ODZIEDZICZNOŚĆ CECH UKŁADU NERWOWEGO

PAWŁOW W SWOJEJ TOERII UJĄŁ PODSTAWOWE CECHY układu nerwowego.

Ważne są rozważania jak duży wpływ mają czynniki genetyczne oraz środowiskowe na różnice
indywiudaulne.

Teoria WUN w konwencji pawłowowskiej odnosi się do podstawowych cech układu nerwowego,
takich jak siła procesu pobudzenia, siła procesu hamowania i ruchliwość procesów nerwowych. Te
trzy właściwości, przejawiając się w zachowaniu, określają przede wszystkim jego formalną
charakterystykę

WYRAŻA SIĘ TO W SZYBKOŚCI REAKCJI JEDNOSTKI.

• SIŁA PROCESU POBUDZANIA---> . Siła procesu pobudzenia przejawia się w tych wszystkich
zachowaniach, które świadczą o zdolności jednostki do długotrwałego wysiłku i efektywnego
działania

( jest znacznie rzadsze wchodzenie w stan hamowania- w stan ochrony, podczas sytuacji stresowej)

• SIŁA PROCESU HAMOWANIA-> siła procesu hamowania wyraża się w zachowaniach

polegających na powstrzymywaniu się od jakichkolwiek reakcji, odraczaniu i przerywaniu
czynności wtedy, kiedy jest to konieczne
• RUCHLIWOŚĆ PRCOESÓW NERWOWYCH---> zdolności jednostki do szybkiej zmiany
zachowania adekwatnie do zmieniających się warunków, jak również do szybkiego,
adekwatnego reagowania na zmiany w otoczeniu

• CZWARTĄ WŁAŚCIWOŚCIĄ UKŁADU NERWOWEGO JEST RÓWNIEŻ RÓWNOWAGA -->

odzwierciedla relacje pomiędzy dwiema podstawowymi właściwościami układu nerwowego.(
pomiędzy pobudzaniem oraz hamowaniem)- JEST TO CZWARTE PONIEWAŻ JEST TO
NIEMIERZALNA CECHA WTÓRNA

NA PODSTAWIE TEGO skonstruowano kwestionariusz który umożliwi pomiar.

Teorie pawłowa osadzono w teoretycznym psychomterycznym kontekście.

. Tiepłow i Niebylicyn zdefiniowali podstawowe właściwości układu nerwowego w kategoriach

neurofizjologicznych przejawów funkcjonowania mózgu.

• Takie podejście teoretyczne i empiryczne do podstawowych właściwości układu nerwowego

uzasadniało podjęcie badań podstawowej czynności bioelektrycznej mózgu metodą EEG w
celu opisania i wyjaśnienia złożonych neurofizjologicznych podstaw WUN.

Badania Włodzimierza Oniszczenki koncentrowały się na genetycznych i środowiskowych

uwarunkowaniach cech układu nerwowego młodzieży. Przeprowadzono analizę na grupie bliźniąt,
wykorzystując Kwestionariusz Temperamentu PTS. Wyniki pokazały, że dla cech takich jak siła
procesu pobudzenia, wkład genetyczny był znaczący (52% wariancji), podczas gdy w przypadku
innych cech, jak ruchliwość procesów nerwowych, czynniki nieaddytywne miały większe znaczenie.
Wyniki te wskazują na złożoną interakcję między genetyką a środowiskiem w kształtowaniu cech
temperamentu.