W mojej prezentacji będę opowiadał o Ignacym Rzeckim, czyli

drugoplanowej postaci z powieści bolesława prusa pt. „lalka”.

Dokładniej opowiem o tym kim był, jaka była jego przeszłość oraz o
tym, kim był w dobrze nam znanej lalce.

Dobrze, zacznijmy od przeszłości Rzeckiego. Ignacy wywodzi się z

miasta. Mieszka z ojcem i ciocią Zuzanną na czwartym piętrze w starej
kamienicy na Starym Mieście. Jego ojciec uczy go prawdziwego
patriotyzmu oraz musztry, ponieważ był on żołnierzem i starszych
woźnym w Komisji Spraw Wewnętrznych. Oprócz tego, nauczył go
czytać, pisać oraz kleić koperty. Gdy ojciec Rzeckiego umiera w 1840
roku, przygarnia go jego siostra wraz z mężem, czyli ciocia Zuzanna z
Raczkiem. Siostra starego Rzeckiego gra ważną rolę w jego życiu,
ponieważ jak sam w pamiętniku pisze: zastępowała mu mamę. Wtedy
Ignaś znajduje pracę u Mincla w sklepie kolonialno-galanteryjno-
mydlarskim. W 1846 roku obejmuje stanowisko subiekta, co widać w
jego pamiętniku, o którym zaraz opowiem. 2 lata pozniej, Gdy osiągnął
odpowiedni wiek, pojechał na powstanie węgierskie w 1848 roku
walcząc o wolność, decydując się jednoczesnie na udział we Wiośnie
Ludów. Był we Włoszech, we Francji, zahaczył o Niemcy, a nawet i o
Anglię, trafiając w końcu do więzienia do Zamościa, z którego dzięki
znajomościom uwolnił go Jan Mincel. Ważną cechą Ignacego jest to, że
pisał pamiętnik, który w Lalce wyrażany jest jako Pamiętnik Starego
Subiekta. Z niego możemy przeczytać o wszystkich rzeczach z
przeszłości, które nie dzieją się podczas trwania akcji w Lalce, czyli
wszystko co wam dotychczas powiedziałem. Oprócz wcześniej
powiedzianych przeżyciach, Ignacy w młodości w wolnym czasie kochał
puszczać latawce i robić bańki mydlane. Z pamiętnika można
przeczytać, że jest zachwycony postacią Napoleona Bonaparte oraz
zachwyca się Francją, może to wynikać z tego, że miał ojca żołnierza,
który wychowywał się w kulcie Napoleona. Właśnie dzięki lekturom o
Bonaparcie, bohater nauczył się czytać. Rzecki miał jeden obiekt
westchnień, lecz niestety wybrana kobieta go zdradzała. Jego
towarzyszem był pies o imieniu Ira. Ignacy miał również 2 braci: Franc i
Jan Minclowie. Prowadził on z nimi sklep, który w 1850 roku został
podzielony na braci. Wtedy bohater z galanterią i mydłem przeniósł się
na przedmieście Krakowa. Po 1853 roku dołączył do Jana. Jan ożenił się
z Małgorzatą Pfeifer. Gdy Jan zmarł, Małgorzata wyszła za Stanisława
Wokulskiego. Gdy Małgorzata zmarła, Stachu został włascicielem sklepu
i pracował wraz z Ignacym. W taki oto sposób Ignaś poznał się ze
Stachem i zostali przyjaciółmi.

To była przeszłość Ignacego, którą można wyczytać z jego pamiętnika.

Muszę również dodać, że w lalce czytamy ten pamiętnik jako 9
rozdziałów oraz Ignacy jest ich narratorem, dlatego jest ważną postacią
w wymienionej powieści. Zatem przejdźmy do teraźniejszości, gdy
dzieje się akcja utworu. Ignacy od 25 lat mieszka w pokoiku przy sklepie,
w którym pracuje jako subiekt najpierw u Mincla, a potem u
Wokulskiego. Jest on pamiętliwym, wrażliwym, skromnym i
przywiązującym się do do rzeczy, czy ludzi człowiekiem. Nie lubił on
wychodzić na dwór, a jak wychodził, to tylko na znane ulice. Jest
skłonny do życia przeszłoscią i braku zmian w życiu, co wynika np. Z
przywiązania do starego domu, gdy musiał się przeprowadzić. Nie czuł
on się wtedy komfortowo, lecz gdy odzyskał rzeczy ze starego domu,
był szczęśliwy jak nigdy. Wraca często do starych czasów, przykladowo
do bitwy we wiosnie ludów lub panowań Napoleona Bonaparte.
Również ważną cechą Rzeckiego jest skłonność do życia schematem, co
świadczy z codziennego wstawania rano o tej samej godzinie czy
utrzymania porządku dnia. Dzięki temu nauczył się szanowania pracy i
obowiązków. Ignacy chce się czuć bezpiecznie i nie lubi zmieniać
swojego życia. Jak wyjechał na wakacje, uciekł z pociągu, ponieważ bał
się urlopu. Najważniejszą cechą bohatera jest przywiązanie i oddanie
się do Stacha Wokulskiego, jak sam mówi: jest dla mnie jak syn.
Zrobiłby dla niego wszystko. Stachu dla niego jest najlepszym
przyjacielem. Niestety Stachu opuszcza sklep. Gdy bezsporna uczciwość
i prawość Rzeckiego zostają oszkalowane zarzutami o wynoszenie
sklepowego towaru, rozpowszechnianymi przez nowego właściciela –
Henryka Szlangbauma, w bohaterze (pracującym u niego za darmo!)
zachodzi nieodwracalna zmiana. Podupada na zdrowiu, traci ochotę do
życia, ponieważ nie czuje, że jest komukolwiek potrzebny. W końcu
nadchodzi dzień jego niespodziewanej śmierci. Umarł na zawał.

Podsumowując, ignaś był dobrym człowiekiem i jego los jest troche

smutny. Szkoda mi trochę że tak się potoczyło jego życie, lecz miłość
przyjacielska stacha i ignacego była piękna. Mam nadzieje, ze nie
zanudzilem nikogo i ze poszerzylem waszą wiedzę. Dziękuję.

Źródła: wikipedia, klp.pl