"Latarnik" Henryka Sienkiewicza to nowela wydana po raz pierwszy w 1881 roku.

Opowiada historię Skawińskiego, starszego Polaka, który po wielu latach tułaczki po

świecie, w końcu znajduje spokojną pracę jako latarnik w Aspinwall w Panamie.

Skawiński to były żołnierz i uczestnik licznych powstań narodowych, który przez

całe życie nie mógł znaleźć stałego miejsca do życia. Jego praca latarnika na małej
wysepce daje mu upragniony spokój i możliwość refleksji nad swoim życiem. Wydaje
się, że znalazł idealne miejsce, aby odpocząć po burzliwej przeszłości.

Jednakże pewnego dnia do Skawińskiego dociera paczka z książkami, wśród których

znajduje się "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza. Lektura tej polskiej epopei narodowej
budzi w nim silne emocje i tęsknotę za ojczyzną, co powoduje, że zaniedbuje swoje
obowiązki latarnika. Zaczytany, zapomina zapalić latarnię, co prowadzi do
katastrofy – statek rozbija się na skałach.

Skawiński zostaje zwolniony z pracy i ponownie zmuszony do dalszej tułaczki.

"Latarnik" to opowieść o tęsknocie za ojczyzną, sile wspomnień i tożsamości
narodowej, które mimo upływu lat wciąż żyją w sercu człowieka. Nowela ukazuje, jak
przeszłość może wpływać na teraźniejszość i jak głęboko zakorzeniona jest w nas
nasza ojczyzna.