Instrukcja wykonania ćwiczenia laboratoryjnego nr 1

1. Wykonujemy 5 pomiarów średnicy próbki do na długości bazy pomiarowej Lo.

2. Obliczamy błąd Δ(do)sd korzystając ze wzoru na odchylenie standardowe

, gdzie xi to pomiar jednostkowy, xśr to średnia z pomiarów, a n to liczba

pomiarów. Ustalamy dokładność urządzenia pomiarowego Δ(do)pre. Do obliczeń

przyjmujemy Δ(do) = max{Δ(do)sd, Δ(do)pre}.
3. Wykonujemy 1 pomiar długości bazy pomiarowej Lo.
4. Ustalamy błąd Δ(Lo) na podstawie dokładności wykonania pomiaru.
5. Obliczamy pole przekroju próbki So, a następnie wyznaczamy metodą różniczki zupełnej
i zapisujemy ogólny wzór na błąd Δ(So), po czym wyznaczamy jego wartość.
6. Wykonujemy 2 wzajemnie prostopadłe pomiary średnicy próbki – w miejscu zerwania du
oraz w połowie odległości między miejscem zerwania, a początkiem bazy pomiarowej na
dłuższej części zerwanej próbki dr.
7. Błędy Δ(du) oraz Δ(dr) ustalamy na podstawie dokładności wykonania pomiaru.
8. Wykonujemy 1 pomiar długości bazy pomiarowej po zerwaniu Lu.
9. Ustalamy błąd Δ(Lu) na podstawie dokładności wykonania pomiaru.
10. Na wykresie szukamy wartości sił FeL, FeH, Fm, Fu i zaznaczamy na osi pionowej F.
11. Mierzymy na wykresie linijką (jeden pomiar) zaznaczone wartości sił na osi pionowej F
z precyzją do 0,5 [mm] i wpisujemy wyniki w odpowiednich miejscach pod wykresem.
12. Korzystając z proporcji przeliczamy wartości sił na [kN] zgodnie ze skalą wykresu.
13. Błąd wszystkich sił Δ(F) określamy jako 1 [mm] przeliczony z proporcji na [kN] zgodnie ze
skalą wykresu.
14. Obliczamy Su, ΔL, A10, Ar, Z, ReL, ReH, Rm, Ru, a następnie wyznaczamy metodą różniczki
zupełnej i zapisujemy ogólne wzory na błędy Δ(Su), Δ(ΔL), Δ(A10), Δ(Ar), Δ(Z), Δ(ReL),
Δ(ReH), Δ(Rm), Δ(Ru), po czym wyznaczamy ich wartości.

Opracowanie: Zespół Wytrzymałości Materiałów

Uwagi ogólne:
1. Wszystkie wartości pomiarów, wzory na błędy oraz wyniki obliczeń zapisujemy ręcznie,
rozpisując podstawienia.
2. Po każdym wyniku należy zapisać rachunek jednostek w nawiasie kwadratowym, na

przykład .

3. Ogólne wzory na błędy wyznaczone metodą różniczki zupełnej należy zapisać dla każdej

zależności osobno, na przykład (po wyniku

należy zapisać rachunek jednostek w nawiasie kwadratowym –

).

4. Wyniki zapisujemy z dokładnością do 3÷5 miejsc znaczących.

5. Wartości błędów ostatecznych zależności zaokrąglamy w górę do 1 miejsca znaczącego (lub
w górę do 2 gdyby różnica między wartością przed zaokrągleniem i po była większa niż
10%).
6. Precyzja z jaką podajemy ostateczny wynik zależy od wyniku rachunku błędów.
7. W zadaniu (punkt 3) należy wprowadzić wektor siły osiowej Nx o kierunku
odpowiadającym znakowi siły (przekrój n(+)). Ponadto należy przyjąć taką podziałkę
w odniesieniu do otrzymanego wyniku naprężeń, aby bryła naprężeń zmieściła się w obrębie
rysunku (wartości podziałki należy przyjąć ze zbioru {1, 2, 5, 10, 20, 50, 100}).

Opracowanie: Zespół Wytrzymałości Materiałów

Opracowanie: Zespół Wytrzymałości Materiałów