I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na I.
h na I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach
stacjonarnych na których moment pędu elektronu jest których moment pędu elektronu jest równy całkowitej stacjonarnych na których moment pędu elektronu jest wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu Naturalne podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby Naturalne II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby Naturalne II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity wyższą pochłania Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na wyższą pochłania Kwanty energii a na niższą emituje Kwant energii w postaci promieniowania niższej na wyższą pochłania Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje En - energia na niższej orbicie Kwant energii w postaci promieniowania świetlnego Kwant energii w postaci promieniowania świetlnego Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie En - energia na niższej orbicie jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. En - energia na niższej orbicie Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w Kinetyczna elektronów które są w stanie oddalić się od metalu. ruchu. ruchu. Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 elektronów z powierzchni metali pod wpływem padającej fali Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na świetlnej. hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- praca wyjścia elektronu z powierzchni Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) metal hJ0- praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które są w stanie oddalić się od metalu. padającej fali świetlnej są w stanie oddalić się od metalu. 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces częstotliwości padającej fali świetlnej wybijanie elektronów z powierzchni metali pod 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali wybijanie elektronów z powierzchni metali pod wpływem padającej fali świetlnej. poniżej której zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi wpływem padającej fali świetlnej. Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia padającej fali świetlnej natężenia padającej fali świetlnej 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na częstotliwości padającej fali świetlnej których moment pędu elektronu jest równy całkowitej częstotliwości padającej fali świetlnej 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali poniżej której zjawisko m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby częstotliwość fali poniżej której zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi Naturalne fotoelektryczne nie zachodzi II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na wyższą pochłania Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na których moment na niższą emituje Kwant energii w postaci promieniowania pędu elektronu jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach En - energia na niższej orbicie liczby Naturalne II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na wyższą pochłania stacjonarnych na których moment pędu elektronu jest Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje Kwant energii w równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 postaci promieniowania świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. En - energia na niższej orbicie Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby Naturalne Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 niższej na wyższą pochłania Kwanty energii a Kinetyczna elektronów które są w stanie oddalić się od metalu. hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- praca wyjścia przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które są w Kwant energii w postaci promieniowania świetlnego elektronów z powierzchni metali pod wpływem padającej fali stanie oddalić się od metalu. świetlnej. Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie elektronów z Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie powierzchni metali pod wpływem padającej fali świetlnej. Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) En - energia na niższej orbicie Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia padającej fali Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] padającej fali świetlnej świetlnej Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od częstotliwości padającej jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w częstotliwości padającej fali świetlnej fali świetlnej 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali poniżej której ruchu. 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 poniżej której zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na których moment metal hJ0- praca wyjścia elektronu z powierzchni pędu elektronu jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby Naturalne są w stanie oddalić się od metalu. I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na wyższą pochłania Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces których moment pędu elektronu jest równy całkowitej Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje Kwant energii w wybijanie elektronów z powierzchni metali pod wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π postaci promieniowania świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby En - energia na niższej orbicie wpływem padającej fali świetlnej. Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] Naturalne Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od wyższą pochłania Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 natężenia padającej fali świetlnej na niższą emituje Kwant energii w postaci promieniowania hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które są w 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie stanie oddalić się od metalu. częstotliwości padającej fali świetlnej En - energia na niższej orbicie Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie elektronów z Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna powierzchni metali pod wpływem padającej fali świetlnej. Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) częstotliwość fali poniżej której zjawisko jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia padającej fali fotoelektryczne nie zachodzi Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 świetlnej 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od częstotliwości padającej hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- fali świetlnej praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali poniżej której Kinetyczna elektronów które są w stanie oddalić się od metalu. zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na których moment elektronów z powierzchni metali pod wpływem padającej fali stacjonarnych na których moment pędu elektronu jest świetlnej. pędu elektronu jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) liczby Naturalne podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na wyższą pochłania r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby Naturalne padającej fali świetlnej Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje Kwant energii w 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od postaci promieniowania świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity En - energia na niższej orbicie częstotliwości padającej fali świetlnej niższej na wyższą pochłania Kwanty energii a Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje poniżej której zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. Kwant energii w postaci promieniowania świetlnego Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które są w En - energia na niższej orbicie stanie oddalić się od metalu. Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie elektronów z których moment pędu elektronu jest równy całkowitej powierzchni metali pod wpływem padającej fali świetlnej. Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 wielokrotności stałej Plancka podzielonej przez 2π. mvr=n h/2π Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne liczby 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia padającej fali ruchu. Naturalne świetlnej 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od częstotliwości padającej Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na fali świetlnej hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na wyższą pochłania Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali poniżej której metal hJ0- praca wyjścia elektronu z powierzchni na niższą emituje Kwant energii w postaci promieniowania zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które En - energia na niższej orbicie są w stanie oddalić się od metalu. Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] I. postulat Bohra - elektrony krążą po orbitach stacjonarnych na których moment pędu elektronu jest równy całkowitej wielokrotności stałej Plancka podzielonej Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 przez 2π. mvr=n h/2π m-masa elektronu r-promień orbity prędkość n-kolejne wybijanie elektronów z powierzchni metali pod jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. liczby Naturalne II. postulat Bohra - elektrony przechodzące z orbity niższej na wyższą pochłania wpływem padającej fali świetlnej. Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 Kwanty energii a przechodząc z orbity wyższej na niższą emituje Kwant energii w Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- postaci promieniowania świetlnego Em - En =hJ Em -energia na wyższej orbicie praca wyjścia elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od En - energia na niższej orbicie Kinetyczna elektronów które są w stanie oddalić się od metalu. Energia kwantu światła (Max Planck) E=hJ[J] natężenia padającej fali świetlnej Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie Masa fotonu E=mc2 hJ=mc2 m=hJ/c2 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od elektronów z powierzchni metali pod wpływem padającej fali jeżeli c=0 to m- nie istnieje Foton istnieje tylko w ruchu. Wzór Einsteina-Millikana hJ= W0+Ek W0=hJ0 częstotliwości padającej fali świetlnej świetlnej. hJ= hJ0+ mv2/2 hJ- energia fotonu padającej na metal hJ0- praca wyjścia 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) elektronu z powierzchni metalu mv2/2- energia Kinetyczna elektronów które są w częstotliwość fali poniżej której zjawisko 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia stanie oddalić się od metalu. padającej fali świetlnej Zjawisko fotoelektryczne zewnętrzne - proces wybijanie elektronów z fotoelektryczne nie zachodzi powierzchni metali pod wpływem padającej fali świetlnej. 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od Prawa zjawiska fotoelektrycznego (Stdedowa) częstotliwości padającej fali świetlnej 1. Ilość wybitych fotoelektronów zależy tylko od natężenia padającej fali 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali świetlnej poniżej której zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi 2. Prędkość wybitych fotoelektronów zależy tylko od częstotliwości padającej fali świetlnej 3. Dla każdego metalu istnieje graniczna częstotliwość fali poniżej której zjawisko fotoelektryczne nie zachodzi