WSTĘP

Rozdział 1 1. BEZPIECZEŃSTWO W ZARZĄDZANIU

1.1 Bezpieczeństwo - definicja i charakterystyka

Zagrożenia dla bezpieczeństwa mogą wynikać z różnych źródeł, w tym z klęsk

żywiołowych, wypadków, umyślnych aktów przemocy i cyberataków. Istnieją różne rodzaje
zagrożeń bezpieczeństwa, z którymi mogą się spotkać obiekty. Obejmują one przede
wszystkim ataki terrorystyczne i inne działania militarne oraz zagrożenia naturalne. Istnieje
wysoki stopień podatności zarówno na wewnętrzne, jak i zewnętrzne zagrożenia. W związku
z tym turystyka jest obarczona ryzykiem w każdej skali, od indywidualnej, przez grupę, po
destynację i skalę krajową. Zakres zagrożeń jest ogromny – od hałaśliwych sąsiadów w
pokoju obok, po zatrucie pokarmowe, złą pogodę, tsunami czy zamieszki. Firmy są
szczególnie podatne na postrzeganie ryzyka przez turystów, ponieważ wydatki na turystykę są
uznaniowe. W rzeczywistości przedsiębiorstwa stoją w obliczu szeregu rodzajów ryzyka: od
„normalnego” ryzyka operacyjnego związanego z konkurencją, produkcją czy dystrybucją,
poprzez ryzyko systematyczne, aż po nadzwyczajne ryzyko związane z wydarzeniami
globalnymi, takimi jak światowy kryzys gospodarczy, wojskowy zamach stanu lub trzęsienie
ziemi. W wielu przypadkach stopień poziomu bezpieczeństwa jest bardzo zróżnicowany w
zależności od miejsc docelowych i działań.

Strategie zarządzania ryzykiem przez turystów obejmują zarówno strategie

informacyjne, jak i strategie związane z podróżowaniem. Pierwsza z nich obejmuje szukanie
porady i informacji z milczących źródeł, takich jak rodzina i przyjaciele, lub spotkania twarzą
w twarz z biurami podróży, lub ze źródeł skodyfikowanych, takich jak strony internetowe i
przewodniki, lub z kombinacji tych źródeł (Litvin, Crotts i Hefner 2004, s. 28). Chociaż takie
strategie mogą przesuwać granicę między wiedzą a ryzykiem, nie mogą wyeliminować
ryzyka i niepewności. Firmy nabywają również wiedzę ukrytą i skodyfikowaną w celu
zmniejszenia ryzyka. Obejmuje to zarówno wewnętrzne operacje firm, dla których mogą one
poszukiwać wiedzy kierowników i pracowników, jak i zewnętrzną wiedzę dotyczącą
środowiska operacyjnego, na przykład podczas ekspansji na nowy kraj (Lo, Cheung i Law
2011, s. 21).
 Badacze obszaru turystyki skupiają się głównie na postrzeganiu ryzyka, większość
„głównego nurtu” badań społecznych nad ryzykiem opierając się na pracy Kahnemana i
Tversky'ego na temat gotowości do podejmowania ryzyka, tj. tolerancja ryzyka, a awersja do
ryzyka (Rysunek 1.1).

Rysunek 1.1 Teoria perspektywy: analiza decyzji w warunkach ryzyka (Kahneman i Tversky
1979)

Źródło: https://www.ediblepsych.com/the-collection/learn/prospect-theory [dostęp:

21.02.2023r.]
 Najbardziej wszechstronnym zastosowaniem koncepcji Tversky'ego i Kahnemana
była analiza Williamsa i Baláža, w jaki sposób zarówno tolerancja na ryzyko, jak i
kompetencje w zakresie zarządzania ryzykiem wpływają na preferencje dotyczące podróży
indywidualnych i zorganizowanych. Zbadano również, w jaki sposób gotowość do
podejmowania ryzyka wpływa na stopień, w jakim określone zagrożenia (zagrożenia
egzogeniczne, takie jak tsunami lub zamieszki) odstraszają turystów. Głównym tematem jest
to, czy istnieje ogólna cecha ryzyka, która powoduje, że jednostki konsekwentnie unikają
ryzyka we wszystkich lub większości obszarów aktywności (Dohmen i in. 2005, s. 67), czy
tolerancja ryzyka jest specyficzna dla domeny ponieważ osoby posiadające różne
kompetencje związane z ryzykiem w poszczególnych domenach. Chociaż Williams i Baláž
zidentyfikowali statystyczny związek między tolerancją ryzyka, ogólną cechą ryzyka i
gotowością do podejmowania ryzyka turystycznego, związek przyczynowy między tolerancją
ryzyka a wcześniejszymi doświadczeniami podróżniczymi pozostaje niejasny.

Pomimo tego, iż skłonność do podejmowania ryzyka jest stosunkowo zaniedbywana w

badaniach nad turystyką, istnieje obszerna literatura na temat postrzegania ryzyka. Opierając
się na pracy Bauera na temat indywidualnego poczucia niepewności co do wyników zakupu,
postrzeganie ryzyka jest rozumiane jako sposób, w jaki z góry określone wyobrażenia o
określonych miejscach, przedmiotach lub czynnościach wpływają na zachowania turystów
(Mansfeld 1996, s. 25). Sönmez i Graefe wymieniają ryzyko finansowe, psychologiczne,
związane z satysfakcją, czasem, zdrowiem, niestabilnością polityczną i terroryzmem jako
ważne czynniki, które odstraszają turystów. Odzwierciedlając zmiany w środowisku
zewnętrznym (zwiększona świadomość zagrożeń egzogenicznych), ostatnie badania skupiły
się bardziej na kwestiach bezpieczeństwa i ochrony oraz klęskach żywiołowych (Lo, Cheung i
Law 2011, s. 47). Sönmez i Graefe wymieniają ryzyko finansowe, psychologiczne, związane
z satysfakcją, czasem, zdrowiem, niestabilnością polityczną i terroryzmem jako ważne
czynniki, które odstraszają turystów. Badania z ostatnich lat skupiły się bardziej na kwestiach
bezpieczeństwa i ochrony oraz zagrożeniach naturalnych (Lo, Cheung i Law 2011r, s.13).

Branża hotelowa boryka się z tymi samymi dwoma źródłami ryzyka i niepewności, co
turyści indywidualni: z nieprzewidywalną przyszłością oraz ze stosunkowo ograniczoną
wiedzą o konkretnych miejscach. Przyszłe zagrożenia i niektóre ryzyka specyficzne dla
miejsca to ogólne rodzaje ryzyka, z którymi muszą poradzić sobie również przedsiębiorstwa z
innej branży jednak niektóre elementy są specyficzne dla turystyki. Obejmują one między
innymi zagrożenia naturalne czy terroryzm.
 Zarządzanie obiektami obejmuje koordynację i zarządzanie różnymi aspektami
obiektów, w tym konserwacją, eksploatacją, bezpieczeństwem, ochroną i zarządzaniem
środowiskiem. Jednym z najbardziej krytycznych aspektów zarządzania obiektami jest
zapewnienie bezpieczeństwa ludzi i mienia w obiekcie. Zarządzanie bezpieczeństwem to
proces identyfikacji, oceny i kontroli ryzyka w celu zapewnienia bezpieczeństwa osób i
mienia. Odnosi się do środków podejmowanych w celu ochrony ludzi, majątku i środowiska
przed szkodami. Zarządzający obiektami są odpowiedzialni za zapewnienie bezpieczeństwa i
ochrony ludzi i mienia w obiekcie, a także środowiska.

Bezpieczeństwo w obiekcie hotelarskim jest kwestią złożoną i trudną do definicji,

ponieważ przejawia się nie tylko w postaci przyjętych rozwiązań architektonicznych lecz
również funkcjonującego tam systemu zabezpieczeń i monitoringu. Poziom bezpieczeństwa
zależy od zespołu obowiązujących w obiekcie procedur oraz działań personelu uwzględniając
ich wiedzę i umiejętności. Niezależnie od rozwiązań technicznych decydującym ogniwem w
zakresie bezpieczeństwa jest zawsze człowiek.

Branża hotelarska to dynamiczny i stale rozwijający się sektor, który stoi w obliczu
różnych wyzwań związanych z bezpieczeństwem. Wyzwania związane z bezpieczeństwem
obejmują zarówno zagrożenia fizyczne, takie jak pożar i kradzież, jak i zagrożenia zdrowotne,
takie jak zatrucie pokarmowe i choroby zakaźne. Bezpieczeństwo i ochrona gości i personelu
są zatem sprawą kluczową dla menedżerów hoteli i innych interesariuszy w branży.
Wyzwania branży hotelarskiej związane z bezpieczeństwem wymagają od menedżerów hoteli
wdrożenia skutecznych praktyk zarządzania bezpieczeństwem w celu zapewnienia
bezpiecznego środowiska dla gości, personelu i mienia. Jednak badania dotyczące praktyk
zarządzania bezpieczeństwem stosowanych w branży hotelarskiej są ograniczone. W
rezultacie menedżerom hoteli może brakować wiedzy i umiejętności niezbędnych do
skutecznego zarządzania bezpieczeństwem.

Dodatkowo istniejąca literatura dotycząca zarządzania bezpieczeństwem w

hotelarstwie koncentruje się głównie na konkretnych zagadnieniach bezpieczeństwa, takich
jak bezpieczeństwo przeciwpożarowe czy bezpieczeństwo żywności, i istnieje potrzeba
kompleksowej analizy praktyk zarządzania bezpieczeństwem w hotelarstwie.

Zarządzanie bezpieczeństwem ma kluczowe znaczenie w branży hotelarskiej z kilku

powodów. Po pierwsze, zarządzanie bezpieczeństwem poprawia reputację hoteli, zapewniając
bezpieczne środowisko dla gości i personelu. Po drugie, zarządzanie bezpieczeństwem
zmniejsza odpowiedzialność hoteli poprzez zapobieganie wypadkom i urazom. Po trzecie,
zarządzanie bezpieczeństwem zmniejsza straty finansowe związane z incydentami
związanymi z bezpieczeństwem, takimi jak zniszczenie mienia i roszczenia odszkodowawcze.
Obiekty hotelarskie mogą być postrzegane jako obszary zwiększonego ryzyka w zakresie
bezpieczeństwa, ponieważ na niewielkiej powierzchni skupiają dużą liczbę osób o różnych
poglądach i wyznaniach którzy muszą dostosować się do tych samych zasad, aby zadbać o
dobro wspólne lub innych użytkowników obiektu. Konieczne jest zidentyfikowanie i
przeanalizowanie praktyk oraz strategii bezpieczeństwa stosowanych przez hotele w celu
ograniczenia ryzyka i zwiększenia bezpieczeństwa.

Pomimo znaczenia bezpieczeństwa w branży hotelarskiej, praktyki zarządzania

bezpieczeństwem w branży hotelarskiej nie zawsze są optymalne. W niektórych hotelach
może brakować odpowiednich zasad i procedur bezpieczeństwa, szkoleń w zakresie
bezpieczeństwa i audytów bezpieczeństwa. W niektórych hotelach może również brakować
kultury bezpieczeństwa i nie stosować technologii ani partnerstwa z lokalnymi służbami
ratowniczymi i zainteresowanymi stronami w celu poprawy bezpieczeństwa. Brak
optymalnych praktyk zarządzania bezpieczeństwem w branży hotelarskiej może prowadzić do
incydentów i wypadków związanych z bezpieczeństwem, które mogą skutkować stratami
finansowymi, utratą reputacji i odpowiedzialnością prawną. Jednym z najbardziej
krytycznych aspektów zarządzania bezpieczeństwem w hotelarstwie jest identyfikacja i ocena
ryzyka. Menedżerowie hoteli muszą identyfikować potencjalne zagrożenia i oceniać
prawdopodobieństwo ich wystąpienia oraz potencjalną dotkliwość. Ryzyka mogą obejmować
klęski żywiołowe, działalność przestępczą, zagrożenia dla zdrowia i inne potencjalne
zagrożenia bezpieczeństwa. Po zidentyfikowaniu zagrożeń kierownicy hoteli muszą
opracować strategie zmniejszania ryzyka i zapobiegania wypadkom i incydentom.

Branża hotelarska jest ściśle regulowana, a menedżerowie muszą dopilnować, aby

przestrzegali wszystkich odpowiednich przepisów. Na przykład hotele muszą posiadać plany
awaryjne w celu reagowania na wybuchy pożarów, klęski żywiołowe i inne sytuacje
kryzysowe. Plany awaryjne powinny zawierać procedury ewakuacji, komunikacji i służb
ratunkowych. Menedżerowie hoteli muszą również zapewnić przestrzeganie przepisów BHP,
aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się chorób zakaźnych i zapewniać bezpieczeństwo
żywności. Oprócz przestrzegania przepisów, kierownicy hoteli muszą szkolić swoich
pracowników w zakresie procedur bezpieczeństwa i protokołów reagowania w sytuacjach
awaryjnych. Szkolenie personelu ma kluczowe znaczenie, ponieważ zapewnia, że wszyscy
pracownicy są świadomi zagrożeń i wyposażeni w umiejętności niezbędne do reagowania w
sytuacjach awaryjnych. Należy przeprowadzać regularne sesje szkoleniowe, aby upewnić się,
że pracownicy są na bieżąco z najnowszymi procedurami bezpieczeństwa. Menedżerowie
hoteli muszą identyfikować potencjalne zagrożenia, opracowywać strategie ograniczania
ryzyka, przestrzegać przepisów, szkolić swoich pracowników i wykorzystywać technologię w
celu poprawy bezpieczeństwa. Wdrażając skuteczne zasady i procedury zarządzania
bezpieczeństwem, hotele mogą zapewnić gościom i personelowi bezpieczne środowisko oraz
chronić swoją reputację i dobrobyt finansowy.

Kolejnym ważnym aspektem zarządzania bezpieczeństwem w hotelarstwie jest

wykorzystanie technologii. Hotele mogą wykorzystywać technologię do poprawy
bezpieczeństwa, taką jak instalacja kamer bezpieczeństwa, systemów kontroli dostępu i
systemów wykrywania pożaru. Systemy te pomagają zapobiegać działalności przestępczej i
wybuchom pożarów oraz mogą szybko zaalarmować pracowników i służby ratownicze w
przypadku incydentu.

1.2 Zagrożenia dla bezpieczeństwa w turystyce

Branża hotelarska jest narażona na zagrożenia, które rozpatrywać można w dwóch

kategoriach:

● zagrożenia naturalne

● zagrożenia cywilizacyjne

Ogólny podział i wybrane przykłady obu zagrożeń przedstawiony został na rysunku poniżej
(Rysunek 1.2)
 Zagrożenia Zagrożenia
naturalne cywilizacyjne

huragany wypadki w choroby

lawiny
pracy cywilizacyjne

trzęsienia katastrofy awarie

susze
ziemi budowlane techniczne

katastrofy
powodzie tsunami terroryzm
jądrowe

pożary lasów silne mrozy pożary przestępstwa

Rysunek 1.2 Przykłady zagrożeń naturalnych oraz cywilizacyjnych

Źródło: opracowanie własne na podstawie:

https://zpe.gov.pl/a/wszechobecne-zagrozenia/DO8DBNofP [dostęp: 21.03.2023r.]

Zagrożenia naturalne to zdarzenia, które występują w sposób naturalny, a ich skutki

mogą być poważne i niszczycielskie. Niektóre przykłady zagrożeń naturalnych, które mogą
mieć wpływ na branżę hotelarską, obejmują trzęsienia ziemi, powodzie, huragany, tsunami,
pożary i erupcje wulkanów.

Jednym z niebezpiecznych zagrożeń naturalnych, które mogą dotknąć branżę

hotelarską, są trzęsienia ziemi. Trzęsienia ziemi są wynikiem ruchu płyt tektonicznych i mogą
powodować znaczne szkody w budynkach i infrastrukturze, prowadząc do utraty życia i
mienia. Hotele zlokalizowane na obszarach narażonych na trzęsienia ziemi muszą zapewnić,
że ich budynki są zaprojektowane i zbudowane tak, aby wytrzymać trzęsienia ziemi. Muszą
również posiadać plany ewakuacji i przeprowadzać regularne ćwiczenia w celu zapewnienia,
że ich personel i goście są przygotowani na wypadek trzęsienia ziemi.
 Godnym uwagi przykładem ilustrującym niszczycielski wpływ trzęsień ziemi na
branżę hotelarską jest trzęsienie ziemi w Port-au-Prince na Haiti w 2010 roku. To
katastrofalne zdarzenie o sile 7,0 uderzyło w pobliżu stolicy, powodując rozległe zniszczenia i
ofiary śmiertelne. Trzęsienie ziemi spowodowało znaczne zniszczenia wielu hoteli w Port-au-
Prince, w tym zarówno międzynarodowych sieci, jak i lokalnych obiektów. Budynki, które
nie zostały zbudowane tak, aby wytrzymać siły sejsmiczne, doznały poważnych uszkodzeń
konstrukcyjnych lub całkowicie się zawaliły. Spowodowało to tragiczne w skutkach ofiary
śmiertelne, w tym gości i personel hotelu, którym nie udało się na czas ewakuować.
Zniszczenie hoteli i późniejsze zakłócenia w świadczeniu usług miały głęboki wpływ na
lokalną branżę turystyczną. Wiele hoteli nie mogło działać, co doprowadziło do spadku liczby
odwiedzających i poważnych konsekwencji ekonomicznych dla szeroko rozumianego sektora
hotelarskiego. Utrata miejsc pracy i środków do życia jeszcze bardziej pogorszyła społeczny i
ekonomiczny wpływ na lokalną społeczność, jednak uszkodzenia były tak rozległe, że
budynków nie udało się uratować (Rysunek 1.3).

Rysunek 1.3 Zawalona część hotelu Montana

Źródło: https://learningfromearthquakes.org/2010-01-12-haiti/11-resources/45-welcome-to-
the-haiti-clearinghouse [dostęp: 04.02.2023r.]
 Trzęsienie ziemi w Port-au-Prince ujawniło kilka słabych punktów w branży
hotelarskiej. Starszym budynkom brakowało niezbędnego wzmocnienia sejsmicznego, co
czyniło je bardziej podatnymi na zawalenie. Dodatkowo brak świadomości i gotowości w
zakresie bezpieczeństwa w przypadku trzęsienia ziemi i procedur ewakuacyjnych wśród gości
i personelu hotelowego przyczynił się do wyzwań stojących przed wydarzeniem. Po tym
tragicznym wydarzeniu w branży hotelarskiej w regionach narażonych na trzęsienia ziemi
ponownie skupiono się na przygotowaniu się na trzęsienia ziemi i środkach łagodzących.
Właściciele i operatorzy hoteli zaczęli wdrażać ulepszenia strukturalne, przeprowadzać oceny
ryzyka i ulepszać plany reagowania kryzysowego, aby lepiej chronić swoich gości i majątek
na wypadek przyszłych trzęsień ziemi.

Wnioski wyciągnięte z trzęsienia ziemi w Port-au-Prince podkreśliły znaczenie

proaktywnych środków, takich jak modernizacja budynków w celu spełnienia norm
sejsmicznych, przeprowadzanie regularnych ćwiczeń bezpieczeństwa oraz edukowanie
personelu i gości w zakresie właściwych procedur ewakuacyjnych. Wydarzenie podkreśliło
również znaczenie współpracy między hotelami, władzami lokalnymi i ekspertami
sejsmicznymi w celu poprawy gotowości na trzęsienia ziemi i strategii reagowania. Ucząc się
na doświadczeniach z przeszłości i wdrażając kompleksowe środki łagodzące trzęsienia
ziemi, branża hotelarska może zminimalizować wpływ przyszłych zdarzeń sejsmicznych.
Przypadek trzęsienia ziemi w Port-au-Prince w 2010 r. stanowi mocne przypomnienie o tym,
jak ważne jest priorytetowe traktowanie bezpieczeństwa i odporności hoteli w celu ochrony
gości, personelu i ogólnego zrównoważonego rozwoju branży.

Powodzie to kolejne naturalne zagrożenie, które może dotknąć branżę hotelarską.

Powodzie występują, gdy występuje nadmierna ilość wody, która nie może zostać wchłonięta
przez grunt lub odprowadzona przez systemy odwadniające. Powodzie mogą spowodować
uszkodzenia konstrukcji hoteli, w tym fundamentów, ścian i podłóg, a także mogą prowadzić
do utraty życia i mienia. Hotele, które znajdują się na terenach zagrożonych powodziami,
muszą zadbać o to, aby ich budynki były podwyższone i miały odpowiednie systemy
odwadniające. Muszą również posiadać plany awaryjne i przeprowadzać regularne ćwiczenia
przeciwpowodziowe, aby upewnić się, że ich personel i goście są przygotowani na wypadek
powodzi.

Kolejnym przykładem klęski żywiołowej ze znaczącym wpływem na branżę

turystyczną są powodzie. Warto wspomnieć o powodzi, która miała miejsce w Wenecji we
Włoszech w listopadzie 2019 r. Miasto doświadczyło jednego z najwyższych przypływów od
ponad 50 lat, znanego jako „acqua alta”, który spowodowało rozległe powodzie w całej
Wenecji, w tym w jej historycznym centrum, popularnych obszarach turystycznych i
hotelach. Wody powodziowe przeniknęły do wielu hoteli, powodując uszkodzenia obszarów
na poziomie gruntu, w tym lobby, restauracji i pokoi gościnnych. Niektóre hotele musiały
ewakuować gości, przenieść ich na wyższe piętra lub czasowo zawiesić działalność.
Uszkodzenia infrastruktury, wyposażenia i cennych aktywów spowodowały znaczne straty
finansowe dla dotkniętych hoteli. Powódź w Wenecji uwydatniła wrażliwość hoteli
położonych na obszarach narażonych na powodzie oraz wyzwania, przed którymi stoją w
zakresie zarządzania i odbudowy po takich zdarzeniach. Historyczne budynki i wąskie uliczki
Wenecji utrudniały wdrożenie skutecznych środków zapobiegania powodziom, pomimo
wieloletnich doświadczeń miasta z okresowymi powodziami. W odpowiedzi na powódź
branża hotelarska w Wenecji skupiła się od tego czasu na przygotowaniu i łagodzeniu
skutków powodzi. Hotele wdrożyły środki, takie jak zainstalowanie barier
przeciwpowodziowych, podniesienie instalacji elektrycznych i zastosowanie technik
hydroizolacji w celu ochrony wrażliwych obszarów. Wzmocniono również szkolenie
personelu w zakresie protokołów reagowania na powódź, bezpieczeństwa gości i działań
naprawczych.

Hotele zlokalizowane w regionach przybrzeżnych są narażone na huragany i tajfuny,

które mogą spowodować znaczne szkody w obiektach hotelowych, zakłócić działalność i
stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa gości i personelu. Hotele muszą mieć plan awaryjny,
aby przygotować się na huragany i tajfuny, w tym zabezpieczyć meble i sprzęt zewnętrzny,
zaopatrzyć się w zapasy awaryjne i wdrożyć procedury ewakuacyjne. Ponadto hotele muszą
upewnić się, że ich budynki są zaprojektowane tak, aby wytrzymać silne wiatry i powodzie
oraz zostały zbudowane zgodnie z lokalnymi przepisami budowlanymi. Kolejnym
zagrożeniem mogą być pożary.

Hotele znajdujące się na obszarach narażonych na pożary muszą podjąć działania w

celu złagodzenia skutków tych zagrożeń naturalnych. Pożary mogą powodować uszkodzenia
obiektów hotelowych, zakłócać działalność i stwarzać zagrożenie dla bezpieczeństwa gości i
personelu. Hotele muszą mieć plan awaryjny, aby przygotować się na pożary, w tym wdrożyć
procedury ewakuacyjne, zaopatrzyć się w zapasy i zapewnić, że ich budynki są
zaprojektowane tak, aby wytrzymać skutki pożarów.
 Ogólnie rzecz biorąc, hotele muszą wdrażać skuteczne strategie łagodzenia skutków
zagrożeń naturalnych, aby zapewnić bezpieczeństwo swoim gościom i personelowi oraz
zminimalizować zakłócenia w ich działalności. Klęski żywiołowe, takie jak huragany,
trzęsienia ziemi, powodzie i pożary, mogą stanowić poważne zagrożenie dla hoteli. Zdarzenia
te mogą spowodować uszkodzenia obiektów hotelowych i zakłócić działalność, powodując
potencjalne zagrożenie dla bezpieczeństwa gości i personelu. Hotele muszą posiadać plan
przygotowania i reagowania na klęski żywiołowe, aby zapewnić bezpieczeństwo i dobre
samopoczucie wszystkich osób przebywających na terenie obiektu.

Aby przygotować się na klęski żywiołowe, hotele powinny przeprowadzać regularne

oceny ryzyka, aby zidentyfikować potencjalne zagrożenia i odpowiednio opracować plany
reagowania na sytuacje kryzysowe. Obejmuje to identyfikowanie dróg ewakuacyjnych,
gromadzenie zapasów na wypadek sytuacji awaryjnych i zapewnianie przeszkolenia
personelu w zakresie procedur awaryjnych. Hotele powinny również posiadać systemy
komunikowania się z gośćmi i personelem podczas katastrofy, takie jak systemy
powiadamiania masowego lub ustalone protokoły komunikacyjne. W przypadku klęski
żywiołowej hotele muszą priorytetowo traktować bezpieczeństwo swoich gości i personelu.
Obejmuje to zapewnienie schronienia i wsparcia osobom dotkniętym katastrofą oraz
współpracę z lokalnymi władzami w celu koordynowania działań w sytuacjach kryzysowych.
Hotele powinny również posiadać plany odbudowy i wznowienia działalności po zakończeniu
katastrofy, w tym naprawy wszelkich szkód i wdrożenia środków zapobiegających wpływowi
klęsk żywiołowych na obiekt w przyszłości.

Podsumowując, klęski żywiołowe stanowią poważne zagrożenie dla hoteli i niezbędne

jest, aby hotele posiadały skuteczne strategie ograniczania tych zagrożeń oraz zapewniania
bezpieczeństwa i dobrego samopoczucia gości i personelu.

Zagrożenia cywilizacyjne odnoszą się do zagrożeń wynikających z działalności

człowieka, takich jak terroryzm, przestępczość i niepokoje społeczne. Mogą to być między
innymi przestępczość, terroryzm i niepokoje społeczne. Zagrożenia te są nieprzewidywalne i
mogą mieć poważne konsekwencje dla hoteli, takie jak uszkodzenie mienia, obrażenia gości
lub personelu oraz utrata dochodów. Hotele muszą podejmować działania w celu
zapobiegania i reagowania na zagrożenia cywilizacyjne. Obejmuje to wdrażanie środków
bezpieczeństwa, takich jak kamery CCTV, personel ochrony i systemy kontroli dostępu, aby
zapobiec nieautoryzowanemu dostępowi do obiektów hotelowych. Hotele powinny również
przeprowadzać regularne oceny ryzyka, aby zidentyfikować potencjalne zagrożenia i
odpowiednio opracować plany awaryjne.

Aby przeciwdziałać zagrożeniu przestępczością, hotele powinny wdrożyć środki

zabezpieczające pokoje gościnne i pomieszczenia ogólnodostępne, takie jak stosowanie
systemów kart-kluczy, instalowanie bezpiecznych zamków oraz wzmacnianie drzwi i okien.
Personel powinien być również przeszkolony w zakresie rozpoznawania podejrzanych
zachowań i reagowania na nie. Niepokoje społeczne, takie jak protesty i demonstracje, mogą
również stanowić zagrożenie dla hoteli. Hotele powinny monitorować lokalne wydarzenia i
posiadać plan reagowania na potencjalne zakłócenia, takie jak zabezpieczenie wejść i wyjść,
zwiększanie obecności ochrony i zapewnianie przeszkolenia personelu w zakresie technik
deeskalacji.

Coraz większym problemem dla hoteli jest również zagrożenie terroryzmem,

zwłaszcza tych w obszarach wysokiego ryzyka. Hotele powinny posiadać plan reagowania na
potencjalny atak terrorystyczny, w tym procedury ewakuacji, schronienia się na miejscu oraz
komunikowania się z gośćmi i personelem. Hotele powinny również ściśle współpracować z
władzami lokalnymi, aby były one świadome potencjalnych zagrożeń i mogły udzielić
pomocy w przypadku ataku. Branża hotelarska odgrywa kluczową rolę w światowej
gospodarce, zapewniając zakwaterowanie i usługi hotelarskie milionom podróżnych każdego
roku. Jednak w ostatnich latach branża stanęła w obliczu eskalacji zagrożenia terroryzmem,
które znacząco wpłynęło na jej działalność i reputację.. Hotele stają się coraz bardziej
atrakcyjnym celem dla organizacji terrorystycznych ze względu na ich symboliczną wartość,
strategiczne położenie i możliwość wystąpienia masowych ofiar. Konsekwencje ataku
terrorystycznego na hotel mogą być druzgocące, prowadzące do utraty życia, zniszczenia
mienia i długoterminowych negatywnych skutków dla reputacji i działalności hotelu.

Zagrożenie terroryzmem stawia przed branżą hotelarską poważne wyzwania,

wymagające wszechstronnego zrozumienia natury i skutków tego zagrożenia. Konieczne jest
zidentyfikowanie konkretnych słabych punktów, które sprawiają, że hotele są atrakcyjnymi
celami, ocena rodzajów zagrożeń terrorystycznych, przed którymi stoi branża, oraz zbadanie
skutecznych strategii ograniczania tych zagrożeń. Ponadto zrozumienie, w jaki sposób branża
może zbudować odporność, aby lepiej przeciwstawić się takim atakom i odzyskać siły po
nich, ma ogromne znaczenie.
 Terroryzm jest globalnym zagrożeniem, które dotknęło różne branże, w tym branżę
hotelarską. Hotele stały się atrakcyjnym celem dla terrorystów ze względu na ich prestiżowy
charakter, strategiczne położenie i dużą liczbę gości. Atak terrorystyczny na hotel może
skutkować znaczną utratą życia, zniszczeniem mienia i utratą reputacji branży hotelarskiej. W
tym eseju zbadamy zagrożenie terroryzmem dla hoteli oraz środki, które można podjąć w celu
złagodzenia ryzyka.

Ataki terrorystyczne na hotele mogą przybierać różne formy, w tym zamachy

samobójcze, strzelaniny i przetrzymywanie zakładników. Jednym z najbardziej znaczących
przykładów ataku terrorystycznego na hotel są ataki w Bombaju w 2008 r., w których
terroryści zaatakowali wiele hoteli w mieście, w wyniku czego zginęło ponad 160 osób, a 300
zostało rannych. Atak pokazał podatność hoteli na ataki terrorystyczne i potrzebę
wzmocnionych środków bezpieczeństwa.

Enders i Sandler w swojej pracy terroryzm definiują jako: „Rozmyślne użycie lub
groźba użycia ponadnormalnej przemocy lub brutalności przez grupy subnarodowe w celu
osiągnięcia politycznego, religijnego lub ideologicznego celu poprzez zastraszenie ogromnej
liczby ludzi, zazwyczaj nie bezpośrednio zaangażowanych w kształtowanie polityki, na którą
terroryści chcą wpłynąć” (Enders i Snadler 2002, s 145 - 146).

Historycznie rzecz biorąc, celem terroryzmu były znane lokalizacje i symbole władzy,
aby zmaksymalizować swój wpływ i przyciągnąć uwagę całego świata. Hotele, ze swoim
wybitnym statusem i strategicznymi lokalizacjami w centrach miast, stały się atrakcyjnymi
celami dla terrorystów, którzy chcą osiągnąć maksymalną liczbę ofiar, zainteresowanie
mediów i symboliczny wpływ. Na ewolucję terroryzmu miały wpływ różne czynniki, w tym
dynamika geopolityczna, pretensje społeczne i gospodarcze, ekstremizm religijny i
ideologiczny oraz postęp technologiczny. Czynniki te ukształtowały taktyki, strategie i cele
grup terrorystycznych, co wymaga ciągłej adaptacji i czujności w obliczu ewoluujących
zagrożeń. Zrozumienie przyczyn i motywacji terroryzmu jest niezbędne do opracowania
skutecznych strategii antyterrorystycznych. Obejmuje analizę czynników społecznych,
ekonomicznych i politycznych, które przyczyniają się do radykalizacji, a także zajęcie się
pierwotnymi przyczynami skarg, które mogą podsycać ekstremistyczne ideologie. Ponadto
ścisła współpraca i wymiana informacji między międzynarodowymi agencjami
bezpieczeństwa, rządami i sektorem prywatnym, w tym branżą hotelarską, ma kluczowe
znaczenie dla skutecznego zwalczania terroryzmu.
 Mihalache wskazuje, że ataki terrorystyczne wywołały niepewność w niektórych
krajach europejskich. Wiele krajów europejskich przestało być jednymi z najpopularniejszych
miejsc na wakacje, a stało się „zagrożeniem terrorystycznym” (Mihalache 2016, s. 15). W
literaturze wśród państw, w których występuje wysokie ryzyko ataku terrorystycznego
wymienia się najczęściej Wielką Brytanię, Belgię, Niemcy, Turcję i Rosję. Ponadto jednym z
takich miejsc jest również Hiszpania, do niedawna jedno z ulubionych miejsc turystycznych
na świecie, a obecnie kraj znajduje się na liście państw o wysokim poziomie aktywności
terrorystycznej. Kolejnym przykładem jest rejon Lourdes we Francji, u podnóża Pirenejów.
Po serii zamachów ekstremistycznych we Francji w 2015 i 2016 r., podczas których doszło do
m.in. strzelaniny w siedzibie Charline Hebdo, masakry w Bataclan, ataku w dniu Bastylii w
Nicei oraz zabójstwa księdza Jacquesa Hamela (Lec'hvien 2016, str. 18). Według badaczy
wszystkie miejsca turystyczne w jakimś stopniu miały podobne specyfikacje:

 miejsca, w których wystąpiły znaczne szkody gospodarcze,

 miejsca, które miały jakieś znaczenie ikoniczne lub religijne

Niewątpliwie warto wspomnieć również o regionie Morza Śródziemnego głównie z

powodu często wynikających napięć wśród regionów Bliskiego Wschodu i Arabskiej Wiosny.
Region śródziemnomorski jest złożonym regionem pod względem nierówności społeczno-
ekonomicznych, demograficznych i kulturowych, zwłaszcza między północną i południową
częścią kraju.(Lemmi, Chieffallo 2012, s. 30).

Z terroryzmem dla hoteli jest istotnym wyzwaniem, które wymaga kompleksowego

podejścia do bezpieczeństwa. Branża hotelarska musi zrównoważyć potrzebę bezpieczeństwa
z doświadczeniem gości, jednocześnie wdrażając skuteczne środki bezpieczeństwa.
Połączenie środków bezpieczeństwa fizycznego i szkolenia personelu może zmniejszyć
ryzyko ataku terrorystycznego i zapewnić gościom poczucie bezpieczeństwa. Ponieważ
zagrożenie terroryzmem stale ewoluuje, branża hotelarska musi zachować czujność i
dostosowywać się do nowych wyzwań w zakresie bezpieczeństwa, aby zapewnić
bezpieczeństwo gościom i pracownikom. Jednym z wyzwań stojących przed branżą
hotelarską przy wdrażaniu skutecznych środków bezpieczeństwa jest równowaga między
bezpieczeństwem a doświadczeniem gości. Hotele starają się stworzyć przyjazne i
komfortowe środowisko dla gości, co może być trudne do osiągnięcia przy zbyt surowych
środkach bezpieczeństwa. Jednak w obliczu zagrożenia terrorystycznego hotele muszą
stawiać na pierwszym miejscu bezpieczeństwo, aby zapewnić bezpieczeństwo swoim
gościom i pracownikom.

Najlepsze praktyki w zakresie zapewniania bezpieczeństwa w hotelach obejmują

połączenie środków bezpieczeństwa fizycznego i szkolenia personelu. Fizyczne środki
bezpieczeństwa mogą obejmować użycie kamer bezpieczeństwa, systemów kontroli dostępu,
wykrywaczy metali i urządzeń wykrywających bomby. Szkolenie personelu może obejmować
regularne ćwiczenia w zakresie bezpieczeństwa, szkolenie w zakresie zarządzania
kryzysowego i szkolenie w zakresie świadomości sytuacyjnej. Ponadto hotele mogą
współpracować z lokalnymi organami ścigania w celu ustanowienia protokołów
bezpieczeństwa i planów reagowania w sytuacjach awaryjnych. Wdrożenie skutecznych
środków bezpieczeństwa może mieć również pozytywny wpływ na reputację hotelu. Goście
coraz bardziej troszczą się o bezpieczeństwo przy wyborze hotelu, a obecność widocznych
środków bezpieczeństwa może dać gościom pewność, że hotel poważnie traktuje ich
bezpieczeństwo.

Branża hotelarska była niestety celem terroryzmu na przestrzeni dziejów, z licznymi

głośnymi incydentami, które miały znaczący wpływ na branżę i postrzeganie bezpieczeństwa
hotelowego. Analiza historycznych perspektyw ataków terrorystycznych na hotele dostarcza
cennych informacji na temat wzorców, taktyk i konsekwencji takich incydentów.

Te perspektywy historyczne pokazują, że hotele są atrakcyjnymi celami dla

terrorystów ze względu na ich symboliczną wartość, dostępność i potencjał wywoływania
powszechnego strachu i zakłóceń. Konsekwencje takich ataków wykraczają poza
bezpośrednie ofiary i szkody majątkowe, wpływając na reputację, zaufanie i działalność
biznesową hoteli oraz szeroko pojętej branży turystycznej.

Co więcej, zmieniający się charakter terroryzmu spowodował pojawienie się nowych

taktyk i zagrożeń, w tym ataków taranowania pojazdów, aktywnych strzelców i
cyberterroryzmu. Wymaga to ciągłej oceny i dostosowywania środków bezpieczeństwa i
protokołów w branży hotelarskiej, aby skutecznie przeciwdziałać tym zmieniającym się
zagrożeniom. Zrozumienie kontekstu historycznego i wzorców ataków terrorystycznych na
hotele dostarcza cennych lekcji dla branży w zakresie wzmacniania środków bezpieczeństwa,
planowania reagowania kryzysowego i współpracy z agencjami bezpieczeństwa. Analizując
te incydenty, branża hotelarska może identyfikować słabe punkty, opracowywać najlepsze
praktyki i wdrażać proaktywne środki w celu ograniczenia ryzyka i zwiększenia
bezpieczeństwa gości i pracowników.

Podsumowując, historyczne perspektywy ataków terrorystycznych na hotele rzucają

światło na konkretne zagrożenia, przed którymi stoi branża, oraz potrzebę solidnych środków
bezpieczeństwa i gotowości. Badanie tych incydentów dostarcza cennych informacji na temat
wzorców, taktyk i konsekwencji terroryzmu w branży hotelarskiej, umożliwiając
zainteresowanym stronom opracowanie skutecznych strategii ograniczania ryzyka i
zwiększania odporności.

Wśród czynników wpływających na zagrożenie branży hotelarskiej terroryzmem

wymienia się:

 Wartość symboliczna: hotele często reprezentują symbole władzy, bogactwa i

wpływów, co czyni je atrakcyjnymi celami dla grup terrorystycznych, które chcą
wywrzeć znaczący wpływ i zwrócić na siebie uwagę całego świata. Atak na
prestiżowy hotel może być szeroko komentowany w mediach i szerzyć strach i
niepewność wśród ogółu społeczeństwa.
 Otwarta dostępność: Hotele są zaprojektowane tak, aby były przyjazne i dostępne dla
gości, co może nieumyślnie stwarzać luki w zabezpieczeniach. Miejsca publiczne,
takie jak lobby, restauracje i sale konferencyjne, są często łatwo dostępne bez ścisłych
środków bezpieczeństwa, co ułatwia terrorystom wtopienie się w otoczenie i realizację
ich planów.
 Koncentracja ludzi: hotele zazwyczaj przyjmują dużą liczbę gości, co powoduje
koncentrację potencjalnych celów w jednym miejscu. Zwiększa to potencjalny wpływ
ataku terrorystycznego i stwarza wyzwania dla zapewnienia bezpieczeństwa
wszystkich osób na terenie obiektu.
 Lokalizacja i widoczność: Hotele zlokalizowane w widocznych miejscach, takich jak
centra miast, miejscowości turystyczne lub w pobliżu budynków rządowych, mogą
być postrzegane jako atrakcyjne cele ze względu na ich widoczność i bliskość
kluczowych obiektów. Strategiczna lokalizacja hoteli może zapewnić terrorystom
okazję do zakłócenia stabilności społecznej lub zaatakowania określonych osób lub
grup.
 Wpływ ekonomiczny: branża hotelarska wnosi znaczący wkład w gospodarkę, a
udany atak terrorystyczny może mieć daleko idące konsekwencje gospodarcze. Atak
 na hotel może doprowadzić do spadku ruchu turystycznego, utraty dochodów i
długoterminowego uszczerbku na reputacji miejsca docelowego, wpływając nie tylko
na hotel będący celem ataku, ale na cały sektor hotelarski.
 Przejściowy charakter gości: Przejściowy charakter gości hotelowych stanowi
wyzwanie dla personelu ochrony. Przeprowadzenie dokładnej kontroli przeszłości
wszystkich gości jest trudne, co ułatwia osobom ze złymi zamiarami wejście do
obiektu niezauważone. Terroryści mogą wykorzystać tę przejściową naturę, aby
wtopić się w innych gości i przeprowadzać ataki.
 Złożona infrastruktura: hotele zazwyczaj mają wiele punktów wejścia, różnorodne
udogodnienia oraz wielu pracowników i usługodawców. Zarządzanie
bezpieczeństwem tak złożonej infrastruktury może być trudne i wymagać
kompleksowych protokołów bezpieczeństwa, szkoleń i koordynacji między różnymi
zainteresowanymi stronami.
 Zagrożenia związane z cyberbezpieczeństwem: Rosnąca zależność od technologii i
połączonych systemów w branży hotelarskiej naraża hotele na zagrożenia związane z
cyberbezpieczeństwem. Organizacje terrorystyczne mogą próbować wykorzystywać
luki w sieciach hotelowych, systemach rezerwacji lub bazach danych gości w celu
zbierania danych wywiadowczych, zakłócania operacji lub przeprowadzania
cyberataków.

Jednym z godnych uwagi incydentów, które uwydatniły podatność hoteli na terroryzm,

był atak na monachijską wioskę olimpijską w 1972 r. podczas letnich igrzysk olimpijskich. W
wyniku ataku przeprowadzonego przez palestyńską grupę terrorystyczną Czarny Wrzesień
zginęło jedenastu izraelskich sportowców oraz niemiecki policjant. Incydent ten stanowił
punkt zwrotny, zwracając uwagę całego świata na podatność na zagrożenia hoteli, w których
odbywają się głośne wydarzenia, oraz na potrzebę ulepszonych środków bezpieczeństwa.

W kolejnych latach miało miejsce kilka głośnych ataków terrorystycznych na hotele, które
pozostawiły trwały ślad. Bombardowanie World Trade Center w Nowym Jorku w 1993 r. nie
tylko wycelowało w wieże, ale także uszkodziło hotel Marriott World Trade Center, co
doprowadziło do ofiar i znacznych zniszczeń. Atak ten uwydatnił potencjalne szkody
uboczne, jakich hotele mogą doświadczyć w aktach terroryzmu na dużą skalę. Zamach
bombowy na hotel JW Marriott w Dżakarcie w Indonezji w 2003 r., przeprowadzony przez
Jemaah Islamiyah, pokazał specyficzne ataki na hotele jako symbole zachodnich wpływów.
Atak ten zasygnalizował zmianę taktyki, a terroryści starali się atakować hotele przyjmujące
zagranicznych gości i emigrantów, aby podważyć stabilność kraju i zakłócić stosunki
międzynarodowe.

Innym znaczącym incydentem były skoordynowane ataki w 2008 r. na wiele hoteli w

Bombaju w Indiach, w tym na hotel Taj Mahal Palace. Ataki przeprowadzone przez grupę
terrorystyczną Lashkar-e-Taiba spowodowały przedłużającą się sytuację zakładników i dużą
liczbę ofiar. Incydent ten podkreślił potrzebę skutecznego zarządzania kryzysowego,
komunikacji i skoordynowanych strategii reagowania w branży hotelarskiej.

Wśród krajów, w których występuje wysoki poziom zagrożenia terroryzmem

wymienia się m.in. Turcję. W 2016r. w Ankarze oraz Stambule (Tabela 1) dokonano wielu
ataków terrorystycznych, w których życie straciło ponad 180 osób:

Tabela 1. Zamachy terrorystyczne w Turcji w 2016r

Data Miejsce Liczba ofiar

17 luty 2016r. Ankara 28

13 marca 2016r. Ankara 37

28 czerwca 2016r. Lotnisko Stambuł-Atatürk 48

20 sierpnia 2016r. Gazantiep 57

10 grudnia 2016r. Stambuł 44

Źródło: opracowanie własne na podstawie (Gałązka, 2018, s. 10-21)

Aby zaradzić tym lukom, hotele muszą wdrożyć wielowarstwowe podejście do

bezpieczeństwa. Obejmuje to wdrożenie rygorystycznych środków kontroli dostępu,
systemów nadzoru i procedur kontroli gości, pracowników i dostawców. Niezbędna jest
również współpraca z organami ścigania, wymiana informacji wywiadowczych oraz
programy szkoleniowe dla personelu hotelowego w zakresie rozpoznawania potencjalnych
zagrożeń i reagowania na nie.
 Ponadto hotele powinny opracować plany zarządzania kryzysowego i reagowania
kryzysowego, przeprowadzać regularne oceny ryzyka i inwestować w technologię w celu
wzmocnienia środków bezpieczeństwa. Utrzymywanie otwartych linii komunikacyjnych z
gośćmi, przekazywanie im jasnych informacji dotyczących bezpieczeństwa oraz wspieranie
kultury czujności i gotowości wśród personelu to kluczowe kroki w budowaniu odporności w
branży hotelarskiej.

Wnioskując, zagrożenia cywilizacyjne są poważnym problemem dla hoteli i niezbędne

jest, aby hotele posiadały skuteczne strategie zapobiegania tym zagrożeniom i reagowania na
nie. Obejmuje to wdrażanie środków bezpieczeństwa, przeprowadzanie regularnych ocen
ryzyka i opracowywanie planów awaryjnych na wypadek potencjalnych incydentów.
Podejmując te kroki, hotele mogą zapewnić bezpieczeństwo i dobre samopoczucie swoich
gości i personelu oraz chronić swoją własność i reputację.

1.3 Analiza ryzyka w branży hotelarskiej

W przypadku zagrożenia branży hotelarskiej warto wspomnieć o GPI (Global Peace

Index) czyli corocznym raporcie opracowanym przez Institute for Economics and Peace,
który mierzy poziom pokoju i bezpieczeństwa w krajach na całym świecie (Rysunek 1.3).
Indeks opiera się na szeregu wskaźników, w tym na poziomie przemocy, niestabilności
politycznej i militaryzacji zapewniając kompleksową ocenę ogólnego poziomu pokoju w
danym kraju. W ocenie poziomu bezpieczeństwa danego miejsca stosuje się wiele
wskaźników, a najważniejsze z nich to:

 liczba i czas trwania konfliktów wewnętrznych,

 liczba zgonów z zewnętrznie zorganizowanych konfliktów,
 liczba ofiar wewnętrznie zorganizowanego konfliktu,
 liczba, czas trwania i rola w konfliktach zewnętrznych,
 intensywność zorganizowanego konfliktu wewnętrznego,
 relacje z sąsiednimi krajami,
 poziom postrzeganej przestępczości w społeczeństwie,
 liczba uchodźców i przesiedleńców jako odsetek ludności,
 niestabilność polityczna,
 wpływ terroryzmu,
 terror polityczny.
 liczba zabójstw na 100 000 osób,
  poziom brutalnych zbrodni,
 prawdopodobieństwo gwałtownych demonstracji,
 liczba osób pozbawionych wolności na 100 000 osób,
 liczba funkcjonariuszy ds. bezpieczeństwa wewnętrznego i policji na 100 000 osób,
 wydatki wojskowe jako procent PKB,
 liczba uzbrojonych pracowników na 100 000 osób,
 wielkość transferów głównych broni konwencjonalnych jako odbiorców (import) na
100 000 osób,
 wielkość transferów głównych broni konwencjonalnych jako dostawcy (eksport) na
100 000 osób,
 wkład finansowy w misje pokojowe ONZ,
 możliwości wykorzystania broni jądrowej i ciężkiej,
 łatwość dostępu do broni strzeleckiej i lekkiej.

Rysunek 1.4 Globalny Indeks Pokoju 2021

Źródło: https://impakter.com/global-peace-index-2021-a-year-of-civil-unrest/
Rysunek 1.5 Raport Globalnego Indeksu Pokoju 2021

Źródło: https://www.bbc.com/pidgin/tori-59901104 [dostęp: 03.02.2023r.]

Rysunek 1.6 Raport Globalnego Indeksu Pokoju 2021 cd

Źródło: https://www.bbc.com/pidgin/tori-59901104 [dostęp: 03.02.2023r.]

Zgodnie z powyższym raportem ranking najmniej niebezpiecznych krajów prezentuje się

następująco (Rysunek 1.4 oraz 1.5):

1. Islandia
2. Nowa Zelandia
3. Dania
4. Portugalia
 5. Słowenia
6. Austria
7. Szwajcaria
8. Irlandia
9. Czechy
10. Kanada

Z kolei najbardziej niebezpieczne rejony to:

1. Rosja
2. Centralna Afryka
3. Libia
4. Demokratyczna Republika Kongo
5. Somalia
6. Irak
7. Południowy Sudan
8. Syria
9. Jemen
10. Afganistan

Kolejnym dokumentem pomocnym w określaniu poziomu ryzyka krajów turystycznych

jest Mapa Ryzyka Podróży (ang. Travel Risk Map). będąca interaktywnym narzędziem
dostarczającym podróżnym informacji na temat poziomu ryzyka związanego z
podróżowaniem do różnych krajów. Mapa sporządzana jest przez International SOS, która
jest globalną firmą zajmującą się zarządzaniem ryzykiem medycznym i bezpieczeństwem
oraz świadczy usługi BHP dla organizacji i osób prywatnych na całym świecie. Projekt ten
jest ważnym narzędziem dla podróżnych, zwłaszcza tych, którzy podróżują do obszarów
wysokiego ryzyka. Mapa zapewnia podróżnym podgląd poziomu zagrożenia bezpieczeństwa
związanego z podróżą do danego kraju, w tym informacje o zagrożeniach dla zdrowia oraz
zagrożeniach związanych z transportem. Informacje te mogą pomóc podróżnym w
podejmowaniu świadomych decyzji o tym, czy podróżować do danego kraju i jakie środki
ostrożności należy podjąć podczas podróży. Wyniki opierają się na wielu czynnikach takich
jak m.in. stabilność polityczna, wskaźniki przestępczości, zagrożenia dla zdrowia i klęski
żywiołowe. Mapa zapewnia podróżującym system kodowany kolorami, który wskazuje
poziom ryzyka związanego z podróżą do danego kraju, od niskiego do ekstremalnego ryzyka.
Mapa jest regularnie aktualizowana, aby zapewnić podróżnym dostęp do najbardziej
aktualnych informacji. Zawiera również informacje na temat chorób zakaźnych, w tym
częstości występowania takich chorób, jak malaria czy ebola, a także porady dotyczące
szczepień i innych środków zapobiegawczych. Poniższy rysunek pokazuje jak skonstruowana
jest mapa ryzyka (Rysunek 1.6):

Rysunek 1.7 Mapa ryzyka podróży

Źródło: https://www.grsproadsafety.org/launch-of-road-safety-travel-risk-map/ [dostęp:

04.02.2023r.]