PDF Test Bank For Essentials For Nursing Practice 9Th Edition by Potter Online Ebook Full Chapter

Test Bank for Essentials for Nursing
Practice 9th Edition By Potter

Visit to download the full and correct content document: https://testbankbell.com/dow
nload/test-bank-for-essentials-for-nursing-practice-9th-edition-by-potter/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...
Test Bank Essentials Nursing Practice 8th Edition

Potter Perry Stockert
http://testbankbell.com/product/test-bank-essentials-nursing-
practice-8th-edition-potter-perry-stockert/
Test Bank for Fundamentals of Nursing 9th Edition by

Potter
http://testbankbell.com/product/test-bank-for-fundamentals-of-
nursing-9th-edition-by-potter/
Solution Manual for Fundamentals of Nursing, 9th by

Potter
http://testbankbell.com/product/solution-manual-for-fundamentals-
of-nursing-9th-by-potter/
Test Bank for Essentials for Nursing Practice, 8th

Edition, Patricia A. Potter, Anne Griffin Perry
Patricia Stockert Amy Hall
http://testbankbell.com/product/test-bank-for-essentials-for-
nursing-practice-8th-edition-patricia-a-potter-anne-griffin-
perry-patricia-stockert-amy-hall/
Test bank Essentials of Nursing Research Appraising
Evidence for Nursing Practice 9th Edition Polit
http://testbankbell.com/product/test-bank-essentials-of-nursing-
research-appraising-evidence-for-nursing-practice-9th-edition-
polit/
Clinical Nursing Skills and Techniques 9th Edition

Perry, Potter Test Bank
http://testbankbell.com/product/clinical-nursing-skills-and-
techniques-9th-edition-perry-potter-test-bank/
Test Bank for Psychiatric Mental Health Nursing 1st

Edition by Potter
http://testbankbell.com/product/test-bank-for-psychiatric-mental-
health-nursing-1st-edition-by-potter/
Test Bank for Canadian Fundamentals of Nursing 6th

Edition by Potter
http://testbankbell.com/product/test-bank-for-canadian-
fundamentals-of-nursing-6th-edition-by-potter/
Test Bank for Advanced Practice Nursing Essentials for

Role Development 4th by Joel
http://testbankbell.com/product/test-bank-for-advanced-practice-
nursing-essentials-for-role-development-4th-by-joel/
Test Bank for Essentials for Nursing Practice 9th Edition By Potter
Test Bank for Essentials for Nursing Practice 9th

Edition By Potter
To download the complete and accurate content document, go to:

https://testbankbell.com/download/test-bank-for-essentials-for-nursing-practice-9th-ed
ition-by-potter/
Visit TestBankBell.com to get complete for all chapters

Chapter 10: Informatics and Documentation
Potter: Essentials for Nursing Practice, 9th Edition
MULTIPLE CHOICE
1. What is the best method for to The Joint Commission to demonstrate that it is assessing
quality patient care?
a. Cost of care per patient day
b. Number of registered nurses
c. Absence of sentinel events
d. Documentation audits
ANS: D
Regulations from agencies such as The Joint Commission and the Centers for Medicare
and Medicaid Services require health care institutions to monitor and evaluate the quality
and appropriateness of patient care. Typically, such monitoring and evaluations occur
through the auditing of information health care providers document in patient records. It
does not include cost of care per patient day, number of RNs, nor absence of sentinel
events.
DIF: Cognitive Level: Understand (Comprehension)

OBJ: Identify key reasons for reporting and recording patient care.
TOP: Nursing Process: Communication and Documentation
MSC: NCLEX: Management of Care
2. The patient’s daughter requests to see the patient’s medical record. What is the nurse’s
appropriate response?
a. “Come with me and we will look at it together.”
b. “I’m sorry but that information is confidential.”
c. “Let me ask my supervisor if it is okay.”
d. “The doctor will have to give permission first.”
ANS: B
Nurses may not disclose information about patients’ status to other patients, family
members unless specifically granted in writing by the patient. Looking at the medical
record together is not acceptable because confidentiality would be broken. Asking a
supervisor is inappropriate because the nurse should already know the legalities for
confidentiality. The doctor does not give permission for the daughter to look at the
patient’s medical records.
DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

OBJ: Discuss legal and ethical implications associated with documentation.
3. Which patient information may be included in the nursing student’s assignment that will
be turned in to the instructor after the clinical shift has ended?
a. Room number
b. Date of birth
c. Medical record number
d. Nursing diagnosis
ANS: D
The nursing diagnosis is acceptable information to give to a nursing instructor. To
maintain confidentiality and protect patient privacy, instructors must make sure written
materials used in student clinical practice do not have patient identifiers, such as room
number, date of birth, medical record number, or other identifiable demographic
information.

4. Which agency creates standards that require nursing documentation to be accurate, timely,
and patient-centered?
a. Centers for Disease Control and Prevention
b. World Health Organization
c. The Joint Commission
d. Agency for Healthcare Research and Quality
ANS: C
The Joint Commission standard for record of care, treatment, and services requires that
your documentation be within the context of the nursing process, including evidence of
patient and family teaching and discharge planning. Other standards include those directed
by state and federal regulatory agencies such as HIPAA, as enforced through the
Department of Justice, and the Centers for Medicare and Medicaid Services. The World
Health Organization is concerned with international public health. The Centers for Disease
Control and Prevention are concerned with the spread of infections. The Agency for
Healthcare Research and Quality performs research to make health care safer for patients
and providers.

OBJ: Describe guidelines for effective documentation and reporting in a variety of health care
settings. TOP: Nursing Process: Communication and Documentation
5. Which is the primary purpose of a patient’s medical record?

a. To invoice the nursing services for hospital reimbursement
b. To protect the patient in case of a malpractice suit
c. To facilitate professional communication and safe health care
d. To contribute to a worldwide databank for trends in health care
ANS: C
The medical record helps to ensure that all health team members are working toward a
common goal of providing safe and effective care. Documentation can be used for
reimbursement but it is not to invoice the nurse, but to invoice patients and/or insurance
companies. It protects the clinician in cases of a malpractice suit, not the patient. It does
not contribute to a worldwide databank for trends in health care, but it can be used for
medical or nursing research.

OBJ: Identify key reasons for reporting and recording patient care.
6. Which chart entry represents appropriate documentation about the patient’s pain
assessment?
a. The patient appears not to be in any pain.
b. The patient is sleeping comfortably.
c. The patient always complains about being in pain.
d. The patient rated the pain at 2 on a 0-to-10 scale.
ANS: D
States pain as 2 is factual. To be factual, avoid words such as appears, seems, or
apparently because they are vague and lead to conclusions that cannot be supported by
objective information.

7. Which statement by the nurse accurately reflects a benefit of installing a new electronic
medical record system?
a. “I am thankful that I won’t have to keep changing my passwords all the time.”
b. “I’ll be able to see my son’s medical record using my password and user ID.”
c. “I won’t have to worry about reading the doctor’s messy handwriting anymore.”
d. “It will take me so much less time than writing everything out on paper.”
ANS: C
One of the main benefits of electronic medical record systems is that nurses and ancillary
staff do not have to decipher illegibly written orders from providers. Electronic charting
has not been shown to decrease documentation time. It will still be against HIPAA policy
for the nurse to view family members’ medical records. Passwords must be changed
regularly for all new electronic medical record system in order to maintain security of the
documents.

OBJ: Compare paper-based and electronic documentation.
8. Which chart entry reflects appropriate documentation of patient data?

a. The patient voided a moderate amount of urine.
b. The patient voided 220 mL of clear yellow urine.
c. The patient was incontinent.
d. The patient voided an adequate amount of urine for the shift.
ANS: B
The use of precise measurements makes documentation more accurate. For example,
documenting “Voided 450 mL clear urine” is more accurate than “Voided an adequate
amount.” Small and moderate are not as accurate as precise measurement. Patient
incontinent of urine does not tell how much and although accurate is not as accurate as a
precise measurement.

9. Which is the correct military time entry for a medication that was administered at 8:30
p.m.?
a. 0830
b. 140
c. 2030
d. 2230
ANS: B
The correct military time entry for 8:30 p.m. is 2030.

10. The patient requests that her chart be destroyed as soon as she is discharged. What is the
best response of the nurse?
a. “The hospital can give you the chart after you are discharged.”
b. “Your chart will be kept secure and confidential.”
c. “The information must be reported to the health department first.”
d. “Your chart can be shredded if you give consent.”
ANS: B
The patient’s hospital record may not be destroyed after the patient is discharged. The
patient should be reassured that all of the information in the record will be kept secure and
confidential.

11. The nurse realizes that the wrong patient’s name was written on several important
paperwork forms that were already signed by the attending physician. How will the nurse
correct this error?
a. Black out the error with a thick marker and enter the correct information.
b. Use correction tape to write over the incorrect information.
c. Draw one line through the error, make the correction and initial it.
d. Shred the forms with the incorrect information and write on new ones.
ANS: C
The nurse should make draw one line through the error, make the correction, and initial it
so there is no attempt to cover up the mistake. The error should not be blacked out or
covered with correction tape as it will hide the information. The forms should not be
shredded as they were already signed by the physician. Agency policy may indicate the
physician should initial each change as well.

12. The patient was not able to continue along the migraine headache critical pathway after
suffering a stroke. Which terminology describes this deviation from the prescribed
pathway?
a. Negative variance
b. Noncompliance with the treatment plan
c. Risk-prone health behavior
d. Care plan intolerance
ANS: A
Any deviation from a critical pathway is termed a variance. A negative variance occurs
when the patient develops a complication or new condition that leads to cessation or
modification of the pathway. The patient did not demonstrate noncompliance with the
treatment plan, risk-prone health behavior, or care plan intolerance.

13. Before leaving at the end of the shift, the nurse realizes that a set of patient assessments
were taken earlier in the day but never charted. What is the appropriate action of the
nurse?
a. Enter the assessments in the chart the next day before receiving report.
b. Do nothing because the other patient assessments were obtained during the shift.
c. Direct the nursing assistant to enter the assessments into the patient’s chart.
d. Enter the assessments into the chart as a late entry with a reason for the delay.
ANS: D
The nurse should enter the assessments into the chart as a late entry with a reason for the
delay. The nurse should not wait until the next day to enter the assessments or do nothing
with the information. The nursing assistant should never be directed to chart the nurse’s
assessments.

14. The patient developed a large hematoma where the laboratory technician drew blood
earlier in the shift. Which statement is appropriate to enter in the patient’s chart?
a. The laboratory technician did not know what he was doing and traumatized the
patient’s arm.
b. The patient has a painful raised 2-inch  2-inch hematoma on the outer left arm
after venipuncture.
c. The laboratory technician must have had a hard time getting the blood sample
drawn as the patient’s arm is now bruised.
d. The patient must have moved during the blood draw because there is a huge bruise
on his left arm.
ANS: B
Charting must be clear and factual without guesses or opinions. The patient has a painful
raised 2-inch  2-inch hematoma on the outer left arm after venipuncture reflects objective
documentation of the patient’s hematoma.

OBJ: Describe guidelines for effective documentation in a variety of health care settings.
15. After a patient fall, the supervisor asks the nurse to rewrite the entry in the patient’s chart
to show that the patient’s bed was lowered to the floor even though it was not. What is the
best action of the nurse?
a. Chart that the bed was lowered to reduce liability in case a malpractice lawsuit is
filed.
b. Remind the supervisor that it is against regulations to alter or falsify the patient’s
chart.
c. Ask the nurse assistant to chart that the patient’s bed was lowered to the floor at
the time of the fall.
d. Rewrite the entry as requested but note that the patient’s bed was not lowered to
the floor in the incident report.
ANS: B
It is against regulations to alter or falsify the patient’s medical record regardless of the
intent or desire to avoid a malpractice lawsuit. The nurse should never ask the nurse
assistant to falsify information. The information in the incident report and patient chart
should be factual and consistent.

16. Which entry in the patient’s chart will justify home nursing care reimbursement from
Medicare, Medicaid, and private insurance companies?
a. The patient’s wound is improving slightly each day.
b. The patient was receptive to the smoking cessation information.
c. The patient’s family appreciated the nurse’s caring demeanor.
d. The patient’s wound was 6 cm  4 cm and is now 4 cm  2 cm.
ANS: D
When you provide home care, your documentation must specifically address the category
of care and your patient’s response to care. Receptive to teaching from the nurse and a
gradually improving wound is not factual or objective information. Whether family liked
the nurse or not does not affect reimbursement.

17. Which action by the nurse minimizes the risk of unauthorized use of computer passwords
for the electronic medical record system?
a. Using the same password for home and health care agency computers
b. Writing each new computer password on the back of the name badge
c. Periodically reusing previous computer passwords to prevent forgetting them
d. Using passwords of at least eight characters with at least one number and symbol
ANS: D
Passwords should have at least eight characters with at least one number and symbol.
Nurses should never use the same password for home and health care agency computers.
Nurses should have one designated password for work that should be changed every few
months. Computer passwords should never be shared with anyone or written where they
may be seen by others. Passwords should never be reused or recycled.

OBJ: Discuss methods for maintaining privacy and confidentiality of protected health
information.
18. Which information must be shared during the hand-off report to the oncoming nurse?
a. The patient is nauseated and complaining of moderate generalized pain.
b. The patient has six children and fourteen grandchildren.
c. The patient will drink chicken broth but prefers to have lime gelatin.
d. The patient sent back the dinner tray twice because the food was cold.
ANS: A
The hand-off information must communicate priority patient assessment data, changes in
the patient’s condition, and any recent or anticipated changes to the treatment plan. The
number of children and grandchildren in the patient’s family, clear liquid preferences, and
returned dinner trays may be shared with the oncoming nurse but are not priorities.

19. The nurse is working at a hospital whose electronic medical records system uses charting
by exception. Which entry would be appropriate to include in the narrative section of the
patient’s chart?
a. The patient voided 400 mL of clear yellow urine during the last 12 hours.
b. The patient denies smoking, alcohol intake, or use of illicit substances.
c. The patient states that the pain level in his right knee is 7 on a 1-to-10 scale.
d. The patient’s lung sounds are clear bilaterally with no cyanosis or dyspnea.
ANS: C
Charting by exception allows nurses to enter narrative notes only for assessment findings
that are unusual, unexpected, or abnormal. Assessment findings that are expected or within
normal limits may simply be checked off as such. The patient’s severe knee pain is outside
of the normal limits and should be described using a narrative note.

OBJ: Compare different methods and forms used for documentation.
20. The nurse fills out an incident report after a patient fall but makes no mention of the report
in the patient’s medical record. What is the reason for this?
a. The nurse does not want to risk a malpractice lawsuit by mentioning the creation
of an incident report.
b. The incident report includes the nurse’s interpretations of what probably led the
patient to get out of bed.
c. A copy of the incident report is filed in the patient’s chart along with the nurse’s
notes about the fall.
d. The incident report is confidential and not intended to be used as evidence in a
malpractice suit.
ANS: D
The incident report is never filed with the patient’s medical record. The incident report is
used to facilitate investigation of the event within the agency. It is not intended to be part
of the patient’s medical record as the findings of the investigation could potentially be
used during a malpractice lawsuit. The incident report information should be factual
without guesses or subjective interpretations. The presence of an incident report in the
patient’s medical record would not lead to a malpractice lawsuit.

OBJ: Discuss the purpose for incident (event, or occurrence) reports and why the existence of
such reports should not be documented in the medical record.
21. A nurse completes an incident/occurrence report after a patient fell. What is the reason for
this report?
a. To compare patient fall rates between nursing units in the hospital
b. To provide justification for the hospital to fire the nurse
c. To prevent the patient from filing a malpractice lawsuit
d. To aid in the hospital’s quality improvement program
ANS: D
Incident reports are an important part of quality improvement. The overall goal is to
identify changes needed to prevent future reoccurrence. A report is an exchange of
information between health care members. Transfer reports involve communication of
information about patients from one nurse on the sending unit to the nurse on the receiving
unit. Occurrence reports do not prevent lawsuits. The nurse does not complete the incident
report to provide cause for the nurse to be fired from the hospital.

22. What is the priority action of the nurse immediately after receiving a medication telephone
order from a physician?
a. Withhold the medication until the physician signs the order.
b. Authorize the physician’s order with the pharmacy.
c. Read back the order to the physician for confirmation.
d. Double-check the order with another registered nurse.
ANS: C
The nurse receiving a verbal order or telephone order writes down the complete order or
enters it into the computer as it is being given. Then the nurse reads it back, called
read-back, and receives confirmation from the person who gave the order. The medication
will still be given because in most institutions the health care provider has 24 hours to sign
the order. Verification is in the read-back with the person who ordered the medication, not
with pharmacy or another nurse.

OBJ: Discuss the relationship between informatics and quality health care.
23. Which statement exemplifies important patient information in the change-of-shift report?
a. The patient sent his dinner tray back to the kitchen twice because the food was
cold.
b. The patient keeps taking his nasal cannula off and threading it around the side rails
of the bed.
c. The patient prefers to drink coffee that has cooled to room temperature with two
sugars and two creamers.
d. The patient took all of the prescribed morning medications with a big glass of
apple juice.
ANS: B
A change-of-shift report is a hand-off and provides information to ensure continuity and
individualized care for patients. Important information should be communicated to make
the most efficient use of the nurses’ time. The oncoming nurse must be told that the patient
frequently takes off the nasal cannula as the patient may become hypoxemic. The other
pieces of information are less important.

24. Which specifics of care will be included in a patient’s critical pathway?

a. Refer the patient to the outpatient cardiac rehabilitation program.
b. Elevate the head of the patient’s bed to ease shortness of breath.
c. Provide small meals throughout the day and encourage fluid intake.
d. Teach the patient how to use relaxation techniques to ease shortness of breath.
ANS: A
Critical pathways are usually organized according to categories such as activity, diet,
treatments, protocols, and discharge planning. The case-management plan incorporates
critical pathways, which standardize practice and improve interdisciplinary coordination.
Referral of the patient to the outpatient cardiac rehabilitation program would be included
in the critical pathway. Elevating the head of the patient’s bed, providing small meals, and
teaching relaxation techniques would be considered independent nursing interventions that
fall outside the realm of the critical pathway.

25. The nurse has just completed teaching the patient how to self-administer insulin injections.
Which entry in the patient’s chart demonstrates that the teaching was successful?
a. The patient correctly self-administered his next scheduled dose of insulin.
b. The patient denied having any questions or concerns about the procedure.
c. Additional written instructions about how to perform the injection was provided.
d. The patient identified the steps and equipment used for the injection.
ANS: A
Having the patient self-administer the next dose of insulin in front of the nurse will
demonstrate competence and any areas that require reinforcement or correction. Asking
the patient if there are any questions will not demonstrate competency as the patient may
not be truthful about concerns. Providing additional written materials or identifying pieces
of equipment will not demonstrate patient competency in the skill.

26. The nurse is entering a note in the patient’s medical record using the SOAP format. Which
statement belongs in the Assessment section?
a. The patient stated “I started feeling short of breath after smelling strong perfume.”
b. The patient is using accessory muscles and has wheezes in all lung fields.
c. Ineffective airway clearance related to exposure to environmental allergen.
d. Monitor pulse oximetry and administer nebulized bronchodilators.
ANS: C
The Assessment section of the SOAP note describes the nurse’s assessment of the
situation, usually in the form of a nursing diagnosis such as ineffective airway clearance.
The patient’s feelings of dyspnea belong in the Subjective information section of the note.
The patient’s wheezes and use of accessory muscles belongs in the Objective section of
the note. Monitoring pulse oximetry and administering bronchodilators belongs in the Plan
section of the note.
DIF: Cognitive Level: Analyze (Analysis)

27. At the nursing station, the nurse receives a verbal order from the physician for a routine
medication. What is the best action of the nurse?
a. Request that the doctor enter the order into the computer.
b. Repeat the order to the doctor and enter it into the computer.
c. Direct the unit secretary to enter the order into the computer.
d. Call the pharmacy to determine that the drug dosage is appropriate.
ANS: A
Verbal orders should only be used when absolutely necessary such as patient emergencies.
They should never be used for the physician’s convenience. The nurse should direct the
physician to enter the order into the computer to minimize the risk of an error. The nurse
should not enter the order into the computer or direct the unit secretary to do it. Calling the
pharmacy to determine the drug dosage may be done after the physician has entered the
order into the computer.

OBJ: Discuss the relationship between informatics and quality health care.
MULTIPLE RESPONSE
1. Which information must be included in the patient’s discharge summary? (Select all that
apply.)
a. The patient is to follow up with the primary care physician in 14 days.
b. The patient arrived at the hospital by ambulance with acute shortness of breath.
c. Supplemental oxygen was administered to the patient in the emergency room.
d. The patient is to have a protime (PT) level drawn daily for the next 7 days.
e. The patient is to take the prescribed antibiotic daily even after symptoms subside
ANS: A, D, E
The discharge summary should include directions for medications, follow-up
appointments with physicians, and ongoing laboratory testing. The patient’s condition on
arrival to the hospital and emergency treatment do not need to be included.

Test Bank for Essentials for Nursing Practice 9th Edition By Potter
2. The nurse is caring for a patient who climbed out of bed and fell on the floor. What will
the nurse do in regard to the incident report? (Select all that apply.)
a. Document how the patient was found and a description of the injuries.
b. Include recommendations for future fall prevention interventions.
c. Note in the patient’s chart that an incident report was completed.
d. Indicate that the nursing assistant wasn’t doing her job correctly.
e. Document fall prevention steps that were in place before the patient fell.
ANS: A, E
The nurse should document exactly how the patient was found and a description of the
injuries using clear, objective terms. Subjective or judgmental statements about other staff
members are never included. Any fall prevention steps that were in place before the
patient fell should be included as well. Recommendations for future fall prevention
interventions are not included in the incident report. No mention of the incident report is
included in the patient’s medical record.

3. Which patient situations require the completion of an incident report? (Select all that
apply.)
a. A patient almost receives the wrong medication due to unclear wording on the
packaging from the pharmacy.
b. A patient repeatedly refuses to eat food from the hospital kitchen because it is
always too salty or too cold.
c. A visitor trips on an icy sidewalk in the hospital parking lot and suffers a fractured
wrist.
d. The nurse accidentally enters the wrong vital signs into the patient’s medical
record and corrects the error shortly afterward.
e. The patient dislikes male nursing staff and prefers to have only female nurses
providing personal care.
ANS: A, C
Near misses such as medication errors that almost occurred should be documented with an
incident report to help prevent the same problem from recurring in the future. Mishaps by
visitors, vendors, or staff should always be documented in incident reports as well. Patient
preferences for nursing care and food do not require incident reports. An incident report
should not be completed if the nurse corrected the computer entry appropriately and there
was no adverse impact on patient care.

Visit TestBankBell.com to get complete for all chapters

Another random document with
no related content on Scribd:
„Dat zult gij boeten!” schreeuwde deze. „Heeren, deze ellendeling,
die zich vermeet, op zulk een wijze op te treden, is—”
Iedereen luisterde in gespannen verwachting.
Baron von Reutz vertrok geen spier van zijn gelaat.
Maar Alfred Hopp sprak het woord niet uit, dat hem op de lippen lag.
Zijn gelaat verwrong zich nog meer en hij beet den baron toe:
„Neen, het is nog te vroeg! Maar als gij denkt, mij te kunnen beletten,
mijn plan uit te voeren, dan vergist gij u.
„Dr. Marchner, ik beweer, dat ik oudere rechten heb op mevrouw

Magda, dan gij. Gij zijt met mijn beminde getrouwd—in de papieren,
die baron von Reutz mij afhandig heeft gemaakt, ligt het bewijs.”
De uitwerking dezer woorden was verschrikkelijk.
Dr. Marchner was doodsbleek geworden, zijn handen sidderden en

bevend wendde hij zich tot zijn jonge [19]echtgenoote, zijn oogen
dreigend en tegelijkertijd vragend op haar vestigend.
De jonge vrouw zweeg.
Zij wilde antwoorden, maar haar tong was als verlamd.
Snikkend viel zij in haar stoel neer, zoodat het niet duidelijk was of
schuldbewustzijn dan wel verdriet over de zware beleediging haar
aangedaan, de ongelukkige verpletterde.
Nu echter geschiedde iets onverwachts.
Baron von Reutz trad naar voren en sprak, terwijl hij zich tot dr.
Marchner wendde:
„Ik beweer, dat deze kwajongen nu voor de tweede maal gelogen
heeft. Het is er hem alleen om te doen, u uw jonge geluk te
ontrooven.
„Zijn vergiftigde, verdorven ziel weet zich met geen beter dingen
bezig te houden dan zich te wreken op deugd en reinheid.
„Om u te bewijzen, beste dokter, dat hij gelogen heeft, overhandig ik

u hier de papieren, die ik hem heb afgenomen.”
Baron von Reutz haalde het pakje brieven uit zijn zak te voorschijn en
gaf het den jongen dokter.
De jonge vrouw, die bij de eerste woorden van den baron vol hoop
had opgekeken, verbleekte opnieuw.
Alfred Hopp genoot!
Frans Werner, die nog bij de tafel zat, boog zijn hoofd over zijn bord.
Dr. Marchner echter nam de brieven en opende het pakje.
Hij doorvloog den eersten, den tweeden, den derden—zijn gelaat

helderde op en eindelijk wendde hij zich tot zijn jonge vrouw, greep
haar beide handen en sprak op zachten toon:
„Vergeef mij, Magda, vergeef mij, dat ik ook slechts een oogenblik
aan je heb durven twijfelen. Gij echter, ellendige kwajongen”, sprak
hij tot Hopp, die verschrikt achteruitging, „gij zult mij rekenschap
geven van een beleediging, die meer dan brutaal is.
„Wanneer gij niet krankzinnig zijt, staat gij gelijk met een moordenaar,
want gij doet uw best om anderen menschen hun geluk en eer te
ontnemen.”
Eenige oogenblikken was Alfred Hopp niet in staat om te antwoorden.
De andere bruiloftsgasten echter, verontwaardigd over het
voorgevallene, zetten den rustverstoorder met vereende krachten op
straat.
Baron von Reutz nam afscheid.
Hij boog zich diep over de hand der jonge vrouw en bracht die aan
zijn lippen.
Zij keek hem aan met vochtige oogen en fluisterde:
„Hoe kan ik u ooit genoeg danken?”
Hij glimlachte.
„Door steeds goed te blijven, mevrouw! Er zijn zoo weinig menschen,

van wie men dat kan zeggen.”
Zwijgend drukte hij den jongen dokter de hand.
Daarop nam hij zijn hoed, opende de deur en sloeg den weg in naar
het station.
Plotseling stond Frans Werner voor hem.
„Vergeef mij, dat ik u een oogenblik staande houd. Het komt niet te
pas, dat weet ik wel. Ik ben ook maar een werkman, en weet niet in
welke woorden ik u mijn grooten dank zal uitspreken. Maar gij begrijpt
mij wel, nietwaar?”
Baron von Reutz drukte Werners hand.
„Ik begrijp u! Vaarwel!”

„Nog iets, heer baron! Hoe hebt gij dat aangelegd? Het waren immers
de brieven van mijn dochter, die de ellendeling aan mijn schoonzoon
wilde geven.”
De jonge edelman glimlachte.
„Zeker! Maar er zijn omstandigheden in het leven, waarin men een

goocheltoer moet aanwenden om het goede te bereiken, mijnheer
Werner.
„Dat is een droevige waarheid, die echter mijn lijfspreuk is geworden.

Ik heb den jongen man eergisteren een van die brieven afgenomen.
„Hij meende slimmer te zijn dan ik en ik begreep, dat hij dit oogenblik
zou uitzoeken om het geluk van de jonge mevrouw Magda voor altijd
te vernietigen.
„Daarom maakte ik vannacht een dozijn van dergelijke brieven

gereed, die er zoo uitzagen als die, welke in zijn bezit waren.
„Op die brieven schreef ik, terwijl ik Magda’s hand vervalschte, een
paar nietszeggende gedichten. Ik bracht hierin eenige malen den
naam van dr. Marchner, [20]zoodat deze ze hoogstens op zichzelf kon
toepassen.
„Dit was het eenige middel om de brutale beschuldiging van dien

schurk belachelijk te maken.”
Met beide handen greep Frans Werner de rechterhand van den

spreker.
„Gij zijt een weldoener der menschheid!”
Baron von Reutz glimlachte.
Het was een weemoedig lachje.

„Misschien wel—misschien ook niet, mijnheer Werner!”
Hij haalde een pakje uit een zijner zakken te voorschijn en

overhandigde dit aan den ouden man. Het bevatte de echte brieven
van Magda.
„Bewaar ze, mijnheer Werner. En als Magda ooit de beproevingen

mocht vergeten, die zij heeft doorgemaakt,—mocht zij ooit in het
leven struikelen, toon haar dan deze brieven, dan zal zij weer in het
rechte spoor geraken.”
Bij deze woorden draaide de jonge edelman zich om en met snelle

schreden begaf hij zich naar het station.
Frans Werner keek hem zwijgend na, totdat de hooge, slanke

gestalte in het nachtelijk donker was verdwenen.
Toen hij het station had bereikt, keek baron von Reutz vorschend om
zich heen.
„Het verbaast mij, dat er nog geen politie aanwezig is,” mompelde hij.
„Mijn vriend Hopp schijnt een heel bijzonder plan te hebben
opgemaakt.”
Hij bleef eenige oogenblikken nadenkend staan, daarop wendde hij

zich naar een coupé eerste klasse. Terzelfdertijd stonden onder de
hooge boomen, die het stationsgebouw omgaven, twee mannen bij
elkaar.
Een van hen was Alfred Hopp, de andere was een jonge man, die er
uitzag als een gemeen sujet en die ongetwijfeld niet paste in de
mooie kleeren, welke hij droeg.
Hoewel hij een slanke gestalte had, had hij niet de houding van een
man, die gewend is, zich in goede kringen te bewegen.
Nieuwe glacé’s bedekten zijn groote handen, op het vierkante hoofd
met scherpe, hoekige lijnen en waarin een paar doordringende,
loerende oogen schitterden, droeg hij een grijzen, eleganten vilten
hoed.
„Dus je weet, wat ik je beloofd heb, Frits, doe je zaken goed!” sprak
Hopp.
De andere lachte brutaal.
„Gij kunt mij gerust vertrouwen! In dit gedeelte van Londen is

niemand, die het mij verbetert!”
Alfred Hopp knikte.
„Je wacht mij op de afgesproken plek morgenavond, dan breng ik je

het geld. En vergeet één ding niet. Ergens vóór Hydepark spring jij er
af! Baxter rijdt met vijf politiebeambten in denzelfden trein. Zij zijn
Raffles te slim af. Doe je werk goed!”
De persoon, dien Hopp met den naam Frits had aangesproken,

lachte met breeden grijns en verdween.
Hij was een berucht inbreker, misschien nog erger, een kerel, dien de
jonge Hopp reeds meermalen had gebruikt om lieden, die hem lastig
waren, voor eenigen tijd onschadelijk te maken.
Dezen keer echter stonden er veel ernstiger dingen op het spel.
Frits had zijn hoed ver over het voorhoofd gedrukt en sloop met
eenigszins voorovergebogen hoofd en met loerende oogen langs de
spoorwegwaggons, terwijl hij in elke coupé keek.
Raffles zag plotseling een paar bloeddorstige, hatelijke oogen naar

binnen kijken. Daarop werd de deur geopend en een man met zeer
twijfelachtig uiterlijk stapte binnen.
Een halve minuut later zette de trein zich in beweging.
Hijgend stoomde hij door het besneeuwde bosch, dat als in een
mantel van sneeuw vóór hen lag.
Raffles leunde achterover in de kussens.
Een fijn glimlachje speelde om zijn lippen. Langzaam sloot hij de

oogen—zoo verliepen ongeveer tien minuten.
Toen scheen hij te slapen.
Maar hij sliep niet.
Door de bijna gesloten oogleden bespiedde hij elke beweging van

zijn geheimzinnigen reisgenoot.
Deze had eerst schijnbaar niet op hem gelet. Nu [21]echter, toen hij
bemerkte, dat de ander sliep, naderde hij het raampje.
Eenige oogenblikken bleef hij daar staan om naar het besneeuwde

bosch te kijken.
Met een haastige beweging drukte hij zijn hoed nog dieper over het
voorhoofd, waarop hij zich naar Raffles omwendde.
Regelmatig ging de borst van den slapenden reiziger op en neer.
Met een snelle beweging draaide Frits nu het licht bovenin de coupé
uit en eenige minuten later sprong hij zoo haastig uit den wagen, dat
hij met eenige wonden aan het hoofd van den spoordijk afrolde,
totdat hij eindelijk nog slechts met moeite kon opstaan.
„En weet gij volkomen zeker, dat het werkelijk Raffles is, die zich in
den trein bevindt?” vroeg Baxter reeds voor den derden keer aan den
jongen Hopp, die met hem in dezelfde coupé zat. Hij had telefonisch
bericht ontvangen, dat Raffles, de groote onbekende, des avonds om
zes uur dertig van N. naar. B. zou reizen.
De kapitein was juist aangekomen om met zijn beambten in den

vertrekkenden trein te kunnen meerijden.
Hopp antwoordde:
„Gij moogt mij gerust den grootsten ezel van geheel Londen noemen,
mijnheer, als ik u dezen keer Raffles niet met huid en haar uitlever.”
De ander knikte.
„Ik heb in mijn leven nog nooit iemand zoo gehaat als dezen Raffles,”
sprak hij, terwijl hij met zijn hand over het voorhoofd streek.
„Die kerel brengt mij tot wanhoop. Ik zal op deze manier nog gek
worden! Overal waar men komt hoort men over Raffles spreken! Het
is om stapelgek te worden!
„Maar nu, de duivel moge mij halen, als er nu niet een einde komt
aan de zaak!”
„Ik hoop het van ganscher harte!” antwoordde Alfred Hopp op

eerlijken toon.
Bij elk station, waar de trein stopte, verlieten de beambten den

waggon. Baxter had besloten om af te wachten tot de trein het station
B. bereikt zou hebben, waar hij Raffles kortweg zou arresteeren en
naar de gevangenis brengen.
Raffles stapte werkelijk nergens uit.

Eindelijk had de trein het eindstation B. bereikt.
Op een drafje snelde Baxter hijgend van inspanning, langs de

wagens, gevolgd door den mageren Hopp.
Baxter opende de deur van de coupé, waarin Raffles zat, en keek

naar binnen.
Een oogenblik bleef hij als vastgenageld op de treeplank staan.
Daarop klom hij naar binnen, waar de anderen hem volgden en,
verbleekend, riep hij uit:
„Wat is hier gebeurd? Staat de geheele wereld op haar kop?”
„Maar help mij toch!”, smeekte een oude heer in de coupé. „Ziet gij
dan niet, dat ik aan handen en voeten gebonden ben?”
Hij, die deze woorden sprak, was een grijsaard van ongeveer vijf-en-
zestig jaar.
Hij was inderdaad aan handen en voeten gekneveld en sprak met

van ontroering heesche stem. Met doffe oogen keek hij naar de
beambten op.
„Snel, snel!” riep hij op klagenden toon. „Mijn portefeuille! Blijf hier
toch niet werkloos staan! Drieduizend pond zijn mij ontstolen!”
„Maar wie deed dat?” vroeg inspecteur Baxter op verbaasden toon.
„Wie?” kermde de oude heer. „Vraagt gij ook nog wie? Raffles!
Raffles heeft mij overvallen en mij bestolen!”
Ook de jonge Hopp was sprakeloos. Hij vreesde, door den inspecteur
ter verantwoording te zullen worden geroepen en daar hij niet van
onaangenaamheden hield, maakte hij zich ijlings uit de voeten.
Intusschen luisterde Baxter naar de mededeelingen van den ouden
heer, die nauwkeurig aangaf, in welke richting Raffles was gevlucht.
Onmiddellijk werd jacht gemaakt op den gauwdief.
De politiebureaux in de omgeving van Londen kregen telefonisch

bericht en Baxter maakte zich met zijn [22]lieden gereed om den
vluchteling in te halen, terwijl de oude heer zijn adres opgaf en naar
zijn hotel reed.
Des avonds om tien uur werd Raffles gevangen genomen.
Wel had hij wanhopige pogingen gedaan om te ontsnappen, maar hij

was aan alle kanten omsingeld en wist zich niet meer te redden.
Een korte, wanhopige strijd ontstond, maar het einde hiervan was,
dat Raffles, die nog had getracht zich door vermomming onkenbaar
te maken, naar de Londensche gevangenis werd gebracht.
Den volgenden dag weerklonk de naam van Raffles weer door de

Londensche straten.
„Raffles gevangen genomen”, zoo luidden de berichten, „Raffles in de

gevangenis”, „Raffles ontkent”, „Raffles beweert, iemand anders te
zijn, maar hij wil niet zeggen, wie!”, „Raffles beweert, dat hij een
Franschman is en dat hij papieren bij zich heeft gedragen op naam
van Lord Lister!”, „Lord Lister is Raffles!”
Zoo klonk het luid geschreeuw op alle hoeken van straten, waar
courantenventers stonden.
Men vocht om de nieuwsbladen.
Men verslond den inhoud, de bijzonderheden omtrent de aanhouding

van Raffles en zijn laatste streek, de berooving van een reiziger.
Het was werkelijk noodeloze moeite, dat Raffles alles ontkende.
Men had het bedrag, dat hij den reiziger had ontstolen, in, in zijn bezit
gevonden.
Inspecteur Baxter zelf overhandigde den bestolene het geld.
Raffles, die eindelijk inzag, dat hij verloren was, bekende, dat hij
werkelijk de groote onbekende was.
De behandeling der zaak zou over twee maanden plaats vinden.
Maar op den tweeden dag na de inhechtenisneming van Raffles

geschiedde iets, wat men niet had verwacht.
De rechter van instructie, die de zaak leidde, werd op dien dag

telefonisch opgebeld.
„Zijt gij het, mijnheer de rechter van instructie? Ja? Ik heb vernomen,
dat gij voortdurend op Raffles schimpt. Kent gij dien Raffles
persoonlijk? Ja?”
De rechter van instructie, verbaasd en woedend tegelijk, omdat

iemand het waagde, hem in zijn werkuren te komen storen,
antwoordde door de telefoon:
„Zeker ken ik Raffles. Hij verschaft mij werk genoeg met al zijn
streken en ik vind, dat hij lang niet zoo knap en elegant is als men
hem altijd heeft beschreven.”
„Zoo?” klonk het op spottenden toon. „Nu, ik heb er wel eens anders
over hooren spreken. Wanneer heeft de behandeling der zaak
plaats?”
„Over twee maanden. Adieu.”

„Nog een oogenblikje, heer rechter. Raffles zal niet tegenwoordig zijn
bij die behandeling.”
„Zoo? Ik zal er wel voor zorgen, dat hij aanwezig is, waarde heer!”
„En ik verzeker u, dat hij er niet bij tegenwoordig zal zijn!”
„Hoe kunt gij dat zoo nauwkeurig weten? Wilt gij mij voor den gek
houden?”
„Volstrekt niet. Ik heb te veel respect voor u. Maar ik herhaal, dat

Raffles niet zal verschijnen.”
Nu begon het gesprek den rechter van instructie te vervelen.
Hij belde af.
Twee minuten later trad de directeur van de gevangenis, waarin

Raffles was opgesloten, bij hem binnen.
„Een oogenblik, heer rechter van instructie. Ik ontvang daar juist een
brief, waarin Raffles mij meedeelt, dat hij in geen geval bij de
behandeling van zijn zaak zal tegenwoordig zijn.”
„Wat?” riep de ander uit. „Och kom!” vervolgde hij na een oogenblik
nadenken, „de een of andere onbeschaamde vlegel houdt ons voor
den gek!”
De gevangenisdirecteur haalde zijn schouders op.
„Dat dacht ik ook. Maar het ongelukkige is, dat wij hebben
uitgemaakt, dat deze brief onbetwist door Raffles zelf moet zijn
geschreven.”
„Maar beste directeur, dat is immers onmogelijk. Raffles is bij u

gedetineerd. Gij zult zeker zelf het [23]beste weten, of hij in zijn cel
een brief kan schrijven en dezen op de post bezorgen. Kan dat?”
„Datzelfde heb ik al honderd keer tegen mijzelf gezegd. Maar ik kan

die gedachte niet van mij afzetten. Reeds driemaal heeft men mij
opgebeld en telkens beweerde men, dat het Raffles was, met wien hij
sprak.
„Ik ben er zenuwachtig van en kan mijn gedachten niet meer bij
elkaar houden. Die Raffles—”
De directeur werd gestoord door het luide geschreeuw van een

courantenjongen, die onder het raam schreeuwde:
„Een nieuwe streek van Raffles! Raffles als inbreker, terwijl hij in de
gevangenis zit! Raffles, de toovenaar! Een diefstal van twee millioen
ten huize van Isaac Robinstein.”
De beide heeren keken elkaar met doodsbleeke gezichten aan.
In hetzelfde oogenblik werd de deur geopend en de landsadvocaat

trad binnen.
„De couranten weten het natuurlijk alweer! Ik kom zojuist van de villa
Robinstein, heeren! Twee millioen is daar gestolen.
„De dief is binnengedrongen op de meesterlijkste wijze. Hij heeft de

brandkast vernield en twee millioen gestolen.
„Als ik Robinstein niet kende als een gewetenlooze woekeraar, zou ik

medelijden met hem hebben.
„Mijnheer de rechter van instructie, wat zegt gij van dezen brief?”
De advocaat wierp, een stuk papier op tafel. Hierop stond:

„Ik ben zoo vrij, u mede te deelen, dat ik het baantje van strafrechter op mij
heb genomen, omdat tot dusverre geen enkele bevoegde autoriteit zich de
moeite heeft gegeven, maatregelen te nemen tegen de schandelijke
praktijken van den te dezer stede welgestelden Isaac Robinstein.
„Ik zal het geld aanwenden voor de armen, wier schuldeischer hij is.
„Ik zou gaarne nog veel interessante bijzonderheden openbaar maken, die
ik te weten, ben gekomen uit de particuliere correspondentie van
Robinstein, maar de tijd ontbreekt mij, want over een kwartier moet ik
alweer in mijn cel zitten.
„JOHN C. RAFFLES.”
De rechter van instructie sloeg met de hand op tafel, zoodat het

papier in de hoogte sprong.
„Ongelooflijk! Ik word gek! O, die Raffles! Ik wou, dat hij veranderde in

een zoutpilaar. Het is om dol te worden!”
De directeur der gevangenis balde de vuisten.
„Ik kan u verzekeren, dat Raffles in de gevangenis zit,” sprak hij

tandeknarsend, „dat de wacht elke twee uur de ronde doet en dat het
tot de allergrootste onmogelijkheden behoort, dat hij ook maar een
enkel oogenblik zijn cel zou hebben verlaten!”
„Ik zou aan bedrog denken,” sprak de landsadvocaat op diepzinnigen

toon, „als de inbraak bij Robinstein niet op zoo geniale wijze op touw
was gezet! Dat was het werk van Raffles! En ook deze brief kan van
niemand anders komen!”
„Ik word krankzinnig!” riep de rechter van instructie uit.
Hierop belde hij en beval den binnentredenden bediende om Raffles

binnen te brengen.
Tien minuten later werd Raffles binnengebracht.
De drie heeren keken hem aan met blikken vol woede, maar
tegelijkertijd met verholen bewondering.
„Staat gij in eenige relatie met de buitenwereld, Raffles?” vroeg de

rechter van instructie.
Raffles schudde het hoofd.
„Neen, Edelachtbare.”
„Zult gij er eindelijk eens mee ophouden ons nog langer voor den gek
te houden?”
„Ik denk er niet aan, Edelachtbare, om u voor den gek te houden!”
De rechter van instructie opende een sigarenkistje en keek den

beschuldigde met half toegeknepen oogen aan.
„Ga zitten, Raffles. Wilt gij een sigaar opsteken? Echte havanna’s! Gij
zijt een goede sigaar gewend, Raffles! Luister eens! Wilt gij eenige
gunsten? [24]
„Er zal waarschijnlijk niets op tegen zijn, dat gij af en toe een glas wijn
drinkt. Gij zijt tot nu toe immers nog slechts in voorarrest.
„Maar zeg mij in ’s hemels naam, wat gebeurt er in Londen?”
Raffles stak langzaam een sigaar op, blies de rookwolken naar het
plafond en sprak:
„Ik heb al betere sigaren gerookt, Edelachtbare. Tegen den wijn heb
ik geen bezwaar.
„Voor de rest ben ik niet van plan, op een uwer vragen te
antwoorden.”
„Kerel! Zijt gij dol? Ik wil weten, wat die inbraak bij Robinstein te
beduiden heeft!”
„Bij Robinstein? Dat ben ik geweest, Edelachtbare.”
„En gij zit in uw cel?”
„Ik werd uit mijn cel afgehaald, Edelachtbare.”
De rechter sprong op en riep den cipier toe:
„Breng Raffles weg! De sigaren en den wijn mag hij niet hebben!”
Nadat Raffles weggeleid was, sprak de rechter van instructie:
„Wat nu, heeren?”
„Ja, wat nu?”
Op dit oogenblik belde de telefoon.
„Hier rechter van instructie. Wie daar? Wie? Raffles? Groote Hemel!”
Intusschen klonk hef door de telefoon:
„Waarom moet ik weer terug in mijn cel, Edelachtbare? Een dergelijk

verhoor heeft immers niet de minste waarde! Laat mij eindelijk met
rust! Op de openbare zitting verschijn ik toch niet!”
„Van waar uit telefoneert gij eigenlijk?”
„Op het bijpostkantoor no. 29, Edelachtbare. Maar ik ben allang weer
weg, als de politie komt!”
„En zijt gij Raffles?”
„Ik ben Raffles, op mijn woord van eer! Adieu!”
De rechter van instructie hing de telefoon aan den haak en deelde

den beiden heeren den inhoud van het gesprek mee.
„Ik word krankzinnig!” zoo eindigde hij als gewoonlijk.
De directeur der gevangenis echter sprak:
„Er blijft ons nog één ding over: Ik zal Raffles in zijn cel laten
bewaken. Een tweeden wacht zal ik dag en nacht voor de cel laten
patrouilleeren.
„Gij, heer rechter van instructie, wilt er zeker wel voor zorgen, dat de
gevangenis door voldoende politiemacht wordt omsingeld.
„Al gelukt het ons ook niet, het geheimzinnige in deze zaak uit te
visschen, in elk geval moeten wij Raffles beletten, uit te breken.”
Dit plan vond instemming.
De drie heeren overlegden alles nog eens breedvoerig, daarop

keerde de advocaat naar zijn bureau, de directeur naar de
gevangenis terug.
Op straat werd hij opgehouden door een grooten volksoploop. Hij

boog zich uit het raampje van zijn rijtuig en vroeg:
„Wat is hier gebeurd?”
„Men heeft Raffles hier zooeven gezien!” riep een man, „maar hij is
alweer weg!”
„De duivel moge u allen te zamen halen,” bromde de directeur, terwijl
hij zich weer in het rijtuig terugtrok.
„Als het zoo doorgaat, wordt geheel Londen krankzinnig!” [25]
[Inhoud]
ZESDE HOOFDSTUK.
EEN GENIALE STREEK.
De landsadvocaat was een van de meest gevreesde juristen in

Londen. Zijn welsprekendheid overtrof alles wat men ooit in
Engelsche rechtszaken had gehoord; zijn logica was scherp—maar
het was jammer, dat hij aan zijn bekwaamheden een groote mate van
zelfingenomenheid paarde.
Het gebeurde slechts zelden, dat een beschuldigde, die in handen

viel van den landsadvocaat, het gerechtsgebouw op vrije voeten weer
verliet, of hij schuldig dan wel onschuldig was.
Hoogst zelden gelukte het een verdediger, het fijne net, dat de
openbare aanklager wist te spannen, te vernietigen.
Het proces tegen Raffles, den grooten onbekende, naderde.
Nog slechts twee dagen moesten verloopen en heel Londen wachtte

gespannen.
De dames en heeren uit de voornaamste kringen vochten om de

entreekaarten, want het gold hier een sensatiezaak, zooals Londen
ze zelden beleefde.
De landsadvocaat was vrijgezel.
Zijn enorme rijkdom maakte hem volkomen onafhankelijk. Hij bezat

een bijna vorstelijk huis in Regentpark. Het was geheel volgens zijn
eigen smaak ingericht.
Somber en grijs zag het er uitwendig uit en ook van binnen was het
somber, antiek en zonder eenige moderne opschik of weelde.

PDF Test Bank For Essentials For Nursing Practice 9Th Edition by Potter Online Ebook Full Chapter

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

PDF Test Bank For Essentials For Nursing Practice 9Th Edition by Potter Online Ebook Full Chapter

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Test Bank for Essentials for Nursing

Practice 9th Edition By Potter

Test Bank Essentials Nursing Practice 8th Edition

Test Bank for Fundamentals of Nursing 9th Edition by

Solution Manual for Fundamentals of Nursing, 9th by

Test Bank for Essentials for Nursing Practice, 8th

Clinical Nursing Skills and Techniques 9th Edition

Test Bank for Psychiatric Mental Health Nursing 1st

Test Bank for Canadian Fundamentals of Nursing 6th

Test Bank for Advanced Practice Nursing Essentials for

Test Bank for Essentials for Nursing Practice 9th

To download the complete and accurate content document, go to:

Visit TestBankBell.com to get complete for all chapters

DIF: Cognitive Level: Understand (Comprehension)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Understand (Comprehension)

5. Which is the primary purpose of a patient’s medical record?

DIF: Cognitive Level: Understand (Comprehension)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

8. Which chart entry reflects appropriate documentation of patient data?

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Understand (Comprehension)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

24. Which specifics of care will be included in a patient’s critical pathway?

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Analyze (Analysis)

DIF: Cognitive Level: Analyze (Analysis)

DIF: Cognitive Level: Analyze (Analysis)

DIF: Cognitive Level: Apply (Application)

DIF: Cognitive Level: Analyze (Analysis)

Visit TestBankBell.com to get complete for all chapters

Iedereen luisterde in gespannen verwachting.

Baron von Reutz vertrok geen spier van zijn gelaat.

„Dr. Marchner, ik beweer, dat ik oudere rechten heb op mevrouw

De uitwerking dezer woorden was verschrikkelijk.

Dr. Marchner was doodsbleek geworden, zijn handen sidderden en

De jonge vrouw zweeg.

Zij wilde antwoorden, maar haar tong was als verlamd.

Nu echter geschiedde iets onverwachts.

„Om u te bewijzen, beste dokter, dat hij gelogen heeft, overhandig ik

Alfred Hopp genoot!

Dr. Marchner echter nam de brieven en opende het pakje.

Hij doorvloog den eersten, den tweeden, den derden—zijn gelaat

Baron von Reutz nam afscheid.

Zij keek hem aan met vochtige oogen en fluisterde:

„Hoe kan ik u ooit genoeg danken?”

„Door steeds goed te blijven, mevrouw! Er zijn zoo weinig menschen,