Mete: B Osman: C Aylin: D

C: Çocukluğumu bir şişeye sığdırıp denize atmış gibi düşünüyorum. Ne kadar

uzak tutarsam o kadar mutlu olabilirmişim gibi hissettiriyor…
C: Bence bir bireyi yetiştirme disiplinidir.
C: Küçüklüğümde her zaman izlediğim filmlere ve dizilere özenirdim. Çocukların
annelerine danışmasını birbirlerine bakarak gülümsemesi falan.
C: Ben büyürken bir baba figürüm yoktu.
C: O yüzden dizilerdeki anne çocuk ilişkisine daha çok bağlanırdım. Hatta taklit
ettiğim de oldu. Anneme elimden geldiğince el işi yapabildiğim kartondan
olsun, hamurdan olsun, boya kalemlerinden olsun hediyeler yapıp ona verirdim
ve hiç sevmezdi.
C: Nedenini hep merak ettim. Kendime güvenmemeye başladım.
C: Yaptığım şeyleri iğrenç bulduğunu ve onu üzdüğümü düşünürdüm çünkü
bana her zaman bağırıp derslerime çalışmamı ve ondan uzak durmamı söylerdi.
C: Dedem hiçbir zaman annemle ilgilenmezmiş ve babamın terk etmesi benim
de tanıdığı erkeklerden birine dönüşeceğim düşüncesiyle dolmuş.
C: Büyüdükçe bulunduğum her ortamda çevremdekileri memnun etmeye
çalışmak ve kendimi kabul ettirmek üzerine istemeden de olsa çabalıyorum.
C: Onların hakkımdaki düşüncelerini kafamda tartmadan edemiyorum bu da
beni çok yoruyor.
C: Maalesef sadece annem ve ben olarak büyüdüğüm için danışabileceğim bir
aile üyesi yoktu.
C: Bazen okuldaki öğretmenlerim saçımı tarardı, ayakkabı bağcıklarımı
bağlarlardı ama
C: hiç gerçekten başımı yaslayacak bir omzun olduğunu düşünmüyorum. Sadece
Ponipo vardı sokakta beslediğim kedim.
C: Annem onu eve almama izin vermemişti. Her yediğim yemekten ayırıp ona
verir saatlerce konuşurdum yanımda durur beni dinlerdi.
C: Sadece onun yanında kendim olabiliyordum çünkü kendimi kabul ettirmeye
çalışma gibi davranışlarım olmuyordu.
C: Annem yüzünden sevgi nedir bilmiyorum.
C: Bence annem babamın bizi terk etmesinden dolayı beni suçlamasaydı ve
onun da bir parçası olduğumu hatırlayıp bana sevgi aşılasaydı,
B,C,D: şu an aramız daha iyi olurdu.
C: Eğer bu konuşulan bir konu olsaydı belki de çoğu ebeveyn ‘benim
yaşadıklarım en doğrusu’ diye düşünmeyecekti.