Professional Documents
Culture Documents
இரண்டாம் சக்தி இந்திரா சௌந்திரராஜன்
இரண்டாம் சக்தி இந்திரா சௌந்திரராஜன்
(மஹிமா)
இந்திரா சசௌந்தர்ராஜன்
1
அஷ்டமா சித்து எனப்படும் எட்டுவித சித்திகளில்
இரண்டாம் சக்தியே 'மஹிமா'வாகும். ஒரு புள்ளி அள
வுள்ள விதததான் ராட்சத வடிவில் மிகப்பபரிே மரமா
கின்றது.
நாம் கூட அன்தன வயிற்றில் ஒரு பசாட்டு உயிர்த்
துளிோக விழுந்து பின் வளர்ந்து இன்று ஐந்தடி, ஆறடி
என்று உேரங்கள் பகாண்டிருக்கியறாம்.
நீண்ட பநடிே காலத்தால் நிகழும் இந்த பசேதல
ோரும் பபரிே விந்ததோக நிதனப்பதில்தல. இேற்தக
என்று சாதாரணமாக கருதிவிடுகியறாம்.
'மஹிமா'வின் அடிப்பதட ரகசிேம் இப்படி நாம் கருதும்
இேற்தகோன இந்த விஷேத்தில்தான் இருக்கிறது.
2
ஒன்தறச் சிறிேது என்றும், பபரிேது என்றும் எதத
தவத்துச் பசால்கியறாம். அதன் உருவத்தத தவத்து
தாயன? இந்த உருவம் என்பது எங்கிருந்து வந்தது. சிறிே
பசடிோனது எப்படி மரமானது? வளர்ச்சி என்று ஒரு
வார்த்ததயில் பசால்லலாம்தான். இந்த வளர்ச்சி
எப்படிப்பட்டது?
எங்கிருந்து நமது உடலுக்கு யததவோன திசுக்கள்
வந்தது? பசடியும்கூட எப்படி மரமாகிப் பபரிதானது?
இந்தக் யகள்விக்குள்தான் மஹிமா சித்திக்கான விதட
ஒளிந்திருக்கிறது.
3
பவளி பவட்டபவளி. காற்று ஓடிப்பிடித்து விதள
ோடும் பவட்டபவளி. இதில்தான் எத்ததன ரகசிேங்கள்.
இதில் எல்லாயம இருக்கிறது. அரிசி இருக்கிறது. பருப்பு
இருக்கிறது. தண்ணீர் இருக்கிறது. நமக்கான சத்தம் முதல்
எலும்பு நரம்பு மற்றும் திசுப்பபாருள் வதர எல்லாயம இந்த
பவளியில்தான் இருக்கிறது. நம்ப முடிேவில்தலோ?
ஆனால் சாதாரணமாக யோசித்தாயல அதுதான் உண்தம
என்பது பதரிந்து யபாகும்.
உயிர் இேக்கம் இந்த பவளியில் இருந்துதான்
அத்ததனதேயும் யகட்டு வாங்கி சிறிேததப் பபரிே
தாக்குகிறது. இதடயில் இருப்பதுதான் காலம். இந்த
காலத்திடம் நமது வாழ்வு. சாவு எல்லாயம உள்ளது
காரமரட!
காது விரறத்துப் பபாகும். அப்படி ஒரு குளிர் காற்று.
நீலகிரி மரல முழுக்க ஓடிப்பிடித்து விரளயாடி விட்டு
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 32
பபாச்சு விட்றுங்க."
"இல்ல... நீ கரத உடபற, உன்ரனப்பத்தி ோங்க
என்தனன்னநவா பகள்விப்படபறாம். அததல்லாம் உண்ரம
தான் பபால இருக்கு..''
"என்னப்பா பகள்விப்பட்பட?''
"ொமியார் மாதிரி அப்படிபய இரண்டு ோள் மூணு
ோள்ளாம் உக்காந்த இடத்ரத விட்டு எழுந்திரிக்கறபத
இல்ரலயாபம நீ.. எம்ப்பா அப்படி?''
"அதுதானா...சும்மாதான். பவண்டாம் விட்று... என்ரனப்
பத்தி பபசி இப்ப என்ன ஆகணும், தொல்லுபாப்பபாம்.
விட்று."
"அப்ப வா... கம்பு எடு. ஒரு சுத்து சுத்துபவாம்."
"விட்றுங்கப்பா...பவண்டாம்னா விடமாட்படங்கறீங்கபள."
"ெரி... ொமியார் ஆகி என்ன பண்ணப்பபாபற. ேம்ம ஊர்
ரலபய எதாவது ஆசிரமம் பபாட்டு ெம்பாதிக்கப் பபாறியா?"
''என்ன உளர்பற. ொமியாருக்கு எதுக்கு ெம்பாத்தியம்."
''அட.. என்ன ேடராசு. ஒண்ணுபம ததரியாத பாப்பா
மாதிரி பபெபற. இன்னிக்தகல்லாம் ொமியாருங்களுக்குதாபன
காசு. அப்படிபய ஜல்ொவும் பண்ணிக்கிடலாம். ெரிதாபன.
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 40
சும்மா தெல்லு."
சுற்றி நிற்பவர்கள் ெகஜமாக பபசும் பாவரனயில் வரம்பு
மீறவும் ேடராஜன் அவர்கரள தவறித்தான். அவ்வளவு
பபரும் அவன் வயதினர். ஒன்றாம் வகுப்பில் இருந்து
அவபனாடு படித்து பகாலி விரளயாடி, மாங்காய் அடித்து
காற்ரறப்பபால சுற்றி வந்தவர்கள்.
அந்த பேக்கமும் ேட்பும் அவர்கள் வரம்புகரள மீறிப்
பபசும்பபாது ேடராஜரனக் கட்டிப்பபாட்டது. ேல்லபவரள,
கவுண்டர் திரும்ப அந்த சிலம்பக் கூடத்துக்குள் நுரேந்து
தகாண்டிருந்தார்.
அவர் தரல ததரியவும் அவ்வளவு பபரும் பரேயபடி,
விரரப்பாயினர். சிலம்புக் கம்புகள் சுேல ஆரம்பித்தன.
கர்லாக் கட்ரடகள் பதாரளச் சுற்றின. ேடராஜன் முகம்
மட்டும் வாடிப்பபாயிருந்தது.
தேருங்கிய கவுண்டர் அரத உணர்ந்து தகாண்டவர்
பபால "என்ன ேடராஜா... ோன் இங்க இருந்து பபாகவும்
பெங்க ஒடெல் தகாடுத்தாங்களாக்கும்."
கலக்கமான முகத்பதாடு ஆபமாதிப்பாய் தரலரய
அரெத்தான் ேடராஜன்.
"எவன் என்ன தொன்னான். கூப்டு" எல்பலார் காதிலும்
41 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
"ெரிங்க குரு..."
ஆபமாதிப்புடன் மீண்டும் அவரர வணங்கிவிட்டு புறப்
பட்டான்.
எல்பலார் பார்ரவயும் அவன் பமபலபய இருந்தது.
வீட்டுக்குள் நுரேந்தபபாது சுசீலா தயாராக பச்ெரிசி
தபாங்கி, பால்பொறு, தயிர்ச்பொறு, கீரரக்கரடெல் மூன்ரற
யும் ஒரு தெம்புத் தூக்கு வாளியில் பபாட்டு மூடி தயாராக
ரவத்திருந்தாள்.
அவனும் தாமதிக்காமல் அரவகரள ஒரு பிரம்புக்
கூரடயில் பபாட்டு எடுத்துக் தகாண்டு புறப்பட்டான்.
"கவனமா பபாய்ட்டு வந்துடுங்க" என்றாள்.
தரலயரெத்தபடிபய வீதிக்கு வந்தான். வீதியில் அவ்வள
வாக ஜனேடமாட்டமில்ரல. விறுவிறுதவன்று ேடக்கத்
ததாடங்கினான். ததருவின் முக்கியத் திருப்பத்தில் ஒரு
அனுமார் பகாவில் இருக்கிறது. அங்பக ஒரு வயதான
தபரியவர் உட்கார்ந்திருந்தார். ேடராஜன் வரவும் அவரனப்
பார்த்து சிரித்தார்.
"வந்துட்டியா. எங்க காபணாபமன்னு நிரனச்பென். புறப்
படுபவாமா?"
''புறப்படலாம் ொமி... சீக்கிரமா வாங்க பேரமாச்சு.
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 44
4
காலம் என்பது உணர்வதில்தான் இருக்கிறது.
நிதனத்த மாத்திரத்தில பத்து ஆண்டு பின்யனாக்கிப் யபாய்
அப்யபாது நடந்த ஒரு சம்பவத்தில் திதளக்க மனதால்
முடிகிறது. பின்யனாக்கும் இந்த சக்திோல் முன்யனாக்கவும்
முடியும். இப்படி முன்யனாக்கி நிதனப்பதத கற்பதன
பசய்து பார்ப்பது என்று வழக்கத்தில் கூறினாலும்
அதுதான் காலத்தத பவல்வதற்கான ஒரு ஆரம்பம்.
"நிச்ெயமா.?"
"அப்படிபய உச்ெத்துக்கு பபானாலும் தபரியவங்க என்ன
தொல்றாங்க, கற்றது ரக மண் அளவு.. கல்லாதது உலக
அளவுன்னுதாபன தொல்றாங்க."
"ஆமா... ஆமா."
"ஏன் அப்படிச் தொல்றாங்க.?''
"ஏன்னா... படிக்கற விஷயம் உலகத்துல அதிகம். அரத
ஒரு மனுஷன் தன் வாழ்ோள்ள படிச்சு முடிக்க முடியாது.
அதுக்கு அவனுக்கு வயசும் புத்தியும் பபாதாதுங்கறதால்
இருக்கலாம்."
''சரியா தொன்பன. இந்த உடம்புக்கு ெராெரி ஆயுள் நூறு
வருஷம், அதாவது முப்பத்தி ஆறாயிரத்து ஐநூறு நாள்.
இதுல ொப்பிட்றது. தூங்கறதுங்கறதுல பாதிக்கு பமல பபாயி
டுது. மீதி இருக்கற ோள்ல என்னத்த தபரிொ படிச்சு
புரிஞ்சுக்க முடியும்.''
"தபரியவபர. உடம்ரபப் புரிஞ்சுக்கணும்னு தொல்லிட்டு
படிக்கறதுல பபாய்ட்டீங்கபள."
''நல்லா மடக்கி திருப்பி இழுத்துகிட்டு வர்றிபய. ேல்லது.
இந்த ெராெரி ஆயுள் நூறு வருஷத்ரத எல்லாருபமவா
வாழ்ந்து பாக்கநொம்?''
53 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
"எவ்வளவு இருக்கு?"
"அது எப்படி ததரியும்."
"இருக்குன்னு தொல்லத் ததரியும். ஆனா இருக்கறரத
எவ்வளவுன்னு தொல்லத் ததரியாதா?''
"அது எப்படி முடியும், ஐந்து லிட்டர் ரத்தம், எவ்வ
ளபவா ஆயிரம் கிபலா மீட்டர் நீளத்துக்கு ரத்தக்குோய்,
ஐம்பது அறுபது கிபலாவுக்கு ெரதன்னு குத்துமதிப்பா
நவணும்னா தொல்லலாம்."
"இரத எல்லாம் நீ அளந்து பாத்து தொல்றியா?"
"மத்தவங்க தொன்னரத தவச்சு தொல்பறன்."
"அப்ப உனக்கு உன் உடம்ரப பத்தி துல்லியமா எதுவும்
ததரியாதுன்னு றசால்..."
"ஆமாம், ததரியாது..."
"முதல்ல உன் உடம்பப உனக்கு தொந்தமில்ரல. இரத
நீயும் ஒத்துகிட்பட. அடுத்து அந்த உடம்புல என்ன இருக்கு
எவ்வளவு இருக்குன்னு பகட்படன். ததரியாதுன்பன. என்
கிட்ட பபெறதுக்கு முந்திவரர இந்த விஷயங்கள் கூட ததரி
யாதவனாதான் நீ இருந்பத. ோன் பகள்வி பகட்ட பிறகுதான்
உனக்கு இந்த விஷயங்கபள ததரிய வந்திருக்கு. அப்படித்
தாபன?"
59 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
கதரக்டா?"
"ேம்ப மாட்படன்னா குரறக்கறிபய, கூட்டு."
"கூட்றதா... அப்ப எழுபது?''
"மிச்சம்?.. இன்னும் இருக்பக."
"ததாண்ணுறு.''
"இன்னும் முப்பது வயரெ யார் கூட்றது?"
"நூத்தி இருபதா?"
"ஆமா... பபான மாெம்தான் நூத்தி இருபத்தி ஒண்ணு
ஆரம்பம்."
"ேம்ப முடியரல, ேம்பவும் மாட்படன்."
''அதனால எனக்கு ஒரு ேஷ்டமும் இல்ரல."
"ெரி ேம்பபறன்னு ரவயுங்க. அதுக்தகன்ன?''
"இந்த நூத்தி இருபது வயசுரலயும் ோன் திடமா பார்ப்
நபன், ஊசியில நூல் பகார்ப்பபன். ோன் எது ொப்பிட்டாலும்
றசரிக்கும். மரல ஏறுபவன். மரம் எறி பதங்காயும் பறிப்பபன்.
என்பனாட ேரரபய நூறு வயசுக்கு பமலதான் வந்தது.ஆனா
உனக்பகா முப்பதுரலபய வந்துருச்சு. இதுதான் உடம்ரப
பாதுகாக்கற லட்ெணமா?"
"தபரியவபர.."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 64
5
மனதால் உடம்தப ஆட்சி பசய்ேலாம். பசய்ேவும்
யவண்டும். நிதனயவ பசேலாகிறது. அது பசேலாவது
என்பது ஒவ்பவாருவரிடமும் ஒவ்பவாரு விதத்தில், கால
யநரங்களுக்கு ஏற்ப யவறுபடுகிறது. ஒன்தறப் பற்றி
நிதனக்கும் யபாயத அதற்கான விதத உள்யள விழுந்து
விரிவதடேத் பதாடங்கி விடுகிறது.
ஒரு வதகயில் மனமும் பிரபஞ்சமும் ஒன்யற என்கிற
புரிதல் ஒரு கட்டத்தில் நிகழும். பிரபஞ்சம் என்பதத ஒரு
நிலமாக, மதலகாடாக, மனித வசிப்பிடமாக நமக்கு
உணர்த்துவது எல்லாம் இந்த இடமும், காலமும்தான்.
இதத நீக்கிக் பகாண்டு பார்த்தால் உண்தம பதரியும்.
அந்த உண்தமக்குள் இடம், காலம் எல்லாவற்தறயும்
நாயம வகுப்பது என்பதும் புரியும். நாம்தான் இடம் காலம்
இரண்தடயும் உருவாக்குகியறாம் என்றால் அதத ஆட்டிப்
பதடப்பதும் நமக்கு சுலபமாகி விடும்.
அஷ்டமாசித்துகதள அதடே நிதனப்பவர்களுக்கு
இந்த இடமும், காலமும் ஐேம் திரிபற புரிேவேண்டும்.
வார்கள்.
கண் எதிரில் ஒரு தகாரலரயபய பார்த்தாலும் ேமக்
தகதுக்கு ஊர் வம்பு என்று ஒதுங்கிப் பபாய் விடுவதும்
ஆனால் தனக்தகாரு நியாயம் கிரடக்காதபபாது இந்த ோடு
உருப்படாது என்று ெபிப்பதும்தான் இவர்கள் வாடிக்ரக.
இந்தியா முழுக்க இப்படித்தான் ஜனங்கள் இருக்கி
றார்கள். இவர்களுக்தகல்லாம் சினிமாவும், டிவியும் மிக
உயர்ந்த விஷயங்கள். அதில் ேடிப்பவர்கள்தான் கடவுள்கள்.
சினிமா பார்ப்பது. அரதப்பற்றி பபசுவது இரண்டு தான்
பிறவியின் போக்கம்.
பபானால் பபாகிறது என்று பேனி, திருப்பதி, திருபவற்
காடு என்று பகாவில்களுக்கு பபாவார்கள். அந்த ொமிதயல்
லாம் கூட இவர்கள் வரர ராஜாக்கள் மாதிரிதான்.
அந்த ொமிகரளப் பார்த்து பபாற்றி பபாற்றி என்று
ஜால்ரா பபாட்டு வரம் பகட்பதுதான் இங்பக பக்தி.
''ொமி அவன் ோெமாய் பபாகணும். ோன் மட்டும் ேல்லா
இருக்கணும், அஸ்ைாம் லாட்டரி இந்த மாெமாவது விே
ணும். விழுந்தால் உனக்கு பாலாபிபஷகம். தகாஞ்ெம்
கவனிச்சுக்பகா" என்தறல்லாம் பவண்டிக் தகாள்வது தராம்ப
தராம்ப ெகஜம். தொல்லப் பபானால் அதுதான் இங்பக பக்தி.
89 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
6
ஒயர ஒரு ஏக்கரில் ஒரு யதாட்டம். முதலில் ஒரு பக்கம்
யராஜாதவயும் ஒரு பக்கம் மல்லிதகதேயும், ஒரு பக்கம்
பபாதினாதவயும், ஒரு பக்கம் பாகற் காதேயும், ஒரு
பக்கம் சக்கதர வள்ளிக்கிழங்தகயும் ஒரு பக்கம் வாதழ
தேயும், ஒரு பக்கம் மாம்பழத்ததயும் பயிர் பசய்தார்
ஒருவர்.
எல்லாயம நன்கு விதளந்து பசழித்து நின்றன. முதலில்
கட்டாந்ததரோக இருந்தது. யதாண்டிே யபாது அன்றும்
சரி இன்றும் சரி கல்லும் மண்ணு்தான் வருகிறது.
ஆனால் விததகதளப் யபாடவும் அந்த விததகள் அந்த
பூமிக்குள் இருந்து யராஜா. மல்லி, பாகற்காய், சக்கதர
91 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
''சாமி ஈ..ஈ..ஈ''
அவர் எதற்காக அந்த பபச்ரெ ஆரம்பித்தார் என்பது
அவனுக்கு அப்தபாழுதுதான் புரிந்தது.
"அது மட்டுமல்ல; இந்த ெப்தம் இருக்பக ெப்தம் இது
இரண்டு விதம். ஒண்ணு ெங்கீதம். இன்தனாண்ணு ோராெம்.
ெப்தத்ரத அேகா ரகயாண்டா ெங்கீதம், அதாவது இரெ.
ேம்ரம அப்படிபய இரெய ரவச்சு மயக்கி தூங்கவும்
தவச்சுடும். இபத ெப்தத்ரத தப்பா ரகயாண்டா ோராெம்
ஒரு தவடி ெப்தம் எவ்வளவு பபர் காரத தெவிடாக்கி
யிருக்குது இல்ரலயா?''
"ஆமாம்... ஆமாம்."
"ஒருத்தரர ஒருத்தர் பார்த்துக்காம, அபத ெமயம்
பக்கத்துலயும் இல்லாம பல ஆயிரம் ரமலுக்கு அப்பால
இருந்தாலும் ததாடர்பு தகாண்டு உணர்வுகரள பகிர்ந்துக்
கலாம் இல்ழ யா?''
"ஆமாம்"
"அப்ப ேம்ம புலன்கள்ல பபெற ெக்தியும் பகட்கற ெக்தியும்
தராம்ப உன்னதமானதுதாபன?"
''நிச்ெயமா?"
"உன்கிட்ட ஒரு ேல்ல விஷயம் தொன்னா நீ ெந்பதாஷப்
97 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
றியது.
"என்ன பயாசிக்கபற... என்னடா இரத எப்படி புரிஞ்சுக்
கறதுன்னா?''
"ஆமாம் ொமி.''
"அதுக்கான அறிரவ வளர்த்துக்பகா. அப்ப தன்னால
புரியும்.''
"எப்படி? எப்படி?''
"இப்ப துணிமணிரய எதால அளக்கபறாம்?"
"மீட்டர் அளவால?''
ஏன் அரத தராசுல எரட பபாட்படா இல்ரல லிட்டர்
அளவால தமாண்டு பார்த்பதா அளக்கறதில்ல.?"
"அது எப்படி முடியும்? துணிங்கறது நீளமும் அகலமு
மானது. நீள அகலத்ரத மீட்டர் அளவாலதான் ெரியா
அளக்க முடியும்.''
"அப்ப துணிமணிக்கு மீட்டர், அரிசி பருப்புக்கு தராசு,
பால், எண்தணய்க்கு லிட்டர்னு தபாருளுக்கு தகுந்த அளவு
பகாலால அளந்தாதாபன ெரியாக அளக்க முடியும், இல்
பலன்னா தப்புத் தப்பாதாபன வரும்?"
"ஆமாம் ொமி.''
101 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
பார்த்தான்.
"ஏன் அப்படி பார்க்கபற. ோன் மனுென் இல்ரலயா."
"இல்ல ொமி. எங்க மாதிரி ரககால் இருந்தா நீங்க
மனுஷனா. நீங்க மனுஷ வாழ்க்ரகரய தஜயிச்ெ ஒருத்தர்."
"ெரி ெரி... பபா... பபாய் கும்புட்டுட்டு வா. ோரளக்கு
காரலல விடியறதுக்குள்ள நீ ஊருக்கு பபாகணும். தபாேப்ப
கவனிக்கணுமில்ல?"
"இல்ல ொமி... இப்ப அததல்லாம் எனக்கு தபரிொ ததரி
யல. காபலஜிக்கு அப்ளிபகஷன் பபாட ஆரெப்படற ஒருத்
தழன எல்.பக.ஜியில பெர்ந்து படிக்கச் தொன்னா அவனுக்கு
எப்படி இருக்கும்? அப்படி இருக்கு எனக்கு."
"நீ என்ன தொல்பற..."
"ொமி... நீங்க யார்னு எனக்குத் ததரியணும். அப்படிபய
ோன் யாருன்னும் எனக்கு ததரியணும். ோன் எப்படி கார
மரடல இருந்து இந்த தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு தொடக்கு
பபாடற பேரத்துல வந்து பெர்ந்பதன், ததரியணும் ொமி
எனக்கு?''
அவன் அந்த ஆச்ெரிய அனுபவத்ரத புரிந்துதகாள்ளத்
துடித்தான்.
"பபா... பபாய் முதல்ல உன் குருோதரர கும்புட்டுட்டு
105 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
7
அணிமாயவா, மஹிமாயவா, இல்தல இலஹிமாயவா,
கரிமாயவா எந்த ஆற்றலாக இருந்தாலும் அததப் புரிந்து
பகாள்வதும், பசேல்படுத்துவும் மனது தான். ஆனால்
இந்த மனயதா உடம்பிடம் மடங்கிக் கிதக்கிறு.
அதிலிருந்ு மீண்டும உத்பை ஆளமுடிந்தேர்கவள
சித்திபை ேசப்ைடுமத்த முடியு்.
ஒன்று என்பது இரண்டு என்று ஒரு தத்துவம் உண்டு.
அதாவது எந்த ஒரு விஷேத்திற்கும் இருபக்கம் இருக்கும்.
இததயே அப்படிக் கூறுவார்கள். மனிதன் ஒரு
வனானாலும் உடல், ஆன்மா என்கிற இரண்டின்
யசர்க்தகதான் மனிதன். இதில் ஆன்மா விதத என்றால்
அதன் பஞ்சபூத யசர்க்தகயே உடல், ஆன்மாயவ மனமாய்
பசேலாற்றுகிறது. இதத உணர்ந்து உடதலப் பிரித்துக்
பகாள்ளுதல் யவண்டும். உடலாகிே பிண்டம் புரிந்தால்
அண்டம் புரியும். அண்டத்தில் உள்ளயத பிண்டத்திலும்,
பிண்டத்தில் உள்ளயத அண்டத்திலும் உள்ளது என்பதும்
புரியும்.
மனம் நிதனப்பததயே பசேல்படுத்தும், நிதனக்கும்
எததயும் பசேல்படுத்தும், சில பசேல்கள் காலத்தால்
நிகழும். சில உடனடிோக நிகழும். துரிதமும், தாமதமும்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 110
யாக அமர்ந்திருந்தான்.
பின் என்ன நிரனத்தாபனா எழுந்து தான் தகாண்டு
வந்திருந்த தயிர் அன்னத்ரதயும், பால் அன்னத்ரதயும்
கீரரக் கரடயரலயும் எடுத்துக் தகாண்டு ெமாதி ென்னதி
போக்கி தென்றான்.
ொரங்கபாணி லிண்டாவுடன் பபசிக் தகாண்டிருந்தார்.
அவரது அரரகுரற ஆங்கிலம் அவனுக்கு ஆச்ெரியமாக
இருந்தது. அவளும் விொரித்துக் தகாண்டிருந்தாள்.
"இதுதான் ோகராஜபபாகர் ெமாதியா?''
"ஆமாம்மா..."
"அப்ப ொமி உயிபராட இல்ரலயா?''
"என்னம்மா இது பகள்வி. உயிபராட இருக்கறவங்களுக்கு
எதுக்கும்மா ெமாதி."
"அப்ப இது யார்?" லிண்டா புரகப்படத்ரதக் காட்ட
ரகயில் அன்னப் பிரொதங்களுடன் ேடராஜனும் எட்டி ஒரு
பார்ரவ பார்த்தான்.
ஆச்ெரியமாக இருந்தது. ோகராஜபபாகர்தான்.
"அட ேம்ம ஸ்வாமி''
"அதுல ெந்பதகமில்ரலபய."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 114
"ேத்திங்.''
"இப்படி தொன்னா எப்படி அங்கிள்."
"பவற என்ன பண்ணச் தெல்பற. இங்க உனக்காகத்தான்
ோங்க வந்துருக்பகாம். ஒரு தபாய்ரய நீ ததரிஞ்சுக்க
இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்க பவண்டாம். பயாகா,ஞானான்னு
என்தனன்னபவா தொன்பன... இருக்கலாம். அததல்லாம்
ஒன்ஸ் அபான் ஏ ரடம். இப்ப இங்க இருக்கறவங்களுக்கு
ஞானதமல்லாம் தபருசு இல்ல. கஜானாதான் தபருசு.
ஒவ்தவாரு இண்டியன் பமரலயும் ஆவ்பரஜா ஐய்யாயி
ரம் ரூபாய் கடன். புதுொ பவரல வாய்ப்பப கிரடயாது
பவரலல இருக்கறவங்கரளக்கூட வி.ஆர்.எஸ்ல பபாகச்
தொல்லி துரத்தறாங்க. குடிக்கற தண்ணிக்கு ெண்ரட பபாட்
டுக்கபறாம். கும்புடற ொமிக்கு ெண்ரட பபாட்டுக்கபறாம்.
காலடில இருக்கற கன்யாகுமரில இருந்து உச்சியில் இருக்கற
கார்கில் வரர ஒபர ெண்ரடதான்.
பட்டப்பகல்ல பல ஆயிரம் பபர் பார்க்க தகாரல
ேடக்குது. தகாரல தெய்யப்பட்டவன் ஒரு ெமூக பெவகன்,
தபட்டிஷன் எழுதிப்பபாட்டு தப்புகரள சுட்டிக் காட்றதுதான்
அவன் பவரல, அவரனயும் தகான்று ெமூக பெரவன்பன
யாரும் ஆரெப்படக் கூடாதுங்கற மாதிரி மிரட்டிட்டு
பபாவாங்க இங்க... தகாரல தெய்தவங்கரளயும் பிடிக்க
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 122
மாட்டாங்க.
பயந்து வாேணும், எனக்தகன்னன்னும் இருக்கணும்.
ஒர்ஸ்ட் கண்ட்ரிம்மா! நிஜமா, ொமிபயா, இல்ல சித்தபரா
இருந்தா இப்படியா விடுவாங்க?
உலகத்துரலபய தபரிய பகாவில் திருப்பதி, அங்க கூட
காசு தகாடுத்தா ஒரு கவனிப்பு, தகாடுக்கபலன்னா ஒரு கவ
னிப்பு அது ததரியுமா உனக்கு?
தவரி தவரி ஓர்ஸ்ட் கண்ட்ரி இது. பபொம மூணாம் உலக
யுத்தம் வந்து அணுகுண்டு பபாட்டு, படாட்லா ஒழிச்சுக்
கட்டிடலாம். யூ சீ.. அப்படித்தான் ேடக்கப் பபாகுது பார்."
கார்த்திபகயன் எங்பகா ஆரம்பித்து எங்தகங்பகா பபாய்
விட்டார்.
"அங்கிள்" லிண்டா ெற்று காட்டமாக காரதப் தபாத்திக்
தகாண்டாள்.
''என்னம்மா.."
"நீங்க தொல்ற எல்லாபம எல்லா கண்ட்ரியிரலயும்
இருக்கு. ஜஸ்ட் ஒரு ஃபுட்பால் பமச்ல ஜப்பான் தஜயிச்
சுடுச்சுன்னு ரஷ்யால கார்கரளக் தகாளுத்தறாங்க. ஒரு
விமானத்ரதபய விட்டு பமாதி பவர்ல்ட் ட்பரட் தென்ட
ரரபய ொம்பலாக்கிட்டாங்க. ஒரு யூதத் தரலவர் ேவுஸ்
123 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
அதரஸ்ட்ரலபய இருக்காரு.
ஆரெயுள்ள மனுஷன் இருக்கற இடதமல்லாம் ெண்ரட,
இருக்கு. ெச்ெரவு இருக்கு. ஆனா அங்க எங்பகயும் இப்படி
இருக்பகன்னு கவரலப்பட்டு ஒரு ப்பரயர் கிரடயாது. இரத
மாற்றவும் முயற்சிகள் கிரடயாது. யாருக்கு பலம் இருக்பகா
அவங்க பிரேச்சுக்கலாம். அதுதான் நிரல.
ஆனா இண்டியால அப்படி இல்ரல. உலக அரமதிக்கு
யாகம் பண்றீங்க. இவ்வளவு பிரச்சிழனயிரலயும் நீங்க
காட்ற ஒத்துரம தராம்பப் தபருசு. தனக்கு பமல ஒரு ெக்தி
இருக்குன்னு நீங்க ேம்பற ேம்பிக்ரக அரத விட தபருசு.
உங்களுக்கு சில விஷயங்கள் ததரியாம இருக்கலாம்.
உங்க முன்பனார்கள் சிலர் இரத தொல்லாமபல தெத்துப்
பபாயிருக்கலாம்.
அதுக்கு காரணம் இருக்கு. உங்க மதிப்ரப உணராம.
அக்கம் பக்கம்தான் தபரிசுன்னு நிரனச்சு எங்க கல்ச்ெருக்கு
அடிக்ட் ஆக ஆரம்பிச்ெபதாட எதிதராலி இது. ோன் உங்
கரளவிட அதிகமா உலகத்ரதப் பார்க்கறவ.
இது புரதயல் இருக்கற பதெம். அதான் உங்களுக்
குள்பளபய அரத திருடறவங்களும் அதிகமாக இருக்கீங்க.
ஆனா உங்களுக்கு திருடத் ததரியல. ொமர்த்தியம் இல்பல,
எல்லாருபம அெட்டுத் திருடர்கள். இருந்தாலும் இந்த
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 124
8
உலகில் காலத்தத பவன்ற விஷேங்கள் இரண்டு
தான் என்பார்கள். ஒன்று ஒளி, அடுத்தது மனம்,
மனமானது ஒளிதே விட யவகமானது. நிதனத்த
மாத்திரத்தில் நாம் இந்திரயலாகத்தில் இருப்பதாகக் கூட
கற்பதன பசய்து பகாள்ள முடியும். இயதாடு யபாட்டி
யபாடக் கூடிேது ஒளிதான். இந்த ஒளிதேத்தான்
சூரிேனாகக் காண்கி யறாம். சூரிேனிலிருந்து உதிர்ந்து
விழுந்த ஒரு பிண்டம் தான் பூமி,
இந்த பூமி பஞ்ச பூதங்களால் ஆனது. பூமிதேப் பற்றி
நிதனக்கும் யபாயத விேப்பாக இருக்கும். ஆட்டின்
உடலில் இருந்து பவட்டி எடுத்த மாமிசமானது உயி
யராட்டம் இன்றி கசாப்புக் கதடயில் பதாங்கவிடப்
பட்டிருக்கும். அதத அப்படியே விட்டால் காற்யறாடு கூடி
விதனக்குள்ளாகி அதில் கண்ணுக்குத் பதரியும் விதமாய்
புழுக்களும், கண்ணுக்குக் காண முடிோத வதகயில்
நுண்ணுயிர்களும் (பாக்டீரிோ) யதான்றி அதில் இருந்து
ஏராளமான உயிர்ச் பசல்கள் உருவாகும். இந்த உயிர்ச்
பசல்கள் ஆடு உயியராடு இேக்கத்தில் இருந்த சமேத்தில்
ஆட்டின் உடல் பாகம் என்ற பபேரில் யவறு விதமாக
இருந்திருக்கும்.
133 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
முற்றும்