(Download PDF) Mechanochemistry in Materials 1St Edition Simon Online Ebook All Chapter PDF

Mechanochemistry in Materials 1st
Edition Simon
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/mechanochemistry-in-materials-1st-edition-simon/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...
Dragonmancer 1st Edition Simon Archer Archer Simon
https://textbookfull.com/product/dragonmancer-1st-edition-simon-
archer-archer-simon/
Hero of Hybrids 1st Edition Simon Archer Archer Simon
https://textbookfull.com/product/hero-of-hybrids-1st-edition-
simon-archer-archer-simon/
After the Virus 1st Edition Simon Archer Archer Simon
https://textbookfull.com/product/after-the-virus-1st-edition-
Level Up Super 1st Edition Simon Archer Archer Simon
https://textbookfull.com/product/level-up-super-1st-edition-
Level Up Checkpoint 1st Edition Simon Archer Archer
Simon
https://textbookfull.com/product/level-up-checkpoint-1st-edition-
Level Up Press Start 1st Edition Simon Archer Archer

Simon
https://textbookfull.com/product/level-up-press-start-1st-
edition-simon-archer-archer-simon/
Level Up Boss Fight 1st Edition Simon Archer Archer

Simon
https://textbookfull.com/product/level-up-boss-fight-1st-edition-
Level Up Power Leveling 1st Edition Simon Archer Archer

Simon
https://textbookfull.com/product/level-up-power-leveling-1st-
Level Up Expansion Pack 1st Edition Simon Archer Archer

Simon
https://textbookfull.com/product/level-up-expansion-pack-1st-
.
Published on 24 October 2017 on http://pubs.rsc.org | doi:10.1039/9781782623885-FP001
Mechanochemistry in Materials
View Online
Polymer Chemistry Series
Editor-in-chief:
Ben Zhong Tang, The Hong Kong University of Science and Technology,
Hong Kong, China
Series editors:
Alaa S. Abd-El-Aziz, University of Prince Edward Island, Canada
Stephen L. Craig, Duke University, USA
Jianhua Dong, National Natural Science Foundation of China, China
Toshio Masuda, Shanghai University, China
Christoph Weder, University of Fribourg, Switzerland
Titles in the series:

1: Renewable Resources for Functional Polymers and Biomaterials
2: M olecular Design and Applications of Photofunctional Polymers and
Materials
3: Functional Polymers for Nanomedicine
4: Fundamentals of Controlled/Living Radical Polymerization
5: Healable Polymer Systems
6: Thiol-X Chemistries in Polymer and Materials Science
7: Natural Rubber Materials: Volume 1: Blends and IPNs
8: Natural Rubber Materials: Volume 2: Composites and Nanocomposites
9: Conjugated Polymers: A Practical Guide to Synthesis
10: Polymeric Materials with Antimicrobial Activity: From Synthesis to
.
Applications
11: Phosphorus-Based Polymers: From Synthesis to Applications
12: Poly(lactic acid) Science and Technology: Processing, Properties,
Additives and Applications
13: Cationic Polymers in Regenerative Medicine
14: Electrospinning: Principles, Practice and Possibilities
15: Glycopolymer Code: Synthesis of Glycopolymers and their Applications
16: Hyperbranched Polymers: Macromolecules in-between Deterministic
Linear Chains and Dendrimer Structures
17: Polymer Photovoltaics: Materials, Physics, and Device Engineering
18: Electrical Memory Materials and Devices
19: Nitroxide Mediated Polymerization: From Fundamentals to
Applications in Materials Science
View Online
20: Polymers for Personal Care Products and Cosmetics

21: Semiconducting Polymers: Controlled Synthesis and Microstructure
22: Bio-inspired Polymers
23: Fluorinated Polymers: Volume 1: Synthesis, Properties, Processing and
Simulation
24: Fluorinated Polymers: Volume 2: Applications

25: Miktoarm Star Polymers: From Basics of Branched Architecture to
Synthesis, Self-assembly and Applications
26: Mechanochemistry in Materials
.
How to obtain future titles on publication:

A standing order plan is available for this series. A standing order will bring
delivery of each new volume immediately on publication.
For further information please contact:

Book Sales Department, Royal Society of Chemistry, Thomas Graham House,
Science Park, Milton Road, Cambridge, CB4 0WF, UK
Telephone: +44 (0)1223 420066, Fax: +44 (0)1223 420247
Email: booksales@rsc.org
Visit our website at www.rsc.org/books
.

View Online
View Online
Edited by
Yoan C. Simon
University of Southern Mississippi, USA
Email: yoan.simon@usm.edu
and
Stephen L. Craig
Duke University, USA
Email: stephen.craig@duke.edu
.
Published on 24 October 2017 on http://pubs.rsc.org | doi:10.1039/9781782623885-FP001 View Online
Polymer Chemistry Series No. 26
Print ISBN: 978-1-78262-146-1

PDF eISBN: 978-1-78262-388-5
EPUB eISBN: 978-1-78801-239-3
ISSN: 2044-0790
A catalogue record for this book is available from the British Library
© The Royal Society of Chemistry 2018
All rights reserved
Apart from fair dealing for the purposes of research for non-commercial purposes or for
private study, criticism or review, as permitted under the Copyright, Designs and Patents
Act 1988 and the Copyright and Related Rights Regulations 2003, this publication may
not be reproduced, stored or transmitted, in any form or by any means, without the prior
permission in writing of The Royal Society of Chemistry, or in the case of reproduction in
.
accordance with the terms of licences issued by the Copyright Licensing Agency in the UK,
or in accordance with the terms of the licences issued by the appropriate Reproduction
Rights Organization outside the UK. Enquiries concerning reproduction outside the terms
stated here should be sent to The Royal Society of Chemistry at the address printed on
this page.
Whilst this material has been produced with all due care, The Royal Society of Chemistry
cannot be held responsible or liable for its accuracy and completeness, nor for any
consequences arising from any errors or the use of the information contained in this
publication. The publication of advertisements does not constitute any endorsement by
The Royal Society of Chemistry or Authors of any products advertised. The views and
opinions advanced by contributors do not necessarily reflect those of The Royal Society of
Chemistry, which shall not be liable for any resulting loss or damage arising as a result of
reliance upon this material.
The Royal Society of Chemistry is a charity, registered in England and Wales, Number
207890, and a company incorporated in England by Royal Charter (Registered No.
RC000524), registered office: Burlington House, Piccadilly, London W1J 0BA, UK.
Telephone: +44 (0) 207 4378 6556.
For further information see our website at www.rsc.org
Printed in the United Kingdom by CPI Group (UK) Ltd, Croydon, CR0 4YY, UK
Preface
Writing a preface is an opportunity to convince the reader (that would be

you) of the importance of a monograph and the value of its content, but it is
also a chance to frame the theme within a wider, maybe more entertaining,
context. It is a central and somewhat stressful task. Conveniently, stress is
at the center of the present manuscript, more specifically the relationship
between stress and (polymeric) materials and the new strategies that have
arisen in the past decades to harness mechanical energy and transduce it
into useful chemistry in materials.
For many years, materials have been structural: a plush polyurethane foam
to make a cushy seat, a glassy polycarbonate for plane windows, a rubbery
vulcanized tire to attenuate the asperity of the road. Polymeric materials sur-
round us. The last three decades have seen the unabated development of an
ineluctable trend: we now want to impart some “wit” to our materials. Three
.
decades ago a mechanically “smart” material was one whose properties were
well suited to its intended use. Materials were designed to withstand a cer-
tain load or to allow a certain amount of deformation. The material had to
resist or comply. In the intervening years, the moniker of smart materials
came to refer to systems that are capable of responding in a predetermined
manner to a given stimulus. Examples of smart materials include pH-respon-
sive micelles for drug delivery, programmable shape-memory materials that
can twist and tie or even materials that can move left or right depending on
the polarization of incident light. It is now clear that mechanical response
can be used as a similar stimulus-response mechanism.
Growing up as kids, judo was a somewhat popular sport and while neither
of us practiced it one of the elementary tenets of that martial art is the utili-
zation of the force of one’s opponent to one’s own advantage. One can draw
an analogy between mechanochemistry and this creed. Indeed, after many

Edited by Yoan C. Simon and Stephen L. Craig
Published by the Royal Society of Chemistry, www.rsc.org
vii
View Online
viii Preface
years of designing materials to fight the effect of mechanical action (which
thankfully we still do for certain structural components), it is now clear that
mechanical force can be used to one’s advantage. The present treatise looks
at the contribution from various researchers from around the world towards
that direction. The range of scientists from different backgrounds is nec-
essary, given the intrinsic interdisciplinary nature of this work. Chemists,

surface scientists, materials specialists and engineers alike bring important
contributions to the field.
Going back to natural systems, adaptability and feedback loops in living
organisms are crucial for their survival. Of particular relevance to our topic of
interest are the multiple examples in nature that make use of a graduated or
adaptive response to mechanical stimuli such as actin polymerization, stem
cell differentiation, or response to an edema, etc… Understanding the solu-
tions that Nature has evolved in response to these challenges is therefore a
good starting point for the present monograph. The first chapter of this book
is therefore concerned with this biological inspiration, taking a look at vari
ous instances where Nature needs to respond in mechanical force, looking
(in awe) at the sophistication of said systems.
Early in the quest for mechanically responsive systems, it was realized that
the conversion of mechanical energy into a useful chemical potential could
only be realized through the careful design of functional groups capable
of preferentially activating in response to mechanical forces, ergo generat-
ing a desired chemical function. The second chapter focuses especially on
the design of such functional groups, or mechanophores, classifying them
according to their ultimate purpose, e.g. creation of reactive species, cata-
.
lytic activation, chromatic change. Scientists worldwide have indeed shown

incredible resource to devise and synthesize systems with diverse natures
(organic, organometallic), geometries (linear, cyclic) or end goals.
Among the obvious and promising technological outlook for these poly-
mers lies the ability to sense stress. Much like somatosensory cells are able
to inform you of a pleasant touch or a painful pinch, it is often crucial to be
able to evaluate the stress state of a material, e.g. to forestall fatigue or, worse,
failure. Optical cues are especially attractive for their sensitivity, spatial and
spectral resolution and maybe more importantly their facile observation.
Chapter 3 goes over some of the methodologies that have been developed
for sensing, including those based on chain scission, aggregation, isomeri-
zation, etc. These detection strategies require a combined understanding of
both chemistry and stress-transfer phenomena.
The latter are explained in greater details in Chapter 4, which focuses
on the design principles to effectively transduce mechanical force. In fact,
while chemists have found interesting ways to probe new mechanophores
through elongational flow, the veritable challenge of mechanochemistry
probably lies in the aptitude to transfer as efficiently as possible a macro-
scopic force to the judiciously designed mechanophores. This section aptly
presents the mechanics background to explain transfer of load from the
matrix down to the mechanophore level, taking into account experimental
View Online
Preface ix
conditions, the nature of the matrix and kinetics considerations pertaining
to the mechanophore.
Along these lines, it is interesting to evaluate the influence that other
chains can have on the overall mechanoresponsiveness, especially via the
introduction of directional non-covalent interactions. Chapter 5 goes over
the recent developments in the field of supramolecular chemistry, rightfully

acknowledging that the introduction of strong secondary interactions will
have a tremendous impact on the microstructure of a material and, eventu-
ally, the ability to transfer stress. Of particular interest to that section are the
series of materials that contain supramolecular motifs both in the bulk and
as the mechanoresponsive unit.
Understanding what governs force transfer in the bulk is crucial to create
materials that respond in a desirable manner to stress. Yet, one easily recog-
nizes that surface and interfacial properties are often as important as, if not
more important than, bulk behavior. With that in mind, Chapter 6 highlights
some of the most recent findings in the area of polymer brushes and how
swelling behaviors and chain conformation have a tremendous impact on
coating stability. It goes over some of the compositional considerations that
affect the overall resistance of the brush and its attachment to the substrate.
Finally, Chapter 7 highlights the premises of a novel concept in the field
of chemo-mechanical transduction converting the energy of an alternating
reaction to generate gels that throb autonomously but that are also capable
of detecting a force being applied. This adaptability opens up the road for
the fabrication of systems that are capable of computing and to respond in
an appropriate manner to a given stimulus. As such, the strategies described
.
help move mechanically “smart” materials from being merely obedient, to

being capable of adapting their properties to reach endpoints that might not
have been specifically designed by the scientist.
It is often acknowledged (and rightfully so) that “a professor is only as
good as his students”. As editors of this monograph, we gratefully acknowl-
edge that one should extend this to say that a book is only as good as its
contributors. We are very fortunate to have convinced some of the leaders
in the field to take some of their precious time to contribute to this book.
We fully appreciate their patience, involvement and dedication towards the
realization of this monograph.
Yoan C. Simon and Stephen L. Craig
Contents
Chapter 1 Mechanochemistry: Inspiration from Biology 1

Tamuka Chidanguro, Wengui Weng and Yoan C. Simon
1.1 I ntroduction and Historical Perspective 1

1.2 Biomimetism and Rationale for Emulating
Mechanotransduction Pathways 3
1.2.1 Principles of Biomimetism and Strategies
to Implement It 3
1.2.2 Introduction of the Importance of
Mechanotransduction Pathways for Living
Organisms 4
1.2.3 Adaptivity in Bones 6
1.3 Sensing 15
.
1.3.1 Via Protein Unfolding 15

1.3.2 Via Ion Channel Opening 21
1.4 Conclusion 30
References 31
Chapter 2 Mechanophores for Chemical Function 36

C. E. Diesendruck
2.1 I ntroduction 36
2.2 Creation of Reactive Species 37
2.2.1 Radicals 37
2.2.2 Carbon Cations 38
2.2.3 Reactive Organic Functional Groups 39
2.3 Catalyst Activation 42

xi
View Online
xii Contents
2.4 Spectral Change 44
2.5 Production of Small Molecules 47
2.6 Other 48
2.7 Conclusions and Perspectives 49
References 50
Chapter 3 Optical Sensing of Stress in Polymers 53

R. Göstl, J. M. Clough and R. P. Sijbesma
3.1 Introduction 53
3.2 ond–Isomerization Reactions
B 55
3.3 Covalent Bond Scission Reactions 58
3.4 Conjugated Polymers 63
3.5 Chromophore Rearrangement 64
3.6 Photonic Polymers and Cholesteric
Liquid Crystals 67
3.7 Conclusion 69
Acknowledgements 70
References 70
Chapter 4 Materials Design Principles for

Mechanochemical Transduction 76
M. N. Silberstein and M. S. Manivannan
4.1 Introduction 76
.
4.2 Mechanics Terminology 77

4.3 Mechanophore Kinetics 79
4.4 Experimental Techniques for MCR Polymers 82
4.5 Elastomers 87
4.6 Glassy Polymers 99
4.7 Composites and Coatings 107
4.8 Mechanochemically Modified Networks 108
4.9 Conclusions 113
Abbreviations 114
Acknowledgements 115
References 115
Chapter 5 Tailoring Mechanochemical Reactivity of

Covalent Bonds in Polymers by Non-covalent
Interactions 119
Huan Zhang, Linxing Zhang, Yinjun Chen, Yangju
Lin and Wengui Weng

5.2 Theoretical Background of Polymer
Mechanochemistry and the Effects of
Supramolecular Interactions 120
View Online
Contents xiii
5.2.1 C oil-to-stretch Transition and
Bead-rod Model 120
5.2.2 Intra-chain Non-covalent Interactions 121
5.2.3 Inter-chain Non-covalent Interactions 123
5.2.4 Non-covalent Interactions in the Bulk 125
5.3 Experimental Observations 125

5.3.1 Mechanical Cleavage of Covalent
Bonds in Dilute Solution 125
5.3.2 Effects of Strong Hydrogen Bonding
Interactions on the Activation of
Mechanophores in the Bulk 130
5.3.3 Effects of Van de Waals Interactions 136
5.3.4 Effect of Metallo-supramolecular
Interactions 140
5.4 Non-covalent Interactions in
Stress-responsive Materials 143
5.4.1 Activation of Mechanophores and
Irreversible Deformation of the Matrix 143
5.4.2 Successive Mechanochemical Activation
in Hydrogen-bonded Reinforced
Elastomers 143
5.5 Conclusions and Outlook 146
5.5.1 Conclusions 146
5.5.2 Outlook 147
Acknowledgements 147
.
References 148
Chapter 6 Mechanochemistry of Polymer Brushes 155

Nariye Cavusoglu Ataman, Jan Genzer and
Harm-Anton Klok
6.1 Introduction 155

6.2 Degrafting of Polymer Brushes 156
6.3 Summary and Conclusions 164
References 165
Chapter 7 Coupling Mechanics to Chemical Reactions

to Create “Materials that Compute” 167
Victor V. Yashin, Steven P. Levitan and Anna C. Balazs

7.2 Modeling Self-oscillating Gels 169
7.2.1 Kinetics of the BZ Reaction in a Polymer Gel 169
7.2.2 Gel Swelling in the Presence of an
External Force 171
7.2.3 Values of Parameters Used in the
Calculations 172
View Online
xiv Contents
7.3 M odeling Force-controlled Entrainment of BZ Gels 173
7.3.1 Phase Dynamics Equations for
Mechanically Deformed BZ Gels 174
7.3.2 Entraining the Responsive BZ Gel 176
7.4 Self-oscillating Gels Coupled Through
Piezoelectric Films 181

7.5 Conclusions 191
Acknowledgement 192
References 192
Subject Index 194

.
Published on 24 October 2017 on http://pubs.rsc.org | doi:10.1039/9781782623885-00001
Chapter 1
Mechanochemistry: Inspiration
from Biology
TAMUKA CHIDANGURO, WENGUI WENG and Yoan C. Simon*
University of Southern Mississippi, Hattiesburg, MS, USA

*E-mail: yoan.simon@usm.edu
1.1 Introduction and Historical Perspective

Mechanochemistry from the contraction of µηχανικóς mēkhanikos (mechanic)
and χηµíα khēmia (chemistry) is the study of the evolution of the formation
and disruption of chemical bonds upon application of an external force. The
.
terminology “mechanochemistry” was first coined by Ostwald as “the cou-

pling of mechanical energy and chemical energy”.1 Unlike electromagnetic
force or gravity, mechanical force implies contact. Indeed, for a force to be
applied on a given object or organism, it entails a connection or at least trans-
mission of forces through a medium. Mechanical energy, often in the form
of applied force, is a lesser-known way to initiate chemical reactions than
conventional stimuli (e.g. heat, light and electricity). At first glance, it is espe-
cially interesting and somewhat intriguing to think of chemistry triggered by
forces, as it is not something that is typically taught in your General Chemis-
try 101 class. However, bond ruptures upon mechanical action surround us
from random chain scission as one tears through packaging material or sim-
ply as one presses on a surface and senses the mechanical deformation. In
prehistory, our ancestors took advantage of mechanochemical phenomena
for survival, e.g. drilling wood for fire. Theophrastus of Eresus (ca. 315 BC),

1
View Online
2 Chapter 1
Aristotle’s student, first recorded that grinding cinnabar in a copper mortar
using a brass pestle could reduce it to mercury.2 In the 19th century, Faraday
and Lea applied sliding and grinding to study the chemical reactions of solid
substances.3
In many other ways though, for the better part of its existence, humankind
has tried to use materials that would minimize their alteration upon applica-
tion of force. For instance, Damascus steel, which dates back to 900 AD, was a
metal of choice for weaponry as it remarkably exhibited superplasticity along
with incredible levels of hardness. Interestingly, it is also one of the early
examples (though unwittingly) of nanotechnology and mechanochemistry
as carbon nanotubes as well as cementite nanowires were proven to form
during the forging and annealing of Indian wootz steel. It is indeed believed
that the combination of heat and mechanical action along with impurities
in the ore (including carburizing wood and leave additives) was responsible
for the catalyzing the process responsible for the formation of these nano-
structures and the characteristic wavy patterns.4 The quest for materials that
would best resist mechanical constraints has been a technological driving
force throughout the Anthropocene and the field of polymer science is no
exception to this pursuit. For example, worldwide many groups have been
looking at nanocomposites as a source of reinforcement of lightweight mate-
rials, with many of these solutions having made it to commercial products in
the fields of transportation, construction or even appliances.5
From Staudinger to Melville,6,7 mechanical force was studied early on and
the random scission often seen as a foe engendering undesirable chain scis-
sion and weakening or worse causing the rupture of polymeric materials.
.
However, in the early 2000s, a new idea emerged in the realm of polymer
science.8 Namely, it became apparent that one could utilize mechanical force
to one’s advantage rather than combating it. Sensing, repair or self-stiffening
were some of the many putative functionalities proposed in the context of mech-
anochemistry (which have been achieved today and are described in detail
in the following chapters). Interestingly and regardless of whether Nature
was a source of inspiration for some of the seminal work, it is worth noting
that these very functions are ubiquitous in biological systems. Like in many
other areas of the sciences, materials researchers recognized early on that
one could learn a tremendous amount of information from studying biolog-
ical materials and understanding how millennia of evolutions have shaped
the functionalities of biological systems. Consequently, the present chapter
focuses on the mechanochemical strategies developed by Nature to achieve
some of the aforementioned functions. It aims to familiarize materials sci-
entists (who may not always have the opportunity to investigate them) with
some of the biomechanics and biophysics reports that cover these intricate
(and sometimes not entirely understood) processes. This chapter was writ-
ten from a polymer scientist’s perspective and will therefore remain partial
and sometimes simplistic. This “editorial line” is substantiated by two main
reasons. First, the audience of this book is presumed to be mostly polymer
researchers and it would be illusory to condense the complexity of biological
mechanotransduction pathways and make it fully accessible in a few pages.
View Online
Mechanochemistry: Inspiration from Biology 3

Second, the point of this chapter is rather to inspire materials scientists, and
provide them with a general overview of the strategies utilized by living organ-
isms to sense and adapt to mechanical constraints. Consequently, a broad
stroke approach seems more adequate as it would appear nonsensical and
unachievable to reproduce exactly what Nature does to transduce mechani-
cal forces. Instead, one can draw overarching guiding principles upon which
to base his/her reflection and ultimately the design of biomimetic mecha-
notransducers. Interestingly, there are already several reports of materials
which are (wittingly or not) akin to biological systems and, whenever suit-
able, we will draw a parallel between artificial and biological systems.
1.2 iomimetism and Rationale for Emulating

B
Mechanotransduction Pathways
Before delving deeper into the intricacies of mechanotransduction, it is
worth doing two things: (i) remembering some of the key principles of how
to approach biomimetism and (ii) explaining the reason why mechanotrans-
duction is critical for life.
1.2.1 rinciples of Biomimetism and Strategies to

P
Implement It
In 1994, a team of researchers led by David Tirrell laid the foundation for the
study of materials of biological origin, specifically hierarchically organized
.
structures.9 Such hierarchy is also present in mechanotransduction schemes

and it stands to reason that some of these general ideas developed in their
report are readily applicable to mechanotransduction. Tirrell and cowork-
ers highlighted some of the commonalities in materials of biological origin,
which are worth recalling. Particularly, we will highlight the properties as
they pertain to mechanotransduction.
Evolutionary engineering has advanced by means of an iterative process
whereby the structure was refined slowly at each generation. As will become
apparent, transduction pathways often find a great deal of commonalities,
probably originating from shared ancestral strategies. Many of the elemen-
tary units (evidently nuclear bases and amino acids but not only, e.g. micro-
fibrils) are recurrent such that function often comes from specific assembly
rather than the building blocks themselves. This means for instance that
orientation control plays a critical role in determining the assembly respon-
siveness. The latter is usually adapted and gradual, and varies according to
the task performed (e.g. slow adaptation vs. imminent danger). Shape plays
a pivotal role in dictating and modulating the response and shape complexity
ensures the right response to the right cue. Since the (mechanotransduction)
tasks often prove repetitive, resistance, durability and resiliency are
essential. These properties are often predicated upon subjacent prin-
ciples of reversibility or better yet of mendability. To achieve these para-
mount functions, Nature often capitalizes on the utilization of non-covalent
View Online
4 Chapter 1
10
forces as well as out-of-equilibrium dynamics. While the former are readily
achievable and have been realized in the field of mechanochemistry (see Chap-
ter 5), the latter is harder to implement in synthetic systems as dissipative
structures are still a research curiosity. It is interesting to note that many of
the biological systems involved in mechanotransduction in cells are either in
kinetically trapped states (e.g. folded proteins, cell membranes) or simply in

a dissipative state (e.g. the formation/rearrangement of the cytoskeleton to
accommodate deformations).
Also of interest is the realization that the mechanical coupling usually
occurs between objects of disparate sizes. Interestingly, the interactions main-
taining these objects together are often weak and their chemical and thermal
stabilities moderate. In that sense, artificial systems are likely to display supe-
rior performance and will therefore be more adapted to some of the harsh
requirements of materials used in various applications (e.g. transportation or
armament). By combining this enhanced resistance of man-made assemblies
with the hierarchical notions of biological materials, one can anticipate the
creation of tantalizing responsive structures. When considering the latter,
one must also keep in mind the necessity to direct the self-assembly processes
and to have them happen at a fast rate. While biological materials assemble
at a slow speed (often due to concurrent interactions), any sort of technolog-
ically relevant artificial assembly would require high-throughput procedures
to warrant economical viability. While Nature can afford long times for assem-
bly to sustain life, it is indeed desirable to operate at greater celerity as one
aims towards the widespread implementation of smart materials (i.e. materi-
als capable of adapting their environment). Indeed, such materials typically
.
require long fabrication time and are consequently rather costly. Of concern
also when designing next-generation mechanoresponsive polymers is the
introduction of environmental cost in the equation of the design of said
materials. Much like Nature chose to use limited raw materials, it would make
sense in the long run to limit oneself to non-deleterious starting materials
and/or materials that can be easily recycled/reused or degraded.
Whenever possible, the best approach to ensure the success of biomimetic
strategies takes advantage of the synergistic combination of diverse expertise
(e.g. biophysicists, to synthetic chemists, material scientists, computational
chemists and bioengineers). It is only through the combination of these
know-hows that we will succeed in developing not only passively smart mate-
rials (i.e. that will be pre-programmed to respond by means of set transitions)
but also actively smart materials (i.e. whereby a feedback loop serves to mod-
ulate the response as proposed in Chapter 7 of this monograph).
1.2.2 I ntroduction of the Importance of

Mechanotransduction Pathways for Living Organisms
The ability to sense force is of paramount importance for the survival and the
favorable evolution of complex organisms comprised of many cells. The lat-
ter themselves are constantly experiencing a slew of mechanical actions: flow,
View Online
16 Chapter 1
.
Figure 1.8
Interaction between cell binding and mechanics as illustrated by the
spatial positioning of RGD and PHSRN loops in fibronectin. Forces in
the tens of pN are sufficient to modulate integrin specificity by altering
the distance between these two loops. Reproduced from ref. 38 with
permission from The Royal Society of Chemistry.
Work done by Discher et al. in their investigation of red blood cell (RBC)
protein, β-spectrin, also showed how mechanical forces can influence spe-
cific binding of a protein to cysteine residues.39 In RBCs, blood flow induces
stresses that can lead to deformation. The membrane of RBC is reinforced
by a cytoskeleton constituted in part of spectrin chains connected to F-ac-
tin through its cysteine residues (Figure 1.9).40 F-actin is an essential protein
instrumental in the deformation process. Spectrin’s α and β chains contain
20 and 15 cysteines, respectively. In the experiment, RBCs were reversibly
lysed and filled with a reactive cysteine-modified fluorophore before being
reformed and sealed (“ghost RBCs”). They were then exposed to a range
of conditions at varying temperatures, while some were sheared using a
microfluidic device. They were then relysed and the results showed that the
sheared RBCs had about 66% more fluorescent dye compared to the static
ones, suggesting that the folding hides specific domains.
Another random document with
no related content on Scribd:
De Herstelde Gemeente, is er nog eene Luthersche Kerk (naamlijk
voor de uitgewekenen, of de Herstelden,) alhier gebouwd, ter plaatse
alwaar het Dolhuis gestaan heeft: ’t is een ruim gebouw, doch zonder
eenigen cieraad.
De Remonstranten hebben hier ter stede een aartig kerkjen, op de

Keizersgracht bij de Prinsenstraat: er is een goed orgel in.
De volgende zijn de Doopsgezinde Kerken: van de Vereenigde

Vlaamsche- en Waterlandsche, het Lam, dus genoemd naar eene
brouwerij van dien naam welke er weleer stond: De kerk bij de toren,
om dat zij bij de Jan Roodepoorts toren staat; langen tijd heeft deeze
den naam van de Spijker gedragen, om dat zij gebouwd is op eene
plaats alwaar weleer een spijker-pakhuis stond: De Zon, behoorende
aan de afgezonderde Vlaamsche Doopsgezinden: alle deeze kerkjens
zijn wel klein, maar echter aan het oogmerk zeer voldoende: weleer
hadden de oude Vlaamingen nog een kerk, De Kruikjens, dus
genoemd naar een herberg van dien naam daar naast staande; en de
Vriesche Doopsgezinden eene andere, De Arke Noachs genaamd;
doch beiden zijn niet meer in wezen.
De Collegianten vergaderen boven ’t weeshuis dier Gemeente, op de

Keizersgracht over den gewezenen schouwburg.
Nabij de Remonstranten Kerk, hebben de Kwaakers eene

vergaderplaats, kenbaar aan een’ driehoek, die boven den ingang
staat.
In de Houttuinen vergaderen de Hernhutters: ook hebben de

Persiaanen hier ter stede een net kerkjen; er is ook nog een kleine en
nette Grieksche Kerk; op de Oudezijds Voorburgwal; schuin over de
Oude Kerk.
De Portugeesche en Hoogduitsche Jooden, hebben er voords ieder

eene aanzienlijke sijnagoge, die, vooral de eerstgemelde, der
bezichtiginge van den vreemdeling overwaardig zijn.
Ofschoon nu in de meeste Gereformeerde Kerken, zo wel als in de

Oude- en Nieuwe van de Lutherschen, (naamlijk aan het Nieuwe licht
behoorende,) begraaven worde, (die van het Oude licht hebben zig
een kerkhof op Muiderberg verkozen; zie onze beschrijving van dat
dorpjen;) zijn er echter hier ter stede nog vijf groote kerkhoven, aan
afgelegene oorden der stad: de Jooden hebben er drie buiten de stad;
één te Ouderkerk, één te Muiderberg, en één nabij Zeeburg.
Zijn de kerken te Amsteldam, gelijk gebleken is veelen, de verdere

Godsdienstige Gestichten zijn er nog veel talrijker: wij zullen de
voornaamsten met een enkel woord aanstippen. [10]
Het St. Pieters Gasthuis, dat zijnen naam ontleent van één der
Gasthuizen welken weleer hier ter stede waren, komt eerst in
aanmerking: het was in oude tijde de Kloosters der Oude en Nieuwe
Nonnen: alles wat hierin gevonden wordt is ongemeen aan het
oogmerk voldoende; het heeft zijne eigene bakkerij en brouwerij, ook is
er de stads Apotheek in geplaatst: even binnen de groote poort is een
Beiërt, alwaar de bedelaars en arme vreemdelingen drie nachten om
niet kunnen logeeren, ontvangende des avonds en morgens ook spijs
en drank.
Het tegenwoordige Verbandhuis, ook in het Gasthuis zijnde, was

weleer het Pesthuis, dat omtrent den jaare 1616 van daar naar buiten
de Leidsche poort verplaatst, en te klein geworden zijnde, in 1630
weder verplaatst werd, daar het thans nog gezien wordt, mede buiten
de Leidsche poort, een goed stuk wegs landwaards in gelegen: in 1732
is het geheel verbrand; doch ’t werd terstond weder herbouwd, juist
200 voeten lang en breed, en rondsom met een graft omgeven: ter
zijde heeft het een eigen kerkhof, waarop ook sommigen met den dood
gestraften begraven worden—Toen het Dolhuis weggenomen zoude
worden, ter bouwinge van een kerk voor de Herstelde Luthersche
Gemeente, werd aan dit huis een ruimen vleugel gebouwd, die thans
voor een Dolhuis dient.
Het Oude Mannen- en Vrouwen-huis, staande naast het Gasthuis: dit

werd gebouwd uit een loterij, door de Wethouderschap in 1600
opgesteld: het staat op een gedeelte gronds van ’t Oude
Nonneklooster, is een zeer royaal gebouw, en allezins bezienswaardig:
het is niet aangelegd voor armen maar begunstigden, die er een
aangenaam leven leiden; zij moeten bij het inkomen eenig huisraad,
doch voor hun eigen gebruik, medebrengen—in 1605 werd in hetzelve
een put gegraven van 232 voeten diep; bij welke graaving men
onderscheidene beddingen gronds vond; onder anderen ter diepte van
72 voeten, één voet molm, en niet veel voeten dieper veele schelpen
en zeehoorentjens—voor weinige jaaren is dit gebouw, aan de eene
zijde, (op de Kolveniers burgwal,) met een fraajen steenen poort
vercierd: de doorgang vandaar naar de Oude zijds achterburgwal is
overdekt, heeft aan de eene zijde uitzicht door veele schuifraamen op
de opene plaats of ’t bleekveld van ’t huis, en aan de andere zijde
winkelkasten, die aan galanteriekramers enz. verhuurd worden. [11]
Het Burger weeshuis, was weleer het St. Lucie klooster in 1580
daartoe vervaardigd; vóór dien tijd was het fraai herbouwd Logement
de Keizers kroon, het Burger weeshuis: dit huis is groot, aanzienlijk, en
ook zeer rijk.
Het Diaconie weeshuis in de Zwaanenburgerstraat, is een gebouw van

den jaare 1656; dit is mede ongemeen groot; heeft niet alleen zijn
eigen Apotheek, maar ook artzenijtuin.
Het Diaconie-oude Mannen- en Vrouwen-huis, staande op den

Binnenamstel, doet ieder wegens zijne grootte verbazen; maar meer
nog als men het van binnen bezichtigt, door zijne inrichting en de orde
die er over het algemeen in heerscht: het geheele ligchaam der
Amsteldamsche Diaconie is bewonderens waardig, vooral wegens de
onbedenkelijke sommen die het jaarlijks tot onderhoud noodig heeft.
Achter dit huis ontmoet men het Korvers hofjen, in 1722 gesticht uit
eene ervenis van den Heere Jan Corver, Oud-Schepen en Raad der
stad; het staat onder bestuur van de Gereformeerde Diaconie,
wordende er geene anderen dan gehuwde oude lieden zonder
kinderen in geplaatst: zo één van beiden overlijdt moet de nablijvende
in het Diaconie Oude mannen- of vrouwen-huis, bovengemeld,
overgaan—een dergelijk hofjen is daar nabij nog onlangs gebouwd, uit
eene ervenis van den Heere Van Mekeren.
Doet de Diaconie hier ter stede zo veel aan haare Ledemaaten, de

Huiszittenarmen, dat is die geene ledemaaten zijn, worden mede niet
vergeten; de ruime uitdeelingen aan dezelven geschieden thans op
twee plaatsen, beiden mede overbezienswaardig; naamlijk in het Oude
zijds huis-zittenhuis, en in dat aan de Nieuwe zijde; het eerste staat op
de Korte houtgraft, op den grond van den Leprozen tuin, en het andere
op de Prinsegraft bij de Lelijgraft; dit laatstgemelde heeft in de stad drie
ruime turfschuuren.
De Huiszittenmeesters hebben ook nog een Huiszitten weduwen Hof,

in 1650 op den grond van ’t Oud Karthuizers Klooster gebouwd: het is
almede ongemeen groot: in hetzelve worden niet dan weduwen en
hoogbejaarde dochters onderhouden: de kinderen der weduwen
mogen bij hunne moeders woonen, tot dat de meisjens agttien, en de
jongens negentien jaaren bereikt hebben. [12]
Schoon de gezegde gebouwen, ieders aandacht trekken, door hunne

grootte en talrijkheid van huisgezinnen, zij allen worden nog overtroffen
door het Aalmoeseniers Weeshuis, staande op de Prinsegraft bij de
Leidsche straat, in den jaare 1663 aldaar aangelegd, en naderhand
nog vergroot; ’t is bijna 300 voeten breed, en drie verdiepingen hoog;
en er worden bijna 2000 zielen in onderhouden: het is geschikt voor
weezen, wier ouders geene burgers of ledemaaten der Gereformeerde
Gemeente geweest zijn, als mede voor vondelingen, enz.
De Fransche of Waalsche Gemeente, heeft te Amsteldam mede een
zeer aanzienlijk weeshuis, dat ook voor het onderhouden van oude
mannen en vrouwen dient; ’t staat op den hoek van de Vijzel- en
Prinse-graften, en is een gebouw van den jaare 1669: vóór dien tijd
hadden de Waalen hun Weeshuis in de Laurierstraat: het gezin in dit
huis wordt ongemeen ruim onderhouden, en in de daad vrij beter dan
menig ordentelijk Amsteldamsch burger in staat is zijne kleine
huishouding te doen.
De Engelschen hadden weleer een Weeshuis aan de zuidzijde van de

Loojers graft; doch hetzelve was van weinig betekenis: thans hebben
zij een tamelijk fraai Weeshuis op de Oudezijds achterburgwal, bij de
Stoofsteeg, gesticht in den jaare 1782.
De Roomschen hebben een jongens Weeshuis, staande aan de

zuidzijde van de Laurier-graft; het is een vrij goed gebouw; maar komt
niet in vergelijkinge met het Maagdenhuis van deeze Gemeente, op het
Spui, en dat eerst voor weinige jaaren, in de plaats van het oude,
gebouwd is; dit huis gelijkt veel eer naar een paleis dan naar een
weeshuis—Voorheen had deeze gemeente haar uitdeelings comptoir,
op den Nieuwezijds achterburgwal, bij het Spui, doch thans is hetzelve
verplaatst, op den grond van den afgebranden Schouwburg op de
Keizersgraft bij de Huidestraat; alwaar ’t mede eene zeer aanzienlijke
vertooning maakt—Op het voor weinige jaaren bebouwde
Weesperveld, hebben de Roomschen ook een ruim huis voor arme
oude lieden aangelegd: de pracht waarmede het gebouwd is, doet
duidelijk zien dat deeze gemeente eene ruime beurs moet bezitten.
Aan de noordzijde van de Lauriergraft, ontmoet men het Weeshuis der

Luthersche Gemeente, zijnde hetzelve na het midden der voorgaande
eeuw gebouwd; het is een zeer goed gebouw, [13]en is voor weinige
jaaren nog aanmerkelijk verbeterd—dezelfde Gemeente heeft niet
verre van dat weeshuis, naamlijk in de Konijnenstraat, een Hofjen voor
oude Vrouwen, alwaar de inwooners mede zeer goed onderhouden
worden—maar van ongemeen veel meer aanziens en ruimte is het
Nieuwe bestedelingshuis, door deeze Gemeente gebouwd op het
reeds meergemelde Weesperveld; het is een groot en aanzienlijk
gebouw, waarin de oude lieden ook ongemeen wèl onderhouden
worden.
Het weeshuis der Vereenigde Vlaamsche en Waterlandsche

Doopsgezinden, gemeenlijk het Mennonieten Weeshuis genoemd,
staat op de Prinsegraft, tusschen de Vijzelstraat en Reguliersgraft, en
is gesticht in den jaare 1676; zijnde in alle deelen een aangenaam en
luchtig gebouw, waarin de kinderen ook met allen mogelijken zorg,
gevoed, gekleed, en geleerd worden.—Vooraan in de Elandsstraat had
dezelfde Gemeente weleer haar Oude Vrouwenhuis; doch hetzelve is
in 1759 geplaatst, in de Kerkstraat, achter het Weeshuis voornoemd.
Die van de Collegianten, hebben hun Weeshuis, van ouds de Oranje

appel genoemd, ter plaatse alwaar zij hunne vergadering houden, zie
hier vóór.
Onder de godsdienstige gestichten ter deezer stede kunnen ook nog

de volgende geteld worden, als,
Het Stads zijdewindhuis, geplaatst op den Cingel boven het stads

magazijn: hier worden jonge meisjens van 8 tot 14 jaaren, en wier
ouders van de Huiszittenmeesters, of gelijk men zegt, van de stad, en
ook die, wier ouders van de Diaconie trekken, met het winden van zijde
aan werk en geld geholpen, maar middelerwijl ook in het leezen,
schrijven, en de gronden van den Godsdienst onderwezen.
Het Begijnen-hof, in de Kalverstraat, alwaar, gelijk wij reeds zeiden, de

Engelschen hunne Kerk hebben: ’t is reeds een gebouw van den jaare
1389: in 1393 werd het door Hertog Albrecht in bescherminge
genomen: ’t is bebouwd met wooningen voor een zeker tal Begijnen,
die er hunne eigene kerk en Priester hebben: de dochterkens
geneeren zig met allerlei kundig naaldwerk, waarin sommigen van haar
zeer ervaaren zijn.
Het Lazerus of Leprozen-huis, staande bij de St. Anthonies of Jooden
breestraat: sedert de lazerij genoegzaam geheel uit deeze Landen
verdweenen is, dient het Leprozen-huis, voor eenige proveniers, en
sommige simpele lieden. [14]
Van het Dol- of Krankzinnig huis hebben wij reeds gesproken: (zie
boven Bladz. 10).
Het St. Joris hof, staande tegen de oude Waals Kerk: was eertijds het
Pauliniaanen klooster; ’t is nu een Proveniers huis, schoon ’t voorheen
ook voor Leprozen gediend hebbe.
Behalven alle de gemelde gebouwen vindt men hier ter stede nog eene
menigte hofjens en Godsdienstige gestichten, door bijzondere
persoonen van verscheidene Gezinten, met Godsdienstige oogmerken,
aangelegd: de voornaamsten zijn:
Het Deutzen Hofjen, op de Prinsegraft tusschen de Spiegel- en Vijzel-

straat, in 1695 gesticht door Vrouwe Agneta Deutz; er worden oude
vrouwen op geplaatst, die, behalven vrije wooning, 36 guldens aan
geld, 40 mand turf, 20 ℔ boter, 20 ℔ rijst, en 20 ℔ kaarsen jaarlijks
genieten.
Venetia of Maarloops hofjen, naar zijnen stichter Maarloop dus

genoemd, gelijk ook veelen der volgenden den naam naar hunne
stichters draagen: dit hofjen staat in de Elandstraat: behoeftige
Vrouwen van allerleie Gezinten, uitgenomen die van den Roomschen
Godsdienst zijn, genieten er vrije wooning, 50 manden turf, en nog
eenig geld in ’t jaar.
’T Raapen hofjen aan de Noordzijde van de Braak, wordt mede door

behoeftige vrouwen bewoond: zij genieten ieder jaarlijks 25 tonnen turf.
De Huisjens van Bosch staan naast het laatstgemelde Hofjen; in

dezelven wordt alleenlijk vrije wooning genoten.
’T Roeters hofjen, op de Linde graft, is mede gesticht voor behoeftige
vrouwen van den Gereformeerden Godsdienst, die er ook alleenlijk
vrije inwooning genieten.
Het Okkers hofjen in de kromme Palmstraat, bijna geheel herbouwd

zijnde, moet er een gering geld op verwoond worden.
’T Claas Reiniersz. Hofjen op de Keizersgraft, tusschen de Beeren- en

Run-straat, behoort aan de Roomschgezinden, en voert ter spreuke,
Liefde is ’t Fundament; ’t is aangelegd voor Vrouwen die bij ’t inkomen,
voor ééns, honderd guldens moeten geeven.
’T Hamershofjen, is mede voor oude Roomschgezinde Vrouwen.
’T St. Andries Hofjen op de Egelantiersgraft; hier is een kapelletjen in ’t

welk ééns ter week dienst gedaan wordt, door den Capellaan van ’t
Begijnehof.
De Brouwers huisjens in de Wijdesteeg op de Bloemmarkt, behooren

ook aan de Roomschen; als mede [15]
Het Otters hofjen, in de Vinkestraat, en
De Zeven keurvorsten in de Tuinstraat.
Het Suiker hofjen op de Lindegraft, behoort aan de Lutherschen; en is

aangelegd voor oude vrouwen, en vrijsters boven de 50 jaaren: ieder
bewoonster geniet boven vrije wooning, jaarlijks 40 manden turf, 10 ℔
rijst, en drie dukatons aan geld—aan dezelfde Gemeente behoort ook
Het Grillen hofjen, in de Weterings dwarsstraat.
Het Brantzen hofjen, op de Nieuwe Keizersgraft bij de Weesperstraat.
Het Linden hofjen, op de Lindengraft, behoort aan de Doopsgezinden,

als mede
De Hoeksteen in de Lojerstraat, ook
Het Rijpen- of Roozen-hofjen op de Roozegraft.
Zie daar alleenlijk de hoofdtrekken van een schilderij van

Godsdienstigheid, barmhartigheid en menschenliefde, waarop de
Amsteldammers met reden roem mogen draagen.
WERELDLĲKE GEBOUWEN.
In de eerste plaats komt hier ongetwijfeld voor het vorstlijke Stadhuis,

dat met recht den naam draagt van ’t agtste wereldwonder: het staat
op den ruimen dam, meer achterwaards dan het oude Stadhuis in
1652, door de vlamme vernield, aldaar gestaan heeft: in 1648, (des
vier jaaren vóór gezegden brand,) begon men de grondslagen van het
tegenwoordige te leggen; ruim een jaar en negen maanden bragt men
door met het heien van de paalen, die ten getale van dertien duizend,
zes honderd negen en-vyftig werden ingeslagen, des niettegenstaande
werd de bouwing zo spoedig voordgezet, (vooral na het oude huis,
gelijk gezegd is, verbrand was,) dat de wethouderschap reeds op den
1 Augustus 1655 er haare zitting in nam; evenwel had het gebouw toen
nog geen dak, en er werdt nog eenigen jaaren lang aan gearbeid, eer
gezegd kon worden, dat het geheel voltooid was; alles onder opzicht
van de ontwerpers, de beroemde Jacobus van Campen, en Daniel
Stalpert.
Aan dit overheerelijk Stadhuis zijn de krachten der Bouwkunde

uitgeput, waarvan de beschouwing zelve alleen kan overtuigen; [16]het
heeft, behalven de onderste verdieping, waarin de Wisselbank,
gevangenplaatsen, en eenige kelders zijn, drie steenen verdiepingen
en verwelfsels: de breedte bedraagt een tal van ruim 282 voeten, en de
grootste diepte, naamlijk tusschen het voorste en achterste middenste
uitsteeksel, bedraagt omtrent 236 voeten, de kleinste of zijdelijke
diepte omtrent 200½ voeten: zonder den toren is het gebouw weinig
minder dan 117 voeten hoog: alles wat boven den grond is, is
zamengesteld uit witte Breemer en Bentheimer steen, aan alle kanten
met eene toereikende hoeveelheid van glasraamen voordien: in ’t
middenste uitsteekzel van den voorgevel zyn negen ronde boogen,
zeven van welken tot ingangen dienen, de twee overigen zijn met
ijzerene traliën gesloten; met vier steenen trappen gaat men tot deeze
boogen op: in ’t middenste uitsteeksel van den achtergevel, heeft men
eenen langwerpig vierkanten ingang naar welken men langs zes
steenen trappen, voorwaards en ook van beide zijden opgaat: boven
deezen opstal staan rondsom het gebouw negentig Romeinsche
Colommen, ieder, met de cieraadjen, ruim 36 voeten hoog: boven
deeze rij staat een gelijke talrijke rij Corinthische Colommen; alles met
cierlijke festonnen tusschen beiden: op ieder’ hoek van het dak staat
eenen koperen vergulden kroon, die door vier arenden gedragen
wordt; langs de daken zyn twintig dakvensters en agttien
schoorsteenen geplaatst: de middenste uitsteekzels van de vooren
achter-gevel, zijn ieder met een kap gedekt, waarin overheerelijke
levensgroote marmeren beelden geplaatst zijn; op de lijst van den
voorkap staan drie koperen beelden, naamlijk dat der Vrede, tusschen
die der Voorzichtigheid en Rechtvaardigheid: op de achterkap staat
tusschen de beelden der Maatigheid en Wakkerheid een Atlasbeeld,
den hemelkloot torschende; de toren die rond en met agt halve
Corinthische Colommen omringd is, staat in ’t midden boven den kap
van den voorgevel op een vierkanten voetstuk, en is ruim 66 voeten
hoog: op denzelven staat voor windwijzer het oude wapen der stad: de
toren is met festonnen en andere sieraaden der bouwkunde getooid;
ook heeft hy een kunstig uurwerk en klokkespel, op ’t welk driemaal ter
week een uur gespeeld wordt; de ton van het werk weegt 4474
ponden.
Het zoude ons bestek te veel gevergd weezen, wilde men eene
beschrijving van het inwendige des gebouws van ons [17]vorderen, wij
kunnen er slechts iet weinigs van zeggen; de talrijke vertrekken,
welken er in zijn, zijn allen der bezichtiginge overwaardig; eenigen van
dezelven zijn vercierd met overheerelijke schilderstukken, en
beschilderingen van de voornaamste oude meesters; de
vroedschapskamer munt daarin boven alle anderen uit: op de
wapenkamer zijn ook veele bijzonderheden te zien, voornaamlijk van
oude wapenen, harnassen, enz.
Vooral zijn bewonderenswaardig de beelden, waarmede de openbaare

vierschaar, die in de onderste verdieping gevonden wordt, pronkt: men
ziet er in door drie boogen, die half met gehouwene steenen
toegemetseld, en half met getakte koperen tralien afgesloten zijn: de
ingang ter zijde is door twee zwaare metaalen deuren gesloten;
slangen, zwaarden, bliksems, als mede het oude en nieuwe wapen der
stad, vercieren dezelve: het binnenwerk, zijnde een rechterstoel, bank,
trappen, colommen, beeldwerk, enz. is genoegzaam alles van wit
marmer gehouwen: onder het beeldwerk vertoonen zig Salomon’s
gerecht, Seleucus, die zig ’t oog laat uitsteeken, en Brutus, die zijne
zoons doet onthalzen, alles overkunstig gehouwen.
Op de tweede verdieping munt uit de burgerzaal, over welken men tot

alle de op die verdieping zig bevindende kamers, gaat; deeze zaal, die
met twee zwaare koperen deuren gesloten wordt, is 120 voeten lang,
en omtrent 57 voeten breed: te recht is van deeze zaal gezegd: „Alles
blinkt hier van marmer, en andere kostbaare steen, zo kundig bewerkt,
dat de mans- en vrouwe-beelden niet slechts, maar ook het fruit- en
loofwerk, de bloemen, de korenschoven, de vogeltjens, het zeegedierte
en duizenderleie aartigheden meer, den aanschouwer op ’t levendigste
toelagchen:” midden op den marmersteenen grond, waren twee platte
halve aardklooten van gekleurden steen en geel koper kunstig
ingelegd, doch dezelve zijn door het beloopen reeds geheel
verdweenen; een halven hemelkloot, mede kunstig van geel koper in
denzelfden grond ingelegd, is nog heden te zien: het gewelfsel is fraai
beschilderd; met één woord, deeze zaal doet op het eerste gezicht
verstommen, en bij nadere beschouwing houdt zij de bewondering der
kenneren onafgebroken bezig.
Na het stadhuis verdient de Beurs genoemd te worden: zij is gebouwd
op vijf overwelfde boogen, die in den Amstel, aldaar Rokin geheten,
gelegd zijn: de middenste boog diende weleer ter doorvaart, doch in
1622 werd er een vaartuig met buskruid [18]onder gevonden, aldaar
gelegd zijnde, zoo men zegt, met oogmerk om het gebouw, als de
kooplieden vergaderd waren, in de lucht te laaten springen, en
daardoor de stad eene onherstelbaare schade toetebrengen; want men
moet zig miet verwonderen als men hoort dat de kooplieden op één’
beurstijd somtijds millioenen maalen millioenen schats aan papieren bij
zig hebben: na dien tijd is de gezegde doorvaart gesloten: de Beurs
bestaat uit een vierkant plein, omringd van breede gaanderijen, wier
verwelfsels op 46 pilaaren van blaauwen arduinsteen rusten; aan de
zuidzijde pronkt het gebouw met een cierlijk torentjen, voorzien van
een uurwerk: ’t gebouw is binnenswerks 250 voeten lang, en omtrent
140 voeten breed; is in den jaare 1608 aangelegd, in 1613 volbouwd,
en in 1668 merkelijk vergroot: boven de gezegde gaanderijen is een
zogenaamde Prentekamer; welke naam zij draagt om dat er veele
winkelkassen op gemaakt zijn, die meest door prentekoopers in huur
gehouden worden, en welken er ook dagelijks hunne voorraad
uitstallen; enkel de kassen worden ook door galanteriekramers in huur
gehouden: op dezelfde verdieping vindt men mede het stads
schermschool.
Op het Water staat een afzonderlijke beurs voor de korenkopers, die

weleer slechts van hout was, doch in den jaare 1767 is deeze
weggebroken, en een fraaje steenen beurs in de plaats gezet; zij is
gebouwd in den smaak der groote, of koopmans beurs voornoemd:
niet verre van deeze beurs, op de kolk, staat het Korenmeeters huis,
zijnde een sierlijk vierkant steenen gebouw—achter de Korenbeurs,
aan de andere zijde van het Water, vindt men het Stads Exijnshuis, dat
mede een groot gebouw is, en met hardsteenen gevels pronkt: ’t is in
1637 en 1638 merkelijk vernieuwd en vergroot—bij het zelve staat het
Bierdragers huis van de oude zijde; dat van de nieuwe zijde staat op
het Spui.
Amsteldam heeft drie waagen: de oudste, zijnde een gebouw van ’t
jaar 1560, staat op den Dam, tegen over het stadhuis; boven deeze is
de militaire hoofdwacht; de toegangen tot welke, zo wel als het bordes
daarvoor, is in den jaare 1778 fraai van blaauw arduinsteen vernieuwd
—De tweede waag staat op de Nieuwmarkt, en is de oude St.
Anthonies poort, die in 1617 tot een waag bekwaam gemaakt werd:
boven dezelve is de openbaare leerschool in de Anatomie, de
Snijkamer genaamd; ook worden er veele vreemde dieren, gewassen,
steenen, geraamten, enz. bewaard—de Heelmeesters hebben boven
deeze waag [19]ook hunne Gildekamer—De derde waag staat op de
Botermarkt, en is de gewezene Regulierspoort, in 1668 tot een waag
toebereid.
Voor weinige jaaren is er ook nog een Waterwaag aangelegd, naamlijk

op den Buitenkant bij de Kraansluis.
Het Prinsenhof, of eigenlijker gezegd het Admiraliteits hof 2, was

voorheen het St. Cecilien klooster, gesticht, naar het gevoelen van
sommigen, tusschen den jaare 1342 en 1352; ’t gebouw pronkt nog
met het torentjen van de kloosterkerk: in 1661 is het klooster bijna
geheel weg gebroken, en op deszelfs grond het tegenwoordige
prachtige hof gebouwd.
Het Admiraliteits of ’s Lands zeemagazijn, staat aan den IJ-kant, op

den hoek van Kattenburg; ’t is een ruim gesticht van den jaare 1655,
zijnde 220 voeten breed, en 200 voeten lang: in 1790 brandde het van
binnen geheel uit, doch ’t werd weldra weder in die orde gebragt,
waarin wij het heden beschouwen: voor dit magazijn ligt het scheeps
hok, binnen het welk de oorlogschepen die onttakeld zijn, opgelegd
worden: er leggen altoos fraaje pronkschepen in: nog werkelijk is men
bezig met de onderneeming om aldaar een dok te maaken, doch
veelen deskundigen twijfelen aan den goeden uitslag daarvan—bij ’t
magazijn is ook ’s Lands timmerwerf, zijnde dezelve omtrent 1500
voeten lang—Op een vrij grooten afstand van het magazijn, is ’s Lands
Lijnbaan, benevens die der Oostindische Compagnie; het Huis dier
Compagnie, op der hoek van de Hoogstraat, was tot den jaare 1605
het stads magazijn: het zelve is van tijd tot tijd vergroot—Het
Zeemagazijn derzelfde Compagnie is een geweldig groot gebouw, in
1660 aan den IJ-kant aangelegd; achter het zelve ligt ’s Compagnies
werf; haare Lijnbaan is op Oostenburg.
De gebouwen der Westindische Compagnie, zijn het Huis, op de

Garnaalsmarkt; haar pakhuis staat op Raapenburg, aan den IJ-kant:
weleer hield deeze Compagnie haare vergadering in het gebouw op
den Haarlemmerdijk, thans tot een Heeren Logement dienende: de
gewapende Schutterij betrekt boven hetzelve des avonds eene wacht.
[20]
Onder de groote stads gebouwen munt niet weinig uit de Lombard, of

Bank van leening, staande op den Fluweelen burgwal: in 1548 dat het
huis aldaar gebouwd tot een magazijn voor de huiszittenarmen; doch in
1614 werd het tot een lombard bekwaam gemaakt, en in 1669 nog
merkelijk vergroot: van de panden onder de ƒ 100 wordt slechts een’
penning van iederen gulden per week bepaald; van de panden boven
de ƒ 100 tot ƒ 475 wordt 7¼ ten honderd, en van panden van ƒ 500 en
daar boven, wordt 6 ten honderd ’s jaars betaald: door geheel de stad
heen, woonen inbrengers of inbrengsters, die voor een bepaald loon,
de panden, beneden de ƒ 100 aanneemen, en in de groote Lombard
brengen.
Vijf vleeschhallen waren er voorheen in Amsteldam, twee in de Nes;

doch de kleinste dier twee is voor eenige jaaren weggebroken, en de
groote tevens een goed gedeelte verlengd: de eene was weleer een
kerkjen, St. Pieter toegewijd, gelijk de St. Pieters poort er nog tegen
over is; de andere ’t Margareten klooster; de overige hallen staan op
de Westermarkt, (boven dezelve is de hoofdwacht der wakende
Schutterij,) op de Heeremarkt, en op de Botermarkt: de Jooden hebben
nog eene afzonderlijke hal voor zig.
Amsteldam heeft ook eene Laken- Zijde- en Saai hal, alwaar de
lakens, baajen en karsaajen, gelood en gestaald moeten worden: zij
staat in de Staalstraat, en was weleer de stads steenhouwerij.
In de Kalverstraat, over den Heiligen weg, staat een Schrijnwerkers, of

Kistemaakers pand; ’t was weleer een kerkjen tot het oud
Leprozenhuis behoorende: de stad verhuurt het aan eenige baazen
van het Kastemaakers gild, die er allerlei schrijnwerk in te koop stellen.
De Vischmarkten zijn drie in getal, één aan de oude, en één aan de

nieuwe zijde, (beiden voor zeevisch dienende,) en een rivier
vischmarkt, in de Nes, ter plaatse alwaar weleer de kleine vleeschhal
stond; zie boven.
De Colveniers doelen, alwaar men in vroegeren tijd met vuurroers naar

het wit plag te schieten, is thans een aanzienlijk logement, en voor
eenige jaaren van vooren fraai vertimmerd: ’t was weleer eene sterkte
aan den Amstel tegen de Utrechtenaars; blijkens ’t geen men in een’
steen voor dezelve leest: naamlijk de woorden, Zwicht Utrecht.
Nog zijn er twee andere Doelens, of Schutters hoven: de Hand- en

Voet-boogs, op de Garnalemarkt, thans geschikt tot het Westindisch
[21]huis, voornoemd, en een aanzienlijk logement—tusschen de
laatstgemelde beide doelens is één der vijf stads wapenhuizen; ten
einde van de Brouwersgraft is een ander, dat geweldig groot is, en
tevens tot een korenmagazijn dient; voords zijn aan drie afgelegene
hoeken van de stad drie anderen.
Vijf voornaame stadsherbergen zijn er in Amsteldam: De Nieuwe- en

Oude-zijds heerelogementen, de Oude en Nieuwe herbergen aan het
Y, en een in de plantaadje, die zeer vermaaklijk gelegen is, gelijk de
plantaadje zelve een aangenaam oord is: voorheen waren in dezelve
eene menigte kleine herbergjens voor den burger, doch deezen heeft
men naderhand allen verboden; misschien oordeelde men dat de
burger geene uitspanning noodig heeft—thans is ’t in de plantaadje
intusschen veel ordentelijker, want het krielt er van bordeelen.
De stad heeft ook een eigen Timmertuin, Steentuin, Steenhouwerij,

Scheepstimmerwerf, Geschut- en Klokgieterij, en Proefwerf.
De Nederduitsche Schouwburg stond weleer op de Keizersgraft, (zie

hiervoor, bladz. 9.) doch zij werd in den jaare 1772 ten eenenmaale
door de vlamme verteerd; een andere is kort na den brand op het
Lijdsche plein aangelegd—op de Erwte markt is een fraaje Fransche
Schouwburg, voor rekening van particulieren gebouwd; doch sedert
eenigen tijd, mag dezelve niet gebruikt worden—in de Amstelstraat,
bouwde men in den jaare 1790, een zeer goeden Hoogduitschen
Schouwburg, doch dezelve heeft almede moeten sluiten: eerst door
verloop van het fonds, thans ter oorzaake van de tijdsomstandigheden.
Weleer waren in Amsteldam drie Doolhoven; doch twee derzelven zijn

te niet geraakt; het Oude is nog aanwezig op de Prinsengraft bij de
Loojersgraft: ’t heeft een zeer schoon waterwerk; ook vertoont men er
eenige aloude geschiedenissen door beweegende beeldjens: er is een
houten reuzenbeeld van ongemeenen grootte, en
bewonderenswaardig fraai gewerkt.
Behalven de kerktorens, en die welken op de poorten, het stadhuis,

enz. gevonden worden, pronkt de stad nog met den Jan roodepoorts
toren, op het Cingel: hij draagt den genoemden naam om dat aldaar
weleer het Jan rooden poortjen stond: op denzelven is de
gevangenplaats der stads militie—de Regulierstoren, aan het einde
van de Kalverstraat en Cingel; hij is alzo genoemd om dat de
Regulierspoort aldaar weleer stond: in 1672 werd onder denzelven, om
reden van de omstandigheden van dien tijd, een munt aangelegd;
waarom men ook den toren [22]nog de Muntstoren, en de daaraan
gebouwde voornaame herberg, de Munt noemt: in deezen toren is een
schoon klokkespel——De Haringpakkers toren, van ouds de Heilige
kruistoren genaamd, staat aan den Y-kant, en wordt Haringpakkers
toren genoemd, om de Haringpakkerij, die er nabij is; ook houden de
keurmeesters van den haring in deezen toren hunne vergadering——
de Schreiers toren, staat mede aan den Y-kant, en draagt zijnen naam,
naar eene vrouw, die het schreiend t’scheep gaan van haaren man zo
zeer ter harte nam, dat zij er krankzinnig van werd, welk voorval ook
nog in een’ steen uitgehouwen, en in den torenmuur geplaatst,
vertoond wordt—de Montalbaans toren staat op de Oude schans; de
oorsprong van deezen naam is onzeker—de burgerij heeft hier ook
eene wachtplaats.
Drie Jagthavens die in Amsteldam gevonden worden, kunnen wij mede

onder dit artijkel betrekken: de eene is bij de Oude stads herberg, de
tweede aan den Amstel, voor de hooge sluis, of breede en aanzienlijke
steenen brug, en de derde bij ’t burgerwachthuis, Keerweer genaamd,
ten einde van Kattenburg; uit de twee eerstgemelden zeilt jaarlijks nog
een vloot van kleine vaartuigen, alhoewel zulks thans mede niet met
den ouden luister geschiedt.
Van de stads Kraanen zouden wij, vereischte ons bestek die

naauwkeurigheid, nog iet kunnen zeggen, thans gaan wij dat point met
stilzwijgen voorbij; van de schutsluizen hebben wij reeds met een enkel
woord gewaagd, en zouden meenen derhalven ons artijkel
Wereldlijke Gebouwen hier mede te kunnen sluiten, ware het dat wij
daaronder niet betrokken, de stads tuchthuizen en schoolen, waarvan
wij nog een enkel woord moeten spreeken.
Het eerste gebouw dat ons hierin voorkomt, is het Rasphuis,

gemeenlijk het Boevenrasphuis, ook het Tuchthuis geroemd: hetzelve
wordt gevonden op den Heiligen weg, en was weleer het Clarissen
Klooster: in 1595, werd het tot een tuchthuis voor de mans bekwaam
gemaakt: ’t is een gebouw allezins der bezichtiginge waardig, vooral
wegens de orde welke er in heerscht, die te aanmerkelijker wordt,
wanneer men nagaat dat de bewooners, eene talrijke hoop dier
wezens zijn, welken op eene der uiterste grenzen van de vatbaarheden
van den mensch staan, tot de ergste grouwelen in staat zijn, en echter
binnen de muuren [23]van dit huis, in behoorelijken tucht gehouden, ja
zelfs tot Godsdienstoefening genoodzaakt worden.
’T gewezene Ursulen klooster heeft jaaren lang gediend voor een

vrouwen Tucht- of Spin-huis; doch bij den aanbouw van een groot
stads Werkhuis op ’t Weesperveld, is hetzelve ten onbruike geraakt, in
zo verre het tuchtigen van vrouwlieden betreft; thans dient het tot
inquartiering van militie; de schuldige vrouwen worden nu in het
algemeene Werkhuis voornoemd geplaatst.
Het Willige rasphuis voor vrouwlieden, dat weleer aan den Y-kant
stond, en ter weeringe van bedelaarij diende, niet alleen, maar ook ter
gevangenplaatse van vrouwen, wier gedrag opsluiting verdiende, en
wier naastbestaanden de kosten van een bijzonder Beterhuis niet
konden draagen, almede door den aanleg van het voornoemde
algemeene Werkhuis, ten onbruike geraakt zijnde, werd de grond
daarvan bebouwd, met het allen lof verdienende Kweekschool voor
de Zeevaart; eene instelling die Amsteldam eere aandoet, en ons ’t
ons voorgeschreven bekrompen bestek doet betreuren; want gaarne
weidden wij ten breedsten over het aanleggen van die lofwaardige
schoole uit.
Het Verbeterhuis, staat op de schans niet verre van het

Weteringspoortjen; ’t was weleer een huis dat diende ter genezinge
van die met schurft of kwaadzeer besmet waren; het huis dient voor
particuliere opsluitingen, echter moet zulks geschieden op verlof van
de Regeering, die ook den Vader van hetzelve aanstelt.
Men heeft in Amsteldam voords een zeer aanzienlijke Doorluchtige

schoole, (Athenæum illustre,) ’t gebouw was weleer een kerkjen van ’t
Agnieten klooster, naderhand een pakhuis voor de Admiraliteit,
waartoe de onderste verdieping nog gebruikt wordt; boven de
leesplaats, is eene aanzienlijke stads boekerij, die eenmaal per week
voor ieder openstaat; alle de boeken zijn met koperen kettingjens aan
de kassen vastgemaakt.
Voorheen waren in deeze stad twee Latijnsche schoolen, thans is er
maar één, staande op de Cingel tusschen de Munt en den Heiligen
weg: ’t is een gebouw dat allezins aan het oogmerk beantwoordt: naast
hetzelve staat de wooning van den Rector.
De Huiszitten- of Stads-schoolen verdienen hier ook aangemerkt te

worden: zij zijn aangelegd voor de kinderen dier behoeftigen welke
[24]geene ledemaaten der Gereformeerden zijn, en derhalven niet door
de Diaconie onderhouden worden, deeze heeft haare eigene schoolen.
Boven de Vleeschhal in de Nes, is de vergaderplaats van de Opzieners

over het Genootschap der Geneesmeesteren—de aanzienlijke stads
Kruidtuin is in de Plantaadjen aangelegd.
Na het aanstippen van alle deeze kweekschoolen der geleerdheid,

waarbij wij veele andere particulieren zouden kunnen noemen, boven
al het beroemde Vergaderingshuis der Maatschappy Felix Meritis,
waarvan nader ons art. Bijzonderheden, zoude het niet onvoegelijk
zijn hier vervolgends iet te zeggen van de geleerde mannen die de
wereldberoemde stad Amsteldam uit haaren schoot heeft zien geboren
worden; dan, het getal derzelven zoude eenige bladzijden vorderen die
wij echter van ons bestek niet kunnen missen; ten allen tijde hebben de
kunsten en weetenschappen in deeze stad gebloeid, en het welk te
bewonderenswaardiger is, daar Amsteldam eigenlijk den troon des
koophandels genoemd mag worden; ja nog heden, nu zij de
gevaarlijkste verdeeldheid in haare ingewanden voelt wroeten; nu het
gezicht van duizende krijgsknechten haar dagelijks verschrikt; nu zij
telkens voor de gevaarlijkste uitbarstingen beeft, nu nog werkelijk tellen
de Amsteldammers onder zig zulk een groot aantal geleerden, als zij
mogelijk nimmer onder zig hebben kunnen tellen: vooral vindt men die
loflijke voorwerpen in den achtingwaardigen burgerstand.
KERKLĲKE REGEERING.
Ingevolge onze gewoonte in het reeds afgewerkt gedeelte van ons
uitgebreid plan, bepaalen wij ons hier ook weder alleenlijk tot de
Gereformeerde, of Heerschende kerk in Amsteldam: deeze gemeente
dan wordt bediend door 29 Predikanten, één van welken in de
Hoogduitsche taale moet prediken: de Gasthuiskerk had weleer haar
afzonderlijken Predikant; doch thans predikt deeze ook op zijn beurt in
de andere kerken, gelijk de overige Predikanten ook de Gasthuiskerk
op hunne beurt moeten waarneemen: de gewoone kerkenraad bestaat
voords uit gemelde Predikanten, een gelijk getal Ouderlingen, waarvan
jaarlijks de helft afgaan, gelijk ook van de Diaconen, die 42 in getal zijn,
en een afzonderlijk Collegie uitmaaken, doch van den grooten
kerkenraad ook leden zijn: den Diaconen zijn 12 Diaconessen
toegevoegd, [25]die voor al het vrouwlijke in dat groote ligchaam zorg
draagen; voorheen zond de Wethouderschap twee Gemagtigden in
den kerkenraad; doch sedert eenige jaaren vindt zulks geen plaats
meer: in gevalle van eene vacature onder de Predikanten, worden
Burgemeesteren om handopening tot het doen van een beroep
verzocht; na bekomen verlof, maakt de gewoone kerkenraad een
nominatie van drie, het zelfde doet het Collegie van Diaconen: deeze
dubbelde nominatie wordt in den grooten kerkenraad tot een drietal
gebragt, en daaruit wordt bij meerderheid van stemmen één verkozen,
op welke verkiezing vervolgends de goedkeuring van Burgemeesteren
verzocht wordt.
WERELDLĲKE REGEERING.
Deeze bestaat uit een Collegie van 36 Raaden, of Vroedschappen, 4

regeerende Burgemeesters, 9 Schepenen, en één’ Schout: eigenlijk
zijn er 12, zo afgegaane als regeerende Burgemeesteren, die den
Oud-raad uitmaaken, en hunne bijzondere functie hebben: de
Vroedschappen behouden hunne post levenslang, doch
Burgemeesteren en Schepenen worden jaarlijks, op Vrouwendag,
veranderd: bij ’t afsterven van één’ der Raaden, wordt in de
opengevallene plaats door het Collegie zelve eenen anderen verkozen:

(Download PDF) Mechanochemistry in Materials 1St Edition Simon Online Ebook All Chapter PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

You might also like

(Download PDF) Mechanochemistry in Materials 1St Edition Simon Online Ebook All Chapter PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

(Download PDF) Mechanochemistry in Materials 1St Edition Simon Online Ebook All Chapter PDF

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Mechanochemistry in Materials 1st

Dragonmancer 1st Edition Simon Archer Archer Simon

Hero of Hybrids 1st Edition Simon Archer Archer Simon

After the Virus 1st Edition Simon Archer Archer Simon

Level Up Super 1st Edition Simon Archer Archer Simon

Level Up Press Start 1st Edition Simon Archer Archer

Level Up Boss Fight 1st Edition Simon Archer Archer

Level Up Power Leveling 1st Edition Simon Archer Archer

Level Up Expansion Pack 1st Edition Simon Archer Archer

Polymer Chemistry Series

Titles in the series:

20: Polymers for Personal Care Products and Cosmetics

24: Fluorinated Polymers: Volume 2: Applications

How to obtain future titles on publication:

For further information please contact:

Polymer Chemistry Series No. 26

Print ISBN: 978-1-78262-146-1

© The Royal Society of Chemistry 2018

All rights reserved

For further information see our website at www.rsc.org

Writing a preface is an opportunity to convince the reader (that would be

Polymer Chemistry Series No. 26

essary, given the intrinsic interdisciplinary nature of this work. Chemists,

lytic activation, chromatic change. Scientists worldwide have indeed shown

the recent developments in the field of supramolecular chemistry, rightfully

help move mechanically “smart” materials from being merely obedient, to

Chapter 1 Mechanochemistry: Inspiration from Biology  1

1.1 I ntroduction and Historical Perspective  1

1.3.1 Via Protein Unfolding  15

Chapter 2 Mechanophores for Chemical Function  36

Polymer Chemistry Series No. 26

Chapter 3 Optical Sensing of Stress in Polymers  53

Chapter 4 Materials Design Principles for

4.2 Mechanics Terminology  77

Chapter 5 Tailoring Mechanochemical Reactivity of

5.1 I ntroduction  119

5.3 Experimental Observations  125

Chapter 6 Mechanochemistry of Polymer Brushes  155

6.1 Introduction  155

Chapter 7 Coupling Mechanics to Chemical Reactions

7.1 I ntroduction  167

Piezoelectric Films  181

Subject Index  194

University of Southern Mississippi, Hattiesburg, MS, USA

1.1 Introduction and Historical Perspective

terminology “mechanochemistry” was first coined by Ostwald as “the cou-

Polymer Chemistry Series No. 26

Mechanochemistry: Inspiration from Biology 3

1.2  iomimetism and Rationale for Emulating

1.2.1  rinciples of Biomimetism and Strategies to

structures.9 Such hierarchy is also present in mechanotransduction schemes

kinetically trapped states (e.g. folded proteins, cell membranes) or simply in

1.2.2 I ntroduction of the Importance of

De Remonstranten hebben hier ter stede een aartig kerkjen, op de

De volgende zijn de Doopsgezinde Kerken: van de Vereenigde

De Collegianten vergaderen boven ’t weeshuis dier Gemeente, op de

Nabij de Remonstranten Kerk, hebben de Kwaakers eene

In de Houttuinen vergaderen de Hernhutters: ook hebben de

Chapter 1 Mechanochemistry: Inspiration from Biology 1

1.1 I ntroduction and Historical Perspective 1

1.3.1 Via Protein Unfolding 15

Chapter 2 Mechanophores for Chemical Function 36

Chapter 3 Optical Sensing of Stress in Polymers 53

Chapter 4 Materials Design Principles for

4.2 Mechanics Terminology 77

Chapter 5 Tailoring Mechanochemical Reactivity of

5.1 I ntroduction 119

5.3 Experimental Observations 125

Chapter 6 Mechanochemistry of Polymer Brushes 155

6.1 Introduction 155

Chapter 7 Coupling Mechanics to Chemical Reactions

7.1 I ntroduction 167

Piezoelectric Films 181

Subject Index 194

1.1 Introduction and Historical Perspective

1.2 iomimetism and Rationale for Emulating

1.2.1 rinciples of Biomimetism and Strategies to

1.2.2 I ntroduction of the Importance of