Od wielu wieków ludzie poszukują odpowiedzi na pytanie co czyni ich życie wartościowym.

Dla każdego istota egzystencji może być zupełnie inna, jednak psycholodzy są zgodni, że cel w życiu
jest niezbędny do samorealizacji i rozwoju. Najczęściej jest nim spełnienie zawodowe, rozwijanie
zainteresowań, miłość czy nawet poświęcenie dla ojczyzny.

Uważam, że jedną z ważniejszych wartości nadających naszemu życiu sens jest praca
naukowa, która może być wykorzystywana nawet po naszej śmierci.

Przykładem bohatera, który również widział w nauce spełnienie był Stanisław Wokulski z
„Lalki” Bolesława Prusa. Po utracie majątku przez jego rodzinę ciężko pracował w winiarni Hopfera,
by za zarobione pieniądze kupować książki, z których uczył się w nocy. Zdobywanie wiedzy
inspirowało go oraz szybko stało się jego pasją. Sam również uważał, że edukacja pomoże mu w
zdobyciu awansu społecznego i mimo niezrozumienia przez otoczenie, pozostawał przy swoich
zainteresowaniach. Jego trud włożony w pracę opłacił się, ponieważ poznał wiele znakomitych
osobistości ze świata naukowego oraz sam próbował tworzyć własne wynalazki. Podziw w nim
wzbudzał Julian Ochocki – arystokrata, który również poświęcił się nauce. Mężczyzna był młodszy od
Stanisława, a już osiągnął więcej niż on w jego wieku. Podczas wyjazdu do Francji i spotkania z
profesorem Geistem jego miłość do eksperymentów powróciła. Przypomniał sobie, że dzięki
spędzonym godzinom w laboratorium nie tylko może robić coś dla dobra ludzkości, ale miał nadzieję
również, że powrót do ojczyzny jako znany naukowiec otworzy mu drogę do serca Izabeli Łęckiej.

Inną postacią, która ceniła sobie wiedzę, był Horus – wnuk faraona w noweli Bolesława Prusa
„Z legend dawnego Egiptu”. Bohater ten, tuż przed przewidywanym przejęciem władzy w Egipcie,
planował dekrety, którymi chciał zmienić poprzednie decyzje swojego dziadka – Ramzesa. Jednym z
dekretów miało być ułaskawienie nauczyciela Horusa – Jetrona, którego Ramzes wygnał dla
bezpieczeństwa swoich rządów. Faraon utrzymywał władzę silną ręką, przez co nie zgadzał się z
żadnym głosem sprzeciwu ani krytyką. Pozostawienie uczonego, którego darzy się zaufaniem,
mogłoby się wiązać z buntem poddanych. Horus natomiast uważał, że jego obecność, przyniesie
korzyści dla niego samego, jako mądrego i wrażliwego władcy, oraz dla ludu, który może korzystać ze
zdobyczy nauki.

Sens życia w nauce odnalazła również dwukrotna laureatka nagrody Nobla – Maria
Skłodowska-Curie. Wybitna chemiczka żyjąca na przełomie XIX i XX wieku zdobywała wiedzę w
tajemnicy przed ówczesnymi władzami. Nauka inspirowała ją do tego stopnia, że postanowiła wraz z
siostrą wyjechać do Paryża na studia. Jej ogromny wysiłek i praca doprowadziły ją do odkrycia dwóch
pierwiastków – polonu i radu. Pierwszy służy dzisiaj do niszczenia komórek nowotworowych.
Skłodowska zmarła na skutek promieniowania badanych pierwiastków, jednak jej praca przetrwała
do dziś.

Celem w życiu może być niemalże wszystko, jednak to nauka nas prowadzi do nieustannego
rozwoju. Dzięki osiągnięciom z tej dziedziny możemy dzisiaj korzystać z wiedzy lekarzy, nowoczesnych
maszyn, czy nawet środków transportu. Z tych osiągnięć będą również korzystać przyszłe pokolenie i
na nich opierać swoje dalsze badania i odkrycia.