Professional Documents
Culture Documents
Wpływ Osnowy Na Dokładności Tyczeni
Wpływ Osnowy Na Dokładności Tyczeni
Wpływ Osnowy Na Dokładności Tyczeni
Jan Gmyrek*
é A1 A2 ù
ê0 I ú (1)
ë û
é A1T 0ù é P 0 ù é A1 A2 ù
ê T ú –1 ê ú (2)
ë A2 I û êë 0 Q úû ë 0 I û
151
152 J. Gmyrek
é A Bù
N=ê ú (4)
ë C Dû
gdzie
H = D – CA–1B (6)
C = BT (7)
St¹d
éA Bù
N=ê T (8)
ëB D úû
oraz
H = D – BT A–1B (10)
Interesuje nas tylko pierwszy wyraz w macierzy blokowej. Oznaczmy go przez M. Zatem
Po przekszta³ceniach otrzymamy
M = A1–1P –1A1– T + A1–1A2 (A2T PA2 + Q –1 – A2T PA2 ) –1 A2T A1– T (15)
Ostatecznie
Macierz P–1 jest macierz¹ przek¹tniow¹, której elementy s¹ kwadratami œrednich b³ê-
dów obserwacji. Wzór ten okreœla macierz wariancyjn¹ tyczonego obiektu z rozdzieleniem
na dwa sk³adniki: jeden to macierz ujmuj¹ca niedok³adnoœæ tyczenia, a drugi – macierz za-
wieraj¹ca niedok³adnoœæ osnowy. Przedstawiony sposób obliczania tych sk³adników jest
stosunkowo prosty i krótki, odnosi siê jednak tylko do konstrukcji jednoznacznych, czyli
bez obserwacji nadliczbowych.
Oczywiœcie istnieje ogólny sposób wyznaczania drugiego sk³adnika wzoru (16) okreœ-
laj¹cego macierz ujmuj¹c¹ wp³yw niedok³adnoœci osnowy. Postêpowanie jest nastêpuj¹ce:
na podstawie równañ (3) liczymy macierz kowariancji ujmuj¹c¹ zarówno wp³yw niedok³ad-
noœci osnowy, jak i wp³yw niedok³adnoœci tyczenia, z której wybieramy macierz Qc odno-
sz¹c¹ siê tylko do punktów tyczonych. Nastêpnie z zale¿noœci liczymy macierz kowariancji
Qr wynikaj¹c¹ z samego tyczenia. Ró¿nica tych macierzy daje w³aœnie macierz Qw ujmuj¹c¹
wp³yw niedok³adnoœci osnowy na dok³adnoœæ tyczenia obiektu.
Literatura