Subskrybuj DeepL Pro, aby tłumaczyć większe pliki.

Odwiedź stronę www.DeepL.com/pro aby uzyskać więcej informacji.

Elektryczne lalki/Wywiad na temat

futuryzmu
< Elektryczne lalki

Filippo Tommaso Marinetti

Electric Dolls: Dramat w trzech aktach z przedmową na

temat futuryzmu
E. Sansot i Cie , 1909 (s. 23-34).

Futuryzm Dedykacja ▶

Wywiad na temat futuryzmu

NOTA OD REDAKCJI

W odpowiedzi na niezliczone pytania, które otrzymaliśmy na temat

Futurism, uważamy, że warto odtworzyć ten wywiad, który ukazał się w
"COMŒDIA", który w niemal ostateczny sposób wyjaśnia być może niejasne
punkty manifestu.

WYDAWCY.

Wywiad na temat futuryzmu

Przez COMŒDIA

Po poruszeniu wywołanym manifestem futurystów opublikowanym niedawno

w Le Figaro i skomentowanym tutaj przez naszego redaktora naczelnego, w
momencie, gdy Roi Bombance, satyryczna tragedia lidera nowej szkoły, była
wystawiana w Théâtre Marigny, pomyśleliśmy, że byłoby interesujące i bardzo
aktualne poprosić pana Marinettiego o wyjaśnienie niektórych artykułów w
jego programie.
— Jestem zachwycony, sir - odpowiedział uprzejmie dyrektor Poesii - że dał mi
pan możliwość rzucenia światła na niejasne lub niekompletne aspekty naszego
ostatniego manifestu. Ogólnie rzecz biorąc, nie zrozumiano, jak w naszych
umysłach można pogodzić gloryfikację patriotyzmu i wywyższenie
destrukcyjnego gestu anarchistów. Nie zagłębiając się w długie i nużące
dygresje o mniej lub bardziej filozoficznym charakterze, zgodzicie się ze mną,
że te dwa pozornie sprzeczne byty, kolektyw i jednostka, są ze sobą ściśle
powiązane. Czyż rozwój społeczności nie jest wynikiem indywidualnych
wysiłków i inicjatyw? Dobrobyt narodu jest wynikiem antagonizmu i
naśladownictwa wielu składających się na niego organizmów. Podobnie,
przemysłowa i militarna konkurencja między narodami jest niezbędnym
elementem ludzkiego postępu. Silny naród może zawierać zarówno pułki
pijane patriotycznym entuzjazmem, jak i buntowników w panice buntu! Są to
dwa różne kanały dla tego samego instynktu odwagi, mocy i energii.

"Czyż niszczycielski gest anarchisty nie jest absurdalnym i pięknym

przypomnieniem ideału niemożliwej sprawiedliwości, barierą dla inwazyjnej
arogancji klas dominujących i zwycięskich? Jeśli chodzi o mnie, wolę bombę
Vaillanta od płaszczenia się burżuja, który tchórzy w chwili zagrożenia, lub od
nieudolnego egoizmu chłopa, który okalecza się, by nie służyć ojczyźnie.

— Istnieje jednak rażąca sprzeczność między twoimi futurystycznymi ideałami

a pochwałą wojny, która jest raczej powrotem do barbarzyńskich czasów.

— Tak, ale jest kwestia zdrowia, która ma pierwszeństwo przed wszystkim

innym. Czy życie narodów, biorąc wszystko pod uwagę, nie jest podobne do
życia jednostki, która może pozbyć się infekcji i mnogości tylko poprzez kąpiel
i krwawienie? A Marinetti dodał, uśmiechając się do swojego paradoksu:
"Wierzę, że ludzie muszą przestrzegać stałej higieny heroizmu i co sto lat brać
chwalebny prysznic krwi.

— Wojna to dla was za mało. Uczysz również palenia muzeów i bibliotek.

— Jest to po prostu brutalny obraz pragnienia nas wszystkich, aby w końcu uciec
od zaklęcia przeszłości, despotyzmu pedantycznych akademii, które tłumią
inicjatywę intelektualną i twórcze siły młodzieży.

"Czy nie jest symptomatyczne dla tego niezaprzeczalnego faktu, że dziś

publiczność odwraca się od wszelkich dzieł twórczych, interesując się jedynie
dziełami naukowymi i dokumentacyjnymi, tak jakby, jako małoduszny i łatwo
usatysfakcjonowany rentier, uważała każdy nowy podbój za głupi i zbędny?
Chcę walczyć z tym fetyszem godnej podziwu przeszłości, który wydaje mi się
tym bardziej niebezpieczny, że obciąża geniusz całym ciężarem jego
czcigodnego pyłu.

— Jak wytłumaczysz wrogie przyjęcie twojego manifestu przez część literackiej

młodzieży, której aspiracji broniłeś, której wysiłki podkreślałeś i której śmiałe
dzieła gloryfikowałeś na wielu włoskich konferencjach i w swoim przeglądzie
Poesia?
— Nie dziwi mnie ta wrogość. To nawet legitymizuje eksplozję futuryzmu,
ponieważ pokazuje, w jakim stopniu wirus rutyny, imitacji i pedanterii
zainfekował dużą część myślącej i pracującej młodzieży.

— Niektórzy ludzie są bardzo źli na ciebie za mówienie o "pogardzie dla

kobiet". Czy nie obawiasz się, że przyciągniesz namiętne ataki ze strony
najbardziej wykwintnej połowy rasy ludzkiej?

— Być może uległem nadmiernej potrzebie zwięzłości i spieszę wyjaśnić nasze

poglądy w tej kwestii. Chcemy zaprotestować przeciwko wyłączności inspiracji,
której coraz częściej podlega literatura wyobraźni. Z e szlachetnymi, ale zbyt
rzadkimi wyjątkami, wiersze i powieści wydają się być poświęcone wyłącznie
kobietom i miłości. To obsesyjny motyw przewodni, przygnębiająca literacka
tende n c y j n o ś ć . Czy zatem kobieta jest jedynym punktem wyjścia i celem
naszego rozwoju intelektualnego, jedyną siłą napędową naszej wrażliwości?

"Chcemy znacznie zmniejszyć, we współczesnej mentalności, przesadne

znaczenie, jakie nasz snobizm i współudział naszej galanterii pozwoliły na
uzurpację feminizmu. Ruch ten triumfuje dziś we Francji dzięki wspaniałej
elicie intelektualnych kobiet, które codziennie demonstrują swój godny
podziwu geniusz i nieodparty urok. Ale feminizm jest szkodliwy i śmieszny we
Włoszech i wszędzie indziej, gdzie jest niczym więcej niż wybuchem
małostkowych ambicji i oratorstwa.

"Chcemy ostatecznie zwalczyć tyranię miłości, która, zwłaszcza w krajach

łacińskich, hamuje i wysusza siły kreatywności i działania. Chcemy zastąpić w
wyobraźni ludzi idealną postać Don Juana postacią Napoleona, Andrée i
Wilbura Wrighta, a ogólnie oderwać dwudziestoletnich mężczyzn od próżnej
obsesji na punkcie walecznych przygód i cudzołóstwa.

"Chcemy zachęcić młodych ludzi do angażowania się w najbardziej śmiały

intelektualny wandalizm, aby żyli z upodobaniem do szaleństwa, pasją do
niebezpieczeństwa i nienawiścią do wszystkich rozważnych doradców.

"Chcemy przygotować pokolenie silnych, muskularnych poetów, którzy

wiedzą, jak rozwijać swoje odważne ciała, a także dźwięczne dusze.

"Ci poeci, upojeni dumą, będą szybko wyrzucać pedagogów i pionki z ambony i
podążać pod prąd w zakurzonym tłumie poszarpanych starych idei i
podzielonych opinii.

"Gloryfikacja instynktu i talentu ludzkiego zwierzęcia, kult boskiej intuicji, dziki i

okrutny indywidualizm, pogarda dla starożytnej uzurpatorskiej mądrości,
marnowanie naszych sentymentalnych i fizjologicznych sił, codzienny heroizm
duszy i ciała. Tego właśnie chcemy.

COMŒDIA z dnia 26 marca 1909 r.