இரண்டாம் சக்தி இந்திரா சௌந்திரராஜன்

இரண்டாம் சக்தி
(மஹிமா)
இந்திரா சசௌந்தர்ராஜன்
மின்நூல் ஆக்கம்: தமிழ்நேசன்

இரண்டாம் சக்தி
1
அஷ்டமா சித்து எனப்படும் எட்டுவித சித்திகளில்
இரண்டாம் சக்தியே 'மஹிமா'வாகும். ஒரு புள்ளி அள
வுள்ள விதததான் ராட்சத வடிவில் மிகப்பபரிே மரமா
கின்றது.
நாம் கூட அன்தன வயிற்றில் ஒரு பசாட்டு உயிர்த்
துளிோக விழுந்து பின் வளர்ந்து இன்று ஐந்தடி, ஆறடி
என்று உேரங்கள் பகாண்டிருக்கியறாம்.
நீண்ட பநடிே காலத்தால் நிகழும் இந்த பசேதல
ோரும் பபரிே விந்ததோக நிதனப்பதில்தல. இேற்தக
என்று சாதாரணமாக கருதிவிடுகியறாம்.
'மஹிமா'வின் அடிப்பதட ரகசிேம் இப்படி நாம் கருதும்
இேற்தகோன இந்த விஷேத்தில்தான் இருக்கிறது.
முதலில் அந்த விமானம் ஒரு சிறிய பருந்து பபால

சிறியதாகத்தான் ததரிந்தது. ஆனால் பேரம் தெல்லச் தெல்ல
அதன் வடிவம் அகண்டும் பருத்தும் ததரிய ஒரு ொய்
பகாணத்தில் தரர மீது இறங்கி ஓடுவதற்காக அது விமான
நிரலயத்ரத ெமீபித்து விட்டது. நியூயார்க்கில் இருந்து வரும்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி |2
அந்த பானம் விமானத்தில் தான் கிரிதர் வருகிறான்.

அவரன வரபவற்க விமான நிரலயத்திற்கு வந்து
விட்டிருந்த அகிலா விமானத்தின் அந்த வான் நீச்ெரல
தவகுவாக ரசித்தபடி நின்று தகாண்டிருந்தாள்.
எப்தபாழுதுபம விஞ்ஞானத்ரத தவகுவாக வியப்பவள்
அவள். ஒரு தெல்ஃபபானில் பபெ பவண்டியவர்களுடன் பபசி
முடித்தபிறகு பேண்ட் பபக்கில் பபாட்டு பத்திரப் படுத்திக்
தகாள்ளாமல் அரத சில தோடிகளாவது உற்றுப் பார்ப்பாள்.
எப்படி அது மனிதக்குரரல இந்தப் பக்கமிருந்து அந்தப்
பக்கமும், அந்தப் பக்கத்திலிருந்து இந்தப்பக்கமும் கடத்து
கிறது என்று ஆச்ெரியத்துடன் நிரனத்துப் பார்ப்பாள்.
இப்தபாழுதும் இரும்பு விமானம் வானில் மிதந்து பறப்
பரதயும், கீபே இறங்கி ஓடி வருவரதயும் கூட ஆச்ெரிய
மாகத் தான் ரசிக்கிறாள். விமானமும் தரர இறங்கி பல
சிறுத்ரத புலிகளின் பவகத்பதாடு தேடுந்தூரம் ஓடி, பின்
தமல்ல தமல்ல பவகம் குரறந்து மிக நிதானமாக விமான
நிரலய மாடிப்பகுதி ஒன்றின் திறந்த வாயில் அருபக
படுகச்சிதமாக வந்து நிற்க, அதிலிருந்து எல்பலாரும் உதிரத்
ததாடங்கினார்கள். கிரிதரும் தரலரய பகாதிக்தகாண்டு ஒரு
பிரீஃப்பகஸ் ெகிதம் இறங்கினான்.
அவபனாடு கூடபவ ஒரு தவள்ரளக்காரப் தபண்ணும்!
3| இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
அநியாயமாக கார் விபத்தில் இறந்து உலரகபய ஒரு

உலுக்கு உலுக்கிவிட்ட பிரிட்டிஷ் இளவரசி டயானாவின்
ொயலில் இருந்த அந்தப்தபண் பதாரளக் குலுக்கிக்தகாண்டு
அவபனாடு ேடந்தாள்.
விமானத்தின் உள்பள இருந்தவரர இந்திய மண்ணின்
தவப்பம் எப்படிப்பட்டது என்று அவளுக்கு ததரிய நியாய
மில்ரல. தவளியில் வந்த தோடி தென்ரன ேகரின் ஈரபம
இல்லாத உஷ்ணம் மிகுந்த தவப்பக் காற்று அவரள சில
வினாடிகள் ஆச்ெரிய அதிர்ச்சியில் ஆழ்த்திவிட்டது.
"கிரி.. வாட் எ ோட் தவதர் ஐ தேவர் திங்க் இட்"
என்றபடிபய அவபனாடு ேடந்தாள்.
ஆபமாதிப்பாக, "தட்ஸ் தமட்ராஸ் லிண்டா'' என்ற கிரி,
ெட்ரடப் பாக்தகட்டில் ஒரு விக்ஸ் டப்பிரயபபால மடங்கிக்
கிடந்த கூலிங்கிளாரை எடுத்து விரித்து கண்ணில் ஏற்றிக்
தகாண்டான்.
"அத்தான்'' அகிலாவின் குரல் கூட்டத்தில் இருந்து
அவன் காதில் வந்து பெர்ந்து அவரனயும் திரும்பிப் பார்க்க
ரவத்தது.
ெற்பற பரவெமாகி ரககரள உயர்த்தி ஆட்டினாள்.
"அதுதான் அகிலாவா?" லிண்டா பகட்டாள்.
"எக்ைாக்ட்லி'' அவனிடம் உற்ொகமான ஆபமாதிப்பு.

ஆனால் அகிலாபவா காற்றுப் பபான பலூரனப் பபால
ஆகிவிட்டிருந்தாள்.
லிண்டா அவள் கண்கரள உறுத்தத் ததாடங்கிவிட்டாள்.
முகத்தில் அது அப்பட்டமாக ததரிந்தது. ஏற்கனபவ தென்
ரனரய ஆட்டிப் பரடக்கும் சித்திரர மாத தவப்பம் அதில்
மனப்புழுக்கம் பவறு பெர்ந்தால் என்னாவது? கழுத்ததல்லாம்
கெகெத்து வியர்க்கத் ததாடங்கியது. பபான வாரம் அனுப்பிய
ஈதமயிலில் கூட "அகி... ரம டார்லிங்" என்று காதரல
அருவிக் கணக்காய் தகாட்டியிருந்தவன் இப்பபாது இப்படி
ஒரு தபண்ணுடன் வந்தால் யாருக்குத்தான் மனது தாங்கும்?
பபக்பகஜ்கரள கன்பவயர் தபல்ட் அருபக தென்று
அள்ளிக்தகாண்டு க்ரீன் சிக்னல் வழியாக ஒரு ட்ராலியில்
பபாட்டுத் தள்ளிக் தகாண்டு கூடபவ லிண்டாவின் பதாள்
பமல் ரக பபாட்டபடி வந்தவன் அகிலா எதிரில் வந்து ஒரு
இரண்டடி ெமீபத்தில் நிற்கவும், அவள் கண்களில் மளுக்
தகன்று கண்ணீரின் பிரகாெம்.
"என்ன அகி, எதுக்கு அேபற.. ஆனந்தக் கண்ணீரா?''
பவண்டுதமன்பறதான் அப்படிக் பகட்டான்.
"பபாங்கத்தான்.. என் தரலல இடிரய இறக்கிட்பட நீ..
அதமரிக்காவுக்கு பவரலக்கு பபாற யாரும் ஒழுங்கா திரும்பி
வந்தபத கிரடயாதுங்கறரத புரூஃப் பண்ணிட்பட.. என்ரன

ஏமாத்திட்பட.. நீ ஒரு ரிடிகுலஸ் இடியட்."
சுற்றி இருப்பவர்கரளப்பற்றி கவரலபய படாமல் தவடி
தவடி என்று தவடித்தாள்.
லிண்டாவுக்பக என்னபவா பபாலாகிவிட்டது. "அகி ோன்
உன் அத்தானுக்கு ஜஸ்ட் ஃப்தரண்ட், தட்ஸ் ஆல்.. நீ தப்பா
புரிஞ்சுகிட்படன்னு நிரனக்கபறன்'' என்று லிண்டா தொல்ல
வும்தான் அவளுக்கு தகாஞ்ெம் நிம்மதியானது.
"ோன் தொல்லரல லிண்டா.. இதுதான் இண்டியன் பலடி
பைாட தபாெசிவ்தேஸ், போட் பண்ணிக்பகா. உன் ஆர்ட்டி
களுக்கு அகிலாபவ ஒரு எக்ைாம்பிள்'' கிரிதர் படுபகலியாக
தொன்னான்.
ஆர்ட்டிகிள், எக்ைாம்பிள் என்தறல்லாம் அவன் தொல்ல
வும் அகிலாவுக்கு குேம்பியது.
"என்ன பாக்கபற... கமான்.. ேட.. லிண்டா யாரு, அவ
எதுக்கு வந்துருக்காங்கற விபரத்ரத எல்லாம் பபாகப் பபாகச்
தொல்பறன்'' என்றபடிபய ேடந்தவன் அகிலாவின் ொண்ட்
பராவுக்குள் ஒருவாறு அடங்கினான்.
அவபள டிரரவ் தெய்ய ஆரம்பித்தாள்.
டிரரவிங்கிலும் ேல்ல லாவகம்.
"பரவால்லிபய... ேல்லாபவ கார் ஓட்றிபய. இபத மாதிரி

புத்திரயதான் உன்னால டிரரவ் பண்ணமுடியல இல்ல.
அவன் குத்தலாக பகட்டபபாது கார் திரிசூலம் ஸ்படஷரனப்
பார்த்தபடிபய இடப்பக்கம் திரும்பியது.
"என்னத்தான் ஒபரடியா வார்பற. யார் அவ, முதல்ல
விஷயத்ரதச் தொல்லு."
''தொல்பறன்... அதுக்கு முந்தி ஸ்பனகமா ேபலான்னு
மட்டும் லிண்டாவுக்கு தொல்லிடு."
"ோன் அப்படி தொல்லணும்னா ேம்ம கபாலீஸ்வரர்
பகாவில் கற்பகாம்பாள் பமல ெத்யமா இவ உன் தபாண்
டாட்டி இல்ரல. ஃப்தரண்டுதான்னு நீ ெத்யம் பண்ணனும்.''
"ஸ்டுப்பிட், உனக்கு இவ்வளவு ெந்பதகமா? லிண்டாரவ
நீ யார்னு நிரனச்பெ? இவ அதமரிக்கன் தொரைட்டி
ொர்பா, ேம்ம இண்டியன் கல்ச்ெரர ஸ்டடி பண்ணி, ஆர்ட்டி
கிள் எழுத வந்திருக்கற ஒரு அதமரிக்கப் தபண் எழுத்தாளர்.
அங்க இவளுக்கு பல மில்லியன் டாலர் தொத்து இருக்கு.
இவ உபபயாகத்துக்கு மட்டும் பன்தனண்டு கார் இருக்கு.
ததரியுமா?"
"இது எதுவும் எனக்கு பதரவ இல்ரல. எனக்கு பதரவ
எல்லாம் ெத்தியம் ஒண்ணுதான்."
"அப்ப ோன் ெத்தியம் பண்ணாம என்ரன நீ ேம்ப

மாட்பட, அப்படித்தாபன?"
"ஆமாண்டா..." எரிச்ெபலாடு ஆபமாதிப்பில் 'டா'ரவச்
பெர்த்தவரள அதிர்ந்துபபாய் பார்த்தான் கிரிதர். கார்
கத்திப்பாரா பேரு சிரலயருபக ஒரு அரர வட்டம் அடித்து
கிண்டி ொரலரய ஊடுருவிக் தகாண்டிருந்தது.
"கிரி என்ன பிரச்சிரன? ஏன் அகிலா என்கிட்ட எது
வுபம பபெரல. அவ நீ தொன்ன மாதிரி இன்னும் ெந்பதகம்
தான் படறாளா?" லிண்டா குறுக்கில் பகள்விரய விட்டாள்.
"தயஸ் லிண்டா, அவரள சீண்டி உனக்கு சில விஷயங்
கரளப் புரிய ரவக்கத்தான் உன் பதாள் பமல் ரக பபாட்டு
கிட்டு ேடந்து வந்பதன். ஆனா நீ அவளுக்கு ெரியான
பதிரல தொல்லியும் அவ அரத ேம்ப மாட்படங்கறா."
"அப்ப இந்தியாவில் ஆண்கள் ேம்பமுடியாத அளவு
தெயல்பாடுகள் உள்ளவங்கதானா?''
"ஆமா, அப்படித்தான். இரதயும் நீ போட் பண்ணிக்பகா.
ஆனா ோன் அப்படி இல்பலங்கறரத இவளுக்கு ெத்தியம்
பண்ணி நிரூபிக்கணுமாம்."
"யு மீன் பிராமிஸ்."
"அபததான்.. அதுவும் ொமிபமல பண்ணணுமாம்."
"ஓ... இங்க அந்த அளவு கடவுள் ேம்பிக்ரக இருக்கு

இல்பல?''
"எக்ைாக்ட்லி... ஆனா ோன் ெத்தியதமல்லாம் பண்ணப்
பபாறதில்ல லிண்டா, என் வார்த்ரதரய ேம்பாத ஒரு
தபாண்ணு எனக்கு பதரவயுமில்ரல." அவனின் பதில்,
லிண்டாவின் முகமாற்றம் இரண்டும் அகிலாரவ உசுப்பியது.
மீண்டும் அழுரக வந்தது.
"ெரி கிரி, ஐ ட்ரஸ்ட் யூ. ோன் உன்ரன ேம்பபறன்.
பபாதுமா." பகைுவலாக பதில் தொன்னவள் அப்படிபய
திரும்பி "ேபலா மிஸ் லிண்டா" என்றாள்.
"ப்ளீஸ் பொ மிைஸ் லிண்டா பஜக்கப்."
"வாட்?"
"அவ, கல்யாணமானவ. அவ புருஷன் பஜக்கப் ஒரு
கார்ட்டூனிஸ்ட். அதமரிக்க ஜனாதிபதி ஜார்ஜ் புஷ்பஷ
பஜக்கப்பபாட ரசிகர்தான். ததரியுமா?"
"ரியலி.." பகள்விபயாடு கார் ொரல ஓரமாக கிரீச்சிட்டு
நின்றது. அகிலாவின் முகத்திலும் பரவெப் பிரகாெம்.
அப்பாடா என்கிற நிம்மதிக்காற்று மூச்சுக்குேலுக்குள்
நிரறந்தது.
"ஏன் காரர நிறுத்திட்பட?''
''ஒரு நிமிஷம்...'' அகிலா ஆரெயாக லிண்டா போக்கி

தன் வலக்கரத்ரத குலுக்குவதற்காக நீட்டினாள். லிண்டாவும்
பதிலுக்கு நீட்டினாள். கடல் நுரரயில் தெய்த ரக பபால
அவ்வளவு மிருதுவாக இருந்தது.
''தவல்கம் மிலஸ் லிண்டா பஜக்கப்."
"ஓ... பதங்க்யூ பதங்க்யூ."
"ஐ ஆம் ொரி. ோன் தகாஞ்ெம் அவெரப்பட்டுட்படன்
ப்ளீஸ்.. தபர்சிவ் ரம மிஸ்படக்.''
"இட்ஸ் ஒபக.. இட்ஸ் ஓபக." லிண்டா உற்ொகமாக
பதாரளக் குலுக்கிக் தகாண்டாள்.
"ஆமா இப்படி ஒரு பதாழி உன் கூட வரப்பபாறான்னு
நீ ஏன் கிரி எனக்கு தமயில் பண்ணரல."
"அப்படி பண்ணியிருந்தா நீ இப்படி கூத்தடிச்சிருப்பியா,
அதுக்குதான்."
"இதுல உனக்கு ஒரு ஆனந்தமா?''
"தப்பு. ஆனந்ததமல்லாம் இல்ரல. ோன் முந்திபய
தொன்ன மாதிரி இண்டியன் கல்ச்ெரர எல்லா வரகயிலும்
ஸ்டடி பண்றதுதான் லிண்டாபவாட போக்கம். அவளுக்கு
உதவத்தான் இப்படி ேடந்துகிட்படன்."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 10
''தராம்ப ஆச்ெரியமாயிருக்கு.. அப்ப இவங்க வந்துருக்

கறது கல்ச்ெரர ஸ்டடி பண்னவா?''
"அதுக்கு மட்டுமில்ல..." திரும்பவும் இரடயிட்டாள்
லிண்டா. பதிலுக்கு அகிலா அவரள ஊடுருவ, அவளிடம்
ஆச்ெரியமான ஆச்ெரியம் தரும் பதில். "ோன் இங்க பயாகா
கத்துக்கவும் வந்துருக்பகன். எக்ஸ் தபஷலி ஐ வாண்ட் டு
ஸ்டடி சித்தா கல்ச்ெர். பர்ட்டிகுலரா அவங்கபளாட
மித்தாலஜி.''
''மித்தாலஜி?''
"தயஸ்... இங்க தவள்ளியங்கிரின்னு ஒரு மரல இருக்கு
தாபம. அங்க ோகராஜபபாகர்னு ஒரு சித்தர்கூட இருக்
காராபம. அவரர மீட் பண்ணி மித்தாலஜி பத்தி ஸ்டடி
பண்ணத்தான் வந்திருக்பகன்.'' லிண்டாவின் பதில்
அகிலாரவ அதிகமாகபவ பயாசிக்க ரவத்தது.
''ோகராஜ பபாகர், மித்தாலஜி.'' அவளுக்குள் ஆச்ெரிய
அரல தவள்ளம்.
11 | இ ந் தி ரா ச ௌ ந் த ர் ரா ஜ ன்
2
ஒன்தறச் சிறிேது என்றும், பபரிேது என்றும் எதத
தவத்துச் பசால்கியறாம். அதன் உருவத்தத தவத்து
தாயன? இந்த உருவம் என்பது எங்கிருந்து வந்தது. சிறிே
பசடிோனது எப்படி மரமானது? வளர்ச்சி என்று ஒரு
வார்த்ததயில் பசால்லலாம்தான். இந்த வளர்ச்சி
எப்படிப்பட்டது?
எங்கிருந்து நமது உடலுக்கு யததவோன திசுக்கள்
வந்தது? பசடியும்கூட எப்படி மரமாகிப் பபரிதானது?
இந்தக் யகள்விக்குள்தான் மஹிமா சித்திக்கான விதட
ஒளிந்திருக்கிறது.
ச ாட்ரட மாடியில் மூங்கில் ோற்காலியில் ொய்ந்த படி

கிரி தகாண்டு வந்திருந்த ரமக்பகல் ஜாக்ெனின் பலட்டஸ்ட்
பகெட் ஒன்ரற வாக்பமன் வழியாக அனுபவித்தபடி இருந்
தாள் அகிலா, எதிரில் வந்து நின்றார் அவளது அப்பா
கார்த்திபகயன்.
"அகி..."
"வாங்கப்பா.. உக்காருங்க'' அவரும் உட்கார்ந்தார்.
''என்னம்மா... என்ன தொல்றான் உன் அத்தான்." அவர்

பபச்ரெ ஆரம்பித்தார்.
''என்ன தொல்றான்னா...''
"இல்ல.. இப்படி ஒரு தபாட்ட குட்டிபயாட வந்திருக்
காபன... அதான்..."
"லிண்டாரவச் தொல்றீங்களாப்பா?"
"ஆமாம்... அவ அவனுக்கு ஃப்தரண்ட்தாபன? உனக்கு
ெக்களத்தி இல்ரலபய?"
"பபாதும்ப்பா. ோன் அத்தாரன தராம்பபவ படுத்திட்படன்
அததல்லாம் ஒண்ணுமில்ல.லிண்டா ேல்ல தபாண்ணாத்தான்
ததரியறா. அவர் தபரிய மில்லியனராம். ரரட்டராம். ேம்ம
கல்ச்ெரர ஸ்டடி பண்ணதான் வந்துருக்கறாளாம்."
"அவ அந்த குபபரனுக்பக கூட தபண்டாட்டியா இருக்
கட்டும். கிரிபயாட அவளுக்கு தப்பா கதனக்ஷன் இல்லிபய..
அதான் எனக்கு முக்கியம்."
"இரத நீங்கபள கிரிகிட்ட பகட்க பவண்டியதுதாபன?''
"எப்படிம்மா.. என்ன அங்கிள் என் பமல் உங்களுக்கு
இவ்வளவுதானா ேம்பிக்ரகன்னு பகட்டுட்டான்னு ரவ. ோன்
என் முகத்ரத எங்க தகாண்டு பபாய் தவச்சுப்பபன்."
"அபடங்கப்பா... உங்களுக்கு ெந்பதகமும் தீரணும் ஆனா

எந்த ெங்கடமும் பேரக்கூடாது. அப்படித்தாபன?''
"என்ரன என்ன பண்ணச் தொல்பற, அவன் எனக்கு
மாப்பிள்ரளம்மா. தடாலடியால்லாம் ோன் பபெ முடியாது."
"போ ப்ராப்ளம்... லிண்டாரவ ோன் ேம்பபறன்.
பபாதுமா?"
"அது ெரி.. ஏபதா கல்ச்ெர் ஸ்டடி அப்படி இப்படின்னிபய,
கல்ச்ெர் ஸ்டடி பண்ற அளவுக்கு இங்க அப்படி என்ன
இருக்கு. ேம்ம கல்ச்ெரும், அதமரிக்கன் கல்ச்ெரும்தான்
மிக்ஸ் ஆகி எல்லாம் தகட்டு குட்டிச் சுவராகிப் பபாச்பெ?''
கார்த்திபகயன் பகள்வி முன் சில வினாடிகள் தெல்லமாக
முரறத்தவள் தமல்ல "தவள்ளியங்கிரி மரல எங்க
இருக்குன்னு ததரியுமா?"
"பகாயம்புத்தூர் பக்கத்துல. இப்ப என்ன அதுக்கு?''
"அங்க ோக்ராஜ பபாகர்னு ஒரு சித்தர் இருக்காராம்.
அவர்கிட்ட இந்த லிண்டா மித்தாலஜி பத்தி, ததரிஞ்சுக்க
வந்துருக்காளாம்."
அகிலா தொன்ன மறுதோடி கார்த்திபகயன் முகம் ெவம்
பபால மாறியது.
''என்னப்பா, என்னாச்சு உங்களுக்கு?"
"ோகராஜ பபாகரரயா இந்த தபாண்ணு பார்க்கப்

பபாறா?"
"அப்படித்தான் அவ தொன்னா.''
"நிஜமாவா?"
"அவள் என்ன ஆயிரம் ரமலுக்கு அந்த பக்கத்துரலயா
இருக்கா, இங்க ேம்மவீட்டு மாடி ரூம்லதாபன தங்கியிருக்கா,
பபாய் அவகிட்ரடபய பகளுங்க."
"இல்லம்மா... ோன் பகட்டதுக்கான காரணத்ரத முதல்ல
நீ புரிஞ்சுக்பகா... ோகராஜபபாகர் மகாெமாதியாகி பலவருஷ
மாச்சு. அதான் அப்படி பகட்படன்.''
"அப்படியா... அப்ப அவரர உங்களுக்கும் ததரியுமா?"
"அவரர எல்லாருக்கும் ததரியும்மா, மகாெமாதி ஆன
ஒருத்தர்கிட்ட இவ எப்படி மித்தாலஜி பத்தி ததரிஞ்சுக்க
முடியும்? ஒண்ணும் புரியலிபய."
"ஒருபவரள அவர் இறந்து பபாய்ட்ட விஷயம் ததரியாம
இவ வந்துருக்காபளா?''
"ஐ திங்க் பைா.. அப்படித்தான் இருக்கும். ோன் பகட்டுப்
பார்க்கபறன்."
"இருங்க ோனும் வபரன்."
அகிலா கார்த்திபகயனுடன் லிண்டாரவக் காண புறப்

பட்டாள்.
அகிலாவின் பங்களாவிபலபய லிண்டாவுக்கு ஒரு தனி
அரறரய ஒதுக்கிக் தகாடுத்திருந்தார்கள். அங்பகபய
ோனும் தங்கிக் தகாள்கிபறன் என்று கூறிவிட்டான் கிரிதர்.
மீண்டும் ெந்பதகத்பதாடு அகிலா பார்த்ததற்கு "ேண்பர்
கரள தனியாக விடுவது ேமது ோகரீகமல்ல" என்று ஒரு
கலாச்ொர தூதுவன் பபால கிரிதரும் தொல்லிவிட்டான்.
அதற்குபமல் அகிலாவாலும் மன்றாட முடியவில்ரல.
அவன் தொன்ன ெமாதானங்கள் ஒரு புறம் இருந்தாலும்
மறுபுறம் அவள் மனது அவரன ஒரு ஐ.எஸ்.ஐ. உளவாளி
கரளப் பபால கண்காணித்தபடிபயதான் இருந்தது.
இப்பபாது அதற்கு வலு ஏற்றுகிற மாதிரி கார்த்திபகயன்
பவறு ோகராஜபபாகர் மகாெமாதி ஆகி விட்டதாக கூறி
யிருக்கிறார்.
"ஒரு மனிதர் உயிபராடு இருக்கிறாரா இல்ரல தெத்து
விட்டாரா என்பது கூட ததரியாமலா ஒரு தபண் வருவாள்.
இதில் இவள் அொதாரணமான தபண் எழுத்தாளர்
பவறாம்... ேும்... கிரிதர் புளுகுகிறான். விடக்கூடாது
அவரன."
அப்பாவுடன் வேவேப்பான மார்பிள் தரரயில் விறு

விறுதவன்று ேடக்ரகயில் அகிலாவுக்குள் தீர்மானங்கள்.
அரறக்குள் கிரிதர் தலட்டூஸ் என்னும் தவந்தயக்கீரர
பபான்ற ஒரு கீரரரய இரண்டு சீஸ் தடவிய பிரட்களுக்கு
ேடுவில் ரவத்து லிண்டா எதிரில் நீட்டிக் தகாண்டிருந்தான்.
பிபரக் ஃபாஸ்ட்!
அகிலாவும் கார்த்திபகயனும் ஒன்றாக வரவும் "வாங்க
அங்கிள்'' என்றபடிபய பக்கத்து பொபாவில் கிடந்த தவள்
ரளப்பூ துவாரலரய எடுத்து அவருக்கு உட்கார இடம்
காட்டினான். கார்த்திபகயனும் உட்கார்ந்தார். லிண்டா படு
ோகரிகமாக அந்த ொண்ட்விச்ரெ ொப்பிடாமல் மரியாரத
யாக அவரரப் பார்த்தாள். ஆனால் அந்த மாதிரி ஒரு
பார்ரவ அகிலாவிடம் இல்ரல. லிண்டா அணிந்திருந்த
ரேட்டி ெற்று மார்பு ததரியும் விதத்தில் தாே இருந்தது. அது
தான் முதலில் அவள் கண்ணில் பட்டு உறுத்த ஆரம்பித்தது.
"அங்கிள், என்ன பண்ணிகிட்டு இருக்பகாம்னு பாக்க
வந்தீங்களா? பிபரக் ஃபாஸ்ட் ஆகிகிட்டிருக்கு. ேம்ம ஊர்
இட்லி,பதாரெ எல்லாம் லிண்டாவுக்கு ஒத்து வராது. அதான்
தலட்டூஸ் ொண்ட் விட்ரெ பிரிப்பபர் பண்ணி தந்து
கிட்டிருக்பகன்."
"அது ெரி கிரி.. இந்த தபாண்ணு ேம்ம தவள்ளியங்கிரி
மரல ொமியாரர பார்க்கவா வந்துருக்கா?"

"ஆமாம்.. உங்களுக்கும் அவரரத் ததரியுமா அங்கிள்."
"என்ன கிரிதர்.. அவர் ெமாதியாகி தரண்டு மூணு
வருஷம் ஆயிடுச்பெ, உங்களுக்கு ததரியாதா?''
"ெமாதியாகின்னா... புரியரல எனக்கு?''
"என்னப்பா நீ அவர் தெத்துட்டார்னு தொல்ல வந்பதன்."
"தெத்துட்டாரா... ஆச்ெரியமாயிருக்பக, ஏய் லிண்டா டு
யூ போ ஒன் திங்...''
லிண்டா பக்கம் திரும்பி கார்த்திபகயன் தொன்னரத
அப்படிபய வாந்தி எடுத்தான். அவளுக்கு சிறிய கண்கள்,
இருந்தும் அது கண்டு விரிந்தது. பபச்பெ வரவில்ரல.
"ஆமாம்மா... அவர் மகா ெமாதி ஆயிட்டார். இது
எப்படி உனக்கு ததரியாம பபாச்சு?"
"கார்த்திபகயபன அந்த பகள்விரய ஆங்கிலத்தில்
அவளிடம் பகட்டார்."
"போ அங்கிள்... ோன் பபான மாெம் கூட அவரரப்
பார்த்பதன். ஒரு மணி பேரம் பபசிக்கிட்டிருந்பதன்."
"அப்ப, அது தவள்ளியங்கிரி மரல ோகராஜ பபாகரா
இருக்காது. பவற யாராவது இருக்கும்."
"இல்ல அவர் பபர் ோகராஜ பபாகர்தான். அவர் கூட

ோன் ஒரு பபாட்படா கூட எடுத்துகிட்படபன" பதிபலாடு
லிண்டா எழுந்திருந்தாள். பவகமாக ேடந்து தென்று அவளது
சூட்பகஸ் ஒன்ரறத் திறந்து தவகுபவகமாகத் பதடி ஒரு
பபாட்படாரவயும் எடுத்து வந்து தந்தாள்.
அரதப் பார்த்த கார்த்திபகயனுக்கு பகீர் என்றது.
புரகப்படத்தில் ததரிந்த உருவம் ொட்ொத் ோகராஜபபாகர்
உருவபம தான்.
"என்னால ேம்பமுடியரலபய... இவர்.... இவர் மகாெமாதி
ஆனது உண்ரம, சில பபப்பர்ல கூட நியூஸ் வந்தபத?''
"அப்பா ேல்லா பாருங்க. ஒருபவரள அந்த ொமியார்
மாதிரிபய இவர் இருக்கலாம் இல்லியா?" அகிலா தன்
ெத்பதகத்ரத வார்த்ரதப் படுத்தினாள்.
"பம பீ.. அப்படித்தான் இருக்கணும், நிச்ெயமா இவர்
ெமாதி யான அந்த ொமியார் கிரடயபவ கிரடயாது. இவர்
பவற யாபராவாதான் இருக்கணும்."
"என்ன அங்கிள் நீங்க இப்படி குேப்பறீங்கபள. ெமாதி
யானவர் உருவம் பவணா ஒத்துப்பபாகலாம். பபர் கூடவா
ஒத்துப் பபாகும்?"
கிரிதர் தன் ெந்பதகத்ரத தகாளுத்தினான்.
"அதாபன.. பபரு உருவம் இரண்டும் ஒண்ணா இருக்பக.

எப்படி..?''
"ோன் தொல்பறன்... மகாெமாதியானது பவற யாபரா..
இவர் ோகராஜ பபாகர்தான்.. நீங்கதான் கன்ஃப்யூஸ்
பண்றீங்க."
"அப்படீங்கபற..."
"அப்படிபயதான்."
"ெரி... அவரர பார்த்து என்ன பண்ணப்பபாறா இந்த
தபாண்ணு."
"லிண்டா நீபய தொல்லு.."
கிரிதர் அவளுக்கு ரெரக காண்பித்தான். அவளும் வாய்
திறந்தாள்.
''மித்தாலஜி பத்தி ோன் ஒரு புத்தகம் எழுதலாம்னு
இருக்பகன். எங்க ஸ்படட்ஸ்ல தபரிொ அது பத்தி எதுவும்
இல்ரல. அங்க எல்லாம் பமஜிக், ஆப்பிரிக்காவுல 'வூடுஸ்"ங்
கற பபர்ல சில விஷயங்கரள பகள்விப்பட்படன். ஆனா
அது தராம்ப ப்ரளண்டா இருக்கு, தகாஞ்ெம் கூட
புரிஞ்சுக்க முடியல.
ரெனாவுல சில புத்த பிட்சுக்கள் கூட மித்துல எக்ஸ்
பர்ட்டா இருக்காங்க. ஆகாயத்துல பறக்கறது. மிதக்கறதுன்னு
அவங்கபளாட ொகெங்கள் தராம்ப ஃபாண்டசியா இருக்கு.

ஆனா அரதயும் புரிஞ்சுக்க முடியல.
இண்டியால பர்ட்டிகுலரா தமிழ்ோட்டுல, ோன் பகள்விப்
பட்ட சித்தா கல்ச்ெர்தான் எனக்கு தராம்ப ஒண்டரா
இருந்தது.
எல்லாபம தராம்ப புத்தி பூர்வமா இருந்தது. இப்பல்லாம்
ஸ்படட்ஸ்ல பயாகா கல்ச்ெர் தராம்ப பவகமா பரவிகிட்டு
இருக்கு, ரியலி ஒண்டர். என் கணவர் பஜக்கப்பப தகாஞ்ெ
ோள் பயாகா பிராக்டீஸ் பண்ணிட்டு ட்தரமண்டரஸ் லிண்
டான்னு ெர்ட்டிஃரப பண்ணாரு.
ோனும் ஒரு பதிரனஞ்சு ோள் பயாகா ஸ்டடி பண்பணன்.
ஒண்டரா ஃபீல் பண்பணன். ேம்ம உடம்புக்குள்பளபய ேமக்கு
பதரவயான மருந்து இருக்கு. அரத எப்படி எடுத்துகிட்டு
தேல்தியா இருக்கறதுங்கறரத தொல்றதுதான் பயாகா.
இந்த பயாகாவுல உங்க ஊர் சித்தர்கள் தபரிய பமரதன்னு
பிறகுதான் ததரிஞ்ெது.
யாபரா பதிதனட்டு சித்தர்கள் இருக்காங்களாபம. சுந்தரர்,
பாம்பாட்டி சித்தர், அழுகிணி சித்தர், அகத்தியர்னு அவங்க
பபரர எல்லாம் தொன்னாங்க. ஸ்டில் அவங்க இப்பவும்
வாழ்ந்துகிட்டு இருக்கறதாவும். எனக்கு பயாகா தொல்லிக்
தகாடுத்த பயாகா மாஸ்டர் தொன்னார்.
ோன் தராம்ப இம்ப்ரஸ் ஆகிட்படன். உடபனபய கிரிதர்

கிட்ட என் ஆரெரய தொன்பனன்.
கிரிதரும் என்ரன இந்தியாவுக்கு கூட்டிகிட்டு வந்துட்
டான், ரேஸ் காய்..."
லிண்டா கார்த்திபகயனின் ஒரு வரிக் பகள்விக்கு ஒரு
பக்க அளவு பதிரலச் தொல்லி அவரரபய வாரயப் பிளக்க
ரவத்து விட்டாள். இருந்தும் அகிலாவின் முகத்தில் ஒரு
குறுகுறுப்பு விறுவிறுதவன்று ஓடியது.
"அகிலா யு பேவ் எனி டவுட்?"
"அஃப்பகார்ஸ்... இந்த ோகராஜ பபாகரர எப்படி உங்
களுக்கு ததரியும். இவர் எங்க அங்க வந்தார்?"
"அது ஒரு ஆச்ெரியமான விஷயம்."
"ஆச்ெரியமான விஷயமா?"
"ஆமாம்.. எனக்கு பயாகா கத்துக்தகாடுத்தவரும் ஒரு
டமிளியன்தான். அவர் பபர் ஸ்ரீதர்ஜி. அவர்தான் இந்த
ோகராஜ பபாகர்ஜி பத்தி எனக்கு தொன்னவர்."
"ஆத்மார்த்தமா அவரர நிரனச்சு ப்பர பண்ணினா
அவபர பார்க்க வருவார். வழி எல்லாம் காட்டுவார்னு
தொன்னார். ோனும் ப்பர பண்ணிபனன். தடய்லி ஒன்
அவர்லாம் ப்பர பண்ணியிருக்பகன், ஒபர வாரம்தான். குருஜி
என்ரனப் பார்க்க வந்துட்டார்."

லிண்டா தொல்வது படு குேந்ரதத்தனமாக இருந்தது.
அதன் எதிதராலிகள் அரனவரின் முகத்திலும் ததரிந்தது.
ஒருவரர ஒருவர் பார்த்துக் தகாண்டனர்."
"ஏன் எல்லாரும் என்ரன இப்படிப் பார்க்கறீங்க."
துளியும் விகல்பமின்றி லிண்டா பகட்க, கிரிதர் சிரித்த
படிபய அதற்கு பதில் தொல்லத் ததாடங்கினான்.
"அங்கிள். லிண்டா இப்படி தொன்னப்பபா எனக்பக கூட
ஆச்ெரியமா இருந்தது. ோன் என்ன நிரனச்பென்னா அந்த
பயாகா மாஸ்டர் ஸ்ரீதர்தான் ோகராஜபபாகர்ங்கற இந்த
ொமியார்கிட்ட லிண்டா பத்தி தொல்லியிருக்கணும். அவரும்
லிண்டாபவாட அட்ரரை வாங்கிகிட்டு பாக்க வந்துருக்
கணும்.
மத்தபடி லிண்டா தொல்ற தென்ஸ்ல அரத எடுத்துக்
காதீங்க. ோகராஜபபாகர் ஒண்ணும் ேம்ம புராணப்படங்கள்ள
காளியம்மாவும், மாரியம்மாவும் வர்ற மாதிரி தொய்ன்னு
ஆகாயத்துல இருந்து குதிச்சு எல்லாம் வரரல."
"அது ெரி கிரிதர். அப்ப அவர்தான் அட்ரரை தகாடுத்து
இண்டியா வந்து பார்னு தொன்னாரா?"
"லிண்டா. பகக்கறாங்கள்ள தொல்லு.."
"அவர் அப்படி தொல்லரல. சித்தா பத்தி முழுொ ததரிஞ்

கக்கணும்னா நீ தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு வா. அங்க
உனக்கு ஏற்படப்பபாற அனுபவங்கள் உனக்கு எல்லாத்
ரதயும் புரிய ரவக்கும்னு தொன்னார்."
"அப்ப அதனாலதான் கிளம்பி வந்துருக்கீங்க."
"ஷ்யூர்... ஷ்யூர்..." லிண்டா தன் பழுப்பு நிற கூந்தரல
ஒதுக்கியபடி பமல் மார்பு ெரிபாதி தவளித்ததரிய பதாரளக்
குலுக்கி ஆபமாதித்த விதத்தில் அகிலாவுக்குள் யாரும்
மூட்டாமபல தீ பற்றி எரிந்தது.
"இவங்கரள பார்த்தா பாவமா இருக்கு. இங்க இவங்க
தபரிொ தொல்ற பயாகாரவயும் ெரி, சித்தாரவயும் ெரி,
யாரும் தபருொ நிரனக்கறபத இல்ரல."
"ஆனா அரத என்னபமா ஒரு உலக மகா விஷயமா
நிரனச்சு இவங்க வந்துருக்காங்கன்னா அரத பாராட்றதா,
இல்ரல அதுக்காக பரிதாபப்படறதான்பன ததரியல." கார்த்தி
பகயன் தபருமூச்சு விட்டார்.
"டு யூ போ பயாகா?" லிண்டா ஆட்காட்டி விரரல நீட்டி
பகட்டாள்.
"அதுக்தகல்லாம் யாருக்கும்மா பேரம் இருக்கு."
அலுத்துக் தகாண்டார் கார்த்திபகயன்.
"அத்தான் தகாஞ்ெம் இப்படி வாங்க."

அகிலா ேடுவில் கிரிதரர தனிபய அரேத்தாள்.
"என்ன அகி..." அவனும் ஒதுங்கியவனாக பகட்டான்.
"தமாதல்ல அந்த தபாண்ரண ஒழுங்காக டிரஸ் பண்ணச்
தொல்லு, பாக்கச் ெகிக்கரல." அவன் சிரித்தான்.
"இலவெ தரிெனம் தாபனன்னு தஜாள்ளு விடாம ோன்
தொன்னரத தெய்... இல்பலன்னா ோபன அவளுக்கு ஒரு
புடரவரய சுத்தி விட்டுருபவன் ஆமா..."
''அகி... நீ தராம்ப அலட்டிக்கிபற, அவ அதமரிக்க
தபாண்ணு. அங்தகல்லாம் இப்படித்தான் இருப்பாங்க."
"ெமாளிக்காபத.... தபாண்ணுள்னா தவட்கம், மானம்
பவண்டாம்.''
"அபடயப்பா, இங்க எல்லாரும் தராம்ப பயாக்யமாக்கும்.
எவ்வளவு பபரர ோன் உனக்கு காட்டட்டும்."
"இந்த கரத எல்லாம் பவண்டாம். இண்டியன் பயாகா
பிடிக்கும், சித்தா பிடிக்கும், ஆனா புடரவ ரவிக்ரக
பிடிக்காதாக்கும்."
"இபதா பார்... அவ இருக்கப் பபாறது ஒரு மாெபமா
தரண்டு மாெபமா. இததல்லாம் அவபளாட பர்ெனல். ோன்
ஒண்ணும் தஜாள்ளுவிட மாட்படன். பபாதுமா?''
இருவரும் குசுகுசுக்கும் பபாது கார்த்திபகயன் மட்டும்

தீவிரமாய் ஏபதா சிந்தரனயில் இருந்தார்.
கிரிதர் அரதப் பார்த்தபடிபய வந்து பகட்டான்.
"என்ன அங்கிள் பயாெரன?''
"இல்ல... ெமாதியான அந்த ொமியார் யாரா இருக்கும்னு
தான் பயாசிக்கபறன்."
"அது யாரா பவணும்னா இருந்துட்டு பபாகட்டும். ோங்க
தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு பபாகணும். அதுக்கு ஏற்பாடு
பண்ணுங்க."
"அதுக்தகன்ன கிரி, டாடா சுபமாரவ எடுத்துகிட்டு பபா,
மரலல ஏற இன்னிக்கு அதான் பதாது. அகிலா வந்தா
கூட்டிகிட்டு பபா."
"பபானா திரும்பி வர எவ்வளவு ோளாகும்னு ததரியாது
அங்கிள். பரவால்லியா?''
"ஆராய்ச்சின்னு அதமரிக்கால இருந்பத வந்தாச்சு. ோள்
கணக்கு பார்த்தா ேடக்குமா. இட்ஸ் ஓ.பக... ஆமா நீ
அவசியம் அவ கூட பபாய்த்தான் தீரணுமா?''
"பின்ன..."
"என்ன கிரி... அதிெயமா வந்துருக்பக. அகிலாபவாட
காஷ்மீர், சிம்லான்னு பபாய்ட்டு வரலாம்ல."

"அது கல்யாணத்துக்கு பிறகு. இப்ப ஒரு தடரவ அப்ப
ஒரு தடரவ பபானா பபாரடிச்சுடும் அங்கிள்."
"அது ெரி... திருதேல்பவலில இருக்கற உன் அப்பா
அம்மாரவயாவது பார்க்கபபாவியா. இல்ல விடு ஜுட்
தானா?''
"இல்ல அங்கிள்... அவங்கள பார்க்க கட்டாயம் பபாக
ணும். ஆனா எல்லாம் தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு பபாய்ட்டு
வந்த பிறகுதான்."
"பார்த்து. அங்க இருக்கற ொமியார்கபளாட பெர்ந்து நீயும்
ொமியாராயிடாபத."
"போ போ... லிண்டாகிட்ட இரத எல்லாம் ேம்பாபத,
எல்லாம் ஃப்ராடுன்னு தொல்லலாம்னுதான் முதல்ல நிரனச்
பென். ேம்ம ோட்ரட விட்டுக் தகாடுக்க மனசு வரரல.
அவபள ததரிஞ்சுக்கட்டும்னு விட்டுட்படன்."
கிரிதரின் பதிரலக் பகட்டு கார்த்திபகயன் ஒரு மாதிரி
சிரித்தார். "அந்த தபாண்ணு ேல்லா ஏமாறப் பபாறா, இப்ப
இண்டியால ேம்பர் ஒன் கிரிமினல்ஸ் யார்னா ொமியாருங்க
தான்."
கார்த்திபகயனும் அவேம்பிக்ரகபயாடு யதார்த்தமாக பபெ,
இவர்கள் தமிழ் புரியாமல் லிண்டா அவர்கரளபய பார்த்துக்

தகாண்டிருந்தாள். படபிள் பமல் கிடந்தது ோகராஜ பபாகர்
என்னும் ொமியாருடன் அவள் எடுத்துக்தகாண்ட பபாட்படா.
திரும்பவும் ஒரு முரற அரதப் பார்த்த கார்த்திபகயன்
ஓ.பக... நீங்க உங்க பிபரக் ஃபாஸ்ரட கண்டினியூ பண்
ணுங்க" என்றவராய் மாடிரய விட்டு கீழிறங்கி வந்தார்.
தீவிர சிந்தரனபயாடு ததாரலபபசிரய தேருங்கியவர்
ரிசீவரர எடுத்தபடி எண்கரள சுேற்ற ஆரம்பித்தார். மறு
முரனயில் அவரால் "ேபலா வித்யாொகர்'' என்று அரேக்
கப்பட்ட அவரது ேண்பர் ஒருவர் பபெத் ததாடங்கினார்.
"என்ன கார்த்தி, எப்படி இருக்பக?"
"ோன் ேல்லாதான் இருக்பகன். நீ எப்படி இருக்பக?"
"எனக்தகன்னப்பா என் குருோதர் அருளால தெௌக்யமா
இருக்பகன்."
"உன் குருோதர் யாரு.. ோகராஜ பபாகர்ங்கற தவள்ளியங்
கிரி மரல ொமியார்தாபன?"
"அவபரதான், ஏன் திடீர்னு உனக்கு இந்த ெந்பதகம்."
"இல்ல... அந்த பபர்ல, அவரரப்பபாலபவ உருவ
ஒற்றுரமபயாட பவற ொமியார் யாராவது இருக்காங்களா?''
"அப்படி யாரரயாவது பாத்தியா?''
"பகள்விக்கு பதில் தொல்லு வித்யா... இருக்காங்களா,

இல்ரலயா?"
"எனக்குத் ததரிஞ்சு அப்படி எல்லாம் யாரும் இல்ரல.
நீ விஷயத்துக்கு வா.. என் குருோதர் பத்தி இப்ப என்ன
பகள்வி?''
"எல்லாம் காரணமாத்தான். ஆமா இப்ப உன் குருோதர்
எங்க இருக்காரு. தவள்ளியங்கிரி மரல ஆஸ்ரமத்
துரலயா?"
"ஏய்... என்ன பகள்வி இது. அவர் மகா ெமாதி ஆகி
மூணு வருஷம் ஆச்சு, ததரியும்ல..."
"நிஜமாவா...?"
"ெத்யமாவும் தொல்பறன், வர்றியா அவபராட ெமாதிரயக்
காட்பறன்."
"இல்ல வித்யா.. ேல்லா பயாசிச்சு தொல். உன் குருோதர்
இப்ப உயிபராட இருக்காரா, இல்ரலயா?''
"உனக்கு ஏன் திடீர்னு இப்படி ஒரு ெந்பதகம். அவர்
ெமாதிக்கு ோன் பபானவாரம் கூட பபாய்ட்டு வந்பதன்.
பபாதுமா?"
"அப்படின்னா... அபத பபர்ல அவரரப் பபாலபவ
ஒருத்தர் வந்து பபசினததல்லாம் தபாய்யா?"
"அவரரப்பபாலபவ வா... வந்து பபசினாரா, யார்கிட்ட?''

"லிண்டான்னு ஒரு பலடி ரரட்டர். அதமரிக்கால தராம்ப
ஃபபமைாம். என் மாப்பிள்ரளக்கும் ேல்ல பேக்கம். அந்த
தபாண்ணுக்கு ேம்ம இண்டியன் கல்ச்ெர் பமல ஒரு அட்ராக்
ஷன். குறிப்பா ேம்ம சித்தா கல்ச்ெர். அந்த தபாண்ரண
தராம்பபவ பாதிச்சிருக்கு. பயாகா பத்திதயல்லாம் ததரிஞ்சு
தவச்சிருக்கு. இந்த தபாண்ணுகிட்டதான் உன் குருஜீரய
பபாலபவ உள்ள ஒருத்தர் வந்து பபசியிருக்கார்"
''அவர் பபர்?''
"அதான் தொன்பனபன... ோகராஜபபாகர்தான் இவர்
பபரும்.''
"என்ன கார்த்திபகயா ஒபரடியா குேப்பறிபய. ெரி... இந்த
ொமியாபராட ஊர் எதுவாம்."
"அதுவும் தவள்ளியங்கிரி மரலதான்!''
"போ, இம்பாசிபிள்... தவள்ளியங்கிரி மரலல யார் யார்
இருக்கா, அங்க என்ன கிரடக்கும் கிரடக்காதுங்கறது வரர
எனக்கு அத்துபடி."
"இன்ஃபாக்ட் தபளர்ணமிக்கு தபளர்ணமி திருவண்ணா
மரல கிரிவலம் பபாற மாதிரி ோன் தவள்ளியங்கிரி மரல
பபாய்ட்டு வர்றவன். நிச்ெயமா தொல்பறன் ோகராஜ பபாகர்ங்
கற பபர்ல இப்ப அங்க யாரும் இல்ரல."

"அப்ப பபாட்படாவுல இருக்கற உருவம்?"
"அது என் குருோதர் உயிபராட இருக்கும்பபாது எடுத்துக்
கிட்ட படமா இருக்கலாம், இல்ரலயா?"
''பபான மாெம் எடுத்த படம்கறா அந்த தபாண்ணு.
பபானமாெம் வரர உயிபராட இருந்தாரா உன் குருோதர்?"
"ோன் தொல்றத பகள்... அந்த தபாண்ணு தபாய்
தொல்றா... இல்பல ஏதாவது பகமரா ட்ரிக்கா இருக்கலாம்."
"அரத எல்லாம் தெய்ய பவண்டிய அவசியம் அவளுக்கு
இல்ரல வித்யா. தராம்ப ேல்ல தபாண்ணா இருக்கறா."
"ெரி.. அப்படிபய இருக்கட்டும். நீ பகட்ட பகள்விக்கு
என் பதில், என் குருோதர் மகா ெமாதியாயிட்டார்ங்
கறதுதான். தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு பபானா உங்களுக்கு
தானா ததரிஞ்சுட்டுப் பபாகுது."
ேண்பர் வித்யாொகர் தொன்ன விதமும், அந்த பதாரரண
யும், கார்த்திபகயரன பபாட்டுப் பிரெயத் ததாடங்கியது.
பபானில் பபசியது அதிர்ச்சி அளித்த மாதிரி இருந்தது
என்றாலும், தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு பபானால் விளங்கி
விட்டுப் பபாகிறது. இதற்கு எதற்கு இத்தரன கவரலப்
பட்டுக் தகாண்டு. ஒரு வழியாக முடிவுக்கு வந்தவர் தானும்
அவர்கபளாடு கிளம்புவது என்று தீர்மானித்தார்.

அந்த தோடி ோகராஜபபாகர் அவர் மனதில் ஒரு தபரிய
புதிராகத் தான் மாறிவிட்டிருந்தார்.
3
பவளி பவட்டபவளி. காற்று ஓடிப்பிடித்து விதள
ோடும் பவட்டபவளி. இதில்தான் எத்ததன ரகசிேங்கள்.
இதில் எல்லாயம இருக்கிறது. அரிசி இருக்கிறது. பருப்பு
இருக்கிறது. தண்ணீர் இருக்கிறது. நமக்கான சத்தம் முதல்
எலும்பு நரம்பு மற்றும் திசுப்பபாருள் வதர எல்லாயம இந்த
பவளியில்தான் இருக்கிறது. நம்ப முடிேவில்தலோ?
ஆனால் சாதாரணமாக யோசித்தாயல அதுதான் உண்தம
என்பது பதரிந்து யபாகும்.
உயிர் இேக்கம் இந்த பவளியில் இருந்துதான்
அத்ததனதேயும் யகட்டு வாங்கி சிறிேததப் பபரிே
தாக்குகிறது. இதடயில் இருப்பதுதான் காலம். இந்த
காலத்திடம் நமது வாழ்வு. சாவு எல்லாயம உள்ளது
காரமரட!
காது விரறத்துப் பபாகும். அப்படி ஒரு குளிர் காற்று.
நீலகிரி மரல முழுக்க ஓடிப்பிடித்து விரளயாடி விட்டு
அப்படிபய தாழ்ந்து இறங்கி பமட்டுப்பாரளயத்து சுமாரான

உஷ்ணக் காற்பறாடு கலந்து தகாஞ்ெபமா தகாஞ்ெமாய்
குளிரர இேந்து காரமரடக்குள் தமல்லத் தவழ்ந்து தகாண்
டிருந்தது அந்த குளிர்காற்று.
அதிலும் மாரல ோன்கு மணியானால் பபாதும் காற்று
கனத்து விடுகிறது. காற்று கனத்து குளிர் தபருகிப்
பபானாபல காரமரட தேெவுத்தறிகளுக்கு தகாஞ்ெம் பபால
கிறுக்குப் பிடித்து விடும்.
பாவு கிேடுதட்டி இறுக்கம் தளர்ந்து விடும். ோடா குறுக்
கில் ஓடினால் பட் பட் என்று இழைகளும் அறுந்துபபாகும்.
ேடராஜனுக்கும் அதற்கு பமல் தறியில் உட்கார மனது
வராது.
பக்கவாட்டு ென்னரல ஒட்டி ஒரு முருங்ரக மரம் வளர்ந்
திருக்கிறது. பச்ரெப் பாம்புகள் ஒன்று கூடி அணிவகுத்து
நிற்கிறமாதிரி அதில் முருங்ரகப் பிஞ்சுகளுக்கும் பஞ்ச
மில்ரல. அது ஆடுவரதப் பார்த்தால் வாரல மடித்துக்
கட்டிக் தகாண்டு சிரொெனம் தெய்தபடி குளிர் காற்றில்
பச்ரெப் பாம்புகள் ஆடுகிற மாதிரி இருக்கும்.
அந்த ஆட்டம்தான் ேடராஜனுக்கும் கணக்கு. ஜன்னல்
வழியாக ஒரு பார்ரவ பார்த்தவன் இதற்குபமல் தறியில் உட்
கார்ந்தால் அது ஆபத்து என்பது பபால் ரககரள தொடுக்கு
பபாட்டுக் தகாண்பட தறி பமரடரய விட்டு நீங்கத் ததாடங்

கினான்.
பாவுத்தறி நீண்டு கிடக்கும் இடத்திற்கு கீபே சிமிண்டுத்
தரரயில் ராட்ரட சுற்றிக் தகாண்டிருந்த அவன் மரனவி
சுசீலாவும் அவன் கீழ் இறங்குவரதப் பார்த்து. ராட்ரட
சுற்றுவரத தமல்ல நிறுத்தினாள். ேடராஜன் அவரளப்
பார்த்தபடிபய அந்த குச்சு வீட்டின் தகால்ரலப் பக்கமாக
ேடந்தான். துண்டுத் துண்டாய் ெதுரம், தெவ்வகம் என்று
கடப்ரபக் கற்கள் தகால்ரலப் புறத்தரரயில் கிடந்தது. அது
கிடக்காத இடங்களில் புற்களின் விரளச்ெல்.
ராட்டினத்பதாடு கூடிய கிணறும் தகால்ரலயில்தான்
இருந்தது. உள்பள எட்டிப் பார்த்தால் கண்ணாடி கணக்காய்
முகத்ரதக் காட்டும் நீரின் பதக்கம்.
ேடராஜனும் எட்டிப்பார்த்து விட்டு, ேசுங்கிய இரும்புப்
பக்தகட்ரடக் தகாண்டு அந்த நீரர பமபல தகாண்டு வந்து
முகம் கழுவிக் தகாள்ளத் ததாடங்கினான்.
பின்னாபலபய சுசிலாவும் வந்து நின்றாள். மிகக் குறிப்
பறிந்தவள் பபால அவள் ரகயில் ஒரு ரகத்தறித்துண்டு.
அரத நீட்டும்பபாது "இன்னிக்கும் மரலக்கு பபாகப்
பபாறீங்களா?" என்று மட்டும் பகட்டாள்.
அவன் ஆபமாதிக்கிற ரகமாய் தரலரய ஆட்டினான்.

"அப்ப பச்ெரிசிய தபாங்கிடட்டுமா?"
"தபாங்கிடு! அப்படிபய முருங்ரகக் கீரரரயயும்
கரடஞ்சு உப்பில்லாம ஒரு தனி ஏனத்துல தவச்சுக் தகாடு."
"ெரி... இன்னிக்கு எப்படி? பால்பொறா இல்ல தயிர்
பொறா?"
"இரண்ரடயுபம தகாபடன். ொமிக்கு இரண்டுபம தராம்ப
இஷ்டம்தாபன?''
"ோனும் வரட்டா?"
"பவணாம் சுசீ... உன்னால ேடக்க முடியாது!"
"இப்படிபய ஒவ்தவாரு தடரவயும் தொல்லி என்ன
தடுத்துப்புட்றீங்க. ொமி என் ெரமயல ரசிக்கறரத ோன்
பார்க்க பவண்டாமாக்கும்?"
"உனக்கு இப்படி ஒரு ஆரெயாக்கும். ோன் அவர்கிட்ட
பகட்டுகிட்டு வபரன். இப்பபாரதக்கு என்ரன மட்டும்தான்
வர்ச்தொல்லியிருக்காரு. அரத மீற முடியாது பாரு, அவன்
தொல்ல அவள் முகத்தில் வாரே இரல தணலில் தவந்தது
பபால ஒரு வாட்டம்."
"வாடாபத... ேம்மொமி. எப்ப பவணா பாத்துக்கிடலாம்."
அவன் பபச்பொடு மளமளதவன்று அடுத்த தெயலுக்கு

மாறினான். வீட்டுக்குள் நுரேந்து ஆணிக்காதில் ததாங்கிக்
தகாண்டிருந்த ெட்ரடரய எடுத்து மாட்டிக்தகாண்டான்.
கண்ணாடி முன் நின்று சீப்பால் தரலரயயும் ஒரு சீவு
சீவிக்தகாண்டான். அருகில் முக்பகாண வடிவில் சுவற்றில்
பிரற. அதில் ஏகத்துக்கும் விபூதி, ோன்கு விரல்கரள
உள்பள விட்டு ஒரு அளம்பு அளம்பி அப்படிபய தேற்றி
பமல் பதய்த்துக் தகாண்டான்.
சுசீலாவும் கும்பிட்டு அடுப்பில் மண்தணண்ரண
நழனந்த வறாட்டித் துண்ரட ரவத்து தீ மூட்டிக் தகாண்டி
ருந்தாள்.
"ோன் ேம்ப வாத்யார் வீடுவரர பபாய்ட்டு வந்துடபறன்"
என்று அவளிடம் தொல்லிக் தகாண்டு புறப்பட்டான்.
அந்த வண்டல் மணல் தரரப்பரப்பின் பமல் சிலர்

மல்லுக்கட்டிக் தகாண்டிருந்தனர். சிலர் சிலம்பு சுற்றியபடி
இருந்தனர். இன்னும் சிலர் பரந்த பதாளில் எண்தணய்
பபால வியர்ரவ ஒழுக கர்லாரவ சுேற்றிக் தகாண்டி
ருந்தனர்.
அவ்வளரவயும் பார்த்தபடி ஆஞ்ெபனய ஸ்வாமி
கற்சிரலயாக நின்று தகாண்டிருக்க, ெற்றுதள்ளி ஒரு
கயிற்றுக் கட்டில். அதன் பமல் ஆொன் என்றும், வாத்யார்

என்றும் எல்பலாராலும் அன்பாக அரேக்கப்படும் ரங்கொமிக்
கவுண்டர் அமர்ந்து தகாண்டிருந்தார்.
தகாக்கின் சிறகுபபால தவகு அடர்வாக தரலமுடி,
அரத குடுமிபபால் கட்டிப்பபாட்டிருந்தார். புருவத்திலும்
ஆற்பறார தர்ரப புதர் பபால நீண்ட முடிக்கூட்டம். அதுவும்
தவளுத்து தவள்ளிக்கம்பிகள் கணக்காக காட்சியளித்தன."
முகத்தில் தகாஞ்ெம் கூட சுருக்கமில்ரல. ேல்ல தபான்
னிறத்தில் தேற்றி முதல் கன்னம் வரர தபாறித்த பூரிரயப்
பபால புரடப்பில் இருந்தன.
தாகூரரப் பார்த்து வளர்த்தது பபால தாடி. ேடுமார்பில்
தேஞ்சுக் குழிரய ததாட்டது அதன் நீண்ட முடி. திறந்த
மார்பு. அதில் தேய்ரயப்பபாட்டு பூசிப் பிரெந்த மாதிரி ஒரு
மினுமினுப்பு. ஸ்பீட் பிபரக்கர் பபால அங்கங்பக திரண்டு
பமடும் பள்ளமுமாய் பார்த்தால் பார்ரவரய எடுக்க விடாத
உடல்வாகு. அத்தரனக்கத்தரன வயிற்றுப் பக்கம் ஒடுங்கி
தரெபய இல்லாமல் இரு ரகரய பெர்த்துப் பிடித்தால்
உள்பள அடங்கி வரும் அளவில் இருந்தது அது.
தமல்லிொன கதர் பவட்டிரய தளரக் கட்டிக் தகாண்டு
கட்டிலில் உட்கார்ந்திருக்கும் ரங்கொமிக் கவுண்டருக்கு வயது
எண்பது என்றால் பரடத்த பிரம்மபன கூட "கரத விடாபத
அப்பபன" என்று தொல்வான். அப்படி ஒரு தெழுரம,

வளரம, அந்த உடம்பில்.
"படய்... அப்படிப் பிடிக்காபத! ேரம்புல பட்டுடும். படய்
கந்தப்பா.. ேல்லா விளாசிச் சுத்துடா... காத்து கம்புகிட்ட
பமாதி ேரி ஊரள பபாட்ற கணக்கா ெத்தம் பகட்கணும்.
அப்பதான் பவகம் வெப்பட்டுருக்குன்னு அர்த்தம்."
ரங்கொமிக் கவுண்டர் அங்பக மணல் தவளியில் வித்ரத
யில் இருப்பவர்கரள கண்காணித்தபடிபய கட்டரளகளும்
இட்டுக் தகாண்டிருந்தார்.
அந்த சிலம்பக் கூடத்தின் உள்பள நுரேந்து தகாண்
டிருந்தான் ேடராஜன்.
நநராக கவுண்டர் முன்னால் வந்து நின்றவன் சிலம்ப
முரறயில் பதாரளயும், ததாரடரயயும் தட்டி, ரககரள
தபருக்கல் குறியாக்கி ஒரு உசும்பு உசும்பி எகிறிக் குதித்து,
பின் வலது காரல மட்டும் மடக்கி முட்டிபபாட்டு இடக்
காரல பின்னால் நீட்டியவனாக அவருக்கு குரு வணக்கம்
தெலுத்தி விட்டு அவரரப் பார்த்தான்.
"வாடா... பொலி முடிஞ்சிச்ொ?''
''முடிஞ்சிச்சு குரு. இன்னிக்கு தபளர்ணமி. ொமிய பாக்க
மரலக்கு கிளம்பிகிட்டு இருக்பகன். அதான் உங்கரளயும்
பாத்துட்டு பபாக வந்பதன்."

"அப்படியா... தகாஞ்ெம் பேரம் விரளயாடிகிட்டு இரு..
வந்துடபறன்."
கவுண்டர் அவனிடம் பபசிய ரகபயாடு கட்டிரல விட்டு
எழுந்து அந்த திடரலவிட்டு நீங்கத் ததாடங்கினார்.
அவர் அகன்ற மறுதோடிபய அங்பக ஒருவித கலகலப்பு
எல்ந ாரரயும் ததாற்றிக் தகாண்டது. இறுக்கமாக பயிற்
சியில் ஈடுபட்டிருந்தவர்கள்கூட 'அப்பாடா' என்றபடி ேட
ராஜரன பார்த்து சிரித்துக் தகாண்பட வந்தார்கள்.
"என்ன ேடராஜா... இன்னிக்கு எதுவும் விரள
யாடரலயா?''
"இல்லப்பா... சும்மா குருரவ பாக்கத்தான் வந்பதன்."
"இப்பல்லாம் நீ கம்ரபத் ததாடறபத இல்ரல. முந்தி
மாதிரி தண்டால் பஸ்கின்னும் இறங்க மாட்படங்கபற. என்ன
வந்துச்சு உனக்கு."
"ஒண்ணுமில்லப்பா. பேரமில்ல அதான்."
"ஆமாம் தபரிய டிஸ்ட்ரிக்ட் கதலக்டரு பாரு, இந்த
ஓட்டுதாநன பவண்டாம்கறது. வா... கம்ரப எடு... ஒரு
பமல்தார் கீழ்தார் வரிரெ பபாடுபவாம்."
"பவண்டாம்பா... எனக்கு இப்ப இததல்லாம் அலுத்துப்
பபாச்சு விட்றுங்க."
"இல்ல... நீ கரத உடபற, உன்ரனப்பத்தி ோங்க
என்தனன்னநவா பகள்விப்படபறாம். அததல்லாம் உண்ரம
தான் பபால இருக்கு..''
"என்னப்பா பகள்விப்பட்பட?''
"ொமியார் மாதிரி அப்படிபய இரண்டு ோள் மூணு
ோள்ளாம் உக்காந்த இடத்ரத விட்டு எழுந்திரிக்கறபத
இல்ரலயாபம நீ.. எம்ப்பா அப்படி?''
"அதுதானா...சும்மாதான். பவண்டாம் விட்று... என்ரனப்
பத்தி பபசி இப்ப என்ன ஆகணும், தொல்லுபாப்பபாம்.
விட்று."
"அப்ப வா... கம்பு எடு. ஒரு சுத்து சுத்துபவாம்."
"விட்றுங்கப்பா...பவண்டாம்னா விடமாட்படங்கறீங்கபள."
"ெரி... ொமியார் ஆகி என்ன பண்ணப்பபாபற. ேம்ம ஊர்
ரலபய எதாவது ஆசிரமம் பபாட்டு ெம்பாதிக்கப் பபாறியா?"
''என்ன உளர்பற. ொமியாருக்கு எதுக்கு ெம்பாத்தியம்."
''அட.. என்ன ேடராசு. ஒண்ணுபம ததரியாத பாப்பா
மாதிரி பபெபற. இன்னிக்தகல்லாம் ொமியாருங்களுக்குதாபன
காசு. அப்படிபய ஜல்ொவும் பண்ணிக்கிடலாம். ெரிதாபன.
சும்மா தெல்லு."
சுற்றி நிற்பவர்கள் ெகஜமாக பபசும் பாவரனயில் வரம்பு
மீறவும் ேடராஜன் அவர்கரள தவறித்தான். அவ்வளவு
பபரும் அவன் வயதினர். ஒன்றாம் வகுப்பில் இருந்து
அவபனாடு படித்து பகாலி விரளயாடி, மாங்காய் அடித்து
காற்ரறப்பபால சுற்றி வந்தவர்கள்.
அந்த பேக்கமும் ேட்பும் அவர்கள் வரம்புகரள மீறிப்
பபசும்பபாது ேடராஜரனக் கட்டிப்பபாட்டது. ேல்லபவரள,
கவுண்டர் திரும்ப அந்த சிலம்பக் கூடத்துக்குள் நுரேந்து
தகாண்டிருந்தார்.
அவர் தரல ததரியவும் அவ்வளவு பபரும் பரேயபடி,
விரரப்பாயினர். சிலம்புக் கம்புகள் சுேல ஆரம்பித்தன.
கர்லாக் கட்ரடகள் பதாரளச் சுற்றின. ேடராஜன் முகம்
மட்டும் வாடிப்பபாயிருந்தது.
தேருங்கிய கவுண்டர் அரத உணர்ந்து தகாண்டவர்
பபால "என்ன ேடராஜா... ோன் இங்க இருந்து பபாகவும்
பெங்க ஒடெல் தகாடுத்தாங்களாக்கும்."
கலக்கமான முகத்பதாடு ஆபமாதிப்பாய் தரலரய
அரெத்தான் ேடராஜன்.
"எவன் என்ன தொன்னான். கூப்டு" எல்பலார் காதிலும்
விழும்படி அவர் கத்தவும் ேடராஜன் எதுவும் தொல்லாமல்

அரமதியாகபவ நின்றான்.
''நடய்... எவண்டா ேடராஜரன சீண்டுனது."
கவுண்டர் அவர்கரளப் பார்த்து ஒரு எகிறு எகிறினார்.
அவர்களும் அங்கங்பக அப்படி அப்படிபய நின்றனர். ேட
ராஜன் தமளனத்ரத ரகவிடவில்ரல.
கவுண்டர் பேராக சிலம்பம் சுற்றுபவனிடம் தென்று அவன்
எதிரில் நின்றார்.
"ேடராஜரனப் பார்த்து நீ என்ன கதலக்டரான்னு
நகட்டியா.''
அவன் விரளயாட்டாக பகட்டரத அப்படிபய பக்கத்தில்
இருந்து நகட்டமாதிரி திருப்பிக் பகட்டார். அவன் முகத்தில்
அொத்ய மாறுதல்கள். இரடயில் கர்லா கட்ரட சுற்றிக்
தகாண்டிருந்தவன் அப்படிபய ேழுவப் பார்த்தான்.
"நில்லுடா..." அவரனப் பார்த்து கத்தியவர் அவரன
தொடக்கு பபாட்டு அரேத்தார். அவனும் மிடறு கட்டிக்
தகாண்பட அருகில் வந்தான்.
"ேடராஜன் இரண்டு ோள் இல்ல. இரண்டு வருஷம் கூட
எனக்தகன்னன்னு உக்காந்துருப்பான். உனக்தகங்கடா வலிக்
குது.?''
அவனுக்கும் உதறல் எடுத்தது. கவுண்டர் எப்படி இப்படி

நிரனத்தரத எல்லாம் அப்படிபய பபாட்டு உரடக்கிறார்
என்று ஆச்ெரியமாகவும் இருந்தது. ேடராஜன் கவுண்டரர
தேருங்கி பதாரளத் ததாட்டு "குரு விட்றுங்க... வாங்க..
ேம்ம விஷயத்ரத பபசுபவாம்'' என்று அவரர தனிபய
அரேத்துச் தென்றான்.
ஆஞ்ெபனய ஸ்வாமி சிரலரய ஒட்டி ஒரு புங்கமரம்
அதனடியில் பபாய் நின்று தகாண்டனர்.
கவுண்டர் இடுப்பில் இருந்து உருண்ரடயாக எரதபயா
எடுத்து அவனிடம் நீட்டினார். அரத அவனும் உள்ளங்ரக
யில் சுமந்த நிரலயில் "இரத ொமிகிட்ட திரும்ப தகாடுக்
கணுமா" என்று பகட்டான்.
"ஆமாம், ொமி தொன்ன தகடு முடிஞ்சி பபாச்சு. எனக்
கும் இப்ப மூத்திரக்கட்தடல்லாம் சுத்தமா இல்ரல, பன்னீரா
தண்ணி தவளிபயறுது. உடம்பும் கலகலன்னு இருக்கு.
ஆனா பார்ரவதான் தகாஞ்ெம் மங்கலடிக்குது. ொமிகிட்ட
தொல்லு, அதுக்கு எதாவது தகாடுத்தா வாங்கிட்டு வா."
"ெரிங்க குரு... அப்ப ோன் கிளம்பபறன்."
''பாத்து... மரல ஏறயில இந்த ரெமணி விழுந்துடப்
பபாகுது. இன்னிக்தகல்லாம் பகாடி ரூவா தகாடுத்தாலும்
கிரடக்காது. கவனம்.''
"ெரிங்க குரு..."
ஆபமாதிப்புடன் மீண்டும் அவரர வணங்கிவிட்டு புறப்
பட்டான்.
எல்பலார் பார்ரவயும் அவன் பமபலபய இருந்தது.
வீட்டுக்குள் நுரேந்தபபாது சுசீலா தயாராக பச்ெரிசி
தபாங்கி, பால்பொறு, தயிர்ச்பொறு, கீரரக்கரடெல் மூன்ரற
யும் ஒரு தெம்புத் தூக்கு வாளியில் பபாட்டு மூடி தயாராக
ரவத்திருந்தாள்.
அவனும் தாமதிக்காமல் அரவகரள ஒரு பிரம்புக்
கூரடயில் பபாட்டு எடுத்துக் தகாண்டு புறப்பட்டான்.
"கவனமா பபாய்ட்டு வந்துடுங்க" என்றாள்.
தரலயரெத்தபடிபய வீதிக்கு வந்தான். வீதியில் அவ்வள
வாக ஜனேடமாட்டமில்ரல. விறுவிறுதவன்று ேடக்கத்
ததாடங்கினான். ததருவின் முக்கியத் திருப்பத்தில் ஒரு
அனுமார் பகாவில் இருக்கிறது. அங்பக ஒரு வயதான
தபரியவர் உட்கார்ந்திருந்தார். ேடராஜன் வரவும் அவரனப்
பார்த்து சிரித்தார்.
"வந்துட்டியா. எங்க காபணாபமன்னு நிரனச்பென். புறப்
படுபவாமா?"
''புறப்படலாம் ொமி... சீக்கிரமா வாங்க பேரமாச்சு.
தவள்ளியங்கிரி மரல அடிவாரம் பபாக இந்த பஸ்ரை

விட்டுட்டா அப்புறம் விடிஞ்சுதான் பஸ்.''
அரதக்பகட்டு அந்த தபரியவர் சிரித்தார்.
''என்ன ொமி சிரிக்கறீங்க?"
''சிரிக்காம... ொமிரய பாக்கப்பபாற ேமக்கு எதுக்கு
பஸ்சும் காரும்."
"என்ன தொல்றீங்க ொமி?"
''என் கூட வா... ஒரு துடியில பபாயிடலாம்."
"துடியிலயா, தோடியில பகள்விப்பட்டிருக்பகன். இது
என்ன துடி?''
"அனுபவிச்சு ததரிஞ்சுக்க, வா.. ரகயப்பிடி அப்படிபய
தபாடி ேரடயா ேடப்பபாம்."
"உங்க பபச்பெ புரியல. இப்படி ேடந்தா என்னிக்கு
பபாய்ச் நசர்ரது.?"
அரதக்பகட்டு அவர் சிரித்தார். சிரித்தபடிபய ரக
நீண்டது. அவனது ரகரயயும் பிடித்துக் தகாண்டது. அவ
னது மறுரகயில் அவன் மரனவி அவனிடம் தகாடுத்துள்ள
தயிர் அன்னமும், பால் அன்னமும், முருங்ரகக் கீரரயும்
தகாண்ட மூங்கில் கூரட.
அவபராடு பெர்ந்து ேடக்க ஆரம்பித்த ேடராஜன்

அவரரபய பார்த்தான்.
காரமரட கரடத்ததருவில் ேடந்தபடி இருந்தாலும்
பார்ரவ அவர்பமல்தான் இருந்தது.
4
காலம் என்பது உணர்வதில்தான் இருக்கிறது.
நிதனத்த மாத்திரத்தில பத்து ஆண்டு பின்யனாக்கிப் யபாய்
அப்யபாது நடந்த ஒரு சம்பவத்தில் திதளக்க மனதால்
முடிகிறது. பின்யனாக்கும் இந்த சக்திோல் முன்யனாக்கவும்
முடியும். இப்படி முன்யனாக்கி நிதனப்பதத கற்பதன
பசய்து பார்ப்பது என்று வழக்கத்தில் கூறினாலும்
அதுதான் காலத்தத பவல்வதற்கான ஒரு ஆரம்பம்.
வித்யாெமான மனிதர் அவர்.

எப்தபாழுதும் அனுமார் பகாவில் திண்ரணயில்தான்
அமர்ந்தபடி இருப்பார்.
அவரர ஒரு பிச்ரெக்காரனாக கருதி விரட்டியடித்திருந்
தார்கள் சிலர். அவர்கள் மறுோபள காய்ச்ெல் குளிர் என்று
தடுமாறிப் பபானார்கள்.
ஆனால் உண்ரமயில் அவர் பிச்ரெக்காரர் இல்ரல.

யாரிடமும் ெல்லிக்காசு பகட்கமாட்டார்.
ேடராஜன் பரிதாபப்பட்டு ஒருோள் அவருக்கு ஒரு
இரண்டு ரூபாரய தர முன் வந்தான். ஆனால் வாங்க
மறுத்து விட்டார்.
"ோன் பகக்காம எதுக்கு ராொ தபர. இருந்தாலும்
உனக்கு தபரிய மனசு" என்று அவரன பாராட்டினார்.
ேடராஜனுக்கு ஆச்ெரியம்.
''ஏ... தபரியவபர. காசு வாங்காம எப்படி உங்க
காலட்நேபம் ேடக்குது." என்று திருப்பிக் பகட்டான்.
''நீ காலட்நேபம்னு எரதச் தொல்பற?"
"வயித்துப்பாட்ரடத்தான். பசிக்கும் இல்ரலயா?"
"அது ெரி... மனுஷனா ஆொபாெத்பதாட இருந்தா
பசிக்கத்தான் தெய்யும். ஆனா எனக்குத்தான் அததல்லாம்
எதுவும் இல்லிபய..."
அவர் பதில் அவரன ததாடர்ந்து பகள்விகளில் பிடித்துத்
தள்ளியது.
"அப்ப ஆொபாெமில்பலன்னா பசிக்காதா?''
"இல்ரலயா பின்பன..?''
"என்ன தொல்றீங்க... ஆொபாெத்துக்கும் உடம்புக்கும்

என்ன ெம்பந்தம்? கண்ணு பார்க்குது, காதுபகட்குது. ரக
காலல்லாம் அழசயுது. பபெபறாம், ேடக்கபறாம். இதுக்கு
ெக்திபவண்டாமா? இதுக்காகவாவது ொப்ட்டுதாபன தீரணும்.''
அவனும் பகட்டான். அவரும் சிரித்தார். அது பகலிச்
சிரிப்பாக ததரியவில்ரல. சில சிரிப்புகளில் ஒரு புத்தகம்
எழுதுமளவு அர்த்தங்கள் இருக்கும். அப்படி ஒரு சிரிப்பாகத்
தான் ேடராஜனுக்கு அந்த சிரிப்பு பதான்றியது.
"தபரியவபர.. உங்கரள பொத்துக்கு வக்கத்த ஒரு
மனுஷனா என்னால நிரனக்க முடியல. நீங்க எதுக்பகா
காத்திருக்கற ஒருத்தர் மாதிரிதான் என் மனசுக்கு ததரிய
றீங்க, உங்க பபச்சு. இங்க நீங்க உக்காந்துகிட்டு அரமதியா
இருக்கறவிதம், இததல்லாம் என்ரன இப்படித்தான்
நிரனக்க ரவக்குது."
அவன் விளக்கம் அவருக்கு மிகப்பிடித்துவிட்ட மாதிரி
அவன் ரககரள இழுத்துப் பிடித்து தமல்ல வருடிக்
தகாடுத்தார்.
அவனுக்கு மிக பரவெமாக இருந்தது.
எத்தரனபயா மளிதர்களின் ஸ்பரிெம் இதற்கு முன் பட்
டிருக்கிறது. அதில் மரனவி சுசிலாவின் ஸ்பரிெம் மட்டும்
ெற்று வித்யாெமானது. அதில் காமம் இருந்து உடம்ரப

எரியாத தேருப்பில் எரித்து பரவெப்படுத்தியிருக்கிறது.
அந்த தோடி உடம்பு என்பது எத்தரன அற்புதமான
விஷயம் என்றுதான் பதான்றும் அவனுக்கு. உச்சித்தரலயில
இருந்து உள்ளம் பாதம் வரர ஒரு துணுக்களவு ெரதப்பரப்பு
பாக்கி இல்லாமல் இன்ப ரெரன தெய்யும்.
எதனால் ஆடு மாடு முதல் புழு பூச்சிவரர புணர்ச்சிக்கு
தவிக்கிறது என்பததல்லாம் அப்பபாது பகள்வியாகி பதிலு
மாகும்.
ஆனால் அரதக்கடந்து அந்த தபரியவரின் ஸ்பரிெம்
அவரனத் தீண்டியபபாது, அது பவறு விதமாக இருந்து,
உடம்பு ததாரலந்துபபாய் ஒரு மிதரவ பபால் தான் மிதக்கிற
மாதிரிதான் உணர்த்திற்று. அதுபவ அவர் பவறுபட்ட மனிதர்
என்று தொல்லாமல் தொல்லிற்று.
அபத ெமயம் அதற்குமுன் வரர மனசுக்குள் எவ்வளபவா
கவரலகள் அவனுக்குள் அரலந்து தகாண்டிருந்தன. ஒரு
புதிய பட்டுத்தறி பபாட பவண்டும். தறி பமரடக்கு பக்கத்
திபலபய பார்த்துக் தகாண்பட தேய்யும் படியாக டி.வி வாங்க
பவண்டும். வீட்டுக்கூரர ஒழுகுகிறது அரத பூசி ெரிதெய்ய
பவண்டும். அக்கா மகள் ெந்திராவதி புஷ்பவதி ஆகியிருக்
கிறாள். அவளுக்கு மாமன் என்கிற உறவின் முரறயில் ஒரு
தவள்ளிக் தகாலுொவது வாங்கித் தந்தாக பவண்டும். சுசீலா

கூட ேல்ல புடரவ இல்ரல என்று தொல்லிக் தகாண்டிருக்
கிறாள். அடுப்படியில் அதிகம் புரக கட்டுகிறது கியாஸ்
அடுப்புக்கு மாறிவிடலாம் என்று தொல்லிக் தகாண்டிருக்
கிறாள்.
இப்படி பதரவகளின் பாரத்தில் அமிழ்ந்து கிடந்த மனசு
அந்த தபரியவர் ததாட்ட தோடி அரத எல்லாம் உதறிக்
தகாண்டு ஒரு பாரத்தின் கீழ் கிடந்த காகிதமானது, அந்த
பாரம் நீக்கப்பட்ட நிரலயில் இதமான காற்றில் அப்படிபய
பமதலழுந்து பட்டம் பபால பறக்கிற மாதிரி பதான்றியது.
அவன் உடம்பு அவன் வாழ்ோளில் இதற்குமுன் எவ்வளநவா
சுகங்கரளக் காட்டியிருக்கிறது.
சிறுபிராயத்தில் தாய்ப்பாலுக்குப்பிறகு முதல் முதலாக
சத்துமாவுக்கஞ்சிரய அவன் தாய் தகாடுத்தபபாது அது
மட்டுநம உன்னதமான சுரவ உரடயது. அரத ொப்பிடு
வதற்காகத்தான் மனிதப் பிறப்பு எடுத்திருக்கிபறாம் என்றெல்
லாம் பதான்றியது.
பின் தபாரி உருண்ரட, பதங்காய் பர்பி, ொக்பலட் என்று
சுழவகள் மாறி மாறி தபாருட்கள் அறிமுகமாக, அறிமுகமாக
உடம்பும் மனசும் அந்த சுரவரய அனுபவிப்பதில் அலாதி
நாட்டம் காட்டிற்று. அதன்பின் ரெக்கிள் ஓட்டப்பேகும்பபாது
விழுந்து ேகம் தபயர்ந்து ரத்தம் ஒழுகி, சீழ்கட்டி வலி

என்றால் என்ன என்று ததரிய ஆரம்பித்தது.
இப்படி நிரனவு ததரிந்த ோளாக இன்பம் துன்பம் என்று
மாறிமாறி பல விதங்களில் உடம்பு அனுபவங்கரளக் கண்டு
வந்திருக்கிறது.
ஒரு குறிப்பிட்ட வயதுக்குபிறகு எல்லாவித இன்பம்,
எல்லாவித துன்பத்ரதயும் பார்த்து முடித்து விட்டதாக ஒரு
நிழனப்பு கூட பதான்றியிருந்தது.
ஆனால் அததல்லாம் மிகப்தபரிய தபாய் என்கிற மாதிரி
அந்த தபரியவர் தீண்டியபபாது, ஏற்பட்ட பரவெ உணர்வு
அவனுக்கு பபாதித்தது. தொல்லப்பபானால் இந்தப் பரவெத்
துக்கு இரணயாக ஒரு பரவெத்ரத ஒரு ெந்பதாஷத்ரத,
ஒரு உன்னதத்ரத இதற்கு முன் அனுபவித்தபத இல்ரல,
இனி அனுபவிக்கவும் பபாவதில்ரல என்கிற மாதிரி
தயல்லாம் அவனுக்குத் பதான்றியது.
"என்னப்பா, எப்படி இருக்கு. ோன் இப்ப உனக்குள்
பளயும் பரவிகிட்டிருக்பகன்." என்றார் அந்த தபரியவர்.
"தபரியவபர... உண்ரமரயச் தொல்லுங்க. நீங்க யாரு?
ஒரு தீண்டல்ல எப்படி உங்களால எனக்குள்ள இவ்வளவு
சுகத்ரதத் தாமுடியுது. இந்த சுகத்துக்கு பபர் என்ன?" ேட
ராஜன் சிலிர்த்தபடிபய பகட்டான்.
"இதுக்கு பபர்தான் பமானநிரல, உடம்பு, ஆத்மா இரண்

டும் ெந்பதாஷப்படும்பபாது இப்படி ஒரு பரவெம் ஏற்படும்.
இது ஒண்ணும் தபரிய வித்ரத இல்ரல. உனக்கும் இது
கிரடக்கும். அதுக்கு முந்தி நீ தகாஞ்ெம் உன் உடம்ரப
புரிஞ்சுக்கணும்" என்றார் அந்த தபரியவர்.
"உடம்ரபப் புரிஞ்சுக்கணுமா?"
"இல்ழ யா பின்நன.."
"அப்படின்னா?''
"இப்ப நீ ஒரு புத்தகம் படிக்கணும்னா என்ன பதரவ?''
"கல்வி அறிவு."
"அரதக் தகாஞ்ெம் விளக்கமா தொல்லு.''
"பள்ளிக்கூடத்துக்கு பபாய் எழுதப்படிக்க கத்துக்கறதுதான்
கல்வி அறிவு."
"தப்பு. எழுதப்படிக்க கத்துக்கறதுங்கறது கல்வி அறிபவாட
ஆரம்பம்தான். எழுதப்படிக்கத் ததரிஞ்ெரத தவச்சு நிரறய
புத்தகங்கள் படிச்சு, நிரறய பயாசிச்சு, நிரறய ெந்பதகப்
பட்டு, நிரறய பகள்விகள் பகட்டு, நிரறய கவரலப்பட்டு,
நிரறய கர்வப்பட்டுன்னு, கல்வி அறிவுல ஒரு உச்ெத்துக்கு
பபாறதுல எவ்வளபவா நிரலகள் இருக்குது இல்லியா?"
"நிச்ெயமா.?"
"அப்படிபய உச்ெத்துக்கு பபானாலும் தபரியவங்க என்ன
தொல்றாங்க, கற்றது ரக மண் அளவு.. கல்லாதது உலக
அளவுன்னுதாபன தொல்றாங்க."
"ஆமா... ஆமா."
"ஏன் அப்படிச் தொல்றாங்க.?''
"ஏன்னா... படிக்கற விஷயம் உலகத்துல அதிகம். அரத
ஒரு மனுஷன் தன் வாழ்ோள்ள படிச்சு முடிக்க முடியாது.
அதுக்கு அவனுக்கு வயசும் புத்தியும் பபாதாதுங்கறதால்
இருக்கலாம்."
''சரியா தொன்பன. இந்த உடம்புக்கு ெராெரி ஆயுள் நூறு
வருஷம், அதாவது முப்பத்தி ஆறாயிரத்து ஐநூறு நாள்.
இதுல ொப்பிட்றது. தூங்கறதுங்கறதுல பாதிக்கு பமல பபாயி
டுது. மீதி இருக்கற ோள்ல என்னத்த தபரிொ படிச்சு
புரிஞ்சுக்க முடியும்.''
"தபரியவபர. உடம்ரபப் புரிஞ்சுக்கணும்னு தொல்லிட்டு
படிக்கறதுல பபாய்ட்டீங்கபள."
''நல்லா மடக்கி திருப்பி இழுத்துகிட்டு வர்றிபய. ேல்லது.
இந்த ெராெரி ஆயுள் நூறு வருஷத்ரத எல்லாருபமவா
வாழ்ந்து பாக்கநொம்?''
"இல்ல. ஐம்பது அறுபது வயசுரலபய தெத்துப் பபாயிடற

வங்களும் உண்டு.''
"ஏன்?"
"எவ்வளபவா காரணம், பிரதான காரணம் வியாதி."
"வியாதிக்கு காரணம்?"
"என்னத்த தொல்ல. நூறு காரணம் தொல்லலாம். ெரியா
ொப்பாடு இல்லாம பபாகறதுல இருந்து தப்பான பேக்க வேக்
கம்னு எவ்வளபவா காரணங்கள்."
"அப்ப ஒரு மனுஷனுக்கு உடம்பும் ஆபராக்கியமும்தான்
பிரதானம்னு தொல்லு"
"அதுல ெந்பதகம் என்ன?''
"இப்படி என்ரன பகள்வி பகட்கறிபய. உனக்கு உன்
உடம்ரப பத்தி என்ன ததரியும்?"
''என்ன ததரியும்னா. இது என்ன பகள்வி. என்ன
ததரியனும்?''
"இந்த உடம்பு உன்கிட்டதாபன இருக்கு."
"என்கிட்ட இல்லாம?''
"அப்படி உன்கிட்ட இருக்கற உன் உடம்ரப பத்தி
உனக்கு என்ன ததரியணும்னு பகக்கறிபய."
"ெரி, என் உடம்ரப பத்தி என்ன ததரியனும்?"

"அப்படி பகள். கல்ரலத்தின்னா தெரிக்குமா உனக்கு?"
"எனக்கு மட்டுமில்ல. யாருக்குபம தெரிக்காது."
"உனக்கு பகட்டா உனக்கு மட்டும் தொல். உன்ரனபய
ெரியா ததரியாத நிரலயில் அடுத்தவங்கள பத்தி அபிப்
பிராயம் தொல்லாபத."
"எனக்குன்னா. ோன் கல்லு மண்ண ொப்பிட்டு பார்த்த
தில்ல. அதனால தெரிக்குமா தெரிக்காதான்று ததரியாது."
"ெரி. எல்லா காய் கணியும் ொப்பிடுவியா?"
"இல்ரல. எனக்கு வாய்வு அயிட்டம் ஒத்துக்காது?"
"ஏன் ஒத்துக்காது?''
"இது என்ன பகள்வி. என் உடம்பு அப்படி?''
"அப்படின்னா எப்படி?''
"ததரியில. நீங்க இப்படி குட்டி குட்டி பகள்வியா பகட்டு
பபாரடிக்காம பளிச்சுன்னு விஷயத்துக்கு வாங்க."
"அப்படியா, ெரி வபரன். உன் உடம்பு உனக்குதாபன
தொந்தம்."
"நிச்ெயமா?''
"ஒரு துணி வாங்கபற. ரெக்கிள் வாங்கபற. வீடு வாங்
கபற. இரத எல்லாம் உன் விருப்பப்படிதாபன வாங்கபற?"

"ஆமா."
"உனக்கு தொந்தமான உன் உடம்ரபயும் நீ அப்படி உன்
விருப்பப்படிதான் வாங்கினியா?"
அந்த தபரியவர் ொதாரணமாகத்தான் பகட்டார். ஆனால்
அது ஒரு அொதாரணமான பகள்வியாக பதான்றியது.
"அது எப்படி தபரியவபர, என் உடம்ரப ோன் எப்படி
வாங்க முடியும்."
"அப்படின்னா அது எப்படி உனக்கு தொந்தமானதாகும்.''
"ஜய்பயா குேப்பறீங்க. அப்ப இது யாருக்கு தொந்தம்?"
"உன்ரன தபத்தாபள உன் தாய். அவளுக்குதாபன
தொந்தம், உன் தாயும் தகப்பனும் கூடித் தயாரிச்ெ தயாரிப்பு
தாநன நீ..''
"ஆமாம்."
"அப்ப அவங்களுக்கு தொந்தமான ஒண்ரண நீ எப்படி
உன்னுதுன்னு தொல்லலாம்.''
"அப்படிப் பார்த்தா யார் உடம்பும் அவங்களுக்கு தொந்த
மில்பலன்னுல்ல ஆயிடுது."
"உளக்கு பகட்டா உனக்கு மட்டும் தொல்."
"ெரி... இது என் அப்பா அம்மாவுக்குதான் தொந்தம்.

அப்புறம்?"
"உன் உடம்பு விஷயத்துல நீ முதல்ல புரிஞ்சுக்க பவண்
டிய பாலபாடபம இதுதான். அரத முதல்ல புரிஞ்சுக்பகா."
"ெரி... நீங்க விஷயத்துக்கு வாங்க."
"உன் உடம்பப உனக்கு தொந்தமில்ரல. அது உன்
னுரடயதில்ரல. இதுதான் நீ ெரியா?"
"சரி..."
"இப்படி தொந்தமில்லாத உடம்ரப தவச்சுகிட்டு இருக்
கிபய. அப்ப இதுல நீ எங்க இருக்பக?"
"ோன்... ோன்"
''என்ன, பதில் தொல்."
"எனக்குத் ததரியல."
"ெரி... ோன் இப்படிச் தொல்பறன். புரியுதா பாரு. இந்த
உடம்பு உனக்கு தொந்தமில்ரல. இருந்தாலும் இதுக்குள்ள
தான் நீ இருக்பக. 'நீ'ங்கறது யார்?''
"யார்?''
"பயாசிக்கற, இப்படி பபெற, உன் மனரெ, ஆத்மான்னு
தொல்லலாமா?"
"உம்.. தொல்லலாம். ஆனா இந்த உடம்பு இல்லாம அது

மட்டும் எப்படி இருக்க முடியும்? அதுவும் பெர்ந்ததுதாபன
உடம்பு?''
"அப்படின்னா ோன், எனதுன்னு பயாசிக்காம உனக்காக
பாடுபடற ஒரு ஆடு மாடு மாதிரில்ல நீயும் உன் அப்பா
அம்மாவுக்கு பாடுபடணும், உனக்குன்னு தனியா ஆரெகள்.
எண்ணங்கபள இருக்கக்கூடாபத?''
"வாஸ்தவம்தான். எனக்குச் தொந்தமில்லாத உடம்புல
ோன் எனக்கு, என்னுரடயதுன்னு பயாசிக்கிபறன்.நிரனச்ொ
பவடிக்ரகயாதான் இருக்கு. அப்ப உடம்ரப பத்தி ததரிஞ்
சுக்க பவண்டியதுங்கறது இதுதானா?"
"இது ஒரு விஷயம்தான். அடுத்தடுத்து பல விஷயங்கள்
இருக்கு."
"என்ன தபரியவபர?"
"உன் உடம்புல என்னதவல்லாம் இருக்கு?''
"என்னல்லாம் இருக்குன்னா... ரக, கால், கண், காது
மூக்குன்னு எல்லாம்தான்."
"இது தவளிய, உள்ள என்ன இருக்கு?"
"ரத்தம், ெரத, எலும்பு, குடல், மலம், எச்சில்னு
என்தனன்னநவா இருக்கு."
"எவ்வளவு இருக்கு?"
"அது எப்படி ததரியும்."
"இருக்குன்னு தொல்லத் ததரியும். ஆனா இருக்கறரத
எவ்வளவுன்னு தொல்லத் ததரியாதா?''
"அது எப்படி முடியும், ஐந்து லிட்டர் ரத்தம், எவ்வ
ளபவா ஆயிரம் கிபலா மீட்டர் நீளத்துக்கு ரத்தக்குோய்,
ஐம்பது அறுபது கிபலாவுக்கு ெரதன்னு குத்துமதிப்பா
நவணும்னா தொல்லலாம்."
"இரத எல்லாம் நீ அளந்து பாத்து தொல்றியா?"
"மத்தவங்க தொன்னரத தவச்சு தொல்பறன்."
"அப்ப உனக்கு உன் உடம்ரப பத்தி துல்லியமா எதுவும்
ததரியாதுன்னு றசால்..."
"ஆமாம், ததரியாது..."
"முதல்ல உன் உடம்பப உனக்கு தொந்தமில்ரல. இரத
நீயும் ஒத்துகிட்பட. அடுத்து அந்த உடம்புல என்ன இருக்கு
எவ்வளவு இருக்குன்னு பகட்படன். ததரியாதுன்பன. என்
கிட்ட பபெறதுக்கு முந்திவரர இந்த விஷயங்கள் கூட ததரி
யாதவனாதான் நீ இருந்பத. ோன் பகள்வி பகட்ட பிறகுதான்
உனக்கு இந்த விஷயங்கபள ததரிய வந்திருக்கு. அப்படித்
தாபன?"
"ஆ.... ஆமாம்.... ஆமாம்."

''என்ன தயக்கம், அதுதாபன உண்ரம."
"ஆமாம்... ஆமாம்."
"இப்படி உனக்குச் தொந்தமில்லாத, அந்த தொந்த
மில்லாதரதப் பற்றி எதுவும் ததரியாத நிரலயிபலபய நீ
வாழ்ந்துகிட்டிருக்கிபய. உனக்கும் மிருகத்துக்கும் எதாவது
வித்யாெம் இருக்கா?"
இந்த பகள்வியும் மிக தபாருளுரடய அொதாரண ஒரு
பகள்வியாகத்தான் இருந்தது. என்ன பதில் தொல்வது என்று
ததரியவில்ரல. மிக தவட்கமாக இருந்தது. அபத ெமயம்
இப்படி அவர் பகட்பதற்கு பின்னாலும் ஏபதா ஒரு தபரிய
தபாருள் இருப்பதாக பதான்றியது.
''றபரியவபர... உங்க பகள்வி தராம்ப நியாயமானது.
பசிச்ொ ொப்பிடணும்னு ததரியும், வலிச்ொ அேணும்னு ததரி
யும். ேடுவுல ரெரனக்பகற்ப ெந்பதாஷங்கள். இதுதான் என்
வாழ்க்ரக. இந்த உலகத்துல எல்பலாருரடய வாழ்க்ரகயும்
கூட இது தான்.
இப்படித்தான் எல்பலாரும் வாழ்ந்துகிட்டிருக்பகாம், மிரு
கங்களுக்கு இப்படி தங்கபளாட வாழ்க்ரகரய பயாசிச்சு
பார்க்கத் ததரியாது. மனிதனுக்கு அப்படி இல்ரல. பயாசிச்சு
பார்க்க முடியுது. ெரி. ோன் இப்ப பேரா விஷயத்துக்கு

வபரன். நீங்களும் இப்படிப்பட்ட ஒருத்தர்தாபன?"
ேடராஜன் ஞானவிலாெத்ரத ெமீபித்துவிட்டது பபால
அந்த பகள்விரயக் பகட்டான்.
"இல்ல தம்பி...''
அவர் பதிலால் ென்னமாய் அதிர்ந்தான்.
"இல்ரலயா... எப்படி?''
"அப்படிக்பகள். எனக்கு என் உடம்ரபப்பத்தி முழுொ
ததரியும். அதாவது இது எனக்கு தொந்தமில்ரலங்கறதுல
இருந்து ோன் யாருங்கற வரர எல்லாபம ததரியும்."
''எப்படி எப்படி?''
"இப்படி, எப்படி எப்படிங்கற பகள்விகரள பகட்கறதுதான்
மனிதரன மற்ற ஜீவராசிகள் கிட்ட இருந்பத பவறுபடுத்துது.
உன் பகள்விக்கு வரிரெயா பதில் தொல்பறன். பிறர் தபாருள்
உன்கிட்ட இருந்தா நீ என்ன பண்ணுபவ?"
''அது யாருழடயநதா அவங்ககிட்ட திருப்பிக் றகாடுத்து
டுநவன்.''
"தகாடுக்க முடியாத நிரலல என்ன தெய்வ?''
"ோபனதான் தவச்சுக்குபவன்."
"அரத எப்படி தவச்சுப்பப. பத்ரமாவா. இல்ல பாதுகாப்பு

இல் ாம ா?''
"நிச்ெயமா பத்ரமாதான் தவச்சுப்பபாம். ேம்ம தபாருரள
கூட ோம் எப்படி பவணா பபாட்டு ரவக்கலாம். ஆனால்
பிறர் றபாருள் அப்படி கிரடயாது. அரத பாதுகாக்க பவண்
டியது நம் கடரம. அதுதான் ேல்ல மனுஷனுக்கும் அரட
யாளம்.''
"அப்ப உனக்கு தொந்தமில்லாத, அபதெமயம் உன் தாய்
தந்ரதயிடம் ஒப்பரடக்க முடியாத இந்த சரீரத்ரத
அவர்களுக்காகவாவது நீ தராம்ப பத்ரமா பாத்துக்கனும்
இல்லியா?''
"ஆமாம்..."
"உன் உடம்ரப நீ பத்ரமாதான் பாதுகாக்கறியா?"
''நிச்சயமா...''
"ேல்லா பயாசிச்சு பதில் தொல்லு, பத்ரமாதான் பாது
காக்கறியா?''
"நிச்ெயமா... பத்ரமாதான் பாதுகாக்கபறன். அதுல என்ன
ெந்பதகம் உங்களுக்கு."
"அப்படின்னா உன் தரலல ேரர முடி எப்படி வந்தது?
பபசும் பபாது உன் வாய் ோறுபத. ஏன்?"
"இது, இது எல்லாம் ேம்ம ரகலயா இருக்கு?"

"இல்ரலயா. உன் முடி ேரரக்கறதும், உன் வாய் ோத்த
மடிக்கறதும் உன் ரகல இல்ரலயா. மரே காத்து மாதிரி
அது தவளிய இருக்கற விஷயமா?"
உடம்பு என்று ஆரம்பித்து அவர் பகட்ட மூன்றாவது
பிரதான பகள்வி இது. ேடராஜன் மீண்டும் பதில் தொல்லத்
ததரியாமல் விழித்தான். இருந்தும் ஒரு பகள்வி அவரரப்
பார்த்துக் பகட்டான்.
"உங்களுக்கும்தான் ேரர விழுந்திருக்கு. ஆனா உங்க
வாய் ோற்றமடிக்கல. அரத ஒத்துக்கபறன். இதுக்கு என்ன
பதில் தொல்றீங்க?"
"உன் வயது என்ன?''
"முப்பது"
"என் வயசு எவ்வளவு ததரியுமா உனக்கு?"
"ஒரு அறுபது இருக்குமா?"
அவர் சிரித்தார்.
"எவ்வளவு தபரியவபர."
"தொன்னா ேம்பமாட்பட."
"அப்படியா... அப்ப ஐம்பது வயொ இருக்கலாம்.
கதரக்டா?"
"ேம்ப மாட்படன்னா குரறக்கறிபய, கூட்டு."
"கூட்றதா... அப்ப எழுபது?''
"மிச்சம்?.. இன்னும் இருக்பக."
"ததாண்ணுறு.''
"இன்னும் முப்பது வயரெ யார் கூட்றது?"
"நூத்தி இருபதா?"
"ஆமா... பபான மாெம்தான் நூத்தி இருபத்தி ஒண்ணு
ஆரம்பம்."
"ேம்ப முடியரல, ேம்பவும் மாட்படன்."
''அதனால எனக்கு ஒரு ேஷ்டமும் இல்ரல."
"ெரி ேம்பபறன்னு ரவயுங்க. அதுக்தகன்ன?''
"இந்த நூத்தி இருபது வயசுரலயும் ோன் திடமா பார்ப்
நபன், ஊசியில நூல் பகார்ப்பபன். ோன் எது ொப்பிட்டாலும்
றசரிக்கும். மரல ஏறுபவன். மரம் எறி பதங்காயும் பறிப்பபன்.
என்பனாட ேரரபய நூறு வயசுக்கு பமலதான் வந்தது.ஆனா
உனக்பகா முப்பதுரலபய வந்துருச்சு. இதுதான் உடம்ரப
பாதுகாக்கற லட்ெணமா?"
"தபரியவபர.."
''இன்னும் பகள். ோன் டாக்டரர இது ோள் வரர ெந்திச்

சநத கிரடயாது. டாக்டரர யார் ெந்திப்பாங்க ததரியுமா?"
"போயாளிங்க."
"போய் யாருக்கு வரும் ததரியுமா?"
"உடம்பு பமல அக்கரற இல்லாதவங்களுக்கு."
"அதுமட்டுமில்ல. மனசு ததளிவில்லாம பாவங்கள்
றசய்வதாலும் போய்வரும்.''
"நிஜமாவா?''
"ஆமாம்... ஒவ்தவாரு பாவமும் ஒரு போய்."
"அப்ப உடம்பு, மனசு இரண்ரடயும் பத்ரமா பாது
காக்கணும்னா அதுக்கு வழி."
"ஆயிரம் இருக்கு. ஆபராக்ய ரகசியம்கறது தவளிய
இல்ரல. அது உனக்குள்பளபய இருக்கு. ஒவ்தவாரு மனி
தனுக்குள்நளயும் ஒரு மருத்துவன் இருக்கான். அவரன
பயன்படுத்திக்கத் ததரியணும்.''
"எப்படி, எப்படி?''
''முதல்ல மனரெ அடக்கணும். அப்புறம் மனரெக்
தகாண்டு ோக்ரக அடக்கணும். புலன்கள்ள மனசு அடங்
கினா, ஞானம். ோக்கு அடங்கினா ஆபராக்கியம்."
"ோனும் அடக்கபறன். எனக்கு தொல்லிக் தகாடுங்க.''

"தாராளமா. இந்த மனித ெமூகம் ேலமா வாேணும்னு
தான் ேமக்கு முன்னால வாழ்ந்த பல ஞானிங்க தங்கள்
வாழ்க்ரகல தாங்கள் உணர்ந்தரத ஏடுகள்ள எழுதிபய
தவச்சுட்டு பபாயிருக்காங்க. ோனும் அரத படிச்பென்,
ததளிஞ்பென். நீயும் படி, ததளிவரட."
''நரடமுரறக்கு அது ொத்யமா தபரியவபர."
''நரடமுரறங்கறது முதல்ல என்ன?''
"ோன் தேெவாளி. தேெவு தேய்தாதான் வயிற்ரறக் கழுவ
முடியும், அதுக்காக தினமும் தறிபமரடயில் பத்து மணி
பேரத்துக்கு குரறவில்லாம உரேக்கணும். அதுதான் என்
ேரடமுரற."
"அப்ப மீதி பதினாலு மணிபேரம் இருக்பக?"
"அப்ப ேரடமுரற ொத்யமா எனக்கு?"
"ஒரு ோரளக்கு அரர மணி இந்த உடம்ரப நீ கவனி
அப்புறம் இருபத்து மூன்றரர மணி பேரம் அது உன்ரன
கவனிச்சுக்கும்."
"அரர மணி என்ன. ஒரு மணி பேரபம ஒதுக்கபறன்.
ோன் என்ன தெய்யணும்."
"முதல்ல பிராணாயாமம் கத்துக்பகா. காத்துலதான் ஜீவ

ெக்தி அதிகம் இருக்கு, அது உன் இதயத்துல நுரேஞ்சு
ரத்த ஓட்டத்ரத சீர் தெய்யட்டும். அப்புறமா மனரெ அடக்கி
தியானம் பண்ணு.அந்த ரத்தஓட்டம் சீரா ஓடத் ததாடங்கும்.
வயித்துல கண்ட கச்ெடாரவப் பபாடாபத. குறிப்பா
எண்தணரய ததாடபவ ததாடாபத. கீரரகரள விடாபத.
பைங்கரள அதுவும் மரத்துல தானா பழுக்கற பேங்கரள
நிழெய ொப்பிடு."
அந்த தபரியவர் அவனுக்கு உடல் ேல ரகசியத்ரத
உபபதசித்தார். ேடராஜனும் அரத தகட்டியாகப் பிடித்துக்
றகாண்டான்.
ஒபர மாதம்!
வியர்ப்பது குரறந்தது. தகாட்டாவி என்பது அறபவ நீங்கி
யது. மனம் மிகபலொனது. உடம்பு என்பது கப்பரலப் பபால
வும், அதில் உயிர் என்பது மிதப்பது பபாலவும் பதான்றியது.
அது என்னபவா ததரியவில்ரல. அச்ெ உணர்பவ அறபவ
அடிபட்டுப் பபானது. பசி தாகம் ஏற்படபவ இல்ரல. தமாத்
தத்தில் ஆபராக்யம் கூத்தாடத் ததாடங்கியது. மரலரயக்
கூட தூக்க முடியும் என்று மனது ேம்பியது. கண்ணிலும் ெரி,
மனசிலும் ெரி ஒபர தவளிச்ெம். முகத்திலும் அது பதஜைாக
றதரிந்தது. பபசும்பபாது பபச்சில் தமன்று விழுங்குவது என்ப
றதல்லாம் அடிபட்டுப் பபாய் வார்த்ரதகள் பார்த்துப் பார்த்து

நறுக்கிய ரமசூர்பாக் துண்டங்கள் பபால பிசிறின்றி
இனித்தன.
''மனதில் ஒளி உண்டாயின், வாக்கில் அது உண்டாகும்"
என்று பாரதி பாடியது மிகச் ெரி என்று புத்தி ஒத்துக் தகாண்
டது.
ஒபர மாதம், எவ்வளவு மாற்றம்?
அந்த மாற்றத்பதாடு அந்த தபரியவரர ெந்தித்தவன்
தபரியவபர, தபரியவபர என்று கூப்பிடாமல் ''ொமி.."
என்றான். அவரர கடவுளாக கருதத் ததாடங்கிவிட்டது
அதில் ததரிந்தது. அவரும் மறுக்கவில்ரல. அவரிடம்
அவன் பகட்டான்.
"ொமி... இந்த ஒருமாெத்துரலபய என் உடம்புல எவ்வ
ளபவா மாற்றங்கள். மனசுரலயும். இரத ததாடர்ந்துகிட்பட
இருக்கறதுதான் வாழ்க்ரகயா?" அவர் மீண்டும் சிரித்தார்.
"வானம் எப்படி எல்ரலயற்றபதா அப்படித்தான் அறிந்து
தகாள்ள பவண்டிய விஷயங்களும், உனக்கு தொந்தமில்லாத
உடம்பில் முன்பு உன் வயிறும் மனசும் ஒரு குப்ரபத் ததாட்
டியாக இருந்தது. நீயும் உன் வயிற்றில் கண்டரதப் பபாட்டு
உறுப்புகரள கெக்கிப் பிழிந்தாய். உன் மனசிலும் இந்த
ெமூகம் கண்ட குப்ரபகரள தகாட்டி உன்ரன பயம்,
பதட்டம், ஆரெ, பபராரெ, எச்ெரிக்ரக, தூக்கம், கலக்கம்,

பொர்வு என்று பல மாதிரிகளில் ரவத்திருந்தது. இப்பபாது
அது எல்லாம் விலகி உன் உடம்பு என்னும் இயந்திரம்
ஒழுங்காக இயங்க ஆரம்பித்திருக்கிறது.
உன் மனதிலும் அதனாபலபய ததளிவும் ேம்பிக்ரகயும்
பதான்றியிருக்கிறது. கிட்டத்தட்ட நீ இப்பபாது பள்ளிக்கூடத்
ரதக் கடந்து கல்லூரிக்கு பபாகும் ஒருவனாக இருக்கிறாய்"
எனறார்.
"அந்தக் கல்லூரியில் ோன் கற்றுக்தகாள்ள என்ன
இருக்கிறது?"
''நிரறய இருக்கிறது. ரெக்கிள் ஓட்டக்கற்றுக் தகாண்ட
வன் ஒரு ோள் இரண்டு ரககரளயும் விட்டு விட்டு அரத
ஓட்டிப் பார்ப்பதில்ரலயா. அபத ரெக்கிரள ெர்க்கஸில்
சிலர் தரலகீோகவும், ஒற்ரறச் ெக்கரத்தாலும் ஓட்டுவது.
படுத்துக் தகாண்டு ஓட்டுவது. அதன் பமல் ஏறி நின்று
தகாண்டு ஓட்டுவது என்று விதவிதமாய் ஓட்டி அரத
ஆட்டிப் பரடப்பதில்ரலயா?''
"அந்த மாதிரி இந்த உடம்ரபயும் மனரெயும் ஆட்டிப்
பழடக்க முடியுமா?''
"ஆட்டிப் பரடக்க முடியுமாவா? நீ விரும்பினால் உன்
உடம்ரப விட்டு தவளிபய வந்து அரத அடுத்தவரின் உடல்
பபால பவடிக்ரக பார்க்க முடியும். நீ விரும்பினால்

தண்ணீருக்கடியில் பபாய் படுத்துக் தகாண்டு காற்றின் தயவு
இன்றி மின்னல் பபால நீந்த முடியும். நீ விரும்பினால்
பறக்க ாம்,தண்ணீரிலும் மிதக்கலாம். கண்ரணக் தகாண்பட
சக்திரய உருவாக்கி ஒரு தபாருரள அரெக்கலாம். என்ன
தான் முடியாது?"
"நிஜமாகவா..."
"நிஜம்தான். மனிதன்தான் உலகின் உச்ெ ெக்தி. அவன்
அறிவு ஆயிரம் சூரியரனவிட ஒளிமிக்கது. அவன்
உடம்ரப நபா ஒரு டிரென் தெய்யப்பட்ட விஷயம் எங்பக
இருக்கிறது றசால் பார்ப்பபாம். தரலக்கு பமபல கூரர
பபால முடி, கண்ணுக்கு பமபல இழம, விரல்களுக்கு பமல்
ேகம். அந்த விரல்களும் கூட பயன்படுத்த பதாதான நீளம்.
எவ்வளவு ேடந்தாலும் பதயாத பாதம், உட்காரத் பதாதாக
புட்டத்தில் கூடுதல் ெரத, மடக்கி நீட்ட பதாதாக முட்டி,
பந்து கிண்ண முட்டு பபான்ற உள் தமக்கானிெம்.
உள்பள மட்டும் எரதயும் அனுப்பலாம். ஆனால் உள்ளி
ருப்பது தவறியும் தவளிபய வராது என்கிற மாதிரி மிகப்
தபரிய துவாரமான வாய். அங்பக கூட எண்ணி முப்பத்து
இரண்டு பற்கள், வயிறு என்று ஒரு சிறிய அரற. அதில்
ஒரு ரபரயப் பபால இல்லாமல் வரளந்து வரளந்து குேல்
பபால குடல். உடம்பின் பமல் அரணயாத அளவான

தவப்பம். ஒரு தோடி கூட கடரமரய மறக்காமல் ரத்தத்ரத
இரறத்தபடிபய இருக்கும் இதயம்.
இத்தரனயும் தகாண்ட எலும்பும் ெரதயுமான மனித
எத்திரம் ஒபர ஒரு துளி தொட்டு இந்திரியத்தால்தான் உரு
வாகிறது என்பது எத்தரன தபரிய அற்புதம். ஒவ்தவாரு
மனிதனுபம ஒரு அற்புதம்தான். அவரனவிட பவறு ஒரு
அற்புதத்ரத அவனால் உருவாக்க முடியுமா?"
முதலில் தபரியவராய், பிறகு ொமியாய் மாறிவிட்ட அந்த
மனிதர் பகட்ட பகள்வி, அவன் மனக்கண்ரண அற்புதமாகத்
திறந்தது. இருந்தும் ஒரு பகள்வி பகட்டான்.
"இது மிகச்ொதாரண ஒரு இயற்ரகச் தெயல். இதற்
தகல்லாம் ஆச்ெரியப்பட்டுக் தகாண்டிருந்தால் ஆச்ெரிய
பட்டுக் தகாண்பட இருக்கலாம். இதில் எரதயும் யாராலும
மாற்றமுடியாது. இயற்ரகரயயும் மீறி தெயல்பட முடியாது
என்று தொல்கிறார்கபள."
"இப்படிச் தொல்பவர்களது போக்கம்?''
''உங்கரளப் பபான்றவர்கள் தொல்வததல்லாம் தபாய்
யானது என்பரதச் தொல்வதுதான்."
"அப்படியானால் எது உண்ரமயானது?"
"இயற்ரகரய புரிந்து தகாண்டு அதற்பகற்ப ேடப்பது

தான்."
"ோனும் அரதத்தாபன தொல்கிபறன்."
"அப்படியா... நீரில் மிதக்க முடியும், காற்றில் பறக்க
முடியும் என்பததல்லாம் இயற்ரகரய புரிந்து தகாண்டு ேடக்
கின்ற விஷயங்களா?''
''இல்ரலயா பின்பன.''
"தக்ரகதான் நீரில் மிதக்கும். அது எப்படி மனிதன்
தக்ரகபபால் ஆக முடியும்.''
"பகள்... இப்படி பகள்விகளாக பகள். விரடயில்லாத
பகள்வி என்பற ஒன்று கிரடயாது. உயிபராடு இருக்கும்
மனிதனால் மிதக்க முடியாத நிரலயில் அவன் ெவமாகி
விட்டால் உடல் எப்படி மிதக்கிறது என்று பயாசி."
"எப்படி?''
"ஒரு கல்ரல எறிந்தால் அது பபாய் விழும் அபத தூரத்
திற்கு, ஒரு துணிரய வீசி எறிந்தால் பபாய் விழுமா."
"விோது... கல் கனமானது. துணி கனம் குரறவானது."
"கனம்தான் காரணமில்ரலயா."
"ஆமாம்."
"இந்த கனத்ரதக் கூட்டிக் குரறப்பதில்தாபன எல்லாம்

இருக்கிறது."
"நிச்ெயமாய்."
"உன்னாலும் உன் எரடரய கூட்டியும், குரறத்துக்
தகாள்ளவும் முடியும்."
"அது எப்படி?''
"இந்த மாதிரி பல எப்படிகளுக்கு விரட தொல்ல ஒருவர்
இருக்கிறார். வந்து பார்க்கிறாயா?''
"யார் அவர்?''
"அஷ்டமா சித்துரவ அரடந்து விட்ட ோகராஜ பபாகர்
என்று ஒருவர். தவள்ளியங்கிரி மரலயில் வசித்து வரு
கிறார்."
"அவர் எனக்கு இதற்கு விரட தொல்வாரா?''
"நிச்ெயம்... ோன் நூற்று இருபது வருடம் கடந்தும்
ஆபராக்யமாக வாே அவர்தான் காரணம்.''
"முதலில், எனக்கு அவரர அறிமுகம் தெய்து
ரவயுங்கள்."
"வரும் தபளர்ணமிக்கு வா... பபாய் வரலாம்."
"ஏன் இன்று, இப்தபாழுது முடியாதா?''
"அவெரம் பவண்டாம்... ோன் பகட்ட பகள்விகள், நீ

தொன்ன பதில்கள் எல்லாம் உன்னுள் உன்ரன குரடந்து
தகாண்பட இருக்கும். அதனால் பல கிரளக் பகள்விகள்
உனக்குத் பதான்றும். என்ரனச் ெந்திக்கும் முன் வரர நீ
இந்த வாழ்க்ரகரய வாழ்ந்த விதம், ெந்தித்த தோடியில்
மாறி விட்டது. மனிதன் எப்தபாழுதும் தான் ொர்ந்திருக்கும்
சூழ்நிரலக்கு ஏற்பபவ சிந்திப்பான். பபசுவான், தான் பார்த்த
விஷயங்கள், படித்த விஷயங்கள், அனுபவித்த அனுப
வங்கள் இரவ கரளக் தகாண்பட அரதயும் எரட
பபாடுவான். உணரவும் முயற்சிப்பான்.
இமயமரலரயக் காணாத வரர அவன் பார்த்த பேனி
மரலதான் அவனுக்குப் தபரிது. இரும்ரப விட உறுதியான
உபலாகத்ரத உணராதவரர இரும்புதான் அவன் வரரயில்
உறுதியானது. எல்லாபம ததரிவதில்தான் இருக்கிறது.
ததரிவதும், புரிவதும் சூேலில் இருக்கிறது. உன் சூேல் என்
னால் மாறிவிட்டது. இன்னமும் மாறப் பபாகிறது. என்ரன
விட ோகராஜபபாகரர ெந்திக்கும் பபாது அது இன்னமும்
மாறும். மனித வாழ்க்ரக பற்றிய உன் அடிப்பரடயான எண்
ணங்கள் அவ்வளவும் தபடிப் தபாடியாகிப் பபாகும் பார்."
அந்தப் தபரியவர் தொன்னபடிபயதான் பிறகு எல்லாம்
ேடந்தது. அந்த எல்லாம்?
5
மனதால் உடம்தப ஆட்சி பசய்ேலாம். பசய்ேவும்
யவண்டும். நிதனயவ பசேலாகிறது. அது பசேலாவது
என்பது ஒவ்பவாருவரிடமும் ஒவ்பவாரு விதத்தில், கால
யநரங்களுக்கு ஏற்ப யவறுபடுகிறது. ஒன்தறப் பற்றி
நிதனக்கும் யபாயத அதற்கான விதத உள்யள விழுந்து
விரிவதடேத் பதாடங்கி விடுகிறது.
ஒரு வதகயில் மனமும் பிரபஞ்சமும் ஒன்யற என்கிற
புரிதல் ஒரு கட்டத்தில் நிகழும். பிரபஞ்சம் என்பதத ஒரு
நிலமாக, மதலகாடாக, மனித வசிப்பிடமாக நமக்கு
உணர்த்துவது எல்லாம் இந்த இடமும், காலமும்தான்.
இதத நீக்கிக் பகாண்டு பார்த்தால் உண்தம பதரியும்.
அந்த உண்தமக்குள் இடம், காலம் எல்லாவற்தறயும்
நாயம வகுப்பது என்பதும் புரியும். நாம்தான் இடம் காலம்
இரண்தடயும் உருவாக்குகியறாம் என்றால் அதத ஆட்டிப்
பதடப்பதும் நமக்கு சுலபமாகி விடும்.
அஷ்டமாசித்துகதள அதடே நிதனப்பவர்களுக்கு
இந்த இடமும், காலமும் ஐேம் திரிபற புரிேவேண்டும்.
ரல என்றாபல பசுரமதான். அதிலும் தவள்ளியங்கிரி

மரலயின் பசுரம ஒரு தினுொனது. விதவிதமான தன்ரம
தகாண்ட மண்ணும், அதன் தன்ரமக்பகற்ப முரளவிட்டு

எழுந்து நிற்கும் மரங்களும் இங்பக ஒரு ஆச்ெரியம்.
சில மரலக் காடுகளில் தகாடிய மிருகக்கூட்டம் நிரம்பி
யிருக்கும். மான்கள் இருந்தால் அரத எண்ணி நூற்றுக்கு
பத்து புலி உள்பள இருப்பரத உட்கார்ந்த இடத்தில் தொல்லி
விடலாம். பதனரடகள் நிரம்பிக் கிடந்தால் குரககளில்
கரடிக்கூட்டம் வாழ்க்ரக ேடத்துவரத உறுதிபடச் தொல்ல
லாம். கிளிக்கூட்டம் கண்ணில் பட்டாபலா பேமரங்கள் ஏகத்
துக்கும் இருப்பரத ெத்தியம் தெய்பத தொல்லலாம். இததல்
லாம் காட்டின் கணக்கு வேக்கு. இந்த மாதிரி காடுகளில்
மூலிரககள் மண்டிக் கிடந்தால் நிச்ெயம் பயாகிகளின்
கூட்டம் அங்பக இருக்கிறது என்பதும் உண்ரம.
பாரறக்குப்பாரற தாவி ஏறிய ஒரு மரலப் பளியரன
ஒரு பாரற முரன தவட்டிக்காயப்படுத்தி விட்டது. அடுத்த
நிமிடபம சுரன ஒன்றின் ஓரமாக புசுபுசுதவன்று வளர்ந்
திருந்த தும்ரப ஜாதிச்தெடி ஒன்ரற எடுத்து கெக்கிச் ொற்
ரறப் பிழிந்து புண்ணின்பமல் விட்டவன் பக்கத்தில் இருந்த
ஒதிய மாத்தின் பட்ரடரய உரித்து அப்படிபய ஒரு கட்டும்
பபாட்டுக் தகாண்டான்.
பிறகு ஒரு தேல்லி, ஒரு கற்பூரவல்லித்தரே, தகாத்து
துளசி, ோலு பவம்புப் பிஞ்சுத்தரே என்பபதாடு ஆல
மரத்தின் விழுதின் நுனியில் ஈர்க்குச்சி கணக்காய் நீண்டி

ருக்கும் அதன் கனி விழுரதயும் பறித்து வாயில் பபாட்டு
தமன்று விட்டு பபாய்க் தகாண்படயிருந்தான். மிக அதிக
பட்ெமாக இரண்டு சூரிய உதயங்களில் அவனது காயம் மழு
மழுதவன்று ெரியாகிவிட்டது.
இததல்லாம் அல்ப ரவத்தியம். அழுகிப்பபான ததாழு
போய்க்தகல்லாம் மருந்தாக மூலிரககள் கிடக்கின்றன.
அரவகரள அரடயாளம் காணத் ததரிய பவண்டும்.
ததரிந்த சில ொமியார்களும் காட்ரடச் சுற்றிக்தகாண்டுதான்
இருந்தார்கள்.
ஆனால் இவர்கரளப் பார்த்தால் ொமியார்கள் என்று
யாரும் தொல்லமாட்டார்கள். ேமது சினிமாக்கள் ொமியார்
களுக்தகன்று தப்புத்தப்பாய் பதாற்றங்கரள அளித்து விட்டி
ருக்கின்ென.
ததாப்புரளத் ததாடும் தாடி, முதுகில் பிரளும் தரல முடி
தவள்ரளயடித்த மாதிரி விபூதி தேற்றி, உடம்பிலும் நீண்ட
காவி அங்கி, ரகயில் கமண்டலம் என்தறல்லாம் அது
பவஷம் பபாட்டுக் காட்டிய விதங்களில் இங்பக ொமியார்கள்
இல்ரல.
ொதாரண ோலு முேபவட்டி, பதாளில் ஒரு பகாடாரி.
பார்க்க விவொயிரயப் பபான்ற பதாற்றம். இந்த பதாற்றத்தில்
நிரறய பபர்கள் சுற்றிக் தகாண்டிருந்தார்கள். பார்த்தால்

அவர்களிடம் ேமது தபட்டிரய தூக்கிவரச் தொல்லி பகட்
பபாம். அப்படி இருப்பார்கள்.
ஒருவர் லிட்டில் பரஞ்ெர்கள் குடித்து விட்டுப் பபாட்ட
துண்டு சிகதரட்ரட எல்லாம் எடுத்து புரகப்பார். பரஞ்ெரும்
அவரரக் கூப்பிட்டு "காரல அமுக்கி விடு, ரகரய
அமுக்கிவிடு'' என்பார். அந்த மனிதரும் மறுக்காமல்
ரககாரல அமுக்கிவிட்டு பரஞ்ெரிடம் ஒரு எடுபிடி பபால
ேடந்து தகாள்வார்.
ஒரு ெமயம் இப்படித்தான் தெம்பட்ரட என்று தொல்லிக்
றகாண்டு ஒருவன், திவாகர் என்கிற பரஞ்ெர் தொன்னரத
றயல் ாம் தெய்து தகாண்டிருந்தான். ஒரு ோள் அந்த பரஞ்
சழர கரடி பிடித்துக் தகாண்டு விட்டது. பரஞ்ெர் பபாட்ட
சப்தத்தில் காட்டு மரங்கள் எல்லாம் கூட ேடுங்கி இரல
கரள உதிர்த்தன.
தெம்பட்ரடயும் ெப்தம் பகட்டு ஓடிப்பபாய்ப் பார்த்தான்.
கரடியும் பரஞ்ெரும் கட்டிப்புரண்டு தகாண்டிருந்தார்கள்.
குறுக்கில் புகுந்த தெம்பட்ரட அந்த கரடிரயப் பிடித்து
இழுத்துப் பபாட்டு ஒரு முரற முரறத்தான். அது பார்க்கக்
கூடாத ஒருவரனப் பார்த்து விட்ட மாதிரி திரும்பி ஓடத்
ததாடங்கியது.
திவாகர் என்னும் அந்த பரஞ்ெர் ஆச்ெரியத்தின்

உச்சிக்பக நபாய்விட்டார்.
''றசம்பட்ரட... என்னய்யா பண்பண? உன்ரனப் பார்த்த
உடபனபய கரடி ஓடிப்பபாச்நச...'' என்று பகட்டார்.
"எனக்பக ஒண்ணும் புரியலீங்க. விடுங்க எப்படிபயா அது
ஓடிருச்சுல்ல... அதுபபாதும்" என்றான். அதன்பிறகு ஒரு
ெமயம் காட்டில் ஒரு ஆேமான சுழனக்குள் திவாகரின்
ரவர பமாதிரம் விழுந்து விட்டது. அதன் மதிப்பு கிட்டதட்ட
ஒண்நணகால் லட்ெம் என்று திவாகர் ரபத்தியம் பிடித்த
மாதிரி புலம்பத் ததாடங்கி விட்டார்.
அரதக்பகள்விப்பட்ட தெம்பட்ரட அவர் எதிரிபலபய
சுரனக்குள் இறங்கினான். மிக ஆேமான சுரன, பல
யாரனகள் தண்ணீர் குடிக்க இறங்கி விட்டு மீளமுடியாமல்
தெத்துப் பபாயிருக்கின்றன.
அப்படி ஒரு அச்ெமூட்டும் சுரன. அதில் ொதாரணமாக
இறங்கிய தெம்பட்ரட ஒரு பதிரனந்து நிமிட பேரம் வரர
பமபல வரபவயில்ரல.
பதிரனந்து நிமிடதமல்லாம் யாராவது மூச்சு கட்ட
முடியுமா என்ன?
திவாகர் முடிபவ தெய்து விட்டார். தெம்பட்ரட உள்பள
பெற்றில் சிக்கி பரபலாகம் பபாய்விட்டதாக. ஆனால் பதி

னாறாவது நிமிடம் அவன் ஒரு தாமரரதமாட்டு உள்ளிருந்து
பமபல வந்து இதழ் விரிக்கின்ற மாதிரி மிதந்தான். வாய்
வழிபய தண்ணீரர உறிஞ்சி அப்படிபய ஒரு ஃபவுண்டன்
பபால் பீறிட்டான்.
பின் நிதானமாக நீந்தி கரர ஏறி திவாகரிடம் ரவர
பமாதிரத்ரதயும் தந்தான்.
திவாகர் திரகத்த திரகப்பிற்கு அதன் பின் ஒரு அளபவ
இல்லாமல் பபாய் விட்டது.
"தெம்பட்ரட, எப்படிய்யா இரத கண்டு பிடிச்பெ, நீ
மனுஷனா இல்ரல பிொொ?" என்று திரகப்பு குரறயாமல்
பகட்டார்.
"நீங்க எப்படி நிரனக்கறீங்கபளா அப்படி எஜமான்"
என்றான்.
அதன்பின் இன்தனாரு ெம்பவம்.
தெம்பட்ரட காட்டில் எதற்பகா குழி ஒன்ரறத் பதாண்டிக்
தகாண்டிருக்கும் பபாது தவள்ளியங்கிரி சிவரன தரிசிக்க,
ஒரு பிராம்மணர் கட்டுக் குடுமிபயாடு தென்று தகாண்டிருந்
தார்.
அவர் தெம்பட்ரடரய பார்த்து விட்டு ஓடிவந்து "ொமி
என்ன இது? நீங்களா இப்படி கூலி பவரலதயல்லாம்

தெய்வது. தப்பு ொமி, தப்பு. தகாண்டாங்க ொமி.. தகாண்
டாங்க..." என்று மண் தவட்டிரயப் பிடுங்க முயன்றார்.
அரதயும் திவாகர் பார்க்க பேர்ந்தது. அதன்பிறகுதான்
தெம்பட்ரடயிடம் ஏபதா சிறப்பு இருப்பதாக உரரக்கத்
ததாடங்கியது.
"தெம்பட்ரட... அது யாரு?"
"அவருங்களா...அவரு பகாயமுத்தூர்ல ஒரு பிள்ரளயார்
பகாவில்ல மணி ஆட்ற அய்யருங்க."
"அவர் பிராம்மணர்ங்கறது ததரியும்.அவர் ஏன் உன்ரனப்
பார்த்து ொமின்னாரு... உன் கால்ல கூட விேப் பார்த்தாபர."
"அதுங்களா, அவர் என்ரன தராம்ப தபருொ நிரனக்
கறாருங்க. அதான் பெதி.''
"அதான் எனக்கும் புரியல."
"எனக்பக புரியாதப்ப உங்களுக்கு எப்படிங்க புரியும்."
இப்படி பபசிக் தகாண்டிருக்கும்பபாது மரலக்கு ொமி கும்பிட
வந்த ஒருவரன கருோகம் தீண்டிவிட்டதாகச் தொல்லி
தூக்கிக் தகாண்டு ஓடிக்தகாண்டிருந்தனர் சிலர்.
அரதப்பார்த்த தெம்பட்ரடயும் "இபத வந்துடபறங்க"
என்று அவர்கரள போக்கி ஓடி கடிபட்ட அந்த மனிதனின்
ோடிரய முதலில் பிடித்துப் பார்த்தான்.

ேல்லபவரள துடிப்பு இருந்தது.
ஆனால் ோகத்தின் விஷம்தான் மகா தகாடியதாயிற்பற.
அது ரத்தத்தில் பவகமாக கலந்து விறுவிறுதவன்று
மூரளரய போக்கி ஏறிக் தகாண்டிருந்தது. ஜீவ அணுக்
கழள தெயலிேக்க ரவத்து இயத்துடிப்ரப நிறுத்துவதில்
ோகத்தின் விஷத்திற்கு இரணயாக ஒன்ரறச் தொல்லபவ
முடியாது. ஒரு ரமப்புள்ளி அளவு விஷம் பபாதுமானது
உடம்பின் தமாத்தமான ஐந்து லிட்டர் ரத்தத்ரதயும்
கன்னங்கரிய விஷத் தண்ணீர் ஆக்கிவிடுவதற்கு.
தெம்பட்ரட மின்னல் பபால தெயல்பட்டு கடிபட்ட இடத்
தில் வாரய ரவத்து ரத்தத்ரத உறிஞ்சி விஷத் துளிரய
தனிபய பிரித்து வாயில் இருந்து துப்பினான்.
அதன்பின் அங்கும் இங்குமாய் தொடக்கு பபாட்டு சில
இடங்கரள நீவி விட்டு உச்சி மண்ரடயில் ோன்பக ோன்கு
முடிரயப் பிடித்து ஒரு இழு இழுக்க கடிபட்ட மனிதன் ஏபதா
தூங்கி எழுந்த மாதிரி எழுந்து உட்கார்ந்தான்.
எல்பலாருபம மிகமிக ஆச்ெரியப்பட்டனர்.
தெம்பட்ரட அரத லட்சியபம தெய்யாமல்''ஒரு நிமிஷம்"
என்று பக்கத்து புதருக்குள் நுரேந்தவன் முப்பதாவது தோடி
ரகயில் ஒரு மூலிரக இரலயுடன்தான் திரும்பி வந்தான்.

அரத கடிபட்டவனிடம் தந்து ேல்லா வாய்ல பபாட்டு
தமல்லு என்று தகாடுக்க அவனும் மறு பபச்சு பபொமல்
அப்படிபய தெய்தான்.
"உனக்கு ோகபதாஷம் இருந்து அது இப்ப நீங்கிடிச்சு.
ததாண்ணுத்தாறு வயசுவரர நீ இருப்பப, புதன்கிேரம
தபாறந்த உனக்கு கணக்கு ேல்லா வருபம?" என்றும் பகட்க
அவனுக்கு வியப்பான வியப்பு.
"ோன் புதன்கிேரம தபாறந்தது உனக்கு ொரி, உங்க
ளுக்கு எப்படித் ததரியும்" அவன் ஆச்ெரியம் குன்றாதபடி
பகட்டான்,
"என்னபவா பதாணுனிச்சு பகட்படன். இது ஒரு விெயமா.
பாத்து பபாய்ட்டு வாங்க.'' என்றபடிபய எழுந்தான். அவன்
ஆரெயாகவும் ேன்றிபயாடும் ஒரு நூறு ரூபாரய எடுத்துத்
தர "அய்ய, இததல்லாம் எனக்கு எதுக்கு யாராச்சும் ஏரே
பாரேரய பாத்தா ொப்பாடு வாங்கிக் தகாடுங்க. கிளம்புங்க''
என்று தொல்லிவிட்டுத் திரும்பி வந்தான்.
பரஞ்ெர் அவ்வளரவயும் பார்த்துக் தகாண்டிருந்தார்.
அப்தபாழுபத அவர் ஒரு முடிவுக்கு வந்து விட்டார்.
தெம்பட்ரட ஒரு ொதாரண மனிதனில்ழ , மிக அொ
தாரணமான ஒருவன் என்று!

அதற்பகற்ப உச்ெகட்டமாக ஒரு ெம்பவமும் அவர் கண்
எதிரிபலபய ேடந்தது.
கரளத்துப் பபாய் படுத்து தூங்கி விட்ட தெம்பட்ரடரய
திடீதரன்று வந்து ஆக்ரமிக்கத் ததாடங்கிய மரே எழுப்பும்
பபால ததரிந்தது. பரஞ்ெரும் தன் அலுவலகத்தில் இருந்தபடி
ஜன்னல் வழியாக பார்த்துக் தகாண்டிருந்தார். ஆனால்
அவன் துளி கூட ேரனயாதபடி ஒரு யாரன எங்கிருந்பதா
அவனருபக வந்து தன் ோன்கு கால்களுக்கும், பருத்த
உடம்புக்கும் கீபே அவன் உடம்பு மரறவாக இருக்கிற மாதிரி
நின்று தகாண்டது.
பரஞ்ெர் திவாகர் இந்தமுரற தீர்மானபம தெய்துவிட்டார்.
தெம்பட்ரட மனித உருவில் ேடமாடும் ஒரு சித்தன் என்று.
அடுத்த தோடி அவர் உடம்பு ேடுங்கியது. அவரன பவரலக்
காரனாக ேடத்திய ெம்பவங்கள் வரிரெயாக ஞாபகத்தில்
வந்து எவ்வளவு தபரிய பாவத்ரத நீ தெய்துவிட்டாய் என்று
பகட்காமல் பகட்டன. மரே நின்று யாரனயும் விலகிய
பிறகு அவனருபக வந்து எழுப்பியவர், ரககரளக் கூப்பிக்
தகாண்டு நின்றார்.
''என்னய்யா... எதுக்கு என்ரனப் பபாய் கும்பிடநீங்க?"
"ொமி.. என்ரன மன்னிக்கணும். நீங்க தராம்ப எளி
ரமயா இருக்கற ஒரு அொதாரண மனுஷர். உங்க அருரம

ததரியாம ோன் உங்கள ஒரு ொதாரண பவரலக்காரனா
ேடத்திட்படன் என்ரன மன்னியுங்க'' என்று காலில் விழுந்
தார். தெம்பட்ழட சிரித்தான். எந்த பதிலும் தொல்லவில்ரல.
"எப்படி ொமி இப்படி எல்லா விஷயத்ரதயும் ொதார
ணமா எடுத்துக்க உங்களால முடியுது?" பகட்டார்.
"இந்த உலகத்துல எல்லாபம ொதாரணம்தாநனங்க."
"என்னது எல்லாபம ொதாரணமா?''
"ஆமாம்தாபன. இந்த பூமியில எல்லாம் ொதாரணமானது
தான். ஒரு விஷயத்துக்கு மதிப்ரபக் தகாடுக்கறதும், எடுக்க
ெதும் மனசுதாபன?"
"என்ன தொல்றீங்க?"
"மனசுதான் எல்லாம்கபறன்."
"ஆமாம் மனசுதான் எல்லாத்துக்கும் காரணம். ஒத்துக்
கபறன். ஆனாலும் ஆரெ ரவக்காமபலா இல்ரல பேெம்
ரவக்காமபலா இருக்க முடியரலபய."
"இருக்கணும். எதுவும் தபரிசு இல்ல.. எதுவும் சின்னதும்
இல்ரல."
"அதனாலதான் ோன் உங்கரள பவரலக்காரனா ேடத்
தினப்ப கூட உங்களுக்கு பவதரனயா இல்ரலயா?"
"நீங்க என்ரன எப்படி நிரனச்ொ, எனக்தகன்ன. ோன்

என்ரனப் பத்தி என்ன நிரனக்கபறங்கறதுதாபன முக்கியம்."
"அப்ப மதிப்பு மரியாரதங்கறததல்லாம்."
''நபாரதயான விஷயங்கள். அரத தபரிொ நிரனக்கக்
கூடாது.''
"அப்ப எதுதான் தபருசு?"
"ோன் யார்னு ோன் ததரிஞ்சுக்கறதும். நீங்க யார்னு நீங்க
ததரிஞ்சுக்கறதும்தான் தபரிசு."
பவதாந்திகபள இப்படித்தான் பதில் தொல்வார்கள். அந்த
பதிரல தெம்பட்ரட தொன்ன பிறகு பரஞ்ெருக்கு அந்தக்
காட்டின் பமபலபய பார்ரவ மாறிப்பபாய் விட்டது.
காட்டில் யாரரக் கண்டாலும் மரியாரதயாகத்தான்
அணுகினார். யார் சித்தன். யார் எத்தன் என்று இனம்
பிரிந்து கண்டு தகாள்ளபவ முடிவதில்ரலபய.
தவள்ளியங்கிரி மரல, ொமி ென்னதிக்கு தவளியில் கூட
ஒரு பிச்ரெக்காரர். யாரிடமும் எரதயும் பகட்காமல் தமளன
மாய் அமர்ந்திருப்பார். ஒபர அழுக்குத் பதாற்றம். ஆனால்
வாசிபயாகம் அறிந்த ேபர் என்பார்கள்.
மாெம் பத்தாயிரம் டாலர் ெம்பளம் தந்து அதமரிக்காவில்
அவரர ரவத்துக்தகாண்டு வாசிபயாகப் பயிற்சி முகாம்
ேடத்த சிலர் ஆரெப்பட்டார்கள்.

ஆனால் தவள்ளியங்கிரி மரலரய விட்டு வரமாட்படன்
என்று கூறிவிட்டார்.
இப்படி தவள்ளியங்கிரி மரலக் காட்டில் திரியும் பலருக்
குப் பின்பன பல அமானுஷ்யங்கள்.
புரிந்துதகாள்ள முயற்சி தெய்தால் மண்ரட காய்ந்து
பபாகும். குேப்பம்தான் மிஞ்சும். ரபத்தியக்காரத்தனமாகத்
பதான்றும்.
ஏழு மணி வரர தூங்கி அதன்பின் எழுந்து தபட் காபி
ொப்பிட்டு டிவியில் வணக்கம் தமிேகம் பார்த்து. தினமலர்
படித்து. ஹிந்துரவப் புரட்டி, பின் ஷ்வரில் குளித்து. ரடனிங்
படபிளில் அமர்ந்து இட்லி, பூரி, ெப்பாத்தி என்று வாய்க்கு
ருசியாக மொலாக்கள் மணக்க ொப்பிட்டு, பின் ஒரு பிரீஃப்
பகசுடன் ஆபீஸ் காரில் ஆபீசுக்கு பபாய், அங்பக நிரறய
தமய்யும் தபாய்யுமாய் கணக்தகழுதி 'வாட் ஐ நே..' என்பறா
'தட் மீன்ஸ்' என்பறா ோன்கு வார்த்ரதக்கு மூன்று வார்த்ரத
ஆங்கிலம் பபசி, ரகசியமாக அேகான தபண் உதவியாளர்
கரள மனதால் ரசித்து. முடிந்தால், முத்தமிட்டு கற்பழித்து.
அதுதான் ஆண்ரம என்றும் தொல்லிக் தகாண்டு மாரல
யானால் பவரல முடிந்து வீட்டுக்கு திரும்பாமல் பாருக்கு
பபாய் பார்ட்டிகளில் கலந்து தகாண்டு தண்ணீர் அடித்து
பபாரதயில் மிதந்து, பஷர் மார்க்தகட் பற்றி தகாஞ்ெம்,

ஆபீஸ் மார்க்தகட் நிலவரம் பற்றி தகாஞ்ெம் என்று பபசி
விட்டு வீடு திரும்பி ரடரயயும், ஷூழவயும் கூட
கேற்ொமல் ஏ.சி. அரறயில் தபாத்ததன்று பபாரதபயாடு
விழுவதும், பிளாட் வாங்குவது. பஷர் வாங்குவது, தங்க
மாளிரகயில் பிபரஸ்தலட் வாங்குவது என்று தெலவழிப்பதும்
தாபன வாழ்க்ரக இங்பக?
இததல்லாம் ஒரு தலவலுக்கு பமல் பபானவர்களுக்கு
பபாகமுடியாத மிடில் கிளாசுகளின் கணக்பக பவறு! இவர்
கள் கிட்டத்தட்ட வண்டிக் குதிரரகள் மாதிரிதான். இந்தக்
குதிரரகள் தகாஞ்ெம் லாட்டரி சீட்டு வாங்குவார்கள். அதில்
பனம் வந்து பகாடீஸ்வரனானால்தான் உண்டு என்பார்கள்.
யாரிடமாவது கடன் வாங்கியிருந்தால் அது மறந்து விடும்.
ஆனால் யாருக்காவது கடன் தகாடுத்திருந்தால் அது ஞாப
கத்தில் இருந்து தகாண்படயிருக்கும்.
ஒண்ணாம் பததி ெம்பளம் கழுத்ரதப் பிடிக்கும். இருந்
தும் ஒரு யமோ ரபக் வாங்கி அசுரனாட்டம் ஊரரச் சுற்று
வதும், சிகதரட்டுகரள வாங்கி டப்பா டப்பாவாய் புரகப்ப
தும், ரெட் அடிப்பதும், இல்லாவிட்டால் காதலிப்பதும்,
கல்யாணம் தெய்து தகாண்டு தெக்ஸ் சுவாரஸ்யம் குரறந்த
நிரலயில் மரனவிபயாடு ெண்ரட பபாடுவதுமாய் திரி
வார்கள்.
கண் எதிரில் ஒரு தகாரலரயபய பார்த்தாலும் ேமக்
தகதுக்கு ஊர் வம்பு என்று ஒதுங்கிப் பபாய் விடுவதும்
ஆனால் தனக்தகாரு நியாயம் கிரடக்காதபபாது இந்த ோடு
உருப்படாது என்று ெபிப்பதும்தான் இவர்கள் வாடிக்ரக.
இந்தியா முழுக்க இப்படித்தான் ஜனங்கள் இருக்கி
றார்கள். இவர்களுக்தகல்லாம் சினிமாவும், டிவியும் மிக
உயர்ந்த விஷயங்கள். அதில் ேடிப்பவர்கள்தான் கடவுள்கள்.
சினிமா பார்ப்பது. அரதப்பற்றி பபசுவது இரண்டு தான்
பிறவியின் போக்கம்.
பபானால் பபாகிறது என்று பேனி, திருப்பதி, திருபவற்
காடு என்று பகாவில்களுக்கு பபாவார்கள். அந்த ொமிதயல்
லாம் கூட இவர்கள் வரர ராஜாக்கள் மாதிரிதான்.
அந்த ொமிகரளப் பார்த்து பபாற்றி பபாற்றி என்று
ஜால்ரா பபாட்டு வரம் பகட்பதுதான் இங்பக பக்தி.
''ொமி அவன் ோெமாய் பபாகணும். ோன் மட்டும் ேல்லா
இருக்கணும், அஸ்ைாம் லாட்டரி இந்த மாெமாவது விே
ணும். விழுந்தால் உனக்கு பாலாபிபஷகம். தகாஞ்ெம்
கவனிச்சுக்பகா" என்தறல்லாம் பவண்டிக் தகாள்வது தராம்ப
தராம்ப ெகஜம். தொல்லப் பபானால் அதுதான் இங்பக பக்தி.
பக்தியாவது புடலங்காயாவது, ொமி என்பபத ஒரு கற்

பரன, தன்னம்பிக்ரகயில்லாதவனின் ரகத்தடிதான் அந்த
கற்பரன. மனுஷன் குரங்கில் இருந்து வந்தவன். குரங்கு
எந்த பகாயிலுக்குப் பபாகிறது? அது கும்பிடாததால் அதற்கு
என்ன குரற வந்துவிட்டது. எல்லாம் தபாய்.
இந்த உலகில் எதுவும் பாவமில்ரல. எதுவும் தபாய்யு
மில்ரல. எப்பபாதும் ெந்பதாஷமாக இருக்க முயற்சி தெய்வ
தும், ெந்பதாஷமாக இருக்கவும்தான் பிறப்பப.
கஞ்ொ அடித்தால் இன்பமா அடி.
கிேவியானாலும் புணரக் கூப்பிட்டால் பபா. புணரு.
பிணத்ரதக் கூட மொலா பபாட்டு ேன்கு ெரமத்து
ொப்பிடு. எதுவும் தப்பு இல்ரல. எதுவும் பாவமில்ரல என்று
ஒரு கூட்டம்.
இப்படிப்பட்ட மனிதக் கூட்டத்தில் இருந்து அது பவண்
டும், இது பவண்டும் என்று வரும் பக்திமான் கூட்டத்துக்
தகல்லாம் பிச்ரெக்காரர்கள் பபாலவும், விறகு தவட்டிகள்
பபாலவும் மிகச்ொதாரணமாக இருக்கும் சில தெம்பட்ரட
மாதிரி மனிதர்கள் பற்றி என்ன தபரிதாகத் ததரிந்து விடப்
பபாகிறது?
எப்படிபயா ததரிந்தாலும் அது ஆபத்தாகி விடுகிறது.
பரஞ்ெர் திவாகர், தெம்பட்ரடக்கு ஒரு பகாயில் கட்டி கும்

பிடாத குரற. இதனால் தெம்பட்ரட அவர் கண்ணிபலபய
படுவதில்ரல.
திவாகரும் எங்பக எங்பக என்று பதடிக் தகாண்டிருக்
கிறார். யாரரப் பார்த்தாலும் காலில் விழுகிறார். தவள்ளியங்
கிரி மரலக்காட்டின் இப்பபாரதய நிரலப்பாடு இதுதான்.
ெரி இனி?
6
ஒயர ஒரு ஏக்கரில் ஒரு யதாட்டம். முதலில் ஒரு பக்கம்
யராஜாதவயும் ஒரு பக்கம் மல்லிதகதேயும், ஒரு பக்கம்
பபாதினாதவயும், ஒரு பக்கம் பாகற் காதேயும், ஒரு
பக்கம் சக்கதர வள்ளிக்கிழங்தகயும் ஒரு பக்கம் வாதழ
தேயும், ஒரு பக்கம் மாம்பழத்ததயும் பயிர் பசய்தார்
ஒருவர்.
எல்லாயம நன்கு விதளந்து பசழித்து நின்றன. முதலில்
கட்டாந்ததரோக இருந்தது. யதாண்டிே யபாது அன்றும்
சரி இன்றும் சரி கல்லும் மண்ணு்தான் வருகிறது.
ஆனால் விததகதளப் யபாடவும் அந்த விததகள் அந்த
பூமிக்குள் இருந்து யராஜா. மல்லி, பாகற்காய், சக்கதர
வள்ளிக்கிழங்கு, வாதழ. மா என்று சகலத்ததயும் விறு

விறுபவன்று உருவாக்கி பகாட்டிக் குவித்து விட்டது.
ஒவ்பவான்றும் ஒவ்பவாரு வடிவம், ஒவ்பவாரு
வண்ணம், ஒவ்பவாரு சுதவ. எதுவும் ோராலும்
ஆகாேத்தில் இருந்து யபாடப்படவில்தல. பூமிக்குள் தான்
இருந்து வந்தது.
ஆனால் யநரடிோக யதாண்டிப் பார்த்தாயலா கல்லும்
மண்ணும்தான் வருகிறது. இது என்ன மாேம்? இது எப்படி
சாத்திேம்? இது அற்புதமில்தலோ? இந்த பூக்கள், கனிகள்
எங்யக இருந்தன. எப்படி அதவ வந்தன?
அதவ வருவதற்கு சில காலம் யததவப்பட்டது. அந்தக்
காலம் என்பது எது? ஒரு யராஜா விதத பூத்து பூதவத்தர
ஒரு மாதமாயிற்று. அதாவது முப்பது நாள், அதாவது எழு
நூற்று இருபது மணி யநரம். அதாவது நாற்பத்து மூன்றா
யிரத்து இருநூறு நிமிடம், இருபத்து ஐந்து லட்சத்து
பதாண்ணுற்று இரண்டாயிரம் பநாடிகள் ஒரு தமப்புள்ளி
அளவு விதத ஒரு சதுர அடி நிலம் இருபத்ததந்து
லட்சத்து பதாண்ணூற்று இரண்டாயிரம் பநாடிகள்
இருந்தால் ஒன்றுக்கு பத்தாக யராஜாப் பூக்கள் தோர்.
இந்த இருபத்து ஐந்து லட்சத்து பதாண்ணுற்று
இரண்டாயிரம் பநாடியில் அந்த யராஜா எங்கிருந்து
எப்படி வந்தது. அது அதற்கு முன் எங்யக இருந்தது?
அணிமா, மஹிமா பற்றி சிந்திப்பவர்கள் இப்படி
யகட்டுக் பகாண்டு யோசித்தால் முதலில் குழப்பமாக
இருந்தாலும், மிக நிதானமாக பதளியவாடு யோசிக்க

யோசிக்க விதட கிதடக்கும்.
யராஜா என்று ஒன்று ஒரு முழுப்பூவாக உடயன
உருவாகி வந்துவிடவில்தல. அது காம்பு. பமாட்டு என்று
ஒவ்பவாரு மணித்துளிகளால் வளர்ந்துதான் முழுப்
பூவானது. அப்படி வளர அது தனக்குத் யததவோனதத
பவட்ட பவளியில் திரியும் காற்றிடம் இருந்தும், ஒளியிடம்
இருந்தும், நீரிடம் இருந்தும்தான் பபற்றிருக்க யவண்டும்.
அப்படிோனால் பவட்ட பவளிக் காற்றில் அதன்
ஒளியில் (அ) இருளில், நீரில்தான் அந்த பூவின் அதனத்து
பாகங்களும் இருக்கிறது என்பது் அதத ஒன்று
திரட்டத்தான் அதற்கு இருபத்து ஐந்து லட்டசத்து
பதாண்ணுறாயிரம் பநாடி யததவப்படுகிறது என்பதும்
புரிகிறதல்லவா?
பூ மட்டுமா. உலகில் உள்ள அதனத்தும் இப்படி
பவளிோகிே காற்றில் ஒளியில் நீரில் என்று பஞ்ச
பூதங்களிடம் இருந்யத பபறப்படுகின்றன. மனித உடலும்
அதன் திசுக்களும் கூடத்தான்.
இந்த பஞ்ச பூதத்திடம் இல்லாதது இல்தல. சர்க்கதர,
சம்பங்கி, முதளக்கீதர, புதகயிதல, பிரட் சாண்ட் விட்ச்,
சக்திமசாலா. பீஸா, பின்யலடனின் யமலங்கி, வாஜ்பாயின்
காலணி. உங்கள் ததலமுடித் ததலம். எனக்கான நகம்
பவட்டி என்று எல்லாம் எல்லாம் பஞ்ச பூதத்திடம்தான்
இருக்கின்றது.
அதத முதறோகப் பபற விதத என்றும், நிலம்

என்றும், யநரம் என்றும் ஒன்று யவண்டும். இந்த மூன்றும்
இருந்தால் எது யததவயோ அது தோர். இந்த
மூன்யறாடும் தான் உலகம் ஆதாம் ஏவாள் காலத்தில்
இருந்து உயிர்கயளாடு சுழன்று வருகிறது. யநற்றும்
இதுதான் நிதல. நாதளயும் இதுதான் நிதல.
இந்த மூன்தற உங்களால் ஆட்டிதவக்க முடியுமா?
முடிந்தால் நீங்கள் அஷ்டமா சித்தின் அடிப்பதடோன
பாலபாடத்தத கற்றுக்பகாண்டு விட்டீர்கள் என்று
பபாருள்!
பத்துமணி சுமாருக்கு காரமரட பஜார்த் ததருவில் ேட

ராஜனிடம் ரகரயப் பிடித்துக்தகாள்ளச் தொல்லி ேடக்க
ஆரம்பித்த அந்த பிச்ரெக்காரரரப் பபான்ற ொமி, ேடராஜ
னிடம் ஏதாவது பபசு என்றது?
"உங்ககிட்ட என்னத்த ொமி பபெறது. பயாகம் பேக
ஆரம்பிச்ெ பிறகு பபெறரத விட பயாசிக்க பவண்டியதும்
தமளனமா புரிஞ்சுக்க பவண்டியதும்தான் அதிகம் இந்த பூமி
யில இருக்கற மாதிரி ோன் நிரனக்கபறன்" என்றான் ேட
ராஜன்.
"ெரியான பதில். பபச்சுங்கறது என்ன ததரியுமா?" அந்த
சாமி பகட்டது.
"பவண்டாம் ொமி. ோன் அதுக்கு ஒரு அர்த்தம் தொல்

பவன். அப்புறம் நீங்க ஒண்ணு தொல்வீங்க. அப்புறம் ோன்
தொன்னது ஒண்ணுபம இல்பலங்கற மாதிரி ஆயிடும்" என்
றான் ேடராஜன்.
"பரவாயில்ல. பபச்சுன்னா என்ன? சும்மா தொல்லு" ொமி
ேடந்தபடிபய சீண்டியது.
"இப்ப நீங்க பகட்கற பகள்வி. ோன் தொல்ற பதில்,
இததல் ாம்தான் பபச்சு" ேடராஜனும் தயங்கியபடிபய தொன்
னான்.
"இதுதான் பபச்சுங்கறது எனக்கும் ததரியும். ஆனா
இரதப் பற்றி உனக்கு என்ன ததரியும்? அரதச் தொல்."
"பவண்டாம் ொமி. நீங்கபள தொல்லிடுங்க, உடபன அவர்
சிரித்தார். சிரித்துவிட்டு, "ெப்தத்ரத பார்க்க முடியுமா?"
என்று பகட்டார்.
"அது எப்படி முடியும். பகட்கத்தான் முடியும்?"
"அப்ப பார்க்க முடியாதுங்கபற."
"ொமி ஈ.... என்ரன ஏன் இப்படி பொதிக்கிறீங்க. அரத
பார்க்க முடியும்னு ஒரு ரபத்தியக்காரன் கூட தொல்ல
மாட்டாநன?''
"ெரி... பார்க்காம வாேறது தபரிொ. பகட்காம வாேெது
தபரிொ?'' அவர் எதற்பகா அடிபபாட்டார்.

"என்ன ொமி இது பகள்வி."
"இல்ல. பார்க்காம வாேறது குருட்டு வாழ்க்ரகன்னு
ஒண்ணு இருக்குல்ல. அது தபருொ, இல்ரல பகட்காம
வாேெ தெவிட்டு வாழ்க்ழகன்னு ஒண்ணு இருக்பக அது
றபரிொன்னு பகட்படன்."
"பார்க்காம கூட வாழ்ந்துடலாம் ொமி. ஆனா பகட்காம
ஒண்ரண எப்படி புரிஞ்சுக்க முடியும். ோம நிரனக்கறரத
தொல்லவும் தகாள்ளவும் பபச்சுதாபன ஆயுதம்?"
"இந்த பபச்சு பபாய்ச் பெர்ற இடம் எது?"
"காது.''
"காபதாட வடிவம் எப்படி இருக்குன்னு பயாசிச்சிருக்
கியா?''
"காபதாட வடிவம்... காபதாட வடிவம்..''
''என்ன பயாெரன.. ஓம்னு ஒரு எழுத்து இருக்பக, அது
மாதிரி இல்ல ேம்ம காது."
"ஆமாம்... ஆமாம்..."
"ஓம் காரத்துலதான் எல்லாம் இருக்குன்னு தொல்றதுக்கு
இப்ப அர்த்தம் புரியுதா?''
''சாமி ஈ..ஈ..ஈ''
அவர் எதற்காக அந்த பபச்ரெ ஆரம்பித்தார் என்பது
அவனுக்கு அப்தபாழுதுதான் புரிந்தது.
"அது மட்டுமல்ல; இந்த ெப்தம் இருக்பக ெப்தம் இது
இரண்டு விதம். ஒண்ணு ெங்கீதம். இன்தனாண்ணு ோராெம்.
ெப்தத்ரத அேகா ரகயாண்டா ெங்கீதம், அதாவது இரெ.
ேம்ரம அப்படிபய இரெய ரவச்சு மயக்கி தூங்கவும்
தவச்சுடும். இபத ெப்தத்ரத தப்பா ரகயாண்டா ோராெம்
ஒரு தவடி ெப்தம் எவ்வளவு பபர் காரத தெவிடாக்கி
யிருக்குது இல்ரலயா?''
"ஆமாம்... ஆமாம்."
"ஒருத்தரர ஒருத்தர் பார்த்துக்காம, அபத ெமயம்
பக்கத்துலயும் இல்லாம பல ஆயிரம் ரமலுக்கு அப்பால
இருந்தாலும் ததாடர்பு தகாண்டு உணர்வுகரள பகிர்ந்துக்
கலாம் இல்ழ யா?''
"ஆமாம்"
"அப்ப ேம்ம புலன்கள்ல பபெற ெக்தியும் பகட்கற ெக்தியும்
தராம்ப உன்னதமானதுதாபன?"
''நிச்ெயமா?"
"உன்கிட்ட ஒரு ேல்ல விஷயம் தொன்னா நீ ெந்பதாஷப்
படபற, தகட்ட விஷயம் தொன்னா நீ வருத்தப்படபற. எல்

லாம் ெப்தம்கற பபச்ொலதாபன?''
"ெந்பதகதமன்ன ொமி..."
"இந்த உலகத்துல மனித உயிர்களுக்கு ேடுவுல மற்ற
உயிர்கள்கிட்ட இல்லாத மிக உயர்ந்த அபத ெமயம் ஒபர
பவறுபட்ட விஷயம் இது ஒண்ணுதான் இல்ரலயா?"
"ஆமாம் ொமி... அதுல ெந்பதகபம இல்ரல."
"உலகத்பதாட மிக உன்னதமான விஷயமும் ெப்தம்
தான்னு தெல்லலாமா?"
"தாராளமா..''
"அதனாலதான்... இரறவரன உணரக் காரணமான
மந்திரங்கரள எழுத்துல ரவக்காம பவறு வடிவங்கள்ல
ரவக்காம, ெப்தமாகிய பபச்சுல தவச்ொங்க.
பபச்ொகிய ெப்தம்தான் ொவி.
இந்த ொவிதான் அறிவுங்கற பூட்ரடத் திறக்குது. இந்த
ொவியில சில மந்திரச் ொவிகள் இருக்கு. திறக்கற விஷயம்
இருக்பக அது தராம்ப அொதாரணமானது."
அந்த மனிதரின் விளக்கம் ேடராஜனுக்கு பிரமிப்ரபத்
தந்தது.
இந்த உலகில் பயாசிப்பதற்குதான் எத்தரன அசாதாரண

விஷயங்கள்?
ஆனால் இது எரதப்பற்றியும் சிந்திக்காமல் ரஜினியின்
பாபா பற்றியும், டாக்டர் பிரகாஷின் லீரலகள் பற்றிதயல்
லாமும் பயாசித்தும். பபசியும் பேரத்ரத அநியாயமாக
வீணாக்கி விட்படாபம என்று ேடராஜன் வருத்தப்பட்ட பபாது
ஒரு அதிகபட்ெ ஆச்ெரியம் அவனுக்கு காத்திருந்தது.
அவனும் அந்த ொமியும் தவள்ளியங்கிரி மரலக்காட்
டுக்குள் ேடந்தபடி இருந்தார்கள். பல பக்தர்கள் அபராகரா
பகாஷத்துடன் ரகயில் ஒரு கம்ரப ஊன்றிக் தகாண்டு
அந்த தேடிய மரலயின் முண்டு முடிச்சுகளில் ஏறியபடி
இருந்தனர்.
"சாமீ.....''
"என்ன ேடராஜா?"
"என்ன ொமி.. ோம இப்ப தவள்ளியங்கிரி மரலல
இருக்கற மாதிரி ததரியுபத?"
"இருக்கும்... இருக்கும்.''
"எப்படி ொமி? காரமரட எங்க இருக்குது. தவள்ளியங்
கிரி எங்க இருக்குது. எப்படி வந்பதாம்? பஸ்சுல வந்தாகூட
இரண்டு மணி பேரம் ஆவுபம ொமி.''
"எப்படிபயா பவகமா வந்து பெர்ந்துட்படாம் இல்ரலயா?''

"அது ெரி, அந்த பவகம் எங்க இருந்து ொமி வந்துச்சு?
எனக்கு பவகமா வந்த மாதிரிபய ததரியலிபய, ஓடக்கூட
இல்ரல. ேடந்துதான் வந்பதாம்."
"ஒருபவரள காரமரடக்கும் தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு
மான தூரம் சுருங்கிப் பபாயிடிச்பொ என்னபவா?"
"என்ன தொல்றீங்க.. தூரம் எப்படி சுருங்கும்?"
"இந்த பகள்விக்தகல்லாம் விரடரய ஒரு ோள்ல
ததரிஞ்சுக்க முடியாது. ஒரு பூ பூக்கபவ முப்பது ோப்பது
ோள் பதரவப்படுது. அந்த மாதிரி சில ரகசியங்கள் புரிய
சில காலம் ஆகும்."
"பிரமிப்பா இருக்கு ொமி. இப்படி ஒரு வழி இருக்கறது
மட்டும் மனுஷங்களுக்கு ததரிஞ்சுட்டா கார் பவண்டாம், பஸ்
பவண்டாம், விமானம் பவண்டாம், ஒண்ணும் பவண்டாம்."
"அதனாலதான் பதவபலாகத்துல இததல்லாம் இல்ரல
பபால இருக்கு."
அவர் பதிலில் புதிதாக ஒரு தபாறி.
"ொமி..ஈ..ஈ.." அவனுக்குள்ளும் அதிர்வு. இவர் தபரிய
தபரிய விஷயங்கரள ொதாரணமாகச் தொல்கிறார். ஆனால்
தன்னால்தான் புரிந்து தகாள்ள முடியவில்ரல என்று பதான்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 100
றியது.
"என்ன பயாசிக்கபற... என்னடா இரத எப்படி புரிஞ்சுக்
கறதுன்னா?''
"ஆமாம் ொமி.''
"அதுக்கான அறிரவ வளர்த்துக்பகா. அப்ப தன்னால
புரியும்.''
"எப்படி? எப்படி?''
"இப்ப துணிமணிரய எதால அளக்கபறாம்?"
"மீட்டர் அளவால?''
ஏன் அரத தராசுல எரட பபாட்படா இல்ரல லிட்டர்
அளவால தமாண்டு பார்த்பதா அளக்கறதில்ல.?"
"அது எப்படி முடியும்? துணிங்கறது நீளமும் அகலமு
மானது. நீள அகலத்ரத மீட்டர் அளவாலதான் ெரியா
அளக்க முடியும்.''
"அப்ப துணிமணிக்கு மீட்டர், அரிசி பருப்புக்கு தராசு,
பால், எண்தணய்க்கு லிட்டர்னு தபாருளுக்கு தகுந்த அளவு
பகாலால அளந்தாதாபன ெரியாக அளக்க முடியும், இல்
பலன்னா தப்புத் தப்பாதாபன வரும்?"
"ஆமாம் ொமி.''
"அப்படித்தான் மனசு, அரதச்ொர்ந்த விஷயங்களும்

அரத அளக்கற அளவுபகாபல பவற. அந்த அளவு
பகாலால அளந்தாதான் புரியும். இல்லாட்டி எல்லாம் தபாய்
யிங்கற மாதிரி தப்புதப்பாதான் ததரியும்."
"அரத எப்படி ொமி அளக்கறது?''
"பபாகப் பபாகத் ததரிஞ்சுக்குபவ. அதுக்குதான் ஒருத்
தருக்கு முதல்ல தான் யாருங்கறது ததரியணும்கறது. உடபன
ோன்னா, ோன் ேடராஜன்னு உன் அப்பா அம்மா தவச்ெ
பபரர தொல்லாபத. அது அரடயாளத்துக்கு தவச்ெது. ேட
ராஜனுக்குள்ள என்ன இருக்கு. அது எங்க இருந்து வந்தது?
எப்படி வந்தது? இப்படிப்பட்ட பகள்விக்கு விரட பதடு.
அப்ப அந்த அளவுபகாலும் எதுங்கறது தானா ததரிய வரும்.
அப்ப அதால எரடபபாட்டா எல்லாம் ெரியா புரியும்."
ேடராஜனுக்கு அவர் பதில் புரிந்த மாதிரியும் இருந்தது
புரியாத மாதிரியும் இருந்தது.
தபாதுவில் ஞானம் ெம்பந்தப்பட்ட விஷயங்கபள இப்படித்
தான். இது இப்படி இருப்பதால்தான் இரத புரிந்து தகாண்டு
எரத பிடுங்கப் பபாகிபறாம் என்று யாரும் இதற்கு முயற்சிப்
பபத இல்ரல.
இததல்லாம் சுலபமாக இருக்க பவண்டாமா. பெ.. என்ன
ஞானம் இது? ெலித்துக் தகாண்டான்.
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 102
ஆனாலும் ஒரு தவளிச்ெம்.

காரும், பஸ்சும், விமானமும், ரயிலும் பதவர்களிடம் ஏன்
இல்ரல என்று அவர் தொல்லாமல் தொன்ன பதில்
அவனுக்கு எதனாபலா மிகப் பிடித்துப் பபானது?
இந்த மாதிரி ொதனங்களின் உதவியில்லாமபல தூரங்
கரள சுலபமாக கடக்க வழி இருக்கிறது. அதனால்தான்
பதவர்கள் நிரனத்த பேரத்தில் நிரனத்த இடத்தில் பதான்றி
யதாக புராணக்கரதகளில் இருக்கின்றன.
ஆனால் அரத ோம் தபாத்தாம் தபாதுவாக ெரபுருடா
கற்பரன என்பறா, மாயவிரளயாட்டு என்பறா தொல்லி
ஒதுக்கி விடுகிபறாம்.
புரிந்தால் விஞ்ஞானம்! புரியா விட்டால் மாயம்!
அவபன அவனுக்குள் தொல்லிக் தகாண்டான். இந்த
பகள்வியும் பதிலுமான இரவுப் தபாழுதில் மரலயிலும் ேரட
ஒரு குறிப்பிட்ட இடத்தில் முடிந்து பபானது.
அது ோகராஜபபாகரின் ெமாதி அரமந்துள்ள பிருந்
தாவன பதாட்டம். பமபல மரலக் பகாவிலுக்கு பபாகும்
வழியில் ஒரு ஓரமாக இருந்தது.
அந்த பிச்ரெக்கார ொமியும், ேடராஜனும் பிருந்தாவனத்
துக்குள் நுரேந்தார்கள். பமபல மரல ஏறியபடி இருக்கும்
பக்தர்களில் சிலர் அந்த பிருந்தாவனத்தில் இரளப்பாறுவதற்

காக அங்கங்பக படுத்துக்கிடந்தார்கள். ெமாதியும் ஒன்றும்
தபரியது இல்ரல.
அரத ொரங்கபாணி என்ற ஒருவர்தான் பராமரிக்கிறார்.
ெமாதியில் விளக்பகற்றி பூப்பபாட்டு வழிபடுவதுதான் அவர்
பவரல. ெமாதிமுன் அரணயாத ஒரு போமகுண்டம் பவறு.
ோகராஜ பபாகருக்கு தயிரன்னமும் அகத்திக் கீரரயும்
மிகப்பிடித்த உணவு. எனபவ அரத அங்பக ரவத்து
பரடத்துவிட்டு, வீட்டுக்கும் எடுத்துச் தெல்வார்கள். பரடத்த
பின் அது பிரொதம், அரதச் ொப்பிட்டால் போய் தோடி
அண்டாது. வீட்டிலும் பொற்றுத் தரித்திரம் ஏழு தரல
முரறக்கு தரல காட்டாது. இததல்லாம் ேம்பிக்ரக.
"ெரி ேடராஜா.. நீ பபாய் ொமிக்கு பரடச்சிட்டு வா.."
என்ொர் சாமி.
"நீங்க வரரலயா ொமி."
"நீ பபா... ோன் தகாஞ்ெம் கட்ரடரயக் கிடத்தபறன்
கரளப்பா இருக்கு."
"உங்களுக்கு கூட கரளப்பா?"
"ோனும் மனுஷன்தாபனப்பா."
அவர் அப்படி பகட்க அவன் அவரர ஒரு மாதிரி
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 104
பார்த்தான்.
"ஏன் அப்படி பார்க்கபற. ோன் மனுென் இல்ரலயா."
"இல்ல ொமி. எங்க மாதிரி ரககால் இருந்தா நீங்க
மனுஷனா. நீங்க மனுஷ வாழ்க்ரகரய தஜயிச்ெ ஒருத்தர்."
"ெரி ெரி... பபா... பபாய் கும்புட்டுட்டு வா. ோரளக்கு
காரலல விடியறதுக்குள்ள நீ ஊருக்கு பபாகணும். தபாேப்ப
கவனிக்கணுமில்ல?"
"இல்ல ொமி... இப்ப அததல்லாம் எனக்கு தபரிொ ததரி
யல. காபலஜிக்கு அப்ளிபகஷன் பபாட ஆரெப்படற ஒருத்
தழன எல்.பக.ஜியில பெர்ந்து படிக்கச் தொன்னா அவனுக்கு
எப்படி இருக்கும்? அப்படி இருக்கு எனக்கு."
"நீ என்ன தொல்பற..."
"ொமி... நீங்க யார்னு எனக்குத் ததரியணும். அப்படிபய
ோன் யாருன்னும் எனக்கு ததரியணும். ோன் எப்படி கார
மரடல இருந்து இந்த தவள்ளியங்கிரி மரலக்கு தொடக்கு
பபாடற பேரத்துல வந்து பெர்ந்பதன், ததரியணும் ொமி
எனக்கு?''
அவன் அந்த ஆச்ெரிய அனுபவத்ரத புரிந்துதகாள்ளத்
துடித்தான்.
"பபா... பபாய் முதல்ல உன் குருோதரர கும்புட்டுட்டு
வா... அவர்கிட்ரடபய ொமி எனக்கு ோன் யாருங்கறது

ததரியணும்னு தொல்லி பவண்டிக்க."
"அப்படி பவண்டிகிட்டா அவர் எனக்கு என்ரன ததரிய
ரவப்பாரா ொமி."
"தபரிய விஷயத்துக்கு ஆரெப்படபற, ஆனா ெராெரி
மனுஷங்க மாதிரி ெந்பதகமும் படறிபய ேடராஜா."
"ோன் ொதாரண மனுஷன்தாபன ொமி."
"ொதாரண மனுஷன் ொதாரண ஆரெதான் படணும்.
அொதாரணமானவன்தான் தபரிய ஆரெபடலாம். நீ யார்..?"
அவர் மடக்குகிறாரா, இல்ரல புரிய ரவக்கிறாரா
என்பது புரியவில்ரல. இருந்தும் பவகமாக தனது தபரிய
ஆரெ புரிய பவண்டும் என்கிற தவறியில் அவர் வாரய
அரடக்க "ோன் அொதாரண மனுஷன் ொமி..'' என்றான்
உடபன.
"அப்படியா...?'' அவர் ஒரு மாதிரி சிரித்தபடிபய
பகட்டார்.
"என்ன ொமி... ஒரு மாதிரி அப்படியாங்கறீங்க."
"அொதாரணமானவங்களுக்கு சுயேலம், பயம் இததல்
லாம் இருக்காது. உன்கிட்ட இருக்பக?"
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 106
"என்னது... சுயேலமும் பயமும் என்கிட்ட இருக்கா."

"இல்பலங்கிறியா?" திரும்பவும் அவர் மடக்குகிறாரா
இல்ரல புரிய ரவக்கத்தான் அப்படி பகட்கிறாரா என்று
ததரியாவிட்டாலும் அவரர தவற்றி தகாள்ள பவண்டும்
என்கிற தவறியில் "இல்பல ொமி.. எனக்கு பயம் கிரடயாது.
சுயேலம் கிரடயாது'' என்றான்.
''நிஜமா?''
"நிஜமாதான்."
"ெத்தியமா?"
"ெத்தியமாத்தான் ொமி.''
"அப்ப உன் குருோதர் ெமாதிக்கு முன்னால இருக்கற
போம குண்டத்துல பபாய் ரதரியமா குதி பார்ப்பபாம்."
அடுத்த தோடி "ஐய்பயா தெத்துடுபவபன" என்றது உதடு.
"பார்த்தியா பயந்துட்பட."
"ொகறதுக்கு பயப்பட்டுதாபன தீரணும்."
"அப்ப ெராெரி மனுஷனால தபரிய ரகசியங்கரளயும்
புரிஞ்சுக்க முடியாதுங்கறரதயும் புரிஞ்சுக்பகா."
அவனுக்கு உடபன புரிந்து பபாயிற்று. தவறும் வார்த்ரத
களில் வாய்ப்பந்தல் பபாட்டு அவரிடம் இருந்து எரதயும்
புரிந்து தகாள்ளமுடியாது என்று. முகமும் வாடிப் பபாயிற்று.

"என்னப்பா..."
"ஒண்ணுமில்ல ொமி, நீங்க என்ரன தராம்பபவ படுத்
தறீங்க."
"ோன் படுத்தபறனா."
"இல்ரலயா பின்பன... ஒரு அற்புத அனுபவத்துக்கு
என்ரன ஆளாக்கிட்டு அது எப்படின்னு பகட்டா அதுக்கு
பதில் தொல்லாம கண்ட பகள்வி பகட்டு ொகச் தொன்னா
என்ன அர்த்தம்."
"ஏன் தெத்தா என்ன குரறஞ்ொ பபாயிடுபவ."
''என்ன ொமி பகள்வி இது. தெத்தா குரறஞ்சு பபாக
மாட்படன் ொமி. மரறஞ்பெ பபாயிடுபவன்."
"அப்படி வா வழிக்கு, எங்க மரறபவ."
"எங்கன்னா. இந்த பகள்விக்கு மட்டும் யாருக்குபம
விரட ததரியாது ொமி.''
"அப்படியா..."
"என்ன அப்படியா. இப்ப என் குருோதரரபய எடுத்துக்
குங்க. ெமாதியானார். மண்பணாடு மண்ணா மரறஞ்சு
பபாயிடழ யா.''
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 108
"மரறஞ்சு பபாறதுன்னா என்ன..."

"இல்லாம பபாறது."
"இல்லாம பபான ஒருத்தரரயா, இருக்கறதா நிரனச்சு
கும்பிட வந்துருக்பக."
ேடராஜன் அவரர தவறித்துப் பார்த்தான். வெமாக
மாட்டிக் தகாண்ட மாதிரியும் இருந்தது. இல்லாத மாதிரியும்
இருந்தது.
"என்னப்பா... பதில் தொல்லு."
"ோன் இப்ப உங்ககிட்ட ெரண்டர். நீங்கபள இதுக்கு பதில்
தொல்லிடுங்க."
அவர் மர்மமாய் புன்னரக பூத்த அபத பேரம் அந்த
அதமரிக்கப் தபண் லிண்டா, கிரிதரன், கார்த்திபகயனுடன்
ெமாதி அரமந்துள்ள பிருந்தாவனத்துக்குள் நுரேந்து தகாண்
டிருந்தாள்!
7
அணிமாயவா, மஹிமாயவா, இல்தல இலஹிமாயவா,
கரிமாயவா எந்த ஆற்றலாக இருந்தாலும் அததப் புரிந்து
பகாள்வதும், பசேல்படுத்துவும் மனது தான். ஆனால்
இந்த மனயதா உடம்பிடம் மடங்கிக் கிதக்கிறு.
அதிலிருந்ு மீண்டும உத்பை ஆளமுடிந்தேர்கவள
சித்திபை ேசப்ைடுமத்த முடியு்.
ஒன்று என்பது இரண்டு என்று ஒரு தத்துவம் உண்டு.
அதாவது எந்த ஒரு விஷேத்திற்கும் இருபக்கம் இருக்கும்.
இததயே அப்படிக் கூறுவார்கள். மனிதன் ஒரு
வனானாலும் உடல், ஆன்மா என்கிற இரண்டின்
யசர்க்தகதான் மனிதன். இதில் ஆன்மா விதத என்றால்
அதன் பஞ்சபூத யசர்க்தகயே உடல், ஆன்மாயவ மனமாய்
பசேலாற்றுகிறது. இதத உணர்ந்து உடதலப் பிரித்துக்
பகாள்ளுதல் யவண்டும். உடலாகிே பிண்டம் புரிந்தால்
அண்டம் புரியும். அண்டத்தில் உள்ளயத பிண்டத்திலும்,
பிண்டத்தில் உள்ளயத அண்டத்திலும் உள்ளது என்பதும்
புரியும்.
மனம் நிதனப்பததயே பசேல்படுத்தும், நிதனக்கும்
எததயும் பசேல்படுத்தும், சில பசேல்கள் காலத்தால்
நிகழும். சில உடனடிோக நிகழும். துரிதமும், தாமதமும்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 110
மனதின் யவகத்ததப் பபாறுத்தது. யவகம் என்பது காலம்

சார்ந்தது. காலத்தத கட்டி ஆள்பவர்களால் சர்வத்ததயும்
சாதிக்க முடியும்.
கிரிதர் நீண்ட தூரம் ேடந்த கரளப்பால், அப்படிபய

ெமாதி முன் உள்ள கல்மண்டபத்ரத பார்த்த தோடி அதில்
அமர்ந்தான். அவபனாடு பெர்ந்து அமர்ந்தார் கார்த்திபகயன்.
ஆனால் லிண்டா ரகயில் பகமராவுடன் சுற்றி ஒரு பார்ரவ
பார்த்தாள்.
அவளுக்கு ேரட கரளப்பு ததரியவில்ரல.
ஒரு பதாளில் பகமரா. ஒரு பதாளில் பஜால்னா, அதில்
பபப்பர்கள், பேண்டி படப்ரிக்கார்டர் பபான்ற பத்திரிரக
யாளர்களுக்பக உரிய ெரக்குகள். நிரறய ஃபிலிம்பரால்கள்,
பபட்டரிகள், பிஸ்கட் பாக்தகட்டுகள், மினரல் வாட்டர் பாட்
டில்கள் எல்லாம் ஒரு தனிப்ரபயில் பபாட்டு முதுகில் தபல்ட்
பபாட்டு பள்ளிக்கூடப் பிள்ரளகள் பபால கட்டிக் தகாண்டி
ருந்தான் கிரிதர். அரத அப்படிபய கேற்றி ழககாழ
உதறிக் தகாண்டான்.
''லிண்டா... ஐ ஆம் தகட்டிங் பைா டயர்ட்.. இவ்வளவு
தூரதமல்லாம் எந்த காலத்துல ேடந்துருக்பகாம்" என்று ஒரு
புலம்பலும் புலம்பினான்.
கார்த்திபகயனிடம் அப்படிப் புலம்பக் கூட ெக்தி இல்ரல.
ஆனால் கண்ணிரண்டும் மிகக் கூர்ரமயாக ோகராஜபபாகர்

ெமாதிரயப் பார்த்துவிட்டு லிண்டா பக்கம் திரும்பியது.
ஒபர ஒரு ட்டியூப் ரலட் தவளிச்ெம். அதில் ஸ்ரகடரில்
பறந்து மகிழும் மனிதர்கள் பபால சில பூச்சிகள், ஊடாடும்
தவள்ளியங்கிரி மரலயின் குளிர் காற்று.
"லிண்டா... நீ எய்ம் பண்ணி வந்த தடஸ்டிபனஷன்
பாய்ன்ட் இதுதான். உன்ரன ெந்திச்ெதா தொன்ன ோகராஜ
பபாகபராட மோெமாதி அபதா..."
அவன் ரக நீண்டது. லிண்டாவும் பார்த்தாள்.
"அவர் இறந்துட்டதா ோன் தொன்னப்ப நீ அரத
ேம்பரல. இப்ப என்ன தொல்லப்பபாபற?'' பகட்டார்.
லிண்டாவுக்கு என்ன தொல்வது என்பற ததரியவில்ரல.
கிரிதரும் வாரயக் கிண்டினான்.
"அங்கிள் பகட்கறாருல்ல. பதில் தொல்! ோன் நிரனக்க
பறன். ேம்ம அதமரிக்கன் இண்டியன்ஸ்ல யாபரா உன்ரன
ஃபூல் ஆக்க ோகராஜ பபாகர் பவஷத்துல வந்துருக்காங்
கன்னு.''
அப்பபாதும் லிண்டாவிடம் பதிலில்ரல. எதற்கும் ஒரு
சுற்றுச்சுற்றி வருபவாம் என்று ெமாதி அரமந்துள்ள பிருந்தா
வனத்ரத போக்கி ேடந்தாள்.
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 112
ஒரு பகாவில் கருவரறபபால அது வடிவரமக்கப்பட்டு

முன்னால் ஒரு பிரார்த்தரனக் கூடம்.
அதில் ோகராஜ பபாகரின் தபரிய படம்.
அரதப் பார்த்தவள் தன் பஜால்னாவில் இருந்த அதமரிக்
காவில் எடுத்துக் தகாண்ட படத்ரத எடுத்துப் பார்த்தாள்.
அச்சு அெலாக அவபரதான்.
குேப்பம் கூட ஆரம்பித்தது.
ேடுவில் ொரங்கபாணி என்னும் பிருந்தாவனப் பாது
காவலர் ெற்பற தகந்தி ேடந்தவராய் அவரளக் கடந்து ெமாதி
அரமந்துள்ள கர்பகிரகத்திற்குள் நுரேந்து, அங்பக எரிந்த
படி இருக்கும் விளக்குகரளத் தூண்டி ெற்று எண்ரணயும்
விட்டு விட்டு தவளியில் வந்தார். அவர் தெயரலப் பார்த்த
படிபய லிண்டா கர்பக்கிரகம் முன் பபாய் நின்றாள்.
அவரும் அவரள ஏதறடுத்தார். இவ்வளவு ேடக்கும்
பபாது கல்மண்டபத்தில் கிரிதரும், கார்த்திபகயனும் அப்ப
டிபய படுத்து விட்டனர். அவர்களுக்கு எதிரில் மரத்தடியில்
தான் ேடராஜனும் அந்த பிச்ரெக்கார ொமியாரரப் பபான்ற
வரும் தமளனமாக அமர்ந்து தகாண்டிருந்தனர்.
நிரறய பகள்விகரள பகட்டு புரிந்து தகாள்ள சிரமமான
பதில்களால் உண்டான கரளப்பபாடு ேடராஜன் அரமதி
யாக அமர்ந்திருந்தான்.
பின் என்ன நிரனத்தாபனா எழுந்து தான் தகாண்டு
வந்திருந்த தயிர் அன்னத்ரதயும், பால் அன்னத்ரதயும்
கீரரக் கரடயரலயும் எடுத்துக் தகாண்டு ெமாதி ென்னதி
போக்கி தென்றான்.
ொரங்கபாணி லிண்டாவுடன் பபசிக் தகாண்டிருந்தார்.
அவரது அரரகுரற ஆங்கிலம் அவனுக்கு ஆச்ெரியமாக
இருந்தது. அவளும் விொரித்துக் தகாண்டிருந்தாள்.
"இதுதான் ோகராஜபபாகர் ெமாதியா?''
"ஆமாம்மா..."
"அப்ப ொமி உயிபராட இல்ரலயா?''
"என்னம்மா இது பகள்வி. உயிபராட இருக்கறவங்களுக்கு
எதுக்கும்மா ெமாதி."
"அப்ப இது யார்?" லிண்டா புரகப்படத்ரதக் காட்ட
ரகயில் அன்னப் பிரொதங்களுடன் ேடராஜனும் எட்டி ஒரு
பார்ரவ பார்த்தான்.
ஆச்ெரியமாக இருந்தது. ோகராஜபபாகர்தான்.
"அட ேம்ம ஸ்வாமி''
"அதுல ெந்பதகமில்ரலபய."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 114
"இல்ரல. இவர் ோகராஜபபாகர்தான். ஆமாம் இவர்

எப்படி உங்க கூட...''
"பபான மாெம் இவர் அதமரிக்காவுல என்ரன வந்து
பார்த்தார். அப்ப எடுத்துகிட்ட படம்தான் இது."
''நபான மாசமா?''
"ஆமாம்... என்ரன ேம்புங்க."
"எப்படி... எப்படிம்மா வரமுடியும், ஸ்வாமி மோெமாதி
ஆகி அஞ்சு வருஷம் ஆயிடுச்பெ."
''இரதபயதான் மிஸ்டர் கிரிதரும், கார்த்திபகயனும்
தொன்னாங்க. ஆனா ொமி என்ரன தவள்ளியங்கிரி மரலல
வந்து பார். ோன் உனக்கு நிரறய பயாக ரகசியங்கள் பத்தி
தொல்பறன்னு தொன்னார்."
ொரங்கபாணி என்கிற அந்தப் தபரியவருடன் ேடராஜனும்
அதிர்ந்து பபானார்கள்.
ேடராஜனுக்குள் ஏற்கனபவ ஏராளமான குேப்பம். லிண்
டாவின் பதில் அதில் கலக்கரலபய உருவாக்கியது.
"ஆமாம் நீங்க யாரும்மா."
"ோன் ஒரு அதமரிக்க பத்திரிரகயாளர். இண்டியன் மித்
பற்றி ஸ்டடி பண்ண வந்துருக்பகன்."
"அது ெரி... ொமியா வரச்தொன்னார்."

"ஆமாம்... சீ ரம பாஸ்பபார்ட், விொ."
லிண்டா மளமளதவன்று தனது பூர்வீகத்துக்கான ஆதா
ரங்கரள அடுக்கத் ததாடங்கினாள்.
"என்னபமாம்மா... எல்லாம் ஒபர புதிரா இருக்கு. இதுக்கு
முந்தி கூட சிலர் ொமிரய ோங்க இமய மரலல பார்த்பதாம்
பேனி மரலல பார்த்பதாம்னு தொன்னாங்க. ோன்கூட பவர
யாரரபயாதான் பார்த்ததா தொல்றதா நிரனச்பென் ஆளா
இப்ப பபாட்படாபவாட பார்க்கும்பபாது என்னத்ரத தொல்ெது
ொமிதான் இதுக்கு பதிரலச் தொல்லணும்."
"இங்க பவற யாராவது இந்த பபர்ல இருக்காங்களா.."
அவள் ேரடமுரற ொத்யங்கரளபய ஆராய பவண்டும் என்
கிற மாதிரி பகட்டாள்.
"எனக்குத் ததரிஞ்சு இல்லம்மா. ஆனா இந்த மரலபய
ஒரு பகாவில்தான். இருந்தாலும் இந்த பகாவிலுக்குள்ள
நிரறய பபாலிச் ொமியார்கள் நுரேஞ்சிட்டாங்க. ஆன்மீகம்
பற்றி ஆனா ஆவன்னா கூட ததரியாம, ோன் அரதப் பண்
ணுபவன் இரதப் பண்ணுபவன்னு தொல்ற பபாலிகள்
நிரறய பபர இருக்காங்க. அவ்வளவு ஏன் இந்த பிருந்தா
வனத்துரலபய ஒருத்தர் ோன்தான் ோகராஜபபாகர்ங்கற
சித்தபராட அெல் சிஷ்யன், இந்த பிருந்தாவனத்ரத பராம
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 116
ரிக்கச் தொல்லி ொமி என் கனவுல வந்து தொன்னதா

தொல்லி ரீல் விட்டு திரியறார். ஆனா இந்த பபாட்படாவுல
இருக்கறது அவர் இல்ரல. இவர் பவற ஒருவர்."
ெராங்கபாணி விளக்கிவிட்டு ெமாதி பக்கம் திரும்பி ரக
கூப்பினார். முகத்திலும் இனம் புரியாத கலக்கம். ேடராஜன்
பார்த்துக் தகாண்படயிருந்தான்.
பின் ேடராஜரனப் பார்த்த அவர் "வா தம்பி, இந்த
தபளர்ணமிக்கும் ொமிக்கு பிரொதம் தகாண்டு வந்துருக்
கியா?" என்று பகட்டுக் தகாண்பட அவனிடம் இருந்து
பிரொதத்ரதயும் வாங்கி ெமாதி உள்ள ென்னதிக்குள் நுரேந்
தவர் அரத அங்பக ரவத்து பரடத்து விட்டு திரும்ப
எடுத்து வந்து தந்தார்.
லிண்டா அரதப் பார்த்துவிட்டு பகட்டாள். "வாட் ஈஸ்
திஸ், இததல்லாம் என்ன?"
"பிரொதம்மா..."
"அப்படின்னா..?"
"போலி ஃபுட்..."
"போலி ஃபுட் எதுக்கு?"
"இப்படி ொமிக்கு பிடிச்ெரத பரடக்கறது இங்க வேக்
கம்மா."
"அவர் இரத எல்லாம் வந்து ொப்பிடுவாரா?'' லிண்டா

தர்ம ெங்கடமான பகள்விரயக் பகட்டாள்.
"அவர் ொப்பிட மாட்டாரும்மா. அவருக்கு பரடச்ெரத
ோம சாப்பிட்டா ேமக்குதான் அது ேல்லது."
"எப்படி?''
"என்னம்மா நீங்க? இப்படி பகள்வியா பகக்கறீங்க.
எனக்கு பதில் ததரியலம்மா. இங்க இதுதான் வேக்கம்."
ொரங்கபாணியின் பதிலில் ெற்று ெலிப்பும் கலந்து தவளிப்
பட்டது.
"போ... நீங்க இப்படி தொல்லக் கூடாது. இந்தியன் கல்ச்
சர் வீட்டு வாெல்ல பகாலம் பபாடறதுல இருந்து, தேற்றி
வகிட்டுல தபாட்டு தவச்சுக்கறது வரர ஒரு மீனிங் இருக்
குன்னு தொன்னார் ொமி. ஆனா நீங்க ததரியரலன்னு
தொல்றீங்க. இதுகூட ததரியாம எப்படி நீங்க இங்க இருக்
கீங்க."
பகள்வியா அது? ொரங்கபாணிக்கு தபாட்டில் வலித்தது.
ஆனால் ேடராஜன் அரத மிக ரசித்தான்.
"ொமி... அவங்க பகட்கறதும் ெரிதாபன. பதில் தொல்லத்
ததரியபலன்னு தொல்லி மாட்டிகிட்டீங்கபள."
ேடராஜனும் பெர்ந்து ொரங்கபாணியின் காரல வாரினான்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 118
ொரங்கபாணியின் முகம் உடபன அனலில் வாட்டிய கத்தரிக்

காரயப் பபால் ஆகி விட்டது.
"தம்பி ேடராஜா. வந்தியா கும்பிட்டியான்னு நபாய்கிட்நட
இருக்கணும். இவங்க எகரனக்கு தமாகரன எரதயாவது
பகட்பாங்க. அதுக்தகல்லாம் பதில் றசால்லிகிட்டிருக்க முடி
யுமா?''
அவரிடம் பதிலுக்கு ஆத்திரம் பீறிட்டது.
"அப்படி இல்ல ொமி... எனக்பக இந்த ெந்பதகம் தராம்ப
ோளா உண்டு... ொமிக்கு பிடிச்ெரத பரடக்கறதுக்காக
காரமரடல இருந்து நான் இரத சுமந்துகிட்டு வபரன்.
அப்படி சுமந்துகிட்டு வந்தரத அவர் ொப்பிட்டாதாபன எனக்
கும் திருப்தியா இருக்கும்."
"அட என்ன நீ ொமி ெமாதியாயிட்டார். அவர் எப்படி
வந்து ொப்பிடுவார். புரியாம பபெறிபய."
"அப்ப அவர் இல்பலன்னு தொல்லாம தொல்றீங்களா."
"நீ வாரயக் கிண்டாம புறப்படு. இந்தப் தபாண்ணு பவறு
ஒரு பபாட்படாரவக் காட்டி எனக்குள்ள பீதிரய உருவாக்
கிடுச்சு. யாராவது ேம்ம ொமி பவஷம் பபாட்டுகிட்டு அறம
ரிக்கா வரர பபாய் பித்தலாட்டம் பண்ண ஆரம்பிச்சுட்டாங்
களான்னு ததரியலிபய."
ொரங்கபாணியிடம் கவரல பவறு விதமாக தவளிப்

பட்டது.
லிண்டா அதற்கு பமல் எந்தக் பகள்வியும் அவரிடம்
பகட்கவில்ரல. திரும்பி கல் மண்டபத்துக்கு வந்தாள். கிரிதர்
பகட்டான்.
"என்ன லிண்டா. என்ன தொல்றான் அந்த ஆள்?"
"ேத்திங். இங்க யாருக்குபம எதுவும் ததரியல கிரி. இன்க்
ளுடிஸ் நீ, உன் மாமா எல்லாருபம எந்த ேம்பிக்ரகயும்
இல்லாதவங்களா இருக்கீங்க.
ஈவன் இங்ரகபய இருக்கறவருக்கு கூட எதுவும் ததரி
யரல. இங்க அர்த்தம் இல்லாமபய நிரறய விஷயங்கள்
இருக்கு. இது தபரிய தகாடுரம. ொமியார்கள்ள கூட பபாலி
ொமியார்கள் நிரறய இருக்காங்கன்னு அவர் தொன்னது
எனக்கு தபரிய ஷாக்."
"அதுதான் உண்ரம. ஒரு ஃபபக்டரி கட்டி பிசினஸ்
பண்ணி ெம்பாதிக்கறரத விட பகாவில் கட்டி அருள்வாக்கு
தொல்லி ெம்பாதிக்கறது இங்க சுலபம். அதுக்கு இங்க
மதிப்பும் கூட."
''எப்படி இப்படி இருக்க முடியுது. உங்க மதிப்பப உங்
களுக்குத் ததரியலிபய. பயாகா, ஞானம் எல்லாம் எவ்வளவு
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 120
தபரிய விஷயங்கள் ததரியுமா?"

"அட..! நீ என்னபமா இண்டியன் சித்தா கல்ச்ெர் பத்தி
கரர கண்டவ மாதிரி பபெறிபய, லுக், எல்லாம் ேம்பக்.
இங்க யாருக்கும் எதுவும் ததரியாது. ஆனா எல்லாம்
ததரிஞ்ெ மாதிரி பபசுவாங்க. அதனாலதான் இண்டியா ஒரு
டர்ட்டி கண்ட்ரியாபவ இருக்கு. தஜனரலா இண்டியான்னா
வாட்டர் பிராப்ளம், ஜாதி ெண்ரட, பகாமணம் கட்டிகிட்டு
திரியற பிளட்டி பிச்ரெக்கார ொமியார்கபளாட ஒரு பூமிங்கற
மாதிரிதான் உங்க யூ.எஸ்ல கூட ஒரு தாட் இருக்கு.
அதுதான் உண்ழம.
இரத ோன் ஆரம்பத்துலபய தொன்னா உன் தாய்
ோட்ரட பத்தி இவ்வளவு பகவலமா பபெறிபய நீன்னு
தொல்பவன்னு தான் ோன் எதுவும் தொல்லரல. இப்ப பார்த்
பதல்ல. யாருக்கும் எதுவும் ததரியாது. அவ்வளவும் ஃப்ராட்,
ஃப்ராடுல தபரிய ஃப்ராட் ொமி பபரால பண்ற ஃப்ராட்தான்,
அதுல எங்க ஆளுங்கரள அடிச்சுக்க முடியாது. இரத நீ
எழுது.''
கிரிதர் குமுறி விட்டான். கார்த்திபகயன் பகட்டபடிபய
படுத்திருந்தார்.
"அங்கிள் வாட் யூ நே..." அவள் அவர் பக்கம்
திரும்பினாள்.
"ேத்திங்.''
"இப்படி தொன்னா எப்படி அங்கிள்."
"பவற என்ன பண்ணச் தெல்பற. இங்க உனக்காகத்தான்
ோங்க வந்துருக்பகாம். ஒரு தபாய்ரய நீ ததரிஞ்சுக்க
இவ்வளவு தூரம் வந்திருக்க பவண்டாம். பயாகா,ஞானான்னு
என்தனன்னபவா தொன்பன... இருக்கலாம். அததல்லாம்
ஒன்ஸ் அபான் ஏ ரடம். இப்ப இங்க இருக்கறவங்களுக்கு
ஞானதமல்லாம் தபருசு இல்ல. கஜானாதான் தபருசு.
ஒவ்தவாரு இண்டியன் பமரலயும் ஆவ்பரஜா ஐய்யாயி
ரம் ரூபாய் கடன். புதுொ பவரல வாய்ப்பப கிரடயாது
பவரலல இருக்கறவங்கரளக்கூட வி.ஆர்.எஸ்ல பபாகச்
தொல்லி துரத்தறாங்க. குடிக்கற தண்ணிக்கு ெண்ரட பபாட்
டுக்கபறாம். கும்புடற ொமிக்கு ெண்ரட பபாட்டுக்கபறாம்.
காலடில இருக்கற கன்யாகுமரில இருந்து உச்சியில் இருக்கற
கார்கில் வரர ஒபர ெண்ரடதான்.
பட்டப்பகல்ல பல ஆயிரம் பபர் பார்க்க தகாரல
ேடக்குது. தகாரல தெய்யப்பட்டவன் ஒரு ெமூக பெவகன்,
தபட்டிஷன் எழுதிப்பபாட்டு தப்புகரள சுட்டிக் காட்றதுதான்
அவன் பவரல, அவரனயும் தகான்று ெமூக பெரவன்பன
யாரும் ஆரெப்படக் கூடாதுங்கற மாதிரி மிரட்டிட்டு
பபாவாங்க இங்க... தகாரல தெய்தவங்கரளயும் பிடிக்க
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 122
மாட்டாங்க.
பயந்து வாேணும், எனக்தகன்னன்னும் இருக்கணும்.
ஒர்ஸ்ட் கண்ட்ரிம்மா! நிஜமா, ொமிபயா, இல்ல சித்தபரா
இருந்தா இப்படியா விடுவாங்க?
உலகத்துரலபய தபரிய பகாவில் திருப்பதி, அங்க கூட
காசு தகாடுத்தா ஒரு கவனிப்பு, தகாடுக்கபலன்னா ஒரு கவ
னிப்பு அது ததரியுமா உனக்கு?
தவரி தவரி ஓர்ஸ்ட் கண்ட்ரி இது. பபொம மூணாம் உலக
யுத்தம் வந்து அணுகுண்டு பபாட்டு, படாட்லா ஒழிச்சுக்
கட்டிடலாம். யூ சீ.. அப்படித்தான் ேடக்கப் பபாகுது பார்."
கார்த்திபகயன் எங்பகா ஆரம்பித்து எங்தகங்பகா பபாய்
விட்டார்.
"அங்கிள்" லிண்டா ெற்று காட்டமாக காரதப் தபாத்திக்
தகாண்டாள்.
''என்னம்மா.."
"நீங்க தொல்ற எல்லாபம எல்லா கண்ட்ரியிரலயும்
இருக்கு. ஜஸ்ட் ஒரு ஃபுட்பால் பமச்ல ஜப்பான் தஜயிச்
சுடுச்சுன்னு ரஷ்யால கார்கரளக் தகாளுத்தறாங்க. ஒரு
விமானத்ரதபய விட்டு பமாதி பவர்ல்ட் ட்பரட் தென்ட
ரரபய ொம்பலாக்கிட்டாங்க. ஒரு யூதத் தரலவர் ேவுஸ்
அதரஸ்ட்ரலபய இருக்காரு.
ஆரெயுள்ள மனுஷன் இருக்கற இடதமல்லாம் ெண்ரட,
இருக்கு. ெச்ெரவு இருக்கு. ஆனா அங்க எங்பகயும் இப்படி
இருக்பகன்னு கவரலப்பட்டு ஒரு ப்பரயர் கிரடயாது. இரத
மாற்றவும் முயற்சிகள் கிரடயாது. யாருக்கு பலம் இருக்பகா
அவங்க பிரேச்சுக்கலாம். அதுதான் நிரல.
ஆனா இண்டியால அப்படி இல்ரல. உலக அரமதிக்கு
யாகம் பண்றீங்க. இவ்வளவு பிரச்சிழனயிரலயும் நீங்க
காட்ற ஒத்துரம தராம்பப் தபருசு. தனக்கு பமல ஒரு ெக்தி
இருக்குன்னு நீங்க ேம்பற ேம்பிக்ரக அரத விட தபருசு.
உங்களுக்கு சில விஷயங்கள் ததரியாம இருக்கலாம்.
உங்க முன்பனார்கள் சிலர் இரத தொல்லாமபல தெத்துப்
பபாயிருக்கலாம்.
அதுக்கு காரணம் இருக்கு. உங்க மதிப்ரப உணராம.
அக்கம் பக்கம்தான் தபரிசுன்னு நிரனச்சு எங்க கல்ச்ெருக்கு
அடிக்ட் ஆக ஆரம்பிச்ெபதாட எதிதராலி இது. ோன் உங்
கரளவிட அதிகமா உலகத்ரதப் பார்க்கறவ.
இது புரதயல் இருக்கற பதெம். அதான் உங்களுக்
குள்பளபய அரத திருடறவங்களும் அதிகமாக இருக்கீங்க.
ஆனா உங்களுக்கு திருடத் ததரியல. ொமர்த்தியம் இல்பல,
எல்லாருபம அெட்டுத் திருடர்கள். இருந்தாலும் இந்த
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 124
திருடர்களுக்கு ேடுவுல அந்த புரதயல் பாதுகாப்பா இருக்கற

தாதான் ோன் நிரனக்கபறன்.
ஒரு ஜிகினா காகிதம் தரரல கிடந்து மின்னினாபல
தங்கபமான்னு எடுத்துப் பாக்கற மபனாபாவம் உள்ள பதெத்
துல, அற்புதமான அபூர்வ விஷயங்கள் எப்பவும் மரறக்க
பட்டுதான் இருக்கும். தோள்ரள அணுகுண்ரட தவச்சு
கிட்பட மிரட்டிக்கற மிரட்டல்களுக்கு பஞ்ெமில்ரல.
இதுல இரும்ரப தங்கமாக்கற ரெவாதமும், பதான்றி மரற
யற மாயாஜாலமும், கூடுவிட்டு கூடுபாயறதும், துரும்ரப
இரும்பாக்கறதும், இரும்ரபத் துரும்பாக்கறதும் ஒரு பள்ளிப்
படிப்பு மாதிரி படிக்க முடிஞ்ெதா இருந்தா என்ன ஆகும்?
பூமி தாங்குமா?"
லிண்டா மூச்சு விடாதபடி பபசிய பபச்சில் அழுத்தமான
மறுக்க முடியாத உதாரணங்கள். அவ்வளரவயும் ேடராஜ
னும் அந்த பிச்ரெக்கார ொமியும் கூட பகட்டபடிபயதான்
உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.
கார்த்திபகயன் தகாஞ்ெம் ஸ்தம்பித்துப் பபாய்விட்டார்
என்றுதான் தொல்ல பவண்டும்.கிரிதரன் பமாவாயில் ரகரய
ரவத்திருந்தான். வாரயக் தகாடுத்து மாட்டிக் தகாண்டது
பபால பதான்றியது.
திடீதரன்று பிச்ரெக்கார ொமி ரகரயத் தட்டியது.
எல்பலாருபம திரும்பிப் பார்த்தார்கள்.

"ஃபன்ட்டாஸ்ட்டிக், சூப்பர்.... ஏ.ஒன்!'' என்று அது
ஆங்கிலத்தில் பாராட்டியது.
ேடராஜன் வியந்து பபானான். லிண்டா ஆங்கிலத்தில்
பிளந்து கட்டியது இவருக்குப் புரிந்து விட்டது.
லிண்டா அவர் அருகில் வந்தாள்.
அவர் பாராட்டுக்கு ேன்றி கூறும் விதமாய் "பதங்க் யூ
ஓல்ட்பமன்" என்றாள்.
"ோன்தான் உனக்கு ேன்றி தொல்லணும்மா" என்றார்
அவரும். அதுவும் ேல்ல ஆங்கிலத்தில்.
''எதுக்கு?"
"எரத எப்படி புரிஞ்சுக்கணுபமா அப்படி புரிஞ்சு தவச்சு
கிட்டிருக்கிபய."
"ெந்பதாஷம்... இன்னும் பல விஷயங்கள் புரியணும்
எனக்கு."
"என்தனன்ன?"
"என்ழன இங்க வரச்தொன்ன ோகராஜபபாகர் இப்ப ஏன்
இங்க இல்ரல? ரியலா அவர் ெமாதியாயிட்ட ஒருத்தரா.
இல்ரல ஃப்ராடா? நீங்களாவது தொல்லுங்க."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 126
"நீ அரத எப்படி நிரனக்கபற. இபதா இவன் மாெம்

தவறாம மரலக்கு வர்றான். தெத்தவங்க எப்படி திரும்பி வர
முடியும்னு பகக்கறான்.வரமுடியாதுன்னு நிரனக்கறது மனுஷ
மனபொட வரம்பு. வரமுடியும்னு ேம்பறது அந்த வரம்ரபத்
தாண்டி எட்டிப் பார்க்கற ஒரு முயற்சி. நீ என்ன தொல்பற?"
"ோன் வர முடியும்னுதான் நிரனக்கபறன். இல்பலன்னா
எங்க ஜீெஸ் எப்படி உயிர்த்ததழுந்து திரும்பி வந்துருக்க
முடியும்?''
"ெபாஷ்! ெரியான இடத்துக்கு வந்துட்பட."
"அவர் அப்படி தெய்ததுக்கு பபர் என்ன ததரியுமா..?"
"என்ன...?"
"அதுதான் அஷ்டமா சித்தியில பிரதானமான அணிமா.
அவர்தாபன ஒரு அப்பத்ரத நூறு அப்பமா மாத்தி எல்லா
ருக்கும் தகாடுத்தார்."
"யூ ஆர் ரரட்"
"அது என்ன... அதுக்கு பபர்தான் மஹிமா.''
"மஹிமா?"
"தயஸ்... ஒன்ரறப் பலவாக்குவது. எல்லாம் இபதா இந்த
தவட்டதவளியில இருக்கு. என்ன பவணும். எது பவணும்?
இது தரும். திரட்டத் ததரியணும். அவ்வளவுதான்."
"எப்படி, எப்படி? எனக்கு தொல்லித்தர முடியுமா.?''

"ஒரு தபாண்ணான உன்னால அரத எல்லாம் புரிஞ்சு
கத்துக்க முடியுமாம்மா."
"நிச்ெயமா... அதுதான் என் போக்கம். அதுக்குதான்
ோன் வந்துருக்பகன்.''
"இப்படித்தான் இபதா இவனும் ஆரெப்பட்டான். பகள்வி
பகட்டான். ஆனால் சுயேலம் உள்ளவர்களால, அது
முடியாது.''
"ோன் முடிக்க நிரனக்கபறன். அதுக்கு என்ன தெய்ய
ணும்.?"
"சுய ேலத்ரத தஜயிக்கணும்."
"அதுக்கு ோன் என்ன பண்ணணும்.?"
"இபதா இவனுக்கு தொன்னரதபய உனக்கும் தொல்
பறன். அபதா அந்த போம குண்டம் இருக்பக, அதுல
ரதரியமா பபாய் விே முடியுமா உன்னா ..."
அவர் தொல்லி முடிக்க அவள் பார்ரவ அரணந்து
புரகந்து தகாண்டிருந்த, போம குண்டத்ரத பார்த்தது.
பின்னாபலபய வந்து நின்று தகாண்டிருந்த கிரிதர்,
"லிண்டா கமான்.. இந்த மாதிரி பக்கிரிங்ககிட்டல்லாம்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 128
என்ன பபச்சு, கமான்" என்று அரேத்தான்.

"ஸ்டாப் இட்... இவர் பக்கிரி இல்ல. இவர்கிட்ட நிரறய
விஷயம் இருக்கு. நீ சும்மா இரு..'' என்றாள்.
"அதான் அதுல விழுவியா.. இதுல விழுவியான்னு
பகக்கொன். எல்லாம் மிரட்டல். இங்க சில லாஜிக் உண்டு.
ஒருத்தன் மரலரயத் தூக்கப் பபாபறன் எல்லாரும் வாங்கன்
னான். எல்லாரும் பபானாங்க. எப்படித் தூக்கப் பபாறான்னும்
பார்க்க ஆரம்பிச்ொங்க.ங அவன் உடபன ோன் நிச்ெயமா
தூக்குபவன். ெந்பதகம் பவண்டாம். ஆனா ஒரு சின்ன
உதவி மட்டும் நீங்க பண்ணணும்னான். என்ன தொல்லுன்
னாங்க. தரலல மட்டும் தூக்கி தவச்சுருங்க அது பபாதும்
னான். அப்படித்தான் இந்த தபரியவங்க பபெற பபச்சுகளும்.
வா பபாகலாம்... தமாத்தத்துல உலகபம பமாெம்கற கருத்ரத
ோன் ஒத்துக்கபறன்.
நீ பாட்டும் இந்த ஆள் பபெறததவச்சு, அணிமா, மஹி
மான்னு அளக்கறத தவச்சு தபருொ ஏபதா இருக்பகான்னு
நிரனச்சுடாபத... கமான்... ோம கிளம்புபவாம்." உரிரமயாக
அவள் ரகரயப் பிடித்து இழுத்தான்.
அவர் பார்த்தபடிபய இருந்தார்.
"ஓட்ல்பமன். ோன் அந்த போம குண்டத்துல விழுந்தா,
எனக்கு சுயேலம் இல்பலன்னு நீங்க எரத தவச்சு தொல்
றீங்க?" லிண்டா அவபனாடு தெல்லாமல் அவரிடம் மீண்டும்

ஊன்றினாள்.
"சுயேலம் இருந்தா தெத்துப் பபாயிடுபவபன, வாே
முடியாம பபாயிடுபமன்னு நிரனப்பப. இல்பலன்னா துணிச்
ச ா குதிப்பப இல்லியா?" அவரும் விடாமல் பதிலளித்தார்.
"அப்ப ொகறவங்ககிட்ட சுயேலம் இல்லாம பபாயிடுதா?"
"அப்படி இல்ரல... தபரிய விஷயங்கள் புரிஞ்சுக்க
ணும்னா, தபரிய தெயல்கள் தெய்ய மனசு துணியணும்"
"ொகறது ஒரு தபரிய தெயலா?"
"உயிரர இேக்கறது ஒரு தபரிய இேப்பு இல்ரலயா."
"ோன் எங்க உயிரர இேக்கபறன். உடம்ரபத்தாபன
இேக்கபறன். அது எப்படி தபரிய இேப்பு ஆகும்?"
அடுத்த தோடி அந்தப் தபரியவர் அவரள அொதாரண
மாக ஒரு பார்ரவ பார்த்தார்.
''கமான்.. தடல் மீ... உடம்ரப இேக்கறது எப்படி தபரிய
இேப்பாகும். தோண்டி முடம்னு இயலாம இருக்கற அவ்
வளவு பபரும், ேல்ல உடம்ரப இேந்தவங்கதாபன. அவங்
கள்லாம் அப்ப சுயேலம் இல்லாதவங்களா?"
லிண்டாவின் மடக்கல் பகள்வி முன், அவர் எழுந்து
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 130
நின்றார். ேடராஜன் பக்கம் திரும்பினார்.

''என்ன ொமி.. என்ன பாக்கறீங்க?"
"இல்ல... இப்படி ஒரு பகள்விரய உன் புத்தியால பகட்க
முடிஞ்சுதா?''
உடபன அவன் குறுகினான்.
"உடம்பு பபாயிட்டா உயிர் பபாயிடும். உயிர் பபாயிட்டா
எரதப் புரிஞ்சுக்க முடியும்னுதாபன நீ சிந்திச்பெ?''
அவன் அரமதியாக அவரரப் பார்த்தான்.
"ேம்ம கலாொரத்ரத புத்தகங்கள்ள படிச்சு ததரிஞ்சுகிட்ட
இந்த தபண்கிட்ட இருக்கற ஒரு ேம்பிக்ரக, ஒரு பதடல்
உன்கிட்ட இல்ரலபய." அவர் அவனுக்கான பதிரலச்
தொல்லி விட்டு, "தகாஞ்ெம் என்கூட வாம்மா." என்று
அவரள அரேத்தார்.
"எங்க."
"ெமாதியாயிட்டவரர பார்க்க பவண்டாமா?"
''நிச்சயமா..''
"நீ இப்படி பகள்விதயல்லாம் பகட்பப. கூட்டிகிட்டு
வான்னு தொல்லி அவர்தான் என்ரன அனுப்பியிருக்கார்.
அவரர பார்க்க பவண்டாமா?"
லிண்டா எதுவும் பபெவில்ரல. அவரரப்பின் ததாடரத்

ததாடங்கினாள்.
கார்த்திபகயனும், கிரிதரனும் ஏன் ேடராஜனுபம கூட
பிரரம பிடித்த மாதிரி அவர்கள் இருவரரயும் பார்த்தனர்.
இருவரும் அவர்கள் எதிரில் காட்டின் இருளுக்குள்
மரறந்தனர்.
அவர்கள் மரறந்தரதத் ததாடர்ந்து கார்த்திபகயன் கத்தத்
ததாடங்கினார்.
"கிரி... என்னப்பா இது? அந்தப் தபாண்ழண அந்த கிே
வபனாட பபாக விட்டுட்டிபய. அவளும் பபாய்ட்டாபள?"
கிரிதரனுக்பக பிறகுதான் தப்பு தெய்து விட்படாம் என்கிற
மாதிரி பதான்றியது.
"பபா கிரி... இது ஒரு ரடப்பான காடு. பவரல தவட்டி
யில்லாதவன் எல்லாம் ொமியார் பவஷம் பபாட்டுகிட்டு வந்து
ஆஸ்ரமம் அரமச்சுக்கற காலம் இது. லிண்டா ஃபாரின்
தபாண்ணு. எரதயாவது பண்ணி அவகிட்ட டாலரரக்
கறக்கப் பார்ப்பாங்க. பபா.. பபாய் அவரளக் கூட்டிக்கிட்டு
வா."
ததாடர்ந்து அலறினார் கார்த்திபகயன்.கிரிதரனும் எழுந்து
"லிண்டா..'' என்று அங்கிருந்பத கத்திக் தகாண்டு ஓடினான்.
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 132
8
உலகில் காலத்தத பவன்ற விஷேங்கள் இரண்டு
தான் என்பார்கள். ஒன்று ஒளி, அடுத்தது மனம்,
மனமானது ஒளிதே விட யவகமானது. நிதனத்த
மாத்திரத்தில் நாம் இந்திரயலாகத்தில் இருப்பதாகக் கூட
கற்பதன பசய்து பகாள்ள முடியும். இயதாடு யபாட்டி
யபாடக் கூடிேது ஒளிதான். இந்த ஒளிதேத்தான்
சூரிேனாகக் காண்கி யறாம். சூரிேனிலிருந்து உதிர்ந்து
விழுந்த ஒரு பிண்டம் தான் பூமி,
இந்த பூமி பஞ்ச பூதங்களால் ஆனது. பூமிதேப் பற்றி
நிதனக்கும் யபாயத விேப்பாக இருக்கும். ஆட்டின்
உடலில் இருந்து பவட்டி எடுத்த மாமிசமானது உயி
யராட்டம் இன்றி கசாப்புக் கதடயில் பதாங்கவிடப்
பட்டிருக்கும். அதத அப்படியே விட்டால் காற்யறாடு கூடி
விதனக்குள்ளாகி அதில் கண்ணுக்குத் பதரியும் விதமாய்
புழுக்களும், கண்ணுக்குக் காண முடிோத வதகயில்
நுண்ணுயிர்களும் (பாக்டீரிோ) யதான்றி அதில் இருந்து
ஏராளமான உயிர்ச் பசல்கள் உருவாகும். இந்த உயிர்ச்
பசல்கள் ஆடு உயியராடு இேக்கத்தில் இருந்த சமேத்தில்
ஆட்டின் உடல் பாகம் என்ற பபேரில் யவறு விதமாக
இருந்திருக்கும்.
அந்த ஆட்டின் உடல் உயியராடு இருக்கும்யபாது ஒரு

விதமாகவும், உயியராட்டம், அறுபட்டு மாமிசமான பிறகு
யவறு விதமாகவும் உயிர்ச் பசல்கதள உருவாக்கும்
விந்தததே எண்ணிப் பார்க்க யவண்டும்.
பூமியும் இப்படித்தான். பூமி சூரிேன் என்னும்
ஆட்டிலிருந்து பபேர்ந்து விழுந்த ஒரு மாமிசத் துண்டு.
இதில் புழு பூச்சிகளாக உருவானதுதான் மனித இன்.
சுருக்கமாய் பசால்வதானால் நாம் எல்யலாருயம ஒளியின்
உமிழ்வுகள். பவப்பத்தின் பிரதிநிதிகள், அதனாயலயே.
நமது உடலில் சராசரி பவப்பயம இேக்க சக்திோக
இருப்பததயும் யூகிக்கலாம்.
பஞ்ச பூதத்தில் ஒன்றான பநருப்பின் குணயம ஒளி,
இதன் அடங்கிவிட்ட யதாற்றயம இருள். இந்த ஒளியும்
இருளும்தான் பலவித வாயுக்கதள உருவாக்கி, அதன் திட
பசாரூபமாய் நீதர உருவாக்கி, ஒளிப் பிண்டமாகிே
பூமிதேச் சுற்றி ஆக்ரமிக்கும் யபாது விதசதே (புவி
ஈர்ப்பு) உருவாக்கி, விதசயின் குழந்ததோக காற்தற
விதளோட விட்டு பசேலாற்றுகிறது.
அதாவது பநருப்யப முதலில் பூமிதேத் தந்தது. பின்
அததக் காற்தறக் பகாண்டு மூடிேது. அதன் பின்
காற்யறாடு கூடி பசேலாற்றி மதழ யமகமாகி நீதரயும்
வர்ஷித்தது.
பமாத்தத்தில் பநருப்பு. நிலமாகி பின் காற்றாகி, பின்
நீரான விந்ததகள் நடந்தன. இந்த நான்கும் ஆகாேம்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 134
என்னும் பவட்ட பவளியில் நிகழ்ந்தது.

இதனாயலயே நீர், நிலம், பநருப்பு. காற்று. ஆகாேம்"
என்கிற பஞ்ச பூதங்கதள நாம் உணர முடிகிறது. இதில்
பநருப்பும், ஆகாேமும் பிரதானம். இதடப்பட்ட காற்று,
நிலம், நீர் எல்லாம் இரண்டின் இதடயே உருவானதவ.
இரண்டும் கூடிப் பபற்றதவ என்றும் கூட பசால்லலாம்.
இன்னும் ஒரு படி யமயல யபாய் யோசித்தால்
பநருப்பாகிே சூரிேன் வலம் வருவது ஆகாேத்தில் தான்,
எல்தலகளற்ற அதில் குறிப்பிட்ட ஒரு பரிமாணம்
பகாண்ட சூரிேனில் இருந்துதான் பூமி உள்ளிட்ட எல்லா
யகாள்களுயம யதான்றி உதிர்ந்தன.
அப்படி உதிர்ந்ததவகள் ஆகாே ோத்திதரதே
ஒவ்பவாரு பநாடியும் பசய்தபடியே இருக்கின்றன. இதில்
ஆச்சரிேமூட்டும் விதமான பூமி, தன்தனத் தாயனயும்
சுற்றிக் பகாள்கிறது. இப்படிச் சுழலுவதாயலயே ஈர்ப்பு
விதச முதல் காற்று வீச்சு வதர எல்லாயம சாத்ேமாகிறது.
இந்த சுழற்சியும், பேணமுயம காலம் என்கிற
ஒன்றிதன உண்டாக்குகின்றன. காலம் என்று ஒன்று
உண்டாகியே தீரயவண்டுயம? அந்த யவகத்தத அளக்கயவ
மனிதன் பகடிகாரத்ததக் கண்டறிந்தான். உலகின்
மிகக்குதறந்தபட்ச யவகம் வினாடி முள்ளின் ஒரு
பநாடிக்கும் அடுத்த பநாடிக்குமான பேணத்தின்
இதடயில்தான் உள்ளு.
குதறந்த யவகம் என்று ஒன்று இருந்தால் கூடுதல்
யவகம் என்றும் ஒன்று இருக்க யவண்டுயம?

இந்த கூடுதல் யவகத்துக்குள்தான் தன்தன சிதறப்
படுத்திக் பகாண்டு இருக்கிறது அஷ்டமா சித்து.
சித்து புரிே, யமற்பசான்ன அத்ததன புரிதலும்
அவசிேம்.
நான் ோர் என்பது முதலில் பதரிே யவண்டும்,
(சூரிேப் பிண்டம்) நம்தம இேக்கத் துதணோனது எது
என்பது பதரிேயவண்டும். (நீர், நிலம், காற்று) இததக்
கடந்து உள்ள ஆகாேம் பற்றிே சிந்ததனயும் அதுயவ
கால யநர வர்த்தமானங்கதள உருவாக்குவததயும் புரிந்து
பகாள்ள யவண்டும்.
அதனத்துக்கும் யமலாய் நம் மனம் பற்றியும் அதன்
எண்ணங்கள் பற்றியும் யதறித்பதளிந்து எண்ணத்தத
இந்த பஞ்ச பூதத்தில் எதுவும் கட்டுப்படுத்த இேலாத
அதிசேத்தத உணர யவண்டும். இந்த எண்ணம் கால
யநரத்தத பவற்றி பகாண்டதத அறிந்தால் இதுவும்
ஆகாேமும் ஒன்று என்கிற ஞானம் யதான்றும், எல்தல
ேற்ற ஆகாேத்தில் உதிர்ந்த ஒளித்துண்டு பூமிோகி மனித,
மிருக உயிர்கதள உருவாக்கி வாழ்க்தக முதறதே
உருவாக்க நீர், காற்று என்கிற கூட்டுறதவ காலத்யதாடும்
கலந்து தவத்ததத எண்ணிப் பார்க்க யவண்டும்.
ஆகாேத்தில் நிகழும் அவ்வளவும் எண்ணமாகிே
மனதிலும் நிகழ்வதத இப்பபாழுது புரிந்து பகாள்ளலாம்.
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 136
ஒளியும் ஆகாேமும் ஒன்று கூடி பசய்வதத மனதும்

பசய்யும் என்பது பதரிகிறதா? மனதத ஆகாேத்யதாடு
யசர்த்து கால யநரத்தத பவற்றி பகாண்டால் பநாடிக்
குள்ளான காலத்தில் எதத யவண்டுமானாலும்
சாதிக்கலா்.
அந்த சாதிப்பில் மதறவது, பதரிவது. சிறிதாக்குவது.
பபரிதாக்குவது என்று ஒவ்பவான்றும் ஒரு விதம் அதற்கு
நாம் தவத்த பபேர்கயள அணிமா, மஹிமா, இலஹிமா
என்று அதமகிறது."
கிரி இருண்ட காட்டுக்குள் அவர்கரளத் பதடி அரல

பாய்ந்தான். இருட்டு கண்ரணக் கட்டியது. யாரரயும் காண
வில்ரல.
எங்பக பபானார்கள்? என்ன ஆனார்கள்?
அவரன பயம் பிடித்தாட்ட ஆரம்பித்தது.
அபத ெமயம்,
அந்தப் பரந்த காட்டில் ஒரு பாரற பமல் தபளர்ணமி
தவளிச்ெம் தவழ்ந்து புரளும் இடத்தில் அந்த பிச்ரெக்கார
ொமி பபாய் அமர்ந்தது. லிண்டாரவயும் எதிரில் அமரச்
தொன்னது.
''எதுக்கு உட்காரச் தொல்றீங்க?''
"உட்காரும்மா..."
"ோகராஜபபாகரர காட்பறன்னுட்டு இப்படி உட்காரச்

தொன்னா எப்படி?"
"உட்காரு... காட்பறன்."
அவளும் அரர மனதாக அமர்ந்தாள். அவர் உடநன
ரககால்கரள தேட்டி முறித்து முகத்ரத ரககளால் மூடி
புசுபுசுதவன்று துரடத்துக் தகாள்ளத் ததாடங்கினார்.
அந்தச் தெயரலப் பார்த்தபடிபய லிண்டா சுற்றுமுற்றும்
ஒரு தோடி பார்ரவயிட்டாள்.
ஒரு தோடிதான்.. திரும்ப அந்த பிச்ரெக்கார ென்யா
சிரயப் பார்த்தவளுக்கு பகீர் என்றது.
எதிரில் ோகராஜ பபாகர்.
"நீங்க... நீங்க..." அவளிடம் இருந்து பபச்பெ வரமுடியாத
நிரல.
"ோன்தான்... என்னடா இது மாயம்னு பாக்கறியா?"
''தயஸ்... வாட் எ மிராகிள்."
"உனக்கு இது மிராகிள். ஆனா இது தராம்ப ொதாரண
சித்து.''
"மிராகிளுக்கு இங்க அதுதான் பபரா?''
"உம்... அப்படியும் தொல்லலாம்."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 138
"ேவ்.. ேவ் இட் ஈஸ் பாசிபிள்... இது எப்படி ொத்யம்?"

"ஒரு கட்டுரரயா எழுதி புகழ் தபறுவதற்காக இரத நீ
பகட்கறியா. இல்ரல நிஜமான துடிப்பா?''
"நிஜமான துடிப்புதான்."
"தொல்பறன். தொல்லியும் தபரன். ஆனா ஒரு விஷயம்."
"என்ன... கட்டுரரயா இரத எழுதக் கூடாதா?''
"எழுபதன்... தாராளமா எழுபதன். எழுத்து ஒரு
ஆரம்பமா மட்டும்தான் அரமய முடியும். அதனால
ெரமயல் தெய்ய தொல்லிக் தகாடுக்கற மாதிரி இரத
எல்லாம் அடுத்தவங்களுக்கு தொல்லித்தர முடியாது.
படிச்ொலும் புரியாது. எல்லாம் தபாய், புளுகு ேரடமுரற
ொத்யம் கிரடயாது. கற்பரனன்னு தொல்லித் தள்ளி
டுவாங்க."
"அரதத்தான் உரடக்க ோன் விரும்பபறன். எங்க
ஸ்படட்ஸ்ல ஆவிகரள படம் எடுத்து பபாட்டுருக்பகாம்.
டானிகன்னு ஒருத்தர் பறக்கும் தட்டு மூலமா பவற்று கிரகத்து
மனிதர்கள் வந்து பபானரத எல்லாம் எழுதியிருக்கார்
ஆதாரங்கபளாட."
லிண்டா உணர்ச்சி வெப்பட்டாள்.
"அப்ப எழுதணும். அரதப் படிச்சு எல்பலாரும் வாரயப்
பிளக்கணும். இதுதான் உன் பதரவயா?''

லிண்டா இந்த பகள்வி முன் மட்டும் ெற்று பதங்கினாள்.
"தொல்லும்மா..."
''முதல்ல புரிஞ்சுக்கணும், எழுதணும்கறதுக்காகத்தான்
வந்பதன். இப்ப தனிப்பட்ட முரறயில ததரிஞ்சுக்கிட்டு இந்த
பூமிரய தஜயிக்கவும் ஆரெப்படபறன்.''
அவர் சிரித்தார்.
''சரி.. என் கூட வா!''
''எங்க?''
"வாபயன்..." ரகரயநீட்டினார்.
பற்றிக்தகாண்டாள். தயக்கமாகத்தான்.
ேடந்தார்... ததாடர்ந்தாள்.
சில நிமிடங்கள் தென்றிருக்கும். இருவரும் அதமரிக்
காவில் லிண்டாவின் வீட்டு முன் உள்ள நீண்ட மர வரிரெ
தகாண்ட ொரலயில் ேடந்து தகாண்டிருந்தனர். பட்டப்பகல்!
"அதுக்குள்ள விடிஞ்சுடுச்பெ." என்று ஆச்ெரியப்பட்டவள்
தன் வீட்ரடப் பார்த்து விதிர்த்துப் பபானாள்.
"உன் வீடுதான், உன் ஊர் தான். தராம்ப பவகமா
பயணம் தெய்து இங்க வந்துருக்பகாம். அவ்வளவுதான்!''
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 140
அவர் மீண்டும் சிரித்தார்.

''என்னால ேம்ப முடியரல. போ, போ.. இது தபாய்."
கத்தினாள். வியர்த்தாள், தடுமாறினாள்.
அவர் அரமதியாக இருந்தார்.
வீட்டுக்கு ஓடினாள். வயதான அவள் தாய் இருந்தாள்.
"ோய் லிண்டா... எப்ப வந்பத?'' என்று பகட்டுக்
தகாண்பட எதிரில் வந்தாள்.
"மாம்!" அவளிடம் கூவல். மீண்டும் பதட்டம், பரபரப்பு.
தவளிபய வந்தாள். அவர் இல்ரல!
"ரம காட்... எங்க அவர்?" பதடினாள். தவகுபேரம் பதடி
னாள். பின் திரும்பி வந்து ஆசுவாசித்தாள். அம்மாவிடம்
ேடந்தரதச் தொன்னாள். அம்மா உடபன "ரபத்தியம் எதுக்
காக இப்படி உணர்பற?" என்று பகட்டாள்.
"உளறரல. இது உண்ரம. ேம்பு. ஜஸ்ட் ஒரு அரர
மணி முன்பு ோன் தவள்ளியங்கிரி மரலல கிரி கூட இருந்
பதன். அவன்கூட இப்ப அங்கதான் இருக்கான், ஜஸ்ட் எ
மினிட்" அவரன பபான் தெய்து பிடித்தாள்.
"கிரி... தேள ஐ ஆம் இன் ரம ேவுஸ்" என்று ஆரம்
பித்தாள். விவரித்தாள். கிரி வாரயப் பிளப்பதும் பதட்டப்
படுவதும் அவளால் உணர முடிந்தது.

பபாரன ரவத்தவள் குட்டி பபாட்ட பூரன பபால ேடந்
தாள். இப்படி தன்ரன விட்டு விட்டுப் பபாய் விட்டாபர?
ஆம்ஸ்ட்ராங் நிலவில் காரல ரவத்தரத விட ஒரு
அதிெயத்துக்கு என்ரன ஆளாக்கிவிட்டு இப்படி பபாய் விட்
டாபர. இரத தவளியில் தொன்னால் எவ்வளவு பபர்
ேம்புவார்கள்?''
ேம்பும் படியும் தொல்ல முடியும். ரிடர்ன் ஏர் டிக்கட் இப்
பபாது கிரியிடம், விொ பாஸ்பபார்ட் எல்லாபம கிரியிடம்,
ஆனால் ோபனா இங்பக... இதுபபாதும்.. இரத ரவத்பத
பத்திரிரக, டி.வி. எல்லாவற்றிலும் தவளுத்து வாங்கலாம்.
அவளுக்குள் எண்ணங்களின் தகாப்பளிப்பு. அப்படிபய
எழுந்து தவளியில் வந்தாள். ோகராஜபபாகர் மீண்டும் நின்று
தகாண்டிருந்தார். சிரித்தார்.
"ரம காட்... எங்க பபாய்ட்டீங்க?" என்று பகட்டபடிபய
பபாய் அவர் முன் நின்றாள். அவர் மீண்டும் ரகரய நீட்டி
னார்.
''ஓ... திரும்ப இண்டியா பபாகப் பபாபறாமா?''
"ஆமாம்... வா பபாகலாம்... உன் ெகாக்கள் தராம்ப
தவிச்சுக்கிட்டிருப்பாங்க."
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 142
அவள் இந்த முரற அவர் ரகரயப் பற்றிக் தகாள்ள

பயாசித்தாள். ஒரு உலக அதிெயத்ரத பதிவு தெய்யக்
கிரடத்த வாய்ப்பு ேழுவிப் பபாய் விடுபமா என்கிற பயம்
அவள் கண்களில் மின்னியது.
அவபரா இழுத்துப் பிடித்தார். விறுவிறுதவன்று ேடக்க
ஆரம்பித்தார்!
காருக்குள் கிரிதர், கார்த்திபகயன், கூடபவ லிண்டா.

அவளிடம் பபச்சில்ரல மூச்சில்ரல.
"நீ எதுவும் பபெக்கூடாது... அதமரிக்காவுல இருக்பகன்னு
தபாய்தாபன தொன்பன? அந்த பிச்ரெக்காரன் தமண்டலா
உன்ரன குேப்பிட்டான், ரபத்தியமாகபவ நீ ஆயிடுபவன்னு
தான் ோன் நிரனக்கிபறன்."
காருக்குள் கிரி பபசிக் தகாண்பட வந்தான். வழியில்
ேடராஜன் மட்டும் கண்ணில் பட்டான்.
காரர நிறுத்தச் தொல்லி அவரனப் பார்த்தாள்.
"நீ ஏன் ேடக்கபற. எங்க அவர், அவர் கூட பபானா
உன் ஊருக்கு சீக்கிரமா பபாயிடலாபம" என்றாள்.
அவன் விரக்தியாக சிரித்தான்.
"உண்ரமதான் பமடம். ஆனா அவர் என்கிட்ட சில
விஷயங்கரளச் தொல்லி அரத புரிஞ்சுக்கச் தொல்லி

யிருக்கார். அதுக்கப்புறமா என்ரன பிருந்தாவனத்துல வந்து
பார். ோன் பவற, பபாகர் பவற இல்பலன்னார்" என்றான்.
"ஆமாம், அதுதான் உண்ரம... உன்கிட்ட என்ன
தொன்னார். நீ என்ன தெய்யணும்?"
"பவண்டாம். நீங்க எல்லாத்ரதயும் எழுதுவீங்க. தெயல்ங்
கறது எழுத்துல கூடாது. எழதயும் நிரூபிக்க துடிக்காதீங்க,
உங்க அனுபவம் பபாகப் பபாக உங்கரள மாத்தும். யார்
என்ன தொன்னாலும் கவரலப்படாதீங்க. ஒருோள் பபாகர்
ொமி திரும்ப உங்கரள ெந்திப்பார். ோனும் ெந்திப்பபன்.
ஆனா ோம இந்த உலகத்து மனுஷங்கரள தபரிொ நிரனக்
கறத விட்டுடணும். அப்பதான் ேமக்கு எல்லாபம ததளிவாக
வெப்படும்.
அவன் பபெப் பபெ காரர எடுக்கச் தொல்லி பவகமானார்
கார்த்திபகயன்.
"பபாதுண்டா ொமி... ஏன் வந்பதாம்னு இருக்கு?" என்று
தரலரயயும் உசுப்பிக் தகாண்டார்.
ஆனால் லிண்டா அரமதியாக பயாசிக்கத் ததாடங்
கினாள்.
எல்லாம் கனவு பபால, நிஜம் பபால, மறுபடியும் நிஜம்
இ ர ண் டா ம் ச க் தி | 144
பபால, மறுபடியும் கனவு பபால என்று மாறி மாறி மனரத

அரலக்கழித்தது. ஒரு வரி, ஒபர ஒரு வரி, இண்டியன்
மித்ரதப்பற்றி எழுது வது கூட சிரமம் என்று பதான்றியது.
ரடரிரயத் திறந்தாள்.
"இண்டியன் மித், கடவுரளப் பபான்றது."
ஒபர வரிதான்!
படித்துவிட்டு ரபத்தியக்காரத்தனமானது என்று திருத்தம்
தெய்தான் கிரி. அப்புறம்தான் அவளுக்குத் ததரிந்தது.
அரதக்கூட எழுதியிருக்கக் கூடாது என்று.
ோகராஜ பபாகர் தொன்னது காதில் ஒலித்தது.
'நீ எழுதினா புரியாது. சிரிப்பாங்க, பகலி தெய்வாங்க'
எப்பபர்ப்பட்ட உண்ரம. பரவெமாக இருந்தது. திரும்பிப்
பார்த்தாள். மரல ேழுவிக் தகாண்டிருந்தது. ஆனால்
மனதுக்குள் வார்த்ரதப் படுத்த முடியாத அந்த பவதரன
மட்டும் ேழுவும் மரலரய விட தபரிதாக வளர்ந்து மறித்தது.
ஒன்றுபம இல்லாத சிறிய விஷயம் தபரியதாக ததரிவது
தான் மஹிமா!
லிண்டாவுக்குள்ளும் மஹிமா?
முற்றும்

இரண்டாம் சக்தி இந்திரா சௌந்திரராஜன்

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

இரண்டாம் சக்தி இந்திரா சௌந்திரராஜன்

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

இரண்டாம் சக்தி

மின்நூல் ஆக்கம்: தமிழ்நேசன்

முதலில் அந்த விமானம் ஒரு சிறிய பருந்து பபால

அந்த பானம் விமானத்தில் தான் கிரிதர் வருகிறான்.

அநியாயமாக கார் விபத்தில் இறந்து உலரகபய ஒரு

"எக்ைாக்ட்லி'' அவனிடம் உற்ொகமான ஆபமாதிப்பு.

வந்தபத கிரடயாதுங்கறரத புரூஃப் பண்ணிட்பட.. என்ரன

"பரவால்லிபய... ேல்லாபவ கார் ஓட்றிபய. இபத மாதிரி

"அப்ப ோன் ெத்தியம் பண்ணாம என்ரன நீ ேம்ப

"ஓ... இங்க அந்த அளவு கடவுள் ேம்பிக்ரக இருக்கு

''ஒரு நிமிஷம்...'' அகிலா ஆரெயாக லிண்டா போக்கி

''தராம்ப ஆச்ெரியமாயிருக்கு.. அப்ப இவங்க வந்துருக்

ச ாட்ரட மாடியில் மூங்கில் ோற்காலியில் ொய்ந்த படி

''என்னம்மா... என்ன தொல்றான் உன் அத்தான்." அவர்

"அபடங்கப்பா... உங்களுக்கு ெந்பதகமும் தீரணும் ஆனா

"ோகராஜ பபாகரரயா இந்த தபாண்ணு பார்க்கப்

அகிலா கார்த்திபகயனுடன் லிண்டாரவக் காண புறப்

அப்பாவுடன் வேவேப்பான மார்பிள் தரரயில் விறு

மரல ொமியாரர பார்க்கவா வந்துருக்கா?"

"இல்ல அவர் பபர் ோகராஜ பபாகர்தான். அவர் கூட

"அதாபன.. பபரு உருவம் இரண்டும் ஒண்ணா இருக்பக.

அவங்கபளாட ொகெங்கள் தராம்ப ஃபாண்டசியா இருக்கு.

ோன் தராம்ப இம்ப்ரஸ் ஆகிட்படன். உடபனபய கிரிதர்

என்ரனப் பார்க்க வந்துட்டார்."

"அவர் அப்படி தொல்லரல. சித்தா பத்தி முழுொ ததரிஞ்

"அத்தான் தகாஞ்ெம் இப்படி வாங்க."

இருவரும் குசுகுசுக்கும் பபாது கார்த்திபகயன் மட்டும்

காஷ்மீர், சிம்லான்னு பபாய்ட்டு வரலாம்ல."

இவர்கள் தமிழ் புரியாமல் லிண்டா அவர்கரளபய பார்த்துக்

"பகள்விக்கு பதில் தொல்லு வித்யா... இருக்காங்களா,

"அவரரப்பபாலபவ வா... வந்து பபசினாரா, யார்கிட்ட?''

கற பபர்ல இப்ப அங்க யாரும் இல்ரல."

அவர்கபளாடு கிளம்புவது என்று தீர்மானித்தார்.

அப்படிபய தாழ்ந்து இறங்கி பமட்டுப்பாரளயத்து சுமாரான

பபாட்டுக் தகாண்பட தறி பமரடரய விட்டு நீங்கத் ததாடங்

அவன் ஆபமாதிக்கிற ரகமாய் தரலரய ஆட்டினான்.

அவன் பபச்பொடு மளமளதவன்று அடுத்த தெயலுக்கு

அந்த வண்டல் மணல் தரரப்பரப்பின் பமல் சிலர்

கயிற்றுக் கட்டில். அதன் பமல் ஆொன் என்றும், வாத்யார்

அப்பபன" என்று தொல்வான். அப்படி ஒரு தெழுரம,

பாத்துட்டு பபாக வந்பதன்."

விழும்படி அவர் கத்தவும் ேடராஜன் எதுவும் தொல்லாமல்

அவனுக்கும் உதறல் எடுத்தது. கவுண்டர் எப்படி இப்படி

தவள்ளியங்கிரி மரல அடிவாரம் பபாக இந்த பஸ்ரை

அவபராடு பெர்ந்து ேடக்க ஆரம்பித்த ேடராஜன்

வித்யாெமான மனிதர் அவர்.

ஆனால் உண்ரமயில் அவர் பிச்ரெக்காரர் இல்ரல.

"என்ன தொல்றீங்க... ஆொபாெத்துக்கும் உடம்புக்கும்

ெற்று வித்யாெமானது. அதில் காமம் இருந்து உடம்ரப

தவள்ளிக் தகாலுொவது வாங்கித் தந்தாக பவண்டும். சுசீலா

விழுந்து ேகம் தபயர்ந்து ரத்தம் ஒழுகி, சீழ்கட்டி வலி

"இதுக்கு பபர்தான் பமானநிரல, உடம்பு, ஆத்மா இரண்

"இல்ல. ஐம்பது அறுபது வயசுரலபய தெத்துப் பபாயிடற

"ெரி, என் உடம்ரப பத்தி என்ன ததரியனும்?"

கபற. இரத எல்லாம் உன் விருப்பப்படிதாபன வாங்கபற?"

"ெரி... இது என் அப்பா அம்மாவுக்குதான் தொந்தம்.

"உம்.. தொல்லலாம். ஆனா இந்த உடம்பு இல்லாம அது

"ஆ.... ஆமாம்.... ஆமாம்."

பார்க்க முடியுது. ெரி. ோன் இப்ப பேரா விஷயத்துக்கு

"அரத எப்படி தவச்சுப்பப. பத்ரமாவா. இல்ல பாதுகாப்பு

"இது, இது எல்லாம் ேம்ம ரகலயா இருக்கு?"

''இன்னும் பகள். ோன் டாக்டரர இது ோள் வரர ெந்திச்

"ோனும் அடக்கபறன். எனக்கு தொல்லிக் தகாடுங்க.''