ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ | ΤΜΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ | ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ «ΕΠΑΝΑΧΡΗΣΕΙΣ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΩΝ» | ΑΚΑΔ.

ΕΤΟΣ 2021 -2022 |

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΣΕ ΠΑΛΙΑ ΚΤΙΡΙΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΥΝΟΛΑ | ΔΙΔΑΣΚΟΥΣΕΣ: ΕΛΕΝΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΟΥ, ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΙΚΟΑΛΟΥ | ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ: ΛΥΔΙΑ ΚΟΥΤΣΟΥΚΟΥ, ΜΠΛΕΤΣΑ ΦΙΛΙΤΣΑ
 1 ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

2 ΠΕΡΙΟΧΗ

3 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ

4 Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ

5 ΕΠΕΜΒΑΣΗ - ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ

6 ΣΚΙΤΣΑ

7 ΜΑΚΕΤΑ ΚΤΙΡΙΟΥ

8 ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ

9 ΑΝΑΛΥΣΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

10 ΣΥΝΟΨΗ - ΠΑΡΑΤΗΤΗΡΙΣΕΙΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
 Το θέμα της επανάχρησης σε ιστορικά
σύνολα ή κτίρια, χρήζει ιδιαίτερης σημασίας για την
αρχιτεκτονική εξέλιξη των πόλεων. Η νέα αρχιτεκτονική
δημιουργία μέσα σε ιστορικά σύνολα/παλαιά κτίρια
εξυπηρετεί τη συνέχεια της εξέλιξης και ανάπτυξης και την
αποφυγή της στασιμότητας και εγκατάλειψης που συχνά
απειλεί τους ιστορικούς οικισμούς ή τα ιστορικά τμήματα
πόλεων.
Η παρούσα ερευνητική εργασία
πραγματεύεται το αρχιτεκτονικό έργο του Daniel
Libenskind για το Πολεμικό Μουσείο της Δρέσδης στην
Γερμανία.
Στόχος της εργασίας υπήρξε η ανάλυση της
επέμβασης στο Πολεμικό Μουσείο της Δρέσδης και η
σημασία της τόσο σε αρχιτεκτονικό όσο και
κοινωνικοπολιτικό επίπεδο. Με γνώμονα την πορεία του
κτιρίου από το χθες έως το σήμερα, αξιολογήθηκαν η
συμβατότητα της νέας επέμβασης με το παλαιό κέλυφος
και με το άμεσο περιβάλλον, ο βαθμός επέμβασης και
μετασχηματισμού του αρχικού κελύφους, οι μεταβολές
που έχουν επέλθει στο κέλυφος ή στο συγκρότημα μετά
την παρέμβαση και η ποιότητα της σύγχρονης
αρχιτεκτονικής παρέμβασης.
▪ Περιοχή: Δρέσδη
▪ Χρονιά που ξεκίνησε: 2011
▪ Χρονιά που ολοκληρώθηκε: 2019
▪ Αρχιτεκτονικό γραφείο: Daniel Libenskind
▪ Χρήση: μουσείο
▪ Κατασκευή: GSE Ingenieur - Gesellschaft mbh, Hentschke Bau
GmbH, Bautzen, PERI Cottbus
▪ Επιφάνεια κτιρίου: 20.000 m²
▪ Βραβεία:
2013 – European Museum Academy Prize (Micheletti
Award)
2012 – International Property Awards Europe – Best Public
Service Architecture
Η ΠΕΡΙΟΧΗ
Η ΠΕΡΙΟΧΗ
Η ΠΕΡΙΟΧΗ
ΓΕΡΜΑΝΙΑ - ΔΡΕΣΔΗ

Η Δρέσδη είναι πόλη της Γερμανίας και Ο ρόλος της περιοχής και η δομή της
πρωτεύουσα του ομόσπονδου κράτους της Σαξονίας. άλλαξαν αρκετές φορές. Στέγασε έναν από τους
Κτισμένη σε μια κοιλάδα στον ποταμό Έλβα. Το 2014 είχε μεγαλύτερους συνεχόμενους βιομηχανικούς οικισμούς
πληθυσμό 541.304. Η Δρέσδη είναι μέρος της της πόλης και έχει γίνει η πολιτιστική και διοικητική πόλη
μητροπολιτικής περιοχής του σαξονικού τριγώνου του παρόντος.
(Δρέσδη, Λειψία και Κέμνιτς) με πληθυσμό πάνω από 3,2 Το Albertstadt σχεδιάστηκε ως
εκατομμύρια κατοίκους. στρατιωτική πόλη σε μια προηγουμένως ακατοίκητη
Η πόλη έχει μακρά ιστορία ως κύρια και περιοχή. Οι στρατώνες χτίστηκαν μεταξύ της πόλης και
βασιλική κατοικία για τους βασιλείς της Σαξονίας. Η του Heller ή Dresdner Heide, έτσι ώστε να υπάρχει πολύς
Δρέσδη γνώρισε δραματικές αλλαγές μετά από την χώρος για πεδίο βολής και χώρο εξάσκησης ακριβώς
επανένωση της Γερμανίας στις αρχές της δεκαετίας του πίσω από τους στρατώνες.
'90. Η πόλη έχει ακόμα αρκετές από τις πληγές της από
τους βομβαρδισμούς του 1945.
Το 2004 η UNESCO ανακήρυξε τη Δρέσδη
και το τμήμα της κοιλάδας του ποταμού Έλβα ως Μνημείο
Παγκόσμιας Κληρονομιάς.
Συγκεκριμένα το Στρατιωτικό Ιστορικό
Μουσείο της Μπούντεσβερ βρίσκεται στο Albertstadt,
στη βόρεια Δρέσδη. Πήρε το όνομά του από τον Αλβέρτο
της Σαξονίας, ο οποίος ξεκίνησε την κατασκευή αυτού του
προαστίου.
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
 Το αρχικό κτίριο οπλοστάσιο ολοκληρώθηκε το 1876 ως οπλοστάσιο
για τον Κάιζερ Γουλιέλμο Α' . Το κεντρικό κτίριο της Άρσεναλ στο κέντρο της πόλης
Albert City της Δρέσδης χρησίμευσε ως οπλοστάσιο για περίπου είκοσι χρόνια, έως
ότου μετατράπηκε σε μουσείο το 1897. Από το 1897 το κεντρικό κτίριο του
οπλοστασίου στεγάζει τη Βασιλική Συλλογή Οπλοστάσιου, το Μουσείο Βασιλικού
Σαξονικού Στρατού.
Το 1923 έγινε Μουσείο Στρατού των Σαξόνων. Το 1938, το μουσείο
έγινε Στρατιωτικό Μουσείο της Βέρμαχτ και το 1972 Στρατιωτικό Μουσείο της ΛΔΓ.
Επτά μήνες πριν από την επανένωση της Γερμανίας, το μουσείο μετονομάστηκε σε
Militärhistorisches Museum Dresden δηλαδή Μουσείο Στρατιωτικής Ιστορίας στη
Δρέσδη.
Στις 13 και 14 Φεβρουαρίου 1945, βρετανικά βομβαρδιστικά
αεροσκάφη ξεκίνησαν αεροπορική επίθεση εναντίον της Δρέσδης , δημιουργώντας
μια τεράστια καταιγίδα πυρκαγιάς από κάτω. Κατά την πρώτη φάση, 244
βομβαρδιστικά του Λάνκαστερ έριξαν ισχυρές εκρηκτικές και εμπρηστικές βόμβες
με στόχο το κέντρο της πόλης. Αμερικανικά βομβαρδιστικά B-17 ακολούθησαν το
επόμενο πρωί, για να καταστρέψουν τα ναυπηγεία του σιδηροδρόμου της πόλης.
Ενώ μεγάλο μέρος της πόλης ήταν ερειπωμένο, το κύριο στρατιωτικό μουσείο της
Bundeswehr και τα περισσότερα από τα άλλα στρατιωτικά κτίρια στο Albertstadt
επέζησαν από τον βομβαρδισμό της Δρέσδης λόγω της θέσης του στα περίχωρα
της πόλης. Το κτίριο άντεξε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο επιθέσεις στη Γερμανία και
συνέχισε να χρησιμοποιείται ως στρατιωτικό μουσείο μέχρι που έκλεισε το 1989.
 Το 2001, μια ομάδα
ακαδημαϊκών και μουσειολόγων
ανέπτυξε τη γενική ιδέα της
έκθεσης για τον επανασχεδιασμό
της μόνιμης έκθεσης. Στον
Αμερικανό αρχιτέκτονα Daniel
Libeskind ανατέθηκε η ριζική
ανακατασκευή του παλιού κτιρίου
– συγκεκριμένα σε ένα
συγκρότημα τριών πτερύγων του
σχολείου Semper της δεκαετίας
του 1870 – και να προσθέσει ένα
νέο το 2002.
Άνοιξε ξανά το 2011
και παρείχε έναν νέο τρόπο
παρουσίασης της στρατιωτικής
ιστορίας. Η ιδέα και ο σχεδιασμός
της έκθεσης αναπτύχθηκε από τον
HG Merz .
 1876 1923 1972 2001-2002
Χρησιμοποιείται Μουσείο Στρατιωτικό Ομάδα ακαδ. και μουσειολόγοι
ως οπλοστάσιο. Στρατού της Μουσείο της ανάθεσαν στον Daniel
Σαξονίας. ΛΔΓ. Libenskind νέα προσθήκη.

1873 1897 1938 1989 2011

Χτίστηκε. Λειτουργεί Στρατιωτικό Το μουσείο Η προσθήκη
πρώτη φορά ως Μουσείο της κλείνει. ολοκληρώνεται.
μουσείο. Βέρμαχτ.
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
Ο ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑΣ
 Ο Daniel Libeskind (γεννημένος στις 12 Μαΐου 1946) είναι
Πολωνοαμερικανός αρχιτέκτονας, καλλιτέχνης, καθηγητής και
σκηνογράφος. Ο Libeskind ίδρυσε το Studio Daniel Libeskind το 1989 με
τη σύζυγό του, Nina, και είναι ο κύριος αρχιτέκτονας σχεδιασμού του.
Είναι γνωστός για το σχεδιασμό και την ολοκλήρωση του
Εβραϊκού Μουσείου στο Βερολίνο της Γερμανίας, που άνοιξε το 2001.
Στις 27 Φεβρουαρίου 2003, ο Libeskind έλαβε περαιτέρω διεθνή
προσοχή αφού κέρδισε τον διαγωνισμό ως ο αρχιτέκτονας γενικού
σχεδίου για την ανοικοδόμηση του κόσμου Τοποθεσία Κέντρου
Εμπορίου στο Κάτω Μανχάταν.
Άλλα κτίρια για τα οποία είναι γνωστός περιλαμβάνουν
την επέκταση στο Μουσείο Τέχνης του Ντένβερ στις Ηνωμένες
Πολιτείες, το Grand Canal Theatre στο Δουβλίνο, το Imperial War
Museum North στο Greater Manchester, Αγγλία, το Michael Lee-Chin
Crystal στο Βασιλικό Μουσείο του Οντάριο στο Τορόντο, Καναδάς, το
Felix Nussbaum Haus στο Osnabrück, Γερμανία, το Εβραϊκό Μουσείο της
Δανίας στην Κοπεγχάγη, Δανία, Reflections στη Σιγκαπούρη και το
Κέντρο Wohl στο Πανεπιστήμιο Bar-Ilan στο Ramat Gan, Ισραήλ.[3] Το
χαρτοφυλάκιό του περιλαμβάνει επίσης πολλά οικιστικά έργα. Τα έργα
του Libeskind έχουν εκτεθεί σε μεγάλα μουσεία και γκαλερί σε όλο τον
κόσμο, όπως το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, τα Αρχεία Bauhaus, το
Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο και το Centre Pompidou.
ΕΠΕΜΒΑΣΗ/ ΝΕΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ – ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
ΕΠΕΜΒΑΣΗ/ ΝΕΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ – ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
ΕΠΕΜΒΑΣΗ/ ΝΕΑ ΠΡΟΣΘΗΚΗ – ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ
ΛΕΞΕΙΣ ΚΛΕΙΔΙΑ

• Σφήνα • Ιστορία
• Παρελθόν – παρόν • Διαφανές
• Φως • Διήσδυση
• Σκιά • Αντίθεση
• Νεοκλασικό κέλυφος

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ

Η ιδέα του Libeskind ήταν να δημιουργήσει μια αντίθεση ανάμεσα στο

άκαμπτο, λιτό οπλοστάσιο και τη νέα επέκταση. Η προσθήκη μοιάζει σαν με
διαφανή μεταλλική σφήνα που διείσδυσε ασύμμετρα στο ιστορικό,
αδιαφανές κτίριο για να το μεταμορφώσει για πάντα, τόσο λειτουργικά όσο
και συμβολικά, καθώς και για να σηματοδοτήσει τη διαφορά μεταξύ του
παλιού αυταρχισμού και της σύγχρονης δημοκρατίας στη Γερμανία.

«Το άνοιγμα και η διαφάνεια της νέας πρόσοψης προορίζονται να έρθουν σε

αντίθεση με την αδιαφάνεια και την ακαμψία του υπάρχοντος κτιρίου. Το τελευταίο
αντιπροσωπεύει τη σοβαρότητα του αυταρχικού παρελθόντος, ενώ το πρώτο
αντιπροσωπεύει τη διαφάνεια του στρατού σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η
αλληλεπίδραση μεταξύ αυτών των προοπτικών διαμορφώνει τον χαρακτήρα του
νέου Στρατιωτικού Ιστορικού Μουσείου» (Daniel Libeskind)
ΣΚΙΤΣΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ
ΣΚΙΤΣΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ
ΣΚΙΤΣΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΑ
Άξονας συμμετρίας
 Άξονας
Σημείο που συμμετρίας
τερματίζει ακμή

Θέα της
πόλης
ΜΑΚΕΤΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
ΜΑΚΕΤΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
ΜΑΚΕΤΑ ΚΤΙΡΙΟΥ
 Το νέο μουσείο καλύπτει περίπου 21.000
τετραγωνικά μέτρα, καθιστώντας το ένα από τα
μεγαλύτερα μουσεία της Γερμανίας. Ο χώρος,
συμπεριλαμβανομένων των εξωτερικών εκθεσιακών
χώρων είναι 50.405 τετραγωνικά μέτρα.
Το σχέδιο του Daniel Libenskind διακόπτει
την συμμετρία του αρχικού κτιρίου. Η επέκταση, μια
τεράστια πενταώροφη σφήνα από σκυρόδεμα και
ατσάλι, περνά μέσα από τη δομή του πρώην
οπλοστασίου.
Μια πλατφόρμα θέασης ύψους 25 μέτρων
παρέχει εκπληκτική θέα στη Δρέσδη, ενώ δείχνει προς
την περιοχή όπου ξεκίνησε ο βομβαρδισμός της πόλης,
δημιουργώντας ένα δραματικό χώρο για προβληματισμό.
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Είσοδοι – έξοδοι μπροστινής όψης
Είσοδοι – έξοδοι πίσω όψης
Πρόσβαση νέας προσθήκης
ΑΝΑΛΥΣΗ
ΑΝΑΛΥΣΗ
ΑΝΑΛΥΣΗ
 Το σφηνοειδές, ασύμμετρο νέο κτίριο που έχει σχεδιάσει Οι νέες βασικές βιώσιμες πτυχές του Μουσείου
διεισδύει στο τεράστιο παλιό κτίριο με την κλασική του διάταξη. Ένα περιλαμβάνουν:
διαφανές μέτωπο από μεταλλικά ελάσματα επικαλύπτει την ιστορική • Η πρόσοψη φέρει υλικά πολλαπλών στρώσεων
δομή. Η νέα αρχιτεκτονική είναι μια τομή στο κτήριο που όχι μόνο αλλάζει ώστε να επιτυγχάνεται εξαιρετική
το εξωτερικό του σχήμα, αλλά επίσης μεταμορφώνει θεμελιωδώς την θερμομόνωση.
εσωτερική δομή. • Το πάτερν που έχει δημιουργηθεί από τα
«Η νέα δομή είναι εσωτερικά και εξωτερικά σε αντίθεση με την αλουμίνια στην νέα πρόσοψη λειτουργούν και
υπάρχουσα δομή τόσο όσον αφορά τη μορφή όσο και τον χαρακτήρα».* ως σκίαση.
Το νέο κτίριο συμπληρώνει τις οριζόντια ευθυγραμμισμένες • Η γυάλινη πρόσοψη προσφέρει υψηλή
πτέρυγες του οπλοστασίου που είναι διατεταγμένες σε ένα άκαμπτο απόδοση ενέργειας.
πλέγμα πυλώνων με κάθετες αίθουσες διώροφων, παρέχοντας έτσι χώρο • Το ψυχρό φως από τους εκθεσιακούς χώρους
για μεγάλες και ογκώδεις βαριές. μειώνει το θερμικό φορτίο που έρχεται από
Στη διασταύρωση του παλιού και του νέου κτιρίου, η έξω.
σφήνα του Libeskind κόβει το οπλοστάσιο και αφήνει το φως να ταξιδεύει • Όλα τα συστήματα εξαερισμού παρέχουν
σε έναν άξονα 28 μέτρων, διεισδύοντας καλά στο φουαγιέ του παλιού ανάκτηση θερμότητας.
κτιρίου και δημιουργώντας ένα αίθριο. Το νέο κτίριο περιέχει συνολικά έξι • Σύστημα ψύξης με ανάκτηση θερμότητας.
τέτοιους άξονες, τους οποίους ο Daniel Libeskind αποκαλεί κάθετες
προθήκες.

* Daniel Libeskind (2003): Beyond the Arsenal, Μπροσούρα, nd, p. 6.

Κατασκευαστικά στοιχεία

Στο εσωτερικό, οι κεκλιμένοι τοίχοι από

14.500 τόνους σκυρόδεμα ακολουθούν τη γεωμετρία
του βέλους, ενώ τα σκούρα δάπεδα και οι οροφές από
σκυρόδεμα έρχονται σε αντίθεση με το φωτεινό
εσωτερικό του υφιστάμενου κτιρίου.
Οι πιο σημαντικές κατασκευαστικές
προκλήσεις που επιτεύχθηκαν με επιτυχία ήταν ο
περιορισμένος χώρος για την εκτέλεση εργασιών λόγω
της ύπαρξης της υφιστάμενης κατασκευής, καθώς και η
απαγόρευση μεταβίβασης φορτίων σ' αυτήν κατά τη
φάση της κατασκευής αλλά και μετέπειτα.
Οι κεκλιμένοι τοίχοι του κτιρίου από
εμφανές σκυρόδεμα και η απουσία ορθών γωνιών
αποτελούν μία ιδιαιτερότητα, που γενικά χαρακτηρίζει
το έργο του Libeskind, προσφέρουν μία πρωτότυπη
εμπειρία στους επισκέπτες αλλά και ακόμη μία
κατασκευαστική πρόκληση στους δημιουργούς.
Το έργο είναι αποτέλεσμα μιας
δημιουργικής συνεργασίας μεταξύ αρχιτεκτόνων,
κατασκευαστών και σχεδιαστών, οι οποίοι μελέτησαν
όλες τις λεπτομέρειες, τους ξυλότυπους, το σχεδιασμό
και την κατασκευή των ικριωμάτων, πραγματοποίησαν
τους στατικούς υπολογισμούς και την κατασκευή των
πλαισίων από σκυρόδεμα.
 Η απαιτούμενη ιδιαίτερα υψηλή ποιότητα
του έγχυτου επί τόπου σκυροδέματος επιτεύχθηκε χάρη
στην τεχνολογία των ξυλότυπων, στην κατάλληλη
συμπύκνωση και σε άλλες διεργασίες κατά τη φάση
κατασκευής.
Επίσης ήδη από τη φάση του σχεδιασμού
προβλέφθηκε η κατασκευή όλων των οπών και των
ανοιγμάτων στους τοίχους, καθώς δεν επιτρέπεται η
διάνοιξη οπών μετά τη σκλήρυνση του σκυροδέματος.
Ο μεταλλότυπος VARIO GT 24 με συνεχώς
ρυθμιζόμενες συνδέσεις χρησιμοποιήθηκε για την
κατασκευή των κεκλιμένων τοίχων σε γωνίες από 3º έως
39º, καθώς προσφέρει πλήρη ευελιξία και
προσαρμοστικότητα στις ιδιαιτερότητες της γεωμετρίας
του έργου.
Ο κάνναβος του μεταλλότυπου για το
έργο καθορίστηκε στα 25 cm, προκειμένου να μειωθούν
οι αναπτυσσόμενες παραμορφώσεις, ενώ η
ιδιαιτερότητα της κατασκευής επέβαλε ακόμη και το
σχεδιασμό τριδιάστατων μοντέλων για την
αποτελεσματική κατασκευή των τύπων.
 Για τα κεκλιμένα στοιχεία που
βρίσκονται σε μεγάλο ύψος χρησιμοποιήθηκε ο
παραπάνω μεταλλότυπος σε συνδυασμό με το
μεταλλότυπο μονόπλευρης αναρρίχησης SKS, που
χρησιμοποιείται κυρίως για την κατασκευή μεγάλων
κατακόρυφων επίπεδων και κυκλικών επιφανειών
σκυροδέματος, όπως σε φράγματα, σήραγγες,
πύργους ψύξης κτλ.
Κατά την κατασκευή, το προσωπικό
φρόντιζε κατά την ανύψωση το κέντρο βάρος των
κινητών στοιχείων του μεταλλότυπου να αναπτύσσει
όσο το δυνατόν μικρότερες ροπές. Όλοι οι τοίχοι και
οι πλάκες έπρεπε να υποστηρίζονται συνεχώς με
κατάλληλα συστήματα δοκών και εξαρτημάτων.
Οι ορθοστάτες αλουμινίου
MULTIPROP και οι υψηλής αντοχής HD 200, που
χρησιμοποιήθηκαν για τη στήριξη του
μεταλλότυπου της πλάκας, ήταν η ιδανική λύση για
τα μεγάλα ύψη και φορτία της κατασκευής. Το
σύστημα ικριωμάτων, που χρησιμοποιήθηκε για
ύψη μεγαλύτερα των 17 m συνεισέφερε επίσης στην
κατάλληλη στήριξη των εξωτερικών τοίχων κατά τη
φάση της κατασκευής.
 Οι επισκέπτες κατά την πορεία τους μέσα στο
μουσείο και περνώντας από μια κάθετη βιτρίνα κατευθύνονται
προς τους ανελκυστήρες του νέου κτιρίου. Στην συνέχεια περνούν
μια εγκατάσταση βίντεο που ονομάζεται «Αγάπη και μίσος» από
τον Σκωτσέζο καλλιτέχνη Τσαρλς Σάντισον. Ο Τσαρλς Σάντισον
προβάλλει τις λέξεις Αγάπη και Μίσος εκατοντάδες φορές στους
τοίχους. Ένας ατελείωτος κύκλος χωρίς αρχή ή τέλος, Αγάπη και
Μίσος σε μια μάχη, όπου άλλοτε η Αγάπη έχει το πάνω χέρι και
άλλοτε το Μίσος. Οι επισκέπτες γίνονται αναπόσπαστο μέρος της
έκθεσης και οι λέξεις Αγάπη και Μίσος προβάλλονται πάνω τους.
Στους επισκέπτες προσφέρονται δύο κύριες
προσεγγίσεις στη στρατιωτική ιστορία, η καθεμία σαφώς
διαχωρισμένη από την άλλη ως προς τον χώρο και τη μέθοδο.
Από τη μία πλευρά, υπάρχει η παραδοσιακή
χρονολογική ξενάγηση, το ταξίδι στο χρόνο οργανωμένο σύμφωνα
με ημερομηνίες στις πτέρυγες του ιστορικού κτιρίου του
οπλοστασίου και από την άλλη πλευρά, υπάρχει η θεματική τομή,
η θεματική ξενάγηση στο νέο κτίριο που σχεδίασε ο Daniel
Libeskind.
 Ο χώρος ακολουθεί τη λειτουργία. Και παράλληλα,
υπάρχουν κωδικοποιήσεις ως προς το περιεχόμενο, που
καθιστούν το ίδιο το κτίριο το πρώτο και μεγαλύτερο αντικείμενο
της έκθεσης.
Με το ασανσέρ, οι επισκέπτες μπορούν να
φτάσουν στον τέταρτο όροφο της σφήνας του Libeskind. Εδώ, 28
μέτρα πάνω από το έδαφος, οι επισκέπτες μπαίνουν σε μια
ελαφρά πλημμυρισμένη αίθουσα, η οποία τους προσφέρει
εκπληκτική θέα στο ίσως πιο όμορφο αντικείμενο του μουσείου:
την Παλιά Πόλη της Δρέσδης.
Ένα πανοραμικό τζάμι μέχρι την κορυφή της
σφήνας παρέχει ανεμπόδιστη θέα στον Πύργο Hausmann, τον
Πύργο του Δημαρχείου και την Εκκλησία της Παναγίας.
Οι επισκέπτες φτάνουν στον δεύτερο χώρο της
έκθεσης στη σφήνα του Libeskind μέσω μιας σκάλας στερεωμένης
στη μία πλευρά μιας κάθετης βιτρίνας ύψους 28 μέτρων.
Οι επισκέπτες του μουσείου διαπιστώνουν ότι το
Ιστορικό Στρατιωτικό Μουσείο της Μπούντεσβερ είναι ένα
μουσείο δύο σε ένα – και ότι οδηγούνται σε αντίθετες
κατευθύνσεις. Η θεματική ξενάγηση στο νέο κτίριο γίνεται από
πάνω προς τα κάτω και η χρονολογική περιήγηση στις πτέρυγες
των παλαιών κτιρίων πηγαίνει από κάτω προς τα πάνω.
4ος όροφος, η πλατφόρμα παρατήρησης και η άκρη της σφήνας
Ο προσανατολισμός στον οποίο η μορφή της σφήνας είναι
τοποθετημένη δείχνει την περιοχή της Δρέσδης που καταστράφηκε
από τις βομβιστικές επιδρομές τον Φεβρουάριο του 1945. Ωστόσο,
δεν θυμίζει μόνο την ιστορία αυτής της πόλης, αλλά και την
καταστροφή άλλων ευρωπαϊκών πόλεων σε έναν πόλεμο που
προήλθε από γερμανικό έδαφος.
Στο δάπεδο είναι ενσωματωμένες πέτρες
πεζοδρομίων από διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις που δείχνουν ίχνη
από βομβιστικές επιδρομές ή πυρά πυροβολικού. Υπάρχουν έξι
τετραγωνικά μέτρα πεζοδρομίου από την πλατεία Trinitatisplatz της
Δρέσδης που διαπεράστηκε από τέσσερις εμπρηστικές βόμβες, και
από το Wielun, την πρώτη πόλη που καταστράφηκε από τις
γερμανικές βόμβες στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (1η
Σεπτεμβρίου 1939), υπάρχουν πέτρες πεζοδρομίων που ράγισαν
κάτω από το βάρος σπιτιών που καταρρέουν.
Κοντά στις πλάκες του πεζοδρομίου της Δρέσδης, δύο
βιογραφίες τεκμηριώνουν την ιστορία ενός αγοριού που έχασε
ολόκληρη την οικογένειά του στις 13 Φεβρουαρίου 1945 και τη
μοίρα του Henny Brenner, ενός συγγραφέα που ήταν ένας από τους
περίπου 200 Εβραίους που ζούσαν ακόμα στη Δρέσδη τον τελευταίο
χρόνο. Ο πόλεμος λίγες ώρες πριν από τον βομβαρδισμό της πόλης
από τους Συμμάχους, η Μπρένερ έλαβε είδηση ότι επρόκειτο να
οδηγηθεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Επομένως, ο βομβαρδισμός
της έσωσε τη ζωή. 4ος όροφος της θεματικής ξενάγησης. Στο βάθος, η πλατφόρμα παρατήρησης και η άκρη της σφήνας
 Οι επισκέπτες φτάνουν στον δεύτερο χώρο της
έκθεσης στη σφήνα του Libeskind μέσω μιας σκάλας στερεωμένης
στη μία πλευρά μιας κάθετης βιτρίνας ύψους 28 μέτρων.
Αυτός ο εκθεσιακός χώρος στον τρίτο όροφο είναι εξ
ολοκλήρου αφιερωμένος στο θέμα του Πόλεμου και της Μνήμης. Στη
θεματική περιήγηση, δεν είναι η χρονολογία που καθορίζει την
κατεύθυνση της παρουσίασης. Αντίθετα, τα εκθέματα τοποθετούνται
σε ευρύτερα πλαίσια νοήματος, εμπειρίας και λειτουργίας. Αυτό το
μέρος του μουσείου είναι αφιερωμένο στη συν-παρουσίαση και
σύγκριση παρόμοιων, πανομοιότυπων και συναφών φαινομένων,
διαδικασιών και αναμνήσεων, που δεν περιορίζονται σε μία μόνο
περίοδο.
Προβολές από τρεις προβολείς υψηλής απόδοσης
εμφανίζονται στους εξωτερικούς τοίχους των κινητών ραφιών και
των τοίχων του δωματίου. Οι προβολές περιλαμβάνουν τρεις
εκθέσεις βίντεο από τρεις διαφορετικούς καλλιτέχνες με
διαφορετικές προσεγγίσεις στο θέμα βίας και πολέμου.
Στην πρώτη προβολή οι επισκέπτες έρχονται αντιμέτωποι με
θεμελιώδη ανθρωπολογικά ερωτήματα. Σε αυτή την έκθεση, το
κυνηγετικό ένστικτο απεικονίζεται ως η κύρια κινητήρια δύναμη
στην ανθρώπινη ιστορία. Στο τέλος της έκθεσης, ο κυνηγός
γίνεται ο κυνηγημένος.
Στην δεύτερη προβολή, ο καλλιτέχνης έχοντας
πάρει συνεντεύξεις από πρώην στρατιώτες επικεντρώνεται στον
σύνδρομο του μετατραυματικού σοκ που έχουν υποστεί και
καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο κυνηγός γίνεται ο κυνηγημένος.
Στο τελευταίο βίντεο, η βία εμφανίζεται σε
slapstick και κόμικ. Βασίζεται στα κινούμενα σχέδια roadrunner
της δεκαετίας του 1950. Το κογιότ είναι πάντα θύμα της δικής
του βίας. Αυτό το κομμάτι ενσωματώνει επίσης το γερμανικό
ρητό: «wer anderen eine Grube gräbt, fällt selbst hinein» δηλαδή
αυτός που στήνει μια παγίδα στους άλλους, πιάνεται ο ίδιος σε
αυτήν.
 Ο δεύτερος όροφος είναι
αφιερωμένος στα θέματα Στρατού - Κοινωνίας και
Πολιτικής και Δύναμης. Η πολιτική και η δύναμη
δεν είναι αντίθετες μεταξύ τους, αλλά, αντίθετα,
απαιτούν η μία την άλλη. Η απόκτηση της εξουσίας
οδηγεί στην άσκηση εξουσίας και το ο στρατός
γίνεται το όργανο της εξουσίας και το όργανο της
εκτελεστικής εξουσίας. Τα σύμβολα εξουσίας
Σκάλες από τον 3ο στον 2ο όροφο με τον εκθεσιακό χώρο Politics and
τονίζουν την κυριαρχία των ισχυρών. Violence της θεματικής περιήγησης

Το θέμα Πολιτική και Δύναμη

παρουσιάζεται κυρίως σε πίνακες ζωγραφικής. Οι
επιμέρους πίνακες τοποθετούνται στο δωμάτιο με
τέτοιο τρόπο ώστε να δημιουργούν ένα είδος
σκηνικού walk-in. Αυτό το μέρος της έκθεσης έχει
σχέση με το θέατρο. Η εκτενής παρουσίαση
καλύπτει ολόκληρο τον όροφο.
 Η έκθεση Στρατός και Κοινωνία καλύπτει ένα
ευρύ φάσμα θεμάτων, τα οποία προσφέρουν μια ιδιαίτερα
ζωντανή περιγραφή του στενού δεσμού μεταξύ των δύο
σφαιρών. Μοντέλα στρατιωτικής οργάνωσης και
στρατιωτικές νοοτροπίες χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν
ως πρότυπα για την οργάνωση άλλων κοινωνικών περιοχών,
για παράδειγμα, μεγάλων βιομηχανικών επιχειρήσεων ή του
σχολικού συστήματος. Το θέμα της έκθεσης χωρίζεται σε
πέντε υποενότητες:
1. Στρατός και Γλώσσα.
Κάθε στρατός, κάθε πεδίο στρατιωτικής εμπειρίας, κάθε
πόλεμος δημιουργεί τη δική του ορολογία. Οι άνθρωποι
ενσωματώνουν στρατιωτικούς όρους στην κοινή γλώσσα.
Μια άλλη πτυχή του θέματος είναι η εφεύρεση της
ανάγλυφης εκτύπωσης ή της γραφής Μπράιγ. Έλαβε μεγάλη
ώθηση από την ανάπτυξη ενός στρατιωτικού σεναρίου που
μπορούσε να διαβαστεί τη νύχτα – μια εφεύρεση του
Γάλλου αξιωματικού πυροβολικού Charles Barbier.
2. Στρατός και Μόδα.
Ο Στρατός έχει επηρεάσει κατά τα χρόνια και την υψηλή ραπτική και τον
τρόπο με τον οποίο ντυνόμαστε σήμερα. Η εφεύρεση ρολογιών χειρός και
γυαλιών ηλίου κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το T-shirt, η
καμπαρντίνα, το σακάκι πτήσης και η μόδα του σαφάρι προέρχονται από
την στρατιωτική στολή.
4. Στρατός και Μουσική.
Τραγούδια, σήματα και πορείες συνόδευαν πάντα τη στρατιωτική θητεία.
Για αιώνες, η στρατιωτική μουσική σε όλες τις μορφές της έχει τονίσει τη
δόξα και τη δυστυχία των στρατιωτικών όσο κανένα άλλο μέσο, ακόμη πιο
άμεσα από τον προφορικό και γραπτό λόγο. Η μουσική των μπάντα που
σκηνοθέτησε επιχειρήσεις και η στρατιωτική μουσική βοηθούσε τα
στρατεύματα να καταστείλουν τον φόβο, ανεβάζοντας την αυτοπεποίθησή
τους, κοροϊδεύοντας τον εχθρό, τονίζοντας τους θριάμβους και τις
συνοδευτικές ήττες και το πένθος.
5. Στρατός και Παιχνίδι.
Εδώ τα περισσότερα αιωρούνται από την οροφή. Παρουσιάζεται η πορεία
των παιχνιδιών στο πέρασμα των χρόνων. Όπως στρατιωτάκια, όπλα κλπ.
 Ο πρώτος όροφος καλύπτει τρία θέματα: Σχηματισμός Σωμάτων,
Ζώα και Στρατός, και Τα δεινά του Πολέμου.
Στο κεντρικό και πιο σημαντικό θέμα Δεινά Πολέμου, εκτίθενται
ανθρώπινα δείγματα, ένα ασυνήθιστο βήμα, ακόμη και για ένα στρατιωτικό ιστορικό
μουσείο. Η μόνιμη έκθεση παρουσιάζει τα λεγόμενα δόντια Waterloo. Αυτά είναι
δόντια νεαρών στρατιωτών που πέθαναν στους Ναπολεόντειους Πολέμους και
τοποθετήθηκαν σε ελεφαντόδοντους πλάκες και χρησιμοποιήθηκαν ως
οδοντοστοιχίες για ευκατάστατους ανθρώπους πριν εφευρεθούν τα πορσελάνινα
δόντια το 1840. Ένα άλλο έκθεμα αυτού του είδους
προέρχεται από τον Π.Π.Π., είναι ένα βλήμα στη ραχο-
κοκαλιά ενός στρατιώτη, που έζησε άλλα 47 χρόνια με
αυτόν τον τραυματισμό. Αυτό το έκθεμα εκτίθεται με
άλλα στοιχεία τραυματισμού και θανάτου, σωματικής
και ηθικής οδύνης.
Ο Σχηματισμός Σώμάτων που επικρατεί στον
Στρατό, για αιώνες το ένστολο στρατιωτικό σώμα ήταν το
ιδανικό της άρχουσας τάξης. Η υπακοής στις εντολές, η
πειθαρχημένη λειτουργία του ατόμου μέσα σε ολόκληρο το
σώμα, ερμηνεύτηκε ως αντανάκλαση της βασιλείας ενός
πρίγκιπα και της θεϊκής τάξης του Θεού.
Οι κινήσεις των στρατευμάτων ακολούθησαν
μια σχεδόν καλλιτεχνική χορογραφία της οποίας ο αρχικός
σκοπός ήταν να βελτιώσει τον τρόπο με τον οποίο διεξήχθη
ο πόλεμος. Μια επιτραπέζια βιτρίνα μήκους 30 μέτρων
που κόβει ακόμη και μια κατακόρυφη βιτρίνα περιέχει μια
σειρά από εκθέματα που ξεκινούν από την εντολή
εισαγωγής έως την ολοκλήρωση του στρατιωτικού
σχηματισμού έως τη διάλυση του στρατιωτικού σώματος
λόγω ήττας και θανάτου. Παράλληλα με την επιτραπέζια
βιτρίνα, μια βαυαρική μεραρχία του Πρώτου Παγκοσμίου
Πολέμου, που περιλαμβάνει 13.000 τέλειους πλαστικούς
στρατιώτες και οχήματα, είναι στημένη κατά μήκος ενός από
τους εξωτερικούς τοίχους.
 Το δεύτερο μεγάλο θέμα σε αυτόν τον
όροφο είναι αφιερωμένο στους Στρατιωτικούς και τα Ζώα.
Τα ζώα βοηθούν τους ανθρώπους στην εκτέλεση
στρατιωτικών καθηκόντων.
Τα ονόματά τους χρησιμεύουν ως
ονομασίες και χαρακτηρισμοί στρατιωτικών-τεχνικών
προϊόντων και χρησιμοποιούνται ως κωδικές ονομασίες
σε σχέση με σχέδια μυστικών επιχειρήσεων, θέσεις
μάχης, αποθήκες και υπόγειες αμυντικές εγκαταστάσεις.
Η εξωτερική εμφάνιση των ζώων αποτελεί
πρότυπο για καμουφλάζ ζωγραφική όπλων, οχημάτων και
εξοπλισμού. Είναι προμηθευτές εμπορευμάτων για την
παραγωγή όπλων, εξαρτημάτων όπλων και στολών και τη
διακόσμηση τους. Είναι γνωστό ότι τα ζώα
χρησιμοποιούνται στη στρατιωτική θητεία από την
αρχαιότητα.
Έχουν χρησιμοποιηθεί ζώα όπως αρκούδες,
ελέφαντες, γαϊδούρια, δηλητηριώδη φίδια, σκύλοι,
καμήλες, βόδια και άλογα.
 Ιδιαίτερα βαριά εκθέματα θα εκτίθενται στο ισόγειο, όπου η θεματική
περιήγηση έχει τον μεγαλύτερο εκθεσιακό χώρο, σχεδόν 1.200 τ.μ., και το μεγαλύτερο
φορτίο δαπέδου. Η στενή σχέση μεταξύ της στρατιωτικής και της πολιτικής χρήσης
των τεχνικών εξελίξεων εξηγείται στους επισκέπτες σε μια πτέρυγα με τίτλο Στρατός
και Τεχνολογία.
Το θέμα του Στρατού και της Τεχνολογίας καλύπτει επίσης τη στενή
σύνδεση μεταξύ του κόσμου της επιστήμης και του στρατού στην ανάπτυξη
διεγερτικών και τοξινών, με τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις κατά τη διάρκεια του Β'
Παγκοσμίου Πολέμου να χρησιμεύουν ως παράδειγμα.
Το θέμα Προστασία και Καταστροφή στη δεύτερη πτέρυγα του
ισογείου πραγματεύεται τον ανταγωνισμό μεταξύ πυρός και πέτρας, προστατευτικών
και καταστροφικών όπλων ανά τους αιώνες. Οι θεατές θα πρέπει να έρθουν
αντιμέτωποι με τη γνώση ότι δεν υπάρχει αξιόπιστη προστασία από την καταστροφική
επίδραση των όπλων. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα από ένα «χαλάζι» από σφαίρες με τη
μορφή μιας βαλλιστικής καμπύλης που εκτείνεται σε πολλούς ορόφους του νέου
κτιρίου και απευθύνεται σε καταφύγια και επισκέπτες στο ισόγειο της θεματικής
περιήγησης.
 Με αραιά, αλλά φωτεινή επίπλωση, τα δωμάτια που είναι αφιερωμένα
στη χρονολογική περιήγηση είναι αφοσιωμένα στην παραδοσιακή μουσειακή
αισθητική.
Τα υλικά παρουσίασης, όπως εξοπλισμός βιτρίνας, βάθρα και κινητοί
τοίχοι, είναι διακριτικά στην εμφάνισή τους ώστε να αναδεικνύουν τα αντικείμενα και
περιορίζονται στην προβολή και προστασία των εκθεμάτων.
Τα χρώματα που υπερτερούν στο εσωτερικό του κτιρίου είναι το λευκό
και το γκρι δημιουργώντας μια ισορροπία με τα εκθέματα. Έχει χρησιμοποιηθεί
εμφανές σκυρόδερμα σε όλους του χώρους της νέας προσθήκης.
Στοιχεία του παλιού κτιρίου έχουν κρατηθεί στα υλικά που είναι
καλυμμένες μέχρι ένα σημείο οι κολόνες και στις θολωτές καμάρες κάθε δωματίου.
Σε αντίθεση με πολλές εκθέσεις μουσείων τεχνολογίας και
στρατιωτικών μουσείων, τα μέσα παρουσίασης που χρησιμοποιούνται εδώ δεν
παίζουν ρόλο στην επικοινωνία του περιεχομένου της έκθεσης.
Η παραδοσιακή χρονολογική αφήγηση περιέχει την πλειοψηφία
περίπου 10.000 αντικειμένων, εγγράφων και εικόνων που εμφανίζονται στο
εσωτερικό του κτιρίου.
Εκθέματα αιωρούνται στο διάστημα, όπως οι καρέκλες ενός κεφάλου
της δεκαετίας του 1950, που έχουν σχήμα μικρών διπλάνων με μικροσκοπικά όπλα –
ένας προκάτοχος των σύγχρονων σκοπευτών εγώ από τον σημερινό πόλεμο στα
παιδικά δωμάτια. Η κάθετη βιτρίνα βάθους 15 μέτρων γεφυρώνεται από μια
πασαρέλα. Μια επιτραπέζια βιτρίνα κοντά στην κουπαστή περιέχει εκθέματα που
δείχνουν την εξελικτική ιστορία των πολεμικών παιχνιδιών
Τα νέα μηνύματα που προσφέρει το Μουσείο με τον νέο σχεδιασμό.
1. Αλλαγή προοπτικής.
Το Military History Museum προσφέρει διαφορετικές
προοπτικές στη γερμανική στρατιωτική ιστορία. Η
αρχιτεκτονική, η νέα θεματική έκθεση και η επανασχεδιασμένη
μόνιμη έκθεση αντιπροσωπεύουν τόσο παραδοσιακές όσο και
νέες μορφές αντίληψης και έκφρασης. Η παράθεση της
παράδοσης και της καινοτομίας, παλαιών και νέων ερμηνειών
της στρατιωτικής ιστορίας, είναι ο βασικός λίθος της νέας
προσέγγισης.
2. Πολιτιστική Ιστορία της Βίας.
Το Military History Museum προσφέρει στους επισκέπτες μια
ιστορία του γερμανικού στρατού αλλά προχωρά πέρα από τις
στολές και τα όπλα στην έρευνά της, την κρατικά ελεγχόμενη
βία, προσφέροντας νέους τρόπους αξιολόγησης της ιστορίας
και της κουλτούρας αλλά και της βίας που την γέννησε.
3.Κεντρικό θέμα είναι η ανθρώπινη ύπαρξη.
Το κεντρικό θέμα της αρχιτεκτονικής και του εκθεσιακού
σχεδιασμού του μουσείου είναι μια ανθρωπολογική θεώρηση
της φύσης της βίας. Το μουσείο εξετάζει προσεκτικά τους
φόβους, τις ελπίδες, τα πάθη, τις αναμνήσεις, τα κίνητρα και
τις περιπτώσεις θάρρους, ορθολογισμού και επιθετικότητας
που έχουν επιταχύνει τη βία και πολύ συχνά τον πόλεμο.
4. Μουσείο ως Φόρουμ.
Εκτός από την παρουσίαση τρεχόντων και ιστορικών θεμάτων
σε ειδικές εκθέσεις και εκδηλώσεις, φιλοξενούνται προβολές,
διαλέξεις και διεθνή συμπόσια.
ΣΥΝΟΨΗ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΣΥΝΟΨΗ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΣΥΝΟΨΗ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
 Συνοψίζοντας, η Δρέσδη είναι ένα μέρος των φαντασμάτων και της ανησυχίας, το μέρος όπου συνέβη η πιο αμφιλεγόμενη και καταστροφική σειρά επιδρομών των
Συμμάχων κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά σήμερα, η πόλη είναι επίσης ένα σύμβολο αναγέννησης και συμφιλίωσης μέσω της αρχιτεκτονικής της. Και εδώ είναι που ο Ντάνιελ
Λίμπεσκιντ επέκτεινε αυτό που ήταν ένα τοπικό μουσείο της Ανατολικής Γερμανίας στο μεγαλύτερο μουσείο της Γερμανίας και αποτελεί πλέον το επίσημο κεντρικό μουσείο των
Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Ο Libeskind προσθέτει και πάλι σε ένα υπάρχον κτίριο. Ωστόσο, σε αυτό το μακροχρόνιο σχέδιο που κέρδισε σε διαγωνισμό το 2001, έχει πάει πολύ πιο πέρα. Μην
αρκούμενος στην απλή επέκταση ενός επιβλητικού οπλοστασίου του 1876, που μετατράπηκε σε μουσείο στρατιωτικής ιστορίας το 1897, το Libeskind διέκοψε τη δομή αυτή. Μια
νέα πενταώροφη σφήνα από μπετόν και ατσάλι αναγκάζει τώρα τον δρόμο της υπό γωνία από το πίσω στο μπροστινό μέρος, σβήνοντας μέσα από την οροφή και διακόπτοντας την
γαλήνια συμμετρία του αρχικού νεοαναγεννησιακού κτιρίου.
Αυτή η απλή ιδέα - θα μπορούσατε να το δείτε σαν ένα βέλος, ένα πύραυλο, ένα αεροπλάνο που συνετρίβη, ένα μαχαίρι ή ένα σπαθί, η πλώρη ενός πολεμικού πλοίου
- είναι μια αχαρακτήριστα άμεση επιλογή του συμβολισμού από τον Libeskind, ο οποίος μερικές φορές τείνει να υπερ-διανοηθεί στην αναζήτηση της μορφής του. Είναι αρκετά
σαφές ότι το κτίριο έχει βυθιστεί από κάποιο τεράστιο όπλο. Ο Libeskind χειρίστηκε επιδέξια την γωνιώδη τομή του, ακόμη και στο βαθμό που «κόβει» τα υπάρχοντα παράθυρα, τα
οποία είναι τέλεια τοποθετημένα γύρω από το διάτρητο «δέρμα» αλουμινίου της σφήνας.
Το νέο τμήμα είναι μπολιασμένο στο παλιό, η χαλύβδινη δομή είναι ελαφρά σφιγμένη το μητρικό πλοίο σιδήρου και ψαμμίτη με ένα ορισμένο ποσό εσωτερικής
ανακατασκευής που παρέχει χώρους ευρύτερης έκτασης. Το μπροστινό τμήμα—η άκρη του βέλους—είναι άδειο, αν και περιέχει ένα κατάστρωμα παρατήρησης ύψους 82 ποδιών
μέσα σε αυτό που κοιτάζει πέρα από την ανακατασκευασμένη πόλη. Το βέλος δείχνει προς τα νοτιοδυτικά, την κατεύθυνση από την οποία ήρθαν τα βομβαρδιστικά το 1945. Οι
βόμβες κατέστρεψαν την πόλη σε σχήμα σφήνας με γωνία 40 μοιρών στην άκρη—την ίδια γεωμετρία με την προσθήκη Libeskind.
Στο πίσω μέρος του κτιρίου, οι δίδυμες ακίδες της αιχμής βέλους είναι στερεές κάτω από το δέρμα του δικτυώματος για να περιέχουν χώρο γκαλερί. Στο εσωτερικό, τα
τοιχώματα από σκυρόδεμα ακολουθούν την ώθηση της διαδρομής του βέλους. Εντός της προκύπτουσας σφήνα, σκούρο γκρι δάπεδα σκυροδέματος και οροφές αντίθεση με το
ελαφρύτερο, αποκατασταθεί παλιό εσωτερικό.
 Ο διαχωρισμός της σφήνας από το ορθογώνιο σχέδιο του υπάρχοντος κτιρίου ενισχύεται περαιτέρω από την επιμελητειακή τάφρο. Ενώ το υπάρχον
μουσείο παρουσιάζει χρονολογικά εκθέματα, η νέα σφήνα περιέχει θεματικές εκθέσεις. Είναι διατεταγμένα να περιλαμβάνουν θέματα όπως στρατιωτική μόδα, στρατιωτικά
παιχνίδια, τεχνολογία και καταφύγιο.
Μια ανεξάρτητη κατασκευή στο μπροστινό μέρος του πρώτου ορόφου γίνεται ένα μίνι-Libeskind κτίριο από μόνο του και παρουσιάζει εκθέματα για τις τρομακτικές
επιπτώσεις του πολέμου στους απλούς ανθρώπους.
Η ριζική διαφορά μεταξύ παλαιών και νέων χώρων βοηθάει στη διάκριση των χρονολογικών οθονών από τις θεματικές. Ωστόσο, όπως συμβαίνει συχνά στην
αρχιτεκτονική του Libeskind, η γεωμετρία οδηγεί σε κάποιους περίεργους χώρους που περισσεύουν και προωθούν μια αίσθηση παγίδευσης αν περιπλανιέσαι σε αυτούς. Κοντά στην
κορυφή του μουσείου, όπου οι σκάλες ανεβαίνουν στους φωτεινούς νέους χώρους, αισθάνεστε την αίσθηση του ταξιδιού προς το άγνωστο. Η αρχιτεκτονική όμως δεν
μεταμορφώνει απλώς ένα οικοδόμημα. Έχει τη δύναμη να αλλάξει μια ολόκληρη κοσμοθεωρία για μία εποχή. Μέσω της δύναμης της αρχιτεκτονικής και επανάχρησης του κτιρίου,
κατέστη δυνατή η μετατροπή ενός οικοδομήματος με σκοτεινό παρελθόν, όχι μόνο σε ένα σύγχρονο αρχιτεκτονικό αριστούργημα, αλλά αλλάζοντας τον τρόπο θεώρησης του εκ
μέρους του κόσμου. Αυτή είναι η αρχιτεκτονική που είναι κατάλληλη για τη λειτουργία της, συνδυάζοντας γεωμετρική αυστηρότητα με σαφή σχολιασμό. Η νέα αρχιτεκτονική
επεμβαίνει βίαια αλλά και με σεβασμό στο υφιστάμενο κτίριο τόσο εξωτερικά όσο και εσωτερικά. Ο διάλογος του παρελθόντος και με το παρόν επιτυγχάνεται μέσω του έξυπνου
σχεδιασμού. Οι αιχμηρές γραμμές εναρμονίζονται και ησυχάζουν όταν έρχονται σε επαφή με τις ήπιες θολωτές καμάρες του εσωτερικού κτιρίου.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΠΟΛΥ