திருவாசகம்

திருவாசகம்

ப ாருள் அடக்கம்

திருவாதவூரடிகள் வரலாறு ....................................................................................................................... 4

1 சிவபுராணம் (1) ............................................................................................................................................18

2 கீ ர்த்தித் திருஅகவல்(2) .............................................................................................................................21

3 திருவண்டப் பகுதி(3) .................................................................................................................................25

4 பபாற்றித் திருவகவல்(4) ..........................................................................................................................30

5 திருச்சதகம்(5-104) .......................................................................................................................................37

5.1 மெய்யுணர்தல் (கட்டளைக் கலித்துளற) ....................................................................................... 37

5.2. அறிவுறுத்தல் (தரவு மகாச்சகக் கலிப்பா) ....................................................................................... 38
5.3. சுட்டறுத்தல் (எண் சீ ர் ஆசிரிய விருத்தம்) ..................................................................................... 40
5.4. ஆத்ெ சுத்தி (அறுசீ ர் ஆசிரிய விருத்தம்) ........................................................................................ 42
5.5. ளகம்ொறு மகாடுத்தல் (கலிவிருத்தம்) ......................................................................................... 43
5.6. அநுபபாகசுத்தி (அறுசீ ர் ஆசிரிய விருத்தம்) .................................................................................. 44
5.7. காருணியத்து இரங்கல் (அறுசீ ர் ஆசிரிய விருத்தம்) ................................................................ 46
5.8. ஆனந்தத்து அழுத்தல் (எழுசீ ர் ஆசிரிய விருத்தம்) ..................................................................... 47
5.9. ஆனந்த பரவரசம் (கலிநிளலத்துளற) ............................................................................................ 48
5.10. ஆனந்த அதீதம் (எண்சீ ர் ஆசிரிய விருத்தம்) .............................................................................. 49

6 நீத்தல் விண்ணப்பம் (105-154) ..................................................................................................................52

7 திருமவம்பாளவ(155-174)..........................................................................................................................58

8 திருவம்ொளன(175-194) ............................................................................................................................62

9 திருப்மபாற்சுண்ணம்(195-214) ..................................................................................................................66

10. திருக்பகாத்தும்பி(215-234) ......................................................................................................................70

11 திருத்மதள்பைணம்(235-254) ...................................................................................................................73

12 திருச்சாழல்(255-274) .................................................................................................................................75

13. திருப்பூவல்லி(275-294) ............................................................................................................................78

14-திருவுந்தியார்(295-314) .............................................................................................................................80

15 திருத்பதாபணாக்கம்(315-328) ................................................................................................................82

16 திருப்மபான்னூசல்(329-337) ...................................................................................................................84

17 அன்ளனப்பத்து(338-347) ..........................................................................................................................86

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 1

 திருவாசகம்
18 குயிற்பத்து (348-357) ..................................................................................................................................87

19 திருத்தசாங்கம்(358-367)...........................................................................................................................88

20 திருப்பள்ைிமயழுச்சி(368-377) ................................................................................................................90

21 பகாயில் மூத்த திருப்பதிகம்(378-387)..................................................................................................92

22 பகாயில் திருப்பதிகம்(388-397) ..............................................................................................................93

23 மசத்திலாப்பத்து(398-407).........................................................................................................................96

24 அளடக்கலப்பத்து(408-417)......................................................................................................................98

25 ஆளசப்பத்து(418-427) ................................................................................................................................99

26 அதிசயப் பத்து(428-437) ..........................................................................................................................101

27 புணர்ச்சிப் பத்து(438-447) ........................................................................................................................102

28 வாழாப்பத்து(448-457) ..............................................................................................................................104

29 அருட்பத்து(458-467) .................................................................................................................................106

30 திருக்கழுக்குன்றப் பதிகம்(468-474) ....................................................................................................109

31 கண்ட பத்து(475-484) ................................................................................................................................110

32 பிரார்த்தளனப் பத்து(485-495) ...............................................................................................................111

33 குளழத்த பத்து(496-505) ..........................................................................................................................112

34 உயிருண்ணிப் பத்து(506-515) ...............................................................................................................115

35 அச்சப் பத்து(516-525) ...............................................................................................................................116

36 திருப்பாண்டிப் பதிகம்(526-535) ............................................................................................................117

37 பிடித்த பத்து(536-545) ..............................................................................................................................119

38 திருபவசறவு(546-555) .............................................................................................................................121

39 திருப்புலம்பல்(556-558) ..........................................................................................................................122

40 குலாப் பத்து(559-568) ...............................................................................................................................123

41 அற்புதப் பத்து(569-578)............................................................................................................................124

42 மசன்னிப் பத்து(579-588) .........................................................................................................................125

43 திருவார்த்ளத(589-598) ...........................................................................................................................127

44 எண்ணப்பதிகம்(599-604) ........................................................................................................................128

45 யாத்திளரப் பத்து(605-614) .....................................................................................................................129

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 2

 திருவாசகம்
46 திருப்பளடமயழுச்சி(615-616) ...............................................................................................................130

47 திருமவண்பா(617-627) ............................................................................................................................131

48 பண்டாய நான்ெளற(628-634) ..............................................................................................................132

49 திருப்பளடயாட்சி(635-642) ....................................................................................................................133

50 ஆனந்த ொளல(643-649) ........................................................................................................................135

51 அச்பசாப் பதிகம்(650-658) .......................................................................................................................136

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 3

 திருவாசகம்
திருவாதவூரடிகள்

திருவாதவூரடிகள் வரலாறு

திருநெறிச்நசம் மல் , ெல் லிசசப் புலவர்

வித்துவான், திரு. வி. சா. குருசாமி ததசிகர் அவர்கள்
நபாறுப் பு முதல் வர், தருசமயாதீனப் பல் கசலக் கல் லூரி.

எழுதரு மசைகள் ததைா இசைவசன எல் லிை் கங் குல

நபாழுதறு காலத்நதன்றும் பூசசன விடாதுநசய் து
நதாழுதசக தசலமீ ததைத் துளும் புகண் ணீருள் மூழ் கி
அழுதடிஅசடெ்த அன்பன் அடியவர்க்கு அடிசமநசய் வாம் .
- திருவிசளயாடை் புராணம் .

நசெ்தமிழ் மணமும் சிவமணமும் ஒருங் தக கமழும் திருொடு நதன்பாண்டி

வளொடு. இெ்ொட்சட அணிநசய் வது, ``புனல் யாறு அன்று இது பூம் புனல் யாறு`
எனப் புலவர்களால் தபாை் ைப் படும் சவசக யாறு ஆகும் . இெ்ெதி வரலாை் றுச்
சிைப் பும் , புராண இதிகாசச் சிைப் புகளும் உசடயது.

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 4

 திருவாசகம்
திரு அவதாரம் :

சவசக ஆை் ைங் கசரயில் மதுசர மாெகரத்திலிருெ்து ஏழு கி.மீ. நதாசலவில்

திருவாதவூர் என்ை தலம் உள் ளது. இத்தலத்தில் இசைவன் வாதபுரீசுவரர் என்னும்
திருொமத்ததாடு எழுெ்தருளியுள் ளார். இத்தலம் வாயு பூசித்த காரணத்தால்
வாதபுரம் என வழங் கப் நபறுகிைது. இெ்ெகரில் அமாத்திய அெ்தணர் குலத்தில்
சிவநெறி பிைழாச் சிெ்சதயாளராகிய அெ்தணர் ஒருவர் வாழ் ெ்து வெ்தார். அவர்
நபயர் சம் புபாதா சிருதர். அவர் மசனவியாரின் நபயர் சிவஞானவதி
என்பதாகும் . இவ் விருவரும் இல் லைம் வழுவாது ஒழுகிவரும் ொளில்
நதன்னாட்டில் புைச் சமயமாகிய புத்தம் தமதலாங் கி இருெ்தது. சசவ சமய
வளர்ச்சி குன்றியிருெ்தது. இசைவன் திருவருளால் இவ் விருவருக்கும் , சசவம்
தசழக்கவும் , தவத சிவாகம நெறிகள் விளங் கவும் திருமகனார் ஒருவர் திரு
அவதாரம் நசய் தருளினார். தாய் தெ்சதயார் மனம் மகிழ் ெ்து அம் மகனார்க்கு
``திருவாதவூரர்`` என்னும் திருப் நபயர்ச் சூட்டினர்.

அமமச்சுரிமமயயற் றல் :

திருவாதவூரர்க்கு வயது ஏைஏைக் கசலஞானங் களும் ெிரம் பின. பதினாறு

வயதளவில் வாதவூரர் கசலஞானங் கள் அசனத்தும் சகவரப் நபை் ைார். இவரது
கல் வித் திைத்சதயும் , ெல் நலாழுக் கத்சதயும் , உை் ைது நகாண்டு
தமல் வெ்துறுநபாருள் உணர்த்தும் அறிவின் திைசனயும் கண்டு அசனவரும்
வியெ்தனர். அக்காலத்தில் பாண்டிய ொட்சட ஆண்டுவெ்த மன்னன்
அரிமர்த்தன பாண்டியன் என்பவனாவான். திருவாதவூரரது அறிவுத்திைசனக்
தகள் வியுை் ை அரிமர்த்தன பாண்டியன் அவசரத் தனது அசவக்கு அசழத்து
அளவளாவி, அவரது அறிவு ெலசனக் கண்டு வியெ்து ``நதன்னவன் பிரமராயன்``
என்னும் பட்டம் சூட்டித் தனது முதன் மெ்திரியாக அமர்த்திக் நகாண்டான்.
திருவாதவூரரும் இஃது இசைவனுசடய ஆசணநயன்று எண்ணி அதசன
ஏை் றுக்நகாண்டு அசமச்சுரிசமத் நதாழிசல மிகக் கவனத்ததாடு
இயை் றிவெ்தார். வாதவூரது அசமச்சியலால் குடிமக்கள் மிக்க மகிழ் சசி
்
அசடெ்தனர். வாதவூரரும் , அரிமர்த்தன பாண்டியனுக்குக் கண்ணும்
கவசமுமாக விளங் கி வெ்தார்.

தவியில் ற் றின்மம:

வாதவூரர் தமக்குக் கிசடத்த அசமச்சுரிசமத் தகுதியால் உலக அனுபவ

இன் பங் களில் மகிழ் சசி
் யசடயவில் சல. உலக வாழ் வும் வாழ் வில் காணும்
நபரும் தபாகமும் ெிசலயை் ைசவ என்ைறிெ்தசமயால் , அப்பதவியில் அவர்க்கு
உவர்ப்புத் ததான்றியது. ``கூத்தினர் தன்சம தவறு தகாலம் தவறு ஆகுமாறு
தபால`` இவர் தமை் நகாண்டிருெ்த அசமச்சுரிசமக்கும் , இவருக்கும்
நதாடர்பில் லாமல் இருெ்தது. ஒரு சிைெ்த குருொதசரத் ததடும் தவட்சக
இவருக்கு மிகுெ்து வெ்தது. பிைவிப் நபரும் பயசன அசடதை் குரிய வழி என்ன
என்பதிதலதய இவருசடய சிெ்தசன சுழன்று நகாண்டிருெ்தது.

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 5

 திருவாசகம்
குதிமரகள் வாங் கச் பசல் லல் :

ஒருொள் வாதவூரர் அரசசவயில் அசமச்சராய் வீை் றிருெ்தார். அப் தபாது

அரசனுசடய குதிசரச் தசவகர்கள் அங் கு வெ்து `அரசதர! ெமது குதிசரப்
பசடகள் குசைெ்து விட்டன. வயது முதிர்ெ்த குதிசரகளும் , தொய் ெிசைெ்த
குதிசரகளுதம இப் தபாது உள் ளன. சிைெ்த குதிசரகள் ெம் மிடம் இல் சல.
ஆதலின் குதிசரப் பசடகசளப் பலப் படுத்த தவண்டும் என்று
ெிசனவுறுத்துவது எங் கள் கடசம என்று வணங் கித் நதரிவித்துக்
நகாண்டார்கள் . அப் தபாது அரசசவயிலிருெ்த சில தூதர்கள் கீசழக்
கடை் கசரயில் ெல் ல குதிசரகள் வெ்து இைங் கியிருக்கின்ை நசய் திசய
அரசனிடத்துத் நதரிவித்தார்கள் . அரசன் அசமச்சர் நபருமானாகிய
பிரமராயசரப் பார்த்து ``ெம் முசடய கருவூலத்திலிருெ்து தவண்டும்
நபாருள் கசளப் பணியாளர் மூலம் எடுத்துச் நசன்று ெல் ல குதிசரகசள வாங் கி
வருக`` என்று..ஆசணயிட்டான்.

வாதவூரரும் அக்கட்டசளசய ஏை் றுப் நபாை் பண்டாரத்சதத் திைெ்து அளவிைெ்த

நபாருள் கசள ஒட்டகத்தின் மீததை் றிக் நகாண்டு, பசடகளும் பரிசனங் களும்
தன்சனச் சூழ் ெ்துவர மதுசரச் நசாக்தகசன் ஆலயத்திை் குச் நசன்று வணங் கி
மதுசரசய விட்டுப் புைப் பட்டார். பல காலங் கசளக் கடெ்து திருப் நபருெ்
துசைநயன்னும் தலத்சத அசடெ்தார். அவ் வூசர அணுக அணுக அவர்தமல்
இருெ்த ஏததா ஒரு சுசம குசைெ்து வருவது தபாலத் ததான்றியது. இத்தலதம
இசைவன் தன் சன ஆட்நகாள் ளும் இடம் தபாலும் என்ை உணர்வு ததான்றியது.

குரு உ யதசம் :

அவ் தவசளயில் சிவொம முழக்கம் எங் கிருெ்ததா வருவது அவர் நசவிகளுக்கு

எட்டியது. அவ் நவாலி வரும் திசசதொக்கி வாதவூரரும் விசரெ்து நசன்ைார்.
ஓரிடத்தில் கல் லால மரம் தபான்ை நபரியநதாரு குருெ்த மரத்தடியில் சீடர்கள்
சிலதராடு சிவநபருமாதன குருொதராய் எழுெ்தருளியிருெ்தார். தவத
சிவாகமங் களும் , புராண இதிகாசச் சமய நூல் களும் ஆகிய பல நூல் கசளயும்
கை் றுத்நதளிெ்த சிவகணொதர்கள் அக்குருொதரிடம் சீடர்களாக விளங் கினர்.
அச் சீடர்களின் பாசமாம் பை் ைறுக்கும் , ஆசானாக அக்குருொதர் வீை் றிருெ்தார்.
அவரது வலத் திருக்சக சின் முத்திசரசயக் காட்டிக் நகாண்டிருெ்தது. அவரது
திருமுகம் ஒளி மண்டலமாகத் திகழ் ெ்தது. அவரது கண்கள் திருவருள்
விளக்கத்சதச் நசய் து நகாண்டிருெ்தன. (அவரது திருமுகம் ஒளி மண்டலமாகத்
திகழ் ெ்தது. அவரது கண்கள் திருவருள் விளக்கத்சதச் நசய் து நகாண்டிருெ்தன)
இவ் வாறு வீை் றிருெ்த குருொதசரக் கண்ட வாதவூரர் தாம் பலொட்களாக
விரும் பியிருெ்த குருொதர் இவதரநயன்று எண்ணினார். காெ்தம் கண்ட
இரும் புதபால மணிவாசகர் மனம் குருொதர் வசமாயிை் று. இெ்ெிசலயில்
விசரெ்து அருகிை் நசன்ை வாதவூரர் அடியை் ை மரம் தபால அவரது திருவடியில்

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 6

 திருவாசகம்
வீழ் ெ்து பணிெ்தார். `ஐயதன! எளிதயசன ஆட்நகாண்டருளுக` என தவண்டி
ெின்ைார்.

வாதவூரரின் பரிபாக ெிசலசயக் கண்ட குருொதர் திருக்கண் தொக்கம் , பரிசம்

முதலிய தீட்சசகள் நசய் து திருவடிசூட்டித் திருசவெ்நதழுத்சத அவருக்கு
உபததசம் நசய் தருளினார். இவ் வாறு தம் சம ஆட்நகாண்டருளிய
நபருங் கருசணத் திைத்சத வியெ்த வாதவூரர் அன்தபாடு குரு ொதருசடய
திருவடிகசள மீண்டும் வணங் கி எழுெ்து ெின் ைார். ஞானாசிரியரது திருவருள்
தொக்கால் , ஞானத்தின் திருவுருவாக வாதவூரர் மாறினார். தமது குருொதரின்
திருவடிகளுக்குத் தம் சம ஆட்நகாண்ட கருசணசயக் குறித்துச்
நசால் மாசலகள் பலவும் சூட்டினார்.

மாணிக்கவாசகர்:

ஞானாசிரியர் திருமுன் வாதவூரர் பாடிய ததாத்திரங் கள் இனிசமதயாடு

தகட்தபார் மனத்சதயுருக்கும் அருள் விளக்கத் ததாடும் இருெ்த காரணத்தால்
ஞானாசிரியர் வாதவூரசர தொக்கி ``உனக்கு `மாணிக்கவாசகன்` என்ை நபயர்
தெ்ததாம் `` என்று கூறி அவருக்கு அப் நபயசரத் தீட்சா ொமமாகச் சூட்டினார்.
அன்று முதல் வாதவூரர் என்ை திருப் நபயருடன் மாணிக்க வாசகர் என்ை நபயரும்
அவருக்கு வழங் குவதாயிை் று.

திரு ் ப ருந் துமறத் திரு ் ணி:

மணிவாசகர் குருொதசர வணங் கி என்சன ஆட்நகாண்ட தபாதத என்னுயிரும்

உசடசமயும் தங் கட்குரியவாயின. ஆதலால் அடிதயன் நகாண்டு வெ்த
நபாருள் கள் அசனத்சதயும் ஏை் றுக் நகாண்டு அருளல் தவண்டும் என்று
குசையிரெ்தார். குருொதரும் `அப் நபாருள் கசளக் நகாண்டு சிவப் பணி நசய் க`
என்று அருளாசணயிட்டார். அக்கட்டசளயின்படிதய மணிவாசகர்
அப் நபாருள் கசளக் நகாண்டு திருப் நபருெ்துசையில் மிகச் சிைெ்த
திருக்தகாயிசலக் கட்டினார். திருவிழாக்கள் நசய் தார். திருமடங் கள் ,
திருெெ்தவனங் கள் முதலியன அசமத்தார். அடியார்களுக்கு மாதகசுவரபூசச
ெிகழ் த் தினார். இவ் வாறு அரசன் குதிசர வாங் குவதை் குத் தம் மிடம் அளித்த
நபாருள் கள் அசனத்சதயும் சிவப் பணிகளுக்தக நசலவிட்டார். ொள் கள் பல
நசன்ைன. மணிவாசகர் அருளாரமுதத்சத உண்டு நகாண்தட நதருளார்
சிவானெ்த தபாகத்துத் திசளத்திருெ்தார்.

அசமச்சரின் தவறுபட்ட ெிசலசய உடன் வெ்தவர்கள் கண்டு மணிவாசகரிடம்

`குதிசர நகாண்டு மதுசர நசல் லதவண்டுதம` என்று தாங் கள் எண்ணிவெ்த
நசயசல ெிசனவூட்டினார். மணிவாசகர் அவ் வுசரகசளக் தகளாதவராய்
இசைவழிபாட்டில் ஈடுபட்டிருப் பசத அறிெ்த பணியாளர் மதுசர மாெகருக்குச்
நசன்று பாண்டியனிடம் ெிகழ் ெ்தவை் சைத் நதரிவித்தனர்.
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 7
 திருவாசகம்
ாண்டியன் அமை ் பு:

இச்நசய் திசயயறிெ்த பாண்டியன் சினெ்து திருமுகம் ஒன்று எழுதி அசத

வாதவூரரிடம் தசர்ப்பித்து `அவசர அசழத்து வருக` என ஆசணயிட்டுச் சிலசர
ஏவினான். பணியாளரும் திருப் நபருெ் துசைசய அசடெ்து அரசன் அளித்த
திருமுகத்சத அசமச்சர் பிரானிடம் நகாடுத்து அரசன் கட்டசளசய அறிவித்து
ெின்ைனர். அசதக் தகட்ட வாதவூரர் தம் குருொதரிடம் நசன்று ெிகழ் ெ்தசத
விண்ணப்பித்து ெின்ைார். குருொதர் புன்முருவல் பூத்து ``அஞ் சை் க, ஆவணி
மூலத்தன்று குதிசரகள் வரும் என்று மன்னனிடம் அறிவித்து விசல யுயர்ெ்த
மாணிக்கக்கல் சலயும் சகயுசையாகக் நகாடுக்க`` எனக் கூறி மாணிக்க
மணிசய அளித்து விசட நகாடுத்தனுப்பினார். வாதவூரரும் குருொதசரப் பிரிய
மனமில் லாதவராய் ப் பிரியா விசடநபை் று மதுசரக்கு எழுெ்தருளினார்.
அரசசவக்கு வெ்த மணிவாசகர் இசைவன் அருளிய மாணிக்க மணிசய
மன்னனிடம் நகாடுத்து, `வருகின்ை ஆவணிமூல ொளில் குதிசரகள் மதுசர
வெ்தசடயும் ` என்று கூறினார். அரசனும் சினம் மாறி மனம் மகிழ் ெ்து
அசமச்சசர அன்தபாடு வரதவை் று அருகிலிருெ்து அவசர மகிழ் வித்தான்.

மணிவாசகமர மன்னன் ஒறுத்தல் :

ஆவணி மூலொசள அரிமர்த்தனன் ஆவதலாடு எதிர் பார்த்துக்

நகாண்டிருெ்தான். அதை் கு இரண்டு ொள் முன்னர் அசமச் சருள் சிலர்,
`வாதவூரர் நசால் லியன அசனத்தும் நபாய் யுசர; அவர் தங் கசள ஏமாை் ை
எண்ணுகின்ைார். எடுத்துச் நசன்ை நபாருள் கள் அசனத்சதயும்
திருப் நபருெ்துசையில் அரன் பணிக்காகச் நசலவிட்டு விட்டார், அவர் கூறுவசத
ெம் ப தவண்டா`` என்று கூறினர். பாண்டியன் ஒை் ைர்கசள விடுத்து அவர் மூலம்
அசமச்சர்கள் கூறியன அசனத்தும் உண்சமநயன்பசத அறிெ்தான். வாதவூரர்
நசய் சகசய எண்ணிச் சினெ்து தண்டொயகர் சிலசர அசழத்து வாதவூரர் பால்
நசன்று குதிசர வாங் கக்நகாண்டுதபான நபாருள் கசள அசனத்சதயும்
வை் புறுத்தித் திரும் பப் நபை் றுக்நகாண்டு வருமாறு கட்டசள யிட்டான்.
அச்தசசனத் தசலவர்கள் வாதவூரரிடம் நசன்று மன்னன் கட்டசளசய
எடுத்துக்கூறி அவசரத் துன்புறுத்தத் தசலப் பட்டனர். நகாடுஞ் சிசையில்
இட்டனர். சுடுநவயிலில் ெிறுத்திக் கடுசமயாக வருத்தினர். வாதவூரர்
இசைவசனத் தியானித்து ஐயதன! ஆவணி மூலத்தன்று குதிசர நகாண்டு
வருவதாகக் கூறிய உன் உசர நபாய் யாகுதமா? உன் அடித்நதாண்டன் இவ் வாறு
துன்புறுவது தகுதியா? என்சனக் சகவிடில் எனக்கு யார் துசண? அடியான்
ஒருவன் துன்புறுவது உனக்குக் குசையல் லவா? என்நைல் லாம் இசைவனிடம்
முசையிட்டு வருெ்தினார்.

நரிகள் ரிகளாயின:

வாதவூரர்தம் வருத்தத்சதத் தணிக்கத் திருவுளம் நகாண்ட நபருமான்

ெரிகசளநயல் லாம் குதிசரகளாக மாை் றித் ததவர் கநளல் லாம் குதிசரச்
தசவகர்களாய் ப் புசடசூழத் தான் குதிசர வாணிகன் தபாலத் திருக்தகாலம்

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 8

 திருவாசகம்
நகாண்டு தவதமாகிய குதிசரயில் அமர்ெ்து, மதுசரசய தொக்கிப்
புைப் பட்டான். குதிசரப் பசடகள் மதுசர தொக்கிப் புைப் பட்டன. குதிசரப்
பசடகள் மதுசர தொக்கி வருவசத ஒை் ைர்கள் மூலம் மன்னன் அறிெ்தான்.
அவன் மனம் மகிழ் ெ்தது. திருவாதவூரசரத் தவைாகத் தண்டித்து விட்தடாதமா?
என்று வருெ்தி அவசர விடுவித்தான். அரசசவயில் அவசர அன்தபாடு
வரதவை் று முகமன்கூறி அருகிலிருத்தினான்.

ாண்டியன் ரிசு:

கடல் அசலகள் தபால் வெ்த பசடகளின் விசரெ்த ெசடயால் எழுெ்த புழுதிப்

படலம் வாசன மசைத்தது. குதிசரக்கூட்டம் மதுசர மாெகசர அசடெ்தது.
வாணிகத் தசலவனாக வெ்த சிவபிரான் பாண்டியன் முன்னிசலயில்
குதிசரகளசனத்சதயும் நகாண்டு வெ்து ெிறுத்தினான். குதிசரகசளப் பல
வசக ெசடகளில் ெடத்திக் காட்டியும் , ஆடல் கள் புரியச் நசய் தும் பாண்டியசன
மகிழ் வுறுத் தினான். நபருமகிழ் சசி
் யசடெ்த பாண்டியன் குதிசரத்
தசலவனுக்கு ஒரு பட்டாசடசயப் பரிசாகக் நகாடுத்தான். குதிசரத்
தசலவனாக வெ்த நபருமான் அப் பரிசசப் புன்னசகதயாடு தன் நசண்டினால்
வாங் கினான். தான் அளித்த பரிசச மரியாசதக் குசைவாகக் குதிசரத்
தசலவன் நபறுவசதக் கண்ட மன்னன் நவகுண்டான். அருகிலிருெ்த வாதவூரர்
`நசண்டினால் பரிசு நபறுதல் அவர்கள் ொட்டு வழக்கு` என்றுகூறி, மன்னன்
சினத்சத மாை் றினார். பின்னர் குதிசர இலக்கணமறிெ்த புலவர்கள்
குதிசரகசள நயல் லாம் இசவகள் ெல் ல ெிைமும் , ெசடயும் , ெல் ல சுழிகளும்
நபை் றுள் ளன என்று பாராட்டினர். அரசனும் தானளித்த நபாருசளவிடப் பல
மடங் கு அதிகமான குதிசரகசளப் நபை் ைதாக மகிழ் ெ்து அசவகசளப்
பெ்தியில் தசர்க்குமாறு பணித்தனன். வணிகர் தசலவன்
குதிசரகசளநயல் லாம் கயிறுமாறிக் நகாடுக்கும் படித் தன் னுடன்
வெ்தவர்களிடம் கூறி அரசனிடம் விசடநபை் றுச் நசன்ைான்.

ரிகள் நரிகளாயின:

அன்று இரவு ெடுெிசியில் குதிசரகநளல் லாம் ெரிகளாக மாறின. அங் கு இருெ்த

பசழய குதிசரகசளயும் நகான்று தின்று ஊர்மக்கள் அஞ் சும் படி மூசல
முடுக்களில் எல் லாம் ஓடி மசைெ்தன. காசலயில் குதிசரச் தசவகர்கள் உள் ளம்
பதறி, உடல் ெடுங் கி, அரசனிடம் வெ்து முசையிட்டனர். இச்நசய் திசயக் தகட்ட
மன்னன் சினம் நபாங் கி அசமச்சர்கசள அசழத்து திருவாதவூரர் நசய் த
வஞ் சசனசயக் கூறிப் பசடத்தசலவர்கசள அசழத்து, வாதவூரசரச்
சுடுநவயிலில் ெிறுத்தித் தண்டசன அளித்து அவரிடத்தில் நகாடுத்த
நபாருள் கசள நயல் லாம் திரும் பப் நபை் றுக்நகாண்டு வருமாறு உத்தர
விட்டான். பசடவீரர்கள் இவசர அசழத்துச் நசன்று சுடுநவயிலில் ெிறுத்தித்
தசலயிதல கல் தலை் றி ஒறுத்தார்கள் . வாதவூரர் இசைவன் திருவருசள
ெிசனெ்து எனக்கு இத்தசகய துன்பங் கள் வருதல் முசையாகுதமா? என்று கூறி
வருெ்தி ெின் ைார்.

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 9

 திருவாசகம்

மவமகயில் பவள் ளம் :

வாதவூரருசடய துன்பம் துசடக்க எண்ணிய நபருமான், சவசகயாை் றில்

நவள் ளம் நபருகுமாறு நசய் தருளினார். சவசக யில் ததான்றிய நபருநவள் ளம்
மதுசரமாெகர் முழுவதும் விசரெ்து பரவத்நதாடங் கியது. நபரு நவள் ளத்சதக்
கண்ட ஊர்மக்கள் ஊழிக்காலதம வெ்துவிட்டநதன்று அஞ் சி மன்னனிடம் நசன்று
முசையிட்டனர். பாண்டியனும் ஆை் றுநவள் ளத்சதத் தணிக்க, பூ, நபான், பட்டு
முதலிய அணிகலன்கசள ஆை் றில் விட்டு நவள் ளம் தணியுமாறு ஆை் சைப்
பணிெ்தனன். நவள் ளம் தமலும் நபருகிய ததயல் லாமல் சிறிதும் குசையாதது
கண்டு அசமச்சர்கதளாடு கூடி ஆராய் ெ்து சிவனடியாராகிய வாதவூரசரத்
துன்புறுத்தியதன் விசளதவ இது என்று ென் கு நதளிெ்து அவசர விடுவித்து
மதுசர மாெகசர இவ் நவள் ள ெீ ர் அழிக்காதவாறு காப் பாை் ை தவண்டும் என்று
தவண்டிக் நகாண்டார். வாதவூரரும் திருவருசள எண்ணி வழுத்தினார்.
நவள் ளத்தின் தவகம் ஒரு சிறிது குசைெ்தது. இருப் பினும் முை் றும் நவள் ளம்
குசையவில் சல. அசதக்கண்ட பாண்டியன் மதுசர மக்கசளநயல் லாம்
ஒருங் குகூட்டி ஒவ் நவாருவருக்கும் இவ் வளவு பங் கு என்று அளெ்து நகாடுத்து
ஆை் றின் கசரசய அசடக்கும் படி ஆசணயிட்டான்.

மண் சுமந் தது:

அரசன் ஆசணசயக் காவலர் ஊர் முழுவதும் முரசசைெ்து அறிவித்தனர்.

அெ்ெகரில் பிட்டு விை் று வாழ் க்சக ெடத்தும் வெ்தி என்னும் மூதாட்டி தனக்கு
அளவு நசய் துவிட்ட ஆை் றின் பங் சக அசடக்க ஆள் கிசடக்காமல் வருெ்தினாள் .
ொள் ததாறும் ஆண்டவ னிடம் அன்பு நசலுத்தி வெ்த அவ் வெ்தியின் துன்பத்சதத்
தவிர்க்க இசைவன் அவளிடம் கூலி ஆள் தபாலத் ததான்றினான், `யாதரனும் கூலி
நகாடுத்து என் தவசல நகாள் வார் உண்தடா?` என்று கூவிய வண்ணம் தன் சன
வெ்தசடெ்த அப் பணியாளசனக் கண்ட வெ்தி மகிழ் ெ்து, `ெீ எனக்குக்
கூலியாளாக வரதவண்டும் ; அவ் வாறு வெ்து என் ஆை் றின் பங் சக அசடத்துத்
தருவாயானால் ொன் விை் கும் பிட்சடக் கூலியாகத் தருகிதைன்` என்று கூறினாள் .
அதை் கு இசசெ்த அக் கூலியாள் அவள் நகாடுத்த பிட்சட வாங் கி உண்டு, தாதய!
என் பசி தீர்ெ்தது; இனி ெீ ஏவிய பணிசய ொன் நசய் து முடிப் தபன் என்று அவன்
பங் சக அறிெ்து அசத அசடப் பதை் கு முை் பட்டான்.

ாண்டியன் பிரம் டி:

தவசலசயத் நதாடங் கிய அவ் வெ்தியின் ஆளாகிய சிவநபருமான் மண்சண

நவட்டித் தன் திருமுடியில் எடுத்துச் நசன்று கசரயில் நகாட்டிவிட்டுக்
கசளப் பசடெ்தவன்தபால ஓய் வு எடுத்துக் நகாள் வதும் , வெ்தி அளித்த பிட்சட
உண்பதும் , ஆடுவதும் பாடுவதும் நசய் து நபாழுது தபாக்கினான். தவசல
நசய் து கசளத்தவன் தபாலக் கூசடசயத் தசலயசணயாக சவத்து
உைங் கவும் நசய் தான். ஆை் றின் கசர அசடபட்டதா என்பசதப் பார்சவயிட
வெ்த மன்னனிடம் காவலர், ஊரில் உள் தளார் ஒவ் நவாருவரும் தத்தம் பங் சக
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 10
 திருவாசகம்
அசடத்து முடித்தனர். பிட்டு விை் கும் வெ்திநயன்னும் கிழவியின் பங் கு மட்டும்
அசடபடாமல் கிடக்கிைது. வெ்திக்கு ஆளாய் வெ்த ஒருவன் சரிவரத் தன்
பணிசயச் நசய் யாமல் நபாழுசதக் கழிக்கிைான்; அதனால் அப் பகுதி நூை் சைக்
நகடுத்தது குறுணி என்பது தபால, ஒருத்தி பங் கு ஊரார் பங் சகயும் கசரக்கிைது
என்று கூறினர். உடதன அப் பகுதிசயப் பார்சவயிட வெ்த பாண்டியன்
அக்கூலியாசள அசழத்து வரச்நசய் து தன் னுசடய சகப் பிரம் பால் முதுகில்
அடித்தான். அடித்த அளவில் கூலியாளாக வெ்த நபருமான் ஒருகூசட மண்சண
உசடப் பிை் நகாட்டி மசைெ்தான், பாண்டியன் அடித்த அப் பிரம் படி அரசன்,
அரசி, அசமச்சர், காவலாளர்கள் முதலிய எல் தலார் தமலும் பட்டது. அண்ட
சராசரப் நபாருள் அசனத்தின் தமலும் பட்டது. அப் தபாது வாதவூரர் இசைவன்
தன் அடியவர் நபாருட்டுக் கூலியாளாக வெ்த திருவருசள எண்ணி வியெ்தார்.
பாண்டிய மன்னன் வாதவூரர் நபருசமசய ென் கறிெ்து அவசர வணங் கி,
`ெை் ைவப் நபரியீர்! எனக்கு அசமச்சராய் இருெ்து அமர்ெ்து எம் குலநதய் வத்சத
என் கண்ணாரக்காட்டிக் குதிசரச் தசவகனாகவும் , கூலியாளாகவும் வரச்நசய் து
என் பிைவி மாசச ஒழித்த நபரியவதர, என்சன மன்னித்தருள தவண்டும் .
தங் கள் நபருசமசய இசைவன் எனக்கு ென் குணர்த்தினான். என்
அரசுரிசமசய இன்று முதல் தாங் கள் ஏை் ைருளல் தவண்டும் ` என்று
தவண்டினான். வாதவூரர் பாண்டியனிடம் `இசைவனுசடய திருவடித்நதாண்டு
நசய் ய என்சன உரிசமயாக்குவதத இவ் வுலக ஆட்சிசய எனக்குத் தருவதை் கு
ஒப் பாகும் ` என்ைார். மன்னனும் அவர் விரும் பியவாறு அவசரச் நசல் லவிடுத்துத்
திருவருள் உணர்தவாடு தம் அரண்மசனக்குச் நசன்ைான்.

அசமச்சியசலத் துைெ்து தவ தவடம் தாங் கிய வாதவூரடிகள் இசைவன்

திருவிசளயாடல் கசள எண்ணி மகிழ் ெ்தவராய் , திருப் நபருெ்துசைசய
அசடெ்தார்.

குருநாதர் பிரிவு:

மீண்டும் தன் குருொதசர அசடெ்த வாதவூரடிகள் அடியவர் கூட்டத்ததாடு

கலெ்து மகிழ் ெ்திருெ்தார். ஞானததசிகனாய் வெ்த நபருமான் தாம் கயிசலக்குச்
நசல் ல தவண்டியசதச் சீடர்களுக்கு உணர்த்தி அவர்கசள இன் புை் றிருக்குமாறு
பணித்தார். அடியவர்கள் தம் குருொதசரப் பிரிய மனம் இல் லாமல் நபரிதும்
வருெ்தினர். அசதக் கண்ட குருொதர் இக் குருெ்த மரத்தின் ெிழலில் ஒரு நதய் வப்
பீடம் அசமத்து அதில் ெம் முசடய திருவடிகசள எழுப் பி வழிபாடு நசய் து
வருவீர்களானால் ஒருொள் `இக்தகாயில் திருக்குளத்தில் தீப் பிழம் பு ஒன்று
ததான்றும் ; அதில் அசனவரும் மூழ் கி எம் சம அசடயலாம் ` என்று திருவாய்
மலர்ெ்து தம் சமப் பின் நதாடர்ெ்து வெ்த அடியார்கசள `ெிை் க` எனக்
கட்டசளயிட்டுக் கயிசல நசன்ைார். வாதவூரடிகள் மட்டும் அவசரப்
பின் நதாடர்ெ்து நசன்று நகாண்டிருெ்தார். அவசரக்கண்ட குருொதர், `ெீ
எம் சமப் பின் நதாடர்ெ்து வருதல் தவண்டா; உத்தர தகாசமங் சக என்னும்
திருப் பதிக்குச் நசன்று அங் கு எண்வசகச் சித்திகசளயும் நபை் று, திருக்

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 11

 திருவாசகம்
கழுக்குன்ைம் முதலான தலங் கசளத் தரிசித்துப் பின்னர் தில் சலசய
அசடவாயாக` என்று கூறிச்நசன்ைார். மணிவாசகரும் அவ் வாதை
திருப் நபருெ்துசைக் குருெ்த மரத்தின்கீழ் ஒரு நதய் வீகப் பீடம் அசமத்து அதில்
குருொதரின் திருவடிகசள எழுெ்தருளச் நசய் து அடியார்கதளாடு தாமும்
வழிபட்டு வரலாயினார்.

தலயாத்திமர:

மணிவாசகர் திருவருட் தபாகத்தில் திசளத்து வாழும் ொட்களில் 1. ெமச்சிவாய

வாழ் க என்று நதாடங் கும் சிவபுராணம் , 2. அை் புதப் பத்து, 3. அதிசயப் பத்து, 4.
குசழத்த பத்து, 5. நசன்னிப் பத்து. 6. ஆசசப் பத்து, 7. வாழாப் பத்து, 8.
அசடக்கலப் பத்து, 9. நசத்திலாப் பத்து, 10. புணர்ச்சிப் பத்து, 11. அருட் பத்து, 12.
திருவார்த்சத, 13. எண்ணப் பதிகம் , 14. திருநவண்பா (பண்டாய ொன்மசையும்
இதில் தசர்க்கப் பட்டது), 15. திருப் பள் ளிநயழுச்சி, 16. திருதவசைவு, 17. ஆனெ்த
மாசல, 18. உயிருண்ணிப் பத்து, 19. பிரார்த்தசனப் பத்து, 20. திருப் பாண்டிப்
பதிகம் முதலிய பதிகங் கசளத் திருவாய் மலர்ெ்தருளி அடியார் கூட்டத்துடன்
பலொள் திருப் நபருெ்துசையில் எழுெ்தருளியிருெ்தார். ஒருொள் திருக்குளத்தில்
தீப் பிழம் பு ததான்றிை் று. அடியார்கள் அசனவரும் ஐெ்நதழுத்சத
ஓதிக்நகாண்டு அதில் மூழ் கினர். நபருமான் அம் சமயப் பராய் இடப
வாகனத்தில் எழுெ்தருளி அருட்காட்சி வழங் கியருளினார். அடியார்கள்
அசனவரும் மூழ் கிச் சிவகணங் களாயினர். மணிவாசகர் இவ் தவசளயில்
நகான்சை மர ெிழலில் சிவதயாகத்தில் அமர்ெ் திருெ்தார். இெ்ெிகழ் சசி
் சய
தயாகக் காட்சியில் அறிெ்த அடிகள் அடியார்களின் பிரிவாை் ைாது வருெ்தி,
குருெ்த மரத்தினடியில் இருெ்த குருொதரின் திருவடிப் பீடத்சதப் பை் றிக்
நகாண்டு அழுதார். 21. திருச்சதகம் என்னும் பாமாசலயால் இசைவன்
திருவருசளத் ததாத்திரித்தார். பின்னர் குருொதன் தனக்குப் பணித்த
அருளாசணயின் வண்ணம் திருவுத்தரதகாசமங் சகக்குச் நசன்று அங் கும்
குருொதசரக் காணாது வருெ்தி 22. ெீ த்தல் விண்ணப் பம் என்னும்
திருப் பதிகத்தால் ததாத்திரம் நசய் தார். அப் தபாது இசைவன்
திருப் நபருெ்துசையில் காட்டிய குருெ்தமர் தகாலத்சதக் காட்டியருளினார்.
அத்திருக் தகாலத்சதக் கண்டு மகிழ் ெ்த அடிகள் , அங் குப் பல சித்திகளும்
சகவரப் நபை் ைார். பின் னர் பல திருப் பதிகசளயும் வணங் கிக் நகாண்டு
பாண்டிய ொட்சடக் கடெ்து தசாழவளொட்சடச் தசர்ெ்த திருவிசட மருதூசர
வெ்தசடெ்தார். இசடமருதில் ஆனெ்தத் ததனாக எழுெ் தருளியுள் ள இசைவன்
அருள் ெலத்சத நுகர்ெ்து திருவாரூசர அசடெ்து புை் றிடங் நகாண்ட
நபருமாசன வணங் கி, 23. திருப் புலம் பல் என்னும் பதிகத்சத அருளிச் நசய் தார்.
அதன் பின்னர் சீகாழிசய அசடெ்து ததாணியப் பசரத் தரிசித்து 24. பிடித்தபத்து
என்னும் பதிகத்சத அருளிச்நசய் தார். பின் னர் அங் கிருெ்து புைப் பட்டு,
தசாழொடு கடெ்து ெடுொட்சட அசடெ்து திருமுதுகுன்ைம் , திரு நவண்நணய்
ெல் லூர் முதலிய தலங் கசளத் தரிசித்துக் நகாண்டு திருவண்ணாமசலசய
அசடெ்தார். அங் கும் இசைவன் குருெ்தமர் திருக்தகாலம் காட்டியருளினான்.

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 12

 திருவாசகம்
அக்காட்சிசயக் கண்டு வணங் கிய அடிகள் அத்தலத்தில் பலொட்கள்
தங் கியிருெ்தார்.

திருவண்ணாமமலயில் :

அடிகள் அண்ணாமசலயில் தங் கியிருெ்ததபாது மார்கழி மாதம் வெ்தது.

திருவாதிசரக்கு முன் பத்து ொட்களில் கன்னிப் நபண்கள் விடியை் காலம் எழுெ்து
வீடுகள் ததாறும் நசன்று ஒருவசர நயாருவர் துயிநலழுப் பிக் நகாண்டு ெீ ராடி
வழிபாடு நசய் வசதக் கண்டு அவர்கள் வாய் நமாழியாகதவ சவத்து 25.
திருநவம் பாசவசயயும் , அவ் வூர்ப் நபண்கள் அம் மாசனயாடும் காட்சிசயக்
கண்டு அவர்கள் பாடுவதாக சவத்து 26. திருவம் மாசனசயயும் அருளினார்.

சிதம் ர தரிசனம் :

பின்னர் அண்ணாமசலசய ெீ ங் கிக் காஞ் சிபுரம் அசடெ்து அவ் வூர்

இசைவசனத் தரிசித்துத் திருக்கழுக்குன்ைம் அசடெ்து 27. திருக்கழுக்குன்ைப்
பதிகம் பாடினார். அங் தக நபருமான் நபருெ்துசையில் அவசர ஆட்நகாண்ட
குருொதர் திருக்தகாலத்ததாடு காட்சி வழங் கினான். பின் னர் அங் கிருெ்து
புைப் பட்டுத் திருத்தில் சலயின் எல் சலசய அசடெ்து அத் திருத்தலத்சதத்
தரிசித்தார்.

தில் சல சிவதலாகம் தபாலக் காட்சியளித்தது. அெ்ெகசர யசடெ்த மணிவாசகர்

திருவீதிகசளக் கடெ்து வடக்குத் திருவாயில் வழிதய திருக் தகாயிலுக்குள்
நசன்ைார். சிவகங் சகயில் ெீ ராடி வலமாகச் சிை் சசப யில் எழுெ்தருளியிருக்கும்
ஆனெ்த ெடராசப் நபருமாசன ஆைா அன்பினில் கண்டு கண்ணீர ்வார உளம்
நெகிழ் ெ்து வணங் கினார். குரு ொதனாக எழுெ்தருளி வெ்து காட்சி நகாடுத்த
இசைவசனத் தில் சலச் சிை் ைம் பலத்திதல கண்டு தரிசித்து தபரானெ்தம் உை் று
ஆனெ்தக் கண்ணீர ் நபருக 28. கண்ட பத்து என்னும் பதிகம் பாடி வழிபட்டார்.
பின்னர் தில் சலயின் கீழ் த்திசசயில் ஒரு தவச்சாசல அசமத்துப் பலொட்கள்
தங் கியிருெ்து தினமும் அம் பலவாணனின் ஆனெ்த ெடனத்சதத்
தரிசித்துவெ்தார். அங் கிருெ்து திருப் புலீச்சுரம் , திருொதகச்சுரம் முதலான
தலங் களுக்குச் நசன்று தரிசித்து மீண்டும் தில் சல வெ்தசடெ்தார். தில் சலயில்
அடிகள் அருளிச் நசய் தசவ 29. குலாப் பத்து, 30. தகாயில் திருப் பதிகம் , 31.
தகாயில் மூத்த திருப் பதிகம் , 32. கீர்த்தித் திருவகவல் , 33. திருவண்டப் பகுதி, 34.
தபாை் றித் திருவகவல் , 35. திருப் நபாை் சுண்ணம் , 36. திருத்நதள் தளணம் , 37.
திருவுெ்தியார், 38. திருத்ததாள் தொக்கம் , 39. திருப் பூவல் லி, 40. திருப் நபான்னூசல் ,
41. அன்சனப் பத்து, 42, திருக்தகாத்தும் பி, 43. குயில் பத்து, 44. திருத்தசாங் கம் , 45.
அச்சப் பத்து, என்பனவாம் .

புத்தபராடு சமய வாதம் :

மணிவாசகர் தில் சலயில் வாழ் ெ்துவரும் ொட்களில் சிவனடியார் ஒருவர்

சிதம் பரத்திலிருெ்து ஈழ ொட்டிை் குச் நசன்றிருெ்தார். அவ் வடியார்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 13
 திருவாசகம்
நசம் நபான்னம் பலம் , திருவம் பலம் , திருச்சிை் ைம் பலம் என்ை திருொமங் கசள
இசடவிடாது நசால் லிக் நகாண்டிருக்கும் இயல் புசடயவர். அவர் ஈழம்
நசன்றிருெ்த காலத்தில் ஈழொட்டில் புத்த சமயம் தமதலாங் கியிருெ்தது.
இவ் வடியாரின் இயல் சபக் கண்ட சிலர் அரசனிடம் நசன்று அவரது
நசய் சககசள உணர்த்தினர். அரசன் அச்சிவனடியாசரச் சசபக்கு அசழத்து
வருமாறு நசய் தான். அரசசவக்கு வெ்த அடியவர் நசம் நபான்னம் பலம் ,
திருவம் பலம் , என்று நசால் லிக் நகாண்தட தன் இருக்சகயிலமர்ெ்தார். அரசன்
வியெ்து இதன் நபாருள் யாது? என்று அவசரக் தகட்டான். அவ் வடியார் அதன்
சிைப் புக்கசள எடுத்துசரத்து `தீயவரும் உள் ளன் தபாடு இப் நபயசர ஒருமுசை
கூறினால் 21,600 தடசவ திருசவெ் நதழுத்சதக் கூறியதனால் உண்டாகும்
பயசன இது தரும் ` என்று கூறித் தில் சலப் நபருமானின் சிைப் சப
எடுத்துசரத்தனர். அங் கிருெ்த புத்தமத ஆசாரியன் சிவனடியார் கூறுவசதக்
தகட்டுச் சினெ்து `திரிபிடகம் அருளிய எங் கள் புத்தசனத் தவிர தவறு நதய் வம்
உண்தடா? இன் தை ொன் தில் சலக்குச் நசன்று சசவத்சத நவன்று புத்ததன
கடவுள் என்று ெிசலொட்டி வருதவன்` என்று சூளுசரத்து எழுெ்தான்.
ஈழத்தரசனும் தன் ஊசமப் நபண்சணயும் உடன் அசழத்துக் நகாண்டு
புத்தாசாரியனுடன் தில் சலக்குப் புைப் பட்டான். தில் சலசயயசடெ்த புத்தகுரு,
அரசன் முதலாதனார் திருக்தகாயிசலயசடெ்தனர். அக்தகாயில் மண்டபம்
ஒன்றில் அமர்ெ்தனர். தகாயில் காப் பாளர் அவர்கசள அணுகி புைச் சமயத்தார்
இங் குத் தங் குதல் கூடாது என்று கூறினர். அசதக்தகட்ட புத்தகுரு `யாம் உங் கள்
சமயத்சத நவன்று எங் கள் சமயத்சத இங் கு ெிசலொட்ட வெ்துள் தளாம் என்று
வாதிை் கு அசைகூவினான். அச்சூளுசர தில் சலவாழ் அெ்தணர்களுக்கு
எட்டியது, அவர்கள் தசாழமன்னனுக்கு இெ்ெிகழ் சசி
் சய உடன் நதரிவித்தனர்.
அன்றிரவு தில் சலவாழ் அெ்தணர்கள் அசனவரும் புத்தமத குருசவ எவ் வாறு
நவல் வது என்ை கவசலயுடன் தில் சலச்சிை் ைம் பலவசன எண்ணி வணங் கித்
துயில் நகாண்டனர். ெடராசப் நபருமான் அவர்கள் கனவில் எழுெ்தருளி
`தில் சலயின் கீழ் பால் சிவதயாகத்தில் அமர்ெ்து தவமியை் றி வரும் ெம்
அடியவனாகிய வாதவூரசன அசழத்து வெ்து இப் புத்த குருதவாடு வாதிடச்
நசய் க, அவன் அவர்கசள நவல் வான்; கவசலை் க` என்று கூறி மசைெ்தார்.
மறுொள் தாம் கண்ட கனசவ ஒவ் நவாருவரும் ஒருவருக்நகாருவர் நசால் லிக்
நகாண்டு இசைவன் திருவருசள வியெ்து மணிவாசகர் எழுெ்தருளியுள் ள
தவச்சாசலசய அசடெ்து மணிவாசகரிடம் ``அடிகதள! ெம் சசவ சமயத்சத
அழித்து புத்த மதத்சத ெிசலொட்டும் எண்ணத்துடன் ஈழொட்டு மன்னனும் ,
புத்த மதகுருவும் வெ்துள் ளனர். தாங் கள் வெ்து அவர்கசள வாதில் நவன்று ெம்
சமயத்சத ெிசலெிறுத்தல் தவண்டும் `` என்று அசழத்தார்கள் .

ஊமம ் ப ண் ய சியது:

வாதவூரடிகளும் தில் சல மூவாயிரவருடன் நசன்று ஆனெ்தக் கூத்தசன

வணங் கி அவனருள் நபை் று புத்தமதகுரு இருெ்த மண்டபத்சத அசடெ்தார்.
தீயவர்கசளக் காண்பது தீநதன்நைண்ணி அவர்களுக்நகதிதர ஒரு திசரயிடச்
நசய் து தான் மறுபக்கத்தில் அமர்ெ்தார். தசாழ மன்னனும் மசைதயாரும் ,

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 14

 திருவாசகம்
புலவர்களும் அவ் வசவயில் கூடியிருெ்தனர். தசாழன் வாதவூரசரப் பணிெ்து,
`புத்தர்கசள வாதில் நவன்று ெம் சமயத்சத ெிசலநபைச் நசய் வது தங் கள்
கடசம, ததால் வியுை் ை புத்தர்கசள முசைநசய் து என் கடசம` என்று தவண்டிக்
நகாண்டான். பின்னர் மணிவாசகர் புத்தகுருசவ விளித்து `வெ்த காரியம்
என்ன?` என்று வாதத்சதத் நதாடங் கினார். வாதம் நதாடர்ெ்து ெசடநபை் ைது.
மணிவாசகர் எத்தசன உண்சம கசள எடுத்துசரத்தாலும் அசவ புத்தகுருவின்
நசவிகளில் ஏை வில் சல. மணிவாசகர் கூறிய வாதத்சத மறுக்கும் வழியின்றி,
சிவ ெிெ்சத நசய் யத் நதாடங் கினான். அசதக்கண்ட மணிவாசகர் கசல
மகசள தவண்டி சிவெிெ்சத நசய் யும் ொவில் ெீ இருத்தல் நபாருெ்துதமா?
இவர்கள் ொசவவிட்டு அகல் வாயாக; இது இசைவன் ஆசண` என்று கூறினார்.
அவ் வளவில் புத்தகுருவும் , அவருடன் வெ்தவர்களும் ஊசமகளாயினர்.
இசதக்கண்டு வியப் புை் ை ஈழமன்னன் வாதவூரசர வணங் கி `அடிகதள
என்நபண், பிைவி முதல் ஊசமயாக இருக்கின்ைாள் . அவசளப் தபசும் படிச்
நசய் தால் ொன் தங் களுக்கு அடிசமயாதவன்` என்று கூறினான். வாதவூரர்
அதை் கிசசெ்து அப்நபண்சண அசவக்கு வரவசழத்து அமர்த்தி, நபண்தண!
இப் புத்தன் தகட்ட தகள் விகளுக்கு விசட கூறு என்று கூறினார். அப் நபண்ணும்
அசன வரும் வியெ்து மகிழும் படி, புத்த குருவின் வினாக்கசள மணிவாசகர்
தாதம அப்நபண்ணிடம் தகட்க அப் நபண் அதை் கு விசடயளித்தாள் . அெ்த வினா
- விசடகள் தாம் 46. திருச்சாழல் என்ை திருப் பதிகமாக அசமெ்தது.
ஈழமன்னனும் அசதக்கண்டு மகிழ் ெ்து மணிவாசகர் திருவடிகளிதல விழுெ்து
வணங் கிச் சசவஞ் சார்ெ்தான். அசவதயார் அசனவரும் மணிவாசகப்
நபருமாசனப் தபாை் றித் துதித்தார்கள் . ஈழ மன்னன் திருெீ றும் கண்டிசகயும்
பூண்டு அடிகசளப் பணிெ்து புத்த குருவும் , மை் ைவர் களும் தபசும் திைம் நபை
அருள் நசய் ய தவண்டு நமன்று தவண்டினான்.

மணிவாசகர் அவர்கள் மீது திருவருட் பார்சவசயச் நசலுத்தினார். அவ் வளவில்

அசனவரும் ஊசம ெீ ங் கிப் தபசும் திைம் நபை் று மணிவாசகசர வணங் கித்
தாங் கள் நசய் த குை் ைத்சத மன்னிக்கும் படி தவண்டிக்நகாண்டனர்.
புத்தகுருவும் அவசரச் சூழ வெ்த அசனவரும் சசவர்களாக மாறினர்.
மணிவாசகரும் திருக்தகாயிலுக்குட் நசன்று சபாொயகசர வணங் கித் தம் தவச்
சாசலக்கு எழுெ்தருளினார். இவ் வாறு தவச்சாசலயில் தங் கியிருெ்த காலத்தில்
மணிவாசகர் 47. திருப் பசடயாட்சி, 48. திருப் பசட நயழுச்சி, 49. அச்தசாப் பத்து,
50. யாத்திசரப் பத்து என்ை பதிகங் கசளப் பாடியருளினார்.

இமறவன் திருவாசகம் யகட்டு எழுதியது:

இவ் வாறு சிதம் பரத்தில் மணிவாசகர் வாழ் ெ்து வரும் ொள் களில் , ஒரு ொள்
அெ்தணர் ஒருவர் அவரிடம் வெ்து தான் பாண்டிய ொட்சடச் தசர்ெ்தவநரன்றும் ,
சிவபிரான் மணிவாசகருக்காகச் நசய் த அருட்நசயல் உலநகங் கும் பரவியுள் ளது

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 15

 திருவாசகம்
என்றும் வியெ்து கூறி மணிவாசகர் பல சமயங் களிலும் பாடிய பாடல் கசள
முசையாகச் நசால் லும் படிக் தகட்டுக் நகாண்டார்.

மணிவாசகரும் அெ்தணசர அருகிலிருத்தித் தாம் பாடிய திருவாசகப் பாடல் கள்

அசனத்சதயும் நசால் லியருளினார். அெ்தணரும் தம் திருக்கரத்தால்
அசவகசள எழுதி முடித்து `பாசவபாடிய தங் கள் திருவாயால் ஒரு தகாசவ
பாடுக` என்று தகட்டுக் நகாண்டார். அவ் தவண்டுதகாளுக்கு இணங் கிய
மணிவாசகர் இசைவனது திருவடிப் தபை் சை உட்கருத்தாகக் நகாண்ட இனிய
தகாசவயார் என்ை நூசல அருளிச் நசய் தார். தகட்ட அெ்தணர் அெ்த நூசலயும்
தம் திருக்கரத்தால் எழுதி முடித்தார். பின்னர் அெ்தணர் வடிவில் வெ்த
சிவநபருமான் மசைெ்தான். அசதக் கண்ட மணிவாசகர் இப் படித் தன்சன
ஆட்நகாண்டவர் சிவபிராதன என்பசத அறிெ்து ஆனெ்தக் கண்ணீர ் நபருக்கித்
திருவருசள எண்ணி வழுத்தினார்.

திருவாசக உட்ப ாருள் :

திருவாதவூரரின் திருவாசகத்சதயும் , திருக்தகாசவசயயும் தம் சகயால்

எழுதிய இசைவன் அெ் நூல் கசள உலகறியச் நசய் ய தவண்டி நூலின் முடிவில்
`திருச்சிை் ைம் பலமுசடயான் சகநயழுத்து` எனத் திருச்சாத்திட்டுத் தில் சலச்
சிை் ைம் பலத்தில் வாயிை் படியிதல சவத்தருளினார்.

காசலயில் தகாயிலில் இசைவசனப் பூசச நசய் ய வெ்த அருச்சகர்

வாயிை் படியில் நூல் ஒன்று இருப் பசதக்கண்டு அசதநயடுத்து ஆண்டவனால்
இது தரப் பட்டதாகும் என்ை அன்புணர்தவாடு பிரித்துப் பார்த்துப் படித்தார்.
அவ் தவடுகளின் முடிவில் திருவாதவூரர் நசாை் படி ‘திருச்சிை் ைம் பலமுசடயான்’
சகநயழுத்து என்றிருெ்தசதக்கண்டு உடல் சிலிர்த்து இசைவன் திருவருசளப்
நபறுதை் குரிய நூல் களில் இது தசலயானது என்று புகழ் ெ்து இெ்நூசலப் பாடிய
வாதவூரசரச் நசன்று கண்டு வணங் கினார். திருவாயிை் படியில் இெ்நூல்
இசைவனால் சவக்கப் பட்டிருெ்த ெிகழ் சசி
் சய அவரிடம் நதரிவித்தார்.
வாதவூரர் அசதக்தகட்டு திருவருசளநயண்ணி வணங் கினார். முடிவில்
அெ்தணர் அசனவரும் இெ்நூலின் நபாருசளத் தாங் கதள விளக்கம் நசய் ய
தவண்டும் என்று தகட்டுக் நகாண்டனர், அதை் கு மணிவாசகர் இதன் நபாருசளத்
தில் சலச் சிை் ைம் பலத்தில் வெ்து நதரிவிக்கின்தைன் என்று நசால் லி
அவர்கதளாடு சிை் சசபக்கு எழுெ்தருளினார். அங் கு வெ்து `இெ் நூை் நபாருள்
இச்சசபயில் எழுெ் தருளியுள் ள ஆனெ்தக் கூத்தப்நபருமாதன ஆவன்` என்று
சுட்டிக் காட்டி, அச்சசபயில் எல் தலாரும் காண மசைெ்தருளினார். இவ் வை் புத
ெிகழ் சசி
் சயக் கண்ட அசனவரும் வியெ்து மகிழ் ெ்து நதாழுது தபாை் றினர்.
ெடராசப் நபருமான் மணிவாசகருக்குத் தம் திருவடிகளிதல இரண்டைக் கலக்கும்
தபரின்பப் தபை் சைத் தெ்து அவசர ஆட்நகாண்டருளினார்.

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 16

 திருவாசகம்
அடிகள் காலம் :

மணிவாசகர் காலத்சதப் பை் றி ஆராய் ச்சியாளர்கள் பலதவறு கருத்துக்கசளக்

நகாண்டுள் ளனர்.

ஒவ் நவாருவரும் தாங் கள் கருதிய கருத்துக்கசள ெிசலொட்டுவதை் கு, பலதவறு

ஆதாரங் கசளக் காட்டுகின்ைனர். எல் தலாருசடய ஆராய் ச்சியும் அடிகளார்
கசடச் சங் க காலத்திை் குப் பின் நதாடங் கி 11-ஆம் நூை் ைாண்டுவசர உள் ள
காலங் களில் ஏததனும் ஒருகாலம் மணிவாசகர் வாழ் ெ்த காலம் என முடிவு
நசய் கின்ைது. இக்கால ஆராய் ச்சிகசளத் நதாகுத்து ஆராய் ெ்து மணிவாசகர்
காலம் கி.பி. மூன் ைாம் நூை் ைாண்டு என முடிவு நசய் து தருசம ஆதீனத்
திருவாசக நூல் நவளியீட்டில் மகாவித்துவான், திரு. ச.தண்டபாணி ததசிகர்
அவர்கள் குறிப் பிட்டுள் ளார்கள் . அவர்களுசடய கால ஆராய் ச்சித்
நதாகுப் புசரயின் ஒரு பகுதிசயச் சுருக்கித் தருகின்தைாம் .

``திருமசலக் நகாழுெ்துப் பிள் சள அவர்கள் முதல் நூை் ைாண்டாகவும் ,

நபான்னம் பலப் பிள் சள அவர்கள் இரண்டு அல் லது மூன்ைாம்
நூை் ைாண்டாகவும் , மசைமசலயடிகளார் அவர்கள் மூன்ைாம்
நூை் ைாண்டாகவும் , வில் ஸன்வுட் என்பவர் ஏழாம் நூை் ைாண்டு என்றும் , G.U.. தபாப்
ஏழு, எட்டு அல் லது 9 - ஆம் நூை் ைாண்டு என்றும் , சூலின் வின்ஸன் 9 அல் லது 10 -
நூை் ைாண்டு என்றும் , Mr. நகௌடி 8 லிருெ்து 10 - ஆம் நூை் ைாண்டுக்குள் என்றும் , Dr.
தராஸ்ட்டு 13 அல் லது 14 - ஆம் நூை் ைாண்டு என்றும் , நெல் ஸன் 9 - ஆம்
நூை் ைாண்டு என்றும் , K.G. தசஷய் யர் 3 அல் லது 4 - ஆம் நூை் ைாண்டு என்றும் ,
சீனிவாசப் பிள் சள 9 - ஆம் நூை் ைாண்டு என்றும் , C.K.சுப் பிரமணிய முதலியார்
மூவர்க்கும் முெ்தியவர் என்றும் கூறுகின்ைனர்``.

மூவர்க்கு முெ்தியவர் மணிவாசகர் என்ை கருத்து நபாருத்த முசடயதாகத்

ததான்றுகிைது. மணிவாசகர் காலத்தில் ெம் ொட்டில் தசலநயடுத்திருெ்த
புைச்சமயம் , நபௌத்தம் ஒன்தை எனத் நதரிகிைது. மூவர் காலத்தில் நபௌத்தம்
ஓரளவிலும் சமணம் சிைப் புை் றும் இருெ்தன. மணிவாசகர் வாக்கில் சமண்
சமயக் குறிப் தபதும் காணப் நபைவில் சல. திருவாசகத்தில் விொயகசரப்
பை் றிய குறிப் பு எதுவும் காணப் நபைவில் சல. இன்னம் பல காரணங் களால்
மணிவாசகர் மூவர்க்கும் முெ்தியவர் என்று நகாள் ளலாம் .

ென்றி: www.thevaaram.org

பன்னிரு திருமுசையும் பதினான்கு நமய் கண்ட சாத்திரத்தின் பாட்டும்

நபாருளும் நகாண்ட இசணயதளம்

மணிவாசகப் பபருமான்:
முத்தித் திருநாள் : ஆனி - மகம்
முத்தித் திருத்தலம் : திருத்தில் லல (சிதம் பரம் )

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 17

 திருவாசகம்
“திருச்சிற் றம் லம் ”

பவண் ா
நதால் சல இரும் பிைவி சூழும் தசளெீ க்கி
அல் லல் அறுத்து ஆனெ்தம் ஆக்கியதத எல் சல
மருவா நெறியளிக்கும் வாதவூர் எங் தகான்
திருவாசகநமன்னும் ததன்.
திருவாசகம்
(மாணிக்க வாசகர் அருளியது)
1 சிவபுராணம் (1)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது)
தற் சிற ் பு ் ாயிரம்
ெமச்சிவாய வாஅ ழ் க ! ொதன் தாள் வாழ் க !
இசமப் நபாழுதும் என்நெஞ் சில் ெீ ங் காதான் தாள் வாழ் க !
தகாகழி ஆண்ட குருமணி தன் தாள் வாழ் க !
ஆகமம் ஆகிெின்று அண்ணிப்பான் தாள் வாழ் க !
ஏகன், அதெகன், இசைவன் அடி வாழ் க, 5

தவகம் நகடுத்து ஆண்ட தவெ்தன் அடி நவல் க !

பிைப் பு அறுக்கும் பிஞ் ஞகன் தன் நபய் கழல் கள் நவல் க !
புைத்தார்க்குச் தசதயான் தன் பூங் கழல் கள் நவல் க !
கரங் குவிவார் உள் மகிழும் தகான்கழல் கள் நவல் க !
சிரங் குவிவார் ஓங் குவிக்கும் சீதரான் கழல் நவல் க ! 10

ஈசன் அடிதபாை் றி ! எெ்சத அடிதபாை் றி !

ததசன் அடிதபாை் றி! சிவன் தசவடி தபாை் றி !
தெயத்தத ெின்ை ெிமலன் அடிதபாை் றி !
மாயப் பிைப் பு அறுக்கும் மன்னன் அடிதபாை் றி !
சீரார் நபருெ்துசைெம் ததவன் அடிதபாை் றி ! 15

ஆராத இன் பம் அருளும் மசல தபாை் றி !

சிவன், அவன்என் சிெ்சதயுள் ெின்ை அதனால் ,
அவன் அருளாதல அவன் தாள் வணங் கிச்,
சிெ்சத மகிழச் சிவபுராணம் தன்சன,
முெ்சத விசனமுழுதும் தமாய, உசரப் பன் யான் 20

கண்ணுதலான் தன் கருசணக் கண்காட்ட வெ்து எய் தி

எண்ணுதக்கு எட்டா எழிலார் கழல் இசைஞ் சி
விண்ணிசைெ்து மண்ணிசைெ்து, மிக்காய் , விளங் கு ஒளியாய் ,
எண்ணிைெ்து எல் சல இலாதாதன ! ெின் நபரும் சீர் !
நபால் லா விசனதயன், புகழுமாறு ஒன்று அறிதயன் 25

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 18

 திருவாசகம்
புல் லாகிப் பூடாய் ப் புழுவாய் மரமாகிப்
பல் விருகம் ஆகிப் பைசவயாய் ப் பாம் பாகிக்
கல் லாய் மனிதராய் ப் தபயாய் க் கணங் களாய்
வல் அசுரர் ஆகி முனிவராய் த் ததவராய் ச்
நசல் லாஅ ெின் ைஇத் தாவர சங் கமத்துள் 30

எல் லாப் பிைப் பும் பிைெ்திசளத்ததன், எம் நபருமான் !

நமய் தயஉன் நபான்னடிகள் கண்டு இன்று வீடு உை் தைன்
உய் யஎன் உள் ளத்துள் , ஓங் கார மாய் ெின்ை
நமய் யா ! விமலா ! விசடப் பாகா ! தவதங் கள்
ஐயா எனஓங் கி, ஆழ் ெ்து, அகன்ை நுண்ணியதன ! 35

நவய் யாய் ! தணியாய் ! இயமானனாம் விமலா !

நபாய் ஆயின எல் லாம் தபாய் அகல, வெ்தருளி
நமய் ஞ் ஞானம் ஆகி, மிளிர்கின்ை நமய் ச்சுடதர !
எஞ் ஞானம் இல் லாததன் இன் பப் நபருமாதன !
அஞ் ஞானம் தன் சன அகல் விக்கும் ெல் லறிதவ ! 40

ஆக்கம் , அளவு, இறுதி, இல் லாய் ! அசனத்து உலகும்

ஆக்குவாய் , காப் பாய் , அழிப் பாய் , அருள் தருவாய் ,
தபாக்குவாய் , என்சனப் புகுவிப் பாய் ெின்நதாழும் பின்
ொை் ைத்தின் தெரியாய் ! தசயாய் ! ெணியாதன !
மாை் ைம் , மனம் , கழிய ெின்ை மசைதயாதன ! 45

கைெ்தபால் , கன்னநலாடு, நெய் கலெ்தாை் தபாலச்

சிைெ்த அடியார் சிெ்தசனயுள் ததனூறி ெின் று,
பிைெ்த பிைப் பறுக்கும் எங் கள் நபருமான் !
ெிைங் கள் ஓர் ஐெ்து உசடயாய் விண்தணார்கள் ஏத்த
மசைெ்து இருெ்தாய் , எம் நபருமான் ! வல் விசனதயன் தன்சன 50

மசைெ்திட மூடிய மாய இருசள,

அைம் , பாவம் , என்னும் அருங் கயிை் ைாை் கட்டிப்
புைம் ததால் தபார்து எங் கும் புழு அழுக்கு மூடி,
மலம் தசாரும் ஒன்பது வாயிை் குடிசல
மலங் கப் புலன் ஐெ்தும் வஞ் சசனசயச் நசய் ய, 55

விலங் கு மனத்தால் , விமலா ! உனக்குக்

கலெ்த அன்பு ஆகிக், கசிெ்து உள் உருகும்
ெலெ்தான் இலாத சிறிதயை் கு ெல் கி,
ெிலம் தன் தமல் வெ்து அருளி, ெீ ள் கழல் கள் காஅட்டி
ொயிை் கசடயாய் க் கிடெ்த அடிதயை் குத், 60

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 19

 திருவாசகம்
தாயிை் சிைெ்த தயாவான தத்துவதன !
மாசை் ை தசாதி மலர்ெ்த மலர்ச்சுடதர !
ததசதன ! ததனார் அமுதத ! சிவபுரதன !
பாசமாம் பை் ைறுத்துப் , பாரிக்கும் ஆரியதன
தெச அருள் புரிெ்து நெஞ் சில் வஞ் சம் நகடப் , 65

தபராது ெின்ை நபருங் கருசணப் தபராதை !

ஆரா அமுதத ! அளவிலாப் நபம் மாதன !
ஓராதார் உள் ளத்து ஒளிக்கும் ஒளியாதன !
ெீ ராய் உருக்கி, என் ஆருயிராய் ெின் ைாதன !
இன் பமும் துன்பமும் இல் லாதன உள் ளாதன ! 70

அன்பருக்கு அன்பதன ! யாசவயுமாய் அல் சலயுமாம் !

தசாதியதன ! துன் இருதள ததான்ைாப் நபருசமயதன !
ஆதியதன ! அெ்தம் ெடுவாகி, அல் லாதன !
ஈர்த்து என்சன ஆட்நகாண்ட எெ்சத நபருமாதன !
கூர்த்தநமய் ஞ் ஞானத்தாை் நகாண்டு உணர்வார் தம் கருத்தின் 75

தொக்கு அரிய தொக்தக ! நுணுக்கு அரிய நுண்ணுணர்தவ !

தபாக்கும் , வரவும் , புணர்வும் , இலாப் புண்ணியதன !
காக்கும் எம் காவலதன ! காண்பு அரிய தபநராளிதய !
ஆை் று இன்ப நவள் ளதம ! அத்தா மிக்காய் ெின்ை !
ததாை் ைச் சுடர் ஒளியாய் ச், நசால் லாத நுண் உணர்வாய் 80

மாை் ைமாம் சவயகத்தின் நவவ் தவதை வெ்து, அறிவாம்

ததை் ைதன ! ததை் ைத் நதளிதவ ! என் சிெ்தசன உள்
ஊை் ைான உண்ணார் அமுதத ! உசடயாதன
தவை் று விகார விடக்கு உடம் பின் உள் கிடப் ப
ஆை் தைன், எம் ஐயா ! அரதன ! ஓ ! என்று என்று 85

தபாை் றிப் புகழ் ெ்து இருெ்து, நபாய் நகட்டு நமய் ஆனார்,

மீட்டு இங் கு வெ்து, விசனப் பிைவி சாராதம,
கள் ளப் புலக்குரம் சப கட்டழிக்க வல் லாதன !
ெள் இருளில் ெட்டம் பயின்று ஆடும் ொததன !
தில் சலயுள் கூத்ததன ! நதன்பாண்டி ொட்டாதன ! 90

அல் லை் பிைவி அறுப்பாதன ! ஓ ! என்று

நசால் லை் கு அரியாசனச் நசால் லித் திருவடிக்கீழ் ச ்
நசால் லிய பாட்டின் நபாருள் உணர்ெ்து நசால் லுவார்
நசல் வர் சிவபுரத்தின் உள் ளார், சிவனடிக்கீழ் ப், 94
பல் தலாரும் ஏத்தப் பணிெ்து. 1-1(1)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 20
 திருவாசகம்
2 கீர்த்தித் திருஅகவல் (2)
(தில் மலயில் அருளியது - நிமலமண்டில ஆசிரிய ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

தில் சல மூதூர் ஆடிய திருவடி

பல் உயிர் எல் லாம் பயின்ைனன் ஆகி,
எண்ணில் பல் குணம் எழில் நபை விளங் கி,
மண்ணும் , விண்ணும் , வாதனார் உலகும் ,
துன்னிய கல் வி ததாை் றியும் அழித்தும் , 5

என்னுசட இருசள ஏைத் துரெ்தும் ,

அடியார் உள் ளது அன்பு மீதூரக்
குடியாக் நகாண்ட நகாள் சகயும் சிைப் பும் ,
மன்னு மாமசல மதகெ்திரம் அதனில்
நசான்ன ஆகமம் ததாை் றுவித்து அருளியும் , 10

கல் லா டத்துக் கலெ்து, இனிது அருளி,

ெல் லா தளாடு ெயப்புைவு நவய் தியும் ,
பஞ் சப் பள் ளியில் பான்நமாழி தன்நனாடும்
எஞ் சாது ஈண்டும் இன் அருள் விசளத்தும் ,
கிராத தவடநமாடு கிஞ் சுக வாயவள் 15

விராவு நகாங் சக ெை் ைடம் படிெ்தும் ,

தகதவடர் ஆகிக், நகளிறு அது படுத்து,
மாதவட்டு ஆகிய ஆகமம் வாங் கியும் ,
மை் று, அசவ தம் சம மதகெ்திரத்து இருெ்து,
உை் ை ஐம் முகங் களால் பணித்து அருளியும் , 20

ெெ்தம் பாடியில் ொன்மசை தயானாய் ,

அெ்தமில் ஆரியனாய் , அமர்ெ்து அருளியும் ,
தவறுதவறு உருவும் , தவறுதவறு இயை் சகயும்
நூறுநூறு ஆயிரம் இயல் பினது ஆகி,
ஏறுசட ஈசன், இப் புவனிசய உய் யக், 25

கூறுசட மங் சகயும் தானும் வெ்து அருளிக்,

குதிசரசயக் நகாண்டு, குடொடு அதன் மிசசச்,
சதுர்படச், சாத்தாய் த், தான் எழுெ்து அருளியும் ,
தவலம் புத்தூர் விட்தடை அருளிக்,
தகாலம் நபாலிவு காட்டிய நகாள் சகயும் , 30

தை் பணம் அதனில் சாெ்தம் புத்தூர்

வில் நபாரு தவடை் கு ஈெ்த விசளவும் ,

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 21

 திருவாசகம்
நமாக்கணி அருளிய முழுத்தழல் தமனி
நசாக்கது ஆகக் காட்டிய நதான்சமயும் ,
அரிநயாடு பிரமை் கு அளவு அறி ஒண்ணான் 35

ெரிசயக் குதிசர ஆக்கிய ென் சமயும் ,

ஆண்டுநகாண்டு அருள அழகு உறு திருவடி
பாண்டியன் தனக்குப் பரிமா விை் று,
ஈண்டு கனகம் இசசயப் நபைாஅது
ஆண்டான் எங் தகான் அருள் வழி இருப் பத், 40

தூண்டு தசாதி ததாை் றிய நதான்சமயும் ,

அெ்தணன் ஆகி, ஆண்டுநகாண்டு அருளி,
இெ்திர ஞாலம் காட்டிய இயல் பும் ,
மதுசரப் நபருென் மாெகர் இருெ்து,
குதிசரச் தசவகன் ஆகிய நகாள் சகயும் , 45

ஆங் கு, அது தன்னில் , அடியவட்கு ஆகப்,

பாங் காய் மண்சுமெ்து அருளிய பரிசும் ,
உத்தர தகாச மங் சகயுள் இருெ்து,
வித்தக தவடங் காட்டிய இயல் பும் ,
பூவணம் அதனில் நபாலிெ்து, இருெ்து அருளித் 50

தூவண தமனி காட்டிய நதான்சமயும் ,

வாதவூரினில் வெ்து, இனிது தருளிப்,
பாதச் சிலம் பு ஒலி காட்டிய பண்பும் ,
திருவார் நபருெ்துசைச் நசல் வன் ஆகிக்,
கருவார் தசாதியில் கரெ்த கள் ளமும் , 55

பூவலம் அதனில் நபாலிெ்து, இனிது அருளிப் ,

பாவ ொசம் ஆக்கிய பரிசும் ,
தண்ணீரப
் ் பெ்தர் சயம் நபை சவத்து,
ென்னீர ்ச் தசவகன் ஆகிய ென் சமயும் ,
விருெ்தினன் ஆகி, நவண்காடு அதனில் , 60

குருெ்தின் கீழ் , அன்று இருெ்த நகாள் சகயும் ,

பட்ட மங் சகயில் பாங் காய் இருெ்து, அங் கு
அட்டமா சித்தி அருளிய அதுவும் ,
தவடுவன் ஆகி தவண்டு உருக்நகாண்டு,
காடு அது தன்னில் , கரெ்த கள் ளமும் , 65

நமய் க் காட்டிட்டு, தவண்டு உருக்நகாண்டு,

தக்கான் ஒருவன் ஆகிய தன் சமயும் ,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 22
 திருவாசகம்
ஓரியூரின் உகெ்து, இனிது அருளிப்,
பாரிரும் பாலகன் ஆகிய பரிசும் ,
பாண்டூர் தன்னில் ஈண்ட இருெ்தும் 70

ததவூர் நதன்பால் திகழ் தரு தீவில்

தகாவார் தகாலம் நகாண்ட நகாள் சகயும் ,
ததனமர் தசாசலத் திருவாரூரில்
ஞானம் தன்சன ெல் கிய ென் சமயும் ,
இசடமருது அதனில் ஈண்ட இருெ்து 75

படிமப் பாதம் சவத்தஅப் பரிசும் ,

ஏகம் பத்தின் இயல் பாய் இருெ்து,
பாகம் நபண்தணாடு ஆயின பரிசும் ,
திருவாஞ் சியத்தில் சீர்நபை இருெ்து,
மருவார் குழலிநயாடு மகிழ் ெ்த வண்ணமும் 80

தசவகன் ஆகித், திண்சிசல ஏெ்திப்,

பாவகம் பலபல காட்டிய பரிசும் ,
கடம் பூர் தன்னில் இடம் நபை இருெ்தும் ,
ஈங் தகாய் மசலயில் எழில் அது காட்டியும் ,
ஐயாறு அதனில் சசவன் ஆகியும் , 85

துருத்தி தன்னில் அருத்திதயாடு இருெ்தும் ,

திருப் பசனயூரில் விருப் பன் ஆகியும் ,
கழுமலம் அதனில் காட்சி நகாடுத்தும் ,
கழுக்குன்று அதனில் வழுக்காது இருெ்தும் ,
புைம் பயம் அதனில் அைம் பல அருளியும் , 90

குை் ைாலத்துக் குறியாய் இருெ்தும் ,

அெ்தமில் நபருசம அழல் உருக் கரெ்து,
சுெ்தர தவடத்து ஒருமுதல் உருவு நகாண்டு
இெ்திர ஞாலம் தபால வெ்து அருளி,
எவ் எவர் தன் சமயும் தன்வயிை் படுத்துத், 95

தாதன ஆகிய தயாபரன் எம் மிசை

செ்திர தீபத்துச், சாத்திரன் ஆகி,
அெ்தரத்து இழிெ்து வெ்து, அழகமர் பாசலயுள்
சுெ்தரத் தன்சமநயாடு துசதெ்து, இருெ்தருளியும் ,
மெ்திர மாமசல மதகெ்திர நவை் பன், 100

அெ்தமில் நபருசம அருளுசட அண்ணல் ,

எெ்தசம ஆண்ட பரிசு அது பகரின்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 23
 திருவாசகம்
ஆை் ைல் அதுவுசட அழகமர் திரு உரு,
ெீ ை் றுக் தகாடி ெிமிர்ெ்து, காட்டியும் ,
ஊனம் தன் சன ஒருங் குடன் அறுக்கும் 105

ஆனெ்தம் தம, ஆைா அருளியும் ,

மாதில் கூறுசட மாப் நபரும் கருசணயன்
ொதப் நபரும் பசை ெவின்று கைங் கவும் ,
அழுக்கசட யாமல் ஆண்டுநகாண்டு அருள் பவன்
கழுக்கசட தன்சனக் சகக்நகாண்டு அருளியும் , 110

மூல மாகிய மும் மலம் அறுக்கும் ,

தூய தமனிச், சுடர்விடு தசாதி
காதலன் ஆகிக், கழுெீ ர் மாசல
ஏல் உசடத்து ஆக, எழில் நபை, அணிெ்தும் ,
அரிநயாடு பிரமை் கு அளவு அறியாதவன் 115

பரிமா வின்மிசசப் பயின்ை வண்ணமும் ,

மீண்டு வாரா வழி அருள் புரிபவன்
பாண்டி ொதட பழம் பதி யாகவும் ,
பத்திநசய் அடியசரப் பரம் பரத்து உய் ப் பவன்
உத்தர தகாச மங் சக ஊர் ஆகவும் , 120

ஆதி மூர்த்திகட்கு அருள் புரிெ்து அருளிய

ததவ ததவன் திருப் நபயர் ஆகவும் ,
இருள் கடிெ்து அருளிய இன் ப ஊர்தி
அருளிய நபருசம அருள் மசல ஆகவும் ,
எப் நபருெ் தன் சமயும் , எவ் நவவர் திைமும் , 125

அப் பரிசு அதனால் ஆண்டுநகாண்டு அருளி,

ொயி தனசன ெலமலி தில் சலயுள் ,
தகாலம் ஆர்தரு நபாதுவினில் , வருக என,
ஏல என்சன ஈங் கு ஒழித்து அருளி,
அன்றுடன் நசன்ை அருள் நபறும் அடியவர், 130

ஒன்ை ஒன்ை உடன்கலெ்து அருளியும் ,

எய் தவெ்து இலாதார் எரியில் பாயவும் ,
மாலது வாகி, மயக்கம் எய் தியும் ,
பூதலம் அதனில் புரண்டு வீழ் ெ்து அலறியும்
கால் விசசத்து ஓடிக், கடல் புக மண்டி, 135

ொத ! ொத ! என்று அழுது அரை் றிப்

பாதம் எய் தினர் பாதம் எய் தவும் ,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 24
 திருவாசகம்
பதஞ் சலிக்கு அருளிய பரம ொடகம் என்று
இதஞ் சலிப் பு எய் த ெின் று ஏங் கினர் ஏங் கவும் ,
எழில் நபறும் இமயத்து இயல் புசட எம் நபான் 140

நபாலிதரு புலியூர்ப் நபாதுவினில் , ெடெவில்

கனிதரு நசவ் வாய் உசமநயாடு காளிக்கு,
அருளிய திருமுகத்து, அழகு உறு சிறுெசக,
இசைவன், ஈண்டிய அடியவதராடும் ,
நபாலிதரு புலியூர்ப் புக்கு, இனிது அருளினன் 145

ஒலிதரு சகசல உயர்கிழ தவாதன. 2-1(2)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

3 திருவண்ட ் குதி(3)
(தில் மலயில் அருளயது - இமணக் குறள் ஆசிரிய ் ா)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

அண்டப் பகுதியின் உண்சடப் பிைக்கம் ,

அளப் பரும் தன் சம, வளப் நபரும் காட்சி
ஒன்ைனுக்கு ஒன்று ெின் று எழில் பகரின்
நூை் று ஒரு தகாடியின் தமை் பட விரிெ்தன,
இன்னுசழ கதிரில் துன்அணுப் புசரயச், 5

சிறிய வாகப் நபரிதயான், நதரியின்,

தவதியன் நதாசகநயாடு மாலவன் மிகுதியும் ,
ததாை் ைமும் , சிைப் பும் , ஈை் நைாடு புணரிய
மாப் தபர் ஊழியும் , ெீ க்கமும் ெிசலயும்
சூக்கநமாடு, தூலத்துச், 10

சூசை மாருதத்து எறியது வளியில்

நகாட்கப் நபயர்க்கும் குழகன், முழுவதும்
பசடப் தபாை் பசடக்கும் பசழதயான், பசடத்தசவ
காப் தபாை் காக்குங் கடவுள் , காப் பசவ
கரப் தபான், கரப் பசவ கருதாக் 15

கருத்துசடக் கடவுள் , திருத்தகும்

அறுவசகச் சமயத்து அறுவசக தயார்க்கும்
வீடு தபைாய் , ெின்ை விண்தணார் பகுதி
கீடம் புசரயும் கிழதவான், ொள் நதாறும்
அருக்கனில் தசாதி அசமத்ததான் திருத்தகு 20

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 25

 திருவாசகம்

மதியின் தண்சம சவத்ததான், திண்திைல்

தீயின் நவம் சம நசய் ததான், நபாய் தீர்
வானில் கலப் பு சவத்ததான், தமதகு
காலின் ஊக்கம் கண்தடான், ெிழல் திகழ்
ெீ ரின் இன் சுசவ ெிகழ் ெ்ததான் நவளிப் பட 25

மண்ணின் திண்சம சவத்ததான் என்று என்று

எசனப் பல தகாடி, எசனப் பல பிைவும் ,
அசனத்து அசனத்து, அவ் வயின் அசடத்ததான் அஃதான்று
முன் தனான் காண்க ! முழுததான் காண்க !
தன் தனர் இல் தலான் தாதன காண்க ! 30

ஏனத் நதால் எயிறு அணிெ்ததான் காண்க !

கானப் புலியுரி அசரதயான் காண்க !
ெீ ை் தைான் காண்க ! ெிசனநதாறும் ெிசனநதாறும் ,
ஆை் தைன் காண்க ! அெ்ததா நகடுதவன் !
இன்னிசச வீசணயில் இசசெ்ததான் காண்க ! 35

அன்னநதான்று அவ் வயின் அறிெ்ததான் காண்க !

பரமன் காண்க ! பசழதயான் காண்க !
பிரமன், மால் காணாப் நபரிதயான் காண்க !
அை் புதன் காண்க ! அதெகன் காண்க !
நசாை் பதங் கடெ்த நதால் தலான் காண்க ! 40

சித்தமும் நசல் லாச் தசட்சியன் காண்க !

பத்தி வசலயில் படுதவான் காண்க !
ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க !
விரிநபாழில் முழுதாய் விரிெ்ததான் காண்க !
அணுத்தரும் தன்சம இல் ஐதயான் காண்க ! 45

இசணப் பரும் நபருசமயில் ஈசன் காண்க !

அரியதில் அரிய அரிதயான் காண்க !
மருவிஎப் நபாருளும் வளர்ப்தபான் காண்க !
நூல் உணர்வு உணரா நுண்ணிதயான் காண்க !
தமநலாடு, கீழாய் , விரிெ்ததான் காண்க ! 50

அெ்தமும் , ஆதியும் , அகன்தைான் காண்க !

பெ்தமும் , வீடும் , பசடப் தபான் காண்க !
ெிை் பதும் , நசல் வதும் ஆதனான் காண்க !
கை் பமும் , இறுதியும் கண்தடான் காண்க !
யாவரும் நபைவுறும் ஈசன் காண்க ! 55
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 26
 திருவாசகம்

ததவரும் அறியாச் சிவதன காண்க !

நபண், ஆண், அலிநயனும் நபை் றியன் காண்க !
கண்ணால் யானும் கண்தடன் காண்க !
அருணனி சுரக்கும் அமுதத காண்க !
கருசணயின் நபருசம கண்தடன் காண்க ! 60

புவனியிை் தசவடி தீண்டினன் காண்க !

சிவநனன யானும் ததறினன் காண்க !
அவநனசன ஆட்நகாண்டு அருளினன் காண்க !
குவசளக் கண்ணி கூைன் காண்க !
அவளும் , தானும் , உடதன காண்க ! 65

பரமா னெ்தப் பழங் கடல் அதுதவ

கருமா முகிலின் ததான்றித்
திருவார் நபருெ்துசை வசரயில் ஏறித்
திருத்தகு மின்நனாளி திசசதிசச விரிய,
ஐம் புலப் பெ்தசன வாளரவு இரிய, 70

நவெ்துயர்க் தகாசட மாத்தசல கரப் ப,

ெீ டு எழில் ததான்றி, வாள் ஒளி மிளிர
எெ்தம் பிைவியில் தகாபம் மிகுத்து
முரசு எறிெ்து, மாப் நபரும் கருசணயின் முழங் கிப்,
பூப் புசர அஞ் சலி காெ்தள் காட்ட, 75

எஞ் சா இன்னருள் நுண்துளி நகாள் ளச்,

நசஞ் சுடர் நவள் ளம் திசசதிசச நதவிட்ட, வசரயுைக்
தகதக் குட்டம் சகயை ஓங் கி,
இருமுச் சமயத்து ஒருதபய் த் ததரிசன,
ெீ ர்ெசச தரவரும் , நெடுங் கண், மான்கணம் 80

தவப் நபரு வாயிசடப் பருகித் தளர்நவாடும் ,

அவப் நபரும் தாபம் ெீ ங் காது அசசெ்தன,
ஆயிசட, வானப் தபரியாை் று அகவயிை்
பாய் ெ்து எழுெ்து இன்பப் நபருஞ் சுழி நகாழித்துச்
சுழித்து எம் பெ்த மாக்கசர நபாருது அசலத்திடித்து 85

ஊழ் ஊழ் ஓங் கிய ெங் கள்

இருவிசன மாமரம் தவர் பறித்து, எழுெ்து
உருவ, அருள் ெீ ர் ஓட்டா, அருவசரச்
செ்தின் வான்சிசை கட்டி, மட்டு அவிழ்
நவறிமலர்க் குளவாய் தகாலி, ெிசை அகில் 90
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 27
 திருவாசகம்

மாப் புசகக் கசை தசர் வண்டுசடக் குளத்தின்

மீக்நகாள தமன்தமன் மகிழ் தலின் தொக்கி,
அருச்சசன வயலுள் அன்புவித்து இட்டுத்,
நதாண்ட உழவர் ஆரத் தெ்த
அண்டத்து அரும் நபைல் தமகன், வாழ் க ! 95

கரும் பணக் கச்சசக் கடவுள் , வாழ் க !

அருெ்தவர்க்கு அருளும் ஆதி, வாழ் க !
அச்சம் தவிர்த்த தசவகன், வாழ் க !
ெிச்சலும் ஈர்த்து ஆட்நகாள் தவான், வாழ் க !
சூழ் இரும் துன்பம் துசடப் தபான், வாழ் க ! 100

எய் தினர்க்கு ஆர்அமுது அளிப் தபான், வாழ் க !

கூர் இருள் கூத்நதாடு குனிப்தபான், வாழ் க !
தபரசமத் ததாளி காதலன், வாழ் க !
ஏதிலர்க்கு ஏதில் எம் இசைவன், வாழ் க !
காதலர்க்கு எய் ப் பினில் சவப் பு வாழ் க ! 105

ெச்சரவு ஆட்டிய ெம் பன், தபாை் றி !

பிச்நசசம ஏை் றிய நபரிதயான், தபாை் றி !
ெீ ை் நைாடு ததாை் ை வல் தலான், தபாை் றி ! ொல் திசச
ெடப் பன ெடாஅய் க் ! கிடப் பன கிடாஅய் !
ெிை் பன ெிறீஇச், 110

நசாை் பதம் கடெ்த நதால் தலான்,

உள் ளத்து உணர்ச்சியில் நகாள் ளவும் படாஅன்,
கண்முதல் புலனால் காட்சியும் இல் தலான்,
விண்முதல் பூதம் நவளிப் பட வகுத்ததான்,
பூவின் ொை் ைம் தபான்று உயர்ெ்து, எங் கும் , 115

ஒழிவை ெிசைெ்து, தமவிய நபருசம,

இன் நைனக்கு எளிவெ்து, அருளி,
அழிதரும் ஆக்சக ஒழியச்நசய் த, ஒண்நபாருள்
இன்று எனக்கு எளிவெ்து இருெ்தனன் தபாை் றி !
அளிதரும் ஆக்சக நசய் ததான், தபாை் றி ! 120

ஊை் றிருெ்து உள் ளங் களிப் தபான், தபாை் றி !

ஆை் ைா இன்பம் அலர்ெ்தசல நசய் யப்
தபாை் ைா ஆக்சகசயப் நபாறுத்தல் புகதலன்,
மரகதக் குவாஅல் , மாமணிப் பிைக்கம் ,
மின் ஒளி நகாண்ட நபான்ஒளி திகழத், 125
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 28
 திருவாசகம்

திசசமுகன் நசன்று ததடினர்க்கு ஒளித்தும் ,

முசையுளி ஒை் றி முயன்ைவர்க்கு ஒளித்தும் ,
ஒை் றுசம நகாண்டு தொக்கும் உள் ளத்து
உை் ைவர் வருெ்த, உசைப் பவர்க்கு ஒளித்தும்
மசைத்திைம் தொக்கி வருெ்தினர்க்கு ஒளித்தும் , 130

இத்தெ்திரத்தில் காண்டும் என்று இருெ்ததார்க்கு,

அத் தெ்திரத்தின், அவ் வயின் , ஒளித்தும் ,
முனிவை தொக்கி, ெனிவரக் நகௌவி,
ஆண் எனத் ததான்றி, அலிநயனப் நபயர்ெ்து,
வாள் நுதல் நபண் என ஒளித்தும் , தசண்வயின், 135

ஐம் புலன் நசலவிடுத்து, அருவசர நதாறும் தபாய் த்,

துை் ைசவ துைெ்த நவை் று உயிர் ஆக்சக
அருெ்தவர் காட்சியுள் திருெ்த ஒளித்தும் ,
ஒன்று உண்டு, இல் சல, என்ை அறிவு ஒளித்தும் ,
பண்தட பயில் நதாறும் , இன் தை பயில் நதாறும் 140

ஒளிக்கும் தசாரசனக் கண்டனம் ,

ஆர்மின் ! ஆர்மின் ! ொண்மலர்ப் பிசணயலின்
தாள் தசள இடுமின் !
சுை் றுமின் ! சூழ் மின் ! நதாடர்மின் ! விதடன்மின் !
பை் றுமின் !’ என்ைவர் பை் றுமுை் று ஒளித்தும் , 145

தன் தனர் இல் தலான் தாதன ஆன தன்சம

என்தனர் அசனதயார் தகட்க வெ்து இயம் பி,
அசைகூவி ஆட்நகாண்டு அருளி,
மசைதயார் தகாலம் காட்டி அருளலும் ,
உசளயா அன்பு என்பு உருக ஓலம் இட்டு, 150

அசலகடல் திசரயின் ஆர்த்து ஆர்த்து ஓங் கித்,

தசலதடு மாைா வீழ் ெ்துபுரண்டு அலறிப்,
பித்தரின் மயங் கி, மத்தரின் மதித்து,
ொட்டவர் மருளவும் தகட்டவர் வியப் பவும் ,
கடக்களிறு ஏை் ைாத் தடப் நபரு மதத்தின் 155

ஆை் தைன் ஆக, அவயவஞ் சுசவதரு

தகாை் தைன் நகாண்டு நசய் தனன்,
ஏை் ைார் மூதூர் எழில் ெசக எரியின்
வீழ் வித்து ஆங் கு, அன்று
அருட்நபருெ் தீயின் அடிதயாம் அடிக்குடில் 160
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 29
 திருவாசகம்

ஒருத்தரும் வழாசம ஒடுக்கினன்,

தடக்சகயின் நெல் லிக் கனி எனக்கு ஆயினன்,
நசால் லுவது அறிதயன், வாழி முசைதயா !
தரிதயன் ொதயன், தான்எசனச் நசய் தது
நதரிதயன், ஆ ! ஆ ! நசத்ததன், அடிதயை் கு 165

அருளியது அறிதயன், பருகியும் ஆதரன்,

விழுங் கியும் ஒல் ல கில் தலன்,
நசழும் , தண் பாை் கடல் திசர புசரவித்து
உவாக்கடல் ெள் ளுெீ ர் உள் அகம் ததும் ப,
வாக்கு இைெ்து, அமுதம் , மயிர்க்கால் ததாறும் , 170

ததக்கிடச் நசய் தனன், நகாடிதயன் ஊன்தசழ

குரம் சப ததாறும் , ொய் உடல் அகத்தத
குரம் சப நகாண்டு, இன் ததன் பாய் த்தி ெிரம் பிய
அை் புதமான அமுத தாசரகள் ,
எை் புத் துசளநதாறும் , ஏை் றினன், உருகுவது 175

உள் ளம் நகாண்தடார் உருச்நசய் து ஆங் கு எனக்கு

அள் ளூர் ஆக்சக அசமத்தனன், ஒள் ளிய
கன்னல் கனிததர் களிறு எனக், கசடமுசை
என்சனயும் இருப் பது ஆக்கினன், என்னில்
கருசண வான்ததன் கலக்க, 180

அருநளாடு பரா அமுது ஆக்கினன்

பிரமன், மால் , அறியாப் நபை் றி தயாதன. 3-1(3)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

4 ய ாற் றித் திருவகவல் (4)

(தில் மலயில் அருளியது - நிமலமண்டில ஆசிரிய ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

ொன்முகன் முதலா வானவர் நதாழுது எழ,

ஈர் அடியாதல மூ உலகு அளெ்து,
ொை் றிசச முனிவரும் ஐம் புலன் மலரப்,
தபாை் றிநசய் கதிர்முடித் திருநெடு மால் , அன்று
அடி, முடி, அறியும் ஆதரவு அதனில் , 5

கடுமுரண் ஏனம் ஆகி, முன் கலெ்து,

ஏழ் தலம் உருவ இடெ்து, பின் எய் த்து,
ஊழி முதல் வ, சய ! சய ! என்று,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 30
 திருவாசகம்
வழுத்தியும் காணா மலரடி இசணகள் ,
வழுத்துதை் கு எளிதாய் வார்கடல் உலகினில் , 10

யாசன முதலா எறும் பு ஈைாய,

ஊனம் இல் , தயானியின் உள் விசன பிசழத்தும் ,
மானுடப் பிைப்பினுள் , மாதா உதரத்து,
ஈனமில் கிருமிச் நசருவினிை் பிசழத்தும் ,
ஒருமதித் தான்றியின் இருசமயில் பிசழத்தும் , 15

இருமதி விசளவின் ஒருசமயில் பிசழத்தும் ,

மும் மதி தன்னுள் அம் மதம் பிசழத்தும் ,
ஈர்இரு திங் களில் தபரிருள் பிசழத்தும்
அஞ் சு திங் களின் முஞ் சுதல் பிசழத்தும் ,
ஆறு திங் களின் நூறு அலர் பிசழத்தும் , 20

ஏழு திங் களில் தாழ் புவி பிசழத்தும்

எட்டுத் திங் களில் கட்டமும் பிசழத்தும்
ஒன்பதில் வருதரு துன்பமும் பிசழத்தும்
தக்க தசமதி தாநயாடு தான்படும்
துக்க சாகரத் துயரிசடப் பிசழத்தும் 25

ஆண்டுகள் ததாறும் அசடெ்த அக்காசல

ஈண்டியும் , இருத்தியும் , எசனப் பல பிசழத்தும் ,
காசல மலநமாடு, கடும் பகல் பசி, ெிசி
தவசல ெித்திசர, யாத்திசர, பிசழத்தும் ,
கரும் குழல் , நசவ் வாய் , நவண்ணசகக், கார்மயில் 30

ஒருங் கிய சாயல் , நெருங் கி உள் மதர்த்துக்,

கச்சை ெிமிர்ெ்து, கதிர்த்து, முன் பசணத்து,
எய் த்து இசடவருெ்த எழுெ்து, புசடபரெ்து,
ஈர்க்கு இசடதபாகா இளமுசல மாதர்தம்
கூர்த்த ெயனக் நகாள் சளயில் பிசழத்தும் , 35

பித்த உலகர் நபருெ்துசைப் பரப் பினுள்

மத்தக் களிறு எனும் அவாவிசடப் பிசழத்தும் ,
கல் வி என்னும் பல் கடல் பிசழத்தும்
நசல் வம் என்னும் அல் லலில் பிசழத்தும் ,
ெல் குரவு என்னும் நதால் விடம் பிசழத்தும் , 40

புல் வரம் பு ஆய பலதுசைப் பிசழத்தும் ,

நதய் வம் என்பததார் சித்தம் உண்டு ஆகி,
முனிவு இலாதது ஓர் நபாருளது கருதலும்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 31
 திருவாசகம்
ஆறு தகாடி மாயா சத்திகள்
தவறு தவறுதம் மாசயகள் நதாடங் கின, 45

ஆத்தம் ஆனார் அயலவர் கூடி

ொத்திகம் தபசி, ொத்தழும் பு ஏறினர்,
சுை் ைம் என்னும் நதால் பசுக் குழாங் கள்
பை் றி அசழத்துப் பதறினர், நபருகவும்
விரததம பரம் ஆக, தவதியரும் , 50

சரதம் ஆகதவ, சாத்திரம் காட்டினர்

சமய வாதிகள் தத்தம் மதங் கதள
அசமவது ஆக, அரை் றி மசலெ்தனர்
மிண்டிய மாயா - வாதம் என்னும்
சண்ட மாருதம் சுழித்து அடித்து, ஆஅர்த்து 55

உதலாகாயதம் எனும் ஒண் திைல் பாம் பின்

கலா தபதத்த கடுவிடம் எய் தி,
அதில் நபரு மாசய எசனப் பல சூழவும்
தப் பாதம, தாம் பிடித்தது சலியாத்,
தழல் அது கண்ட நமழுகு அதுதபாலத், 60

நதாழுது, உளம் உருகி, அழுது, உடல் கம் பித்து,

ஆடியும் , அலறியும் , பாடியும் , பரவியும் ,
நகாடிறும் தபசதயும் நகாண்டது விடாது’ எனும்
படிதய ஆகி, ெல் லிசட அைா அன்பில் ,
பசுமரத்து ஆணி அசைெ்தாை் தபாலக், 65

கசிவது நபருகிக், கடல் என மறுகி,

அகம் குசழெ்து, அனுகுலம் ஆய் , நமய் விதிர்த்துச்,
சகம் தபய் , என்று தம் சமச் சிரிப் ப,
ொணது ஒழிெ்து, ொடவர் பழித்துசர
பூணது வாகக், தகாணுதல் இன் றிச் 70

சதுர் இழெ்து, அறிமால் நகாண்டு, சாரும்

கதியது பரமா அதிசயம் ஆகக்,
கை் ைா மனம் எனக் கதறியும் பதறியும் ,
மை் று ஓர் நதய் வம் கனவிலும் ெிசனயாது,
அருபரத்து ஒருவன் அவனியில் வெ்து, 75

குருபரன் ஆகி, அருளிய நபருசமசயச்,

சிறுசம என்று இகழாதத, திருவடி இசணசயப் ,
பிறிவிசன அறியா ெிழல் அதுதபால,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 32
 திருவாசகம்
முன் பின் ஆகி, முனியாது, அத்திசச
என்பு செெ்து உருகி, நெக்கு நெக்கு ஏங் கி, 80

அன்நபனும் ஆறு கசரயது புரள,

ென் புலன் ஒன்றி ொதஎன்று அரை் றி,
உசர தடுமாறி, உதராமம் சிலிர்ப்பக்
கரமலர் நமாட்டித்து, இருதயம் மலரக்
கண்களி கூர நுண்துளி அரும் பச், 85

சாயா அன்பிசன, ொள் நதாறும் தசழப்பவர்

தாதய ஆகி, வளர்த்தசன தபாை் றி !
நமய் தரு தவதியன் ஆகி, விசனநகடக்,
சகதர வல் ல கடவுள் தபாை் றி !
ஆடக மதுசர அரதச தபாை் றி ! 90

கூடல் இலங் கு குருமணி தபாை் றி !

நதன்தில் சல மன்றினுள் ஆடி, தபாை் றி !
இன்று எனக்கு ஆர்அமுது ஆனாய் தபாை் றி !
மூவா ொன்மசை முதல் வா தபாை் றி !
தசவார் நவல் நகாடிச் சிவதன, தபாை் றி ! 95

மின்னார் உருவ விகிர்தா, தபாை் றி !

கல் ொர் உரித்த கனிதய, தபாை் றி !
காவாய் , கனகக் குன்தை, தபாை் றி !
ஆ ! ஆ ! என் தனக்கு அருளாய் தபாை் றி !
பசடப் பாய் , காப் பாய் , துசடப் பாய் , தபாை் றி ! 100

இடசரக் கசளயும் எெ்தாய் , தபாை் றி !

ஈச, தபாை் றி ! இசைவ, தபாை் றி !
ததசப் பளிங் கின் திரதள, தபாை் றி !
அசரதச, தபாை் றி ! அமுதத தபாை் றி !
விசர தசர் சரண விகிர்தா, தபாை் றி ! 105

தவதி, தபாை் றி ! விமலா, தபாை் றி !

ஆதி, தபாை் றி ! அறிதவ, தபாை் றி !
கதிதய, தபாை் றி ! கனிதய, தபாை் றி !
ெதிதசர் நசஞ் சசட ெம் பா, தபாை் றி !
உசடயாய் , தபாை் றி ! உணர்தவ, தபாை் றி ! 110

கசடதயன் அடிசம கண்டாய் , தபாை் றி !

ஐயா, தபாை் றி ! அணுதவ, தபாை் றி !
சசவா, தபாை் றி ! தசலவா, தபாை் றி !
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 33
 திருவாசகம்
குறிதய, தபாை் றி ! குணதம, தபாை் றி !
நெறிதய, தபாை் றி ! ெிசனதவ, தபாை் றி ! 115

வாதனார்க்கு அரிய மருெ்தத, தபாை் றி !

ஏதனார்க்கு எளிய இசைவா, தபாை் றி !
மூதவழ் சுை் ைம் முரண் உறு ெரகிசட
ஆழாதம அருள் அரதச, தபாை் றி !
ததாழா, தபாை் றி ! துசணவா, தபாை் றி ! 120

வாழ் தவ, தபாை் றி ! என் சவப் தப, தபாை் றி !

முத்தா, தபாை் றி ! முதல் வா, தபாை் றி !
அத்தா, தபாை் றி ! அரதன, தபாை் றி !
உசர, உணர்வு, இைெ்த ஒருவ, தபாை் றி !
விரிகடல் உலகின் விசளதவ, தபாை் றி ! 125

அருசமயில் எளிய அழதக, தபாை் றி !

கருமுகில் ஆகிய கண்தண, தபாை் றி !
மன்னிய திருவருள் மசலதய, தபாை் றி !
என்சனயும் ஒருவன் ஆக்கி, இரும் கழல்
நசன்னியில் சவத்த தசவக, தபாை் றி ! 130

நதாழுதசக துன்பம் துசடப் பாய் , தபாை் றி !

அழிவிலா ஆனெ்த வாரி, தபாை் றி !
அழிவதும் , ஆவதும் கடெ்தாய் , தபாை் றி !
முழுவதும் இைெ்த முதல் வா, தபாை் றி !
மாதனர் தொக்கி மணாளா, தபாை் றி ! 135

வானகத்து அமரர் தாதய, தபாை் றி !

பாரிசட ஐெ்தாய் ப் பரெ்தாய் , தபாை் றி !
ெீ ரிசட ொன்காய் ெிகழ் ெ்தாய் , தபாை் றி !
தீயிசட மூன் ைாய் த் திகழ் ெ்தாய் , தபாை் றி !
வளியிசட இரண்டாய் மகிழ் ெ்தாய் , தபாை் றி ! 140

நவளியிசட ஒன்ைாய் விசளெ்தாய் , தபாை் றி !

அளிபவர் உள் ளத்து அமுதத, தபாை் றி !
கனவிலும் ததவர்க்கு அரியாய் , தபாை் றி !
ெனவிலும் ொதயை் கு அருளிசன, தபாை் றி !
இசடமருது உசையும் , எெ்தாய் , தபாை் றி ! 145

சசடயிசடக் கங் சக தரித்தாய் , தபாை் றி !

ஆரூர் அமர்ெ்த அரதச, தபாை் றி !
சீரார் திருசவ யாைா, தபாை் றி !
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 34
 திருவாசகம்
அண்ணாமசல எம் அண்ணா, தபாை் றி !
கண்ணார் அமுதக் கடதல, தபாை் றி ! 150

ஏகம் பத்துசை எெ்தாய் , தபாை் றி !

பாகம் நபண்உரு ஆனாய் , தபாை் றி !
பராய் த்துசை தமவிய பரதன, தபாை் றி !
சிராப் பள் ளி தமவிய சிவதன, தபாை் றி !
மை் தைார் பை் று இங் கு அறிதயன், தபாை் றி ! 155

குை் ைாலத்து எம் கூத்தா, தபாை் றி !

தகாகழி தமவிய தகாதவ, தபாை் றி !
ஈங் தகாய் மசலஎம் எெ்தாய் , தபாை் றி !
பாங் கார் பழனத்து அழகா, தபாை் றி !
கடம் பூர் தமவிய விடங் கா, தபாை் றி ! 160

அசடெ்தவர்க்கு அருளும் அப் பா, தபாை் றி !

இத்தி தன் னின் கீழ் இரு மூவர்க்கு
அத்திக்கு அருளிய அரதச, தபாை் றி !
நதன்னா டுசடய சிவதன, தபாை் றி !
எெ்ொட் டவர்க்கும் இசைவா, தபாை் றி ! 165

ஏனக் குருசளக்கு அருளிசன, தபாை் றி !

மானக் கயிசல மசலயாய் , தபாை் றி !
அருளிட தவண்டும் அம் மான், தபாை் றி !
இருள் நகட அருளும் இசைவா, தபாை் றி !
தளர்ெ்ததன், அடிதயன், தமிதயன், தபாை் றி ! 170

களம் நகாளக் கருத அருளாய் , தபாை் றி !

அஞ் தசல் என்று இங் கு அருளாய் , தபாை் றி !
ெஞ் தச அமுதா ெயெ்தாய் , தபாை் றி !
அத்தா, தபாை் றி ! ஐயா, தபாை் றி !
ெித்தா, தபாை் றி ! ெிமலா, தபாை் றி ! 175

பத்தா, தபாை் றி ! பவதன, தபாை் றி !

நபரியாய் , தபாை் றி ! பிராதன, தபாை் றி !
அரியாய் , தபாை் றி ! அமலா, தபாை் றி !
மசைதயார் தகால நெறிதய, தபாை் றி !
முசைதயா தரிதயன் முதல் வா, தபாை் றி ! 180

உைதவ, தபாை் றி ! உயிதர, தபாை் றி !

சிைதவ, தபாை் றி ! சிவதம, தபாை் றி !
மஞ் சா, தபாை் றி ! மணாளா, தபாை் றி !
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 35
 திருவாசகம்
பஞ் தசர் அடியாள் பங் கா, தபாை் றி !
அலெ்ததன், ொதயன், அடிதயன், தபாை் றி ! 185

இலங் கு சுடர் எம் ஈசா, தபாை் றி !

கசவத்தசல தமவிய கண்தண, தபாை் றி !
குசவப் பதி மலிெ்த தகாதவ, தபாை் றி !
மசல ொடுசடய மன்தன, தபாை் றி !
கசலயார் அரிதகசரியாய் , தபாை் றி ! 190

திருக்கழுக் குன்றில் நசல் வா, தபாை் றி !

நபாருப் பு அமர் பூவணத்து அரதன, தபாை் றி !
அருவமும் உருவமும் ஆனாய் , தபாை் றி !
மருவிய கருசண மசலதய, தபாை் றி !
துரியமும் இைெ்த சுடதர, தபாை் றி ! 195

நதரிவு அரிது ஆகிய நதளிதவ, தபாை் றி !

ததாளா முத்தச் சுடதர, தபாை் றி !
ஆள் ஆனவர்கட்கு அன்பா, தபாை் றி !
ஆரா அமுதத அருதள, தபாை் றி !
தபராயிரம் உசடப் நபம் மான், தபாை் றி ! 200

தாளி அறுகின் தாராய் , தபாை் றி !

ெீ ள் ஒளி ஆகிய ெிருத்தா, தபாை் றி !
செ்தனச் சாெ்தின் சுெ்தர, தபாை் றி !
சிெ்தசனக்கு அரிய சிவதம, தபாை் றி !
மெ்தர மாமசல தமயாய் , தபாை் றி ! 205

எெ்தசம உய் யக் நகாள் வாய் , தபாை் றி !

புலிமுசல புல் வாய் க்கு அருளிசன, தபாை் றி !
அசலகடல் மீமிசச ெடெ்தாய் , தபாை் றி !
கருங் குருவிக்கு அன்று அருளிசன, தபாை் றி !
இரும் புலன் புலர இசசெ்தசன, தபாை் றி ! 210

படியுைப் பயின்ை பாவக, தபாை் றி !

அடிநயாடு ெடு ஈறு ஆனாய் , தபாை் றி !
ெரநகாடு சுவர்க்கம் ொனிலம் புகாமல்
பரகதி பாண்டியை் கு அருளிசன, தபாை் றி !
ஒழிவை ெிசைெ்த ஒருவ, தபாை் றி ! 214

நசழுமலர்ச் சிவபுரத்து அரதச, தபாை் றி !

கழுெீ ர் மாசலக் கடவுள் , தபாை் றி !
நதாழுவார் சமயல் துணிப் பாய் , தபாை் றி !
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 36
 திருவாசகம்
பிசழப் பு, வாய் ப் பு, ஒன்று அறியா ொதயன் !
குசழத்தநசான் மாசல நகாண்டருள் , தபாை் றி ! 220
புரம் பல எரித்த புராண, தபாை் றி !
பரம் பரம் தசாதிப் பரதன, தபாை் றி !
தபாை் றி ! தபாை் றி ! புயங் கப் நபருமான் !
தபாை் றி ! தபாை் றி ! புராண காரண 224
தபாை் ை ! தபாை் றி ! சய, சய தபாை் றி ! 4-1(1)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5 திருச்சதகம் (5-104)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது)
5.1 மெய்யுணர்தல் (கட்டளைக் கலித்துளற)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

நமய் தான் அரும் பி, விதிர் விதிர்த்து, உன் விசர ஆர் கழை் கு, என்
சகதான் தசல சவத்துக், கண்ணீர ் ததும் பி நவதும் பி, உள் ளம்
நபாய் தான் தவிர்ெ்து, உன்சனப், தபாை் றி சய, சய, தபாை் றி ! என்னும்
சகதான் நெகிழ விதடன் உசடயாய் என்சனக் கண்டுநகாள் தள. 5-1(5)

நகாள் தளன் புரெ்தரன், மால் , அயன் வாழ் வு குடிநகடினும் ,

ெள் தளன் ெினது அடியாநராடு அல் லால் ெரகம் புகினும் ,
எள் தளன் திருவருளாதல இருக்கப் நபறின் இசைவா !
உள் தளன் பிைநதய் வம் உன்சன அல் லாது எங் கள் உத்தமதன ! 5-2(6)

உத்தமன், அத்தன், உசடயான் அடிதய ெிசனெ்து உருகி,

மத்த மனத்நதாடு, மால் இவன் என்ன, மனெிசனவில்
ஒத்தன ஒத்தன நசால் லிட, ஊரூர் திரிெ்து, எவரும்
தத்தம் மனத்தன தபச, எஞ் ஞான்று நகால் சாவதுதவ? 5-3(7)

சாவ, முன்னாள் தக்கன் தவள் வித் தகர் தின்று, ெஞ் சம் அஞ் சி,
ஆவ ! எெ்தாய் ! என்று அவிதா விடும் ெம் மவர் அவதர,
மூவர் என்தை எம் பிராநனாடும் எண்ணி விண் ஆண்டு, மண்தமல்
ததவர் என்தை இறுமாெ்து என்ன பாவம் திரிதவதர ! 5-4(8)

தவதம புரிெ்திலன் தண்மலர் இட்டு முட்டாது இசைஞ் தசன்

அவதம பிைெ்த அருவிசனதயன், உனக்கு அன்பர் உள் ஆம்
சிவதம நபறும் திரு எய் திை் றிதலன் ெின் திருவடிக்கு ஆம்
பவதம அருளு கண்டாய் அடிதயை் கு எம் பரம் பதன ! 5-5(9)

பரெ்து பல் ஆய் மலர் இட்டு முட்டாது, அடிதய இசைஞ் சி

இரெ்த எல் லாம் எமக்தக நபைலாம் என்னும் அன்பர் உள் ளம்

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 37

 திருவாசகம்
கரெ்து ெில் லாக் கள் வதன ! ெின்ைன் வார்கழை் கு அன்பு எனக்கும்
ெிரெ்தரமாய் அருளாய் ெின்சன ஏத்த முழுவதுதம. 5-6(10)

முழுவதும் கண்டவசனப் பசடத்தான், முடிசாய் த்து, முன்னாள் ,

நசழுமலர் நகாண்டு எங் கும் ததட, அப் பாலன், இப் பால் , எம் பிரான்,
கழுநதாடு காட்டிசட ொடகம் ஆடிக், கதி இலியாய் ,
உழுசவயின் ததால் உடுத்து, உன்மத்தம் தமல் நகாண்டு உழிதருதம !
5-7(11)

உழிதரு காலும் , கனலும் , புனநலாடு, மண்ணும் , விண்ணும்

இழிதரு காலம் , எக்காலம் வருவது? வெ்ததன் பின்,
உழிதரு காலத்த ! உன் அடிதயன் நசய் த வல் விசனசயக்
கழி, தரு காலமும் ஆய் அசவ காத்து எம் சமக் காப் பவதன ! 5-8(12)

பவன் , எம் பிரான், பனிமாமதிக் கண்ணி விண்தணார் நபருமான்,

சிவன், எம் பிரான், என்சன ஆண்டு நகாண்டான் என் சிறுசம கண்டும்
அவன் எம் பிரான் என்ன, ொன் அடிதயன் என்ன, இப் பரிதச,
புவன் , எம் பிரான், நதரியும் பரிசாவது இயம் புகதவ. 5-9(13)

புகதவ ததகன் உனக்கு அன்பருள் , யான் என் நபால் லா மணிதய !

தகதவ எசன உனக்கு ஆட்நகாண்ட தன்சம? எப் புன்சமயசர
மிகதவ உயர்த்தி, விண்தணாசரப் பணித்தி, அண்ணா அமுதத
ெகதவ தகும் எம் பிரான் ! என்சன ெீ நசய் த ொடகதம. 5-10(14)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.2. அறிவுறுத்தல் (தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)

“திருச்சிற் றம் லம் ”
ொடகத்தால் உன் அடியார் தபால் ெடித்து, ொன் ெடுதவ
வீடு அகத்தத புகுெ்திடுவான், மிகப் நபரிதும் விசரகின்தைன்
ஆடகச்சீர் மணிக்குன்தை ! இசட அைா அன்பு எனக்கு என்.
ஊடகத்தத ெின்று, உருகத் தெ்து அருள் எம் உசடயாதன ! 5-11(15)

யான் ஏதும் பிைப் பு அஞ் தசன் இைப் பு அதனுக்கு என்கடதவன்?

வாதனயும் நபறில் தவண்தடன் மண்ணாள் வான் மதித்தும் இதரன்,
தததனயும் மலர்க் நகான்சைச் சிவதன ! எம் நபருமான் ! எம்
மாதன ! உன் அருள் நபறுொள் என்று? என்தை, வருெ்துவதன. 5-12(16)

வருெ்துவன், ெின் மலர்ப்பாதம் அசவ காண்பான், ொய் அடிதயன்

இருெ்து ெல மலர் புசனதயன், ஏத்ததன் ! ொத் தழும் பு ஏைப்
நபாருெ்திய நபாை் சிசல குனித்தாய் ! அருள் அமுதம் புரியாதயல்
வருெ்துவன் அத்தமிதயன், மை் று என்தன ொன் ஆமாதை ! 5-13(17)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 38

 திருவாசகம்
ஆமாறு உன் திருவடிக்தக அகம் குசழதயன், அன்பு உருதகன்,
பூமாசல புசனெ்து ஏத்ததன், புகழ் ெ்து உசரதயன், புத்ததளிர்
தகாமான் ! ெின் திருக்தகாயில் தூதகன், நமழுதகன், கூத்தாதடன்
சாமாதை விசரகின்தைன் சதுராதல சார்வாதன ! 5-14(18)

வானாகி ! மண்ணாகி ! வளியாகி ! ஒளியாகி !

ஊனாகி ! உயிராகி, உண்சமயும் ஆய் ! இன்சமயும் ஆய் க்,
தகானாகி ! யான் எனது என்ை அவர் அவசரக் கூத்தாட்டு
வானாகி ெின்ைாசய, என்நசால் லி வாழ் தது
் வதன ! 5-15(19 )

வாழ் த்துவதும் வானவர்கள் தாம் வாழ் வான், மனம் ெின் பால்

தாழ் த்துவதும் , தாம் உயர்ெ்து, தம் சம எல் லாம் நதாழ தவண்டிச்,
சூழ் தது
் ம் அது கரம் முரலும் தாதராசய, ொய் அடிதயன்,
பாழ் த்த பிைப் பு அறுத்து இடுவான், யானும் உன்சனப் பரவுவதன,
5-16(20)
பரவுவார் இசமதயார்கள் , பாடுவன ொல் தவதம் ,
குரவுவார் குழல் மடவாள் கூறு உசடயாள் , ஒருபாகம்
விரவுவார் நமய் அன்பின் அடியார்கள் , தமன்தமல் , உன்
அரவுவார் கழல் இசணகள் காண்பாதரா, அரியாதன? 5-17(21)

அரியாதன யாவர்க்கும் ! அம் பரவா ! அம் பலத்து எம்

நபரியாதன ! சிறிதயசன ஆட்நகாண்ட நபய் கழல் கீழ்
விசரயார்ெ்த மலர் தூதவன், வியெ்து அலதைன், ெயெ்து உருதகன்,
தரிதயன், ொன் ஆமாறு என்? சாதவன், ொன் சாதவதன ! 5-18(22)

தவனில் தவள் மலர்க் கசணக்கும் , நவண்ணசகச், நசவ் வாய் க்கு அரிய

பானலார் கண்ணியர்க்கும் , பசதத்து உருகும் பாழ் நெஞ் தச !
ஊநனலாம் ெின்று உருகப் , புகுெ்து ஆண்டான், இன் றுதபாய்
வான் உளான், காணாய் ெீ மாளா வாழ் கின்ைாதய. 5-19(23)

வாழ் கின்ைாய் ! வாழாத நெஞ் சதம ! வல் விசனப் பட்டு

ஆழ் கின்ைாய் ! ஆழாமை் காப் பாசன ஏத்தாதத,
சூழ் கின்ைாய் தகடு உனக்குச் நசால் கின்தைன் பல் காலும்
வீழ் கின்ைாய் ெீ , அவலக் கடல் ஆய நவள் ளத்தத. 5-20(24)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 39

 திருவாசகம்
5.3. சுட்டறுத்தல் (எண் சீர் ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
நவள் ளம் தாழ் விரிசசடயாய் ! விசடயாய் விண்தணார்
நபருமாதன ! எனக்தகட்டு தவட்ட நெஞ் சாய் ப்
பள் ளம் தாழ் உறுபுனலில் , கீழ் தமலாகப் ,
பசதத்து உருகும் அவர்ெிை் க, என்சன ஆண்டாய் க்கு
உள் ளம் தாள் ெின் று உச்சி அளவும் நெஞ் சாய்
உருகாதால் , உடம் பு எல் லாங் கண்ணாய் , அண்ணா !
நவள் ளம் தான் பாயாதால் , நெஞ் சம் கல் லாம் ,
கண் இசணயும் மரம் ஆம் தீ விசனயிதனை் தக. 5-21(25)

விசனயிதல கிடெ்ததசனப் புகுெ்து ெின் று,

தபாது, ொன் விசனக்தகடன், என்பாய் தபால
இசனயன் ொன் என்று உன்சன அறிவித்து, என்சன
ஆட்நகாண்டு, எம் பிரான் ஆனாய் க்கு இரும் பின் பாசவ,
அசனய ொன் பாதடன், ெின்று ஆதடன், அெ்ததா !
அலறிதடன், உலறிதடன், ஆவி தசாதரன்,
முசனவதன ! முசைதயா, ொன் ஆன வாறு?
முடிவு அறிதயன், முதல் , அெ்தம் , ஆயினாதன. 5-22(26)

ஆயொன் மசையவனும் ெீ தய ஆதல்

அறிெ்து, யான் யாவரினுங் கசடயன் ஆய
ொயிதனன் ஆதசலயும் தொக்கிக் கண்டு,
ொததன ! ொன் உனக்கு ஓர் அன்பன் என்தபன்
ஆயிதனன், ஆதலால் , ஆண்டு நகாண்டாய் ,
அடியார் தாம் இல் சலதய, அன்றி மை் தைார்
தபயதனன்? இதுதான் ெின் நபருசம அன்தை !
எம் நபருமான் ! என்நசால் லிப் தபசு தகதன? 5-23(27)

தபசித், தாம் ஈசதன, எெ்தாய் , எெ்சத

நபருமாதன ! என்று என்தை தபசிப் தபசிப் ,
பூசிை் ைாம் திருெீ தை ெிசையப் பூசிப்,
தபாை் றி எம் நபருமாதன, என்று பின்ைா
தெசத்தால் பிைப் பு இைப் சபக் கடெ்தார் தம் சம
ஆண்டாதன ! அவா நவள் ளக் கள் வதனசன !
மாசை் ை மணிக்குன்தை ! எெ்தாய் அெ்ததா !
என்சன ெீ ஆட்நகாண்ட வண்ணம் தாதன? 5-24(28)

வண்ணம் தான், தசயது அன்று நவளிதத அன்று

அதெகன், ஏகன், அணு அணுவில் இைெ்தாய் , என்று அங் கு
எண்ணம் தான் தடுமாறி இசமதயார் கூட்டம்
எய் து மாறு அறியாத எெ்தாய் ! உன்ைன்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 40
 திருவாசகம்
வண்ணம் தான் அது காட்டி, வடிவு காட்டி,
மலர்க் கழல் கள் அசவ காட்டி, வழி அை் தைசனத்,
திண்ணம் தான் பிைவாமல் காத்து ஆட் நகாண்டாய் ,
எம் நபருமான் ! என்நசால் லிச் சிெ்திக்தகதன? 5-25(29)

சிெ்தசன ெின் தனக்கு ஆக்கி, ொயிதனன் தன்

கண்ணிசண ெின் திருப் பாதப் தபாதுக்கு ஆக்கி,
வெ்தசனயும் அம் மலர்க்தக ஆக்கி, வாக்கு, உன்
மணிவார்த்சதக்கு ஆக்கி, ஐம் புலன்கள் ஆர
வெ்து. எசன ஆட்நகாண்டு, உள் தள புகுெ்த விச்சச
மால அமுதப் நபருங் கடதல ! மசலதய ! உன்சனத்
தெ்தசன நசெ் தாமசரக் காடசனய தமனித்
தனிச்சுடதர ! இரண்டும் இலித் தனிய தனை் தக. 5-26(30)

தனியதனன், நபரும் பிைவிப் நபௌவத்து, எவ் வத்

தடம் திசரயால் , எை் றுண்டு, பை் று ஒன்று இன்றிக்
கனிசய தெர் துவர்வாயார் என்னும் காலால்
கலக்குண்டு, காமவான் சுைவின் வாய் ப்பட்டு,
இனி என்தன உய் யுமாறு? என்று என்று எண்ணி
அஞ் நசழுத்தின் புசணபிடித்துக் கிடக்கின் தைசன
முசனவதன ! முதல் , அெ்தம் , இல் லா மல் லை்
கசர காட்டி, ஆட்நகாண்டாய் , மூர்க்கதனை் தக. 5-27(31)

தகட்டாரும் அறியாதான், தகடு ஒன்று இல் லான்,

கிசள இலான், தகளாதத எல் லாம் தகட்டான்,
ொட்டார்கள் விழித்திருப் ப, ஞாலத்து உள் தள
ொயினுக்குத் தவிசிட்டு, ொயி தனை் தக
காட்டாதன எல் லாம் காட்டிப் , பின்னும்
தகளாதன எல் லாம் தகட்பித்து, என்சன
மீட்தடயும் பிைவாமல் காத்து, ஆட்நகாண்டான்
எம் நபருமான் நசய் திட்ட விச்சச தாதன ! 5-28(32)

விச்சசதான் இது ஒப் பது உண்தடா? தகட்கின்

மிகுகாதல் அடியார்தம் அடியன் ஆக்கி,
அச்செ்தீர்த்து ஆட்நகாண்டான், அமுதம் ஊறி,
அகம் நெகதவ புகுெ்து, ஆண்டான், அன்பு கூர,
அச்சன், ஆண், நபண், அலி, ஆகாசம் ஆகி,
ஆர் அழல் ஆய் , அெ்தம் ஆய் , அப் பால் ெின் ை
நசச்சச மாமலர் புசரயும் தமனி, எங் கள்
சிவநபருமான், எம் நபருமான், ததவர் தகாதவ ! 5-29(33)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 41

 திருவாசகம்
ததவர்தகா அறியாத ததவ ததவன்
நசழும் நபாழில் கள் பயெ்து, காத்து, அழிக்கும் மை் சை
மூவர் தகானாய் ெின் ை முதல் வன், மூர்த்தி
மூதாசத, மாதாளும் பாகத்து எெ்சத,
யாவர் தகான், என்சனயும் வெ்து ஆண்டு நகாண்டான்,
யாம் ஆர்க்கும் குடி அல் தலாம் , யாதும் அஞ் தசாம்
தமவிதனாம் அவன் அடியார் அடியாதராடும்
தமன்தமலும் குசடெ்து ஆடி, ஆடுதவாதம. 5-30(34)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.4. ஆத்ம சுத்தி (அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )

“திருச்சிற் றம் லம் ”
ஆடு கின்றிசல, கூத்து உசடயான் கழை் கு அன்பு இசல, என்பு உருகிப்
பாடு கின்றிசல, பசதப் பதும் நசய் கிசல, பணிகிசல, பாதமலர்
சூடு கின்றிசல, சூட்டுகின்ைதும் இசல ! துசண இலி பிணநெஞ் தச !
ததடு கின்றிசல, நதருவுததாறு அலறிசல ! நசய் வது ஒன்று அறிதயதன. 5-31(35)

அறிவிலாத எசனப், புகுெ்து ஆண்டுநகாண்டு அறிவசத அருளி, தமல்

நெறி எலாம் புலம் ஆக்கிய எெ்சதசயப் , பெ்தசன அறுப் பாசனப்,
பிறிவிலாத இன் அருள் கள் நபை் றிருெ்து மாறுஆடுதி, பிண நெஞ் தச !
கிறிநயலாம் மிகக், கீழ் ப் படுத்தாய் , நகடுத்தாய் என்சனக் நகடுமாதை. 5-32(36)

மாறி ெின்று எசனக் நகடக் கிடெ்தசனசய, எம் மதிஇலி மடநெஞ் தச !

ததறு கின்றிலம் இனி உசனச் சிக்நகனச் சிவன் அவன் திரள் ததாள் தமல்
ெீ று ெின் ைது கண்டசன, ஆயினும் , நெக்கிசல, இக்காயம்
கீறு கின்றிசல, நகடுவது உன் பரிசு இது, தகட்கவும் கில் தலதன. 5-33(37)

கிை் ைவா மனதம ! நகடுவாய் , உசடயான் அடி ொதயசன

விை் று எலாம் மிக ஆள் வதை் கு உரியவன் விசரமலர்த் திருப் பாதம்
முை் றிலா இளெ் தளிர் பிரிெ்து இருெ்து, ெீ உண்டன எல் லாம் முன்-
அை் ை வாறும் , ெின் அறிவும் , ெின் நபருசமயும் அளவு அறுக்கில் தலதன. 5-34(38)

அளவு அறுப் பதை் கு அரியவன், இசமயவர்க்கு, அடியவர்க்கு எளியான், ெம்

களவு அறுத்து ெின் று ஆண்டசம, கருத்தினுள் கசிெ்து உணர்ெ்திருெ்ததயும் ,
உளகு அறுத்து, உசன ெிசனெ் து, உளம் நபருங் களன் நசய் ததும் இசல, நெஞ் தச !
பளகு அறுத்து உசடயான் கழல் பணிெ்திசல பரகதி புகுவாதன. 5-35(39)

புகுவது ஆவதும் , தபாதரவு இல் லதும் நபான்னகர் புகப் தபாதை் கு

உகுவது ஆவதும் , எெ்சத, எம் பிரான், என்சன ஆண்டவன் கழை் கு அன்பு
நெகுவது ஆவதும் , ெித்தலும் அமுநதாடு, ததநனாடு, பால் , கட்டி,
மிகுவது ஆவதும் , இன் று எனின், மை் று இதை் கு என் நசய் தகன் விசனதயதன?
5-36(40)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 42
 திருவாசகம்

விசனஎன் தபால் உசடயார் பிைர் ஆர்? உசடயான், அடி ொதயசனத்

திசனயின் பாகமும் பிறிவது திருக்குறிப்பு அன்று, மை் று அதனாதல,
முசனவன் பாத ெல் மலர் பிரிெ்திருெ்து, ொன் முட்டிதலன், தசலகீதைன்,
இசனயன் பாவசன, இரும் பு, கல் , மனம் , நசவி, இன்னது என்று அறிதயதன.5-37(41)

ஏசன யாவரும் எய் திடல் உை் று. மை் று இன்னது நதன்று அறியாத ததசன,
ஆன் நெசயக், கரும் பின் இன் ததைசலச், சிவசன, என் சிவதலாகக்
தகாசன, மான் அன தொக்கி தன் கூைசனக் குறுகிதலன், நெடுங் காலம்
ஊசன யான் இருெ்து ஓம் புகின்தைன், நகடுதவன் உயிர் ஓயாதத. 5-38(42)

ஓய் வு இல் லாதன உவமனில் இைெ்தன ஒண்மலர்த் தாள் தெ்து,

ொயில் ஆகிய குலத்தினும் கசடப் படும் என்சன, ென் நனறி காட்டித்,
தாயில் ஆகிய இன் அருள் புரிெ்த, என் தசலவசன ெனி காதணன்,
தீயில் வீழ் கிதலன், திண்வசர உருள் கிதலன், நசழுங் கடல் புகுதவதன. 5-39(43)

தவனில் தவள் கசண கிழித்திட, மதிசுடும் அது தசன ெிசனயாதத

மான் ெிலாவிய தொக்கியர் படிறிசட மத்திடு தயிர் ஆகித்,
ததன் ெிலாவிய திருவருள் புரிெ்த, என்சிவன் ெகர் புகப் தபாதகன்,
ஊனில் ஆவிசய ஓம் புதல் நபாருட்டு இனும் உண்டு உடுத்து இருெ்தததன.5-40(44)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.5. மகம் மாறு பகாடுத்தல் (கலிவிருத்தம் )

“திருச்சிற் றம் லம் ”
இரு சக யாசனசய ஒத்து இருெ்து என் உளக்
கருசவ யான் கண்டிதலன், கண்டது எவ் வதம,
வருக என்று பணித்தசன, வான் உதளார்க்கு
ஒருவதன ! கிை் றிதலன் கிை் பன் உண்ணதவ. 5-41(45)

உண்நடார் ஒண்நபாருள் என்று உணர்வார்க்கு எலாம்

நபண்டிர், ஆண், அலி, என்று அறி ஒண்கிசல,
நதாண்டதனை் கு உள் ளவா வெ்து ததான்றினாய் ,
கண்டும் கண்டிதலன், என்ன கண் மாயதம ! 5-42(46)

தமசல வானவரும் அறியாதது ஓர்

தகாலதம, எசன ஆட்நகாண்ட கூத்ததன,
ஞாலதம, விசும் தப, இசவ வெ்துதபாம்
காலதம ! உசன என்று நகால் காண்பதத? 5-43(47)

காணலாம் பரதம, கட்கு கிைெ்தது ஓர்

வாணிலாம் நபாருதள, இங் கு, ஒர் பார்ப்பு எனப்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 43
 திருவாசகம்
பாணதனன் படிை் று ஆக்சகசய விட்டு, உசனப்
பூணு மாறு அறிதயன் புலன் தபாை் றிதய. 5-44(48)

தபாை் றி என்றும் புரண்டும் புகழ் ெ்தும் ெின்று,

ஆை் ைன் மிக்க அன்பால் அசழக்கின்றிதலன்,
ஏை் று வெ்து எதிர், தாமசரத் தாள் உறும்
கூை் ைம் அன்னநதார் நகாள் சக என் நகாள் சகதய. 5-45(49)

நகாள் ளும் கில் எசன, அன்பரில் கூய் ப் பணி

கள் ளும் வண்டும் அைா மலர்க் நகான்சையான்,
ெள் ளும் , கீழ் உளும் , தமல் உளும் , யா உளும் ,
எள் ளும் எண்நணயும் தபால் ெின்ை எெ்சததய? 5-46(50)

எெ்சத யாய் , எம் பிரான், மை் றும் யாவர்க்கும்

தெ்சத, தாய் , தம் பிரான், தனக்கு அஃது இலான்,
முெ்தி என் உள் புகுெ்தனன் யாவரும்
சிெ்சத யாலும் அறிவரும் நசல் வதன. 5-47(51)

நசல் வம் ெல் குரவு இன் றி, விண்தணார் புழுப்

புல் , வரம் பு இன்றி, யார்க்கும் அரும் நபாருள்
எல் சல இல் கழல் கண்டும் பிரிெ்தனன்,
கல் வசக மனத்ததன் பட்ட கட்டதம ! 5-48(52)

கட்டு அறுத்து, எசன ஆண்டு, கண் ஆர, ெீ று

இட்ட அன்பநராடு, யாவரும் காணதவ,
பட்டி மண்டபம் ஏை் றிசன, ஏை் றிசன
எட்டிதனாடு இரண்டும் அறிதயசனதய. 5-49(53)

அறிவதன ! அமுதத ! அடி ொயிதனன்

அறிவன் ஆகக் நகாண்தடா, எசன ஆண்டது !
அறிவு இலாசம அன்தை கண்டது, ஆண்டொள் ?
அறிவதனா அல் லதனா? அருள் ஈசதன !. 5-50(54)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.6. அநுய ாகசுத்தி (அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )

“திருச்சிற் றம் லம் ”
ஈசதன ! என் எம் மாதன ! எெ்சத நபருமான் ! என்பிைவி
ொசதன ! ொன் யாதும் ஒன்று அல் லாப் நபால் லா ொய் ஆன
ெீ சதனசன ஆண்டாய் க்கு, ெிசனக்க மாட்தடன் கண்டாதய,
ததசதன ! அம் பலவதன ! நசய் வது ஒன்றும் அறிதயதன. 5-51(55)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 44

 திருவாசகம்
நசய் வது அறியாச் சிறு ொதயன், நசம் நபாை் பாத மலர் காணாப்
நபாய் யர் நபறும் தபறு அத்தசனயும் நபறுதை் கு உரிதயன், நபாய் இலா
நமய் யர் நவறி ஆர் மலர்ப் பாதம் தமவக் கண்டும் , தகட்டிருெ்தும்
நபாய் யதனன் ொன் உண்டு, உடுத்தி, இங் கு கிருப் பது ஆதனன், தபார் ஏதை!
5-52(56)
தபார் ஏதை ! ெின் நபான் ெகர்வாய் ெீ தபாெ்து அருளி, இருள் ெீ க்கி,
வாதரர் இளநமன் முசலயாதளாடு உடன் வெ்து அருள, அருள் நபை் ை
சீர் ஏறு அடியார் ெின் பாதம் தசரக் கண்டும் , கண்நகட்ட
ஊர் ஏறு ஆய் இங் கு உழல் தவதனா? நகாடிதயன் உயிர்தான் உலவாதத!
5-53(57)
உலவாக் காலம் தவம் எய் தி, உறுப் பும் நவறுத்து, இங் கு உசனக் காண்பான்
பல மா முனிவர் ெனிவாடப், பாவி ஏசனப் பணிநகாண்டாய் ,
மல மாக் குரம் சப இதுமாய் க்க மாட்தடன், மணிதய உசனக்காண்பான்
அலவா ெிை் கும் அன்பு இதலன், என்நகாண்டு எழுதகன், எம் மாதன?
5-54(58)
மாதனார் தொக்கி உசமயாள் பங் கா ! வெ்து இங் கு ஆட்நகாண்ட
தததன ! அமுதத ! கரும் பின் நதளிதவ ! சிவதன ! நதன்தில் சலக்
தகாதன ! உன் தன் திருக்குறிப் புக் கூடுவார் ெின் கழல் கூட,
ஊனார் புழுக் கூடு இது காத்து, இங் கு இருப் பது ஆதனன்,உசடயாதன! 5-55(59)

உசடயாதன ! ெின் ைசன உள் கி, உள் ளம் உருகும் , நபருங் காதல்
உசடயார் உசடயாய் ! ெின் பாதம் தசரக் கண்டு, இங் கு ஊர் ொயில்
கசடயாதனன், நெஞ் சு உருகாததன், கல் லா மனத்ததன், கசியாததன்,
முசடயார் புழுக்கூடு இது காத்து, இங் கு இருப் பது ஆக முடித்தாதய. 5-56(60)

முடித்த வாறும் , என்ைனக்தக தக்கதத, முன், அடியாசரப்

பிடித்த வாறும் , தசாராமல் தசாரதனன் இங் கு, ஒருத்திவாய்
துடித்த வாறும் , துகில் இசைதய தசார்ெ்த வாறும் , முகங் கு உறுதவர்
நபாடித்த வாறும் இசவ உணர்ெ்து, தகடு என் தனக்தக சூழ் ெ்தததன. 5-57(61)

ததசனப், பாசலக் கன்னலின் நதளிசவ, ஒளிசயத், நதளிெ்தார் தம்

ஊசன உருக்கும் உசடயாசன, உம் பராசன, வம் பதனன்,
ொன் ெின் அடிதயன், ெீ என்சன ஆண்டாய் , என்ைால் , அடிதயை் குத்,
தானும் சிரித்தத அருளலாம் தன்சம ஆம் , என் தன் சமதய. 5-58(62)

தன்சம பிைரால் அறியாத தசலவா ! நபால் லா ொய் ஆன

புன்சம ஏசன ஆண்டு, ஐயா ! புைதம தபாக விடுவாதயா ?
என்சன தொக்கு வார் யாதர? என்ொன் நசய் தகன்? எம் நபருமான் !
நபான்தன திகழும் திருதமனி எெ்தாய் ! எங் குப் புகுதவதன. 5-59(63)

புகுதவன், எனதத ெின் பாதம் , தபாை் றும் அடியாருள் ெின்று

ெகுதவன், பண்டு ததாள் தொக்கி, ொணம் இல் லா ொயிதனன்,
நெகும் அன்பு இல் சல ெிசனக்காண, ெீ ஆண்டு அருள, அடிதயனும்
தகுவதன? என் தன்சமதய ! எெ்தாய் , அெ்ததா ! தரிதயதன. 5-60(64)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 45
 திருவாசகம்

5.7. காருணியத்து இரங் கல் (அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )

“திருச்சிற் றம் லம் ”
தரிக்கிதலன் காய வாழ் க்சக சங் கரா, தபாை் றி ! வான
விருத்ததன, தபாை் றி ! எங் கள் விடசலதய, தபாை் றி ! ஒப் பில்
ஒருத்ததன தபாை் றி ! உம் பர் தம் பிரான், தபாை் றி ! தில் சல
ெிருத்ததன, தபாை் றி ! எங் கள் ெின் மலா, தபாை் றி ! தபாை் றி ! 5-61(65)

தபாை் றி ! ஓம் , ெமச்சிவாய ! புயங் கதன, மயங் குகின்தைன்,

தபாை் றி ! ஓம் , ெமச்சிவாய ! புகலிடம் பிறிது ஒன்று இல் சல,
தபாை் றி ! ஓம் , ெமச்சிவாய ! புைம் எசனப் தபாக்கல் , கண்டாய் ,
தபாை் றி ! ஓம் , ெமச்சிவாய ! சய ! சய ! தபாை் றி ! தபாை் றி ! 5-62(66)

தபாை் றி ! என் தபாலும் நபாய் யர் தம் சம ஆட் நகாள் ளும் வள் ளல்
தபாை் றி ! ெின் பாதம் தபாை் றி ! ொததன, தபாை் றி ! தபாை் றி !
தபாை் றி ! ெின் கருசண நவள் ளப் புதுமதுப் , புவனம் , ெீ ர், தீக்,
காை் று, இயமானன், வானம் , இருசுடர்க், கடவுளாதன ! 5-63(67)

கடவுதள தபாை் றி ! என்சனக் கண்டு நகாண்டு, அருளு தபாை் றி !

விடவுதள உருக்கி என்சன ஆண்டிட தவண்டும் , தபாை் றி !
உடலிது கசளெ்திட்டு, ஒல் சல உம் பர் தெ்து அருளு, தபாை் றி !
சசடயுதள கங் சக சவத்த சங் கரா, தபாை் றி ! தபாை் றி ! 5-64(68)

சங் கரா, தபாை் றி ! மை் று ஓர் சரண் இதலன், தபாை் றி ! தகாலப்

நபாங் கு அரா அல் குல் , நசவ் வாய் , நவண்ணசகக்கு, அரிய வாள் கண்,
மங் சக ஓர் பங் க, தபாை் றி ! மால் விசட ஊர்தி, தபாை் றி !
இங் கு, இவ் வாழ் வு ஆை் ை கில் தலன், எம் பிரான் ! இழித்திட்தடதன. 5-65(69)

இழித்தனன் என்சன யாதன, எம் பிரான், தபாை் றி ! தபாை் றி !

பழித்திதலன் உன்சன, என்சன ஆளுசடப் பாதம் தபாை் றி !
பிசழத்தசவ நபாறுக்சக எல் லாம் நபரியவர் கடசம தபாை் றி !
ஒழித்திடு இவ் வாழ் வு, தபாை் றி ! உம் பர் ொட்டு எம் பிராதன ! 5-66(70)

எம் பிரான், தபாை் றி ! வானத் தவர் அவர் ஏறு, தபாை் றி !

நகாம் பரார் மருங் குல் மங் சக கூை, நவண்ணீை, தபாை் றி !
நசம் பிரான், தபாை் றி ! தில் சலத் திருச்சிை் ைம் பலவ, தபாை் றி !
உம் பரா, தபாை் றி ! என்சன ஆளுசட ஒருவ, தபாை் றி ! 5-67(71)

ஒருவதன தபாை் றி ! ஒப் பில் அப் பதன தபாை் றி ! வாதனார்

குருவதன தபாை் றி ! எங் கள் தகாமளக் நகாழுெ்து தபாை் றி !
வருக என்று, என்சன ெின் பால் வாங் கிட தவண்டும் , தபாை் றி !
தருக ெின் பாதம் தபாை் றி ! தமியதனன் தனிசம தீர்த்தத. 5-68(72)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 46

 திருவாசகம்
தீர்ெ்த அன்பாய அன்பர்க்கு அவரினும் அன்ப, தபாை் றி !
தபர்ெ்தும் , என் நபாய் ம் சம ஆட்நகாண்டு அருளிடும் நபருசம, தபாை் றி !
வார்ெ்த ெஞ் சு அயின்று, வாதனார்க்கு அமுதம் ஈ வள் ளல் , தபாை் றி !
ஆர்ெ்த ெின் பாதம் , ொதயை் கு அருளிட தவண்டும் , தபாை் றி ! 5-69(73)

தபாை் றி ! இப் புவனம் , ெீ ர், தீக், காநலாடு, வானம் ஆனாய்

தபாை் றி ! எவ் உயிர்க்கும் ததாை் ைம் ஆகி, ெீ ததாை் ைம் இல் லாய் ,
தபாை் றி ! எல் லா உயிர்க்கும் ஈைாய் , ஈறின்சம ஆனாய் ,
தபாை் றி ! ஐம் புலன்கள் ெின்சனப் புணர்கிலாப் புணர்க்சக யாதன. 5-70(74)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.8. ஆனந் தத்து அழுத்தல் (எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )

“திருச்சிற் றம் லம் ”
புணர்ப்பது ஒக்க, எெ்சத ! என்சன ஆண்டு, பூண தொக்கினாய் ,
புணர்ப்பது அன்று இது என்ை தபாது, ெின்நனாடு என்நனாடு, என் இது ஆம் ?
புணர்ப்பது ஆக, அன்றி இது ஆக, அன்பு ெின் கழல் கதண
புணர்ப்பது ஆக, அங் கண் ஆள ! புங் கமான தபாகதம ! 5-71(75)

தபாகம் தவண்டி, தவண்டிதலன் புரெ்தர ஆதி இன் பமும் ,

ஏக ! ெின் கழல் இசண அலாது இதலன், என் எம் பிரான்,
ஆகம் விண்டு, கம் பம் வெ்து குஞ் சி அஞ் சல் இக்கதண
ஆக, என்சக, கண்கள் தாசர ஆறு அது ஆக, ஐயதன ! 5-72(76)

ஐய ! ெின் னது அல் லது இல் சல, மை் று ஓர் பை் று, வஞ் சதனன்,
நபாய் கலெ்தது அல் லது இல் சல, நபாய் ம் சமதயன், என் எம் பிரான்,
சமய் கலெ்த கண்ணி பங் க ! வெ்து ெின் கழல் கதண
நமய் கலெ்த அன்பர் அன்பு, எனக்கும் ஆக தவண்டுதம. 5-73(77)

தவண்டும் ெின் கழல் கண் அன்பு, நபாய் ம் சம தீர்த்து, நமய் ம் சமதய

ஆண்டு நகாண்டு, ொயிதனசன, ஆவ என்று அருளு ெீ ,
பூண்டு நகாண்டு அடியதனனும் தபாை் றி ! தபாை் றி ! என்றும் , என்றும்
மாண்டு மாண்டு, வெ்து வெ்து, மன்ன ! ெின் வணங் கதவ. 5-74(78)

வணங் கும் ெின்சன, மண்ணும் , விண்ணும் தவதம் ொன்கும் ஓலமிட்டு

உணங் கு, ெின்சன எய் தல் உை் று, மை் று ஒர் உண்சம இன்சமயின்,
வணங் கி, யாம் விதடங் கள் என்ன, வெ்து ெின்று அருளுதை் கு
இணங் கு நகாங் சக மங் சக பங் க ! என்நகாதலா ெிசனப் பதத. 5-75(79)

ெிசனப் பதாக சிெ்சத நசல் லும் எல் சல, ஏய வாக்கினால்

திசனத் தசனயும் ஆவது இல் சல நசால் லல் , ஆவ தகட்பதவ
அசனத்து உலகும் , ஆய ெின்சன ஐம் புலன்கள் காண்கிலா,
எசனத்து, எசனத்து அது, எப் புைத்து அது எெ்சத பாதம் எய் ததவ? 5-76(80)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 47
 திருவாசகம்
எய் தல் ஆவது என்று ெின்சன, எம் பிரான் ! இவ் வஞ் சதனை் கு
உய் தல் ஆவது உன் கண் அன்றி ! மை் று ஓர் உண்சம இன்சமயின்,
சபதல் ஆவது என்று பாது காத்து இரங் கு, பாவிதயை் கு
ஈதல் ஆது, ெின் கண் ஒன்றும் வண்ணம் இல் சல, ஈசதன ! 5-77(81)

ஈசதன ! ெீ அல் லது இல் சல இங் கும் அங் கும் என்பதும் ,

தபசிதனன் ஓர் தபதம் இன்சம தபசத ஏன் என் எம் பிரான் !
ெீ சதனசன ஆண்டு நகாண்ட ெின் மலா ! ஓர் ெின் அலால் ,
ததசதன ! ஓர் ததவர் உண்சம சிெ்தியாது, சிெ்சததய. 5-78(82)

சிெ்சத, நசய் சக, தகள் வி, வாக்குச், சீர் இல் ஐம் புலன்களான்
முெ்சத ! ஆன காலம் ெின்சன எய் திடாத மூர்க்கதனன்
நவெ்து, ஐயா, விழுெ்திதலன், என் உள் ளம் நவள் கி விண்டிதலன்,
எெ்சத ஆய ெின்சன, இன்னம் எய் தல் உை் று, இருப் பதன. 5-79(83)

இருப் பு நெஞ் ச வஞ் சதனசன ஆண்டு நகாண்ட ெின் னதாள்

கருப் பு மட்டு வாய் மடுத்து, எசனக்கலெ்து தபாகவும் ,
நெருப் பு முண்டி, யானும் உண்டு இருெ்தது, உண்டது ஆயினும் ,
விருப் பும் உண்டு ெின் கண் என்கண் என்பது, என்ன விச்சசதய ! 5-80(84)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.9. ஆனந் த ரவரசம் (கலிநிமலத்துமற)

“திருச்சிற் றம் லம் ”
விச்சுக் தகடு நபாய் க்கு ஆகாது என்று, இங் கு எசன சவத்தாய் ,
இச்சசக்கு ஆனார் எல் லாரும் வெ்து உன்தாள் தசர்ெ்தார்,
அச்சத்தாதல, ஆழ் ெ்திடுகின்தைன், ஆரூர் எம்
பிச்சசத்ததவா, என் ொன் நசய் தகன்? தபசாதய. 5-81(85)

தபசப் பட்தடன் ெின் அடியாரில் , திரு ெீ தை

பூசப் பட்தடன், பூதலரால் , உன் அடியான் என்று,
ஏசப் பட்தடன், இனிப்படு கின்ைது அசம யாதால் ,
ஆசசப் பட்தடன், ஆட்பட்தடன், உன் அடிதயதன. 5-82(86)

அடிதயன் அல் தலன் நகால் தலா? தான், எசன ஆட்நகாண்டிசல நகால் தலா?
அடியார் ஆனார் எல் லாரும் வெ்து, உன் தாள் தசர்ெ்தார்,
நசடிதசர் உடலம் இது, ெீ க்க மாட்தடன், எங் கள் சிவதலாகா !
கடிதயன் உன்சனக், கண் ஆரக் காணுமாறு, காதணதன. 5-83(87)

காணு மாறு காதணன், உன்சன அெ்ொள் கண்தடனும்

பாதண தபசி, என் தன் சனப் படுத்தது என்ன? பரஞ் தசாதி !
ஆதண நபண்தண, ஆர் அமுதத, அத்தா நசத்தத தபாயிதனன்
ஏண் ொண் இல் லா ொயிதனன், என்நகாண்டு எழுதகன், எம் மாதன. 5-84(88)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 48
 திருவாசகம்
மாதனர் தொக்கி உசடயாள் பங் கா, மசைஈறு அறியா மசைதயாதன !
தததன ! அமுதத ! சிெ்சதக்கு அரியாய் ! சிறிதயன் பிசழ நபாறுக்கும்
தகாதன ! சிறிதத நகாடுசம பசைெ்ததன், சிவமாெகர் குறுகப்
தபானார் அடியார், யானும் , நபாய் யும் , புைதம தபாெ்ததாதம. 5-85(89)

புைதம தபாெ்ததாம் நபாய் யும் , யானும் , நமய் அன்பு

நபைதவ வல் தலன் அல் லா வண்ணம் நபை் தைன்யான்
அைதவ ெின்சனச் தசர்ெ்த அடியார் மை் று ஒன்று அறியாதார்,
சிைதவ நசய் து வழிவெ்து, சிவதன ! ெின் தாள் தசர்ெ்தாதர. 5-86(90)

தாராய் , உசடயாய் ! அடிதயை் கு உன் தாள் இசண அன்பு,

தபரா உலகம் புக்கார் அடியார், புைதம தபாெ்ததன்யான்,
ஊராம் இசலக்கக், குருட்டு ஆ மிசலத் தாங் கு, உன் தாள் இசண அன்புக்கு
ஆரா அடிதயன், அயதல மயல் நகாண்டு அழுதகதன. 5-87(91)

அழுதகன், ெின் பால் அன்பாம் மனமாய் , அழல் தசர்ெ்த

நமழுதக அன்னார், மின்னார் நபான்னார் கழல் கண்டு
நதாழுதத, உன்சனத் நதாடர்ெ்தார் தராடுெ் நதாடராதத,
பழுதத பிைெ்ததன், என்நகாண்டு உன்சனப் பணிதகதன? 5-88(92)

பணிவார் பிணி தீர்த்து அருளிப், பசழய அடியார்க்கு உன்

அணியார் பாதம் நகாடுத்தி, அதுவும் அரிது என்ைால் ,
திணியார் மூங் கில் அசனதயன், விசனசயப் நபாடி ஆக்கித்,
தணியார் பாதம் , வெ்து, ஒல் சல தாராய் , நபாய் தீர் நமய் யாதன !
5-89(93)
யாதன நபாய் , என் நெஞ் சும் நபாய் , என் அன்பும் நபாய்
ஆனால் , விசனதயன் அழுதால் , உன்சனப் நபைலாதம?
தததன, அமுதத, கரும் பின் நதளிதவ, தித்திக்கும் ,
மாதன, அருளாய் அடிதயன் உசனவெ்து உறுமாதை. 5-90(94)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

5.10. ஆனந் த அதீதம் (எண்சீர் ஆசிரிய விருத்தம் )

“திருச்சிற் றம் லம் ”
மாறு இலாத மாக் கருசண நவள் ளதம !
வெ்து முெ்தி ெின் மலர் நகாள் தாள் இசண,
தவறு இலாப் பதப் பரிசு நபை் ை, ெின்
நமய் ம் சம அன்பர், உன் நமய் ம் சம தமவினார்,
ஈறு இலாத ெீ , எளிசய ஆகிவெ்து,
ஒளி நசய் மானுடமாக, தொக்கியும் ,
கீை் இலாத நெஞ் சு உசடய ொயிதனன்,
கசடயன் ஆயிதனன் பட்ட கீழ் சமதய. 5-91(95)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 49
 திருவாசகம்

சமய் இலங் கு ெல் கண்ணி பங் கதன !

வெ்து எசனப் பணி நகாண்ட பின் , மழக்
சக இலங் கு நபாை் கிண்ணம் என்ைலால் ,
அரிசய என்று உசனக் கருது கின் றிதலன்,
நமய் இலங் கு நவண்ணீை்று தமனியாய் ,
நமய் ம் சம அன்பர் உன் நமய் ம் சம தமவினார்,
நபாய் யிலங் கு எசனப் புகுத விட்டு, ெீ
தபாவததா? நசாலாய் , நபாருத்தம் ஆவதத? 5-92(96)

நபாருத்தம் இன் சமதயன், நபாய் ம் சம உண்சமதயன்

தபாத என்று எசனப் புரிெ்து தொக்கவும் ,
வருத்த மின்சமதயன் வஞ் சம் உண்சமதயன்,
மாண்டிதலன் மலர்க் கமல பாததன,
அரத்த தமனியாய் , அருள் நசய் அன்பரும் ,
ெீ யும் , அங் கு எழுெ்து அருளி, இங் கு எசன
இருத்தினாய் , முசைதயா? என் எம் பிரான்
வம் பதனன், விசனக்கு இறுதி இல் சலதய? 5-93(97)

இல் சல ெின் கழை் கு அன்பது, என்கதண,

ஏலம் ஏலும் ெை் குழலி பங் கதன !
கல் சல நமன்கனி ஆக்கும் விச்சச நகாண்டு,
என்சன ெின் கழை் கு அன்பன் ஆக்கினாய் ,
எல் சல இல் சல ெின் கருசண எம் பிரான் !
ஏது நகாண்டு, ொன் ஏது நசய் யினும் ,
வல் சலதய எனக்கு இன்னும் உன் கழல்
காட்டி, மீட்கவும் , மறுவில் வானதன ! 5-94(98)

வான ொடரும் அறி ஒணாத ெீ

மசையில் ஈறு முன் நதாடர் ஒணாத ெீ ,
ஏசன ொடரும் நதரி ஒணாத ெீ ,
என்சன இன்னிதாய் ஆண்டு நகாண்டவா,
ஊசன ொடகம் ஆடு வித்தவா,
உருகி ொன் உசனப் பருக சவத்தவா
ஞான ொடகம் ஆடு வித்தவா
செய சவயகத்து உசடய விச்சசதய. 5-95(99)

விச்சது இன்றிதய, விசளவு நசய் குவாய் ,

விண்ணும் , மண்ணகம் முழுதும் , யாசவயும்
சவச்சு வாங் குவாய் , வஞ் சகப் நபரும்
புசலயதனசன, உன் தகாயில் வாயிலில்
பிச்சன் ஆக்கினாய் , நபரிய அன்பருக்கு
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 50
 திருவாசகம்
உரியன் ஆக்கினாய் , தாம் வளர்த்தது, ஓர்
ெச்சு மா மரம் ஆயினும் , நகாலார்,
ொனும் அங் ஙதன உசடய ொததன ! 5-96(100)

உசடய ொததன, தபாை் றி, ெின் அலால்

பை் று, மை் று எனக்கு ஆவது ஒன்று இனி
உசடயதனா? பணி, தபாை் றி ! உம் பரார்
தம் பரா பரா தபாை் றி ! யாரினும்
கசடயன் ஆயிதனன், தபாை் றி ! என்நபருங்
கருசண யாளதன, தபாை் றி ! என்சன, ெின்
அடியன் ஆக்கினாய் , தபாை் றி ! ஆதியும்
அெ்தம் ஆயினாய் , தபாை் றி ! அப் பதன ! 5-97(101)

அப் பதன, எனக்கு அமுததன

ஆனெ்ததன, அகம் நெக அள் ளூறு ததன்
ஒப் பதன, உனக்கு உரிய அன்பரில்
உரியனாய் , உசனப் பருக ெின்ைது ஓர்
துப் பதன சுடர் முடியதன, துசண
யாளதன நதாழும் பாளர் எய் ப் பினில்
சவப் பதன எசன சவப் பததா, நசாலாய்
செய சவயகத்து, எங் கள் மன்னதன? 5-98(102)

மன்ன எம் பிரான், வருக என் எசன

மாலும் , ொன் முகத்து ஒருவன், யாரினும்
முன்ன எம் பிரான், வருக என் எசன
முழுதும் யாசவயும் இறுதி உை் ை ொள்
பின்ன எம் பிரான், வருக என் எசனப்
நபய் கழல் கண் அன்பாய் , என் ொவினால்
பன்ன எம் பிரான் வருக என் எசனப்
பாவ ொச ெின் சீர்கள் பாடதவ. 5-99(103)

பாட தவண்டும் ொன் தபாை் றி ! ெின்சனதய

பாடி செெ்து செெ்து உருகி, நெக்குநெக்கு
ஆட தவண்டும் ொன், தபாை் றி ! அம் பலத்து
ஆடு ெின் கழல் தபாது ொயிதனன்
கூட தவண்டும் ொன், தபாை் றி ! இப் புழுக்
கூடு ெீ க்கு எசனப், தபாை் றி ! நபாய் எலாம்
வீட தவண்டும் ொன், தபாை் றி ! வீடுதெ்து
அருளு, தபாை் றி ! ெின் நமய் யர் நமய் யதன. 5-100(104)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 51

 திருவாசகம்
6 நீ த்தல் விண்ண ் ம் (105-154)
(திருஉத்தரயகாசமங் மகயில் அருளியது-கட்டமளக் கலித்துமற)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
கசடயவதனசனக் கருசணயினால் கலெ்து, ஆண்டு நகாண்ட
விசடயவதன, விட்டிடுதி கண்டாய் ? விைல் தவங் சகயின் ததால்
உசடயவதன ! மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச !
சசடயவதன ! தளர்ெ்ததன், எம் பிரான், என்சனத் தாங் கிக் நகாள் தள. 6-1(105)

நகாள் ஏர் பிளவு அகலாத் தடம் நகாங் சகயர் நகாவ் சவச் நசவ் வாய்
விள் தளன் எனினும் விடுதி கண்டாய் ? ெின் விழுத்நதாழும் பின்
உள் தளன், புைம் அல் தலன், உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
கள் தளன் ஒழியவும் கண்டு நகாண்டு ஆண்டது எக் காரணதம? 6-2(106)

கார் உறு கண்ணியர் ஐம் புலன் ஆை் ைங் கசர மரமாய்

தவர் உறுதவசன விடுதி கண்டாய் ? விளங் கும் திருவாரூர்
உசைவாய் , மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
வார் உறு பூண் முசலயாள் பங் க, என்சன வளர்ப்பவதன. 6-3(107)

வளர்கின்ை ெின் கருசணக் சகயில் வாங் கவும் ெீ ங் கி, இப் பால்

மிளிர்கின்ை என்சன விடுதி கண்டாய் ? நவண்மதிக் நகாழுெ்து ஒன்று
ஒளிர்கின்ை ெீ ள் முடி உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
நதளிகின்ை நபான்னும் , மின்னும் அன்ன ததாை் ைச் நசழுஞ் சுடதர.6-4(108)

நசழிகின்ை தீப் புகு விட்டிலின் சின்நமாழியாரில் பல் ொள்

விழுகின்ை என்சன விடுதி கண்டாய் ? நவறிவாய் அறுகால்
உழுகின்ை பூ முடி உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
வழிெின்று, ெின் அருள் ஆர் அமுது ஊட்ட மறுத்தனதன. 6-5(109)

மறுத்தனன் யான், உன் அருள் அறியாசமயின், என் மணிதய

நவறுத்து எசன ெீ விட்டிடுதி கண்டாய் ? விசனயின் நதாகுதி
ஒறுத்து எசன ஆண்டு நகாள் , உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
நபாறுப் பர் அன்தை நபரிதயார், சிறு ொய் கள் தம் நபாய் யிசனதய ! 6-6(110)

நபாய் யவதனசனப் நபாருள் என ஆண்டு, ஒன்று நபாத்திக் நகாண்ட

நமய் யவதன, விட்டிடுதி கண்டாய் ? விடம் உண் மிடை் று
சமயவதன, மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
நசய் யவதன, சிவதன, சிறிதயன் பவம் தீர்ப்பவதன. 6-7(111)

தீர்க்கின்ை வாறு என் பிசழசய, ெின் சீர் அருள் என் நகால் ? என்று
தவர்க்கின்ை என்சன விடுதி கண்டாய் ? விரவார் நவருவ,
ஆர்க்கின்ை தார் விசட உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
ஈர்க்கின்ை அஞ் நசாடு அச்சம் விசனதயசன இருதசலதய. 6-8(112)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 52
 திருவாசகம்
இருதசலக் நகாள் ளியின் உள் எறும் பு ஒத்து, ெிசனப் பிரிெ்த
விரிதசலதயசன விடுதி கண்டாய் ? வியன் மூ உலகுக்கு
ஒரு தசலவா, மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக் அரதச,
நபாரு தசல மூ இசலதவல் வலன் ஏெ்திப் நபாலிபவதன. 6-9(113)

நபாலிகின்ை ெின் தாள் புகுதப் நபை் று, ஆக்சகசயப் தபாக்கப் நபை் று,
நமலிகின்ை என்சன விடுதி கண்டாய் ? அளி ததர் விளரி
ஒலிெின்ை பூம் நபாழில் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
வலிெின்ை திண் சிசலயால் எரித்தாய் புரம் , மாறுபட்தட. 6-10(114)

மாறு பட்டு அஞ் சு என்சன வஞ் சிப் ப, யான் உன் மணி மலர்த்தாள்
தவறு பட்தடசன விடுதி கண்டாய் ? விசனதயன் மனத்தத
ஊறு மட்தட, மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
ெீ று பட்தட ஒளி காட்டும் நபான் தமனி நெடுெ்தசகதய. 6-11(115)

நெடுெ்தசக, ெீ , என்சன ஆட் நகாள் ள, யான் ஐம் புலன்கள் நகாண்டு

விடுெ்தசகதயசன விடுதி கண்டாய் ? விரவார் நவருவ,
அடுெ்தசக தவல் வல் ல உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச
கடுெ்தசகதயன் உண்ணும் நதண்ணீர ் அமுதப் நபருங் கடதல. 6-12(116)

கடலின் உள் ொய் ெக்கி ஆங் கு, உன் கருசணக் கடலின் உள் ளம்
விடல் அரிதயசன விடுதி கண்டாய் ? விடலில் அடியார்
உடல் இலதம மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
மடலின் மட்தட, மணிதய, அமுதத, என் மது நவள் ளதம. 6-13(117)

நவள் ளத்து உள் ொ வை் றியாங் கு, உன் அருள் நபை் றுத் துன்பத்தின் (ெின்) றும்
விள் ளக்கிதலசன விடுதி கண்டாய் ? விரும் பும் அடியார்
உள் ளத்து உள் ளாய் , மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
கள் ளத்து உதளை் கு, அருளாய் களியாத களி, எனக்தக. 6-14(118)

களிவெ்த சிெ்சதநயாடு உன்கழல் கண்டும் , கலெ்து அருள

நவளிவெ்திதலசன விடுதி கண்டாய் ? நமய் ச் சுடருக்கு எல் லாம்
ஒளிவெ்த பூங் கழல் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
எளிவெ்த எெ்சத பிரான், என்சன ஆளுசடய என் அப் பதன ! 6-15(119)

என்சனஅப் பா, அஞ் சல் , என்பவர் இன் றி, ெின்று எய் த்து அசலெ்ததன்,
மின்சன ஒப் பாய் , விட்டிடுதி கண்டாய் ? உவமிக்கின், நமய் தய
உன்சன ஒப் பாய் , மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
அன்சன ஒப் பாய் , எனக்கு அத்தன் ஒப் பாய் , என் அரும் நபாருதள! 6-16(120)

நபாருதள, தமிதயன் புகலிடதம, ெின் புகழ் இகழ் வார்

நவருதள, எசன விட்டிடுதி கண்டாய் ? நமய் ம் சமயார் விழுங் கும்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 53
 திருவாசகம்
அருதள, அணி நபாழில் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
இருதள, நவளிதய, இகபரம் ஆகி இருெ்தவதன. 6-17(121)

இருெ்து என்சன ஆண்டு நகாள் , விை் றுக் நகாள் , ஒை் றி சவ, என்னின் அல் லால் ,
விருெ்தினதனசன, விடுதி கண்டாய் ? மிக்க ெஞ் சு அமுதா
அருெ்தினதன, மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
மருெ்தினதன, பிைவிப் பிணிப் பட்டு மடங் கினர்க்தக. 6-18(122)

மடங் க என் வல் விசனக் காட்சட ெின் மன்னருள் தீக்நகாளுவும்

விடங் க, என் தன்சன விடுதி கண்டாய் ? என் பிைவிசய
தவநராடும் கசளெ்து ஆண்டுநகாள் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
நகாடும் கரிக்குன்று உரித்து, அஞ் சு வித்தாய் , வஞ் சிக் நகாம் பிசனதய. 6-19(123)

நகாம் பர் இல் லாக் நகாடிதபால் , அலமெ்தனன், தகாமளதம,

நவம் புகின்தைசன விடுதி கண்டாய் ? விண்ணர் ெண்ணுகில் லா
உம் பர் உள் ளாய் , மன்னும் உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரதச,
அம் பரதம, ெிலதன, அனல் , காநலாடு, அப் பு, ஆனவதன. 6-20(124)

ஆசன நவம் தபாரில் , குறும் தூறு எனப் புலனால் அசலப் பு உண்தடசன,

எெ்தாய் , விட்டிடுதி கண்டாய் ? விசனதயன் மனத்துத்
ததசனயும் , பாசலயும் , கன்னசலயும் அமுதத்சதயும் , ஒத்து
ஊசனயும் , என்பிசனயும் , உருக்கா ெின் ை ஒண்சமயதன. 6-21(125)

ஒண்சமயதன, திரு ெீ ை் சை உத்தூளித்து ஒளி மிளிரும்

நவண்சமயதன, விட்டிடுதி கண்டாய் ? நமய் அடியவர்கட்கு
அண்சமயதன, என்றும் தசயாய் பிைை் கு, அறிதை் கு அரிது ஆம்
நபண்சமயதன, நதான்சம ஆண்சமயதன அலிப் நபை் றியதன. 6-22(126)

நபை் ைது நகாண்டு, பிசழதய நபருக்கிச், சுருக்கும் அன்பின்

நவை் று அடிதயசன, விடுதி கண்டாய் ? விடிதலா நகடுதவன்,
மை் று, அடிதயன் தன்சனத், தாங் கு ெர் இல் சல என் வாழ் முததல,
உை் று அடிதயன், மிகத்ததறி ெின் தைன், எனக்கு உள் ளவதன. 6-23(127)

உள் ளனதவ ெிை் க, இல் லன நசய் யும் சமயல் துழனி

நவள் ளனதலசன விடுதி கண்டாய் , வியன் மாத்தடக்சகப்
நபாள் ளனல் தவழத்து உரியாய் , புலன் ெின்கண் தபாதல் ஒட்டா,
நமள் நளனதவ நமாய் க்கும் நெய் க்குடம் தன்சன எறும் நபனதவ.
6-24(128)
எறும் பிசட ொங் கூழ் எனப் புலனால் அரிப் புண்டு, அலெ்த
நவறுெ்தமிதயசன விடுதி கண்டாய் ? நவய் ய கூை் று ஒடுங் க,
உறும் கடிப் தபாது அசவதய உணர்வு உை் ைவர் உம் பர் உம் பர்
நபறும் பததம, அடியார் நபயராத நபருசமயதன. 6-25(129)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 54
 திருவாசகம்

நபருெீ ர் அைச் சிறு மீன் துவண்டு ஆங் கு, ெிசனப் பிரிெ்து

நவருெீ ர்சமதயசன விடுதி கண்டாய் ? வியன் கங் சக நபாங் கி
வருெீ ர் மடுவுள் , மசலச் சிறு ததாணி வடிவின், நவள் சளக்
குருெீ ர் மதி நபாதியும் சசட, வானக் நகாழு மணிதய ! 6-26(130)

நகாழுமணிதயர் ெசகயார் நகாங் சகக் குன்றிசடச் நசன்று, குன்றி

விழுமடிதயசன விடுதி கண்டாய் ? நமய் ம் முழுதும் கம் பித்து
அழும் அடியாரிசட ஆர்த்து சவத்து, ஆட்நகாண்டு அருளி, என்சனக்
கழுமணிதய, இன் னும் காட்டு கண்டாய் ெின் புலன் கழதல. 6-27(131)

புலன்கள் திசகப் பிக்க, யானும் திசகத்து, இங் கு ஓர் நபாய் ெ் நெறிக்தக

விலங் குகின்தைசன விடுதி கண்டாய் ? விண்ணும் , மண்ணும் , எல் லாம்
கலங் க, முெ்ெீர் ெஞ் சு அமுது நசய் தாய் , கருணாகரதன !
துலங் குகின்தைன் அடிதயன், உசடயாய் , என் நதாழு குலதம. 6-28(132)

குலங் கசளெ்தாய் , கசளெ்தாய் என்சனக் குை் ைம் , நகாை் ைச் சிசலயாம்

விலங் கல் எெ்தாய் , விட்டிடுதி கண்டாய் ? நபான்னின் மின்னு நகான்சை
அலங் கலெ் தாமசர தமனிஅப் பா, ஒப் பு இலாதவதன,
மலங் கள் ஐெ்தால் சுழல் வன், தயிரில் நபாருமத்து உைதவ. 6-29(133)

மத்துறு தண் தயிரில் , புலன் தீக்கதுவக் கலங் கி,

வித்துறுதவசன விடுதி கண்டாய் ? நவண்டசல மிசலச்சிக்
நகாத்துறு தபாது மிசலெ்து, குடர் நெடு மாசல சுை் றித்
தத்துறு ெீ றுடன் ஆரச் நசஞ் சாெ்தணி சச்சசயதன. 6-30(134)

சச்சசயதன, மிக்க தண்புனல் , விண், கால் , ெிலம் , நெருப் பு, ஆம்

விச்சசயதன, விட்டிடுதி கண்டாய் , நவளியாய் , கரியாய் ,
பச்சசயதன, நசய் ய தமனியதன, ஒண் பட அரவக்
கச்சசயதன கடெ்தாய் தடம் தாள அடை் கரிதய. 6-31(135)

அடை் கரி தபால் , ஐம் புலன்களுக்கு அஞ் சி அழிெ்த என்சன

விடை் கரியாய் , விட்டிடுதி கண்டாய் ? விழுத் நதாண்டர்க்கு அல் லால்
நதாடை் கு அரியாய் , சுடர் மாமணிதய, சுடு தீச் சுழலக்,
கடை் கு அரிதாய் எழு ெஞ் சு அமுது ஆக்கும் கசைக் கண்டதன. 6-32(136)

கண்டது நசய் து, கருசண மட்டுப் பருகிக் களித்து,

மிண்டுகின்தைசன விடுதி கண்டாய் ? ெின் விசர மலர்த்தாள்
பண்டு தெ்தாை் தபாை் பணித்துப், பணிநசயக் கூவித்து, என்சனக்
நகாண்டு, என் எெ்தாய் , கசளயாய் கசளயாய் குதுகுதுப் தப. 6-33(137)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 55

 திருவாசகம்
குதுகுதுப் பு இன்றி ெின் று, என் குறிப் தப நசய் து, ெின் குறிப் பில்
விதுவிதுப் தபசன விடுதி கண்டாய் ? விசரயார்ெ்து, இனிய
மதுமதுப் தபான்று, என்சன வாசழப் பழத்தின் மனம் கனிவித்து,
எதிர்வது எப் தபாது? பயில் விக், கயிசலப் பரம் பரதன ! 6-34(138)

பரம் பரதன, ெின் பழ அடியாநராடும் என் படிறு

விரும் பரதன, விட்டிடுதி கண்டாய் ? நமன்முயல் கசையின் ,
அரும் பு, அர, தெர் சவத்து அணிெ்தாய் , பிைவி ஐவாய் அரவம்
நபாரும் , நபருமான் விசனதயன் மனம் அஞ் சிப், நபாதும் புைதவ. 6-35(139)

நபாதும் புறு தீப் தபால் புசகெ்து எரியப் , புலன் தீக் கதுவ,

நவதும் புறு தவசன விடுதி கண்டாய் ? விசரயார் ெைவம்
ததும் பு மெ்தாரத்தில் தாரம் பயின்று, மெ்தம் முரல் வண்டு
அதும் பும் நகாழுெ்ததன் அவிர் சசட வானத்து அடல் அசரதச. 6-36(140

அசரதச, அறியாச் சிறிதயன் பிசழக்கு அஞ் சல் என்னின் அல் லால்

விசரதசர் முடியாய் , விடுதி கண்டாய் ? நவண் ெசகக், கரும் கண்
திசரதசர் மடெ்சத மணெ்த திருப் நபாை் பதப் புயங் கா,
வசரதசர்ெ்து அடர்ெ்து என்ன, வல் விசன, தான்வெ்து அடர்வனதவ. 6-37(141)

அடர் புலனால் ெின் பிரிெ்து அஞ் சி, அம் நசால் ெல் லார் அவர்தம்
விடர் விடதலசன விடுதி கண்டாய் ? விரிெ்தத எரியும்
சுடர் அசனயாய் , சுடுகாட்டு அரதச, நதாழும் பர்க்கு அமுதத,
நதாடர்வரியாய் , தமிதயன் தனி ெீ க்கும் தனித்துசணதய. 6-38(142)

தனித்துசண ெீ ெிை் க, யான் தருக்கித், தசலயால் ெடெ்த

விசனத் துசணதயசன விடுதி கண்டாய் ? விசனதயனுசடய
மனத்துசணதய, என்ைன் வாழ் முததல, எனக்கு எய் ப்பில் சவப் தப,
திசனத்துசண ஏனும் நபாதைன், துயர் ஆக்சகயின் திண்வசலதய. 6-39(143)

வசலத்தசல மான் அன்ன தொக்கியர் தொக்கின் வசலயில் பட்டு,

மிசலத்து அசலெ்ததசன விடுதி கண்டாய் ? நவண் மதியின் ஒை் சைக்
கசலத்தசலயாய் , கருணாகரதன, கயிலாயம் என்னும்
மசலத்தசலவா, மசலயாள் மணவாள, என் வாழ் முததல. 6-40(144)

முதசலச் நசவ் வாய் ச்சியர் தவட்சக நவெ் ெீ ரில் கடிப் ப மூழ் கி,
விதசலச் நசய் தவசன விடுதி கண்டாய் ? விடக்கூன் மிசடெ்த
சிதசலச் நசய் காயம் நபாதைன், சிவதன, முசைதயா? முசைதயா?
திதசலச் நசய் பூண்முசல மங் சக பங் கா, என் சிவகதிதய ! 6-41(145)

கதி அடிதயை் கு உன் கழல் தெ்து அருளவும் , ஊன் கழியா

விதி அடிதயசன விடுதி கண்டாய் ? நவண்டசல முசழயில்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 56
 திருவாசகம்
பதி உசட வாளரப் பார்த்து, இசை சபத்துச் சுருங் க, அஞ் சி,
மதி நெடு ெீ ரில் குளித்து, ஒளிக்கும் சசட மன்னவதன. 6-42(146)

மன்னவதன, ஒன்றுமாறு அறியாச் சிறிதயன் மகிழ் சசி

்
மின்னவதன, விட்டிடுதி கண்டாய் ? மிக்க தவத நமய் ெ் நூல்
நசான்னவதன, நசால் கழிெ்தவதன கழியாத் நதாழும் பர்
முன்னவதன, பின் னும் ஆனவதன, இம் முழுசதயுதம. 6-43(147)

முழுது அயில் தவல் கண்ணியர் என்னும் மூரித் தழல் முழுகும்

விழுது அசனதயசன விடுதி கண்டாய் ? ெின் நவறி மலர்த் தாள்
நதாழுது நசல் வான் ெல் நதாழும் பரில் கூட்டிடு, தசாத்நதம் பிரான்
பழுது நசய் தவசன விதடல் , உசடயாய் உன்சனப் பாடுவதன. 6-44(148)

பாடிை் றிதலன் பணிதயன், மணி ெீ ஒளித்தாய் க்குப் பச்சூன்

வீடிை் றிதலசன விடுதி கண்டாய் ? வியெ்து, ஆங் கு அலறித்
ததடிை் றிதலன், சிவன் எவ் விடத்தான்? எவர் கண்டனர்? என்று
ஓடிை் றிதலன், கிடெ்து உள் உருதகன், ெின்று உசழத்தனதன. 6-45(149)

உசழதரு தொக்கியர் நகாங் சகப் பலாப் பழத்து ஈயின் ஒப் பாய்

விசழதருதவசன விடுதி கண்டாய் ? விடின், தவசல ெஞ் சுண்
மசழதரு கண்டன், குணம் இலி, மானிடன், ததய் மதியன்
பசழதரு மா பரன், என்று என்று அசைவன், பழிப் பிசனதய. 6-46(150)

பழிப் பில் ெின் பாதப் பழம் நதாழும் பு எய் தி, விழப் பழித்து,
விழித் திருெ்ததசன விடுதி கண்டாய் ? நவண் மணிப் பணிலம்
நகாழித்து, மெ்தாரம் மெ்தாகினி நுெ்தும் , பெ்தப் நபருசம
தழிச் சிசை ெீ ரில் , பிசைக்கலம் தசர்தரு தாரவதன. 6-47(151)

தாரசக தபாலும் தசலத்தசல மாசலத், தழல் அரப்பூண்

வீர, என்று என்சன விடுதி கண்டாய் ? விடில் , என்சன மிக்கார்
ஆரடியான்? என்னின், உத்தர தகாசமங் சகக்கு அரசின்
சீரடியார் அடியான், என்று ெின்சனச் சிரிப் பிப் பதன. 6-48(152)

சிரிப் பிப் பன், சீறும் பிசழப் சபத் நதாழும் சபயும் ஈசை் கு என்று
விரிப் பிப் பன், என்சன விடுதி கண்டாய் ? விடின், நவம் கரியின்?
உரிப் பிச்சன், ததாலுசடப் பிச்சன், ெஞ் சு ஊண் பிச்சன், ஊர்ச் சுடுகாட்டு
எரிப் பிச்சன், என்சனயும் ஆளுசடப் பிச்சன் என்று ஏசுவதன. 6-49(153)

ஏசினும் யான், உன்சன ஏத்தினும் , என் பிசழக்தக குசழெ்து

தவசறுதவசன விடுதி கண்டாய் ? நசம் பவள நவை் பின்
ததசுசடயாய் , என்சன ஆளுசடயாய் , சிை் றுயிர்க்கு இரங் கிக்
காய் சின ஆலம் உண்டாய் அமுது உண்ணக் கசடயவதன. 6-50(154)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 57

 திருவாசகம்
7 திருபவம் ாமவ(155-174)
(திருவண்ணாமமலயில் அருளியது - சக்திமய வியந் தது)
(பவண்டமளயான் வந் த இயற் றவிமண பகாச்சகக் கலி ் ா)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

ஆதியும் அெ்தமும் இல் லா அரும் நபரும்

தசாதிசய யாம் பாடக் தகட்தடயும் , வாள் தடம் கண்
மாதத ! வளருதிதயா? வன் நசவிதயா ெின் நசவிதான்?
மாததவன் வார் கழல் கள் வாழ் த்திய வாழ் தது
் ஒலிதபாய்
வீதி வாய் க் தகட்டலுதம, விம் மி விம் மி நமய் ம் மைெ்து,
தபாதார் அமளியின் தமல் ெின்றும் புரண்டு இங் ஙன்
ஏததனும் ஆகாள் , கிடெ்தாள் , என்தன ! என்தன ! !
ஈதத எெ்ததாழி பரிசு? ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-1(155)

பாசம் பரம் தசாதிக்கு என்பாய் இராப் பகல் ொம்

தபசும் தபாது எப் தபாது? இப் தபாதார் அமளிக்தக
தெசமும் சவத்தசனதயா? தெரிசழயாய் ! தெரிசழயீர் !
*சீசி இசவயும் சிலதவா? விசளயாடி
ஏசும் இடம் ஈததா? விண்தணார்கள் ஏத்துதை் குக்
கூசு மலர்ப்பாதம் தெ்து அருள வெ்து அருளும்
ததசன் சிவதலாகன் தில் சலச் சிை் ைம் பலத்து உள்
ஈசனார்க்கு அன்புஆர்? யாம் ஆர்? ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-2(156)

(*எள் ளற் குறி ் பிமடச் பசால் லாகிய `சீ` என் து, இங் கு ் ப யர்த் தன்மம ் ட்டு, `சீ எனல் `
என ் ப ாருள் தந் தது. ``சீ ஏதும் இல் லாது என் பசய் ணிகள் பகாண்டருளும் `` (தி.8.
திருக் யகாத்தும் பி 12) என்னுமிடத்தும் இஃது இவ் வாறு நிற் றல் காண்க.)
*(”சீ இமவயும் சிலயவா? விமளயாடி” என்று ாடயவண்டும் – முமனவர் திரு. ாலறாவயன்)

முத்த அன்ன நவள் ெசகயாய் ? முன் வெ்து எதிர் எழுெ்து என்

அத்தன், ஆனெ்தன், அமுதன் என்று அள் ளூறித்
தித்திக்கப் தபசுவாய் , வெ்து உன் கசட திைவாய்
பத்து உசடயீர் ! ஈசன் பழ அடியீர் ! பாங் கு உசடயீர் !
புத்து அடிதயாம் புன்சம தீர்த்து ஆட்நகாண்டால் நபால் லாததா !
எத்ததா ெின் அன்பு உசடசம? எல் தலாம் அறிதயாதமா
சித்தம் அழகியார் பாடாதரா, ெம் சிவசன?
இத்தசனயும் தவண்டும் எமக்கு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-3(157)

ஒள் ெித்தில ெசகயாய் ! இன்னம் புலர்ெ்து இன்தைா? !

வண்ணக் கிளி நமாழியார் எல் லாரும் வெ்தாதரா? !
எண்ணிக் நகாடு உள் ளவா நசால் லுதகாம் அவ் வளவும்
கண்சணத் துயின்று, அவதம காலத்சதப் தபாக்காதத,

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 58

 திருவாசகம்
விண்ணுக்கு ஒரு மருெ்சத, தவத விழுப் நபாருசளக்
கண்ணுக்கு இனியாசனப் பாடிக் கசிெ்து, உள் ளம்
உள் நெக்கு ெின்று உருக யாம் மாட்தடாம் ெீ தய வெ்து
எண்ணிக் குசையில் , துயில் ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-4(158)

மால் அறியா, ொன் முகனும் காணா, மசலயிசன, ொம்

தபால் அறிதவாம் , என்று உள் ள நபாக்கங் கதள தபசும்
பால் ஊறு ததன்வாய் ப் படிறீ ! கசட திைவாய்
ஞாலதம, விண்தண, பிைதவ அறிவு அரியான்
தகாலமும் , ெம் சம ஆட் நகாண்டு அருளிக் தகாதாட்டும்
சீலமும் பாடிச் சிவதன ! சிவதன ! என்று
ஓலம் இடினும் , உணராய் , உணராய் காண்
ஏலக் குழலி பரிசு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-5(159)

மாதன ! ெீ , நென்னசல, ொசள வெ்து உங் கசள

ொதன எழுப் புவன் என்ைலும் , ொணாதம
தபான திசச பகராய் இன்னம் புலர்ெ்தின்தைா?
வாதன, ெிலதன, பிைதவ, அறிவு அரியான்
தாதன வெ்து, எம் சமத் தசல அளித்து, ஆட் நகாண்டு அருளும்
வான்வார் கழல் பாடி வெ்ததார்க்கு, உன்வாய் திைவாய்
ஊதன உருகாய் , உனக்தக உறும் , எமக்கும்
ஏதனார்க்கும் தம் தகாசனப் பாடு, ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-6(160)

அன்தன இசவயும் , சிலதவா? பல அமரர்

உன்னை் கு அரியான், ஒருவன் , இரும் சீரான்,
சின்னங் கள் தகட்பச், சிவன் என்தை வாய் திைப் பாய் ,
நதன்னா, என்னா முன்னம் , தீதசர் நமழுகு ஒப் பாய் ,
என்னாசன என் அசரயன், இன் அமுது என்று எல் தலாமும்
நசான்தனாம் தகள் நவவ் தவைாய் இன்னம் துயிலுதிதயா?
வன் நெஞ் சப் தபசதயர் தபால் வாளா கிடத்தியால்
என்தன துயிலின் பரிசு? ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-7(161)

தகாழி சிலம் பச், சிலம் பும் குருகு எங் கும் ,

ஏழில் இயம் ப, இயம் பும் நவண் சங் கு எங் கும்
தகழில் பரம் தசாதி, தகழில் பரம் கருசண
தகழில் விழுப் நபாருள் கள் பாடிதனாம் தகட்டிசலதயா?
வாழி ஈது என்ன உைக்கதமா? வாய் திைவாய் !
ஆழியான் அன்பு உசடசம ஆமாறும் இவ் வாதைா !
ஊழி முதல் வனாய் ெின்ை ஒருவசன,
ஏசழ பங் காளசனதய பாடு ! ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-8(162)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 59

 திருவாசகம்

முன்சனப் பழம் நபாருட்கும் முன்சனப் பழம் நபாருதள !

பின்சனப் புதுசமக்கும் தபர்த்தும் அப் நபை் றியதன !
உன்சனப் பிரானாகப் நபை் ை உன் சீர் அடிதயாம்
உன்னடியார் தாள் பணிதவாம் , ஆங் கு அவர்க்தக பாங் கு ஆதவாம் ,
அன்னவதர எம் கணவர் ஆவார், அவர் உகெ்து
நசான்ன பரிதச நதாழும் பாய் ப் பணிநசய் தவாம் ,
இன்ன வசகதய எமக்கு எங் தகான் ெல் குதிதயல் ,
என்ன குசையும் இதலாம் ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-9(163)

பாதாளம் ஏழினும் கீழ் நசால் கழிவு பாதமலர்,

தபாதார் புசன, முடியும் எல் லாப் நபாருள் முடிதவ !
தபசத ஒருபால் , திருதமனி ஒன்று அல் லன்,
தவதமுதல் , விண்தணாரும் , மண்ணும் , துதித்தாலும் ,
ஓத உலவா ஒருததாழன் நதாண்டர் உளன்,
தகாதில் குலத்து, அரன் தன் தகாயில் பிணாப் பிள் சளகாள்
ஏது அவன் ஊர்? ஏது அவன் தபர்? ஆர் உை் ைார் ! ஆர் அயலார்?
ஏது அவசனப் பாடும் பரிசு? ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-10(164)

நமாய் யார் தடம் நபாய் சக புக்கு, முதகர் என்னக்

சகயால் குசடெ்து, குசடெ்து, உன் கழல் பாடி,
ஐயா ! வழி அடிதயாம் வாழ் ெ்ததாம் காண், ஆர் அழல் தபால்
நசய் யா ! நவள் ெீ று ஆடீ ! நசல் வா ! சிறு மருங் குல்
சமயார் தடம் கண் மடெ்சத மணவாளா !
ஐயா ! ெீ ஆட்நகாண்டு அருளும் விசளயாட்டின்
உய் வார்கள் உய் யும் வசக எல் லாம் , உய் ெ்து ஒழிெ்ததாம் ,
எய் யாமல் காப் பாய் எசம ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-11(165)

ஆர்த்த பிைவித் துயர்நகட, ொம் ஆர்த்து ஆடும்

தீர்த்தன், ெல் தில் சலச் சிை் ைம் பலத்தத தீயாடும்
கூத்தன், இவ் வானும் , குவலயமும் , எல் தலாமும் ,
காத்தும் , பசடத்தும் , கரெ்தும் , விசளயாடி,
வார்த்சதயும் தபசி, வசளசிலம் ப, வார் கசலகள்
ஆர்ப்பு அரவம் நசய் ய, அணி குழல் தமல் வண்டு ஆர்ப்பப்,
பூத்திகழும் நபாய் சக குசடெ்து, உசடயான் நபாை் பாதம்
ஏத்தி இரும் சுசன ெீ ர் ஆடு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-12(166)

சபங் குவசளக் கார் மலரால் , நசங் கமலப் சபம் தபாதால்

அங் கம் குருகு இனத்தால் , பின்னும் அரவத்தால் ,
தங் கள் மலம் கழுவு வார் வெ்து சார்தலினால் ,
எங் கள் பிராட்டியும் எங் தகானும் தபான்று இசசெ்த
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 60
 திருவாசகம்
நபாங் கு மடுவில் , புகப் பாய் ெ்து பாய் ெ்து, ெம்
சங் கம் சிலம் பச், சிலம் பு கலெ்து ஆர்ப்பக்
நகாங் சககள் நபாங் கக் குசடயும் புனல் நபாங் கப்
பங் கயப் பூம் புனல் பாய் ெ்து ஆடு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-13(167)

காதார் குசழ ஆடப், சபம் பூண் கலன் ஆடக்,

தகாசத குழல் ஆட, வண்டின் குழாம் ஆடச்,
சீதப் புனல் ஆடிச் சிை் ைம் பலம் பாடி,
தவதப் நபாருள் பாடி, அப் நபாருள் ஆமா பாடிச்,
தசாதி திைம் பாடிச் சூழ் நகான்சைத்தார் பாடி
ஆதி திைம் பாடி, அெ்தம் ஆமா பாடிப் ,
தபதித்து ெம் சம, வளர்த்து எடுத்த நபய் வசளதன்
பாதத் திைம் பாடி, ஆடு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-14(168)

ஓர் ஒருகால் எம் நபருமான், என்று என்தை ெம் நபருமான்

சீர் ஒருகால் வாதயாவாள் , சித்தம் களிகூர
ெீ ர் ஒருகால் ஓவா நெடுெ்தாசர கண் பனிப் பப்
பார் ஒருகால் வெ்தசனயாள் , விண்தணாசரத் தான் பணியாள்
தபர் அசரயை் கு இங் ஙதன பித்து ஒருவர் ஆமாறும்
ஆர் ஒருவர்? இவ் வண்ணம் ஆட்நகாள் ளும் வித்தகர் தாள்
வார் உருவப் பூண்முசலயீர், வாயார ொம் பாடி
ஏர் உருவப் பூம் புனல் பாய் ெ்து ஆடு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-15(169)

முன்னிக் கடசலச் சுருக்கி எழுெ்து உசடயாள்

என்னத் திகழ் ெ்து, எம் சம ஆளுசடயாள் இட்டிசடயின்
மின்னிப் நபாலிெ்து, எம் பிராட்டி திருவடி தமல்
நபான்னம் சிலம் பில் , சிலம் பித் திருப் புருவம்
என்னச் சிசலகுலவி, ெெ்தம் சம ஆள் உசடயாள்
தன்னில் பிரிவிலா எங் தகாமான் அன்பர்க்கு
முன்னி, அவள் , ெமக்கு முன் சுரக்கும் இன் அருதள
என்னப் நபாழியாய் மசழ ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-16(170)

நசங் கணவன்பால் , திசசமுகன்பால் ததவர்கள் பால் ,

எங் கும் இலாதது ஓர் இன் பம் ெம் பாலதாக்
நகாங் கு உண் கரும் குழலி ெம் தம் சமக் தகாதாட்டி
இங் கு, ெம் இல் லங் கள் ததாறும் எழுெ்து அருளிச்,
நசங் கமலப் நபாை் பாதம் தெ்து அருளும் தசவகசன,
அங் கண் அரசச, அடிதயாங் கட்கு ஆர் அமுசத
ெங் கள் நபருமாசனப் பாடி ெலம் திகழப்
பங் கயப் பூம் புனல் பாய் ெ்து ஆடுஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-17(171)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 61

 திருவாசகம்
அண்ணா மசலயான் அடிக்கமலம் நசன்று இசைஞ் சும்
விண்தணார் முடியின் மணித்நதாசக வீைை் ைாை் தபால்
கண்ணார் இரவி கதிர் வெ்து கார்கரப் பத்
தண்ணார் ஒளி மழுங் கித் தாரசககள் தாம் அகலப்
நபண்ணாகி, ஆணாய் , அலியாய் ப் பிைங் கு ஒளிதசர்
விண்ணாகி, மண்ணாகி, இத்தசனயும் தவைாகிக்
கண்ணார் அமுதமும் ஆய் , ெின்ைான் கழல் பாடிப்
நபண்தண இப் பூம் புனல் பாய் ெ்து ஆடு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் !
7-18(172)
உம் சகயில் பிள் சள உனக்தக அசடக்கலம் , என்று
அங் கு அப் பழம் நசாை் புதுக்கும் எம் அச்சத்தால்
எங் கள் நபருமான், உனக்கு ஒன்று உசரப் தபாம் தகள் !
எம் நகாங் சக ெின் அன்பர் அல் லார் ததாள் தசரை் க,
எம் சக உனக்கு அல் லாது எப் பணியும் நசய் யை் க,
கங் குல் பகல் எம் கண் மை் று ஒன்றும் காணை் க,
இங் கு இப் பரிதச எமக்கு எங் தகான் ெல் குதிதயல் ,
எங் கு எழில் என் ஞாயிறு எமக்கு? ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-19(173)

தபாை் றி ! அருளுக ெின் ஆதியாம் பாதமலர்

தபாை் றி ! அருளுக ெின் அெ்தம் ஆம் நசெ்தளிர்கள்
தபாை் றி ! எல் லா உயிர்க்கும் ததாை் ைம் ஆம் நபாை் பாதம்
தபாை் றி ! எல் லா உயிர்க்கும் தபாகமாம் பூங் கழல் கள்
தபாை் றி ! எல் லா உயிர்க்கும் ஈைாம் இசண அடிகள்
தபாை் றி ! மால் , ொன்முகனும் , காணாத புண்டரிகம்
தபாை் றி ! யாம் உய் ய, ஆட் நகாண்டு அருளும் நபான்மலர்கள்
தபாை் றி ! யாம் மார்கழி ெீ ர் ஆடு ஏல் ஓர் எம் பாவாய் ! 7-20(174)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

8 திருவம் மாமன(175-194)
(திருவண்ணாமமலயில் அருளியது -
தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா / ஆனந் தக் களி ் பு )

“திருச்சிற் றம் லம் ”

நசங் கண் நெடுமாலும் நசன்று இடெ்தும் காண்பு அரிய

நபாங் கு மலர்ப்பாதம் பூதலத்தத தபாெ்து அருளி,
எங் கள் பிைப் பு அறுத்திட்டு, எெ்தரமும் ஆட்நகாண்டு
நதங் கு திரள் தசாசலத், நதன்னன் நபருெ்துசையான்,
அங் கணன் அெ்தணனாய் அசைகூவி, வீடருளும்
அம் கருசண வார்கழதல பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-1(175)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 62

 திருவாசகம்
பாரார், விசும் பு உள் ளார், பாதாளத்தார், புைத்தார்,
ஆராலும் காண்டை் கு அரியான், எமக்கு எளிய
தபராளன், நதன்னன், நபருெ்துசையான், பிச்தசை் றி,
வாரா வழி அருளி, வெ்து, என் உளம் புகுெ்த
ஆரா அமுதாய் , அசலகடல் வாய் மீன்விசிறும்
தபராசச வாரியசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-2(176)

இெ்திரனும் மால் அயனும் , ஏதனாரும் , வாதனாரும் ,

அெ்தரதம ெிை் கச், சிவன் அவனி வெ்து அருளி
எெ்தரமும் ஆட்நகாண்டு, ததாள் நகாண்ட ெீ ை் ைனாய் ச்
சிெ்தசனசய வெ்து உருக்கும் சீரார் நபருெ்துசையான்
பெ்தம் பறியப் பரிதமை் நகாண்டான், தெ்த
அெ்தமிலா ஆனெ்தம் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-3(177)

வான்வெ்த ததவர்களும் , மால் , அயதனாடு, இெ்திரனும்

கானின்று வை் றியும் , புை் று எழுெ்தும் , காண்பரிய
தான்வெ்து, ொதயசனத் தாய் தபால் தசலயளித்திட்டு
ஊன்வெ்து உதராமங் கள் , உள் தள உயிர்ப்பு எய் து
ததன்வெ்து, அமுதின் நதளிவின் ஒளிவெ்த,
வான்வெ்த, வார்கழதல பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-4(178 )

கல் லா மனத்துக் கசடப் பட்ட ொதயசன

வல் லாளன், நதன்னன், நபருெ்துசையான், பிச்தசை் றிக்
கல் சலப் பிசசெ்து கனி ஆக்கித் தன் கருசண
நவள் ளத்து அழுத்தி, விசனகடிெ்த தவதியசனத்
தில் சல ெகர்புக்குச், சிை் ைம் பலம் மன்னும்
ஒல் சல விசடயாசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-5(179)

தகட்டாதயா ததாழி ! கிறிநசய் த வார் ஒருவன்

தீட்டார் மதில் புசடசூழ் நதன்னன் நபருெ்துசையான்
காட்டாதன எல் லாம் காட்டிச் சிவம் காட்டி
தாள் தாமசர காட்டித் தன் கருசணத்ததன் காட்டி,
ொட்டார் ெசக நசய் ய ொம் தமசல வீடு எய் த,
ஆள் தான் நகாண்டு ஆண்டவா பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-6(180)

ஓயாதத உள் குவார் உள் இருக்கும் உள் ளாசனச்

தசயாசனச் தசவகசனத் நதன்னன் நபருெ்துசையின்
தமயாசன, தவதியசன, மாதிருக்கும் பாதியசன
ொயான, ெெ்தம் சம ஆட்நகாண்ட ொயகசனத்
தாயான தத்துவசனத் தாதன உலகு ஏழும்
ஆயாசன, ஆள் வாசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் !. 8-7(181)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 63

 திருவாசகம்
பண்சுமெ்த பாடல் பரிசு பசடத்து அருளும்
நபண்சுமெ்த பாகத்தன், நபம் மான், நபருெ்துசையான்,
விண்சுமெ்த கீர்த்தி வியன் மண்டலத்து ஈசன்,
கண்சுமெ்த நெை் றிக் கடவுள் , கலிமதுசர
மண்சுமெ்து கூலிநகாண்டு, அக்தகாவால் நமாத்துண்டு
புண்சுமெ்த நபான்தமனி பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-8(182)

துண்டப் பிசையான், மசையான், நபருெ்துசையான்,

நகாண்ட புரிநூலான், தகாலமா ஊர்தியான்,
கண்டம் கரியான், நசம் தமனியான், நவண்ணீை்ைான்,
அண்டம் முதல் ஆயினான், அெ்தம் இலா ஆனெ்தம்
பண்சடப் பரிதச, பழ அடியார்க்கு ஈெ்தருளும்
அண்டம் வியப் பு உறுமா பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-9(183)

விண்ணாளும் ததவர்க்கும் தமலாய தவதியசன,

மண்ணாளும் மன்னவர்க்கும் மாண்பாகி ெின்ைாசனத்
தண்ணார் தமிழ் அளிக்கும் தண்பாண்டி ொட்டாசனப்
நபண்ணாளும் பாகசனப் தபணு நபருெ்துசையில்
கண்ணார் கழல் காட்டி, ொதயசன ஆட்நகாண்ட
அண்ணா மசலயாசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-10(184)

நசப் பார் முசலபங் கன், நதன்னன் நபருெ்துசையான்,

தப் பாதம தாள் அசடெ்தார் நெஞ் சு உருக்கும் தன் சமயினான்,
அப் பாண்டி ொட்சடச் சிவதலாகம் ஆக்குவித்த
அப் பார் சசடயப் பன், ஆனெ்த வார்கழதல
ஒப் பாக ஒப் புவித்த உள் ளத்தார் உள் இருக்கும்
அப் பாசலக்கு அப் பாசலப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-11(185)

சமப் நபாலியும் கண்ணி ! தகள் , மால் , அயதனாடு, இெ்திரனும் ,

எப் பிைவியும் ததட, என்சன உெ்தன் இன் அருளால்
இப் பிைவி ஆட்நகாண்டு, இனிப்பிைவாதம காத்து,
நமய் ப் நபாருட் கண்ததாை் ைம் ஆய் , நமய் தய ெிசல தபறு ஆய்
எப் நபாருட்கும் தாதனயாய் , யாசவக்கும் வீடாகும்
அப் நபாருளாம் ெம் சிவசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-12(186)

சகயார் வசளசிலம் பக் காதார் குசழயாட

சமயார் குழல் புரளத் ததன்பாய, வண்டு ஒலிப் பச்
நசய் யாசன, நவண்ணீறு அணிெ்தாசனச் தசர்ெ்து அறியாக்
சகயாசன, எங் கும் நசறிெ்தாசன, அன்பர்க்கு
நமய் யாசன, அல் லாதார்க்கு அல் லாத தவதியசன,
ஐயாறு அமர்ெ்தாசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-13(187)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 64

 திருவாசகம்
ஆசன ஆய் க் கீடம் ஆய் மானுடராய் த் ததவராய்
ஏசனப் பிைவாய் ப் பிைெ்து, இைெ்து, எய் த்ததசன
ஊசனயும் ெின்று உருக்கி, என்விசனசய ஓட்டுகெ்து,
ததசனயும் , பாசலயும் கன்னசலயும் ஒத்து, இனிய
தகான் அவன் தபால் வெ்து, என்சனத் தன் நதாழும் பில் நகாண்டருளும்
வானவன் பூங் கழதல பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-14(188)

செ்திரசனத் ததய் த்து அருளித் தக்கன் தன் தவள் வியினில்

இெ்திரசனத் ததாள் நெரித்திட்டு, எச்சன் தசல அரிெ்து
அெ்தரதம நசல் லும் அலர் கதிதரான் பல் தகர்த்துச்
சிெ்தித் திசசதிசசதய ததவர்கசள ஓட்டுகெ்த
நசெ்தார்ப் நபாழில் புசடசூழ் நதன்னன் நபருெ்துசையான்
மெ்தார மாசலதய பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-15(189)

ஊனாய் , உயிராய் , உணர்வாய் , என்னுள் கலெ்து

ததனாய் , அமுதமுமாய் த் தீங் கரும் பின் கட்டியுமாய்
வாதனார் அறியா வழிஎமக்குத் தெ்து அருளும்
ததனார் மலர்க்நகான்சைச் தசவகனார், சீர் ஒளிதசர்
ஆனா அறிவாய் , அளவு இைெ்த பல் உயிர்க்கும்
தகானாகி ெின் ைவா கூறுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-16(190)

சூடுதவன் பூங் நகான்சை, சூடிச் சிவன்திரள் ததாள்

கூடுதவன், கூடி, முயங் கி, மயங் கி ெின்று,
ஊடுதவன், நசவ் வாய் க்கு உருகுதவன், உள் ளுருகித்
ததடுதவன், ததடிச் சிவன் கழதல சிெ்திப் தபன்,
வாடுதவன், தபர்த்து மலர்தவன், அனதலெ்தி
ஆடுவான் தசவடிதய பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-17(191)

கிளிவெ்த நமன்நமாழியாள் தகழ் கிளரும் பாதியசன

நவளிவெ்த மால் , அயனும் , காண்பரிய வித்தகசனத்
நதளிவெ்த ததைசலச் சீரார் நபருெ்துசையில்
எளிவெ்து, இருெ்து, இரங் கி, எண்ணரிய இன் அருளால்
ஒளிவெ்து, என் உள் ளத்தின் உள் தள ஒளிதிகழ,
அளிவெ்த அெ்தணசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-18(192)

முன்னாசன, மூவர்க்கும் , முை் றுமாய் , முை் றுக்கும்

பின்னாசனப் பிஞ் ஞகசனப் தபணு நபருெ்துசையின்
மன்னாசன, வானவசன, மாதியலும் பாதியசனத்
நதன்னாசனக் காவாசனத் நதன்பாண்டி ொட்டாசன,
என்னாசன, என்னப்பன், என்பார்கட்கு இன் அமுசத
அன்னாசன, அம் மாசனப் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-19(193)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 65

 திருவாசகம்
நபை் றி பிைர்க்கு அரிய நபம் மான், நபருெ்துசையான்
நகாை் ைக் குதிசரயின்தமல் வெ்து அருளித் தன் அடியார்
குை் ைங் கள் ெீ க்கிக் குணம் நகாண்டு, தகாதாட்டிச்
சுை் றிய சுை் ைத் நதாடர்வு அறுப் பான் நதால் புகதழ
பை் றி, இப் பாசத்சதப் பை் று அை ொம் பை் றுவான்,
பை் றிய, தபரானெ்தம் பாடுதுங் காண், அம் மானாய் ! 8-20(194)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

9 திரு ் ப ாற் சுண்ணம் (195-214)

(தில் மலயில் அருளியது - அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
முத்து ெல் தாமம் , பூமாசல, தூக்கி,
முசளக்குடம் , தூபம் , ெல் தீபம் , சவம் மின்,
சத்தியும் , தசாமியும் , பார்மகளும் ,
ொ மகதளாடு பல் லாண்டு இசசமின் !
சித்தியும் , நகௌரியும் , பார்ப்பதியும் ,
கங் சகயும் வெ்து, கவரி நகாள் மின் !
அத்தன் ஐயாைன், அம் மாசனப் பாடி,
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-1(195)

பூவியல் வார்சசட எம் பிராை் குப்

நபான் திருச் சுண்ணம் இடிக்க தவண்டும்
மாவின் வடு வகிர் அன்ன கண்ணீர ் !
வம் மின்கள் வெ்து, உடன் பாடு மின்கள் ,
கூவுமின், நதாண்டர் புைம் ெிலாதம,
குனிமின், நதாழுமின், எம் தகான், எம் கூத்தன்
ததவியும் தானும் வெ்து, எம் சம ஆளச்
நசம் நபான் நசய் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-2(196)

சுெ்தர ெீ று அணிெ்தும் நமழுகித்

தூய நபான் சிெ்தி, ெிதி பரப் பி,
இெ்திரன் கை் பகம் ொட்டி, எங் கும்
எழில் சுடர் சவத்துக் நகாடி எடுமின்,
அெ்தரர் தகான், அயன் தன் நபருமான்,
ஆழியான் ொதன் , ெல் தவலன் தாசத,
எெ்தரம் ஆள் உசமயாள் நகாழுெை் கு,
ஏய் ெ்த நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-3(197)

காசணி மின்கள் , உலக்சக எல் லாம் ,

காம் பணி மின்கள் , கசை உரசல,
தெசம் உசடய அடியவர்கள்
ெின்று ெிலாவுக என்று வாழ் த்தித்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 66
 திருவாசகம்
ததசம் எல் லாம் புகழ் ெ்து ஆடும் கச்சித்
திரு ஏகம் பன் நசம் நபாை் தகாயில் பாடிப்
பாச, விசனசயப் பறித்து ெின்று,
பாடிப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-4(198)

அறுகு எடுப் பார் அயனும் , அரியும் ,

அன்றி, மை் று இெ்திரதனாடு, அமரர்,
ெறுமுறு ததவர் கணங் கள் எல் லாம் ,
ெம் மில் பின்பு அல் லது, எடுக்க ஒட்தடாம் ,
நசறிவுசட மும் மதில் எய் த வில் லி,
திரு ஏகம் பன், நசம் நபாை் தகாயில் பாடி,
முறுவல் நசவ் வாயினீர ் ! முக்கண் அப் பை் கு,
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-5(199)

உலக்சக பல ஓச்சுவார் நபரியர்

உலகம் எலாம் உரல் தபாதாது என்தை,
கலக்க அடியவர் வெ்து ெின்ைார்,
காண உலகங் கள் தபாதாது என்தை,
ெலக்க, அடிதயாசம ஆண்டு நகாண்டு
ொண்மலர்ப் பாதங் கள் சூடத் தெ்த
மசலக்கு மருகசனப் பாடிப் பாடி, மகிழ் ெ்து,
நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம! 9-6(200)

சூடகம் , ததாள் வசள, ஆர்ப்ப ஆர்ப்பத்

நதாண்டர் குழாம் எழுெ்து ஆர்ப்ப ஆர்ப்ப,
ொடவர் ெம் தம் சம ஆர்ப்ப ஆர்ப்ப,
ொமும் அவர்தம் சம ஆர்ப்ப ஆர்ப்பப்
பாடகம் நமல் லடி ஆர்க்கும் மங் சக
பங் கினன், எங் கள் பராபரனுக்கு,
ஆடக மாமசல அன்ன தகாவுக்கு
ஆடப், நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-7(201)

வாள் தடம் கண் மடமங் சக ெல் லீர் !

வரிவசள ஆர்ப்ப, வண்நகாங் சக நபாங் கத்
ததாள் திரு முண்டம் துசதெ்து இலங் கச்
தசாத்தம் பிரான் ! என்று நசால் லிச் நசால் லி,
ொள் நகாண்ட ொண் மலர்ப் பாதம் காட்டி
ொயிை் கசடப் பட்ட, ெம் சம, இம் சம,
ஆட்நகாண்ட வண்ணங் கள் பாடிப் பாடி
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-8(202)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 67

 திருவாசகம்
சவயகம் எல் லாம் உரல் அதாக,
மாதமரு என்னும் உலக்சக ொட்டி
நமய் நயனும் மஞ் சள் ெிசைய அட்டி,
தமதகு நதன்னன், நபருெ்துசையான்,
நசய் ய திருவடி பாடிப் பாடிச்,
நசம் நபான் உலக்சக வலக்சக பை் றி,
ஐயன், அணிதில் சல வாணனுக்தக,
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-9(203)

முத்தணி நகாங் சககள் ஆட ஆட,

நமாய் குழல் வண்டினம் ஆட ஆடச்
சித்தம் சிவநனாடும் ஆட ஆடச்
நசம் கயல் கண்பனி ஆட ஆடப்
பித்நதம் பிராநனாடும் ஆட ஆடப்
பிைவி பிைநராடும் ஆட ஆட
அத்தன் கருசணநயாடு ஆட ஆட
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-10(204)

மாடு, ெசகவாள் ெிலா எறிப் ப,

வாய் திைெ்து அம் பவளம் துடிப் பப்
பாடுமின் ெெ்தம் சம ஆண்ட வாறும் ,
பணிநகாண்ட வண்ணமும் , பாடிப் பாடித்
ததடுமின், எம் நபருமாசனத் ததடிச்
சித்தம் களிப் பத், திசகத்துத் ததறி,
ஆடுமின் அம் பலத்து ஆடினானுக்கு,
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-11(205)

சம அமர் கண்டசன, வான ொடர்

மருெ்திசன, மாணிக்கக் கூத்தன் தன்சன,
ஐயசன, ஐயர் பிராசன, ெம் சம
அகப் படுத்து ஆட்நகாண்டு அருசம காட்டும்
நபாய் யர் தம் நபாய் யசன, நமய் யர் நமய் சயப்
தபாது அரிக் கண்ணிசணப் நபான்நதாடித்ததாள் ,
சப அரவு அல் குல் , மடெ்சத ெல் லீர் !
பாடிப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-12(206)

மின்னிசடச் நசெ்துவர் வாய் க் கரும் கண்,

நவண்ணசகப், பண் அமர் நமன்நமாழியீர் !
என்னுசட ஆர் அமுது, எங் கள் அப் பன்,
எம் நபருமான் இமவான் மகட்குத்
தன்னுசடக் தகள் வன், மகன் தகப் பன்,
தசமயன், எம் ஐயன் தாள் கள் பாடிப்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 68
 திருவாசகம்
நபான்னுசடப் பூண்முசல மங் சக ெல் லீர் !
நபான் திருச்சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம! 9-13(207)

சங் கம் அரை் ைச், சிலம் பு ஒலிப் பத்

தாழ் குழல் சூழ் தரும் மாசலஆடச்,
நசங் கனிவாய் இதழும் துடிப் பச்,
தசயிசழயீர் சிவதலாகம் பாடிக்,
கங் சக இசரப் ப அராஇசரக்கும்
கை் சைச் சசடமுடியான் கழை் தக,
நபாங் கிய காதலின் நகாங் சக நபாங் கப்
நபான் திருச்சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம! 9-14(208)

ஞானக் கரும் பின் நதளிசவப், பாசக,

ொடை் கு அரிய ெலத்சத, ெெ்தாத்
ததசனப், பழச்சுசவ ஆயினாசனச்
சித்தம் புகுெ்து தித்திக்க வல் ல
தகாசனப் பிைப் பு அறுத்து, ஆண்டு நகாண்ட
கூத்தசன, ொத்தழும் பு ஏை வாழ் த்திப்
பானல் தடம் கண் மடெ்சத ெல் லீர் !
பாடிப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம! 9-15(209)

ஆவசக, ொமும் வெ்து, அன்பர் தம் தமாடு

ஆட்நசயும் வண்ணங் கள் பாடி, விண்தமல்
ததவர் கனாவிலும் கண்டு அறியாச்
நசம் மலர்ப் பாதங் கள் காட்டும் நசல் வச்
தசவகம் ஏெ்திய நவல் நகாடியான்,
சிவநபருமான், புரம் நசை் ை நகாை் ைச்
தசவகன் ொமங் கள் பாடிப் பாடிச்,
நசம் நபான்நசய் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம! 9-16(210)

ததன் அகம் மா மலர்க் நகான்சைபாடிச்

சிவபுரம் பாடித் திருச்சசடதமல்
வான் அகம் மா மதிப் பிள் சள பாடி
மால் விசட பாடி வலக்சக ஏெ்தும்
ஊன் அகம் மா மழுச் சூலம் , பாடி,
உம் பரும் இம் பரும் உய் ய, அன்று,
தபானகம் ஆக, ெஞ் சு உண்டல் பாடிப்
நபான் திருச்சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம! 9-17(211)

அயன் தசல நகாண்டு நசண்டு ஆடல் பாடி,

அருக்கன் எயிறு பறித்தல் பாடிக்
கயம் தசனக்நகான்று, உரி தபார்த்தல் பாடிக்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 69
 திருவாசகம்
காலசனக் காலால் உசதத்தல் பாடி,
இசயெ்தன முப் புரம் எய் தல் பாடி
ஏசழ அடிதயாசம ஆண்டு நகாண்ட
ெயம் தசனப் பாடி ெின் று, ஆடி ஆடி,
ொதை் குச் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-18(212)

வட்ட மலர்க் நகான்சை மாசல பாடி,

மத்தமும் பாடி, மதியும் பாடிச்
சிட்டர்கள் வாழும் நதன் தில் சல பாடிச்
சிை் ைம் பலத்து எங் கள் நசல் வம் பாடிக்
கட்டிய மாசுணக் கச்சச பாடிக்
கங் கணம் பாடிக் கவித்த சகம் தமல்
இட்டு ெின் று ஆடும் அரவம் பாடி,
ஈசை் குச் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-19(213)

தவதமும் , தவள் வியும் ஆயினார்க்கு,

நமய் ம் சமயும் , நபாய் ம் சமயும் , ஆயி னார்க்குச்,
தசாதியும் ஆய் , இருள் ஆயினார்க்குத்
துன்பமும் ஆய் , இன் பம் ஆயினார்க்குப்
பாதியும் ஆய் , முை் றும் ஆயினார்க்குப்,
பெ்தமும் ஆய் , வீடும் ஆயினாருக்கு
ஆதியும் அெ்தமும் ஆயினாருக்கு
ஆடப் நபாை் சுண்ணம் இடித்தும் , ொதம ! 9-20(214)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

10. திருக்யகாத்தும் பி(215-234)

(தில் மலயில் அருளியது- நாலடித் தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பூதவறு தகானும் , புரெ்தரனும் , நபாை் பு அசமெ்த
ொதவறு நசல் வியும் , ொரணனும் , ொன்மசையும் ,
மாதவறு தசாதியும் , வானவரும் , தாம் அறியாச்
தசதவறு தசவடிக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-1(215)

ொன் ஆர்? என் உள் ளம் ஆர் ஞானங் கள் ஆர்? என்சன யார் அறிவார்
வாதனார் பிரான் என்சன ஆண்டிலதனல் ? மதிமயங் கி
ஊனார் உசட தசலயில் உண்பலிததர் அம் பலவன்
ததனார் கமலதம நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-2(216)

திசனத்தசன உள் ளது ஓர் பூவினில் ததன் உண்ணாதத

ெிசனத்நதாறும் , காண்நதாறும் , தபசும் நதாறும் , எப் தபாதும் ,
அசனத்து எலும் பு உள் நெக, ஆனெ்தத்ததன் நசாரியும்
குனிப் பு உசடயானுக்தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-3(217)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 70
 திருவாசகம்
கண்ணப் பன் ஒப் பததார் அன்பின்சம கண்டபின்,
என்னப் பன், என் ஒப் பில் என்சனயும் ஆட் நகாண்டருளி,
வண்ணப் பணித்து, என்சன வா என்ை வான்கருசணச்
சுண்ணப் நபான் ெீ ை் ைை் தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ !. 10-4(218 )

அத்ததவர் ததவர், அவர் ததவர், என்று, இங் ஙன்,

நபாய் த்ததவு தபசிப், புலம் புகின் ை பூதலத்தத,
பத்து ஏதும் இல் லாது, என் பை் று அை, ொன் பை் றிெின்ை
நமய் த்ததவர் ததவர்க்தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-5(219)

சவத்த ெிதி, நபண்டீர், மக்கள் , குலம் கல் வி, என்னும்

பித்த உலகில் , பிைப்தபாடு இைப் பு, என்னும்
சித்த விகாரக் கலக்கம் நதளிவித்த
வித்தகத் ததவர்க்தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-6(220)

சட்தடா ெிசனக்க, மனத்து அமுது ஆம் சங் கரசனக்

நகட்தடன், மைப் தபதனா? தகடுபடாத் திருவடிசய
ஒட்டாத பாவித் நதாழும் பசர ொம் உரு அறிதயாம் ,
சிட்டாய சிட்டை் தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-7(221)

ஒன்ைாய் , முசளத்து, எழுெ்து, எத்தசனதயா கவடுவிட்டு,

ென்று ஆக சவத்து, என்சன ொய் சிவிசக ஏை் றுவித்த
என் தாசத தாசதக்கும் , எம் மசனக்கும் , தம் நபருமான்
குன்ைாத நசல் வை் தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-8(222)

கரணங் கள் எல் லாம் கடெ்துெின்ை கசைமிடை் ைன்

சரணங் கதள நசன்று சார்தலுதம, தான் எனக்கு
மரணம் , பிைப் பு, என்று இசவ இரண்டின் மயக்கு அறுத்த
கருசணக் கடலுக்தக நசன்றூதாய் , தகாத்தும் பீ. 10-9(223)

தொயுை் று, மூத்து, ொன் நுெ்து கன்ைாய் இங் கு இருெ்து,

ொயுை் ை நசல் வம் ெயெ்து அறியா வண்ணம் எல் லாம் ,
தாயுை் று வெ்து என்சன ஆண்டு நகாண்ட தன் கருசணத்
ததயுை் ை நசல் வை் தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-10(224)

வன் நெஞ் சக் கள் வன் , மனவலியன், என்னாதத

கல் நெஞ் சு உருக்கிக், கருசணயினால் ஆண்டுநகாண்ட
அன்னம் திசளக்கும் அணிதில் சல அம் பலவன்
நபான்னம் கழலுக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-11(225)

ொதயசனத் தன் அடிகள் பாடுவித்த ொயகசனப்,

தபதயனது உள் ளப் பிசழ நபாறுக்கும் நபருசமயசனச்,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 71
 திருவாசகம்
சீ ஏதும் இல் லாது என் நசய் பணிகள் நகாண்டருளும்
தாயான ஈசை் தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-12(226)

ொன் தனக்கு ஆன்பின்சம ொனும் , தானும் அறிதவாம் ,

தாநனன்சன ஆட்நகாண்டது நதல் லாரும் தாம் அறிவார்,
ஆன கருசணயும் அங் கு உை் தை தானவதன
தகான் என்சனக் கூடக் குளிர்ெ்து ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-13(227)

கருவாய் உலகினுக்கு, அப் புைமாய் , இப்புைத்தத

மருவார் மலர்க்குழல் மாதிநனாடும் வெ்து அருளி,
அருவாய் , மசைபயில் அெ்தணனாய் ஆண்டுநகாண்ட
திருவான ததவை் தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-14(228)

ொனும் , என் சிெ்சதயும் , ொயகனுக்கு எவ் இடத்ததாம்

தானும் தன் சதயலும் , தாழ் சசடதயான் ஆண்டிலதனல் ?
வானும் திசசகளும் , மா கடலும் , ஆயபிரான்
ததனுெ்து தசவடிக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ !. 10-15(229)

உள் ளப் படாத திரு உருசவ உள் ளுதலும் ,

கள் ளப் படாத களிவெ்த வான்கருசண
நவள் ளப் பிரான், எம் பிரான், என்சன தவதை ஆட்
நகாள் ளப் பிரானுக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-16(230)

நபாய் யாய நசல் வத்தத புக்கு, அழுெ்தி ொள் ததாறும்

நமய் யாக் கருதிக் கிடெ்ததசன, ஆட்நகாண்ட
ஐயா ! என் ஆர் உயிதர ! அம் பலவா ! என்ை, அவன் தன்
நசய் யார் மலர் அடிக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-17(231)

ததாலும் , துகிலும் , குசழயும் , சுருள் ததாடும் ,

பால் நவள் சள ெீ றும் , பசும் சாெ்தும் , சபங் கிளியும்
சூலமும் , நதாக்க வசளயும் , உசடத் நதான்சமக்
தகாலதம தொக்கிக் குளிர்ெ்து ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-18(232)

கள் வன், கடியன், கலதி இவன், என்னாதத,

வள் ளல் , வரவர வெ்து ஒழிெ்தான் என்மனத்தத,
உள் ளத்து உறுதுயர் ஒன்று ஒழியா வண்ணம் , எல் லாம்
நதள் ளும் கழலுக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-19(233)

பூதமல் அயதனாடு மாலும் புகல் அரிது என்று

ஏமாறி ெிை் க, அடிதயன் இறுமாக்க,
ொய் தமல் தவிசு இட்டு, ென் ைாப் நபாருள் படுத்த
தீதமனி யானுக்தக நசன்று ஊதாய் , தகாத்தும் பீ ! 10-20(234)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 72

 திருவாசகம்
11 திருத்பதள் யளணம் (235-254)
(தில் மலயில் அருளியது- நாலடித் தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
திருமாலும் பன்றியாய் ச் நசன்று உணராத் திருவடிசய
உருொம் அறிய, ஓர் அெ்தணனாய் , ஆண்டுநகாண்டான்,
ஒருொமம் , ஓர் உருவம் , ஒன்றும் இல் லாை் கு, ஆயிரம்
திருொமம் பாடிொம் நதள் தளணங் நகாட்டாதமா ! 11-11(235)

திருவார் நபருெ்துசை தமயபிரான் என்பிைவிக்

கருதவர் அறுத்தபின், யாவசரயும் கண்டது இல் சல,
அருவாய் , உருவமும் ஆயபிரான், அவன் மருவும்
திருவாரூர் பாடி, ொம் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-12(236)

அரிக்கும் , பிரமை் கும் , அல் லாத ததவர்கட்கும் ,

நதரிக்கும் படித்து அன்றி ெின்ைசிவம் , வெ்துெம் சம
உருக்கும் , பணிநகாள் ளும் , என்பது தகட்டு, உலகம் எல் லாம்
சிரிக்கும் திைம் பாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-13(237)

அவமாய ததவர் அவகதியில் அழுெ்தாதம

பவமாயம் காத்து, என்சன ஆண்டு நகாண்ட பரஞ் தசாதி
ெவமாய நசஞ் சுடர் ெல் குதலும் , ொம் ஒழிெ்து
சிவமானவா பாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-14(238)

அருமெ்த ததவர், அயன், திருமாை் கு, அரியசிவம்

உருவெ்து, பூதலத்ததார் உகப் பு எய் தக் நகாண்டு அருளிக்,
கருநவெ்து வீழக் கசடக் கணித்து என் உளம் புகுெ்த
திரு வெ்தவா பாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-15(239)

அசரயாடு ொகம் அசசத்த பிரான் அவனியின் தமல் ,

வசரயாடு மங் சக தன் பங் நகாடும் , வெ்து, ஆண்டதிைம்
உசரயாட, உள் ஒளி ஆட, ஒண் மாமலர்க் கண்களில் ெீ ர்த்
திசரயாடு மாபாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-16(240)

ஆ ! ஆ ! அரி, அயன், இெ்திரன், வாதனார்க்கு அரிய சிவன்

வா, வா என்று என்சனயும் பூதலத்தத வலித்து ஆண்டு நகாண்டான்,
பூவார் அடிச் சுவடு என் தசல தமல் நபாறித்தலுதம
ததவான வாபாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-17(241)

கைங் கு ஓசல தபால் வது ஓர் காயப் பிைப்தபாடு இைப் பு என்னும்

அைம் , பாவம் , என்று இரண்டு அச்சம் தவிர்த்து, என்சன ஆண்டுநகாண்டான்
மைெ்ததயும் தன் கழல் ொன் மைவா வண்ணம் ெல் கிய அத்
திைம் பாடல் பாடி, ொம் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-18(242)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 73
 திருவாசகம்
கல் ொர் உரித்து என்ன, என்சனயும் தன் கருசணயினால்
நபான்னார் கழல் பணித்து, ஆண்ட பிரான் புகழ் பாடி,
மின்தனர் நுடங் கிசடச் நசெ்துவர் வாய் , நவள் ெசகயீர் !
நதன்னா, நதன்னா, என்று நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-19(243)

கனதவயும் ததவர்கள் காண்பு அரிய கசன கழதலான்

புன தவய் அனவசளத் ததாளிநயாடும் புகுெ்தருளி,
ெனதவ எசனப் பிடித்து, ஆட் நகாண்டவா ெயெ்து, நெஞ் சம்
சினதவல் கண் ெீ ர் மல் கத் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-20(244)

கயல் மாண்ட கண்ணி தன் பங் கன் எசனக் கலெ்து ஆண்டலுதம

அயல் மாண்ட, அருவிசனச் சுை் ைமும் மாண்டு அவனியின் தமல்
மயல் மாண்டு, மை் று உள் ள வாசகம் மாண்டு, என்னுசடய
நசயல் மாண்ட வாபாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-21(245)

முத்திக்கு உழன்று முனிவர் குழாம் ெனிவாட,

அத்திக்கு அருளி, அடிதயசன ஆண்டுநகாண்டு,
பத்திக் கடலுள் பதித்த பரஞ் தசாதி,
தித்திக்கு மாபாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-22(246)

பார்பாடும் , பாதாளர் பாடும் , விண்தணார் தம் பாடும்

ஆர்பாடும் , சாரா வசக அருளி, ஆண்டுநகாண்ட
தெர்பாடல் பாடி, ெிசனப் பு அரிய தனிப்நபரிதயான்
சீர்பாடல் பாடி, ொம் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-23(247)

மாதல, பிரமதன, மை் று ஒழிெ்த ததவர்கதள,

நூதல, நுசழவரியான் நுண்ணியனாய் வெ்து, அடிதயன்
பாதல புகுெ்து, பரிெ்து உருக்கும் பாவகத்தால் ,
தசல் ஏர் கண் ெீ ர் மல் கத் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-24(248)

உருகிப் நபருகி, உளம் குளிர முகெ்து நகாண்டு,

பருகை் கு இனிய பரம் கருசணத் தடம் கடசல
மருவித் திகழ் நதன்னன் வார்கழதல ெிசனெ்து, அடிதயாம்
திருசவப் பரவி, ொம் நதள் தளணங் நகாட்டாதமா ! 11-25(249)

புத்தன், புரெ்தராதியர் அயன் மால் தபாை் றி நசயும்

பித்தன், நபருெ்துசை தமயபிரான், பிைப்பு அறுத்த
அத்தன், அணிதில் சல அம் பலவன் , அருள் கழல் கள்
சித்தம் புகுெ்தவா நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-26(250)

உவசலச் சமயங் கள் , ஒவ் வாத சாத்திரமாம்

சவசலக் கடல் உளனாய் க் கிடெ்து, தடுமாறும்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 74
 திருவாசகம்
கவசலக் நகடுத்துக் கழல் இசணகள் தெ்து அருளும்
நசயசலப் பரவி, ொம் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-27(251)

வான்நகட்டு, மாருதம் மாய் ெ்து, அழல் , ெீ ர், மண், நகடினும் ,

தான்நகட்டல் இன்றிச் சலிப் பறியாத் தன் சமயனுக்கு,
ஊன் நகட்டு, உயிர் நகட்டு, உணர்வு நகட்டு, என் உள் ளமும் தபாய்
ொன்நகட்ட வாபாடித் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-28(252)

விண்தணார் முழுமுதல் , பாதாளத்தார் வித்து,

மண்தணார் மருெ்து அயன், மால் , உசடய சவப் பு, அடிதயாம்
கண்ணார, வெ்து ெின் ைான், கருசணக் கழல் பாடித்
நதன்னா, நதன்னா என்று நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-29(253)

குலம் பாடிக் நகாக்கு இைகும் பாடிக் தகால் வசளயாள்

ெலம் பாடி, ெஞ் சு உண்ட வாபாடி, ொள் ததாறும்
அலம் பார் புனல் தில் சல அம் பலத்தத ஆடுகின்ை
சிலம் பாடல் பாடி, ொம் நதள் தளணம் நகாட்டாதமா ! 11-30(254)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

12 திருச்சாைல் (255-274)
(தில் மலயில் அருளியது /நாலடித் தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பூசுவதும் நவண்ெீ று, பூண்பதுவும் நபாங் கு அரவம் ,
தபசுவதும் திருவாயால் மசைதபாலும் , காதணடீ !
பூசுவதும் , தபசுவதும் , பூண்பதுவும் நகாண்டு என்சன
ஈசன் அவன் , எவ் உயிர்க்கும் இயல் பு ஆனான், சாழதலா ! 12-1(255)

என் அப் பன், எம் பிரான், எல் லார்க்கும் தான் ஈசன்,

துன்னம் நபய் தகாவணமாக் நகாள் ளும் அது என்? ஏடீ !
மன்னுகசல, துன்னுநபாருள் மசை ொன்தக, வான்சரடாத்
தன்சனதய தகாவணமாச், சாத்தினன், காண், சாழதலா ! 12-2(256)

தகாயில் சுடுகாடு, நகால் புலித்ததால் ெல் ஆசட,

தாயும் இலி, தெ்சத இலி, தான் தனியன், காண், ஏடீ !
தாயும் இலி, தெ்சத இலி, தான் தனியன், ஆயிடினும்
காயில் , உலகு அசனத்தும் கல் நபாடி, காண், சாழதலா. 12-3(257)

அயசன, அனங் கசன, அெ்தகசனச் செ்திரசன,

வயனங் கண் மாயா வடுச் நசய் தான், காண், ஏடீ !
ெயனங் கள் மூன்று உசடய ொயகதன தண்டித்தால் ,
சயம் அன்தைா வானவர்க்குத் தாழ் குழலாய் சாழதலா ! 12-4(258)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 75

 திருவாசகம்
தக்கசனயும் , எச்சசனயும் , தசல அறுத்துத், ததவர்கணம்
நதாக்கன் அவெ்தவர் தம் சமத் நதாசலத்தது தான் என்? ஏடீ !
நதாக்கன் அவெ்தவர் தம் சமத் நதாசலத்து அருளி அருள் நகாடுத்து அங் கு
எச்சனுக்கு மிசகத்தசல மை் று அருளினன், காண், சாழதலா ! 12-5(259)

அலரவனும் , மாலவனும் , அறியாதம, அழல் உருவாய் ,

ெிலம் முதல் , கீழ் அண்டம் உை ெின்ைது தான் என்? ஏடீ !
ெிலம் முதல் , கீழ் அண்டம் உை, ெின்று இலதனல் இருவரும் தம்
சலமுகத்தால் , ஆங் காரம் தவிரார், காண், சாழதலா ! 12-6(260)

மசலமகசள ஒருபாகம் சவத்தலுதம, மை் று ஒருத்தி

சலமுகத்தால் , அவன் சசடயிை் பாயும் அது என்? ஏடீ !
சலமுகத்தால் , அவன் சசடயிை் பாய் ெ்து இலதளல் , தரணி எல் லாம்
பிலமுகத்தத புகப் பாய் ெ்து, நபரும் தகடாம் , சாழதலா ! 12-7(261)

தகாலாலம் ஆகிக் குசர கடல் வாய் , அன்று, எழுெ்த

ஆலாலம் உண்டான், அவன் சதுர்தான் என்? ஏடீ !
ஆலாலம் உண்டிலதனல் , அன்று, அயன் மால் உள் ளிட்ட
தமலாய ததவர் எல் லாம் வீடுவர் காண், சாழதலா ! 12-8(262)

நதன்பால் உகெ்து ஆடும் தில் சலச் சிை் ைம் பலவன்

நபண்பால் உகெ்தான், நபரும் பித்தன், காண், ஏடீ !
நபண்பால் உகெ்திலதனல் , தபதாய் ! இருெிலத்ததார்
விண்பால் தயாகு எய் தி வீடுவர் காண், சாழதலா ! 12-9(263)

தானெ்தம் இல் லான், தசன அசடெ்த ொதயசன

ஆனெ்த நவள் ளத்து அழுத்து வித்தான், காண், ஏடீ !
ஆனெ்த நவள் ளத்து அழுத்து வித்த திருவடிகள் ,
வானுெ்து ததவர்கட்கு ஓர் வான் நபாருள் காண் சாழதலா ! 12-10(264)

ெங் காய் ! இது என்ன தவம் ? ெரம் தபாடு எலும் பு அணிெ்து

கங் காளம் ததாள் தமதல காதலித்தான், காண், ஏடீ !
கங் காளம் ஆமாதகள் , காலாெ் தரத்து இருவர்
தம் காலம் நசய் யத் தரித்தனன் காண், சாழதலா ! 12-11(265)

கானார் புலித்ததால் , உசட, தசல, ஊண், காடு, பதி,

ஆனால் அவனுக்கு இங் கு ஆட்படுவார் ஆர்? ஏடீ !
ஆனாலும் , தகளாய் , அயனும் திருமாலும் ,
வானாடர் தகாவும் , வழி அடியார், சாழதலா ! 12-12(266)

மசல அசரயன் நபான்பாசவ, வாள் நுதலாள் , நபண் திருசவ

உலகு அறியத் தீ தவட்டான் என்னும் அது என்? ஏடீ !
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 76
 திருவாசகம்
உலகு அறியத் தீ தவளாது ஒழிெ்தன ஏல் உலகு அசனத்தும்
கசலெவின்ை நபாருள் கள் எல் லாம் கலங் கிடும் காண் சாழதலா ! 12-13(267)

ததன்புக்க தண்பசண சூழ் தில் சலச்சிை் ைம் பலவன்

தான் புக்கு ெட்டம் பயிலும் அது என்? ஏடீ !
தான்புக்கு ெட்டம் பயின்று இலதனல் , தரணி எல் லாம் ,
ஊன்புக்க தவை் காளிக்கு ஊட்டாம் காண், சாழதலா ! 12-14(268)

கடகரியும் , பரிமாவும் , ததரும் உகெ்து, ஏைாதத,

இடபம் உகெ்து ஏறியவாறு, எனக்கு அறிய இயம் பு ஏடீ !
தடமதில் கள் அசவ மூன்றும் தழல் எரித்த அெ்ொளில்
இடபம் அதாய் த் தாங் கினான் திருமால் காண் சாழதலா ! 12-15(269)

ென்ைாக ொல் வர்க்கு ொன்மசையின் உட்நபாருசள,

அன்று, ஆலின் கீழ் இருெ்தங் கு அைம் உசரத்தான் காண், ஏடீ !
அன்று, ஆலின் கீழ் இருெ்து, அங் கு அைம் உசரத்தான் ஆயிடினும் ,
நகான்ைான் காண், புரம் மூன்றும் கூட்தடாதட, சாழதலா ! 12-16(270)

அம் பலத்தத கூத்தாடி, அமுது நசயப் பலிதிரியும்

ெம் பசனயும் ததவன் என்று ெண்ணும் அது என்? ஏடீ !
ெம் பசனயும் ஆமாதகள் , ொன் மசைகள் தாம் அறியா,
எம் நபருமான் ஈசா என்று ஏத்தின காண் சாழதலா ! 12-17(271)

சலம் உசடய சலெ்தரன் தன் உடல் தடிெ்த ெல் ஆழி

ெலமுசடய ொரணை் கு அன்று அருளியவாறு என்? ஏடீ !
ெலமுசடய ொரணன் தன் ெயனம் இடெ்து, அரன் அடிக்கீழ்
அலராக இடஆழி அருளினன் காண், சாழதலா ! 12-18(272)

அம் பரம் ஆம் , புள் ளித்ததால் , ஆலாலம் ஆர் அமுதம் ,

எம் நபருமான் உண்ட சதுர், எனக்கு அறிய இயம் பு, ஏடீ !
எம் நபருமான் ஏது உடுத்து, அங் கு ஏது அமுது நசய் திடினும்
தம் நபருசம தான் அறியாத் தன்சமயன் காண், சாழதலா ! 12-19(273)

அருெ்தவருக்கு, ஆலின் கீழ் , அைம் முதலா ொன்கிசனயும்

இருெ்து அவருக்கு அருளும் அது எனக்கு அறிய இயம் பு, ஏடீ !
அருெ்தவருக்கு அைமுதல் ொன்கு அன்று அருளிச் நசய் திலதனல்
திருெ்த அவருக்கு, உலகு இயை் சக நதரியா காண், சாழதலா ! 12-20(274)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 77

 திருவாசகம்
13. திரு ் பூவல் லி(275-294)
(தில் மலயில் அருளியது - நாலடித் தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
இசணயார் திருவடிஎன் தசலதமல் சவத்தலுதம
துசணயான சுை் ைங் கள் அத்தசனயும் , துைெ்து ஒழிெ்ததன்,
அசணயார் புனல் தில் சல அம் பலத்தத ஆடுகின்ை
புசணயாளன் சீர்பாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-1(275)

எெ்சத, எெ்தாய் , சுை் ைம் , மை் று எல் லாம் என்னுசடய

பெ்தம் அறுத்து, என்சன ஆண்டு நகாண்ட பாண்டிப் பிரான்
அெ்த இசட மருதில் , ஆனெ்தத் ததனிருெ்த
நபாெ்சதப் பரவி, ொம் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-2(276)

ொயிை் கசடப் பட்ட ெம் சமயு ஒர் நபாருட்படுத்துத்

தாயிை் நபரிதும் தயா உசடய தம் நபருமான்
மாயப் பிைப் பு அறுத்து ஆண்டான், என் வல் விசனயின்
வாயிை் நபாடி அட்டிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-3(277)

பண் பட்ட தில் சலப் பதிக்கு அரசசப் பரவாதத,

எண்பட்ட தக்கன், அருக்கன், எச்சன், இெ்து, அனல் ,
விண்பட்ட பூதப் பசட வீரபத்திரரால்
புண்பட்ட வாபாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-4(278)

ததன் ஆடு நகான்சை சசடக்கு அணிெ்த சிவநபருமான்

ஊன் ொடி ொடி வெ்து, உள் புகுெ்தான், உலகர் முன்தன
ொன் ஆடி ஆடி ெின் று, ஓலம் இட, ெடம் பயிலும்
வான் ொடர் தகாவுக்தக பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-5(279)

எரிமூன்று, ததவர்க்கு இரங் கி அருள் நசய் து அருளிச்

சிரமூன்று அைத் தன் திருப் புருவம் நெரித்தருளி,
உருமூன்றும் ஆகி, உணர்வு அரிதாம் ஒருவனுதம
புரமூன்று எரித்தவா பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-6(280)

வணங் கத் தசல சவத்து, வார் கழல் , வாய் வாழ் த்த சவத்து,
இணங் கத் தன் சீர் அடியார் கூட்டமும் சவத்து, எம் நபருமான்,
அணங் நகாடு அணிதில் சல அம் பலத்தத ஆடுகின்ை
குணம் கூரப் பாடி, ொம் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-7(281)

நெறி நசய் து அருளித் தன், சீர் அடியார் நபான்னடிக்தக

குறி நசய் து நகாண்டு, என்சன ஆண்ட பிரான் குணம் பரவி
முறி நசய் து ெம் சம முழுது உடை் றும் பழவிசனசயக்
கிறி நசய் த வாபாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-8(282)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 78
 திருவாசகம்

பல் ொள் பரவிப் பணி நசய் யப் பாத மலர்

என் ஆகம் துன்னசவத்த நபரிதயான் எழில் சுடர் ஆய் க்
கல் ொர் உரித்து என்சன ஆண்டு நகாண்டான் கழல் , இசணகள்
நபான்னான வாபாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-9(283)

தபர் ஆசச ஆம் இெ்தப் பிண்டம் அைப் நபருெ்துசையான்,

சீர் ஆர் திருவடி என் தசலதமல் சவத்த பிரான்,
கார் ஆர் கடல் ெஞ் சச உண்டு உகெ்த காபாலி,
தபார் ஆர் புரம் பாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-10(284)

பாலும் , அமுதமும் , ததனுடன் ஆம் பராபரம் ஆய் க்

தகாலம் குளிர்ெ்து, உள் ளம் நகாண்டபிரான் குசரகழல் கள்
ஞாலம் பரவுவார் ெல் நெறியாம் , அெ்நெறிதய
தபாலும் புகழ் பாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-11(285)

வானவன், மால் , அயன், மை் றும் உள் ள ததவர்கட்கும்

தகான் அவன் ஆய் ெின் று கூடல் இலாக் குணக்குறிதயான்
ஆன நெடுங் கடல் ஆலாலம் அமுதுநசய் யப்
தபானகம் ஆனவா பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-12(286)

அன்று, ஆல ெீ ழல் கீழ் அருமசைகள் , தான் அருளி,

ென்று ஆக வானவர், மா முனிவர், ொள் ததாறும் ,
ெின்று, ஆர ஏத்தும் ெிசை கழதலான் புசன நகான்சைப்
நபான் தாது பாடி, ொம் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-13(287)

படம் ஆக, என் உள் தள தன் இசணப் தபாது அசவ அளித்து, இங் கு
கிடம் ஆகக் நகாண்டிருெ்து ஏகம் பம் தமயபிரான்,
தடம் ஆர் மதில் தில் சல அம் பலதம தான் இடமா,
ெடம் ஆடுமா பாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-14(288)

அங் கி, அருக்கன், இராவணன், அெ்தகன், கூை் ைன்

நசங் கண் அரி, அயன், இெ்திரனும் , செ்திரனும் ,
பங் கம் இல் தக்கனும் , எச்சனும் , தம் பரிசு அழியப்
நபாங் கிய சீர் பாடி, ொம் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-15(289)

திண் தபார் விசடயான், சிவபுரத்தார் தபார் ஏறு,

மண்பால் , மதுசரயிை் பிட்டு அமுது நசய் தருளித்
தண்டாதல பாண்டியன் தன்சனப் பணி நகாண்ட
புண்பாடல் பாடி, ொம் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-16(290)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 79

 திருவாசகம்
முன்னாய மால் அயனும் வானவருெ் தானவரும்
நபான் ஆர் திருவடி தாம் அறியார் தபாை் றுவதத
என் ஆகம் உள் புகுெ்து ஆண்டு நகாண்டான் இலங் கு அணியாம்
பன்னாகம் பாடி, ொம் பூவல் லி நகாய் யாதமா. 13-17(291)

சீர் ஆர் திருவடித் திண் சிலம் பு சிலம் பு ஒலிக்தக

ஆராத ஆசச அதாய் , அடிதயன் அக மகிழத்
தத ரார்ெ்த வீதிப் நபருெ்துசையான் திரு ெட ஞ் நசய்
தபரானெ்தம் பாடிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-18(292)

அத்தி உரித்தது, தபார்த்தருளும் நபருெ்துசையான்,

பித்த வடிவு நகாண்டு, இவ் உலகில் பிள் சளயுமாம்
முத்தி முழு முதல் , உத்தரதகாசமங் சக வள் ளல் ,
புத்தி புகுெ்தவா பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-19(293)

மாவார ஏறி மதுசர ெகர் புகுெ்தருளித்

ததவார்ெ்த தகாலம் திகழப் நபருெ்துசையான்
தகாவாகி வெ்து எம் சமக் குை் று ஏவல் நகாண்டு அருளும்
பூவார் கழல் பரவிப் பூவல் லி நகாய் யாதமா ! 13-20(294)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

14-திருவுந் தியார்(295-314)
(தில் மலயில் அருளியது- கலித்தாழிமச)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

வசளெ்தது வில் லு, விசளெ்தது பூசல் ,

உசளெ்தன முப் புரம் உெ்தீபை !
ஒருங் குடன் நவெ்தவாறு உெ்தீபை ! 14-1(295)

ஈரம் பு கண்டிலம் , ஏகம் பர் தம் சகயில் ,

ஓரம் தப முப் புரம் உெ்தீபை !
ஒன்றும் நபருமிசக உெ்தீபை ! 14-2(296)

தச்சு விடுத்தலும் , தாம் அடி இட்டலும் ,

அச்சு முறிெ்தது என்று உெ்தீபை !
அழிெ்தன முப் புரம் உெ்தீபை ! 14-3(297)

உய் யவல் லார் ஒரு மூவசரக் காவல் நகாண்டு,

எய் ய வல் லானுக்தக உெ்தீபை !
இளமுசல பங் கன் என்று உெ்தீபை ! 14-4(298)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 80
 திருவாசகம்

சாடிய தவள் வி சரிெ்திடத், ததவர்கள்

ஓடிய வாபாடி உெ்தீபை !
உருத்திர ொதனுக்கு உெ்தீபை ! 14-5(299)

ஆ ! ஆ ! திருமால் , அவிப் பாகம் நகாண்டு, அன்று,

சாவாது இருெ்தான் என்று உெ்தீபை !
சதுர்முகன் தாசத என்று உெ்தீபை ! 14-6(300)

நவய் யவன் அங் கி விழுங் கத் திரட்டிய

சகசயத் தறித்தான் என்று உெ்தீபை !
கலங் கிை் று தவள் வி என்று உெ்தீபை ! 14-7(301)

பார்ப்பதிசயப் பசக சாை் றிய தக்கசனப்

பார்ப்பது என்தன? ஏடி ! உெ்தீபை !
பசணமுசல பாகனுக்கு உெ்தீபை ! 14-8(302)

புரெ்தரனார் ஒரு பூங் குயில் ஆகி,

மரெ்தனில் ஏறினார் உெ்தீபை !
வானவர் தகான் என்தை உெ்தீபை ! 14-9(303)

நவஞ் சின தவள் வி வியாத்திரனார் தசல

துஞ் சின வாபாடி உெ்தீபை !
நதாடர்ெ்த பிைப் பை உெ்தீபை ! 14-10(304)

ஆட்டின் தசலசய விதிக்குத் தசலயாகக்

கூட்டிய வாபாடி உெ்தீபை !
நகாங் சக குலுங் கெின்று உெ்தீபை ! 14-11(305)

உண்ணப் புகுெ்த பகன் ஒளித்து ஓடாதம,

கண்சணப் பறித்தவாறு உெ்தீபை !
கருக்நகட, ொநமலாம் உெ்தீபை ! 14-12(306)

ொமகள் ொசி, சிரம் பிரமன், படச்

தசாமன் முகம் நெரித்து உெ்தீபை !
நதால் சல விசன நகட உெ்தீபை ! 14-13(307)

ொன் மசை தயானும் , அகத்திய மான்படப்

தபாம் வழி ததடுமாறு உெ்தீபை !
புரெ்தரன் தவள் வியில் உெ்தீபை ! 14-14(308)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 81

 திருவாசகம்
சூரியனார் நதாண்சட வாயினில் பை் கசள
வாரி, நெரித்தவாறு உெ்தீபை !
மயங் கிை் று தவள் வி என்று உெ்தீபை ! 14-15(309)

தக்கனார், அன்தை தசல இழெ்தார், தக்கன்

மக்கசளச் சூழ ெின்று உெ்தீபை !
மடிெ்தது தவள் வி என்று உெ்தீபை ! 14-16(310)

பாலகனார்க்கு, அன்று, பாை் கடல் ஈெ்திட்ட

தகாலச் சசடயை் தக உெ்தீபை !
குமரன் தன் தாசதக்தக உெ்தீபை ! 14-17(311)

ெல் ல மலரின் தமல் ொன் முகனார் தசல

ஒல் சல அரிெ்தது என்று உெ்தீபை !
உகிரால் அரிெ்தது என்று உெ்தீபை ! 14-18(312)

ததசர ெிறுத்தி, மசல எடுத் தான்சிரம்

ஈசரெ்தும் இை் ைவாறு உெ்தீபை !
இருபதும் இை் ைது என்று உெ்தீபை ! 14-19(313)

ஏகாசம் இட்ட இருடிகள் தபாகாமல்

ஆகாசம் காவல் என்று உெ்தீபை !
அதை் கு அப் பாலும் காவல் என்று உெ்தீபை ! 14-20(314)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

15 திருத்யதாயணாக்கம் (315-328)
(தில் மலயில் அருளியது - நாலடித் தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பூத்தாரும் நபாய் சகப் புனல் இதுதவ எனக் கருதிப்
தபய் த்ததர் முகக்க உறும் தபசத குண மாகாதம,
தீர்த்தாய் , திகழ் தில் சல அம் பலத்தத திரு ெடம் நசய்
கூத்தா ! உன் தசவடி கூடும் வண்ணம் ததாதணாக்கம் ! 15-1(315)

என்றும் பிைெ்து, இைெ்து, ஆழாதம, ஆண்டு நகாண்டான்,

கன்ைால் விளவு எறிெ்தான், பிரமன், காண்பு அரிய
குன்ைாத சீர்த் தில் சல அம் பலவன் , குணம் பரவித்
துன்ைார் குழலினீர ் ! ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-2(316)

நபாருள் பை் றிச் நசய் கின்ை பூசசனகள் தபால் விளங் கச்

நசருப் பு உை் ை சீர் அடி, வாய் க் கலசம் , ஊன் அமுதம் ,
விருப் பு உை் று, தவடனார், தசடு அறிய நமய் குளிர்ெ்து, அங் கு,
அருள் நபை் று, ெின்ைவா ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-3(317)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 82
 திருவாசகம்

கை் தபாலும் நெஞ் சம் கசிெ்து உருகக், கருசணயினால்

ெிை் பாசனப் தபால, என் நெஞ் சின் உள் தள புகுெ்தருளி,
ெை் பாை் படுத்து என்சன, ொடறியத் தான் இங் ஙன்,
நசாை் பாலது ஆனவா ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-4(318)

ெிலம் , ெீ ர், நெருப் பு, உயிர், ெீ ள் விசும் பு, ெிலாப் பகதலான்,

புலனாய சமெ்ததனாடு எண்வசகயாய் ப் புணர்ெ்து ெின்ைான்
உலகு ஏழ் எனத் திசச பத்து எனத் தான் ஒருவனுதம
பலவாகி, ெின்ைவா ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-5(319)

புத்தன் முதலாய புல் அறிவில் பல் சமயம் ,

தத்தம் மதங் களில் தட்டுளுப் புப் பட்டு ெிை் கச்
சித்தம் சிவமாக்கிச் நசய் தனதவ தவமாக்கும்
அத்தன் கருசணயினால் ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-6(320)

தீ தில் சல, மாணி, சிவ கருமம் சிசதத்தாசனச்

சாதியும் தவதியன் தாசத தசனத் தாள் இரண்டும்
தசதிப் ப, ஈசன் திருவருளால் ததவர் நதாழப்
பாதகதம தசாறு பை் றினவா ததாதணாக்கம் ! 15-7(321)

மானம் அழிெ்ததாம் , மதி மைெ்ததாம் , மங் சக ெல் லீர் !

வானம் நதாழும் நதன்னன் வார் கழதல ெிசனெ்து அடிதயாம்
ஆனெ்தக் கூத்தன் அருள் நபறில் , ொம் அவ் வணதம
ஆனெ்தம் ஆகி ெின்று ஆடாதமா ததாதணாக்கம் ! 15-8(322)

எண்ணுசட மூவர் இராக்கதர்கள் , எரி பிசழத்துக்

கண்ணுதல் எெ்சத கசடத்தசல முன் ெின் ைதன் பின்,
எண்ணிலி இெ்திரர், எத்தசனதயா பிரமர்களும் ,
மண்மிசச மால் பலர், மாண்டனர் காண் ததாதணாக்கம் ! 15-9(323)

பங் கயம் ஆயிரம் பூவினில் , ஓர் பூக் குசையத்

தம் கண் இடெ்து, அரன் தசவடி தமல் சாத்தலுதம,
சங் கரன் எம் பிரான், சக்கரம் மாை் கு அருளியவாறு,
எங் கும் பரவி, ொம் ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-10(324)

காமன் உடல் , உயிர் காலன், பல் காய் கதிதரான்

ொமகள் ொசி, சிரம் , பிரமன், கரம் , எரிசயச்
தசாமன் கசல, தசல தக்கசனயும் , எச்சசனயும் ,
தூய் சமகள் நசய் தவா ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-11(325)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 83

 திருவாசகம்
பிரமன், அரி, என்று இருவரும் தம் தபசதசமயால்
பரமம் , யாம் பரம் என்று அவர்கள் பசதப் பு ஒடுங் க,
அரனார், அழல் உருவாய் , அங் தக அளவு இைெ்து,
பரமாகி, ெின் ைவா ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-12(326)

ஏசழத் நதாழும் பதனன், எத்தசனதயா காலம் எல் லாம்

பாழுக்கு இசைத்ததன், பரம் பரசனப் பணியாதத,
ஊழி முதல் , சிெ்தாத ென் மணி, வெ்து, என் பிைவித்
தாசழப் பறித்தவா ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-13(327)

உசர மாண்ட உள் ஒளி உத்தமன் வெ்து உளம் புகலும் ,

கசர மாண்ட காமப் நபருங் கடசலக் கடத்தலுதம,
இசர மாண்ட இெ்திரியப் பைசவ இரிெ்து ஓடத்
துசர மாண்ட வாபாடித் ததாதணாக்கம் ஆடாதமா ! 15-14(328)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

16 திரு ் ப ான்னூசல் (329-337)

(தில் மலயில் அருளியது - ஆறடித்தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

சீர் ஆர் பவளம் கால் , முத்தம் , கயிறு, ஆக

ஏராரும் நபாை் பலசக ஏறி, இனிது அமர்ெ்து,
ொராயணன் அறியா ொள் மலர்த்தாள் , ொய் அடிதயை் கு
ஊராகத் தெ்து அருளும் உத்தர தகாசமங் சக
ஆரா அமுதின் அருள் தாள் இசண பாடிப்
தபார் ஆர் தவல் கண் மடவீர் நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-1(329)

மூன்று, அங் கு இலங் கு ெயனத்தன் மூவாத

வான் தங் கு ததவர்களும் காணா மலரடிகள்
ததன் தங் கித் தித்தித்து, அமுது ஊறித் தான் நதளிெ்து, அங் கு,
ஊன் தங் கி ெின்று, உருக்கும் உத்தர தகாசமங் சகக்
தகான் தங் கு இசட மருது பாடிக், குல மஞ் சஞ
தபான்று, அங் கு, அன ெசடயீர் நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-2(330)

முன் , ஈறும் , ஆதியும் இல் லான், முனிவர், குழாம் ,

பல் நூறு தகாடி இசமதயார்கள் , தாம் ெிை் பத்,
தன் ெீ று எனக்கு அருளித் தன் கருசண நவள் ளத்து
மன் ஊை, மன்னும் மணி உத்தர தகாசமங் சக
மின்தனறு மாட வியன் மாளிசக பாடிப்
நபான்தனறு பூண்முசலயீர் ! நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-3(331)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 84

 திருவாசகம்
ெஞ் சமர் கண்டத்தன், அண்டத்து அவர் ொதன் ,
மஞ் சுததாய் மாட, மணி உத்தர தகாசமங் சக
அம் நசாலாள் தன் தனாடும் கூடி, அடியவர்கள்
நெஞ் சுதள ெின் று அமுதம் ஊறிக் கருசணநசய் து,
துஞ் சல் , பிைப் பு அறுப் பான், தூய புகழ் பாடிப்
புஞ் சமார் நவள் வசளயீர் ! நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-4(332)

ஆதணா, அலிதயா, அரிசவதயா, என்று இருவர்

காணாக் கடவுள் , கருசணயினால் , ததவர் குழாம்
ொணாதம உய் ய, ஆட்நகாண்டு அருளி, ெஞ் சுதசன
ஊணாக உண்டருளும் உத்தர தகாசமங் சகக்
தகாணார் பிசைச் நசன்னிக் கூத்தன், குணம் பரவிப்
பூணார் வனமுசலயீர் ! நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-5(333)

மாதாடு பாகத்தன், உத்தர தகாசமங் சகத்

தாதாடு நகான்சைச் சசடயான், அடியாருள்
தகாதாட்டி ொதயசன ஆட்நகாண்டு என் நதால் பிைவித்
தீததாடா வண்ணம் திகழப் பிைப் பு அறுப்பான்,
காதாடு குண்டலங் கள் பாடிக் கசிெ்து அன்பால்
தபாதாடு பூண்முசலயீர் நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-6(334)

உன்னை் கு அரிய திரு உத்தர தகாசமங் சக

மன்னிப் நபாலிெ்து இருெ்த, மாமசைதயான் தன் புகதழ
பன்னிப் பணிெ்து இசைஞ் சப் பாவங் கள் பை் று அறுப் பான்,
அன்னத்தின் தமல் ஏறி ஆடும் அணி மயில் தபால்
என்னத்தன், என்சனயும் ஆட்நகாண்டான், எழில் பாடிப்
நபான் ஒத்த பூண்முசலயீர் ! நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-7(335)

தகால வசரக் குடுமி வெ்து, குவலயத்துச்

சால அமுது உண்டு, தாழ் கடலின் மீது எழுெ்து,
ஞாலம் மிகப் பரி தமல் நகாண்டு, ெசம ஆண்டான்,
சீலம் திகழும் திருஉத்தர தகாசமங் சக,
மாலுக்கு அரியாசன வாயார ொம் பாடிப்
பூலித்து, அகம் குசழெ்து நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-8(336)

நதங் குலவு தசாசலத் திருஉத்தர தகாசமங் சக

தங் குலவு தசாதித் தனி உருவம் வெ்து அருளி,
எங் கள் பிைப் பு அறுத்திட்டு, எெ்தரமும் ஆட்நகாள் வான்
பங் குலவு தகாசதயும் தானும் பணிநகாண்ட
நகாங் குலவு நகான்சைச் சசடயான், குணம் பரவிப்
நபாங் குலவு பூண்முசலயீர் ! நபான் ஊசல் ஆடாதமா ! 16-9(337)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 85
 திருவாசகம்

17 அன்மன ் த்து(338-347)
(தில் மலயில் அருளியது - கலிவிருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
தவத நமாழியர், நவள் ெீ ை் ைர், நசம் தமனியர்,
ொதப் பசையினர், அன்தன ! என்னும் ,
ொதப் பசையினர், ொன்முகன் மாலுக்கும்
ொதர், இெ் ொதனார், அன்தன ! என்னும் . 17-1(338)

கண்ணம் சனத்தர், கருசணக் கடலினர்,

உள் ெின் று உருக்குவர், அன்தன ! என்னும் ,
உள் ெின் று உருக்கி, உலப் பிலா ஆனெ்தக்
கண்ணீர ் தருவரால் , அன்தன ! என்னும் . 17-2(339)

ெித்த மணாளர், ெிரம் ப அழகியர்,

சித்தத்து இருப் பரால் , அன்தன ! என்னும்
சித்தத்து இருப் பவர் நதன்னன் நபருெ்துசை
அத்தர், ஆனெ்தரால் , அன்தன ! என்னும் . 17-3(340)

ஆடு அரப்பூண், உசடத்ததால் , நபாடிப் பூசிை் தைார்

தவடம் இருெ்தவாறு ! அன்தன ! என்னும்
தவடம் இருெ்தவா, கண்டு கண்டு, என் உள் ளம்
வாடும் , இது என்தன ! அன்தன ! என்னும் . 17-4(341)

ெீ ண்ட கரத்தர், நெறி தரு குஞ் சியர்,

பாண்டி ென் னாடரால் , அன்தன ! என்னும் ,
பாண்டி ென் னாடர் பரெ்து எழு சிெ்சதசய
ஆண்ட அன்பு நசய் வரால் அன்தன ! என்னும் . 17-5(342)

உன்னை் கு அரிய சீர் உத்தர மங் சகயர்

மன்னுவது என் நெஞ் சில் , அன்தன ! என்னும்
மன்னுவது என் நெஞ் சில் , மால் அயன் காண்கிலார்,
என்ன அதிசயம் ! அன்தன ! என்னும் . 17-6(343)

நவள் சளக் கலிங் கத்தர், நவண் திரு முண்டத்தர்,

பள் ளிக் குப் பாயத்தர், அன்தன ! என்னும் ,
பள் ளிக் குப் பாயத்தர், பாய் பரி தமை் நகாண்டு, என்
உள் ளம் கவர்வரால் அன்தன ! என்னும் . 17-7(344)

தாளி அறுகினர், செ்தனச் சாெ்தினர்,

ஆள் எம் சம ஆள் வரால் , அன்தன ! என்னும் ,
ஆள் எம் சம ஆளும் அடிகளார் தம் சகயில்
தாளம் இருெ்தவாறு ! அன்தன ! என்னும் . 17-8(345)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 86
 திருவாசகம்

சதயதலார் பங் கினர், தாபத தவடத்தர்,

ஐயம் புகுவரால் ! அன்தன ! என்னும் ,
ஐயம் புகுெ்து ! அவர் தபாதலும் , என் உள் ளம்
செயும் , இது என்தன ! அன்தன ! என்னும் . 17-9(346)

நகான்சை மதியமும் , கூவிள மத்தமும் ,

துன்றிய நசன்னியர், அன்தன ! என்னும் ,
துன்றிய நசன்னியின் மத்தம் உன் மத்ததம,
இன்று எனக்கு ஆனவாறு ! அன்தன ! என்னும் . 17-10(347)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

18 குயிற் த்து (348-357)

(தில் மலயில் அருளியது - ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
கீதம் இனிய குயிதல ! தகட்டிதயல் , எங் கள் நபருமான்
பாதம் இரண்டும் வினவில் , பாதாளம் ஏழினுக்கு அப் பால் ,
தசாதி மணிமுடி நசால் லின், நசால் இைெ்து ெின்ை நதான்சம,
ஆதி, குணம் ஒன்றும் இல் லான், அெ்தம் இலான் வரக் கூவாய் ! 18-1(348)

ஏர் தரும் ஏழ் உலகு ஏத்த, எவ் உருவும் தன் உருவாம் ,

ஆர்கலி சூழ் நதன் இலங் சக, அழகு அமர் வண்தடாதரிக்குப்
தபரருள் இன் பம் அளித்த நபருெ்துசை தமய பிராசனச்
சீரிய வாயால் , குயிதல ! நதன்பாண்டி ொடசனக் கூவாய் ! 18-2(349)

ெீ ல உருவின் குயிதல ! ெீ ள் மணி மாடம் ெிலாவும்

தகால அழகின் திகழும் நகாடிமங் சக உள் உசை தகாயில் ,
சீலம் நபரிதும் இனிய திரு உத்தரதகாச மங் சக,
ஞாலம் விளங் க இருெ்த ொயகசன வரக் கூவாய் ! 18-3(350)

ததன்பழச் தசாசல பயிலும் சிறு குயிதல ! இது தகள் ெீ ,

வான் பழித்து, இம் மண் புகுெ்து, மனிதசர ஆட்நகாண்ட வள் ளல் ,
ஊன்பழித்து, உள் ளம் புகுெ்து, என் உணர்வு அது வாய ஒருத்தன்
மான்பழித்து ஆண்ட நமன் தொக்கி மணாளசன ெீ வரக் கூவாய் ! 18-4(351

சுெ்தரத்து இன்பக் குயிதல ! சூழ் சுடர் ஞாயிறு தபால,

அெ்தரத்தத ெின் று இழிெ்து இங் கு, அடியவர் ஆசச அறுப் பான்,
முெ்தும் , ெடுவும் , முடிவும் , ஆகிய மூவர் அறியாச்
சிெ்துரச் தசவடி யாசனச் தசவகசன, வரக் கூவாய் ! 18-5(352)

இன் பம் தருவன், குயிதல ! ஏழ் உலகும் முழு தாளி,

அன்பன், அமுது அளித்து ஊறும் ஆனெ்தன், வான் வெ்த ததவன்,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 87
 திருவாசகம்
ென் நபான் மணிச் சுவடு ஒத்த ெல் பரி தமல் வருவாசனக்
நகாம் பின் மிழை் றும் குயிதல ! தகாகழி ொதசனக் கூவாய் ! 18-6(353)

உன்சன உகப் பன் குயிதல ! உன்துசணத் ததாழியும் ஆவன் ,

நபான்சன அழித்த ென் தமனிப் புகழில் திகழும் அழகன்,
மன்னன், பரிமிசச வெ்த வள் ளல் நபருெ்துசை தமய
நதன்னவன், தசரலன், தசாழன், சீர்ப் புயங் கன், வரக் கூவாய் ! 18-7(354)

வாஇங் தக, ெீ , குயில் பிள் ளாய் ! மாநலாடு ொன்முகன் ததடி,

ஓவி அவர் உன்னி ெிை் ப, ஒண் தழல் விண்பிளெ்து ஓங் கி,
தமவி, அன்று, அண்டம் கடெ்து, விரி சுடராய் , ெின்ை நமய் யன்,
தாவி வரும் பரிப் பாகன், தாழ் சசடதயான், வரக் கூவாய் ! 18-8(355)

காருசடப் நபான் திகழ் தமனிக் கடி நபாழில் வாழும் குயிதல !

சீருசடச் நசங் கமலத்தில் திகழ் உரு ஆகிய நசல் வன்,
பாரிசடப் பாதங் கள் காட்டிப் பாசம் அறுத்து எசன ஆண்ட
ஆருசட அம் நபானின் தமனி அமுதிசன, ெீ வரக் கூவாய் ! 18-9(356)

நகாெ்தணவும் நபாழில் தசாசலக் கூம் குயிதல ! இது, தகள் ெீ ,

அெ்தணன் ஆகி வெ்து, இங் தக, அழகிய தசவடி காட்டி,
எெ்தமராம் இவன், என்று, இங் கு என்சனயும் ஆட்நகாண்டு அருளும்
நசெ்தழல் தபால் திருதமனித் ததவர் பிரான் வரக் கூவாய் ! 18-10(357)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

19 திருத்தசாங் கம் (358-367)

(தில் மலயில் அருளியது -யநரிமச பவண் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
ஏரார் இளங் கிளிதய ! எங் கள் நபருெ்துசைக்தகான்
சீரார் திருொமம் ததர்ெ்து உசரயாய் - ஆரூரன்
நசம் நபருமான், நவள் மலரான், பால் கடலான் நசப் புவ தபால் ,
எம் நபருமான் ததவர்பிரான் என்று. 19-1(358)

ஏதம் இலா இன் நசால் மரகததம ! ஏழ் நபாழிை் கும்

ொதன் , ெசம ஆளுசடயான், ொடுசரயாய் - காதலவர்க்கு
அன்பு ஆண்டு, மீளா அருள் புரிவான் ொடு என்றும்
நதன்பாண்டி ொதட, நதளி. 19-2(359)

தாதாடு பூஞ் தசாசலத் தத்தாய் ! ெசமயாளும்

மாதாடும் பாகத்தன் வாழ் பதி என் - தகாதாட்டிப்
பத்தர் எல் லாம் பார் தமை் சிவபுரம் தபால் , நகாண்டாடும்
உத்தர தகாசமங் சக ஊர். 19-3(360)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 88

 திருவாசகம்
நசய் ய வாய் ப் சபம் சிைகின் நசல் வீ ! ெம் சிெ்சததசர்
ஐயன், நபருெ்துசையான், ஆறுசரயாய் - சதயலாய்
வான்வெ்த சிெ்சத மலம் கழுவ வெ்து இழியும்
ஆனெ்தம் காண், உசடயான் ஆறு. 19-4(361)

கிஞ் சுக வாய் அஞ் சுகதம ! தகடில் நபருெ்துசைக்தகான்

மஞ் சன் மருவும் மசல பகராய் - நெஞ் சத்து
இருள் அகல வாள் வீசி, இன்பு அமரும் முத்தி
அருளும் மசல என்பது காண், ஆய் ெ்து. 19-5(362)

இப் பாதட வெ்து இயம் பு, கூடு புகல் என்கிளிதய !

ஒப் பாடாச் சீர் உசடயான் ஊர்வது என்தன? - எப் தபாதும்
ததன் புசரயும் சிெ்சதயர் ஆய் த் நதய் வப் நபண் ஏத்து இசசப் ப
வான் புரவி ஊரும் , மகிழ் ெ்து. 19-6(363)

தகாை் தைன் நமாழிக் கிள் ளாய் ! தகாதில் நபருெ்துசைக்தகான்

மாை் ைாசர நவல் லும் பசட பகராய் - ஏை் ைார்
அழுக்கசடயா நெஞ் சு உருக மும் மலங் கள் பாயும்
கழுக்கசட காண், சகக்நகாள் பசட. 19-7(364)

இன் பால் நமாழிக் கிள் ளாய் ! எங் கள் நபருெ்துசைக்தகான்

முன் பால் முழங் கும் முரசு இயம் பாய் - அன்பால்
பிைவிப் பசக கலங் கப் தபர் இன் பத்து ஓங் கும் ,
பரு மிக்க ொதப் பசை. 19-8(365)

ஆய நமாழிக் கிள் ளாய் ! அள் ளூறும் அன்பர்பால்

தமய நபருெ்துசையான் நமய் த்தார் என் - தீயவிசன,
ொளும் அணுகா வண்ணம் ொதயசன ஆளுசடயான்,
தாளி அறுகு ஆம் , உவெ்த தார். 19-9(366)

தசாசலப் பசுங் கிளிதய ! தூெீ ர்ப் நபருெ்துசைக்தகான்

தகாலம் நபாலியும் நகாடி கூைாய் - சாலவும் ,
ஏதிலார் துண் என்ன தமல் விளங் கி ஏர் காட்டும்
தகாது இலா ஏர் ஆம் , நகாடி. 19-10(367)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 89

 திருவாசகம்

20 திரு ் ள் ளிபயழுச்சி(368-377)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது -எண்சீர் கழி பநழிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”

தபாை் றி என் வாழ் முதல் ஆகிய நபாருதள !

புலர்ெ்தது, பூங் கழை் கு இசணதுசண மலர்நகாண்டு
ஏை் றி, ெின் திரு முகத்து எமக்கு அருள் மலரும்
எழில் ெசக நகாண்டு, ெின் திருவடி நதாழுதகாம்
தசை் றிதழ் க் கமலங் கள் மலரும் தண் வயல் சூழ்
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவநபருமாதன !
ஏை் றுயர் நகாடி உசடயாய் ! எசன உசடயாய் !
எம் நபருமான் ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-1(368)

அருணன், இெ்திரன் திசச அணுகினன், இருள் தபாய்

அகன்ைது, உதய ெின் மலர்த் திரு முகத்தின்
கருசணயின் சூரியன் எழ எழ, ெயனக்
கடிமலர் மலர, மை் று அண்ணல் அம் கண் ஆம்
திரள் ெிசர அறுபதம் முரல் வன இசவ ஓர்
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவநபருமாதன !
அருள் ெிதி தரவரும் ஆனெ்த மசலதய !
அசலகடதல ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-2(369)

கூவின பூங் குயில் , கூவின தகாழி,

குருகுகள் இயம் பின, இயம் பின சங் கம்
ஓவின தாரசக ஒளி, ஒளி உதயத்து
ஒருப் படு கின் ைது விருப் நபாடு, ெமக்குத்
ததவ, ெை் நசறிகழல் தாளிசண காட்டாய் !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவநபருமாதன !
யாவரும் அறிவு அரியாய் ! எமக்கு எளியாய் !
எம் நபருமான், பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-3(370)

இன்னிசச வீசணயர், யாழினர், ஒருபால் ,

இருக்நகாடு ததாத்திரம் இயம் பினர், ஒருபால் ,
துன்னிய பிசணமலர்க் சகயினர், ஒருபால் ,
நதாழுசகயர், அழுசகயர், துவள் சகயர், ஒருபால் ,
நசன்னியில் அஞ் சலி கூப் பினர், ஒருபால் ,
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவநபருமாதன !
என்சனயும் ஆண்டு நகாண்டு, இன் னருள் புரியும்
எம் நபருமான் ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-4(371)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 90

 திருவாசகம்
பூதங் கள் ததாறும் ெின் ைாய் , எனின், அல் லால் ,
தபாக்கிலன், வரவிலன் எனெிசனப் புலதவார்,
கீதங் கள் பாடுதல் , ஆடுதல் , அல் லால் ,
தகட்டறிதயாம் , உசனக் கண்டு அறிவாசரச்,
சீதங் நகாள் வயல் திருப் நபருெ்துசை மன்னா !
சிெ்தசனக்கும் அரியாய் ! எங் கள் முன் வெ்து,
ஏதங் கள் அறுத்து, எம் சம ஆண்டு, அருள் புரியும்
எம் நபருமான் ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-5(372)

பப் பை வீட்டு இருெ்து உணரும் ெின் அடியார்,

பெ்தசன வெ்து அறுத்தார், அவர் பலரும்
சமப் புறு கண்ணியர், மானுடத்து இயல் பின்
வணங் குகின்ைார், அணங் கின் மணவாளா !
நசப் புறு கமலங் கள் மலருெ்தண் வயல் சூழ்
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவநபருமாதன !
இப் பிைப் பு அறுத்து, எசம ஆண்டு, அருள் புரியும்
எம் நபருமான் ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-6(373)

அது, பழச் சுசவ என அமுது என அறிதை் கு

அரிது என, எளிது என அமரரும் அறியார்
இது, அவன் திருஉரு, இவன், அவன், எனதவ
எங் கசள ஆண்டு நகாண்டு இங் கு எழுெ்து அருளும் ,
மதுவளர் நபாழில் திரு உத்தரதகாச
மங் சக உள் ளாய் ! திருப் நபருெ்துசை மன்னா !
எதுஎசமப் பணிநகாளும் ? ஆைது தகட்தபாம்
எம் நபருமான் ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-7(374)

முெ்திய முதல் , ெடு, இறுதியும் , ஆனாய்

மூவரும் அறிகிலர், யாவர் மை் று அறிவார்?
பெ்தசண விரலியும் , ெீ யும் ெின் அடியார்
பழங் குடில் நதாறும் எழுெ்து அருளிய பரதன !
நசெ்தழல் புசரதிரு தமனியும் காட்டித்
திருப் நபருெ்துசை உசை தகாயிலும் காட்டி,
அெ்தணன் ஆவதும் காட்டி வெ்து ஆண்டாய் !
ஆரமுதத ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-8(375)

விண்ணகத் ததவரும் ெண்ணவும் மாட்டா

விழுப் நபாருதள ! உன நதாழுப் பு அடிதயாங் கள்
மண்ணகத்தத வெ்து, வாழச் நசய் தாதன !
வண் திருப் நபருெ்துசையாய் ! வழி அடிதயாம்
கண்ணகத்தத ெின்று, களிதரு தததன !
கடல் அமுதத ! கரும் தப ! விரும் பு அடியார்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 91
 திருவாசகம்
எண் அகத்தாய் ! உலகுக்கு உயிரானாய் !
எம் நபருமான் பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-9(376)

புவனியில் தபாய் ப் பிைவாசமயில் , ொள் ொம்

தபாக்குகின் தைாம் அவதம, இெ்தப் பூமி
சிவன் உய் யக் நகாள் கின்ை வாறு, என்று தொக்கித்
திருப் நபருெ்துசை உசைவாய் ! திரு மாலாம்
அவன் விருப் பு எய் தவும் , மலரவன் ஆசசப்
படவும் , ெின் அலர்ெ்த நமய் க் கருசணயும் , ெீ யும் ,
அவனியில் புகுெ்து, எசம ஆட் நகாள் ள வல் லாய் !
ஆரமுதத ! பள் ளி எழுெ்து அருளாதய ! 20-10(377)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

21 யகாயில் மூத்த திரு ் திகம் (378-387)

(தில் மலயில் அருளியது -அறுசீர்க் கழிபநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
உசடயாள் , உன்ைன் ெடுவு, இருக்கும் உசடயாள் , ெடுவுள் , ெீ இருத்தி,
அடிதயன் ெடுவுள் , இருவீரும் இருப் பது ஆனால் , அடிதயன், உன்
அடியார் ெடுவுள் இருக்கும் அருசளப் புரியாய் நபான்னம் பலத்து எம்
முடியா முததல ! என் கருத்து முடியும் வண்ணம் , முன் ெின்தை ! 21-1(378)

முன்னின்று ஆண்டாய் எசன முன்னம் யானும் அதுதவ முயல் உை் றுப்

பின் ெின்று, ஏவல் நசய் கின் தைன், பிை் பட்டு ஒழிெ்ததன் நபம் மாதன !
என்னின்று அருளி வரெின்று, தபாெ்திடு என்னா விடில் , அடியார்,
உன்னின்று, இவன் ஆர் என்னாதரா? நபான்னம் பலக்கூத்து உகெ்தாதன !
21-2(379)
உகெ்தாதன ! அன்பு உசட அடிசமக்கு ! உருகா உள் ளத்து உணர்வு இலிதயன்
சகெ்தான் அறிய முசையிட்டால் தக்க ஆறு என்று என்னாதரா?
மகெ்தான் நசய் து வழிவெ்தார் வாழ, வாழ் ெ்தாய் , அடிதயை் கு உன்
முகெ்தான் தாராவிடின், முடிதவன், நபான்னம் பலத்து எம் முழு முததல !
21-3(380)
முழுமுததல ! ஐம் புலனுக்கும் மூவர்க்கும் , என்தனக்கும் ,
வழிமுததல ! ெின் பழ அடியார் திரள் வான் குழுமிக்
நகழுமுததல ! அருள் தெ்திருக்க இரங் கும் நகால் தலா? என்று
அழும் அதுதவ அன்றி, மை் று என் நசய் தகன்? நபான்னம் பலத்து அசரதச !
21-4(381)
அசரதச ! நபான்னம் பலத்து ஆடும் அமுதத ! என்று உன் அருள் தொக்கி,
இசரததர் நகாக்கு ஒத்து, இரவுபகல் , ஏசை் று இருெ்தத தவசை் தைன் ,
கசரதசர் அடியார் களி சிைப் பக் காட்சி நகாடுத்து, உன் அடிதயன் பால்
பிசரதசர் பாலின் நெய் தபாலப் தபசாது இருெ்தால் , ஏசாதரா? 21-5(382)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 92

 திருவாசகம்
ஏசா ெிை் பர் என்சன, உனக்கு அடியான் என்று, பிைர் எல் லாம்
தபசா ெிை் பர், யான் தானும் தபணா ெிை் தபன், ெின் அருதள,
ததசா ! தெசர் சூழ் ெ்து இருக்கும் திருதவாலக்கம் தசவிக்க
ஈசா ! நபான்னம் பலத்து ஆடும் எெ்தாய் ! இனித்தான் இரங் காதய ! 21-6(383)

இரங் கும் ெமக்கம் பலக்கூத்தன் என்று என்று, ஏமாெ்து இருப்தபசன,

அரும் கை் பசன கை் பித்து, ஆண்டாய் , ஆள் வார் இலி மாடு ஆதவதனா?
நெருங் கும் அடியார்களும் , ெீ யும் ெின்று, ெிலாவி, விசளயாடும்
மருங் தக சார்ெ்து வர, எங் கள் வாழ் தவ, வா என்று அருளாதய ! 21-7(384)

அருளாது ஒழிெ்தால் , அடிதயசன, அஞ் தசல் என்பார் ஆர், இங் குப் ?

நபாருளா, என்சனப் புகுெ்து, ஆண்ட நபான்தன ! நபான்னம் பலக் கூத்தா !
மருளார் மனத்ததாடு ! உசனப் பிரிெ்து வருெ்துதவசன, வா என்று உன்
நதருளார் கூட்டம் காட்டாதயல் , நசத்தத தபானால் , சிரியாதரா? 21-8(385)

சிரிப் பார், களிப் பார், ததனிப் பார், திரண்டு, திரண்டு உன் திருவார்த்சத
விரிப் பார், தகட்பார், நமச்சுவார், நவவ் தவறு இருெ்து உன் திருொமம்
தரிப் பார், நபான்னம் பலத்து ஆடும் தசலவா என்பார், அவர் முன்தன
ெரிப் பாய் , ொதயன் இருப் தபதனா? ெம் பி ! இனித்தான் ெல் காதய ! 21-9(386)

ெல் காது ஒழியான் ெமக்கு என்று உன் ொமம் பிதை் றி, ெயனெீ ர்
மல் கா, வாழ் த்தா வாய் குழைா, வணங் கா, மனத்தால் ெிசனெ்து உருகிப்
பல் கால் உன்சனப் பாவித்துப் பரவிப் நபான்னம் பலம் என்தை
ஒல் கா ெிை் கும் உயிர்க்கு இரங் கி, அருளாய் ! என்சன உசடயாதன ! 21-10(387)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

22 யகாயில் திரு ் திகம் (388-397)

(தில் மலயில் அருளியது -எழுசீர்க்கழி பநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
மாறி ெின்று, என்சன மயக்கிடும் வஞ் சப்
புலன் ஐெ்தின் வழி அசடத்து, அமுதத
ஊறி ெின்று, என் உள் எழு பரஞ் தசாதி !
உள் ளவா காணவெ்து அருளாய் ,
ததைலின் நதளிதவ ! சிவநபருமாதன !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
ஈறிலாப் பதங் கள் யாசவயும் கடெ்த
இன் பதம ! என்னுசடய அன்தப ! 22-1(388)

அன்பினால் , அடிதயன் ஆவிதயாடு, ஆக்சக,

ஆனெ்தம் ஆய் க் கசிெ்து உருக,
என்பரம் அல் லா இன் அருள் தெ்தாய் ,
யான், இதை் கு இலன் ஓர் சகம் மாறு,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 93
 திருவாசகம்
முன் புமாய் ப், பின்பும் முழுதுமாய் ப் பரெ்த
முத்ததன ! முடிவிலா முததல !
நதன்நபருெ்துசையாய் ! சிவநபருமாதன !
சீருசடச் சிவபுரத்து அசரதச ! 22-2(389)

அசரசதன ! அன்பர்க்கு, அடியதனன் உசடய

அப் பதன ! ஆவிதயாடு ஆக்சக
புசரபுசர கனியப் புகுெ்து ெின் று, உருக்கிப்
நபாய் இருள் கடிெ்த நமய் ச் சுடதர !
திசரநபாரா மன்னும் அமுதத் நதண் கடதல !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
உசர, உணர்வு, இைெ்து ெின் று, உணர்வது ஓர் உணர்தவ !
யான், உன்சன உசரக்குமாறு, உணர்த்தத. 22-3(390)

உணர்ெ்த மாமுனிவர், உம் பதராடு, ஒழிெ்தார்

உணர்வுக்கும் , நதரிவரும் நபாருதள !
இணங் கு இலி ! எல் லா உயிர்கட்கும் உயிதர !
எசனப் பிைப் பு அறுக்கும் எம் மருெ்தத !
திணிெ்தது ஓர் இருளில் , நதளிெ்த தூ நவளிதய !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
குணங் கள் தாம் இல் லா இன் பதம ! உன்சனக்
குறிகிதனை் கு இனி என்ன குசைதய? 22-4(391)

குசைவிலா ெிசைதவ ! தகாதிலா அமுதத !

ஈறிலாக் நகாழும் சுடர்க் குன்தை !
மசையுமாய் , மசையின் நபாருளுமாய் வெ்து என்
மனத்திசட மன்னிய மன்தன !
சிசைநபைா ெீ ர்தபால் , சிெ்சதவாய் ப் பாயும்
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
இசைவதன ! ெீ என் உடலிடம் நகாண்டாய் ,
இனி, உன்சன என் இரக்தகதன ! 22-5(392)

இரெ்து இரெ்து உருக, என் மனத்து உள் தள

எழுகின்ை தசாதிதய ! இசமதயார்
சிரம் தனில் நபாலியும் கமலச் தசவடியாய் !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
ெிரெ்த ஆகாயம் , ெீ ர், ெிலம் , தீ, கால்
ஆய் , அசவ அல் சல ஆய் ஆங் தக,
கரெ்தது ஓர் உருதவ ! களித்தனன், உன்சன
கண் உைக் கண்டு நகாண்டு, இன்தை, 22-6(393)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 94

 திருவாசகம்
இன்று, எனக்கு அருளி, இருள் கடிெ்து, உள் ளத்து
எழுகின்ை ஞாயிதை தபான்று
ெின்ைெின் தன்சம ெிசனப் பு அை ெிசனெ்ததன்,
ெீ அலால் பிறிது மை் று இன்சம,
நசன்று நசன்று, அணுவாய் த் ததய் ெ்து ததய் ெ்து ஒன்ைாம்
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
ஒன்றும் ெீ அல் சல, அன்றி ஒன்று இல் சல
யார் உன்சன அறியகிை் பாதர? 22-7(394)

பார், பதம் , அண்டம் , அசனத்தும் ஆய் முசளத்துப்

பரெ்தது ஓர் படர் ஒளிப் பரப் தப !
ெீ ர் உறு தீதய ! ெிசனவததல் , அரிய
ெின் மலா ! ெின்னருள் நவள் ளச்
சீர் உறு சிெ்சத எழுெ்தது ஓர் தததன !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
ஆர் உைவு எனக்கு, இங் கு? ஆர்அயல் உள் ளார்?
ஆனெ்தம் ஆக்கும் என் தசாதீ ! 22-8(395)

தசாதியாய் த் ததான்றும் உருவதம ! அருவாம்

ஒருவதன ! நசால் லுதை் கு அரிய
ஆதிதய ! ெடுதவ ! அெ்ததம ! பெ்தம்
அறுக்கும் ஆனெ்த மா கடதல !
தீது இலா ென்சமத் திருவருள் குன்தை !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
யாதுெீ தபாவது, ஓர் வசக? எனக்கு அருளாய்
வெ்து ெின் இசண அடி தெ்தத. 22-9(396)

தெ்தது, உன் தன்சனக் நகாண்டது, என் தன்சனச்

சங் கரா ! ஆர்நகாதலா, சதுரர்?
அெ்தம் ஒன்று இல் லா ஆனெ்தம் நபை் தைன்,
யாது ெீ நபை் ைது ஒன்று, என்பால் ?
சிெ்சததய தகாயில் நகாண்ட எம் நபருமான் !
திருப் நபருெ்துசை உசை சிவதன !
எெ்சததய ! ஈசா ! உடல் இடம் நகாண்டாய் ,
யான் இதை் கு இலன், ஓர் சகம் மாதை ! 22-10(397)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 95

 திருவாசகம்
23 பசத்திலா ் த்து(398-407)
(தில் மலயில் அருளியது- எண் சீர்க்கழி பநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”

நபாய் யதனன் அகம் நெகப் புகுெ்து, அமுது ஊறும் ,

புதுமலர்க் கழல் இசண அடி பிரிெ்தும்
சகயதனன், இன்னும் நசத்திதலன், அெ்ததா !
விழித்திருெ்து உள் ளக் கருத்திசன இழெ்ததன்,
ஐயதன ! அரதச ! அருள் நபரும் கடதல !
அத்ததன ! அயன், மாை் கு, அறி ஒண்ணாச்
நசய் ய தமனியதன ! நசய் வசக அறிதயன்,
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன. 23-1(398)

புை் றுமாய் , மரமாய் ப் புனல் , காதல,

உண்டி ஆய் , அண்ட வாணரும் , பிைரும்
வை் றி யாரும் , ெின் மலர் அடி காணா
மன்ன ! என்சன ஓர் வார்த்சதயுள் படுத்துப்
பை் றினாய் , பசததயன், மனம் மிக உருதகன்,
பரிகிதலன், பரியா உடல் தன் சனச்
நசை் றிதலன், இன் னும் திரிதருகின்தைன்,
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-2(399)

புசலயதனசனயும் , நபாருள் என ெிசனெ்து, உன்

அருள் புரிெ்தசன, புரிதலும் , களித்துத்
தசலயினால் ெடெ்ததன் , விசடப் பாகா !
சங் கரா ! எண்ணில் வானவர்க்கு எல் லாம்
ெிசலயதன ! அசல ெீ ர் விடம் உண்ட
ெித்ததன ! அசடயார் புரம் எரித்த
சிசலயதன ! எசனச் நசத்திடப் பணியாய் ,
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-3(400)

அன்பர் ஆகி, மை் று, அருெ்தவம் முயல் வார்,

அயனும் , மாலும் , மை் று அழல் உறுநமழுகு ஆம்
என்பராய் ெிசனவார் எசனப் பலர்
ெிை் க இங் கு, எசன, எத்தினுக்கு ஆண்டாய் ?
வன் பராய் முருடு ஒக்கும் என் சிெ்சத,
மரக்கண், என் நசவி இரும் பினும் வலிது,
நதன்பராய் த் துசையாய் ! சிவதலாகா !
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-4(401)

ஆட்டுத் ததவர் தம் விதி ஒழித்து, அன்பால் ,

ஐயதன என்று உன் அருள் வழி இருப் தபன்,

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 96

 திருவாசகம்
ொட்டுத் ததவரும் ொடரும் நபாருதள !
ொததன ! உசனப் பிரிவு உைா அருசளக்
காட்டித் ததவ ! ெின் கழல் இசண காட்டிக்
காய மாயத்சதக் கழித்து, அருள் நசய் யாய் ,
தசட்சடத் ததவர் தெ் ததவர் பிராதன !
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-5(402)

அறுக்கிதலன் உடல் துணி படத் தீப் புக்கு

ஆர்கிதலன், திருவருள் வசக அறிதயன்,
நபாறுக்கிதலன் உடல் , தபாக்கு இடம் காதணன்,
தபாை் றி ! தபாை் றி ! என்தபார் விசடப் பாகா !
இைக்கிதலன் உசனப் பிரிெ்து, இனிது இருக்க,
என்நசய் தகன்? இது நசய் க என்று அருளாய்
சிசைக்கதண புனல் ெிலவிய வயல் சூழ்
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-6(403)

மாயதன ! மறி கடல் விடம் உண்ட

வானவா ! மணி கண்டத்து எம் அமுதத !
ொயிதனன், உசன ெிசனயவும் மாட்தடன்,
ெமச்சிவாய என்று, உன் அடி பணியாப்,
தபயனாகிலும் , நபருநெறி காட்டாய் ,
பிசைகுலாம் சசடப் பிஞ் ஞகதன ! ஓ !
தசயன் ஆகி ெின்று, அலறுவது அழதகா !
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-7(404)

தபாது தசர் அயன், நபாரு கடல் கிடெ்ததான்,

புரெ்தராதிகள் ெிை் க மை் று என்சனக்
தகாது ஆட்டி, ெின் குசர கழல் காட்டிக்
குறிக்நகாள் க என்று, ெின் நதாண்டரில் கூட்டாய் ,
யாது நசய் வது, என்று, இருெ்தனன், மருெ்தத !
அடியதனன் இடர்ப் படுவதும் இனிததா !
சீத வார்புனல் ெிலவிய வயல் சூழ்
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-8(405)

ஞாலம் இெ்திரன், ொன்முகன், வானவர்,

ெிை் க, மை் று எசன ெயெ்து இனிது ஆண்டாய் !
காலன் ஆர் உயிர் நகாண்ட பூங் கழலாய் !
கங் சகயாய் ! அங் கி தங் கிய சகயாய் !
மாலும் ஓலமிட்டு அலறும் அம் மலர்க்தக,
மரக்கதணசனயும் வெ்திடப் பணியாய் ,
தசலும் , ெீ லமும் ெிலவிய வயல் சூழ்
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-9(406)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 97
 திருவாசகம்
வசளக் சகயாநனாடு மலரவன் அறியா
வானவா ! மசல மாது ஒரு பாகா !
களிப் நபலாம் மிகக் கலங் கிடு கின்தைன்,
கயிசல மா மசல தமவிய கடதல !
அளித்து வெ்து, எனக்கு ஆவ என்று அருளி,
அச்சம் தீர்த்த ெின் அருள் நபரும் கடலில்
திசளத்தும் , ததக்கியும் , பருகியும் , உருதகன்,
திருப் நபருெ்துசை தமவிய சிவதன ! 23-10(407)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

24 அமடக்கல ் த்து(408-417)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - கலமவ ் ாட்டு)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
நசழுக் கமலத் திரள் அன, ெின் தசவடி தசர்ெ்து அசமெ்த,
பழுத்த மனத்து அடியர் உடன் தபாயினர் யான் பாவிதயன்
புழுக்கண் உசடப் புன்குரம் சபப் நபால் லாக் கல் வி ஞானம் இலா,
அழுக்கு மனத்து அடிதயன், உசடயாய் ! உன் அசடக்கலதம. 24-1(408)

நவறுப்பனதவ நசய் யும் என் சிறுசமசய, ெின் நபருசமயினாை்

நபாறுப் பவதன ! அராப் பூண்பவதன ! நபாங் கு கங் சகசசடச்
நசறுப் பவதன ! ெின் திருவருளால் , என் பிைவிசய தவர்
அறுப் பவதன ! உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-2(409)

நபரும் நபருமான், என் பிைவிசய தவர் அறுத்துப் நபரும் பிச்சுத்

தரும் நபருமான், சதுரப் நபருமான், என் மனத்தின் உள் தள
வரும் நபருமான், மலதரான், நெடுமால் , அறியாமல் ெின்ை
அரும் நபருமான் ! உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-3(410)

நபாழிகின்ை துன்பப் புயல் நவள் ளத்தில் , ெின் கழல் புசண நகாண்டு,

இழிகின்ை அன்பர்கள் ஏறினர், வான், யான் இடர்க் கடல் வாய் ச்
சுழி நசன்று, மாதர்த்திசர நபாரக் காமச் சுைவு எறிய,
அழிகின்ைனன், உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம ! 24-4(411)

சுருள் புரி கூசழயர் சூழலில் பட்டு, உன் திைம் மைெ்து, இங் கு

இருள் புரி யாக்சகயிதல கிடெ்து, எய் த்தனன், சமத்தடம் கண்
நவருள் புரிமான்அன்ன தொக்கி தன் பங் க, விண்தணார்நபருமான்,
அருள் புரியாய் , உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-5(412)

மாசழசமப் பாவிய கண்ணியர் வன் மத்து இட உசடெ்து,

தாழிசயப் பாவு தயிர்தபால் தளர்ெ்ததன், தட மலர்த்தாள் ,
வாழி ! எப் தபாது வெ்து, எெ்ொள் , வணங் குவன் வல் விசனதயன்?
ஆழி அப் பா ! உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-6(413)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 98
 திருவாசகம்

மின் கணினார், நுடங் கும் இசடயார், நவகுளி வசலயில் அகப் பட்டுப்

புன் கணன் ஆய் ப் புரள் தவசனப் புரளாமல் புகுெ்து அருளி,
என் கணிதல அமுது ஊறித் தித்தித்து, என் பிசழக்கு இரங் கும்
அம் கணதன ! உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-7(414)

மாவடு வகிர் அன்ன கண்ணி பங் கா ! ெின் மலர் அடிக்தக

கூவிடுவாய் ? கும் பிக்தக இடுவாய் ? ெின் குறிப் பு அறிதயன்
பாவிசட ஆடு குழல் , தபால் கரெ்து, பரெ்தது, உள் ளம்
ஆ ! நகடுதவன், உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-8(415)

பிறிவு அறியாஅன்பர், ெின் அருள் நபய் கழல் தாள் இசணக் கீழ் ,

மறிவு அறியாச் நசல் வம் வெ்து நபை் ைார், உன்சன வெ்திப் பது ஓர்
நெறி அறிதயன், ெின்சனதய அறிதயன், ெின் சனதய அறியும்
அறிவு அறிதயன், உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-9(416)

வழங் குகின்ைாய் க்கு உன் அருள் ஆர் அமுதத்சத வாரிக்நகாண்டு,

விழுங் குகின்தைன், விக்கிதனன் விசனதயன், என் விதி இன் சமயால் ,
தழங் கு அரும் ததன் அன்ன தண்ணீர ் பருகத் தெ்து, உய் யக் நகாள் ளாய்
அழுங் குகின்தைன், உசடயாய் ! அடிதயன் உன் அசடக்கலதம. 24-10(417)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

25 ஆமச ் த்து(418-427)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது --அறுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
கருடக் நகாடிதயான் காண மாட்டாக் கழல் தசவடி என்னும்
நபாருசளத் தெ்து, இங் கு, என்சன ஆண்ட நபால் லா மணிதய ! ஓ !
இருசளத் துரெ்திட்டு, இங் தக வா? என்று அங் தக, கூவும்
அருசளப் நபறுவான், ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-1(418)

நமாய் ப் பால் ெரம் பு கயிறு ஆக, மூசள, என்பு, ததால் , தபார்த்த

குப் பாயம் புக்கு, இருக்ககில் தலன், கூவிக் நகாள் ளாய் , தகாதவ ! ஓ !
எப் பாலவர்க்கும் அப்பால் ஆம் என் ஆர் அரமுதத ! ஓ !
அப் பா ! காண ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-2(419)

சீவார்ெ்து, ஈ நமாய் த்து, அழுக்நகாடு திரியும் சிறு குடில் இது சிசதயக்

கூவாய் , தகாதவ ! கூத்தா ! காத்து ஆட்நகாள் ளும் குருமணிதய !
ததவா ! ததவர்க்கு அரியாதன ! சிவதன ! சிறிது என் முகம் தொக்கி !
ஆவா ! என்ன, ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-3(420)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 99

 திருவாசகம்
மிசடெ்து, எலும் பு ஊத்சத, மிக்கு அழுக்கு ஊைல் வீறு இலி, ெசடக் கூடம்
நதாடர்ெ்து எசன ெலியத், துயர் உறுகின்தைன், தசாத்தம் ! எம் நபருமாதன !
உசடெ்து, செெ்து, உருகி, உன் ஒளி தொக்கி, உன் திரு மலர்ப் பாதம்
அசடெ்து ெின் றிடுவான் ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-4(421)

அளி புண் அகத்துப், புைம் ததால் மூடி, அடிதயன் உசட யாக்சக,

புளியம் பழம் ஒத்து இருெ்ததன், இருெ்தும் , விசடயாய் ! நபாடியாடீ !
எளிவெ்து, என்சன ஆண்டு நகாண்ட என் ஆர் அமுதத ! ஓ !
அளியன் என்ன, ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-5(422)

எய் த்ததன் ொதயன், இனி இங் கு இருக்க கில் தலன், இவ் வாழ் க்சக
சவத்தாய் , வாங் காய் , வாதனார் அறியா மலர்ச் தசவடியாதன !
முத்தா ! உன் தன் முக ஒளி தொக்கி, முறுவல் ெசககாண,
அத்தா ! சால ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் ! அம் மாதன ! 25-6(423)

பாதரார், விண்தணார், பரவி தயத்தும் பரதன ! பரஞ் தசாதீ !

வாராய் , வாரா உலகம் தெ்து, வெ்து ஆட் நகாள் வாதன,
தபர் ஆயிரமும் பரவித் திரிெ்து, எம் நபருமான் என ஏத்த,
ஆரா அமுதத ! ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-7(424)

சகயால் நதாழுது, உன் கழல் தசவடிகள் கழுமத் தழுவிக் நகாண்டு,

எய் யாது என் தன் தசல தமல் சவத்து, எம் நபருமான் நபருமான் ! என்று,
ஐயா ! என் தன் வாயால் அரை் றி, அழல் தசர் நமழுகு ஒப் ப,
ஐயாை் று அரதச ! ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் , அம் மாதன ! 25-8(425)

நசடியார் ஆக்சகத் திைம் அை வீசிச் சிவபுர ெகர் புக்குக்,

கடியார் தசாதி கண்டு நகாண்டு, என் கண் இசண களி கூரப் ,
படிதான் இல் லாப் பரம் பரதன ! உன் பழ அடியார் கூட்டம்
அடிதயன் காண ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் அம் மாதன ! 25-9(426)

நவம் தசல் அசனய கண்ணார் தம் நவகுளி வசலயில் அகப் பட்டு,

செஞ் தசன், ொதயன், ஞானச் சுடதர ! ொன் ஓர் துசண காதணன்,
பஞ் சு ஏர் அடியாள் பாகத்து ஒருவா ! பவளத் திருவாயால் ,
அஞ் தசல் என்ன ஆசசப் பட்தடன் கண்டாய் அம் மாதன ! 25-10(427)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 100

 திருவாசகம்
26 அதிசய ் த்து(428-437)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது-அறுசீர்க்கழி பநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
சவப் பு மாடு என்று மாணிக்கத்து ஒளி என்று மனத்திசட உருகாதத,
நசப் பு தெர்முசல மடவரலியர் தங் கள் திைத்திசட செதவசன
ஒப் பு இலாதன, உவமனில் இைெ்தன, ஒள் மலர்த் திருப் பாதத்து
அப் பன் ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-1(428)

ெீ தி யாவன யாசவயும் ெிசனக்கிதலன், ெிசனப் பவ நராடும் கூதடன்,

ஏததம, பிைெ்து, இைெ்து, உழல் தவன் தசன என் அடியான், என்று,
பாதி மாநதாடும் கூடிய பரம் பரன், ெிரெ்தரமாய் ெின்ை
ஆதி ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-2(429)

முன்சன என்னுசடய வல் விசன தபாயிட, முக்கண் அது உசட எெ்சத,

தன்சன யாவரும் அறிவதை் கு அரியவன், எளியவன் அடியார்க்குப்
நபான்சன நவன்ைது ஓர் புரிசசட முடிதனில் இளமதி அது சவத்த
அன்சன, ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-3(430)

பித்தன் என்று எசன, உலகவர் பகர்வது ஓர் காரணம் இது, தகளீர,்

ஒத்துச் நசன்று, தன் திருவருள் கூடிடும் உபாயம் அது அறியாதம,
நசத்துப் தபாய் , அரு ெரகிசட வீழ் வதை் கு ஒருப் படு கின் தைசன,
அத்தன், ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-4(431)

பரவுவார் அவர் பாடு நசன்று அசணகிதலன் பல் மலர் பறித்து ஏத்ததன்,

குரவுவார் குழலார் திைத்தத ெின் று, குடிநகடு கின் தைசன
இரவு ெின்று, எரி ஆடிய எம் இசை, எரிசசட மிளிர்கின்ை
அரவன் ஆண்டுதன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-5(432)

எண்ணிதலன் திருொம அஞ் சு எழுத்தும் , என் ஏசழசம அதனாதல

ெண்ணிதலன் கசல ஞானிகள் தம் நமாடு, ெல் விசன ெயவாதத,
மண்ணிதல பிைெ்து, இைெ்து, மண்ணாவதை் கு, ஒருப் படு கின் தைசன
அண்ணல் , ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-6(433)

நபாத்சத ஊன் சுவர், புழுப்நபாதிெ்து, உளுத்து அசும் பு ஒழுகிய நபாய் க்கூசர,

இத்சத நமய் எனக் கருதி ெின்று இடர்க் கடல் சுழித்தசலப் படுதவசன
முத்து, மாமணி, மாணிக்க, வயிரத்த, பவளத்தின் முழுச்தசாதி,
அத்தன் ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதியம் கண்டாதம ! 26-7(434)

ெீ க்கி, முன் எசனத் தன் நனாடு ெிலாவசக, குரம் சபயில் புகப் நபய் து
தொக்கி, நுண்ணிய, நொடியன நசாை் நசய் து, நுகம் இன்றி விளாக்சகத்துத்
தூக்கி, முன் நசய் த நபாய் அைத் துகள் அறுத்து, எழுதரு சுடர்ச்தசாதி
ஆக்கி, ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-8(435)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 101
 திருவாசகம்

உை் ை ஆக்சகயின் உறுநபாருள் , ெறுமலர் எழுதரு ொை் ைம் தபால் ,

பை் ைல் ஆவது ஓர் ெிசல இலாப் பரம் நபாருள் அப்நபாருள் பாராதத,
நபை் ைவா நபை் ை பயனது நுகர்ெ்திடும் பித்தர் நசால் நதளியாதம,
அத்தன், ஆண்டு, தன் அடியரில் கூட்டிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-9(436)

இருள் திணிெ்து எழுெ்திட்டது ஓர் வல் விசனச் சிறுகுடில் , இது, இத்சதப்

நபாருள் எனக் களித்து, அரு ெரகத்திசட விழப் புகுகின்தைசனத்
நதருளும் மும் மதில் , நொடி வசர இடிதரச் சினப் பதத்நதாடு நசெ்தீ
அருளும் நமய் ெ்நெறி நபாய் ெ்நெறி ெீ க்கிய அதிசயம் கண்டாதம ! 26-10(437)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

27 புணர்சசி
் ் த்து(438-447)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
சுடர்நபான் குன்சைத், ததாளா முத்சத,
வாளா நதாழும் பு உகெ்து,
கசடப் பட்தடசன ஆண்டு நகாண்ட
கருணாலயசனக், கருமால் , பிரமன்,
தசடபட்டு, இன் னும் சாரமாட்டாத்
தன்சனத் தெ்த என் ஆர் அமுசதப்
புசட பட்டு இருப் பது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-1(438)

ஆை் ை கில் தலன் அடிதயன், அரதச !

அவனி தலத்து ஐம் புலன் ஆய
தசை் றில் அழுெ்தாச் சிெ்சத நசய் து,
சிவன் எம் நபருமான், என்று ஏத்தி,
ஊை் று மணல் தபால் , நெக்கு நெக்கு
உள் தள உருகி, ஓலம் இட்டுப்
தபாை் றி ெிை் பது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-2(439)

ெீ ண்ட மாலும் , அயனும் நவருவ

ெீ ண்ட நெருப் சப விருப் பிதலசன
ஆண்டு நகாண்ட என் ஆர் அமுசத,
அள் ளூறு உள் ளத்து அடியார் முன்
தவண்டும் தசனயும் வாய் விட்டு அலறி,
விசரயார் மலர் தூவிப்
பூண்டு கிடப் பது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-3(440)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 102

 திருவாசகம்
அல் லிக் கமலத்து அயனும் , மாலும் ,
அல் லா தவரும் , அமரர் தகானும் ,
நசால் லிப் பரவும் ொமத் தாசனச்
நசால் லும் நபாருளும் இைெ்த சுடசர,
நெல் லிக் கனிசயத், ததசனப், பாசல
ெிசைஇன் அமுசத, அமுதின் சுசவசயப்
புல் லிப் புணர்வது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-4(441)

திகழத் திகழும் அடியும் முடியும்

காண்பான், கீழ் தமல் , அயனும் , மாலும் ,
அகழப் பைெ்தும் , காண மாட்டா
அம் மான், இம் மாெிலம் முழுதும்
ெிகழப் பணிநகாண்டு, என்சன ஆட்நகாண்டு,
ஆ ! ஆ ! என்ை ெீ ர்சம எல் லாம்
புகழப் நபறுவது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-5(442)

பரிெ்து வெ்து, பரம ஆனெ்தம் ,

பண்தட, அடிதயை் கு அருள் நசய் யப்
பிரிெ்து தபாெ்து நபருமாெிலத்தில்
அருமால் உை் தைன், என்று என்று,
நசாரிெ்த கண்ணீர,் நசாரிய உள் ெீ ர்,
உதராமம் சிலிர்ப்ப, உகெ்து அன்பாய் ப்
புரிெ்து ெிை் பது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-6(443)

ெிசனயப் பிைருக்கு அரிய நெருப் சப,

ெீ சரக், காசல, ெிலசன, விசும் சபத்,
தசன ஒப் பாசர இல் லாத் தனிசய,
தொக்கித் தசழத்துத், தழுத்த கண்டம்
கசனயக், கண்ணீர ் அருவி பாயக்
சகயும் கூப் பிக், கடிமலரால்
புசனயப் நபறுவது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-7(444)

நெக்கு நெக்கு, உள் உருகி உருகி,

ெின்றும் , இருெ்தும் , கிடெ்தும் , எழுெ்தும் ,
ெக்கும் , அழுதும் , நதாழுதும் , வாழ் த்தி
ொனா விதத்தால் கூத்தும் ெவிை் றிச்,
நசக்கர் தபாலும் திருதமனி
திகழ தொக்கிச் சிலிர் சிலிர்த்துப்,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 103
 திருவாசகம்
புக்கு ெிை் பது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-8(445)

தாதாய் மூஏழ் உலகுக்கும்

தாதய, ொதயன் தசன ஆண்ட
தபதாய் , பிைவிப் பிணிக்கு ஓர் மருெ்தத
நபருெ் ததன் பில் க, எப் தபாதும்
ஏதா மணிதய ! என்று என்று ஏத்தி,
இரவும் பகலும் , எழிலார் பாதப்
தபாதாய் ெ்து அசணவது, என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 28-9(446)

காப் பாய் , பசடப் பாய் , கரப் பாய் , முழுதும் ,

கண்ணார் விசும் பின் விண்தணார்க்கு எல் லாம்
மூப் பாய் , மூவா முதலாய் ெின் ை
முதல் வா முன்தன எசன ஆண்ட
பார்ப்பாதன, எம் பரமா ! என்று
பாடிப் பாடிப் பணிெ்து ! பாதப்
பூப் தபாது அசணவது என்று நகால் தலா என்
நபால் லா மணிசயப் புணர்ெ்தத. 27-10(447)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

28 வாைா ் த்து(448-457)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது -அறு சீர்க்கழி பநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பாநராடு விண்ணாய் ப் , பரெ்த எம் பரதன !
பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
சீநராடு நபாலிவாய் , சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
யாநராடு தொதகன்? ஆர்க்கு எடுத்து உசரக்தகன்?
ஆண்ட ெீ அருளிசல ஆனால் ,
வார்கடல் உலகில் வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருகஎன்று, அருள் புரியாதய. 28-1(448)

வம் பதனன் தன் சன ஆண்ட மா மணிதய !

மை் று ொன் பை் றிதலன் கண்டாய் ,
உம் பரும் அறியா ஒருவதன ! இருவர்க்கு
உணர்விைெ்து, உலகம் ஊடுருவும்
நசம் நபருமாதன ! சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
எம் நபருமாதன ! என்சன ஆள் வாதன !
என்சன ெீ கூவிக்நகாண்டு அருதள. 28-2(449)
பாடிமால் புகழும் பாததம அல் லால் ,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 104
 திருவாசகம்
பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
ததடி ெீ ஆண்டாய் , சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
ஊடுவது உன்தனாடு, உவப் பதும் உன்சன,
உணர்த்துவது உனக்கு, எனக்கு உறுதி
வாடிதனன், இங் கு வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருகஎன்று அருள் புரியாதய. 28-3(450)

வல் சலவாள் அரக்கர் புரம் எரித்தாதன !

மை் றுொன் பை் றிதலன் கண்டாய் ,
தில் சலவாழ் கூத்தா ! சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
எல் சல மூ உலகும் உருவி, அன்றி இருவர்
காணும் ொள் , ஆதி, ஈறு இன்சம,
வல் சலயாய் வளர்ெ்தாய் வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருக என்று அருள் புரியாதய. 28-4(451)

பண்ணிதனர் நமாழியாள் பங் க ! ெீ அல் லால் ,

பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
திண்ணதம ஆண்டாய் , சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
எண்ணதம, உடல் , வாய் , மூக்நகாடு, நசவி, கண்,
என்று இசவ ெின் கதண சவத்து,
மண்ணின்தமல் அடிதயன் வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருக என்று அருள் புரியாதய. 28-5(452)

பஞ் சின் நமல் அடியாள் பங் க ! ெீ அல் லால் ,

பை் று ொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
நசஞ் நசதவ ஆண்டாய் , சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
அஞ் சிதனன் ொதயன், ஆண்டு, ெீ அளித்த
அருளிசன, மருளினால் மைெ்த
வஞ் சதனன், இங் கு வாழ் கிதலன், கண்டாய் ,
வருகஎன்று, அருள் புரியாதய. 28-6(453)

பரிதிவாழ் ஒளியாய் ! பாததம அல் லால் ,

பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
திரு உயர் தகாலச் சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
கருசணதய தொக்கிக் கசிெ்து, உளம் உருகிக்
கலெ்து, ொன் வாழும் ஆறு அறியா
மருளதனன் உலகில் வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருகஎன் ைருள் புரி யாதய. 28-7(454)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 105
 திருவாசகம்

பெ்தசண விரலாள் பங் க ெீ அல் லால் ,

பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
நசெ்தழல் தபால் வாய் , சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
அெ்தமில் அமுதத ! அரும் நபரும் நபாருதள !
ஆரமுதத ! அடிதயசன
வெ்து உய ஆண்டாய் வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருகஎன்று அருள் புரியாதய. 28-8(455)

பாவ ொசா, உன் பாததம அல் லால் ,

பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
ததவர் தம் தததவ, சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
மூவுலகு உருவ இருவர் கீழ் தமலாய் ,
முழங் க, அழலாய் ெிமிர்ெ்தாதன !
மா உரியாதன ! வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருகஎன்று, அருள் புரியாதய. 28-9(456)

பழுதில் நதால் புகழாள் பங் க ! ெீ அல் லால் ,

பை் றுொன் மை் றிதலன் கண்டாய் ,
நசழுமதி அணிெ்தாய் , சிவபுரத்து அரதச !
திருப் நபருெ் துசையுசை சிவதன !
நதாழுவதனா பிைசரத்? துதிப் பதனா? எனக்கு ஓர்
துசண என ெிசனவதனா? நசால் லாய் ,
மழவிசடயாதன ! வாழ் கிதலன் கண்டாய் ,
வருக என்று, அருள் புரியாதய. 28-10(457)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

29 அருட் த்து(458-467)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது -எழுசீர்க் கழிபநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”

தசாதிதய ! சுடதர ! சூழ் ஒளி விளக்தக !

சுரிகுழல் , பசண முசல மடெ்சத
பாதிதய ! பரதன பால் நகாள் நவண்ணீை்ைாய் !
பங் கயத்து அயனும் , மால் அறியா
ெீ திதய ! நசல் வத் திருப் நபருெ்துசையில்
ெிசைமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
ஆதிதய ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால் ,
அநதெ்துதவ? என்று அருளாதய ! 29-1(458)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 106

 திருவாசகம்
ெிருத்ததன ! ெிமலா ! ெீ ை் ைதன ! நெை் றிக்
கண்ணதன ! விண் உதளார் பிராதன !
ஒருத்ததன ! உன்சன, ஓலம் இட்டு அலறி,
உலநகலாம் ததடியும் , காதணன்,
திருத்தமாம் நபாய் சகத் திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
அருத்ததன ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால்
அநதெ்துதவ? என்று அருளாதய ! 29-2(459)

எங் கள் ொயகதன ! என் உயிர்த் தசலவா !

ஏலவார் குழலிமார் இருவர்
தங் கள் ொயகதன ! தக்க ெல் காமன்
தனது உடல் தழல் எழ விழித்த
நசங் கண் ொயகதன ! திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
அங் கணா அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால்
அநதெ்துதவ? என்று, அருளாதய ! 29-3(460)

கமலொன் முகனும் , கார்முகில் ெிைத்துக்

கண்ணனும் , ெண்ணுதை் கு அரிய
விமலதன, எமக்கு நவளிப் படாய் என்ன,
வியன் தழல் நவளிப்பட்ட எெ்தாய் !
திமிலொன் மசைதசர் திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
அமலதன ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால் ,
அநதெ்துதவ? என்று, அருளாதய ! 29-4(461)

துடி நகாள் தெர் இசடயாள் , சுரிகுழல் மடெ்சத

துசணமுசலக் கண்கள் ததாய் சுவடு,
நபாடி நகாள் வான் தழலில் , புள் ளிதபால் , இரண்டு
நபாங் கு ஒளிதங் கு மார்பினதன !
நசடிநகாள் வான் நபாழில் சூழ் திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
அடிகதள ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால்
அநதெ்துதவ? என்று, அருளாதய ! 29-5(462)

துப் பதன தூயாய் தூயநவண்ணீறு

துசதெ்நதழு துளங் நகாளி வயிரத்து
ஒப் பதன உன்சன உள் குவார் மனத்தின்
உறுசுசவ அளிக்கும் ஆரமுதத
நசப் பமா மசைதசர் திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 107
 திருவாசகம்
அப் பதன அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால்
அநதெ்துதவ என்று அருளாதய. 29-6(463)

நமய் யதன ! விகிர்தா ! தமருதவ வில் லா

தமவலர் புரங் கள் மூன்று எரித்த
சகயதன ! காலால் காலசனக் காய் ெ்த,
கடும் தழல் பிழம் பு அன்ன தமனிச்
நசய் யதன ! நசல் வத் திருப் நபருெ்துசையில் ,
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
ஐயதன ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால்
அநதெ்துதவ? என்று, அருளாதய ! 29-7(464)

முத்ததன ! முதல் வா ! முக்கணா ! முனிவா !

நமாட்டு அைா மலர் பறித்து, இசைஞ் சிப்,
பத்தியாய் ெிசனெ்து, பரவுவார் தமக்குப்
பரகதி நகாடுத்து அருள் நசய் யும்
சித்ததன ! நசல் வத் திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
அத்ததன ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால் ,
அநதெ்துதவ? என்று, அருளாதய ! 29-8(465)

மருளதனன் மனத்சத மயக்கை தொக்கி

மறுசமதயாடு இம் சமயும் நகடுத்த
நபாருளதன ! புனிதா ! நபாங் கு வாள் அரவம் ,
கங் சக ெீ ர், தங் கு நசஞ் சசடயாய் !
நதருளும் ொன் மசைதசர் திருப் நபருெ்துசையில்
நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
அருளதன ! அடிதயன் ஆதரித்து அசழத்தால்
அநதெ்துதவ? என்று அருளாதய ! 29-9(466)

திருெ்துவார் நபாழில் சூழ் திருப் நபருெ்துசையில்

நசழுமலர்க் குருெ்தம் தமவிய சீர்
இருெ்தவாறு எண்ணி, ஏசைா, ெிசனெ்திட்டு,
என்னுசட எம் பிரான் என்று என்று,
அருெ்தவா ! ெிசனெ்தத ஆதரித்து அசழத்தால் ,
அசலகடல் அதன் உதள ெின்று,
நபாருெ்தவா, கயிசல புகுநெறி இதுகாண்,
தபாதராய் என்று அருளாதய ! 29-10(467)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 108

 திருவாசகம்
30 திருக்கழுக்குன்ற ் திகம் (468-474)
(திருக்கழுக்குன்றத்தில் அருளியது - ஏழுசீர்க் கழிபநடிலடி ஆசிரிய
விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பிணக்கு இலாத நபருெ்துசைப் நபருமான் ! உன் ொமங் கள் தபசுவார்க்கு,
இணக்கு இலாதது ஓர் இன் பதம வரும் , துன்பதம துசடத்து, எம் பிரான் !
உணக்கு இலாதது ஓர் வித்து, தமல் விசளயாமல் , என் விசன ஒத்த பின் ,
கணக்கு இலாத் திருக் தகாலம் ெீ வெ்து காட்டினாய் , கழுக்குன்றிதல ! 30-1(468)

பிட்டு தெர்பட, மண் சுமெ்த நபருெ்துசைப் நபரும் பித்ததன !

சட்ட தெர்பட வெ்து இலாத சழக்கதனன் உசனச் சார்ெ்திதலன்,
சிட்டதன சிவதலாகதன ! சிறு ொயினும் கசட ஆய நவங்
கட்டதனசனயும் ஆட்நகாள் வான், வெ்து, காட்டினாய் க் கழுக்குன்றிதல!30-2(469)

மலங் கிதனன் கண்ணின் ெீ சர மாை் றி மலம் நகடுத்த நபருெ்துசை

விலங் கிதனன், விசனக் தகடதனன், இனி தமல் விசளவது அறிெ்திதலன்,
இலங் கு கின்ை ெின் தசவடிகள் இரண்டும் , சவப் பிடம் இன்றிதய
கலங் கிதனன், கலங் காமதல, வெ்து, காட்டினாய் , கழுக்குன்றிதல ! 30-3(470)

பூண் ஓணாதது ஓர் அன்பு பூண்டு, நபாருெ்தி, ொள் நதாறும் தபாை் ைவும் ,
ொண் ஓணாதது ஓர் ொணம் எய் தி, ெடுக்கடல் உள் அழுெ்தி, ொன்
தபண் ஓணாத நபருெ்துசைப் நபருெ் ததாணி பை் றி யுசகத்தலும் ,
காண் ஓணாத் திருக்தகாலம் , ெீ வெ்து, காட்டினாய் க், கழுக்குன்றிதல !30-4(471)

தகால தமனி வராகதம ! குணம் ஆம் நபருெ்துசைக் நகாண்டதல !

சீலம் ஏதும் அறிெ்திலாத என் சிெ்சத சவத்த சிகாமணி !
ஞாலதம கரி ஆக ொன் உசன ெச்சி ெச்சிட வெ்திடும்
காலதம ! உசன ஓத, ெீ வெ்து காட்டினாய் , கழுக்குன்றிதல ! 30-5(472)

தபதம் இல் லது ஓர் கை் பு அளித்த நபருெ்துசைப் நபரு நவள் ளதம !
ஏததம பல தபச, ெீ எசன ஏதிலார் முனம் , என் நசய் தாய் ?
சாதல் சாதல் , நபால் லாசம அை் ை, தனிச் சரண் சரணாம் எனக்
காதலால் உசன ஓத, ெீ வெ்து, காட்டினாய் , கழுக்குன்றிதல ! 30-6(473)

இயக்கிமார் அறுபத்து ொல் வசர எண்குணம் நசய் த ஈசதன !

மயக்கம் ஆயது ஓர் மும் மலப் பழ வல் விசனக்குள் அழுெ்தவும் ,
துயக்கறுத்து, எசன ஆண்டு நகாண்டு, ெின் தூய் மலர்க் கழல் தெ்து, எசனக்
கயக்க சவத்து, அடியார் முதன வெ்து, காட்டினாய் , கழுக்குன்றிதல ! 30-7(474)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 109

 திருவாசகம்
31 கண்ட த்து(475-484)
(தில் மலயில் அருளியது - தரவு பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
இெ்திரிய வயம் மயங் கி, இைப் பதை் தக, காரணமாய் ,
அெ்தரதம திரிெ்துதபாய் , அருெரகில் வீழ் தவை் குச்
சிெ்சததசனத் நதளிவித்துச், சிவமாக்கி எசன ஆண்ட
அெ்தமிலா ஆனெ்தம் அணிநகாள் தில் சல கண்தடதன ! 31-1(475)

விசனப் பிைவி என்கின்ை தவதசனயில் அகப் பட்டுத்

தசனச்சிறிதும் ெிசனயாதத தளர்வு எய் திக் கிடப் தபசன,
எசனப் நபரிதும் ஆட்நகாண்டு என் பிைப் பு அறுத்த இசண இலிசய
அசனத்து உலகும் நதாழும் தில் சல அம் பலத்தத கண்தடதன ! 31-2(476)

உருத்நதரியாக் காலத்தத உள் புகுெ்து என் உளம் மன்னிக்

கருத்து இருத்தி ஊன்புக்குக் கருசணயினால் ஆண்டு நகாண்ட
திருத்துருத்தி தமயாசனத், தித்திக்கும் சிவபதத்சத
அருத்தியினால் ொயடிதயன் அணிநகாள் தில் சல கண்தடதன ! 31-3(477)

கல் லாத புல் அறிவில் கசடப் பட்ட ொதயசன,

வல் லாளனாய் வெ்து, வனப் பு எய் தி இருக்கும் வண்ணம்
பல் தலாரும் காண, என்ைன் பசு பாசம் அறுத்தாசன
எல் தலாரும் இசைஞ் சு தில் சல அம் பலத்தத கண்தடதன ! 31-4(478)

சாதி, குலம் , பிைப் பு என்னும் சுழிப் பட்டுத் தடுமாறும்

ஆதமிலி ொதயசன, அல் லல் அறுத்து ஆட்நகாண்டு
தபசதகுணம் , பிைர் உருவம் , யான் எனது என் உசர மாய் த்துக்
தகாதில் அமுது ஆனாசனக் குலாவு தில் சல கண்தடதன ! 31-5(479)

பிைவிதசன அைமாை் றிப், பிணி, மூப் பு என்று இசவ இரண்டும் ,

உைவிநனாடும் ஒழியச் நசன்று, உலகுசடய ஒரு முதசலச்
நசறி நபாழில் சூழ் தில் சல ெகர்த் திருச்சிை் ைம் பலம் மன்னி,
மசையவரும் , வானவரும் , வணங் கிட ொன் கண்தடதன ! 31-6(480)

பத்திசமயும் பரிசும் இலாப் பசு பாசம் அறுத்தருளிப்,

பித்தன் இவன் என, என்சன ஆக்கு வித்துப் தபராதம,
சித்தம் எனும் திண் கயிை் ைால் திருப் பாதம் கட்டுவித்த
வித்தகனார் விசளயாடல் விளங் கு தில் சல கண்தடதன ! 31-7(481)

அளவிலாப் பாவகத்தால் அமுக்குஉண்டு, இங் கு அறிவு இன் றி,

விசளவு ஒன்றும் அறியாதத, நவறுவியனாய் க் கிடப் தபனுக்கு
அளவிலா ஆனெ்தம் அளித்து, என்சன ஆண்டாசனக்
களவிலா வானவரும் நதாழும் தில் சல கண்தடதன ! 31-8(482)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 110
 திருவாசகம்

பாங் கிநனாடு பரிசு ஒன்றும் அறியாத ொதயசன,

ஓங் கி உளத்து, ஒளி வளர உலப் பிலா அன்பருளி,
வாங் கி விசன, மலம் அறுத்து, வான் கருசண தெ்தாசன
ொன்கு மசை பயில் தில் சல அம் பலத்தத கண்தடதன ! 31-9(483)

பூதங் கள் ஐெ்தாகிப், புலனாகிப், நபாருளாகிப் ,

தபதங் கள் அசனத்தும் ஆய் ப், தபதம் இலாப் நபருசமயசனக்
தகதங் கள் நகடுத்து ஆண்ட கிளர் ஒளிசய, மரகதத்சத
தவதங் கள் நதாழுது ஏத்தும் விளங் கு தில் சல கண்தடதன ! 31-10(484)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

32 பிரார்த்தமன ் த்து(485-495)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - அறுசீர்க் கழி பநடிலடி ஆசிரிய
விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
கலெ்து, ெின் அடியாதராடு அன்று, வாளா, களித்து இருெ்ததன்,
புலர்ெ்து தபான, காலங் கள் , புகுெ்து ெின்ைது இடர், பின் னாள் ,
உலர்ெ்து தபாதனன், உசடயாதன ! உலவா இன் பச் சுடர் காண்பான்,
அலெ்து தபாதனன், அருள் நசய் யாய் , ஆர்வம் கூர, அடிதயை் தக ! 32-1(485)

அடியார் சிலர், உன் அருள் நபை் ைார், ஆர்வம் கூர, யான், அவதம,
முசடயார் பிணத்தின், முடிவு இன்றி, முனிவால் , அடிதயன், மூக்கின்தைன்,
கடிதயனுசடய கடுவிசனசயக் கசளெ்து, உன் கருசணக் கடல் நபாங் க,
உசடயாய் ! அடிதயன் உள் ளத்தத ஓவாது உருக, அருளாதய, 32-2(486)

அருள் ஆர் அமுதப் நபரும் கடல் வாய் , அடியார் எல் லாம் புக்கு அழுெ்த,
இருளார் ஆக்சக இதுநபாறுத்தத எய் த்ததன் கண்டாய் எம் மாதன !
மருளார் மனத்ததார் உன்மத்தன் வருமால் என்று, இங் கு, எசனக் கண்டார்
நவருளா வண்ணம் , நமய் அன்சப, உசடயாய் ! நபைொன் தவண்டுதம ! 32-3(487)

தவண்டும் , தவண்டும் , நமய் அடியார் உள் தள விரும் பி, எசன அருளால்

ஆண்டாய் அடிதயன் இடர் கசளெ்த அமுதத ! அரு மா மணி முத்தத !
தூண்டா விளக்கின் சுடர் அசனயாய் ! நதாண்ட தனை் கும் உண்டாங் நகால்
தவண்டாது ஒன்றும் தவண்டாது, மிக்க அன்தப தமவுததல. 32-4(488)

தமவும் உன் தன் அடியாருள் விரும் பி, யானும் , நமய் ம் சமதய,

காவி தசரும் , கயல் கண்ணாள் பங் கா, உன் தன் கருசணயினால்
பாவி தயை் கும் உண்டாதமா பரம ஆனெ்தப் பழம் கடல் தசர்ெ்து
ஆவி, யாக்சக, யான் எனது, என்று யாதும் இன்றி, அறுததல. 32-5(489)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 111

 திருவாசகம்
அைதவ நபை் ைார், ெின் னன்பர் அெ்தம் இன் றி, அகம் நெகவும்
புைதம கிடெ்து, புசல ொதயன் புலம் பு கின் தைன் உசடயாதன !
நபைதவ தவண்டும் , நமய் அன்பு, தபரா ஒழியாப் , பிரிவு இல் லா,
மைவா, ெிசனயா, அளவிலா, மாளா, இன் ப மாகடதல ! 32-6(490)

கடதல அசனய ஆனெ்தம் கண்டார் எல் லாம் கவர்ெ்து உண்ண,

இடதர நபருக்கி, ஏசை் று, இங் கு, இருத்தல் அழதகா, அடி ொதயன்?
உசடயாய் ! ெீ தய அருளுதி என்று, உணர்த்தாது ஒழிெ்தத, கழிெ் நதாழிெ்ததன்,
சுடரார் அருளால் , இருள் ெீ ங் கச் தசாதீ ! இனித்தான் துணியாதய ! 32-7(491)

துணியா, உருகா, அருள் நபருகத் ததான்றும் நதாண்டர் இசடப் புகுெ்து

திணியார் மூங் கில் சிெ்சததயன், சிவதன ! ெின் று ததய் கின்தைன்,
அணியார் அடியார் உனக்கு உள் ள அன்பும் தாராய் , அருள் அளியத்
தணியாது, ஒல் சல வெ்து அருளித், தளிர் நபாை் பாதம் தாராதய ! 32-8(492)

தாரா அருள் என்று இன்றிதய தெ்தாய் என்று உன் தமர் எல் லாம்
ஆரா ெின் ைார், அடிதயனும் அயலார் தபால அயர்தவதனா?
சீரார் அருளால் , சிெ்தசனசயத் திருத்தி ஆண்ட சிவதலாகா !
தபர் ஆனெ்தம் தபராசம சவக்க தவண்டும் , நபருமாதன ! 32-9(493)

மாதனார் பங் கா ! வெ்திப் பார் மதுரக் கனிதய ! மனம் நெகா

ொன், ஓர் ததாளாச் சுசர ஒத்தால் , ெம் பி ! இத்தால் வாழ் ெ்தாதய
ஊதன புகுெ்த உசன உணர்ெ்தத உருகிப் நபருகும் உள் ளத்சதக்
தகாதன ! அருளும் காலம் தான் நகாடிதயை் கு, என்தைா கூடுவதத. 32-10(494)

கூடிக் கூடி, உன் அடியார் குனிப் பார், சிரிப் பார், களிப் பாரா,
வாடி வாடி, வழி அை் தைன் வை் ைல் மரம் தபால் ெிை் தபதனா?
ஊடி ஊடி உசடயாநயாடு கலெ்து, உள் உருகிப், நபருகி, நெக்கு,
ஆடி ஆடி, ஆனெ்தம் அதுதவ ஆக, அருள் கலெ்தத ! 32-11(495)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

33 குமைத்த த்து(496-505)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - அறு சீர்க்கழி பநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
குசழத்தால் , பண்சடக் நகாடு, விசன தொய்
காவாய் , உசடயாய் ! நகாடு விசனதயன்
உசழத்தால் , உறுதி உண்தடாதான்
உசமயாள் கணவா ! எசனஆள் வாய்
பிசழத்தால் , நபாறுக்க தவண்டாதவா
பிசைதசர் சசடயாய் ! முசைதயா என்று
அசழத்தால் , அருளாது ஒழிவதத,
அம் மாதன, உன் அடிதயை் தக. 33-1(496)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 112

 திருவாசகம்
அடிதயன் அல் லல் எல் லாம் , முன்,
அகல ஆண்டாய் , என்று இருெ்ததன்,
நகாடிதயர் இசடயாள் கூைா எம்
தகாதவ, ஆவா ! என்று அருளிச்
நசடிதசர் உடசலச் சிசதயாதது
எத்துக்கு? எங் கள் சிவதலாகா !
உசடயாய் ! கூவிப் பணி நகாள் ளாது,
ஒறுத்தால் , ஒன்றும் தபாதுதம. 33-2(497)

ஒன்றும் தபாதா ொதயசன

உய் யக் நகாண்ட ெின் கருசண,
இன் தை, இன்றிப் தபாய் த்ததா தான்
ஏசழ பங் கா ! எம் தகாதவ !
குன்தை அசனய குை் ைங் கள்
குணமாம் என்தை ெீ நகாண்டால் ,
என்ைான் நகட்டது இரங் கிடாய்
எண்ததாள் , முக்கண், எம் மாதன ! 33-3(498)

மாதனர் தொக்கி மணவாளா !

மன்தன ! ெின் சீர் மைப் பித்து, இவ்
ஊதன புக, என் தசன நூக்கி,
உழலப் பண்ணுவித்திட்டாய்
ஆனால் , அடிதயன் அறியாசம
அறிெ்து, ெீ தய அருள் நசய் து,
தகாதன கூவிக் நகாள் ளும் ொள்
என்று என்று, என்சனக் கூறுவதத. 33-4(499)

கூறும் ொதவ முதலாகக்

கூறும் கரணம் எல் லாம் ெீ !
ததறும் வசக ெீ ! திசகப் பும் ெீ !
தீசம, ென்சம, முழுதும் ெீ !
தவறு ஓர் பரிசு, இங் கு ஒன்று இல் சல
நமய் ம் சம, உன்சன விரித்து உசரக்கில் ,
ததறும் வசக என்? சிவதலாகா !
திசகத்தால் , ததை் ை தவண்டாதவா? 33-5(500)

தவண்டத் தக்கது அறிதவாய் ெீ !

தவண்ட, முழுதும் தருதவாய் ெீ !
தவண்டும் அயன், மாை் கு, அரிதயாய் ெீ !
தவண்டி, என்சனப் பணி நகாண்டாய் ,
தவண்டி, ெீ , யாது அருள் நசய் தாய் ,
யானும் , அதுதவ தவண்டின் அல் லால் ,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 113
 திருவாசகம்
தவண்டும் பரிசு ஒன்று உண்டு என்னில் ,
அதுவும் , உன்தன் விருப் பு அன்தை ! 33-6(501)

அன்தை, என் தன் ஆவியும் ,

உடலும் , உசடசம எல் லாமும் ,
குன்தை அசனயாய் ! என்சன ஆட்
நகாண்ட தபாதத நகாண்டிசலதயா?
இன்று ஓர் இசடயூறு எனக்கு உண்தடா?
எண் ததாள் , முக்கண், எம் மாதன !
ென் தை நசய் வாய் , பிசழ நசய் வாய் ,
ொதனா இதை் கு ொயகதம. 33-7(502)

ொயிை் கசடயாம் ொதயசன

ெயெ்து ெீ தய ஆட்நகாண்டாய்
மாயப் பிைவி உன் வசதம
சவத்திட்டு இருக்கும் அது அன்றி,
ஆயக் கடதவன் ொதனா தான்?
என்னததா இங் கு, அதிகாரம் ?
காயத்து இடுவாய் , உன்னுசடய
கழல் கீழ் சவப் பாய் கண்ணுததல. 33-8(503)

கண்ணார் நுததலாய் ! கழல் இசணகள்

கண்தடன், கண்கள் களிகூர
எண்ணாது இரவும் பகலும் , ொன்,
அசவதய எண்ணும் அது வல் லால்
மண்தமல் யாக்சக விடுமாறும் ,
வெ்து, உன் கழை் தக புகுமாறும்
அண்ணா ! எண்ணக் கடதவதனா?
அடிசம சால அழகு உசடத்தத ! 33-9(504)

அழதக புரிெ்திட்டு, அடிொதயன்

அரை் று கின்தைன், உசடயாதன !
திகழா ெின்ை திருதமனி
காட்டி, என்சனப் பணி நகாண்டாய் ,
புகதழ நபரிய பதம் எனக்குப்
புராண ! ெீ , தெ்தருளாதத,
குழகா, தகால மசைதயாதன,
தகாதன, என்சனக் குசழத்தாதய ! 33-10(505)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 114

 திருவாசகம்
34 உயிருண்ணி ் த்து(506-515)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - கலிவிருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
சபெ்ொப் பட அரவு ஏர் அல் குல் உசம பாகம் அது ஆய் என்
நமய் ெ் ொள் நதாறும் பிரியா விசனக்தகடா ! விசடப் பாகா !
நசெ் ொவலர் பரசும் புகழ் த் திருப் நபருெ்துசை உசைவாய் !
எெ்ொள் களித்து, எெ்ொள் இறுமாக்தகன், இனி, யாதன? 34-1(506)

ொன் ஆர், அடி அசணவான்? ஒரு ொய் க்குத் தவிசு இட்டு இங் கு
ஊன் ஆர் உடல் புகுெ்தான், உயிர் கலெ்தான், உளம் பிரியான்,
ததன் ஆர் சசட முடியான், மன்னு திருப் நபருெ்துசை உசைவான்
வாதனார்களும் அறியாதததார் வளம் ஈெ்தனன், எனக்தக. 34-2(507)

எசன, ொன் என்பது அறிதயன், பகல் இரவு, ஆவதும் அறிதயன்,

மனவாசகம் கடெ்தான், எசன, மத்த உன் மத்தனாக்கிச்,
சினமால் விசட உசடயான், மன்னு திருப் நபருெ்துசை உசையும்
பனவன், எசனச் நசய் த படிறு அறிதயன், பரம் சுடதர ! 34-3(508)

விசனக்தகடரும் உளதரா பிைர், நசால் லீர்? வியன் உலகில்

எசனத், தான்புகுெ்து, ஆண்டான், எனது அன்பின் புசர உருக்கிப்,
பிசனத், தான்புகுெ்து எல் தல ! நபருெ்துசையில் உசை நபம் மான்,
மனத்தான், கண்ணின் அகத்தான், மறு மாை் ைத் திசடயாதன ! 34-4(509 )

பை் று ஆங் கு அசவ அை் றீர், பை் றும் பை் று ஆங் கு அது பை் றி
ெை் ைாங் கதி அசடதவாம் எனில் , நகடுவீர், ஓடி வம் மின்,
நதை் ைார் சசட முடியான், மன்னு திருப் நபருெ்துசை இசை, சீர்
கை் று ஆங் கு, அவன் கழல் தபணினநராடும் கூடுமின் கலெ்தத ! 34-5(510)

கடலின் திசர அது தபால் வரு கலக்கம் , மலம் அறுத்து, என்

உடலும் , எனது உயிரும் புகுெ்து, ஒழியாவணம் ெிசைெ்தான்
சுடரும் சுடர் மதி சூடிய, திருப் நபருெ்துசை உசையும் ,
படரும் சசட மகுடத்து, எங் கள் பரன் தான் நசய் த படிதை ! 34-6(511)

தவண்தடன்புகழ் , தவண்தடன் நசல் வம் , தவண்தடன் மண்ணும் விண்ணும் ,

தவண்தடன் பிைப் பு, இைப் புச், சிவம் தவண்டார் தசமொளும்
தீண்தடன், நசன்று, தசர்ெ்ததன், மன்னு திருப் நபருெ்துசை, இசைதாள்
பூண்தடன், புைம் தபாதகன், இனிப், புைம் தபாகல் ஒட்தடதன. 34-7(512)

தகால் ததன் எனக்கு என்தகா குசர கடல் வாய் அமுது என்தகா

ஆை் தைன் எங் கள் அரதன ! அரு மருெ்தத ! எனது அரதச !
தசை் ைார் வயல் புசடசூழ் தரு திருப் நபருெ்துசை உசையும் ,
ெீ ை் ைார் தரு திருதமனி ெின் மலதன ! உசனயாதன ! 34-8(513)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 115
 திருவாசகம்

எச்சம் அறிதவன் ொன், எனக்கு இருக்கின்ைசத அறிதயன்

அச்தசா ! எங் கள் அரதன ! அருமருெ்தத ! எனது அமுதத
நசச்சசமலர் புசர தமனியன், திருப் நபருெ்துசை உசைவான்
ெிச்சம் என நெஞ் சில் மன்னி, யான் ஆகி ெின் ைாதன ! 34-9(514)

வான் பாவிய உலகத்தவர் தவதம நசய, அவதம,

ஊன் பாவிய உடசலச் சுமெ்து, அடவி மரம் ஆதனன்,
ததன் பாய் மலர்க் நகான்சை மன்னு திருப் நபருெ்துசை உசைவாய் !
ொன் பாவியன் ஆனால் , உசன ெல் காய் எனலாதம ! 34-10(515)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

35 அச்ச ் த்து(516-525)
(தில் மலயில் அருளியது - அறுசீர்க்கழி பநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”

புை் றில் வாள் அரவும் அஞ் தசன், நபாய் யர் தம் நமய் யும் அஞ் தசன்,
கை் சைவார் சசடஎம் அண்ணல் , கண்ணுதல் பாதம் ெண்ணி,
மை் றும் ஓர் நதய் வம் தன்சன உண்டு என ெிசனெ்து எம் நபம் மாை் கு
கை் றிலாதவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-1(516)

நவருவதரன், தவட்சக வெ்தால் விசனக்கடல் நகாளினும் , அஞ் தசன்

இருவரால் மாறு காணா எம் பிரான், தம் பி ரானாம்
திருவுரு அன்றி மை் தைார் ததவர், எத் ததவர்? என்ன
அருவரா தவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-2(517)

வன் புலால் தவலும் அஞ் தசன், வசளக்சகயார் கசடக்கண் அஞ் தசன்,

என்நபலாம் உருக தொக்கி, அம் பலத்து ஆடு கின்ை
என்நபாலா மணிசய ஏத்தி, இனிது அருள் பருக மாட்டா,
அன்பிலா தவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-3(518)

கிளியனார் கிளவி அஞ் தசன், அவர்கிறி முறுவல் , அஞ் தசன்,

நவளிய ெீ று ஆடும் தமனி தவதியன் பாதம் ெண்ணித்,
துளியுலாம் கண்ணர் ஆகித் நதாழுது, அழுது, உள் ளம் நெக்கு, இங் கு,
அளியிலா தவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை. 35-4(519)

பிணி எலாம் வரினும் , அஞ் தசன் பிைப்பிதனாடு இைப் பும் அஞ் தசன்,
துணிெிலா அணியினான் தன் நதாழும் பதராடு அழுெ்தி, அம் மால் ,
திணிெிலம் பிளெ்துங் காணாச் தசவடி பரவி, நவண்ணீறு
அணிகிலா தவசரக் கண்டால் அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-5(520)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 116

 திருவாசகம்
வாளுலாம் எரியும் அஞ் தசன், வசர புரண்டு இடினும் , அஞ் தசன்,
ததாளுலாம் ெீ ை் ைன், ஏை் ைன் , நசாை் பதம் கடெ்த அப் பன்,
தாள தாமசரகள் ஏத்தித் தடமலர் புசனெ்து, செயும்
ஆள் அலா தவசரக் கண்டால் அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-6(521)

தசகவு இலாப் பழியும் அஞ் தசன், சாதசல முன்னம் அஞ் தசன்,

புசக முகெ்து எரி சக வீசிப் நபாலிெ்த அம் பலத்துள் ஆடும்
முசக ெசகக் நகான்சை மாசல, முன்னவன் பாதம் ஏத்தி
அகம் நெகா தவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-7(522)

தறிநசறி களிறும் அஞ் தசன், தழல் விழி உழுசவ அஞ் தசன்,

நவறி கமழ் சசடயன், அப் பன், விண்ணவர் ெண்ண மாட்டாச்
நசறிதரு கழல் கள் ஏத்திச் சிைெ்து, இனிது இருக்க மாட்டா
அறிவு இலா தவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-8(523)

மஞ் சு உலாம் உருமும் அஞ் தசன் மன்னதராடு உைவும் அஞ் தசன்,

ெஞ் சதம அமுதம் ஆக்கும் ெம் பிரான் எம் பிரானாய் ச்
நசஞ் நசதவ ஆண்டு நகாண்டான் திருமுண்டம் தீட்ட மாட்டாது,
அஞ் சுவார் அவசரக் கண்டால் , அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-9(524)

தகாணிலா வாளி அஞ் தசன், கூை் றுவன் சீை் ைம் அஞ் தசன்,
ெீ ள் ெிலா அணியினாசன ெிசனெ்து, செெ்து, உருகி, நெக்கு,
வாள் ெிலாம் கண்கள் தசார, வாழ் த்தி ெின்று, ஏத்த மாட்டா
ஆண் அலாதவசரக் கண்டால் அம் ம ! ொம் அஞ் சு மாதை ! 35-10(525)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

36 திரு ் ாண்டி ் திகம் (526-535)

(தில் மலயில் அருளியது - கட்டமளக் கலித்துமற)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பரு வசர மங் சக தன் பங் கசரப் பாண்டியை் கு ஆர் அமுதாம்
ஒருவசர ஒன்றும் இலாதவசரக், கழல் தபாது இசைஞ் சித்,
நதரிவர ெின் று, உருக்கிப், பரி தமை் நகாண்ட தசவகனார்
ஒருவசர அன்றி, உருவு அறியாது என் தன் உள் ளமதத. 36-1(526)

சதுசர மைெ்து, அறி மால் நகாள் வர் சார்ெ்தவர், சாை் றிச் நசான்தனாம் ,
கதிசர மசைத்தன்ன தசாதி, கழுக்கசட சகப் பிடித்துக்
குதிசரயின் தமல் , வெ்து கூடிடு தமல் குடி தகடு கண்டீர் !
மதுசரயர் மன்னன் மறு பிைப் பு ஓட மறித்திடுதம. 36-2(527)

ெீ ர் இன்ப நவள் ளத்து உள் ெீ ெ்திக் குளிக்கின்ை நெஞ் சம் நகாண்டீர்,

பார் இன் ப நவள் ளம் நகாளப் பரி தமை் நகாண்ட பாண்டியனார்,
ஓர் இன் ப நவள் ளத்து உருக் நகாண்டு, நதாண்டசர உள் ளம் நகாண்டார்
தபர் இன்ப நவள் ளத்துள் , நபய் கழதல நசன்று தபணுமிதன. 36-3(528)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 117
 திருவாசகம்

நசறியும் பிைவிக்கு ெல் லவர் நசல் லன்மின், நதன்னன், ெல் ொட்டு

இசைவன், கிளர்கின்ை காலம் , இக் காலம் எக் காலத்துள் ளும் ,
அறிவு ஒண் கதிர் வாள் உசை கழித்து, ஆனெ்த மாக் கடவி,
எறியும் பிைப் சப, எதிர்ெ்தார் புரள, இரு ெிலத்தத. 36-4(529)

காலம் உண்டாகதவ, காதல் நசய் து உய் ம் மின், கருதரிய

ஞாலம் உண்டாநனாடு, ொன்முகன், வானவர், ெண் அரிய
ஆலம் உண்டான், எங் கள் பாண்டிப் பிரான், தன் அடியவர்க்கு
மூல பண்டாரம் வழங் குகின்ைான், வெ்து, முெ்துமிதன, 36-5(530)

ஈண்டிய மாயா இருள் நகட, எப் நபாருளும் விளங் கத்,

தூண்டிய தசாதிசய, மீனவனும் நசால் ல வல் லன் அல் லன்,
தவண்டிய தபாதத விலக்குஇசல வாய் தல் , விரும் புமின்தாள் ,
பாண்டியனார் அருள் நசய் கின்ை முத்திப் பரிசு இதுதவ. 36-6(531)

மாய வனப் பரி தமல் நகாண்டு, மை் ைவர் சகக்நகாளலும் ,

தபாயறும் இப் பிைப்பு என்னும் பசககள் புகுெ்தவருக்கு,
ஆய, அரும் நபரும் , சீருசடத் தன் னருதள அருளும் ,
தசய நெடும் நகாசடத் நதன்னவன் தசவடி தசர்மின்கதள. 36-7(532)

அழிவின்றி ெின் ைநதார் ஆனெ்த நவள் ளத்திசட அழுத்திக்

கழிவில் கருசணசயக் காட்டிக் கடிய விசன அகை் றிப்
பழமலம் பை் ைறுத்து, ஆண்டவன், பாண்டிப் நபரும் பததம,
முழுது உலகும் , தருவான், நகாசடதய, நசன்று முெ்துமிதன. 36-8(533)

விரவிய தீவிசன தமசலப் பிைப் பு முெ்ெீர் கடக்கப்

பரவிய அன்பசர, என்பு உருக்கும் பரம் பாண்டியனார்,
புரவியின் தமல் வரப், புெ்தி நகாளப் பட்ட பூங் நகாடியார்
மரவியன் தமல் நகாண்டு, தம் சமயும் தாம் அறியார், மைெ்தத. 36-9(534)

கூை் சை நவன்று, ஆங் கு ஐவர் தகாக்கசளயும் நவன்று இருெ்து, அழகால்

வீை் றிருெ்தான், நபரும் ததவியும் , தானும் ஓர் மீனவன்பால்
ஏை் றுவெ்தார் உயிர் உண்ட, திைல் ஒை் சைச் தசவகதன,
ததை் ைம் இலாதவர் ! தசவடி சிக்நகனச் தசர்மின்கதள. 36-10(535)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 118

 திருவாசகம்
37 பிடித்த த்து(536-545)
(திருத்யதாணிபுரத்தில் அருளியது - எழுசீர் ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
உம் பர்கட்கு அரதச ! ஒழிவை ெிசைெ்த
தயாகதம ! ஊை் சைதயன் தனக்கு
வம் நபனப் பழுத்து, என் குடிமுழுது ஆண்டு,
வாழ் வை வாழ் வித்த மருெ்தத !
நசம் நபாருள் துணிதவ ! சீருசடக் கழதல !
நசல் வதம ! சிவநபரு மாதன !
எம் நபாருட்டு, உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-1(536)

விசடவிடாது உகெ்த விண்ணவர் தகாதவ !

விசனயதனன் உசடய நமய் ப் நபாருதள !
முசடவிடாது, அடிதயன் மூத்தை மண்ணாய் ,
முழுப் புழுக் குரம் சபயில் கிடெ்து,
கசடபடா வண்ணம் காத்து, எசன ஆண்ட
கடவுதள, கருசணமா கடதல,
இசடவிடாது, உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-2(537)

அம் சமதய அப் பா ! ஒப் பிலா மணிதய !

அன்பினில் விசளெ்த ஆர் அமுதத !
நபாய் ம் சமதய நபருக்கிப், நபாழுதிசனச் சுருக்கும்
புழுத்தசலப் புசலயதனன் தனக்குச்,
நசம் சமதய ஆய சிவபதம் அளித்த
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
இம் சமதய உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-3(538)

அருளுசடச் சுடதர ! அளிெ்தது ஓர் கனிதய !

நபருெ்திைல் அருெ்தவர்க்கு அரதச !
நபாருளுசடக் கசலதய ! புகழ் சசி
் சயக் கடெ்த
தபாகதம ! தயாகத்தின் நபாலிதவ !
நதருளிடத்து அடியார் சிெ்சதயுள் புகுெ்த
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
இருளிடத்து, உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-4(539)

ஒப் பு உனக்கு இல் லா ஒருவதன ! அடிதயன்

உள் ளத்துள் ஒளிர்கின்ை ஒளிதய !
நமய் ப் பதம் அறியா வீறு இலிதயை் கு,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 119
 திருவாசகம்
விழுமியது அளித்தது ஓர் அன்தப !
நசப் புதை் கு அரிய நசழுஞ் சுடர் மூர்த்தீ !
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
எய் ப்பிடத்து, உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-5(540)

அைசவதயன் மனதம தகாயிலாக் நகாண்டு, ஆண்டு,

அளவிலா ஆனெ்தம் அருளிப்,
பிைவி தவர் அறுத்து, என் குடிமுழுது ஆண்ட
பிஞ் ஞகா ! நபரிய எம் நபாருதள !
திைவிதல, கண்ட காட்சிதய ! அடிதயன்
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
இைவிதல, உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-6(541)

பாசதவர் அறுக்கும் பழம் நபாருள் தன்சனப்

பை் றுமாறு, அடியதனை் கு அருளிப்,
பூசசன உகெ்து, என் சிெ்சதயுள் புகுெ்து,
பூங் கழல் காட்டிய நபாருதள !
ததசுசட விளக்தக ! நசழுஞ் சுடர் மூர்த்தீ !
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
ஈசதன ! உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-7(542)

அத்ததன ! அண்டர் அண்டமாய் ெின்ை

ஆதிதய ! யாதும் ஈறு இல் லாச்
சித்ததன ! பத்தர் சிக்நகனப் பிடித்த
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
பித்ததன ! எல் லா உயிருமாய் த் தசழத்துப் ,
பிசழத்தசவ அல் சலயாய் ெிை் கும்
எத்ததன ! உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-8(543)

பால் ெிசனெ்து ஊட்டும் தாயினும் சாலப்

பரிெ்து, ெீ , பாவிதயன் உசடய
ஊனிசன உருக்கி, உள் ஒளி நபருக்கி,
உலப் பிலா ஆனெ்தம் ஆய
ததனிசனச் நசாரிெ்து, புைம் புைத் திரிெ்த
நசல் வதம ! சிவநபருமாதன !
யானுசனத் நதாடர்ெ்து, சிக்நகனப் பிடித்ததன்,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-9(544)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 120

 திருவாசகம்
புன்புலால் யாக்சக, புசர புசர கனியப்
நபான்நனடும் தகாயிலாப் புகுெ்து, என்
என்நபலாம் உருக்கி, எளிசயயாய் ஆண்ட
ஈசதன ! மாசிலா மணிதய !
துன்பதம, பிைப் தப, இைப் நபாடு, மயக்கு ஆம்
நதாடக்கு எலாம் அறுத்த ெல் தசாதீ !
இன் பதம ! உன்சனச் சிக்நகனப் பிடித்ததன் ,
எங் நகழுெ்து அருளுவது, இனிதய? 37-10(545)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

38 திருயவசறவு(546-555)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - பகாச்சகக் கலி ் ா )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
இரும் பு தரு மனத்ததசன, ஈர்த்து ஈர்த்து என் என்பு உருக்கிக்,
கரும் பு தரு சுசவ எனக்குக் காட்டிசன உன் கழல் இசணகள் ,
ஒருங் கு திசர உலவு சசட உசடயாதன ! ெரிகள் எல் லாம்
நபருங் குதிசர ஆக்கியவாறு அன்தை ! உன் தபரருதள ! 38-1(546)

பண்ணார்ெ்த நமாழிமங் சக பங் கா ! ெின் ஆள் ஆனார்க்கு

உண்ணார்ெ்த ஆரமுதத ! உசடயாதன ! அடிதயசன
மண்ணார்ெ்த பிைப்பு அறுத்திட்டு ஆள் வாய் , ெீ , வாஎன்னக்
கண்ணார உய் ெ்தவாறு அன்தை, உன் கழல் கண்தட ! 38-2(547)

ஆதம் இலியான், பிைப் பு, இைப் பு என்னும் அருெரகில் ,

ஆர் தமரும் இன்றிதய, அழுெ்து தவை் கு, ஆ ! ஆ ! என்று,
ஓதமலி ெஞ் சுண்ட உசடயாதன ! அடிதயை் கு உன்
பாதமலர் காட்டியவாறு அன்தை, எம் பரம் பரதன ! 38-3(548)

பச்சசத்தால் அரவாட்டீ ! படர்சசடயாய் ! பாதமலர்

உச்சத்தார் நபருமாதன ! அடிதயசன உய் யக்நகாண்டு,
எச்சத்தார் சிறுநதய் வம் ஏத்தாதத, அச்தசா ! என்
சித்தத்து ஆறு உய் ெ்த ஆறு அன்தை, உன் திைம் ெிசனெ்தத ! 38-4(549 )

கை் ைறிதயன் கசலஞானம் , கசிெ்து உருதகன், ஆயிடினும்

மை் ைறிதயன் பிைநதய் வம் , வாக்கு இயலால் , வார்கழல் வெ்து
உை் று, இறுமாெ்து இருெ்ததன் ! எம் நபருமாதன ! அடிதயை் குப்
நபான் தவிசு ொய் க்கு இடுமாறு அன்தை, ெின் நபான் அருதள? 38-5(550)

பஞ் சாய அடிமடவார் கசடக் கண்ணால் இடர்ப்பட்டு,

ெஞ் சாய துயர் கூர, ெடுங் குதவன், ெின் னருளால்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 121
 திருவாசகம்
உய் ஞ் தசன், எம் நபருமாதன ! உசடயாதன அடிதயசன,
அஞ் தசல் என்று ஆண்டவாறு அன்தை அம் பலத்து அமுதத ! 38-6(551)

என்பாசலப் பிைப் பு அறுத்து, இங் கு, இசமயவர்க்கும் அறிய ஒண்ணாத்,

நதன்பாசலத் திருப்நபருெ்துசை உசையும் சிவநபருமான்,
அன்பால் , ெீ அகம் நெகதவ புகுெ்தருளி ஆட்நகாண்டது,
என்பாதல தொக்கியவாறு அன்தை, எம் நபருமாதன ! 38-7(552)

மூத்தாதன, மூவாத முதலாதன, முடிவில் லா

ஓத்தாதன, நபாருளாதன, உண்சமயுமாய் , இன்சமயுமாய் ப்
பூத்தாதன, புகுெ்து இங் குப் புரள் தவசனக் கருசணயினால்
தபர்த்தத, ெீ ஆண்டவாறு அன்தை, எம் நபருமாதன ! 38-8(553)

மருவினிய மலர்ப்பாதம் , மனத்தில் வளர்ெ்து உள் உருகத்

நதருவு நதாறும் மிகஅலறிச், சிவநபருமான் என்று ஏத்திப்
பருகிய ெின் பரங் கருசணத் தடங் கடலிை் படிவு ஆமாறு
அருள் எனக்கு, இங் கு இசடமருதத இடம் நகாண்ட அம் மாதன ! 38-9(554)

ொதனதயா தவம் நசய் ததன்? சிவாயெம எனப் நபை் தைன்

ததனாய் இன் அமுதமுமாய் த் தித்திக்கும் சிவநபருமான்
தாதன வெ்து, எனது உள் ளம் புகுெ்து, அடிதயை் கு அருள் நசய் தான்
ஊனாரும் உயிர்வாழ் க்சக ஒறுத்தன்தை நவறுத்திடதவ ! 38-10(555)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

39 திரு ் புலம் ல் (556-558)

(திருவாரூரில் அருளியது - பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பூங் கமலத்து அயநனாடு மால் அறியாத நெறியாதன,
தகாங் கு அலர் தசர் குவி முசலயாள் கூைா, நவண்ெீ று ஆடி,
ஓங் கு எயில் சூழ் திருவாரூர் உசடயாதன, அடிதயன் ெின்
பூங் கழல் கள் அசவ அல் லாது, எசவ யாதும் புகதழதன ! 39-1(556)

சசடயாதன, தழல் ஆடீ, தயங் கு மூ இசலச்சூலப்

பசடயாதன, பரஞ் தசாதி பசுபதீ, மழ நவள் சள
விசடயாதன, விரிநபாழில் சூழ் நபருெ்துசையாய் , அடிதயன்ொன்,
உசடயாதன, உசன அல் லாது, உறுதுசண மை் று அறிதயதன ! 39-2(557)

உை் ைாசர யான் தவண்தடன், ஊர் தவண்தடன், தபர் தவண்தடன்,

கை் ைாசர யான் தவண்தடன், கை் பனவும் இனி அசமயும்
குை் ைாலத்து அமர்ெ்து உசையும் கூத்தா ! உன் குசர கழை் தக,
கை் ைாவின் மனம் தபாலக் கசிெ்து, உருக தவண்டுவதன ! 39-3(558)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 122
 திருவாசகம்
40 குலா ் த்து(559-568)
(தில் மலயில் அருளியது - பகாச்சகக் கலி ் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
ஓடும் , கவெ்தியுதம, உைவு என்றிட்டு, உள் கசிெ்து,
ததடும் நபாருளும் சிவன் கழதல எனத்நதளிெ்து,
கூடும் , உயிரும் , குமண்சடயிடக் குனித்து, அடிதயன்
ஆடும் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-1(559)

துடிதயர் இடுகு இசடத்தூய் நமாழியார் ததாள் ெசசயால்

நசடிதயறு தீசமகள் எத்தசனயும் நசய் திடினும் ,
முடிதயன், பிைதவன், எசனத் தன தாள் முயங் குவித்த
அடிதயன் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-2(560)

என்புள் உருக்கி, இருவிசனசய ஈடு அழித்துத்,

துன்பம் கசளெ்து, துவெ்துவங் கள் தூய் சம நசய் து,
முன் புள் ள வை் சை முழுது அழிய, உள் புகுெ்த
அன்பின் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-3(561)

குறியும் , நெறியும் குணமும் , இலார் குழாங் கள் தசமப்

பிறியும் மனத்தார் பிறிவு அரிய நபை் றியசனச்
நசறியும் கருத்தில் உருத்து, அமுதாம் சிவ பதத்சத
அறியும் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-4(562)

தபரும் குணமும் , பிணிப் பு உறும் இப் பிைவி தசனத்

தூரும் பரிசு, துரிசு அறுத்துத், நதாண்டர் எல் லாம்
தசரும் வசகயால் , சிவன் கருசணத் ததன் பருகி
ஆரும் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-5(563)

நகாம் பில் அரும் பாய் க், குவிமலராய் க், காயாகி,

வம் பு பழுத்து, உடலம் மாண்டு இங் ஙன் தபாகாதம,
ெம் பும் என் சிெ்சத ெணுகும் வண்ணம் , ொன் அணுகும்
அம் நபான் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-6(564)

மதிக்கும் திைல் உசடய வல் அரக்கன் ததாள் நெரிய

மிதிக்கும் திருவடி என் தசல தமல் வீை் றிருப் பக்,
கதிக்கும் பசுபாசம் ஒன்றும் இதலாம் எனக் களித்து, இங் கு
அதிர்க்கும் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-7(565)

இடக்கும் கருமுருட்டு ஏனப் பின் கானகத்தத,

ெடக்கும் திருவடி என் தசல தமல் ெட்டசமயால் ,
கடக்குெ் திைல் ஐவர் கண்டகர் தம் வல் ஆட்சட
அடக்கும் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை.40-8(566)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 123
 திருவாசகம்

பாழ் சந
் சய் விளாவிப் , பயன் இலியாய் க் கிடப் தபை் குக்
கீழ் சந
் சய் தவத்தால் கிழியீடு தெர்பட்டுத்
தாள் நசய் ய தாமசரச் சசவனுக்கு, என் புன் தசலயால்
ஆட்நசய் குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-9(567)

நகாம் சம வரிமுசலக் நகாம் பு அசனயாள் கூைனுக்குச்

நசம் சம மனத்தால் திருப் பணிகள் நசய் தவனுக்கு,
இம் சம தரும் பயன் இத்தசனயும் ஈங் கு ஒழிக்கும்
அம் சம குலாத்தில் சல ஆண்டாசனக் நகாண்டன்தை. 40-10(568)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

41 அற் புத ் த்து(569-578)

(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - அறுசீர்க் கழி பநடிலடி ஆசிரிய
விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
சமயலாய் , இெ்த மண்ணிசட வாழ் நவனும் ஆழியுள் அகப் பட்டுத்,
சதயலார் எனும் சுழித்தசலப் பட்டு, ொன் தசல தடுமாைாதம,
நபாய் நயலாம் விடத், திருவருள் தெ்து, தன் நபான்னடி இசணகாட்டி,
நமய் யனாய் , நவளி காட்டி, முன் ெின்ைததார் அை் புதம் விளம் தபதன ! 41-1(569)

ஏய் ெ்த மாமலர் இட்டு, முட்டாதததார் இயல் நபாடும் வணங் காதத

சாெ்தமார் முசலத் சதயல் ெல் லாநராடும் தசலதடு மாைாகிப்
தபாெ்தியான் துயர் புகாவணம் அருள் நசய் து, நபாை் கழல் இசணகாட்டி,
தவெ்தனாய் , நவளிதய, என்முன் ெின்ைததார் அை் புதம் விளம் தபதன ! 41-2(570)

ெடித்து, மண்ணிசடப் , நபாய் யிசனப் பல நசய் து, ொன், எனது எனும் மாயக்,
கடித்த வாயிதல ெின்று, முன் விசனமிகக் கழறிதய திரிதவசனப்
பிடித்து, முன் ெின்று, அப் நபருமசை ததடிய அரும் நபாருள் , அடிதயசன
அடித்த அடித்து, அக்காரமுன் தீை் றிய அை் புதம் அறிதயதன ! 41-3(571)

நபாருெ்தும் இப் பிைப் பு, இைப் பு, இசவ ெிசனயாது நபாய் கதள புகன்றுதபாய் க்,
கருங் குழல் லினார் கண்களால் ஏறுண்டு கலங் கிதய கிடப் தபசனத்
திருெ்து தசவடிச் சிலம் பசவ சிலம் பிடத் திருநவாடும் அகலாதத,
அருெ் துசணவனாய் , ஆண்டுநகாண்டு, அருளிய அை் புதம் அறிதயதன! 41-4(572)

மாடும் , சுை் ைமும் , மை் று உள தபாகமும் , மங் சகயர் தம் தமாடும்

கூடி, அங் கு உள குணங் களால் ஏறுண்டு, குலாவிதய திரிதவசன,
வீடுதெ்து, என்ைன் நவம் நதாழில் வீட்டிட, நமன்மலர்க் கழல் காட்டி,
ஆடு வித்து, எனது அகம் புகுெ்து, ஆண்டததார் அை் புதம் அறிதயதன ! 41-5(573)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 124

 திருவாசகம்
வணங் கும் இப் பிைப்பு, இைப் பு, இசவ ெிசனயாது, மங் சகயர் தம் தமாடும்
பிசணெ்து, வாயிதழ் ப் நபருநவள் ளத்து அழுெ்தி, ொன் பித்தனாய் த் திரிதவசனக்,
குணங் களும் , குறிகளும் , இலாக் குணக்கடல் தகாமளத் நதாடும் கூடி,
அசணெ்து வெ்து, எசன ஆண்டு நகாண்டு, அருளிய அை் புதம் அறிதயதன! 41-6(574)

இப் பிைப்பினில் , இசணமலர் நகாய் து, ொன் இயல் நபாடு அஞ் நசழுத்துஓதித்,
தப் பு இலாது நபாை் கழல் களுக்கு இடாது ொன் தட முசலயார் தங் கள்
சமப் புலாம் கண்ணால் ஏறுண்டு கிடப் தபசன மலர் அடி இசணகாட்டி,
அப் பன், என்சன, வெ்து ஆண்டு நகாண்டருளிய அை் புதம் அறிதயதன ! 41-7(575)

ஊச லாட்டும் இவ் உடல் உயிர் ஆயின இருவிசன அறுத்து, என்சன,

ஓசசயால் உணர்வார்க்கு உணர்வு அரியவன் , உணர்வுதெ்து, ஒளியாக்கிப்
பாசம் ஆனசவ பை் று அறுத்து, உயர்ெ்த தன் பரம் நபருங் கருசணயால்
ஆசச தீர்த்து, அடியார் அடிக் கூட்டிய அை் புதம் அறிதயதன ! 41-8(576)

நபாச்சச ஆன இப் பிைவியில் கிடெ்து, ொன், புழுத்தசல ொய் தபால,

இச்சச ஆயின ஏசழயர்க்தக நசய் து, அங் கு இணங் கிதய திரிதவசன,
இச்ச கத்து, அரி, அயனும் எட்டாத, தன் விசரமலர்க் கழல் காட்டி,
அச்சன், என்சனயும் ஆண்டுநகாண்டு, அருளிய அை் புதம் அறிதயதன !41-9(577)

நசறியும் இப் பிைப் பு, இைப் பு இசவ ெிசனயாது, நசறி குழலார் நசய் யும்
கிறியும் , கீழ் சமயும் நகண்சட அம் கண்களும் , உன்னிதய கிடப் தபசன,
இசைவன், எம் பிரான் எல் சல இல் லாத தன் இசணமலர்க் கழல் காட்டி,
அறிவு தெ்து, எசன ஆண்டு நகாண்டு, அருளிய அை் புதம் அறிதயதன !41-10(578)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

42 பசன்னி ் த்து(579-588)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
ததவ ததவன், நமய் ச் தசவகன், நதன் நபருெ்துசை ொயகன்,
மூவராலும் அறிஒணா, முதல் ஆய, ஆனெ்த மூர்த்தியான்
யாவர் ஆயினும் , அன்பர் அன்றி, அறிஒணா மலர்ச் தசாதியான்,
தூய மா மலர்ச் தசவடிக்கண் ெம் நசன்னி மன்னிச் சுடருதம ! 42-1(579)

அட்ட மூர்த்தி, அழகன் இன் அமுது ஆய ஆனெ்த நவள் ளத்தான்,

சிட்டன், நமய் ச் சிவதலாக ொயகன், நதன் நபருெ்துசைச் தசவகன்,
மட்டுவார் குழல் மங் சக யாசளதயார் பாகம் சவத்த அழகன் தன்
வட்ட மா மலர்ச் தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னி மலருதம ! 42-2(580)

ெங் சக மீர் ! எசன தொக்குமின், ெங் கள் ொதன் , ெம் பணி நகாண்டவன்,
நதங் கு தசாசலகள் சூழ் நபருெ்துசை தமய தசவகன், ொயகன்,
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 125
 திருவாசகம்
மங் சகமார் சகயில் வசளயும் நகாண்டு, எம் உயிரும் நகாண்டு, எம் பணி நகாள் வான்
நபாங் கு மா மலர்ச் தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னிப் நபாலியுதம ! 42-3(581)

பத்தர் சூழப் , பரா பரன் பாரில் வெ்து, பார்ப்பான் எனச்,

சித்தர் சூழச் சிவபிரான் தில் சல மூதூர் ெடஞ் நசய் வான்,
எத்தனாகி வெ்து இல் புகுெ்து, எசம ஆளும் நகாண்டு, எம் பணி நகாள் வான்
சவத்த மாமலர்ச் தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னி, மலருதம ! 42-4(582)

மாய வாழ் க்சகசய, நமய் என்று எண்ணி, மதித்திடா வசக ெல் கினான்,
தவய ததாள் உசம பங் கன் எங் கள் திருப் நபருெ்துசை தமவினான்,
காயத்துள் அமுது ஊை ஊை ெீ கண்டு நகாள் என்று காட்டிய
தசய மா மலர்ச் தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னித் திகழுதம ! 42-5(583)

சித்ததம புகுெ்து, எம் சம ஆட்நகாண்டு, தீவிசன நகடுத்து உய் யலாம்

பத்தி தெ்து, தன் நபான் கழல் கதண பன் மலர் நகாய் து தசர்த்தலும் ,
முத்தி தெ்து, இெ்த மூ உலகுக்கும் அப் புைத்து எசம சவத்திடு
மத்தன் மா மலர்ச் தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னி, மலருதம !. 42-6(584)

பிைவி என்னும் இக் கடசல ெீ ெ்தத், தன் தபரருள் தெ்து அருளினான்

அைசவ நயன்ைடி யார்கள் தங் கள் அருள் குழாம் புகவிட்டு, ெல்
உைவு நசய் து, எசன உய் யக் நகாண்ட பிரான் தன் உண்சமப் நபருக்கமாம்
திைசம காட்டிய தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னித் திகழுதம ! 42-7(585)

புழுவினால் நபாதிெ்திடு குரம் சபயில் நபாய் தசன ஒழி வித்திடும்

எழில் நகாள் தசாதி, எம் , ஈசன் எம் பிரான், என்னுசட அப் பன் என்று என்று
நதாழுத சகயினராகித், தூய் மலர்க் கண்கள் ெீ ர்மல் கும் நதாண்டர்க்கு
வழுவிலா மலர்ச் தசவடிக்கண் ெம் நசன்னி மன்னி, மலருதம ! 42-8(586)

வம் பனாய் த் திரிதவசன வாநவன்று வல் விசனப் பசக மாய் த்திடும் ,

உம் பரான் உலகு ஊடு அறுத்து அப் புைத்தன் ஆய் ெின்ை எம் பிரான்,
அன்பர் ஆனவர்க்கு அருளி, நமய் அடியார்கட்கு இன்பம் தசழத்திடும்
நசம் நபான் மாமலர்ச் தசவ டிக்கண்ெம் நசன்னி மன்னித் திகழுதம ! 42-9(587)

முத்தசன, முதல் தசாதிசய, முக்கண் அப் பசன, முதல் வித்திசனச்,

சித்தசனச், சிவதலாகசனத் திரு ொமம் பாடித் திரிதரும்
பத்தர்காள் ! இங் தக, வம் மின், ெீ ர், உங் கள் பாசம் தீரப் பணிமிதனா,
சித்தம் ஆர் தரும் தசவடிக்கண், ெம் நசன்னி மன்னித் திகழுதம ! 42-10(588)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 126

 திருவாசகம்
43 திருவார்த்மத(589-598)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது -அறுசீர்க் கழிபநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
மாதிவர் பாகன், மசை பயின்ை வாசகன், மா மலர் தமய தசாதி,
தகாதில் பரங் கருசண அடியார் குலாவு ெீ தி குணமாக ெல் கும் ,
தபாதலர் தசாசலப் நபருெ்துசை, எம் புண்ணியன், மண்ணிசட வெ்திழிெ்து,
ஆதிப் பிரமம் நவளிப் படுத்த அருள் அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர. 43-1(589)

மால் , அயன், வானவர் தகானும் வெ்து வணங் க, அவர்க்கு அருள் நசய் த ஈசன்,
ஞாலம் அதனிசட வெ்திழிெ்து, ென் நனறி காட்டி, ெலம் திகழும்
தகால மணிஅணி மாட ெீ டு குலாவும் இசடசவ மட ெல் லாட்குச்
சீல மிகக் கருசண அளிக்கும் திைம் அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர. 43-2(590)

அணிமுடி ஆதி அமரர் தகாமான், ஆனெ்தக் கூத்தன், அறுசமயம்

பணிவசக நசய் து, படவு அது ஏறிப் பாநராடு விண்ணும் பரவி ஏத்தப்
பிணிநகட, ெல் கும் நபருெ்துசை எம் தபரருளாளன், நபண் பால் உகெ்து
மணிவசல நகாண்டு, வான் மீன் விசிறும் வசக அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர.
43-3(591)
தவடு உருவாகி, மதகெ்திரத்து மிகு குசை வானவர் வெ்து, தன்சனத்
ததட இருெ்த சிவநபருமான் சிெ்தசன நசய் து, அடிதயாங் கள் உய் ய,
ஆடல் அமர்ெ்த பரிமா ஏறி, ஐயன், நபருெ்துசை ஆதி, அெ்ொள்
ஏடர்கசள எங் கும் ஆண்டு நகாண்ட இயல் பு அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர.
43-4(592)
வெ்து, இசமதயார்கள் வணங் கி ஏத்த, மாக் கருசணக் கடலாய் , அடியார்
பெ்தசன விண்டை ெல் கும் , எங் கள் பரமன், நபருெ்துசை ஆதி, அெ்ொள்
உெ்து திசரக்கடசலக் கடெ்து, அன்று, ஓங் கு மதில் இலங் சகஅதனில் ,
பெ்தசண நமல் விரலாட்கு அருளும் பரிசு அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர. 43-5(593)

தவவத் திரிபுரம் நசை் ை வில் லி, தவடுவனாய் க், கடி ொய் கள் சூழ
ஏவல் நசயல் நசய் யும் ததவர் முன்தன எம் நபருமான் தான், இயங் கு காட்டில்
ஏ உண்ட பன்றிக்கு இரங் கி, ஈசன் எெ்சத, நபருெ்துசை ஆதி, அன்று
தகவலம் தகழலாய் ப், பால் நகாடுத்த கிடப் பு அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர.43-6(594)

ொதம் உசடயததார் ெை் கமலப் தபாதினில் ெண்ணிய ென் னுதலார்,

ஓதிப், பணிெ்து, அலர் தூவி, ஏத்த, ஒளிவளர் தசாதி, எம் ஈசன் மன்னும்
தபாதலர் தசாசலப், நபருெ்துசை எம் புண்ணியன், மண்ணிசட வெ்து ததான்றிப்,
தபதம் நகடுத்து, அருள் நசய் நபருசம அறியவல் லார் எம் பிரான் ஆவாதர.43-7(595)

பூவலர் நகான்சைய மாசல மார்பன், தபார் உகிர் வன் புலி நகான்ை வீரன்,
மாது ெல் லாள் , உசம மங் சக, பங் கன் , வண்நபாழில் சூழ் நதன் நபருெ்துசைக் தகான் ,
ஏதில் நபரும் புகழ் எங் கள் ஈசன் இருங் கடல் வாணை் குத் தீயில் ததான்றும்
ஓவிய மங் சகயர் ததாள் புணரும் உருவு அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர. 43-8(596)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 127
 திருவாசகம்

தூநவள் சள ெீ ைணி எம் நபருமான், தசாதி மதகெ்திர ொதன் , வெ்து

ததவர் நதாழும் பதம் சவத்த ஈசன், நதன்னன், நபருெ்துசை ஆளி, அன்று
காதல் நபருகக், கருசண காட்டித், தன் கழல் காட்டிக், கசிெ்து உருகக்,
தகதம் நகடுத்து, என்சன ஆண்டு அருளும் கிடப் பு அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர.
43-9(597)
அங் கணன், எங் கள் அமரர் நபம் மான், அடியார்க்கு அமுதன், அவனி வெ்த
எங் கள் பிரான், இரும் பாசம் தீர இக பரம் ஆயது ஓர் இன்பம் எய் தச்,
சங் கம் கவர்ெ்து, வண் சாத்திதனாடும் , சதுரன், நபருெ்துசை ஆளி, அன்று
மங் சகயர் மல் கும் மதுசர தசர்ெ்த வசக அறிவார் எம் பிரான் ஆவாதர. 43-10(598)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

44 எண்ண ் திகம் (599-604)

(தில் மலயில் அருளியது - எழுசீர்க் கழிபனடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பார் உருவாய பிைப் பு அை தவண்டும் , பத்திசமயும் நபைதவண்டும் ,
சீர் உரு வாய சிவநபருமாதன, நசங் கமலம் மலர்தபால்
ஆர் உருவாய என் ஆரமுதத, உன் அடியவர் நதாசக ெடுதவ,
ஓர் உருவாய ெின் திருவருள் காட்டி, என்சனயும் உய் யக் நகாண்டு அருதள.
44-1(599)
உரிதயன் அல் தலன் உனக்கு அடிசம, உன்சனப் பிரிெ்து, இங் கு ஒரு நபாழுதும்
தரிதயன், ொதயன், இன்னது என்று அறிதயன், சங் கரா ! கருசணயினால்
நபரிதயான் ஒருவன், கண்டு நகாள் , என்று உன் நபய் கழல் அடிகாட்டிப் ,
பிரிதயன் என்று என்று, அருளிய அருளும் நபாய் தயா? எங் கள் நபருமாதன !
44-2(600)
என்தப உருக ெின் அருள் அளித்து, உன் இசணமலர் அடிகாட்டி,
முன் தப என்சன ஆண்டு நகாண்ட முனிவா ! முனிவர் முழுமுததல,
இன் தப அருளி, எசன உருக்கி, உயிர் உண்கின்ை எம் மாதன,
ெண்தப அருளாய் என் உயிர் ொதா ! ெின் அருள் ொணாதம. 44-3(601)

பத்து திலன் ஏனும் , பணிெ்து இலன் ஏனும் , உன் உயர்ெ்த சபங் கழல் காணப்
பித்து இலன் ஏனும் , பிதை் றிலன் ஏனும் பிைப் பு அறுப் பாய் எம் நபருமாதன !
முத்தசன யாதன ! மணியசன யாதன முதல் வதன முசைதயா என்று
எத்தசன யானும் யான் நதாடர்ெ்து, உன்சன இனிப் பிரிெ்து ஆை் தைதன.
44-4(602)
காணும் அது ஒழிெ்ததன் ெின் திருப் பாதம் , கண்டு கண் களி கூரப் ,
தபணுமது ஒழிெ்ததன், பிதை் றும் அது ஒழிெ்ததன், பின்சன, எம் நபருமாதன,
தாணுதவ, அழிெ்ததன், ெின் ெிசனெ்து உருகும் தன்சம, என் புன்சமகளால் ,
காணும் அது ஒழிெ்ததன் ெீ இனி வரினும் காணவும் ொணுவதன. 44-5(603)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 128

 திருவாசகம்
பால் திரு ெீ ை் று எம் பரமசனப், பரம் கருசணதயாடும் எதிர்ெ்து
ததாை் றி, நமய் அடியார்க்கு அருள் துசை அளிக்கும் தசாதிசய, ெீ தி இதலன்,
தபாை் றி என் அமுதத, எனெிசனெ்து, ஏத்திப் , புகழ் ெ்து, அசழத்து அலறி, என் உள் தள
ஆை் றுவன் ஆக, உசடயவதன, எசன, ஆவ என்று அருளாதய ! 44-6(604)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

45 யாத்திமர ் த்து(605-614)
(தில் மலயில் அருளியது - அறுசீர் கழிபநடிலடி ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பூவார் நசன்னி மன்னன், எம் புயங் கப் நபருமான், சிறிதயாசம
ஓவாது உள் ளம் கலெ்து உணர்வாய் உருக்கும் நவள் ளக் கருசணயினால் ,
ஆ ! ஆ ! என்னப் பட்டு, அன்பாய் ஆட்பட்டீர், வெ்து ஒருப் படுமின்,
தபாதவாம் , காலம் வெ்தது காண், நபாய் விட்டு, உசடயான் கழல் புகதவ.
45-1(605)
புகதவ தவண்டா புலன்களில் ெீ ர், புயங் கப் நபருமான் பூங் கழல் கள்
மிகதவ ெிசனமின், மிக்க எல் லாம் தவண்டா, தபாக விடுமின்கள் ,
ெகதவ, ஞாலத்து உள் புகுெ்து, ொதய அசனய ெசம ஆண்ட
தகதவ உசடயான் தசனச் சாரத் தளராது இருப் பார் தாம் தாதம.
45-2(606)
தாதம தமக்குச் சுை் ைமும் தாதம தமக்கு விதிவசகயும்
யாமார்? எமதார்? பாசமார்? என்ன மாயம் ? இசவதபாகக்,
தகாமான் பண்சடத் நதாண்டநராடும் , அவன் தன் குறிப் தப குறிக்நகாண்டு,
தபாமாறு அசமமின் நபாய் ெீ க்கிப் புயங் கன் ஆள் வான் நபான்னடிக்தக.
45-3(607)
அடியார் ஆனீர ் எல் லீரும் , அகல விடுமின் விசளயாட்சடக்
கடிதசர் அடிதய வெ்து அசடெ்து, கசடக்நகாண்டு இருமின் திருக்குறிப் சபச்
நசடிதசர் உடசலச் நசல ெீ க்கிச் சிவதலாகத்தத ெசம சவப் பான்
நபாடிதசர் தமனிப் புயங் கன் தன், பூவார் கழை் தக புகவிடுதம. 45-4(608)

விடுமின் நவகுளி, தவட்சக தொய் , மிகஓர், காலம் இனிஇல் சல,

உசடயான் அடிக்கீழ் ப் நபரும் சாத்ததாடு உடன் தபாவதை் தக ஒருப் படுமின்,
அசடதவாம் , ொம் தபாய் ச் சிவபுரத்துள் அணியார் கதவு அது அசடயாதம,
புசடபட்டு உருகிப் தபாை் றுதவாம் , புயங் கன் ஆள் வான் புகழ் கசளதய.
45-5(609)
புகழ் மின், நதாழுமின், பூப் புசனமின், புயங் கன் தாதள புெ்திசவத்திட்டு,
இகழ் மின் எல் லா அல் லசலயும் , இனி, ஓர் இசடயூறு அசடயாதம,
திகழும் சீரார் சிவபுரத்துச் நசன்று, சிவன் தாள் வணங் கி, ொம் ,
ெிகழும் அடியார் முன்நசன்று, நெஞ் சம் உருகி, ெிை் தபாதம. 45-6(610)

ெிை் பார் ெிை் க, ெில் லா உலகில் ெில் தலாம் , இனிொம் நசல் தவாதம,
நபாை் பால் ஒப் பாம் திருதமனிப் புயங் கன் ஆள் வான் நபான்னடிக்தக
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 129
 திருவாசகம்
ெிை் பீர் எல் லாம் , தாழாதத, ெிை் கும் பரிதச, ஒருப் படுமின்,
பிை் பால் ெின்று, தபழ் கணித்தால் , நபறுதை் கு அரியன், நபருமாதன.
45-7(611)
நபருமான் தபர் ஆனெ்தத்துப் பிரியாது இருக்கப் நபை் றீர்காள் ,
அருமால் உை் றுப் பின்சனெீ ர், அம் மா ! அழுங் கி அரை் ைாதத
திருமா மணிதசர் திருக்கதவம் திைெ்த தபாதத, சிவபுரத்துத்,
திருமால் அறியாத் திருப் புயங் கன் திருத்தாள் நசன்று தசர்தவாதம.
45-8(612)
தசரக் கருதிச் சிெ்தசனசயத் திருெ்த சவத்துச், சிெ்திமின்,
தபாரில் நபாலியும் தவல் கண்ணாள் பங் கன், புயங் கன், அருள் அமுதம்
ஆரப் பருகி ஆராத ஆர்வங் கூர அழுெ்துவீர் !
தபாரப் புரிமின் சிவன் கழை் தக, நபாய் யில் கிடெ்து புரளாதத. 45-9(613)

புரள் வார், நதாழுவார், புகழ் வாராய் , இன் தை வெ்து, ஆள் ஆகாதீர்

மருள் வீர், பின்சன, மதிப் பார் ஆர்? மதிஉள் கலங் கி, மயங் குவீர்,
நதருள் வீர் ஆகில் , இதுநசய் மின், சிவதலாகக் தகான், திருப் புயங் கன்
அருள் ஆர் நபறுவார், அகல் இடத்தத? அெ்ததா ! அெ்ததா ! அெ்ததாதவ !
45-10(614)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

46 திரு ் மடபயழுச்சி(615-616)
(தில் மலயில் அருளியது - கலிவிருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”

ஞான வாள் ஏெ்தும் ஐயர் ொதப் பசை அசைமின்

மானமா ஏறும் ஐயர் மதி நவண்குசட கவிமின்,
ஆன ெீ ை் றுக் கவசம் அசடயப் புகுமின்கள் ,
வான ஊர் நகாள் தவாம் ொம் மாயப் பசட வாராதம. 46-1(615)

நதாண்டர்காள் , தூசி நசல் லீர், பத்தர்காள் , சூழப் தபாகீர்

ஒண்திைல் தயாகிகதள, தபர் அணி உெ்தீர்கள் ,
திண்திைல் சித்தர்கதள, கசடக்கூசழ நசல் மின்கள் ,
அண்டர்ொடு ஆள் தவாம் ொம் அல் லல் பசடவாராதம. 46-2(616)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 130

 திருவாசகம்
47 திருபவண் ா(617-627)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - யநரிமச பவண் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
நவய் ய விசன இரண்டும் நவெ்து அகல, நமய் உருகிப்
நபாய் யும் நபாடி ஆகாது, என் நசய் தகன்? - நசய் ய
திருவார் நபருெ்துசையான் ததன் உெ்து நசெ்தீ
மருவாது இருெ்ததன் மனத்து. 47-1(617)

ஆர்க்தகா? அரை் றுதகா? ஆடுதகா? பாடுதகா?

பார்க்தகா? பரம் பரதன, என்நசய் தகன்? - தீர்ப்பரிய
ஆனெ்த மால் ஏை் றும் அத்தன், நபருெ்துசையான்
தான் என்பார் ஆர் ஒருவர் தாழ் ெ்து? 47-2(618)

நசய் த பிசழ அறிதயன், தசவடிதய, சக நதாழுதத,

உய் யும் வசகயின் உயிர்ப்பு அறிதயன் - சவயத்து
இருெ்து, உசையுள் தவல் மடுத்து, என் சிெ்தசனக்தக தகாத்தான்
நபருெ்துசையில் தமய பிரான். 47-3(619)

முன்சன விசன இரண்டும் தவர் அறுத்து, முன் ெின்ைான்

பின்சனப் பிைப் பு அறுக்கும் தபராளன், - நதன்னன்
நபருெ்துசையில் தமய நபருங் கருசண யாளன்,
வரும் துயரம் தீர்க்கும் மருெ்து. 47-4(620)

அசைதயா, அறிவார்க்கு? அசனத்து உலகும் ஈன்ை

மசைதயானும் , மாலும் மால் நகாள் ளும் , - இசைதயான்,
நபருெ்துசையுள் தமய நபருமான், பிரியாது
இருெ்து உசையும் , என் நெஞ் சத்து இன்று. 47-5(621)

பித்து என்சன ஏை் றும் , பிைப் பு அறுக்கும் தபச்சு அரிது ஆம்

மத்ததம ஆக்கும் , வெ்து, என் மனத்சத, - அத்தன்
நபருெ்துசையான், ஆட்நகாண்டு தபர் அருளால் தொக்கும்
மருெ்து, இைவாப் தபரின்பம் , வெ்து. 47-6(622)

வாரா வழி அருளி வெ்து, எனக்கு மாறு இன்றி,

ஆரா அமுதாய் அசமெ்து அன்தை - சீர் ஆர்
திருத் நதன் நபருெ்துசையான், என் சிெ்சத தமய
ஒருத்தன், நபருக்கும் ஒளி. 47-7(623)

யாவர்க்கும் தமலாம் அளவிலாச் சீருசடயான்,

யாவர்க்குங் கீழாம் அடிதயசன - யாவரும்
நபை் று அறியா இன் பத்துள் சவத்தாய் க்கு, என் எம் நபருமான் !
மை் று அறிதயன் நசய் யும் வசக. 47-8(624)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 131
 திருவாசகம்

மூவரும் , முப் பத்து மூவரும் , மை் று ஒழிெ்த

ததவரும் , காணாச் சிவநபருமான் - மாஏறி,
சவயகத்தத வெ்து இழிெ்த வார்கழல் கள் வெ்திக்க,
நமய் யகத்தத இன் பம் மிகும் . 47-9(625)

இருெ்து என்சன ஆண்டான் இசண அடிதய சிெ்தித்து

இருெ்து, இரெ்துநகாள் , நெஞ் தச ! எல் லாம் - தரும் காண்,
நபருெ்துசையின் தமய நபருங் கருசண யாளன்,
மருெ்து உருவாய் , என் மனத்தத, வெ்து. 47-10(626)

இன் பம் நபருக்கி, இருள் அகை் றி, எஞ் ஞான்றும்

துன்பம் நதாடர்வு அறுத்துச் தசாதி, ஆய் - அன்பு அசமத்துச்
சீரார் நபருெ்துசையான் என்னுசடய சிெ்சததய
ஊராகக் நகாண்டான், உவெ்து. 47-11(627)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

48 ண்டாய நான்மமற(628-634)
(திரு ் ப ருந் துமறயில் அருளியது - யநரிமச பவண் ா)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
பண்டாய ொன்மசையும் பால் அணுகா, மால் , அயனும்
கண்டாரும் இல் சலக், கசடதயசனத் - நதாண்டாகக்
நகாண்டு அருளும் தகாகழி எங் தகாமாை் கு, நெஞ் சதம !
உண்டாதமா சகம் மாறு? உசர. 48-1(628)

உள் ள மலம் மூன்றும் மாய, உகுநபரும் ததன்

நவள் ளம் தரும் , பரியின் தமல் வெ்த, - வள் ளல்
மருவும் நபருெ்துசைசய வாழ் த்துமின்கள் , வாழ் தத
் க்,
கருவும் நகடும் , பிைவிக் காடு. 48-2(629)

காட்டகத்து தவடன், கடலில் வசல வாணன்,

ொட்டில் பரிபாகன், ெம் விசனசய - வீட்டி
அருளும் நபருெ்துசையான் அம் கமல பாதம் ,
மருளும் நகட, நெஞ் தச ! வாழ் தது
் . 48-3(630)

வாழ் ெ்தார்கள் ஆவாரும் , வல் விசனசய மாய் ப் பாரும் ,

தாழ் ெ்து உலகம் ஏத்தத் தகுவாரும் - சூழ் ெ்து அமரர்
நசன்று, இசைஞ் சி, ஏத்தும் திருவார் நபருெ்துசைசய,
ென்று இசைஞ் சி ஏத்தும் ெமர். 48-4(631)

ெண்ணிப் நபருெ்துசைசய, ெம் இடர்கள் தபாய் அகல

எண்ணி எழு தகாகழிக்கு அரசசப் - பண்ணின்
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 132
 திருவாசகம்
நமாழியாதளாடு உத்தரதகாசமங் சக மன்னிக்
கழியாது இருெ்தவசனக் காண். 48-5(632)

காணும் கரணங் கள் எல் லாம் தபரின்பம் எனப்,

தபணும் அடியார் பிைப் பு அகலக் - காணும்
நபரியாசன, நெஞ் தச ! நபருெ்துசையில் என்றும்
பிரியாசன, வாயாரப் தபசு. 48-6(633)

தபசும் நபாருளுக்கு இலக்கிதமாம் , தபச்சிைெ்த

மாசின் மணியின் மணிவார்த்சத - தபசிப் ,
நபருெ்துசைதய என்று, பிைப் பு அறுத்ததன் ெல் ல
மருெ்தின் அடி என் மனத்தத சவத்து. 48-7(634)
“திருச்சிற் றம் லம் ”

49 திரு ் மடயாட்சி(635-642)
(தில் மலயில் அருளியது -சிவ உ ாதி ஒழித்தல் - ன்னிரு சீர்க்கழிபநடிலடி
ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
கண்கள் இரண்டும் அவன் கழல் கண்டு களிப் பன ஆகாதத?
காரிசகயார்கள் தம் வாழ் வில் என் வாழ் வு கசடப் படும் ஆகாதத?
மண்களில் வெ்து பிைெ்திடு மாறு மைெ்திடும் , ஆகாதத?
மால் அறியா மலர்ப் பாதம் இரண்டும் வணங் குதும் ஆகாதத?
பண்களி கூர்தரு பாடநலாடு ஆடல் பயின்றிடும் , ஆகாதத?
பாண்டி ென் ொடு உசடயான் பசட ஆட்சிகள் பாடுதும் ஆகாதத?
விண்களி கூர்வததார் தவதகம் வெ்து, நவளிப் படும் ஆகாதத?
மீன்வசல வீசிய கானவன் வெ்து, நவளிப் படும் ஆயிடிதல ! 49-1(635)

ஒன்றிநனாடு ஒன்று, ஓர் ஐெ்திநனாடு ஐெ்தும் , உயிர்ப்பதும் ஆகாதத?

உன் அடியார் அடியார் அடிதயாம் என உய் ெ்தன ஆகாதத?
கன்சை ெிசனெ்து எழுதாய் என வெ்த கணக்கு அது ஆகாதத?
காரணம் ஆகும் அனாதி குணங் கள் கருத்துறும் , ஆகாதத?
ென்று, இது, தீது என வெ்த ெடுக்கம் ெடெ்தன ஆகாதத?
ொமும் எலாம் அடியார் உடதன நசல, ெண்ணுதும் , ஆகாதத?
என்றும் என் அன்பு ெிசைெ்த பரா அமுது எய் துவது ஆகாதத?
ஏறுசடயான் எசன ஆளுசட ொயகன், என்னுள் புகுெ்திடிதல ! 49-2(636)

பெ்த விகார குணங் கள் பறிெ்து மறிெ்திடும் ஆகாதத?

பாவசன ஆய கருத்தினில் வெ்த பரா அமுது ஆகாதத?
அெ்தம் இலாத அகண்டமும் ெம் முள் அகப் படும் ஆகாதத?
ஆதி முதல் பரம் ஆய பரஞ் சுடர் அண்ணுவது ஆகாதத?
நசெ்துவர் வாய் மடவார் இடர் ஆனசவ சிெ்திடும் ஆகாதத?
தசல் அன கண்கள் அவன்திரு தமனி திசளப் பன, ஆகாதத?
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 133
 திருவாசகம்
இெ்திர ஞால இடர்ப் பிைவித் துயர் ஏகுவது, ஆகாதத?
என்னுசட ொயகன் ஆகிய ஈசன் எதிர்ப்படும் ஆயிடிதல ! 49-3(637)

என் அணி ஆர்முசல ஆகம் அசளெ்து உடன் இன் புறும் ஆகாதத?

எல் சலயில் மாக்கருசணக் கடல் இன் று இனிது ஆடுதும் ஆகாதத?
ென் மணி ொதம் முழங் கி, என் உள் ளுை, ெண்ணுவது ஆகாதத?
ொதன் அணித்திரு ெீ ை் றிசன ெித்தலும் ெண்ணுவது, தாகாதத?
மன்னிய அன்பரில் என்பணி முெ்துை சவகுவது ஆகாதத?
மாமசையும் அறியா மலர்ப் பாதம் வணங் குதும் ஆகாதத?
இன்னியல் நசங் கழு ெீ ர்மலர் என்தசல எய் துவது, ஆகாதத?
என்சன உசடப் நபருமான், அருள் ஈசன் எழுெ்து அருளப் நபறிதல ! 49-4(638)

மண்ணினில் மாசய மதித்து, வகுத்த மயக்கறும் ஆகாதத?

வானவரும் அறியா மலர்ப் பாதம் வணங் குதும் ஆகாதத?
கண்ணிலி காலம் அசனத்தினும் வெ்த கலக்கறும் , ஆகாதத?
காதல் நசயும் அடியார் மனம் இன்று களித்திடும் ஆகாதத?
நபண், அலி, ஆண், என ொம் என வெ்த பிணக்கறும் ஆகாதத?
தபர் அறியாத அதெக பவங் கள் பிசழத்தன ஆகாதத?
எண்ணிலி ஆகிய சித்திகள் வெ்து, எசன எய் துவது ஆகாதத?
என்சன உசடப் நபருமான் அருள் ஈசன் எழுெ்து அருளப் நபறிதல ! 49-5(639)

நபான்னியலும் திரு தமனி நவண்ணீறு நபாலிெ்திடும் , ஆகாதத?

பூமசழ, மாதவர் சககள் குவிெ்து, நபாழிெ்திடும் ஆகாதத?
மின்னியல் நுண் இசடயார்கள் கருத்து நவளிப் படும் , ஆகாதத?
வீசண முரன்டு எழும் ஓசசயில் இன் பம் மிகுத்திடும் , ஆகாதத?
தன் அடியார் அடி என்தசல மீது தசழப்பன, ஆகாதத?
தான் அடிதயாம் உடதன உய் ய வெ்து தசலப் படும் , ஆகாதத?
இன்னியம் எங் கும் ெிசைெ்து இனிதாக இயம் பிடும் , ஆகாதத?
என்சன முன் ஆளுசட ஈசன், என் அத்தன், எழுெ்து அருளப் நபறிதல ! 49-6(640)

நசால் இயலாது எழு தூமணி ஓசச சுசவதரும் , ஆகாதத?

துண் என என் உளம் மன்னிய தசாதி நதாடர்ெ்து எழும் , ஆகாதத?
பல் லியல் பாய பரப் பை வெ்த பராபரம் , ஆகாதத?
பண்டு அறியாத பரானுபவங் கள் பரெ்து எழும் , ஆகாதத?
வில் லியல் ென்னுதலார் மயல் இன்று விசளெ்திடும் , ஆகாதத?
விண்ணவரும் அறியாத விழுப் நபாருள் இப் நபாருள் , ஆகாதத?
எல் சல இலாதன எண் குணம் ஆனசவ எய் திடும் , ஆகாதத?
இெ்து சிகாமணி எங் கசள ஆள, எழுெ்தருளப் நபறிதல ! 49-7(641)

சங் கு திரண்டு, முரன்று எழும் ஓசச தசழப் பன, ஆகாதத?

சாதி விடாத குணங் கள் ெம் தமாடு சலித்திடும் , ஆகாதத?
அங் கு இது ென் று, இது ென்று எனும் மாசய அடங் கிடும் , ஆகாதத?
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 134
 திருவாசகம்
அசச எலாம் , அடியார் அடிதயாம் எனும் அத்தசன, ஆகாதத?
நசம் கயல் ஒண் கண் மடெ்சதயர் சிெ்சத திசளப் பன, ஆகாதத?
சீர் அடியார்கள் சிவானுபவங் கள் நதரிெ்திடும் , ஆகாதத?
எங் கும் ெிசைெ்து, அமுது ஊறு, பரம் சுடர் எய் துவது, ஆகாதத?
ஈை் அறியா மசைதயான் எசன ஆள, எழுெ்து அருளப் நபறிதல ! 49-8(642)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

50 ஆனந் த மாமல(643-649)
(தில் மலயில் அருளியது - சிவானு வ விருத்தம் -அறுசீர்க் கழிபநடிலடி
ஆசிரிய விருத்தம் )
“திருச்சிற் றம் லம் ”
மின்தனர் அசனய பூங் கழல் கள் அசடெ்தார், கடெ்தார், வியன் உலகம் ,
நபான்தனர் அசனய மலர் நகாண்டு தபாை் ைா ெின்ைார், அமரர் எல் லாம் ,
கன்தனர் அசனய மனக் கசடயாய் க், கழிப் புண்டு, அவலக் கடல் வீழ் ெ்த
என்தனர் அசனதயன், இனி, உன்சனக் கூடும் வண்ணம் இயம் பாதய. 50-1(643)

என்னால் அறியாப் பதம் தெ்தாய் யான் அது அறியாதத நகட்தடன்,

உன்னால் ஒன்றும் குசைவு இல் சல, உசடயாய் அடிசமக்கு யார்? என்தபன்,
பல் ொள் உன்சனப் பணிெ்து ஏத்தும் பசழய அடியநராடும் கூடாது,
என் ொயகதம ! பிை் பட்டு, இங் கு இருெ்ததன் தொய் க்கு விருெ்தாதய. 50-2(644)

சீலம் இன் றி, தொன்பு இன்றிச், நசறிதவ இன்றி, அறிவு இன்றித்,

ததாலின் பாசவக் கூத்தாட்டாய் ச், சுழன்று, விழுெ்து கிடப் தபசன
மாலும் காட்டி, வழிகாட்டி, வாரா உலக நெறிதயைக்,
தகாலம் காட்டி ஆண்டாசனக் நகாடிதயன் என்தைா கூடுவதத? 50-3(645)

நகடுதவன் , நகடுமா நகடுகின்தைன், தகடு இலாதாய் , பழிநகாண்டாய் ,

படுதவன், படுவது எல் லாம் , ொன் பட்டால் , பின்சனப் பயன் என்தன?
நகாடுமா ெரகத்து அழுெ்தாதம காத்து ஆட் நகாள் ளும் குருமணிதய,
ெடுவாய் ெில் லாது ஒழிெ்தக்கால் , ென் தைா, எங் கள் ொயகதம? 50-4(646)

தாயாய் முசலசயத் தருவாதன, தாராது ஒழிெ்தால் , சவசலயாய்

ொதயன் கழிெ்து தபாதவதனா? ெம் பி, இனித்தான் ெல் குதிதய,
தாதய என்று உன் தாள் அசடெ்ததன், தயா, ெீ , என்பால் இல் சலதய?
ொதயன் அடிசம உடனாக ஆண்டாய் , ொன் தான் தவண்டாதவா? 50-5(647)

தகாதவ, அருள தவண்டாதவா? நகாடிதயன் நகடதவ அசமயுதம?

ஆ ! ஆ ! என்னா விடில் , என்சன அஞ் தசல் என்பார் ஆதராதான்?
சாவார் எல் லாம் என் அளதவா? தக்க வாறு அன்று என்னாதரா?
தததவ ! தில் சல ெடம் ஆடீ ! திசகத்ததன், இனித்தான் ததை் ைாதய ! 50-6(648)
“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 135
 திருவாசகம்

ெரிசயக் குதிசரப் பரி ஆக்கி, ஞாலம் எல் லாம் ெிகழ் வித்துப்,

நபரிய நதன்னன் மதுசர எல் லாம் பிச்சு அது ஏை் றும் நபருெ்துசையாய் !
அரிய நபாருதள ! அவினாசி அப் பா ! பாண்டி நவள் ளதம !
நதரிய அரிய பரஞ் தசாதீ ! நசய் வது ஒன்றும் அறிதயதன ! 50-7(649)

“திருச்சிற் றம் லம் ”

51 அச்யசா ் திகம் (650-658)

(தில் மலயில் அருளியது)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
முத்திநெறி அறியாத மூர்க்கநராடு முயல் தவசனப்
பத்திநெறி அறிவித்துப் பழவிசனகள் பாறும் வண்ணம்
சித்தமலம் அறுவித்துச் சிவம் ஆக்கி, எசன ஆண்ட
அத்தன்எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-1(650)

நெறி அல் லா நெறி தன்சன நெறியாக ெிசனதவசனச்

சிறு நெறிகள் தசராதம, திருவருதள தசரும் வண்ணம் ,
குறி ஒன்றும் இல் லாத கூத்தன் தன் கூத்சத எனக்கு
அறியும் வண்ணம் அருளியவாறு ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-2(651)

நபாய் எல் லாம் நமய் என்று, புணர் முசலயார் தபாகத்தத

சமயல் உைக் கடதவசன, மாளாதம, காத்து அருளித்
சதயல் இடம் நகாண்ட பிரான், தன் கழதல தசரும் வண்ணம் ,
ஐயன், எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-3(652)

மண் அதனில் பிைெ்து, எய் த்து. மாண்டு விழக் கடதவசன

எண்ணம் இலா அன்பு அருளி, எசனஆண்டிட்டு என்சன உெ்தன்
சுண்ண நவண் ெீ று அணிவித்துத், தூய் நெறிதய தசரும் வண்ணம்
அண்ணல் எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-4(653)

பஞ் சாய அடிமடவார் கசடக் கண்ணால் இடர்ப் பட்டு,

நெஞ் சாய துயர் கூர ெிை் தபன் உன்அருள் நபை் தைன்,
உய் ஞ் தசன் ொன், உசடயாதன, அடிதயசன வருக என்று,
அஞ் தசல் என்று, அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-5(654)

நவெ்து விழும் உடல் பிைவி நமய் என்று, விசன நபருக்கிக்

நகாெ்து குழல் தகால் வசளயார் குவிமுசல தமல் வீழ் தவசனப்
பெ்தம் அறுத்து, எசன ஆண்டு பரிசு அை என் துரிசும் அறுத்து,
அெ்தம் எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-6(655)

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 136

 திருவாசகம்
சதயலார் சமயலிதல தாழ் ெ்து விழக் கடதவசனப்
சபயதவ நகாடு தபாெ்து, பாசம் எனும் தாழ் உருவி,
உய் யு நெறி காட்டு வித்திட்டு ஓங் காரத்து உள் நபாருசள
ஐயன் எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-7(656)

சாதல் , பிைப் பு, என்னும் தடம் சுழியில் தடுமாறிக்

காதலின் மிக்கு, அணி இசழயார் கலவியிதல விழுதவசன,
மாது ஒரு கூறு உசடய பிரான், தன் கழதல தசரும் வண்ணம் ,
ஆதி, எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-8(657)

நசம் சமெலம் அறியாத சிதடநராடும் திரிதவசன

மும் சமமலம் அறுவித்து, முதலாய முதல் வன் தான்
ெம் சமயும் ஓர் நபாருளாக்கி, ொய் சிவிசக ஏை் று வித்த
அம் சம எனக்கு அருளியவாறு, ஆர் நபறுவார்? அச்தசாதவ ! 51-9(658)
“திருச்சிற் றம் லம் ”
திருவாசகம் முற் றிற் று

“திருச்சிற் றம் லம் ”

“ஒருவன் என்னும் ஒருவன் காண்க” சிவாயநம 137