სათაური: იტალიური ბაღების მარადიული ელეგანტურობა

ნინი

შესავალი:

იტალიური ბაღები ბუნებისა და მხატვრულობის ჰარმონიული შერწყმის დასტურია , თავისი

მარადიული სილამაზითა და დეტალური დიზაინით. მდიდარ ისტორიაში , რომელიც
საუკუნეებს ითვლის, ამ ბაღებმა არა მხოლოდ ჩამოაყალიბეს იტალიის ლანდშაფტი ,
არამედ წარუშლელი კვალი დატოვეს ლანდშაფტის არქიტექტურის სამყაროში .
რენესანსის ბაღების კლასიკური სიმეტრიიდან ბაროკოს პეიზაჟების რომანტიკულ
მიმზიდველობამდე, იტალიური ბაღები აჩვენებენ ესთეტიკის, ინჟინერიისა და მებაღეობის
ღრმა გაგებას.

ისტორიული კონტექსტი:

იტალიური ბაღების სათავეს ძველ რომში იღებს, სადაც დეკორატიულმა ბაღების

კონცეფციამ პირველად მიიპყრო ყურადღება. თუმცა, რენესანსის დროს იტალიური
ბაღები მართლაც იქცა ადამიანის შემოქმედების გამოხატულებად.

ძირითადი მახასიათებლები:

1. სიმეტრია და გეომეტრია:

იტალიური ბაღები განთქმულია გეომეტრიული სიზუსტით, საგულდაგულოდ

განლაგებული ბილიკებით, მცენარეების სიმეტრიული განლაგებითა და კარგად
განსაზღვრული საზღვრებით. ეს აქცენტი წესრიგსა და სიმეტრიაზე ასახავს რენესანსის
გატაცებას მათემატიკური პრინციპებით და შთაგონების წყაროს კლასიკური
არქიტექტურიდან.

2. წყლის მახასიათებლები:

წყალი ცენტრალურ როლს თამაშობს იტალიურ ბაღის დიზაინში, წყალი სიცოცხლის,

სიწმინდის და განახლების სიმბოლოა. შადრევნები, ამრეკლავი აუზები და რთული წყლის
არხები იტალიური ბაღების საერთო მახასიათებელია. წყლის გამოყენება პრაქტიკულ
მიზნებსაც ემსახურება, რაც ხელს უწყობს ჰაერის გაციებას იტალიის ცხელ ზაფხულში და
ქმნის დამამშვიდებელ ხმოვან პეიზაჟებს.

3. ტერასები და სიმაღლე:

ბევრი იტალიური ბაღი განლაგებულია დაქანებულ რელიეფებზე, რაც იძლევა

მრავალდონიანი ლანდშაფტების შექმნის საშუალებას. ტერასები არა მხოლოდ იძლევა
გასაოცარ პანორამულ ხედებს, არამედ აადვილებს წყლის ნაკადის მართვას , რაც
შესაძლებელს ხდის კასკადებისა და ჩანჩქერების ჩართვას .

4. არქიტექტურული ელემენტები:

იტალიური ბაღები აერთიანებს არქიტექტურულ ელემენტებს თავიანთ დიზაინში .

კლასიკური სვეტები, ქანდაკებები, ფანჩატურები/პერგოლები და პავილიონები
სტრატეგიულად განლაგებულია საერთო ესთეტიკის გასაუმჯობესებლად. ეს
სტრუქტურები ემსახურება როგორც ფუნქციურ, ასევე ორნამენტულ მიზნებს ,
უზრუნველყოფს ჩრდილს, ფოკუსურ/მთავარ წერტილებს და ჩარჩოში აქცევს
ხედებს/ადამიანის პერსპექტივას.

მცენარის შერჩევა:

იტალიური ბაღების მცენარეთა პალიტრა საგულდაგულოდ არის შემუშავებული , რათა

მთელი წლის განმავლობაში იყოს შენარჩუნებული ხიბლი. მარადმწვანე ბუჩქებს ,
სურნელოვან ყვავილებსა და ციტრუსებს ხშირად ირჩევენ მათი ესთეტიკური
მიმზიდველობისა და ხმელთაშუა ზღვის კლიმატის პირობებში. ტოპიარიის (მცენარეების
გეომეტრიულ ფორმებად ჩამოყალიბების ხელოვნება) გამოყენება, კიდევ უფრო უწყობს
ხელს ბაღების სტრუქტურულ ელეგანტურობას.

მემკვიდრეობა და თანამედროვე გავლენა:

იტალიური ბაღების გავლენა სცილდება იტალიის საზღვრებს. სიმეტრიის პრინციპებმა ,

წყლის მახასიათებლებისა და არქიტექტურული ინტეგრაციის პრინციპებმა შთააგონების
წყაროა ლანდშაფტის არქიტექტორებისთვის მთელი მსოფლიოს მასშტაბით . ცნობილი
ბაღები, როგორიცაა, მაგალითად, ბობოლის ბაღები ფლორენციაში, კვლავ იზიდავს
მნახველებს, რომლებიც ტკბებიან მისი პეიზაჟების მუდმივი სილამაზით .

ბობოლის ბაღები: რენესანსის შედევრი ფლორენციაში, იტალიაში

თეკლა

შესავალი:

ფლორენციაში შთამბეჭდავი პიტის სასახლის (Pitti Palace) უკან მდებარეობს ბობოლის

ბაღები. მე-16 საუკუნეში ჯორჯო ვაზარის მიერ მედიჩის ოჯახისთვის შექმნილი ბობოლის
ბაღები გადაიქცა იტალიური ბაღის დიზაინის ბრწყინვალე ნიმუშად, რომელიც იზიდავს
მნახველებს მთელი მსოფლიოდან.

ისტორიული ფონი:

თავდაპირველი დიზაინი მოგვიანებით გააფართოვეს სხვა ნიჭიერმა არტისტებმა , მათ

შორის ნიკოლო ტრიბოლომ (Niccolò Tribolo) და ბარტოლომეო ამანატიმ (Bartolomeo
Ammannati). ბაღები არამხოლოდ მედიჩების ოჯახის დასასვენებლად, არამედ მათი
სიმდიდრის, ძალაუფლებისა და ხელოვნების დაფასების დემონსტრირებასაც ახდენდა
რენესანსის განმავლობაში.

ძირითადი მახასიათებლები:

ღერძი და ტერასა:

ბობოლის ბაღების განლაგება ხასიათდება ცენტრალური ღერძით, რომელიც ვრცელდება

სასახლიდან და ქმნის წესრიგისა და პერსპექტივის განცდას . ბაღები ზედმიწევნით
მოპირკეთებულია ტერასებით, აღმავალი დონეების მორთულია ქანდაკებებით ,
შადრევნებითა და გამწვანებით. ეს დიზაინი მნახველებს საშუალებას აძლევს განიცადონ
ვიზუალური აღფრთოვანების თანდათანობითი განვითარება, როდესაც ისინი მაღლა
იწევენ.

ამფითეატრი და გროტო:

ერთ-ერთი გამორჩეული მახასიათებელია ამფითეატრი, ღია ცის ქვეშ არსებული სივრცე ,

რომელიც გარშემორტყმულია კლასიკური ქანდაკებებით. ეს ამფითეატრი , წარმოადგენს
სპექტაკლებისა და ღონისძიებების ადგილს. ახლომახლო, Buontalenti Grotto მატებს
მიმზიდველობას თავისი ხელოვნური გამოქვაბულით, რომელიც მორთულია
სტალაქტიტებით და სკულპტურებით.

შადრევნები და წყლის მახასიათებლები:

წყალი ცენტრალური ელემენტია ბობოლის ბაღებში, შადრევნებისა და წყლის აუზების

ქსელით, რომელიც აძლიერებს საერთო ესთეტიკას. ნეპტუნის შადრევანი ფოკუსური
წერტილია, რომელშიც წარმოდგენილი ზღვის ღმერთი გარშემორტყმულია წყლის
ნიმფებითა და ზღვის არსებებით.

ქანდაკებები:

ბაღები მორთულია კლასიკური და რენესანსული ქანდაკებების შთამბეჭდავი კოლექციით .

თვალსაჩინო მაგალითებია ჯამბოლონიის ვენერას ქანდაკება (Venus by Giambologna),
ჯამბოლონიის "ოკეანე" ("Ocean" by Giambologna), მიქელანჯელოს „ადამი და ევა“ და სხვა.
ეს სკულპტურები სტრატეგიულად განლაგებულია ბუნებრივ გარემოსთან
ჰარმონიზაციისთვის, რაც ქმნის ხელოვნებისა და ბუნებას შორის ერთიანობის განცდას .

ვარდების ბაღი და ლიმონის ტერასა:

ბობოლის ბაღები გამოირჩევა მომხიბლავი ვარდების ბაღით, აყვავებული ვარდების

გეომეტრიული ნიმუშებით. ლიმონის ტერასა გამოირჩევა ციტრუსის ხეებით და
ფლორენციის პანორამული ხედებით. ეს ადგილები ასახავს მებაღეობის გამოცდილებას ,
რომელიც გამოიყენებულია მრავალფეროვანი და ვიზუალურად მიმზიდველი პეიზაჟების
შესაქმნელად.

მემკვიდრეობა და თანამედროვე შესაბამისობა:

ბობოლის ბაღებმა წარუშლელი კვალი დატოვა ლანდშაფტის არქიტექტურის სამყაროში

და განაგრძობს დიზაინერებისა და ბაღების მოყვარულთა შთაგონებას . ბაღებმა
საუკუნეების განმავლობაში განიცადა სხვადასხვა ტრანსფორმაცია , ადაპტირდა
გემოვნების შეცვლასთან და დღეს წარმოდგენილია დამატებით ელემენტებით .

ამ ყველა მახასიათებლის მეშვეობით, ბობოლის ბაღების სტუმრები გადადიან იმ დროში ,

როდესაც მედიჩის ოჯახი ქმნიდა ბაღს. ბობოლის ბაღები ფლორენციის მდიდარი
კულტურული მემკვიდრეობის სიმბოლოა და იტალიური ბაღის დიზაინის მუდმივი
შედევრია.