Professional Documents
Culture Documents
Great Atlas of Dermatology Indexed 2Nd Edition Hany Salah Soliman Online Ebook Texxtbook Full Chapter PDF
Great Atlas of Dermatology Indexed 2Nd Edition Hany Salah Soliman Online Ebook Texxtbook Full Chapter PDF
Great Atlas of Dermatology Indexed 2Nd Edition Hany Salah Soliman Online Ebook Texxtbook Full Chapter PDF
https://ebookmeta.com/product/e3-great-atlas-of-dermatology-
indexed-2023-3rd-edition-hany-salah-soliman/
https://ebookmeta.com/product/great-atlas-of-dermatology-index-
with-hyperlinks-2nd-edition-hany-salah-suliman/
https://ebookmeta.com/product/the-great-atlas-of-dermatology-
edit-book-first-edition-hany-salah/
https://ebookmeta.com/product/atlas-of-dermatology-
dermatopathology-and-venereology-bruce-smoller-editor/
Atlas of Dermatology: Inflammatory, Infectious and
Tumoral Skin Diseases Motta
https://ebookmeta.com/product/atlas-of-dermatology-inflammatory-
infectious-and-tumoral-skin-diseases-motta/
https://ebookmeta.com/product/atlas-of-dermatology-
dermatopathology-and-venereology-cutaneous-infectious-and-
neoplastic-conditions-and-procedural-dermatology-bruce-smoller/
https://ebookmeta.com/product/fitzpatricks-color-atlas-and-
synopsis-of-clinical-dermatology-ninth-edition-saavedra/
https://ebookmeta.com/product/twohann-jumbo-dermatology-
atlas-1st-edition-twohann-solamen-hss/
https://ebookmeta.com/product/atlas-of-clinical-dermatology-in-
coloured-skin-a-morphological-approach-p-c-das/
Dermatology diseases Index
According to great atlas of dermatology folders
E2
1-Dermoscopy (137)
2-Nail (69)
3-Diseases of skin and mucous membrane (1430)
WORD FILE
pdf file
Al ’n half uur zat vrouw Hassel, stom-suf op punt van d’r stoel haar
rokken los te frommelen, die wegzakten slap onder haar beenen uit,
toen ze opstond op de vraag van Guurt. Ze hoorde wel, maar
begrijpen deed ze niks, niks vanavond. Er was allemaal zwarte
dofnis in ’r kop, stil gegil, gesuis en gedruk. Maar besef had ze d’r
niet veel van. Alleen angst, jagende angst, angst als ze’r naam maar
hoorde. Dan duizelde ontzetting in d’r, waarop onmiddellijk weer
dofte plofte, grauwig-zwart alles voor d’r oogen, zonder besef.
Gerrit gromde en vloekte uit z’n hoek, dat ie ’t licht weer op z’n snoet
kreeg. Ze hoorde en grabbelde door, niet merkend dat ze d’r
slaapmuts al opgezet had.
—Kristis moeder wa’ stink je.… Is d’r weer.… hai je weer fuil dàan?
Vrouw Hassel was weer vergeten waarvoor d’r dochter zoo dreigde.
Uit het kastje slierde Guurt ’r ’n hemd en broek toe, die ze rillend
over ’r goor lijf liet zakken, in kakenbibbering.
Moeder Hassel hoorde niet meer, staarde besefloos voor zich uit,
krabbend ’r hoofd, onder smalle schuifbanden van ’r puntige
kromgekreukte slaapmuts.
Guurt had de heele pan op ’n stoel gesmeten, alleen het vuile stank-
walmende hemd naar het achterend geschopt, grommend en
vloekend op ’r moeder, dat se puur daas leek. Vrouw Hassel stond
verschoond, beef-grienerig, goorder in ’r schoon wit hemd en broek,
sjokte huil-schokkend nog, op bedderandje, in langzame onzekere
tasting verdwijnend in donker, naast den Ouë, in d’r slaapkuil. In eng
ruimtetje lagen stille oogen van twee menschen te turen in het
duister, klaar wakker. Op ’r peluw snikte ze dóór, lang niet meer
beseffend waarom, uitkroppend ’n kramp van smart die door d’r
borst en beenen schokte.
—Koest.… koest! dreigde stem van Piet die thuis kwam, wat vroeger
dan Dirk na de paar weken gedwongen rust met z’n beenen. De
hond buiten bromde nog zacht.
—Waa’n meelsak, nou weer bikke, driftte Guurt uit ’r bed stappend.
—Wa’ f’r werk he’ jai doar an je hemmitje hange? potdikke Abram.…
Prikkie!
Met z’n hand wees ie naar Guurt’s borst waar strikjes om laag-
uitgesneden kantbaan pronkten.
—F’r jou ’n froag f’r main ’n weut,—bitste ze terug, met één hand ’r
borsten bedekkend en gauw op ’r slaapstoel onder de dekens
woelend. Piet bromde nog wat in zichzelf, van ’n luiwammes.… wat
’n maid-meroàkel.… niks van bloed-beuling had, draaide ook
langzaam uit naar z’n bed.
[Inhoud]
II.
Doodstil lag ie, toch hartebons hamerde raak door z’n lijf. Z’n kop en
handen gloeiden en binnen-in zanikte weer ’n lekker angstig gevoel
rond, dat ie altijd had als ie bang was betrapt te worden.…
Moar fe’nacht most et.… Sachies an moar Ouë.… soo aa’s je sain
dâ altaid lapt.… sekuur an.… fain werk.…—Zacht had ie zich
overeind gewurmd. Plots rammelden uit den stal, stooten van koe-
ringen tegen het rem, dof-bonzend. [186]En klagelijk vanuit stemme-
diepte loeide koegeschrei òp, akelig in de starende nacht-stilte.
Ouë Gerrit schrok, wurmde weer even onhandig terug en keek in het
donker of ie z’n vrouw’s oogen kon zien.… Da’ f’rfloekte beest!.…
daa’s nou puur de heule weuk, dattie skreeuwt ’s nachts.… aa’s tie
hullie wakker moakt goan ’t weer nie.… gòan ’t weèr nie.…
Zacht nu woelde ie op, òver z’n vrouw heen. Boe! wa’ stank.… wa’
donker.… dondersjin, ’t skol nie veul of ie trapte ’t waif op d’r
beene.… soo.… kràk!.…
Het lampje had ie in z’n hand genomen en zacht afgedraaid, dat het
vlam-spetterde, dood-strijd van ’t pitje. Even spiesten bleeke
lichtpijltjes op het slaapgezicht van Guurt, dat zwàklijk oplichtte en
weer wegdoezelde in de duisternis. Het lampje eerst uit, dat wou ie
nou eenmaal, zoodat ie niemand zien kon. Dan voelde hij zich ook
zekerder.… Nou had ie ’t.… nou zacht.… zacht ’t achterend
inschuifelend, precies tast-wetend hoe ie langs het beschot te gaan
had. Daar ’n drempeltje, daar ’n stoel.… dan ’n inham, nou de
dorsch, d’r achter langs.. sachies an, mooi.… da’ gong, da’ gong.
[188]
Er begon weer wilde jubeling en ijl-drang door z’n lijf te gloeien, maar
hij dwong zich kalm te zijn, kalm. Nou stond ie voor het luik.… Doar
had ie f’navend al ’n blokkie hout onder set.… ’t kroakte aêrs aastie
ophieuw!.… Soo.… soo.… heere! wa’ donker.… stikke,
stikkedonker.….. Wacht!.… gong da’ nies?.… hoorde ie doar nies in
de bedstee?.… neenet.… hoho! de jonges ronkte aas varkes, konne
’t huis omhakke, hoorde sullie nog nies.
Juist stram-bukte ie naar het blokje hout vóór het kelderluik, tast-
schurend met z’n hand langs den grond, toen diepe koeien-loei door
den nacht schreien kwam, uit den donkeren stal, met ’n onderdrukt-
bang nagehuil, dat hangen bleef in het duister. Bonk-stooten van
ringen tegen ’t rem klonken nà.
Nou skrok ie nie meer.… loa moar skreeuwe.… ronke tùg deur.…
tjonge, tjonge woar da blokkie tug sit?.… o joa hardstikke
middenin.… Ouë paa’s op, Ouë! paa’s op.… ’t lampie.… f’r wa’ hat ie
self tùg nie ’n lampie kocht?.… bài s’n rommel,.… nee gong nie.…
gong nie.… rooit na’ niks.… most ie fulle en weer fulle en dan ruike
sullie.… neenet da’ gong nie.
Daar was ie nou bij al z’n rijkdom, en niemand die ’t wist, hij.… hij.…
alleen.… van hem.… van hem.…
Met ’t lampje, èven voor zich uit, boven z’n grijzen kop, die nu strak
stond en wit van hevigen hartstocht, in fellen gloed, schoof ie langs
de groezelende stil-morrende kelder-dingen, die schuw in
voortkruipende glanzing òplichtten in stilte-angst, uit hun vuilen,
zwarten slaap van eeuwig-vunzen nacht. Voort schoof ie, tusschen
vaten, touw, manden en turfstapels, lijf-ingebukt, met z’n hoofd de
zoldering rakend, overal rondom, rossige adem verdampend. Zacht
stapvoets vooruit, verdrong ie den huivernacht in den diepen kelder,
met z’n licht, z’n bloedrood ondergoed, met z’n zware haararmen, uit
opgestroopte mouwen fel beschenen, tot ie eindelijk pal bij z’n
spullen stond.
Nou, nou.… nou sou ie ’t sien.… sien!.… Waa’s d’r? waa’s d’r?.…
allegoar?.…
Even ’t lampje op den grond. Wild nu joeg licht om z’n eerst donkere
beenen over killen vloer. Fel bloedde pijpenrood van z’n broek en
smerig z’n plompe voeten lichtten òp, in vervuiling van de lange
roetige nagels. In donkeren val zwenkte ’t licht van de wanden op
groezelgrond en lage rommel-stapels, dreig-schaduws tuimelden,
trillende lichtkringen boorden zoldering in. En angstig, de dingen
stonden in nieuwen lichtglans weer. Groot-zwaar verdeukt, reuzigde
’t schaduw-lijf van Gerrit in donkere vlakken tusschen vaten en
mandjes, afgebroken, met gekneusde beenen, verplet hoofd en
verminkte armen.… Dreigend silhouetteerde één reuzige arm en
kabballistische schaduw-hand, in woest gebaar tegen de stomme
dingen [191]van kelder in. Plots was Ouë Gerrit ingehurkt, graaiden
z’n belichte handen en haar-armen in de laagte, op de steenen. En
z’n kop, gloeide vlak bij de lamp-vlam, dat z’n baard in zilveren brand
stond, z’n rooie schonken bloedden, z’n vingers grabbelden in beef-
gretigen hartstocht, tusschen molm-vuil, boven z’n gestolen rommel
rondgestrooid.
Weer beef-greep ie naar z’n lampje, zette ’t neer op den vloer, lichtte
bij, pal op den rommel, dat ie àlles, alles zien kon.
—F’rjenne.… wa’ waa’s tie nou moei.… dood op.… en roar in s’n
kop.… moar nou terug.… godskristis Ouë!.… f’rsichtig.
Zacht schoof ie de kamer in, vóór Guurtjes bed.… Even gleed licht
over z’n slaapholletje.… Nou zou ie ’t lampie neersette in ’t
vochtkringetje, woar ’t stoàn had, op vloer.… En nou d’r in.… d’r
in.… aa’s ’n aisklomp sain bast.… en nou effe nog denke.… an.…
alles.… alles.…
Plots schrok ie òp.… Nou zag ie eerst dat ie de deurtjes van z’n
bedstee had laten openstaan. Godskristis.… da’ ha je’t!.…
—Komp hier Ouë.… rauwde Dirk, met z’n grooten, wreeden kop de
bedstee uitgedraaid naar Gerrit toe,—sai begin weer strak-en àn!.…