As tyd kon terugspoel,

en ek die struweling van my geliefdes kon sien,sou ek my hand uitsteek,

Medelye versprei, oor die land.

Groete aan jou,juffrou Fouchee. Onlangs het ek die verlies van my dierbare tannie
aan kanker ervaar. Sy was ’n baken van krag, haar moed onwrikbaar, haar gees
onbuigsame. Tog, terwyl ek op haar reis terugdink, kan ek nie help nie maar wonder
of daar oomblikke was wat ek gemis het, geleenthede wat ek laat verbygegaan het.

Prediker 3:1 herinner ons dat "Vir alles is daar 'n tyd, en 'n tyd vir elke saak
onder die hemel." Dit spreek tot die ritme van die lewe, die oomblikke wat ons
bestaan vorm. Maar wat as ons wens ons kon teruggaan en meer doen?

As ek net die tekens vroeër gesien het, as ek net meer tyd met haar deurgebring
het, sou die pyn nie so skerp wees nie. Dalk as ek net daar was om meer
ondersteuning te bied, ’n luisterende oor te leen, haar hand deur die donkerste dae
vas te hou, sou die las van spyt nie so swaar op my hart rus nie.

Maar tyd is 'n onverbiddelike krag, wat voortmars sonder onderbreking. Ons kan nie
die klok terugdraai nie, hoe desperaat ons ook al wens. Ons bly agter met die smart
van wat kon gewees het, die stil rou van gemiste geleenthede.

Tog, te midde van ons hartseer, is daar hoop. Hoop dat ons kan leer uit ons foute,
dat ons die tyd wat ons met ons geliefdes het, kan waardeer, dat ons 'n verskil kan
maak in die lewens van dié rondom ons.

Laat ons dus nie stilstaan by wat kon gewees het nie, maar eerder fokus op wat kan
wees. Laat ons die oomblikke gryp wat ons gegun is, laat ons met vurige liefde
liefhê, laat ons mekaar ondersteun met onwrikbare medelye.

Ter gedagtenis aan my dierbare tannie, mag ons strewe om elke dag met doel en
dankbaarheid te leef.