Emerging Governance of a Green

Economy Cases of European

Implementation 1st Edition Jenny M
Fairbrass Nicholas Vasilakos Eds
Visit to download the full and correct content document:
https://textbookfull.com/product/emerging-governance-of-a-green-economy-cases-of-
european-implementation-1st-edition-jenny-m-fairbrass-nicholas-vasilakos-eds/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

International Business and Emerging Economy Firms:

Volume II: European and African Perspectives Jorma A.
Larimo

https://textbookfull.com/product/international-business-and-
emerging-economy-firms-volume-ii-european-and-african-
perspectives-jorma-a-larimo/

Foreign Investment Promotion Governance and

Implementation in Central Eastern European Regions
Pawe■ Capik

https://textbookfull.com/product/foreign-investment-promotion-
governance-and-implementation-in-central-eastern-european-
regions-pawel-capik/

Buying green A handbook on green public procurement 3rd

Edition Publications Office Of The European Union

https://textbookfull.com/product/buying-green-a-handbook-on-
green-public-procurement-3rd-edition-publications-office-of-the-
european-union/

Governance of Addictions European Public Policies 1st

Edition Tamyko Ysa

https://textbookfull.com/product/governance-of-addictions-
european-public-policies-1st-edition-tamyko-ysa/
The political economy of European banking union 1st
Edition Howarth

https://textbookfull.com/product/the-political-economy-of-
european-banking-union-1st-edition-howarth/

Immune Hematology Diagnosis and Management of

Autoimmune Cytopenias Jenny M. Despotovic

https://textbookfull.com/product/immune-hematology-diagnosis-and-
management-of-autoimmune-cytopenias-jenny-m-despotovic/

The Oxford Handbook of European History, 1914-1945

Nicholas Doumanis

https://textbookfull.com/product/the-oxford-handbook-of-european-
history-1914-1945-nicholas-doumanis/

The Oxford Handbook of European History 1914 1945

Nicholas Doumani

https://textbookfull.com/product/the-oxford-handbook-of-european-
history-1914-1945-nicholas-doumani/

External Governance as Security Community Building: The

Limits and Potential of the European Neighbourhood
Policy 1st Edition Pernille Rieker (Eds.)

https://textbookfull.com/product/external-governance-as-security-
community-building-the-limits-and-potential-of-the-european-
neighbourhood-policy-1st-edition-pernille-rieker-eds/
 EMERGING GOVERNANCE OF A GREEN ECONOMY

The idea of building an economy, which supports sustainable development without degrad-
ing the environment has been widely debated and broadly embraced by politicians, civil
servants, the media, academics and the public alike for several decades. This book explores
the measures being trialled at various levels of governance in the European region to reduce
the adverse impacts of human behaviour on the environment whilst simultaneously
addressing society’s economic and social needs as part of the intended shift towards a
‘green’ economy. It includes European case studies that scrutinise the efforts being
undertaken at subnational, national and regional tiers of governance to facilitate the
transition to a low carbon economy. This book will be of interest to graduate students,
researchers, practitioners, and policy-makers working in environmental governance,
European studies, environmental studies, political science and management studies.

jenny m. fairbrass is an associate professor at the University of East Anglia. She is a

multi- and trans-disciplinary researcher with almost thirty years’ experience in investi-
gating the European Union. Her research combines political science, environmental studies
and management studies. She has led several large international research teams and has
published widely in the areas of environmental policy, energy policy and corporate
social responsibility.

nicholas vasilakos is a lecturer in International Business at the University of East

Anglia, faculty member of the Centre for Competition Policy and the Tyndall Centre for
Climate Change Research. Nicholas Vasilakos is one of the two recipients of the
2012 Campbell Watkins award by the International Association for Energy Economics.
EMERGING GOVERNANCE OF A GREEN
ECONOMY
Cases of European Implementation

Edited by

JENNY M. FAIRBRASS
University of East Anglia

NICHOLAS VASILAK OS
University of East Anglia
 University Printing House, Cambridge CB2 8BS, United Kingdom
One Liberty Plaza, 20th Floor, New York, NY 10006, USA
477 Williamstown Road, Port Melbourne, VIC 3207, Australia
314–321, 3rd Floor, Plot 3, Splendor Forum, Jasola District Centre, New Delhi – 110025, India
79 Anson Road, #06–04/06, Singapore 079906

Cambridge University Press is part of the University of Cambridge.

It furthers the University’s mission by disseminating knowledge in the pursuit of
education, learning, and research at the highest international levels of excellence.

www.cambridge.org
Information on this title: www.cambridge.org/9781108490436
DOI: 10.1017/9781108780933
© Cambridge University Press 2021
This publication is in copyright. Subject to statutory exception
and to the provisions of relevant collective licensing agreements,
no reproduction of any part may take place without the written
permission of Cambridge University Press.
First published 2021
A catalogue record for this publication is available from the British Library.
ISBN 978-1-108-49043-6 Hardback
Cambridge University Press has no responsibility for the persistence or accuracy
of URLs for external or third-party internet websites referred to in this publication
and does not guarantee that any content on such websites is, or will remain,
accurate or appropriate.
 Contents

List of Figures and Tables page vii

List of Contributors viii
Preface xi
Book Synopsis xiii
Acknowledgements xiv
List of Abbreviations xv

1 The Green Economy: Setting Out the Agenda 1

jenny m. fairbrass and nicholas vasilakos

2 The Green Economy: Changing Meanings in a Changing World 14

david benson, jenny m. fairbrass, irene lorenzoni,
tim o’riordan and duncan russel

3 The Green Economy as Good Governance: The Right Thing to Do? 34

jaap rozema, jenny m. fairbrass and nicholas vasilakos

4 On the Verge of a Second Revolution in the European

Union’s Utilities Market for Energy Production? The Role of
Social Enterprises 54
thomas hoerber, alejandro agafonow and
amanar akhabbar

5 ‘Great Expectations’: The Green Economy Discourse and Practice

in Romania 74
simona davidescu

v
vi Contents

6 Overcoming Structural Disadvantages with Local Green Economies?

The Case of Two Maritime Cities 90
jeremy moulton, winfried osthorst, pauline deutz,
andrew jonas and rüdiger wurzel

7 Shifting Models of Energy Companies towards Green Economy

in Europe 107
rosa maria fernandez

8 Carbon Calculation and the Urban Green Economic Opportunity 127

will eadson and aidan while

9 The Green Economy: Key Lessons and the Way Forward 148
nicholas vasilakos and jenny m. fairbrass

Index 157
 Figures and Tables

Figures

1.1 The European Green Deal page 4

4.1 Natural monopoly 59
4.2 Narrowing of the European Sustainability Discourse 63
4.3 Utility market open to competition 65
7.1 (a and b) Concentration of value added and employment 113

Chart

4.1 Distribution of population by tenure status, 2016 (per cent of population) 68

Tables

7.1 Energy companies in the Global 500 Fortune list 2014–2016 112
8.1 Examples of calculative studies of the urban green economy 136
9.1 Summary of research questions and answers 154

vii
 Contributors

Alejandro Agafonow
Department of Management and Corporate Environment, ESSCA School of
Management (Ecole Supérieure des Sciences Commerciales d’Angers), France

Amanar Akhabbar
Department of Management and Corporate Environment, ESSCA School of
Management (Ecole Supérieure des Sciences Commerciales d’Angers), France

David Benson
Environment and Sustainability Institute, University of Exeter, UK

Simona Davidescu
EU-Asia Institute, ESSCA School of Management (Ecole Supérieure des Sciences
Commerciales d’Angers), France
Department of Politics, University of York, UK

Pauline Deutz
Department of Geography, Geology and Environment, University of Hull, UK

Will Eadson
Centre for Regional Economic and Social Research, Sheffield Hallam
University, UK

Jenny M. Fairbrass
Norwich Business School, University of East Anglia, UK

Rosa Maria Fernandez

Department of Social and Political Science, University of Chester, UK

viii
 List of Contributors ix

Thomas Hoerber
EU-Asia Institute, ESSCA School of Management (Ecole Supérieure des Sciences
Commerciales d’Angers), France

Andrew Jonas
Department of Geography, Geology and Environment, University of Hull, UK

Irene Lorenzoni
School of Environmental Sciences, University of East Anglia, UK

Jeremy Moulton
Department of Politics, University of York, UK

Tim O’Riordan
School of Environmental Sciences, University of East Anglia, UK

Winfried Osthorst
Faculty of Social Sciences, University of Applied Sciences, Bremen, Germany

Jaap Rozema
Formerly School of Environmental Sciences, University of East Anglia, UK
Independent Scholar, Netherlands

Duncan Russel
Department of Politics, University of Exeter, UK

Nicholas Vasilakos
Norwich Business School, University of East Anglia, UK

Aidan While
Department of Urban Studies and Planning, University of Sheffield, UK

Rüdiger Wurzel
Department of Politics, University of Hull, UK
 Preface

This edited volume has had a long gestation period. The contributions assembled
represent the culmination of more than a dozen years of collaborative research
work undertaken by a community of scholars. Some of the origins of the book can
be traced back to the work of two consecutive research groups funded by the
University Association for Contemporary European Studies (UACES). The first
was established in 2006, operated for two years, and focused on ‘European Union
(EU) Environmental Policy’. The second commenced its work in 2009 and ran for
three years, focusing on the ‘Governance of Sustainability in the EU’. Typically,
during the life of the UACES-funded research groups, a series of workshops
(normally three during the funded period) would be held at which original research
work would be presented and debated by scholars and practitioners. Ideas relating
to the topic of greening an economy were then further developed through an
Economic and Social Research Council (ESRC)-funded seminar series, entitled
‘Constructing the Green Economy: Integrating Sustainability for Governance’, that
operated during 2013–2014. The ESRC-funded seminar series comprised four
workshops held over a two-year period, in London, in Bradford and in Norwich
(at the University of East Anglia). Building on that earlier work, the debate was
then continued via a subsequent Society for the Advancement of Management
Studies (SAMS)-funded two-day workshop held at the University of East
Anglia’s Norwich Business School in July 2015. Finally, the contents of the
edited book were further refined, shaped and decided at another UACES-funded
event held at the University of East Anglia’s business school in July 2019. Most
importantly, all the contributors present at the final UACES-funded workshop in
2019 were specifically invited to participate because of their proven track records
and acknowledged expertise in the chosen field of the ‘green economy’,
established over the course of several years. As a result, the chapters gathered in
this edited book represent the best of the papers from more than a decade of
research work.

xi
xii Preface

Crucially, continuity for the work was provided by the presence of one lead
academic, who co-convened all of the various research groups and workshops
mentioned above, usually in harness with an evolving but overlapping community
of collaborators. Additionally, further important links were formed and
strengthened through the participation of a number of scholars and practitioners
who were involved in (all or more than one of ) the events. These contributors
helped to build, shape and maintain the threads and themes of the emerging debate.
In effect, the development of this edited volume took the form of a sustained
discussion over the course of several years. It is also worth highlighting that the
various events and partnerships mentioned above brought together a variety of
participants, ranging from established, eminent academics and leading practi-
tioners to PhD students and early career researchers. Significantly, the workshops
and seminars drew on inter- and multi-disciplinary approaches, combining
concepts and approaches from a range of disciplines such as political science,
geography, economics, environmental studies and law and management studies. In
sum, an army of academics, practitioners and support staff were mobilised to see
this project through to completion.
Our thanks go to the many participants of the UACES-funded workshops and
conferences over the past decade and a half, the ESRC seminars, and the SAMS
workshop. It is these participants along with the key staff at Cambridge University
Press, namely Emma Kiddle and Sarah Lambert, who have made such a major
contribution to the volume. We are deeply in your debt. We thank everyone for
their commitment, patience and stamina in seeing this work through to publication.
 Book Synopsis

This edited volume represents part of the collective research output of an

established group of scholars, based on the work they have undertaken during the
past dozen or more years. The book begins with an introductory chapter that sets
out the research agenda, closes with a chapter that responds to the core research
questions that underpin the scholarship, and sandwiched in between, provides
eight case studies. All of the case study chapters are directly concerned with the
processes of ‘greening’ of the European economy, analysed through the lens of
governance or multi-level governance (MLG). They furnish examples of the ways
in which the idea of a ‘green economy’ can be understood and is (or can be)
enacted in the real world. It is against this background, of the real-world events and
debates, that this edited volume reflects on what it means to speak of a ‘green
economy’ in a European context. As a collection, the book also contemplates the
actions that may be required (or should or must be taken) to implement ‘green’
ideas and considers which actors can and need to act (or interact) in realising such
a green economy. Various case studies contained in the volume also offer an
evaluation of various green policies advocated in Europe and the measures that
have been taken in bringing about (or not) a shift towards a green
European economy.
Our overriding ambition in assembling this volume is to provoke further,
informed debate about constituting a green economy, pose important questions
about how such an economy could or should be realised in practice and offer some
potential answers or solutions to the problems surrounding the realisation of a
green European economy.
Jenny M. Fairbrass and Nicholas Vasilakos

xiii
 Acknowledgements

The group of scholars who have contributed to this collection wish to acknowledge
the support of a number of funding bodies. In chronological order, they are
UACES for funding two research networks (2006–2008 and 2009–2012); an
ESRC for funding seminar series (2013–2014); the Society for the Advancement
of Management Studies for a grant that enabled a workshop in 2015; and, finally,
UACES for a further grant that supported the final book-writing workshop in 2018.
Nicholas Vasilakos also acknowledges financial support towards this project
from the European Union’s Horizon 2020 research and innovation programme
under grant agreement 776868.

xiv
8 The Green Economy: Setting Out the Agenda

1.4.2 Central Research Questions

To further reinforce the collective effort of the contributors, in addition to
highlighting the concepts above, the authors were also asked to address a set of
common questions in each of their chapters. Whilst the contributors were given
flexibility in terms of their research content about how to respond to the questions,
each of the papers included in this volume has addressed one or more of the
following questions:

• How is the term ‘green economy’ being defined in the context of your research?
• What role can businesses play in engendering a ‘green economy’?
• What changes can/should businesses undertake with regard to the following in
their endeavours to create or help build a ‘green economy’?
• What incentives or opportunities do businesses require to encourage them to
innovate to help develop a ‘green economy’?
• What sort of funding structures/sources and types of capital would assist busi-
nesses to shift towards a ‘green economy’?
• What types of political/economic environments are required to ‘encourage’
business organisations to assist in the construction of a ‘green economy’?
• What forms of business organisation might be most effective in addressing the
shift towards a ‘green economy’ (e.g. social enterprise, large multi-national,
community based)?
• How might the form of business adopted affect or assist in creating ‘green local
communities’?
• How and to what extent might businesses help to eradicate poverty via their
efforts with regard to the construction of a ‘green economy’ (locally, nationally,
and internationally)?
• How do businesses, governmental and civil society organisations relate to one
another in seeking to establish a vibrant ‘green economy’?
• To what extent and how can ‘green jobs’ contribute to the construction of the
wider ‘green economy’?
• What lessons can be drawn for policy-making in this area?
In the concluding chapter of this volume, we summarise the responses to these
questions and reflect on what the results reveal.

1.5 Structure and Contents

The seven chapters that form the core of this volume (excluding the Introduction
and Chapter 9) were all selected because they highlight or spotlight particular
issues relating to the ‘greening’ of the European economy. Chapter 2 is included
 1.5 Structure and Contents 9

because it sets out the terms of the debate about ‘greening’ an economy and
highlights the practical policy issues and obstacles. Chapter 3 was selected because
it adopts a more overtly theoretical stance and addresses key questions about the
vital role(s) played by key governance actors such as governments in seeking to
create a green economy. The first three chapters provide the context and tone for
the chapters that follow.
Other contributions (Chapters 4–8) were chosen because they offer fresh
empirical data and focus on particular national contexts in ‘older’ EU member
states such as the UK and Germany (in the case of Chapter 6) or on ‘newer’ EU
member states such as Romania (as is the case with Chapter 5). Additionally, the
chapters proffered here were selected because they highlight the significant
(potential or actual) role of the energy sector in helping (or hindering) the transition
to low carbon or green European economy. In effect, evidence about the role
played by the energy sector is one of the central themes or topics that lends
coherence and commonality to the volume. Moreover, given that all of the chapters
utilise certain shared underpinning frameworks and concepts (i.e. ‘governance’ and
‘MLG’), all of the chapters grapple with the issue of the role played by a range of
governance actors, at EU, national and subnational or local levels in the private,
public and voluntary sectors in ‘greening’ the European economy. This again
provides consistency and cohesion to the collection.
In further detail, Chapter 2 starts with a discussion of the definition of green
economies and how this has changed over time. In particular, Benson, Fairbrass,
Lorenzoni, O’Riordan and Russel discuss the origins of the term ‘green economy’,
and how this concept re-emerged more than a decade ago in discussions across the
globe amongst politicians, civil servants, business, NGOs, community interest
groups, the media and academics. The authors argue that the notion of a green
economy remains elusive and is deeply disputed, often poorly understood and
unevenly applied. Their analysis traces the development of the concept, not only in
Europe but beyond, in order to provide context for the deliberations in Europe. The
chapter also outlines contemporary debates and identifies emerging themes in
order to argue that the idea of a green economy, as currently practiced, requires
urgent rethinking and application.
In Chapter 3, Rozema, Fairbrass and Vasilakos consider the ways in which
policy actors may advance the notion of a ‘green economy’ by making it
compatible with ‘good governance’. As one way of shaping order in advanced
industrialised societies, the idea of green economy translates into a discourse
propagated by government and non-state actors where it is conceived as ‘the right
thing to do’, thereby fitting current economic activity into governance
arrangements which are also tailored to meet environmental objectives. The
authors reflect on current theoretical debates about a ‘green economy’ in the EU as
Another random document with
no related content on Scribd:
 BEZIGHEDEN

Bestaan, gelijk gezegd is, in het kweeken van moes, en in

melkerijen: het moes wast er bijzonder goed, voornaamlijk kool en
peulvruchten. [9]

Wat de

GESCHIEDENISSEN

Van deezen Stok van Weesper-kerspel in ’t bijzonder betreft; deeze

bepaalen zig hoofdzaaklijk bij die van de Bijlemermeir, waarvan
straks nader.

En wat aangaat onze jongstledene gebeurtenissen, uit de

gelegenheid van den grond, in Weesper-kerspel naamlijk, dat is
nabij Weesp, is te besluiten dat de Bijlemer daarvan niet bevrijd is
gebleven; voor zig zelve echter zoude het daarmede niet te doen
gehad hebben; niet verder als wat betreft het overlastig doortrekken
van de Pruissen, van den kant van Weesp naar Amsteldam; doch
daar dat doortrekken tegenstand geboden werd, viel er ook vrij wat
meer te doen.

De gewapende burgers, naamlijk, waakzaam op de zaak die zij

aangenomen hadden te verdedigen, en voor overval van buiten
beducht, hadden eene sterke batterij gelegd even door het Weesper-
tolhek, aan het begin van de Bijlemer; ’t sprak derhalven van zelf dat
de Pruissen, bij hunne aannadering van Amsteldam, hier geen vrijen
doortogt hadden, en den tegenstand gewaarwordende bragt hun
oogmerk het wegnemen van denzelven noodzaakelijk mede; er
volgde derhalven eenen aanval, die echter ook met mannenmoed
beantwoord werd; de Pruissische kogels vloogen in menigte door de
wooning van den tollenaar, en een ander belenden het Raadhuis
staande boerehuis; (waarvan de blijken, in de nieuwe ingezetten
stukken muurs nog duidelijk gezien worden;) terwijl de Patriotten niet
nalieten den vijand in gelijke taal te beantwoorden; doch men weet
hoe deezen hebben moeten goedvinden, den Pruissen den doortogt
toetelaaten, het geen ten gevolge had dat de bewooners aldaar, die
echter meest, op eenige knechts of meiden na, de wijk naar
Amsteldam genomen hadden, niet weinig overlast leeden, vooral
van die manschappen welken hun als bezetting gelaten werden: de
bewooners der huizingen, die, gelijk wij gezegd [10]hebben, gevlugt
waren, werden in hunne wooningen terug geroepen, onder de
bedreiging dat anders hunne geheele nagelatene bezitting, (men kan
in dergelijke gelegenheden niet alles, dikwijls verre het minste,
medeneemen,) aan de genade en ongenade van den soldaat
overgegeven zoude worden: aan dit bevel werd gehoorzaamd; en de
manschap werd bij de bewooners geïnquartierd: één van allen, eene
weduwe, moest er niet minder dan zeven-en-twintig bergen, en de
kost geeven; een gezelschap waarover zij, (volgends haar eigen
zeggen,) op verre na niet voldaan is, en weshalven zij ook geen
verlangen heeft om andermaal zulk een huishouden onder haar dak
bijtewoonen—vermids voords den aanmarsch op Amsteldam
vervolgd werd, en voor de Bijlemer, of den bodem van dat gebied,
niet meer te vreezen was, kwamen de opgezetenen, met het
gezegde vrij.

REISGELEGENHEDEN.

Naamlijk directen, zijn hier niet voorhanden; men kan zig te voet
naar de Diemerbrug, of naar Weesp enz. begeven, alwaar men de
gewoone reisgelegenheden dier plaatsen kan waarneemen.

HERBERGEN.
Gaaspzicht, bij de Bijlemerbrug aan ’t begin van de Gaasp, zijnde
tevens eene uitspanning; andere Herbergen zijn er niet van eenig
aanbelang, of welken dien naam verdienen te draagen,
niettegenstaande men hier en daar gelegenheid vinde om zig te
kunnen ververschen. [11]
[Inhoud]
 DE
BIJLEMERMEIR.

De nabijgelegenheid van deeze Meir bij de Bijlemer, veroorlooft ons

hier de beschrijving derzelve te laaten volgen.

Men kan haare

LIGGING

Bepaalen te zijn, ten noordwesten en ten westen van de

Bijlemerlanden, en ten noorden van Weesper-kerspel, zijnde voords
omtrent een quartier uur gaans ver van de Watergrafts- of
Diemermeir: het is een waterplas van goede drie uuren in den
omtrek.

Dewijl deeze Meir, na droog geweest te hebben, weder tot eene

waterplas geworden is, gelijk wij nader zullen verhaalen, is de
gelegenheid derzelve op verre na niet zo vermaaklijk als die van de
Diemer- of Watergrafts-meir; zo aangenaam als eene wandeling om
den ring van deeze is, zo onaangenaam is zulk eene wandeling
rondsom de Bijlemermeir: op verre afstanden van elkander liggen
eenige bouwerijen en melkerijen, waardoor de gezegde wandeling
allerlastigst eenzaam wordt: de ring ligt geheel woest, en heeft, met
één woord, niets aangenaams.

Vermaaklijkst nog is de wandeling naar den Meirkant, door het

groenland, zo als men aldaar spreekt, dat is door de bebouwde
landen binnensdijks gelegen: vóór de overstrooming bovengemeld,
moet, volgens overleveringen, deeze droogmaak geene
onaangenaame wandelplaats geweest zijn; men verhaalt, onder
anderen dat er een laan gelegen heeft, van het Weesper-tolhek,
dwars over de meir, tot aan Abcoude. [12]

Men wil dat deeze Meir, benevens de geheele Bijlemer, weleer die
landen geweest zijn, die de Heeren uit den Huize van Amstel, aan
den Bisschop van Utrecht hebben afgestaan, in den zoen van den
Jaare 1285; „Doch hoe deeze landen”, zeggen de schrijvers van den
Tegenwoordigen staat van Holland, „naderhand weder aan de
Graaflijkheid van Holland zijn gekomen, weeten wij niet te zeggen.”

De

NAAMSOORSPRONG,

Kan niets anders gezocht worden, dan in de nabijheid van de

Bijlemer, zeggende den naam van Bijlemermeir, de Meir die bij de
Bijlemerlanden, gelegen is.

AANLEG en GROOTTE.

De aanleg moet, en het geen van zelf spreekt, niet anders verstaan
worden, dan van het bedijken der Meir, hetwelk, (benevens het
uitmaalen der plasse,) zijn vollen beslag had in den jaare 1627, gelijk
nader verhaald zal worden.

De grootte hebben wij niet te weeten kunnen komen, niet anders dan
dat de ringdijk die er om gelegen is, en derhalven de Meir in zijnen
omtrek, beslaat eenen weg van drie uuren gaans, gelijk wij boven
reeds zeiden.

Dewijl het droogmaken deezer Meir, met geen wenschlijken uitslag

bekroond is geworden, en de bewooning derzelven, of liever van den
ring, gelijk wij ook reeds zeiden, zeer gering is, zijn hier ook noch
kerklijke, noch wereldlijke gebouwen voorhanden, en daar de
weinige bewooners van den ringdijk, rondsom de meir, crimineel en
civil voor de rechtbanken van Amsteldam of Weesp betrokken
worden, (echter heeft de meir haar eigen Bailluw en Dykgraaf,
Schout en Secretaris,) en wij derhalven in ons artijkel regeering
ook niets te zeggen hebben, blijft ons weinig meer aantetekenen,
dan wegens de

VOORRECHTEN

Van de bewooners van den ringdijk, die door het instorten van
modder reeds goede gronden binnensdijks aangewonnen hebben;
[13]daarin bestaande naamlijk dat zij gerechtigd zijn tot dezelfde
gronden, als de bebouwers van de Watergraafsmeir; zie onze
beschrijving van die Meir, Art. Voorrechten.

De Ingelanden van de Meir, hebben, volgens gemaakte

overeenkomst, ook vrijheid van in de meir te mogen visschen,
niettegenstaande de verpachting derzelve, waarvan nader.

BEZIGHEDEN.

Ingevolge het gezegd aanwinnen van land, door het plempen van
modder, bestaan de bezigheden van de bewooners der Meir, of
liever van die van den ringdijk in moestuinderijen en melkerijen;
geen van beiden zijn echter talrijk, om dat de ring niet dan op ruime
afstanden bewoond wordt—de Meir zelve wordt voords door de
steden Amsteldam en Weesp, ten gemeenen voordeele verpacht,
thans voor eene somme van duizend guldens, waarbij nog ruim
vierhonderd guldens aan onkosten van knechts, schuiten, en
netten moet gerekend worden; indien wij voords verzekeren dat die
verpachting nog aanzienlijken winst opbrengt, zal men kunnen
besluiten tot de overvloed van visch welke in dat water gevangen
moet worden: de voornaamste visch die er gevangen wordt is paling,
baars en karper; de laatste wordt er meest door de Jooden
opgekocht; de baars door de visschers aan de Schulpbrug, en de
paaling wordt grootendeels door den pachter zelven alomme
gesleten.

GESCHIEDENIS.

Wij hebben reeds gehoord dat niet geweeten wordt hoe deeze Meir,
zo wel als de Bijlemer zelve, na de Heeren van Amstel dezelve aan
den Bisschop van Utrecht hebben moeten afstaan, weder aan de
Graaflijkheid van Holland is gekomen, dit is zeker dat zij er
aangekomen zijn, reeds sedert den jaare 1622, want toen werd er
van de Staaten van Holland en Westfriesland octrooi verzocht en
ook verkregen om deeze Meir te mogen bedijken, droog te maaken,
en in eigendom te mogen houden, op eene erkentenis van duizend
guldens jaarlijks; een verlof dat in de daad in ons Land wel zonder
erkentenis mogt gegeven worden; aangezien het gevaar waarmede
deeze en dergelijke streeken het Land over ’t algemeen [14]dreigen—
de gezegde duizend guldens jaarlijks zouden verdeeld worden over
de morgentalen van de bedijkte Meir, mits de Ingelanden wier landen
in de bedijking zouden betrokken zijn, (zie hier voor de Beschrijving
van de Bijlemer, art. Grootte,) te vergenoegen en op zodanige
voorwaarden van bestuuring over de drooggemaakte landen, als
meesttentijds bij het bedijken van meiren of waterplassen verzocht
wordt, midsgaders vrijdommen van lasten voor eenige jaaren—dit
groote en nuttige werk, had ook waarlijk zijnen voordgang, en dat
niet alleen, maar ook zijn goed gevolg, zodanig naamlijk, dat de Meir
in den jaare 1627 droog geweest is; als wanneer door de
onderneemers of Ingelanden aan de Heeren Staaten van Holland en
Westfriesland verzocht werd om het Hooge, Middenbaare en Laage
rechtsgebied over de drooggemaakte landen te mogen oefenen, dat
hun ook geredelijk toegestaan werd; in gevolge van welke
vergunning de drooggemaakte landen, zo lange zij bestaan hebben,
ook hunnen eigenen Baljuw hebben gehad; en wel tot den jaare
1702, toen (tusschen den 5 en 6 April,) eenen hevigen storm, den
ringdijk der Meir zodanig van het buitenwater deed lijden, dat
dezelve doorbrak, en de geheele droogmaak weder in een Meir
deed veranderen; dat is bijna in die gedaante waarin wij dezelve nog
heden ten dage zien.

L. Smids, in zijn Oorlogend Europa, bladz. 126, stelt de voorgemelde

tijd van volbragt werk, wegens deeze droogmaaking, vier jaaren
laater, naamlijk in 1631; hij zegt naamlijk: „Tusschen den 5 en 6,
(April 1702,) hadt men bij nacht eenen droevigen watersnood,
rondsom Amsteldam, tot aan Haarlem en Edam, Utrecht en
Amersfoord, zijnde de dijken bij Muiden weggespoeld, en de
Bijlemermeir, tusschen Diemen en Gaasp, anno 1631 bedijkt, nu
weder gantsch overspoeld:” ongetwijfeld moet dit verschil der
jaartallen gebragt worden, tot den tijd der voltooide droogmaaking,
en den tijd dat de in die droogmaak aangehoogde gronden
bebouwbaar waren.

„Dit ongeval,” leezen wij, „is aan de landen deezer bedijkinge te

vooren nogmaals overgekomen, in den jaare 1672, (gelijk wij in onze
beschrijving van de Diemer- of Watergrafts-meir mede aangetekend
hebben; zie aldaar) „toen de nabijheid der Franschen de Regeering
der Stad Amsteldam deed oordeelen dat het tot haare veiligheid
noodzaaklijk was, alle [15]de landen die digt omtrent haar gelegen
waren, onder water te zetten: dit ongemak scheen men tot weering
van den vijand geduldig te lijden, en zig op nieuw de droogmaaking
te getroosten; maar na de laatste doorbraak, in 1702, hebben de
Ingelanden nimmer eene volstrekte uitmaalinge van het water in
deeze Meir ondernomen: dit was ongetwijfeld de oorzaak”, vervolgt
onze schrijver, „dat de steden Amsteldam en Weesp, zekerlijk tot
behouding der onderlinge gemeenschap, te raaden geworden zijn de
Bijlemermeir te aanvaarden, op zodanige voorwaarden, als zij met
de eigenaars zouden verdragen; waartoe deeze twee steden met
elkander eene overeenkomst aangingen, den 20 November des
jaars 1702; waarbij vastgesteld werd dat van wederzijde voor de
helfte in de onkosten zoude gedragen worden, tot het herstellen van
den dijk, en het droog- of dras-maalen van de Meir, als mede tot het
jaarlijks onderhouden van den dijk, met het geen er toe behoorde
van molens als anderzins; waartoe wederom de voordeelen
wederzijds ter helft zouden genoten worden van de tollen, vogelkooi,
visscherij, ’t riet- en gras-gewas van den dijk, en wat verder ten nutte
zoude kunnen komen.”

Den 24 Augustus des jaars 1703 volgde hierop eene overeenkomst

tusschen de gemelde steden Amsteldam en Weesp, ter eener, en de
Ingelanden van de Meir ter andere zijde, waarbij de steden
gemagtigd werden, tot alles wat ter behoudenisse van den dijk, en
tot bewaaring van den boezem der Meir zoude mogen dienen, als
mede om van binnen om den dijk modder of andere stoffen te
brengen, drijfbalken te leggen, enz. alles zonder tegenspraak van de
Ingelanden, die echter in tegendeel de molen aan zig zouden
houden, en ieder van hun zijne huizen en getimmerten, om daar
naar welgevallen mede te mogen handelen: ook zouden de
Ingelanden bovendien de visscherij over de geheele Meir behouden;
maar wat betreft den dijk zelven, het genot daarvan, mits er geene
beesten over moesten loopen, voords ook het riet- en gras-gewas,
rondsom de geheele Meir, zou verdeeld worden tusschen de
meergemelde twee steden ter eener, en de Ingelanden ter andere
zijde, iedere partij voor de zuivere helft: de gezegde steden zouden
voords niet gehouden zijn te draagen in de schulden en eisschen,
loopende ten lasten van de Ingelanden. [16]

Ten aanzien van het droogmaalen der Bijlemermeir, is sedert niets

meer voorgevallen, dan dat men door het instorten of plempen van
modder (waarvan wij reeds iet zeiden,) langzaamerhand land
aanwint; ’t is te hoopen dat deeze moejelijke taak van tijd tot tijd
voordgezet zal worden; en ’t is te berekenen dat het mogelijk is, door
dat middel, ofschoon niet binnen weinige jaaren, de breede
waterplas onder bedwang te krijgen, niet alleen, maar zelfs haar
gevreesd vermogen zodanig te verzwakken dat zij, om zo te
spreeken, het hoofd voor den ijver des arbeids zal moeten
onderhaalen, en het water in vruchtbaar land veranderd zal worden,
zonder de zwaare onkosten van uitmaalinge.

Geene andere

BIJZONDERHEDEN,

Zijn hier voorhanden, dan op den ringdijk, niet verre van het Bijlemer
rechthuis, een boerewooning, die in den groote doorbraak van den
jaare 1702, waardoor alles overstroomd, en weggespoeld is, alleen
is blijven staan; en in die woning nog een teken aan één der wanden
van dezelve, aanwijzende hoe hoog het water, bij gelegenheid van
die doorbraak, gestaan heeft.

Onze artijkels reisgelegenheden of logementen hier niet te passe

komende, kunnen wij onze beschrijving van de Bijlemermeir sluiten.
[1]
[Inhoud]
 DE
GAASP.

In onze voorgaande beschrijving van Weesper-kerspel in ’t

algemeen, tekenden wij reeds aan, dat hetzelve verdeeld wordt in
vier Stokken, (zie aldaar bladz. 1:) de eerste dier Stokken, de
Bijlemer, (alléén eene rechtbank hebbende,) is door ons reeds
beschreven, thans moeten wij onze navorschingen en
medegedeelde berichten, nopens de overige drie stokken, (zamen
tot een rechtbank behoorende,) en die zo veele polders zijn, nog
aantekenen, en wel eerst die van de polder de Gaasp, boven
gemeld.

Wat betreft deszelfs

LIGGING.

Deeze kan eenvoudiglijk bepaald worden te zijn ten westen van de

stad Weesp, langs een’ stroom, denzelfden naam voerende: de
ligging der polder over het algemeen is zeer aangenaam, en
volstrekt geheel landlijk, als zijnde maar weinig bebouwd.

NAAMSOORSPRONG.

Deeze polder waarvan wij thans spreeken ontleend haren naam van
den gezegden stroom, (de Gaasp;) doch bij wat gelegenheid de
stroom zelf dien naam gekregen heeft, hebben wij [2]nergens kunnen
ontdekken—men vindt hem ook den Gaasop genoemd.

De afzonderlijke
 GROOTTE

Van den grond, in den eigenlijken omvang van de Gaasp, staat op

de quohieren der verpondingen over Weesper-kerspel in ’t algemeen
niet aangetekend; gelijk ons dan ook niet bericht is hoe veel huizen
in deeze polder gevonden worden: behalven die woningen, liggen er
in Gaasp nog eenige buitenplaatsen, die echter van weinige
betekenis zijn: de eenige voornaame is die welke met den naam van
Reigersbroek pronkt; zijnde deeze de naam van een lusthuis met
zijn ongemeen ver uitgestrekt bosch daarbij, ’t welk de Heeren van
Amstel, in hunnen tijd, in deezen oord hadden, waarop zij hunne
Officieren onder de benaaming van Meesters, of Bewaarders van
den Reigerbossche stelden; men wil dat dit huis en bosch in den
grooten watervloed van 1421 verzwolgen zouden weezen, ter
staavinge van het welk zij, onder anderen, de boomen die jaarlijks in
den ruimen omtrek van dit oord nog opgegraven worden, bijbrengen.

Het gezegde getal van huizen in de Gaasp, zoude men echter nog
drie hooger kunnen stellen, indien men daaronder betrokke de drie
watermolens, in de polder voorhanden zijnde om het overtollige
water uittemaalen: thans echter zijn dezelven van geenen dienst,
alzo de landlieden aldaar zig onderwerpelijk moeten getroosten dat
het polderwater tot eene gevaarlijke en werkelijk nadeelige hoogte
rijze, vermids de molenaars van gezegde watermolens, bevel
ontvangen hebben, volstrekt niet te maalen, tot nader order; men
kan naamlijk goedvinden de binnenwateren door ze bovenmaatig te
doen zwellen, gereed te houden tot het aanstellen van
bejammerenswaardige inundatiën, daartoe aangemoedigd door de
aannaadering van het magtige Fransche volk—’t is echter zeer te
vreezen.… maar wij mogen niet vreezen, naamlijk niet in ’t
openbaar; ’s Lands vaderen, hartlijk begaan met den toestand
hunner onderhoorigen, begeeren, hoogst edelmoedig, het pijnlijke
der vreeze voor zig alleen te houden, en vorderen niets anders
[3]dan
eene stille, eene, in zekere opzichten, zorgelooze
onderwerping.

Het wapen van de Gaasp, kan gezegd worden dat van Weesper-
Kerspel te weezen, gelijk zulks ook omtrent de overige stokken van
dat Kerspel plaats heeft.

Kerklijke of wereldlijke gebouwen zijn hier geheel niet

voorhanden, derhalven kunnen wij vervolgends ook onder ons
artijkel, kerklijke regeering niets brengen: zie wegens de weezen
en armen het artijkel regeering in onze beschrijving van Weesper-
Kerspel in ’t algemeen, de bewooners moeten voords te Abcoude of
te Weesp ter kerke gaan: zie omtrent het schoolgaan onder onze
beschrijving van ’t Gein—wat voords de wereldlijke regeering
betreft, van deeze is reeds onder onze gemelde algemeene
beschrijving van Weesper-kerspel gesproken.

De

BEZIGHEDEN

Van de weinige lieden die bepaaldlijk kunnen gezegd worden de

Gaasp te bewoonen, bestaan alleen in de melkerij, geene der aldaar
voorhanden zijnde landen worden bebouwd.

GESCHIEDENISSEN.

Onder dit artijkel van ons algemeen plan, zouden wij, wat de Gaasp
betreft, even als van eenige andere voorgaande iet aantetekenen
hebben, ware het niet dat het deeze polder ook geheugde hoe in
onze nog plaats hebbende, en zelfs hand over hand toeneemende,
onlusten, meest al geboren uit eene zucht voor de Vrijheid, die bij de
waare en braave Nederlanders, welken van den loflijken aart hunner
voorvaderen niet ontaart zijn, (en waaronder gerustlijk alle de
bewooners van de Gaasp betrokken mogen worden,) volstrekt
onverwinnelijk is; ware het niet, zeggen wij, dat deeze polder ook de
baldaadigheid, of liever wreede woestheid van den Pruissischen
Soldaat hadde moeten bezuuren: bij de overstrooming van een
aanzienlijk gedeelte van onzen vrijen grond door de bedoelde
Vorstlijke benden, waarvoor de Vaderlandsche burgerhelden hebben
moeten goedvinden te wijken, ontvingen die van de Gaasp ook hun
aandeel van dezelve ter inquartieringe, en hebben er niet weinig
overlast van [4]geleden, zonder naderhand eenige schadevergoeding
ja zelfs zonder het geaccordeerde teergeld in zijn geheel ontvangen
te hebben, zo dat zij vrij mogen zeggen:

Soldaat zij vijand of zij vrind,

Hij neemt wat hij kan krijgen,
Doet door geweld den klaager zwijgen,
Hij is zijn welvaart moê, die zulk een gast bemint.

Hoe zeer de Pruissen zig verstouten op lauren, in deeze zonderlinge

expeditie bevochten, te roemen, is het echter onwederspreekelijk
waar, dat zij dapperen tegenstand gevonden hebben; zij ontmoetten
mannen van moed, zodanig als zij nog nimmer ontmoet hadden: zo
geheugt ons gehoord te hebben, hoe elders een detachement
cavallerij van de Hollanders, ter recognosseering uitgezonden, een
detachement Pruissen, ook paardevolk, ten gemoete kwam: één van
deezen, de Hollanders, op vertellingjens, verachtende, reedt uit het
gelid, hun al tartende tegen; hier op verzocht één der Hollanderen
verlof om deezen snorker het hoofd te mogen gaan bieden; hij kreeg
verlof en gaf zijn paard de spooren; welhaast geraakten partijen aan
den dans, met dat gevolg, dat het paard van den Hollander
doodgeschoten werd; de ruiter sprong, in den val van ’t paard, in een
nabuurige sloot, en daarin staande, vattede hij den karabijn, en
schoot den Pruis van het paard, waarna hij uit den sloot kwam, op
het vijandlijk paard steeg, en in triumph in zijn gelid wederkeerde
——zeker, zulke dappere daaden, verdienen bij gelegenheden
vereeuwigd te worden.

Bijzonderheden zijn in deeze polder niet aanwezig, gelijk er ook

geene reisgelegenheden, of herbergen, veel min logementen,
voorhanden zijn: aan het eind van de Bijlemer, of begin van de
Gaasp, ligt de aangenaame herberg, Gaasperzicht, waarvan wij
onder de Bijlemer reeds gesproken hebben. [5]
[Inhoud]
 HET
GEIN.

De

LIGGING

Van deezen anderen stok van Weesper-kerspel kan zekerlijk niet

genoeg geroemd worden, en een onzer voorhanden zijnde schrijvers
zegt des veel te weinig wanneer hij het Gein, (of, gelijk men ook wel
schrijft, Gein, of Gijn,) bekoorlijk noemt, en daar bijvoegt, „Dit is
zekerlijk één van de aangenaamste wegen, die men vinden kan;
buitenplaats aan buitenplaats; de eene schooner dan de andere; en
’t geen er mij zeer voldoet, de weg is zo geheel somber, zo stil, des
de ligging der plaatsen zo geschikt voor gevoelige zielen.”—Het
Gein is een verrukkelijk paradijs, dat men in oogenschouw moet
neemen om van deszelfs bekoorelijke ligging een denkbeeld te
kunnen vormen, gelijk het dan ook voor een goed gedeelte van het
jaar duizenden lieden uit den omtrek, voornaamlijk Amsteldammers,
Weespers, en Abcoudenaars tot zig lokt, om onder deszelfs
lommerig geboomte een uurtjen van uitspanning doortebrengen.

De eigenlijke ligging kan gezegd worden te zijn ten zuidwesten van

de rivier welke dien naam draagt, en de stad Weesp, op den afstand
van een half uur gaans; strekkende het Gein voords tot aan het
rechtsgebied van Abcoude.

Wat de

NAAMSOORSPRONG
Betreft, deezen moet gezocht worden in den naam van gezegde
rivier, (het Gein,) die het district zo ongemeen veraangenaamt;
voords vindt men weder nergens eenig verslag van de gelegenheid
bij welke die rivier den naam van Gein bekomen heeft.

De

GROOTTE

Of uitgebreidheid van den grond betreffende kan ook niet

afzonderlijk opgegeven worden; het getal der huizen, (de fraaje
hofsteden daaronder betrokken,) die eigenlijk kunnen gezegd
worden in de polder het Gein gelegen te wezen, is niet groot.

Het wapen is dat van het geheele Kerspel. [6]

KERKLIJKE GEBOUWEN

Zijn hier weder niet voorhanden; de ingezetenen (waaronder

Gereformeerden, Lutherschen, en Roomschen gevonden worden,)
moeten te Weesp of Abcoude ter kerk gaan: evenwel kan men onder
dit artijkel brengen het School: ’t welk in deeze polder, nabij de
Geinbrug gevonden wordt, en vrij aanzienlijk is: het is een Buurt-
school; (om ’t deezen naam eens toetekennen,) dat op een
tractement van ƒ 150 ’s jaars begeven wordt, voor welk tractement
de Meester de Weezen en kinderen van arme ingezetenen voor niet
in zijne school moet ontvangen, (doch men verzekert dat er sedert
jaaren herwaards zulke kinderen niet geweest zijn,) terwijl de ouders
der overige kinderen hem een zeker leergeld moeten betaalen: dit
inkomen (dikwijls van meer dan 70 kinderen,) gevoegd bij het geen
deeze man verdient met het lesgeeven aan de kinderen dier
Grooten, welken den zomer in het Gein op hunne buitenplaatsen