ΚΕΜΠΑ

3645
ΚΩΔΙΚΟΣ
3053

ΕΤΗΣΙΑΙ ΣΥΝΔΡΟΜΑΙ: ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ:

ΕΥΡΩ 40,00. ΚΥΠΡΟΥ: ΕΥΡΩ 50,00. ΕΥ-
ΡΩΠΗΣ: ΕΥΡΩ 75,00. ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ
ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ: ΕΥΡΩ 85,00. ΤΙΜΗ
ΦΥΛΛΟΥ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ: ΕΥΡΩ 1,00

Η
ΕΤΟΣ ΜΗ´ ΑΡ. ΦΥΛΛ. 1762 ΙΔΡΥΤΗΣ † Ἀρχιμ. Χαράλαμπος Δ. Βασιλόπουλος ΓΡΑΦΕΙΑ: ΚΑΝΙΓΓΟΣ 10 – 106 77 ΑΘΗΝΑΙ – ΤΗΛ. 210-38 16 206 ΤΕΛΕΦΑΞ ΣΥΝΤΑΞΕΩΣ 210-81 36 981 ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟΥ 210-38 28 518 12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντος

ΚΡΙΣΙΣ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν συνεχίζε- μὲ καταπληκτικὴν ταχύτητα καὶ μοναδικὴν

ται ἀμείωτος —κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ
Κύριος— καὶ παρουσιάζει εὐρυτέ-
ρας συνεπείας. Οἱ πιστοὶ καὶ οἱ φιλομόνα-
χοι παρακολουθοῦν μὲ ἄφατον ψυχικὴν
ὀδύνην τὰς συνεχῶς ἐρχομένας εἰς φῶς
ἐξελίξεις περὶ τὸ σκάνδαλον τῆς Ἱερᾶς
Μονῆς Βατοπαιδίου.
ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ
ὅτι: «Μέχρι τὴν Παρασκευὴ ἡ Μονὴ θὰ ζη-
τήσει συγνώμη ἀπὸ τὸν λαὸ καὶ θὰ διευ-
κρινήσει τὸν ρόλο τοῦ Ἐφραίμ».
φόρους κατευθύνσεις. Γνωστοὶ οἱ ἀπο-
στολεῖς, ἀλλ᾽ ἄγνωστοι οἱ ἀποδέκται. Δὲν
ἀντέχομεν εἰς αὐτὴν τὴν ἐφιαλτικὴν ἐκτύ-
τὴν τεχνογνωσίαν τῆς Μαφίας; Πότε εὕρι-
σκον χρόνον οἱ μοναχοὶ διὰ τὰς προσευ-
χὰς καὶ τὰς μετανοίας των; Ὁ κ. Ἐφραὶμ
παιδίου ὑπῆρξε δευτεραγωνιστικός. Σαφέ-
στερος ὑπῆρξεν, εἰς ὅσα ἐδήλωσε πρὸς
ἐπισκεφθέντα τὴν Ἱερὰν Μονὴν ἀρχιμαν-
ἀποτελεσματικότητα. Συνεργοὶ εἰς τὰς
προφανεῖς παρανομίας ὑπῆρξαν ὑπουργοί,
ἐνεργήσαντες ἐκ συμφώνου, ὡς ἐὰν εἶχον
ἄνωθεν τὴν σιδηρᾶν ἐντολήν: «Ὅ,τι θέλει
ὁ ἡγούμενος»! Εἰς μίαν μάλιστα κυβερνη-
τικὴν ἀνακοίνωσιν ὑπῆρχεν ἡ καύχησις ὅτι
εἰς χρόνον – ρεκὸρ ὡλοκληρώθησαν αἱ
ἀνταλλαγαί!

ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΦΙΛΙΑΣ

Ἐλέγετο ὅτι ὁ ἡγούμενος κ. Ἐφραὶμ θὰ
κατέθετεν εἰς τὸ Ταμεῖον Παρακαταθη-
κῶν καὶ Δανείων ἅπαντα τὰ χρήματα, τὰ
ὁποῖα ἡ Μονὴ εἰσέπραξεν. Οὐδέν, ὅμως,
ἔγινεν! Ἐλέγετο, ἐπίσης, ὅτι παραιτεῖται
πάσης διεκδικήσεως καὶ παντὸς δικαστι-
κοῦ ἀγῶνος. Καὶ ταῦτα παρέμειναν ἀπρα-
γματοποίητα. Τοὐναντίον, ἐσημειώθη πα-
λινδρόμησις, μὲ τὸν κ. Ἐφραὶμ ἀρνούμε-
νον νὰ καταθέση εἰς τὴν Βουλήν, προκα-
Οὐδὲν ἠκούσαμεν. Ἀντ᾽ αὐτοῦ ἠκούσα-
μεν ἀδιστάκτους ὑποκρισίας καὶ κραυγα-
λέα ψεύδη, τὰ ὁποῖα ἐπέπρωτο νὰ σαρω-
θοῦν ἀπὸ τὴν σκληρὰν καὶ ἀμείλικτον πρα-
γματικότητα, ὅπως ἀπεκαλύπτετο ἀπὸ
τοὺς καθημερινῶς σχεδὸν ἐρχομένους
εἰς τὴν δημοσιότητα τραπεζικοὺς λογα-
ριασμοὺς τῆς Μονῆς. Ἀπεκαλύφθη μία
ἐρεβώδης ἐπιμελητεία χρηματαποστολῶν.
λιξιν γεγονότων, τὰ ὁποῖα δὲν ἀνατρέπον-
ται μὲ τίποτε.
Τί ἐργώδης προσπάθεια καὶ διαπλοκὴ
περὶ τὸ γλωσσόκομον τῆς μονῆς! Καθημε-
ρινῶς —καὶ μάλιστα εἰς μερικὰς περιπτώ-
σεις δὶς καὶ τρὶς ἡμερησίως!— ἑκατομμύ-
ρια εὐρὼ εἰς ρευστὸν καὶ μέσα εἰς σα-
κοῦλες διεκινοῦντο ἀπὸ τραπέζης εἰς τρά-
πεζαν εἰς τοὺς ἀνὰ τὴν Ὑφήλιον φορολο-
εἶχε μίαν ἐξήγησιν: «Χρησιμοποιοῦμεν τὸ
ἑλικόπτερον τῆς Μονῆς γιὰ τὶς μετακινή-
σεις μας, ὥστε νὰ ἐξασφαλίζουμε χρόνον
γιὰ τὶς προσευχὲς καὶ τὶς ἀκολουθίες
μας»!
Καλὰ —θὰ ἠδύνατο νὰ παρατηρήσῃ κα-
νείς— ἔστω ὅτι φυσικοὶ αὐτουργοὶ τοῦ
πρωτοφανοῦς σκανδάλου εἶναι ὁ πολυ-
πράγμων ἡγούμενος καὶ τὰ καλογέρια του,
δρίτην. Τοῦ εἶπεν: «Ἄλλοι μᾶς ἔβαλαν».
Εἶναι ἡ μόνη δήλωσις τοῦ ἡγουμένου,
τὴν ὁποίαν τείνομεν νὰ πιστεύσωμεν.
Ὅταν ὁ ἀρχιμανδρίτης ἠρωτήθη ὑπὸ δη-
μοσιογράφων νὰ εἴπη ποῖοι τοὺς «ἔβαλαν»,
ἀπήντησε μονολεκτικῶς: «Τὸ Κράτος»!
Πράγματι, χωρὶς τὴν ἐνθάρρυνσιν καὶ
τὴν διαρκῆ κάλυψιν κρατικῶν ὑπηρεσιῶν
καὶ ἀνωτάτων κρατικῶν ἀξιωματούχων,
Ἄλλωστε, ποίαν ἀνάγκην μαρτύρων καὶ
μαρτυριῶν ἔχομεν, ὅταν τὰ πρόσφατα γε-
γονότα μαρτυροῦν ἀδιασείστως ὅτι ὑ-
πῆρχεν, εἰς ἀνώτατον ἐπίπεδον, συνεργα-
σία μεταξὺ Βατοπαιδίου καὶ Κυβερνήσε-
ως. Ποῖοι ἐκωλυσιέργουν, ἄλλωστε, εἰς
τὴν ἐξασφάλισιν στοιχείων καὶ εἰς τὸ
ἄνοιγμα λογαριασμῶν; Ποῖοι ἐπείγοντο νὰ
κλείση ἡ Βουλὴ ἐν τάχει;

ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟ ΒΑΤΙΚΑΝΟΝ

λοῦντα διὰ τῶν δηλώσεών του, ἀπει- Ἀπεκαλύφθη ὅτι ἐλειτούργουν, μέσα εἰς γικοὺς παραδείσους, ἀπὸ τῆς Κύπρου μέ- ἀλλὰ δὲν ὑπάρχουν ἠθικοὶ αὐτουργοί; δὲν θὰ συνετελεῖτο ἡ μεγάλη ληστρικὴ Ὑπῆρξεν ἰθύνων νοῦς καὶ κεντρικὴ κα-
λοῦντα δὲ καὶ ἐκβιάζοντα τοὺς συνεργούς τὸ σκότος, ἰμάντες, οἱ ὁποῖοι ἔφερον βαλί- χρι τῆς Λιβερίας καὶ τῆς Λιθουανίας. Πῶς Ἀπαντῶμεν: Ὁ ἡγούμενος κ. Ἐφραὶμ ἄφη- ἐπιχείρησις. Τὰ συμβόλαια, οἱ ἀποχαρα- τεύθυνσις. Ποῖοι καὶ ποῖος εἶχον τὴν ἀρχη-
του. Ἐλέγετο ἀκόμη («Ἔθνος», 3.12.2008) τσας πλήρεις μαύρου χρήματος πρὸς δια- ἀπέκτησαν οἱ ἀκτήμονες καλόγεροι αὐτὴν σεν ἠπίως νὰ νοηθῆ ὅτι ὁ ρόλος τοῦ Βατο- κτηρισμοί, αἱ μεταβιβάσεις κ.λπ. ἐγίνοντο γίαν; Εἶναι ἤδη γνωστοὶ καὶ εἰκάσιμοι…

Ο ΑΓΙΟ Σ ΔΙΟ ΝΥΣΙΟ Σ Ο ΕΚ ΖΑ ΚΥ ΝΘΟΥ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ Μὲ τὴν ὁμιλίαν του ἐνώπιον τοῦ Καρδιναλίου Βάλτερ Κάσπερ
Εἰς ἑνωτικὴν ἐπίθεσιν φιλίας
πρὸς τὸν ὑπεύθυνον τοῦ Βατικα-
ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΑΒΕΝΝΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΕΛΟΥΝΤΑ νοῦ Καρδινάλιον Βάλτερ Κά-
Τοῦ ἀρχιμ. Σαράντη Σαράντου, ἐφημερίου τοῦ σπερ προέβη ὁ Οἰκουµενικὸς
Ἱεροῦ Ναοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου Ἀμαρουσίου Πατριάρχης κ. Βαρθολοµαῖος κα-
τὰ τὴν διάρκειαν τῆς Θείας Λει-
(2ον) τουργίας πρὸς τιµὴν τοῦ Ἱδρυτοῦ
Στή Ραβέννα ἐξετάστηκε τό θέμα τῆς Συνοδικότητας καί Ἐ- τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντι-
ξουσίας μέσα στήν Ἐκκλησία σέ παγκόσμιο ἐπίπεδο δηλαδή τῆς νουπόλεως Ἀποστόλου Ἀνδρέου.
ἀνά τήν Οἰκουμένη Ἐκκλησίας, τῆς καθόλου Ἐκκλησίας, μέ ἰδιαί- Ὁ Οἰκουµενικὸς Πατριάρχης, ὡς
τερη ἀναφορά στήν Ἐκκλησία τῆς Ρώμης καί στόν ἐπίσκοπό της, προκύπτει ἀπὸ τὴν ὁµιλίαν του,
θεωρούμενον ὡς πρῶτον τῇ τάξει στά πλαίσια τῆς ἀρχαίας «Πεν- θὰ συνεχίση τὰς ἑνωτικὰς προ-
ταρχίας» τῶν Πατριαρχῶν. σπαθείας, ἀφοῦ ἄλλωστε ἡ «Ρω-
Ἄς σχολιάσουμε λίγο τό κείμενο τῆς Ραβέννας. µαιοκαθολικὴ Ἐκκλησία» ἀντα-
ποκρίνεται µὲ ἀµοιβαιότητα εἰς
1. Στὶς πρῶτες δώδεκα παραγράφους τονίζεται ἡ Συνοδικότητα
τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ ἀποτελεῖ ἀντανάκλαση καὶ ἀποτέλεσμα τῆς τὸν διάλογον ἄνευ «προσηλυτι-
Τριαδικότητάς της. στικῆς ἢ ἄλλης ἐνεργείας». Προ-
Βάλτερ Κάσπερ, διότι συνεχίζει τὸ
δυσχερὲς καὶ ἐπίπονον ἔργον τοῦ
«διαλόγου τῆς ἀληθείας».
2ον) Τονίζει ὅτι δὲν ἠµπορεῖ νὰ
συνεχισθῆ ἡ διαίρεσις Παπισµοῦ
καὶ Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς
Κωνσταντινουπόλεως. ∆ιὰ νὰ
ἐπιτευχθῆ ὁ στόχος, θὰ πρέπει νὰ
«ἄρωµεν τὰς συσσωρευθείσας ἐπὶ
µίαν χιλιετίαν ἀκάνθας εἰς τὰς
σχέσεις τῶν Ἐκκλησιῶν ἡµῶν».
3ον) Ἀποκαλεῖ τὸ Βατικανὸν
«Ἐκκλησία τῆς Πρεσβυτέρας Ρώ-
µης» καὶ τὸν Πάπαν «Ἁγιώτατον
Προκαθήµενον».
Ἡ ὁμιλία
Ἡ ὁµιλία τοῦ Οἰκουµενικοῦ
Πατριάρχου ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Σεβασμιώτατε Καρδινάλιε κύ-
ριε Walter Kasper, ἐκπρόσωπε τῆς
Α. Ἁγιότητος τοῦ Πάπα καὶ Ἐπισκό-
που Ρώμης κυρίου Βενεδίκτου
τοῦ 16ου, μετὰ τῆς τιμίας ὑμῶν
συνοδείας,
Μετὰ πολλῆς ἐν Κυρίῳ χαρᾶς
καὶ ἀγαλλιάσεως χαιρετίζομεν τὴν
παρουσίαν καὶ συμμετοχὴν ὑμῶν
καὶ εἰς τὸν ἐφετεινὸν ἑορτασμὸν
τῆς ἱερᾶς μνήμης τοῦ Ἁγίου ἐνδό-
ξου Ἀποστόλου Ἀνδρέου τοῦ
Πρωτοκλήτου, ἱδρυτοῦ τῆς καθ᾽
ἡμᾶς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας Κων-
σταντινουπόλεως.
Εὐχαριστοῦμεν ἀπὸ καρδίας
τὸν λίαν ἀγαπητὸν ἡμῖν ἀδελφὸν
Προκαθήμενον τῆς ἐν Ρώμῃ ἁγιω-
τάτης Ἐκκλησίας κύριον Βενέδι-
κτον, διότι ἠγαθύνθη νὰ ἀποστεί-
λη ὑμᾶς ἐνταῦθα, κομιστὰς τοῦ
ἀδελφικοῦ αὐτοῦ μηνύματος αἰ-
σθημάτων ἀγάπης καὶ τιμῆς, ἅτινα
καὶ ἀνταποδίδομεν ἀπὸ μέσης
καρδίας, εὐχόμενοι αὐτῷ καὶ τῇ
ἁγιωτάτῃ ἀδελφῇ Ἐκκλησίᾳ Ρώ-
μης πᾶσαν ἀπὸ Θεοῦ εὐλογίαν καὶ
χάριν.
Κατέστη ἤδη ἀπὸ δεκαετιῶν

Σ
Ἐδῶ ὅμως ἐμφανίζεται μία ἀσυνέπεια στὰ παπικὰ μέλη τῆς
Μικτῆς Ἐπιτροπῆς. Ἐφόσον ὁ παπισμὸς οὔτε στὴ Συνοδικότητα
φανῶς ἡ Οὐνία, τὴν ὁποίαν χρη-
σιµοποιεῖ ὡς δούρειον ἵππον ὁ
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΩΝ; ἔθος ἱερὸν ἡ ἀνταλλαγὴ ἐπισκέψε-
τῆς ἐκκλησίας πιστεύει, ἀφοῦ τὸ πολίτευμά της δὲν εἶναι Συν- Παπισµὸς διὰ τὴν ἅλωσιν τῆς
ων ἀντιπροσωπειῶν τῶν Ἐκκλη- Τὴν 17ην Δεκεμβρίου ἑορτάζεται ὁ ἅγιος Διονύσιος ὁ ἐκ Ζακύν-
οδικό, ἀλλὰ παπικὸ – ἀπολυταρχικό, οὔτε στὴν Τριαδικότητα ὅπως Ὀρθοδοξίας, δὲν θεωρεῖται προ-
Τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση σιῶν ἡμῶν κατὰ τὰς θρονικὰς θου, Σιγοῦρος τὸ ἐπώνυμον, ὁ καταστὰς ἐπίσκοπος Αἰγίνης, «ὁ
τὴν πιστεύει ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, πῶς τὰ παπικὰ ἑορτὰς ἀλλήλων. ἅγιος τῆς συγγνώμης», συγχωρήσας τὸν φονέα τοῦ ἀδελφοῦ
σηλυτιστικὴ ἐνέργεια διὰ τὸν ΥΧΝΑ – πυκνὰ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος κ. Ἱερώνυμος τονίζει ὅτι ἡ
μέλη τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς μποροῦν νὰ συμφωνήσουν ἀληθινὰ Οἰκουµενικὸν Πατριάρχην, παρὰ
Οἱ ἀοίδιμοι Προκαθήμενοι τῶν του καὶ ἀποκρύψας αὐτόν. Ἀνωτέρω εἰκὼν τοῦ Ἁγίου ἐκ τοῦ
καὶ ὄχι κατʼ ἐπίφαση μὲ τὰ ὀρθόδοξα μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς; Ἐκκλησία πρέπει νὰ συνεργάζεται μὲ τὴν Πολιτεία γιὰ τὸ Ἐκκλησιῶν ἡμῶν Πατριάρχης Ἀ- ἁγιογραφείου τῆς Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων Ἁγίου Ὄρους.
τὸ γεγονὸς ὅτι «θεωρητικῶς» τὴν καλὸ τοῦ λαοῦ. Τὸ εἶπε καὶ ἐπίσημα στὴ συνεδρίαση τῆς θηναγόρας καὶ Παῦλος ὁ Στ´ κα-
Βέβαια τὸ «ντοκουμέντο» τὸ ἔχουν ὑπογράψει καὶ τὰ Παπικὰ πολεµεῖ. Ἀκολούθως: Ἱεραρχίας τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 2008: «Μία συντεταγμένη καὶ εὐνο-
μέλη τῆς Ἐπιτροπῆς καὶ τὰ Ὀρθόδοξα. Τὰ Παπικὰ μέλη ὑπέγρα- θιέρωσαν τὸ πρῶτον τὸ ἔθος τοῦ-
1ον) Συγχαίρει τὸν Καρδινάλιον μούμενη Πολιτεία καὶ μία Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διακονεῖ τὸν ἴδιο το ἐμφορούμενοι ὑπὸ τῆς ζωηρᾶς
ψαν τὴ Συνοδικότητα χωρὶς νὰ τὴν πιστεύουν καὶ τὴν Τριαδικότη- λαὸ μὲ τὴν πρώτη, ἔχουν χρέος νὰ συνεργάζονται πρὸς ὠφέλεια ἐπιθυμίας ὅπως αἱ Ἐκκλησίαι ἡ-
«Ἅγιοι γίνεσθε»
τα χωρὶς νὰ τὴ γνωρίζουν, ἀφοῦ μόνο μέσα στὴν ἀληθινὴ Ἐκκλη-
ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ «Ο.Τ.»
αὐτοῦ τοῦ λαοῦ». Κανένας δὲν διαφωνεῖ μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο μῶν, ἐπὶ χιλιετίαν ὅλην ἐν διαστά-
σία ἀποκτᾶται ἡ Τριαδικὴ ἐμπειρία ἄρα καί ἡ Συνοδικότητα ὡς στὸ θέμα τῆς συνεργασίας τῆς Ἐκκλησίας μὲ τὴν Πολιτεία.
ἐμπειρία. Τὰ δὲ ὀρθόδοξα μέλη ὑπέγραψαν τὸ «ντοκουμέντο» σει καὶ ἐνίοτε ἐν ὀξείᾳ ἀντιθέσει, Ο ΕΥΓΕΝΕΣΤΕΡΟΣ
G Συνεκλόνισε τοὺς Ὀρθο- Ὅμως ὑπάρχει μία σοβαρότατη ἔνσταση στὸ πῶς θὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ὡς μὴ ὤφελε, διατελοῦσαι, εἰσέλ-
γνωρίζοντας, ὅτι τὰ Παπικὰ μέλη δὲν πιστεύουν στὴ Συνοδικότη- συνεργασία, ὅταν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Πολιτείας εἶναι αἱρετοὶ καὶ
τα, ἀφοῦ ὁ πνευματικός τους πατέρας, ὁ Πάπας δὲν πιστεύει στὴ δόξους ἡ κοίμησις τοῦ Πα- θωσιν εἰς περίοδον διαλόγου ἀγά-
τριάρχου Μόσχας καὶ Πα- κάθε τόσο ἀλλάζουν. Καὶ πῶς ἐπίσης οἱ πολιτικοί, οἱ ὁποῖοι στὴ πης καὶ ἀληθείας, ἐπὶ τῷ τέλει τῆς
Συνοδικότητα. Ὑπέγραψαν ἐπίσης συνειδητὰ ἐνῷ γνώριζαν ὅτι συντριπτική τους πλειοψηφία δὲν εἶναι συνειδητὰ μέλη τῆς ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ
δὲν ὑπάρχει ἡ ἴδια Τριαδολογία μὲ τὰ Παπικὰ μέλη, λόγῳ τῆς θε- σῶν τῶν Ρωσιῶν. Σελ. 6. ἀποκαταστάσεως τῆς ἐν τῇ πρώτῃ
Ἐκκλησίας, θὰ δεχτοῦν τὶς προτάσεις της; Πρόκειται γιὰ μιὰ ἀντι- μ.Χ. χιλιετίᾳ πλήρους αὐτῶν ἑνό-
σμικῆς τους κακόδοξης πίστης στὸ filioque. G Ὁ Μεσογαίας εἶχε συλλει- κειμενικὴ δυσκολία, τὴν ὁποία ἡ Ἱερὰ Σύνοδος καὶ ἰδιαίτερα ὁ τητος.
Ἀλλὰ ἐφόσον στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐνσωματώνονται οἱ τουργήσει μὲ τὸν μακαρι- Πρόεδρός της δὲν πρέπει νὰ ἀγνοοῦν. Τοῦ κ. Μιχαὴλ Ε. Μιχαηλίδη, Θεολόγου
ἐκτὸς αὐτῆς, μόνο μὲ τὸ πραγματικὸ Ὀρθόδοξο Βάπτισμα καὶ στὸν Πατριάρχην Μόσχας Ὑπὸ τῆς αὐτῆς ζωηρᾶς ἐπιθυ-
μίαν ἡμέραν πρὸ τῆς κοιμή- Οἱ ἐπιλογὲς τῶν πολιτικῶν δὲν συμπίπτουν μὲ τὶς χριστιανικὲς μίας διακατεχόμενοι καὶ οἱ σήμε-
Χρῖσμα, (μυστήρια ποὺ δὲν ἔχουν οἱ Παπικοί), πῶς θὰ δεχθοῦν τὰ ἀρχές. Καθημερινὰ τὸ διαπιστώνουμε. Οἱ πολιτικοὶ —σχεδὸν Πόσο εὐγενικό καί ἀνώτερο ∆έν ὑπάρχει εὐγενέστερος ὁρα-
μέλη τῆς Παπικῆς Ἐκκλησίας τὴ Συνοδικότητα καὶ τὴν Τριαδι- σεώς του. Σελ. 6. ρον ἐμπεπιστευμένοι ὑπὸ τοῦ ἐλέ-
ὅλοι— εἶναι ἀντίθετοι μὲ τὸ ἦθος καὶ τὸ σκοπὸ τῆς Ἐκκλησίας. ους τοῦ Θεοῦ τὴν ἡγεσίαν τῶν πλάσµα εἶναι ὁ ἄνθρωπος! Πό- µατισµός στόν ἄνθρωπο. Νά
κότητα, ἐμπειρίες πού βιώνονται μόνο στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία; G Κινδυνεύει ἡ ἐθνικὴ ταυ- Τηροῦν βέβαια τὰ προσχήματα κι ἐκδηλώνουν ἕναν ἐξωτερικὸ σα αἰσθήµατα κλείνει ἡ ἀνθρώ- χτίσει ὅ,τι ὁ ἴδιος γκρέµισε.
Ἐκκλησιῶν ἡμῶν συνεχίζομεν τὸν
Ἐπίσης, εἶναι γνωστὸ ὅτι, ἡ Β΄ Βατικανή Σύνοδος, μόνο κατʼ τότης τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς σεβασμὸ πρὸς τοὺς κληρικοὺς καὶ ἰδιαίτερα τοὺς Μητροπολίτες διττὸν τοῦτον διάλογον, τῆς ἀγά- πινη καρδιά! Πόσους πόθους!

ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ «ΟΡΘ. ΤΥΠΟΥ»

Βορείου Ἠπείρου. Σελ. 6.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.
G Ὁ Μητροπολίτης Μεσο-
γαίς Νικόλαος. Τοῦ κ. Ἀπο-
στόλου Νικολαΐδη. Σελ. 3.
—καὶ αὐτὸ γιὰ τὰ μάτια τοῦ λαοῦ, ποὺ τοὺς ἐκλέγει— στὴν πραγ-
Ὁ Καθηγητής Ἰωάννης Κορ-
πης δηλονότι καὶ τῆς ἀληθείας, Πόσους ὁραµατισµούς! Πόσες ναράκης γράφει: «Τό µέγεθος, τό
ματικότητα ὅμως κινοῦνται ἔξω ἀπ᾽ τὴν τροχιὰ τοῦ Εὐαγγελίου. ἐναποθέτοντες τὴν ἔκβασιν αὐτοῦ
µυστικές ἐλπίδες! Πόσα σκιρτή- βάθος καί ἡ ἔκταση τῆς διαβρώ-
Ἡ κατάσταση λοιπόν, ποὺ ἐπικρατεῖ ὁδηγεῖ σὲ ἀντιθέσεις καὶ εἰς τὸ Πανάγιον Πνεῦμα, τὸ ὁδη-
µατα τῆς ψυχῆς! Πόσες «ἀναβά- σεως τοῦ ἀδαµικοῦ ἀνθρώπου,

ΕΙΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΝ ΙΕΡΑΡΧΗΝ

συγκρούσεις. Καὶ ὅμως! Στὶς μέρες μας οὔτε ἀντιθέσεις βλέπου- γοῦν “εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν” (Ἰω.
G Τὸ πρόβλημα τῆς ἀπαλλα- με οὔτε συγκρούσεις διαπιστώνουμε. Ὅλα βαίνουν καλῶς! Ποιὸ 16, 13) καὶ εἰς τὸν μόνον αὐξάνον- σεις ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ διέθετο»! ἀπό τήν πτώση του στήν ἁµαρ-

Ε
γῆς ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν μαγικὸ ραβδάκι μεταβάλλει τὶς ἀντιθέσεις σὲ συμφωνίες καὶ τὶς τα τὸν σπόρον ἡμῶν Θεὸν (Α´ Κορ. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολό- τία, δείχνει ὅτι ἡ ἀνακαίνιση καί
Θρησκευτικῶν. Τοῦ Δρ. Ἰω. συγκρούσεις σὲ συμμαχίες; 3, 6 – 7). γος ὀνοµάζει τόν ἄνθρωπο, ἡ ἀποκατάσταση τοῦ πεσόντος
Κ. Ἀγγελοπούλου. Σελ. 3. Θ᾽ ἀπαντήσω εὐθέως. Τὸ ραβδάκι τὸ κρατάει στὰ χέρια του ὁ Τὴν πορείαν τοῦ διττοῦ τούτου «οἷόν τινα κόσµον δεύτερον, ἐν ἀνθρώπου στήν προπτωτική
G Τὸ μάθημα τῶν Θρησκευ- Μακαριώτατος, ὁ ὁποῖος δὲν ἀντιδρᾶ δυναμικὰ στὰ ὅσα ἀντιχρι- Διαλόγου ἀνυστάκτως καὶ ἀπὸ τοῦ µικρῷ µέγαν, ἐπί τῆς γῆς ἴστη- κατάσταση τοῦ “κατ’ εἰκόνα” δέν
τικῶν καὶ τὰ δῆθεν προσω- στιανικὰ νομοθετεῖ ἡ κυβέρνηση καὶ στὰ ὅσα περιφρονητικὰ γιὰ ἱεροῦ τούτου Κέντρου παρακο-
ΝΩ Ο «Ο.Τ.» εὑρίσκετο ἐπὶ τοῦ πιεστηρίου κατὰ τὴν πα- πικὰ δεδομένα. Τοῦ κ. Κων- λουθοῦντες, χαίρομεν καὶ συγχαί- σιν, ἄγγελον ἄλλον... ἐπίγειον ἦταν πράγµατι δυνατή χωρίς τή
τὴν ὀρθόδοξη πίστη δηλώνουν οἱ ἐξτρεμιστὲς τῆς ἀριστερᾶς.
ρελθοῦσαν ἐβδομάδα, ὁ Μητροπολίτης Ἰωαννουπόλεως σταντίνου Χολέβα. Σελ. 3. Ἔχουμε συγκεκριμένα παραδείγματα. Ἡ ἀντίδραση τῆς Ἱερᾶς καί οὐράνιον, πρόσκαιρον καί σωτήρια ἐπέµβαση τοῦ Θεοῦ.Ἡ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ.
καὶ Πρετορίας τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας κ. Σερα- G Λογισμοὶ ἀπὸ τὸ Ἅγιον Συνόδου γιὰ τὸ ἄθλιο σύμφωνο τῆς ἐλεύθερης συμβίωσης ἦταν ἀθάνατον, ὁρατόν καί νοούµε- σάρκωση τοῦ Θεοῦ Λόγου µέ
Ἀγρυπνία πρὸς
φεὶμ Κυκκώτης ἔδιδεν ἀπάντησιν εἰς τὸ ἄρθρον τοῦ Μητροπολί- Ὄρος. Τοῦ ἁγιορείτου μο- ἤπια ἕως ἀνύπαρκτη. Ἐπίσης γιὰ τὴν ὑποβάθμιση τοῦ μαθήματος νον. Ζῶον τῇ πρός Θεόν νεύσει τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρωπίνης
του Αἰγιαλείας κ. Ἀμβροσίου διὰ τὸν Πάπαν, τὸν Οἰκουμενικὸν ναχοῦ Μωϋσέως. Σελ. 3. τῶν Θρησκευτικῶν δὲν ἀνησύχησε πολύ. Ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν καύση νοούµενον». φύσεως, ἦταν ἡ µόνη δυνατή θε-
Πατριάρχην καὶ τὴν ἕνωσιν τῶν Ἐκκλησιῶν, τὸ ὁποῖον εἶχεν ἀναρ-
τήσει εἰς τὴν προσωπικήν του σελίδα, ἀπὸ τὴν ὁποίαν τὸ «ἀνέσυ- G Ὁδηγίαι ὑπὸ τοῦ Ἀρχιεπι- τῶν νεκρῶν δὲν διατύπωσε μὲ σαφήνεια τὴ γνώμη της. ἐξυπηρέτησιν Ἡ πτώση του ὅµως, κατά- ραπεία τῆς τραγικῆς ὑπαρξιακῆς
ρεν» ὁ «Ο.Τ.» καὶ τὸ ἔκανε πρῶτον θέμα. σκόπου εἰς τὸν Ἱερὸν Κλῆ - Ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἔχει εὐαισθησία ἀπέναντι στοὺς πο- τῶν ἐργαζομένων στρεψε τήν «εἰκόνα» τοῦ Θεοῦ, ἀποσαρθρώσεως» («Ὀρθόδοξη
ρον τῶν Ἀθηνῶν. Σελ. 4. λιτικούς. Δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ τοὺς κακοκαρδίσει. Ἀνεξήγητη αὐτὴ ἡ Μαρτυρία», ἀρ. τ. 80).
Τὴν ἀπάντησιν ὁ Ἰωαννουπόλεως τὴν ἔδωσε μέσῳ τοῦ Πρα- στάση, ἀλλὰ κι ἐνοχλητικὴ γιὰ τοὺς συνειδητοὺς χριστιανούς. Τὸ προσεχὲς Σάββατον βρά- καί χρειάζεται ἀγώνας καί βία
κτορείου Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων «Romfea». Εἰς αὐτὴν ὑπο- G Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμα- πολλή γιά τήν ἐπανόρθωση καί Σφάλλουν ὅσοι τήν ἁγιότητα
σκηνὸς καὶ ἡ δογματικὴ Μήπως γιὰ χάρη τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν θυσιάζονται οἱ ἠθικὲς ἀξίες; δυ πρὸς Κυριακὴν (20 πρὸς 21
στηρίζει ὅτι: Μήπως συμβιβάζονται τὰ ἀσυμβίβαστα; Μήπως γιὰ χάρη τῆς συ- Δεκεμβρίου) θὰ γίνῃ μικρὰ τήν ἐπαναφορά της στήν προ- τή θεωροῦνε οὐτοπία, ἤ κατά-
ποίησις τῶν Κανόνων. Τοῦ
«Σὲ μιὰ ἐποχή, ποὺ οἱ κοινωνικὲς ἀνάγκες ἐπιβάλλουν τὸν διά- π. Χριστοδούλου Φεργα- νεργασίας μὲ τὴν Πολιτεία ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας ἔχασε τὴ ἀγρυπνία ἀπὸ 9 – 1 π.μ. εἰς τὸν πτωτική κατάσταση. Καί µόνος σταση µονάχα τῶν ἀγγέλων.
λογο γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση σοβαρῶν προβλημάτων γιὰ τὴν ἐπιβίω- διώτου. Σελ. 4. φωνή της; Ἂν συμβαίνουν αὐτά, πρέπει ὁ λαὸς ν᾽ ἀντιδράσει καὶ Ἱερὸν Ναὸν Ἁγίου Γεωργίου στόχος ἀποµένει ἡ κατάκτηση Τούς διαψεύδουν οἱ στρατιές τῶν
ση τῆς Ἀνθρωπότητας, οἱ σημαντικὲς πρωτοβουλίες τοῦ Οἰκουμε- G Ἀμείλικτα ἐρωτήματα ὑπὸ ν᾽ ἀπαιτήσει τὴ διακοπὴ ἐκ μέρους τῆς Ἐκκλησίας αὐτῆς τῆς Διονύσου πρὸς ἐξυπηρέτησιν τῆς ἁγιότητας. Αὐτή εἶναι καί ἡ ἁγίων, οἱ ὁποῖοι βίωσαν αὐθεν-
νικοῦ Πατριάρχου μας κ.κ. Βαρθολομαίου πρέπει νὰ στηριχθοῦν τῆς Μονῆς Τοπλοῦ εἰς τὸν ἀνίερης συνεργασίας. Πρέπει οἱ ὑπεύθυνοι νὰ καταλάβουν ὅτι ἡ τῶν ἐργαζομένων. Ὡς γνω-
ἀπὸ ὅλους μας, διότι ὡς ἡ Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἑκκλησίας μας συνεργασία μὲ τὴν Πολιτεία, ὅταν προϋποθέτει συμβιβασμοὺς σὲ στόν, ἡ Κυριακὴ πρὸ τῆς Χρι- ἐντολή τοῦ Θεοῦ: «Ἅγιοι ἔσε- τικά καί δυναµικά, σ’ ὅλο τό βά-
Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου σθε, ὅτι ἅγιος ἐγώ Κύριος ὁ Θε- θος καί τήν ἔκταση, τήν ἁγιότητα.
μαρτυρεῖ, ὀφείλει νὰ ἀνταποκριθεῖ εἰς τὴν ὑψηλὴ αὐτὴ ποιμαντικὴ Πάγου κ. Σανιδᾶν. Σελ. 4. θέματα χριστιανικῆς ἠθικῆς καὶ διδασκαλίας, εἶναι ἐπιζήμια καὶ στοῦ Γεννήσεως (21 Δεκεμβρί-
ἀποστολή του διὰ τὴν ἐπικράτηση τῆς εἰρήνης τῶν λαῶν καὶ τὴ πρέπει νὰ διακόπτεται. ου) εἶναι ἐργάσιμος. ός ὑµῶν» (Λευιτ. ΙΘ΄ 2, Κ΄ 26). ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
προστασία τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων.
Εἶναι λυπηρόν, ὅταν κορυφαῖοι Ὀρθόδοξοι σεβαστοὶ Ἀρχιερεῖς,
ὅπως εἶναι ὁ ἅγιος Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος, ὁ ὁποῖος γνωρίζει ἄρι-
ψεις. Ἡ δική του ἄποψη θὰ ἦταν ὁ ἴδιος ὁμολόγησε ἐκ τῶν ὑστέ- κατὰ κύριο λόγο στὴν περιφρό- καὶ τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους
στα τὶς ἀποφάσεις τῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν γιὰ τὰ θέμα-
πάντοτε ἡ ἄριστη σύμφωνα μὲ ρων σὲ δημοσιογράφους2. Ἡ συ- νηση τῆς συνοδικότητας στὴν καὶ ἐναγκαλίζεται τὸν Πάπα Ρώ-
τα, ποὺ χειρίζεται ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης, νὰ συμμαχεῖ μὲ
τὴν αἴσθηση παντοδυναμίας ποὺ νέχεια εἶναι γνωστὴ σὲ ὅλους... Ἐκκλησιαστικὴ Ἱεραρχία; μης σὰν ἀδελφὸ καὶ φίλο, εἶναι
φωνές, ποὺ ἔχουν τὸν ζῆλον ὄχι ὅμως καὶ τὴν ἱστορικὴ γνῶσιν. ΤΟ ΝΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΥΒΡΕΩΣ τοῦ ἔδινε τὸ ἀξίωμα τῆς Ἀρχιεπι- Εἶναι γνωστὸ ἀπὸ τὴν ἀρχαι- Ἡ περίπτωση ὅμως τοῦ Πα- κάπως συγκεκαλυμένη. Ἀλλὰ τὸ
Ὅλοι αὐτοὶ ὀφείλουν μὲ σεβασμὸ νὰ προσεύχονται γιὰ τὸν
λυπηρότερο εἶναι ὅτι ὑπάρχουν
Τοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σωφρονίου Ἀρχιεπίσκοπος δὲν εἶναι οὔτε
σκοπῆς καὶ ἡ μεγάλη δημοφιλία. ότητα ὅτι ἡ ὕβρις θεωροῦνταν τὸ τριάρχου Βαρθολομαίου φαίνε-
Οἰκουμενικό μας Πατριάρχη καὶ νὰ εἶναι σίγουροι ὅτι γνωρίζει
Καὶ νὰ φανταστεῖ κανεὶς ὅτι ὁ σοβαρότερο ἁμάρτημα στὸ ὁποῖο ται ὅτι παρουσιάζει κάποιες δια- δυστυχῶς καὶ κείμενα τοῦ Πα-
ἄριστα καλύτερα ἀπὸ τὸν καθένα μας πὼς νὰ χειρισθεῖ σοβαρὰ
φοροποιήσεις. Ὁ ἴδιος ἀποτελεῖ τριάρχη, ὅπου ἰσχυρίζεται ὅτι οἱ
θέματα, ὅπως εἶναι ὁ διάλογος μετὰ τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν.
θὰ μποροῦσε νὰ ὑποπέσει ἕνας
Διαβάζοντας ἕνα ἄρθρο στὸν θρωπίνων ὁρίων ἀλλὰ ἀκόμη καὶ κὰν πρῶτος μεταξὺ ἴσων ἀλλὰ θνητὸς διότι μὲ αὐτὸ προσέβαλε ἐπίσης μιὰ χαρισματικὴ προσωπι- Ἅγιοι Πατέρες ἔχουν πλανηθεῖ,
Σὲ μία ἐποχή, ποὺ οἱ Τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐνθαρρύνουν
ἡμερήσιο τύπο1 βρῆκα ἀπροσδό- τῶν θείων κανόνων. ἁπλῶς ὁ προεδρεύων τῆς Συνό- τὸν ἴδιο τὸ Θεό. Ἡ τιμωρία του κότητα, μὲ καλλιέργεια χαρακτή- ἀφοῦ ὁδήγησαν τὴν Ἐκκλησία στὸ
τὴ συμμετοχή μας σὲ διαθρησκειακοὺς διάλογους γιὰ τὴν προστασία
Σχίσμα τοῦ 1054. Καὶ ἐπέκεινα ὅτι
Τὸ σύνδρομο αὐτὸ διαπιστώ- δου! Καὶ ὄχι μόνον ἔκανε αὐτὸ ὁ ρα καὶ ὀξυδέρκεια, ποὺ συνο-
τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας καὶ τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὁ
κητα τὸν τίτλο ποὺ ἔψαχνα ἐδῶ κατὰ συνέπεια, ἀνεμένετο νὰ
καὶ καιρὸ γιὰ τὸ συγκεκριμένο νω, ὅτι ἐμφανίζεται δυστυχῶς καὶ ἀείμνηστος ἀλλὰ στὴν ἐφαρμογὴ δὲν ἔδειξαν τὴν ἀγάπη ποὺ δεί-
διάλογος μὲ ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ Δόγματα ἐπιβάλλεται περισσότερο.
εἶναι παραδειγματικὴ ἀπὸ τὴν δεύονται ἀπὸ ἠπιότητα καὶ με-
κείμενο ποὺ σκεφτόμουν νὰ γρά- στὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο, παρὰ τῶν προσωπικῶν του ἀπόψεων θεία δίκη. Καὶ μήπως τὸ ἴδιο πα- τριοπάθεια. Παράλληλα οἱ πε- χνουν σήμερα οἱ ἀπόγονοί τους
Ἄλλωστε ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης, ὡς κι οἱ ὑπόλοιποι Προ- ψω! Πιὸ συγκεκριμένα ὁ David τὸ ὅτι θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι ἡ καὶ φιλοδοξιῶν δὲν δίσταζε νὰ ρισσότερες ἐνέργειες τοῦ Πα- στὸν Πατριαρχικὸ θρόνο τῆς Κων-
καθήμενοι τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν κινοῦνται μέσα στὰ πλαίσια
ραδειγματικὴ δὲν ἦταν καὶ ἡ ἄδο-
τριάρχη φαίνεται ὅτι καλύπτον- σταντινουπόλεως!!! Καὶ μόνον
τῶν κοινῶν ἀποφάσεων τῶν Διορθοδόξων Συναντήσεων».
Owen σὲ ἕνα βιβλίο του ποὺ κυ- πνευματικὴ καλλιέργεια τῶν ἀν- καταπατεῖ καὶ τοὺς ἱεροὺς Κανό- ξη κατάληξη τῆς δεκαετοῦς πο-
κλοφόρησε φέτος, ἀναφέρεται θρώπων θὰ μποροῦσε νὰ ἀντιρ- νες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὶς ἀπο- ρείας τοῦ πρώην Ἀρχιεπισκόπου ται ἀπὸ τὴν ἔγκριση τῆς Συνόδου αὐτὴ ἡ αἱρετικὴ τοποθέτηση, ἀπὸ
Ἀκολούθως παραπέμπει εἰς τὴν σχετικὴν ἀπόφασιν διὰ διάλο-
φάσεις τῶν Ἁγίων Πατέρων. Χα- τοῦ Πατριαρχείου, ὅσο κι ἂν εἶ- θεολογικὴ σκοπιά, θὰ ἔφτανε ὑπὸ
γον καὶ τὰς ἐπαφὰς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τοῦ Παπι-
σὲ ἕνα σύνδρομο σύγχρονων ροπήσει κάτι τέτοιο. Ἀθηνῶν; Πόσοι ἄνθρωποι μὲ ἀ-
ναι γνωστὲς οἱ ἰδιαιτερότητες τῶν φυσιολογικὲς συνθῆκες, γιὰ νὰ
σμοῦ, παραθέτων τὰ ὅσα περὶ αὐτοῦ ἀπεφασίσθησαν εἰς τὴν Γ´
ἡγετῶν, ποὺ ἀξίζει νὰ τύχει τῆς ρακτηριστικὸ παράδειγμα ἡ πα- φορμὴ τὸ πρόσωπό του, δὲν ὁρα-
Τυπικὸ παράδειγμα ὕβρεως ὁ νηγυρικὴ ὑποδοχὴ τοῦ Πάπα καθαιρεθεῖ ὁ Πατριάρχης, ἀφοῦ
Πανορθόδοξον Διάσκεψιν τῆς Ρόδου, εἰς τὴν ὁποίαν διεπιστώθη
προσοχῆς μας. Πρόκειται οὐσια- ματίστηκαν στὴν ἀρχὴ τῆς θητεί- ὑπολοίπων συνοδικῶν, ἀφοῦ εἶ-
στικὰ γιὰ τὴ «μέθη τῆς ἐξουσί- πρώην Ἀρχιεπίσκοπος, ὁ ὁποῖ - στὴν Ἑλλάδα, γιὰ πρώτη φορὰ οὐδέποτε ζήτησε δημόσια συγνώ-
θετικὴ ἀτμόσφαιρα, ἐκ τοῦ διαλόγου, μεταξὺ τῶν δύο Ἐκκλησιῶν.
ας του ἀλλὰ καὶ δὲν ἀπογοητεύ- ναι οὐσιαστικὰ «σκιώδεις» ἐπί-
ας» ἐπισημαίνει, ποὺ προκαλεῖ ος δὲν δίσταζε νὰ λειτουργεῖ ὑπε- στὰ ἑλληνικὰ χρονικά! Πρᾶγμα
Ἐν συνεχεία σημειώνει:
τηκαν ἀργότερα ὅταν ἔβλεπαν σκοποι, χωρὶς πραγματικὸ ποί- μη γιὰ τὴν ἄποψή του αὐτὴ ἀπὸ
σὲ ὁρισμένους ἡγέτες οἴηση, ράνω τῆς Ἱεραρχίας καὶ ἐρήμην ποὺ κατάφερε (ἐρήμην τῆς Ἱε - τὸ Ὀρθόδοξο πλήρωμα, τὸ ὁποῖο
“Τὰ σημεῖα ποὺ ἀναφέρει ὁ ἅγιος Καλαβρύτων κ. Ἀμβρόσιος ὅτι
νὰ χαραμίζεται μία τόσο χαρι- μνιο καὶ δικαιοδοσία ἐπαρχιῶν.
ἀλαζονεία, αὐθάδεια καὶ περι- τῶν ἄλλων Μητροπολιτῶν, ὅπο- ραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ- σκανδάλισε σὲ βάθος χρόνου.
γιὰ νὰ προχωρήσει ὁ διάλογος μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς πρέπει νὰ
σματικὴ προσωπικότητα μὲ λα- Ἡ ὕβρις λοιπὸν τοῦ Πατρι-
φρόνηση τῶν ἄλλων. Θεωροῦν τε ἐκεῖνος πίστευε ὅτι δὲν τὸν λάδος) μετὰ ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶ- Τὴν ἴδια στιγμὴ ἄλλωστε ὁδη-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 5ην ΣΕΛ. ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 2αν ΣΕΛ.
θεμένες ἐπιλογὲς καὶ ἀπόψεις άρχη, ὅταν περιφρονεῖ τοὺς Ἁ-
τὸν ἑαυτό τους ὑπεράνω τῶν ἀν- ἐκφράζουν στὶς προσωπικὲς ἀπό- νες ἀλλὰ καὶ τεχνάσματα, ὅπως καὶ νοοτροπία, ποὺ ὀφείλονταν γίους Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας
Σελὶς 2α
ΜΕΓΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΤΟΥ ΑΙΩΝΟΣ
ΜΑΣ τό ὑπενθύμισε τό 81ον τεῦχος τῆς
«Παρεμβολῆς», τοῦ ἐκλεκτοῦ αὐτοῦ περιο-
δικοῦ τῆς «Χριστιανικῆς Φοιτητικῆς Ἕνω-
σης» (ΧΦΕ). Καί ποῖον τό «μέγα πνευματικό
γεγονός τοῦ 20οῦ αἰῶνος»; Τό σημειώνει
στό ἐξώφυλλο τοῦ περιοδικοῦ, τό ὁποῖο καί
εἶναι: «Ἀφιερωμένο στά 100 χρόνια τῆς
Ἀδελφότητος Θεολόγων ἡ “ΖΩΗ”».
Ἑκατό χρόνια ἀπό τήν ἵδρυσιν τῆς Ἀδελ-
φότητος Θεολόγων ἡ «ΖΩΗ». Ἕνας πρωτό-
γνωρος σταθμός στήν ὅλη ζωή τῆς νεωτέ-
ρας ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τῆς Ἑλλάδος
—γιατί ὄχι;— τῆς ὅλης Ὀρθοδοξίας. Ἱδρυ-
τής ὁ ἱερομόναχος π. Εὐσέβιος Ματθόπου-
λος, τοῦ ὁποίου ὁ λαός τοῦ Θεοῦ, ἀναμένει
ἀκόμη, τήν ἁγιοκατάταξίν του εἰς τό ἐπίση-
μον ἁγιολόγιον τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρι-
στοῦ. Διάδοχός του καί προϊστάμενος τῆς
Ἀδελφότητος ἐπί πολλά ἔτη, ὁ ἀρχιμανδρί-
της καί ἔξοχος ἱεροκήρυξ τοῦ Καθεδρικοῦ
Ναοῦ Ἀθηνῶν π. Σεραφείμ Παπακώστας.
Τῆς Ἀδελφότητος, ἱδρυτικά καί ἐξέχοντα
μέλη: Ὁ Παν. Τρεμπέλας, διάσημος Καθη-
γητής τῆς Θεολογίας, ὁ θεολόγος Δημ. Πα-
ναγιωτόπουλος, ὁ π. Ἰγνάτιος Κολιόπουλος
καί μερικοί ἄλλοι. Σύν τῶ χρόνω ἡ Ἀδελφό-
της ηὐλογήθη καί ηὐξήθη εἰς τήν ἐν
Χριστῶ ζωήν, ἀλλά καί εἰς ἀριθμόν. Ὀλίγα
ἔτη μετά, τό 1911 ἐξεδόθη διά πρώτην φο-
ράν καί ἐκυκλοφορήθη τό ἐπίσημον καί
ὁμώνυμον περιοδικόν ὄργανον ἡ «ΖΩΗ».
(Συντόμως καί αὐτό θά ἑορτάση τήν ἑκα-
Ἡ «Ἀνόρθωσις»
ΕΛΑΒΟΜΕΝ τὸ τεῦχος 20 τοῦ
ἐκλεκτοῦ μαθητικοῦ περιοδικοῦ
«Ὁ Πυρσός», ἐκφραστικοῦ ὀργά-
νου τῶν ἐκπαιδευτηρίων «Ἀπόστο-
λος Παῦλος» τῆς Κορίνθου. Τὸ
ἐπιμελὲς αὐτὸ τεῦχος εἶναι ἀφιε-
ρωμένον εἰς τὴν Ἀμμόχωστον καὶ
τὸ ἡρωϊκὸν καὶ μαρτυρικὸν σωμα-
τεῖον της «Ἀνόρθωσις».
Δι᾽ εἰδικοῦ ἄρθρου κακίζονται
τὰ ἐπεισόδια, τὰ ὁποῖα διεδραμα-
τίσθησαν εἰς τὸ Φάληρον, ὅπου
ὀπαδοὶ τοῦ «Ὀλυμπιακοῦ» ἐπεφύ-
λαξαν βάρβαρον ὑποδοχὴν εἰς φι-
λάθλους τῆς «Ἀνορθώσεως», οἱ
ὁποῖοι ἔφθασαν ἐκ Κύπρου, διὰ νὰ
παρακολουθήσουν τὸν ἀγῶνα.
Ὑπάρχουν σελίδες ἀφιερωμέναι
εἰς τὸν ἥρωα τῆς ΕΟΚΑ Γρηγόρην
Αὐξεντίου, ὁ ὁποῖος ὑπῆρξεν ἀπό-
φοιτος τοῦ Γυμνασίου Ἀμμοχώ-
στου καὶ μέλος τῆς «Ἀνορθώσε-
ως», ὅπως καὶ ἄλλοι ἥρωες καὶ
μάρτυρες, τοὺς ὁποίους ἀνέδειξε
τὸ σωματεῖον, τὸ ὁποῖον κάθε
φορὰν ποὺ κατεστρέφετο ὑπὸ τοῦ
ἐχθροῦ, ἀνεγεννᾶτο ἐκ τῆς τέ-
φρας του. Ἐπὶ ἕνα σχεδὸν αἰῶνα,
διότι ἡ «Ἀνόρθωσις» ἱδρύθη τὸ
1911.
Εὐρεῖα μνεία γίνεται ὑπὸ τοῦ πε-
ριοδικοῦ καὶ εἰς τὸν «Ὀρθόδοξον
Τύπον», δι᾽ ὅσα ἔγραψεν εἰς τὸ
ἄρθρον του «Ἀνόρθωσις». Ὁσά-
κις, λοιπόν, ἀπελπιζόμεθα καὶ λέ-
γομεν ὅτι σήμερον οἱ νέοι μας δὲν
ἔχουν πρότυπα, ἂς στραφῶμεν
πρὸς τὴν δύσμοιρον Κύπρον καὶ
ἂς ἴδωμεν ποῖα πρότυπα ἀνθρώ-
πων και ἡρώων μᾶς παρέχει…
«Ἐὰν γίνει παραχάρα-
ξη τῆς Ἱστορίας»
ΗΤΟ φυσικόν νά διασαλευθοῦν
αἱ σχέσεις Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου
καί τῆς Κυβερνήσεως Χριστόφια.
Ἡ «Ἑστία» πληροφορεῖ ὅτι: «Ὁ
Ἀρχιεπίσκοπος κ. Χρυσόστομος
ἐκάλεσε τόν ὑπουργό Παιδείας κ.
Α. Δημητρίου «νά σοβαρευτεῖ» καί
νά δηλώση ἅπαξ διά παντός, ὅτι «ἡ
Παιδεία θά εἶναι ἑλληνοκεντρική
καί ἡ Ἱστορία δέν θά παραχαραχ-
θεῖ». Ὁ κ. Δημητρίου εἰς ἀναφο-
ρές του ἔκαμε λόγο γιά «φαντά-
σματα τοῦ παρελθόντος, παπαγα-
λάκια καί καιροσκόπους», πού ὑπη-
ρετοῦν, ὅπως εἶπε, τήν πολιτική
τοῦ διχασμοῦ καί ἀναπαράγουν
τήν συνθηματολογία περί κομματι-
κοποιήσεως τοῦ ὑπουργείου Παι-
δείας». Ὁ ὑπουργός ἐπέκρινε τόν
Ἀρχιεπίσκοπο γιά τήν δήλωσή του,
ὅτι θά καλέση τούς μαθητές νά πε-
τάξουν τά βιβλία, «ἐάν γίνει παρα-
χάραξη τῆς Ἱστορίας», καί διερω-
τήθηκε γιατί πρέπει ὁ ἑκάστοτε
ὑπουργός Παιδείας νά εἶναι ὑπό
τήν ἔγκριση τοῦ Ἀρχιεπισκόπου».
Ἀσφαλῶς ἡ συμπόρευσις Ἐκ-
κλησίας καί Πολιτείας, καθώς καί
αἱ εἰρηνικαί μεταξύ των σχέσεις
εἶναι τό ἄριστον καί τό ἰδανικόν.
Ἀλλά δέν πρέπει νά λησμονῶμεν
τήν προσφοράν τῆς Ἐκκλησίας εἰς
τούς ὑπέρ τῆς ἐλευθερίας ἀγῶνας
τῆς Κύπρου καί ὅλου τοῦ Ἑλληνι-
κοῦ Γένους. Δικαίως, ὅθεν, ἀνη-
συχεῖ ὁ Κύπρου Χρυσόστομος. Μή
λησμονῶμεν ἐπίσης, ὅτι τό κομ-
μουνιστικόν κόμμα (ΑΚΕΛ) κατε-
πρόδωσε τούς ἀπελευθερωτικούς
ἀγῶνας διʼ ἀνεξαρτησίαν. Κατά
τήν παροιμίαν: «Ἑνός κακοῦ δο-
θέντος, μύρια ἕπονται». Μετά τό
μέγα λάθος ἐκλογῆς προέδρου
τοῦ ἀρχηγοῦ τοῦ ΑΚΕΛ, ὑπό τοῦ
πλειοψηφοῦντος λαοῦ, νά περιμέ-
νωμεν καί χειρότερα! Βεβαίως, τό
ἀπευχόμεθα. Ἀλλά... Κύριος οἶδεν.
Εἶναι γνωστόν ὅτι αἱ ἰδέαι τῶν
ὅπου γῆς κομμουνιστικῶν κομμά-
των, πόρρω ἀπέχουν ἀπό τάς ἑλ-
ληνορθοδόξους παραδόσεις καί
τά πιστεύματα τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ἐψηφίσθη
τὸ «σύμφωνον
συμβιώσεως»
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΝ «ἐλευθέ-
ρας συμβιώσεως» ἐψηφίσθη ἀπό
τήν κυβερνητικήν πλειοψηφίαν
καί κατεψηφίσθη ἀπό τά κόμματα
τῆς ἀντιπολιτεύσεως. Πάντες, χω-
ρίς νά λαμβάνουν ὑπʼ ὄψιν τόν νό-
τονταετηρίδα του).
Ἐπί τοῦ π. Σεραφείμ Παπακώστα, τήν Ἀ-
δελφότητα «ΖΩΗ» τήν περιέβαλον, ὡς τέ-
κνα πρός μητέρα, δεκατέσσερα Ὀρθόδοξα
Χριστιανικά Σωματεῖα, τά ἑξῆς: 1. «Ἀπ.
Παῦλος», 2. «Ἀκτῖνες», 3. «Εὐσέβεια», 4.
«Πρόνοια», 5. «Χ.Μ.Ο.», 6. «Χ.Φ.Ε.», 7.
«Χ.Ε.Ε.», 8. «Χ.Ε.Ε.Λ.», 9. «Δαμασκός», 10.
«Ἁγία Εὐνίκη», 11. «Κέντρο Κοινωνικῆς
Μόρφωσης τῆς Ἑλληνίδος», 12. Χριστιανι-
κή Ἕνωση Γονέων, 13. Ἰνστιτοῦτο ἰατρικῆς
ψυχολογίας καί ψυχολογίας, καί 14. Ἑλλη-
νικό Κέντρο Ἀγωγῆς.
Εἰς συνέντευξίν του ὁ Σεβασμιώτατος
Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς κ. Δημήτριος, εἶπε
μεταξύ ἄλλων: «Ἄν καί ὑπῆρχον πολλοί το-
μεῖς στούς ὁποίους δραστηριοποιήθηκε ἡ
«ΖΩΗ», τρεῖς ἦταν αὐτοί πού μποροῦν νά
θεωρηθοῦν οἱ βασικότεροι: ὁ κηρυκτικός
μέσω τοῦ γραπτοῦ ἤ τοῦ προφορικοῦ λό-
γου, ὁ τομεύς τῆς Θείας Λατρείας, καί ὁ το-
μεύς Κοινωνικῆς καί Φιλανθρωπικῆς Προ-
σφορᾶς».
Ὅ,τι ὡραῖον καί πνευματικόν ἔχει νά ἐπι-
δείξη ὁ εἰκοστός αἰών εἰς τήν Ἑλλάδα, εἶ-
ναι κυρίως καρπός τῆς ἱεραποστολικῆς
Ἀδελφότητος «ΖΩΗ», τῆς ὁποίας συνέχεια
ἀποτελεῖ ἡ ἱεραποστολική Ἀδελφότης «Ὁ
ΣΩΤΗΡ». Εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα νά
εὐλογῆ ὁ Κύριος τήν ἐσωτερικήν καί ἐξω-
τερικήν Ὀρθόδοξον Ἱεραποστολήν τῶν
Ἀδελφοτήτων.
μον τοῦ Θεοῦ. Καί δέν εἶναι ἡ πρώ- στόν Χαρ. Φλώράκη νά γίνει καί
τη φορά κατά τήν ὁποίαν ἐγκρί- αὐτός βουλευτής, δέν σημαίνει
νονται καί ψηφίζονται νόμοι ἄνο- ὅτι ἡ βουλευτική ἰδιότης τοῦ δίνει
μοι καί παράνομοι! Καί διά μέν τό αὐτομάτως ἐξιλέωση ἀπό τό πα-
νέον ἀπαράδεκτον νομοσχέδιον ρελθόν καί ἄφεσιν ἁμαρτιῶν...».
ἐγράφησαν πολλά, ἀλλʼ οἱ νομοθέ-
Μᾶς εὑρίσκει συμφώνους ἡ πα-
ται «οὐκ ἠβουλήθησαν συνιέναι».
ρατήρησις τοῦ ἐπιστολογράφου κ.
Τί δέ νά εἴπη κανείς καί διʼ αὐτούς
Δ. Μπερλῆ, ἡ ὁποία ἐκπλήσσει καί
οἱ ὁποῖοι τό κατεψήφισαν; Οἱ βου- ἡμᾶς. Ποία ἡ αἰτία τῆς ἀναφορᾶς
λευταί τοῦ ΠΑΣΟΚ —ἀκούσατε καί τοῦ ὀνόματος τοῦ Φλωράκη; Ἴσως
ΑΞΙΟΣ ΕΠΑΙΝΟΥ
κάποια σκοπιμότης. Ἀλλʼ εἰς θέμα-
τα ἠθικῆς τάξεως δέν χωροῦν
σκοπιμότητες.
ΗΜΕΙΣ θά ἐλέγομεν: «καί συγ-
Τὰ θρησκευτικά,
χαρητηρίων». Ἀλλʼ ἄς προσέξω-
μεν τί γράφει «Ὁ Σταυρός» (τ,
ΟΧΙ προαιρετικὰ
538): «Ἄλλοτε ἐπικρίναμε τόν
Μητροπολίτη Ζακύνθου κ. Χρυ-
σόστομο γιά πράγματα ἀσύμφω- ΑΥΤΟ ζητᾶ διʼ ἐπιστολῆς πρός
να πρός τή διδασκαλία τῆς Γρα- τόν Ὑπουργόν Ἐθνικῆς Παιδείας
φῆς καί τῆς Ἐκκλησίας. Τώρα καί θρησκευμάτων, ἡ Ἀνωτάτη Συ-
νομοσπονδία Πολυτέκνων Ἑλλά-
βρισκόμαστε στήν εὐχάριστη
θέσι νά ἐπαινέσωμε τόν Μητρο- δος διά τό μάθημα τῶν θρησκευ-
τικῶν : ΟΧΙ προαιρετικό τό μάθη-
πολίτη γιά μιά σπουδαία πρότασι,
πού ἔκανε στήν πρόσφατη Σύνο- μα. Εἰς τήν πρός τόν κ. Ὑπουργόν
ἐπιστολήν σημειώνονται καί αὐτά:
δο τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλη-
σίας τῆς Ἑλλάδος. Ποία ἡ πρό- «Τό Ὑπουργεῖον παραβιάζει ἀσύ-
στολα τήν παρ. 2 τοῦ ἄρθρου 16
τασι; Πρότεινε τήν ἄρσι τοῦ ἐπι-
τιμίου, πού εἶχε ἐπιβληθῆ στόν τοῦ Συντάγματος πού ἀναφέρει
Μητροπολίτη Ἀττικῆς κ. Νικόδη- ὅτι, «Ἡ παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀ-
μο, καί τήν ἀποκατάστασί του ποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει
στόν Μητροπολιτικό θρόνο. Ἡ σκοπό τήν ἠθική, πνευματική, ἐ-
πρότασι ἔκανε πολύ καλή ἐντύ- παγγελματική καί φυσική ἀγωγή
πωσι στό ὀρθόδοξο πλήρωμα καί τῶν Ἑλλήνων...». «Ἡ ἐλευθερία
τῆς θρησκευτικῆς τους συνείδη-
προκάλεσε εὐμενῆ σχόλια ὑπέρ
τοῦ Μητροπολίτου Ζακύνθου». σης εἶναι ἀπαραβίαστη». Ἀναφέρει
ἐπίσης ὅτι οἱ μαθηταί «θά διακατέ-
Εἶναι γεγονός ὅτι ἡ ἔκπτωσις
χονται ἀπό...γνήσια στοιχεῖα τῆς
τῶν δώδεκα ἀξίων καί ἀληθῶς
ἁγίων Μητροπολιτῶν ἐπί ἀρχιε- ὀρθόδοξης Χριστιανικῆς παράδο-
σης...». Δηλαδή, τό Ὑπουργεῖον
πισκόπου Σεραφείμ, ὑπῆρξεν
ἀπό τό 1974 τό πλέον θλιβερόν, παραβιάζει ἀσύστολα τό γράμμα
καί τό πνεῦμα τοῦ Συντάγματος.
διά τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἑλλά-
Καί ἡ ἐπιστολή καταλήγει: «Ἐπει-
δος, γεγονός. Ὑπῆρξεν ἡ πλέον
δή ἡ ἀπόφαση τοῦ Ὑπουργείου πα-
«ἀντικανονική» καί ἄδικος πρᾶ-
ξις τῆς Ἱ. Συνόδου τῆς Ἱεραρ- ραβιάζει κατάφωρα τό Σύνταγμα
χίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλά- καί τήν κείμενη νομοθεσία ἀλλά
δος. Ὅταν ἐπί ἀρχιεπισκόπου καί δέν ἀντέχει σέ καμία σοβαρή
Χριστοδούλου ἐτέθη τό θέμα κριτική, ἀναμένουμε τήν ἄμεση
ἀνάκληση τόσο αὐτῆς ὅσο καί τῆς
τῆς ἀποκαταστάσεώς των —(ὑ-
προγενέστερης ἐγκυκλίου (Γ2/
πῆρχον ἐν ζωῆ μόνον δύο)— πει-
61723-13/6/2002).
σμόνως ἠρνοῦντο ἀκόμη, οἱ ἐν
Τήν ὑπογράφουν: Πρόεδρος
τῆ Συνόδω, τήν ἀποκατάστασίν
Βασίλειος Θεοτοκάτος καί ὁ Γεν.
των. Καί ἰδού ὅτι προσεγγίζει ἡ
λύσις τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ αὐτοῦ Γραμματέας: Ἐμμανουήλ Χρυσό-
γελος. Ὅλη ἡ θρησκεύουσα Ἑλ-
«δράματος», χάρις εἰς τήν εἰσή-
γησιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Ζα- λάς διαμαρτύρεται καί ἀπαιτεῖ: ΟΧΙ
κύνθου κ.Χρυσοστόμου. Ἡ ἔκ- προαιρετικόν.
«Κατεβάζουν
πτωσις τῶν «Δώδεκα» θά παρα-
μείνη ἐντούτοις ὡς μελανόν
στίγμα τῆς νεωτέρας ἐκκλησια-
στικῆς ἱστορίας.
καὶ τὶς εἰκόνες»
ΚΑΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ σειρά ἄλλη ἀ-
φρίξατε!— «ἐπέκριναν τήν κυβέρ- σεβειῶν. Ἡ «ΖΩΗ» μεταφέρει τήν
νησιν, διότι τό νομοσχέδιον ἀπο- ἀσεβῆ εἴδησιν ἀπό τόν «Ἀδέσμευ-
κλείει ἀπό τήν σύναψη Συμφώνου τον Τύπον» τῆς 10.10.08. Ἡ εἴδη-
σις ἔλεγεν: «Μεγάλο ἰδιωτικό σχο-
Συμβίωσης τά ὁμόφυλα ζευγά-
ρια...»! Καί ὁ ΣΥΡΙΖΑ τά αὐτά φρο- λεῖο ἔδωσε ἐντολή στούς ἐκπαι-
δευτικούς νά κατεβάσουν ὅλες τίς
νεῖ... Βεβαίως καί οἱ τῆς κυβερνή-
χριστιανικές εἰκόνες ἀπό τίς αἴ-
σεως δέν διαφωνοῦν μέ τήν εἰσή-
γησιν τῆς ἀντιπολιτεύσεως, διότι θουσες τοῦ Δημοτικοῦ, μέ τό σκε-
πτικό ὅτι τό σχολεῖο δέν εἶναι
τό εἶχον δηλώσει, ὅτι «ἐπί τοῦ πα-
ρόντος... ἀναμένουν νά «ὡριμάσ- χῶρος λατρείας».
η» ὁ ἑλληνικός λαός!». «Καί ὅμως, σημειώνει ὁ σχολιο-
γράφος, οἱ εἰκόνες προσφέρουν
Αὐτοί λοιπόν κυβερνοῦν τήν δύ-
πολύτιμη ἐποπτική διδασκαλία. Ἰ-
στυχη χώρα μας. Ἐμεῖς δέν θά
παύσωμεν προσευχόμενοι ὑπέρ διαίτερα ἡ εἰκόνα τοῦ Θεανθρώ-
που, σέ ὁποιαδήποτε ἀπεικόνιση,
φωτισμοῦ τῶν ἀρχόντων, ἐάν καί
οἱ ἴδιοι θελήσουν νά φωτισθοῦν ἀποτελεῖ ἀνεξάντλητη πηγή ἠθι-
κῶν διδαγμάτων».
καί νά σωθοῦν.
Ἐάν δέν τό ἔχουν ἀντιληφθεῖ,
Μᾶς ἐκπλήσσει! ἄς ἀκούσουν τόν Ντοστογιέφσκι,
ὁ ὁποῖος λέγει ὅτι: «Ὁ Χριστός
ΕΠΡΟΣΕΞΑΜΕΝ ἰδιαιτέρως ἐπι- εἶναι ἡ ὡραιότερη μορφή στόν κό-
στολήν τοῦ Δημ. Κ. Μπερλῆ εἰς σμο. Ὁ Χριστός εἶναι τό θαῦμα τῆς
«Ἑστίαν», διά τῆς ὁποίας ἀναφέ-
ρεται εἰς τήν «Βουλήν τῶν ἐφή-
ἱστορίας». Αὐτόν λοιπόν ἀποδιώ-
κουν;
βων», τήν ὁποίαν ἐχαιρέτισε, με-
Ἀλλʼ ἡμεῖς λυπούμεθα περισσό-
ταξύ τῶν ἄλλων καί ὁ Καθηγητής
τερον, διότι διά τῆς πράξεως αὐ-
Γ.Μπαμπινιώτης, ὁ ὁποῖος προλο-
γίζων, ἔλεγε: «Ἐδῶ ἀπʼ αὐτή τή τῆς γίνονται εἰκονομάχοι καί εἰκο-
νοκλάσται. Ὁ συμπεριφερόμενος
Βουλή ἐπέρασαν ἕνας Χαρίλ. Τρι-
κούπης, ἕνας Ἐλευθ. Βενιζέλος, κατʼ αὐτόν τόν τρόπον, εἶναι ὑβρι-
στής, ἀσεβής καί αἱρετικός. Οἱ δια-
ἕνας Κωνστ. Καραμανλῆς, ἕνας
Γεώργ. Παπανδρέου καί ἕνας Χαρ. πράξαντες αὐτήν τήν ἀσέβειαν,
εἶναι μιμηταὶ τοῦ Λέοντος Ἰσαύ-
Φλωράκης». Καί ὁ ἐπιστολογρά-
φος παρατηρεῖ: «Στό ἄκουσμα τοῦ ρου Γ΄, τοῦ πρώτου φοβεροῦ εἰκο-
τελευταίου ὀνόματος, ἔνιωσα μιά νομάχου. Εἴθε νά ἀντιληφθοῦν
ἔντονη ἀπορία καί ἕνα αἴσθημα τήν ἁμαρτίαν καί ἀσέβειάν των.
ἀγανακτήσεως. Ἡ ἀπορία μου εἶ -
ναι ἡ ἑξῆς: Ἀπό τήν ἱδρυση καί λει-
Ο «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ»
τουργία τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων
ἔχουν περάσει χιλιάδες βουλευ-
παρακαλεῖ θερμῶς τοὺς
τῶν. Διερωτῶμαι ποιός λόγος ἀ -
νάγκασε τόν κ. Καθηγητή, Δάσκα- Συνδρομητάς, ποὺ στέλ-
λουν τὴν συνδρομήν τους
λο τῶν νέων ὅπως σεμνά ἀποκα-
λεῖται, μέσα στά 6 ὀνόματα βου- μὲ ταχυπληρωμήν, νὰ γρά-
λευτῶν πού ἐπέλεξε νά προβάλει φουν τὸ ὀνοματεπώνυμον
καὶ τὴν διεύθυνσίν των εἰς
στούς νέους μας σάν Πρότυπα, νά
περιλάβει καί τόν Χαρίλαο Φλωρά- τὴν θέσιν «Διεύθυνσις πα-
ραλήπτου», διότι ἔρχονται
κη, ἕνα φονιά χαμηλοῦ ἐπιπέδου.
Τό ὅτι κάποια συγκυρία ἐπέτρεψε πολλαὶ ἀνώνυμοι.
Ο ΑΓΙΟΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο Α Γ Ι Ο Σ Σ Π ΥΡ Ι ∆Ω Ν Α Ρ ΧΙ Ε Π ΙΣ Κ Ο Π Ο Σ Τ Ρ Ι ΜΥΘ Ο Υ ΝΤ Ο Σ Ο Θ Α ΥΜΑ Τ Ο ΥΡ ΓΟ Σ
Στὶς 12 Δεκεμβρίου ἡ Ἐκ-
κλησία μας τιμᾶ τὴ μνήμη τοῦ
Ἁγίου Σπυρίδωνος, ὁ ὁποῖος
καταγόταν ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ
ἔζησε τὸν 4ο αἰώνα.
Στὸ Μέγα Ὡρολόγιον ἀνα-
φέρεται ὅτι ὁ Ἅγιος Σπυρί-
δων ἦταν ἁπλὸς στὸν τρόπο
καὶ ταπεινὸς στὴν καρδία, βο-
σκὸς στὸ ἐπάγγελμα. Ἀκο-
λούθησε τὸν ἔγγαμο βίο καὶ
ἀπέκτησε μιὰ θυγατέρα. Με -
τὰ τὸ θάνατο τῆς γυναίκας
του χειροτονήθηκε ἐπίσκο-
πος Τριμυθοῦντος κι ἔγινε
ποιμὴν λογικῶν προβάτων.
Ἔλαβε μέρος στὴν Α´ Οἰ-
κουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ συγ-
κροτήθηκε στὴ Νίκαια καὶ ἀ-
ποστόμωσε μὲ ἁπλὰ λόγια
τοὺς ἀρειανούς.
Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ποιμαντορίας του ἔκα-
νε πολλὰ θαύματα. Ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ περὶ
ΤΟ ΝΟΣΗΜΑ ΤΗΣ ΥΒΡΕΩΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
γοῦνται σὲ ἀφορισμὸ χριστιανοὶ
ἀγωνιστές, μὲ συνοπτικὲς διαδι-
κασίες καὶ χωρὶς ἀπολογία, ἐπει-
δὴ τόλμησαν νὰ ἐλέγξουν τὶς κα-
κοδοξίες ἐπισκόπου, φίλου τοῦ
Πατριαρχείου... Ἀφορίζεται ἀκό-
μη ἀπὸ τὸ Πατριαρχεῖο ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος Χριστόδουλος (ἐπιτί-
μιο ἀκοινωνησίας), ὅταν ὁ κ.
Βαρθολομαῖος διαισθάνεται ὅτι
κινδυνεύουν τὰ προνόμια τοῦ
Πατριάρχη. Ἐγκαλεῖται ἀργότε-
ρα μὲ ἐπιτιμητικὴ ἐπιστολή του,
ὁ ἐπισκόπος Θεσσαλονίκης ἐ-
πειδὴ χρησιμοποίησε τὸν τίτλο
Παναγιώτατος ἐκτὸς τῶν ὁρίων
τῆς Μητροπόλεώς του (ἔστω καὶ
χωρὶς πρόθεση)!
Τὴν ἴδια στιγμὴ ὅμως ὁ Πα-
τριάρχης ἔχει ἀναβιβάσει τὸν
δικό του τίτλο τιμῆς, Παναγιώ-
τατος, σὲ οἰκουμενικὸ ἀξίωμα,
μὲ τὴν ἀπαίτηση νὰ τιμᾶται ἀπὸ
ὅλους, πολιτικοὺς καὶ ἐκκλησια-
στικοὺς ἡγέτες! Ὁραματιζόμενος
ἴσως νὰ γίνει ἕνας Πάπας τῆς
Ἀνατολῆς! Δὲν χάνει εὐκαιρία σὲ
κάθε του ἐμφάνιση καὶ ὁμιλία νὰ
αὐτοαποκαλεῖται «τὸ σεπτὸ Φα-
νάρι» τὸ «κέντρο τῆς Ὀρθοδο-
ξίας» καὶ τόσα ἄλλα γλυκανάλα-
τα ποὺ συγκινοῦν πλέον μόνον
τοὺς ἁπλοϊκοὺς καὶ ἀνενημέρω-
τους χριστιανούς.
Ο ΕΥΓΕΝΕΣΤΕΡΟΣ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
Καί λοιπόν, ποιά εἶναι ἡ ταυ-
τότητα τοῦ «ἁγίου»; Ἡ ἀπάντηση
δέ βρίσκεται σέ πολυδαιδαλικές
ἔρευνες καί ἀναλύσεις, οὔτε σέ
βαθυστόχαστους θεολογικούς
ὁρισµούς. ∆έν κάνει θόρυβο, οὔτε
κυκλοφέρνει µέ τύµπανα καί
φανφάρες. Εἶναι δροσοφύσητη
καί σιωπηλή σάν τήν αὔρα.
Εἶναι φωτεινή σάν τόν ἥλιο.
Ἡ ἁγιότητα εἶναι δυό λέξεις:
Ἀγάπη καί Ἀγώνας. Ἀγάπη στό
Θεό καί τούς ἀνθρώπους, καί
ἀγώνας γιά τελειότητα καί ἀπά-
θεια παθῶν. Ὅσο πιό πολύ
διψᾶς τόν Θεό, τόσο πιό ἅγιος
γίνεσαι. Εἶναι θεῖος ἔρωτας, θεο-
κοινωνία, ἀδιάλειπτη προσευχή,
µέθεξη, ἕνωση καί θέωση. «Τῶν
γάρ ἁγίων οὐχί τά ρήµατα µό-
Μία ἐξαιρετικὴ
ἔμπνευσις καὶ προσπάθεια
Μὲ τὴν εὐλογία τοῦ π. Μάρκου,
ἡ Π.Ο.Ε. διοργάνωσε ἐκδρομὴ
στὶς 25.11.08, ἡμέρα τῆς Ἁγίας
Αἰκατερίνας, στὸ μετόχι τοῦ Σινᾶ,
ποὺ βρίσκεται στὴν Τραγάνα -
Φθιώτιδος.
Ὁ Ἱερὸς Ναὸς εἶναι ὁ μοναδικὸς
στὴν Ἑλλάδα, ὁ ὁποῖος εἶναι ἀφιε-
ρωμένος στὸν Προφήτη Μωυσῆ, ἡ
δὲ κατανυκτικὴ Θεία Λειτουργία
τελεσθεῖσα ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο
τοῦ Σινᾶ κ. Δαμιανὸ μετὰ τῆς συ-
νοδείας του καὶ τὸν πατέρα Μάρκο
ἔγινε στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἱεροῦ
Ναοῦ (κάτω ἀπὸ τὸν κυρίως Ἱερὸ
Ναό) ἀφιερωμένο στὴν Ἁγία Αἰκα-
τερίνη. Ἡ ἔκπληξη καὶ συγκίνησή
μας ἦταν μεγάλη, ὅταν βρεθήκαμε
μπροστὰ σὲ μικρὸ λείψανο τῆς
Ἁγίας, τὸ ὁποῖο μετεφέρθη γιὰ λί-
γες μέρες ἀπὸ τὸ Σινᾶ. Πόση εὐλο-
γία..., πόση χαρά...!
Ὁ Ἱ. Ν. τοῦ Προφήτη Μωυσῆ
εἶναι πολὺ ὄμορφος κτισμένος πά-
νω σὲ λόφο, ἕτοιμος νὰ δεχθεῖ τὴν
ἁγιογράφησή του. Πίσω ἀπὸ τὸν Ἱ.
Ν. καὶ σὲ χαμηλότερο ἐπίπεδο, μὲ
θέα τὸν Εὐβοϊκό, ἕνα ἄλλο σύγ-
Ἡμερολόγιον 2009 «Χριστιανικῆς Ἑστίας»
Χιλιομοδίου Κορινθίας
Ἡ «Χριστιανικὴ Ἑστία» Χιλιομοδίου Κορινθίας
«Τὰ εἰσόδια τῆς Θεοτόκου» μὲ τὴν συμπλήρωσιν
53 χρόνων ἀπὸ τὴν ἵδρυσίν της, ἐξέδωσεν ἕνα κα-
λαίσθητον, ἔγχρωμον ἡμερολόγιον τοῦ ἔτους
2009, ἀφιερωμένον κατὰ πρῶτον εἰς τὴν Παναγίαν
Μητέρα τοῦ Κυρίου μας διὰ τὴν βοήθειάν της εἰς
τὸ ἐπιτελεσθέν πνευματικὸν ἔργον, ὡς ἐπίσης καὶ
εἰς ὅλους αὐτούς, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν προσφορὰν των
καὶ τὰς θυσίας των ἐβοήθησαν εἰς αὐτὸ τὸ θαυ-
μαστὸν ἔργον.
Καθ᾽ ὅλην αὐτὴν τὴν χρονικὴν διαδρομὴν ἡ
«Χ. Ε.» μὲ τὰ κατηχητικά, μὲ τὸ ἐθνικόν, θρησκευτικὸν καὶ φιλανθρωπι-
κόν της ἔργον ἐδημιούργησε συνειδητὰ μέλη μὲ Χριστιανικὸν βίωμα,
χρήσιμα εἰς τὴν πατρίδα μας καὶ τὴν Ἐκκλησία μας.
Εὐχόμεθα εἰς τὴν κατὰ πάντα ἀξίαν πρόεδρον τῆς «Χ. Ε.» πρεσβυτέ-
ραν Ἀλεξάνδραν Παπαχρήστου Σιουροὺνη καὶ εἰς τοὺς ἐκλεκτοὺς καὶ
ἱκανοὺς συνεργάτας της, ὅπως ὁ Κύριος δίδη μακροημέρευσιν, ὑγείαν
πνευματικὴν καὶ σωματικὴν καὶ κάθε εὐλογίαν εἰς τὸ θεάρεστον ἔργον
των. Εὐχόμεθα ἐπίσης ἡ «Χ.Ε.» Χιλιομοδίου νὰ γίνη παράδειγμα πρὸς
μίμησιν καὶ εἰς ἄλλα μέρη τῆς Πατρίδος μας.
«Τῆς Συνόδου τῆς πρώτης
ἀνεδείχθης ὑπέρµαχος, καὶ
θαυµατουργὸς θεοφόρε Σπυ-
ρίδων πατὴρ ἡµῶν· διὸ νεκρᾷ
σὺ ἐν τάφῳ προσφωνεῖς, καὶ
ὄφιν εἰς χρυσοῦν µετέβαλες·
καὶ ἐν τῷ µέλπειν τὰς ἁγίας
σου εὐχάς, Ἀγγέλους ἔσχες
συλλειτουργοῦντάς σοι ἱερώ-
τατε. ∆όξα τῷ σὲ δοξάσαντι·
δόξα τῷ σὲ στεφανώσαντι,
δόξα τῶ ἐνεργοῦντι διὰ σοῦ πᾶσιν ἰάµατα».
Μεγάλη σπουδὴ λοιπόν, ὅταν
πρόκειται γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ
Προκαθημένου, ἀλλὰ ἀντίθετα
παραχώρηση ἄνευ ὅρων, ὅλων
τῶν δικαιωμάτων τῆς Ὀρθοδο-
ξίας στὸν Πάπα καὶ τοὺς ἄλλους
αἱρετικούς. Δὲν εἶναι τίποτε γιὰ
τὸν Πατριάρχη μας οἱ συμπρο-
σευχές, δὲν εἶναι τίποτε οἱ ἀνταλ-
λαγὲς δισκοπότηρων, ἡ κοινωνία
τῶν αἱρετικῶν σὲ πολλὲς περι-
πτώσεις ἀπὸ ὀρθοδόξους κληρι-
κούς, δὲν εἶναι τίποτε ἡ ἀπαγγε-
λία τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς
ἀπὸ τὸν Πάπα μὲ ὀρθόδοξο ὠμο-
φόριο στὸ Φανάρι, δὲν εἶναι τί-
ποτε ἡ ἀναγνώριση τοῦ Πάπα
σὰν παγκόσμιου πρώτου τῶν
Χριστιανῶν! Καὶ τί ἕπεται ἆρα-
γε; Τὰ ὑπεστήριξε πρόσφατα καὶ
ἀπὸ τὸ Ἅγιον Ὄρος ὁ κ. Βαρθο-
λομαῖος. Καὶ τὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν
ἐρυθρίασε! Ἀμέσως μετὰ ξέσπα-
σε τὸ σκάνδαλο Βατοπαιδίου!
Ἂς μὴ ἀποροῦμε λοιπόν...
Εἶναι κρίμα ποὺ ὁ Πατριάρχης
παρέσυρε πρόσφατα καὶ ὅλους
τοὺς Προκαθημένους τῆς Ὀρθο-
δοξίας στὸ νὰ ὑπογράψουν ἕνα
κείμενο τὸ ὁποῖο ἀναφερόμενο
ἔστω γενικὰ καὶ ἀόριστα στὸ διά-
λογο τῶν ἐκκλησιῶν, θὰ ἀποτελέ-
σει αὔριο ἕνα ὡραῖο ἄλλοθι γιὰ
τὰ οἰκουμενιστικά του ἀνοίγματα.
Πόσο ἐπικίνδυνη μπορεῖ νὰ
νον, ἀλλά καί αὐτά τά πρόσωπα
πνευµατικῆς γέµει χάριτος», λέ-
γει ὁ ἱερός Χρυσόστοµος.
Ὁ π. Ἰουστῖνος Πόποβιτς
γράφει στό περίφηµο βιβλίο του
«Ἄνθρωπος καί Θεάνθρωπος»
καί αὐτά: «Ἡ µεταµόρφωσις τοῦ
ἀνθρώπου εἰς θεάνθρωπον κα-
τά χάριν διά τοῦ Θεανθρώπου
Χριστοῦ, ἡ µετάπλασίς του εἰς
θεόν κατά χάριν, εἶναι, κατά
τήν διδασκαλίαν τῶν ἁγίων
Πατέρων, τέχνη τεχνῶν, ἐπι-
στήµη ἐπιστηµῶν, φιλοσοφία
φιλοσοφιῶν... Κάθε ἁµαρτία
εἶναι µία µικρή κόλασις. Ἀντιθέ-
τως, µέσα εἰς τήν Ἐκκλησίαν
τοῦ Χριστοῦ, διά τῶν ἁγίων µυ-
στηρίων καί τῶν ἁγίων εὐαγγε-
λικῶν ἀρετῶν, ὁ ἄνθρωπος
πληροῦται µέ τόν Θεάνθρωπον
χρονο κτίσμα ὑπὸ κατασκευὴ προ-
ετοιμάζεται —ὅπως πληροφορη-
θήκαμε— νὰ ὑποδεχθεῖ ἐκεῖ σὲ
ψηφιακὴ μορφὴ καὶ σὲ μόνιμο
ἐκθετήριο, ὅλους τοὺς θησαυ-
ροὺς τοῦ Σινᾶ, νὰ δημιουργηθεῖ
ἕνα κέντρο μελετῶν σὲ Πανεπι-
στημιακὸ ἐπίπεδο (βιβλιοθῆκες,
ἱερὰ κειμήλια, ἄμφια, ψηφιδωτά,
κεντήματα, Εὐαγγέλια κλπ), νὰ συ-
νεχισθοῦν οἱ παραδοσιακὲς τέ-
χνες καὶ νὰ δημιουργηθεῖ τόπος
φιλοξενίας μοναχῶν καὶ ἄλλων
προσώπων, ποὺ εἶναι ἀπαραίτητα
καὶ ἀναγκαῖα.
Εἶναι μία ἐξαιρετικὴ ἔμπνευση
καὶ προσπάθεια καὶ ἀξίζει τῆς στή-
ριξής μας, μὲ κάθε τρόπο, ὥστε
καὶ ἡ μελέτη τῶν ἱερῶν κειμηλίων
νὰ μεταφερθεῖ στὸν Ἑλλαδικὸ
χῶρο καὶ ἐπὶ πλέον νὰ ἔχουν τὴ
δυνατότητα νὰ ἐπισκέπτονται
τοὺς θησαυροὺς τοῦ Σινᾶ ὅσοι
δὲν θὰ ἔχουν τὴ δυνατότητα νὰ
ταξιδέψουν ἕως ἐκεῖ, ἡ δὲ Ὀρθο-
δοξία μας νὰ ἀποκτήσει ἀκόμα ἕνα
Κέντρο μὲ διεθνῆ προβολή.
Β. Κ.
Π. Δ.
τὸ 350.
Τὸ ἄφθορο ἱερὸ του λείψα-
νο βρίσκεται σήμερα στὴν
Κέρκυρα καὶ ἀποτελεῖ καύχη-
μα πάντων τῶν Ὀρθοδόξων.
Τὸ ἀπολυτίκιον τοῦ Ἁγίου
ἀναφέρει:
Πρωτ. Δ. Δ. Τ.
ἀποβεῖ γιὰ τὸν ἴδιο τὸν Πατριάρ-
χη αὐτὴ ἡ ὕβρις θὰ τὸ δείξει ὁ
χρόνος. Τὸ πόσο ἐπίσης θὰ πα-
ρασύρει αὐτὴ ἡ ὕβρις καὶ τὴν
Σύνοδο τοῦ Πατριαρχείου τῆς
Πόλης εἶναι θέμα ποὺ θὰ τὸ κρί-
νει ὁ Θεός!
Τὸ βέβαιο εἶναι αὐτὴ τὴ στιγ-
μή, ὅτι τραυματίζεται καὶ δια-
βρώνεται ἐπικίνδυνα τὸ ὀρθόδο-
ξο φρόνημα τοῦ κλήρου καὶ τοῦ
λαοῦ μὲ τὴν ἄνευ ὅρων προσέγγι-
ση τῶν ἑτεροδόξων ἀλλὰ καὶ
ἀλλοδόξων, μὲ τὸ ἁπλοϊκὸ ἀλλὰ
καὶ παραπλανητικὸ ἐπιχείρημα
ὅτι ὅλοι ἔχουμε τὸν ἴδιο Θεό!
Ἐμεῖς δὲν ἔχουμε τίποτε προσω-
πικὸ μὲ τὸν Πατριάρχη καὶ προ-
σευχόμαστε γι᾽ αὐτὸν καὶ τὴν ἐπι-
στροφή του στὴν ὀρθοτόμηση τῆς
ἀλήθειας τῆς Ἐκκλησίας. Ὅμως
αἰσθανόμαστε βαθεία θλίψη γιὰ
τὴν προδοσία τῆς ὀρθοδόξου πί-
στεως ποὺ τὰ τελευταῖα χρόνια
ἐπιχειρεῖται ἀπὸ τοὺς Φύλακες
καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι «τὰ ἅγια ρί-
πτονται τοῖς κυσί» ἐν ὀνόματι
τῆς ἀγάπης (διάβαζε πλάνης) τῶν
ἀλλοδόξων καὶ αἱρετικῶν.
Εὐχόμαστε αὐτὴ ἡ ὕβρις νὰ μὴ
1. Ἐφημ. «Καθημερινή», Ν.
συμπαρασύρει πολλούς...
Μπούρας, «Ἡγέτες μὲ ἐξουσία καὶ
ἀσθένειες», 9.11.08.
2. Ἰταλικὸς Τύπος.
Χριστόν, ἐνδύεται τόν Χριστόν,
καί µεταµορφώνεται βαθµιαίως
εἰς ἄνθρωπον χριστοφόρον καί
χριστοειδῆ, “εἰς ἄνδρα τέλειον,
εἰς µέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώ-
µατος τοῦ Χριστοῦ” (Ἐφ. ∆΄ 13).
Μέθεξη στήν ἁγιότητα τοῦ
Θεοῦ, σηµαίνει: «µήτε ὀφθαλµός
σαλευέσθω ἄνευ Θεοῦ˙ µή χείρ
κινείσθω ἄνευ Θεοῦ˙ µή καρδίᾳ
διανοείσθω τά µή εὐάρεστα τῷ
Θεῷ», διδάσκει ὁ Μ. Βασίλειος.
Ὅλες οἱ αἰσθήσεις ν’ ἀσφαλι-
στοῦν στή σωτήρια σκέψη τῆς
παρουσίας τοῦ Θεοῦ. Νά ζυµω-
θοῦν στή Χάρι Του. Νά πυρα-
κτωθοῦν στό Πνεῦµα Του. Κατά
τόν ἴδιο ἱεράρχη, «πᾶσα πρᾶξις
καί πᾶς λόγος τοῦ Σωτῆρος
ἡµῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ κανών
ἐστιν εὐσεβείας τε καί ἀρετῆς».
Ἡ ἁγιότητα δέν εἶναι τίποτ’
ἄλλο, παρά µιά ἀδιάκοπη µί-
µηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μιά
συνεχής ἀντιγραφή τῆς ζωῆς
Του. «Μάθετε ἀπ’ ἐµοῦ ὅτι,
πρᾶός εἰµι καί ταπεινός τῇ καρ-
δίᾳ», µᾶς δίδαξε ὁ Κύριος
(Ματθ. ΙΑ΄ 29).
Ἡ ἁγιότητα εἶναι µιά προ-
οδευτική ἐργασία. Εἶναι ἕνα
ἀδιάκοπο ἀνέβασµα πρός τίς
κορφές. Εἶναι ἕνα ἀγώνισµα
δρόµου. Εἶναι ἄσκηση καί
ἄθληση καί προπόνηση.
Συχνά µᾶς λείπει ἡ αὐτογνω-
σία καί νοµίζουµε πώς φτάσαµε
κιόλας, πολύ ψηλά, ἐνῶ βρισκό-
µαστε ἀκόµα στά πρῶτα σκαλο-
πάτια τῆς πνευµατικῆς ζωῆς.
Σοφός εἶναι ὁ λόγος τοῦ ἁγίου
Μάρκου τοῦ Ἀσκητοῦ, ὅτι, «ἅγιοι
παρά πολλῶν νοµιζόµενοι,
ἄγριοι τό ἦθος ὑπάρχοµεν». ∆έν
εἴµαστε ἅγιοι, ἀλλά... ἄγριοι!
Μᾶς πλανᾶ ὁ ∆ιάβολος µέ τή
φανταστική ἰδέα τῆς ἁγιότητας,
καί κινδυνεύουµε νά χάσουµε κι
ἐκεῖνο τό λίγο πού εἴχαµε κερ-
δήσει. Ὁ φαρισαϊσµός εἶναι γιά
πάντα, ἡ ἐπιδηµία τῶν θρη-
σκευόµενων ἀνθρώπων. Τούς
κατέχει µιά ἰδέα ὑπεροψίας
ἀπέναντι τῶν ἄλλων: «Οὐκ εἰµί
ὥσπερ οἱ λοιποί τῶν ἀνθρώ-
πων...». Ἡ ἀπόσταση πού χω-
ρίζει τό φαρισαϊκό ἀπό τό τελω-
νικό πνεῦµα, εἶναι τεράστια.
Ἡ γνήσια καί αὐθεντική ἁ-
γιότητα βιώνεται καί καρποφο-
ρεῖ µονάχα στήν ταπείνωση καί
τήν ἐν Χριστῶ ζωή. Ἡ ἁγιότη-
τα ὑποστασιάζεται στήν ταπεί-
νωση, καί ἡ ταπείνωση στήν
ἁγιότητα.
Σέ κάποιο πνευµατικό βιβλίο
ἤτανε κι ἕνα µικρό κείµενο, πού
ἔλεγε: «Θέλω νά γίνω ἅγιος».
Κι αὐτό ἀργότερα, ἔγινε γλυκο-
τόνιστο µαθητικό τραγούδι.
ΑΓΙΟΙ ! Ὁ εὐγενέστερος ὁρα-
µατισµός µικρῶν καί µεγάλων.
12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΣΗΜΑΤΗ: «Ἡ Πατερική στάση στούς Θεολογι-
κούς Διαλόγους καί ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης Βαρθολο-
μαῖος», «Πρότυπες Θεσσαλικές Ἐκδόσεις», Τρίκκαλα 2008,
σελίδες 285.
Γνωρίσαμε τόν Παναγιώτη Ση- ἑνιαία καί διαχρονική ἡ γραμμή
μάτη μέ τούς ὑπέρ τῆς Ὀρθοδοξίας τῶν Πατέρων καί τῶν Οἰκουμε-
ἀγῶνες του, μέ τίς μελέτες του, μέ νικῶν Συνόδων ὡς πρός τήν ἀντιμε-
τίς συγγραφές του, καί μέ τίς συγ- τώπιση τῶν αἱρετικῶν.... Οἱ Πατέ-
κρούσεις του ἀκόμα, γιά τήν προ- ρες σκοπό εἶχαν νά περιγράψουν
άσπιση καί τήν ἀκεραιότητα τῆς τήν ἐπικινδυνότητα τοῦ αἱρεσιάρχη
Ὀρθοδοξίας. Τόν γνωρίσαμε μάλι- καί τῶν σκληρῶν αἱρετικῶν, νά
στα —πρός τιμή του— καί ὑπό ἐπι- τούς φέρουν σέ συναίσθηση καί
τίμιο, ἀλλ’ ἄκαμπτο καί ἀνυποχώ- σωτηρία καί ταυτόχρονα νά προ-
ρητο ἀντιαιρετικό θεολόγο, ἄξιο φυλάξουν τόν πιστό ἀπό τόν μολυ-
τῆς Θεολογίας μαχητή. σματικό «ἰό» τῆς αἱρέσεως...».
Στίς μέρες μας πού τόσος γίνεται Ἀπό τό πλουσιότατο θεματολό-
λόγος γιά τούς διαχριστιανικούς γιο τοῦ βιβλίου, μεταφέρω μερικά
διαλόγους καί τήν παναίρεση τοῦ ἀπό τά κεφάλαια:
οἰκουμενισμοῦ, ἐπίκαιρο καί θαυ- —Ὁμολογία πίστεως καί Θεολο-
μάσιο εἶναι τό καινούργιο του βι- γικοί Διάλογοι
βλίο γιά τήν «Πατερική στάση —Ὑπάρχει εἰλικρίνεια στό Βατι-
στούς Θεολογικούς Διαλόγους καί κανό;
τόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη Βαρ-
θολομαῖο». —Οἱ ἐπιλογές τοῦ Πατριάρχη...
—Ἀπατεῶνες καί διαστροφεῖς
Ὁ ἀναγνώστης τοῦ βιβλίου κα-
ταπλήσσεται μέ τή θεολογική καί —Ἡ αἵρεσις νόσος μολυσματική
Πατερική ἐπιχειρηματολογία τοῦ —Διάλογοι μέ αἱρετικούς...
συγγραφέα. Ἄλλωστε, καθοδηγοί —Ἀποκλείονται διάλογοι «ἐπί
καί δάσκαλοι στό ὑπό ἐξέταση θέ- ἴσοις ὅροις» κ.ἄ.
μα, εἶναι ἡ χορεία τῶν θεοσόφων Τέλος, πολύ ὀρθή ἡ παρατήρηση
ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. τοῦ Παν. Σημάτη, ὅτι, «παρά τίς
Ἐπεξηγηματικός εἶναι καί ὁ ὑπό- διαβεβαιώσεις τοῦ Πατριάρχη, ὅτι
τιτλος τοῦ βιβλίου: «Ἡ διαστροφή «οὐδέν θυσιάζομεν καί οὐδέν ἀπ-
τοῦ ἀποστολικοῦ ρητοῦ: «Αἱρετι- εμπολοῦμεν», ὁ ἴδιος στηρίζει τά
κόν ἄνθρωπον μετά πρώτην καί ἀντιπατερικά καί ἀντορθόδοξα
δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ». Ὁ ἀνοίγματα πρός τό Βατικανό καί
ἴδιος διαπιστώνει: «Στά πατερικά στό ἀναπόδεικτο ἐπιχείρημα ὅτι οἱ
καί θεολογικά κείμενα πού διεξῆλ - αἱρετικοί ἔχουν εἰλικρίνεια».
θα, διαπίστωσα τό αὐτονόητο˙ ὅτι
στήν ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας εἶναι Μιχ. Μιχαηλίδης
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΤΣΑΓΚΑΡΛΗ ΔΙΑΜΑΝΤΗ: «Διαθεματικές – Διεπι-
στημονικές Διδασκαλίες», ᾿Αθήνα 2007, σελίδες (μεγάλες) 139.
Δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού πού ὀφείλουν οἱ διοικητικοί πα-
παρουσιάζουμε ἐπιστημονικές ἐρ- ράγοντες τοῦ ΥΠΕΠΘ νά λάβουν
γασίες τῆς κ. Εὐαγγελίας Τσαγ- ὑπόψη τους, γιά τήν ἀναβάθμιση
καρλῆ – Διαμάντη ἡ ὁποία πάνο- τῆς ἐκπαίδευσης καί τῆς παιδείας
πλη, ὡς Δρ Θεολογίας καί Mr Φι- τῶν ἑλληνοπαίδων».
λολογίας, μέ εἰδίκευση μάλιστα, ῎Ετσι, μέ τήν προοπτική τῆς ἀ-
στή θεωρία καί πράξη τῆς Διδα-
ναζήτησης νέων δρόμων γιά τή
σκαλίας καί τῆς ᾿Αξιολόγησης,
διδακτική ἐπικοινωνία στά σχο-
καλλιεργεῖ πολλούς ἐπί μέρους λεῖα καί τήν πρόοδο τῶν μα-
τομεῖς τῆς εἰδικότητάς της. Μιά θητῶν, εἶναι σίγουρο πώς πολύ θά
ματιά στά πολυάριθμα ἔργα της
βοηθήσει ἡ νέα αὐτή ἐπιστημο-
—ἔργα αὐτοτελῆ, ἀνάτυπα, ἄρ-
νική ἐργασία τῆς συγγραφέως.
θρα καί μελέτες κ.ἄ.— διαπιστώ- ῾Η ἐργασία της περιλαμβάνει
νει κανείς τήν ἐργατικότητά της,
τέσσερα ἐκτενῆ κεφάλαια, μέ
καί τήν ἀγάπη της στά θέματα τῆς
πολλές, βέβαια, ὑποδιαιρέσεις.
ἐκπαίδευσης καί τήν τέχνη τῆς δι-
Τά γενικά αὐτά κεφάλαια, εἶναι
δασκαλίας.
τά ἑξῆς· 1. Διαθεματικές διαδι-
᾿Αξιοπρόσεκτα ὅσα τονίζει στόν κασίες – Θεωρητική προσέγγιση.
πρόλογό της: «Τά προβλήματα τῆς 2. Σχεδιασμός διαθεματικῶν δια-
παιδείας πού ἔχουν συσσωρευθεῖ, δικασιῶν – Μέ κριτήριο προσ-
λόγω ἴσως καί τῆς ἀπουσίας ἀξιο- έγγισης Θεολογικά θέματα. 3.
λόγησης τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ συ- Διαθεματικές διαδικασίες μέ κρι-
στήματος καί τῆς ἀντίστοιχης συ- τήριο προσέγγισης θέματα ῾Ιστο-
στηματικῆς ἐπιμόρφωσης τῶν ἐκ- ρίας καί Τοπικῆς ῾Ιστορίας. Καί 4.
παιδευτικῶν, ἐπί πολλά χρόνια, Παραδείγματα διαθεματικῶν –
ἀποτελοῦν σοβαρή αἰτία προβλη- διεπιστημονικῶν διαδικασιῶν μέ
ματισμοῦ. Στήν ἀνανέωση τῆς ἐκ- βάση τό θέμα διδασκαλίας. Καί
παίδευσης ἡ συμβολή τῆς παιδαγω-
στό τέλος κλείνει ἡ ἐργασία μέ
γικῆς ἐπιστήμης, ἀλλά καί τῶν τόν ἐπίλογο καί τήν ἑλληνική καί
ἐκπαιδευτικῶν ὅλων τῶν βαθμί- ξένη βιβλιογραφία.
δων, εἶναι ἀποφασιστική. ῾Η βελ-
῞Οταν αὐτό ὅλο τό παιδαγω-
τίωση ὅμως, δέν θά προκύψει μόνο γικό καί διδακτικό ἔργο τό ἐπιτε-
μέ ἀγαθές προθέσεις. ῾Η συνέχιση
λοῦν ἐκπαιδευτικοί μέ χριστια-
ἀντίστοιχων ἐπιστημονικῶν διε- νική πίστι καί ἀγάπη στό ἔργο
ρευνήσεων ἐπιβάλλεται, ὥστε νά
τους —ὅπως συμβαίνει μέ τήν κ.
προωθεῖται συνεχῶς ἡ μάθηση».
Εὐαγγελία Τσαγκαρλῆ— Δια-
Καί καταλήγει· «Οἱ ἐπιστήμονες μάντη, ἡ ἐπιτυχία εἶναι βεβαία.
τῆς ἀγωγῆς καί στή χώρα μας,
ἔχουν ἀναδείξει ἀξιόλογο ἔργο, Μιχ. Μιχαηλίδης
Ἔτος ΚΣΤ´, Ἀριθμ. 45/12 Δεκεμβρίου 2008
ΒΙΒΛΙΑ – ΑΝΑΤΥΠΑ Φθιώτιδος.Μάϊος – ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. –
Αὔγ., Σεπτ. – ᾿Οκτ. 2008. Λαμία.
ΑΓΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑ-
ΡΙΟΥ «Οὐρανοῦ Κρίσις». Ἐκδόσεις ΦΩΣ ΕΘΝΩΝ, Τριμηνιαῖον περιο-
δικόν, ἔκδοσις Συλλόγου ᾿Ορθο-
Ὀρθόδοξον Κέντρον Πατερικῶν Με-
λετῶν «Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός». δόξου ῾Ιεραποστολῆς ὁ «Πρωτόκλη-
τος», 2η τριμηνία 2008. Πάτρα.
Μεθώνη – Πιερίας 2008. Σχ.
20,50Χ14, σσ. 96. ΦΩΣ ΙΛΑΡΟΝ, Μηνιαῖον ἔντυπον
ἐνοριακῆς οἰκοδομῆς ῾Ι. Ν. ῾Αγίας
ΙΩΗΛ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ Ἐδέσ-
σης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας, «Ποικίλες Μαρίνης ῾Εκάλης. ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. –
περιστασιακὲς ἐκκλησιαστικὲς εὐχές).
Ἀνάτυπο ἀπὸ τὸν Τιμητικὸ τόμο στὸν
Αὔγ., Σεπτ. 2008. ῾Εκάλη.
Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ,
Ὁμότιμο Καθηγητὴ Βασίλειο Τ. Γι- Μηνιαία ῎Εκδοση ῾Ι. Μ. ῾Οσ. Εἰρήνης
ούλτση: Σπουδὴ στὴν κατακόρυφη Χρυσοβαλάντου. ᾿Απρίλ., Μάϊος,
καὶ ὁριζόντια κοινωνικότητα. Ἐκδο- ᾿Ιούν. 2008. Ν. ῾Υόρκη.
τικὸς Οἶκος Ἀδελφῶν Κυριακίδη α.ε.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ, Τριμη-
Σχ. 24Χ17, σσ. 15. ναῖον περιοδικὸν ἱστορικοῦ, πολιτι-
Μητροπολίτου Τρίκκης καὶ στικοῦ, οἰκολογικοῦ καὶ κοινωνικοῦ
Σταγῶν ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜ-
περιεχομένου. Μάρτ., ᾿Απρίλ. –
ΠΟΥΣ, Ἀνθολόγηση κειμένων «Γυ- Μάϊος – ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ. – Σεπτ. 2008.
ναικεῖος Ὀρθόδοξος Μοναχισμός» H ΦΩΝΗ ΤΩΝ ΥΠΕΡΜΑΧΩΝ,
κατὰ τὰ Πατερικὰ Κείμενα. Ἱ. Μ.
Τριμηνιαῖο περιοδικὸ ὄργανο τῆς
Παντοκράτορος Κέρκυρα 2008. Σχ. Πανελλήνιας ῞Ενωσης Προασπιστῶν
20,50Χ14, σσ. 320.
τῆς ᾿Εθνικῆς Μουσικῆς «Οἱ ῾Υπέρμα-
Μητροπολίτου Γρεβενῶν ΣΕΡΓΙ- χοι». ᾿Απρίλ. – ᾿Ιούν. 2008.
ΟΥ ΣΙΓΑΛΑ, «Αἰμιλιανὸς ὁ ἐθνο-
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ, Μη-
μάρτυς Μητροπολίτης Γρεβενῶν» νιαία ἔκδοσις τῆς χριστιανικῆς θρη-
(1877 – 1911). Γρεβενὰ 2008, Σχ.
σκευτικῆς Κοινότητος Γ.Ο.Χ. Θεσσα-
24Χ17, σσ. 558. λονίκης. ᾿Ιούν., ᾿Ιούλ., Αὔγ., Σεπτ.,
ΠΕΡΙΟΔΙΚΑ – ΕΦΗΜΕΡΙΔΕΣ ᾿Οκτ. 2008. Θεσσαλονίκη.
ΦΘΙΩΤΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ
ΦΩΝΗ, ῎Εκδοση ῾Ι. Μητροπόλεως
ΑΙ ΟΜΙΛΙΑΙ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.
Συνεχίζονται αἱ ὁμιλίαι τῆς ῾Εβδομαδιαία ᾿Εκκλησιαστικὴ
᾿Εφημερίς. ᾿Ιδιοκτησία· «Παν-
«Πανελληνίου ᾿Ορθοδόξου
῾Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) εἰς τὴν ελλήνιος ᾿Ορθόδοξος ῞Ενω-
σις» (Π.Ο.Ε.), Κάνιγγος 10, 106
αἴθουσαν αὐτῆς (Κάνιγγος
10, Α´ ὄροφος). Τὴν προσεχῆ 77 ᾿Αθῆναι. ᾿Εκδότης· Κων-
σταντῖνος Σωτ. Σωτηρόπουλος,
Δευτέραν 15 Δεκεμβρίου
καὶ ὥραν 7 – 8 μ.μ. θὰ ὁμιλή- Φασίδερη 9, ῾Εκάλη. Διευθυν-
τὴς Συντάξεως· Γεώργιος
ση ὁ π. Ἰωάννης Φωτόπου-
λος, μὲ θέμα: «Ἡ Ἱερωσύνη Ζερβός, Θησέως 25, Νέα ᾿Ερυ-
θραία (14671). ῾Υπεύθυνος Τυ-
ὡς μαρτυρικὴ διακονία: Ὁ
Ἅγιος Ἐλευθέριος καὶ οἱ μι- πογραφείου· Κωνσταντῖνος
Μιχ. Σαμωνᾶς, ᾿Αμαδριάδος 15,
μηταί του».
Δροσιά. Τύποις «᾿Ορθοδόξου
Τὴν ἑπομένην Δευτέραν Τύπου» (Θησέως 25, 14671 Νέα
22 Δεκεμβρίου, τὴν ἰδίαν
᾿Ερυθραία, Τηλ. 210 81 34 951).
ὥραν, θὰ ὁμιλήση ὁ π. Σταῦ-
ρος Τρικαλιώτης, μὲ θέμα: ῾Ιστοσελίς «Ο.Τ.»:
«Πορεία πρὸς τὸν οὐρανό. www.orthodoxostypos.gr
— Στὰ ᾽χνάρια τοῦ Γέροντος
᾿Ηλεκτρον. ταχυδρομεῖον:
Ἰωσὴφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ καὶ orthotyp@otenet.gr
Σπηλαιώτου».
Τὰ ἐνυπόγραφα ἄρθρα ἐκ-
Παρακαλοῦνται τὰ μέλη φράζουν τὰς προσωπικὰς ἀ -
τῆς Π.Ο.Ε. καὶ οἱ φίλοι τοῦ
πόψεις τῶν ἀρθρογράφων, οἱ
«᾿Ορθοδόξου Τύπου», ὅπως ὁποῖοι καὶ φέρουν τὴν εὐθύ -
παρακολουθήσουν αὐτάς.
νην τῶν γραφομένων.
 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008 Σελὶς 3η

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ

ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Ἐπίτιμος διδάκτωρ τοῦ Τμήματος Κοινωνικῆς Θεολογίας (3.11.2008)
Γράφει ὁ κ. Ἀπόστολος Β. Νικολαΐδης, καθηγητὴς τῆς Κοινωνιολογίας
τῆς Θρησκείας καὶ τῆς Κοινωνικῆς Ἠθικῆς εἰς τὸ Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν
(1ον)
Ἔχω τὴ μεγάλη καὶ ἐξαίρετη
τιμὴ νὰ εἶμαι σ᾿ αὐτὴ τὴ σημαντικὴ
γιὰ τὸ Τμῆμα καὶ τὸ Πανεπιστήμιό
μας ὥρα ὁ κύριος ὁμιλητὴς μὲ
ἀποστολὴ τὴ σκιαγράφηση τῆς
προσωπικότητας καὶ ἰδιαίτερα τῆς
ποικίλης καὶ πλούσιας προσφορᾶς
στὴν Ἐκκλησία, τὸ μοναχισμό, τὴ
Θεολογία, τὴν ἐπιστήμη καὶ τὴν
κοινωνία τοῦ Μητροπολίτη Μεσο-
γαίας καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικολά-
ου, τὸν κατὰ κόσμον Χατζηνικολά-
ου, ἐκ Θεσσαλονίκης ὁρμώμενο,
καὶ νῦν ὑπὸ τοῦ Τμήματος Κοινω-
νικῆς Θεολογίας ὡς ἐπίτιμο διδά-
κτορα τιμώμενο.
Ἡ ἐκκλησιαστικὴ-μοναχικὴ πολι-
τεία τοῦ Νικολάου ἀρχίζει τὸ 1989
στὴν Ἱερὰ Μονὴ Στομίου Κονίτσης
Ἰωαννίνων ὅπου κείρεται μοναχὸς
ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Μητροπολίτη
Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανῆς καὶ
Κονίτσης Σεβαστιανό, καὶ συνεχί-
ζεται σήμερα στὴν Ἱερὰ Μητρόπο-
λη Μεσογαίας καὶ Λαυρεωτικῆς,
ὅπου ἀπὸ τὸ 2004 τοῦ ἀνέθεσε ἡ
Ἐκκλησία τὴ διαποίμανση. Ἐνδιά-
μεσα στάδια, ἡ χειροτονία του σὲ
διάκονο καὶ πρεσβύτερο στὴν Κό-
νιτσα, ἡ ἀνάθεση τῆς διακονίας
τοῦ Οἰκονόμου στὸ Ἱερὸ Μετόχι
Ἀναλήψεως τῆς Ἱ. Μ. Σίμωνος Πέ-
τρας Ἁγ. Ὄρους στὸ Βύρωνα Ἀτ-
τικῆς, ἡ χειροθεσία του σὲ πνευ-
ματικὸ στὴν Κόνιτσα, ἡ γεροντία
του στὴ σιμωνοπετρικὴ Καλύβη
Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Ἁγίου
Ὄρους, ἡ κουρά του σὲ μεγαλό-
σχημο μοναχὸ στὴν ἴδια Καλύβη.
Ἡ ἐπιστημονικὴ πορεία τοῦ Νι-
κολάου ποὺ διευκολύνθηκε μὲ τὴ
γνώση τριῶν γλωσσῶν καὶ πλή-
θους ὑποτροφιῶν ἐσωτερικοῦ καὶ
ἐξωτερικοῦ, συνδυάζει τρεῖς δια-
δρομές. Ξεκινᾶ μὲ τὴ διαδρομὴ
στὶς Φυσικὲς Ἐπιστῆμες, παρεμ-
βάλλεται ἡ διαδρομὴ στὴν Ὀρθό-
δοξη Θεολογία καὶ συνεχίζεται μὲ
τὴ σύζευξη τῶν δύο και ἰδιαίτερα
στὸ πεδίο τῆς Βιοηθικῆς.
Ἡ σπουδὴ στὶς Φυσικὲς Ἐπιστῆ-
τὴν Κοσμολογία στὸ Χάρβαρντ, τὴ
Βιορευστοδυναμική, τὴν αἱμοδυ-
ναμικὴ μελέτη τοῦ κυκλοφορικοῦ
συστήματος, τὶς τεχνητὲς καρ-
διές, τὶς τεχνητὲς βαλβίδες, τὴν
ἐπινόηση νέων ἀγγειοχειρουργι-
κῶν τεχνικῶν, τὴν αἱμοδυναμικὴ
τῆς καρδιᾶς, τοὺς Ὑπέρηχους στὴ
δυναμικὴ τῆς καρδιᾶς στὴ Μασσα-
χουσέτη, τὴ διαστημικὴ ἰατρικὴ τε-
χνολογία στὴ NASA. Ἡ ἔρευνα
ἐπεκτάθηκε καὶ στὸ σχεδιασμὸ καὶ
τὴν κατασκευὴ συσκευῆς μετρή-
σεως πιέσεως, ῥυθμοῦ ἀναπνοῆς
καὶ καρδιακοῦ παλμικοῦ κύματος
ἔξω ἀπὸ τὸ σκάφανδρο ἐντὸς τοῦ
διασωστικοῦ ἑλικοπτέρου σὲ περί-
πτωση διαστημικοῦ ἀτυχήματος.
Ἡ θεολογική του κατάρτιση ξεκί-
νησε μὲ τὸ Μάστερ στὶς Θεολογι -
κὲς σπουδὲς στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ
τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τὸ 1986 καὶ συ-
νεχίστηκε μὲ τὸ Μάστερ Θεολογίας
στὴν ἴδια Σχολὴ τὸ 1987, ἀλλὰ καὶ
τὸ Διδακτορικὸ Δίπλωμα Θεολο-
γίας στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀρι-
στοτελείου, σχετικὸ μὲ τὴ Βιοηθικὴ
καὶ τὶς μεταμοσχεύσεις τὸ 2003.
Ὁ ἐρευνητικὸς συνδυασμὸς θε-
ολογίας καὶ φυσικῶν ἐπιστημῶν
ἀρχίζει τὸ 1989 στὴ Θεολογική μας
Σχολὴ μὲ τὴν ἔρευνα τῆς σχέσης
χώρου – χρόνου καὶ ὕλης στὸ
πλαίσιο τῆς Κοσμολογίας τῶν Καπ-
βιοηθικὴ τοῦ τελικοῦ σταδίου. Ὅ-
πως δηλώνει ὁ ἴδιος, τὸ Κέντρο
δὲν ἔχει ὡς σκοπὸ νὰ κάνει πολι-
τικὴ ἢ νὰ ἐπηρεάσει ἀποφάσεις.
Ἁπλὰ συμμετέχει στὸν κοινωνικὸ
διάλογο καὶ καταθέτει ἐπεξεργα-
σμένες ἀπόψεις. Σκοπός του εἶναι,
νὰ μετεξελιχθεῖ σὲ ἕνα γενικότε-
ρο Κέντρο διαλόγου τῆς ἐπιστή-
μης, τῆς τεχνολογίας καὶ τῆς ἀνά-
πτυξης μὲ τὴν Ὀρθόδοξη θεολο-
γικὴ ἀλήθεια. Αὐτό, πιστεύει ὅτι θὰ
καταδείξει πὼς ὁ ἄνθρωπος ἀνα-
δεικνύεται ὡς αἰώνια πνευματικὴ
ἀξία. Ἰσχυρίζεται δὲ ὅτι οἱ τεχνο-
λογίες ὅπως τὶς διαχειριζόμαστε
σήμερα δὲν βοηθοῦν στὴν καλ-
λιέργεια καὶ στὴν πνευματικὴ ἀπε-
λευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου. Μᾶλ -
λον ἰσχυροποιοῦν τὸ βαρυτικὸ πε-
δίο τοῦ ἐγωισμοῦ μας καὶ μᾶς πα-
γιδεύουν» («Βῆμα» 24.12.2006).
Ἡ διεπιστημονικὴ πλέον πορεία
τοῦ Νικολάου διανθίζεται καὶ ἐμ-
πλουτίζεται:
α) ἀπὸ τὴ διδακτική του δραστη-
ριότητα σὲ Κολλέγια, Ἰατρικὲς
Σχολές, νοσοκομειακὰ σεμινάρια
καὶ μεταπτυχιακὰ σεμινάρια στὸ
Κέντρο Βιοϊατρικῆς ἠθικῆς καὶ δε-
οντολογίας μὲ θέματα ποὺ ἀναφέ-
ρονται στὴ σχέση Φυσικῆς, Βιολο-
γίας καὶ Θεολογίας, σὲ βιοηθικὰ
ζητήματα, στὴν ἰατρικὴ ἠθικὴ καὶ
δεοντολογία.
β) ἀπὸ τὴ συμμετοχὴ του σὲ 11
Ἐπιτροπὲς Βιοηθικῆς τῆς Ἐκκλη-
σίας (Ἑλλαδικῆς καὶ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου) καὶ Πολιτείας, ὅπως
ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς τῆς ἱερᾶς
Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλ-
λάδος, ἡ Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς τῆς
Διακοινοβουλευτικῆς Συνέλευσης
τῶν Ὀρθοδόξων, ἡ Διορθόδοξη
Ἐπιτροπὴ Βιοηθικῆς τοῦ Οἰκουμε-
νικοῦ Πατριαρχείου, τὸ Ἐθνικὸ
Συμβούλιο Μεταμοσχεύσεων, τὸ
Ἐθνικὸ Συμβούλιο Ἰατρικῆς Ἠθι-
κῆς καὶ Δεοντολογίας, τὸ Ἐθνικὸ
Συμβούλιο Ἔρευνας καὶ Τεχνολο-
γίας. Σημειώνουμε ὅτι εἶναι ὁ ἱ-
δρυτὴς καὶ πρόεδρος τοῦ Κέν-
τρου Βιοϊατρικῆς καὶ Δεοντολο-
ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ
Ὁμιλία τοῦ Δρ. Ἰωάννου Κ. Ἀγγελοπούλου, Θεολόγου - Δι-
(3ον.—Τελευταῖον) ευθυντοῦ Λυκείου, εἰς τὴν Π.Ο.Ε. τὴν 20ὴν Ὀκτωβρίου 2008
4. Ἐπίλογος
α. Τί δέον γενέσθαι σήμερα; Ὅ-
πως γράφαμε σὲ ἄλλο ἄρθρο: «ἡ
νέα ἐγκύκλιος φαίνεται νὰ ἀγνοεῖ
τὴ σχολικὴ πραγματικότητα καὶ
τὴν ψυχολογία μαθητῶν καὶ γονέ-
ων. Ποιὸς μαθητής, ἰδίως στὶς τε-
λευταῖες τάξεις τοῦ Λυκείου, δὲν
θὰ ἤθελε νὰ ἔχει δύο ὧρες λιγώτε-
ρο μάθημα τὴν ἑβδομάδα; Ἐὰν
βλέπαμε τὸ θέμα ἀπὸ παιδαγω-
γικῆς ἀπόψεως θὰ ἔπρεπε στὴν πε-
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
ρίπτωση ἀπαλλαγῆς ἀπὸ ἕνα μάθη-
21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
μα νὰ βάζαμε στὴ θέση του ἕνα
ἄλλο· νὰ ὑπῆρχε ἀντικατάσταση
Εὐαγγέλιον: Ματθ. α´ 1 – 25
καὶ ὄχι ἀπαλλαγή. Γιὰ λόγους ἐν-
Ἀπόστολος: Ἑβρ. ια´ 9 – 10, 32 – 40
αρμόνισης μὲ τὰ Εὐρωπαϊκὰ δεδο-
μένα δὲν πρέπει νὰ βλέπουμε τί
Ἦχος β´. — Ἑωθινὸν: Ε´.
κάνουν ἄλλες χῶρες (π.χ. Φινλαν-
δία, Βέλγιο, Λουξεμβοῦργο, Γερ-
ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ
μανία, Πορτογαλία, Ἱσπανία), μὲ
παρόμοιο σύστημα ἐκπαίδευσης;
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ
Θὰ δοῦμε λοιπὸν ὅτι οἱ χῶρες αὐ-
τὲς ἔχουν θεσπίσει στὴ θέση τοῦ
Οἱ ἄνθρωποι γιορτάζουν συνήθως τὰ διάφορα γεγονότα μὲ
μαθήματος τῶν ʻΘρησκευτικῶνʼ
τρόπο ἐξωτερικὸ καὶ κοσμικό. Εὐκαιρία γιὰ περισσότερο φα- (ὅποιας μορφῆς καὶ περιεχομένου)
γητό, περισσότερη διασκέδαση καὶ περισσότερη ἀνάπαυση. ἐναλλακτικὸ μάθημα (Ἠθική, Φιλο-
Δὲν στοχάζονται τὸ βαθύτερο περιεχόμενο τῶν γεγονότων σοφία, Κοινωνικὴ Παιδεία κ.λπ.)
ὑποχρεωτικὸ γιὰ ὅσους μαθητὲς
καὶ δὲν ἀντλοῦν χρήσιμα διδάγματα. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ
τὶς ἐκκλησιαστικὲς ἑορτές. Προετοιμάζονται οἱ χριστιανοί, ζητήσουν ἀπαλλαγὴ ἀπὸ τὸ μάθη-
ψωνίζουν, προγραμματίζουν ταξίδια, συμμετέχουν σὲ δημό- μα τῶν θρησκευτικῶν16. Ἐδῶ ὅμως
δὲν ὑπάρχει ἀνάλογη νομοθετικὴ
σιες ἐκδηλώσεις κ.λπ., ἀλλὰ δὲν ἀσχολοῦνται καθόλου μὲ
τὴν ἑορτή. Χτυπητό παράδειγμα τὰ Χριστούγεννα. Ἀγορά- ρύθμιση, γεγονὸς ποὺ θὰ ἀποθάρ-
ρυνε τοὺς μαθητὲς ἐκείνους, οἱ
ζουν οἱ ἄνθρωποι ὅ,τι χρειάζεται γιὰ τὸ ἑορταστικὸ τραπέζι,
μοιράζουν δῶρα, φωτίζουν σπίτια καὶ δρόμους, δημιουργοῦν ὁποῖοι (χωρὶς νὰ ἔχουν ἀληθινὸ
πρόβλημα συνείδησης) καὶ μόνο
χαρούμενη ἀτμόσφαιρα καὶ στὸ τέλος ξεχνοῦν νὰ πᾶνε στὸ χάριν εὐκολίας θὰ ζητοῦσαν τὴν
ναὸ γιὰ νὰ ἑορτάσουν πνευματικῶς τὴ γέννηση τοῦ Χριστοῦ! ἀπαλλαγή τους ἀπὸ τὸ μάθημα τῶν
Χάνουν τὴν εὐκαιρία νὰ βιώσουν τὴν ἐμφάνιση τοῦ Σωτῆρος,
θρησκευτικῶν»17. Ἡ εἰσαγωγὴ ἐν-
δηλαδὴ τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἀνάμεσά τους. αλλακτικοῦ μαθήματος θεωροῦμε
Ὁ προφήτης Ἡσαΐας εἶχε προαναγγείλει τὸ μεγάλο αὐτὸ ὅτι εἶναι ἐπιβεβλημένη ἀνάγκη καὶ
γεγονός, ὅτι δηλαδὴ ὁ ἄπειρος Θεὸς θὰ ἐλάμβανε ἀνθρώπι- αὐτὸ θὰ πρέπει τάχιστα νὰ ρυθμίση
νη σάρκα καὶ ὡς θεάνθρωπος θὰ ἦταν μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώ- τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας.
πους. Τὴν παρουσία αὐτὴ τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ ἀνάμεσα Χρειάζεται, ἀκόμη, νὰ τεθῆ χρο-
στοὺς ἀνθρώπους σχολιάζει ἕνας θεολόγος ὡς ἑξῆς: «Ση- νικὸ ὅριο τῆς ἀπαλλαγῆς μὲ τὴν
ἐγγραφὴ τοῦ μαθητοῦ σὲ κάθε τά-
μαίνει ὅτι αὐτὴ ἡ ἐν μέσῷ τῶν ἀνθρώπων παρουσία καὶ πα-
ραμονὴ τοῦ Θεοῦ, θὰ ἦτο παρουσία σωτηρίας, πηγὴ δωρεῶν ξι καὶ πάντως ὄχι ἀργότερα ἀπὸ
καὶ χαρίτων, προσφορὰ τῆς λυτρώσεως, βασιλεία ἐπίγειος τὴν 30η Σεπτεμβρίου, γιὰ νὰ γίνε-
μὲ συνέχειαν τὴν αἰωνίαν βασιλείαν τοῦ οὐρανοῦ. Θὰ ἤρχε- ται Πρακτικὸ ἀπαλλαγῆς. Ἐπʼ αὐ-
τοῦ ὑπάρχει παλαιοτέρα σχετικὴ
το ὁ Θεός, κατὰ τρόπον πολὺ αἰσθητόν, νὰ φωτίση τὴν διά-
ἐγκύκλιος τοῦ Ὑπουργείου Παι-
νοιαν τῶν ἀνθρώπων μὲ τὴν πλέον ὑψηλὴν διδασκαλίαν του,
δείας18, στὴν ὁποία ὁρίζεται ὡς
νὰ λυτρώση αὐτοὺς ἀπὸ τὴν δουλείαν τῶν παθῶν, νὰ καθα- προθεσμία ἀπαλλαγῆς ἀπὸ κάποιο
ρίση τὴν καρδίαν καὶ τὴν συνείδησίν των ἀπὸ τὸν ρύπον τῆς
μάθημα οἱ πέντε πρῶτες ἡμέρες
ἁμαρτίας, νὰ τοὺς ἀπαλλάξη ἀπὸ τὸ τυραννικὸν αἴσθημα τῆς
ἀπὸ τὴν ἔναρξι τῶν μαθημάτων
ἐνοχῆς καὶ νὰ τοὺς ἐπαναφέρη ὡς τέκνα ἀγαπητὰ πλησίον καὶ μάλιστα κατονομάζεται καὶ τὸ
τοῦ Θεοῦ καὶ Πατρός. Νὰ ἀνοίξη δι᾽ αὐτοὺς τὸν ἕως τότε μάθημα τῶν θρησκευτικῶν.
ἡ σοβαρότης τῶν αἰτημάτων ἀπαλ-
λαγῆς ἀπὸ τὸ μάθημα, ὅπως ἀναφέ-
ρει καὶ ἡ ἀπόφασις τῆς Ἀρχῆς Προ-
στασίας Προσωπικῶν Δεδομένων
«ἡ διοίκηση (ὁ ὑπεύθυνος ἐπεξερ-
γασίας διευθυντὴς τοῦ σχολείου)
δικαιοῦται νὰ ἐλέγχει τὴ σοβαρό-
τητα τῶν σχετικῶν δηλώσεων»19.
β. Ἡ εὐθύνη καὶ ἁρμοδιότης τῆς
Ἐκκλησίας γιὰ τὴν κατήχησι τῶν
νέων (καὶ μεγαλυτέρων) μελῶν
της δὲν ἐκχωρεῖται στὸ κράτος.
Κατὰ τὸν λόγο τοῦ Κυρίου μας:
«ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσα-
ρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ»20. Οἱ
φοβούμενοι ὅτι μὲ τὴν προαιρετι-
κότητα ἢ τὸν ἐξοβελισμὸ τοῦ μα-
θήματος ἀπὸ τὰ σχολεῖα θὰ ζη-
μιωθῆ τὸ διδακτικὸ ἔργο τῆς Ἐκ-
κλησίας ἀγνοοῦν ὅτι αὐτὸ πάντοτε
γίνεται ἐντὸς τοῦ χώρου αὐτῆς. Ἡ
κατήχησις καὶ ἐκκλησιαστικὴ δι-
δαχὴ προϋποθέτουν τὴν ἐλευθέ-
ρα συγκατάθεσι τοῦ ἀνθρώπου καὶ
γίνεται ἀνέκαθεν ὄχι μόνον μὲ λό-
γους καὶ ὁμιλίες, ἀλλὰ μὲ τὴν συ-
νολικὴ ζωὴ τῶν χριστιανῶν στὶς
ἐνορίες καὶ ἐπισκοπές. Ἡ διδαχὴ
πραγματώνεται καὶ βιώνεται μέσῳ
τῆς θείας λατρείας, τῆς προσευ-
χῆς, τῆς μελέτης καὶ συμμελέτης
τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τοῦ κοινωνικοῦ
ἔργου, τοῦ κοινοτικοῦ τρόπου ζω-
ῆς τῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ
σώματος ἐν ἑκάστῃ ἐνορίᾳ καὶ
ἐπισκοπῇ.
γ. Κάποιοι ἀναρωτιοῦνται μήπως
προχωροῦμε σταδιακῶς πρὸς ἕνα
χωρισμὸ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας;
Αὐτὸ τὸ ἐνδεχόμενο εἶναι πολὺ πι-
θανό, ἂν καὶ δὲν τὸ ἐπιθυμεῖ πρὸς
τὸ παρὸν ἡ πλειοψηφία τοῦ ἑλλη-
νικοῦ λαοῦ. Ἡ συζήτησις διεξάγε-
ται περισσότερο ἀπὸ κύκλους δια-
νοουμένων καὶ μᾶλλον (πρὸς τὸ
παρὸν) δὲν ἀφορᾶ τὰ εὐρύτερα
στρώματα τῆς κοινωνίας. Βεβαί-
ως, οὐδεὶς μπορεῖ νὰ εἶναι σίγου-
ρος ὅτι ἕνας ἤπιος διαχωρισμὸς
θὰ συμβῆ κάποια στιγμή.
Ἐὰν κρατοῦμε κάποιες ἐπιφυλά-
ξεις γιὰ τὸ ποῦ πορεύονται οἱ σχέ-
σεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας,
αὐτὸ γίνεται ἐπειδὴ στὸ ρεῦμα τοῦ
ἐκσυγχρονισμοῦ ὑπάρχουν, ἀκό-
μη, πολλὰ «κρατήματα» στὴν Πα-
ράδοσι τοῦ γένους μας ἀπὸ πλῆ -
μὲ σπουδὴ στὴν ἱστορία τοῦ τόπου
μας διακηρύσσουν ὅτι ὁ πλήρης
καὶ βίαιος χωρισμὸς τῆς Πολιτείας
ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία οὔτε συνάδει
μὲ τὰ δεδομένα καὶ τὴν παράδοσι
τοῦ λαοῦ μας, ἀλλὰ οὔτε καὶ ἐπι-
βάλλεται ἔξωθεν ἢ ἄνωθεν. Ἡ
σχέσις τοῦ Ἕλληνος μὲ τὴν χρι-
στιανικὴ πίστι καὶ Παράδοσι παρα-
μένει χαλαρώτερη μὲν ἀπὸ παλαι-
ότερα, ἰσχυρά, ὅμως, καὶ χωρὶς τὸ
καθοριστικὸ ρῆγμα, τὸ ὁποῖο θὰ
συνεπέφερε διακοπὴ καὶ ἀσυνέ-
χεια αὐτῆς τῆς Παραδόσεως. Γιʼ
αὐτὸ καὶ πολιτικοὶ ὅλων τῶν κομ-
μάτων, ὑπολογίζοντες στὶς ψή-
φους τῶν ὀπαδῶν τους, εἶναι πολὺ
προσεκτικοὶ ὥστε νὰ μὴ θίξουν τὰ
θρησκευτικά τους συναισθήματα,
γιατὶ φοβοῦνται ὅτι αὐτὸ θὰ εἶναι
καὶ τὸ τέλος τῆς πολιτικῆς τους
καριέρας. Παραδείγματα ἀπὸ τὸ
πρόσφατο παρελθὸν ἀποδεικνύ-
ουν τὴν βασιμότητα αὐτῆς τῆς
ἀπόψεως.
δ. Ἀποτελεῖ θέσι τοῦ γράφοντος
ὅτι τὸ μάθημα τῶν θρησκευτικῶν
θὰ παραμείνη στὸ ἑλληνικὸ σχο-
λεῖο ὅσο διάστημα ἡ κοινωνία τῆς
χώρας μας θὰ τὸ θεωρῆ ἀπαραίτη-
το γιὰ τὴν γενικὴ μόρφωσι καὶ παι-
δεία τῶν νέων ἀνθρώπων. Κατὰ
ἀκολουθία, ὅσο οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ
μαθήματος καὶ οἱ διδάσκοντες
αὐτὸ θεολόγοι – καθηγητὲς παρα-
κολουθοῦν τὴν ἐξέλιξι τῆς ἐποχῆς
τους, τόσο καὶ αὐτὸ θὰ παραμένει
ζωντανὸ καὶ ἀκμαῖο μέσα στὸ ἐξε-
λισσόμενο ἐκπαιδευτικὸ σύστημα
τοῦ τόπου μας.
15. Ἰωάννου Ἀγγελοπούλου, «Τὸ
μάθημα τῶν θρησκευτικῶν στὴν Δευ-
τεροβάθμιο Ἐκπαίδευσι» (ὑπὸ δημο-
σίευσι στὰ Πρακτικὰ Θ´ Πανελληνί-
ου Θεολογικοῦ Συνεδρίου). Βλ. ἱστο-
σελίδα zoiforos.gr.
16. Βλ. Δημητρίου Βογιατζῆ,
«Θρησκευτικῶν ἀπολογία» Κοινωνία
45 (2002), σ. 352.
17. Ἰω. Ἀγγελόπουλου – Γ. Παπα-
δόπουλου, «Θρησκευτικά: προαιρε-
τικὰ ἢ ὑποχρεωτικά;» Ἑλληνοχρι-
στιανικὴ Ἀγωγὴ (2008), σ. 202.
18. Γ2/12907/8.2.2005.
19. Ἀπόφασις 77Α/2002.

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

μες ἄρχισε μὲ τὴ λήψη τοῦ Πτυχί-
ου τῆς Φυσικῆς ἀπὸ τὸ Ἀριστοτέ-
λειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
τὸ 1976 καὶ συνεχίστηκε μὲ τὸ Μά-
παδοκῶν Πατέρων σὲ ἀναφορὰ
πρὸς τὶς κοσμολογικὲς ἀντιλήψεις
τῆς σύγχρονης Φυσικῆς καὶ Ἀ-
στροφυσικῆς καὶ συνεχίζεται ἀπὸ
γίας μὲ πλούσια ἐρευνητικὴ δρα-
στηριότητα.
γ) ἀπὸ τὶς διεθνεῖς ἐκκλησια-
κλειστόν, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν, Παράδεισον, συντρίβων
Ἐπίσης, θὰ πρέπει νὰ ἐλέγχεται θος ἀνθρώπων. Προσωπικότητες 20. Ματθ. 22: 21.
καὶ καταλύων τὴν ἐξουσίαν τοῦ διαβόλου. Θὰ ἦτο παρουσία
καὶ προσφορὰ πολυαρίθμων καὶ ἀνεκτιμήτων χαρισμάτων».
Ἡ γέννηση τοῦ Χριστοῦ —κάθε φορὰ ποὺ τὴ γιορτάζου-

ΚΑΙ ΤΑ ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

στερ στὸν τομέα τῆς Ἀστροφυσι-
κῆς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Χάρ-
βαρντ τὸ 1981, τὸ Μάστερ στὸν
Τομέα τῆς Μηχανικῆς στὸ Ἰνστι-
τοῦτο Τεχνολογίας στὴ Μασσα-
χουσέτη καὶ τὶς διδακτορικὲς
σπουδὲς στοὺς τομεῖς Αἱμοδυνα-
μικῆς καὶ Βιοϊατρικῆς Τεχνολογίας
τὸ 1992 μέχρι καὶ σήμερα μὲ τὴν
ἔρευνα θεμάτων Βιοϊατρικῆς Ἠθι-
κῆς καὶ δεοντολογίας στὸ ὁμώνυ-
μο Κέντρο στὸ Βύρωνα ποὺ ὁ ἴδιος
ἵδρυσε. Ἡ ἔρευνα περιλαμβάνει τὰ
ἔμβρυα, τὴν ἀναπαραγωγή, τὴ Γε-
νετικὴ Μηχανική, τὶς Μεταμο-
σχεύσεις, τὴ νανοηθική, τὴ νευ-
στικὲς ἐκπροσωπήσεις σὲ διεθνῆ
συνέδρια, στὸ ΠΣΕ, στὸ Πατριαρ-
χεῖο Μόσχας, τὶς Ἐκκλησίες Ρου-
μανίας καὶ Ἀμερικῆς,
δ) ἀπὸ τὴν ἐνεργὸ συμμετοχή
του σὲ 43 ἐπιστημονικὰ καὶ διεπι-
στημονικὰ Συνέδρια σὲ ἐσωτερικὸ
καὶ ἐξωτερικὸ μὲ βιοηθικὰ κατά το
με— πρέπει νὰ μᾶς παρακινεῖ σὲ πνευματικὴ ἀφύπνιση κι
ἐντονότερο ἀγώνα γιὰ τὴν κατάκτηση τῶν ἀρετῶν. Πάντα
πρέπει νὰ παίρνουμε κάποια νέα ἀπόφαση.
Πρωτ. Δ. Δ. Τ.
Περίληψις ὁμιλίας τοῦ κ. Κωνσταντίνου Χολέβα,

στὰ ἴδια κέντρα. Τὶς σπουδὲς δια- ροηθική, τὴ νοσηλευτικὴ ἠθική, τὴ πλεῖστον θέματα.
δέχεται ἔρευνα ἀπὸ τὸ 1980 μέχρι γναθοπροσωπικὴ καὶ ὀδοντιατρικὴ ε) ἀπὸ τὴ διοργάνωση 17 Συνε-
τὸ 1986 στὴν Πυρηνικὴ Φυσικὴ καὶ ἠθική, τὴν ἀθλητικὴ ἠθική, καὶ τὴ δρίων καὶ Σεμιναρίων σχετικῶν μὲ
τὴ βιοηθική.
στ) Ἡ ἐπιστημονική του παρου-
σία γίνεται ἐντονότερη μὲ τὴ δη-
μοσίευση 15 μονογραφιῶν καὶ 20
ἐπιστημονικῶν ἄρθρων μὲ θεμα-
τικὴ ποὺ ἀφορᾶ στὸ μοναχισμό,
τὴν ἀνθρωπολογία, τὴ θεολογία,
καὶ ἰδιαίτερα τὴ Βιοηθική. Ἀπὸ τὶς
μονογραφίες, μέρος τῶν ὁποίων
ἔχουν μεταφραστεῖ καὶ σὲ ἄλλες
γλῶσσες, ἀξίζει νὰ κατονομάσου-
G ΠΩΣ ΓΕΝΝΙΕΤΑΙ Η ΕΛΠΙ∆Α. Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ὁ µε-
με τὸ «Ἐλεύθεροι ἀπὸ τὸ γονιδίω-
γάλος Ἅγιος Ἰσαὰκ ὁ Σύρος (Λόγος ΚΒ´), λέγοντας: «Ἡ ἐλπίδα μα», «Ἀλλήλων μέλη. Οἱ μεταμο-
στὸν Θεόν γεννιέται ἀπὸ τὴν καρδιακὴ πίστη, ποὺ εἶναι καλὴ καὶ σχεύσεις στὸ φῶς τῆς ὀρθόδοξης
συνοδεύεται ἀπὸ διάκριση καὶ γνώση. Γεννιέται ἐπίσης καὶ µιὰ Θεολογίας καὶ ζωῆς» (διδακτορική
ἄλλη ἐλπίδα, ἀπὸ τὴν ἀνοµία, ἀλλὰ αὐτὴ εἶναι ψεύτικη ἐλπίδα. Ὁ του διατριβὴ), «Ἄνθρωπος μεθό-
ριος», «ἀπὸ τὸ καθ᾿ ἡμέραν στὸ
ἄνθρωπος, ποὺ δὲν δείχνει καµµιὰ φροντίδα γιὰ τὰ πρόσκαιρα
καθ᾿ ὁμοίωσιν», «Ἅγιον Ὄρος. Τὸ
πράγµατα, ἀλλὰ ἀφιερώνει τὸν ἑαυτόν του ἐντελῶς στὸν Κύριον ὑψηλότερο σημεῖο τῆς γῆς».
νύκτα καὶ ἡµέρα, ποὺ δὲν δίνει σηµασία σὲ κανένα κοσµικὸ ζήτη- Αὐτὴ εἶναι ἡ διεπιστημονικὴ πο-
µα, λόγῳ τῆς µεγάλης ἐπιµελείας του γιὰ τὶς ἀρετὲς καὶ ἀσχο-
ρεία τοῦ σεβασμιωτάτου, ὅπως
λεῖται πλήρως µὲ τὰ θεῖα, καὶ γι᾽ αὐτὸ ἀµελεῖ νὰ προµηθευθῆ διαγράφεται μέσα ἀπὸ τὸ πλούσιο
καὶ ἐντυπωσιακὸ βιογραφικό του.
τροφὲς καὶ ἐνδύµατα καὶ νὰ ἑτοιµάση τόπον κατασκηνώσεως τοῦ
Θὰ ἤθελα ὡστόσο νὰ σᾶς δώσω
σώµατος καὶ ὅλα τὰ ἄλλα, αὐτὸς καλῶς καὶ µὲ ἐπιστηµοσύνη καὶ μία συνοπτικὴ εἰκόνα γιὰ τὴ
ἐλπίζει στὸν Κύριον. ∆ιότι αὐτὸς θὰ τοῦ ἑτοιµάση ὅσα χρειάζεται. σκέψη, τὴ θεολογία, τὴν ἐκκλησια-
Αὐτὴ εἶναι πραγµατικὰ ἡ ἀληθινὴ καὶ σοφωτάτη ἐλπίς».
στικὴ καὶ μοναχική του αὐτοσυνει-
δησία, τὸν τρόπο κατανόησης καὶ
G Η ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. Στὴν «Γ´ Ἑκατοντάδα
προσέγγισης τοῦ σύγχρονου ἀν-
διαφόρων κεφαλαίων» τοῦ Ἁγίου Μαξίµου τοῦ Ὁµολογητοῦ δια- θρώπου, ὅπως αὐτὴ ἐξάγεται μέσα
βάζω: «Ὁ Ἀδὰµ ἀφοῦ συγκατατέθηκε στὴν πλευρά του (δηλαδὴ
ἀπὸ τὰ λόγια καὶ τὰ γραφόμενα
τὴν Εὔα), ποὺ τοῦ πρότεινε τὴν ἡδονή, ἔβγαλε ἔξω ἀπὸ τὸν Παρά- τοῦ ἴδιου τοῦ Σεβασμιωτάτου.
δεισον τὸ ἀνθρώπινον γένος (Γεν. Γ´ 24). Καὶ ὁ Κύριος, ποὺ ὑπέ- —Τὸν ρωτάει κάποιος δημοσιο-
γράφος «ἂν αἰσθάνεται ελεύθε-
µεινε τὸν πόνο ἀπὸ τὸ κέντηµά της, ἔβαλε τὸν ληστὴ µέσα στὸν
ρος μέσα στὰ δεσμὰ τῆς ἐκκλη-
Παράδεισον (Λουκ. ΚΓ´ 41). Ἂς ἀγαπήσουµε λοιπὸν τὴν κακο- σίας;» καὶ ἀπαντᾷ: «Τί θὰ πεῖ δε-
πάθεια τοῦ σώµατος καὶ ἂς µισήσουµε τὴν ἡδονή του. Γιατὶ ἡ
σμά; Δὲν ὑπάρχει ἄλλος χῶρος
πρώτη εἰσάγει στὸν Παράδεισον καὶ µᾶς ἀποκαθιστᾶ στὰ ἀγα- ποὺ νὰ εἶναι πιὸ ἐλεύθερος. Δεσμὰ
θά, ἐνῶ ἡ ἄλλη µᾶς βγάζει ἔξω καὶ µᾶς χωρίζει ἀπὸ τὰ ἀγαθά». ἔχει ἡ ἐπιστήμη. Στὴ Φυσικὴ ὑπάρ-
χουν, δεσμοὶ κινήσεως λέγονται.
G ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΚΡΙΣΗ. Ἀντιγράφω ἀπὸ τὴν Οἱ ὁρισμοὶ καὶ οἱ ἐξισώσεις εἶναι
«Κλίµακα» τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Σιναΐτου (Λόγος περὶ κατα-
νομοτέλειες. Ἡ ἐκκλησία δὲν ἔχει
λαλιᾶς) τὰ ἑξῆς σηµαντικά: «Ὅπως ἡ οἴηση (ἔπαρση, ὑπερηφά- δεσμά, δὲν ἔχει περιορισμούς. Σᾶς
νεια) καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχη ἄλλο πάθος, µπορεῖ νὰ καταστρέψη μίλησα μέχρι τώρα γιὰ δεσμά;»
—Ὅταν ἡ Ἐκκλησία τὸν κάλεσε
τὸν ἄνθρωπον, ἔτσι καὶ ἡ κατάκριση ἐὰν καὶ µόνη ὐπάρχει µέσα
µας, µπορεῖ νὰ µᾶς καταστρέψη ὁλοσχερῶς, ἀφοῦ ἄλλωστε καὶ ὁ νὰ τὸν κάνει ἐπίσκοπο ξεκαθάρισε
ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὅτι προτιμᾶ νὰ εἶναι
Φαρισαῖος ἐκεῖνος τῆς παραβολῆς ἐξ αἰτίας αὐτῆς κατεδικάσθη».
πρωτίστως μοναχὸς καὶ μετὰ ἐπί-
Γι᾽ αὐτὸ ἂς ἀποφεύγουµε τελείως τὴν κατάκριση τῶν ἄλλων ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
ἀνθρώπων.
G ΚΑΤΑΦΥΓΙΟΝ Η ΘΕΟΤΟΚΟΣ. Ὁ Ἅγιος Νικόδηµος ὁ ΟΡ ΘΟΔ ΟΞΟΝ ΣΗ ΜΕ ΙΩΜ Α ΤΑ ΡΙΟ Ν
Ἁγιορείτης γράφει στὸ «Συµβουλευτικὸν Ἐγχειρίδιον» γιὰ τὴν
Κ
ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ Πολιτικοῦ Ἐπιστήμονος, εἰς τὴν Π.Ο.Ε. (1.12.2008)
Τοῦ ἁγιορείτου μοναχοῦ Μωϋσέως Πολλές συζητήσεις προκάλεσε ἡ Θρησκευμάτων κ. Στυλιανίδη. Ὁ πορεία του. Ὅμως τέτοιο γεγονός
νέα (ἀπό 10-7-2008) σύσταση τοῦ Ὑπουργός ἐπανέλαβε τήν θέση δέν ὑπῆρξε, οὔτε ἔγινε ποτέ σχετι-
ΑΤΑ τὸ σαρανταλείτουργο τῆς Σαρακοστῆς τῶν Χριστου- Ὑπουργείου Ἐθνικῆς Παιδείας καί ὅτι δικαιοῦνται ἀπαλλαγῆς μόνον κή καταγγελία. Ἀπηλλάσσοντο οἱ
γέννων μνημονεύουμε πολλὰ ὀνόματα, ζώντων καὶ κεκοι- Θρησκευμάτων γιά τόν τρόπο ἀπ- οἱ ἑτερόδοξοι καί ἀλλόθρησκοι καί ἑτερόδοξοι καί οἱ ἀλλόθρησκοι,
μημένων, γνωστῶν καὶ ἀγνώστων, πονεμένων καὶ ἀσθενῶν. αλλαγῆς ἀπό τό μάθημα τῶν Θρη- ἔδωσε ἕνα χρήσιμο μάθημα στίς ὅπως εἶναι λογικό, χωρίς προβλή-
Μόνη παραμυθία ἡ προσευχὴ καὶ ἡ θεία ἐπίσκεψη. Πολλοὶ μᾶς σκευτικῶν. Ἐνῷ μέ Ὑπουργική Ἀ- «Ἀνεξάρτητες Ἀρχές», οἱ ὁποῖες ματα.
γράφουν καὶ μᾶς τηλεφωνοῦν ἀνήσυχοι γιὰ ὅσα ἀκούγονται. πόφαση τοῦ 2002 ὁριζόταν ὅτι ὁ συχνά ὑπερβαίνουν τίς ἁρμοδιό- Ὁ Ὑπουργός Δικαιοσύνης, ὁ
Ἔτσι σκέφθηκα νὰ σύρω αὐτὲς τὶς γραμμὲς καὶ νὰ καταθέσω τα- ἐνδιαφερόμενος γονεύς ἔπρεπε νά ὁποῖος ἐπεξεργάσθηκε καί κατέθε-
πεινὰ τὸν λογισμό μου. γράψει στήν σχετική δήλωση ὅτι τό σε στήν Βουλή τόν ὡς ἄνω Νόμο
Ἡ Ἐκκλησία πέρασε πολλὲς μπόρες στὸ διάβα τῶν αἰώνων. Ἀπὸ παιδί του δέν εἶναι Ὀρθόδοξος Χρι- περί Προσωπικῶν Δεδομένων ἦταν
τὶς τρικυμίες βγῆκε πιὸ κερδισμένη καὶ δοξασμένη. Ὁ Χριστὸς στιανός, τώρα δίδεται τό δικαίωμα ὁ ἀείμνηστος Εὐάγγελος Γιαννό-
χαρίζει ἀφοβία στοὺς πιστοὺς του. Εὐκολοσκανδάλιστοι συνή- ἀπαλλαγῆς μέ μία ἁπλῆ δήλωση
χωρίς νά αἰτιολογεῖται ἡ ἀπαλλαγή.
πουλος. Ὁ ἴδιος ἔδωσε μία ἔγκυρη
θως εἶναι οἱ ὀλιγόπιστοι. Κυβερνήτης τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χρι- μαρτυρία γιά τήν οὐσία καί τόν
στός. Μὴ τὸ λησμονᾶτε ποτέ. Ἡ Ἐκκλησία θὰ ὑπάρχει καὶ μετὰ Τό Ὑπουργεῖο δικαιολογήθηκε ὅτι σκοπό τοῦ Νόμου. Ἔγραψε, λοι-
ἀπὸ ἐμᾶς. Ἡ Ἐκκλησία δὲν σώζεται ἀπὸ τὸν καθένα μας. Ἡ τοῦτο γίνεται γιά τήν προστασία πόν, στήν ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ τῆς
Ἐκκλησία σώζει. Δυστυχῶς οἱ πολλοὶ δὲν γνωρίζουν τί ἀκριβῶς τῶν «Προσωπικῶν Δεδομένων» 31-5-2000, μέ ἀφορμή τήν ἀναγρα-
εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Ἔχουν μία λαθεμένη ἀντίληψη περὶ αὐτῆς καὶ τῶν πολιτῶν καί ὅτι αὐτό μᾶς ἐπι- φή τοῦ θρησκεύματος στίς ταυτό-
τοῦ σκοποῦ της. Ὁρισμένοι μάλιστα τῆς κάνουν τὴ χάρη καὶ τῆς βάλλει ἡ Εὐρώπη. Γνωστές δικαιο- τητες, ὅτι τό θρήσκευμα δέν θεω-
λογίες, τίς ὁποῖες ξανακούσαμε καί
ἐπιτρέπουν νὰ ὑπάρχει μόνο γιὰ κοινωφελῆ ἔργα. ρεῖται προσωπικό δεδομένο. Διότι,
Ἂν οἱ πολλοὶ δὲν κατανοοῦν τὸ βάθος καὶ τὴν οὐσία τῆς Ἐκ- στήν περίπτωση τῶν ταυτοτήτων, ὅπως χαρακτηριστικά τόνιζε: «Ἡ
κλησίας, πῶς θὰ μποροῦσαν νὰ εἰσέλθουν στὸ νόημα τοῦ ὀρθο- ἀλλὰ δέν μᾶς πείθουν. Φοβοῦμαι ἀναγραφή δέν θεωρεῖται ἀπό τήν
δόξου μοναχισμοῦ; Ὁ μοναχισμὸς πάντοτε ὑπάρχει μόνο ἐντὸς ὅτι ἡ ἡγεσία τοῦ Ὑπουργείου παγι- συντριπτική πλειοψηφία τῶν Ἑλλή-
τῆς Ἐκκλησίας. Σήμερα μία ἱκανὴ μερίδα δημοσιογράφων παντο- δεύθηκε ἀπό ἐσφαλμένες εἰσηγή- Ὁ κ. Κωνσταντῖνος Χολέβας εἰς νων «εὐαίσθητο προσωπικό δεδο-
γνωστῶν καὶ κάποιων ψευτοδιανοουμένων ἐπαγγέλλεται ἀθεΐα σεις, οἱ ὁποῖες τείνουν νά ἀποδυνα- τὸ βῆμα τῆς Π.Ο.Ε. τὴν 1.12.08. μένο», ἀλλά προσωπική δημόσια
μώσουν τό μάθημα τῶν Θρησκευ- (Φωτό: Στέλιος Μόσχος)
καὶ μὲ διάφορους τρόπους κτυποῦν τὴν Ἐκκλησία καὶ τὸν μονα- δήλωση τοῦ κάθε Ἕλληνα καί τῆς
χισμό. Θεωρεῖται κανεὶς προοδευτικός, ἐλεύθερος καὶ σπουδαῖος τικῶν μετατρέποντάς το σέ προαι- κάθε Ἑλληνίδας, καί δικαίωμα,
ὅσο μεγαλύτερο μένος ἔχει κατὰ τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι πλέον δύ- ρετικό. Βεβαίως ἐξεδόθησαν ἄλ- τητές τους. Πιστεύω, πάντως ὅτι ἡ ὅπως καί ὑπερηφάνεια πού διακη-
σκολο κανεὶς νὰ ἐκφράσει ἕνα διαφορετικὸ λόγο ἀπὸ αὐτόν, ποὺ λες δύο διευκρινιστικές καί χρήσι- ὀρθότερη λύση θά ἦταν ἡ ἐπάνο- ρύσσεται τό «Χριστιανός Ὀρθόδο-
μες Ἐγκύκλιοι τοῦ Ὑπουργείου, δος στήν σχετική ἐγκύκλιο τοῦ
θέλουν τὰ μέσα ἐνημερώσεως. ξος»… Πασίδηλο ὅμως τό γεγονός
μία περί ὑποχρεωτικότητος τοῦ μα- 2002, ἡ ὁποία δέν ἄφηνε παρερμη- τό μὴ χρῆζον ἀποδείξεως —ὅτι οἱ
Δὲν λέγω ὅτι δὲν ὑπάρχουν λάθη στὴν ἀνθρώπινη ἐκκλησια-
στικὴ ἐκπροσώπηση, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν δικαιολογεῖ αὐτὴ τὴν παρά-
θήματος γιά τούς Ὀρθοδόξους καί νεῖες. Ἕλληνες στή συντριπτική πλει-
μία γιά τό ἐναλλακτικό μάθημα πού Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ἄν εὐσταθεῖ οψηφία εἴμαστε Χριστιανοί Ὀρθό-
φορη πολεμική. Καθημερινῶς παρουσιάζονται προβλήματα μο- θά παρακολουθοῦν ὅσοι ἀπαλλάσ-
ναχῶν, ἡγουμένων, ἱερέων, μητροπολιτῶν, μονῶν, ναῶν, μητρο- ἡ ἄποψη ὅτι ἡ μέχρι τώρα διαδικα- δοξοι. Τό δηλώνουμε, τό βροντο-
σονται. Ὅμως ἡ πλειοψηφία τῶν σία ἀπαλλαγῆς παρεβίαζε προσω- φωνάζουμε, τό διακηρύσσουμε».
πόλεων, ὡς ἡ πέτρα τοῦ σκανδάλου αὐτοῦ τοῦ τόπου νὰ εἶναι ἡ Ἑλλήνων μένει μέ τήν πικρία ὅτι
Ἐκκλησία. Ἐπαναλαμβάνω ὅτι δὲν λέγω ὅτι δὲν ὑπάρχουν λάθη πικά δεδομένα. Θυμίζω ὅτι ἡ νομο- Καί κατέληγε ὁ Εὐ. Γιαννόπουλος
κάποιοι θέλουν νά ἀποκόψουν τή θεσία πού ἰσχύει στήν χώρα μας, μέ τήν πρόταση: «Γιʼ αὐτό ὑποστη-
καὶ δὲν χρήζουν ἄμεσης διορθώσεως. Ἡ διατήρηση ὅμως αὐτῶν νεολαία μας ἀπό τίς ἑλληνορθόδο-
τῶν θεμάτων στὸ προσκήνιο μήπως κάπου ἀλλοῦ ἀποσκοπεῖ; δηλαδή ὁ Νόμος 2472/10-1-1997 ρίζουμε ὅτι ἡ ἀναγραφή τοῦ θρη-
ξες ρίζες της. Ἄλλωστε εἶναι νω- ἔχει τίτλο «Προστασία τοῦ ἀτόμου σκεύματος εἶναι πραιρετική». Ὁ
Τὸ Ἅγιον Ὄρος δὲν εἶναι χθεσινοβράδυνο κατασκεύασμα. Τὸ πές οἱ ἀρνητικές ἐντυπώσεις γιά ἀπό τήν ἐπεξεργασία δεδομένων πνευματικός, λοιπόν, πατέρας τῆς
Ἅγιον Ὄρος ἔχει ὑπερχιλιόχρονη ἱστορία, προσφορά, πολιτισμὸ τούς χειρισμούς τοῦ Παιδαγωγικοῦ προσωπικοῦ χαρακτήρα». Ὁ Νό- σχετικῆς νομοθεσίας ΔΕΝ θεωρεῖ
καὶ ἁγιότητα. Δὲν μποροῦμε νὰ τὰ ἰσοπεδώνουμε ὅλα, νὰ τὰ ἐξο- Ἰνστιτούτου στό ζήτημα τοῦ ἀνα- μος λοιπόν ἀπαγορεύει τήν ἐπε- ὅτι ἡ ἀναγραφή τοῦ θρησκεύμα-
μοιώνουμε, νὰ τὰ συμψηφίζουμε, νὰ τὰ ἀποϊεροποιηοῦμε. Τὸ ξιοπρεποῦς βιβλίου Ἱστορίας τῆς
Ἅγιον Ὄρος εἶναι τὸπος ἁγιότητος καὶ μετανοίας. Τὸ Ἅγιον Στ΄ Δημοτικοῦ.
ξεργασία. Δέν ἀπαγορεύει τήν τος σέ δημόσια ἔγγραφα παραβιά-
ἁπλῆ δήλωση. Δέν εἶναι παράνομο ζει τά Προσωπικά Δεδομένα.
Ὄρος δὲν ἀποκεφαλίζει ποτὲ κανένα. Γνωρίζει νὰ συγχωρεῖ, νὰ Εὐτυχῶς ὑπῆρξε σθεναρή ἀντί- νά γράψει κάποιος γονεύς ὅτι «τό
διορθώνει, νὰ παραμυθεῖ. Δὲν μπορεῖ κάποιοι κύριοι τῶν τηλεο- Ἡ ἑλληνική ἔννομη τάξη σέ ἄλ-
δραση ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο, τόν παιδί μου δέν εἶναι Ὀρθόδοξος λες περιπτώσεις ἔχει ἀποδεχθεῖ
πτικῶν παραθύρων νὰ ὑποδεικνύουν τί θὰ πράξει τὸ Σεπτὸ Οἰκου- Ἀρχιεπίσκοπο καί τήν θεολογική Χριστιανός». Παράνομο εἶναι νά
μενικὸ Πατριαρχεῖο, ἡ Ἱερὰ Κοινότητα τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἡ κάθε τήν δημόσια δήλωση τοῦ θρη-
μητρόπολη καὶ ἡ κάθε μονή. Σὲ λίγο ἡ τηλεόραση θὰ ψηφίζει ἢ θὰ
ἐπιστημονική κοινότητα. Ἔτσι πάρει αὐτά τά στοιχεῖα ὁ Διευθυν- σκεύματος ἀπό Ἕλληνες πολίτες.
ὁδηγηθήκαμε στήν πρόσφατη (Νο- τής τοῦ Σχολείου καί νά ἀνοίξει
καταψηφίζει ἐπισκόπους καὶ ἡγουμένους. Γιά παράδειγμα οἱ Μουσουλμάνοι
έμβριος 2008) διαφωνία μεταξύ φάκελλο εἰς βάρος τοῦ παιδιοῦ μέ τῆς Θράκης, ἄν δηλώσουν τήν
Ἔχουμε μπεῖ σὲ μία ἐπικίνδυνη κατωφέρεια. Κανένας σεβασμὸς τοῦ Συνηγόρου τοῦ Πολίτη καί τοῦ ἀρνητικές συνέπειες στήν βαθμο-
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ. Ὑπουργοῦ Ἐθνικῆς Παιδείας καί λογία του και στήν ὅλη σχολική ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΙΣ ΤΗΝ 4ην ΣΕΛ.
παρατήρησε ὁ φίλος μου. τας ὅτι κάτι τέτοιο δὲν εἶναι πάν- νὰ θλιβόμαστε. Τὰ ἁμαρτήματα «Πρέπει, ὡστόσο, νὰ σοῦ πῶ

Παναγίαν Θεοτόκον τὴν «προστασίαν πάντων τῶν Χριστι- Η ΓΑΛΗΝΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
«Ὡστόσο, ὑπάρχει καὶ ἡ καλὴ τα δυνατό. Ὅμως ἂς γυρίσω στὸ τῶν ἄλλων πρέπει νὰ μᾶς ἀφή- καὶ γιὰ τὸ ἔργο τοῦ ἀνεύθυνου

ανῶν» ὅτι εἶναι τὸ καταφύγιον ὅλων τῶν πονεµένων καὶ δυστυ-

καὶ ἡ ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοια περιέργεια. Ἐπιθυμεῖ κάποιος νὰ θέμα μας. Ἡ ἐσωτερικὴ γαλήνη νουν ἀδιάφορους κι ὅταν ἀκόμα πληροφοριοδότη, ὁ ὁποῖος πάντα
ἐπιτυγχάνεται μετὰ ἀπὸ συνεχὴ διαπράττονται μπροστὰ στὰ μά- ἐμφανίζεται δίπλα μας καὶ θέλει
χισµένων αὐτοῦ τοῦ κόσµου. Καὶ αὐτὸ γίνεται, διότι: «Νῦν ἡ Θε-
τοῦ Θεοῦ. Συνήθως αἰχμαλωτιζό- μάθει τί συμβαίνει στὸν πλησίον
«Οἱ σύγχρονοι ἄνθρωποι, κα- πνευματικὸ ἀγώνα. Πρέπει νὰ ξέ- τια μας. Ἀπ᾽ τὴ μικρὴ μου ἐμπει- νὰ μᾶς πεῖ “ἀνιδιοτελῶς” ὅ,τι
οτόκος ὡς Μήτηρ Θεοῦ ἀµέσως µετὰ τὸν Θεὸν οὖσα καὶ ἀσυγ-
μαστε ἀπ᾽ τὴν περιέργεια νὰ μα- του γιὰ νὰ τοῦ συμπαρασταθεῖ.
ταπονημένοι ἀπ᾽ τὴν καθημερινὴ ρουμε ὅτι αἰτία ὅλων τῶν κακῶν ρία ἔχω συμπεράνει ὅτι ὁ ἀγώνας γνωρίζει γιὰ τὴ ζωὴ καὶ τὸ ἔργο
κρίτως ὑπερβᾶσα ὄχι µόνον ἀνθρώπους, ἀλλὰ καὶ αὐτὰς τὰς
θαίνουμε τί κάνουν οἱ ἄλλοι, ποιὰ Καὶ αὐτὸ δὲν πρέπει νὰ τὸ κατα-
δραστηριότητα, ἐπιζητοῦν, ἔστω δικάζουμε», διευκρίνισα. εἶναι ἡ ροπή μας νὰ παρατηροῦ- γιὰ αὐτογνωσία μειώνει τὸ ἐνδια- τῶν γνωστῶν μας ἢ καὶ τῶν φίλων
πρώτας καὶ ἀνωτάτας τάξεις τῶν ἀγγέλων, Χερουβὶµ καὶ Σερα-
προβλήματα ἔχουν καὶ πῶς τὰ
καὶ γιὰ λίγες ὧρες, τὴν ἐξωτερικὴ με τὰ ἁμαρτήματα τῶν ἄλλων μὲ φέρον γιὰ τὰ ἁμαρτήματα τῶν μας. Συνήθως εἶναι ὑπερβολικός,
φίµ, δι᾽ἑαυτῆς διανέµει τὸν πλοῦτον ὅλων τῶν ἐκ Θεοῦ χαρισµά-
ἀντιμετωπίζουν. Ἡ δίψα αὐτὴ δὲν «Στὴν περίπτωση αὐτὴ δὲν
γαλήνη. Νὰ ἐλευθερωθοῦν ἀπ᾽ σβήνει εὔκολα, γιατὶ προκαλεῖ ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, ἐνῶ παρα- ἄλλων». διατυπώνει αὐθαίρετες κρίσεις
των καὶ θείων ἐλλάµψεων, εἰς ὅλους ἀγγέλους ὁµοῦ καὶ ἀνθρώ-
ἔχουμε πάθος, ἀλλὰ ἁγνὸ ἐνδια- τρέχουμε μὲ πολ λὴ ραθυμία τὰ
τοὺς θορύβους καὶ τὶς ἐνοχλήσεις μιὰ εὐχαρίστηση, συγχρόνως δὲ φέρον, ποὺ καταλήγει στὴν ἔμ- «Νήφων, νομίζω ὅτι αὐτὸς ποὺ καὶ χαίρεται, ὅταν προκαλεῖ τα-
πους, καθὼς ὅλη κοινῶς ἡ τοῦ Χριστοῦ φρονεῖ Ἐκκλησία». Ὑπε-
τῶν συνανθρώπων τους καὶ νὰ τροφοδοτεῖ τὸ πάθος τῆς κατά- δικά μας», εἶπε ὁ Νήφων. δὲν ἀσχολεῖται μὲ τοὺς ἄλλους ραχὴ καὶ ἀνησυχία. Λίγες φορὲς
πρακτη ἀγάπη. Μακάρι οἱ ἄν-
ραγία Θεοτόκε, σῶσον ἡµᾶς…
πάρουν μιὰ βαθιὰ ἀνάσα ξεκού- κρισης. Προσφέρει στοιχεῖα στὰ θρωποι νὰ εἶχαν αὐτὴν τὴν καλὴ «Ἡ ἐξωστρέφεια εἶναι εὐκολό- εἶναι μακάριος, γιατὶ ἔχει βοηθὸ τὸ ἐνεργεῖ ἀφελῶς. Τὶς περισσότε-

G ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΚΑΚΗ ΜΕΛΕΤΗ. Στὸ ἔργον του «Περὶ ἀρετῆς»

ρασης καὶ ἀναψυχῆς. Δὲν ἔχουν
ἐκτιμήσει ὅμως τὴν ἀξία τῆς ἐσω-
ὁ Ἅγιος Ἐφραὶµ ὁ Σύρος γράφει: «Εἶπε κάποιος Ἅγιος νὰ µε-
τερικῆς γαλήνης, ἡ ὁποία βοηθά-
λετᾶς τὰ καλά, γιὰ νὰ µὴ µελετήσης τὰ κακά, διότι ὁ νοῦς δὲν
ει πολὺ στὸ νὰ μένει κανεὶς ἀνε-
ἀνέχεται νὰ µένη ἀργός. Ἂς παραδώσουµε λοιπὸν τὸν νοῦν µας
πηρέαστος ἀπ᾽ ὅσα συμβαίνουν
στὴν µελέτη τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ καὶ στὶς προσευχὲς καὶ στοὺς
γύρω του» εἶπα στὸ Νήφωνα.
καλοὺς λογισµούς. ∆ιότι ἡ µάταιη µελέτη κάνει νὰ ξεφυτρώνουν «Ἡ ἐσωτερικὴ γαλήνη εἶναι κά-
ἔργα µαταιότητος, ἐνῶ ἡ καλὴ µελέτη προσφέρει σὰν ἀνταπόδο-
τι βαθύτερο κι ἔχει σχέση μὲ τὸν
ση καλὸν καρπόν».
προσωπικὸ ἀγώνα τοῦ καθενός.
Π. Μ. Σωτῆρχος
Χρειάζεται ἡ καλὴ ἀπάθεια γιὰ
τὸ τί συμβαίνει γύρω μας ἀλλὰ
ὁποῖα στηρίζεται ἡ κριτικὴ εἰς βά-
ρος τῶν ἄλλων. Συνήθως μιμού-
μαστε τοὺς κοσμικοὺς δημοσιο-
γράφους, οἱ ὁποῖοι ψάχνουν συ-
νεχῶς γιὰ εἰδήσεις προκειμένου
νὰ γεμίσουν τὴν ἐφημερίδα τους.
Συχνὰ μάλιστα ἀξιοποιοῦν ἀνεύ-
θυνες φῆμες καὶ ἀναξιόπιστες
πληροφορίες καὶ κατασκευάζουν
κατηγορίες, ποὺ δὲν ἔχουν καμιὰ
σχέση μὲ τὴν πραγματικότητα»,
περιέργεια. Ἡ κοινωνία μας θὰ
ἦταν ἐντελῶς διαφορετική. Εἶναι
ἀλήθεια ὅτι μιὰ μεγάλη μερίδα
τῶν κοσμικῶν συγκινεῖται ἀπ᾽ τὸν
πόνο, ποὺ ὑπάρχει διάχυτος στὴν
κοινωνία, δὲν δραστηριοποιεῖται
ὅμως. Μένει ἁπλῶς στὴν συγκί-
νηση καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο ξεχνάει
καὶ συνεχίζει νὰ ζεῖ ἀδιάφορη καὶ
ἀμέτοχη. Συνήθως ζητάει ἀπ᾽ τὸ
κράτος νὰ παρεμβαίνει, ἀγνοών-
τερη ἀπ᾽ τὴν ἐσωστρέφεια. Ὁ νοῦς
μας τέρπεται, ὅταν ἐρευνᾶ τὴ ζωὴ
τῶν ἄλλων καὶ βγάζει διάφορα
συμπεράσματα, τὰ ὁποῖα μειώ-
νουν τὴν προσωπικότητά τους».
«Συμφωνῶ, φίλε μου. Γι᾽ αὐτὸ
πρέπει ν᾽ ἀλλάξουν τὰ πράγμα-
τα. Θὰ ἔλεγα πρόχειρα, ὅτι δὲν
πρέπει νὰ λησμονοῦμε τὰ ἁμαρ-
τήματά μας. Σ᾽ αὐτὰ νὰ στρέψου-
με τὴν προσοχή μας καὶ γι᾽ αὐτά
Θεὸ καὶ δὲν θυμώνει γιὰ ὑποθέ-
σεις, ποὺ ἀφοροῦν ἐκείνους. Ἡ
καλὴ του αὐτὴ ἀδιαφορία δὲν δη-
μιουργεῖ ἐχθροὺς καὶ δὲν εὐνοεῖ
τὴν ἀνάπτυξη τοῦ φοβεροῦ πά-
θους τῆς μνησικακίας, τὸ ὁποῖο,
ὅπως ξέρουμε, φθείρει ψυχικὰ τὸν
ἄνθρωπο καὶ τοῦ ἀφαιρεῖ τὴν ἐσω-
τερικὴ γαλήνη. Ἡ μνησικακία μπο-
ρεῖ νὰ παρομοιαστεῖ μὲ μονάδα
ἐπεξεργασίας ξένων ὑποθέσεων».
ρες ἔχει σχέδιο στὸ νοῦ του, τὸ
ὁποῖο ὅμως δὲν ἐξωτερικεύει. Τὸν
πληροφοριοδότη, πολλὲς φορές,
τὸν χρησιμοποιοῦν οἱ προϊστάμε-
νοι γιὰ νὰ σχηματίζουν εἰκόνα γιὰ
τοὺς ὑφισταμένους τους. Τὸ
“ἔργο” του τότε γίνεται “ἐφιαλτι-
κό” καὶ γίνεται μισητὸς ἀπὸ ἐκεί-
νους, ποὺ τὸ μαθαίνουν», εἶπε ὁ
Νήφων κλείνοντας τὸ θέμα.
Πρεσβ. Διονύσιος Τάτσης
Σελὶς 4η
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
ΚΑΙ Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΙΣ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΩΝ
Ὁμιλία τοῦ π. Χριστοδούλου Φεργαδιώτου εἰς τὴν Π.Ο.Ε. τὴν 10.11.2008
(3ον.— τελευταῖον)
ΣΑΒΒΑΪΤΑΙ
Ἡ δογματικὴ ποίησις τῶν κανό-
νων εἶναι συνδεδεμένη μὲ τοὺς
μεγάλους ὑμνογράφους τῆς Ἐκ-
κλησίας μας τὸν Ἅγιον Ἀνδρέαν
Κρήτης, τὸν Ἅγιο Ἰωάννη τὸν Δα-
μασκηνό, τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν
Μαϊoυμᾶ, τὸν Ἅγιο Θεοφάνη τὸν
Γραπτὸ καὶ ἄλλους ὀνομαστοὺς
μελωδοὺς καὶ ποιητὰς ποὺ εἶχον
ὡς κέντρον τὴν παρὰ τὰ Ἱεροσό-
λυμα Ἱερὰν Μονὴν τοῦ Ἁγίου Σάβ-
βα καὶ ὀνομάζονται Σαββαΐται. Ὁ
Κανὼν εἶναι ποιητικὸν σύστημα
ἀποτελούμενον ἀπὸ ἐννέα ὠδές,
ποὺ ψάλλονται στὸν ἴδιο ἦχο. Ἑκά-
στη ὠδή περιλαμβάνει τὸν εἱρμὸν
καὶ τὰ τροπάρια, συνήθως 2–5 τὸν
ἀριθμόν. Ὡς βάσις δημιουργίας
τοῦ κανόνος ἐτέθησαν οἱ ἐννέα
βιβλικαὶ ὠδαί. Ὁ Εἱρμὸς ἀποτελεῖ
τὸ πρότυπον μετρικῶς ρυθμικῶς
καὶ μουσικῶς τῶν ἐπακολουθούν-
των τροπαρίων. Τὸ θέμα, εἰς τὸ
ὁποῖον ἀναφέρεται, εἶναι συνήθως
σχετικὸν πρὸς τὴν ἀντίστοιχον βι-
βλικὴν ὠδήν. Ἐνίοτε ὅμως τοῦτο
συμπλέκεται καὶ μὲ τὴν ὑπόθεσιν
τῆς Ἑορτῆς καὶ ἄλλοτε ἀναφέρε-
ται τελείως εἰς αὐτήν.
Ἡ ἀκροστιχὶς
τῶν Κανόνων
Τὴν ἀκροστιχίδα σχηματίζουν
συνήθως τὰ πρῶτα γράμματα τῶν
τροπαρίων (ἐνίοτε ἄνευ τῶν εἱρ-
μῶν, ἄλλοτε μετ᾽ αὐτῶν) σπανιώ-
τερον δὲ τὰ πρῶτα γράμματα τῶν
στίχων τῶν εἱρμῶν καὶ τροπαρίων
ὅλου τοῦ κανόνος, ὡς κυρίως
συμβαίνει εἰς τοὺς Ἰαμβικοὺς κα-
νόνας τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δα-
μασκηνοῦ. Τὸν συγγραφέα ἄλλοτε
ὑποδηλώνει αὐτὴ ἠ ἀκροστιχίς,
ἐνίοτε δὲ μόνη ἡ ἀκροστιχὶς τῶν
Θεοτοκίων. Ἡ ἀκροστιχὶς ἀποτε-
λεῖ τὴν κλεῖδα, διὰ τῆς ὁποίας δυ-
νάμεθα νὰ ἐλέγξωμεν τὴν ἀκεραι-
ότητα ἑνὸς κανόνος καὶ δίδει τὴν
δυνατότητα καθορισμοῦ τῆς πα-
τρότητος τοῦ ὕμνου.
Οἱ Κανόνες
τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Δαμασκηνοῦ
Ἀπὸ τοὺς κανόνες, ποὺ ἔγραψε
ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς οἱ
σπουδαιότεροι, ποὺ μέχρι σήμερα
Ὁ Λεμεσοῦ διαψεύδει
καὶ ἐπιμένει ὅτι ὁ ἡγούμενος
κ. Ἐφραίμ εἶναι «καθαρὸς»
Ὁ Μητροπολίτης Λεµεσοῦ κ.
Ἀθανάσιος µὲ νεωτέρας δηλώσεις
ἐπιµένει ὅτι ἡγούµενος τῆς Ἱ.
Μονῆς Βατοπαιδίου εἶναι καθαρὸς
καὶ ἀθῶος. Τὰς δηλώσεις ἔκανεν εἰς
τὸ τηλεοπτικὸν δελτίον τοῦ ΡΙΚ
κατὰ τὴν 1η Δεκεµβρίου. Ὁ Μητρο-
πολίτης διέψευσεν ὅτι εἶχε τηλεφω-
νικὴν ἐπικοινωνίαν µὲ τὸν ἡγούµε-
νον τῆς Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου: Συµφώ-
νως µὲ τὸ ἐκκλησιαστικὸν Πρακτο-
ρεῖον Εἰδήσεων «Romfea», ὁ Μητρο-
πολίτης διέψευσεν ὅτι µετέβη εἰς τὸ
Ἅγιον Ὄρος.
«Συγκεκριμένα ὁ Μητροπολίτης
Λεμεσοῦ κ. Ἀθανάσιος δήλωσε:
“Ἔχω νὰ πάω στὸ Ἅγιον Ὄρος
ἀπὸ τὸν περασμένο Μάϊο, ἔχω νὰ
πάω ἐδῶ καὶ ὀκτὼ μῆνες”. Στὴν
συνέχεια ἐξέφρασε τὴν πεποίθη-
ση ὅτι ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Βα-
τοπαιδίου Ἀρχιμ. Ἐφραὶμ “εἶναι ἀ-
Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
θῶος καὶ καθαρὸς” καὶ ὅτι “δὲν
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
σκοπος. «Ἐνῶ γίνομαι ἐπίσκοπος
συνειδητὰ ἐπιλέγω ὡς πρότυπο
ζωῆς αὐτὸ τοῦ μοναχοῦ. Μὲ αὐτὸν
τὸ στόχο ξεκίνησα, μὲ τὸν ἴδιο καὶ
θέλω νὰ ξοφλήσω τὸ ἐπίγειο χρέ-
ος μου, μὲ αὐτὴν τὴν κληρονομιὰ
ἐπιθυμῶ νὰ ταξιδεύσω τὴν αἰώνια
πορεία μου. Γιὰ τὸ λόγο αὐτόν, ἐκ-
φράζω δημόσια τὴν ἐπιθυμία μου
—καὶ πρὸς τοὺς πολιτικούς μας
ἄρχοντες— νὰ μὴ μὲ μεταχειρι-
σθεῖτε ὡς ἀνώτατο δημόσιο ὑπάλ-
ληλο μὲ μηνιαῖο μισθὸ καὶ δῶρο
ἑορτῶν καὶ θερινῶν διακοπῶν, μὲ
παραστάσεις σὲ δεῖπνα, δεξιώσεις,
παρελάσεις καὶ ἐγκαίνια. Λέξεις
ὅπως μισθός, σύνταξη, ἰδιοκτησία,
ἀσφάλεια ζωῆς, διακοπές, προσω-
πικὲς φιλίες, κλπ., ποὺ δὲν ἔχουν
καμία σχέση μὲ τὴ μοναχικὴ ζωή,
θὰ ἤθελα νὰ παραμείνουν ξένες
πρὸς τὸ λεξιλόγιο τῆς προσωπικῆς
μου πολιτείας. Στὴν καρδιά μου
ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
στοὺς θεσμούς, στὴν ἱεραρχία, στὶς ἀξίες, τὰ ἰδανικά. Τὰ λάθη δὲν
διορθώνονται μὲ λάθη. Χρειάζεται γνώση, προσοχή, σοβαρότητα,
διάκριση καὶ φιλανθρωπία. Τὸ κῦρος δὲν ἀνακτᾶται μὲ κινήσεις
σκληρότητος, ἐκδικητικότητος κι ἐμπάθειας. Ὅλοι εἴμεθα ἁμαρ-
τωλοί. Ἀναμάρτητοι δὲν ὑπάρχουν. Ἡ μετάνοια εἶναι γιὰ ὅλους.
Κατὰ τὴν ἁγιοπατερικὴ διδασκαλία οἱ πειρασμοὶ συνετίζουν,
ταπεινώνουν, ὡριμάζουν, καλλιεργοῦν τὸν ἄνθρωπο. Ἡ παρούσα
κρίση ἂς μᾶς συνδέσει περισσότερο μὲ τὴν Ἐκκλησία, τὰ μυστή-
ρια καὶ τὸν Χριστό. Ὁ μοναχισμὸς νὰ βρεῖ τὴ γνησιότητά του, ἡ
Ἐκκλησία τὴν πραγματικὴ πορεία της, οἱ ρασοφόροι τὴν ἁπλότη-
τα, οἱ πιστοὶ τὴν εὐλάβεια…
Ὅμως ὁ πόλεμος τῶν μέσων γι᾽ αὐτὸ γίνεται; Ποιοὶ μιλοῦν γιὰ
κάθαρση; Ποιοὶ διδάσκουν τὴν Ἐκκλησία; Μήπως ὑπάρχει σχέδιο
ὑποτιμήσεως τῆς Ἐκκλησίας καὶ ἀποϊεροποιήσεως τοῦ Ἁγίου
Ὄρους; Μήπως ὁ σχεδιασμὸς αὐτὸς θὰ καταλήξει στὸν χωρισμὸ
Ἐκκλησίας Κράτους; Καὶ μήπως ὁ χωρισμὸς αὐτὸς θέλει ἕνα
ἄθρησκο κράτος, δίχως εἰκόνες, σταυρούς, προσευχὴ καὶ θρη-
σκευτικά; Κανεὶς δὲν μιλᾶ σοβαρὰ καὶ ξεκάθαρα. Φοβοῦνται ν᾽
ἀντισταθοῦν στὸ ἀνίερο ρεῦμα; Χρειάζεται μία ἰσχυρὰ πνευμα-
τικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ὅλου θέματος ἀπὸ ὅλους μας.
Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ στέγη μας, ἡ τροφὴ μας, ἡ μητέρα μας. Τὸ
Ἅγιον Ὄρος εἶναι ἡ παρηγοριά μας. Μὴ τὰ γκρεμίζουμε ὅλα.
Ἄστεγοι, πεινασμένοι, ὀρφανοὶ καὶ ἀπαρηγόρητοι δὲν μποροῦμε
νὰ ἐπιβιώσουμε…
σώζονται στὴν λατρεία τῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας εἶναι οἱ Ἰαμβικοὶ
Κανόνες τῶν Χριστουγέννων, τῶν
Θεοφανείων, τῆς Πεντηκοστῆς
καὶ ὁ Κανὼν τοῦ Πάσχα.
Ὁ Ἰαμβικὸς Κανὼν
τῶν Χριστουγέννων
τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Δαμασκηνοῦ
Ὁ Ἰαμβικὸς Κανὼν τῶν Χρι-
στουγέννων εἶναι ποίημα τοῦ Ἁγί-
ου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ καὶ
ἔχει ἀκροστιχίδα ἐκ στίχων Ἡρωε-
λεγείων καὶ εἶναι ἡ ἑξῆς. Εὐεπίης
μελέεσιν ἐφύμνια ταῦται λιγαίνει
Υἷα Θεοῦ μερόπων ἕνεκα τικτόμε-
νον ἐν χθονί καὶ λύονται πολύστο-
να πήματα κόσμου. Ἀλλ᾽ Ἄνα ρη-
τῆρας ρύεο τῶν δε πόνων. Μετά-
φρασις. Αἱ ὠδαὶ αὗται ὑμνοῦν μὲ
καλλιεπῆ μέλη τὸν Υἱὸν τοῦ Θεοῦ,
ποὺ γεννᾶται (σήμερον) ἐπὶ τῆς
γῆς διὰ τὴν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώ-
πων καὶ δίδει τέλος εἰς τὰ πολυ-
στένακτα πάθη τοῦ κόσμου. Ἀλλ᾽ ὦ
βασιλεῦ (οὐράνιε) λύτρωνε ἐκ τῶν
βασάνων τούτων τοὺς ὑμνωδούς
σου. Ὁ Κανὼν αὐτὸς συμψάλλεται
εἰς ἦχον πρῶτον κατὰ τὸν ὄρθρον
τῶν Χριστουγέννων μαζὶ μὲ τὸν
πεζὸ Κανόνα, ποὺ εἶναι ποίημα τοῦ
Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Μαϊουμᾶ, ποὺ
εἶναι ὁ γνωστὸς σὲ ὅλους μας Κα-
νὼν τὸ «Χριστὸς γεννᾶται» μὲ ἀ-
κροστιχίδα «Χριστὸς βροτωθεὶς
ἦν ὅπερ Θεὸς μένῃ». Οἱ εἱρμοὶ τοῦ
Ἰαμβικοῦ Κανόνος τῶν Χριστου-
γέννων τοῦ Ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Δα-
μασκηνοῦ ἔχουν ἐν περιλήψει ὡς
ἑξῆς: Α´ ὠδή. Ἔσωσε λαὸν θαυμα-
τουργὸν Δεσπότης. Γ´ ὠδή. Νεῦ-
σον πρὸς ὕμνους οἰκετῶν Εὐεργέ-
τα Δ´ ὠδή. Γένους βροτείου τὴν
ἀνάπλασιν πάλαι. Ε´ ὠδή. Ἐκ νυ-
κτὸς ἔργων ἐσκοτισμένης πλάνης
ΣΤ´ ὠδή. Ναίων Ἰωνᾶς, ἐν μυχοῖς
θαλαττίοις Ζ´ ὠδή. Τῷ παντάνα-
κτος ἐξεφαύλισαν πόθῳ Η´ ὠδή.
Μήτραν ἀφλέκτως εἰκονίζουσι Κό-
ρης Θ´. Στέργειν μὲν ἡμᾶς, ὡς
ἀκίνδυνος φόβῳ.
Ὁ Ἰαμβικὸς Κανὼν τῶν Θεοφα-
νείων ποίημα τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου
τοῦ Δαμασκηνοῦ. Οὗ ἡ ἀκροστιχὶς
διὰ στίχων ἡρωελεγείων. Σήμερον
ἀχράντοιο βαλών, Θεοφεγγέϊ πυρ-
σῷ πνεύματος, ἐνθάπτει νάμασιν,
ἀμπλακίην, φλέξας παμμεδέοντος
ἐΰς Παΐς· ἠπιόων δὲ Ὑμνηταῖς με-
λέων τῶν δὲ δίδωσι χάριν. Ὁ Κα-
ἔχει σὲ βάρος του κάτι, ποὺ ἐνσυ-
νείδητα ἔχει κάνει καὶ δὲν εἶναι
καλὸ καὶ ὅτι δὲν εἶναι αὐτός, ποὺ
παρουσιάζουν τὰ Μέσα Μαζικῆς
Ἐνημέρωσης”.
Ἀκόμη ὁ Μητροπολίτης Λεμε-
σοῦ κ. Ἀθανάσιος ἀπάντησε σὲ
ἐρώτηση ἂν θὰ ἔπρεπε ὁ Ἐφραὶμ
νὰ παραιτηθεῖ, ἐκεῖ ἀνέφερε ὅτι
“ἂν ἦταν ἔνοχος ἔπρεπε νὰ παραι-
τηθεῖ, ἂν ὅμως εἶναι ἀθῶος πρέπει
νὰ μείνει στὴν θέση του καὶ νὰ
ἀποδείξει τὴν ἀθωότητά του” συ-
νεχίζοντας “Ἡ Μονὴ Βατοπαιδίου
ἔχει 116 μοναχοὺς καὶ ὁ ἴδιος δὲν
ἔχει ρόλο στὸ θέμα”.
Τέλος ὁ Μητροπολίτης Λεμε-
σοῦ σχολιάζοντας τὴν ἀπόφαση
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου
δήλωσε: “Ἦταν πάρα πολὺ σοφὴ
καὶ συγκρατημένη. Ἦταν ἡ καλύ-
τερη ἀπόφαση, ποὺ μποροῦσε νὰ
ληφθεῖ ὑπὸ τὰς περιστάσεις”».
ἀντηχεῖ ἡ πεποίθηση ὅτι ὁ ἱερέας
πρέπει νὰ εἶναι ὁ φτωχότερος ἀπὸ
τοὺς πιστοὺς καὶ ὁ ἐπίσκοπος ὁ
φτωχότερος ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς. Τὸ
πρῶτο δὲν θὰ τὸ ἐπιβάλω σὲ κανέ-
ναν. Τὸ δεύτερο, ὅμως, ἀποτελεῖ
γιὰ μένα ἀδιαπραγμάτευτο ὅρο
καὶ ἀπαράβατο στόχο ζωῆς. Δὲν
θὰ ἤθελα νὰ πληρώνομαι, ἀλλὰ
μόνον νὰ ξοδεύομαι, οὔτε νὰ ἀ-
σφαλίζομαι στὶς ἐπίγειες τράπεζες
ἀλλὰ στὴν Ἁγία Τράπεζα, οὔτε νὰ
ξεκουράζομαι μακριὰ ἀπὸ τὰ βά-
σανα καὶ τοὺς ἀγῶνες τοῦ ποιμνί-
ου μου στὶς ὄμορφες γωνιὲς αὐ-
τοῦ τοῦ κόσμου, ἀλλὰ νὰ ἀναπαύ-
ομαι μέσα στὴ δρόσο τῆς καμίνου
τῶν δοκιμασιῶν ὅλων μας. Ἡ ζωὴ
ποὺ ἐπιθυμῶ νὰ μὴ θυμίζει σὲ με-
γαλοπρέπεια τὴν εἰς ἐπίσκοπον
χειροτονία μου, ἀλλὰ σὲ λιτότητα
καὶ ἀναζήτηση μυστικοῦ βάθους
τὴ μοναχικὴ κουρά μου» (χειροτο-
νητήριος λόγος).
νὼν ψάλλεται εἰς ἦχον δεύτερον
ὠδὴ Α! Στίβει θαλάσσης, κυματού-
μενου σάλον. ὠδὴ Γ´. Ὅσοι παλαι-
ῶν ἐκλελύμεθα βρόχων. ὡδὴ Δ´.
Πυρσῷ καθαρθεὶς μυστικῆς θεω-
ρίας ὠδὴ Ε´. Ἐχθροῦ ζοφώδους
καὶ βεβορβορωμένου· ὠδὴ Στ´ Ἱ -
μερτὸν ἐξέφηνε σὺν πανολβίῳ,
ὠδὴ ζ´. Ἔφλεξε ρείθρῳ τῶν δρα-
κόντων τὰς κάρας ὠδὴ Η´. Ἐλευ-
θέρα μὲν ἡ κτίσις γνωρίζεται ὠδὴ
Θ´. Ὤ τῶν ὑπὲρ νοῦν τοῦ τόκου
σου θαυμάτων.
Ὁ Κανὼν τοῦ Πάσχα
Ὁ κανὼν τοῦ Πάσχα εἶναι ἀπὸ
τοὺς γνωστοτέρους κανόνας τοῦ
μεγάλου ὑμνογράφου τῆς Ἐκκλη-
σίας μας Ἀγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμα-
σκηνοῦ. Ὁ Κανὼν αὐτός, εἰς τὸν
ὁποῖον, ἐξυμνεῖται ἡ Ἀνάστασις
τοῦ Κυρίου, ἀποτελεῖται ἀπὸ ὀκτὼ
ὠδὰς καὶ διακρίνεται διὰ τὴν βα-
θεῖαν αὐτοῦ ποιητικὴν πνοὴν καὶ
τὸ λογοτεχνικόν του κάλλος. Χρη-
σιμοποιεῖται καθ᾽ ὅλην τὴν τεσσα-
ρακονθήμερον ἀναστάσιμον πε-
ρίοδον καὶ δίδει χαρμόσυνον τό-
νον εἰς αὐτήν. Χαρακτηριστικὸν
τοῦ κανόνος τοὺτου εἶναι ὅτι
ἀντλεῖ τὸ περιεχόμενόν του ἀπὸ
τοὺς λόγους τῶν Μεγάλων Πατέ-
ρων τῆς Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα
ἀπὸ τὸν Ἅγιον Γρηγόριον τὸν Θεο-
λόγον (Λόγος εἰς τὸ Ἅγιον Πάσχα).
Παρὰ τὸ ὅτι ὁ ὑμνωδὸς ἀντλεῖ ἀπὸ
τοὺς Πατέρας, ἡ τέχνη, ἡ ὁποία
τὸν χαρακτηρίζει, δὲν εἶναι ἡ τυ-
χοῦσα καὶ ἡ ποιητικὴ του ἱκανότης
εἶναι μεγάλη. Βαθυστόχαστα εἶναι
τὰ νοήματα, τὰ ὁποῖα ἐκφράζει, καὶ
ἐξόχως χαρμόσυνα τὰ αἰσθήματα
ποὺ προκαλεῖ. Εἶναι συγχρόνως
ὕμνος εἰς τὸν Ἀναστάντα Χριστὸν
καὶ θούριον χαρᾶς καὶ ἀγαλλιάσε-
ως. Ὁ Κανὼν εἶναι μελισμένος εἰς
Α´ ἦχον ὁ ὁποῖος συνάδει πρὸς τὸ
πανηγυρικὸν τῆς ἑορτῆς (διότι
αὐτὸς εἶναι ὁ ἦχος ὁποὺ ἔχει τὸ
μέλος ὀρθόν τε καὶ σύντονον καὶ
γενναῖον) «ὅλων τῶν ἄλλων ἤχων
ὁ λαμπρότερος» (Ἅγιος Νικόδη-
μος ὁ Ἁγιορείτης). ὠδὴ Α´. Ἀναστά-
σεως ἡμέρα λαμπρυνθῶμεν λαοί·
ὠδὴ Γ´. Δεῦτε πόμα πίωμεν καινόν.
ὠδὴ Δ´. Ἐπὶ τῆς θείας φυλακῆς ὁ
θεηγόρος Ἀββακοὺμ. ὠδὴ Ε´. Ὀρ-
θρίσωμεν ὄρθρου βαθέως. ὠδὴ
ΣΤ´. Κατῆλθες ἐν τοῖς κατωτάτοις
τῆς γῆς. ὠδὴ Ζ´. Ὁ παῖδας ἐκ καμί-
νου ρυσάμενος. ὠδὴ Η´. Αὕτη ἡ
κλητή καὶ Ἁγία ἡμέρα. ὠδὴ Θ´. φω-
τίζου, φωτίζου ἡ νέα Ἱερουσαλήμ.
Ὁ Ἰαμβικὸς Κανὼν εἰς τὴν Ἁγίαν
Πεντηκοστὴν Ποίημα τοῦ Ἁγίου
Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ (Ἀρ-
κλᾶ). Οὗ ἡ ἀκροστιχὶς διὰ στίχων
Ἡρωοελεγείων. Θειογενὲς Λόγε,
Πνεῦμα Παράκλητον πάλιν ἄλλον
ἐκ Γενέτου κόλπων ἥκας ἐπιχθονί-
οις οἷα πυρὸς γλώσσησι φέρον Θε-
ότητος ἀΰλου Σῆμα τεῆς φύτλης
καὶ χάριν ὑμνοπόλοις: Ψάλλεται
εἰς ἦχον Δ´. λέγετον· ὠδὴ Α´. Θείω
καλυφθεὶς ὁ βραδύγλωσσος γνό-
φῳ. ὠδὴ Γ´. Ἔρρηξε γαστρὸς ἠτε-
κνωμένης πέδας. ὠδὴ Δ´ Ἄναξ ἀ-
νάκτων, οἷος ἐξ οἵου μόνος· ὠδὴ
Ε´. Λυτήριον κάθαρσιν ἀμπλακημά-
των. ὠδὴ ΣΤ´. Ἱλασμὸς ἡμῖν Χριστὲ
καὶ σωτηρία. ὠδὴ Ζ´. Σύμφωνον
ἐθρόησεν ὀργάνων μέλος, ὠδὴ Η´.
Λύει τὰ δεσμὰ καὶ δροσίζει τὴν
φλόγα. ὠδὴ Θ´.
Χαίροις Ἄνασσα, μητροπάρθε-
νον κλέος. Ἅπαν γὰρ εὐδίνητον
εὔλαλον στόμα. Ρητρεῦον οὐ σθέ-
νει σε μέλπειν ἀξίως. Ἰλιγγιᾷ δὲ
νοῦς ἅπας σου τὸν τόκον. Νοεῖν·
ὅθεν σε συμφώνως δοξάζομεν.
Ἐτήσιον Μνημόσυνον
τοῦ Γέροντος Ἰακώβου
Μὲ τὴν συμμετοχὴν πλήθους
κόσμου ἀπὸ ὅλην τὴν Ἑλλάδα καὶ
τὴν Κύπρον ἐτελέσθη τὸ ἐτήσιον
μνημόσυνον τοῦ μακαριστοῦ Γέ-
ροντος π. Ἰακώβου Τσαλίκη, Ἡ -
γουμένου τῆς Ἱ. Μ. Ὁσίου Δαυίδ.
Ἤδη συνεπληρώθησαν 17 χρό-
νια ἀπὸ τὴν ὁσίαν κοίμησίν του (21
Νοεμβρίου 1991), καὶ ἡ ἀπουσία
του γίνεται εἰς αὐτοὺς τοὺς δυσκό-
λους καιροὺς ἀκόμη ἐντονωτέρα.
Ἡ ἐπιμνημόσυνος δέησις ἐτε-
λέσθη τὴν Κυριακὴν 16 Νοεμβρί-
ου προεξάρχοντος τοῦ Σεβ. Μη-
τροπολίτου Καρυστίας καὶ Σκύρου
κ. Σεραφείμ, συμπαραστατουμέ-
νου ὑπὸ τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου
Χαλκίδος, Ἰστιαίας καὶ Βορείων
Σποράδων κ. Χρυσοστόμου. Τὸν
λόγον ἐκήρυξεν ὁ Σεβ. κ. Σερα-
φείμ, ὁ ὁποῖος ἐξύμνησε τὴν μορ-
φὴν καὶ τὸ ἔργον τοῦ μακαριστοῦ
Γέροντος. Ἐν συνεχεία ὁ Σεβ. κ.
Χρυσόστομος ηὐχήθη εἰς ὅλους
ἱερεῖς, μοναχοὺς καὶ πιστοὺς νὰ
τηροῦν μὲ πιστότητα τὰ ἔργα καὶ
τὰς συμβουλὰς τοῦ μακαριστοῦ
Γέροντος. Ἐπίσης ηὐχήθη ἰδιαιτέ-
ρος εἰς τὸν π. Κύριλλον, Καθηγού-
μενον τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ εἰς
τοὺς ἀδελφοὺς νὰ συνεχίσουν,
ὅπως μέχρι τώρα κάμνουν, τὸ ἔρ-
γον τοῦ μακαριστοῦ π. Ἰακώβου,
ὥστε νὰ εἶναι ἄξια τέκνα τῆς Μο-
ναχικῆς Πολιτείας.
Π. Δ.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ
Τὴν 15ην Δεκεμβρίου ἑορτάζεται ὁ ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος,
ἐπίσκοπος Ἰλλυρικοῦ. Ἀνωτέρω εἰκὼν τοῦ Ἁγίου ἐκ τοῦ ἁγιο-
ΟΔΗΓΙΑΙ ΥΠΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
γραφείου τῆς Ἀδελφότητος τῶν Παχωμαίων Ἁγίου Ὄρους.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΚΛΗΡΟΝ ΑΘΗΝΩΝ
(1ον)
«Βαρυσήµαντα» µηνύµατα ἀπ-
έστειλεν ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθη-
νῶν κ. Ἱερώνυµος πρὸς τὸν Ἱερὸν
Κλῆρον τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς του
κατὰ τὴν διάρκειαν Συνελεύσεως
κληρικῶν, τὴν ὁποίαν ὡργάνω-
σεν εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχολὴν
τοῦ Πανεπιστηµίου Ἀθηνῶν τὴν
24ην Νοεµβρίου. Συµφώνως µὲ τὸ
ἐκκλησιαστικὸν ρεπορτάζ:
«“Ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἑνώσει” εἶναι τὸ
δόγµα, ποὺ ἐνστερνίζεται ὁ Ἀρχιε-
πίσκοπος γιὰ τὴ βελτίωση τοῦ
κοινωνικοῦ ἔργου τῆς Ἐκκλησίας
καὶ καλεῖ τοὺς κληρικούς τῆς
Ἀρχιεπισκοπῆς νὰ τὸ ἀκολουθή-
σουν. Τὸ στίγµα τῶν προθέσεών
του γιὰ τὸν τρόπο λειτουργίας τῆς
Ἐκκλησιαστικῆς του ἐπαρχίας
προκειµένου νὰ βελτιωθεῖ τὸ πα-
ραγόµενο ἔργο στὸν ποιµαντικὸ
καὶ κοινωνικὸ τοµέα, ἔδωσε χθὲς
ὁ κ. Ἱερώνυµος ἀπὸ τὴ Θεολογικὴ
Σχολὴ ὅπου πραγµατοποιήθηκε
ἡ Συνέλευση τῶν Κληρικῶν τῆς
Ἀρχιεπισκοπῆς.
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος ἐµφανίζεται
διατεθειµένος νὰ βγεῖ µπροστὰ
καὶ νὰ πραγµατοποιήσει τὸ ὅρα-
µά του. Ἀποκάλυψε µάλιστα ὅτι
ἀπὸ τὴν ἐκλογή του τὸ Φεβρουά-
ριο καὶ µέχρι σήµερα ἡ φαινοµε-
νική του σιωπὴ κάλυπτε βαθεῖς
καὶ ἀνήσυχους προβληµατι-
σµούς, οἱ ὁποῖοι τροφοδοτοῦσαν
τὴν προσπάθεια νὰ σχεδιαστοῦν
προοπτικές, νὰ ἑνωθοῦν οἱ ἀγῶ-
νες καὶ οἱ ἀγωνίες τῶν κληρικῶν
καὶ τοῦ ἴδιου γιὰ τὴν ἀναζωπύ-
ρωση τῆς διακονίας τοῦ λαοῦ.
᾽Επίκεντρο τῆς λατρευτικῆς
ζωῆς εἶναι ὁ Ἱερὸς Ναὸς καὶ γιὰ
αὐτὸ τὸ λόγο ὁ κ. Ἱερώνυµος ἐπέ-
στησε τὴν προσοχὴ τῶν ἱερέων
στὴν ἀποµάκρυνση στοιχείων
ἐπίδειξης καὶ ἐντυπωσιασµοῦ. Ὁ
Ἱερὸς Ναὸς καὶ ἡ λατρεία χρει-
άζεται νὰ εἶναι σεµνὰ καὶ νὰ βοη-
θοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ γαληνεύ-
σει καὶ γιὰ αὐτὸ ἀπαιτεῖται σω-
στὴ καὶ µετρηµένη χρήση τῶν
µικροφώνων καὶ τῶν φωτιστι-
κῶν, ἡ ἀποφυγὴ τῶν διακοσµη-
τικῶν ὑπερβολῶν καὶ τῆς ἐπίδει-
ξης χλιδῆς καὶ πλούτου.
Ποιμαντικὴ διακονία
Αὐτὸς εἶναι ὁ τοµέας, ποὺ σύµ-
Οἱ στόχοι τοῦ νέου Δ.Σ. τοῦ ΙΣΚΕ
Ὁ νεοεκλεγεὶς πρόεδρος τοῦ
Ἱεροῦ Συνδέσµου Κληρικῶν
πατὴρ Γεώργιος Σελλῆς µὲ
εἰσήγησίν του εἰς τὸ ∆ιοικη-
τικὸν Συµβούλιον καθώρισε
τοὺς στόχους τοῦ νεοεκλεγέν-
τος ∆ιοικητικοῦ Συµβουλίου.
Συµφώνως µὲ τὴν εἰσήγησιν:
«Τὸ νεοαναδειχθὲν Διοικητικὸ
Συμβούλιο, μὲ πνεῦμα ἐκκλησιο-
λογικὸ θὰ συνεργασθεῖ μὲ τοὺς
κατὰ τόπους Ἐπισκόπους γιὰ τὴν
κατὰ τὸ δυνατὸν ἀποτελεσματικό-
τερη πρόοδο τοῦ Ἐκκλησιαστικοῦ
Ἔργου καὶ τὴν δικαιότερη ἀνιμε-
τώπιση τῶν Κληρικῶν ἀπὸ τὶς Το-
πικὲς Ἐκκλησιαστικὲς Ἀρχές. Μὲ
τοὺς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας
μᾶς ἑνώνει τὸ κοινὸ ἐνδιαφέρον
γιὰ τὴν προκοπὴ τοῦ Εὐαγγελίου
καὶ τὴν δόξαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκ-
κλησίας. Οἱ ἐνδεχόμενες διαφο-
ρετικὲς ἀπόψεις σὲ ἐπὶ μέρους
προκύπτοντα Ἐκκλησιαστικὰ θέ-
ματα, θὰ προσπαθοῦμε, ὥστε νὰ
ἰσορροποῦνται ἐν Πνεύματι ἀγά-
πης καὶ ἀλληλοκατανόησης.
Ὅσον ἀφορᾶ τήν, ἐκ μέρους τοῦ
Σεμινάριον
ὑπὸ τῆς ΠΕΘ
Σεμινάριον μὲ θέμα «τὸ μάθημα
τῶν Θρησκευτικῶν μεταξὺ Θεολο-
γίας καὶ Παιδαγωγικῆς» θὰ πραγμα-
τοποιηθῆ τὴν 15.12.08 καὶ ὥρα 18,30
– 20,30 εἰς τὰ γραφεῖα τῆς «Πανελ-
ληνίου Ἑνώσεως Θεολόγων» μὲ
εἰσηγητὴν τὸν κ. Κωνσταντῖνον Δε-
ληκωνσταντῆν, Καθηγητὴν τῆς Θε-
ολογ. Σχολῆς Ἀθηνῶν.
φωνα µὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο θὰ
πρέπει νὰ δοθεῖ ἰδιαίτερη προ-
σοχὴ καὶ κυρίως σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ
τὴν ποιµαντικὴ τῶν ἱερέων. Ἀνα-
κοίνωσε µάλιστα δέσµη µέτρων
γιὰ τοὺς κληρικοὺς σὲ τοµεῖς,
ὅπως τῆς καλλιέργειας ἱερα-
τικῶν κλίσεων, τὴ θεσµοθέτηση
εἰδικοῦ ἐκπαιδευτικοῦ προγράµ-
µατος, ἐν εἴδει µόνιµου ἱερατικοῦ
Σεµιναρίου τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς.
Παράλληλα προτείνει µέτρα
µέριµνας γιὰ τὰ λαϊκὰ στελέχη
τοῦ Ποιµαντικοῦ ἔργου, τὴν ἱερα-
τικὴ οἰκογένεια, τοὺς νέους καὶ
τοὺς συνταξιούχους κληρικούς.
Γιὰ τοὺς τελευταίους µάλιστα
ἐπισήµανε εἶναι καιρὸς νὰ δηµι-
ουργηθεῖ καὶ νὰ λειτουργεῖ ὀργα-
νωµένο πρόγραµµα παρακολού-
θησης, φροντίδας, στήριξης ἀλ-
λὰ καὶ ἀξιοποίησης τῶν συνταξι-
ούχων Κληρικῶν».
Ἡ ὁμιλία
Ἀκολούθως παραθέτοµεν τὸ
πλῆρες κείµενον τῆς ὁµιλίας τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου. Αὐτὴ ἔχει ὡς
ἀκολούθως:
«Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,
Θέλω ἐν πρώτοις νά δοξάσω
τόν Πανάγαθο Θεό καί νά ζητήσω
ἱκετευτικῶς τή Χάρη καί τήν Εὐλο-
γία τῆς Παναγίας Τριάδος ὥστε ἡ
σημερινή μας Σύναξη τῶν κλη-
ρικῶν τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς
Ἀθηνῶν νά ἀποδειχθεῖ καρποφό-
ρα καί δημιουργική.
Θερμές εὐχαριστίες ἀνήκουν
στήν Κοσμητεία καί διʼ αὐτῆς σέ
ὁλόκληρη τήν ἐκπαιδευτική Κοι-
νότητα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς
τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἡ ὁ -
ποία φιλοξενεῖ τή συνάντησή μας
καί μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά
ἐργασθοῦμε σέ ἀτμόσφαιρα οἰ -
κεία καί οἰκιακή.
Θέλω ἐπίσης νά εὐχαριστήσω
ὅλους σας γιά τήν ἀνταπόκρισή
σας στό κάλεσμά μας καί τήν πα-
ρουσία σας σήμερα ἐδῶ.
Εὐχαριστίες ὀφείλουμε καί
στούς Φοιτητές τῆς Θεολογικῆς
μας Σχολῆς, οἱ ὁποῖοι θά στερη-
θοῦν σήμερα τά μαθήματα τά ὁ-
ποῖα θά γίνονταν σήμερα σέ αὐτό
τό ἀμφιθέατρο σύμφωνα μέ τό
ὡρολόγιο πρόγραμμα σπουδῶν.
Κράτους, ἀντιμετώπιση τῶν Κλη-
ρικῶν σὲ θέματα μισθολογικὰ καὶ
ἀσφαλιστικά, θὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ
τὴν ἐφαρμογὴ τῶν ἀρχῶν τῆς ἰσό-
τητας καὶ τῆς ἰσονομίας. Τὸ μισθο-
λογικὸ καὶ ἀσφαλιστικὸ καθεστὼς
τῶν Κληρικῶν ρυθμίζεται ἀπὸ τὶς
περὶ Δημοσίων Ὑπαλλήλων διατά-
ξεις τῶν Ἑλληνικῶν νόμων. Οἱ Κλη-
ρικοὶ λοιπόν, θὰ πρέπει νὰ ἀντιμε-
τωπίζονται ὡς ἴσοι μὲ ὅλους τοὺς
ἄλλους ὑπαγομένους εἰς τὸ κοινὸ
Μισθολόγιο πολίτες καὶ ὄχι ὡς ὑπο-
βαθμισμένη κατηγορία μισθοδο-
τουμένων, ἐξαρτωμένη μόνο καὶ
μόνο ἀπὸ τὴν καλὴ διάθεση τῶν
ἑκάστοτε ἁρμοδίων Κρατικῶν Ἀρ-
χῶν. Ἡ προσφορὰ τῶν Κληρικῶν
εἶναι μεγάλη. Τὸ Ἑλληνικὸ Κράτος
ἔχει μεγάλο ὄφελος τοὺς Ἐφημερί-
ους. Ὁ ἁπλὸς Ἐφημέριος τῆς πόλε-
ως ἢ τοῦ χωριοῦ, διαμορφώνει ἐνά-
ρετους πολίτες, ἀφυπνίζει τὴν Ἐ-
θνικὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ, κρατᾶ
ἑνωμένους τοὺς πιστούς, συμπα-
ραστέκεται στοὺς ἀναξιοπαθοῦν-
τες καὶ χαρίζει τὴν ἐν Χριστῷ ἐλπί-
δα σὲ κάθε ἐντίμως ἀγωνιζόμενο
ἄνθρωπο. Αὐτὴ ἡ προσφορὰ δὲν
εἶναι καθόλου μικρότερη ἀπὸ τὴν
ἐκτέλεση γραφειοκρατικῶν ἢ ἄλ-
λων διαδικασιῶν, ποὺ ἐπιχειρεῖ ὁ
κάθε Δημόσιος ὑπάλληλος. Ἔτσι
καὶ μισθολογικὰ καὶ ἀσφαλιστικὰ
πρέπει νὰ ἀντιμετωπίζεται ὡς ἴσος
μὲ τοὺς ὑπολοίπους.
Ὡς νεοεκλεγὲν Διοικητικὸ Συμ-
βούλιο τοῦ Ἱερατικοῦ Συνδέσμου
Κληρικῶν Ἑλλάδος, δηλώνουμε,
πὼς θὰ κινηθοῦμε σὲ αὐτὲς τὶς γε-
νικὲς κατευθύνσεις πρὸς δόξαν
Θεοῦ καὶ ἔπαινον τῆς Ἐκκλησίας».
ΑΜΕΙΛΙΚΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΥΠΟ ΤΗΣ Ι. ΜΟΝΗΣ ΤΟΠΛΟΥ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΑ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ κ. ΣΑΝΙΔΑΝ
Μὲ γραπτὴν ἀνακοίνωσίν του τὸ
∆.Σ. τοῦ Ἱδρύµατος «Παναγία Ἀ-
κρωτηριανὴ» (Ἱερὰ Μονὴ Τοπλοῦ)
δίδει ἀπάντησιν εἰς τὸν Εἰσαγγελέα
τοῦ Ἀρείου Πάγου κ. Σανιδᾶ, ὁ
ὁποῖος διέταξε ἔρευναν διὰ «ὄργιο
παρανοµιῶν» ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Μο-
νῆς, τὴν ὁποίαν κατηγορεῖ ὅτι ἰδιο-
ποιήθη χιλιάδας στρέµµατα τοῦ
∆ηµοσίου.
Τὸ ∆.Σ. τοῦ Ἱδρύµατος εἰς τὴν
ἀπάντησίν του ὑποστηρίζει ὅτι:
1ον) ∆ὲν ἔχει ἐνηµερωθῆ ὑπὸ τῆς
Εἰσαγγελίας τοῦ Ἀρείου Πάγου διὰ
τὴν παραγγελίαν ἐναντίον της.
Ἐνηµερώθη ὑπὸ τοῦ Τύπου.
2ον) Σέβεται τὰς ἀµετακλήτους
ἀποφάσεις τῆς ∆ικαιοσύνης, ἀλλὰ
διαφωνεῖ µὲ ὅσα ἀποδέχεται ὁ
Εἰσαγγελεύς τοῦ Ἀρείου Πάγου καὶ
τὸν ὡδήγησαν εἰς ἔρευναν ἐναντίον
τῆς Ἱερᾶς Μονῆς.
3ον) Θὰ ἀσκήση τὸ δικαίωµα
προστασίας τῆς τιµῆς καὶ τῆς ὑπο-
λήψεως τῶν µελῶν τοῦ ∆ιοικητικοῦ
Συµβουλίου καὶ τῶν συνεργατῶν
του, τὴν ὁποίαν βαναύσως θίγει ἡ
εἰσαγγελικὴ παραγγελία.
Ἀκολούθως τὸ ∆.Σ. τοῦ Ἱδρύµα-
τος θέτει τὰ ἀκόλουθα ἐρωτήµατα
πρὸς τὸν Εἰσαγγελέα τοῦ Ἀρείου
Πάγου:
«1ον. Ἀπὸ ποῦ ὁδηγήθηκε στὸ
συμπέρασμα ὅτι μὲ βάση τὶς ἀπο-
φάσεις τοῦ Ἐφεδροταμείου εἶχαν
περιέλθει στὴ Μονὴ μόνο 3.000
στρέμματα;
Προέβαλε ποτὲ τέτοιο ἰσχυρι-
σμὸ τὸ Δημόσιο; Ἔλαβε γνώση ὁ
κ. Σανιδᾶς τῆς ὑπ᾽ ἀρ. 67 ἀποφάσε-
ως τῆς ἁρμόδιας κατὰ νόμο Ἐπι-
τροπῆς (μεταγεγραμμένης στὸ
Ὑποθηκοφυλακεῖο Σητείας, τόμος
51, ἀριθ. 38.800, τὸ σωτήριο ἔτος
1926), ἡ ὁποία ἐχάραξε τὰ ὅρια με-
ταξὺ τῆς ἀκινήτου περιουσίας,
ποὺ ἀπέμεινε στὴ Μονή, δηλ. τῶν
δύο πέμπτων τῆς ἀρχικῆς;
Ἀνέτρεξε ὁ κ. Σανιδᾶς στὸν τό-
μο ΚΓ´ τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς
Ἐγκυκλοπαίδειας (ἐκδοθεῖσα τὴ
δεκαετία τοῦ 1930), στὸ λῆμμα
Μονὴ Τοπλοῦ, ὅπου ὁ ἀείμνηστος ᾽
Ι. Ν. Παπαδάκης, διευθυντὴς τοῦ
Ἱστορικοῦ Ἀρχείου Κρήτης, γρά-
φει, μεταξὺ ἄλλων, τὰ ἑξῆς: “Ἐκ
τῶν κτημάτων τούτων ἄλλα μὲν
κατελήφθησαν ὑπὸ τῶν Τούρ-
κων… καὶ ἄλλα περιῆλθον εἰς τὴν
κατοχὴ τοῦ Ἐφεδρικοῦ Ταμείου
διὰ τοὺς Ἐφέδρους Πολεμιστάς.
Ἀλλὰ καὶ οὕτως εἰς τὴν Μονὴ ἔμει-
νε ἐκτεταμένη περιοχὴ 60.000
στρεμμάτων”. Μήπως καὶ ὁ ἀείμνη-
στος Παπαδάκης ἐμερολήπτησεν
ὑπὲρ τῆς Μονῆς, πιεσθεὶς ἀπὸ πο-
λιτικοὺς παράγοντες ἢ παραπλα-
νηθεὶς ἀπὸ ὑπηρεσιακοὺς παρά-
γοντες;
2ον. Ἀπὸ ποῦ συνεπέρανε ὅτι μὲ
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 3ης ΣΕΛ.
θρησκευτική κοινότητα στήν ὁ-
ποία ἀνήκουν, δικαοῦνται νά εἰσ-
αχθοῦν στά ΑΕΙ καί ΤΕΙ ἄνευ Πα-
νελληνίων ἐξετάσεων καί μέ πο-
σοστό μέχρι 0,5% σέ κάθε Σχολή.
Ὀρθῶς ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Μο-
νεμβασίας καί Σπάρτης κ. Εὐστά-
θιος παρετήρησε σέ πρόσφατο ἄρ-
θρο του στό ΠΑΡΟΝ τῆς Κυριακῆς
17-8-2008: «Τελικά στήν Ἑλλάδα
θά ἰσχύει ἡ ἑξῆς ἀντίφαση: Ὅταν
ἕνας Μουσουλμάνος ζητεῖ νά ἀπ-
αλλαγεῖ ἀπό τό μάθημα τῶν Ὀρθο-
δόξων Θρησκευτικῶν, τότε θά τοῦ
ἀπαγορεύεται νά ἀποκαλύπτει τό
θρήσκευμά του. Ὅταν ὅμως ἕνας
Μουσουλμάνος θά ζητεῖ νά ἀπαλ-
λαγεῖ ἀπό τίς εἰσαγωγικές ἐξετά-
σεις τῶν ΑΕΙ-ΤΕΙ , τότε θά τοῦ ἐπι-
βάλλεται νά ἀποκαλύπτει τό θρή-
σκευμά του»!
Οὔτε ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωση ἀπα-
γορεύει τήν ἀναγραφή τοῦ θρη-
σκεύματος ἐπί δημοσίων ἐγγρά-
φων. Θυμίζουμε ὅτι στήν Γερμα-
νία καλοῦνται οἰ πολίτες νά ἀνα-
γράφουν τό θρήσκευμά τους στήν
φορολογική τους δήλωση γιά νά
παίρνει τό Κράτος τόν σχετικό φό-
ρο καί νά τόν ἀποδίδει στήν θρη-
σκευτική Ὁμολογία ἤ Κοινότητα,
στήν ὁποία ἀνήκει ὁ φορολογού-
μενος. Οὐδείς Γερμανός ἔχει δια-
μαρτυρηθεῖ καί οὐδέν Γερμανικό
ἤ Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο ἔχει δια-
πιστώσει παρανομία. Ἄλλωστε ἡ
ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι ἡ διαγρα-
φή τοῦ θρησκεύματος ἀπό τά δη-
μόσια ἔγγραφα δέν εἶναι ἔμπνευ-
ση κάποιου δημοκρατικοῦ καθε-
στῶτος, ἀλλά τοῦ Λένιν, ἱδρυτοῦ
τοῦ Σοβιετικοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ
καί ὑπευθύνου γιά τήν ἐκτέλεση
χιλιάδων Ὀρθοδόξων κληρικῶν
στήν Ρωσία. Τήν πρότασή του αὐ-
τή τήν ἔγραψε σέ ἄρθρο του μέ τί-
τλο «Σοσιαλισμός καί Θρησκεία»
τό 1905!
Φαίνεται, λοιπόν, ὅτι πίσω ἀπό
τον βαρύγδουπο τίτλο «Προστα-
σία Προσωπικῶν Δεδομένων» ἔχει
ἐξυφανθεῖ ἕνας ἀμφιβόλου δημο-
κρατικότητος μηχανισμός, ὁ ὁποῖ-
ος βραχυκυκλώνει Ὑπουργούς καί
ἁρμοδίους καί τούς ἀναγκάζει νά
λαμβάνουν μέτρα ἀνούσια, προ-
κλητικά καί ἀντίθετα μέ τό περί δι-
καίου αἴσθημα τοῦ Ἑλληνικοῦ λα-
οῦ. Πέραν, ὅμως, τῆς νομικῆς –δη-
μοκρατικῆς πτυχῆς, ὑπάρχει καί ἡ
παιδευτική καί πολιτιστική πτυχή.
Τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶ-
ναι ἀπαραίτητο γιά τήν ἀγωγή τῶν
νέων μας σέ μία ἐποχή, κατά τήν
ὁποία αὐξάνονται τά κρούσματα
ναρκωτικῶν, νεανικῆς βίας, ἐγ-
κληματικότητος καί ὅταν βλέπου-
με τὰ ἀγόρια μας καί τά κορίτσια
μας νά παραδέρνουν χωρίς ἀξίες
καί ἰδανικά. Ἡ Ὀρθόδοξη Χριστια-
νική διδασκαλία, ἔστω καί ἀποσπα-
σματικά δοσμένη μέσα ἀπό τά ση-
κάποια (ἄγνωστη σὲ μᾶς) ἔκθεση
τοῦ 1994 περιῆλθαν στὴ Μονὴ (καὶ
ἀπὸ ποῦ;) 38.339 στρέμματα; Ἐπι-
καλέσθηκε ποτὲ ἡ Μονὴ γιὰ τὴ θε-
μελίωση τῶν ἰδιοκτησιακῶν της δι-
καιωμάτων τέτοια ἔκθεση; Ποῦ
ἀλλοῦ στήριξε τὰ συμπεράσματά
του; Στὴν ἀναφορὰ τοῦ κ. Ἀλαβά-
νου, τῆς ὁποίας ἐμεῖς δὲν ἔχουμε
γνώση; Καὶ δὲν ἔκρινε ὅτι γιὰ ἕνα
τέτοιο τεχνικὸ θέμα θὰ ἔπρεπε
τουλάχιστον νὰ καλέσει τὸ Ἵδρυ-
μα καὶ τὴ Μονὴ νὰ τοῦ παράσχουν
ἐξηγήσεις, πρὶν διαπομπεύσει καὶ
διασύρει τὸ ὄνομά τους καὶ ὄχι μό-
νο; Μήπως τελεῖ ἐν πλάνῃ ὅτι ἡ
Μονὴ ἀπέκτησε ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ
Δημόσιο καὶ ὄχι τὸ Ἑλληνικὸ Δη-
μόσιο ἀπὸ τὴ Μονή, ὅπως εἶναι ἡ
πραγματικότητα;
3ον. Ὁποιοσδήποτε κάνει τὸν
κόπο νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴν περιοχή
μας θὰ ἀντιληφθεῖ ὅτι ἡ ἰδιοκτησία
τῆς Μονῆς, στὸ μέγιστο τμῆμα
της, δὲν εἶναι δασικὴ καὶ ὅτι οἱ τὰ
ἀντίθετα ὑποστηρίζοντες ψεύδον-
ται. Ἐν πάσῃ περιπτώσει, ὁ κ.
Εἰσαγγελεὺς φρονεῖ ἄραγε, ἀδι-
καιολογήτως πλανώμενος, ὅτι ἐὰν
ἡ ἔκταση ἦταν δασική, τότε (κατ᾽
αὐτόθροον συνέπεια) θὰ ἦταν καὶ
δημόσια; Ἀγνοεῖ ὁ κ. Εἰσαγγελεὺς
ὅτι ἀκόμη καὶ ἂν ἡ ἔκταση ἦταν
δασική, αὐτὸ κατ᾽ οὐδὲν ἐπηρεάζει
τὸ ἰδιοκτησιακό της καθεστώς;
Ἐρωτᾶται ὁ κ. Σανιδᾶς: εἰδικὰ γιὰ
τὴν Κρήτη, ὑπάρχει τεκμήριο κυ-
ριότητος ὑπὲρ τοῦ Δημοσίου σὲ
ὅ,τι ἀφορᾶ στὶς δασικὲς ἐκτάσεις;
Μήπως, χωρὶς νὰ τὸ πάρουμε εἴδη-
ση, ἔχει καταργηθεῖ τὸ ἄρθρο 62
παρ. 1 τοῦ Ν. 998/1979;
4ον. Ὁ νομικὸς ἰσχυρισμὸς ἐπὶ
τοῦ ὁποίου τὸ Δημόσιο θεμελίωσε
τὶς διεκδικήσεις του ἐπὶ τῆς περι-
ουσίας τῆς Μονῆς Τοπλοῦ εἶναι ὁ
ἑξῆς, μὲ δύο σκέλη:
Α. Οἱ ἐκτάσεις εἶναι δασικὲς καὶ
ὡς ἐκ τούτου ἐπὶ Τουρκοκρατίας
ἀνῆκαν στὸ Ὀθωμανικὸ Δημόσιο.
Μετὰ τὴν Ἕνωση τῆς Κρήτης πε-
ριῆλθαν στὸ Ἑλληνικὸ Δημόσιο
ὡς διάδοχο τοῦ Ὀθωμανικοῦ!
Β. Τὸ Ὀθωμανικὸ Δίκαιο δὲν
ἀναγνώριζε τὴ χρησικτησία ὡς
τρόπο κτήσεως κυριότητος. Ὁ
Κρητικὸς Ἀστικὸς Κῶδιξ, ποὺ ἄρχι-
σε νὰ ἰσχύει στὶς 23.7.1904 ἀνα-
γνωρίζει τὴ χρησικτησία ἀλλὰ μέ-
χρι τὶς 11.9.1915 δὲν εἶχε συμπλη-
ρωθεῖ ἡ εἰκοσαετία…
Ἐρωτᾶται, λοιπόν, εὐσεβάστως
ὁ κ. Εἰσαγγελεύς: τοὺς ὡς ἄνω
ἰσχυρισμοὺς τοῦ Δημοσίου τοὺς
ἀποδέχεται; τοὺς προσυπογράφει;
Πιστεύει δηλαδὴ (σὲ ἀντίθεση μὲ
τὸν Ἀλέξανδρο Σβῶλο καὶ ἄλλους
εἰδικούς) ὅτι ἡ Κρητικὴ Πολιτεία
ἦταν μὴ κυρίαρχο κράτος; Πι-
στεύει ὅτι ἦταν μία ἁπλὴ ἐπαρχία
τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας,
ὅπως π.χ. ἡ Μακεδονία; Ὁ Κρη-
τικὸς Ἀστικὸς Κῶδιξ ἔχει νομικὴ
ἀξία καθ᾽ ὅλες του τὶς διατάξεις ἢ
ὄχι; Ἀναγνωρίζει ἢ ὄχι ὁ Κρητικὸς
μερινά βιβλία Θρησκευτικῶν, εἶναι
ἡ καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος
γιά νά βοηθήσουμε τά παιδιά μας.
Ἄν τό Σχολεῖο δέν ἀκολουθήσει
μία ἀγωγή «ἐν Παιδείᾳ καί νουθε-
σίᾳ Κυρίου» τότε ποιά πρότυπα θά
διδάξει; Τοῦ ἀτομοκεντρισμοῦ καί
τοῦ εὐδαιμονισμοῦ;
Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ἐπισή-
μανση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου
Μεσογαίας καί Λαυρεωτικῆς κ. Νι-
κολάου, ὁ ὁποῖος μιλῶντας στήν
Κόνιτσα στίς 24-8-2008 -ἑορτή τοῦ
ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ— εἶπε:
«Ἡ ἐπιλεκτική παρακολούθηση
τῶν Θρησκευτικῶν δέν εἶναι πρό-
οδος, ἀλλά ὀπισθοχώρηση. Σέ ἕνα
πρόσφατο ταξίδι μου στήν Ρωσία,
μοῦ λέει ἕνας Ρῶσος ὑπουργός: Τί
μαθαίνουμε, βγάζετε τά Θρησκευ-
τικά ἀπό τά σχολεῖα;Ἐμεῖς τά βά-
ζουμε τά Θρησκευτικά στά σχο-
λεῖα μετά ἀπό δεκαετίες θρησκευ-
τικοῦ διωγμοῦ».
Ὁ δέ Κοσμήτωρ τῆς Θεολο-
γικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Ἰωάν-
νης Κογκούλης μέ ἀνοικτή ἐπιστο-
λή του στίς 26-8-2008 λέγει: «Εἶναι
ἄχρηστο τό σχολεῖο, κύριε Ὑπουρ-
«Εἰς μνημόσυνον…»
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑ ΣΩΤ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
Τὴν 20ὴν Νοεμβρίου ἐκοιμήθη
ἐν Κυρίῳ ἡ ἀείμνηστος ἀδελφή
μας Σπυριδούλα Βασιλοπούλου.
Ἦταν κόρη τοῦ ἐπίσης ἀειμνή-
στου Σωτηρίου Βασιλοπούλου ἀ-
δελφοῦ τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος
Χαραλάμπους, ἱδρυτοῦ τῆς «Πα-
νελληνίου Ὀρθοδόξου Ἑνώσεως»
(Π.Ο.Ε.) καὶ τῆς ἐφημερίδος «Ὀρ-
θόδοξος Τύπος».
Ἡ ἀείμνηστος Σπυριδοὺλα ἐ-
γεννήθη τὸ ἔτος 1927 εἰς τὸ χω-
ρίον Ἀνάληψις Θέρμου Αἰτωλοα-
καρνανίας, ὅπου καὶ ἐτελείωσε τὸ
Δημοτικὸν Σχολεῖον. Κατόπιν ἀ-
φωσιώθη εἰς τὸ Ἱεραποστολικὸν
ἔργον καὶ ἐβοηθοῦσε τὸν γέροντα
12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Ἀστικὸς Κῶδιξ τὸν προδιαδραμόν-
τα χρόνο χρησικτησίας; Συμπλη-
ρώνεται ἢ ὄχι ὁ χρόνος χρησικτη-
σίας πέντε χρόνια μετὰ τὴν θέση
σὲ ἰσχὺ τοῦ Κρητικοῦ ΑΚ, δηλαδὴ
τὴν 23η Ἰουλίου 1909;
5ον. Ὅπως, τουλάχιστον ἀνα-
γράφεται στὸν Τύπο, ὁ κ. Σανιδᾶς
φρονεῖ ὅτι μὲ βάση ψευδῆ, κατ᾽
αὐτόν, ἔγγραφα ἐκδόθηκαν ἀπὸ
τὸ Ἐφετεῖο Κρήτης οἱ ἀποφάσεις
330/1998 καὶ 331/1998, ποὺ δικαίω-
σαν τὴ Μονή.
Οἱ δικαστὲς ποὺ τὶς ἐξέδωσαν
ἦταν ἀφελεῖς ἢ ἐπιέσθησαν; Εἶναι
σίγουρος ὁ κ. Σανιδᾶς ὅτι μελέτη-
σε τὶς ἀποφάσεις αὐτές, πρὶν ἀμφι-
σβητήσει τὴν ὀρθότητά τους καὶ
τὴ νομική τους πληρότητα καὶ πρὶν
θίξει μὲ βαρύτατους ὑπαινιγμοὺς
τὸ κύρος τους καὶ τὸ κύρος τῶν
δικαστῶν, ποὺ τὶς ἐξέδωσαν; Ἡ
στάση αὐτὴ τοῦ κ. Σανιδᾶ μαρτυ-
ρεῖ σεβασμὸ τοῦ θεσμοῦ τῆς Δι-
καιοσύνης;
Καὶ μία τελευταία παρατήρηση:
ἀκόμη καὶ ἡ ὄχι συμπαθῶς διακεί-
μενη ἀπέναντι στὸ Ἵδρυμα ἐφημε-
ρίδα “Ἐλευθεροτυπία” (φύλλο τῆς
21ης Νοεμβρίου 2008. σελ. 2) ψέ-
γει τὸν κ. Εἰσαγγελέα γιὰ τὸ ὕφος
του καὶ γράφει χαρακτηριστικὰ ἀφ᾽
ἑνὸς μὲν ὅτι ὁ κ. Σανιδᾶς “φαίνεται
νὰ ἔχει καταλήξει στὸ πόρισμα” καὶ
ἀφ᾽ ἑτέρου ὅτι “ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ὁ εἰσ-
αγγελέας τοῦ Ἀρείου Πάγου τὸ
ἀποτέλεσμα τῆς ἐξέτασης πρὶν
κἂν ξεκινήσει καὶ πρὶν ἐξεταστοῦν
οἱ ὕποπτοι”. Κρῖμα…
Γιὰ λόγους ποὺ ἄλλοι ὑποψιά-
ζονται καὶ ἄλλοι ἀδυνατοῦν νὰ
συλλάβουν καὶ ἑρμηνεύσουν, τὸ
Ἵδρυμα καὶ οἱ συνεργάτες του
ὑφίστανται ἐπὶ ἔτη συκοφαντικὲς
ἐπιθέσεις καὶ εἶναι θύματα ἀδίστα-
κτης λασπολογίας.
Ἡ παραγγελία τοῦ κ. Σανιδᾶ
προκάλεσε τὴν ἀγαλλίαση τῶν λα-
σπολόγων καὶ τῶν πάσης φύσεως
ἐχθρῶν τῆς σχεδιαζομένης ἐπεν-
δύσεως.
Μετὰ βεβαιότητος, οἱ τελευταῖ-
ες ἐξελίξεις θὰ καθυστερήσουν
καὶ ἄλλο τὸ προγραμματισμένο
ἔργο πρὸς ἀπογοήτευση τῆς συν-
τριπτικῆς πλειοψηφίας τῶν κατοί-
κων τῆς Ἐπαρχίας Σητείας, ἀλλὰ ἡ
εὐθύνη γιὰ τὴν καθυστέρηση δὲν
βαρύνει οὔτε τὸ Ἵδρυμα οὔτε τὴν
Ἀνάδοχο.
Μὲ πίστη στὴν Ἑλληνικὴ Δικαιο-
σύνη, μὲ καθαρὴ συνείδηση καὶ μὲ
καρτερία, τὸ ΔΣ τοῦ Ἱδρύματος
καὶ οἱ συνεργάτες του θὰ ἀντιμε-
τωπίσουν καὶ τὴ νέα αὐτὴ δοκιμα-
σία, ὄντες βέβαιοι ὅτι καὶ αὐτὴ τὴν
φορὰ ἡ ἀλήθεια θὰ θριαμβεύσει.
Ἐξ ἄλλου, στὸ τέλος, τὰ τεκμη-
ριωμένα ἐπιχειρήματα ἀποδει-
κνύονται ἰσχυρότερα τῶν συκο-
φαντικῶν φληναφημάτων καὶ τῶν
κροτίδων, ποὺ μόνο στόχο ἔχουν
τὴ δημιουργία ἐσφαλμένων ἐντυ-
πώσεων».
γέ, πού ἁπλᾶ καθιστᾶ τούς μαθη-
τές ρεζερβουάρ πληροφοριῶν καί
δέν προσφέρει σʼ αὐτούς Παιδεία
μέ τήν τρισυπόστατη διάστασή
της ὡς ἐκπαίδευσης, μόρφωσης
καί ἠθικῆς καλλιέργειας. Καί κάτι
ἀκόμη ὡς πρός αὐτό τό σημεῖο.
Δέν ὑπάρχει οὐδέτερη γνώση, ἐ-
νῷ παράλληλα ἡ ἄχρωμη ἠθική
ὁδηγεῖ τόν νέο σέ καταστάσεις ἀ -
νασφάλειας, ἀπάθειας καί ἀπρο-
σάρμοστης συμπεριφορᾶς». Καί ὁ
νοῶν νοείτω.
Υ.Γ. Ἐπειδή ἀκοῦμε συχνά
τήν φράση «ἡ Εὐρώπη μᾶς πιέ-
ζει γιά τά Προσωπικά Δεδομέ-
να» σᾶς δίνω μία πρόσφατη...
γεύση Εὐρώπης ἀπό τόν Τύπο
τῆς 10-9-2008. Ἡ κυβέρνηση
τῆς Γαλλίας, κατόπιν ἐγκρίσεως
τῶν ἁρμοδίων νομικῶν ὑπηρε-
σιῶν της, δημιούργησε τό σύ-
στημα Ἐντβίζ, μέ τό ὁποῖο θά
συγκεντρώνονται προσωπικά
δεδομένα ἀτόμων πού δραστη-
ριοποιοῦνται σέ πολιτικές, συν-
δικαλιστικές καί θρησκευτικές
ὀργανώσεις, ἀκόμη καί παιδιῶν
κάτω τῶν 13 ἐτῶν!
π. Χαράλαμπο κατ᾽ ἀρχὴν εἰς τὴν
ἐπαρχίαν τοῦ Ἀγρινίου καὶ μετέ-
πειτα εἰς τὴν Ἀθήνα, εἰς ὅ,τι ἱερα-
ποστολικὰ ἔργα τοῦ ἀνετίθεντο.
Εἰς τὸ οἰκοτροφεῖον ὁ «Ἅγιος
Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλὸς» τὸ ὁποῖον εἶχε
ἱδρύσει ὁ μακαριστὸς Γέροντας,
διακονοῦσε μαζὶ μὲ τὰς ἀειμνή-
στους Εὐγενία Γερογιάννη (Εὐ-
φροσύνη Μοναχή) καὶ Ζαφειρία
Φυρίου (Νεκταρία Μοναχή), τοὺς
φοιτητὰς καὶ ἱεραποστόλους.
Κατόπιν ἀφωσιώθη εἰς τὸ ἔργον
τοῦ «Ὀρθοδόξου Τύπου» καὶ τὴν
ἔβλεπε κανείς, παρὰ τὴν ἀσθένεια
ποὺ τὴν εἶχε ἐπισκεφθεῖ, νὰ ξεκινᾶ
πρωΐ – πρωΐ νὰ ἀνοίξη τὰ γραφεῖα,
νὰ τακτοποιῆ μὲ ἐπιμέλεια τὰ βι-
βλία, νὰ γνωρίζη ἀπὸ μνήμης σὲ
ποιὰ θέσι ἦταν τὸ καθένα καὶ πότε
τελείωναν.
Δεχόταν μὲ καλωσύνη τοὺς ἐπι-
σκέπτας καὶ συνδρομητὰς καὶ δια-
λεγόταν μαζί τους μὲ μεγάλη εὐ-
χέρεια παρὰ τὶς λιγοστὲς γραμμα-
τικές της γνώσεις.
Τὴν ἀσθένειά της τὴν πέρασε
μὲ ὑπομονὴ καὶ καρτερία λέγον-
τας «ὅ,τι θέλει ὁ Θεός, ἂς γίνη».
Δὲν εἶναι ἴσως τυχαῖο τὸ ὅτι ἡ
κηδεία της ἔγινε τὴν ἡμέρα, ποὺ
συνεπληρώνονταν πενῆντα χρό-
νια ἀφ᾽ ὅτου ὁ μακαριστὸς Γέρον-
τας π. Χαράλαμπος ἵδρυσε τὴν
«Πανελλήνιο Ὀρθόδοξο Ἕνωσι»
(1958 – 2008).
Ἂς εἶναι αἰωνία ἡ μνήμη της.
Σ.Μ.
12 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
Νὰ τολμήση
ἡ Διοικοῦσα
Ἐκκλησία
Κύριε Διευθυντά,
χαίρετε ἐν Κυρίῳ.
Εἶναι γνωστὸ στὸν Ὀρθόδοξο
Ἐκκλησιαστικὸ κόσμο τῆς Πατρί-
δος μας, ὅτι ὁ «Ὀρθόδοξος Τύπος»
προμαχεῖ στὸν ἀγώνα κατὰ τῶν
σκοτεινῶν ποικιλώνυμων δυνά-
μεων, οἱ ὁποῖες συστηματικὰ καὶ
ἀδιάκοπα βάλλουν κατὰ τῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας μας, ποὺ εἶναι ἡ
κιβωτὸς τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώ-
που. Ἰδιαίτερα μετὰ τὴν μεταπολί-
τευση, ἡ πολεμική τους εἶναι ἀπρο-
κάλυπτη! Μὲ ἀφορμὴ τὴν καθιέρω-
ση τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευ-
τικῶν ἀπὸ ὑποχρεωτικὸ σὲ προαιρε-
τικό, ἀποστέλλουμε τὴν παροῦσα
ἐπιστολή, μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι θὰ
τὴ δημοσιεύσετε, γιὰ ἐνημέρωση
τοῦ ἐκλεκτοῦ ἀναγνωστικοῦ κοι-
νοῦ, τῆς ἔγκριτης καὶ ἀγωνιστικῆς
ἐφημερίδος σας. Ἐμεῖς θὰ ποῦμε
τὰ πράγματα μὲ τ᾽ ὄνομά τους.
Ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐν διω-
γμῷ; ΝΑΙ!
Μετὰ τὴν κατεδάφιση τοῦ Ναοῦ
τοῦ Σολομῶντος καὶ τὴν κατα-
στροφὴ τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀπὸ τοὺς
Ρωμαίους τὸ 70 μ. Χ, στὴν περίοδο
τοῦ θριάμβου τῆς Χριστιανικῆς
Ἐκκλησίας κατὰ τοὺς χρόνους τῶν
αἱματηρῶν διωγμῶν, ἀλλὰ καὶ μέ-
χρι σήμερα, ἡ Ἡρωδιὰς μαίνεται!
Οἱ ἐχθροὶ δηλαδὴ τοῦ Ἰησοῦ
Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας Του,
θέλησαν νὰ πάρουν γιὰ τὰ δύο ἀ-
νωτέρω θεμελιώδη γεγονότα τῆς
ἱστορίας, τὴν ἐκδίκησή τους (τὴ
ρεβάνς). Ἀπὸ ποιοὺς νὰ πάρουν
τὴν ἐκδίκησή τους; Στὴν ἀρχὴ ἀπὸ
τὸν Πάπα καὶ τὸν παπισμό! Γιατί
ἀπὸ τὸν Πάπα;
Γιατί ἀρχικὰ στὸ πρόσωπο τοῦ
Πάπα καὶ τοῦ παπισμοῦ, εἶδαν οἱ
ἐχθροί τοῦ Χριστοῦ, τὴν «Ἐκκλη-
σία» μὲ μεγάλη κοσμικὴ δύναμη,
τὴν εἶδαν σὰν συνέχεια τῶν Ρω-
μαίων Αὐτοκρατόρων, ποὺ κατέ-
στρεψαν τὴν Ἱερουσαλὴμ καὶ «τώ-
ρα» δυνάστευαν τὴν Εὐρώπη!
Πῶς ὅμως θὰ ἔπαιρναν τὴν ἐκδί-
κησή τους ἀπὸ τὸν Πάπα καὶ τὸν
παπισμό; Θὰ τὴν ἔπαιρναν δημιουρ-
γώντας στὴν Εὐρώπη ἀποκρυφι-
στικὲς κινήσεις καὶ μυστικὲς Ὀργα-
νώσεις (μὲ φοβεροὺς ὅρκους
κ.λπ.), μὲ σκοπὸ νὰ ἀντιστρέψουν
τὶς ἔννοιες τῆς ἴδιας τῆς Χριστια-
νικῆς Βίβλου —διὰ τῆς Καμπάλα—
ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκθεμελιώσουν τὴν κο-
σμικὴ ἰσχὺ τοῦ ἑκάστοτε Πάπα.
Πράγματι, ἡ παράνομη κοσμικὴ
ἐξουσία τοῦ παπισμοῦ, ἦταν τὸ
πρῶτο θαυμάσιο πρόσχημα, ἡ
πρώτη ἀφορμὴ, ποὺ δόθηκε ἀπὸ
τὸ Χριστιανικὸ κόσμο στὶς σκο-
τεινὲς δυνάμεις, γιὰ τὴ φανερὴ
καὶ μυστικὴ ὑπονόμευσή του.
Στὴ συνέχεια, ὁ ἄγριος αὐτὸς
μυστικὸς πόλεμος μεταξὺ τῶν ἀν-
τιχριστιανικῶν ρεβανσιστικῶν Ὀρ-
γανώσεων καὶ τοῦ αὐταρχικοῦ πα-
πισμοῦ, γενικεύθηκε, μὲ ἀποτέλε-
σμα οἱ μὲν σκοτεινὲς Ὀργανώσεις
νὰ ὑπονομεύουν τὸν παπισμό, ὁ δὲ
παπισμὸς νὰ χρησιμοποιήσει τὴν
«Ἱερὰ ἐξέταση».
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία—Τὰ
πρῶτα πλήγματα...
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ γνη-
σία διάδοχος τῆς ἀρχαίας καὶ ἀδι-
αίρετης Ἐκκλησίας τῶν 8 πρώτων
αἰώνων, στὴν ἀρχὴ ἦταν ἔξω ἀπὸ
τὸν φαῦλο κύκλο τῆς ἀντιπαραθέ-
σεως τῶν δύο «θηρίων», ποὺ ἐμά-
χοντο στὸ «σῶμα» τῆς πολύπαθης
Εὐρώπης, (καὶ τῆς Ἀμερικῆς) στὴ
συνέχεια. Ἀκολούθως οἱ σκοτει-
νὲς δυνάμεις ἔστρεψαν τὰ πυρά
τους καὶ ἔπληξαν —καὶ πλήττουν
σκληρὰ μέχρι σήμερα— τὴν Ὀρ-
θοδοξία καὶ ἰδιαίτερα τὸν τελευ-
ταῖο καιρό, τὴν Ἑλλαδικὴ Ὀρθό-
δοξη Ἐκκλησία μας, ποὺ μέχρι σή-
μερα ἀντιστέκεται. Τὰ πρῶτα
κραυγαλέα χτυπήματα κατὰ τῆς
εὐρύτερης Χριστιανοσύνης ἦταν
ἡ διὰ τῶν «διαφωτιστῶν» προκλη-
θεῖσα Γαλλικὴ Ἐπανάσταση (ποὺ
ὡστόσο «οὐδὲν κακὸν ἀμιγὲς κα-
λοῦ...) καὶ ἀργότερα ἡ Ἐπανάστα-
ση τῶν Μπολσεβίκων κ.λπ.
Ἀφορμὲς καὶ προσχήματα; Ἡ τυ-
ραννία τοῦ παπισμοῦ στὴν Δυτικὴ
Εὐρώπη καὶ ἡ ἀλαζονεία τῆς Γαλ-
λικῆς Αὐλῆς. Στὴν Ἀνατολικὴ Εὐ-
ρώπη, ἡ σχετικὴ διαφθορὰ στὰ πα-
λάτια τῶν Τσάρων (μάγοι κ.ἄ) καὶ
στὴν Διοίκηση τῆς Ρωσικῆς Ἐκ-
κλησίας (Ρασπούτιν κ.ἄ.), καθὼς
καὶ ἡ δυστυχία τῶν Μουζίκων στὴ
λάσπη τῆς Ρωσικῆς γῆς, ποὺ ἀνῆ-
κε σὲ μεγαλογαιοκτήμονες.
Ἀποτέλεσμα τῶν πληγμάτων αὐ-
τῶν ἦταν ἡ κατεδάφιση τῆς ἐκκλη-
σιαστικῆς ἰσχύος, τόσο στὴ Γαλλία
ὅσο καὶ στὴ Ρωσία, ἀλλὰ καὶ γενι-
κότερα στὴν Εὐρώπη καὶ τὸν κό-
σμο ὁλόκληρο.
Τὰ φοβερὰ ντοκουμέντα...
Ἡ Ἡρωδιὰς ὅμως συνεχίζει νὰ
μαίνεται καὶ ὅλες οἱ κατὰ τῆς
Ἐκκλησίας σημερινὲς ὑπονομεύ-
σεις καὶ ἀποδυναμώσεις, σ᾽ αὐτὲς
τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις ἔχουν τὴν
ἀθέατη «ρίζα» τους.
Τὸ ὅτι τὴν σκυτάλη τοῦ πολέμου
αὐτοῦ κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, τὴν
πῆραν τὰ τελευταῖα χρόνια στὰ χέ-
ρια τους, κάποιοι ἀπὸ τοὺς πολιτι-
κούς, τοὺς διανοουμένους καὶ
τοὺς δημοσιογράφους, δὲν ἔχει
καὶ τόση σημασία, γιατί αὐτοὶ κατὰ
κανόνα ἀγνοοῦν, ποιὰ εἶναι ἡ ἀθέ-
ΔΩΡΕΑ
Εἰς μνήμην τῆς ἀγαπητῆς
ἐξαδέλφης των Σπυριδούλας
Σωτ. Βασιλοπούλου, τὰ παιδιὰ
τοῦ Δημοσθένη καὶ τῆς Ὄλγας
Βασιλοπούλου διέθεσαν ποσὸν
ὑπὲρ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Τι-
μίου Προδρόμου Ἀναλήψεως.
ατη «πηγὴ», τῶν «μηνυμάτων»
ποὺ στέλνουν στὸν Ἑλληνικὸ Λαό,
καὶ ἔτσι ἀκούσια γίνονται «διαβι-
βαστὲς» τῆς σκοτεινῆς «πηγῆς».!
Γιὰ τὴν ἀλήθεια τῶν λόγων μας,
ἰδοὺ τί διακηρύχθηκε ἀναφανδὸν
καὶ ἐπισημότατα, σὲ κείμενα τῶν
ἴδιων τῶν μυστικῶν ὀργανώσεων
καὶ ἐχθρῶν τῆς Ἐκκλησίας.
Παραθέτουμε μερικὰ ἀποσπά-
σματα ἀπὸ τὰ φοβερὰ ντοκουμέν-
τα. Διακήρυξαν λοιπὸν καὶ ἔγρα-
ψαν ὅτι:
«Ὁ Ἑωσφόρος ἀναγεννᾶ τὴν
ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου».
«Ὁ Θεὸς εἶναι τὸ πνεῦμα τῆς
ἀρνήσεως ποὺ ἐγκολπώθηκαν οἱ
θρησκεῖες, οἱ ὁποῖες ὑποδουλώ-
νουν τὴν ἀνθρωπότητα». Γι᾽ αὐτὸ
(γράφουν ἀλλοῦ) «Νὰ κάνουμε (νὰ
ἐνεργήσουμε) ὥστε νὰ περιπέσουν
σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες...»!
Ἐπὶ συγκεκριμένων θεμάτων οἱ
ἴδιες οἱ μυστικὲς ὀργανώσεις
ἔγραψαν στὰ χαρτιά τους τὰ ἀκό-
λουθα:
(Τὰ μέλη μας) «Ἄλλοτε μὲν κα-
ταρρίπτουν τοὺς βωμοὺς τῶν
ναῶν, ἄλλοτε δὲ κατακρημνίζουν
τοὺς θρόνους τῶν βασιλέων»!
«Ἐργαστήκαμε γιὰ νὰ φύγει ἀπὸ
ὅλους τοὺς νόμους τὸ θρησκευ-
τικὸ στοιχεῖο (προφανῶς ἡ Χρι-
στιανικὴ ἠθική).
Ὑποστηρίξαμε νὰ καθιερωθεῖ ἡ
ὑπεροχὴ τοῦ πολιτικοῦ γάμου
ἔναντι τοῦ θρησκευτικοῦ! Ὄχι δη-
μόσιο χρῆμα στὰ ἐκκλησιαστικὰ
ἱδρύματα. Ὄχι κατήχηση στὰ σχο-
λεῖα! Ἔξω ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴ δη-
μόσια Ἐκπαίδευση.
Νὰ καταρριφθεῖ ἡ ἰσχὺς τῶν λει-
τουργῶν (τῶν παπάδων) τῆς τυρ-
ρανίας τοῦ φθονεροῦ Θεοῦ!».
Κατόπιν αὐτῶν, εὔκολα ἐξη-
γεῖται ἡ σημερινὴ κατὰ τῆς Ἐκκλη-
σίας μας καταφορά. Ἀφορμὲς βρί-
σκονται ἢ καὶ ἐφευρίσκονται ἀπὸ
τὶς ἐνάντιες δυνάμεις!
Λίγες τολμηρὲς προτάσεις...
Προτάσεις Ὀρθοδόξων λαϊκῶν
Χριστιανῶν, γιὰ νὰ τραβηχτεῖ τὸ
χαλὶ κάτω ἀπὸ τὰ πόδια τῶν ἐχ-
θρῶν τῆς Ἐκκλησίας, τὸ χαλὶ τῶν
ἀφορμῶν καὶ τῶν προσχημάτων,
τὰ ὁποῖα προβάλλονται κατὰ κό-
ρον, ἀπὸ τοὺς κατὰ τῆς Ἐκκλησίας
μας πικροὺς σχολιαστές.
1. Οἱ Ἐπίσκοποι, Ἀρχιεπίσκοποι
καὶ οἱ Πατριάρχες, νὰ... ξουρίζουν
(χωρὶς σαπούνι), τοὺς ἐλαχίστους
ἐκείνους ρασοφόρους, ποὺ κάτω
ἀπὸ τὸ φῶς τῶν κεριῶν «με-
τροῦν» τὸν μαμωνά, τῶν «τυχε-
ρῶν τους», καὶ θησαυρίζουν γιὰ τὰ
«γεράματα»!
2. Νὰ ξουρίζουν κάθε ρασοφό-
ρο, ποὺ προσχωρεῖ καὶ γίνεται μέ-
λος τῶν μυστικῶν ἐκείνων ἀδελ-
φοτήτων, τῶν ὁποίων οἱ διδασκα-
λίες εἶναι ἀσυμβίβαστες πρὸς τὶς
διδασκαλίες τῆς Ἐκκλησίας μας,
γιατί ὑπῆρξαν καὶ τέτοιοι!
3. Νὰ καθαιροῦν ἐπίσης κάθε
κληρικό, ποὺ κουνᾶ τὸ μεταξωτὸ
μαντήλι πρὸς τὴν κατεύθυνση τῶν
Σοδόμων...
Ἂν παρὰ ταῦτα, οἱ πολέμιοι τῆς
Ἐκκλησίας ἀναζητοῦν ὁπωσδήπο-
τε προφάσεις καὶ ἀφορμὲς γιὰ νὰ
ρίχνουν τὰ δηλητήριά τους καὶ νὰ
ἐξευτελίζουν τὴν Ἐκκλησία, τότε
ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας μας, νὰ
προχωρήσει μὲ θάρρος στὴ μεγά-
λη Ρήξη, καὶ νὰ ἐπανέλθει στὰ
πρῶτα ἔνδοξα χρόνια τῆς ἐν τῇ
πτωχείᾳ αὐταρκείας, τῆς μαρτυ-
ρίας καὶ τοῦ μαρτυρίου, κατὰ τὶς
Ἅγιες Γραφές.
Αὐτὸ νὰ γίνει ὅσο εἶναι ἀκόμα
καιρός, ὑπὸ ἀνεκτοὺς ὅρους, πρὶν
ἐπιβληθεῖ μὲ κακία, ἡ ἄλλη ταπει-
νωτικὴ «ρήξη», ἀπὸ τοὺς πολεμί-
ους τῆς Ἐκκλησίας μας. Γιατί οἱ
ἐχθροί τῆς Ἐκκλησίας ἐκεῖ ὁδη-
γοῦν τὰ πράγματα. Ἔχει ἐκκινήσει
ἀπὸ καιρὸ καὶ ἐπέρχεται σταθερά,
μὲ ἀφετηρία τὶς προαναφερθεῖσες
«ρίζες». ... Ἂν τώρα στὴν πορεία
αὐτὴ χαθεῖ καὶ μέρος τῆς κο-
σμικῆς αἴγλης τῶν Ἐπισκόπων καὶ
τοῦ Ἀρχιεπισκόπου, δὲν ἔχει ἀπο-
λύτως καμία σημασία. Ὅσο γιὰ τὸ
μισθὸ ἀπὸ τὸν Καίσαρα ἂν τυχὸν
τὸν στερηθοῦν, ὑπάρχει ὁ λαὸς
τοῦ Θεοῦ ποὺ θὰ τοὺς ἀνταμείψει
ἁπλόχερα, καὶ οὐκ ἐλαττωθήσον-
ται παντὸς ἀγαθοῦ!
Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς ἄλλωστε, δὲν
εἶχε κοσμικὴ δόξα, οὔτε καὶ ἔπαιρ-
νε μισθὸ ἀπὸ τὸν Καίσαρα τοῦ και-
ροῦ Του.
Ἐπίσης πολλὰ στόματα κλη-
ρικῶν, ποὺ τώρα εἶναι κλειστά, τό-
τε θ᾽ ἀνοίξουν, καὶ θὰ εἶναι πολλὰ
τὰ κηρύγματα μὲ ἐλεγκτικὸ καὶ
ἀφυπνιστικὸ χαρακτήρα, ἔναντι
τοῦ Καίσαρα!
Σημ. Τὰ κείμενα ἀπὸ τὰ ὁποῖα
παραθέτουμε τὰ ντοκουμέντα, εὑ-
ρίσκονται στὴ διάθεσή μας.
Μὲ ἐν Χριστῷ ἀγάπῃ
Ὁ πρόεδρος
Ζιώγας Θεόδωρος
Ἡ γεν. γραμματέας
Χορτάτου Γιαννοὺλα
«Σθεναρὰ ἀντίστασις
Προκαθημένων»
Κύριε Διευθυντά,
Ὑπὸ τὸν τίτλο αὐτόν, στὸ φύλλο
τοῦ «Ο. Τ.» τῆς 24ης. 10.2008, ὑ-
πάρχει τὸ ἀκόλουθο πρωτοσέλιδο
δημοσίευμά σας, καὶ μάλιστα μὲ
ἔντονα τὰ τυπογραφικὰ στοιχεῖα:
«Σθεναρὰ ἀντίστασις
Προκαθημένων
Κατὰ τὴν πρόσφατον σύναξιν
τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδό-
ξων Ἐκκλησιῶν εἰς τὸ Φανάρι ἔγι-
νεν ὑπὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-
τριάρχου κ. Βαρθολομαίου πρότα-
σις, ὅπως ἐπιταχυνθῆ ἡ “ἕνωσις
τῶν Ἐκκλησιῶν”. Κατ᾽ ἐξηκριβωμέ-
νας πληροφορίας τοῦ “Ο.Τ.”, ἡ
πρότασις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πα-
τριάρχου δὲν ἔγινε δεκτὴ καὶ
ἀπερρίφθη παμψηφεί».
Ἐξ αὐτοῦ πληροφορούμεθα ὅτι,
κατὰ τὴν πρόσφατον σύναξιν τῶν
Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν εἰς τὸ Φανάρι, ἡ πρό-
τασις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρ-
χου κ. Βαρθολομαίου, πρὸς ἐπιτά-
χυνσιν τῆς «ἑνώσεως τῶν ἐκκλη-
σιῶν», δὲν ἔγινε δεκτὴ καὶ ὅτι
«ἀπερρίφθη παμψηφεί».
Εὔλογον εἶναι, λοιπόν, νὰ μᾶς
πληροφορήσετε —ἐν ἀδραῖς ἔστω
γραμμαῖς— περὶ τῶν ἑκατέρωθεν
ἐπιχειρημάτων ἐπὶ τοῦ σοβαροῦ
αὐτοῦ θέματος, τὸ ὁποῖον ταλανί-
ζει τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν.
Ἔχω ἐπίγνωσιν τοῦ ὅτι τὸ ἐγχεί-
ρημα δὲν εἶναι ἁπλό. Ὅμως χρει-
άζεται, καὶ ἀξίζει τὸν οἱονδήποτε
κόπον χάριν τοῦ πληρώματος τῆς
Ἐκκλησίας μας,
Μετὰ τοῦ δέοντος σεβασμοῦ
Ἀθανάσιος Β. Ἀβραμίδης
Καρδιολόγος
Καθηγητὴς Παθολογίας
Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Σ.Σ. Ἴσως τὸ βιβλίον τοῦ ἀει-
μνήστου Ἀρχιμ. Σπυρίδωνος Μπι-
λάλη «Ὀρθοδοξία και Παπισμός»,
καθὼς καὶ ἡ ὁμιλία τοῦ π. Σαράντη
Σαράντου «Οἰκουμενιστικὰ βήμα-
τα ἀπὸ τὴν Ραβέννα ἕως τὴν
Ἐλούντα», νὰ σᾶς βοηθήσουν
Ἀνοικτὴ Ἐπιστολὴ
Ἀθήνα, 2 Δεκεμβρίου 2008
Πρὸς τὸν: Πρόεδρον τῆς Κυβερ-
νήσεως Κύριον Κωνσταντῖνον Κα-
ραμανλῆν
Κοινοποιεῖται: Ὑπουργὸν Ὑγείας
Κύριον Δημήτριον Ἀβραμόπουλον
Ἐξοχότατε Κύριε Πρόεδρε,
Μὲ ὀδύνη ὁ Ἑλληνικὸς Λαός,
ποὺ στενάζει καὶ ἀγανακτεῖ κάτω
ἀπὸ δυσβάσταχτες οἰκονομικὲς
συνθῆκες, παρακολουθεῖ τὰ θλι-
βερὰ γεγονότα τῶν ἡμερῶν, εἰς τὰ
ὁποῖα συμμετεῖχαν πρόσωπα ἐπι-
λήσμονα τῆς ἰδεολογίας τὴν ὁποί-
αν ὑποτίθεται ὅτι ἐτάχθησαν νὰ
ὑπερασπίζονται.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ φρονοῦμε ὅτι
πρέπει νὰ ἐπιβραβεύονται οἱ ἔντι-
μοι καὶ ἱκανοὶ ἐργάτες, κι ἐσεῖς
γνωρίζετε κάλλιον ἡμῶν ὅτι ὑπάρ-
χουν πολλοί, ποὺ ὁραματίζονται
μία καλλίτερη πατρίδα καὶ ἀγωνί-
ζονται ἐνάντια στὶς ἀντιξοότητες
τοῦ κατεστημένου, γιὰ τὴν ὑλο-
ποίηση τοῦ ὀνείρου αὐτοῦ.
Ἡ ἔκπληξή μας ἦταν λοιπὸν με-
γάλη ὅταν πρὸ ἡμερῶν, πληροφο-
ρηθήκαμε τὴν κατὰ 6 μῆνες πρό-
ωρη καὶ ἄνευ αἰτιολογίας λύση τῆς
σύμβασης τοῦ σεμνοῦ, ἐργατικοῦ
καὶ μὲ ὅραμα Διοικητοῦ τοῦ Ἱππο-
κρατείου Νοσοκομείου Ἀθηνῶν
Δημήτρη Βανδώρου, ὁ ὁποῖος, μέ-
σα σὲ τέσσερα μόνον χρόνια, κα-
τάφερε — ἆθλο πραγματικὸ — νὰ
ἀνακαινίσει ἐκ βάθρων τὸ ἱστορι-
κὸ Νοσοκομεῖο καὶ μάλιστα, πρὸς
τιμή του, μὲ ἀπόλυτη διαφάνεια
καὶ οἰκονομία (δημοσίευε στὸν τύ-
πο διαγωνισμοὺς ἀπὸ € 5.000) μει-
ώνοντας τὸ κόστος τῶν ἐργολα-
βιῶν καὶ ἀξιοποιώντας δωρεὲς
ἰδιωτῶν.
Στὸ Ἱπποκράτειο ξεκίνησε ἀπὸ
τὸ 2004 ὑπὸ τὴν χρηστὴ διοίκησή
του, ἀργὰ ἀλλὰ σταθερά, ἡ διαδι-
κασία ἀνακαινίσεως τοῦ Νοσοκο-
μείου, ἡ ὁποία κατέληξε στὴν με-
ταμόρφωση τῶν ἄθλιων 8κλινων
χωρὶς W.C. θαλάμων τοῦ παρελ-
θόντος σὲ 110 σύγχρονα καὶ ἀξιο-
πρεπῆ δωμάτια (μέχρι 4 κλινῶν) μὲ
λουτρό, κλιματισμό, τηλεόραση
καὶ ἐνδοεπικοινωνία (ἀνέσεις ἀνύ-
παρκτες στὸ παρελθόν), γιὰ τὴν ἀ-
ξιοπρεπῆ νοσηλεία τῶν ἀσθενῶν
συμπολιτῶν μας. Παράλληλα ἀνα-
καινίσθηκαν ἐργαστήρια, εἰδικὲς
μονάδες κ.λ.π. Οἱ ἐργαζόμενοι στὸ
Νοσοκομεῖο (ἰατροί, νοσηλευτές,
διοικητικὸ προσωπικό) ὁμιλοῦν γιὰ
τὸ ἦθος, τὴν ἀνιδιοτελῆ προσφο-
ρὰ καὶ τὸ ἔργο τοῦ τέως διοικητῆ
μὲ τὰ θερμότερα λόγια.
Καὶ τὸ ἀποκορύφωμα ἦταν τὸ
γεγονὸς ὅτι ἡ ἀπόλυσις τὴν 23 Ὀ-
κτωβρίου 2008, ἔλαβε χώρα ἀμέ-
σως μετὰ τὴν ἔγγραφη ἐνημέρω-
ση ὑμῶν καὶ τοῦ κου Ὑπουργοῦ
Ὑγείας τὴν 18 Ὀκτωβρίου 2008
ἀπὸ τὸν κ.Βανδῶρο σχετικὰ μὲ τὴν
ὁλοκλήρωση τῆς ἀνακαινίσεως.
«Ἀπολύθηκε γιατί... δούλευε! Ἀπὸ
τό... διαδίκτυο ἔμαθε γιὰ τὴν ἀπόλυ-
σή του» (Ἐλευθεροτυπία 31/10/08),
«...ὁ πιὸ ἐπιτυχημένος διοικητὴς νο-
σοκομείου ἀπελύθη... λογικὸ εἶναι
ἀφοῦ ἔσπαγε τὴν πιάτσα...» (Ἀπο-
γευματινὴ 13/11/2008), «Ἀντὶ Ἐπαί-
νου Ἄμεσος Ἀπόλυσις... τοῦ ἱκανοῦ
καὶ ἐντίμου Διοικητοῦ» (Ὀρθόδο-
ξος Τύπος 14/11/08), «Πῶς Τιμῶνται
οἱ Ἔντιμοι Ἐργάται» (Ὀρθόδοξος
Τύπος 7/11/08), σχολιάζουν εὔστοχα
ἔγκριτες ἐφημερίδες. Εἶναι γνωστὸ
ὅτι ὁ Ἀθηναϊκὸς τύπος, ἀνεξαρτή-
τως χρώματος, εἶχε δημοσιεύσει
ἐπανειλημμένως εὐμενῆ σχόλια γιὰ
τὸ ἔργο στὸ Ἱπποκράτειο.
Ἀξιότιμε Κύριε Πρόεδρε, «οὐ
μικρὸν τὸ παραμικρόν», κατὰ τὸν
λόγον τοῦ Μεγάλου Βασιλείου. Σὲ
καιροὺς χαλεπούς, ὅπως οἱ σημε-
ρινοί, ὅπου ψάχνουμε μὲ τὸ φανά-
ρι νὰ βροῦμε ἀνθρώπους μὲ ἐντι-
μότητα, ἐργατικότητα καὶ ἦθος,
καλὸν εἶναι, ὅταν ἐπιτέλους τοὺς
ἀνακαλύπτουμε, νὰ τοὺς ἀξιοποι-
οῦμε καὶ νὰ τοὺς ἀναδεικνύουμε
ὡς πρότυπο πρὸς μίμηση καὶ ὄχι
νὰ τοὺς ξεριζώνουμε γιὰ νὰ μὴ φα-
νεῖ ἡ ἀνικανότητα, ἡ ἀδιαφορία καὶ
ἡ ἀνυπαρξία ἔργου πολλῶν καὶ
προβεβλημένων.
Μὲ πολλὴ τιμὴ
(ἀνάμικτη μὲ θλίψη καὶ ἀπορία)
Οἱ συμπολίτες σας
Ἀκολουθεῖ πλῆθος ὑπογραφῶν
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΑ ΒΗΜΑΤΑ ΑΠΑΝΤΗΣΙΣ ΤΟΥ «Ο.Τ.» ΕΙΣ ΕΝΩΤΙΚΟΝ ΙΕΡΑΡΧΗΝ
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ.
ὄνομα βέβαια εἶναι Σύνοδος, γιατί, ὅπως φαίνεται ἀπὸ τὰ πρα-
κτικὰ της, ὑποστηρίζει ὁ Π. Τρεμπέλας, ὄχι μόνο δὲ μειώθηκε τὸ
πρωτεῖο ἐξουσίας τοῦ Πάπα, μέσα στὴν Παπικὴ «Ἐκκλησία», ἀλλὰ
καὶ αὐξήθηκε. Θεσμοθετήθηκε μάλιστα ἡ σχέση του μὲ τοὺς λοι-
ποὺς ἐπισκόπους σὲ νέα δεδομένα: Οἱ ἐπίσκοποι εἶναι ἐπίσκοποι
στὸ βαθμὸ ποὺ δέχονται τὴν αὐθεντία τοῦ παπικοῦ Πρωτείου καὶ
Ἀλαθήτου καὶ στὸ βαθμὸ ποὺ πιστεύουν καὶ θέλουν νὰ ἐξαρ-
τῶνται πνευματικῶς ἀπὸ τόν Πάπα. Εἶναι ἐντελῶς ἀντίθετη αὐτὴ
ἡ «Ἐκκλησιολογία» ἀπὸ αὐτὴν τῆς Ὀρθόδοξου Ἐκκλησίας.
Ὁ ἅγιος Νεκτάριος στό ἔργο του «Τά αἴτια τοῦ σχίσματος»
ἀναφέρει: «Τό Ἅγιον Πνεῦμα κατά τήν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς
ἐπεχύθη εἰς πάντας τούς Ἀποστόλους καί πάντες ἔλαβον τό πλή-
ρωμα τῶν χαρισμάτων Αὐτοῦ. Ἡ ἰσότης εἶναι σύμφωνος πρός τό
ἀληθές πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου.
Ἡ ἰσότης μαρτυρεῖται ἐκ τῶν ἀποφάσεων τῶν Ἀποστόλων λαμβα-
νομένων πάντοτε ἀπό κοινοῦ καί ἐν συνδιασκέψει. Δέν φαίνεται
πουθενά ὁ Πέτρος ipso jure ἄνευ γνώμης τῶν λοιπῶν συνεπισκόπων
του νά ἐθέσπισε θέσπισμα ἀφορῶν τά τῆς Ἐκκλησίας πράγματα. Καί
κατά τήν ἐκλογήν τοῦ Ματθία ἐκ τῶν δώδεκα Ἀποστόλων, καί κατά
τήν ἀνάδειξιν τῶν ἑπτά διακόνων καί κατά τήν ἐμφάνισιν τοῦ ζητή-
ματος τῆς περιτομῆς τῶν ἐξ ἐθνῶν Χριστιανῶν καί περί αὐτοῦ τοῦ
κηρύγματος τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τά ἔθνη ἄν καί πάντες οἱ Ἀπόστολοι
εἶχον λάβει ἐντολήν παρά Κυρίου, ὁ Πέτρος φαίνεται ἀποδεχόμε-
νος τάς ἐντολάς τῆς Συνόδου, ἤτοι τῆς Ἐκκλησίας ἁπάσης. Ἐν
Ἀντιοχεία μάλιστα ἠλέγχθη παρά τοῦ Παύλου (Γαλ. 2, 11). Ἐντεῦθεν
ὁ Πέτρος φανερῶν τήν ἰσότητα ἀποκαλεῖ ἑαυτόν συμπρεσβύτερον
τῶν πρεσβυτέρων: “πρεσβυτέρους τούς ἐν ὑμῖν παρακαλῶ ὁ συμ-
πρεσβύτερος καί μάρτυς τῶν τοῦ Χριστοῦ παθημάτων, ὁ καί τῆς
μελλούσης ἀποκαλύπτεσθαι δόξης κοινωνός, ποιμάνατε τό ἐν ὑμῖν
ποίμνιον τοῦ Θεοῦ, ἐπισκοποῦντες μή ἀναγκαστῶς, ἀλλʼ ἑκουσίως,
μή αἰσχροκερδῶς ἀλλά προθύμως, μήδʼ ὡς κατακυριεύοντες τῶν
κλήρων ἀλλά τύποι γινόμενοι τοῦ ποιμνίου· καί φανερωθέντος τοῦ
ἀρχιποίμενος κομιεῖσθε τόν ἀμαράντινον τῆς δόξης στέφανον” (Α΄
Πέτρου 5, 1 – 4).
Τήν ἰσότητα μαρτυρεῖ τό παράδειγμα τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας,
ἡ συγκρότησις τῶν Οἰκουμενικῶν συνόδων καί οἱ κανόνες αὐτῶν.
Εἰς τά συγγράμματα τῶν Ἀποστολικῶν καί τῶν μεταγενε-
στέρων Πατέρων Ἀνατολῆς καί Δύσεως ἡ ἰσότης μαρτυρεῖται καί
οὐδέν στοιχεῖον περί πρωτείου ἀπαντᾶται.
Τήν ἰσότητα σεβόμενοι καί οἱ πάπαι τῆς ἀρχαίας Ἐκκλησίας,
ὅταν ἤρχοντο εἰς σχέσεις πρός ἄλλους ἐπισκόπους, προσ-
ηγόρευον αὐτούς, Ἀδελφέ (Father) καί οὐδέποτε Υἱέ (Fili). Οἱ πά-
παι Λέων Α΄ καί Γρηγόριος Α΄ τόν Χριστόν ἐκήρυττον ὡς Κεφαλήν
καί Κέντρον ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας καί οὐχί ἑαυτούς. Ὅθεν
οὐδεμίαν ἐξουσίαν ἐπεζήτουν ἐπί τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας.
Τήν ἰσότητα ἀσπάζονται καί Καθολικοί, κυρίως Γάλλοι Θεολόγοι.
Οἱ πιστοί δέν εἶναι πρόβατα, οὔτε τοῦ Πέτρου οὔτε τῶν ἄλλων
Ἀποστόλων ἀλλά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς αὐτός ὁ Πέτρος ὁμολογεῖ:
“ἦτε γάρ ὡς πρόβατα πλανώμενα, ἀλλʼ ἐπεστράφητε νῦν ἐπί τόν
ποιμένα καί ἐπίσκοπον τῶν ψυχῶν ἡμῶν” (Α΄ Πέτρ. 2, 25). Μόνος ὁ
Χριστός εἶναι ὁ ἀληθής καί αὐτεξούσιος Ποιμήν, ὁ ὁποῖος περί
Ἑαυτοῦ εἶπε: “ἐγώ εἰμι ὁ ποιμήν ὁ καλός, ὁ ποιμήν ὁ καλός τήν ψυ-
χήν αὐτοῦ τίθησιν ὑπέρ τῶν προβάτων” (Ἰωάν. 10, 11). Διά τοῦτο
δέν εἶπε εἰς τόν Πέτρον, ποίμαινε τά πρόβατά σου, ἀλλά “ποίμαινε
τά πρόβατά μου” (Ἰωάν. 21,16). Ὁ Πέτρος καί οἱ λοιποί Ἀπόστολοι
εἶναι ὑπηρετικοί ποιμένες καί συγχρόνως λογικά πρόβατα τῆς τοῦ
Χριστοῦ ποίμνης. Τοιαύτην συνείδησιν εἶχον περί ἑαυτῶν οἱ Ἀπό-
στολοι, οἱ διάδοχοι αὐτῶν καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεμέλιος λίθος καί ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλη-
σίας, εἶναι καί τό Κέντρον ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας» (σελ. 16, 17).
Εἶναι διατεθειμένος ὁ σημερινὸς Πάπας νὰ δεχθεῖ αὐτὴν τὴν
ἐκκλησιολογία, ποὺ δέχεται τὴ Συνοδικότητα ὡς εἰκόνα τῆς Τρια-
δικότητας, ἤ θὰ πρέπει τὰ ὀρθόδοξα μέλη τῆς Μικτῆς Ἐπιτροπῆς
νὰ ἐκπαιδευτοῦν, καὶ νὰ μάθουν νὰ ἐκπαιδεύσουν καὶ ἐμᾶς στὴν
περίεργη «Παπικὴ Συνοδικότητα»; Χρησιμοποιοῦμε δηλαδή τὶς
ἴδιες λέξεις, τοὺς ἴδιους ὅρους, μὲ διαφορετικὸ περιεχόμενο,
πρᾶγμα ποὺ κάνει ἡ νέα τάξη πραγμάτων, ἡ νέα Ἐποχή, ὄχι μόνο
στὸ θεολογικὸ ἐπίπεδο ἀλλὰ καὶ σὲ ὅλα τὰ ἐπίπεδα ἔκφρασης καὶ
ζωῆς, δημιουργώντας μεγάλη σύγχυση.
2. Ἀλλά καὶ ὅσον ἀφορᾷ στὴν Τριαδικότητα, πάλι ὑπάρχει πρό-
βλημα στὴν κατανόηση τοῦ ὅρου. Ἄλλο νόημα καὶ ἄλλο περιεχό-
μενο δίνουν οἱ Παπικοὶ στὴν Τριαδικότητα, ἀφοῦ ἔχουν πολὺ
πρώιμα, ἀπὸ τὸν 6ο αἰώνα, εἰσαγάγει τὸ filioque, ἐνῷ ἐμεῖς οἱ
Ὀρθόδοξοι συνεχίζουμε τὴν παράδοση τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάν-
νου, ποὺ ἔγινε ἄμεσα ἀποδεκτὴ ἀπὸ τὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας,
χωρὶς μπερδέματα τύπου filioque, ποὺ ἀλλοιώνουν τὴν Τριάδα, τὴ
σχετικοποιοῦν, μέσα στὸ παγιωμένο σύστημα τοῦ οὑμανιστικοῦ
Παπισμοῦ. Οἱ ἀπαντήσεις ποὺ κατὰ καιροὺς δίνουν οἱ διάφοροι
συνήγοροι τοῦ Παπισμοῦ, τοῦ τύπου ὅτι ὁ Πάπας ἔχει τὴν εὐελι-
ξία νὰ ἀπαγγέλει τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ χωρὶς τὸ filioque,
ὀρθόδοξα δηλαδή, περιπλέκουν ἔτι περισσότερο τούς διαλό-
γους, καὶ τοὺς καθιστοῦν ἀναξιόπιστους καὶ στοὺς πιστοὺς Παπι-
κοὺς καὶ στοὺς πιστοὺς Ὀρθόδοξους.
Καὶ τίθεται τὸ ἐρώτημα: Εἶναι δυνατὸν ἡ διγλωσσία ἤ ἡ πολυ-
γλωσσία, νὰ ὑφέρπει στὴν πίστη, στὴ λογική, στὴ νοοτροπία, στὴν
ἔκφραση τῶν Χριστιανῶν, πάνω στὸ κεφαλαιωδέστερο θέμα πί-
στεως καὶ ζωῆς, στὴν Ἁγία Τριάδα;
Νὰ γιατὶ εἶναι ἀπαραίτητο, ἐπιβεβλημένο, τὰ μέλη τῆς Μικτῆς
Ἐπιτροπῆς, ἔστω καὶ μετὰ ἀπὸ τὴν καταγραφὴ τῶν 46 ἄρθρων τῆς
Ραβέννας καὶ τὴν διὰ ὑπογραφῶν κοινὴ ἀποδοχή τους, νὰ ξανα-
διαβάσουν προσεκτικά καὶ νηφαλιότερα τὸ κείμενο. Τὸ ἴδιο νὰ γί-
νει καὶ ἀπό τούς ἀντίστοιχους ἐπισκοπικοὺς Συνοδικοὺς φορεῖς
ἀλλὰ καὶ μέσα στὸ λοιπὸ Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας γιὰ νὰ φανεῖ, ἂν
αὐτὰ τὰ ἄρθρα κατανοοῦνται, ἐκκλησιοποιοῦνται, μποροῦν νὰ
λειτουργήσουν θετικὰ ἤ ἀρνητικὰ στὴν ἕνωση ἤ στὴν ἀπομά-
κρυνση τῶν «Ἐκκλησιῶν».
3. Ὅσον ἀφορᾷ στὸν 34ο Ἀποστολικὸ Κανόνα, δίνεται μεγάλη
βαρύτητα στὴν παρουσία καὶ ἐξουσία τοῦ πρώτου ἀπὸ τοὺς Ἐπι-
σκόπους. Ταπεινῶς φρονοῦμε ὅμως, ὅτι ὁ συντάξας τὰ 46 ἄρθρα
τοῦ κοινοῦ ἀνακοινωθέντος τῆς Ραβέννας, ὅταν ἔφθασε στὸ 10ο
ἄρθρο, τόνισε τὸ μισὸ κανόνα, καὶ τὸν ἄλλο μισό τὸν ἁπλοποίησε.
Διαβάζουμε τόν Κανόνα:
«Τούς Ἐπισκόπους ἑκάστου ἔθνους, εἰδέναι χρή τόν ἐν αὐτοῖς
πρῶτον, καί ἡγεῖσθαι αὐτόν ὡς κεφαλήν, καί μηδέν τι πράττειν
περιττόν ἄνευ τῆς ἐκείνου γνώμης· μόνα δέ πράττειν ἕκαστον,
ὅσα τῇ αὐτοῦ παροικίᾳ ἐπιβάλλει, καί ταῖς ὑπʼ αὐτήν χώραις. Ἀλλά
μηδέ ἐκεῖνος ἄνευ τῆς πάντων γνώμης ποιείτω τι. Οὕτω γάρ ὁμό-
νοια ἔσται, καί δοξασθήσεται ὁ Θεός, διά Κυρίου ἐν Ἁγίῳ Πνεύ-
ματι, ὁ Πατήρ, καί ὁ Υἱός καί τό ἅγιον Πνεῦμα» (Κανών λδ΄ Ἁγίων
Ἀποστόλων).
Ἡ Παπικὴ νοοτροπία δίνει βαρύτητα στό ρόλο τοῦ Πρώτου ἐπι-
σκόπου χωρίς νά τονίζεται ἐπίσης ἡ σημασία τῆς συνεργασίας
του μέ τούς ἄλλους ἐπισκόπους.
Ἡ Ὀρθόδοξη νοοτροπία, δίνεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Νεκτάριο στό
προμνημονευθέν ἔργο του. Ἐρωτᾷ ὁ ἅγιος: «καί ἐάν πρῶτος ὁ Πέ-
τρος μεταξύ τῶν Ἀποστόλων, καί ἐάν κορυφαῖος, καί ἐάν θεμέ-
λιος λίθος τῆς Ἐκκλησίας, καί ἐάν κλειδοῦχος τῆς βασιλείας τῶν
οὐρανῶν, καί ἐάν ποιμήν τῶν προβάτων καί τῶν ἀρνίων τοῦ πνευ-
ματικοῦ ποιμνίου τοῦ Σωτῆρος, τί κοινόν μεταξύ τῶν ἀξιωμάτων
τούτων καί τῶν διαδόχων τῶν ὑπʼ αὐτοῦ προχειρισθέντων ἐπισκό-
πων; πῶς δέ ἐκ τῶν θείων αὐτῶν χαρισμάτων τό τῆς ἱεροκρατίας
καί κοσμοδεσποτείας ἀνεβλάστησε σύστημα; πῶς δέ καί αἱ
κλεῖδες τῆς τῶν οὐρανῶν βασιλείας ἠνέῳξαν τάς θύρας τῆς ἐπι-
γείου βασιλείας; πῶς τά πνευματικά εἰς τά ὑλικά ἤγαγον; πῶς ὁ
ποιμήν ἐγένετο ἡγεμών; πῶς αἱ κλεῖδες εἰς ξίφος μετεβλήθησαν;
πῶς ἡ πέτρα τῆς πίστεως πέτρα ἐγένετο σκανδάλου; Ἀλλά διατί
εἷς προνομιοῦχος διάδοχος καί οὐχί πάντες οἱ τήν διαδοχήν ὁμοι-
ογενῆ ἔχοντες; μή ἕνα μόνον ὁ Πέτρος διά τοῦ Εὐαγγελίου αὐτοῦ
ἐγέννησε; μή μίαν Ἐκκλησίαν ἵδρυσεν; μή ἕνα ἐπίσκοπον ἐχειρο-
τόνησεν; διατί εἷς ἀντιποιεῖται τήν τοῦ Πέτρου διαδοχήν;» .
ΟΙ 52 ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΗΣ ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑΣ!
Τοῦ ᾿Αρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου(†)
Μικρὸν τεῦχος διὰ τὴν κατα-
πολέμησιν τοῦ φοβεροῦ πάθους
τῆς Χαρτοπαιξίας, τὸ ὁποῖον δυ-
στυχῶς κατατρύχει τὴν ἑλλη-
νικὴν κοινωνίαν εἰς τὰς ἑορτα-
στικὰς ἡμέρας τοῦ ῾Αγίου Δωδε-
καημέρου.
Βιβλιοπωλεῖον
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΤΥΠΟΥ»
Κάνιγγος 10, α´ ὄρ. 106 77
᾿Αθῆναι, Τηλ. 210–38 16 206
ΤΕΛΕΦΑΞ 210–3828518
᾿Αποστέλλεται καὶ ταχυδρομικῶς
ἐπὶ ἀντικαταβολῇ
Σελὶς 5η
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. ἔργον τοῦ Μεγάλου Μετεώρου, τοῦ ἡγουμένου
ἀνταποκριθοῦν εἰς τὰ αἰτήματα τῶν Ὀρθοδόξων τῆς Ἱ. Μονῆς Γρηγορίου π. Γ. Καψάνη, εἰς τὰς
γιὰ τὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργοῦν μὲ τὴν Οὐνία προσφάτους δηλώσεις τοῦ Καθηγουμένου τῆς
καὶ τὸν προσηλύτισμο σὲ βάρος τῶν Ὀρθοδόξων, Ἱερᾶς Μονῆς Ξηροποτάμου κ.ἄ. Θὰ τὸν παραπέμ-
ὅλοι συμφωνοῦμε καὶ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ σημεῖα, ποὺ ψωμεν εἰς τὰς προσφάτους τεκμηριωμένας ἐγρά-
τονίζει κι ὁ Οἰκουμενικός μας Πατριάρχης”. φους δηλώσεις ὅτι ὁ Παπισμὸς εἶναι αἵρεσις τῶν
Σεβ. Μητροπολιτῶν Πειραιῶς, Αἰτωλοακαρνα-
Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ παρουσία τοῦ Οἰκουμενικοῦ
νίας, Σερβίων καὶ Κοζάνης, Φλωρίνης Ἐορδαίας
μας Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου σὲ σημαν-
καὶ Πρεσπῶν, τοῦ Κονίτσης, ὁ ὁποῖος διαφωνεῖ
τικὲς συνάξεις τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν ἔχει ὡς
ἀποτέλεσμα γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία τῆς ἐντόνως μὲ τοὺς διαλόγους, ἔχει δεσμευθῆ νὰ
μὴ ὁμιλῆ, διὰ νὰ μὴ δημιουργήση προβλήματα εἰς
Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας νὰ μὴ γίνεται ἀνα-
φορὰ στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως στὴν κακοδοξία τὴν Ἐκκλησίαν καὶ ἐκάλεσε τοὺς πιστοὺς νὰ προ-
σεύχονται διὰ νὰ σταματήση τὸ κακὸν μὲ τοὺς
τοῦ Filioque, εἶναι κι αὐτὴ μιὰ σημαντικὴ ἐπίτευ-
ξη γιὰ τὴ θετικὴ ἔκβαση τοῦ διαλόγου αὐτοῦ. διαλόγους κ.ἄ. Θὰ τὸν παραπέμψωμεν εἰς τὰ βι-
βλία τοῦ Μητροπολίτου Γορτυνίας, ὁ ὁποῖος πα-
Τὸ νὰ παρουσιάζει ὡς συνήγορό του γιὰ τὶς ραθέτει καὶ τὴν ἀπόφασιν τῆς Οἰκουμενικῆς Συ-
θέσεις του ὁ ἅγιος Καλαβρύτων τὸν ἅγιον Αὐ-
νόδου ἐπὶ Μεγάλου Φωτίου διὰ τῆς ὁποίας ὁ Πα-
στραλίας κ. Στυλιανό, εἶναι ὅ,τι χειρότερο μπο- πισμὸς ἀνεκηρύχθη ὡς αἵρεσις. Θὰ τὸν παραπέμ-
ροῦσε νὰ κάνει, γνωρίζοντας ὅλοι μας τὰ ποι-
ψωμεν εἰς τὰ βιβλία τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκό-
μαντικὰ προβλήματα, ποὺ δημιουργεῖ καθημε- που Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, ὁ ὁποῖος πρὶν
ρινὰ γιὰ τὴν ἑνότητα τῆς τοπικῆς Ὀρθόδοξης
γίνη Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν διεκήρυσσε τὴν
Ἐκκλησίας τῆς Αὐστραλίας. Ἀλήθειαν διὰ τὸν Παπισμὸν καὶ ἐπανεστάτει διὰ
Ἡ ἀνοχὴ καὶ ἡ σιωπὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πα- τὴν πορείαν τῶν διαλόγων ἐπὶ μακαριστοῦ Οἰκου-
τριάρχου δὲν πρέπει νὰ ἐκλαμβάνεται ὡς ἀδυνα-
μενικοῦ Πατριάρχου Δημητρίου, τονίζων ὅτι ὁ
μία, ἀλλὰ ὡς ἐπιλογὴ τῆς πορείας τοῦ Γολγοθᾶ, λαὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ὁ ἔντιμος κλῆρος δὲν θὰ ἐπι-
ὅπου σηκώνει τὸ Σταυρὸ τῆς Οἰκουμενικῆς Ὀρθό-
τρέψουν τὰ ὅποια πραξικοπήματα ἐναντίον τῆς
δοξης Ἐκκλησίας μὲ προσευχή, πίστη καὶ ὑπακοὴ πίστεως. Ὡς Ἀρχιεπίσκοπος ὅμως ἐζήλωσε τὴν
στὸ θεῖο θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἔχοντας ὡς παράδειγ-
δόξαν τῶν πραξικοπηματιῶν. Θὰ παραπέμψωμεν
μα τὸν Ἐσταυρωμένον μας Ἰησοῦ Χριστόν. τὸν Μητροπολίτην Ἰωαννουπόλεως εἰς τὴν ἀπό-
Ἄλλωστε οἱ μεγάλες μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας φασιν τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς
μας λειτουργοῦν πάντοτε στὶς συνηδήσεις τῶν Ἑλλάδος, ἡ ὁποία ἔντρομος ἐζήτησεν ἐξηγήσεις
ἀνθρώπων ὡς “σημεῖον ἀντιλεγόμενον”. Μιὰ τέ- διὰ τὸ κείμενον τῆς Ραβέννας, διὰ τὸ ὁποῖον ἀκό-
τοια μορφὴ εἶναι κι ὁ Οἰκουμενικός μας Πα- μη καὶ οἱ μεγαλόσχημοι ἐκπρόσωποι τῆς Οὐνίας
τριάρχης κ. Βαρθολομαῖος». εἰς τὴν Ἑλλάδα διηρωτήθησαν, πῶς ἡ Ὀρθόδο-
Ἐπισημάνσεις τοῦ «Ο.Τ.»
ξος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὸ ἀπεδέχθη. Ὅλαι
αἱ προαναφερόμεναι δυνάμεις (καὶ ὑπάρχουν καὶ
1ον) Δὲν γνωρίζομεν ἐὰν ὁ Σεβ. Μητροπολί- πολλαὶ ἄλλαι) ἔχουν καὶ τὸ πάθος τοῦ ζηλωτοῦ
καὶ τὴν ἱστορικὴν γνῶσιν. Αἱ δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι
της Αἰγιαλείας θὰ ἀπαντήση εἰς τὸν Μητροπολί-
την Ἰωαννουπόλεως ἢ πότε θὰ ἀναρτήση τὴν δὲν ἔχουν οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο μᾶλλον
εὑρίσκονται εἰς τὸ Συντονιστικὸν Κέντρον τῆς
ἀπάντησιν του εἰς τὴν προσωπικὴν του ἱστοσελί-
δα. Θὰ τὸ παρακολουθήσωμεν. Ὀρθοδοξίας καὶ δι᾽ αὐτὸ μὲ μεγάλην εὐκολίαν
«ποδοπατοῦν» τοὺς ἱεροὺς κανόνας, οἱ ὁποῖοι
2ον) Ὁ Ἰωαννουπόλεως ζητεῖ νὰ στηριχθῆ ὁ
ἀπαγορεύουν συλλείτουργα, συμπροσευχὰς κλπ.
Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης εἰς τὰς προσπαθείας Ἐκτὸς καὶ ἐὰν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες εἶναι ἐκτὸς
του εἰς τὸ ὄνομα κοινωνικῶν ἀναγκῶν καὶ τὴν
ἐποχῆς, διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ Νέα Ἐποχή, τὴν
ἀντιμετώπισιν σοβαρῶν προβλημάτων διὰ τὴν ὁποίαν δυστυχῶς ὑπηρετοῦν.
ἐπιβίωσιν τῆς Ἀνθρωπότητος. Ὁ ἰσχυρισμὸς
4ον) Ὁ Ἰωαννουπόλεως θεωρεῖ μεγάλην ἐπιτυ-
αὐτὸς εἶναι ἀνεδαφικός. Διότι οὐδὲν πρόβλημα
ἀντεμετωπίσθη μέσω τῶν Διαθρησκειακῶν καὶ χίαν τὴν μὴ ἀναφορὰν εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Fil-
ioque κατὰ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους. Ἀποτε-
τῶν θεολογικῶν διαλόγων. Ἡ βία, ἡ τρομοκρα-
τία, ἡ λαθρομετανάστευσις, ἡ ἀνεργία, ἡ δυστυ- λεῖ διὰ τὸν Μητροπολίτην ἡ ἐξέλιξις αὐτὴ ἐπιτυ-
χία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου. Διὰ τὸν Ἰωαν-
χία, ἡ πενία καὶ ἡ ἐκμετάλλευσις δὲν ἔχουν προ-
ηγούμενον. Τὸ ἀνεδαφικὸν τοῦ ἰσχυρισμοῦ ἀπο- νουπόλεως ἀποτελεῖ ἐπιτυχίαν καὶ ἴσως καὶ διὰ
δεικνύεται καὶ εἰς τὴν πρᾶξιν μὲ τὴν περίπτωσιν τὴν στρατηγικὴν τοῦ Φαναρίου. Ἀλλὰ ἀπὸ πότε ἡ
λιποταξία ἀπὸ τὸ καθῆκον τῆς ὑπερασπίσεως τῆς
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ὁποῖον ἔχει
περιέλθει εἰς δυσχερεστέραν κατάστασιν μὲ πίστεως θεωρεῖται ἐπιτυχία; Διότι λιποταξία ἀπὸ
ἀποτέλεσμα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης νὰ τὸ καθῆκον εἶναι ἡ μὴ ἀναφορὰ εἰς τὴν «αἵρεσιν
ἀπευθύνη ἐκκλήσεις διαρκῶς διὰ συμμόρφωσιν τοῦ φιλιόκβε». Διότι, ὡς ἔχουν τεκμηριώσει καὶ
παλαιότεραι καὶ σύγχροναι μορφαὶ τῆς Ὀρθοδο-
τῆς Τουρκίας καὶ νὰ ἐπιζητῆ, εἰς τακτὰ χρονικὰ
διαστήματα τὴν βοήθειαν τῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς ξίας, τὸ φιλιόκβε εἶναι ἡ μεγίστη καὶ ἡ κυρίαρχη
Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως. Ἐπὶ πλέον ἀπὸ τοὺς δια- πραξικοπηματικὴ ἐνέργεια ἐναντίον τοῦ Συμβό-
λόγους ἐκτίθεται ἡ Ὀρθοδοξία, ἡ ὁποία παρέχει λου τῆς πίστεως, διὰ τῆς ὁποίας ἀνεδείχθη ὁ Πα-
εἰς τὸ ἐγκληματικὸν κρατίδιον τοῦ Βατικανοῦ, πισμὸς εἰς αἵρεσιν. Ἀπὸ πότε ἡ μὴ ἀναφορὰ εἰς
ὀμπρέλλα εἰρηνοποιοῦ, ὅταν αὐτὸ καταγγέλλε- τὴν αἵρεσιν εἶναι ἐπιτυχία τῶν ὀρθοδόξων; Μᾶλ-
ται ἀκόμη καὶ διὰ τὴν χρηματοδότησιν πολέμων. λον τὸ ἀντίθετον συμβαίνει: Ἡ μὴ ἀναφορὰ ἀπο-
Κάτι τὸ ὁποῖον ἐπεσήμανε καὶ ὁ Αἰγιαλείας. τελεῖ νίκη τῶν αἱρετικῶν χριστιανῶν ἐπὶ τῶν ἐκ-
προσώπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
3ον) Ὁ Ἰωαννουπόλεως ἐκφράζει τὴν λύπην
του διότι ὁ Μητροπολίτης Αἰγιαλείας συμμαχεῖ 5ον) Ὁ Ἰωαννουπόλεως συμφωνεῖ μὲ τὸν Αἰ-
μὲ ἀντιπαπικὰς φωνάς, «ποὺ ἔχουν ζῆλον ὄχι γιαλείας διὰ τὸ θέμα τῆς Οὐνίας. Ὑποστηρίζει
ὅμως καὶ τὴν ἱστορικὴν γνῶσιν». Ὁ Ἰωαννουπό- δὲ ὅτι συμφωνεῖ καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρ-
λεως ἐμμέσως μᾶς λέγει ὅτι ὁ Οἰκουμενικὸς Πα- χης. Ἐὰν εἶναι τὰ πράγματα ὡς τὰ ἐκθέτει, τὸτε
τριάρχης εἶναι ἡ «αὐθεντία». Ὅσοι κάνουν ἀντι- διατὶ ὁ διάλογος εἰς τὴν Ραβένναν δὲν ἐπανήρ-
παπικὸν ἀγῶνα, κατὰ τὸν Ἰωαννουπόλεως εἶναι χισεν ἀπὸ τὸ σημεῖον, εἰς τὸ ὁποῖον εἶχε διακοπῆ
ζηλωταῖ στερούμενοι τῆς ἱστορικῆς γνώσεως. πρὸ ἐτῶν, ὅταν ὁ παπισμὸς ἠθέτησε τὴν ὑπόσχε-
Δὲν θὰ τοῦ ὑπενθυμίσωμεν τοὺς ἀντιπαπικοὺς σίν του διὰ κατάργησιν τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας;
ἀγῶνας ἁγίων πατέρων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη- Καὶ πῶς συνεχίζονται οἱ διάλογοι, ὅταν εἰς αὐ -
σίας. Οὔτε θὰ τὸν παραπέμψωμεν εἰς ἀντιπαπικὰ τοὺς δὲν θίγεται τὸ θέμα τῆς Οὐνίας, τὸ Φιλιόκ-
ἔργα ἐκλεκτῶν τέκνων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλη- βε καὶ τόσα ἄλλα κρίσιμα ζητήματα;
σίας (π.χ. τοῦ Μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου Σπ. 6ον) Ὁ Ἰωαννουπόλεως ἐκφράζει τὴν λύπην
Μπιλάλη, τοῦ Φώτη Κόντογλου, τοῦ π. Χαραλάμ- του, διότι ὁ Αἰγιαλείας ἐπεκαλέσθη εἰς τὸ ἄρ -
πους Βασιλόπουλου κ.ἂ.). Θὰ τὸν παραπέμψωμεν θρον του καὶ τὴν στροφὴν τοῦ Αὐστραλίας εἰς
εἰς ὅλας τὰς χριστιανικὰς ἀδελφότητας τὴς Ὀρ - τὰ ζητήματα τοῦ Παπισμοῦ. Ἡ στροφὴ ἐνοχλεῖ.
θοδόξου Ἐκκλησίας, αἱ ὁποῖαι ὑψώνουν λάβαρον Καὶ ἐπειδὴ ἐνοχλεῖται τὸ Φανάρι, «ἀνακαλύπτει»
ἀνθενωτικὸν καὶ ἀντιπαπικὸν διὰ τῶν ἐκλεκτῶν μὲ μεγάλη καθυστέρησιν τὰ προβλήματα, τὰ ὁ-
θεολόγων μελῶν των ἢ κληρικῶν κλπ. Θὰ τὸν πα- ποῖα δημιουργεῖ εἰς τὴν Αὐστραλίαν ὁ Ἀρχιεπί-
ραπέμψωμεν εἰς τὸ πλούσιον συγγραφικὸν ἔργον σκοπός της. Ἐπὶ ἔτη τὸ Φανάρι δὲν ἤκουε τίποτε
(βιβλία, περιοδικά, ἐκδόσεις, ἐφημερίδες) τῶν διὰ τὸν Αὐστραλίας. Τώρα αἰφνιδίως συμπλέει μὲ
ὁμοτίμων καθηγητῶν τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν ὅλους ἐκείνους τοὺς εὐσεβεῖς Ὀρθοδόξους
τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης καὶ Ἀθηνῶν, Χριστιανούς, οἱ ὁποῖοι διεμαρτύροντο ἐναντίον
ὡς εἶναι ὁ πατὴρ Θεόδωρος Ζήσης, ὁ πατὴρ Γε- τοῦ Αὐστραλίας. Τουλάχιστον ἡ σύμπλευσις τοῦ
ώργιος Μεταλληνὸς, ὁ κ. Ἰωάννης Κορναράκης Φαναρίου, ἂς ὁλοκληρωθῆ. Διότι οἱ «ἐχθροὶ» τοῦ
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ ΕΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΦΙΛΙΑΣ
κ.ἄ. Θὰ τὸν παραπέμψωμεν εἰς τὸ ἀντιπαπικὸν Αὐστραλίας εἶναι πρωτίστως ἀντιπαπικοί.
ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΚ ΤΗΣ 1ης ΣΕΛ. καὶ Ἀνδρέας, καίτοι ἠκολούθησαν Εἰς τοῦτο καλούμεθα ὄχι μόνον,
διάφορον γεωγραφικῶς πορείαν ὡς προείπομεν, ἐκ σεβασμοῦ πρὸς
ρομεν ἐπὶ τῇ αἰσίᾳ συνεχίσει καὶ
προόδῳ αὐτοῦ, τοῦ μὲν διαλόγου ἐν τῇ μαρτυρίᾳ τοῦ Εὐαγγελίου, τὴν ἱερὰν μνήμην τῶν δύο Πρωτο-
παρέμειναν ἡνωμένοι ἐν τῇ ἱστο- κλήτων Ἀποστόλων, ἐκ τῶν ὁποί-
τῆς ἀγάπης ἀποκαθαίροντος τὰς
σχέσεις ἡμῶν ἐκ πάσης προσηλυ- ρίᾳ διὰ τοῦ δεσμοῦ τῶν Ἐκκλη- ων ἀντλοῦν τὴν ὑπόστασιν αὐτῶν
σιῶν ἡμῶν, Ρώμης καὶ Κωνσταντι- αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν, ἀλλὰ καὶ ἐκ
τιστικῆς ἢ ἄλλης ἐνεργείας ἀντι-
κειμένης εἰς τὸ πνεῦμα τοῦ ἀμοι- νουπόλεως. τοῦ χρέους ἡμῶν ἔναντι τοῦ συγ-
βαίου σεβασμοῦ καὶ τῆς ἀγάπης, Τὸν σύνδεσμον τοῦτον μεταξὺ χρόνου κόσμου, ὁ ὁποῖος, σπαρασ-
σόμενος ὑπὸ ποικίλων συγκρούσε-
τοῦ δὲ διαλόγου τῆς ἀληθείας συ- τῶν δύο Ἀποστόλων, ὅστις ἐκκινεῖ
νεχίζοντος διὰ τῆς ἐπὶ τοῦτο συ- ων, ἔχει κατεπείγουσαν ἀνάγκην
ὡς βιολογικὸς δεσμός, διὰ νὰ κα-
σταθείσης Μικτῆς Διεθνοῦς Ἐπι- ταστῆ δεσμὸς πνευματικὸς ἐν τῷ τοῦ μηνύματος τῆς καταλλαγῆς,
τροπῆς τὸ δυσχερὲς καὶ ἐπίπονον αὐτῷ Κυρίῳ, καὶ καταλήξη ὡς τὸ ὁποῖον ἔφερεν ὁ Ἱδρυτὴς τῆς
Ἐκκλησίας διὰ τοῦ Σταυροῦ καὶ
ἔργον αὐτοῦ ὑπὸ τὴν συμπρο- δεσμὸς Ἐκκλησιῶν, καλούμεθα νὰ
εδρείαν καὶ τῆς ὑμετέρας ἀγαπη- ἔχωμεν ἀδιαλείπτως κατὰ νοῦν, τῆς Ἀναστάσεώς Του.
τῆς Σεβασμιότητος, τὴν ὁποίαν
καθὼς πορευόμεθα πρὸς τὴν ἀπο- Εἶναι προφανὲς ὅτι ἐὰν τὸ μήνυ-
καὶ ἐπὶ τούτῳ συγχαίρομεν καὶ κατάστασιν τῆς πλήρους ἑνότητος μα τοῦτο δὲν γίνη σεβαστὸν ὑφ᾽
εὐχαριστοῦμεν.
τῶν Ἐκκλησιῶν ἡμῶν. ἡμῶν τῶν ἰδίων τῶν χριστιανῶν, ἡ
Κατὰ τὴν ἀνάγνωσιν τῆς ἐκ τοῦ Τιμῶντες σήμερον τὸν Ἀπόστο- ἐπίδρασις αὐτοῦ εἰς τὸν σύγχρο-
ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ Ἰωάννου λον Ἀνδρέαν τιμῶμεν συγχρόνως νον ἄνθρωπον θὰ παραμένη δυ-
περικοπῆς —κατὰ τὴν τελεσθεῖ- καὶ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ Πέτρον. σχερής.
σαν σήμερον Θείαν Λειτουργίαν— Καὶ ὡς δὲν εἶναι δυνατὸν ὁ Πέ- Ἡ Ἐκκλησία ὀφείλει νὰ εἶναι
ἠκούσαμεν πόσον ἰσχυρὸς ὑπῆρ- τρος καὶ ὁ Ἀνδρέας νὰ νοηθοῦν πάντοτε εἰς θέσιν νὰ ἐπαναλαμβά-
ξεν ὁ μετὰ τοῦ Κυρίου δεσμὸς τῶν
αὐταδέλφων Μαθητῶν Ἀνδρέου κεχωρισμένοι ἀπ᾽ ἀλλήλων, οὕτω νη πρὸς πάντας τοὺς λόγους τοῦ
καὶ Πέτρου. δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὸν αἱ Ἐκκλησίαι Φιλίππου πρὸς τὸν Ναθαναήλ,
Ρώμης καὶ Κωνσταντινουπόλεως τοὺς ὁποίους ἠκούσαμεν σήμερον
Ἀφοῦ διῆλθε μετʼ ἄλλου τινὸς νὰ συνεχίσουν πορευόμεναι ἐν δι- εἰς τὴν εὐαγγελικὴν περικοπήν:
μαθητοῦ, πιθανῶς τοῦ Ἰωάννου, αιρέσει. Ὀφείλομεν, ὅθεν, νὰ ἄ- “ἔρχου καὶ ἴδε” (Ἰω. 1, 47). Τότε μό-
μίαν ὁλόκληρον ἡμέραν συνο- ρωμεν ἐκ τοῦ μέσου ἡμῶν τὰς νον ὁ λόγος της θὰ εἶναι πειστι-
μιλῶν καὶ ἀναστρεφόμενος μετὰ συσσωρευθείσας ἐπὶ μίαν χιλιε- κός, ὅταν δύναται νὰ δώση, πρώτη
τοῦ Κυρίου εἰς τὸ κατάλυμα Αὐ- τίαν ἀκάνθας εἰς τὰς σχέσεις τῶν ἐκείνη, τὸ παράδειγμα τῆς καταλ-
τοῦ —ὁποῖον, ἀληθῶς, καὶ ὄντως Ἐκκλησιῶν ἡμῶν, τόσον εἰς ζητή- λαγῆς καὶ τῆς ἀγάπης.
μέγα προνόμιον!— ὁ Ἀνδρέας ματα πίστεως, ὅσον καὶ εἰς θέματα
σπεύδει νὰ ἀναγγείλη εἰς τὸν Πέ- Ἐν τῷ πνεύματι τούτῳ καὶ μετὰ
ἁπτόμενα τῆς δομῆς καὶ διοικήσε- τοιούτων σκέψεων καὶ αἰσθημά-
τρον μετὰ χαρᾶς ὅτι “εὑρήκαμεν ως τῆς Ἐκκλησίας.
τὸν Μεσσίαν”, καὶ νὰ παρουσιάση των χαιρετίζομεν καὶ πάλιν τὴν ἐν
Εἰς τοῦτο ἔχομεν πολύτιμον τῷ μέσῳ ἡμῶν παρουσίαν τῆς τι-
αὐτὸν εἰς τὸν Κύριον.
ὁδηγὸν τὴν κοινὴν ἡμῶν παράδο- μίας ἀντιπροσωπείας τῆς Ἐκκλη-
Ἡ σκηνὴ εἶναι ὄντως συγκλονι- σιν τῶν ἑπτὰ Οἰκουμενικῶν Συνό- σίας τῆς πρεσβυτέρας Ρώμης καὶ
στικὴ καὶ ἀποφασιστικῆς σημα- δων καὶ τῆς πρώτης μ.Χ. χιλιετίας, τῆς Αὐτοῦ Ἁγιότητος τοῦ Προκα-
σίας, δι᾽ ὅσα θὰ ἠκολούθουν εἰς τὸ
ἐκ τῆς ὁποίας θὰ ἀντλήσωμεν τὰς θημένου αὐτῆς προσφιλοῦς ἡμῖν
μέλλον. Πέτρος καὶ Ἀνδρέας,
ἀδελφοὶ κατὰ σάρκα, κατέστησαν βασικὰς ἀρχὰς καὶ τὰ κριτήρια, διὰ ἀδελφοῦ Πάπα Βενεδίκτου, δεό-
τῶν ὁποίων θὰ ἀποκαθάρωμεν μενοι τοῦ Κυρίου ὅπως εὐλογήση
τὴν στιγμὴν ἐκείνην καὶ ἀδελφοὶ
ἐν Χριστῷ, ἑνωθέντες τόσον μετ᾽ ὅσα ἡ χιλιετία τῆς ἀπ᾽ ἀλλήλων καὶ κατευθύνη τὴν πορείαν τῶν
ἀποξενώσεως ἡμῶν συνεσώρευ- Ἐκκλησιῶν ἡμῶν εἰς τὴν ἐκπλήρω-
Αὐτοῦ ὅσον καὶ μετ᾽ ἀλλήλων διὰ
σεν ἐπιτείνουσα τὴν μεταξὺ ἡμῶν σιν τοῦ ἁγίου Αὐτοῦ θελήματος.
δεσμῶν ἀκαταλύτων.
ἀπόστασιν. Ἀμήν».
ΜΝΗΜΟΣΥΝΟΝ
Ὅτε δὲ μετὰ τὴν εἰς οὐρανοὺς
Ἀνάληψιν τοῦ Κυρίου καὶ τὴν ἐπι-
φοίτησιν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος
τὴν ἡμέραν τῆς Πεντηκοστῆς ἐξ-
ῆλθον εὐαγγελιζόμενοι τοὺς λα- Τελεῖται τὸ Σάββατον 27.12.2008 εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν Ἁγί-
οὺς καθιστάμενοι μάρτυρες τοῦ ου Νεκταρίου Ἑκάλης (Θησαίως 25) τεσσαρακονθήμερον
μνημόσυνον ὑπὲρ ἀναπαύσεως τῆς ψυχῆς τῆς ἀγαπημένης
Ἀναστάντος Χριστοῦ, ὁ μὲν Πέ-
τρος ἔφθασε μέχρι Ρώμης καθα- μας ἀδελφῆς και θείας
γιάσας διὰ τοῦ αἵματος αὐτοῦ τὴν
ἐκεῖ Ἐκκλησίαν, ὁ δὲ Ἀνδρέας
ΣΠΥΡΙΔΟΥΛΑΣ ΣΩΤ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
διῆλθε, κατὰ τὴν ἀρχαίαν παράδο- Παρακαλοῦμεν ὅσους τὴν ἐγνώρισαν, νὰ ἑνώσουν μαζί
σιν, ἐκ Βυζαντίου, ἱδρύσας τὴν μας τὰς πρὸς τὸν Ὕψιστον δεήσεις των.
Ἐκκλησίαν ἐν τῷ τόπῳ, ὅστις ἐ- Οἱ ἀδελφοί:
πρόκειτο ἀργότερον, θείᾳ προ-
Βασιλικὴ καὶ Φώτης Κολοβὸς
νοίᾳ, νὰ καταστῆ ἡ Νέα Ρώμη, ἡ
Πόλις τοῦ Κωνσταντίνου. Μαρία Εὐθ. Βασιλοπούλου
Οὕτως οἱ δύο ἀδελφοί, Πέτρος Τὰ ἀνήψια — οἱ λοιποὶ συγγενεῖς
Σελὶς 6η
ΕΠΙΘΕΣΙΣ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ
ΤΟΥ ΤΗΛΕΟΠΤ. ΣΤΑΘΜΟΥ MEGA
Διὰ προβολὴν τῆς ταινίας «Κώδικας Da Vinci»
Ἐκ τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πει-
ραιῶς ἐξεδόθη τὴν 8ην ∆εκεµβρί-
ου ἡ ἀκόλουθος ἀνακοίνωσις:
«Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολί-
της Πειραιῶς κ. Σεραφείμ μὲ ἀ-
φορμὴ τὰ διαδραματισθέντα ἐπει-
σόδια, ἀλλὰ καὶ τὴν προβολὴν ἀπὸ
τὸ κανάλι MEGA τὴν Κυριακὴ 7–
12–2008 τῆς ταινίας Κώδικας Da
Vinci δήλωσε τὰ ἀκόλουθα:
«Οἱ ἀξιότιμοι ἰδιοκτῆται τοῦ τη-
λεοπτικοῦ διαύλου MEGA Channel
κ.κ. Χρῆστος Λαμπράκης, Γεώρ-
γιος Μπόμπολας, Ἀθανάσιος Τεγό-
πουλος, Δημήτριος Κοπελοῦζος
καὶ Βαρδῆς Βαρδινογιάννης, κα-
θὼς καὶ ἡ διεύθυνσις αὐτοῦ μὲ τὴν
προβολὴν τὴν Κυριακὴν 7–12–2008
εἰς τὴν ἐκπομπὴν Mega Cinema τοῦ
ἀπαραδέκτου, ἀνιστορήτου καὶ
φανταστικοῦ κατασκευάσματος
τοῦ Ἑβραιοσιωνιστικοῦ lobi τοῦ
Hollywood Κώδικας Da Vinci οὐσια-
στικὰ ἀπέδειξαν ὅτι ὁ ἀληθινὸς
Θεὸς τοῦ κόσμου, ὁ δημιουργὸς
τῆς ἁρμονίας, τῆς σοφίας καὶ τῆς
συνθέσεως εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χρι-
στός, ὁ ἐνανθρωπίσας ἀπὸ ἄφατον
ἀγάπην καὶ ὑπὲρ τοῦ κόσμου σταυ-
ρωθεὶς καὶ συντρίψας διὰ τοῦ θα-
νάτου Του καὶ τοῦ αἵματός Του κά-
θε ἐξουσίαν, κάθε ἀντιπαλότητα,
κάθε ἐκδίκησιν καὶ φονταμενταλι-
σμόν, κάθε φανατισμὸν καὶ ὀξύτη-
τα, κάθε φθορὰν καὶ κάθε θάνατον,
ἀναστήσας ἐκ τῶν νεκρῶν ἔργων
κάθε ἄνθρωπον. Διότι ἂν ἀπετόλ-
μουν οἱ ἀνωτέρῳ Κύριοι μίαν παρο-
μοίαν πρᾶξιν εὐτελισμοῦ θείου
προσώπου διὰ τῆς προβολῆς πα-
ρεμφεροῦς ἔργου εἰς οἱανδήποτε
χώραν ὅπου ἐπικρατεῖ ὁ Ἰσλαμικὸς
φονταμενταλισμός, ἢ ὁ Ἰνδουϊ-
σμός, ἢ ὁ Ταοϊσμός, ἢ ἄλλη θρη-
σκευτικὴ παραδοχή, οὐδεὶς ἰδιω-
τικὸς στρατὸς σωματοφυλάκων θὰ
ἦτο δυνατὸν νὰ τοὺς διαφυλάξη
ἀπὸ τὸ μένος τῶν πιστῶν τῶν δια-
φόρων θρησκειῶν. Θὰ ἐπικηρύσ-
Αἱ θέσεις τῆς «Κοινωνίας»
σοντο ἄμεσα καὶ θὰ διῆγον τὸν
διὰ τὴν λαϊκὴν ἐξέγερσιν
Ἡ πολιτικὴ παράταξη «Κοινω-
νία» συνεχιστῶν τοῦ Καποδίστρια,
ἐξέδωσε τὴν 8 ∆εκεµβρίου τὸ ἀκό-
λουθον ἐπίκαιρον δελτίον τύπου:
«Ζήσαμε ὅλοι τὰ οἰκτρὰ καὶ δυ-
σάρεστα γεγονότα ποὺ συνέβη-
σαν κυρίως στὸ κέντρο τῶν Ἀθη-
νῶν ἀλλὰ καὶ σὲ ὁλόκληρη τὴ χώ-
ρα. Ὅλος ὁ πολιτικὸς χῶρος στά-
θηκε θεατής(!) σὰν νέος Νέρωνας,
βλέποντας σὰν σύγχρονη Ρώμη
τὴν Ἑλλάδα, νὰ καίγεται ἀπὸ τὶς
πολιτικὰ ὑποκινούμενες ὁμάδες
τῶν “γνωστῶν ἀγνώστων”. Τὸ θρά-
σος δὲ ὅλων δὲν ἔχει ὅρια, ὅταν
τόλμησαν νὰ κατηγορήσουν τὴν
παράταξή μας πὼς τάχα στάθηκε
“παγερὰ ἀδιάφορη” ἀπέναντι στὸ
θάνατο ἑνὸς νεαροῦ παιδιοῦ, ἐπει-
δὴ δὲν ματαίωσε τὴν προγραμμα-
τισμένη συζήτηση ἐπὶ τῶν πολι-
τικῶν της θέσεων.
Κατʼ ἀρχήν μᾶς κατηγορεῖτε ἄδι-
κα, χωρὶς νὰ γνωρίζετε οὔτε ποῖοι
εἴμαστε, οὔτε τὸ πὼς τοποθετηθή-
καμε ἀπέναντι σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συ-
νέβησαν. Κυρίως ὅμως ἀγνοεῖτε
τὸ ὅτι πολλὰ μέλη μας, στελέχη
μας, μέχρι καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πρόεδρός
μας βρέθηκαν μέσα στὰ γεγονότα,
προσπάθησαν καὶ ἐν μέρει πέτυ-
χαν νὰ εἰρηνεύσουν τὰ πράγματα
καὶ μάλιστα ἐπειδὴ ἐπέδειξαν στά-
ση ἀληθινοῦ ἐνδιαφέροντος κά-
ποια παιδιὰ ποὺ συμμετεῖχαν στὰ
γεγονότα, ἦρθαν στὴ συζήτηση καὶ
συμμετεῖχαν ἐνεργά, γιατί διαπί-
στωσαν τὸ ἀληθινὸ τῶν προθέσε-
ών μας ἀλλὰ κυρίως τὸ ὅτι ἔχουμε
τὴν δυνατότητα νὰ ἐξαλείψουμε
τέτοια φαινόμενα στὸ μέλλον.
Αὐτὸ ὀνομάζετε ἐσεῖς παγερὴ
ἀδιαφορία; Ἐμεῖς ὀνομάζουμε πα-
γερὴ ἀδιαφορία τὴ στάση ὅλων
Ἑορταστικαὶ ἐκδηλώσεις
ὅσοι ἀπὸ τὸν καναπὲ τοῦ σπιτιοῦ
εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν Σινᾶ
Συµφώνως µὲ ἀνταπόκρισιν,
ὑπὸ ἡµεροµηνίαν 9 ∆εκεµβρίου ἐκ
τῆς Αἰγύπτου:
«Μέσα σὲ κατανυκτικὴ ἀτμό-
σφαιρα, ἀλλὰ καὶ πολλοὺς προσκυ-
νητὲς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Κύπρο
καὶ τὴν Αἴγυπτο, ὁλοκληρώθηκαν
οἱ ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις στὴν
Ἁγία Αἰκατερίνη τοῦ Σινᾶ.
Στὴν πολυαρχιερατικὴ Θεία Λει-
τουργία, ποὺ τελέστηκε στὸ καθο-
λικό τῆς Ἱ. Μονῆς συμμετεῖχαν ἐκ-
πρόσωποι τῶν Πρεσβυγενῶν Πα-
τριαρχείων, ἀλλὰ καὶ τῶν αὐτοκέ-
ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟΝ
Μεγάλη εἶναι ἡ τοπική μας
᾿Εκκλησία, μεγάλα καὶ τὰ προ -
βλήματά της. ῾Ως κληρικοὶ τῆς
Μητροπόλεως αὐτῆς, ἀγωνιοῦ -
με καὶ μὲ φόβο Θεοῦ προσπα-
θοῦμε νὰ βοηθήσουμε. Μὲ προ-
σευχὴ καὶ μὲ ἔργα. Μὲ ἀνιδιο -
τέλεια καὶ μὲ ἑνότητα.
Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο, εἴκοσι ἱερεῖς
τῆς πολυπαθοῦς Μητροπόλεως
᾿Αττικῆς καλοῦν ὅλους τοὺς
κληρικοὺς καὶ μοναχοὺς, ποὺ
γνωρίζουν καλὰ τὸν πατέρα Σα-
ράντη, νὰ ὑπογράψουν τὸ σχε-
τικὸ κείμενο, μὲ θέμα τὴν ἐκλο -
γὴ Μητροπολίτου.
Μ᾿ αὐτὸ τὸν τρόπο θά βοηθή-
σουμε τὴν ῾Ι. Σύνοδο νὰ ἐκλέξει
Μητροπολίτη ᾿Αττικῆς τὸν κα-
ταλληλότερο, ποὺ τῆς ἁρμόζει.
Γιὰ περισσότερες πληροφο-
ρίες στὸν π. Εὐθύμιο Μουζακίτη
ἐφημέριο τοῦ ῾Ι. Ναοῦ ῾Αγίου
Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ ᾿Αμαρουσίου
τηλ. – FAX 210.60.29.966
βίον των ἀπὸ «κρυψῶνας» εἰς
«κρυψῶνα». Ἐνῶ ἐνταῦθα εἰς τὴν
χώραν τῆς Ἀδιαιρέτου Ὀρθοδόξου
Καθολικῆς Ἐκκλησίας ἐπικρατεῖ
εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν ἀνθρώπων
ἡ Χριστοειδὴς πρόσκλησις διὰ θέω-
σιν καὶ ὁμοήθειαν πρὸς τὸν Θεὸν
διὰ τῆς πρὸς τοὺς ἐχθροὺς ἀγάπης
καὶ συγγνώμης. Καὶ αὐτὴ εἶναι, ἡ
πλήρης ἀπόδειξις τῆς μεγαλωσύ-
νης καὶ τῆς ἀληθείας τοῦ Σταυρω-
θέντος καὶ Ἀναστάντος Θεοῦ.
Τὸ κατάπτυστον βέβαια περιε-
χόμενον τῆς θλιβερᾶς αὐτῆς πα-
ραγωγῆς τοῦ Ἑβραιοσιωνιστικοῦ
lobi τῶν Η.Π.Α. τὸ ἔχει συντρίψει ἡ
Ἱστορία, τὸ αἷμα, ὁ σταυρὸς καὶ τὸ
μαρτύριον τῶν Ἀποστόλων, ποὺ
θὰ ἦσαν ἀνόητοι νὰ θυσιασθοῦν
δι᾽ ἓν ψεῦδος, ἀντιπαρατασσόμε-
νοι μὲ τὴν Ρωμαϊκὴν Αὐτοκρατο-
ρίαν, ἐὰν δὲν εἶχον βιώσει εἰς
ὅλην τὴν ἔκτασιν, τὸ μεγαλεῖον
καὶ τὸ θάμβος, τὸν θάνατον καὶ
τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Σωτῆρος καὶ
Λυτρωτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Κι ἀκό-
μη τὸ ἔχουν συντρίψει τὰ ἕνδεκα
ἑκατομμύρια τῶν γνωστῶν Μαρ-
τύρων τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων,
καὶ ἐπιβεβαιοῦται τὸ ψευδὲς αὐ-
τοῦ a contrario ἐκ τοῦ ἑωσφορι-
σμοῦ τῶν Μασσωνικῶν Στοῶν, ὅ-
που διθυραμβικῶς λατρεύεται ὁ
ἑωσφόρος καὶ ἐξυμνεῖται εἰς ὅλας
τὰς τελετὰς μυήσεως ἀπὸ τοῦ
16ου βαθμοῦ τοῦ ἱππότου καδὼς
ἕως τοῦ 33ου τοῦ λεγομένου «με-
γάλου διδασκάλου».
Ἡ προσπάθεια ἀποδομήσεως
τοῦ θείου προσώπου τοῦ Σωτῆρος
Χριστοῦ εἰς τὰς συνειδήσεις τῶν
ἀνθρώπων καὶ τῆς ἀληθείας τῆς
Ἐκκλησίας Του ὁδηγεῖ ἀναποδρά-
στως καὶ ἀναποτρέπτως εἰς τὰ τρα-
γικὰ ἐπεισόδια ποὺ ἐσημειώθησαν
μὲ τὸν ἀποτρόπαιον θάνατον ἑνὸς
δεκαπεντάχρονου ἐφήβου, διότι
εἶναι διαχρονικὸς ὁ λόγος τοῦ
Ντοστογιέφσκι “χωρὶς Θεὸν ὅλα
ἐπιτρέπονται” ἔνθεν κακεῖθεν».
τους λένε δακρύβρεχτα καὶ ἀνε-
φαρμόσιμα λόγια. Παγερὴ ἀδιαφο-
ρία εἶναι οἱ ἀνακοινώσεις πολι-
τικῶν κομμάτων περὶ “κράτους
τῶν Ἐξαρχείων”, ὅταν ὅλοι γνωρί-
ζουμε πὼς ὑποκινητὲς εἶναι τὰ ἴδια
τὰ κόμματα. Ἄλλωστε δὲν ἦταν λί-
γα τὰ στελέχη κομμάτων, γνωστοὶ
τηλεοπτικοὶ ἀστέρες καὶ θιασῶτες
τῆς δημοκρατίας καὶ τῶν ἀνθρωπί-
νων δικαιωμάτων, οἱ ὁποῖοι τριγύ-
ριζαν παρακολουθώντας ἂν τὸ
σχέδιο τους ἐξελίσσεται ὅπως εἶ -
χε σχεδιαστεῖ. Γιατί κάτι ποὺ δὲν
γνωρίζετε πιθανῶς, εἶναι πὼς οἱ
πρωτεργάτες τῶν ἐπεισοδίων εἶ-
ναι ἐγκάθετοι ἀπὸ ὅλα τὰ κόμματα
οἱ ὁποῖοι ἐκτελοῦν ἐντεταλμένη
ὑπηρεσία καὶ ἀκόμα κι ἂν συλλη-
φθοῦν ἐλευθερώνονται μὲ ἕνα τη-
λέφωνο ὑπουργοῦ ἢ βουλευτῆ!
Παγερὴ ἀδιαφορία εἶναι νὰ κατη-
γορεῖ κάποιος τὴν παράταξή μας,
τὴν στιγμὴ ποὺ ἡ ἴδια συναισθανό-
μενη τὴν εὐθύνη ποὺ ἔχει ὁ πολι-
τικὸς χῶρος πρότεινε λύσεις γιὰ
νὰ προληφθοῦν τὰ ἐπεισόδια στὸ
μέλλον! Αὐτὴ εἶναι ἡ λύση! Ὄχι νὰ
κλαῖμε μὲ κροκοδείλια δάκρυα!
Οἱ μέρες μας εἶναι μέρες εὐθύ-
νης. Θὰ πρέπει ὁ καθένας ἀπὸ
ἐμᾶς νὰ ἀναλογιστεῖ ποὺ φταίει μὲ
τὴν ἀνοχή, τὴν συμμετοχή, τὴ δια-
πλοκὴ καὶ τὴν πίστη στὰ ὑπάρχον-
τα κόμματα. Φτάνει! Ἂν θέλουμε
λύσεις, ἂς μὴ στέλνουμε ἄδικες
κατηγορίες στοὺς μόνους ποὺ
ἀπέμειναν μαχόμενοι στὶς Θερμο-
πύλες! Ἄν μᾶς νοιάζει πραγματικά,
ἂς ἑνωθοῦμε κι ἂς κατέβουμε νὰ
πολεμήσουμε μαζί τους! Ἂν δὲν
μᾶς νοιάζει, τουλάχιστον ἂς μὴ γί-
νουμε οἱ σύγχρονοι Ἐφιάλτες! Ἂς
παρακολουθήσουμε σιωπηλὰ τὴν
μάχη ποὺ δίνουν κι ἂς μὴ τοὺς ἐπι-
βαρύνουμε ἄδικα».
φαλων Ἐκκλησιῶν, ἀπουσίαζε ὅ-
μως λόγῳ ἀνάρρωσης ἀπὸ πρό-
σφατη ἐγχείρηση, ποὺ ὑπέστη
στὴν Ἀθήνα ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Σινᾶ,
Φαρᾶν καὶ Ραϊθοῦς κ. Δαμιανός.
Τὴν ἐκδήλωση τίμησε μὲ τὴν πα-
ρουσία του ὁ Ἕλληνας Πρέσβης,
κ. Ἰωάννης Ἀλέξιος Ζέπος, παρα-
βρέθηκαν ὁ Γενικὸς Πρόξενος κ.
Γρηγόρης Βασιλοκωσταντάκης, ὁ
Ἀντιπρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Κοι-
νότητας Καΐρου, κ. Νικόλας Βαδῆς
καὶ ἄλλοι ἐπίσημοι, ἐνῶ τὸν καθη-
γούμενο τῆς Ἱ. Μονῆς ἐκπροσώπη-
σε ὁ π. Ἰωάννης Μεταξάς.
Οἱ φετινὲς ἐκδηλώσεις στὸ
ἱστορικὸ μοναστήρι ἀνέδειξαν γιὰ
πρώτη φορὰ καὶ τὴν προσφορὰ
τῶν Βεδουίνων μουσουλμάνων,
ποὺ ζοῦν στὴν περιοχὴ καὶ φυλάτ-
τουν τὸ μοναστήρι».
Τέλος Ἰανουαρίου
ἡ ἐκλογὴ νέου
Πατριάρχου Μόσχας
Ὁ ἑπόμενος Πατριάρχης τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς Ρω-
σίας θὰ ἐκλεγῆ εἰς τὰ τέλη Ἰα -
νουαρίου ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδον καὶ
θὰ ἐνθρονισθῆ τὴν 1ην Φεβρουα-
ρίου, ἀνεκοίνωσε τὴν 10ην Δεκεμ-
βρίου ὁ Μητροπολίτης Κύριλλος,
τὴν ἐπαύριον τῆς κηδείας τοῦ Πα-
τριάρχου Ἀλεξίου Β´. Ἡ Ἱερὰ Σύ-
νοδος τῆς Ρωσίας θὰ συνέλθη
τὴν 27ην, 28ην καὶ 29ην Ἰανουαρί-
ου. Τὴν 30ὴν καὶ 31ην θὰ προετοι-
μάση τὴν ἐνθρόνισιν τοῦ νέου Πα-
τριάρχου, ἐτόνισεν εἰς τοὺς δημο-
σιογράφους ὁ Μητροπολιτης Σμο-
λένσκι καὶ Καλίνιγκραντ.
ΣΥΝΕΚΛΟΝΙΣΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥΣ
Ἦτο ἀντιοικουμενιστὴς, ἀντιπαπικός, διώκτης τῆς Οὐνίας καὶ ἐχθρικὸς πρὸς τὸ Φανάρι
Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΜΟΣΧΑΣ
Εἶχεν ἀναλάβει τὸ τιμόνι τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας εἰς δυσκόλους πολιτικὰς περιστά-
σεις. Προσφάτως διεκήρυξεν ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι ἀσθένεια καὶ διαστροφή
Ἡ αἰφνιδία κοίμησις τοῦ Πα-
τριάρχου Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν
Ρωσιῶν Ἀλεξίου Β´ συνεκλόνισε
τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν. Διότι
ὁ Πατριάρχης, παρὰ τὴν ἐχθρικὴν
στάσιν τὴν ὁποία ἐτήρει ἔναντι
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου,
ἐθεωρεῖτο ὡς ἡ Ἐκκλησιαστικὴ
προσωπικότης τῆς Ρωσίας, ἡ ὁποία
καθωδήγησε τὴν ἀναγέννησιν τῆς
Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μετὰ τὴν
κατάρρευσιν τῆς ἀθέου Σοβιε-
τικῆς Ἑνώσεως, ἐνῶ ἐτήρησε πο-
λεμικὴν στάσιν ἔναντι τοῦ Οἰκου-
μενισμοῦ καὶ τοῦ Παπισμοῦ, κα-
ταγγέλλων, παραλλήλως τὴν δρᾶ-
σιν τοῦ Βατικανοῦ εἰς τὰ ἐδάφη
της διὰ τῆς δαιμονικῆς Οὐνίας.
Ὁ μακαριστὸς Πατριάρχης Μό-
σχας ἐκοιμήθη τὴν πρωΐαν τῆς Πα-
ρασκευῆς τῆς 5ης Δεκεμβρίου,
εἰς ἡλικίαν 79 ἐτῶν εἰς τὴν οἰκίαν
του. Μίαν ἡμέραν ἐνωρίτερον εἶχε
συλλειτουργήσει μετὰ τοῦ Μητρο-
πολίτου Μεσογαίας καὶ Λαυρεω-
τικῆς κ. Νικολάου. Ὡς ἀπεκαλύ-
φθη ὑπὸ σειρᾶς δημοσιευμάτων
τοῦ τύπου:
«Ὁ 79χρονος Πατριάρχης ἄφη-
σε τὴν τελευταία του πνοὴ στὴν
κατοικία του ἔξω ἀπὸ τὴ Μόσχα.
Ἦταν γνωστὸ ὅτι ἀντιμετώπιζε
προβλήματα μὲ τὴν ὑγεία του ἐδῶ
καὶ καιρό. Ἡ ἀκριβὴς αἰτία τοῦ θα-
νάτου του δὲν ἀνακοινώθηκε, πι-
θανολογεῖται ὡστόσο ὅτι ὑπέστη
ἔμφραγμα. “Εἶναι δύσκολο νὰ βρῶ
λόγια. Ἔτρεφα ἀπόλυτο σεβασμὸ
στὸ πρόσωπό του”, δήλωσε ὁ τε-
λευταῖος ἡγέτης τῆς Σοβιετικῆς
Ἕνωσης, ἐνῶ ὁ Σεργκέι Μιρόνοφ,
πρόεδρος τῆς ρωσικῆς Ἄνω Βου-
λῆς χαρακτήρισε τὴν ἀπώλειά του
“δυσαναπλήρωτη γιὰ τὸν ρωσικὸ
ὀρθόδοξο λαό”. Ὅπως σημειώ-
νουν οἱ «Times», ὁ Ἀλέξιος ἐθεω-
ρεῖτο ἰσχυρὴ προσωπικότητα, ποὺ
ἀποκατέστησε τὴν ἐξουσία τῆς
Ρωσικῆς Ἐκκλησίας ἔπειτα ἀπὸ
δεκαετίες σοβιετικῆς καταστολῆς.
Γεννημένος ὡς Ἀλεξέι Μιχαήλο-
βιτς Ρίντιγκερ στὴν πρωτεύουσα
τῆς Ἐσθονίας Τάλιν τὸν Φεβρουά-
ριο τοῦ 1929, χειροτονήθηκε ἱερέ-
ας τὸ 1953 ὅταν ἡ Ρωσικὴ Ἐκκλη-
σία βρισκόταν ὑπὸ τὸν ἀσφυκτικὸ
ἔλεγχο τοῦ Κρεμλίνου. Οἱ σχέσεις
του μὲ τὸ κομμουνιστικὸ κα-
θεστὼς δὲν διαταράχθηκαν ποτέ,
ἀκόμη κι ὅταν ἐπὶ προεδρίας Λε-
ονὶντ Μπρέζνιεφ ἡ Ἐκκλησία ἐλεγ-
Ο ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΕΙΧΕ ΣΥΛΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΝ
χόταν ἀπὸ τὴν KGB καὶ πολλοὶ
ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΝ ΜΟΣΧΑΣ ΜΙΑΝ ΗΜΕΡΑΝ ΠΡΟ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΟΥ
Τὶ ἀπεκάλυψεν εἰς συνέντευξίν του εἰς Ραδιοφωνικὸν Σταθμὸν
Ὁ Μητροπολίτης Μεσογαίας
καὶ Λαυρεωτικῆς κ. Νικόλαος
εἶχε συλλειτουργήσει µὲ τὸν Πα-
τριάρχην Μόσχας µίαν ἡµέραν
πρὸ τῆς κοιµήσεώς του. Εἰς συ-
νέντευξίν του εἰς τὸν Ραδιοφω-
νικὸν Σταθµὸν City 99,5 (τῆς κ. Ἰ.
Ἀγγελοπούλου) καὶ εἰς τὸν ἔγκυ-
ρον ἐκκλησιαστικὸν καὶ πολι-
τικὸν συντάκτην κ. Νικόλαον Πα-
παδηµητρίου ἐτόνισεν ὅτι δὲν
ἀντελήφθη κάτι τὸ ἀνησυχητικὸν
διὰ τὴν ὑγείαν τοῦ Πατριάρχου
κατὰ τὴν προηγουµένην ἡµέραν.
Παραθέτοµεν τὸ πλῆρες κείµε-
νον τῶν ἐρωτοαπαντήσεων. Αὐτὸ
ἔχει ὡς ἀκολούθως:
«Μαρούσι, 05 Δεκεμβρίου 2008
—Δημοσιογράφος: Σεβασμιότα-
τε καλὴ σας μέρα, σᾶς βρίσκουμε
στὴν Μόσχα, ἐσεῖς χθὲς συλλει-
τουργήσατε μὲ τὸν Πατριάρχη
Ἀλέξιο. Μπορεῖτε νὰ μεταφέρετε
τὶς τελευταῖες στιγμὲς τοῦ προκα-
θήμενου τῆς ρωσικῆς Ἐκκλησίας;
—Ἀπάντηση: Τίποτε δὲν προει-
κόνιζε αὐτὸ τὸ ὁποῖο συνέβη σή-
μερα τὸ πρωΐ. Ἤτανε σὲ μία... Ἔ,
ὀγδόντα χρονῶν ἄνθρωπος μετὰ
ἀπὸ ἐγχείρηση στὴν ὁποία ὑπεβλή-
θη στὴ Γερμανία ἀπ᾽ ὅτι ἄκουσα,
πρὶν ἀπὸ λίγο καιρό. Εἶχε μία δυ-
σκολία στὴν ἀναπνοή του, ἀλλὰ δὲ
νομίζω ὅτι αὐτὴ δημιουργοῦσε μία
ἀνησυχία, λειτούργησε πολὺ καλά,
ἦταν ὄρθιος σὲ ὅλη τὴν ἀκολουθία
ὅπως συνηθίζουν οἱ Ρῶσοι, προσέ-
φερε αὐτὸς τὴν Ἁγία Κοινωνία
στὸν κόσμο, ἐπέστρεψε καθίσαμε
ἐμεῖς, κουβεντιάσαμε, μετὰ πήγα-
με στὸ Κρεμλίνο καὶ στὴ συνέχεια
πήγαμε σὲ μία Ἱερὰ Μονή, ποὺ βρί-
σκεται μέσα στὴ Μόσχα, ἡ ὁποία
εἶχε καὶ αὐτὴ ἑορτασμὸ μὲ στρα-
τιωτικὴ ἀτμόσφαιρα, προχώρησε
σιγὰ σιγά, μπῆκε μέσα, ἔγινε μία
δοξολογία, ἤτανε εὐδιάθετος, πο-
λὺ καλὸς καὶ μετὰ φάγαμε μαζί καὶ
στὸ φαγητὸ ἦταν πρόσχαρος, με-
τρημένος. Καθίσαμε δίπλα δίπλα,
ἔφαγε λίγο, ὄχι τίποτε περισσότε-
ρο, ἀλλὰ δὲν ἔδειχνε δυσκολία.
—Δημοσιογράφος: Ἀπ᾽ ὅτι μα-
θαίνουμε, ὁ μακαριστὸς πλέον Πα-
τριάρχης, μίλησε χθὲς καὶ γιὰ τὴν
Ἑλλάδα καὶ γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας.
—Ἀπάντηση: Ὁ λόγος ποὺ καὶ
ἐγὼ βρισκόμουν ἐδῶ πέρα, εἶχε
μία σχέση καὶ μὲ τὸ πρόσφατο
προσκύνημα τῶν λειψάνων τοῦ
Ἁγίου Σεραφείμ, πού μᾶς ἔστειλε
ἡ ρωσικὴ Ἐκκλησία στὴν Ἑλλάδα.
Ἦταν πολὺ καλὰ πληροφορημέ-
νος, βγῆκε στὸν κόσμο στὸ τέλος
κι ἔτσι εὐχαρίστησε καὶ ἐμένα προ-
σωπικὰ ἀλλὰ καὶ γενικότερα τὴν
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδας μὲ ἕναν
πολὺ σεμνὸ καὶ πειστικὰ αὐθεντικὸ
τρόπο. Ἐξέφρασε τὴν ἀγάπη του
πρὸς τὴν Ἑλλαδικὴ Ἐκκλησία, τὴν
εὐγνωμοσύνη του γιὰ ὅλη τὴ φιλο-
ξενία ποὺ προσεφέρθη στὴν ρω-
ἱερεῖς εἶχαν ὁδηγηθεῖ στὴ φυλακή.
Τὸν Ἰούνιο τοῦ 1990 ἐξελέγη Πα-
τριάρχης Μόσχας καὶ Πασῶν τῶν
Ρωσιῶν. Ἦταν ὁ ὑποψήφιος τῆς
περεστρόικα ἀπέναντι στὸν Μη-
τροπολίτη Φιλάρετο, ὁ ὁποῖος ἐθε-
ωρεῖτο ὁ ἐκλεκτός τοῦ κομμουνι-
στικοῦ κατεστημένου. Ἕνα χρόνο
ἀργότερα ἡ Σο-
βιετικὴ Ἕνωση
κατέρρευσε καὶ
ὁ ἴδιος φρόντι-
σε νὰ ἀναπτύξει
ἰσχυρὲς συμμα-
χίες μὲ τὸν πρῶ -
το πρόεδρο τῆς
Ρωσικῆς Ὁμο-
σπονδίας Μπό-
ρις Γιέλτσιν, ἀλ-
λὰ καὶ τὸν διά-
δοχό του Βλαν-
τίμιρ Πούτιν.
Στὰ θέματα ἐ-
ξωτερικῆς πολι-
τικῆς συντασ-
σόταν μὲ τὶς θέ-
σεις τοῦ Κρεμ-
λίνου, ἐπικρί-
νοντας τοὺς
ΝΑΤΟϊκοὺς
βομβαρδισμοὺς στὴν πρώην Γι-
ουγκοσλαβία καὶ τὴν ἀμερικανικὴ
ἐπέμβαση στὸ Ἰράκ, ἐνῶ ἐμφανιζό-
ταν συχνὰ ὡς ὑπερασπιστὴς τῶν
δικαιωμάτων τῶν Ρώσων, ποὺ
ζοῦσαν στὶς πρώην σοβιετικὲς δη-
μοκρατίες (Τσετσενία κ.λπ.).
Συμβολικὴ κίνηση. Ἡγέτης 220
ἑκατομμυρίων πιστῶν σὲ ὁλόκλη-
ρο τὸν κόσμο, ὁ Ἀλέξιος φρόντισε
νὰ ἀποκαταστήσει τὸ κύρος τῆς
Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ μὲ μιὰ
συμβολικὴ κίνηση, μὲ τὴν ἐπανί-
δρυση τοῦ Καθεδρικοῦ Ναοῦ τοῦ
Σωτήρα Χριστοῦ στὸ κέντρο τῆς
Μόσχας, ὁ ὁποῖος εἶχε γκρεμιστεῖ
ἐπὶ Στάλιν γιὰ νὰ κατασκευαστεῖ
στὴ θέση του ὑπαίθριο ἀθλητικὸ
συγκρότημα – κολυμβητήριο. Ἡ
θρησκεία ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του κέρ-
δισε ἔδαφος στὰ σχολεῖα, στὶς φυ-
λακές, στὰ νοσοκομεῖα καὶ στὶς
ἔνοπλες δυνάμεις».
Ὁ Μακαριστὸς Πατριάρχης Ἀ-
λέξιος ἦτο ἔντονα ἀντιπαπικὸς καὶ
ἀντιοικουμενιστής. Κατήγγειλε
τὴν δαιμονικὴν Οὐνίαν καὶ τὸ Βατι-
κανόν, διότι ὁ Παπισμὸς μέσῳ
αὐτῆς κάνει προσηλυτισμόν εἰς τὰ
ἐδάφη τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας.
Ἀπὸ τὴν Συνέλευσιν τοῦ Εὐρωπαϊ-
κοῦ Κοινοβουλίου προειδοποίη-
σικὴ ἀποστολὴ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα,
τὴν ἐξέφρασε πρὸς τὸ πρόσωπο
τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων,
καὶ στὴ δοξολογία ποὺ ἔγινε μετὰ
στὸ μοναστήρι καὶ γιὰ τὴν ὁποία
σᾶς μίλησα, ἦταν εὐγνώμων, εὐγε-
νής, ἐγκάρδιος, καὶ θερμὸς ὡς
πρὸς τὴ δική μας ἑλληνικὴ παρου-
σία. Μίλησε γιὰ τὸν πλοῦτο τῆς
ἑλληνικῆς παραδόσεως ἀπὸ τὸν
ὁποῖο πολλὰ παίρνουνε καὶ στὸν
ὁποῖο πολλὰ ὀφείλει ἡ Ρωσικὴ
Ἐκκλησία καὶ παράδοση. Στὸ τρα-
πέζι μοῦ ἦταν πάρα πολὺ ἐγκάρ-
διος, ἀνακοίνωσε στὸν κόσμο τὴν
ἐπιθυμία προσφορᾶς λειψάνου
τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ, μονίμως νὰ
βρίσκεται στὴν Ἑλλάδα, κάτι ποὺ
ἀποτελοῦσε καὶ δικό μας αἴτημα.
Ἒ, μιλήσαμε γιὰ τοὺς κοινοὺς
γνωστούς, ἦταν πολὺ ζεστὸς καὶ
πολὺ εἰλικρινὴς καὶ αὐθεντικός.
—Δημοσιογράφος: Νὰ σᾶς ρω-
τήσουμε κάτι τελευταῖο, ἐσεῖς πῶς
θὰ χαρακτηρίζατε τὸν Πατριάρχη
Ἀλέξιο, αὐτὴν τὴ φυσιογνωμία τῆς
Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας;
—Ἀπάντηση: Δὲν ξέρω πολλὰ
πράγματα καὶ δὲ θὰ ἤθελα νὰ ρι-
ψοκινδυνεύσω μὲ μία λέξη, ἁπλὰ
αὐτὸ ποὺ ἐγὼ κατάλαβα εἶναι ὅτι ὁ
Πατριάρχης, ποὺ πῆρε τὴν Ἐκκλη-
σία ἀκριβῶς στὸ σημεῖο τῆς μετα-
βάσεώς της ἀπὸ τὸ σοβιετικὸ διω-
γμό, στὸν κόσμο τῆς ἐλευθερίας,
καὶ κατάφερε νὰ δημιουργήσει
πολὺ ἰσορροπημένες σχέσεις μὲ
δύσκολες μερίδες τῆς κοινωνίας
Δεύτερος εἰς δημοφιλίαν
ὁ Ἀρχιεπίσκοπος μετὰ
τὸν Πρόεδρον τῆς Δημοκρατίας
Δημοσκόπησις, ἡ ὁποία ἔγινε
διὰ λογαριασμὸν τῆς ἐφημερίδος
«Ἔθνος τῆς Κυριακῆς» ὑπὸ τῆς
ἑταιρείας «Marc» κατέδειξεν ὅτι οἱ
πολῖται δὲν ἐμπιστεύονται τράπε-
ζας, κόμματα, Δημόσιον, ἀσφαλι-
στικοὺς ὀργανισμούς, Ἐκκλησία,
Δικαιοσύνη καὶ ΜΜΕ, ἀλλὰ εἶναι
αἰσιόδοξοι διὰ τὴν Εὐρωπαϊκὴν
Ἕνωσιν. Συμφώνως πρὸς τὴν δη-
μοσκόπησιν ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη
τὴν 7ην Δεκεμβρίου: «Στὶς τελευ-
ταῖες θέσεις ὡς πρὸς τὴν ἐμπιστο-
σύνη, ποὺ τοὺς δείχνουν οἱ πολί-
τες βρίσκονται τὸ Χρηματιστήριο
καὶ ὁ ΣΕΒ, καὶ αὐτὸ ἕως ἕνα ση-
μεῖο μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ λόγῳ καὶ
τῆς οἰκονομικῆς κρίσης καὶ τῶν
πιέσεων, ποὺ δέχονται τὰ λαϊκὰ
στρώματα. Ἐντυπωσιακὸ εἶναι
ὅμως ὅτι τὴν ἀμέσως καλύτερη ἀ-
πὸ τὶς χειρότερες ἐπιδόσεις ἔχουν
τὰ πολιτικὰ κόμματα, ἀπὸ τὰ ὁποῖα
οἱ πολίτες φαίνεται νὰ ἔχουν πολὺ
Εἰς τὸ ἑπόμενον φύλλον τοῦ «Ο.Τ.» ἐπίκαιρον ἄρθρον
διὰ τὴν λαϊκὴν ἐξέγερσιν. Ἡ ἀλήθεια ἀπερίτμητος
πρὸς πᾶσαν κατεύθυνσιν. Μὴ τὸ χάσετε.
σεν ὅτι ὑπάρχει ὁ μέγας κίνδυνος
νὰ ἀπορροφηθοῦν καὶ νὰ ἐξαφανι-
σθοῦν αἱ ρίζαι καὶ αἱ ἀξίαι τοῦ Χρι-
σιανισμοῦ ὑπὸ τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ
πολιτισμοῦ μὲ τραγικὰς συνεπείας
διὰ τοὺς Εὐρωπαϊκοὺς λαούς.
Προσφάτως εἰς τὴν Σύνοδον τῶν
Ἐπισκόπων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκ-
κλησίας Ρωσίας
ἐχαρακτήρισε
τὴν ὁμοφυλοφι-
λία ἀσθένειαν
καὶ διαστρο-
φήν. Ἐπὶ τῶν
ἡμερῶν του
ἡνώθη ἡ Ἐκ-
κλησία τῆς Δια-
σπορᾶς μὲ τὴν
Ρωσικὴν Ἐκ-
κλησίαν. Ὑπὸ
τὴν ἡγεσίαν του
ἡ Ρωσικὴ Ἐκ -
κλησία ἀνέπτυ-
ξε πολλὰς ἐπι-
χειρηματικὰς
δραστηριότη-
τας, μεταξὺ τῶν
ὁποίων καὶ τὸ
ἐμπόριον Βότ-
κας. Τέλος ἔλα-
βε μέρος, διὰ τὸ οἰκονομικὸ ὄφε-
λος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας,
εἰς διαφημιστικὴν ἐκστρατείαν
τῆς μεγάλης ἐνεργειακῆς ἑταιρεί-
ας Λουκόϊ. Κατὰ τὴν κρίσιν τοῦ
Φαναρίου μετὰ τῶν Ἀθηνῶν, εἶχε
στηρίξει μὲ ἐπιστολήν του τὸν μα-
καριστὸν Ἀρχιεπίσκοπον Χριστό-
δουλον.
Λαϊκὸν προσκύνημα
Τὸ σκήνωμα τοῦ Πατριάρχου
ἐξετέθη εἰς Λαϊκὸν Προσκύνημα
εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν τοῦ Σωτῆρος
Χριστοῦ Μόσχας, ὁ ὁποῖος εὑρί-
σκεται εἰς τὸ κέντρον τῆς πόλεως.
Ὁ Πατριάρχης ἐνεταφιάσθη εἰς
τὸν Καθεδρικὸν Πατριαρχικὸν Να-
ὸν τῶν Θεοφανίων, εἰς τὸν ὁποῖον
εὑρίσκονται καὶ τὰ λείψανα τοῦ
Ἁγίου Ἀλεξίου. Ἡ ἐξόδιος ἀκολου-
θία ἐτελέσθη τὴν Τρίτην 9 Δεκεμ-
βρίου εἰς τὸν Καθεδρικὸν Ναὸν
τοῦ Χριστοῦ Σωτῆρος.
Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης
παρέστη εἰς τὴν ἐξόδιον ἀκολου-
θίαν, συνοδευόμενος ὑπὸ τοῦ
Ἀρχιεπισκόπου Ἀμερικῆς κ. Δημη-
τρίου καὶ τοῦ Μητροπολίτου Τρα-
νουπόλεως κ. Γερμανοῦ, ὕστερα
ἀπὸ ἀπόφασιν τῆς Ἱ. Συνόδου τοῦ
Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου. Συμ-
καὶ νὰ προσφέρει πολὺ ἀποτελε-
σματικὸ ἔργο, ἔτσι δημιούργησε
πολὺ καλὲς σχέσεις μὲ τὴν ἑκά-
στοτε πολιτεία, τῆς ἑκάστοτε κυ-
βέρνησης, ποὺ δὲν εἶχαν πολὺ ἐμ-
πειρία στὴ συνεργασία τους μὲ
τὴν Ἐκκλησία, μὲ τὸν ἐπιχειρημα-
τικὸ κόσμο, μὲ τὸν νεανικό, μὲ τὸν
μορφωμένο κόσμο καὶ τὴ διανόη-
ση, μὲ τοὺς ἀντιφρονοῦντες, καὶ
ἔτσι ὁδηγήθηκε ἡ Ἐκκλησία πραγ-
ματικὰ πολὺ ὁμαλά, σὲ μιὰ ἐπανέν-
ταξή της στὴ συνείδηση τῆς ρω-
σικῆς κοινωνίας νὰ βρεῖ τὴ θέση
τὴν ὁποία καὶ εἶχε στὸ παρελθόν.
—Δημοσιογράφος: Σεβασμιότα-
τε, ἂν δὲν θέλετε κάτι ἄλλο νὰ
πεῖτε ἀπὸ τὴν πλευρά σας, νὰ σᾶς
εὐχαριστήσουμε.
—Ἀπάντηση: Παρακαλῶ, ἐγὼ
δὲν ἔχω κάτι νὰ προσθέσω, αὐτὰ
τὰ λίγα ποὺ ξέρω νομίζω εἶναι καὶ
σημαντικά, ἤτανε πάντως στὴ συ-
νείδηση τοῦ λαοῦ, ἥσυχος, εὐγε-
νής, συνετός, ἐνάρετος ἄνθρωπος
ὁ ὁποῖος καὶ βοήθησε στὸ ἐσωτε-
ρικὸ τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία καὶ τὸ
ρωσικὸ λαό, ἀλλὰ καὶ στὴ μαρτυ-
ρία της διεθνῶς.
—Δημοσιογράφος: Σᾶς εὐχαρι-
στοῦμε πολύ.
—Ἀπάντηση: Καὶ ἐγὼ σᾶς εὐχα-
ριστῶ».
Συλλυπητήρια
τηλεγραφήματα
Ἀμέσως μετὰ τὴν γνωστοποίησιν
μικρὲς προσδοκίες.
Ἡ ἐξαίρεση Ἱερώνυμου
Θετικὰ πάντως κρίνεται ὁ νέος
Ἀρχιεπίσκοπος Ἱερώνυμος, ὁ ὁποῖ -
ος καταφέρνει μέχρι στιγμῆς καὶ
ξεφεύγει ἀπὸ τὴ γενικὴ φθορὰ τῆς
Ἐκκλησίας. Μάλιστα ὁ κ. Ἱερώνυ-
μος εἶναι δεύτερος σὲ δημοφιλία
μετὰ τὸν Πρόεδρο τῆς Δημοκρα-
τίας Κάρολο Παπούλια, ἐνῶ ἀκο-
λουθοῦν ὁ Πατριάρχης Βαρθολο-
μαῖος καὶ σὲ μεγάλη ἀπόσταση οἱ
πολιτικοὶ ἀρχηγοί».
Ὑπογραμμίζεται ὅτι ἡ Ἐκκλησία
ἕως τὴν ἀνάδειξιν τῆς πολυκρότου
ὑποθέσεως τοῦ Βατοπαιδίου «ἄν-
τεχε» εἰς τὰς δημοσκοπήσεις καὶ
εἰς τὰς ἐκτιμήσεις τῆς κοινῆς γνώ-
μης. Ἡ ὑπόθεσις μὲ τὸν τρόπον,
ποὺ ἀνεδείχθη ἐκ μέρους τῶν κομ-
μάτων καὶ τῶν ΜΜΕ ἔβλαψε σο-
βαρῶς τὴν εἰκόνα τῆς Ἐκκλησίας.
φώνως μὲ ἀνταπόκρισιν τοῦ ΑΠΕ,
ὑπὸ ἡμερομηνίαν 7 Δεκεμβρίου.
«Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος,
ποὺ ἀνακοίνωσε στὴ Σύνοδο, τὴν
ἐκδημία τοῦ Πατριάρχου Μόσχας,
ἀνέλυσε τὴν προσωπικότητα τοῦ
ἐκλιπόντος καὶ τὴ συμβολή του
στὴν ἀναγέννηση τῆς Ἐκκλησίας
στὴν Ρωσία καὶ τὴ συμβολή του
στὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν.
“Εἴχαμε μερικὲς φορὲς εἰς τὰς
σχέσεις τῶν δύο Ἐκκλησιῶν μας
ἐντάσεις, δὲν εἴχαμε πάντοτε τὴν
ἴδια ἄποψη γιὰ τὰ κοινὰ προβλήμα-
τα τῆς Ὀρθοδοξίας», εἶπε ὁ Πα-
τριάρχης Βαρθολομαῖος σὲ πρό-
σφατη δημόσια ἀναφορά του στὴν
προσωπικότητα τοῦ ἐκλιπόντος.
Τόνισε ὡστόσο ὅτι “ὅταν τὸν περα-
σμένο Ἰούλιο συλλειτουργήσαμε
καὶ συμφάγαμε στὸ Μοναστήρι
τῆς Λαύρας τοῦ Κιέβου ὁ μακα-
ριστὸς Πατριάρχης μοῦ ἐκμυστη-
ρεύθηκε ὅτι πρέπει νὰ ἀφήσουμε
εἰρήνη εἰς τὰς Ἐκκλησίας μας καὶ
ὁμόνοια καὶ ἑνότητα».
Ὁ μακαριστὸς Πατριάρχης Μό-
σχας συμμετεῖχε στὴν Σύναξη τῶν
Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων
Ἐκκλησιῶν τὸν περασμένο Ὀκτώ-
βριο “παρὰ τὰς περὶ τοῦ ἀντιθέτου,
συμβουλὰς τῶν ἰατρῶν του”, ποὺ
τοῦ ζητοῦσαν νὰ ματαιώσει τὸ τα-
ξίδι στὴν Κωνσταντινούπολη, εἶπε
ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος. “Θέ-
λοντας νὰ συμβάλει προσωπικῶς
μὲ τὴν παρουσία του εἰς τὴν διεξα-
γωγὴν τῶν ἐργασιῶν τῆς Ἱ. Συνά-
ξεως τῶν Προκαθημένων, ἦλθε,
συλλειτούργησε πάλι μαζί μας εἰς
τὸν Πατριαρχικὸν Ἱερὸν Ναόν,
ὑπέγραψε τὸ τελικὸ κοινὸ κείμε-
νο”, εἶπε ὁ Πατριάρχης.
“Ἔβαλε τὴν σφραγίδα τῆς ἀγά-
πης καὶ τῆς ἑνότητας εἰς τὸ ἔργο
τῆς Συνάξεως ἡ ὁποία ἄνοιξε νέες
προοπτικὲς καὶ νέους ὁρίζοντες
γιὰ τὴν Πανορθόδοξο ἑνότητα καὶ
συνεργασία”, εἶπε ὁ Οἰκουμενικὸς
Πατριάρχης γιὰ τὸν ἐκλιπόντα Πα-
τριάρχη Μόσχας».
Τοποτηρητὴς
Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου
Ἐκκλησίας τῆς Ρωσίας ἐξέλεξε
τὴν 6ην Δεκεμβρίου τὸν Μητροπο-
λίτη τοῦ Σμολένσκ τοῦ Καλίνιγ-
κραντ κ. Κύριλλον ὡς μεταβατικὸν
ἡγέτην της, ἕως τὴν ἐκλογὴν νέου
Πατριάρχου, ἡ ὁποία θὰ γίνη ἐντὸς
τῶν ἑπομένων ἕξι μηνῶν.
τῆς κοιμήσεως τοῦ Πατριάρχου
Μόσχας ἐξέφρασαν τὰ συλλυπητή-
ρια των, διὰ τηλεγραφημάτων καὶ
δηλώσεων ὁ Οἰκουμενικὸς Πα-
τριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, ὁ Πα-
τριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδω-
ρος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.
Ἱερώνυμος, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύ-
πρου κ.λπ.. Ὁ Οἰκουμενικὸς Πα-
τριάρχης εἰς τὸ τηλεγράφημά του
μεταξὺ ἄλλων τονίζει: «προσευχό-
μεθα ἐξ ὅλης καρδίας ὑπὲρ ἀνα-
παύσεως ψυχῆς αὐτοῦ ἐν χώρᾳ
ζώντων καὶ ὅπως Ἀρχιποιμὴν Χρι -
στὸς ἀναδείξη ἄξιον διάδοχον αὐ-
τοῦ εἰς τὸ Πηδάλιον τῆς Ἁγιωτάτης
Ἐκκλησίας ὑμῶν». Ὁ Πατριάρχης
Ἀλεξανδρείας ἐτέλεσε, εἰς τὸν ἑορ-
τάζοντα Πατριαρχικὸν Ἱερὸν Ναὸν
τοῦ Ὁσίου Σάββα, δέησιν ὑπὲρ ἀνα-
παύσεως τοῦ ἀοιδίμου προκαθημέ-
νου τῆς Ρωσικῆς Ἐκκλησίας καὶ
ὡμίλησε περὶ αὐτοῦ εἰς τὸ πολυ-
πληθὲς ἐκκλησίασμα, ἀναφερόμε-
νος εἰς τοὺς πολυετεῖς πνευματι-
κοὺς δεσμούς, ποὺ τὸν συνέδεον
μὲ τὸν Πατριάρχην Ἀλέξιον Β´. Ἐνῶ
ἀπέστειλε καὶ συλλυπητήριον πα-
τριαρχικὴν ἐπιστολήν, εἰς τὴν ὁποί-
αν τονίζει ὅτι ὁ Κύριος νὰ εἰσακού-
ση τὰς προσευχὰς καὶ νὰ κατατάξη
τὸν ἐκλιπόντα Πατριάρχην μετὰ
τῶν Ἁγίων καὶ Δικαίων καὶ νὰ ἀνα-
δείξη ἀντάξιον αὐτοῦ διάδοχον.
Ὁ Πατριάρχης Γεωργίας κ. Ἠ-
λίας ἐδήλωσεν ὅτι: «Ὁ μακαριστὸς
Πατριάρχης ἦταν ἕνας πολὺ πνευ-
ματικὸς ἄνθρωπος μὰ καὶ πολὺ φί-
λος τῆς Γεωργιανῆς Ὀρθόδοξης
Ἐκκλησίας». Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύ-
πρου κ. Χρυσόστομος, ἀφοῦ ἐξέ-
φρασε τὴν βαθεῖαν θλίψιν του ὑ-
πενθύμισεν ὅτι ὁ μακαριστὸς Πα-
τριάρχης ἦτο φίλος τῆς Κύπρου καὶ
ὅτι εἶχε καθοριστικὸν ρόλον εἰς τὴν
στάσιν τὴν ὁποίαν ἐτήρησεν ἡ Ρω-
σία εἰς τὸ Συμβούλιον Ἀσφαλείας
ἐναντίον τοῦ σχεδίου Ἀνάν. Συλλυ-
πητήριον τηλεγράφημα ἀπέστειλε
καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν. Εἰς
αὐτὸ μεταξὺ ἄλλων τονίζει:
«Μὲ πολλὴν θλίψιν ἐπληροφορή-
θημεν τὴν εἰς Κύριον ἐκδημίαν τοῦ
πεφιλημένου ἐν Χριστῷ ἀδελφοῦ
καὶ συλλειτουργοῦ ἡμῶν, ἀοιδίμου
Πατριάρχου Μόσχας καὶ Πάσης
Ρωσίας κυροῦ Ἀλεξίου Β´, ὅστις ἐπὶ
τρεῖς σχεδὸν δεκαετίας, ὡς ἱκανό-
τατος πηδαλιοῦχος κατηύθυνε τὴν
νοητὴν ναῦν τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Ρωσίας εἰς καιροὺς δυσχειμέρους
καὶ εἰς περίοδον πνευματικῆς ἀνα-
γεννήσεως Αὐτῆς.
Συμμετέχοντες ὁλοψύχως εἰς
τὸ πένθος τῆς ἀδελφῆς κατὰ Ρω-
σίαν Ἁγιωτάτης τοῦ Χριστοῦ Ἐκ-
κλησίας εὐχόμεθα ἐκ καρδίας, ὅ -
πως ὁ τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου
κυριεύων Σωτὴρ ἡμῶν Ἰησοῦς
Χριστὸς τάξη τὴν μακαρίαν αὐτοῦ
ψυχὴν ἐν σκηναῖς δικαίων καὶ συ-
ναριθμήση αὐτὴν μετὰ Ἁγίων καὶ
Ὁσίων, ἀνάδειξη δὲ ἀντάξιον αὐ-
τοῦ διάδοχον».
ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΘΝΙΚΗ
ΤΑΥΤΟΤΗΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ
Ἐπισημαίνει ὁ Σεβ. Κονίτσης κ. Ἀνδρέας
Ὁ Μητροπολίτης Δριυνουπόλε-
ως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ.
Ἀνδρέας εἰς ἀνακοίνωσίν του προ-
έβη εἰς κρισίμους ἐπισημάνσεις
διὰ τὴν πορείαν τοῦ ζητήματος
τῆς Β. Ἠπείρου. Εἰς ἐνημερωτικὸν
δελτίον, ὑπὸ ἡμερομηνίαν 3.12.08,
ἐπισημαίνει τὰ ἀκόλουθα:
«Πολλὲς εἶναι οἱ ἐκκρεμότητες
γύρω ἀπὸ τὸ ἐθνικὸ θέμα τῆς Βο-
ρείου Ἠπείρου. Ἐπισημαίνουμε
τὶς βασικότερες ἀπὸ αὐτές, γιὰ νὰ
λάβουν γνώση καὶ οἱ Ἑλλαδῖτες
καὶ οἱ Βορειοηπειρῶτες, ἀλλὰ καὶ
γιὰ νὰ ἀναλάβουν οἱ ἀντίστοιχες
ἡγεσίες καὶ ὁ λαὸς τὶς εὐθῦνες
τους. Ἔτσι, λοιπόν, ἔχουμε:
α) Τὸ ζήτημα ποὺ ἔχει προκύψει
μὲ τὰ βιβλία τῆς Γεωγραφίας καὶ
τῆς Ἱστορίας γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ ἀλβα-
νικὴ ἡγεσία δὲν δέχεται νὰ ἀπο-
συρθοῦν καὶ νὰ δοθοῦν στὰ Βο-
ρειοηπειρωτόπουλα, βιβλία μὲ κα-
θαρῶς ἐθνικὸ περιεχόμενο, καθό-
τι τὰ ὑπάρχοντα βιβλία, γραμμένα
ἀπὸ ἀλβανοὺς ἤ ἀλβανόψυχους,
ἔχουν περιεχόμενο κραυγαλέως
ἀνθελληνικό. Ἡ εὐθύνη, ἐν προ-
κειμένῳ, τοῦ Ἑλληνικοῦ Ὑπουρ-
γείου Παιδείας, εἶναι τεράστια.
Χρειάζεται δυναμικὴ ἐπέμβαση,
ὥστε νὰ σταματήσῃ ἡ ἀπροκάλυ-
πτη ἀλβανικὴ προπαγάνδα..
β) Τὸ ζήτημα τῶν κοιμητηρίων
τῶν Ἑλλήνων Στρατιωτῶν, ποὺ ἔπε-
σαν ὑπὲρ Πίστεως καὶ Πατρίδος
κατὰ τὸ ἔπος τοῦ 1940–41. Οἱ Ἀλβα-
νοὶ φαίνεται ὅτι, μετὰ ἀπὸ πολλὲς
πιέσεις, δέχονται νὰ γίνῃ κοιμητή-
ριο καὶ στὴν Κλεισούρα, πέραν ἐκεί-
νου ποὺ ὑπάρχει ἤδη στοὺς Βου-
λιαράτες. Ἀρνοῦνται, ὅμως, κατη-
γορηματικά, τὴν δημιουργία ἀναλό-
γου κοιμητηρίου καὶ στὴν Κορυτσᾶ,
προφανῶς γιὰ νὰ μὴ τονίζεται ἡ
Ἑλληνικότητα τῆς περιοχῆς, τὴν
ὁποία οἱ Ἀλβανοί δὲν τὴν θεωροῦν
ὡς «μειονοτικὴ ζώνη». Φρονοῦμε
ὅτι καὶ γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ πρέπει νὰ
ὑπάρξῃ δυναμικὴ ἡ Ἑλληνικὴ ἀντί-
δραση. Τὸ ἀπαιτεῖ ἡ ἐθνικὴ ὑπερη-
φάνεια τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἀλλὰ
καὶ οἱ ἥρωές μας, ποὺ ἔδωσαν τὴν
ζωή τους καὶ τὰ νειᾶτα τους, τὸν
Νοέμβριο τοῦ 1940, γιὰ τὴν ἀπελευ-
ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ
ΚΟΣΣΟΒΟΥ – ΜΕΤΟΧΙΩΝ κ. ΑΡΤΕΜΙΟΥ
Διὰ καταστροφὰς εἰς Ἱερὰν Μονὴν
Ὁ Μητροπολίτης Ράσκας,
Πριζρένης καὶ Κοσσόβου – Με-
τοχίων κ. Ἀρτέµιος ἀπέστειλεν
ἐπιστολὴν πρὸς τὴν ∆ιοίκησιν τῆς
Σουηδικῆς Στρατιωτικῆς ∆υνάµε-
ως (ΚΦΟΡ), διὰ τῆς ὁποίας ὑπο-
στηρίζει τὴν ἀνεποτελεσµατικό-
τητα τῆς δυνάµεως, ὡς ἀποδει-
κνύουν τὰ δυσάρεστα γεγονότα
ἐναντίον Ἱερᾶς Μονῆς. Τὸ πλῆρες
κείµενον τῆς ἐπιστολῆς ἔχει ὡς
ἀκολούθως:
«Διοίκηση τῆς Σουηδικῆς
Στρατιωτικῆς Δύναμης τῆς ΚΦΟΡ
Πρὸς τὸν κύριο ἀντισυνταγματάρ-
χη Ρικὰρτ Λίντμποργκ
Ἀξιότιμε,
Εἶστε ἐνήμεροι ὁπωσδήποτε γιὰ
τὰ δυσάρεστα γεγονότα, ποὺ συ-
νέβησαν στὴν Ἱερὰ Μονή μας τὴν
Γκρατσάνιτσα τὸν τελευταῖο μή-
να. Οἱ τρεῖς διαρρήξεις οἱ ὁποῖες
ἔγιναν φυσικὰ φέρουν ἀνησυχία
στὴ ζωὴ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καὶ ἐπί-
σης ἀνακινοῦν τὸ ἐρώτημα: Ποιὰ
εἶναι ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τοὺς φύλακες
οἱ ὁποῖοι δὲν μᾶς φυλάγουν;
Παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὑλικὴ ζη-
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου
ἐδέχθη τὴν Διακοινοβουλευτικὴν
Συνέλευσιν τῆς Ὀρθοδοξίας
Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.
Χρυσόστομος ἐδέχθη τὴν 8ην Δε-
κεμβρίου τὸν Πρόεδρον τῆς Δια-
κοινοβουλευτικῆς Συνελεύσεως
τῆς Ὀρθοδοξίας κ. Sergei Popov
καὶ ἄλλα μέλη της: Τοὺς Βουλευ-
τὰς ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα, τὴν Ρωσίαν,
τὴν Βουλγαρίαν καὶ τὴν Οὐκρανίαν
συνώδευαν οἱ Κύπριοι Βουλευταὶ
κ. Ἐλευθέριος Χριστοφόρου καὶ
Γεώργιος Βαρνάβας. Ἀπευθυνόμε-
νος ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου πρὸς
«Μπλόκο» εἰς τὴν Ἱ. Μ. Βατοπαιδίου
ὑπὸ τοῦ ὑπουργείου Οἰκονομικῶν
Συµφώνως µὲ τὸ οἰκονοµικὸν
ρεπορτὰζ ὑπὸ ἡµεροµ. 9.12.08:
«“Μπλοκάρει” ἡ Κυβέρνηση τὴν
δυνατότητα ἀναγραφῆς τῶν ἀκινή-
των, ποὺ πούλησε ἡ Ἱερὰ Μονὴ Βα-
τοπαιδίου σὲ τρίτους στὶς φορολο-
γικὲς δηλώσεις, ποὺ θὰ ὑποβλη-
θοῦν τὸν προσεχῆ Φεβρουάριο,
γιατί διεξάγει ἔλεγχο ἡ Ἐπιτροπὴ
Καταπολέμησης καὶ Νομιμοποίη-
σης Ἐσόδων ἀπὸ Ἐγκληματικὲς
Δραστηριότητες. Αὐτὸ ἀναφέρεται
σὲ τηλεγραφικὴ ἐγκύκλιο, ποὺ ὑπε-
γράφη ἀπὸ τὸν ὑφυπουργὸ Οἰκονο-
μίας καὶ Οἰκονομικῶν κ. Ἀντ. Μπέζα
πρὸς ὅλες τὶς Ἐφορίες. Εἰδικότερα
στὸ συγκεκριμένο τηλεγράφημα
ἀναφέρεται ὅτι: ...“κατόπιν τῆς μὲ
ἀριθ. 01/16.9.08 ἀπόφασης τοῦ Προ-
έδρου τῆς Ἐπιτροπῆς Καταπολέμη-
σης τῆς Νομιμοποίησης Ἐσόδων
ἀπὸ Ἐγκληματικὲς Δραστηριότη-
τες καὶ Χρηματοδότησης τῆς Τρο-
μοκρατίας, περὶ ἀπαγόρευσης ἐκ-
ποίησης ὅλων τῶν ἀκινήτων τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς Βατοπαιδίου Ἁγίου
Αἱ ἐργασίαι
τῆς Δ. ῾Ι. Συνόδου
Ἐνῶ ὁ «Ο.Τ.» εὑρίσκετο ἐπὶ
τοῦ πιεστηρίου (11 Δεκεμβρίου),
ἤρχιζαν αἱ ἐργασίαι τῆς Διαρ-
κοῦς Ἱερᾶς Συνόδου.
12 ΔΡΚΕΜΒΡΙΟΥ 2008
θέρωση τῆς Κορυτσᾶς.
γ) Τὸ ἰδιοκτησιακὸ ζήτημα τῶν
Βορειοηπειρωτῶν: Ἐμεῖς ἐπανει-
λημμένως ἔχουμε διαμαρτυρηθῇ
γιὰ τὶς ἐνέργειες τῶν Ἀλβανῶν, οἱ
ὁποῖοι αὐθαίρετα ἁρπάζουν τὶς πε-
ριουσίες τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορεί-
ου Ἠπείρου καὶ, μάλιστα, ἐκείνων
ποὺ βρίσκονται προσωρινὰ στὴν
Ἑλλάδα. Εἶναι φανερό, ὅτι πρόκει-
ται γιὰ μελετημένο ἀλβανικὸ σχέ-
διο ἀφελληνισμοῦ τῆς Βορείου
Ἠπείρου, ἀφοῦ ὅσοι καταλαμβά-
νουν τὶς περιουσίες τῶν Βορειοη-
πειρωτῶν εἶναι Κοσσοβάροι ἤ Ἀλ-
βανοὶ τοῦ Βορρᾶ. Δὲν παραλείπου-
με νὰ τονίσουμε καὶ τὸ ζήτημα τῆς
περιουσίας τῆς Ἀλβανικῆς Ὀρθο-
δόξου Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία, παρὰ
τὶς κατὰ καιροὺς ὑποσχέσεις, οἱ
Ἀλβανοὶ δὲν τὴν ἔχουν ἐπιστρέ-
ψει, ἀλλὰ τὴν κατακρατοῦν, συνε-
χίζοντας τὴν τακτικὴ τοῦ ἀλήστου
μνήμης Ἐμβὲρ Χότζα. Τέλος,
δ) Τὸ ζήτημα τῆς «διπλῆς ὑπη-
κοότητας» τῶν Βορειοηπειρωτῶν.
Ἄν καὶ προχωράει μὲ βραδὺ ρυθ-
μό, ἐν τούτοις ἐλλοχεύει ὁ κίνδυ-
νος νὰ ἐξελιχθῇ δυσμενῶς εἰς βά-
ρος τῶν ἀδελφῶν μας τῆς Βορεί-
ου Ἠπείρου. Ἐάν, δηλαδή, παράλ-
ληλα πρὸς τὴν διπλῆ ὑπηκοότητα,
δὲν κατοχυρωθῇ ἡ δυνατότητα
τῶν Βορειοηπειρωτῶν νὰ μὴ χά-
σουν τὰ ἰδιοκτησιακά τους δικαιώ-
ματα, τότε γίνεται φανερὸ ὅτι κιν-
δυνεύει ἄμεσα ἡ Ἑλληνικότητα
τῆς Βορείου Ἠπείρου. Εἶναι ἑπο-
μένως, τεράστια ἡ εὐθύνη τῶν
Βορειοηπειρωτῶν μήπως χαθοῦν
ὅλα ὅσα οἱ πρόγονοί τους μὲ τό-
σες θυσίες καὶ μὲ πολλοὺς ἀγῶνες
διετήρησαν. Καὶ μαζὶ μὲ αὐτά —τὸ
σπουδαιότερο— καὶ ἡ Ἐθνικὴ ταυ-
τότητα τῆς Βορείου Ἠπείρου...
Οἱ καιροὶ εἶναι δύσκολοι καὶ πο-
νηροί. Γύρω μας γίνεται κοσμογο-
νία. Ἡ ἀδράνεια ἤ ἡ ἀδιαφορία μας
συνιστᾷ θανάσιμο κίνδυνο γιὰ τὰ
ἐθνικά μας συμφέροντα. Χωρὶς
ἀναβολὴ καὶ ἰδιοτελεῖς μικροϋπο-
λογισμούς, ἄς ἀναλάβουμε τὶς
εὐθῦνες καὶ τὸ χρέος μας γιὰ τὴν
σωτηρία τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Βο-
ρείου Ἠπείρου».
μία, ποὺ ὑπέστη ἡ Ἱερὰ Μονὴ μέ-
χρι τώρα δὲν εἶναι μεγάλη, αὐτὸ
ὅμως δὲν μπορεῖ νὰ μᾶς στερήσει
τὸν δικαιολογημένο φόβο γιὰ τὸ τί
θὰ μποροῦσε καὶ τί μπορεῖ νὰ συμ-
βεῖ. Σᾶς ὑπενθυμίζουμε ὅτι ἡ Ἱερὰ
Μονὴ βρίσκεται στὴ λίστα τῆς
Παγκόσμιας πολιτιστικῆς κληρο-
νομιᾶς καὶ ὡς τέτοια εἶναι ὑπὸ τὴν
προστασία τῆς UNESCO. Ἡ ὀμορ-
φιὰ τῶν τοιχογραφιῶν τοῦ μονα-
στηρίου καὶ ἡ μοναδικότητα τῆς
ἀρχιτεκτονικῆς ἐπίλυσης εἶναι
γνωστὲς σὲ ὅλο τὸν κόσμο. Ὅλα
αὐτὰ μὲ μιὰ τέτοια προστασία τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς μποροῦν νὰ ἐξαφα-
νιστοῦν μέσα σὲ μερικὲς στιγμές.
Σᾶς παρακαλοῦμε τὸ καθῆκον,
ποὺ δόθηκε στὴ μονάδα σας, καὶ
αὐτὸ εἶναι ἡ 24ωρη προστασία τῆς
Ἱ. Μονῆς, νὰ ἐκτελεῖται ἔτσι ὅπως
τὸ ὁρίζουν τὸ στρατιωτικὸ καθῆ-
κον καὶ ἡ πειθαρχία. Ἐὰν δὲν εἶστε
ἱκανοὶ γιὰ αὐτὸ παραδῶστε το σὲ
ἐκείνους οἱ ὁποῖοι θὰ ἐκτελοῦν τὶς
ὑποχρεώσεις τους σωστά.
Μετὰ τιμῆς,
Μητροπολίτης Ράσκας
– Πριζρένης καὶ Κοσσόβου
– Μετοχίων † Ἀρτέμιος»
τὸν Πρόεδρον καὶ ὅλους τοὺς Βου-
λευτὰς τῆς Συνελεύσεως ἐτόνισε
τὴν ἀξίαν καὶ τὴν σημασίαν «ποὺ
ἔχει ἡ κατάθεση τῆς Ὀρθόδοξης
μαρτυρίας τόσο στὴν Ἑνωμένη
Εὐρώπη ὅσο καὶ εὐρύτερα στὸν
ὑπόλοιπο κόσμο». Ἀκολούθως ἐπε-
σήμανε τὴν ἀξίαν καὶ τὴν σημασίαν
τοῦ Γραφείου τῆς Ἐκκλησίας τῆς
Κύπρου εἰς τὰς Βρυξέλλας, τὸ ὁ-
ποῖον θὰ ἐγκαινιασθῆ εἰς τὰς ἀρ-
χὰς τοῦ νέου ἔτους.
Ὄρους, ποὺ ἀποτέλεσαν ἀντικείμε-
νο ἀνταλλαγῆς, καθὼς καὶ τῆς μὲ
ἀριθ. 1098315/6443/Α0010/3–10–
2008 ἀπόφασης τοῦ Ὑπουργοῦ Οἰ-
κονομίας καὶ Οἰκονομικῶν, δὲν
εἶναι δυνατὴ ἡ παραλαβὴ δηλώσε-
ων φόρου δωρεᾶς καὶ μεταβίβασης
ἀκινήτων ἀπὸ τὶς Δ.Ο.Y. γιὰ τὴ μετα-
βίβαση τῶν ἀκινήτων αὐτῶν μὲ χα-
ριστικὴ ἢ ἐπαχθῆ αἰτία».
Εὐρωπαϊκὸν «ὄχι»
πρὸς τὴν Τουρκίαν
Οἱ ὑπουργοὶ Ἐξωτερικῶν τῆς
Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως ἐμείωσαν
τὶς ἐλπίδες τῆς Τουρκίας γιὰ ἔντα-
ξή της στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση σὲ
σύντομο χρονικὸ διάστημα, τονί-
ζοντας ὅτι λυποῦνται διότι ἡ Τουρ-
κία δὲν ἔχει ἐπιτύχει ἀκόμη τὶς με-
ταρρυθμίσεις, ποὺ χρειάζονται. Ἡ
τουρκικὴ Κυβέρνησις πρέπει νὰ
σημειώση πρόοδο, ἀνέφεραν οἱ
Εὐρωπαῖοι ὑπουργοί, στὴν καταπο-
λέμηση τῆς διαφθορᾶς, στὴν ἀπο-
τελεσματικὴ προστασία τῶν δι-
καιωμάτων τῶν πολιτῶν, στὴν ἐγ-
γύηση τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως
καὶ ἀσκήσεως τῶν θρησκευτικῶν
πεποιθήσεων καὶ στὴν προστασία
τῶν μειονοτήτων, περιλαμβανομέ-
νων γυναικῶν καὶ παιδιῶν.
(Ἐφημ. Ἑστία 9.12.08)