Κλείνω τα μάτια και το μόνο που είναι αυτός.

Η ζωή μου μέσα σε έξι μήνες έχει αλλάξει

ριζικά. Ποιος θα περίμενε ότι αυτός ο άνθρωπος θα με έκανε να αλλάξω όλα μου τις
πεποιθήσεις από το πρώτο κιόλας βράδυ. Ποτέ μου δεν πίστευα στα σημάδια, όπως και
ποτέ μου δεν πίστευα ότι εγώ θα έκανα την πρώτη κίνηση. Ήμουν πάντα της πεποίθησης
ότι τα αρσενικά πρέπει να κάνουν την πρώτη κίνηση ως ένδειξη δυναμικότητας. Πάντα
ήμουν δυναμική και πάντα έλεγα ότι αν δεν κάνει ο άλλος το πρώτο βήμα είναι ένδειξη ότι
δεν είναι πιο δυναμικός από εμένα. Πίστευα ότι δεν θα μπορούσα να είμαι σε μια τέτοια
σχέση, αλλά να που τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους.

Πριν έξι μήνες…

Είναι Σάββατο βράδυ και η εξεταστική έχει τελειώσει από την Τετάρτη. Κάθομαι σπίτι τρεις
συνεχόμενες μέρες και βαριέμαι γιατί και διάβασμα δεν έχω και δεν έχω βγει καθόλου.
Αποφασίζουμε όμως με την Φαίη να βγούμε γιατί πλήττουμε. Ετοιμάζομαι και ξεκινάω για
το συνηθισμένο μέρος που βρισκόμαστε πάντα. Μετά από πολύ ώρα καθόμαστε σε ένα
μπαράκι για μπύρες. Η κουβέντα πάει από το ένα θέμα στο άλλο ώσπου στο δίπλα τραπέζι
έρχονται και κάθονται δύο άντρες. Ο ένας από τους δύο είναι ψηλός, μελαχρινός με
μπουκλάκια και πιθανότατα η καταστροφή μου αλλά εγώ δεν το γνώριζα. Από την πρώτη
στιγμή με τράβηξε. Όμως δεν υπήρχε περίπτωση να πάω να του μιλήσω όσο κι αν η Φαίη
έλεγε το αντίθετο. Δεν είχα σκοπό να αλλάξω την θεωρία μου περί σχέσεων απλά για ένα
ωραίο αρσενικό που είδα μία φορά σε ένα μαγαζί και δεν θα τον ξαναέβλεπα, αυτά
σκεφτόμουν. Πόσο άδικο είχα και για τα δύο. Ούτως ή άλλως δεν ήθελα να ασχολούμαι με
τέτοια πράγματα. Είχα τους φίλους μου, την οικογένειά μου, την σχολή μου, δεν μου έλειπε
τίποτα και δεν έψαχνα να προσθέσω περισσότερα προβλήματα στο κεφάλι μου.