Test Bank for Cognition, First Canadian

Edition Mark H. Ashcraft, Raymond

Klein
Visit to download the full and correct content document: https://testbankbell.com/dow
nload/test-bank-for-cognition-first-canadian-edition-mark-h-ashcraft-raymond-klein/
More products digital (pdf, epub, mobi) instant
download maybe you interests ...

Test Bank for Cognition, 6/E Mark H. Ashcraft Gabriel

A. Radvansky

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-cognition-6-e-mark-
h-ashcraft-gabriel-a-radvansky/

Solution Manual for Cognition, 6/E Mark H. Ashcraft

Gabriel A. Radvansky

http://testbankbell.com/product/solution-manual-for-
cognition-6-e-mark-h-ashcraft-gabriel-a-radvansky/

Test Bank for Textbook of Physical Diagnosis, 7th

Edition, Mark H. Swartz

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-textbook-of-
physical-diagnosis-7th-edition-mark-h-swartz/

Test Bank for Stats: Data and Models, First Canadian

Edition

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-stats-data-and-
models-first-canadian-edition/
Test Bank for Cognition, 7th Edition: Matlin

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-cognition-7th-
edition-matlin/

Test Bank for Cognition 7th Edition by Radvansky

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-cognition-7th-
edition-by-radvansky/

Test Bank for Operations Management, First Canadian

Edition Jay Heizer, Barry Render, Paul Griffin

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-operations-
management-first-canadian-edition-jay-heizer-barry-render-paul-
griffin/

Test Bank for Microbiology: The Human Experience (First

Edition) First Edition

http://testbankbell.com/product/test-bank-for-microbiology-the-
human-experience-first-edition-first-edition/

Organic Chemistry Klein 2nd Edition Test Bank

http://testbankbell.com/product/organic-chemistry-klein-2nd-
edition-test-bank/
Test Bank for Cognition, First Canadian Edition Mark H. Ashcraft, Raymond Klein

Test Bank for Cognition, First Canadian Edition Mark

H. Ashcraft, Raymond Klein

To download the complete and accurate content document, go to:

https://testbankbell.com/download/test-bank-for-cognition-first-canadian-edition-mark-
h-ashcraft-raymond-klein/

Visit TestBankBell.com to get complete for all chapters

 Chapter 10: Comprehension: Written and Spoken Language

Multiple Choice Questions:

1. Conceptual knowledge is important for comprehension because comprehension is about __________.

a. meaning
b. linguistic structure
c. thinking
d. perception
Page: 338
Type: conceptual
Answer: a
2. Your acceptance of the ideas conveyed to you while you are trying to comprehend language reflects your
__________.
a. knowledge
b. experience
c. competence
d. beliefs
Page: 338
Type: conceptual
Answer: d

3. Consider: phoneme detection is harder if the phoneme occurred in an ambiguous word (e.g., /b/ in BOXER
from “Ken liked the boxer”). Which concept is MOST related?
a. online comprehension task
b. pragmatic task
c. case grammar
d. transformational grammar
Page: 339
Type: factual
Answer: b

4. In language comprehension, pragmatics refers to __________.

a. word orderings
b. what is practical to do and what is not
c. extralinguistic factors that guide understanding
d. strictly linguistic factors that guide understanding
Page: 339
Type: factual
Answer: c

5. In language, a comprehension measure in an experiment that gets at cognitive processes that occurring at
that time is said to b __________.:
a. phenomenological
b. experimental
c. online
d. linguistic
Page: 340
Type: factual
Answer: c

148
 6. One online measure of language comprehension is __________.
a. reading time
b. response time
c. reaction time
d. release time
Page: 340
Type: factual
Answer: a

7. Which of the following is NOT an online measure of language comprehension processes in cognition?
a. reading time
b. word naming
c. lexical decision
d. recall
Page: 340
Type: conceptual
Answer: d

8. Which of the following is NOT an online measure of language comprehension processes in cognition?
a. fMRI recordings
b. verbal protocols
c. ERP recordings
d. paired associates
Page: 340
Type: conceptual
Answer: d

9. What is metacomprehension?
a. knowing the thought processes that go on during comprehension
b. monitoring how well you understand something
c. being able to draw upon extensive semantic memories during comprehension
d. understanding what other people understand
Page: 341
Type: factual
Answer: b

10. Monitoring how well you understand something is __________.

a. personal insight
b. linguistic apprehension
c. metacomprehension
d. impossible
Page: 341
Type: factual
Answer: c

11. The ability to monitor one’s own understanding of what is being read is __________.
a. metacomprehension
b. implicature
c. comprehension
d. analysis by synthesis
Page: 341
Type: factual
Answer: a

149
 12. What are judgments of learning (JOLs)?
a. estimates of how well one’s self has learned something from what he or she has read
b. estimates of how well a research participant has learned something from what he or she has read
c. a test of a person’s knowledge after reading something
d. knowing what other people will have learned from reading a text
Page: 341
Type: factual
Answer: a

13. What is the name for estimates of how well one’s self has learned something from what he or she has read?
a. feeling of knowing
b. estimates of knowledge
c. self-reflective assessment
d. judgments of learning
Page: 341
Type: factual
Answer: d

14. In general, how good are people’s judgments of learning (JOLs) of what they have read?
a. perfect
b. poor
c. very good
d. completely absent
Page: 341
Type: factual
Answer: b

15. What is the labor in vain effect?

a. when people spend time trying to learn information that is beyond their current level of knowledge
b. trying to teach someone who is not motivated to learn
c. working hard to get someone to understand what you are saying only to find out that he or she had the
wrong idea all along
d. Teaching someone something, only to have him or her forget it soon after
Page: 341
Type: factual
Answer: a

16. The labor in vain effect reflects __________.

a. trying to study without adequate materials
b. continuing to try to recall and remember information that just isn’t in memory
c. attempts to study information beyond one’s current ability
d. the forgetting of information in permastore
Page: 341
Type: applied
Answer: c

17. What is it called when people spend time trying to learn information that is beyond their current level of
knowledge?
a. pragmatics
b. labor in vain
c. region of proximal learning
d. misunderstanding
Page: 341
Type: factual
Answer: b

150
 18. What is the region of proximal learning?
a. age-appropriate reading materials
b. age-appropriate classroom styles
c. the time of day when a person is most alert (because of circadian rhythms)
d. information that is just beyond one’s current level of knowledge
Page: 342
Type: factual
Answer: d

19. What is the name for information that is just beyond one’s current level of knowledge?
a. the unknown
b. zone of understanding
c. just within reach knowledge
d. region of proximal learning
Page: 342
Type: factual
Answer: d

20. Knowing a person’s region of proximal learning helps avoid __________.

a. metacomprehension responsibilities
b. false consensus
c. the labor in vain effect
d. providing judgments of learning
Page: 342
Type: factual
Answer: c

21. The process of comprehension in Gernsbacher’s theory, of building a mental representation of the meaning
of sentences, is __________.
a. the situation model
b. structure building
c. suppression
d. the process model
Page: 342
Type: factual
Answer: b

22. Which is NOT part of Gernsbacher’s structure-building framework?

a. shifting
b. laying a foundation
c. mapping information
d. pragmatic assessment
Page: 342
Type: factual
Answer: d

23. __________ is a control structure in Gernsbacher’s structure building framework.

a. Suppression
b. Mapping
c. Enhancement
d. Refocusing
Page: 343
Type: factual
Answer: c

151
 24. Introduction of a new character in a narrative story is most associated with __________.
a. mapping
b. shifting
c. foundation building
d. suppression
Page: 344
Type: conceptual
Answer: b

25. As new substructures are developed, memory nodes for related concepts increase activation; memory nodes
for no longer related information decrease in activation. Gernsbacher defines this as __________.
a. enhancement and suppression
b. facilitation and suppression
c. enhancement and repression
d. facilitation and repression
Page: 344
Type: factual
Answer: a

26. Situation models do all of the following EXCEPT __________.

a. represent a possible world described in a passage of text
b. represent the propositional coding of the information
c. include inferences drawn while comprehending
d. include spatial and temporal information
Page: 345
Type: conceptual
Answer: b

27. A __________ is a memory representation of a possible word situation. For example, a representation of
the situation described in a passage of text
a. situational model
b. process model
c. reference model
d. semantic model
Page: 345
Type: factual
Answer: a

28. A __________ is a representation of the event described in a passage of text.

a. simulation model
b. process model
c. situation model
d. path model
Page: 345
Type: factual
Answer: c

29. __________ is a means of assessing comprehension online.

a. Eye tracking
b. Recognition memory
c. Concept sorting
d. Discourse analysis
Page: 346
Type: factual
Answer: a

152
 30. An eye tracker can be used in language comprehension research to __________.
a. reduce reading speed
b. give faster memory tests
c. know when a person is done reading
d. monitor understanding
Page: 346
Type: conceptual
Answer: d

31. __________ is a principle measure of online reading comprehension.

a. Think-aloud procedure
b. Gaze duration
c. ERP
d. Accuracy
Page: 346
Type: factual
Answer: b

32. In an online reading task, poor readers tend to return to previous words that they have already read to a
much greater extent than better readers do. Just & Carpenter (1980, 1987, 1992) refer to this “return” as
__________.
a. foveation fixation
b. regressive movements
c. saccadic return
d. functional processing
Page: 347
Type: factual
Answer: b

33. Which of the following is NOT associated with online eye movement research?
a. immediacy assumption
b. eye–mind assumption
c. saccades
d. displacement
Page: 347
Type: conceptual
Answer: d

34. During reading, the eye remains fixated on a word as long as the word is being actively processed. This
reflects __________.
a. eye–mind assumption
b. immediacy assumption
c. direct reference
d. the “assist” function
Page: 347
Type: factual
Answer: a

153
 35. The assumption that readers try to interpret each content word of a text as that word is encountered in the
passage—that is, we do not take in a group of words before starting to process them—is __________.
a. eye–mind assumption
b. immediacy assumption
c. direct reference
d. the “assist” function
Page: 347
Type: factual
Answer: b

36. The act of using a pronoun or possessive (or synonym) to refer back to a previously mentioned concept is
__________.
a. anaphoric reference
b. anomic reference
c. alexic reference
d. aphritic reference
Page: 354
Type: factual
Answer: a

37. Alluding to a concept using another name is __________.

a. deceptive
b. reference
c. authorized inference
d. unauthorized inference
Page: 354
Type: factual
Answer: b

38. “Maria-José was studying hard for her cognition exam.”

a. Cognition exam is the agent.
b. Maria-José is the antecedent of her.
c. Studying hard is an anaphoric reference.
d. Studying and exam are concurrent references.
Page: 354
Type: applied
Answer: b

39. The act of using a pronoun or possessive later on is __________.

a. the recency effect
b. an anaphoric reference
c. situational cueing
d. facilitation of structure building
Page: 354
Type: conceptual
Answer: b

40. The finding that people read more slowly when they encounter a name anaphor in a text demonstrates
__________.
a. anaphoric cuing
b. antecedent processing cost
c. repeated name penalty
d. reduced semantic implicature
Page: 354
Type: conceptual
Answer: c

154
 41. What is the repeated name penalty?
a. slower reading times for names of characters that repeat (e.g., Tom Tom)
b. poorer memory for names that are repeated in a text
c. disrupted cognition when a person’s name is repeated by a different character
d. slower reading times of a sentence that repeats the name of a character
Page: 354
Type: factual
Answer: d

42. Which of the following represents indirect reference by characterization?

a. Identity: Michelle bought a computer. It was on sale.
b. Probable parts: Erick bought a used snowboard. The bindings are broken.
c. Optional roles: I taught a class yesterday. The chalk tray was empty.
d. Causes: Thuy answered a question in class. The professor had called upon her.
Page: 355
Type: applied
Answer: c

43. Which of the following represents direct reference?

a. Identity: Michelle bought a computer. It was on sale.
b. Probable parts: Erick bought a used snowboard. The bindings are broken.
c. Optional roles: I taught a class yesterday. The chalk tray was empty.
d. Causes: Gweneth answered a question in class. The professor had called upon her.
Page: 355
Type: applied
Answer: c

44. Which provides evidence for structure building?

a. immediacy
b. shifting
c. advantage of first mention
d. suppression
Page: 356
Type: conceptual
Answer: c

45. Which provides evidence for structure building?

a. bridging
b. mapping
c. advantage of clause recency
d. suppression
Page: 356
Type: conceptual
Answer: c

155
 46. “Advantage of first mention” is __________.
a. characters and ideas that were mentioned in the very first sentence, at the beginning of the entire
episode; they retain a special significance
b. the process of comprehension in Gernsbacher’s theory, of building a mental representation of the
meaning of sentences
c. the linguistic process of alluding to a concept by using another name (e.g., pronouns or synonym); use
of this will require the reader/listener to find the connections to the other concepts in the sentence
d. the mental processes of reference, implication, and inference during language comprehension; it is
required for the process of constructing a connection between concepts
Page: 356
Type: factual
Answer: a

47. Gernsbacher’s “advantage clause recency” produces a significant recency advantage __________.
a. for 50–60 milliseconds
b. for 150 milliseconds
c. for 1–2 seconds
d. regardless of the test interval
Page: 356
Type: factual
Answer: b

48. Which is NOT true of sentences with definite and indefinite articles?
a. The word “the” is a cue for discourse coherence.
b. The word “the” enables us to perform the mapping process more efficiently and accurately.
c. Sentences with the word “the” show greater evidence of coherent processing than those with indefinite
articles.
d. Indefinite articles produce greater brain activation than definite articles.
Page: 356
Type: conceptual
Answer: d

49. “In the mind of the speaker”

a. enhancement
b. inference
c. processing fluency
d. implication
Page: 358
Type: conceptual
Answer: d

50. __________ is the intended reference, whereas __________ are the connections drawn by the reader.
a. Implication; inferences
b. Inference; implications
c. A target; cues
d. A cue; targets
Page: 358
Type: conceptual
Answer: a

156
 51. An intended reference in a sentence or utterance is __________.
a. inference
b. implication
c. reference
d. simple reference
Page: 358
Type: factual
Answer: b

52. Connections between concepts drawn by readers is __________.

a. inference
b. implication
c. reference
d. simple reference
Page: 358
Type: factual
Answer: a

53. Clark’s “bridging inference” includes all but __________.

a. reference
b. implication/implicature
c. indirect reference
d. conversational maxims
Page: 359
Type: factual
Answer: d

54. An inference that draws a connection between stated concepts in a text is called __________.
a. elaborative
b. maintenance
c. semantic
d. bridging
Page: 359
Type: factual
Answer: d

55. An inference that is intended by a speaker or writer is called __________.

a. authorized
b. explicit
c. necessary
d. bridging
Page: 359
Type: factual
Answer: a

56. Research by Zwaan, Stanfield, and Yaxley (2002) has shown that situation model construction of sentences
such as The ranger saw the eagle in the sky involves __________.
a. propositional coding
b. semantic case roles
c. overt cognition
d. embodied semantics
Page: 360
Type: conceptual
Answer: d

157
 57. What is a speech act?
a. any kind of explicit speech
b. pretending to speak, but not really doing it
c. the intended consequence of what is said
d. early language attempts by infants
Page: 360
Type: factual
Answer: c

58. If a person signals that he wants you to help him by saying “Boy, these bags are heavy,” the intention to get
you to help is called a(n) __________.
a. request
b. speech act
c. articulatory action
d. goal
Page: 360
Type: applied
Answer: b

59. Situation models likely involve __________ qualities.

a. numinous
b. perceptual
c. authoritative
d. dualist
Page: 361
Type: conceptual
Answer: b

60. People are more likely to make _____________ inferences than _____________ inferences.
a. explicit; implicit
b. implicit; explicit
c. forward; backward
d. backward; forward
Page: 361
Type: factual
Answer: d

61. Which of the following is NOT an event dimension in Zwaan’s event indexing model?
a. serial position
b. causality
c. space
d. intentionality
Page: 362
Type: conceptual
Answer: a

62. One factor that can influence language comprehension ability of a person is __________.
a. utterance speed
b. regional accent
c. genetics
d. working memory capacity
Page: 362
Type: factual
Answer: d

158
 63. Neurologically, the right hemisphere is more involved in _____________, whereas the left hemisphere is
more involved in _____________.
a. generating remote associations; deriving specific word meanings
b. deriving specific word meanings; generating remote associations
c. implication; inference making
d. inference making; implication
Page: 362
Type: factual
Answer: a

64. What is it called when a person alters his or her situation model to account for new information?
a. updating
b. modification
c. inferencing
d. accommodating
Page: 362
Type: factual
Answer: a

65. In the work by Morrow, Greenspan, and Bower (1987) people first memorized a map of a building. Then,
when they read stories, they were probed for objects in that building. What they found was that the further a
story protagonist was from other objects, __________.
a. the faster the response times
b. the slower the response times
c. the more accurate the responses
d. the less accurate the responses
Page: 362
Type: factual
Answer: b

66. Work in cognitive science has shown that research and findings from language comprehension can be
extended to understanding how people process __________.
a. word lists
b. snapshots
c. nonsense syllables
d. films
Page: 364
Type: factual
Answer: d

67. If people memorize a map, and then traverse in a virtual environment, rather than read a text, the
availability of knowledge about objects in the environment __________.
a. is the same as it would be for people who read
b. is worse than for people who read
c. shows a different pattern compared to people who read
d. is better than it would be for people read
Page: 365
Type: factual
Answer: c

159
 68. Work in cognitive science has shown that research and findings from language comprehension can be
extended to understanding how people process __________.
a. word lists
b. snapshots
c. nonsense syllables
d. virtual environments
Page: 365
Type: factual
Answer: d

69. Which is NOT related to the structure of conversations?

a. turn taking
b. social roles
c. availability
d. setting
Page: 367
Type: conceptual
Answer: c

70. “Turn yielding” cues include all but __________.

a. a long pause at the end of a statement
b. directed communication to another participant
c. a drop in pitch or loudness
d. breaking eye contact
Page: 367
Type: conceptual
Answer: d

71. Which is NOT one of the four conversational maxims identified by Grice (1975)?
a. quantity
b. quality
c. manner and tone
d. recipient awareness
Page: 368
Type: factual
Answer: d

72. The broad term for the rules that govern our conversational interactions is __________.
a. conversational laws
b. conversational principles
c. conversational expectations
d. conversational maxims
Page: 368
Type: factual
Answer: d

160
 73. The idea that each person in a conversation implicitly assumes that all speakers are following the rules and
that each contribution to the conversation is a sincere, appropriate contribution—the most basic
conversational postulate, stating that participants cooperate by sharing information in an honest fashion—is
__________.
a. the “Cooperative” principle
b. the “Quality” principle
c. the “Belief” principle
d. the “Manner” principle
Page: 368
Type: factual
Answer: a

74. The following interaction most likely reflects which conversational problem?
BOB: “I bought a new laptop yesterday.”
JOHN: “I bought a new shirt yesterday.”
a. violation of topic maintenance
b. violation of quality
c. violation of quantity
d. failure to express a rule violation
Page: 368
Type: applied
Answer: a

75. In Keysar’s investigations of conversations, __________.

a. kids, but not adults, show egocentric utterances (expecting others to know what we know and failing to
take the others’ knowledge into perspective)
b. adults initially planned utterances are egocentric (ambiguous or difficult for the listener to
comprehend)
c. adults effectively “repair” almost all egocentricities in their initial utterance
d. our speech is almost entirely driven by our direct and second-order theories
Page: 368
Type: factual
Answer: b

76. Rather than deliberate manipulations based on direct and second-order theories, conversational utterances
are largely based on __________.
a. conventional analysis
b. egocentric perspectives
c. availability bias
d. cognitive resource maintenance
Page: 368
Type: factual
Answer: b

77. In conversation, your beliefs about what your conversational partner knows about you and your interests—
what they think you are like—reflect __________.
a. primary theory
b. direct theory
c. derivative theory
d. second-order theory
Page: 370
Type: conceptual
Answer: d

161
 78. In conversation, your beliefs about your conversational partners’ knowledge and interests reflect
__________.
a. primary theory
b. direct theory
c. derivative theory
d. second-order theory
Page: 370
Type: conceptual
Answer: b

79. If, prior to a guest speaker coming in, your boss noted “the water glasses are empty,” which would be true?
a. The statement would be processed more slowly than it would had it been made by a coworker.
b. The statement would be processed more quickly than it would had it been made by a coworker.
c. The statement would be processed at the same rate than it would had it been made by a coworker.
d. The statement would violate the quantity and clarity metric.
Page: 370
Type: applied
Answer: b

80. Which one of the following does the following exchange illustrate?
Question: “Do you accept credit cards?”
Answer: “Even debit and Carte Blanche.”
a. indirect request
b. unauthorized implication
c. manner and tone violation
d. second-order theory
Page: 371
Type: applied
Answer: a

81. Work on gesture and language production and comprehension suggests that gestures __________.
a. have a strictly social function
b. have a strictly linguistic function
c. have both social and linguistic functions
d. can impede the ability to solve problems
Page: 374
Type: factual
Answer: c

True/False Questions:

82. Pragmatics in language comprehension do not take into account real-world knowledge. FALSE (p. 339)
83. Judgments of learning can be thought of as metacomprehension measures. TRUE (p. 341)
84. Situation models capture the propositions conveyed by a text. FALSE (p. 345)
85. After you have completed your reading of a sentence, word-for-word recall is very poor. TRUE (p. 345)
86. Just & Carpenter examined fixation durations to investigate comprehension time at the level of ideas and
propositions. TRUE (p. 347)
87. The Just & Carpenter model of reading (1980) uses working memory as the location of knowledge
integration. TRUE (p. 347)
88. During ordinary reading, almost all content words are fixated. TRUE (p. 350)
89. There is no evidence that contradicts the immediacy and eye–mind assumptions in eye-tracking research.
FALSE (p. 353)
90. References have to occur within the same sentence. FALSE (p. 354)
91. Every theory of comprehension must include reference and inference processing. TRUE (p. 354)
92. When reading a text, people always read a person’s name faster the second time they encounter it. FALSE
(p. 356)

162
Test Bank for Cognition, First Canadian Edition Mark H. Ashcraft, Raymond Klein

93. The advantage of first mention supports Gernsbacher’s structure-building framework. TRUE (p. 356)
94. The advantage of clause recency is limited to highly constrained languages such as English (versus, for
example, more flexible languages such as Latin or Spanish). FALSE (p. 356)
95. fMRI studies show greater RIGHT hemisphere activation for sentences with definite articles than sentences
with indefinite articles. TRUE (p. 357)
96. A speech act is the act of producing a spoken speech signal. FALSE (p. 360)
97. Skilled readers often skip content words. FALSE (p. 361)
98. Less skilled readers resolve pronouns as well as more skilled readers, but only when they are integrating
meanings together. TRUE (p. 362)
99. Suppression ability is predictive of being a good versus poor reader. TRUE (p. 362)
100. Poor readers are less adept at suppressing irrelevant information. TRUE (p. 362)
101. The greater your working memory capacity is, the greater the likelihood of successful bridging. TRUE (p.
362)
102. Phonological information is activated during silent reading. TRUE (p. 387)
103. Sarcastic statements generally violate conversational maxims. TRUE (p. 368)
104. Our speech is almost entirely driven by our direct and second-order theories. FALSE (p. 370)
105. Gestures do not aid in language production. FALSE (p. 374)

Fill in the Blank/Short Answer Questions:

106. What is the name of the study of extralinguistic factors that influences language processing?
(PRAGMATICS)
107. What is the name of the effect that shows that people typically start by studying information that is way too
hard for them? (LABOR IN VAIN EFFECT)
108. What are three online measures of language comprehension? (READING TIME, NAMING TIME,
LEXICAL DECISION, VERBAL PROTOCOLS, ERP RECORDINGS FMRI RECORDINGS)
109. What are the two fundamental assumptions of using eye movement data to analyze language processing?
(THE IMMEDIACY AND EYE–MIND ASSUMPTIONS)
110. The assumption in eye movement research that readers try to interpret each content word of a text as that
word is encountered in the passage is the ________________________. (IMMEDIACY ASSUMPTION)
111. The connections between concepts in an utterance are called ____________, and the intended reference of
an utterance is called ____________. (INFERENCE; IMPLICATION)
112. What are the five dimensions of Zwaan’s event indexing model? (SPACE, TIME, ENTITIES,
INTENTIONALITY [GOALS], CAUSALITY)
113. What is the name of the effect that results when people inappropriately get a proper name as an anaphoric
reference? (REPEATED NAME PENALTY)
114. What are two of the Gricean maxims of conversation? (COOPERATIVITY PRINCIPLE, RELEVANCE,
QUANTITY, QUALITY, MANNER AND TONE)

Essay Questions:

115. What is the role of pragmatics in sentence comprehension?

116. Knowing what you know about metacomprehension, what would you recommend people do when they are
studying? Be sure to identify the relevant metacomprehension principles by name.
117. What are three levels of representation in language comprehension, and which of these best corresponds to
our everyday understanding of “understanding”?
118. In what ways can eye tracking data be described as a “window into the mind”?
119. Define unauthorized inference, and then write out a short dialog that illustrates an unauthorized inference.
Describe which component of the dialog produces the unauthorized influence.
120. Describe two pieces of research that support the general idea of drawing inferences as a stage of online
comprehension.
121. How does embodied cognition influence language processing?
122. How can language comprehension research be extended to our understanding of other aspects of the world?
123. Describe the role of working memory in reading.
124. How can priming research be used to learn about conversational interaction?
125. What is the difference between a direct and a second-order theory?

163

Visit TestBankBell.com to get complete for all chapters

Another random document with
no related content on Scribd:
„Wel neen! Waarvoor zou het dienen?”

„Kindlief, ik zou het je toch aanraden.”

„En u hebt zelf standjes met hem gemaakt.”

„Het is waar; maar zulke onaangename verhoudingen kunnen niet

eeuwig duren. Ik vind het dringend noodzakelijk dat er een eind aan
komt.”

Verbaasd keek zij hem aan.

„Ik zie die noodzakelijkheid niet in, pa. Het gaat heel goed zoo.”

„Dat is niet waar, Wies; ’t gaat in het geheel niet. Het is de manier
om je huishouden ten gronde te richten.”

„Komaan!”

„Zeker. ’t Is een toestand, die de ergste gevolgen kan hebben. Zulk

een slechte verhouding tusschen man en vrouw levert allertreurigste
dingen op. In de eerste plaats werkt het verderfelijk en nadeelig op
de kinderen.”

Fier richtte zij ’t donkere kopje omhoog, en keek hem uitdagend aan.
[33]

„Volstrekt niet. Ik ben best in staat mijn kind alleen op te voeden.”

„Onzin, Wies! Dat kan je niet, en dat kan geen vrouw ter wereld.
Kinderen hebben een opvoeding noodig door o u d e r s . Niet door
een vader of een moeder alleen. Als het niet anders k a n , soedah!
Maar hier kan het wèl zijn, zooals de natuur het aanwijst.”

„Waarom ziet hij dat niet in? Waarom wil hij de minste niet wezen?
H i j heeft ongelijk. Ik niet.”
„Wie gelijk of ongelijk heeft, laat ik in ’t midden. De minste is hij al
telkens en telkens geweest. Een man kan dat niet altijd zijn.”

„Het schijnt,” zei Louise met verbazing, „dat u zijn partij neemt tegen
mij.”

„Volstrekt niet. Ik spreek in aller belang. Vooral in dat van jou en van
den kleinen jongen. Wat moet er uit dezen toestand voortkomen?”

„Ik heb u al gezegd pa: ’t gaat heel goed zoo.”

„En ik herhaal: dat doet het niet,” riep hij zoo hard en norsch, als hij
in zijn kwade oogenblikken wezen kon.

„Wat bent u onaangenaam,” zei Louise, wie het huilen nader stond
dan het lachen. „Ik geloof, dat ge hier zijt gekomen om ruzie met me
te maken.”

„Hoe kan je dat denken,” haastte hij zich op zachten toon te zeggen,
want hij was voor Louise’s zenuwen zeer bevreesd. „Geloof me toch,
als ik je zeg, dat ik alleen spreek in ons aller belang. Zulk een
gespannen toestand kan alleen slechte gevolgen hebben. Velton zal
ten slotte van zijn huisgezin vervreemden.” [34]

’t Was aan haar gezicht te zien, dat zij het gevaarlijke daarvan niet
kon vatten.

„Hij zal elders zoeken,” vervolgde de dokter, „wat hij thuis niet kan
vinden.”

„Wel, wat dan?”

„Drommels, wat ben je traag van begrip vandaag!”

„O.… bedoelt u dat?”

„Natuurlijk.”

„Och maar.… neen maar, die is komiek.… Die pa!” Zij schaterde van
het lachen. Dokter Van der Linden keek haar verstomd aan. Hij wilde
een nadere uitlegging van haar woorden, maar die gaf ze niet. Zij
lachte luid, schoon het niet van harte klonk, maar den dokter één
langen dissonant toescheen. Nu en dan riep ze er tusschen:

„Die pa!” of: „Daar behoeft u nu volstrekt niet bang voor te zijn.”

Ten einde raad, stond hij op, en nam zuchtend afscheid van zijn
dochter en zijn kleinkind. Het was soms lastig een man te zijn, zelfs
als men een geneesheer was!

Een maand later was de vrede hersteld.

Van Velton was weer „de minste” geweest; Van Velton was de
beleefdheid en de voorkomendheid zelf; Van Velton kon het velen,
dat Louise van nooit iets anders sprak dan van het kind en de
ontwikkeling zijner carnivorische eigenschappen, welke met de
gewone verschijnselen gepaard ging.

Meer vroeg zij niet van hem, en toen hij zich aan dien eisch had
onderworpen; toen hij verder haar baas liet spelen over het gansche
huishouden,—toen verlangde zij ook niet [35]van hem, dat hij op
meer daadwerkelijke wijze toonde de echtgenoot te zijn van
mevrouw L. Van Velton-Van der Linden.

Ook tegenover zijn schoonpapa was hij alweer „de minste” geweest,
en schoon dat dezen verheugde in ’t belang van den huiselijken- en
familievrede,—geruststellen deed het hem niet.

Dokter Van der Linden wantrouwde die overmatige vriendelijkheid,

dat buitengewoon toeschietelijke.
Lientje was niet bij hem teruggeweest; hij had niets meer van de
heele geschiedenis vernomen.

Hij vond dat zeer verdacht.

Wat Louise zich zoo had laten ontvallen, dan wel de hatelijke
zinspelingen, welke zij zich had veroorloofd, golden voor hem niet.
Hij wist hoe relatief de menschelijke eigenschappen waren, en hoe
de geur der rozen personen kan in verrukking brengen, die geen
neus hebben voor reseda.

Maar met al die kennis ontbrak het hem aan den moed om te
onderzoeken. Wie weet! Als het was, zooals hij vreesde, dan zou er
misschien toch nooit iets van aan de groote klok komen. Dan zou ’t
misschien even stil en zonder gerucht afloopen, als die geschiedenis
van hemzelven.

Daarom informeerde hij er niet naar.

Na veel bidden was Van Velton er in geslaagd, Louise te bewegen

een feest te geven. Alleen de zakelijke redeneering, dat het niet in ’t
belang der groote firma was zoo stil te leven en zoo bitter weinig
menschen te zien, had haar doen besluiten hem zijn zin te geven.

Anders: zoo’n ganschen avond te recipiëeren en het kind [36]over te

laten aan de baboe, dat was voor haar een straf. En wat zou het
slecht slapen van het leven en de muziek! Als het er maar geen
koorts van kreeg, k a s i a n ! Het was toch al niet lekker, want het had
weer zoo’n dikte in het mondje, en het was nu en dan zoo warm.

Doch ze had nu eenmaal toegegeven en ze zou zich in ’s hemels

naam maar executeeren, en er al de s o e s a h van voor haar
rekening nemen.
In de dagen, die het feest voorafgingen, was ze weer een beetje de
Louise van vroeger geworden, die in haars vaders huis er zulk een
slag van had, alles voor bals en partijen in orde te maken, zoodat
iedereen haar om strijd roemde.

Haar man zag het met vreugde. Hij wist hoe het hoorde en hij zag
met bewondering, dat zij het nog beter wist. Och, als ze een beetje
meer in dien geest had gehandeld, toen zij die quaesties hadden,
het zou geheel anders zijn geweest dan nu.

Doch er was weinig meer aan te doen.

„Kom,” zei ze, „ga jij nu ’n beetje bij het kind; je ziet, dat ik het zoo
druk heb, en me haast niet met den jongen kan bemoeien.”

En hij ging naar de kamer of achter naar de binnengalerij, en

beproefde den kleine te amuseeren.

Maar dáárvan had hij nu in ’t geheel den slag niet. Dat ging hem
onhandig af. ’t Was of het kind daar besef van had, want als hij
beproefde er zulk een mal gezicht tegen te trekken, als men naar
plicht en geweten tegen kleine kinderen trekken moet, dan begon
het luid te schreeuwen, en drong zich aan tegen de baboe; dan
kwam Louise hard [37]aanloopen en keek ze hem minachtend aan,
alsof hij de grootste stumperd was, die op twee beenen rondliep, en
dan sloop hij quasie glimlachend en gemoedelijk hoofdschuddend
naar voren, met stille woede in ’t hart.

Een paar dagen vóór de partij werd er belet gevraagd in den

vooravond, door een heer.

Zij vroeg niet eens, wie het was! Wat kon het haar schelen? Er
kwamen zooveel menschen zulke visites maken. Nieuwe handelslui,
ambtenaren, officieren, oude kennissen van Van Velton, die
„doortrekkende” waren.

„Die man komt nu al verschrikkelijk ongelegen.”

„Ja—a!” zei Van Velton.

„Kunnen we hem geen belet geven? Kunnen we niet antwoorden,

dat we het zoo druk hebben, en hem te gelijk maar vragen voor de
partij?”

„’t Laatste wèl; maar we dienen hem toch eerst te ontvangen. Hij is
een jong advocaat, die zich pas geassocieerd heeft met den
advocaat van onze firma. We kunnen elkaar dikwijls noodig hebben
in zaken. Een eerste visite kan ik moeilijk afschrijven.”

„In Godsnaam dan!” zei ze met een diepen zucht. „Hoe heet hij?”

„Och je kent hem wel! Hij was vroeger hier te Batavia geplaatst bij de
rechterlijke macht, maar hij is uit den dienst gegaan; hij heet
Fournier.”

Louise had een gevoel, alsof haar een koudwaterstraal langs den
rug liep.

„Gérard Fournier?” vroeg ze met weifelende stem.

„Precies! Er staat althans op het leitje: Mr. G. Fournier.” [38]

„Laat hem maar komen,” zei Louise op denzelfden vreemden,

haperenden toon.

Haar man lette daar niet op.

Hij was al blijde, dat er geen hatelijke woordenwisseling over dit

ongelegen bezoek voorviel, en schreef den advocaat, dat hij hem
met genoegen zou ontvangen.

Louise was zenuwachtig. Het denkbeeld Gérard terug te zien, die ze

in een oogenblik van kwaad humeur, in een booze bui had
afgewezen, terwijl ze hem werkelijk liefhad, bracht haar in
verwarring.

Zij vreesde geen oogenblik voor zichzelve. In elk geval zou zij zich
weten te beheerschen; bovendien was zij altijd een meisje geweest
van zeer fatsoenlijke principes, en als vrouw, als gehuwde vrouw en
moeder, scheen haar fatsoen haar dubbel onaantastbaar en
gewaarborgd.

Doch wel was ze bang voor haar eigen ontroering. Wat beteekende
dat? De enkele mededeeling van het feit, dat Fournier zou komen,
deed haar beven van ’t hoofd tot de voeten. Wat zou ze
ondervinden, als hij daar voor haar stond, en wat als hij hen dikwijls
kwam bezoeken? Zou zij dat aanmoedigen, of zou ze toonen, dat ze
’t liever niet had? Al die vragen stelde ze wel, maar ze kon er niet
één beantwoorden.

Ze dacht er den volgenden dag wel honderdmaal aan, en toen ze ’s

middags zich kleedde om den nieuwen bezoeker te ontvangen,
besteedde zij een buitengewone zorg aan haar toilet.

Toen ze in de voorgalerij kwam, monsterde Van Velton haar met

zonderlinge gewaarwordingen. Het was toch iets [39]anders een
vrouw c h i c gekleed te zien op Europeesche wijze, dan dat
nonchalante Indische ochtendtoilet, meende hij.

Ze had er nog sedert hun trouwen zoo goed niet uitgezien.

Eenvoudig was ze gekleed, maar keurig, en alles zat als geschilderd
om haar sierlijk figuurtje. Bepaald, ze had haar b e a u s o i r . Ze
wierp in ’t voorbijgaan in elken spiegel een blik vol coquetterie. Was
ze maar altijd zóó geweest! zuchtte Van Velton in stilte.

Een behaagzieke vrouw, die veel werk maakte van haar toilet en van
de wereld, zou hij op de handen hebben gedragen; van kinderen
zogende, altijd in sarong en kabaja loopende huismoeders had hij
een geweldigen afkeer.

Tegen zeven uren hield een rijtuig voor ’t huis stil. Van Velton stond
op; Louise zat te lezen in de courant van den dag, alsof ze die uit ’t
hoofd wilde leeren; of liever ze las niet: ze keek op een stuk,
waarvan ze niets begreep,—zij, die haast nooit anders las dan ’t
feuilleton en de advertentiën. Het was alleen om een houding te
hebben tegenover Fournier. Men zat niet op hem te wachten; men
las!

H i j dacht niet aan de mogelijkheid, dat men op hem wachtte. Zijn

oude liefde had hij begraven. Toen hij te Soerabaia nog in ’s lands
dienst was, had hij vernomen dat Louise Van der Linden trouwen
zou met Van Velton, en sedert dien dag verachtte hij haar, als een
dier zelfzuchtige, hartelooze schepseltjes, die in het huwelijk niets
anders zien dan een finantiëele onderneming; die niet trouwen met
een man, maar met een dikke portefeuille vol bankbiljetten,
bezwaard, helaas! met het servituut, dat een man er de houder van
is, en men het een niet kan krijgen zonder het andere er bij te
nemen. [40]

Het is waar, dat hij, sedert hij naar de balie was overgegaan,
eenigszins andere opvattingen van het leven had gekregen.

De idealist begon uit te slijten.

Hij nam genoegen met veel, dat hij vroeger niet zou hebben
aangehoord zonder protest; hij haalde de schouders op over dingen,
die hem vroeger woedend zouden hebben gemaakt. En hij wist en
gevoelde wel, dat hij toenemende in Indische wereldwijsheid, afnam
in moraliteit, maar er was niets aan te doen. Wie niet verlaten en
verstooten wil achterblijven, dient mee te glijden op de baan, al is het
slechts p l a n - p l a n .

„Bonjour,” zei Van Velton, hem de hand reikend. „Ik behoef je wel
niet voor te stellen aan mijn vrouw. Je kent elkaar van vroeger.”

Fournier boog.

„Zeker.… En hoe gaat het u, mevrouw?.… ’t Is lang geleden sedert

ik het voorrecht had.…”

Hij wist maar half, wat hij zei.

Louise was opgestaan toen hij naar haar toetrad en met de

eenvoudige gratie, die welopgevoede Indische meisjes aan den dag
kunnen leggen, als ze dat willen, had ze hem verwelkomd.

Zij was nu niet meer weifelend of zenuwachtig; althans daarvan was

niets te bespeuren. Op vasten toon leidde ze de conversatie.

„Beviel de ambtenaars-loopbaan u niet langer?”

„Neen.”

„Ik kan het me voorstellen,” lachte Van Velton. „Het is wel zoo goed
een advocaten-kantoor te hebben op een der [41]hoofdplaatsen. Men
verdient ’t kapitaal voor zijn eigen pensioen gauwer en beter.”

„Och, wat dat betreft.… Om het geld heb ik het niet gedaan.”

„Waarom dan?” vroeg Louise.

’t Was een eenigszins indiscrete vraag, dat voelde ze.

„Het is misschien wat onbescheiden van me, u dat zóó te vragen.”

„De zaak is, dat ik er moeilijk met een paar woorden op antwoorden
kan.”

„A p r o p o s , hebt u pleizier om overmorgen onze gast te zijn? We

geven een danspartij.”

„Met genoegen, meneer Van Velton.”

„Danst u nog?” vroeg Louise.

„N o g , mevrouw?”

„Mijn hemel, ja! De heeren worden tegenwoordig zoo gauw oud, of

nemen er althans den schijn van aan.”

„’t Is waar, dat ik in langen tijd niet heb gedanst.… sedert.…”

„Is het zóó lang geleden?” vroeg Van Velton.

„Ja.… inderdaad.… het is de laatste maal geweest bij uw papa aan

huis.…”

Het hartje van mevrouw L. Van Velton-Van der Linden klopte sneller.
Dat was geweest op die fameuze partij, waarop Lucie gevraagd was
door Van Brakel, en zij, Louise, door Fournier; die partij, waaruit ’t
huwelijk van ’t eerste paar maar, door h a a r bitse weigering, niet dat
van het tweede was voortgevloeid.

Had hij sedert niet gedanst? Had het zulk een invloed op [42]hem
gehad, zulk een diepen indruk bij hem achtergelaten? Arme jongen!

„Was er te Soerabaia zoo weinig te doen?”

„Volstrekt niet. Het is een zeer drukke plaats. Maar ik ging weinig
uit.”

Terwijl Van Velton met zijn bezoeker de gewone Indische conversatie

volgde, welke, in den gezelschapstoon gevoerd, toch altijd z a k e n
tot achtergrond heeft, keek Louise van tijd tot tijd Fournier eens aan.

’t Viel waarlijk niet te ontkennen, dat hij in zijn voordeel was

veranderd. Hij was flinker, manlijker, meer gedecideerd geworden,
en zijn uiterlijk toonde dat aan.

Onwillekeurig dwaalde haar blik naar Van Velton. Die was ook
veranderd, maar minder in zijn voordeel. Zijn haar was grijzer
geworden en zijn trekken scherper gemarkeerd.

Zijn figuur was ook niet meer zoo rechtop, als toen hij nog
weduwnaar was en met zijn lange, hoog dichtgeknoopte jas, zijn
lorgnet en zijn wit glacé-handschoenen, half uit den borstzak
overhangend, een zeer „gekleed” figuur maakte.

Dàt was nu haar man! Dáármede moest ze nu het leven doormaken,

jaar in jaar uit! Gezond was hij overigens, en de kans om een
j o n g e weduwe te worden mocht uiterst gering heeten. Die andere
had haar man kunnen zijn, indien ze gewild had. Gedistingeerder
dan Van Velton was die andere niet,—haar man had altijd iets
bijzonder g e n t l e m a n - l i k e ,—maar o! hij had zooveel op hem
voor. Louise schrikte eenigszins van haar eigen gedachtenloop, toen
Fournier haar beleefdheidshalve in het gesprek betrok. Hij gaf
[43]haar bij ’t heengaan evenmin de hand, als toen hij was gekomen;
een ceremoniëele buiging, anders niet.

Ze had gaarne wat meer hartelijkheid gezien; ’t stelde haar teleur,

dat hij zoo koeltjes was. Niet dat ze.… o neen; ze kon boos worden
op zichzelve, dat er telkens van die vergoelijkende verzekeringen bij
haar opkwamen.

Mijn hemel, dat had ze immers niet noodig. Nooit zou ze zich ook
maar onschuldige coquetterieën veroorloven tegenover Gérard
Fournier,—nooit; c ’ é t a i t f i n i ,—’t was uit.

Dokter Van der Linden keek vreemd op, toen hij den volgenden
ochtend onder het maken zijner visites even aanwipte bij zijn dochter
op het Koningsplein, en deze hem meedeelde, dat ze van plan was
het kind te spenen.

„Waarom?” vroeg hij ontstemd. „Je kunt het nog best ’n paar
maanden volhouden. ’t Hindert je niets en ’t is zoo goed voor hem!”

„Maar ’t is verschrikkelijk lastig voor mij.”

„Och, wat! Kom, begin maar geen dwaasheden, Louise. Ik dacht dat
je verstandiger waart en meer voor den kleinen vent over hadt.”

Zij zei er niets op. Wat het was, had ze niet kunnen zeggen, maar ze
vond, nu een partij gegeven werd, dat zoo’n kind toch schrikkelijk de
handen bond, vooral als men ’t zelf hielp. Gewoon haar eigen zin te
volgen, meer dan die van papa of van wien ook, stond haar besluit
vast: na de partij moest het maar gebeuren.

Ze vertelde het aan Van Velton toen ze ’s avonds het dessert

gebruikten. [44]

„Daar doe je heel verstandig aan,” zei hij, zorgvuldig zijn

m a n g i s t a n —volgens hem de eenige f a t s o e n l i j k e vrucht—
genietend. „Je hadt er nooit mee moeten beginnen. Dat heb ik altijd
gezegd.”
„’t Heeft hem toch goed gedaan.”

„Dat zou wel zijn terecht gekomen.”

„Moet je uit?”

„Ja, hoezoo?”

„O, nergens om. Ik vraag het zoo maar.”

„Ik heb een conferentie van avond.”

„M o n D i e u ! je hoeft me niet te vertellen waar je heen gaat.”

„Ik heb overigens niet bepaald haast. Als je misschien wilt rijden.… ’t
is mooi weer.”

„Geen idée! Ga jij maar gerust naar je conferentie.”

Hij ging. Onderweg beschuldigde hij zichzelven minstens van groote

voorbarigheid. Nu hij vrij geregeld bezoeken aflegde bij de weduwe
Donker, en zij hem alles had verteld, zou hij veel geld hebben willen
geven als hij de relatie met Lientje had kunnen afbreken. Vooreerst
omdat hij er nooit mee zou zijn begonnen, indien hij die verhouding
tegenover zijn schoonvader had geweten. Ten tweede, omdat hij al
heel gauw, als man van de wereld en van rijke ervaring, tot de
overtuiging was gekomen, dat het, wèl beschouwd, niet veel zaaks
was, veel minder dan hij zich had voorgesteld.

Hoe drommel was hij daar toch zoo ingeloopen?

En Lientje Donker vroeg zich hetzelfde af. Toen hij de eerste maal in
haar huis kwam en zich de vrijheid veroorloofde haar onder de kin te
strijken, was Van Velton zoo zenuwachtig geweest, dat ze moeite
had gehad om zich goed [45]te houden en hem niet in zijn gezicht uit
te lachen. Hij was heengegaan met de overtuiging, dat hij een mal
figuur gemaakt had. Dat had hem erg gehinderd en zijn eigenliefde
zeer gekwetst; hij was teruggekomen een paar dagen later, ten
einde de waarde zijner persoonlijkheid te releveeren en zij, Lientje,
had hem n i e t de deur gewezen, omdat ze nieuwsgierig was.

Naar dokter Van der Linden durfde ze nu niet meer gaan.

Zoo continueerden zij de kennismaking zonder vreugde, en alleen uit

vrees, hij voor Christien Donker, de welgestelde weduwe, die hij nu
wist dat een immoreele helleveeg was,—zij uit een aangeboren
indolentie, die zonder veel omslag berustte in haar eigen noodlot.

Zoolang het leven in huis hem zoo gruwelijk onaangenaam was,

ging het nog. Maar nu werd het beter. Louise was eenigszins
veranderd. Zij sprak niet meer zoo bits, ze viel hem niet a l t i j d
lastig met het kind, en deze nu afgeloopen dag had tot de
aangename behoord.

Als dat nu zoo eens doorging en zijn dochter Hortense kwam uit
Holland naar huis, dan had het een genoeglijk leven kunnen worden.

Wie weet wat hem nu te wachten stond!

Zoo p i k i r e n d trad hij de ’s avonds nimmer verlichte voorgalerij

van de weduwe Donker binnen, die naar gewoonte op een wipstoel
zat te schommelen bij den ingang.

„Goeden avond.”

’t Scheen, dat de toon, waarop hij sprak, haar niet beviel, want ze
keek even naar hem op, en zei allesbehalve vriendelijk:

„Ook goeden avond!” [46]

Van Velton wilde naar binnen gaan.

„Ze is niet thuis.”

„Zoo.”

Snel stond ze op.

„Ik heb haar uitgestuurd, Van Velton, naar een weduwe van mijn
kennis hier in de buurt. Ik heb haar expres weggezonden.”

„Wel vriendelijk.”

„Ga daar zitten, asjeblieft. Ik m o e t eens ’n appeltje met je schillen,

hoor! Dat gaat een gangetje, dat me niks aanstaat.”

„Zoo, vindt ge dat?”

„Het is schandelijk! Maar als je denkt op zoo’n gemakkelijke manier

van me af te komen, dan heb je het mis!”

„Och kom!”

„Ik zeg nog eens.…”

Van Velton was niet in een stemming om de standjes van Christien

Donker af te wachten, wier spel hij vrij wel doorzag, al kon hij den
waren motor niet raden, en al vergiste hij zich door dien alleen te
zoeken in een aanslag op zijn beurs.

Hij besloot een afdoenden maatregel te beramen. In elk geval wilde

hij weten, waaraan hij toe was, en welke veeren hij bij moeder en
dochter zou laten zitten. Iets minder norsch en uit de hoogte, viel hij
haar in de rede:
„Zeg maar niets. Het beste is niet veel woorden noodeloos te
verspillen. De waarheid is, dat de relatie me erg tegenvalt.”

„Ei?” riep ze op schamperen toon. „Ei? Ik had anders gedacht dat

mijn Lien waarachtig nog veel te goed was voor zoo’n ingebeelden
ouden kwast.”

Dat hij vuurrood werd en haar wel had kunnen slaan, begreep ze,
maar in de duisternis kon ze het niet zien. [47]

’t Duurde maar een oogenblik. Wat deerde hem de booze tong van
dat wijf? Zijn practische geest kwam boven. Nu, na d i e woorden
was het geen zaak om met haar te onderhandelen over het afbreken
der relatie en over den prijs, waartegen dat kon gedaan worden. Zij
zou overdreven eischen stellen en die volhouden naarmate hij
beslister pogingen deed om aan de zaak een einde te maken.

„Je bent vanavond zóó vriendelijk,” zei hij opstaande, „dat ik de eer
heb je te groeten.”

Zij hield hem vast bij de mouw van zijn jas.

„Luister nog even. We moeten bedaard spreken. Als je denkt dat ik

er op uit ben je ’t vel over de ooren te trekken, dan heb je het mis.
Beloof me één ding. Ga nog ’n maand voort op de gewone manier,
en dan kan je mijnentwege wegblijven om nooit weer terug te
komen.”

Hij zag weer een gaatje om door te sluipen.

„Waarom nog een maand? Kom, laat ons er nu maar ’n eind aan
maken. We zijn nu zoover, dat we geen van drieën op elkaar zijn
gesteld. Een kort en goed besluit.…”

Maar ze schudde heftig van neen.

„’t Gaat niet, Van Velton! Voor geen wereldsch goed laat ik je nu
reeds schieten. ’n Maand moet het nog duren; geen dag gaat
daaraf.”

„N o n s e n s ! ”

„’t Kan me niet schelen hoe je het noemt, maar ik zeg je, dat het zoo
zijn m o e t . En ik waarschuw je, Van Velton, probeer niet weg te
blijven, want ik haal je uit je huis en ik haal je van ’t kantoor op ’n
manier, die je heugen zal, hoor!” [48]

Het denkbeeld deed hem rillen. Hij wist, dat ze tot alles in staat was
en zich voor niets zou ontzien, als het op wraak aankwam. Waar was
hij toch ingeloopen, waar was hij toch ingeloopen!

„Ik groet je,” zei hij nogmaals en ging zijns weegs.

’t Was Christien Donker nu duidelijk: er moest gehandeld worden, en

spoedig ook, anders zou alle moeite tevergeefs zijn geweest. Bah,
welk een man! Nog had ze macht over hem, maar ze voelde dat het
niet lang meer zou duren. Ze ging weer op haar wipstoel zitten
schommelen en p i k i r d e . Het zou eigenlijk wèl zoo verstandig
wezen twee vliegen te slaan in één klap. Waarom zou ze het geld
aan haar haat- en wraakzucht opofferen? Het diende nergens toe.
Zij kon heel goed het één hebben en niettemin aan ’t andere
voldoen.

Toen Van Velton t’huis kwam, vond hij Louise nog op, en nog bezig
met ’t voorbereiden der groote partij. K a s i a n , wat gaf ze zich
dáárvoor een moeite!

„Zoo,” zei hij, „ben je nog niet gaan slapen?”

„Neen, er valt nog heel wat te doen. Het buffet is nog volstrekt niet in
orde.”
„Ik zou dat maar aan den banketbakker overlaten. De man heeft op
zich genomen er voor te zorgen.”

„Dank je! Ik weet te goed, wat dat is. Dan zorgt hij misschien heel
aardig voor zijn beurs, en de gasten krijgen niet wat ze verlangen.”

„Kan ik je ook helpen?”

Er was geen sprake van! Toch wilde hij niet naar bed gaan, maar
stak een versche sigaar op en terwijl zij nog bevelen gaf aan de
bedienden, en nazag, en opschreef, praatte [49]hij gezellig nog een
uurtje met haar, zonder dat een van beiden dacht aan de veelvuldige
onaangenaamheden, die ze gehad hadden, noch aan de
eigenaardige verhouding tot elkaar, waarin ze reeds zoo lang
leefden.

Er ging toch, dacht Van Velton, niets boven een gezellig tehuis. Zijn
hart was dien avond goed genoeg om een poging te doen tot meer
intieme toenadering. Maar hij had den moed niet. Drommels, als het
eens tegenviel! En daarop bestond alle kans, want ze was zoo moe,
zei ze,—doodmoe! Neen, a l s hij dat beproefde, dan moest hij zoo’n
beetje zeker wezen van zijn zaak, en dàt was hij in ’t geheel niet.

Louise kon gelukkig gaan slapen toen ze in haar kamer kwam, want
’t kind sliep. Ze was wezenlijk moe. Dat den ganschen dag op de
been zijn, en door zoo’n groot huis dribbelen matte geweldig af; en
ze was ook niet geheel koortsvrij; dat voelde ze aan haar hoofd.

Misschien lag in het laatste de reden, dat ze ondanks haar

vermoeienis niet dadelijk den slaap kon vatten en zich rusteloos om
en om wendde. Het waren eigenlijk geen gedachten die haar bezig
hielden,—’t was alsof een serie t a b l e a u x voor haar geest
heentrok. Nú was het zus en dàn weer zóó: het souper met al de
gasten aan tafel, waaronder ze ook Fournier opmerkte; de groote
zaal, waarin gedanst zou worden, en waarin ze ook Fournier zag
dansen met haarzelve; gesprekken op divans, whistpartijtjes aan
mahoniehouten speeltafeltjes, ongelukjes, tegenvallers, mislukte
schotels, en bij en tusschen dat alles door een onbestemde vrees
voor allerlei stoornissen, die zouden kunnen gebeuren, maar
waarvoor nog geen enkele feitelijke aanleiding bestond. [50]

En nauwelijks was ze ingeslapen of daar kwam de baboe haar

wekken, want.… ’t kind. God, God, wat was dat lastig! Met moeite
richtte zij zich op. Toen ze elken avond te halftien naar bed ging,
och! toen was ze er al uit als de kleine slechts kikte. Maar nu ze
zooveel had te doen gehad tot laat in den avond voor dat feest,—
neen, het w a s toch ’n slavernij dat zelf helpen van de kinderen!

Ze dommelde in en waggelde heen en weer tot groot leedwezen van

haar jongske, dat er hoogst kwaadaardig zijn verontwaardiging over
te kennen gaf, en haar dan deed opschrikken uit haar sluimering.

Och, als men den heelen dag bijna niets deed, dan k o n het, maar
was er ook maar ’t geringste vermoeiende werk te doen, dan viel het
zoo zwaar! Nu, herhaalde ze bij zichzelve, halfrood van vaak, na de
partij zou ’t gauw uit wezen!

Het feest begon. ’t Was allesbehalve een gemengd gezelschap. De

f i n e f l e u r van ’t Bataviaansch publiek was present.
Hooggeplaatste ambtenaren, die in hun f o r t i n t é r i e u r niets
ophadden met den koopmansstand, waren er velen; de gouden
uitmonstering der uniformen van hoofdofficieren schitterde in het
licht; indien er enkele jongelui aanwezig waren, die nog op de lagere
sporten stonden, dan hadden zij hun invitaties te danken aan geld,
familie-relatiën, een klinkenden naam of dansbeenen.
Menig oog liet vol afgunst den blik gaan langs de wanden en door de
zaal; menig damesmondje werd krampachtig dichtgeknepen op het
zien van de toiletten-weelde der dames uit de handelswereld. Men
zag er aan den anderen kant, die [51]gekleed waren met een
eenvoud, haast beleedigend voor het gezelschap, maar over het
algemeen had iedereen gedaan wat in zijn of haar vermogen was, ja
meer, veel meer dan dàt.

Dan wat velen d a c h t e n , werd door niemand gezegd. Slechts hier

en daar tusschen vrienden en vriendinnen een fluisterend gesproken
woord of een blik en een hoofdknikje, die elkaar schenen te
begrijpen.

Behalve de galerijen stonden de ruime vertrekken voor de gasten

open. Overal was het even rijk en smaakvol. De kostbare
Europeesche ameublementen, de marmeren en bronzen beelden,
de imitaties van oude bas-reliefs in koper, de zeldzaam fijne
gravures, het met zilver gemonteerd antiek-porselein, de artistieke
vazen van Sèvres en het deftige Saksisch,—’t was alles met smaak
verdeeld, zoodat er eenige harmonie heerschte in het garnituur van
elk vertrek. Maar zeer weinigen letten daarop; men taxeerde meer;
men berekende bij zichzelf wat dat moest gekost hebben, en wat de
vendutie van zulk een inboedel eventueel wel zou opbrengen.

Tot de weinigen, die meer aandacht schonken aan den goeden

smaak en de artistieke opvatting, die uit het arrangement spraken,
behoorde Fournier.

Zelf uit een goede en gegoede Hollandsche familie, waarin de kunst

hoog geëerd werd, meer om haar arbeid, dan om de grondstof, die
daarvoor was gebezigd, herinnerden hem sommige plekjes aan zijns
vaders huis.