Played By Fate

By: Yeiron Jee

Chapter 1-Pag-agaw

"Hindi pa ba nakauwi ang asawa ko?" tanong ni Stella sa katulong habang iginagala
ang tingin sa paligid ng sala. Kagigising niya lang at wala sa tabi niya ang asawa.

"Huh, bakit sa akin mo hinahanap ang asawa mo?" mataray na sagot ng katulong.

Naglapat ang mga labi niya at pinigilan ang sariling sagutin ang katulong. Hindi
magkalayo ang edad nila ng babae at kung ituring siya ay parang ka level lang nito.
Well, sino ba ang gagalang sa kaniya kung mismo ang asawa at kapatid nito ay parang
katulong ang turing sa kaniya?

Sa halip na patulan ang pagtataray ng katulong ay minabuti na lang ni Stella na

pumuntang kusina. Hindi rin siya ipinaghahanda ng pagkain ng katulong kapag wala
ang asawa niya. Mabait lang ito sa kaniya kapag nasa paligid si Charles, ang
kaniyang asawa.

Sinundan ni Marimar si Stella sa kusina at pinagsabihan ito." Bilisan mo riyan at

linisin agad ang pinagkainan dahil darating si Senyorita Sophie at Donya Magda."

Parang walang narinig na nagpatuloy sa pagluluto ng itlog si Stella. Ang tinutukoy

ng katulong ay ang kapatid at madrasta ni Charles. Sa loob ng tatlong taon na
pagsasama nila ni Charles ay nasanay na siya sa pangmamaltrato ng mga ito sa
kaniya. Tinitiis niya iyon dahil mahal niya ang asawa.

Umingos si Marimar nang ayaw siyang kausapin ng asawa ng amo. Hanga na talaga siya
sa pagiging martir ng babae. Wala siyang nakikitang kaibigan nito o kamag anak na
dumalaw mula nang naging asawa ito ng amo niya. Ang alam niya lang ay malapit ang
babae sa abuelo ng amo kaya ito ang napiling ipakasal sa apo nito.

Hindi pa tapos si Stella sa pagkain nang dumating ang hipag at biyanan. Siya agad
ang hinanap at hindi manlang pinatapos pagkain bago nagsalita ng hindi maganda.

"Alam mo ba kung bakit hindi nakauwi kagabi si Kuya?" nang-uuyam na tanong ni

Sophie kay Stella.

"Paano niya malaman eh tanga iyan." Nakakainsulto ang tawa ni Magda sabay agaw sa
plato ni Stella at itinapon ang tirang pagkain sa basurahan.

Naikuyom ni Stella ang isang kamao na nakapatong sa hita pero blangko ang mukha
bago tumayo. "Bakit kayo narito?"

Inis na pinakatitigan ni Sophie ang mukha ni Stella. Parang wala itong pakiramdam
sa tuwing makipag usap sa kanila. Kasing lamig ito ng kapatid niya at nakikita lang
nila itong ngumiti kapag nasa paligid si Charles. Tulad ngayon, wala manlang
reaction na mababasa sa mga mata nito.

"Tunta, bahay ito ng anak ko kaya hindi mo na dapat tinatanong kung bakit kami
narito!" singhal ni Magda sa dalaga.

Bahagyang umangat ang isang sulok ng labi ni Stella at tumitig sa ginang. "
Madrasta ka lamang niya."

"How dare you! Ang bastos mo talaga at ang yabang kahit wala kang maipagmalaki sa
pamilya namin! Sino ka para pagsalitaan ng ganiyan si Mommy, ha?" Galit na hinila
ni Sophie ang mahabang buhok ni Stella.

Pilit na binawi ni Stella ang buhok na hawak ni Sophie ngunit mahigpit ang
pagkahawak niyon. Napaigik na siya sa sakit ngunit hindi siya nagmakaawang bitawan
nito ang buhok niya. Nang ayaw pa rin siyang bitiwan ay hinablot na rin niya ang
buhok nito. Hindi para gumanti kundi para matakot ito at pakawalan na siya. Mas
malaki siya kay Sophie kaya kawawa ito kapag pinatulan niya. Pinagtulungan na siya
ng dalawa kaya hindi sinasadyang nahila niya ang buhok ni Sophie.

"What the hell are you doing?"

Napatda si Stella nang marinig ang galit na tinig ng asawa. Mabilis siyang
nabitawan ni Magda pero siya ay hindi agad nakahuma at hawak pa rin niya ang buhok
ni Sophie.

"Charles, help your sister. Oh my, God, kawawa ang kapatid mo sa bruha mong asawa!"

Saka lang parang natauhan si Stella nang marinig ang iyak ni Sophie. Bago pa niya
mabitiwan ang buhok nito ay mabilis na siyang natabig ni Charles sa balikat. Sa
lakas niyon ay pasalampak siyang natumba sa sahig.

Sandaling natigilan si Charles nang makitang natumba ang asawa. Ngunit nang
makitang maayos naman ito ay hinarap niya ang kapatid.

"Kuya, bakit siya ganiyan sa akin? Ipinagluto ko siya ng pagkain pero tinapon niya
lang at hindi daw maganda ang lasa. Hindi pa siya nakuntinto at sinabunutan niya
ako." Umiiyak na sumbong ni Sophie sa kapatid.

Kahit masakit ang balakang, pilit na tumayo si Stella at lumayo sa asawa. Galit na
naman ito sa kaniya at alam niyang hindi siya nito pakinggan kapag nagpaliwanag.
Lalo lalang itong magagalit at sabihing sinungaling siya.

Lalong dumilim ang aura ng mukha ni Charles nang makita ang pagkain sa basurahan.
Matalim ang tinging ibinaling sa asawa.

"Hijo, huwag kang magalit sa asawa mo. Ako ang may kasalanan dahil mali ang naituro
ko kay Sophie." Iniharang ni Magda ang katawan kay Stella.

"Mommy, bakit ba lagi mong kinakampihan ang babaing iyan? I tried my best upang
maging ok kami pero sadyang masama ang ugali niya!" maktol ni Sophie sa madrasta.

Malungkot na napayuko na lamang ng ulo si Stella. Ang galing talaga magpa victim ng
dalawa para lang masira ang pagsasama nila ni Charles. Ang akala niya ay maging ok
na sila ng asawa dahil pumayag na itong lumipat sila ng bahay. Ngunit sinusundan pa
rin siya ng mga kontrabida. Ayaw na ayaw ng mga ito sa kaniya dahil mahirap lang
umano siya at gold digger. Ang gusto ng mga ito ay ang unang nobya ni Charles na
nasa ibang bansa ngayon.

"Ewan mo po muna kami." Matigas na utos ni Charles sa madrasta.

"Hijo, palamigin mo muna ang ulo mo bago kayo mag-usap at baka magkasakitan lang
kayo." Concern na pangungumbinsi ni Magda sa binata.

"I'm sorry."

Natigilan sina Sophie at Magda nang marinig ang sinabi ni Stella.

"Sophie, sorry, masama lang ang pakiramdam ko kaya naging maiksi ang pasensya ko."
Pagpatuloy ni Stella habang nakayuko ang ulo.
Nainis si Sophie at umaaktong mahina si Stella at nagpapakabait. Kapag hindi siya
gumawa ng paraan ay tiyak na mawawala na naman ang galit ng kapatid dito. "Kuya,
hindi ako naniniwalang sincere siya sa paghingi ng tawad. Ilang ulit na niyang
ginawa ito dahil takot siyang iwan mo."

Marahas na napabuntonghininga si Charles at napahawak sa sintido. Lalo lamang

sumakit ang ulo niya at kulang pa siya sa tulog. Umuwi siya upang magpahinga sana
ngunit ito pa ang naabutan.

"Honey, please forgive me. Hindi na mauulit, promise!" Itinaas ni Stella ang kanang
kamay at umaktong nangangako. Naluluha na rin siya hindi dahil sa lungkot kundi
dahil sumisidhi ang sakit sa kaniyang puson. Ngayon lang nangyari ito at hindi niya
alam kung bakit.

Nang napansin ni Sophie na sumasakit ang ulo ng kapatid ay mabilis niya itong
nilapitan. "Kuya, sorry, magpahinga ka muna."

Nagpatianod na lamang si Charles nang akayin siya ng kapatid papuntanta sa silid.

Nakabubuti na rin ang huwag munang kausapin ang asawa at baka mapagbuhatan pa niya
ng kamay ito.

Nanghihinang napaupo si Stella sa upuan nang wala na ang magkapatid sa kaniyang

harapan. Pero si Magda ay naroon pa rin at mukhang masaya sa nakikitang paghihirap
ng kaniyang kalooban.

"Masakit ba? Kung noon ka pa bumibitaw ay hindi mo sana danasin ang lahat ng ito."
Ngumiti si Magda kay Stella.

"Please, leave me alone!" kulang sa lakas na pagtataboy niya sa ginang. Talagang

nanghihina siya at ayaw niyang makipag argumento pa sa ginang.

Inirapan muna ni Magda ang babae bago tumalikod at sinundan sina Sophie. Tama na
madrasta lamang siya ng magkapatid. Pero mahal siya ng mga ito lalo na ni Sophie.
Siya na ang kinilala ng mga ito na ina mula nang magkahiwalay ang mga magulang ng
mga ito. Maliit pa noon si Sophie at malaki ang agwat ng edad nito kay Charles.
Patay na ang asawa niya na ama ng magkapatid. Ang naiwan ay ang dominating abuelo
ng mga ito pero alam niyang malapit na ring mamatay.

Mabagal na humakbang si Stella palabas ng kusina nang wala ng tao. Sapo ang tiyan
at kinakabahan siya sa kakaibang nadarama ngayon. Wala siyang ibang maasahan ngayon
kundi ang sarili lang. Ayaw niyang magkaroon ng malalang sakit. Tama na ang puso
lang ang sumasakit dahil sa pagmamahal. Dinukot niya ang cellphone at may
tinawagan.

Napangiti si Magda nang makitang umalis si Stella. Inutusan niya ang katulong na
sundan ito at tingnan kung saan sasakay.

"Kuya ayos ka na ba?" nag-aalalang tanong ni Sophie sa kapatid nang makahiga na

ito.

"Ayos lang ako, iwan mo muna ako."

Nakukunsensya napatitig si Sophie sa kapatid. Puro sakit sa ulo lang ang ibinibigay
niya sa kapatid. Pero hindi niya mapilit ang sarili na tanggapin si Stella bilang
asawa nito. Lahat ng gusto niya ay ibinibigay sa kaniya ng kapatid. Mahal na mahal
siya nito pero nabawasan iyon mula nang maging asawa si Stella. Mas m*****a sa
kaniya ang babae kaya ayaw niya rito. Kanina nga lang iyon nagpakumbaba at
nagpatalo sa kaniya.
Nagmamadaling pumasok si Magda sa silid ni Charles. "Hijo, umalis si Stella at
mukhang dinamdam ang nangyari kanina."

Mabilis na dinampot ni Charles ang cellphone na nasa maliit na lamesa. Tangkang

tatawagan na niya ang asawa ngunit may biglang tumawag.

"Babe, I miss you!" matinis ang tinig ng babae mula sa kabilang linya.

"Si Elizabeth ba iyan, kuya?" nagagalak na tanong ni Sophie sa kapatid.

Tumango si Charles sa kapatid at walang salitang ipinasa rito ang tawagan. Bumangon
siya at dumiritso sa bathroom.

"Hello, besh!" Halos tumalon na sa tuwa si Sophie at excited na makausap ang

kaibigan.

"Na saan ang kuya mo?"

Napalabi si Sophie at hindi siya binati ng kaibigan. "Nakasama mo lang si Kuya

kagabi eh mukhang hindi mo na ako kilala." nagtatampo niyang sumbat sa kaibigan.

Napangiti si Elizabeth at pinagtawanan ang kaibigan. "Baka nakalimutan mong ikaw

ang una kong katagpo nang makauwi ako?"

Napangiti na rin si Sophie sa kaibigan. Ito ang gusto niya sa kaibigan, mahal siya
nito at laging inaalala kahit noong nasa ibang bansa pa ito.

"Nasaan na ang bruha mong hipag?" tanong muli ni Elizabeth sa kaibigan.

Malapad ang ngiti habang kinukuwento ni Sophie ang nangyari kanina. Lumayo rin siya
sa pintuan ng bathroom upang hindi marinig ng kapatid.

"Sa iyo pa lang ay kawawa na siya, paano na kapag ako ang kaharap?"

"Good idea, bakit hindi ka pumunta dito ngayon? Wala ang bruha at masama ang
pakiramdam ni Kuya kaya pagkakataon mo na."

Napangiti si Elizabeth at nagustohan ang suhestyon ng kaibigan. Nagmamadali siyang

nagpalit ng damit at pupuntahan si Charles.

Hindi na rin nabura ang ngiti sa labi ni Sophie kahit wala na sa kabilang linya ang
kaibigan. Ilalapag na sana niya ang cellphone ng kapatid sa kama nang may biglang
nag-message. Napamulagat siya nang makitang galing iyon kay Stella. Hindi na niya
binasa ang buong message at nagmamadaling binura nang makitang bumukas ang pintuan
ng bathroom.

Chapter 2-Pagsuko

Nanghihinang nakahiga si Stella sa hospital bed. Hindi pumayag ang doctor na hindi
siya ma-confine dahil delikado ang kalagayan niya.

"Hija, hindi mo ba tatawagan ang asawa mo upang may magbabantay sa iyo?" untag ng
doctor na babae kay Stella.

Pilit na ngumiti si Stella sa doctor, "na text ko na po."

Nakangiting tumango ang doctor sa dalaga. Nakaramdam ito ng awa sa bagong pasyente
at halatang hindi naalagaan ang katawan.
Napabuntonghininga si Stella nang wala na ang doctor. Muli niyang hinaplos ang
impis na tiyan at kahit papaano napangiti siya. Sa wakas, magkakaroon na sila ng
anak ng asawa. Magkaroon na ng dahilan upang mahalin siva ng asawa at mabuo na ang
pamilya nila.

Mabuti at naagapan ang ipinagbubuntis niya. Hindi niya alam na five weeks pregnant
na pala siya. Ang kailangan niya ngayon ay ibayong pag-iingat upang hindi mahulog
ang anak na nasa sinapupunan na niya.

"Ipapaalam ko na po ba-"

Mabilis na nilingon ni Stella ang lalaking kanina pa niya kasama at umiling. "Maari
ka nang umalis, tatawagan kita kapag kailangan ko ang tulong mo."

Nagyuko ng ulo ang lalaking kahit may edad na ay matikas pa rin. Agad na sumunod sa
utos ng dalaga at tahimik na nilisan ang silid.

Muling napangiti si Stella nang mapag- isa na lang sa silid. Kinuha ang cellphone
na nakapatong sa maliit na lamesa at tiningnan kung may reply ang asawa. Ngunit sa
halip na message mula sa asawa, ang nag message sa kaniya ay si Sophie. Mabilis na
nabura ang ngiti sa labi niya nang mabasa ang message.

"Huwag mo nang abalahin ang kapatid ko dahil dumating ang pinakamamahal niyang
babae. Mas mahalaga si Elizabeth kaysa buhay mo."

Napahigpit ang hawak niya sa cellphone matapos mabasa ang message ni Sophie.
Talagang masukista siya sa sariling damdamin at binuksan pa niya ang video clip na
kalakip ng message ng hipag.

Kusang tumulo ang luha sa mga mata habang pinapanood ang video. Mapait siyang
napangiti nang makitang ngumiti si Charles sa babae nito. Kung kaharap niya lang
ang babae ay tiyak na nahila niya ang buhok nito.

Napahagulhol na siya ng iyak nang hinalikan nito sa labi si Charles at

hindi manlang umiwas ang asawa niya. Ang sakit, hindi lang ang puso niya kundi pati
ang tiyan niya. Mukhang ramdam ng anak niya ang sakit na nadarama ng kaniyang puso.

Putol ang video sa tagpong hinalikan ni Elizabeth ang asawa niya. Kilala niya ang
babae, ito ang ingawan niya noong pakasalan siya ni Charles.

Nagmakaawa pa ito sa kaniya noon na huwag nang sundin ang utos ng abuelo ni
Charles. Ngunit mahal niya ang binata kaya natuloy ang kasal.

Ang akala niya ay nakuha na niya ang loob ni Charles sa loob ng tatlong taon na
pagsasama nila nito. Nagtiis siya at nagpakumbaba para lang mahalin siya nito. Nang
magawa siyang angkinin ay sobrang saya niya noon kahit lasing ito. Naulit pa ng
ilang beses pero pinaiinum siya ng gamot upang hindi mabuntis.

"Kaya ba madalas ay hindi na siya umuuwi ng bahay?" umiiyak na tanong niya sa

sarili.

May isang buwan nang nabalitaan niyang nakabalik na ng bansa si Elizabeth. Ang
akala niya ay nagawan ng paraan ng Don na hindi na muli makabalik ng bansa ang
babae. Ngunit nakabalik ito at sa tulong tiyak ni Charles. Sa takot niyang manlamig
na sa kaniya ang asawa nitong mga nakaraang buwan ay palihim niyang tinatapon ang
pills.

"Anak, patawarin mo ang mommy. Nabuo ka dahil sa panlilinlang ko. Patawad at

mukhang hindi na kita mabigyan ng buo na pamilya."

Hinaplos niya ang sariling tiyan at hinayaan ang masaganang luhang dumaloy sa
makinis niyang pisngi.

Isa pang buntonghininga ang ginawa niya at pilit na pinakalma ang sarili. Ayaw
niyang pati ang anak ay mawala sa kaniya. Ngumiti siya para sa anak. Bawal siya ma
stress kaya kailangan niyang magpakahinahon. Ipinangako sa sarili na huling luha na
niya ito para sa asawa. Ngayong may buhay na kailangan niyang pangalagaan,
kailangan niyang pairalin ang utak ngayon at hindi ang puso.

Babe, obvious na pinagtataksilan ka ni Stella. Marahil ay nabalitaan na niyang

bumalik ako kaya naghanap agad siya ng lalaking sasalo sa kaniya mula sa
kahirapan!"

Madilim ang anyo habang pinakatitigan ni Charles ang larawang kuha ng katulong mula
sa labas ng kanilang bahay. Naka side view ang asawa niya sa larawan at inaalalayan
ito ng lalaki papasok sa magarang sasal yan.

"I told you, kuya, mukhang pera ang babaing iyan. Nakahanap agad siya ng matandang
lalaki at mapera." Inis na humalukipkip si Sophie sa harapan ng kapatid.

Blanko ang mukha na tumayo si Charles at tinalikuran ang tatlo. "Gabi na,
magpahinga na kayo."

Mabilis na hinawakan ni Magda sa braso si Sophie upang pigilan na sa pagsunod sa

kapatid nito. "Tama na, hija. Hayaan muna nating makapag- isip ang kapatid mo."

Nakasimangot na naipadyak ni Sophie ang isang paa dahil sa inis. Hindi siya
kuntinto sa nakikitang reaction ng kapatid sa larawan.

Tumayo na rin si Elizabeth at hinarap ang kaibigan. "Kilala niyo ba kung sino ang
lalaking nasa larawan?"

Sandaling natigilan si Magda at ngayon lang din naisip ang tanong ni Elizabeth.
Pinakatitigan niya ang larawan. Hindi biro ang presyo ng sasakyang sumundo kay
Stella. Pinagmasdan niya ang mukha ng lalaki. Nakasuot ito ng tuxedo at mukhang
kagalang-galang pero hindi pamilyar sa kaniya ang mukha nito.

"Mom, isa ba siya sa inutusan mo upang sirain sa mga mata ni Kuya ang babaing
iyon?" tanong ni Sophie sa madrasta.

"Hindi ko siya kilala. Wala akong alam na may kamag anak din siyang mayaman kaya
hindi ko alam kung sino ang lalaking iyan."

"Never mind, huwag na po natin pag- aksayahang isipin kung sino ang tumulong sa
kaniya. Ang importante ay napaniwala natin si Charles na may lalaki ng iba si
Stella." Ngumiti si Elizabeth sa dalawa.

"Tama! Ang kailangan nating gawin ngayon ay siguraduhing wala nang awang maramdaman
si Kuya para sa babaing iyon!" Inakbayan ni Sophie ang kaibigan at inakay na ito
patungong silid na para dito.

Sa hospital, tulalang nakatitig lang si Stella sa kisame. Nagninilay sa kung ano na

ang gagawin sa buhay. Iniisip pa lang na mamuhay na malayo sa asawa ay naiiyak na
siya. Pakiramdam niya ay umiiyak na rin pati ang puso.

"Kapag nalaman niyang buntis ako, tiyak na pipiliin niya ako," kausap niyang muli
sa sarili. Naalala niyang mahalaga sa pamilya nito ang anak.
"Tama, hindi niya hahayaang magkaroon ng bastardong anak kaya mapilitan siyang
manatili sa tabi ko!" siya na rin ang sumagot sa sarili at napangiti.

Unti-unting pumikit ang mga mata na may ngiti sa mga labi. Kinalimutan na muna ni
Stella ang unang pangako sa sarili kanina. Gusto niyang maging masaya ang anak
paglaki nito at buo ang kanilang pamilya.

Hindi alam ni Stella kung ilang oras siyang nakatulog. Nagising na lang siya na
maliwanag na ang paligid. Pagtingin niya sa cellphone ay naka off iyon. Pa empty na
ang battery niyon kagabi at wala siyang dalang charger.

"Good morning, kumusta ang pakiramdam mo?" bati ng doctor pagkapasok ng silid.

Ngumiti si Stella sa bata pang doctor. Mabait ito sa kaniya pero hindi nagbibigay
ng buong information niya rito. "Maayos na po, doc, puwede na po ba akong lumabas?"

Sinuri muna ng doctor ang pulso ng dalag pati ang dextrose nito. Paubos na iyon at
maayos na rin ang heartbeat ng pasyente at bata na nasa sinapupunan nito.

"Resitahan kita ng gamot na pampakapit sa bata at vitamins. Sundin mo ang mga bilin
ko at kailangan mong bumalik dito next week."

"Opo, maraming salamat po!"

"Wala pa rin ang asawa m o^ ? prime Inilibot ng doctor ang tingin sa paligid.

Pilit na ngumiti si Stella sa doctor, " parating na po siya at susunduin niya ako.
Maraming salamat po muli."

Sandaling napatitig ang doctor sa dalaga bago ngumiti. "Alalahanin mong bawal kang
ma stress. If you need someone to talk, maari mo akong lapitan."

Pinigilan ni Stella ang mapaluha at nakangiting tumango sa manggagamot. Alam niyang

totoo ang concern nito sa kaniya kahit hindi naman sila close at kahapon lang
nagkakilala.

"Iwasan mo ang maging emotional lalo na ang malungkot dahil nararamdaman iyan ng
anak mo."

Marami pang sinabi ang manggagamot at payo sa kaniya na kaniya namang tinandaan.
Pati ang maging mabuting ina ay itinuro rin sa kaniya. Mukhang ramdam nitong hindi
maganda ang relasyon niya sa asawa.

Mabagal ang bawat hakbang na lumabas siya ng gusali ng hospital. Nilanghap ang
hangin at isang buntonghininga ang pinakawalan sa bibig bago pumara ng taxi.
Nagpahatid siya sa bahay nilang mag-asawa at umaasang maayos na ang relasyon nila
ni Charles. Pagkapasok niya ng bahay ay si Magda ang sumalubong sa kaniya. Mukhang
doon natulog ang mga ito at hindi niya nagustohan ang tingin nito sa kaniya.

"Saan ka galing? Ang kapal ng mukha mo at nagawa mo pang magpakita rito matapos
mong matulog sa labas kasama ang bago mong lalaki!"

"Magdahan-dahan po kayo sa pananalita at wala akong ibang lalaki." Pilit siyang

nagpakahinahon at iniisip ang anak.

"Deny mo pa rin kahit may ebedensya na?" nang-uuyam na segunda ni Sophie.

Lumingon si Stella sa sala kung saan nakatayo ang hipag. Saka niya lang napansin
ang asawa na nakaupo sa sofa. Agad na bumalatay ang sakit sa kaniyang mukha nang
makita ang babaing katabi nito. Kung ganoon ay doon din natulog ang babae. Malinaw
na sa kaniya ngayon na wala talaga siyang halaha sa asawa kahit nalaman nitong nasa
hospital siya. Parang bigla siyang nanghina at hindi magawang ihakbang ang mga paa.
Maging ang pagbuka ng bibig ay hindi niya rin magawa.

Napatikhim ang abogado na naroon nang mapansin ang aura sa mukha ni Stella. Bigla
siyang naawa rito pero wala siyang magawa. Wala ang abuelo ni Charles at nasa ibang
bansa dahil doon nagpapagamot. Alam ng lahat na naikasal ang dalawa dahil sa hiling
ng abuelo ni Charles na may sakit. Ang akala nga nila ay mamatay na ang matanda
noon. Pero nadugtungan pa kahit papaano ang buhay nito at pumayag na magpagamot sa
ibang bansa nang maikasal ang dalawa.

Madilim ang aura ng mukha ni Charles habang nakatitig sa mukha ni Stella. " Kung
kailangan mo talaga ng pera ay dapat nagsabi ka. Hindi mo manlang hinintay na
makapirma ng divorce paper bago humanap ng ibang maperang lalaki."

Daig na ni Stella ang sinasak sa puso dahil sa mga paratang ni Charles. Alam niyang
mukhang pera ang tingin nito sa kaniya pero nasaktan pa rin siya ngayon dahil iyon
ang tingin sa kaniya.

"Total ay nagmamadali ka rin lang sa paghahanap ng ibang lalaking mas mapera kaya
tapusin na natin ang ugnayan sa pagitan nagting dalawa ngayon araw ding ito."

Sabay na napangiti sina Sophie at Magda habang hinihintay matapos sa pagsasalita ni

Charles. Si Elizabeth ay pinigilan ang pagngiti at nagbubunyi ang kalooban.

Pakiramdam ni Stella ay dinudurog na ang puso niya. Kahit anong pagmamatigas ng

puso niya ay alam niyang bumalatay pa rin ang lungkot sa kaniyang mga mata.

"Bumalik na rin si Elizabeth kaya kailangan na nating mag-divorce." Iniwas ni

Charles ang tingin sa mga mata ni Stella at parang dinadaya na naman siya ng
sariling paningin. Tumayo siya at sininyasan ang abogado.

Tumayo si Daniel at lumapit kay Stella na mukhang natuod na sa kinatayuan. " Ms.
Stella, ito po ang kailangan niyong pirmahan. Huwag kayong mag-alala at kapalit ng
divorce paper na ito ay ang halagang limang milyon at ang bahay na ito upang hindi
kayo maghihirap sa buhay."

Tulalang napatitig si Stella sa papel na inaabot sa kaniya ng abogado. Dalawa iyon

at ang isa ay para sa makukuha niyang pera at bahay. Sa halip na mapaiyak ay
napangiti siya. Natawa siya dahil sa sinapit ng kaniyang buhay ngayon. Marahil ay
isipin ng nakatingin sa kaniya ngayon na natuwa siya sa maaring makuha. Pero lintik
lang, talagang nasasaktan siya at dinadaan na lang niya sa tawa. Pag-angat niya ng
mukha ay nagsalubong ang tingin nila ni Charles. Muli siyang napangiti, ang guwapo
pa rin nito kahit malamig ang tingin sa kaniya. Gusto niyang ipakita rito sa huling
paghaharap nila na masaya siya para dito. Masaya siya dahil maging masaya na ito sa
piling ng babaing totoong mahal nito.

Chapter 3-Pagpirma

Napalunok si Stella ng sariling laway at parang biglang nanuyo iyon bago tuwid na
tumingin muli kay Charles. "Gusto ko lang malaman kung nagkaroon ba ako ng puwang
diyan sa puso mo kahit kaunti lang?"

Blangko ang tinging ipinukol ng binata kay Stella. "Alam mong pinakasalan lamang
kita dahil sa abuelo ko. Kunin mo ang perang habol mo sa akin kaya mo ako
pinakasalan kapalit ng kalayaan ko.
Pilit na sinupil ni Stella ang paghulma ng mapait na ngiti sa kaniyang labi. Hindi
niya masisi ang asawa kung iyon ang nasa isip hanggang ngayon. Wala siyang
maidahilan noong tinanong siya kung bakit gusto niyang magpakasal dito. Naidahilan
niya ay noon pa niya pangarap makapag-asawa ng mayaman. Isa pa ay kahit hindi iyon
ang isagot niya noon ay talagang mukhang pera ang tingin nito sa kaniya. Pero sobra
siyang nasasaktan ngayon dahil hindi manlang siya nagawang mahalin ni Charles sa
loob ng tatlong taon nilang pagsasama. Mahinang buntonghininga ang pinakawalan niya
at marahang tumango sa asawa.

"Kung naging mayaman ba ako ay mahalin mo rin ako?" wala sa sariling naitanong
niyang muli.

"Ang tunay na pagmamahal ay hindi makasarili at mapagsamantala sa kahinaan ng taong

mahal niya," malamig at mahahulugang tugon ni Charles sa babae.

Napayuko ng ulo si Stella at tinamaan ang ego niya sa mga sinabi ng asawa.
Sandaling natahimik siya bago nagpasya.

Nagulat ang abogado nang walang salitang kinuha ng dalaga ang pen na salitang
kinuha ng dalaga ang pen na hawak niya at pinirmahan ang divorce paper. Nilingon
niya si Charles pero tumalikod na ito at iniwan sila.

Parehong hindi makapaniwalang napatitig sina Magda at Sophie kay Stella. Hindi nila
inaasahang mapapirma nila ito na wala ng gulong naganap o pilitan.

"Huh, lumabas na talaga ang tunay mong kulay. Pinatunayan mo ngayon na mukhang pera
ka talaga at hindi totoong mahal mo si Kuya!" inis na sumbat ni Sophie sa babae.
Siya ang nasasaktan para sa kapatid.

"Sophie, huwag ka nang mag-aksaya ng laway sa babaing iyan. Ang isang gold digger
ay walang puso at puro panlilinlang ang nasa katauhan."

Hinawakan ni Elizabeth sa braso ang kaibigan.

"Hangad ko ang kaligayahan ng

kapatid mo kaya ko siya pinapakawalan ngayon."

Sandaling natigilan si Sophie nang mabanaag ang lungkot sa mga mata ni Stella kahit
nakangiti ito.

Binalingan ni Stella si Elizabeth. " Pinauubaya ko na sa iyo ang pag-aari ko.

Alagaan mo siya. Hirap siyang makatulog sa gabi kapag walang katabi.

Inis na nag-iwas ng tingin si Elizabeth. Nainsulto rin siya sa sinabi nito na para
bang ipinamumukha sa kaniya na tira na lang nito ang ibinibigay sa kaniya.

"Ms. Stella, ito pa ang kailangan niyong pirmahan." Inilahad ni Daniel ang isa pang
papel sa harapan ng dalaga.

Napabuntonghinga si Stella at tinitigan lang ang papel. Iyon ang kasunduan kalakip
ng pera.

"Huwag kang magmamadaling maangkin ang bahay na ito. Hintayin mong mahakot ang
gamit ni Charles at -" hindi natapos ni Magda ang sasabihin nang biglang tumalikod
si Stella.

"Hindi ko iyan kailangan. Pakisabi na salamat sa tatlong taon na pagkupkop sa

akin."
Tulalang napasunod ang tingin ni Daniel sa tumalikod na dalaga. Hindi siya
makapaniwalang hindi interesado sa pera at bahay ang huli.

"Ms. Stella, paano ang mga gamit mo? "Habol ni Marimar sa dalaga bago pa ito
makalabas ng bahay.

"Sa iyo na ang lahat ng iyon," ani Stella habang patuloy sa marahang paghakbang
palabas ng pintuan. Kailangan na niyang umalis habang may lakas pa ang mga tuhod sa
paghakbang.

"Huh, ang yabang! Gusto niya lang kayong kunsensyahin at kaawaan siya kaya
tinanggihan ang pera!" Inis na naibulalas ni Elizabeth.

Parang natauhan na napakurap si Sophie. Hahabulin niya sana si Stella at mukhang

may dinadamdam ngunit pinigilan siya ni Magda.

"Huwag kang maawa sa kaniya. Alalahanin mong diyan siya magaling. Hindi dapat
malaman ng kapatid mo na hindi niya tinanggap ang pera."

Wala sa sariling napatango si Sophie sa ginang. Nakita niyang sumakay sa isang taxi
si Stella at tanging handbag nito ang dala sa pag-alis. Ayaw man niyang aminin sa
sarili pero nakaramdam siya ng awa kay Stella. Naitanong niya sa sarili kung tama
ba ang ginawa niya rito.

"C'mon, girl, hindi ka dapat maawa sa babaing iyon. Dapat tayong magpakasaya dahil
malaya na ang kapatid mo at matupad na rin ang pangarap ko na maikasal kay
Charles."

Ngumiti si Sophie sa kaibigan at tumango. Kinuha niya ang papel na hawak ng abogado
at kailangan niya itago iyon. "Sabihin mo kay Kuya na dinala ni Stella ang kopyang
ito."

Napilitang tumango si Daniel sa dalaga. Agad niyang sinundan sa library si Charles.

"Tapos na ba niyang pirmahan lahat ng papelis?" Nanatiling nakaharap si Charles sa

binata.

"Yes," tanging sagot ni Daniel at ipinatong ang pinirmahan ni Stella sa lamesa.

Napatingin si Charles sa divorce paper. Hindi nga siya namalikmata lamang kanina
Talagang pinirmahan ni Stella ng bukal sa loob ang papel. Samantalang dati ay
nagmamatigas ito kahit inalok niya ng malaking halaga. Naisip niyang marahil ay
wala itong matirhan kaya isinama na niya ang bahay na ito.

"Sigurado ka bang wala kang pagsisihan sa biglaang disisyon mong ito?" naitanong ni
Daniel habang mataman na pinagmamasdan ang kaibigan.

Sa halip na sagutin ang kaibigang abogado ay nagsalin si Charles ng wine sa baso.

Tinagayan niya rin ang kaibigan at nakipag toast dito.

Hindi na muling nagtanong pa si Daniel sa kaibigan. Sinamahan niya ito sa pag-inum

at alam niyang kailangan iyon ng kaibigan.

Masayang pinasok ni Marimar ang silid ni Stella at namili ng nagustohang gamit. May
mga alahas din pero nag-alinlangan siyang kunin iyon. Ang sabi naman ni Sophie ay
kaniya na nga lahat iyon pero kinakabahan siya. Well, saka na niya angkinin iyon
kapag paalis na sila sa bahay na ito. Isasara na muna niya iyon upang walang ibang
makakapasok.
Nag-inum na rin sina Sophie, Magda at Elizabeth bilang pagsilibra sa pagkawala sa
buhay nila ng taong tinik sa kanilang lalamunan.

Mariing naipikit ni Stella ang mga mata at pilit pinipigilan ang pagtulo ng mga
luha. Kailangan niyang kumalma at kumirot muli ang kaniyang tiyan. Naipagpasalamat
niya at may natira pa siyang pera na pamasahe sa taxi.

Nagpahatid siya sa hospital at natatakot siyang mawala ang ipinagbubuntis dahil

hindi tumitigil ang pagkirot ng tiyan.

Kahit nanghihina ay naisip niyang

tawagan ang sumundo sa kaniya kahapon. Ngunit ganoon na lang ang pagkadismaya niya
nang makitang patay ang cellphone. Hindi pa rin pala niya nai-charge iyon. Nang
makita ang medical result niya ay nakuyumos niya iyon. Walang ibang dapat na
makaalam tungkol sa kaniyang pagbubuntis. Mabuti na lang at mabait ang taxi driver.
Inalalayan pa siya nito at hinatid hanggang sa loob ng hospital.

Nang mabalitaan ng doctor na bumalik ang pasyente niya ay dali-dali niya itong
inasikaso. Sobra siyang nag-alala nang makitang nagkaroon ito ng blood spot. Hindi
na niya ito tinanong nang makitang nagsusumamo ang tingin sa kaniya.

"Huwag mo hayaang mawala ang anak ko!" Pagmakaawa ni Stella sa manggamot.

Malungkot na tumango ang doctor sa dalaga. Agad niyang tinurukan ito ng pampaampat
sa pagdurugo at pinagpahinga. Hanga rin siya sa tapang at lakas ng loob nito.
Nagawa nitong makabalik na mag-isa lang upang mailigtas ang anak na nasa
sinapupunan nito.

Kahit papaano ay napanatag ang kalooban ni Stella at may tiwala siya sa doctor.
Hinayaan niya ang sariling kamalayang magpatangay sa karimlan. Gusto niya ring
makalimot pansamantala at napapagod na ang puso niyang nasasaktan.

"Doc, hindi pa po ba kayo uuwi?" tanong ng nurse nang maabutan muli sa silid ng
pasyente ang manggaamot.

"Hintayin ko lang siyang magising." Sagot ni Jenny sa nurse. Ilang oras na ring
nakatulog ang pasyente niya at sinisilip niya ito sa tuwing wala siyang ginagawa.

Nagising si Stella dahil sa ingay na naririnig. Pagmulat niya ng mga mata ay agad
siyang napahawak sa kaniyang tiyan.

"Don't worry, malakas ang kapit ni Baby."

Matipid na ngiti ang pumaskil sa labi ni Stella nang makilala ang doctor. "
Maraming salamat! Tatanawin kong utang na loob itong pag-asikaso mo sa akin."

"Trabaho ko ang magligtas ng buhay. Baka may kailangan ka na maari akong

makatulong?"

Napatingin si Stella sa orasan na nasa dingding. Gabi na pala at nakaramdam na rin

siya ng gutom.

"May pinahanda akong pagkain na nakabubuti sa inyo ng baby mo."

"Maraming salamat, maari ba akong makahiram ng cellphone?"

Walang pag-alinlangan pinahiram niya ang cellphone sa dalaga. May cellphone ito
pero nakita niyang naka off iyon.
Naipagpasalamat ni Stella at saulado niya ang number ng taong lagi niyang
hinihingan ng tulong tulad ngayon. "I need your help."

Mataman na pinagmasdan ni Jenny ang pasyente. Nakikita niyang dalawa ang

personality ng babae ayun sa taong kausap nito.

Hindi na pinatagal ni Stella ang pakipag -usap sa lalaki. Pagkabigay ng lugar kung
nasaan siya ay ibinalik na niya ang gadget sa doctor.

"Kailangan mo ba ng charger para sa cellphone mo?"

"Hindi na po, salamat!"

"Well, kung wala ka nang kailangan ay aalis na ako. Huwag kang mag-alala at
ibinilin kita sa pang night shift na doctor at nurse."

Muli siyang nagpasalamat sa mangaggamot. Nang wala na ito ay pinilit niyang

makabangon at kailangan niyang kumain. Kahit walang gana ay hindi siya maaring
magutom para sa kaniyang anak.

Malungkot ang gabi niya kahit dumating na ang tinawagan kanina.

"Babalik na po ba kayo sa bahay niyo?" magalang na tanong ni Alex sa dalaga. Nang

tumango ito ay napangiti siya. " Tiyak na matutuwa ang iyong ama."

Mapait na ngumiti si Stella sa ginoo. Ang pagbalik sa poder ng ama ay

nangangahulugan lamang ng pagsuko sa kalayaan niya sa lahat ng bagay.

"Huwag kang mag-alala, hija. Tiyak na mapabuti ka na at hindi na danasin ang buhay
na naranasan mo sa piling ng iyong asawa."

Inis na nag-iwas siya ng tingin sa ginoo. Nitong huli na lang niya nalaman na lihim
siyang pinasusubaybayan ng ama at inaalam ang kaniyang sitwasyon.

"Naayos ko na po ang lahat at maari ka nang lumabas."

Mabilis na inayos ni Stella ang sarili at bumaba ng kama. Walang imposible kapag
ang ama niya ang kumilos.

"Your phone."

Mabilis niyang inagaw mula sa ginoo ang phone at sinira iyon. Pinutol niya rin ang
sim card bago itinapon sa basurahan. Ang cellphone ay ibinato niya sa dingding kaya
nagkapira- piraso iyon. "Linisin niyo ang silid bago lumabas."

Nagmamadaling dinampot ni Alex ang kalat sa sahig at itinapon iyon sa basurahan.

Masaya siya at bumalik na ang dating Stella.

Chapter 4-Kasunduan

"Babe, good morning!" Masiglang bati ni Elizabeth sa binata nang maabutan ito sa
kusina at nagkakape.

Nangunot ang noo ni Charles nang makita ang dating nobya. Inilibot niya ang tingin
sa paligid at mukhang namali ng bahay na tinulugan.

"Dito na ako natulog kagabi kasama si Sophie. Ayaw mong magpa isturbo Sophie. Ayaw
mong magpa isturbo kaya hindi ko na naipaalam." Ngumiti siya sa binata habang
nagpapaliwanag.
"Have a sit."

Mabilis na tumalima si Elizabeth at umupo sa tabi ng binata. Ngayong wala na si

Stella, siya na ang makasalo ng binata sa hapagkainan simula sa araw na ito. Walang
mapagsidlan ng tuwa ang puso niya dahil ramdam niyang muli na kaniya na si Charles.

"Marimar, gisingin mo na rin si Stella upang makapag almusal."

Hindi naituloy ni Elizabeth ang pagdampot sa tinidor at hindi makapaniwalang

napatitig kay Charles.

"Sir, mula nang umalis kahapon si Ma'am Stella ay hindi na siya bumalik. "Nag-
aalinlangang sagot ng katulong. Kahit hindi maayos ang pagsasama ng dalawa ay hindi
maaring hindi sabayan ito sa pagkain kapag naroon ang among lalaki.

Pabagsak na binitiwan ni Charles ang hawak na tinidor at masama ang tingin sa

katulong.

"Babe, huwag ka kay Marimar magalit. Nagmamadaling umalis kahapon ang babaing iyon
at mukhang excited na makasama muli ang bago niyang lalaki. "Pagtatangol ni
Elizabeth sa katulong.

Naikuyom ni Charles kamao at walang paalam na iniwan ang kinakain.

Dumiritso siya sa silid ni Stella nang maalala ang sinabi ni Daniel na umalis ang
babae na walang ibang bitbit kundi ang bag lang nitong maliit.

"Kuya, ano ang ginagawa mo rito?" sita ni Sophie sa kapatid nang maabutan ito sa
silid ni Stella.

Hindi pinansin ni Charles ang tanong ng kapatid. Binuksan niya ang lahat ng drawer
ni Stella at mukha siyang nabunutan ng tinik nang makitang kumpleto pa ang gamit
nito.

"Kuya, ipapaligpit ko na kay Marimar ang gamit mo upang sabay na tayong umalis
dito."

"Huwag mong galawin ang gamit ko. Pagkatapos niyong kumain ay maari na kayong
umalis at isama mo si Elizabeth."

Awang ang bibig na napatitig si Sophie sa kaniyang kapatid. "Kuya, ibinigay mo na

ang bahay na ito sa babaing iyon kaya kailangan mo na ring umalis."

"May kailangan pa kaming pag- uusapan kaya hihintayin ko ang pagbalik niya. Huwag
na rin maraming tanong at marami pa akong kailangang gawin."

Inis na tumalikod si Sophie at naging malamig na naman sa kaniya ang kapatid. Kapag
ganoon ang mood ng kapatid ay hindi niya ito pwedeng salungatin o kulitin pa.
Nagtataka siya kung bakit parang hinahanap ng kapatid ang asawa nito na ngayon ay
ex -wife na.

"Hayaan niyo na muna siya. Ang mahalaga ay wala na ang babaing iyon. "Pang-aalo ni
Magda sa dalawang babae nang magsumbong si Sophie.

"Tama si Mommy Magda, ang mabuti pa ay mag celebrate tayong muli sa labas."
Masiglang turan ni Elizabeth.

Si Marimar ay biglang nalito at hindi alam kung ano ang dapat gawin dahil mukhang
hindi aalis ang amo hangga't hindi bumabalik si Stella. Kapag nagkaganoon ay hindi
niya magalaw ang gamit ng babae na ibinigay na sa kaniya.

Lumipas ang isang araw na hindi pa rin bumabalik si Stella. Galit na tinawagan na
ni Charles ang tauhan at pinahanap ito.

"Sa tingin ko ay hindi siya interesadong tumira pa sa bahay na ito.

Galit na nilingon ni Charles si Daniel. Naroon ito dahil may kailangan pa siyang
pirmahan. "Lahat ng gamit niya ay nasa silid."

"Nag-aalala ka ba na wala siyang magamit at matirhan?" nanunubok na tanong ni

Daniel sa kaibigan.

"Ayaw ko lamang na may masabi si Lolo."

Matipid na ngumiti si Daniel sa kaibigan. Gusto niya pa sanang itanong na dahil nga
lang ba sa abuelo nito. Ngunit alam niyang maiksi ang pasensya ngayon ng kaibigan
at baka sa kaniya pa ibunton ang galit nito ngayon sa sarili.

"Well, tapos na ang trabaho ko kaya aalis na ako. Kapag may kailangan ka ay tawagan
mo lang ako."

Tinanguan niya lang ang abogado at inutusan ang katulong na ihatid ito sa pintuan.
Nang wala na ang kaibigan ay muli niyang dinampot ang cellphone at tinawagan ang
numero ng dating asawa. Ngunit katulad kagabi ay hindi pa rin ito makuntak.

"Sir, dumating na po si Roy." Pagbabalita ni Marimar.

Nag-unat siya ng likod sa kinaupuan at hinintay na makalapit ang inutusan upang

alamin kung saan tumuloy si Stella.

"Sir, nahanap ko po ang taxi driver at itinuro niya kung saan dinala si Ms. Stella.
Ngunit walang ganoong pangalan na naging pasyente sa hospital at-"

"What? Dinala sa hospital si Stella?

Bakit at ano ang nangyari?"

Napakamot so Roy sa ulo dahil hindi siya naintindihan ng amo. Nabulyawan pa siya
nito at hindi pinatapos sa pagsasalita.

"Nasaan na siya ngayon?" Tumayo si Charles at naghanda sa pag-alis.

"Hindi na po namin siya naabutan sa hospital, sir. Isa pa ay hindi rin alam kung
ano ang ginawa niya sa gusaling iyon dahil wala naman ang pangalan niya sa list ng
pasyente roon."

Madilim ang aura ng mukha na bumalik si Charles sa kinaupuan. " Alamin mo kung
nasaan na siya ngayon at ibalik dito bago pa malaman ng abuelo ko ang tungkol sa
divorce."

Nakakaunawang tumango si Roy sa amo. Mukha lang walang puso ang amo niya pero hindi
nito gustong ma dissapoint ang matanda dito.

"Nasa labas ang ama mo," ani Alex sa dalagang nakahiga sa kama. Bawal dito ang
magkikilos kaya puro higa lang ang gawa nito.

Napabuntonghinga si Stella at wala na siyang kakayahang kumilos upang makaiwas sa

sariling pamilya. Pagkabukas ng pintuan ay ang madilim na aura ng mukha ng ama ang
sumalubong sa kaniyang paningin.

"Bakit hinayaan mong ganitohin ka nila? Hindi kita pinabayaan sa gusto mo para lang
apihin ng pamilya niya!"

Naipikit ni Stella ang mga mata at halos mabingi siya sa lakas ng boses ng ama.
Tagos sa buto ang galit nito at kung nasa harapan lang nila ang taong may dahilan
niyon, tiyak na nasakal na ng ama niya.

"Dad, ayos lang po ako. Hayaan mong ako na ang maningil kapag malakas na ako."
Nanatili siyang nakapikit habang nakikiusap sa ama.

"That's bullshit! Mahal mo pa rin ang lalaking iyon sa kabila ng ginawa niya sa
iyo?" Galit na bulyaw ni Lauro sa anak. "Sa tingin mo ay mananahimik lang ang
abuelo mo?"

Napamulat ng mga mata si Stella at hindi maiwasang kabahan. "Dad, huwag mo pong
sabihin sa kaniya a -^ prime prime

"Too late," putol ni Lauro sa pagsasalita ng anak. "Nalaman niyang bumalik ka na at

nagtatago rito."

Bumagsak ang mga balikat ni Stella at nag-aalala para sa anak na nasa sinapupunan
pa.

"Hindi ko na sakop ang nangyayari ngayon. Ginawa ko ang lahat noon upang hindi ka
niya mahanap at makilala ang lalaking kinahumalingan mo."

Naglapat ang mga labi ni Stella at pilit na pinakalma ang sarili. Sa tuwing
nababahala siya ay kumikirot ang kaniyang puson. Naapiktohan ang anak niya sa bawat
emosyong pinapakawalan niya.

"Papunta na rin siya rito at hindi na kita maitago pa."

Kusang pumatak ang luha sa mga mata niya at ipinatong ang mga palad sa sariling
tiyan. Masama magalit ang abuelo niya at tiyak na hindi nito gustohing matuloy ang
ipinagbubuntis niya. Ilang sandali pa ay bumukas muli ang pintuan.

Natahimik sa silid nang pumasok si Don Fausto. Ang lamig ng tingin nito sa dalagang
nakahiga sa kama.

"Lo-lolo..." nautal siya at hindi masalubong ang malamig na tingin ng abuelo.

"May kasama akong doctor. Ayaw kong magkaroon ng bastardong apo sa tuhod.

Pakiramdam ni Stella ay lalo siyang nanghina sa narinig. Nagpapasaklolo ang tingin

niya sa ama ngunit matigas ang tinging ipinukol sa kaniya. "Lolo, pakiusap hayaan
mong buhayin ang batang ito. Pangako, kapag malakas na ako ay gagawin ko ang lahat
ng ipagawa mo sa akin."

Madilim pa rin ang aura ng matanda habang mataman na pinakatitigan ang dalaga.
Lumipat ang tingin nito sa tiyan ng apo at sandaling napaisip. " After five years,
susundin mo lahat ng gusto ko at ako ang pipili ng mapangasawa mo."

Parang nabunutan ng tinik sa lalamunan si Stella sa narinig. Tinanggap niya ang

kundisyon ng matanda. "Pero kapag nawala ang anak ko ay mabaliwala ang kasunduan
natin ngayon."
Bahagyang umangat ang isang sulok ng labi ng don. Ito ang nagustohan niya sa apo,
namana nito ang katusuhan niya. Naniniguro talaga ito bago makipag close deal. May
isang salita siya at ganoon din ang apo. Alam niyang wala rin itong balak ipakilala
sa kanila ang lalaking nakabuntis dito. Sa ngayon ay hahayaan niya ito upang
matupad ang napagkasunduan.

"Magpadala ako ng magaling na doctor na siyang mag-aalaga sa inyo ng anak mo. Hindi
rin kita gogolohin hanggang sa makaanak ka."

Sapat na iyon kay Stella at napanatag ang kalooban para sa anak. Nakipaghiwalay
siya kay Charles dahil gusto niyang mabuhay ang anak. Kaya ngayon ay hindi siya
makakapayag na gawan din ng hindi maganda ng abuelo niya.

Siya si Stella Mcwell, nag-iisang apo at tanging tagapagmana ng isang business

tycoon sa loob at labas ng bansa. Ngunit walang nakakaalam niyon sa publiko dahil
itinago siya ng abuelo sa publiko noong bata pa siya hanggang sa magdalaga.

Ang akala niya noon ay ikinahihiya siyang ipakilala sa lahat dahil isa siyang
babae. Nagrebelde pa siya nang malaman ang tunay na pagkatao. Ang akala niya noon
ay simpleng buhay lamang ang mayroon siya. Ang kinikilalang pinsan ng ama na siyang
nag-aalaga sa kaniya ay katulong pala nila. Ang akala niya rin noon ay nagtatrabaho
sa malayo ang abuelo at ama dahil madalas na wala ay mali rin pala.

"Five years..." tumatango si Don Fausto at mukhang nagbilang pa ng taon sa daliri

nito. "Magkakaroon ng malaking event upang pumili ng lalaking mapapangasawa mo."

Napailing si Lauro habang pinagmamasdan ang ama. Ngayon pa lang ay halatang

natutuwa na ito sa mangyari. Hindi siya nito napasunod noon kaya bumabawi sa anak
niya.

Chapter 5-Welcome home

"Wala pa rin bang balita?" naiinip na tanong ni Charles kay Roy.

"Sorry, sir, lahat ng hotel maging small apartments ay pinatingnan ko na pero wala
siya roon."

Galit na binitawan ni Charles ang hawak na pen at masama ang tinging ipinukol sa
tauhan. "Wala na ba kayong ibang paraan upang mahanap siya at maibalik sa bahay?"

Napayuko ng ulo si Roy, kapag ganoong tumaas na ang timbri ng boses ng binata ay
nawalan na ito ng pasensya. Gusto nitong ibalik sa bahay na ibinigay nito ang
dating asawa bago pa dumating ang abuelo nito.

"Get out!" muli niyang bulyaw sa tauhan nang wala na itong maisagot na tama sa
kaniya.

Ilang araw na rin ang lumipas at hindi niya makuntak si Stella. Ang ikinagagalit
niya ay kinuha lang nito ang pera pero hindi sinunod ang isa sa kasunduan na nasa
kasulatan.

Nakalakip doon na kailangan pa rin nitong magpakita sa abuelo niya at tulungan

siyang makumbimsi ang matanda na naghiwalay sila ng maayos. Na walang third wheel
namagitan kaya nakipag divorce siya.

Nahulog sa malalim na pag-iisip si Charles at iniisip kung saan maaring tumuloy si

Stella. Gusto niyang sisihin ang sarili ngayon at hindi niya inalam ang ibang
family background ng babae. Ni-hindi niya alam kung may kamag anak pa ba ito at
taga saan.
"Bakit ko ba siya inaalala? Mukhang mapera ang lalaking ipinalit niya sa akin kaya
hindi ito titira sa kalye lamang." Pampalubag niya sa sariling kalooban.

"Pero wala kang sapat na ebedensya na lalaki nga niya ang nasa larawan." Kontra ng
isang bahagi ng kaniyang isipan.

Marahas na napabuga ng hangin sa bibig si Charles at kinastigo ang sarili dahil

nahahati ang paniniwala.

Naihilamos pa niya ang palad sa mukha nang muling bumalik sa balintataw ang
nakarehistro sa mukha ni Stella. Nakabalatay sa mukha nito ang lungkot, saya at
pagsuko.

"I love you, please give me a chance na patunayan ko sa iyo na dahil sa pagmamahal
kaya kita pinakasalan."

Naikuyom niya ang kamaong nakapatong sa lamesa at muling naalala ang pakiusap sa
kaniya ng dating asawa. Hindi siya naniniwala na pagmamahal ang dahilan ng
pagpakasal nito sa kaniya. Naging nurse ito ng abuelo niya noon at ginamit ang
kabaitan ng matanda upang piliin ito na ipakasal sa kaniya.

Noong una niyang kita sa babae ay gusto niya rin ang ugali nito. Maalaga sa abuelo
niya at maalalahanin. Alam din nitong may nobya siya at madalas na nakakasama niya
noon sa pagdalaw sa abuelo na nasa hospital. Ngunit hiniling pa rin nito sa abuelo
niya na ito ang piliing ipakasal sa kaniya. Napukaw ang diwa niya mula sa
pagbabalik tanaw nang may kumatok sa pintuan.

"Sir, nasa labas po si Ms. Elizabeth." Anunsyo ng kaniyang secretary.

Tinanguan niya ang secretary. Kailangan niya ng ibang mapagbalingan ng isip ngayon
at ang nobya ang naisip niya.

"Babe, I miss you!" Agad na umupo si Elizabeth sa kandungan ng nobyo at walang pag-
alinlangang hinalikan ito sa labi.

Sa una ay hinayaan lang ni Charles na humalik sa labi niya ang dalaga. Ngunit nang
palalimin na nito ang halik sa kaniya ay biglang lumitaw sa balintataw niya ang
malungkot na mukha ng dating asawa.

"Why?" nagtatakang tanong niya sa binata nang bigla nitong ilayo ang mukha nito sa
kaniya.

"I'm busy, may kailangan ka ba?"

Napasimangot si Elizabeth sa biglang panlalamig ng nobyo. Ang akala niya ay

magkaroon na ito ng mas maraming oras sa kaniya ngayon dahil wala na si Stella.
Ngunit kabaliktaran ang nangyari.

"Parating na si Lolo sa sunod na araw. Huwag ka munang pumunta ng bahay at hindi

niya maaring malaman na nakabalik ka na."

Napasimangot si Elizabeth at padabog na umalis mula sa pagkaupo sa kandungan ng

nobyo. Noon pa man ay talagang hadlang na sa pagmamahalan nila ang matanda. Ang
tuwa na sana niya noong magkasakit ito. Ang akala niya ay mamatay na ito ngunit
humaba pa pala ang buhay.

"Hindi ko pa rin nahahanap si Stella at ayaw kong isipin ni Lolo na ikaw ang
dahilan kaya kami nagkahiwalay."
Napangiti si Elizabeth at concern pa rin sa kaniya ang binata. Ayaw lang nitong
sumama lalo ang tingin sa kaniya ng matanda. Umikot siya sa likuran nito at yumakap
mula roon. Ipinatong ang chin sa pagitan ng balikat at leeg nito bago bumulong.
"Wala pa naman si Lolo kaya may oras pa tayo."

Mariing naipikit ni Charles ang mga mata at hinayaan sa pang-aakit sa kaniya ang
dalaga. Ngunit laking dismaya niya sa sarili at wala iyong dating nararamdaman niya
sa tuwing akitin siya nito.

Where's Stella?" Ang babae agad ang hinanap ni Ramon pagkakita sa mga apong sumundo
sa kaniya sa airport.

Napatingin si Sophie sa kapatid at hindi siya puwede magsalita o pangunahan ito.

"Sa bahay na po tayo mag-uusap, Lolo. "Tinulak na ni Charles ang wheelchair na

kinaupuan ng abuelo.

Hindi maganda ang kutob ni Ramon lalo na at tahimik lang ang apo na babae. Ang
dalawa lang ang sumundo sa kaniya at himala na wala si Magda. Gusto kong makasalo
sa pagkain si Stella kaya doon na tayo dumiritso sa bahay niyo."

Tinanguan ni Charles ang driver at pinagbigyan ang gusto ng abuelo. Ang doctor nila
ay tinawagan niya at doon na rin pinapunta. Gusto niyang may titingin na
manggagamot dito at baka tumaas ang dugo kapag nalaman ang tungkol sa hiwalayan
nila ni Stella.

Nakaramdam ng tampo si Sophie sa abuelo at mukhang si Stella lang ang na miss nito.
Kaya naiinis siya sa babaing iyon dahil parang ito na ang apo ng matanda at hindi
siya.

Pagdating sa bahay ay nakangiting pumasok si Ramon sa bahay. Ngayon lang siya

nakabisita rito dahil nasa ibang bansa siya nang lumipat ng bahay ang mag-asawa.
Ngunit laking dismaya niya nang ang katulong ang sumalubong sa kaniya sa halip na
si Stella. Kinutuban na siya ng hindi maganda pero nagpakahinahon siya.

"Lolo, magpahinga po muna kayo," ani Charles at tinulak muli ang kinaupuan nito.

"No, sabihin mo na sa akin ang totoo!" matalim ang tinging ipinukol niya kay
Charles.

Napabuntonghinga si Charles at inayos sa sala ang kinaupuan ng abuelo. Tinantya

niya muna ang kundisyon nito.

"Lolo, hindi po kasalanan ni Kuya kung bakit nagkahiwalay sila. May ebedensya rin
po na may iba siyang lalaki!"

Pinukol ni Charles ng matalim na tingin ang kapatid dahil inunahan siya sa

pagsasalita. Agad naman nitong itinikom ang bibig at nagyuko ng ulo.

Nangangalit ang bagang na napatingin si Ramon sa binatang apo. Hindi siya

naniniwala sa narinig at hinintay itong magpaliwanag.

"Lolo, tatlong taon na rin ang nakalipas. Alam niyo po ang isa sa kasunduan natin."

Nanatiling lapat ang labi ng matanda at pilit na kinakalma ang sarili. Ayaw niyang
manghina na naman dahil mas kailangan siya ngayon ng mga apo. Tama ito, tatlong
taon lamang ang napagkasunduan na magsasama ang mga ito. Pero hindi niya akalaing
hindi mabubuntis si Stella lalo na at nagbukod na ang mga ito ng bahay. Ang akala
niya ay nahulog na rin ang loob ng apo sa dalaga at wala nang hiwalayang mangyari.

"I'm sorry kung hindi ka na nahintay. Hindi ko naman po siya pinabayaan at

sinigurong hindi na siya maghihirap kahit nagkahiwalay na kami."

"Isa ba ang bahay na ito sa ibinigay mo?"

Nagulat si Charles at naging kalmado sa pagtanong ang abuelo. Tumango siya bilang
tugon sa tanong nito.

"At wala siya rito mula nang mag- divorce kayo, tama ba?"

"Pinahahanap ko na po siya upang makapag usap na rin kayo."

Napangisi si Ramon at umiling. " Huwag ka nang umasang makita mo pa siya at tirhan
niya ang bahay na ito.

Natigilan si Charles dahil sa sinabi ng abuelo. Hindi niya alam pero parang may
sumipa sa kaniyang dibdib sa kaalaman na hindi na makikita pa si Stella kahit
kailan.

"Gusto ko nang magpahinga."

Sininyasan niya ang kaniyang nurse na itulak na ang wheelchair niya.

Awang ang labi na napasunod ang tingin ni Sophie sa abuelo. Ang inaasahan niya ay
bulyawan nito ang kapatid niya o paluin ng kahit anong bagay na hawak nito.
Pagtingin niya sa kapatid ay mukhang nanibago rin ito sa abuelo nila.

Makalipas ang ilang minuto ay nilingon ni Charles ang kanilang doctor. "Tingnan mo
po ang kalusugan ni Lolo."

Tahimik na tumalikod na ang doctor at sinundan sa silid ang matanda.

Chapter 6-Makalipas ang ilang taon

"Ngayong malakas ka na, ano ang balak mong gawin?" tanong ni Lauro sa anak.

Nakangiting hinaplos muna ni Stella ang maliit na pisngi ng anak bago nilingon ang
ama. "Sa ibang bansa po muna kami. Saka na ako babalik pagdating ng takdang
napagkasunduan.

Napatitig si Lauro sa mukha ng apo. Ang guwapo ng bata at matangos ang ilong.
Mukhang wala manlang nakuha mula sa dugo nila. Ayaw pa rin ng anak na ipaalam sa
abuelo nito kung sino ang una nitong naging asawa. At siya ay nanatiling tikom ang
bibig at hindi pinapangunahan ang anak. Mahal niya ang kaisa-isa niyang anak kaya
lahat ng gusto ay ibinigay niya. Ang isa lang pagkakamali ay hinayan itong mamuhay
mag-isa noon. Huli na nang malaman niyang nagpakasal ito sa isang lalaki at hindi
naman ito mahal.

"Ipaayos ko na ang papelis niyong mag -ina."

"Salamat, dad! Puwede mo po kaming dalawin doon madalas."

Nakangiting tumango si Lauro bago hinalikan sa noo ang natutulog na apo. Masaya na
siya para sa anak dahil may makasama na ito hanggang sa pagtanda.

Parang nanibago si Stella sa paligid nang makalabas sila ng anak ng bahay. Sa loob
ng isang taon ay nakakulong lang siya sa mansyon nila hanggang sa makaanak. Pero
hindi agad siya nakabawi ng lakas pagkapanganak kaya tumagal pa siya roon.

Mabilis na naayos ng ama ang pagpunta nila sa ibang bansa. Ang abuelo ay hindi
nangingialam sa disisyon niya sa buhay sa ngayon. Gusto niyang ilayo muna sa
bansang ito ang anak niya. Wala rin siyang balak ipakilala sa publiko ang anak niya
at natatakot na maaring mawala sa kaniya. Naintindihan na niya ngayon ang dalawa
kung bakit itinago siya noon.

Kung mayaman sina Charles, doble ang kanilang yaman sa mga ito. Marami ang gustong
makihati sa kanilang kayamanan. Ilang beses na ring napagtangkaan ang buhay ng ama
noon nang malamang babae ang tagapagmana ng pamilya. Mahina ang tingin ng mga ito
sa kaniya at naisip na kapag wala na ang ama ay wala siyang kakayahang pamahalaan
ang maiwan na ari-arian.

Hindi na nakilala ni Stella ang ina noon dahil namatay ito pagkaanak sa kaniya.
Marami ang gustong palitan ang ina niya sa puso nito ngunit walang balak mag-asawa
pa ng iba ang ama. Ang abuelo ay ilang beses naghanap ng babae para sa ama dahil
gustong
magkaroon ng apo na lalaki. Ngunit walang nangyari kaya siya ngayon ang
napagbalingan ng matanda.

"Samahan ko na kayo sa ibang bansa upang may katuwang ka sa pag-aalaga sa apo ko."

Napataas ang kilay ni Stella sa abuelo. Bigla itong naging interesado sa anak niya
dahil lalaki ito.

"Pagbigyan mo na ang lolo mo, gusto lamang niya makabawi sa iyo."

Inakbayan ni Lauro ang anak. Hindi siya maaring umalis dahil walang ibang
mapagkatiwalaan sa negosyo nila. Ang mga pinsan ay mga traidor at naghihintay
lamang ng opportunity na maagaw sa kaniya ang posisyon bilang CEO sa kompanya.

Wala na ngang nagawa si Stella at nakahanda na rin ang matanda sa pag- alis.

Mahigit dalawang taon ka nang divorce pero bakit hindi pa rin tayo puwedeng
magpakasal? Frustrated na si Elizabeth. Isa pa sa ikinagagalit niya ay hindi rin
siya inihaharap ng nobyo sa abuelo nito upang ipaalam na nagkabalikan na silang
dalawa.

"Kung hindi mo na gusto ang ganitong set up, maari ka nang maghanap ng iba.

Daig pa ni Elizabeth ang binuhusan ng nagyeyelong tubig at bigla siyang natuod na

sa kinupuan. Hindi makapaniwalang nakatitig kay Charles. "Ganoon na lang? Matapos
kong iwan ang trabaho ko sa ibang bansa at pinili kong bumalik dito para sa iyo?"

Napabuga ng hangin sa bibig si Charles at mukhang nauubusan ng pasensya na tumingin

kay Elizabeth. "Hindi ko kasalanan kung hindi na tulad ng dati ang nararamdaman ko
para sa iyo."

Napaiyak si Elizabeth at naitakip ang mga kamay sa mukha. Puwede naman kasi siyang
huwag umalis noon dahil ang balak ng nobyo ay sila ang magsasama kahit kasal na ito
dahil sa kasulatan lamang iyon. Pero umalis pa rin siya at lingid sa kaalaman ng
binata ang dahilan niyon. Naging kampanti siya na hindi magbabago ang pagmamahal
nito sa kaniya.

"Babe, hindi naman iyan ang ibig kong sabihin. Ginagawa ko ang lahat upang bumalik
ang dati mong pagmamahal sa akin. Please huwag mo akong sukuan ng ganoon na lang
dahil ganoon din ako sa iyo."
Napabuntonghinga si Charles at mataman na pinagmasdan ang dalaga. Bigla niyang
nakikita rito si Stella kaya nakunsensya siya. Tulad nito ay nakiusap din noon si
Stella na bigyan ito ng chance. Ilang taon na rin ang lumipas at hindi na nga niya
mahanap
ang babae. Tama nga ang abuelo na hindi na niya ito makita pa.

Nagtataka siya kung bakit walang mapagkilanlan sa babae. Pina check niya sa airport
at sa probinsya ngunit walang Stella Miranda ang lumabas ng bansa. Ang abuelo ay
hindi na umalis sa bahay na para kay Stella at hindi siya kinakausap kung hindi
importante.

"Aminin mo sa akin ang totoo, bakit hinahanap mo pa rin ang babaing iyon? "
nanunumbat na tanong ni Elizabeth.

"Don't start, Elizabeth. Marami pa akong trabaho kaya sa ibang araw na lang tayo
mag-usap."

Mariing naitikom ni Elizabeth ang labi at pinigilan ang sariling magtanong pa. Ayaw
niyang mawala sa kaniya ang binata kaya kailangan niyang makuntinto sa ngayon.

Pagkaatis ni Elizabeth ay napahilot si Charles sa kaniyang sintido at nahulog muli

sa malalim na pag-iisip.

"Nag-away ba kayo ng fiancee mo?"

Gulat na nag-angat ng tingin si Charles nang may magsalita.

"Bukas ang pintuan kaya pumasok na ako. Nakasalubong ko rin ang nobya mo sa
hallway."

Tumayo si Charles at pinaupo ang ginoo. Bagong kliyente nila ito at hindi niya
inaasahang sadyain siya nito sa kaniyang opisina. Hindi na niya pinagtuunan ng
pansin ang unang tanong nito. "May problema po ba at biglaan ang inyong pagbisita?"

"Wala naman, tapos ko nang e review kagabi ang proposal mo at gusto nang pirmahan
dahil paalis ako mamayang gabi."

Natuwa si Charles at ang bilis na close deal ang malaking proyekto sa bagong
kasosyo. Sandaling nakalimutan niya ang mga gumugulo sa isipan at naging ukupado na
sa bagong proyektong hawak ng kanilang korupanya.

"Mag-ingat po kayo sa iyong beyabe Nakipagkamay siya sa ginoo nang magpaalam na

itong aalis.

Mula sa opisina ng nobyo ay dumiritse si Elizabeth sa opisina ng kaibigan dito niya

inilabas ang sama ng loob dahil sa kapatid nito

"Sorry, Eliz, kung may magagawa lang sana ako upang makasal na kayo ng kapatid ko."
Malungkot na inalo ni Sophie ang kaibigan.

"Kapag nahanap na siguro ang babaing iyon ay hindi na siya isipin pa ng kapatid
mo."

Napatango si Sophie sa kaibigan. Tama ito, nalahati ang damdamin ng kapatid dahil
sa abuelo nila. At ang kailangan ng lolo nila ay makita si Stella.

"Ano kaya kung gumamit tayo ng social media upang mahanap siya? suggest ni
Elizabeth.
Napaisip si Sophie, mukhang maganda ang naisip ni Elizabeth.

Chapter 7-Masamang balita

Napaiyak si Stella nang makatanggap ng balita mula sa Pilipinas. Nanghihinang

napaupo siya sa sofa at dahan-dahang binalingan ng tingin ang abuelo.

"Ano ang nangyari at sino ang kausap mo?" tanong ni Fausto sa apo.

Lalong napaiyak si Stella at halos hindi maibuka ang bibig. Ilang ulit na bumuka
ang bibig ngunit walang salitang lumalabas.

"Stella, tell me what happened?" Sinigawan na ni Fausto ang apo at kinakabahan sa

nakikitang pagluha nito.

"Lo-lolo, si Daddy..."

Napatiim bagang si Fausto at unting- unting bumagsak ang mga balikat. Umiling-iling
siya habang hindi hinihiwalaya ang tingin sa umiiyak na apo.

"Wala na po si Daddy, lolo!" Napahagulhol na siya ng iyak at nanghihinang bumalik

sa kinaupuan.

Mabilis na nilapitan ni Fausto ang apo at niyakap ito ng mahigpit. Biglang namanhid
ang puso niya at hindi magawang lumuha.

"Lolo, ano na po ang gagawin ko ngayong wala na si Daddy? Bakit po nagkaganito?

Kanina lang ay kausap ko pa siya at papunta na siya rito." Pati balikat niya ay
yumugyog dahil sa labis na pag-iyak. Biglaan ang nangyari at hindi niya matanggap.

"Uuwi ako at maiwan ka rito. Pananagutin ko ang dapat managot!"

"No, lolo, hindi ako makakapayag na harapin mo sila mag-isa. Tiyak na hindi
accident ang nangyari kay Daddy!

"Makinig ka sa akin kahit ngayon lang! Ikaw na lang ang natira sa akin at
tagapagmana. Alam nilang lalabas ka na dahil sa iyong ama kaya delikado. Hayaan
mong ako muna ang umayos sa lahat bago ka lumabas."

Napasinok si Stella at pilit na sinupil ang pagluha pa. Sobrang sakit ang biglaang
pagkawala ng ama at wala siya sa tabi nito. Tapos ngayon ang gusto pa ng abuelo ay
huwag siyang magpakita sa lamay ng ama.

"Apo, mahina ako ngayon dahil sa pagkawala ng iyong ama. Sasamantalahin nila ang
pagkakataon na ito at madali ka nilang isunod sa iyong ama kapag nakilala ka."

Naaawang niyakap ni Stella ang abuelo nang makitang lumuha na ito. Hinayaan nila
ang isa't isa na umiyak habang magkayakap. Ilang minuto rin silang nasa ganoon lang
hanggang sa marinig ang tinig ng bata.

"Mommy, Lolo, why crying?"

Mabilis na bumitaw si Fausto sa apo at hinarap ang bata. Walang ibang nakakaalam na
may anak na rin si Stella. Kailangan niya nang isagawa ang noon pang plano sa apo
lalo na ngayong wala na ang anak niya. Mahina na rin siya dahil matanda na.
Kailangan na muna nilang itago ang bata hanggang sa maresolba ang tunay na nangyari
kay Lauro.
Umiyak ang bata nang sabihin ng matanda na aalis ito at pansamantalang iwan ang nga
ito.

Nang araw ding iyon ay bumalik si Fausto sa Pinas. Nagdagdag siya ng bodyguard at
pinaimbistigahan ang pagkawala ng anak.

"Ngayong wala na ang anak mo, ano ang balak mo sa posisyong naiwan ni Lauro?"

Malamig ang tinging ipinukol ni

Fausto sa kaniyang pinsan na kaedaran niya lang din. Tuso ang pinsan at hindi sila
magkasundo noon pa man.

"Grandpa, hindi maaring mabakante ng matagal ang posisyon naiwan ni Uncle Lauro."

Galit na naihampas ni Fausto ang kamao sa lamesa at matalim ang tinging ipinukol sa
apo ni Vicente. " Mas inaalala at iniisip niyo pa ang kompanya kaysa ang alamin
kung sino ang may kagagawan kaya wala na ang anak ko?"

Biglang natahimik ang lahat na naroon at natakot sa don.

"Fausto, inaalala lamang ng apo ko ang kalagayan ng kompanya. Alam mong nagkakagulo
ang mga board members kapag nawala ang namumuno." Pagtanggol ni Vicente kay Vanz.

"Sorry po, Lolo Fausto. Nagpaimbistiga na po kami sa nangyari ngunit sadyang

aksidente po ang nangyari kay Uncle Lauro." Mahinahon na pakipag-usap ni Vanz sa
matanda.

Ilang ulit na napabuntonghininga si Fausto at kinalma ang sarili. Hindi siya

maaring magkasakit ngayon at kawawa ang mga apo kapag sumunod agad siya sa kaniyang
anak. "Huwag niyong problemahin ang naiwang posisyon ng anak ko dahil may naiwan
siyang tagapagmana."

Natigilan sina Vincent, Vanz at iba pang kaanak na naroon. Hindi nila naisip na
maaring isalang ng matanda ang apo nitong babae sa kompanya.

"Baka nakalimutan mong babae ang iyong apo at walang karanasan sa paghawak ng
negosyo."

Napatiim bagang si Fausto at parang pinagtatawan siya ni Vincent nang ipaalala ang
gender ng apo niya.

"Lalo lamang po tayong magka problema sa board of directors at iba pa kapag

ipinilit niyong ihalili sa posisyon ang apo niyo po, lolo. Isa pa ay hindi kilala
sa publiko ang apo niyo. "Paliwanag ni Vanz sa matanda upang magbago ang isip nito.

Noon pa hangad ni Vanz ang posisyon bilang CEO ng isang kilalang kompanya sa loob
at labas ng bansa. Alam niya ring maraming ari-ariang nakatago ang matanda sa labas
ng bansa.

"Hindi pa naman mapurol ang utak ko papdating sa pamamahala sa kompanya. Tama kayo
na babae ang apo ko at mahina ang tingin ng lahat sa kaniya. Huwag kayong mag-alala
dahil may ibang gagawa ng bagay na para sa kaniya." Ngumiti si Fausto sa mga naroon
na biglang natigilan.

Nagkatinginan sina Vanz at abuelo. Sa kanilang magpinsan ay siya lang ang qualify
para sa posisyon sanang naiwan ni Lauro. Hindi nila mahulaan kung ano ang gagawin
ni Don Fausto para lang manatili ang posisyon sa side nito.

"Nabalitaan mo na ba ang nangyari sa pamilya Smith?" tanong ni Ramon kay Charles.

"Yes," tanging sagot niya sa abuelo.

"Ilalabas na ni Don Fausto ang apo niyang babae at magkaroon ng event after ng
libing ng anak niya."

Parang nahulaan na ni Charles kung saan patungo ang takbo ng pag-uusap nila ng
abuelo.

"Lahat ay imbitado at hindi ka maaring mawala sa pagtitipon na iyon.

"Pumikit si Ramon at sunod-sunod na napahinga ng malalim.

"Huwag po kayong mag-alala, alam ko po ang obligasyon ko." Malumanay niyang kausap
sa abuelo.

Nagmulat ng mga mata si Ramon at malungkot na tumingin sa apo. Muli siyang

nanghihina at ilang taon na rin siyang pabalik-balik sa hospital.

"Pinahahanap ko pa rin po siya."

"Baka hindi ko na siya mahintay. Kung sakaling mahanap mo siya ay huwag mo na

sanang pakawalan pa."

Hindi niya sinagot ang abuelo at ayaw niyang mangako rito. Alam niyang hanggang
ngayon ay masama pa rin ang loob sa kaniya ng matanda. " Magpahinga na po kayo."

Tumango ang ginoo at hinayaan ang apo na ihiga siya sa kama. Mabilis na siyang
mapagod kahit ang pagsasalita.

Nang masiguro ni Charles na tulog na ang abuelo ay saka lang siya lumabas ng silid.
Napatingin siya sa katabing silid ng abuelo. Iyon ang silid ng dating asawa at
kumpleto pa rin ang gamit nito roon. Hindi niya napigilan ang sariling mga paa nang
kusang humakbang iyon papasok ng silid. Parang may malamig na kamay ang humaplos sa
kaniyang puso nang makita ang larawan nilang dalawa.

Kuha iyon noong civil weeding nila ni Stella. Halatang masaya ang babae at pati ang
mga mata nito ay nakangiti. Samantalang siya ay seryuso lang na nakatingin sa
camera.

"Where are you? Ganoon na ba kalaki ang galit mo sa akin at pati si Lolo ay dinamay
mo?" kausap niya sa larawan ng dating asawa.

Chapter 8-Insulto

Excited na nagkita sa isang shop ng mga branded na damit sina Elizabeth at Sophie.
Kinalimutan muna nila ang tungkol sa paghahanap kay Stella. Inuuna nila ngayon ay
ang pagbili ng magandang damit para sa event na dadalohan sa sunod na lingo.

"Sa tingin mo, maging kaibigan natin siya?" tanong ni Sophie sa kaibigan.

"Of course, sa ganda nating ito? Kapag naging kaibigan natin siya ay tiyak na
marami lalo ang mainggit sa atin."

Liyad ang dibdib at kumindat si Elizabeth sa kaibigan.

Halos ang nasa pahayagan ngayon ay ang tungkol sa apo ng isang pinakamayang
negosyante, hindi lang sa kanilang bansa kundi sa labas din. Nasa balita rin na
namimili ng kaibigan ang babae at masungit.
Natigilan si Stella sa pagpili ng dress nang marinig ang dalawang babaing nag-
uusap. Alam niyang siya ang pinag -uusapan ng mga ito. Pamilyar sa kaniya ang boses
ng dalawa kaya nakinig pa siya sa mga ito. Kababalik niya lang ng Pinas pero walang
ibang nakakaalam maliban sa kaniyang abuelo.

"Miss, bibili po ba kayo?" sita ng salesladay kay Stella.

Natigil sa pag-uusap ang dalawa nang marinig ang boses ng isang salesladay. Sabay
nilang tiningnan ni Sophie kung sino ang taong nasa likuran nila na kausap ng
babae. Ngunit hindi nila nakikita ang mukha nito dahil nakatalikod sa kanila.

"Kanina pa kita napapansin na hawak ang dress na iyan. Baka po kasi magusot saka
mahal po iyan."

Najsulto si Stella sa sinabi ng salesladay. "So what kung mahal?"

mataray niyang tanong dito at nakalimutan na ang taong nakaagaw ng kaniyang
atensyon kanina.

Nagkatinginan sina Sophie at Elizabeth nang maulinigan ang tinig ng isa pang babae.

Pajbaba ang tingin ng salesladay sa kaniya at mukhang minamaliit na siya. "More

than million ang halaga ng damit na iyan, Ms. Kapag nagusot mo iyan ay kailangan mo
nang bayaran."

Naningkit ang mga mata ni Stella na nakatingin sa salesladay. Nainsulto siya sa

peraan ng tingin nito sa kaniya. Porke nakasuot lamang siya ng simpleng t-shirt at
pantalon and rubber shoes ay wala ng pera ang tingin sa kaniya. Wala rin siyang
dalang handbag dahil bitbit ni Alex na nagpaiwan lang sa labas ng boutique. " Alam
mo ba ang kasabihang don't judge a book by its cover?"

"Lumang istilo na iyan, miss, kung talagang may pera ka ay bayaran mo na lang iyang
nahawakan mo na." Mataray na sagot ng babae.

Nilapitan na nila Sophie ang kausap ng salesladay upang makita ang mukha ng babae.
Tiyak ma narinig din nito ang pag-uusap nila ni Elizabeth kanina at hindi iyon
nagustohan ng dalawa.

"Stella?" si Elizabeth ang unang nagulat nang makilala ang babae.

Napangisi si Stella pagkaharap sa dalawa. Kaya pala pamilyar ang boses ng mga ito
kanina. Gusto niyang matawat talagang nagpaplano ang dalawa upang makuha ng loob
niya. Bigla siyang natuwa ngayon dahil hindi pa nakikilala ng mga ito ang tunay
niyang pagkatao.

"Huh, finally nagpakita ka rin at sa ganitong lugar pa talaga?" nang- iinsong

kumento ni Sophie.

Nakakainsulto rin ang tawa ni Elizabeth habang nagpalipat-lipat ang tingin kay
Stella at sa dress na tinutukoy ng salesladay. Ang totoo ay gusto niya rin iyon
kanina ngunit sobrang mahal. Maging ang kaibigan na afford bilhin iyon ay nag-
alinlangan ding bilhin.

"Hulaan ko kung bakit nagpakita na siya at gustong bumili ng maganda at mamahaling

damit." Ngumisi si Elizabeth at ganoon din ang kaibihan.

"Malamang ay nabalitaan niya ang tungkol sa grand event at isa sa naisip na

makakilala ng mayamang lalaki ay ang maging kaibigan ng apo ni Don Fausto."
Sa halip na mainsulto ay natawa si Stella sa mga sinabi ni Sophie. Hinayaan niya
lang muna na alisputahin ng mga ito ang kaniyang pagkatao.

"Natumbok mo, girl!" Tumawa ng nakakainsulto si Elizabeth at pailalim na tiningnan

si Stella.

"Well, walang masama kung maging kaibigan ko ang apo ni Don Fausto. At least
malinis ang hangarin kong mapalapit sa kaniya, hindi katulad niyong dalawa."
Ngumiti si Stella sa dalawa na biglang natigilan. Alam ng dalawa na narinig niya
ang pag-uusap ng mga ito kanina.

"Bitch, eh ano kung narinig mo ang mga sinabi namin kanina? At least kami ay
deserve at nababagay na maging kaibigan niya. Unlike you, look at your self,
mukhang lalo kang naghirap nang itapon ka ng kapatid ko palabas sa aming pamilya!"

Ang salesladay ay nanunuya ang tingin kay Stella at nasa isip na hindi ito
nagkamali sa pag-judge sa dalaga.

Nakangising nagkibit balikat si Stella kay Sophie. "Hindi niyo ba nabalitaan na

pinaka ayaw ng apo ng don ay mga ugaling plastik at ipokrita?"

Naikuyom ni Sophie ang palad at inis na pinukol ng matalim na tingin si Stella.

Mukhang lalong tumalas ang dila ng babae ngayong nakawala na sa kanilang pamilya.

"At sa tingin mo ay gustohin niya ring maging kaibigan ang isang tulad mong basura
at mukhang pera?" nang- iinsultong tanong ni Elizabeth.

"Oh, may patunay ka na mukha akong pera? And how about you? Why are you still
single?" nang-aasar niyang tanong kay Elizabeth habang nakatingin sa daliri nito.

"It's none of your business!" hindi napigilan ni Elizabeth ang mapikon sa babae at
mukhang pinagtatawanan siyang hindi pa sila kasal ni Charles hanggang ngayon.

"Busy si Kuya sa bagong negosyong hawak niya kaya postpone pa ang kasal nila ng
kaibigan ko. At para sa kaalaman mo, kasosyo na ng kapatid ko ang kompanya nila Don
Fausto kaya hindi malabong maging kaibigan din namin ang apo niya." Taas-noo at
niliyad pa ni Sophie ang dibdib sa harapan ni Stella.

Sandaling natigilan si Stella sa narinig. Hindi niya alam ang tungkol roon, mabilis
niyang kinalma ang sarili. Walang alam ang abuelo niya kaya malabong siya ang
dahilan kaya nakapasok sa negosyo nila si Charles.

"Hindi niyo dapat pinapapasok ang tulad niya rito dahil baka makasira lamang at
wala namang pambayad." Sermon ni Elizabeth sa salesladay.

"I'm sorry, ma'am, hindi na po maulit. Please continue po sa pagpili ng dress at

palabasin ko na siya." Mabilis na tinawag ng salesladay ang guard.

"What the hell? Wala kang karapatang paalisin ako rito dahil wala akong nilalabag o
sinira!" Galit na tinabig ni Stella ang kamay ng salesladay nang tangkang hilahin
siya palayo sa harapan ng dalawa.

Nag-e-enjoy na pinanood ng dalawa ang ginagawa kay Stella. Dumami na rin ang
audience at pinagtulungan na ng guard at staff na mailabas si Stella dahil nanlaban
ito.

"Get off your filty hands!" Galit na itinulak ni Stella ang saleslady nang muli
siyang hawakan sa braso.
Nagulat sina Elizabeth at Sophie sa ginawa ni Stella. Sa lakas ng pagkatulak nito
sa babae ay natumba ito sa sahig. Ang guard ay agad na sinakluluhan ang salesladay
at tinulungang makatayo.

"Grabe ang bayolente niya, hindi na nakapagtaka kung bakit inayawan ng hipag at
hiniwalayan ng asawa." Kumento ng isang babaing kanina pa sumaksi sa palitan ng
maanghang na salita ng tatlo.

Mabilis na dinukot ni Stella ang cellphone na nasa pocket ng suot na pantalon.

"Come here," maiksi niyang turan sa kausap.

"Anong kagulohan ang nangyayari rito? "galit na tanong ng manager at naabutan pa

ang staff na itinayo ng guard.

"May nakapasok na palaboy sa inyong shop at sinaktan ang staff ninyo dahil ayaw
ibigay ng 1***i ang damit na ito." Turo ni Elizabeth sa mamahaling gown.

"What?" Gulat na binalingan ng manager ang guard. "Bakit hinayaan niyong may
makapasok na pulubi rito?"

"I'm sorry, ma'am, malinis naman po kasi ang pananamit niya at mukhang matino nang
pumasok." Nakayuko ang ulo na sagot ng security guard.

Agad na inilibot ng manager ang tingin sa mga naroon. Unang nakilala niya ay ang
apo ni Don Ramon at fiancee ng isang kilala ring negosyente. Tumingin siya sa
kabilang side at nakita ang babaing simple lang ang pananamit ngunit mukhang
kagalang-galang.

"Siya po ang nanggugulo dito, ma'am. "Turo ng salesladay kay Stella.

Bubuka na sana ang bibig ng manager nang mapansin ang lalaking bagong dating at
yumukod sa harapan ng babae.

"Sorry if I'm late, ano po ang gusto niyong gawin ko sa kanila?" tanong ni Alex kay
Stella.

Gulat na napatitig si Elizabeth sa lalaking lumapit kay Stella. Namukhaan niya ito,
ang lalaking may ari ng magarang sasakyan sa larawan. Pero bakit yumukod ito sa
harapan ni Stella?

Maging si Sophie ay nagtataka, ang buong akala nila ay ito ang bagong lalaki ni
Stella. Pero sa inaakto ng lalaki ay mukhang personal bodyguard lamang ito ngayon
ng babae.

Chapter 9-Pagkapahiya

Unang tingin pa lang ay alam agad ng manager na maling tao ang nahusgahan ng
kaniyang staff. Galit na tingin ang ipinukol niya sa tauhan bago Lumapit sa babaing
simple lang manamit. "Ma'am, pasensya na po sa ginawa ng staff ko."

Lalong nagulat sina Sophie at Elizabeth dahil sa ginagawa ng manager.

"Hey, ano ang ginagawa mo? Alam mo bang hindi lang ang staff niyo ang ginawan ng
hindi maganda ng babaing iyan?" sita ni Sophie sa manager.

Sandaling nagpalipat-lipat ang tingin ng manager sa dalawang babae.

Biglang nag-alinlangan sa sunod na gagawin. Kailangan niyang e priority ang good

customer dahil business is business.

Inilahad ni Stella ang kamay sa harap ni Alex at agad naman nitong ibinigay ang
gold card. "Puwede mong panoorin ang kuha sa surveillance camera upang malaman mo
kung sino ang totoong may kasalanan dito."

"Huh, ang yabang mo talaga! Sino ang ipinagmamalaki mo, ang matandang iyan na
kalaguyo mo?" nang- insultong tanong ni Elizabeth kay Stella

Umangat ang isang sulok ng labi ni Stella at napailing Kung ganoon ay si Alex pala
ang tinutukoy noon ni Charles na bago niyang lalaki. Hindi niya naisip noon na may
makakita sa kanila at pag-isipan ng masama. Ayaw na niyang mag-aksaya pa ng oras at
laway sa dalawa kaya nilapitan na niya ang manager.

Napamulagat ang manager nang makita ang inaabot sa kaniya na card ng babaing simple
lamang kung manamit. lilan lamang ang nagkakaroon ng card na ganoon at hindi lang
basta milyonarya, kundi
bilyonarya. Bilang manager ng ganitong boutique ay alam niya ang mga identity ng
taong may hawak sa iba't ibang card na ginagamit sa pagbayad doon.

Inis na napahalukipkip si Elizabeth nang makita ang hawak na card ni Stella. Hindi
niya alam kung ano mayroon sa card at halos manginig ang kamay ng manager habang
kinukuha iyon.

"Pakibalot ng gown at ibigay sa kasama ko." Tinuro ni Stella ang mamahaling gown na
nagustohan.

Tarantang tumango ang manager bago binalingan ang salesladay. "Ano pa ang
tinutunganga mo riyan? Hindi mo ba narinig ang sinabi ni Madam?" singhal nito sa
babaing natulala na.

Namutla ang salesladay at hindi akalaing may kakayahang bumili ng ganoon damit ang
babaing inalipusta kanina.

Ang mga nanood ay hangang napatitig kay Stella at ang simpatya ay nasa dalaga na
ngayon.

"Miss, kaya ko rin bilhin ang dress na iyan." Pinigilan ni Elizabeth ang salesladay
sa pagkuha ng gown mula sa pinag display-han niyon.

"Sorry pero nauna na siya. Kung gusto niyo pong bumili ng ganito rin kamahal na
dress ay mayroon pa pong available pero magkaiba ang design." Magalang na pakipag-
usap ng manager.

"No, ayaw ko ng iba at iyan ang gusto ko!" Pagmamatigas ni Elizabeth.

Napangisi si Stella at ayaw talagang magpasapaw sa kaniya ni Elizabeth. " Saan ka

naman kukuha ng perang pambayad?"

Natahimik ang lahat at hinintay ang sagot ni Elizabeth. Maging si Sophie ay

napatingin sa kaibigan at naghintay ng sagot. Mapera rin ang pamilya ng kaibigan
pero alam niyang malaking kawalan ang milyon dito kung sakaling bibilhin ang
ganoong dress.

"Sa fiancee mo?" nang-uuyam na tanong muli ni Stella nang hindi agad nakasagot ang
tinatanong.

"Bitch!" Nanlisik na ang mga mata ni Elizabeth dahil sa galit at gusto siyang
ipahiya ni Stella sa lahat na naroon. " Huwag mo akong itulad sa iyo na umaasa sa
lalaking hinuhuthutan mo! Sa tingin mo ay maniniwala kami na sarili mong pera iyang
pinambili mo ngayon?"

Natawa si Sophie at tama ang kaibigan. Mabuti na lang at mabilis na nakaganti ang
kaibigan niya sa pang-iinsulto ni Stella rito.

"Do you have an evidence?"

Nakatikwas ang kaliwang kilay ni Stella at nanghahamon ang tingin kay Elizabeth.

"Huh, itinatanggi mo pa rin na hindi mo kalaguyo ang lalaking iyan?" Turo ni

Elizabeth sa lalaking katabi ni Stella.

Napakamot si Alex sa batok at siya ang nahihiya para sa sarili dahil napagkamalang
sugar daddy ng dalaga. Wala siyang magawa kundi ang manayiling tahimik. Hindi niya
puwedeng pangunahan ang among babae.

Nagkaroon ng tunog ang tawa ni Stella at naaaliw ang tinging ipinukol kay
Elizabeth. "What a stupid woman!"

Mabilis na pinigilan ni Sophie sa braso ang kaibigan nang tangkang susugurin nito
si Stella. Ibang Stella na ang kaharap nila ngayon at mukhang malaking tao ang
kinakapitan kaya ang lakas ng loob na kalabanin sila.

Naiiling na hinarap ni Stella ang manager na nakatulalang nakatitig sa kaniya. Ayaw

na niyang mag-aksaya pa ng oras doon. "Sa iba mo ipagawa ang pagbalot sa dress na
iyan."

Napalunok ng sariling laway ang salesladay at nahihiyang salubungin ang tingin ng

kanilang manager. Kinabahang mapagalitan dahil sa pagiging judgemental.

Bago tumalikod ay muling binalingan ni Stella ang manager bago ang salesladay. "At
ayaw ko na ring makita sa boutique na ito ang mukha ng babaing iyan."

Halos himatayin ang salesladay at siya ang tinutukoy ng babae. Nagmamadali itong
humarang sa harapan ng dalaga at nagmakaawang huwag ipatanggal sa trabaho.

"Alex!" malamig niyang tawag sa tauhan.

Mabilis na hinawakan ni Alex sa braso ang salesladay at inalis sa daraanan ni

Stella.

"Madam, parang awa niyo na po, patawarin niyo na ako!" Lumuhod na ang salesladay
habang umiiyak.

Hindi na nagawang makapag react pa nila Sophie at Elizabeth nang tumalikod na si

Stella. Ang lamig ng aura ng pagkatao nito at hindi manlang naawa sa salesladay.

Aminado si Sophie na masama rin ang ugali niya sa ibang tao lalo na sa hindi niya
ka-level sa estado ng buhay. Pero hindi ganoon katigas ang puso niya para hindi
maawa, tulad ngayon sa nakikita sa salesladay.

Napabuntonghinga ang manager at naawa rin sa salesladay. Ngunit kailangan niyang

sundin ang utos ng big client nila na na-offend ng kanilang staff. Siya ang
matatangal sa trabaho at masira ang pangalan ng kanilang boutique kapag hindi niya
ito sinunod.

Hinila na ni Sophie ang kaibigan palabas ng boutique at hindi na muna itinuloy ang
pagbili ng gown. Kailangan niyang malaman kung aling pamilya ang sinasandalan ng
pamilya ng dating hipag.

Nangunot ang noo ni Charles nang matanggap ang message ng kapatid. Agad niyang
tinawagan si Roy upang pumunta sa boutique kung saan nakita ang dating asawa.
Kailangan niya itong makausap at kaladkarin pabalik sa ibinigay niyang bahay kung
kinakailangan.

Chapter 10-Hinala

"Inutil! Paanong hindi niyo ma trace kung nasaan na siya? Malinaw na nasa paligid
lang siya at hindi lumabas ng bansa!" Galit na naihampas ni Charles ang hawak na
forlder sa lamesa.

Si Sophie na tahimik lang sa loob ng opisina ng kapatid ay napapiksi dahil sa galit

ng kapatid.

"Sorry, sir, pero kahit ang record niya sa pagbili ng damit ay hindi available."
Nakayuko ang ulo ni Roy at kinakabahan.

Muling napukpok ni Charles ang lamesa gamit naman ang kamao dahil sa galit.

"Kuya, sa tingin ko ay mas malaki ang connection ng taong ipinagpalit sa iyo ni

Stella. Marahil ay pinalitan niya rin ang pangalan niya upang itago sa pamilya ng
ipinagpalit sa iyo ang kaniyang background."

Matalim pa rin kung maningin na binalingan ni Charles ng tingin ang kapatid.

Maaring tama ang kapatid at hindi matanggap iyon ng kaniyang ego. Pakiramdam niya
ay naisahan siya ng dating asawa at ginawa siyang tanga. Hindi na nakapagtaka noong
pinirmahan nito ang divorce paper. Marahil ay matagal nang napaghandaan ng babae
ang paghihiwalay nila.

"Siguradong dadalo siya sa event, kuya.

Naningkit ang mga mata ni Charles habang nang-aarok ang tingin sa kapatid. Hindi
nga malabong mangyari ang naisip nito. Kung noon ay nagdadalawang isip pa siya na
dumalo sa event, ngayon ay may dahilan na siya.

Hindi rin nagtagal si Sophie sa opisina ng kapatid at pinuntahan naman ang kaibigan
na naroon lang din sa kompanya. Isa sa model ng kanilang produkto si Elizabeth kaya
naging parte ng kanilang kompanya.

Hindi natuwa si Elizabeth nang makumpirmang dadalo si Charles sa event at isa ito
sa participants.

"Girl, calm down, a-attend lamang si Kuya dahil kailangan sa negosyo. Huwag kang
mag-alala dahil tiyak na tatanggihan niya kung sakaling siya man ang mapili."

Napasimangot si Elizabeth at tumalikod sa kaibigan. Walang alam ito sa tunay na

relasyon nila ni Charles ngayon.

"Alright, aalis na ako at kailangan kong dalawin si Lolo."

Hindi na niya sinagot ang kaibigan at hinayaan itong lumabas na ng kaniyang

opisina. Hindi rin siya nito sinasama sa pagdalaw nito sa abuelo.

Nang wala na kaibigan ay ang madrasta naman nito ang kaniyang tinawagan.

"Stop overthinking, mahal ka ni Charles at hindi ipagpalit dahil lamang mas mayaman
ang babaing iyon. Who knows? Baka may kapansanan ang apo ng don kaya hindi
ipinapakilala sa publiko at siya pa mismo mamimili para sa apo." Pang-aalo ni Magda
kay Elizabeth mula sa kabilang linya.

Napangiti si Elizabeth sa narinig. Nakapagtaka ngang itinago ng isang bilyonaryong

matanda ang apo nito. Mukha ngang walang kakayahan na magkaroon ng asawa ang apo
kaya ginawa ito ngayon. Ayon pa sa haka- haka ay ginagawa ito ng don para sa
kapakana ng negosyo. Kaya nga marami ang dadalo lalo na ang mga bachelor na galing
pa sa ibang bansa. Hangad ng mga ito ay ang mapamahalaan ang kompanya ng matanda.

Napangisi si Magda nang ngumiti na si Elizabeth sa camera. Isa siya sa sumusuporta

rito upang maging asawa ni Charles.

"Thank you, tita!" Hindi na nabura ang ngiti sa kaniyang labi. Kahit papaano ay
napanatag ang loob na hindi siya ipagpalit ni Charles sa babaing hindi pa nila
nakikita ang mukha.

"Dumating na po ang young lady." Pagbigay alam ng butler kay Don Fausto.

Suminyas si Fausto sa lalaki na maari na itong umalis. Nang wala na ito ay muli
niyang hinarap ang mga papelis na trabahong naiwan ng anak. Muli siyang nahulog sa
malalim na pag- iisip at inalala ang huling pag-uusap nila ng anak sa telepono.

"Dad, huwag mong pabayaan ang anak ko at apo kung ako ay biglang nawala."

"Ano ba ang pinagsasabi mo? May sakit ka ba?" galit at nag-aalalang tanong ni
Fausto sa anak.

"Lumalakas ang kapit ng kabilang panig at mukhang may niluluto silang hakbang laban
sa akin. Mayroon akong kinuhang bagong stockholder na mapagkatiwalaan, maaring isa
sa kanila ang piliin mo para kay Stella."

Napabuntonghinga si Fausto matapos mabalikan sa isipan ang bilin ng anak. Dalawa

ang bagong stockholder sa kompanya na ang anak mismo ang nakipag negotiate. Ilang
sandali pa ay pinatawag niya ang kaniyang personal assistant na si Leonard.

"Senyor, ito po ang file ng mga taong pinaiimbistigahan niyo." Inilapag ni Leonard
ang dalawang folder sa harapan ng don.

Mabilis na binuklat ni Fausto ang isang folder. Pinag-aralan ang bawat character ng
dalawang taong kandidato para sa apo. "sa tingin mo, bakit ginawa ito ng anak ko?"

"Matalino po ang anak ninyo, Senyor. Ayaw niyang ipagkatiwala basta ang apo niyo sa
isang estrangherong lalaki.

"Tama ka, nagkalat na ang kaaway at mapagsamantalang lalaki. Ang dalawang ito,
mukhang dati nang magkatunggali. Kailangan mo silang tutukan at obserbahan upang
malaman ko kung bakit sila ang napili ng anak ko.

"Masusunod po, Senyor." Yumukod si Leonard bago lumabas ng opisina ng don na naroon
lang din sa mansyon.

Nang mapag-isa muli, pinakatitigan ni Fausto ang larawan ng dalawang lalaki.

Masasabi niyang parehong magaling mamalakad sa negosyo ang dalawa. Napatitig siya
sa isa, habang tumatagal ay may kakaiba siyang napapansin sa hitsura nito. Biglang
nagbago na ang isip niya sa gaganaping event.

Sa kompanya, lahat ay tahimik at mga nakiramdaman ang magkabilang panig.

"Grandpa, ano sa tingin mo ang niluluto na naman ngayon ng pinsan mo?" tukoy ni
Vanz kay Don Fausto.

"Tuso ang matandang iyon. Alam niyang kahinaan niya ang pagkaroon ng babaing apo
kaya itinago niya sa ating lahat. Ang kailangan natin ngayon ay maging kakampi ang
lalaking mapili niya para ipakasal sa kaniyang apo."

"Ilan sa kaibigan ko sa ibang bansa ay dadalo, lolo. Sigurado ako na isa sa kanila
ang mapili."

Napangisi si Vincent, hindi siya

makapapayag na pati sa kanilang mga apo ay talunan pa rin siya sa paghahari sa
kompanya ng kanilang pamilya. Ngayong wala na si Lauro ay madali na sa kaniya
ngayon ang gupuin ang pinsan.

"Kung inaakala mong mautak ka sa pagkakataong ito, sigurahohin kong pagsisihan mo

ang paglabas sa mahina mong apo!"

Napangisi na rin si Vanz at nakipag toast sa abuelo. Hindi niya bibiguin ang
matanda sa pag-agaw sa trono ng pamilya ng mga ito.

"Hindi dapat mawala ang kapatid mo sa event. Dapat ay kaibiganin niya ang
pinakakaingatang apo ng pinsan kong iyon."

"Don't worry po, lolo, alam na ni Diana ang gagawin. Kung sakaling hindi ang
kaibigan ko ang mapili ng matandang iyon, may plan b po ako."

Proud na ngumiti si Vincent sa apo. Hindi talaga siya nagkamali ng paghasa sa isa
niyang apo. Nakikita niya ang sarili kay Vanz kaya ito ang paborito niya. Alam
niyang hindi ito titigil hangga't hindi nakukuha ang gusto, katulad niya.

Chapter 11-Opisina

"Nakapili ka na ng isusuot mo?" tanong ni Fausto sa apo.

"Yes, kumusta po ang pakiramdam niyo?" Sinalat niya ang noo ng abuelo. Alam niyang
tumaas ang bp nito dahil sa mga pinsan. Hinihintay niya lang talaga na ipakilala
siya ng abuelo sa publiko saka niya harapin ang pinaghihinalaan nilang sangkot sa
pagkawala ng kaniyang ama.

"Ayos lang ako at huwag mong alalahanin. Kailangan mong tutukan ngayon ay kung
paano harapin silang lahat at ipakitang hindi ka mahina!"

Ngumiti siya ng matipid sa abuelo. " Nangako po ako na hindi na kayo salungatin sa
mga desisyon niyo sa buhay ko.

Muling ngumiti si Fausto, mukhang natuto nang lumaban mag-isa ang apo dahil sa
experience nito sa buhay. Kung
sino man ang lalaking nakabuntis dito ay dapat niyang pasalamatan.

"Lolo, hangga't maari ay ayaw kong may ibang makakaalam tungkol sa anak ko."

Tumango si Fausto, kahit siya ay ayaw niya ring makilala muna ng iba ang apo niya
sa tuhod lalo na at lalaki ito. Nasa lugar kung saan lumaki si Stella ang bata
ngayon. Maari nilang dalawin anytime. Pero ayaw naman niyang hanggang sa paglaki ay
ganoon katulad sa nangyari sa apo. Kaya may naisip na siya ngayon at kailangan
niyang pumili kung sino ang karapat-dapat para sa apo niya.

"Gusto ko pong bumisita sa kompanya bukas."

"Gusto mo bang samahan kita?"

"Huwag na po, si Leonard na lang po ang isasama ko upang makapasok sa loob at sa

iyong opisina."

"Alalahanin mong hindi ka pa kilala ng iyong mga pinsan. Huwag kang mag- alala at
hindi ka pababayaran ni Leonard."

"Aakyat na po ako sa aking silid at tatawagan ang anak ko."

Tinanguan lang niya ang apo, nakausap na rin niya kanina ang bata sa video call.
Kahit dalawang taon mahigit pa lang ang bata ay tuwid na itong magsalita at
marunong umitindi. Hindi rin iyakin at namimilit na makasama sila ng ina nito.

"Diana, nasa kompanya bukas ang ilan sa investors at stockholders. Kailangan na

maging kaibigan mo sila upang madali ang maging trabaho mo." Paalala ni Vanz sa
kapatid.

"Don't worry po, kuya, tiyak na madali kong maakit ang sino mang mapili ni Lolo
Fausto para sa apo niya." Matamis na ngiti ang pumaskil sa kaniyang labi.

"Huwag kang kampanti. Hindi friendly ang apo niya at baka nakasalamuha na rin natin
siya nang hindi natin nakilala upang matyagan ang kilos natin."

Natigilan si Diana, may punto ang kapatid. Hindi nila akalaing buhay ang anak ng
pinsan nila at kamakailan lang nila nalaman. Nagtampo sila pero parang baliwala
lang sa mga ito at hindi kaanak ang tingin sa kanila.

Maagang gumising si Stella kinabukasan at gustong mauna sa boss ng kompanya. Si

Leonard ay naghihintay na rin sa kaniya sa labas ng bahay.

Pagdating nila ng kompanya ay napatingin sa kaniya ang guard at

janitor. Bago ang mukha niya sa mga ito at kung wala si Leonard ay hindi siya
makapasok doon. Ang kompanya nila ang pinakamalaki sa bansang ito. Lumago iyon
dahil sa kaniyang abuelo at ama na pilit inaagaw ng kabilang side na kamag-anak ng
abuelo niya.

"Young Lady, this way." Iginiya ni Leonard ang dalaga sa private elevator.

"Huwag mo akong tawagin ng ganyan lalo na kapag may ibang tao."

Yumukod lang si Leonard bilang pagsunod sa utos ng dalaga.

Nasa 25th floor ang opisina ng abuelo. Ang alam niya ay doon na rin ang malaking
conference room bukod sa ibabang floor na para sa mga namamahala sa bawat
department ng kompanya.

Pagkabukas ng elevator ay tumambad agad kay Stella ang magarang paligid.

Mayroon doong malawak na waiting area o pahingahan ng mga bisita ng abuelo.

Dumiritso na siya opisina ng abuelo na dating inuukupa ng kaniyang ama.
"Sigurado ka bang walang ibang nakakapasok dito bukod sa iyo?" tanong ni Stella
habang iginagala ang tingin sa paligid.

"Yes, Ms. Stella. Doble po ang security sa floor na ito lalo na ang opisinang ito.

"Good, hintayin mo na lang ako sa labas."

Mabilis na tumalima si Leonard at lumabas. May security alarm ang opisina at kahit
saang sulok ay may hiden camera. Bukod tanging ang pamilya ng don ang nakakaalam ng
mga secrets doon. Siya na pinagkakatiwalaan ng lubos ay may limit pa rin ang
kaalaman.

Ilang oras din ang ginugol ni Stella sa loob ng opisina ng abuelo. May mga
tiningnan siyang papelis na ibinilin ng abuelo na kailangan niyang makita. Nag
check din siya ng footage ng surveillance camera at wala siyang nakitang kakaiba sa
paligid. Alam niyang may sariling opisina ang ama sa 24th floor kung saan ito
madalas mamalagi. Alam niya ring naroon din ang mga kamag anakan nila. Pagtingin
niya sa relo ay maaga pa pero tiyak na naroon na ang lahat.

Mabilis na tumayo si Leonard nang bumukas ang pintuan ng opisina at lumabas ang
dalaga.

"Gusto kong maglibot sa bawat department pero ayaw kong malaman nilang kasama
kita."

"Hindi po kita maaring hiwalayan, ma'am."

Napabuntonghininga si Stella,
talagang mahigpit siyang pinababantayan ng abuelo. " Dumistansya na lang po kayo.
Ayaw kong paghinalaan nila ako dahil kasama kita. Huwag kang mag-alala at nariyan
naman si Alex."

Dumiritso na muna sila sa first floor at sinundo si Alex. Hindi rin ito makapasok
dahil hindi kilala roon kaya kailangan si Leonard.

Pagbalik sa 24th floor ay ang public elevator lang ang kaniyang sinakyan. Nagsuot
siya ng salamin sa mata at tahimik na lumulan sa elevator kasama ang dalawang
lalaki. Gusto niya lamang magmatyag sa paligid at hindi dapat makaagaw pansin sa
mga naroon.

"Ma'am, sila po ang mga bagong investors at stockholders," pabulong na ani Leonard
bago lumayo sa dalaga.

Sinundan ni Stella ng tingin kung saan nakatanaw kanina si Leonard. Abala ang mga
naroon sa pakipag-usap sa isa't isa. Pamilyar na sa kaniya ang mukha ng mga kaanak
at may katungkulan sa kompanya.

"Bakit siya narito?" naitanong niya sa sarili nang mapansin ang isang babae at
kausap ang isang lalaking nakatalikod sa kaniya.

Pinakatitigan ni Stella si Diana. Noong una ay hindi niya alam na kamag anak niya
pala ito. Naging kaklase niya ito noong high school. Siguradong hindi pa siya nito
nakakalimutan dahil ganoon din naman siya. Mortal enemy ang turing nito sa kaniya
noon kahit wala naman siyang ginagawa rito.

Napatitig si Stella sa lalaking kausap ni Diana. Masasabi niyong makisig ang lalaki
kahit likod palang ang

nasisilayan. Mahaba rin ang buhok nito na nakatali kaya nagmukhang Greek God ang
aura nito. Pero ang
paghangang nadaram para sa appearance ng lalaking nakatalikod ay bigla niyang
sinupil. Dati na niyang naramdaman ang ganoon at ayaw na niyang alalahanin pa o
maulit.

Chapter 12-Muling pagkikita

Napatingin si Diana sa babaing nakatitig sa kanila. Nang magsalubong ang kanilang

tingin ay bumakas sa kaniyang mukha ang pagkagulat. " Stella?"

Hindi na nagtaka si Stella kung nagulat ang babae pagkakita sa kaniya. Well, hindi
nito alam ang tunay niyang pagkatao kaya nakapagtaka nga kung bakit siya naroon at
sa floor pang ito. Hahakbang na sana siya palapit sa babae nang biglang lumingon sa
gawi niya ang lalaking kausap nito. Kung kanina ay si Diana lang ang nagulat
pagkakita sa kaniya. Ngayon ay siya naman ang napamulagat nang mamukhaan ang
lalaki.

Nangunot ang noo ni Charles nang makilala ang babaing nalingunan. Ang akala niya
kanina ay namali lang ng pandinig sa pangalang sinambit ni Diana. Hindi niya
akalaing sa kompanyang ito niya lang makita ang dating asawa na matagal nang
hinahanap.

"Gosh, ikaw nga, Stella!"

Eksahiradong naibulalas ni Diana at mabilis na nilapitan ang babae. "What are you
doing here? I mean, kailan ka pa naging empleyado dito sa kompanya namin?"

Gustong umikot ng mga mata ni Stella pero pinigilan niya ang sarili. Pinigilan niya
rin ang matawa at inangkin nito ang kompanya. Biglang dumilim ang aura ng mukha
niya nang bumalik ang tingin niya kay Charles. Hindi niya akalaing totoo ngang naka
join na rin ito sa kompanya nila.

Hindi niya agad ito nakilala kanina dahil humaba ang buhok. Ayaw man niyang aminin
pero bagay sa lalaki. May bigote rin ito na para bang napapabayaan na ang sarili.
Pero ganoon pa man ay mukha pa rin malinis ang lalaki at nadagdagan ang lakas ng
aura sa pagkalalaki nito.

"Stella?" Boses ng isa pang nagulat na lalaki ang mula sa gilid ng dalaga.

Humulma ang ngiti sa kaniyang labi nang makilala si Mauro. Una niya itong binati
kaysa kay Diana. "Hey, long time no see!"

Naikuyom ni Charles ang kamaong nakasuksok sa bulsa ng suot na trouser nang makita
kung gaano kasaya si Stella pagkakita kay Mauro. Ang lalaki ay manliligaw ng babae
bago pa sila nagpakasal noon. Malaki na ang pinagbago ni Stella. Ang dating
maiksing buhok ay mahaba na ngayon.

"Oo nga, kumusta ka na? Hinanap kita nang mabalitaan kong hiwalay na kayo ng asawa
mo ngunit ang galing mong magtago. By the way, lalo kang gumanda ngayon."

Napahawak si Stella sa batok at nahihiyang ngumiti kay Mauro. Hindi pa rin ito
nagbago, walang prino kung magsalita kahit may ibang tao sa paligid.

"Stella, hindi mo pa sinasagot ang tanong ko!" inis na nilapitan ni Diana ang
babae. Hindi niya nagustohan ang pagkagiliw ni Mauro dito ngayon.

"Oh sorry," nakangiting nilingon niya si Diana. "Mayroon lang inasikaso ang kasama
ko rito at isinama niya ako."
Nagdududang tingin ang ipinukol ni Diana sa babae. Alam niya ang nangyari sa buhay
niton noon. Gusto niya sanang sabihing nakarma ito pero sa hintsura nito ngayon ay
mukhang mas naging ok na ang buhay.

"Can we talk?" ani ni Charles kasabay ng paghila sa braso ni Stella.

"Hey-" sisitahin sana ni Mauro si Charles ngunit mabilis na humarang sa daraanan

niya si Diana.

"Hayaan mo silang mag-usap at mukhang may unfinish business pa silang dalawa. Tayo
na at mauna sa conference room." Hinila na ni Diana ang binata. Ayaw niyang
mapalapit muli ito kay Stella.

Napatingin si Mauro sa suot na relo. Maaga pa sana pero ayaw niyang makalikha ng
commotion sa paligid kaya nagpatangay na siya kay Diana. Isa pa ay ngayon niya lang
nalaman na apo ng president si Diana na hanggang ngayon ay obvious na may gusto sa
kaniya.

Mabilis na iwinaksi ni Stella ang kamay ni Charles na nakahawak sa kaniyang braso

nang makalayo na sila sa ibang tao. "Ano ang kailangan mo at bakit kailangan mo pa
akong kaladkarin dito?"

"Where have you been? Ganiyan ka na ba ka irresponsible at hindi sinunod ang nasa
kasulatan matapos mong makuha ang pera?"

Umawang ang labi ni Stella at hindi makapaniwalang nakatitig sa binata. Ang dilim
pa rin ng aura ng mukha nito at ang talim ng tingin sa kaniya. Kulang na lang ay
bugahan siya ng apoy dahil sa labis na galit.

"Ang pakiusap ko lang naman noon sa kasulatan ay hintayin mo ang pag-uwi ni Lolo at
tulungan akong magpaliwanag sa hiwalayan natin. Pero ano ang ginawa mo? Alam mo ang
kalagayan niya, kahit manlang pagmalasakit sa kaniyang kabaitan sa iyo noon!
Pagpatuloy ni Charles sa mahinang tinig lamang.

Ang pagtawa ay naudlot nang maalala ang kalusugan ng matanda. Bigla siyang nag-
alala sa abuelo nito at hindi na muna itinama ang nauna nitong bentang sa kaniya
"Kumusta si Lolo?"

Kahit papaano ay nabawasan ang galit na nadarama ni Charles nang mahamig sa tinig
ng dalaga ang pag-alala sa kaniyang abuelo. "He's not ok at hinihintay ka pa rin
niyang umuwi sa bahay."

Nagbaba ng tingin si Stella at nakaramdam ng awa sa matanda. Nakalimutan niyang

nangako siya sa matanda na hihintayin niya ang pagbalik nito sa Pinas.

"Huwag kamg umaktong naaawa kay Lolo ngayon. Kung may natira ka pamg awa at
kunsensya para sa matanda, umuwi ka na sa bahay na ibinigay ko sa iyo."

Bumangon ang galit sa puso niya nang ipaalala ng binata ang bahay nila noon. Lapat
ang labi at galit na sinalubong ang tingin nitong nang-aarok. "Mula nang pinirmahan
ko ang divorce papers natin ay kasama na ang bahay na ivon sa iniwan ko. At wala
rin akong oras noon na basahin kung ano pa ang ginawa mong kasulatan dahil tanging
divorce papers lang ang pinirmahan ko!

Napatda si Charles sa kinatayuan at biglang nagulohan. Walang nabanggit noon ang

abogadong kaibigan tungkol doon.

"Ang tungkol sa abuelo mo ay hindi ko sinasadya ang hindi pagtupad sa pangako ko sa

kaniya. May pinagdadaanan din ako noon kaya hindi ko nagawang magpakita sa kaniya
kaya huwag mo akong pagbinatangan na walang puso at kunsensya!"

Tangkang hahawakan niya sa braso ang dalaga upang pakalmahin ngunit galit na lumayo
ito sa kaniya. Ramdam niya ang galit at pahkamuhi nito sa kaniya dahil sa nakaraan
nila.

"Sigurado kang hindi mo kinuha ang perang-"

"Hindi ko kailangan ang pera mo!" Galit niyang putol sa iba pang nais sabihin ng
binata.

Napatiim bagang si Charles at hindi naniniwalang tumingin kay Stella. Alam niyang
napalitan ang checke noon dahil na confirm iyon ng bangko.

"Kung ayaw mong maniwala ay hindi ko na problema! Now, excuse me!"

Malakas niyang binangga ang balikat sa braso ng binata at nilampasan ito.

Naikuyom ni Charles ang kamao habang sinusundan ng tingin ang dalaga. Mukhang
lalong tumapang ito ngayon at may malaking taong sinasandalan. Kung sino man ang
sinasandalan nito, kailangan niyang malaman.

Chapter 13-Hamon

"Sir, malapit na po magsisimula ang meeting."

Nilingon ni Charles ang kaniyang secretary na hindi namalayang

sumunod sa kaniya. Napabuntonghinga siya bago lumakad pabalik sa conference room.

Nawalan na ng ganang tumuloy sa conference room si Stella. Sumakit din bigla ang
ulo niya kaya nagpasya na lamang siyang umalis.

Mabilis na nilapitan ni Alex ang dalaga at inalalayan ito papunta sa elevator.

Naikuyom ni Charles ang kamao nang mamukhaan ang lalaking kasama ni Stella. Kung
ganoon ay ang lalaki ring iyon ang sinamahan ng dating asawa. Mukhang may
connection sa

komanyang ito ang lalaki kaya naroon ang mga ito. Pagkalulan ng mga mga sa elevator
ay humarap sa kaniya ang dalawa. Parehong malamig ang tinging ipinukol nila sa
isa't isa ng dalaga bago nagsara ang elevator.

"Ayos lang po ba kayo, ma'am?" tanong ni Alex sa dalaga.

"Dumiritso po tayo sa anak ko," pabulong niyang sagot kay Alex.

Hindi na nagtanong pa ang lalaki at sinunod kung ano ang inutos ng dalaga.

Sa mansyon, hindi mapalagay si Fausto habang hinihintay ang tawag ng kaniyang

assistant. Bente minuto pa ang hinintay niya hanggang sa mag- ring ang telepono.

"Sir, pasensya na kung ngayon lang ako napatawag."

"Ano na ang nangyayari riyan? Ang apo ko, nasaan na?"

"Umalis na po ang Young Lady at may good news po ako sa inyo."

Napangiti si Fausto habang nakikinig sa balita ni Leonard. Nalilinawan na siya

ngayon sa ginawa ng kaniyang anak na namayapa na.

"Nagsisimula na po ang meeting." Huling balita ni Leonard.

"Dalhin mo agad ang reports dito pagkatapos ng meeting."

"Yes, senyor."

Pinutol na niya ang tawag at tumayo. Ang apo naman niya ngayon ang kaniyang
tinawagan.

"Lolo, bibisitahin ko lang po si Zion."

Ramdam ni Fausto ang lungkot sa tinig ng apo at naawa siya rito. Pero ayaw na
niyang magtanong at hayaan na muna ang apo. Darating ang araw na kusa rin itong
magsasalita tungkol sa nakaraan nito.

Pagkakita ni Stella sa anak ay napaluha siya. Ang bata pa nito pero hindi niya
naalagaan ng maayos.

"Mommy, huwag na po kayo iyak." Malungkot na niyakap ng bata ang ina.

"I'm sorry, baby, babawi ang mommy kapag natapos na ang mga inaasikaso ha?" Pinupog
niya ng halik sa mukha ang anak habang patuloy sa pagluha.

"I'm strong, mommy, kahit wala ka ay strong po ako." Itinaas pa ni Zion ang mga
braso nito at umaktong malakas.

Nakangiting pinisil niya ang pisngi ng anak. Pero sandaling natigilan siya nang
mapagmasdan mabuti ang guwapong mukha ng anak. Muli niyang naramdaman ang hapdi sa
puso dahil naalala ang nakaraan. Nakikita niya kasi ang ex-husband sa mukha ng
anak. Naiinis siya dahil wala manlang namana sa kaniya ang anak. Lahat ay sa ama
nito nakuha pati ang kulay ng balat.

"Mommy, I love you!" Paglalambing ng bata sa ina.

Mukhang nagising mula sa pagkatulala si Stella at napakurap. Bigla siyang

nakunsensya nang makitang paiyak na ang anak dahil hindi niya tinugon ang
paglalambing nito. "I'm sorry sweety, mommy always love you, okay?"

Naluluhang tumango ang bata at ngumiti. Binuhat na niya ito at dinala sa play room.
Tatlong taon lamang ang anak niya pero nakakaintindi na.

Parang matanda na mag-isip at hindi iyakin. Ginugol niya ang ilang oras sa anak at
balak na doon na rin matulog.

Sa kompanya, matapos ang meeting ay agad na tinawag ni Charles si Roy. Na message

na niya ito kanina at kailangan niyang malaman ang result ng pinatrabaho niya.

"Sir, nakita kong kasama pa rin niya ang lalaking nasa larawan noon.

Sinundan ko sila ngunit mabilis magpatakbo ang sasakyan nila at nag- iingat kung
may nakasunod sa kanila."

"F*ck, bakit ba puro palpak ang trabaho mo?" galit na sita ni Charles sa lalaki at
bahagyang tumaas ang kaniyang boses.

"Sorry, sir, mukhang hindi simpleng mamayan lamang ang taong nagtatago sa iyong
dating asawa." Mapagkumbaba na paliwanag ni Roy.
Inis na pinatayan na niya ng tawag si Roy. Pagkabulsa ng cellphone ay tama lang na
nasa harapan na niya si Mauro.

Nakapamulsang ngumiti si Mauro sa lalaking laging katunggali sa lahat ng bagay.

"Hindi ko manlang nabalitaan agad na divorce na kayo ni Stella."

"Back off!" angil ni Charles sa lalaki.

"Woah, kahit wala na kayo ay umaasta ka pa ring pag-aari siya?" Ngumisi siya nang
dumilim ang aura ng mukha ni Charles. "Ano ang ginawa mo at pinakawalan ka niya?"

"Mind your own business, man."

"Well, tapos na kayo ni Stella kaya wala ka nang karapatan na pagbawalan akong
lapitan siya."

Naikuyom ni Charles ang kamao at masama ang tinging ipinukol kay Mauro. Alam niyang
hindi ito nagbibiro na ituloy ang panunuyo kay Stella ngayong hiwalay na sila. Noon
ay ego lamang niya ang nasagi nang malaman na may gusto ito kay Stella. Ngayon,
ayaw mang aminin ay nag-iba na ang pakiramdam niya. Hindi na lang ang ego niya ang
nasasagi ngayon.

"Paano kung ikaw ang mapili ng Chairman sa darating na event?"

naitanong ni Charles upang makabawi sa lalaki.

Sandaling natigilan si Mauro. Nang ngumisi si Charles dahil sa naging reaction niya
ay nakaramdam siya ng pagkapikon. "Alalahanin mong mas maraming matabang isda ang
darating sa event. Kung sakaling ako man ang mapili, may contract naman."

"Then, good luck!" pabaliwalang turan ni Charles at tinalikuran na ang kausap.

Mula sa kinatayuan ay tumalim ang tingin ni Diana sa kawalan. Ngayon pa lang ay

tinuturing na niyang kaaway ang hindi pa nakikilalang pinsan. Tama si Mauro na
marami ang pagpipilian. Pero kung sakaling ito ang mapili, hindi siya makakapayag.

"Kahit hindi siya ang mapili ay hindi mo pa rin maangkin si Mauro dahil nariyan si
Stella," paalala ng isang bahaging isipan sa sarili.

Inis na naikuyom ni Diana ang isang palad. Isa siya sa pamilyang Mcwell kaya hindi
dapat papatalo. Mabilis siyang humakbang palapit kay Mauro nang makalayo na si
Charles.

Mabilis nabura ang pagkaasar sa mukha ni Mauro nang mamataan na papalapit sa kaniya
si Diana.

"Congratulations nga pala ulit at nakapasok ka sa kompanya namin." Matamis na ngiti

ang sumilay sa labi ni Diana.

"Thank you, nakakalungkot lang at wala na ang taong dahilan kung bakit narito ako
ngayon."

Biglang lumungkot ang mukha ni Diana pero sa kaloob-looban ay nainis. Nainis siya
dahil ibang tao ang pinagtatanawan ng utang na loob ni Mauro.

"Please excuse me, kailangan ko na ring umalis." Paalam ni Mauro sa dalaga.

"Ahm, Mauro, sandali."

Nilingon niya ang dalaga.

"Hindi pa kasi ako nakapag lunch, puwede mo ba akong samahan?"

Hindi agad nakasagot si Mauro at hindi alam ang isagot sa dalaga. Bubuka na sana
ang bibig niya nang may lumapit sa kanila.

Chapter 14-Bisita

"Siya ba ang sinasabi mong kaibigan mo noon, Diana?" tanong ni Vanz sa kapatid.

"Kuya!" Nakangiting kumapit siya sa braso ng kapatid. "Siya nga po, kuya at huwag
mo sana siyang pahirapan dito."

Napakamot si Mauro sa batok at lalong hindi na siya makatanggi ngayon sa paanyaya

ng dalaga. Kilala niya si Vanz. Alam niyang isa ito sa nominated as CEO ng naturang
kompanya ngayon.

Nakangiting hinarap ni Vanz ang lalaki. "Ikinagagalak kong makilala kang muli.
Pasensya na kanina sa conference room kung marami akong katanongan."

Napalabi si Diana at marahang hinila- hila ang braso ng kapatid. Ipinararating dito
na hindi niya nagustohan ang ginawa nito kanina.

"I understand, business is business. Kahit ako ang nasa katayuan mo ay ganoon din
ang gagawin ko. Salamat sa pagiging professional at huwag niyo sana akong bigyan ng
special treatment dahil naging kaibigan ko ang kapatid mo."

"Mauro, don't worry dahil wala na kayo sa trabaho kaya ganito makipag- usap sa iyo
ang kapatid ko. Masanay ka na sa kaniya dahil lahat ng taong malapit sa akin ay
ganito niya kung tratuhin." Lalong humigpit ang pagkakapit ng kamay sa braso ng
kapatid. Gusto niyang ipakita kay Mauro na bawal siyang tanggihan dahil sa kaniyang
kapatid kung ayaw nitong maapiktohan ang negosyo ng pamilya nito.

"Mukhang may lakad kayong dalawa? Ingatan mo ang kapatid ko." Inalis na ni Vanz ang
kamay ng kapatid na nakapulupot sa kaniyang braso at iniabot kay Mauro.

Pilit na ngumiti si Mauro at napilitang samahan na ang dalaga.

Nakangiting nilingon ni Diana ang kapatid at nagpapasalamat ang tingin dito habang
marahang humahakbang kasabay ni Mauro. Hindi na niya inalis ang kamay na nakakawit
sa braso nito kahit nasa elevator na sila. Lahat ng nakakakita sa kanila ay
napapamangha. Nababasa niya sa mga titig ng kababaihan na naiinggit sa kaniya. Ang
guwapo naman kasi ni Mauro bukod sa makisig. Matangkad din at maganda ang
pangangatawan.

Pagkalabas ni Charles sa malaking building ay muli niyang tinawagan si Roy

kailangan niya makita si Stella at makausap muli.

Sa bahay bakasyunan, hindi mapakali si Stella at iniisip ang abuelo ni Charles.

Nawala na sa isip niya ang matanda mula nang umalis siya sa bahay ng dating asawa.
Bigla siya nakaramdam ng kunsensya para sa matanda. Alam niyang isa siya sa dahilan
kung bakit nagpalakas ito at lumaban kay kamatayan. Nangako siya rito na sa
pagbalik nito ay may apo na ito sa tuhod.

"Tinupad ko naman ang pangako ko sa iyo. Ngunit hindi na kita nahintay." Kausap ni
Stella sa sarili.

Malungkot na nilingon ni Stella ang anak na natutulog na sa kaniyang tabi. Kapag

nakita ng matanda ang anak niya ay siguradong matuwa ito. Carbon -copy ito ni
Charles at lalaki pa.

Isa pang buntonghininga ang pinakawalan ni Stella bago ipinikit ang mga mata. Bukas
ay maaga siyang gigising at dadalawin ang matanda. Kahit papaano ay masaya siya
dahil sa babay na inalisan tumitira ang matanda. Talagang hinihintay nito ang
kaniyang pagbalik.

Kinabukasan, tinanghali ng gising si Charles dahil nalasing siya kagabi. Ngunit

hindi nakakatulong sa problema niya ang pag-inum ng alak. Lalo lamang sumakit ang
ulo niya pagkagising.

Tinatamad na bumangon si Marimar at alam niyang tatanghaliin din ng gising ang amo
na nagkataong doon umuwi at lasing pa. Ang matanda naman ay may sarili itong
tagapag-alaga at hindi siya ang nag-aasikaso dito. Ayaw pa niya sanang bumangon
ngunit may makulit na nagdo-door bell.

Muling tumingin sa suot na relo si Stella nang wala pa ring bumubukas sa pintuan.
Sinadya niyang maagang pumunta roon para masigurong walang ibang makakita sa
kaniya. Alam niyang ang matanda lang ang naroon at ang katulong. Kung bibisita man
ang kaanak nito ay tiyak na mamaya pa at dapat nakaalis na rin siya. Pipindutin na
niya sana muli ang door bell nang bigla iyong bumukas.

"Sino ba itong agang-aga mang isturb "hindi naituloy ni Marimar ang pagsusungit
nang mapatitig sa mukha ng taong nambubulabog.

Napangisi si Stella nang mabanaag sa mukha ng katulong ang pagkagulat pagkakita sa

kaniya. Mukha itong nakakita ng multo.

"Stella?" Nanlalaki ang mga mata at hindi pa rin makapaniwalang makita ang babae.

"Buhay pa ako kaya huwag kang matakot."

Napasimangot si Marimar nang marinig ang sinabi ni Stella. Kamuntik na niyang hindi
ito makilala. Lalo itong gumanda at mukhang hiyang sa bago nitong buhay. Simple pa
rin naman itong manamit pero halatang mamahalin iyon.

"Mabuti naman at nagpakita ka na. Hindi ko magalaw ang gamit na ibinibigay mo sa

akin dahil ang alam nila ay babalik ka pa para kunin iyon." May kasamang panunumbat
niyang sermon kay Stella.

Napailing si Stella at pumasok na siya ng kusa sa loob ng bahay. Ang tahimik ng

bahay at ramdam niya pa rin ang lungkot sa paligid. Muli siyang nalungkot pagkakita
sa ayos ng bahay. Ganoon pa rin naman at walang binago. Marahil ay hindi iyon
nagalaw ni Elizabeth dahil sa matanda. Dumako ang tingin niya sa center table ng
sala. Napangiti siya nang makita ang isang halaman na buhay. May bunga iyon at ang
lusog tingnan.

Parang may humaplos na mainit na palad sa kaniyang dibdib pagkakita sa halaman.

Siya ang bumili niyon sa isang lugar kung saan siya unang ipinasyal ni Charles
noon. Sobrang saya niya noon at parang totoong couple silang namasyal. Money tree
ang tawag sa halaman na iyon. Hindi niya akalaing buhay pa rin ang naturang halaman
at may bunga pa. Nang umalis kasi siya noon parang mamatay na ang puno.

Mula sa kinatayuan ay biglang nawala ang pananakit ng ulo ni Charles nang makilala
ang kanilang bisita. Pinanood niya ang bawat galaw ng dalaga. Nang ngumiti ito
habang nakatitig sa balaman ay hindi niya namalayang napangiti rin siya. Ngunit
bigla rin nabura iyon nang makitang tumingala si Stella at mabilis na kinusot ang
mga mata.
Napabuga ng hangin sa bibig si Stella at pilit nilabanan ang pagdagasa ng magandang
alaala sa isipan. Ayaw niyang umiyak o balikan pa ang nakaraan.

Nang mapansin ni Marimar ang amo na nakatanaw sa kanila ay nagpakitang gilas siya.
"Naku, ma'am, ang senyor mismo ang nag-aalaga sa halaman na iyan nang malaman
niyang alaga mo."

Gustong tumikwas ang kilay ni Stella nang biglang umaktong mabait sa kaniya ang
katulong. Natuwa siyang malaman na pinahahalagahan ng matanda ang mga naiwan niya.
Pero alam niyang may audience sila kaya umaakto ng ganoon ang katulong. Mabilis
siya nag-angat ng tingin at tumingin sa second floor.

"Ano ang ginagawa niya rito?" naitanong ni Stella sa sarili nang makita si Charles
na nakatayo malapit sa bukana ng hagdanan. Blangko ang tinging ipinukol niya rito
at hindi ipinakitang nagulat siyang naroon ito.

Bumaba si Charles sa hagdan habang hindi hinihiwalaya ang tingin sa dalaga. Bigla
siya nakaramdam ng kaba na baka pagkurap niya ay wala na ito at nanaginip lamang
siya ng gising.

Chapter 15-Muling pagkikita

Ma'am, ipaghanda ko po kayo ng paborito niyong almusal." Nagkukumahog na lumayo na

si Marimar sa dating asawa ng amo.

Pipigilan sana ni Stella ang katulong ngunit nakalayo na ito. Ibinalik niya ang
tingin kay Charles, para siyang namalikmata nang mabanaag sa mga mata nito ang
kakaibang emosyon. Tila ba dinadaya siya ng paningin at nababasa niya sa mga titig
ni Charles na nangungulila ito sa kaniya.

Napakurap si Charles nang matauhan. Parang hindi niya nakilala ang sariling
damdamin kanina at panandaliang nawala sa sarili. "Mabuti naman at may natira pang
kunsensya diyan sa puso mo at naisip mong dalawin si Lolo."

Bumalik ang galit sa kaniyang puso dahil sa sinabi ng binata. Mukhang dinaya nga
lamang siya ng sariling paningin kanina. Arogante pa rin ang lalaki at walang amor
sa kaniya. Ang tingin pa rin nito sa kaniya ay mukhang pera at mapagkunwari.

"Ayaw ko ng gulo. Hindi ako nagpunta dito para makipag usap sa iyo."

Sandaling natigilan si Charles dahil sa malamig na pakipag usap sa kaniya ni

Stella. Napatitig siya sa mga mata nito ngunit blangko iyon. Nanibago siya sa
dalaga. Bigla niyang hinahanap ang tingin nito sa kaniya noon. Mga tinging may
pagmamahal at nagsusumamo.

Mabilis na tinalikuran ni Stella ang binata at hindi gusto ang paraan ng tingin
nito sa kaniya. "Pupuntahan ko na si Lolo upang wala na akong utang na loob pa sa
iyong pamilya."

Tiim bagang na sinundan niya ang dalaga at pinigilan ito bago pa mabuksan ang
pintuan. "Huwag mong subukang pasamain ang loob ni Lolo, mahina na siya at "hindi
niya natapos ang sasabihin nang matalim ang tinging ipinukol sa kaniya ni Stella.

"Hindi mo ako katulad at ng kapatid mo!"

Napatda si Charles sa nakikitang galit sa mga mata ng dalaga. Hindi niya

naintindihan ang pakahulugan ng sinabi nito.
Sandaling hinamig ni Stella ang sarili nang makapasok na sa silid ng matanda. Ayaw
niyang humarap sa matanda na galit o malungkot.

"Sino po sila?" gulat na tanong ng nurse sa bagong pasok.

"Lumabas ka muna." Si Charles na ang sumagot sa nurse.

Hindi na nagtanong pa ang nurse. Nagmamadali itong lumabas.

Dahan-dahang lumapit si Stella sa kama kung saan nakahiga ang matanda. Mukhang
tulog pa ito at hindi alam na may ibang tao sa paligid. Ramdam niyang nakasunod ang
tingin sa kaniya ni Charles at nanatili lang ito sa pintuan.

"Lolo, gising na po ba kayo?" Pukaw niya sa matanda nang gumalaw ito sa kinahigaan.

Naudlot ang muling pag-inat sana ni Ramon nang marinig ang pamilyar na tinig. Ayaw
niya ring magmulat ng mga mata para ma dissapoint lang kapag tamang hallucination
lamang siya dahil bagong gising.

"Lolo, Stella is here," ani Charles at bahagyang nilakasan ang boses upang marinig
ng matanda.

Naluluhang nagmulat ng mga mata si Ramon. Ang mukha agad ng dalaga ang kaniyang
nasilayan kaya lalo siyang naiiyak. "Hija, ikaw nga ba iyan?"

Napangiti si Stella at mukhang

diskumpyado ang matanda. "Ako nga po, lolo. Sorry kung hindi ko na kayo nahintay at
ngayon lang nadalaw." Naluha na rin at naawa sa matanda. Mabilis niyang kinuha ang
kamay nito nang umangat. Nanginginig pa iyon at halatang mahina na.

"Naintindihan ko, hija. Alam kong malaki ang dahilan mo kaya nagawa mong pakawalan
ang apo ko."

Pinunasan niya ang luhang tumulo sa mga mata ng matanda. Umupo siya sa tabi nito at
niyakap ito. "I'm sorry, kahit isa sa pangako ko sa iyo ay hindi ko natupad."
Isinubsob niya ang mukha sa balikat ng matanda at tahimik na umiyak roon. Hindi
niya mapigilan ang pagtulo ng mga luha pero ayaw niyang makita iyon ni Charles.
Kahit sa ama at sariling abuelo ay hindi niya nailabas ang nararamdaman noon. Mas
naintindihan siya nito kaya napamahal sa kaniya ang matanda.

Napabuntonghininga si Ramon at hinaplos ang buhok ng dalaga hinayaan niya lang

itong umiyak sa kaniyang balikat. Ramdam niya ang bigat sa dibdib na dinadala nito
dahil sa pagkaalala sa nakaraan. Maging siya ay naninikip din ang dibdib at
dinadaan na lang sa pagbuntonghininga.

"I tried my best po," paanas niyang kausap sa matanda.

"I understand, hija. Please stop crying!" pabulong niyang pakiusap sa dalaga.

Mariing ipinikit ni Stella ang mga mata at pinigilan na ang pagluha. Napangiti siya
ng mapakla nang maalala ang mga ipinangako noon sa matanda.

Nang malaman niyang naghahanap ang matanda ng babaing ipakasal sa apo nito noon ay
agad siyang nagpresinta. Naalala pa niya ang tanong nito sa kaniya noon.

"Bakit gusto mong maikasal sa apo ko?"

"Lolo, ang guwapo kasi ng apo mo. Unang kita ko pa lang sa kaniya ay tumibok na ang
puso ko. Sa maniwala kayo at sa hindi, maging sa pagtulog ay napapaginipan ko
siya."

Nagdududang tingin ng matanda sa kaniya. Isang buwan na siyang nagtatrabaho bilang

nurse nito habang nanatili ito sa hospital.

"Lolo, hindi ko po habol ang kayamanan

ng apo niyo kung iyan ang iniisip mo. May sarili po akong pera at independent."
Inilabas niya ang gold card na bigay ng kaniyang abuelo. Never pa niya iyon
nagagamit at walang ibang nakakakita. Napangisi siya nang mamilog ang mga mata ng
matanda pagkakita sa card.

"Mahal mo talaga ang apo ko?"

Nakangiti siyang ng��miti sa matanda.

"Pero alam mong may mahal na siyang iba at hindi ko gusto ang babaing iyon."

"Gagawin ko po ang lahat upang mahalin niya, lolo."

"Mahina na ako at hindi alam kung hanggang kailan ang buhay. Maipangako mo bang
mamahalin mo habambuhay ang apo ko at hindi iiwan?"

"Opo, lolo, sundin niyo na rin po ang gusto niyang magpagamot kayo sa ibang bansa.
Pangako, pagbalik niyo ay may apo ka na sa tuhod!" Isa sa naipangako niya sa
matanda noon.

"Ayos lang, masaya ako na bumalik ka rito bago manlang ako pumanaw."

Mabilis siyang bumitaw mula sa

pagkayakap sa matanda at bumalik sa kasalukuyan ang kamalayan. Ikinurap- kurap niya
rin ang mga mata upang alisin ang panunubig niyon. Malaki ang tiwala sa kaniya ng
matanda noon pa man at hindi na tinanong pa ang kaniyang family background.
Naintindihan siya nito nang sinabi niyang confidential ang kaniyang pagkatao.

Mula sa kinatayuan ay nangunot ang noo ni Charles habang pinapanood ang dalawa.
Hindi niya alam kung ano ang sinasabi ng babae sa abuelo at nag-aalala siya na baka
gumagawa ito ng paraan upang bumalik sa buhay niya.

Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan niya bago ngumiti sa matanda.

"Hahaba pa po ang buhay mo. Huwag kang mag-alala ay dalawin ko po kayo minsan
dito."

"Bahay mo ito, puwede kang bumalik dito kung gusto mong alagaan si Lolo."

Kusang namutawi sa bibig ni Charles.

Nakatikwas ang kilay na nilingon niya ang dating asawa. Nagulat siya sa suggestions
nito at naisip pa ring kukunin niya ang bahay na ibinigay sa kaniya.

"Huwag kang mag-alala at hindi na ako dito nakatira. Doblehin ko ang bayad sa iyo,
alagaan mo lang muli si Lolo." Paliwanag ni Charles sa babae upang hindi mamali sa
pag-intindi sa una niyang sinabi.

Inis na pinukol ng masamang ng tingin ni Ramon ang apo dahil sa mga sinabi nito.
Kung malakas lang siya ay gusto niyang tumayo at lapitan ito upang batukan.

Chapter 16-Panghihinayang
"Hija, pagpasensyahan mo na ang apo ko. Huwag mo na akong alalahanin dahil may
nurse na nag-aalaga na sa akin. Masaya nurse na nag-aalaga na sa akin. Masaya na
akong nakita kita ngayon at panatag ang loob dahil mukhang masaya ka na sa buhay mo
ngayon."

Nakangiting tumango si Stella sa matanda bago nilingon si Charles. " Mayaman ang
naasawa ko kaya hindi ko na kailangang magpakahirap ng trabaho upang kumita."

Napatiim bagang si Charles at naggalawan ang panga. Hindi niya matanggap na hindi
na siya kailangan ng dating asawa dahil mukhang mas mapera ang ipinalit sa kaniya.

"Pero huwag kang mag-alala, dadalawin ko pa rin si Lolo Ramon at alagaan kapag may
oras ako. Welcome naman siguro ako rito anytime na gustong kong pumanta dahil bahay
ko ito?"

"Of course, pero hayaan mo sanang dumito lang si Lolo dahil mas gusto niyang tumira
dito."

Ang pormal ng mukha ng binata sa pakipag-usap sa kaniya. Napailing siya sa sarili

nang mapagmasdan muli ang mukha nito. Parang nanadya pa ang lalaki at nagpahaba ng
buhok.

"Huwag kang asyumera, hindi ikaw ang dahilan kung bakit pinahaba niya ang buhok."
Kastigo ng sariling isipan.

"Siguro nga, baka sadyang napabayaan lang niya ang sarili dahil sobrang busy kaya
hindi na nakapagpagupit." Natatawa niyang bulong sa sarili.

Noong unang taon nilang pagsasama ni Charles ay sinabi niya ditong attractive siya
sa lalaking mahaba ang buhok. Feeling niya kasi ay Greek God ang kaniyang kaharap.
Ang sagot lang ng lalaki noon sa kaniya ay hindi pa ito nasisiraan ng bait para
gawing mukhang ermitanyo ang sarili.

"At madalas ay dito din ako natutulog dahil kay lolo," dugtong pa ni Charles.

Napakurap siya at napagalitan ang sarili dahil sandaling nawala sa sariliat

binalikan ang nakaraan. "Walang problema kahit pati ang fiancee mo ay dito
matutulog. Huwag lang ang madrasta mo." Ngumiti siya sa binata upang ipakita rito
na wala na itong epikto sa kaniya.

"Maganda na ang nagkalinawan tayo." Malamig niyang turan bago tinalikuran ang
dalaga.

Biglang tumalim ang tingin niya sa pintuan nang wala na roon ang dating asawa.
Mukhang lalong naging arogante ito at heartless. Ilang sandali pa ay napalingon
siya sa matanda. Muntik na niyang nakalimutan na naroon pa siya sa silid nito.
Nakabuka ang bibig ng matanda at mukhang hindi pa naka move on sa kakaibang movie
na napanood.

Unting-unting tumikom ang bibig ni Ramon nang mahimasmasan at ngumiti sa dalaga.

"Hija, ang totoo ay sobra akong naghihina at nalulungkot. Gusto ko rin sanang
bumawi sa iyo ngunit hindi ko na kayang bumangon mag-isa."

Awang-awa na ginagap ni Stella ang palad ng matanda. Pumayat nga ng husto ito.
Magka edaran lang naman ito ng kaniyang abuelo pero mas malakas ang lolo niya.
"Lolo, mahalaga po ang inyong kalusugan. Ako ang dapat na bumawi sa yo at hindi
ikaw."
Pinigilan ni Ramon ang mapangiti at malungkot na pinisil ang palad ng dalaga.
"Hija, kung hindi kalabisan, maari bang huwag ka munang umalis? Gusto rin kitang
makasalo sa pagkain."

Biglang kinabahan si Stella at parang ang humihiling sa kaniya ay taong malapit na

pumanaw. Hindi na siya nagdalawang isip na pagbigyan ang matanda.

"Thank you, hija!" Pakiramdam ko ay bigla akong lumakas!"

Napangiti si Stella at masaya siyang nakikitang masigla ang matanda. Saka na niya
isipin ang mga kapamilya ng matanda na ayaw sa kaniya. Ang mahalaga ay masaya ito
dahil sa kaniya.

Mabilis na inalalayan ni Stella ang matanda na makabangon at pinaupo ito sa

wheelchair. Gusto nitong kumain at ipagluluto niya. Marunong siya sa lahat ng
gawaing bahay. Hindi siya magaling o masarap magluto pero marunong siya.

Paglabas nila ng silid ay si Charles agad ang nakita niya sa sala. Mukhang nagulat
pa ito nang makitang tulak niya ang wheelchair ng abuelo nito.

Mabilis na nilapitan ni Charles ang dalawa at inagaw na ang kinaupuan ng abuelo at

siya ang nagtulak. "Dapat ay tinawag mo ako upang natulungan kang ibangon si Lolo."

"Kaya ko naman." Matabang niyang tugon sa binata.

Sandaling natigilan si Charles at nilingon ang dalaga. Ngunit abala na ito sa

pagtingin sa loob ng refrigerator. Mabigat ang abuelo niya dahil malaking tao ito
kahit pumayat na. Ang unang nurse nito ay babae at hindi kaya ang matanda kaya
pinalitan niya ng lalaki. Pero kinaya ni Stella na mag-isa kaya nagtataka siya.

"Lolo, may sabaw ang lulutuin ko para sa Iyo." Nakangiting itinaas ni Stella ang
karneng hawak galing sa ref.

Lalong namangha si Charles sa dalaga nang malaman na marunong itong magluto. Sa

tatlong taon nilang pagsasama noon ay hindi pa niya natikman ang luto nito.

"Paano mo malaman ang kakayahan niya eh parang takot kang makatabi siya noon. Wala
kang alam sa kaniya dahil hindi mo siya pinagtutuunan ng pansin noon." Sumbat ng
kunsensya sa sarili.

"Bakit mukhang gulat kang makitang marunong magluto si Stella?"

Gulat na napatingin si Charles sa abuelo. Hindi niya alam na obvious sa mukha niya
ang kung ano ang laman ng kaniyang isipan.

Napatingin si Stella sa dalawa nang marinig ang sinabi ng matanda. Nahuli niyang
umiiwas ng tingin sa kaniya ang binata at mukhang guilty. Well, ilang
beses na niyang sinubukan noon na pagluto ito ng pagkain. Ngunit kapag sinabi
niyang siya ang nagluto ay umaalis ito ng bahay. Sumasama lamang ang loob niya kaya
hindi na siya umulit pa. Kung magluluto man siya ay hindi na niya ipinapaalam.
Masaya na siya noon sa tuwing maubos ni Charles ang niluto niya pero hindi nito
alam.

"Dalhin mo muna si Lolo sa sala, kukunin ko na lang siya kapag luto na para kumain.
"Hindi tumitingin na kausap ni Stella kay Charles.

Hindi na nawala ang pangungunot ng noo niya habang nakatingin sa nakatalikod na

dalaga. Abala na ito sa paghiwa at hugas ng gulay. Parang normal na lang dito ang
ginagawa nito. Ang akala niya noon ay wala itong alam sa mga gawaing bahay lalo na
sa kusina.

Lihim na napangiti si Ramon dahil sa kinikilos ng apo. Walang salitang tinulak nito
ang kinaupuan niya at dinala siya sa sala.

"Lolo, may kailangan pa po ba kayo?" tanong niya habang inaayos ang pagka lock sa
wheelchair.

"Go ahead, tapusin mo na ang kailangan mong tapusing gawin." Matabang niyang turan
at inabala ang sarili sa cellphone.

Nagbuntonghininga si Charles at napatitig sa abuelo. Ramdam pa rin niya ang sama ng

loob sa kaniya dahil pinakawalan niya si Stella. Ilang sandali pa ay inabala na
lang niya ang sarili sa harap ng laptop.

"Mabait at mapagmahal si Stella kaya hindi siya pinababayaan ng Diyos. Naging mas
maganda ang buhay niya at mukhang mas masaya nang pakawalan mo."

Nag-angat siya ng tingin nang marinig ang sinabi ng matanda. Nagsalubong ang
kanilang tingin at mabanaag niya roon ang lungkot at panghihinayang.

Chapter 17-Kunsensya

"Ang milyones na sinasabi mo, sigurado ka ba na kinuha niya kapalit ng kaniyang

kalayaan?"

Lalong nagulohan si Charles sa tanong ng abuelo. Ang alam niya lang ay tinanggap ni
Stella noon ang pera at umalis.

"At naniniwala kang may iba siyang lalaki?" tanong muli ni Ramon sa apo.

"Lolo, narinig mo naman kanina ang sinabi niya na may asawa na siya." Mukhang
napipilitang sagot niya sa abuelo.

Naiiling na pumalatak si Ramon. "Ang kapatid mo, huwag sanang maging tanga sa
pagpili sa mapangasawa. Huwag ding maging bulag sa katotohanan katulad mo.

Marahang napabuntonghininga si Charles at hindi na pinatulan ang sinabi ng abuelo.

Kung ito ang masusunod ay gusto nitong mapatalsik na sa buhay nilang magkapatid ang
madrasta nang
mawala na ang kanilang ama. Ngunit mahal ni Sophie si Magda dahil ito na ang
nakamulatan nitong ina. Hindi na muling nagsalita ang abuelo kaya inabala na muli
ang sarili sa trabaho.

"The food is ready, lolo! C'mon, alam kong na miss mo ang luto ko." Masiglang
nilapitan ni Stella ang matanda.

Kusang napatayo si Charles at sinundan si Stella na tulak na ang wheelchair ng

abuelo papasok ng dining room. Parang bigla siyang nagutom nang makita ang
nakahaing pagkain sa lamesa. Naroon si Marimar at natulong sa pag-ayos.

"Ako na niyan." Agaw ni Stella sa sandok na hawak ni Marimar.

Hindi na nagsalita pa si Marimar at iniwan na ang tatlo roon. Pagkalabas ay

tiningnan ang cellphone at binasa ang message. Napangisi siya nang mabasa ang galit
na galit na reply ni Elizabeth. Alam niyang may bonus siyang matanggap dahil sa
bagong update na balita niya rito.

Galit na napamura si Elizabeth nang malaman na bumalik na si Stella sa bahay nito.

Agad niyang tinawagan ang kaibigan upang masugod ang babae.

Matapos makausap ni Marimar si Elizabeth ay pasimple siyang sumilip sa dinig room.

Nagsisimula nang kumain ang tatlo at nakita niyang natigilan si Charles.

"Ikaw ang nagluluto ng ganitong lasa?" wala sa sariling naitanong ni Charles kay
Stella. Hindi ganoon kasarap ang pagkain pero nagustohan niya ang lasa.

Noon ay hindi niya pinapansin ang luto ng katulong kahit nag-iiba ang lasa minsan.
Ang akala niya ay normal lang ang ganoon sa lutong pagkain. Pero ngayong nalasahan
itong muli, bigla siyang nakunsensya. Naniwala siya sa mga sinani noon ng kapatid
at madrasta na walang alam si Stella sa kusina. Ang akala niya ay tamad pa ang
dalaga dahil never nakikitang magluto ng pagkain.

"Ngayon mo lang natikman ang luto ni Stella?" Mahamig sa tinig ni Ramon na hindi
natutuwa sa nalaman.

"Alam kong hindi masarap ang luto ko, puwede kang magpaluto kay Marimar." Hindi
tumitingin kay Charles at ang matanda ang patuloy na inaasikaso.

"Wala akong sinasabing hindi ko gusto ang lasa ng pagkain. Ang akala ko ay -^ prime
prime

"Hindi ako marunong magluto at tamad? "Siya na ang nagpatuloy sa nais sabihin ng
binata.

Hindi alam ni Charles kung ano ang isagot sa dalaga lalo na at nasa harapan nila
ang abuelo niya.

"Well, nakaraan na iyon at halos nakalimutan ko na rin. Marami akong niluto kung
nagustohan mo. Huwag mo nga lang hanap-hanapin ang lasa dahil ito na ang huling
luto ko sa pamilya mo." Ngumiti siya sa binata bago humarap muli sa matanda.

Kitang-kita ni Charles ang biglang paglungkot ng abuelo dahil sa sinabi ng dalaga.

Ang akala niya ay nagbago na rin ang ganitong ugali nito. Ang ugaling hindi iniisip
ang maramdaman ng taong makarinig sa nakakasakit nitong mga salita.

"Hija, alam kong wala akong karapatang humiling sa iyo ngayon dahil hindi ka na
part ng aking pamilya. Pero puwede bang dalawin mo pa rin ako kahit minsan habang
nabubuhay pa ako?"

Sandaling natigilan si Stella at naawa sa matanda. Lihim na napagalitan ang sarili

at sumama ang loob ng matanda dahil sa mga sinabi niya.

Napatikhim si Charles nang hindi agad nakasagot si Stella sa matanda. "Lolo, may
ibang asawa na si Stella kaya nasabi niya ang bagay na iyon. May sarili siyang
pamilya na kailangan asikasuhin at ipagluto."

Lalo lamang nalungkot si Ramon at biglang nawalan ng ganang kumain. " Gusto ko nang
magpahinga."

Mabilis na tumayo si Stella at nilapitan ang matanda. "Lolo, sorry po. Huwag na po
kayong magtampo at kaunti pa lang ang nakain niyo."

"Ayos lang ako, hija at busog na rin." Tinawag ni Ramon ang nurse niya upang itulak
na ang wheelchair na kinaupuan.

Napabuntonghininga si Charles habang sinusundan ng tingin ang abuelo. Hindi niya

rin ito malapitan at alam niyang galit na naman sa kaniya. Nang wala na ang abuelo
ay galit na binalingan niya ng tingin ang nakatayong dalaga.

"Hindi ka na sana nagpakita sa kaniya kung pasamain mo lang ang loob niya!"

Matalim din ang tinging ipinukol ni Stella sa binata at nainis dahil siya lang ang
sinisisi nito. "Kung nanahimik ka na lang sana at hindi sumalo sa pagkain namin ay
hindi ako makapagsalita ng ganoon!"

Umawang ang labi niya at hindi makapaniwalang nakatitig kay Stella. Hindi pa rin
siya sanay na sumasagot na ito sa kaniya ng ganito. Dati kahit anong galit niya ay
lagi lang ito nakayuko at nakikiusap.

Inis na umalis na rin siya sa hapag kainan at iniwan si Charles. Nagmamadaling

sinundan niya ang matanda at ayaw niyang sumama ang loob nito sa kaniya.
Nakasalubong pa niya sa pintuan ang nurse at palabas na ito.

"Gusto kong mapag-isa." Inunahan na ni Ramon ang kung sino man ang bagong pasok.
Nakatalikod siya sa pintuan at nakaharap sa balcony na karugtong lang ng silid.

Dahan-dahang humakbang si Stella palapit sa matanda. "Lolo, sorry po. Hindi ko po

gustong sumama ang loob mo sa akin."

Lihim na napangiti si Ramon pero hindi nagsalita.

"Lolo, alam niyo pong mahal ko kayo kaya hindi nakakaabala kung dalawin ko kayo
rito madalas."

Biglang umaliwalas ang aura ng mukha ni Ramon at humarap na sa dalaga. "Hindi ba

magagalit ang asawa mo?"

Ayaw niyang magsinungaling sa matanda kaya sinabi na niya ang totoo. "Wala pa po
akong asawa, lolo."

Lalong lumawak ang ngiti sa labi ni Ramon at nagsasayaw sa galak ang mga mata.

"Pero magkakaroon na po ako ng fiancee sa sunod na lingo."

Biglang nabura ang ngiti sa labi niya at muling nalungkot. Ang akala niya ay may
pag-asa pa para sa kaniyang apo. Muli niyang pinaikot ang kinaupuan at humarap sa
bintana.

"Lolo, huwag na po kayong malungkot." Paglalambing niya sa matanda at niyakap ito

mula sa likuran.

"Malabo nang makita ko ang apo sa tuhod bago pumanaw."

Nakagat ni Stella ang labi at binalot ng lungkot at kunsensya ang puso para sa
matanda. Nagtatalo ang puso't isipan niya ngayon kung dapat bang ipakilala sa
matanda ang anak niya. "Lolo, bigyan niyo pa po ako ng kaunting panahon." Kusang
namutawi sa kaniyang labi.

Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Ramon na humarapa sa dalaga. Nagtatanong ang
tingin niya rito, nang umiwas ng tingin ang dalaga ay nagkaroon siya ng kaunting
pag-asa. " Hija, may tinatago ka ba sa akin?"

Kinabahan si Stella at hindi alam isagot sa matanda. Wala siyang balak sanang
sabihin ngunit kusang nanulas sa dila niya ang laman ng puso kanina. Bubuka na sana
ang bibig niya nang biglang bumukas ang pintuan.
Chapter 18-Inggit

"Ano ang ginagawa mo dito sa silid ng lolo ko? Ano ang kailangan mo at bumalik ka
pa?" Magkasunod na tanong ni Sophie kay Stella at agad na nilapitan ang abuelo.

Pumalatak si Stella sa isipan, kung umakto si Sophie ay para bang ginagawan niya ng
hindi maganda ang abuelo nito.

"Sophie, anong klasing tanong iyan? Pamamahay ni Stella ito kaya hindi mo siya
dapat tinatanong ng ganiyan.

Inis na napairap si Sophie kay Stella dahil ito pa rin ang kinakampihan ng abuelo.
" Hindi niya po pinirmahan ang kasulatan noon kaya wala siyang karapatan sa bahay
ni Kuya!" Pagtataray niya.

Napatda si Magda mula sa kinatayuan nang marinig ang sinabi ni Sophie. Bigla siyang
kinabahan at baka makarating iyon kay Charles.

"Ano ang sinabi mo?" Naningkit ang mga mata ni Ramon, "ang ibig sabihin ay alam
mong hindi niya kinuha ang ibinigay ng kapatid mo pero hindi mo sinabi kay
Charles?"

Biglang namutla si Sophie at dinaga ang dibdib. Huli na para bawiin ang mga sinabi
dahil sa selos at galit. "Lo-lolo, hindi ko po kasalanan. Sadyang mayabang lang ang
babaing iyan at gustong ipagmalaki na hindi kawalan si Kuya sa kaniya. Ayaw ko lang
po masaktan si Kuya."

Nakahinga ng naluwag si Magda at nakaisip agad ng magandang dahilan si Sophie.

Nanatili lang siya sa labas ng silid upang hindi na madagdagan ang init ng ulo ni
Ramon.

Matalim pa rin ang tingin ni Ramon sa apo at hindi ramdam na sincere ito sa dahilan
nito.

"Lolo, masama po sa inyo ang magalit. Kahit nalaman naman ni Charles noon ay walang
magbabago dahil bumalik na ang babaing totoo niyang mahal."

Mariing naipikit ni Ramon ang mga mata at nalulungkot sa mga ginagawa ng apo sa
buhay ng mga ito. Si Charles ay nabulag ng husto sa pagmamahal sa babaing alam
niyang kasama ang pera ng pamilya nila sa hinahabol nito. Si Sophie ay naging
masama ang pag-uugali at naimpluwensyahan ng madrasta. Ayaw na sana niyang
madagdagan ang ganid na sampid sa kanilang pamilya.

Galit na pinandilatan ni Sophie ng mga mata si Stella at sinisisi ito kung bakit
mukhang dissapoint na naman sa kaniya ang abuelo at malungkot.

Napailing si Stella at hindi pinatulan ang pagtataray ng dalaga. Pa-squat siyang

umupo sa harapan ng matanda at hinawakan ito sa dalawang palad. "Lolo, alam mo po
na hindi ko kailangan ng kahit anong ari-arian mula sa iyong pamilya."

Bahagyang umawang ang labi ni Sophie at para siyang nabingi sa sinabi ni Stella.
Nayabangan siya rito at umaastang mayaman at hindi kailangan ang kanilang
pera.

"Alam ko, hija, pasensya na kung dumanas ka ng pamamalupit mula sa aking pamilya.
Hindi mo deserve ang masaktan ang damdamin mo at ituring na basura ng mga apo ko."
Naiiyak na ang ginoo at napilitang imulat ang mga mata.

"Lolo? Bakit ka humihingi ng sorry sa kaniya? Deserve niyang masaktan dahil mang-
aagaw siya ng lalaki!"

Kuyom ang kamao at galit na binalingan ng tingin ni Ramon ang apo na babae.
Nagpumilit siya makatayo upang lapitan ito at gusto niyang saktan upang mabawasan
ang katalasan ng dila.

Lalong nagalit si Sophie nang makitang galit ang abuelo at gusto siyang saktan.
Kung malakas lang ito at nakakatayo mag isa ay tiyak nasampal na siya nito. At iyon
ang ikinangitngit ng kaniyang kalooban, nang dahil lay Stella ay kaya siyang saktan
ng abuelo.

"Hindi mo kilala si Stella para husgahan ng ganiyan, Sophie! Hindi kita pinalaki ng
ganiyan para manghusga sa iyong kapwa!

"Lolo, huminahon po kayo." Kinabahan si Stella at nakikitang nanginginig ang mga

daliri ng matanda na nakahawak sa kinaupuan nito. "Ayos lang po ako at naintindihan
ko si Sophie.

"I hate her!" Hindi nagpapigil si Sophie kahit alam na nagagalit na ang abuelo. "
Mula nang maging asawa siya ni Kuya ay siya na lang ang mahalaga sa iyo, Lolo!"
Umiyak na siya dahil sa sama ng loob.

"Sophie, tama na. Hindi totoo iyang mga sinasabi mo. May sakit ang lolo mo ka-"

"At kasalanan ko dahil nagsasabi ako ng totoo?" nanlisik ang mga mata ni Sophie
habang nakipagtitigan kay Stella.

Nanghihinang napasandal si Ramon sa kinaupuan at hindi malaman kung ano ang dapat
sabihin sa apo. Sobra siyang nalulungkot dahil nabulag na ito sa sobrang selos na
hindi naman dapat maramdaman.

Ayaw nang palakihin pa ni Stella ang isyo para sa matanda kaya pinili na lang na
manahimik. "Lolo, magpahinga na po kayo at aalis na ako."

Nangungusap ang tingin ni Ramon sa dalaga at umiling. Ayaw niyang umalis ito ng
ganoon na lang at pakiramdam niya ay hindi na sila muling magkikita.

"Huh, bait-baitan ka naman ngayon dahil nasa harapan natin si Lolo!" nang-uuyam na
sita ni Sophie kay Stella.

Mabilis na umalis si Magda sa kinatayuan at lumabas muna ng bahay. Ayaw niyang

makisawsaw sa ngayon at tiyak siya na naman mapagbalingan ng galit ng matanda. Siya
ang sisihin kung bakit ganoon ang ugali ng apo nito. Pero natutuwa siya sa ginagawa
ng dalaga. Kapag namatay ang matanda dahil sa galit ay wala nang kontrabida sa
kaniyang buhay.

"Enough, Sophie!" Tumaas na ang timbri ng boses ng ginoo at muling nanginig dahil
sa galit.

"Ano ang nangyayari dito?" nag-aalalang pumasok si Charles sa silid ng abuelo. Agad
na nilapitan ang matanda habang tinatawag ang nurse nito.

Natakot si Sophie nang makitang hinahapo ang abuelo at mukhang hirap huminga. "Ku-
kuya, kasalanan po ng babaing iyan kaya nagalit si Lolo!" Turo niya kay Stella.

Mariing naipikit ni Stella ang mga mata at ayaw pa ring tumigil ng babae. Sobra
siyang nag-aalala para sa matanda.

Kahit hirap huminga ay nagawa pa ring magsalita ni Ramon at nakiusap kay Charles.
"Palabasin mo ang kapatid mo, huwag mo siyang palapitin kay Stella."

"I will, lolo, please huminahon muna kayo at baka mapaano ka." Pakiusap niya rin sa
abuelo at tinulungan ang nurse na ikabit ang oxygen sa ilong nito.

Tahimik na nanatili si Stella sa isang tabi ng kama. Hindi niya rin magawang umalis
na dahil nag-aalala ng husto sa matanda.

"Kuya-"

"Lumabas ka muna, Sophie." Malamig na pagtataboy ni Charles sa kapatid.

"No, kuya, siya ang dapat mong palabasin!" Duro niyang muli kay Stella.

"Shut up and get out!" halos pabulong lang ang pagsasalita ngunit may diin ang
bawat katagang sinambit.

Masama ang loob na napatitig si Sophie sa kapatid. Malamig na rin pati ang tingin
sa kaniya ng kapatid kaya napilitan siyang lumabas ng silid.

Napabuga ng hangin sa bibig si Charles nang wala na ang kapatid bago binalingan ang
abuelo. Medyo kumalma na ito at unting-unti bumalik sa normal ang paghinga.
Naturukan na rin ito ng gamot ng nurse na pampababa sa blood pressure nito dahil
biglang tumaas.

"Bantayan mo si Lolo at tatawagan ko lang ang doctor."

Napasunod na lang ang tingin ni Stella nang lumabas ng silid si Charles. Hindi siya
makapaniwala na parang tulad lang sa dati kung kausapin at utusan nito. At siya
naman ay mukhang tanga na walang magawa kundi sundin ang binata.

"Nag-stay tayo hindi dahil sa utos niya kundi dahil kay Lolo Ramon." Kausap niya sa
sarili bilang pampalubag loob.

"Stella..."

Natauhan siya nang marinig ang mahinang tinig ng matanda. Agad siyang lumapit dito
at mahipit na hinawakan ang isang palad nito. "Lolo, kumusta na po ang pakiramdam
mo?"

"I'm so sorry!"

"Lolo, huwag po kayo humingi ng tawad. Hindi mo po kasalanan kung bakit ayaw sa
akin ni Sophie. Please huwag na po sumama ang loob niyo sa kaniya dahil lang sa
akin."

"Napakabait mo, bakit ba hindi iyan ang nakikita sa iyo ng mga apo ko?" malungkot
ang matanda at naaawa kay Stella.

"Lolo, hindi lahat ng tao ay nagugustohan tayo. Hindi rin natin sila mapilit na
gustohin tayo." Nakangiting paliwanag niya sa matanda.

"Puwede bang huwag ka munang umalis? Biglang namigat ang mga mata niya at alam na
makakatulog na naman siya.

""Dito lang po ako, lolo, matulog ka muna upang makapagpahinga.

"Gusto ko, paggising ay nariyan ka pa rin, " paanas na ani Ramon habang nakapikit
ang mga mata.
Napabuntonghinga si Stella at hindi na narinig ng matanda ang sagot niya dahil
tulog na ito.

Chapter 19-Pananakot

Tulog na ang matanda nang dumating ang doctor. Nanatili lang si Stella sa isang
tabi at walang balak umalis kahit masama ang tingin sa kaniya ni Sophie.

"Mabuti na lang at naagapan ang pagtaas pa ng kaniyang dugo. Iwasan ninyong magalit
siya ng husto." Payo ng doctor sa pamilya ng pasyente.

"Paalisin mo na siya, kuya, bago pa magising si Lolo upang hindi na muli sumama ang
pakiramdam ni Lolo." Turo ni Sophie kay Stella.

"Kung wala ka lang ding sasabihing matino ay tumahimik ka, Sophie!" he said in
stern voice.

Mariing naglapat ang mga labi ni Sophie at nagpupuyos sa galit ang kalooban. Siya
lamang ang nakarinig sa sinabi ng kapatid pero sobra siyang napahiya dahil parang
kinakampihan pa si Stella.

"Kailangan niyo siyang dalhin bukas ng unaga sa hospital at kailangan e check ang
dugo at ihi niya." Bilin ng doctor habang inaayos ang laman ng bag at paalis na
rin.

"Maraming salamat po, doc."

Nakipagkamay si Charles sa manggagamot bago ito hinatid hanggang sa labas ng bahay.

Walang salitang bumalik si Stella sa upuan at hindi pinansin ang matalim na tingin
sa kaniya ni Sophie.

"Ano ang kailangan mo at bumalik ka pa rito? Kung inaakala mong magamit mo muli si
Lolo para makuha si Kuya Charles, huwag mo ng ituloy pa dahil gagawin kong impyerno
ang buhay mo!"

Mukhang walang ganang hinarap ni Stella ang babae at naawa siya bigla sa ugali
nito. "Sophie, ano namam ngayon ang dahilan mo at nagagalit ka sa akin? Hindi ka ba
naaawa sa lolo mo?"

"You-"

"Sophie, malaki ang malasakit ko sa lolo mo kaya ako narito at hindi dahil sa
kapatid mo. Alam mo namang hinahanap niya ako, 'di ba?" Pilit niya pinaiintindi sa
babae ang sitwasyon.

"Huh, dahil nilason mo ang isip niya kaya ka niya gustong-gusto!" Nakakuyom ang mga
palad sa magkabilang gilid ng katawan ang mga kamay ni Sophie at gustong saktan si
Stella.

"Sa sarili mo dapat iyan sabihin, Sophie." Tumalim na rin ang tingin niya rito.
"Ang isip mo ang nalason ng husto ng iyong madrasta. Wala akong inaagaw sa iyo para
magalit ka sa akin. Kung feeling mo ay lumayo ang loob sa iyo ng abuelo mo ay dahil
din sa attitude mo."

"How dare you! Ano ang mali sa ugali ko, ha?" Nagpupuyos na sa galit ang kalooban
ni Sophie at gustong sabunutan si Stella.
Napilitang tumayo si Stella at lumayo sa kama at baka magising ang matanda. Alam
niyang kahit anong paliwanag niya rito ay hindi siya pakinggan at intindihin.
"Sophie, kahit ngayon lang. Gusto ko lamang pagbigyan ang hiling ng taong may sakit
kaya ako narito pa. Hintayin ko lang ang pagising niya at aalis na ako."

Sandaling natigilan si Sophie pero nagdududa pa ring nakatingin kay Stella. Ang
mukha nito ngayon ay parang pagod at ayaw nang makipagtalo sa kaniya.

"Nang pirmahan ko ang divorce paper at umalis dito, itinapon ko na ang lahat ng
nararamdaman ko sa iyong kapatid. Tama na ang tatlong taon na pagtitiis at
pakisama, hindi ko na gustohing danasin ang nakaraan kaya ipanatag mo ang iyong
loob. Gusto ko lamang na bumawi sa abuelo mo."

Nakagat ni Sophie ang loob ng labi at hindi malaman kung ano ang dapat maramdaman.
Bigla siya nakaramdam ng kunsensya at awa kay Stella. Kung sakaling pabalikin ito
ng kapatid ay mukhang malabo ng mangyari pa at iyon ay kasalanan niya. Naitanong
niya sa sarili kung ano nga ba ang malaking kasalanan sa kaniya ni Stella at ganoon
na lang ang pagkaayaw niya rito?

"Senyorita Sophie, pinatatawag po kayo ng kapatid mo."

Napatingin si Sophie kay Marimar bago nilingon muli si Stella. Nakatalikod na ito
at inaayos ang kumot ng abuelo niya.

"Naghihintay po siya sa library at naroon na rin si Senyora Magda." Pagpatuloy ni

Marimar sa pagsasalita.

"Biglang kinabahan si Sophie at pati ang madrasta ay gusto rin makausap ng kapatid.

"Nasa sala rin po si Ma'am Elizabeth at kararating niya lang."

Dali-dali nang lumabas ng silid si Sophie at iniwan si Stella.

Hindi napigilan ni Stella ang sarili na humakbang palabas ng silid. Hindi niya alam
na nakakaapak pala sa bahay na ito ang babaing kaagaw kay Charles noon.

Mabilis na tumayo si Elizabeth mula sa kinaupuan nang makita si Sophie.

"Eliza, bakit ka narito?" nag-aalalang tanong ni Sophie sa kaibigan. Alam niyang

hindi pa alam ng kapatid na dumating ang kaibigan.

"Sorry, besh, pero hindi ako matahimik sa bahay lang. Kailangan kong malaman kung
nakaalis na ang malanding babaing iyon?"

Napataas ang kilay ni Stella habang lihim na nakikinig sa pag-uusap ng dalawa na

nasa sala. Mukhang pinagbawalan na tumuntong sa bahay na ito si Elizabeth at ngayon
ay lumabag. Gusto niyang masaksihan pa ang ibang ganap kaya tama lang na mag-stay
muna siya roon.

"Elizabeth, alam mong ayaw kang makita ni Lolo kaya pinagbawalan ka ni Kuya pumunta
rito. Hindi maganda ang kalagayan ni Lolo ngayon kaya mabuti pang umalis ka muna."

"Nasa silid lang naman siya, 'di ba? Huwag kang mag-alala at magtatago ako sa silid
kapag lalabas ang lolo mo."

Naawa si Sophie sa kaibigan, "dito ka muna. Kailangan kong puntahan sina kuya sa
library."

Pabagsak ang katawan na bumalik sa kinaupuan si Elizabeth. Sa kaloob-looban ay

naihiling na sana ay mawala na talaga ang matanda.

Nakangising umalis si Stella sa pinagkublihan at lumapit kay Elizabeth. Kita niya

ang pagdaan ng pagkagulat sa mukha nito pagkakita sa kaniya. "Ano ang pakiramdam ng
hindi ka tanggap ng buong pamilya ng lalaking mahal mo?"

"Bitch, ang mahalaga ay mahal ako ni Charles!" Ngumiti siya kay Stella kahit galit
na galit at nainsulto sa tanong nito.

Nang-aasar ang ngiting nagkibit balikat si Stella sa babae. "Alam mo bang

pinababalik niya ako rito?"

Galit na tumayo si Elizabeth at nilapitan si Stella. "Don't you dare na gamitin na

naman ang matandang iyon para mapalapit kay Charles!"

Natatawang humakbang siya paurong upang dumistansya kay Elizabeth. Kahit hindi
naman siya nahawakan nito ay pinagpagan niya ang kaniyang balikat na para bang may
virus doon mula sa babae.

"Huwag mo akong subukan na malandi ka!" Galit pero nagtitimpi na huwag lumakas ang
boses. Dinuro niya si Stella ngunit tinatawanan lamang siya.

"Ako ang huwag mong subukan, loser! Kung noon ay nagawa kitang ipatapon sa ibang
bansa, baka sa sunod ay sa bundok na kung saan wala kang maasahan at maayos na
trabaho!"

Kinilabutan si Elizabeth at siya naman ang humakbang paurong. Bigla siyang

kinabahan at kapag hiniling nito sa abuelo ni Charles ay maaring mangyari nga.

Chapter 20-Dissapoint

Dapat nga ay magpasalamat ka sa akin at maging mabait. Baka nakalimutan mong may
pinagpiliian ka pa noon sa pag-alis?"

Mabilis na luminga sa paligid si Elizabeth at baka may ibang makarinig sa sinasabi

ni Stella. "You, shut up! Walang maniniwala sa iyo kahit magsalita ka sa kanila!"

Nang-uuyam ang tinging ipinukol niya kay Elizabeth. Ang galing nitong magpanggap
katulad ni Magda. Si Sophie ay nagagamit din nito at nahawaan sa kaplastikan ng
ugali ng mga ito.

"Huwag kang mag-alala, wala naman akong balak bumalik sa pamilyang ito kaya
manatili ang sekreto mo."

Nagpupuyos sa galit na sinundan ng tingin ni Elizabeth si Stella. Matapos nitong

magsalita ay tinalikuran na siya na para bang isang basurang kausap.

Sa loob ng library, tahimik na lumapit si Sophie sa kapatid. Pagtingin niya sa

madrasta ay ang tahimik din nito. Nakaka intimidate ang aura ng mukha ng kapatid
niya at maging siya ay takot na magtanong kung bakit sila pinatawag doon.

"Sabihin niyo na sa akin ngayon ang lahat.

Nagkatinginan sina Sophie at Magda, parehong clueless sa kung ano ang tinutukoy ni
Charles.

"Bakit niyo sinabi noon sa akin na dinala ni Stella ang papelis matapos niyang
pirmahan? Mahina ngunit nasa boses ang galit ng binata.
Pakiramdara ni Sophie ay biglang bagkaroon ng daga sa dibdib at naghahabulan doon.
Nagpapasaklolo ang tingin niya sa madrasta at hindi alam ang isasagot.

Kahit kinakabahan ay hindi iyon pinahalata ni Magda. Tumikhim siya bago

nagpaliwanag. "Hijo, ayaw lang ng kapatid mo noon na isipin mo pa ang buhay ni
Stella at makunsensya dahil umalis na walang dala."

"At hindi ka manlang naawa sa kaniya?" Hindi makapaniwalang tanong ni Charles sa

madrasta.

Daig pa ni Magda nalunok ang sariling dila dahil sa tanong sa kaniya ni Charles.

"Hindi mo manlang naisip na baka wala siyang matirhan o makain dahil umalis siya ng
walang dala?"

"Kuya, bakit ka ba nagagalit sa amin? Eh ano kung magutom siya? Hindi na natin
kasalanan iyon dahil mayabang siya. Kasalanan niyang pinairal ang pride at hindi
tinanggap ang bigay mo!"

Nangibabaw na ang inis na nadarama ni Sophie kaysa takot sa kapatid.

"Ahhhh..." si Magda ang napahiyaw at natakot para kay Sophie nang itaas ni Charles
ang kanang palad nito. Takot na nagtago sa likod niya si Sophie.

Unting-unting naikuyom ni Charles ang palad na nanatiling nakaangat. Muntik nang

magdilim ang paningin niya at masaktan ang kapatid. "Hinid kita pinalaking
sinungaling!" matigas niyang turan kasabay ng pabagsak na pagbaba ng kamay.

Napasinok si Sophie at pinigilan ang sariling mapaiyak. Buong buhay niya ay hindi
pa siya nagawang saktan physical ng kapatid. Pero kanina, kamuntik na siyang
masampal nito.

Mabilis na niyakap ni Magda ang dalaga upang mabawasan ang takot na nadarama nito.
"Hijo, huminahon ka at huwag mong pagbuhatan ng kamay ang kapatid mo. Mahal ka ng
iyong kapatid kaya nagawa niyang magsinungaling. Ayaw ka niyang masaktan at mag-
isip pa noon dahil sa babaing iyon."

Madilim pa rin ang aura ng mukha ni Charles at tumingin sa madrasta. "Tama si Lolo,
may mali nga sa paggabay mo kay Sophie kaya siya ganiyan."

Bumalatay ang sakit sa mukha ni Magda at hindi makapaniwalang nakatitig kay

Charles. Daig pa niya ang sinampal at nasaktan sa mga sinabi ng binata.

"Kuya? Paano mo nasabi iyan kay Mommy Magda? Nang dahil sa babaing iyon ay nagagawa
mong saktan ang kalooban namin?" nanunumbat na tanong ni Sophie sa kapatid.

"Tama na, Sophie dahil alam ko ang lahat ng sinasabi niyo tungkol kay Stella noon
ay puro kasinungalingan lamang!" Mariing turan ni Charles.

"At naniwala ka naman sa mga sinabi ng babaing iyon?" Umiyak na si Sophie at ang
madrasta ay lumuluha na rin.

"Wala siyang sinasabi dahil kusa kong natuklasan." Malamig niyang tugon sa kapatid.

Napayuko ng ulo si Sophie at hindi masalubong ang nang-uusig na tingin ng kapatid.

Napabuntonghinga si Charles at mukhang nauubusan ng pasensya na nagpalipat- lipat

ang tingin sa dalawang babae. "
Matanda na si Lolo at gusto kong maging masaya siya habang nabubuhay pa. Inaasahan
ko na wala na kayong gagawing hindi maganda kay Stella."

Nagkatinginan sina Sophie at Magda. Kapag manatili si Stella sa bahay na ito kasama
ang abuelo nila, tiyak na samantalahin ng babae na mapalapit muli sa kaniyang
kapatid. Ngayon pa lang ay naaawa na si Sophie kay Elizabeth. Tiyak na masasaktan
muli ang kaibigan niya.

Nauna nang lumabas si Charles sa library at iniwan ang dalawa. Pagkalabas ay si

Elizabeth ang nadatnan niya sa sala.

"Honey!" Masiglang tumayo si Elizabeth mula sa kinaupuang sofa pagkakita kay

Charles.

"Ano ang ginagawa mo rito?"

Nasaktan si Elizabeth sa tanong ng binata. "Nabalitaan kong sumama ang pakiramdam

ni Lolo at-"

"Lalong hindi ka dapat magpakita sa kaniya dahil sumama ang pakiramdam niya."

Hindi na naitago sa mukha ni Elizabeth ang sakit na nadarama. Naluluhang napatitig

siya sa binata. Para siyang parasite na hindi maaring makita ng matanda at baka
mahawa sa virus na dala niya. "Charles, kung alam ko lang na lalong ayawan ako ng
lolo mo noon ay hindi na sana ako pumayag na maikasal ka sa babaing iyon."

Mariing naipikit ni Charles ang mga mata at parang sumakit na naman ang ulo niya.
Naawa siya kay Elizabeth pero hanggang doon na lang ang nararamdaman niya. I'm
sorry, doon ka muna sa silid ni Sophie. Intindihin mo sana ang sitwasyon at
mahalaga ang kalusugan ni Lolo."

Kahit gustong sumabog ng dibdib dahil sa galit ay pilit na nagpakahinahon si

Elizabeth. Ang mahalaga ngayon ay hinayaan siya ni Charles na mag-stay basta huwag
lang magpakita sa abuelo nito.

Gustong matawa ni Stella habang nakikita ang hitsura ni Elizabeth. Hindi

sinasadyang narinig niya ang huling sinabi ni Charles dito. Nagpatuloy na siya sa
paglalakad papuntang kusina at kukuha siya ng maiinum. Nahuli pa niya ang matalim
nitong tingin sa kaniya at si Charles ay hindi pa siya napapansin dahil nakatalikod
sa kaniya. Parang gusto niyang asarin lalo ang babae at mukhang doon din ito
matutulog.

Madilim na ang paligid at tulog pa rin ang matanda. Hindi siya maaring umalis
hangga't hindi ito nagigising. Balak niya ay magpasundo mamaya. Pero sa kaalamang
doon matutulog si Elizabeth ay nagbago ang isip ni Stella. Isa pa ay gusto ng
matanda ay siya ang kasama sa pagpunta sa hospital bukas.

Pagkapasok sa kusina at tinawagan ni Stella si Alex. "Dalhan mo ako ng maisusuot

dito ngayong gabi."

"Bakit kailangan mo pang bumili ng masusuot? Marami ka pang bagong damit sa iyong
silid at hindi naman nagbago ang
size ng katawan mo."

Napataas ang kilay ni Stella pagkarinig sa sinabi ni Charles. Agad niyang pinutol
na ang tawag sa cellphone ay hinarap ang lalaki. "Hindi ako kumportableng isuot ang
gamit na hindi na akin. Bago ako umalis noon ay ibinigay ko na kay Marimar iyon."

Nangunot ang noo ni Charles at hindi nagustohan ang narinig. "Kasama sa ibinigay mo
sa kaniya ang alahas na iniregalo ko sa iyo?"

Sandaling natigilan si Stella. Sa pagkatanda niya ay may natanggap siyang jewelry

mula kay Charles noong third anniversary nila. Kaya lumaki ang pag-asa niya noon na
maaring mahal na siya nito. First time niyang makatanggap ng ganoon noon at galing
pa dito.

"Pati ang singsing na pamana pa ng ninuno namin, ipamigay mo lang ng ganoon?"

Bahagyang umawang ang labi ni Stella at hindi makapaniwalang nakatitig kay Charles.
Sa pagkatanda niya ay hinubad niya ang singsing na iyon at iniwan kasama ang
divorce paper. Hindi niya akalaing ibinalik iyon ng binata sa gamit na iniwan niya.

Mabilis na iniwas ni Charles ang tingin sa dalaga. "Salamat at pinagbigyan mo ang

hiling ni Lolo. Madalas niyang dalawin ang silid mo at minsan ay doon pa natutulog.
Isa sa tinitingnan niya ay ang gamit mo at ayaw niyang may gumagalaw na iba."

Ngumiti si Stella kahit ang totoo ay nadismaya siya sa narinig. Ang akala niya
mabilis niyang sinaway ang sarili at namali ng iniisip. Lahat ng gamit ay naroon pa
dahil kay Don Ramon at hindi dahil kay Charles.

Chapter 21-Mapagparusang halik

"Huwag kang mag-alala, ibabalik ko kay Lolo ang singsing. Nakalimutan kong siya ang
nagbigay niyon sa akin."

Bumuka ang bibig ni Charles ngunit muli ring naitikom. Hindi niya mabigkas ang
laman ng isipan at pinangungunahan na naman siya ng kaniyang ego.

"Marahil ay ang singsing ang hinihintay mo para mapakasalan na si Elizabeth."

"Kaya ko siyang pakasalan kahit wala ang singsing na iyan!"

Gustong tumikwas ng kilay niya nang mapansing nag-igtingan ang panga ng binata.
Hindi niya alam kung ano ang ikinagagalit nito at may diin pa ang bawat salitang
namutawi sa bibig nito.

"Okay, hindi naman pala dapat ako makunsensya kung nakit hindi pa kayo kasal. Ang
alahas ay puwede mong kunin kung nanghihinayang kang mapunta sa katulong. Pero ang
mga damit, bag at sapatos, hayaan mo na sanang mapunta kay Marimar."

Lalo lamang napatiim bagang si Charles. Parang wala lang kuwenta para sa dalaga ang
mga gamit nito. Talagang ipinamumukha nito sa kaniya ngayon na hindi na mahalaga
ang lahat na may kaugnayan sa kaniya.

"Kung wala ka nang ibang kailangan, papasok na ako sa silid upang makuha ang
singsing." Hindi na niya hinintay na sumagot si Charles. Nagmamadali na siyang
tumalikod at tinahak ang daan patungo sa dating silid.

"Fuck!" Nasipa ni Charles ang dingding dahil sa frustration na nadarama. Hindi

matanggap ng isipan na baliwala na siya ngayon kay Stella.

Dala ng galit na nadarama, agad niyang sinundan ang dalaga sa silid na inuukupa
nito noon. Ngunit parang dinadaya na naman siya paningin nang makita ang lungkot sa
mukha nito habang hawak ang singsing.

Mapait na ngiti ang sumilay sa kaniyang labi nang masilayan muli ang singsing.
Noong unang makita niya iyon ay sobrang saya niya. Pakiramdam niya ay siya na ang
pinagpala sa lahat ng babae. Alam niyang bilyon na ang halaga ng singsing na iyon
ngayon. Ang akala niya ay swerte na siya nang maisuot iyon noon. Swerte hindi dahil
sa antique or mamahalin ang naturang singsing, kundi dahil alam niya ang history ng
singsing na iyon ayon sa kuwento ni Don Ramon.

"Nagkasya sa iyo ang singsing, ang ibig sabihin ay ikaw ang itinakdang babaing
magluluwal sa sunod na henerasyon ng aming angkan. Mamahalin at maging habambuhay
na asawa ng aking apo." Naalala pa niyang turan ng matanda noon nang maisuot nito
sa kaniya ang singsing.

Muling natawa ng mapakla si Stella at napapailing sa sarili. Natatawa sa sarili at

naniwala sa sinabi ng matanda at umasa siya ng husto noon. Paano naman siya mahalin
eh ang nagsuot ng singsing sa kaniya noon ay hindi ang lalaking naasawa?

"What a stupid woman!" pabulong niyang lait niya sa sarili at agad na ibinalik ang
singsing sa maliit na box na lagayan nito mismo.

"Hindi ko akalaing ganoon kababaw ang pagmamahal mo kuno sa akin noon."

Kahit nagulat ay blangko ang tinging ipinukol niya kay Charles pagkalingon sa
lalaki.

"Kung gaano mo kadaling sirain ang relasyong mayroon ako noon ay ganoon din kadali
sa iyo na itapon ang pagmamahal mo sa akin.""Bakit kailangan mo pang isumbat sa
akin iyan ngayon?" malamig niya ring tanong sa binata."

Galit na hinaklit ni Charles sa beywang ang dalaga at sinapo ng isang kamay ang
chin nito. "Hindi ka ba nakunsensya manlang sa ginawa mo sa buhay ko? Matapos mong
sirain ay parang baliwala lang sa iyo ang nakaraan?"

Galit na pumiksi si Stella ngunit lalong humigpit ang pagkahawak sa kaniya ng

binata. Ilang sandali ay tumigil siya sa pagpalag at tumawa ng mapagkla. Hindi pa
ba sapat ang tatlong taon na pagtitiis ko sa piling mo bilang kabayaran sa ginawa
ko?" 11

Lalong dumilim ang anyo ni Charles at pumisil ang kamay sa baba ng dalaga.

"Hindi pa ba sapat ang tatlong taon na ginamit mo ang katawan ko bilang pampawi sa
pangungulila mo sa babaing mahal mo?" pagpatuloy niyang tanong sa binata.

"Kung hindi mo ako inaakit noon ay "hindi niya naituloy ang sasabihin nang tumawa
ang dalaga.

"Ano ba talaga ang ikinagagalit mo sa akin ngayon?" Sandaling tumigil siya sa

pagsasalita at sinalubong ang nang- uusig na tingin ng binata. "Ah, hindi mo
matanggap na nakahanap agad ako ng kapalit mo, tama?" Ngumisi siya at nang-aasar
ang tingin sa binata.

Nangalit ang bagang ni Charles at lalong diniinan pagkahawak sa chin ng dalaha.

"Alam ba niyang pinakasalan mo lang din siya dahil sa pera?"

Sa halip na masaktan o mainsulto ay natutuwa si Stella sa mga paratang sa kaniya ng

binata. Alam niyang naapakan na niya ng husto ang ego nito kaya ito nagagalit ng
husto. "

Tanggap niya ang lahat sa akin. Mahal niya ako at alam kong hindi niya ako iiwan
hanggang sa pagtanda."Nakakainsultong ngiti ang pumaskil sa labi ni Charles at
hindi naniniwala sa dalaga. "How about you? Kaya mo rin kaya siyang mahalin
habambuhay? Knowing your attitude, hindi ka maaring mabakante."
Malakas niyang tinabig ang kamay ng binata na nakapisil na ngayon sa kaniyang
pisngi. Ngunit hindi niya nagawang lumayo rito dahil hawak pa rin siya sa beywang.
"Kung iniisip mong iwan ko siya sa bandang huli, sorry pero hindi mangyari iyon.
Higit na mahal ko siya kaysa buhay ko ngayon!"

Parang may sumuntok sa dibdib ni Charles at nagdilim din ang paningin. Pahaklit
niyang kinabig sa batok ang dalaga at kinuyumos ng halik sa labi.

Pakiramdam ni Stella ay biglang nangmanhid ang buo niyang katawan. Ilang segundo
rin siyang natigilan saka lang na realize na hinahalikan siya ni Charles. Ang kamay
na naipit sa pagitan nila ay ginamit niyang panulak sa binata. Ngunit para itong
wala sa sarili at inilabas ang lahat ng galit sa kaniya sa pamamagitan ng halik.

Ramdam ni Stella na nagkaroon na ng sugat ang labi niya dahil sa mapagparusang

halik ng binata. Nalasahan na rin niya ang dugo na galing sa sariling bibig. Kahit
anong palag ang gawin niya ay ayaw siyang pakawalan ni Charles. Wala siyang laban
sa lakas nito kaya tumigil na siya sa pagtulak dito. Hindi siya gumalaw o tumugon
sa halik nito kahit nadadarang na rin ang libido sa katawan.

Naiinis siya sa sarili, ang akala niya ay wala nang epikto sa kaniya ang binata.
Ngunit naging traidor ang libido sa katawan. Gayon pa man ay pinairal niya ang
katigasan sa puso't isipan. Pinaramdam kay Charles na wala itong epikto o halaga sa
kaniya.

Unting-unting tumigil si Charles sa paghalik sa labi ng dalaga nang maramdamang

hindi na ito nanlaban. Nang mahimasmasan ay parang napapasong binitawan ito at
dumistansya.

Chapter 22-Pagkalito

Fate 22-Pagkalito

Mabilis niyang pinunasan ang labi na para bang nandidiri nang makalayo kay Charles.
Gusto niya sana itong murahin ngunit biglang tumunog ang cellphone niya. Pagkakita
ng caller ay agad iyong sinagot kahit kaharap pa si Charles.

"Mommy, I'm going to sleep now po." Paglalambing ni Zion sa ina.

Napangiti si Stella pagkarinig sa boses ng anak. Kahit papaano ay nabawasan ang

inis na nadarama. "Yes, baby, sorry kung hindi ako nakatawag kanina. Kumain ka na
ba?"

Naikuyom ni Charles ang kamao nang makita sa mukha ni Stella ang tuwa habang kausap
ang tao sa kabilang linya. Ang ganoong tono ng babae sa pakipag-usap ay sa kaniya
lang ginagamit noon. At ngayon? Mukha ngang mahal na mahal nito ang taong kausap
dahil dito na ginagamit ang ganoong tono.

"Yes po, mommy. I miss you!"

Muling napangiti si Stella sa paglalambing ng anak. Kung nasa harapan niya lang ito
ay tiyak napupog na niya ng halik sa pisngi ang bata. "I miss you too, baby!"

Lalong dumilim ang anyo ni Charles. Mukhang nakalimutan na ng dalaga naroon pa

siya. Walang salitang iniwan na ito at lumabas ng silid bago pa siya makalimot na
hindi na niya ito asawa.

Sandaling natigilan si Stella at napatingin sa pintuan nang walang ingat na isinara

iyon ni Charles.

"Mommy, kasama mo po ba si Daddy?"

Lalong natigilan si Stella sa naging tanong ng anak. First time nitong banggitin o
itanong ang tungkol sa ama nito. "I watch movie po at hindi daw po buo ang pamilya
na walang mommy o daddy."

Nanghihinang umupo si Stella sa gilid ng kama at hindi alam kung ano ang isagot sa
anak. Alam niyang hindi niya maitago ang katotohanan habambuhay. Lalo na ngayon at
kinukunsidira niya si Don Ramon.

"Mommy?" untag ni Zion sa ina nang hindi na ito nakapagsalita.

"Yes baby, kasama ko siya kanina." Kusang namutawi sa bibig niya at ayaw
magsinungaling sa anak.

Biglang umaliwalas ang aura ng mukha ni Zion at nasabik na makilala ang ama.

"Pero hindi niya alam ang tungkol sa iyo." Ramdam niyang biglang nalungkot ang anak
pero ayaw niya itong umasa ng husto. "Ipaliwanag ni Mommy sa iyo bukas okay?""Okay
po." Kulang sa sigla na sagot ng bata.

"Goodnight, baby, I love you!"

"I love you too, po!" Muling bumalik ang sigla sa tinig ng bata at nagpaalam nang
matulog.

Napabuntonghinga si Stella nang maputol na ang tawag sa anak. Totoo ang sinabi niya
kanina kay Charles na mas mahal niya ng higit pa sa kaniyang buhay ang taong
ipinalit niya rito.

Muli siyang tumayo at kinuha ang singsing. Kailangan niyang ibalik na iyon sa
matanda at putulin na ng tuluyan ang ugnayan sa pamilyang ito. Pagkalabas ng silid
ay dumiritso na siya sa silid ng matanda. Ngunit bago pa siya makapasok ay naabutan
siya ni Charles.

"Sa tingin mo ay matutuwa si Lolo

kapag ibinigay mo sa kaniya iyan ngayon?" Nasa boses pa rin ni Charles

ang galit sa dalaga.

Inis na hinarap ni Stella ang binata, " then, keep it at ibigay na sa babaing mahal
mo." Mabilis niyang hinila ang kamay ng binata at ipinatong sa palad nito ang
maliit na box.

"Hindi ka na talaga makahintay na bumuti ang kalagayan ni Lolo bago ibalik ang
singsing na ito?"

"Ayaw kong sumama ang loob niya sa akin kaya ikaw na ang magbalik. At ito na rin
ang kuwentas!" Mabilis niyang dinukot sa bulsa ang kuwentas at ibinigay sa binata.

Mabilis na binawi ni Charles ang palad na hawak ng dalaga at hindi tinanggap ang
kuwentas. "Hindi ako tumatanggap ng bagay na naipamigay ko na."

Awang ang bibig na sinundan ng tingin

ni Stella ang dating asawa. Hindi niya maintindihan ito. Kanina lang, ang dinahilan
kung bakit hindi ginagalaw ang gamit niya ay dahil hinihintay ng matanda ang
pagbalik niya roon. Ang pagkaintindi niya ay kailangang personal na siya ang
magbalik sa mga bagay tulad sa singsing. Pero ngayon, umaakto ang lalaki na galit
dahil baliwala na sa kaniya ang lahat.

"Ano ang problema niya?" naitanong niya sa sarili bago humarap sa pintuan ng silid
ng matanda. Tama lamang pagharap niya roon at bumukas ang pintuan.

"Ma'am, gising na po si Don Ramon at hinahanap ka," ani ng nurse na siyang nag-
aalaga sa matanda.

"Thank you!" Agad siyang pumasok sa silid at ngumiti nang magtama ang tingin nila
ng matanda.

"Hija, ang akala ko ay umalis ka na!" Sinenyasan niya ang dalaga na lumapit sa
kaniya. Nakangiting ginagap ni Stella ang kanang palad ng ginoo. "Lolo, ayaw ko
pong umalis na hindi nakapagpaalam ng maayos sa iyo this time."

Nabawasan ang sigla sa aura ng mukha ni Ramon at unting-unting nabura ang ngiti sa
labi. Nalulungkot siya sa isiping dahil na lang sa kaniya kaya naroon pa ang
dalaga. Sobra siyang nanghihinayang at pinakawalan ito ng kaniyang apo.

"Lolo, huwag na po kayong malungkot. Dito po ako matutulog at samahan ko kayo bukas
sa hospital."

Kahit papaano ay natuwa si Ramon at makasama pa ng mahabang oras ang dalaga. Kung
siya ang masusunod ay ayaw na niyang magpadala sa hospital. Nagsasawa na siya sa
amoy ng hospital. Pakiramdam niya ay lalo lamang siya nanghihina kapag mag- stay
roon.

"Lolo, magpalakas po kayo upang maisama ko kayo sa pamamasyal at

may ipakilala ako sa iyo."

Pilit na ngumiti si Ramon sa dalaga at tumango. "Alam mo bang madalas sa silid mo

natutulog si Charles?"

Natigilan si Stella pero hindi pinahalata sa matanda.

"Umiinum siya muli ng gamot upang makatulog kahit kaunting oras."

Hindi na niya naibuka pa ang bibig at hinayaang magsalita ang matanda. Hindi niya
akalaing bumalik ang ganoong sakit ni Charles. Noong magsama sila ay hindi na niya
ito nakitang uminum pa ng tableta.

"Kapag sa silid mo siya matulog ay tinatanghali siya ng gising. Ang ibig sabihin,
naging komportable lamang siya sa pagtulog kapag nasa paligid ka."

Ngumiti lang siya sa matanda kahit

ang totoo ay ang weird sa pandinig niya ang mga sinasabi nito. Kung ibang tao lang
ang nagsasalita ay tiyak na napagtawanan na niya at nasabing praning. Ang dami pang
sinabi nito tungkol sa nangyari kay Charles mula nang umalis siya. Pinakinggan niya
lang kahit hindi gaanong pinagtuunan ng pansin.

"Alam mo bang siya ang personal na naglilinis sa silid mo?"

Doon lang nakuha ang buo niyang atensyon at hindi napigilan ang pagtaas ng kilay
habang hindi makapaniwalang nakatitig sa matanda.
"Ayaw niyang papasukin kahit ang sino sa silid mo at baka may mawala sa gamit mo."

Muling ngumiti siya sa matanda. Hindi niya alam kung sino ang nagsasabi ng totoo sa
dalawa. Kung totoo man ang sinabi ng ginoo, tiyak na ginagawa lamang iyon ni
Charles dahil iyon ang kagustohan ng abuelo nito."Kahit tanongin mo pa ang katulong
kung hindi ka naniniwala sa mga sinabi ko, hija."

"Lolo, naniniwala po ako sa iyo." Mabilis niyang turan upang hindi sumama ang loob
ng matanda.

Tumatango siya at ngumiti sa dalaga habang tinatapik ang ibabaw ng palad nito.

"Gusto niyo po bang kumain?" Pag- iiba ni Stella ng paksa.

Mabilis na tumango si Ramon at nakaramdam ng gutom. Ilang oras din siyang nakatulog
at gabi na nga.

"Dito lang po kayo at ikuha ko kayo ng makain."

"Huwag na, hija, dalhin mo na lang ako sa kusina." Pigil niya sa dalaga.

"No, lolo, baka mapaano na naman po kayo. Dumito ka lang at ikuha ko po kayo ng
pagkain." May kasama pang Pagkalito iling na pigil niya sa gusto ng matanda.

Naisip niyang baka makita nito si Elizabeth kaya mas magandang dalhan niya na lang
ng pagkain ang matanda. At pagkapasok sa kusina, hindi nga siya nagkamali. Naroon
si Elizabeth kasama si Charles.

Chapter 23-Alaala

"Honey, here's your coffee."

Nakangiting inilapag ni Elizabeth ang tinimplang kape sa harapan ni Charles.

Nagpumilit siyang ipagtimpla ito kahit tumanggi ang binata.

Hinilot ni Charles ang sintido at nanatiling nakayuko ang ulo. Kulang na namam siya
sa tulog kaya nagkakaganito.

"Honey, inumin mo na ang kape habang mainit pa." Paglalambing niyang muli sa
binata.

"Fresh milk dapat ang pinapainum mo sa kaniya."

Salubong ang mga kilay na nag-angat ng tingin si Charles pagkarinig sa tinig ni

Stella.

Ngumiti si Stella sa dalawa bago lumapit sa refrigerator. Natuwa siya nang makita
ang gatas na binibili niya noon. Kanina ay wala pa iyon doon kaya mukhang nag-order
online si Charles. Alam niyang ayaw ng binata ng gatas. Napilitan lamang ito noong
lumipat na sila sa bahay na ito at naging mapilit siya.

Inis na hinarap ni Elizabeth si Stella, " hindi umiinum ng gatas si Charles."

Mataray niyang sagot sa babae.

Parang walang narinig si Stella at dinampot ang isang fresh milk. Sinalinan ang
baso at lumapit kay Charles. "Mukhang bumalik na naman ang insomnia mo, huwag mong
kalimutan ang pag-inum nito."

Galit na nilapitan ni Elizabeth si Stella at gustong agawin ang basong may lamang
gatas. Ngunit mabilis iyong inabot ni Charles at laking mangha niya nang inumin
nito iyon.

Mabilis na sinaway ni Stella ang sariling damdamin at natuwa dahil ininum ng binata
ang gatas. Mataman pang nakatingin sa kaniya si Charles habang inuubos ng inum ang
laman ng baso. Mabilis siyang tumalikod bago pa malito muli ang damdamin para sa
binata. Nahagip pa ng kaniyang paningin ang nakasimangot na mukha ni Elizabeth.
Kulang na lang ay bugahan siya nito ng apoy kung makatingin sa kaniya.

Nang makabawi si Elizabeth ay agad niyang pinunasan ang labi ni Charles gamit ang
daliri lamang."Pero-""Ihatid na kita ng uwi."

Hindi na nagawa pang tumutol ni Elizabeth sa naging pasya ng binata. Gusto niyang
maiyak at sapilitan na siyang inilabas ni Charles sa kusina.

Sandaling itinigil ni Stella ang ginagawa at sinundan ng tingin ang dalaw. Bigla
siyang naawa kay Elizabeth bilang babae. Hindi niya akalaing maging sa babaing
minamahal nito ay ganoon kalamig si Charles.

Mabilis na pumalag si Elizabeth mula sa pagkahawak sa kaniyang braso ng binata nang

nasa sala na sila. "Honey, susundin ko na lahat ng gusto mo, just let me stay here
tonight."

Napabuntonghinga si Charles, habang tumatagal ay nag-iiba na talaga ang damdamin

niya para kay Elizabeth. Ang bilis na niya g magalit dito at may mga bagay siyang
nagagawa na pabor para kay Stella.

Mabilis na niyakap ni Elizabeth ang binata at naglambing dito upang hindi na ito
magalit sa kaniya. Hinalikan niya rin ito sa labi at natuwa siya nang gumanti ng
halik ang nobyo.

Laking dismaya ni Charles nang walang kakaibang nadarama matapos bigyan ng malalim
na halik ang nobya.

Tumikhim si Stella nang paglabas ng kusina ay ang naglalampungang dalawa ang

nakita. "Sa silid niyo na iyan ituloy at baka biglang lumabas si Lolo."

Hindi na nagulat si Charles pagkarinig sa tinig ni Stella. Dahan-dahan niyang

inilayo ang mukha kay Elizabeth pero nanatiling nakapulupot ang braso sa beywang ng
nobya.

Natuwa si Elizabeth sa ipinakitang reaction ni Charles kay Stella. Parang baliwala

lang dito na ang nangyari at hindi nag-alala na baka makita sila ng matanda.
Ngumiti siya kay Stella nang magsalubong ang kanilang paningin.

Walang salitang tumalikod na si Stella at iniwan ang dalawa. Bitbit ang tray na may
lamang pagkain para kay Don Ramon.

"Pumasok ka na sa silid." Pagtataboy ni Charles kay Elizabeth nang wala na

ang kanilang audience.

Bago tumalikod ay isang mabilis na halik sa labi ni Charles ang iginawad ni

Elizabeth. Pero hindi agad siya pumasok sa kuwarto ni Sophie at tiningnan kung saan
pupunta si Charles.
Mabigat ang mga habakbang na kumuha si Charles ng alak bago nagpasyang pumasok sa
room niya. Gusto niyang uminum kahit kaunti upang mabaling sa iba ang isipan.

Palihim na sinundan ni Elizabeth ang binata nang pumasok ito sa silid nito.
Napangiti siya at naisip na puwede niyang samahan ito sa pag-inum. Hindi na siya
kumatok sa pintuan pagkapasok. Nakatalikod ang binata at mukhang malalim ang
iniisip. Dahan- dahan siyang humakbang palapit dito at sinilip kung ano ang
pinakatitigan nito. Hindi magawa ni Charles na ihiwalay ang tingin sa hawak na
singsing.

Noong una ay hindi siya naniniwala sa pasalin-salin na kuwento ng ninuno nila

tungkol sa singsing. Pero ngayon, parang gusto niyang magdasal sa mga ninuno ng
angkan nila na tulungan siyang ibalik ang singsing sa babaing napili ng mga ito na
magsuot.

"Honey, is that a wedding ring for me? 11

Biglang nagsalubong ang mga kilay niya nang makilala ang nagsalita. "Ano ang
ginagawa mo rito at paano ka nakapasok?"

"Honey, anong klasing tanong iyan? Dati pa naman ako nakakapasok sa silid mo at
pinagsasalohan natin ang init ng-"

"Hindi ko ito bahay, Elizabeth."

Napasimangot si Elizabeth, halatang pinahahalagahan o ginagalang pa rin ni Charles

ang dati nitong asawa.

"Hinayaan kitang mag-stay dito hindi para gumawa ng bagay na hindi ko gusto,
Elizabeth."

"Honey, matagal na kayong hiwalay ni Stella. At ang silid na ito ay sa iyo. Isa pa
ay 'di ba hindi niya tinanggap ang bahay na ito?" Pangatwiran niya sa binata.

"It's none of your business, get out!"

Napatda si Elizabeth at tumaas pa ang timbri ng boses ng binata. Naiiyak na lumayo

siya rito lalo na at galit ang tinging ipinukol sa kaniya. Nakilala niya ang
singsing na iyon ata matagal na niyang inaasam na maisuot.

"Ano ang nangyari?" tanong ni Sophie sa kaibigan pagkapasok nito ng silid nila.
Kanina pa niya ito hinihintay at gustong makibalita sa kapatid. Takot kasi siyang
lumabas ng silid at magpakita sa kapatid."That bitch! Ano ba ang mayroon sa kaniya
at ginagalang pa rin siya ng kapatid mo?" Pagbagsak siyang umupo sa tabi ng
kaibigan sa kama.

Napabuntonghininga si Sophie, mukhang pati sa kaibigan niya ay nagalit ang kapatid.

"Huwag kang magtampo kay Kuya. Inaalala lamang niya si Lolo kaya hinahayaan ang
babaing iyon sa kung ano ang gustong gawin sa bahay na ito."

Napabuga ng hangin sa bibig si Elizabeth at pilit na pinakalma ang sarili. "Dapat

bukas ay makaalis na rin ang babaing iyon dito!"

Ngumiti si Sophie at niyakap ang kaibigan. "Gagawa ako ng paraan upang hindi na
niya gustohing bumalik dito."

Ngumisi si Elizabeth at natuwa sa narinig. "Thank you, besh, huwag mong hayaang
makabalik siya sa pamilya ninyo. Alalahanin mong siya ang dahilan kung bakit
lumalayo na naman ang loob ng abuelo mo sa iyo."
Lapat ang mga labi na tumango si Sophie. Muling nabuhay ang inis na nadarama para
kay Stella nang maalala ang nangyari kanina.

Sa silid ng matanda, malungkot na pinagmasdan ni Stella ang abuelo. Kahit anong

pilit niya ay kaunti lang ang nakain nito. Tinulungan siya ng nurse na maihiga ito
sa kama.

"Hija, puwede mo bang silipin sa silid si Charles para sa akin?" Pakiusap ni Ramon
sa dalaga.

"Bago po kasi siya matulog ay lagi niyang tinitingnan si Sir Charles kung nakatulog
na." Ang nurse na ang nagpaliwanag kay Stella.

Nalungkot si Stella para sa matanda. Mahina na ito pero inaalala pa rin ang apo.
Nainis siya kay Charles at hinahayaan na mag-alala pa dito ang abuelo nito.

Chapter 24-Takot sa sariling

damdamin

"Lolo, matulog na po kayo at titingnan ko rin si Charles bago tumuloy sa silid ko."

Nakangiting pumikit na ng mga mata si Ramon bago nagpasalamat sa dalaga. Matutulog

siyang umaasa na bukas ay may magandang result ang ginawa niya ngayon.

Nang masiguro niyang tulog na ang matanda ay lumabas na si Stella. Naghihintay sa

labas ng bahay si Alex at dala ang gamit na kailangan niya.

"Ma'am, hinahanap ka sa akin ng abuelo mo." Nakayuko ang ulo ni Alex sa harapan ng
dalaga.

"Tatawagan ko siya," ani Stella habang kinukuha ang tamang laki lang na bag mula sa
personal bodyguard niya.

Muling yumuko si Alex at nagpaalam na sa dalaga. Ito lang ang maganda sa pamilyang
pinagsisilbihan, hindi sila pinipilit magsalita ng kapamilya tungkol sa impormasyon
ng pinagsisilbihan nila.

Mula sa terrace ay napahigpit ang hawak ni Charles sa kopitang may lamang red wine.
Nakikita niya si Stella at kausap ang lalaking dahilan ng kanilang paghihiwalay.
Pero nangunot ang noo niya nang magyuko ng ulo ang lalaki sa harapan ng dalaga.
Mukhang namali sila ng hinala at tauhan lamang ang lalaki ni Stella. Lalo siyang na
curious at gustong malaman kung sino ang napangasawa ng babae na siyang ipinagpalit
sa kaniya.

Muling naikuyom ni Charles ang kamao at nagagalit sa dating asawa. Sigurado na siya
ngayon na matagal na siyang pinagtataksilan nito noong kasal pa sila. Mabilis
niyang tinungga ang laman ng hawak na baso at bumalik sa silid. Dala ng galit na
nadarama ay mabilis niyang naubos ang alak na nasa lamesa.

Tumambay muna si Stella sa harden at doon na tinawagan ang abuelo. Nawala na sa

isip niya kanina na ipaalam na hindi siya makauwi.

"Apo, tumawag ako sa bahay bakasyunan at wala ka roon." Bungad ni Don Fausto nang
tumawag ang apo.
"Sorry po, lolo, nakalimutan kong tumawag kanina na hindi ako makauwi ngayong
gabi."

Napabuntonghininga si Fausto nang marinig ang paliwanag ng apo. "Ayaw kong

panghimasukan ang mga personal mong lakad. Pero make sure mo lang na lagi kang
ligtas."

Napangiti si Stella kahit hindi siya nakikita ng abuelo. "Opo, lolo, salamat po sa
paalala at pag-alala. Hindi ko po kayo bibiguin at bigyan ng problema. Salamat po
sa tiwala at kalaayaang ibinibigay niyo sa akin ngayon."

Ikinampay ni Fausto ang palad bilang senyas na hindi na dapat nagpapasalamat ang
apo. "Oh siya, tumawag ka kung may kailangan ka."

"Opo, goodnight po!" Pati mga mata niya ay nakangiti habang nagpapaalam sa abuelo.
Papasok na sana siya sa loob ng bahay nang makita sa bungad ng pintuan si Magda.

"Alam ba ng asawa mong lumalandi ka pa sa dati mong asawa ngayon?" nang- uuyam na
tanong ni Magda kay Stella. Ang tingin sa dalaga ay nang-iinsulto.

Ngumiti si Stella sa ginang at lumapit pa rito. "Of course, alam niya rin na may
mga bitter pa ring nakapaligid sa akin ngayon."

Ngumisi si Magda kahit nainis sa pasaring ng dalaga. "Saan ka ba kumukuha ng kapal

ng mukha para ipagmalaki pa ang pagkapit sa patalim?

11

Sandaling napaisip si Stella at parang nahihiyang tumingin kay Magda. Lalo itong
natuwa sa nakikitang reaction sa kaniyang mukha. "Ilang taon din tayong nagsama
noon kaya marahil ay nahawaan mo ako."

Biglang nabura ang ngiti sa labi ni Magda at galit na dinuro ang dalaga. " Bitch,
huwag mong ikumpara ang sarili mo sa akin dahil wala ka sa kalingkingan ko! Ang
isang basurang tulad mo ay walang level para itapat sa akin!"

"Oh sorry!" Apologetic siyang tumingin sa ginang. "Mas hasler ka nga pala sa
pagiging gold digger."

"What?" Hindi makapaniwalang napatitig si Magda sa babae. "How dare you na tawagin
ako ng ganiyan! Naging ina ako nila Sophie at Charles dahil mahal ako ng ama nila!
At para sa kaalaman mo, hindi ako nang-agaw o ipinilit ang sarili upang makapasok
sa kanilang pamilya!"

"Bakit ka nagagalit kung hindi naman pala totoo?" Kalmado at natatawa niyang tanong
sa ginang. Gusto lamang niyang asarin ito ngayon.

Biglang naibana ni Magda ang kamay na nakaduro kay Stella at ilang beses na huminga
ng malalim upang pakalmahin ang sarili. Pero ang tingin sa dalaga ay nanatiling
matalim. "

Huwag mo nang pangaraping

makabalik sa buhay ni Charles gamit ang matanda kung ayaw mong maging miserable
muli ang buhay mo!"

"Ano kaya ang maramdaman ni Charles kapag nalaman niyang lahat ng lumabas sa bibig
mo ay puro kasinungalingan lamang?" nang- iinsulto niyang tanong sa ginang.
"Huh, sa tingin mo ay paniwalaan ka ni Charles kapag siniraan mo ako? Alalahanin mo
na pinakasalan ka lamang dahil sa matanda. At ngayon ay narito ka lamang at
pinapakisamahan dahil pa rin kay Daddy."

"Really? Ipinagmamalaki mo pa rin ba si Elizabeth na siyang tunay na mahal ni

Charles?" Makahulugang tanong niya sa ginang.

Tinaasan ni Magda ng kilay si Stella at nagmamalaki ang tingin dito. Taas- noo at
liyad ang dibdib na nanatili sa kinatayuan.

"Alam ba nila ang tunay na pagkatao ni Elizabeth?"

Unting-unting nangunot ang noo ni

Magda at itinago ang tunay na nadarama dahil sa tanong ng babae. " Of course,
maliit pa lang sila ay kilala na nila ang isa't isa."

Ngumiti si Stella at tiningnan ng paibaba si Magda.

"Kung ano man ang binabalak mo upang sirain ang magandang relasyon nila, huwag mo
nang ituloy dahil mapapahiya ka lamang! Hindi mo ako kilala para takutin sa kung
ano man ang alam mo!" Banta niya sa dalaga at pinanlilisikan ito ng mga mata.

"Hindi mo rin ako kilala ng lubusan para pagbantaan, Magda."

Natigilan si Magda nang marinig ang malamig na turan ni Stella. Biglang tumigas din
ang anyo nito at nakaramdam siya ng kahinaan dahil nakaka intimidate ang aura ng
pagkatao ng dalaga ngayon. Hindi na rin niya nagawang makapagsalita pa at kusang
nahawi ang katawan sa daraanan nito. Nakalampas na ito sa harapan niya nang
mahimasmasan siya.

Dumiritso na si Stella sa kaniyang silid at nagpasyang maligo upang makapagpalit na

ng damit. May tag pa ang mga damit na dinala ni Alex dahil kabibili lang nito sa
isang kilalang boutique. Paglabas niya ng banyo ay nagulat pa siya nang maabutan sa
loob ng silid si Charles.

"Ano ang ginagawa mo rito?" tanong niya rito at itinuloy ang pagpunas sa basang
buhok gamit ang puting towel.

"Paano mo nagawa sa akin ito?"

Nagtatakang napabalik ang tingin niya kay Charles. Nang makita ang pamumungay ng
mga mata nito ay nahulaan niyang lasing ito. Hindi niya alam kung bakit siya
sinusumbatan naman nito ngayon.

"Ang akala ko ay mahal mo ako?"

Napaurong siya nang humakbang ito palapit sa kaniya. Ang tingin ng binata sa kaniya
ay may halong galit at- pagsisi? Hindi niya alam kung bakit nagkakaganito ang
binata at ayaw niyang madaya muli ng sariling damdamin.. "Charles, lasing ka na.Ang
mabuti pa ay lumabas ka na at bukas na lang tayo mag-usap."

"No!" matigas niyang turan at nag- igtingan ang panga. "Sino ang lalaking ipinalit
mo sa akin?"

Kinabahan si Stella nang mabanaag sa mga mata ni Charles ang galit sa kaniya.
Minsan na niyang nakita iyon sa binata noong kasal pa sila. Panahon na nakita
siyang kausap si Mauro. Hindi siya natatakot sa binata, kundi sa sariling damdamin.
Ayaw niyang madama muli ang ipinaramdam sa kaniya noon ni Charles.
Chapter 25-Selos at galit

"Mi-minahal mo ba talaga ako?" nabubulol na tanong ni Charles kay Stella.

"Ano pa ang kwenta kung sasagutin ko ang tanong mo? Naiirita na siya sa paulit-ulit
na tanong at pamimintang sa kaniya ng binata.

"Akin ka lang 'di ba?" Sumuray ang lakad ng binata palapit sa dalaga dala ng
kalasingan.

Napailing si Stella at sa halip na umiwas sa binata ay tinulungan niya ito bago pa

matumba. Alam niyang hindi siya nito magawan ng hindi maganda dahil lasing na ito.
Hindi naman siya ganoong kasama para ipagtulakan ito palabas ng silid. Isa pa ay
inaalala ng matanda na baka hindi pa ito natutulog.

"Shh-Stella..."

"Damn!" Napamura siya nang sumubsob ang mukha ni Charles sa kaniyang dibdib. Muntik
pa siyang matumba dahil nasa kaniya lahat ng bigat nito.

Stella... ba-bakit mo ako ginaganito?"

"What the hell, Charles? Alam mong hindi mo kaya ang iyong sarili kapag lasing ka
pero uminum ka pa rin ng marami?" Sermon niya rito at hirap na naglakad papuntang
kama.

Pabagsak na naihiga niya ang binata sa kama kasama siyang nakapaimbabaw dito. Ayaw
siya nitong bitawan kahit lasing na ito. "Charles, bitaw na at matulog ka na!"

"Uhmmm... akin ka lang!" Umungol ito at may kasamang iling habang nakapikit ang mga
mata.

"Argh, jerk!" Inis na inilalayo niya ang katawam dito ngunit mahigpit ang
pagkapulupot ng nga braso nito sa kaniyang beywang.Ganito ang binata kapag lasing.
Inaangkin siya at siya naman noon ay lalong nahulog ang loob sa lalaki.

Sobrang saya niya noon kapag naging possessive sa pag angkin sa kaniya ang binata.
Pero ngayon, nagagalit na siya at naging tanga noon.

"Stella..." paungol na tawag nito sa dalaga at mukhang nanaginip na.

"Shut up and sleep!" angil niya sa binata at hindi na gumalaw. Hindi na kasi siya
naging komportanble sa posisyon nila ng binata. Hinatyin na lang niyang makatulog
ito.

Ilang minuto rin nanatili lang siyang nakadapa sa katawan ni Charles. Halos pigil
hininga din siya sa tuwing gumalaw ang ulo ng binata na nanatiling nakasubsob sa
pagitang ng kaniyang dibdib. Para itong batang nangangailangan ng aruga ng isang
ina.Nang matantya niyang tulog na ang binata ay dahan-dahang niyang inangata ang
katawan palayo sa binata.

"Hmmmm..."

"Argh!" Napamura siya nang ang mukha naman niya ang napasubsob sa dibdib ng binata.
Ang akala niya ay tulog na ito at makawala na mula sa yakap nito. Ngunit biglang
pumulipot naman sa kaniyang batok ang isa nitong kamay.
"Akin ka lang!" he said in husky voice.

"Mine your ass!" Parang ngungo niyang angil sa binata dahil nakasubsob pa rin ang
mukha sa matigas nitong dibdib.

Dinig niya ang abnormal na tibok ng puso ng binata. Maging ang masculine nitong
amoy ay nanunuot sa kaniyang ilong. Ganoon pa rin ang amoy nito mula sa huli nilang
pagsasama. Mapait na ngiti ang sumilay sa kaniyang labi. Hindi niya alam kung bakit
gamit pa rin ng lalaki ang pabangong gusto niyang amoy at pinagamit dito noon.

"I miss you..."

Napataas ang kilay niya nang marinig muli ang sinabi ng lalaki. Hindi niya alam
kung sino ang nasa isip nito ngayon.

"Bumalik ka na sa akin," anas ni Charles.

Napasimangot si Stella at kahit sa panaginip ay hinahanap pa ng lalaki ang babaing

tunay nitong mahal. Naghintay pa siya ng ilang minuto bago nag-angat ng mukha. Nang
masigurong malalim na ang tulog nito ay dahan-dahan siyang bumangon. Ramdam pa niya
ang kabog ng sariling at kinabahan siya na baka magising muli ang binata.

Wala siyang magawa kundi ang hayaarig sa silid niya matulog si Charles. Alam niyang
tanghiliin pa ito ng gising kaya panatag siyang tumabi dito ng tulog. Tumagilid
siya ng higa at pinagmasdan ang mukha ng binata.

Hindi ko kasalanan kung mahuli kang dito natutulog." Kausap niya sa lalaki habang
nakatitig sa mukha nito.

Hindi niya napigilang haplusin ang noo nitong kahit sa pagtulong ang nangungunot.
Napatingin siya sa buhok na ang ilang hibla ay kumalat sa mukha nito. Hindi niya
muli napigilan ang sariling kamay na kusang umangat. Hinaplos ang mahabang buhok ng
binata na noon pa niya gustong ganoong buhok nito.

Napabuntonghinga si Stella nang magsawa sa pagdama sa buhok ng binata. Pumaling na

siya sa kabilang panig ng higa bago ipinikit ang mga mata.

Kahit puyat at walang maayos na tulog, maaga pa ring bumangon si Stella. Kailangan
niyang tingnan ang matanda at ihanda ito upang pumunta sa hospital. Nilingon niya
ang natutulog pa ring binata. Mabilis niyang naipilig ang ulo at iniwas ang tingin
sa bahagyang nakabukang labi ng binta. Noon ay lagi niyang nininakawan ito ng halik
sa labi habang tulog pa.

Mabilis na siyang bumaba ng kama bago pa sapian ng katangahan ang isipan. Dumiritso
na siya ng bathroom at naligo upang makapagbihis na rin. Bago pa siya makatapos ng
ligo ay may kumatok sa pintuan.

"Bitch, buksan mo ang pintuan!" Muling kinatok ni Elizabeth ang pintuan.

"Eliza, huminahon ka muna at hinaan ang boses." Pigil ni Sophie sa kaibigan.

Inis na naipadyak ni Elizabeth ang isang paa dahil sa inis. Natatakot ang kaibigan
niyang marinig siya ng abuelo nito. Kinakalamnag niya ngayon ang silid ni Stella
dahil wala si Charles sa silid nito. Ginising pa niya ang kaibigan kanina upang
samahan siya roon.

Tama lang na nakalabas ng bathroom si Stella nang magising si Charles. Salubong ang
mga kilay nitong napatingin sa kaniya at mukhang nagulat pa pagkakita sa kaniya.
"Ano ang ginagawa mo dito sa silid ko?

Umikot ang mga mata niya dahil sa tanong ni Charles. Mukhang tulog pa ang diwa nito
at hindi naalala ang ginawa kagabi. "Next time ay huwag ka nang maglasing ng husto
at nang hindi ka naliligaw ng silid. Bumangon ka na riyan pagbuksan ang nobya mo at
baka marinig siya ni Lolo."

Napahawak si Charles sa ulo at kumirot iyon. Pagtingin niya sa paligid ay saka niya
lang nakumpirmang hindi kaniya ang silid na iyon. Pero nasanay siyang doon matulog
kaya ganoon ang tanong niya sa dalaga.

"Stella, buksan mo ang pinto!"

Lalong sumakit ang ulo ni Charles pagkarinig sa tinig ni Elizabeth. Sapo ang batok
na bumaba siya ng kama at pinagbuksan ito.

Awang ang bibig at naiiyak na napatitig si Elizabeth sa nagbukas ng pintuan. Gusto

niyang magwala nang makita ang magulong buhok ng nobyo at bukas ang butones ng pang
itaas na pajama.

Mabilis na pinigilan ni Sophie sa pagwala ang kaibigan. Matalim ang tingin ipinukol
kay Stella na nakangiti pang nakatingin sa kanila. Parang wala lang dito ang ginawa
nito at mukhang proud pa sa nangyari kagabi.

Itinuloy ni Stella ang pag blower sa buhok pero hindi hinihiwalay ang tingin sa
tatlo. Wala siyang ginawa kaya hindi siya dapat ma guilty kung masira man ang
tiwala dito ni Elizabeth.

Paano mo nagawa sa akin ito, Charles?" Umiiyak na tanong ni Elizabeth sa binata.

"Saka na tayo mag-usap at masakit pa ang ulo ko."

Lalong nasaktan si Elizabeth, sa halip na magpaliwanag ang binata ay mukhang hindi

manlang ito nag- alalang nasasaktan siya. Ang malala pa ay ang lamig ng pakitungo
nito sa kaniya.

"Kuya, palayasin mo na ang babaing iyan ngayon din! Huwag mong hayaang sirain
niyang muli ang relasyon niyo ni Elizabeth!" Galit na duro ni Sophie kay Stella.

"Ihatid mo na muna ang kaibigan mo at hindi siya maaring makita ni Lolo dito." Sa
halip ay utos niya sa kapatid. Awang ang bibig at hindi makapaniwalang nakatitig si
Sophie sa kapatid. Gusto niya sanang magalit dito at naging heartless sa kaibigan
niya ngunit muli niyang naitikom ang bibig nang magsalubong ang tingin nila ng
kapatid. Mababasa niya sa malamig nitong tinging huwag na niyang dagdagan ang
kasalanan dito.

Napahigpit ang hawak ni Elizabeth sa braso ng kaibigan nang hindi na ito

nakapagsalita upang ipagtanggol siya. Pagtingin niya kay Stella ay gusto niya itong
sugurin ay nang-uuyam ang ngiting nakapaskil sa labi nito.

Pakiramdam ni Stella ay parang nakaganti na rin siya ngayon sa mga nakaraang

pasakit na naranasan dahil kay Elizabeth. Wala naman siyang ginawa pero alam niyang
ramdam nito ngayon ang sakit dulot ng isiping pinagtataksilan.

"Ako na ang maghahatid kay Elizabeth. "Bulontaryo ni Magda dahil kailangan niya
ring umalis upang hindi makita ng matanda. Kailangang may maiwan sa bahay na ito
upang bantayan ang bawat kilos ni Stella.
"Hindi ako aalis hangga't hindi sinasabing inakit ka lamang ng malanding babaing
iyan kaya kayo magkasama magdamag sa silid na ito! "Pagmamatigas ni Elizabeth at
matalim ang tinging ipinukol kay Stella.

Naihilamos ni Charles ang palad sa mukha at nagtitimpi ng galit. "Walang nagyari sa

amin kung iyan ang iniisip mo. Mamaya na tayo mag-usap, sa ngayon ay umalis ka na
muna at baka magising na si Lolo."

Mabilis na hinawaka ni Magda si Elizabeth at inamo, "hija, naniniwala ako sa sinabi

ni Charles. Lasing siya kagabikaya siguro namali ng silid ng pasok at sinamantala
naman ni Stella.Ang mabuti pa ay kumain na lang muna tayo sa labas."

Mariing naglapat ang mga ngipin ni Elizabeth at naikuyom ang kamao. " Hindi pa tayo
tapos na babae ka!

Napangisi si Stella nang umirap sa kaniya si Elizabeth. Nang lumingon sa kaniya si

Charles ay mabilis na bumalik sa kapormalan ang aura sa mukha.

Chapter 26-Hospital

Hindi na nabura ang ngiti sa labi ni Ramon hanggang sa makalabas ng bahay. Masaya
siyang nakikitang magkasama ngayon ang dalawa.

"Lolo, ayos lang po ba kayo?" Malambing na tanong ni Sophie sa abuelo.

Ngumiti si Ramon sa dalaga. Masaya rin siyang nakikitang hindi na nito inaaway si
Stella.

Tumabi si Sophie sa abuelo at ayaw niyang maagaw muli ni Stella ang atensyon nito.
Pero dahil sa ginawa niya ay sa kapatid naman niya ito napatabi sa unahan ng
sasakyan, " Wala naman si Elizabeth," bulong niya sa sarili. Ang mahalaga ay nasa
kaniya ang atensyon ng abuelo.

Tahimik lang si Stella sa kinaupuan at inabala ang sarili sa cellphone. Natanggap

niya ang selfie picture ng anak habang nag-aalmusal ito. Napangiti siya bago
nagtipa ng reply sa yaya ng kaniyang anak.

Napahigpit ang hawak ni Charles sa manubela nang makitang abala si Stella sa

cellphone nito. Mukhang ang asawa nito ang kausap.

Pagdating sa hospital, tahimik na sumunod lang si Stella sa dalawang magkapatid na

nagtutulak sa wheelchair mg matanda. Napatingin siya sa paligid, ito ang hospital
kung saan siya na confine noon.

"Hija, may hinahanap ka ba?" puna ni Ramon sa dalaga.

"Wala po, lolo." Ngumiti si Stella at umupo sa isang tabi. Hinayaan niyang si
Sophie at Charles lang ang kausap ng doctor na siyang tumitingin sa matanda.

Tumagal ng ilang minuto ang pagsusuri sa matanda hanggang sa dalhin ito sa

laboratory upang kunan ng urine at dugo. Si Stella na ang umalalay kay Sophie upang
dalhin sa laboratory ang abuelo at si Charles ay kailangan magpaiwan at kakausapin
ng doctor. Bago pa sila makalabas ng pintuan ay may nakasalubong sila na isang
doctor.

"Hello po, Lolo Ramon, kumusta po kayo?"

Napangiti si Ramon sa babaing bumati sa kaniya. Anak ito ng kaniyang doctor kaya
kilala niya.

Napatingin si Stella sa babaing mangagamot na siyang bumati sa- matanda. Nakasuot

ito ng mask kaya hindi niya namumukhaan. Nang tumingin ito sa kaniya ay mukhang
kinikilala siya nito.

"Oh, hi, kumusta ka na?"

Nangunot ang noo ni Stella nang batiin siya ng babae na para bang dati na silang
magkakilala.

"Doktora, kumusta po?" Si Sophie na ang unang bumati sa mangagamot.

Nagpalipat-lipat ang tingin ng manggagamot kay Stella at kina Ramon. Kalaunan ay

ngumiti at bumati na rin kay Sophie.

"Dadalhin lang po namin si Lolo sa laboratory." Paalam ni Sophie sa mangagamot.

Magsasalita pa sana si Jenny ngunit nakaalis na ang mag-lolo, kasama ang babaing
natandaan na niya kung saan unang nakita.

"May problema ba, hija?" tanong ng matandang manggagamot sa anak na bagong pasok
lamang.

Bahagyang ipinilig ni Jenny ang ulo at mukhang nag-iisip pa rin. "That girl, kasama
niyo ba siya?" tanong ni Jenny kay Charles."Why?" nagtatakang tanong ni Charles sa
kaibigan. Mas matanda ito sa kaniya pero kung mag-usap sila ay parang magkaedaran
lamang. Madalang na lang sila nagkikita nito mula nang mag-aral ito sa medisina sa
ibang bansa.

"Hindi ako maaring magkamali, siya ang una kong naging pasyente dito, four years
ago. Ngunit bigla na lang siyang nawala sa ikalawang balik niya nang araw ding
iyon, at hindi na bumalik for follow up check up."

Halos sarili lang ni Jenny ang kausap nito pero malinaw pa ring naririnig ni
Charles. Magtatanong pa sana siya sa kaibigan ngunit nagsalita na ang ama nito.

"Kanina pa kita hinihintay, hija. Ito ang contact number ng anak ng kaibigan ko na
gusto mong makausap ng personal."

"Oh, thank you, dad!" Agad niyang kinuna ang calling card bago tumingin sa suot na
relo. Muntik na niyang makalimutan na nagmamadali siya at may meeting na
pupuntahan.

Nagmamadaling lumabas na ng opisina ng ama si Jenny. Pagkabukas ng pintuan ay saka

naalala si Charles at nilingon ito. "Sorry, nagmamadali ako. Bisitahin ko si Lolo
Ramom bukas."

Tinanguan ni Charles ang kaibigan at hinayaan na itong makaalis. Muli niyang

hinarap ang mangagamot at pinakingan ang ilan sa payo nito tungkol sa kalusugan ng
abuelo.

Sa laboratory, lumabas muna si Stella at tumunog ang cellphone.

"Young Lady, galing dito ang pinsan ng iyong abuelo at nagkasagutan sila." Imporma
ni Leonard kay Stella.

"Kumusta na si Lolo? May ginawa ba siyang hindi maganda?" nag-aalala niyang tanong
kay Leonard. "Naabutan ko po silang nagtatalo at tumaas ang dugo ng Don. Gusto ko
siyang dalhin sa hospital ngunit ayaw po niya."

"Tawagan mo ang doctor at bantayan mabuti si Lolo. Pauwi na rin ako ngayon."
Mahigpit niyang bilin sa tauhan ng abuelo bago ibinaba ang tawag.

"May problema ba, hija?" tanong ni Ramon pagkabalik ng dalaga sa kaniyang tabi.

"Lolo, pasensya na pero kailangan ko nang umalis. Nagkaroon po ng emergency sa

bahay."

Nakakaunawang tumango si Ramon at ngumiti kahit nalulungkot.

"Dadalawin ko po kayo kapag hindi ako busy."

"Mag-ingat ka at hintayin kita."

Malungkot na ngumiti si Stella sa matanda at niyakap ito. "Magpagaling po kayo at

magpalakas."

Napataas ang kilay ni Sophie at sa halip na sa kaniya ihabilin ni Stella ang abuelo
ay sa nurse na kasama nila.

"Please take care of him!" ani Stella sa nurse at nagmamadali nang umalis.

Pagkalabas niya sa gusali ng hospital ay naroon na si Alex at naghihintay sa

kaniya. "Sa mansyon."

Mabilis na pinaandar ni Alex ang sasakyan at tinahak ang daan pabalik sa mansyon.
May dalawang oras din ang layo niyon kaya hindi mapakali si Stella. 1

Sa hospital, lumabas si Charles sa opisina ng doctor matapos itong makausap.

Sinundan niya ang abuelo kung saan dinala nila Stella at kapatid.

"Kuya mabuti at narito ka."

"Nasaan si Stella?" tanong ni Charles sa kapatid at mukhang hirap itong itulak ang
wheelchair ng kanilang abuelo.

Nagmamadaling umalis dahil pinauuwi na ng kaniyang asawa." Nakalabi niyang sumbong

sa kapatid.

"Sophie, alam mong masama ang magsinungaling!" sita ni Ramon sa dalaga.

"Sorry po!" Labas sa ilong niyang paghingi ng tawad sa abuelo. Nakalimutan niyang
maari siyang marinig nito.

"Nagkaroon ng emergency sa balray nila kaya hindi na nakapagpaalam sa iyo."

Paliwanag ni Ramon kay Charles.

Walang salitang tinulak na ni Charles ang kinaupuan ang abuelo pabalik sa opisina
ng doctor. Naghintay pa sila ng result kaya natagalan sila sa hospital. Napansin ni
Charles na malungkot na naman ang abuelo at naisip niyang dahil kay Stella. Ayaw na
naman siyang kausapin nito hanggang sa makauwi sila ng bahay.

Kuya, hindi mo ba pupuntahan si Elizabeth?" tanong ni Sophie sa kapatid matapos

maihatid ang abuelo nila sa silid nito.

"Marami pa akong kailangang tapusin at hindi ko maiwan si Lolo."

"Pero, kuya, alam mong masama ang loob niyang umalis kanina. Hindi mo manlang ba
siya kakausapin kahit sa tawag?" Pangungulit niya sa kapatid.

"Tatawagan ko siya," aniya upang tumigil na ang kapatid.

Ngumiti si Sophie sa kapatid at hinalikan ito sa pisngi dahil sa tuwa. Siya din
kasi ang kinukulit ng kaibigan na kausapin ang kapatid upang suyuin na ito.

Pagkatalikod ng kapatid ay napatitig lang siya sa cellphone. Magulo ang isipan niya
mula kanina pa sa hospital. Mayroon siyang gustong alamin ngunit hindi maalala.

"Call?" naitanong ni Charles sa sarili at pilit inaalala kung saang koniktado ang
nasa isipan.

Iritadong binitiwan niya ang cellphone nang hindi pa rin maalala kung ano ang
dahilan ng ipinagkakaganito ng isipan. Biglang pumasok sa isipan si Stella at ito
ang sinisisi kung bakit siya nagkakaganito. Ilang sandali pa ay natigilan siya at
unting-unti nang naalala kung bakit hindi mapakali ang isipan.

Chapter 27-Mix emotion

Naalala ni Charles ang kaibigang doctor dahil sa cellphone. Naalala miyang hindi na
nalinaw ang sinabi nito kanina dahil nagmamadali at tanging calling card ang kinuha
kanina sa ama nito.

"Siya ang una kong naging pasyente, four years ago." Parang echo sa isipan yni
Charles nang maalala ang sinabi ng kaibigan kanina.

"Pasyente? Four years ago?" kausap niya sa sarili bago napatuwid ng upo nang
luminaw na ang bagay na kanina pang gumugulo sa isipan.

Mabilis na tumayo si Charles at dinampot ang cellphone na nakapatong sa maliit na

lamesa. Sa halip na si Elizabeth ang tawagan ay ang assistant ang kaniyang
kinausap.

"Sir?"

"Noong umalis si Stella, saang hospital siya hinatid ng taxi driver?"

Nangunot ang noo ni Roy at nagulohan sa tanong ng amo.

"Answer me, damn it!" bulyaw ni Charles sa kausap sa cellphone nang hindi agad ito
nakasagot.

"Sorry, sir, iniisip ko pa po." Nataranta si Roy at tinaasan na siya ng boses ng

binata. Hindi niya alam kung bakit biglang iyon ang naitanong nito sa kaniya.

"I need your answer, A.S.P!" naiinip niyang turan habang paroo't parito sa loob ng
silid.

"Sa St. Gabon Private Hospital po, sir." Mabilis na sagot ni Roy nang maalala.

Naikuyom ni Charles ang kanang kamao at mabilis na pinatay ang tawag.

Nagtatakang napatingin si Roy sa cellphone nang bigla na lang nawala ang kausap.
Naghintay pa siya ng ilang minuto at baka tumawag muli ang amo.

Naihilamos ni Charles ang palad sa sariling mukha nang masigurong hagpunta nga si
Stella noon sa hospital kung saan nagtatrabaho si Jenny. Ang ipinagtataka niya ay
kung bakit ito naroon at sigurado siyang iyon din ang araw ng kanilang divorce.
Naghalo ang nadaramang pag-alala at pagtataka dahil sa natuklasan.

Mabils na umalis si Sophie sa likod ng nakaawang na pintuan matapos marinig ang

tinanong ng kapatid sa kausap nito. Bumalik siya roon para sana tingnan kung
tinawagan na nito si Elizabeth.

"Bakit niya inaalam kung saang hospital nagpunta noon si Stella?" tanong ni Sophie
sa sarili at nag-isip ng malalim.

Pakiramdam ni Sophie ay nagugulo na naman ang puso't isipan ng kapatid dahil

nagpakita dito si Stella. Pero ang ipinagtataka niya ay kung bakit inaalam pa ng
kapatid ang nangyari noon.

Hospital..." muli niyang bulong sa sarili at inalala rin kung ano ang mayroon sa
hospital at nagkakaganoon ang kapatid.

Nakagat ni Sophie ang kuko sa hintuturo at binalikan sa isipan ang nakaraan.

Sumakit pa ang ulo niya sa kakaisip hanggang sa maalala ang message noon ni Stella
sa kaniyang kapatid.

"So what kung nagpunta siya noon sa hospital?" nakalabi niyang turan nang maalala
ang binurang message ni Stella noon sa cellphone ng kapatid.

Ang nabasa niya lang noon ay nasa hospital ang babae. Pero alam niyang nagawa lang
ito ng paraan upang makuha ang atensyon bg kapatid. Ayaw niyang maudlot ang
nagsisimula muling ugnayan sa pagitan ng kapatid at kaibigan kaya binura niya ang
mensahe. Papasok na sana siya sa kaniyang silid nang bumukas ang pintuan ng
kapatid.

Muling dinayal ni Charles ang numero ni Jenny habang naglalakad palabas ng silid.
Nakailang dial na siya ngunit hindi makuntak ang kaibigan. Gusto niyang malaman ang
dahilan kung bakit nasa hospital si Stella noon.

"Kuya, natawagan na ba si Elizabeth?"

Salubong ang mga kilay na nilingon ni Charles ang kapatid. "May importante akong
kausap."

Inis na sinundan niya ng tingin ang kapatid na pumunta ng sala. Wala naman itong
kausap at hindi niya alam kung sino ang paulit-ulit nitong tinatawagan sa
cellphone.

Napabuga ng hangin sa bibig si Charles nang wala pa ring sumasagot sa kabilang

linya. Busy ang linya at operator ang sumasagot sa kaniya. Ibinulsa niya ang
cellphone at nagpasyang tingnan ang abuelo sa silid nito.

Kumusta si Lolo? Nasaan siya?" tanong ni Stella kay Leonard na siyang sumalubong sa
kaniya sa sala. Malalaki ang bawat hakbang niya at nakasunod sa kaniya ang lalaki.

"Nagpapahinga po sa kaniyang silid at tapos na siyang tingnan ng doctor."

Nakahinga ng maluwag si Stella sa narinig. Sobra siyang nag-aalala kanina at si

Alex ang pinapagalitan niya sa tuwing traffic sa daan. Pagkapasok niya sa silid ng
abuelo ay naabutan pa niya ang doctor nito.
"Mabuti at narito ka na, hija!" bati ng manggagamot sa dalaga.

"Kumusta po ang kalagayan ni Lolo, sigurado po kayo na hindi na siya kailangang

dalhin sa hospital?"

"Hindi na, hija. Isa pa ay ayaw ng lolo mo. Bumaba na rin ang blood pressure niya."

"Hija, hindi maaring malaman nilang mahina na ako."

Napabuga ng hangin sa bibig si Stella bago nilingon ang abuelo. "

Pagbabayarin ko iyang pinsan mo ng mahal kapag may nangyaring masama sa iyo, lolo!"

Huminga ng malalim si Fausto at inabot ang palad ng apo. Hangga't maari ay ayaw
niyang isalang ito sa pamamahala sa kompanya. Ayaw niya itong mapahamak katulad sa
nangyari sa ama nito.

"Lolo, pangako, hindi ko sila hayaang maghari-harian sa kompanya na ikaw ang higit
na naghirap noon upang mapaunlad." Mahigpit niyang hinawakan ang palad ng abuelo.

Nakangiting tumango ang matanda sa dalaga. May tiwala siya rito at alam hiyang kaya
nito. Pero gusto niyang makasiguro kaya kailangan nitong magkaroon ng asawa na
mapagkatiwalaan at may matatag ding pundasyon sa larangan ng negosyo.

Hindi umalis si Stella sa tabi ng abuelo hanggang sa makatulog ito. Ang doctor nito
ay nakaalis na rin. Ngayon siya lalong nababahala sa kaniyang anak. Kapag nalaman
ng mga swapang niyang kaanak ang tungkol dito at walang ama, alam niyang gagamitin
ng mga ito iyon na dahilan upang ibaba ang moral niya sa kompanya.

Ilang beses namura ni Charles ang sarili nang malaman na out of town si Jenny at
hindi niya makuntak. Ilang araw na rin ang nakalipas at ginugulo pa rin ang isipan
sa nalamang nangyari kay Stella noon. Hindi niya maitanong sa abuelo kung may
numero ba ito ni Stella. Tulad ng dati, hindi na naman niya mahanap ang babae o
makuntak.

Mariing naipikit ni Charles ang mga mata pagkaalala sa nakikitang hitsura ni Stella
noon. Ang pagmamakaawa nitong huwag niyang iwan hanggang sa hindi sinasadyang
natumba ito nang tabigin niya palayo sa kaniyang kapatid. Hindi niya pinagtuunan ng
pansin noon ang mukhang nanghihina nitong mukha at pamumutla.

"Bakit hindi ko alam na may sakit siya noon?" tanong niya sa sarili at nasipa ang
paa ng lamesa. Doon niya ibinunton ang galit na nadarama.

"Pakawalan kita para sa kaligayahan mo. Masaya ako at maging masaya ka na rin sa
wakas." Parang sirang plakang narinig muli ang binitiwang salita noon ni Stella
bago pinirmahan ang divorce paper.

"Nagkamali nga ba ako noon?" naitanong ni Charles ang sarili.

Mariing naipikit ni Charles ang mga mata nang maramdaman ang pagpatak ng mainiit na
likido sa kaniyang pisngi. Never niyang naramdaman ang ganitong damdamin noon.
Lungkot, pangulila, pag-alala at pagsi-sisi.

Chapter 28-Panlalamig
"Ano ang ginagawa mo rito?" tanong ni Charles kay Elizabeth nang maabutan ito sa
opsina niya. Kagagaling niya lang sa conference room at mainit pa rin ang ulo niya.

"Honey, gusto ko lang ipaalam sa iyo na hindi na ako galit dahil sa nangyari
nakaraang araw." Paglalambing ni Elizabeth sa nobyo.

Siya na nanuyo sa binata at mukhang nasanay na itong wala siya sa tabi nito. Bukas
na ang event at nag-aalala siya na baka mapili ito na maging asawa ng tagapagmana
ng matandang business tycoon.

Sandaling napatitig si Charles sa nobya. Talagang inabala niya ang sarili sa kahit
ano na lang na trabaho upang makapahinga ang isip sa kakaisip sa mga nakaraan. Pati
ang babae ay nakalimutan na rin niya at hindi nagawang tawagan.Mabilis na lumapit
si Elizabeth sa nobya at ikinawit ang kamay sa braso nito. "Honey, mahal na mahal
kita. Ayaw kong makasira muli tayo dahil sa babaing iyon."

Parang napapasong lumayo si Charles kay Elizabeth at pinaalala ang taong pilit
niyang kinakalimutan. Nagagalit na naman siya kay Stella at hindi manlang naisip
tawagan ang abuelo upang kumustahin. Pinaasa lang nito ang abuelo niya kaya
malungkot na naman ang matanda.

"Honey-"

"Can't you see? Busy ako kaya kung ano man iyang mga sasabihin mo ay ipagliban mo
muna."

Naiiyak na napatitig si Elizabeth sa binata. Wala manlang siyang tugon nakuha dito
sa dami niyang sinabi. Ang nakakasama pa ng loob ay parang hindi siya mahalaga
rito.Napabuga ng hangin sa bibig si Charles nang makitang lumuha si Elizabeth. Sa
halip na makunsensya ay lalo lamang siya nairita. Paanong hindi siya mairita? Dahil
sa pag-iyak nito ay naalala na naman niya ang panahong lumuluha si Stella. Panahong
nakikiusap sa kaniya na mahalin niya at huwag hiwalayan.

"Charles, ano ang kasalanan ko at ginaganito mo ako?" umiiyak na tanong ni

Elizabeth sa binata.

Nasapo ni Charles ang noo at kumirot iyon. Wala na naman siyang maayos na tulog.
Mabilis niyang pinindot ang intercom at pinapasok si Roy.

Nang makita ni Roy na hawak ng amo ang ulo nito ay mabilis niyang nilapitan si
Elizabeth. "Ma'am, lumabas po muna kayo."

"Don't touch me!" Inis na tinabig ni Elizabeth ang kamay ng assistant ni Charles
nang tangka siyang hawakan sa braso. Yumukod si Roy kay Charles bago nagmamadaling
sumunod kay Elizabeth na lumabas na ng pintuan. Kailangan niyang masigurong umalis
ito ng kompanya.

Pagkalabas ng building, galit na nilingon ni Elizabeth ang pinanggalingan. "That

bitch! Hindi ka na dapat makita muli ni Charles! Kasalanan mo kung bakit
nagkakaroon ng misunderstanding sa pagitan namin ni Charles ngayon. Sa sunod na
magpakita ka pa ay siguradohin kong hindi ka na makabalik pa!"

Matapos masumpa sa isipan si Stella ay sumakay na si Elizabeth sa sariling

sasakyan. Pupuntahan niya ang taong makatulong sa kaniya upang maitapon sa impyerno
si Stella kapag nahanap.

"Elizabeth, kalimutan mo muna ang babaing iyon. Bukas ay kailangan niyong dumalo ni
Sophie sa isang malaking okasyon. Alalahanin mong naroon din si Charles." May
kasamang panenermon na paalala ni Magda sa dalaga.
"Pero, tita, paano kung naroon din ang ambisyosang iyon?" Si Stella ang tinutukoy
ni Elizabeth.

"Then good, madali na natin siyang mahanap at maipatapon sa impyerno! "Ngumisi si

Magda habang binubuo sa isipan ang nais gawin kay Stella kapag nakita nila.

Napangisi na rin si Elizabeth at itinaas ang hawak na basong may laman na juice.
Naroon siya ngayon sa mansyon nila Charles at soon ay maging bahay na rin niya.

"Eliza, narito ka pala." Nakangiting lumapit si Sophie sa kaibigan at madrasta.

"Kanina pa siya, hija. Hindi na kita pinagising at masarap ang tulog mo."Si Magda
na ang nagpaliwag.

Napangiti si Sophie sa madrasta at niyakap ito mula sa likuran bago Aumapit sa

kaibigan upang makipag beso-beso.

"Are you ready for tomorrow?" nagagalak na paalala ni Sophie sa kaibigan.

"Yes, kailangan nating maging kaibigan ang apo ng bilyonaryong matanda na iyon."
Ngumiti si Elizabeth at pansamantalang kinalimutan muna ang sama ng loob kay
Charles.

"Alam mo bang walang balak na pumunta si Kuya bukas sa event?" pagbibida ni Sophie.

"Really?" Lalo lamang natuwa si Elizabeth. Kahit papaano ay nabawasan ang

alalahanin niya na baka mapili si Charles."Yes, narinig ko siyang nakipagtalo
kagabi lay Lolo." Pinasigla ni Sophie ang kaniyang tinig.

Totoong narinig niyang sinabi ng kapatid sa kanilang abuelo na wala itong balak um-
attend bukas sa event. Pero ang dahilan ay hindi niya masabi sa kaibigan at
madrasta. Hayaan niyang isipin ng kaibigan na ito ang dahilan kung bakit walang
balak ang kapatid na mapasama sa nominated na maging asawa ng apo ni Don Fausto.

"Then, dapat ay pumunta na tayo sa salon ngayon!" Mabilis na tumayo si Elizabeth at

hinila sa kamay ang

kaibigan. Maganda na siya pero gusto ?

niyang lalong gumanda ngayon. Hindi para kay Charles kundi para magustohan siyang
maging kaibigan ng misteryusong apo ng bilyonaryong negosyante."Have a sit."
Minuwestra ni Alex ang upuan sa babaing pinasundo ni Stella.

Iginala ni Rachel ang tingin sa loob ng malaking bahay na kinaroonan. Hindi niya
alam kung bakit nasa bahay na ito ang kaibigan. Matagal din silang nawalan ng
communication ni Stella mula nang mag-asawa ito. Ayaw niya noon ang ginawa nitong
pagpakasal kay Charles. Nag-abroad siya at doon nagtrabaho kaya nawalan sila ng
communications.

"Rachel, long time no see!"

Awang ang labi na napatingala si Rachel at napatitig sa kaibigan. Hindi niya

magawang itikom ang bibig habang sinusundan ng tingin ang pagbaba sa hagdan ng
kaibigan. Paanong hindi siya mamangha? Ang laki ng pinagbago ng kaibigan. Simple pa
rin itong manamit pero ang aura ng pagkatao nito ay iba na ang umaalingasaw. Ang
dami niyang gustong itanong pero naging speechless siya.

Nakangiting niyakap ni Stella ang Mating kaibigan. Nang mabalitaan niyang bumalik
na ito ng Pinas ay agad niyang pinasundo. Alam niyang marami siyang kailangan
ipaliwanag dito. Kailangan niya ng babaing mapagkatiwalaan at ito ang naisip niyang
kunin. Gusto niya ring makatulong dito dahil alam niyang hikahos pa rin sa buhay
ang kaibigan. May pinapaaral pa itong mga kapatid at naging sakitin na rin ang mga
magulang.

"Stella, ikaw ba talaga ito?" Hinawakan niya sa magkabilang balikat ang kaibigan at
sinipat ang kabuuan nito.

Nakangiting tumango si Stella, walang alam sa tunay niyang pagkatao ang kaibigan
kaya normal lang na magulat ito ngayon."Wait, totoo bang hiwalay na kayo ni
Charles? At bakit ka narito sa ganitong bahay?" hindi na siya magkamayaw sa
pagtanong sa kaibigan.

"Maupo ka muna." Tinawag ni Stella ang katulong upang dalhan ng maiinum ang
kaibigan.

"Gosh, nagulat ako kanina nang ipasundo mo ako. Don't tell me, nakapag asawa kang
muli ng isang milyonaryo?"

Natawa si Stella sa mga naisip ng kaibigan. "Bahay ito ng abuelo ko."

Bumuka ang bibig ni Rachel at nandilat ang mga mata habang hindi makapaniwalang
nakatitig sa kaibigan.

"Sorry kung inilihim ko sa iyo ang tunay kong pagkatao."

Unting-unting bumakas sa mukha ni Rachel ang lungkot. Ang akala niya ay kilala na
niya ng lubusan ang kaibigan.

Ang akala niya ay may tiwala sila sa isa't isa noon.

Ginagap ni Stella ang palad ng kaibigan at naintindihan niya kung Anagdamdam man
ito sa kaniya ngayon. "Sorry, pero kumplikado ang pagkatao ko noon. Isa pa ay ayaw
kong magkaroon ng kaibigan noon dahil apo ako ng isang bilyonaryo."

Napabuntonghininga si Rachel at nakakaunawang tumago kahit masama pa rin ang loob

sa kaibigan. " So ikaw ang ipakilala bukas at magkaroon ng instant husband?"

Pilit ang ngiting tumango si Stella sa kaibigan.

Biglang naawa si Rachel sa kaibigan. Mukhang wala itong suwerte pagdating sa

pagmamahal. Ang una nitong naging asawa ay hindi ito mahal. Ngayon ay magkakaroon
na naman ng asawa at ang abuelo nito ang pipili."Don't worry about me. Masaya na
ako sa buhay ko ngayon. Pinatawag kita para alukin ng trabaho."

Hindi na nagpakipot pa si Rachel nang alukin siyang maging personal assistant ng

kaibigan. Kahit nagbago ang pagkatao ng kaibigan, hindi naman nagbago ng ugali ito.
Tulad pa rin ng dati na mapagkumbaba at mabait sa kaniya. Nang araw ding iyon ay
nanatili na siya sa mansyon ng kaibigan at naging alalay nito.

Chapter 29-Entrance

Inilibot ni Diana ang tingin sa paligid pagkapasok sa malawak na venue. Sa sang

magara at sikat na hotel dinaos ang event na pag-aari mismo ng pinsan. Mayaman din
sila pero naiinggit pa rin siya sa apo ni Don Fausto. Kung wala ang apo nito ay
tanging sila ang natitirang malapit na kamag-anak ng matanda at tagapagmana sana.
"Ayusin mo ang iyong sarili, ani Vanz sa kapatid at inalalayan na ito papasok sa
venue.

Napabuntonghinga si Diana, kung siya ang masusunod ay ayaw niyang mag- attend.
Naiinis siya at may paganito pa ang pinsan. Sobrang pa importante at talagang hindi
nagpakilala sa kanila noon. Biglang may lumapit sa kapatid kaya naging abala na ito
sa pakipag- usap sa iba.

"Diana, is that you?" bati ni Sophie sa babae.

"Oh, hi!" magiliw na bati ni Diana sa babae nang makilala. Minsan na niya to naka
acquaintance dahil kay Stella at sa kapatid nito.

"Nice to see you again. This my friend, Elizabeth." Ipinakilala ni Sophie ang
kasamang kaibigan.

Ngumiti si Diana at nakipagkamay sa dalawa. "Elizabeth?" Pag-uulit niya sa pangalan

ng babae at kinapa sa isipan kung saan niya unang narinig ang pangalan na iyon.

"Yes, siya ang girlfriend ng kapatid ko. "Ngumiti muli si Sophie sa babae. Alam
niyang kaanak ng host ang kausap ngayon kaya nila nilapitan.

Umawang ang labi ni Diana at ngumiti. "Ah, yes. Natandaan na kita. Ikaw ang babaing
tunay na mahal ni Charles, tama?

Nahihiyang tumango si Elizabeth sa babae. Sadyang ipinakalat nila noon ang tunay
niyang papel sa buhay ni Charles. Marami ang naawa sa kaniya noon dahil inagawan ng
isang social climber.

"Gosh, ang ganda mo at hindi nakapagtaka kung bakit hindi ka magawang kalimutan ni
Charles." Puri ni Diana sa babae.

"Thank you, pero mas maganda ka at parang modelo sa iyong tindig." Balik niyang
puri sa babae.

"Nagkabalikan sila ng kapatid ko at nagpaplano na ring magpakasal."

Proud na ikinawit ni Sophie ang kamay sa braso ni Elizabeth.

"Poor, Stella, parang basahan na itinapon ng iyong kapatid." Tumawa si Diana

kasunod ng dalawa pa.

"Bagay lang sa kaniya iyon dahil isa siyang ambisyosa. Mabait lang ang abuelo ko sa
kaniya kaya naikasal sa kapatid ko."

"Huwag mo hayaang mapalapit siyang muli sa kapatid mo." Payo ni Diana kay Sophie.

"That, bitch, bumalik na naman at ginugulo ang buhay ng pamilya namin.

Sinasamaantala ang kahinaan ng abuelo ko upang mapalapit muli sa kapatid ko." Inis
na parang nagsusumbong na ani Sophie.

Pumalatak si Diana at naawa sa babae kahit hindi sila close. Pagtingin niya kay
Elizabeth ay ngumiti siya. "Paano nga pala kung si Charles ang mapili ng lolo ko
para sa aking pinsan?"

"Mahal ako ni Charles kaya hindi siya makarating. Narito kami on behalf of him."
Kumpyansang sagot ni Elizabeth sa babae.
"Balita ko ay isa sa participant si Mauro?"

Natigilan si Diana sahil sa tanong ni Sophie. Magsasalita na sana siya nang marinig
ang sinabi ni Elizabeth.

"Speaking of the devil, look who's here!".

Sinundan ng tingin nila Diana at Sophie kung saan nakatingin si Elizabeth. Sabay na
napataas ang kilay ng dalawa nang makilala si Stella na nasa entrance.

Bago pa makapasok si Stella ay nagmamadaling nilapitan ni Diana ang guard. "Bakit

kayo nagpapasok ng isang slapsoil dito?"

Naudlot ang pagkuha ni Stella ng isang bagay na nasa loob ng bag nang marinig ang
pamilyar na boses. Nag- angat siya ng mukha at gustong tumaas ng kilay nang makita
ang tatlo na magkasama.

"At kasama mo pa talaga ang kaibigan mong isa ring hampas-lupa!" nang- iinsultong
turan ni Diana habang nakatingin kay Rachel.

Agad na tumabi si Rachel sa kaibigan upang protektahan ito kay Diana. " Tinawag
mong hampas-lupa si Stella? "natatawa niyang tanong sa babae

"Ano ang nakakatawa? Hindi mo ba kilala ang kaharap mo?" inis na tanong ni
Elizabeth kay Rachel. Kilala niya ito at minsan nang nakaaway noong bagong kasal pa
sina Charles at Stella.

Nakatikwas ang kilay at pailalim na tiningnan ni Rachel ang babaing tinutukoy ni

Elizabeth. "Of course!"

"Bitch, ilugar mo ang katarayan mo dahil wala ka sa squatter area!" angil ni Dianan
kay Rachel at nainsulto sa paraan ng tingin nito sa kaniya.

"Then why did you act like you were in that place?"

Halos umusok ang ilong ni Diana at lalong nainsulto sa sinabi ni Stella. " You. how
dare vou talk to me like that!"Mabilis na tinabig ni Stella ang kamay ni Daiana na
nakaduro sa kaniya.

"Guard, paalisin niyo na sila dito bago pa makagawa ng gulo." Duro ni Elizabeth
kina Rachel at Stella.

"Yes, hindi bagay sila sa lugar na ito." Segunda ni Sophie at tinulak pa sa balikat
si Stella.

Mabilis na pinigilan ni Stella sa braso si Rachel nang tangkang gagantihan si

Sophie. "Huwag mong patulan."

"Pero-"

"We need to hurry." Paalala ni Stella sa kaibigan.

"Huh, sino ka para magmadaling makapasok sa loob?" nang-iinsultong tanong ni

Elizabeth kay Stella.

"Guard, kaladkarin mo na palabas dito ang babaing iyan!" Galit na utos ni Diana sa
guard.Nagmamadaling lumapit ang guard sa dalawang kanina pa niya hinihintay na
magpakita ng invitation card. Simple Jang din ang kasuutan ng mga ito at hindi niya
kilala.

"Don't touch me!" Mahinahon ngunit may diin ang bawat salitang binitiwan ni Stella,
kasabay nang pagtaas ng kamay sa harapan ng guard.

Mabilis na dinayal ni Rachel ang numero ni Alex na alam niyang kanina pa naroon sa
hotel. Nahuli na sila ng punta doon ng kaibigan dahil galing pa sila sa anak nito
at nagkaroon ng sinat.

"Guard!" Tinawag pa ni Diana ang ibang guard upang pagtulungang ilabas ang dalawa.

Mabilis na humarang si Rachel sa harapan ni Stella upang hindi ito mahawakan ng mga
lalaki. "Subukan niyong hawakan siya, lahat kayo bukas ay wala ng trabaho!"Natawa
sina Sophie, Diana at Elizabeth sa narinig mula kay Rachel. May ilan na ring
lumapit na guest at nakikita ang kumosyong nangyayari.

"Ma'am, please huwag na kayong magmatigas at umalis na bago pa dumating ang apo ng
Chairman." Pakiusap ng naunang guard kina Rachel.

Bubuka na sana ang bibig ni Rachel para sabihin na ang taong tinutukoy nito ay nasa
harapan nito. Ngunit umiling si Stella bago tumingin sa suot na relo.

"Huh, mukhang nasiraan ka na rin ng bait at ang tingin sa kaibigan mo ay may ari ng
hotel na ito?" nang-uuyam na tumawa si Elizabeth.

Inis na binalingan muli ni Diana ang tatlong guard dahil nagpapadala sa pananakot
ni Rachel. "Ako ang magtatangal sa inyo sa trabaho ngayon din kapag hindi niyo pa
kinaladkad palabas ang babaing iyan!"

Hinampas ni Rachel ang unang lalaking lumapit kay Stella gamit ang bag niya. Ngunit
nahaklit siya ng dalawang lalaki palayo kay Stella.

"Fuck!" Napamura si Stella nang biglang mahawakan na rin siya ng isang lalaki.
Hindi na siya nanlaban at pinagtitinginan na sila ng mga bisitang naroon. Ayaw niya
ring ilabas ang VIP card niya para lang makilala ng mga guard. Pagbigyan niya muna
ang tatlo at mamaya babawian.

Chapter 30-Pagkamangha

Sobrang nag-e-enjoy ang tatlo habang pinapanood kung paano sapilitang labas ang
dalawa. Ngunit bago pa makalayo ang mga ito ay may sumita sa mga tauhan.

"Ano ang ginagawa ninyo?"

Parang natuod ang tatlong guard nang makilala ang lalaking sumita sa kanila.

"Mauro, kanina ka pa ba?" Agad na ikinawit ni Diana ang kamay sa braso ng binata
upang mabaling sa kaniya ang atensyon nito.

"Bakit hinayaan mong palabasin sila ng mga guard?"

Napipilan si Diana sa naging tanong ng binata at halatang galit ito. Bigla siyang
kinabahan na baka malaman nitong siya ang may kagagawan. Ayaw niyang malaman nito
na hindi maganda ang ugali niya at matapobre."Hi, Mauro, long time no see!" bati ni
Sophie sa lalaki.

Nangunot lalo ang noo ni Mauro nang Anakilala si Sophie. Sa halip na batiin din ito
ay nilapitan niya si Stella.

Napabitaw si Diana sa braso ni Mauro at inis na sinundan ito. Talagang masisisanti

niya mamaya ang tatlong guard dahil mabagal kumilos kaya nakahanap pa ng kakampi si
Stella.

Nagkatinginan sina Elizabeth at Sophie. Maging sila ay nainis at sinuwerte pa si

Stella. Parang hindi pa sila kilala ng binata at ang atensyon ay na kay Stella
lang.

"Bitiwan mo siya!" Matigas na utos ni Mauro sa lalaking may hawak kay Stella.

"Si-sir, pasensya na po. Sumusunod lang kami sa utos." Nakayuko ang ulo ng unang
guard."Sino ang nag-utos sa inyo na paalisin siya?" galit pa rin na tanong ni Maura
at hinawakan sa kamay si Stella.

Napabuntonghininga si Stella. Lalo lamang sila nakaagaw atensyon sa mga naroon

dahil kay Mauro. Gusto niya sana kanina ay lalabas muna saka tawagan si Leonard.
Gusto niyang pumasok sa hotel na walang ibang makapansin sa kaniya.

Nag-alangan ang guard na sumagot nang pandilitan ito ng mga mata ni Diana.

"Mauro, pagpasensyahan mo na sila. Wala kasing maipakitang invitation card si

Stella at mukhang gagawa lamang siya ng gulo dito ayun sa uri ng kaniyang
pananamit." Paliwanag ni Diana sa binata upang hindi na ito magtanong pa.

Napatingin si Rachel sa suot niya at ni Stella. Ito na nga ba ang sinabi niya sa
kaibigan kanina. Ayaw nitong isuot na ang gown nito bago pumunta roon. Pinadala pa
kay Alex na nauna nang pumunta sa hotel.

Tama si Diana, salamat at dumating ka. Naiwan ko kasi ang invitation card ko."

Hindi makapanawilang napatitig sina Sophie at Elizabeth kay Stella. Ang inaasahan
nila ay sasabihin nito ang totoo kay Mauro upang kaawaan ito ng binata.

"Stella, bakit iyan ang sinabi mo?" pabulong na tanong ni Rachel sa kaibigan.

Sa halip na sagutin si Rachel ay hinarap ni Stella si Mauro. "Kailangan ko nang

pumasok sa loob. See you later!

Wala nang nagawa ang guard nang tumuloy ng pumasok ang babaing simple lamang
manamit. Napasunod ang tingin nilang lahat sa dalawang nagmamadali kaya kita pa
nila nang may sumalubong dito na mga naka tuxedong lalaki.

Napamulagat si Diana nang makilala si Leonard na siyang sumalubong kay Sophie at

yumukod pa ito sa babae. Hindi nila naririnig kung ano ang sinasabi nito dahil may
kalayuan ang kinatayuan nila.

"Young Lady, sorry at nahuli kami. Ayos lang po ba kayo?" kinakabahang tanong ni
Leonard sa dalaga.

"Ayos lang ako, let's go." Malamig niyang tugon sa lalaki at mabilis nang humakbang
patungo sa elevator.

"This way, Young Lady!" Inalalayan niya ang dalaga patungo sa VIP elevator. Mabuti
na lang at natawagan siya ni Alex kanina at na inform tungkol sa pagdating ng apo
ni Chairman.

Nakangising nilingon ni Rachel ang mga naiwan. Bakas sa mukha ng mga

ito ang pagkamangha sa nasaksihan. Kilala si Leonard ng lahat bilang kanang kamay
ng matandang don. Ginagalang din ang lalaki at kinikilala ng lahat kaya talagang
magtataka ang mga ito sa nakikita. Kinawayan niya ang mga ito at tumuro ang
dalawang daliri sa mga mata bago iniharap sa mga iyon. Nangangahulugan ang sign
niyang iyon na magkikita pa sila mamaya.

"Rachel, let's go!" tawag ni Stella sa kaibigan.

Patakbong pumasok na si Rachel sa elevator at kumapit sa braso ni Stella. Hindi na

nabura ang ngiti sa labi niya hanggang sa magsara ang elevator.

Parang namalikmata lamang si Diana sa nakita at hindi pa rin makapaniwala. Wala

siyang maalala na naging part ng pamilya nila si Stella.

"Grabe, pumatol si Stella sa matanda na?" naibulalas ni Elizabeth at ang nasa isip
ay may relasyon si Stella kay Don Fausto.

Ano pa nga ba ang asahan mo sa isang gold digger at social climber?" Nilakasan ni
Diana ang tinig upang marinig ng mga sumaksi sa gulo kanina.

Naiiling na iniwan na ni Mauro ang tatlo at nabibingi siya sa mga ugaling

judgemental. Pero napapaisip din siya kung ano ang relasyon ni Stella sa
bilyonaryong matanda.

Pagkapasok ni Stella sa silid na nakalaan para sa kaniya ay naroon na ang abuelo

niya.

"May nangyari ba?" tanong ni Fausto at late na ang apo. Kanina pa niyang inaasahan
na naroon ito. Nag-alala pa siya kanina na baka hindi sumipot ang apo dahil ayaw na
magkaroon ng instant fiancee."Sorry po, lolo, traffic po kasi." Pagsisinungaling ni
Stella.

"Naku, lolo, ang totoo po ay hinarang kami sa entrance dahil sa aming kasuutan."
Hindi nagpapigil na sumbong ni Rachel sa matanda.

Pumalatak si Stella sa isipan. Ang daldal talaga ng kaibigan at hindi marunong

magsinungaling. Parang apo na rin ang turing dito ng abuelo niya nang malaman na
mabuti niya itong kaibigan.

Matalim na tingin ang ipinukol ni Fausto kay Leonard. Nagagalit siya at hinayaan
nitong may mam-bully sa kaniyang kaisa-isang apo.

"Sorry, Chairman. Huwag po kayong mag-alala at pinaayos ko na ang gulong naiwan."

Nakayuko ang ulo na ani Leonard.

"Lolo, huwag niyo na pong ipatangal ang guwardya. Hindi nila ako kilala at sinunod
lamang ang utos ni Diana. Hayaan niyo pong ako ang magturo sa kanila ng leksyon
matapos ang pagtitipon."

Napabuga ng hangin sa bibig si Don Fausto bago tumayo. May tiwala siya sa apo at
alam niyang alam nito ang kailangang gawin. "Hihinatayin kita sa venue."

Ngumiti si Stella sa abuelo bago humarap sa salamin. Naroon na rin ang sikat na
make up artist ngunit gusto niya ng simpleng ayos lamang.

Nagpalit na rin ng damit si Rachel at nag-ayos sa sarili. Mamahalin din ang damit
na binili sa kaniya ng kaibigan. Excited na siya na maipakilala ang kaibigan sa
lahat. Gusto niyang makita ang maging reactiok sa mukha ng tatlo kapag nalamang si
Stella ang nag- iisang tagapagmana ni Don Fausto.

Chapter 30 Pigure

Napabuga si Charles ng hangin sa bibig bago bumaba ng sasakyan. Napilitan siyang

pumunta roon dahil kunh hindi ay ang abuelo ang a-attend. Ayaw niyang bumeyahe ito
at dumalo sa ganoong okasyon dahil sa sakit nito. Pagkapasok niya sa venue ay ang
kapatid ang unang nakakita sa kaniya.

"Kuya? Ang akala ko ay hindi ka darating?"

"Nagsimula na ba?" sa halip at tanong niya sa kapatid at napatingin sa suot na

relo. Thirty minutes late na siya at nasa isip ay tapos na ang pagpili.

"No," humalukipkip si Sophie at sumimangot sa kapatid. "Nag-announce ang emcee

kanina na late mag-uumpisq dahil nagkaroon ng aberya sa apo ni Don Fausto."

"Honey, ang akala ko ay hindi ka darating." Agad na kumapit si Elizabeth sa braso

ng nobyo.

Napatingin si Charles sa suot ni Elizabeth. Halos lumuwa na ang dibdib nito dahil
sa lalim ng ukab ng naturang gown na suot ng dalaga. Mahaba ang suot nito ngunit
abot hanggang singit naman ang slit sa gilid. "Bakit ganiyan ang suot mo?"

Nakagat ni Elizabeth ang loob ng bibig at kinabahan. Alam niyang napuna ng nobyo
ang suot niya hindi dahil mukha siyang kaakit-akit, kundi dahil ang tingin nito sa
ganoong kasuutan ay nagbibinta ng katawan. Ang akala niya ay hindi ito makarating
kaya ito ang kaniyang isinuot.

"Kuya. what's wrong sa suot ni Elizabeth? She look sexy and beautiful." Pagtatangol
ni Sophie sa kaibigan.

Madilim ang aura na tinalikuran ni Charles si Elizabeth. Lalo lamang nasira ang
gabi niya dahil dito.

Gustong maiyak ni Elizabeth at nilayuan siya ng nobyo. Para bang ikinahihiya nitong
malaman ng lahat na nobya siya nito.

"Mr. Charles Rostar?" bati ng isa sa namamahala sa event. "This way, sir." Turo
nito sa isang upuan na kahelira ng mga participants.

Nagmamadaling sumunod si Elizabeth sa nobyo at gusto niyang katabi ito sa upuan

ngunit humarang ang isang staff.

"Excuse me, ma'am, doon po ang upuan ng mga bisita."

"I know pero gusto kong umupo sa tabi ng nobyo ko." Mataray niyang sagot sa lalaki.

"Sorry po pero sa gabing ito ay single ang mga participant." Magalang na paliwanag
ng staff.

"What? How dare yo-"

"Eliza, huwag kang gumawa ng eskandalo dito!" pabulong na sita ni Sophie sa

kaibigan.

Awang ang bibig at hindi makapaniwalang napatitig si Elizabeth sa mukha ng

kaibigan.

"Sorry, hindi mo puwede ipilit ang sarili mong kagustohan ngayon dahil bisita lang
tayo dito. Baka bigla tayong palabasin kapag ipilit natin ang hindi puwede."
Nagpapaunawa ang tingin niya sa kaibigan.

Napabuntonghininga si Elizabeth upang pakalmahin ang inis na nadarama. "Akala ko ba

ay hindi darating ang kapatid mo?"

"Iyan din ang alam ko at hindi ko alam kung bakit pumunta siya kahit late na."

Inis na bumalik na si Elizabeth sa inalisang upuan kanina kasunod si Sophie. Tiyak

na ang matanda na naman ang dahilan at napasunod si Charles.

Sa isang silid, nagmamadaling pumasok si Leonard at nilapitan ang chairman.

"Kumpleto na po ang participant."

"Good!" Ngumiti si Fausto at tumayo na upang lumabas ng silid.

Mabilis na sumunod si Leonard sa matanda at sininyasan ang tauhan na e inform ang

lahat na magsisimula na.

Napaismid si Vincent nang makita ang pinsan at paakyat na sa intablado. Hindi niya
alam kung ano ang plano nitong gawin ngayon gabi at mukhang tiwala na hindi niya
kayang tibagin ang apo nitong babae.

Natahimik ang lahat at nakinig sa mga sinasabi ng emcee. Pinakilala nito ang
Chairman ng isang malaking kompanya sa bansa.

"Ladies and gentlemen, thank you for coming and join in this event. Thank you lalo
na sa mga makikisig nating bachelor na narito ngayon. Pagpasensyahan niyo na kung
late nang nagsimula. "Nakangiting iginala ni Fausto ang tingin sa mga naroon.

Nagkislapan ang camera ng mga reporters na naroon din at excited na makilala ang
apo ng matandang bilyonaryo. Lahat sila ay gustong mauna na makapaglabas ng balita
kasama ang mukha ng apo ng matanda.

"Alam kong marami ang nagtataka kung bakit ngayon ko lang ipapakilala ang aking apo
sa publiko. Pero una kung sagutin ang tanong ng karamihan. Wala pong kapansanan ang
aking apo at hindi ko siya ikinahihiya bilang nag-iisa kong tagapagmana."

Ikinumpas ni Leonard ang kamay nang tanguan siya ng Chairman, hudyat na ipakita sa
malaking screen monitor ang bulto ni Stella.

Lahat ay hindi magawang ikurap ang mga mata habang pinapanood ang paglalakad ng
isang babaing matangkad, sexy ngunit may maskarang suot sa mukha.

"Kailangan ba talagang gawin ito?" naiiritang tanong ni Stella sa staff na

umaalalay sa kaniya papunta sa intablado. Pagkalabas niya ng silid ay may nakatutok
na agad sa kaniya na camera at alam niyang koniktado iyon sa venue.

"Sorry po, ma'am, this is part of the game na ang abuelo mo ang may gusto."

Napabuntonghininga si Stella at nagpatuloy sa marahang paglalakad. Hindi niya

kasama si Rachel at nauna na ito sa ibaba. Siya rin ang may gustong magsuot ng
maskara sa mukha upang hindi agad makilala ng lahat, lalo na nila Diana.
Naningkit ang mga mata ni Diana habang pinakatitigan ang babaing nasa monitor. Lalo
siya nakaramdam ng inggit dito nang makita ang body figure nitong nakahulma sa
hapit na magandang gown. Ang labi nitong tila nang-aakit kahit nakatikom naman
iyon.

Hindi magawang ihiwalay ni Sophie ang tingin sa mukha ng babae kahit natatakpan pa
iyon ng maskara. Pagtingin niya sa kaibigan ay bakas sa mukha nito ang inggit sa
babaing ipakilala sa lahat. Maging siya ay nakaramdam din ng inggit sa katawan ng
babae.

Unting-unting naningkita ang mga mata ni Charles habang nakatitig sa labi ng

babaing nasa screen monitor. Minsan ay naka zoom ang mukha nitong may tabing kaya
malinaw niyang nakikita ang makipot nitong labi. Nag-iba rin ang pintig ng kaniyang
puso na ipinagtataka niya.

"Wow, ako na ang pinakaswerting lalaki kapag ako ang napili na maging asawa niya!"

Dinig ni Charles na pagyayabang ng katabi niyang lalaki. Napatingin siya kay Mauro,
bakas sa mukha ng lalaki ang paghanga sa apo ni Don Fausto.

"Gentlemen, lahat kayo ay qualified na maging asawa ng aking apo. Ngunit, dahil sa
nagyari sa kaisa -isa kong anak ay nag-aalala ako sa kaligtasan ng aking apo. Gusto
kong masiguro na mapunta sa mabuting tao ang apo ko. Sa taong kaya siyang
pangalagaan laban sa miga taong may masamang hangarin sa maiwan kong ari-arian.
Hindi mahina ang aking apo, ngunit marami ang gustong mag take advantage sa
kaniyang kabaitan bilang isang babae."

Naintindihan ng karamihan ang doubt ng matanda para sa apo nito. Alam ng lahat na
still on going ang imbistigasyon tungkol sa tunay na pagkamatay ni Lauro.

"Nagbago ang isip ko." Pagpatuloy ni Fausto habang iginagala ang tingin sa lahat na
naroon.

"Ano ang ibig niyo pong sabihin, Senyor?" naitanong ng isang reporter.

"Gusto kong dumaan muna sa pagsusuri ang aking mapili na maging asawa ng apo ko.
Kailangan kong masiguro ang kaniyang katapatan, hindi lang para sa aking apo kundi
para rin sa kompanya."

Naikuyom ni Vincent ang kanang kamao at hindi natuwa sa mga sinabi ng pinsan.
Mukhang bago pa ganapin ang event ay may napili na ito. Kulang na lang ay sabihin
sa lahat na wala itong tiwala sa mga namamahala sa kompanya, katulad niya.

????????????

Chapter 32-Reactions

"May napili na po ba kayo, senyor?" tanong muli ng isang reporter.

"Yes, ang anak ko mismo ang pumili sa kanila bago pa naganap ang aksidente. Ngunit
hindi ko alam kung sino sa kanilang dalawa ang mas nakakahigit para sa kabutihan ng
aking apo."

Mula sa paglalakad, nagtataka si Stella sa mga narinig. Hindi niya alam na ganito
ang mangyayari at walang sinasabi ang abuelo. Tumigil siya sa paghakbang mula sa
likod ng intablado at hinintay na tawagin siya ng abuelo. Kampanti siya na ang
mapili na maging asawa niya ay kaya niyang manipulahin. Nabawasan ang alalahanin
niya nang malaman na hindi dumating si Charles.

"Ladies and gentlemen, please welcome my one and only, granddaughter!" Sandaling
tumigil sa pagsasalita si Fausto at inilahad ang palad sa bukana kung saan lalabas
ang apo.

Unting-unting nanlaki ang mga mata ni Elizabeth nang lumabas na ang babaing kanina
pa nila gustong makilala. Sa damit nito siya napatitig at pamilyar sa kaniya iyon.
Pagtingin niya kay Sophie ay ganoon din ang reaction ng kaibigan. Hindi siya
maaring magkamali, iyon ang damit na-

"Stella Mcwell!" Pagtatapos ni Fausto at sinalubong ang apo na naglalakad palapit

sa kaniya.

Daig pa ni Elizabeth ang pinagbagsakan ng langit at lupa nang marinig ang pangalang
binangit ng matanda. "Hindi maaril It can't be! Kapangalan niya lang tiyak ang
babaing iyon!"

"Pero ang suot niyang gown." Tulad ni Elizabeth ay naka rehistro din sa mukha ni
Sophie ang pagkagulat nang marinig ang pangalan.

Napatingin si Elizabeth kay Sophie. Hindi niya namalayang nabigkas niya ang laman
ng isipan. Tama ang kaibigan, ang gown na suot ng babae ay hindi niya makalimutan
dahil napahiya sila noon.

"Kung kapangalan niya lang si Stella, bakit nasa kaniya rin ang gown na iyan?"
Kinakabahan niyang tanong kay Elizabeth. Iba ang apelyedong gamit ni Stella na
kilala nila. Pero ang gown?

Mariing naglapat ang mga labi ni Elizabeth at nangalit ang mga ngipin. Ayaw niyang
tanggapin ang katotohanan at hinding-hindi matatanggap.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ni Dianan nang marinig ang pangalan ng pinsan. Kaya
pala pamilyar sa kaniya ang katawan at labi ng babae. Naikuyom niya ang mga palad
na nakapatong sa hita at matalim ang tinging ipinukol sa babaing nasa intablado.

Lumaki ang paghanga ni Mauro sa babaing nasa stage at sigurado na siya sa kanina
pang hinala. Naidasal niya na sana ay isa siya sa mapili ng matanda at bigyan ng
chance na ipakita ang pagmamahal niya sa apo nito.

Nag-igtingan ang panga ni Charles dahil sa galit habang nakatingin kay Stella.
Kahit may takip pa ang mukha nito ay nakilala niya ito. Daig pa niya ang nasuntok
sa dibdib sa isiping ikakasal ito sa iba. All this time, pakiramdam niya ay
pinagtatawanan siya nito ng patalikod. Ngayon niya naunawaan kung bakit hindi nito
tinanggap ang ibinigay niyang pera at bahay.

Ngumiti si Stella pagkaharap sa mga bisita. Wala pa siyang idea kung sino ang
napili ng abuelo na mapangasawa niya. Isa-isa niyang tiningnan ang kalalakihang
nakaupo sa bungad ng intablado hanggang sa matuon ang tingin sa isang lalaki.
Madilim ang aura ng mukha nito at matiim ang tinging sumalubong sa kaniya. Unting-
unting nabura ang ngiti sa kaniyang labi at sumikdo ang puso.

"Ano ang ginagawa niya dito?" tanong ni Stella sa sarili at mabilis na iniwas ang
tingin kay Charles. Kampanti siya kanina na wala ito at nasa isip ay dahil kay
Elizabeth.

Hinanap ng kaniyang tingin si Rachel. Nag-peace sign ito at hindi rin nito alam
kung bakit biglang naroon na si Charles.

Napabuntonghinga si Stella at hindi na pinagtuunan ng pansin si Charles. Kailangan

na rin niyang alisin ang mask sa mukha upang makilala ng lahat. Dahan-dahan niyang
hinubad iyon habang hindi hinihiwalay ang tingin kina Elizabeth at Sophie.

Gustong maiyak ni Sophie nang magsalubong ang tingin nila ni Stella Bigla siyang
nanliit at napahiya sa sarili. Hindi niya akalaing ang babaing inaalipusta nila at
sinasabihan ng social climber ay mas mayaman pa sa kanila.

"Bitch, isa ka pa ring malandi at mang-aagaw!" bulong ni Elizabeth at sinalubong ng

matalim na tingin ang titig sa kaniya ni Stella.

Umangat ang isang sulok ng labi ni Stella nang makita ang galit sa mga mata ni
Elizabeth. Ramdam niya ring biglang nanliit si Sophie sa sarili nito. Lumipat ang
tingin niya kay Diana, bakas din sa mukha nito ang pinaghalong emosyon. Galit,
inggit at hindi makaniwala na siya at ang pinsan nito ay iisa.

"And now, let's proceed!" ani ng emcee at binasa ang pangalan ng dalawang binata na
napili ng matanda.

Pakiramdam ni Elizabeth ay hihimatayin siya nang tawagin ng emcee ang pangalan ni

Charles. Napahawak siya ng mahigpit sa balikat ni Sophie at mariing ipinikit ang
mga mata. Gusto niyang isipin na panaginip lamang ang lahat.

Hindi malaman ni Sophie kung ano ang dapat maramdaman. Ang alam niya lang ay
nakakaawa na naman ang kaibigan at naagawan muli ng iisang babae.

Napamulagat si Stella nang marinig ang pangalan ni Charles. Ang akala niya ay siya
lang ang magbibigay surprisa sa mga bisita. Wala sa hinagap niya na mapili ng
abuelo niya si Charles bilang fiancee niya.

Nang tumayo si Charies ay muntik na siyang mabuway sa kinatayuan. Bigla siyang

nabahala para sa sarili. Humawak siya sa braso ng abuelo at kung pwede lang ay
magtago sa likod nito.

Lalong dumilim ang anyo ni Charles nang mauna nang umakyat si Mauro. Talagang
mapaglaro ang tadhana at si Mauro pa ang maging karibal hanggang ngayon. Dapat pa
pala siya magpasalamat sa abuelo. Kung hindi dahil dito ay hindi niya sana
nasaksihan ang lahat ng ito ngayon.

Napangiti si Fausto nang makatabi na sa itaas ng intablado ang dalawang lalaking

napili. Sa hitsura ng apo ay mukhang kilala na nito ang dalawa.

Palakpakan ang lahat at binati ang dalawang lalaking napili. Ang mga hindi napili
ay may chance pa rin namang manligaw sa dalaga kung gustohin. Ang kababaihan ay
naiingit kay Stella dahil sa tinatamasa nitong karangyaan sa buhay, pati sa
lalaking maari nitong mapangasawa.

Galit na tumayo si Elizabeth nang hindi na makatiis. Gusto niyang sugurin si Stella
at kunin ang nobyo niya.

Mabilis na hinawakan ni Sophie sa braso ang kaibigan upamg awatin ito. "Eliza,
huminahon ka muna. Lalong hindi mo mababawi si Kuya kapag nag eskandalo ka ngayon.

"Hindi maari!" Naliyak na bulong niya sa kaibigan. " Do something! Hindi maaring
makuha niya muli sa aldn si Charles!"

Naaawang niyakap ni Sophie ang kaibigan. Kahit siya ay hindi alam kung ano ang
dapat gawin upang maibsan ang sakit na nadarama ng kaibigan. Hindi pa siya naka
move on sa pagkatuklas sa pagkato ni Stella, ngayon ay ito naman.

"Ano na ang gagawin ko? Bakit lagi na lang ako talunan sa babaing iyan?" Isinubsob
ni Elizabeth ang mukha sa balikat ng kaibigan at pilit na pinigilan ang pag-alpas
ng luha sa mga mata.

"Calm down, may pagsubok

pang ibinigay ang matanda kaya hindi pa sigurado kung si Kuya nga ang ipakasal sa
babaing iyon."

Biglang nagkaroon ng kaunting pag-asa si Elizabeth at nabuhayan ng loob. Tama ang

kaibigan, nang maalala na isa si Mauro sa napili, tumingin siya kay Diana. Tulad
niya ay nasasaktan din ito at galit. Unting-unting humulma ang ngiti sa kaniyang
labi nang may naisip. Sigurado siyang pagsisihan ni Stella na naging apo ito ng
isang bilyonaryo at nakilala pang muli si Charles..

????????????

Chapter 33-Determinasyon

Nagmamadaling pumunta ng palikuran si Diana nang halos hindi na siya makahinga

dahil sa kinikimkim na galit sa kaniyang puso. Hindi niya matanggap na si Stella
ang kaniyang pinsan. Pagkapasok sa banyo ay hinahapo siyang humarap sa salamin.
Nanlilisik ang mga matang nakipagtitigan sa sariling reflection sa salamin.

"Sa dami ng tao, bakit ikaw pa?" Dumaklot ang mga daliri niyang nakahawak sa sink.
"Bitch, hindi lang ang trono sa kompanya ang inaagaw mo sa akin ngayon. Hindi ako
makapapayag na pati ang lalaking gusto ko ay makuha mo rin!"

Napangisi si Elizabeth habang nakasandal sa likod ng pintuan. Hinayaan niya lang na

sarilinin muna ni Diana ang galit nito kay Stella. Kahit papaano ay gumaan ang
pakiramdam niya sa kaalamang may katuwang siya upang sirain ang pagkatao ni Stella.

Tanging kay Mauro lang si Stella ngumiti nang makipagkamay na sa kaniya ang
dalawang lalaki. Ramdam niya ang mainit na tingin sa kaniya ni Charles pero hindi
siya nag-abalang lingunin ito.

"Lolo, thank you for choosing me as-" hindi natapos ni Mauro ang pagsasalita nang
sumabat si Charles.

"Hindi pa ikaw ang pinili na maging asawa ni Stella

Napatikhim si Fausto bago pa magkainitan ang dalawa. Hindi niya alam na kakaibang
tagisan ang makita sa pagitan ng dalawa dahil sa kaniyang apo. Pero natutuwa siya
sa nakikitang closeness na ni Mauro at Stella.

"Lolo, dati na po kaming magkakilala ni Mauro." Magiliw na pagkukuwento ni Stella

sa abuelo. Mas gustohin pa niyang kay Mauro maikasal kaysa kay Charles.

"Oh really? Mukhang kayo ang tinadhana para sa isa't isa."

Ngumiti si Stella at sumang ayon sa abuelo.

"Dati na rin kaming magkakilala ng apo mo, Don Fausto."

Biglang nabura ang ngiti sa labi ni Stella at kinabahan. Hindi maaring malaman ng
abuelo kung ano ang relasyon niya noon kay Charles.

Gulat na nagpalipat-lipat ang tingin ni Fausto sa apo at kay Charles.

"Ahm, yes, lolo. Kapatid po siya ng isa sa naging kaibigan ko noon." Paliwanag ni
Stella at sinamaan ng tingin si Charles.

Napangisi si Charles at halata sa dalaga na takot itong nalaman ng matanda ang

naging relasyon nila. Pagbigyan niya ito ngayon pero may kapalit ang pananahimik
niya.

"Don Fausto, congratulations!"

Nakahinga ng maluwag si Stella nang may lumapit sa abuelo. Nabaling na doon ang
atensyon ng matanda. Agad niyang nilapitan si Charles at binantaan. "Huwag kang
magkamaling sabihin kay Lolo ang nakaraan natin!"

Naikuyom ni Charles ang kamao at hinapit sa beywang ang dalaga gamit ang isa pang
kamay. Inilapit ang bibig sa tainga nito at bumulong. " Mukhang hindi alam ng
abuelo mo na minsan ka na nagkaroon ng asawa?"

"Mind your own business!" Parang napapasong lumayo siya sa binata ngunit lalong
humikpit ang pagkahawak sa kaniyang beywang. Mabuti na lang at wala na sa kanila
ang atensyon ng lahat. Abala na ang mga ito sa pakipag usap sa mga kakilala at ang
iba ay kumakain na rin.

"Yes and you're my business now. Akin ka noon at akin ka hanggang ngayon!"

Kinalibutan siya sa pagiging possessive ng dating asawa. Pero sa halip na kiligin o

matuwa, galit ang nadarama niya. Gusto niya saktan at murahin ang lalaki ngunit
ayaw niyang gumawa ng gulo. Ang kapal ng mukha nitong angkinin siya matapos ng
lahat ng ginawa sa kaniya. Ang ikinagagalit pa niya ay umaakto ito na para bang
hindi siya sinaktan nito noon.

"Bitawan mo siya!" may diin na turan ni Mauro at hinawakan sa kamay si Stella.

"Alalahanin mong under observation pa tayong dalawa at ang chairman ang magpapasya
kung sino sa ating dalawa ang karapat-dapat kay Stella.

Napilitang bitiwan ni Charles si Stella at nakipagsukatan ng tingin kay Mauro,

"Good luck!"

Nayayabangang sinundan ng tingin ni Mauro si Charles na lumapit na sa chairman.

"Thank you."

Mabilis na inayos hi Mauro ang sarili at ngumiti kay Stella. "Ayos ka lang ba?"

Nakangiting tumango si Stella. "Sorry nga pala at inilihim ko sa iyo ang tunay kong
pagkatao."

"It's ok, nagulat ako pero karapatan mo ang magtago ng tunay na katauhan. Masaya
ako at naging parte ako ng buhay mo noon at ngayon."

Ramdam ni Stella ang sinsiridad ng binata. Kung natuturuan lang ang puso noon ay
ito sana ang napili niya.
Mabilis na iniwas ni Charles ang tingin sa dalawang masinsinang nag-uusap. Hindi
siya dapat magpadala sa bugso ng damdamin niya ngayon. Kung hindi na niya makuha
muli ang loob ng dalaga, ang matanda ang kaniyang liligawan.

"Charles, kilala mo naman na ang pinsan ko, 'di ba? "pabulong na tanong ni Fausto
sa binata. Nang tumango ito ay muli siyang bumulong, "sa kanila niyo kailangan
protektahan ang apo ko."

Tikom ang bibig na tumango si Charles at hindi na nagtanong pa. Noon pa niya alam
ang karakas ng pamilya ng chairman at hindi naging maganda ang unang sagupa nila ni
Vanz sa negosyo. Naintindihan niya ngayon ang matanda kung bakit kailangan pa
nitong pagpilian sila ni Mauro. Sa tingin niya ay wala nga itong alam sa nakaraan
nila ni Stella. Pero ang ama ng dalaga? Duda siya na dahil lang talaga sa negosyo
kaya naging stockholder siya ng naturang kompanya.

"Ipinagkakatiwala ko sa iyo ang hahalili sa akin," naalala niyang huling sinabi ni

Mr. President noon.

Noon ay hindi pinagtuunan ni Charles ng pansin ang sinabi ng ama ni Stella sa

kaniya. Ngayon ay naintindihan na niya. Naipangako niya sa sarili na hindi niya
bibiguin ang namayapa ng ginoo. Kung siya ay pinagkatiwalaan ng anak ng chairman,
gagawin niya rin ang lahat upang makuha ng buo ang tiwala ng matanda.

Napatingin si Fausto sa apo at sa lalaking napili niya. Mukhang mas palagay ang
loob ng apo niya sa kausap nito kaysa kasama niya ngayon. "Balita ko ay mayroon
kang fiancee?"

"I will fix it, gusto ko pong bumawi sa apo niyo." Makahulugan niyang tugon sa
matanda.

Nang-aarok ang tingin niya sa binata at matapang nitong sinalubong ang tingin niya.
Nakikita niya ang deteminasyon nito para sa kaniyang apo. "

Hindi na ako magtatanong sa nakaraan ninyo, pero huwag kang umasa na pabor sa iyo
ang lahat. Mahalaga pa rin sa akin ang kaligayahan ng apo ko"

Nakakaunawang tumango si Charles. Alam niyang deserve niya ang mahirapan ngayon.
Pero hindi siya ang tipo ng lalaking madaling sumuko. Kaya niya ring makisabayan sa
mga taong may itim na bituka upang makuha lang ang isang bagay.

????????????

Chapter 34-Pagkapikon

Nakangiting lumapit si Diana kay Stella at nakipag beso-beso dito. "Hindi ko

akalaing ikaw lang pala ang pinsan kong matagal ko nang gustong makadaupang palad."

Nakangiting gumanti siya ng halik sa babae. Marami ang nakatingin na sa kanila

ngayon at bawat galaw niya ay binabantayan.

"Alam kong nag-enjoy ka ng husto at pinagtatawanan ako sa pang-aalipusta ko sa

iyong pagkatao. Wala ka naman sigurong balak gumanti? Besides, hindi ko kasalanan
kung natawag kitang slapsoil?" sarkastikong bulong muli ni Diana kay Stella.

Si Stella na ang yumakap sa babae at gumanti sa pagbulong. "Hindi ako galit, dear,
hindi rin ako apikto sa panlalait mo noon dahil alam mo ang dahilan. Ngayon, hindi
ka naman siguro nagagalit sa akin kung si Mauro ang isa sa napili ni Lolo na maging
asawa ko?" nang-aasar niyang tanong kay Diana.

"Bitch!" she hissed, kung pwede niya lang sakalin ito habang kayakap. "Show me what
you got!"

"Sure!" Marahan niyang tinapik-tapik sa likod si Diana bago kumawala sa pagkayakap.

Ngumisi siya at kalmado lang samantalang ito ay namumula na ang pisngi dahil sa
galit. Sa mga nakakakita ay parang masaya silang dalawa na nakilala ang isa't isa.
Nang may dumaang waiter na may dalang tray na naglalamang wine, kumuha siya ng isa
at itinaas iyon sa harapan ni Diana.

Mabilis na dumampot si Diana ng wine glass na dala ng waiter at nakipag-toast kay

Stella. Nanghahamon at nagyayabang ang tingin nito sa kaniya na hindi niya naman
uurungan.

"Stella...."

Tumikwas ang kilay ni Stella nang makita si Elizabeth na siyang tumawag sa kaniya.
May dala itong wine glass at gusto ring makipag toast sa kaniya na kaniya namang
pinagbigyan.

"Ang ganda ng show mo at talagang ginulat mo kami." Puri ni Elizabeth kay Stella.

"Thank you, hinihintay ko ngang magwala ka kanina nang umakyat sa stage si

Charles." Nang- aasar ang ngiting sumilay sa kaniyang labi.

Kahit nainsulto ay ngumiti pa rin si Elizabeth sa babae. "Mayroon pa rin naman

akong kalidad at kahihiyan sa sarili. Marunong din akong ilugar ang sarili ko kahit
nagpapanggap ako ngayon na masaya. Hindi katulad ng nakilala ko na ibinaba na ang
pagkatao, makuha lang ang lalaking hindi siya mahal."

Napaubo si Diana ng mahina at tinakpan ang bibig gamit ang sariling palad. Natatawa
siya sa mga sinabi ni Elizabeth at lahat ay bagay kay Stella. Kung siya ang nasa
kalagayan ni Stella at ganoon ang narinig, baka nagtakip na siya ng mukha dahil sa
sobrang kahihiyan.

Lumabi si Stella at mukhang naiiyak na tumitig kay Elizabeth. Lalong lumapad ang
ngiti sa labi nito dahil sa nakikitang lungkot sa mukha niya. Dahan- dahan niyang
inilapit ang bibig sa tainga nito at bumulong. "At least hindi ako mukhang pera at
nagpapanggap na inosinte at mabait upang mahalin lang."

Mariing naglapat ang labi ni Elizabeth at naikuyom ang mga palad. Pinigilan ang
sarili na hilahin ang buhok ni Stella upang mailabas ang galit dito.

Mabilis na lumayo si Stella kay Elizabeth at ngumiti. "Paano ba yan, mukhang

ibabasura kang muli ni Charles dahil sa akin? Sigurado ka ba talagang mahal ka
niya?"

Mabilis na nilapitan ni Diana si Elizabeth bago pa ito mawala sa sarili. Ramdam

niya ang gigil nito kay Stella dahil ganoon din siya. "Calm down, huwag mo ibaba
ang iyong sarili dahil sa babaing iyan."

Ilang buga ng hangin sa bibig ang ginawa ni Elizabeth upang pakalmahin ang sarili.
Mabuti na lang at naroon si Diana. Kung wala, tiyak na nasampal at nahila na niya
ang buhok ni Stella.

Pagkalabas ni Sophie sa restroom ay si Elizabeth agad ang hinanap niya. Nang makita
niyang kausap nito si Stella ay dali-dali niyang nilapitan ang mga ito. "Elizabeth,
are you alright?"

"Sandaling ipinikit ni Elizabeth ang mga mata bago sumagot sa kaibigan. "No, nahilo
ako dahil umaalingasaw ang amoy ng malandi."

"Huwag na magtaka kung naamoy mo dahil malapit lang ang ilong sa bibig mo. Ligo din
ng holly water kasi minsan."

Natawa si Stella sa sinabi ni Rachel. Kadarating lang nito at may inutos siya
kanina sa kaibigan.

"Oh look who's here? Mabuti naman at bumalik ang nag-iisa mong kaibigan. At
nagmamatapang na ngayon dahil may kalabaw ng matuntungan." Nang -iinsultong puri ni
Diana kay Rachel.

Ngumiti ng napagkatamis si Rachel kay Diana bago nagpalipat-lipat ang tingin sa

tatlo. "Of course, ang sarap nga sa feeling. Eh kayo? Anong feeling na malamang ang
taong inaakala niyong mahirap at gold digger, triple pala ang yaman sa inyo?"

Naikuyom ni Elizabeth ang palad at nangibabaw ang galit kaysa pagkapahiya. Sobra
siyang nainsulto sa kaalaman na hindi manlang nasasaktan si Stella sa pang iinsulto
nila sa pagkatao nito noon dahil sa tunay na pagkatao nito.

Nakagat ni Sophie ang loob ng bibig at nag-iwas ng tingin kina Stella. Nakaramdam
siya ng panliliit sa sarili. Hanggang ngayon ay hindi siya makapaniwala na apo ng
isang bilyonaryo ang babae. Daig pa niya ang sinampal dahil sa katotohanan na mas
mababa sila kaysa dito. Bigla siyang nabahala at baka balikan sila nito at gumanti.
Nasampal pa naman niya ito noon at nasabunutan. Tiyak na maapiktohan ang negosyo
nila kapag nagkataon.

"Huh, hindi nanin kasalanan kung ganoon ang trato namin sa kaniya noon. She
deserves it at walang dapat ihingi ng apology." Mataray na sagot ni Diana kay
Rachel.

"Tama, nagpakatotoo lamang kami sa kaniya noon ayun sa estado ng ipinakilala niyang
katauhan." Segundo ni Elizabeth at ngumisi.

Nainis si Rachel at ang yabang pa rin ng dalawa. "So deserve niyo rin na hindi kayo
mahalin ng lalaking mahal ninyo dahil sa mga ugali ninyong plastik, mapanghusga,
mataas ang tingin sa mga sarili at mga despirada!"

Gustong matawa ni Stella nang makita ang reaction sa mukha ng dalawang inagawan
niya ng pagamahal ng lalaki. Bakas sa mukha ng mga ito ang pagpupuyos ng kalooban
dahil sa galit.

Tumawa si Rachel at nang-aasar ang tingin sa dalawa. Sarap lang galitin at halatang
pikon na.

"Rachel, tama na at baka umiyak sila." Si Stella na ang umawat sa kaibigan. Ang
lakas pa naman nitong mang-asar. Natigil lamang ang iringan nang may lumapit sa
kanila.

"Stella, how are you?" bati ni Vanz sa dalaga.

N?kangiting humarap si Stella sa kapatid ni Diana. Alam niyang katulad ng kapatid

nito ay hindi niya dapat pagkatiwalaan.

"Welcome to the family. Pagpasensyahan mo na kung may nagawa mang hindi maganda sa
iyo ang kapatid ko noon."

"Don't worry, hindi na ako bata para hindi intindihin ang sitwasyon. Salamat sa
pagtulong sa ama ko at abuelo na pamahalaan ang kompanya."

Makahulugang tingin ang ipinukol ni Vanz sa kapatid. Alam niyang galit dito ang
kapatid dahil kay Mauro. Pero kailangan nitong kaibiganin ang pinsan nila.

"Asahan mo na one of these day ay nasa kompanya na rin ako upang gampanan ang
posisyong naiwan ng aking ama."

"Sure, ihahanda ko ang lahat para sa iyong pag-upo sa posisyon." Ngumiti si Vanz sa
pinsan. But deep inside ay hindi natuwa at nagmamadali ang babae na agawin sa
kaniya ang posisyong hindi pa nag- iinit sa kaniyang mga palad.

Napatitig si Sophie kay Stella. Ibang-iba talaga ito sa Stella na nakilalal niya.
Ang aura nito ngayon ay dominante at hindi basta uurungan ang sino mang gustong
kumalaban dito.

????????????

Chapter 35-Hindi inaasahang bisita

"Gumawa ka ng paraan na kay Mauro maikasal ang pinsan mo," kausap ni Vincent kay
Vanz.

Hindi makapaniwalang napatitig si Diana sa abuelo. Naroon sila sa library nito

ngayon upang pag-Naroon sila sa library nito ngayon upang pag- usapan ang tungkol
kay Stella. "Lolo? Bakit po Mauro? Hindi po ako makakapayag at akin lang siya!

Galit na sinampal ni Vincent ang apo na babae dahil sa galit. "Estupida! Kabaliwan
ang sinasabi mong pagmamahal na iyan! Hindi importante ang pagmamahal na iyan para
lang masira ang pundasyon ng pamilya natin! Importante ngayon ay ang mahawakan sa
leeg ang lalaking mapangasawa ng pinsan mo upang maagaw ang kompanya!"

Mabilis na nilapitan ni Vanz ang kapatid at niyakap ito. Naawa siya sa kapatid pero
kailangang sundin ang abuelo. "Magpaubaya ka muna ngayon. Kapag nawala sa landas
natin ang babaing iyon ay mabawi mo rin ang lalaking gusto mong mapangasawa."

Umiiyak na itinago ni Diana ang mukha sa dibdib ng kapatid. Hindi lang naman ito
ang unang beses na nasaktan siya ng abuelo. Pero sobra siyang nasasaktan ngayon
dahil mawawalan siya ng chance na mahalin ni Mauro. Mabigat ang kamay ng abuelo
nila at batas ang bawat salita nito sa kanilang magkapatid.

Napabuga ng hangin sa bibig si Vincent at bumalik sa kinaupuan. Bahagya na siyang

kumalma pero hindi pinakita sa apo na naawa siya dito. "Mas malakas si Charles at
malabong mapasunod natin o maging kaibigan. Halimaw din siya katulad ko kaya hindi
maaring maging parte siya ng pamilya. Kapag naging asawa niya si Stella ay lalong
mawalan ako ng chance na maagaw ang posisyon kay Fausto."

Nakakaunawang tumango si Vanz sa abuelo. Minsan na niyang nakalaban si Charles sa

isang bidding at natalo siya. Bukod sa matalino ang lalaki, marunong din itong
makisabay sa maduming laro para lang makuha ang gusto.
Mariing naglapat ang labi ni Diana at naisumpa na sana ay mamatay na lang si
Stella. Galit siya sa babae noon pa man at nadagdagan pa ngayon.

"Diana!"

Inudyukan ni Vanz ang kapatid na humarap sa abuelo nila nang tawagin nito ang
kapatid.

Nakayuko ang ulo habang hawak pa rin ang mukhang nasaktan nang humarap siya sa
matanda. Natatakot siyang gumawa ng pagkakamli at ayaw niyang magkapasa ang mukha.

"Malaki ang maging ambag mo dito ngayon."

Mabilis siyang nag-angat ng mukha at natuwa dahil may ipagaggawa ang abuelo.

"Gumawa ka ng paraan na kay Mauro maikasal si Stella."

Umasim ang aura ng mukha niya pero hindi kinuntra ang abuelo.

"Kung kinakailangang akitin mo si Charles ay gawin mo upang hindi siya ang mapili
ng gago kong pinsan!" Halos pabulyaw niyang utos sa apo dahil sa galit niya kay
Fausto.

"Lolo, calm down. Asahan mong magagawa ni Diana iyan. Walang masama kung sa side
natin mapunta ang lalaking iyon." Ngumisi si Vanz at nagustohan ang naisip.

"Lolo, may taong makatulong sa akin upang hindi maika?al si Charles kay Stella.
Malaki ang maitulong niya at mapagkatiwalaan." Naisip ni Diana sina Sophie at
Elizabeth.

"Good, good, gawin mo na ngayon din!" Apurado na tinaboy si Stella.

Tinanguan ni Vanz ang kapatid upang umalis na ito. Ayaw niyang uminit muli ang ulo
ng matanda kapag hindi nasunod ang gusto nito. Ulila na sila ni Diana at ang abuelo
ang nagpalaki sa kanila.

Nagmamadaling umalis na si Diana at lumabas ng naturang library. Pagdating sa sala

ay sandali siyang tumigil at kinuha ang cellphone na nasa bag. Tinawagan niya si
Elizabeth na makatulong sa kaniya. Syempre hindi nito dapat malaman ang motibo
niya. Wala siyang magawa ngayon kundi ang pakawalan muna si Mauro. Pero siguraduhin
naman niyang maagaw ito kahit kasal na kay Stella.

Napangiti si Elizabeth nang makita kung sino ang tumatawag sa kaniya. Tinanghali na
siya ng gising at nagpakalasing siya mag-isa kagabi pagkagaling sa event. Hanggang
ngayon ay hindi niya matanggap na mas mayaman pa sa kaniya si Stella. Lalong wala
siyang laban ngayon upang hindi maagaw si Charles. Lalo pa siyang nagagalit at
hindi manlang siya kinausap ni Charles kagabi upang magpaliwanag.

"You still there?" pukaw ni Diana mula sa kabilang linya at hindi agad nagsalita si
Elizabeth nang sagutin ang tawag niya.

"Yes, napatawag ka?" Pagtataray niya kunwari sa babae.

Napataas ang kilay ni Diana at hindi nagustohan ang tono ng kausap. Pero ngumiti pa
rin siya kahit hindi nakikita ng kausap. "Puwede ba tayong magkita ngayon? My
treat."

"Sure!" Mabilis niyang sagot kay Diana.

Nakangiting nilaro ni Diana ang hawak na cellphone pagka off ng tawag. Luminga muna
siya sa paligid bago binitbit ang bag at umalis.

"Senyor, Young Lady, may bisita po kayo."

Nagtatanong ang tingin ni Fausto sa katulong. Kakasimula lang nilang kumain ng apo
at wala siyang inaasahang bisita na darating.

"Siya po ang isa sa napili niyong maging asawa ni Young Lady." Pagpatuloy ng
katulong.

Napangiti si Fausto, napaisip siya sa kakaibang ugali ng binata. Walang naglalakas

loob na pumunta roon na walang appointment lalo na kung siya ang gustong makausap.

Mabilis na tumayo si Stella sa kinaupuan at hindi nagustohan ang balita ng

katulong. Aalis na sana siya nang mahuli ang nag-aarok na tingin ng abuelo. "Ako na
po ang haharap sa kaniya, lolo." Piwanag niya sa matanda.

Pinagbigyan ni Fausto ang apo. Ayaw niyang mahal��ta ng apo na may duda siya sa
namamagitan sa dalawa.

Matyagang naghintay si Charles sa garden. Naintindihan niya kung bakit hindi agad
siya pinapasok sa loob ng mansyon. Ang guard na isa ay nakabantay din sa kaniya na
para bang may gagawin siyang hindi maganda.

Nagmamadaling nilapitan ni Stella ang lalaki at galit na sinita ito. "Ano ang
kailangan mo at bakit pumunta ka pa dito?"

"Sinusundo ka."

Bumuka ang bibig niya at hindi makapaniwalang nakatitig sa binata. Kung umakto ito
ay parang normal lang na sinusundo siya nito at may obligasyon siya na kailangan
sumunod dito.

"Are you serious? Sa tingin mo ay sasama ako sa iyo dahil iyan ang gusto mo?" nang-
uuyam niyang tanong sa binata.

"Hinahanap ka ni Lolo."

Sandaling natigilan si Stella. Ayaw man niyang aminin sa sarili ay nakaramdam siya
ng dissapoint. Ang akala pa naman niya mabilis niyang sinaway ang sarili at naging
asyumera na. Malamig ang tinging ipinukol niya sa binata. Hindi niya rin mababasa
sa kung ano ang iniisip nito ngayon.

"Hindi mo na kailangang pumunta dito." Matabang niyang turan.

"Hindi ko alam ang numero mo upang ipaalam na gusto kang makita ni Lolo. Alam mong
may sakit si Lolo pero pinapaasa mo lang siya."

Inirapan niya ang binata at kinunsensya pa siya.

"Give me your mobile." Inilahad ni Charles ang palad sa dalaga.

????????????

Chapter 36-Pangungunsensya
Tumawa siya ng mapakla at isinuksok ang cellphone sa bulsa ng suot na short. Wala
siyang balak na magkaroon dito ng kontak.

"Never mind, sa lolo mo na lang ako hihingi ng number mo."

Mabilis siyang humarang sa daraanan ni Charles nang humakbang ito. "Fine!"

Napilitan siyang iabot dito ang cellphone.

Bahagyang umangat ang isang sulok ng labi ni Charles at agad na kinuha ang
cellphone ng dalaga. Pagkatipa ng sariling numero ay save niya agad bago nag dial.

Napahalukipkip si Stella at talagang sigurista ang lalaki. Tinawagan pa ang sarili

nitong numero upang masiguro na makuha ang kaniyang kontak.

Pagkabalik ng cellphone ng dalaga ay ipinamulsa niya ang isang kamay. "Magpaalam ka

na sa lolo mo at aalis na tayo."

Mabilis siyang umurong at lumayo sa binata. "

Hindi ako sasama sa iyo kaya umalis ka na. Kahit hindi mo ako sundiin ay kusa kong
dadalawin si Lolo."

"Nangako ako kay Lolo na kasama na kita pag-uwi." Matigas na turan ni Charles.

"You-"

"Hindi mo naman suguro gustohing malaman ng lolo mo ang nakaraan natin?

Lalo siyang nagalit sa binata at bina-blackmail naman siya ngayon. Heartless pa rin
ito at hindi iniisip ang kaniyang damdamin. Kung puwede niya lang itong saktan at
murahin. Pero pinigilan niya ang sarili at ayaw niyang mag paliwanag sa abuelo.

Naiinip na tinitigan ni Charles ang dalaga.

"Stella, bakit hindi mo pa pinapapasok ang bisita natin?" tawag ni Fausto mula sa
bukana ng pintuan.

Kinabahan si Stella nang ngumiti ng makahulugan sa kaniya si Charles. Nilampasan na

rin siya at lumapit sa kaniyang abuelo. Nagmamadali siyang humabol dito bago pa
makalapit sa lolo niya. "

Sasama na ako pero hindi dapat malaman ni Lolo!" pabulong niyang turan.

Humulma ang matipid na ngiti sa labi ni Charles bago humakbang muli palayo sa
dalaga.

Nagpupuyos sa galit ang kalooban niya at hindi siya sinagot ng binata. Sinabayan na
niya ito at kailangan bantayan sa harap ng abuelo niya.

"Good afternoon, Chairman." Magalang siyang yumukod sa harapan ng matanda.

"Pagpasensyahan niyo na ang biglaan kong pagdalaw ng walang abiso.

Mataman na pinagmasdan ni Fausto ang binata. Hinintay niya itong mag-angat ng mukha
bago nagsalita. "Alam kong may malaki kang dahilan kung bakit ka narito.

Sinalubong niya ang tingin ang matanda, " Naniniwala lang po ako sa kasabihang
'daig ng maagap ang masipag"."

Gumalaw ang panga ni Fausto at kasunod ang pag- ngat ng mga kilay. Pagtingin niya
sa apo ay ang sama ng tingin nito sa likod ng binata.

Mabilis na inayos ni Stella ang sarili nang mapansin na sa kaniya nakatingin ang
abuelo.

"Agree ako sa sinabi ko," ani Fausto at tinapik sa balikat ang binata. "Narito ka
na rin naman, salohan mo na kami ng aking apo sa pagkain."

Napamulagat si Stella nang hindi tanggihan ni Charles ang anyaya ng abuelo niya.
Mabilis siyang sumunod sa mga ito at hindi pwedeng hiwalayan si Charles. Kailangan
niyang bantayan ang sasabihin nito sa lolo niya.

Maganang kumain si Charles at hindi pinansin ang palihim na masamang tingin sa

kaniya ng dalaga. Tinuon ang atensyon sa matanda at ang paksa nila ay puro negosyo.

"Naalala ko ang lolo mo, kumusta na nga pala siya? "naitanong ni Fausto sa binata.
Si Ramon ay ilang beses na rin niyang nakasalamuha sa sirkulasyon ng negosyo noon.
Maraming taon na rin niyang hindi ito nakikita at ang balita lang ay nagkaroon ng
malubhang sakit.

"He's fine, po. Gusto pa niyang makita ang maging apo niya sa tuhod sa akin kaya
lumalaban pa sa hamomon buhay."

Mabilis na uminum ng tubig si Stella at muntik nang mabulunan dahil sa sinabi ng

binata. Nakaramdam na naman siya ng kunsensya para sa abuelo nito at ipinagdadamot
niya ang huling hiling nito bago pumanaw.

Malungkot na napabuntonghininga si Fausto. Naisip niya ngayon kung bakit mukhang

gumagawa ito ng paraan upang mas paburan niya ito para sa apo niya ay dahil sa
abuelo nito.

"Alam na ba niya na isa ka sa napili ko para sa aking apo?" tanong muli ni Fausto.

Tumigil si Stella sa pagkain at tumingin kay Charles. Hindi maaring magkita ang
dalawang matanda sa ngayon at malaman ni Lolo Ramon na siya ang apo na maaring
maikasal kay Charles.

"Hindi pa po at ayaw kong umasa siya ng husto. Alam niyo naman po bilang isang
grandfather, walang ibang gusto o hiling kundi ang maikasal na ang apo at magkaroon
ng tagapagmana."

Nakakaunawang turmango si Fausto. Pagtingin niya sa apo at nakita niyang

napabutonghininga ito. Na para bang nabunutan ng tinig sa dibdib.

"Pero maari ko po bang mahiram si Stella at ipakilala bilang kaibigan ko sa aking

abuelo?"

Napaubo si Stella at nasamid ng sariling laway. Nahagyang nanlaki ang mga matang
nakatitig kay Charles. Hindi niya alam kung ano ba ang binabalak nito at ganito ang
mga sinasabi sa abuelo niya.

"Alam niyo naman pong ayaw niya sa naging girlfriend ko at hindi siya mapanatag
hangga't wala akong naipakilala ibang babae sa kaniya, kahit kaibigan lang po."
Paliwanag ni Charles sa matanda at hindi pinansin ang pagsipa sa paa niya ni
Stella, mula sa ilalim ng lamesa.

"Ayaw kong ginagamit mo ang apo ko sa pansarili mong interest, kahit pa para sa
iyong may sakit na abuelo." Seryusong turan ni Fausto.
Ngumiti si Stella sa abuelo at nanatiling tikom ang bibig.

"Matagal na pong nawala ang pagmamahal ko sa aking nobya, mula noong pumunta siya
sa ibang bansa. Kung nabalitaan niyo man ang relasyon namin hanggang ngayon, huwag
po kayong mag- alala at hindi siya maging hadlang sa lahat."

Napatikwas ang kilay ni Stella at hindi naniniwala sa mga sinabi ni Charles. Kung
pwede lang magsalita para ipamukha dito na kaya sila mag divorce dahil burnalik na
ang mahal nito.

"Huwag po kayong mag-alala at hindi ko siya ipakilala bilang maging asawa kung
sakaling ako ang pumasa po. Gusto ko lang makita ni Lolo na mayroon akong ibang
pinagkakaabalahan."

Paliwanag muli ni Charles nang agad sumagot ang matanda.

"Sa bagay na iyan, ang apo ko na ang magdesisyon at siya ang dapat mong tanungi."

Ngumiti ng matipid si Charles bago binalingan ng tingin si Stella.

Sinamaan niya ng tingin ang binata nang hindi na nakatingin sa kaniya ang abuelo.
Wala siyang magawa kundi ang pagbigyan ito dahil alam naman niyang hindi siya
titigilan nito. At least ngayon ay hindi niya kailangang magsinungaling sa abuelo
para lang mapuntahan si Lolo Ramon.

????????????

Chapter 37-Masamang ugali

Inis siyang sumakay sa sasakyan ni Charles. Ayaw din kasi nitong pumayag na sa
ibang sasakyan siya sumakay. Pagkaupo sa upuan ay humalukipkip siya at hindi na
kumilos.

Nakangiting dumukwang si Charles sa dalaga. Pumiksi ito pero hindi magawang lumayo
sa kaniya. Unting-unti niyang ihilapit ang mukha rito. Ramdam niya ang kaba ng
dalaga na ikinatuwa niya.

Halos pigil hininga na siya at hindi magawag ilayo ang sarili kay Charles. Ang
akala niya ay hahalikan na siya nito.

"Done."

Kasabay ng pagsalita ng binata ay ang pag click ng seat belt na ikinabit nito sa
kaniya. Gusto niyang batukan ang sarili dahil nag expect ng iba. Mabilis siyang nag
iwas ng tingin dito upang itago ang pagkapahiya sa sarili.

Hindi niya nagawa ang paglayo sa dalaga. Mabilis niyang hinawakan ang chin ng
dalaga at iniharap sa kaniya ang mukha nito.

"What are you do-" hindi na niya natapos ang pagsasalita at mabilis na selyuhan ng
binata ng halik ang kaniyang labi. Automatic na napahawak ang kamay niya sa balikat
nito upang itulak. Ngunit para itong bakal na hindi matinag.

Mula sa magaan na halik, pinalalim niya ang halik sa labi ng dalaga. Madali niyang
naipasok ang dila sa loob ng bibig nito dahil sadyang bahagyang nakaawang na ang
labi nito kanina. Pakiramdam ni Charles ay ngayon lang siya nakatikim ng tunay na
inumin. Ang uhaw na nadarama sa dalaga ay hindi maampat.

"Uhmmm!" Hindi niya napigilan ang pag-alpas ng ng mahinang ungol sa labi nang
mahuli ng binata ang munti niyang dila. Gusto niya itong itulak muli ngunit naging
traidor ang katawa. Kusa pang kumilos ang kaniyang sarili at tumugon sa mapaghanap
na halik ni Charles.

Kung hindi pa kapusin ng hangin sa baga ay hindi niya pakakawalan ang dalaga.
Sobrang saya niya dahil ganoon pa rin ang impatet niya sa dalaga kahit
pinagtutulakan siya nito palayo.

"F*ck you, asshole!" Pagkasampal sa binata ay

itinulak niya ito palayo sa kaniya. Hinahapong minura niya pa ito upang pagtakpan
ang pagkapahiya sa sarili.

Sa halip na magalit ay ngumiti siya sa dalaga na bihira lang sumilay sa kaniyang

labi. "Later, sweetty!"

Mabilis niyang iniwas ang mukha sa kamay ng binata nang haplusin nito ang gilid ng
kaniyang labi. Sobra siyang naiinis, hindi lang sa binata kundi pati sa sarili.
Nagagalit siya sa sarili dahil naging marupok sa halik ni Charles. Ayaw man niyang
aminin sa sarili pero nag-init siya sa isiping may balak sa kaniya mamaya ang
binata.

Ayaw na niyang dagdagan ang galit ng dalaga at baka hindi na sumama sa kaniya. Wala
pang sino man ang naka sampal sa kaniya, lalo na ng isang babae. Kung iba lang ang
dalaga ay baka nasakal na niya. Deserve niya ang masampal kaya pinalampas niya
iyon.

Nang umandar na ang sasakyan ay hindi siya nag abalang tumigin sa binata. Ang
tahimik din nito at mukhang nagalit sa ginawa niya. Ilang sandali pa ay hindi na
rin siya nakatiis. Sinulayapan niya ang mukha nito at kitang-kita niya ang pamumula
ng pisngi nito. Bumakat ang palad niya roon kung saan niya sinampal kanina. Pero
never siyang hihingi ng depensa dito. He deserve it.

Dahil mahaba ang oras ng beyahe, hindi namalayan ni Stella na nakatulog na siya.

Mataman na pinakatitigan ni Charles ang maamong mukha ng dalagang natutulog. Naroon

na sila sa kanilang bahay at ayaw niyang istubohin ang pagtulog nito.

"I'm sorry!" mahina niyang bulong habang marahan na hinahaplos ang pisngi ng
dalaga.

Naalimpungatan siya nang marinig ang mahinang boses ng binata. Ang akala niya ay
nanaginip lamang siya. Mabilis niyang itinuwid ang katawan at luminga sa paligid.
Pagtingin niya sa binata ay seryuso ang aura ng mukha nito at abala sa pag-alis ng
seat belt sa sarili nito.

"Nag hallucinate lang ba ako sa narinig ko kanina?" naitanong ni Stella sa sarili.

Parang ramdam pa niya sa pisngi niya ang paglapat ng mainiit na palad ng binata.

"Do you want me to unlock your seat belt?"

Mukhang naalimpungatang umiling siya sa binata. Mabilis niyang inalis ang seat belt
sa takot na mapadaiti na naman ang balat dito. Hindi na rin niyang hinintay na
makababa ang binata. Siya na ang nagbukas ng pintuan at nagmamadaling bumaba ng
sasakyan.
Napabuntonghinga si Charles habang sinusundan ng tingin ang dalaga. Parang takot
itong nagmamadali ng lumakad papasok ng bahay. Pahintamad siyang bumaba ng sasakyan
at sinundan na ito.

Nagulat si Marimar nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok ang babaing hindi
inaasahang babalik pa roon. Agad niyang ibinaba ang mga paang nakapatong sa maliit
na glass table at inalis ang kalat ng pinagkainan.

Napatingin si Stella sa katulong. Hindi pa rin ito nagbago at ganoon pa rin umasta
sa pamamahay na iyon kapag wala sa paligid si Charles.

"Ano ang ginagawa mo dito?" inis na tanong ni Marimas sa babae.

"Anong klaseng tanong iyan?"

Halos mamutla si Marimas nang marinig ang tinig ng amo. Hindi niya alam na kasunod
lang pala ito ni Stella. "So-sorry, sir, nabigla lang po ako sa biglaan niyang
pagpasok at hindi manlang kumatok.

Salubong ang mga kilay at matalim ang tinging ipinukol ni Charles sa katulong.
"Ganito mo ba kung tratuhin si Stella noon pa?"

Daig pa ni Marimar ang nalulon ang sariling dila at hindi alam kung ano ang isagot
sa amo. Nagpapasaklolo ang tingin niya kay Stella ngunit malamig na tingin ang
isinalubong nito sa kaniya.

Napatingin si Charles sa kalat na nasa maliit na lamesa. Nakabukas din ang tv at

madumi ang paligid. Ang abuelo niya ay hindi lumalabas ng silid nito kaya hindi
nakikita ang kalat doon.

"Sorry po, sir, masakit po kasi ang likod ko kaya hindi pa nakapagsimula ng linis
sa paligid."

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko!" bahagya ng tumaas ang timbri ng kaniyang
tinig.

Naudlot ang pagtalikod ni Marimar upang kumuha sana ng panglinis. Hinatakutang

humarap siya sa amo at, marahang umiling bilang pagtanggi.

"Bakit kailangan mo pang itanong sa kaniya ang nakaraan? Hindi niya kasalanan kung
tinuturing niya lang ako noon na ka-level niya dahil iyon ang ipinapakita mo sa
kaniya."

Naikuyom ni Charles ang kanang palad at lalong tumalim ang tingin kay Marimar. Kung
ganoon ay walang tumatrato ng maganda kay Stella noon kahit ang katulong nila.
Mariin niyang naipikit ang mga mata at pinigilan ang sarili na saktan ang katulong.
Tama ang dalaga, kasalanan niya kung bakit ginaganoon ito ng katulong noon.

Nagpapasalamat ang tingin ni Marimar kay Stella dahil ipinagtatangol siya nito.

Inirapan ni Stella ang katulong bago tumalikod. Tinahak na niya ang daan patungong
silid ng matanda.

Nang wala na si Stella, galit na nilapitan ni Charles ang katulong. Naalala niya na
isa ito sa nagsasabi sa kaniya noon na walang alam na gawain sa kusina si Stella.
Ang akala niya rin ay ito ang nagluluto ng pagkain na si Stella ang gumawa. Isa ito
sa dahilan kung bakit lalo siyang nagagalit noon sa ugali ng dating asawa.
"Sir, patawad po. Sinusunod ko lamang ang utos ni Donya Magda at kapatid mo noon."
Takot na paliwanag ni Marimar sa amo. Wala na siyang magawa kundi ang umamin dahil
na-review nito ang mga nakaraan.

Nasipa'ni Charles ang lamesa at nabasag iyon. K?sunod niyon ay ang paghila sa buhok
ng katulong at pabalyang binitawan.

Napaiyak na si Marimar at hintakutang lumuhod sa harapan ng amo. Nag-aapoy na rin

sa galit ang mga mata nito at kulang na lang ay bugahan siya ng apoy.

"Sir, patawarin niyo po ako!" Pagmamakaawa niya sa binata habang umiiyak.

Mariing naglapat ang mga labi ni Charles. Gusto niyang parusahan ang katulong kaya
ayaw niya pang palayasin. Hahayaan niya muna ito dahil alam niyang hindi ikatuwa ni
Stella na makitang may sinasaktan siyang babae. Minabuti niyang talikuran na ang
katulong. "Linisin mo ang kalat na iyan ngayon din!"

Nanginginig ang mga kamay na dinampot ni Marimar ang kalat, kasama ang mga bubog.
Nasugatan pa siya pero hindi iyon ininda. Naiinis siya kay Stella at sinisisi ito
ngayon sa nangyari sa kaniya. Kung hindi na sana ito bumalik ay hindi malaman ng
amo ang pinaggagawa niya dito noon.

????????????

Chapter 38-Komprunta

Napangiti ang nurse nang makita ang babaing pinagbuksan. Nakilala niya agad ito.
Bukod sa nakita na niya ito noong unang dalaw nito, bukambibig pa ng alaga niya ang
babae na dating asawa ng apo nito. "Salamat po at dinalaw niyong muli ang senyor."

Ngumiti si Stella sa nurse bago lumipat ang tingin sa kama. Mukhang tulog ang
matanda at may nakakabit pang oxygen sa ilong. "Kumusta po siya? Bakit naka oxygen?
nag-aalalang niyang tanong.

"Galing po kanina dito ang babae niyang apo at isinama pa ang kaibigan niya."
Paliwanag ng nurse.

Napabuntonghinga si Stella. Tiyak na nagalit ang matanda kaya tumaas ang dugo nito.

"Pero ok na po siya. Kinabit ko lang ang oxygen niya upang guminhawa ang
pakiramdam. Nasuri na rin siya ng kaniyang doctor."

"Bakit hindi mo agad sinabi sa akin na nagkaroon ng problema dito?" galit na tanong
ni Charles at narinig ang huling sinabi nito.

Takot na napayuko ng ulo ang nurse nang makita ang apo ng matanda. "Sorry po, sir,
ayaw pong ipaalam kanina ng kapatid niyo. Naging abala na rin ako sa pag-asikaso sa
abuelo niyo nang makaalis sila kaya nakalimutan kong tumawag sa iyo."

Sandaling tinapunan ni-Charles ng tingin ang abuelo. Natutulog ito at hindi na

nawala ang pangungunot ng noo kahit tulog. Pagtingin ni kay Stella ay tahimik lang
itong nakatanghod sa tab ng matanda. "Maiwan ko na muna sa iyo si Lolo. May
importante lang akong asikasuhin kaya aalis ako.

Tumang�� siya habang nakatalikod sa binata. Nahulaan niya kung saan ito pupunta at
wala siyang balak pigilan ito sa kung ano ang nais gawim.
Nang makita ni Marimar na umalis ang amo ay mabilis na niyang ipinagpatuloy ang
paglilinis. Hinintay niya ring lumabas ng silid si Stella bago ito kumprontahin.

Tiningnan ni Stella ang pulso ng matanda habang tulog pa rin ito. Nurse din siya
kaya alam niya kung paano tingnan ang kalusugan ng matanda. "Kumain na ba siya?"
tanong niya sa nurse.

"Kaninang umaga pa po siya kumain. Ngayong tanghalian ay hindi pa at hindi ko

magising."

"Punta muna ako sa kusina at igawa ko siya ng makain niya."

Nakangiting tumango ang nurse. Hindi niya kilala ang babae pero ayon sa kuwento ng
matanda ay parang kilala na rin niya ng lubusan ito. Totoo ngang mabait at maalaga
ang dalaga. Tunay ang concern na ipinapakita sa psyente niya, hindi katulad ng
babaing fiancee umamo ni Charles.

Bago pumasok ng kusina ay nadaanan ni Stella si Marimar. Nangunot ang noo niya nang
makitang may balot ang kamay nito at may mantsa ng dugo.

"Kasalanan mo ito, kung hindi ka sana nagpakita ngayong araw ay hindi magalit si
Sir Charles sa akin at masugatan!"

Napailing si Stella at nawala ang awa sa katulong." Huwag mo na kasing gayahin ang
ugali ni Magda at Elizabeth upang hindi ka mapagalitan."

"Huh, huwag ka nang maging mabait din para hindi ka muling masaktan. Huwag ka nang
umasa na magkabalikan pa kayo ni Sir Charles dahil si Ma'am Elizabeth lang ang
gusto kong maging amo."

Inirapan ni Marimar ang babae. Kay Elizabeth ay nakakasiguro siya na may makuhang
bunos. Mayaman ito hindi katulad ni Stella.

"Mukha ka pa ring pera." Pumalatak si Stella at iniwan na ang babae. Alam niyang
madalas ito nakakatanggap ng pera mula kay Elizabeth at Magda.

Inis na ipinagpatuloy na ni Marimar ang paglilinis. Ilang sandali pa ay natigilan

ito at dinukot ang cellphone na nasa bulsa. Agad na nagpadala ng message kay
Elizabeth.

"Bakit?" tanong ni Sophie nang bigla na lang magmura ang kabigan. Naroon sila
ngayon sa bahay nila at nagpapalamig.

"That bitch, kapal ng mukha at naroon na naman sa bahay ni Charles!" Inis na

inilapag ni Elizabeth ang hawak na cellphone sa lamesa.

Napabuntonghininga si Sophie. Hindi pa niya alam kung paano magpaliwanang sa

kapatid kapag nalaman ang tungkol sa nangyari kanina. Kung naroon si Stella, tiyak
na naisumbong na sa kapatid niya na hindi ok ang abuelo nila. Naging mapilit kasi
si Elizabeth kanina at gustong dalawin ang abuelo nila. Naawa siya rito dahil
tanging ang matanda ang daan nito upang dito na magpakasal ang kapatid niya. Ngunit
talagang ayaw ng abuelo niya, hindi nito matanggap si Elizabeth bilang kabiyak ng
kuya niya.

"Bakit ba hindi na lang siya mamatay?" halos maiyak na si Elizabeth dahil sa galit.

Biglang napamulagat si Sophie, hindi dahil sa sinabi ng kaibigan kundi-hindi niya

magawang maisatinig ang laman ng isipan at ang kaibigan ay patuloy sa pagsasalita.

"Kung wala na siya, tiyak na mapilitan na rin ang abuelo mo na ako ang maging asawa
ng kuya mo." Pagpatuloy ni Elizabeth.

Nakagat ni Sophie ang loob ng labi at pinukol ng makagulugang tingin ang kaibigan.
Gusto niya itong patigilin sa pagsasalita ngunit hindi nakuha ng kaibigan ang
mensahe ng tingin niya dito. Nagpatuloy pa rin ito sa pagsasalita.

"Sino ang dapat na mamatay na?"

Napabalikwas ng tayo si Elizabeth dahil sa gulat nang bigla na lang may nagtanong
mula sa kaniyang likuran. Daig pa niya ang natuklaw ng ahas nang makilala ang taong
nalingunan.

"Sagutin mo ako!" galit na turan ni. Charles.

Natarantang tumayo na rin si Sophie at binati ang kapatid. "Kuya, kumain ka na ba?
Tamang-tama at paborito mong pagkain ang nailuto ng katulong natin."

Masamang tingin na rin ang ipinukol ni Charles sa kapatid. "Bakit mo dinala sa

bahay ko ang kaibigan mong iyan?"

Halos mamutla na si Sophie dahil sa takot sa kapatid. Mukhang alam na nito agad ang
nangyari sa abuelo niya.

Nasaktan si Elizabeth sa tanong ng binata. Para bang ibang tao na siya dito at
babae na lang ang tawag sa kaniya. Nangibabaw ang galit sa kaniyang puso't isipan
kaysa takot dahil sa nangyari kanina sa matanda. "Honey, wala na ba talaga akong
karapatan na makita at alagaan ang abuelo mo?"

"Kung concern ka talaga kay Lolo, hindi ka sana nagpunta sa bahay o nagpakita sa
kaniya!"

Naiiyak si Sophie at naawa sa kaibigan. Parang basura na ang trato dito ng kapatid
niya.

Napaluha si Elizabeth at labis na nasasaktan. Sinalubong niya ang galit na mga

tingin ng binata." Pero kailangan kong subukan upang tanggapin na niya ako na
maging asawa mo! Hanggang kailan mo ako itago sa kaniya? Kailan mo ako ipaglaban sa
matandang iyon? Kapag patay na siya?"

Malakas na sampal ang pinadapo ni Charles sa pisngi ni Elizabeth dahil sa galit.

Hindi niya akalaing nagmahal siya ng isang tulad nito. Babaing walang puso para sa
abuelo niya at makasarili.

????????????

Chapter 39-Pagmamakaawa

Mabilis na dinaluhan ni Sophie ang kaibigan at niyakap ito. Hindi niya alam kung
paano ito aluin dahil nasaktan ng kapatid. Pero hindi niya rin nagustohan ang mga
salitang lumabas sa bibig nito kanina-kaya nagalit ng husto ang kapatid niya.

"Ngayon ko naunawaan kung bakit ayaw sa iyo ni Lolo." Bakas sa mukha ni Charles ang
disappointment.
"Honey, I'm sorry! Galit lang ako at nagseselos kaya nasabi ko ang lahat ng iyon.
Mahal na mahal kita at gagawin ko ang lahat para sa pagmamahalan natin!"
Napahagulhol na siya ng iyak at nagmakaawa sa binata. Natatakot siyang hindi na
siya nito mahalin ngayon.

"It's over, Elizabeth!" malamig niyang tugon sa dalaga.

Parehong natigilan sina Sophie at Elizabeth. Si Elizabeth ay parang nabingi sa

narinig at natuod na sa kinatayuan.

"I'm sorry pero ngayon ko lang na realise na matagal nang nawala ang pagmamahal ko
sa iyo."

Mabilis na kumawala si Elizabeth mula sa pagkayakap sa kaniya ni Sophie at tinakbo

ang pagitan nila ni Charles. Yumakap siya ng mahigpit dito at umiling-iling.

"Sorry kung pinatagal ko pa. Pero mula nang umalis ka at pumunta sa ibang bansa ay
hindi ko namalayang may pumalit na sa iyo sa puso ko." Hinayaan lang niyang
nakayakap sa kaniya ang dalaga.

"No, Honey, please don't leave me! Nabulag ka lamang sa katotohanan dahil sa abuelo
mo. Ako lang ang mahal mo! Kakausapin ko si Don Fausto kung ang inaalala mo ay
maapiktohan ang negosyo ninyo kapag tinanggihan mo ang apo niya." Despirada niyang
pagmakaawa sa binata.

Galit na inalis niya ng sapilitan ang mga braso ng dalaga na nakapulupot sa

kaniyang beywang." Huwag na huwag mong gawin iyan kung ayaw mong magalit ako ng
husto sa iyo! Kapag ginawa mo iyan, ako mismo ang magpapatapon sa iyo sa ibang
lugar na hindi mo magustohang puntahan!"

Nanghihinang napaurong si Elizabeth at natakot sa banta ni Charles. Agad siyang

dinaluhan ng kaibigan kaya sa balikat nito siya umiyak.

"Kuya, hindi ka ba naaawa kay Elizabeth? Huwag mo naman basta itapon na lang ang
ilang taon na pagmamahalan ninyong dalawa."

"Kung ayaw mong pati ang pagiging magkaibigan ninyo ay masira, huwag mong hayaan
iyang kaibigan mo na gumawa ng hindi ko gusto." Malamig nitong tugon sa kapatid.

Mabilis na umalis si Magda sa pinagkublihan matapos marinig ang lahat ng sinabi ni

Charles. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari at humantong sa ganito ang lahat.
Wala din siyang alam sa nangyari sa event kanina dahil hindi pa nagkukuwento ang
dalawa. Ang alam niya lang ay nasa bahay ni Charles ngayon si Stella.

"Kuya, hindi ko po ginusto ang nangyari kay Lolo kanina." Nakayuko ang ulo na
pangatwiran ni Sophie.

"Alam mong ayaw niya diyan sa kaibigan mo at hindi siya pwedeng galitin. Hindi mo
na ba iniisip ang halaga ng buhay ng lolo natin na siyang bumuhay sa atin nang
mawala ang parents natin?"

Galit na panunumbat ni Charles sa kapatid.

Muling naiyak si Sophie at sa kaniya lahat ng sisi.

"Charles, ako ang may kasalanan sa lahat. Sa akin ka lang magalit at huwag nang
idamay si Sophie."

Kahit may sariling issue ay ipinagtatangol pa rin ni Elizabeth ang kaibigan.

Ito na lang ang mayroon siya na maaring makapitan upang manatili sa pamilya ni
Charles. Hindi niya hahayaang pati ang pagkakaibigan nila ni Sophie ay mawala din
sa kaniya.

"Then, huwag kang humiling sa kaniya ng mga bagay na pag-aawayan namin!"

Napayuko na rin ng ulo si Elizabeth, natatakot na galitin pa ng husto ang binata.

"Mula sa araw na ito ay pinuputol ko na ang ugnayan sa pagitan natin, Elizabeth."

Luhaang nag-angat ng ulo si Elizabeth at umiling- iling. Hindi matanggap ang

gustong mangyari ng binta. Napahigpit ang yakap niya sa balikat ng kaibigan at doon
kumukuha ng lakas ng loob.

"Honey, please huwag mong gawin sa akin ito. I'm sure na nagugulohan ka lamang
ngayon dahil sa magkasunod na nangyari. Pangako, hindi na muli ako lalapit kay Lolo
Ramon. Susundin ko lahat ng gusto mo, huwag mo lang akong hiwalayan!" Pagmamakaawa
niya sa binata.

"Enough, Elizabeth!" matigas na tugon ni Charles. " My decision is final."

Tatalikod na sana siya ngunit naudlot.

"Kahit hanggang sa araw ng confirmation ni Don Fausto!" Halos mamuti na ang mga
kamao niya dahil sa higpit ng pagkakuyom niyon. "Wala pang kasigurohan na ikaw ang
mapiling ipakasal kay Stella. Hayaan mong maipadama ko sa iyo ang pagmamahal ko
hanggang sa araw na iyan."

"Ako man o hindi ang mapili ni Don Fausto, walang kinalaman iyan kung bakit gusto
ko nang makipaghiwalay sa iyo."

Labis na nasasaktan si Elizabeth sa mga sinasabi ng binata. Wala manlang awa ito
kahit kaunti para sa kaniya.

"Huwag mo nang ipilit ang sarili mo sa akin. Hindi ako ang tamang lalaking nakalaan
para sa iyo."

"Hon-"

"Stop calling me, 'honey!'" putol niya sa iba pang nais sabihin ng dalaga.

"No, please, Charles!" Pagmamakaawa niya sa binata ngunit tinalikuran na siya nito.

Mabilis na hinawakan ni Sophie sa braso ang kaibigan upang pigilan itong sundan ang
kapatid niya. Naaawa siya kay Elizabeth, hindi lang bilang kaibigan kundi bilang
isang babae.

"Sophie, ano na ang gagawin ko? Hindi ko kayang mawala ang kuya mo!" Halos lumuhod
na siya sa harapan ng kaibigan upang gumawa ito ng paraan na bumalik sa kaniya ang
kapatid nito.

Inalalayan niyang makatayo ng tuwid ang kaibigan at pinunasan ang luha sa mga mata
nito. "Eliza, I'm sorry. Hindi ko hawak ang puso't isipan ng kapatid ko upang
diktahan siya. Huwag kang mag-alala at narito pa rin ako. Tutulungan kitang
makalimot at- 11

Hindi na pinatapos ni Elizabeth sa pagsasalita ang kaibigan. Galit niyang tinabig

ang kamay nitong nakahawak sa kaniyang braso. Pinigilan na makapagbitaw ng hindi
magandang salita sa kaibiga. "Saka mo lang ako maintindihan kapag nagmahal ka tulad
ko at iniwan."

Malungkot na sinundan ng tingin ni Sophie ang kaibigan. Initindi na lang muna niya
ito. Labis itong nasasaktan ngayon kaya naaapiktohan din ang pagkakaibigan nila.
Hinayaan na niya itong malaalis, ang kailangan niyang pagtuunan ng pansin ngayon ay
ang abuelo.

Nagmamadaling bumalik si Charles sa bahay nila ng dating asawa. Kinakabahan siya at

baka wala na rin doon ang dalaga. Buo na ang pasya niya. Kahit hindi siya ang
mapili ni Don Ramon sa final, ipaglalaban pa rin niya si Stella.

????????????

Chapter 40-Kumpisal

"Stella, hija, ikaw ba talaga iyan?" nanghihinang tawag ni Don Ramon sa dalaga nang
mamataan itong nakaupo sa tabi ng kama, pagkamulat ng mga mata.

Mabilis na tumayo si Stella at lumapit pa ng husto sa matanda. "Lolo, kumusta po

ang pakiramdam mo?"

Naiiyak na inangat ni Ramon ang nanginginig na palad at hinawakan ang kamay ng

dalaga. "Hija, hindi ko alam kung hanggang kailan na lang ako."

Nakagat ni Stella ang loob ng bibig at pinigilang mapahikbi. Isang malalim na

buntonghininga ang pinakawalan niya bago bumulong sa matanda. "

Lolo, I'm sorry kung itinago ko ito sa mahabang taon. I'm sorry kung naisip ko noon
na hindi siya ipakilala sa pamilya mo. Ayaw ko lang po ma exposed ang anak ko lalo
na at nabuo siya sa maling paraan."

Nagsasayaw sa kagalakan ang mga mata ni Ramon at hindi makapaniwala sa narinig mula
sa dalaga. Kahit hindi pa buo ang mga sinabi nito ay nahulaan na niya.
"Naintindihan kita, hija! Maraming salamat at binuhay mo ang una kong apo sa tuhod!
Hindi ko mapapatawad si Charles kung may nangyaring masama sa inyo noon."

"Lolo, kumalma po kayo. Kayo lang po ang nakakaalam ng tungkol sa anak ko at ayaw
ko munang malaman ni Charles."

Napabuntonghininga si Ramon. Hindi niya masisi ang dalaga kung itinatago nito ang
bata sa ngayon.

"Marami lang po akong hinaharap na problema ngayon at natatakot na madamay ang bata
Pangako, hindi ko siya ipagkait sa inyo kapag natapos na ang mga problema ko."

"Puwede ko ba siyang makilala at makita?" malungkot na pakiusap ng matanda.

Lapat ang mga labi na tumango si Stella. Nag-isip siya ng plano upang madala ang
matanda sa bahay bakasyunan nila na hindi malaman ni Charles.

"Kailangan niyo pong magpalakas upang payagan kayo ni Charles na maisama ko sa

pasyalan."

Nakangiting tumango si Ramon. Ngayon palang ay masaya na siya at biglang lumakas

ang pakiramdam.
"May inihanda po akong pagkain niyo, lolo."

Kahit hindi nakaramdam ng gutom ay maganang kumain si Ramon. Gusto niyang maging
malakas agad. Pinaalis na rin niya ang oxygen upang makita ng apo niya mamaya na ok
na siya.

Pagkarating ng bahay, hindi na nagawa ni Charles na e parking ng maayos ang

sasakyan. Nagmamadali siyang bumaba at humahangos na pumasok ng bahay. Una niyang
nakita sa sala ay ang nurse ng abuelo.

"Sir, nasa silid po ng abuelo niyo si Ma'am Stella."

Saka lang nakahinga ng maluwag si Charles pagkarinig sa sinabi ng nurse. Walang

salitang nilampasan niya ito at dumiritso na ng silid ng abuelo. Sandali siyang
tumigil nang bumungad sa kaniya ang tagpo sa loob ng silid. Ayaw niyang isturbohin
ang dalawa kaya hindi muna siya tumuloy sa loob at nanatili lang sa bungad ng
pintuan.

"Last one na lang po, lolo." Muli siyang sumandok ng pagkain gamit ang kutsara at
sinubuan ang matanda.

"Thank you, hija, maari ko bang makita muli ang larawan ni Zion?" Hiling ni Ramon.
Hindi siya nagsasawang titigan ang cute na mukha ng apo niya sa tuhod. Kamukhang-
kamukha pa ng bata ang apo niya.

"Who's Zion?"

Gulat na nilingon ni Stella ang nagsalita. Halos mamutla siya nang makilala si
Charles. Hindi niya alam kung kanina pa ba ito roon at natatakot siya na baka may
iba pa itong narinig, bukod sa pangalan ng anak nila.

"Charles, apo, saan ka ba nanggaling? Kanina pa si Stella dito at wala manlang

umaasikaso sa kaniya!" Nilangkapan ni Ramon ng galit ang kaniyang boses.

Nagpapasalamat ang tinging ipinukol ni Stella sa matanda at iniba nito ang paksa.
Hindi niya kasi alam kung ano ang isagot sa tanong ng binata.

"May importante lang pong nilakad. Kumusta po ang pakiramdam niyo?"

"That witch!" Bigla na naman niya naalala ang kaibigan ni Sophie. "She's bad
influence to your sister! Siya ang sisira sa inyong magkapatid kaya hangga't maaga
pa ay ilayo mo siya sa kapatid mo!"

"Lolo, calm down at baka mapaano ka." Hinawakan ni Stella ang palad ng matanda at
medyo hinapo na naman ito.

"Hindi ako maging ok hangga't alam kong may relasyon pa rin sila ni Charles!"
Umiling-iling ang matanda.

Nilapitan na rin ni Charles ang abuelo at hinawakan ito sa kamay. "Lolo, huwag ka
na po magalit. Tungkol naman sa amin ni Elizabeth ay tinapos ko na ang lahat sa
pagitan namin."

Muling umaliwalas ang aura ng mukha ni Ramon at natuwa. Sobrang saya niya at pati
ang mga mata ay nakangiti. Mahigpit niyang hinawakan ang likod ng palad ng apo at
parang walang balak pakawalan iyon.

Gusto sanang bawiin ni Stella ang kamay nang pumatong doon ang palad ni Charles.
Ngunit pinagsiklop ng matanda ang kamay niya kasama ang kay Charles.
Napangiti si Charles at nagustohan ang ginagawa ng abuelo. Sinamantala niya ang
pagkakataon upang madama ang init ng palad ng dalaga.

"Charles, gusto kong mamasyal bukas kasama si Stella."

"Samahan ko na po kayo."

"No!" matigas na tanggi ni Stella sa nais na pagsama ni Charles sa kanila. "Kaya ko

na si Lolo at kasarna ko naman ang nurse niya."

"Wala akong ibang lakad bukas kaya may oras a-"

"Hindi na ako sasama kung kasama ka." Putol niya sa pagsasalita ni Charles.

Naikuyom ni Charles ang kamao, pagtingin niya sa abuelo ay nalungkot ito bigla.
Ayaw niyang sirain ang mood nito. Isa pa ay noon pa nito gustong mamasyal kasama si
Stella. Napabuntonghinga si Charles at sumuko sa gusto ng dalaga.

Napangiti si Stella sa matanda. Sobrang saya nito at bukas ay makaalis. Bukas niya
balak ipakilala ang anak sa matanda. Ang tungkol sa nurse, madali na lang niya ito
mapatahimik.

"Kailangan munang obserbahan ni Lolo kung pwede siyang e beyahe bukas. Kaya
kailangan mo siyang alagaan ngayong gabi."

Napatingin si Stella sa suot na relo. Maaga pa at hindi siya maaring hindi umuwi at
baka magduda ang abuelo. "Babalik ako."

"Puwede mong tawagan ang lolo mo kung siya ang inaalala mo."

"Hindi niya maaring malaman na dito ako matutulog."

"Fine, ihatid kita at hinatyin din."

"Magdadala ako ng sarili kong sasakyan kaya huwag mo na akong hintayin pabalik
dito."

Tahimik lang nakikinig si Ramon sa dalawang nag- uusap. Mukhang nakalimutan na ng

mga ito na naroon lang siya. Pero lihim siyang napapangiti at kahit papaano ay
nagkakasundo sa ibang bagay ang dalawa..

Chapfer 41-Lust

Pagbalik ni Stella sa dating bahay nilang mag-asawa

ay ang tahimik ng paligid. Wala din si Marimar na
ipinagtataka niya. Ang matanda ay nasa sala at
mukhang kanina pa siya hinihintay.
"Lolo, bakit po kayo narito sa sala? Naghapunan na
ba kayo?"
"Tapos na, hija, pero si Charles ay hindi pa."
Sa nurse bumaling si Stella at nagtatanong ang
tingin dito.
"Kanina pa po naglalasing si Sir Charles at ayaw
magpa isturbo." Paliwanag ni Rhea.
Nangunot ang noo ni Stella at nagtataka kung bakit
biglang naglasing ang binata. Pero nang maalala si
Elizabeth ay pumalatak siya. "Baka nasasaktan sa
ginawang pakipaghiwalay kay Elizabeth kaya L
uminum."
Mabilis na umiling si Ramon dahil mali ang iniisip
ng dalaga. "Sa tingin ko ay mali ka ng iniisip, hija.
Puntahan ko muna siya at baka napasobra na ng
inum."
Mabilis na pinigilan ni Stella ang paggulong ng
wheelchair na kinaupuan ng matanda. "Ako na po,
lolo, magpahinga na po kayo at kailangan nating
umalis ng maaga bukas."
Kakaibang ngiti ang pumaskil sa labi ni Ramon
habang nakatalikod sa dalaga. Pinaalis talaga niya si
Marimar kanina upang walang maging hadlang sa
mga balak niya para sa dalawa. Nagawa na niyang

ipakasal ang dalawa noon. Ngayon, gagawin niya ang

lahat upang maikasal muli ang dalawa. Hindi siya
makapapayag na hindi magkabalikan ang dalawa lalo
at may anak na ang mga ito.
"Thatid mo na po si Lolo sa silid niya upang
makapagpahinga na siya." Kausap ni Stella sa nurse.
'Salamat, hija, ikaw na ang bahala sa apo ko."
Tumango si Stella sa matanda bago binaybay ang
daan patungo sa silid ni Charles. Nagtataka siya at sa
silid pa ito uminum na mag-isa. Pagkapasok niya ng
silid ay nakita niya sa sofa ang binata. Mukhang
lasing na nga ang lalake at nakapikit habang
nakasandal sa sofa.
"Kailangan mo po ba ng tulong?"
Nilingon ni Stella ang nurse na nasa bungad ng
pintuan. Sadyan iniwan niyang nakabukas lang iyon
at wala siyang balak tumagal sa silid. "Hindi na,
?hatid mo na si Lolo sa silid niya."
Tumango si Rhea, hinintay na tumalikod ang dalaga
bago ginawa ang utos ng matanda. Marahang isinara
ang pintuan at nagmamadali nang umalis.
Napalingon si Stella sa pintuan nang marinig na
sumara iyon. Nagmadali na siyang lumapit kay
Charles at ginising ito. "Bakit kailangan mong
ipakita kay Lolo na sobra kang apiktado sa hiwalayan
niyo ni Elizabeth?" inis niyang sermon dito at alam
niyang gising pa ito.
Namimigat ang mga matang iminulat lyon ni
Charles. Kaunti palang naman ang nainum niya pero
iba na ang naramdaman niya. Napangiti siya nang
makilala ang babaing kanina pa niya hinihintay na

bumalik. "Baby..."
Lalong napasimangot si Stella sa narinig. Lasing na
nga ang lalaki at kung ano na naman ang tawag sa
kaniya. Napalinga siya sa paligid at tiningnan ang
aircon. Pakiramdam niya kasi ay parang uminit ang
paligid. Hinanap niya ang remote at set ang
temperature upang lumamig.
Mahinang ungol ang kumawala sa bibig ni Charles
nang maramdamang may humawak sa kaniyang
braso. Kung kanina ay parang biglang nalasing siya,
ngayon naman ay nag- iinit ang kaniyang
pakiramdam.
"Charles, tumayo ka na at lumipat sa kama. Huwag
mo na akong pahirapan at kailangan kong
magpahinga na rin." Muli niyang hinila sa sa braso
ang binata. Ngunit sa halip na tumayo ito ay hinila
siya.
Hindi agad nakahuma si Stella dahil sa ginawa ni
Charles. Ewan ba niya pero parang biglang naging
mahina siya. Hindi niya maitulak ng malakas si
Charles nang kabigin nito ang batok niya.
"I miss you, baby!" namamaos ang tinig ni Charles
at hindi napigilang halikan sa leeg ang dalaga.
Parang hindi normal ang pagnanasang nadarama
niya ngayon sa dalaga. Hindi niya mapigilan ang
sarili at gusto niyang angkinin ang dalaga.
Kusang namutawi ang mahinang ungol sa kaniyang
bibig nang lumapat ang mainit at malambot na labi
ni Charles sa balat ng leeg niya. Gusto niya itong
itulak dahil nasa isip na mali ang ginagawa ng
binata. Pero naging traidor ang sariling katawan.
Hindi niya maintindihan ang sarili at lalong uminit

ang pakiramdam nang lumapat ang labi ng binata sa

kaniyang balat. Nang gumapang ang halik nito sa
kaniyang panga at pumaling pa ang ulo upang
bigyan ito ng access at malayang mahalikan siya
roon.
Lalong nagkaroon ng lakas ng loob si Charles nang
makitang kusang nagpapaubaya sa kaniya ang
dalaga. Tulad niya ay nababalot din ng pagnanasa
ang sestima ng kanilang isipan. Sabik at
mapaghanap niyang hinalikan ito sa labi. Napaungol
pa siya sa sarap at tuwa nang gumanti rin sa halik
niya ang dalaga. Hinayaan siyang maipasok ang dila
sa loob ng bibig nito. Hindi siya nakuntinto sa halik
lamang. Parang uhaw na ginalugad ang loob ng bibig
ng dalaga at sinisim ang munti nitong dila nang
mahuli niya.
Hindi na niya alam kung ano ang ginagawa niya. Ang
alam niya lang ay kailangan niyang mailabas ang init
sa katawan. Siya pa ang kusang nagtanggal sa
butones ng suot na full sleeve ng binata. Alam niyang
may mali sa nangyayari sa katawan niya ngunit hindi
na siya makapag isip ng tama.
"F*ck, I miss you so much!" ani Charles at pahaklit
na hinubad ang suot na full sleeve ng dalaga.
Nagtalsikan ang butones niyon at agad na lumantad
ang nagyayabang na dibdib ni Stella. Kahit may
tabing pa lyon na maliit na telang kulay pula ay
kaniya nang sinunggaban ng halik.
"Uhmmm... damn, Charles, bakit mo sinira ang suot
ko?" galit niyang sita sa binata kasunod nang
pagliyad ng dibdib. Basta na hinawing binata ang bra
niya at parang batang isinubo ang niplle niya.

"I'm sorry, bilhan na lang kita ng bago." He whisper

while sucking her nipple.
Lalo lamang nahihibang sa kakaibang sensasyon si
Stella na lumukob sa kaniyang pagkababae nang
salitan na isinubo ng binata ang kaniyang dibdib.
Siya na ang nagtanggal ng hook ng suot na bra at
mukhang takot itong maubusan ng gatas kung
makahalik sa kaniyang dibdib. Ang likot din ng
kamay nito at hindi na rin nagawang hubarin ang
suot niya pang ibaba. Basta na ipinasok ang palad
nito sa loob ng suot niyang panty. Para siyang
nakukuryente sa kiliting gumapang sa bawat
himaymay niya nang nilaro ng dalari nito ang munti
niyang kuntil.
"Charles, ahhhh f*ck you! Ano ang ginawa mo sa
akin at bakit nag-iinit ng husto ang pakiramdam ko?
" Nagawa pa niyang murahin ang binata habang
hinuhubad ang suot na short nito.
"I don't know, pero matagal ko nang gustong gawin
ito sa iyo mula nang magtagpo muli ang landas
natin. I'm sorry pero akin ka lang!" Mapang angkin
niyang sinakop muli ang labi ng dalaga.
Ramdam ni Stella na hindi na rin makapaghintay ang
binata na mapag isa ang katawan nila. Pareho na
silang walang saplot at hindi na siya magawang
ilipat sa kama. Doon mismo sa mahabang sofa ay
walang babalang inangkin siya ni Charles. Hindi ito
nahirapang ipasok ang naghuhumindig nitong shaft
sa pagkababae niya dahil madulas na ang lagusan.
Bawat ulos nito ay sinasabayan ng ungol at siya ay
napahalinghing sa sarap.
Sunod - sunod na kadyot ang ginawa ni Charles

hanggang sa hindi na niya mapigilan ang pagragasa

ng libido sa katawan. Halos sabay lang sila ng dalaga
na nagpakawala ng init sa katawan..
Napayakap siya ng mahigpit sa batok ng binata
habang ninanamnam ang pag-alpas ng init sa
katawan nila ng binata. Na blangko na ang isipan
niya at mahigpit din nakapulupot ang mga bente sa
beywang ni Charles. Punong-puno ang pakiramdam
niya sa loob ng pagkababae dahil sa daming katas na
pinakawalan ni Charles.
"Baby, I want more!" Hiling ni Charles at kahit wala
pang isang minuto ang nakalipas ay nag-iinit na
naman siya.
Inis na bumangon si Stella at nag iba sila ng posisyon
ng binata. Nagsama ang inis sa sarili, galit sa binata
at pagnanasang nadarama. Naiinis siya sa sarili dahil
para siyang manyak ngayon at sabik na
magpaangkin ng paulit-ulit kay Charles at hindi
mapigilan ang sarili. Galit sa binata dahil
sinasamantala ang pagkakataon at hindi siya
tinutulongang kontrolin ang libido sa katawan. Ang
pagnanasa naman, sa halip na humupa matapos ang
unang round, mukhang lalo pang sumidhi at malaki
ang pangangailan sa kainiig.
Napamura si Charles nang mapaupo siya sa sofa at
agad na pumatong sa kaniya ang dalaga. May hinala
na siya sa kung ano ang nangyayari sa kanilang
dalawa ngayon. Alam niyang matinding galit nito sa
kaniya mamaya kapag humupa na ang init sa
katawan nito. Pero mamaya na niya isipin kung
paano ito mapaamo. Kung ito ang paraan upang
makuha niya muli ang dalaga ay hindi niya
pagsishan. Kung noon ay siya ang napilitan sa kasal

nila, ngayon ay siya naman ang pipikot sa dalaga.

Galit na kinuyumos niya ng halik sa labi ang binata.
Ipinaramdam niya dito na galit siya at walang
magawa dahil sa pangangailangan ng katawan niya.
Gusto niyang malaman nito na nagpapaubaya siya
pero labag sa kalooban.
"Argh, I hate you!" Minura niya ang binata pero kusa
namang umindayog ang balakang at binabaon ng
husto ang sarili sa kahabaan ng binata.
"I know, baby, just f*ck me now!" Hinawakan niya
sa magkabilang balakang ang dalaga at tinulungan
itong magtaas baba ng katawan. Bawat salpok ng
pagkababae nito sa tayong-tayo niyang shaft ay
napapaungol siya sa sarap. Dumagdag pa ang
matayog nitong dibdib na halos nasa mukha na niya
at parang nagmamakaawang bigyan niya ng pansin.
Lalong bumilis ang pag-indayog ng balakang niya
nang isinubo na ng binata ang isa niyang dibdib.
Halos bumaon na ang mga kuko niya sa balikat ng
binata at ang kaliwang kamay ay nakasabunot sa ulo
nito. Puro halinghing na lang namutawi sa kaniyang
labi at libo-libong boltahe ang namuo sa kaniyang
pagkababae.

Chapter 42-Duda

"Ahhhh f*ck! Faster, baby!" he groaned and squeeze

her butt.
Sa halip na masaktan sa ginawa sa kaniya ng binata,
lalo lamang tumaas ang libido sa katawan niya.
Parang nahihibang na napahalinghing siya at
napagiling pa sa itaas ni Charles.
Hindi makuntinto si Charles sa posisyon nila ng
dalaga. Mabilis siyang tumayo kasama ang dalaga.
Pinatalikod niya ito at agad na inangkin mula sa
likuran.
"Ahhhhh..." kasabay ng mahabang ungol ay ang
pagliyad ng dibdib ni Stella. Napakapit siya ng
mahigpit sa sofa upang hindi mapasubsob.
Umalog na ang lahat sa kaniya dahil sa lakas at bilis
na bayo sa kaniya ng binata mula sa likod. Halos
panawan siya ng ulirat dahil sa sarap nang lalong
bumilis ang pagbayo ng binata sa kaniya. Ang sarap
pa sa pandinig nang ungol nito at halatang sarap na
sarap din sa ginagawa sa kaniya.
Hang malakas na ulos pa ang ginawa ni Charles
hanggang sa halos hindi na niya mabunot ang sarili
mula sa pagkabaon sa dalaga. Napatingala siya at
napahigpit ang hawak sa balakang ng dalaga kasabay
ng pagbaon ng hustong shaft sa lagusan ng dalaga.
Para siyang kinumbulsyon at nang tuluyang
kumawala ang init sa katawan, kasabay ang dalaga.

Hang ulit na napamura si Stella hanggang sa humupa

ang init sa katawan. Nanghihinang napadapa siya sa
sofa nang hugutin na ni Charles ang kahabaan
nitong nakabaon sa kaniya.
Walang salitang binuhat ni Charles ang dalaga at
dinala sa banyo na naroon lang din sa loob ng silid.
Pinaliguan niya ito kahit ayaw siyang kausapin. Alam
niyang galit ito at lalong namumuhi sa kaniya sa
isiping may ginawa siya upang may mangyari sa
kanilang dalawa.
Gusto niyang maiyak nang binihisan na rin siya ni
Charles gamit ang t-shirt lang nito. Sa laki niyon ay
parang naka bestida na siya. Pumalag siya nang
buhatin siya muli nito ngunit ayaw siyang
binatawan. Pagkababa sa kaniya sa kama ay agad
niyang binalot ng kumot ang sarili. Ayaw niyang
kausapin ang binata at ipinikit ang mga mata. Dala
ng pagod ay nakatulog agad siya at hindi na inalam
kung saan matutulog si Charles.
Hinintay niya lang na makatulog ang dalaga bago
kinintalan ng halik sa noo ito. Sobrang saya niya at
naangkin muli ang dalaga. Nang maalala ang
nangyari sa kanila kanina, agad niyang tinawagan
ang kilalang doctor. Humingi siya ng payo at kung
flang oras o araw niya kailangang bantayan si Stella
upang masigurong hindi ito makainum ng
contraceptive.
Matapos makausap ang doctor, naligo na rin siya.
Hindi na siya nag abalang magsuot ng t-shirt at
tumabi sa natutulog na dalaga. Pinaunan niya ito sa

kaniyang dibdib at kusa itong yumakap sa kaniya

kahit tulog pa rin. Isang malalim na hinga ang
pinakawalan niya bago nakangiting pumikit na at
natulog.
Hindi alam ni Stella kung ilang oras ba siya
nakatulog. Nagising lang siya at may narinig na
kaluskos sa paligid at may nag-uusap.
"Lolo, huminahon po muna kayo!" Pilit na
pinapakalma ni Charles ang abuelo. Galit na naman
ito sa kaniya at naabutan silang magkatabi ni Stella
sa pagtulog.
"Gago ka, kailangan mo siyang panagutan!"
Napabalikwas ng bangon si Stella nang marinig ang
sinabing matanda. Ngunit ganoon na lang ang gulat
niya nang malaglag ang kumot na bumabalot sa
kaniyang katawan. Mabilis niyang nahila ang kumot
at tinakpan ang sariling dibdib bago pa iyon makita
ng matanda. Parang gusto niyang sumabog dahil sa
galit at pagkalito. Ang alam niya ay may suot na
slyang damit kagabi bago natulog.
Umiwas ng tingin si Charles sa dalaga at hindi
masalubong ang nagbabaga sa galit na tingin nito sa
kaniya. Napalunok pa siya ng sariling laway dahil
nastlayan ang dibdib nito kanina bago pa iyon
matakpan ng kumot. Mabuti na lang at nakatalikod
dito ang abuelo niya.
"Hija, mabuti naman at gising ka na. Pinuntahan
kita sa silid mo upang gisingin dahil excited na ako
sa lakad natin. Pero wala ka kaya tiningnan kita dito.
Ano ang ginawa sa lyo ng gago kong apo? Pinilit ka

ba niya kagabi?"
Namula ang pisngi niya sa huling tanong ng
matanda. Hindi matawag na pamimilit ang ginawa sa
kaniya ni Charles dahil mukhang wild pa siya sa
lalaki kagabi. Hindi niya alam kung ano ang isagot sa
abuelo. Nalilito din siya kung bakit nagkaganoon.
Wala naman siyang ininum bago may nangyari sa
kanila ni Charles.
"Huwag kang mag-alala, hija, sa pagkakataon na ito
ay hindi ko kunsintihin ang aking apo. Kailangan ka
niya panagutan at pakasalan sa lalong madaling
panahon!"
Agad na dinampot ni Stella ang t-shirt ni Charles na
nakasampay sa headboard at isinuot iyon bago
hinarap ang matanda. "Lolo, hindi na po kailangan.
Matanda na kami ni Charles at hindi ko siya
obligahin sa isang pagkakamaling nangyari sa amin
kagabi." Hindi na niya maitanggi sa matanda na
walang nangyari sa kanila ni Charles.
"Lolo, hayaan niyo po munang mag-usap kami ni
Stella tungkol dito. Huwag po kayong mag-alala,
hindi ko tatakbuhan ang responsibilidad ko sa kaniya
agayon.
Matalim pa rin ang tingin ni Ramon sa apo at walang
tiwala ang paraan ng tingin dito. "Hija, paano na ang
lakad natin ngayon?"
"Tuloy po tayo, lolo, hintayin mo lang ako sa sala."
Nahthiya pa rin siya sa matanda. Alas otso na pala ng
umaga, ang balak niya kahapon ay aalis sila ng seven.

Pinagulong na ni Ramon ang kinaupuan palabas sa

silid ng apo. Napangisi siya nang maisara na ang
pintuan. Naghihintay si Rhea sa labas ng silid at
ngumiti din sa kaniya. Hindi agad matukoy ni Stella
ang dahilan sa nangyari kagabi dahil sa aircon niya
pinalagay ang gamot na magbibigay init sa katawan
ng mga ito.
"Ayos ba ang drama ko?" pabulong niyang tanong sa
nurse.
"Opo, siguradong magkakaroon na kayo ng apo sa
tuhod."
Lalong lumawak ang ngiti sa labi ni Ramon at
masaya sa sinabi ng nurse.
Nang masigurong nakalayo na ang matanda ay galit
na h��narap ni Stella si Charles.
"Kung ano ang sinabi ko sa lolo ko ay tutuparin ko.
Ang nangyari sa atin ay hindi lamang dala ng alak na
nainum ko kagabi. Totoong na miss kita at hindi na
napigilan ang sarili kagabi na angkinin ka."
"At sa tingin mo ay nagpaangkin ako sa iyo nang
dahil pareho ang nararamdaman natin?" nang-
uuyam niyang tanong sa binata.
"Hindi nga ba?" arogante niya ring balik tanong sa
dalaga. "Baka gusto mong ipaalala ko sa iyo kung
paano ka tumugon sa mga halik ko?"
Mabilis na umurong sa kabilang banda ng kama nang
humakbang si Charles palapit sa kaniya. "Jerk, alam
kong may ginawa ka kagabi kaya ganoon ang

naramdaman ko! Hindi ka lang antipatiko, ganid ka

rin pagdating sa negosyo. Gagawin mo talaga ang
lahat upang sa iyo ako maikasal dahil sa status ko
ngayon!"
Tumalim ang tingin ni Charles sa dalaga. Ang balak
na amuin ang dalaga upang tanggapin na siyang
muli ay nagbago. Nasagi ang pride niya sa maling
inlisip at bentang sa tunay niyang motibo.
Kinabahan si Stella nang makita ang kakaibang ngiti
sa labi ni Charles pero malamig ang tinging ipinukol
sa kaniya. Parang ibang tao na bigla ang tingin niya
dito.

Chapter 43-Galit at pagkalito

"Sa ayaw at gusto mo, sa akin ka ikakasal muli. Wala

kang ibang maging asawa kundi ako lang."
Kinalibutan siya sa malamig na tinig ni Charles at
blangko ang expression sa mukha nito. "Kung ano
man ang binabalak mong hindi maganda para
sapilitan akong makuha, huwag mo nang ituloy!"
"Who cares? Mahalaga sa akin ngayon ay maging
asawa mo at siyang mangalaga sa kompanya ninyo."
Arogante niyang sagot sa dalaga.
Pilit na itinago ni Stella ang nadaramang
pagkadismaya. Doble ang galit na niya ngayon sa
binata dahil pinatutunayan lang nito na kayamanan
at reputasyon nito ang mahalaga.
"Mula sa araw na ito, kailangan mong sagutin ang
mga tawag ko. Kailangan kong malaman kung saan
ka pupunta kapag mag isa ka lang na aalis."
"Asshole, ano ang tingin mo sa akin? Isang babaing
kaya mong pasunurin tulad ni Elizabeth?" Nangalit
ang mga ngipin niya at mariin naglapat ang mga labi.
"Isipin mo na lahat ng hindi maganda sa akin. Alam
kong galit ka at ito lang ang paraan ko upang maging
akin kang muli." Malamig pa rin niyang kausap sa
dalaga.
"In your dream!" Mabilis na niyang tinapos ang
pagbibihis sa harapan ng binata. Hindi na siya nag
abalang itago ang katawan dito. Gusto niyang ipakita
1 / 6

sa lalaki na hindi nito magagamit ang katawan niya

para lang mapasunod dito.
"Hindi mo naman siguro gustong masaktan si Mauro
at maapakan ang pagkalalaki nito?" nakangising
iniharap ni Charles ang cellphone sa dalaga.
Pakiramdam ni Stella ay nanlaki pati ulo niya
pagkakita sa sariling larawan na nasa screen ng
cellphone ni Charles. Kita ang likod niya sa larawan
at mahigpit pa ang yakap niya sa hubad na katawan
ng lalaki. "Damn you! Burahin mo iyan!"
Mabilis na itinaas ni Charles ang kamay na may
hawak na cellphone nang sugurin siya ng dalaga.
Hindi niya rin ininda ang sakit nang pagsusuntukin
siya nito sa dibdib. "Huwag mo akong suwayin kung
ayaw mong malaman ng lahat ang nangyari sa atin
kagabi."
"Jerk, I hate you! I really hate you! Pinagsisihan
kong minahal kita noon!" Malakas niyang tinulak si
Charles at nagmamadaling lumabas ng silid.
Parang sasabog ang dibdib niya dahil sa galit.
Dumiritso muna siya sa dating silid na inuukupa
upang mailabas ang galit na nadarama. Napaiyak
siya dahil sa galit sa binata at inis sa sarili. Hinayaan
niya kagabi na mahulog sa pain ng binata upang
mahawakan siya sa leeg. Hindi maaring malaman ni
Mauro ang tungkol sa nangyari sa kanila ni Charles
kagabi.
"Pero ano ang ginawa ng lalaking iyon kagabi sa
akin? Bakit nangibabaw ang pagnanasa at init sa
katawan ko kaysa katinuan ng isip ko?" nalilito

niyang tanong sa sarili.

Nasabunutan ni Stella ang sarili at litong-lito ang
isipan, pati ang damdamin. Kapag nalaman ng
abuelo na si Charles ang ama ni Zion, tiyak na ito ang
pil��in nito para sa kaniya. Ayaw na niya kay Charles
at hindi pa niya ito napapatawad. Sa tuwing maalala
na kamuntik nang mawala ang anak niya noon ay
bumabalik ang galit niya sa binata.
Buo ang pasya niya noon na kay Mauro magpakasal.
Pero ngayon, nakukusensya na siya dahil sa nangyari
kagabi. Parang walang mukha na siyang maiharap
kay Mauro ngayon. Pakiramdam niya ay naging
taksal siya kahit wala naman silang relasyon ni
Mauro.
Pagkapasok sa banyo ay agad siyang naghubad at
tumapat sa dutsa ng shower. Halos mamula na ang
balat niya at kinuskos iyon ng husto. Pakiramdam
niya ay ang dumi na niya pero hindi naman
nakaramdam ng pandidiri. Ang ganoong
pakiramdam ang nakaka frustrate sa kaniya ng
husto. Kung pwede lang na manatili ng matagal sa
banyo ay gagawin niya. Ngunit may naghihintay sa
kaniya at kailangan nilang umalis.
Matyagang naghintay sa sala si Ramon kay Stella.
Nakukunsensya pero nananaig ang tuwa sa puso niya
ngayon. Nang makita ang papalapit na apo ay agad
pumormal ang aura ng mukha.
"Ano po ang ginawa niyo kagabi, lolo?" nang-aarok
ang tingin ni Charles sa abuelo.
"Ginawa ko lamang ang sa tingin ko ay tama."
3/6

Arogante niyang sagot sa apo at hindi na itinanggi

ang h��nala nito sa kaniya.
"Then, kailangan niyo akong tulungan upang
matupad ang gusto mong mangyari."
Napangisi si Ramon dahil sa gustong mangyari ng
apo. "Pero binabalaam kita, kapag sinaktan mo pang
muli si Stella��"
"Pinagsisihan ko po ang araw ng divorce namin."
Putol niya sa iba pang nais sabihin ng abuelo.
"Hindi sapat ang salita at pagsisi. Naging gago ka at
pinairal ang dikta ng baluktot mong isipan. Kahit
may gamit kang alas ngayon upang makuha siyang
muli, kailangan mo pa ring gumawa ng effort upang
bumalik ang pagmamahal niya sa iyo."
"Naintindihan ko po, lolo." Mapagkumbaba niyang
tugon sa abuelo.
Hindi na muli nagsalita si Ramon nang makita ang
pagbaba sa hagdan ni Stella.
Sinundan ni Charles ng tingin kung saan nakatanaw
ang abuelo. Kahit simple lamang ang suot ng dalaga
ay ang ganda nito at sexy. Noon pa naman niya iyon
napapansin sa dalaga noong asawa pa niya ito.
Ngunit tulad ng sinabi ng abuelo, gago siya at hindi
marunong mag appreciate noon ng tunay na beauty
ng isang babae.
"Hija, ayos ka lang ba? Kung hindi maganda ang
pakiramdam mo ay puwede nating ipagliban ang
lakad natin ngayon."
4/6

"Ayos lang po ako, lolo. Ayaw ko rin pong tumagal

dito." May kasamang pasaring kay Charles ang
kaniyang mga sinabi. Umiinit ng husto ang ulo niya
 sa tuwing nakikita si Charles.
"Tawagan mo ako kapag may problem." Bilin ni
Charles kay Rhea.
Si Stella na ang nagtulak sa wheelchair ng matanda
at parang hangin lang na dinaanan si Charles.
Kinausap siya nito pero hindin niya pinansin at
parang hindi ito nakikita.
Napabuntonghinga si Charles sa malamig na
pakitungo sa kaniya ng dalaga. Pagbigyan niya muna
ito. Hindi niya rin maari itong pasundan dahil ang
abuelo naman ang magagalit sa kaniya. May tiwala
siya sa abuelo na hindi nito hayaang malingat at
makainum ng contraceptive si Stella.
"Mapagkatiwalaan po ba talaga si Rhea?" pabulong
at naninigurong tanong ni Stella kay Don Ramon.
Malapit na sila sa bahay kung nasaan ang anak niya.
"Yes, hija. Hindi siya magtatagal sa pag-aalaga sa
akin kung hindi siya mapagkatiwalaan."
Napatango si Stella at muling sinulyapan si Rhea na
nakaupo sa likuran. Siya ang nagmamaneho ng kotse
gamit ang sariling sasakyan. Wala namang duda na
nasa matanda ang loyalty ng tomboy na nurse. Hindi
nga ito nasosohulan nila Magda at Elizabeth.
May idea na si Rhea kung saan ang lakad nila ngayon
ng matanda. Naintindihan niya rin kung may
pagdududa sa kaniya si Stella.

Halos humaba na ang leeg ni Ramon pagkapasok ng

sinasakyan sa isang may mataas na gate. Masasabi
niyang ligtas ang nakatira sa bahay na iyon dahil sa
bakod at may bantay din sa gate.
Pagka park ng sasakyan ay agad na bumaba si Stella,
kasunod si Rhea. Pinagtulungan nilang dalawa na
maibaba ang matanda at maiupo sa wheelchair.
"Mommy!" Nagtatalon si Zion pagkakita sa ina.
Napangiti si Stella at tumakbo palabas ng pintuan
ang anak pagkakita sa kaniya. Pagtingin niya kay
Don Ramon ay hindi na ito kumukurap habang
nakatitig sa anak niya.

Chapter 44 - Pangungulila

Kusang tumulo ang luha sa mga mata ni Ramon

nang makalapit na sa kinaroonan nila ang bata.
Hindi pa rin siya makapaniwala na may apo na nga
siya sa tuhod at hindi iyon alam ni Charles. "My
great grandchildren!"
Tumigil si Zion sa paghakbang at nagpalipat-lipat
ang tingin sa ina at sa matandang nakaupo sa
wheelchair. "Mommy, siya po ba ang ikalawa kong
lolo?"
Nakangiting tumango si Stella sa anak. Nasabi na
niya dito ang tungkol sa pagdating nila kaya hindi na
 ito nagulat. lyon lang ang hinintay ng bata saka
sabik na lumapit kay Don Ramon.
"Anak, be carefull!" Inalalayan niya ang anak na
yumakap sa abuelo nito. Binuhat niya rin ito upang
maabot ang pinging matanda at makahalik dito.
"I love you po, lolo!" Pinupog ng bata ng halik sa
pisngi ang matandang umiiyak dahil sa tuwa.
"Oh my, God! May apo na nga ako sa tuhod at
Kamukhang - kamukha mo ang daddy mo!"
Natigilan si Stella at parang slow motion na hinintay
ang reaction ng anak. Bumitaw ito mula sa
pagkayakap sa matanda at nangunot ang noo. Ang
lakas ng kabog ng dibdib niya dahil binanggit ni Don
Ramon ang tungkol sa ama ng bata. Nakalimutan
niyang sabihin kanina dito na huwag banggitin arg
1/6
?

tungkol kay Charles.

"May daddy po ako at kilala niyo po siya?" Salubong
na ang mga kilay ni Zion habang malalim ang
tinging ipinukol sa abuelo.
Nalito bigla si Ramon sa kung ano ang isagot sa bata.
Napatingin siya kay Stella at bakas sa mukha niya
ang lungkot at dissapoint sa tanong ng bata. Hindi
niya akalaing walang alam ang bata tungkol sa ama
nito. Hindi niya masisi si Stella sa bagay na iyon,
pero nakakadismaya pa rin. Kung wala siyang sakit
ay mukhang walang balak na ipakilala sa bata ang
ama nito o kahit sa kaniya.
Nakagat ni Stella ang ibabang labi nang mabasa ang
intisip ng matanda. Hindi na niya alam kung kanino
dapat unang magpaliwanag, sa matanda o sa
kaniyang anak upang hindi na magtanong pa.
"Hello baby, my name is Rhea. Ako ang nag-aalaga
sa lolo mo."
Nagpapasalamat ang tinging ipinukol ni Stella kay
Rhea dahil sa pagbasag nito sa katahimikan.
"Hello po!" Nagmano ang bata kay Rhea at mukhang
nakalimutan na ang tanong kanina sa matanda.
*Zion, anak, pumasok muna tayo sa loob at nainitan
na ang lolo mo." Nakangiting binuhat niya muli ang
anak.
Napabuntonghininga si Ramon at hinayaan nang
itulak ni Rhea ang kinaupuan niya. Sumunod sila
kina Stella na pumasok na sa loob ng bahay. Wala pa
siya idea sa family background ng dalaga pero tama
2/6

nga ang hinala niya na nabibilang ito sa isang

prominenteng pamilya.
Iniwan na muna ni Stella ang anak at si Don Ramon
sa sala. Pumunta siya sa kusina upang personal na
ipaghanda ng pagkain for lunch ang bisita. Talagang
siya ang nagluluto ng pagkain kapag naroon siya
para sa anak niya.
Lumingon sa kusina si Zion bago muling humarap sa
abuelo nang masigurong hindi na marinig ng ina. "
Lolo, kilala mo po ang daddy ko?"
Malungkot na tumango siya sa bata. Mukhang sabik
ito na makilala ang ama.
"Gusto ko po ng daddy katulad sa napanood kong
movie."
Hinaplos ni Ramon ang ulo ng bata at naaawa siya
rito. Mukhang ngayon lang ito naglabas ng saloobin
tungkol sa nararamdaman nito sa ama.
"Yes, kilala ko siya. Pero hindi mo pa siya maaring
makausap at makita ngayon." Hinaplos niya ang
pisngi ng bata nang bigla itong nalungkot.
"Magkamukha rin po ba kami?" curious na tanong
muli ni Zion sa abuelo.
Napangiti si Ramon, ang talino ng bata at parang
matanda na kung magsalita. Hindi ito katulad ng
ibang bata na liyak kapag may gusto. Kung ibang
bata ito ay tiyak na iniyakan na siya at pinipilit na
makilala ang ama nito. Biglang may naisip siya
upang makilala ng bata kahit papaano ang ama nito.
Inilabas niya ang cellphone at ipinakita ang larawan

ni Charles.
Namilog ang mga mata ni Zion at inilapit pa ang
mukha sa screen ng cellphone. "Wow, ang guwapo
pong daddy ko!"
"Like you," proud niyang tugon sa bata. "Secret lang
natin ito okay? Hindi maaring malaman ng mommy
mo na nakita mo na ang daddy mo."
"Why?" nalito bigla si Zion.
"Galit ang mommy sa daddy mo dahil hindi
sinasadyang nasaktan ng daddy mo ang kalooban ng
iyong ina."
Sandaling napaisip si Zion at napatitig sa abuelo. "I
understand, lolo. Hindi ko po sasabihin kay Mommy
at hindi na rin magtatanong upang hindi siya
magalit sa akin."
"Good boy!" Pinisil niya ng marahan ang pisngi ni
Zion. Ang dali nitong kausap at madaling
makaintindi.
Nakangiti lang si Rhea habang nakikinig sa pag
uusap ng matanda at apo nito. Kahit siya ay hindi
maihiwalay ang tingin sa bata. Ang cute nito at tiyak
sa pagtanda ay kasing kisig at guwapo ito ng ama.
Mabilis nang itinago ni Ramon ang cellphone nang
mamataan ang pagbalik ni Stella sa kinaroonan nila.
"Ayos lang po ba kayo riyan?" tanong ni Stella sa
matanada at hinaplos ang ulo ng anak. Hindi pa siya
tapos magluto, hinihintay pa niyang kumulo ang
tubig na hinanda para sa ulam na iluluto.

"Ayos lang kami dito, hija. Sobrang bibo ng apo ko at

pakiramdam ko ay sampung doble ang inilakas ko
dahil sa kaniya. Maraming salamat, hija, at hinayaan
mong makilala ko siya." Naluluha na naman siya at
naging emosyonal.
Napakurap siya upang pigilan ang pagluha. Ayaw
niyang magtaka ang anak at magtanong kapag
nakita siyang lumuluha. Niyakap niya lang ang
matanda at namamalat ang lalamunan niya dahil sa
pinipigilang emosyon. Muli niyang inawan ang mga
ito sa sala at tinapos ang niluluto.
Halos ayaw na ni Ramon umalis at iwan ang apo.
Tapos na silang kumain ng tanghalian at gusto na
siyang ibalik ni Stella sa bahay na tinutuluyan.
"Lolo, baka po magtaka si Charles kapag magtagal
tayo dito."
Malungkot na napabuntonghininga si Ramon. Kung
puwede lang na baliin ang pangako kay Stella upang
maisama na niya ang apo sa bahay nila. Ngunit hindi
maaring madaliin ang lahat. Ayaw niyang sa kaniya
naman magagalit si Stella.
"Lolo, huwag po kayong mag-alala at dadalhin ko si
Zion sa bahay niyo kapag hindi po ako busy at wala si
Charles." Pampalubag loob niya sa matanda upang
hindi na ito malungkot.
"Lolo, don't be sad po! Ako nga po ay always smile
kahit malungkot kapag umaalis si Mommy at hindi
agad bumabalik."
Lalo lamang nalungkot si Ramon dahil sa sinabi ng
5/6

bata. Ang bata pa nito para maiwan lagi nang mag-

isa at tanging yaya nito ang kasama. "Apo, don't
worry, ako ang makasama mo lagi kapag naging ok
na ang mommy at daddy mo," bulong niya sa bata
habang yakap ito ng mahigpit.

Chapter 45-Hadlang

"Lolo, dadaan lang po ako sa pharmacy," ani Stella

habang lumilinga sa paligid at naghahanap ng
maparkingan. Kanina pa niya naisip bumiling
mainum ngunit sobrang excited ang matanda at
gusto ay dumiritso na ng beyahe.
Nagkatinginan sina Ramon at Rhea, bago pa maitigil
ni Stella ang sasakyan sa parking area ay biglang
nataranta si Rhea. Nakuha naman ni Ramon ang nais
mangyaring kaniyang nurse at ginampanan ang
kaniyang papel sa palabas.
"Senyor, ano ang nangyari? Ayos lang po ba kayo?"
Dinama ni Rhea ang dibdib ng matanda habang
pinapaypayan ito gamit ang isa pang kamay.
Sadyang parehong umupo silang dalawa sa likuran
para sa ganitong palabas.
"Ano ang nangyayari?" Nababahalang nilingon ni
Stella ang dalawa at wala sa ayos ang pagka park ng
sasakyan.
"Mukhang nahihirapan pong huminga si Senyor
Ramon."
"Ayos la-lang ako." Bahagyang nabulol si Ramon
habang nakapikit ang mga mata.
Agad na binuhay muli ni Stella ang makina ng
sasakyan at nagmamadaling kumambyo. "Dadalhin
ko na po kayo sa hospital."
"Huwag na, hija, bumalik na rin sa normal ang
?

paghinga ko." May kasama pang iling na tanggi ni

Ramon.
"No, lolo, kailangan kang matingnan ng doctor at
baka may nakain kang bawal o napagod ng husto."
Wala na ngang nagawa si Ramon nang idiritso siya sa
hospital ng dalaga. Inutusan pa nito ang tagapag
alaga niya na tawagan si Charles upang ipaalam ang
kalagayan niya.
Patapos na ang meeting ni Charles, kasama ang mga
investor at stockholder sa kompanya ni Senyor
Fausto nang matanggap ang tawag ni Rhea. Pero sa
halip na mag-alala sa kalagayan ng abuelo ay lihim
siyang napangiti. Tama lang din na padaan sa
harapan niya si Mauro. "How about, Stella? Ayos
lang ba siya?"
Nangunot ang noo ni Mauro at tumigil sandali sa
harapan ni Charles pagkarinig sa pangalan ni Stella.
"Ayos lang po siya, sir. Nandito na kami ngayon sa
hospital at sinusuri na ng nurse ang senor habang
hinihintay ang doctor niya."
"Good, huwag mong pabayaan ang future wife ko at
papunta na rin ako diyan."
Napatiim bagang si Mauro at alam niyang sinasadya
pa ni Charles na iparinig sa kaniya ang lahat. Hinuha
niya ay ginagamit ng katunggali ngayon ang abuelo
nito upang mapalapit muli kay Stella.
Ngumisis Charles pagkababa ng tawag at
nakipagsukatan ng tingin kay Mauro.

"Kahit kailan ay hindi ka patas makipaglaban." Nang

-uuyam niyang puri kay Charles.
"She's mine!" malamig niyang tugon kay Mauro.
"Noon ay sinayang mo ang pagkakataon na iyon
kaya huwag kang umasa na makuha muli ang loob ni
Stella. May plano na kaming dalawa at siya mismo
ang nagsabi sa akin na ako ang gusto niyang maging
asawa.

Naikuyom ni Charles ang kanang kamao pero

nanatiling blanko ang expression sa mukha. "Let's
see kung sino ang manalo sa final round, ako na dati
niyang mahal o ikaw na kaibigan lamang."
Mariing naikuyom ni Mauro ang kanang kamao at
matalim ang tinging ipinukol kay Charles. Alam
niyang may ginagawa ito upang makuha lang si
Stella. Hindi niya hahayaan iyon at kailangan na rin
niyang kumilos.
Mula sa isang tabi, mataman na pinagmamasdan ni
Vanz ang dalawang nag-aagawan ngayon sa
posisyon bilang maging asawa ng pinsan niya.
Natutuwa siya sa nakikitang mukhang
magsasalpukan ang mga ito. Bigla siyang may naisip
upang magamit ang dalawa sa pinaplano laban kay
Stella.
Pasimpling sinundan ni Charles si Mauro nang
makitang hinugot nito ang cellphone mula sa pocket
ng suot nitong coat. Alam niyang tatawagan nito si
Stella, kailangan niyang malaman kung ano ang
balak nitong gawin upang maunusan siya sa dalaga.

Sandaling lumayo si Stella sa matanda nang makita

kung sino ang tumatawag.
"Stella, are you free tonight?"
Napatingin si Stella sa suot na orasan. Mukha
namang ok na si Don Ramon at wala siyang ibang
lakad mamaya. "Nandito ako ngayon sa hospital at ��
"What? Bakit ka nariyan? Are you okay?"
magkasunod na tanong ni Mauro at hindi na
napatapos sa pagsasalita ang dalaga dahil sa labis na
pag-alala.
"Ayos lang ako, binisita ko si Lolo Ramon at
nagkaroon ng kaunting problema kaya dinala ko siya
rito." Mabilis niyang paliwanag sa binata.
Nakahinga ng maluwag si Mauro at napangiti kahit
hindi siya nakikita ng dalaga. "So, puwede ka ba
mamaya?"
"Hinatayin ko lang ang pagdating ni Charles upang
may mag-asikaso kay Lolo."
"Okay, sabihin mo sa akin kung nasaan ka at
sunduin kita riyan."
Mabilis na umalis na sa pinagkublihan si Charles at
tinawagan ang nurse ng abuelo.
"Sir, hinihintay po kayo ni Ma' am Stella bago aalis."
Pagbigay imporma ni Rhea sa kausap mula sa
kabilang linya.
Naningkit ang mga mata ni Charles at madilim ang

aura na tumingin kung saan nakatayo si Mauro. Agad

nang pinutol ang tawag sa nurse at nagbago na ang
isip niya. Hindi niya bibigyan ng chance ang
katunggali na masolo si Stella. Ang kapatid ang
tinawagan niya upang asikasuhin ang kanilang
abuelo.
Nang mabalitaan ni Magda ang nangyari sa matanda,
sumunod siya kay Sophie. Pagkakataon na niya
ngayon na makaharap si Stella.
Sa hospital, naiinip na hinintay ni Stella si Charles.
Napanatag na ang loob niya nang sabihin ng doctor
na maayos na ang matanda. Ang kailangan lang nito
ay magpahinga.
Nagmamadaling pumasok si Sophie sa opisina ng
doctor kung nasaan ang abuelo. Pagkakita kay Stella
at sandali siyang natigilan. Hindi na niya alam kung
paano pakitunguhan ang babae matapos malaman
ang tunay na estado nito sa buhay.
"Nasaan ang kapatid mo?" tanong ni Stella sa
bagong dating. Hindi ito ang inaasahan niyang
darating at hindi maipagkatiwala dito ang matanda
kahit apo pa ito ng huli.
"Tumawag si Kuya at ako muna ang pinapunta dito
dahil ma late siya ng dating."
Napatingin muli si Stella sa suot na relo. Ano mang
oras ay darating na si Mauro. Ayaw niya sana itong
paghintayin ngunit mukhang nanadya si Charles.
Ang alam niya ay nakatulog na si Don Ramon at
mayroon doong higaan ng pasyente sa mismong
opisina ng doctor. Tinalikuran na niya si Sophie at

balak na lumabas muna sana.

"Stella..."
Nakataas ang kilay na nilingon ni Stella si Sophie at
hinintay ang iba pa nitong sasabihin.
"Hindi ko alam ang mga kailangang gawin dito."
Sandaling tumigil siya sa pagsasalita at nag-iwas ng
tingin kay Stella. "Puwede bang huwag ka munang
umalis?"
Lalong tumikwas ang kilay ni Stella at mahamig sa
tinig ni Sophie na nahihiya ito sa kaniya. Kung dati
ay ipinagtutulakan siya palayo sa abuelo nito,
kabaliktaran na ngayon ang nangyayari.
Napabuntonghininga siya, kahit kailan ay hindi niya
magawang magalit ng husto sa babae. Madali kasing
basahin ang saloobin nito at mukhang transparent at
bawat kilos at kung ano ang iniisip.

Chapter 46-Tigagal

First time na nilunok ni Sophie ang pride para kay

Stella. Nahihiya din siya sa mga ginawa niya dito
noon. Nahihiya siya sa mga sinabing hindi maganda
dito noon katulad sa panglalait sa pagkatao nito.
Ngayon niya napatunayan na hindi puro
pagkukunwari lamang ang ipinakitang ugali sa
kanila noon ni Stella. Na tunay na may malasakit ito
sa abuelo niya at mahal ang kapatid niya. Pero isa
siya sa dahilan kung bakit nasira ang relasyon ng
dalawa.
Pagtingin ni Sophie kay Stella ay nagdududa ang
tingin nito sa kaniya. Tingin na tipong may gagawin
siyang hindi maganda kaya naging mabait siya dito
ngayon. Deserve niya ang ganitong trato sa kaniya
ngayon ni Stella. Kahit hihingi siya ng tawad dito
ngayon ay alam niyang lalo siyang pagduduhan nito
at isiping may iba siyang motibo.
"Sa labas lang ako." Matabang niyang turan bago
humarap na sa pintuan. Tama lamang na bumukas
ang pintuan at may pumasok na babaing doctor.
Nagsalubong ang kanilang tingin at mukhang
nagulat ang babae pagkakita sa kaniya. Hindi niya ito
namumukhaan dahil may suot itong mask.
Magtatanong na sana siya dito kung kilala ba siya
ngunit biglang tumunog ang cellphone niya.
"Excuse me," pasintabi ni Stella sa doctor na
nakatitig pa rin sa kaniya bago nagmamadali nang

lumabas ng naturang silid.

Napasunod ang tingin ni Jenny sa babaing lumabas
ng opisina. Pangalawang pakikita na nila ito ng
babae ngunit mukhang hindi siya natatandaan.
Napahawak siya sa kaniyang pisngi at baka may
nagbago kaya hindi siya namukhaan ng huli. Nang
mahawakan ang suot na face mask ay natawa na
lamang siya sa sarili. Hindi pa pala niya iyon naalis
sa mukha kaya pala hindi siya namukhaan ng dating
pasyente niya.
"May problema po ba?" bati at tanong ni Sophie sa
anak ng doctor ng kanilang abuelo.
Mukhang nagulat pa si Jenny nang malingunan si
Sophie. "That girl, kaano-ano niyo?" Turo ni Jenny
sa nakasara nang pintuan.
Napasunod ang tingin ni Sophie kung saan nakaturo
ang kamay ni Jenny.
"I mean, ang babaing kalalabas lang ng pintuan."
Pagtatama ni Jenny.
"Yes, siya ang dating asawa ni Kuya Charles."
Pumalatak si Jenny at nailing nang maalala ang
mukhang nakakaawang babae noon at walang nag-
aasikaso. Hindi niya rin nakitang may kasama itong
pumunta sa hospital noon.
"Bakit po, Ms. Jenny? Kilala mo po ba si Stella?"
nagratakang tanong niya sa doctor nang mapansin
na para bang nalungkot ito.
"Ang heartless talaga ng kapatid mo. Bukod sa hindi

niya ipinakilala sa lahat ang naging asawa niya,

pinabayaan pa niya noon. Hindi na nakapagtaka
kung bakit hiniwalayan siya ng dating asawa."
Lalong nangunot ang noo ni Sophie at nagugulohan
sa mga sinasabi ng doktora. Nagtataka siya kung
bakit nasabi nito iyon gayong hindi naman nito
kilala si Stella.
"By the way, nabuhay ba ang batang dinadala niya
noon?" tanong ni Jenny habang hinihubad ang suot
na gloves.
Tigagal at mukhang natuod na si Sophie sa
kinatayuan nang marinig ang tanong ng doctor. Para
siyang nabingi, bumuka ang bibig niya pero walang
boses na lumabas doon.
Nilingon ni Jenny ang kausap nang hindi na ito
sumagot sa tanong niya. Nangunot ang noo niya
nang makita ang expression sa mukha ng dalaga.
Bahagyang nangatal ang labi ni Sophie at biglang
nanghina ang tuhod habang hindi hinihiwalay ang
tingin sa doctor. Biglang bumalik sa isipan niya ang
mensaheng binura sa cellphone ng kapatid noon. "A-
ano ang ginawa ko?"
Mabilis na nilapit ni Jenny ang dalaga at inalalayan
itong makaupo sa upuan. "Bakit? Ayos ka lang ba?"
Pinulsohan niya ang dalaga at bahagya itong
namutla at mukhang paiyak na.
Mabilis na hinawakan ni Sophie ng mahigpit sa
kamay ang dalaga at takot na luminga sa paligid.
Wala ang nag aalaga sa abuelo at lumabas.

Nakahinga din siya ng maluwag at tulog ang

matanda. Walang ibang nakakarinig sa mga sinabi ni
Jenny.
"Hey, what's wrong?" Malumanay na kausap ni
Jenny sa dalaga.
"Ms. Jenny, ka-kailan na confine si Stella dito?"
Sandaling napaisip si Jenny at inalala ang taon
ngunit hindi na matandaan ang buwan at petsa. "
Hindi maganda ang kalagayan niya noon. Mahina
ang kapit ng bata at dalawang beses siyang bumalik
dito nang araw ding iyon."
Naisubson ni Sophie ang mukha sa dalawang palad at
biglang natakot na malaman ng kapatid ang tungkol
sa dahilan ng pagka hospital ni Stella noon. Kinain
din ng matinding kunsensya ang puso niya sa isiping
nawala ang pamangkin niya dahil sa kaniya. Kung
hindi niya nabura ang message noon, baka hindi
natuloy ang hiwalayan ng dalawa at naalagaan ng
kapatid si Stella.
"Kasalanan ko..."
Hindi niya alam kung ano ang iniiyakan ni Sophie
pero naunawaan niya ito. Niyakap na lang niya ito
upang damayan.
"Ms. Jenny, pakiusap huwag mo munang sabihin kay
Kuya ang tungkol dito."
Nangunot ang noo ni Jenny at kumalas sa
pagkayakap sa dalaga. Bigla siyang nagduda na may
hindi maganda itong ginawa noon kay Stella.

"Wala po akong ginawang masama at hindi ko rin

alam na buntis siya noon." Umiiyak na paliwanag ni
Sophie.
"Ang ibig mong sabihin, hindi rin alam ng kapatid
mo ang tungkol sa pagbubuntis ng asawa niya noon?
Tikom ang bibig na umiling si Sophie bago
napahikbi. "Hindi ko alam na buntis siya kaya
nagpunta dito. Hindi ko rin binasa ng buo ang
message niya kay Kuya noon at binura ko agad."
Hindi makapaniwalang napatitig si Jenny kay
Sophie. Kilala niya ito bilang mabait at mapagmahal
 na apo at kapatid. Hindi niya akalaing nagawa nitong
sirain ang pagsasama ng isang mag asawa.
"Please, Ms. Jenny, hayaan niyo pong ayusin ko ang
lahat at itama. Hindi rin namin alam kung ano ang
nangyari sa ipinagbubuntis niya noon." Muling
hinawakan niya sa kamay ang doctor at nagmakaawa.
Napabuntonghinga si Jenny. Bilang doctor ay malaki
ang malasakit sa bawat pasyente niya. Isa rin siyang
babae kaya hindi niya malimutan ang babaing
naging pasyente niya noon. Hindi niya akalaing sa
kabila ng nangyari sa nakaraan ay nagawa pa ng
babae na alalahanin si Lolo Ramon.
Kung iniwan ni Charles ang asawa nito noong araw
na higit nito kailangan ang aruga at pagmamahal,
malabong mabubuhay ang bata sa sinapupunan ng
babae. Bawal sa babae ang ma stress noon at
kailangan ng ibayong pahinga. Pero napaisip din si

Jenny kung saan nagpunta ang pasyente noon at

bigla na lang ito nawala. Maging ang record nito sa
hospital ay nawala rin.

Chapter 47-Pananampal

Pangako, sasabihin ko rin kay kuya pero huwag

muna ngayon. Si Stella lang ang gusto ni Lolo na
maging asawa ni Kuya, mula noon hanggang ngayon.
Kapag nalaman niya na nabuntis si Stella noon, baka
hindi kayanin ng puso ni Lolo!"
"Wala ako sa posisyon para panghimasukan ang
problema ng pamilya niyo ngayon. Pero nakaraan
lingo ay kinukuntak ako ng kapatid mo at gustong
malaman kung bakit naging pasyente ko noon ang
hipag mo. Ngayon ko lang muli naalala ang tungkol
sa tawag ng kapatid mong hindi ko nasasagot dahil
naging abala ako sa ibang bansa.
Nakagat ni Sophie ang ibabang labi at nagpasalamat
sa isipan dahil wala pang alam ang kapatid.
"Subukan kong iwasan ang kapatid mo sa ngayon.
Pero sana ay maayos at maitama mo na ang lahat
bago pa niya ako muling matanong muli."
"Maraming salamat po!" Mabilis niyang pinunasan
ang luha sa mga mata at malungkot na ngumiti kay
Jenny.
Mula sa kinahigaan, tahimik na napaluha si Ramon.
Narinig niya ang lahat na sinabi ng apong babae.
Sobra siyang disappointed sa ginawa nito pero hindi
niya ito kayang itakwil at parusahan. Mahina na siya
at kapag nagpadala siya sa bugso ng damdamin ay
baka maaga siyang bawian ng buhay.

"Narito nga pala ako para kumustahin ang lolo mo."

Mabilis na pinunasan ni Ramon ang luha sa mga
mata at pisngi at pumikit. Natatabunan ng kurtina
ang kinahigaan niya kaya hindi siya nakikita ng mga
ito.
Sa hallway ng hospital, nakita agad ni Magda si Stella
na natayo sa isang tabi at may kausap sa cellphone.
Matalim ang tinging ipinukol niya dito at dali-daling
nilapitan.
Mabilis na pinutol ni Stella ang tawag kay Alex nang
makita na papalapit sa kaniya si Magda. Hitsura pa
lang nito at alam niyang gulo ang dala ng ginang sa
kaniya. Mabilis niyang iniwas ang kamay na
tangkang hahawak nito.
"Ang kapal talaga ng mukha mong hampas-lupa ka!
Ano ang ginawa mo at bakit hiniwalayan ni Charles si
Elizabeth?"
"Are you insane? Bakit sa akin mo tinatanong?"
angil niya sa ginang.
"Huh, nagmamaang-maangan ka pa? Mula nang
bumalik ka at nagpakita sa pamilya ko ay nagulo
muli ang relasyon nilang dalawa! Wala ka na bang
makain at walang mahuthot na pera sa bago mong
kalaguyo kaya isinisiksik mo na naman ang sarili sa
pamilya ko?"
Tumalim ang tingin ni Stella sa ginang at hindi na
natuwa sa pamamahiya nito sa kaniya. Ang mga
taong dumadaan ay napatigil at nakiusyuso sa ingay
na likha ni Magda.

Nang-uuyam na ngumiti si Magda sa babae at gusto

niya talaga ito ipahiya ngayon sa harap ng ibang tao.
"Magdahan- dahan ka sa pamimintang mo. Kung
noon ay hinahayaan lang kita sa pang aalipusta sa
pagkatao ko, ngayon ay baka hindi na kita matantya!
"Huh, sa tingin mo ay matakot ako sa mga banta
mo? Ikaw? Magdedemanda? May pera ka ba
pambayad sa abogado?" Patuloy niyang pang
iinsulto sa dalaga.
Nagbulong-bulongan ang mga tao na naroon at
kakaiba ang tinging ipinukol kay Stella.
"Kung ayaw mong mapahiya at makatikim ng hindi
magandang salita sa akin, layuan mo ang pamilya ko!
" Duro ni Magda sa dalaga.
Malakas na hinuli ni Stella ang kamay ng ginang at
pahaltak na inilapit sa kaniya ang katawan nito. "
Matanda ka na para turuan ng magandang asal. Bago
ka manlait ng kapwa mo ay manalim ka muna, bitch!
Kamuntik nang matumba si Magda nang biglang
bitawan ni Stella ang kamay niya. Ang lakas nito at
nawalan siya ng balance. Mabuti na lang at may
taong nakatayo sa likod niya at nasalo siya nito.
"Miss, magdahan-dahan ka naman at matanda na
itong pinapatulan mo."
Matuwa na sana si Magda sa pagmamagandang loob
ng babae sa kaniya ngunit tinawag siyang matanda.

"Matanda na nga pero walang pinagkakatandaan.

Ang baho ng bibig at ang yabang eh galing lang din
naman siya sa putikan bago nakatikim ng
karangyaan mula sa napangasawa."
Parang nandidiring binitiwan ng babae si Magda
nang marinig ang sinabi ni Stella.
"How dare you, bitch! Bawiin mo ang sinabi mo!"
Galit na sinugod ni Magda ang dalaga.
Bago pa siya masampal ni Magda ay inunahan na ito
ni Stella. Isang malakas na sampal ang pinadapo niya
sa kanang pisngi ni Magda na ikinapiling ng mukha
nito.
Lahat nang naroon ay gulat at mga nakaawang ang
bibig habang nanonood sa nangyayari. Gusto sana
nila kaawaan ang ginang ngunit sobrang talas ng dila
nito at nilait ang pagkatao ng isang mahirap lamang.
"Sinampal mo ako?" Nanlalaki ang mga mata ni
Magda habang sapo ang pisnging nasaktan. "How
dare you! Pagbabayaran mo ang lahat ng ito!" Muli
niyang sinugod si Stella at gusto itong saktan ngunit
may humarang na lalaki.
"Young lady, ayos lang po ba kayo? Pasensya na
kung nahuli ako ng dating." Nag-aalalang tanong ni
Alex sa dalaga.
Awang ang bibig at nakamulagat na nakatitig si
Magda sa dalawa. Para siyang nabingi sa narinig na
tawag ng lalaki sa babae. Namukhaan niya ang lalaki
kaya natawa siya bigla. "Young lady?" nang insulto
niyang tanong habang tumatawa.

Biglang nalito ang nga naroon sa tunay na pagkatao

ng babaing akala nila ay mahirap lamang.
"Kailan mo pa naging young lady ang malanding
babaing ?yan na kumabit sa iyo?" nang uuyam
niyang tanong muli sa lalaking gustong ipagtanggol
si Stella.
Hindi napigilan ni Alex ang galit at nasampal ang
ginang. "Shut your filthy mouth, old woman! Hindi
mo kilala ang taong minamaliit mo at inaalipusta.
Kapag lumapit ka pang muli sa young lady, hindi
lang iyan ang aabutin mo sa akin!"
Takot na napaurong si Magda palayo sa lalaki at
dalawang palad na ang nakasapo sa kaniyang pisngi.
Pakiramdam niya ay nanigas ang panga niya at
nangapal ang mukha. Bukod sa sakit physical na
natamo ay napahiya rin siya ng husto. May naawang
lumapit sa kaniya at tinulungan siya dahil wala
siyang laban sa lalaking malaki ang bulas. Mabilis
niyang tinawagan si Sophie at humingi ng tulong.
Malayo pa lang ay nakita ni Sophie ang madrasta at
mukhang may ginawang hindi maganda. Hindi niya
alam kung ano ang nangyari dahil hindi naman
sinabi kanina sa tawag. Nagmamadali niya itong
nilapitan. "Sino ang may gawa nito sa iyo, mommy?"
Nallyak na kumapit si Magda sa braso ng dalaga.
Kahit papaano ay naibangon niya ang dignidad dahil
kay Sophie. Kilala ang dalaga na nabibilang sa
altasusyudad kaya sa kaniya na ngayon ang
paghanga ng mga naroon.
"Anak, gusto kong turuan mo ng leksyon ang
malanding babaing iyan! Sinaktan nila ako at
ipinahiya sa mga narito!" Duro ni Magda kina Stella
na mukhang naaaliw pa sa nakikitang hitsura niya
ngayon.
Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Sophie nang
makilala si Stella na siyang tinuturo ng madrasta.
Kung noon ay mabilis niya itong husgahan kapag
nagsumbong ang madrasta, ngayon ay sa madrasta
na siya naiinis sa halip na kaawaan ito.

Chapter 48-Shock

"Hija, pinagtutulungan nila ako ng kalaguyo niya!

Tingnan mo ang ginawa nila sa akin!" Ipinakita ni
Magda ang namumulang pingi kay Sophie.
"Mom, hinaan mo lang ang boses mo at nakakahiya!
" halos pabulong niyang saway sa ginang.
"What?" Hindi makapaniwalang napatitig si Magda
kay Sophie. Ang tingin niya ngayon sa dalaga ay
mukha itong nasapian ng masamang espirito. "
Naririnig mo ba ang sinasabi mo?"
"Mom, tama na. Hindi kalaguyo ni Stella ang
lalaking kasama niya!" pagigil niyang anas at ayaw
niyang mapahiya pa lalo ang madrasta.
Lalo lamang nainis si Magda sa narinig. Hindi pa siya
ganoon katanda para maging ulyanin at
makalimutan ang nakaraan. "Sophie, hindi mo ba
natatandaan ang lalaking iyan ang sinamahan ng
malanding iyan noon?"
Gustong matawa ni Stella sa mga pinagsasabi ni
Magda. Talagang nilalakasan pa nito ang
pagbubunyag sa alam nito. Tangkang lalapitan ni
Alex si Magda upang turuan muling leksyon ngunit
pinigilan niya.
"I said enough! Hindi niya kalaguyo ang lalaking
Iyan kundi personal bodyguard!" Hindi na napigilan
ni Sophie ang pagtaas ng boses dahil sa inis sa
madrasta. Sa tanang buhay niya na nakasama ang
1/6

madrasta, ngayon lang talaga siya nainis at nahihiya

sa ugali nito. Ugaling mapagmata at eskandalusa.
Tigagal at nakamulagat na nakatitig si Magda kay
Sophie. Bukod sa napagtaasan siya nito ng boses,
hindi rin siya makapaniwala sa narinig. Dahan -
dahan niyang nilingon si Stella na nanatili sa
kinatayuan. Ang lalaking nanampal sa kaniya ay ang
sama ng tingin sa kaniya. Napailing siya at bumuka
ang bibig ngunit walang salitang lumabas doon.
Lalong humanga ang tingin ng mga naroon kay
Stella at nainis na rin sa ginang na minamaliit ang
pagkatao ng dalaga.
"Nagbibiro ka lang, 'di ba?" pabulong na tanong ni
Magda kay Sophie. Nang umiling ang dalaga ay hindi
pa rin siya makapaniwalang napatingin muli sa gawi
ni Stella.
Hindi matanggap ni Magda sa sarili na mas
nakakataas sa kaniya ang babaing inaalipusta ang
pagkatao noon pa man. "Nakapangasawa ba siya ng
mas mayaman a �� "
"No!"
Gulat na napatingin si Magda kay Sophie nang bigla
itong sumagot. Hindi niya namalayang naisatinig
ang laman ng isipan.
"Siya ang nag- lisang apo ni Don Fausto na
?pinakilala sa ginanap sa na nakaraang event."
Biglang nanghina ang tuhod ni Magda at nabuway sa
pagkakatayo. Mabuti na lang at mabilis siyang
nahawakan sa braso ni Sophie. "Paano nangyaring
2/6

siya ang apo ng bilyonaryong iyon? Ba-bakit?"

Marami pang katanungan sa isipan niya ngunit hindi
maisatinig ang lahat.
Napabuntonghinga si Sophie, kaya hindi pa niya
nasabi sa ginang ang nangyari noong event dahil
alam niyang hindi ito basta maniwala.
"Hindi ako katulad mo na gahaman sa pera.
Palampasin ko itong ginawa mo ngayon sa akin. Pero
kapag inulit mo pa, hindi ako mangiming ipadampot
sa tauhan ko at itapon sa kulungan!" banta ni Stella
kay Magda.
Nabitawan ni Sophie ang madrasta nang sa kaniya
tumuon ang malamig na tingin ni Stella. Para iyong
yello na nanuot hanggang puso niya ang lamig niyon.
Lalo lamang nanghina ang mga tuhod ni Magda at
sari - saring emosyon ang lumukob sa pagkatao.
Pagkapahiya sa sarili at sa mga naroon, hindi rin
matanggap na mas nakakaangat sa kaniya ang
babaing hindi nagustohan dahil ang alam ay isa
lamang itong ordinaryong mamayan. Parang siyang
bulag na nangapa at naghanap ng makapitan. Ngunit
hindi agad nakahawak kay Sophie kaya
napasalampak siya ng upo sa sahig.
Mukhang natauhan at napakurap si Sophie nang
makitang natumba ang madrasta. Si Stella ay walang
awang tumalikod na at iniwan sila. Mabilis niyang
dinalohan ang madrasta at tinulungan itong
makatayo. Ang mga tao ay umalis na rin at tapos na
ang palabas.
Nanghihinang nanguyapit ng husto si

Sophie. Pumunta sila sa hindi mataong lugar at

pansamantalang doon umupo. Agad niyang inulan
ng tanong ito at hindi pa rin malinaw sa kaniya ang
lahat ng narinig kanina.
"Mom, si Stella po ay hindi totoong nakipagtanan
noon. Kahit ako at si Elizabeth ay hindi
makapaniwala noong araw ng event. Sobrang
napahiya ako sa sarili ko nang ipakilala na sa lahat si
Stella bilang nag iisang tagapagmana ni Don Fausto."
"Kung ganoon ay niloko niya tayo noon lalo na ang
kuya mo?" Nanumbalik ang galit na nadarama ni
Magda kay Stella.
"Kung tinanggap natin siya noon at hindi agad
hinusgahan ang pagkatao, hindi siya tiyak
maglilihim sa atin ng ganoon katagal."
Nairita si Magda sa dalaga at mukhang biglang na
kay Stella na ang simpatya dahil lang sa natuklasan. "
Huh, wala tayong kasalanan dahil nagsinungaling
siya. Hindi mo rin dapat katakutan at tingalain
ngayon ang babaing iyon dahil lang sa tunay na
status ng kaniyang pagkatao."
"Hindi po sa kaniya ako natatakot kundi kay kuya."
Halos pabulong na lang na turan ni Sophie.
"What do you mean?" nang aarok ang tinging
ipinukol ni Magda kay Sophie.
Nakagat ni Sophie ang kuko sa hintuturo. Ganoon
siya kapag may malaking nagawang kasalanan.
Ngunit hindi niya masabi sa madrasta ang bagong
natuklasan. Nabawasan na kasi ang tiwala niya dito

ngayon. Tama ang abuelo niya na masamang

ihimplo sa kaniya ang madrasta. Na puro kasamaaan
ng ugali nito ang nagagaya niya.
Nagdududa na si Magda kay Sophie. Alam niyang
isang malaking kasalanan ang nagawa nito ngayon
kay Charles. Kailangan niyang malaman iyon upang
may bagong panghawakan at mapasunod ito lagi.
"Mom, isa si Kuya Charles sa pinagpipilian ngayon
na maikasal kay Stella."
"Kaya ba hiniwalayan ng kapatid mo si Elizabeth?"
Parang nanunumbat na tanong ni Magda.
"Alam po natin na noon pa walang amor na talaga si
Kuya kay Elizabeth. Kahit nawala ng ilan taon si
Stella ay hindi siya nagawang pakasalan at hindi rin
madalas sinasama sa gathering."
Napabuntonghinga si Magda at tama si Sophie. Kahit
walang sinasabi ni Elizabeth sa kanila ay alam nilang
wala ng pagmamahal si Charles sa huli.
"Huwag na po nating panghimasukan ang buhay ni
Kuya ngayon upang hindi siya magalit sa atin."
"Pero �� "
"Mom, enough. Gagawin ni Kuya ang lahat upang
bumalik sa kaniya si Stella. Gusto ko ring maging
masaya na muli ang kapatid ko. Walang ginagawang
masama si Stella sa atin. Huwag mo pong hayaang
ako naman ang magalit ata lalayo ang loob sa iyo."
Muling natigagal si Magda sa kinapuan at tulalang
napatitig kay Sophie. Naikuyom niya ang kamao na
5/6
 nakapatong sa hita. Hindi siya makakapayag na hindi
na niya kayang diktahan pa si Sophie.

Chapter 49-Sabotahe

"Let's go?" nakangiting tanong ni Mauro sa dalaga

pagkakita dito sa labas ng hospital. Kasama nito ang
personal bodyguard nito.
"Mauro, hindi pa dumarating si Charles at ayaw
kong iwan si Lolo Ramon lalo na at nasa paligid lang
si Magda." Nag-aalala si Stella na baka galitin na
naman ni Magda ang matanda.
"I see, ayos lang ba na dalawin ko siya?"
Sandaling napaisip si Stella. Kilala ng matanda si
Mauro noon bilang kaniyang manliligaw at kaibigan
na rin. Walang nasama kung dalawin ito ng binata.
Mabilis na inalalayan ni Mauro ang dalaga nang
tumango ito. Ang akala niya kanina ay nauna pang
umalis si Charles. Nakapagtaka rin at hindi nito
inuna ang abuelo gayong nasa hospital.
Bago makapasok ng silid kung nasaan ang matanda
ay nakasalubong ni Stella si Magda. Matalim pa rin
ang tingin sa kaniya pero umiwas naman ng daan.
Mukhang galing ito sa silid kaya dali- dali siyang
pumasok na upang tingnan ang kalagayan ni Don
Ramon.
Nagulat si Sophie sa biglaang pagpasok ng dalawang
taong hindi inaasahang darating. Ang akala niya ay
umalis na si Stella. Nagulat pa siya dahil kasama nito
si Mauro.
"Gustong bisitahin ni Mauro si Lolo Ramon.

Hinihintay ko rin ang kapatid mo kaya hindi pa ako

nakakaalis," aniya kahit hindi nagtatanong si Sophie.
Walang salitang tumalikod si Sophie at sinilip ang
abuelo kung gising na ba. Nang makitang nakamulat
na ito ay hinawi niya ang kurtinang nakatabing sa
kinahigaan nito.
Ngumiti si Ramon nang makita ang kaniyang bisita.
Mukhang nagkaroon na naman ng pagkakataon si
Mauro na ipagatuloy ang panliligaw kay Stella.
"Kumusta po kayo, Don Ramon?" magiliw na kausap
ni Mauro sa matanda.
"Ayos lang ako, hijo. Salamat sa pagbisita at
mukhang may lakad kayo ni Stella?"
"Kakain po kami sa labas, lolo. Hinihintay ko lang po
si Charles bago umalis." Si Stella na ang
nagpaliwanag sa matanda.
Pilit ang ngiting pumaskil sa labi ni Ramon at
tumango- tango.
"Excuse me," ani Sophie nang biglang tumunog ang
cellphone. Dumistansya lang siya sa mga naroon
bago sinagot ang tawag. Inunahan na siya magsalita
ng kapatid at hindi na niya nagawang makapagsalita
nang marinig ang sinabi nito.
"Follow my instruction."
Napatingin si Stella kay Sophie na mataman lang
nakikinig sa kausap nito sa cellphone. Hindi niya
alam kung sino ang kausap ng babae pero based sa
expression ng mukha nito ay mukhang importante

ang sinasabing nasa kabilang linya.

Pagkababa ng kapatid sa tawag ay nagmamadaling
lumapit si Sophie sa abuelo. "Lolo, sorry pero
kailangan kong umalis. May emergency lang po at
kailangan ako roon."
Hindi na nagawang sumagot ni Ramon sa apo at
patakbo na itong lumabas ng silid. Pagtingin niya
kay Stella ay mukhang nagulat ito sa biglaang alis ng
apo niya at hindi manlang siya nagawang ihabilin sa
mga naiwan.
Nagkatinginan sina Mauro at Stella nang wala na si
Sophie. Ilang sandali pa ay pumasok si Rhea at
mukhang problemado.
"Senyor, tumawag po si Sir Charles at sinabing hindi
siya makapunta rito dahil may urgent meeting with
big client siyang puntahan sa probinsya."
Pagbabalita ni Rhea.
Lumaylay ang mga balikat ni Stella sa narinig. Wala
na si Sophie na siyang mag aalaga sa matanda at
asikaso, ngayon ay si Charles naman ang hindi
makarating. Mabilis niyang kinuha ang cellphone at
tinawagan si Charles ngunit hindi na makuntak ang
numero nito.
Malakas na buntonghininga ang ginawa ni Ramon at
bakas sa mukha niya ang lungkot. "Sanay na akong
mag- Isa kaya huwag mo akong alalahanin, hija.
Ayaw kong maging hadlang sa lakad mo ngayon kaya
puwede mo na akong iwan dito."
Naawa si Stella sa matanda at para itong inabanduna

ng sariling pamilya. Mukhang walang nagmamahal

na sa matanda at mas mahalaga ang negosyo at
ibang tao kaysa dito. Kapag iniwan niya ito ngayon
ay tiyak na lalo itong mag self pity at malungkot.
"Ma'am, ako na po ang bahala kay Senyor. Pero nag-
aalala ako sa kaniya at baka manikip bigla ang
dibdibd niya dahil sa sama ng loob sa mga apo niya."
Nalungkot na rin si Rhea habang bumubulong kay
Stella.
Napabuntonghininga si Stella bago pinukol ng
nangungusap na tingin si Mauro. Ayaw niya sana
itong tanggihan o biguin sa unang araw na date nila.
Pero hindi niya maatim na iwan si Lolo Mauro sa
ganitong sitwasyon. Isa pa ay siya ang dahilan kung
bakit napagod ito kanina sa beyahe at narito sila
ngayon sa hospital.
Nakakaunawang ngumiti si Mauro at hinawakan ang
isang palad ni Stella. "May next time pa naman. Ang
mahalaga ay may makasama si Lolo Ramon. Don't
worry, samahan muna kita dito ngayon at ihatid
kayo pauwi."
Ngumiti si Stella at nagpasalamat kay Mauro. Ayaw
ng matanda magpa confine sa hospital. Hindi rin
naman sila magtatagal doon at uuwi na ito.
Kumindat si Rhea sa matanda nang makumpirmang
hindi na aalis si Stella.
Pinigilan ni Ramon ang ngiting nais pumaskil sa
kaniyang labi. Pumikit siya bago nagsalita. "Stella,
maraming salamat, apo! Mula noon hanggang
ngayon ay hindi mo ako iniiwan sa ganitong

sitwasyon." Totoong napaluha si Ramon dahil sa

tuwa at lungkot. Noong si Stella pa ang nag aalaga sa
kaniya ay abala pa si Charles sa kompanya at
sinasalba ang negosyo nila mula sa crisis.
Mabilis na nilapitan ni Stella ang matanda at ginagap
ang isa nitong palad. "Lolo, huwag na po kayong
malungkot at nakakasama sa iyo. Mahal po kayo ng
mga apo niyo. Nakataon lang po na may emergency
silang lakad."
Tahimik lang na nakikinig si Mauro sa dalaga. Pero
para sa kaniya ay may mali sa mga nangyayari
ngayon. Ayaw lang niyang isatinig at baka sumama
ang loob ng matanda.
Inayos ni Stella ang lahat at siya na rin ang
kumausap sa doctor bago sila uuwi.
"Maganda ang sign na nakikita ko sa kaniya ngayon
at naging masigla na siya. Iwasan nga lang na
mapagod siya at hindi maaring bumayahe madalas.
Iwasan din na pag alalahanin siya ng husto."
"Maraming salamat po, doc. Tatandaan ko po ang
mga sinabi niyo at gawin ang dapat upang tuloy -
tuloy na ang paglakas ng kaniyang katawan."
Nakipagkamay si Stella sa manggagamot.
"Tawagan niyo ako just in case of emergency."
Huling bilin ng doctor bago sinuri muli ang pulso ng
pasyente niya.
Si Mauro na ang nagtulak sa wheelchair ng matanda
at nagbuhat dito upang maisakay sa sasakyan ni
Stella. Sumunod lang siya sa mga ito gamit ang

sariling sasakyan hanggang sa bahay kung saan

tumutuloy ang matanda. Hindi niya akalaing iyon na
ang naging tahanan ng matanda gayong mansion
naman ang bahay nito.
Pinatuloy ni Ramon si Mauro at nagpasalamat dito
dahil tinutulungan sina Stella hanggang sa
makapasok siya sa loob.
"Walang anuman po, Sir. Para kay Stella ay gagawin
ako ang lahat." Makahulugan niyang tugon sa
 matanda.
Napalis ang ngiti sa labi ni Ramon pero hindi
pinahalata sa binata na offend siya sa sinabi nito.
Inilibot ni Mauro ang tingin sa loob ng bahay. Halata
ngang bahay ito nila Stella at Charles noon.
Nakasabit pa sa dingding ang larawan ng dalawa
noong ikinasal ang mga ito. Parang buo pa rin ang
pamilyang naninirahan doon kung tingnan ang
kagamitan at mga decorations.
Napansin ni Stella kung saan nakatingin si Mauro
kaya nilapitan niya ito at nagpaliwanag. "Hindi
binago ni Charles ang bahay at inalis ang larawan
namin noong kasal dahil kay Lolo Ramon."
Ngumiti si Mauro at nakakaunawang tingin ang
itinugon sa dalaga. Biglang nagbago ang isip niya
nang maalala si Charles. Hindi niya ito bibigyan ng
katahimikan ngayon dahil sa pagsira sa unang date
nila ni Stella.

Chapter 50-Selos

Naikuyom ni Charles ang kamao nang mabalitaang

nanatili pa si Mauro sa bahay nila. Mukhang doon pa
balak maghapunan at si Stella pa ang magluluto.
"Kuya, sigurado kang hindi ka uuwi sa bahay niyo?"
Nilingon ni Charles ang kapatid. Mabilis niyang
pinatay ang sindi ng sugarilyo at hinarap ito. "Mula
ngayon ay iwasan mo na muna si Stella. Ayaw kong
magkaroon ng problema muli sa kaniya.
Naintindihan mo naman ang ibig kong sabihin?"
Kinakabahang tumango si Sophie sa kapatid.
Mukhang hindi maganda ang timpla ng mood nito
kaya hindi niya masabi ang gustong sabihin. Kanina
nang tumawag ito ay hindi na siya nagtanong. Kahit
sa ganitong paraan ay makatulong siya sa kapatid.
Biglang natahimik ang kapatid nang makitang
palapit sa kanila ang madrasta.
"Hijo, ano ang ginagawa mo rito? Hindi mo ba alam
na nasa hospital ang lolo mo?" nagtatakang tanong
ni Magda.
"Maayos na siya, pumunta ako dito para sabihin sa
inyo na bawal kayong lumapit kay Stella mula
ngayon."
"Hindi mo na kailangang sabihin iyan dahil noon pa
ay talagang ayaw kong mapalapit sa babaing iyon."
Mataray na turan ni Magda.
*At alam kong isa rin kayo sa dahilan kung bakit

unting-unting nawala ang pagmamahal sa akin ni

Stella."
Natigilan si Magda at kinabahan lalo na at ang lamig
ng tingin sa kaniya ni Charles. Ang akala niya ay
hindi na maungkat ang tungkol sa nakaraan.
"Kapag nangialam pa kayong muli sa maging
relasyon ko kay Stella, kakalimutan kong naging
ikalawang asawa ka ng aking ama."
"Charles, anak -"
Kakalimutan ko ring naging ina ka sa aming
magkapatid kapag sinira mo muli ang relasyon ko sa
maging asawa ko." May diin ang bawat salitang
binitiwan ni Charles.
Lalong kinabahan si Magda sa banta ng binata.
Kapag ginawa iyon ng binata, tiyaka na sa putikan
siya pupulutin. Lumuha siya at pinakita dito na
nasaktan. "Ang nangyari noon ay hindi namin
kasalanan kung nahusgahan ang pagkatao niya. Ikaw
mismo ang nagmaltrato sa kaniya noon kaya siya
bumitaw."
Naikuyom ni Charles ang kamao at matalim ang
tinging ipinukol sa madrasta. Pero tama ito, hindi
lang dapat ang mga ito ang sisihin kundi pati ang
sarili niya.
"Mom, tama na po. Lahat tayo ay may kasalanan
dito. Sundin niyo na lang ang gusto ni Kuya, hindi
naman mahirap iyon, 'di ba?"
Napabuntonghinga si Magda at napilitang tumango
kay Sophie. Ayaw niyang pati ito ay magkaroon ng

sama ng loob sa kaniya. "Pero paano si Elizabeth?"

bigla niyang naalala ang huli.
"Tapos na ang lahat sa amin at dapat ay noon pa
mula nang umalis siya ng bansa. Mula ngayon ay
ayaw ko na ring binabangit niyo siya sa akin."
Malungkot na nagpalitan ng tingin sina Sophie at
Magda. Pareho silang naaawa kay Elizabeth.
Hindi na napigilan ni Sophie ang kapatid nang
umalis ito. Pero alam niyang hindi ito uuwi sa bahay
nito dahil nababasa niya ang balak ng kapatid. Ayaw
nitong umalis si Stella sa tabi ng abuelo nila upang
hindi masolo ni Mauro ang babae.
Sa bahay nila Charles, maganang kumain si Mauro at
first time niyang natikman ang luto ni Stella. Lalong
lumaki ang paghanga niya sa dalaga dahil marunong
din ito sa kusina.
"Lolo, hindi mo po ba gusto ang pagkain?" puna ni
Stella sa matanda na bahagya nang nagalaw ang
pagkain.
"Ayos lang ako, hija. Naalala ko lang si Charles, tiyak
na magana din siyang kakain kung kasalo natin siya
ngayon."
Ngumiting matipid si Stella kay Mauro at
nagpapaunawa ang tingin dito. Kanina pa kasi
pinararamdam ng matanda na hindi nito gusto na
kasama nila si Mauro. Alam niyang ang gusto lang ng
ginoo na makasama niya ay ang apo nito.
"Don Ramon, kumain pa po kayo. Huwag kayong
mag alala at ang kasama ng apo niyo ngayon ay isang
importanting tao. Tiyak na magana din siyang
kumakain ngayon." Ipinagsandok ni Mauro ng ulam
ang matanda at nilagyan ang plato nito.
Umiling si Ramon, "pasensya na hijo, masama ang
panlasa ko ngayon. Gusto ko na ring magpahinga."
Mabilis na tumayo si Rhea kahit hindi pa tapos
kumain at nilapitan ang matanda. Hinatid na niya ito
sa silid nito.
"Pagpasensya mo na si Lolo, matanda na kasi at may
dinadamdam pa."
"Ayos lang ako, don't worry. Ikaw ang inaalala ko
dahil naiipit ka ngayon sa sitwasyon. Napilitan ka
ring gawin ang ayaw mo dahil isinasaalang alang ang
kalagayan ni Don Ramon."
"Alam mo naman noon pa na siya lang ang
tumanggap sa akin ng walang pag alinlangan.
Minahal niya ako at kinupkop kahit hindi alam ang
tunay kong pagkatao."
Mahinang buntonghininga ang ginawa ni Mauro at
tumango- tango. Malaki talaga ang advantage sa
kaniya ngayon ni Maura kay Stella dahil sa abuelo
nito.
"Tapusin na natin ang pagkain at kailangan kong
sundan si Lolo." Pinasigla ni Stella ang tinig at
ipinagsandok pa ng pagkain ang binata.
"Thank you!" Kahit papaano ay naging masaya na
rin si Mauro at inaasikaso siya ng dalaga.
Matapos silang kumain ay tinulungan rin ni Mauro

ang dalaga na magligpit ng pinagkainan. Wala ang

katulong na ipinagtataka niya. Mukhang planado
talaga lahat ni Charles upang hindi maiwan ni Stella
ang abuelo nito.
Sa kuwarto, naiinip na hinintay ni Ramon ang
kaniyang nurse na bumalik. Inutusan niya kasi itong
silipin ang dalawa kung ano na ang ginagawa.
Dali-daling isinara ni Rhea ang pintuan pagkapasok.
"Senyor, ito po ang video na nakuha ko."
Napasimangot si Ramon nang mapanuod ang
maiksing video. Mukhang masaya ang dalawa
habang nagtutulungan sa paghuhugas ng pinggan. "
E send mo iyan sa apo ko."
Agad na sinunod ni Rhea ang utos ng matanda. Tiyak
na uusok ang ilong ng apo nito kapag napanood ang
video.
Naningkit ang mga mata ni Charles pagkakita sa
video. Habang pinapanood ay naikuyom niya ang
kamao lalo na nang marinig ang sinabi ni Mauro.
"Kapag kasal na tayo, kukuha ako ng maraming
katulong at ayaw kong nahihirapan ka."
"Magaan na gawain lang naman ito. Ayaw ko rin na
walang ginagawa kapag nag asawa na. Gusto ko ay
ako mismo ang mag aasikaso sa pangangailangan ng
maging pamilya ko, katulad ng pagkain."
Mariing naglapat ang labi ni Charles matapos
marinig ang sagot ni Stella. Hindi manlang kinuntra
nito ang tungkol sa gusto ni Mauro na maging asawa
 "Alam mo bang lalo kitang minahal ngayon dahil
bukod sa mabait ka ay magaling ding magluto."
Lalong dumilim ang aura ng mukha ni Charles nang
makitang tumingin si Stella kay Mauro at ngumiti.
Kahit side view lang ang nakikita sa mukha nito ay
halatang masaya ang dalaga.
"Oh c'mon, dapat na rin ba akong ma- in love sa iyo
dahil ang isang makisig, ceo at guwapo ay marunong
maghugas ng plato?"
Mabilis na pinatay ni Charles ang naka play na video
nang marinig ang puri ni Stella kay Mauro. Hindi
niya pa nagustohan at nagkatawanan ang dalawa.
Hindi na niya kayang pakinggan kung gaano kasaya
ang dalaga habang si Mauro ang kasama at kausap.

Chapter 51-Balita

"Sir, hindi pa rin po umaalis ang manliligaw ni Ma'am

Stella.' Message ni Rhea kay Charles.
Naikuyom ni Charles ang kamao matapos mabasa ang
mensahe ni Rhea. Naroon siya ngayon sa
condominium niya at hindi mapakali. Pagtingin niya
sa suot na relo ay alas dyes na ng gabi.
"Kumusta si Lolo?" tanong niya sa nurse.
"Tulog na po siya, sir, kaya nagkaroon ng oras ang
dalawa na makapag usap ng masinsinan." Reply ni
Rhea.
Napabuga ng hangin sa bibig si Charles. Tumayo siya
pero bumalik din agad sa kinaupuan. Kahit
alanganing oras pa para tawagan ang dalaga ay
ginawa na niya.
Nangunot ang noo ni Stella nang makita kung sino
ang tumatawag. Ang akala niya ay nasa himpapawid
pa ang lalaki. Ayaw niya sanang sagutin ang tawag
nito ngunit nag-aalala siya sa banta kanina ni Charles.
"Si Charles ba ang tumatawag?" tanong ni Mauro nang
mapansin na nag aalinlangang sagutin ng dalaga ang
tawag sa cellphone nito.
"Ahm, yes, baka kukumustahin niya si Lolo."
1/8

Ngumiti si Mauro at pinakita sa dalaga na ok lang sa

kaniya kung sagutin muna nito ang tawag.
Nagpapasalamat ang tinging ipinukol ni Stella sa
binata bago tumayo. Dumistansya siya kay Mauro
bago sinagot ang tawag.
"Bakit ang tagal mong sagutin ang tawag?"
 Napasimangot si Stella at kung makareklamo si
Charles ay parang may karapatan sa oras niya. "Ayos
lang s�� Lolo at tulog na rin siya."
Hindi na siya nagulat nang iba ang isinagot sa kaniya
ni Stella. Nasa boses din nito na mukhang napilitan
lamang sagutin ang kaniyang tawag. "How about you?"
Sandaling natigilan si Stella dahil sa tanong ng
binata. Pero mabilis niya ring hinamig ang sarili. "
Kung wala ka nang ibang sasabihin, ibaba ko na ang
tawag mo dahil may bisita pa akong kailangan
asikasohin.
"Bisita?"
Nakikinita ni Stella na salubong na ang mga kilay ni
Charles at alam niyang hindi nito magustohan ang
isasagot niya. "May lakad sana kami ni Mauro kanina
ngunit hindi natuloy dahil iniwan niyo sa akin si Lolo
Ramon sa hospital."
"Hindi ko alam na umalis si Sophie. Kung naging

igat sa iyo si Lolo at sumama ang loob mo dahil sa

Mauro na iyan, puwede mo nang iwan si Lolo ngayon.
Huwag mo na rin siyang dalawin pa upang hindi
makaabala sa iyo." 1
Mariing naglapat ang mga labi ni Stella at nainis lalo
kay Charles dahil parang isip bata naman ito ngayon."
Hindi mo ako katulad na inuuna ang pansariling
kaligayahan kaysa taong nangangailangan sa iyong
presensya. Hindi rin ako nanunumbat, gusto ko lang
malaman mo na sumama ang loob ng matanda at
mukha siyang inabandona ng kaniyang pamilya
kanina!"
Sandaling natahimik si Charles sa kabilang linya.
Nasapol siya sa mga sinabi ng dalaga pero hindi siya
guilty sa kung ano ang nararamdaman ng kaniyang
abuelo kanina. Ramdam niya ang galit sa kaniya ng
dalaga at alam niyang galing sa nakaraam nila ang
pinaghugutan ng sama ng loob sa kaniya ngayon.
Ilang beses niyang hindi ito sinipot noon or inalala
kahit nagsabing may sakit ito. Ang akala niya kasi
noon ay nagdadrama lang ito para makuha ang
kaniyang atensyon.
"Kung wala ka nang ibang sasabihin, ibaba ko na ang
tawag at may pag uusapan pa kami ni Mauro.
Naibato ni Charles ang cellphone nang bigla na lang
putulin ng dalaga ang kaniyang tawag. Maring
3/8

naipikit ang mga mata at nasipa ang paa ng kama.

Doon ibinunton ang galit na nadarama, hindi para kay
Mauro o kay Stella kundi para sa sarili.
Nilapitan ni Mauro ang dalaga nang wala na itong
kausap. Bakas sa mukha nito ang galit at narinig niya
ang mga sinabi nito kanina.
"Okay lang ako." Pilit na ngumiti si Stella sa binata.
"Are you sure na dito ka na' matutulog?"
Tikom ang bibig na tumango siya sa binata. "Hindi
ako maaring umalis ngayon at baka hanapin ako ni
Lolo Ramon."
Napabuntonghinga si Mauro at ipinamulsa ang mga
kamay sa pocket ng suot na pantalon. "Aalis na ako
pero balikan kita dito bukas, okay?"
Nakangiting tumango si Stella sa binata. Malalim na
rin ang gabi at ayaw niya itong abalahin ng husto.
Malayo rin ang uuwian nito.
Bukas ay pupunta siya sa kanilang kompanya. lilan
pa lang ang nakakakilala sa kaniya dahil hindi
naman na expose ng husto ang mukha niya sa
pahayagan noong ginanap ang event. Alam niyang
maraming abusado at anumalya sa kompanya mula
nang mawala ang ama niya at iyon ang kailangan
niyang linisin.
4/8

"See you tomorrow!" Paalam muli ni Mauro sa dalaga.

Hinayaan na ni Stella na humalik sa pisngi niya si
Mauro bago ito umalis. Hinintay niya itong makalulan
sa sasakyan nito bago pumasok ng bahay.
Patakbong bumalik si Rhea sa sala at umupo sa sofa.
Nagkunwaring busy sa kaniyang cellphone.
"Hindi ka pa natutulog?" tanong niya kay Rhea. Wala
naman ito kanina sa sala kaya nagulat siya nang
makita ito roon.
"Bilin po ni Senyor kanina na asikasuhin muna kayo
hanggang sa makauwi ang bisita."
"Salamat, matulog ka na at kailangan mo pang silip-
silipin mamaya si Lolo."
Agad na tumayo si Rhea at ngumiti kay Stella. "
Goodnight!"
Sinundan ng tingin ni Stella ang nurse. Bumalik ito sa
silid ng matanda at mukhang doon na rin matulog sa
malaking sofa. Dala ng pagod sa maghapong lakad,
pagkahiga sa kama ay agad ding nakatulog si Stella.
Sa kabilang banda ay hindi dalawin ng antok si
Charles. Lalong hindi siya mapakali nang makita ang
larawan na pinadala sa kaniya ni Rhea. Kung naroon
lang siya ay baka nabigwasan na niya ng suntok si
Mauro kahit halik sa pisngi lang ang ginawa nito kay
5/8

Stella.
Ipasok mo ako sa department na ito." Utos ni Stella
kay Leonard habang tinuturo ang isang folder.
"Sigurado po kayo na sa mababang pwesto kita
ilalagay?" nag-aalalang tanong ni Leonard sa dalaga.
"Yes, gusto ko makita kung paano ang pamamalakad
sa department na ito at kung paano itrato ang
mababang empleyado."
Napilitan si Leonard na sundin ang gusto ng dalaga.
Department iyon kung saan ang girlfriend ni Vanz
ang manager. Wala dapat makaalam na iba, kahit ang
mga pinsan nito na papasok ito bilang mababang
empleyado sa naturang department. Tamang pagtayo
ni Leonard nang pumasok naman si Alex.
"Young Lady, nasa labas po si Mr. Charles."
Nilingon ni Leonard ang dalaga at curious sa maging
reaction nito sa bisita. Hindi niya alam na may
appointment sa dalaga ang naturang lalaki. Isa sa
trabaho niya ngayon ay kailangang alam ng chairman
ang bawat galaw ng apo nito sa kompanya. Hindi sa
walang tiwala ang matanda sa apo nito. Ayaw lang
nitong makagawa ng mali ang apo na maging dahilan
ng advantage ng mga taong gustong umagaw sa
posisyon bilang CEO.
6/8

"Sabihin mo ay abala ako ngayon at bumalik na lang

siya sa ibang araw." Hindi tumitingin sa dalawa na
turan ni Stella. Dalawang araw na rin ang nakalipas
mula nang huli niyang nakita si Charles. Sa loob ng
dalawang araw na iyon ay wala itong ginawa kundi
ang kulitin siya sa tawag.
Nagkatinginan sina Alex at Leonard at mukhang
biglang uminit ang ulo ng dalaga. Ilang sandali pa ay
dumating si Rachel at nakasunod na dito si Charles.
Napabuntonghininga si Stella at pilit na itinago ang
iritasyong nadarama. Tinanguan niya si Alex bilang
senyas na lumabas na ito kasama si Leonard. Ayaw
niyang makita ng assistant ng abuelo kung paano sila
mag away ni Charles.
"Besh, sorry, hinarangan ako sa labas," pabulong na
ani Rachel sa kaibigan habang kipkip ang isang folder.
"Iwan mo na lang iyan diyan." Walang ganang
pagtataboy niya sa kaibigan. Wala na siyang magawa
kundi ang harapin ang binata.
Pagkaalis ni Rachel ay pinakatitigan ni Stella si
Charles. "Ano ang kailangan mo?" malamig niyang
tanong dito.
*"I miss you!"
Mukhang nakakaloko ang tinging ipinukol niya sa
7/8

binata. "Miss me? Talaga lang ha?" nang-uuyam

niyang tugon dito.
"Hindi sinasadyang nagkita lang kami ng pinsan mo
sa hotel na iyon." Paliwanag ni Charles.
"Wala akong pakialam kung bakit kayo magkasama
ng babaing iyon kagabi. Pero sana ay alam mong may
sakit ang abuelo mo at kailangan ka niya."
Napabuntonghininga si Charles at parang pagod na
umupo sa bakanting upuan. Sadyang pinuntahan niya
ang dalaga nang makita ang balita upang
magpaliwanag. Hindi niya alam kung paano
nakuhanan sila ng larawan ni Diana kagabi sa loob ng
hotel. Pero binati lamang siya ng babae nang makita
siya at biglang hinalikan siya sa pisngi.
"Isa pa ay ayaw kong darating ang araw na
magmukhang ako ang mang-aagaw."
"Pinatanggal ko na ang nasa pahayagan kaya huwag
ka nang mag alala."
"Kung iyan lang ang kailangan mo, maari ka nang
umalis." Muli na niyang inabala ang sarili sa
binabasang papelis.
Sa halip na umalis ay lumapit si Charles sa dalaga.
Bago pa ito makatayo ay naitukod na niya ang
dalawang kamay sa magkabilang gilid ng lamesa at
naipit sa katawan niya ang dalaga.
8/8

Chapter 52-Sumbat

"Ano ang gi-uhmmmp!" Hindi na niya naituloy ang

dapat sabihin at mabilis na sinilyohan ng binata ng
halik ang kaniyang halik. Itinulak niya ito ngunit
parang bakal itong hindi natinag sa kinatayuan.
"I miss you! anas ng binata sa pagitan ng paghalik sa
dalaga.
Lalo lamang nainis si Stella sa narinig. Kahit
nadadarang sa halik nito ay nangibabaw ang galit na
nadarama. Kinagat niya ang ibabang labi nito upang
pakawalan siya.
Dinilaan ni Charles ang labing dumugo kasunod ng
pagpunas gamit ang dalari. Hindi niya napaghandaan
ang ginawa ng dalaga.
"Damn you! Wala tayong relasyon para halikan mo
kahit anong oras mong gusto!" angil niya sa binata
habang pinupunasan ang labi gamit ang likod ng
palad.
Nanliit ang medyo singkit na mga mata ni Charles at
hindi hinayaang makaalis sa kinaupuan ang dalaga. "
Then, madaliin ko ang kasal natin upang magkaroon
tayo ng relasyon!"
"Jerk, hinding-hindi ako magpapakasal sa isang tulad

mo at ayaw ko nang maranasan muli ang dinanas ko

sa iyo noon!"
Biglang lumambot ang aura ng mukha ni Charles at
nasaktan. Hindi niya alam kung paano burahin ang
sakit na dinulot niya sa dalaga noon.
"Hinding-hindi mo ako magagamit para sa pansarili
mong interest sa kompanya!" Muli niyang itinulak ang
binata ngunit niyakap siyanito.
"I'm sorry, please give me another chance!"
Natigilan si Stella sa biglaang pagbago ng mood ng
binata. Nagpumiglas siya upang makawala sa yakap
nito ngunit lalo lamang hinigpitan.
"Hindi kita masisi kung iyan ang tingin mo sa akin
ngayon. Alam kong hindi ka rin maniwala kung
sabihin kong pinagsisihan ko ang ginawa ko noon sa
?yo, lalo na ang pakipag divorce."
Gustong maiyak ni Stella at naiinis sa sarili dahil unti-
unting natitibag ang pader na iniharang niya upang
hindi makapasok muli sa puso niya ang binata.
"Maniwala ka at sa hindi, mula nang umalis ka sa
buhay ko ay naging hungkag na ang pakiramdam ko."
"Sinungaling!" Ipinalo niya ang nakakuyom na palad
sa dibdib ng binata ngunit ayaw pa rin siyang
pakawalan.
2/1

"Please, hayaan mo akong patunayan sa iyo ang

sinsiridad ko. Hayaan mong patunayan ko sa iyo na
nagbago na ako. Hinanap kita noon ngunit magaling
kang magtago."
"Para ano pa? Sa tingin mo ay maniniwala ako sa iyo
na mahal mo na ako kaya gusto mo akong pakasalan?
" nang-uuyam at malamig niyang tanong sa binata.
Dahan-dahang binitawan ni Charles ang dalaga pero
hindi lumayo. "Kilala mo ako, Stella. Hindi ako titigal
hangga't hindi nakukuha ang gusto ko. Akin ka lang
at ako lang ang lalaking mamahalin mo!"
"Nababaliw ka na! Kahit kailan ay hindi mo ako
ginusto! Binigyan kita ng maraming chance noon at
umaasang mahalin mo rin. Pero puro pasakit lang ang
ibinigay mo sa akin at ipinamumukha sa akin na
wala akong halaga sa buhay mo!"
Nangalit ang ngipin ni Charles at naikuyom ang
kamao. Lahat ng panunumbat ng dalaga sa kaniya ay
may katotohanan. Nagawa pa niyang mambabae noon
nang umalis ng bansa si Elizabeth.
"Nang araw na higpit kitang kailangan ay tuluyan mo
akong tinalikuran. Kahit tumawag at nag message
ako sa iyo noon ay hindi ka naawa sa akin. Hindi mo
rin naisip na puntahan ako sa hospital upang alamin
kung ano ang nangyari sa akin!"
3/7

Tigagal na napatitig si Charles sa dalaga na ngayon ay

lumuluha na dahil sa galit sa kaniya. "Ho-hospital?"
"You never cared about me, Charles. That day, halos
mawalan na ako ng pag-asa at-"
"Wala akong natanggap na message o tawag mula sa
?yo na nasa hospital ka!"
Natawa si Stella habang patuloy na tumutulo ang luha
sa mga mata dahil sa galit. "Kailan ka ba nagre-
respond sa message ko o sumasagot sa tawag ko sa
iyo?"
Bumalatay ang samu't saring emosyon sa mukha ni
Charles habang nakipagtitigan sa dalaga. Bigla siyang
nagulohan. Alam niyang hindi niya ugaling mag reply
sa message ng dating asawa noon. Pero lahat ng
message nito ay binabasa niya at wala siyang
natanggap na ganoong message. Kahit malamig ang
pakitungo niya rito noon ay hindi naman niya matikis
ito kapag may sakit na malala.
"Kaya huwag ka nang umasang maibalik pa ang
dating pagmamahal ko sa iyo ngayon, Charles.
Hayaan mo na ako kay Mauro."
Galit na lumayo si Charles sa dalaga. "Ano ang
nangyari sa lyo noon at nasa hospital ka?"
"Hindi na mahalagang malaman mo at ayaw ko na
4/7
ring balikan. Umalis ka na at marami pa akong
kailangang gawin!" matigas niyang pagtataboy muli
sa binata.
"Aalis ako ngayon pero asahan mong hindi kita
bibitawan. Kung ayaw mong sabihin ang dahilan ng
pagka hospital mo noon, ako ang aalam!" ani Charles
bago nagmamadaling lumabas ng opisina.
Biglang kinabahan si Stella sa banta ng binata.
Natatakot siya na malaman nito ang dahilan ng pagka
hospital niya noon. Gusto niyang sisihin ang sarili
ngayon kung bakit nasabi pa niya ang tungkol doon.
Pero napaisip din siya kung totoong hindi nito
natanggap ang message niya.
"Pero tinawagan ko siya at kinansela niya ang tawag
ko that day," kausap ni Stella sa sarili.
Nasabunutan ni Stella ang sarili dahil nagpadala sa
bugso ng damdamin kanina. Kung totoong hindi
nabasa ng binata ang message niya noon ay tiyak na
magpapa imbistiga ang lalaki. Pero imposible dahil
hindi siya namali ng tinawagan noon.
*Hindi dapat ako matakot. Burado na ang record ko
noon sa hospital kaya malabong malaman niya ang
naging findings ko noon." Pampakalma ni Stella sa
sariling kalooban.
Pagkalabas ni Charles ng opisina ni Stella ay agad
5/7

niyang tinawagan si Roy at inutusan itong tingnan

ang mga hospital na malapit sa lugar nila at hanapin
ang record ni Stella noon.
"Sir, hindi po imposible sa dati niyong asawa na
burahin ang medical record niya sa isang hopspital
noon. Kung naalala niyo po, wala siyang record kung
saan siya hinatid ng nasakyan niyang taxi noon."
Natigilan si Charles nang marinig ang sinabi ng
katiwala. Kamuntik na niyang nakalimutan ang
tungkol sa bagay na iyon. Mabilis niyang pinutol na
ang tawag kay Roy at ang kaibigang doctor naman
ang kinuntak.
"F*ck, bakit laging busy ang linya mo?" galit na
inangilan ni Charles ang hawak na cellphone nang
hindi makuntak ang babae.
Nagtatakang sinundan ng tingin ni Rachel si Charles.
Parang hindi siya nito nakita nang dumaan ito sa
harapan niya. Dali-dali siyang tumayo at pinuntahan
ang kaibigan.
Mabilis na pinunasan ni Stella ang luha sa mga mata
nang pumasok si Rachel. Wala siyang maitago sa
kaibigan kaya alam agad nitong umiyak siya.
Nakakaunawang nilapitan ni Rachel ang kaibihan at
niyakap ito. Hinayaan niyang maglabas ito ng sama
ng loob dahil kay Charles.
6/7

"I hate him! I really hate him! May gana pa siyang

itanggi na wala siyang natanggap na message mula sa
akin nang araw na iyon!" Nanggigil na sumbong ni
Stella sa kaibigan.
"Sa tingin ko ay nagsasabi siya ng totoo tungkol sa
paghahanap sa iyo noon."
Napabitaw siya ng yakap kay Rachel at nang aarok
tingin dito. Ang alam niya ay wala ang kaibigan
noong maghiwalay sila ni Charles kaya nagtataka siya.
"Naalala ko, tumawag si Mama sa akin at sinabing
may pumuntang lalaki sa bahay at mukhang
mayaman."
Kahit hindi na banggitin ni Rachel ay nahulaan na ni
Stella kung sino ang tinutukoy ng kaibigan.
"Hinahanap niya ako at ang akala ay sa akin ka
tumakbo noon. Ilang beses din siya nagpabalik-balik
sa bahay at nagbabaka-sakaling makita ka doon."
Nakagat ni Stella ang loob ng bibig at nag iwas ng
tingin sa kaibigan. Ayaw niyang mabasa nito kung
ano ang nilalaman ng puso't isipan niya.
7/7

Chapter 53-Confidence

"Everyone, meet our new intern!" Pumalakpak ang

babae mula sa training room upang kunin ang
atensyon ng lahat ng empleyadong naroon.
Iginala ni Stella ang tingin sa paligid ng narurang
department. Karamihan ag naroon ay babae at iilan
lamang ang lalaki. Tatlo silang empleyadong ipinasok
ngayon at puro baba�� lang din.
"Welcome!" Sabay na bating karamihan nang naroon
kina Stella.
Tinandaan ni Stella ang mukha ng mga empleyadong
hindi bumati sa kanila. Bumati siya sa mga ito ngunit
sinulyapan lang siya at nagpatuloy sa ginagawa sa
harap ng salamin.
"Alright, na training naman na kayo bago ipinasok
dito, right?" tanong ni Lexter sa tatlong intern. Siya
ang assitant team leader doon.
"Yes, sir, don't worry po at pinsan ako ng manager dito.
Pinigilan ni Stella na tumaas ang kilay nang marinig
ang sagot ng kasabayan niyang si Lorna. Kanina pa
nito ipinagyayabang sa kanila na pinsan ito ng
manager doon. Hindi niya alam kung bakit nakapasok
1/8

ito roon gayong nasa rules ng kompanya ay bawal ang

mag anak sa isang department. Isa iyon sa
ipinagbabawal ng abuelo upang maiwasan ang
special treatment.
Agad na lumapit kay Lorna ang mga naroon at alam ni
Stella na magpapalapad papel ang mga ito sa babae
kahit bagong pasok lang sa kompanya.
"Stella, makatagal kaya tajo?" pabulong na tanong ni
Dana at biglang nanliit sa sarili dahil kay Lorna.
"Gawin lang natin ng tama ang trabaho natin,"
pabulong din na tugon ni Stella sa bagong kakilala.
Pagkaupo ni Stella sa working table niya a? marami
agad ang pinagawa sa kaniya at sa isa pang kasama.
Panay rin ang utos at pati ang kape ay sa kanila rin
inuutos. Samantala wala namang gawa ang mga ito
dahil sa kanila na itinambak. Ang pinsan umano ng
manager? Feeling boss na at nakipag chismiss lang sa
mga naroon.
"Alam niyo bang dumating na ang anak ng
namayapang CEO at apo ng Chairman?" ani ng isang
empleyadong babae sa kasama.
"Oo pero balitang mahina siya at walang kakayahang
pamahalaan ang kompanya." Sagot ni Lorna sa mga
naroon na animo'y matagal na sa trabaho at alam ang
mga nangyayari.
2/8

Mariing naglapat ang labi ni Stella at alam niyang

siya ang pinag uusapan. Pero nagtimpi siya at gusto
pang malaman kung anong kasiraan niya ang
ikakalat ng mga naroon.
"Really? Kaya siguro hindi siya ipinakilala sa lahat ng
CEO noong nabubuhay pa ito."
Nagkatawanan ang mga naroon dahil sa sinabi ni
Loida na siyang nakilala namang team leader doon sa
area.
"Bakit niyo pinag uusapan ang maging CEO ng
kompanya? Hindi ba kayo nag aalala na baka
makarating sa kaniya itong mga sinasabi niyo sa
kaniya?"
Napatingin si Stella sa nagsalita. Sa pagkatanda niya
ay ito ang magaling sa department na iyon.
"Alam mo, Aprilyn, porke magaling ka at matino ay
huwag kang kamapanting hindi ka na matatangal sa
trabaho kapag patuloy kang pabida. Bakit, may balak
ka bang magsumbong sa mahinang anak ng dating
CEO?" mataray na sita ni Loida sa babae.
*Hindi ko ugaling magpabida at s****p para lang
makuha ang mataas na posisyon. Ang akin lang ay
hindi magandang sinisiraan patalikod ang isang tao
lalo na at siya ang maging CEO ng kompanya."
Pangatwiran ni Aprilyn.
3/8

"Huh, hintayin mo lang na makahanap kaming mas

magaling pa sa iyo. Pagpatuloy kang pakabayani ay
mapapatalsik ka talaga dito." Umismid si Loida kay
Dana.
Hindi na nakatiis si Stella sa naririnig at sumabat. "
Anong mali sa sinabi niya at kailangan niyo siyang
bantaan gamit ang posisyon niya dito?"
"Aba, mukhang may bagong bayaning dumagdag sa
department na ito." Nang-uuyam na puri ni Loida kay
Stella.
"Miss, baka mapag initan ka nila kaya tama na,"
pabulong na sita ni Dana sa kasama ngunit hindi siya
pinakinggan nito at tumayo pa.
"Saka napansin ko lang din, lahat ng trabaho niyo ay
tinambak niyo na sa aming mga intern." Pagpatuloy
na isinatinig ni Stella ang laman ng isipan.
Pumalakpak si Loida at dahan-dahang lumapit kay
Stella. Ang ibang epmleyadong naroon ay napapailing
at naawa sa dalaga sa maari nitong sapitin dahil sa
paglalakas loob na kuwestyunin ang paraan ng trato
ng nakakataas doon sa mga bagohan.
Tinabig ni Loida sa balikat si Stella bago dinuro. "Hey,
you, sino ka para kuwestyunin ang pamamahala
namin dito, ha? Baguhan ka lang at ang binibigay
naming task sa inyo at part ng pagsubok sa trabho
4/8

ninyo, naintindihan mo?" Pinadilatan pa niya ito ng

mga mata.
Pumaling ang mukha ni Stella sa kaliwa upang iiwas
sa bibig ng nagsasalita. Pasimpleng pinagpagan niya
rin ang balikat kung saan lumapat ang kamay kanina
ng babae. Nang matapos itong magsalita ay malamig
ang tinging ipinukol dito. "Part of our work? Then,
bakit ang isa sa kasama namin ay walang ginagawa?"
Sandaling natigilan si Loida at napatingin sa pinsan
ng kanilang manager.
"Bitch, sino ka para kuwestyunin ang team leader? At
bingi ka ba? Pinsan ako ng manager dito kaya huwag
kang tanga ha!"
Mabilis na tinabig ni Stella ang kamay ni Lorna na
dumuduro sa kaniya. Ang pagtitimpi sa galit ay unting
-unting nababawasan na dahil sa kayabangan ng
babae.
Gulat at hindi makapaniwala ang mga naroon sa
ginawa ni Stella. Ang mga lalaki ay napahanga sa
katapangan ng dalaga. Si Loida ay mabilis na
nilapitan si Lorna at tiningnan ang kamay nito kung
nasaktan.
"Kahit pinsan ka pa ng manager ay hindi ka karapat-
dapat tingalain dahil sa ugalo mo! Isa pa ay pareho
lang tayo ng posisyon dito kaya labas dito ang
5/8

relasyon mo sa manager!"
Lalong natigagal ang mga naroon sa nakikitang
tapang manalita ni Stella.
"Isa pa, paano ka nakapasok dito gayong isa sa rules
ng kompanya ay bawal ang kamag anak sa isang
department?" tanong ni Stella kay Lorna pero kay
Loida nakatingin."
Napipilan si Loida at hindi alam ang isagot sa
baguhang tauhan niya. Hindi niya akalaing bukod sa
tapang ay matalino rin ang babae.
Nagbulong-bulongan ang mga naroon at napatanong
din kung bakit nakapasok doon ang pinsan ng
kanilang manager. Hindi lang nila maisatinig kanina
dahil sa takot na matanggal sa trabaho.
"Narito siya upang magtrabaho tulad ko, pero ano ang
ginagawa niya? Porke ba pinsan siya ng manager dito
ay hindi dapat siya mapagod?" tanong muli ni Stella
kay Loida.
"How dare you! Sino ka ba para magtanong ng
ganiyan?" Galit na si Loida at sinugod si Stella ngunit
humarang si Aprilyn.
"Team leader, huwag niyo pong hintayin na mawalan
ako ng respito sa inyo bilang namumuno sa
department na ito. Tama ang ating intern, dapat
maging patas ka. Matagal na ako nanahimik sa hindi
6/8

mong maayos na pamamalakad dito."

Napahanga si Stella sa tapang na ipinakita ng isang
empleyado at ipinagtanggol siya. Bukod tanging ito
ang tumayo para sa kaniya.
"Damn you! Magbalot ka na ngayom din kasama ang
babaing iyan at umalis sa kompanyang ito!" Halos
naglabasan na ang litid ng ugat sa leeg ni Loida dahil
sa galit.
Napangisi si Lorna at taas noo na. nakipagtitigan kay
Stella. Mababasa sa tingin nito sa dalaga na'she
deserve it'. Deserve nitong matanggal agad sa trabaho
at may nadamay pa kaya dapat itong makunsensya.
"Aprilyn, mag sorry ka na lang para hindi ka na
matanggal sa trabaho. Huwag ka nang pakabayani
para sa intern na iyan!" pakiusap ng isa sa empleyado
sa dalaga at ayaw matanggal ito sa trabaho.
"Hindi niya kailangan mag sorry para lang manatili sa
trabahong ito. Sa ugali at kakayahan niya ay siya ang
nararapat na maging team leader sa department na
ito."
Sabay na natawa sina Lorna at Loida dahil sa tinuran
ni Stella. Ang tingin ng mga ito ngayon sa dalaga ay
nababaliw na ito.
Napangiti si Aprilyn kay Stella at nagpasalamat.
Ngunit malabong mangyari ang sinabi nito dahil alam
7/8

niyang matatangal na siya sa trabaho at walang

magawa ang huli. "Don't worry, matagal na ring gusto
kong umalis sa trabahong ito. Huwag kang
manghinayang kung matanggal ka rito dahil
maganda na yung sa unang araw pa lang ay alam
mong hindi ka belong dito."
"No, sila ang dapat na matanggal sa trabaho at hindi
ikaw." Matigas na turan ni Stella.
Lalo lamang natawa sina Loida at sumali na rin ang
karamihan. Maging ang kalalakihan ay natawa na rin
at ang tingin kay Stella ay nasisiraan na ng bait.
Bahaw na ngiti ang sumilay sa labi ni Aprilyn at
naawa kay Stella. Mukhang nasobrahan naman ito ng
confidence sa katawan at naisip na kaya siyang
sagipin at ang sarili nito mula sa pagkatanggal sa
trabaho.
8/8
Chapter 54-Banta

Mabilis na pinigilan ni Stella si Aprilyn nang likumin

nito ang gamit at ilagay sa isang maliit na box. Ang
akala niya ay abutin pa siya ng ilang araw sa
department na ito bago mabunyag ang tunay na
estado niya sa kompanya. Hindi niya hahayaang
mawala sa kompanya ang tauhang matino at may
puso.
"Stella, ayaw ko na ring isiksik ang sarili ko dito at
ayaw ko na makatrabaho ang tulad nila."
Ipinagpatuloy Aprilyn ang pagligpit sa gamit.
Galit na inagaw ni Stella ang hawak ni Aprilyn at
sininghalan ito. "No, manatili ka sa department na ito
at sila ang dapat na alisin sa trabaho!"
Tigagal na napatitig si Aprilyn sa babaing nagagalit.
Mukha naman itong hindi nasisiraan ng bait pero
umaakto ng hindi tama.
"Anong kagulohan ang nangyayari dito?"
Natahimik ang lahat nang marinig ang matinis na
tinig ng bagong dating na babae.
"Manager Laura, mabuti at dumating ka na. Kanina pa
nanggugulo ang bagong pasok na empleyada at pati
ang pinsan mo ay pinagsasalitaan ng hindi maganda!"
1/8

Sumbong ni Loida.

Tumayo ng tuwid si Stella at sinalubong ang

mapagmatang tingin ng bagong dating. Ngayon niya
lang ito nakaharap pero alam niyang girlfriend ito ng
pinsan niya.
"What? Paano nakapasok dito ang ganiyang klasing
tao?" galit na tanong ni Laura habang matalim ang
tingin sa babaing naging, dahilan ng pagkaroon ng
gulo sa naturang department.
"Excuse me, hindi mo ba muna aalamin ang naging
dahilan ng gulo dito bago magalit sa akin?"
Nanatiling tahimik ang mga naroon at umawang ang
bibig dahil sumagot si Stella sa manager.
"See? Ang yabang niyang manalita na para bang may
mataas na katungkulan dito kung umasta." Kumapit
si Lorna sa braso ng pinsan.
Nanunuri ang tinging ipinukol ni Laura sa babaing
mukhang palaban. Tiningnan niya ito mula paa
hanggang ulo. "Hindi ko na kailangan magtanong pa
at nakikita naman sa hitsura mo na hindi nababagay
sa kompanyang ito."
Umangat ang isang sulok ng labi ni Stella at pailalim
na tiningnan ang babae. "Hindi na nakapagtaka kung
bakit bulok ang pamamalakad ng team leader sa
department na ito dahil na rin sa manager."
2/8
"Stella..." nag-aalalang hinawakan ni Aprilyn sa braso
ang babae upang awatin. Nag-aalala siya na baka
llagay ang pangalan nito sa blacklist at hindi na
makahanap ng magandang trabaho.
Nagpantig ang mga tainga ni Laura dahil sa sinabing
babae. Nainsulto rin siya kaya galit niyang nilapitan
ito.
Hindi napaghandaan ni Stella ang pagsampal sa
kaniya ni Laura. Sa lakas niyon ay halos mangapal
ang kanang pingi niya. Mabilis siyang dinaluhan ni
Aprilyn at nag-aalalang sinuri ang pingi niya.
"She deserve it!" nakangising turan ni Loida.
Napailing na lang ang ibang naroon at naawa kay
Stella. Ang iba ay natawa dahil mayabang ang tingin
sa huli.
"Bitch, ang lakas ng loob mong pagsalitaan ako ng
ganiyan! Hindi mo ba ako kilala, ha?" Duro ni Laura sa
babae.
Inalis ni Stella ang kamay ni Aprilyn na nakahawak
sa braso niya at dahan-dahang lumapit kay Laura.
"Lumuhod ka ngayon din at huminging tawad kung
gusto mong patawarin kita at hindi na alisin ang isa
na nadamay dahil sa iyo!" Tinuro ni Laura ang sahig
habang nang-uuyam ang tingin.
3/8

Bumuka ang bibig ni Stella at tumawa pero walang

tunog. Umikot ang dila sa loob ng bibig upang
mabanat ang pinging tinamaan ng sampal nito
kanina. "Ako, luluhod?" nang-uuyam niyang tanong sa
babae.
"May iba pa bang gagawa niyan?" nang-aasar na
tanong ni Lorna na nakatayo sa tabi ni Laura.
Ngumiti si Stella kay Lorna bago binaling ang tingin
kay Laura. "Gusto mo akong lumuhod sa harapan mo?"
"Bingi ka ba o tanga lang ta -" hindi naituloy ni Laura
ang sasabihin nang biglang umangat ang kamay ni
Stella.
Lahat ay napamulagat at napasinghap, hindi
makapaniwala sa nakitang ginawa ni Stella kay Laura.
"Shit, ang kapal at tigas ng mukha mo!" Winasiwas ni
Stella ang palad na siyang ginamit sa pagsuntok sa
mukha ni Laura. Umaaktong nasaktan iyon nang
tumama sa mukha ng babae.
Namilog ang mga mata ni Aprilyn at pinigilan ang
sariling matawa dahil sa nasaksihan. Tuwang-tuwa
siya sa ginawa ni Stella. Noon pa talaga gusto niyang
makita na mapahiya rin ang manager nila. Sobrang
taas kasi ng tingin nito sa sarili, kasama ang mga
alipores nito.
4/8

"Oh my, God! Manager Laura, ayos lang po ba kayo?"

Tarantang sinuri ni Loida ang mukha ng dalaga,
kasama si Lorna.
Pakiramdam ni Laura ay nahilo siya at parang
sandaling humiwalay ang kaluluwa niya sa katawan
kanina. Mabuti na lang at naging maagap ang pinsan
sa pag-alalay sa kaniya kaya hindi siya natumba.
Nagpupuyos sa galit ang kalooban niya nang
malasahan ang dugo sa bibig. Hindi sampal ang
iginanti sa kaniya ng babae kundi suntok kaya
nagkasugat ang loob ng bibig niya.
"Bitch!" Galit na sinugod ni Lorna si Stella at gusto
itong saktan. Ngunit nahawakan nito ang kamay niya
at tinulak siya.
"Ano ang tinitingin ninyo? Hawakan niyo ang babaing
iyan at tumawag ng guard!" Singhal ni Laura sa mga
naroon habang sapo ang pinging nasaktan.
"Stella, tayo nang umalis!" Hinila ni Aprilyn si Stella
sa braso at alam niyang mapagtulungan ito roon.
Umiling si Stella at hinarap ang kalalakihang lumapit
sa kaniya. Alam niyang napipilitan ang mga itong
sundin ang utos ni Laura. "Kapag hinawakan niyo
ako, lahat kayo ay ipatatanggal ko sa trabaho!"
Natuod ang tatlong lalaki sa kinatayuan at biglang
nalito. Hindi nila kilala ang babaing nagbabanta pero
5/8

sa pananalita nito ay maawturidad.

"Huwag kayong pasisindak sa babaing iyan! Hawakan
niyo siya at paluhurin sa harapan ko!" Galit na bulyaw
ni Laura sa mga lalaki.
"Kapag ginawa mo iyan, kahit girlfriend ka ni Vanz ay
hindi kita palalampasin, Laura!"
Rumihistro ang gulat sa mukha ni Laura sa narinig. "
Sino ka at bakit kilala mo ang boyfriend ko? Kaya ba
ang lakas ng loob mong kalabanin ako at saktan dahil
nilalandi mo ang boyfriend ko?"
Natawa si Stella at mukhang biglang na praning ang
babae. "Tawagan mo ang boyfriend mo para makilala
mo ako."
Nanlilisik ang mga mata ni Laura at galit na dinuro si
Stella. "Huwag mo akong utusan at busy na tao ang
boyfriend ko para lang kaladkarin dito. Hindi ko na
siya kailangan para ilampaso ka at itapon sa labas!"
"Ako ang tatawag sa kaniya kung ayaw mo."
Napamulagat si Laura nang itaas ng babae ang hawak
nitong cellphone at iharap sa kaniya ang screen. Naka
dial na iyon at ano mang oras ay may sasagot na sa
tawag nito. Dahil sa pagkataranta ay mabilis niyang
inagaw ang cellphone nito.
"Young Lady, may problema po ba?"
6/8

Nabitiwan ni Laura ang cellphone nang biglang may

nagsalita at naka loud speaker pa iyon. Bigla siyang
nalito dahil sa tawag ng lalaki sa babae. Pero alam
niyang hindi iyon si Vanz. Ilang segundo lamang siya
natigilan saka nahinuha ang nangyayari. Muling
tumalim ang tingin niya kay Stella dahil nauto siya
 nito.
"Bitch, pagbayaran mo ang panlilinlang sa akin at
pananakit!" Galit na inapakan ni Laura ng paulit-ulit
ang cellphone ni Stella, hanggang sa mabasag iyon."
Hawakan niyo na ang babaing iyan!"
Mabilis na humarang si Aprilyn sa harapan ni Stella.
Kahit hindi niya ito kilalang lubusan ay hindi niya
maatim na ma-bully ito ng husto ng mga naroon. Si
Dana na baguhan lang din ay tumulong sa kaniya
upang hindi malapitan si Stella.
Mula sa kabilang linya ay napamura si Leonard nang
biglang naputol ang linya. Wala siya sa kompanya
ngayon kaya hindi niya mapuntahan ang young lady.
Dali-dali niyang tinawagan si Alex upang tingnan
kung ano ang nangyayari sa department kung nasaan
si Stella ngayon.
Napatingin si Loida sa cellphone na binasag ng
kanilang manager. Biglang nanlaki ang mga mata
niya nang makita kung anong brand iyon. Hindi
magkaroon ng ganoong cellphone ang ordinaryong
7/8

empleyada lamang. Siya na may mataas na posisyon

sa trabaho ay hindi pa niya afford iyon na bilhin.
Gusto niyang awatin si Laura sa nais nitong gawin
ngunit hindi nakikinig at sobrang galit na ito.
Pinagsasampal ni Laura ang dalawang nagtatangol sa
babaing gusto niyang saktan. Hindi siya
makapapayag na hindi ito masaktan bago ipadampot
sa pulis. Lalo siya nagagalit dahil ramdam na niya
ang sakit ng pangang nasuntok nito kanina. Tiyak na
nagkapasa siya at hindi maganda iyon sa kaniyang
imahe.

Chapter 55-Kagulohan

Lalong nagalit si Stella nang makitang hindi

lumalaban ang dalawang babae sa ginawa ni Laura sa
mga ito. Hindi niya matulungan ang mga ito dahil
nahawakan na siya ng dalawang lalaki sa
magkabilang kamay.
Saka lang tinigilan ni Laura ang dalawa nang
mapagod. Ayaw niyang busin ang lakas sa dalawa at
kailangan ilaan sa babaing naglakas loob na saktan
siya. Nakangising inayos niya ang nagulong buhok
bago marahang lumapit kay Stella. Kahit?
magpumiglas ito ay hindi makawal�� dahil hawak ng
dalawang lalaki.
"F*cker, kung ilang sampal ang ginawa mo sa
dalawang iyan ay ibabalil ko sa iyo mamaya!" angil ni
Stella kay Laura.
Tumawa si Laura, kasama ang iba pa at
pinagtatawanan ang pagtapang-tapangan ni Stella.
"Laura, baka masaktan ng husto ang mga palad mo
kapag ginamit mo sa babaing iyan. Hayaan mong ako
ang gumanti para sa lyo sa baliw na iyan!" Presinta ni
Lorna.
Sinuri ni Laura ang palad at pumilantik ang mga
daliri. Namula na nga ang palad niya at tig limang
1/9

sampal din yata ang naibigay niya sa dalawang

gustong pakabayani para kay Stella.
Tiim bagang at nangalit ang ngipin ni Stella nang
lumapit sa kaniya si Lorna. Nang masampal siya nito
ng isa sa pingi ay dumura siya. "Are you done?"
Nandidiring lumayo si Lorna kay Stella at tumama sa
paa niya ang laway nito. "Ewww, hayop kang bruha ka!
"Muli niyang sinugod si Stella upang sabunutan
ngunit hindi niya inaasahan ang gagawin nito.
Sa lakas ng pagkasipa ni Stella kay Lorna ay
pasalampak itong natumba sa sahig. Kamay lang
naman ang hawak ng dalawang lalaki sa kaniya ay
naigalaw pa ang mga paa.
Nanlaki ang mga mata ni Laura sa nangyari sa
pinsan. Mabuti na lang at nagpresinta ito kanina.
Kung hindi ay baka siya ang mukhang palakang
nakaupo ngayon sa sahig at nasaktan.
Sobrang nasaktan si Lorna sa natamong sipa mula
kay Stella, pero mas nanaig ang pagkapahiya sa sarili
dahil nawala siya sa postura. Tinulungan siya ng mga
naroon na makatayo at alam niyang namumula ng
husto ang pingi niya dahil sa hiya at galit.
Natawa si Aprilyn sa nakikitang hitsura ng pinsan ng
kanilang manager. Nang sugurin nito muli si Stella ay
mabilis siyang kumilos. Kahit masakit pa ang

magkabilang pingi ay tutulungan niya si Stella. Gulo

na kung gulo, matatangal din namam na siya sa
trabaho kaya mas mabuti na makaganti sila bago
manlang mapatalsik sa trabaho.
Ilang ulit na napamura si Stella nang makitang
pinagtulungan nila Laura at Lorna si Aprilyn. Si Dana
ay mukhang natakot na at umiyak na lang sa isang
tabi. Mabilis niyang kinagat ang braso ng isang
lalaking may hawak sa kamay niya kaya nabitiwan
siya nito.
Patakbong pumasok si Alex sa department kung
nasaan ang among dalaga nang makitang may
kagulohang nagaganap. Kasunod niya ang dalawa
pang alalay niya sa pagbabantay sa dalaga.
"Manager, may parating!" Kinakabahan na turan ni
Loida.
Mabilis na binitiwan ni Lorna ang buhok ni Aprilyn at
lumapit sa pinsan.
Naitakip ni Stella ang dalawang kamay sa mukha
nang itaas ng lalaking nasipa niya sa tuhod ang
nakakuyom nitong palad. Ang akala niya ay lalapat na
sa mukha niya ang kamao nito ngunit ilang segundo
na ang nakalipas ay wala siyang naramdaman.
Natakot ang mga nanunuod nang biglang sumulpot
ang isang lalaki, sinalo ang kamay ng lalaking may
3/9

gustong manakit kay Stella kasabay ng pagsuntok sa

mukha ng empleyado.
"What the hell are you doing, ha?" Nangangalit ang
bagang ni Alex habang duro ang lalaking binigyan ng
isang suntok sa mukha.
Saka lang natauhan si Stella nang marinig ang tinig
ni Alex. Ang dalawang guard pa niya ay nasa tabi na
niya at alerto upang protektahan siya. Ang lalaking
nasuntok ni Alex ay mukhang natakot na rin at hindi
gumanti ng suntok.
"Tkaw ang dapat kung tanongin niyan, manong. Sino
ka at bakit mo sinuntok ang empleyado ko?" singhal
ni Laura sa lalaki nang makabawi mula sa pagkagulat.
Kabadong nagpalipat-lipat ang tingin ni Loida kina
Stella at Laura. Sa nakikita niyang mga bagong dating
ay mukhang may access sa kompanya at nakapasok
doon.
Naniningkit ang mga mata ni Alex at galit ang tinging
ipinukol sa babaing nagtanong.
"Alex, that's enough. Tawagan mo ngayon din si
Leonard at papuntahin dito." Pigil ni Stella sa lalaki.
Muling nanlaki ang mga mata ni Laura nang marinig
ang sinabi ng babae. Kahit tumawag siya ng guard
upang paalisin ang mga nanggulo doon ay walang
sumunod sa kaniya.
4/9

Mabilis na kinuha ni Alex ang cellphone at tinawagan

si Leonard. Wala kasi siyang kuntak sa taong
kailangan tawagan at ganoon din ang dalaga.
"Narito na ako sa labas ng elevator at papunta na
riyan." Napatingala si Leonard sa elevator at
hinhintay na magbukas iyon.
Kahit nasa conference room pa si Vanz ay iniwan
niya ang meeting nang matanggap ang tawag ni
Leonard. Hindi niya alam kung ano ang nangyayari sa
department ng nobya at pinapupunta siya roon.
Kapag si Leonard ang tumawag ang ibig sabihin ay
emergency iyon kaya kailangan niyang aksyunan
agad ng personal.
Malayo pa lang ay naririnig na ni Leonard ang boses
ng isang babae at hindi niya nagustohan ang mga
sinasabi nito.
"Hindi niyo ba ako nakikilala? Sino kayo at bakit
nakapasok kayo sa kompanyang ito?" Galit na duro ni
Laura sa tatlong lalaki.
"Ms. Laura, ano po ang ginagawa niyo?"
Gulat na napalingon si Laura sa lalaking bagong
dating, Agad niyang nakilala ito at natuwa siya. "Mr.
Leonard, mabuti naman at dumating ka na. Tulungan
mo akong mapaalis ang mga nanggugulo dito sa
aking department."
5/9
Sinundan ni Leonard ng tingin kung saan nakaturo
ang daliri ni Laura. Biglang bumagsak ang mga
balikat niya nang makita ang hitsura ni Stella.
Pagtingin niya sa iba pa ay magugulo din ang hitsura.
Napangisi si Laura nang makitang dahan-dahang
lumapit si Leonard kay Stella. Alam niyang
makatikim ng hindi magandang salita ito sa lalaki at
baka masaktan din.
"Sir Leonard, hindi ko po alam kung paano nakapasok
o natanggap sa trabaho ang babaing iyan at gumawa
agad ng gulo dito. Sinaktan pa niya si Manager Laura."
Pagsusumbong ni Loida sa ginoo. Mataas ang tingin
ng lahat sa ginoo dahil kanang kamay ito ng
chairman.
"Sinaktan niyo siya?" tanong ni Leonard sa team
leader.
Nagulohan si Loida sa naging tanong ng ginoo.
Malaki po ang gulong ginawa niya rito at -"
"Answer my question!" putol ni Leonard sa pagsasalita
ni Loida.
Parang nalunok ni Loida ang sariling dila at natakot
dabil tumaas ang boses ng ginoo. Nagpapasaklulo ang
tinging ipinukol niya sa manager.
Tumikhim si Lorna at siya na ang nagpaliwanag sa

halip na ang pinsan. "Mister, hindi po kasalanan ng

mga narito kung bakit siya nasaktan at
napagtulungan. Kasa-"
Napasinghap ang lahat nang biglang sinampal ng
ginoo ang babaing nagpapaliwanag.
Gulantang at mabilis na nilapitan ni Laura ang pinsan
na ngayon ay sapo na nito ang pisnging nasaktan.
Hindi makapaniwalang napatitig siya sa ginoo. Wala
siyang idea kung bakit nagagalit ito at sinampal pa
ang pinsan niya.
"Mr. Leonard, why? Hindi po siya ang nagsimula ng
gulo dito. Pinsan ko po siya at nagkamali kayo ng
taong-"
"Sino ang sumira sa cellphone na iyan?" Nangangalit
ang bagang na turo ni Leonard sa gadget na nasa
sahig.
Napatitig si Laura sa cellphone na inapakan kanina.
Napalunok siya ng sariling laway nang makita ang
brand ng cellphone. Ngayon niya lang iyon napansin.
Pag-angat niya ng tingin at napatitig siya kay Stella.
Kalmado itong nakatayo at blangko ang expression ng
mukha habang nakatitig sa kaniya.
Lalong uminit ang ulo ni Leonard sa nakikita. Kaya
pala naputol ang tawag ng dalaga kanina.
"Ako ang sumira sa cellphone na iyan dahil-"
1/9

"Don't!" Pigil ni Stella bago pa mailapat ni Leonard ang

palad nito sa pingi ni Laura.
Halos mamutla na ang dalawang lalaking may hawak
kay Stella kanina nang mapasunod si Leonard sa
isang salita lamang. Sa isip ng mga ito ay mukhang
hindi nga nagbibiro ang babae kanina nang magbanta
sa kanila.
"Mr. Leonard, ano ang kasalanan ni Laura?" tan?ng ni
Vanz na kadarating lang at naabutang nakataas ang
kamay ng ginoo at gustong saktan ang nobya niya:
Naiiyak na lumapit si Laura sa nobya at nakahanap
ng tunay na kakampi. "Honey, hindi ko alam kung
bakit nagagalit si Mr. Leonard sa akin sa halip na sa
babaing bagong pasok dito at gumawa ng gulo.
Naningkit ang mga mata ni Vanz at nainsulto siya
para sa kaniyang nobya. "Mr. Leonard, kahit ikaw pa
ang assitant ni Chairman ay wala kang karapatang
manakit na lang basta ng empleyado dito at ang
girlfriend ko pa."
Lihim na napangiti si Laura at nagbubunyi ang
kalooban. Tiyak na hindi papayag ang nobyo niya na
basta na lang siya ganunin ng kahit sino pa roon. 1
"Paano kung ang girlfriend mo ang nagsimula ng gulo?

Natigilan si Vanz nang maulinigan ang pamilyar na

boses. Nang humawan ang gitna kung saan may nag
umpokan, daig pa niya ang nakakita ng multo nang
makilala ang nagsalita.
/ Comments Vote (6.7K)
9/9
* Play Store
Fidget Toys 3D - Antistress GET

Chapter Pagluhod
Chapter 56-Pagluhod
Nagtaka si Laura nang biglang naging balisa ang
nobyo pagkakita sa babaing nanakit sa kaniya.
Biglang uminit ang ulo niya at naisip na tama ang
hinala kanina. "Honey, sino siya at bakit ganoon na
lang kalakas ang loob niya na kalabanin ako? Kilala
mo ba siya?"
Biglang nairita si Vanz sa mga sumbong ng nobya.
Ayaw niyang mapahiya kay Stella dahil sa kaniyang
nobya. Pero ayaw niya ring maipahiya nito ang nobya
niya sa harap ng maraming tao at sa harapan niya.
"Bakit hindi mo siya sagutin?" tanong ni Stella sa
pinsan.
"Pag-usapan natin sa opisina ang ano mang hindi
ninyo pagkaintindihan." Pormal na sagot ni Vanz kay
Stella.
"Sino siya sa buhay mo at bakit hindi mo ako
magawang ipagtangol ngayon sa kaniya?" galit na
sikmat ni Laura sa nobyo. Tumibay ang kutob na tama
ang binala at biglang naging mahinahon ito sa harap
ng babae.
Matalim ang tinging ang ipinukol ni Vanz sa nobya at
pinararating dito na huwag nang magsalita pa. Ngunit
hindi nito nakuha o nabasa ang pakahulugan ng
1/9

tingin niya rito.

*Gusto kong linawin ngayon din dito ang lahat at
mamili ka sa aming dalawa!"
Natawa si Stella sa mga sinabi ng nobya ng pinsan. "
Hindi lang pala walang kuwentang leader sa trabaho
iyang girlfriend mo, kulang din sa IQ."
Nanlaki ang mga mata ni Laura dahil sa galit at
sobrang nainsulto sa sinabi ng babae. Pagtingin niya
sa mga nasasakupan ay mukhang nabawasan na rin
ang paggalang at hanga sa kaniya. Galit na hinampas
niya sa braso ang nobyo," wala ka bang gagawin?
Hindi mo ba narinig ang sinabi ng baliw na iyan?"
"Will you shut up?"
Tigagal at hindi makapaniwalang napatitig si Laura
sa mukha ng nobyo. Hindi makapaniwala at sa kaniya
pa ito nagalit sa halip na sa babaing nanlait sa kaniya.
Gusto niyang maiyak, sobrang napahiya na siya sa
lahat pero walang ginagawa ang nobyo at dinagdagan
pa.
*Huwag mo nang dagdagan ang kasalanan mo upang
hindi mapahiya ng husto!* pagigil na anas ni Vanz sa
nobya.
Awang ang bibig pero hindi magawang
makapagsalita ni Laura. Bigla siyang kinabahan kahit
hindi pa naintindihan kung bakit mukhang
2/9

nababahag ang buntot ng nobyo sa babaing

namamahiya sa kaniya.
Tumikhim si Vanz at ngumiti kay Stella. "Pinsan..."
Mukha nabingi ang lahat nang marinig ang tawag ng
kanilang acting CEO sa babaing binu-bully kanina. Si
Loida ay halos mamutla na at nagkaroon ng hinala
kung sino talaga ang babaing ginawan ng hindi
maganda kanina.
Napabitaw si Laura sa pagkakapit sa braso ng nobyo
nang marinig ang tawag nito sa babae. Pagtingin niya
sa pinsan ay halata ring kabado ito sa maaring
mangyari.
"Maraming tao dito at nakaisturbo na ng husto sa mga
trabahador. Kung ano man ang hindi
pagkakaunawaan dito ay sa opisina na lang natin pag-
usapan." Pagpatuloy na pakiusap ni Vanz kay Stella.
Kung kanina ay nagmamatigas si Laura, ngayon ay
piping nagdadasal na sana ay makinig ang babae sa
nobyo niya.
"No..."
Sabay na bumagsak ang mga balikat nila Loma at
Loida sa naging sagot ni Stella.
"Hindi marunong makinig ang nobya mo at sobrang
mapagmata sa mga empleyadong nasa mababa. Hindi
3/9

na nakapagtaka kung bakit mababa ang performance

ng department na ito. Kung hindi pa ako nagpanggap
na intern dito ay hindi malalaman ang bulok na
pamamahala dito!"
Naikuyom ni Vanz ang kamao, kahit wala pa sa
tamang posisyon sa kompanya ang pinsan ay hindi
niya pa rin ito pwedeng salungatin ngayon. Galit na
tinapunan niya ng tingin ang nobya at ang team
leader. Sobrang laking kahihiyan ang dinulot ng mga
ito sa kaniya sa harap ng kaniyang pinsan.
Nanghihinang napaupo si Laura sa upuan at hindi
magawang ibuka ang bibig. Ayaw niyang magalit sa
kaniya ang nobyo.
Tuwang-tuwa na lumapit si Aprilyn kay Stella at
hindi siya nagkamali ng taong kinampihan. "Miss,
tama iyang desisyon mo po. They bully you at dapat
lang sila turuan ng leksyon. At dapat gawin sa harap
ng mga taong naging saksi ng pamamaliit nila sa iyo."
Pinandilatan ni Loida ng mga mata si Aprilyn ngunit
mukhang hindi na niya ito masindak.
Ngumiti si Stella kay Aprilyn bago tumingin kay
Laura.
"Stella, huwag na tayo gumawa ng malaking gulo dito.
" Pilit na pinigilan ni Vanz ang pinsan upang iligtas
ang nobya mula sa kahihiyang sasapitin nito.
4/9

"Kunin niyo siya." Turo ni Stella kay Laura at agad

namang sinunod nila Alex.
Napabuga ng hangin sa bibig si Vanz at naikuyom
ang kamao. Wala siyang magawa sa nais gawin ng
pinsan.
Ang mga empleyadang kanina pa nanonood at
tahimik lang ay takot na madamay. Pero natuwa sila
na makitang mapahiya ng husto at maturuan ng
leksyon ang manager nila at team leader. Ang
dalawang lalaki ay kulang na l��ng magtago at takot
na balikan din ni Stella.
"Bitiwan niyo ako, ano ang gagawin mo sa akin, ha?
Kahit pinsan ka pa ng nobyo ko ay hindi ako luluhod
sa harapan mo at hihinging tawad!" Nagpumiglas si
Laura at pilit binabangon ang dignidad kahit ayaw
siyang tulungan ng nobyo.
Ngumisi si Stella at pinalapit si Lorna. Sapilitan itong
iniharap kay Laura. "Sabik kang manampal, 'di ba?"
Tikom ang bibig at matigas na umiling si Lorna.
"Sampalin mo siya." Turo ni Stella kay Laura.
Napamulagat si Lorna at muling umiling. Ang pinsan
ang nangangalit na ang bagang dahil sa galit. "Laura,
humingi ka na lang ng tawad sa kaniya."
Nanlilisik na ang mga mata ni Laura dahil sa galit at

kasama na ang pinsan. "Kasalanan mo kung bakit

nasangkot ako ngayon sa ganitong sitwasyon. Kung
hindi ka pumasok dito ay hindi ko sana nakaharap
ang babaing iyan!"
"She's bad, sampalin mo na siya at sinisisi ka pa dahil
sa bulok niyang ugali." Udyok ni Aprilyn kay Lorna.
Nakagat ni Lorna ang ibabang labi at hindi alam ang
gagawin. Kapag hindi niya, gagawin ang inutos ni
Stella ay siya ang sasampalin nito.
"Don't you dare! Kapag sinunod mo ang babaing iyan
ay palalayasin kita sa��" hindi niya natuloy ang
sasabihin at tigagal na napaling sa kabila ang mukha
dahil sa sampal ni Lorna.
"Sorry!" Nailyak na humingi ng tawad si Lorna sa
pinsan at nanginig ang palad na ginamit sa
pagsampal dito.
"Bitch!" bulyaw ni Laura sa kaniyang pinsan. Galit na
nagpumiglas siya mula sa pagkahawak sa kaniya ng
dalawang lalaki. Galit at nanlilisik ang tingin niya sa
pinsan dahil sinampal siya nito.
Iniwas ni Vanz ang tingin sa nobya at nanatiling
nakakuyom ang kamao. "Stella, baka puwede mo na
siyang pakawalan at nagawa na ang utos mo?"
Suminyas si Stella sa dalawang tauhan upang
pakawalan si Laura. Dabil sa naglilikot ito ay diritso
6/9

tumba ang babae sa sahig.

"Ahhh, damn you!" Mabilis na tumayo si Laura at
gustong saktan si Stella ngunit mabilis siyang
hinawakan sa braso ng nobyo. Sobrang sama ng loob
niya dito ngayon dahil walang ginawa upang hindi
siya masaktan ng ibang tao.
"Aprilyn, Dana, natandaan niyo ba kung ilang sampal
ang ibinigay sa inyo ng dalawang iyan?" tanong ni
Stella habang hindi hinihiwalay ang tingin sa
magpinsan.
Hintakutan na napaurong si Lorna at napahawak sa
mukha. Takot na makatikim ng sampal.
"Vanz, buwag mong hayaang gawin nila ito sa akin.
Kasalanan nila kung bakit ko sila nasampal kanina!"
Pagmakaawa ni Laura sa nobyo.
Inis na inalis ni Vanz ang kamay ng nobya na
nakakapit sa braso niya. "Lumuhod ka sa harapan ng
pinsan ko at huminging tawad upang hindi ka na
masampal pa."
Matigas na umiling si Laura. Hinding-hindi niya
ibaba ng husto ang sarili niya sa iba.
"Hindi dapat sa akin siya lumuhod kundi sa dalawang
sinaktan niya," ani Stella.
Tuwang-tuwa si Dana at Aprilyn sa sinabi ni Stella.
7/9

Sobrang sakit ng pingi nila at anit sa ulo dahil sa

ginawa sa kanila kanina. Hindi nila akalaing
makaganti sila sa dalawa ngayon.
Nauna na si Lorna sa pagluhod sa harapan nila Dana
at Aprilyn. Mas gustohin pa niya iyon kaysa
masampal ng ilang beses.
Hinawakan ni Vanz sa balikat ang nobya at pilit na
pinaluhod sa tabing pinsan nito. Kailangan niyang
gawin iyon upang hindi isipin ng pinsan na
kinukunsinti niya ang ganoong attitude ng tao sa.
kompanya.*
Napaluha si Laura dahil sa pagkapahiya at galit. Wala
siyang nagawa kundi ang lumuhod na rin pero hindi
siya huminging tawad.
Nang ayaw pa rin magsalita ni Laura, tinanguan ni
Stella ang dalawa. Binigyan ng mga ito ng mag-
asawang sampal si Laura. Si Lorna ay hindi na dahil
huminging tawad.
Pakiramdam ni Maura ay nangapal at nangmanhid na
ang pingi dahil sa natanggap na sampal mula sa
dalawang babae. Muli niyang nalasahan ang dugo
mula sa sugat sa loob ng bibig.
Lumuhod na rin si Loida kahit hindi naman siya
pinaluluhod. "Ma'am, please huwag niyo po akong
tanggalin sa trabaho!" Pagmakaawa ni Loida kay
8/9

Stella habang magkasiklop ang mga palad na para

bang nagdadasal.
Tinalikuran ni Stella ang babae at hinarap ang tatlong
lalaki. "Bibigyan ko kayo ng ikalawang chance at
hindi tatanggalin sa trabaho. Pero asahan ninyo na
magkaroon ng evaluation sa performance ninyo."
"Maraming salamat po!" Nakayuko ang ulo at
magkasabay na bigkas ng tatlong lalaki. Sobrang
nahibiya silang tumingin sa babaing pinagtulungan
nila kanina.
"At kayong tatlo," baling ng tingin ni Stella sa tatlong
nakaluhod pa rin." Sumunod kayo sa opisina."
Nanghihinang tumayo sina Loida at Lorna. Si Laura
ay pasalampak na umupo sa sahig at parang wala
nang mukhang maiharap sa lahat na naroon. Walang
tumulong na itayo ito kahit na si Vanz na siyang
nauna pang umalis.
9/9

Chapter 57-Pride

"Madam, paano po kami?" nahihiyang tanong ni

Aprilyn sa babae bago pa ito makatalikod.
Nilingon ni Stella ang babae, "manatili kayo dito sa
trabaho. Kung ano ang sinabi ko kanina ay hindi ako
nagbibiro."
Namilog ang mga mata ni Aprilyn at kulang na lang
ay tumalon dahil sa tuwa. Sobrang saya niya dahil
hindi siya matatangal sa trabaho at nangangamoy
promotion pa
Saka lang nakahinga ng maluwag ang iba pang
naroon at hindi sila nadamay sa nangyari. Pero alam
nila na mula sa araw na ito ay maraming
pagbabagong mangyari sa kanilang trabaho.
Nakaalalay si Alex kay Stella hanggang makarating
ito sa opisinang ang abuelo nito ang gumagamit.
Daig pa ni Loida ang pinagbagsakan ng langit at lupa
pagkakita kung saan sila papasok. Hindi lang pala
basta pinsan ng acting CEO ang babaing kanilang na
bully kanina
Nahihiyang tumingin si Lorna kay Stella. Kanina lang
ay tinawag niya itong mahina at walang kakayahang
pamahalaan ang kompanya. Lahat ng sinabi niya
1/7

kanina ay kinain na niya.

Mabilis na lumapit si Laura sa nobyo ngunit umiwas
ito sa kaniya. Halatang nagalit ito at napahiya sa
pinsan nito dahil sa kaniya. Alam niyang kinukuha pa
lang ng nobyo ang loob ng pinsan nito pero nasira na
niya.
"Stella, hinihingi ko ng paumanhin ang nangyari sa
iyo kanina. Sa sobrang abala ko ay hindi ko na
napagtuunan ng pansin ang department na iyon at
nagtiwala rin ako sa kakayahan ng aking kasintahan."
Lalong nakaramdam ng pagkapahiya si Laura nang
marinig ang paliwanag ng nobyo sa pinsan nito.
"Sorry din pero kahit girlfriend mo pa siya ay hindi ko
mapapalampas ang ginawa niyang ito. Una sa lahat
ay nilabag niya ang rules na 'no relatives allowed in
each department."
Nakagat ni Lorna ang loob ng labi habang nakayuko
ang ulo. Gusto niyang matunaw sa pagkapahiya sa
sarili. Alam niya ang tungkol sa rules na iyon pero
nagawa pa rin niyang ipagyabang kanina na pinsan
siya ng manager.
Galit ang tinging ipinukol Vanz sa nobya. Hindi niya
akalaing ito lang ang makasisira sa reputasyon niya
sa harap ng pinsan.
*Ha-honey, I'm sorry! Naawa kasi ako sa pinsan ko at
2/7

kailangan niya ng trabaho." Tangkang hahawakan

niya muli sa braso ang binata ngunit umiwas sa
kaniya.
Sandaling napipilan si Vanz at dumistansya muli sa
nobya. Hindi siya manghihinayang edispatsa o
hiwalayan ang babae. Ginagamit lang din naman niya
ito sa naturang department bukod sa katawan nito. "
Kung ano ang desisyon mo para kaniya ay hindi ko
hahadalangan."
Nabuway si Laura mula sa kinatayuan at nagulat sa
sinabi ng nobyo. Kusang tumulo ang luha sa mga
mata niya at hindi makapaniwalang pababayaan siya
ng nobyo,
"Good, gusto kong alisin mo sa trabaho ang babaing
iyan at hindi na makapabalik sa kompanyang ito."
Tukoy ni Stella kay Laura.
Tikom ang bibig at napilitang tumango si Vanz.
Mabilis na lumuhod muli si Loida sa harapan ni Stella
at nagmakaawa. "Ma"am, please huwag niyo po akong
alisin sa trabaho. Marami po ang umaasa sa akin at
may sakit pa ang nanay ko. Pangako, hindi na po
mauulit ang tulad sa nangyari kanina!*
Sandaling napaisip si Stella habang nang-aarok ang
tingin kay Loida. "Pagbigyan kita pero ba-baba ka sa
yong posisyon.*
3/7

Bumagsak ang mga balikat ni Loida pero

nagpasalamat pa rin sa dalaga.
"Besh, sigurado ka na hindi mo tatanggalin ang
babaing iyan?" pabulong na tanong ni Rachel kay
Stella. Kanina pa siya nanggigil na iganti ang
kaibigan nang malaman ang nangyari.
"May magbabantay sa bawat kilos niya rito sa
kompanya." Mahinahon na sagot ni Stella sa kaibigan.
Naikuyom ni Laura ang kamao, alam niyang
hih��walayan na rin siya ni Vanz dahil hindi na siya
nito magagamit. Pero hindi niya hahayaang basta na
siya itapon sa kompanya at ng binata. Matalim ang
tinging ipinukol niya kay Stella at naipangako sa
sarili na gagantihan niya ito.
Natahimik ang paligid nang biglang bumukas ang
pintuan at pumasok ang isang makisig na lalaki.
Unang nakabawi sa biglaang pagpasok ni Charles ay
si Stella. Ngunit ang pagbuka ng bibig ay naudlot
nang makita ang biglang pagdilim ng aura ng mukha
nito,
"What happen to your face?" Mabilis na nilapitan ni
Charles ang dalaga at sinipat ang pisngi nito habang
hawak ito sa chin.
*May mga bisita ako, Mr. Charles," halos pabulong na
aniya sa binata at ayaw niya ng inaakto nito ngayon.
4/7

Pagtingin niya sa pinsan ay nang-aarok ang tingin sa

kanila.
Naningkit ang mga mata ni Charles kasabay ng pag
igtingan ng panga. Kanina pa niya kinukontak ang
dalaga ngunit hindi sumasagot kaya pinuntahan na
niya roon. Inilibot niya ang tingin sa mga naroon at
napatitig siya sa babaing maraming pasa sa pisngi at
nahuli niyang matalim ang tingin kay Stella.
Kinabahan si Laura nang makilala si Charles. Kilala
niya ito dahil pinapantasya ng lahat ng mga kabaro
niya. Kilala rin ang lalaki na walang awa magparusa
kahit babae pa ang magkakasala. Mukhang
importante dito ang babaing kinamuhian ngayon.
Kinakabahan siya na baka malaman nito na siya ang
may gawa kaya nagkapasa sa mukha si Stella. Ayaw
na niyang madagdagan pa ang pasa sa kaniyang
mukha.
"Maari na kayong umalis." Pagtataboy ni Stella sa
sangkot at ayaw na niyang masaksihan ng mga ito
ang gagawin ni Charles. Alam niyang hindi niya ito
mapaalis at hindi titigil hangga't hindi nagagamot
ang pasa sa kaniyang mukha.
Nauna pang umalis si Laura at walang salita na
Jumabas ng opisina. Sumunod si Laura na sapo rin
ang mukhang may pasa.
*Ms. Stella, salamat po sa second chance. Pagbutihin
5/7

ko po ang trabaho ko at hindi kayo bibiguin."

Nakayuko ang ulo ni Loida bago nagmamadaling
umalis na.
"Mr. Charles, how are you?" bati ni Vanz sa lalaki.
"Alam mo ba kung sino ang may gawa nito sa pinsan
mo?"
Pasimpling hinila ni Stella ang laylayan ng full sleeve
ni Charles upang patigilin na ito. Ang arogante lang
ng pagkatanong sa pinsan niya at ang dilim pa rin ng
aura ng mukha nito.
Bahagyang umangat ang isang sulok ng labi ni Vanz
at naangasan sa kaharap. Kung umakto ito ay parang
may malaki itong karapatan sa pinsan niya.
"Mr. Charles, huwag kang mag alala at hindi na
kailangan ng tagapag tanggol ng pinsan ko dahil kaya
niyang iganti ang sarili niya. Kung napansin mo ang
mukha ng kababaihang lumabas, mas malala ang
natamo nilang pasa sa mukha."
Malamig ang tinging ipinukol ni Charles sa lalaki at
hindi natuwa sa huling sinabi nito ng pabiro. "Kulang
pa lyon upang tumanda sila!*
*Vanz, puwede ka nang umalis at may importante
kaming pag uusapan ni Mr. Charles. " Pagtataboy na
ni Stella sa pinsan bago pa magkainitan ang mga ito.
6/7

Pilit ang ngiting pumaskil sa labi ni Vanz at walang

salitang lumabas na ng opisina.
"Aalis na rin po ako, enjoy moment po!" Mukhang
kinikilig na paalam ni Rachel sa dalawa. Nang
masalubong ang tingin ng kaibigan ay biglang nabura
ang magandang ngiti sa labi niya. Ang talim kasi ng
tingin ng kaibigan. Tumawa siya ng bahaw at
kumaway bago nagmamadaling lumabas na.
"Ano na-hey, what are you doing?" Napasinghap siya
nang bigla na lang siyang buhatin ni Charles.
"Sit down here." Matigas na turan ni Charles
pagkababa sa dalaga sa mahabang sofa.
Awang ang bibig at hindi makapaniwalang sinundan
niya ng ting in ang binata. Parang boss lang ito roon at
pinangungunahan siya sa gagawin. Binuksan nito ang
bawat drawer at mukhang may hinahanap. Tatayo
sana siya upang sitahin ito ngunit hindi natuloy nang
lumingon sa gawi niya ang binata. Bigla siyang nalito
sa kaniyang damdamin nang mabanaag sa mga mata
ni Charles ang labis na pag-alala at galit na nadarama
nito.
7/7

Chapter 58-Iringan
Nang makita ni Charles ang first aid kit ay agad
niyang kinuha iyon at bumalik sa kinaupuan ng
dalaga. Nilapatan niya ng ointment ang pasa nito
upang mawala agad.
Nailayo niya ang pingi sa binata at nasaktan siya sa
ginawa nito kahit naging maingat. Ngayon niya .
ramdam ang sakit ng pasa at parang nalamog iyon.
"Sorry, still hurt?" Masuyong hinaplos ni Charles ang
pinging dalaga.
Napahinga ng malalim si Stella at pilit na nilabanan
ang paglambot ng puso dahil sa ipinaparamdam sa
kaniya ni Charles, "Ako na at kaya ko na ang sarili ko.
* Inagaw niya ang hawak na bulak nito ngunit inilayo
sa kaniya.
Hinawakan na ni Charles sa batok ang dalaga upang
hindi makalayo sa kaniya. Sinipat mabuti ang pingi
nito at sinuri kung may iba pa bang damage sa mukha
ito,
Halos pigil hininga na si Stella dahil sa sobrang lapit
nila sa isa't isa ng binata. Mukhang hindi ito aware na
gadangkal lang ang layo ng mukha na nilang dalawa.
Abala ito sa pagtitig sa mukha niya habang marahang
idinadampi ang bulak na may cream sa kaniyang
1/10

pingi. Hindi niya napigilan ang mga mata na

mapatitig sa labing binata. Ang labi nito na
kinaadikan niyang mahalikan noon pa man.
"Eh ngayon?" naitanong ng mahadirang isipan sa
sarili.
Nakagat ni Stella ang sariling dila at hindi masagot
ang sarili. Nang makita ang paggalaw ng adams apple
ng binata ay napalunok siya ng sariling laway. Parang
nahipnotismo na siya at hindi maalis ang tingin sa
nakatikom na labi ng binata.
Humulma ang matipid na ngiti sa labi ni Charles nang
mahuli kung saan nakatitig ang dalaga. Hinaplos niya
ang gil��d ng labi nito. Nang mag angat ito ng tingin at
magsalubong ang kanilang tingin ay parang
nahipnotismo siya. Nang umawang ang labi nito ay
lalong lumaki ang pagnanasa niyang muli iyon
mahalikan.
Nagtatalo ang puso't isipan ni Stella nang mabasa ang
nasa isipan ni Charles. Alam niya kung ano ang nais
nitong gawin sa kaniya ngunit hindi magawang iiwas
ang sarili rito. Parang sabik pang naghihintay na
lumapat ang labi ng binata sa kaniyang bibig.
Dahan-dahang inilapit ni Charles ang mukha sa
dalaga habang hindi hinihiwalay ang tingin sa mga
mata nito. Nang masigurong walang pagtutol sa nais
niyang gawin, itinuloy niya ang kanina pang nais
2/10
gawin sa dalaga.
Automatic na pumikit ang mga mata niya at
ninamnam ang init ng halik ng binata sa kaniyang
labi. Hindi lasing ang binata at may gusto siyang
matuklasan kaya nagpaubaya siya sa halik nito. Nang
lumalim ang halik nito ay biglang nablangko ang
isipan niya. Walang pinagkaiba ang paraan ng halik
nito at damdaming nakapaloob sa halik nito sa
kaniya noon at ngayon.
Ang akala niya ay iba ang paraan ng paghalik sa
kaniya ngayon ng binata dahil hindi ito lasing.
Natuliro siya dahil pareho lang na nanabik at
mapaghanap ang halik sa kaniya nito. Bigla niya
itong naitulak at kailangang hamigin ang sariling
katinuan.
"What's wrong?" nagtatakang tanong niya sa dalaga at
binaplos ang pingi nito ngunit parang napapasong
Jumayo sa kaniya ang dalaga.
"Hindi ito tama," halos pabulong lang na sagot ni
Stella at umiwas ng tingin sa binata.
Napabuntonghininga si Charles at naintindihan ang
dalaga, Ayaw niya itong biglain. Pero mula ngayon,
hangga't maari ay ayaw niya rin itong hiwalayan.
Kabit matapang ito at maraming bantay ay nag aalala
pa rin siya. Sa estado ng buhay nito ay alam niyang
maring nagbabanta sa buhay nito ngayon.
3/10

*Ayos na ako, kung wala ka nang kailangan ay maari

ka nang umalis."
"Ibinilin ka sa akin ng iyong ama noon bago pa siya
naaksidente."
Gulat na napatingin si Stella sa binata.
"Hindi ko alam noon na ikaw ang tinutukoy niyang
kailangan kong protektahan."
Naikuyom ni Stella ang kanang kamao. Hindi niya
alam kung ano ang naisip ng ama noon at naisip
kausapin si Charles at tinanggap pang stockholder sa
kanilang kompanya.
"Ayaw kong maulit itong nangyari sa iyo ngayon."
Muling dumilim ang aura ng mukha ni Charles.
Pakiramdam ni Stella ay parang biglang sumakit ang
kaniyang ulo. Seryuso ang binata at alam niyang
kahit anong pagtataboy niya rito ay walang mangyari.
Pero ayaw man niyang aminin sa sarili, disappointed
siya sa kaalamang dahil sa ama niya kaya siya
gustong protketahan ngayon ng binata.
Niligpit na ni Charles ang ginamit sa paggamot sa
dalaga bago inilabas ang laptop at umupo sa isang
sofa.
"Ano ang ginagawa mo?" sita niya sa binata nang
mapansin ang ginawa nito.
4/10

"I will stay here." Hindi tumitingin sa dalaga na anito

at inabala na ang sarili sa pagtipa sa keyboard ng
laptop.
Napabuga ng hangin sa bibig si Stella at walang
magawa sa binata. Kahit anong pagtataboy ang
gagawin niya rito ay ayaw umalis.
"Hindi pa rin ba umaalis ang lalaking iyon?" tanong ni
Vanz sa inutusang tao.
"Hindi pa po lumalabas mula nang pumasok kanina."
Pabagsak na ipinatong ni Vanz ang kamao sa lamesa
dahil sa iritasyong nadarama. Ang balak na na
suprise board meeting para lay Stella ay hindi niya
magawa, Tiyak na sasamahan ito ni Charles at
maging depensa ito ng pinsan niya.
"Do something, hindi maaring mapalapit ng husto sa
isa't isa ang dalawang iyon!" kausap ni Vanz sa sarili
habang paroo't parito sa loob ng sariling opisina.
"Sir, bakit hindi niyo ipaalam sa karibal niya ang
tungkol sa nangyari kay Ms. Stella?" Suggest ni Albert
sa amo.
Biglang tumigil sa paghakbang si Vanz at
nakangising tumingin sa tauhan. Maganda ang naisip
nito. Tinapik-tapik niya ito sa balikat bago kinuha
5/10

ang cellphone. Si Charles ang matindi niyang maging

kalaban kaya kailangan niyang mailayo dito ang
pinsan.
"Ano ang kailangan mo?" aroganting tanong ni Mauro
kay Vanz mula sa kabilang linya.
"Mukhang walang halaga sa iyo ang pinsan ko kaya
hindi ko na ituloy ang sadya ko sa iyo."
"What happen to her?" Napatayo si Mauro mula sa
kinaupuan.
Ngumisi si Vanz habang nilalaro ang hawak na
ballpen. "Nagkaroon lang naman siya ng kaunting
galos at-" naputol na ang pagsasalita niya nang
biglang nawala sa kabilang linya ang kausap. Lalo
siyang napangisi at nakikita na ang mangyari
mamaya,
Sunod na ginawa ni Vanz ay pinuntahan ang kapatid
na nasa opisina lang din nito. Kailangan niya rin
itong magamit para maging epiktibo ang pagsira sa
nagsisimula palang na pagkakaunawaan ng dalawang
taong hindi dapat magsasama.
Napatulala si Rachel nang biglang may sumulpot na
adones sa kaniyang harapan.
"Nasa loob ba ng opisina si Stella?" tanong muli ni
Mauro kay Rachel.
6/10

Wala sa sariling tumango si Rachel bilang tugon sa

tanong ng binata. Huli na para kumilos nang
maalalang may bisita pa ang kaibigan. Patakbo
siyang sumunod kay Mauro upang pigilan sana ito
ngunit nabuksan na nito ang pintuan.
Lalong na distract si Stella sa ginagawa nang makita
sa bungad ng pintuan si Mauro. Bakas sa mukha nito
ang pag-alala nang makita, siya.
"Sorry, hindi ko siya napigilan," Bahaw na ngiti ang
pumaskil sa labi ni Rachel habang nakatitig sa
kaibigan.
Dahan-dahang isinandal ni Charles ang likod sa
sandalan ng kinaupuan at blangko ang expression ng
mukha na tumitig kay Mauro. Mukhang hindi siya
napansin na naroon at na kay Stella lang ang
atensyon nito.
"Are you okay? Balita ko ay nasaktan ka?"
Inunat ni Stella ang dalawang kamay at pilit na
infiwas ang pingi sa binata. "Ayos lang ako." Ngumiti
siya rito, ewan ba niya at kinakabahan siya nang
maramdaman ang mainit na tingin sa kanila ni
Charles.
"Damn, sino ang naglakas loob na saktan ka?" Hindi
initindi ni Mauro ang sinabing dalaga at inabot ng
kanang kamay ang pingi nitong namumula.
7/10

*Don't touch her at baka maimpeksyon pa ang pingi

niya. Narinig mo namang sinabi niya na ok na siya
dahil nagamot ko na."
Sandaling natigilan si Mauro nang marinig ang tinig
ng lalaki. Malamig ang tinging ipinukol niya rito nang
malingunan ito. Hindi niya alam na nauna pa pala
ang karibal at nainis siya dahil nagawa nito ang
bagay na dapat siya ang gagawa.
"Mauro, have a sit." Alok ni Stella, at hindi alam kung
paano palamigin ang atmosphere sa loob ng kanyang
opisina.
"Ah, kukuha lang ako ng maiinum nila."
Nagmamadaling paalam ni Rachel at pumasok na sa
mini kitchen na naroon lang din sa loob ng opisina.
Napabuga ng hangin sa bibig si Stella nang makitang
nagsusukatan na ng matalim na tingin ang dalawang
binata. Parang mga dragon ito na handang bugahan
ng apoy ang isa't isa.
"Mr. Charles, maari mo ba kaming iwan muna?"
mahinahon niyang pakiusap sa huli. Hangga't maari
ay ayaw niyang magsama ang dalawa sa iisang lugar
na kasama siya.
"Go ahead, dito lang ako." Muling itinuon ni Charles
ang tingin sa kaniyang laptop.
8/10

Hindi agad hiniwalay ni Mauro ang tingin kay

Charles. Talagang nayayabangan siya sa lalaki at
umaaktong pag aari pa rin nito si Stella.
"Mauro, napasugod ka?"
Napahigpit ang hawak ni Charles sa pen nang
marinig ang malumanay na pakipag usap ni Stella sa
karibal niya. Nangalit ang bagang niya at tinawag
lang nito sa pangalan ang lalaki. Samantalang sa
kaniya ay napaka pormal nito at parang hindi
mabigkas ang pangalan niya kapag may ibang tao.
"Let me see your face," ani Mauro at tangkang
hahawakan ang pisngi ng dalaga ngunit muling
iniwas sa kaniya.
Nakukunsensya si Stella sa ginawa pero ayaw niyang
magkaroon ng bagong alitan sa pagitan ng dalawang
lalaki, Sa paraan ng tingin sa kaniya ni Charles ay
alam niyang hindi ito basta nagbabanta lang sa tingin.
Muling ibinalik ni Charles ang tingin sa screen ng
laptop nang makuntinto sa nakikita.
Nilingon ni Mauro si Charles. Naikuyom niya ang
palad na nakapatong sa hita nang makita ang
paghulma ng kakaibang ngiti sa labi nito. Kahit hindi
ito nakatingin sa kanila ay alam niyang ito ang
dahilan kung bakit ayaw magpahawak sa kaniya ni
Stella.
9/10

Nag-angat muli ng tingin si Charles nang may

kumatok sa pintuan. Unang pumasok ay si Rachel.
Tbabalik na sana niya ang tingin sa binabasa nang
biglang makita ang kasunod na pumasok sa pintuan.

Chapter 59-No Choice

"Hello, Charles, narito ka pala!" masiglang bati ni

Diana sa binata.
Pinigilan ni Stella ang pag angat ng kilay dahil
nagpapanggap pang nagulat ang babae pagkakita kay
Charles, gayong ito agad-ang hinanap ng tingin nito
pagkapasok sa opisina niya.
"Sorry, ang bastos no pinsan mo at hindi ko mapigilan
sa pagpasok dito," pabulong na ani Rachel kay Stella.
Nang tan guan siya ng kaibigan ay lumabas na siya ng
opisina.
"Mukhang nagkamamabutihan na kayong dalawa."
Nakangiting puna ni Mauro sa dalawa.
Umangat lang ang isang sulok ng labi ni Charles bago
tumayo upang makipagkamay kay Diana. Hindi niya
pinansin ang malisya sa kuminto ng karibal tungkol
sa kanila ni Diana. Pagtingin niya kay Stella ay
blangko ang expression ng mukha nito.
"Dati na kaming magkakilala kaya hindi na dapat
nakapagtataka kung close kami?" pangatwiran ni
Diana pero tonong proud naman ito.
*We're not close pero hindi maiwasang magpangita sa
lisang gathering dahil magkaugnay ang sirkulasyong
1/7

kinabibilangan," ani Charles pero ang tingin ay n�� kay

Stella.
*Walang ibang pakahulugan ang puna ko sa inyo.
Nakita ko lang sa balita na magkasama kayo sa hotel
kagabi." Ngumiti si Mauro kay Charles.
"Pinaiimbistigaha ko na kung sino ang kumuha sa
larawan namin kagabi at sinadya pang e crop ang
photos upang magmukhang kaming dalawa lang ang
magkasama sa hotel kagabi." Malamig na tugon ni
Charles sa lalaki. Kapag ganoong usapin ay madali
talaga siya mapipikon.
Kinabahan si Diana sa narinig. Kung totoo ang
sinasabi ni Charles, baka malaman nitong inutusan
ng kapatid niya ang reporter na ganoon ang ikalat sa
balita. "Charles, naalala ko na may kailangan tayong
pag usapan tungkol sa bagong project na ako ang may
hawak?"
Sandaling napaisip si Charles, nawala na sa isip niya
iyong tungkol sa napag usapan nila kagabi ni Diana.
"Tamang-tama at may importante ring kaming pag
uusapan ni Mauro." Ngumiti si Stella kay Diana at
pinahihiwatig dito na kunin na ang lalaking nais
nitong masolo.
Napatiim bagang si Charles at napilitang sumama sa
opisina ni Diana. Importante rin sa kaniya ang bagay
2/7

na iyon kaya hindi mabaliwala.

Nakahinga ng maluwag si Stella nang wala na sina
Charles. Pakiramdam niya ay nawala ang mabigat na
bagay na dumadagan sa balikat niya. Ayaw niya
kasing magkasama ng matagal ang dalawang lalaki
sa lisang lugar. Pakiramdam niya kasi ay
magkakaroon ng malaking gulo at naiipit siya sa
pagitan ng dalawa.
"Are you okay?" nag aalalang tanong ni Mauro sa
dalaga nang silang dalawa na lang ang naiwan.
"Yes, ano nga ulit ang kailangan mo?" Bumalik siya sa
pagkaupo,
"T'm just worried nang mabalitaan ang nangyari sa iyo.
Ngumiti si Stella sa binata at nagpasalamat. Hindi
niya alam kung paano nito nalaman at ayaw na rin
niyang itanong pa.
"Are you free tonight?"
Napatingin si Stella sa suot na relo bago sumagot sa
binata. "Sorry pero may appointment ako ngayong
gabi." Pagsisinungaling ni Stella sa binata. Ang totoo
ay kailangan niyang umuwi kung nasaan ang anak at
naroon ang abuelo niya.
Ngumiti si Mauro sa dalaga kahit disappointed
3/7

"Maybe tomorrow?"
Biglang umaliwalas ang aura ng mukha ni Mauro at
agad na tumango sa dalaga. "Tomorrow, then?"
Tikom ang bibig na ngumiti si Stella at tumango. Ang
akala niya ay aalis na ang binata ngunit inukupa nito
ang upuang si Charles kanina ang nakaupo. Tulad ni
Charles ay mukhang doen na rin magtatrabaho ito.
"If you don't mind?" Patanong na paghingi permiso ni
Mauro sa dalaga pero nauna nang nabuksan ang
laptop upang magtrabaho.
"Uhm..." aniya at tumango sa binata bago ibinalik ang
tingin sa sariling trabaho. Marami siyang pinag
aaralan na ang abuelo lang ang may access.
Kailangan niyang aralin ang pamamalakad sa
kompanya.
Pagkalipas ng isang oras ay pumasok si Leonard
upang ituro kay Stella ang mga bagay na kailangan
nitong matutunan. Confidential iyon kaya kailangang
umalis ni Mauro at hayaan ang dalaga sa trabaho nito.
"Young Lady, dapat po kayong magpasalamat at
dumating kanina si Mr. Charles," ani Leonard nang
wala na si Mauro.
"Nagtatakang napatitig si Stella kay Leonard at hindi
naintindihan ang sinasabi nito.
4/7

"Nalaman ko pong may binuong plano kanina ang

pinsan niyo. Na cancel lamang dahil hindi agad
umalis si Mr. Charles. Alam kong ang biglaang
conference meeting ay paraan nila upang hindi ka na
magkaroon ng chance na maagaw ang posisyong
naiwan ng iyong ama.
Naikuyom ni Stella ang kamao at inis na binitiwan
ang hawak na papelis. Tama si Leonard, kapag
biglaan siyang iharap sa board members na ang
karamihan ay kaanib na ng pinsan ay dehado siya.
Bukod sa hindi pa niya alam kung paano patakbuhin
ng maayos ang kompanya ay mahina rin ang tingin sa
kaniya ng mga ito. Naintindihan niya ngayon ang
bauelo kung bakit minamadali nitong magkaroon siya
ng asawa,
"Kapag si Mr. Charles ang naging asawa mo at tiyak
na hindi na maisip ng karamihan na kalabanin ka o
pagtulungan upang maalis sa posisyon." Pagpatuloy
ni ani Leonard.
"Pero si Mauro po ang gusto kong maging asawa."
Natigilan si Leonard at napatitig sa dalaga. "Matatag
na pader din namang masandalan si Mr. Mauro,
Young Lady, ngunit hindi siya katulad ni Mr. Charles
na ruthless.*
Napabuntonghinga si Stella. Muling nagugulohan sa
5/7

pagpili sa maging asawa. Kailangan niyang mamili

para sa kompanya at siguridad ng anak. Kanina lang
ay napatunayan niyang kumakalat na ang balitang
negative tungkol sa kaniya sa loob ng kompanya.
Tama ang abuelo, marumi magtrabaaho ang kaanak
nito upang makuha lang ang tiwala ng mga board
members at ng iba pa.
"Sorry po kung ginugulo ko ang iyong isipan."
Yumuko ng ulo si Leonard."
"Ewan mo muna ako." Nasapo bigla ni Stella ang
sariling noo,
"Nasa opisina lang po ako." Muling yumuko si
Leonard bago tumalikod at lumabas ng opisina.
Hang minuto ring nahulog sa malalim na pag iisip si
Stella. Saka lang siya nag angat ng tingin nang may
kumatok sa pintuan.
"Besh, may gustong kumausap sa iyo."
"Sino?" walang ganang tanong niya kay Rachel.
"Ang dati mong hipag."
Nangunot ang noo ni Stella at nagtataka kung bakit
pinuntahan pa siya ni Sophie roon. "Sabihin mo ay
bumalik na lang sa ibang araw at busy ako."
"Kahit isang minuto lang."
6/7

Napakamot si Rachel nang malingunan si Sophie.

Sinabi na niyang maghintay sa table niya ngunit
sumunod pa rin pala.
Pabagsak na binitiwan ni Stella ang hawak na pen
saka sininyasan si Rachel na maari na itong lumabas
at iwan ang bisita.
Napatitig si Sophie kay Stella. Nang sila na lang ang
naiwan sa loob ng opisina nito ay parang bigla
namang umurong ang dila. Hindi niya alam na kung
paano tanongin ito sa isang bagay na gumugulo sa
kaniyang isipan.

7/7

Chapter 60-Apology

"Thirty seconds, left." Untag ni Stella sa

pananahimik ni Sophie.
Mukhang gulat na napatuwid ng tayo si Sophie
nang marinig ang tinig ni Stella. Hindi na siya
nito inalok na umupo at nahiya rin siyang
umupo ng kusa.
"Isang minuto lang ang hiningi mong oras kaya
magsalita ka na." Mahamig sa tinig ni Stella
ang iritasyon.
"Una sa lahat ay sorry." Lumaban siya ng
titigan kay Stella at ipinakita rito na sensiro
siya.
"Kung hindi ako mayaman, maisip mo kayang
mag apologies sa akin?" nang uuyam na tanong
ni Stella sa babae.
"Hindi ko inaasahang patawarin mo agad ako.
Pero hindi ko hinihinging tawad ang ginawa
kong pagmamaltrato sa iyo noon. May
kasalanan ka rin kung bakit ganoon ang trato
ko sa lyo noon."

Umangat ang isang sulok ng labi ni Stella at

napahanga sa babae. Kahit nagpapakumbaba na
ito sa harapan niya ay hindi pa rin nawawala
ang pagiging sopostikadang ugali nito.
"Ang inihingi ko ng tawad ngayon ay ang
ginawa kong pangialam sa cellphone ni Kuya
Charles noon."
Nangunot ang noo ni Stella at nagtatanong ang
tinging ipinukol kay Sophie. Ayaw niyang
magsalita ay hinintay na matapos ito sa
pagsasalita.
"Nakaraang araw ko lang nalaman na confine
ka sa hospital ��four years ago."
Naikuyom ni Stella ang palad na nakapatong sa
lamesa habang hindi inaalis ang tingin kay
Sophie. Hindi pa man ito tapos magpaliwanag
ay nahulaan na niya kung ano ang bagay na
inihingi nito ng tawad. Halos pigil hininga siya
habang hinihintay maglahad ang babae.
"That day, ako ang may hawak sa cellphone ni
Kuya. Nang makita ko ang nag pop up mong
message sa screen ng cellphone ni Kuya, agad

kong binura nang hindi binasa ang buong

mensahe mo." Nakagat ni Sophie ang ibabang
labi at sandaling huminga ng malalim.
Nakahinga ng maluwag si Stella sa kaalamang
hindi naman pala nabasa ng buo ni Sophie ang
kaniyang mensahe noon.
"Nasaan ang pamangkin ko?"
Napamulagat si Stella sa biglaang tanong ng
babae sa kaniya. Para pa siyang nabingi at hindi
sigurado kung tama ba ang narinig. Pero hindi
nito nabasa ng buo ang message niya kaya
paanong
"Anak ng family doctor namin ang doctor mo
noon." Sinagot na niya ang katanungan sa isip
ni Stella.
Tigagal na napatitig si Stella kay Sophie. Hindi
pumasok sa isip niya na maaring malaman ang
itinatago niya dahil sa doctor na iyon. "
Nakaraang araw?" tanong niya sa sarili at
inaalala kung pano naungkat ang record niya
sa hospital at nalaman pa ni Sophie.
"Dalawang beses na kayong nagkasalubong sa

hospital ni Doctora Jenny ngunit hindi mo siya

natatandaan."
Dahan-dahang naibaba ni Stella ang palad na
nakapatong sa lamesa at bahagyang nanginig
iyon nang maipatong sa hita. Padaklot na
humawak sa tela ng suot na skirt at hindi
magawang ibuka ang bibig.
"Gusto ko lang malaman kung nabuhay ba 'ang
pamangkin ko?" Pagsusumamong tanong muli
ni Sophie.
Bumalasik ang tingin ni Stella sa babae at
pinaalala sa kaniya na nalagay sa kritikal ang
buhay ng anak niya noon.
"Please, hindi ako pinatatahimik ng kunsensya
ko ngayon. Kapag nalaman ni Kuya ang tungkol
dito ay baka kalimutan niyang kapatid niya, ako!
"Then, huwag mong sabihin sa kaniya!"
Matigas na tugon ni Stella sa babe.
Naiiyak na nakipagsukatan ng tingin si Sophie
sa dating hipag niya. Banaag niya sa mga mata
nito ang galit at hindi niya ito masisi. Bigla din

siya pinanghinaan ng loob at nawalan ng pag

asa na maaring nabuhay ang pamangkin niya.
"Mapatawad lang kita kapag hindi nalaman ng
kapatid mo ang tungkol sa pagbubuntis ko
noon!"
Biglang nalito si Sophie sa gustong mangyari ni
Stella. Para bang takot din itong malaman ng
kapatid niya. Napatanong siya sa sarili kung
bakit? Ilang sandali pa ay nasagot niya ang
sarili. Sabik na lumapit siya sa dalaga at
hinawakan ito sa kamay. "Stella, buhay ang
pamangkin ko, tama ba?"
Mabilis na iwinaksi ni Stella ang kamay ni
Sophie at umiling. Wala siyang tiwala dito
kapag sinabi niya ang totoo.
"Stella, gusto ko lang malaman kung buhay pa
ba ang pamangkin ko? Kung patay naman na ay
gusto ko siyang dalawin at humingi ng tawad!"
Gumaralgal ang tinig niya sa huling naisip.
Kung nawala nga ang pamangkin niya, hindi
niya mapapatawad kahit ang sarili.
"Umalis ka na!" Galit na pagtataboy ni Stella
kay Sophie at hindi pa siya handang sabihin
5/8

dito ang totoo.

Napabuntonghinga si Sophie at marahang
humakbang paurong habang nanatili ang tingin
kay Stella. "Asahan mong hindi ko sasabihin
kay Kuya ang tungkol dito. Pero alam mong
walang lihim na naitatago habambuhay.
Patunay na ang ngayon na nalaman ko. Gusto
kong itama ang pagkakamali ko noon bago pa
malaman ni Kuya ang katotohanan. Sana ay
mapatawad mo na ako at masabi ang totoo."
Mabilis na iniwas ni Stella ang tingin kay
Sophie at ayaw niyang maawa rito. Ngayon pa
lang ay nakikinita na niya ang mangyari rito
kapag nalaman ni Charles ang ginawa nito
noon. Sa kabilang banda ay may isang sugat ang
biglang naghilom sa kaniyang puso. Sugat na
dulot ng akala niyang pinabayaan siya noon ni
Charles kahit alam nitong nasa hospital siya.
Nagmamadali nang umalis is Sophie nang
makitang ayaw na siyang kausapin ni Stella.
Kahit siya ang nasa kalagayan nito ay ganoon
din ang maramdaman niya.
Naisubsob ni Stella ang mukha sa dalawang
6/8

palad nang kusang tumulo ang mga luha. Hindi

niya maintindihan ang sariling damdamin.
Basta natiyak lang siya at nabawasan ang galit
 na dinadala sa puso ng maraming taon.
"What's wrong?"
Napasinok siya at pinigilan ang pag alpas ng
hikbi sa lalamunan nang maulinigan ang boses
ni Charles. Ang akala niya ay hindi na ito
babalik sa kaniyang opisina. Nanatili siyang
nakasubsob sa mga palad at ayaw niyang
makita ng binata ang miserable niyang hitsura
ngayon:
Nagmamadaling lumapit si Charles sa dalaga at
pilit na inalis ang palad nitong nakatabing sa
mukha. "What happen? Sino ang nagpaiyak sa
iyo?"
Lalo lamang naiiyak si Stella dahil sa labis na
pag aalala sa kaniya ng binata. Nang yakapin
siya nito at halikan sa noo ay hindi siya
nakapag react. Patuloy lang siya sa tahimik na
pagluha at hindi maibuka ang bibig.
"C'mon, tell me, ano ang ginawa ng gagong
Mauro na iyon at umiiyak ka?" tanong niyang

muli sa dalaga. Nang ayaw pa rin nitong

sumagot ay binitiwan niya ito at marahas na
tumayo. Ngunit bago pa siya makahakbang ay
nahawakan siya sa kamay ng dalaga.
"Don't leave me." Kusang namutawi sa
kaniyang labi. Nasa isip niya ay baka sugurin
nito si Mauro sa pag aakalang ito ang dahilan
ng pag iyak niya.
Napabuntonghinga si Charles at muling
yumuko. Pinunasan ang luha sa pinging
dalaga gamit ang likod ng palad. "Then tell me,
bakit ka umiiyak?"
Tikom ang bibig na umiling si Stella. Nang
iangat bito ang mukha niya gamit ang isang
daliri nitong nakahawak sa chin niya sandali
siyang napatulala. Para siyang nalulunod sa
emosyong nakapaloob sa mga titig ng binata sa
kaniya.

Chapter 61-Pananabik

Hindi alam ni Stella kung sino ang unang nag initiate ng halik sa kanila ng binata.
Namalayan na lang niyang magkahugpong na ang kanilang mga labi. Ilang minuto ring
nalunod siya sa masarap na halik ng binata. Nang gumapang ang halik nito sa
kaniyang leeg ay saka lang siya parang natauhan.

"Too late, baby!" paanas na bulong ni Charles sa tainga ng dalaga at hindi

hinayaang makawala sa yakap niya ito.

Napasinghap siya at parang nakiliti nang marinig ang tawag sa kaniya ng binata.
Dumagdag pa ang husky voice nito. Muli siyang nadarang sa init ng sensasyong
nanalaytay sa kaniyang bawat himaymay. Nang itayo siya nito ay nagpatianod siya
habang magkahugpong na naman ang kanilang labi.
Ginalugad ng dila niya ang loob ng labi ng dalaga habang humahakbang paabanti.
Hindi binigyan ng pagkakataon ang dalaga na makapag isip ng matino. Nang maabot ang
siradura ng pintuan ay mabilis niyang nai lock iyon nang hindi namalayan ng dalaga.
Sunod niyang ginawa ay hinawakan ito sa magkabilang hita at pabuka iyong ipinulupot
sa kaniyang beywang.

Automatic na pumulupot ang mga kamay niya sa batok ng binata at mapusok na gumanti
ng halik sa labi nito. Sa tuwing bumitaw ito sa paghalik sa kaniya ay hinahabol
niya ang labi nito. Kanina ay nabawasan ang sugat sa kaniyang puso. Ngayon naman ay
nalulunod sa tuwa lalo na at inaangkin siya ni Charles na hindi ito nakainum ng
alak. Ang galit na nadarama para sa binata ay parang yellong natunaw at nangibabaw
ang nadaramang
pangungulila at pagnanasa.

Alam ni Charles na mayroong private room na karugtong lang din ng opisina. Doon
niya dinala ang dalaga at sabay silang natumba sa malambot na kama habang
magkahugpong pa rin ang kanilang labi.

"Charles... paungol nyang tawag sa panglan ng binata nang nasa dibdib na niya ang
halik nito. mabilis na kumalat ang tila apoy sa kaniyang katawan at naipon ang init
sa kaniyang pagkababae.

"Ahhh fuck! I miss you so much!"

Mukhang nahihibang na rin si Stella sa kakaibang sensasyong nadarama. Hindi na rin

napigilan ang binata nang tuluyan nitong hubarin ang suot niyang skirt. Ang blusa
niya ay kamuntik pang masira ang butones dahil sa pagmamadali ng binata. Para bang
nagmamadali at takot na maudlot ang ginagawa nila.

Bumaba ang halik niya sa tiyan ng dalaga nang magsawa sa dibdib nito. Bawat lapat
ng labi sa balat nito ay parang nakukuryente ang dalaga at lumulubid ang katawan.
Nang bumaba pa ang halik sa pagitan ng hita nito at napaungol ito kasabay nang
pagsabunot sa kaniyang buhok. Hindi niya ininda ang pananabunot nito, sabik na
sinamyo at hinalikan ang namamasa na nitong hiyas.

"Ahhhh, jerk, uhmmmm!" Nanaig ang inis na nadarama para kay Charles nang halos
kainin na nito ng buo ang pagkababae niya. Naiinis siya dahil halos baliwin siya
nito sa sarap.

Hindi akalain ni Charles na magagawa niya ngayon sa dalaga ang matagal na niyang
gustong gawin. Dati ay napananaginipan niya lang ang ganitong eksina. Kaya hindi
niya magawang makipagtalik sa
ibang babae mula nang maghiwalay sila ni Stella dahil ito ang hinahanap ng kaniyang
katawan.

Lalong nainis si Stella nang biglang itinigil ni Charles ang pagtampisaw ng bibig
nito sa kaniyang pagkababae. Sobra siyang nabitin at pakiramdam niya ay
magkakasakit siya kapag hindi nailabas ang init na namuo sa kaniyang katawan.

Npangisi si Chares nang maging agresibo na rin ang dalaga. Ito na ang nasa itaas
niya at hinubad ang kaniyang kasuutan. Halos pigil hininga siya nang nasa underwaer
na niya ang kamay nito. Bago pa nito makita ang naghuhuminding niyang pagkalalaki,
kinabig niya ito sa batok at kinuyumos ng halik sa labi. Siya na ang nagtuloy sa
pag alis ng pang ibabang saplot.

Ramdam ni Stella ang pagkalalaki ng binata na tumutusok sa kaniyang hita.

Tinulungan siya nitong mag adjust ng katawan hangang sa maitapat sa pagkababae niya
ang shaft nito. Bumilis ang pinting ng puso niya at na excite na muling maramdaman
sa loob niya ang kahabaan ng binata.

Nahirapan si Charles sa posisyon nila ng dalaga. Halatang hindi pa nito alam ang
dapat gawin kaya nahirapan siyang makapasok sa ganoong posisyon. Pagkadagan dito ay
agad na itinaas ang dalawa nitong hita. isinampay iyon sa magkabila niyang brasong
nakatukod sa magkabilang tagiliran nito.

"Argh, ahhhhh... what the fuck, Charles!" namutawi sa labi ni Stella nang walang
ingat na ibinaon ni Chares ang kahabaan nito sa loob ng pagkababae niya.

"Ahhhh shit, sorry, love, kailangan nating magnaali at may kumakatok sa pintuan!"
aniya bago kinuyumos ng halik sa labi ang dalaga,
kasunod ay walang humpay na pagkadyot sa pagkababae nito.

Sa halip na mabahala na baka mahuli sila o maghinala ang taong kumakatok, mas
natakot siya na baka hindi makarating sa dulo ng luwalhating tanging si Charles
lang may kakayahang dalhin siya roon. Sa bilis ng pangyayari at kilos ng binata,
ilang minuto lang ay halos mangisay siya when she reach the climax.

Napaungol si Charles nang balutim ng mainit na likido ang kaniyang shaft. Ibinaon
niya ng husto ang sarili sa loob ng pagkababae nito bago pinakawalan na rin ang
mainit at malapot na likido. Isinaboy niya iyon sa sinapupunan ng dalaga na mukhang
hindi aware sa kaniyang ginawa. "I love you!"

Parang nabingi si Stella nang marinig ang anas ni Charles habang nanginginig ito sa
ibabaw niya. Ang balak na pagtulak dito upang hindi sa loob niya mailabas ang sperm
nito ay hindi naituloy. Hindi niya alam kung nag hallucinate lang ba siya nang
marinig ang katagang noon ay pinapangarap niyang marinig mula sa bibig ng binata.

Pawisan na bumagsak ang katawan niya sa ibabaw ng dalaga. Hindi niya agad hinugot
ang nakabaon na shaft sa lagusan ng pagkababae nito kahit tinutulak na siya ng
dalaga. Nanatili siyang nakadagan at yakap dito hanggang sa humupa ang init sa
katawan.

Sa labas ng opisina, naiiritang tinataboy ni Rachel si Elizabeth paalis. Pilit a

binubuksan nito ang pinto ng opisina ni Stella ngunit naka lock iyon. Kahit siya ay
hindi alam kung nasaan na ang kaibigan. Ang alam niya ay nasa loob lang ang
kaibigan kanina. Nagpunta lang naman siya ng banyo kanina, pagbalik ay naka lock na
ang pinto.

"That bitch, siguradong inaakit na naman niya si Charles!" halos maglabasan na ang
litid sa leeg ni Elzabeth dahil sa galit. Kahit ayaw na sa kaniya ng binata, hindi
siya makapapayag na magkamabutihan ng ganoon na lang ang dalawa. Hindi siya
makapapayag na magkabalikan ang dalawa nang ganoon na lang kadali.

Chapter 62-Gigil

"Hoy, babae, magdahan-dahan ka ng pananalita ha! Hindi kita sasantohin kapag nilait
mo pa ang kaibigan ko at paratangan sa bagay na para sa sarili mo!" Duro ni Rachel
kay Elizabeth at nangangati ang kamay na saktan ito.

Galit na tinabig ni Elizabeth ang kamay ni Rachel. " Kung ayaw mong matawag na
malandi ang kaibigan mo, pagsabihan mo!"

"Hoy babae, mas malandi ang babaing humahabol sa lalaking ayaw na sa iyo."
Pinandilatan ni Rachel ng mga mata ang babaing halatang pikon na.

Nagmatigas si Elizabeth at hindi umalis sa harap ng opisina ni Stella. Alam niyang

naroon lang ito at iyon ang sabi sa kaniya ni Diana.

Inirapan ni Rachel ang babae at iniwan na. Bumalik siya sa kaniyang working table
at hinayaan itong mangalay sa pagtayo sa harap ng pintuan.

Sa loob ng room, dahan-dahang bumangon si Stella nang maalis na ang nakayakap na

braso ni Charles sa kaniyang beywang. Ang bilis nitong nakatulog matapos nilang
magniig. Bigla siya nakaramdam ng awa rito at mukhang ngayon lang nakatulog ng
mahimbing. Ang akala niya ay nagbago na ang mood nito sa pagtulog.

Kinumutan niya ang binata bago nagmamadaling nagbihis. Hayaan niya munang matulog
ito roon pero walang dapat makaalam na naroon si Charles. Hindi pa siya handang
sagutin ang estado ng relasyon nila kapag may nagtanong.

Napabuntonghininga siya matapos makapagbihis. Lalo siyang nagugulohan ngayon at

parang wala na siyang mukhang maiharap kay Mauro. Parang hindi na niya kayang
maikasal dito dahil may ibang lalaking umaangkin na sa katawan niya. Sinulyapan
niyang muli ang natutulog na binata bago lumabas.

Muling kinatok ni Elizabeth ang pintuan ng opisina ni Stella at nangangalay na ang

mga paa niya sa pagatayo roon.

Nagulat si Rachel nang biglang bumukas ang pintuan. Ang akala talaga niya ay wala
na roon ang kaibigan dahil walang sumasagot sa intercom kanina. Mabilis siyang
tumayo at hinarangan si Elizabeth bago pa ito makalapit kay Stella.

"Bitch, nasaan si Charles?" galit na tanong ni Elizabeth kay Stella. Halos uusok
ang ilong niya sa galit dahil may thirty minutes din siyang naghintay bago nito
buksan ang pinto.

"Ano ang kailangan mo sa fiancee ko?"

Sabay na umawang ang labi nila Rachel at Elizabeth dahil sa tinuran ni Stella.
Mukhang biglang hindi nakilala ni Rachel ang kaibigan at tinawag nitong fiancee si
Charles. Mabilis siyang sumilip sa loob ng opisina at tiningnan kung naroon ang
binata ngunit wala siyang nakitang ibang tao sa loob.

"What? Fiancee?" Parang nabibingimg tanong ni Elizabeth.

"Hindi ka naman siguro bingi at bulag noong ginanap ang event?" nang-uuyam niyang
tanong kay Elizabeth.

"Hindi pa kayo official na engage ni Charles at hinding-hindi ako makakapayag na

mapunta siyang muli sa iyo!" singhal ni Elizabeth sa babae at sinundan ito sa loob
ng opisina.

Galit na nilingon ni Stella ang babae at binigyan ito ng isang sampal sa pisngi.
Halatang nagulat ito sa ginawa niya at hindi agad nakapag react. "Wala na kayo ni
Charles at ako na ang mahal niya kaya huwag mo nang ipilit sa kaniya ang sarili
mo!"

"Ahhhh, hayop ka! Mang aagaw at malandi!" Tangkang susugurin niya si Stella upang
gumanti ng sampal ngunit maagap na humarang si Rachel.

Isang suntok sa panga ni Elizabeth ang isinalubong ni Rachel dahil sa galit. "Ang
sabi ko naman sa iyo kanina na huwag mo nang tawaging malandi ang kaibigan ko!"

Pakiramdam ni Elizabeth ay nangapal pati ang labi niya dahil sa lakas ng pakasuntok
ni Rachel sa kaniya. Galit na sinugod niya ito at sinabunutan. Ngunit may humila
rin sa buhok niya kaya agad niyang nabitiwan si Rachel.

Pagkahila sa buhok ni Elizabeth ay at pabalyang itinulak ni Stella ang babae.

Ngayon niya ibinunton dito ang galit na nadarama pagkaalala noong asawa pa niya si
Charles. Kahit kampihan pa ito ngayon ng binata, hindi siya mangiming saktan ito.

Pakiramdam ni Elizabeth ay parang natanggal pati anit niya sa ulo dahil sa

pagkahila sa buhok niya. Wala siyang laban sa dalawa at pinagtutulungan siya.
Matalim ang tinging ipinukol niya sa mga ito. " Pagbabayaran mo ang ginawa mong ito
sa akin!"

"Alam mong kaya ko ring magbayad ng tao upang patahimikin ang kaluluwa mo kung
gustohin ko, kaya huwag mo akong pagbantaan. Kaya kong bilhin ang pagkatao mo at
ibenta sa mga hayok sa laman!" balik niyang banta kay Elizabeth.

Kinilabutan si Elizabeth sa banta ni Stella. Ang talim ng titig nito sa kaniya at

tagos sa buto niya. Dali- dali siyang humakbang paatras at natakot kay

Stella. Nakalimutan niyang mas mapera pa ito sa kaniya ngayon. Hindi lang ito
mayaman kundi milyonarya.

Inis na umalis sa likod ng pintuan si Diana matapos marinig ang nangyayari sa loob
ng opisina. Halatang nabahag na ang buntot ni Elizabeth.

Natawa si Rachel nang makitang nagmamadaling tumalikod na si Elizabeth at lumabas

ng pintuan.

"Bakit hindi mo tinawag si Alex kanina para napaalis agad ang babaing iyon?" sita
ni Stella kay Rachel nang sila na lang dalawa ang naiwan sa opisina.

"Ang akala ko kasi ay kasama mo siya at umalis kayo," sandaling tumigil sa

pagsasalita si Rachel at luminga sa paligid. "Bakit nga pala naka lock ang pintuan
kanina?"

Biglang umilap ang tingin ni Stella sa kaibigan at hindi alam ang isagot. "Puwede
ka nga palang umuwi ng maaga ngayon."

Napataas ang kilay ni Rachel at iniiba ng kaibigan ang topic. Tumingin siya sa
pintuan ng silid at nakasara iyon.

Mabilis na humarang si Stella sa daraanan ng kaibigan nang tangkang lalapit sa

pintuan. "Saan ka pupunta?"

"Nakalimutan kong linisin ang silid." Ngumiti si Rachel sa kaibigan at lalagpasan

sana ito ngunit muli siyang hinarangan.

"Hindi na kailangan, naalala kong maaga akong aalis ngayon at mauna ka na." Ngumiti
rin si Stella sa kaibigan bago hinawakan ito sa balikat at patulak na pinalabas ng
opisina.

Napanguso si Rachel at nilingon ang nakasarang pintuan habang nagpapatianod sa

pagtulak sa kaniya. "May tinatago ka ba sa silid na iyon?"

"Wala!" Mabilis niyang sagot sabay iling. "Ano naman ang itatago ko? May nakita ka
bang pumasok sa opisina ko kanina?"

Napangisi si Rachel at nanunukso ang tingin sa kaibigan. "Kapag tinatago ba ay tao

agad? Hindi ba puwedeng gamit o pagkain?"
"Tsk, ang dami mong alam. Umuwi ka na nga bago pa magbago ang isip ko!" Pagtataray
niya kay Rachel.

Itinaas ni Rachel ang dalawang kamay habang tumatawa. Halatang may itinatago talaga
ito pero hindi na niya kinulit pa.

Naiiling na tinulak niya muli ang kaibigan hanggang sa makalabas ng pinto. Ang
akala niya ay aalis na nga ito pero lumingon pa sa kaniya si Rachel.

"Kung saan ka masaya ay suportahan kita. Pero make sure na hindi ka na muling
masaktan pa sa pagpili sa kaniya." Nakakaunawang ngumiti si Rachel sa kaibigan.

Nakagat ni Stella ang loob ng bibig bago ngumiti ng matipid sa kaibigan. Nakasara
na ang pintuan ay naroon pa rin siya sa kinatayuan. Ilang segundo rin siya natulala
at pinagnilay ang sinabi ng kaibigan.

"Sasaktan ba niya muli ang damdamin ko kapag nakuha na ang gusto?" naitanong ni
Stella sa sarili.

Muli siyang napabuntonghinga bago humakbang. Ang balak na bumalik sa working table
ay hindi nagawa. Parang may sariling isip ang mga paa at humakbang iyon papunta sa
silid, kung saan natutulog si Charles.

Pagkapasok ng silid ay ang guwapong mukha agad ni Charles ang bumungad sa kaniya.
Nakatihaya na ito at bumaba ang kumot hanggang tiyan. Napalunok pa siya ng sariling
laway nang mapatingin sa bandang ibaba. Kahit tulog ang binata ay namumukol pa rin
ang pagkalalaki nito at bakat sa kumot. Bumalik ang tingin niya sa mukha ni
Charles. Mula sa makapal nitong kilay, dumako ang tingin niya sa matangos nitong
ilong. Nagkalat sa pisngi nito ang may kahabaang buhok.

Hindi siya nakatiis at dahan-dahan niyang hinawi ang ilang hibla ng buhok ni
Charles mula sa noo nito. Mahimbing pa rin ang tulog nito gayong mababaw lang ito
kung matulog. Well, noong unang pagsasama lang naman nila niya nakikita itong hindi
natutulog ng maayos. Pero noong masanay na ito sa presensya niya ay napapansin
niyang naging mahaba ang tulog nito.

"Kumusta ang tulog mo noong wala ako?" paanas niyang tanong habang marahan
pinagapang ang daliri sa pisngi nito hanggang sa gilid ng labi. Tumagal doon ang
daliri niya.

Hindi niya maalis ang tingin sa labi ng binata habang dinadama ang kalambutan
niyon. Ilang sandali pa ay parang naingit ang sariling bibig sa daliring dumadama
sa labi ng binata.

"Tulog naman siya," bulong ni Stella sa sarili bago dahan-dahan inilapit ang bibig
sa labi ng binata na bahagyang nakabuka.

Ang halik na magaan lang dapat upang hindi magising ang binata ay lumalim. Para
siyang natakam sa kinakaing candy at hindi makuntinto sa pagdila lamang. Nang
maamoy ang mabangong
hininga ng binata ay para siyang naadik. Gumalaw
lang labi niya at ipinasok ang dila sa loob ng bibig ng binata.

Naalimpungatan si Charles nang maramdaman ang mapangahas na humahalik sa kaniyang

labi. Itutulak na sana niya ito ngunit naudlot nang makilala ang halik ng babae.
Hinayaan niya muna ito at gusto niyang malaman kung hanggang saan ang kaya nitong
gawin sa kaniya habang siya ay natutulog.

"Charles..." anas niya kasabay sa pagsabunot sa buhok ng binata at nilamukos ng

halik ang labi nito dahil sa galit. Bigla siyang nainis sa isiping may iba pang
babae ang nakahalik sa labi nito.

Ang pagtitimpi ni Charles ay napatid nang maramdam ang matinding pangangailangan ng

dalaga. Gumanti siya ng mas mapusok na halik sa labi nito habang ang mga kamay ay
gumapang sa likod nito at balikat. Napaungol siya nang dumagan na ito sa kaniyang
katawan. Ang bilis na kumalat ng init sa katawan niya at muling nabuhay ang libido.

Marahas niyang binitiwan ang labi ng binata nang maramdamang gising na ito.
Itinukod ang mga palad sa hubad na dibdib nito upang mailayo ang mukha sa binata.

"Argh, don't you dare to stop." Parang lobo na angil ni Charles sa dalaga at
nabitin sa ginawa nito.

Nakasimangot na umupo siya sa tiyan ng binata. Alam niyang nakikita nito ang
underwear niya pero hindi na niya pinagtuunan ng pansin iyon. Gusto niya itong
parusahan muna pagkaalala kay Elizabeth. Papisil niyang sinapo ang baba nito
hanggang sa mapatulis ang nguso. "Alam mo bang galing dito ang babae mo?"

Pabagsak na bumalik ang ulo niya sa unan pagkarinig sa sinabi ni Stella. Ramdam
niya ang galit nito dahil sa babaing tinutukoy nito. Hinayaan niya lang na saktan
siya kung doon maging masaya ito. "Baby, hanggang halik lang ang ginawa ko noon sa
kaniya."

Dumiin ang pagkapisil niya sa pisngi nito at lalong nainis sa paglalambing ng

binata. "Liar!"

"Baby-argh!" Napadaing siya hindi dahil sa sakit kundi sa sarap nang daklutin ng
dalaga ang dibdib niya gamit ang isa nitong kamay. Nilaro pa ng daliri nito ang
nipple niya kaya lalong naninggas ang apoy sa katawan. Iyon naman ang pinanggigilan
nito at mukhang alam kung paano siya pahirapan.

"Alam mong madamot ako kapag naging akin na ang isang bagay!" Pinalandas niya ang
hinalalaki sa labi ng binata habang dahan-dahan na bumaba ang ulo, palapit sa mukha
nito.

Sabik na hinintay ni Charles ang halik ng dalaga sa kaniya ngunit padaplis lamang
ang halik nito sa labi niya. Para siyang batang sinabik lamang sa candy. " Iyong-
iyo ako mula nang mapikot mo ako noon."

Inis na binitiwan niya ang labi ng binata at umalis sa pagkaupo sa tiyan nito.
"Asshole, iniwan mo ako noon dahil kay Elizabeth!"

Mabilis na hinuli ni Charles sa braso ang dalaga at pinigilang makababa ng kama.

"Maniwala ka at sa hindi, hindi ko nagawang makipagtalik sa ibang babae mula nang
maghiwalay tayo.

Napatikwas ang kilay ni Stella at tumingin sa namumukol na shaft ng binata. Ang

alam niya sa lalaki ay hindi mabubuhay na walang katalik ng mahabang na panahon.
Kaya nga noong asawa pa siya nito ay hindi ito makatiis at ginagalaw siya kahit
ayaw sa kaniya. Iyon nga lang at kailangan pa
nitong magpakalasing upang masikmurang angkinin siya.

Naitaas ni Charles ang kanang palad nang mabasa ang laman ng isipan ng dalaga. "I
swear, nawalan ako ng ganang makipagtalik sa ibang babae noon kahit kay Elizabeth."

Hindi naniniwalang bumaba na siya ng kama. Mas gusto pa niyang marinig ang totoo
kaysa ang utuin nito para lang bumigay siya rito. Pagkababa sa kama ay inayos niya
ang skirt na tumaas kanina ang laylayan. Ngunit bago pa niya maibaba iyon ay
biglang may matigas na bagay ang bumundol sa kaniyang pang-upo.

Chapter 63-Kapusukan

"Darn, Charles!" Inis na hinarap niya ito at hinampas sa dibdib gamit ang palad.
Ang hudyo, bumaba sa kama at hindi manlang nag abalang takpan ang pagkalalaki
nitong tayong-tayo at naninigas. Parang ipinagyayabang pa iyon sa kaniya.

Hinuli niya ang kamay ng dalaga at hinalikan iyo. " Kapag inumpisahan, dapat
tapusin!" aniya in husky voice. Pinagapang niya ang halik mula sa daliri ng kamay
ng dalaga pataas sa braso nito.

Nakagat ni Stella ang loob ng labi nang may nanulay na parang kuryente sa bawat
himaymay, mula sa mainit na labi ng binata. Ang mga mata nitong nangungusap ay
nakatutok sa kaniyang mukha habang patuloy sa paghalik sa kaniyang kamay. Unting-
unti niyang naipikit ang mga mata nang nasa pagitan na ng leeg niya at balikat ang
labi ng binata.

Sa pagkakataong ito ay hindi nagmamadali si Charles sa pag angkin sa dalaga.

Nakapaloob ang tunay niyang damdamin sa bawat halik at haplos sa katawan ni Stella.

Naipaling niya pakaliwa ang ulo nang gumapang pa ang halik ng binata sa kaniyang
leeg. Ramdam niyang binubuksan ng binata ang butones ng suot na full sleeve ngunit
hindi magawang tutulan o pigilan ang kamay nito.

"Charles..." paungol niyang tawag sa pangalang ng binata nang maramdaman ang

marahang haplos nito sa dibdib niya, habang ang labi ay parang gutom na humahalik
sa kaniyang leeg.

"Uhmmmm, I need you, baby!" Idinikit niya ang naghuhumindig niyang pagkalalaki sa
katawan ng dalaga.

Napaupo siya sa kama kasunod ang binatang ngayon ay sabik na ginagalugad ang loob
ng bibig niya. Para itong uhaw na uhaw kung makahalik sa kaniyang labi at gustong-
gusto naman niya. Ang kamay nitong naglilikot ay nasa pagitan na ng hita niya.
Hindi niya namalayang nahubad na rin pala nito ang pang ibabang saplot niya.

Muling bumaba ang halik niya sa leeg ng dalaga hanggang marating ang ituktok ng
nagyayabang nitong dibdib. Salitan iyong isinubo at pinagpala ng kaniyang labi at
dila.

"Ahhhh, darn, Charles!" Napahingal siya nang laruin ng daliri nito ang kaniyang
kuntil at ang dila naman ay pumaikot sa kaniyang nipple.

Napangisi si Charles nang kusa nang bumuka ang hita ng dalaga at wini-welcome siya.
Sa halip na daganan ito ay mabilis niyang pinaikot ang katawan nito. Pinadapa sa
kama at muling pinaliguan ng halik mula sa batok nito.

Napaarko ang katawan niya nang humaplos sa gilid ng dibdib niya ang isang palad ng
binata. Lalong tumaas ang init sa katawan at nakakadarang ang sensasyong nadarama.
Gusto niyang pigilan ang binata nang nasa pang upo na niya ang labi nito. Ngunit
hindi niya magawa at excited ang katawan niyang naghihintay sa sunod na gawin ni
Charles. Alam niyang sobrang expose na ang kaniyang pagkababae sa mga mata nito.
Nakabuka ang mga hita niya at bahagyang nakaangat ang ibabang parte ng katawan.

Pinalandas ni Charles ang dila mula sa pisngi ng pagkababae ng dalaga hanggang sa

lagusan nito. Gusto niya itong baliwin sa sarap upang hindi na gustohing maikasal
kay Mauro. Hinawakan niya ang dalawa nitong hita bago pinalalim ang halik sa
pagkababae nito. Kahit ilang ulit niya iyong kainin o tikman ay hindi siya
magsasawa sa kakaibang lasa niyon.

Napadaklot siya sa kubre ng kama kasabay ng halinghing na ungol. Halik pa lang ni

Charles ay parang sasabog na ang init sa kaniyang katawan. " Ahhhhh, Charles, fuck
me now!" Hindi siya kuntinto sa ginagawa nito at gusto na niyang may pumasok sa
kaniyang lagusan.

Pinagbigyan niya ang dalaga, mula sa likod nito ay inangkin niya ito. Napaungol
siya habang dahan- dahang ibinabaon ang kahabaan sa lagusan ng
pagkababae ng dalaga. Nakatayo lang siya sa gilid ng kama at ito ay halos nakaluhod
sa itaas ng kama. Mahigpit niyang hinawakan ang magkabila nitong balakang kasabay
ng pabilis na pabilis na pagkadyot.

"Ahhhh... fuck! Harder, Charles, ohhhh shit ahhhhh!" Halos mabaliw siya sa lakas ng
intinsidad na lumukob sa kaniyang katawan. Bawat salpok ng shaft ng binata sa
kaniyang pagkababae ay sumasagad.

Lalo pang binilisan ni Charles ang pag ulos. Kung hindi nakaalalay ang kamay sa
katawan ng dalaga ay alam niyang babagsak iyon padapa sa kama. Mabilis niyang
hinila ito sa balikat at pinaliyad upang mahalikan ito sa labi. Patuloy siya sa pag
atras abante habang dumadama ang kanang palad sa malusog nitong dibdib.

Awang ang labi at nasabunutan niya ang binata nang manginig na ang kalamnan niya
dahil sa sarap. Nakadikit na ang likod niya sa pawisang dibdib ni Charles at bawat
bayo sa kaniya ay umaalon ang kaniyang katawan. Talagang wala itong balak na ibahin
ang posisyon nila hanggang sa pareho nilang marating ang sukdulan ng luwalhating
silang dalawa lang ang nakakarating.

"Arghhhh, ahhhhh shit!" Halos kagatin na niya ang balikat ng dalaga nang sumabog na
ang init sa katawan nito. Sinabayan niya ang dalaga habang nakabaon ng sagad ang
shaft sa loob ng pagkababae nito.

Isang mahabang ungol ang kumawala sa kaniyang bibig at halos mangisay siya sa sarap
nang sabay silang makaraos ng binata. Halos na blangko ang isipan niya at umikot
ang mundo dahil sa sarap.

Dahan-dahan niyang ibinaba ang katawan ng

dalaga at padapa pa rin itong bumagsak sa kama.
Hindi niya agad hinugot ang shaft na nakabaon pa rin dito at ninamnam ang init na
bumabalot sa kahabaan.

"Ahhh, Charles, what are you doing?" may kasamang ungol na angil niya sa binata
nang maramdamang muli itong gumalaw sa loob niya.

"Baby, apat na taon akong nangulila sa iyo at naipon ang likido sa katawan ko,"
bulong niya sa dalaga habang hinahalikan ito sa tainga.

"Fuck, don't tell me, ahhhhh jerk!" Namura niya ang binata nang maramdamang muling
nabuhay ang pagkalalaki nito na nakabaon pa sa loob niya.

Napangisi lang si Charles at inumpisahang buhayin din ang libido sa katawan ng

dalaga. Pinatihaya niya ito habang nanatiling nakabaon ang kahabaan sa pagkababae
nito. Hindi niya binigyan ng pagkakataon na tumutol ito sa nais niyang gawin at
agad na sinibasib ng halik sa labi.

Napaungol na lamang siya at kusang sumuko muli ang sarili sa binata. Gusto na
niyang maniwala na sa kaniya nga lang ito n*********n. Pareho lang naman sila ng
binata, ang bilis na uminit ang katawan at gustong-gusto ang ginagawa ni Charles.

Napamura si Charles nang biglang tumunog ang cellphone ni Stella na nakapatong lang
sa kama. Aagawin niya sana iyon nang damputin nito ang gadget.

"Ang personal bodyguard ko ang tumatawag."

Napabuga siya ng hangin sa bibig at napilitang hugutin muna ang shaft mula sa
pagkabaon sa lagusan ng dalaga. Pero hindi siya lumayo sa dalaga
nang sagutin nito ang tawag.
"Ma'am, nasa labas ako ng opisina at nakaalis na si Ms. Rachel. Ayos lang po ba
kayo riyan?"

Nakagat ni Stella ang ibabang labi at namula ang pisngi. Hindi alam kung paano
sagutin si Alex. Ayos lang siya pero kapag nakita ang kiss mark sa dibdib niya ay
mukhang hindi siya ok. Ang hudyong may gawa niyon ay ngumiti ng simpatiko at
naririnig ang tanong ni Alex. Sasagutin na sana niya ang tanong ng kausap ngunit
naudiot nang bigla siyang halikan sa labi ni Charles.

"Ma'am? Papasukin ko po ang opisina kapag hindi po kayo sumagot."

Inis na binitiwan ni Charles ang labi ng dalaga at hinayaan na itong makapagsalita.

Tumuloy ang labi niya sa dibdib nito at doon na lang nagpakasasa sa pagsipsip sa
nipple nito.

"Ahhh, yes, ayos lang ako." Nakagat niya ang ibabang labi at hindi napigilan ang
mahinang ungol na kumawala sa kaniyang lalamunan.

Hinampas niya sa balikat ang binata upang patigilin sa ginagawa ngunit hindi siya
pinansin. Sinabunutan niya ito at napahigpit ang hawak sa cellphone dahil sa
kakaibang kiliting nanuot sa pagitan ng mga hita niya.

Nangunot ang noo ni Alex nang marinig ang mahinang tinig ng dalaga at nagduda. Para
kasing d *****g ito, hindi niya matukoy kung nasasaktan ba o-mabilis niyang nasaway
ang sarili at kung ano na ang pumasok sa isipan. "Ma'am, are you sure-" hindi niya
natapos ang pagsasalita nang may magsalita sa kabilang linya.

"She's with me!"

Nanlaki ang mga mata ni Stella dahil pinaalam ni Charles na kasama niya ito.
Pakiramdam niya ay namula pati ang talampakan niya dahil sa sobrang hiya. Obvious
na may ginagawa silang milagro ni Charles at nahihiya siyang isipin iyon ni Alex.

"Okay, sir, please take care of her." Gustong batukan ni Alex ang sarili nang iyon
ang kusang namutawi sa kaniyang labi. Kahit hindi nagpakilala ang lalaki ay alam
niya kung sino ito. Talagang inihabilin pa niya ang kaligatasan ng amo dito gayong
alam niyang hindi ganoon ang mangyayari.

Si Alex na ang pumutol sa tawag at baka kung ano pa ang sunod niyang marinig. Umupo
na lang siya doon sa waiting area at kailangang maghintay hanggang sa matapos ang
dalawa.

"Jerk, ano ang ginawa mo?" Inis niyang tinulak sa balikat ang binatang nakadagan sa
kaniya.

"Kailangan niyang malaman upang hindi na siya mag alala sa kaligtasan mo." Ngumisi
siya sa dalaga habang dahan-dahan bumaba ang mukha palapit dito.

"Tsk, enough!" Tinulak niya ang mukha ng binata palayo sa kaniya. Gusto na niyang
lumabas upang hindi mag isip ng hindi maganda si Alex.

"No, masakit pa ang puson ko."

Muli niyang nahampas sa balikat ang binata at ayaw umalis sa ibabaw niya. Lumaban
siya rito ngunit malakas ang binata. Wala siyang nagawa nang itaas nito ang dalawa
niyang hita sa mga balikat nito. Sa bilis nitong kumilos, namalayan na lang niyang
nakabaon na naman ang shaft nito sa loob ng pagkababae niya.

Agad na umulos si Charles at sunod-sunod na bumayo sa lagusan ng dalaga. May

pagmamadali at ayaw maudlot ang ginagawa. Mahigpit niyang hawak sa magkabilang
kamay ang dalaga habang patuloy sa pag ulos. Binitawan niya lang iyon nang wala na
itong magawa kundi ang sabayan ang indayog ng kaniyang katawan.

"Ahhhh fucker!" Nakagat niya sa braso ang binata nang muling parang may ipo-ipong
init ang namuo sa kaniyang pagkababae. Traidor talaga ang katawan niya kapag si
Charles ang lumalandi.

"I know, baby, at ako lang ang lalaking may karapatan na umangkin sa iyo!" May
kasamang gigil na kumadyot siya bago kinuyumos ng halik ang labi ng dalaga.

Nakulong ang mahabang ungol sa lalamunan niya at walang magawa dahil kusang tumugon
ang labi sa halik ng binata.

Nang malapit nang labasan ay binitiwan ni Charles ang labi ng dalaga at ilang ulit
napamura. "Argh, fuck!"

Kasabay ng pagmumura ng binata ay ang pagpakawala ng mainit na likodo sa shaft

nito. Maging siya ay napamura kasabay ng pagsabog ng init sa katawan. Parang may
fireworks na sumabog sa paligid nila at nakakangilo ang sensayong lumukob sa
kaniyang pagkatao.

Masayang kinintalan niya ng halik ang pawisang noo ng dalaga nang humupa na ang
init sa katawan. "Thank you, love, asikasuhin ko agad ang kasal natin."

Nakasimangot na inirapan niya ang binata. Wala na siyang lakas na makipag arguminto
dito samanatalang ito ay mukhang lalong lumakas. Una itong nagbihis at kinumutan
siya. Ang akala niya ay aalis na ito at iwan siya. Pumasok lang pala ito ng
bathroom at kumuha ng maliit na towel at binasa iyon. Nakagat niya ang loob ng
bibig nang umpisahan siya nitong punasan. Nilinis nito ang nasa pagitan ng hita
niya at nanlalagkit iyon dahil sa laway at likidong nagmula sa kanilang dalawa.

Siya na rin ang nagbalik ng saplot ng dalaga matapos itong malinisan. Alam niyang
napagod niya ng husto ito at ayaw niyang galitin pa. Pagtingin niya sa orasang
nakasabit sa dingding ay alas singko na ng hapon.

"May iba ka bang lakad ngayon?" Masuyo niyang tanong sa dalaga habang hinahaplos
ang pisngi nito.

Inaantok na tumango siya sa binata. "Hinihintay ako ni Lolo for dinner."

Tumango si Cahrles bago tumayo at hinanap ang cellphone. Agad binasa ang message ni
Roy sa kaniya.

"Sir, nahanap ko na ang taong may atraso sa iyo."

Napangisi si Charles bago ibinulsa ang hawak na cellphone. Inayos ang necktie bago
humarap sa dalaga.
Nangunot ang noo ni Stella nang makita ang kakaibang kislap sa mga mata ni Charles.
Mukhang may magandang balita itong nabasa sa cellphone. Pero hindi niya gusto ang
nakikitang tuwa sa mga mata nito. Alam niya ang ganoong kislap sa mga mata ng
binata ay mayroon masasaktan.

Chapter 64-Warning

Binuhat niya ang dalaga at dinala ito sa mismong opisina nito. Pinaupo sa sofa at
sinigurong komportable ito sa kinaupuan. "Alam kong ayaw mong may makakitang
magkasama tayong lalabas ng kompanya kaya mauna na ako, okay?" Muli niyang hinaplos
ang pisngi ng dalaga.

Napabuntonghinga si Stella at tumango. Talagang natutunaw na ang galit sa puso niya

para sa binata dahil sa ipinapakitang affection sa kaniya ni Charles.

Hinalikan niya sa noo ang dalaga at sinuklay ang buhok nito gamit ang sariling
daliri. "I love you!"

Naiiyak na napatitig siya sa mga mata ng binata. Bigla siyang napipilan nang
marinig ang tatlong salitang matagal na niyang nais marinig mula sa bibig ng
binata.

"Alam kong may duda ka pa rin at naisip na may iba akong motibo sa pag angkin sa
iyo ngayon. Hindi kita masisi at minamadali. Hayaan mo lang akong patunayan sa iyo
ang tunay kong damdamin." Masuyo niyang pakiusap sa dalaga.

"Bigyan mo pa ako ng oras." Ang naisagot niya sa binata. Bigla siyang nag aalala
kung ano ang maging damdamin pa nito sa kaniya kapag nalaman ang tungkol kay Zion.

Nakakaunawang tumango si Charles at dahan- dahang tumayo. Sapat na ang narinig

upang mapanatag at isiping may chance na siyang

patawarin ng dalaga. "Charles..." tawag niya sa binata bago pa ito makarating sa

opisina.

Nilingon niya ang dalaga at hinintay itong magsalita.

"Kung ano man ang gagawin mo ngayon, huwag mong dumihan ang mga kamay mo."

Sandaling natigilan si Charles at nalito kung paanong nahulaan ng dalaga ang

gagawin niya mamaya. Ilang segundo pa ang lumipas ay unting- unting humulma ang
masayang ngiti sa kaniyang labi. Isinuklay niya ang daliri sa may kahabaang buhok
bago tumango sa dalaga. Masaya siya at nag- aalala sa kaniya si Stella.

Mabilis niyang iniwas ang tingin sa binata bago pa siya ma traidor na naman ng
sariling katawan. Bigla kasi siyang naingit sa daliri ni Charles na siyang
sumusuklay sa malambot nitong buhok. Parang gusto niyang siya ang magsuklay sa
buhok nito.

Pagkabukas ni Charles sa pintuan ay hindi na niya iyon isinara. Agad na tumayo si

Alex pagkakita sa kaniya at lumapit. "Bantayan mong mabuti ang maging asawa ko."

Nayabangan si Alex sa binata, gusto niyang sagutin na dapat sa kamay nito mag ingat
ang amo niya. At talagang pinangangalandakan pa nitong may karapatan na itong
tawaging fiancee ang amo niya ngayon.

Muling namula ang pisngi ni Stella pagkakita kay Alex. Nahihiya siya at hindi
maipagkaila na may iba silang ginawa ni Charles kanina bukod sa pag uusap. Ang
arogante pa ni Charles sa pakipag usap kay Alex na animo'y ito ang nagpapasahod sa
nagbabantay sa kaniya.

"Huwag mong hayaang makalapit sa kaniya ang mga taong may masamang balak sa
kaniya." Muling bilin ni Charles bago nilampasan si Alex.

Pumalatak si Alex nang wala na ang lalaki. Nanatili lang siya sa kinatayuan at
hinintay na lumabas ang among dalaga.

Marami pang epmleyado sa naturang building nang bumaba si Charles. Mga bumati ang
mga ito s kaniya lalo na ang kababaihan pero hindi niya pinansin. Nagmamadali na
siyang sumakay ng sariling kotse at pinuntahan si Roy.

Muling nagsindi ng sigarilyo si Roy habang hinihintay ang amo. Naroon siya ngayon
sa isang lumang bodega at binabantayan ang lalaking nakatali sa isang upuan at may
piring sa mata.

"Boss, parang awa niyo na, pakawalan niyo na po ako." Pagmakaawa ng lalaki kay Roy.

"Hindi ka sa akin dapat magmakaawa, hintayin mo ang taong nagawan mo ng atraso."

Nanginig na sa takot ang lalaking nakapiring ang mga mata. Ilang sandali pa ay
napapiksi ito nang marinig ang pagbukas ng lumang pintuan.

"Sir, siya po ang pinagmulan ng lahat." Turo ni Roy sa lalaking nakatali.

Pinakatitigan ni Charles ang lalaking nakaupo bago inalis ang piring sa mga mata
nito.

Halos manginig sa takot ang lalaki nang mamukhaan ang kaharap. "Bo-boss, ano po ang
kasalanan ko sa inyo?"

Marahas na hinawakan ni Charles ang mukha ng lalaki at pinisil iyon. Tinanong na

ito ni Roy kanina ngunit ayaw umamin o kumanta ng kasalanang nagawa nito sa kaniya.
"Sino ang nag utos sa iyo na kunan ako ng larawan sa hotel?"

Nanginginig ang labi na sumagot ang lalaki. "Hi- hindi ko po alam ang sinasabi
niyo, sir."

Dahan-dahang binitawan niya ang mukha ng lalaki at tumayo. Alam niyang hindi basta
ito kakanta dahil malaki ang binayad. Tiyak may kakayahan ding gawan ito ng masama
ng taong nasa likod ng lahat kapag nag ingay o kumanta.

Ang akala ng lalaki ay lulubayan na siya dahil tumayo na ang binata. Ngunit nagulat
siya nang bigla siyang sinipa sa tiyan ng lalaki. Sa lakas niyon ay pabagsak siyang
natumba kasama ang upuang.

Napadaing sa sakit ang lalaki ngunit hindi nakaramdam ng awa si Charles dito. Pa
squad siyang umupo at muling pinisil ang pisngi ng lalaki gamit ang isang kamay.
"Sino ang nag utos sa iyo na kuhanan ako ng larawan kasama ang babaing iyon?"

"Parang awa niyo na po, trabaho ko talaga ang kumuha ng larawan ng mga kilalang tao
at binibenta sa kilalang reporter."

Nangalit ang bagang ni Charles at gigil na binigyan ng ilang suntok sa mukha ang
lalaki. "Next time, piliin mo ang taong nakawan mo ng larawan!"

Umiiyak na tumango ang lalaki at halos hindi na maimulat ang mga mata.
"Hindi lang iyan ang abutin mo sa akin kapag kinalaban mo pa ako, maliwanag?"

Takot na tumango ang lalaki at hindi na magawang makapagsalita pa. Dugo ang bibig
nito at namamaga ang mga mata. Alam niyang hindi nagbibiro ng banta ito at wala
siyang balak magsuplong sa pulis sa takot na balikan siya at ang kaniyang pamilya.

Napailing si Roy at naawa sa lalaki. Suwerte nito at pinakawalan pa ng amo niya.

Hindi niya alam kung ano ang nasa isip nito at ganoon lang ang ginawa sa lalaki.

"Kunan mo siya ng larawan at ipadala sa reporter na iyon." Utos ni Charles kay Roy
habang pinupunasan ang kamaong nagkaroon ng mantsa ng dugo.

Nakakaunawang tumango sis Charles. Hindi ginalaw ng amo ang reporter na siyang
naglathala sa larawan nito kasama si Diana with malicious caption, ngunit sa ginawa
nito ngayon ay tiyak na matakot ito kapag makita ang larawan. Alam nilang may nag
utos din sa reporter na gawin iyon, pero hindi iyon ang pinuntirya ng amo niya. Ang
ginawa nito ngayon ay pagbigay warning sa taong may gustong sirain ito o
pabagsakin.

Chapter 65-Panunuyo

Pagkapasok ng bahay, hindi masalubong ni Stella ang nang-aarok na tingin ng abuelo.

"Mommy, bakit ang tagal mo po? Kanina ka pa namin hinihintay ni lolo." tanong ni
Zion sa ina.

Mabilis na nilapitan ni Stella ang anak at hinalikan sa pisngi. "Sorry, baby, may
importante lang inasikaso si Mommy."

"Mag usap tayo." Tumayo si Fausto at dumiritso sa isang silid.

Nakagat ni Stella ang gilid ng labi bago binalingan ang anak. "Baby, makipaglaro ka
muna kay Yaya Sabel mo at may pag uusapan lang kami ng lolo mo.

Nakakaunawang tumango ang bata at hindi na nangulit sa ina nito.

Pagpasok ni Stella sa silid kung nasaan ang abuelo ay kinabahan siya. Ang pormal
kasi ng mukha ng abuelo at seryusong nakatitig sa kaniya. Tumikhim siya nang
makaupo at parang biglang namalat ang lalamunan niya.

"Hindi na ako magpaligoy-ligoy pa," ani Fausto habang matamanan na pinakatitigan

ang apo. "Si Charles ba ang dati mong asawa at ama ni Zion?"

Pakiramdam ni Stella ay may tumtambol na sa kaniyang dibdib at ang lakas ng kabog

niyon. "Lo- lolo...."

"At nagsisinungaling ka nang sabihing dito natulog noong hindi ka nakauwi sa

mansyon."

Nahihiyang nagyuko ng ulo si Stella at lalong napipilan. Wala na siyang ibang

maidahilan sa abuelo o ipangatwiran pa. Nasukol na siya at hindi maitanggi ang
katotohanan.

"Ngayon ko lang din napansin ang similarity ni Zion kay Charles." Pagpatuloy ni
Fausto.

"I'm sorry, lolo, hindi ko po sinasabi sa inyo ang katotohanan dahil galit ako sa
kaniya noon. Ayaw kong siya ang piliin mo dahil kay Zion."

"At ngayon?"

Muli niyang nakagat ang ibabang labi at dahan- dahang nag angat ng tingin sa
abuelo. "Hindi ko pa rin po alam pero determinado siyang bumalik ako sa buhay
niya."

Naglapat ang mga labi ni Don Fausto habang tumatango-tango. "Alam na ba niya ang
tungkol kay Zion?"

Mabilis na umiling si Stella, "marami po ang balakid sa pagitan namin at ayaw ko pa

pong ma expose si Zion sa publiko."

Tumayo si Fausto at humarap sa malaking glass window at tumanawq sa labas. "Alam

mong mas matimbang sa akin ngayon ang kaligtasan mo, lalo na ni Zion. Kilala ko si
Charles, hindi siya mangiming kunin ang bata kapag nalaman niya ang tungkol dito."

"Lolo, ano po ang dapat kong gawin?" nag-aalala niyang tanong sa abuelo. Ayaw
niyang magulohan din ang anak kapag natuklasan nito ang tungkol sa ama.

"Gusto ko si Mauro para sa iyo pero magugulo ang buhay ni Zion kapag nalaman ni
Charles ang tungkol sa kaniya. Maging ang buhay mo ay tiyak magugulo rin. Alam kong
gagawa ng paraan ang lalaking iyon upang makuha ang kaniyang karapatan."

Muling napayuko ng ulo si Stella, ngayon pa lang ay gumagawa na ng paraan si

Charles upang mabawi siya at dito magpakasal. Hindi niya masabi iyon sa abuelo at
bumigay na nga ang katawang lupa niya sa panunukso ni Charles. Nang maalala ang
ilang beses na nangyari sa kanila ni Charles ay napahawak siya sa impis niyang
tiyan. Bigla siyang kinabahan sa maaring maging bunga ng kapusukan.

Mariing naglapat ang mga labi ni Stella at nakagat ang loob ng bibig. Dahil sa mga
sunod-sunod na nangyari ay nakalimutan na niyang gawin ang importanteng bagay.
Gusto niyang sabunutan ang sarili dahil sa kapabayaan. Limang araw na ang nakalipas
mula nang may unang nangyari sa kanila ni Charles. Kanina lamang niya muling
naalala na kailangan niyang makainum ng contraceptive. Ang balak na inumin iyon
mamaya ay nagdadalawang isip na siya. Nurse siya kaya alam niya ang tama at mali
pagdating sa kaniyang case.

Humarap si Fausto sa apo at mataman itong pinakatitgan. "Mahal mo pa rin ba siya?"

Nag angat siya ng tingin ngunit hindi masalubong ang mga mata ng abuelo.

Napabuntonghinga si Fausto nang hindi agad nakasagot ang apo. Sa kinikilos nito
ngayon ay nababasa niya ang kasagutan sa tanong niya. " Gusto kong masigurong hindi
lang ang kompanya ang habol niya kung bakit sinusuyo ka niyang muli."

"Naintindihan ko po, lolo, sorry!"

Muling napabuntonghininga si Fausto at mukhang wala nang magagawa ang nakikita sa

mukha nito. " Ayaw kong masaktan kang muli at magkamali sa buhay. Alalahanin mong
maraming empleyado ang umaasa sa iyo ngayon. Isantabi mo muna ang iyong tunay na
nadarama sa kaniya hanggang sa maging stable na ang lahat."

"Opo, hindi ko po kayo bibiguin ngayon."

Nilapitan ni Fausto ang apo at inakbayan ito. "Hindi ako nagagalit sa paglilihim
mo. Kung mahal mo pa rin siya ay wala akong magagawa. Pero huwag kang bumigay agad
at pahirapan mo muna siya bilang ganti dahil sa pag iwan niya sa iyo noon."
Naiiyak na niyakap niya ang abuelo at nakunsensya na rin. Huli na ito ng pagbigay
ng payo sa kaniya. Pero hindi niya masabi sa abuelo at baka uramismo ay ikasal siya
nito kay Charles.

Matapos mag usap ng masinsinan ay niyaya na ni Fausto ang apo sa dining room. Oras
na para maghapunan sila. Ngunit kakaupo lang nila nang biglang tumunog ang
cellphone ng apo.

Ayaw sanang sagutin ni Stella ang tawag sa kaniya ngunit nang makita ang pangalan
ng caller ay nagdalawang isip siya. Alam niyang hindi titigil ito sa pagtawag
hangga't hindi niya sinasagot.

"Mukhang importante ang tawag na iyan kaya sagutin mo muna." Utos ni Fausto sa apo.

Apologetic ang tinging ipinukol ni Stella sa abuelo bago tumayo upang sagutin ang
tawag. Ang pinakaayaw pa naman ng matanda ay maisturbo ng tawag sa telepono ang
pagkain nila.

"Where are you now?" tanong ni Charles mula sa kabilang linya.

"Home," maiksi niyang sagot sa binata.

"Good, malapit na rin ako makarating sa bahay natin."

Napalabi si Stella at parang may relasyon sila nito kung makipag usap sa kaniya.
Bahay pa rin nila kung ituring nito ang dati nilang tahanan. Pero bigla siyang
napaisip at nasa beyahe pa rin ang lalaki.

"May dinaanan pa ako kanina kaya hindi pa ako nakakauwi." Paliwanag ni Charles
kahit hindi nagtatanong ang dalaga.

Pinigilan ni Stella ang mapangiti kahit wala namang dapat ikatuwa. Mabilis niyang
ibinalik sa pormal ang aura ng mukha nang mapansin na nakatingin sa kaniya ang
abuelo.

"Kumain ka na ba?"

"Kakain na sana kung hindi ka tumawag."

Pagtataray niya sa binata upang itago ang kilig na biglang umusbong sa damdamin.

"I love you too!" sa halip ay sagot niya sa dalaga.

Kamuntik nang mabulunan si Roy ng sariling laway nang marinig ang sinabi ng amo sa
kausap nito sa cellphone. Kanina pa siya tahimik lang na nagmamaneho ng sasakyan at
nagkukunwaring walang naririnig. Mabilis niyang ibinalik ang tingin sa daan nang
tumingin sa front mirror ang amo at sinamaan siya ng tingin. Gusto niyang matawa,
hindi kasi bagay sa amo ang magsalita ng ganoon. Hindi niya akalaing alam din pala
nito ang matatamis na salita para makuha ang loob ng isang babae.

Mabilis na sinupil ni Stella ang ngiting nais humulma sa kaniya g labi. Hanggang
ngayon ay hindi siya sanay na marinig ang ganoong salita mula sa bibig ni Charles.
"Ikaw ba ang nagmamaneho ng sasakyan?"

"No, kasama ko si Roy."

Napataas ang kilay ni Roy nang marinig ang pangalan niya. Muli niyang sinilip sa
front mirror ang amo. Ang seryuso pa rin ng aura ng mukha nito gayong ang tono ng
pananalita ay nag iba na. Pumalatak si Roy sa isipan. Sa isip-isip niya ay
kailangan pa mag aral ng amo kung ano ang dapat iakto kapag nanunuyo ng babae.
Mukha kasing magkalaban ang bibig nito at emotion.

Napamulagat ng mga mata si Stella nang marinig ang sagot ng binata. Ilang sandali
pa ay hindi na napigilan ang ngiting kanina pa sinusupil. Ayaw man niyang aminin
pero kinikilig siya sa isiping hindi ikinakahiya ng binata na malaman ng iba na
umiibig na ito.

"What's funny?"

Biglang nabura ang ngiti sa labi ni Stella nang marinig ang paninita ni Charles.

"Nothing, sir, sorry!" takot na itinitkom agad ni Roy ang bibig.

Mabilis na nawala ang tampong nadarama nang marinig ang boses ni Roy mula sa
kabilang linya. Ang akala kasi niya ay siya ang sinisita ni Charles. Pero nang
mahinuha na pinagtatawanan ni Roy ang binata ay napangisi na rin siya. Hindi niya
masisi si Roy kung natawa ito dahil sa pinagsasabi ni Charles.

Chapter 66-Reconcile

Naitapon ni Vanz ang cellphone matapos makausap ang reporter. Halatang natakot ito
kahit wala namang ibang ikinanta ang taong kumuha sa larawan at ibinigay dito.

"F*ck, talagang hindi siya nagbibiro nang magbanta siya!" inis na bulong ni Vanz at
parang sa sarili lang sinabi.

"Kuya, ano na gagawin ko kung makumpirma niyang ikaw ang may kagagawan niyon?"
takot na tanong ni Diana sa kapatid.

"Malabong mangyari iyon dahil tiyak na hindi ako ikakanta ng reporter. Sadyang
trabaho niya ang maglathala ng mga malicious na balita upang kumita. Kapag
nagkamali siya, alam niya ang kaya kong gawin sa kaniya at pamilya niya." Matalim
ang tingin ni Vanz sa kawalan habang kuyom ang kamao.

Kahit papaano ay nakahinga ng maluwag si Diana. Kung ruthless si Charles, hindi

naman basta matatakot ang kapatid niya.

"Kailangan mo siyang maakit at kung kinakailangan pikutin ay gawin mo!"

Napapiksi si Diana sa kinatayuan at tumaas na naman ang timbre ng boses ng kapatid.

"Tama ang kapatid mo, Diana."

Napatingin si Diana sa abuelo na kararating lang. " Lolo, ginagawa ko naman po ang
lahat pero ang ilap po ni Charles."

"Hindi madaan sa santong dasalan si Charles. Malaki din ang interest niya sa
kompanya kaya ginagawa niya ang lahat upang sa kaniya maikasal si Stella." Umupo si
Vincent sa tabi ng apong binata.

"Lolo, ang alam ko po ay ayaw na ni Stella kay Charles dahil sa nakaraan nila," ani
Diana nang maalala ang nakaraan ng dalawa.

"Pero sa nakikita ko ngayon ay mukhang lumalambot muli ang puso ng babaing iyon kay
Charles. Inis na turan ni Vanz.

"Bakit hindi mo kunin ang loob ng kapatid niya? Tiyak na may makuha kang clue sa
kanila kung paano mapag away muli ang dalawa." Suggest ni Vincent sa apo na babae.

Napangisi si Diana, ang talino talaga ng abuelo nila mag isip. Hindi sumagi sa isip
niya ang bagay na iyon upang magamit laban kay Stella at makuha ang loob ni
Charles.

Maging si Vanz ay napangiti. Kapag nakapasok na sa pamilya ni Charles ang kapatid

ay madali na lang ang lahat. Malayang makakilos ang kapatid niya at magawa ang
tama. Kapag kay Diana naikasal si Charles, maging solid na ang posisyon niya sa
komapnya. Madali niya rin matibag ang pinsan dahil walang matibay na pader na
sasandalan.

"Kuya, hindi mo kasama si Stella?"

Nangunot ang noo ni Charles nang makita ang kapatid sa kanilang sala. Agad niyang
inalala ang abuelo habang iginagala ang tingin sa paligid.

"Ako lang mag isang pumunta dito, kuya." Paliwanag ni Sophie nang mabasa ang nasa
isip ng kapatid.

"Ano ang kailangan mo at narito ka?"

Nasaktan si Sophie sa malamig na pakitungo ng kapatid. Hindi naman ito ganito noon
sa kaniya. Initindi na lamang niya ito at alam niyang

maraming problemang kinakaharap sa trabaho.

Napabuntonghinga si Charles bago umupo sa sofa. " Kumain na ba si Lolo?"

"Yes, kuya. Sabay po kaming kumain at ang akala namin ay hindi ka uuwi." Pinasigla
ni Sophie ang tinig.

Napatango si Charles bago mataman na pinakatitigan ang kapatid.

"Kuya, sorry!"

Nanatiling nakatitig lang siya sa kapatid at hinayaan itong magsalita.

"Sorry dahil isa ako sa dahilan ng hiwalayan niyo noon ni Stella." Sinalubong niya
ang nang aarok na tingin ng kapatid.

"Ano ang ginawa mo kanina sa opisina ni Stella?"

Natigagal si Sophie at hindi napaghandaan ang tanong ng kapatid. Bigla siyang

natakot na baka sinabi na ni Stella ang lahat.

"Nakita ka kanina ni Roy sa parking area ng kompanya nila Stella."

Napahinga siya ng malalim at mali ang iniisip niya. "Kuya-"

"Kapag nangialam ka pang muli sa relasyon namin, hindi ko na palalampasin ang

gagawin mo!" May diin ang bawat katagang binitiwan ni Charles para sa kapatid.

"Kuya, maniwala ka at sa hind, humingi lang ako ng sorry kay Stella."

Nagdududa pa ring pinakatitigan ni Charles ang kapatid.

"Kuya, kahit ano ay gagawin ko para makatulong sa iyo na maibalik sa pamilya natin
si Stella."
"Pagkatiwalaan kita ngayon, Sophie. Kapag may gagawin kang hindi maganda laban kay
Stella ay hindi kita palalampasin kahit kapatid pa kita."

Naiiyak na tumango si Sophie at nasasaktan sa matatalim na salitang binitiwan ng

kapatid. Kulang na lang ay sabihin nitong talikuran siya at kalimutang kapatid
dahil kay Stella. Kung noon ay nagagalit siya sa babaing pinahahalagahan ng kapag
ganoong isipin, ngayon ay hindi na

Nalulungkot na lang siya at tanggap na sa sarili na kailangan bg kapatid ang

kapartner sa buhay. Kapatid lamang siya at hindi habambuhay ay nasa tabi lang niya
ang kapatid.

"Kuya, sa iyo na lang ako makikinig mula ngayon."

Kahit papaano ay naantig ang isang bahagi ng puso ni Charles para sa kapatid. Noon
ay nagagalit siya sa taong naging dahilan ng lungkot ng kapatid. Ngayon ay siya na
ang nadudulot niyon sa kapatid. Napabuntonghinga siya bago tumayo at nilapitan ang
kapatid.

Napaiyak si Sophie nang yakapin siya ng kapatid. Ang akala niya ay hindi na siya
nito mahal.

Napangiti si Ramon habang sinisilip ang mga apo. Masaya siya at unting-unting
nagkakaayos na ang mga apo. Alam niyang hindi magtatagal at mabuo na rin ang
pamilya ng panganay na apo.

"Senyor, ihahatid ko na po ba kayo sa silid mo?" untag ni Rhea sa ginoo.

Tikom ang bibig habang nakangiti na tumango si Ramon sa tagapag alaga niya. Ayaw
niyang isturbohin ang dalawa at binigyan pa ng oras na mag usap ng masinsinan.

Hinayaan lang ni Charles na umiyak sa balikat niya ang kapatid habang nakayakap sa
kaniya. Ayaw niyang tanungin kung bakit ganoon na lang ang iyak nito. Ramdam niyang
may mabigat na bagay itong dinadala sa puso ngunit hindi magawang sabihin sa
kaniya.

"Kuya, gusto ko pong burnawi kay Stella at tulungan ka na ring makuha muli ang loob
niya."

Nakangiting hinaplos ni Charles ang buhok ng katapid. "Hindi na kailangan at sooner

or later. maging asawa ko na siyang muli."

Nangislap ang mga mata ni Sophie dahil sa tuwa habang nakatitig sa mukha ng
kapatid. Seryuso ito at ang confident pa sa sinabi nito. Kapag totoong magkabalikan
na ang dalawa, tiyak na mabawasan ang kasalanan niyang nagawa. Hindi na rin siya
itatakwil ng kapatid kapag natuklasan ang ginawa niya noon.

"Dito ka ba matutulog?" tanong ni Charles sa kapatid habang hinuhubad ang suot na

coat.

"Opo, kuya. Gusto ko ring bumawi kay lolo at alagaan siya."

Nakangiting ginulo niya ang buhok ng kapatid at lalong natuwa dito. Mas panatag na
ang loob ngayon para sa kalusugan ng abuelo dahil naroon ang kapatid. Natuwa din
siya dahil hindi na magkaroon ng problema kahit magkrus ang landas ng kapatid at
Stella sa bahay nila.
Chapter 67-Video call

Napabuga ng hangin sa bibig si Stella nang makita kung sino ang tumatawag sa
account niya sa isang apps. Hindi ito nakuntinto sa tawag lamang at gusto ngayon ay
video call naman. Mabuti na lang at napatulog na niya ang anak. Sandali siyang
lumabas ng silid at baka makita ni Charles. Sa ugali nito ay alam niyang gusto rin
nito makita ang nasa paligid niya.

"What are you doing?" mukhang naiinip na tanong ni Charles nang sagutin na ng
dalawa ang tawag niya.

Hindi binuksan ni Stella ang camera pero nakikita niya ang binata. Mukhang hindi na
naman maganda ang mood nito at nakakunot ang noo. "Drinking wine."

"Lalong nangunot ang noo ang Charles habang nakatutok ang tingin sa camera. "What's
wrong? Bakit nagpapakalasing ka?"

Napangiti si Stella habang mataman na pinagmamasdan ang mukha ng binata. Ang gulo
ng buhok nito at hindi pa nakapag palit ng damit. " Where are you?"

Tinanggal ni Charles ang suot na necktie at nairita dahil hindi siya sinasagot ng
dalaga.

"Kuya, si Ate Stella ba ang kausap mo?"

Napatikwas ang kilay ni Stella nang marinig ang boses ni Sophie at tinawag pa
siyang, 'ate'.

"Yes." Maiksing sagot ni Charles bago ipinikit ang mga mata at sumandal sa
kinaupuan.

"Ate Stella!"

Nagulat pa si Stella nang biglang nag appear ang mukha ni Sophie sa screen ng
cellphone.

"Hindi pa kumakain si Kuya, look at him, he look tired." Pagsusumbong ni Sophie.

"Tsss, ang ingay mo!" Naiiritang sita ni Charles sa kapatid. Ang akala niya ay
natutulog na ito.

"And look at his hand!" Itinapat ni Sophie ang may sugat na kamay ng kapatid sa
camera.

"Ano ang nangyari sa kamay mo?" Hindi maiwasang mag alala ni Stella nang makita ang
may bahid na dugo pang kamay ng binata.

"Open your camera?"

Napabuntonghininga si Stella nang maging malambing na ang boses ng binata.

Napilitan siyang buksan ang camera at ipinakita dito ang hawak niyang wine glass.
"Nakita mo na ako kaya kumain ka na."

Humulma ang matipid na ngiti sa labi ni Charles bago tumayo, dala pa rin ang
cellphone.

"Ate Stella, kailan ka dadalaw dito kay Lolo?" pahabol na tanong ni Sophie habang
sumusunod sa kapatid papuntang kusina.
"I don't know, marami pa akong kailangang pag aralan sa pamamahala sa negosyo."
Napasunod ang tingin niya sa binata na nakatalikod na sa camera. Iniwan nitong
nakapatod ang cellphone sa lamesa at nakita niyang kumukuha ito ng pinggan.

"Ate, sorry na ulit."

Napasimangot si Stella nang mawala sa paningin niya ang likod ni Charles at pumalit
sa screen ang mukha ni Sophie. Ang kulit nito at nawala tuloy ang magandang view sa
paningin niya.

"Sophie, matulog ka na." Pagtataboy ni Charles sa kapatid at hinawi ang mukha nito
sa harap ng camera.

Muling napatutok ang tingin ni Stella sa screen ng cellphone nang si Charles na ang
nakikita. Nakatayo pa ito kaya katawan half body lang nito ang nakikita niya.
Napainum siya ng wine nang mapatingin sa harapan ni Charles. Kanina ay ang ganda ng
butt nito, ngayon naman ay ang hinaharap. Parang bumalik siya sa nakaraan sa kung
paano niya pagpantasyahan ito noon.

"Are you drunk?" sita ni Charles sa dalaga nang mapansin ang pamumungay ng mga mata
nito.

Umiling si Stella at mabilis na iniwas ang tingin sa camera. "Tapusin mo na ang

pagkain mo at ipagamot kay Sophie iyang sugat sa kamay mo."

"No need, maliit lang naman ito."

Napabuntonghininga si Stella at nagsalin muli ng wine sa glass. Kung magkasama sila

ngayon ng binata ay hindi niya hahayaang ganoon na lang. Hindi na muling nagsalita
ang binata at magana itong kumakain. Ganito naman ito, matipid magsalita lalo na
kung hindi importante ang pag uusapan.

"Don't drink too much. Bukas ay huwag kang pumasok sa opisina."

Napalabi siya habang pinagmamasdan ang binata sa camera. Kinakausap siya nito pero
hindi nakatingin sa kaniya. "Hindi na kita asawa para pangunahan ako sa desisyon ko
sa buhay."

Hindi pinansin ni Charles ang pagtataray ng dalaga. Ibinaba niya ang hawak na
kutsara at mataman na tumitig sa camera. "Huwag matigas ang ulo upang hindi ka
maisahan ng pinsan mo. Bukas ay tiyak na itutuloy nila ang naudlot na pagkuwestyon
ng kakayahan mong pamahalan ang kompanya."

Sandaling natahimik si Stella at napaisip. Kung ganoon ay may idea din si Charles
sa hindi magandang balak ng pinsan kaya nanatili ito sa tabi niya. "Ayaw kong
isipin nilang mahina nga ako."

"Magkaiba ang tapang sa pagharap sa hamon ng kalaban kaysa pagiging matalino."

Muling natahimik si Stella sa makahulugang turan ng binata. "Fine!"

Napangiti si Charles kahit napilitan lamang ang dalaga. "Isama kita bukas sa isang
event na ang pinsan mo ang nag organise."

"Pag iisipan ko." Malamig niyang tugon sa binata upang itago ang biglang saya na
nadarama.

Tinapos na ni Charles ang pagkain at dumiritso sa silid.

Napamulagat si Stella nang basta na naghubad ng damit sa harap ng camera ang
binata. Agad tumambad sa paningin niya ang maskulado nitong katawan. "Charles, end
the call at maligo ka na."

"I'm tired."

Napailing si Stella nang sumampa na sa higaan ang binata at tanging boxer short ang
suot.

"Wala ka naman dito para maamoy ako kaya ayos lang na hindi na maligo."

"Jerk, I will end the call kapag hindi ka naligo at linisin iyang sugat mo!"

Mabilis na bumangon si Charles at ipinatong ang cellphone sa maliit na center

table. Nakaharap iyon sa banyo kaya nakita niyang pumasok doon si Charles. Mabuti
na lang at hindi nito naisipan na dalhin ang cellphone hanggang sa paligo nito.
Hindi niya napigilan ang pagsilay ng ngiti sa labi dahil nagawa na niyang pasunurin
ang binata.

"Si Charles ba ang kausap mo?"

Gulat na napalingon si Stella sa abuelo. "Bakit gising pa po kayo?"

"I just want to check on you."

Mute niya muna ang speaker mg tawag at inilapag sa lamesa ang cellphone bago
hinarap ang abuelo. " Pinag uusapan lang po namin ang tungkol sa kompanya."
Kinuwento niya ang tungkol sa event na si Diana ang nag organise.

Napangisi si Fausto at tinapik sa balikat ang apo. " Mukhang puntirya ng pinsan mo
si Charles. Dapat kang sumama bukas kay Charles at bakuran siya. Ang balitang
lumabas nakaraang araw ay simula lamang iyon upang magkaroon ng rumors sa relasyon
nila. Kapag patuloy na makita sa publiko na magkasama silang dalawa, lalabas na
ikaw ang masama sa bandang huli.

Nakakaunawang tumango si Stella sa abuelo. Dapat na naman pala siyang magpasalamat

kay Charles dahil umiiwas ito sa maging issue sa pagitan nito at ni Diana. Pero
napaisip siya. Bakit hindi si Mauro ang tinatrabaho ng pinsan gayong candidate din
ang binata bilang maging asawa niya, bukod sa si Mauro naman talaga ang gusto ng
pinsan.

Chapter 68-Dissapoint

"What are you doing?"

Napapitlag siya sa kinaupuan nang biglang may nagsalita sa cellphone niya.

Nakalimutan na niyang naka on pa pala ang tawag sa kaniya ni Charles.

Suminyas si Fausto sa apo na aalis na ito at matutulog. Ayaw niyang malaman ng

binata na alam na niya ang nakaraan nito at ng apo.

Humalik muna si Stella sa pisngi ng abuelo bago dinampot ang cellphone at humarap
sa camera. Gusto niyang matawa nang bumungad sa kaniya ang buong guwapong mukha ni
Charles ngunit salubong ang mga kilay.

"May kasama ka bang ibang tao diyan?"

Umikot ang mga mata ni Stella dahil tonong dominante na naman magsalita ang binata.
" Tinawag ako ni Lolo kanina."

Unting-unting pumatag ang nangungunot na noo ni Charles at na relax ang aura ng

mukha. "Kailan mo ipaalam sa lolo mo na ako ang maging asawa mo?"

Napasimangot si Stella at nainis sa ugali ng binata. " Excuse me, kailan ako ang
agree sa iyo? Saka hindi pa tayo ok."

"We fuck many times, hindi pa ba iyan sapat na dahilan para magpakasal ka na sa
akin?"

Napamulagat si Stella at agad na lumingon sa paligid. Nag aalala siya na baka nasa
malapit pa ang abuelo at marinig ang sinabi ni Charles.

"Sa tingin mo ay hahayaan kitang maikasal pa sa iba ngayon naitanim ko na ang punla
sa sinapupunan mo?" aroganting pagpatuloy ni Charles sa pagsasalita.

"Jerk, shut up! Sigurado akong may ni spray na gamot sa silid noon kaya may
nangyari sa atin!" pabulong niyang angil sa binata.

"How about sa office?" Humulma ang simpatikong ngiti sa labi ni Charles."

Ramdam ni Stella na namumula na ang pisngi niya dahil pinaalala ng binata ang
nangyari sa kanila kanina. Ang sarap lang lamutakin ng pisngi nito at bibig kung
nahahawakan niya lang. Pero sandali siyang natigilan at napatitig sa labi ng binata
nang makitang ngumiti ito. Halatang masaya rin ito ngayon.

"Magbihis ka na nga!" Pag iibaa niya sa paksa at iniwas ang tingin sa camera.

Walang salitang tumayo si Charles at lumayo sa cellphone. Hindi niya napigilan ang
mapatingin na naman sa pang upo ng binata. Tanging towel ang nakabalabal sa beywang
nito at bakat ang magandang hubog ng pang upo nito sa puting towel.

Humarap si Charles sa camera nang maramdaman ang mainit na titig ng dalaga sa likod
niya. Titig pa lang nito ay nagre-react na ang pagkalalaki niya.

"Shit!" Naibulalas ni Stella nang biglang humarap ang binata at kitang-kita ang
hulma ng naghuhumindig nitong shaft na natatabunan ng puting towel. "Charles!" inis
niyang singhal dito.

"Baby, kasalanan mo..." tila nahihirapang turan ng binata.

Inirapan niya ito at inis na iniwas ang tingin sa camera. "Matutulog na ako!"

Napamura si Charles nang patayin na ng dalaga ang tawag niya. Inis na bumalik siya
sa banyo at naligo muli upang alisin ang init na namuo sa kaniyang puson.

Inis na gumamit ng banyo si Stella at hindi napuknat sa balintataw ang nakita

kanina. Alam niyang mainit na ngayon ang ulo ni Charles at nakikinita niyang
nagsasarili na ito. Hindi niya akalaing ganoon na kalibog ngayon ang binata. Well,
kahit noon naman ay pansin niyang madali itong tayuan kapag nakatabi siya sa
pagtulog.

Napangisi si Stella nang maalala ang nakaraan. Kung ganoon ay umiiwas sa kaniya ang
binata noon dahil ayaw nitong malaman niyang naging horny ito sa kanya. Pagkalabas
niya ng banyo ay nabasa niya ang message ni Charles.
"Susunduin kita bukas at dito ka muna kay Lolo hanggang sa oras ng event."

Mabilis siyang nagtipa at reply sa binatan. "Hindi na kailangan, ako na lang ang
pupunta diyan mag isa bukas."

Naghintay siya ng reply ng binata ngunit ilang minuto na ang lumipas ay wala siyang
natanggap. Inis na binitawan na ang cellphone at tinalukbong ang kumot. Mukhang
nagalit ang binata at hindi siya pumayag na sundin nito.

Kinabukasan, pagkamulat ng mga mata ay cellphone agad ang tiningnan ni Stella. Inis
na bumaba siya ng kama at nagmamaktol ang kalooban dahil walang message na
natanggap. Tinanghali pa siya ng gising dahil hindi agad nakatulog kagabi. Wala na
sa tabi ang anak niya at tiyak ang abuelo nito ang kinukulit na.

"Asa ka pa na mag aksaya ng oras ang lalaking iyon upang e message ka." Pang aasar
ng isang bahaging isipan ni Stella.

"Tumawag siya kagabi at nakipag video call." Pagtatangol ng isa pang bahagi ng
isipan sa sariling ego.

Lalo lamang nainis si Stella dahil parang baliw na nakipag arguminto sa sarili.
Naligo na siya upang mahimasmasan bago hinanap ang anak at abuelo.

"Mommy, Lolo Fausto, cooke my favourite breakfast!" Pagbibida ng bata sa ina

pagkakita rito.

Nakunsensya si Stella at sa halip na siya ang magluto ay ang abuelo. Minsan na nga
lang niya nakakasama ang anak ay hindi pa niya napagsilbihan.

"Umupo ka na rin at kumain bago umalis."

"Thank you po, lolo!" Humalik siya sa pisngi ng abuelo.

"Mommy, kailan po ulit dadalaw dito si Lolo Ramon?"

Kamuntik nang mabulunan si Stella sa tanong ng anak. Pagtingin niya sa abuelo ay

mukhang normal lang dito ang narinig mula sa anak niya.

"Madaldal ang anak mo at gusto niyang makilala ko rin ang ikalawa niyang abuelo."
Paliwang ni Fausto habang abala sa paghalo sa kape nito.

Huminga ng malalim si Stella at napilitan ikuwento na sa abuelo ang sitwasyon.

"Kilala ko si Ramon at naging kaibigan din noon.m One day ay bisitahin ko siya."

Natuwa si Stella sa narinig at hindi nagalit ang abuelo dahil dinala niya doon ang
lolo ni Charles na wala nitong pahintulot.

"Mommy, kailan ko po makilala si Daddy?"

Natahimik bigla si Stella at napatingin sa abuelo, humihingi ng saklolo ang tingin

niya dito para sagutin ang tanong ng anak niya.

"Soon, apo, be patient okay?" Hinaplos ni Don Fausto ang ulo ng bata.

"Lolo Ramon said, kamukha ko po si Daddy."

Bakangiting tumango si Stella sa anak. Niyakap niya ito at hindi na nangulit pa

upang makita ang ama.
After kumain ay pinaliguan niya ang anak. Hindi umalis ang abuelo niya at gustong
alagaan ang apo. Bago magtanghali ay umalis na siya at dumiritso sa dating bahay
nila ni Charles.

Malayo pa lang at nakikita na ni Stella si Elizabeth sa labas ng gate at kausap si

Sophie. Mukhang nagtatalo pa ang dalawa at napilitan siyang tumigil pero malayo sa
dalawa dahil hindi makadaan ang sasakyan at nakaharang ang mga ito. Hinayaan niya
munang mag usap ang dalawa at pinanood ang mga ito mula sa loob ng sasakyan. Hindi
siya nakikita dahil tinted ang salamin.

"Elizabeth, please stop bothering my brother. Ang akala ko ba ay ok na ang lahat at

tanggap no nang wala na kayong relasyon?" malungkot na pakiusap ni Sophie sa
kaibigan.

"Matatanggap ko kung hindi siya babalik sa malanding Stella na iyon!" Paangil na

sagot ni Elizabeth.

Napabuga ng hangin si bibig si Sophie at hindi na alam kung paano pakiusapan ang
kaibigan upang hindi na gulohin pa ang kapatid niya at si Stella.

Chapter 69-Insulto

Sophie, magkaibigan tayo. Nagawa mo na akong tulungan noon na masira ang pagsasama
nilang dalawa. Bakit-"

"Eliza, pinagsisihan ko na ang ginawa ko noon kay Stella."

Umawang ang labi ni Elizabeth at hindi makapaniwalang nakatitig sa kaibigan.

"What?"

"I'm sorry pero hindi na kita matulungan ngayon." Naluluha at nagpapaunawa ang
tingin niya sa kaibigan.

Nangangalit ang ngipin at tumalim ang tingin ni Elizabeth sa kaibigan. "Dahil ba

mas mayaman na sa akin ang babaing iyon?"

Nainsulto si Sophie sa paratang ng kaibigan pero hindi niya magawang magalit dito.
Hindi niya ito masisi. Kahit siya ang nasa kalagayan nito ay ganoon din ang iisipin
niya.

"I knew it!" Dinuro-duro ni Elizabeth ang kaibigan at tumango-tango habang lapat ng
mariin ang mga labi.

"Elizabeth, sa maniwala ka at sa hindi ay hindi iyan ang dahilan. Alam mong hindi
ako ganyan kababaw kung mag isip. May isang bagay akong nagawa noon na labis kong
pinagsisihan at gustong itama iyon ngayon."

"Sabihin mo para maintindihan ko!" Bahagya nang tumaas ang boses ni Elizabeth
habang umiiyak.

Naitikom ni Sophie ang bibig sabay iling. "I'm sorry pero hindi ko maaring
sabihin."

"Wala ka na ring tiwala sa akin?" masama ang loob na tanong muli ni Elizabeth.

"Hindi sa ganoon, Eliza. May mga bagay lang na kailangan kong lutasin mag isa. Ayaw
kong sabihin sa iyo dahil baka lalong hindi lang ako mapatawad ni Kuya."
Unting-unting kumalma si Elizabeth at mapait na ngumiti sa kaibigan. Bigla siyang
naging intiresado sa mga sinabi ng kaibigan. Hindi niya mapilit itong magsalita
ngayon pero kailangan niyang malaman. "Alright, hindi na ako galit pero nagtatampo
pa rin ako sa iyo. Pero tandaan mo, narito lang ako kung kailangan mo ng kausap."

Masayang niyakap ni Sophie ang kaibigan at umaasang hindi na nga nito gugulohin pa
ang kapatid niya at si Stella.

Nang makita ni Stella na mukhang nagkaayos na ang dalawa ay nagmaiobra na siya ng

sasakyan. Inilapit niya sa kinatayuan ng dalawa at doon nag park ng kotse.

Muling bumalik ang galit ni Elizabeth nang makilala ang driver ng magarang kotse.

"Hi, kanina ka pa hinihintay ni Lolo." Masiglang bati ni Sophie nang bumaba na ng

sasakyan si Stella.

Napataas ang kilay ni Stella at ang akala niya ay walang nakakaalam na darating
siya ngayon.

"Sinabi kanina ni Kuya kay Lolo na darating ka upang ganahan sa pagkain."

"I see," tanging nasambit ni Stella at nilampasan na ang dalawa.

"Sophie, bakit mo hinahayaang makapasok ang babaing iyon? Samantalang ako ay

hinaharangan mong makapasok!" inis na sumbat niyang muli sa kaibigan.

"Elizabeth, alam mo ang dahilan kung bakit hindi ka maaring makita ni Lolo."
Mukhang nauubusan ng pasensya na paliwang ni Sophie.

"Hindi naman ang lolo mo ang gusto kong makita kundi ang kapatid mo."

Pumalatak si Stella at despirada na ng husto si Elizabeth.

"C'mon, balita ko ay inimbitahan ka sa isang event mamaya?" Pag iiba ni Sophie ng

paksa.

Biglang umaliwalas ang mukha ni Elizabeth dahil sa pinaalala ng kaibigan. Kamuntik

na niyang makalimutang isa iyon sa dahilan kung bakit siya pumunta roon.

"You can use my card," dugtong pa ni Sophie.

Mabilis na ikinawit ni Elizabeth ang kamay sa braso ng kaibigan at siya na humila

dito paalis. Nang mapansing nakatingin sa kanila si Stella ay inirapan niya ito
bago tinaliman ng tingin.

"Social climber at manggagamit!" ani Stella bago tinalikuran ang dalawa.

Mabilis na hinila ni Sophie ang kaibigan bago pa ito magwala muli dahil sa iniwang
salita ni Stella.

Pumasok na si Stella sa bahay, ang tahimik at parang walang ibang tao. Ilang
sandali pa at may katulong na lumabas mula sa kusina at bumati sa kaniya.

"Ma'am, nasa silid niya po si Senyor Ramon."

"Nasaan si Marimar?"

"Pinaalis ko na siya at pinalitan."

Nilingon ni Stella ang lalaking nagsalita. Ang akala niya ay wala na ito at pumasok
sa opisina. Pagtingin niya sa suot nito ay nakasando lang ng kulay puti at
pinarisan ng maiksing cotton short. Mabilis niyang nilingon ang hindi pa kilalang
katulong, bata pa ito at nahuli niyang nakatitig sa katawan ni Charles.

Napatikhim si Charles nang mahuli ang tingin ni Stella sa bago nilang katulong.
Inutusan niya ang babae na magluto na ng pananghalian.

"Bakit hindi ka pumasok sa opisina?"

"Im tired." Pahintamad na umupo si Charles sa sofa.

Inis na ibinato ni Stella ang unan sa kandungan ng binata nang umupo ito nang
pabukaka. "Pervert, bakit lumalabas ka ng silid na ganiyan lang ang suot mo?"

"Ito lang ang una kong nakita sa kabinet na maaring isuot."

Napabuntonghininga si Stella at napatitig sa binata. Nakalimutan niyang tamad ito

maghanap ng tamang damit na isuot. Bago lang ang katulong nito kaya hindi alam kung
ano ang dapat na arrange sa damitan ni Charles. Wala pa naman itong pakialam kung
umupo kapag nasa bahay lang. Marahil ay ilang beses na itong nasilipan ng bagong
katulong.

Tumayo si Charles at niyakap mula sa likuran ang dalaga nang mapansin na wala na
itong balak na kausapin siya. "How about we go shopping then ibili mo ako ng damit
ayon sa gusto mong isuot ko? 11

"No..." umiling siya at inalis ang braso nitong nakapulupot sa kaniyang beywang.

Hindi hinayaan ni Charles na makawala mula sa yakap niya ang dalaga. "May kasalanan
ka pa sa akin kagabi."

Bigla siyang nanigas sa kinatayuan nang marinig ang namamaos na tinig ng binata.
Kasunod niyon ay ang paghalik nito sa kaniyang tainga, pababa sa leeg.

"Cha-Charles, baka makita tayo ng katulong!" saway niya dito ngunit hindi naman
mapigilan ang kamay nitong pumasok na sa loob ng kaniyang suot na t-shirt.

Walang salitang ipinagpatuloy ni Charles ang ginagawa sa dalaga. Pumalag ito at

hinampas siya sa balikat pero hindi niya pinansin iyon. Bawat pagkakataong
mapalapit sa dalaga ay hindi niya dapat palalampasin.

"I miss you!"

Kinilabutan si Stella dahil sa kiliti dulot ng paos na boses ng binata at init na

nagmumula sa palad at labi nito. Sa halip na itulak ito palayo ay kusang pumaling
ang ulo niya sa kabila nang lumapat ang labi ng binata sa kaniyang leeg.

Mabilis na binuhat ni Charles ang dalaga at dinala sa dating silid nilang dalawa.
Nagpumiglas ito pero hindi magawang mag ingay at takot ding marinig ng abuelo niya.
Kinuha niyang pagkakataon iyon. Pagkababa sa katawan nito sa kama ay dinaganan niya
agad.

Chapter 70-Pervert

"Uhmmmm..." nakulong sa lalamunan niya ang tinig dahil sinibasib na siya ng halik
sa labi ng binata.

Para itong uhaw kung makahalik sa labi niya. Ang mga kamay nito ay mukhang
naliligaw at hindi alam kung saan dapat humaplos. Napakapit siya sa mahabang buhok
nito nang halos malunod siya sa halik nito at sa malakas na sensasyong lumukob sa
pagkatao niya.

"F*ck, I can't get enough of you! Please let me f*ck you harder."

Napaarko ang katawan niya nang marinig ang mapang angking tinig ng binata. Parang
biglang may kumudlit na mainit sa pagitan ng kaniyang mga hita. Dumagdag pang
humaplos sa dibdib niya ang isang kamay nito habang ang labi ay patuloy na
nagpapakasasa sa bibig niya.

"Damn, Charles, we just f*ck yesterday!" naiinis niyang angil dito pero hindi naman
magawang itulak ito palayo sa kaniya.

"We should f*ck every, baby!" he said in husky voice.

"Ahhh, may pupuntahan pa tayong event mamaya." Pilit niyang kinakapa ang katiuan sa
isipan upang pigilan ang binata.

"Please, pagbigyan mo na ako at mabilis lang ito."

Talagang pinanindigan ng binata ang pagmamadali. Agad na inunang hinubad ang suot
niya pang ibaba. At dahil maaraw, kitang-kita niya na naman ang naghuhumindig
nitong pagkalalaki pagkahubad ng suot nito.

"Argh, ang pervert mo talaga!" Inis niyang bulong nang bigla na lang nitong
isinampay ang dalawa niyang binti sa matigas nitong magkabilang balikat. Super
expose ang pagkababae niya rito at walang awang agad na ibinaon ang malaki nitong
shaft sa lagusan niya.

"I know, baby! Ahhhh f*ck!" Sunod-sunod na kadyot ang ginawa niya habang mahigpit
na hawak sa magkabilang hita ang dalaga.

Umawang ang bibig niya at napakapit ang isang kamay sa unan. Ang isang kamay ay
nakahawak sa isa nitong braso. Halos kapusin siya ng hininga dahil sa lakas ng
intinsidad ng sensasyong lumukob sa buo niyang katawan. Habang tumatagal ay lalong
naging marahas sa pag angkin sa kaniya si Charles at nagustohan niya iyon. Halos
manginig siya sa sarap sa tuwing bumabaon sa loob niya ang shaft nito. Busog na
busog ang pakiramdam niya dahil sa size ng pagkalalaki nito.

"Ahhhhh.... shit!" Napaungol siya nang mag muscle control ang dalaga. Nasasakal ng
kakaibang init ang pagkalalaki niya at parang hinihigop paloob sa lagusan.

Napangisi si Stella nang halos mabaliw ang binata dahil sa sarap. Ayaw niyang siya
lang ang pahirapan nito dahil sa sensasyon. Mabilis niyang tinulak ito at pinahiga
sa kama. Agad na dinaganan ito at kinuyumos ng halik sa labi.

Napaungol si Charles nang magsimulang gumiling ang balakang ng dalaga. Dahil

nakaupo ito sa itaas niya, kitang-kita niya ang magandang hubog nitong katawan.
Agad niyang hinawakan ang dalawa nitong malusog na dibdib at nilaro sa daliri ang
nipple niyon. Alam niyang lalo lamang ganahan ito
sa paggiling sa itaas niya dahil sa ginagawa niya sa katawan nito.

"Ahhhh, f*cking shit.. Charles, ahhhhh!" Ilang ulit pa niyang namura ang binata at
subo na nito ang isa niyang dibdib. Halos manigas na siya sa itaas nito nang
maramdaman ang pagdoble ng init na namuo sa kaniyang pagkababae.
"Argh, baby, don't stop! F*ck me harder... I'm almost there!" Hinawakan niya sa
magkabilang balakang ang dalaga at siya na ang bumayo mula sa ibaba.

Halos tumirik na ang mga mata niya sa sarap dahil sa ginagawa ni Charles. Awang ang
mga labi na yumuko siya at pinanood kung paano maglabas masok sa pagkababae niya
ang matigas nitong shaft. Ang lakas ng stamina nito at kahit sa ganoong posisyon ay
nagawa siyang araruhin ng mabilis. Kumubkob ang mga daliri niya sa dibdib nito nang
unting-unting nakaramdam na sasabog na ang init na namuo sa pagkababae niya.

Ilang ulos pa ang ginawa ni Charles hanggang sa puwersa niyang ibinaon ang shaft sa
loob ng dalaga. Humigpit ang pagkahawak niya sa balakang nito kasabay ng
pangingisay ng katigasan sa loob ng pagkababae nito.

Sabay silang napaungol ng mahaba ni Charles habang umaakyat sa langit na kanilang

binuong dalawa. Sandaling nablangko ang isipan at parang may alapaap na nakikita
habang mariing nakapikit ang mga mata.

Padapa siyang bumagsak sa hubad na katawan ni Charles matapos na makawala ang init
sa kanilang katawan. Hindi niya magawang hugutin ang sarili mula sa kinabaunan
dahil nanghina siya.

"Good girl! Gumagaling na ang baby ko!"

Mapanuksong puri ni Charles sa dalaga habang hinahaplos ang buhok nito.

Inis na kinagat niya sa balikat ang binata pero natawa lang ito sa halip na
masaktan. Walang ingat na umalis na siya sa ibabaw nito at dumiritso sa banyo.
"Iabot mo ang mga damit ko!"

Nakangiting bumangon na rin si Charles sa kama at sumisipol habang nagbibihis.

Walang pagmamadali ang bawat kilos at hindi na nabura ang ngiti sa kaniyang labi.

"Charles, ang damit ko!" Inis niyang tawag sa binata.

"Coming, baby!" Nagmadali siyang kumuha ng underwear nito sa kabinet at pumasok sa

loob ng banyo.

"Don't you dare, tama na ang isa!"

He smirked while looking at her inside the shower room.

"Iwan mo lang diyan at lumabas ka na!" Hindi siya nag abalang humarap sa binata.
Alam niyang nababanaag nito ang hubad niyang katawan mula sa glass na nagsisilbing
dingding sa shower room.

"Alright, ayaw kitang mapagod ng husto dahil may lakad tayo mamaya." Sumusuko na
ani Charles. Bago tuluyang lumabas ay nilingon pa niya ang dalaga. Ngunit agad ding
iniwas ang tingin dito at nag iiba na naman ang pakiramdam niya.

Paglabas ni Charles ng silid ay dumiritso siya sa sala. Naroon na ang abuelo at

mukhang hindi maipinta ang mukha.

"Ano ang ginawa mo at umalis si Stella?" angil ni Ramon sa apo. Nasabi ng bagong
katulong nila kanina na may dumating ngunit hindi na alam kung nasaan.

"She just taking a shower, lolo."

Biglang umaliwalas ang aura ng mukha ni Ramon at ngumiti sa apo. Ang akala niya ay
wala na sa bahay ang dalaga at hindi manlang siya pinuntahan sa silid bago umalis.
"Apo, sa tingin mo ba ay sa iyo na siya magpapakasal?"

Napangisi si Charles bago tumabi sa kinaupuan ng abuelo. "Lolo, I claimed her many
times at akin lang siya."

Proud na tinapik-tapik ni Ramon ang apo sa balikat nito. Sobrang saya niya at
kusang gumagalaw ang apo upang makuha ang loob ni Stella. Hindi na siya
makapaghintay sa araw na mabuo ang pamilya nito at makasama ang apo sa tuhod.

Paglabas ni Stella sa silid ay bigla siya nakaramdam ng hiya pagkakita sa matanda.

Nakangiti ito sa kaniya at hindi mapagkailang masaya ito nang makita siya.

Played by fate

Chapter 71-chapter 80

Chapter 71-Excited ?

"Hija, are you hungry? Nagpaluto si

Charles ng paborito mong pagkain. "
Napatingin si Stella sa binata ngunit
abala ito sa hawak nitong cp. Ngumiti
siya sa matanda at lumapit dito. " Lolo,
gusto ko pong kumain ng ice cream."
Biglang tumigil si Charles sa ginagawa
at tumayo. "GIoria, may ice cream ba
sa refrigerator?" tanong niya sa
katulong
Napangisi si Ramon nang marinig ang
tila excited na tinig ng apo. Gusto
niyang matawa dito at alam niya kung
no ang iniisip nito ngayon. Nakaraang
araw pa kasi ito nagtatanong sa kaniya
kung ano ba ang mga senyalis kapag
buntis na ang babae. Pero napakaaga
pa para masabing buntis si Stella dahil
wala pa namang isang buwan mula
nang may mangyari sa inga ito.
Nagmamadaling lumabas ng kusina si
Charles nang walang makitang ice
Cream. "Lalabas lang ako at ibili ka ng.
gusto mong kainin.!"
Awang ang bibig na napasunod ang
tingin ni Stella kay Charles. Halatang
nagkukumahog pa ito sa pag alis at
hindi na siya tinanong kung anong
flavor ng ice cream ang gusto niyang
kainin
"Babalik din agad iyon, hija, may
malapit lang dito na bilihan ng ice
Cream"
Nahihiyang ngumiti si Stella sa
matanda. Nagbibiro lang naman siya
kanina at gustong makuha ang
atensyon ng binata na abala sa
cellphone nito.
Wala pang twenty minutes ay
nakabalik na si Charles. Manghang
napatitig siya sa bitbit nito. Lahat na
yata ng flavor ng ice cream ay binili
nito.
"Kumain muna tayo bago ka kumain
ng malamig at balka sikmurain ka.!"
Mangha pa ring napasunod ang tingi
niya kay Charles na ngayon ay papasok
ng kusina.
"Hija, huwag m0 na lang pansinin ang
pagiging weird ng apo ko.'"
Ngumiti si Stella sa matanda at tumayo
na siya. Tangkang itutulak na niya ang
wheelchair ni Don Ramon nang biglang
lumabas ng kusina si Charles.
Nagmamadali itong lumapit sa kaniya
at inagaw ang pagtulak sa wheelchair.
"Ako na, hindi ka dapat magbuhat ng
mabigat."
"Why?"" nagtataka niyang tanong
binata.
"Ahm, apo, bakit nga pala hindi ko
nakikita ang kapatid mo?" pag iiba ni
Ramon sa paksa.
"Nag message po siya sa akin kani?a at
lumabas kasama ang kaibigan niya."
Biglang dumilim ang aura ng mukha ni
Ramon pagkarinig sa sinabi ng apo."
Bad influence ang kaibigan niyang
iyon. Ngayon wala na kayo ng babaing
iyon ay baka ang kapatid mo ang
gantihan, !"
"Lolo, don't overthink po. May
pinagsamahan silang dalawa na hindi
basta maitapon ni Sophie."
Napaismid si Stella at ipinagtatangol
ni Charles si Elizabeth. Agree siya sa
iniisip ng matanda lalo na sa nakikita
kanina at narinig. "Tama po kayo, lolo,
that bitch was taking advantage of
Sophie's kindness.!"
Natigilan si Charles at sinulyapan si
Stella. Talagang malaki pa rin ang galit
nito kay Elizabeth kahit wala itong
ginawang masama dito, bukod sa
naging kaagaw sa kaniya noQn.
Tinapik ni Ramon ang kamay ng apo na
nakahawak sa kinaupuan niya at
sinamaan ito ng tingin. Pinaparating
ng tingin niya rito na huwag itong
magkamaling ipagtanggol ang babae
nito noon sa harapan ni Stella.
Ngumiti si Charles sa abuelo bago
inakbayan ang dalaga. "Huwag ka nang
magselos, ikaw lang ang mas
matimbang sa puso ko ngayon. Huwag
kang mag alala, kapag inabuso niya
ang kabaitan ng kapatid ko ay
paglayuin ko agad sila sa isa't isa. !"
Inirapan ni Stella ang binata at inalis
ang brasong nakaakbay sa kaniya.
Nagpatiuna na siya sa pagpasok sa
kusina at hindi pinansin ang
panunukso nito. Naninibago siya sa
binata at marunong na ring magbiro.
Hindi na nabura ang ngiti sa labi ni
Ramon hanggang sa harap ng pagkain.
Natatawa din siya sa ap0 at trying hard
ang pagiging sweet kay Stella. Ang
dalaga naman ay panay ang ap dito.
Matapos kumain ay hindi na umatis si
Stella sa tabi ng matanda. Ayaw niya
bigyan ng chance si Charles na
makalandi na naman sa kaniya. Pero
malayo pa oras ng event ay gusto na
nitong samahan siya sa parlor upang
makapag paayos at pili ng damit na
susuutin.
"No.. !"
Napasimangot si Stella nang umiling
na naman ang binata at hindi
nagustohan ang suot niya. Pang tatlong
palit na niya iyon at hindi na siya
natutuwa. Nagdadabog na umupo siya
sa isang upuan at ayaw na palitan ang
suot.
"'Baby, too daring."
Sinamaan niya ng tingin ang binata at
tinawag pa siyang 'baby'. Ang nag-a-
assist sa kaniya ay kinikilig pa sa
pagiging possessive ng binata. ""I'm
tired!!"
Napalitan ng pag alala ang aura sa
mukha ng binata na kanina lang ay ang
dilim. Mabilis itong lumapit sa dalaga
at puluhod na umupo sa harapan nito. "
Not feeling well? Hindi na tayo tutuloy
at ba-I
"No!" Umiling siya, "gusto kong
masaksihan ang event at pamukhaan
ang pinsan ko. !"
'Pero_1
Mabilis niyang inilapat ang hintuturo
sa labi ng binata upang putulin muli
ang pagsasalita nito. "Huwag mo na
akong pagpalitin ng dress. Ayaw kong
magmukhang basahan sa harap ug
pinsan ko.!"
Marahas na napabuntonghininga si
Charles at tumayo. Ipinamulsa ang
dalawang kamay sa suot na trouser at
mataman na sinuri ang suot ng dalaga.
V-neck dress ang suot nito at may slit
malapit sa gilid na umabot hanggang
gitna ng hita. Wala pang manggas kaya
labas ang makinis nitong balikat at
lantad din ang collarbone. Bukod sa
nakikita ang mahaba, maputi at
makinis nitong hita ay hapit din sa
katawan ang silky dress.
"Sir, she looks beautiful in that dress.
Huwag niyo na lang po siyang
hiwalayan sa event upang hindi
malapitan ng ibang lalaki."
Ngumiti si Stella sa na assist sa kaniya
sa pagpili ng gown at tinutulungan
siyar g makumbinsi ang binata.
Nap buntonghininga si Charles bago
hinubad ang coat na suot. "Alrig
wear this at ayaw kong lamigin ka.!"
Umikot ang mga mata niya at halos
matakpan naman ang suot niya sa
ginawa nito. Hindi na siya tumutol
upang hindi na siya nito piliting
palitan ang suot. WelIl, noon pa marn ay
conservative na talaga sa pananamit
niya ang binata. Kapag lal��bas ito na
kasama siya, kahit sa mall lang ay
simpling t-shirt at pantalon lang ang
suot niya.
Hindi punayag ang binata na siya ang
magbabayad sa gown na suot niya.
Alam niyang barya lang dito ang
ganoong mamahaling damit pero may
pera naman kasi siya. Nagpasalamat
siya sa sales lady at hinayaan nang
akayin siya ng binata palabas ng
naturang boutique. Ngunit bago pa sila
makasakay ng kotse ay tumunog ang
cellphone niya. Pagkakita sa caller ay
natigila siya at nakaramdam ng
kunsesya.

Chapter 72-Event ?

Suminyas siya kay Charles na sagutin

niya muna ang tawag. Duistansya
siya sa binata at ayaw niyang marinig
nito kung sino ang kausap niya.
"Stella, are you ready for the dinner?"
nakangiting tanong ni Mauro sa dalaga
mula sa kabilang linya.
"Ahm, Mauro, sorry pero may biglaang
lakad ako ngayong gabi."
Sandaling natigilan si Mauro at
naikuyom ang kamao. Pagtingin niya
sa babaing nasa harapan ay ngumisi ito
sa kaniya. Pinagtatawanan siya dahil
napatunayang hindi ito gumagawa
lang ng kuwento kanina.
"Mauro?" untag ni Stella nang hindi na
nagsalita ang kausap mula sa kabilang
linya.
"It's ok, mag ingat ka kung saan ang
lakad mo,!"
Ramdam ni Stella na dissapoint ang
binata pero wala siyang magawa. "I'm
really sorry. Ako na ang mag ayaya sa
iyo next time. !"
Ngumiti ng pilit si Mauro kahit hindi
siya nakikita ng kausap. "Alright, see
Vou laterl!!
Nakagat ni Stella ang ibabang labi nang
wala na ang kausap sa kabilang linya.
Hindi na niya initindi ang huli nitong
sinabi. Pagtingin niya kay Charles ay
salubong na ang mga kilay habang
nakatingin sa kaniya.
"Ano ang kailangan ng lalaking iyon at
tumawag?" Alam niyang si Mauro ang
kausap ng dalaga kahit hindi sabihin.
"Nakalimutan kong may lakad sana
kami ngayong gabi."
Sa halip na magalit ay napangisi si
Charles. Ang ibig sabihin lang y
walang iba sa isip ng dalaga kapag siya
ang kasama. Inalalayan na niya itong
makapasok sa kotse at si Roy ang
driver
Nakangiting nilapitan ni Elizabeth si
Mauro nang wala na itong kausap sa
cellphone. Sadyang inalamn niya kung
nasaan ito ngayon at gusto niyang
sirain dito si Stella. "Naniniwala ka na
ba sa akin na kasama ng babaing iyon
si Charles?"
"Kung wala ka nang ibang sasabihin ay
aalis na ako.!"
Napasimangot si Elizabeth at halatang
iniiwasan siya ni Mauro. Ngunit hindi
siya sumusuko. Hinabol niya ito at
mabilis na ikinawit ang kamay sa braso
nito.
Tumigil si Mauro sa paglalakad at
napilitang harapin ang babae. "Ano
ang kailangan mo?"
"Pumayag ka nang maging escort ko
ngayong gabi sa event." Mapangakit
na ngiti ang sumilay sa labi niya.
"No...'" malamig na tanggi ni Mauro.
Naipadyak ni Elizabeth ang isang paa
at sapilitang inalis ng binata dng
kamay niyang nakakawit sa braso nito.
"Naduduwag ka na ba?"
Matalimn ang tinging ipinukol niya sa
babae at hindi nagustohan ang nang
uuyam nitong tanong.
"Alam mong darating sa event si Stella
at takot kang makita kung sino ang
kasama niya." Nang-aasar ang ngiting
pumaskil sa labi niya habang
nakipagtitigan kay Mauro.
"Hindi ko kailangan ng partner upang
dumalo sa event.'" Arogante niyang
tugon sa dalaga.
Nagpupuyos sa galit na sinundan niya
ng tingin ang tumalikod ng binata.
Kung puwede niya lang itong murahin.
Ayaw pa rin niyang sumuko ka??
patakbo siyang sumunod sa binata,
Nakapagbihis na rin naman siya at si
Mauro ay naka pormal attire. Alam
niyang sa event ang diritso nito kaya
kailangan niyang sumama.
Napabuga ng hangin sa bibig si Mauro
nang biglang bumukas ang pinto ng
front seat at pumasok si Elizabeth.
Determinado talaga ito na makapunta
sa event kasama siya.
Tikom ang bibig na ngumiti si
Elizabeth kay Mauro. "Please, wala
akong dalang sasakyan."
Walang salitang pinaandar na ni
Mauro ang sasakyan at hinayaan nang
sumabay sa kaniya si Elizabeth. May
invitation siyang natanggap mula kay
Diana kahapon. Pero wala sana siyang
balak pumunta dahil sa dinner date
nila ni Stella. Ngunit dahil cancel kaya
naisip niyang pumunta na roon. Hindi
lang para pagbigyan ang nag imbita
kundi gusto niyang makumpma ang
nasa isipan.
Hindi pa man nag uumpisa ang event
ay sira na ang gabi ni Diana pagkakita
sa pinsan. Napadalhan niya ito ng
invitation card pero hindi niya naisip
na pupunta ang babae. Ang masaklap
pa ay kasama nito si Charles.
"Huwag mong hayaang makita nila na
apiktado ka." Paalala ni Vanz sa
kapatid habang nalkatingin sa
dalawang bagong dating.
Mahabang buntonghininga ang ginawa
ni Diana at pilit na pinakalma ang
sarili bago mabilis na lumapit kay
Charles.
"Thank you for coming! Ang akala ko
ay hindi mo pagbigyan ang imbitasyon
ko. !!
Gustong tumaas ng kilay ni Stella nang
makita ang pag angkla ng kamay ng
pinsan sa braso ni Charles. Para bang
hindi siya nakita nito. Hinila pa nito
ang binata kaya napabitaw ang kamay
na umaalalay sa likod niya.
"Mr. Charles, salamat sa pagpaunlak
sa imbitasyon ng aking kapatid. '" Bati
ni Vanz.
Nakipagkamay si Charles sa lalaki bago
binalingan si Stella. '"Pumnunta ako
dahil kay Stella. !"
Biglang nabura ang ngiti sa labi ni
Diana dahil sa sinabi ni Charles. Kulang
na lang ay sabihin nitong hindi
interesado sa invitation niya.
Ngumiti si Stella at hinintay
makalapit sa kaniya si Charles. Inilagay
nito muli ang kamay sa likod niya at
inalalayang makalapit sa magkapatid. "
Gusto kong maging bahagi sa unang
auction na iyong nabuo for the street
children,!"
Ngumiti si Diana pero sa kaloob
looban ay nagngi-ngitngit sa galit. "
My pleasure, pinsan. Dapat pala akong
magpasalamat sa iyo sa pagdala dito
kay Charles." May kalakip na sarkesmo
ang mga sinabi niya.

Dahan-dahang ikinawit ni Stella ang

kamay sa braso ni Charles at matamis
na ngiti ang pumaskil sa labi. ""Maliit
na bagay, gusto ko ang concept ng
event na ito. Tiyak na maraming mga
palaboy na kabataan sa kalye ang
matulungan ng auction mong ito."
"Hindi ko inaasahan na si Charles ang
escort mo ngayon. Ang akala ko ay may
dinner date kayo ni Mauro?"
Unting-unting nabura ang ngiti sa labi
ni Stella. Mukhang gusto talaga siyang
ipahiya ni Vanz at pinarimig pa sa mga
naroon ang ang sinabi nito. Hindi niya
alam kung paano nito nalaman ang
tungol sa lakad sana nila ni Mauro
ngayon.
'Saan mo naman nakuha ang
impormasyong iyan?"
Sabay na napalingon ang lahat sa
nagsalita. Nagulat siya nang makilala
si Mauro at ang seryuso ng aura ng
mukha nito.,
Sandaling napipilan si Vanz dahil sa
biglaang dating ng taong gagamitin
sana upang galitin ang pinsan.
Matiim ang tinging ipinukol ni Charles
kay Mauro. Mababasa sa mga titigniya
dito na huwag magkamaling pumanig
kay Vanz, upang ipahiya si Stella sa
mga naroon.
& Mabilis na lumapit si Diana kay Mauro
at natuwa sa biglaan nitong pagdating.
Ang akala niya ay hindi siya nito
mapagbigyan. Ngunit naudlot ang
pagbati niya rito nang magsalita itong
muli.

Chapter 73-Auction ?

'Mr. Charles, salamat sa paghatid sa ka

-date ko ngayong gabi. Pas��nsya na s
abala pero bilang kapalit ay isinabay ko
na dito ang partner mo." Nilingon ni
Mauro si Elizabeth na halatang nagulat
sa biglaang ginawa niyang switch
partner.
Hindi inaasahan ni Stella ang ginawa
ni Mauro. Pagtingin niya kay Charles
ay ang dilim ng aura ng mukha nito.
Inilapit ni Mauro si Elizabeth kay
Charles nago bumulong dito. "
Magpasalamat ka na lang sa halip na
magalit at magselos. Ayaw mo naman
sigurong sumama ang tingin ng mga
narito kay Stella?!"
Napatiim bagang si Charles bago
tinanggap ang pakipagkamay hi
Mauro. Talagang ginamit nito ang
sitwasyon upang makuha lang sa
kaniya ang dalaga. Marami ang
nakatingin sa kanila at kapag pumalag
siya ay si Stella ang malagay sa
alanganin.
Bakas sa mukha ni Elizabeth ang
pagkagulat sa ginawa ni Mauro. Hindi
ito ang inaasahan niya. Ang balak na
gawing pagpapahiya kay Stella ay hindi
na maituloy dahil sa ginawa ni Mauro.
Pagtingin niya kay Diana ay halatang
naiinis ito sa kaniya.
Napatikhim si Vanz nang
mahimasmasan. Maging siya ay hindi
naisip na gagawin ni Mauro ang
ganoong set up. Para bang alam nitong
may gagawin silang hindi magandang
kuwento laban kay Stella kaya
inunahan na sila.
Matipid na ngumiti si Charles kay
Stella at tinanguan ito. " Don't forget
na palabas lamang ang lahatng ito!"
pabulong niyang paalala kay M?uro.
Ngumisi lang si Mauro sa lalaki bago
nilapitan na si Stella. Inumang ang
braso dito upang ikawit ang kamay nito.
Mabilis na ring lumapit si Elizabeth
kay Charles at biglang natuwa na rin sa
mga nangyayari. Ngunit ang balak na
pahkawit ng kamay sa braso nito at
hindi naituloy at tinalikuran na siya.
Upang hindi mapahiya at siya na ang
kusang kumapit sa kamay nito.
Inis na sinundan ng tingin ni Diana ang
dalawang magkapareha. Mabuti na
lang at nasa tabi niya lang ang kapatid
kaya hindi siya nagmumukhanh
kawawa at walang kapareh. Ilan sa
alahas niya ang pina auction ngayon at
e donate iyon sa charity. Gusto niyang
magpabango ng pangalan sa publiko
kaya ginagawa niya ito ngayon.
Mayroon ding nag donate ng mga
antique na gamit at hindi biro ang
halaga niyon.
"Nagbago na ang lahat kaya gumawa
ka na lang ng paraan na hindi umalis
sa tabi no si Charles," pabulong na
bigay instructions ni Vanz sa kapatid
"How about Elizabeth?"
"Ako na ang bahala sa kaniya."
Napangiti si Diana sa kapatid. Hindi pa
naman magsisimula kaya ginawa na
niya ang dapat gawin.
"Sorry sa ginawa ko," ani Mauro sa
dalaga habang inaalalayan itong
makaupo.
"It's ok, ako ang dapat na humingi ng
apology sa iyo. Gusto ko lang makita
ang gagawin ng mga pinsan ko kaya
hindi ko na tinanggihan si Charles,!"
Nakakaunawang ngumiti si Mauro sa
dalaga. Pero ramdam niyang may iba
pang dahilan kung kaya magkasama
ang dalawa. Ilang minuto pa ay sa iba
na muli nakatuon ang atensyon ng
dalaga. Sinundan niya ng tingin kung
saan ito nakatanaw. Gusto niyang
matawa at halatang pinag aagawan si
Charles ng dalawang babae.
"Charles, thank you ulit sa pagpunta.
Ang akala ko ay tanggihan mo na ang
imbitasyon ko." Ikinawit ni Diana ang
kamay sa kanang braso ng binata.
Pasimple niyanh sinulyapan si
Elizabeth na nanatili pa rin naka kapit
Sa braso ni Charles.
"Nabalitaan kong mayroon e bidding
ngayon na singsing. Gusto ko iyon
makuha."
Sabay na namilog ang mga mata nila
Diana at Elizabeth. "Gusto ko rin ang
singsingna iyon!" magkapanabay ring
tran ng dalawang babae.
Nagpalipat-lipat ang tingin ni Charles
sa dalawang babae. Saka niya nang
mapansin na parehong naka angkla
mga kamay ng mga ito sa magkabila
niyang braso. Pagtingin niy�� ?a gawi ni
Stella ay masama na ang tingin sa
kaniya. Mabilsi niyang inalis ang
kamay ng dalawa at dumistamsya sa
mga ito. Lumapit siya sa isang
kakilalang negosyante at dito na
inabala ang sarili.
Mabilis na nilapitan ni Diana si
Elizabeth at galit na sinita ito. "
Kasalanan mo ito. 'Di ba ang usapan ay
si Mauro ang trabahuhin mo ngayon at
akin si Charles?!"
"Ano ang magagawa ko, mailap din
iyang lalaking mahal mo at si Stella
ang gusto!!"!
Sinaman ni Diana ng tingin si
Elizabeth. Oo at si Mauro ang mahal
niya pero kailangan niyang isantabi
muna ang tunay na damdamin.
"Sa halip na magsisihan tayo dito,
hayaan mo ako sa gusto kong gawi!"
ani Elizabeth bago kumimbot sa
paghakbang.
Sinundan ng tingin ni Diana si
Elizabeth at napangiti siya nang
umupo ito sa tabi ni Mauro. Agad
iyang hinanap si Charles at nilapitan
ito.
"Hello, Ms. Diana!" bati ng isang babae
sa dalaga.
Ngumiti si Diana sa babae at
nakipagbeso-beso bago tumabi kay
Charles. Nakita pa niya ang pagtikwas
ng kilay nito nang ikawit niya ang
kamay sa braso ng binata.
"oh, siya ba ang tinutukoy mo, Mr.
Charles?" tanong ng babaing kausap ng
binata.
Napatingin si Charles kay Diana. Hindi
niya alam kung ano ang gusto nitong
mangyari at panay ang dikit sa kaniya.
"Mukhang ako ang pulutan niyo
kanina?" nahihiya ngunit nakangiting
tanong ni Diana
"Wala naman siyang binanggi,na
pangalan. Pero naikuwneto niyang
interesado siya sa singsing at ibibigay
niya iyon sa babaing karapat-dapat."
Lalong lumawak ang ngiti ni Diana at
nasa isip ay sa kaniya tiyak ibibigay ng
binata ang naturang singsing. Kanina
pa pinag uusapan ng ibang kalalakihan
ang tungkol sa singsing at gustong
ibigay sa kaniya bilang regalo umano
dahil siya ang organiser ng naturang
event.
"Nakakainggit naman, halos lahat ng
lalalakihan dito ay gustong makuha
ang singsing upang maibigay sa iyo.!"
Pagpatuloy sa pagsasalita ng babae at
bakas sa mukha nito ang paghanga at
inggit kay Diana.
Nakagat ni Diana ang loob ng labi
habang sinusulyapan si Charles. Hindi
nito itinanggi ang sinabi ng babae kaya
lalo siyang umasama na para sa kaniya
ang singsing kapag nakuha nito.
"Mauro, gusto mo rin bang makuha
ang singsing?" malamyos ang tinig na
pakipag usap ni Elizabeth sa binata.
"Do you like it?" Sa halip na sagutin si
Elizabeth ay si Stella ang tinanong ni
Mauro.
Matipid na ngumiti si Stella sa binata. "
Hindi ako materialistic."
Napairap si Elizabeth kay Stella.
Kulang na lang ay sabihin nitong hindi
ito katulad niya.
Nag umpisa na ang auction at tahimik
lang si Charles na nakaupo katabi si
Diana. Alam niya ang nasa likod ng
singsing na huling ilagay sa bidding at
iyon ang pinaghandaan niya. Nilingon
niya si Diana at bumulong. "Do you
really like the ring?"
Napalunok ng sariling laway si Diana
at nakangiting tumango. Ang totoo ay
singsing iyon na nakita niya sa kabinet
ng abuelo niya. Malakas ang loob
niyang ilagay iyon sa bidding dahil
alam niyang sa kaniya rin ibibigay ng
makabili niyon. Para na rin niya kasing
ibinigay ang sarili sa makabili niyon
upang maging asawa nito.
Ngumiti si Charles at tumango-tango.
Mula sa isang sulok ay may nakatayong
lalaki at tinanguan niya ito. Tumingin
siya kay Vanz, kampanti ito sa
kinaupuan at may napili ba rin it
kanina. Alam niyang kapag nakita nito
ang singsing ay hindi ito makakapayag
na mapunta sa iba.
"Alright this the last item, donated by
Ms. Diana!" Anunsyo ng emcee na
siyang namamahala sa auction.
Proud na tunuwid ng pagkaupo si
Diana at ngumiti sa lahat. Hinintay
niyang ilabas ang magandang singsing
upang ipakita sa lahat at simulan ang
bidding.
Kamuntik nang mapatayo si Vanz nmula
sa kinaupuan nang makilala ang
singsing. Hindi lang sampung milion
ang halaga ng singsing na iyon. Pero
hindi importante sa kaniya ang halaga
niyon kundi ang mismong singsing ay
hindi dapat mapunta sa ibang kamay.
Tumingin siya sa gawi ng kapatid
ngunit abala ito sa katabi. Gusto niyang
magmura nang magsimula na ang
bidding. Wala siyang magawa kundi
ang mag utos ng ibang tao na sumali sa
bidding. Hindi siya puwede dahil
strictly not allowed ang kamag anak ng
taong nmay ari ng naturang alahas.

Chapter 74-Singsing ?

Nagsimula ang bidding sa halagang

one million. Sobrang proud si Diana
dahil ang kaniya ang pinakamahal.
Marami ang napahanga sa naturang
singsing dahil mataas ang quality
niyon. Well, hindi na niya inalam ang
halaga niyon. Ang importanta sa
kaniya ay nagawa ang tingin ay tama.
Nanlaki ang mga mata ni Stella nang
makita ang singsing. Kilala niya iyon at
hindi maaring magkamali. Matagal
nang pinahahanap ng abuelo ang
singsing na iyon. May hinala din ito na
nakuha ng pinsan nito ngunit magaling
magtago ang huli. Gusto niyang
makuha iyon ngunit hindi siya
maaring makipag participate sa item
na iyon. Iyon ang na set kasing rules na
ang mga pinsan din ang nagpatupad.
Umaasam siya na makuha iyon ni
Mauro.
Muling napamura si Vanz sa isipan
niya nang simulan lang sa one million
ang bid, Talagang walang alam ang
kapatid niya sa halaga ng singsing.
Sininyasan niya ang tao niya na taasan
agad ang bid upang makuha na ang
singsing.
Itinaas ni Mauro ang kaniyang numero
at hindi nagpatalo sa isang lalaking
gusto rin makuha ang singsing. Handa
niyang isugal ang pera sa singsing na
iyon dahil ramdam niyang gusto iyon
makuha ni Stella. ""Ten million!"
"Ten million, wow!" Napahanga ang
emcee sa binata. "Anyone Just raise
Vour number if" hindi na natapos ng
emcee ang ang pagsasalita nang may
magtaas ng numero.
"Eleven million!!"
Napangisi si Charles nang matukoy
kung sino ang kailangan niyang e time
out. Muli niyang tinanguan ang t?o
niya at alam na nito ang gagawin.
Kabado na si Stella at mukhang hindi
makuha ni Mauro ang singsing.
Pagtingin niya kay Charles ay naiinis
siya dahil mukhang abala na kay Diana.
Muling itinaas ni Mauro ang number
niya at dinagdagan ng half million ang
bid.
"Charles, hindi ka ba interesado sa
singsing? Kinakabahan na tanong ni
Diana sa binata. Nababahala siya na
baka si Mauro ang makakuha, kapag
nagkataon ay kay Stella mapupunta
ang singsing
Napatingin si Diana sa taong nakipag
kumpitensya kay Maura. Kahit
papaano ay nakahinga siya ng
maluwag at nakilala ang lalaki. Pero
agad din siyang nagtaka kung bakit
nakipag kumpitinsya ang tauhan ng
kapatid. Napatingin siya sa gawi ng
kapatid. Ganoon na lang ang kaba niya
nang masalubong ang galit na titig ng
kapatid. Mababasa niya ang mensahe
ng tingin nito sa kaniya na 'idiot!.
Thirty second left!" muling announce
ng emcee.
Halos himatayin na si Diana dahil sa
takot sa kapatid at kaba na rin sa oras
na natitira. Uutusan na sana niya si
Charles ngunit naudlot nang bigla
itong nagtaas ng numero, kasabay ng
tauhan ng kapatid niya.
"Fifteen million!" Kalmadong turan ni
Charles.
"Fifteen million, thrice!" pagsisimula
ng bilang ng emcee.
Napahigpit ang hawak ni Vanz sa
armchair at tumingin sa tauhan.
Nakapagtaas naman ito ng numero
pero hindi naririnig ang boses nito.
Mukhang may problema ang mike nito
at hindi gumagana.
Napatimn bagang si Mauro at nabigla
sa ginawa ni Charles. Nang makitang
wala nang gustong magtaas ng bidding
ay sumuko na rin siya at hinayaan na
kay Charles.
Galit na napatayo si Vanz sa
kinatayuan at umalis na ng venue bago
pa siya makagawa ng hindi maganda sa
kapatid. Tapos na ang oras ng bidding
at nakuha ni Charles ang naturang
singsing na hindi dapat napasama roon.
"Sir, hindi ko po alam kung bakit
nawalan ng power ang mic na hawak
ko," Paliwanag nang nautusan niya.
"Walang kuwenta!" Galit na s��nutok ni
Vanz sa tiyan ang lalaki at dito
ibinunton ang galit.
Blangko ang expression ng mukha na
tumayo si Charles upang kunin na ang
singsing. Si Diana ay sumunod sa
kaniya upang magsalita na rin para sa
pagtatapos ng event.
Lalong kinabahan si Diana naug hindi
na makita ang kapatid. Hindi niya alam
kung ano ang ikinagagalit nito kanina
at mukhang seryuso pa.
"Congratulations kahit na gumamit ka
ng pandaraya kanina upang makuha
ang singsing." May kasamang
sarkasmo na bati ni Mauro kay Charles.
Ngumisi lang si Charles sa lalaki
habang nilalaro sa kamay ang box kung
nasaan ang singsing.
Nag igtingan ang panga ni Mauro dahil
sa kayabangang nakikita sa mukha ni
Charles. Mukhang napagplanohan nito
ang lahat at may alam sa singsing bago
pa nagsimula ang auction.
"Charles, thank you so much.
Maraming kabataan na ang
matutulungan sa perang inilaan mo sa
auction na ito.'" Magiliw na pakipag
usap ni Diana sa binata, Kalahati sa
perang nalikom niya kasi ay
mapupunta sa charity.
"Ako ang dapat na magpasalamat
iyo in advance. I will treasure this rng!
" Itinaas ni Charles ang hawak at
ngumiti sa dalaga.
Inis na naikuyom ni Stella ang isang
palad at nainis sa ipinapakitang
kabaitan ni Charles kay Diana. Nang
ngumiti ang binata ay lalo siyang
nainis. Para bang ang saya nito habang
kausap ang pinsan niya. Kailangan na
sa kaniya maisuot ang singsing na iyon
at hindi maibalik sa pinsan niya.
"Charles, iniimbitahan ka nga pala ng
lolo ko bukas for dinner sa mansion
bilang pasalamat.!"
"' Sure!" Mabilis na sagot ni Charles sa
dalaga.
MThat's great, I'm happy for you
Charles! Masaya ako dahil mapupunta
ka sa matinong babae. Tanggap ko
nang hindi ka para sa akin, ang
mahalaga ay hindi basura ang ipinalit
mo sa akin"I
"Watch your mouth!" pabulong na
angil ni Charles kay Elizabeth.
Nakakainsultong ngiti ang pumaskil sa
labi ni Elizabeth habang nakatingin
kay Stella. "Why? Nagsasabi lang ako
ng totoo, !"
"She's right, Charles, kaya let's go?"
Ikinawit ni Stella ang kamay sa braso
ni Charles at ipinakita sa dalawang
babae na siya ang matinong babaing
napili ng binata.
"You " hindi naituloy ni Elizabeth
ang sasabihin nang magsalita si Mauro.
"Miss, manalamin ka muna bago
manglait ng kapwa mo.!"
Pinigilan ni Stella ang matawa nang
biglang mamula ang pisngi ni
Elizabeth. Napahiya ito ng husto sa
sinabi ni Mauro.
"Ahm, Mauro, maraming sal?mat din
sa pag participate sa auction na ito.!"
Agaw ni Diana sa eksina upang hindi
na mapahiya ng husto si Elizabeth.
"Kay Stella ka dapat magpasalamat.
Malamig na tugon ni Mauro sa dalaga.
Ngumiti si Stella sa pinsan nang
tumingin ito sa kaniya. "Mauro, thank
you for being understanding. I will call
you later!"
Pilit na ngumiti si Mauro sa dalaga
bago binalingan si Charles at
bumulong dito." Gabi mo ngayon, next
time ay hindi mo na ako maisahan."
Umangat ang isang sulok ng labi ni
Charles at tinapik sa balikat ang binata.
"Alam mong lahat ay gagawin ko
upang manalo, " bulong niya rin kay
Mauro.
Pinigilan ni Mauro ang galit na
nadarama at ayaw ipakita sa
katunggali na napipikon siya sa ugali
nito. Upang makaiwas ay siy�� na ang
unang nagpaalam kay Stella at umalis.
"Aalis na rin kami," paalam ni Stella
pero nakailang hakbang pa lang ay
nilingon niya ang pinsa. "Worth it ang
pag attend ko sa event na ito. But I
think this is your first and last.!"
Nangunot ang n00 ni Diana sa
makahulugang sinabi ni Stella.
Nakaalis na ito ay hindi pa siya
nakahuma.
Mabilis na humabol si Elizabeth kay
Mauro. Bigla niyang naalala na wala
siyang dalang sariling sasakyan dahil
dito siya sumabay. Ngunit paglabas
niya ay wala na ang sasakyan nito, at
sina Charles ay paalis na rin. Gusto
niyang maiyak dahil sa inis at wala
siyang magawa kundi ang tumawag na
lang ng taxi.
Padaskol na itinaas ng kaunti ni Diana
ang laylayan ng suot na gown nang
mapag isa na lang. Lalapitan na sana
niya ang pinagkatiwalaan saauction
nang may sumalubong sa kaniya.
"Ma'am, pinatatawag po kayo ng iyong
kapatid,"
Muling kinabahan si Diama nang
marinig ang sinabi ng lalaki. Alam
niyang hindi niya sinabi sa kapatid sa
mga alahas na isinali sa auction. Pero
wala siyang nakikitang malaking
dahilan para magalit ito sa kaniya.

Chapter 75-Pananakit ?

Kabadong pumasok si Diana sa kotse

ng kapatid at naroon ito mag isa lang.
Pagpasok sa loob ay blangko ang
expression ng mukha nitong tumingin
sa kaniya kaya lalo siyang nababahala.
"'Kuya?"
Sampal ang itinugon ni Vanz sa kapatid
at pasakal na hinawakan ito sa leeg.
"Argh, ku-kuya? Ano po ang kasalanan
ko?" Umiiyak niyang tanong habang
hawak ang kamay ng kapatid na
nakahawak sa leeg niya.
"Stupid! Alam mo ba kung gaano
kahalaga ang singsing na iyon?" Angil
ni Vans sa kapatid. Kung hindi niya
lang kapatid ito ay tiyak napatay na
niya sa sakal dahil sa galit.
"Kuya, hindi ko po alam, I'm sorry!"
Marahas na binitiwan niya ang leeg ng
kapatid pero hindi inaalis ang
nagbabagang tingin dito." Kahit kailan
ay bobo ka! Bakit hindi ka muna
nagtanong at saan mo nakuha ang
singsing na iyon?"
Napasinok siya at pilit na pinigilan ang
paghagulhol ng iyak. Nangibabaw ang
takot na nadarama ngayon kasya sama
ng loob sa kapatid dahil sinaktan siya. "
Kuya, narinig ko po noong sinabi ni
Lolo na walang kuwenta sa pamilya
natin ang singsing na iyon kaya hindi
dapat makita ng iba. !"
Naihilamos ni Vans sa mukha ang
sariling palad kasabay ng pagtiim ng
bagang. "Idiot!"
Napapiksi si Diana mula sa kinaupuan
at sumiksik sa bandang bintana dahil
sa takot sa kapatid. Totoo ang sinasabi
niya. At dahil wala iyon halaga sa
pamilya nila kaya naisip niyang isama
sa auction. Sa pagkakatanda pa niya ay
nagagalit ang abuelo niya kapg
nakikita ang singsing na iyon.
"Alam no bang heirloom iyou at
itinatago ni Lolo upang hindi mapunta
sa kamay ng pinsan niya?" bulyaw ni
Vans sa kapatid.
Tigagal si Diana at hindi
makapaniwalang napatitig sa kapatid. "
Paano?" halos sarili niya ang
nakakarinig sa kaniyang tanong
"At ninakaw lamang ni Lolo ang
singsing na iyon mula sa side ng
pinsan niya! Kaya siya nagagalit ay
dahil hindi sa kaniya ipinama ang
singsing na iyon gayong siya ang
naunang ikinasal! Ang singsing din na
iyon ang dahilan kung bakit maagang
namatay ang unang asawa ni Lolo!!"
Bagsak ang mga balikat ni Diana at
napayuko ang ulo habang umniiyak. "
Hindi ko po alam, kuya. Please help me!
Nanginig na rin siya sa takot. Ngayon
pa lang ay natatakot na siyang
humarap sa abuelo.
Ang alam ni Diana ay pangalawang
pamilya lamang sila ng abuelo. Hindi
ito nagkaroon ng anak sa unang asawa
dahil maagamg binawiaan ng buhay.
Kung anong dahilan at involve ang
singsing ay wala siyang idea.
Marahas na napabuga ng hangin sa
bibig si Vans at tumanaw sa labas ng
bintana. Tiyak na nakarating na sa
abuelo ang tungkol sa singsing dahil
COver ng taga media ang event kanina.
Hindi niya alam kung paano nakuha ng
kapatid ang singsing dahil nasa safety
box iyon na nasa silid ng abuelo.
Mahigpit na bilin ng abuelo sa kaniya
noon na kahit ano ang mangyayari ay
hindi dapat maibalik sa kamay ng
pinsan nito ang singsing. Mula sa
kanunuan pa nila ay pinag aagawan na
ang singsing na iyon ng magpipinsan.
Pride ng pamilya ang naturang
singsing.
"Kuya, ayaw kong magalit sa akin si
Lolo! Ano na ang gagawin ko, kuya?"
Umiiyak na humawak siya sa braso ng
kapatid.
Iwinaksi ni Vans ang palad ng kapatid.
"Kailangan na ikaw ang pakasalan ni
Charles upang sa iyo maisuot ang
singsing!"
Pabagsak ang kamay ni Diana na
humawak sa kinaupuan. Ang hirap na
ngang kunin ang loob ni Charles,
pakasal pa kaya?
Muling napabuga ng hangin sa bibig si
Vans nang tumunog ang cellphone at
ang abuelo ang tumatawag. Inihanda
na niya ang tainga bago iyon sinagot.
"You son of a bitch! Dalhin mo dito ang
kapatid mo, ngayon din!" Nanginginig
ang mga kamay ni Vincent dahil sa
galit at sobrang higpit ng hawak sa
cellphone na naka loud speaker.
"Papunta na po kami, lolo."
Mahinahon pa ring sagot ni Vans kahit
ang totoo ay kabado na rin sa pagharap
sa matanda.
Kinakabahan siya hindi para sa sarill
kundi para sa kapatid. Tinapunan niya
ito ng tingin at pinigilan ang sariling
maawa dito. "Ayusin mo ang sarili mo
at lalo lamang magagalit ang matanda
kapag nagpakita ka ng takot at
kahinaan sa harap niya."
Mabilis na pinunasan ni Diana ang
luha sa mga mata at pisngi. Nag
retouch din siya ng make up at
nagsuklay.
Binuksan na ni Vans ang pintuan at
lumipat sa front seat. Ang driver niya
ay nagmamadali na ring lumapit sa
sasakyan nang makita siva. "Home.
Tahimik na pinaandar na ng driver ang
sasakyan at hindi nagtangkang tingnan
ang babaing nakaupo sa likuran.
Ilang bote ng alak na ang nabasag ni
Vincent dahil sa galit mula nag
mapanood ang balitang ganap sa event
ng apo.
"Don Vincent, dumating na po ang
senyorito at senyorita," nakayuko ang
ulo na turan ng katulong at natatakot
sa matanda.
Suminyas lang si Vincent na papasukin
ang mga apo niya at linisin na rin ang
kalat. Umupo siya sa malaking sofa na
pang isahan lamang. Para itong hari
nakaupo sa trono at hinihintay ang
taong bibigyan ng senstensya.
Kumapit si Diana sa braso ng kapatid
at kinakabahan pagkakita sa abuelo.
Ang lamig ng aura nito at alam niyang
kahit babae siya ay kaya pa rin nitong
saktan. Napabitaw siya sa kapatid nang
lumapit na ito sa abuelo niya.
"Lolo, ginawa ko ang lahat upang
mabawi ang singsing ngunit-argh!"
Hindi niya naituloy ang pagsasalita at
napaigik nang tamaan ng baston ng
abuelo ang kaniyang binti.
"stupido!" Muling itinaas ni Vin?ent
ang hawak na baston upang paluin pa
ang apo ngunit naudlot nang magsalita
si Diana.
"Lolo, kasalanan ko po! Huwag niyo na
pong saktan si Kuya!" Nangangatal ang
labi niya dahil sa takot.
Galit at dahan-dahang tumayo si
Vincent upang lapitan si Diana ngunit
lumuhod si Vans sa harapan niya.
"Lolo, please ako na lang po ang saktan
niyo. Kasalanan ko ang lahat at
nagkulang sa pagdisiplina sa kapatid
ko. Kasalanan ko rin at hindi tiningnan
ang mga bagay na isinali sa auction!"
Napahagulhol ng iyak si Diana nang
sunod-sunod na hinampas ng abuelo
sa likod ang kapatid gamit ang baston
nito. Kahit masama ang ugali ng
kapatid ay hindi naman nito kayang
masaktan siya.
"Pareho kayong bobo! Alam iyo bang
buong buhay ko ay hinangad ko ang
singsing na iyon? Tapos ngayon sa
isang iglap lang ay wala na? Ano ang
isagot ko sa gago kong pinsan kapag
nagtanong kung paano napunta sa
auction ang singsing na iyon?" Halos
maglabasan na ang litid ng ugat sa leeg
ni Vincent at nag-echo ang boses nito
sa loob ng bahay dahil sa lakas niyon.
Mabilis na lumuhod na rin si Diana sa
harap ng abuelo at nagsusumamo
habang umiiyak. "Lolo, gagawa po ako
ng paraan upang mabawi ang singsing
kay Charles. Huwag na po kayong
magalit please! Patawarin niyo po ako
at pinangahasang makialam sa gamit
ninyo!"
Hindi napigilan ni Vincent ang galit sa
apo at hinampas din ito ng baston sa
likod. Ngunit ang ikalawang palo ay
tumama kay Vans dahil niyakap nito
ang kapatid. Hinahapong bumalik siya
sa upuan at pinatayo ang dalawa.
Magpaliwanag ka kung bakit hindi
nakuha ng tauhan mo ang singsing?"
Dahan-dahang umupo si Vans sa
upuan at ang kirot ng likod niya.
Siguradong maraming latay ang likod
niya. Inilahad niya sa abuelo ang lahat
at muli itong nagalit. Pinanood din nila
ang footage mula sa surveillance
camera.

Chapter 76-Panunukso ?

Pabagsak na itinukod ni Vincent ang

tungkod nang mapanood ang buong
kuha sa event. Blangko ang kuha sa
ibang parte ng naturang hallway. Ang
tanging nakikita sa video ay kuha sa
loob lamang kung nasaan ang lahat.
Pero obvious na may ginawa si Charles.
Ilang beses nila itong nakitang may
tinanguan pero hindi nakikita kung
sino sa tauhan nito ang naroon.
"Lolo, talagang inalam ni Charles kung
sino ang kailangan e time out, !"
Vans habang nakatutok sa screen
monitor.
"Ang nakapagtaka ay kung paano niya
nalamarn na mahalaga ang singsing na
iyon?" salubong n�� ang mga kilay ni
Vincent.
Nakagat ni Diana ang ibabang labi at
hindi magawang tumingin sa kapatid
at abuelo nang mapatingin ang mga ito
sa kaniya. Kasalanan niya talaga ang
lahat. Nanghingi siya ng payo kay
Charles noon at nabanggit nito ang
tungkol sa singsing. Ito ang nagsabi na
magandang ilagay niya sa auction ay
isang singsing.
Napabuntonghininga si Vans nang
makita ang reaction sa mukha ng
kapatid. Ayaw niyang mabaling muli
ang galit ng abuelo dito kaya iniba niya
ang paksa. "Lolo, mautak si Charles at
malaki ang kagustohang maging asawa
si Stella upang mamumo sa kompanya
natin. Sa tingin ko ay nagpaimbistiga
siya kung ano ang magagamit nito
upang mapa-oo ang pinsan niyo."
Dumoble ang gatla sa noon ni Vincent
at napaisip. Isa sa dahila kung bakit
ayaw niyang si Charles ang mapiling
ikasal kay Stella ay dahil sa kakaibang
kakayahan ng lalaki. Kaya nitong
makisabayan sa kanila kahit sa
maruming paraan upang makuha lang
ang gusto.
"Ang kailangan na lang natin ngayon
ay dapat kay Diana siya maikasal kahit
sapilitan pa." Pagbigay opinyon ni
Vans sa abuelo.
Muling ipinukpok ni Vincent ang
baston sa sahig bago tumayo. "Kung
ganoon ay gawin niyo na agad ang
kailangang gawin bago pa mahuli ang
lahat!"
Nanatiling tikom lang ang bibig ni
Diana at tahimikna nakikinig sa
planong binuo ng kapatid. Itinanim
niya sa isipin na dapat magawa niya
ang ipagagawa ng kapatid. Ayaw niya
itong biguin sa pagkakataon na ito.
Ayaw niyang masaktan muli ang
kapatid dahil sa kaniya.
eees
Habang lulan ng sasakyan, panay ang
sulyap ni Stella sa katabing bi?ata.
Abala ito sa harap nitong laptop kahit
nasa beyahe sila. Didiritso siya sa
bahay ng mga ito dahil naroon ang
sasakyan niya.
"Charles, alam mo ba ang tungkol sa
singsing?"
"No," sagot nito sa dalaga habang
nanatiling nakatutok ang tingin sa
laptop.
Marahang humugot ng malalim na
hininga si Stella at tinatantya ang
mood ng binata. "Puwede ko bang
bilhin na lang sa iyo ang singsing?"
Nag angat ng tingin si Charles at
tinaasan ng dalawang kilay ang dalaga.
"I will double the price! Mabilis niyang
pangumbinsi kay Charles.
"No, walang kapatapat na halaga ang
singsing na ito." Humulma ang
kakaiba at matipid n�� ngiti sa labi ng
binata habang hawak ang box kung
nasaan ang ring.
Napalabi si Stella at nainis sa inaasta
ng binata. "Dahil ba galingiyan kay
Diana?"
Napangisi si Charles at tumingin sa
dalaga." Are you jealous?"
"Huh, bakit naman akO magseselos?
Kahit sa kaniya mo pa ipasuot ang
singsing na iyan ay wala akong
pakialan!"
Lalong lumawak ang ngiti sa labi ni
Charles at nanunukso ang tingin sa
dalaga. Nang umirap ito ay muli niyang
ibinalik ang tingin sa laptop.
Humalukipkip siya sa isang tabi
hindi na muli kinausap si Charles.
Mukhang biglang wala na itong amor
sa kaniya o hindi interesado na maging
asawa siya. Mukha ring wala itong
pakialam sa kaniya at inabala ang sarili
sa kung ano ang tinatrabaho online.
Napatikhim si Carlo matapos e park
ang minamanehong sasakyan, Siya ang
naiilang sa silent war na namamagitan
sa dalawang pasahero. "Sir, nandito na
po tayo,
Nauna nang bumaba si Stella at hindi
hinintay si Charles. Diritso siyang
pumasok upang mamaalam sa abuelo
nito.
"Hindi mo ba kasama ang apo ko, hija?
tanong ni Ramon matapos makipag
beso-beso sa dalaga.
Lumingon si Stella sa pintuan at wala
nga si Charles. Ang akala niya ay
sumunod na ito sa kaniya pagkapasok
ng bahay. "Baka po may kausap pa sa
cellphone kaya nasa labas pa.'"
Nakangiting tumango si Ramon at
nagpaalam na rin sa dalaga na papasok
ng silid dahil nakaramdam na ng antok.
Inis na lumabas na ng bahay si Stella at
hindi na rin nag abalang hanapin si
Charles. Nakita niya si Carlona
papunta na sa likod at doon ang room
nito. Pero ang binata ay hindi niya
nakikita at wala siyang balak na
hanapin ito. Pagkabukas ng pinto ng
kotse ay nagulat siya nang biglang may
yumakap sa likod niya.
"shhh, it's me!" paanas na bulong ni
Charles sa dalaga habang hinahalikan
ito roon.
"Darn, what the hell are you doing? Go
away!" Pumiksi siya at sisikuhin na
sana ang binatang nasa likuran niya
ngunit mabilis siya nitong nakabig
paharap.
"Stay with me, tonight!" Nangungusap
ang mga mata niya habang hinahaplos
ang makinis na pisngi ng dalaga.
"No!" Matigas niyang tanggi sa binat
at lalo lamang naiinis dito. Kung
makahiling ay para bang ok sila at wala
itong ginawang kasalanan sa kaniya.
"Hindi ako makatulog nang maayos
kapag wala ka sa tabi ko." Pattdoy
niyang panunuyo sa dalaga.
"Jerk, doon ka sa bibigyan mo ng
singsing!" Galit na tinulak niya ang
binata at nagpatuloy na sa pagpasok sa
sasakyan. Isasara na sana niya ang
pinto ngunit mabilis na naiharang ni
Charles ang katawan nito roon.
"Are you sure?" Nakangisi niyang
tanong sa dalaga habang nakadukwang
ang ulo sa loob ng sasakyan.
Lalo lamang napipikon si Stella at
halatang pinaglalaruan nito ang
emosyon niya. Nag unat ang kanang
kamay niya at tangkang itutulak ang
ulo nito palabas ngunit mas mabilis
itong kumilos. Nahawakan nito ang
kamay niya at ngayon ay nakapasokna
sa loob ng sasakyan. Halos hindi siya
makahinga at nakadagan na sa kaniya
ito.
"Argh, Charles, ano ba? Lumabas ka na
nga at ang bigat mo!"
Sa halip na sundin ang dalaga ay
mabilis niyang isinara ang pintuan.
Nanlaban ito at pilit na iniiwas ang
mukha sa kaniya pero hindi siya
Sumuko. Alam niya kung paano ito
paamuin ng dahan-dahan.
Inis na kinurot niya sa tagiliran ang
binata nang gumapang ang halik nito
sa collarbone niya. Ayaw niya itong
pagbigyan ngunit naging traidor ang
sariling katawan. Ang bilis uminit ng
pakiramdam niya at ang halik ng
binata ay nagdudulot ng kakaibang
sensasyon sa buo niyang katawan.
Lihim na napangiti si Charles nang
marinig ang mahinang ungol ng
dalaga. Pinindot niya ang button sa
tabi ng upuan upang bumaba ang
sandalan. Kasabay ng paghiga ng
dalaga ay kinuyumos niya ng halik ang
labi nito.

Chapter 77-Sasakyan ?

"Fuck, pervert!" galit niyang mura sa

binata pero hindi naman magawang
itulak palayo sa katawan niya. Sa halip
na ihampas ang palad sa dibdib nito ay
napadaklot siya roon.
"I need you!" he said in husky voice
while nibbling her ear.
Napaarko ang katawan niya nang
humaplos ang palad ng binata sa
kaniyang dibdib. Parang lava na
rumagasa sa bawat himaymay niya ang
init na nagmumula sa kamay at labi ng
binata. Isang hawi lang nito sa strap ng
suot na dress ay litaw agad ang
malusog niyang dibdib. Wala siyang
suot na bra dahil sa suot niyang dress.
Ang bilis ni Charles at sinunggaban
agad ang punong dibdib niya.
"Uhmmm, mine!" Mukhang
natatakam na nilantakan ni Charles
ang dibdib ng dalaga. Pagkasubo ng
nipple nito ay salitan na naglaro ang
dila at ngipin.
"Ahhhh, shit.. uhmmmm!" Hiningal
siya dahil sa kakaibang sensasyong
lumukob sa buo niyang pagkatao. Siya
na ang kumuha sa isang palad ng
binata at ipinatong iyon sa isa niyang
dibdib. Muli siyang napaungol nang
sabay na lauriin ng dila nito at daliri
ang magkabila niyang dibdib.
Wala na rin naman siyang magagawa
kaya nilabanan niya ang binata. Hindi
siya makapapayag na siya lang ang
baliwin nito dahil sa sarap. Mabilis
niyang inalis ang sinturon nito at
binuksan ang zipper ng suot nitong
trouser. Isang kamay ay nakakubkob sa
mahaba nitong buhok at isa ay nasa
shaft ng binata. Napangisi siya nang
mapaungol ito dahil sa sarap.
Ginalingan pa niya ang paghaplos sa
kahabaan nito hanggan sa manigas
iyon ng husto. Mabilis niya itong
tinulak at wala siyang pakialam kahit
nauntog pa ito sa bubong ng kotse.
"Argh, that's it.. ohhhh fuck!"
Napatingala si Charles nang isubo ng
dalaga ang ulo ng kaniyang shaft.
First time niyang makatikim ng
kakaibang hotdog pero alam niya kung
paano iyong kainin. Pero hindi niya
kayang isubo ang lahat dahil mahaba
iyon bukod sa mataba. Dinilaan na
lamang niya mula puno hanggang ulo
at nilaro ng dila ang bandang ituktok.
May kakaiba siyang nalasan pero hindi
siya nandidiri. Sa isipan ay ganoon pala
ang lasa ng katas ng lalaki. Manamis-
namis na maalat.
"Ahhhhh, baby, that's enough!"
Nabibitin siya ng husto sa ginagawa ng
dalaga sa kaniyang shaft.
Hindi pinakinggan ni Stella ang binata.
Muli niyang sinubukan isuby ang ulo
ng shaft at nahigop niya nang hindi
sinasadya.
"Ahhh fucking shit! Argh don't------"
ahhhh go on, baby!" Napahalinghing
na sa sarap si Charles at kaunti na lang
ay lalabasan siya dahil sa ginagawa ng
dalaga. Halatang inosinte ito sa
ganoong gawain na siyang
nagpadagdag lamang sa pagtaas ng
libido niya.
Bumaba ang tingin ni Charles at
pinanood kung paano magpakasasa
ang bibig ng dalaga sa kaniyang
pagkalalaki. Nagagawa na rin nitong
ilabas masok sa bibig nito ang
kahabaan niya. Mahigpit niyang
hinawakan ito sa buhok at hinawi ang
ilang hiblang tumatabing sa mukha
nito. Lahat ng control sa sarili ay
ginawa na niya upang hindi sumabog
sa bibig ng dalaga. Lalo siyang n*****
****n nang tumingala ang dalaga at
lumaban ng mainit na titigan sa kaniya.
This is all mine!"" Mukhang
nahihibang na rin si Stella at kusa
iyong namutawi sa kaniyang bibig.
"Yes, all yours! Please let me fuck you
now!" Pagsusumamo ni Charles sa
dalaga habang hinahaplos ang pisngi
nito.
Dinilaan muna ni Stella ang matigas na
shaft ng binata bago binitiwan iyon.
Masikip ang kinaroronan nila pero
hindi iyon naging hadlang upang
mapag isa ang kanilang katawan.
Dumagdag pa iyon sa kakaibang
excitement na nadarama. Itinaas lang
ng binata ang laylayan ng dress niya
hanggang beywang. Tanging
underwear niya ang hinubad nito bago
dumagan.
"I'm gonna fuck you hard!" Pagbigay
babala niya sa dalaga habang itinataas
ang dalawa nitong paa hanggang
beywang niya.
Sa halip na matakot sa sinabi ng binata
ay lalo lamang tumaas ang sensasyong
nadarama. At dahil hindi naman
straight ang pagkahiga niya, kitang---"
kita niya ang unting-unting pagbaon
ng c*ck ng binata sa kaniyang perlas.
Bumuka ang bibig niya nang sumagad
iyon sa kaloob-looban niya nago
mabilis na hinugot. Ganoon ang
routine ng binata hanggang sa pabilis
ng pabilis ang pagkadyot nito sa
kaniyang lagusan.
Puro ungol na lang at halinghing ang
maririnig sa loob ng sasakyan at tunog
nang bawat salpok ng kanilang
katawan. Alam nilang umuug rin ang
sasakyan dahil sa kanilang ginagawa.
Pero wala na silang pakialam kung
may makakita sa kakaibang galaw ng
sasakyan.
"Ahhhhh, harder, Charles!"
Nahihibang niyang hiling sa binat:
habang mahigpit ang panguyapit ng
isang kamay sa kinahigaan.Ang isang
kamay ay sa braso ng binata
humahawak.
"Damn, I'm gonna, cum, baby!" anas
ni Charles at lalo pang binilisan ang
kadyot kahit minsan ay nauuntog na
ang ulo sa bubong ng sasakyan.
Yumakap siya ng mahigpit sa binata
nang maramdamang malapit na ring
sumabog ang init sa katawan. Halos
wala nang hangin makadaan sa pagitan
ng kanilang katawan dahil sa higpit ng
yakap nila sa isa't isa. Nang halikan
siya nang binata sa labi ay agad niyang
tinugon iyon. Ilang sandali pa ay sabay
nilang inabot ang r***k ng
kaluwalhatian.
Hinahapo na nanatili lang si Charles s
pagkadagan sa katawan ng dalaga
matapos ang mainit na pag iisa ng
kanilang katawan. Kininatalan niya ito
ng magaan na halik sa noo bago
pinunasan ang pawis sa buong mukha.
"Get up na, ang bigat mo!" Tinulak
niya ang balikat ng binata.
Matapos mo akong pagurin?"
nanunukso ang ngiti sa labi ng binata.
"Huh, kamanyakan mo kasi!" Inirapan
niya ito at mabilis na inayos ang sarili.
Tumawa ng mahina si Charles at hindi
na tinukso pa ang dalaga. Baka kasi
mapikon at hindi na siya bigyan ng
chance na maka score muli. "Dito ka na
matulog."
"Hindi puwede, ang alam ni Zion ay
uuwi ako.!"
"Zion?"" nangunot ang noo ni Charles.
Napamulagat si Stella at huli na para
bawiin ang sinabi. Sandali siyang
natahimik at hindi alam ang isagot sa
binata.
"'Sino siya at bakit ganoon na lang siya
kaimportante sa iyo?" dumilim na ang
aura ng mukha ni Charles.
Napalunok muna ng sariling laway si
Stella bago nagsalita. "Ipakilala ko siya
sa iyo pero hindi pa sa ngayon."
Nang aarok ang tingin ni Charles sa
dalaga at hindi nagustohan ang narinig.
"Hindi siya tulad sa iniisip mo."
"Alam mong ayaw ko nang may kahati
sa iyo."
Napasimangot si Stella at naging
possesSive na naman ang binata. "
Kung sa tingin mo ay may ibang lalaki
akong kinakasama, layuan mo na ako!"
Mabilis na niyakap ni Charles ang
dalaga at inalis na ang negative na
iniisip. "Naniniwala ako sa iyo,
hintayin ko na ipakilala mo siya sa akin
kung sino man siya."
"Sige na, bumaba ka na at kailangan ko
nang umalis. " Nanatili siyang
mukhang galit upang hindi na
mangulit ang lalaki.
"Ihatid na kita at napagod ka ng husto
dahil sa ginawa ko.!"
"'No!" Mabilis niyang tanggi sa alok ng
binata. "Kaya kO na ang sarili ko saka
sanay na ang katawan ko sa iyo.'"
Napangiti si Charles, hindi na niya
ipinilit ang gusto. Nago bumaba ng
sasakyan ay sinuri niya muna ang
katawan ng dalaga. Ipinasuot dito ang
coat niya upang hindi ito lamigin."
Hindi na siya nagreklamo nang halikan
siya sa labi ng binata bago ito bumaba.
Hinintay nitong makalabas siya ng
gate bago ito pumasok sa bahay.

Chapter 78-Comprontation ?

Sinasabi ko na nga ba at nasa hayop na

iyon ang singsing!" Nangangalit ang
ngipin ni Fausto at gustong sakalin ang
pinsan kung nasa harapan lang.
'Ano na po ang plano niyo ngayon,
Senyor?" tanongni Leonard sa gino0.
Ngumisi si Fausto habang pinakatitigan si
Charles na nasa video. Pinapahanga na
talaga siya ng lalaki. Hindi niya akalaing
malaman nito ang tungkol sa singsing na
pinahahanap niya. "Nasaan na ang apo
ko?!"!
"'Kasama niya po ngayon ang anak niya at
doon siya matutulog.
"Gusto kong makausap si Charles ngayon
din,!"
"Right away, senyor!" Agad na hinugot ni
Leonard ang cellphone na nasa pocket ng
Suot na coat.
Napangisi si Charles nang makita kung
sino ang tumatawag. Inaasahan na,niya
iyon. Kahit gabi na ay pinatawag pa rin
siya ng matanda at hindi nakapaghintay
ng bukas. Hindi pa rin naman siya
nakapagbihis. Nagsuot lang siya ng jacket
at nagpasyang umalis.
Pagdating niya sa mansyon ay nasa sala
na ang matanda at hinihintay siya.
Gumala ang tingin niya sa paligid at
hinahanap ang isang tao.
"Wala dito si Stella at hindi siya dito
matutulog, '" ani Fausto at nahulaan ang
nasa isip ng binata.
"Good evening po, Don Fausto,!"
Magalang na bati niya sa matanda at
binaliwala ang sinabi nito.
Umangat ang sulok ng labi ni Fausto
habang nakatingin sa binata. Magaling
itong magtago ng tunay nitong nadarama.
Pinaupo niya ito at siya naman ang
tumayo,
"Mukhang importante ang sadya niyo sa
akin at gabi na ay pinatawag mopa ako?"
Wala na ring paliguy-ligou na ani Charles.
"Matalino ka at alam mo kung paano
makaungos sa kalaban. Alam mong thirty
percent lamang ang chance mongmapili
na maging asawa ng apo ko."
Humulma ang matipid ngunit tusong
ngiti sa labi ni Charles at nakipagtitigan
sa matamda. "'Wala pa po akong
ginustong hindi nakukuha.'
Dumilim ang aura ng anyo ni Fausto at
nasapawan ang pagiging dominante niya
ng kaharap. Napukaw din ang galit na
nadarama nang maalala ang ginawa nito
sa apo niya non.
Hindi na nagulat si Charles nang
kuwelyuhan siya ng matanda. Kahit may
edad na ito ay malakas pa rin at nagawa
siyang gamitan ng puwersa. Hindi siya
nanlaban at hinayaan lang na ilabas nito
ang galit sa kaniya.
"Jerk, alam ko na ang nakaraan ninyo ng
apo ko! Minsan mo na siyang itinapon
noon at ngayon ay--
"Maniwala kayo at sa hindi ay
pinagsisihan ko na noon ang ginawa ko.
Inaamin kong naging gago ako noon at
nagpabulag sa pride ng pagkalalaki ko.
Hinanap ko siya ngunit magaling siyang
magtago sa poder niyo kaya hindi ko agad
nahanap.'"
Marahas na binitawan ni Fausto ang
kuwelyo ng binata. Napasandal ito sa
kinaupuan pero nanatiling blangko ang
expression ng mukha. "Ano ang balakmo
sa apo ko?"
"Ibabalik ko po ang pagmamahal niya sa
akin. Kaya ko rin siyang protektahan
laban sa mga kaaway mo.'"
Umangat ang isang sulok ng labi ni Fausto
habang nang aarok ang tingin sa binata. "
Paano alko makasigurong hindi dahil sa
kompanya at kayamanan ko kaya mo
gustong mabawi ang apo ko?"
Ngumisi si Charles habang inaayos ang
kuwelyo bago sumagot sa matanda. "
Ipokrito ako kungitanggi ko na hindi ko
hinangad na maging bahagi ng kompanya
ninyo."
Lalong dumilim ang anyo ni Fausto pero
napangisi. "Mahal din ni Mauro ang apo
ko at kaya niyang ipangtanggol ang apo
ko sa mnga nagtatangka sa mamamahin
niya."
"Mahal ba siya ni Stella?" sarkastiko niya
ring tanong sa matanda.
"Hindi mahalaga sa apo ko ngayon ang
pagmamahal. Ang magalaga sa kaniya
ngayon ay mahal siya ay hindi sasaktan.!"
Napatiim bagang si Charles at unti-unti
nang nauubos ang kaunting pasensya sa
pakipag debate sa matanda. "Then, it's up
to you. Ikaw naman ang magdedesisyon
para sa kaniya, 'di ba?" nanghahamon
niyang tanong sa matanda.
Muling tumayo si Fausto at kumuha ng
wine glass na naroon lang din sa center
table. Sinalinan iyon at ibinigay kay
Charles, "How much do you want?"
Tinanggap ni Charles ang alak at diritso
iyong tinungga at sinaid ang laman. "
Walang katapat na halaga ang apo mo sa
akin. All I want is your granddaughter.'"
Naikuyomn ni Fausto ang palad at ang
lakas ng loob ng lalaking makipag usap sa
kaniya ng ganito. "Higit pa sa kayamanan
ang apo ko at hindi hahayaang mapunta
lang sa manggagamit na tao!!"
"Hindi rin ako ang tipong mambobola
upang makuha ang gusto ko, Don Fausto.
Alam kong sagad ang galit mo sa akin
ngayon dahil sa ginawa ko noon sa apo
no. I'm sorry kung naaapakan ko ang
iyong pride ngayon pero ito lang ang
naisip ko upang sa akin mo ipakasal si
Stella. Kung hindi mo siya itinago ay noon
ko pa sana siya nabawi.!"
"Bastard, hindi ko siya itinago!" Bul
niya sa binata at pinagbintangan siya.
"How about your son?"
Marahas na napabuntonghininga si
Fausto. Hindi niya mapagkaila ang
ginawa nga noon ng anak niya. Pero
napaisip siya dahil gumawa naman sa
bandang huli ang anak niya upang
mapagtagpo ang landas ng dalawa. Ibig
sabihin ay nakitaan ng namayapa niyang
anak ng sinsiridad ang lalaki para sa apo
niya. Marahil ay totoo ngang hinanap ng
lalaking ito ang apo niya noon kahit hindi
pa alam ang tunay na pagkatao.
Tumayo si Charles at siya naman ang
nagsalin ng alal sa baso. Nilagyan niya rin
ang sa matanda at nakipah toast. "Alam
ko po na alam niyo nang nasa akin ang
singsing. Ako na ang nagmamay ari nito
ngayon legally. Kung sino ang maging
asawa ko ay sa kaniya ko isuot ang
singsing, "
Pabagsak na inilapag ni Fausto sa table
ang hawak na wine glass at matalim ang
tingin sa lalaki. 'Paano mo nalaman ang
tungkol sa singsing at nagawa Inpng
ipalabas iyon sa auction?"
Ngumisi si Charles at sumandal sa
kinaupuan. "I have my own way, Don
Fausto."!
"'Paano kung napikot ka ng apo ng
matandang iyon?" galit pa rin niyang
tanong sa binata at alam niyang si Diana
ang naging kasangkapatan nito.
Ngumiti si Charles, "I know how to
handle the situation, Don Fausto, kaya
huwag po kayong mag alala. Si Stella lang
ang gusto kong maging asawa muli."
Napabuntonghinga si Fausto at kahit
paano ay napanatag na ang loob. "Pag
iisipan ko ang tungkol sa alol mo." 1
Sapat na ang narinig niya mula sa binata.

Chapter 79- Banta ?

Sapat na ang narinig ni Charles mula sa

matanda. Tumayo siya at nagpaalam na. "
Hindi na ako magtatagal kung ganoon.
Pero asahan kong hindi niyo na
patatagalin ang lahat at ayaw kong malaki
na ang tiyan ng babaing pakasalan ko
pagharap sa altar."
"What?" Parang nabingi si Fausto sa
narinig.
"Isa pa ay kumikilos na ngayon ang
L pinsan mo upang humina ang kapit mo sa
mga board member and director. '!
"I knowabout that pero ang tungkol sa
pagbubuntis ng apo ko?" Dinuro niya ang
binata. "Huwag kang lumagpas sa limit
mo, Charles!" banta niya sa binata.
"Akin siya noon at gagawin ko ang lahat
upang naging akin siyang muli ngayon,
Don Fausto." Seryusong na rin ang binata
at hindi nagpatinag sa banta ng matanda.
"Get out! " Galit na angil ni Fausto sa
binata na parang isang lobo.
Walang salitang tumalikod si Charles at
lumabas na ng nansyon. Pagkalulan ng
sasakyan ay ngumiti siya bago nagsindi
ng sigarilyo. Tumingin siya sa malaking
bahay at nag isip ng malalim bago
pinaandar ang makina ng sasakyan.
Hinayaan niya lang nakabukas ang
bintana ng saskayan dahil naninigarilyo
siya.
Nangunot ang noo ni Stella nang makita
kung sino ang tumatawag. Matutulog na
sana siya ngunit may isturb0. Inayos
muna niya ang kumot sa katawan ng anak
bago bumaba ng kama. Pumunta siya
terrace na kanugnog lang din ng silid ng
anak bago sinagot ang tawag ni Charles.
"Where are you?" tanong agad ni Charles
habang nagmamaneho.
Nangunot ang noo ni Stella nang makita
sa video call ang binata. Hind? nito hawak
ang cellphone pero nakatapakdito ang
camera. "Ako ang dapat magtanong
sa iyo, Saan ka pupunta?"
"Going home, galing ako sa bahay ng lolo
mo, !"
Lalo lamang nangunot ang noo ni Stella.
Nakita pa niya ang paghithit nito ng
sigarilyo habang ang tingin ay nasa
unahan ng sasakyan. "Sinusundan mo ba
ako?"
"No, pinatawag ako ng abuelo mo."
Biglang kinabahan si Stella at kung ano
na ang pumasok sa isipan. Iniisip kung
bakit pinatawag ng abuelo ang lalaki at
kung ano ang pinag usapan ng mga ito
'Now tell me, where are you now?"
Napabuntonghinga si Stella at ang dilim
ng aura ng mukha ng binata. "Mag usap
na lang tayo bukas.!"
"Puntahan kita kung nasaan ka ngayon.
Matigas na turan ng binata.
"Charles, please, not now! sinabrko
naman sa iyo kanina"
Alright!" Putol niya sa pagsasalita ng
dalaga at ayaw niya itong mainis sa
kaniya. '"Gusto kong madaliin na ang
kasal natin."
"'si lolo ang makapag desisyon tungkol
diyan.'"
"I know, pero kailangan mo rin siyang
kumbinsihin. Gusto ko ay sa bahay ka na
muling tumira at makatabi ka sa pagtulog.
Bigla siyang naawa sa mukha ng binata at
halatang wala na naman itong maayos na
tulog. "Uminum ka ba ng gamot mo?"!
Umiling s�� Charles at hindi nag abalang
salubungin ang tingin ng dalaga sa
camera.
"Dumiritso ka na nang uwi at huwag nang
uminumn ng wine,'"
Tumango lang si Charles at hindi na
muling nagsalita pa.
And stop smoking!" nairita siya nang
makitang sinubo muli nito ang sigarilyo.
W will, kapag kasal na tayo.!"
Bakit, pumayag na ba si Lolo?"
nakasimangot niyang tanong sa binata.
Sadaling tumitig si Charles sa camera ng
cellphone at ngumiti. Kapag mahal mo pa
din daw ako ay wala siyang magagawa."
Inirapan niya ang binata at alam niyang
pinagloloko lang siya nito. Kahit hindi
itanong ay alam niyang tungkol sa
singsing kaya pinatawag ng abuelo si
Charles.
"I'm home, baby."
Parang tumalon ang puso niya nang
marinig ang tawag sa kaniya ng binata.
Tinatawag lang naman siya nito nang
ganoon kasi kapag nag love making silang
dalawa. Hindi na niya nagawang sumagot
at pinanood niya itong nag aalis ng suot
na seat belt.
Saka lang siya mukhang natauhan nang
makitang nasa silid na ang binata. Mabilis
na siyang nagpaalam bago pa ito
makapaghubad sa harap ng camera.
Ngumisi si Charles at pinakatitigan ang
dalaga sa camera. Ang cute nito sa suot na
ternong pajama at may design na hello
kitty. "Alright, goodnight! Bukas ay wala
ako kaya mag ingat ka."
Tikom ang bibig na tumango siya sa
binata. Hindi na siya nagtanong kung
saan itO pupunta o ano ang
pagkaabalahan.
Kinabukasan, pumunta si Fausto sa
company at hinanap ang pinsan.
"'Sir, dumating po si Chairman at
pinatatawag ka," ani ng assistant ni
Vincent.
Walang salitang tumayo si Vincent at
pumunta sa opisina ng pinsan. May idea
na siya kung bakit biglaan ang dating nito
at pinatawag pa siya.
Nagbabaga ang tingin ni Fausto kay
Vincent nang magharap na sila. Pero ang
aura ng mukha ng pinsan ay kalmado at
inosinte na lalo lamang niyang ikinairita.
"Kung tungkol sa singsing ang itatanong
mo, hindi ko rin alam kung paano
napunta sa auction. Nasaktan ko rin ang
mga apo ko ngunit hindi sila aware na
heirloom ng panilya natin ang naturang
singsing."
Masama pa rin ang tingin niya kay
Vincent at umangat ang isang sulok ng
labi. "Sa tingin mo ay maniwal ako na
nabili ng apo mo iyon sa ibang tao?"
"Why not? Alam mong nawala ang
singsing na iyon noon maaksidente ang
namayapa mo ng asawa. Sa tingin mo ay
hahayaan kong mapunta sa ibang tao ang
singsing na iyon kung hawak ko?" nang
uuyam na tanong ni Vincent.
Naikuyom ni Fausto ang palad at nag
igtingan ang panga habang mesama pa
rin ang tingin sa pinsan. "Palampasin ko
sa ngayon ang bagay na ito. Pero
binabalaan kita. Once na naputanayan
kong may kinalaman ka sa nangyaring
aksindente sa anak ko ay puputulin ko
ang ugnayan sa pamilya natin, kasama ng
Sampu sa mga apo mo!"
Tumalim na rin ang tingin ni Vincent sa
pinsan at hindi ipinakitang natakot sa
banta nito. Hindi siya makapapayag na
pati ang mga apo niya ay mawalan ng
karapatan sa kompanya.
Mabilis nang pinatawag ni Fausto ang
kaniyang assistant. Hudyat na pinaaalis
na rin niya ang pinsan.
Pagkabalik ni Vincent sa sariling opisina
ay naitapon niya ang bawat gamit na
nakikita. Doon ibinunton ang galit na
nadarama para sa pinsan.
"Hi!"
Gulat na napatingin si Sophiesa taong
lumapit sa kaniya. Naroon siya ngayon sa
isang boutique at mag isa lang na nag
shopping
"Nakita kong mag isa ka lang dito kaya
nilapitan na kita." Nakangiting paliwanag
ni Diana sa babae.
"oh, hi!" Late reaction na siya kaya
nahihiyang bumati kay Diana.
"Mag isa lang din ako ngayon, gusto mo
bang sumama mag coffee?" anyaya ni
Diana kay Sophie.
Nahihiyang tumanggi si Sophie sa babae
kaya tinanggap niya ang alok nito. Isa pa
ay pinsan ito ni Stella. Dapat ay maging
malapit siya sa relative ng babae dahil
nakakatulong iyon upang mapalapit ng
husto si Stella sa kanila ng kapatid.

Chapter 80-Bagong kakampi ?

Si Diana na rin ang nagbayad ng order na

para kay Sophie. Masaya siya dahil
mukhang gusto siyang maging kaibigan
nito kahit nakita ang hindi niya
magandang pakitungo kay Stella noon.
"Sophie, sa tingin ko ay mapadalas na ang
pagkikita natin mula ngayon dahil sa
pinsan at kapatid mno. Hindi magtatagal
ay maging mag asawa na silang dalawa."
Ngumiti si Sophie sa kausap at nagagalak
dahil magkakasundo ang dalawang
pamilya. "Sa tingin mo, wala nang
maging balakid sa kanilang dalawa?"
Natigilan si Diana at umaktong nag iisip.
Pagkalipas ng ilang sengundo ay ginagap
ang likod ng palad ni Sophie na
nakapatong sa lamesa. "'Sa tingin ko
naman ay wala na as long na walang
sekrito ang bawat isa sa kanila, lalo na
ang taong malapit sa kanilang dalawa."
Napalunok ng sariling laway si Sophie at
siya naman ang natigilan. Iniisip ang
sekrito niyang kinatatakutan na malaman
ng kapatid niya. "'Sa tingin ko naman ay
hindi makakaapikto sa kanilang dalawa
ang itinatago ko.'"
"Depende."
Napamulagat si Sophie nang marinig ang
sagot ni Diana. Hindi niya namalayang
naisatinig pala niya ang laman ng isipan
kanina.
"Kilala ko ang pinsan ko. Mabait siya sa
mabait. Saktan na siya huwag lang ang
mahal niya sa buhay.!"
Nakagat ni Sophie ang loob ng labi at nag
iwas ng tingin kay Diana. Hindi niya dapa
sinasabi dito ang ginawa niya noon.
"C'mon, huwag mong solohin kung ano
man iyan. Baka makatulong ako sa iyo."
Pangungumbinsi ni Diana sa babae. Isa ito
sa dahilan kung bakit nakipaglapit siya sa
babae. Ayun kay Elizabeth ay may sekrito
ang kaibigan nito ngunit ay��w sabihin.
Mabilis na dinampot ni Sophie ang tasa
na may laman na kape at ininun iyon.
Pasensya na, huwag mo na lang pansinin
ang sinabi ko kanina !"
Napabuntonghinga si Diana bago
nakakaunawang ngumiti kay Sophie."
Puwede ba akong sumama sa iyo? Gusto
ko ring makilala ang mommy mo.
Naudlot ang pagpunas ni Sophie ng tissue
sa bibig at napatingin kay Diana.
"I miss my mom." Biglang nalungkot si
Diana pagkaalala sa namayapa ng ina.
Naantig naman ang puso ni Sophie sa
nakikitang lungkot sa mukha ni Diana.
Maswerte siya dahil may kinikilala pang
ina kahit madrasta lamangniya si Magda.
"Masarap magluto si Mommy, gusto
mong tikman?"
Mabilis na tumayo si Diana bago sumagot.
"Sure! Let's go?"
Nakangiting tumango si Sophje at tumayo
na rin. May sariling sasakyan si iana
kaya sumunod lang ito sa kaniya. Isinarna
niya ito sa mansyon kung saan sila
nakatira ng madrasta.
Napahanga si Diana nang makita ang
bahay nila Charles. Malaki rin namam
bahay nila pero kakaiba ang kina Charles.
Ang aliwalas tingnan ng paligid at
maraming bulaklak sa harden.
Tuwang-tuwa si Magda na sumalubong
sa dalawa. Naitawag na sa kaniya ni
Sophie na may kasama itong darating
kaya agad siya nagpahanda ng makakain.
"Hello po, tita, sa wakas ay nakilala ko rin
po kayo!" Malugod na bati ni Diana sa
ginang.
"Tara sa loob, hija! Welcome sa aming
tahanan." Nakipag beso-beso si Magda sa
dalaga.
"Maraming salamat po!" Sobrang tuwa si
Diana at kumapit pa sa braso ng ginang.
Masayang sumunod si Sophie sa dalawa
na papasok na ng pintuan. Natieuwa siya
at nagkasundo agad ang dalawa.
Sinadya ni Diana na huwag agad umalis
sa bahay nila Sophie. Nang masolo ang
ginang ay pabulongniyang tinanong ito. "
Hindi po ba dito umuuwi si Charles?!"
Nakangiting pinagmasdan ni Magda ang
babae. Gusto niya ang ugali nito kaysa kay
Stella. "'Mula nang maging asawa niya
noon si Stella ay lumayo na ang loob sa
akin ni Charles."
Lihim na napangiti si Diana at naglabas
ng saloobin ang babae sa kaniya.
Pinalungkot niya ang mukha at ginagap
ang palad ng ginang. "I'n sorry, kilala ko
ang pinsan ko at may ugali talaga siyang
selfish."
Lalong natuwa si Magda at nakahanap ng
bagong kakampi. Bonus pa ay kaanak ni
Stella ito at alam niyang mayaman din."
Thank you, hija. Kung may magagawa
lang ako ay ayaw ko sanang siya mu?i ang
mapangasawa ni Charles, "
Pilit na sinupil ni Diana ang ngiti sa labi.
Ayaw niyang magbunyi muna at maaga pa
para doon.
Mataman na pinagmasdan ni Magda ang
dalaga at nanunukso ang ngiti sa labi. "
Gusto kong maging asawa ni Charles ay
babaing makakasundo ko at hindi selfish.!'"
Nahihiyang nag iwas ng tingin si Diana sa
ginang."Mabait naman po si Stella."
"Pero hindi siya katulad mo na marunong
makisama." Makahulugang turan ni
Magda.

"Pero siya po ang mahal ni Charles.'"

Lalong lumawak ang ngiti sa labi ni
Magda at nahuhuli na niya ang tunay na
damdamin ng babae para kay Charles. "I
can help you."
Biglang umaliwalas ang mukha ni Diana
at namilog ang mga matang nakatitig sa
ginang.
"Pero huwag mong sabihin kay Sophie,"
Mabilis na tumango si Diana at ngumiti sa
ginang. Marami pa itong sinabi at sinang
ayunan niya. Ngayon ay malaya na siyang
makalabas pasok sa bahay at mapadali
ang paglapit kay Charles. Natahimik
lamang ang ginang sa pagsasalita nang
makitang palapit sa kanila si Sophie.
"Mommy, sa kabila ako matutulog
mamaya upang samahan si Lolo.'"
"Bakit, saan pumunta ang kapatid mo at
hinayaang mag isa ang abuelo mo doon?"
nag aalalang tanong ni Magda.
"May importanting inaasikaso po si Kuya
isang probinsya at baka bukas pa po
ang uwi niya.'"
Nagkatinginan sina Magda at Diana at
lihim na napangiti.
"Sophie, puwede ba akong sumama?"
"Huh?"
"Gusto ko rin makilala ang lolo mo."
Ngumiti si Diana sa dalaga.
"Maganda ngang makilala rin ng lolo mo
si Diana, hija bilang kaanak ni Stella."
Sang ayon ni Magda.
"oh, sure!" Nakangiting tumango si
Sophie sa dalawa.
Hindi na nga unalis si Diana at hinintay
ang oras nang pag alis nila ni Sophie.
Nangunot ang noo ni Stella nang
matanggap ang message mula kay Rhea.
Nagtataka siya kung paano nakarating sa
dating bahay nila ni Charles si Diana.
Mabilis niyang tinawagan si Charles
ngunit busy ang linya nito. Masama ang
kutob niya sa pakipaglapit ngayon ng
pinsan sa pamilya ni Charles.
"May problema ba, hija?" tanong Fausto
sa apo. Sinamahan niya ito sa opisina
maghapon at wala si Charles.
"Lolo, sa tingin mo ay ano ang binabalak
ni Diana at nakipaglapit siya sa pamilya ni
Charles?"!
Nangunot ang noo ni Fausto at hindi
nagustohan ang narinig, "Hindi nila
makuha ang loob ni Charles kaya
gagamitin nila tiyak ang abuelo at kapatid
nito. "!
"Kilala ko po si Lolo Ramon, hindi basta
makuha ang loob niya at marunong
kumilatis ng peke at hindi. Pero ang
kapatid ni Charles at madrasta..."
Mataman na pinagmasdan ni Fausto ang
apo at halatang sobra itong nag aalala na
baka mapunta sa pinsan nito si Charles.
Sandaling tunitil sa pagsasalita si Stella
nang mapansin ang titig sa kaniya ng
abuelo. Parang bigla siyang naubusan ng
sasabihin dahil sa paraan ng titig ng
abuelo. Naalala niya na kinausap nito
kagabi si Charles, pero hindipa
nababangit sa kaniya ng abuelo ang
tungkol doon.

Chapter 81-Pagtatapat

"Mahal mo pa rin ba ang lalaking iyon?" tanong ni Fausto sa apo habang nang aarok
ang tingin dito.

Nakagat ni Stella ang loob ng gilid ng labi at hindi masalubong ang tingin ng
abuelo.

Napabuntonghininga si Fausto at dumukwang upang maabot ang apo. Magaan na inilapat

ang kanang palad sa balikat nito at pinisil iyon. "Apo, huwag mo akong alalahanin.
Mahalaga pa rin sa akin ang damdamin mo sa maging asawa. Kung mahal mo pa rin siya
ay madaliin ko na ang kasal ninyong dalawa."

"Pero paano po si Mauro?" nakukunsemsya si Stella para sa binata. Parang pinaasa

niya lang kasi ito na dito niya gustong magpakasal.

"Hindi na importante ang bagay na iyan sa ngayon. Hawak ni Charles ang singsing at
alam mo kung gaano kahalaga iyon sa akin."

Nakakaunawang tumango si Stella sa abuelo. Nababahala rin siya sa kompanya at baka

pumanig na lahat sa side ng pinsan ng abuelo ang mga board of directors. Kaya naman
niyang pamahalaan ang kompanya at lumaban ngunit sadyang mahina ang tingin sa
kaniya ng karamihan. Batayan ng mga ito ay status at gender nang taong mamumuno sa
lahat.

"May tumatawag sa cellphone mo." Puna ni Fausto nang umilaw ang cellphone ng apo
pero hindi nito napapansin at naka silent mode.

Sinulyapan ni Stella ang gadget at tiningnan kung sino ang caller. Nang makitang si
Mauro ang tumatawag ay agad niyang sinagot.

"Naisturbo ba kita?" tanong ni Mauro mula sa kabilang linya.

"Hindi naman, napatawag ka?"

"Kinakamusta lang kita. Ngayon ko lang nalaman ang kuwento sa likod ng naturang
singsing."

Napabuntonghininga si Stella at hamig niya sa tono ng pananalita ni Mauro ang

lungkot at panghihinayang. "Free ka ba ngayon for lunch?"

"Naunahan mo ako." Tumawa ng bahaw si Mauro habang kumakamot sa batok.

"Hindi tayo natutuloy kapag dinner at kapag ikaw ang nag-aya kaya inunahan na
kita." Pabiro niyang paliwanag sa binata.

Napangiti si Fausto nang makitang ngumiti ang apo habang nakipag usap ito sa
cellphone. Nang magpaalam ang apo na aalis na ay tumango lang siya. Kasama nito ang
personal bodyguard nito kaya panatag siya tuwing umaalis ito.

Nauna na si Mauro sa isang kilalang restaurant. Kung siya ang masusunod ay

susunduin niya sana ang dalaga ngunit tumanggi ito. Masaya siya dahil sa wakas ay
masosolo niya ang dalaga at makasalo sa pagkain.

Pagkababa ni Stella sa sasakyan ay naroon na si Mauro at hinintav siya sa labas.

Sinabi na niyang mauna ito sa loob pero hindi ginawa. "Pasensya na at medyo
traffic, kanina ka pa ba?"

"Kararating ko lang din."

Pagsisinungaling niya sa dalaga at ngumiti dito. Mabilis niyang inalalayan ito sa

pagpasok sa loob ng restaurant.

Napangiti si Stella nang makita ang set up ng table na pina reserve ni Mauro.
Simple ang ayos pero maganda sa mata. Ang bulaklak ay nagustohan niya rin. Nilingon
niya si Mauro na nasa likuran niya at nagpasalamat.

Pinaghila niya ng upuan ang dalaga, " sana ay nagustohan mo." Tukoy ni Mauro sa
bulaklak na ibinigay niya rito.

Ayaw ni Stella na mawalan ng gana sa pagkain ang binata kaya hindi na muna
isinatinig ang laman ng isipan. Masarap ang pagkain at mukhang inalam talaga ng
binata kung ano ang paborito niyang kainin. Nakailang subo palang siya ng pagkain
nang inungkat nito ang tungkol sa auction.

"Kung alam ko lang na heirloom ng pamilya niyo ang singsing na iyon ay hindi ko
sana ipinaubaya kay Charles iyon.

"Sinubukan kong bilhin kay Charles ang singsing ngunit ayaw niyang ibigay, maging
kay Lolo."

Matipid na ngumiti si Mauro sa dalaga. Ngayon pa lang ay alam niyang talunan na

siya at wala na ang maliit na chance na sa kaniya ikakasal si Stella.
"Mauro, may ipagtatapat ako sa iyo." Tuwid siyang tumingin sa mga mata ng binata.
Kailangan niyang gawin ito upang maunawaan siya ni Mauro at hindi isipin na naging
unfair siya sa pagpasya.

Ginagap ni Mauro ang palad ng dalaga at hinayaan itong magsalita.

"Ayaw kong may ibang nakakaalam tungkol dito noon kahit si Charles. Pero naging
maliit na ang mundo sa amin ni Charles at ayaw kong may mapahamak sa bandang huli
dahil sa akin."

"Salamat sa tiwala, kung ano man iyan ay asahan mong tutulungan kitang itago ang
sekrito mo.' Sinserong pahayag ni Mauro.

"May anak na ako." Diritso niyang pahayag bago pa magbago ang isip niya.

Parang nabingi si Mauro at hindi agad nakapag react. Unting-unting bumagsak ang mga
balikat niya at tuluyang nawalan ng pag-asa sa dalaga. Kahit hindi pa sinasabi ni
Stella kung sino ang ama ng anak nito ay nahulaan na niya.

"Alam kong na dissapoint ka at hindi maganda kung isang single parent ang
mapangasawa mo."

"Kaya ko siyang tanggapin at ituring na sariling anak." Kahit alam na wala nang pag
asa ay nagbakasali pa rin si Mauro.

Bumalatay ang lungkot sa mukha niya at matipid na ngumiti kay Mauro. "Thank you
pero alam natin pareho na lalo lang maging worst ang sitwasyon kapag sa iyo ako
magpakasal."

Napabuntonghinga si Mauro at dahan-dahan inalis ang kamay na nakapatong sa palad ng

dalaga. Kahit siya ang nasa katayuan ni Charles ay hindi siya papayag na ibang
lalaki ang kilalaning ama ng anak niya.

"I'm sorry, Mauro. Ayaw kong maging unfair din sa iyo at gamitin ka dahil sa estado
ko ngayon sa kompanya. Totoong sa iyo ko gusto noon magpakasal at -^ prime prime

"Pero naging kumplikado na ang lahat kaya nagbago na ang isip mo ngayon?" Siya na
ang nagpatuloy sa pagsasalita ng dalaga.

Mabilis na ginagap ni Stella ang kamay ni Mauro na nakapatong sa ibabaw ng lamesa.

Nagsusumamo ang tinging ipinukol dito at nakikiusap na huwag magalit sa kaniya.

"Hindi ako galit kung nagbago man ang isip mo at naunawaan ko. Nandito pa rin ako
at handa kang saluhin kapag binitawan ka niyang muli."

Naiiyak na kinagat niya ang loob ng ibabang labi at naantig sa pagmamahal sa kaniya
ng binata. Kung natuturuan lang sana ang puso.

Ipinatong ni Mauro ang isang kamay sa palad ng dalaga na nakahawak sa isa pa niyag
kamay. Marahan iyong hinaplos at ngumiti sa dalaga. "Don't be sad, ayos lang ako.
Kailangan ng anak mo ng buong pamilya. Isa pa ay mas mapoprotektahan ka ni Charles
laban sa mga taong gusto kang agawan ng posisyon sa kompanya."

"Salamat... maari bang maging kaibigan pa rin kita?" Kumurap-kurap siya upang
pigilan ang luhang nais kumawala sa kaniyang mga mata.

"Silly!" Nakangiting pinitik niya ng mahina sa noo ang dalaga. "Bakit mo naman
naisip na putulin ko ang pagiging magkaibigan natin?"
Tuluyan nang pumutak ang luha niya habang nakangiti. Tears of joy dahil nagkaroon
siya ng tunay na kaibigan kahit nasaktan niya ang binata. Hindi na niya napigilan
ang tuwa at tumayo siya upang lapitan si Maura. Niyakap niya ito at muling
nagpasalamat.

Chapter 82-pagkabunyag

Kahit papaano ay gumaan ang loob ni Mauro kahit nasasaktan ang puso. Tinapik -tapik
niya sa likod ang dalaga at hinayaan lang itong nakayakap sa kaniya. "Alam na ba
niya?" Tukoy niya kay Charles.

Bumitaw siya sa pagkayakap sa binata bago umiling. "Sobrang possessive at agresibo

si Charles. Natatakot pa akong ipakilala sa publiko ang anak ko dahil hindi pa
nalulutas ang kaso ng ama ko. Kapag nalaman niya ang tungkol kay Zion ay tiyak na
kukunin niya agad ang bata."

"Nice name."

Napalabi si Stella at mas pinagtuunan ni Mauro ng pansin ang pangalan ng anak niya.

Totoong napangiti na si Mauro at naaliw sa dalaga. Inalalayan niya itong bumalik sa

upuan nito at pinaupo. Nanatili siya sa likod nito at ipinatong ang mga kamay sa
magkabila nitong balikat. "Kung ano man ang maging desisyon mo ay nandito lang ako
at handang suportahan ka."

Masaya at maganang ipinagpatuloy nila ang pagkain. Nabawasan na ang bigat na

dinadala niya sa dibdib dahil magkaibigan pa rin sila ni Mauro. Ang problema na
lang niya ngayon ay kung paano sabihin kay Charles ang tungkol sa anak na hindi ito
magalit. Tiyak na isipin nitong itinago niya ang bata at walang balak na ipakilala
dito kung hindi muli nagkrus ang landas nila.

"Well, iyon naman talaga ang totoo. Pero normal lang naman siguro na ganoon ang
maging pasya ko noon dahil naging heartless siya sa akin," kausap ni Stella sa
sarili.

"Are you okay?" worried na tanong ni Mauro nang mapuna na biglang natahimik ang
dalaga.

Napakurap si Stella at sandaling nakalimot kung nasaan siya at kung sino ang
kasama. Ngumiti siya at tumango sa binata. Tapos na rin silang kumain at inuubos na
lang ang laman ng baso na wine.

Matapos kumain ay naghiwalay din sila ng landas ng binata dahil may sarili siyang
sasakyan. Kasama niya rin si Alex na siyang nagmamaneho ng kotse.

Magkasunod na umalis ang dalawang sasakyan at saka lang lumabas ang isang taong
kanina pa palihim na nagmamatyag kina Stella at Mauro.

Pagkahubad ng suot na pekeng buhok ay humulma ang kakaibang ngiti sa labi pero ang
mga mata ay nagbabaga dahil sa galit.

Pagkapasok ng babae sa sariling sasakyan ay sandaling nilaro ang susi ng kotse at

matalim ang tinging ipinukol sa kawalan. "Hayaan kong gamitin niyo muna ako ngayon.
Pero siguradohin kong sa bandang huli ay ako ang matirang nakatayo at namamayagpag
sa buhay."

Inisang tungga lang ni Charles ang laman ng basong may laman na wine. Hindi na niya
alam kung pang ilang bote na ng alak ang naubos niya. Ang alam niya lang ay masakit
ang puso niya at umiiyak.
Gustong sabayan nga ng mga mata sa pagluha ang kaniyang puso ngunit parang biglang
nanuyo. Labis siyang nagsisisi sa ginawa niya noon kay Stella.

"Sir, tama na po at nakarami na kayo." Awat ni Roy kay Charles, ngunit sinamaan
lang siya nito ng tingin.

Malungkot na napabuntonghinga si Roy habang pinagmamasdan ang amo. Gusto nitong

parusahan ang sarili matapos makausap ang doctor na kaibigan. Isa sa dahilan kung
bakit naroon sila dahil sa doctor.

Nagyuko ng ulo si Charles habang tahimik na umiiyak. Muling nanariwa ang mga sinabi
ni Jenny sa kaniya kanina.

"Naging pasyente ko noon ang dati mong asawa at nakilala ko lang siya nang muli ko
siyang nakita. Hindi ko rin alam na siya ang asawa mo noon. Masilan ang pagbubuntis
niya at maliit ang chance na mabuhay ang batang nasa sinapupunan niya kapag hindi
sila naalagaan ng maayos."

Muli niyang ininum ang laman ng baso matapos maalala ang huling sinabi ng kaibigang
doctor. Ngayon niya naunawaan kung bakit ganoon na lang ang galit sa kaniya ni
Stella noon. Pero ang hindi niya maunawaan ay ang sinabi ni Stella noon na nabasa
niya ang message ngunit hindi nag reply.

"Hindi ko mapatawad ang sarili ko at nawala ang anak ko dahil sa kagaguhan ko

noon!" kausap ni Charles sa sarili.

"Huwag po kayong mawalan ng pag asa, sir. Ang sabi lang ng doctor ay maliit ang
chance na mabuhay ang anak niyo noon."

Mabilis na pinunasan ni Charles ang luha sa mga mata at tumitig kay Roy. Hindi na
siya nag abalang itago dito ang kahinaan niya ngayon. "Walang kapatawaran ang
ginawa kong kapabayaan sa kaniya noon. "Mapait siyang ngumiti at muling
pinakatitigan ang larawang nasa cellphone.

Naaawang pinagmamasdan ni Roy ang amo. Hindi niya alam kung sino ang nagpadala ng
larawan ni Stella, kasama si Mauro na siyang dahilan na dumagdag sa pagiging
misirable ng amo.

"Naunawaan ko na ngayon kung bakit ayaw niya sa akin magpakasal."

"Sir-" hindi naituloy ni Charles ang sasabibin at pinatigil siya ng amo.

"They looked perfect!"

Nakisilip na rin si Roy sa pagtingin sa larawan. Nakita na niya iyon kanina pero
gusto niyang damayan ang amo. Halatang masaya ang dalawang nag uusap sa loob ng
restaurant. Pumalatak siya sa isipan nang mag swipe Da ang amo at tiningnan ang
ibang larawan. Nasasaktan na pero tinitingnan pa rin ang larawan na nakayakap si
Stella kay Mauro.

"Marahil ay pinag uusapan na nila ang kanilang kasal." Parang bata ba pagsusumbong
niya sa kausap.

"Sir, huwag po kayong sumuko!"

Nahirapan na si Roy mag isip kung ano pa ang dapa sabihin upang palakasin ang loob
ng amo.
Umiling si Charles bago tumayo at pasuray na naglakad papuntang kama.

Muling napabuntonghininga si Roy ay hinayaan nang humiga sa kama ang amo.

Kalahating katawan lang nito ang naisampay sa kama at ang mga paa ay nakasayad pa
rin sa sahig. Hinintay niya muna itong makatulog bago inalis ang suot na sapatos.

Sa kabilang banda, hindi mapakali si Sophie. Kinakabahan siya sa hindi malamang

dahilan. Ilang sandali pa ay nagpasya siyang tawagan ang kapatid at ito ang iniisip
kanina pa.

"Ma'am, katutulog lang po ni Sir Charles."

Nakilala ni Sophie ang assistant ng kapatid na siyang sumagot sa tawag niya.

Nagtaka siya at ang agang nakatulog ng kapatid gayong may insomnia ito. "May sakit
ba si Kuya?"

"Wala po, ma'am, pero kaninang tanghali pa siya lasing at hindi na nga kinaya kaya
nakatulog ngayon ng maaga."

"May problema ba diyan at nagpakalasing ng husto ang kapatid ko?" woried na siya sa
kapatid.

"Wala rin po pero durog ang puso ng kapatid niyo matapos niyang makausap ang
kaibigan niyang doctor."

Gumiwang sa kinatayuan si Sophie nang marinig ang sinabi ni Roy. "A-ano ang sinabi
mo? Sinong doctor?" Kahit may hinala na ay gusto pa rin niyang linawin ang narinig
at baka nabingi lamang siya.

"Si Dr. Jenny po ang nakausap ni Sir Charles."

Kamuntik nang mabitiwan ni Sophie ang hawak na cellphone at nanginig ang mga daliri
niya.

Nagtaka si Roy at hindi na nagsalita ang kausap mula sa kabilang linya. "Ma'am,
nandiyan pa po ba kayo?"

Tumikhim si Sophie at pakiramdam niya ay may bumara sa lalamunan niya. " Please,
huwag niyo pong pabayaan si Kuya."

Tumango si Roy kahit hindi nakikita ng kausap. Hindi na siya nagtanong pa kahit
hamig niya sa tinig ng dalaga ang tila balisa ito at parang naiiyak.

Mabilis na pinutol ni Sophie ang tawag at nanghihinang umupo sa kama. Siguradong

sinabi na ng manggagamot ang tungkol sa pagbubuntis ni Stella noon. Alam niyang
hindi sasabibin ng babae ang tungkol sa pakiusap niya noon at sa inamin. Gayon pa
man ay nababahala pa rin siya at natatakot. Hindi niya alam kung ano ang iniisip ng
kapatid ngayon at sa halip na umuwi na ay nagpakalasing.

Chapter 83- Invitation

Muling napatingin si Stella sa kaniyang cellphone. Dalawang araw na ang nakalipas

at hindi nagpaparamdam sa kaniya si Charles.

"That jerk, ano na naman ang drama niya? Porke ba hawak niya ang heirloom ng
pamilya ko ay nagpapa-importante na siya?" inis na kausap ni Stella sa sarili.

"Balita ko ay madalas na pumunta si Diana sa mansyon nila Charles at naging close

friend na si Sophie."
Gulat na napalingon si Stella sa nagsalita. Nakalimutan niyang kasama nga pala niya
si Rachel sa loob ng opisina niya. Alam niya ang tungkol sa pakipagkaibigan ng
pinsan sa pamilya ni Charles. Kaya nga hindi siya mapakali at naiinis sa binata.
Mukhang gusto nito ngayon ay siya ang maghahabol dito at ayain nang magpakasal.

"Nakausap ko nga po pala si Roy kagabi."

Tumikwas ang kilay ni Stella sa narinig at nang aarok ang tingin sa kaibigan.
Napangisi siya nang mamula ang pisngi nito at umiwas ng tingin sa kaniya.

"Hey, magkaibigan lang kami at siya ang unang nag message sa akin." Defensive na
paliwanag ni Rachel sa kaibigan.

"Wala akong sinasabi," aniya pero nanunukso ang tingin kay Rachel.

Napalabi si Rachel, ilang sandali pa ay seryusong humarap sa kaibigan. "Ang sabi ni

Roy ay namomroblema siya sa amo niya."

Biglang napalis ang nanunuksong ngiti sa labi ni Stella at nag aalala bigla.
"Bakit? Ano ang nangyari kay Charles?"

Kung sa ibang pagkakataon lang ay gusto sanang gumanti ng panunukso si Rachel sa

kaibigan. Sobrang nag aalala agad kasi ito dahil kay Charles.

"Nasaan daw sila ngayon?" tanong muli ni Stella sa kaibigan.

"Nakabalik na sila kagabi at laging lasing si Charles. Wala daw umanong ginawa
kundi ang maglasing doon sa probinsya." Pagkukuwento ni Rachel sa kaibigan.

Lalong nangunot ang noo ni Stella at nagtataka kung bakit naglalasing si Charles.

"Nagsimula lang daw iyon noong matanggap ang larawan mo kasama si Mauro."

Nagsalubong na ang mga kilay ni Stella at inalala kung kailan niya nakasama si
Mauro. At may kumuha pa pala ng larawan nila at pinadala kay Charles? Well, hindi
na niya iyon dapat ipagtaka pa dahil marami ang may gusto siyang sirain.

"Ipinasa niya sa akin ang larawan niyo ni Mauro."

Mabilis na inagaw ni Stella ang cellphone ng kaibigan at tiningnan ang larawan.

Umawang ang labi niya pagkakita at ang ganda pa ng angulo ng pagkakuha sa larawan
nila. Mukhang sweet couple sila ni Mauro at in love siya sa binata.

"Hindi manlang niya ako tinatanong bago magalit?" inis niyang turan at padarang
ibinalik kay Rachel ang cellphone nito.

"Kapag nagselos ay hindi na nakapag isip ng tama." Pagtatangol ni Rachel sa

damdamin ni Charles.

Sa halip na mainis ay biglang natuwa ang puso ni Stella. Natutuwa sa kaalamang

nagseselos si Charles.

Napatikhim si Rachel at nagkunwaring walang napapansin sa damdamin ng kaibigan.

"Ang mabuti pa ay dalawin mo siya sa opisina niya. Ang balita ko ay naroon lang
siya at hindi lumalabas."

"Wala akong obligasyon na

magpaliwanag sa kaniya." Pagtataray ni Stella sa kaibigan bago ibinalik ang tingin
sa binabasang papelis.

Nagkibit balikat si Rachel at hindi na muling nagsalita. Ilang segundong

nakiramdaman bago umalis at bumalik sa kaniyang working place na nasa labas ng
opisina ng kaibigan.

Inis na binitawan ni Stella ang hawak at tumayo. Agad na dinampot ang cellphone at
handbag bago nagmamadaling lumabas ng opisina.

Umangat ang isang sulok ng labi ni Rachel nang makita ang kaibigan lumabas ng
opisina. Parang hindi pa siya nakita at nilampasan lang siya. Ayaw niyang magbago
ang isip nito kaya hindi na niya hinabol o tinawag.

Mabilis na sinilip ni Roy ang amo nang makatanggap ng mensahe mula kay Rachel. Siya
ang kinakabahan at hindi alam ang dapat gawin. Kararating lang din kasi ni Diana at
may dini-discuss ito sa amo niya tungkol sa project.

Naipagdasal niya sana ay nagkamali lang ng hula si Rachel kung saan pupunta si
Stella.

Ngumiti si Diana nang magsalubong ang tingin nila ni Charles. "Ayos ka lang ba?"

Kunot noo na nag angat muli ng tingin si Charles. "Why?"

Sandaling napipilan si Diana at iba ang isinagot sa kaniya ng binata. "Ahm, mukha
ka kasing stress at nangangalumata ang mga mata."

Lalong lamang nangunot ang noo ni Charles at ang ayaw niya sa lahat ay pinupuna ang
kaniyang appearance. "Pag usapan natin ang bagay na ipinunta mo dito upang matapos
na ito."

Napahiya si Diana sa isinagot ng binata pero hindi niya ipinakita iyon sa binata.
Dumukwang siya upang ituro dito ang isang larawan kasabay ng pagbukas ng pintuan.

Sandaling natigilan si Charles nang makita ang babaing nakatayo sa bungad ng

pintuan. Si Diana ay nagulat din at hindi na nakagalaw sa pagkadukwang sa kaniya.
Sa halip na ilayo ang sarili kay Diana ay nanatili siya at tumikhim.

Ang pag aalalang nadarama ni Stella para kay Charles ay napalitan ng inis nang iba
ang naabutan sa loob ng silid nito. Paglingon niya kay Roy ay kumakamot ito sa ulo.
Ang akala niya ay ayaw siyang papasukin nito kanina dahil hindi maganda ang
pakiramdam ng amo nito at wala sa mood. Iyon pala ay may kalandian at pinsan pa
niya.

Lihim na napangiti si Diana nang makita ang pinsan. Dahan-dahan ang ginawa niyang
paglayo ng mukha kay Charles at ngumiti kay Stella.

Tumingin si Stella kay Charles at nasaktan siya sa malamig na paraan ng tingin nito
sa kaniya. Mukha ngang galit sa kaniya ito at hindi manlang nag abalang magpaliwag
sa tagpong naabutan niya.

"May kailangan ka ba?" tanong ni Charles kay Stella.

Parang may tumusok sa dibdib ni Stella dahil sa tanong ni Charles. Parang hindi
siya importante dito kung kausapin siya.

"Charles, mukhang may kailangan kayong pag usapan ng pinsan ko. Babalik na lang ako
sa ibang araw." Paalam ni Diana ngunit pinigilan siya ng binata.
"No, kailangan na natin matapos iyan ngayon."

Bahagyang umawang ang mga labi ni Diana at hindi makapaniwala sa inaakto ni

Charles. Dati naman ay parang allergy itong makasama siya lalo na kapag nasa
paligid si Stella. Pero ngayon?"

Humugot ng malalim na hininga si Stella at pilit isiniksik sa isipan na mainit ang

ulo ng binata dahil din sa kaniya. Sa halip na umalis dahil iyon ang ipinaparamdam
sa kaniya ng binata ay umupo siya sa isang upuan. Hindi siya tinatapunan ng tingin
ni Charles pero ayos lang. Matiyaga siyang naghintay hanggang sa matapos ang mga
ito sa pag uusap.

"Thank you, so see you tomorrow?" Sobrang saya ni Diana dahil pinuri ni Charles ang
gawa niya.

"I will check my schedule." Binuklat ni Charles ang log book na iniwan ng kaniyang
assistant.

"Pinaaabot nga pala ng abuelo ko ang invitation sa iyo to have dinner with us,
tonight." Sinamantala na ni Diana ang magandang mood sa kaniya ni Charles.

"Sure."

Naikuyom ni Stella ang palad dahil hindi na nagdalawang isip ang binata at
pinaunlakan ang imbitasyon ni Diana.

Hindi na nabura ang ngiti sa labi ni Diana hanggang sa malikom ang gamit na
dalahin. Pagtingin niya sa pinsan ay halos hindi na maipinta ang hitsura nito. Nang
magsalubong ang tingin nila ay nabawasan ang kagalakang nadarama. Mababasa niya sa
titig ng pinsan na hindi nito hahayaang makasalo niya sa hapunan mamaya si Charles.

Chapter 84- Possessive

Tumikhim si Charles nang mapansin ang palitan ng tingin ng dalawang babae. Nang
tumingin sa kaniya si Stella ay nag iwas siya ng tingin. "Importante ba ang
kailangan mo sa akin, Ms. Stella?"

"Sa tingin ko ay hindi ka available mamayang gabi."

Nangunot ang noo ni Charles sa tinuran ni Stella. Si Diana ay natigilan at

nagtatanong din ang tingin sa pinsan nito.

"Stella, pumayag na si Charles. Kung may balak ka ring anyayahan siya ay puwedeng
sa ibang araw na at-"

"Puwede mo ba kaming iwan muna?"

Putol ni Charles sa pagsasalita ni Diana.

Sandaling natigilan si Diana at saka nagsalita." Asahan ko ang pagdating mo mamaya,

Charles." Ngumiti siya sa binata bago lumabas ng opisina.

Nang magsara ang pintuan ay saka hinarap ni Charles si Stella. Bago pa niya maibuka
ang bibig ay nagsalita na ito.

"Kung ano man ang iniisip mo tungkol sa larawan namin ni Mauro ay nagkamali ka.

Nangunot ang noo ni Charles at nagtaka kung paano nalaman ng dalaga ang tungkol
doon.
"Alam kong may palihim na sumusunod sa bawat galaw ko at nakunan kami ng larawan
noong kumain sa restaurant." Pagpatuloy ni Stella.

"Hindi mo kailangan magpaliwanag dahil wala tayong relasyon." Matabang na tugon ni

Charles bago bumalik sa kinaupuan.

Inis na pinakatitigan ni Stella ang binata at umaakto naman itong hindi apiktado o
baliwala na siya rito.

"Tama ka sa sinabi mo noon, hindi na dapat binabalikan ang tulad ko. Alam kong kaya
kang pangalagaan ni Mauro at mahalin ng higit pa sa pagmamahal ko kaya-"

"Hindi ikaw ang magdedesisyon para sa buhay ko!" Mainit ang ulo at napipikon niyang
bulyaw sa binata.

Nagulat si Charles sa tantrum ng dalaga pero hindi niya pinakita iyon dito.
Nanatiling pormal ang aura ng mukha at pinakatitigan ito. "Na realize ko lang na
mas mapabuti ka kung si Mauro ang napangasawa mo. Ayaw ko nang danasin mo ang
ginawa ko sa iyo noon."

Galit na nilapitan niya si Charles at sinampal sa mukha. "How dare you! Matapos mo
akong pagsawaan nang ilang ulit, ngayon ay itatapon mo nang muli dahil may nakikita
kang mas nakakahigit sa akin?"

Awang ang bibig at hindi makapaniwalang napatitig siya sa mukha ng dalaga. Baliwala
sa kaniya ang sampal nito, ang hindi niya matanggap ay ang mali nitong iniisip sa
kaniyang ginagawa.

"Hayop ka, kaya ko ring humawak ng bagong project at-"

"Stella, wait!" Awat niya sa dalaga at pinagpapalo naman siya sa dibdib gamit ang
palad nito. "Hindi iyan ang dahilan ka

"At ano?" angil niya sa binata na nagpatigil dito sa pagsasalita. "

Idadahilan mo pa si Mauro para makawala sa akin? Damn you, Charles! Hinding-hindi

ako makakapayag na itapon mong muli na parang basura lang!"

Mabilis na kinabig ni Charles sa beywang ang dalaga at niyakap ito upang patigilin
sa pagsasalita. Mas nasasaktan siya at lalong sinusundot ng kunsensya ang puso
dahil sa pagkaungkat sa ginawa niya dito noon. Ang dami niyang gustong sabihin
upang pagaanin ang loob ng dalaga
ngunit hindi niya alam saan magsimula. Hindi niya rin maibuka ang bibig lalo nang
marinig ang hikbi ng dalaga.

"I hate you!" Pilit niyang pinigilan ang pagpatak ng luha sa mga mata ngunit kusa
iyon tumulo. Pakalmot niyang hinawakan sa braso ang binata at doon ibinunton ang
inis na nadarama.

Hindi lang sa binata siya naiinis ngayon kundi pati sa sarili. Para kasi siyang
bata na nagwala ngayon at umiyak pa.

"I know, I'm sorry! Hindi kita ipinamimigay dahil sa ayaw ko na sa iyo. Ito lang
ang naisip ko upang hindi na kita masaktan pa." Nahihirapan niyang paliwanag sa
dalaga.

Galit na tinulak niya ang binata at nangangalit ang ngipin habang masama ang tingin
kay Charles. "Kung talagang ayaw mo akong masaktan pa ay bumawi ka mula ngayon!
Iwasan mo ang mga babaing may ibang motibo sa pakipaglapit sa iyo!"

Umawang ang mga labi niya at hindi makapaniwala sa mga narinig mula sa dalaga.
Bigla itong naging possessive at dominante. Pero alam niyang nagrerebelde ang
kalooban nito sa kaniya ngayon dahil naapakan ang pride nito. Naiisip nitong maari
siyang mapunta kay Diana.

Muli niyang tinulak ang binata at nagmamadaling lumabas na ng opisina. Ayaw na

niyang makausap ito at lalo lang siya naiirita. Ewan ba niya pero parang gustong-
gusto niya itong saktan physical.

Napabuga ng hangin sa bibig si Charles nang pabagsak na nagsara ang pintuan ng

kaniyang opisina. Naninibago siya sa ikinikilos at ugali ni Stella ngayon.

Hindi pa rin humuhupa ang inis na nadarama ni Stella kaya nagpasya siyang
magpahatid sa dating bahay nila ni Charles.

Tahimik lang na nagmaneho si Alex at sinunod ang gusto ng amo. Halatang wala ito sa
mood at namumula rin ang mga mata. Nabasag lamang ang katahimikan sa paligid nang
tumunog ang cellphone nito.

Mabilis na sinagot ni Stella ang tawag nang makita na si Sophie ang tumatawag.

"Stella, nakakausap mo na ba si Kuya?"

"Why?" matabang niyang tanong din sa babae.

"Please help me!"

Napalitan ng pagtataka ang nadaramang pagkainis ni Stella dahil hamig niya sa boses
ni Sophie na labis itong nag aaalala.

"Alam na niyang na hospital ka noon at nabuntis. Sinisisi niya ang sarili sa

pagkawala ng anak niyo. Kapag nalaman niyang ako ang nakabasa ng message mo noon ay
baka mapatay ako ni kuya."

Gumaralgal ang boses ni Sophie at naiiyak na rin dahil sa takot at pag aalalang
nadarama.

Napahigpit ang hawak ni Stella sa cellphone at hindi alam kung ano dapat ang
madarama. Kung ganoon, hindi lang dahil kay Mauro kaya iniiwasan siya ni Charles.
Ngayon niya lubos naunawaan kung bakit nasabi ni Charles kanina na hindi nito
napapatawad ang sarili.

"Stella?" untag ni Sophie nang walang makuhang respond sa kausap mula sa kabilang
linya.

"Huwag ka na munang magpakita sa kapatid mo upang hindi ka madulas."

"Pero-"

"Ako na ang bahala sa kuya mo. Ang gusto ko lang gawin mo ay iwasan mo si Diana."

"May problema ba sa kaniya?" nagtatakang tanong ni Sophie.

"May iba siyang motibo kaya siya nakipaglapit sa inyo. Kung gusto mo talagang
magkaayos kami ng kapatid mo, gawin mo ang sinabi ko."

"Gagawin ko pero ipangako mong hindi na malaman ni Kuya ang ginawa ko noon.
"May kasamang pakiusap na kundisyon niya kay Stella.

Tumango si Stella kahit hindi siya nakikita ng kausap. Buo na ang pasya niya.
Ipaglaban niya ang para sa kanila ng anak niya. Nabawasan na ang inis na nadarama
niya para kay Charles. May nabuo na siyang plano upang hindi ito matuloy mamaya sa
dinner nila Diana.

Pagkababa sa tawag ay huminga ng malalim si Sophie. Kahapon pa siya kabado at

natatakot humarap sa kapatid. Mabuti na lang at si Stella ang naisip niyang tawagan
at kinausap. Pagtayo niya sa upuan ay nahagip ng tingin niya ang bulto ng madrasta.
Nagmamadi ito sa paglalakad palayo sa kaniya. Mukhang galing ito sa isang sulok na
malapit lamang sa kinauupuan niya.

"Narinig kaya niya ang sinabi ko kay Stella?" naitanong ni Sophie sa sarili. Ayaw
niya sanang maglihim sa madrasta pero ayaw naman niyang suwayin ang utos ni Stella.
Ayaw nitong may ibang makakaalam na nabuntis ito noon.

Chapter 85-Pang-aakit

"Sir, kanina pa po kayo hinihintay ni Senyor." Salubong ni Rhea kay Charles.

Tumingin muna si Charles sa suot na relo bago tinanaw ang silid ng abuelo. Wala
sana siyang balak umuwi ngayon dahil iniiwasan niyang mapag usapan si Stella.
Ngunit napilitan siya ngayon umuwi dahil ayaw umano uminum ng gamot ng matanda.

Matigas ang anyo na nilingon ni Ramon ang apo. Tama nga si Stella, halatang ilang
gabing walang tulog ang apo niya at nagmukha na namang ermitanyo.

"Lolo, ano ang problema at ayaw niyo pong uminum ng gamot?" mahinahon na tanong ni
Charles sa abuelo.

"Ano ang ginagawa mo at napapabayaan mo na naman ang sarili mo?" galit na sita ni
Ramon habang sinusuri ng tingin ang kabuuhan ni Charles.

Mukhang pagod na umupo si Charles at ipinikit ang mga mata. "Lolo, hindi po ako
magtatagal at may dinner meeting ako ngayon."

Umingos si Ramon at pinagulong ang wheelchair na kinaupuan palapit sa apo. Meeting

o date?"

Nagmulat siya ng mga mata at sinalubong ang nang-aarok na tingin ng abuelo. " Lolo,
importante po ang lakad ko mamaya. Uuwi rin po ako agad."

Napabuntonghinga si Ramon at mukhang hindi niya kayang pigilan sa pag alis ang apo.
Hinayaan na niya itong umalis nang magpaalam na magpapalit. Nang tumalikod na ito
ay napangisi siya.

Nangunot ang noo ni Charles nang pagbukas sa silid ay may nakitang bulto ng taong
nakahiga sa kama. Medyo madilim ang loob ng silid dahil six ng gabi na rin.
Binuksan niya ang ilaw ng silid bago nilapitan ang nakatalikod sa pagkahiga na
babae.

Napabuntonghinga siya nang makilala ang katawan ng babae. Mukhang masarap ang tulog
nito at halatang wala sa plano ang pagtulog dahil pabalagbag sa kama ang higa nito.
Hindi pa ito nakakumot at mukhang nilalamig na. Mabilis niyang hinubad ang suot na
jacket at ipinatong sa katawan ng dalaga. Ayaw niyang gisingin ito at kailangan
niyang umalis.
Naalimpungatan si Stella nang makarinig ng kaluskos sa paligid. Nagmulat niya ng
mga mata at ang likod ni Charles ang nakita niya. Mukhang tutuloy pa rin ito sa
pupuntahan nito at naghahanap ng maisuot.

Nilingon ni Charles ang dalaga nang maramdaman ang mainit nitong titig sa likod
niya. Nakasimangot ito at mukhang hindi nagustohan ang suot niya. "Mabuti at gising
ka na, gusto mo bang ihatid muna kita pauwi?"

Lalo lamang napasimangot si Stella sa alok ng binata. Dati naman kapag nakikita
siya, lalo na ang masolo ay sinusunggaban siya at inaangkin. Pero ngayon,
pinaparamdama sa kaniya na
hindi na ito interesado sa kaniya. Hindi siya makapapayag, bumangon siya at umupo
sa gilid ng kama.

"What's wrong?" Hindi naituloy ni Charles ang pagbutones sa suot na full sleeve
nang mapansin na hindi maipinta ang mukha ng dalaga.

"I'm not feeling well." Nagyuko siya ng ulo at hinaplos ang batok.

Mabilis na nilapitan ni Charles ang dalaga at sinalat ang noo nito. Ngunit hindi
naman ito mainit. Lalayo na sana siya ngunit yumakap sa beywang niya ang dalaga.

Ngumiti si Stella nang maramdamang nanigas ang kalamnan ng binata dahil sa ginawa
niya. Humigpit ang pagkayakap niya dito nang gumalaw ito.

"Stella, what are you doing?" Pilit na pinatigas ni Charles ang tinig upang
sindakin ang dalaga.

"I'm hungry..."

Nangunot ang noo ni Charles at hindi maintindihan ang mood ng dalaga. " Anong gusto
mong kainin at ipaluto ko sa katulong."

Ngumiti si Stella sa binata bago sumagot. "You."

Napalunok ng sariling laway si Charles at napatitig sa labi ng dalaga. Ang cute

nito habang nakayakap sa beywang niya at nakatingala sa kaniya. Mabilis niyang
iniwas ang tingin sa mukha nito bago pa siya matukso nang tuluyan. "Wala akong time
makipagbiruan at alam mong may lakad ako ngayon."

Lumabi si Stella at inis na bumitaw sa binata. Mukhang hindi epiktibo dito ang
paglalambing niya ngayon. "Kapag tumuloy ka sa bahay nila Diana, kay Mauro na ako
magpapakasal!"

"Iyan ang nakabubuti sa iyo."

Napamulagat si Stella at hindi makapaniwalang nakatitig sa likod ng binata. Hindi

na pala niya magamit si Mauro upang mapagselos ito. Talagang seryuso itong isuko na
siya kay Mauro. Nang tumunog ang cellphone nito ay agad pang sinagot. Nang marinig
ang pangalan ni Diana ay mabilis siyang tumayo at lumapit sa binata.

"Hello, Charles, nagluto ako ng gusto mong pagkain." Halata sa boses ni Diana na
excited itong ipatikim ang luto sa binata.

^ n 1-^ n naudlot ang pagsasalita ni Charles nang may kamay na pumulupot sa

kaniyang beywang.

"Baby..."
Sunod-sunod na lunok ng sariling laway ang ginawa ni Charles nang marinig ang tawag
sa kaniya ni Stella. Ang sarap sa pandinig ang paos nitong boses na bumubulong
lamang sa kaniyang tainga.

"I'm hungry..." patuloy na pang aakit ni Stella sa binata at dahan-dahan na

pinagapang ang isang palad.

Hindi malaman ni Charles kung ano ang sasabihin at parang biglang nanuyo ang
lalamunan niya. Napahinga siya nang malalim nang pumasok ang isang palad ng dalaga
sa suot niyang full sleeve, kasabay nang paglapat ng mainit na labi nito sa
kaniyang leeg.

Lihim na napangiti si Stella nang maging sunod-sunuran sa kaniya ang binata. Dahan-
dahang pinaharap niya ito sa kaniya kasabay nang paggapang ng halik, mula sa batok
patungon sa adams apple nito.

"Charles?" tawag ni Diana sa binata nang biglang natahimik ito mula sa kabilang
linya.

"Ahm, yes?" Tumikhim si Charles at kamuntik pang pumiyok ang boses niya. Ang kamay
ng pasaway na dalaga ay nasa dibdib na niya. "Magbibihis lang a -^ prime prime

Hindi na pinatapos ni Stella sa pagsasalita ang binata at mabilis na kinuyumos ng

halik ang labi nito. Sa una ay nagmatigas ito at hindi tumutugon. Nang gumalaw ang
labi nito ay siya naman ang bumitaw.

Napamura sa isipan si Charles at nabitin sa ginawa ng dalaga. Mukhang sinusubukan

nito ang pasensya niya sa pagtitimpi sa sariling libido. Ang akala niya ay titigil
na ito.

"Charles? Are you okay?"

Napasimangot si Stella nang marinig ang boses ng pinsan. Dahil sa inis ay padaklot
niyang hinawakan ang pagkalalaki ni Charles.

"Argh, Stella, what the hell?"

Nagsalubong ang mga kilay ni Diana nang marinig ang tinig ni Charles. Naikuyom niya
ang kamao nang malinaw na marinig ang boses ni Stella.

"I told you, I'm hungary!" Parang bata na pangatwiran ni Stella sa binata. Hindi na
nag abalang hinaan ang boses para marinig ni Diana.

Naiiling na pinigilan niya ang kamay ng dalaga na ngayon ay binubuksan na ang

zipper ng suot niyang pantalon.

"Charles? Kung hindi ka makapunta dahil sa pinsan ko ay ayos lang." Malungkot na

turan ni Diana.

"No..." gustong sana niyang sabihin kay Diana na tutuloy siya ngunit mabilis niyang
naitikom ang bibig bago pa umalpas ang ungol sa kaniyang lalamunan.

Napangisi si Stella sa nakikitang hitsura ng mukha ni Charles habang masama ang

tingin sa kaniya. Alam niyang nagagalit ito sa ginawa niyang pagsubo ng biglaan sa
pagkalalaki nito. Pero wala itong magawa at hindi rin malabanan ang sariling
katawan.

Chapter 86-Kapusukan
"Charles? What's wrong?" tanong muli ni Diana nang marinig na nagmura ang binata.
Para bang hinapo rin ito,

"N-nothing.. ahhh fuck!" Nasabunutan niya ang dalaga nang simulan nitong e blowjob
siya. Hindi niya ito maawat at ang bilis na kumalat sa katawan ang init na
nadarama.

"Nothing ha," bulong ni Stella sa isipan at napangisi. Iniluwa niya ang kahabaan ng
binata bago pinalandas ang dila sa naninigas nitong shaft.

Pakiramdam ni Charles ay biglang nilamig ang naninigas niyang shaft at naghahanap

ng mainit na mapasukan. Naririnig niya ang boses ni Diana mula sa kabilang linya
ngunit wala siyang naintindihan sa sinabi nito. Parang nagkaroon ng hamog ang
paligid niya at ang nais lang mangyari ay mailabas ang init sa katawan.

Nakangiting nag angat ng tingin si Stella at dahan-dahang tumayo. Puro pagnanasa na

ang nakikita niya sa mga mata ng binata at alam niyang kaya na niya itong
kontrolin. Tinulak niya ito sa dibdib at pinaupo sa gilid ng kama. Bago pa ito
makapag react ay nakakanlong na siya rito. Tanging nighties lang ang suot niya at
wala siyang suot na bra kaya bakat o banaag ang naninigas niyang nipple sa suot.

Sunod-sunod na paglunok ng sariling laway ang ginawa ni Charles nang mapatitig sa

dibdib ng dalaga. Gusto niyang haplusin iyon ngunit tinabig ng dalaga ang kamay
niya. Lalong naging kaakit-akit ito sa paningin niya nang mabanaag sa mga mata nito
ang pinaghalong galit, selos at pagnanasa.

Hinaplos niya ang leeg ng binata patungo sa chin nitong may tumutubo ng balbas.
Dinama iyon at marahang pinalandas ang hinlalaki sa labi ng binata. Dahan-dahang
inilapit ang labi sa bibig nito habang nanatiling humahaplos ang daliri.

Muling napamura si Charles nang

padampi lamang ang halik ng dalaga sa kaniyang labi. Gumalaw ang balakang niya nang
sumayad ang pagkababae nito sa naghuhumindig niyang shaft. Pakiramdam niya ay
nasasakal siya dahil sa ginagawa ng dalaga na pambibitin sa kaniya. May suot pa
itong undies at pinigilan siyang alisin iyon.

Iginiling ni Stella ang ibabang parte ng katawan at ikinikis ang sarili sa

naninigas na shaft ng binata. Kakaibang pleasure ang kaniyang nadarama dahil ramdam
niya ang nag uumapaw na pagnanais ng binata na maangkin na siya.

Naisubsob ni Charles ang mukha sa leeg ng dalaga at sinamyo iyon. Pilit na kinu-
control ang pagtaas ng husto ng libido sa katawan. "Stop it, baby, habang kaya ko
pang pigilan ang sarili ko!"

Sa halip na matakot ay lalo lamang na excite ang dalaga nang marinig ang tila
nahihirapang tinig ni Charles. Nakikiliti ang nasa pagitan ng hita niya kahit na
may maliit na telang nakatabing pa roon.

Hinawakan niya sa buhok ang binata at pinatingala ito. Pilyang ngiti ang sumilay sa
labi niya bago kinuyumos ng halik ang labi nito.

"Charles, I'm going to hung up the phone now at itutuloy ko na ang pagluluto.
Paalam ni Diana nang hindi na sumagot ang binata mula sa kabilang linya.

Mabilis na dinampot ni Charles ang cellphone na naipatong sa kama nang marinig ang
boses ni Diana. Hindi niya namalayang naka loud speaker na pala iyon. "Wait!"

Naudlot ang paghalik ni Stella sa leeg rig binata nang marinig itong nagsalita.
Maging ang katawan ay parang naningas din at hinintay ang sunod nitong sasabihin.
"Baka ma-late ako ng dating." Ang namutawi sa labi ni Charles bago nagmamadaling
off ang tawag.

Mabilis na tinulak ni Stella pahiga ang binata at umalis mula sa pagkaupo sa

kandungan nito. Inis na inayos ang sarili at kinuha ang sariling cellphone.

Napabuga ng hangin sa bibig si Charles at pabagsak na lumapat ang ulo sa kama.

Mabilis na iniwas ang pagkalalaki sa bagay na ibinato sa kaniya ng dalaga. Halatang
napikon niya ito at walang balak na tapusin ang sinimulan. Dumiritso na siya ng
bangon at pahablot na kinuha ang puting towel at ibinalabal sa beywang.

"You choosing her? Fine!" Padabog niyang kinuha ang jacket at ipinatong lang sa
suot na nighties.

"Where are you going?" Mabilis niyang hinawakan sa braso ang dalaga bago pa ito
makalabas ng silid.

"Kay Mauro," taas noo na aniya at hindi nagpatinang sa nakikitang galit sa mga mata
ng binata.

"Na ganiyan lang ang suot mo?"

frustrated niyang puna sa suot ng dalaga. Hindi na lang ang sa ibaba niya ang
uminit kundi pati ulo sa itaas.

"What do you care?" singhal niya sa binata sabay bawi ng braso na hawak nito.
Talagang napatid na ang pasensya niya sa binata at galit siya rito.

"At least, wear a proper cloth bago humarap sa lalaking iyon."

Kung puwede niya lang kalmutin sa mukha si Charles ay ginawa na niya. Hindi niya
akalaing naging manhid na rin ito ngayon. Bumilang muna siya sa isipan at nakailang
hugot ng malalim na hininga bago ngumiti sa binata.

"Bakit pa? Huhubarin lang din naman pag magkaharap na kami ni Mauro!" nang aasar
niyang turan bago dinampot ang bag na nabitawan kanina.

Biglang pumula ang paningin ni Charles at hindi na nakapag isip ng tama. Mabilis
niyang binuhat ang dalaga at walang ingat na ibinaba sa kama. Bago pa ito makabawi
upang bumangon ay nadaganan na niya.

Nanlaban si Stella at pilit na iniwas ang mukha nang tangkang halikan siya ng
binata. Nagpupuyos sa galit ang kalooban niya dahil kanina pa siya binabaliwala
nito. Sinubo na niya't lahat ang shaft nito ay balak pa rin siyang ipaubaya kay
Mauro.

"Jerk, let me go! Doon ka na kay Diana at hayaan na ako kay Mauro!" Galit na
kinalmot niya sa leeg ang binata dahil sa galit at nakabangon siya upang umupo sa
kama.

Parang natauhan si Charles at lumambot ang aura ng mukha nang gumaralgal ang boses
ng dalaga. Mabilis niyang binitiwan ang isa pa nitong kamay at niyakap ito.

Naiiyak na pinagpapalo niya sa balikat ang binata. Sobrang sama talaga ng loob niya
kahit nilalambing na siya ni Charles. "I hate you! Wala ka nang ginawa mula noon
kundi ang paibigin ako tapos itapon na parang basura kapag nagsawa na!"

"No, baby, mali ka nang iniisip! I'm sorry, hindi ko gustong saktan ka kaya naisip
ko ang bagay na iyan." Lalo pa niyang hinigpitan ang yakap dito habang pareho
silang nakaupo sa kama. Dapat siyang matuwa sa narinig dahil parang inamin na rin
ng dalaga na mahal na siya nitong muli. Ngunit nanaig pa rin ang sundot ng
kunsensya sa kaniyang puso't isipan.

"Liar! Nagkakaganyan ka lang mula nang magpakita ng interest sa iyo si Diana!"

Napabuntonghininga si Charles at hinayaan lang na ilabas ng dalaga ang tampo nito

sa kaniya. Hindi niya alam kung ano ang dapat gawin. Hindi niya kayang sabihin ang
dahilan kung bakit siya nagkakaganito. Hindi niya maitanong sa dalaga ang tungkol
sa natuklasan. Natatakot siyang marinig ang katotohanan na nawala ang una nilang
anak dahil sa kagagohan niya noon.

Chapter 87-Harder

Galit na tinulak niya ang binata at napahiga ito sa kama. Agad niyang dinaganan ito
at pasakal na hinawakan sa leeg. "This is your last chance, Charles. Mahal mo ako o
hindi?"

Napalunok ng sariling laway si Charles at hindi maiwasan mapatitig sa dibdib ng

dalaga. Halos makita na kasi niya ang buo nitong kayamanan dahil bumaba ang damit
mula sa pagkayuko.

Tinampal ni Stella ang pisngi ng binata nang mag angat ito ng ulo at sa iba
nakatuon ang atensyon nito.

Pabagsak na lumapat muli ang ulo niya sa higaan at iritableng sinalubog ang tingin
ng dalaga. "What? Huwag mong ipakita iyan sa akin kung ayaw mong ipatikim sa akin!"

Awang ang labi at hindi siya makapaniwalang nakatitig sa binata. Mukhang wala sa
tanong niya ang isip nito at natatakam na maangkin siya.

Tumikwas ang isang sulok ng labi niya at hindi nag abalang takpan ang dibdib.
Dahan-dahan siyang dumapa sa katawan nito at parang ahas na idinikit ang dibdib sa
matigas nitong abs.

"Fuck!" ani Charles habang sinusuklay ang sariling buhok gamit ang kamay. " Baby,
kailangan mong tapusin iyang ginagawa mo!"

Ngumisi si Stella at naging maamo na ulit ang binata. Padampi niyang hinalikan ito
sa labi at pinagapang ang halik hanggang tainga nito at bumulong. "Answer my
question, first."

Napahinga ng malalim si Charles at kinapa sa isipan kung ano ang tanong kanina ng
dalaga. Habang abala ang isip ay humaplos ang isa niyang kamay sa hita ng dalaga.
Walang tutol mula sa dalaga kaya itinaas niya pa ang kamay hanggang sa marating ang
hiyas nito. Nasa magkabilang glid niya ang mga binti nito kaya walang hirap na
nakapa niya ang hiwa na nasa pagitan ng hita nito.

Huli na para ikipot ni Stella ang mga hita at hawak na ng binata ang namamasa- masa
na niyang pagkababae. Basta ipinasok lang nito ang daliri sa gilid ng undies niya
at nilaro ang hiwa ng pagkababae niya. "Ahhh, Charles, don't cheat!"

"I'm not, baby!" aniya kasabay nang paghalik sa leeg nito. Paulit-ulit na
pinalandas niya ang middle finger sa hiwa nito at hindi tinutuloy ang pagpasok ng
daliri sa butas ng pagkababae nito.

"Ahhh... uhmmm, fuck, Charles! You can't do this to me!" Mangiyak-ngiyak na siya
dahil sa pinaghalong sarap na dulot ng sensasyon at the same time ay frustrated sa
binata. Napadaklot ang dalawa niyang kamay sa kobre kama nang nasa dibdib na niya
ang labi ng binata.

Kasalanan niya kung bakit madali lang siya nahahawak at nahahalikan sa masilang
bahagi ng katawan dahil sa suot niya. Hindi pa niya mapigilan ang sarili na kusang
gumalaw at namimilipit sa itaas ng binata dahil sa daliri ni Charles. Para siyang
nakukuryente na nakikiliti sa patuloy na paghaplos ng daliri nito sa hiwa ng
pagkababae niya. Alam niyang hindi niya pa mapaamin sa ngayon ang binata sa tunay
nitong damdamin. Mabilis niyang dinampot ang cellphone nitong nasa tabi lang nito
at dinayal ang numero ni Diana.

Napamura si Charles nang iharap sa kaniya ni Stella ang kaniyang cellphone. Ni loud
speaker nito ang cellphone nang sumagot si Diana.

"Charles, may nakalimutan ka bang sabihin kanina?" nakangiting tanong ni Diana mula
sa kabilang linya.

Binitawan ni Stella ang cellphone at mabilis na hinubad ang manipis na kasuutan.

Kitang-kita niya ang matinding pagnanasa sa mga mata ng binata habang nakatingin sa
katawan niya. Senenyasan niya itong sagutin ang tanong ng pinsan niya habang igina-
guide ang isa nitong kamay sa dibdib niya.

Napatikhim si Charles bago nagsalita." Diana, I'm busy with "hindi niya naituloy
ang sasabihin nang hawakan ni Stella ang shaft niya at itinutok iyon sa pagkababae
nito.

"Sorry, ano ulit ang sinabi mo?" tanong ni Diana at nangunot ang noo dahil mukhang
hindi normal ang paghinga ni Charles.

Bumuka ng bibig ni Charles hindi para sagutin ang tanong ni Diana. Kundi dahil
unti-unti nang ibinabaon ni Stella ang sarili nito sa naninigas na niyang shaft.
Torture sa kaniya ang ginagawa nito at ayaw niyang maudlot iyon tulad kanina.
Magkahinang ang tingin nila at naghihintay ito ng isasagot niya kay Diana.

"Argh, hindi na ako tutuloy sa dinner okay? Just do it now!"

Namilog ang mga mata ni Stella at nagulat sa biglaang outburst ng binata. Hindi pa
nito diriktang sinabi kay Diana kundi sa kaniya at halatang nauubos na ang pasensya
nito dahil sobrang nabibitin sa ginagawa niya. Lalo pa siyang nagulantang sa mga
sumunod na sinabi ng binata.

"C'mon, baby, I need you now. Fu -"

Mabilis niyang sinunggaban ng halik sa labi ang binata bago pa nito matapos
masambit ng buo ang mga katagang siya lang dapat ang makakarinig. Mukhang wala na
itong pakialam kahit marinig sila ng pinsan at mapagparusang halik ang iginanti sa
kaniya. Napaungol siya nang hawakan nito ang magkabila niyang balakang sabay galaw
ng ibabang parte ng katawan nito. Kahit nakasilyo ang labi ng binata sa bibig niya
ay alam niyang naririnig pa rin nang nasa kabilang linya ang ungol niya.

Parang napapasong nabitiwan ni Diana ang cellphone nang makumpirma ang ginagawa ng
dalawang tao na nasa kabilang linya. Ilang ulit niyang namura si Stella at gumawa
talaga ng paraan upang hindi matuloy si Charles sa
pagpunta sa kanilang bahay. Nanaig ang galit sa puso niya dahil kay Stella ay ma-
dissapoint na naman sa kaniya ang abuelo at kapatid.

Mabilis na umikot ang katawan ni Charles habang yakap ang hubad nang katawan ng
dalaga. Siya na ngayon ang nasa itaas at nakadagan sa dalaga. Walang inaksayang
oras at agad na naglunoy ang pagkalalaki sa lagusan ng pagkababae ni Stella.
Halos kumbolsyunin siya dahil sa sarap nang lalo pang bumilis ang pagkadyot ng
binata sa kaniyang pagkababae. May kasamang gigil ang bawat ulos nito at ang kamay
ay nakakubkon sa dibdib niya.

"Ahhh... ahhhh, Charles, harder ahhhh shit!" Halos maglambitin na siya sa batok ng
binata at ang lakas nito. Ang isa nitong kamay ay nakatukod sa kama at ang isa ay
nakahawak sa balakang niya. Bawat salpok ng ibabang parte ng katawna nila ay
napahalinghing siya sa sarap at napapaarko ang katawan.

"Arghhhhh... fuck, baby, akin ka lang!"

Kinabig niya ang batok ng binata at kinuyumos ito ng halik sa labi. Ilang ulos pa
ang ginawa nito hanggang sa sabay nila pinakawalan ang init sa katawan na kanina
pang gustong sumabog sa kaniyang sinapupunan.

Chapter 88-Pangangailangan

Sinuklay ni Stella ang may kahabaang buhok ng binata habang nakasubsob ito sa
balikat niya. Tulad niya ay habol hininga din ito matapos na mailabas ang init sa
kanilang katawan. Napangiti siya nang umungol ito nang mahina at mukhang pilit na
nilalabanan ang antok na gumugupo dito ngayon.

Nilingon ni Stella ang cellphone na nasa tabi nila. Naka off screen na iyon at
tiyak na ang pinsan na ang pumutol sa tawag ni Charles. Muli niyang hinaplos ang
buhok ng binata nang maramdamang malalim na ang paghinga nito. Hindi niya ininda
ang bigat nitong nakadagan pa sa kaniya. Hinintay niya lang na maging malalim ang
pagtulog nito bago dahan-dahang tinulak ang bulto nito paalis sa pagkadagan sa
kaniya.

Tumagilid siya nang higa nang mahulog na sa kama ang katawan ng binata.

Mataman na pinagmasdan ang guwapong mukha nito. Ang amo rin tingnan at mukhang
santo na hindi makagawa ng masama sa kapwa kapag natutulog.

Nadadaya talaga nito ang puso niya dahil tumibok iyon dito kahit hindi maganda ang
ugali.

"Bakit hindi kita matiis? Bakit sa kabila nang ginawa mo sa akin noon ay hindi kita
kayang itakwil nang tuluyan? Bakit nasasaktan akong nakikita kang nahihirapan dahil
sa akin?" kausap niya sa binata habang hinahaplos ang pisngi nito. Umungol lang ito
at sumiksik ang mukha sa kaniyang balikat.

Halata ngang kulang sa tulog ang binata at hindi manlang nagigising sa ginagawa
niya. Kung sa ibang pagkakataon ay tiyak na naalimpungatan na ito at mukhang
mangangain ng buhay na tao kung makatingin. Kinintalan niya ng halik sa labi ito
bago nagpasyang bumangon. Alam niyang hindi pa ito kumakain kaya ipagluto niya nang
gusto nitong pagkain. Paglabas niya ng silid ay nagulat pa siya nang makita ang
matanda na nasa sala.

"Hija, tulog na ba ang apo ko?"

Nakangiting tanong ni Ramon sa dalaga.

Nahihiyang ngumiti si Stella sa matanda. Kahit natatakpan ng makapal na roba ang

manipis na kasuutan ay nahihiya pa rin siya sa suot niya ngayon. Halatang may
ginawa silang milagro ni Charles dahil sa ayos niya. Ang akala niya kasi ay tuloy
na ito kaya hindu na siya nag abalang magsuot ng mas maayos na damit. "Opo,
ipagluto ko lang siya nang makakain niya.
Nag uumapaw ang galak na nadarama ni Ramon at tumango sa dalaga. Sobrang saya niya
dahil naging komportable na muli ang dalawa sa isa't isa. "Maraming salamat, hija,
sa pagtanggap muli sa buhay mo sa apo ko."

Matipid na ngumiti si Stella sa matanda. Ang akala niya noon ay namatay na ang
damdamin niya para kay Charles. Ang akala niya rin ay wala nang puwang sa puso niya
ang pagmamahal para sa isang lalaki. Iyon pala ay natulog lamang ang puso niya at
nagising nang muling makita ang lalaking tunay nitong tinitibok.

"Lolo, sa iyo po dapat akong magpasalamat dahil hindi niyo ako sinukuan. Sa ilang
taon kong nawala ay hindi niyo po ako kinalimutan. Isa ka sa dahilan kung bakit
hindi rin ako makalimutan ni Charles dahil lagi mo akong ipinapaalala sa kaniya."

Pumalatak si Ramon at tinapik-tapik ang likod ng palad ng dalaga. "Sige na,

ipagluto mo na siya at baka bigla siyang magising. Alam mo namang mababaw ang tulog
niya kapag hindi ka katabi sa pagtulog."

Bahagyang namula ang pisngi ni Stella dahil sa mapanuksong ngiti ng matanda sa

kaniya. Pumunta na siya ng kusina at inihanda ang pagkain na madali lang lutuin.
Nilingon niya ang matanda at nakita itong pumasok na sa silid nito mag isa. May
pagkain namang niluto ang katulong pero gusto niya pa rin ipagluto mismo si
Charles. Alam niyang nagpapahinga na rin ang katulong kaya hindi na inabala ito
upang tulungan siyang malinis ang kalat na siya ang may gawa. Isinara niya ang
pintuan sa kusina upang hindi kumalat ang amoy ng niluluto sa loob ng bahay.

Nagmamadaling bumangon si Charles nang magising at wala sa tabi niya ang dalaga.
Nagsuot lang siya ng boxer short at hinanap ang dalaga. Una niyang binuksan ang
pintuan ng banyo ngunit walang tao. Ang lakas ng kabog ng dibdib niya, ganoon siya
kapag naalimpungatan at wala sa tabi niya ang taong inaasahan makita.

Nagulat si Stella nang biglang bumukas ang pintuan. Mabilis niyang binitiwan ang
sandok na hawak at nilapitan si Charles na mukhang nawawala at hindi agad siya
nakita. "Hey, what's wrong?"

Saka lang nakahinga nang maluwag si Charles nang marinig ang tinig ng dalaga.
Nilingon niya ito at mabilis na sinugod ng yakap.

Huminga siya nang malalim at gumanti ng yakap sa binata. Para itong bata na
nawawala. Nang mapansin ang suot nito ay mabilis siyang bumitaw sa binata. Dali-
dali siyang lumapit sa pintuan upang isara iyon. Baka kasi biglang lumabas ang
katulong at makita ito.

Agad na sinundan ni Charles ang dalaga sa pag aakalang lalabas ito at iniiwasan
siya. Ang tangkang paghawak sa braso nito ay naudlot nang pasipa nitong tinulak ang
pintuan upang magsara. Banaag niya rin sa mga mata nito na galit ito sa kaniya at
hindi niya alam ang dahilan. Wala siyang idea kung bakit nagagalit ito sa kaniya
gayong natulog lang naman siya after nilang mag love making.

"Bakit ka lumabas na ganiyan lang ang suot? Lagi mo bang ginagawa iyang pagbalandra
sa katawan mo dito sa bahay? "angil niya sa binata at mabilis na iniwas ang tingin
sa katawan nitong nagyayabang ang abs at ang bumabakat na shaft nito. Mukhang tulog
pa ang pagkalalaki nito pero nababanaag ang laki niyon dahil medyo hapit ang suot
nitong boxer short.

Napatingin si Charles sa sarili bago pinukol nang nagtatanong tingin ang dalaga.

"Tsk, kahit nasa bahay ka lang ay hindi ka pa rin dapat lumalabas ng silid na
ganiyan lang ang suot. Paano kung gising pa ang katulong? Babae iyon at tiyak
pagnanasaan ka-"

Mabilis na kinabig niya sa batok ang dalaga ay pinatahimik ito sa

pamamagitan ng halik sa labi. Ang hot nito sa paningin niya lalo na at nagseselos
sa katulong nila.

"Charles, ihanda ko na ang lamesa upang makakain ka," paanas niyang bulong at hindi
magawang itulak ang binata. Para itong sangol na sabik dumede sa kaniyang dibdib.
Wala pa rin kasi siyang suot na bra at mabilis lang nito naalis ang buhol ng suot
na roba.

Parang bingi na nagpatuloy si Charles sa nasimulan. Mas lamang ang pangangailangan

ng katawan niya kaysa kalam ng sikmura.

Chapter 89-Muscle control

Walang nagawa si Stella kundi ang mapaungol dahil sa sarap. Nang buhatin siya ng
binata ay hindi na siya tumutol. Nakakadarang ang halik sa kaniya nito at inupo
siya sa tabi ng sink. Nagpaubaya na siya at hindi nag aalalang may makakita sa
kanila dahil naka lock ang pintuan. Napahawak siya ng mahigpit sa gilid ng
kinaupuan nang simulan na siyang angkinin ng binata. Hindi na nga ito nag abalang
maghubad ng boxer short at basta na inilabas ang tayong-tayo nitong shaft mula sa
harap ng suot nito.

Swak ang bawat hagod ng pagkalalaki niya sa lagusan ng dalaga dahil sa pagkatayo.
Hinawakan niya nang mahigpit sa magkabilang hita ang dalaga bago sunod-sunod na
umulos.

"Ahhhh shit, Charles, harder!" Pasabunot na humawak ang isa niyang kamay sa buhok
ng binata. Nakakangilo ang sensasyong lumukob sa buo niyang katawan. Ang dating
ini-imagine lang na maaring gawin nila ng binata noon ay nangyayari na ngayon. Ito
ang gusto niya noon, ang magpaangkin kay Charles sa bawat sulok ng bahay nila.

"Ahhhh, fuck, baby! Ang sarap mo!" Mukhang nahihibang na umungol na rin si Charles.
Halos hindi na mahugot ang kahabaang nakabaon sa pagkababae ng dalaga nang mag
muscle control ito.

"Argh, faster, Charles! Ahhhhh shit I'm almost there!" Nanginginig ang kalamanan na
yumakap siya ng mahigpit sa binata.

He groaned while moving onward and backward. He shove his shaft inside of her
vagina and then doubled the speed until he reach the peak of climax.

"Ahhhhhh, oh my, God!" Halos tumirik ang mga mata niya kasabay ng panginginig ng
katawan habang kumakawala ang init sa katawan. Lalo siyang nanginig sa sarap nang
maramdaman ang pagkalat ng mainit na likido sa loob ng pagkababae niya, mula sa
binata.

Napamura si Charles at maging siya ay halos mangisay dahil sa sarap. Hindi niya
agad hinugot ang pagkalalaki mula sa pagkabaon sa loob ng dalaga. Ninamnam ang init
na bumabalot sa shaft niya mula sa pagkababae ng kaniig.

Halos manlambot siya dahil sa ginawa sa kaniya ng binata. Nang hugutin na nito ang
shaft nito at may kumalat na puting likido sa hita niya. Nilinis iyon ng binata
gamit ang tissue saka ipinasuot sa kaniya ang undies na nahubad nito kanina.

"Napagod ba kita?" Malambing na tanong ni Charles sa dalaga habang inaayos ang

pagkabuhol ng roba nito.
Inirapan niya ito sa halip na sagutin. Tinanong pa talaga siya eh obvious naman.
Parang wala itong kapaguran kahit magdamag yata siya nitong angkinin.

Nakangiting binuhat niya ang dalaga at pinaupo sa upuang nasa tabi ng lamesa. Siya
na ang sumandok sa pagkaing niluto nito. "Thank you!"

Mabilis niyang pinahaba ang kanang kamay upang pigilan ang binata sa paglapit sa
kaniya bago pa siya nito mahalikan muli.

Napakamot sa batok si Charles at umupo na lang sa isang upuang kaharap ng dalaga.

Magana siyang kumain lalo na at si Stella ang nagluto. Manaka-naka niya itong
sinusubuan at masaya siya dahil hindi na nagsusungit ito sa kaniya.

Ang balak ni Stella na pagtatapat sa binata tungkol sa anak nila ay hindi naituloy.
After kasing kumain ay halatang pagod pa rin ang binata. Kapag sinabi niya ang
tungkol kay Zion ay baka hindi na ito matulog at pupuntahan ang anak nila. Nagpasya
siyang ipagbukas na ang plano at hayaan munang makapagpahinga ng husto ang binata.

Kinabukasan, maagang nagising si Stella dahil sa tawag sa kaniyang cellphone. Nang

makilala ang caller ay dahan- dahang siyang bumaba ng kama bago sinagot ang tawag.

"Hello, Mauro, may problema ba?" tanong niya agad sa binata. Nag alala siya dahil
maaga pa itong tumawag.

"Nagising ba kita?" naitanong ni Mauro at halata sa boses ng dalaga na bagong

gising ito.

Napatingin si Stella sa orasang nakasabit sa dingding. Alas syete na rin pala ng

umaga. Napangiti siya nang mapatingin kay Charles. Ang himbing pa rin ng tulog nito
na bihira lang mangyari.

Napatikhim si Mauro nang hindi na marinig ang tinig ng dalaga.

Parang natauhan na bumalik ang atensyon ni Stella sa kausap. "Ahm, may kailangan ka
ba?"

Napangiti si Mauro at iba din ang sagot sa kaniya ng dalaga. "Mukhang nakalimutan
mo ang usapan nating pagdalaw kay Zion ngayong umaga?"

Napamulagat si Stella at biglang nahiya kay Mauro. Nawala na sa isip niya na ngayon
ang usapan nila ng kaibigan. Siya pa ang nag alok dito na doon mag- aalmusal sa
bahay kasama ang anak niya.

Pumalatak si Mauro at biniro ang dalaga. " Mukhang hindi na naman tayo tuloy dahil
ako ang nag aya?"

Nakagat ni Stella ang loob ng labi at nahiya sa binata. "Ahm no, magbibihis lang
ako at magkita na lang tayo sa isang lugar." Ibinigay niya ang adress kung saan
sila magtatagpo ng kaibigan.

Pagkababa ng tawag ay nagmamadali ngunit nag iingat na hindi makalikha ng ingay.

Ayaw niyang gisingin si Charles dahil tiyak na hindi siya makaalis. Naghilamos lang
siya at nagpalit ng damit. Doon na lang siya maliligo sa bahay kung nasaan ang anak
niya.

Paglabas ni Stella ng silid ay si Rhea lang ang nakita niya. Binati niya ito at
dito na siya nagpaalam na aalis na.

"Ano po ang sasabihin ko kay Sir Charles kapag hinanap ka?" tanong ni Rhea.
"Pakisabi na may importante akong lakad ngayon at tatawag na lang ako sa kaniya."

Nakangiting tumango si Rhea at hinatid hanggang pintuan ang dalaga. Hinintay niya
itong makalulan sa kotse nito bago bumalik sa loob ng bahay.

Wala pang half hour ay narating na ni Stella ang lugar kung saan sila magkikita ni
Mauro. "Napaghintay ba kita ng matagal?"

Nakangiting umiling si Mauro bago humalik sa pisngi ng dalaga. "Good morning,

mukhang maganda ang gising mo?" biro niya sa dalaga.

Nakangiting naiiling si Stella sa kaibigan. Mas naging palagay ang loob niya ngayon
sa binata dahil naging magkaibigan na sila. Pinaiwan na niya ang sasakyan nito sa
isang parking area at pinalipat sa kaniyang kotse ito. Hindi kasi ito puwede
magmaneho ng sariling sasakyan papasok sa kanilang villa. Mahigpit ang siguridad at
matagalan sila kung hindi sa kaniya ito sasabay.

"Ma'am, hindi ko na po masundan ang babae at mahigpit ang sigurudad sa isang villa
na pinasukan nila."

Nangunot ang noo ni Elizabeth nang marinig ang report ng taong kinuha niya upang
sundan ang bawat galaw ni Stella. Gusto niya itong sirain sa mga mata ni Charles at
si Mauro ang nakita niyang maaring gamitin. Pero ipinagtataka niya ngayon ay ang
pagkikita ng dalawa ng maaga at ang location na pinuntahan ng mga ito.

Chapter 90-Sabwatan

Nagising si Charles na wala na sa tabi niya si Stella. Hinanap niya ito sa loob ng
silid ngunit hindi makita.

"Sir, kanina pa po nakaalis si Ma'am Stella at binilin niyang sabihin ko sa iyo."

Nilingon ni Charles si Rhea na siyang nagsalita. "Sinabi ba niya kung saan siya
pupunta?"

"Hindi po pero ang sabi ay tatawagan ka niya."

Tinanguan lang ni Charles ang nurse saka tiningnan ang abuelo bago maligo. First

time niyang tinanghali ng gising. Kailangan niya ring pumunta sa opisina dahil may
aayusin pa sa pinagagawa kay Diana.

Sa kabilang banda, napangisi si Elizabeth matapos maipasa kay Diana ang litratong
kuha ng kaniyang tao. Gumamit siya ng ibang account at siniguro na hindi siya
makilala bilang sender ng litrato. Hahayaan niyang ang magpinsan ang magkagulo at
magkasiraan.

Napangiti si Diana nang makita ang larawan. Hindi na siya nag abalang alamin kung
sino ang nagmagandang loob na siyang nagpasa ng larawan. Tama lang na nasa opisina
na siya ni Charles at halatang mainit ang ulo nito.

Muling tiningnan ni Charles ang cellphone ngunit wala pa rin ang tawag ng taong
inaasahan.

"Si Stella ba ang iniisip mo?"

Kunot noo na nag angat si Charles ng tingin at pinagmasdan si Diana.

"Someone that I don't know sent these photos." Ipinakita niya ang larawan sa
binata.

Naikuyom ni Charles ang kamao nang makita ang larawan. Kung ganoon ay umalis ng
maaga si Stella dahil nakipagkita ito kay Mauro. "Sino ang nagpadala nito sa iyo?"

Bahagyan nagulat si Diana dahil sa tanong ni Charles. Ang inaasahan niya ay magalit
ito kay Stella. Ngunit mukhang ang concern nito ngayon ay kung sino ang lihim na
kumukuha sa larawan ng dalawa. "I don't know!"

Mabilis na dinampot ni Charles ang cellphone at tinawagan si Stella. Nakailang ring

pa bago iyon nasagot.

"Kanina ka pa ba gising?" tanong ni Stella sa binata habang sinisilip ang anak sa

playroom, kasama si Mauro.

"Gaano ka ka-busy at hindi mo na nagawang tumawag sa akin? Nasaan ka at sino ang

kasama mo?"

Sandaling natigilan si Stella dahil sa sunod-sunod na tanong ng binata at mukhang

galit na naman.

"Charles, may mahalaga lang na pinag uusapan ang dalawa kaya magkasama ngayon."

Nangunot ang noo ni Stella nang marinig ang tinig ng pinsan. Nahulaan na niya kung
bakit galit na naman si Charles.

"Ayos lang kung kasama man niya ngayon si Mauro."

Napangiti si Stella nang marinig ang aroganting tinig ng binata na sumagot kay
Diana. Pero dagli lamang iyon nang marinig ang kasunod nitong sinabi.

"Ang hindi ok ay ang kaalamang may lihim na sumusunod sa kaniya at binabantayan ang
bawat kilos niya." Mahamig na sa tinig ni Charles ang pag alala.

Napipilan si Diana at hindi natuwa sa nakikitang pag alala ni Charles para sa

kaligtasan ng pinsan niya.

"Don't worry, ihahatid ko si Stella diyan sa opisina mo upang mapanatag ka.

Pasensya na rin at hindi ko napansin na may sumusunod sa amin kanina."

Nagulat si Stella sa biglang pagsalita ni Mauro. Hindi niya namalayang nasa tabi na
pala niya ito at narinig ang sinabi ni Charles.

"Kapag nagkagasgas iyang fiancee ko, ikaw ang mananagot sa akin!" Seryusong banta
ni Charles kay Mauro.

Inis na bumalik si Diana sa kaniyang table at hindi nakatulong ang larawang nakuha.

Pumalatak si Mauro at naiiling na lumayo na kay Stella. Bumalik siya sa tabi ni

Zion at kailangan na niyang magpaalam upang umalis.

"I told you, huwag ka basta umalis at baka may magtangkang masama sa buhay mo!"

Napangiti si Stella dahil nagagalit ang binata para sa kaligtasan niya at hindi
dahil kasama niya si Mauro. "Hindi na mauulit kaya huwag ka nang magalit."
Pinalambing pa niya ang tinig upang hindi na magalit ang binata.

Salubong pa rin ang kilay ni Charles kahit wala na sa kabilang linya ang kausap.
Tumayo si Diana at ayaw niyang maabutan siya doon ni Stella. Bigla siyang nainis sa
taong nagpasa ng larawan at hindi pa nagpakilala. Pagkaligpit sa gamit at nilingon
niya si Charles. "Ayaw kong makaabala kaya sa sunod na araw na lang tayo mag usap."

Hindi pinigilan ni Charles si Diana at hinayaan itong umalis. Nang mapag isa na ay
tinawagan niya si Roy at may inutos.

Pagkalabas ni Diana sa opisina ay muli siyang nakatanggap ng message mula sa hindi

kilalang tao. Tumigil siya sa paghakbang at pinakatitigan ang message.

"Nabuntis noon si Stella, kapag buhay pa ang bata ay malaking balakid sa pamilya mo
at sa balak na pag agaw sa lalaking nakatadhanang ikasal sa kaniya."

Tahimik na basa ni Diana sa mensahe.

Mabilis na luminga sa paligid si Diana bago itinago sa bag ang cellphone.

Pakiramdam niya ay may nagmamasid din sa bawat galaw niya. Mukhang alam ng taong
nagpadala sa kaniya ng mensahe ang mga agenda sa buhay niya. Hindi niya alam kung
dapat ba niyang pagkatiwalaan ang hindi kilalang tao o dapat iwasan. Ibinigay pa
nito ang adress na maaring pagtaguan ni Stella ng anak nito.

Dali-daling hinanap ni Stella ang kapatid at kailangan nitong malaman ang tungkol
sa bagong natuklasan.

"Shit, hindi maari magkaroon ng anak sa lalaking iyon si Stella! Hindi maaring
matuloy ang kasal nila, Diana!" Sa kapatid ni Vanz naibunton ang galit na nadarama.

"Ano na ang gagawin natin, kuya?" tanong ni Diana sa kapatid.

Muling kinuha ni Vanz ang cellphone ng kapatid at tiningnan ang lugar kung saan
huling nakitang pumunta sina Stella at Mauro. Agad niyang tinawagan ang taong
maaring makatulong sa kaniya at pinaimbistigahan ang naturang lugar kung kaninong
property iyon.

"Kailangan matuloy na ang ikalawang plano upang sa iyo maiksal si Charles!" ani
Vanz sa kapatid.

Napabuntonghinga si Diana bago tumayo. Kailangan niyang dalawin naman ngayon ang
kapatid at madrasta ni Charles.

Pagdating ng mansyon ay si Magda ang unang nakita ni Diana. Kinuha niyang

pagkakataon iyon upang pasekrito itong makausap.

"Hija, biglaan yata ang dalaw mo, may problema ba?" magiliw na tanong ni Magda kay
Diana.

"Wala naman po, tita. Bigla lang ako nalungkot sa opisina kaya naisipan kong
pumunta dito." Pinalungkot pa ni Diana ang aura ng mukha at yumakap sa ginang.

Naaawang gumanti ng yakap si Magda sa dalaga. Inakay niya ito patungo sa sala at
gusto pang makausap ito na sila lang. " Hija, birthday ni Sophie sa sunod na araw
at gaganapin sa isang hotel."

Umaliwalas ang aura ng mukha ni Diana at tumango sa ginang. "Tita, gusto mo po ba

talaga ako para kay Charles?"

"Oo naman, hija. Mabuti na lang at namatay din ang anak nila noon kaya may chance
ka pa kay Charles kung gusto mo siya."
"Anak?" maang-maangan na tanong ni Diana sa ginang.

"Yes, hija. Narinig ko at mukhang hindi pa alam ni Charles ang tungkol dito,"
pabulong na kuwento ni Magda.

Mabilis na ginagap ni Diana ang palad ng ginang at inilapit ang bibig sa tainga
nito. "Tita, I have a favor to ask you. Can you do it for me?"

Mabilis na tumango si Magda at napangiti nang marinig kung ano ang gustong mangyari
ng dalaga.

Chapter 91-My son

"Narito ka pala."

Mabilis na umupo ng tuwid si Diana nang makita si Sophie

Ngumiti siya rito bago tumayo. "Kararating ko lang at hinintay ko ang pagbaba mo."

Ngumiti si Sophie sa babae at tinanggap ang pakipag beso nito sa kaniya. "May pinag
uusapan yata kayo ni Mommy?"

"Ah hindi naman ganoon kaimportante, hija. Nabanggit ko lang sa kaniya ang tungkol
sa iyong birthday."

"Yes, mabuti at nabanggit ni Tita Magda para alam ko kung ano ang iregalo sa iyo."

"Huwag ka nang mag abala sa regalo. Masaya na ako na makarating ka sa aking

kaarawan." Ngumiti

siya sa babae.

Ramdam ni Diana na parang napilitan lamang si Sophie na imbitahan siya. Hindi na

lang niya iyon pinansin at niyaya itong mag shopping.

"Pasensya na pero kailangan kong puntahan si Lolo ngayon at alagaan." Tanggi ni

Sophie sa imbitasyon ni Diana. Naalala niya ang bilin ni Stella at ayaw niyang
magkaproblema sa dating hipag.

Pilit na ngumiti si Diana at tumayo. "Hindi na ako magtatagal kung ganoon. Ikamusta
mo na lang ako sa lolo mo."

Nakangiting tumango si Sophie at nagpasalamat sa babae. Hinatid niya ito hanggang

pintuan. Nang masigurong nakaalis na si Diana at saka niya hinarap ang madrasta.

"Hija...."

"Mom, 'di ba nag usap na po tayo kahapon?"

Napabuntonghinga si Magda at ginagap ang palad ng dalaga. Nagbilin na ito sa kaniya

kahapon na dapat nilang iwasan si Diana. Hindi niya gusto ang dahilan nito ay si
Stella kaya lihim siyang naiinis at nagawa ng ibang paraan.
"Mom, wala kayong pinagsabihan tungkol sa narinig niyo sa akin kahapon, 'di ba?"

Mabilis na nag iwas ng tingin si Magda sa dalaga. " Ano ba ang sinasabi mo? Ayaw mo
namang sabihin sa akin ang tungkol sa secret mo tapos pinagdududahan mo ako
ngayon?" aniya at himig nagtatampo.

Muling napabuntonghininga si Sophie habang nang aarok ang tingin sa madrasta.

Ipinagkakaila pa rin nito na may narinig sa pag uusap nila ni Stella kahapon. Pero
nakunsensya siya nang makitang masama na ang loob nito dahil inuusig niya sa bagay
na wala itong alam.

"Nagluto ako ng pagkain para sa abuelo mo. Huwag mo na lang sabihing ako ang
nagluto upang kainin niya."

Kahit papaano ay naawa si Sophie sa madrasta. Tagal na nitong ginagawa ang lahat
upang magustohan ng abuelo nila at matanggap na kapamilya. Ngunit hanggang ngayon
ay malamig ang pakitungo rito ng lolo niya.

Nang tumalikod na si Sophie ay biglang tumalim ang tingin ni Magda. Kung puwede
niya lang lasunin ang matanda upang siya na lang ang guardian ng dalawa ay ginawa
na niya. Ngunit may pagsa baboy ramo ang buhay ng matanda at ang tagal bawian ng
buhay.

"Sigurado ka na hindi mo na ako kailangan upang magpaliwanag sa lalaking iyon?"

tukoy ni Mauro kay Charles. Naroon na sila ngayon sa parking area ng kompanya ng
karibal niya.

Nakangiting tumango si Stella sa kaibigan. "Lalo lang iyon magseselos kapag nakita
ka." Pagbibiro ni Stella.

Pumalatak si Mauro at itinaas ang isang kamay bago paurong na bumalik sa sasakyan.
"Alright, hindi mo na kailangan ipaalala sa akin na okay na kayo ng gagong iyon.
Tawagan mo na lang ako kung magka problema ka sa kaniya."

Nakangiting kumaway si Stella sa kaibigan bago nagmamadaling pumasok na sa

building. Dumiritso na siya sa opisina ni Charles at inihanda ang sarili sa
maabutan. Kung totoong may nakasunod na naman sa kaniya kanina, tiyak na nakuhanan
na naman sila ng larawan ni Mauro.

Madilim ang aura ng mukha ni Charles habang nakatingin sa dalagang bagong pasok.
Halatang may kasalanan ito at bantulot sa paglapit sa kaniya.

"Ahm, sorry kung hindi na ako nakapagpaalam sa iyo kanina. May pinun-" hindi niya
natapos ang pagsasalita nang pabagsak na binitawan ni Charles ang hawak nitong pen.

"Bakit hindi mo kasama ang personal bodyguard at nagtiwala ka nang husto kapag ang
lalaking iyon ang kasama mo?" paangil na tanong ni Charles sa dalaga.

Mabilis na nilapitan ni Stella ang binata at niyakap ito. "I'm sorry, hindi na-"
hindi niya muli natapos ang pagsasalita nang biglang tumunog ang cellphone niya.
Ayaw niya sanang pansinin iyon ngunit biglang sumabay ang alert tone.

"What's wrong?" nag aalalang tanong ni Charles sa dalaga at mukhang natakot ito
bigla.

Sa halip na sagutin ang binata ay nagmamadaling nilapitan niya ang cellphone at

sinagot ang tawag ng abuelo. Alam niyang ang lolo niya iyon kahit hindi pa nakikita
ang caller.
"Stella, where are you?" tanong agad ni Fausto sa apo mula sa kabilang linya.

"Lolo, nandito ako sa opisina ni Charles, ano po ang nangyayari?"

"May nakaalam sa villa kung nasaan si Zion. Kailangan ko siyang ilipat sa ibang
safe house at huwag kang humiwalay muna kay Charles."

"Oh my, God! Lolo, nakapasok po ba sila sa villa? Si Zion, baka po matakot siya!"

Mabilis na nilapitan ni Charles ang dalaga at hinawakan ito sa braso. Kita niya sa
mukha nito ang takot at labis na pag aalala sa taong binanggit nito. Inagaw na niya
ang cellphone na hawak nito at inalam kung bakit natataranta ang dalaga.

Napabuntonghininga si Fausto nang marinig ang tinig ni Charles. "Huwag mo munang

ihiwalay sa iyo si Stella. Nagpadala na ako ng tao upang masiguro ang kaniyang
kaligtasan."

"Alam ko pong may sumusunod at subaybay sa bawat galaw niya. Pero ano ang naririnig
ko tungkol sa villa?"

"May alam ka na?" biglang nagduda si Fausto.

"May nagpadala ng larawan ni Stella kasama si Mauro." Malamig na tugon ni Mauro sa

matanda.

Napamura si Fausto at naging careless ang apo sa galaw nito. Hindi niya alam na
isinama pa nito si Mauro sa villa at ipinakilala kay Zion. Bigla siyang nagduda
ngayon kay Mauro dahil may gustong mag trespassing sa villa.

"Lolo, I'm sorry. Naging padalos-dalos ako sa desisyon ko!" Napaiyak na si Stella
at nag aalala para sa anak niya.

Hindi na natutuwa si Charles sa nakikitang reaction ng dalaga. Narinig pa niyang

nagmura ang matanda at mukhang hindi natuwa sa ginawa ni Stella.

"Charles, wala akong ibang mapagkatiwalaan ngayon at mapagbilinan sa apo ko kundi

ikaw lang."

"Huwag po kayong mag aalala at kaya kong pangalagaan si Stella. Lahat ay gagawin ko
upang matulungan kayong maresolba ang lahat." Niyakap niya ang dalaga habang
nakipag usap sa matanda.

"Mag usap kayo ng masinsinan ng apo ko at kailangan mo nang malaman ang tungkol kay
Zion, bago ko siya dalhin sa ibang bansa upang ilayo sa kapahamakan."

Nabuway si Stella sa kinatayuan at narinig niya ang bilin ng abuelo kay Charles.
Balak naman talaga niyang ipaalam ngayon kay Charles ang tungkol sa anak nila. Pero
hindi sa ganitong sitwasyon sana. Natatakot siya na magalit ng husto sa kaniya ang
binata.

Wala na ang kausap mula sa kabilang linya pero hindi pa rin nabibitawan ni Charles
ang cellphone. Ni-hindi niya napansin na wala na sa kamay niya ang dalaga.
Nagtatanong ang tingin niya dito na ngayon ay nakaupo na sa upuan.

"Sino si Zion?" matigas niyang tanong sa dalaga at dahan-dahan itong nilapitan.

Nagyuko ng ulo si Stella at napaiyak. Halos siya lang ang nakarinig sa kaniyang
sinampit. "My son."
"What?" parang nabingi si Charles sa narinig.

Luhaang nag angat ng mukha si Stella at sinalubong ang nagugulohang tingin ng

binata. "Our son!"

Chapter 92-Galit at selos

"Son? Our son?" pag-uulit ni Charles at halos sarili lang ang kausap.

Mabilis na yumakap si Stella sa beywang ng binata habang nanatiling nakaupo sa

sofa. "I'm sorry kung ngayon ko lang sinabi!" Gumaralgal ang tinig niya dahil sa
pinaghalong emosyon, takot at pag aalala.

Hindi pa rin makapaniwalang napatitig si Charles sa dingding. Hindi niya malaman

kung dapat ba siyang matuwa kay Stella o magalit. Ilang araw niya ring dinala sa
kunsensya ang nalaman na nabuntis ito noon at ang akala niya ay nawala rin.

"At nauna pa siyang nakilala ni Mauro?" Naisatinig niya ang laman ng isipan.

Napaiyak na si Stella at lalong hinigpitan ang yakap sa beywang ng binata. Ngayon

siya nagsisi sa ginawa kanina. Ramdam niya ang pait sa tinig ng binata nang
bangitin nito si Mauro. "Honey, I'm sorry! Hindi na ako nakapag isip kanina at,
at...." hindi niya alam kung ano ang idugtong na paliwanag sa binata.

Galit na hinawakan ni Charles sa buhok ang dalaga at pinatingala ito. "Mas mahalaga
ba ang lalaking iyon kaysa akin kaya sa kaniya mo unang pinakilala ang anak ko?"

Hindi ininda ni Stella ang sakit dahil sa ginawa ng binata. Mas ramdam niya ang
sakit na nadarama ng binata. Napahagulhol na siya ng iyak at hindi magawang
makapagsalita.

Parang natauhan si Charles nang marinig ang hagulhol ng dalaga. Mabilis niyang
binitawan ang buhok nito at mariing ipinikit ang mga mata. Ang dami pa niyang
gustong malaman at isumbat sa dalaga ngunit ayaw niyang umiyak ito. Nanghihinang
napasabunot siya sa sariling buhok at parang may malaking bato na dumagan sa puso
niya.

"Honey, please understand me. Everything used to be complicated!" Pagsusumamo niya

sa binata at nanatiling nakayakap sa beywang nito.

Napabuntonghininga si Charles at hindi matiis ang dalaga lalo na at tinatawag

siyang muli sa endearment nito sa kaniya noon. Yumuko siya at paluhod na umupo sa
harapan nito. "Stop crying."

Napasinok si Stella at pilit na pinigilan ang pag iyak pa. "Huwag ka nang magalit.
Mali ka ng iniisip tungkol kay Mauro. Nagkataon lang na nasabi ko sa kaniya ang
tungkol sa anak natin upang maintindihan niya kung bakit ikaw ang pinili ko."

Nangunot ang noo ni Charles at hindi na naman matuwa sa narinig. "Pinili mo ako
dahil sa anak natin?"

Mabilis na umiling si Stella, "no..."

Naiinip na hinintay niya ang iba pang sasabihin ng dalaga. Hinawaka niya ito sa
chin at pinakatitigan sa mga mata.

Nakagat ni Stella ang loob ng ibabang labi at parang may bumara sa lalamunan niya.
"Then, what?" mukhang nauubusan ng pasensya na tanong muli ni Charles.

Sa halip na sagutin ang binata ay umaksyon na lang siya. Mabilis niya itong
hinalikan sa labi. Ipinaramdam niya dito ang tunay na nadarama sa pamamagitan ng
halik.

Kahit hindi natutuwa sa ginawa ng dalaga ay hindi niya napigilang gumanti ng halik
dito. Ramdam niya ang pagmamahal nito sa pamamagitan ng halik.

Hinahapong pinakawalan niya ang labi ng binata. Agad siyang yumakap dito at
isinubsob ang mukha sa pagitan ng balikat at leeg nito. "Nakilala na siya ni Lolo
Ramon."

"Darn, kung hindi pa magkaroon ng problema ay mukhang hindi ko malaman ang tungkol
sa anak ko? "Galit na naman siya at napasabunot sa sariling buhok.

"Honey, I'm so sorry! Sasabihin ko naman sa iyo sana after na malutas ang kaso ni
Daddy."

Naihilamos ni Charles ang palad sa mukha at pilit na kinuntrol ang galit na

nadarama. Kung hindi niya lang mahal ang dalaga ay baka nasaktan na niya ito at
nabulyawan. "Gusto kong makita ang anak ko."

Mabilis na umiling si Stella, "I'm sorry but not now! 11

Marahas na tumayo si Charles at galit na naman siya.

Mabilis na tumayo si Stella at niyakap mula sa likuran ang binata bago pa ito
makaalis. "Please, makinig muna tayo kay lolo at baka mapahamak ang anak natin!"

Naikuyom ni Charles ang kamao at pasuntok na ibinagsak iyon sa lamesa. Doon niya
ibinunton ang galit na nadarama. Nagagalit siya dahil hindi siya ang unang nakilala
ng anak. At ngayon naman ay nalalagay sa panganib ang buhay nito.

Napahiyaw na si Stella dahil sa takot nang muling ?inuntok ng binata ang lamesa.
Natakot siya nang makitang dumugo na ang kamao nito at hindi niya ito mapigilan.
Pakiramdam niya ay parang biglang gustong bumaliktad ng sikmura niya kasabay nang
pagdilim ng paningin.

Parang natuod si Charles sa kinatayuan nang maramdaman ang unting-unting pagluwag

ng yakap sa kaniya ng dalaga mula sa likuran. Bago pa niya ito nalingon ay natumba
na ito. Mabuti na lang at sofa ang nasa likuran kaya hindi ito nasaktan ng husto.
Mabilis niya itong niyakap at binuhat.

"Stella, what's wrong, baby? C'mon, huwag mo akong takutin ng ganito!" Nanginig na
ang tinig ni Charles dahil sa labis na pag alala.

Nag aagaw liwanag at dilim ang paningin ni Stella at hindi magawang ibuka ang
bibig. Naririnig niya ang tinig ng binata ngunit ang hina ng pakiramdam niya upang
gumalaw.

Napamura si Charles pero pinatili ang kalmadong isipan. Hindi siya maaring
magpadalos-dalos ngayon ng desisyon. Mabilis niyang sinuri ang pulso ng dalaga.
Nang masiguro na maayos lang ang paghinga nito ay agad niyang tinawagan si Roy.

"Tawagin mo ang doctor at papuntahin dito ngayon din!"

Hindi na nagtanong pa si Troy at agad na tinawagan ang private doctor. Mukhang may
hindi magandang nangyayari kay Stella at ganoon na lang ang inaasta ng amo.

Dinala ni Charles sa silid na karugtong lang din ng opisina niya ang dalaga. Normal
naman ang tingin niya sa paghinga nito ngunit nag aalala pa rin siya. Ayaw niyang
ilabas ito ng opisina na ganito ang kalagayan dahil baka nasa paligid lang ang
nagma- manman dito. Wala pang thirty minuto ang lumipas at dumating ang doctor.

"Kumusta, may problema ba sa kalusugan niya?" hindi mapakaling tanong ni Charles

habang pinapanood sa ginagawa ang mangagamot.

Inalis muna ng doctor ang bagay na nakasabit sa tainga bago hinarap ang binata.
"Mukhang hinimatay lamang siya dahil sa takot na nadarama. Parating na rin ang anak
ko upang masiguro ang hinala ko sa kalagayan niya. Mas kailangan mo ang magamot
ngayon."

Napatingin si Charles sa kamay na may sugat at may dugo pa rin. Ngayon niya
naramdaman ang hapdi niyon nang mabawasan ang labis na pag aalala kay Stella.

Chapter 93-Tukso

"Sir, hayaan niyo na pong gamutin ni Doc ang sugat mo at mukhang diyan natakot si
Ma'am Stella." Udyok ni Roy sa amo at kanina pa siya napapangiwi sa tuwing nakikita
ang duguang kamay ng amo.

Napabuntonghinga si Charles bago nilingon ang dalaga. Nagkaroon ng mantsa ng dugo

ang damit nito dahil sa pagbuhat niya kanina. "Mag order ka online ng damit at
kailangan niyang mapalitan ng suot bago pa siya magising."

Napakamot si Roy sa ulo at hindi makapaniwalang napasunod ang tingin sa amo. Siya
pa talaga ang inutusan nito sa pagpili ng maisuot ng nobya nito.

"Ako na ang o-order."

Nakahinga nang maluwag si Roy nang dumating na si Dr. Jenny. Ang amo ay sumunod na
sa ama ng doktora upang gamutin ang likod ng palad nito.

Naiiling si Jenny matapos matingnan ang pulso ni Stella. Tulog pa rin ito at
hinayaan na muna upang makapagpahinga ng maayos.

"Bakit hindi pa rin siya nagigising?"

Nakasimangot na nilingon ni Jenny ang kaibigan dahil nakasampung tanong na yata ito
sa kaniya. " Kailangan ng buntis ng pahinga at kung ayaw mong himitayin siyang muli
ay maging mahinahon ka lagi sa harapan niya."

Sabay na umawang ang labi nila Charles at Roy dahil sa narinig. "Shit, maging tatay
ka na, Sir?"

Gustong batukan ni Jenny ang assistant ni Charles at mukhang hindi makapaniwalang

nakabuo ng bata ang amo nito.

Gustong maluha ni Charles dahil sa tuwa at hindi alam kung ano ang sasabihin.
Bumuka ang bibig niya ngunit walang tinig na lumabas.

"Huwag munang excited dahil kailangan pang suriin ang dugo at ihi niya upang
masiguro na "buntis nga siya."

Nabawasan ang excitement a nadarama ni Charles dahil sa narinig. Inis ang tinging
ipinukol niya sa kaibigan.

"I know!" Natatawang itinaas ni Jenny ang isang kamay. "Hindi ko gustong e spoil
iyang nadarama mo ngayon. Ang laboratory ay para lang sa confirmation saka malaman
na rin kung maayos lang ang pagbubuntis niya."

Nakahinga nang maluwag si Charles pero nagbabanta pa rin ang tingin sa kaibigan.
Banta na huwag siyang biruin sa ganoong bagay. Well, sure naman siyang mabubuntis
niya ang dalaga at mahigit isang buwan na ang bakalipas mula nang may mangyari sa
kanila. Nilapitan niya ang natutulog pa ring dalaga at maingat na hinalikan ito sa
kamay.

Parehong nakangiting pinanood ng mga naroon si Charles. Hindi mapagkailang sobra

itong masaya sa kaalamang buntis na si Stella.

"Sir, dumating na po ang damit," ani Roy.

Mabilis na tumayo si Charles at pinalabas na rin ang tatlo. "Ayaw kong may ibang
nakakaalam sa ngayon sa kalagayan ni Stella."

"Aalis na kami ni Daddy. Kapag may problema ay tawagan mo na lang ako." Paalam ni
Jenny sa kaibigan.

Masayang nagpasalamat si Charles sa kaibigan at ama nito. Nag iwan ang mga ito ng
gamot na maari niyang gamitin sa sugat niya. Binilinan niya rin si Roy na magbantay
sa labas at walang maaring umisturbo sa kaniya.

Pagkalabas ng tatlo ay ni lock ni Charles ang pintuan at nagmadali nang bumalik sa

silid. Ayaw niyang magising ang dalaga na may mantsa pa ng dugo ang damit nito.
Maingat niya itong hinubaran upang palitan ng damit.

Nagising si Stella nang maramdamang may nagbubukas ng butones ng blusa niya.

Naudlot ang pagmulat niya nang mga mata nang maamoy ang taong nangangahas na
hubaran siya. Lihim siyang napangiti nang marinig ang binubulong nito.

"Darn, bakit ang hirap niyong bihisan na mga babae? Argh, it's tempting!" Ipinikit
ni Charles ang mga mata bago ibinuka ang blusa at hinawakan sa braso ang dalaga.
Ayaw niyang masilayan ang dibdib nito at baka magbago ang isip niya. Baka sa halip
na suutan ito ng damit ay mapaliguan niya ng halik ang katawan nito.

Napangiti si Stella nang pagmulat ng mata ay ang nakapikit na binata ang

nabungaran. Napatitig siya sa adams apple nito na panay ang galawan. Ang kamay nito
ay mukhang takot na humahawak sa damit niya at dahan-dahan iyong inaalis sa braso
niya.

Mabilis na kinuha ni Charles ang kumot matapos maalis ang blusa ng dalaga. Saka
lang siya nagmulat ng mga mata nang masigurong nakumutan na niya ang dalaga. Ngunit
ganoon na lang ang pagkagulat niya nang masalubong ang ang mapanuksong tingin ng
dalaga.

"Hi!" Ngumiti siya sa binata.

Napatikhim si Charles at bigla parang nahiya dahil nahuli siya na may ginagawa
dito. "Ahm, kanina ka pa ba gising?"

Nakangiting umiling si Stella bago bumangon. Mabilis siyang inalalayan ng binata at

inayos ang unan sa likuran niya upang doon sumandal. "Anong nangyari?" Bigla siyang
nalito nang masuri ang paligid at hindi pamilyar sa kaniya ang silid.
Pinasuot muna ni Charles ang t-shirt sa dalaga at natutukso na naman siya dahil
lumantad ang punong dibdib nito. "Hinimatay ka kanina at natakot sa dugo sa kamay
ko. Sorry kung natakot kita nang husto, kumusta na ang pakiramdam mo?"

Napatingin si Stella sa kamay ng binata at biglang nag alala nang maalala ang
ginawa nito kanina. Nakahinga siya nang maluwag nang makitang may bandage na iyon.

Binawi ni Charles ang kamay na hawak ng dalaga. " Huwag mo nang alalahanin ang
kamay ko at nagamot na kanina ng doctor."

Niyakap niya ang binata at sinamyo ang bango nito, "huwag mo nang ulitin ang ginawa
mo kanina."

Humugot nang malalim na hininga ang binata bago sumagot. "It depends on you."

Tumingala siya habang nakayakap sa beywang ng binata at nagsusumamo ang tingin

dito. "Huwag ka nang magalit, please?"

Muling napabuntonghinga si Charles at tumango sa dalaga habang hinahaplos ang buhok

nito. "May nararamdaman ka bang hindi maganda o nagugutom?"

Tikom ang bibig na ngumiti siya sa binata at umuling. Masaya siya dahil naging
malambing na muli ang binata. Hindi niya rin alam kung bakit hinimatay siya kanina
gayong hindi naman siya matakutin sa dugo. "Nasaan tayo?"

"Nandito pa rin tayo sa opisina ko."

Iginala ni Stella ang tingin sa paligid. Walang ibang gamit sa maliit na silid
kundi isang upuan at kama. May hangiran at may ilang damit ng binata ang nakasabit
doon. Pagtingin niya sa damit na hinubad ng binata sa kaniya ay may mantsa ng dugo
iyon. Parang biglang gusto na naman bumaliktad ng sikmura niya pagkakita ng dugo na
ipinagtataka niya.

Mabilis na kinabig ng binata ang ulo ng dalaga at isinandal iyon sa dibdib niya.
"Itatapon ko na iyang blusa okay? Don't be scared, nandito ako."

Humigpit ang yakap niya sa katawan ng binata nang tangkang tatayo ito upang kunin
ang damit at itapon. Ewan ba niya pero parang natatakot siyang mawalay ito sa tabi
niya at naisip na may gagawin itong hindi maganda sa sarili nito.

Napabuntonghininga si Charles at nagpasyang buhatin na ang dalaga. Hindi siya

nahirapang buhat ito at parang batang pumulupot ang mga binti sa beywang niya.
Kahit siya ay ayaw niya ring mawalay na sa tabi ang dalaga, lalo na ngayong buntis
na ito. Ayaw niyang maulit na nawala ito noong nagdadalantao sa panganay nila.

Kung kinakailangang ikulong niya ang dalaga upang hindi mawala sa paningin ay
gagawin niya. Ayaw niya ring sabihin sa dalaga ang natuklasan at baka biglang mag
panic at kung ano ang maisip na gawin. Kaninang tulog ang dalaga ay nakausap na
niya si Don Fausto at siniguro nitong ligtas ang anak niya. Ipinagkatiwala rin nito
sa kaniya si Stella pero hindi niya sinabing buntis na ito. Mahirap na at baka
itakas ito ng matanda upang ilayo muli sa kaniya.

Chapter 94-Pagkatakam

"Charles, bakit ang daming pagkain?" reklamo ni Stella habang tinitingnan ang
nakahain sa harapan. Naroon pa rin sila sa opisina nito at ayaw siyang paalisin.

"Hindi ko alam kung ano ang gusto mong kainin ngayon kaya order ko na lahat ng
mayroong pagkain sa restaurant ng kaibigan ko." Kumakamot sa batok na paliwanag ni
Charles.

Kinunutan ng noo ni Stella ang binata at parang naging weird ito. Pero bigla siyang
natakam sa pagkaing nakikita. Hindi siya pumayag na siya lang ang kakain at
sinubuan niya ito sa bawat pagkaing nagustohan.

Pinagbigyan ni Charles ang dalaga at ayaw niya itong matampo. Kung hindi lang niya
naisip ang nalalapit na kaarawan ng kapatid ay gusto niya sanang magbakasyon muna
sila. Gusto niyang ilayo muna sa lahat ang dalaga, lalo na at may nakaambang
panganib.

Napatitig si Stella sa labi ng binata habang ngumunguya ito. Parang bigla siyang
natakam sa labi nito sa halip na sa pagkain.

Nag angat ng tingin si Charles nang mapansin kung saan nakatitig ang dalaga. Sunod-
sunod na lunok ng pagkain ang ginawa niya at mabilis na uminum ng tubig. Ang tingin
kasi nang dalaga ay parang gustong agawin ang pagkaing nasa loob na ng bibig niya.

"What's wrong? Hindi mo na gusto ang pagkain?" Dumampot siya ng tissue upang
punasan sana ang bibig ngunit pinigilan siya ng dalaga.

"Let me...."

Nakaaangat ang kamay ni Charles at hinayaan ang dalaga sa gusto nito. Pero nagulat
siya sa sunod na ginawa nito. Ang akala niya ay kukunin ng dalaga ang hawak na
tissue na ipampunas sa bibig niya. Laking gulat niya at sa halip na kamay ang
lalapat sa bibig niya ay ang malambot na labi ng dalaga.

She savour the taste of his lips like there's no tomorrow. Hindi maampat ang uhaw
na nadarama sa simpling halik lamang. Rinig niyang napaungol ang binata at
nagpapaubaya na para bang takot na magalit siya. Pabuka ang binti na umupo siya sa
mga hita nito habang magkahugpong ang kanilang labi.

Napamura si Charles sa isipan dahil sa pagiging agresibo ng dalaga. Ang bilis

kumalat ng init sa katawan niya pero kailangan niyang mag control. Nasabi na ng
kaibigang doctor kanina na maging ang hormones sa sex ng isang buntis ay nagbabago.
Its either mawalan ng gana sa pakipagtalik or makahiligan, Siya ang kailangang mag
adjust sa kaniyang libido at hindi ang dalaga.

Nakawala siya sa mapang angking halik ng dalaga ngunit tumuloy naman ang labi nito
sa adams apple niya. Para itong bampira na s********p ang bawat balat na malapatan
ng labi nito. Nabigla pa siya sa sunod nitong ginawa at basta na itinaas ang
laylayan ng full sleeve niya.

"Ahhhh shit, baby, be gentle!" Napatingala siya kasabay ng pag alis na sa butones
ng suot at baka masira iyon ng dalaga kapag nainis.

Parang bingi na nagpatuloy si Stella sa kaniyang ginawa. Pagkataas ng suot ng

binata ay agad sinunggaban ang nipple nito. Nangigil niyang sinubo at parang bata
na s******p iyon.

"Ahhhh fucking shit, sa daming-" hindi niya naituloy ang sasambitin dahil natigilan
siya at ang dalaga ay masama na ang tingin sa kaniya. Gusto niya sanang sabihin na
sa daming mapaglihian ay bakit ang katawan pa niya?

Hindi naman sa nagpapakipot siya or ayaw sa ginagawa ng dalaga. Nag aalala siya na
baka hindi niya ma control na ang sarili at maangkin niya ito. Nag aalala kasi siya
na baka maapiktohan ang anak nila lalo na at hindi siya naging maingat sa tuwing
angkinin ito. Napabuntonghininga siya nang mapansin na hindi na maipinta ang mukha
ng dalaga at mukhang nagtatampo na.

"Look, inaalis ko na ang butones, so please continue, baby!" Ngumiti siya sa dalaga
kahit ang totoo ay sumasakit na ang pantog niya dahil sa pagpipigil sa sariling
libido.

Nakagat ni Stella ang ibabang labi nang masilayan ng buo ang hubad na dibdib ng
binata. Bigla siyang natakam at dinama ang matigas nitong abs.

"Baby, hindi iyan ang pagkain mo." Hinahapo na paalala niya sa dalaga. Ngunit
parang wala itong narinig at animo'y tinapay ang katawan niya na gusto nitong
kainin.

Bumaba pa ang halik niya sa tiyan ng binata hanggang sa mapansin ang sinturon nito.

"Argh, huwag iyan, baby at natutulog." Nahihirapan niyang saway sa dalaga nang
hawakan nito ang sinturon niya.

Nakasimangot na nag angat ng tingin si Stella. Nasa mood siya na kapag hindi
nasunod ang gusto ay gusto niyang manakit.

"Damn that hormones!" bulong ni Charles at hindi matiis ang dalaga. "Fine, you can
do whatever you want!" Mukhang napipilitan na kusang inalis na ang sinturon,
kasunod nang pagbaba sa zipper ng suot na trouser.

Tuwang-tuwa na hinalikan niya sa labi ang
Napaungol siya nang mahuli nito ang munti
minuto ring ninamnam ang tamis ng labi ng
bumaba ang halik sa katawan nito hanggang
kainin.
binata dahil ibinibigay ang gusto niya.
niyang dila at s****** p iyon. Ilang
binata hanggang sa magsawa roon. Muling
sa marating ang kanina pang gustong

"Ahhhhh, heaven!" Tumingala ang ulo ni Charles kasabay nang pag ungol dahil sa
sarap. Ang init ng labi ng dalaga ay nasa shaft na niya at parang gutom na gustong
isubo ng buo iyon.

Mas gusto ni Stella ang lasa ng shaft ng binata kaya halos ayaw na niyang pakawalan
iyon. Lalo siyang ginaganahan sa ginagawa dahil sa ungol ni Charles. Nag angat siya
nang tingin habang dinidilaan ang ulo ng shaft nito. Kita niya sa mukha ng binata
na tila nahihirapan na itong kontrolin ang sarili. Nagbabaga ang mga matang
nakatitig sa kaniya dahil sa labis na paggnanasa. Bumuka ang bibig nito at muling
umungol nang dahan-dahan niyang isubo ang shaft nito. Gustong-gusto niya ang
nakikita na paghihirap sa mukha nito.

"Baby, ahhhh, that's enough! I'm gonna cum!" Pasabunot niyang hinawakan sa buhok
ang dalaga. Ngunit ang balak na paglayo ng bibig nito sa naninigas niyang shaft ay
hindi magawa. Halos manginig siya nang s******n nito ang kaniyang pagkalalaki.
Parang ginawa nang lollipop iyon at hindi niya ito maawat.

Napaungol si Stella nang malasahan ang paunang katas na lumabas sa pagkalalaki ng

binata.

Nagustohan niya ang lasa at gusto niya pa. Mabilis niyang hinaplos ang kahabaan
nito habang dinidilaan ang ulo ng shaft. Ilang sandali pa ay parang fountain na
lumabas ang medyo malapot na katas doon.

"Ahhhhh, p*ta!" Malakas na napamura si Charles kasabay nang panginginig ng kalamnan

habang malayang sumabog ang init sa katawan. Mukhang tuwang-tuwa pa ang dalaga at
ayaw aksayahin ang katas niya. Ngayon pa lang ay mukhang matutuyuan siya sa dalaga
kapag iyon ang gustong inumin lagi.

Nagniningning sa tuwa ang mga mata niyang sumalubong sa namumungay na tingin sa

kaniya ng binata. Pakiramdam niya ay nabusog siya ng husto dahil sa nainum niyang
kakaiba ang lasa. Natawa siya nang muling napamura ang binata at hindi
makapaniwalang nakatitig sa labi niya. Mukhang hindi ito makapaniwala na kaya
niyang lunukin anb katas na nagmula sa pagkalalaki nito.

Chapter 95-Pinaglihian

Ang akala ni Charles ay tapos na sa pagnanasa sa kaniya ang dalaga. Ngunit bigla na
naman itong kumandong sa kaniya. Napabuntonghinga na lamang siya at hinayaan ito sa
gusto nito. Iyon nga lang at naninigas na naman ang shaft niya dahil sa halik nito
sa kaniyang leeg. Pinanggigilan na naman nito ngayon ay ang leeg niya.

Napangiti si Stella nang marinig ang nagrereklamong ungol ng binata. Hinaplos niya
ang markang naiwan sa leeg nito. Sinadya niya iyon para wala nang ibang babae ang
lalandi dito.

"Baby, that's enough." Awat niya rito at kumuha ng wipes upang punasan ang bibig
nito. May ilan kasi sa katas niya ang naiwan sa gilid ng labi nito.

"I'm sleepy." Humikab siya at sumandal sa dibdib ng binata habang nakapulupot ang
mga braso sa beywang nito.

Naiiling na tumayo si Charles habang buhat ang dalaga gamit ang kanang kamay
lamang. Ang isang kamay ay ginamit niya sa pagtaas ng pantalon na naibaba kanina
hanggang tuhod. Marami na rin naman itong nakain na pagkain kaya hinayaan na niyang
matulog. Mas mabuti na ang patulugin ito kaysa siya ang panggigilang kainin lagi.

Hindi rin maintindihan ni Stella ang sarili dahil sa kakaibang panlasa niya ngayon.
Ang lakas pa ng hatak ng antok sa kaniya nang mabusog siya sa kakaibang putahing
kinain.

Pagkababa sa dalaga sa kama ay hindi agad siya umalis at ang higpit ng yakap sa
kaniya. Hinintay niya itong makaalis bago dahan-dahan bumabang kama. Pinayakap niya
rito ang unan na gamit niya upang hindi maging hugkag ang pakiramdam habang
natutulog.

Nagmamadaling pumasok sa opisina si Roy nang tawagan siya ng amo.

"Ilabas mo na ang pagkain na iyan at ipamigay sa guard. Mayroon diyan na hindi pa

nagalaw, puwede mong kainin."

"Salamat po, sir!" Napahawak si Roy sa tiyan niya at biglang kumalam iyon pagkakita
sa masasarap na pagkain, kahit busog pa naman siya.

"Kumusta ang paligid, may kahina-hinala ka bang napapansin?"

Sandaling tumigil sa pagkain si Roy at humarap sa amo. "Ang sasakyang nakita sa

surveillance camera na nakabuntot kanina kay Ma'am Stella ay umalis na. Napansin
siguro na minamatyagan din siya. Pina check ko po ang plaka niya ngunit patay na
ang may ari ng naturang sasakyan."

Ni-review ni Charles ang footage galing sa CCTV at pinagmasdan ang kahina-hinalang

sasakyan. Hindi nakikita ang mukha ng driver dahil tinted ang sasakyan.

"Sir, ayos lang po ba kayo?" naitanong ni Roy nang masilip ang leeg at dibdib ng
amo. Hindi kasi naka butones lahat ng suot nito kaya nasisilapan niya at nakayuko
ito.

Napatingin si Charles sa sarili at sinuri ang damit. " Why?"

"Ang dami niyo po kasing pula sa dibdib at mayroon din sa leeg. Baka po may sakit
kayo sa balat na hindi niyo napansin."

Mabilis na isinara ni Charles ang dalawa pang butones at tumikhim. "I'm fine,
tapusin mo na ang pagkain mo at ayaw kong magisnan ka ng ng nobya ko at baka
mapaglihian ka pa."

Napaubo si Roy at mabilis na uminum ng tubig. Iba pala ang dahilan nang nakita niya
at ngayon niya lang naisip iyon.

"Bulshit! Ang bagal ng tauhan mo!" Bulyaw ni Vincent sa apo na lalaki.

Napayuko ng ulo si Vans at hindi na nangatwiran sa abuelo upang hindi madagdagan

ang galit nito. Hindi nila akalain na ganoon kahigpit ang siguridad sa villa nila
Stella. Hindi agad nakagawa ng paraang makasok ang inutusang tauhan kaya hindi na
naabutan kung sino ang nakatira sa bahay na iyon. Malakas ang kutob nila na nabuhay
nga ang anak ni Stella at doon itinago. Ang ikinagagalit pa ng husto ng abuelo ay
humigpit na rin ang siguridad kay Stella.

"Pati ang matandang iyon ay hindi niyo rin nagawang bantayan ang bawat kilos niya?"
Ibinato ni Vincent ang hawak na folder sa apo at tinamaan ito sa mukha.

"Sorry, lolo, ngunit nalinlang ng matandang iyon ang tauhan ko. Ibang sasakyan ang
nasundan nila at hindi doon nakalulan ang pinsan mo."

"Mga bobo ang tao mo!" Galit na binato niya muli ang apo ng folder. Nagkalat mga
laman ng folder sa sahig at importante ang laman niyon.

"Lolo, may plano na si Diana bukas at katulong niya ang isang tao na malapit kay
Charles."

Kahit papaano ay nabawasan ang galit na nadarama ni Vincent. Dinuro niya ang apo
habang tumango- tango. "Make sure na walang kapalpakan nang magaganap!"

"Opo, lolo." Mahinahon pa rin na sagot ni Vans sa abuelo. Bukod sa plano ng kapatid
ay may iba siyang plano bukas.

Lolo, makilala ko na po ba ang daddy ko?" tanong ni Zion habang iginagala ang
tingin sa paligid.

"Yes, apo, pero hindi pa sa ngayon." Hinaplos niya ang buhok ng bata nang mapansin
na bigla itong nalungkot. Naroon sila ngayon sa isa pa niyang rest house. Ang balak
na pagdala sa apo sa ibang bansa ay ipinagliban na muna niya.

"Gusto ko pong makita si Mommy!" Naiiyak na demand ng bata sa matanda.

Napabuntonghinga si Fausto at pinaupo sa hita ang bata. "Alright, tatawagan natin

si Mommy kaya huwag ka nang umiyak."

Napatingin si Charles sa cellphone ng dalaga nang tumunog iyon. Natutulog pa rin

ito at naroon lang siya habang nagtatrabaho. Ayaw niyang pakilaman ang cellphone
nito kaya hindi na niya inalam kung sino ang caller. Ilang sandali pa ay ang
cellphone naman niya ang tumunog.
"Nasaan ang apo ko at hindi sinasagot ang tawag ko?" tanong ni Fausto nang sagutin
ni Charles ang tawag niya.

"Tulog po si Stella, may problema ba?" biglang nag aalala si Charles.

"Daddy? Is that you?"

Dumboble ang kabog ng dibdib ni Charles nang marinig ang maliit na boses ng batang
lalaki. Parang may bumara sa lalamunan niya at hindi magawang sagutin ang tanong ng
bata: Nag uumapaw din ang galak sa puso niya at tinawag siyang ama ng bata.

"Gusto kang makita ng anak mo at may tantrum. Sagutin mo ang video call ko sa
cellphone ni Stella."

Mabilis na dinampot ni Charles ang cellphone ni Stella at hinintay ang tawag ng

matanda. Pakiramdam niya ay ilang oras ang hinintay niya bago iyon tumunog muli.
Agad niyang sinagot ang tawag at ang mukha ng anak ang bumungad sa screen ng
cellphone.

Chapter 96-Tears of joy

Inilapit pa ni Zion ang mukha sa camera nang masilayan ang mukha ng isang lalaking
kamukha niya. "Daddy!"

Sumikdo ang puso ni Charles at kusang pumatak ang luha sa mga mata. Napaiyak siya
dahil nasilayan na niya ang mukha nito at mukhang excited pa itong nakita siya.
Mukhang kilala na siya nito kahit ngayon lang nakausap at sa video call pa.

"Daddy, aren't you happy to see me?"

Mabilis na pinunasan ni Charles ang luha sa mga mata at umiling, "no, anak. Tears
of joy ang luha kong ito dahil nakita na rin kita. Patawarin mo ang daddy kung
ngayon lang kita nakausap at hindi pa kita madalaw." Namaos ang boses niya dahil
namamalat ang lalamunan sa pagpigil ng iyak.

"I understand po, daddy! You look handsome po like me!"

Tumawa si Charles kasabay nang pagsinok. Ang daldal ng anak niya at mukhang nagmana
sa ina. Muli siyang napangiti at biglang nasabik na mayakap ang anak at mahalikan.

Napabuntonghininga si Fausto at biglang naawa kay Charles. Bakas sa mukha nito ang
pagkasabik na mayakap ang anak. Banaag niya rin sa mukha nito ang pagsisi at lumaki
ang anak na wala ito sa tabi ng bata.

"Anak, be patient okay? Huwag mong pasakitin ang ulo ni Lolo Fausto. Kapag natapos
na ang problema namin ni Mommy ay kukunin ka na namin diyan."

"Where's mommy, daddy?"

Iniharap ni Charles ang camera sa kama kung saan natutulog si Stella.

"May sakit po si Mommy?" nasa boses ni Zion ang pag alala para sa ina nito.

"No, anak, nagpapahinga lang si Mommy dahil pagod." Muli niyang iniharap ang camera
sa kaniya.

"Daddy, what are you doing?" Nangalumbaba si Zion sa harap ng cellphone.

"Working, anak." Ipinakita niya rin ang laptop sa anak bago ihinara muli ang
cellphone. "Kapag nagkita tayo ay babawi ang daddy ha?" naiiyak pa rin siya habang
pinagmamasdan ang mukha ng bata.

"Daddy, kasama mo po ba si Lolo Ramon?"

Nakangiting umiling si Charles sa bata. "Namimis mo ba siya?"

"Opo, siya po ang nagpakita ng larawan mo sa akin kaya nakilala ko na po kayo."

Naisuklay ni Charles ang daliri sa buhok habang nakangiti. "Anak, mahal na mahal ka
ng daddy!"

"I love you too po, daddy! Love ka rin po ni Mommy kahit busy ka sa work."

Muling napangiti si Charles at alam niyang hindi nagsisinungaling ang bata. Kung
ganoon ay hindi naman pala siya itinakwil ng tuluyan ni Stella noon. Hindi nito
itinanim sa isip ng anak nila na wala siyang kuwenta at hindi karapat-dapat maging
ama.

Nagising si Stella dahil sa ingay na naririnig. Pagtingin niya sa nagsasalita ay

napamulagat siya. Mabilis siyang bumangon at sinilip ang cellphone at tiningnan
kung tama ang hula niya.

"Hi, mommy!" Masiglang bati ni Zion sa ina nang makita ito.

Nakangiting nilingon ni Charles ang dalaga at hinalikan ito sa pisngi.

Nakahinga nang maluwag si Stella at hindi galit sa kaniya ang binata. Lagi na lang
talaga siya nahuhuli sa pagpakilala sa anak niya dito kahit sa tawag. Mukhang
magkasundo na agad ang dalawa at nakikita niya ang tuwa sa mga mata ng anak.

"Are you hungry?" pabulong na tanong ni Charles sa dalaga at nanatili lang itong
nakatayo sa likuran niya.

Umiling si Stella at sinamyo ang buhok ng binata. Kumaway siya sa anak na abala na
sa kinakain nito.

"Hey, don't do that!" Iniwas ni Charles ang ulo sa dalaga nang likumin nito ang
buhok niya gamit ang mga daliri nito.

Its looks messy and I don't like it!"

Bagsak ang mga balikat na nagpaubaya na si Charles sa ginagawa ng dalaga sa may

kahaban nang buhok niya. Wala siyang magawa kundi pagbigyan ito lalo na at
nakatingin na sa kanila ang anak nila.

"Daddy, kamukha mo na po ngayon iyong napanood ko sa movie!"

Natawa si Fausto sa hitsura ni Charles. Guwapo pa rin naman ito pero mas natawa
siya sa hitsura nito ngayon. Mukhang hindi nito mapaghindian ang apo niya sa kung
anong gustong gawin dito. Mukhang hindi rin siya napapansin ng apo na nasa tabi
lang siya ni Zion at abala ito kay Charles.

Tuwang-tuwa si Stella nang makita ang mukha ng binata. Mabilis siyang umikot sa
harapan ni Charles at sinapo ng dalawang palad ang mukha nito. Lalong gumawapo ito
ngayong nakaipit na ang buhok nito. Mabuti na lang at laging may dala siyang goma
na maliit at iyon ang ginamit sa buhok ng binata.
Mabilis na itinaob ni Charles ang cellphone bago pa siya mahalikan sa labi ng
dalaga, upang hindi makita ng anak nila. Walang pinagbago. Sabik pa rin siyang
sinibasib ng halik sa labi ng dalaga. Mukhang gutom na naman ito at hindi na
naalalang nasa kabilang linya ang anak nila.

"Daddy?" tawag ni Zion sa ama nang hindi na ito makita sa camera.

"Anak, I will call you later, okay? Mommy and I need to do something important."

Pumalatak si Fausto nang biglang nawala na sa kabilang linya ang kausap nila ng
apo. Hindi niya alam kung ano ang nangyari at biglang off ang tawag. Niyaya na lang
niya ang apo na maglaro sa playroom nito.

Ang balak ni Stella na halik lamang sa binata ay nauwi sa labis na pangangailangan

ng sikmura niya. Para siyang sinapian ng mga rapist at gusto laging angkinin si
Charles. Mabuti na lang at nagpapaubaya lang sa kaniya ang binata. Walang reklamo
siyang narinig mula sa binata at mukhang expect na nito ang ganitong mood niya.
Nang hubaran niya ito ay matiyaga din itong nagpaubaya lang at hindi siya
tinutulungan o sinasaway.

Mahabang ungol ang kumawala sa lalamunan ni Charles nang pumatong na sa kaniya ang
dalaga. Ayaw nitong humiga at gusto ay nakaupo lang sila. Halos malunod siya sa
sensasyong nadarama nang magsimulang umindayog ito sa itaas niya. Akala niya ay
kaya niyang mag control sa sarili. Ngunit nang gumiling ang dalaga sabay baon sa
sarili nito sa shaft niya ay nakalimot na siya. Mabilis na hinawakan niya ito sa
balakang at tinulungan nang magtaas baba sa kandungan niya.

Napayakap siya ng mahigpit sa leeg ng binata kasabay nang panginginig ng kalamnan.

Sa sobrang lakas ng intinsidad na lum��kob sa pagkababae niya ay nakagat niya sa
balikat ang binata.

"Ahhhh shit, baby, uhmmmmm!" naghalo ang sakit at sarap na nadarama dahil sa
pagkagat sa kaniya ng dalaga, kasabay nang pagpakawala ng init sa kanilang katawan.

Nang humupa na ang init sa katawan ay saka lang parang natauhan si Stella. Bumaon
nang husto ang ngipin niya sa balikat ng binata kanina kaya nag iwan iyon ng
malalim na maska. Pagtingin niya sa mukha ni Charles ay halatang pilit lang itong
nagpapakahinahon sa harapan niya.

Chapter 97-Doubt

"Sorry, hindi ko mapigilan ang sarili ko!" naiiyak na paghingi niya ng tawad sa
binata.

Masuyo niyang niyakap ang dalaga at pinaramdam dito na ayos lang siya. "Its ok,
kulang pa iyan sa ginawang pananakit ko sa kalooban mo noon."

Napalabi si Stella at kumawala sa yakap ng binata. Nanatili siyang nakaupo dito

pero nabunot na ang nakabaon na shaft ng binata sa loob ng pagkababae niya. "Bakit
ang bait mo ngayon?"

"Mabait na ako mula nang bumalik ka sa buhay ko." Ipinulupot niya ang dalawang
kamay sa beywang ng dalaga.

"Ang weird...." nasampit ni Stella at umaktong nag iisip.

"Why?" Hinawi niya ang buhok na kumalat sa pisngi ng dalaga habang ang isang kamay
ay nanatiling nakasapo sa likod nito.
"Bakit ang sarap mo laging halikan at..." nag alinlangan siyang sambitin ang huling
kataga at nahiya sa binata.

Napangisi si Charles at mabilis na pinadaanan ng hintuturo ang matangos na ilong ng

dalaga. " Ganiyan talaga kapag in love ka sa akin."

Muling napalabi si Stella at hindi binili ang biro ng binata.

"C'mon, ano pa ba ang ibang dahilan para pagnanasaan mo ako? Ang sabi ng anak natin
ay love mo ako kahit busy sa work."

Inis na inirapan ni Stella ang binata. Totoo na sinasagot niya iyon sa anak kapag
nagtanong ito.

Ang dahilan niya rin kung bakit wala ang ama nito ay dahil busy sa work. "Huwag
masyadong bilib sa sarili dahil hindi ka pa nanliligaw sa akin!"

Tumaas ang mga kilay ni Charles at nanunukso ang ngiti sa labi. "So maliit pa pala
ang chance ko sa iyo sa kabila nang pang aabuso mo sa katawan ko?"

Muli niyang inirapan ang binata at nag iwas ng tingin dito. Hindi niya maitanggi
ang paratang nito sa kaniya dahil may ebedensya. Parang maraming lamok ang kumagat
dito sa dibdib at mayroon din sa leeg. Dumagdag pa ang kagat niya ngayon sa balikat
nito. Umakto siyang masakit ang tiyan upang makaiwas sa panunukso at pang uusig
nito.

"Damn, baby, what's wrong? Dadalhin na kita sa hospital!" Nataranta si Charles nang
makitang hawak ng dalaga ang tiyan nito at mukhang nasaktan.

Mabilis niyang piniglan ang binata nang tangkang buhatin siya nito. Hindi niya
akalain na nerbyuso na rin pala ito at hindi niya mabiro sa ganitong paraan. "Ayos
lang ako, kailangan ko lang gumamit ng banyo."

Unting-unting bumalik sa normal ang tibok ng puso niya at dahan-dahang binitiwan

ang dalaga. Nakahinga siya nang maluwag dahil hindi naman pala seryuso ang sakit na
nadarama nito. Ang akala niya kanina ay nanganganib ang buhay ng anak niyang nasa
sinapupunan jiyo dahil sa ginawa nila.

"Huwag mo na akong samahan sa loob." Pigil niya sa binata nang tangkang ihahatid pa
siya hanggang banyo.

Hindi mapakali si Charles nang makapasok na sa banyo ang dalaga. Naisip niyang
tawagan ang kaibigang doctor at gustong makasiguro.

Napangiti si Jenny habang pinapakinggan ang tanong ng kaibigan.

"Huwag mo akong tawanan!" Sita ni Charles sa kaibigan at nakikinita niya ang ngiti
nito sa kabilang linya.

Nagkaroon ng tunog ang tawa ni Jenny habang naiiling. "Anong feeling nang
mapaglihian?" nanunukso niyang tanong sa kaibigan.

"Tsk, puwede bang sagutin mo na lang ang tanong ko?"

Nanatiling nakangiti si Jenny habang sumasandal sa kinaupuan. Hindi niya masisi ang
kaibigan kung naging conscious ito sa pakipagtalik sa nobya nito. Pinayuhan niya
ito nang mga dapat gawin upang hindi mapagod o mapwersa ng husto ang katalik.
"Mga ilang buwan magtatagal ang paglilihi niya?"

"Depende, mostly ay tumatagal ng isa hanggang dalawang buwan. Pero mayroon din na
hanggang sa manganak siya."

"Fuck!"

Muling natawa si Jenny nang marinig ang pagmumura ng kaibigan. Nagbibiro lang naman
siya sa huling sinabi. Well, hindi na paglilihi na matawag kung hanggang sa pag
anak ay ganoon pa rin ang attitude ng buntis. Marami na rin siyang naging pasyente
na tulad sa case ng kaibigan niya ngayon. Hindi sa ayaw ng mga ito makipagtalik o
napapagod, natatakot lang ang mga ito na baka maapiktohan ang bata sa loob ng tiyan
ng kaniig ng mga ito.

"Alright, kailangan mo siyang dalhin dito sa sunod na lingo upang masuri ang
kalagayan ng batang nasa sinapupunan niya." Bilin ni Jenny sa binata bago ibinaba
ang tawag.

"Sino ang kausap mo?"

Nakangiting nilingon ni Charles ang dalaga bago ibinulsa ang cellphone. "A friend."

Tumikwas ang kilay ni Stella at nang aarok ang tingin sa binata. Sa nakikitang
woried sa mukha nito kanina ay mukhang hindi lang kaibigan ang kausap nito.

Mabilis na nilapitan ni Charles ang dalaga at niyakap ito. "Wala akong ibang babae
kundi ikaw na lang."

Iningusan niya ang binata at napatingin sa orasan na nakasabit sa dingding. Alas

kuwatro na at gusto na niyang magpahinga.

"Alright, liligpit ko lang ang gamit then uuwi na tayo."

"Sa bahay ako uuwi at-"

"No!" Mabilis na putol ni Charles sa nais mangyari ng dalaga. "Wala ang lolo mo sa
bahay niyo ngayon.

"Pero mahigpit naman ang security sa bahay at-"

"Baby, please!" Putol niyang muli sa pagsasalita ng dalaga. "Huwag matigas ang ulo.
Nakita mo ang nangyari sa pagsama mo kay Mauro?"

Mariing naglapat ang labi ni Stella at nakagat ang loob ng labi. Tama si Charles,
dahil sa padalos- dalos na desisyon ay kamuntik nang malagay sa panganib ang buhay
ng anak nila.

"Mula ngayon ay dapat lagi ka lang sa tabi ko. After ng birthday ni Sophie ay
asikasuhin ko na rin ang kasal natin."

Napabuntonghininga si Stella at sumang ayon na lamang sa binata. Ramdam niya ang

labis na pag alala nito sa kaniyang kaligtasan.

Naglagay na rin si Charles ng taong magbabantay para sa kapatid at abuelo niya. Sa

bahay nila ng dalaga niya ito dinala at may gamit pa rin naman ito doon kaya hindi
na kailangan kumuha ng damit sa kabila.

Sobrang saya ni Ramon nang malaman na nagpaplano nang pakasalan ng apo si Stella.
Natuwa rin siya nang malaman na nakausap na ni Charles ang anak nito sa video call.
"Jerk, mabuti naman at nagpakalalaki ka na ngayon. Magpasalamat ka at matalino ang
anak mo." Hinampas ni Ramon sa binti ang apo gamit ang baston nito.

"Tsk, may pinagmanahan, lolo." Proud na ani Charles at hindi ininda ang sakit sa
paa.

"Huwag naman sana mamana pati kagagohan mo."

Natawa si Stella nang makitang halos hindi na maipinta ang mukha ni Charles at
napipikon na sa abuelo nito.

"Tama po ba ang narinig ko?" Hindi makapaniwalang nagpalipat-lipat ang tingin ni

Sophie sa tatlong naroon. Kagagaling niya lang ng kaniyang silid at hindi
sinasadyang narinig ang tungkol sa anak ng kapatid.

Nakangiting tumango si Stella kay Sophie. Alam niyang ilang lingo din nitong dinala
sa kunsensya ang kaalamang maaring nawala ang anak nila ni Charles.

"Oh my, God!" Naiiyak na niyakap ni Sophie si Stella. "Salamat! Ang akala ko ay
habambuhay na akong uusigin ng aking kunsensya!"

"What do you mean?"

Parang natuod si Sophie sa kinatayuan nang marinig ang tanong ng kapatid.

Nagpapasaklulo ang tingin niya kay Stella ngunit mukhang maging ito ay hindi alam
paano ipaliwang kay Charles ang nagawa niya noon.

Chapter 98-Kakaiba

"Ku-kuya..." nautas si Sophie at ang lakas ng kabog ng puso niya.

Mabilis na nilapitan ni Stella ang binata at hinawakan ito sa braso.

"Ano ang ginawa mo noon?" nang aarok ang tingin ni Charles sa kapatid. Biglang
naghinala siya dito nang maalala na wala siyang natanggap na tawag o message mula
kay Stella noon na hospital ito.

"Kuya, I'm sorry! Naging makasarili ako noon at naisip na kay Elizabeth ka lang
liligaya." Naluluha na paliwanag ni Sophie sa kapatid.

Naikuyom ni Charles ang kanang palad at tumalim ang tingin sa kapatid. Lalapitan
niya sana ito ngunit humigpit ang kapit ni Stella sa braso niya.

"Kuya, I'm sorry! Ako ang nakatanggap ng tawag ni Stella noon at hindi na rin ako
nag abalang basahin ang message niya. Ayaw ko noon na ma distract ka pa at ang
akala ko ay nagdadrama lamang si Stella upang hinid mo siya hiwalayan." Nagyuko ng
ulo si Sophie at maging ang abuelo ay mukhang galit na rin sa kaniya.

Mabilis na niyakap ni Stella ang binata bago pa nito masugod si Sophie upang saktan
ito.

"Alam mo bang nalagay sa panganib ang buhay nila noon dahil sa pagiging makasarili
mo?. Iniisip pa lang niya na mawala ang anak nila ay sobra na siyang nasasaktan.

"Sorry, kuya! Lahat ay gagawin ko upang mapatawad niyo ako sa nagawa ko!"
Nagsusumamo ang tingin niya sa abuelo at humingi rin ng tawad dito.
"Honey, please calm down, natatakot ako!" Humigpit ang yakap niya sa binata at ayaw
niyang nagagalit ito. Alam naman niyang ganito kung magalit ito. Pero talagang
kaiba ang takot na nadarama niya ngayon. Ayaw niya rin itong nagtataas ng boses.

Ilang buga ng hangin sa bibig ang ginawa ni Charles upang pakalmahin ang sarili.
"Alright, hindi na ako galit kaya huwag ka nang matakot." Hinaplos niya ang buhok
ng dalaga bago kinintalan ng halik sa ituktok ng ulo nito.

"Kuya, please hayaan niyo akong makabawi kay Stella at sa pamangkin ko. Pangako,
lahat ng sasabihin niyo ay susundin ko!" Pinagsiklop ni Sophie ang mga palad at
nakikiusap ang tingin sa kapatid. Natatakot siya na baka itapon siya ng kapatid sa
abroad upang ilayo kay Stella at sa pamangkin.

Napabuntonghininga si Ramon at dissapointed sa apo na babae. Hindi niya akalaing

hinayaan lang nito si Stella noon sa hospital.

"Hindi ka sa akin dapat humihingi ng tawad!" Matigas na turan ni Charles.

"Humingi na siya ng tawad sa akin." Si Stella na ang nagpaliwanag sa binata upang

hindi na ito magalit pa kay Sophie.

Muling napabuga ng hangin sa bibig si Charles at pinagmasdan ang mukha ng dalaga.

Nakatingala ito sa kaniya at nakikiusap ang tingin na huwag nang parusahan ang
kapatid.

"Kuya, I'm so sorry po! Ipapaalam ko naman sa iyo ang ginawa ko noon pero kumukuha
lang ako ng tyempo." Patuloy na paliwanag ni Sophie sa kapatid.

"Walang ibang dapat na makakaalam sa ngayon tungkol sa anak ko."

Mabilis na tumango si Sophie sa kapatid. Pero nang maisip ang madrasta ay muling
bumuka ang bibig ngunit naitikom din agad. Naisip niya na baka magalit na naman ang
kapatid sa kaniya.

"Wala na ring mangyari kung magsisihan pa. Mas nakakabuti na magtulungan upang
manatiling buo ang pamilya natin," ani Ramon.

"Thank you po, lolo!" Yumakap si Sophie sa matanda at hindi rin siya matikis nito.

"Sa ngayon ay hindi ko pa makakasama ang anak namin. Kailangan niyo rin mag ingat
at baka sa inyo ibaling ng kalaban ang masama nilang tangka sa pamilya ni Stella.
Kailangan nating maging maingat hangga't wala pang sapat na ebedensya laban sa mga
taong pinaghihinalaan." Mahigpit na bilin ni Charles sa pamilya.

Doon na rin natulog si Sophie at bukas ay sabay silang pupunta sa venue kung saan
gaganapin ang kaniyang kaarawan.

Lumipas ang ilang oras, matapos kumain ay maagang pinatulog ni Charles si Stella.
Mukhang naging antukin din ito at madaling napatulog. Nang masigurong mahimbing na
ang tulog ng dalaga ay tinawagan niya si Roy. Pagkalabas ng silid ay naroon na ang
lalaki sa sala.

"Sir, nagmamatyag na rin po sa paligid ng hotel ang tao natin." Imporma ni Roy sa
amo.

"Hindi dapat makahalata ang mga taong may balak na masama sa pamilya ko lalo na kay
Stella."

"Yes, sir. Darating din po bukas si Ms. Diana."

"Bantayan niyo ang bawat galaw ng babaing iyan bukas."

Tumango si Roy bago nagpaalam na sa amo.

Napabuntonghinga si Charles bago tumayo. Tinawagan niya si Don Fausto upang

kumustahin ang anak niya.

"Daddy, Where's mommy?" Malambing na tanong ni Zion sa ama.

"Natutulog na ang mommy, ikaw din dapat ay natutulog na upang lumaki agad."

"Bakit mukhang naging antukin bigla ang apo ko? May tinatago ka ba sa akin?"
nagdududang tanong ni Fausto kay Charles. Alas otso lamang ng gabi pero tulog na si
Stella na ipinagtataka niya.

"Napagod lang po ng husto sa ginawa naming exercise kanina."

"Jerk!" Angil ni Fausto sa lalaki at proud pang sinasabi sa kaniya ang ginawa nito
sa apo niya. Mabuti na lang at bata pa si Zion kaya hindi alam ang tunay na dahilan
ng ginawa ng mga magulang nito.

Ngumisi si Charles sabay kamot sa batok kahit hindi iyon makati. Ang akala niya ay
wala sa tabi ng anak niya ang matanda. "Huwag po kayong mag alala at pakasalan ko
agad ang apo niyo."

"Dapat lang, ayaw kong mabuntis na naman siya na hindi pa kasal."

Mabilis na iniwas ni Charles ang tingin sa camera at biglang parang nakunsensya

siya sa matanda. Tama lang ang pasya niya na huwag muna ipaalam dito ang kalagayan
ni Stella.

May isang oras din ang inilaan ni Charles sa pakipag usap sa anak hanggang sa
makaramdam ito ng antok. Kasama nito sa silid ang abuelo din nito.

"Goodnight, daddy! I love you!" Humalik si Zion sa harap ng camera na para bang
iyon ang ama.

"I love you too, anak, sweet dream!" Hinintay niyang makahiga ang anak sa kama bago
nagpaalam na kay Fausto.

Muling binilinan ni Fausto ang lalaki na alagaan ang apo niya bago pinatay ang
tawag.

Nagmamadaling pumasok si Charles sa silid nila ng dalaga matapos makipag isap kay
Don Fausto. Mahimbing pa rin ang tulog ng dalaga at bigla rin siya nakaramdam ng
antok, na bihira niya lang maramdaman. Pagkatabi niya rito ay mukhang
naalimpungatan ito at sumiksik sa kaniyang tagiliran. Pagkapikit ng mga mata ay
bakatulog na rin siya. Hindi niya alam kung ilang oras na siya nakatulog nang may
maramdaman.

Chapter 99-Uhaw

"What's wrong?" namamaos ang tinig na tanong ni Charles sa dalaga nang gumalaw muli
ito.

Mabilis na humarap si Stella sa binata nang marinig ang tinig nito. Ayaw niya sana
itong magising dahil alam niyang hirap itong makatulog. Pero talagang kumakalam ang
sikmura niya at gutom na gutom ang pakiramdam.

Nagmulat ng mga mata si Charles at hinawi ang ilang buhok sa pisngi ng dalaga.
"Hindi ka ba komportable sa kinahigaan mo?"

"Mabilis na umiling si Stella at nakagat ang loob ng bibig bago sumagot. "Nauuhaw
ako."

Mabilis na tumayo si Charles at ikinuha ng tubig ang dalaga. May maliit siyang ref
sa mismong silid kaya madali lang niyang naikuha ito ng malamig na tubig.

Nahihiyang tinanggap ni Stella ang tubig kahit hindi naman iyon ang gusto niyang
inumin.

Nangunot ang noo ni Charles nang kaunti lang ininum ng dalaga. Dim lang ang liwanag
sa paligid dahil tanging lampshade ang bukas na ilaw. Hinaplos niya ito sa pisngi
at bigla siyang nag aalala sa kung ano ang nararamdaman nito.

Yumakap siya sa binata at nahihiyang sabihin ang gustong inumin.

"Are you scared?"

Umiling si Stella kasabay ng pagsamyo sa leeg ng binata. Kusang gumalaw ang isang
kamay at alam kung saan dapat tutungo. "I'm still thirsty."

Nahigit ni Charles ang sariling hininga nang lumapat ang palad ng dalaga sa
natutulog niyang shaft. Ngayon niya naunwaan kung bakit hindi ito mapakali at gutom
ang pakiramdam sa des oras ng gabi. Napamura siya sa isipan at mukhang walang oras
na pinipili ang pangangailangan ng buntis.

Tuwang-tuwa si Stella nang mahawak na ang kanina pang gustong kainin. Napaungol ang
binata nang halikan niya ito sa leeg habang hinahaplos ang shaft nito. Ang bilis
magising ng pagkalalaki nito at agad na nanlaban sa kaniyang palad.

"Ahhhh, baby, huwag kang mag iwan ng marka diyan." Nahihirapang saway niya sa
dalaga nang dumiiin ang ngipin nito sa leeg niya. Kusa na niyang inalis ang naka
butones na pajama upang doon sa dibdib niya magpakasawa ang ngipin nito.

Takam na nilantankan niya ng halik ang buong katawan ng binata. Hinahayaan lang
siya nito at napapungol dahil sa sarap. Hindi siya tumigil hanggang sa marating ang
pinakagusto niyang pagkain.

Mahabang ungol ang kumawala sa labi ni Charles nang walang ingat na isinubo ng
dalaga ang shaft niya. Hindi ngang mapagkailang nauuhaw ito at ang tanging katas
niya ang gusto nitong inumin. Napatingala siya sabay hawak sa buhok nito nang
simulan nitong e blowjob ang shaft niya. Para lang ito sumusubo ng ice candy kung
makasubo. Napapaangat ang pang upo niya sa tuwing maglaro ang mainit nitong dila sa
ulo ng shaft niya.

Napaungol siya sa sarap habang subo ang shaft ng binata nang malasahan ang paunang
katas na lumabas doon. Hindi niya iyon binitiwan hanggang sa mailabas ng binata
lahat ng init nito sa katawan.

"Argh, baby, baka ma overdose ka na niyan."

Nasampit niya habang hinahaplos ang pisngi nito. Patuloy ito sa pagdila sa shaft
niya at kinukuha ang tira pa niyang katas.

Nakasimangot na pinakawalan ni Stella ang shaft ng binata at nagtampo dahil sinita

siya. Pero nakaramdam din siya ng hiya nang mapunan ang pagkagutom. Nahihiyang
isinubsob niya ang mukha sa dibdib nito.

"I'm just kidding, baby. Kahit oras-oras mo pa akong romansahin ay ayos lang at
ayaw kong sumama ang pakiramdam mo." Pang-aamo niya sa dalaga.

Nag angat siya ng tingin at pinagmasdan ang binata. "Sorry, hindi ko rin alam kung
bakit at hindi mapakali hangga't hindi nakukuha ang gustong kainin." Nahihiya
niyang pag amin sa binata.

Nakangiting humiga na siya sa tabi ng dalaga at niyakap ito. "Matulog ka na ulit,

nandito lang ako."

Isiniksik niya ang sarili sa hubad na katawan ng binata at ipinikit na ang mga
mata. Talagang matutulog na ulit siya at busog na rin ang pakiramdam.

Nang masigurong tulog na ang dalaga ay dahan- dahan niyang inalis ang kamay nitong
nakayakap sa kaniya. Kailangan niyang maglinis ng katawan at baka paggising nito ay
gusto na naman siyang papakin. Ayaw niyang makakuha ng dumi sa katawan niya ang
dalaga. Sana lang talaga ay hindi nakakasama sa kalusugan ng mag ina niya ang
paglulon nito sa kaniyang katas lagi.

Nagising si Stella kinabukasan na wala sa tabi niya ang binata. Nagmamadali siyang
bumangon at hinanap ito. Paglabas niya ng silid ay dumiritso siya
sa sala.

"Hija, good morning." Bati ni Ramon sa dalaga.

Mabilis na tumalikod si Stella at parang biglang natauhan. Pinatungan niya lang

kasi ng roba ang suot na manipis at hndi pa nakasara ng maayos.

"Nasa kusina si Kuya, ate, ipinaghahanda ka ng almusal mo." Naaliw na pinagmasdan

ni Sophie ang hipag at biglang nahiya sa kanila. Mukhang nabigla lang din ito sa
pagbangon at diritso labas ng silid upang hanapin ang kapatid niya.

"Salamat, excuse me!" Nahihiyang lumagpas na siya sa dalawa at dumiritso sa kusina.

Napalingon si Charles nang maramdamang may bagong pasok sa kusina. Tama lang na
tapos na niya lutuin ang egg kaya pinatay na niya ang apoy bago sinalubong ang
dalaga na nakatingin na sa katulong.

Mabilis na yumakap si Stella sa binata nang makalapit ito sa kaniya.

"Dina, maari mo nang iwan iyang gawain mo diyan at ako na ang bahala." Pagtataboy
ni Charles sa katulong at mukhang ayaw dito ni Stella.

"Bakit hindi ka nagpalit ng damit bago lumabas ng silid?" Sita ni Stella sa binata
habang isinasara ang isang butones ng suot nitong pajama.

Nakangiting kinabig niya sa beywang ang dalaga at naaliw siya sa pagiging

conservative nito sa kaniya ngayon.

"Ayaw ko sa kaniya!" Tukoy niya sa katulong dahil

bata pa ito at nahuhuli niyang nakatitig sa katawan ni Charles ng palihim.

Napabuntonghinga si Charles at naiiling. "Alright, ngayon din ay papalitan ko

siya."
Masayang kinintalan niya ng halik sa labi ng binata. Tiningnan niya ang niluto
nitong almusal para sa kaniya. Tatlong klase iyon at nagustohan niya lalo na at ito
ang nagluto. Tapos na umanong kumain sina Sophie at abuelo nito kaya sila na lang
ang kakain na dalawa. Tanghali na pala at hindi puwede malipasan ng gutom ang
matanda dahil nainum ng gamot kaya nauna nang kumain.

Nakahinga nang maluwag si Charles nang magustohan ng dalaga ang pagkaing niluto
niya para dito. Kinabahan pa naman siya kanina at baka ibang milk na namam ang
gusto nitong inumin nang makapasok ito ng kusina.

Lumayo si Sophie sa abuelo nang tumunog ang cellphone niya. Ang kaibigan ang
tumatawag at alam niyang babatiin siya nito sa kaniyang kaarawan.

"Besh, happy birthday, are you excited for your party later?" Masiglang bati ni
Elizabeth sa kaibigan.

Nakangiting tumango si Sophie kahit hindi nakikita ng kaibigan. "See you later!"

Nakangising nagpaalam na si Elizabeth sa kaibigan. Kung excited ito para mamaya,

doble naman ang excitement niyang nadarama. Siguraduhin niyang maging memorable
para sa lahat na dadalo ang kaarawan ng kaibigan mamaya.

Chapter 100-Kahinaan

Napatingin si Diana sa paligid nang maradamang parang may nagmamatyag sa bawat

galaw niya. Kanina pa siya naroon at may kahalubilo naman siya. Nag send siya ng
message sa makatulong niya sa gagawing plano ngayong gabi.

"Huwag kang mag alala at ako ang bahala sa drinks.

11

Napangiti si Diana nang mabasa ang reply ng kausap. Muli niyang inilibot ang tingin
sa paligid. Nang makita si Mauro ay agad niyang nilapitan ito. " Hi, hindi mo
kasama si Stella?"

Tumingin si Mauro sa paligid bago hinarap si Diana. "Hindi ko alam na imbitado ka

rin dito."

Na offend si Diana sa tanong ni Mauro pero hindi niya ipinakita iyon sa binata. Ang
arogante talaga nito kapag siya ang kaharap. Hindi siya humiwalay dito kahit
pinaparamdam na ayaw nitong ka- companion siya.

"Kaibigan ko ang birthday celebrant kaya ako imbitado." Nakangiting paliwanag ni

Diana kay Mauro.

Nagkibit balikat si Mauro at muling inilibot ang tingin sa paligid.

"Mauro, I'm sorry."

Nagtatakang bumalik ang tingin ni Mauro kay Diana. "Bakit humihingi ka ng sorry sa
akin?"

"Sorry dahil pang aabala ko sa iyo ngayon. Pangako, last na ito at hindi na muli
ako lalapit sa iyo."

Lalo lamang nangunot ang noo ni Mauro dahil sa kakaibang ugali na ipinapakita sa
kaniya ng babae.
Bakas sa mukha nito ang lungkot na lalo niyang ipinagtataka.

"Ang sakit noh?" Mapait na ngumiti si Diana kay Mauro. "Alam kong nasasaktan ka
dahil may mahal nang iba ang mahal mo."

Nakuha ni Mauro ang ibig sabihin ng babae. Bubuka na sana ang bibig niya nang muli
itong magsalita.

"Pero wala nang sasakita pa ang makitang

nasasaktan ang mahal mo dahil sa ibang iniibig nito. "Muling ngumiti si Diana
habang nakatanaw sa malayo.

"Ang tunay na pagmamahal ay hindi makasarili at kayang magparaya upang maging

masaya ang mahal mo." Makahulugang turan ni Mauro.

Muling ngumiti si Diana, kahit papaano ay masaya siya dahil nakakausap niya ng
maayos ang binatang matagal na niyang tinatangi. "Gusto kong maging malaya sa buhay
at maging masaya ang lalaking mahal ko. Ngunit mukhang isa lang ang kaya kong
magawa."

Ramdam ni Mauro ang pait sa tinig ng dalaga na ipinagtataka niya. Alam niyang mahal
siya ng babae pero sa tinatakbo ng sinasabi nito ngayon ay napaisip siya kung sino
ang tinutukoy nito.

Nang may dumaang waitress ay kumuha si Diana ng wine glass.

"Hindi pa nagsisimula ang party para magpakalasing."

Totoong ngiti ang pumaskil sa labi ni Diana dahil nagkaroon ng concern sa kaniya si
Mauro.

Parang namalikmata si Mauro nang makita ang ngiti sa labi ni Diana. Ngayon niya
lang ito nakita na ngumiti ng ganoon ang babae pero ang mga mata nito ay malungkot
pa rin. Para siyang dinadaya ng sariling paningin ngayon. Maganda si Diana ngunit
dahil sa ugali nitong hindi maganda ay natatabunan ang maganda nitong katangian sa
kaniyang paningin.

Itinaas ni Diana ang glass na hawak sa harapan ni Mauro bago tinungga ang laman
niyon. Mataas ang tolerance niya sa alak kaya alam niyang hindi siya basta
malalasing. Gusto lamang niyang pamanhirin ang pusong sugatan.

"Mauro, puwede ba kitang maging kaibigan kahit ngayon lang?"

Nang aarok ang tinging ipinukol niya kay Diana. Ayaw man niyang aminin sa sarili
pero naapiktohan siya sa nakikitang kahinaan na ipinapakita sa kaniya ngayon ng
babae.

Napabuntonghininga si Diana bago ngumiti habang nakatingin sa ibang sulok ng

naturang venue. Kahit anong ganda ng ayos sa paligid ay parang walang kulay at
buhay sa kaniyang paningin iyon ngayon. Gusto niya ring mahalin siya ng totoo pero
ang ilap niyon sa kaniya. Gusto niyang magsilibra ng kaarawan na may taong
nagmamahal sa kaniya. Iyong tipong ganitong ayos ng event upang maging masaya siya.
Hindi ang nakagisnan niyang buhay na kaya may party ay upang ipakita sa lahat kung
gaano kayaman ang pamilyang mayroon siya.

"Are you okay?"

Napakurap si Diana bago pa tuluyang pumatak ang luhang namuo sa isang sulok ng mga
mata. Hindi niya napansing nasa harapan na niya si Mauro at mataman nakatitig sa
kaniyang mukha. "Ahm, may sinasabi ka?"

Naiiling na iniwas ni Mauro ang tingin sa dalaga. Nakalimutan niyang magaling

magpanggap ang babae upang makuha ang loob ng isang tao. Nakalimutan niyang lahat
ay gagawin nito kahit sa maruming paraan.

"Diana, I'm warning you. Huwag mong gawan ng hindi maganda si Stella dahil ako ang
makakalaban mo!"

Sarkastikong ngiti ang sumilay sa labi ni Diana at muling binalot ng pait ang puso
niya. Mas gusto niya ang ganitong feeling kaysa ang mag self pity." Thank you sa
time!"

Naikuyom ni Mauro ang kamao nang tinalikuran na siya ng dalaga. Mukhang napaglaruan
na naman siya ng babae. Basta na siya iniwan nang may makitang ibang maari nitong
pag aksayahan ng oras. Sa tuwing pagsabihan niya ito tungkol kay Stella ay
iniiwasan siya nito.

Ngumiti si Diana sa lalaking bumati sa kaniya. Isa ito sa manliligaw niya ngunit
hindi niya gusto. Pero ngayon ay wala siyang choice kundi ang pagtyagaan ito upang
hindi siya magmukhang talunan sa naturang event.

Ilang sandali pa ay lumabas na sa maliit na intablado ang birthday celebrant,

kasama ang kapatid nito bilang escort. Pagtingin ni Diana sa kabilang banda ay
naroon na si Stella at tulak nito ang wheelchair ng abuelo nila Charles. Dali-dali
siyang lumapit sa mga ito at bumati.

Napilitan si Stella na makipag beso-beso kay Diana. Feeling close pa ito sa matanda
na hindi niya nagustohan.

"Kumusta po ang pakiramdam niyo, lolo?" Nakangiting bati ni Diana sa matanda.

"Ayos lang, hija. Enjoy the party!" Ngumiti si Ramon sa babae.

Muling humalik si Diana sa pisngi ng matanda bago nagpaalam dito upang lapitan
naman si Sophie.

*Sumunod ang tingin ni Stella sa pinsan. Nakahinga siya nang maluwag nang makipag
kamay ito kay Charles sa halip na humalik sa pisngi ng binata.

"Happy birthday!" Niyakap niya ng mahigpit si Sophie matapos na makipag beso-beso.

"Thank you, kanina ka pa ba?"

Nakangiting umiling si Diana. Sinulyapan niya si Charles at ang atensyon nito ay na

kay Stella. Luminga siya sa paligid hanggang sa makita ang taong kanina pa nais
makita.

"Sophie, anak, happy birthday!" Masayang niyakap ni Magda ang dalaga.

"Thank you po, mommy!" Masaya si Sophie dahil lahat ng malalapit na kaanak at
kaibigan ay naroon.

Nagpalitan ng tingin sina Magda at Diana nang magsalubong ang kanilang mga mata.
Muling kumuha ng red wine si Diana nang may dumaang waitress. Habang dahan-dahan na
iniinum ang lamam ng wine glass ay inilibot ang tingin sa paligid. Naroon pa rin
ang pakiramdam niyang tila may nagmamatyag sa bawat kilos niya. Pagtingin niya sa
kaliwang banda ay nangunot ang noo niya nang may taong namataan at nakasuot ng
uniform bilang staff sa naturang hotel.

Chapter 101-Drug

Namukhaan ni Diana ang lalaking gumagala

sa paligid dala ang tray kung saan nakalagay
ang wine glass. Nakit niya ito kahapon na
kausap ng kapatid niya kaya nag alala siya.
Wala siyang alam na may ibang plano ang
kapatid ngayong gabi. Pagtingin niya kay
Magda ay naglakad ito patungo sa isang sulok.
Sinundan niya ito upang kausapin sana.
"Nakahanda na ba ang lahat?"
Napatda si Diana sa kinatayuan nang
malulinigan ang pamilyar na tinig. Ang akala
niya ay si Magda lang ang naroon.
"Oo, ito ang room number na papasukin mo
mamaya. Ang katabi ay room ni Mauro. May
taong gagawa mamaya ng ibang trabaho
upang mawala siya sa mundong ito."
Kinabahan si Diana nang marinig ang sinabi
ni Magda. Mukhang doble kara ang ginang at
hindi lang siya ang kausap nito. Ang hindi pa
Need a home upgrade? Elevate your home with
our fast-approval Home Improvement Loan! n
. Enjoy low-interest rates and flexible
payment terms of up to 20 years. See
1/8

niya nagustohan ay ang gagawin kay Mauro.

Mabilis siyang umalis sa pinagkublihan at
bumalik sa umpukan. Ang lakas ng kabogng
dibdib niya at natatakot siya para sa
kaligtasan ni Mauro.
Nagmamadaling hinanap ni Diana si Mauro
ngunit hindi niya ito makita. Mabilis niyang
nilapitan si Sophie at hinanap din si Stella
dahil si Charles lang ang nakikita niyang
abala sa pakipag usap sa ibang bisita.
"Nagpaalam siya kay Kuya kanina na may pag
usapan lang sila ni Mauro. Baka nagpunta sila
sa hindi mataong lugar."
Walang paalam na tinalikuran niya si Sophie
matapos marinig ang sinabi nito. Hindi na
nawala ang kabog sa dibdib niya habang
hinahanap si Mauro. Oo at may masama
siyang balak ngayong gabi pero hindi kasama
si Mauro.
"Diana, hija, saan ka pupunta?"
Napahakbang ng isa paatras si Dianan nang
biglang sumalubong sa kaniya si Magda.
2/8

Tumingin siya sa likod nito ngunit wala na

itong kasama.
"Maghanda ka na at bibigyan ko na nang
inumin si Charles," pabulong na ani Magda.
Wala na sa harapan niya si Magda ay
mukhang natuod pa rin si Diana sa
kinatayuan. Ilang minuto rin siyang parang
natulala at litong-lito ang isipan. Saka lang
siya parang natauhan nang may dumaang
'staff sa harapan niya. Namukhaan niya ang
lalaki at wala nang laman ang tray nitong dala
"Charles, hijo..."
Tumigil si Charles sa paghakbang nang
makita ang madrasta. Hahanapin na sana niya
si Stella ngunit hinarangan siya ng ginang.
Hindi naman siya nag aalala sa kaligtasan ng
dalaga dahil kasama nito si Mauro. Alam niya
ring lalaking kausap si Mauro at hindi nito
hahayang may masamang mangyari kay
Stella.
"Hijo, matagal na rin mula nang huli tayong
mag usap. Masama pa rin ba ang loob mo sa
3/8

akin dahil sa pagbisita ko sa abuelo mo?".

Pinalungkot ni Magda ang kaniyamg tinig.
"Mag usap na lang po tayo sa ibang araw."
Nasa boses ni Charles na nagmamadali ito.
"Wait!" Pigil muli ni Magda sa binata.
Tama lang na may duman na waitress at may
dalang alak sa tray. Kumuba ng dalawa si
Magda at hindi napaghindian ni Charles nang
jabot sa kaniya ang isang wine glass.
"Let's toast para sa kaarawan ng iyong-kapatid
" Nakangiting itinaas ni Magda ang hawak na
wine glass.
Pinagbigyan na ni Charles ang madrasta
upang matapos na ang drama nito at makaalis
na rin siya.
Lihim na napangiti si Magda habang
sinasabayan sa pag inum ng alak si Charles.
Inubos nito ang laman ng baso na ikinatuwa
niya.
Ibinalik ni Charles ang empty glass sa tray na
hawak ng waitress bago hinarap muli ang
4/8

madrasta. "Hahanapin ko lang si Stella.

Nakangiting tumango si Magda at mas nauna
pang tumalikod kay Charles upang bumalik sa
puwesto ni Sophie.
Nagmamadaling nilapitan ni Diana si Charles
nang wala na si Magda. Alam niyang ano
mang oras ay eepikto na dito ang gamot na
inihalo sa inumin nito.
Nakailang hakbang pa lang si Charles nang
bigla siyang natigilan. Napahawak siya sa
kaniyang ulo nang bigl?ng makaramdam ng
hilo: Pakiramdam niya ay umiikot ang paligid
niya kaya maring ipinikit ang mga mata.
"Charles, let's go. Kailangan muna kitang
dalhin sa silid mo."
Nakilala ni Charles ang boses ng babae at
naging alerto siya. Ngunit ang balak na
pagtulak dito ay hindi magawa dahil biglang
nanghina rin ang kaniyang mga tuhod. Kung
hindi naging maagap si Diana ay baka
bumagsak na siya sa sahig.
5/8

"Charles, huwag nang matigas ang ulo.

Kailangan na kitang dalhin sa silid mo at
hahanapin ko pa sina Stella at Mauro.".
Nangunot ang noo ni Charles nang mahamig
sa tinig ni Diana ang labis na pag aalala para
sa dalawang taong binanggit nito. "Ano ang
binabalak ninyo? Kapag may masamang
nangyari kay Stella ay hindi ko kayo
mapapatawad!" nanghihina niyang banta sa
babae at walang magawa kundi ang kumapit
sa balikat nito upang hindi matumba.
'Trust me this time, Charles. Makipag
cooperate ka muna sa akin ngayon upang
mailigtas ko ang buhay ni Mauro."
Paangil na umungol si Charles at hindi na rin
makapag isip ng tama. Tumitindi ang init na
nadarama sa katawan niya at unti-unti
nawawalan ng control sa sarili.
Kahit hirap ay nagawa pa rin ni Diana na
ipasok sa elevator si Charles. Mukhang
kontrolado ng kasabwat nila Magda ang
paligid at walang nakakapansin sa kalagayan
6/8

ni Charles.
Napangisi si Magda nang makitang naisakay
na ni Diana si Charles sa elevator. Sadyang
hinarang niya ang katawan sa harapan ni
Sophie upang hindi nito makita ang kapatid
na akay ni Diana.
Sa kabilang banda, nag aalalang inalalayan ni
Stella si Mauro. Bigla na lang kasi ito parang
nilagnat at nanghina ang mga tuhod.
"Ma'am, tulungan ko na po kayo na dalhin si
Sir sa silid niyo at mukhang lasing na."
Pagmamagandang loon na alok ng isang
waitress na napadaan.
"Thank you!" Hinayaan na niyang ang lalaki
ang mag alalay kay Mauro at hindi na itinama
ang maling iniisip sa kanila ni Mauro.
Sumunod si Stella sa mga ito upang
masigurong madala sa tamang silid ang
kaibigan at maasikaso rin ito. Bago pumasok
sa silid ng kaibigan ay napatingin siya sa silid
nila ni Charles. Nakabukas iyon at mukhang
may tao sa loob. Sisilipin niya sana kung sino
7/8

ang nasa loob nang bigla siyang tawagin ng

lalaking tumutulong kay Mauro.
"Ma'am, tulungan niyo po ako."
Nagmamadaling pumasok si Stella sa silid at
ganoon na lang ang gulat niya sa naabutan.
Mukhang wild na si Mauro at hindi alam ang*
ginagawa. Pilit nitong hinuhubaran ang
lalaking nagmamagandang loob na tumulong
sa kanila.

Chapter 102-Frame-up

Idiniritso ni Diana si Charles sa banyo at

mabilis na binuksan ang tubig sa bathtub.
Nang magpangalahati ay saka iyon pinatay.
Hindi na nagreklamon tumutol si Charles sa
ginagawa ni Diana. Nakakatulong sa kaniya
kahit papaano ang malamig na tubig upang
maibsan ang init sa katawan.
"Charles, hold on. Iwan muna kita dito upang
iligtas si Mauro at Stella.
Mahigpit na hinawakan ni Charles ang braso
ni Diana bago pa ito makalayo. "Call my sister
to help you."
"No, hindi ko alam ang sitwasyon na sa
paligid. Kailangan kong gawin itong mag isa
upang hindi maalerto ang kalaban sa paligid."
Frustrated na napaungol si Charles dahil
parang naging lantang gulat siya at walang
magawa.
1/8

"Wala nang oras, Charles, kailangan ko nang

puntahan sa silid sina Mauro!" Nag aalalang
turan ni Diana.
Nanghihinang tumango si Charles, "I trust
you, please iligtas mo si Stella."
Tumango lang si Diana at nagmamadaling
umalis na. Ayaw niyang maalerto ang tauhan
ng abuelo na nagkalat sa paligid at baka
dumanak ang dugo ng mga inosinting tao.
Katabi lang din ng silid ni Charles ang silid ni
Mauro kaya hindi siya nahirapang hanapin
ang mga ito.
Napahiyaw si Stella dahil sa gulat nang
biglang paluin ng lalaki sa ulo si Mauro, gamit
ang bote ng alak. "Bakit mo ginawa iyon?"
Hintakutan niyang tanong sa lalaki at agad na
dinaluhan si Mauro.
Nakahinga siya nang maluwag nang umungol
ang kaibigan. Sisitahin na niya sanang muli
ang lalaki ngunit naantala nang may
magsalitang babae na nanggaling sa banyo.
Hindi niya agad naaninag ang mukha nito
2/8

dahil hindi pa nabuksan ang ilaw at tanging

lampshade ang nakabukas.
"Ang hina mo namang pumalo at buhay pa."
Inis na sita ni Elizabeth sa tauhan.
Nanlalaki ang mga mata ni Stella nang
makilala si Elizabeth at parang demonyong
nakangisi habang nakatitig sa kaniya.
Pagtingin niya sa lalaking tumulong sa kanila
kanina ay may hawak na itong patalim.
"Pauna lang po iyon, ma'am, sino ba unahin
ko? Ang patulugin muna ang babaing iyan o
ang patayin na ang lalaki?"
Nangilabot sa takot si Stella sa narinig na
tanong ng lalaki. "Elizabeth, ano ang ibig
sabihin nito? Ano ang kasalanan ni Mauro at
gusto mo siyang idamay sa galit mo sa akin?"
Tumawa si Elizabeth at humakbang palapit
kay Stella. "Simple lang, kasalanan niya at
umibig siya sa iyo. Ang talino ko 'di ba? Ang
akala mo ba ay basta na lang ako manahimik
matapos mong again si Charles sa akin?"
3/8

Umurong si Stella palayo kay Elizabeth at

naging alerto. Naghanap siya nang maaring
magamit panlaban sa mga ito ngunit wala
siyang makita.
"Huwag ka nang mag akasaya ng lakas upang
manlaban. Mamili ka, ang saksihan muna
kung paano patayin ang kaibigan mo o ang
patulugin ka na bago siya patayin?" naaaliw
na tanong ni Elizabeth kay Stella.
"Hayop ka! Walang masamang ginawa sa iyo
si Mauro kaya huwag mo siyang idamay!"
Kahit nangangatog na ang tuhod niya dahil sa
takot ay nagpakatatag si Stella. Nahulaan na
niya ang plano ng babae na mukhang baliw
na. E frame-up siya nito sa kasalanang ito ang
may gawa.
Muling napaurong si Stella nang makitang
may kinuhang injection sa bag si Elizabeth.
Ang lalaking kasabwat nito ay nakaantabay
lang at wala siyang laban kapag
pinagtulungan siya ng mga ito.
"Lumapit ka!" parang bata lang na tinawag ni
4/8

Elizabeth si Stella.
Matigas na umiling si Stella at tanggap na ang
pagkatalo. Natatakot siya para kay Mauro. "
Eliza, parang awa mo na. Ako na lang. Lahat
ng gusto mo ay susundin ko, huwag mo lang
patayin si Mauro!"
Muling tumawa si Eliz?beth nang mahamig sa
tinig ni Stella ang takot at paiyak na ito.
Gustong-gusto niya ang pagmamakaawa nito
-
sa kaniya ngayon.
Napaungol si Mauro at namilipit sa sakit ng
ulo at init sa katawan. Naririnig niya ang mga
nag uusap sa paligid at alam niyang nasa
panganib sila ng kaibigan. Ngunit wala siyang
lakas upang tulungan ang kaibigan na
makalayo sa taong may masamang balak dito.
Halos hindi na rin niya maimulat ang mga
mata. Nahihirapan din siyang huminga dahil
parang nasasakal siya sa tindi ng init na
lumukob sa buo niyang katawan.
"Lumapit ka dahil kung hindi ay gigilitan ko
na ng leeg ang mahal mong kaibigan!"
Need a home upgrade? Elevate your home with
our fast approval Home Improvement Loan!
? Enjoy low interest rates and flexible
payment terms of up to 20 years. See
5/8

Pananakot ni Elizabeth kay Stella at inutusan

ang lalaki na itutok ang hawak na kutsilyo sa
leeg ni Mauro.
"Hu-huwag!" Tarantang inunat ni Stella ang
dalawang kamay sa harapan at umaktong
pinipigilan si Elizabeth. Halos himitayin na
siya dahil sa takot ngunit nilalabanan niya
ang sarili. Kailangan niyang manatiling gising
para sa kaibigan.
Dahan-dahang humakbang si Diana papasok
sa silid at takot na makalikha ng ingay.
Nakatalikod sa kaniya ang dalawang salarin
kaya hindi siya napapansin ng mga ito.
Mabilis siya suminyas kay Stella na huwag
mag ingay nang makita siya nito.
Muling umurong si Stella palayo kay
Elizabeth nang makuha ang nais ipahiwatig
ng senyas ni Diana. Kahit papaano ay
nabawasan ang takot niyang nadarama dahil
may maaring tumulong sa kaniya. Nakita
niyang mahigpit nitong hawak ang isang
bagay na gagamiting pamalo sa lalaking
kasama ni Elizabeth.
6/8

Nanlisik ang mga mata ni Elizabeth nang

hindi maabot si Stella. "P*****a ka, gusto mo
talagang masaktan muna?"
Kasabay nang pagsugod ni Elizabeth sa
kaniya ay mabilis na dinampot ni Stella ang
isang unan at ibinato iyon sa mukha ng babae.
Sinabayan ni Diana ang ginawa ni Stella.
Mabilis na itinaas ang hawak na bote at buong
Jakas na ipinalo iyon sa ulo ng lalaki bago pa
ito makakilos.
Sinamantala ni Stella ang pagkagulat ni
Elizabeth hindi lang dahil sa ginawa niya
kundi sa ingay na nilikha ni Diana. Mabilis
niyang sinunggaban si Elizabeth upang
agawin ang panturok na hawak nito.
Hindi agad nakabawi sa pagkagulat si
Elizabeth nang makitang natumba ang
lalaking tauhan niya. Pagtingin niya sa
babaing bagong pasok ay lalong nanlaki ang
mga mata niya. Sinakyan nito ang lalaki at
muling hinampas sa mukha gamit ang bag
nitong matigas. Bago pa niya matulungan ang
7/8

lalaki ay nasuntok na rin siya sa mukha ni

Stella at nabitiwan niya ang hawak na pang
inject. Kahit nahilo siya ay galit na gumanti
siya kay Stella. Hinila niya ito sa buhok at
isinubsob ang mukha sa kama.
Nanlaban si Stella sa babae ngunit naunahan
siya ng babae at nahilo din siya bigla. Hindi
niya maigalaw ang katawan dahil dinaganan
siya nito. Nahirapan din siyang huminga dahil
nakasubsob ang mukha sa kama. Kinalmot
niya ito sa braso gamit ang isang kamay
ngunit parang naging manhid na ang babae at
gusto na lang siyang patayin.
8/8

Chapter 103-Injection

Kahit hirap huminga at nanghihina, pilit na

inabot ni Mauro si Elizabeth. Niyakap niya ito
at pareho silang nahulog sa kama dahil sa
bigat niya.
Habol hininga na bumangon si Stella at sunod-
sunod siyang napaubo. Nanlalaban si
Elizabeth kay Mauro at tinutulak ang katawan
ng binata na nakadagan dito. Pagtingin niya
kay Diana ay nanlaki ang mga mata niya nang
makitang sinasakal na ito ng lalaki. Mabilis
niyang nilapitan ang lampshade at binunot
iyon mula sa pagka plug sa kuryente. Medyo
may kalakihan iyon kaya mabigat.
"Ahhhhhh, bitiwan mo siya!" Hiyaw ni Stella
sabaw hampas sa likod ng lalaking
lampshade.
Napadaing ang lalaki sa sakit bago ito
natumba sa sahig. Muling hinampas ni Stella
ito hanggang sa nawalan ito ng malay.
1/8

Nagkalat sa sahig ang mga nabasag na bote at

parte ng lampsahe. Binuksan niya ang ilaw at
kasabay nang pagbaha ng liwanag sa paligid
ay nakita niyang nakawala na si Elizabeth kay
Mauro. Mabilis niya itong nilapitan at hinila
sa buhok bago pa ito makabangon.
Sunod-sunod na umubo si Diana at kamuntik
nang kapusin ng hininga. Kahit hindi pa
nakabawi ng lakas ay bumangon siya at
tinulungan si Stella na magupo si Elizabeth.
"Ahh, bitiwan niyo ako!" Nagwala si Elizabeth
ngunit hindi makawala mula sa dalawang
babae. Hawak ni Stella ang buhok niya at si
Diana naman ay hawak ang dalawang kamay
niya patalikod.
"Bitch, kakalbuhin kitang hayop ka!" Galit na
hinila lalo ni Stella ang buhok ni Elizabeth.
"Arghhhhj, Diana, how dare you! Sa akin ka
dapat kumakampi upang makuha mo si
Charles!" Angil ni Elizabeth kay Diana."
"Bitch, bakit ako kakampi sa iyo gayong balak
mong papatayin si Mauro?" Galit na sinampal
Need a home upgrade? Elevate your home with
our fast-approval Home Improvement Loan!
? Enjoy low-interest rates and flexible
payment terms of up to 20 years. See
2/8

ni Diana sa mukha si Elizabeth.

"Ahhh you fucker! Hindi ako ang nakaisip ng
lahat ng ito kundi sarili mong pamilya. Kapag
hindi mo ako tinulungan na maisakatuparan
itong lahat, mananagot ang pamilya mo pati
ikaw!" Bulyaw ni Elizabeth sa babae.
Biglang natigilan si Diana at parang natauhan.
Natakot siya sa maging glit ng sariling
pamilya.
"Diana, huwag kang makinig sa kaniya. Mahal
mo si Mauro at huwag mo hayaang patayin
nila ang lalaking laman ng puso mo!"
Napaluha si Diana at biglang nagulohan. Nang
marinig ang ungol ni Mauro at makitang may
dugo ang ulo nito ay muling napahigpit ang
hawak niya sa braso ni Elizabeth.
"Huwag kang tanga dahil hindi ka niya mahal!
Ikaw ang papatayin ng sarili mong pamilya
kapag hindi mo ako tinulungan!" Bulyaw muli
ni Elizabeth bago napaigik dahil hinila ni
Stella ang buhok niya.

Muling napabaluktot si Mauro nang parang

may sumasakal na naman sa kaniya. Pilit na
iminulat ang mga mata at pinakatitigan si
Diana. Bigla siyang naawa dito nang makitang
umiiyak na ito at nalilito sa tamang gawin.
"Diana, makinig ka, tulungan kitang
magbagong buhay na hindi kasama ang
abuelo at kapatid mo. Kapag hinayaan mong
mabuhay si Mauro ay maari ka niyang pag
aralang mahalin din." Pakiusap ni Stella sa
pinsan. Kinakabahan siya na baka magbago
ang isip-nito lalo na at hawak ng pinsan ang
pang inject.
"Huwag kang makinig sa babaing iyan dahil
mang aagaw siya! Inagaw niya sa atin ang
lalaking mahal natin!"
"Tumahimik kang demonyo ka!" Sinampal ni
Stella si Elizabeth habang hawak ng isang
kamay ang buhok nito.
"Ahhhh! Inubos ni Elizabeth ang lakas upang
makawala mula sa pagkahawak ni Diana.
Kinuha niya rin ang pagkakataon na nalilito
4/8

ito sa kung ano ang dapat gawin.

Natumba si Stella sa kama nang malakas na
itulak siya ni Elizabeth. Parang sinapian ito
ng demonyo at dumoble ang lakas. Bago pa
siya makabangon ay nakapaimbabaw na ito
sa kaniya at sinakal siya.
"Da-Diana..." hinahapong tawag ni Mauro sa
pangalan ng babae na mukhang natulala na
habang pinapanood ang dalawang naglalaban.
Umiiyak na tumingin si Diana sa binata. Nang
magtaas ito ng isang kamay na paran
humihingi ng tulong sa kaniya ay naantig ang
puso niya.
"Please..." pakiusap ni Mauro sa dalaga at
alam niyang walang laban na si Stella sa lakas
ni Elizabeth.
Hilam ng luha ang mga mata na itinaas ni
Diana ang hawak na pang inject. Umiiyak siya
para sa sarili. Tama nga si Mauro. Ang tunay
na pagmamahal ay hindi makasarili. Hindi na
baling masaktan ang sariling damdamin,
huwag lang ang taong minamahal mo. Lalo
5/8

siyang napaiyak sa kaalaman na labis na

mahal ni Mauro si Stella kaya ito
nagpapaubaya kay Charles.
Nanlaki ang mga mata ni Stella nang
makitang itinaas na ni Diana ang pang inject.
Hindi na siya makagalaw sa ilalim ni
Elizabeth kaya wala siyang magawa kung sa
kaniya iyon i****k ng pinsan
Napangisi si Elizabeth nang makita ang
gagawin ni Diana. Mahigpit niyang
hinawakan sa magkabilang braso si Stella
upang hindi makagalaw.
Naipikit ni Stella ang mga mata at tinangggap
na lang ang kapalaran. Nanghihina na siya at
kahit siya ang nasa kalagayan ni Diana ay
pipiliin niya ang sariling pamilya lalo na at
nasa rush na sitwasyon. Ilang segundo na ang
lumipas at nakiramdaman siya. Pero sa halip
na bumigat ang pakiramdam niya ay parang
unti-unting lumuwag ang pagkahawak sa
kaniya ni Elizabeth.
Parang napapasong binitiwan ni Diana ang
6/8

bagay na itinarak sa likod ni Elizabeth.

Umiiyak na lumayo siya dito at pasalampak
na umupo sa sahig.
Nandidilat ang mga mata ni Elizabeth nang
maramdaman ang unting-unting
pamamanhid ng katawan. Nilingon niya siya-
Diana at gusto iyong murahin ngunit hindi
niya maibuka ang bibig. Gusto niya itong
saktan ngunit unti-unti nang nawawala ang
kaniyang lakas. Unting-unting dumilim ang
paningin niya at bago tuluyang mawalan ng
malay ay ramdam niyang bumagsak ang
katawan niya sa kama.
Maging si Stella ay napaiyak nang sa wakas
ay makawala kay Elizabeth. Napahagulhol
siya ng iyak nang makita ang hitsura ni Diana.
Awang-awa siya dito at mukha itong nawalan
ng pag asa sa buhay. Mabilis niya itong
nilapitan at niyakap.
"Sasaktan na naman niya ako!" Parang batang
sumbong ni Diana sa pinsan habang yakap
ang mga tuhod.

Naaawang hinawi ni Stella ang buhok sa

pinging pinsan. "Sinasaktan ka nila?" Hindi
makapaniwalang tanong niya dito.
Umiiyak na isinubsob ni Diana ang mukha sa
pagitan ng mga tuhod na yakap pa rin.
"I'm sorry, hindi ko alam na dumaranas kang
pamamalupit sa lolo mo. Huwag kang mag
alala, mula ngayon ay hindi kita pababayaan!"?
Muli niyang niyakap ng mahigpit ito.
Mabilis na kumawala si Diana sa yakap ni
Stella nang maulinigan ang ungol ni Mauro.
Si Charles, puntahan mo siya ngayon sa silid
ninyo at ako na ang bahala kay Mauro."
Nanlaki ang mga mata ni Stella at hindi na
nagtanong pa kung ano ang nangyari kay
Charles. Ngunit nahilo siya nang bigla siyang
tumayo. Mabilis niyang hinubad ang suot na
sandal na may takong at naging abala lamang
sa paglalakad niya iyon. Ngunit naapakan
niya ang ilan sa bubog ng bote kaya

Chapter 104-Init ng katawan

"Shit, doon ka at dito ako!" Utos ni Roy sa

tauhan habang mabilis na tumatakbo bago
kumaliwa. Hinahabol nila ang dalawang lalaki
na kanina pa napapansin na may kahina-
hinalang kilos sa event. Sa bilis nang
pangyayari kanina ay nagulat na lang siya
nang makitang may buhat ng babae ang mga
iyon.
Mula sa loob ng aasakyan, tumatawa na
pinapanood ni Vans ang nangyayari sa labas
ng naturang hotel. Tanging sa labas ng hotel
lang mayroon siyang monitor dahil patay ang
mga survelllance camera sa floor kung saan
ginanap ang event at mga silid nila Charles.
Natatawa siya sa tauhan ni Charles dahil
nalinlang ng tauhan niya. Ang akala ng mga
ito ay si Stella ang nakuha ng tao niya.
Sinadya niya ang ganoong set up upang
malayang magawa ng tao niya ang plano sa
loob ng hotel. Bago pa madiskubri ng tauhan
1/8

ni Charles na patibong lang ang lahat at

natitiyak niyang tapos na ang trabaho sa loob
ng hotel.
Pagdating sa isang daan, na kurner nila Roy
ang dalawang lalaki. Pumorma sila at
humanda sa maaring gawin ng dalawang
lalaki.
"Sino kayo at bakit niyo kami hinahabol?" sita
ng isang lalaki kay Roy.
"Ako ang dapat magtanong sa inyo. Bakit niyo
dinala sng babaing iyan at sino kayo? Bitiwan
niyo ang babaing hawak ninyo at sumuko!"
Itinutok ni Roy ang hawak na baril sa
dalawang lalaki.
"Hindi kami lalaban!" Itinaas ng isang lalaki
ang dalawa nitong kamay.
"Ibaba niyo ang babae!" Utos ni Roy sa dalawa.
Nang ibaba ng mga ito ang babaeng hawak ay
sininyasan niya ang tauhan na lapitan. Ngunit
bigla ng mga ito tinulak ang babaing walang
malay sabay takbo palayo.

Dahil sa gulat na ginawa ng dalawang lalaki

ay hindi na hinabol ni Roy ang dalawa.
Mabilis niyang bilapitan ang babae kasama
ang tauhan. Agad na inalis ang itim na telang
nakatakip sa ulo ng babae.
"Damn, hindi siya si Ms. Stella!" Napamura si
Roy nang makita ang mukha ng babae.
Mabilis na tumayo si Roy at tinawagan si
Charles upang kumustahin ito at si Stella.
Hindi niya akalaing nalinlang sila ng kalaban.
Pareho kasi ang suot ng babae kay Stella kaya
ang akala niya ay ito na ang nadukot ng
dalawang lalaki.
Kinabahan si Roy nang walang sumasagot sa
cellphone ng amo at unattended. "Huwag
niyong hayaang makawala ang babaing iyan!"
Mahigpit niyang bilin sa dalawan tauhan bago
patakbong bumalik sa hotel.
Tinawagan ni Roy ang mga naiwang tauhan
sa loob ngunit illan lang ang nag respond at
malayo pa sa venue. Halos liparin na niya ang
daan upang makarating agad sa loob ng hotel.
3/8

"Clear the area!" Utos niya sa kausap na

tauhan mula sa suot na headset.
Nang makita ni Vans na bumabalik na ang
ilan sa tao ni Charles sa hotel ay isinunod na
niya ang plan c. Nakangising tinanguan niya
ang tauhan upang gawin na ang sunod na
hakbang. Napasandal siya sa kinaupuan
habang pinapakingan ang mando ng tao niya
sa kausap nito sa cellphone..
"Sir, in twenty minutes ay ikakalat na ang
balita at hayaang makaakyat sa room nila
Charles ang reposters." y
Kay lapad ng ngiti sa labi ni Vans at tinapik-
tapik sa balikat ang tauhan.
Kahit masakit ang talampakang may dugo ay
nagawa pa ring ihakbang ni Stella ang mga
paa. Paglabas niya ng silid ay pasuray siyang
humakbang patungo sa silid nila ni Charles.
Ang hawan ng Hallway at wala kahit isang tao
ang naliligaw doon upang mahingan sana ng
tulong.
Hindi pa rin nawawala ang init sa katawan ni
4/8

Charles kahit nakababad na siya sa malamig

na tubig. Pero kahit papaano ay nakakahinga
na siya ng maayos. Nanghihina pa rin ang buo
niyang katawan pero pilit siyang bumaba ng
bathtub. Pagapang siyang lumabas ng banyo
at hinanap ang cellphone. Kailangan niyang
makalabas ng silid upang mapuntahan si
Stella. Ngunit lakinh dismayq niya nang
makapa iyon sa bulsq at basa na. Bago pa siya
makarating ng pintuan ay bumukas iyon.
Umiiyak at nagmamadaling nilapitan ni Stella
si Charles nang makita ito sa sahig at halos
gum��p?ng na. Basa rin ang damit nito at sa
tingin niya ay pareho ang sitwasyon nito kay
Mauro.
"Baby, oh, My God! Are you okay?" Mahigpit
niyang niyakap ang dalaga nang maabot niya
ito,
"Yes, kumusta ang pakiramdam mo? Halika at
kailangan natin makalabas dito ngayon."
Tinulungan niya ang binata na makatayo.
Napabitaw si Charles sa dalaga nang biglang
5/8

umatake na naman ang nakababaliw na init

sa katawan. "Baby, I need your phone.
Naiiyak na hinanap ni Stella ang cellphone
ngunit hindi niya mahanap. Marahil ay
nahulog iyon sa kabilang silid. Ang cellphone
naman ni Charles ay mukhang nabasa at
napasama sa pagligo nito.
"Ahhhh, fuck! Ibalik mo ako sa tubig!"
Napamura na si Charles dahil tumitindi na
naman ang pangangailangan ng katawan niya.
Alam ni Stella kung ano ang kailangan ni
Charles at nasabi sa kaniya ni Diana ang klase
ng gamot na nainum ng dalawang lalaki.
Mabilis niyang niyakap si Charles at
hinalikan sa labi.
"Baby, no, mahina na ang katawan mo!" Pilit
na iniwasan ni Charles ang halik ng dalaga.
"I'm ok, let me help you!" Pamimilit ni Stella
sa binata.
"Argh, huwag mo inumin ang milk, okay?
Saka itali mo ang mga kamay ko upang hindi

kita maangkin ng marahas."

Tumango si Stella at sinunod ang utos ng
binata upang gumaling na ito. Tinali niya ang
dalawa nitong kamay gamit ang hinubad
niyang damit galing dito.
Puro ungol na lang ang namutawi sa labi ni
Charles nang simulan siyang halikan sa labi
ng dalaga. Hinayaan niyang ito ang
magmaneho sa p********k nila.
Wala na rin ibang nararamdaman si Stella
nang malbaon ang sarili sa shaft ng binata
kundi puro sarap. Para siyang nag recharge
lang ng energy. Nakailang galaw palang
nagawa niya ay nilabasan agad ang binata at
sinundan niya. Ang akala niya ay tapos na ito
at humupa na ang init sa katawan. Ngunit
nanatiling buhay ang pagkalalaki nitong
nakabaon sa kaniya. Pinagbigyan niyang muli
ito at hinayaang mailabas ang lahat ng init sa
katawan.
Sa kabilang silid, tinulungan ni Diana na
makabangon si Mauro. Naging malikot ang
7/8

kamay nito nang mahawakan siya at

hinayaan niya lang. "Mauro, hold on,
kailangan mong magbabad sa bathtub upang
maibsan iyang init sa iyong katawan."
Napaungol si Mauro, lalo lamang umalsa ang
libido sa katawan niya nang yakapin siya ng -
dalaga. Hindi niya mapigilan ang sariling na
halikan ito sa leeg habang naglalakad sila
patungo sa banyo.
Nakagat ni Diana ang loob ng bibig upang
supilin ang ungol na nais kumawala sa
kaniyang lalamunan. Kahit siya ay
nadadarang sa halik sa kaniya ng lalaking
mahal niya. Ngunit kailangan na siya ang mag
control sa sarili. Wala sa katinuan ngayon ang
binata kaya kailangan niyang gawin ang tama.
8/8

Chapter 105-Bathtub

"Mauro, dito na tayo. Pumasok ka na sa

bathtub." Hinihingal na inalalayan ni Diana
ang binata. Hindi siya napagod dahil sa bigat
nito kundi dahil sa sensasyong lumukob sa
kaniyang katawan. Nahahawakan na kasing
binata ang masilang bahagi ng katawan niya.
Hinayaan ni Mauro na mahulog ang katawan
sa loob ng bathtub. Pero isinama niya ang
dalaga. Nang dumapa ito sa katawan niya ay
agad niyang kinuyumos ng halik ang labi nito.
"Uhmmm, Mauro... wait!" Pigil niya sa binata
nang makawala sa mapagparusang halik nito.
Ngunit naging bingin ito at muling kinabig
ang kaniyang batok. Sa ikalawang
pagkakataon na paghugpong ng kanilang labi
ay nadarang na siya. Hindi na niya napigilan
ang sarili at tumugon sa halik ng binata.
Mabilis na hinubad ni Mauro ang damit ng
dalaga at walang inaksayang oras. Biglang

lumakas ang pakiramdam niya dahil

pinagbibigyan ang gusto ng katawan. Lalo
siyang nasabik nang tumambad sa mga mata
niya ang malulusog na dibdib ng dalaga.
Salitan iyong sinubo at hinaplos.
Pakiramdam ni Diana ay nakainum na rin
siya ng droga. Halos mahibang siya sa sarap at
masaya siya dahil si Mauro ang nagpakasasa
sa kaniyang katawan. Buong puso niyang
isinuko ang sarili dito kahit alam niyang may
mali sa kaniig. Its her first time pero hindi
siya nagreklamo nang marahas siyang
angkinin ng binata mula sa loob ng bathtub.
"Ahhhh shit, sorry but I can't stop myself!"
Muli niyang sinubukang ibaon ang sarili sa
lagusan ng dalaga.
Napadiin ang kapit niya sa balikat ng binata
nang unting-unting parang napupunit ang
pagkababae niya. Maging ang kuko niya ay
bumaon sa balat ni Mauro. Masakit na
masarap at nakatulong ang tubig upang
maibsan ang sakit na nadarama.

"Go on, ahhhh... Mauro, faster!" Halinghing

niyang hiling sa binata nang maka adjust na
ang pagkababae niya sa malaking shaft na
pumasok doon.
"Ahhhhh fuck, malapit na ako... uhmmmm
shit ang hot mo!" Bawat ulos ay umaalon ang
tubig at halos maubos na ang laman ng
bathtub dahil natitilapon iyon sa sahig.
Halos mangisay siya at napapaangat na rin
ang ibabang katawan upang salubungin ang
bawat ulos ni Mauro sa kaniyang lagusan.
Puro sarap na lang ang nararamdaman niya
hanggang sa manigas ang kaniyang
kalamnan.
"Ahhhh.. ahhhh, I want more!"
Napahalinghing na sa sarap si Mauro habang
nangingisay ang shaft sa loob ng pagkababae
ng dalaga. Ang sarap sa pakiramdam na
pakawalan ang parang bulkan na init sa
katawan.
Hindi napigilan ni Diana ang sarili at
sinabayan ang binata na magpakawala ng

katas. lang minuto rin nanatiling nakabaon

sa pagkababae niya ang katigasan ng binata.
Nang gumalaw ito upang hugutin ang shaft ay
akala niya tapos na ang binata. Nagulat siya
nang bigla nitong iikot ang katawan niya at
pinatalikod.
Pinaliguan niyang halik ang dalaga mula sa
batok pababa sa likod nito habang ang mga
palad ay dumadama. Halos kuyumusin niya
ang dibdib nito at nangigil siya. Sa dami na rin
niyang nakatalik ay ngayon lang siya nagka
interest ng husto sa dibdib ng babae.
Napaliyad si Diana nang laruin ng daliri ni
Mauro ang kaniyang nipple. Muling nabuhay
ang libido sa katawan at kakaibang kiliti ang
nanulay sa bawat himaymay patungo sa
pagitan ng mga hita. "Ahhhhhhh, harder!"
Parang musika sa pandinig niya ang
halinghing at ungol ni Diana. Walang ingat
niyang inangkin ito mula sa likuran at
mukhang nagustohan nito. Sunod-sunod at
pabilis nang pabilis ang ginawa niyang
pagkadyot sa pagkababae nito. Para siyang
4/8

hinahabol at hindi mapigilan ang pag indayog

ng katawan sa likod ng dalaga.
Napahiyaw si Diana sa sarap nang pasagad na
ibinaon ni Mauro ang kahabaan nito sa loob
ng pagkababae niya. Humigpit ang hawak
niya sa kantuhan ng bathtub at pakiramdam
niya ay nililindol ang mundo niya.
"Ahhhhh, Mauro, sige pa ahhhhh ang sarap!"
Pinagbigayn ni Mauro ang dalaga. Bawat
kadyot ay isinasagad niya at halos pabalyang
naglalabas masok ang shaft niya sa madulas
na nitong lagusan. Ilang kadyot pa ay muling
sumabog ang sperms niya sa loob ng
sinapupunan nito. Hindi na siya makapag isip
ng tama at ma control ang katawan. Ang
tanging nasa isipan na lang ay mailabas ang
init ng katawan. Napaungol siya nang
bumalot ang mainit na likido sa kaniyang
shaft na nagmula sa dalaga.
"Secure niyo ang kaligtasan ng Don at kapatid
ni Sir Charles!" Mabilis na utos ni Roy sa iba
5/8

pang tauhan na naroon na rin sa event bago

tinakbo ang elevator. Ngunit bago pa niya
narating iyon ay nakita niya ang pagsakay ng
mga reporters. Muli siyang napamura at
nagsara na ang pintuan. Sa hagdan na lang
siya dumaan at tumakbo hanggang third floor
kasunod ang iba pang tauhan.
"Ano ang nangyayari?" nag-aalala na tanong
ni Sophie nang biglang pinaikutan sila ng
mga lalaking inutusan ni Roy.
"Ma'am, kailangan niyo po munang sumama
sa amin at may kalaban sa paligid." Kausap ng
namumuo kay Sophie.
"Oh my, God! Ano ang ibig niyong sabihin?"
Tarantang naibulalas ni Magda at sa lakas
niyon ay nagulat ang mga bisita.
Hindi pinansin ng guard ang ginang. Mabilis
na itinulak ang wheelchair ng matanda at
kasama si Sophie.
"Hey, how about me? Hindi niyo ba
siguraduhin din ang kaligtasan ko?" inis na
tawag ni Magda sa tatlong lalaki.
"Huwag niyo siyang pansinin!" ani Ramon sa
lalaking nagpoprotekta sa kaligtasan nila. "
Ang apo ko, nasaan siya?" Tukoy niya kay
Charles.
"Sa ngayon po ay wala pa kaming balita pero
papunta na roon si Boss Roy."
Naiyak si Sophie at natakot. Ang mga bisita
niya ay mukhang nabahala na rin. Dinala sila
sa isang sulok at ikinubli doon pansamantala.
"Sir, paakyat na po sa floor ng silid nila
Charles ang reporters." Pagbabalita ng lalaki
kay Vans.
"Good, e ready na ang magandang palabas sa
mismong venue." Nakangising utos ni Vans sa
lalaking nakaharap sa monitor.
Agad na sinunod ng lalaki ang utos niya.
Mamaya, ipalabas live ang nangyayari sa loob
ng dalawang silid. Ipapakita sa lahat ng
bisitang naroon ang kakaibang palabas at
regalo niya sa birthday celebrant.
"On set na po ang lahat, sir!" Anunsyo ng lalaki
7/8

at nag play na sa screen monitor ang pag

akyat ng reporters sa silid kung nasaan sina
Charles. Kita na rin nila ang mga tao sa venue
at mga nakatingin na sa malaking screen
monitor.
"Nasaan na nga pala si Diana?" tanong ni Vans
sa isang tauhan. Ang usapan ay kailangan
mailabas sa silid ni Charles si Diana at ipalit si
Elizabeth. Ayaw niyang masangkot ang
kapatid upang hindi sila mapaghinalaan sa
kriming naganap.
Biglang natigilan ang lalaking tinanong ni
Vans at hindi alam kung ano ang isasagot sa
lalaki.
8/8

Chapter 106-Palabas

"Bakit hindi ka makasagot? Nasaan na ang

kapatid ko?" angil ni Vans sa lalaking kausap.
"Si-sir, kanina ko pa po hindi makuntak si
Tikboy." Nautal ang lalaki at natakot kay
Vans.
Nanlisik ang mga mata ni Vans at sinuntok sa
mukha ang lalaki dahil sa galit. "Bobo, bakit
hindi mo agad sinabi sa akin? Gumawa ka
nang paraan at alamin kung saan niya dinala
ang kapatid ko matapos gawin ang trabaho
niya sa silid!"
Sapo ang mukha at tarantang tinawagan
muli ng lalaki si Tikboy. Ito kasi ang
nagpanggap na isa sa waitress na kasama ni
Stella kanina sa pagdala kay Mauro sa isang
silid.
Sinindihan ni Vans ang sigarilyo at biglang
hindi mapakali. Hindi alam ng kapatid niya
itong ginawa niya kaya pinaubaya niya sa
tauhan ang paglayo dito sa gulong
mangyayari.
"Sir, nasa third floor na po sila!" Anunsyo ng
lalaking nasa harap ng monitor.
Tumutok ang tingin ni Vans sa screen at ang

unang napansin ay ang dugo sa sahig.

Lahat ng taong nakatingin sa screen monitor
ay kinabahan nang mapansin ang dugo sa
sahig. Hindi nila alam kung bakit may
palabas na ganoon kaya lahat ay gulantang
sa nakikita.
Napahigpit ang hawak ni Sophie sa braso ng
abuelo nang makita ang patak ng dugo sa
sahig. Mula iyon sa isang silid, patungo sa isa
pa. At alam niyang silid iyon ng kapatid at ni
Mauro. Wala sa paligid ang dalawa, maging si
Stella kaya masama ang kutob niya.
"Move, stop filming!" Hinahapo na saway ni
Roy sa mga taga media at hinawi ang mga ito
palayo sa pintuan.
"Sir, ano ang mayroon dito at bakit may dugo
sa sahig?" tanong ng isa na siyang nanguna
sa pag akyat sa palapag na iyon.
Sa halip na sagutin ang lalaki ay sininyasan
ni Roy ang tatlong kasamahan na harangan
ang patungo sa pintuan.
Nagkagulo ang mga reporters at
nakipagtulakan sa guard. Pero sandaling
nagulat ang mga ito nang sipain ni Roy ang
pintuan at pilit iyong binuksan.
Pagkabukas ng pintuan ay mabilis na

inumang ni Roy ang baril sa paligid. "Sir.

Charles? Ayos lang po ba kayo?
"Huwag mong buksan ang ilaw!" Mabilis na
saway ni Charles kay Roy.
Nakahinga nang maluwag si Roy nang
marinig ang tinig ng amo. Madilim ang
paligid at maliit na lampshade ang
nakabukas lang. Naaninag niya ang bulto ng
dalawang tao sa kama at balot ng kumot.
"Tawagan mo ang mag amang doctor at
tingnan ang kalagayn sa kabilang silid."
Muling utos ni Charles kay Roy habang
mahigpit na yakap si Stella na sumiksik sa
tabi niya.
Mabilis na hinugot ni Roy ang cellphone at
kinuntak ang doctor nila Charles. Tama lang
na tapos na siya sa pagsasalita nang biglang
bumukas ang pintuan. Agad niyang
hinarangan ang dalawang taong nakalusot sa
tauhan niya at nabuksan ng mga ito ang ilaw.
Lalong isiniksik ni Stella ang sarili sa
katawan ni Charles nang lumiwanag ang
paligid. Hindi naman siya takot na makita
nang kung sino na magkasama sila ni
Charles. Ang ayaw niya lang ay pareho pa
silang hubad ni Charles sa ilalim ng makapal
na kumot. Hindi na siya nagulat nang may

reporters na nakapasok at kinuhanan sila ng

video at larawan.
"Fuck, ano ang nangyari? Bakit si Stella ang
kasama ni Charles?" Bulyaw na tanong ni
Vans sa tauhan habang nakaduro sa screen
monitor.
"Hi-hindi ko po alam, sir!" Hintakutan na
sagot ng lalaking nagma-manage sa
monitoring.
Sabay na napahinga nang maluwag sina
Sophie at Ramon nang makita na
magkasama sina Charles at Stella sa iisang
silid at ligtas. Ang mga bisita ay nagtataka pa
rin sa mga nakikita at bakit kailangan pang e
live iyon sa event.
Napamura sa isipan si Magda habang
tulalang nakatitig sa screen monitor. Nalito
siya bigla at bakit si Stella ang kasama ni
Charles, sa halip na si Elizabeth.
Halos manlaki ang mga mata ni Vans at
kinabahan sa sunod na makikita. Huli na para
patigilin ang kaganapan doon. Nabuksan na
rin ng tauhan niyang nagpapanggap na taga
media ang isang silid. Halos pigil hininga
siya habang dahan - dahan na pumapasok ang
tao niyang may dalang camera sa silid kung
nasaan si Mauro. Kung si Stella at Charles ay

magkasama sa kabilang silid, siguradong

may mali sa operasyon ng tao niya. Mariin
niyang ipinikit ang mga mata at halos ayaw
na niyang makita ang loob ng isang silid.
"Shit, ano ang nangyari?" naibulalas ng
lalaking nasa harap ng monitoring.
Napasinghap ang lahat ng nanonood nang
makita ang loob ng kabilang silid. May
nagkalat na dugo sa sahig at bubog ng bote.
Maging ang lampshade ay sira. Nang
tumutok ang camera sa isang taong nakahiga
sa sahig, lahat ay natakot at nakamulagat
ang mga matang nakatutok sa screen
monitor. Duguan ang ulo ng isang lalaki at
hindi alam kung buhay pa ito.
Napamura ng malutong si Vans nang
makilala ang lalaking nakahiga sa sahig.
Nang lumipat ang camera sa kama ay ibang
tao rin ang nakita niyang natutulog sa halip
na si Stella.
"p*tang-ina! Bakit ang babaing iyan ang
natutulog?" Nanlilisik ang mga mata na
tanong ni Vans sa isang tauhan.
"Patawad po, sir, pero hindi ko po alam kung
bakit ang kasama ko na ang mukhang patay
at si Elizabeth naman ang nakatulog!"
Hintakutang sagot ng lalaki kay Vans.

"Ahhhhh p*****a! Nasaan ang kapatid ko?"

Nagwala na si Vans dahil sa galit. Lahat nang
mahawakang naroon sa loob ng sasakyan at
ibinabato sa tauhan.
Mabilis na lumabas ang isang lalaki sa
sasakyan at tinawagan ang kasamahan na
nasa event pa. Ngunit may dumating na mga
pulis at alisto na ang tauhan ni Charles.
Nagmamadaling pumasok si Roy sa isa pang
silid at hinanap si Mauro. Napamura siya
nang makita ang loob ng silid. Hinayaan na
niyang makapasok ang iba pang reporter
upang kunan ang nangyari sa loob ng silid.
Dumiritso siya sa banyo at nagbakasakaling
naroon sina Mauro.
"Shit!" Niyakap ni Mauro ang hubad na
katawan ni Diana nang biglang bumukas ang
pintuan. Mabuti na lang at tapos na silang
magniig at nagpapalamig na lang ng
katawan. "What the hell? Bulyaw niya nang
makitang may camera nakatutok sa kanila.
Sandaling nakalimutan ni Vans ang huminga
nang makita ang dalawang tao na nasa loob
ng bathtub. Kahit hindi nakikita ang mukha
ng babaing yakap ni Mauro ay kilala niya ito.
"Ahhhhhh, paano mo nagawa sa pamilya
natin ito?" Parang lobo na umangil si Vans

dahil sa galit.
"Sir, huminahon po muna kayo!" Tarantang
pakiusap ng taong nasa harapan ng monitor
nang hugutin ni Vans ang baril.
"Papatayin ko ang babaing iyon!"
Kinilabutan ang lalaki sa galit na nakikita sa
mukha ng amo. Nanlilisik ang mga mata nito
dahil sa galit at mahigpit na hawak ang baril.
Mukhang nakalimutan na ng amo na kapatid
nito ang babaing gusto nitong patayin.
"Sir, kailangan na po nating umalis dito bago
pa mapansin ng pulis ang sasakyan natin.
Hindi ka maaring makita dito ngayon."
Hinahapo at ilang buga ng hangin sa bibig
ang ginawa ni Vans upang lumuwag ang
dibdib. Bigla kasi iyon nanikip dahil sa galit
na nadarama para sa kapalpakan ng tauhan
at sa kapatid. Tama ang kasama niya, hindi
siya maaring makita doon at kailangan
niyang mag isip upang malusutan ang
kriming ginawa.

Chapter 107-Takot

Hindi malaman ni Magda kung ano ang dapat

gawin nang magkagulo na sa venue. Nag
deklara si Charles na walang palabasin na
guest at staff na naka assign sa event.
Tumabi siya kina Sophie at natatakot na baka
bigla siyang hulihin ng pulis.
Matapos mabihisan si Stella, sinuri ni Charles
ang mukha nito. Ganoon na lang ang galit
niya nang makita ang ilang kalmot sa leeg
nito. Namumula rin ang pinging dalaga at
may bakat ng kamay. "Sino ang may gawa
nito sa iyo?"
Nanumbalik ang kaba sa dibdib ni Stella nang
maalala ang nangyari sa kabilang silid
kanina dahil sa tanong ni Charles. "Honey,
hindi ko sinasadya. Nakapatay yata ako!"
"Shhhh, don't be scared! Sorry kung hindi
kita naprotektahan kanina, pero sinisiguro
ko na pagbabayarin ang mga taong may gawa
nito sa iyo!"
Lalo lamang natakot si Stella nang makitang
galit ang binata. Nanginginig na yumakap
siya dito. "Huwag kang magalit, natatakot
ako!"

"I'm sorry! Please huwag ka nang matakot at

hindi sa iyo ako nagagalit." Hinalikan niya sa
noo ang dalaga at lalong hinigpitan ang
yakap nito.
"Pero paano kung napatay ko ang lalaking
kasabwat ni Elizabeth?" Umiiyak niyang
tanong sa binata.
Muling naikuyom ni Charles ang kamao at
nag igtingan ang panga. "Ang babaing iyon
ang may gawa nito sa iyo?"
Tumango siya habang nakasubsob ang
mukha sa dibdib ng binata.
Napamura sa isipan si Charles at kung
kaharap lang si Elizabeth ay hindi siya
mangiming sakalin ito hanggang sa
malagutan ng hininga.
Muling nanginig sa takot si Stella nang
maalala ang dugong nakita kanina. Parang
biglang gustong bumaliktad ng kaniyang
sikmura. Mabuti na lang kanina at hindi siya
inatake ng kakaibang pakiramdam katulad
ngayon.
"What's wrong?" nag aalalang tanong ni
Charles habang inaangat ang mukha ng
dalaga nang maramdamang nanginginig ito.
"Blood!"

Saka lang napagtuunan ng pansin ni Charles

ang mantsa sa kama. Kabadong inalis niya
ang kumot sa katawan ng dalaga at sinuri
ang katawan nito.
Napaiyak na si Stella nang makita ang sugat
sa paa. Ngayon niya ramdam ang hapdi niyon
dahil sa bubog na naapakan kanina.
"Darn, Roy! Nasaan na ang doctor!"
Pabulyaw na tawag ni Charles sa kaniyang
tauhan.
Mula sa kabilang silid, tarantang bumalik si
Roy sa room ng amo. Naroon pa rin naman
ang bantay sa pinto at tinawag siya ng
kasamahan dahil hinahanap siya ni Charles.
Pagkapasok niya sa loob ay naabutan niyang
yakap nito ng mahigpit si Stella na umiiyak.
"Where's the doctors?" Bulyaw niya kay Roy
dahil sa labis na pag alala kay Stella.
Sasagot na sana si Roy nang bumukas ang
pintuan.
"Calm down, nandito na kami!" ani Jenny ay
mabilis na lumapit sa kama.
"Takot siya sa dugo, please do something!"
Pakiusap ni Charles sa kaibigan habang
yakap ng mahigpit si Stella.

Mabilis na sinuri ni Jenny ang babae at

tiningnan ang pulso nito. Hindi niya ito
maaring bigyan ng gamot dahil buntis.
"Baby, please calm down. Baka mapaano
kayo ng anak natin."
Nagugulohang nag angat ng tingin si Stella.
Lalo lamang siya nahihilo dahil sa sinabi
nito. Napatingin siya sa bagong dating na
sumusuri sa kaniya. Nangunot ang noo niya
at pamilyar ang mukha ng babaing
manggagamot. Muling ibinalik niya ang
nagtatanong tingin sa binata.
Biglang napipilan si Charles Charles at huli
na para bawiin ang sinabi sa dalaga. Hindi
dapat niya isinabay ang bagay na iyon
ngayon lalo na at sari-saring emosyon na
ang nadarama ng dalaga.
"Hello, Ms. Stella, hindi mo ba ako
natatandaan?" nakangiting bati ni Jenny sa
dalaga.
Muling ibinalik ni Stella ang tingin sa
babaing nagsalita. Nang mapagmasdan
mabuti ang mukha ng babae ay saka niya
naalala ang dating doctor. Naalala niya rin
ang sinabi ni Sophie kung paano nalaman ni
Charles na nabuntis siya noon at hindi
naging maganda ang kalagayan.

"Tulog ka nang una kitang sinuri sa opisina

ni Charles. Ako ang nagsabi sa nobyo mo na
buntis ka kaya hinimatay."
Napamulagat ng mga mata si Stella at nindi
alam kung ano ang dapat maramdaman.
Napahawak siya sa impis na tiyan at muling
nakaramdam ng takot. Hindi siya naging
maingat sa sarili kanina.
"I'm sorry, baby, kung hindi ko sinabi
kahapon ang tungkol dito." Masuyong
hinaplos niya ang pinging dalaga ngunit
tinabig iyon ng huli.
"Alam mo ba na hindi ako naging maingat sa
sarili ko kanina sa kaalamang walang dapat
ingatan?" galit niyang sumbat sa binata.
Lalong hindi alam ni Charles ang gagawin at
sa kaniya na ngayon galit ang dalaga.
"Miss, ang mabuti pa ay magpahinga ka
muna at ikalma ang isipan mo dahil hindi
nakabubuti sa inyo ng baby mo. Mamaya na
lang kayo mag usap ng maayos ni Charles."
Payo ni Jenny bago pa magkainitan ang
dalawa.
"Tama ang anak ko, kailangan ko na ring
turukan ng gamot ang iyong fiancee." Sabat
ng ama ni Jenny.

Nanghihinang humiga si Stella sa kama at

pinigilan ang sariling umiyak. Ang daming
ganap ngayon araw at halos hindi kayang ma
absorb ng kaniyang isipan. Samu't saring
emosyon ang lumukob sa kaniyang pagkatao.
Takot, galit, pagkalito at dissapoint.
Mahigpit na hinawakan ni Charles ang palad
ng dalaga habang tinuturukan siya ng gamot
sa braso. Gamot iyon laban sa drogang
nainum niya kanina.
Kusang pumikit ang mga mata ni Stella nang
may ipaamoy sa kaniya ang doctor.
"Matulog ka muna, paggising mo ay maayos
na ang lahat." Ngumiti si Jenny sa dalaga
habang hinahaplos ang pisngi nito.
Napabuntonghinga si Charles nang
masigurong tulog na ang dalaga. Siya na ang
kumuha ng bandage na maaring gamitin sa
paa ni Stella. Natatakot siya na baka
masaktan ang dalaga at magising ito.
"Ako na," anj Jenny at inagaw sa kamay ng
kaibigan ang gagamiting ibalot sa paa ni
Stella.
"Sigurado ka ba na maayos lang ang
pagbubuntis niya?" nag aalala pa ring tanong
ni Charles sa kaibigan.
"Magpasalamat na lang tayo at hindi
nabugbog ng husto ang katawan niya."
Nagpasalamat si Charles sa kaibigan at hindi
muna pinaalis. "Ikaw muna ang bahala sa
kaniya. Pupunta lang ako sa kabilang silid
upang malaman ang sitwasyon doon."
Tumango si Jenny at hinayaan nang umalis
ang kaibigan kasama ang ama niya.
Pagpasok ni Charles sa kabilang silid ay
naabutan pa niyang sinusuri ng isang pulis
ang lalaking nakahiga sa sahig. Pagtingin
niya sa kama ay naroon ang babaing nais
patayin sa sa sakal.

Chapter 108-Matinding galit

"Sir, buhay pa po ang lalaking ito." Anunsyo

ng pulis na siyang sumusuri sa lalaking
nakahiga sa sahig.
"Dalhin niyo siya sa hospital at kailangan
niyang mabuhay. Make sure na walang ibang
makalapit sa kaniya, maliban sa
mapagkatiwalaang doctor at nurse." Utos ni
Charles sa pulis.
"Sir, wala pong damage ang babaing ito at
natutulog lang din siya." Anunsyo ng isa
pang pulis kay Charles.
"Iwan niyo siya at may kasama akong doctor
upang suriin siya."
Sinunod ng mga pulis ang binata. Matapos
kuhanan ng mga larawan ang loob ng silid ay
umalis na ang mga ito kasama ang lalaking
nagsimula nang magkaroon ng malay.
Pinaalis na rin ni Charles sa silid ang mga
taga media at mga bisita ng kapatid. Pero
lahat ng mga ito ay under investigation.
"Sir, nasa loob po ng banyo sina Mauro at
Diana." Pagbigay alam ni Roy sa amo.
Napabuntonghininga si Charles at inutusan

si Roy na bigyan ng maaring maisuot ang

dalawa. Nagkalat kasi ang damit ng mga ito
sa loob ng silid. Si Elizabeth ay sinusuri na rin
ng doctor.
"May itinurok sa kaniya na pampatulog."
Napatingin si Charles sa hawak ng doctor na
injection. Wala nang laman iyon. Pinatawag
niya ang isang pulis upang ipakuha iyon
bilang karagdagang ebedensya.
Matapos masuri si Elizabeth, hinubad ng
doctor ang suot na gloves at inihanda ang
gamot na para kay Mauro.
Nakayuko ang ulo at mag isang naglalakad
palabas ng banyo si Diana. Si Mauro ay
inaalalayan ni Roy dahil muli itong nahilo,
dala na rin ng sugat sa ulo nito.
"Ayos ka lang ba?" tanong ni Charles kay
Mauro at inalalayan itong makahiga sa kama
ng patagilid.
"Si Stella? Kumusta si Stella?" Pumikit si
Mauro at kumirot ang sugat sa likod ng ulo
niya.
"Ayos lang siya at natutulog ngayon sa silid
upang makapagpahinga."
Nakahinga nang maluwag si Mauro at
hinayaan na ang doctor sa kung ano ang

itinurok sa kaniya na gamot.

Nanatiling nakatayo si Diana sa isang tabi at
takot gumawa ng ingay. Yakap ang sarili at
biglang nakaramdam ng lamig kahit may
suot ng damit.
Nilingon ni Charles si Diana nang mapansin
ito. "Salamat sa pagligtas sa buhay ni Stella."
Umilap ang tingin ni Diana sa binata. Hindi
niya dapat ipagmalaki ang nagawang
pagtulong kay Stella at Mauro. Kapag
nalaman ni Charles na sariling pamilya niya
ang may gawa ay tiyak na hindi siya nito
mapapatawad.
Napabuntonghinga si Charles nang
mapansin na wala sa focus ang isip ni Diana. "
Pasensya na pero kailangan mo munang
manatili sa isang silid at hindi maaring
umalis hangga't hindi pa naresolba ang
kasong ito.
Nakakaunawang tumango si Diana at
sumama kay Roy. Ayaw na rin niyang
tumagal sa silid na iyon kasama ang lalaking
alam niyang namumuhi na sa kaniya ngayon.
Sa kabila nang ginawa niyang pagtulong kay
Mauro, masama pa rin ang tingin nito sa
kaniya dahil pamilya niya ang salarin.
Muling napabuntonghininga si Charles nang

wala na si Diana. Napansin niyang sinundan

ng tingin ito ni Mauro ngunit nanatiling
tikom ang bibig.
Humahangos na pumasok si Sophie sa silid at
agad na nilapitan ang kapatid. "Kuya, ayos ka
lang ba? Si Stella, kumusta po siya?"
"Nasa kabilang silid siya," ani Charles at
tumingin kay Magda na nakasunod sa
kapatid.
"Hijo, sobrang nag aalala kami sa iyo. Nakita
namin sa screen monitor ang kalat dito
kanina." Tangkang yayakapin niya ang
binata ngunit tinabig nito ang kamay niya.
Gulat at nagtatanong ang tinging ipinukol
niya rito.
Nagtatakang napatingin si Sophie sa kapatid
dahil sa ginawa nito. "Kuya, bakit?"
Naningkit ang mga mata ni Charles na
hinarapa ang madrasta. "Kapag napatunayan
kong isa ka sa kasabwat ng mga taong gusto
kaming gawan ng masama, hindi kita
mapapatawad at kakalimutan kong minsan
ka nagpakaina sa aming magkapatid!"
Awang ang labi at nabuway sa pagkatayo si
Magda habang hintakutang nakatitig sa
binata. "A-anak, ano ang ibig mong sabihin?
Wala akong alam sa nangyayari ngayon at

hindi ko kayo kayang gawan ng masama

dahil mahal ko kayo ng iyong kapatid!"
Mabilis na nilapitan ni Sophie ang madrasta
at naawa dito. Niyakap niya ito at inalo. "
Kuya, kasama ko po si Mommy mula pa
kanina. Hindi niya magawa��"
"Siya ang nagbigay sa akin ng inumin kanina
na may halong droga!" malamig na turan ni
Charles.
Bumuka ang bibig at hindi makapaniwalang
napatitig si Sophie sa madrasta. Parang
napapasong kumalas siya sa pagkayakp sa
ginang.
Napaluha si Magda habang umiiling. "Hindi
ko alam na may gamot ang inumin na iyon,
hijo! Nakita mo naman at ininum ko rin ang
alak na kinuha ko sa tray ng waitress."
Pagkaila niya, nunka niyang aaminin ang
kasalanang nagawa.
Nang uuyam ang ngiting pumaskil sa labi ni
Charles at nilingon si Elizabeth na unting-
unti nang nagkakamalay. "Tingnan natin
kung hindi ka ikakanta ng babaing iyan!"
Bahagyang nanlaki ang mga mata ni Magda
nang mapatingin kay Elizabeth. Dumoble ang
kabang nadarama niya at tiyak na idawit siya
ng babae kapag nakulong ito.

Pagkamulat ni Elizabeth ng mga mata ay

hindi agad siya nakagalaw. Kinapa sa isipan
kung ano ang nangyari at nakatulog siya.
"Mabuti naman ang gising ka na."
Napabalikwas ng bangon si Elizabeth nang
marinig ang boses ni Charles. Hinatakutang
inilibot niya ang tingin sa paligid, kasabay ng
pagbalik sa isipan ng mga nangyari kanina.
Takot na napaurong siya nang humakbang si
Charles palapit sa kaniya.
Naiiyak na pinagmasdan ni Sophie ang
matalik na kaibigan. Nasasaktan siya dahil
para na ring siya ang pinagtang kaan ng
masama ng kaibigan. Hindi niya akalaing
magagawa nitong manakit, lalo na ang
pumatay dahil sa galit.
"No.... ." umiling si Sophie at isiniksik ang
sarili sa kantuhan ng kama. "Wala akong
kasalanan. Si Stella, siya ang may pakana ng
lahat ng ito at na set up niya lang ako. Hindi
ko na alam ang mga nangyari dahil pinatulog
niya ako!"
Inilang hakbang lang ni Charles si Elizabeth
at pasakmal na hinawakan sa leeg. "Huwag
mo akong gawing gago! Hayop ka, sino ang
mga kasabwat mo sa kriming ginawa mo, ha?

Nanlalaki ang mga mata at pilit na kumawala

si Elizabeth mula sa pagkasakal sa kaniya ni
Charles. Humihinging saklolo ang tingin
niya kay Sophie ngunit malungkot lang itong
nakatitig sa kaniya. Pagtingin niya kay
Magda ay nandidilat ang mga mata nito at
pinararating sa kaniya na huwag siyang
magkamaling idawit ang pangalan nito.
"Bitch, siguraduhin kong mabubulok ka sa
bilanguan kasama ang mga kasabwat mo!"
Pabalyang binitawan niya ang leeg ni
Elizabeth habang nanlilisik ang mga matang
nakatitig dito.
Sunod-sunod na napaubo si Elizabeth at
pagapang na lumayo kay Charles. Nahulog pa
siya sa kama at pinanood lang siya ng mga
naroon. Si Mauro ay ang sama rin ng tingin
sa kaniya. Pagapang siyang lumapit kay
Sophie at dito huminging tulong.
Pa squat na umupo si Sophie upang
magpantay sila ng kaibigan at sinumbatan
ito. "Lahat ay ginawa ko upang maka move
on ka kay kuya, pero ano ang ginawa mo?
Wala bang halaga sa iyo ang pagkaibigan
natin? At balak mo pang patayin si Mauro?"
Umiiyak na umiling si Elizabeth, "no, Sophie,
kaibigan mo ako at kilala mo kaysa kay Stella.

Bakit ayaw mo akong paniwalaan?"

Galit niyang itinulak sa balikat si Elizabeth
nang tangkang yakapin siya nito. "Wala
akong kaibigang kriminal!"
Napahakbang paurong si Magda at nanibago
sa galit na nakikita kay Sophie. Mukhang
nandidiri itong hawakan si Elizabeth. Nag
aalala siya para sa sarili at nakikinita kung
paano siyang itakwil ng magkapatid kapag
napatunayang kasabwat siya sa nangyari.
Umiiyak na tumayo si Elizabeth at lumapit
kay Charles. Hindi dapat siya mawalan ng pag
asa. Minsan na siyang minahal ng binata
kaya tiyak na hindi siya nito matitiis.
"Charles, I love you! Maniwala ka, hindi ko
kayang saktan ka at�� argh!"
Mabilis na iniwas ni Sophie ang tingin sa
kaibigan nang d*****g ito dahil sa sakit.
Walang awa itong sinuntok ng kapatid sa
sikmura at hinila sa buhok.

Chapter 109-Pakiusap

Naluha si Elizabeth dahil sa sakit, hindi

malaman alin ang hahawakan, ang
nasaktang tiyan o ang ulo na halos
matanggal na ang buhok dahil sa pagkahila
ni Charles.
"Charles, gising na si Stella at hinahanap ka."
Saka lang binitiwan ni Charles ang buhok ni
Sophie nang tawagin siya ng abuelo. "Igapos
niyo ang babaing iyan at huwag hayaang
makatakas!" Mahigpit niyang bilin sa tauhan
bago nagmamadaling nilapitan ang abuelo
na nasa bungad ng pintuan.
"Puntahan mo na siya at umiiyak."
Pagtataboy ni Ramon sa apo.
Magpumiglas si Sophie nang talian siya sa
kamay ng dalawang lalaki. Parang mas
gustohin na lang niyang hulihin siya ng pulis
kaysa ang manatili sa mga kamay ni Charles.
Pinagulong ni Ramon ang kinaupuang
wheelchair palapit kay Elizabeth. Pagkaharap
nito sa kaniya ay binigyan niya ito ng
malakas ng hampas sa tagiliran, gamit ang
kaniyang baston na laging nakasabit sa
kinaupuan.
1/9

Napamura si Elizabeth matapos mapadaing

dahil sa sakit. Gusto niyang saktan ang
matanda at sagad sa buto ang galit niya dito
ngayon. Kung hindi dahil dito ay masaya na
sana silang nagsasama ni Charles. Hindi niya
sana magawa ang lahat ng ito ngayon.
"Wala kang ibang dapat sisihin sa nangyayari
sa iyo ngayon kundi ang sarili mo! Hindi ako
nagkamali na ilayo sa iyo ang apo ko dahil isa
kang demonyo!" Angil ni Ramon kay
Elizabeth.
Mabilis na nilapitan ni Sophie ang abuelo at
pinakalma ito. "Lolo, baka mapaano ka.
Huwag masyadong magalit at nakakasama sa
iyo."
Tumawa si Elizabeth at nanlilisik ang mga
matang nakatitig sa matanda. "Matanda ka
ng hayop ka! Bakit hindi ka pa mamatay
upang wala nang hadlang sa pagmamahalan
namin ni Charles?"
Galit na binalingan ni Sophie ang kaibigan at
malakas na sinampal sa pisngi ito. "Ikaw ang
hayop! Ikaw ang dapat na mamatay at hindi
ang lolo ko! Tama nga si Lolo na masamang
tao ka at hindi dapat makapasok sa pamilya
namin!"
"Ahhhh, I hate you! Wala kang kuwentang

kaibigan!" Nagwala si Elizabeth at galit na

minura si Sophie. "Pinagsisihan kong naging
kaibigan kita at inibig ang kapatid mo!"
Umiiyak na dugtong niya.
Sa halip na magalit ay naaawang
pinagmasdan ni Sophie ang kaibigan. Ayaw
na niyang makita pa ito kaya inutusan na
niya ang tauhan na alisin sa harapan nila si
Elizabeth.
"Hija, kaibigan mo si Elizabeth, hindi ka ba
naaawa sa kaniya?" ani Magda at
nagbakasakaling maantig ang puso ng
dalaga.
"Maawa? Sa mga nabiktima niya po at hindi
ka ba naaawa?" hindi makapaniwalang
tanong ni Sophie sa madrasta.
"Hindi sa ganoon, hija, pero wala tayong
sapat na ebedensya upang maniwalang siya
nga ang salarin. Kilala mo ang kaibigan mo.
Si Stella, alam natin noon pa man na
magaling guma -"
"Shut up!" Putol ni Sophie sa pagsasalita ng
ginang. "Bakit mo siya kinakampihan?"
Nang uusig niyang sita rito.
"Mali ka nang iniisip, anak. Naawa lamang
ako sa kaibigan mo at -"

"Mula ngayon ay hindi ko na siya kaibigan!"

Napipilan si Magda at hindi na alam ang
dapat sabihin pa. Mabilis niyang hinawakan
sa dalawang kamay ang dalaga at malungkot
ang tinging ipinukol dito.
"Kapag totoo ang sinabi ni Kuya na kasabwat
ka ng babaing iyon, hindi ko rin po kayang
patawarin!"
Parang napapasong binitiwan ni Magda ang
palad ng dalaga at paurong na humakbang.
Pakiramdam niya ay biglang nanghina ang
mga tuhod niya. Naputol lamang ang pang
uusig ng dalaga nang magsalita si Mauro.
"Gusto kong makita si Stella."
Nilapitan ni Sophie si Mauro at tinulungan
itong makababa sa kama, katulong ang
doctor. Kinakausap siya ng madrasta ngunit
hindi niya ito pinansin. Iniwan niya ito roon
sa silid kasama ang ilan sa tauhan.
Galit na ibinato ni Vincent ang baso sa apo
matapos mabalitaan ang palpak nitong
ginawa. "Inutil! Bakit ipinagkatiwala mo ang
lahat sa mga bobo mong tauhan? Ano na
ngayon ang gagawin mo upang hindi
makaladkad sa kahihiyan ang pangalan ng

pamilya natin?"
Kahit nasaktan at tumama ang baso sa dibdib
niya ay hindi iyon ininda ni Vans. "
Pinatatahimik ko na po ang tauhang hawak
ng pulis. Si Elizabeth at Magda ay
naghihintay lang po ako ng tyempo upang
makuha sila at mapatahimik."
"At ang tanga mong kapatid, ano ang plano
mo sa kaniya?" angil niyang tanong muli kay
Vans. Kung kaharap niya lang si Diana ay
tiyak nasakal na niya
Sandaling natahimik si Vans at hanggang
ngayon ay hindi pa alam kung ano ang
gagawin sa kapatid. Ayun sa source niya sa
hotel ay mahigpit ang bantay ngayon sa
kapatid niya.
Galit na tumayo si Vincent at kinuha sa
drawer ang baril. Kailangan niyang kumilos
upang hindi tuluyang masira ang pangalan
ng pamilyang iniingatan niya.
Walang salitang sumunod si Vans sa
paglabas ng abuelo sa kanilang bahay. Alam
niyang pupuntahan nito ang kapatid niya
upang kunin.
Sa hotel, pilit na kinu-control ni Stella ang
emosyon at baka maapiktohan ang anak na
nasa sinapupunan. Nang makita si Charles ay
5/9

nabawasan ang kabang nadarama. lang

minuto pa ang lumipas nang dumating ang
kapatid ng binata kasama si Mauro. Naiiyak
na hinawakan niya ang kamay ng kaibigan
nang makalapit ito sa kaniya.
"Ate, kumusta na ang pakiramdam mo?" nag
aalalang tanong ni Sophie.
"Ayos lang ako, si Diana, nasaan ang pinsan
ko?" nag alala siya bigla sa pinsan.
"Nasa ligtas siyang lugar at binabantayan ng
tauhan ko." Si Charles na ang sumagot sa
dalaga habang yakap ito.
"Gusto ko siyang makita at makausap."
Tumingala siya at nakikiusap ang tingin sa
binata.
"Not now, hindi pa tapos sa pag check sa
paligid ang tauhan ko at ayaw kong
mapahamak kang muli."
"Kailangan niya ako ngayon. Kung hindi
dahil sa kaniya ay baka patay na si Mauro at
ako ang napagbintangan."
Sabay na napabuntonghininga sina Mauro at
Charles saka nagkapalitan ng tingin.
"Mauro, huwag mong hayaang makuha nila
si Diana. Baka ano ang gawin nila sa pinsan
ko dahil sa pagtulong sa atin!" Pakiusap ni
6/9

Stella sa kaibigan.
Tikom ang bibig na tumango si Mauro. Hang
sandali pa ay umalis si Charles upang alamin
ang nangyayari na sa labas. Naiwan sila sa
silid kasama ang mga doctor.
Pagkalabas ni Charles ng silid ay agad na
sumalubong sa kaniya si Roy. "Sir, nasa baba
ang pamilya ni Diana at gusto siyang kunin."
Naikuyom ni Charles ang kamao bago
nagmamadaling pumunta sa silid kung
nasaan si Diana. "Huwag niyo muna silang
paakyatin dito."
Agad na sinunod ni Roy ang utos ng amo at
bumaba sa ground floor. Kalat na ngayon sa
balita ang tungkol sa nangyayari sa hotel
kaya hindi na nakapagtaka kung bakit
naroon ang pamilya ni Diana.
Sumaludo ang dalawang pulis kay Charles
bago binuksan ang pintuan.
Pagkapasok ni Charles sa loob ay naroon ang
isang tauhan na siyang nagtatanong sa babae.
"Ayaw pa rin po niyang magsalita, sir."
"Iwan mo muna kami." Pagtataboy niya sa
lalaki.
Nag angat ng tingin si Diana nang tumayo sa
719

harapan niya si Charles. "Puwede mo ba

akong tulungang makalayo, kapalit ng
pagligtas ko sa buhay ng mahal mo?"
"Nangunot ang noo ni Charles at nagdududa
ang tingin sa dalaga. "Kailangan kita bilang
tistigo upang mapanagot ang taong sangkot
sa krimin na ito.
Lumuluha na umiling si Diana. "Hindi nila
hahayaang mangyari iyang gusto mo."
Naintindihan ni Charles ang ibig sabihin ni
Diana. Higit na kilala nito ang taong
mastermind sa lahat ng gulo ngayon. "Nasa
baba na sila at gusto kang kunin."
Mabilis na pinunasan ni Diana ang luha sa
mga mata bago kinuha ang cellphone. Wala
na siyang magawa ngayon at tinanggap na
lang sa sarili ang kapalaran. "Ito na lang ang
huli kong maitulong sa inyo."
Napatingin si Charles sa cellphone niya nang
umilaw iyon. Nahulaan niya kung ano ang
mensaheng ipinadala sa kaniya ni Diana.
Nawala na ang pagdududa niya dito at handa
nang tulungan ngunit ito naman ang
tumanggi.
"Huli na at ayaw kong makagawa pang
karagdagang kasalanan ang pamilya ko.
Ingatan mo si Stella at ang anak niyo."
819
Ngumiti si Kay Charles at tumayo.
Bago pa mabuksan ni Diana ang pintuan ay
pinigilan ito ni Charles sa braso. "Kung
kailangan mo nang tulong ay kuntakin mo
lang ako."
Mapait na ngiti ang sumilay sa labi niya bago
tumango kay Charles. Ilang sandali pa ay
nagkaroon ng kumosyon sa paligid. Isang
mahabang buntonghininga ang ginawa ni
Diana bago binuksan ang pintuan. Agad na
humungad sa kaniya ang matalim na tingin
ng abuelo at kapatid.

9/9

Chapter 110-Prime suspect

Mukhang natuod na si Diana sa kinatayuan

nang bigla siyang yakapin ng kapatid. Yakap
na kulang na lang ay pisain siya sa sobrang
higpit niyon.
"Diana hija, agad kaming sumugod dito ng
kapatid mo nang mapanood ang balita. Sobra
kaming nag aalala sa ?yo."
Napalunok ng sariling laway si Diana nang
marinig ang tinig ng abuelo. Sa ibang taong
nakakarinig sa sinabi nito ay masabing sobra
siyang mahal ng matanda at concern.
"Mr. Vincent, pasensya na kung na delay ang
pag akyat niyo dito. Kung ako lang ang
masusunod ay manatili sana sa
pangangalaga ko ang apo niyo." Bati ni
Charles sa matanda.
Ngumiti si Vincent sa binata at
nakipagkamay dito. "Naintindihan namin
ang sitwasyon. We're glad at ligtas kayong
lahat. Pero kailangan kong kunin ang apo ko
at kaya ko siyang pangalagaan."
Ngumiti rin si Charles sa matanda at gumanti
ng mahigpit na pakipagkamay dito. "Asahan
niyo po na laging nasa inyo na ang mga mata

ko mula ngayon." Makahulugan niyang

turan.
"Aalis na kami, kung ano man ang nangyari
dito ay labas ang pamilya namin at ayaw
kong madawit ang kapatid ko." Paalam ni
Vincent kay Charles habang hawak ng
mahigpit sa kamay si Diana.
"Asahan ko na maging maayos siya sa poder
ninyo dahil tatayo pa siyang witness sa
nangyaring krimin dito." Umangat ang isang
sulok ng labi ni Charles nang mag igtingan
ang panga ni Vincent.
"Tulad ng sinabi ni Lolo, ayaw naming
madawit dito ang kapatid ko. Minsan nang
nalagay sa kapahamakan ang buhay niya.
Kung alam ko lang na gawan ka ng masama
ng taong nakaaway mo ngayon ay hindi ko na
sana siya pinapunta dito."
"Kung ginawa mo iyan ay baka hindi ganoon
ka-successful ang napanood mong palabas
kanina sa balita. Pero mukhang na dissapoint
ka?" aroganting pasaring ni Charles sa lalaki.
Mabilis na sinamaan ng tingin ni Vincent ang
apo bago pa ito mawala sa sarili at mapatulan
si Charles. "Kailangan na naming umalis.
Kung ano man ang kailangan niyo kay Diana
ay kailangan na dumaan muna sa akin."
2/7

Naikuyom ni Charles ang kamao nang

tumalikod na ang dalawa at bitbit si Diana.
Sandaling natigilan si Diana nang bumukas
ang isang silid at makita si Mauro. Bigla
siyang umasam na sana agawin siya nito sa
kamay ng kapatid niya. Ngunit laking
dismaya niya at nilampasan lang siya nito.
"Let's go!" ani Vincent at dumiin ang kamay
na nakahawak sa beywang ni Diana.
Inis na sinundan ni Charles si Mauro nang
wala na ang tatlo sa harapan nila. "Wala ka
bang balak na ilayo siya sa pamilya nito?"
"Wala akong obligasyon sa kaniya at wala
akong balak na maging kapamilya ang mga
kriminal na iyon!" matigas na turan ni
Mauro.
Kukuwelyohan na sana ni Charles ang lalaki
ngunit biglang napansin na nakabukas ang
pintuan ng silid. Mabilis niyang nilapitan
iyon at tanging likod nang papalayong si
Diana ang nakita niya. Nakita pa niyang
sinalubong ito ni Vincent.
Napabuntonghinga siya at nailing na
bumalik ang tingin kay Mauro. Nasa isipan ay
hindi sana magsisi ang lalaki sa bandang huli
katulad niya noon.
3/7

Nang mabalitaan ni Fausto ang nangyari sa

naturang event ay galit niyang kinuntak si
Leonard at nagpasundo dito. Kailangan na
niyang balian ng isang sungay ang pinsan.
Gagawin na niya ang nararapat upang
mabawasan ang kapangyarihan nito sa
kompanya.
Dinala sa presinto sina Magda at Elizabeth
upang imbistigahan. Ang mga waiter ay
pinadampot din sa mga pulis.
Galit na sinampal ni Magda si Elizabeth nang
idawit siya nito sa krimin.
"Ayaw kong mag isa na mabulok sa
bilangguan na ito!" nakangising turan ni
Elizabeth at parang wala nang kinatatakutan.
Bagsak ang mga balikat ni Magda dahil may
ebedensyang hawak si Charles na galing kay
Diana at sangkot niya. Tuluyan na nga siyang
itinakwil ng dalawang tinuring niyang mga
anak. Gusto niyang umiyak ngunit parang
nag yello ang mga luha niyang namuo sa
gilid ng mga mata niya.
Umiiyak na tinalikuran ni Sophie ang
madrasta at ayaw nang lingunin pa. Galit at
dissapointed siya dito dahil naatim silang
gawan ng masama, sa kabila ng kabutihan at
pagmamahal niya rito.
4/7

"Charles, patawad! Please give me a second

chance!" Pakiusap ni Magda sa binata.
Matalim ang tinging ipinukol ni Charles sa
ginang. "Mapababa ang sentensya sa iyo
kung ikanta mo ang taong mastermind."
Napipilan si Magda at muling itinikom ang
bibig. Ayaw pa niyang mamatay katulad sa
lalaking nagpanggap na waiter. Alam niyang
hindi nagbibiro ang mastermind sa banta
nito sa kanila.
Nasipa ni Charles ang paa ng lamesa at ayaw
pa ring magsalita ng madrasta at ni
Elizabeth. Si Diana ay hindi na rin niya
makuntak.
"Sir, huminahon kayo at nasa loob tayo ng
presinto," ani ng abogado ng binata.
Nakailang buga ng hangin sa bibig si Charles
upang pakalmahin ang sarili. Kailangan na
niyang pumunta sa hospital at pina admit
niya muna si Stella. Bago tumalikod ay
tinapunan niya ng matalim na tingin si
Elizabeth. Mukhang may inaasahan ito at
kampanting makalaya.
Pagbalik ni Charles s hospital ay naroon na
ang abuelo ni Stella. Galit na sinalubong siya
at sinuntok sa mukha. Mabuti na lang ang
5/7

suspect
tulog ang dalaga kaya hindi nasaksihan ang
sigalot sa pagitan nila ng matanda.
"Jerk, binuntis mo agad ang apo ko at
hinayaan mo pa mangyari ito sa kaniya?"
angil ni Fausto sa binata pero pilit na inipit
ang boses upang hindi magising ang apo.
Napasunod ang tingin ni Charles kung saan
nakaturo ang daliring ng matanda. Balot ng
bandage ang isang paa ni Stella at bakas pa
rin ang ilang kalmot sa leeg nito.
"Pakakasalan ko po siya bukas na bukas din
at pangako na hindi na mauulit itong
nangyari sa kaniya."
Napabuga ng hangin sa bibig si Fausto at
tinabig sa dibdib ang binata. Umupo siya sa
isang upuan upang pakalmahin ang sarili. "
Hindi na kailangan ang preperasyon sa kasal
ninyo. Kailangan mo na ring hawakan ang
kompanya ko at siguraduhin mong
mapatalsik mo sa puwesto ang mga naghari-
harian na doon!"
Nagyuko ng ulo si Charles bago sumagot. "
Gagawin ko po ang iatang ninyong
obligasyon sa akin. Salamat po sa tiwala at
hindi ko kayo bibiguin sa pagkakataon na ito.
"Good!" Kahit papaano ay kumalma na si
6/7

Fausto at natuwa sa pagiging masunurin ng

binata.
"Ang anak ko po, kumusta siya sa napag
iwanan ninyo?"
"Huwag kang mag alala at ligtas siya doon.
Tapusin mo muna ang dapat tapusin bago
siya puntahan sa pinagtaguan ko sa kaniya.
Malinis magtrabaho ang makalaban mo kaya
kailangan mong mag ingat."
Naikuyom ni Charles ang kamao at nanggigil
na naman pagkaalala kina Vincent ay Vans.
Talagang nagawa ng mga ito patahimikin
ang prime suspect na naka admit sa hospital.
Sina Elizabeth at Magda na lang sana ang pag
asa niya ngunit ayaw ng mga ito ikanta ang
mastermind. Si Diana ang huli niyang pag asa
upang lumabas ang katotohanan ngunit
malabo na rin nivane makuntak ito.

1/7

Chapter 111-Napagkasunduan

"Malakas ang kapit ng bata sa sinapupunan

ng nobya mo kaya huwag kang mag alala.
Ang eririsita ko ngayon ay vitamins nilang
mag ina."
Nakahinga nang maluwag si Charles nang
marinig ang findings ng asawa mula sa
kaibigang doctor. Naipagpasalamat niya at
hindi katulad sa una nitong pagbubuntis ang
kalagayan nito ngayon.
"Ibigay mo lang lagu ang gusto niyang
kainin o inumin at iwasang sumama ang loob
niya." Patuloy na pagbigay payo ni Jenny sa
kaibigan.
"Kuya, ano ang pinaglilihian ni Ate para
mabili ko?" excited na tanong ni Sophie sa
kapatid.
Napaubo si Jenny at mabilis na sinupil anv
ngiti sa labi nang samaan siya ng tingin ni
Charles. Alam niya kasi kung ano ang
pinaglilihan ni Stella. Mabuti na lang at tulog
ito kaya hindi naririnig ang tanong ni Sophie.
"Huwag ka nang mag abala at ayaw niyang
kainin kapag galing sa ibang tao."
Pagdadahilan ni Charles upang hindi na
1/8

mamilit sa pagtatanong ang kapatid.

Napalabi si Sophie at hinarap ang abuelo
ngunit nagkibit balikat lang ito.
"Lolo, parating na po si Don Fausto." Pag
iiba ni Charles ng paksa.
Inayos ni Ramon ang sarili at gustong
maging presentable sa pagharap sa maging
kumpadre niya. Ilang sandali pa ay bumukha
ang pintuan at pumasok ang halos kaidaran
niya ngunit makisig pa ring tingan. Hindi
katulad niya na halatang matanda na dahil
may sakit.
"Don Ramon, kumpadre!" Si Fausto na
unang bumati sa lalali.
"Nice to see you again! Hindi ko akalaing
maging magkapamilya tayo!" Nagagalak na
nakipag kamay si Ramon sa lalaki.
Natutuwang tinapik-tapik ni Fausto sa
balikat ang lalaki. Marami pa silang pinag
usapan at ang daldal ni Ramon.
"Lolo, huwag niyo naman po akong siraan
kay Lolo Fausto at baka hindi na niyang
ipakasal sa akin si Stella." Reklamo ni
Charles at pati ang hindi niyang ugaling
pinapakita noon kay Stella ay naaungkat pa.
"Huh, maganda na iyong alam niya ang totoo
2/8

kaysa ang magsisi siya da bandang huli dahil

tinanggap ka niya para kay Stella!"
aroganting angil ni Ramon sa apo.
Napangiti na lamang si Fausto at nag away
pa ang dalawa sa harapan niya. Natigil
lamang ang mga ito nang magising ang apo
niya.
Masaya si Stella at nagkaharap na rin ang
abuelo niya at ang lolo ni Charles. Nakikita
niya ring magkasundo ang mga ito at
business minded.
"Pag usapan na natin anv kasal ng mga apo
natin," ani Fausto bago tumingin sa lahat na
naroon sa loon ng silid.
Sinang ayunan ni Ramon ang nais mangyari
ni Fausto. Sanib puwersa na sila upang
pangalagaan ang kaligtasan ng kanilang mga
apo.
Bago ang kasal nila ni Stella, hinayaan na
siya ni Don Fausto na makita ang anak.
Pagkalabas ni Stella sa hospitak ay agad
silang tumulak patungo sa kung nasaan ang
anak niya. Lahat ng kilos nila ay pa sekrito na
at sinuguro na walang nakakasunod sa bawat
lakad nila. Kasama niya si Stella na
pinuntahan ang anak nila gamit ang private
plane. Pagdating nila sa isang probadong
3/8

island ay gabi na at siguradong tulog na ang

anak nila.
Pagkababa ng chopper, nagmamadaling
pumasok sa bahay si Stella, kasunod si
Charles. Nasasabik na siyang mayakap muli
ang anak at ilang lingo niya ring hindi ito
nakasama.
"Good evening po, ma'am, sir. Nasa silid na
po si Senyorito Zion." Bati ng yaya ng bata sa
dalawa.
Nagpasalamat si Stella sa katulong bago
dumiritso na sa silid ng anak. Hindi alam ng
anak niya na darating siya ngayon kaya hindi
na siya nahintay bago matulog. Sanay na rin
siya sa bahay bakasyunan na ito dahil minsan
ay dito siya nagtatago noon.
Pagkapasok sa pintuan, tumigil sa
paghakbang ni Charles nang masilayan ang
anak. Ang akala nila ay tulog na ito. May
hawak itong libro at mukhang abala sa
binasa dahil hindi napansin ang kanilang
presensya.
Kagat labi na nilapitan ni Stella ang anak at
dahan-dahang umupo sa tabi nito. Para na
itong matanda at mahilig pa magbasa ng
libro.
"Mommy?" Gulat na naibulalas ni Zion nang
4/8

makita ang ina. Agad na binitawan ang

hawak na libro at niyaka ang ina.
Ngumiti si Stella at masuyong hinalikan sa
noo ang anak habang yakap ito. "Bakit gising
ka pa?"
"I miss you, mommy! Are you okay po?"
Masayang ngumiti si Stella at sinapo ang
magkabilang pinging anak. Para itong
matanda na laging inaalala ang kaligtasan
niya. Bata pa ito ay alam na ang panganib na
nakakabit sa kanilang pamilya.
"I miss you too baby at ayos lang ako. May
surprisa akong dala sa ?yo!"
Lalong umaliwalas ang aura ng mukha ni
Zion at naging excited. "What is it, mommy?"
Dahan-dahang pinakawalan ni Stella ang
anak at lumingon sa pintuan.
Sumilip si Zion at sinundan ang tinatanaw ng
ina dahil nakaharang ang katawan nito.
Pagtingin niya sa nakabukas na pintuan ay
namilog ang mga mata niya pagkakita sa
lalaking sa larawan lang unang nakita. "
Daddy?"
Hindi magawang ibuka ni Charles ang bibig
at namalat bigla ang lalamunan dahil sa
emosyong pinipigilan. Parang natuod na rin
5/8

pagkasunduan
siya sa kinatayuan habang walang kurap na
nakipag titigan sa cute niyang anak.
"My daddy!" Nagagalak na sigaw ni Zion
sabay baba sa kama at patakbong nilapitan
ang nakatulalang ama.
Napasinghap si Charles nang maramdaman
ang yakap ng anak sa kaniyang mga binti.
Para siyang natauhan at saka palang
nakagalaw. Mabilis siya yumuko at naiiyak
na binuhat ang anak. "Hello, buddy!"
Kusang tumulo ang mga luha ni Stella
habang pinapanood ang mag ama niya. Kita
niya rin ang panunubig ng mga mata ni
Charles habang yakap ng mahigpit ang anak
nila.
"Finally, nayakap din kita anak! Patawarin
ang daddy kung ngayon ka lang nabisita!"
Pinupog niya ng halik sa pisngi ang anak.
Hindi nagpatalo si Zion at hinalikan din sa
pisngi ang ama. "Daddy, wala po kayong
kasalanan kaya stop apologising po. Thank
you at dinalaw niyo ako dito! I love you po!
Mahal ko kayo ni Mommy!"
Masayang ngumiti si Charles sa bata at
humakbang na palapit kay Stella. Habang
buhat ang anak ay niyakap niya rin ang
dalaga gamit ang isa pang kamay. Pareho

niyang hinalikan ang mga ito sa noo.

"Thank you, baby at hinayaan mong
makilala ko ang anak natin!" Muling niyang
hinalikan sa noo ang dalaga bago pinunasan
ang luha sa mga mata nito.
Nakangiting tumango si Stella at gumanting
yakap sa binata bago hinalikan ang anak sa
pisngi. Saka na nila sasabihin sa anak ang
tungkol sa maging kapatid nito. Babawi
muna si Charles sa anak nila lalo na at
limitado pa ang oras na makasama nila ito.
"Mommy, daddy, gusto ko po katabi kayo sa
pagtulog ngayong gabi!"
Nagkatinginan sina Charles at Stella. Malaki
naman ang kama ng anak nila at kasya silang
tatlo. Iyon nga lang at mukhang magsiksikan
silang tatlo.
"Alright, gusto ka rin makatabi ni Daddy sa
pagtulog."
Tuwang-tuwa na nagtatalon si Zion na
napagitnaan ng mga magulang. "Thank you,
daddy!"
Pinagitnaan nilang dalawa ang anak at
parehong nakayakap sa bata. "Goodnight!"
bulong ni Charles habang tinapik-tapik ang
ng anak.

Dala ng ilang araw na abala at pagod ay

nakatulog agad si Charles. Naalimpungatan
lang siya nang nang maramdamang may
humahalik sa kaniya.

Finale: for book 1

Napabuntonghinga si Charles nang tuluyang

magising ang diwa mula sa pagkatulog. Agad
na tiningnan niya ang anak at baka nagising
dahil sa ginagawa sa kaniya ni Stella. Wala
talagang pinipiling lugar ang paglilihing
dalaga at mukhang uhaw na naman. Bago pa
ito makagapang pababa ay mabilis niya itong
pinigilan.
Nakasimangot na nag angat ng tinig si Stella
mula sa ilalim ng kumot. Nakuha naman niya
ang ibig sabihin ng binata pero hindi naman
siya naglilikha ng ingay o naglilikot.
"Not here!" namamaos ang tinig na sita niya
sa dalaga.
"Just keep quiet."
Nailing si Charles at tinuruan pa siya ng
dalaga upang hindi marinig ng anak nila.
Hindi nga naman halata at madilim ang
paligid plus nasa ilalim ito ng kumot. Pero
hindi talaga niya napipigilan ang sarili na
huwag mapaungol. Mabilis siyang bumangon
at binuhat ang dalaga papunta ng banyo na
naroon lang din sa silid ng anak.
Pagkababa sa kaniya ng binata ay agad na
1/8

tinungo ng bibig ang kanina pang gustong

isubo.
Napaungol ng mahina si Charles nang
walang ingat na isinubo ng dalaga ang
kaniyang pagkalalaki. Walang pinagbago,
para na naman itong uhaw at hindi
nakainum ng ilang araw.
Ang bilis labasan ng binata at nakuha niya
agad ang gusto mula dito. Mukhang mas
pagod pa ito kaysa kaniya gayong puro
pasarap lang naman ito habang nakatayo at
sandal sa hamba ng pintuan.
Siya na ang naghilamos sa mukha ng dalaga
matapos niyang makaraos. Hindi na ito
nagreklamo nang buhatin niya upang ibalik
sa kama at mukhang inaantok na agad.
"Sleep well!" Kinintalan niya ng halik sa labi
ang dalaga bago bumalik sa kabilang banda
ng kama kung saan siya hihiga.
Kinabukasan, nauna pa ring nagising si
Charles. Napangiti siya nang makitang
mahimbing ang tulog ng mag ina niya. Dahan
-dahan niyang inalis ang braso ng anak na
nakayakap sa kaniya. Ang sarap lang sa
pakiramdam na gumising sa umaga at
mukha ng anak at ng babaing mahal ang
bumungad sa kaniyang paningin.
2/8

Pagkatapos gumamit ng banyo ay dumiritso

na siya sa kusina at gustong paglingkuran
ang mag ina niya. Kahit may katulong ay siya
ang nagluto ng pagkain na gusto ni Stella.
Ang sa anak ay itinanong pa niya sa yaya nito
kung ano ang gustong kainin sa almusal.
"Daddy, good morning po!"
Nakangiting nilingon ni Charles ang anak na
mukhang bagong gising lamang.
"Akala ko po ay panaginip lang kagabi na
nandito na kayo." Kinusot-kusot ni Zion ang
mga mata bago yumakap sa binti ng ama.
Naaawang umupo si Charles upang
magpantay sila ng anak at niyakap ito. "Sorry
kung wala ako sa tabi mo pagkagising. Hindi
aalis si Daddy na hindi mo alam kaya don't be
sad, okay?"
Nakangiting tumango si Zion at yumakap sa
ama.
"T'm almost done, are you hungry?" Masuyo
niyang tanong sa anak habang hinahalo ang
scramble egg-
"Yes, daddy! Kakainin ko po lahat ng niluto
mo for me!"
Pinisil niya ng mahina sa pisngi ang anak

bago ibinaba ito sa upuan. Nagpatulong na

siya sa katulong sa pag prepare ng pagkain at
gusto ng anak ay sa room sila kakain kasalo
ang ina nito.
Nagising si Stella na wala na sa tabi niya si
Charles at ang anak. Babangon na sana siya
nang bumukas ang pintuan.
"Good morning, mommy, breakfast in bed is
now serving!"
Nakangiting sinundan niya ng tingin ang
paglalakad ng anak palapit sa kaniya. Ang
cute nito at may dalang maliit na tray kung
saan nakalagay ang ilang ulam. Sumunod na
pumasok ay si Charles. Bibit naman nito ay
malaking tray na naglalaman ng maraming
pagkain. Nakasunod dito ang yaya ni Zion na
may dalang inumin.
Masaya at maganang pinagsaluhan nilang
mag anak ang pagkaing si Charles mismo ang
nagluto. Talagang bumabawi ito sa kanila ni
Zion.
After kumain ay namasyal sila sa
dalampasigan at naligo sa malinaw na dagat.
Sinulit nila ni Charles ang maghapon na
kasama ang anak nila. Kailangan din kasi
nilang bumalik mamayang gabi sa lungsod at
maraming kailangang tapusin na problema
4/8

at trabaho.
"Daddy, pagbalik niyo po ay ikakasal na kayo
ni Mommy?"
Nakangiting tumango si Charles sa anak.
"Yehey, thank you, daddy! Magkakaroon na
po ba ako ng kapatid pag kasal na kayo ni
Mommy?" Inosinting tanong muli ni Zion.
"'Yes!" May kasamang tango na tugon niya sa
anak. "Pagbalik namin ni Mommy ay may
surprisa kami sa ?yo!"
Nagtatalon sa tuwa si Zion dahil sa
excitement. Hindi na siya nalungkot nang
mamaalam ang nga magulang na aalis na.
Pagkabalik sa Luzon, hindi na pinalalabas ni
Charles si Stella ng bahay kung hindi siya ang
kasama. Monitor niya kahit ang pagkain nito
upang maging healthy pareho ang mag ina
niya.
Lahat ng kailangang asikasuhin tungkol sa
kasal nila ni Stella ay siya ang personal na
nag aasikaso. Lahat ng iyon ay palihim
lamang at silang kapamilya lang ang
nakakaalam. May ipinadala silang invitation
sa mga mahahalagang tao sa kompanya pero
walang nakalagay kung para saan ang
naturang event na pupuntahan ng mga ito.
5/8

Gaganapin ang kasal sa isla kung nasaan ang

anak nila dahil secured ang lugar na iyon.
Sa araw ng kasal, namangha ang lahat ng
bisita nang matuklasan na kasal ang
dadaluhan ng mga ito. Simple lang ang kasal
ngunit napakagarbo tingnan ang paligid.
Beach wedding ang kasal at lahat ay
napahanga sa organise ng naturang kasal
kahit minadali lamang iyon.
Naiiyak na pinanood ng dalawang matanda
ang palitan ng salita ng dalawa sa harap ng
altar. Masaya sila dahil sa wakas ay maging
isa at buo na ang pamilya ng apo nila.
Napaluha si Charles nang ianunsyo ng pari
na maari na niyang halikan ang asawa na
niya ngayon. "I love you!"
"I love you too!" Marubdob na tugon ni Stella
kay Charles at tinugon ang halik nito sa
kaniyang labi.
Masigabong na palakpakan mula sa mga
bisita at pamilya ang nagputol sa mahabang
halik ng bagong kasal.
"Mommy, Daddy, ako rin!"
Natawa ang sumaksi nang magpabuhat si
Zion sa ama nito upang makahalik sa mga
magulang. Ang mga bisita ay kanina pa
6/8

naaaliw sa bibong bata. Hindi akalain ng mga

ito na may anak na ang dalawa at naging mag
asawa na noon. Kung ano ang dahilan ng
hiwalayan ay hindi na ng mga ito inalam pa.
After ng kasal, isinama na nila Charles ang
anak pabalik sa Luzon. Alam nila na simula
na naman ito ng panibagong yugto ng buhay
nila ang pagsasama, kasama ang anak nila.
"Wala pa rin bang balita kay Diana?" nag
aalalang tanong ni Stella kay Charles na
ngayon ay asawa na niya.
Niyakap ni Charles ang asawa bago hinaplos
ang noo nitong nangungunot. "Trust me,
hindi nila maaring itago ng matagal ang
pinsan mo."
Naluluha na tumango si Stella sa asawa.
Ipinagkatiwala na niya dito ang lahat at ayaw
nitong ma stress siya. Itinatago pa rin ng
kapamilya nito sa Diana at tinatanggi na may
kinalaman ang mga ito sa naganap na krimin
sa hotel noon.
Hindi siya nawawalan ng pag asa, alam ni
Stella na lalabas at lalabas din ang
katotohanan. Hindi pa tapos ang hearing
kina Elizabeth at Magda pero nakakulong pa
rin ang mga ito dahil may ebedensya laban sa
mga ito. Sigurado din siya na ang
7/8

tumutulong sa mga ito financial para

lumaban sa kaso ay kaanak ni Diana. Kulang
pa sila sa ebedensya para madiin ang mga ito
sa kaso kaya hindi nila maipakulong.
"Tutuparin ko ang pangako ko sa iyo,
hahanapin kita upang ilayo sa malupit mong
kaanak!" kausap ni Stella sa sarili at ang
tinutukoy ay si Diana.
Hindi man sila close ng pinsan, tutulungan
niya ito dahil nangako siya noong iniligtas
siya nito. Ayaw niyang maniwala na ito ang
may ayaw silang makaharap na o makausap.
Dito nagtatapos ang kuwento ng buhay pag-
ibig niya na naging masaya sa bandang huli.
Ang kasunod na kabanata ng kuwentong
tatahakin niya ngayon ay ang tulungan si
Diana na maituwid ng tama ang buhay nito at
maging masaya katulad niya.

Wakas!
Author's note

Hello everyone! Nais ko lang po

magpasalamat sa lahat nang sumubaybay sa
kuwento ng buhay nila Charles at Stella.
maraming salamat po sa pag-spent ng oras,
data at ang iba ay pera upang ma-unlock ang
bawat chapter ng book na ito. Magkaroon po
ng book 2 ito at sana ay subaybayan niyo pa
rin. I'll make sure po na magustohan niyo rin
ang maging kuwento ng buhay ni Diana na
pinsan ni Stella. Abangan niyo po kung paano
matulungan ni Stella ang kontrabidang napag
-utangan ng loob. Ano na ang kalagayan niya
ngayon after iligtas ang buhay ni Mauro at
Stella? Magkaroon ba siya ng puwang sa puso
ni Mauro? Ano ang maging kuwento ng
bidang kontrabida? lyan po ang mga dapat
ninyong abangan sa mga next chaper.
P.S: Nakapaloob pa rin sa next book ang mga
nauna nating bida upang hindi niyo sila ma-
miss.
Nawa' y nagustohan niyo po ang librong ito.
Maari niyo rin pong basahin ang librong ito
na ako ang nagsulat. THE BES MISTAKE, THE
BILLIONAIRE'S SECRET, THE HEARTLESS

CEO, LANGIT SA PILING MO and THE TASTE

OF LOVE.
Once again, thank you and have a nice day!
Happy reading po and enjoy!