengan bahan­bahan (ini bukannya hadiah
tetapi akan dipulangkan)
7. satu atau dua buah cerek air mawar yang diperbuat daripada logam perak atau loyang (juga akan
dipulangkan).

Kesemua barang tersebut mengiringi perarakan pengantin lelaki ke rumah pengantin perempuan untuk
melangsungkan upacara perkahwinan. Untuk upacara akad, pengantin lelaki pada zaman silam memakai
pakaian haji atau pakaian bangsa Melayu yang mudah. Upacara akad sebenarnya adalah satu­satunya
istiadat yang diperlukan oleh agama Islam dan undang­undang untuk menghalalkan perkahwinan.
Upacara­upacara amal yang lain hanya merupakan keperluan adat resam.

Pada ketibaan perarakan pengantin lelaki ke rumah pengantin perempuan, anggota­anggota perarakan
disambut masuk ke rumah. Pengantin lelaki berduduk di atas sehelai tikar sila di bahagian utama ibu
rumah, berdekatan imam. Barang­barang yang dibawanya dibariskan di tengah ibu rumah antara dua
baris tetamu yang berduduk, dengan wang belanja, cincin, serta puan di hadapan baris.

Imam kemudian memilih dua orang wakil daripada tetamu­tetamu untuk menerima dan menyemak
hantaran, serta untuk menjadi saksi kepada upacara akad nikah. Selepas barang­barang itu disemak dan
diterima oleh imam bagi pihak ibu bapa pengantin perempuan, kesemua barang itu, kecuali puan serta
cerek air mawar dan dulang bunga rampai (jika disediakan), dihantar kepada kaum perempuan. Imam
kemudian mendaftarkan nama pengantin lelaki ke dalam sebuah buku, dan selepas kemasukan itu
ditandatangani oleh pengantin lelaki serta kedua­dua saksi tersebut, imam akan membaca upacara
perkahwinan dalam bahasa Arab (bagaimanapun, pada hari ini, sebilangan besar imam Melayu yang
bersikap wajar membaca upacara dalam bahasa yang difahami oleh pengantin lelaki dan para hadirin).
Pada akhir upacara, imam memegang tangan kanan pengantin lelaki dan mengisytiharkan kenyataan
akad kepadanya, mula­mulanya dalam bahasa Arab (tidak wajib) dan kemudian dalam bahasa Melayu:

"... bin ..., aku nikahkan dikau dengan ... binti ... yang telah memperwakili ia akan daku dengan
mas kahwinnya sebanyak $... (tunai/berhutang) dan belanjanya $..."

https://ms.wikipedia.org/wiki/Adat_resam_kahwin_Melayu 3/7
6/23/2015 Adat resam kahwin Melayu ­ Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Adat resam mengizinkan mas kahwin dihutang dengan tarikh pembayarannya tidak disebut. Oleh itu,
imam akan menambahkan perkataan "berhutang" atau "tunai" sejurus selepas menyatakan jumlah mas
kahwin dalam kenyataan akadnya. Imam kemudian berjabat tangan dengan pengantin lelaki sebagai
tanda untuknya menjawab tanpa teragak­agak atau kesilapan:

"Aku terima nikahnya ... binti ... dengan mas kahwinnya $... (tunai/berhutang) dan belanjanya
$..."

Jika jawapan pengantin lelaki disebut dengan tidak teragak­agak serta dengan jelas kepada mereka yang
duduk berdekatannya, khususnya oleh kedua­dua saksi, jadi upacara akad dikira sah.

Selepas upacara akad, pengantin lelaki akan berjabat tangan dengan semua tetamu, bermula dengan
imam dan bapa mertuanya, jika dia menghadiri majlis itu. Pengantin lelaki diiringi balik ke rumahnya
dan tetamu­tetamu, baik lelaki mahupun perempuan, dihidangkan dengan jamuan yang terdiri daripada
kari dan nasi minyak.

Pada waktu yang sama, majlis pengantin perempuan akan menyediakan nasi pengantin dan
menghantarnya kepada pengantin lelaki di rumahnya. Pengantin lelaki akan menjemput beberapa kawan
yang paling rapat untuk bersarapan bersama­sama.

Peringkat kedua
Berandam dan berasah gigi

Berandam dan berasah gigi diamalkan pada zaman silam, bersama­sama istiadat yang berkenaan, tiga
hari atau lebih sebelum hari akad nikah. Rambut pengantin perempuan di dahi serta bulu keningnya
dipepat (seringnya, pengantin lelaki juga mengamalkan adat ini). Kemudian, gigi pengantin perempuan
diasah dan dikilap supaya menjadikannya sama rata dan berkilat. Tugas ini dilakukan oleh seorang
tukang andam yang juga merupakan "emak pengantin" (bukan ibu sebenar).

Bagaimanapun, amalan ini kini sudah lapuk, dan hanya adat berandam diamalkan oleh pengantin
perempuan di kawasan luar bandar pada hari ini (pengantin lelaki tidak lagi mengamalkan adat ini),
manakala orang bandar Melayu lebih suka menghantar bakal pengantin perempuan ke kedai solek yang
banyak terdapat di semua bandar di Malaysia. Walaupun demikian, di kawasan­kawasan terpencil,
masih terdapat orang Melayu yang mematuhi peribahasa, "Biar mati anak, jangan mati adat".

Selepas berandam, pengantin perempuan akan mandi dengan air sintuk­limau yang dianggap secara
tradisi sebagai dapat menghapuskan nasib malang pada pengantin perempuan.

Selepas mandi istidat itu dan sebelum bakal pengantin perempuan tidur pada malam yang sama, sepuluh
hujung jarinya dan pusat kedua­dua tapak tangan serta pinggir tapak kaki diinai dan dibiarkan kering
sehingga pagi berikut. Ini adalah amalan berinai yang sebenar dan mendahului apa yang dikenali sebagai
istiadat berinai.

Istiadat berinai

Istiadat berinai terdiri daripada tiga peringkat:

1. Berinai curi diadakan pada waktu petang hari selepas hari yang tangan dan tapak kaki bakal
pengantin perempuan diinai. Bakal pengantin perempuan dihiasi dan didudukkan di atas pelamin.
Kaedah yang dihuraikan di bahagian Berinai besar dipatuhi.
2. Berinai kecil yang diadakan pada waktu petang hari selepas hari berinai curi. Kaedahnya sama
https://ms.wikipedia.org/wiki/Adat_resam_kahwin_Melayu 4/7
6/23/2015 Adat resam kahwin Melayu ­ Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

sahaja dengan berinai curi.

3. Berinai besar.

Istiadat berinai besar

Ketika pengantin lelaki tiba di rumah pengantin perempuan dalam pakaian pengantin, dia didudukkan di
atas pelamin yang terletak di hadapan sekumpulan tetamu (kebanyakannya wanita), saudara rapat, jiran,
dan kawan keluarga pengantin perempuan. Di hadapan pengantin lelaki terletak sebuah dulang
berkekaki yang besar yang mengandungi tiga buah pinggan, bersama­sama beberapa tangkai daun
wangi. Pinggan­pinggan itu masing­masing mengandungi nasi kunyit, bertih, dan air daun setawar kisar.
Di tengah dulang itu terletak selonggok pes inai.

Istiadat berinai besar bermula dengan para tetamu lelaki naik ke pelamin, satu demi satu, untuk
membuang sedikit nasi kunyit pada sebelah kiri kanan pengantin lelaki. Perbuatan yang sama kemudian
dilakukan dengan bertih. Ini diikuti oleh tangkai daun wangi yang dicelupkan ke dalam air daun setawar
dan kemudian digunakan untuk menyentuh kedua­dua belakang tangan pengantin lelaki. Akhirnya,
tetamu akan mengambil sedikit pes inai dari longgok di tengah dulang dan selepas meletakkannya pada
daun sirih yang disediakan oleh emak pengantin, akan meletakkannya pada tapak tangan pengantin
lelaki. Daun sirih itu bertujuan untuk mengelakkan mengotorkan tangan pengantin. Sejurus selepas ini,
emak pengantin akan merapatkan kedua­dua tangan pengantin dan menaikkannya pada aras dada
sebagai tanda menyembah kepada tetamu yang melakukan istiadat ini. Istiadat ini biasanya dilakukan
oleh semua tetamu yang minat, tetapi bilangan mereka harus merupakan bilangan ganjil dan bukannya
genap.

Ketika tetamu lelaki telah siap, para tetamu perempuan akan turut menjalankan istiadat ini dengan cara
yang tepat sama. Selepas semua tetamu yang minat telah menjalankan istiadat ini, seorang wakil
daripada kalangan tetamu lelaki akan ke depan untuk membaca doa selamat. Pengantin lelaki kemudian
akan pulang ke rumah sendiri, dan pengantin perempuan turut didudukkan di atas pelamin untuk
menjalankan istiadat yang sama. Istidat ini diakhiri seperti biasa dengan jamuan kari dan nasi.

Kenduri berinai besar adalah jauh lebih besar, berbanding dengan kenduri berinai curi dan kenduri
berinai kecil. Selain itu, pengantin lelaki tidak terlibat dalam istiadat berinai di rumah pengantin
perempuan bagi isitiadat berinai curi dan berinai kecil. Sesetengah pengantin lelaki Melayu pada zaman
silam juga menjalankan istiadat berinai di rumah sendiri tetapi istiadat ini tidak lagi dijalankan.

Peringkat ketiga
Bersanding

Mandi limau

Sebelum istiadat mandi limau dijalankan, terdapat satu adat yang amat penting pada zaman silam. Pada
awal pagi selepas malam bersatu, emak pengantin akan menanyakan bukti yang konkrit daripada
pengantin lelaki tentang keperawanan pengantin perempuannya. Mengikut adat, pengantin lelaki akan
menyerahkan sehelai sapu tangan berwarna putih yang memberikan bukti yang diperlukan. Emak
pengantin kemudian akan menunjukkan sapu tangan itu mula­mulanya kepada ibu bapa pengantin
perempuan dan kemudian yang paling penting sekali kepada ibu bapa pengantin lelaki. Pada zaman
silam, bukti tentang keperawanan pengantin perempuan adalah amat penting kepada orang Islam
umumnya. Penyerahan bukti sebelum istidat mandi limau adalah wajib dan amat penting sehingga
ketiadaan bukti hampir selalu menimbulkan masalah yang seringnya mengakibatkan perceraian serta­
merta.
https://ms.wikipedia.org/wiki/Adat_resam_kahwin_Melayu 5/7
6/23/2015 Adat resam kahwin Melayu ­ Wikipedia Bahasa Melayu, ensiklopedia bebas

Selepas kedua­dua pasangan ibu bapa pengantin lelaki dan pengantin perempuan telah memuaskan diri
tentang kesucian pengantin perempuan, istiadat mandi limau akan dijalankan. Kedua­dua suami isteri
sekali lagi berduduk di atas pelamin dalam pakaian yang terbaik di hadapan sekumpulan tetamu yang
terdiri daripada saudara, jiran, dan kawan rapat kedua­dua keluarga. Untuk istiadat ini, mereka tidak
berpakaian pengantin tetapi memakai pakaian Melayu yang biasa. Selepas berduduk selama sepuluh
hingga lima belas minit, mereka akan di bawa turun dan didudukkan pada sebuah bangku atau dua buah
kerusi di ibu rumah atau bilik yang lain di rumah. Mandi istiadat dilakukan oleh emak pengantin, dan
terdiri daripada memercikkan air sintuk dan limau purut pada kedua­dua pengantin lelaki dan
perempuan.

Selepas upacara ini disiapkan, pengantin lelaki akan membawa pengantin perempuan balik ke bilik tidur
dengan setiap mereka memegang salah satu hujung sapu tangan. Sarung yang digunakan oleh kedua­dua
suami isteri dalam istiadat mandi diberikan kepada emak pengantin, bukan sahaja sebagai hadiah tetapi
juga sebagai tolak bala dan buang geruh. Kedua­dua pengantin tidak dibenarkan memerah air dari
sarung tersebut, apa lagi dengan menyimpannya.

Seluruh adat ini yang dipegang teguh pada zaman silam kini tidak lagi diamalkan sama sekali oleh
hampir semua (jika bukan semua) orang Melayu.

Sambut­menyambut

Pada hari istiadat mandi, sebuah kenduri akan diadakan di rumah pengantin perempuan. Semasa ini,
suami dan ibu bapa mertua akan membawanya membuat kunjungan pertama ke rumah mereka. Di
rumah suaminya, mereka akan menjalankan istiadat bersanding sekali lagi, jika ibu bapa mertuanya
merupakan orang berada. Lagi sebuah kenduri yang terdiri daripada beratus­ratus tetamu akan diadakan.
Kekadangnya, hiburan sepanjang siang dan malam yang terdiri daripada muzik dan tarian tempatan akan
diadakan untuk menghibur isteri yang baru ini. Istiadat yang diadakan di rumah pengantin lelaki
kekadang lebih besar daripada istiadat bersanding di rumah pengantin perempuan, tetapi kenduri­kenduri
perkahwinan yang diadakan di rumah pengantin perempuan biasanya adalah lebih banyak dan lebih
mewah daripada kenduri­kenduri yang diadakan di rumah pengantin lelaki.

Selepas tinggal di rumah suaminya selama beberapa hari, isteri baru itu yang diiringi oleh suami dan ibu
bapa mertuanya akan kembali ke rumah perempuan untuk mendiami sekurang­kurangnya beberapa
bulan. Pada kepulangannya ini, sebuah kenduri yang kecil akan diadakan.

Inilah dia huraian secara ringkas tentang adat resam kahwin Melayu.

Rujukan
Alwi bin Sheikh Alhadi. Malay Customs and Traditions (1962). Percetakan Universiti­universiti
Timur Ltd. (pra­ISBN)

Pautan luar
(Bahasa Melayu) Warisan Budaya Malaysia: Adat Resam Masyarakat Melayu
(http://malaysiana.pnm.my/01/01010204mel_nikah.htm)
(Bahasa Melayu) Laman web Ashtech: Adat resam Melayu
(http://www.ashtech.com.my/adat/index.html)
(Bahasa Melayu) Perkahwinan Adat Melayu (http://www.angelfire.com/trek/perkahwinan/)
(Bahasa Melayu) Kementerian Kebudayaan, Kesenian dan Warisan Malaysia: Perkahwinan
Tradisional Masyarakat Melayu (http://www.heritage.gov.my/kekkwa/viewbudaya.php?id=721)
https://ms.wikipedia.org/wiki/Adat_resam_kahwin_Melayu 6/7