ตอน∙ี

่
268 กำจัด

"ตอนนี้ถึ งคราวของเจ าแลว!" เรลิ นหันหลังกลับ

มองไป∙ี เ่
ดสมุ นด …… วันต อมา ข าว∙ี น่
าตกใจแผ
กระจายไป∙ั่ วชายฝ ง
∙างตอนใต เมกัสแห งความมืด
ได
โจมตีศูนย ใหญขององค กรโฟว ซซีนั่
การ เด
นอีกครั้
ง
และพวกเมกัส∙ั้ งหมดได ถูกลางออกไปอย างสมบู รณ
∙างเข
าสู 
∙รี
่าบแห งความลับถู ก∙ำลายไปแล ว และ
แมแต
เมกัสระดับ 2 ∙ี ม่าเพื
่
อชวยเหลื อก็เสียชี
วิตใน
สนามรบ สิ ่
ง∙ี∙่ำใหขาวนี้
น
าตกใจมากยิ ง่
ขึน้
คือใน
สงครามครั้ ง นี้
แมแต พวกเมกัสแห งความมื ด∙ีโ่
จมตี
ก็
ไม
ได
รับผลประโยชน ใด ๆ ไม เพี
ยงแต ผู
นำคาโบรน
เสี
ยชี
วิ
ต

แม
แต
กลุ
มชนชัน้
สูงของเหล
าเมกัสแห
งความมืดก็
ได
ถู
ก∙ำลายลางอยางสมบูรณ
เช
นกัน หลังจากการสู

รบ
ชื
่
อของเรลิ นก็แผกว
างออกไป เปนคน∙ี ส่ ังหารเมกั
สระดับ 2 ∙ั้งสองคนและกระ∙ั่ ง∙ำลาย∙างเข าสู

∙ี ่
ราบแห งความลับ เรลิ
นอยูใ
นรายชื่
อ∙ีต่ 
องการของ
∙ั้
งเมกัสแหงแสงและเมกัสแห งความมื ด เมกัสระดับ
2 คนใดก็ ถื
อว
ามีอำนาจมหาศาลในชายฝ ง ∙างตอนใต
และได รับการยกยองอยางสู
ง เมกัสระดับ 2 ผู 
โดด
เดี
่ยวและไม ผู
กพันกับข
อจำกัดใด ๆ และผู 
∙มี
่ี
ความสามารถในการสู 
รบ การดำรงอยู ของเรลิ นเป น
หนึ ่
งในความหวาดกลัวของเมกัสระดับสู งมากมาย!
ชื
่
อเล นของเขาคื
อ

"ราชาป
ศาจพิษ" เริ
ม่
แพรกระจาย ในดินแดน∙ี่
เรี
ยกว
าดินแดนแห งแสงนิ
รันดรอาคาร∙ีเ่
หมื
อน
ปราสา∙∙ี ค่
วํ
าลงตรงอย
่ างมั่
นคง รู
นป
องกันบน
พื้
นผิ
วของอาคารกระพริ บอยางต
อเนื
่
อง นี่
คื
อ∙ี
่
ตระกูลโบเ∙ลลี
่ซึง่
มี
ขา
วลื
อวามี
ความสามารถใน
การ∙ำนายไดอาศัยอยู
แม
วา
อำนาจของพวกเขาได
ลดลงในช
วงไม
กรี
่
อยป∙ผี
่

านมา

แตพวกเขายังคงรักษาอำนาจบางส วนไว
เมื
่
ออยู∙
่
ี
จุ
ดสู งสุ
ดของพวกเขา ขางประตู∙างเข
าปราสา∙ มี ผู

พิ∙ ักษ∙รี
่
ักษาความปลอดภัยอยู ส
องคน ดานหนา
ประตู มี
รปูปน
สองตัว∙ี
ม่ี
ดาบขนาดใหญปกลงไป∙ีพ่้
ื
น
∙ั้
งสองรู ปปนมี
ความสูงกว
าสิ
บเมตรและกว าง 2-3
เมตร

ไม
วาจะเปนรูปลักษณหรื
ออาวุธพวกมันก็ปล อยกลิ ่
น
อาย∙ี น่
ากลัวออกมา ภายในปราสา∙ ในชัน้ ใตดิ น∙ี ่
เต็มไปด วยอากาศหนาวเย็ นสี
ขาว มันเต็มไปด วย
ก
อนหิ นโปรงแสงของกอนนําแข็
้ ง ∙ีก่ลางหองเย็ น
เปนโลงศพนํ าแข็
้ ง ด
วยมือสองข
าง∙ี ว่
างอยู
บ นหน า
∙องลาง หญิ งสาวผู
มี
เลื
อดขุ
นนางและอารมณ อั น
สงางามกำลังนอนหลับอยู อ
ย
างเงียบ ๆ แม วา
เจน
นายังคงอยู ใ
นอาการสลบ คำสาปบนร างกายของ
เธอกำลังเริ ม่ แพรกระจายแลว กอนเนื ้
อสี
ดำและเสน
เลือดกระจายอยู ต
ลอดเวลา บนใบหน าของเจนนา
กาซสี ดำยังคงไม สลายไปและมันก็ ดูคลายงู
น
อย ๆ
∙ีห่มุนวนอยู ตลอดเวลา งูเหล
านี้
ติดกับเธอ เปลือก
ตาของเจนน าขยับตัวและเธอมองดู เจ็
บปวดอย างมาก
มันเกื อบจะถึ งเดื
อนหนึ่
งแลว ∙ีเ่
รลินใสคำสาปและ
มันกำลังจะระเบิ ดขึ
น้หากปราศจากการรักษา เจน
นาอาจจะจบลงเหมื อนแมนลาซึ
ง่กลายเป นกระดูก
แห ง!

"ตู

ม!" ประตู
หองนํ
าแข็
้ งถู
กดึงออกมา และหญิ
งชรา
ผู

หนึ่
ง∙ี
ไ่
ด
พบกับเรลิ
นเข
ามา

"เจนน
า คำแนะนำสำหรับยุ
คของเรา! ตามสันติ
ภาพ
ของพระแม
แห
งสันติ
ภาพ เจ
าจะยังคงมี
อยู
ใ
นโลกนี
้
ต
อไป!

" หญิ
งชราคนนี
้
พึ
มพำ แล
วใส
กญ
ุแจสี
แดงเลื
อดบน
ช
องแช
แข็
ง

เวิ
่
ง เวิ
้
ง! รังสี
แดงถูกปลอยออกมาจากกุ ญแจและ
เริ
ม่
ซึมเข
าไปในโลงศพนํ าแข็
้ ง แสงสีแดงปกคลุ ม
ร
างกายของเจนน าใน∙ัน∙ี ภายใตการส
องสวางของ
แสงสีแดง ก าซสี
ดำบนใบหน าของเจนนาเริ
ม่
หลุด
หายไป ความน าสะพรึงกลัวของคำสาปนั้นจางหายไป
ในอัตรา∙ีส่ามารถมองเห็นไดดวยตาเปลา

"เครื
่
องราง∙ี ใ่
ช
เพื
่
อยกเลิ
กคำสาปโดยเรลิ
นมี
ประสิ∙ธิภาพ ตาม∙ี ค่
าดไว
!" หญิ
งชรามองไป∙ีช่

อง
แชแข็
ง∙ี
ก่ำลังเปล
งแสงสีแดง และความรู
สึ
กของ
เธอก็
สดใสขึน้หลังจาก∙ีไ่
ด
แลกเปลี่
ยนกับเรลินด
วย
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ชนั้
สู
ง∙ี
ไ่
ม
สมบูรณซงึ
่
เป
น
กรรมพันธุ∙สี
่
ื
บ∙อดมาจากรุ 
นสู
รุ

น เพื
่
อแลกกับ
เครื
่
องรางแล ว เธอสามารถกลับมาได
กอน∙ีค่
ำสาป
จะระเบิ
ด!

"เรลิ
น ฟาร
เลี
ย เจ
าเป
นคนบาป! เจาจะถูกลงโ∙ษ
และตัดสิ
นโดยพระแม สันติ
! " หญิ
งชราคนนี้
∙ำ
เครื
่
องหมายดวยมือบางอยางและสวดออนวอนดวย
เสี
ยงตํ
า
่

ติ
๋
ง. ติ
๋
ง.* หยดของเหลวเลือดแดง∙ี
เ่
กิ
ดขึ
น้
จาก
กุ
ญแจและเจาะผ านชัน้
ของนํ
าแข็
้ งและหยดลงบนคอ
ของเจนนา คอสี
ขาว

∙ึ
ซซ ∙ึ
ซ! ก
าซสี
ขาวลอยขึ
น้
จากบริ
เวณคอของเจนน
า
ซึ
ง่ถู
กปกคลุ มไปด
วยของเหลวสี
แดงเลื
อดขณะ∙ี
ม่
ัน
เริ
ม่ฟ
น
ตัวในอัตรา∙ี
ม่
องเห็
นได

เว
ง!* เจนน
า ซึ
ง่
เคยหมดสติ
ตลอดเวลานี
้
กเ็
ป
ดตา!

-เปรี
้
ยง! - เคร
ก! เคร
ก! โลงศพนํ
าแข็
้ งแตก
ออกเปนชิ
น้ๆ และกระจายออกไป∙ั่วห
องนํ
าแข็
้ ง
หญิงชราคนนี้
คุ

นเคยกับความผันผวนของพลังงาน
อย
างมาก นี่
เป
นปรากฏการณ ∙เี
่
กิ
ดขึ
น้
เมื
่
อพลังของ
พวกเขากำลัง∙ำนาย!

"เธอจะเริ
ม่
ต
นตอนนี
้
?" หน
าตาของเธอปรากฏความ
งงงวย

"ข
าเห็
นความตายนับไม
ถ
วน! ราชาปศาจ! ราชาแหง
ปศาจ∙ี
ม่
ี
ความสามารถดานพิษกำลังมาใกล... "
ดวงตาของเจนน
าก็
พลิ
กกลับมาเป
นสี
ขาว และได
ยนิ
เสี
ยงตํ
าและกระวนกระวายใจ
่

“พิ
ษ? ราชาปศาจ? มันอาจจะเป
น ..." หญิ
งชราก็
ตกใจและก็
นึกถึงข
าวล
าสุ
ด

เว
ง เว
ง!* กุ
ญแจเลื
อดแดงจากกอนหนานี
้
∙จี
่
ะลอย
อยูใ
นอากาศ มันส
องแสงเจิ
ดจ
าออกมา

"ตราประ∙ับติ
ดตาม? แบบนี ้
แย
แน
!" ดวงตาของ
หญิงชราขยายกว
างขึ
น้
! ในขณะนี
้นอกปราสา∙∙ี่
ควํ
าลง เรลิ
่ นปรากฏตัวในชุ
ดเสื
้
อคลุ
มสีดำ

"นี
่
เป
นปราสา∙∙ี ค่วํ
าด
่ านบนลงหรื
อ? มันแปลกจริง
ๆ! " เรลิ
นยกฮูด∙ีป่ดใบหน
าขึ
น้
และสำราจตึก∙ีอ่
ยู

ด
านหน า เขาและถอนใจด วยความชื
่
นชม หลังจาก∙ี
่
สังหารเมกัสระดับ 2 แล ว เขารู วาเขาจะถู กไล ล
าโดย
กลุ
มเมกัสแห งแสงและเมกัสแห งความมื ด ดังนั้ น
เขาได
เปลี่
ยนเสื ้
อผ
าของเขาและหนี ออกจาก∙ี ร่าบ
แหงความลับผ าน∙างออกอื ่
น แม วาจะมีวิธกี าร
∙ดสอบ∙ี เ่
ข
มงวดในแต ละ∙างเข า การ∙ดสอบ
เหลานี้
คื
อการ∙ดสอบ∙ั้ งหมด∙ี ห่ ยิบเอากลิ ่
นอายของ
วัสดุ
อันมี
คาซึง่
รวบรวมมาจาก∙ี ร่ าบแห งความลับ
ของแม นํ
านิ
้ รันดรเพื
่
อป องกันไม ให ถู
กลักลอบนำเข า
ดวยความสามารถของเรลิ นในฐานะวอร ลอคระดับ 2
มันเปนธรรมดามาก∙ำให เขาหนี ได งาย สำหรับการ
ตรวจจับสิ ่
งของใด ๆ เรลิ นไดใส พวกมันไว ในกระเป า
มิติดวยการแยกจากรู นเชิงพื
้
น∙ี ่แม แตรปู แบบ
ตรวจสอบจะไม พบร
องรอยใด ๆ เรลิ นยกมื อขวาขึ น้
และบนข อมือของเขา ∙ีป่ ระ∙ับรู ปกุ ญแจสี แดงกำลัง
สั่
นพรอมกับแสง
"มันอยู∙นี
่่
ี
! เรลิ นยิ ม้ขณะ∙ี ม่องไป∙ี ต่ราประ∙ับ
ติดตาม สถาน∙ี ∙่ ตี
่ระกูลของเจนน าตั้งอยูไม
สามารถหาได อาจกล าวได
วาแมกระ∙ั่ งไฮเดอร
ตองการคำแนะนำของหญิ งชราเพื่
อ∙ี จ่ะเข
ามา ไม มี
แผน∙ี จ่ริง ในการแลกเปลี ่
ยนกับหญิ งชรา ตระกู ล
ของเจนน าไมไดมีเจตนา∙ี ด่ ี
และตองการให เรลินใช
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ระดับสูง∙ีไ่
ม
สมบู รณ และถู ก
ควบคุมโดยมัน เหมื อนกัน เรลิ นก็ไมไดใจดีนักและได
เพิ่
มตราประ∙ับติ ดตามลงในเครื ่
องราง ด วยความ
ช
วยเหลื อของตราประ∙ับ เขาก็ สามารถหา∙ี อ่
ยู
ของ
ตระกูลของเจนน าได

"แมวา
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ระดับสู
ง เปลวไฟศักดิ
์
สิ
∙ธิ
์
ไมสมบูรณ
แตกย็
งั คงเป
นเอกลักษณ ! ตามธรรมชาติ
มันยังคงมี
ปญ
หา และมี เพี
ยงคนเดียวในโลก∙ี่
สามารถฝ กฝนได ในเวลาเดี
ยวกัน " ริมฝ
ปากของเร
ลิ
นโค
งเหมื
อนกระหายเลื อดในชัยชนะ เขาไมไดมี
ความรู
ส
ึ
ก∙ีด่
ี
กบั ตระกูล∙ี โ่
ดดเดี่
ยวนี
้นับตั้
งแต ∙เี
่
ขา
พบว
าพวกเขาอยู ∙ใี
่
ด มันเป นเรื
่
องธรรมดา∙ี เ่
ขา
อยากจะ∙ำ∙ุกอย างให
ดี ขนึ
้

"หยุ
ด!" รู
ปปน
พิ
∙ ักษ
ประตู
∙ ั้
งสอง∙ี
ด่
ู
มี
ช วี
ิ
ตชี
วา
และกลามเนื
้
อของพวกมันกระเพื ่
อมขณะ∙ีต่
ะโกนด
วย
เสี
ยงตํ
า
่

"สองสิ่
งมีช วีิ
ตเว∙มนตร? พลังของพวกมันเกื
อบจะ
เ∙
ากันกับเมกัสระดับ 1! " ดวงตาของเรลินกระพริบ
และระบุ ขอ มู
ลเกี
ย่
วกับผู

พิ∙ ักษ
เหล
านี
้
แล
ว

"การป
องกันในระดับนี้
สำหรับตระกู
ลเมกัสก็ไม
เลวร
ายเ∙
าไร!" เรลิ
นสะบัดแขนของเขาและลู กไฟสี
ดำ
ขนาดใหญสองดวงก็ พุ

งออกไปปะ∙ะกับรูปปนขนาด
ใหญ
∙ตี
่
วัดอาวุ
ธของพวกมันอยู


ป
ง!! ตู

ม! *

ลู
กบอลไฟ∙ี ป่ะ∙ะกับดาบยักษ และเหมื อนนํา∙ี
้ ป่ก
คลุ
มรางกายของผู 
พิ ∙ ักษ
ผู
พิ
∙ ักษ∙ ั้
งสองคน
กลายเปนคบเพลิ งสี ดำขนาดใหญ ไฟสี ดำเผาไหม
อย
างกราดเกรี ้
ยว ภายใต การโจมตี ของลู กบอลไฟ
แฝงเรน ผู

พิ∙ ักษ∙ ั้
งสอง∙ีเ่
ป
นรู ปปน มาหลายพันป
ได
กลายเปนกองผงสี ดำ

"การโจมตี
ศัตรู
!"

“ใครหน
ะ? มี
เสี
ยง∙ีเ่
ปล
งออกมามากมายในปราสา∙
และเสี
ยงระ∙ึ
กขวัญของกระดิ
่
ง∙องแดง รูนบนพื้
น
ผิ
วของปราสา∙เริม่
เคลื
่
อนไหว สำหรับการป
องกัน
ของตระกู
ลโบราณดังกล
าว แมแต
เมกัสระดับ 1
สู
งสุ
ดก็
อาจไม
สามารถเจาะผานได
หากใชงานได
อย
าง
สมบู
รณ

"ฮะ? เรลิ
นถอนหายใจยาว และแนวของแสงสี เงิ
น
จิ
ตวิญญาณขยายออกจากร างกายของเขา ร
างกาย
ของเขาก็
โผล
ขนึ
้
มาอย
างเงี
ยบ ๆ กลางอากาศ กอตัว
เป
นใบหนาสี
เงิ
นขนาดใหญ

"พิษแห งโ∙สะ!" จากริ มฝ

ปากของใบหน าสี เงิ
นขนาด
ใหญ ได
มีคาถาเปลงออกมา พิ ษจากสิ ่
งมีช วี ิ
ตโบราณ
∙ีน่
ากลัว ของอสรพิ ษยักษเคโมอิ น เจาะ∙ะลุ ∙ะลวง
ไดตลอด∙ั้ งปราสา∙! รู น∙ีอ่ยู
ภายนอกไม มี
ประโยชน ตอการโจมตีของยาพิ ษ ∙ุ ก ๆ คนภายใน
ไมวา
จะเปนเมกัสฝกหัด หรื อแมกระ∙ั่งเมกัส ก็ ∙รุ
ด
ตัวลงกับพื ้
น ร
างกายของพวกเขาเริ ม่เน
าเป อย ไม
เพียงแค
ปราสา∙แตในช
วงครึ่
งกิ
โลเมตรออกไป พื
ช
∙ั้
งหมดเริ
ม่
แหงและเน
า เงี
ยบ!

ความเงี
ยบ∙ีน่

าขนลุกของความตาย! มันปกคลุ มพื้
น∙ี
่
พร
อมกับปราสา∙∙ีเ่
ปนศู นย
กลางของมัน∙ั้
งหมด
ในพื
้
น∙ีข่
นาดใหญนี
้ ไม
มีสิ
่
งใด∙ี
โ่
ชคดีพอ∙ี
จ่ะอยู
ร
อด
และจมลงสู
ความเป
นนิ รันดร
แหงความตาย

ป
งงง!

ประตู
สี
เ∙าเก า ๆ ∙ี เ่
ต็
มไปดวยลวดลายมีออรา
โบราณ∙ีล่
มควํ าลงอย
่ างเงี
ยบ ๆ ภายใตการกัดก
ร
อนของพิษไม เพียงแตรปูแบบการปองกัน แต แม
อาคารตัวเองได รับผลกระ∙บจากแรง∙ำลาย ใน
หิ
นแกรนิ ต∙ีดู่
เหมื อนจะเปนของแข็
งมาก มีหลาย
ร
อยหลายพันรู เล็ก ๆ ∙ีเ่
ป
นผลมาจากการกัดกร อน
อาคาร∙ั้งหลังเหวี
ย่ งตัวและมองดูเกือบจะพังลง เรลิ
นยรู ส
ึ
กราวกับว
าหากเขาผลักเบา ๆ ปราสา∙
∙ั้
งหมดจะพังลงมา ใน∙างเดิ น∙ี
เ่
ต็มไปดวยกลิ
่
นเนา
เปอ
ย มีซากศพอยู ∙ กุหน∙ุกแห
ง เรลินเดิ
นตาม
ร
องรอยตราประ∙ับและก าวเดิ
นตอไป จนสุด∙าย
มาถึงหองนําแข็
้ ง∙ี อ่ยู
ไ
กลไปในปราสา∙

เขาเดิ
นเข
าไปในห องนําแข็
้ ง∙ีเ่
ต็
มไปด วยก
าซสีขาว∙ี่
เย็
นและเห็นซากศพ∙ั้ งสอง หญิ งชราตายอย าง
เจ็
บปวด ถื อหลอด∙ดลอง∙ี ม่ี
ยาแก พิษ∙ุกประเภ∙
แนนอน ดูเหมื อนว าจะไม
มีประโยชน อะไรเลยและ
เนื
้
อของเธอก็ยงั เนาอยูสำหรับเมกัส ความต าน∙าน
ของเธอเห็นได
ชดั ว
ามีพลังมากกว าคนปกติ ถึ
งแม จะ
ตายไป รางกายของเธอยังคงยาก∙ี จ่ะ∙ำลาย
ตอน∙ี
่
269 เตรี
ยมการ

บนแ∙ นนําแข็
้ ง∙ี อ่ยู ตรงกลาง ซากศพของเจนน านอ
นอยูเ
งี
ยบ ๆ บนใบหน าของเธอ ซึง่
ส
วนใหญ ได
ถูก
พิษกัดกิ
นเขาไป ∙ุ กประเภ∙ของความบ าคลั่
ง
สามารถมองเห็ นได ราวกับว
าการแสดงออกของคน∙ี ่
แตกต างกันไดรับการผสมเข าด
วยกัน แม
แต
ร
องรอยของรอยยิ ม้ ของเธอก็มีพิษจากอสรพิ ษยักษเ
คโมอินมีฤ∙ธิ ก์ดั กร อนรุ นแรงและวิ ญญาณของ
วิ
ญญาณ∙ี อ่
าศัยอยู ในรางกายของเจนนาก็
ถูกกัดกิน
เข
าไปโดยสารพิ ษ∙ี น่ 
ากลัว

"น
าสงสารจริ
ง ๆ !" หลังจากได
รับเ∙คนิคการ∙ำ
สมาธิ
ระดับสู
ง เปลวไฟศักดสิ
∙ธเรลินได
ใช
เอไอชิ
พ
จำลองลักษณะของเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ นี
้รวบรวม
บรรพบุรุ
ษของบรรพบุ รุ
ษและรักษาไวในรางกายของ
ลู
กหลาน เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู งนี
้
เป
นสิ
่
ง∙ี่
แมแตเมกัสแหงความมืดลอบหาและหวาดกลัว!
นอกจากนี ้ เจนน
า ซึ
ง่
เป
นเจ
าของร างกาย จะ
กลายเป นโรคจิตและอยูใ
นสภาพ∙ี น่ 
าสมเพช บางส
วน
หลังจากการฝ กในเปลวไฟศักดิ์
สิ
∙ธิ แ์ละสื
บ∙อดจิต
วิ
ญญาณของบรรพบุ รุ
ษของเธอ เจนน าได
ตายไปแลว

"เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ แบบแปลก ๆ และตระกู ล∙ีน่

า
สงสาร!" เรลิ นจับคางของเขา คุ ณสมบัติ ของเปลวไฟ
ศักดิ
์สิ
∙ธ∙ำให เขารู
ส
ึ
กกลัว ก
อน∙ี เ่
ขาจะ∙ำความ
เข
าใจกับมันอย างถองแ∙และคนควาวิธกี
าร
หลีกเลี่
ยงผลกระ∙บเหล านี้
เขาก็ไม
เต็
มใจ∙ี จ่ะไปเขา
ใกลมัน ครึ่
งวันตอมา เรลินออกจากปราสา∙ เคร ก
หลังจาก∙ี เ่
ขาออกไป หิ นกอนเล็กเล็กก็
ลื่
นออกจาก
ปราสา∙ และมี รอยแตกขนาดใหญ ปรากฎขึ น้
ตึ
ง!*

ปราสา∙พังยับเยิ นและกลายเป นกองซากปรักหักพัง

จากนี ้ ตระกู
ลโบเ∙ลลี ่
ไม ได
มี
อยู อี
กต อไป ... เมฆ
หนา∙ึ บปกคลุ ม∙ องฟ า บางครั้ งอาจได ยนิ เสียงของ
ฟาร
องและฟ าแลบ ครู ต
อมา มี ฝนตกสี ดำคล อยตัว
ลงมาจากขอบฟ า ∙ี ภ่เู
ขาไฟเ∙ลย โจส∙ี อ่ ยูไ
มไกล มี
กองไฟลุ กโชนขึ
น้ไปสู 
สวรรค เถ าภู เขาไฟจำนวนมาก
ไหลไปในอากาศ และพร อมด วยโครงสร าง∙ี ม่นุ
ษย
สรางขึน้บางส
วน พวกมันกลายเป นนํ าฝน∙ี
้ อุ่
ดม
สมบู รณ และตกลงมาซึ ง่∙ำให ∙รี
่ าบเ∙ลย โจสมี
ชี
วิตชีวา! ชาวนา∙ี ∙่ ำไร ∙ำ∙าคุ กเข าอยู ขางถนน ร อง
เพลงสรรเสริ ญเมกัสแห งเมื
องไน∙ เลส ด วยการคุ 
ม
กันของพวกเมกัส พวกเขามี การเก็ บเกีย่ วเพี ยงพอ
สำหรับพวกเขา∙ี จ่ ะอยูโ ดยไมต องกลัวการขาดอาหาร
หรือเสื ้
อผ
า แมแต หลังจาก∙ี จ่า ยภาษี มากมายและ
เงิ
นสม∙บลอรดของพวกเขา มี
ม
าตัวสี
ดำขนาดใหญ∙ี
่
โผล
เข
ามาผ
านสายฝน และผู
หนึ่
งสามารถมองเห็
น
ร
างของชายหนุ
ม

"ฮอว
ก... น
าอายจริ
ง ๆ ... "

ขณะกระตุ 
นมาของเขา เขาครํ าครวญอยู
่ ภ ายใน ใน∙ี ่
ราบแห งความลับแม นํ
านิ
้ รันดรระยะของพิ ษของเขา
นั้
นเร็
วเกิ
นไปและมี พลังมาก แม แตฮอว ก∙ี ถู่
กขังอยู

∙ีข่
อบของศูนย ใหญ ก็
ไมสามารถหลบหนี ได ในการ
โจมตีครั้
งนี
้
ไมไดแบงแยกมิ ตรหรือศัตรู เรลิ น
สู
ญเสียวิธกี
ารเดิ น∙าง∙ี ส่ ะดวกสบายนี ้
ไป เรลิ น
จำเปนตองรับมือกับซีซาร และสรางรู
ปแบบหมื ่
น
วิ
ญญาณ เขาจำเป นตองแอบแจ งเดสมุนด และ
จิ
ตใจของเขาหมุ นวนดวยความเร็ วสู
ง ไวเวิ รน พิ
ษฮอว
กเปนเพียงสัตวเลี
้
ยง∙ีใ่
ชเพื่
อการขนสง มันไม ได
คำนึ
งถึ
ง มันก็
ตายไปพร
อมกับพวกเมกัสข
างนอก
ของภายใต
การโจมตี
ด
วยพิ
ษของเรลิน

"อยางไรก็
ตาม เนื ่
องจากข อจำกัดของชนิ ดนั้น ไวเวิ ร
นพิ ษสามารถกลายเป นสิ ่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี แ่ข็งแกรงเหมื อน
เมกัสระดับ 1 เ∙านั้
น! หลังจาก∙ี ข่าได
กา
วเป นเมกั
สระดับ 2 ประโยชน ของฮอว กไดลดลง∙ี ละนิ ด ขา
กำลังจะหาโอกาส∙ี จ่ะปล อยมันให เปนอิสระ แต ... "
เรลินถอนหายใจ โดยใช ชวงเวลาแห งความเงี ยบ
สำหรับฮอวกชัว่
คราว (ประมาณไว อาลัย) จากนั้ นเขา
ก็โยนความคิ ดนี้
ไป∙างด านหลังของจิ ตใจ (ไรจติใจชิ บ)
โดยมุ
งความสนใจไป∙ี เ่มื
องไน∙ เลสอันใหญ โตซึง่
กำลังสูงตระหงานอยู ∙ามกลางสายฝน

มี
รอยยิม้
∙ี
เ่
ย็
นชาอยู
บ
นใบหน
าของเขา เขาหันศี
รษะ
ของม
า และแยกออกจากเส
น∙างเดิ
มและวิ ่
งไป∙าง
เมืองเล็
ก ๆ ∙ี เ่
ป
น∙ีอ่
ยูอาศัยของมนุษยปกติ
เนื่
องจากความนิ ยมอยางมาก มี เมื
องใหญ หลายแห
ง
∙ีอ่ยู
ใ
กล
กบั ไน∙
เลส ซึ
ง่ มี
มนุษยอาศัยอยูเ
ป
นประจำ
เหมือนดาวเ∙ี ยม พวกเขาล อมรอบเมื องไน∙เลส

∙ุ
กวันมนุ
ษยปกติ∙กุชี
วิตดำเนิ
นชีวิ
ตไปเรื
่
อย ๆ คน∙ี่
มี
ความปรารถนา∙ี จ่ะกลายเปนเมกัส ผู

หลบหนี
หรื
อแมกระ∙ั่
งคน∙ีอ่ยู
∙นี
่
่
ี
เพี
ยงเพราะความเยาว
วยั
และธรรมชาติของการผจญภัยของพวกเขาค นพบ
ความโหดร
ายของความเป นจริ
ง

มนุ ษย
เหล
านี้
ถูกไล
ออกจากเมื
องไน∙เลสและ
สามารถอยู เ
ฉย ๆ ไดในเมื
องนี
้
เ∙
านั้
น เรลิ
นมาถึ ง
เมือง∙ี
เ่
รี
ยกวาคลินต พบ∙างเข
าบารและสั่
งเหล
านํา
้
ผึงมาดื่
มอยางเงี
ยบ ๆ
"นาย∙
าน!" สิ
บนา∙ี
หลังจากนั้
น มี
คนสวมเสื
้
อผ
าสี
ดำ
พร
อมหมวกคลุม และชายชราคนหนึ่
งซึ
ง่
เป
นผู

นำได
ร
องตะโกน

"หื
ม้
" เชิ
ญ∙านตามข
ามา!" เรลิ
นโยนเหรี
ยญเงิน
ออกและนำคนกลุ 
มนี
้
ออกจากบาร ต
อมา ชายชราคน
นี
้
พาเรลินไป∙ีห่
มู

บา
นในเขตชานเมือง

"นาย∙ าน! หลังจากไดรับข

อความของ∙ านแล ว เรา
ได
จดั เตรียมวัสดุให
ใน∙ัน∙ีและออกจากเมื องไน∙ เลส
เราเชาบานหลังนี้
และกำลังรอ∙ านกลับมา! "
หลังจาก∙ี เ่
ข
าไปในหมู
ล
านแล ว ผู

นำไดถอดฮุ ด∙ีป่ด
ใบหน าออกและเผยให เห็นชายชรา∙ีม่ี
ผมสีเงิน นี่
คือ
ดาเมี ่
ยน ∙าสเมกัสฝ กหัดระดับ 3 ∙ีเ่
รลิ
นซื อ้
มาเพื ่
อ
เป
นพ อบานของเขา เขาดู แล∙รัพย
สินของเรลิ นในไน∙
เลส หมายเลข 4 และหมายเลข 5 ∙ั้ งสองเป นเกรนด
อัศวิ
นหญิ
ง เหมื
อนยาม พวกเขายื
นระมัดระวังอยู

ข
างประตู

ครั้
งแรก∙ีเ่ขาไดพบกับเด็ กชายคนนั้ นและยอมรับ
ภารกิจขององค กรใบไมนับพัน∙ี ย่งุ
เหยิงเพื
่
อเปน
สายลับ เรลิ นรู
สึ
กไม
ดีเกี
ย่ วกับสถานการณ ∙ ั้
งหมด
และส งคำสั่
งใหดาเมี
่
ยนและส วน∙ี เ่หลือออกจากเมื อง
ไน∙เลสใหเร็
ว∙ีสุ่
ดเ∙
า∙ี จ่ะเปนไปได เมื
่
อตัดสินใจ
ย
อนกลับไปการตัดสิ นใจครั้ งแรกของเขาก็ ถู
กต อง
ถ
าไมเช
นนั้
น

ดาเมี
่
ยนและสวน∙ีเ่
หลื
อจะถู
กนำตัวมาเป
นเชลยของ
พวกเมกัสแห
งแสง

“ดาเมี่
ยน! หมายเลข 4... หมายเลข 5..ข
าสามารถ
ไว
วางใจพวกเจ
าได
หรื
อไม ? " เรลิ
นดู
น
ากลัว
"นาย∙าน! ความปรารถนาของ∙ านคือคำสั่
งของเรา!
" การได
ยนิเรลิ
นถามเรื
่
องนี้
อย
างจริ
งจัง ดาเมี
่
ยน
และหมายเลข 4 และ 5 ก็ คุ
กเข
าลง∙ัน∙ี และ
สรรเสริญตอบกลับ พวกเขาเปน∙าส∙ี ผ่
ู
กมัด∙างจิต
วิ
ญญาณกับเรลิ น เช
น หมายเลข 2 และหมายเลข 3
พวกเขาไมสามารถฝาฝ
นไดแม
วา
เรลิ
นต องการให
พวกเขาฆาตัวตาย!

“ดี
!! ตอนนี
้ข
าต
องการให
พวกเจ
าข
ามช
องแคบแห ง
ความตาย และกลับไปบ
านเกิ
ดของข
า เกาะเชอร
โนเบิ
้
ลและปกปองตระกู
ลของข
า! "

"รับ∙ราบ!" ดาเมี
่
ยนและอี
กสองคนเห็
นด
วย∙ัน∙ี

"ข
าต
องการให
พวกเจ
า∙ิ
ง้
มรดกไว
บนเกาะเชอร
โนเบล
และ∙ำคำสาบานวาสายเลื
อดของพวกเจาจะดำเนิ น
ภารกิ
จตอไป จนกว
าจะถึ
งวันสิ
้
นสุ
ดของโลก ... "
เสี
ยงของเรลิ
นกลายเป
นเสี
ยงแหบ

"รับ∙ราบ, นาย∙ าน." ∙าสจิ

ตวิ
ญญาณ∙ั้
งสาม
รู
สึ
กตัวสั่
นและโค
งคำนับศีรษะตํ
าลง
่

“ยอดเยี
ย่
ม!” เรลิ
นพยักหนา ด
วยคลื
่
นของมื
อของเขา
เส
นสี
สามสายดำบินจากมือของเขาและป
อนหนาผาก
ของสามคน

∙ึซ ∙ึ
ซ! พวก∙าส∙ีม่ี
จติ
วิญญาณ∙างจิตวิ
ญญาณรี บ
โฉบมือจับมื
อกันอย
างแนน บนหน
าผากของพวกเขา
มี
ตราประ∙ับลับของเรลินเกิ
ดขึ
น้

"นี
่
คื
อพรของข
า! ภายในเป
นเว∙มนตร
โจมตี
∙ี
่
แข็งแกร
งพอ ๆ กับการโจมตี จากข
าไปหมด! กับ
พิ
ธกีรรมบางอย
าง ก็ยงั สามารถส
งผ
านมาได... "
ตอนนี้
เรลิ
นเป
นวอรลอคระดับ 2และมี เพี
ยงไมกคี
่ น∙ี
่
มี
ระดับความแข็
งแกรงเช นนี
้
อยู
ใ
นชายฝ
ง
∙างใต
∙ั้
งหมด!

เพี ยงการโจมตี จะ∙ำให

เมกัสการได
รับบาดเจ็ บสาหัส
หรื อแมแตตาย! ตราประ∙ับลับใชประโยชน ไดมาก
ยิง่ขึ
น้ชายฝง
∙างตอนใต มี
เพี
ยงเมกัสไมกคี
่น∙ีม่ี
ไหว
พริ บในการ∙ำนายเหมื อนโหราศาสตร และ∙ำนาย
กับตราประ∙ับลับนี ้
พวกเขาสวนใหญ จะมีภมูิ
คุ
มกัน
ต อเว∙มนตร เหลานี
้

ความสามารถในปจจุ
บนั ของเรลิ
นเพียงอย างเดียวใน
ฐานะวอร
ลอคระดับ 2 หมายความว าวิ
ธกีาร∙ำนาย
ธรรมดานั้
นไม
มี
ประโยชนอะไรกับเขา เมกัสเปน
แหลงรังสีและมลพิษ∙ี
น่

าสะพรึ งกลัว และนี
่
เป
น
เรื
่
อง∙ีม่ี
ศักยภาพมากขึ
น้
สำหรับเมกัสระดับ 2 เรลิ
น
รู
ส
ึ
กวาเขาเปนเหมื
อนเตาพลังงาน

เปลงประกายระยิ บระยับ∙ี น่

าสยดสยองจนก อใหเกิ
ด
อากาศบิ ดเบีย้
วตลอดเวลา ในระดับหนึ ่
งของความ
แข็งแกรง แมแตโลกภายนอกจะได รับผลกระ∙บ!
ถามี
ใครอยากจะ∙ำนายเรื ่
องของเรลินตอนนี ้แมแต
เมกัสระดับ 2 ธรรมดายังคงห างไกลนัก อยางนอย
ตองเปนเมกัสระดับ 3 ∙ีม่
ี
พรสวรรค ในการ∙ำนาย
จะสามารถ∙ำได ดวยกับการปกป องจากตราประ∙ับ
∙ั้
งสามคนสามารถหาสถาน∙ี ใ่
นการค นหาและดู แล
ตระกู ลฟาร
เลียได เรลิ
นไม
ไดแบกรับความสามารถ
ในการ∙นต อการโจมตี จากเมกัสแหงความมื ดและเมกั
สแห งแสงได สิ
่
ง∙ีเ่
ขาปรารถนาสำหรับพวกเขาคื อ
เพื่
อปกปองและคุ 
มครองตระกู ลฟารเลียจาก
อันตรายในเกาะเชอร
โนเบล ตามมาตรฐานการปฎิ
บั
ติในโลกเมกัส

ก
อน∙ี จ่ะยืนยันว
าเรลิ
นตายแล วพวกเมกัสแห งความ
มื
ดและเมกัสแห งแสงจะไม
กลาโจมตี ตระกูลฟาร เลี
ย
ถ
าไม เชนั้
น พวกเขาจะได พบกับการแก แคนอย างบา
คลั่งจากเมกัสระดับ 2 และมี ความสามารถ∙ำลาย
ล
าง∙ี น่
ากลัว! ระดับของการโจมตี นี้
เป
นสิ่
ง∙ีไ่ม
แม แต ดวงประ∙ี ปแหงราตรี ซึง่มี
เมกัสระดับ 3 จะ
ไม
ขนึ
้ มาต อต
าน ! ดวยเหตุนี
้ ดวยการคุ 
มครองจาก
เหล า∙าส∙ี ม่
ี
จติ วิ
ญญาณเหล านี ้ตระกู ลฟาร เลีย∙ี่
อยูบ นเกาะเชอร โนเบลจึงปลอดภัยอย างสมบู รณ
และยังได รับการสนับสนุ นอยางมากในการพัฒนา
ตอไป!

"สามคนนี
้
และผู

สื
บ∙อดของพวกเขาควรจะสามารถ∙ี
่
จะปกป องตระกู ลฟารเลีย อยางน อยห าร
อยป ! ใน
กรณี นี้ข
าไมตองรูส
ึ
กผิ ดตอพวกเขาอี กตอไป ... " เร
ลิ
นถอนหายใจออก ร างกายของเขาเดิ มเปนของ เรลิ น
ฟารเลีย ไมวาเขาจะเป นคนแบบไหน เขาก็ ยงั ขอ
โ∙ษ∙ี ไ่
ดครอบครองกายเนื ้
อและเลื อดของใครบางคน
แตถาเขาตองกลับมาและรับรู วาคนแปลกหน าเป
น
ญาติ พี่
นองของเขาและแม แตบ ดิ ามารดา เขาก็ จะ
ไม
∙ำเช นนั้
น ใน∙ าย∙ี สุ่
ด ไม
เกี ย่
วกับตัวเขาเองเป น
∙างเลื อก∙ีด่ ี
∙สี
ุ่
ดของเขา ถ ายังไมไดผล

ก็
ยงั มี
ความเปนไปได
∙เี
่
ขาจะรอสักสองสามรอยป
และรอจนกว า∙ุ
กคนจะรูว
า
เรลิ
น ฟารเลี
ยได
ตายไป
แล ว และหลังจากนั้
นให
ตระกู
ลของพวกเขากาวหน
า
บ
าง

"และนี
่
!" เรลิ
นครุ

นคิ
ดครู
ห
นึ
่
ง แล
วเอาจี
ส้
ี
แดงเข
ม
ออกจากคอของเขา นี ่
คื
อสิ่
งประดิษฐเว∙มนตร
ระดับกลาง∙ี เ่
ขา∙ำมันขึน้
มาอยางระมัดระวัง – จี
้
ดาวตก! หลังจากกลายเป นวอรลอคระดับ 2 ความ
ช
วยเหลื
อของสิ ่
งประดิษฐมายากลนี ้
∙ำให
เขาไม
สามารถผ านได เนื
่
องจากขอจำกัดของ∙รัพยากร∙ี่
เขามี
อยู
 มันจึงเปนเรื
่
องยาก∙ีจ่
ดี
้าวตกจะถูก
พัฒนาขึน้ไปอีก

"นำนี
่
กลับไปดวย! ถ
าผู

สื
บ∙อดตระกู ลฟารเลี
ย∙ีม่ี
ศักยภาพพอ∙ีจ่ะเป
นเมกัสปรากฎตัวขึ
น้ให
มันกับเขา!
"

เรลิ
นสงมอบจี
ไ้
ป และในเวลาเดี
ยวกัน เขารู
ส
ึ
กราว
กับว
าภาระถู
กยกออกจากบาของเขา

ตอน∙ี
่
270 กลับเมื
อง
ลมหนาวพัดผ านไป เหลื อ∙ิ
ง้
ไว
เบื
อ้งหลังเพี
ยงใบ
แหง∙ีห่
มุนวนอยูใ
นอากาศ ราวกับเริ งระบำเช
นผีเสื
้
อ
สายนํ า∙ี
้ ใ่
สไหลอย างเงียบสงบ เพิ่
มความเงียบสงบ
ในบริเวณนี้กระรอกสี เ∙าหางยาวและไต ขนึ
้
ไปบน
ตนไมอย
างรวดเร็วราววกับสายฟ าแลบ และเเ∙ะลูก
โอ
ก∙ีถ่ื
อไว
อย
างรวดเร็ ว บางครั้
ง มันจะหันศีรษะไป
มาเล็กนอยเพื
่
อดู
สภาพแวดล อม

"เคร
ก!"*

ไมแห
งถู
กเหยี
ยบและแตกหัก กระรอกก็ตกใจขณะ
มันปลอยลู
กโอ
กและปนขึ
น้
ไปบนตนไม
มันมองลงไป
ดวยความหวาดกลัวของมนุ
ษย
∙∙ี
่ำลายสันติ
ภาพใน
พื้
น∙ี่
"ครั้
งสุ
ด∙ าย∙ีข่า
มา∙ีน่่
ี
คงไมตํ
ากว
่ าหนึ่
งป มาแล ว ใช
ไหม? คิ ดวาจริง ๆ แล วมันเปลี่
ยนไป ... " เรลิ น
ร
องอุ∙านออกมาขณะ∙ี เ่
ขาเหลือบมองบริ เวณรอบตัว
เขา เขาไดกลับไปยังเมืองเล็ก ๆ ∙ี ซ่
งึ
่
แม มดเฒ าไดพา
เขาเดิ
น∙างไปยังนิ กายสังหารวิ ญญาณโบราณ เฉพาะ
เมืองนี
้
∙ถี
่ ู
กลดลงไปกับสถาน∙ี ป่รักหักพัง เถาวัลย สี
เขี
ยวหมองคลานไป∙ั่ วซากปรักหักพังของเมื อง ซึง่
ในบางครั้งรางของสัตว อาจเห็นไดในอดี ต อย างไรก็
ตามไมมีรองรอยของมนุ ษยเลย จากตัวบ งชี∙้่
ี
มองเห็นได ชาวเมืองมากมายนี ้
ได
เลือก∙ีจ่ะละ∙ิ ง้
บานของตนโดยไม ตั้
งใจหลังจากการเดิ น∙างของเรลิ น

"นี
่
คื
อความกลัวต
อเมกัส!"

เรลิ
นสายหัวและไม
รสู

ึ
กตกใจกับเหตุ
การณ ครั้
งนี
้
แมวา
เรลิ
นและคนอื ่
น ๆ มา∙ี
น่่
ี
อย
างลับ ๆ และ
ไมได
ฆ
าคน∙ี อ่าศัยอยู
พวกเขายัง∙ำให คนของเมื
อง
นี้
หลับลึ
กเปนเวลาสามวัน อย างไรก็ ตาม ชาวบ
านจะ
เชื
่
อมโยงวิธกี าร∙ีไ่
ม
น
าเชื
่
อเหล
านี้
กบั เมกัส!

มันเป
น∙ีร่
กู

นั ดี
วา
เมกัสของอาณาเขตเมกัสแหงแสง
จะเปนมิ
ตรกับมนุ ษยปกติบนพื้
นผิว อย
างไรก็
ตาม
ใครสามารถรับประกันได วา
ผู

อยูอ
าศัยจะไม
เห็
นเมกั
สแหงความมื ดหรื
อ?

ดังนั้
นประชาชน∙ี เ่อะอะจึ งตัดสินใจ∙ีจ่ะรายงานตอ
เจาหนา∙ี∙่ัน∙ี อย างไรก็ ตาม ในช วงเวลานั้น∙ี
ร่
าบ
แห งความลับแม นํานิ
้ รันดร ได
รับความรู จ
าก
สาธารณชนให กบั เมกัส∙ุ กคน ความเข มแข็งของเมกั
สแห งแสงได รว
มอยู ∙นี
่ั่
น ∙ำให ไม
มี
ใครสนใจกับเมือง
เล็ก ๆ ∙ีร่กร าง∙ี เ่
กิ ดจากเมกัสแห งความมื ด
นอกจากนี ้
ยังไม มีรายงานการเสี ยชี
วิต!
ดังนั้
น พันธมิ ตรเมกัสแห งแสงจึ งสงเพียงแค เมกัส
ฝกหัดระดับ 3 ไปตรวจสอบเรื ่
องนี้ โดยธรรมชาติ แล ว
เหล าเมกัสฝ กหัดเหลานี ้
จะไม
สามารถมองเห็ นการ
ปลอมตัว∙ี เ่
กิดขึ
น้โดยเมกัสได ดังนั้
น ∙างเข าของ∙ี ่
ราบแห งความลับโบราณของนิ กายสังหารวิ ญญาณ
ไมไดถู
กค นพบ หลังจากค นหาพื้
น∙ี ∙่ไี
่
มมี
ประโยชน
กลุ 
มของเมกัสฝ กหัดสามารถสรุ ปและรายงานว ามีเมกั
สแห งความมื ดได
ออกไปนานแล ว เห็ นไดชดั วาบรรลุ
เปาหมายของพวกเขาในพื ้
น∙ี่ ระดับของอันตรายนี ้
จะ
ไมดึงดูดความสนใจของพันธมิ ตรเมกัสแห งแสง และ
สิ
่
งต าง ๆ ถู กลากไปจนถึ งสถานะนี ้แมวา เมกัสแห ง
แสงไม ไดใหความสำคัญกับเรื ่
องนี ้แต ชาวเมื อง∙ี่
อาศัยอยู ในเมืองนี้
จะมีช วีิ
ตอยูไ
ด
อยางไร? เนื ่
องจาก
ภายใต อิ∙ธิ พลของเมกัสแห งแสง พวกเขามักจะได
ยิ
นมาว าเมกัสแห งความื ดจะ∙ำลายอาณาจักรในวัย
เด็
กของพวกเขาเมื ่
อพวกเขาโตเป นผู

ใหญ ถึ
งแม
วา
เมกั
สฝกหัดได สรุ
ปแลวว
าเมกัสแห งความมืดได
ออกไปแลว
แตกย็งั มี
ความกังวลใจอยู
 ดังนั้
น ปราศจากการ
สนับสนุ นใด ๆ ประชาชนเลื อก∙ี จ่
ะออกจากเมื
องนี้

หลังจากนั้ น หลายเหตุการณเหนื
อธรรมชาติในพื
้
น∙ี่
ไดกอให
เกิดผู

สู
งอายุ
เพียงไม
กคี
่นในเมื
อง ∙ี
ไ่
ด
เลื
อก
∙ีจ่ะอยูได
หายไปโดยไมมี
รอ
งรอย เหตุการณ
เหล านี
้
∙ำใหเมื
องถู
ก∙ิง้
ร
างโดย∙ั้
งหมด

เรลิ
นคิดอยางไม
แยแสกับข าว∙ีเ่
ขาได
รับจากเมือง
หลังจากสั่
งให
ดาเมี่
ยนและพวก∙ี เ่
หลือปกป อง
ตระกูลของเขา เขาไดเดิน∙างไปยังบริเวณนี้
และ
เตรียมพรอม∙ีจ่
ะมองดู การสรางคาถาเคลื ่
อนยาย
แบบโบราณอี กครั้
ง เพื
่อประโยชนในการกาวเขาสู

วอร
ลอคระดับ 2
เขาได∙ำลายประตู แหงหนึ ่
งไปยัง∙ีร่าบแหง
ความลับและฆ าแมแตสองเมกัสระดับ 2! ความ
เกลียดชัง∙ี ส่
รางขึ
น้นี
้
เปนเรื
่
องใหญ ผิดปกติ ! แม
วาเ
รลินมีความเชื ่
อมั่
นในความแข็ งแกร งของตัวเอง แต
เขาก็ยงั คงตองระวังความจริ ง∙ีว่
าเมกัสแห งความ
มืดและเมกัสแห งแสงมี ไพ
ตายสำคัญของพวกเขา: เมกั
สผู
ไปถึ งระดับ 3! ตอนนี ้เรลินไมไดเป
นคู
ตอสู

ของ
ฝายตรงข ามในระดับนี ้

เพราะฉะนั้ นเขาจึ
งตัดสิ
นใจ∙ีจ่ะไมชกั ช
าหลังจากเลือก
เสน∙างหลบหนี ของเขา เมกัสแห งความมื ดและเมกั
สแหงแสงได แ∙รกซึมเข
าไปใน∙ุ กมุ มของชายฝ ง∙าง
ใตแลว ดังนั้
นจึ
งไม
สามารถซ อนตัว∙ี น่่
ี
ได ภู
มิ
ภาค∙ี ่
นาสะพรึงกลัวและอันตรายหลายแห งยังตั้
งอยูบ
น
ชายฝง∙างใต แมจะเป
นเมกัส การไป∙ี น่
ั่
นหมายถึ ง
โอกาส∙ี
จ่
ะเสี
ยชี
วิ
ต 90 %

ถาเรลิ นกำลังเดิน∙างไปในพื ้
น∙ี เ่
หลานั้
นโดยไม มี
ข
อมู ลรายละเอี ยดใด ๆ เขาก็ จะเป นคนโง ! นอกจากนี ้
แม วาเรลิ
นโชคดี และเขาประสบความสำเร็ จในการ
จัดการเพื ่
อข
ามผ านพื ้
น∙ีเ่
หล
านั้
น เขาอาจจะมาถึ ง
ดินแดน∙ี แ่ห
งแล งเหมือนเกาะเชอร โนเบล เรลิ นยัง
อยากจะเดิ นตอไปตาม∙างเดิ นของเมกัส
เพราะฉะนั้ นเขาจะไม เต็
มใจ∙ีจ่ะไปยังพื้
น∙ี ด่ังกล
าว
แต การสร างรูปแบบคาถาเคลื ่
อนย ายโบราณนั้ น
แตกต างกัน! ระยะ∙างของการเคลื ่
อนย ายได กวาง
ใหญ อยางนอยก็จะมี ระยะ∙างหลายเ∙ าของ∙ี ่
ชายฝ ง∙างใต

มี
ความเป
นไปได∙จี
่ะนำไปสู

โลกอื
่
น! รอบโลกของเมกั
ส มี
โลกและมิ
ติอันยิง่
ใหญ
หลายแหง ในสมัยโบราณ
เมกัสโบราณพิ ชติ
โลกแห งหนึ่
ง และวิ
เคราะหกฎ∙ี ่
ไมซํ
ากันในโลกเหล
้ านั้
นเพื
่
อเสริมสร
างความ
แข็งแกรงของตัวเอง! รู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนย าย
โบราณนี ้อาจเชื
่
อมโยงกับโลกหรือพื้
น∙ี
∙่มี
่
ี
นิกาย
สังหารวิญญาณโบราณ นอกจากนี ้
สถาน∙ี∙่ กี
่
าร
เคลื่
อนยายจะนำไปสู 
สถาน∙ี∙่อี
ุ่
ดมสมบู
รณดวย
แหล ง∙รัพยากร

อยางนอย∙ีส่
ุ
ดเ∙า∙ี อ่
ยูใ
นแนวชายฝ ง
∙างใต
มิฉะนั้
นแลว พวกเมกัสยุ คโบราณจะมี เวลาวางในการ
สรางรู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนยายนี้
ได
อยางไร คาใช
จาย
ในการสร างมันไม
ใชเรื
่
องเล็กน
อย มันก็เพียงพอ∙ี ∙่
ำ
ใหการเงิ
นของนิ กายสังหารวิ ญญาณโบราณ∙รุ ดโ∙รม
เรลินเชื
่
อมั่
นอยางยิง่ว
าการสรางมันไม
ใช
เพียงเพื่
อ
ประโยชน ในการหลบหนี
"พูดถึงเรื่
องนี ้ ข
าสงสัยวาการ เกเมล ป ศาจเฒ า และ
เจยอยูไ
หน?" เรลิ นลูบคางของเขา แม วา
เขาจะก าว
เข
าสู
วอรลอคระดับ 2 แล ว เขาก็ ยงั กลัว∙ี จ่ะ
เผชิญหน ากับการ เกเมลซึง่ไดรับความ∙ุ กข∙รมาน
จากการผสมผสานของวิ ญญาณแค นนับไม ถวน!
เนื
่
องจาก มันถู กป ดผนึกไว โดยนิกายมี เพี
ยงพระเจ า
เ∙
านั้น∙ีร่ วู

า
กีป่ 
และความจริ ง∙ีว่
า มันมี ความ
แข็งแกร งของเมกัสระดับ 2 ∙ัน∙ี ∙มี่ ันกลับมา! ผู 
หนึ่
งจะต องรู ว
า งู
ดำโฮโรวในสวนดี ยแ ลนได ถดถอย
จากเมกัสระดับ 3 ไปอยู ในระดับของเมกัสฝ กหัด
หลังจากช วงเวลา∙ี ป่ด
ผนึ ก!

ตามการประมาณการของเรลิ น การเกเมลภายใน∙ี่
ราบแห งความลับอยางนอยต
องมีความแข็งแกร
งของ
เมกัสระดับ 4 ก
อน∙ี จ่
ะถูกผนึ
ก! ในยุคโบราณ เหล
า
เมกัสระดับนี
้
สรางเกี
ยรติยศหลังจากพวกเขา - เมกั
สดาวรุ
ง! ตามคำอธิ
บายของหนังสื
อพญางู
ยกั ษ
ของ
เมกัสเซอร
โฮมผู

ยงิ
่
ใหญ

หลังจาก∙ี เ่มกัสเข
าสู
ระดับ 3 รางกายของพวกเขาจะ
ไดรับชวงคอขวด∙ี ย่าวนานมาก สำหรับเมกัสระดับ 3
∙ีก่าวเข
าสู
เมกัสระดับ 4 มี ความยากลำบากเกิ นกว า
ความก าวหน ากวา∙ุกครั้
ง มันอาจจะเปรี ยบเสมื อน
กับความจริ ง∙ีว่
า
ความยากลำบากของมนุ ษย
ธรรมดากับเมกัสระดับ 3 ห างไกลจากเมกัสระดับ 3
ถึง เมกัสระดับ 4! แม แตในสมัยโบราณ เมกัสระดับ
4 เป นผู
ปกครองของภู มิ
ภาคของพวกเขา สำหรับชื ่
อ
ของพวกเขาคื อ มันคื อเมกัสดาวรุ
ง! ดาวรุ
งคื
ออะไร?
สู
งขึ น้ไปบนฟากฟ า! หาตัวจับยาก! นิรันดร! เมกัส
∙ีส่ามารถก าวไปสู 
ระดับ 4 ก็สมควร∙ีจ่ะได
ฉายา!
นอกจากนี ้ อายุของพวกเขาจะยื นยาวขึน้
ดวยตัวเลข
จำนวนมหาศาล
แมแต
การใช
ช วี
ิ
ตเปนพันป
กเ็
ป
นแค
การละเล นของเด็
ก
ๆ ! สำหรับมนุษยธรรมดาหรือแม
แตเมกัส∙ี
ต่าต
่
ํ อย
นี
่
กเ็
ข
าสู

โลกแห งความเปนอมตะแล
ว!

ในระดับนี ้เมกัสจะสามารถควบคุ มพลังในการ

∙ำลายล างภูเขาและการเผาไหม ของ∙ะเล! มันไม ได
ผล∙ี จ่
ะใชคลื
่นผู 
คนจำนวนมาก∙ี จ่
ะต
อสู
กบั อำนาจ
ดังกลาว! เพียงคนหนึ ่
งจากพวกเขาจะต อสู 
กบั การ
ดำรงอยู ของกอง∙ัพของเมกัสระดับตํ ากว
่ าได ! มัน
แตกต างไปจากความคิ ดเหมื
อนกลุ 
มร
างสายฟ า
กอง∙ัพเมกัสย อนกลับไปในสมัยโบราณมี เมกัสหมื ่
น
กวาคน รวมถึ งเมกัสระดับ 2 นับพัน! สำหรับแม
∙ัพและรองกัปตัน เมกัสระดับ 3 เป นผู 
ถือครอง
อำนาจเหล านี้
!
หากกลุ 
มร
างสายฟามีแบบมาตรฐานเช นนี้เรลิ
นอาจ
ตายไปนานแล ว แต เมกัสดาวรุ
งสามารถกำจัด
กองกำลังเมกัสโบราณได ! การ
เกเมลซึ
ง่
เรลินเคยพบ
มากอนไดรับการป
ดผนึ กเปนระยะเวลานานแล ว
อยางไรก็
ตาม เมื่
อมันกลับมา มันก็มี
พลังถึ
งเมกัสระ
ดับ 2! ความแข็งแกร งก
อน∙ีจ่ะป
ดผนึกตองมีอย
าง
นอยก็คื
อเมกัสดาวรุ

ง!

ถ
าพูดอย
างตรงไปตรงมา การดำรงอยู ดังกล
าวอาจ
ฆ
าเรลิ
นดวยการขยับนิ้
วเพี
ยงเล็
กนอย ถ าหากไม
ได
มาจากแหลงขอมูลหลายแหงซึ
ง่ยื
นยันการเดิน∙าง
ออกจากพื้
น∙ีข่องการ
เกเมลแลว

เรลิ
นจะไมกา
วเ∙
าเข
าไปอี
ก∙ี
น่่
ีในบริ
เวณใกล
กบั เมื
อง
ไน∙
เลส เรลินได
มอบพันธะกิจเกี
ย่
วกับ∙าสจำนวน
มาก∙ีไ่
ด
รับการผู
กมัด∙างจิ
ตวิญญาณไว กอ
น∙ี จ่
ะเข
า
ไปแ∙รกซึ มเข
าไปในเมื
อง ดวยวิ
ธกีารของเขาในฐานะ
วอร
ลอคระดับ 2 เขาสามารถหลี กเลี
่
ยงการคนพบ
จากเมกัสระดับ 2 ด
วยกัน ไม
ตองพูดถึ
งยามธรรมดา
โดยใช
เ∙คนิคบีบอัดพลังฝ
ายวิญญาณ หลังจากใช
ผลึ
กเว∙มนตร บางอย
างแลว

เขาก็
สามารถหาข อมูล∙ี
ต่
องการไดอยางง
ายดาย
ความสนใจ∙ั้ งหมดในชายฝ ง
∙างตอนใต ยงั คงอยู ใ
น
เรื
่
องของ∙ีร่าบแห งความลับแม นํ
านิ
้ รันดร สำหรับ
ข
าวลาสุ
ดและนิ ยมมาก∙ี สุ่
ด ก็คื
อการเกิดขึ น้ของเมกั
สระดับ 2 หน าใหมเรลิ
น! เปนคน∙ีไ่
ด∙ำลายประตู
สู
∙รี
่
าบแห งความลับและสังหารสองเมกัสระดับ 2

เรลิ
นได
ถูกใส
ไว
ในกากบา∙ของพันธมิ ตรเมกัสแห
ง
แสงและความมื ดแล
ว แมแต
ระดับอันตราย∙ี ่
เกิ
ดขึ
น้
กับเขาก็
อยูใ
นระดับสู
งสุ
ด! ในเขตชายฝง
∙าง
ตอนใต เมกัสระดับ 2 เป นกำลัง∙ี จ่ะต
องคำนึ งถึ ง
เช
นเดี
ยวกับประธานไซลี ่
ย (เปลี่ยนชื่
อนะ) ของ
สถาบันป ากระดู กลึกลับ ถาเรลิ นยังคงอยู ใ
น
สถาบันการศึ กษา เขาก็ สามารถมี สวนรวมในความ
สับสนวุ
นวายเพื ่
อสื บ∙อดตำแหน งของประธาน แม วา
เรลิ
นเคยถู กระบุ วาเปน "ผู
ตองการตัว" จากเบื อ้ง
หนาแลว องค กรหลายแห งไดแอบเสนอตำแหน ง
และสัญญาว าจะได รับผลประโยชน มากมาย อย างไร
ก็ตาม เรลินเพี ยงหัวเราะกับความคิ ดเช
นนั้น
∙รัพยากร∙ี เ่
ขาขโมยมานั้ นมี เพียงพอสำหรับเขาใน
ฐานะเมกัสระดับ 2 นอกจากนี ้ก็ไม
ใช
เรื
่
องง าย∙ีจ่ ะ
ออกมาจากความยุ งเหยิ
งนี้ เขาไมตองการ∙ี จ่ะพัวพัน
ในปญหา∙ี ล่ำบากเช นนี
้
อีกครั้ง

นอกเหนือจากข
อมู
ลของเขาแล
ว ข
าวอื
่
น ๆ ∙ี
∙่ำให
เขาสนใจก็
คื
อโรคระบาด∙างวิญญาณในฝง
ตะวันตก
ของชายฝ ง
∙างตอนใต ในอาณาจักรมนุ ษยหลาย
แหงมีการระบาดของโรคแปลก ๆ ! คน∙ี ต่ิ
ดโรคนี้
จะไม
ไดรับความเจ็ บปวยใด ๆ มี
เพียงจุดสีดำเล็
กๆ
หลายแห งเ∙
านั้
น∙ี จ่
ะปรากฎบนใบหน าและบริ เวณ
เอวของพวกเขา ซึ ง่พวกเขาจะคอย ๆ ผอมลง
หลังจากเจ็ดวันเมื่
อจุดดางดำกลายเปนขนาดใหญ
มากขึน้จากนั้นเขาจะตายโดยไม มีเสี
ยง

หลังจากการสื
บสวนของเมกัสแหงแสง วิ ญญาณของ
ผู
เป
นโรคได
หายไปโดยไมมี
รอ
งรอย สำหรับวิธกี
าร
ดังกล
าว พวกมันมีความคล
ายคลึ
งกับโรคระบาด
วิ
ญญาณ∙ี ป่
ล
อยออกมาจากนิ กายสังหารวิญญาณ
โบราณ! โรคนี้
มี
อัตราการปนเป
อนสูง ซึ
ง่
มี
จำนวน
ผู
เสี
ยชี
วิ
ตมากกวาหนึ่
งแสนคนเปนคนธรรมดา

แม
แต
พ ันธมิ
ตรเมกัสแห
งแสง ผู

∙สี
่
ำรวจอยู
บ
น∙ี
่
ราบแห งความลับแมนํานิ
้ รันดรยังไดส
งเมกัสระดับ 2
เปนหัวหน
าสอบสวนสำหรับเรื ่
องนี ้ชิ
น้ส
วนข
อมูล∙ี่
เปนประโยชนมาก∙ีสุ่
ด∙ีพ่วกเขาไดรับคือในพื้
น∙ี
∙่มี
่ี
อัตราการปนเปอนสูง∙ีสุ่
ด

พวกเขาได
ค
นพบร
องรอยของผู 
ศรั∙ธา∙ี
ม่
าจากนิกาย
สังหารวิ
ญญาณโบราณ สำหรับผู 
นำของพวกเขา ก็
ไม
ใช
ใครอื
่
นนอกจาก การ
เกเมล !

ตอน∙ี
่
271 สร
าง

"หึ! มันเป
นการเก็
บเกี
ย่ววิ
ญญาณการเพื
่
อฟ
น
คื
น
ความแข็ งแกร
งเหรอ? "

เรลิ
นคิดหาจุ
ดมุ

งหมาย∙ี อ่ยู
เ
บื
อ้
งหลังการกระ∙ำของ
การ
เกเมลนี
้การ
เกเมล ซึง่
เห็
นได
ชดั ว
าถดถอยจาก
ระดับเมกัสดาวรุ

ง จะตองเก็
บเกีย่
ววิญญาณของ
มนุ
ษย จำนวนมากเพื ่
อ∙ี
จ่ะฟ
นความแข็งแกรงเดิ
ม
ของมัน ในฐานะ∙ีเ่
ปนกลุ
มรางกาย∙ีถ่
ู
กผสมผสาน
จากวิญญาณแค นนับไม
ถวน การเกเมลไม
จำเปนต
อง
เพิ
่
มพลังวิญญาณผ านการ∙ำสมาธิ เช
นเดี
ยวกับคนอื่
น
ๆ

สิ
่
ง∙ีต่
อง∙ำคื อการดู ดซับวิ
ญญาณ∙ี เ่
ต็ มไปด
วย
ความพยาบา∙ ความกลัวและความ∙ุ กข
∙รมาน∙ี ่
พวกเขามี ดูดซับไดเร็
วขึ
น้ก็
สามารถฟ นคื
นความ
แข็งแกร งของเขา! และหลังจาก∙ี ไ่
ด
รวบรวม
วิ
ญญาณ∙ั้ งหมด∙ี ต่
องการแล ว การเกเมลจะฟ น
อำนาจ∙ี เ่
คยมีไวสำหรับชายฝ ง
∙างตอนใต นี
่
เป น
ภัยพิบตั ิ
! เพื
่
อฟ น
พลังของมันใหกลับคื นมา การ เกเม
ลตองดู ดซึมจิ
ตวิ ญญาณของมนุ ษยอย างน
อย 30
ล
านคน
จำนวนนี ้
เ∙ากับหนึ่
งในสามของประชากร∙ั้ งหมดใน
ชายฝ ง
∙างใต เมกัสแหงความมื ดและเมกัสแหงแสง
จะไมเห็นดวยกับมัน นอกจากนี ้ไม
มี
ใครสามารถพูด
ไดอย
างแน นอนว าสิ่
ง∙ี
ก่ารเกเมลจะ∙ำหลังจากการ
ฟนพลังของมัน! เรลิ นหัวเราะเยาะ

"แต สิ
่
ง∙ีม่ี
∙ ั้
งหมดนี ้
มี
อะไรเกี ย่วของกับข
า? ข
าจะ∙ิ ง้
อาการปวดหัวนี ้
ใหกบั บรรดาประธานของพันธมิ ตร
เมกัสแห งความมื ดและเมกัสแห งแสง! " เขาไมใช
นักบุญ และเขาไม ชอบคนบ าหลายคนจากตระกู ลโบ
เ∙ลลี ่ซึ
ง่ถื
อบ∙บา∙ว าเป
นผู 
พิ ∙ ักษ
แหงโลกนี้ดวย
ความ∙รงจำของเขา เรลิ นคุนเคยกับเส น∙างสู 
เมือง
เล็ก ๆ เขาเดิ นตรงไปยังสิ ่
ง∙ี เ่
คยเปนศูนยกลางของ
เมือง ไปจนถึ งบานไม สองชัน้สถาน∙ี แ่
หงนี
้
คอนข าง
หางไกล และมี ใยแมงมุ มและฝุ นละอองอยู∙างเขา
การปรากฏตัวนี
้
∙ำใหดู
เหมื
อนไมเสถียรมาก ราวกับ
ถ
าสายลมออนโยนพัดผานบานจะพังลง อย
างไรก็
ตาม เรลิ
นไม
หลงกลเชนนี
้เขายกนิ้
วของเขาขึ
น้ซึ
ง่
เป
นประกายแสงสีขาว

เว
ง เว
ง!*

นิ
้
วของเรลิ นดู
เหมื
อนจะกอให
เกิดเสียงสะ∙
อน
บางอยาง และรูน∙ีซ่

อนเร
นอยูกเ็
ริ
ม่คลานเหมื
อนมด
ไปยังจุ
ด∙ีเ่
∙
าของเรลิ
นอยู

"กำแพงเพื ่
อซ
อนพื้
น∙ีน่้
ี
ยงั คงเปนจริงอยูหรือ?" เรลิ
นรูสึ
ก∙ึ
ง่ไมนานหลังจากนั้ น เขาเดินไปยังชัน้∙ีส่
อง
ซึ
ง่เป
น∙ี∙่ภี
่าพสี
นํ
ามันของสตรี
้ ชนั้
บน นี
่เป น∙างเขา
สู
∙รี
่าบแห งความลับ∙ีถ่
ู
ก∙ำลายโดยเรลิ น
"∙ี
ร่าบแห งความลับนี ้
มี
ขนาดเล็ กเพียงอย างเดียว
และสิ ่
งกี
ดขวางของพื ้
น∙ี แ่ละการแยกตัวไม แข็งแกรง
มากนัก หากพวกมันมี ความแข็ งแกรงเ∙ี ยบเ∙ ากับ∙ี่
ราบแห งความลับของแม นํ
านิ
้ รันดร การ เกเมลนั่ นก็
คงถูกกักขังไว
∙นี
่่
ี" เรลินยื น่มื
อออกมาจากมื อขวา
และสัมผัสพื ้
นผิวสี
ดำขรุ ขระของผนัง มี วสั ดุ สี
ดำสีเ∙า
บาง ๆ ซึง่มีความรู ส
ึ
กคล ายเม็ดเล็ก ๆ ∙ี ส่ัมผัสได
การแสดงออกของเรลิ นเคร งขรึมมาก บนผนัง
นอกเหนื อจากเขารู สึ
กวาอนุ ภาคพลังงานไฟของเขา
ได
รับผลกระ∙บมี แรง∙างจิ ตเพิ่
มเติม! พลังนี ้
มีความ
ละเอียดออน และไม สามารถถู กคนพบได หากไม มี
ใครระมัดระวัง ∙ำให เรลินมีความรู สึ
กคุ

นเคย

"พลัง∙างจิตวิ
ญญาณนี ้เต็มไปด
วยเจตนาร าย! ไมมี
ข
อสงสัยใด ๆ เกี
ย่วกับเรื่
องนี้
มันเปนสารตกค าง
จากการเกเมล! มันหลบหนี ไปแลว ... " แม
วา
เขาจะ
คาดการณ การหลบหนีของการเกลเมลจากข
อมูล∙ี
เ่
ขา
ได
รับ เรลิ
นสามารถผอนคลายหลังจากยืนยัน
หลักฐานดวยตาของตัวเองเ∙
านั้
น

"แต มันก็ วางชัน้ปองกันประเภ∙แจ งเตื อน? ดู

เหมื อนว าจะได รับการตั้ งสำหรับข า... " เรลินยิ
ม้
วิ
ธกี ารของการ เกเมลนี ้
มีความลับมาก อย างไรก็ตาม
มันเป นประโยชน กบั เมกัสธรรมดา เรลิ นจากก อน
หน านี้
อาจสังเกตเห็ นแลวโดยการใช เอไอชิพ ไมต
อง
พูดถึ งตอนนี ้เมื่
อเขามี พลังของวอร ลอคระดับ 2
เ∙คนิ คนี้ของการ เกเมลไม ไดผลกับเขา นอกจากนี ้
ความแข็ งแกร งของเรลิ นไดเพิ
่
มขึ
น้ อย างกาวกระโดด
และ∙ี ก่ารเกเมลได กำหนดเพี ยงการแจ งเตื
อนนี ้
เพื่
อให ตรงกับความแข็ งแกร ง∙ี
ม่ันได เห็
นเมื่
อมันได
เห็นเป นครั้งแรกเรลิ น ดังนั้
น การคำนวณผิ ดพลาด
อาจเกิ ดขึน้
"เอไอชิ
พ! สแกน!"

เรลินสั่
ง ไมนานมานี ้
ชัน้ของการสแกนคลื ่
น∙ีเ่
รลิน
สามารถมองเห็ นไดเฉพาะบนสนามเ∙ านั้
น หลังจากเ
รลิ นก
าวสู
เมกัสระดับ 2 แล ว เอไอชิ
พดูเหมือนจะ
ไดรับการปรับปรุ งเปนอย างมาก งานในการสแกน
เสร็จสิ้
นใน∙ัน∙ี มี
การค นพบประเภ∙ของพลัง
วิ
ญญาณ ต องการ∙ี จ่
ะได รับการ∙ิ ง้
ไว
โดยสิ่
งมีช วี
ิ
ต
ระดับ 2! ประเภ∙นี ้
เป นผลมาจากอุ ปสรรคของ
วิ
ญญาณยุ คโบราณ ในรู ปแบบ∙ี ส่องการวิเคราะห ...
" เสียงของเอไอชิพดังเข ามา ในฐานข อมูลของเอไอชิ พ
มีขอมู
ล∙ีใ่
หญ โตของภาพและข อมูล

นอกจากนี
้หลังจาก∙ีเ่
รลิ
นได
ควบคุ
มศู
นยใหญของ
องค
กรโฟว
ซซี
นั่
การ
เดนใน∙ี
ร่
าบแห
งความลับ เขา
ได
รับข
อมู
ล∙ั้
งหมด∙ี
ม่
ี
ให
และบัน∙ึ
กไว
ในฐานข
อมู
ล
ของเอไอชิ
พ

ตอนนี ้
เรลิ
นอาจกล าวไดวาเป
นนักวิ
ชาการ∙ี แ่∙จริ
ง
∙ีม่ี
อยู
น
อยมาก∙ี ช่
ายฝง∙างตอนใต ด
ายสีเงินของ
พลัง∙างจิตวิญญาณเรื องแสง∙ี เ่
ป
นเอกลักษณ ซงึ
่
เต็มไปดวยคุ
ณภาพ∙ี ล่
ึ
กลับและแข็ งแกร
ง มันแผ
ออกมาจากหน าผากของเรลิ นและหมุนวนอยู ก
ลาง
อากาศ ก อน∙ีจ่ะบิดตัวเขาไปในรูปของ รู
นและ
ประ∙ับบนผนัง

"พั่
บ!"*

ราวกับว
ามี
อะไรบางอย างแตก อุ
ปสรรค∙ี แ่
จ
งเตื
อน
การ
เกเมลได
∙งิ
้ไว
ถูก∙ำลายหมดแล ว ด
วยความ
แข็
งแกรงในปจจุ
บนั ของเรลิ
นในฐานะวอรลอคระดับ
2 การ∙ำลายอุ
ปสรรคดังกล
าวเป
นเรื
่
องง
ายมาก
และจะไม
สร
างความตระหนักถึ
งอี
กฝาย

"พลังแห งเครื่
องมื อสรางจิตวิ
ญญาณไม ได
เปนเรื
่
อง
ธรรมดา!" มุ มของริ มฝ ปากของเรลินงอขึน้ขณะ∙ีเ่
ขา
รู
สึ
กแน นและพลังอำนาจ∙างจิ ตของตัวเอง เมกัสระ
ดับ 2 มาถึ งอาณาจักร∙ี ส่
ู
งขึ
น้กว
าเมกัสระดับ 1
ระหว างระดับ ไมเพียงแต พวกเขามีการควบคุ ม∙ี
ย่อด
เยี
ย่ มในการปรับเปลี ่
ยนร างกายของตัวเองและ
ไดรับอำนาจประเภ∙ต าง ๆ แตพวกเขาก็ สามารถ
เลื
อกจากเส น∙างต าง ๆ และความชำนาญเฉพาะ
∙างและเดิ นตอไปตามเส น∙างของความเชี ย่
วชาญ
ของตนเอง อย างไรก็ตาม มี ความสามารถ∙ั้ งหมด∙ี ่
เมกัสระดับ 2 ∙ั้งหมดต องปลูกฝ
ง นั่
นคือการสร าง
พลัง∙างจิ ตของพวกเขา! กระบวนการนี ้
คือการ∙ำให
เกิ
ดพลัง∙างจิ ต∙ี ม่องเห็นได
จากความว างเปลาโดย
ใช
อนุภาคพลังงาน การสร
างตัวแบบนี้
∙ำได
เฉพาะ
เมื
่
อมีความเชื
่
อมโยงพลังธาตุอย
างนอย 80 % การ
สรางพลัง∙างจิ
ตโดยใช
อนุภาคพลังงานเกิ
นกว
าพลัง
แหงจิตวิญญาณปกติ

นอกจากนี ้
ยงั เป
นหนึ
่
งในเกณฑ∙จี
่ำเป
นในการก าว
เข
าสู

เมกัสระดับ 3! การ∙ะลวงผ านเมกัสระดับ 3
ตองใช
พลังวิ ญญาณน อย∙ีส่
ุ
ด และเปนเกณฑ∙มี
่ ี
เมกั
สระดับ 2 สามารถสร างพลังวิ
ญญาณของพวกเขา
ขึ
น้มาไดตอนนี ้

เรลิ
นอยูเ
พี
ยงจุดเริ
ม่
ตนของการกอรางพลัง∙างจิ
ต
วิ
ญญาณของเขา แต เขาไดค
นพบประโยชน ของการใช
พลังวิ
ญญาณ∙ี เ่
ปนรู
ปธรรมดังกล าวแลว ความจริ
ง
พลังวิ
ญญาณเป นตัวเร
งปฏิ กริ
ยิ
าสำหรับคาถา
หลังจากเพิ
่
มพลังในการใชเว∙มนตร และเปลี่
ยนแปลง
แล
วมันจะดึ งอนุภาคพลังงานจากในสภาพแวดล อม
หรื
อ? ตอนนี ้พลังวิ
ญญาณซึ ง่
∙ำหน า∙ีเ่
ป
นตัวเรง
ปฏิกริยิาได
รับความเข
มแข็ง ไมวา
การคาถาใดจะถู ก
ร
าย พลังของมันจะเพิ ่
มมากขึน้! ดังนั้
น พลังของ
คาถาจากเมกัสระดับ 1 ∙ี เ่
มกัสระดับ 2 ร ายหางไกล
จาก∙ีเ่มกัสระดับ 1 ร
ายมาก

"โชคดี∙ขี
่
าได
เตรี
ยม∙ี จ่
ะเอาชนะการแยกตัวของ∙ี ่
ราบแห งความลับ!" หลังจากกำจัดพลังวิ ญญาณของ
การเกเมล เรลินมองไป∙ี ∙่
างเข
า∙ีพ่ังแล
ว และ
สำรวจสภาพแวดล อมกอน∙ีจ่
ะดึงสิ่
งตาง ๆ ออก
จากกระเป ามิติ
ของเขา ผานเหตุการณ ∙ผี
่
านมา
หลายครั้งในการกรรโชกและการปล น

เรลิ
นไดรวม∙รัพยากรจำนวนมหาศาลไวซงึ
่
อาจ∙ำให
กระ∙ั่
งเมกัสระดับ 2 อ
าปากค
างได
กระเป
า∙ี
ไ่
ร
ขอบเขตไม สิ
้
นสุดอยูเ
บือ้
งหลังความไม
เพี
ยงพอได
เกือบเต็มไปด
วยคลังวัตถุดิบของสวนผสมตาง ๆ
ดังนั้
น การสรางรู
ปแบบคาถาไม เป
นป
ญหา การ
เคลื่
อนไหวของเรลิ นรวดเร็ วมากในขณะ∙ีเ่
ขาดึ
งอัญ
มณี สี
ตาง ๆ และของแปลก ๆ ออกจากกระเป าและ
วางไวบนพื้
น เขายังใช
ผงสีเงิ
นเพื
่
อวาดสัญลักษณ
มายากลสามเหลี ่
ยมบนพื ้
น

ชุ
วชุ
วชุ
ว
!*

มื อขวาของเรลินกลายเปนกรงเล็ บ และจุ
ดสำคัญ
หลายอย างในการสรางรู
ปแบบคาถาถู กดึงออกมา
เพื ่
อสร
างรู
ป∙รง∙ี จ่
ำเป
น ไมนานหลังจากนั้น เขา
บดอัญมณี พลังงานบนพื ้
นดวยมือซ
ายของเขา! ครึก!
ชัน้ของแสงกระจายออกมาอย างช
า ๆ จากพลังงาน
ของอัญมณี และเหมือนนํา พวกมันค
้ อย ๆ เติม
ขอบเขตของรูปแบบคาถาก อตัวขึ
น้รูปแบบคาถาดู
เหมื
อนจะมี
ช วี
ิ
ตชี
วาขึ
น้และมันเริ ม่
สั่
นสะเ∙ือนเปล
ง
ประกายแสง มีการบิดเบือน∙ีม่
องเห็นไดเป
น
จำนวนมากปรากฏอยู ใ
นช
องว
างเหนือรูปแบบคาถา
จุ
ดเล็
ก ๆ สี
แดงจาง ดู เหมื
อนหิง่ห
อยเมื่
อกระพริบ
อยู
ภ
ายในความบิดเบีย้วเหล
านี้

"ต
อไปคื อตำแหน งของตำแหนง∙ี ร่าบแห งความลับ!"
เรลิ
นป ดตา∙ั้งสองขางและระลึกถึ งความ∙รงจำของ
ตอน∙ี เ่ขาอยูใ
น∙ีร่าบแหงความลับของนิ กายสังหาร
วิ
ญญาณโบราณ เพื ่
อค
นหากลิ่
นอายคุ 
นเคยอันนี้
ภายในการบิ ดเบือนในอากาศ จุ ดสี แดงต าง ๆ ของ
แสง ซึ ง่เป
นจุดออนของความว างเปล า กระพริบ ถา
เรลิ
นเลื อกผิ ด เขาจะสูญหายไปในความสับสนวุ 
นวาย
ของพื
้
น∙ี ∙่
ัน∙ีและถู กฉี
กขาดเปนชิน้ๆ ! ในขณะนี ้
แสงสีแดงเข มขึ
น้ปรากฏขึ น้และเป นกลิ่
นอาย
วิ
ญญาณ∙ีเ่
รลิ
นคุ

นเคย! เรลิ
นเป
ดตาของเขาอย
าง
∙ัน∙ี
และแสงสี
เงิ
นประกายจากดวงตาของเขา!

"มันอยู
ต
รงนี
่
!"

"ดาบแห
งเมมฟ
ส!"

เรลิ
นยกมื อขวาขึ
น้
และกำหมัดขณะ∙ีเ่
ขาเฉื
อนลง!
ในแสงแวววาวของแสงสี เงิ
น มี
ดาบยาวปรากฏในมื อ
ของเขา ใบดาบบางเฉื
อนอย างแม
นยำ∙ีแ่สงสี
แดง
เข
มขึ
น้
เรืองแสง

"ชึ
บ!"*

การตวัดฟ
นเร็
วเ∙
าฟ
าแลบ และไม
นาน แสงสีแดง
เข
มก็
ระเบิ
ดขึ
น้
เปลี่
ยนเป
นอุ
โมงค
สี
ดำมื
ด โดยไม
ลังเลแม
แตเล็
กน อย เรลิ
นพุ
งเข
าใส
มัน ครู
ต
อมา
หลังจากเดิ
น∙างผ านความมืด เรลินก็โผล
ขนึ
้มาอี
ก
ครั้
งใน∙ี
ร่
าบแห งความลับของนิกายสังหารวิญญาณ
โบราณ “ฟุ!” เรลินลู
บหนาผากของเขา

"การเปดอุ
โมงค แยกออกจากอากาศ เป นเรื่
อง∙ี่
ลำบากมาก เป นการยาก∙ี จ่ะระบุ วา
มันเป
นความ
วุ

นวายของอวกาศ ... " ตอมา เขาสำรวจ
สภาพแวดล อมของเขา ไมไกลจาก∙างเข า∙ีเ่
ขาเคย
เข
ามากอนหน านี
้และเรลิ นก็ ยงั มี
ความ∙รงจำ
บางอยางเกี
ย่วกับสถาน∙ี แ่ หงนี ้อยางไรก็ตาม สิ่
ง∙ี
่
แตกต างไปจากนี ้
คื
อสภาพแวดล อม∙ี น่่
ี
ดู
เหมื อนจะ
ถูก∙ำลายโดยพายุ เฮอริ
เคนนับสิ บ สภาพแวดล อม
อยูใ
นความโกลาหล

"การ
เกเมล แน
นอนระบายความโกรธเกรี
้
ยวมา∙ี
น่
่
ี
!
ข
าหวังว
าการสร
างรู
ปแบบเคลื ่
อนย
ายจะไม
เป
นไร! "
เรลิ
นคิด กอน∙ี
จ่
ะนั่
งไขว
หา
งอยู
บ
นพื้
น

“ฮิ
สส”

หมอกสีดำขนาดใหญกระจายอยู
ข
า
งหลังร
างของเขา
กลายเป
นงูดำขนาดเล็
กจำนวนมาก∙ีม่
ี
ดวงตาสีแดง

"ออกไป!"

เรลิ
นกระซิบ ด วยคำสั่
งของเขา งูดำขนาดเล็
กนับไม
ถวนเริ
ม่
คลานวนไปรอบ ๆ ส วนเรลิน เขาหลับตา
ลงและใชพลังวิญญาณของเขาเพื ่
อ∙ำความเขาใจกับ
∙ุกสิ
่
ง∙ุกอยางใน∙ีร่
าบแหงความลับ ขณะ∙ี เ่
ขามี
แผน∙ี ข่
อง∙ีร่าบแหงความลับ∙ีเ่
ขาเคยบัน∙ึกไว
การคนหาครั้งนี้
เป
นเรื
่
อง∙ีง่
า
ยมาก
ตอน∙ี
่
272 แก
ไข

ก
อนหน านี้บนยอดภู เขาของกองกระดู กสี
ขาว∙ีก่าร
เก
เมลไดถูกผนึ ก เรลินได ∙ำแผน∙ี ่หลังจากนั้
นเขาก็
พบวานี่
เปนแผน∙ี ห่ลักของนิกายสังหารวิญญาณ
โบราณ และมันก็ สำคัญในการหลบหนี ของเขาจาก∙ี ่
นั่
น สิ
่
ง∙ี เ่
ขาตอง∙ำก็ คือการสำรวจพื ้
น∙ีแ่ละ∙ำการ
เปรียบเ∙ี ยบกับแผน∙ี ∙่เี
่
ขาครอบครอง เวลาผ านไป
อยางช
า ๆ และสถานะของ∙ี ร่
าบแหงความลับถู ก
นำเสนอต อหน าเรลิ
น

∙ี
ร่
าบแหงความลับของนิกายสังหารวิญญาณถูก
∙ำลายไปอยางสิ
้
นเชิ
ง ไม
เพี
ยงแต ถู
ก∙ำลาย∙ุก
รู
ปแบบ แตเรลินไม
สามารถแม แตจะหาอาคาร∙ี
่
สมบู
รณแบบได ดู
เหมือนว
าการเกเมล∙ี
ถ่
ู
กปดผนึ
ก
ไว
∙นี
่
่
ี
ต
องเต็ มไปดวยความคับข องใจ ภู
เขากอง
กระดู
กสี
ขาวและวัสดุ ∙ ั้
งหมดในห
องปฎิบตั ิ
การได
หายไป∙ั้
งหมด แม แตตู 
∙เี
่
ต็
มไปดวยข
อมูลก็
วา งเปล
า
และเห็
นไดชดั ว
าการเกเมลไดตรวจคนพื้
น∙ีน่ั้
น

งู
สีดำตัวเล็
ก∙ีเ่รลินควบคุมดวยจิ
ตของเขาเดินเขา
หา∙างเดิ นสี
เงิ นเพื่
อนำมาใช
เป
น∙างออกฉุ กเฉิน
โลหะถู กเก็
บรักษาไว อย
างดีและดู
เหมื
อนจะเปล ง
พลัง∙ีแ่ข็
งแกร งขึ
น้ซึ
ง่
อาจสะกดขมวิ
ญญาณได
อยางไรก็ตาม มี กอนหินขนาดใหญบางกอน∙ี ถ่
ู
กโยน
เข
าไปภายในซึ ง่
เปนอุปสรรคตอการเดิ
น∙าง

งู
สี
ดำลื
่
นไหลผานช
องว
างระหวางก
อนหิ
นและมายัง
สถาน∙ี∙่
เี
่
รลิ
นเคยพบหองลับ

ตึ
ง!
หลังจากกดสวิตชไฟดานข
างของผนังจะค
อย ๆ
เป
ดออกเพื่
อเผยหองลับ ห
องนี
้
มีขนาดเล็
กมาก มี
การสรางรู
ปแบบคาถาสี ดำตรงกลางล อมรอบด
วย
เสาหินสี
่
แหง ข
างหนึ
่
งของเสาเป
นซากศพของเมกัส

ซึ
ส่
ส ซึ
ส่
!*

งู
สี
ดำตัวเล็
กวนรอบรูปแบบคาถาและเริ ม่
ส
งเสี
ยงฟอ
เปลวไฟสีดำเริ
ม่
ลุ
กไหม
จากพื้
นผิวของเกล็
ดของมัน
เปลวไฟกลายเปนรุนแรงมากขึ
น้คอย ๆ สราง
ประตู∙มี
่ี
รนู
มิติ
ลงไปบนกรอบของมัน

"มันอยู
∙นี
่
่
ี
! เรลิ
นออกมาจากเปลวเพลิง และเมื
่
อ
เห็
นวารู
ปแบบคาถาไมได
รับความเสี
ยหาย เขาดู
พอใจ
"เอไอชิพ! ตรวจสอบรู ปแบบคาถาเคลื่
อนย
าย! " เร
ลินบีบอัดพลังของเขา และแสงสี
เงิ
น∙ี
ม่ี
เพี
ยงเขา
เ∙านั้
น∙ีเ่
ห็
นกวาดผานรูปแบบคาถา

[ ป
บ
! การสแกนเสร็จสิ
้
นแลว! ความสมบู
รณ
ของ
รู
ปแบบคาถาคื อ 98.7% ขาดพลังงานในป
จจุ
บนั !]

เอไอชิ
พตอบสนองได
อย
างรวดเร็
ว

"เมื่
อเ∙ียบกับ 98.8% จากครั้ งกอนหน านี้มันมี
การ
เสื่
อมสภาพเล็ กน
อย ดู เหมือนวาบริเวณ∙ี ถู่
ก∙ำลาย
โดยการ เกเมลนั้
นคอนขางมาก กระ∙ั่ งสถาน∙ี แ่
ห
งนี ้
ก็ได
รับผลกระ∙บตาม " เรลิ นถูคางของเขาและ
ออกคำสั่ ง "ตามข
อมู ล∙ีข่
า
ได
รับเกี
ย่วกับรูปแบบ
คาถาเคลื ่
อนย
าย เริม่ต
นการ∙ดสอบการจำลองการ
ฟนฟูของรูปแบบคาถา" ในการสำรวจก อนหน านี
้เร
ลิ
นได
รับบัน∙ึกประจำวันจากโครงกระดู ก∙ี น่
่
ี
ซงึ
่
รวมถึงข
อมูลเกี
ย่วกับการสร างรูปแบบคาถา
เคลื
่
อนยาย ดวยขอมู ลเพิ
่
มเติม∙ี เ่
ขารวบรวมใน
ภายหลัง เขาไดเรี
ยนรู เ
∙คนิค∙ีส่ มบู
รณ ของการ
สร
างคาถาเคลื ่
อนย ายโบราณ การแก ไขข อบกพรอง
เล็
ก ๆ นอย ๆ นี ้
ไมยากเ∙าไหร ขึ
น้
อยู กบั การ
คำนวณของเอไอชิ พ รูปแบบคาถาเพี ยงจำเป นต
อง
เสร็
จสิ้
น 97% ในการ∙ำงาน แต กย็งั คงเป นไปได∙ี่
จะมี
ปญหา!

เรลินไม
ได
ตองการจะเสี่
ยงอะไรเมื
่
อมันมาถึ งการ
เคลื่
อนยายระยะไกลนี้ไมวา
จะเป
นการบิ ดเบือนเชิ
ง
พื้
น∙ีห่
รือการระเบิ
ดของอนุ ภาคมู
ลฐานเชิ งพื้
น∙ี่สิ
่
ง
ใดก็ตามมันอาจจะ∙ำให เขาตายไดโดยไม
เหลื อ∙ิง้
ไว
ซึ
ง่ร
องรอยใด ๆ เขาไมอยากตายด วยอุ
บตั ิ
เหตุ∙โี
่
ง
เขลา
[ป
บ
! สแกนส
วน∙ี
ไ่
มสมบูรณ
เริ
ม่
ต
นการจำลอง
กระบวนการบู
รณะ ... ]

ขณะ∙ี เ่
สี
ยงของเอไอชิ พดังขึน้เรลินรู สึ
กราวกับว าเขา
มาถึ ง∙างด านขวาของรู ปแบบคาถา นิ ้
วมื
อของเขา
เลื่
อนเหมื อนมี ดผาตัด∙ีแ่มนยำ∙ีส่ ุ
ดในขณะ∙ี เ่
ขา
แก ไขรูปแบบคาถาเคลื ่
อนย าย รู
น∙ี ถ่ ู
กแกะสลักไว
บนการรู ปแบบคาถามี ความหนาแน นและซับซ อนมาก
พวกมันมี ความหนามากกว าเส
นผมถึ งสิบเ∙า และเร
ลิ
นเองก็ ไม
มีความมั่นใจวาเขาสามารถ∙ำแบบนี ้
ได
ดวยความพยายามเพี ยงครั้งเดี
ยวและไม มี
ขอผิดพลาด
อยางไรก็ ตาม ด วยความช วยเหลือของเอไอชิ พ การ
เคลื ่
อนไหว∙ุ กครั้งของเขาเต็ มไปด วยความชำนาญ
และความคล องตัว ในเวลาไม ถึ
งชัว่โมง เขาได แกไข
ปญหาบางพื ้
น∙ี∙่ ไี
่
ม
สมบูรณ เสร็
จแล ว
เว
ง!

แสงสีนําเงิ
้ นหายไป และเรลิ นก็กลับสู

สภาพปกติ
ความรูสึ
ก∙ีเ่
ขาเพิ
่
งไดรับนั้
นยังคงออยอิ
่
งอยู
ใ
นใจของ
เขา ด
านหน าของเขา การสร างรู
ปแบบคาถา
เคลื่
อนยายยังคงรักษาสภาพเดิ มโดยไมมี
การ
เปลี่
ยนแปลงใด ๆ

"การ∙ดลองจำลองของเอไอชิ พกำลังเติ บโตมากขึน้!"

มื
อของเรลินสองแสงขณะ∙ี พ่วกมันเคลื ่
อนไหว นิ้
วมือ
ของเขาสร
างสัญลักษณ และ∙ า∙างมื อ∙ั้
งหมด
เ∙คนิคเหล
านี ้
เป
นเ∙คนิ ค∙ี เ่
ขาใชขณะแก ไขรู
ปแบบ
คาถา ∙ุกรู
ปแบบของสัญญาณ∙ี ซ่บั ซ
อนและลึกซึง้
ได
รับการแกไข∙ำอยางไร∙ตี่ิ
ดวยมื อของเขา ราวกับ
ว
าพวกมันถูกมาฝ กนับไม
ถวนครั้ ง
"ความรู
ส
ึ
ก∙ี
ไ่
ม
ซํ
ากันดังกล
้ าวได รับการใส
ไว
ใน
หน
วยความจำของกลามเนื้
อ ... "

เห็
นสัญญาณ∙ี ∙่ำอย างคล องแคล วแมจะมี การใช
เพี
ยงครั้
งเดี ยวในการจำลอง มันดู ราวกับวาเรลิ น
ได
รับการฝ กฝนมาเป นสิบป ความกระวนกระวายใจ
ปรากฎขึ น้บนใบหน าของเขา เรลิ นคิด∙ัน∙ี วาพื้
น∙ี อ่
่
ื
น
ๆ ของ∙ีน่่
ี
จะเป นประโยชน ตัวอยางเชน การเรี ยนรู 
คาถาระดับ 2! แม วา
เขาจะใช เอไอชิพเพื่
อช
วยเขาใน
การใช
คาถาเว∙มนตร ผ
านการใช เว∙มนตร รปูแบบ
การเคลื่
อนไหวก็ แข็งและหุ นเหมื อนเมกัส∙ี ก่ ำลังฝก
อยู
ในสิ
่
ง∙ีเ่
ปนครั้งแรก แต สถานการณ นี้
แตกต างกัน
ถ
าเขาใช
การจำลองของเอไอชิ พ การจัดการเว∙มนตร
ของเขาจะเขาสู
ระดับใหม ∙ ั้
งหมด แม วานี
่
เปนเพี ยง
การจำลองแบบสั้ น
เรลินมีความรูใ
นเชิ
งลึกเกี
ย่
วกับการสรางรู
ปแบบ
เคลื่
อนยาย แมวาเขาอาจจะไมสามารถติดตั้
งไดแต
การบำรุ งรักษาแบบเรี ยบงายก็ไม
ใช
ปญ
หา เรลินมา
อยูด
านข
างของรูปแบบคาถา

"ขอบคุณสำหรับการสร
างรู
ปแบบเคลื
่
อนย
ายของคุ
ณ
∙านเมกัส!"

ครั้
งแรก∙ีเ่
ขาเดินเข
าไปในซากโครงกระดู
กของเมกัส
และโคงคำนับไป∙างนั้น มือสี
ดำขนาดใหญ
ลดตําลง
่
มา แลวมี
กงิ
่กานนับไม
ถวนยื
น่
ออกมาและประคอง
โครงกระดู กขึ
น้

"ตู

ม!"
หลุมขนาดใหญ
ถู
กขุ
ดด
วยมื
อและโครงกระดู
กถู
กวาง
ไว
ภายใน ดิ
นและก
อนหิ
นตกลงมา และกลายเป
น
หลุมฝ
งศพ

"พื
้
น∙ี
น่
าเกลียดเช
นนี
้คื
อวิธเี
ดี
ยว∙ีจ่
ะ∙ำให
คุ
ณได
รั บ
การฝ
งศพ∙ี เ่
หมาะสม" เรลิ
นถอนหายใจและจากนั้น
ก็
มาถึ
งดานหนาของการกอตัวการสะกด

"มื
อของเนซ รู
ปแบบ∙ี
ส่
าม!"

เรลิน∙ำรู
ปแบบคาถา และจากปลายนิ ้
วของเขา
ดานสี
เงิ
นถูกสงออกมาและพันรอบตามพื ้
นผิวของ
รู
ปแบบคาถา... สองชัว่โมงตอมา รู
ปแบบคาถา
เคลื่
อนย
ายไดถูกบู
รณะอย างสมบูรณ
สู
สถานะเดิ ม
ราวกับว
ามันเปนของใหม ไม
เพี
ยงแตชนิ
้ส
วน∙ี่
เสียหายเพี
ยงเล็กนอยเ∙านั้
น แม
บางสวนของรูน
ดั้
งเดิ
มได
รับการปรับปรุ
งโดยใช
เอไอชิ
พ เรลิ
นมองไป
∙ีพ่้
ื
นผิ
วของรูปแบบคาถาใหมนี้และการหายใจของ
เขากลายเป นหยาบเล็
กน
อย

"ขัน้
ต
อไปคือขัน้
ตอน∙ีส่ำคัญ∙ีส่
ุ
ด ซึง่
จะเป นการ
∙ดสอบว ารู
ปแบบคาถานี ้
ใช
ได
หรือไม... " กระเป
า
หนัง∙ีเ่
อวของเขาเป
ดขึน้
โดยอัตโนมัติ

และผลึ กสีดำลอยออกมาและหล นลงไปในชอง

พลังงานในรู ปแบบคาถาเคลื ่
อนย าย ภายในคริ สตัล
นี
้
มี ความมื ดมิด พร อมกับโปรงใส ดวยเปลวไฟ∙ี บ่ดิ
เบี
ย้ วอยุภายใน นี ่
คื
อแกนผลึ กเว∙มนตร ∙เี
่ขา∙ำให
บริ สุ
∙ธิ!์ถูกใช
∙ ั้
งหมดรวมกว าพันผลึกการดเว∙ย
มนตร ซึง่
หมายความว ามีมู
ลคากวาสิ
บลานผลึกเว∙
มนตร ! แมวา
การสร างรูปแบบคาถาเคลื ่
อนยายยัง
อยูหา
งไกล แต พลังงาน∙ี จ่
ำเปนตองมี
กเ็ป
นเรื่
อง
มหึ
มา

หากไม
ใช
ความสำเร็
จล
าสุ
ดของเรลิ
นในการปล
นสะดม
มันก็
ยาก∙ี
จ่
ะรวบรวมผลึกเว∙มนตรจำนวนนี
้

ตึ
ง!* หลังจาก∙ี
แ่กนผลึกเว∙ย
มนตรถู
กวางไว
∙ชี
่
อง
รู
ปแบบคาถาก็ เริ
ม่ก
อตัวขึ
น้รู
มหัศจรรย
ลึ
กลับเริ
ม่
สว
างขึ
น้และรังสีความรอนสว
างขึ
น้∙ุ
กมุ
มในการ
สะกดคำ

"ครึ
ก!" "ครึ
ช!" "คึ
ช!" "เว
ง!"*

พลังแห
งพลังบริ
สุ
∙ธิจ์
ากผลึ
กเว∙มนตรถู
กดึ
ง
ออกมาจากการสรางรูปแบบคาถาลงในรูปแบบ
เคลื่
อนย
ายโบราณ จากฐานของ∙ั้
งสี
่
เสาหิ
น วง
แหวนแห งแสงโผล
ขนึ
้มาและแผ
กระจายไปถึ
งยอด
ของเสาจนดานบนระเบิดออกเพื่
อเผยให
เห็
นหลุ ม
แสงกระเพื
่อมวิ
่
งออกมาจากศู นยกลางของเสาและ
ก
อรู
ปเปนแสงสี่
สี
∙แี
่ตกตางกัน ซึ
ง่
โผล
ขนึ
้
มา∙ีย่อด
ของเสา ดิ
น∙ีม่
ี
สี
นําตาล ไฟสี
้ แดง เขียวขจี
จากสวรรค
และแสงสีฟาปรากฎกลางอากาศ

"โอ
? พลังนี
้
!"

ภายในลูกบอล∙ั้
งสี
่
ดวงนี
้
เรลิ
นอาจรู
ส
ึ
กถึ
งอนุ
ภาค
พลังงาน∙ี
ค่

ุ
นเคย

"เหล
านี
้
คื
อ ... ดิ
น ไฟ ลมและนํ
า?"
้

เรลิ
นรู
สึ
ก∙ึ
ง่และได
รับการยอมรับถึ
งธรรมชาติ
ของ
ลูกบอลเหลานี
้
อย
างฉับพลัน เขาแตะ∙ี
ค่
างของเขา
และขบคิดลึก ๆ ในโรงเรี
ยนเกาแก
บางแห
ง เคยมี
แนวคิ
ดว
าดิ
น ไฟ ลมและนํ าเป
้ นรากฐานของโลก!
จากมุ
มมองของมัน นิ
กายสังหารวิ
ญญาณโบราณยัง
ถื
อความคิ
ดดังกล
าว

"เป
ดใช
งาน!"

เรลินตะโกนดังขึน้โดยใชภาษา∙ี เ่
ขาไม เคยใชซึ
ง่
เต็ม
ไปด วยกลิ่
นอายแห งความคลุ มเครือและโบราณ นี ่
คือภาษา∙ู เรี
่
ยน∙ี น่
ิ
กายสังหารวิญญาณโบราณใช !
หลังจากบัน∙ึ กข
อมูลเกี
ย่วกับเรื
่
องนี้
กบั เอไอชิ
พ เรลิน
ไดเรี
ยนรูภ
าษานี ้
อย
างงายดาย

เว
ง เว
ง!*

ลู
กพลังงาน∙ั้
งสี
่
ผันผวนตลอดเวลา และรังสี
∙ี่
แตกตางกันออกไปจากลูก∙ี
บ่
รรจบกันเหนือใจกลาง
ของรู
ปแบบคาถาเคลื
่
อนย
าย

"พั่
บ!"* ราวกับว
าเนื้
อ∙ี
ว่า
งถู
กแบงออกเป
นสองส
วน
และราวกับวาสายฟ าลงมา การบิดเบี
ย้
วเชิ
งพื
้
น∙ี
่
ขนาดใหญ ปรากฎขึ น้∙ี
เ่
บื
อ้งหน
าเรลิ
นและกลายเป
น
หลุมลึก

"ตอนนี้
การเคลื
่
อนยายกำลัง∙ำงาน!" เรลิ
นมากับ
แผนสำรอง∙ัน∙ี ไม
วา
เขาจะตองการรู
ปแบบคาถา
เคลื
่
อนยายนี
้
หรื
อไมกต็
าม ก็จะเป
นเส
น∙างหลบหนี
ถ
าเขาต
องการ

"ข
าควรจะสำรวจ?" ความคิ
ด∙ีน่
าสนใจปรากฎขึ น้
ใน
ใจของเขา แต
เขาปราบปรามอยางใจเย็
น จากการ
คาดคะเนและประมาณการของเอไอชิ พเกีย่
วกับ
รู
ปแบบมิ ติรู
ปแบบคาถานี้
ไม
ได
ใช
พลังงานมหาศาล
จากผลึ กเว∙มนตร แตขณะ∙ี เ่
รื
่
องจริ
งและชีวิตตอง
ผานไปพลังงาน∙ี ต่
องการจะเพี ยงพอ∙ีจ่
ะดึ
งและใช
∙ั้งหมดพลังในแก นผลึกเว∙ย มนตร
! เรลิ
นยังไม
ชัดเจนเกีย่
วกับสถานการณ ∙ปี
่ลาย∙างอีกด
านหนึ ่
ง
ของรู ปแบบคาถาเคลื ่
อนยาย และเปนธรรมดา∙ี จ่ะ
ไมใช
โอกาสเสี่
ยงเชนนี
้
ได

นอกจากนี ้การใช ผลึกเว∙ย

มนตรจากการเดิน∙าง
นั้
นยัง∙ำใหหวั ใจของเรลิ
นเกื
อบแตกเปนชิ
น้ๆ เรลิน
ไม
สามารถบอกได วา
จะสามารถกลับมาได
อย
าง
ปลอดภัยหรื อไม จะเกิ
ดอะไรขึ
น้
ถ
าเปนการเดิ
น∙าง
แบบเดี ยว?

"หื
อ!" พลัง∙างจิ
ตไม
สามารถ∙ะลุ ผ
านได
และเว∙
มนตรในการตรวจจับยังไร
ประโยชนต
องมี
วิ
ธอี่
ื
น ... "
ตอน∙ี
่
273 ประตู
เหล็
กเบรมเบิ
ล้

หลังจากนั้
น เรลินใช
วิธกีารตาง ๆ สองวิ ธใี
นการ
ตรวจสอบสถานการณ ∙ปี
่ลาย∙างอี กดานหนึ ่
งของ
อุ
โมงคมิ
ติ แตไม
มีสิ
่
งใดใชงานได พลังจิ
ตของเขา
ยังคงไม
สามารถมองเห็ นผานชองว
างมิติได
และการ
ตรวจสอบคาถาของเมกัสได เชื
่
อมโยงโดยตรงกับพลัง
วิ
ญญาณ ดังนั้ นแผนการ∙ั้ งหมดของเขาจึ งไม
ได
ผล
หลังจาก∙ีไ่
ดมองลึกเข
าไปในอุ โมงคมิ
ติ เรลิ
นก็ไม
เต็
ม
ใจในขณะ∙ี เ่
ขาปดการใชงานรู ปแบบ

"ครึ
ก!"*

ผลึ
กหิ
นเว∙ยมนตรในช
องของรู
ปแบบลอยออกมายัง
มื
อของเรลิ
นโดยอัตโนมัติ
และแสงรอบ ๆ ∙ี
ป่
ล
อย
ออกมาจากมันหรี
่
ลงเล็
กนอย
"หื
มม? พลังงาน 10% ของมันถู
กใช
ไป ? "

เรลินขมวดคิ ้
วเล็
กนอยเมื
่
อเขารูสึ
กถึงการสู
ญเสีย
พลังอำนาจของผลึ กหินเว∙มนตร มันคล
ายกับการ
ใช
หนิเว∙มนตร 1 ลานครั้
งในชวงเวลาสั้
นๆ!
นอกจากนี ้เรลิ
นยังไม
ได
ส
งสิ่
งมีช วี
ิ
ตใด ๆ ผ
านมัน
และเพิ ่
งใช
พลังจิ
ตวิญญาณของเขาเพื ่
อตรวจสอบมัน!
มิฉะนั้
น ผลึ กหิ
นเว∙ยมนตร คงจะหมดลง∙ัน∙ี !

"ในกรณีนี้ข
าต องใช
สิ
่
งตาง ๆ เช
น หุน
หรือ∙าส
วิ
ญญาณ∙ี ส่ามารถเคลื ่
อน∙ีโ่
ดยอัตโนมัติ
เพื
่
อให
สามารถตรวจสอบได กอนจะถูกเรี
ยกกลับมา!" เรลิน
ถูขากรรไกรล างของเขา ตามความคิ ดนี้
เขาไม
ลังเล∙ี่
จะออกจาก∙ี ร่าบแหงความลับของนิ กายสังหาร
วิ
ญญาณโบราณ
ขณะ∙ี เ่
ขากำลังออกเดิ น∙าง เขาตั้ งใจจะสร าง
รู
ปแบบ∙ี ∙่างเขาเพื่
อ∙ำซํ าฉากก
้ อน∙ี เ่ขาจะมาถึ งให
มาก∙ี สุ่ดเ∙ า∙ี
จ่ะเป นไปได แมวา เขาจะสังเกตเห็ นได
จากสัญญาณต าง ๆ ว าการ เกเมลไม สามารถผ านเข
า
ไปในเส น∙างฉุ กเฉินภายใน แต เรลินไม ตองการเสี ่
ยง
ดวยความช วยเหลื อของการคำนวณอย างพิ ถี
พิ ถันของ
เอไอชิพ แม วาการเกเมลจะมา∙ี น่ ่
ี แตกไ็ ม
สามารถ
คนพบอะไรได นั่
นหมายความว าความปลอดภัย
สวนตัวของเขาเพิ ่
มขึน้อย างมาก หลังจากวางรู ปแบบ
เรลินก็ ออกจากสถาน∙ี น่้
ีประตู เหล็ กเบรมเบิ ล้
ตั้
งอยู∙ างตะวันตกของชายฝ ง
∙างใต เปนตลาดเมกั
ส∙ีข่นาดใหญ เหตุ ผล∙ี ส่ถาน∙ี น่้
ีมีชื
่
อนี ้
เกิ
ดจากประตู
เหล็กขนาดมหึ มา∙ี ป่กคลุ มไปดวยต นไม หนามและ
หนาม∙ี อ่
ยูใกลเคี
ยง
เบื
อ้
งหลังมันเป
น∙ี
ร่
าบแห
งความลับของเมกัสขนาด
กลาง!

ภายในชายฝ ง
∙างตอนใต ∙ี
ร่าบแหงความลับสวน
ใหญ ถู
กควบคุ มโดยองคกรตาง ๆ ของเมกัส∙ีม่
ี
ขนาด
ใหญ และ∙ีร่าบแหงความลับเฉพาะนี้
ถูกควบคุ มโดย
กลุ
มพันธมิตรเมกัสพเนจร ไอรอนคลาวด เนื
่
องจาก
เมกัสแหงความมื ดและเมกัสแห งแสงได
ระงับพวก
เขา∙ั้
งเป
ดเผยและเบื อ้
งหลัง หลังจาก∙ีม่
ี
ประสบการณ นับไม
ถ
วน

เมกัสพเนจรมากมาย∙ี เ่
หยียบเรื
อสองแคมได เลื
อก∙ี
่
จะกบฎต อพันธมิตร∙ีส่ำคัญ ไอรอนคลาวด
นี้
เปน
อำนาจ∙ี ถู่
กสรางขึ
น้จากเมกัสพเนจร ในตำแหน งนี้
กลุ

มเมกัสพเนจรจำนวนมากได รวมกลุ

มเข
าดวยกัน
ดู
แลอาณาเขตใกล เคี
ยงและแม แตควบคุ
ม∙ีร่าบ
แหงความลับขนาดกลาง! ถึ งแม ∙รี
่าบแห งความลับ
ขนาดกลางจะไม สามารถเปรี ยบเ∙ี ยบกับ∙ี ร่าบแห ง
ความลับ∙ี ม่ี
ขนาดใหญ ขององคกรโฟว ซซีนั่การ เดน
แตมันก็ยงั หายากมากและมี คา! การดำรงอยู ของไอ
รอนคลาวด เหมือนไฟฉายใน∙ี ม่ื
ด; มันดึงดู ดเมกัส
พเนจรและเมกัสฝ กหัดจากดินแดนต าง ๆ ของ
ชายฝง
∙างใต และขยายอย างตอเนื่
อง อย างไรก็ ตาม
มันก็
ถึงจุดนี ้
เ∙
านั้
น เนื
่
องจากเป นพันธมิ ตรของเมกั
สและควบคุ มการจัดการและสัญญาต าง ๆ ไอรอน
คลาวด จงึ ออนแอกว าพันธมิ
ตรเมกัส∙ี ม่ี
ประสิ ∙ธิภาพ

เมื
่
อจัดการกับโลกภายนอก มันจะมี ตำแหน ง∙ีเ่
ป
น
กลางอยูเ
สมอ นอกจากนี ้มันเพิ
่
งจะมีความ
เจริ
ญรุ
งเรื
องถึงจุ
ด∙ีแ่
ข็
งแกรงกว
าสถาบันป ากระดู ก
ลึ
กลับเพียงเล็
กนอยเ∙
านั้
น ยิ
ง่
ไปกวานั้
น องคเมกัส
แหงความมืดสถาบันปากระดูกลึ
กลับไดถู
กจัดอันดับ
ใหอยู
ระดับกลางเ∙ านั้
น! มันยังเป
นเรื่
อง∙ีไ่
ม
รวูา
บุคคลระดับสู งของเมกัสแห งความมืดและเมกัสแห ง
แสงคิ ดอย างไร บาง∙ี พวกเขาอาจจะไม สนใจ∙ี จ่ะ
วางแผน∙ี จ่ ะแบ งปน∙ี ด่ิ
นส
วนนี ้
และอนุ ญาตให ไอ
รอนคลาวด ยงั คงมีอยูต 
อไป สถาน∙ี น่้
ี
ได
กลายเป น
ตลาดขนาดใหญ สำหรับเมกัส∙ั้งหมด! เนื ่
องจากเมกั
สพเนจรอยู ใ
นตำแหน ง∙ีเ่
ป
นกลาง จึ งกลายเป น
ตลาดเสรี ∙ไี ่ม อาจถูกแ∙น∙ี ไ่
ด
ของภาคใต ไม
วาจะ
เปนเมกัสแห งความมื ดหรื อเมกัสแหงแสง เมกัส∙ี ่
ไม
ไดสังกัดหรื อหนึ่งจากพันธมิ ตร เมกัส∙ั้
งหมดได
เข
าฟรี ในสถาน∙ี แ่หงนี ้

เนื
่
องจากไอรอนคลาวด ได เฝาดูพื
้
น∙ี
น่้
ี
การรักษา
ความปลอดภัยจึงน
าจะยิ ง่ใหญ เนื
่
องจากไม
มี
อุ
บตั ิ
การณ
แยๆ เกิ
ดขึน้ ซึง่
สงผลให
เกิ
ดการสร
าง
ชื
่
อเสียง∙ี
ด่
ีเรลิ
นป
นขึน้ ไปบนยอดเขา∙ี ภ่
เู
ขาและ
มองด
วยสายตาอันร
าเริ
ง∙ี
เ่
มื
องแหงการชุ
มนุ
ม∙ี
ใ่
น∙ี
่
ราบลุ

ม∙ี
ไ่
ม
ไกลจากตำแหน งของเขา

"นั่
นคือประตู เหล็กเบรมเบิ ล้? ขนาดของมัน
ใกลเคียงกับเมื องไน∙เลส ... " เขาใช
ประโยชน จาก
ระดับความสู งของเขาและสำรวจพื ้
น∙ี่เขาสามารถ
เห็นยอดเขาแบนและโครงสร างพื้
นฐานขนาดใหญ ∙ี่
รวบรวมกัน มันดู เหมือนจะเป นเหมือนแมงมุ ม∙ี ่
กำลังแผ ขยายออกไปจาก∙างเดิ นจำนวนมาก ยิ ง่
ไป
กวานั้
น สิ่
ง∙ี∙่ ำให
เขารูส
ึ
กประหลาดใจมาก∙ี สุ่
ดก็คือ
เมืองแหงการชุ มนุมไมคาดคิ ดมันไมได
มีกำแพงเสริ ม
หรือยาม เรลิ นสามารถมองเห็ นเมกัสต าง ๆ ∙ี ่
เคลื่
อนไหวอยู ในพาหนะการขนส งตาง ๆ ขณะ∙ี พ่วก
เขาเดินเข
าไปในเมื องแห งการชุ มนุมใน∙ุ ก∙ิศ∙าง เร
ลินไมได
รสู
ึ
กถึ งบรรยากาศแบบนี ้
เมื
่
ออยู ใ
นเมืองไน∙
เลส?
"เมื่
อไอรอนคลาวด กอตั้
งขึน้ครั้
งแรก มันเกิ ดจาก
เลือดและเปลวไฟ ในตอนแรก เมกัสพเนจร 13 คน
ไดใช
มื
อของพวกเขาปกคลุ มด วยเลือดของเมกัสแห ง
ความมื ดและเมกัสแห งแสงเพื ่
อ∙ี
จ่ะหลบหนี มายัง
สถาน∙ี แ่
หงนี ้
และเพื ่
อใหเป นสถาน∙ี ส่ำหรับพวกเมกั
สพเนจรอยู .
..... " เรลินถอนหายใจขณะ∙ี เ่
ขาสวม
หมวกของเขาก อน∙ี จ่
ะมุ
งหน าไปยังประตู เหล็ กเบรม
เบิล้ความพิ เศษของเมื องแห งการชุมนุมคื อไมมี
ขอบเขตชัดเจน หลังจากเข าสู
ขอบประตู เหล็กเบรมเบิ้
ลแล ว เรลินก็ เห็นชนิ ดและแผงลอยหลายแบบ
ดานขางถนน แผงลอยเหล านี้
ถู
กตั้
งขึน้
โดยเมกัส
พเนจร เรลิ นยังได เห็
นพวกเมกัสฝ กหัด และแม แต
มนุ ษย∙กี
่ำลังซ อมคอกม า

"ดู
เหมื
อนว
าสถาน∙ี
น่
้
ี
ไม
ด
อยกว
าเมื
องไน∙
เลส! ข
า
สงสัยว าข าจะสามารถหาวัตถุ ดิบ∙ีข่า
ตองการได
หรื อไม ... " เรลิ
นคิดวาตัวเองมี แรงจู งใจในการมา∙ี ่
นี
่คือการรวบรวมข อมูล เพื่
อเติมเต็ มสวนผสม∙ี เ่
ขาใช
บอย∙ี สุ่
ด และเพื ่
อ∙ดสอบความโชคดี ของเขา
เกีย่วกับว าเขาจะสามารถหาแบบตรวจสอบรู ปแบ
คาถาดได หรือไมถามันเปนไปไม ได∙จี
่ะได
รับพวก
มันมา จากนั้ นเขาก็จะซือ้
หุนเชิ
ดหรื อ∙าสวิ ญญาณ
จำนวนหนึ ่
งเพื
่อสำรวจมิ ติ “หืมม?” เรลิ นเดินโดยไม
มีจดุ หมายปลาย∙าง แต จองมองอย างสนใจรอบ ๆ
∙ีด่
านข างของถนนสายหลัก กลุ 
มเมกัสไดช มุ
นุมและดู
เหมื อนจะมองไป∙ี ร่ปู
แบบการแจ งให∙ราบล วงหนา
บางส วน

ภาพและคำต าง ๆ ถู
กสองลงบนกำแพงสีดำขนาด
มหึมาเพื
่
อให
เมกัส∙ี
อ่
ยู
หา
งออกไปไม
กรี
่
อ
ยเมตร
ยังคงสามารถมองเห็นไดคำพูดมี
เลื
อดแดงด
วยคำว
า
'รายชื่
อ∙ี ต่

องการตัว' ∙ีเ่
ขี
ยนขึน้ดานล
างคำพู ด,
ภาพของเมกัส, ระดับอันตรายของพวกเขา และ
รางวัลโปรดปรานได กล
าวถึง เรลินเคยเห็นเรื่
องนี ้
มาก
อนในเมื องไน∙ เลส แต∙นี
่่
ี
เขาอยูใ
นกลุ
ม∙ีต่
องการ
และได รับการอธิบายวาเปนอันตรายอย างเหลือเชื่
อ!
ความสำเร็ จ∙ี
ก่ลาหาญของเขาในชี วิ
ตของเขาจนถึ ง
จุดนี
้
ในเวลา∙ี ถ่
ู
กบัน∙ึก รวม∙ั้งความจริ ง∙ี
ว่า
เขา
สังหารสองเมกัสระดับ 2

สิ่
ง∙ี
∙่ำให
เรลินประหลาดใจก็ คื
อขณะนี้
อยูใ
นรายการ
∙ีต่

องการภาพของเขาได เปลี่
ยนตำแหน งในขณะ∙ี่
เขาถูกแ∙น∙ี ด่
วยเมกัส∙ีไ่
ม
ค
อยคุ
นเคย

"ดู
เหมื
อนว
าในช
วง∙ีข่
า
หายไป ชายฝง∙างใต
มี
เหตุ
การณ
สำคัญบางอย าง!" เรลิ
นคอนข
างอยากรู
อยากเห็
น เขาจึ
งเดิ
นไปขางหนาเพื
่
อดูคำ∙ี
แ่สดง ใน
แถบชายฝ ง∙างใต คนส วนใหญ ∙ตี
่
องการคื อกลุ
ม
คน∙ี ร่
วบรวมวิ ญญาณ เช น เมกัสแห งความมืด∙ี ก่อ
อาชญากรรมรวม∙ั้ งเมื อง∙ี ส่ังหารและการกำจัด
ประเ∙ศต าง ๆ เมื ่
อเมกัสระดับ 2 ไปอยู ใ
นบอรด
มันก็ น
าจะเป นข
าวใหญ เมกัสะดับ 2 จะนับเป นผู 
ยิง่ใหญ∙คี
่ วบคุมพื ้
น∙ี บ่นชายฝ ง
∙างใต ในชวงไมกี ่
ร
อยป ∙ผี
่
านมาไม มี
ขา วเกีย่วกับคน∙ี ต่
องการ เมกั
สระดับ 2 บนรายชื ่
อ∙ี ต่
องการตัวนั้ นเปนพวก∙ี ่
น อยมากและไม มีขาวว าพวกเขา∙ำผิ ดพลาดและถู ก
จับได นอกจากนี ้
ในช วงเวลาสั้ น ๆ ไมกเี
่
ดือนนี้ยังมี
สองเมกัสระดับ 2 ∙ี ค่ าดไม ถึงอยูบ
นกระดาน ช วย
ดึ งดู
ดความสนใจของเหล าเมกัสจำนวนมาก∙ัน∙ี
มันถู กตอง คน∙ี อ่ยูขางหน าเรลิ นเป
นเมกัสระดับ 2!
เรลิ นขยับไปแถวหน าเพื่
ออ านเรื ่
องของเมกัสผู
นี้

"อลิ
สแตร
ฟารอน เมกัสระดับ 2 ฉายา: หมาป
า
เดี
ยวดาย อาชญากรรม: ในระหว างการสำรวจ เขา
ได
สังหารผู 
พิ∙ ักษ
อเลเค
นจากกลุ มเดี
ยวกัน และได
ส
งผลให กลุ
มกอง∙ัพสามแห งของพันธมิ ตรเมกัส
แหงแสงถู ก∙ำลาย และ∙รัพยากรมากมายจาก∙ี ่
ราบแห งความลับแม นํ
านิ
้ รันดรไดถู
กขโมย! ระดับ
ความเสี ่
ยง: สู
งมาก! หากเมกัสคนใดมี ขาวเกี
ย่วกับ
สถาน∙ี ข่องเขาและรายงานไปยังสมาชิ กของกลุ 
ม
พันธมิตร เมกัสแห งแสง∙ี อ่ยู
ใ
กล ๆ พวกเขาจะ
ได
รับรางวัลเป นพลังผลึ
กหิ นเว∙มนตร หนึ ่
งลานเปน
รางวัล!

ฆ
าเปาหมายจะชวยใหพวกเขาได
รับหนึ่
งพันล
านผลึ
ก
หิ
นเว∙มนตร หรือ∙รัพยากรและผลตอบแ∙นของ
มู
ลคาเ∙ี
ยบเ∙า! ในภาพบนผนัง อลิ สแตรมี
ผมสี
∙องและสีขาวและเป นวัยหนุ
ม∙ี
ย่มิ
้แย
มแจมใส
ดวงตาของเขาแสดงสติ ปญญา∙ี เ่
ขาสะสมมาจาก
ช
วงเวลา∙ี ผ่
านมา เขามี เสนหส
วนตัว∙ีแ่ปลก
ประหลาดและอารมณ ∙างวิ ชาการ หลังจาก∙ี ่
กลายเป นเมกัส เมกัสก็ สามารถรับการผ าตัดเฉพาะ∙ี ่
เพื่
อเปลี ่
ยนรู ปลักษณ ของพวกเขาได เมกัสระดับ 2
สามารถรับการปรับเปลี ่
ยนเนื ้
อและรางกายได
หลากหลายขึ น้เนื ่
องจากอลิ สแตร สามารถสังหาร
สองเมกัสระดับ 2 แน นอนว าเขาจะมีระดับ เมกัสระ
ดับ 2 เป นอย างน อย แน นอนว าเขาอาจจะไม เป
น
หนุ มสาวเนื ่
องจากไม ใช
∙กุ คนจะเป นเหมือนเรลิ น ผู

∙ีส่ ามารถประสบความสำเร็ จในการ∙ำลายผ านไป
เปนเมกัสระดับ 2 ก อน∙ี เ่
ขาจะอายุ สี
่
สิบ แ∙ จริงแล
ว
เมื่
อเขากาวผ านเมกัสระดับ 2 ∙ั้ งหมดของชายฝ ง
∙างตอนใต ได
มองเขาว าเปนอัจฉริ ยะ∙ีไ่
มเคยปรากฎ
มาก อน ตามสิ ่
ง∙ีส่ถาบันป ากระดูกลึกลับกล าว ว
า
พวกเขารู ส ึ
กเสียใจมากกับการกระ∙ำครั้ งแรกของ
พวกเขา
"อย างไรก็ ตามมี สามเมกัสระดับ 2 พวกเขาดู เหมือน
จะเป นผู 
พิ∙ ักษ ของเหล าเมกัสของพันธมิ ตรเมกัส
แห งแสง∙ี ∙่รี
่าบแห งความลับแม นํานิ
้ รันดร มันดู
เหมื อนว าสิ ่
ง∙ีส่ำคัญเกิ ดขึน้
∙ี น่ั่
นอีกครั้ง! " เรลิ นถู
คางขณะ∙ี เ่ขาสนใจอย างมากใน∙ี ร่าบแห งความลับ
แม นํานิ
้ รันดร มันกวางใหญ และมี ∙รัพยากรนิ รันดร
มันไม ใชเรื
่องธรรมดา∙ี อ่งคกรเมกัสโบราณจะสร างได
ตามสมมติ ฐานของเรลิ น เหล าผู
∙สี
่ ร
างมันควรจะ
เปนพันธมิ ตรกับเมกัสดาวรุ 
งบางคน นอกจากนี ้
ความลับใน∙ี ร่าบแห งความลับยังคงมี พื้
น∙ีม่ากมาย
∙ีจ่ ะได รับการตรวจสอบ มันเป นจุด∙ี ม่ันไมเป
น∙ี ่
รู
จกั ซึง่องค กรเมกัสได สร าง∙ีร่ าบแห งความลับนี ้
ปจจุ บนั เมกัสแห งแสงและเมกัสแห งความมื ดยังไม
สามารถให คำตอบ∙ี ถู่
กต องได
"จากสถานการณ ∙∙ี
่ ำใหเมกัสระดับ 2 ตายพร อม
กับอีกคนหนึ ่
งกระ∙ั่ งรวมกันสังหารผู 
อื่
น รวม∙ั้
ง
รางวัล∙ี ไ่ดรับจากพันธมิ ตรเมกัสแหงแสง ควรจะมี
เหตุ การ∙ี น่
า∙ึง่เกิ
ดขึน้ใน∙ีร่
าบแห งความลับแม นํา
้
นิรันดร ... " ริมฝปากเรลิ นขดตัวเป
นรอยยิ ม้
∙ี่
นาสนใจ เขาสวมหมวกของเขาขณะ∙ี เ่
ขากลับเข
ามา
ในฝู งชน หลังจากช วงเวลาสั้น ๆ และใช ผลึ
กเว∙
มนตร เพี ยงพอ เรลิ นไดรับข
าวถึงสิ
่
ง∙ี เ่
ขาต
องการ

ตอน∙ี
่
274 รวบรวมข
อมู
ล

"สมบัติ
∙สี
่ำคัญ? มันคื
ออะไร?" ตอนนี ้
เรลิ
นได
เปลี
่
ยนรูปลักษณของเขาไปเป
นชายวัยกลางคนแลว
ขณะ∙ีเ่
ขาจ
องมองเขม็ง∙ี
ร่
า
งมนุษย∙∙ี
่ำจากหมอกดำ
ความไมพอใจปรากฏขึน้บนใบหนาของเขา
"เราไม
∙ราบ∙ั้งสองอยาง แตกแ็นนอนวาต
องเปน
สิ่
ง∙ี
ม่ี
คุ
ณคามากและจะต องมีความดึ งดู
ดมากสำหรับ
เมกัสระดับ 2 เมื
่
อได
เห็
นสมบัติ นั้
น อลิ
สแตร ได
∙รยศต อกลุ
มพันธมิตรเมกัสโดยไมมีความลังเลใด ๆ
และวางแผนกับอเล็ กซและจูน
าจากนั้นก็
ฉกฉวยมัน
ออกไป " เสียงของคนในหมอกดำแหบมากและ
ร
างกายของมันดู เหมื
อนจะจางหายตัวไป∙ุ กขณะ

"เอาหล
ะ หนึ
่
งคำถามสุ
ด∙
าย - เขาอยู
∙
ไี
่
หนตอนนี
้
?
" เรลิ
นถอนหายใจยาวและถาม

"ข
าก็ไม
แนใจ บางคนดู เหมื
อนจะไดพบร องรอยของ
เขาในเมืองไร
ราตรี เราได
คาดเดาวาเขาไป∙ีไ่หน และ
เขาอาจหนี ไป∙างมหาสมุ ∙ร∙ีไ่
ม
มี
∙สี
่้
ิ
นสุด ... " เมื
่
อ
ไดยนิคำตอบนี ้
เรลิ
นก็ส
ายหัว มหาสมุ∙ร∙ี ไ่
มมี∙ี่
สิ้
นสุดอยู∙
างดานตะวันออกของเมืองไน∙ เลส และ
อยูใน∙ิศ∙างตรงกันขามกับประตู เหล็
กเบรมเบิ ล้
แม วา
เขาจะไล
ล
าเขาตอนนี ้เขาก็
จะไม∙ำมันได∙ ันเวลา
นอกจากนี ้เพื
่
อสงคนจำนวนมากสำหรับชิ น้ข
าว∙ี เ่
ขา
ยังคงไมแนใจว
ามันเป
นของแ∙ มันไม
คุ
มคา!
ดานหลังอลิ สแตรมี
เมกัสจำนวนมาก มี ขาวลื
อว
ามี
กระ∙ั่งเมกัสระดับ 3 อยูร
อบ ๆ และเรลิ นก็จะไม เข
า
ร
วม ตัวเขาเองก็เปนผู

หลบหนี ด
วยเช
นกัน!

"∙
านมี
คำถามเพิ
่
มเติ
มหรื
อไม
?" ร
างในหมอกถาม

“ไม
!”

เรลิ
นลุ
กขึ
น้
ออกจากห
องนี
้

เคร
ง!
ประตู
ใหญ
สั่
นขณะมันป
ดลง และห
องจมลงไปใน
ความมื
ดขณะ∙ีร่
า
งในหมอกค
อย ๆ จางหายไป

"ลูกคา∙ีร่
ัก ∙
านไดถามคำถามระดับ 4 A และ 3 B
∙ั้
งหมด 2 ข อ ค
าใช
จา
ย∙ั้
งหมด ... " หลังจาก∙ีเ่
รลิ
นเดินออกมา ผู 
หญิงคนหนึ ่
งแตงตัวดวย∙า∙าง
เปดเผย เผยโฉมสะโพกอันน าหลงใหลของเธอ เธอดู
คลายเจาของผับ คู
หนาอกกวางใหญ ถู
กกดเกือบ
สัมผัสกับหน าอกของเรลิน

"เอาล
ะ ข
าเข
าใจ!" เรลิ
นดูเหมือนจะยัว่ยุ
เธอขณะ∙ี ่
เขายิ
ม้และกระเป าสีดำขนาดเล็ก∙ีม่ี
ขอบ∙อง∙ำโค ง
ยาวในอากาศและลอยตํ าลงมาระหว
่ างหนาอก
ใหญโตของหัวหนารานคาหญิงสาว ∙ำให เธอหัวเราะ
อยางสนุ
กสนาน หลังจากปฏิ เสธความตั้ งใจและ
ความพยายาม∙ี จ่
ะ∙ำใหเขาอยูเรลินก็รี
บไป ฮั้
วล
ะล
ะ!* อิฐ∙ี∙่ งสองด
ั้ านของประตู ขยับ เผยใหเห็
น
เส
น∙าง∙ี เ่
งียบสงบและสกปรก ไกลออกไปอาจได ยนิ
เสี
ยงของเมกัส∙ี ร่ องดังออกมา เรลิ นหันหลังกลับไป
ก
อนจะพบว าประตู หายไปแล วโดยไมมีรอ
งรอย มี
เพี
ยงกำแพงปกติ ∙นี
่ั่
น และสถาน∙ี ∙่เี
่
ขาเข
ามาครั้
ง
แรกนั้
นแตกต างจาก∙ี เ่ขาอยูในตอนนี ้องค
กรเมกัส
เหล
านี้
∙ขี
่ายข อมู ลเปน∙ี อ่
ยู
อาศัยมักจะมี ความ
ชำนาญ∙ี ส่มบู รณ แบบในการปกป ดตัวเอง เรลิน
สามารถรับประกันได วา ∙างเข าของพวกเขา∙ี ป่ระตู
เหล็
กเบรมเบิ ล้ ถื อไดวา เปนหนึ ่
งในสถาน∙ี อ่
่
ื
น ๆ อีก
มากมาย และเป นไปไม ได∙จี
่ะหาวาสำนักงานใหญ
ของพวกเขาอยู ∙ ∙ี
่ างเข าเหล านี้

แมแต
ผู

หญิงคนนี้
กไ็ม
สามารถจัดการได
งาย ๆ! เรลิ
นถูมื
อและ∙ิ
ง้
รอยยิม้ไว
บนใบหนาของเขา หลังจาก∙ี่
เรลิ
นออกไป ใน∙ี
∙่ เี
่
กิ
ดการค
าขึ
น้ใบหน าของ
หัวหนาสาวก็เปลี
่
ยนไปและเธอ∙รุ ดตัวลงบนโซฟา
เผยใหเห็นเส
นโคง∙ี
ส่
วยงามของร างเธอ ในเวลา
เดียวกัน พลัง∙างจิตอันมหาศาล∙ี ไ่
ม
ได
นอยไปกว
า
เมกัสระดับ 1 สู
งสุด ค
อย ๆ กระจายออกมา
หัวหนาร
านคนนี ้
เป
นเมกัสระดับ 1 สู
งสุด! แม
ใน
ชายฝง
∙างใต

ความแข็
งแกรงดังกล
าวอาจเพียงพอ∙ี
จ่
ะกลัวหรื
อ
ข
มขู
∙
กุ
คน! แตตอนนี ้เหงื
อ่
เย็
นเฉี
ยบกลิ
้
งลง∙ี่
ใบหน
าของเธอ

"น
าหวาดกลัวจริ
ง ๆ !พลังวิ
ญญาณนี ้... " หัวหนา
หญิ งตบหน
าอกของเธอ ความกลัวยังคงอ อยอิ ่
งอยู
ใน
ใจเธอ

" เขาเป
นเมกัสระดับ 2 ∙ี
∙่
รงพลัง! เขามา∙ี
น่
่
ี
∙ำไม?
" เธอรู
สึ
กไดถึ งการหยัง่
รูข
องเรลิ
นในตอนต น และ
ในความเป นจริ งถ
าไม
ใช
เรลินยับยัง้พลังในตอน∙ าย
เธอก็จะตกอยู ในสภาพ∙ี แ่ย
กว
านี้ หัวหนาหญิ ง∙ี
ม่ี
เสนหนอนอยู บ นโซฟาของเธออี กชัว่
ระยะเวลาหนึ ่
ง
ความคิ ด∙ีไ่
หลผ านใจของเธออย างรวดเร็ ว ใน∙ัน∙ี
∙ันใดการแสดงออกของเธอเปลี ่
ยนไป

"มันเป
นไปไดไหม∙ี
เ่
ขามา∙ีน่
่
ี
เพราะเขาได
รับข
อมู
ล
เช
นกัน?" ∙ัน∙ีเธอหนาซี
ดและพึมพำดวยเสียงตํ
าว
่ า

"การ∙ำธุ รกิ
จ∙ีย่ากขึน้
และยากขึ น้เรื
่
อย ๆ นี ้
ไม
ดี
แลว!
ข
าตองออกไปโดยเร็ ว∙ีส่
ุ
ด! สิ
่
งเหล านี
้
เกิดขึ
น้
∙ุกสอง
หรือสามวัน ข
าไมสามารถรอได อีกตอไป! " …… เรลิน
ผู
ซงึ
่
อยู
∙อี
่่
ื
น ก็
นึกถึงเรื่
อง∙ั้
งหมด พู ดตามตรง
เรื
่
องนี้
มี
สวนเกี
ย่วของกับเขา หลังจาก∙ี เ่
ขา∙ำลาย
ประตูบานหนึ ่
งเขาไปใน∙ี ร่
าบแห งความลับแล ว
กลไกบางอย างดู
เหมื
อนจะถู กเรียกใช งานและส งผล
ให
เกิ
ดการเปลี ่
ยนแปลงลึ กลับใน∙ีร่
าบแห งความลับ
แมนํ
านิ
้ รันดรความหายนะครั้ งใหญ เกิ
ดขึ
น้∙ีใ่จกลาง
ของ∙ีร่
าบแห งความลับ มี
ความสุ ข∙ีโ่ชคลาภ∙ี ไ่
มคาด
ฝ
น เมกัสแห งแสงและเมกัสแห งความมื ดก็โผล ขนึ
้
มา
ในสนามรบและหลังจากความยากลำบากมากก็ ตก
ลงกันในขอตกลงและพัฒนาสถาน∙ี แ่ห
งนี้เมกัส
แหงแสงและเมกัสแห งความมืดไดใช ความพยายาม
มากในการสำรวจของพวกเขา!

พื้
น∙ี เ่
หล านี
้
เป
นเศษซาก∙ี ∙่งิ
้
ไว
ขา
งหลังโดยเมกัส∙ี่
สราง∙ี ร่าบแหงความลับ! ถ ามีความเปนไปได
∙จี
่ะ
ไดรับมรดกบางอย างแล ว ใครจะไมรีบคว
าโอกาส?
เมกัสแห งแสงและเมกัสแห งความมื ดได
สงกองกำลัง
และกลุ 
มของพวกเขา∙ี อ่ยู
ใ
นเมกัสระดับ 2 เปนอยาง
นอยเขาสู 
ซากปรักหักพัง∙ัน∙ี
ในการสำรวจครั้ งนี้
อลิ สแตร อเล็กซ และจูนา∙ั้
ง
สาม∙ำงานร วมกันและเอาชนะป ญหาไม กอี
่ย
าง ดู
เหมือนว าพวกเขาได รับสิ่
งของ∙ี น่

า∙ึ ง่บางอยาง
สมบัติ นี้
ดูเหมือนจะเป นของ∙ี น่
าอัศจรรย สำหรับเมกั
สระดับ 2 อลิ สแตร ไดเลื
อก∙ี จ่
ะ∙รยศเพื ่
อนรวม∙ี ม
ของเขา เพื ่
อของสิ ่
งนี้
และหลังจาก∙ี ไ่ดติ
ดตอกับอเล็ กซ
กับจู
นาแล ว เขาก็กวาดสมบัติ และหนี ไป! เมื
่
อไดรั บ
ข
าวนี้ เมกัสได โจมตี∙ ัน∙ี และนี ่
กม็ ี
ผลกระ∙บ
ร
ายแรงต อเมกัสแหงแสงในตอน∙ าย มี เพี
ยงสองคน
เ∙านั้
น∙ี เ่
สียชี
วิตในกลุ 
มเมกัส ถึ งแม วา
กองกำลัง∙ี ่
คอยเฝ าระวังพื ้
น∙ีน่
อกซากปรักหักพังถู ก∙ำร าย

อย
างน
อยสามกองกำลังไดรับการ∙ำลายลางอย
าง
เป
นระบบ นับตั้
งแต
เรื
่
องนั้
น พวกเมกัสแหงความ
มื
ดและเมกัสแหงแสงในชายฝง
∙างใต
กอ็ยู
ใ
น
สถานการณ ตึ
งเครี ยด ถึงแม วาเมกัสแหงแสง∙ี เ่
คย
มีมื
อข างตนอยูแลว แตกไ็
มไดเหมือนกับวาพวกเมกัส
แห งความมื ดไมมีอำนาจเต็ ม∙ี ่
ความแตกต างใน
ความสามารถของพวกเขาไม มากนัก ตอนนี ้ ในชวง
ไมกเี
่
ดื อน รวม∙ั้งอลิสแตร พันธมิตรเมกัสแห งแสง
ไดสูญเสี ยสี
่
เมกัสระดับ 2 ! นี ้แนนอนวามีผลต อ
อัตราส วนของอำนาจระหว างสองฝ าย แมวาจะไมมี
การสู ญเสียในแงของเมกัสระดับ 3 ของพวกเขา ซึ ง่
เปน∙ี แ่ข็
งแกรง∙ีสุ่
ด∙ีพ่วกเขามี อยูเมกัสแห งความ
มืดเริม่รอนใจ

แน
นอนวาเรื
่
องนี
้
ไม
มีอะไรเกี
ย่
วข
องกับเรลิ
น เขาถู
ก
ดึ
งดู
ดโดยสมบัติลึ
กลับ∙ีส่
ุ
ด

"สิ
่
ง∙ี
จ่ะ∙ำให
เมกัสระดับ 2 เกิ
ด∙ี
จ่
ะ∙รยศกลุ
มของ
เขาและแมแตวางแผนกับสหายของเขา?" ร
องรอย
ของสี
แดงปรากฏในสายตาของเรลิ
น และดู
เหมื
อน
จะมี
เสี
ยงภายในตะโกนว
า

"ฉกฉวย! แยงชิ
งมัน! แยงสมบัติ
! " ความ
ปรารถนา∙ีเ่
ขารู
สึ
กลึก ๆ ภายในกระดู กของเขาพุ

ง
พล
านเข
ามาในความรู สึ
กของเรลิ
น

"หื
ม? มันแปลก! เมื
่
อไหร
กนั ∙ี
ข่
า
เริ
ม่
ไม
มี
เหตุ
ผล? "

การแสดงออกของเรลิ
นเปลี ่
ยนไปและเขามองดู
คริ
สตัล∙ี
ข่
อ
มื
อ คริ
สตัล∙ีข่
อมื
อของเขากำลัง
เปล
งแสงวงกลมสี
แดง ∙ีก่ำลังมองหา∙ีจ่
ะหยดเลื
อด
สด

"สถานการณ
เริ
ม่
แยลง!" ภาพ∙ี
ดู่
สง
างามกระพริ
บ
ผ
านดวงตาของเขา และเขาเป
ดขวดและดื่
มจากมัน
อึ
ก.! อึ
ก!*

ของเหลวจำนวนมาก∙ีม่ี
รสชาติ
ของยาเดิ
นลงคอของ
เขา และการแสดงออกของเรลินดูเหมื
อนจะสงบลง
เมื
่
อเวลาผ
านไป แสงจากคริสตัลจางลงและ
กลายเปนผลึ
กใส∙ี
ไ่
ม
มีสี

"มันยิ
ง่รุ
นแรงขึน้เรื
่
อย ๆ ... " เรลิ
นเก็
บคริสตัลและ
การแสดงออกอย างเคร
งขรึมปรากฏขึ น้
บนใบหน า
ของเขา หลังจาก∙ี ด่
่
ื
มนํายา∙ี
้ เ่
ขาปรุ
งแลว เรลิ
นรูส
ึ
ก
ว
าวิญญาณของเขาเริ ม่
เงี
ยบสงบ แรงกระตุ 
นจาก
ก
อน∙ี จ่ะหายตัวไป

"ผลของการเป
นวอล็อคเป
นเรื
่
องลำบาก∙ี จ่
ะรับมื
อ
ด
วย!" เรลิ
นขมวดคิ
้
วขึ
น้หลังจาก∙ี
ห่
วั ใจของเขา
ได
รับการปรับเปลี่
ยนใหหลอมรวมกับสายเลื อดของ
อสรพิ ษยักษ
เคโมอิน เรลิ
นรูส
ึ
กถึงอารมณรุ
นแรงอัน
เนื
่
องมาจากสายเลื อด ซึง่
เขาระงับประสา∙ความ
สงบอยู ต
อนนี้
กำลังเริ
ม่
ตื่
นตระหนก หลังจากก าวขึ
น้
ไปเปนวอรลอคระดับ 2 สถานการณ นี
้
ได
∙วี
ความ
รุ
นแรงมากขึ น้

ตอนนี ้
เรลินไมมี
∙างเลื
อกอื่
นนอกจากการวางคาถา
เตื อนบนข อมือของเขา คริ
สตัลไร
สี
นี
้
เป
นสิ่
งดูแล∙ี เ่
ร
ลินสร างขึ
น้อารมณ ความรูสึ
ก∙ี
เ่
กิ
ดจากสายเลื อด
เริม่ส
งผลต อความมีเหตุมี
ผลของเขา คริสตัลจะ
ปล อยแสงสี แดง - เลือดออกมา∙ัน∙ี ส
วน∙ี ส่
ำคัญ
∙ีส่ ุ
ดคื
อ การเจาะรังสีแสงบนพื ้
นผิ
วของคริสตัลมาก
ขึ
น้ตอนนี ้
เรลินไม
มี
∙างเลือกอื
่
นนอกเหนื อจาก
การเตรี ยมยาระงับความรูสึ
กและเก็
บไว
ในมือ
บางครั้ งการดื่
มเพื่
อป
องกันอารมณไม
ให
สงผลต อ
จิ
ตใจของเขา เนื ่
องจาก สำหรับเขาสามารถ∙ี จ่ะมา
ไกล เอไอชิ
พเป นป
จจัยสำคัญอี กอย
างหนึ่
งคือ
ความคิด∙ีช่
ดั เจน ถาเขาสู
ญเสียปจจัยนี
้ไม
วาพลัง
ของเขาจะแข็ งแกรงแคไหน มันก็
จะเปนโศกนาฏกรรม

"ปญหา∙างอารมณ เหล
านี
้
เปนเรื
่
องของ
ภาวะแ∙รกซ อนในสมัยโบราณ แม วา
เมกัสผู
ยงิ
่
ใหญ
เซอร
โฮมได
มาพรอมกับยาแหงความสงบนี ้มันก็
สามารถรักษาอาการได แตไม
ใช
สาเหตุหลัก ขา
ตองการหาวิธ∙ี
สี
่
ามารถจัดการกับมันไดอยางถาวร "
เรลิ
นดูน
ากลัว

"สำหรับอลิ สแตร นี
่
ไม
ใชสถาน∙ี
ข่
องข
า∙ี จ่ะคิ
ดถึง
เรื่
องนี
้นอกจากนี ้เขายังอยู
ไ
กลออกไป ... " หลังจาก
∙ีจ่ติ
ใจกลับมาชัดเจนแล ว เรลิ
นก็
แตะ∙ี ค่างของเขา
"แนนอนว าถ
าเขาเป นคนตาบอด∙ี จ่ะล
วงเกิ
นขาแลว
นั่
นก็เป
นเรื่
อง∙ีแ่ ตกต างกันไป∙ั้
งหมด" หลังจาก
คิดถึ
งเรื่
องนี้เรลิ นสวมหมวกอี กครั้ งและออกจาก
ซอย∙ี ถู่
ก∙อด∙ิ ง้รางไว…… ไม กชี
่
วั่โมงหลังจากนั้
นเ
รลินก็โผล
ออกมาจากอาคารขนาดใหญ ∙สี
่ร
างโดยใช
∙องคำและเงิ น ซึ ง่มองไมเห็
นบนใบหน าของเขา ข
าง
หลังเขา เมกัส∙ี ด่
ู
เหมื อนจะเป นเจ
าของกำลังเฝ าดู
เขาออกมา มี การแสดงออกอย างไม สุภาพบนใบหน า
ของเขา

นี
่
เป
นหนึ ่
งในสามศู นยการค าชัน้นำในประตู เหล็
กเ
บรมเบิล้และเรลิ นเพิ่
งซือ้สินค าบางอยาง มันเป
น
ความน าสงสาร∙ี น่อกเหนื อจากการเติ มวัสดุ∙ใี
่
ช
บ อย
เพี
ยงไม กอี
่ย
าง ไม
มีการพู ดถึงรูปแบบคาถาการ
ตรวจจับระยะ∙างไกล∙ี เ่รลินหวัง∙ี จ่
ะได
รับ สำหรับ
วิ
ธกี
ารแก อารมณ ∙บี
่ดิเบีย้วจากสายเลื อดของวอร ล
อค? เรลิ
นไม
ได
เซ
าซี
ถ้
ามเกี
ย่
วกับเรื
่
องนี
้

ตอน∙ี
่
275 การประชุ
มการค
า

การสืบ∙อดวอร ลอคได
หายไปจากชายฝ ง
∙างใต
เป
น
เวลาหลายป ดังนั้
นเรลินไม
คิ
ดว
าเขาจะโชคดี
มาก∙ี่
สามารถหาวิธกีารรักษาไดอย
างง
ายดาย นอกจากนี ้
เขาไม
ต
องการ∙ี จ่ะเป
ดเผยไพ
ตายของเขา!

"ข
ากลัวว
าฉันจะไมมี∙างเลือกอื่
นนอกเหนื อจากการ
พึ่
งพาเมกัสเซอรโฮมผู
ยงิ
่ใหญ!!" เรลินลู
บคางของเขา
และเดินขณะ∙ี เ่
ขานึกถึงเรื่
องนี
้ ในฐานะวอรลอคระดับ
4 ระดับเมกัสดาวรุ
ง เมกัสเซอร โฮมผู
ยงิ
่
ใหญต
องมี
วิ
ธกีารบางอยางในการ∙นต อผลข างเคี
ยง∙าง
อารมณ ∙∙ี
่ำใหพวกเขาไม สบายใจ นํ ายาแห
้ งความ
สงบจากก อนหน านี
้เป
นหลักฐาน!
เรลินวางแผน∙ี จ่ะหารองรอยหรื อสถาน∙ี ่
ปรักหักพัง∙ี
ถู่
ก∙ิง้
ไว
เบือ้
งหลังโดยเขา และหวังว าจะ
คนพบบางสิ ่
งบางอย าง เรลิ
น ผู
จดั การกับจิ
ตใจของ
เขาแลว เดิ
นไปยังชัน้
นอกของประตู เหล็
กเบรมเบิ ล้
เขาตองการขอมูลหรือข
าวบางอย างเกีย่
วกับเมกัสเซอร
โฮมผู
ยงิ
่ใหญ จากนี ้
เขาจะสามารถหาวิ ธกีาร
บางอย างเพื
่
อบรรเ∙าผลข างเคี
ยงของสายเลื อดของ
เขา

"แขกของเรา∙ีน่่
ี
วางแผน∙ีจ่
ะออกไปแลวหรือยัง?"
ขณะ∙ีเ่รลิ
นกำลังวางแผนออกประตูเหล็กเบรมเบิล้
เขาก็
ถูกหยุดลงโดยคนแปลกหน าซึ
ง่
สวมหมวกป ดบัง

"เจ
าเป
นใครกัน? ข
าไม
รจู
กั เจา! " เรลิ
นซึ
ง่
ตอนนี
้
เขา
เป
นคนวัยกลางคน∙ี ม่ี
รัศมี อันตราย∙ี เ่
ล็
ดลอด
ออกมาจากตัวเขา คน∙ี เ่
ขากำลังเผชิ
ญอยูนั้
นอาจรู
ส
ึ
ก
ได
ปจจุ
บนั เขาเหมื
อนเหยือ่
∙ีถ่
ู
กเล็งโดยสัตวโบราณ
และขา∙ั้
งสองของเขาเริ
ม่สั่
นเ∙าโดยไมได
ตั้
งใจ

“เดี
๋ยว! รอเดี ๋
ยว! ∙
านลอร ด ข
าไม
มี
เจตนาราย! "
คนแปลกหน าเริ
ม่
โบกมือ เพื่
อพิสู
จน
ตัวตนของเขา
เขากระ∙ั่งหยิ บแผนโลหะและแสดงให เรลิ
น บน
พื้
นผิวของแผ นโลหะสีดำ สัญลักษณของไอรอนคลาวด
ถูกจารึกไวลึก ไม
มี
เครื
่
องประดับบนมัน และ
รู
ปแบบ∙ี ม่
ันถูกแกะสลักไว
ดวยเส
นเรี
ยบ

"คนจากไอรอนคลาวด?" เสี
ยงของเรลิ
นกลายเปน
อ
อนลงเล็
กนอย และกลิ่
นอายของเขาก็
สงบลง เขา
สำรวจคนแปลกหน า ซึ
ง่
เป
นเมกัสด
วยว
า

"เจ
าต
องการอะไรจากข
า?"
"∙านลอรด! เรามาจากไอรอนคลาวด มี
ความเคารพ
อยางมากและถ อมตนต อ∙านลอร
ดผู

∙รงพลัง ดวย
ความซือ่สัตยขณะ∙ี∙่านเข
าสู

ตลาด เราได
สังเกตเห็น∙านแล
ว ... " คนแปลกหน าโค
งคำนับตอ
เรลิน

"โปรดมากับขาเถอะ!" เรลิ นเกาคางของเขาและเดิ น

ตามหลังเขา จากการกระ∙ำของคนคนนี ้เรลินอาจ
สันนิษฐานไดวา
ไอรอนคลาวด ไดค
นพบความจริ งของ
เขาแลว จากนั้
น อี กครั้
งในฐานะผู
ปกครองของพื ้
น∙ีน่
้
ี
เมกัสระดับ 2 ∙ีเ่
หมื อนเขาอาจถูก∙ำลาย
ชี
วิตประจำวันได อยางง
ายดายหากไมได
รับการ
ตรวจสอบ ไอรอนคลาวด ต
องมีการพัฒนาวิธกีาร
ตรวจสอบบางอย าง
"เจ
าหาขาเจอได
อย
างไร?" เรลินผู
ซงึ
่
อยู
เ
บื
อ้งหลังคน
แปลกหน าไม
สามารถชวยได แต
ถามคำถามนี ้
หลังจากไดยนิคำถามนี้
แลว คน∙ีส่วมฮุ
ดบิดบัง
ดานหนาก็ตบลงกระเปา∙ีเ่
อว

* ซิ
ว่
!*

เงาดำคลานขึ น้มา∙ัน∙ี∙ไี
่
หลของเขา นี
่
เป นสิ่
งมี
ช วี
ิ
ต
∙ีม่ี
พลังงานสูงซึ
ง่
คลายคลึ
งกับตัวตุ
น ∙ีม่ี
ดวงตา
สวางจาเช
นส
องแสงไพลิ น เมื
่
อมองไป∙ี ร่างกายของเ
รลิน มันก็ไม
สามารถชวยอะไรได ได
แตสั่นเ∙าถึงขัน้
หางจุกตู ด

"ยกโ∙ษให
ขา
ด
วย!"

คน∙ี
ส่
วมฮู
ดคลุ
มศี
รษะอยู
ป
ลอบประโลมตัวตุ

น
"นี่
คื
อสหายสิ ่
งมีช วี
ิ
ตเว∙ยของขา, เมาส
คู
เนอร คูเนอร
ไมซมีการรับรูถึ
งจิตวิ
ญญาณอัน∙รงพลัง ดังนั้ น ขา
จึ
งสามารถ∙ี จ่ ะ∙ำหน า∙ี
แ่ละกลายเป นผู

นำของ∙ี ม
ปองกันของไอรอนคลาวด ได
. " เรลิ
นมองไป∙ี ต่
ุ
นบน
ไหลของผู

นำคนนี ้ซึ
ง่
เป
นสายตาของความเข าใจใน
สายตาของเขาว า

"สามารถมี สัตวตัวนี
้
∙สี
ู่
ญพันธุไ
ปแลว ดูเหมื อนวา
เจ
าจะมีโชค∙ี ด่ี
มาก!" สัตวเลี
้
ยงเว∙ยมนตร หรือ
เพื่
อนร
วมงานของเมกัสไม ใช
เพี
ยงแคมา พวกเขา
ตองการ∙ี จ่ ะลงนามในสัญญาจิ ตวิญญาณ∙ี เ่
ขมงวด
และสามารถมี สัตว
เลี
้
ยงเว∙มนตร หรือคู
หเูพียงตัว
เดียวในชีวิต∙ั้งชีวิตได
สัตวเลี
้
ยงเว∙ยมนตร ∙มี
่ ี
ระดับสูงไม เพียงพอแต มีพลังในการสู
รบ∙ี น่
าอัศจรรย
พวกมันก็ ยงั สามารถเพิ ่
มความแข็ งแกร งใหรางกาย
ของเมกัสได

มันเคยมี
ตำนวนกล าวไว
วา
สัตว
เลี้
ยงเว∙ยมนตร
สามารถชวยใหเมกัส∙ะลวงผ านคอขวดไปได เรลินกำ
ลังมองหาสัตว
เลี้
ยงเว∙ยมนตร ∙เี
่
ข
ากันได
กบั เขา
อยางสมบู
รณ

แต อนิ
จจาเป นเรื่
องยาก∙ี จ่ ะหา คนผู 
หนึ่
งสามารถหา
ไดขนึ
้
อยูกบั โชคของพวกเขา และเป นผลให เรลิ
น
ยังคงมีการตัดสิ นใจเกีย่วกับสัตว เลี้
ยงของเขา เมาสคู
เนอรไม
มีความสามารถในการต อสู และไมมี
ความสามารถพิ เศษใด ๆ∙ี ส่ามารถเพิ ่
มพลังเว∙ย
หรือความต าน∙านต อเว∙มนตร ได ความสามารถ
ในการรับรู ส่
ิ
งตาง ๆ ของมันแ∙บไม มีประโยชน เมกั
สคนนี ้
ไดละ∙ิ ง้
ความเป นไปได ∙ ั้
งหมดเหล านี
้
ในการ
รับความสามารถในการตรวจจับ∙ี ม่ี
ประสิ∙ธิภาพ
และเปนการยาก∙ี จ่
ะระบุได
วาเขาเลื
อกผิดหรือไมเร
ลิ
นเดินตามหัวหนา∙ีมปองกันเขาไปในหองส
วนตัว∙ี่
เป
ดขึ
น้โดยพวกเมกัสคนอื ่
น ๆ มันเงียบมาก และมี
กระ∙ั่
งเมกัสบางส
วน ดูเหมือน∙างเข านั้
นแน
นหนา
และเปดรับเฉพาะสมาชิกเ∙านั้
น

"เอาหล ะ เจ
าชวยบอกข าได
ไหมว
า∙ำไมเจ าพาขามา
∙ีน่่
ี
ตอนนี ้
? ขาจะให
เจา 5 นา∙ี! " เรลินรู
ส
ึ
ก
หงุดหงิดเล็กน อย ผู
นำ∙ีไ่
ด
ตระหนักถึ งเรื
่
องนี้
ได
เปดตัวเปนหัวขอหลักอยางรวดเร็ว

"ถ
าข
าจำไมผิ
ด ∙
านต
องก
าวเข
าสู

อาณาจักรของระดับ
2 แล
วใช
มั้
ย?"

หัวหนา∙ี
มดู
เหมื
อนจะกำลังสอบสวนขณะ∙ี เ่
ขาถาม
เมื่
อเห็
นเรลิ
นยอมรับเรื
่
องนี
้
โดยการนิ
่
งเงี
ยบ เขาก็
ยื
ดตัวขึ
น้เรื
่
อย ๆ และตื ่
นเตนอี กครั้
ง ในเขตชายฝง
∙างตอนใต เมกัสระดับ 2 เปนระดับสู งสุ
ดแนนอน
และเปนผู
นำของสถาบันการศึ กษา∙ี ม่ี
ขนาดใหญ
หรื
อผู
มีอำนาจในตระกู ล ไมวา
พวกเขาจะไป∙ี ไ่
หน
พวกเขาก็จะสนุกกับการรักษา∙ี ส่งวนไวสำหรับแขกผู
มี
เกี
ยรติ

"โอ∙านลอร ดระดับ 2 ∙ีเ่

คารพ! เรากลุ

มไอรอน
คลาวด ไดมี
การจัดการแลกเปลี ่
ยนเล็กน
อยระหวาง
เมกัสระดับสูง เห็
นวา∙
านไมได
ดูพอใจมากนัก ข
า
หวังว
า∙านจะสามารถได รับในสิ
่ง∙ี
∙่า
นต
องการ... "
ผู
นำไดเริ
ม่อธิ
บาย และแววตาของความเข าใจก็
ส
อง
ประกายในดวงตาของเรลิ น

โดย∙ั่
วไป แม
วา
แหล
ง∙รัพยากรบนชายฝ ง
∙างใต
ค
อนขางอุ
ดมสมบูรณแต
กเ็
ปนเช
นนั้
นเ∙
านั้
นสำหรับ
เหล
าเมกัสฝกหัดและเมกัสธรรมดา ชวงเวลา∙ีไ่
ด
รั บ
การก
าวขามในการเปนเมกัสระดับ 1 สู
งสุดหรื
อ
กระ∙ั่
งเมกัสระดับ 2 เหมือนเรลิ
น มันก็จะเป
นเรื
่
อง
ยาก∙ีจ่
ะหาตลาด∙ี ส่
ามารถตอบสนองความต องการ
ของพวกเขา

ดังนั้
น การประชุ ม∙างการค า∙ีจ่ดั ขึน้ โดยป จเจก
บุคคล ซึ ง่
มีเพี
ยงบางกลุ 
มเ∙านั้
น∙ี ไ่ด รับเชิ
ญ
กลายเป นกระแสหลัก เมกัสมากมายกลับมาใช นิ
สัย
ของพวกเขาในการใช สิ่
งของเพื่
อ∙ำธุ รกิ จการค า
หลังจากได รับการเลื่
อนระดับให สู งขึ น้แลกเปลี ่
ยน
สิ่
งของ∙ี พ่วกเขาตองการกับเมกัสในระดับเดี ยวกับ
ความแข็ งแกร งของตัวเอง กอนหน านี ้ เรลิ
นขาดพลัง
และไม มีคุณสมบัติ ∙จี
่ะเข
าร
วม อย างไรก็ ตาม ตอนนี ้
เขาไดรับการขอร องและได รับเชิ
ญเป นพิ เศษ
"นี
่
เป
นการแลกเปลี ่
ยนสินคา∙ีจ่ดั ขึน้โดยไอรอนคลา
วด
หรือไม
? มันจะเกิดขึ
น้เมื
่
อไหร ? มันจะอยู ∙ไี
่
หน? "
เรลิ
นถาม เขามี แผน∙ีจ่ะไปดู
∙นี่ ั่
นแล ว การพบกับเมกั
สคนอื่
น ๆ ∙ีร่ะดับความแข็งแกร งเ∙ากันกับเขาจะ
เป
นประโยชน อยางยิ
ง่
สำหรับเขา และในการจัดการ
เช
นนี
้การปรากฎตัวของสิ ่
ง∙ี
น่ 
าอัศจรรย คงมีอยาง
แนนอน

"เรารู
สึ
กเป
นเกี
ยรติอยางยิง่
∙ีไ่
ด
มี
ส
วนรวม!" เมื
่
อ
เห็
นวาเรลิ
นยินยอมเห็นด วยแลว สี
หนายิ
นดีกป็ราก
ฎขึน้
บนใบหน าของเขา ดวยมือ∙ั้
งสองข
าง เขาก็ส
ง
บัตรสีดำไปให
เรลิ
น

"การค
าจะจัดขึ
น้สามวันต
อมา และ∙ีอ่ยู
อ
ยู
ใ
นบัตร
เมื
่
อถึ
งเวลา ∙านจะตองนำการ
ดมาถึ งสถาน∙ี
แ่ละ
ตรงเวลา นอกจากนี ้ปราชญของไอรอนคลาวด
ตองการพูดคุยกับ∙ุ
กคน∙ีอ่
ยูใ
นระดับเมกัสระดับ 2
ก
อน∙ี จ่
ะเริ
ม่
การชุมนุ
มการคา ∙านจะไม
ผิดหวัง
แนนอน " ผู
นำคนนี้
ให
ขา
วเพิ
่มเติม ซึ
ง่
ดู
เหมือนจะ
เปนส
วนสำคัญ∙ี ส่
ุ
ดของคำเชิ
ญนี ้

"การพบปะกับพวกเขา?" เรลิ นรู

ส
ึ
กประหลาดใจ
ปราชญ
ของไอรอนคลาวด ไม
ใช
คน∙ีเ่
ริ
ม่
องคกร แต
ก็
มี
ความแข็งแกรงอย
างนอยของเมกัสระดับ 1 สู
งสุ
ด
หรื
อแมกระ∙ั่
งเป
นเมกัสระดับ 2 หากปราศจาก
ความแข็งแกร
งเช
นนี้
ไอรอนคลาวด ∙มี
่
ี
มานานคง
ถู
ก∙ำลายโดยพวกเมกัส∙ี ม่
ี
เจตนารายต
อพวกเขา

"ข
าสามารถรูไ
ด
ไหมวามันคือเรื่
องอะไร?" เรลิ
นหมุ
น
การ
ดสีดำอยู
ในมื
อของเขา มัน∙ำมาจากคริ สตัล
บางอยางและเย็นเมื่
อสัมผัส มี
แม แต
วงแหวน
แกะสลักลงบนมัน∙ี เ่
ชื
่
อมต อกับรูปแบบซับซอน∙ี่
เกิ
ดขึ
น้
เป
นดาบโลหะขนาดใหญ

"ข
าไมสามารถเป ดเผยรายละเอี ยดได จริง ๆ แต ขา
สามารถบอก∙ านไดวาเกี
ย่วของกับเหตุ การณ∙ี ่
เกิ
ดขึน้ใน∙ี ร่ าบแห งความลับแม นํานิ
้ รันดร" หัวหนา
∙ีมปองกันยิ ม้แต เรลินเริม่ รู
ส
ึ
กกังวล เหตุ การณ ∙ี่
เกิ
ดขึน้∙ี∙่รี
่ าบแห งความลับของแม นํ
านิ
้ รันดร?
ตัวตนของข าถูกเปดเผยแล วหรือไม? " ภายใต
เสื
้
อผ าของเขา เกล็ ดสีดำปรากฎขึ น้มาจากผิ วของเรลิ น
อยางไรก็ ตาม เขาตอบสนองได อยางรวดเร็ว และ
ถามโดยไม เปลี ่
ยนการแสดงออกของเขา

"คุ
ณกำลังพู
ดถึ
งอลิ
สแตร
?"

"ใช
แล
ว! เขาคื
อลอรดผู

∙∙ี
่
รยศต
อพันธมิ
ตรเมกัส
แหงแสง! " เมื
่
อเอ
ยถึ
งอลิ
สแตร
เสี
ยงของผู

นำคนนี้
ยังคงเปน∙ีเ่
คารพต อเมกัสระดับ 2 ∙ำให
เรลิ
นพยัก
หนาเห็นดวย แนนอน ว านี
่
เป
นจุ ดยื
น∙ี
เ่
ปนกลางของ
เขา ถ
าผู 
นำ∙ีมเป
นเมกัสแห งแสง เขาจะไม
เรี
ยกเขา
ว
าลอรด หรื อมิฉะนั้
นเขาคงจะถู กลงโ∙ษโดย∙ีม
ควบคุ ม!

“น
าสนใจ! นาสนใจมาก!" หลังจากออกจากห อง
ส
วนตัวแลว เรลิ
นก็แตะ∙ี ค่
างของเขาและรอยยิม้ก็
ปรากฎขึน้บนริมฝปากของเขา เขารีบเดิ
นไปในกลุ
ม
คนอยางรวดเร็ว หลังจากเสร็จสิ้
นการดำเนิ
นธุ
รกิจนี
้
ผู

นำ∙ีมปองกันนี้
ได
แนะนำอย างสุภาพในการ
ให
บริ
การกับเรลิน∙ีน่่
ีซึ
ง่
เขาเอง

ต
องบอกว าสถาน∙ี เ่
หลานี
้
ซงึ
่
รองรับการใหบริ
การ
ของเมกัส∙ีม่
ี
ระดับสูง แตกตางกันอยางแ∙จริ
งไม
วา
จะเป
นเรื่
องของอาหาร สุ รา ผู

หญิ ง หรือสิ
่
งอื
่
นใด
สิ
่
ง∙ีเ่
รลิ
นคิ
ดไดพวกเขาสามารถใหไดและมี
คุณภาพ
ในระดับต
น ๆ สำหรับองคกรขนาดใหญเช
นนี้เมกั
สระดับ 2 ∙ุ
กคนมีคุ
ณคา นอกจากนี้เรลิ
นยังไม
คุ

นเคยกับพวกเขามากนัก

ซึ
ง่
∙ำให พวกเขามี ความอยากรูอยากเห็
น เห็ นได
ชดั วา
ไอรอนคลาวด ไมกล
ามองไปยังเเบือ้
งหลังของเขา
แมวา
จะมีการสำรวจและการสื บสวนบางอย างอยู ใน
ระหวางการดำเนิ นการ อยางไรก็ตาม เรลินไม ต
อง
จ
ายเงิน ชายวัยกลางคน∙ี เ่
ขามองในป จจุบนั นั้
นต าง
ออกไปอย างสิ้
นเชิงและไม
มี
ขอมูลเกี
ย่
วกับเขาเลย
เมื
่
อถึงเวลา∙ีไ่อรอนคลาวดอาจพบอะไรหรื อ
เชื
่
อมโยงกับสิ ่
งใด ๆ เขาอาจจะหายตัวไปนานแล ว

"แตอลิ
สแตร
?" เรลิ
นรู
สึ
กราวกับว
านี
่
เป
นโชคชะตา
เขาได
เตรี
ยม∙ี
จ่
ะปลอยให
คนนี้
ไป แตอย
างไรก็
ตาม
เขากลับอยู
ใ
กล
เรลิ
นอี
กครั้
ง

"เขาคิ
ดว
าจะหนี ไปยังมหาสมุ ∙ร∙ีไ่
ม
มี
∙สี
่้
ิ
นสุ
ด แต
ในความเป นจริงเขาหนี
ไป∙าง∙ิ ศตะวันตก เขาเป
น
คนฉลาด แต นั่
นแหละ ... " การหันความสนใจโดย
เมกัสระดับ 2 ไมสามารถมองเห็ นได
งา
ย จากการ
คาดเดาของเรลิ น อาจมีเมกัสระดับ 3 ∙ี
เ่
กี
ย่
วข
อง!

ตอน∙ี
่
276 เข
าร
วม

หลังจากอาศัยอยูใ
นชายฝ ง
∙างใตเป
นเวลาหลายป เ
รลิ
นมีความรูพ้
ื
นฐานเกีย่วกับสถานการณ ∙นี
่่
ี
แล
ว
พุ
ดตามภู มิ
ศาสตร แมวา
ชายฝง
∙างใต จะเป
นชายฝง
แตกเ็
ป
น∙วีปขนาดใหญ ∙ปี
่กคลุมบริเวณเ∙ือกเขา
บึ
งหนองนํ า ∙ี
้ เ่
ต็มไปดวยหิ มะ และภูมิประเ∙ศ∙ุก
ประเภ∙ มีแมแต ซากปรักหักพัง∙ีซ่
กุซ
อนอยูไ
ม
กี่
แห
ง∙ี
แ่
ม
แต
เมกัสก็
ไม
กล
าสำรวจ ประชากร∙ี
ใ่
หญ
∙ี
ส่
ุ
ดใน∙วี
ปนี
้
ประกอบดวยชาวพื
้
นเมื
อง

มี มนุ ษยประมาณ 100 ล านคน และถู กแบง

ออกเป นหลายร อยอาณาจักรในหลายขนาด
เบื อ้งหลังอาณาจักรเหล านี
้
คือเมกัสแหงแสงและเมกั
สแห งความมื ด∙ีค่
อยควบคุ มพวกเขา ขุนนางและลอร
ด∙ี ม่ี
อำนาจมี พื
้
นฐานของลู กหลานเมกัสอยู จำนวนมาก!
∙ุ กครั้ง∙ีอ่งค
กรเมกัสขนาดใหญ ในชายฝง
∙างใตจะ
∙ดสอบจิ ตวิ
ญญาณและพรสวรรค ของครอบครัว
ชัน้ สู
งเหล านี
้
และรับสมัครใหกลายเปนเมกัสฝกหัด

พวกเขาจะให
ความรูแก
พวกเขาในการปกครองต อไป
อี
กหลายชัว่
อายุ
คน ถึ งแมโรงเรี
ยนเหล
านี้
จะนำ
ชาวนามาเป
นเมกัสฝกหัด ในเปอเซ็
นเล็
กน อยดวยก็
ตาม เฉพาะคน∙ีม่ี
พรสวรรค พิ
เศษเ∙
านั้
น∙ีจ่
ะไดรั บ
การพิ
จารณา และส วนใหญ แล
วชีวิ
ตของพวกเขาไม
สามารถรับประกันได บางโรงเรียนของเมกัสแห
ง
แสงจะไมได
รับสมัครกระ∙ั่
งเมกัสฝ
กหัดชาวนา มี
เพี
ยงเมกัสแห งความมื
ดเต็
มใจ∙ี จ่
ะ∙ำเช
นนั้
น!

แม
จำนวนประชากร∙ี ม่ากเชนนี
้จำนวนชาวนา∙ี ม่
ี
พรสวรรคด
านจิ
ตวิ ญญาณก็ เล็
กน
อยเกินไป กว
า
หนึ
่งหมื
่
นคนสามัญชน มี เพี
ยงคนเดียวจะโชคดี
พอ∙ีจ่
ะเกิ
ดมาพรอมกับพรสวรรค ∙จี
่ะกลายเป
นเมกั
สฝ
กหัดและเมกัส แม ในหมู
พวกเขา ความสามารถ
ของพวกเขาก็
ไม
มีอะไรพิ เศษ

ถาพู
ดถึ
งความถนัด∙ีส่ามหรือสี
่
ชนั้คนผู
นั้
น
จำเปนต
องมีโชคมากพอสมควร ดังนั้น สถาบันและ
โรงเรี
ยนจำนวนมากจึ งหายตัวไปเนื่
องจากการ
รุ
กรานของขาศึก แต
ไมสามารถหาผู 
สื
บ∙อดได
สงผลให การลดลงของอำนาจและความตายของพวก
เขาลดลงอย างค
อยเป
นคอยไป ∙ั้งเมกัสแหงความ
มืดและเมกัสแห งแสง∙ั้
งสองแบ งอำนาจของตนได ดี
และไม อนุญาตใหมี
การรับสมัครของเมกัสฝ กหัด∙ีค่
ุ
ม
ขัง∙ีเ่
ขตแดนบางแห ง เนื
่
องจากความคิ ด∙ีข่
ดั แย
งกัน
เกีย่
วกับการจัดการประชากร∙ี อ่
ยูใ
นอาณาเขตของเมกั
สแห งความมืดและความมั่
งคั่
งของพวกเขาจึ งไม
สามารถเปรี ยบเ∙ี
ยบกับเมกัสแห งแสงได

ดังนั้
น วิ
ธกีารสรรหาเมกัสฝ กหัดจากนอกพื ้
น∙ี
ข่
อง
พวกเขา กลายเป นอีก∙างหนึ ่
งสำหรับองค กรของเมกั
สแห งความมื ด∙ีจ่ะได
รับการฝกฝนมากขึ น้ในกรณี
ของสถาบันป ากระดู กลึกลับก็
เปนเช
นนี
้พวกเขากำจัด
เหลาเมกัสฝกหัดจำนวนมาก∙ุ กปและไมสามารถ
ขโมยผู 
คนจากอาณาเขตเมกัสแห งแสง บางครั้งก็
ส
งผลให ขาดนักเรียนใหม เพื่
อรับสมัคร และพวกเขาก็
ไม
มี
∙างเลือกอื
่
นนอกจากต องลองรับนักเรี
ยนจาก
เกาะเชอร
โนเบล แม
วา
จะมี วิ
ธกี
ารมากมาย∙ี ่
สามารถนำมาใชได
แตกย็
งั คงมี
เมกัสอยูใ
นชายฝ
ง
∙างใต

นอกจากนี ้ความยากลำบากในการก าวไปสู

ระดับ
ใหม∙ำให
ปญหานี้
ยงิ
่
แยลง เหลาเมกัสฝกหัดนี
้
∙มี่ี
ระดับหนึ่
งหรื
อสองจะไมสามารถก าวหนาได
ขี
ดจำกัดของพวกเขาคงจะเป นไดเพียงเมกัสฝ
กหัด
ระดับ 3 ความกาวหน
าของเมกัสยิ ง่
ยากขึน้และมี
การควบคุ มวิ
ธกี
ารในการกาวหน า

เมกัสฝ
กหัด∙ีเ่
ปนชาวนาไม
เคยไดยนิเ∙คนิ
คการ∙ำ
สมาธิในระดับสูง และถึงแม
จะโชคดีพอ∙ีจ่
ะกาวไป
ข
างหนา พวกเขาก็ จะมี
ประสบการณ ∙ดี
่ี
∙สี
ุ่
ด เมกั
สระดับ 2 ยิง่
หาไดยากมากกวานั้
น ในเขตชายฝง
∙างตอนใต มีเพี
ยงไมถึ
งร
อยคนเ∙านั้
น! ด
วยเหตุ
ผลนี
้
พันธมิตรเมกัสแหงแสงจึงอ
อนแอหลังจากสู ญเสี
ย
ตำแหน งเมกัสระดับ 2 จำนวน 4 ตำแหน ง และ∙ำ
ให
เมกัสแหงความมื ดมี
โอกาสยัว่
ยุ

หากได มี
การกล าววาเมกัสระดับ 2 เป นระดับสู งสุด∙ี ่
สามารถจัดการเมกัสระดับ 1 งัน้ เมกัสระดับ 3 เป น
เจ
าของ∙ี แ่∙
จริงของชายฝ ง
∙างใต ∙ ั้
งหมด! ตาม∙ี เ่
ร
ลินรู
มา เมกัสระดับ 4 ดาวรุ 
งแ∙บจะหายไปแล ว
และเมกัสระดับ 3 ก็ เป
นคน∙ี ม่ี
อำนาจเหนื อสุ
ด นี ่
เปนเรื่
องสำคัญมากสำหรับ∙ุ กคน∙ี ไ่ดรับตำแหน งเมกั
สระดับ 3 คน∙ี ม่ี
ผลงานโดดเด นมี
นอยกว าสิ
บคน
และ∙ุ กคนก็ เป
นผูนำในระดับของเมกัสจากดวง
ประ∙ี ปแห งราตรี จากสายเลือดของอสรพิ ษยักษเค
โมอินและคำอธิ บายจากหนังสื อพญางู ยกั ษ หลังจาก
เข
าสู
เมกัสระดับ 3 แล ว คนผู
หนึ ่
งจะปลุ ก
ความสามารถ∙ี ล่ ึ
กลับขึ
น้
มาไดความแตกต าง
ระหวางเมกัสระดับ 3 และระดับ 2 เป นเหมือน
ระหวางสวรรค กบั โลก ถาเขาถู
กไล
ตามโดยเมกัสระดับ
3 ไมวา
การเตรียมตัวของอลิ สแตรจะ∙ำอะไร ∙ุก
อยางก็จะไร
ผล

"อลิ
สแตร
อาจถูกไล
ล
าโดยเมกัสระดับ 3 และหนี
ไป
ใน∙ิ
ศ∙างนี
้
!" เรลิ
นรู
ส
ึกว
าเขาได
อนุ
มานความจริงแล
ว

"โรงแรมนั่
นกลาจริ
ง ๆ ∙ีห่ลอกลวงข าด
วยขาวเ∙็จ!
ถาข
าได
เห็
นพวกมันอี
กครั้
ง ... " เมื่
อเปรี
ยบเ∙ี ยบ
โรงแรมและไอรอนคลาวด เรลิ นมีแนวโน ม∙ีจ่
ะเชื
่
อ
ว
าเผด็จการของ∙องถิ
่
นมากขึ น้นอกจากนี ้เขา
คอนขางสนใจในการแลกเปลี ่
ยน∙ี ป่ระชุ
ม

"การประชุ
มแลกเปลี
่
ยน∙ี
จ่
ดั ขึ
น้
โดยไอรอนคลาวด
?
ข
าคิ
ดวาข
าควรจะไปดู . " เรลินครุ 
นคิด และหันไป
∙างมุม ตอมา ชายชราวัย∙องเดิ นออกไปอย าง
รวดเร็
วและหายตัวไปในตลาด …… สามวันต อมา
อยู
ไ
ม
ไกลจากประตู เหล็ กเบรมเบิ ล้∙ีห่น
าผา∙ี ย่
นื
่
ออกมา หน าผาสูงชันสีดำดูเหมือนจะข ามผานขอบฟ า
ในอากาศ มี เว∙ี
ขนาดเล็ ก∙ี เ่
กิ
ดขึ
น้ จากหินยืน่ออกมา

บนพื้
นผิ วของมันคื
อดิ
นบางส
วน และวัชพื
ช
เช
นเดี
ยวกับเถาวัลย
และดอกไม
∙ไี
่
ม
มี
ใครรู ช
่
ื
อของ
มันกำลังเติ
บโต

หวู
ออ หวู
อ!*

แสงสี
ดำยิ
งออกมาจากระยะไกล ไปจนถึ งแ∙ น ตึ
ง!
หลุ
มปรากฏตัวขึ
น้ในดิ
น เผยให
เห็
นเมกัสวัย
กลางคน∙ี
ดู่
น
ากลัว
"ตาม∙ิศ∙างของเอไอชิ
พ นี่
น
าจะเป น∙ีน่
ัดหมาย!"
ชายร
างกำยำหยิบการดสี
ดำมาข
าง ๆ ชัน้ หิ
น วิ
ธกีาร
ง
าย ๆ ∙ี
เ่
มกัสใช
เพื
่
อป
ดบังสิ
่
งต
าง ๆ ถู กมองเห็
นได
อย
างง
ายดาย และชายรางยักษ
หวั เราะออกมาสง
พลังคลื
่
นวิ
ญญาณไปยังชัน้หิน

บู
!บู
!*

กำแพงหินถูกแยกออกเปนคลื
่
น เผยใหเห็
นสองเมกัส
ในชุ
ดเครื
่
องแบบ ∙ีม่ี
ตราเป
นเหล็
กอยูบนหน
าอก
ของพวกเขา เมื
่
อเห็
นชายคนนั้
น พวกเขาสุภาพมาก

"งัน้
นี
่
กค็
ื
อลอรดงู
ดำ! เราเปนผู
พิ
∙ ักษของไอรอน
คลาวด และเรากำลังรอ∙านอยู∙
นี
่ ่
ี
! " เมื่
อเห็
นเขา
โยนการดออกไป ∙ั้
งสองก็ ยงิ
่
เคารพมากขึ น้ในขณะ∙ี่
พวกเขาก
มลง

"โปรดมากับเราเถอะ!" จากนั้ นพวกเขาก็ เข

าสู
รู
ปแบบคาถาลวงตา และชาย∙ี ม่
ี
รา งกำยำก็ ตามพวก
เขาไป ภายในรู ปแบบคาถาคื อบันได และหลังจาก
เดินไปหลายร อยเมตร เมกัสได แนะนำคน∙ี ม่ี
รา
ง
กำยำในห อง∙ีต่ กแต งอยางหรู หรา หลังจาก∙ี ส่

งคน
รับใช
ไปแลว ชายร างกำยำก็ สำรวจพื ้
น∙ี ่
ดานหน า
ของเขาเปนแก วคริ สตัลขนาดใหญ โดย∙ี ส่ามารถ
มองเห็ นโดมขนาดใหญ ของ∙ีน่ั่
งของผู 
ชมและเว∙ี มี
เมกัสนั่
งอยู
แลวไมกคี
่น และคลื ่
นพลังงานในร างกาย
ของพวกเขาถู กปกป ดไดดีอยางไรก็ ตาม ภายใต
สายตาของชายร างกำยำนี ้
ไมมีอะไร∙ี จ่ะซ
อนตัวได
นี่
อาจจะเปนเมกัสระดับ 1 สู งสุ ด ∙ีเ่กือบจะ∙ะลวง
ผาน ! นึกถึ
ง∙างเดิ นมากมายและเมกัสจำนวนมาก
ชายรางกำยำได แต ถอนหายใจ
"ไอรอนคลาวด ได
พยายาม∙ำงานอย างหนักเพื ่
อเปด
ช
อง∙างสำหรับเรา เมกัสระดับ 2!" ชายร างกำยำ
คนนี ้
เปนตัวปลอมของเรลิ น หลังจากได รับคำเชิญแล ว
เรลินก็เสี
ยความปรารถนา∙ี จ่
ะมองไปรอบประตู
เหล็กเบรมเบิ ล้และพบว ามีถํ
าแบบสุ
้ 
ม เขาใช เวลาฝก
การใชเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสูงในวันนี ้
และรอ
อยางเงียบ ๆ เพื ่
อรอเวลาในการพบปะแลกเปลี ่
ยน
สำหรับเมกัส การ∙ำสมาธิ คื
อสิ่
ง∙ีต่
อง∙ำ∙ุ กวันและ
นี่
เป
นเรื่
อง∙ีย่งิ
่
ใหญสำหรับเรลิน สายเลื อดเคโมอิน
เปนเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ∙เี
่
ข
ากันไดดีกบั เขา

∙ุกครั้
ง∙ี
เ่
ขานั่
งสมาธิเขารู
สึ
กพลังของเขาเพิ ่
ม∙ีละนิ
ด
และความเร็ วนี้
เป
นเรื
่
อง∙ี น่

าอัศจรรย ! จากการ
ประเมินของเขา ความเร็ วปจจุบนั ของเขาได
เร็
วกว
า
เหล
าเมกัสระดับ 2 ∙ี ม่
ี
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ระดับสูง
เหตุผลได
รับการวิเคราะหโดยเอไอชิ
พแล
ว มัน
เกี
ย่วข
องกับสายเลือดของเขา∙ีช่
่
ื
ออสรพิ
ษยักษ เคโมอิ
น!
หลังจากหัวใจของเขาได
รับการปรับเปลี
่
ยนใหม เรลิ
นหลอมรวมกับสายเลื อดนี้

พลังความลึกลับ∙ี เ่
ริ
ม่ปรากฏขึ น้ภายในเริม่มี
การเป ด
ใช
งานโดยสายเลื อดเคโมอิ น ซึง่เปนการเพิ่
มความ
แข็งแรงของเขา เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ แตละครั้
งมี
ลักษณะแตกต างกันไป ในฐานะ∙ี เ่
ปนเมกัสไดรั บ
การฝกฝนมากขึ น้นี ่
อาจเพิ
่
มเมกัสในบางคน∙ี เ่
พิ ่
ม
ความตาน∙านธาตุ ของคนหรื อแม กระ∙ั่
งการสร าง
ความสามารถลึ กลับ! ในสายตาของเรลิ น เ∙คนิ ค
การ∙ำสมาธิ ∙มี
่ ี
คุณภาพสู งเหมื อนสายเลือดเคโม
อิ
น∙ำให มี
การปรับเปลี ่
ยนรางกายและเสริ มสร าง
ความเขมแข็
งใหกบั รางกายผานการฝ กฝน รางของ
เมกัสจะใกล
เคี
ยงกับอสรพิ ษยักษเคโมอิน ในส วนของ
เปลวไฟศักดิ
์
สิ∙ธิ∙์ไี
่มสมบูรณ เมกัสจะฝ
กและสร
าง
พลัง∙างจิ
ตพิเศษ มันไม ไดมีการใช
ใด
นอกเหนือจาก∙ีจ่ ะขยายเข าไปในจิ ตสำนึ ก∙ี
่
กว
างขวางของ∙วี ป และจากข อมูล∙าง
ประวัติ
ศาสตรจำนวนมาก∙ี ใ่
หเลื
อกออกเปนชิ
น้
∙ี
ม่
ี
ประโยชนและไดรับลางสังหรณ อยางไรก็
ตาม
ความสามารถนี ้
มีความไม แน นอนมากและบางครั้งก็
ไม
ได
ผล เ∙คนิคนี ้
ยงั ไม
สมบู รณ

ซึ
ง่เรลินพบว าน
าเสียดาย หลังฝาแก วคริสตัล มี
โซฟาสี ขาว∙ีน่ มุ
สบาย และอุ ปกรณ สื่
อสาร∙ีป่กคลุม
ไปด วยรู
อยูขาง ๆ เรลินนั่
งปราศจากคำพู ด พลัง
วิ
ญญาณสี เงิน∙ึ บกำลังเชื่
อมต อกับอุ
ปกรณ สื่
อสาร
และ∙ำความเข าใจกับวิธกีารใช
งาน∙ัน∙ี นี
่
เปน
อุปกรณ สื
่
อสารซึ ง่
ใช
ในการส งราคา∙ีเ่
มกัสเสนอให
เมกัสสามารถจัดการกับพลัง∙างจิ ตวิญญาณของตน
เพื
่
อดำเนิ
นการกับการแลกเปลี่
ยน∙ุ
กประเภ∙ และ
หลี
กเลี
่
ยงการได
รับการยอมรับจากคน∙ี
พ่
วกเขารู
จ
กั

ชายฝง∙างตอนใต ไม
ไดใหญมากนัก และมี เมกัสระดับ
2 ∙ีม่ี
ความแค นตอกันและกัน หากพวกเขาบันดาล
โ∙สะและสู 
กนั ไอรอนคลาวด จะอยูใ
นสถานการณ ∙ี
่
ยากลำบาก ดังนั้ น พวกเขาจึ งไมกลา∙ีจ่
ะจัดการ
ประชุ มแลกเปลี ่
ยน∙ีส่ำนักงานใหญ สำหรับเมกัสระ
ดับ 2 ไอรอนคลาวด กระ∙ั่ง∙ำให พอใจมากขึ น้บน
โตะข
างเตียงโซฟา มี ของวางและผลไม ∙กุชนิด บาง
สิ
่
งยังมีความสามารถในการเพิ ่
มพลัง∙างจิ ต
วิ
ญญาณและผลของการ∙ำสมาธิ และคุ ณค าของ
พวกมันคื อสิ่
ง∙ีอ่าจ∙ำใหเมกัสใบหน ากลายเป นสี
เขี
ยวด วยความอิ จฉา สิ่
งของ∙ั้งหมดเหล านี้
ถูกแสดง
อยางเงียบ ๆ ∙ี น่่
ี
ปลอยใหเรลินเลือกตาม∙ี เ่ขาพอใจ
"ผลไม∙มี
่
ี
ใบเปนโลหะ!" เรลิ
นสามารถเลื อก
แอปเปล∙ีเ่
ปลงประกายออกมาได อย
างงายดาย
ผลไม∙ใี
่
บเปนโลหะพิเศษอยางแ∙จริ
งจาก∙ี ร่
าบ
แหงความลับ∙ีไ่
อรอนคลาวด ควบคุม มันมี
ความสามารถในการรวมตัวพลัง∙างจิ ตวิญญาณและ
เพิ
่
มผลของการ∙ำสมาธิ และเปน∙ีต่

องการมาก
สำหรับเมกัสบางคน อยางไรก็ตาม เรลินเกื
อบจะไม
รู
ส
ึ
กถึงผลกระ∙บใด ๆ

หลังจาก∙ีก่
ลายเปนวอร
ลอคระดับ 2 แลว
แหลงข
อมู
ลสวนใหญ ∙เี
่
ป
นประโยชนในเมกัสระดับ 1
ได
สูญเสี
ยประสิ∙ธิภาพของพวกมัน สำหรับสิ่
งของ
เช
นนี้
ผลิตภัณฑพิ
เศษไอรอนคลาวด มันก็
เป
นเพียง
แคของ∙ี
เ่
ขาจะใช
ดับความกระหายไดอยางเดี
ยว

ตอน∙ี
่
277 แสงแรกแห
งรุ

งอรุ
ณ
ดริ
ง้ดริ
ง้ดริ
ง้
!*

พรอมกับเสียงกระดิ่
ง เมกัสชราจู
ๆ ก็
ปรากฏบนเว∙ี
สูง เครื่
องแตงกายสี∙องของเขาดูเป
น∙างการมาก
ข
าง ๆ เขามี หญิงสองคน∙ี น่
าสนใจกว
าเขา ถื
อแผ
น
เงิ
น พวกเขาแสดงสิ ่
ง∙ีด่
ู
เหมือนรากและแสดงใหเห็
น
เมกัสดานลางดูล
อมรอบพวกเขามี ภาพขนาดใหญ
หลายภาพขยาย

"เสาอากาศของป ศาจเปนวัตถุ ∙ดี

่
ึ
งออกมาจากร าง
ของสัตวรา
ย∙ี ม่ี
อำนาจของเมกัส มันได รับการเก็บ
รักษาไว
อยางดี ภายในของเหลว และมู ลค าของมันคื
อ
200-10,000 ผลึ กเว∙ย มนตร น
าเสี
ยดาย∙ี ไ่
ม
มี
ประโยชน กบั ข
าอี
กแลว ... " เรลิ
นเพียงตรวจสอบ
ของ∙ีป่รากฏบนเว∙ี และสู ญเสียความสนใจ∙ัน∙ี
"กอน∙ี ก่ารประชุมการค าจะเริ ม่ขึ
น้มีความจำเป นใน
การประมู ลครั้
งนี้
หรื อไม ? ไม มี ประโยชนอะไร ... "
แม วาเรลิ นพบวามันน าเบื อ่แต สินคาบนเว∙ีดู
เหมื อนจะน าสนใจอย างยิ ง่กับเมกัสระดับ 1 ด านล าง
เสียงตะโกนของคน∙ี ก่ำลัง∙ะเลาะวิ วา∙แขงราคา
ดังขึน้และการประมู ลก็ มี
ช วี ิ
ตชีวามาก ของ∙ี ป่ระมู ล
โดยไอรอนคลาวด กล าวได วามีคุณภาพดี และไม แพง
มาก ∙ำให พวกเขาต องการอย างมากหลังจาก∙ี เ่
ปน
เมกัสระดับ 1 อุ ปกรณ เว∙มนตร ∙าสระดับสูง
วัสดุ ลํ
าค
้ า ความรู และกระ∙ั่ งนํ ายา∙ี
้ ส่
ามารถเพิ ่
ม
พลังวิ ญญาณของคนใดคนหนึ ่
งปรากฏขึ น้หลังจากนั้ น
∙ำให เมกัส∙ี อ่
ยู
ด
านล างแข งขันกันและเลื อกสรร
ของเหล านี้เห็
นไดชดั ว าไม นาสนใจสำหรับเมกัสระดับ
2 ∙ั้ งเรลิ นหรือเมกัสระดับ 2 คนอื ่
นในหองวี
ไอพี ไมมี
ใครตะโกนราคา เรลิ นเพี ยงแค หลับตาลงและ
พักผอน โดยใชเอไอชิ พเพื
่
อจำลองรู ปแบบคาถาระดับ
2 แมวารูปแบบคาถาของคาถาระดับ 2 ∙ั้ งสามใน
หนังสือพญางู ยกั ษ อยู
ใ
นหัวแลว แต เขาก็ ตระหนักถึง
การใชวิ
ธกีารจำลองแบบอื ่
นของเอไอชิ พ ในขณะ∙ี ่
แกไขรูปแบบคาถาเคลื ่
อนยาย ผ านการจำลองเอไอชิ พ
เขาสามารถเร งความเข าใจของเขาเองเกี ย่ วกับการ
เป
ดใชงานและการยิ งของเว∙มนตร เหล านี้∙ำใหการ
เคลื่
อนไหวของหุ นยนตครั้
งนี้
คล
องตัวขึ น้นี ่
เป
น
หนา∙ี∙่เี
่
อไอชิ
พไม เคยมีมากอนและเป นสิ ่
ง∙ีส่
ร
างขึ
น้
หลังจากความก าวหน าของเขา ดวยความสามารถนี ้
ความเข าใจและการจัดการกับเว∙มนตร ของคาถา
ระดับ 2 ของเรลิ นแ∙บจะเกิ นกวาเมกัสระดับ 2 ∙ี ่
สะสมความรู ม
าหลายป แลว

"อย
างไรก็
ตาม ตัวเลขของแบบคาถาระดับ 2 ∙ี ข่
า
มี
นั้
นน
อยเกิ
นไป ... " เรลิ
นสัมผัสกับแสงอี
กครั้
งและ
กระพริ บตา เมกัสระดับ 2 มักจะได รับการสนับสนุน
จากองค กร∙ี ∙่ รงพลังซึง่จะไม มี
รปู
แบบคาถา
เนื่
องจากพวกเขาได รับการสะสมผ านช วงเวลาอย
างชา
ๆ อยางไรก็ตาม เรลิ นแตกต างไปเนื ่
องจากเขาลุย
เดี่
ยว ความยากลำบากของเส น∙างนี ้เลวร
ายลงโดย
กฎระเบี ยบ∙ี เ่
ข
มงวดสำหรับเมกัสระดับ 1 ในชายฝ ง
∙างใต ∙เี
่
ลวร ายยิง่
สำหรับเมกัสระดับ 2 แม กระ∙ั่
ง
ตอน∙ี เ่
ขาอยูใ นองค กรโฟว ซซี
นั่การ
เด นก็
ตาม เรลิน
ยังไม
มีคุ
ณสมบัติ ∙จี
่ะเขามาติดต อกับเมกัสระดับ 2 ได

จากการสังหารคาโบร นและเดสมุ
นด เขาไดรั บ
ประสบการณ และความตระหนักเกี
ย่ วกับการใช คาถา
ระดับ 2 แตสิ่
ง∙ี
ข่
าดหายไปคือสิ
่
ง∙ี
ส่ ำคัญ∙ี ส่ ุ
ด-
รู
ปแบบคาถา! เรลิ นมี
ประสบการณ เหลานี้
เป นขอมู
ล
อ
างอิงเ∙
านั้
น
"มันเป
นไปไมได∙จี่ะซื
อ้
สิ
่
งเหลานี้
โดยใชผลึกเว∙มนตร
บาง∙ีถาข
าโกหกในช วงระยะเวลาหนึ ่
ง ขาสามารถ
ลองใชวิ
ธอี
่
ื
นได ... " ขณะ∙ีก่
ารประมู ลเกิ
ดขึ น้บา
อยางอาจดึงดู
ดเมกัสระดับ 2 เริ ม่ ปรากฏขึ น้และ
บางราคาถู กตะโกนจากห องวี
ไอพี หลายห อง ในตอนนี
้
เสี
ยงของผู 
ประกาศจากด านล
างดึ งดู
ดความสนใจของ
เรลินว
า

"อุ
ปกรณ เว∙ย มนตรระดับกลาง – ดาบแห งรุ

งอรุ
ณ!
นี
่
เป
นดาบ∙ี พ่บไดในซากปรักหักพังโบราณ และ
กล
าวกันวาเจาของเดิ
มคือนักดาบอาคม ราคาเริม่
ต
น:
ห
าล
านผลึ กเว∙ยมนตรหรือวัสดุ
ลํ
าค
้ าใด ๆ ∙ี
ม่
ี
มู
ลค
า
เ∙
ากัน! "

เรลินเป
ดตา และผ
านหน
าจอกระจกโปร
งใสโดย
มุ
งเน
นความสนใจไป∙ี
ด่

านล
าง ในขณะนี
้มี
ดาบยาว
สี
∙อง∙ี ใ่ส
ไว
บนจอแสดงผลโดยคนรับใช ∙อี
่ยู

เบือ้
งหลังผู 
ประกาศ ดาบยาวประมาณ 1.5 เมตร
และกว าง 2 นิ ้
ว สำหรับนักดาบอาคม เช นหมายเลข
2 และหมายเลข 3 ผู 
∙ใี
่ช
ดาบ∙ีม่ี
ขนาดของมนุษย
ปกติ
นี่
เป
นเพี ยงขนาดเล็กเ∙านั้
น อยางไรก็
ตาม รอยยิ
ม้
∙ีป่รากฏบนใบหน าของเรลิ น บนพื ้
นผิ
วของดาบยาว
ของแสงแห งรุ

งอรุณมีรนู แปลก ๆ ซึ ง่
ค
อนข
างคล
าย
กับรูน∙ี เ่
ขาใส
ลงบนรางกายของหมายเลข 2 และ
หมายเลข 3

"ดู
เหมื
อนวามันเป
นของจริ
ง!" เขาพยักหน
า และ
ดึ
งดูดพลังวิ
ญญาณ∙ี บ่
อกราคาผ านอุปกรณสื
่
อสาร

"ห
าล านผลึกเว∙มนตร !" อุ
ปกรณเว∙ย
มนตร
ระดับกลางไม ได
มี คุ
ณค
ามากนัก แตดาบเล
มนี
้
มีค
า
พอ∙ี จ่ะ∙ำการวิจยั ซึ
ง่
ได
รับความสนใจจากเมกัสระ
ดับ 2 อยางรวดเร็ว เพี ยงพอราคาถู กยกมาจากห องวี
ไอพีไม
ไกลจากเรลิ น "5.5 ล าน!" ใบหน
าของเรลิ
นคลํ าและเขามองไป∙างห
้ องวีไอพีเป
นเรื
่
อง∙ีน่

า
เสี
ยดาย∙ี เ่
ขามองไม เห็นแตเห็
นเพียงแคเป
นเงาเบลอ
กระจกในห องวีไอพีไดรับการประมวลผลตาม
ธรรมชาติแล ว ผู

เข
าพักสามารถมองเห็ นดานนอก
ผานกระจก แต บคุคลภายนอกไม สามารถมองเห็น
อะไรภายในห อง

"6 ล าน!" เรลินเพิ

่มราคา∙ัน∙ี นอกเหนื อจากผลึ ก
เว∙มนตร ∙เี่
ขาครอบครองแล ว เขายังมีวสั ดุ
∙เี
่
ขา
ไดรับจาก∙ี ร่
าบแห งความลับและความรํ ารวยของ
่
สองเมกัสระดับ 2 นี ้
อาจจะ∙ำให เกิ
ดใหเมกัสระดับ 2
อิจฉา และมันเป นธรรมดา∙ี เ่
ขาจะใจกว างมาก ราว
กับวารู
ส
ึกไดถึ
งความละเอี ยดและความรํ ารวยอัน
่
ใหญ หลวงของเรลิ น เมกัสระดับ 2 ∙ีอ่
ยูใ
กล ๆหยุ ด
การยกระดับราคาและดาบยาวนี
้
กลายเป
นเรลิ
น

"แขกผูเข
าพัก∙ีห่
อ
งวี ไอพี 7 โปรด∙ราบ! พนักงาน
ของเรากำลังนำของจากประมู ลของ∙านไป∙ำการ
แลกเปลี ่
ยน โปรดเตรี ยมผลึ กวิเศษหรือของ∙ี ม่
ี
มู
ลคาใกล เคี
ยงกัน ... " ข
าวเดินผานเครื่
องสื
่
อสาร
และหลังจากนั้ นเพียงห านา∙ี คน∙ีใ่
บหน าปราศจาก
ความรูสึกก็นำคนรับใช ∙ถี
่
ือแผนเงินไว
ในหองของเร
ลิ
น

"ข
าจะรู
ไ
ด
ไหมวาดาบเล
มนี้
ถู
กสร
างขึ
น้
∙ีไ่
หน?"
หลังจากการจัดสงแล
ว ดวงตาของเรลิ
นกระพริบ
เมื
่
อถามคำถาม

"ขอโ∙ษดวย! นี
้
เป
นของลู
กคาและเปนหนา∙ีข่
องเรา
∙ีจ่
ะเก็
บเรื
่
องนี
้
ไว
เป
นความลับสำหรับเขา! "
ถึ
งแม วา
พวกเขากำลังพู
ดกับเมกัสระดับ 2 เมกัสคน
นี
้
ยงั คงปฏิ
เสธข
อเรี
ยกรองของเรลิน นี่
แสดงถึง
มารยา∙และความเป นมื
ออาชีพของพวกเขา

“ดี
หึ
!”

เรลินพยักหน าและโบกมื อใหสองคนนี ้ออกไป ต อมา

เขาหยิบดาบยาวขึ น้
บนโต ะและแสงสี ∙องสองลงบน
มือของเรลิ น อุ
ปกรณ เว∙ยมนตร ระดับกลางไม
สามารถตอบสนองความต องการของเมกัสระดับ 2
ไดอี
ก สิ่
ง∙ีม่ี
ประโยชนมากกวาคืออุปกรณ เว∙มนตร
ระดับสูงหรื อแม
แตอุ
ปกรณ กลไกเว∙มนตร ! อย
างไร
ก็ตาม เรลิ นไม
มีความประสงค ∙จี
่ะใช
มัน เขาสนใจ
เพียงแค รนูบนดาบยาวนี ้
เ∙านั้
น

"เอไอชิ
พ! สแกนและบัน∙ึ
กรู
น แล
วเปรี
ยบเ∙ี
ยบกับ
รู
นของนักดาบอาคม! " เรลิ
นคิ
ดในใจของเขา

[ป
บ
! บัน∙ึ
กรูน ตอนนี
้
เปรี
ยบเ∙ี
ยบกับรู
นของนัก
ดาบอาคม ... ]

เอไอชิ
พตอบกลับอย
างรวดเร็
ว หลังจากนั้
นเรลิ
น
ได
รับผลลัพธ

[ความคล
ายคลึงกันในธาตุไฟในรู
นนักดาบอาคมคื อ
โดยร
างกายของคุณ 67.1% ความคล ายคลึ
งกับ
รากฐานของรูนโลหะ: 34.2% ความคลายคลึงกันกับ
ความคมชัดพื้
นฐาน: 13.9% คาดว
าจะเป
นรู
นของ
อาวุ
ธของนักดาบอาคม! เวลาโดยประมาณ∙ี จ่ำเปน
ในการ∙ำใหสมบู
รณและเปลี ่
ยนแปลง: 294 ชัว่
โมง!]

"อย
าง∙ี
ข่
า
คิ
ด!"
ความยิ นดี ปรากฏตัวบนใบหน าของเรลิน ข อมู
ล∙ี เ่
ขา
มีเกี
ย่วกับนักดาบอาคมมี จำนวนจำกัดมาก แม จะมีเอ
ไอชิพสมบู รณ แบบและเสริ มขอมูล เขาก็
ยงั คง
สามารถ∙ี จ่ ะได รับการสร างรูปแบบคาถารู นธาตุไฟ∙ี ่
เหมาะกับตัวผู 
เ∙ านั้
น สวนรู นสำหรับองค ประกอบอื ่
น
ๆ และอาวุ ธ∙ี เ่
หมาะสำหรับนักดาบอาคม เขาไม มี
เงือ่
นงำเลย ตอนนี ้ดวยรู ปลักษณ ของดาบยาวแสง
แห งรุ

งอรุ ณนี ้เรลินก็สามารถมองเห็ นความหวังได
เขายังคิดอี กอย างหนึ ่
ง จีด้าวตก ซึ ง่
เป
นอุ ปกรณ เว∙
มนตร ∙อี
่ ยูกบั เขามาตลอดหลายป ∙ผี
่
านมา ของ
เหล านี
้
เริม่ไม สามารถตอบสนองความต องการของ
เขาได ดังนั้ นเขาถึ งได
สงกลับไปให ตระกู ลของเขา
ตอนนี ้
เขาไม มี อุปกรณ เว∙มนตร

บาง∙ี
เขาอาจแกะสลักรู
นเหล
านี
้
ไว
บนอุ
ปกรณ
เว∙
มนตร โดยเลี
ยนแบบรู น∙ีอ่
ยู
บนดาบยาวและสร าง
อาวุธ∙ีม่
ี
ความหมายสำหรับเขา! เรลิ นสัมผัสกับคาง
ของเขาและครุ 
นคิดถึงความเป นไปไดของแผนนี ้
ในขณะ∙ี เ่
รลิ
นไดตรวจสอบและวิ เคราะหดาบอยูใ
นมือ
เมกัสบางคนก็ กำลังคุยกันอยางเงี
ยบ ๆ ในหองวีไอ
พีซงึ
่
เคยแขงขันกับเขาสำหรับอุปกรณ เว∙ยมนตรนี้

"∙อรป ∙ำไมเจ
าถึ
งไม
เพิ
่
มราคาอีก? มันเพี
ยงแคหก
ลานผลึกเว∙มนตรมันไม
ใช
อะไรมากมายสำหรับเจ
า
ใช
มั้
ย? "

ผู

หญิงคนนี
้
อยูใ
นชุ
ดเมกัสสีม
วงสี
∙องพู
ดกับชายชรา∙ี
่
มี
เคราสี
แดงซึ
ง่เป
นเสน
หอันน
า∙ึ
ง่
รอบตัวของเธอ

"ผลึ
กเว∙มนตร
ไม
มากนัก และข
าไม
ต
องการสราง
อุ
ปกรณเว∙ย
มนตร
นั่
นเ∙
าไหรข
าต
องการวิ
เคราะห
รู
นในนั้
น และข าแนใจวาอุปกรณเว∙ย
มนตร ชนิด
พิเศษนี
้
มีขอกำหนด∙ี เ่
ข
มงวดมากสำหรับผู
ใช ข
าเคย
สงสัยมากอนวาคน∙ี ไ่ม
ใช
นักดาบอาคมจะไมสามารถ
ใช
ดาบยาวได ... นักดาบแห งยุ
คโบราณได
หายตัวไป
จากชายฝง∙างใต เป
นเวลาหลายพันป แล
ว มันไม
คุ
มค
า∙ีจ่
ะ∙ำลายแผนการของเราสำหรับรายการนี ้
."
∙อรปสัมผัสเคราสี แดงของเขา

"อื
อ!"

เจ
าเป
นช
างตี
เหล็
กมาสเตอร! เพื
่
อให
สามารถ
รวบรวมขอมู
ลนี
้
ได
จาก∙ี
ด่
ู...

"ผู

หญิงคนนี
้
ดู
เหมื
อนจะตกใจและกังวลอยางต อเนื
่
อง"
ข
ารู
ส
ึ
กว
าแผนนี
้
เร็
วเกิ
นไป เขาจะมาจริ
ง ๆ ... "
"ไม
ต
องกังวล แน
นอนเขาจะอยู∙
นี
่
่
ี
! " ∙อร
ปเครา
แดงกลาวดวยความเชื
่
อมั่
นว
า

"เราได
วางเหยือ่
ไว
ในครั้
งนี้
ซงึ
่แนนอนว
าเขาไม
อาจ
ตาน∙านได เพื่
อ∙ีจ่
ะใช
สิ
นค านั้
นได
มี
ประสิ∙ธิ
ภาพ
มากขึน้เขาจะมาอย างแนนอน "

"นั่
นมันเยี
ย่
มมาก!” หญิงสาวตบหน
าอกของเธอ
และหลังจากนั้
นก็เหลื
อบมองไป∙ี
ห่
อ
งของเรลิ
นดวย
ความคิ ดบางอย
าง

"งัน้เจ
าคิ
ดว
าเขาอยู
ข
า
งใน? ข
าควรจะหยัง่
เชิ
งเขา? "

"อย
า∙ำอย
างนั้
น! " ∙อร
ปหยุ
ดเธอ∙ัน∙ี

"อย
า∙ำอะไรผลี
ผลาม ถ
าเป
นเขาจริ
ง ๆ เขากล
า∙ี
่
จะแข
งขันกับเราหรื อ? นอกจากนี้การล
วงเกิ
นเมกั
สระดับ 2 ∙ีไ่
ม
รจู

กั อาจจะ∙ำให
เขาไม
พอใจเรา ... "

"เฮข
าแคลอเล
น เจ าอยาเอามันมาคิ
ดเป
นจริงจัง ...
" หญิงสาวคนนี ้
หวั เราะเบา ๆ และร างของเธอก็
หาย
ตัวไปในความมื ด ∙ิ ง้ชายชราคน∙ี ม่
องว
าอยู
ใ
น
ตำแหน ง∙ีล่ำบากไว เบื
อ้งหลัง บนเว∙ีสิ
่
งของสุ
ด∙ าย
ในการประมู ลสาธารณะถู กส
งออก โฆษกกล าวต
อว า

"การประมู
ลสิ
้
นสุดลงแลว และตอนนี
้
เราจะเข
าสู

ส
วน
ของการแลกเปลี่
ยน ผู

∙ตี
่
องการออกจะสามารถออก
จาก∙างเดิ
น∙ั้
งสองด
าน "

ตึ
ง!

พร
อมกับคำพู
ดของเขา ประตู
ใหญ
∙ปี
่
ลาย∙ั้
งสอง
ด
านของห
องโถงเป
ดเสี
ยงดัง

ตอน∙ี
่
278

เมกัสระดับ 1 มากมายออกจากห องโถง∙ี ช่

นั้หนึ่
ง
ผานประตู ∙ ั้
งสอง แม
วา
พวกเขาจะไม คอยรู อะไรมาก
นัก แตจากบรรยากาศ∙ี ร่ ุ
นแรงซึ
ง่
ไหลผ าน∙างห อง
โถงหลังจากคำพู ดของผู
จดั การ พวกเขารูส ึ
กราวกับ
ว
าพวกเขากำลังถู กผลักดันลงไปตามภู เขา

ผั้
ว ล
ะ ล
ะ!*

ฝูงชนกระจายตัวได อย
างรวดเร็วและใน∙ัน∙ี เหลื
อ
เพียงเมกัสระดับ 1 บางสวนนั่
งไวใน∙ีน่
ั่
งเดิ
มของพวก
เขา บนชัน้สอง∙ีม่
ี
หองวี
ไอพีไมมีเมกัสคนใดออกไป
"ตู

ม!"

ประตู
ปดและบรรยากาศขึ
งขังยิ
ง่
ขึ
น้
มาก!

"โอ
? มันเริ
ม่
ต
นแลวหรื
อ? " ด
วยรอยยิ
ม้
ตรงริ
ม
ฝปากของเขา เรลิ
นมองไป∙ีต่
รงกลางและ
เตรี
ยมพร อมสำหรับดู
การแสดง∙ีด่
ี

"เอาหละ! เริ
ม่ต
นกับข
าเถอะ! " จากหองวีไอพี
∙ี
่
ดานขวาสุดของเรลิน มีเสี
ยงหุ
นยนต∙ไี
่
มใช
ชายหรื
อ
หญิ ง มันได
รับการประมวลผลอย างมาก

"ข
ามี
สวนหนึ
่
งของนํ ายา∙ะเลของมหาสมุ
้ ∙ร ฉัน
ตองการแลกกับหัวใจของแมงปองไฟ 3 อัน หรื
อ
แกนหลักของราชาแห งลาวา! มี
ใครยิ
นดี∙จี
่ะ∙ำ
การคานี
้
หรื
อไม" พรอมกับคำพูดการฉายภาพของ
นํายาถู
้ กส
งผ
านไปและ∙ุ
กคนในห
องโถงจะเห็
นได
ชัดเจน

"ข
ามี
หวั ใจแมงป องไฟ 2 อัน และต
องการ∙ี
จ่
ะ
∙ดแ∙นส วน∙ีเ่หลือด
วยผลึกเว∙ย
มนตร หกล
าน
เป
นไง? " มี เสียงแหบ ๆ ดังขึน้

"ไมข
าตองใช
วสั ดุธาตุไฟ! แต ข
าสามารถซื อ้หัวใจ∙ั้
ง
2 อันจากเจาได ไมวา
เจ
าจะตั้
งราคาเ∙
าไร ... " เปน
เรื
่
องนาเสี
ยดาย∙ี ข่อ
เสนอนี้
ถูกปฏิ
เสธโดยเมกัสคนนั้ น

หลังจากนั้
น ∙ั้
งสองคนนี ้
พูดผ
านอุปกรณสื
่
อสารการ
สน∙นาของพวกเขาเป นความลับของพวกนอกกายแล ว
พิธกี
รบนเว∙ี กำลังยื
นอยูขา
ง ๆ แลวปล
อยพื
้
น∙ีใ่
ห
เมกัสระดับ 2 ใชเรลิ
นรออย างเงี
ยบ ๆ และเฝ
าดู
เมื่
อมี
การซือ้
ขายสินคามี
คา∙ุกชนิ
ด การแสดงออก
ของเขาเป นไปอยางสงบ เช นเดี
ยวกับเสื
อชีตาหรอ
เหยือ่
ลุ
กขึน้แลวตะครุ บเหยือ่หลังจากการหารื อกับ
ไอรอนคลาวด และการตัดสิ นของเรลินแลว เขาก็
สามารถยื นยันไดวาการประชุมแลกเปลี ่
ยนครั้
งนี
้
เปนการตั้งข
อสังเกตว าไอรอนคลาวด หรื
อเมกัสแห ง
แสงไดใช
เพื่
อลอลวงอลิ สแตรสิ่
ง∙ี
พ่วกเขาเตรี
ยมไว
คือของ∙ีอ่ลิ
สแตร ไม
สามารถต าน∙านได ในขณะนี ้
ของ∙ี∙่ำใหดวงตาของเรลิ นกระพริ บตาปรากฏอยู ใ
น
หองโถง

"สมุดบัน∙ึ
กการเล นแร
แปรธาตุระดับสูง บัน∙ึก
ข
อมูล∙ีน่

าสะพรึ งกลัวจากนรก คน∙ี ม่ี
พลังวิ
ญญาณ
นอยเกิ
นไปจะเห็ นภาพลวงตาขณะ∙ี พ่ลิ
กมันดู
เจ
าของกอนหน านี้
ได
หายสาบสูญไป เขาเป นบาและ
เสี
ยชีวิ
ต ดังนั้
นผู
ซอื
้ต
อไปจะต
องระมัดระวัง. "
พรอมกับเสียงนี
้ หนังสื
อ∙ี
ม่ี
สี
ดำด
านนอกและมี ดวง
ตาสีแดงเลือด∙ี ฉ่
ายอยู ตรงกลางของสมุ ดบัน∙ึก
สมุดบัน∙ึกนี้
ดูเหมื อนจะฉี กขาดอยู มาก และแม แต
มุ
มไมก∙ี
่กี
่
ไ็
ดรับความเสี ยหาย อย างไรก็ตาม ดวงตา
สี
แดงตรงกลางยังคงปราดเปรี ยว แม วา
มันจะเปน
การฉายภาพ เรลิ นรู สึ
กราวกับว าดวงตาตัวนี ้
กำลัง
มุ

งความสนใจไป∙ี ต่ ัวเขา ∙ำให เขาสั่
นสะ∙านจาก
ภายใน นอกจากนี ้ เรลิ นยังสังเกตเห็ นบางสิ่
ง
บางอยาง∙ีน่
าสนใจบนพื ้
นผิวของสมุ ดบัน∙ึกสีดำนี ้
ข
างดวงตาสี แดง มี เสนเลื อดสีดำและรู นสีดำนับไม
ถ
วน รูนเหล านี้
ถูกบิ ดเขาดวยกัน∙ั้งหมด และดู
เหมือนกับงูดำตัวเล็ กๆ

"นี
่
... "

แสงสี
เงิ นกระพริ
บ∙ีฝ่
า
มื
อของเรลิ
น และหนังสื
อ
พญางูยกั ษ
∙เี
่
ก็
บไว
ในกระเป
ามิ
ติ
ของเขาปรากฏอยู

ในมื
อ รู
นบนพื้
นของหนังสื
อพญางู
ยกั ษ
มี
ลักษณะ
คล
ายกับสมุ
ดบัน∙ึ
ก

"เมกัสเซอร โฮมผู ยงิ

่ ใหญ ! นี
่
น
าจะเป นสมุดบัน∙ึ
ก∙ี ่
เขา∙ิง้
ไว... " เรลิ นพึ มพำกับตัวเอง ดวงตาฉายแสง
สีแดงเขมออกมา ในเวลาเดี ยวกัน แสงสี แดงเข
ม
ปะ∙ุอยางกราดเกรี ้
ยวออกมาจากคริ สตัลบนขอมือ
ของเรลิน ..................

[คำเตื
อน คำเตือน! มีอดีน
าลี
นมากเกิ
นไป และมี
โอกาส 89% ∙ีจ่ะกระตุ
นเส
นประสา∙ไปเรื
่
อย ๆ
และสงผลเสี
ยตอจิตใจ!]

เอไอชิ
พส
งคำเตื
อน∙ี
เ่
ป
นสี
นํ
าเงิ
้ นด
านหน
าเรลิ
น

"มัน..มัน..ลำบากจริ
ง ๆ!" เรลิ
นคำรามเสี
ยงตํ
า และ
่
คลายขวดนํ าสี
้ ดำออกจากเอวของเขาและกลื นลงไป
นํา∙ี
้ ม่ี
ส
วนผสมของนํ ายาแห
้ งความสงบผสมอยู 
ภายใน∙ำให เกิ
ดแรงกระตุ 
น∙ีเ่
พิ
่
มขึ น้ ในเรลิน
ในขณะนี ้เสี
ยงของคน∙ี แ่ จ
งราคาอออกมาดังขึ น้อีก
ครั้งและอี กครั้ง เห็นได ชดั วาสมุด∙ีบ่ นั ∙ึกข
อมู ล
เกีย่วกับหวงอเวจี แห งนี ้
ได รับความสนใจจากกลุ 
มเมกั
สระดับ 2 หลังจาก∙ี ก่ าวสู 
การเปนเมกัสระดับ 2 เมกั
สจำนวนมาก∙ี ไ่
มได
มี เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู งได
สู
ญเสี ย∙ิ
ศ∙างไปแล ว ดังนั้ น พวกเขามี ความ
กระตื อรื
อรนอยางมากในการค นคว าข อมูลเกีย่วกับ
ยุ
คโบราณรวม∙ั้ งตำแหน ง∙างภูมิศาสตร อื
่
น ๆ หวัง
ว
าจะได ค
นพบวิ ธกีาร∙ี จ่ะก าวหน า กลิ ่
นอายของห วง
อเวจี บนสมุ ดบัน∙ึ กเล มนี ้
มีความแข็ งแกร งมาก
จนถึ งจุด∙ีใ่
บหน าของเรลิ นซีดเล็กน อย ด วยเหตุ ผลนี ้
สมุ ดบัน∙ึ กเลมนี้
ไดรับความสนใจจากเมกัสระดับ 2
จำนวนมาก
"ข
าชอบสมุ
ดบัน∙ึ
กนี
้
จริ
งๆ"

"∙
านต
องการอะไร?" เรลิ
นติดตอเมกัส∙ี
ก่ำลังขาย
สมุ
ดเล
มนี
้
ผ
านอุปกรณสื่
อสาร โดยพูดดวยเสี
ยงตํ า
่

"เจ
ามี
อะไรสำหรับข
า?" เห็
นได
ชดั ว
าสมุ
ดบัน∙ึ
กเล
ม
นี้
เป
น∙ี
น่ิ
ยมอย
างมากและผู 
ขายกำลังรอสิ
่
ง∙ีด่
ี
กอน∙ี
สุ่
ด∙ี
จ่
ะขาย

"สามส วนมาตรฐานของนํ ายาพลังจิ

้ ตวิ
ญญาณ
โบราณ∙ี ส่ามารถกลาวได
วา เปนประโยชน ในการช
วย
ใหเมกัส∙ะลวงผ านไดข
ายังสามารถเพิ ่
ม 500 กรัม
ของผงเว∙ย มนตร
∙ไี
่ม
บริสุ ∙ธ! เนื
่
องจากเจามี
สมุ
ด
บัน∙ึกนี้ เจ
าต
อง∙ำการวิ จยั เกีย่
วกับของในนรกอเวจี
ผงเว∙ย มนตร ไม
บริสุ
∙ธนี้
เปนส วนผสมอันลําค
้ า∙ี่
มาจากนรก! " เรลิ นคิดสักครู
แ ละ∙ัน∙ี∙แี
่
สดงให
เห็
นสวน∙ี ส่ ำคัญ∙ี สุ่
ดของเขา นํ ายานํ
้ าตาของแมรี
้ ่
ตอนนี ้
ไม
ค อยมี ประโยชน อะไรกับเขา นอกจากนี ้
หลังจาก∙ีก่ าวสู
เมกัสระดับ 2 แล ว พวกมันก็ไมมี
อะไรอยูใ
นสายตาของเขา นอกจากนี ้ตอนนี้
เขา
ปลอมตัวและบุ คคลนี ้
จะไมสามารถตรวจสอบความ
เป
นมาของเขาได แม วาจะเกิ
ดขึน้ใครก็ตาม∙ี ก่
ลา∙ำ
สิ
่
งตาง ๆ ให ยากขึ น้ สำหรับเมกัสระดับ 2? ตอนนี ้
เร
ลิ
นมีอำนาจ∙ี จ่ะดูแลตัวเองบนชายฝ ง
∙างตอนใต
และไมกลัวความ∙ า∙ายใด ๆ !

"ฮึ
สส ... นํ
ายาพลังวิ
้ ญญาณโบราณ∙ี ม่
ี
ประโยชน
ใน
การ∙ะลวงคอขวด? และผงเว∙ ยมนตร ∙ไี
่
ม
บริ
สุ
∙ธ
จากนรก? " เห็ นได
ชดั ว
าหลังจาก∙ีเ่
รลิ
นเสนอราคานี้
เมกัสก็
ตกใจอยู ใ
นความเงี ยบเปนเวลานาน หลังจาก
นั้
นไม
กนี
่ า∙ีเรลินก็
ได รับคำตอบจากเขา
"แสดงนํ
ายาออกมาให
้ ขา
ดู
!"

“ได!" เรลิ
นครุ

นคิดครู
หนึ
่
งแล
วก็
หยิบหลอด∙ดสอบ
∙ีเ่
ต็มไปดวยนํ
าตาของแมรี
้ ่
ออกมา แสงสีเงิ
นบาง
ห
อหุ มของยาและหายตัวไปในห
องของเมกัสคนนั้
น

"มันเป
นนํ
ายาโบราณจริ
้ ง ๆ! ได
เลย! งัน้
มา
ดำเนินการตอกับการค
าขายกันเถอะ! " แมวา
เมกัส
พยายามอย างสุดความสามารถ∙ี จ่
ะสะกดมันไว เรลิ
นยังคงได
ยนิการขาดความอด∙นในนํ าเสี
้ ยงของเขา

"ตกลง! แต ข
าไมได
จบข
อตกลงดีกว
านี
้ดังนั้นเจ
า
ตองบอกข
าเกี
ย่วกับตนกำเนิ
ดของสมุ
ดบัน∙ึกนี ้
" เร
ลิ
นตรงกันขาม มี
ความสงบและหวังวาจะไดรั บ
เบาะแสเพิ
่
มเติม
"... เอาละ ข าจะบอกเจา∙ุ
กอยาง∙ีข่
ารู
... " เสี
ยง
เงียบอยู พ ักหนึ ่
งแล
วสงข
อมูลไปยังหองของเรลิ น เร
ลินค อย ๆ กวาดผ านขอมู
ลอย างระวังและพยักหน า
การค าระหว างสองหองวี
ไอพีนี
้
มีความรวดเร็ วมาก
ดานนอกเป นกองพลังวิ ญญาณของเมกัสระดับ 2
หลายคน ∙ี ดู่
เหมื
อนจะอยากรู เรื
่
องการค าระหวาง
คนสองคนนี ้
เป
นอยางมาก อยางไรก็ตาม เรลิ นหรื อ
เมกัสไม มีเจตนา∙ี จ่ะเป
ดเผยอะไร ครู ต

อมา เมกัสระ
ดับ 2 ยังคงมี การแลกเปลี ่
ยนกันและกัน ∙ุ กอยาง
เป นของมี ค าและหายากได ถู
กแสดงขึ น้

"หลังจากนี ้
จะเปนสมบัติจาก∙ี
ร่
าบแห งความลับ
แมนํานิ
้ รันดร
'!" เสี
ยง∙ี
ฟ่ง
ดู
ขี
้
เกี
ยจดังออกมาจาก
หองวีไอพี∙อี
่
ยูตรงกลาง ในอี
กสองสามวิ นา∙ี ผู
คนดู
เหมือนจะหยุ ดหายใจ โดยหันไปหาห องวีไอพี
∙เี
่สียงนี
้
เกิ
ดขึ
น้∙ีร่
าบแหงความลับในขณะนี ้
เป
นหัวข
อ∙ี่
ร
อนแรงและวัสดุ ลํ
าค
้ า∙ั้
งหมดจาก∙ี น่
ั่
นถู
กขายใน
ราคาสูงมาก เมื
่
อไดยนิว
าเมกัสระดับ 2 ในหองวี
ไอพี
ตองการขาย แมแตเมกัสระดับ 1 ดานลางก็
เริ
ม่
กระซิบด
วยตัวเองหลังจาก∙ีต่กใจ

"มันกำลังจะมา?" เกล็ ดของเคโมอิ นโผลขนึ

้
มาบนผิ ว
ของเรลิ นขณะ∙ี เ่
ขาจ
องมองไป∙ี ห่อ
งนั้
น จากขอมูล∙ี่
เขารวบรวมมา เรลิ นไดรวู

า
เมกัสระดับ 2 อลิสแตร
ไดขโมยสมบัติจากซากปรักหักพังเ∙ านั้
น สิ
่
ง∙ีเ่
ขาไม
รู
กค็ ื
อสมบัติ
นี
้
สามารถแสดงพลังของมันได กต็
อเมื
่
อมี
คู
กบั อี
กชิ
น้
หนึ่
งในซากปรักหักพัง มันสามารถช วยให
เมกัสระดับ 2 ก าวหน
าได

ด
วยความปรารถนาอยางแรงกลาของเขา∙ีจ่ะ
∙ะลวงผ
าน เรลิ
นสามารถยืนยันได
วา
แมวาเขาจะรู

ว
านี่
เป
นกับดัก แตกม็
ี
โอกาสสู
ง∙ี
อ่ลิ
สแตรจะยังคง
พุ
งเข
ามา สิ
่
ง∙ีป่รากฏบนหนาจอเปนของเหลวสีเขี
ยว
เข
มขน∙ี
ก่อ
ตัวเป
นลูกบอล ลอยอยูก
ลางอากาศ

"นี่
เป
นสารสกัดจากต นไมภมูิ
ปญ
ญา ความบริ สุ∙ธิ ์
ของมันอยู ∙รี
่
ะดับสูงสุด 5 ตนไมภมูิ
ปญ
ญาโบราณมี
สติ ปญ
ญารู แจงของเมกัส และสารสกัดของมันมี ผล
ตอการยกพลังวิ ญญาณของคนคนหนึ ่
งไดเมื่
อใชกบั
สมบัติอื่
น ๆ เพื ่
อ∙ะลวงผ าน มันมีประสิ∙ธิภาพมาก!
" หองโถงแตกออกเป นความวุ
นวายขนาดใหญ
แม แตนํ
ายา∙ี
้ ส่ามารถชวยเมกัสฝกหัดหรือเมกัสระดับ
1 เพื่
อเพิ
่
มพลังวิ ญญาณของพวกเขายังส งผลให เกิด
การแย งชิ
งกันอย างบาคลั่
งสำหรับพวกเขา ของ∙ี ม่ ี
ค
า
เช
นนี้
∙สี
่ามารถช วยเมกัสระดับ 2 ∙ะลวงผ านไปยัง
ระดับ 3 เปนสิ ่
ง∙ีไ่
ม
เคยปรากฏในชายฝ ง
∙างใต
∙ั้
งหมด
"ต
นไม
ภมู
ิ
ปญ
ญา?" มี
ความเข
าใจอยู
ใ
นแววตาของเร
ลิ
น

"แ∙จริงเพียงการตกผลึ กของภูมิปญ
ญาโบราณ
เช
นเดี
ยวกับ∙ี ใ่
นตำนานมี พลัง∙างจิ ตเพี ยงพอ∙ี จ่
ะ
ช
วยใหเมกัสระดับ 2 ∙ะลวงผ าน" ในสมัยโบราณ
และตำนาน ต นไมภมู
ิปญ
ญาเปนสิ ่
งมีช วีิ
ต∙ีอ่
อนโยน
มาก และเมกัสโบราณมากมาย∙ี ม่ี
ชื
่
อเสี ยงไดรับการ
สอนและการตรัสรู ข
องตน และแม แต พรและ
ของขวัญซึ ง่
ช
วยใหพวกเขาบรรลุผลมาก ในข อมู ลใน
ตำราโบราณ เรลิ นไดเห็
นว
าเมกัสไดรับของขวัญจาก
ตนไม
ภมู ิ
ปญญา หลังจากดื่
มมันไปแล ว เมกัสก็
สามารถ∙ะลวงผ านไปได

"สำหรับเมกัสระดับ 2 เพี
ยงแค
ผลของสารสกัด
เพียงอยางเดี
ยวแ∙บจะไม เพียงพอ มันต
องถู
กเก็
บไว
เปนระยะเวลาหนึ่
ง และด วยเหตุนี
้ของในมื
อของอลิ
สแตร จงึ
เปนสิ
่
งจำเปน " เรลิ
นไดค
นพบเรื
่
องราว
∙ั้
งหมดอย างรวดเร็
ว

"เราจะเพี
ยงแค
ดู
ถ
าอลิ
สแตร
กำลังมา!"

ตอน∙ี
่
279 หมาป
าเดี
ยวดาย

โดยปกติ สารสกัดจากต นภูมิ

ปญญาโบราณจะถู กเก็
บ
ไว
อย
างปลอดภัยในศู นย ใหญของเมกัสแห งแสง และ
อาจจะมีเมกัสระดับ 3 คอยเฝ าระวังอยูมันเป
นไป
ไม
ได
∙อี
่ลิ
สแตร จะได
รับมันมา เพื ่
อล
อให
เขาออกมา
พวกเขาไดนำแกน∙ีแ่∙จริ
งของตนไม โบราณ! ซึง่
เมกั
สระดับ 3 ก็ได
ออกจากตำแหน งชัว่คราวด
วย พวกเมกั
สไม
ใช
คนงีเ่
ง
า และอลิ สแตรไมมี
ขอ ยกเว
น กอน∙ีจ่
ะ
ยื
นยันว
าไม
มี
เมกัสระดับ 3 อยู

เขาจะไม
ปรากฏตัว

"ชื
่
อเล
นของอลิ สแตรคื
อหมาป าเดี
ยวดาย เขาใช
เวลา
ในการ∙ำงานคนเดี ยว และมีกำลัง∙ี
จ่
ะเอาชนะกลุ
ม
คนได เขาตองมี
ความเชื
่
อมั่
นและความแข็ งแกรง
ระดับหนึ่
ง! "

เพื
่
อใหสามารถ∙ำร ายสองเมกัสระดับ 2 ด วยการ
เคลื
่
อนไหวเพี ยงครั้
งเดี
ยว เขาเองตองค
อนข างยาก∙ี ่
จะจัดการ เรลินแนใจในเรื
่
องนี้แมอยู
ใ
นเมกัสระดับ
2 แนนอนอลิ สแตรตองอยู
เ
หนือกวาระดับกลางและ
อาจจะถึงจุดสู
งสุ
ด และเพี ยงกาวเดี
ยว∙ีห่างจากเมกั
สระดับ 3!

เมื
่
อเขายื
นยันว
าไม
มี
เมกัสระดับ 3 ∙ี
น่
่
ีเป
นโอกาส∙ี
่
เขาจะโจมตี
และพยายามปล นรายการนี้
!
"เมื
่
อนั่
นเกิ
ดขึ
น้∙ุ
กอย
างจะขึ
น้
อยู
ก
บั เรา!"

เรลิ
นสำรวจห
องวี
ไอพีมี
กคี
่น∙ีอ่ยู
ใ
นนั้
นเป
นเมกัส
แหงความมื
ด และกี
ค่
นเปนเมกัสแหงแสง? มีกคี
่น∙ี
่
ชอบเขาและปกป
ดแรงจูงใจซ
อนเร น?

เห็
นไดชดั ว
าสารสกัดจากต นไม
ภมูิ
ปญ
ญาได ดึงดู
ด
ความสนใจของเมกัสระดับ 2 ∙ุ กคนในป จจุบนั แต
ละคน พลังวิ ญญาณจากเมกัสมากมาย แต ละคนมี
ความปรารถนาอย างยิง่
∙ี
จ่
ะ∙ำธุ
รกิจให
เสร็
จสิ ้
น พุ
ง
เข
าไปในห อง∙ีเ่
มกัสนั่
นอยู
สำหรับกลุ
มเมกัสปกติ
ระดับ 2 มันเป นขี
ดจำกัดหากพวกเขาไม มี
เ∙คนิ ค
การ∙ำสมาธิ ระดับสูง

เมื
่
อเกิ
ดขึ
น้คาถาติ
ดตัวของเมกัสจะได
รับการสรุ
ป
และถึ งแมวา
พวกเขาจะเปลี ่
ยนเป นเ∙คนิ คการ∙ำ
สมาธิ ∙มี
่ี
ระดับสู
ง แต กเ็ป
นไปไม ได∙จี
่ะก
าวต
อไป
การปรับเปลี ่
ยนแก นความรู สึ
กใหเป
นรูปเปนร
าง
ขึ
น้ มาจำเป นตองใช
วิ
ธกีาร∙ีไ่ม
มีอยูใ
นชายฝง
∙างใต
มีขาวลือว
าอาจพบได ในโลกอื ่
นหรื อใน∙วีปกลาง แต
นี่
ไมใช
สิ่
ง∙ี
เ่
มกัสในชายฝ ง∙างใตเคยมี โอกาสได
สัมผัสกับมัน

ดังนั้
น แกนของต นไมภมูิ
ปญ
ญา∙ี ส่
ามารถให การรู

แจ งและชวยเมกัสระดับ 2 เพิ่
มแรงจิ
ตวิ ญญาณของ
พวกเขาคื อความหวังเดี ยวของพวกเขา∙ี จ่
ะได รับการ
เลื่
อนใหเปนเมกัสระดับ 3! พวกเขายิ
นดี ∙จี
่ ะจาย
ราคาใด ๆ ก็ ตามเพื่
อสิ่
งนี้
! ในขณะ∙ีเ่
มกัสระดับ 2
ในห องวี
ไอพีได
รับการติ ดต
อสื่
อสารอยางดุเดือดโดย
ใช
กำลัง∙างจิ ตวิญญาณของพวกเขา เสี ยงก็ เงียบไป
"100 ล
านผลึ
กเว∙มนตร
และห
าสิ
บส
วนมาตรฐาน
ของการตกผลึ
กของวิ
ญญาณ!"

เสี
ยงนี้
ไม
มี
พลัง∙างจิ
ตและถู กตะโกนออกมาจากลำคอ
สถาน∙ี ∙่
เี
่
สี
ยงเริ
ม่
ตน∙ำใหเรลิ
นประหลาดใจยิ
ง่
กว
า
- มันมาจากเมกัสระดับ 1 ∙ี
อ่
ยู
ด
านล
างจริ
งๆ

“นาสนใจ! เขาเป
นแคเมกัสระดับ 1 แตเขากลา∙ี
จ่ะ
ยืน่
มื
อของเขาเขาร
วมการแขงขันระหวางเมกัสระดับ 2!
"

เรลิ
นสำรวจเมกัสผู 
∙ตี
่ะโกนด
วยความสนใจ มี
กฎระเบียบบางอย างในการประชุ มการคาสวนตัวเช
นนี้
เมกัสระดับ 2 ก
อรูปแบบเปนวงกลมของพวกเขาเอง
และมันเปนไปไมได
สำหรับเมกัสระดับ 1 จะมีส
วนรวม
เมกัสระดับ 1 คนนี้
กล
า∙ีจ่
ะพู
ดเสียงดังจริง ๆ ถาเขา
ไมมี
ความโดดเด น ก็
หมายความว ามีองค กรขนาด
ใหญ สนับสนุนเขาอยู
!หรื อว
าจะเปน ... เป
าหมาย
ของพวกเขาได ปรากฏตัวขึ น้
? เรลิ
นให ความสนใจกับ
อเมกัสระดับ 1 คนนี้ เขาเปนคน∙ีม่ี
รางสมสวนและ
สวมเสื ้
อคลุมสี
ดำ ใบหน าของเขาไมสามารถมองเห็ นได
แต อยู
ภายใต
การจองมองของเมกัสระดับ 2 เขา
ยังคงสามารถรักษาความสงบไว ได

"ลอรดเมกัสระดับ 2 ไม
ไดระบุเนื้
อหาใด ๆ และระบุ
เฉพาะบุคคล∙ี ส่ามารถใหวสั ดุ
∙มี
่ี
ค
า∙ีส่
ุ
ดจะได
รับ ข
า
สงสัย ว
านี
่คื
อสิ่
ง∙ีข่
า
เสนอให มี
คาสู
งสุ
ด∙ีน่
่
ี
หรือยัง? "

สำหรับเมกัส∙ีร่
ะดับตํากว
่ า∙ีม่ี
ความสนใจจากเมกั
สระดับ 2 ก็เหมือนเปนกระต ายอ
อนแอ∙ี เ่
ข
ามา∙ำ
ให
ความภาคภู มิ
ใจของสิงโตลดลง เมกัสสวนใหญ
ล
วนมีความกลัวอย างโง
เขลา แตเมกัสระดับ 1 คนนี
้
ยังคงสงบมาก

"เป
นอย
างไร? เจ
ายื
นยันได
ไหมว
าอลิ
สแตร
?"

ในห
องของเมกัส∙ี
เ่
รลิ
นได
สู

ราคาของแสงแห
งรุ

งอรุ
ณ
หญิงสาวถามชายชรา ∙อร
ป

"ข
าไม
สามารถบอกได
อย
างแน
นอน!"

ชายชราคน ∙อร ป ∙ีม่

ี
เคราสี แดง ลู บคางของเขา
เครื
่
องแต งกายของเขาไม
ค อยคุ 
นเคย และข
าก็ไม
รู
ส
ึ
กถึ งกลิ่
นอายของคน∙ีข่ารู
จกั จาก∙ุ
กคน∙ีไ่
ดรั บ
เชิ
ญ∙ีน่่
ีเรามี
ขอ
มู
ลอยางเกีย่วกับเขานอยมาก! "

"นั่
นหมายความว
ามี
ความเป
นไปได
สู
ง∙ีจ่
ะเป
นเขา!"
หญิ งสาวแลบลิ
้
นออกมาและเลี
ยริ
มฝปาก
"มันเป
นไปได
มาก∙ีเดี
ยว! เตรี
ยมพรอม∙ี
จ่
ะโจมตี
!"
∙อรปพยักหนา และคลื่
นจากตราประ∙ับลับจิ
ต
วิ
ญญาณเริ ม่แผซ
านไปอย
างเงี
ยบ ๆ

"สงสัยว
าเป
าหมายได
ปรากฏตัว เตรี
ยม∙ี
จ่
ะโจมตี
!"

"ตกลง! เข
าใจแล
ว! รับ∙ราบ!"

มี
เสียง∙ี ต่
างออกไปในห องวี
ไอพี
โดยรอบ "ตกลง!"
สถาน∙ี น่ ้
ี
เขาสู
ความเงียบ และเสียงของเมกัสระดับ 2
∙ี
ข่
ายสารสกัดจากต นไมแหงภู
มิ
ปญญาก็ ดังขึ
น้
มา
จากหองวี ไอพี ขณะ∙ี เ่
ขาพูด แสงสีเหลือง∙องของ
แสง∙ี ห่อหุมไว
รอบ ๆ สารสกัดสี เขียว∙ีเ่
ต็มไปด
วย
พลังและลอยตัวช า ๆ ออกจากห องวีไอพี
"ขอบคุณมาก ∙ านลอรด!" ความตื
่
นเตนเราใจ
ปรากฏตัวขึน้ในสายตาของเมกัสระดับ 1 ซึ
ง่เป
นผู
เสนอราคาและเขาก็ โค
งคำนับเล็
กนอย พวงของวัสดุ
และคริสตัลลอยจากร างกายของเขา สิ
่
งของ∙ี ่
แลกเปลี่
ยนผ านกันกลางอากาศ ปง!∙ัน∙ีหลังจาก
นั้
น แสงสี
แดง∙ี ลุ่
กไหม
ส
องออกมาจากสารสกัดสี
เขี
ยว แสงสี แดงพราวสุด ดูรุ
นแรง และคล ายกับ
สัญญาณเตื อน!

"นั่
นคื
อเขา! มันคื
ออลิ
สแตร
!

" หลบหน
อย!"

ราวกับว
าวิกฤติสวิตช
บางอย
าง ห
องวี
ไอพี∙จี
่ดั อยูข
อง
เมกัสระดับ 2 ก็ระเบิ
ดออก ∙ุกคนในหอง∙ีอ่ ยู
ใ
น
ระดับเมกัสระดับ 2 แสดงความแข็งแกรงของพวก
เขาออกมาอย
างโจงแจ
ง และคลื่
นพลังงานอัน
มหาศาลก็ถู
กสร
างออกมาอย างต
อเนื
่
อง ∙ำให เกิ
ด
แผนดิ
นไหวในบริเวณใกลเคี
ยง

"การผู
กมัดของอโซร
า!"

แนวสี
ขาว∙องจู
โ
จมอย
างดุ
เดื
อดบริ
เวณ∙ี
เ่
มกัสระดับ 1
อยู


“อู

ววว !!!”

ในตอนนี ้เมกัส∙ีถ่
ู
กสงสัยว
าเป
นอลิ สแตร ฉี
กเสื
้
อผ
า
∙ีห่
น
าอกออกอย างกะ∙ันหัน เผยให เห็
นเขี
้
ยวและ
รอยสักสีดำของหมาป าตัวใหญ∙ยี
่
งั คงมี
เลื
อดหยดอยู 
พรอมกับเสี
ยงคำราม หมาป าสี
ดำขนาดใหญ แหวก
อกของเมกัสออก กรงเล็ บขนาดใหญ และเขี
้
ยว∙ี
แหลมคมของมันพุ
งออกมา ปง!* ไฟสีเหลื
อง∙อง∙ี
่
มี
ผลผู
กพันถูก∙ุ
บโดยกรงเล็บยักษและได
กลายเป
น
เศษ∙อง∙ีก่
ระจายตัวได
อย
างรวดเร็ว

"สัญลักษณ
ของหมาป
ายักษ
! ไม
ผิ
ดหรอก นี
่
คื
ออลิ
ส
แตร!"

เมกัสมากมายพุ 
งออกมาจากห องวีไอพี ตรงไปยังเมกั
สระดับ 1 ดังเช
นฉลาม∙ีไ่
ด
พบเหยื อ่ของพวกมัน
สนามพลังขนาดใหญ งปรากฏตัวขึน้ อยางฉับพลันใน
เว∙ี
การคา เมกัสพเนจรระดับ 1 ∙ี อ่ยู
รอบ ๆ รีบ
ถอยกลับอย างรวดเร็
ว และมองดู อย างนาสงสารเมื่
อ
พวกเขาออกไป บางคนโชคร ายมากกว า เว∙มนตร ∙ี่
∙รงพลังของเมกัสระดับ 2 พุ
งผานพวกเขาและ∙ำให
เกิ
ดการบาดเจ็ บสาหัส
"ไอบ
าเอ
ย! ข
าไม
ควรมา∙ี
น่
่
ี
!"

ร
างสี
ดำถูกจับดวยแสงสีแดง∙ีร่
ุ
นแรงและสามารถ
หลบไดอย
างนาสมเพช รางกายของพวกเขาก็ไหม
เกรี
ยมไป รางในชุดคลุมถู
กผลักถอยหลัง เผยใหเห็
น
ใบหนาของร
างสีดำ น
าประหลาดใจมาก มันเป น
หญิงสาวเจ
าของราน∙ีเ่
รลิ
นเคยพบมากอน เชีย่
วชาญ
ในการขายขอมูล

"บัดซบ! บัดซบ! ผู

นำองคกรโงหรื
อไม
? ∙ุ
กคน∙ีน่่
ี
เป
นเมกัสระดับ 2! พวกเขาได
ซอนขอมู
ลนี
้
จากคนอื่
น
ๆ และตองการขา ให
เมกัสระดับ 1 ∙ี
อ่

อนแอในการ
ประสานงานกับแผนการของพวกเขาและเข าไปในถํ
า
้
สิ
งโต พวกเขาตองการใหขา
ตาย? "

ป
ง!
ในตอนนี้ประกายไฟจากลู กไฟสีเขี
ยวขนาดใหญ พุ
ง
เข
าชนอาคาร∙ี
อ่ยู
ขา
งหลังเธอ มี
แมแตการกัดกร อน
จากผลพวงของการโจมตี เมกัสหญิงตกตะลึ งเป
น
เวลาสองวิ
นา∙ีแลววิ่
งไป∙างประตู โดยไม
หนั กลับมา
มอง

"บัดซบ จะ∙ำอะไรก็
∙ำ! ข
าไม
สนใจอี
กต
อไป! "

เมื่
อเ∙ี
ยบกับเมกัสระดับ 1 คาถาของเมกัสระดับ 2
อาจจะไม ฉู
ดฉาด แต ความแข็งแกร
งภายในเปน
เหมือนภูเขาหรื
อ∙ะเล เพียงแคกวาดผานก็∙ำให
วัตถุกลายเปนฝุ
นผง

"พั่
บ!"*
ร
างสีดำจำนวนมาก∙ี เ่
ป
นเหมือนสัตว
ปา
โบราณ
โหดร ายออกมาจากสภาพแวดล อม และป
ดผนึ ก
∙างเข า∙ั้
งหมด∙ีอ่
ลิ
สแตรสามารถหลบหนี ไดในหมู

เมกัสเหล านี
้มี
หญิงชราขาวผู

สูงอายุ
และสงางามเป
น
สุ
ภาพบุ รุ
ษ∙ีเ่
ย
ายวนใจในชุด∙ี
เ่ป
น∙างการ ลักษณะ
∙ั่
วไประหว างพวกเขาเป
นสัญลักษณของพันธมิตรเมกั
สแห งแสงบนอกของพวกเขา

"อลิ
สแตร เป
นเจ
าจริง ๆ กลา∙ี
จ่
ะ∙รยศต อความ
รุ

งโรจน∙แี
่
สดงให
เห็นถึงเมกัสแห
งแสง! พันธมิ
ตร
สู
งสุดจะลงโ∙ษเจ
า! "

เคราสี
แดง∙อรปตะโกน และด
วยคลื
่
นแห
งมื
อของเขา
เปลวไฟและลาวามหาศาลกระจายขึ
น้
จากมื
อของเขา
เปลี
่
ยนเป
นคอนสี
แดงควัน
"ค
อนลาวา!"

ลาวา∙ี
เ่
ดื
อดพลานบนพื้
นผิวของค อนสี
แดง เปล
ง
คลื
่
นพลังงาน∙ี
เ่
ปนของเมกัสระดับ 2 ออกมา

“คิ
คิ
! ข
าเพิ่
งเข
าร
วมพันธมิ ตรเมกัสแห
งแสงคราวนั้
น
สิ
่
ง∙ี
ข่
า
ไดรับคื
อสินคา∙ีข่
า
ได
รับจากการค
า ข
าจะ
∙รยศใครได อยางไร? "

อลิ
สแตรผู

ซงึ
่
สวมเสื
้
อคลุ
มสีดำ หัวเราะในลักษณะ
แปลก ๆ เหมื
อนเสี
ยงร
องของหมาป า

"นี
่
เป
นเสี
ยงของอลิ
สแตร
!"

"ไป! มี
อะไร∙ี
จ่
ะพู
ดกับคน∙รยศ∙ี
ไ่
ม
สามารถกลับใจ
ได
?"
เมกัสระดับ 2 มากมายคำรามและคาถา∙ี ม่ี
สี
สัน
ล
อมรอบอลิ สแตร สัญลักษณสี
ดำของหมาป าตัว
ใหญ ∙อี
่
ลิสแตร ได
ปลอยออกมากลายเป นฝุนภายใต
การโจมตี รวมของเมกัสระดับ 2 อยางรวดเร็ว นา
แปลกใจ ∙ี อ่ ลิ
สแตมยกมื อขึ
น้
และยิ
ม้เยาะใหเมกัสระ
ดับ 2 ∙ีอ่
ยูรอบตัวเขา

"ข
าไม
ได
∙ำผิด! ข
าต
องก
าวสู

เมกัสระดับ 3 และ
หลังจากนั้
นความมืดจะลงมาบนแผ นดินนี้
!"

เขาร
ายคาถา∙ีฟ่งเหมื
อนคำ∙ำนาย และร
างกายของ
เขาก็
เริ
ม่
แตกราวภายใตการโจมตี
เว∙มนตรอย
าง
ตอเนื
่
อง ป
ง!ปง!* เศษสี
ดำกระจายไปใน∙ุ
ก∙ิศ∙าง

"นี
่
คื
อ ... เมกัสแห
งความมื
ด หุ
น
เชิ
ดจำลอง '!"
สังเกตเห็
นบางสิ
่
งบางอย
างไม
ถู
กต
อง ∙อร
ปร
อง
ตะโกน∙ัน∙ีวา

"ระวัง! นี่
ไม
ใช
รา
ง∙ี
แ่
∙
จริ
งของอลิ
สแตร
แต
เป
นหุ
น
เชิ
ดรางชัว่
คราว! "

วงแหวนลาวาล
อมรอบร
างกายหุ
น
เชิ
ด

ป
กป
ก!*

ชิ
น้
ส
วนสีดำจากหุน
∙ีห่
ลอมละลายกลายเป นของเหลว
ในอากาศ สรางตาข
ายสีดำขนาดใหญ ∙คี
่
ล
ายกับ
แมงมุมซึ
ง่ครอบคลุมเมกัสระดับ 2 ∙ุ
กคนใน
ระยะใกลเคี
ยง
"ตู

ม!"*

หลังคาของห องโถงแลกเปลี ่
ยน แตกออกและเมกัส
∙ี
ดู่
คลายกับหุนกอนหนาโผล
ออกมาจากซาก
ปรักหักพังและฝุ นเขาเห
าหอนใส
∙เี
่
มกัส∙ี
ข่
ายสาร
สกัดจากต นไมภมูิ
ปญ
ญา

“อู

ววว !!!”

เผชิญหนากับเสี
ยงหอนของหมาปา ดวงตาของเมกัสดู
เหมือนจะสองแสง และดูเหมื
อนว
าเขาจะมึ
นงงอยู

ชัว่
คราว

"เสี
ยงหอนของหมาป
าเดี
ยวดาย!"

"การโจมตี
∙างจิ
ต∙ี
ไ่
ม
เหมื
อนใครของอลิ
สแตร
!" เมกั
สระดับ 2 ∙ี
ถ่
ู
กขังไว
แสดงออกถึ
งความเกลี
ยดชัง∙ี
ม่
ี
อยู
ม
หาศาล

ตอน∙ี
่
280 ระดับ 3

อย
างไรก็
ตาม มันก็
สายเกิ
นไป พร
อมกับรอยยิ
ม้
∙ี
เ่
จ
า
เล
หบ
นใบหนาของเขา

อลิ
สแตร
เปลี
่
ยนไปอย
างกะ∙ันหัน กล
ามเนื
้
อโป
ง
พองและหนา

ขนหยาบ∙ี
เ่
ป
นลักษณะของหมาป
าปกคลุ
มร
างกาย
ของเขา

เขี
้
ยวงอกยาวขึ
น้
และมีขนบนใบหน าของเขา แมแต
หู
ของเขาก็
กลายเป
นของหมาปา! เขาโยนตัวเองไป
ข
างหน
า และในขณะนั้
นเขากลายเป
นมนุ
ษย
หมาป
า!

ป
ก
!

กรงเล็
บของหมาปาวาดผานอากาศ และหัวของเมกั
สระดับ 2 ก็
ถู
กบดเปนชิ
น้ๆ สีแดงและสีขาวไหล
ออก∙ั่
วพื้
นดิ
น มนุ
ษยหมาปาตัวใหญ
ไม
ได
หยุดและ
ล
วงขวดของเหลวสี
เขี
ยวจากซากศพ

ดวงตาของเขาเผยให
เห็
นความบ
าคลั่
งพร
อมกับความ
กระหายของเขา และเขาก็
พร
อม∙ี
จ่
ะกระโดดและ
ออกจากพื
้
น∙ี ่

“อลิ
สแตร
!”

ในขณะนี
้
โฆษก ผู

ถอยกลับไป∙ี
ส่
นาม ก็
ยนื
ขึ
น้
ข
างหนาอย
างกะ∙ันหัน ภายใตแสงสี
ขาว ร
างกายผู

จัดประกาศไดรับการเปลี
่
ยนแปลงอยางมาก ใบหนา
ของเขาก็
ยดืออก และมี หนวดเคราสี
ขาว∙ีล่
ากผ
านพื้
น
แรงจิตวิ
ญญาณอัน∙ วม∙นมหาศาล และไมมี
ใคร
เ∙ียบได
กระจายลงมาสู 
พื
้
น∙ี่

"ต
นไม
ยกั ษ
!"

ขณะ∙ีช่
ายชราพูด พืชขนาดมหึ
มาก็เติ
บโตขึ
น้
มาจาก
ใจกลางของเว∙ี เถาวัลย
หนาบนตนไม
ขยายอยาง
ตอเนื
่
อง แมกระ∙ั่
งบดหิน∙ี
ม่
ั่
นคงจนเปนผง ต
นไม
ใหญปดกัน้
∙างเข
า∙ีด่

านบน ∙ำใหมนุ
ษยหมาปาไม
มี
เส
น∙างหลบหนี

"อวู
ว
วว ... "
มนุษยหมาป
า∙ี
อ่
ลิ
สแตร
ได
กลายร
างส
งเสี
ยงหอนไป
ยังชายชรา

"เมกัสแห
งแสงระดับ 3 !"

เรลินซึง่
อยูใ
นหองวีไอพี ดวงตาของเขาเบิ กกวางดวย
ความประหลาดใจ นี ่เปนครั้
งแรก∙ี เ่
ขาไดเห็
นใคร
บางคน∙ี ม่ี
อำนาจมาก∙ี สุ่
ดในหมู 
พวกเมกัสแห งแสง!
แน นอนเมกัสระดับ 3 เป นจุดสู
งสุด∙ีใ่
นชายฝ ง∙างใต !
พวกเขาเป นอำนาจ∙ี ไ่มสามารถคาดเดาซึ ง่ควบคุ ม∙ั้ง
เมกัสแห งความมื ดและเมกัสแห งแสงได ชวงเวลา∙ี ่
เมกัสแห งแสงนี ้
โจมตี เว∙มนตร ∙สี
่วยงามและน า
อัศจรรย จดุประกายในพื ้
น∙ีก่ารประมู ล โตะและ
เกาอี
้
∙∙ี่
ำด วยไมมี
ช วี ิ
ตเปนของตัวเองและเติ บโตขึ น้
สปอร เติ
บโตบนพื ้
นผิ วของพวกมันและกลายเป น
เถาวัลยและพื ช ในช วงเวลานั้ น พื้
น∙ี∙่งหมด
ั้
กลายเปนสวรรค
ของพืชสี
เขี
ยว พร
อมกับยักษ
ต
นไม
โบราณอยูต
รงกลาง มันปกครองเหมือนจักรพรรดิ
ยื
นสูงสุ
ดและไม
ยอม

"เมื
่
อคาถาชนิ
ดพืชถึ
งระดับนี ้
แล
ว มันก็
สัมผัสพื
้
นผิ
ว
ของการเป
น 'อาณาเขต' ... "

เรลิ
นผู
ซงึ
่ได
รับคำแนะนำจากหนังสื อของพญางู ยกั ษ
มีความสุขมุ∙ี
ไ่
กลเกินกวาระดับเมกัสในป
จจุ
บนั เขา
สามารถจดจำได วา
เมกัสระดับ 3 เปนอย
างไร

"แต... พื
ชชนิ
ดใด? นี
่
ให
ความรู
ส
ึ
กบางอย
าง∙ี
่
คุ

นเคยมาก! "

อนุ
ภาคพลังงานแห
งความมืดระเบิ
ดในมือของเรลิ
น
และพื
ชสี
เขี
ยวในห
องวี
ไอพี
ได
∙ ัน∙ี
กลายเป
นฝุนเมกั
สระดับ 3 นี
้
∙ำให
ขา
นึกถึ
งเรย
โนลขึน้
มา เมกัสระดับ
2 จากองคกรโฟว
ซซี
นั่
การ
เด
น ไม
วาจะเป
นเว∙
มนตรหรือออร
าพวกเขา พวกมันก็
เหมือนกันมาก

"อาจเป
นได
วา
เมกัสระดับ 3 คนนี
้
เป
นญาติ
หรื
อ
อาจารย
ของเรย
โนล?"

ดวยความคิ ด นี ้
แผน∙ั้
งหมดของเรลิ น∙ี จ่
ะเขาร
วม
หายไป ในห องประมูล มีเมกัสเพียงไมกคี
่น∙ี เ่
ลื
อก
สังเกตโดยไม ต
องยกนิ้
วขึ
น้มี หองพักวีไอพี สองหรื อ
สามห อง∙ีย่
งั คงรักษาความเงี ยบของพวกเขาไว ซึ
ง่
ไมได
วางแผน∙ี จ่ะ∙ำอะไร อลิ สแตร กลา∙ีจ่ะใช
หนุ

เชิ
ดเพื่
อขัดขวางเมกัสแหงแสง แม แตเสี
่
ยงชี วิตของ
เขาเพื่
อขโมยแก นจากตนไมภมูิ
ปญญา

นอกจากนี
้
เขาเกื
อบจะประสบความสำเร็
จ เรลิ
นไม
สามารถช วยไดแตตกใจ∙ีค่
วามเด็ ดขาดและความ
อด∙นของเขา มันเป นความนาสงสาร∙ี ม่ี
เมกัสระดับ
3 อยู
แผนการใด ๆ ∙ั้ งหมดไร ผล ไมวาอลิสแตรจะ
จัดการกับเมกัสระดับ 2 ได
ดี
ยงั ไง เขาก็ไม
ใช
คู
ต
อสู
ของเมกัสระดับ 3 แนนอน

"ครึ
ก!"

"ครึ
ก!"*

ภายในเขตแดนของพื ชสี
เขี
ยว ∙ี ม่ี
ขนาดใหญ ตาขาย
สี
ดำของนํามู
้ กได
อยางรวดเร็วหักผานเถาหลายชนิ ด
จากพื
ช∙ั้
งหมด เมกัสระดับ 2 ∙ี พ่ยายามตอสู

กนั
อย
างรวดเร็
วรวมตัวกันอยูเ
บื
อ้
งหลังเมกัสระดับ 3
และแอบแยกย ายกันไป อลิสแตร ซงึ
่
กลายเปน
มนุ
ษยหมาปาตรงกลาง มนุ ษย หมาป า∙ี
ม่
ี
ขนยาวอยู 
กลางก็
ยงั คงหอนอยู
∙
พี
่
วกเมกัส ซึ
ง่
เป
นรู
ปลักษณ
∙ี
่
ไหวพริ
บแวววาวในดวงตาของเขา

"อื
ม มี
อะไรผิ
ดพลาด!"

เรลิ
นก็
พบปญหา อลิสแตร
ผู
∙ถี
่
ู
กล อมรอบ สงบมาก
เกิ
นไปเกี
ย่
วกับสถานการณ
ปจจุ
บนั ของเขา

"จับเขา!"

เมกัสระดับ 3 ∙ี ม่ี
เคราถึงพื
้
นดู
เหมื
อนจะสังเกตเห็น
บางสิ่
งบางอย าง คิ ้
วของเขาขมวด และเขารี
บสั่
งให
พวกเมกัส∙ีอ่ยูข
างหลังเขา

ป
ง! ป
ง! ป
ง! ป
ง!*
มี
ลูกศรเว∙ย
สายฟ าโปร งแสงตัดผาน∙องฟ
าและ∙ำ
ให
เกิ
ดเสี
ยงดัง ∙ำใหหวั ของเมกัสระเบิ
ด

ป
ง! ป
ง!

เมกัสแห
งแสงบางคน∙รุ
ดตัวลง∙ัน∙ี

"มันเกิ
ดอะไรขึ
น้
?”

เมกัสแห
งแสงรอบ ๆ ถอยหลังอย างรวดเร็ว ∙ุก
ประเภ∙ของการป องกันติดตัวกระพริ บและปรากฎ
อยู
ใ
นรางกายของพวกเขา แต น าเสี
ยดาย ∙ี ∙่งหมดนี
ั้ ้
ไร
ประโยชน ! ลู
กศรโปรงแสงดู เหมือนจะมีพลังเว∙
มหัศจรรย บางอยาง และแมกระ∙ั่ งการป
องกัน∙ี ม่
ี
เมกัสระดับ 2 ใช
พลังงาน∙ั้
งหมดของพวกเขาก็ ไม
สามารถต าน∙านพวกมันได ∙ ั้
งหมด ลู กธนูเกร∙า
ลึ
กลับ? เฟดแลน มันเป นเจา! " เมกัสระดับ 3
คำรามด วยความประหลาดใจ และแสงสี เขี
ยวสร าง
เปนใบไมภายใตแสงสีเขี
ยว เถาวัลยสีเขี
ยว
กลายเปนมือขนาดใหญ ∙ดี
ู่
เหมือนจะ∙ะลุ ชองว
าง
และปรากฎอยู ตรงหนาลูกศรโปร งแสง และยกเลิ ก
กันและกัน เมกัสแห
งแสง∙ี ร่อดชีวิ
ตได อยู
ใกล
กบั เมกั
สระดับ 3 โดยสำรวจสภาพแวดล อมรอบ ๆ ตัวด วย
ความหวาดกลัว

"เจ
าเมกัสแหงความมืดกล
า∙ีจ่
ะ∙รยศตอสัญญา
พันธมิตรจริง ๆ เจ
าไม
กลัวการลงโ∙ษ? "

เมกัสแห
งแสงชราระดับ 3 ดู
เหมื
อนจะรู
ว
า
ตัวตน
ของฝายตรงข
ามของเขาและรองอุ
∙านออกมา∙ัน∙ี

"ฮ
า ๆ เมกัสแห
งแสง สัญญาพันธมิ
ตร...มันนานจน
กลายเปนอดี
ตไปแล
ว! จากนี
้
ความมื
ดจะรวมกันใน
∙วี
ป! "

พร
อมกับเสี ยงหัวเราะแปลก ๆ ร างสี
เขียวเขมก็
ปรากฎตัวขึ น้ในห
องประมู ล หลังจาก∙ี ร่างปรากฎขึน้
ของเหลวสี เขียวและแสงสว างเริม่ครอบครองพื ้
น∙ี่
กว
าครึ่
งหนึ ่
งของพื
้
น∙ีก่
ารแข งขันกับอาณาเขตพื ชของ
เมกัสแหงแสง มี คลื่
นพลังอันยิง่ใหญ∙ปี
่ ล
อยออกมา
จากรางของร างสี
เขี
ยวเข
ม∙ีอ่ยู
ในระดับ∙ี เ่
∙ี
ยบเ∙ากับ
เมกัสระดับ 3

"โฮดุ

ก เพื
่
อนเก าของข
า มันไม
ไดเห็นได
ชดั เหรอ?
การ∙รยศอย างต อเนื
่
องของเมกัสระดับ 2 แสดงว า
มีปญ
หาใหญ เกีย่วกับค
านิยมของเมกัสแห งแสง
เฉพาะเมกัสแห งความมื ดเ∙านั้
น∙ีม่ี
คุ
ณสมบัติ
เหมาะสม∙ี จ่
ะปกครองชายฝ ง
∙างใต !"
ร
างสีเขี
ยวเข
มดูเหมื อนจะเล าป
ญหาบางอย าง∙ี ไ่
ม
มี
นั
ยสำคัญ แต ใบหน าของเมกัสแห งแสง∙ี ไ่
ดยนิเรื่
องนี
้
∙ัน∙ีเปลี่
ยนไปอย างรุ
นแรง! ด วยการล อลวงอัน
ยิ
ง่ใหญของ∙ีร่
าบแห งความลับแม นํานิ
้ รันดร รวมถึ ง
ความเสี ยหายอย างตอเนื่
อง∙ีเ่
กิ
ดขึน้กับพันธมิ ตรเมกั
สแห งแสงเหลานี้ เมกัสแหงความมื ดจึงตัดสินใจ∙ี ่
จะ∙ำลายสมดุ ล∙ี เ่
ปราะบางและนำสงครามไปสู 
ส
วน
∙ีเ่
หลือของชายฝง ∙างใต!

ออกมา! "

"วู
บ วู
บ ... .. "*

ขณะ∙ีเ่
มกัสแห
งความมืดพู
ด ร
างบางกลุ
มก็ปรากฎ
ตัวตรงกลางหองโถง คนเหล
านี
้
∙ ั้
งหมดใช
หมวกคลุม
ศี
รษะสี ดำเพื่
อปกป ดใบหน าของพวกเขา และมี กลิ่
น
อายสังหารรุ นแรงมาก ๆ จากเลื อดในร างกายของ
พวกเขา ยิง่ไปกวานั้
น พลังงานคลื ่
น∙ีพ่วกเขาปล อย
ออกมาไม ตํากว
่ าเมกัสระดับ 2! เมื่
อเห็นแบบนี ้การ
แสดงออกของเมกัสระดับแห งแสงระดับ 3 เริ ม่แยลง
ตึ
ง!ของเหลวสี ดำพุ
งเขาถึ
งหัวใจของตนไม ยกั ษและ
ปกคลุ มด
วยก าซสีขาว ต นไมหดตัวขึ
น้ในอัตรา∙ี ่
สามารถมองเห็ นไดดวยตาเปล า ใน∙ีสุ่
ด ก็ พลิ กควํา
่
และเผยให เห็นกอนหิ นสีดำ∙ีม่
ี
รอูยู

"ไป! อย
าลื
มข
อตกลงของเรา! "

เฟดแลนพู
ดกับอลิ
สแตร
ซึ
ง่
ยังอยู
ใ
นร
างมนุ
ษย
หมา
ป
า

“อู

ววว !!!”
มนุษย
หมาปาคำรามไปยังเฟดแลนสองสามครั้
งราว
กับตอบกลับ กระโดดลงไปในหลุ
มดำ∙ีเ่
ป
น∙างเดิ
น
และจากนั้
นก็หายตัวไป

"แก
นของต
นไม
ภมู
ิ
ปญ
ญามี ค
ามาก พวกเขาไม
สามารถครอบครองมันได
อย
างแน
นอน! "

โฮดุ

ก ผู

∙มี
่ี
เคราแตะพื้
นดิน หน
าซีดลง เมื่
อเห็
นว าอ
ลิ
สแตรหนี
ไป เขารี
บสั่
งให
พวกเมกัส∙ี
อ่
ยูข
างหลังเขา
ว
า

"ข
าจะถ
วงเวลาเมกัสแห
งความมื
ดไว
พวกเจ
าต
อง
ได
รับแก
นนั้
นกลับคืนมา! "

เหมื
อนเมกัสระดับ 3 โฮดุ

กได
อ
านออกและรู
ด
ี
วา
พวก
เมกัสแหงความมื ดไมได
เตรียมพรอม ขณะ∙ี พ่วกเขา
เสียเปรี
ยบมาก พวกเขาไม สามารถปล อยให อลิ สแตร
ออกไปได ถ
าไมเช
นนั้
น นี่
ไม
ใช
ปญหา∙ี เ่กิดขึ
น้ กับการ
สู
ญเสี ยเมกัสระดับ 2 บางส วน นี่
เป
นเรื ่
องของความ
ไมสมดุลของอำนาจระหว างเมกัสระดับ 3! ส วนหนึ ่
ง
ของสารสกัดจากต นภูมิ
ปญ
ญาอาจไม เพี ยงพอ∙ี จ่ะ
ช
วยใหเมกัสระดับ 2 ∙ะลวงผ าน แตด วยสมบัติ ใน
มืออลิสแตร มันเปนไปไดจริง โฮดุ

กรูด ี
วาสมบัติ ของ
อลิสแตร จะสร
างผลกระ∙บจากสวรรค เมื่
อจับคู 
กบั
สาระสำคัญของภู มิ
ปญ
ญา

"เพื
่
อนเก
าของข
า เราไม
ได
แลกเปลี
่
ยนความรู
ส
ึ
กใน
สองร
อยป ข
าสงสัยว
าการเปลี
่
ยนแปลงแบบใด∙ี่
เ∙คนิ
คปฐพี ครํ
าครวญของเจ
่ าได
ผ
านพ
นไปแล
ว! "

โฮดุ

กพึ
มพำ ขณะ∙ี
พ่
ลังจากพื
ชเริ
ม่
สั่
นสะเ∙ื
อน
"ฮ
า ๆ"

เมื
่
อยี
ส่
ิ
บปกอ
น ข
าประสบความสำเร็ จในการ∙ดลอง
ของข
าและสร
างแรควาร
ก∙ี บ่ริ
สุ
∙ธิส์
ามพันอัน และ
ข
าได
ผสมผสานความสามารถติ ดตัวในปฐพี ขาแน
ใจ
ว
าผลจะไม
∙ำให
เจ
าผิดหวัง "

เฟดแลนหัวเราะอี
กครั้
ง ภาพขนาดใหญ∙เี
่
ต็
มไปด
วย
กะโหลกศีรษะและหลุมศพปรากฎตัวขึ
น้และมันพุ

ง
เข
าใส
ภาพลวงตาสี
เขี
ยว∙ีเ่
ต็
มไปด
วยพื
ช

"นี
่
เป
นอาณาเขตของเมกัสระดับ 3?"

เรลิ
นสังเกตเห็
นการแลกเปลี่
ยนความแข็งแกรงของ
∙ั้
งสองและออกคำสั่
งให
เอไอชิ
พบัน∙ึ
ก∙ุ
กอยางลง
อย
างระมัดระวัง สงครามระหว างสองเมกัสระดับ 3
ไม
ค
อยเห็นมากนัก ดังนั้
นนี่
จงึ เปนขอมู
ล∙ีม่
ี
คามาก เ
รลิ
น ผู
มี
สายเลือดของเคโมอิ น หนังสื อพญางู ยกั ษ
และขอมู
ลจากองค กรโฟวซซีนั่การ เด
น ก็
รดู
ี
วาพลัง∙ี
่
แสดงโดยสองเมกัสระดับนี ้
ยงั ไมเปนอาณาเขต∙ี ่
แ∙จริ
ง

พลังของอาณาเขต∙ี แ่
∙จริงเปนเรื
่
องน ากลัว∙ีม่
ี
เพียง
เมกัสดาวรุ
งระดับ 4 เ∙านั้
น∙ีส่
ามารถผลิ ตไดใน
อาณาเขต เมกัส∙ุ กคน∙ี อ่

อนแอกว าระดับ 4 จะมี
ความสามารถในการยับยัง้ โดยไม
กรี
่ ะดับ บาง∙ี อาจ
ถึงจุ
ด∙ีพ่
วกเขากลายเป นเหมือนมนุ ษยปกติ ∙ั้
งสอง
เมกัสระดับ 3 เปนเพี
ยงสามารถเข าใจคำแนะนำของ
แนวคิ ดนี
้ และขาดความสามารถ∙ี น่
ากลัวเพื่
อ
ปราบปรามเมกัส! อย างไรก็ตาม ตอนนี ้
เขาถูกบังคับ
ใหอยู
ใ
น "อาณาเขต∙ั้ งสอง” ของ เมกัสระดับ 3
เรลิ
นไม
สามารถช
วยปลดปลอยรู
นความมื ดออกมา
จำนวนมาก ราวกับต
องการ∙ี
จ่
ะขัดแย
งกับอาณาเขต

"อาณาเขตของเมกัสระดับ 3 ∙ี
ม่
ี
อำนาจ∙ั้ งสองอยูใ
น
ระดับเริ
ม่
ต
นสงผลกระ∙บต อพวกเมกัส∙ี อ่ยู
ร
อบตัว
พวกเขา แมวา
ผลจะน
อยมาก แต กย็
งั ไม
ออนพอ∙ีจ่ะ
ถู
กเพิกเฉยได"

เรลิ
นมองไปยัง∙ั้
งสอง ซึ
ง่
ตอนนี้
ยาก∙ี
จ่
ะแยกแยะ
ความแตกตางออกไป ดู ยาวและยื
นโดยไม
ลังเลเลย

ตอน∙ี
่
281 ปราชญ

"เงาล
องหน!"
หลังจากลุกขึ น้
ยื
น เรลิ
นใช
เว∙มนตร∙มี
่ี
ความสามารถในการปกป ด∙ีโ่
ดดเด
น∙ี
ส่
ุ
ดจากธาตุ
มื
ด∙ีเ่
ขารู
จกั

ด
วยพลัง∙ีเ่
พิ
่
มขึ
น้
จากพลัง∙างจิ
ตของเขา∙ี
อ่
ยู
ใ
นเมกั
สระดับ 2 เงาล
องหนตอนนี้
น
าเกรงขามมากกว
าเดิ
ม

ร
างของเรลิ นหายตัวไปจากหองวี
ไอพี
ใน∙ัน∙ี
∙ ันใด
กระ∙ั่งเมกัสระดับ 2 ด
านนอกไมสามารถตรวจพบ
ตัวเขาได

"อลิ
สแตรได
เข
าไปอยู
ก
บั เมกัสแห
งความมื
ดแล วจริ
ง
ๆ เขาในฐานะ∙ีเ่
ป
นสาเหตุ สำคัญ เบื
อ้
งหลังของ
สงครามเมกัสครั้
ง∙ี
่3"

เรลิ
นไม
ไหวติ
งโดยการนี
้
ร
างกายของเขาเหมื
อนภาพ
ลวงตาในขณะ∙ี เ่
ขารี
บตามไป "เขาไม
ใช
ธรุ
ะกับข
าอี
ก
ตอไป ข
าเพี
ยงแคต
องการรู
ว
า
เขามีอะไร∙ี
ข่
า
ตองการ
ซึ
ง่ในความครอบครองของเขา "

แก
นจากตนไม
แหงภูมิ
ปญญาตองมี
ผลพิเศษ
บางอย
างสำหรับเมกัสโบราณ∙ี
ห่าดู
ได
ยากมาก

แม
วา
เรลิ
นจะมี
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง แต
เขา
ก็
ต
องให
ความมั่
นใจเป
นพิ
เศษเมื
่
อต
องการจะ∙ะลวง
ผ
าน

"ตู

ม!"*

อลิ
สแตรกระโดด ขาหลัง∙ี
ม่ี
ประสิ
∙ธิ
ภาพของเขา∙ิ
ง้
รอยไว
ขา
งหลังสองหลุ
มลึกลงไปในพื
้
นดิ
น
ด
วยแรงมหาศาล เขาก็
โผล
ออกมาจากหลุ
มอย
าง
รุ
นแรงและเริ
ม่
วิ
่
งพลานอยู
บ
นสนาม

"เขาไป∙างนั้
นแล
ว!"

ตามมาอยางใกล
ชดิเบื
อ้
งหลังเขาเป
นกลุ
มของเมกั
สระดับ 2 จากพันธมิตรเมกัสแหงแสง เมื
่
อได
เห็น
สถานการณ ผู

นำสะบัดมือของเขา∙ัน∙ี
! เว
ง
เว
ง!*

มี
การระดมยิงอย
างบาคลั่
ง แมลงนับไม
ถวนปลอย
ออกมาจากแขนเสื้
อของเขา และ∙ัน∙ี หลังจากนั้
น
เมฆสี
เ∙าขนาดใหญ ลอยออกมาจากแขนเสื ้
อขนาด
ใหญ
ของเสื้
อคลุ
มของเขา เมื ่
อมีการตรวจสอบ
อย
างใกล
ชดิ"เมฆ" นี้
ประกอบดวยขอผิ
ดพลาด∙ี ่
บรรจุแมลงหนาแนนมาก
แมลงเหล
านี้
มี
ตาสองขาง และขากรรไกรลางของ
พวกมันแข็
งแกรงและคมชัด ป
กโปร
ง∙ั้
งคู

กระพื อ
ด
วยความถี่
สู
ง ∙ำให
เกิดคลื
่
นของเสี
ยง∙ีเ่
จาะหูซงึ
่
อาจ∙ำให
รสู
ึ
กหงุ
ดหงิด

“ไป!” เมกัสแห
งแสงคนนี
้
ช ไี
้
ป∙ี
อ่
ลิ
สแตร

แมลงมากมายส งเสี
ยงสั่นสะเ∙ือนเหนือฟากฟ
า ก
อ
ตัวเป
นภาพลักษณของใบหน ามนุ
ษย∙ไี
่
ม
มี
ตาและไล
ตามอลิ สแตรซึ
ง่
ปจจุ
บนั ยังคงอยู
ใ
นรูปแบบของ
มนุษยหมาป
า

ใบหน
าของมนุ
ษยจำนวนมากพุ 
งผ
านฟา มองดู
เหมื
อนเมฆสี
ดำของกาซในอากาศ มันได
พุ
งไปล
อม∙ี
่
มนุ
ษยหมาป
า∙ี
ก่
ำลังหลบหนี เป
ดปากของมัน
และคำราม∙ี
เ่
ขา

“อู

ววว !!!!!!” มนุ
ษยหมาปากำลังเผชิญหน ากับ
สวรรคและเสี ยงคำราม มันรวบรวมฝู งพลังงาน
อนุ
ภาคขนาดใหญ จำนวนสองก อน∙ีก่ลายเป นใบดาบ
ลม เป
นแนวนอนและอี กแนวหนึ ่
ง มันกลายเป นรู
ป
กางเขนขนาดใหญ และสับไปยังใบหน ามนุษยใน
อากาศ

ใบมีดลมสั่
นเล็
กน
อยขณะ∙ี ม่
ันพาดผานหนา ในขณะ
นั้
น แมลงไดกระจัดกระจายไปแลวจัดกลุ

มใหมโดย
ไม
มีอันตรายจากการถูกโจมตี

"ชิ
้
ชิ้
... " พร
อมกับเสี
ยงร
องจากแมลงมากมาย นํ
าสี
้
เ∙าไดกระจายออกจากใบหน ามนุ
ษยซงึ
่
ปกคลุ
ม
มนุษยหมาป าอยู
ข
า
งใน
เมื
่
อตรวจสอบอย
างใกล ชดิ
ภายใน 'นํ
า' นั่
้ นเป
น
หนอนหลายชนิด∙ี
ต่ัวเล็
กกว
าแมลงสวนใหญ ปาก
แหลมคมของพวกมันส องแสง

ชิ
ช้
!ิ
้
!!*

หนอนสีเ∙าพันรอบรอบมนุ ษย
หมาปาใน∙ัน∙ีและ
เสี
ยง∙ี
น่
ากลัวของบางสิ
่
งบางอย
างถู
กแ∙ะเขาได
ยนิ

"อู

ววว อู

ววว... " จากภายในหนอนสีเ∙า เสี
ยง∙ี
น่

า
สงสารของมนุ ษยหมาป
าดังออกมา

"เอาละ! ตอนนี้
เขาถู
กจับด
วยแมลงแห งความตาย
แลว เขาก็ไม
สามารถวิ
่
งหนีไดอี
กต
อไป! " เมกัสแห
ง
แสงผู 
สั่
งการหนอนหนอนยิ ม้ให
"ไป จับเขามา! ขโมยสมบัติ
และแก
นของต
นไม
แห
ง
ภูมิ
ปญ
ญามา! "

ตาม∙ี ค่
าดไว
จาก 'ผู
จดั การแมลงแห งความตาย' จา
โจน!" เมกัสระดับ 2 ∙ี ก่ำลังตามเขามาร อง∙ัก∙าย
ดวยความชื่
นชม และเร งไปยังเปาหมาย ในขณะนี
้
เสียงไพเราะจากเครื่
องบัน∙ึ กได
เดิน∙างมาจาก
ระยะ∙างไกล ๆ คลื่
นเสียง∙ีไ่
มมีรปู
ร
างพัด
ผานบริเวณนี้และฝูงแมลงสี เ∙าก็รวงลง∙ีละตัว

"ตู

ม!"

พื
้
นผิวของดิ
นแตกเป ดออก และสองเมกัสระดับ 2
สวมชุ
ดคลุมของเมกัสแห
งความมื
ดพุ
งออกมา พร อม
ด
วยสองลูกบอลไฟสีขาวขนาดใหญ
∙โี
่ดดเดนใบหน า
มนุ
ษย
ในอากาศ

"อ
ากก ... " ใบหน
าของมนุ
ษยเปล
งเสี
ยงคล
ายกับ
เสี
ยงกรี
ดร องของผู
หญิ
ง และใบหนาก็
เริ
ม่
บิ
ดเบีย้
ว

ในเวลาเพียงไม
กวี
่
ิ
นา∙ีใบหน
าปกคลุ
มดวยเปลว
เพลิ
งสีขาว และกลุ
มแมลงแห
งความตายจำนวนมาก
ก็
รวงลง

"มันดูเหมื
อนเจ
าอยู
ข
า
งเมกัสแห
งความมื
ดมานาน
แลว!"

ใบหนาขนาดใหญ ∙เี
่
กิ
ดขึ
น้จากแมลงดูเหมือนจะ
เชื
่
อมตอกับพลัง∙างจิ
ตวิญญาณของเมกัสแห งแสง
หลังจาก∙ีม่
ันถู
กเผาไหม
แลวเขาก็
หน
าซีดเห็
นไดชดั
อย
างไรก็ตาม เขาไม
ได
สนใจเกี
ย่
วกับอาการบาดเจ็
บ
ของเขา และแ∙น∙ี ด่
วยการมุ

งความสนใจไป∙ีอ่
ลิ
ส
แตร ซึ
ง่
หนีรอดจากการโจมตีของเขา

มนุ
ษยหมาปาตอนนี
้
อยู
ใ
นสภาพนาสงสาร มากกวา
ครึ
่
งหนึ่
งของขนสวยบนร
างของเขาได
หายไป เผยให
เห็
นผิ
วสีชมพู
และเนื
้
อสด ๆ

บนรางกายของเขามี
แผล∙ีม่ี
ขนาดใหญมาก เผยให
เห็
นเนื้
อเยื
อ่
ของกล
ามเนื
้
อ∙ีไ่
ด
รับความเสี
ยหายอยาง
รุ
นแรง จนสามารถมองเห็ นกระดู กได

ชี ้
ชี
!้
เส
นเลื
อดและกลามเนื้
อมองเห็
นได
บนบาดแผล
ตลอดเวลา และชัน้ของเนื
้
อปดแผลและหยุ ดการ
ไหลเวียนของเลื
อด ในพื้
น∙ี
∙่เี
่
ป
นหนังขนสัตว
ขนสัตว
ชัน้
ขนละเอี
ยดออนเริ
ม่
งอกขึน้
ความสามารถในการรักษา∙ี ผ่ิ
ดปกติ ของมนุษยหมา
ป
าแสดงใหเห็
นถึงความแกร งของมัน∙ีน่
่
ี
“ไปเถอะ!” พร
อมกับคลื่
นพลังจากเมกัสแห งความ
มื
ดระดับ 2 โครงกระดู
กสีขาวนับไมถ
วนและละออง
ปรากฏดานหนาของเมกัสแหงแสง กอตัวเปน
กำแพงขนาดใหญ

กำแพงดูเหมื
อนจะมี
ช วี
ิ
ตเปนของตัวเอง อย
างชาญ
ฉลาดมันเคลื
่
อนไหวและขังเมกัสแหงแสงไว
ภายใน

จากนั้
น พร
อมกับอลิ
สแตร
∙ถี
่
ู
กลากไป โดยสองเมกั
สแห
งความมืด

ป
ง! ป
ง!*
จากภายในกรงกระดูกสีขาว มี
เสี
ยงกระเพื
่
อมปะ∙ุ
ขึ
น้
มาในกรง หลังจากนั้
น รู
ปรางรู
ปครึ
่
งวงกลม
ปรากฏขึ
น้∙ั่
วกรง และรอบ ๆ รูป∙รงเหลานี
้
มี
รอย
แตกละเอี
ยด

รอยแตกเหล านี ้
เพิ่
มขึ
น้และใน∙ี ส่
ุ
ดกรงระเบิ ดขึน้
ออก!
ฝุ
นสี
ขาวจากสเปอร แตกกระจายออก เผยให เห็นราง
ของเมกัสแหงแสงกลุ 
มหนึ่
ง "ยังคงมี
เมกัสระดับ 2
เป
นกำลังเสริม∙ี แ่ข็
งแกร
ง! สถานการณ กำลัง
ลำบากมากขึน้ ! สงสัญญาณไป! "

เมกัส∙ี
เ่
ป
นผู

นำของเมกัสแห
งแสงคำราม

เมกัสพยักหน
าและกวาดมือขึ
น้
ไปข
างบน และดาว
ตก∙ี ม่
ี
สี
แดงและเขี
ยวพุ
งผ
าน∙องฟ
า
วู
บ วู
บ วูบ!* อี
กไม
กนี
่
า∙ี
ต
อมา สิ
บสามคน∙ี ่
สวมมงกุฎสีดำกับมงกุ
ฎเหล็
กบนศี
รษะของพวกเขา
มาถึ
ง∙ีเ่
กิ
ดเหตุ

"อลิ
สแตร ได
เข
าร
วมกับเมกัสแหงความมื
ดแล
ว
ตอนนี้
มีเมกัสระดับ 3 ถวงเวลา∙
านลอร
ดโฮดุ

กอยู

และมี
สองเมกัส∙ี พ่าตัวอลิสแตร
ไป! " เมกัสแห
ง
แสงอยูใ
นตำแหน ง∙ี
ย่ากลำบาก

"มันเป
นสถานการณ เดี
ยวกันกับ∙ี เ่
ราเป
นอยู!ไม
ต
องกังวล เราได
โรยเกสรดอกไม เกาดอกในบริ เวณ
การประมูล ตราบเ∙ า∙ี
เ่
ขาอยู
∙นี
่ั่
น เขาก็
จะไม
สามารถหลี กเลี
่
ยงการไลตามจากผึ ้
งผอมได"

เมกัส∙ี
ม่
ี
มงกุ
ฎเป
นจำนวนมากใหญ
กว
าคนอื
่
นๆ
ตอบ
"เรามี
ความมั่
นใจอย
างมากในการจัดการของมหา
ปราชญ" ผู

นำของเมกัสแห
งแสงคำนับแสดงความ
เคารพของเขาตอปราชญ

เหลาเมกัส∙ั้
งสิ
บสามเป
นปราชญของไอรอนคลาวด
และดำรงอยู อ
ย
างแ∙จริ
งในแง
ของพลังของพวกเขา!
∙า∙าง∙ีเ่ป
นกลางของพวกเขา∙ำให
ผู
นำของเมกัส
แหงแสงจางลงด วยเช
นกัน

"ตอนนี้พวกเมกัสแห งความมื ดยังมี

ส
วนเกี
ย่วข
องด
วย
เราอาจจะไม
สามารถให ความช วยเหลือแก
พวก∙ านได
พวก∙านรู
ไ
หมว าเหตุ
ผล∙ี ∙่
ำไมเราสามารถรักษา
ชื
่
อเสี
ยงของเราได อย
างมี
ช วีิ
ตชี
วาคือจุ
ดยื
น∙ีเ่
ปน
กลางของเรา! "
มหาปราชญ
พู
ดต
อ

"มหาปราชญ... " ใบหนาของผู


นำเมกัสแห
งแสงมื
ด
ลง และกลายเป นเย็
นชา

"เราเซ็นสัญญาระบุ วา
∙
านจะติ ดตามอลิ
สแตรคุ
ณ
หมายถึ งอะไรโดยคำเหลานั้
น, ∙
านมหาปราชญ
?"
"แต ... แล
วเรื
่
องของเมกัสแหงความมื
ด?"

มหาปราชญ ดู
เหมือนจะอยู
ใ
นตำแหนง∙ี
ย่
ากลำบาก
ในขณะเดียวกัน ผู

นำของเมกัสแห
งแสงมี
รปู
ลักษณ
ชัว่
ร
ายบนใบหนาของเขา

"แค
โจมตีเราจะรับแรงกดดันจากพวกเมกัสแห
ง
ความมื
ดเอง เงื
อ่
นไขในสัญญา∙ีเ่
ราเห็
นด
วยสามารถ
เปลี
่
ยนแปลงได และขาก็
สามารถยอมรับได
ในบาง
เรื
่
อง ... "

ผู
นำเงี
ยบครูห
นึ่
งแล
วเลื
อก∙ี จ่ะประนีประนอม
นอกจากนี ้
พวกเขาไมได
มีเวลาเหลือมาก
หลังจากได
ยนิเรื
่
องนี้
มหาปราชญ ของไอรอนคลาวด
ยิ
ม้ใหดู
ราวกับยกนําหนักขึ
้ น้จากบาของเขา

เขาหยิบขวดแก วโปรงใสจากภายในเสื้อคลุ มของเขา

ซึ
ง่เป
นสิ่
งมีช วี
ิ
ต∙ีม่ี
สายตาผสมจำนวนมากอยู ตรง
กลางภายในขวด สัตว ประหลาดตัวนี้
ดูคลายกับผึ
้
ง∙ี ่
มีภาพตาสี ดำบนป กสีเหลื
อง และอยูภายในขวดแก ว
อยางเงี
ยบๆ ร องรอยของสติ ปญ
ญาและความฉลาด
กระพริ บผานสายตาของมันอย างรวดเร็ ว

มหาปราชญเปดคอของขวด และหลังจากบินเป
น
วงกลมไม
กคี
่รั้
ง สิ
่
งมี
ช วี
ิ
ตเล็
ก ๆ ผึ
้
งเริ
ม่
บิ
นไปใน
∙ิ
ศ∙าง∙ี
แ่
น
นอน

"มันได
พบพวกเขา!" มหาปราชญ อุ∙าน โลหะขนาด
ใหญ หนา∙ึบ∙ี
ป่รากฏอยูบนร
างของเขาและสร
างชุ
ด
เกราะ∙ีอ่
ัศวิ
นมักสวมใส
เข
าสู

สนามรบ

ป
ง!*

โครงกระดู
กสี
ขาวของม
าขนาดใหญ
ลุกขึ
น้
จากพื้
นดิ
น
มี
เปลวไฟสี
เขี
ยวเผาไหม
อยู
ใ
นลู
กตาของมันและลุ
ก
ไหม
ไปจนถึ
งรู
จมูก

"เพื
่
อนเก
าของข
า ข
าจะต
องใช
เจ
าอี
กครั้
ง!"

นักปราชญในชุ
ดเกราะได
ลู
บคู

หเู
ก
าและดึ
งบังเหี
ยนคู
พรอมกับถอนหายใจดวยความเสี
ยใจ เขาควบม า
โครงกระดูกอย
างกราดเกรี
้
ยว และเสี
ยงคำรามจาก
ลึ
กเข
าไปในลำคอ

"ไอรอนคลาวด
!"

"เพื
่
อความรุ

งโรจนในชี
วิ
ต! รุ
ดหน
าเพื
่
อความ
รับผิ
ดชอบของเรา! "

นักปราชญ ตอบเสี
ยงดัง เสี
ยงของมาโครง
กระดูกดังขึ
น้
ล
อมรอบ และโลหะเหลวสี ดำปกคลุ ม
ร
างกาย∙ั้งหมดของมา ∙ัน∙ีหลังจากนั้
น โครงราง
โครงกระดู กกลายเป
นสัตวประหลาดโลหะขนาด
ใหญ∙มี
่ี
หนามแหลมคมยื น่ออกมาจากผิ วของลำตัว

พรึ
บ พรึ
บ!*
∙ี
ละคน มาโลหะตอสู

ออกจากพื้
นดิ
นและดำเนินการ
ของปราชญอื
่
น ๆ บางสวนของปราชญสวมเสื
้
อ
อาภรณพราวในขณะ∙ีค่
นอื่
นสวมเกราะโลหะ เว∙
มนตร∙∙ี
่รงพลังถู
กส
งออกไปในกระแสคง∙ี ่

∙ัน∙ี∙สี
่
ิ
บสามปราชญ
กบั ไอรอนคลาวด
ได
กลายเป
น
อัศวิ
นเหล็
ก∙ี
ม่
ี
อำนาจอันยิง่
ใหญ
!

ไล
ตามพวกเขา!

ตามคำสั่
งของมหาปราชญ นักรบสิ
บสามคนพุ
งไป
ข
างหน
า∙ิง้
ร
องรอยของการเผาไหม
ของรอยเ∙
าไว

มรดกจากเมกัสโบราณ! นี
้
ต
องเป
นมรดกของเมกัส
โบราณแนๆ! "
ดวงตาของเมกัสแห
งแสงขดตัวขณะ∙ี
พ่
ู
ดคำเหล
านี
้
ใน
ใจ

ในชายฝ ง
∙างตอนใต มี
ขา
วลื
อเกี
ย่
วกับองค
กรเมกัส
∙ีม่ี
∙า∙างเปนกลาง ไอรอนคลาวด นักปราชญ
สิ
บ
สามคนนี ้
ได
รับมรดกจากซากปรักหักพังโบราณและ
ไดสรางไอรอนคลาวดไว
!

ตอน∙ี
่
282 ขัดขวาง

"เกราะเต็มรู
ปแบบและสัตวจติ
วิ
ญญาณ∙ีม่
ี
พลัง
โจมตี∙นี
่
ากลัวเหมื
อนม
า!" เมกัสแห
งแสง
พึมพำกับตัวเอง

"นี
่
ตองเป
นมรดกจากอัศวิ
นเหล็
กแบบโบราณ!" ข
าง
ๆ เขา เมกัสแห
งแสงอี
กหนึ
่
งคนถอนหายใจด
วย
ความชื
่
นชม

"ในสมัยโบราณ เมกัสสามารถรับ∙รัพยากร∙ี ม่ ากมา

ยเหลือเฟ อไดแมแต
เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิระดับสู ง
ไม
ใช
สิ่
ง∙ีพ่ิ
เศษและเมกัสธรรมดาก็สามารถ∙ี จ่ ะ
ได
รับพวกมันเชนกัน! เมกัสมากมาย∙ิง้
∙ุกอคติ ∙พี
่วก
เขามีต
อกลุ 
มและนิกาย การเรียนรู
และการปรับปรุ ง
ร
วมกัน พวกเขากระ∙ั่ งกลายเปนพันธมิตร∙ีย่ งิ
่ใหญ
และพิ ชติ
ไป∙ี ละโลก! นั่
นคือยุ
ค∙องของพวกเมกัส! "

เขายํ
า ดวงตาลุ
้ กไหมด
วยความกระตื อรื
อร
น "
แตด
วยเหตุผลบางประการ เมกัสโบราณไดรับความ
เสี
ยหายมหาศาลและนักประวัติ ศาสตรกค็
าดการณ
ว
าโลกนี้
มี
ความแข็
งแกรงเป
นพิเศษ และโลกเมกัส
ของพวกเราโจมตีพวกเขาแตถู
กขัดขวาง"
"เพื
่
อปองกันไมให
สงครามแผ ขยายไปสู
โลกของเรา
เมกัสโบราณจึ งตัดสินใจอย
างเจ็
บปวดเพื่
อป
ด
ช
อง∙าง∙ี เ่
ชื
่
อมโยงพวกเขากับโลกนี ้
และปดผนึกชอง
อื่
น ๆ ∙ีเ่
ชื
่
อมต อกับโลกอื
่
น ๆ แมกระ∙ั่
งพวกเมกัส
โบราณสูญเสี ยความสามารถในส งต
อความสามารถ
ของพวกเขา และใน∙ี ส่
ุ
ดก็
จางหายไป "

ผู
นำของเมกัสแห
งแสงถอนหายด วยความเศร
าและ
เล
าประวัติ
ศาสตรนี
้
เช
นเดี
ยวกับบ∙กวี
โบราณ
บางอยาง

"แมวา
เมกัสจะได
รับมรดกจากเมกัสโบราณ พวกเขา
ยังขาดวัสดุ
∙จี
่ำเป
นบางอยางจากโลกอื
่
น ซึ
ง่
∙ำให
พวกเขาไมสามารถดำเนินการได!"

ดังนั้
น เมกัสในวันนี
้
ตอนนี
้
ใช
เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
เพื
่
อ
ความคืบหน า เพราะเปนเสน∙าง∙ี ด่ี
∙สี
ุ่
ด และ
หลายคนสามารถใช ประสบการณ ของผู 
สู งอายุ
ของ
พวกเขาเพื่
อความก าวหนา พวกเมกัสโบราณ∙ี ไ่
ด
รั บ
มรดกเปนคนน าเว∙นามาก ถ าพวกเขาโชคดี พวก
เขาก็
สามารถหาแหล งข
อมูล∙ีเ่
ข
ากันไดกบั ร
างกาย
ของพวกเขาและปรับปรุ งแก ไข แตส
วนมากของพวก
เขาติ
ดอยู∙รี
่
ะดับ 1 ตลอดชี วิตของพวกเขา "
ผู
นำกล
าว

"อัศวิ
นเหล็ กโบราณกล าวได
วา
มาจากโลกใกล เคียงกับ
เรา เป
นแขนง∙ี เ่
ฉพาะเจาะจงของโลกเหล็ กกลาลาวา
หลังจาก∙ีพ่ ิ
ชติโลกนี ้เมกัสโบราณได เปลี่
ยนแปลง
ร
างกายของเราด วยวิธกีารบางอย าง ซึ
ง่
สงผลให
สถานะพิ เศษของวิ วฒ
ั นาการ∙ี อ่
ัศวิ
นเหล็กสามารถ
∙ำได หากไม มี
โชคดี มหาศาล ความแข็ งแรงของพวก
เขาจะอยู∙จี
่ดุนี้
ตลอดไป ดังนั้ นพวกเจ าจึ
งไมต
อง
อิ
จฉาพวกเขา "

"เราควร∙ำอะไรตอนนี
้
? เราควรดำเนิ
นการต
อไป
หรือไม"

เมกัส∙ี
ม่
ี
ดวงตาสี
แดงไขว
ถาม หวื
อ! หวื
อ! หวื
อ!*

ในระหวางการเดิ
น∙าง เมกัสระดับ 2 ใช
จติ
ใจของ
พวกเขาเพื่
อดำเนิ
นการต อการสน∙นาของพวกเขา
ด
วยความช วยเหลื
อของพลัง∙างจิ ตของพวกเขา∙ี
่
แข็
งตัว ความคิดของพวกเขาถู กประมวลผลในอัตรา
หลายเ∙า∙ีเ่
ร็
วกว
าเมกัสระดับ 1 ด
วยคลื
่
นพลังแห
ง
จิ
ต ภาพและคำพู ดจำนวนมากอาจมี อยู
ภ
ายใน

"ไม
! เราจะชะลอตัวลง! "
ด
วยสายตาเย็
นชาของเขา ผู

นำของเมกัสแห
งแสง
ชะลอตัวลง

"เพี
ยงแค
ปล
อยให
เหล
าอัศวิ
นเหล็
กไอรอนคลาวด
พุ

ง
ไปอยู
แ
นวหน
า!"

"ส
วนสำคัญของต นไม
แหงภู
มิ
ปญ
ญาและสมบัติ ∙ี่
ควรจะเพี
ยงพอ∙ี จ่ะกระตุ

นให
พวกเขาไป∙ั้
งหมด!
เราจะตามหลังพวกเขา "

ผู

นำบอกอย
างใจเย็
น

นี
่
เป
นแผนการ∙ี แ่
∙จริ
ง อัศวิ
นเหล็กรู
ดี
วา
เมกัสแห
ง
แสงอาจใช
ประโยชนจากพวกเขาโดยตามหลัง แต
ภายใต
การลอลวงของสมบัติ พวกเขายังคงเลื
อก∙ีจ่
ะ
ติ
ดตามเปาหมายของพวกเขา
สำหรับสัญญากับเมกัสแห
งแสง? หากพวกเขาได
รั บ
สมบัติ
จริง ๆ เมกัสแห
งแสงก็
จะจ
ายเงิ
นเป
นจำนวน
มากสำหรับมัน

เหล
าอัศวิ
นเหล็กมีความมั่
นใจในความสามารถของ
พวกเขา พวกเขามั่
นใจวาพวกเขาจะสามารถจบการสู

รบได
กอน∙ีเ่
มกัสแหงแสงจะมาถึง!

อลิ
สแตร
และพวกเมกัสแห
งความมื
ด∙ี
ห่
ลบหนี
อยู

ด
านหน
าก็
หยุ
ดลง∙ีจ่
ดุนี
้

ด
านหนาของพวกเขา ร
างหนึ
่
งก็
ปรากฏออกมาจาก
อากาศบางและขวางเสน∙างของพวกเขา

ผู

ชายคนนี
้
ดู
จะเรี
ยบง
าย และถ
าเขาเคยอยู
ใ
นฝู
งชน
เขาก็
ยาก∙ีจ่ะหยิบออกมา อย
างไรก็
ตาม เขามีคลื่
น
พลังงาน∙ี
เ่ปนเอกลักษณ
ซงึ
่
อยู
ใ
นระดับเมกัสระดับ 2
∙ำใหใบหนาของ∙ั้
งสามคนเปลี่
ยนไป

"มอบแกนของต
นไม
แห
งภู
มิ
ปญ
ญาและสมบัติ
∙พี
่
วก
เจ
ามี
ออกมา!"

ชายวัยกลางคนเสี
ยงหยาบคาย กำลังดื
่
มนํ
าจากขวด
้
ของเขาด
านขางและดู
ไม
ใส
ใจ

"เจ
า ... " สองเมกัสแหงความมืดดานหลังอลิ
สแตร
เริ
ม่
รำคาญ ต อให
ผู

ชายวัยกลางคนนี้
เป
นเมกัสระดับ
2 แลวอย างไร? พวกเขามีสามเมกัส∙ี
อ่
ยู
ในระดับ 2!

“อู

ววว!!!” คำตอบของอลิสแตรนั้
นง
ายมาก คำราม
ใส
เรลิ
น ใบหนาของเขาซึ
ง่
กลายเปนหมาปาตัวหนึ
่
ง
แลว ∙ำให
เขารู
ส
ึ
กหงุ
ดหงิ
ดในขณะ∙ี
เ่
ขากระโจนไปยัง
เรลิ
น

ฟุบ ฟุ
บ!ขณะ∙ี
ว่
่
ิ
ง เขาเป
ดปากและลูกพลังงานขนาด
ยักษ
สองลู
กพุ

งตรงไปยังเรลิ
นเหมื
อนกับวัตถุ
ระเบิ
ด

ในขณะ∙ี่มนุ
ษยหมาปาดู
เหมื
อนจะกลายเปนลมและ
ซ
อนตัวอยู
ใ
นร
างใหญโต ปรากฏตัวหน
าเรลิ
น
เหมื
อนพายุเฮอริ
เคน กรงเล็
บคมของเขาเต็
มไปด
วย
ความหนาวเย็นและความกระหายเลือด

"ขัน้
ตอน∙ี
ส่ องของการเปลี ่ยนรางของสัตวรา
ย!" เร
ลินจดจ
ออยูกบั มนุ
ษยหมาป า∙ี
ก่ำลังใกล
เขา ไฟสีนํ
า
้
เงิ
นกระพริบเป นครั้
งคราวในดวงตาของเขา

ด
วยการกวาดแขนขวาของเขา ผงสี
แดงกระจายอยู

ในอากาศ

"สัมผัสแห
งเปลวเพลิ
ง!"

เส
นสองสาย∙ี
น่
ำความรอน∙ี
ร่
ุ
นแรง∙ะลุ
พลังงาน
ธาตุ
ลมและตรงไปยังมนุ
ษย
หมาป
า!

“อู

ววว!!!” อลิ
สแตรหอนซํ
า ๆ ร
้ างกายของเขา
เปลี
่
ยน∙ิ ศ∙างไปเรื
่
อย ๆ

อยางไรก็
ตาม สัมผัสเเห
งเปลวเพลิ
งสองสายดู
เหมือนจะมี ระบบนำ∙างและหมุ นวงกลมไปในอากาศ
เพื่
อสกัดกัน้
เส
น∙างของมนุษยหมาป
า จากการ
ฝกซ
อมจากการจำลองโดยเอไอชิ พ วิ
ธ∙ีเี
่
รลิ
นใช
สัมผัสแหงเปลวเพลิ
งคลายกับความคุ

นเคยกับคน∙ี
่
เคยวิเคราะหมานานหลาย∙ศวรรษแล ว เขาได
ค
นควาและสร
างเ∙คนิ
คเล็
ก ๆ น
อย ๆ ∙ี
ไ่
ม
เหมื
อน
ใครของเขา

อู
วว!" มนุ
ษยหมาปาพยายามอย
างสุ
ดกำลังเพื
่
อหลบ
การโจมตี ∙หี
่น
าอกของเขา แต
แ∙น∙ีแ่
ขนขวาของ
เขาถูกแสงสีแดงพุ
งตรง

อลิ
สแตร
คำราม แขน∙ี
ม่
ี
ขนยาวพร
อมกับกรงเล็
บ
บนแขนปลิ
วออกไป

"กักขัง!"

เรลิ
นเหยี ยดแขนของเขาไปข
างหน
า และมีสองเงาดำ
กอตัวขึ
น้
สีล
อมรอบอลิ
สแตร ซึ
ง่
ตอนนี้
ได
สู
ญเสียแขน
"มาชวยข
า!"
ปง!ภายใต
การควบคุ
มของเงามื
ด อลิ
สแตรถู
กบังคับ
ใหยกเลิ
กร
างของมนุ
ษย
หมาปาและเสี
ยงคำราม∙ำให
เกิ
ดเสียงของมนุ
ษย

สองเมกัสแห
งความมื
ดจ
องมองกัน และเคลื
่
อนไหว
∙ัน∙ี
!

เมกัสหัวล
านวางมือบนพื้
นดิน ร
ายคาถาโหยหวน
โหยหวนเพี ยงไม
กคี
่
รั้
งฟ
งดู
เหมื
อนเสี
ยงแผดรองของ
วิ
ญญาณ∙ี ต่
องการแกแค
น

ชิ
้
ชิ
!้กระดู
ก∙ี
ม่
ี
เดื
อยสี
ดำพุ

งขึ
น้
อย
างรวดเร็
วจาก
พื
้
นผิวของพื
้
นดิ
น

ไม
วา
จะเป
นโขดหิ
นหรื
อพื
ช พวกมันถู
กเจาะ∙ะลุ
ผ
าน
เดื
อยกระดูกเหล
านี
้
เดื
อยกระดู
ก∙ีม่
ี
หนามกระจายหนาแน
นขึ
น้
ในพื
้
น∙ี
่
ความมื
ดของมันเข
าหาเรลิ
น

โบ! โบ! สองร

างสี
ดำถูกเจาะโดยเดื
อยกระดู
ก แต
มัน
ไม
ได
∙ำรายแมแต
เส
นผมบนร างของอลิ
สแตร
"ฮิ
ฮิ ซิ
ลลี
่เจ
า∙ำได
ดี
!"

เมกัสอี
กคนหนึ
่
งหัวเราะ และไม
สี
ดำในแขนของเขา
ขยายออก

"ปลดปล
อยจิตวิญญาณแห งความเงี
ยบงันออกจาก
ห
วงนรก จงกลับมาชี
วิ
ต!"

ลู
กบอลไฟสีเขี
ยวเกิ
ดขึ
น้
อย
างฉับพลัน∙ี
ห่น
าไม
สี
ดำ
และระเบิ
ดกลายเปนแสง∙ีเ่
ต็
มไปดวยดวงดาว∙ี
ถู่
ก
ยิ
งเข
าไปในเดื
อยกระดู
ก

"พั่
บ!" "พั่
บ!"*

เดื
อยกระดู
กสี
ดำ∙ีซ่
ลิ
ลี
่
ได
เรี
ยกออกมาลอยขึ น้
ก
อให
เกิ
ด∙หารโครงกระดูกนับพัน∙ีถ่
ื
อค
อนกระดู
ก
เล็
บและขวานอสู
รยักษ
สี
ขาว พุ
งเข
าหาเรลิ
น

"ผสานคาถา!"

เรลินอุ∙านออกมาอย างไมตั้
งใจ ภายในคาถาระดับ 2
ถาคาถา∙ั้ งสองมี ลักษณะคล ายกันในแง
ของ
ผลกระ∙บ พวกมันอาจมี การผสานพลังถ าพวกเขาใช
วิ
ธลีับ∙ีช่
วยใหใช
การโจมตี รวมกันได
ประเภ∙ของเว∙
มนตร นี ้
จะถูกเรียกวาการผสานคาถา และพลังของ
มันเกินกว าคาถาระดับ 2 ปกติ !
อยางไรก็
ตาม มี
เมกัสระดับ 2 จำนวนน อย∙ีม่
ี
ร
างกายและพลังวิญญาณอยู ใ
นระดับใกลเคี
ยงกัน
เงื
อ่
นไขในการปลดปล อยเว∙มนตร แบบนี ้
มี
ความ
รุ
นแรงมาก และมี เพียงไมกคี
่น∙ีเ่
หมาะสมกับความ
ตองการ เรลิ
นไม
เคยคิ ดเลยวาเขาจะได
เห็นสิ
่
งนี
้

ป
ง!*

คอนสี
ขาวขนาดใหญ
กระแ∙กลงมา ∙ำใหเกิ
ดเสี ยงดัง
เจาะหู
จากการระเบิ
ด อากาศ∙ี
อ่
ยูใ
กล
ๆ ดูเหมื อน
จะมีแรงลม และ∙ำให
เรลิ
นหายใจไม
ออกอยูช
วั่
ขณะ
หนึ่
ง

[เป
าหมายโดยประมาณของการโจมตี∙างกายภาพ:
90 จุด!] เอไอชิ
พบอก∙ัน∙ี เรลิ
นหลบคอน และ
ชัน้สี
แดงปรากฏบนพื ้
นผิวของร
างกายของเขา "การ
โจมตี ∙างกายภาพ∙ั้
งหมด? นั่นหมายความว ายังคง
มี การโจมตี
เว∙มนตร? " "ก ะ กัก้
!" ในขณะนี้
∙หารจำนวนมาก∙ี เ่
ห็
นเรลินหนีออกจากปากของมั
นมาได

เดือยกระดูกสีขาวมากมายพุ

งอยางรวดเร็วเหมื
อน
นําฝนสี
้ ขาว ครอบคลุ มพื
้
น∙ี
∙่งหมด∙ี
ั้ เ่
รลินกำลัง
วางแผน∙ี จ่ะถอยกลับไป

ตึ
ง! เดื
อยกระดู
กสี
ขาวกระแ∙กลงบนชัน้
บนร
างกาย
ของเรลิ
นและระเบิ
ด

คลื ่
นพลังอันมหาศาลปลดปล
อยความหายนะลงบน
ชัน้
สีแดง และแสงก็พริ
บอย
างเลื
อนราง แสดงให
เห็นถึงความยากลำบากในการตอสู

กบั การโจมตี
ครั้
งนี
้
"ก
ะ กัก้
!"

ดานหลัง∙หารกระดู
กเหล
านั้
น กลุ

ม∙หารขนาดใหญ
เริม่
ยิ
งเดื
อยออกมาด
วยเช
นกัน

"ครึ
ก!" "ครึ
ก!"*

ภายใต
การโจมตีของพวกเขา ชัน้
ป
องกันสี
แดงบน
พื
้
นผิวของเรลิ
นแตกเปนเสี
ยงดัง

ป
ง! ป
ง!*

เกล็
ดสี
ดำหนาแนนมากมายปรากฏขึ
น้เมื
่
อร
างของ
เขาปลิ
วออกไปไกลโดยไม
มี
รอยแตกจากการระเบิด
แสงสี
เหลื
องส
องแสงเป
นผลกระ∙บการเปลี่
ยน
รู
ปร
างถู
ก∙ำลาย เผยให
เห็
นรู
ปลักษณ
∙เี
่
เ∙
จริ
งของเ
รลิ
น

"ไฟร
บอลแฝง!" "สัมผัสเเหงเปลวเพลิ
ง!" เปลวไฟสี
แดงและสีดำพุ
งออกไป และเดื อยกระดู
ก∙ี เ่
ต็
มอยู

บนฟากฟาถูกเผาเป
นขี้
เถา

"เปลวไฟสี
ดำ? เจ
า-เจ
าคื
อเรลิ
น! "

เมกัสหัวล
านผู

สร
างเดื
อยกระดู
กดำไม
สามารถ∙ำ
อะไรได ได
แต
ตะโกนตะลึ
ง

"เป
นเวลานานแล
ว∙ี
ไ่
ม
ได
พบกัน ประธานซิ
ลลี
่
!"

เรลิ
นยิ
ม้
ขณะ∙ี
เ่
ขา∙ัก∙ายกับซิ
ลลี
่
“ซิ
ลลี่
! นี่
เปนนักเรี
ยน∙ี ∙่รยศตอสถาบันการศึกษา
ของเจาหรื อ? เขาก
าวสู
เมกัสระดับ 2 จริ
ง ๆ! "
เมกัสระดับ 2 ผู 
∙รี
่
วมมือกับซิ
ลลี่
จอ
งดวยความสนใจ
ในขณะ∙ี เ่ขามองเรลินขึ
น้ และมองลง "เขามี
ความสามารถมาก∙ี เดี
ยว!"

ตอน∙ี
่
283 ลาก
อน

"เรลิ
น เจาต
องการสารสกัดจากต
นไม
แห
งภู
มิ
ปญ
ญา
เช
นกัน?"

ซิ
ลลี
่
มองไป∙ีค่
น∙ีอ่
าจจะกลาวได วา
เป
นนักเรี
ยน∙ี่
โดดเด
น∙ีส่
ุ
ดในประวัติ
ศาสตร ของสถาบันปากระดูก
ลึ
กลับ ซึ
ง่
มี
การแสดงออก∙ีซ่บั ซ
อนบนใบหน าของเขา
ในแงหนึ
่
ง ไม
มี
ความจำเป น∙ี จ่ะต
องพิ
สู
จน
ความสามารถของเรลิ นในฐานะเมกัส เพื่
อให
สามารถกาวไปสู
เมกัสระดับ 2 ในยุคเช
นนี
้
และดวย
ความเร็
วดังกล
าวเปนสิ่
ง∙ีไ่
ม
คอยเห็
นในช
วงไม
กปี
่∙่
ี
ผานมาในประวัติศาสตรของเมกัส

ซิ
ลลี่
เชื
่อวาถ
าเรลินยังคงสามารถรักษาอัตรานี ้
ได
แนนอนว าเป
นไปได∙เี
่ขาจะกลายเป นเมกัสระดับ 3
ก
อน∙ี เ่ขาจะอายุรอยป และกาวไปสู
การจัดอันดับ∙ี่
∙รงพลัง∙ี ส่
ุ
ดในชายฝ ง∙างใต
∙ ั้
งหมด! ถ
าเขายังคง
อยู
ใ
นสถาบันป ากระดู กลึ
กลับ โรงเรี
ยนก็คงจะอยู ใ
น
ยุ
ค∙อง

ใน∙างกลับกัน เรลิ
นเคย∙รยศสถาบันการศึ กษาไว
แล
ว และการตอบโต กลับของเขาส
งผลให
เมิ
รฟ
ถึง
แก
ความตาย ซึ ง่
เมิ
รฟเป
นผู
อาวุ
โสของตระกู
ลลิลิ
ย
เ∙ล ซึ
ง่
เป
นหนึ
่
งในสามตระกูลใหญ ใน
สถาบันการศึ
กษา เขาฆ
ากระ∙ั่
งเมกัสระดับ 1
จำนวนมาก ∙ำให
ตระกูลลิ
ลิ
ยเ
∙ลมี อำนาจลดลง
มากและเกื
อบจะถู
กลบออกจากโลกของเมกัส!

ดังนั้
นซิ
ลลี
่
มี
ความคิดมากมายเกี
ย่
วกับการปรากฏตัว
ของเรลิน "ใช
ครับ ∙
านประธาน!"

เนื
่
องจากคาถาแปลงกายของเขาไดถูกถอดออกแล ว
เรลิ
นก็ไม
ได
มี
อะไรจะซ
อน "ข
าหวังวา∙
านจะไม
เข
าไปแ∙รกแซง เพราะแกนของตนไมแหงภู
มิ
ปญญาและสมบัติ อลิ
สแตร
ได
เป
นสิ่
ง∙ีข่
าต
องการ!"
เรลิ
นโคงคำนับเล็
กน
อย

มองยอนกลับไปในสิ่
ง∙ี
ส่ถาบันปากระดูกลึ
กลับดู
แล
เขาอย
างดี∙ำใหเขาได
รับการรักษา∙ีด่
ี
ไม
คำนึงถึ
ง
การกระ∙ำของตระกู ลลิ
ลิยเ
∙ล พวกเขาปฏิบตั ิ
ตาม
หลักการพื้
นฐานของการซื อ้ขายโดยใช
ค
าเ∙
ากัน ∙ำ
ให
เรลิ
นไดรับการยกยองเปนเมกัสและเดิ
นไปตาม
เส
น∙าง∙ีแ่ข็งแกร
ง

เพราะฉะนั้
น เว
นเสี ยแต
วา
มีบางสถานการณ พิ
เศษ
เขาไม
ต
องการแลกกับซิ ลลี่ "อวดดี ยงิ
่นัก! เจา
เป
นเพียงเมกัสระดับ 2 หนาใหมและยัง เจายัง
กลามากจริง ๆ ... "

กอน∙ีซ่
ลิลี
่
จะมี
โอกาส∙ีจ่ะตอบโต เมกัสแหงความ
มืดก็
โกรธเคืองออกมา ในสายตาของเขา ไม วาเ
รลินจะอัจฉริยะเเค
ไหน เขาก็ แค
กาวหนาไปเ∙านั้น
ถึงแม
วาเขาจะประสบความสำเร็ จในการต อสู
กบั การ
สังหารสองเมกัสระดับ 2 ซึง่ใครจะรูว
า
เขาได
ใช
ประโยชน จากสถานการณ นี
้
และฆ าพวกเขาขณะ∙ี พ่วก
เขาบาดเจ็
บสาหัสหรื
อไม
?

ดังนั้
น ∙ัศนคติของเขาต อเรลิ
นมีมากเกินไป "
เจาหนุมให
ผู

ใหญเช
นข าสอนวิธ∙ี
เี
่
จ
าควรแสดง∙ า∙ี
ยังไงในกลุ
มของเมกัสระดับ 2" สองแสงสีดำ
จำนวนมากถู กสร
างขึน้ จากมื
อเมกัสระดับ 2 นี
้ก
อตัว
เปนรูปกะโหลก "เปนคำพูด∙ี
ไ่
ม
สำคัญ! น
า
รำคาญ! "

เรลิ
นพึมพำกับตัวเอง แสงสี
แดงในดวงตาของเขา
กลายเปนรุ
นแรงมากขึ น้บนข
อมือของเขา ผลึ
ก
โปร
งใสเริ
ม่
กระจายออกเป นสี
แดงเข
ม

“เจ
าพู
ดวาอะไรนะ? เมกัสระดับ 2 ∙ี
พ่
ู
ดออกมาก็
ตกใจ "ข
าว
าเจ
าควรจะ∙ำอะไรบางอย าง
เกี
ย่
วกับนิ
สัยของเจาในการเ∙ศน มิ
ฉะนั้
น ข
าไม
คิ
ดว
า
เจาจะไดมี
ช วี
ิ
ตอยู
เ
พื่
อ∙ี
จ่
ะเห็
นดวงอา∙ิ
ตย
ในวันพรุ
งนี
้
!
" เรลิ
นยกศี รษะของเขาขึ
น้ยิ
ม้
ออกมาอยางเจิ
ด
จา ∙ึ
ซซ ∙ึซ!*

ควันสี
ขาวจำนวนมากค อย ๆ หลั่
งไหลออกมาจาก
ร
างของ∙หารกระดู กจำนวนมากจากก อนหนานี้
∙ันใดนั้
น โครงกระดูก∙หารกระจัดกระจาย
กลายเปนกองกระดู กบนพื ้
นดินกระดูก∙ีก่
ระจัด
กระจายถูกสึกกร
อนอี กครั้
ง และกลายเป นกองผงสี ดำ
จากวงกลมของพื ้
น∙ีไ่
หมเกรียม การกัดกรอนเริม่
กระจายไป∙ั่ว∙ุ
ก∙ิศ∙ุก∙างโดยมี เรลิ
นเปน
ศู
นยกลางของมัน∙ั้
งหมด หญ าเน
าเป
อยใน∙ัน∙ี
และกลายเป นสิ
่
ง∙ี
ค่ ล
ายกับโคลน

แมลงจำนวนมากตกลงไปกับพื ้
นดิ
น และตัวตุ

นพลิ
ก
ตัว ร
างแข็
งตัวเมื
่
อวางควํ
าลงเน
่ าเป
อ
ย
ราวกับว
ามัจจุ
ราชได
มาถึ
งแล
ว ∙ั้
งภู
มิ
ภาคก็
จมลงสู

ความเงียบสงบแห งความตาย ตึ
ง! ถุ
ด!*

ตอจากนั้
น โครงกระดู กมากมายล มลง กระดู กของ
พวกมันหลนลงขณะ∙ี พ่วกเขากลายเปนผง "เจ า
ใช
การโจมตีพิษ∙ีม่ี
ผลต อพื้
น∙ีข่
นาดใหญ !" อลิสแตร
ได
รับบาดเจ็
บมาก อนแล ว และภายใตการโจมตี อั น
∙รงพลังของพิ ษ∙ีเ่ป
นพิ ษของเรลิ
น แขนข างขวาของ
เขาเริ
ม่
งอกขึน้ อลิ สแตร มองดูน
าสังเวชในขณะ∙ี ่
เขากมหน
ากัดฟนไว หยิบหลอด∙ดลองออกมาและ
เ∙มันลงบนแขนขวาของเขา

ตึ
ง! เปลวเพลิ
งปกคลุมพื
้
น∙ี
จ่
ากไหลขวาของเขา
และมีกลิ
่
นของการเผาผลาญเนื
้
อหนัง
อลิสแตร
หนาบู
ดบึง้หลังจากเปลวไฟหายไป เลื
อด
ไม
ได
ไหลจากบาดแผลบนไหล ของเขา และหนองจาก
ก
อนหนานี
้
ไดหายไป

“ไป? ขาจะอยู ขา

งหลังและสอนบ∙เรี ยนให เขา! "
เมกัสแห งความมื ดกล าวอย างเย็
นชา ด วยการ
แสดงออก∙ี น่
ากลัว "ตกลง! ระวังเมกัสแห งแสง
ข
าสงสัยว าพวกเขาได ∙ำขอตกลงกับไอรอนคลาวด "
อลิสแตร ตอบได อยางรวดเร็ ว รี
บไปนั่งบนพรม∙ี ่
งดงาม∙ี ป่ รากฏขึ น้จากร างของเขา ∙ันใดนั้น
ดวงตาของเขาก็ สองแสงและเขาก็ เป
นลม ป
ง!
ร
างกายของอลิ สแตร กระแ∙กพื ้
น มีรปู แบบสี ดำ
ลึ
กลับ∙ีด่ ู
เหมื อนงู เลื้
อยบนใบหน าของเขา แม แต
เปลวไฟจากก อนหน านี้
กไ็ม
สามารถจัดการกับสารพิ ษ
ได
! "เป นพิ ษ∙ี รุ่
นแรงยิ ง่
นัก! มันสามารถอยู เ
ฉย
ๆ กอน∙ี ม่ันจะกระจายอย างสมบู รณ! แยแลว!"
การแสดงออกของเมกัสแห
งความมื
ดผู

∙พี
่
บว
าเรลิ
นมี
การเปลี
่
ยนแปลงอยางมาก

∙ัน∙ี
หลังจากนั้
น ก
าซสี
ดำในอากาศล
อมรอบร
างของ
เขา

พิษของสัตว
ปศาจโบราณ อสรพิ ษยักษ
เคโมอิ
น เริ
ม่
กัดกร
อนรางกายและจิ ตวิ
ญญาณของเขา! "ข
า
บอกเจาก
อนแล ว เจ
าไม
สามารถหยุดข
าได
!"

ราวกับมัจจุ
ราช∙ี
ค่ื
บคลานมายังโลก ภาพหลอนของงู
ขนาดใหญ ปรากฏตัวขึ
น้เบื
อ้งหลังเรลิ
นขณะ∙ีเ่
ขามุ
ง
หนาตรงไปหาอลิ สแตร ผู

ซงึ
่สลบอยู 
หลังจาก∙ีเ่
อา
แก
นของต นไมแห
งภู
มิปญ
ญาจากตักของเขา เรลิ น
หยิบกระเปาบนเอวของอลิ สแตร และตรวจสอบถ วย
ไม
อยางประณีต พื้
นผิวของถวยนี้
เป
นสี
เหลือง
เข
มเก
าแก∙ีม่
ี
ลาย∙ี
ไ่มซํ
ากันของต
้ นไม
โบราณ มัน
ยังผลิ
ตกลิ
่
นหอมเล็กน อยของพื ช แม
วา
การ
ปรากฏตัวนั้
นไม
มี
อะไรน าตื
่
นเตน แต
เรลิ
นรู
ส
ึ
กถึง
ความเก
าแกและออราโบราณ

แม
วา
จะเป
นวัตถุ
∙ไี
่
ม
มี
ช วี
ิ
ตชี
วา ถ
วยยังคงให
ความรู
ส
ึ
กของสติปญ
ญา

"นี
่
คือ ... ถ
วยไม ∙∙ี่ำจากเปลือกของตนไมแห
งภูมิ
ปญญา!" เรลิ นสัมผัสกับคางของเขา เหตุ ผล∙ี∙่
ำให
เขาแนใจอย างยิง่ ว
านอกเหนือจากการ∙ดสอบของเอ
ไอชิ
พ และข อสันนิ ษฐานของเขาแลว แกนของตนไม
แหงภู
มิ ปญญา∙ี เ่
ขาครอบครองกำลังเริม่ฉายแสงสี
เขี
ยวเล็กน อยซึง่เปนตัวบ
งชี
∙้ยี
่
งิ
่
ใหญ บุ !*

เรลิ
นคลายมื
อขวา และแสงสี
เขี
ยวจางหายไปในถ
วย
ไม

เช
นเดี
ยวกับการละลายนํ าแข็
้ ง สารสกัดจากต น
โบราณและถ วยไม
∙หี
่ลอมรวมเขาด
วยกัน ถวยถู
ก
ปกคลุ ม∙ัน∙ีโดยชัน้
ของแสงสี
เขียว และดานในของ
ถวย∙ี
เ่
ต็
มไปด วยของเหลวโปรงใสครึ่
งหนึ
่
ง
ของเหลวนี ้
มี
กลิ่
นอายของพลังและสติ ปญ
ญา

เรลินสู
ดดมของเหลวลงชัว่ครู
ปกติ
แลวความคิด∙ี่
ผานมาในใจของเขายังคงปรากฏอยู
และคำถาม∙ี ่
เขาตองเผชิญในขณะ∙ีก่
ารฝ
กอบรมเริ
ม่ได
รับการ
แกไข∙ำใหเขารู
ส
ึ
กใจกว
างมากขึ
น้ "การตรัสรู น
้
ี
?"

ความปติ
ยนิดี
ปรากฏตัวขึ
น้
บนใบหน
าของเรลิ
นและ
ชัน้
ของแสงจากมื
อของเขาป
ดผนึ
กถ
วย
"ตนไม แห
งภูมิ ปญ
ญาโบราณ! มันคื อการตกผลึ ก
ของปญญาโบราณ! เพี ยงแค การหายใจเพี ยง
เล็
กนอย∙ำให ได
ผลอย างมาก จะเกิ ดอะไรขึ น้ ถาขาใช
มัน∙ั้
งหมด? " รูปลักษณ ∙ลี
ุ่
กเป
นไฟปรากฏขึ น้
ในการแสดงออกของเรลิ น และด วยแสงสี เงิ นจากมื อ
ของเขาถ วยไม และแก นภายในหายไป "อย างไม
คาดคิ ด คน∙ี เ่คยเปนนักเรี ยนไดแซงหน าข าไปแล ว!"
ซิ
ลลี่
ยงั ถู
กลอมรอบด วยชัน้ของกาซสีดำ ขณะ∙ี ม่ อง
ไป∙ีเ่
รลิ น รอยยิ ม้
ขมขืน่ก็ปรากฏขึ น้ ด วยการกั
ดกรอนจากพิ ษ ∙ั้ งเขาและคู 
หขูองเขาไม
สามารถ
แสดงพลังได ถึง 70% ของความแข็ งแกรง∙ี แ่∙จริง
ของพวกเขา แม วา
จะ∙ำงานร วมกัน แตกย็งั ยาก∙ี จ่ะ
เอาชนะเรลิ นได

เมกัสแหงความมืด∙ี
ไ่
ม
ชอบเรลิ
นได
หลบหนี ไปนาน
แล
ว รางของเขาเปล
งแสงดวยคลื
่
นพลังเว∙มนตร∙ี
่
ใช
ในการขจัดพิ
ษ แตน
าเสี
ยดาย∙ีพ่
ิ
ษสีดำ
กลายเปนหนา∙ึบ และดู
เหมือนจะไม
สามารถขจัด
ออกได

เมื
่
อความคิดถึง∙ี
เ่
ขาได
พู
ดไป ใบหนาของเมกัสแหง
ความมืดกลายเปนสีแดง โชคดี
∙ใี
่
บหนาของเขาถูก
บดบังด
วยกาซสี
ดำ จนไมมี
ใครสามารถมองเห็ นการ
แสดงออกของเขาได

เมื
่
อมองเห็นเรลินถื
อเป
าหมายของภารกิ จนี้
เมกัส
แหงความมืดนี
้
มีความคิด∙ุกประเภ∙และริ มฝปาก
ของเขากระตุกขึ
น้มา แต∙าย∙ี
ส่
ุ
ดเขาก็
ไมได
พู
ดอะไร
เรลิ
นอาจไกลเกินความคาดหมายของเขา เขาอยู ∙ ่
ี
ระดับสุ
ดยอดภายในเมกัสระดับ 2 และเขาหรื อซิ
ลลี
่
ไม
สามารถจัดการตัวเขาไดด
วยตัวพวกเขาเอง ความ
พยายาม∙ีจ่ะสู

รบอาจกอใหเกิ
ดความเกลียดชังต
อคู
ตอสู
และก
อให
เกิดการเสี
ยชีวิ
ต∙ีไ่
มจำเป
นมากขึ น้
เมกัสแห
งความมื
ดเปนคน∙ี ฉ่ลาดมาก แม วาเขาจะ
สามารถยึดเอาแกนแ∙ของตนไม
แห งภู
มิปญ
ญาไว ได
แตกไ็
ม
มี
∙างใด∙ีเ่
ขาจะมี
โอกาสใชมันได∙ำไมเมกัส
แหงความมื
ดคนใดถึ งต
องยอมตายเพื ่
อมันดวย?

ปกติ∙เี
่
รลิ
นไม
∙ราบเกีย่วกับความคิ
ด∙ี
ซ่
บั ซ
อนวิ
่
ง
ผานจิ
ตใจของพวกเขา อยางไรก็
ตามจากประสบการณ
เขาสามารถคาดเดาได
ถึงแนวความคิด

เพราะฉะนั้
น หลังจากพยักหนาสั้
นๆใหซลิลี
่เขาก็
หนั
หลังจากไป ฟุบ! ฟุ
บ!* เสี
ยงของฝ เ∙
าของ
ม
าดังขึ
น้
อยางต
อเนื่
อง และจากขอบฟ าหางออกไป
กลุ

มของอัศวินเหล็กปรากฏตัวขึ
น้

ถึ
งแม
จะมี
แค
13 คน∙ี
น่
ั่
น อัศวิ
นก็
เหมื
อนเหล็
ก
∙
วม∙ี
ก่
ำลังพุ

งเข
าหาพวกเขา "มันเป
นสิบสาม
ปราชญ
ของไอรอนคลาวด ซึ
ง่เป
นกลุ
มอัศวิ
นเหล็
ก!"

"เมื
่
อไหร
∙พี
่วกเขา∙ำงานร
วมกับเมกัสแห
งแสง?
หรือนี
่
เป
นเพียงการเคลื
่
อนย
าย∙ีเ่
รี
ยบงาย? "

เมื
่
อมาถึงจุ
ดนี้เขาไม
สามารถ∙ำอะไรไดได
แต
จอ
ง
มองไปยังเรลิ
น เป
าหมายของพวกเขาคื
อเรลิ
น
ผู
∙ไี
่
ด
ขโมยแกนแ∙ ไปเ∙
านั้
น ลู
ลู
!*

สัตวเหล็กขนาดยักษสิ
บสามตัว∙ีพ่นเปลวไฟและมี

แสงสี เขี
ยวในสายตาของพวกเขาหยุ ดด
านหนากลุ
ม
พวกเขากระจายออกไปและล อมรอบพวกเมกัส "
พรึ บ!" "พรึบ!"หมวกของผู
นำเปดโดยอัตโนมัติเผย
ใหเห็นใบหนาของผู
ยงิ
่
ใหญ "ใคร∙ีม่
ี
แกนแ∙
ของ
ตนไมแห งภู
มิ
ปญญาอยู?
" เขามองไปรอบ ๆ ด วย
ความสงสัย

เป
าหมายของพวกเขา อลิ สแตร ตอนนี ้
∙รุ
ดตัวลง∙ี พ่ ้
ื
น
และไมมีใครรูวา
เขายังมี ช วีิ
ตอยู หรื
อตายไป มี ความ
เป
นไปได สูง∙ีแ่ก
นแ∙ ได ถู กแยงระหว างหมู

เมกัส∙ี น่่
ี
หรื
อถูกขโมย เขาไม รจู
กั เรลิ น ซึง่
เพิ
่
งจะปรากฏตัวขึ น้
สิ
่
ง∙ี∙่ำใหเขารำคาญมาก∙ี สุ่
ดก็คื
อเมกัส∙ี
ป่จ
จุบนั
กำลังจ
องมองเขาเป นคน∙ี ต่ายไปแล ว

ตอน∙ี
่
284 ความกล
า

"เกิ
ดอะไรขึ
น้
?”

มหาปราชญ รสู
ึ
กประหลาดใจ และ∙ั้
งหมดใน∙ัน∙ี
ร
างกายของเขาสู ญเสียความแข็
งแกร
ง∙ั้
งหมด
ไป ตู
ม!!!!! สัตว
เหล็
กหลายตัวตกลงสู

พื้
น เปลวไฟ
วิ
ญญาณลู กตาสี
ดำของพวกมันหายไป ในไม
กวี
่
ิ
นา∙ี
พวกมันกลายเป
นกระดู
กแห
งอีกครั้
ง

"เพื่
อนเกา?" มหาปราชญครําครวญ การเชื
่ ่
อมตอ
กับมาของเขาถูกตัดขาดอย
างสิ
้
นเชิ
ง กล
าวอี
กนัยหนึ
่
ง
จิตวิญญาณของสหายของเขาหลายป ถู
ก∙ำลายและ
ไมมี
อยูใ
นโลกนี้“ใครนะ? ดวงตาของเขา
เปลี่
ยนเป นสี
แดง

เมกัสแห
งความมื
ดและซิลลี
่
หนั ไปใน∙ิ
ศ∙างเดี
ยวกัน
เพื
่
อมองไป∙ีเ่
รลิ
น ผู

มี
ใบหน
าเฉยเมย

"มันเป
นเจ
า!" ใบหน
าของมหาปราชญ
เริ
ม่
กระตุ
ก"
เจ
าขยะสกปรก! เจากล
า…?”

"ไม
มี
ประโยชน
!" แสงสี
แดงเลื
อด∙ี
เ่
ป
นของแข็
งถู
ก
ยิงจากดวงตาของเรลิ น และแสงสีแดงบนขอมือของ
เขาตอนนี ้
รุ
นแรงมากจนถึ งจุด∙ี
ม่
ันเกิ
น
ขี
ดจำกัด ปง!!* ระบบแจงเตื
อนเตือนภัยล
วงหนาได
ระเบิดขึ
น้เปลี่
ยนเปนผงแปงเป
นประกาย

"อาณาเขตเงา!"

"พิ
ษแห
งโ∙สะ!"

ความมื ด∙ั้
งหมดรวม∙ั้งบริ
เวณ∙ั้
งหมดและเบื
อ้
งหลัง
เรลิน เป
นเงาขนาดใหญ ∙ดี
ู่
เหมื
อนงู
กลายเป
นสิ
่
ง∙ี
่
นาสะพรึงกลัวของราชาป
ศาจ

เงาขนาดใหญกเ็หมื
อนกับสัตว
∙กี
่ลื
นกิน∙ุ
กอย
างเมื
่
อ
มันผ
าน เสี
ยง∙ีน่
าสะพรึ
งกลัวของการกัดกร
อนและ
เสี
ยงคำรามตําของผู
่ 
∙เี
่
ผชิ
ญหน ากับความตาย∙ี
ม่ี
เสี
ยงอยู
ต
รงกลาง

ป
ง!!*

ครูต

อมา เงาดำหายไป ∙ิง้
ไว
เพียงนักปราชญสิบสาม
คนโดยไมมี
แสงสวางในดวงตาของพวกเขาขณะ∙ี พ่
วก
เขาล
มลง แมแต
วิ
ญญาณ∙ี อ่
ยู
ในร
างของเขาถูกกลื
น
กินโดยพิ
ษ "ราชาป ศาจแห งพิ
ษราย! มันคื
อราชา
ปศาจแห
งพิษเรลิ
น! "

ในบริ
เวณ∙ี
ไ่
มไกลเกิ
นไป เมกัสแห
งแสง∙ีก่ำลัง
วางแผนจะใช
ประโยชนจากการตัดสิ
นใจนี
้ได
หน าซี
ด
ด
วยความกลัว∙ีภ่
ายใต
ซากศพเนา ๆ ภายใตหมอกดำ

แมวา
พวกเขาเคยไดยนิ
ชื
่
อของเรลินมาก
อน แต
กอ
น
เขาไม
เคยเข
าใจว
าเขาน
ากลัวแค
ไหน
"เร เรลิ
น เจ
า.... "

ไม
ใช
แคเมกัสแหงความมืด แมแตซลิ
ลี
่
กต็ กตะลึ
ง
เมื
่
อมองเรลิ น ผู

ซงึ
่สายตายังคงยิงแสงสีเเดง
เลื
อดออกมา ปราชญ สิบสามคนของไอรอนคลาวด
เป
นผู
∙ไี
่ด
รับการปกป องภู
มิภาคนี้∙ุ
กคนมี ความ
แข็งแกรงอยู∙
เี
่
มกัสระดับ 1 สู
งสุ
ด มหาปราชญ
กระ∙ั่
งอยูใ
นเมกัสระดับ 2!

ซิ
ลลี
่
รวู

า
ถ
าเขาถู
กขังโดยกลุ 
มคนเหลานี
้สิ
่
งต
าง ๆ
จะลำบากมาก แมหนีจะก็ เป
นป
ญหา พลังอันน
า
สยดสยองของสัตวรา
ยนั้ นเป
นสิ
่
ง∙ีเ่
มกัส∙ี
พ่
ัฒนาจุด
แข็
งของพวกเขาขึ
น้อยูก
บั คาถา∙ีไ่
ม
สามารถตอตานได

อย
างไรก็
ตาม ตอนนี
้
กลุ

มอัศวิ
นเหล็
กกลุ

มเล็
กๆ
กลุ
มหนึ
่
ง∙ี
เ่
คยอยู
ม
าเป
นเวลาหลายรอยปกต็
ายแบบนี
้
?
และฆาตกรของพวกเขาเป
นเมกัสระดับ 2 หน
าใหม
เรลิ
น?

ซิ
ลลี
่
เกาศี
รษะล
านของเขา สงสัยวาเขาถู
กจับอยู
ใ
น
ภาพลวงตาของเมกัสระดับ 3 อยู
หรื
อไม

"ใครอยู
∙
นี
่
ั่
น?"

การแสดงออกของเรลินแปลกประหลาดเล็ กน
อยและ
เขาก็
เริ
ม่
เสี
ยงคำราม เลื
อดสีแดงในดวงตาของเขา
โดดเดนกว
าเดิ
มขณะ∙ีพ่
วกมันกวาดไปใน∙ิ
ศ∙าง∙ี เ่
มกั
สแหงแสงซอนอยู


"แย
แล
ว! เขาพบเราแล
ว! "
ผู
นำกระซิ
บเบา ๆ และ∙ั้งกลุ
มก็
รี
บถอยหางออกไป
เปนระยะ∙างไกล มันเป
นเรื่
อง∙ี
ช่

วยไม
ได
!" การ
โจมตี∙เี
่
ป
นพิษของเรลินซึง่
อาจส
งผลกระ∙บต อพื้
น∙ี
่
ขนาดใหญ ∙ำให
พวกเขากลัว "ฮะ? "

สถานการณ ปจจุ
บนั ของเรลินไม
ดี
นัก บาดแผลเล็ กๆ
นอย ๆ ∙ีถ่
ู
ก∙ิง้
ไวเบื
อ้
งหลังโดยการแกแค นของ
อัศวิ
นเหล็ก การแสดงออกของเขาก็ บาคลั่
งเช
นกัน
พรอมกับกระแสอากาศสี ขาวไหลออกจากปากของเขา

[ความมีช วี
ิ
ตชี
วาของเซลลเม็
ดเลื
อดในร
างกายของคุ
ณ
ได
เกิ
นเกณฑ ! ขัน้
ตอนเริ
ม่ต
นในการควบคุม
สถานการณ อย
างเข
มงวด!]

ใน∙ัน∙ี
∙ ันใดนั้
น แสงสี
ฟา
จาง ๆ ปกคลุ
มร
างกาย
ของเรลิ
นและอุ ณหภูมิ
รา
งกายลดลง หมอกสี
ขาว
ควบแน นเป
นเศษนําแข็
้ งภายในและกระจัดกระจาย
ไป∙ั่
วร
างของเรลิ
น

"บัดซบ ข
ารู
ส
ึ
กถึ
งอารมณ
อี
กครั้
ง!"

ภายใต
การควบคุ มของเอไอชิ
พและการกระตุ
นจาก
ความกัดกิ
นจากความหนาวเย็ น เรลิ
นก็
สามารถฟน
ความรู
สึ
กได
ใน∙ี
สุ่
ด ตาของเขากระพริ
บดวย
สติ
ปญญา

"ข
าไม
สามารถตอสู
ได อี
กต
อไป หรื
อมิ
ฉะนั้
นข
าจะลง
ไปสู
สถานะบ
า ๆ บอ ๆ และไปสังหารอาละวาด
จนกวาข
าจะตาย ... "

เรลิ
นสำรวจบริ
เวณนี
้
∙ำให
เขาเห็
นสนามรบ
แมวาการเดิ นเสน∙างของวอร ลอคกับสายเลื
อด
อนุญาตให เขามี
อำนาจเหลื อเชื
่
อ ถึ
งจุด∙ี
เ่
ขาสามารถ
ใช
พรสวรรค ติดตัวของเขาจากสายเลือดของเขา
เพื
่
อให จดั การกับเมกัสระดับ 2 ผู

มี
ประสบการณ
มากมาย หรื อแมกระ∙ั่
งการฆาพวกเขาและไดรั บ
ชื
่
อเสียงสำหรับตัวเอง สาขาของเมกัสโบราณวอร ลอ
คนี้
มีขอบกพร องคอนข
างนอย

ป
ญหาการกลายเป
นการมี
อารมณ
สุ
ดเหวี
ย่
งเป
นหนึ
่
ง
ในป
ญหา

เมื
่
อเ∙ี
ยบกับเมกัส∙ี
ม่
ี
เหตุ
ผล วอร
ลอคได รั บ
ผลกระ∙บจากโลกภายนอกอย างฉับพลัน

การเข
นฆ
าและการสู
รบได
อย
างง
ายดายจะ∙ำให
เกิ
ด
ความโกรธสำหรับวอร
ลอค ∙ำให
พวกเขาเข
าสู

สถานะบาคลั่
งและสูญเสี
ยส
วนหนึ ่
งของเหตุผลของ
พวกเขา ถ
าเขาถู
กลอมรอบดวยศัตรูเขาจะไม
สามารถหลบหนี ได
เลย

"สายเลื
อดของข
าดู
บริ
สุ
∙ธิ
เ์
กิ
นไป ขณะ∙ีม่
ันบันดาล
โ∙สะ แม
แตความสงบก็
จะถู
กปฏิเสธจากรางกาย
ของข
า"

เรลิ
นตรวจสอบสถานะของเขา

[เรลิ
น แฟร เลีย วอร
ลอคระดับ 2,สายเลื อด:
อสรพิษยักษ เคโมอิ
น ความแข็ งแกรง: 21.1 ความเร็
ว:
14.4 ความอึ ด: 27.9 พลังจิ
ตวิญญาณ: 104.3 พลัง
เว∙มนตร : 53 (พลังเว∙มนตร อยู
ใ
นการซิ งโครไนซ
กับพลังวิ
ญญาณ) สถานะ: มี การหลั่
งสาร
อะดรีนาลิ
นจำนวนมาก ความคล ายคลึ งกับการ
ระเบิ
ด∙างอารมณ ของวอร
ลอค: 98.7% ปลดปลอย
ยาจากความเงี
ยบสงบ] "เอไอชิพ ใช
แผน C!" เรลิ
น∙ำได
เพี
ยงหัวเราะอย
างขมขื
น่
และออกคำสั่
ง

[ไดรับการอนุ
มัติ
การเริ
ม่
ดำเนิ
นการเล็
ก ๆ ใน
รางกายของคุณ]

เอไอชิ
พตอบอยางซื
อ่
สัตย
ในขณะนั้
น ม
านตาของเร
ลิ
นเปลี่
ยนเป
นสีฟาและอนุ
ภาคพลังงานเย็
นถู
กผลิต
ออกมาจาก∙ั่
วร
างกายของเขา

"เขาดู
เหมื
อนจะมี
ปญ
หา! “ไป?

พวกเมกัสแห
งแสง∙ีก่ำลังถู
กไล
ตามพวกเขาเห็นเรลิ
น∙ำหนาเเปลก ๆ ดวยความใจรอน เมกัสแหงแสง∙ี
่
เป
นผู

นำโบกมือแขนของเขาและแมลงนับไม ถ
วนมาร
วมกันเพื
่
อสร
างครึ
่
งใบหน
าของมนุ
ษย
พุ

งตรงไปยังเร
ลิ
น

"เจ
าไม
รหู

รื
อว
าเมื
่
อไหร
ควรหยุ
ด!"

เปลวไฟลุ
กขึ
น้
ในหัวใจของเรลิ
น แตด
วยแรงจาก
ความหนาวเหน็
บ มันถูกขจัดอย
างรวดเร็
ว

มือขวาของเขาสับลง และแสงโปร
งใสแผ
ซ
านไป∙ั่
ว
เหมือนคลื่
นในอากาศ ระลอกคลื ่
นไร
รปู
แบบปะ∙ะ
กับ∙ะเลแมลง

ปง!! ใบหนามนุ
ษย
ครึ่
งรู
ป∙ีเ่
กิดขึน้
หยุดการ
เคลื่
อน∙ีอ่ยู
ค
รู
ห
นึ
่
ง และมีแมลงจำนวนมากหล นลง
กับพื้
นดิน ดวงตาของพวกมันไม เคลื่
อนไหวอี
กต
อไป
ร
างกายเริม่แข็
งและเริ
ม่
เน
าเปอ
ย
หัว้
หัว้
หัว้
! เหมื
อนฝนฟ
าคะนอง แมลงตกลงมาจาก
ฟากฟ าและกลายเปนหยดนําตาสี
้ เ∙า

พิษ∙ี
ไ่
ร
รปูแบบดูเหมื
อนจะสามารถผ านชองว
างและ
เชื
่
อมต
อกับพลัง∙างจิตของเมกัส ∙ำให รา
งกายของ
เขาสึ
กกรอนไดเมกัส∙ีบ่งั คับแมลงเซถอยไปขางหลัง
เส
นเอ็
นสีดำ∙ีด่
ู
เหมื
อนงู แผ ซานอยู
บ
นใบหน าของเขา

"เร็
ว ปกป องข
าและช
วยข
าออกไป!" ในขณะนี ้
ผู
นำ
กลุ
มเมกัสแหงแสงใน∙ีส่
ุ
ดก็เสี
ยใจกับความโลภของเขา
แมในขณะ∙ี เ่
รลิ
นอยู
ใ
นสภาพแปลกประหลาด เขาก็
ไม
ใช
คน∙ี เ่
ขาสามารถจัดการได

"เจ
ากำลังคิด∙ีจ่
ะไป?" ไม
ไกลออกไป ริ
มฝ
ปากของเ
รลินโค
งขึน้
ดวยรอยยิม้
∙ีก่
ลับกลอก และสิ
่
งของ
ปองกันสี
ดำบนมื
อของเขาก็
ระเบิ
ดได
แสงสี
ดำถู
กดึ
ง
เข
ารู
ป กลายเป
นคันธนูขนาดใหญ

"พิ
ษแห
งโ∙สะ!"

เรลิ
นใช
คาถาติ
ดตัวระดับ 2 ของเขาอี
กครั้
ง มื
อซ
าย
ของเขาดึ
งสายธนู
และปล อยลูกศรไปใน∙ิ
ศ∙างของ
เมกัสแห
งแสง∙ี
ก่
ำลังหนี

เป
ง!* ด
วยการสั่
นสะเ∙ื
อนจากเชื
อก ลู
กศรพิษ∙ี
่
ไม
เป
นรูปเป
นร
างพาดผาน∙องฟ
าบิ
ดเบี
ย้วอากาศ
เมื
่
อผานไป

ระหว
าง∙าง พื
้
นดิ
นเปนสี
เ∙าดำ ต
นไม
เหี
ย่
วตาย
สร
างเส
น∙างเฉพาะ∙ี
แ่สดงให
เห็
นเส
น∙างของลู
กศร
"ไม
! เจ
าไม
สามารถฆาขาได
นะ! พ
อของข
าคื
อ-"
เมกัสแหงแสง∙ีอ่
ยู
ตรงกลางหลบหนี ด
วยความ
หวาดกลัวมากจนดู เหมือนวาวิ
ญญาณของเขาไดจากไป
ตอมา รางกายของเขาสั่
นและการแสดงออกของเขา
เปลี่
ยนไป

"คึ
ช!" เสื
้
อผาบนหลังของเขาถู
กฉี
กขาด เผยให
เห็
น
ฝ
ามือโปรงแสง

ฝ
ามื
อนี
้
เป
นขนาดของมนุ
ษย
ธรรมดา ๆ และคว
า
ลู
กศรพิ
ษ∙ีโ่
ปร
งใส

เป
ง ----การแพร กระจายระลอก∙ี ไ่
ม
เป
นระเบียบ
และเมกัสรอบ ๆ รี
บถอยหนี ไปอยางรวดเร็วและ
กลัวพิ
ษ "การปองกันจากเมกัสระดับ 3?" เรลิ
นเฝ
า
มองอยูไ
ม
หา
งไกล ความปรารถนาของเขา∙ี จ่
ะฆ
ายิ
ง่
แข็
งแกร
งในขณะนี
้
"ไม
มี
ใครสามารถช
วยเจ
าได
ในวัน
นี
้
!"

เขาดึ
งสายธนู
อี
กครั้
ง บึ
ซซ!*

พร
อมดวยเสี
ยงการสั่
นสะเ∙ื อน ลู
กศรพิษ∙ี
่
หยุ
ดชะงักอยู
ก
บั ฝ
ามื
อโปรงใสกระเด็
นออกมาสร
าง
ลู
กศรเล็ก ๆ นับไม
ถ
วน∙ีล่อยไปใน∙ุก∙ิ
ศ∙าง

∙ึ
ซซ ∙ึซ! ฝามื
อโปรงแสงระเบิดได
ในลักษณะ∙ีม่
ี
รจู
ำ
นวนมากอยู ใ
นนั้
น ซึ
ง่∙ำให
มันหลนลง จากภายใน
จะได
ยนิเสี
ยงคำรามของเมกัสเฒ า

ด
วยการแสดงออก∙ีเ่
ต็
มไปด
วยความไม
เชื
่
อสายตา
เมกัสแห
งแสงก็
∙รุ
ดลง
บนหลังของเขา แผลขนาดใหญ จากการระเบิดได
ลุ
กลาม คาถาป องกันโดยธรรมชาติของเขา∙ี
เ่
ขารู
ส
ึ
ก
ภาคภู
มิใจไม
มี
ประโยชน อะไรเลยแม
แตน
อย

"เจ
า-เจ
าฆ
าเขาจริ
ง ๆ! พ
อของเขาเป
นเมกัสระดับ 3!
"

เสี
ยงของซิ
ลลี
่
สั่
น

เรลิ
น ผู
ซงึ
่
ยังคงอยู
ภ
ายใตอิ
∙ธิพลของผลกระ∙บจาก
สายเลื
อดของวอร ลอค ไม
สนใจอะไร∙ั้
งสิ
้
น เขาหันมา
มองอยางเย็
นชาขณะ∙ีเ่
ขาเข
าไปหาซิ
ลลี่

ซิ
ลลี่
สั่
น และก็นึ
กขึ
น้
ได
วาชี
วิ
ตของเขายังอยูใ
นมือของ
ฝ
ายตรงข าม เขาฝ
นยิ
ม้"เอาละ! ขาเพี
ยงแคพึ
่
งมอง
ไปเห็
น เจาสามารถ∙ำ∙ุ กอย
าง∙ี เ่
จ
าตองการ!"
ความลังเลและการต
อสู

ปรากฏขึ
น้
ในการแสดงออก
ของเรลิ
น และกาซสี
ดำหนาแน
นห
อหุ
มร
างกายของเขา
หวู
ชช หวูชช!*

พายุสี
ดำ∙ีแ่
ข็
งแกร งพัดอย
างบ
าคลั่
งไปไกล และ
ในช
วงเวลาหนึ่
ง มันหายไปสู
ขอบฟา

"เจาบ านั่
นใน∙ีส่
ุ
ดก็
จากไป!" ซิ
ลลี
่
และคูหขู
องเขา
เหลื อบมองกันและกัน รวมถึ งอลิ
สแตร
ผู
ไดรับบาดเจ็บหนักและไมสามารถลุ
กขึน้ไดเผย
รอยยิ ม้อันขมขื
น่"พวกเราจะ∙ำไงดี? จาโจนตาย
แลว! ลอร ดอี
รคิจะไม
ปล
อยเราไปแน!"

เมกัสแห
งแสงคนอื
่
น∙ำเสี
ยงของความไม
พอใจพร
อม
เพรี
ยง
"ฆ
าพวกเมกัสแห
งความมื
ดและแก
แค
นให
จาโจน!"

เมกัสแห
งแสงจ องเขม็
งไป∙ี
ซ่
ลิ
ลี
่
และส
วน∙ี
เ่
หลื
อด
วย
ความเกลียดชังลึ
กๆ

ซิ
ลลี่
ยนื
อยู
ก
บั คู

หขูองเขา วงแหวนของอนุ
ภาค
พลังงานป
องกัน∙ีป่รากฏขึน้

พุ
! พุ
! พุ
!*

ในขณะนั้ น รูปลักษณบนใบหน าของพวกเมกัส

เปลี่
ยนไป พิ ษ∙ี ร่
ุ
นแรงก็พลุ

งพล านขึน้ในความ
หายนะ∙ี เ่
รลินเคยคราชี
วิ
ตมาก อน พวกเมกัสใน
ปจจุ
บนั ได
รับผลกระ∙บบ างจากพิ ษของอสรพิ ษยักษ
เคโมอิ น และนี ่
เป
นเรื
่
องยาก∙ีจ่ะขจัดมันออก เมกัส
แหงแสงได รับผลกระ∙บจากการโจมตี จาโจน และ
การบาดเจ็
บของพวกเขาก็
ยงิ
่
รุ
นแรงขึ
น้

∙ั้
งสองกลุ

มได
จอ
งมองกันและกัน และใน∙ีส่
ุ
ดก็
ตัดสิ
นใจ∙ี
จ่
ะจากไปด
วยอารมณ โกรธ มากกว
าการ
ปะ∙ะกัน

ตอน∙ี
่
285 การไล
ล
า

ใน∙ุ
ง
หญ
า∙ี
เ่
ต็
มไปด
วย∙ุ
ง
หญ
าสี
แดงเลื
อด

เมกัสหญิ งชราหกคร∙ีม่
ี
ศี รษะสีขาวและรอยยิม้
ออนโยนให คำแนะนำแก เมกัสฝ
กหัดสองสามคน
ตาม∙ุ งหญา ในมื
อของพวกเขามี ของโลหะเพี
ยงไม
กี
่
ชิ
น้∙ี
ใ่
ชสำหรับการเก็
บเกี
ย่ ว

"เหตุ
ผลสำหรับการดำรงอยู
ข
องเราคื
อการแสวงหา
ความจริ ง! เส
น∙างของเมกัสคื อการค
นหาความจริ ง
อยางต
อเนื ่อง การคนคว
าเกี
ย่วกับปรากฎการณ และ
วัตถุและการค นหากฎในพวกมันและใช แนวความคิ ด
เหลานี
้
กบั ตัวเราเอง นี
่
คื
อ∙ีม่าของแรงจูงใจและ
ความแข็ งแรงสำหรับพวกเมกัส! "

ขณะ∙ีเ่
ดิ
น เมกัสชราสอนเมกัสฝ
กหัด∙ี
ก่
ำลังติ
ดตาม
อยู
ข
า
งหลังเขา

"ข
าเคยบอกพวกเจ าเกี
ย่วกับลักษณะเฉพาะของหญ า
กระหายเลือดแล ว อย
างไรก็ตาม พวกเจ าได
เห็
น
ภาพและตัวอย างเ∙
านั้
น ตอนนี ้ ข
าจะพาพวกเจ
ามา∙ี
่
นี
่∙ีซ่
งึ
่
มันโตขึ
น้ตามธรรมชาติ ... "

“อาร
โนล! ดู
∙นี
่่
ีหญ
ากระหายเลือดนี
้
แตกต างจาก∙ี
่
เหลื
อหรื
อเปลา? " เมกัสชราถามเมกัสฝ
กหัด
ชาย∙ี
ม่
ี
กระบนใบหน
า

"ครับ! มันผอมลงกวาตนอื่
น ๆ ในชนิดของมัน และ
รู
ปแบบเส นเลื
อดของเสนเลือดดำบนพื้
นผิวไม
ชดั เจน
มาก มันอาจจะได พบกับนักลาธรรมชาติ
บางอย าง
โดยเฉพาะ ... โดยเฉพาะ ... "

อารโนลดยงั คงเป
นเด็กผู

ชายตัวใหญ มี
ขนอยูเ
หนื
อ
ริ
มฝ ปาก เขาเดิ นไปข
างหนาและเหยียดมือขวาของ
เขาไป∙ีห่
ญ ากระหายเลือด และต องการจะมองใกลๆ

ซิ
ว่
!*

ในขณะนั้
น เงาสี
แดงถูกยิงออกมาจากหญ ากระหาย
เลื
อด มุ

งตรงไปยังใบหน าของอาร
โนล! "อั้
ก... " อาร
โนลด
โงนเงนและ∙รุ ดตัวลง ตื่
นตระหนก
ปก! แสงวูบวาบสี
ดำจาง ๆ ถู
กยิงออกมาจากมื อของ
เมกัสชรา สะกดเงาดำนั่
นลง มันเปนสิ่
งมี
ช วี
ิต
เหมื อนดวงสี
แดงพรอมกับจุ
ดสี
เ∙า∙ีด่

านหลังของมัน
ปาก∙ี แ่
หลมคมของมัน∙ำใหเกิ
ดรอยราวเย็
น ๆ ฟ น
∙ี ม่
ี
ขนาดครึ ่
งหนึ
่
งของร
างกายยังคงเคลื
่
อน∙ี อ่ยู


"นี่
คื
อดวงฟนเลื
่
อยซึง่
เป
นนักลาธรรมชาติ
ของหญา
กระหายเลื อด! มันชอบกัด∙ีร่
ากของหญากระหาย
เลือด ถาปลูกด
วยมือ เราจะตองต
องลาดตระเวน∙ุก
วันและกำจัดแมลงชนิ ดนี
้
!"

“อาร โนลด
! เจ
าไมได
แม
แตมี
การป
องกันขัน้พื
้
นฐาน
∙ีสุ่
ดกอน∙ี
จ่ะสังเกตหญา ความประมา∙นี ้
จะ∙ำให
เจาเสี
ยชี
วิ
ตในอนาคต! "
เมกัสชราส
ายหัวแล
วเดิ
นออกไปในระยะไกล

อาร
โนลดหน
าแดงเล็
กน
อยขณะ∙ี
ล่
ู
บศี
รษะของเขา
และลุกขึ
น้
ยื
นอย
างรวดเร็
ว

"เฮพี
่
ใหญ! เจ
าเป
นคนโชคดีจริง ๆ! ฟนเกลียว
เลื
่
อยของดวงฟนเลื
่
อยเป
นสิ่
ง∙ีเ่
เม
แตเมกัสฝกหัด
ระดับ 2 ก็
อาจจะไมสามารถตาน∙านได ! ถาไมใช
เพราะอาจารย ตอนนี้
เจ
าคงจะเป นศพ∙ีเ่
ย็น ... "

เมกัสฝ
กหัดสาวคนหนึ ่
งเดิ
นเข
ามาหาเขา กำลังกรี
ด
ร
องดวยความรังเกี
ยจ

"เฮ... " อาร

โนลด
เกาศี
รษะ ∙ำให
เขาดู
เหมื
อนหัว
∙ึบมากขึ น้
"ไปกันเถอะ เจ
าจะกลายเป
นเมกัสฝกหัดด
วยระดับ
สติปญ
ญาเช นนี
้
ได
อย
างไร? มันเป
นความอับอาย
ขายหน าแก
เราและอาจารย
ของเรา! " เด็
กผู
ชายสวม
เสื
้
อผาหรูและดู
เหมื
อนจะไดรับการศึ
กษาเกีย่
วกับ
มารยา∙ของชนชัน้สู
ง∙ีเ่
ดิ
นผานมา ∙ิง้
อาร
โนลด∙อี
่ยู

เบื
อ้
งหลัง

“อาจารย ! หญากระหายเลือดสามารถเสริ มสราง

ร
างกายของตัวเองได ในระดับหนึ ่
ง และเป
นสิ่
งลอใจ
∙ีย่งิ
่
ใหญสำหรับสิ
่
งมีช วี
ิ
ต∙ี
ม่ี
พลังงานสูง มักพบใน
สถาน∙ี ∙่มี
่ี
การล
าพลังงานสูง ดังนั้
นเราจึ
งควรระวัง
ใหมากขึน้นิ
ดหนอย "

เมกัสฝ
กหัดของชนชัน้
สู
งวิ
่
งไปยังเบื
อ้
งหน
าของเมกัส
ชรา
"∙
านกำลังเดินไป∙างขวา แต ขา
ได
สำรวจพื้
น∙ีแ่
ล
ว
พลังงานสูงเพียงอยางเดี
ยว∙ีน่่
ี
เป
นเพี
ยงพังพอนโซ
พายุ ซึ
ง่
เปนเรื
่
องเกี
ย่วกับขี
ดจำกัดของสิ
่
ง∙ี∙่า
น
สามารถจัดการกับมันได ด
วยความสามารถของ∙ าน "
เมกัสชราพยักหนา และยกย องเขา

"แมวา
หญ ากระหายเลื อดสามารถเสริ มสรางร
างกาย
ได
ในระดับหนึ ่
ง แต พิ
ษของมันก็มากเกินไปสำหรับ
มนุษยเรา มันตองได รับการประมวลผลก อน∙ี ม่ันจะ
กลายเป นยา! ภารกิ จของพวกเจาคื
อการเก็ บเกีย่ว
หญากระหายเลื อดให เพียงพอเพื
่
อปรุงยาเสริมสร าง
ความเขมแข็งใหกบั ร
างกาย รวมถึงการกำจัดสารพิ ษ
ภายใน! "

เมกัสชราเริ
ม่
ออกคำสั่
ง
"เข
าใจแล ว อาจารย
!" เมกัสฝ
กหัดหลายคนนำ
เครื่
องมือออกมาและแยกออกจากกัน โดยให เมกัส
ชราอยู ต
รงกลางเพื่
อ∙ีเ่
ขาจะได
ช
วย∙ุกคนให
∙ ันเวลา
“ดี!” เห็นเช
นนี้
เมกัสชราพยักหนาด
วยความพึ งพอใจ

* ซิ
ว่
! ด
วงฟนเลื
่
อยยิงหญ
ากระหายเลื
อดออกมา
ผ
านใบหน าของอาร
โนลและ∙ำให
เขาตกใจจนล
มลง

"ฮ
าฮ
า! ดู
เจ
าโง
นั่
นสิ! อาจารย
ได
แสดงใหเห็
นแลวว
า
อาจมี
แมลง∙ี ซ่
อนอยู ใ
นหญากระหายเลื
อด∙ี ด่
ู
ไร
คุณภาพ และเจ ายังคงพยายาม∙ีจ่
ะเก็
บเกีย่
วมันด
วย
"

เมกัสฝ
กหัดชนชัน้สู
งบังเอิ
ญเดิ
นผ
านมา เขายกมื อขึ
น้
และรายคาถาเล็ กนอย และลูกบอล∙ี
ม่
ี
ฤ∙ธิก์ดั
กร
อนถูกยิงออกไป และจบชี วิ
ตแมลงก
อน∙ี จ่ ะเยาะ
เย
ยเขาอย
างไม
ลดละ

"ดู
! ข
าไดเกื
อบรวบรวมได ตามจำนวน∙ี
ต่

องการแล
ว
และเจายังไม
ได
สักต
น! "

เมกัสฝ
กหัดเป
ดกระเป
าของเขาและแสดงความ
ภาคภูมิ
ใจใหอาร
โนลด

"ไม
ต
องไปยุ
ง
กับเขา! ลี
วายส มาช
วยข
า! รากหญ
า
กระหายเลื
อดนี้
หนักเกินไป! " หญิงสาวจากก
อน
หนานี
้
ครวญครางด วยความไม พอใจ

"เอาล
ะ ข
าจะไปเดี
๋
ยวนี
้
!"

ลี
วายส
รี
บโยนอารโนลด
ออกไป ใกล
เด็กผู

หญิงและ
ให
ความใส
ใจเป
นพิเศษกับเธอ แม
วา
เด็
กเหล
านี
้
ยังคงเป
นเด็
กอยูแตหนุ
ม
สาวในชายฝ
ง
∙างใต
มักจะ
โตเร็
ว มี
ขอ
บงชี
ข้
องเรื
่
องนี
้
มาก
อนแลวในช
วงต
น

เมื
่
อเห็
นอย
างนี
้
เมกัสชราเตื
อนว
า "นี
่
เป
นวัยหนุ
ม... "

เขาพึมพำกับตัวเอง หยิ
บกล
องยาสู
บ∙ีม่
ี
การตกแต ง
สี∙องบนพื้นผิวและเริ
ม่
∙ี
จ่
ะสู
บ วงกลมสีขาวควัน
กำลังพองตัวออกมาและปรากฎตัวขึน้
ในอากาศ

แต ในขณะ∙ีเ่
ขานึ
กถึ
งอดี
ต∙ี
ผ่
านมา มี
การ
สั่
นสะเ∙ื
อนเล็กน
อยจากพื
้
นดิ
น

"ฮะ? นี
่มัน?" เมกัสชราคนนี้
ได
รี
บวางกล
องยาสู
บของ
เขาไป∙ัน∙ี สถานการณ ∙แี
่
ปลกประหลาดนี ้
กระตุ

น
ความสนใจของเขา∙ัน∙ี
ในไม
กวี
่
ิ
นา∙ี
ถัดไป อาการสั่
นรุ
นแรงขึ
น้
เรื
่
อย ๆ
จนกระ∙ั่
งพื
้
นดินเริ
ม่
สั่
นสะเ∙ื
อนมาก

จากระยะไกล กลุ 
มของสิ ่
งมีช วี
ิ
ต∙ี
แ่ปลกประหลาด
เหมือนหมาป าสองหัว สี่
ขา∙ี ม่
ี
การเปลี่
ยนแปลงและ
สิ
่งมี
ช วีิ
ต∙ุ
กชนิ
ด∙ีม่
ี
ช วี
ิ
ต∙ีม่ี
มวลสูง สิ่
งมี
ช วี
ิ
ตตามปกติ
สัตว
กนิ เนื
้
อและกิ
นพื ช∙ี
ม่ี
ลักษณะเป นระลอกคลื่
น∙ี่
ยาก∙ี จ่
ะหลี
กเลี
่
ยง .

∙ี
ด่

านหนาสุด เมกัสชราพบแมแต
สัตว
รา
ย∙ี
น่

า
สะพรึ
งกลัวซึ
ง่
∙ำใหเขารู
ส
ึ
กอันตรายได
!

“รวมตัว! มารวมตัว∙ี
น่
่
ี
! " เมกัสชราตะโกน เสี
ยง
ของเขาแหบเล็กน
อยจากเสนประสา∙ของเขา

“มันเกิ
ดบ
าอะไรขึ
น้
?”
เมกัสฝ
กหัด∙ีเ่
ป
นชนชัน้สู
ง ลีวายสยกศีรษะของเขา
ขึ
น้และจองเขม็
งไป∙ีฉ่ากตะลึ ง ∙ันใดนั้
น เขาก็ โดน
ดวงฟ
นเลื่
อยจำนวนมาก∙ี บ่นิออกมาจากหญ า
กระหายเลื อดรุ
ม∙ึง้
จนตาย หญิ งสาว∙ีอ่ยู
กบั เขาไม
สามารถหนี รอดพ
นความตายได เช
นกัน เสี
ยงของ
เนื้
อหนังและเลื
อดถูกแ∙งต อเนื ่
องดังออกมา

กลุ

มด
วงเป
นเหมื
อนจุ
ดสี
เ∙า∙ีเ่
พิ
่
มขึน้อย
างต
อเนื
่
อง
จากหญ
ากระหายเลื
อด สร
างเมฆ∙ีเ่ข
าสู

คลื
่
น

"เกิ
ดอะไรขึ
น้
?” ∙ำไมตองมีสัตว
หนี
จากอันตรายใน
ฤดูกาลนี
้
? มีบางอย
าง∙ีอ่
ันตรายมาก∙ีก่
ำลังไล
ตาม
พวกเขา? "

เมกัสชราสงสัยตัวเอง ไม
แม
แต
จะมองไป∙ี
อ่
าร
โนลด
∙ี
ก่
ำลังวิ
่
งหนี
อย
างน
าสงสาร

ซิ
ว่ซิ
ว่
!*

ร
างของมนุษย
พุ

งผ
าน∙
องฟาในอัตรา∙ีร่
วดเร็
ว
เหลื
อเชื
่
อ สร
างคลื
่
นลมสองเส
น∙ีม่ี
ระลอกยาว
ตามหลัง

"เจ
าไม
สามารถหนี
ไปได
!"

มี
เสี
ยงดังออกมาจากด านหลังร
าง ตามด
วยเสี
ยง
กลุ

มแสงสี ขาวขนาดยักษปรากฎ∙ัน∙ี∙ดี
่

านหนาของ
ร
างสี
ดำ กลายเปนโลขนาดใหญ

"สัมผัสแห
งเปลวเพลิง!" ด
วยคลื
่
นจากมื
อของเขา ริ
ว้
แสงสี แดงสองสายยิงออกมาจากเงาและสร
างสอง
หลุ
มขนาดใหญ ในโล
ภายใต
การส
องแสงสี
ขาวอย
าง
ต
อเนื
่
อง โล
กลับคื
นสู

สภาพเดิ
มอย
างรวดเร็
ว

ภายใตอุ
ปสรรคของโล ร
างสีดำหยุ
ดลงเผยให
เห็
น
รู
ปรางหน
าตาของเมกัสหนุมเขามี
ผมสี
ดำลักษณะ
ของเขาหล
อเหลาแตน
ากลัว

ด
านหลังเขา มีสายแสงสี ขาวมาพร อมกับแรงกดดัน
มหาศาลเมื ่
อมันพุ
งเข
าหาตัวเขา เวิ
้
ง! ขอบเขต
พลังงาน∙ีไ่
ม
มีรปู
รางกระจายไปใน∙ุ ก∙ิศ∙างด วย
แสงตรงกลาง แผ นดิน∙ีน่
าอัศจรรย แหงแสงสว าง
และความงามก็ ลงมาสู
ภมู ิ
ภาคนี ้"นี่
คือ ... อาณาเขต
ของแสง∙ีไ่ด
รับการจัดอันดับสู ง! เขาเป
นเมกัสระดับ
3! "

เมกัสชราอ
าปากค
าง ดวงตาของเขาจวนจะโผล
ออกมาวา "เขาไล
ตามใครในโลกนี
้
? มันเป
นลอร
ดเมกั
สระดับ 3 เช
นกัน? "

รังสี
พุ
งออกเผย ใหเห็นร
างของเมกัสผมบลอนด
"ราชาแห งพิ
ษเรลิน! เจ
ากลาสังหารเลื
อดเนื
้
อเชื
้
อไข
ของขา! แมวา
จาโจนจะเป นเพี
ยงแคขยะ ชื
่
อเสี
ยง
ของตระกู ลเราจะตองไมมัวหมอง!

รังสี
นับไมถ
วนถู
กปลอยออกมาจากรางของเขา สราง
หอกขนาดใหญ ∙∙ี
่ำจากหอกอื่
น ๆ นับไม
ถ
วน "หอก
สวรรค !" หอกจำนวนมากถูกยิ
งออกมายังเรลินดั่
ง
เช
นนําฝน
้

"พิ
ษแหงโ∙สะ!" เรลินแผ
กระจายแขนของเขาและ
คลื่
นของพิ
ษกระเพื่
อมไป∙างหอก ∙ึ ซซ ∙ึ
ซ!* ก
าซสี
ขาวจำนวนมากถู กขับออกมา และเสี
ยงของการกัดก
ร
อนเกิ
ดขึ
น้
จากหอก∙ีเ่ กิ
ดจาก∙องฟา มันถู
ก∙ำให
เป
นรู
และหลุ
มอย
างรวดเร็ ว แต แมวา
อำนาจของ
หอกจะอ
อนแอ แตกย็งั คงพุ

งเข
าหาเรลิน

"เกล็
ดของเคโมอิ
น!" ผิวของเรลิ
นมี
เกล็
ดสี
ดำนับไม
ถวน∙ี
ม่
ี
รนู∙ี
ไ่
ม
สมบูรณปรากฎอยูแสงสี
ดำกระจาย
ออกมาจากเกล็ด ก
อตัวเป
นโลขนาดใหญ
ไว
ขา
งหนา
เขา

"ครึ
ก!" "คึ
ช!"*

หอกแ∙ง∙ะลุโล
ด
วยรู
นสี
ดำ เล็
งไป∙ี
ร่
า
งของเรลิ
น
และสร
างประกายไฟเป
นจำนวนมาก

หน
าตาเลิ
่
กลั่
กปรากฎขึ น้
บนใบหนาของเรลิ
นขณะบิ
น
ถอยกลับ เขาโบกสะบัดมืออย
างดุ
เดื
อด "ไฟร
บอลแฝง!"

เปลวไฟสี
ดำเป
นจำนวนมากห
อหุ
ม
เกราะป
องกันไฟไว
ก
อนจะเผาไหม
อย
างรุ
นแรง

โลแสงได
เริ
ม่
บางลงเล็
กน
อยหลังจากการโจมตี ของ
สัมผัสแห
งเปลวเพลิ
ง ตอนนี
้ดวยการโจมตี จากไฟร
บอลแฝง แสงสี ขาวก็
กระพริ
บอยางต
อเนื่
อง และใน
∙ีสุ่
ดก็
ถู
กระเบิ
ดกลายเป
นไฟสี
ขาวนวล∙ี ถ่
ูกเผาจนไม
มีอะไรเหลื
ออยู
โ
ดยเปลวไฟสี
ดำ

"อาณาเขตแหงแสง!" เมกัสผมบลอนดระดับ 3 ก็
กางแขนของเขามองพร อม∙ีจ่
ะบี
บรัด

ตู
ม!!!!! เขตแดนของแสงเปลี
่
ยนเเปลงเหมื
อนมัน
เพิ
่มขึ
น้อยาง∙วี
คู
ณในพื
้
น∙ี่รวมไปถึ
งเรลิ
น∙ี
อ่
ยู

ภายใน พลังดึ
งดู
ดขนาดใหญระเบิ
ดจากเมกัสแห
งแสง
และเรลิ
นก็ถู
กลากเข
ามาใกล
เขาอย
างไม
รตู

ัว

"ตาม∙ี
ค่
าดไวเมกัสระดับ 3! แม วา
อาณาเขตแสงนี้
จะ
เป
นเพี
ยงการเลียนแบบ แต กย็งั สามารถขจัดความ
แกร
งของข
าไดเล็
กนอย! " เรลินรู ส
ึ
กถึ
งการเพิ
่
ม
จำนวนอนุภาคของธาตุ ∙มี
่ี
นําหนักเบาในอากาศและ
้
การลดลงอยางมากของอนุ ภาคธาตุ มื
ด การ
แสดงออกของเรลิ นเริ
ม่เคร
งขรึม "ตาย! "

ชุ
ดกำมะหยี ส่ี
ขาว∙ีม่
ี
พลังการ∙ำลายลาง∙ี
น่
า
สะพรึงกลัวไดกระจายขึ
น้จากมื
อ เมกัสระดับ 3 ∙ี
่
กำลังเดิ
นเขาหาเรลิน

ตอน∙ี
่
286 สมบัติ
"เริ
ม่
ต
นรู
ปแบบคาถาด
วยแรงโน
มถ
วง 100 เ∙
า!"

เรลิ
นกด∙ี
ข่
มับของเขาและสั่
ง

เว
ง เว
ง!*

การก
อตัวขนาดใหญสี
นํ
าตาลเข
้ มสว
างขึ
น้
และ
กระจายขึน้
จากพื
้
นดิ
นและฉีกขาดอาณาเขต∙ีเ่
ป
นสี
ขาวซี
ดออกเปนส
วน ๆ

เมกัสแห
งแสงตกตะลึ
งอยู
ค
รูห
นึ
่
ง ลู
กบอลพลังในมื
อ
ของเขาเปลี
่
ยนแปลงวิ
ถี
ของมันและหายไปจากเรลิ
น

"รูปแบบคาถาโบราณ? เขาวางมันขึน้
มาตั้
งแตเมื
่
อไหร
?
" เมกัสเเห
งแสงเห็
นรู
ปแบบ∙ี น่

าสะพรึงกลัว
ซึง่
∙อดไปเป
นระยะ∙างหลายกิ โลเมตร ∙ำใหเกิ
ด
ความตกใจในการแสดงออกของเขา

"ข
าจะใช
ประโยชน
จากสิ่
งนี้
! รู
ปแบบคาถาดึ งดู
ด! "
รู
ป∙รงตัว L ∙ีส่
ว
างขึ
น้ในรางกายของเรลิ
น และ
ราวกับว
าเขาถู
กดู
ดเข
าไปในหลุ มดำ เขาก็
กลายเป
น
สี
ดำและหายตัวไป

"เจ
าหนูน
อยนี่
น
าสนใจจริ ง ๆ! น
าเสียดาย∙ีว่
ิ
ธกีาร
ของเจ
าไม
มี
ประโยชน ต
อขาเลย! " เมกัสแห
งแสงมอง
ไปใน∙ิศ∙าง∙ีเ่
รลินหนีไป และหัวเราะอยางฉับพลัน
เขาจ
องมอง∙ีเ่
มกัสชราจากหางตา เขากลายเป นรังสี
แสงและรีบออกจากพื ้
น∙ี่

"ยาพิษ?" งัน้เขาก็
คงจะเปนราชาแห งพิ
ษเรลิ
น ผู

∙ี่
ชื
่
อเสียงดังกระฉอนไป∙ั่ว ! ข
าสงสัยวาฝ
ายใดและ
องคกรใด∙ี ใ่
ห
เมกัสระดับ 3 มา ... "
เมกัสชราพึ
มพำกับตัวเองในความงุ
นงง ไม
ได
สังเกตเห็
นรู
ปลักษณ ของความอิ
จฉาในสายตาของอาร
โนลด

……

ตู

ม!!!!!* เงาสี
ดำกระแ∙กเข
าสู

รปู
แบบคาถา พลัง
ดึ
งดู
ด∙ี ม่
ี
ประสิ∙ธิ
ภาพถูก∙ุ
บเป
นชิ
น้ๆ

เรลินถอนหายใจยาว "เมกัสระดับ 3 เป

นผู

คน∙ี
ข่
า
ยังไม
สามารถต
อกรด
วยได ... "

ในตอนแรก ภายใต อิ
∙ธิ
พลของสภาพอารมณ ของเขา
เรลิ
นได
สังหารจาโจนโดย∙ี
ม่ี
การสนับสนุ
น∙ีม่ี
ประสิ
∙ธิภาพภายใตสภาวะโกรธแคนของเขา เขาไม
ใช
แม
แต
มาตรการป
องกันขัน้
พื
้
นฐาน

เมื
่
อเขาสังหารจาโจนแลว เครื
่
องหมายความตายจาก
เมกัสระดับ 3 ถู
ก∙ิ
ง้
ไว
บนรางกายของเรลิ
น

เมกัส∙ั้
งหมดมักจะมี วิ
ธกี
ารนี
้สำหรับเรลิ
น
เครื่
องหมายจากเมกัสระดับ 2 โดย∙ั่วไปไม
มี
ผลตอ
ตัวเขา อย างไรก็
ตาม เครื
่
องหมายจากเมกัสระดับ 3
เห็นได
ชดั ว
าไม
สามารถจัดการได
งา
ย

เรลิ
นยิ
ม้
และมองไป∙ี
จ่
ติ
สำนึ
กของเขา

ภายใน∙ะเลสี
แดงเขมมีรปู
ร
างเล็
ก ๆ มีหนาม แสงสี
ขาวอ
อน ในขณะ∙ีเ่
รลิ
นไมให
ความสำคัญกับมัน มัน
ก็
จะขยายตัว ต องใช
เวลาและพลังวิ
ญญาณเป น
จำนวนมากเพื
่
อ∙ีจ่ะสึ
กกรอนและขจัดเครื
่
องหมายนี ้
นี
่
คือ∙างออก∙ีด่
ี
∙สี
ุ่
ดจากเอไอชิ
พ แตเรลิ
นจะพบคู 
ตอสู

ของเขาบ
อย ๆ ไม
มี
เวลาพอ∙ีจ่
ะรับมื
อกับเรื
่
องนี
้
ได

หลังจากการตอสู

ไม
กคี
่
รั้
ง เรลิ
นมี
ความเข
าใจใน
ตัวเองมากขึ
น้

ในสถานะป จจุ
บนั ของเขา เขาเป
นคน∙ีน่

ากลัวมาก
สำหรับเมกัสระดับ 2 ∙ีโ่
ชคดีพอ∙ี
จ่
ะจัดอันดับ

ดวยเ∙คนิคการ∙ำสมาธิระดับสูง ตลอดจน
สายเลือด∙ีม่
ี
ประสิ∙ธิ
ภาพ ความก าวหน
าของเรลิ น
ในการจัดอันดับเป
นวอร
ลอคมักใหผลประโยชนอั น
ยิ
ง่ใหญและเพิ
่
มความแข็งแรง อยางไรก็
ตาม สำหรับเมกัสระดับ 2 ∙ีม่
ี
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง ช
องว
างยังไม
ชดั เจนนัก

"ในสถานะป จจุ
บนั ของขา ข
าถู
กพิจารณาว าเปนสุ
ด
ยอด∙ ามกลางหมู 
เมกัสระดับ 2 แตในการเผชิ ญหน า
กับเมกัสระดับ 3 ∙ุ กระดับ ข
าไม
มีความมั่นใจเลย
แมกระ∙ั่
งความสามารถในการหลบหนี ยงั ขึ
น้อยู
ก
บั
โชคของขา! "

เรลิ
นส
ายหัวและเดิ
นออกไป

ข
างหน
าเขาเป
นเมื
องเล็
ก ๆ ∙ี
ร่กร
าง พร
อมกับฝุ
น
เศษขยะและเถาวัลย
∙กุ
ชนิ
ดขึ
น้ไปบนพื้
น

"ไม! เครื
่
องหมายบนร
างกายของข
ากำลังปลอยคลื ่
น
อยูตลอดเวลาเพื
่
อติ
ดตามตำแหนงของขา ไม
วา
ขาจะ
อยู∙ใี
่
ดในชายฝ
ง
∙างตอนใตข
าก็
จะถู
กพบได อยาง
ง
ายไดข
าต
องไป∙ี
∙่ไี
่
กล ๆ ห
างไกลออกไป จนถึง
จุ
ด∙ีว่
า
ระยะ∙างอาจรบกวนการสงผานข
อมู
ลของ
รู
ปแบบ! "

ดวงตาของเรลิ
นแสดงให
เห็
นถึ
งความแนวแน
ของเขา
นี่
คื
อเมื
อง∙ี
ร่
กร
าง∙ี
∙่
รี
่
าบแห
งความลับของนิ
กาย
สังหารวิ
ญญาณโบราณอยู!

"ถาเรื
่
องนี
้
ไม
ได
ผลจริ
ง ๆ ขาสามารถใชรปู แบบ
เคลื่
อนยายและออกจากสถาน∙ี แ่ห
งนี
้
ได! ถ
าข
าเร็
ว
พอ เขาจะไมสามารถหาสถาน∙ี น่้
ี
ไดและข าอาจจะ
ยังสามารถกลับมาได
อี
ก! "

ถ
าเมกัสไม
ได
พบกับ∙ีร่
าบแหงความลับนี้
เรลิ
น
สามารถลบร องรอยของเครื่
องหมาย∙ั้งหมด และ
จากนั้
นกลับเข
าฝ
ง
ใต
ไดอย
างมั่
นใจ
ช
วงเวลา∙ี
เ่
ข
าสู

∙รี
่
าบแหงความลับถูกค
นพบ ไมวา
เร
ลิ
นจะไมต
องการ∙ำเช
นไร แตเขาก็
สามารถขจัดความ
เจ็
บปวดจากการละ∙ิง้
สถาน∙ี แ่ห
งนี
้∙ำลายการ
รู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนย
าย∙ีน่
ั่
น และออกจากสถาน∙ี ่
แหงนี
้
ไปเรื
่
อย ๆ

"ข
าไม
คิ
ดว
าข
าจะต
องใช
∙พี
่
่
ึ
งสุ
ด∙
ายของข
าเร็
ว ๆ นี
้
!"

เรลิ
นหัวเราะอยางขมขืน่และจากรู ปแบบคาถา∙ี ่
หมู
บา
น เข
าสู
∙รี
่าบแห งความลับ ขณะ∙ีก่
ำลังเดิ
น
ผานรู
ปแบบคาถา∙ี เ่
ดินผ
านช
องวาง เรลิ
นขยับมื
อ
และรังสี
แดงหายเข าไปในผนัง

"ข
ายังไม
ไดรับการตรวจสอบเว∙มนตร
หรื
อ∙าสจิ
ต
วิ
ญญาณ∙ี ม่ี
ตราประ∙ับ∙างจิตวิ
ญญาณ ถ
าข
าจะไป
ข
าจะต
อง∙ำมันเอง แม
วา
ข
าจะแน ใจแล
วว
าการสร
าง
รู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนย
ายนั้
นไม เป
นไรหลังจาก
ตรวจสอบกับเอไอชิ
พแล
ว การพนันเช นนี
้
ก∙็ำให
มี
รสชาติ
เปรี
้
ยวในปากของขา ... "

เรลิ
นขมวดคิ
้
วขึ
น้
และเดิ
นเข
าไปในห
องลับใน∙างเดิ
น
แคบ ๆ

แมวาเขาจะแนใจว
ารู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนยายยัง
เป
นไปได แตสภาพแวดล อมรอบ ๆ อาจไมเป
นไร
สิ
่
ง∙ี เ่
ขาสามารถยื นยันได
ก็คื
อ อี
กด
านของคาถาอยู 
ในสถาน∙ี ∙่
อี
่ยูห
า
งไกลมาก ตราบเ∙า∙ี
เ่
ขาหนีและ
∙ำลายความเชื ่
อมโยงระหวางรู
ปแบบคาถาของ
คาถา∙ั้ งสอง เขาจะสามารถหลบหนี ออกไปจากการ
ไล
ลาของเมกัสระดับ 3!
"ขาจะไปดู∙นี
่ั่
น และถามันไม
ได
เป
นสภาพแวดลอม
∙ีด่ี
∙นี
่ั่
น ข
าก็
ยงั คงสามารถกลับมาได
!" เรลิ
น
ปลอบโยนตัวเอง

พุ! จู
ๆ ลำแสง สี ขาวขุ
น
กระเด็
นออกมาจากร
างของ
เรลินและขึ
น้ไปบน∙ องฟา มุ

งหน
าไปตามเส
นตรง
ราวกับเจาะ∙ะลุรั้
วห
องลับ

เรลิ
นจับศี
รษะและเดิ
นโซเซ ในจิตสำนึกของเขา
แสงสี
ขาวไหลออกดานนอก และไม วา
เรลิ
นจะใช
พลัง
วิ
ญญาณของเขาเพื่
อขัดขวางมันอย
างไร มันก็
ไม
เป
น
ประโยชน

เรลิ
นดูเหมื
อนจะเห็
นว
าบอลนด
เมกัสระดับ 3 กำลัง
พุ
งตรงมาหาเขา
"เวลา∙ี
เ่ขาใช
ในการตรวจจับข
าสั้
นลง เขาค
นพบ
สถาน∙ี น่้
ี
!"

การแสดงออกของเรลิ
นเปลี
่
ยนเป
นน
ากลัว "ขา
จะต
องใช
วิ
ธสี
ุ
ด∙
ายของข
าและยอมแพ
ใน∙ีน่้
ี
!"

ไม
เพียงแค
นั้
น แมแต
รปู แบบคาถาเคลื ่
อนยายก็
ตองถูก∙ำลายเช
นกัน ถาไม
เช
นนั้
น เมกัสนั่
นจะ
สามารถไลลาผ
านรู
ปแบบเคลื ่
อนย าย ด
วย
เครื
่องหมาย∙ีต่ิ
ดอยู
มันเปนไปไมได
สำหรับเรลิน∙ี
่
จะหลบซ อน

∙ึ
ซซ ∙ึซ! มีควันหลายสายกระจายออกมาจากร าง
ของเรลิ
น ในขณะเดี ยวกัน ในจิตสำนึกของเขา แสง
สี
แดงจำนวนมหาศาล∙ี พ่
ุ
งไปยังพลัง∙างจิ
ต
วิ
ญญาณสี ขาวขุน
และล
อมรอบมันชัว่คราว แยกมัน
ออกจากอิ
∙ธิ
พลภายนอก

ตึ
ง!*

∙ีร่
าบแห
งความลับเริ
ม่
สั่
นสะเ∙ื
อนราวกับว
ามี
การ
โจมตี∙รี
่
ุ
นแรงจากพื้
น∙ีด่
านนอก

"ออริ
คกำลังโจมตี
∙รี
่าบแห
งความลับ!" เรลิ
นกัดฟ
น
กรามของเขาขณะ∙ีแ่
หวนสีแดงเข
มบนนิ้วของเขา
ระเบิ
ดขึ
น้

รู
ปแบบคาถาแจ งเตื
อน∙ี ก่
าร
เกเมลได
ตั้
งไว
บนผนัง
ได
รับความเสี
ยหายจากเรลิ นในอดีต อยางไรก็ตาม
ในขณะ∙ีแ่สงสี
แดงส องประกาย มันเริ
ม่∙ำงานอีก
ครั้
ง และพลัง∙างจิต∙ีซ่

อนอยูไ
ด
เดิ
น∙างผ าน
เส
น∙างพิเศษ
ครั้
วครั้
วครั้
ว!*

ในพื
้
น∙ีโ่
ดยรอบเมื
องเล็ก ๆ หญ
าและดิ
นพลิ
กกลับ
และ 'ศพ' แปลก ๆ 'ได
คื
บคลานออกมา!

ศพตัวนี
้
หดตัวและเล็ ก และคล ายกับหญิ งชรา
นอกจากนี้ ยังมี
ความผิดปกติ อี
กสองอย าง ไม
เพี
ยงแตมี
สองแขนและขา∙ี เ่พิ
่
มมา ก็ยงั มีใบหนา
ขนาดเล็
ก∙ีง่อกขึน้
∙ี
ด่
านหลังของหัวของหญิ งชรา

มันดู
เหมื
อนร
างกาย∙ี
ค่
นสองคนใช
รว
มกัน

"ระบบแจ
งเตื
อน∙ี
น่
าย∙
านตั้
งขึ
น้เตือนมาแล
ว! คน
เดี
ยว∙ี
ส่
ามารถหาสถาน∙ี
แ่
หงนี้
ตองเป
นเรลิ
น! "
แสงสี
เขี
ยวสองประกายจากดวงตาของหญิ
งชรา "
ต
องเป
นเขา!"

“เรลิ
น? หนี
รอดจากการบูชา? " ใบหน
าหญิ
งสาว
ข
างหลังหญิ
งชราเป
ดตาของเธอขึ
น้

"ใช
! ถ
าไม
ใช
เพราะเขา เจ
าจะได
รับร
างกายของเจา
เองและไมไดจบลงดวยสถานะเชนนี้" หญิ
งชรา
กัดฟนของเธอ พรอมกับความเกลี ยดชัง∙ี
ล่
ึ
กซึ
ง้
ใน
สายตาของเธอ

เธอเป นปศาจเฒา เมกัสหญิ ง∙ีต่

ิ
ดตออยางลับ ๆ
กับเรลิ นในเมื
องไน∙ เลส เธอพยายาม∙ี จ่
ะใช
เขาบู
ชา
ใหกบั การ
เกเมลใน∙ีร่าบแห งความลับ เพื
่
อ∙ี จ่
ะให
ลูกสาวของเธอ, เจย ฟ
น
รางกายของเธอ
โชคไมดีเนื
่
องจากการหลบหนี ของเรลิ
น ความ
ปรารถนาของเธอได เติ
มเต็ มดวยวิ
ธแีปลก ๆ
อยางใด การ
เกเมลได
บงั คับให
รา
งกายครึ่
งร
างอยู
บ
น
ร
างของหญิ งชราและได
ใส จติวิ
ญญาณของเจย ไว
ภายใน

อาจกล าวได
วา
เรลิ
นมีส
วนสำคัญอย
างมากในการ∙ำ
ให
∙ ั้
งสองคนมีสวนร
วมในลักษณะนี
้

"ข
าต
องการ∙ี
จ่
ะฆ
าเขา!"

ป
ศาจชราคำราม

"เจ
าลื
มคำสั่
งของนาย∙ านแล
วหรือ? เขาต
องถู
ก
ถวายให
นาย∙ าน ดังนั้
นนาย∙านเ∙
านั้
น∙ี
จ่
ะมี
คุณสมบัติ
∙จี
่ะสนุ
กกับเขาได
! " สายตาของเจย
∙อี
่
ยู

ข
างหลังศี
รษะของป
ศาจเฒ
าจู

ๆ ก็
แวบวาบขึ
น้
ขณะ∙ี
่
เธอพึ
มพำ

"ไม
! ข
าไมกล
าล
วงเกิ
นลอร
ดการ
เกเมลl! " แม
มด
เฒาคุ
กเขาลงอย
างรวดเร็
ว และร
องขอการใหอภัย

"งัน้ก็กล
าวคำอธิษฐาน และรายงานเหตุ การณ
∙ี
่
เกิ ดขึ
น้∙ี
น่
่
ีให
ลอร
ดการ
เกเมลผู

ยงิ
่
ใหญl!"

เจยปดตาหลังจาก∙ี
พู่
ด และในครั้
งต
อไป∙ีเ่ธอเป
ด
ตาออก เธอดู เหมื
อนจะกลายเปนคนละคน "∙ านแ
ม!" ความเจ็
บปวยของข
าดู
เหมื
อนจะแย ลง ... "

หลังจากใส
จติวิ
ญญาณแล ว การ
เกเมลได
ผสมผสาน
จิ
ตใจของเจยเข
าด
วยกัน และได
ตั้
งจิ
ตสำนึกหลัก∙ี
่
จะคอยดูแลแม มดเฒ
า
ป
ศาจเฒ
าซึ
ง่
ลู
กสาวถู
กควบคุ
ม ไม
ได
มี∙างเลื
อกอื
่
น
นอกเหนื
อจากการยอมจำนนต
อการเกเมล

"โอ การ
เกเมลผู
ยงิ
่ใหญ
l บ
านของวิ
ญญาณ∙ั้
งหมด!
∙านเปนนายของ∙ุ กคน ตลอดจนจุดเริ
ม่
ต
นและ
จุดสิ้
นสุดของ∙ั้
งหมด โปรดสดับฟงคำอธิ
ษฐานของ
ผู
รับใช
ของ∙
าน ... "

แม
มดเฒาเอาสิ
่
งของ∙ี
เ่
หมื
อนอุ
ปกรณสื
่
อสารและ
ร
ายคาถาอันยาวนานจากพระคัมภี
ร

เว
ง เว
ง!*

หลังจากป
ศาจเฒ าอธิบายสถานการณ
ปจ
จุ
บนั
อุ
ปกรณ สื
่
อสารเริ
ม่สั่
นสะเ∙ื
อน
"ใช
ลอร
ดการ
เกเมลl! มันจะครอบครองข
า! "

แมมดเฒาเสี
ยใจพรอมกับความกลัว แตรา
งกายของ
เธอไม
ได
ตั้
งใจคุ
กเข
าลงไป∙ีพ่้
ื
น หลังการปรับเปลี
่
ยน
ร
างของเธอไมได
เป
นของตัวเองอี
กตอไป

จิ
ตวิญญาณ∙ีเ่
ต็
มเป
ย
มไปดวยความคิ
ดชัว่
ร
ายได
ใช
วิ
ธพี
ิ
เศษในการพุ

งออกจากอุปกรณสื
่
อสารและ
ครอบครองร
างของแมมดเฒา

ร
างของปศาจเฒ
าสั่
นอย
างรุ
นแรง ดวงตาของเธอ
เหลือกและโฟมฟองสีขาว∙ะลักออกมาจาก∙ี
ป่
ากของ
เธอ

ใน∙ี
ส่
ุ
ด ร
างกายของเธอถู
กห
อหุ
ม
อยู
ใ
นร
างพลัง
วิ
ญญาณสี
ดำและกลายเป
นรู
ปมนุ
ษย
รา
งใหญ
สี
ดำ

บนใบหนาของรางนั้
น มี
หน
ากากกะโหลกของป
ศาจ
∙ี
ม่
ี
เขาอยู
บนนั้
น ซึ
ง่ดู
แปลกมาก

ชี
้
ชี
!้
*

การ
เกเมล∙ี
ม่
ี
ศพของป
ศาจเฒ
า∙ำเสี
ยงขึ
น้
และพุ

ง
เข
าหา∙ี
ร่
าบแห
งความลับ

ตอน∙ี
่
287 เคลื
่
อนย
าย

"โอ
? ไมเหมือนใคร วิ
ญญาณ∙ี เ่ปนโรคร
าย และ
พลัง∙างจิ ตวิญญาณเต็มไปดวยความเกลี ยดชังและ
ความแค น! เจ
าคื
อการ
เกเมล ซึง่เป
นสาเหตุหลักของ
ภัยพิ
บตั ิ
∙างตะวันตก! "
เมกัสแห
งแสงระดับ 3 ออริ
ค ระบุ
ตัวตนของการ
เก
เมล∙ัน∙ี

ชิ
้
ชิ
!้สิ
่
ง∙ี
เ่
กิ
ดขึ
น้
คื
อเสี
ยงคำรามจากการ
เกเมล

ร
างมนุษย
∙มี
่
ี
หน ากากกระดูกโบกมือแหลมของเขา
และวิญญาณ∙ี บ่าคลั่
งและไม
∙ราบจำนวนได กระโจน
เข
าหาออริ
ค ซึ
ง่หลายตัวเริม่ระเบิ
ดด
วยตัวเองกลาง
อากาศ

ตึง! พลังแห
งการระเบิดของวิ
ญญาณ∙ำให
พิ
ษของ
โรคระบาดในสมัยโบราณ กระจายใบหนาของออริ
ค
เปลี่
ยนไปในขณะ∙ี เ่
ขาถอยหลังไป
"แสงแหงความรุ

งโรจน
ของนักบุ
ญ!" เขาตะโกน
เหมื
อนบา∙หลวง∙ี ไ่
ม
กลัวความตาย ใบหน
าของเขา
แผกระจายไปด
วยแสงแพรวพราว

มี
แสงสี
ขาวสี
ขาวขุ
น
จำนวนมากเกิ
ดจากร างของออริ
ค
และภาพเงาของอาคารขนาดใหญ∙ไี
่
ดรับคำสั่
งให
แสดงความเคารพปรากฏอยูข
า
งหลังเขา

ขณะ∙ีว่
ิ
ญญาณเหล านี
้
ได
พบกับแสงอันศักดิ์
สิ
∙ธิ
์
ก
าซสีดำโผล
ออกมาจากร
างกายของพวกมัน และ
การแสดงออกของพวกเขากลายเปนความรู สึ
ก∙ี
บ่
า
คลั่
ง

หลังจากนั้
น ใบหน
าของพวกเขาเต็
มไปดวยความ
เงี
ยบสงบและรอยยิ ม้พวกมันก็
โยนตัวเองไป∙ี
่
อาคารเบื
อ้
งหลังหลังออริ
ค

"มันคื
อการ
เกเมลจริงๆ
มี
รางกาย∙ี
ส่
รางจากความเเค
น!"

เมกัสแห
งแสงคำราม และเหมือนกับคนบา ขยาย
ร
างใหญขนึ
้ แสงศักสิ
∙ธิ์แสงบริสุ
∙ธสี
ขาว
ซี
ดและพลังแห
งความชัว่
ร
ายสี
ดำปะ∙ะซึง่
กันและกัน

…… ขณะนี ้เรลิ
นวางผลึ
กเว∙มนตร
พลังงานไว
ใน
ช
องพลังงาน

ตึง! รู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนย
ายมี
ช วี ิ
ตชี
วา วงแหวน
สวางไสวและลูกพลังงาน 4 ดวง∙ี เ่
ปนตัวแ∙นของ
โลกไฟ ดิน ลม และนํ า บนเสาหิ
้ น∙ั้
งสี่สี
แดง สี
เหลือง เขี
ยว และนําเงิ
้ นมารวมกัน เปล งประกาย
อยู
ต
ลอดเวลา

"ข
าไม
คิดวาเมกัสระดับ 3 จะเขามาอย างรวดเร็
ว!
โชคดี∙ขี
่า
ไดเตรี
ยมการบางอย างไว... " เรลิ นม
องไป∙ีช่

องว าง∙ีก่
ำลังก
อตัวขึ
น้และได ถอนหายใจยาว
ๆ

เขาคาดการณไว
วา
เมกัสระดับ 3 นั่
นจะตามเขา
เนื
่
องจาก∙ุกครั้
งในขณะ∙ี ่เมกัสระดับ 3 ใช
เครื่
องหมายตรวจสอบตำแหน งของเขา ไมให
โอกาสเ
รลินในการพักหรือลบเครื่
องหมาย

เพื
่
อให
ตัวเองมี
เวลามากขึ
น้เรลิ
นคิ
ดถึ
งการ
เกเมล
ขึ
น้
มา∙ัน∙ี

เห็
นได
ชดั ว
ามันเป
นความ∙รงจำของเรลิ
น และ
ตัดสินใจว
าเรลิ
นจะกลับไปยัง∙ี
ร่
าบแห
งความลับ
ดังนั้
น จึ
งได
สร
างความลับในการสร
างรู
ปแบบ
คาถาคำเตื อนไว
∙∙ี
่างเข
า

อย
างไรก็
ตาม การ∙ีเ่รลิ
นมี
อำนาจในการตรวจจับ
สิ
่
งนี
้
เป
น∙ีป่
ระจักษ
ชดั และรูปแบบคาถาได
รับความ
เสี
ยหายและปดผนึกชัว่
คราวโดยเขา

การกระ∙ำกอนหนานี
้
ของเรลิ
นได
กระตุ
นให
เกิ
ด
รู
ปแบบคาถาเตื อนและดึงดู
ดการ
เกเมลมายัง∙ี
น่
่
ีซึ
ง่
จะ∙ำให
เขามี
เวลามากขึ
น้

เนื ่
องจากเมกัสระดับ 3 จากพันธมิ ตรเมกัสแหงแสง
จะ∙ำได เพี
ยงแค ปลอยการ เกเมลได
อย
างไร ร
างกาย
∙ีเ่กิ
ดจากความเเคน? นอกจากนี ้การ
เกเมลยัง
เกีย่วข
องโดยตรงกับภัยพิบตั ิใหญๆ ∙ีเ่
กิ
ดขึ
น้
ใน
แถบตะวันตก

จากรู
ปลักษณ
ของมัน ∙ุ
กสิ
่
ง∙ุ
กอย
างเป
นไปตามแผน

ช
องว
างเชิ
งพื
้
น∙ีส่
ี
ดำ∙ี
ป่ล
อยรังสี
เงิ
นของแสงถู
กสร
าง
ขึ
น้
จากความวางเปล
า∙ี
อ่ยู
ด

านบนของรู ปแบบคาถา

"ข
าต
องออกจากสถาน∙ี แ่ห
งนี
้
และข
าไม
รวู

า
เมื
่
อใด∙ี
่
ข
าจะสามารถกลับมาได
!"

เรลิ
นหันกลับมองไป∙ี
บ่
ริ
เวณนี
้
รู
ส
ึ
กไม
เต็
มใจ∙ี
จ่
ะ
ออกไปขึน้
มา

ไม
วา
อะไรจะเกิ
ดขึ
น้นี
่
เป
นสถาน∙ี∙่เี
่
ขาเติ
บโตขึ
น้มา
ความ∙รงจำของสถาน∙ี แ่
ห
งนี
้
ได
รับการตราตรึ งใจ
ไว
แล
ว
หากอี
กดานหนึ ่
งเป
นสถาน∙ี ∙่มี
่ี
สภาพแยมาก และ
หากเมกัสระดับ 3 ไมสามารถหาสถาน∙ี แ่ห
งนี
้
ได เร
ลิ
นอาจใชประโยชนจากการสร างรู
ปแบบเคลื่
อนย าย
ในส
วนอื่
น ๆ และกลับมา อย างไรก็
ตามเห็
นไดชดั ว
า
สิ
่
งนี
้
ไม
สามารถ∙ำได อี
กตอไป

เรลินไม
รวู
า
จะใช
เวลานานแค
ไหนในการใช
พลังของตัว
เขาเองเพื่
อ∙ีจ่
ะกลับมาแ∙นการใช
รปู
แบบคาถา
เคลื่
อนยาย

"ลาก
อน ชายฝ
ง
∙างตอนใต
!" เรลิ
นพึ
มพำ

ตึ
ง!*

ขณะ∙ี
เ่
ขาก
าวเ∙
าข
างหนึ
่
งเข
าไปในช
อง∙างเคลื
่
อนย
าย
มี
เสี
ยงดังกึ
กกองดังออกมา และ∙ุกสิ
่
ง∙ุกอย
าง∙ี
อ่
ยู

รอบตัวเขาเริ
ม่
สั่
นสะเ∙ื
อน ราวกับว
าเกิ
ดแผนดิ
นไหว
ขนาดใหญ ขนึ
้

หัว้
ว!*

หลังคาของห
องลับถู
กฉี
กขาด และปริ
มาณแสงอัน
ศักดิ
์
สิ
∙ธิ∙์
ไี
่
หลเข
ามา

“เรลิน! อย
าแม
แตจะคิ
ดถึ
งการหนี! " ออริ
คคำราม
ได
รับบาดเจ็
บสาหัสจากวิ
ญญาณ∙ี เ่
ผาไหมตัวเอง

การ
เกเมลเริ
ม่ตนมาจากสิ่
งโบราณ และมันกระ∙ั่
ง
อาจจะเป
นถึ งระดับของเมกัสดาวรุ

งในอดี
ต

แม
วา
อำนาจของมันไม
ได
ฟน

ตัวเต็
ม∙ี
่
และใช
เพี
ยง
แค
รา
ง∙ี
ส่
ิ
งอยู

แต
กย็
งั สามารถสร
างป
ญหาให
กบั ออ
ริ
คได

"รู
ปแบบคาถาเคลื
่
อนย
ายโบราณ?"

เมื
่
อเห็
นรู
ปแบบคาถาพร
อมกับแสงระยิ
บระยับของมัน
เขาตะโกน

ในฐานะเมกัสระดับ 3 เขาอาศัยอยู
ม
าหลายศตวรรษ
เขาจะไม
รไู

ด
อยางไรว
ารู
ปแบบคาถาเคลื่
อนยาย
โบราณเปนอยางไร?

นั่
นหมายถึ
ง∙วี
ปอื
่
น∙ี
ม่
ี
∙รัพยากร∙ี
ไ่
ม
รจู

บและไม
มี
∙ี
่
สิ
้
นสุด

"ห
ามไปไหน!" ดวงตาของออริ
คเปลี
่
ยนเป
นสี
แดง
ขณะ∙ีเ่
ขาเดิ
นเข
าไปใกลรปู
แบบคาถาเคลื่
อนย าย
โบราณ เขาสามารถยอมแพ อะไรก็
ได
เพื
่
อเข
าถึ
ง
รู
ปแบบคาถานี ้เขาคำราม แขนสองขาง∙ี
∙่ำจาก
แสงศักดิ์
สิ
∙ธิ
ต์รงเข
าหาเรลิ
น

อยางไรก็
ตาม เรลินเพี
ยงแค
มองไป∙ีอ่
อริ
คอยางเย็
น
ชา และมีคำพู ดสองคำออกมาจากปากของเขา "สาย
ไป" ตึ ง!*

ชัน้
ของเกล็
ดเคโมอิ
นครอบคลุมร
างของเรลิ
น และมี
การกระโดด ชอง∙างเชิ
งพื
้
น∙ี
ส่
ี
เงิ
นก็
กลืนเข
าไป

∙ึ
ซ∙ึซว! หลังจากเคลื
่
อนย
ายหนึ่
งคน พลังงาน
∙ั้
งหมดของรูปแบบคาถาถูกดูดจนแหงและรังสี
ต
าง
ๆ ของแสงจางลง ∙างเดินผานหายไป
"มายยยย ... " เห็
นชองวางเชิ
งพื
้
น∙ี ่ซึ
ง่
กำลังค
อย ๆ
ปดเหมือนปากของสัตว ราย ออริคตะโกน หวู
ชชช! เขาปรากฏตัวขึน้ดานหน าของรูปแบบคาถา
เคลื่
อนยาย หยิ บผลึกเว∙มนตร พลังงานสูงและโยน
มันเข
าไปในชองพลังงาน

"เร็
วเข
า!!" เป
ดใช
งาน!"

แม
วา
ออริ
คจะไม
รจู

กั ภาษาตู
รนิแต
เขาก็
ยงั มี
วิ
ธกี
าร
อื
่
นอยู
ภายใต
แสงสี ขาวซี
ดบริ
สุ
∙ธิ
∙์
ปี
่กคลุ มรู
ปแบบ
คาถา รู
ปแบบคาถาเริ ม่
∙ำงาน

ด
วยความพยายามอย
างมากในตอนจบของออริ ค
รู
ปแบบคาถา∙ำงานได
เร็
วกว
าความเร็
วถึ
งสองเ∙า
ของเรลิ
น
"เร็
วอี
ก! เร็
วอี
ก! เร็
วเข
า!"

อย
างไรก็
ตาม ออริ
คยังไม
พอใจ และยังคงใส
พลัง
วิ
ญญาณมหาศาลของเขาในรู ปแบบคาถาเคลื ่
อนย าย

เขารู
ด
ี
วาตอน∙ี เ่
รลิ
นไปถึ งจุ
ดหมายปลาย∙าง เขา
จะ∙ำลายรู ปแบบคาถา∙ี อ่
ยูอ
ี
กฟากหนึ ่
ง∙ัน∙ีเมื
่
อ
เกิ
ดเหตุการณ เช
นนั้
น พวกเขาจะอยู ใ
นสอง∙วีป∙ี่
แตกต างกัน และการแก แค
นใหกบั ลู
กชายของเขา
รวมถึงประโยชน ∙ไี
่
ดรับจากรูปแบบคาถา
เคลื
่
อนย ายก็คงจะไมมีค
าอะไร

∙ั้
งหมด∙ี เ่
ขาต
องการตอนนี
้
กเ็
ป
นเพี
ยงเล็
กน
อย
เ∙านั้
น!

ด
วยการกระตุ

นของออริ
ค เมกัสระดับ 3 รู
ปแบบ
คาถา∙ำงานไดอย
างรวดเร็
ว และวงแหวนของ
พลังงานกระจายอยู
ตลอดเวลา

อี
กครั้
งหนึ
่
ง ช
อง∙างสี
ดำมื
ดมนเป
ดขึ
น้
!

"ใช
แลว" นั่
นเป
นวิ
ธ∙ี
คี
่
วร! " ออริ
คพึมพำ ดวงตา
เต็มไปดวยความตื่
นเต
นในขณะ∙ีเ่
ขาเฝ
าดู
ช
องว
างเชิ
ง
พื้
น∙ีเ่
ริ
ม่เป
ดออก

เว
ง!ป
ง!*

อยางไรก็ตาม ขณะ∙ีม่
ันกำลังจะเป
ดอย
างสมบูรณ
รู
ปแบบคาถาเคลื ่
อนยายก็หยุดลงอย
างฉับพลันแสง
เริ
ม่สลัวลงและช
องว
างก็แตกออก ∙างเดิ นหายไป

สถานการณ
นี
้
หมายความว
าเรลิ
นได
∙ำลายรู
ปแบบ
คาถาในอี
กด
านหนึ
่
งแล
ว!

"บัดซบ! " ออริ

คคำราม แสงศักดิ์
สิ
∙ธิส์
ี
ขาวซี
ด∙ี่
สามารถมองเห็ นได
ด
วยตาเปล
าซึ
ง่เปลงออกมาจาก
ร
างของเขาและ∙ำลายสิ่
งของในหองลับรอบ ๆ ตัวเขา

ตอมา ลำแสงพุ

งเข
าสู
รปู
แบบคาถาเคลื
่
อนย
าย
เปลี่
ยนเป
นปล
องภูเขาไฟขนาดใหญ
!

หากปราศจากรู ปแบบคาถาในอี กดานหนึ่

ง รู ปแบบ
คาถานี้เปนเพี
ยงการตกแต งเ∙
านั้
น เห็
นไดชดั ว
าเขา
จะไม
∙งิ
้ โอกาสใด ๆ ให
กบั เรลิ
นในการใชเว∙มนตร นี้
อี
กครั้
ง
“น
ารังเกี
ยจ! น
ารังเกี
ยจ! บัดซบเอ
ย! ออริ
ครอง
ตะโกนความเจ็ บปวดจากการได อะไรบางอยางเพียง
เพื
่
อจะสูญเสียไป∙ัน∙ีหลังจาก∙ีร่
สู

ึ
กเหมือนงู
พิษ
กำลังกลืนจิ
ตวิญญาณของเขา

ชิ
้
ชิ
!้
*

ในขณะนี้ด
วยความเศร
าโศกของวิ
ญญาณ∙ี ไ่
ด
ออกไปอยางไม
ยตุ
ิ
ธรรม ∙ีร่
าบแหงความลับของ
นิ
กายสังหารวิญญาณโบราณเริม่
สั่
นสะเ∙ื
อน

คู

โปร
งแสง แขนสีดำ∙ะลวงผานอุปสรรคของ∙ีร่าบ
แห
งความลับ ราวกับฉี
กผ
านผา และพุ

งเข
าหาจุด
ศู
นย
กลางของ∙ีร่
าบแหงความลับ
"ร
างกายหลักของการ
เกเมลได
ไปถึ
งระดับ 3 แล
วจริ
ง
ๆ... "

ใบหนาของออริคนากลัว โดยไม
ได
มี
โอกาส∙ี จ่ะ
เสี
ยใจ∙ีป่ล
อยเรลินไปเช
นนี้เสื
้
อผ
าของเขาเริม่
กระพือแมจะมีการไม
มีลม และเขาบินไปกลางอากาศ
เผชิ
ญหน ากับการ
เกเมล

……

หลังจากเรลิ
นเดิ
นเข
าไปในช
องว
างเชิ
งพื
้
น∙ีแ่ล
ว
ความรูส
ึ
กเสี
ยใจก็
ปรากฏชัดในสี
หนาของเขา

พลังอวกาศอันมหาศาลเป
นเหมื
อนนํ
า∙ะเลหลาย
้
ร
อยตันกดลงมาจาก∙ุก∙ิศ∙างและฉี
กขาดร
างกาย
ออกจากกัน

เกล็
ดของเคโมอิ
นส
งเสี
ยงระเบิ
ดอย
างคมชัด ราวกับ
จะสลายไปภายใต
อำนาจนี้

ถ
าเกิ
ดเหตุ
การณเช
นนี
้เรลิ
นผู

ซงึ
่ไม
ได
ใช
คาถา
ป
องกันติ
ดตัวจะกลายเป
นเนื
้
อ∙ีบ่ดในการไหลของ
ช
องว
างพื
้
น∙ี่

"ข
าคำนวณผิด! ข
าประเมิ
นความสามารถของ
ร
างกายของตัวเองและการป
องกันของเกล็
ดเคโมอิ
น
มากเกิ
นไป! "

การแสดงออกของเรลิ
นเครงเครี
ยด "นี่
เป
นช
อง∙าง
เชิ
งพื
้
น∙ี
∙่
เี
่
ชื
่
อมต
อกันของสอง∙วี ป ความกดดัน
ภายในเป
นสิ
่
ง∙ี
แ่
มแต
เมกัสระดับ 2 ก็
ไม
สามาถ∙นได
ต
องมี
วิ
ธกี
ารบางอย
าง∙ีใ่
ช
ในสมัยโบราณเพื ่
อ
หลี
กเลี
่
ยงป
ญหานี้แต
ขายังหาไม
พบ ... "

"นี
่ไม
สามารถไปต
อ!" เรลิ
นเห็
นเกล็
ดเคโมอิ
นของเขา
เขาจึงเอาหลอด∙ดลองสีแดงออกจากกระเป
าแลว
∙ุบมัน

พุฟฟ!... ชัน้
ปองกัน∙ี
เ่
กิ
ดจากผงสี
แดงปรากฏบน
พื้
นผิ
วของร างกายของเขาและมันก็
เริ
ม่∙ี
จ่
ะ
สั่
นสะเ∙ือน หลังจากนั้นสามวินา∙ีมันแตก

"ยาปองกันระดับกลางสามารถตาน∙านได
แค3
วิ
นา∙ี เ∙
านั้
น?" เรลิ
นไม
มี
ความรู
ส
ึ
กใด ๆ ในขณะ∙ี
่
เขาใช
ยาอื่
นๆ

ในฐานะ∙ี
เ่
ป
นนักปรุ
งยาผู

เชี
ย่
วชาญ เขามี
ยาป
องกัน
นับหมื่
นประเภ∙ในกระเป ามิ
ติของเขา ซึ
ง่
จะ
เพียงพอสำหรับการอยู
ก
บั เขาเป
นเวลานาน

ป ง!! ชัน้
∙ีเ่
กิ
ดขึ
น้จากยาแตกออก และถู
กแ∙น∙ีด่

วย
ชัน้อี
กครั้งหนึ่
งของการปองกัน เรลินผ
านการใช
สำรองอย างตอเนื
่
อง∙ีจ่
ะอด∙นต
อเรื
่
องนี
้

ใน∙ี
สุ่
ด ยาก็
ถู
กใช
กห็มดและแรงกดดันมหาศาลก็
∙า
โ∙
มเข
าใส
เกล็
ดของเคโมอิ
นขึ
น้
อี
กครั้
ง

"อั้
ก ... " เรลิ
นคำรามดวยเสี
ยงตํ
า พลังวิ
่ ญญาณและ
เว∙มนตร ถูกใช
อย
างไม
หยุ
ดหยอนเป
นรูนสี
ดำ∙ีไ่
ม
สมบู รณ ซงึ
่สร
างโล
เต็
มรู
ปแบบจากเกล็ดของเขา

"ครึ
ช!" "ครึ
ก!"*
หลังจาก∙ีไ่ด
หยุดชะงักเป
นระยะเวลาหนึ
่
ง พลัง
วิ
ญญาณของเรลิ นก็ หมดไป และการปองกันจาก
เกล็ดของเกโมยิน่ก็แตกออกเปนชิ
น้ๆ แรงกดดัน
มหาศาลเริ ม่ฉี
กรางของเรลิ
นออกจากกัน

จบภาค 1 สังสารวัฏ (TRANSMIGRATION)

ตอน∙ี
่
288 ความเสี
ยหาย

ภาค∙ี
่
2 : แดนสนธยา (TWILIGHT ZONE)

ภายใต
ความกดดันของการฉี
กขาดพื
้
น∙ี
่

เสี
ยงของกระดู
กแตกดังออกมาอย
างต
อเนื
่
องจาก
ร
างกายของเรลิ
น และเลื
อดสดไหลออกมาเหมื
อนลำ
ธาร

[คำเตื
อน! คำเตือน! ร
างกายของคุ ณอยู
ใ
นสภาพ
วิ
กฤติ! เวลาโดยประมาณ∙ี เ่
ซลลจะหลุ
ดออกจาก
พื
้น∙ี
ไ่
ดอย
างสมบูรณ
: 8 วิ
นา∙ี!]

เอไอชิ
ปฉายย
อหน
าคำสี
แดงด
านหน
าของดวงตาเรลิ
น
"นี
่
เกิ
ดขึ
น้แมวา
จะมี
ความแข็งแรงของรางกายของขา!
วิ
ธอี
ะไร∙ีเ่
มกัสโบราณใช
ในการจัดการกับพลังของ
พื
้
น∙ี?่"

การแสดงออกของเรลิ นก็เปลี่
ยนไปอยางน
ากลัว เส
น
เลื
อดดำของเขากระจายขึน้ มาและดวงตาของเขา
เปลี
่
ยนเปนสีแดง เช
นเดี
ยวกับ∙ีเ่
อไอชิ
ปนับถอยหลัง
ไปในวิ
นา∙ีสุ
ด∙าย แสงสี เงิ
น∙ี
เ่
ปลงประกายออกมา
เผยให
เห็
นถํามื
้ ดดำ จิตใจของเรลินสั่
นไหวและเขา
รี
บพุ
งตรงไปยังถํ
า
้

บู
!

ราวกับเจาะ∙ะลุ
ชนั้
นํ
าไร
้ รปู
ร
าง เรลิ
นเข
าสู

โลก∙าง
กายภาพและความกดดันมหาศาลจากอวกาศก็ หายไป
"มันถู
กป
ด!"

ภาพ∙ั้
งหมดเบลออยู หน
าดวงตาของเรลิ
น ด
วยแรง
∙ั้
งหมดของเขา เขาวาดเสนสี
แดงและ∙ำลายรูนบน
รู
ปแบบคาถา∙ี อ่ยู
ใ
ตเ∙
าของเขา และหน
ามื
ดจนสลบ
ไป

ติ
๋
ง. ติ
๋
ง.*

หิ
นยอย∙ี
อ่
ยู เ
หนือเขาในถําหยดละอองสี
้ แดงหยดลง
บนพื้
น∙ำใหเสียงเปนจังหวะตลอดเวลา เปลื
อกตา
ของเรลิ
นขยับและเขาก็ เปดตาของเขา

"อั้
กก!"

เขาก
มลงบนหน
าผากของเขา รู
ส
ึ
กถึ
งความเจ็
บปวด∙ี
่
เกิ
ดขึ
น้
∙ั่
วร
างกายของเขา

"เอไอชิ
ป! ตรวจสอบสถานะป
จจุ
บนั ของข
า! "

เรลิ
นพู
ดภายในใจ∙ัน∙ี

[เรลิ
น แฟร เลี
ย วอล็อคระดับ 2 สายเลื อด: อสรพิ
ษ
ยักษเคโมอิ
น ความแข็ งแกร ง: 15 (21.1) ความเร็ว:
4 (14.4) พลังชีวิ
ต: 19 (27.9) พลังจิ ต: 0.01
(104.3) พลังเว∙มนตร : 0 (104) (พลังเว∙มนตร
อยูใ
นการซิงโครไนซกบั พลังฝายวิญญาณ) สถานะ:
มีการบาดเจ็บ∙ีร่
ุ
นแรง∙ั่ วร
างกาย หมดพลัง
วิญญาณ!]

เอไอชิ
ปตอบกลับอย
างรวดเร็ว เมื่
อมองเห็
นสภาพของ
เขา เรลิ
นเพี
ยงแต
ฝนยิ
ม้
∙ี
บ่ดิเบีย้วออกมา ขณะ∙ี
เ่
ขา
ได
ประเมิ นความเสี่
ยงของการเคลื่
อนยายข
อมูลเชิ
ง
พื้
น∙ีไ่
ม
มากนัก เขาไม
ได
เตรี
ยมตัวอยางเพียงพอ การ
เดิ
น∙างครั้ งนี
้
ผานช
อง∙างเชิ
งพื
้
น∙ี∙่ำให
เขาเกื
อบเอา
ชี
วิตไป∙ิง้สถานะของเขาไมเพี
ยงแตลดลง
แมกระ∙ั่งพลังวิ
ญญาณของเขาก็ เกื
อบหมดไปแล ว
สถานะนี ้
อาจสะกดจุดจบสำหรับเมกัสปกติ อย
างไร
ก็
ตาม เรลิ นมีพลังชี
วิ
ต∙ี
น่
าตกใจ และสามารถรักษา
สติได

"ข
าได
รับบาดเจ็บร
ายแรงจริง ๆ! ออริ
ค ข
าจะ
กลับไปในสักวันหนึ
่
ง ... "

แววตาเย็นชาปรากฎขึ น้ในสายตาของเรลิ น และเขาก็

ขยับสายตาไปยังเอว เห็นกระเปาหนังสี
ดำยังคงอยู
∙ี
น่ั่
น รู
ปลักษณ
ของความโล งอกปรากฎขึน้บนใบหนา
ของเขา กระเป
าหนังเชิงพื้
น∙ีน่
้
ี
เป
นอุ
ปกรณ เว∙ย
มนตรระดับสูง แมวา
มันจะไม
ได
มี
พลังโจมตีใด ๆ
แตการป
องกันตัวเองของมันก็ตกใจมาก และมี รนู
อ
วกาศบนพื ้
นผิวปกป องมันไม
น
อยเลย∙ี เดี
ยว โชคดี∙ี
่
กรณีนี
้
เกิ
ดขึน้
ได ไม
เช
นนั้
น∙รัพย
สิ
น∙ั้งหมดของเรลิ
นจะหายไปในอากาศ

"เมกัส∙ุ
กคน∙ี โ่
ชคดีพอ∙ีจ่
ะรอดพนจากการบาดเจ็บ
เช
นข
าก็จะตองใช
เวลาเป
นจำนวนมากเพื่
อฟน
ฟู
ความ
แข็งแกรงของพวกเขา ความแข็ งแกร
งของพวกเขา
อาจจะลดลงจากการบาดเจ็ บ! "

เรลินตรวจสอบสถานะของร างกายของเขา แม วา

จะ
มีอาการบาดเจ็บสาหัสอยู
ร
อบ ๆ ตัวเขา เขารู
สึ
กว
า
อากาศเย็นและเต็มไปดวยพลังชี
วิ
ต∙ี
ถู่
กสงออกมา
จากหัวใจของเขา พร
อมกับเลื
อดของเขาถูกสูบไป∙ั่
ว
∙ุกสวนของร
างกายของเขา กระแสอากาศภายในเริ ม่
ช
วยรักษาบาดแผลของเขา แม
วา
ขัน้
ตอนนี
้
ชา
มาก
สิ
่
ง∙ี
ด่ ี
กค็
ื
อนี
่
เป
นกระบวนการ∙ีต่

อเนื่
อง

"ความสามารถในการฟ
น
ฟู
ของสายเลื
อดของวอล็
อคนี
้
มี
ประสิ
∙ธิภาพมาก!"

ความสุ
ข∙ี
เ่
ห็
นได
ชดั ในสายตาของเรลิ
น

"ด
วยยา∙ีข่
า
มี
อยู
ใ
นปจจุบนั ข
าสามารถเพิ
่
มความเร็
ว
ในการรักษาได
มากขึ
น้... "

ดวยความคิ
ดนี้เขา∙ุม
เ∙ความพยายามอย างมาก∙ี่
จะยกแขนขาเพี ยงข
างเดียว∙ี
ส่
ามารถเคลื่
อนไหว
แขนขวาของเขา และหยิ บยารักษาสีแดงขึ
น้มาจาก
กระเปาได
เขาใช
ฟนของเขาเพื
่
อเอาก
อกออก และ
เริม่
ดื
่
มยาลงในกระเพาะอาหารขนาดใหญ ปง! แสงสี
ชมพู
ล
อมรอบเรลิ น เนื
่
องจากผลกระ∙บของอาการ
บาดเจ็
บ∙ีน่
ากลัวบนรางกายของเขาเริ
ม่
ฟ
น
ตัวด
วย
ความเร็
ว∙ีน่
ากลัว

"เคร
ก!"

แกร
ก!

จากรางกายของเรลิ น เสี
ยงของกระดู กกระ∙บกัน
สามารถได ยนิอยู ตลอดเวลา กล ามเนื
้
อบนใบหน าของ
เขากระตุกอยางต อเนื
่
อง และเขาก็ พ
นลมหายใจผ าน
จมูกของเขา แม แตการหายใจก็ รุนแรงขึ
น้หลังจาก
นั้
นไม
กนี
่า∙ี ชัน้ของสีชมพูบนรางของเรลินก็
หายไป ป 
ก! เรลิ
นลอยขึ น้
ไปบน∙ องฟา และจากตำแหน ง
กอนหนาของเขาในการนั่ งบนรูปแบบคาถา เขา
ตอนนี ้
กำลังยื
นตัวตรง
"อาการบาดเจ็บภายนอก∙ั้ งหมดของข
าได
รับการ
เยี
ยวยาแลว ถึ
งแมวาการบาดเจ็
บภายในจะเปน
ปญหามากขึน้แตกไ็ม
ส
งผลตอการเคลื
่
อนไหว∙ี ่
เรี
ยบง
าย! "

เรลิ
นใช
แขนขา∙ั้
งสี
่
ของเขา ∙ำให
มี
การเคลื
่
อนไหว
ไม
กแี
่
บบ∙ี เ่
ป
นมาตรฐานในการฝกซ
อมของอัศวิ
น
และคิ้
วของเขาก็
ขมวดขึ
น้

"ไม
! กับร
างกายของข า ข
าสามารถ∙นต อการ
เคลื่
อนไหวไดเ∙ ากับการเตรี
ยมการของอัศวิน ถ
า
ไม
เช
นนั้น ก็
จะมี ผลต อการฟ
นตัวของการบาดเจ็
บ
ภายในของข า ... "

กล
าวอี
กนัยหนึ
่
ง ก
อน∙ี
อ่
าการบาดเจ็
บของเขาจะ
หายสนิ ∙ เรลิ นสามารถใช พลังและความเร็วของ
อัศวินในขัน้เตรี ยมไดเ∙
านั้น เรลินสัมผัสผิ
วของเขา
ดึงเกราะออกจากกระเป าและวางมันลง ชุ ดคลุมเมกั
สของเขาถู กฉีกขาดออกจากกันโดยแรงกดดันของ
พื้
น∙ี่และพวกมันก็ กลายมาเป นเหมือนเสื้
อผ
าของ
คนขอ∙าน ∙ี ห่อยลงมาจากร างและเต็มไปดวยหลุม
เรลินฉีกเสื้
อผ าเกาออก หลังจากตรวจสอบร างของ
เขาแลว เรลิ นก็ จดจออยูก
บั จิ
ตสำนึกใน∙ะเลจิ ต
สถานะภายในก็ ยงิ
่แย
ลง

ในขณะ∙ี ม่
ี
การใชพลังวิ
ญญาณเป นจำนวนมาก ∙ะเล
ของจิตสำนึ กของเขาก็แสดงใหเห็
นถึ
งอาการแห งแลง
สี
แดงเขมกลายเป นหรี
่
ลงและไม มี
พลัง∙างจิตสีเงิ
น
เลย รอยยิ ม้ของเรลิ
นเริ
ม่
เปลี่
ยนไปเป นนากลัว เมื
่
อ
รอยแตกปรากฎขึ น้บนผนังของ∙ะเลจิ ตสำนึกของเขา
ถาจิ
ตสำนึกของเขาแตกออกไป มันจะไม งา
ยเ∙ากับ
การตกระดับขัน้เมื่
อเห็
นแสงสีขาวเล็
ก ๆ ∙ี
ย่งั คง
ติ
ดอยู
ใ
นมุ
มหนึ ่
งของ∙ะเลจิตใบหนาของเรลิ
นก็ มื
ดลง
นี
่
คื
อเครื
่
องหมาย∙ี อ่อริ
ค∙ิ
ง้
ไว
บนรางของจาโจน

หลังจากเรลินไดสังหารจาโจน เครื่
องหมายนี ้
ไดยา
ย
ตัวเองไปสู
∙ะเลจิตของเรลินการเกาะติ ดเหมื
อน
ลูกกวาดเหนี ยว ไมวา
เรลิ
นจะ∙ำอะไร มันก็จะไม
หายไป วิ ธเี
ดี
ยว∙ี จ่
ะจัดการกับเครื
่
องหมายนี้คือการ
ใช
พลังวิญญาณจำนวนมากและค อย ๆ กัดกรอนมัน
ลง แม วา
จะมาจากเมกัสระดับ 3 ตอนนี ้
พวกเขาอยู
หางกันมาก และปราศจากการเพิ ่
มพลังจากเมกัสคน
เดิม

เครื
่
องหมายนี้
จะไม
สามารถอยู
ไ
ด
ภายใตพลัง
วิ
ญญาณของเรลิ นไดแต
ตอนนี้
นี
้นี
่
ตองใช
เวลามาก
ซึ
ง่
เรลิ
นไม
มี
มัน ดู
เหมื
อนว
านี
่
เป
นเวลา∙ีต่

องรับมื
อ
กับขวากหนามนี้
! เรลิ
นนั่
งลงไขว
ขา เรียกคื
นขอมู
ล
หลักเกี
ย่
วกับเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ระดับสู
งของ
สายเลือดเคโมอิ
น

"การ∙ำสมาธิ
ด
วยจิตวิ
ญญาณของคุ ณ ด
วยสายตา
ของคุ
ณ ให
ติ
ดตอกับอสรพิษยักษ
เคโมอิ
น และได
รั บ
ความแข็
งแกร
งของมัน! "

การฝ ก∙ักษะการ∙ำสมาธิ เปนประจำ∙ุ กวันเป

นสิ่ง∙ี
่
เมกัส∙ุกคนต อง∙ำ ∙ุ กครั้ง∙ีเ่
รลินใช
สายเลือดเคโม
อิ
น การปรับความถี ่
ของพลังวิ ญญาณของเขา
จนกระ∙ั่ งมันเข
ากันไดดี∙สี
่ ุ
ดกับการ∙ำสมาธิ ของเขา
เ∙คนิ คเขาสามารถเจาะผ านชวงเวลาและอวกาศและ
เดูโบราณ ∙ี น่
ากลัว∙ีส่
ุ
ดคือสายเลื อดของอสรพิ ษ
ยักษเคโมอิน! สภาวะนี ้
เป
นปรากฎการณ ∙เี
่ขี
ยนขึน้
ในหนังสืออสรพิ ษยักษเคโมอิ น ซึง่เกิ
ดขึ
น้เฉพาะ
หลังจาก∙ีไ่
ด
ศึ
กษาถึงระดับ∙ี
ล่
ึ
กซึ
ง้
มาก ขณะ∙ีเ่
รลิ
น
นั่
งสมาธิ
ในระดับ∙ี
ล่
ึ
กขึน้แสงสีแดงเข
มใน∙ะเลจิ
ต
ของเขาค
อย ๆ เติบโตขึน้

และร
องรอยของพลังวิ ญญาณสี เงิน∙ี
ห่ล
อหลอมจาก
ด
านล
างจาก∙ะเลจิ ตสำนึกของเขา เติมเต็มนํ
าพุ
้ แหง
ด
วยพลังใหมในถํ ามื
้ ด จุดแสงสี แดงเข
มกระพือใน
อากาศเหมือนหิง่หอย และเขาสู
รา
งกายของเรลิน
กระบวนการ∙ั้งหมดนี ้
เงี
ยบ แต ปรากฎการณ ∙นี
่
า
สะพรึ
งกลัวของงูยกั ษ
ปรากฎขึ น้
หลังเรลิน ร
างกาย
ส
วนใหญหมุนเวียนมากขึ น้เรื
่
อย ๆ

หลังจากการนั่
งสมาธิ
รอบหนึ่
ง พลังวิญญาณของเรลิ
นกลับคืนมาครึ่
งหนึ
่
งของพลังวิ
ญญาณของเขา และ
รู
ปลักษณของความพึงพอใจปรากฎขึ น้บนใบหน
าของ
เขา
"ตาม∙ี ค่าดไว
ของเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ระดับสูง! ไม
ว
าจะเป นในแงของอัตราการปรับปรุงหรื
อการกู คื
น
มันดี∙สี
ุ่ดบนชายฝง
∙างใต! น
าเสี
ยดาย∙ีม่ี
เพี
ยง 3
ระดับ ... "

ความกังวลปรากฎบนใบหน าของเรลิ น แมวา

สายเลือดเคโมอิ นเป
นเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ∙มี่ ี
ระดับสูง
มรดก∙ั้งหมด∙ี เ่
ขาได
รับจากเมกัสเซอร โฮมผู 
ยงิ
่ใหญ
มี
เพียงขอมู
ล 3 ระดับเ∙านั้
น ระดับของเ∙คนิ ค
การ∙ำสมาธิ ระดับสูงและอันดับของเมกัสตอบสนอง
ตอกันและกัน กลาวอี
กนัยหนึ ่
ง เว
นเสี
ยแต วาเขาจะ
สามารถหาข อมู
ล∙ี เ่
หลืออยู
เ
กีย่วกับสายเลื
อดเคโมอิ น
ไดพลังวิญญาณของเขาจะหยุ ดนิ่
งเนื
่
องจากไม มี
เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ
"จากข
อมู
ล∙ีไ่
ด
จากเมกัสเซอร
โฮมผู
ยงิ
่
ใหญครึ่
ง∙ี
่
สองของสายเลือดเคโมอินควรอยูใ
น∙วีปกลาง
ตอนนี้
ขา
อยู
∙ไี
่
หน? "

เรลิ
นยื
นขึ
น้สำรวจสภาพแวดล
อมของเขา

"ข
าตองออกไปสำรวจ! หวังว
านี
่คื
อ∙วีปกลาง! ก
อน
อื
่
น ..เอไอชิ
ป มีการเยี
ยวยาใด ๆ สำหรับความ
เสี
ยหาย∙ี เ่
กิ
ดขึ
น้กับ∙ะเลจิ
ตสำนึกของข
าและ∙ำ
เครื
่
องหมายโดยเมกัสระดับ 3 หรื อไม
?"

เรลิ
นตั้
งคำถามในใจของเขา ข
อมู
ลภาพและกราฟ
จำนวนมากไหลผ านมา และเอไอชิ
ป∙ำงาน∙ี่
ความเร็วสู
งมาก∙ำให
สามารถตอบไดอย
างรวดเร็
ว

[ขึ
น้
อยู
ก
บั ความต
องการของร
างกายของคุ
ณ รวม∙ั้
ง
การคำนวณ∙ี ค่รอบคลุมของสภาพปจจุ บนั เป
น
∙างออก∙ีด่ี
∙สี
ุ่
ด: การแข็
งตัวของพลังวิ
ญญาณ
จำนวนมากใน∙ะเลจิ ตของคุ
ณ จนกว าความเสี ยหาย
∙ั้
งหมดจะได
รับการเยียวยาและเครื
่
องหมายจะ
หายไปอยางสมบูรณ

"การแข็
งตัวจำนวนมากของพลังวิ
ญญาณ?" เรลิ
น
รู
ส
ึ
กประหลาดใจ

นั่
นหมายความว าก
อน∙ีก่
ารบาดเจ็ บ∙ั้
งหมดของเขา
จะฟน
ตัว เขาก็จำเป
นตองแช
แข็งสวนหนึ ่
งของพลัง
∙างจิตวิญญาณของเขาใน∙ะเลจิ ตสำนึกของเขา
และจะไม สามารถใชส
วนนั้
นได
∙ ั้
งหมด ในกรณี นี้
ความแข็ งแกรงโดยรวมของเขาส วนใหญ จะลดลง

"ข
าจำเป
นต
องแข็
งตัวเ∙
าไหร
?"
เรลิ
นเหลือบมอง∙ี
ร่อยแตก∙ีก่
ำลังขยายตัวอยู

ตลอดเวลาใน∙ะเลจิตสำนึกของเขา ใบหน
าผิดหวัง
ขณะ∙ีเ่
ขาถามอย
างเย็
นชา

[ต
องการพลังวิ
ญญาณของคุ
ณ 51.2%]

เอไอชิ
ปตอบกลับอย
างรวดเร็
ว กล
าวอี
กนัยหนึ
่
ง
ก
อน∙ีจ่
ะดู
แลความเสียหาย∙ั้
งหมด

"ข
าสามารถใช
พลังของเมกัสระดับ 1 ได
เ∙
านั้
น"

เรลิ
นลู
บคางของเขา
ตอน∙ี
่
289 แห
งแล
ง

"เพื
่
อรักษาความเสี
ยหาย∙ีเ่
กิ
ดขึ
น้
กับ∙ะเลจิ
ตสำนึก
ของข
า รวมไปถึงการหลุดพ
นจากเครื
่องหมายของออ
ริ
ค ครึ ่
งหนึ
่
งของพลังวิ
ญญาณของขาไม
สามารถใช
ในช
วงเวลานี้
ได
ถู
กไหม?"

เรลิ
นลู
บคางของเขาขณะ∙ี
ใ่
คร
ครวญ ครู
ต

อมา เขาก็
ตัดสิ
นใจ เริ
ม่
ได
!

เวิ
้
ง เวิ
้
ง!*

ขณะ∙ีเ่
ขาใหคำสั่
ง พลังวิญญาณสีเงิ
นใน∙ะเลจิ
ตของ
เขายึ
ดติดกับรอยแตก∙ี ใ่
กล
∙สี
่
ุ
ด∙ีข่
อบ และตกผลึก
และแข็งตัว! คริ
สตัลสี เงิ
นปกคลุ
มประมาณครึ ่
งหนึ่
ง
ของ∙ะเลแห งจิ
ตสำนึ ก และภายในคริ สตัลจุ
ดสี
ขาว
อมเหลืองถูกแชแข็
ง เหมือนหนอนเล็ก ๆ ∙ี แ่ข็
งตัว
เปนสี
เหลืองอำพัน หลังจากการแข็งตัวประมาณ
ครึ่
งหนึ่
งของพลังวิ
ญญาณของเขา เรลิ นตระหนักว า
รอยแตกละเอี ยดใน∙ะเลจิ ตของเขาได
หยุดยัง้การ
ขยายตัวหลังจากไดรับแรงสนับสนุ
นจากพลัง∙างจิ ต
อันแข็
งแกรง เขาถอนหายใจยาว ๆ อย างโลงอก

วิ
ธนี้
ี
เขาได
รับการจัดการอยางสมบู รณกบั ส
วน∙ี่
ลำบากของรางกายของเขา ราคา∙ี เ่ขาตองจาย
สำหรับการนี้
คื
อการ∙ี เ่
ขาสามารถใชความแข็ งแกร
ง
ได
เพี
ยงแคเมกัสระดับ 1 หลังจากรักษาอาการ
บาดเจ็บของเขาแลว เรลิ
นก็พรอม∙ีจ่ะสำรวจ
สภาพแวดล อมของเขา

มันคอนข
างมื
ดมัว มี
ตะไคร
นําบางส
้ วน∙ี
∙่
ำให
แสงจาง
ๆ ซึง่
∙ำให
เขามองเห็
นเพียงไม
กเี
่
มตร ∙ุ
กสิ
่
ง∙ุ
กอย
าง
เป
นสี
ดำเ∙
านั้
น

"นี
่
ต
องอยู
∙
ไี
่
หนสักแหงภายในถํ า! ข
้ าสงสัยว
า
∙ิ
ศ∙างใดนำไปสู

ดานนอก ... "

เรลินถอนหายใจยาวและมอง∙ี ร่
ปูแบบคาถา
เคลื่
อนยาย รู ปแบบคาถาคาถา∙ี น่
่
ี
เป
นเชนเดี
ยวกับ
ใน∙ีร่
าบแห งความลับของนิ กายสังหารวิ ญญาณ
โบราณ อย างไรก็ตาม รู น∙ี ม่ ุ
มใดมุมหนึ่
งถูก∙ำลาย
โดยเรลินแล ว เรลิ นเชื
่
อวาถ าเขาเปนเมกัสระดับ 3
ผลสรุปถ าเขาไมไดไปดูตัวเอง เขาจะ∙ำลายรู ปแบบ
คาถาในบริ เวณอื ่
น ๆ ดังนั้น การสร างรู
ปแบบคาถา
เคลื่
อนยายนี ้
จะไมสามารถใช เป
นระยะเวลานานได
ปลาย∙างอี กด านหนึ ่
ง จัดตั้งโดยเมกัสของนิ กาย
สังหารวิ
ญญาณโบราณ∙ำได งา
ยมาก มีเพียง
รู
ปแบบคาถาในถํ า และอี
้ กอย างนั้
น มี
∙างยาวมาก
และแคบดู
เหมื
อนจะถู
กแกะสลักออกมาจากผนังหิ
น

"วิ
ศัย∙ัศน
ยามคํ
าคื
่ น!"

เรลิ
นใช
เว∙มนตร ประเภ∙ผู
สนับสนุ
นบนตัวของเขาเอง
ดวงตาสีดำเป
นประกายขึ น้
มาในดวงตาของเขา และ
ความมืดไม
ได
ขดั ขวางสายตาของเขาอี
กต
อไป

"อนุ
ภาคธาตุมื
ด∙ี
น่
่
ี
มี
ความหนาแน
นมาก ดู
เหมื
อนว
า
จะมากกว
าชายฝ
ง
∙างตอนใต
!"

ในขณะ∙ีใ่
ช
คาถานี้เรลิ
นสามารถบอกความแตกต าง
ระหว
างสอง∙วี ปได
มาก ถาได
มี
การกลาวกันว
าความ
เข
มข
นของอนุ ภาคธาตุมื
ดในอากาศของชายฝ ง
∙าง
ตอนใตมีค
า 1 ก็
จะมีค
าอย
างนอย 1.5 หรื
อถึง 2 ∙ีน่
่
ี
"เอไอชิ
ป! ∙ดสอบความเข
มข
นของอนุ
ภาคมูลฐานใน
อากาศและ∙ำการเปรียบเ∙ี
ยบกับบริ
เวณชายฝง
∙าง
ใต!"

[จัดตั้
งภารกิจขึ
น้เริ ม่
เก็
บรวบรวมข อมู
ล การสราง
แผนภาพเปรี ยบเ∙ี ยบ] อยางรวดเร็
ว เอไอชิ
ปสง
แผนภู มิวงกลมสองแบบไปยังเรลิ น ในแผนภู มิ
วงกลม
อัตราส วนของสี∙แี
่ สดงถึงอนุภาคธาตุต
าง ๆ มี
เปอรเซ็นตต
างกัน ∙ั้งหมดนี้
ถูกนำเสนอเบือ้
งหน า
ของเรลิ นอยางชัดเจน

"ด
านขวาเป
นข
อมู
ลเฉลี
่
ย∙ี
พ่
บในชายฝ
ง
∙างตอนใต
ในขณะ∙ีด่

านซ
ายเป
นข
อมู
ลล
าสุ
ด!"

เรลิ
นเปรี
ยบเ∙ี
ยบความแตกตางระหว
างแผน∙ี
∙่ง
ั้
สอง ชุ
ดล
าสุ
ดของข
อมู
ลพบว
าความเข
มข
นของความมื
ด
เงาและความตาย รวม∙ั้งอนุภาคพลังงานเชิ
งลบอื
่
นๆ
เพิ
่
มขึน้ประมาณ 2 เ∙
าของในชายฝง
∙างตอนใต
อนุภาคพลังงานบวก เช
น แสง พืชและชีวิ
ตลดลง
เล็
กน อย

"นอกจากนี
้ความเข
มข
นของอนุภาคมู
ลฐานของ
แผ
นดินค
อนข
างสู
ง ในขณะ∙ีไ่
ฟและนํ
ามี
้ จำนวน
น
อยมาก"

เรลิ
นแตะ∙ี
ค่
างของเขา และมองดู
กำลังใช
ความคิ
ด

"กล
าวอีกนัยหนึ ่
ง มี
ความเข
มข
นของอนุภาคธาตุคล
าย
ๆ กัน∙ี
น่ ่
ี
เหมือนในชายฝง
∙างใตแม
วาส
วนประกอบ
จะแตกต างกันเล็
กน
อย ความเขมข
นของอนุภาคมู
ล
ฐานเชิ
งลบเกื อบจะเ∙ากับขนาดของมิ
ติขนาดเล็
ก
ในขณะ∙ี อ่นุ
ภาคของอนุ ภาคในเชิ
งบวกนั้
นเหมื
อนใน
เกาะเชอร
โนเบิ
ล ... "

เรลิน∙ำขอสันนิษฐานไม กอี
่ย
างและก าวไปขางหนา
สองสามก าวใหญ เข
าสู 
∙างเดินหินยาวและแคบ
เสน∙างนี้
คอนขางยาว และหลังจากผ านไป 10 นา∙ี
เขาก็เดิ
นไปถึ งจุ
ดสิ ้
นสุ ด ดานในสุดของ∙างเดิ นเป
น
ประตู หนิขนาดใหญ อาจเรี ยกมันได
วาเป
นประตู
ยืดหยุนจากสิ ่
ง∙ีเ่
รลินบอกได นั่
นเปนเพียงกอน
กลมขนาดใหญ ∙ปี
่ ดกัน้∙างออก ผ านช องของหิน เร
ลินไดยนิ
เสียงลมเบา ๆ ผ านเข
ามา

"ดี
∙สี
่ ุ
ด∙ี
จ่
ะเก็
บประตูหนิ
นี
้
ไวเมื่
อข
าตองการ
รู
ปแบบคาถานี ้ในอนาคต ข
าก็
ยงั สามารถกลับมาได
อี
ก! "

ด
วยความคิ
ด เขาใช
คาถาระดับ 1
"เงาล
องหน!"

แสงสี ดำลอมรอบร างของเรลิน และอยู ในรังสี

เขาเริ
ม่
โปร งใส ผลของเงาล องหนคื อผู 
ใช
อาจกลายเป น
คนยาก∙ี จ่
ะมองเห็ นและจะสามารถซ อนตัวภายใน
เงาเล็ ก ๆ ได เขาสามารถผ านวัตถุ ∙างกายภาพ
สวนมากได แตในโหมดนี ้
เขาจะไม สามารถโจมตี ได
ไมงนั้โหมดเงาล องหนจะหายไป พื ้
น∙ีข่
องการโจมตี
โดยใช พลังงานหรื อคลื่
นเสียงก็เปนความหายนะของ
คาถานี ้อย างไรก็ตาม ตอนนี ้มีเพียงอยางเดียว∙ี่
ตองเดิ นผานหิ น ดังนั้
นมันจึงเปนงานง าย ๆ ภาพ
เลือนราง∙ี เ่รลิ
นกลายเป นเงาของรอยแตกบนก อน
หินได อย
างง ายดายและเขาก็ มาถึ งดานนอก

"ห
ะ!" นี
่
มัน..."
เรลินมองไป∙ี ม่
ุ
มมองด านนอก และตะลึ งอี กสักครู

เขายืนอยูบ
นเนิ นเขาเล็ก ๆ ∙ี เ่
กิ
ดจากหิ
นขนาดใหญ
และรอบ ๆ เขาเป น∙ีร่าบลุ

ม นอกจากนี ้
ยงั มี
พุ
มไม
เปนจำนวนมาก ความมื ดครึ
้
มปกคลุ มพื้
น∙ี ∙่
งหมด
ั้
∙ำใหมันไมมี
แสงเลย ∙ องฟามืดและมองราวกับว า
มันจะยุ บลง∙ุ
กขณะ ความกว างขวาง ความแห งแล
ง
ความตาย! นี ่เปนความประ∙ับใจแรกของเรลิ น
เกี
ย่วกับสถาน∙ี ่ด
วยความช วยเหลือของวิ
สัย∙ัศน
กลางคื นของเขา เรลิ นไมได
มี
ปญ หาใด ๆ ขณะ∙ี ่
กำลังมองดู สภาพแวดล อมของเขา

"∙ี
ร่
าบแห
งนี
้
ดู
แปลกมาก!" เรลิ
นหยิ
บดิ
นขึ
น้
มาจาก
พื
้
นดิน

"ไม
มี
ใบไม
และส
วนมาก ก็
มี
เพี
ยงพุ

มหนามบางส
วน
ยิ
ง่
ไปกวานั้
น มันดู
เหมื
อนว
าพื
ช∙ั้
งหมดสามารถมี
เพี
ยงลักษณะนี ้
!"

เรลิ
นคว
าไปข
างหน
าดวยมื
อขวาของเขา สิ
่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
่
เหมื
อนตุ
นเล็
กถู
กจับจากพื
้
นดิน มัน∙ำเสี
ยง

ชิ
ก้ชิ
ก้
' อย
างต
อเนื
่
อง

"ตาของมันมันเล็
กและดูเหมื อนจะไม
ค
อยมี
จุ
ดมุ
งหมาย นอกจากนี ้
ยงั ดู
เหมือนว
ามันเป
นสัตว
เผื
อก! นี
่
คือการกลายพันธุ จากการไม
สามารถรับ
แสงแดดได เป
นเวลานาน! "

เรลิ
นพึมพำกับตัวเอง ไขข
อสงสัยของเขา ป
ก! เขา
โยนตัวตุ

นไปอีกดานและผลักตัวเองเข
าไปใน∙ องฟา
โดยใช
แสงสี
แดง∙ึ บ เรลิ
นรักษาระดับจาก∙ีสู่
งขึน้
เรื
่
อย ๆ และเขารูสึ
กถึงแรงกดดัน∙ีศ่ ี
รษะของเขา
สุด∙
าย หลังจาก∙ีร่วู

า
นานแคไหน เรลิ นก็
มาถึงจุด
จบ นี่
เป
นกำแพงหิ นขนาดใหญ มันมีเงาโลหะเงางาม
ซึ
ง่∙ำให
มันมี
ลักษณะคล ายกับ∙
องฟ า

"ดังนั้
นด
านบนของสถาน∙ี
แ่
ห
งนี
้
คื
อเปลื
อกโลก!"

เรลิ
นร
อนตํ
าลงช
่ า ๆ การแสดงออกของเขายังเผยให
เห็
นความตกใจของเขา

"นี
่
เป
นโลกใต พิภพ!" …… บน∙ี ร่าบ∙ี∙่ ำจากหิ
นและ
มอส สัตวสองตัวเหมือนหมู ปา
สีเ∙า∙ี ม่ี
ขนาดเล็กกว
า
มากใช
จมูกหนาและหยาบเพื ่
อขุ
ดลงไปในดิ น คนหา
อาหารกิน ซิว่ซิว่
! ลู
กศรสีดำ 2 ดอกถู กปลอย
ออกมาอย างฉับพลัน และหัวลูกศรแหลม∙ะลุ
ด
านหลังของสัตว 2 ตัวเหล
านี
้
ตรึ งไว
กบั พื
้
น
"มันไม
เลวเลยสำหรับการเก็
บเกี
ย่ววันนี
้
มี
หมู
ปา
สี
เ∙า
2 ตัว! ข
าสามารถเปลี
่ยนเมนู
ได!"

บนเนิ นเขาซึ ง่อยู

ไ
มไกล เรลิ นได
เห็นฉากนี ้และมี
ความสุ ขอยู ใ นรอยยิ ม้ของเขา ประมาณสิ บนา∙ี
หลังจากนั้น เขาใช โครงไม และกอไฟ ด านบน หมู ปา
สี
เ∙า∙ีไ่
ดรับการขัดผิ วและล างแลวคอย ๆ ถู กยาง มี
ไขมันเล็
กน อยหลุ ดลอกออกจากผิ วร
อน∙ี เ่
ดื
อด
นอกจากนี ้
ยงั มีกลิ
่
นหอม∙ี อ่าจ∙ำให∙กุคนหลั่ง
นําลายผสมกับกลิ
้ ่
นไม สน และนิ ้
วชี
ข้องเรลิ
นก็ไม
สามารถช วยอะไรได ไดแตกระตุก

"มันเป
นเวลาประมาณหนึ
่
งเดื
อนนับจาก∙ี
ข่
าออกจาก
เนิ
นเขาขนาดใหญ∙มี
่
ี
รปู
แบบคาถาเคลื่
อนยาย"
หลังจากเเ∙ะกิ นหมูปา สี
เ∙า∙ั้
งหมด เรลิ นถอน
หายใจอย างตอเนื่
องและเก็ บสวน∙ี เ่
หลืออื
่
นๆ
สำหรับภายหลัง หลังจากผ านไปหนึ ่
งเดื
อนแล ว
ตอนนี ้
เขามีความคิดว าดิ
นแดน∙ี แ่หงแลงของโลกใต
พิ
ภพนี ้
เปนอยางไร ∙ีน่่
ีมันเป
นไปไม ได
∙จี
่ ะไม
เห็น
ชี
วิ
ตใด ๆ แม จะเดินเปนเวลาหลายวัน และมี เพียง
ตะไคร นําและแมลง∙ี
้ ร่
อดชีวิ
ตอย างเหนี ยวแน น
สิ
่
งมีช วีิ
ต∙ีเ่
ป
นหมู ∙เี
่
รลิ นเรี
ยกวา

"หมู
ปา
สี
เ∙า"

เป
นสัตว∙ใี
่
หญ∙สี่
ุ
ด∙ีเ่
ขาเคยเห็นมาจนถึงปจจุบนั
และมันก็อรอย∙ีส่
ุ
ดเช
นกัน ดวยความคิดนี้เรลิ
นไม
สามารถชวยได แตรสู
ึ
กเสี
ยใจเล็
กนอย ในขณะ∙ี ่
กระเปาหนังมิ
ติ
อันลําค
้ ากว
างขวาง มี
ขี
ดจำกัดวาจะ
สามารถจัดเก็บไดมากแค ไหน มันมี
อยู
แล
วเต็มไป
ดวยสิ ่
งของ∙ี ม่ี
ค า∙ีเ่
รลิ นได รับผ านวิธกีารต าง ๆ
ของมี คาซึ
ง่
เป นสิ ่
งบางอย าง∙ี แ่มแตเมกัสระดับ 3 ก็
อาจจะอิ จฉา แต ไมมีอาหารหรื อไวนชนั้
เลิ
ศเลย เมื ่
อ
เ∙ี ยบกับของ∙ี ม่ี
คาแล ว ค าของพวกมันก็ ตําเกิ
่ นไป
และไม ควรเก็ บไว ภายใน ดังนั้ น เรลินพบว าตัวเองใช
ชี
วิ ตเช
นคนป าเถื ่
อน นํ าไม
้ ไดเปนป ญหา เขาเป นเมกัส
และใช เว∙มนตร ธาตุ นํ
า ∙ำให
้ เขาสามารถผลิ ตนํ าจื
้ ด
ได เป
นจำนวนมาก ถ ามันเป นอาหาร แต เขามี
∙างเลื อกน
อย เพราะเขาเป นวอล็ อคระดับ 2 มันไม
เป นไรหากเขาไม ไดกนิ สิบวันหรื อครึ ่
งเดือน แต ถา
เป นเดือนเต็
ม ๆ มันเป นไปไม ไดสำหรับเขา∙ี จ่ะไมกนิ
เลย นอกจากนี ้สภาพแวดล อมในชี วิตของเขาในชี วิ
ต
ก
อนหน านี
้และตอนนี ้ยงั ไมเป น∙ีน่

าพอใจ เขาเคยมี
อาหาร 3 มื ้
อต อวัน และยังมี ขอกำหนด∙ี เ่
ข
มงวด
เกีย่วกับสิ
่
ง∙ีเ่ขาจะกิ นในมื ้
ออาหารของเขา ขณะนี ้
หลังจากการค นหา∙ี ย่าวนาน เรลิ นอาจหาพื ชและ
ราก∙ี
น่
ิ
ดหน อยซึ
ง่
เขาสามารถกินไดเขาอาจจะ
สามารถหานกหรื อผลเบอรรี
่
ไดเรลิ
นเริ
ม่รู
สึก
เหนื
่
อยกับมื
้
ออาหารมื้
อเล็
ก ๆ เหลานี
้สิ่
งมีช วี
ิ
ต∙ี
่
เป
นหมู
ปา∙ี
ช่่
ื
อ

"หมู
ปา
สี
เ∙า"

เป
นสิ
่
ง∙ี
อ่
ร
อย∙ี
ส่
ุ
ดใน∙ุ
กสิ
่
ง∙ุ
กอย
าง∙ี
เ่
ขาเคยเห็
นมา
จนถึ
งป
จจุ
บนั

"บัดซบ! "

ข
าหวังว
านี ่
ไม
ใช
ดิ
น∙ีแ่ห
งแลง หลังจากเดิ
นมา∙ั้
ง
เดื
อนแล ว นอกจากพื ้
น∙ีใ่
น∙ะเล∙รายแลว เรลินยัง
ได
เห็
น∙ี ร่าบลุ
ม เรลินเริ
ม่มี
ขอ
สงสัยบางอย
าง
เนื
่
องจากสัตว ขนาดใหญ ไม
คอยได
เห็
นบอยนัก พู
ด
ตามความจริง ขณะ∙ีเ่
ขาคุ

นเคยกับแสงแดด เรลิ
นไม
เคยตระหนักว
ามันมี
คา

ตอน∙ี
่
290 ต
องการความช
วยเหลื
อ

ก
อนหน านี
้
เรลิ
นเคยเห็
นข
อมูลเกี
ย่
วกับ∙รัพยากรของ
โลกใตพิ
ภพในหนังสื
อโบราณ ตำนานเล าว
าโลกเมกัส
โบราณเปนเพียงส
วนเล็
ก ๆ ของพื้
นผิวโลก และ
ก
อน∙ีเ่
มกัสจะมุ

งสู

โลกอื
่
นเปาหมายของพวกเขาคื อ
โลกใตพิ
ภพ!

เมกัสโบราณ∙ั้
งหมดใช อำนาจ∙ีน่

ากลัว แมดวง
อา∙ิตยและดวงจัน∙ร จะสู
ญเสียความงดงามของ
พวกมันเมื่
อวางไว
ขางหน
าของเหลาเมกัสนี
้คน
พื้
นเมื
องของโลกใต ดินมากมายไดรับการคุ
มขังโดย
พวกเขา และเมกัสเหล านี
้
ได
ใช
ประโยชนจากชัน้
ดิน
และชัน้
ของโลกใต
พิ
ภพเพื
่
อให
ได
ความมั่
งคั่
งและ
∙รัพยากร∙ีไ่
ม
มี
∙สี
่
้
ิ
นสุ
ด

มันถูกบัน∙ึ กไว
วา
เมกัสโบราณได ใช
ประโยชน 7 ชัน้
ของโลกใต ดิน! มีคนบอกว ายิ
ง่
ชัน้ ∙ี
ล่งไปแตละชัน้ชน
ชาติเผ
าพันธุ ข
องชนเผานั้
นจะยิง่ใหญ เ∙
าไร และ∙ี ่
แกนหลักของโลก ก็ มีการดำรงอยู ของผู

หญิง∙ีน่ 
า
กลัวอยางยิง่แต พวกเขาเหลานี้
ไมสามารถหยุ ดเมกัส
โบราณจากการผจญภัยต อไปได และใน∙ี ส่
ุ
ดโลกใต
ดิน∙ั้
งได
รับการยอมรับพวกเขาเป นผู
ชนะของพวกเขา
∙ั้
งหมดนี ้
เปนสวนหนึ ่
งของยุ
ค∙องของเมกัสโบราณ

ภายหลัง เมกัสไม
พอใจยังคงเปลี ่
ยนความสนใจของ
พวกเขาไปยังโลก∙ีแ่
ตกต างกัน และพิชติโลกหลัง
โลกจนกวาพวกเขาจะวิ ่
งเข าไปในโลก∙ี
ม่ ี
อำนาจมาก!
หลังจาก∙ีส่
่
ิ
ง∙ีเ่
ป
น∙ีร่
จู
กั ในฐานะการเผชิ ญหนาครั้
ง
สุ
ด∙าย แมวา
โลกฝ
ายตรงข
ามไม
ได
รับผลประโยชน
ใด
ๆ โลกเมกัส∙ั้
งมวลก็
เสื
่
อมโ∙รมลงแ∙น แมแต
เส
น∙าง∙ีน่ำไปสู

โลกใต
พิ
ภพก็ถู
ก∙ำลายโดยสงคราม
ครั้
งนี
้

ตั้
งแตนั้
นมา โลกใตพิภพก็ปรากฏตัวขึน้
เฉพาะใน
ตำนานเ∙ านั้
น อยางนอย∙ีส่
ุ
ดภายในชายฝ ง
∙าง
ตอนใต ของเรลิน ไม
เคยเห็นสิ่
งมี
ช วี
ิ
ตในโลกใต
∙อง
∙ะเล และไม เคยไดยนิ∙างเดิ
นใด ๆ ไปยังโลกใต
พิภพเช
นกัน

"จากขอมู
ล∙ี ร่วบรวมไว กอนหน านี้
และสถาน∙ี ∙่ เี
่
ห็น
นี้
ต
องเปนโลกใต พิ
ภพ ข าไม
รุ
วา
ชัน้
นี้
คื
อชัน้ ไหน!
อยางไรก็
ตาม ขึ น้อยู
กบั รูปแบบของสิ ่
งมี ช วี ิ
ต∙ี เ่
ปน
อันตราย∙ี ป่
รากฏ มันก็ ควรจะเป น มาก∙ี สุ่
ดคื อชัน้
∙ีส่
าม มิฉะนั้นขาคงได วิ่
งเข
าไปในอันตรายมากมาย
รู
ปแบบสิ
่
งมี
ช วี
ิ
ตพลังงานสู
ง

นอกจากนี ้
ความน าจะเป นของรู ปแบบสิ ่
งมี
ช วีิต∙ีข่า
วิ
่
งเข
ามาจากชัน้แรกหรื อชัน้∙ี
ส่องมีขนาดใหญ มาก ... "
เรลิ
นยังขบคิ ดเอาไวแมวาเขาจะไม สบายใจ∙ี ่
สถาน∙ี แ่ห
งนี้
เป
นดิน∙ีแ่ ห
งแล ง เรลินยังคงเดิ น∙าง
ตอ ลักษณะล าสุ
ดของหมู ปาสี
เ∙า∙ำให เขามีความ
มั่
นใจอยางมาก∙ี จ่
ะดำเนิ นการต อในการเดิ น∙างของ
เขา ในขณะ∙ี เ่
ดิ
นในการเดิ น∙าง∙ั้ งหมด เรลิ นยัง∙ำ
บัน∙ึกของสภาพแวดล อมของเขา ในตำแหน ง∙ี ต่
ั้
ง
ของเว∙ย มนตรคาถาโบราณซึ ง่เรลิ นตั้
งชื
่
อว า

"เนิ
นหิ
นยักษ
"

สัญญาณแหงชี
วิ
ตนั้
นอ
อนแอ มากจน คนผู
หนึ
่
ง
สามารถมองเห็
นเพี
ยงแคตะไคร
นํ
าและแมลงเ∙
้ านั้
น
และไมมีอะไรอื
่
น เมื
่
อเรลินเดิ
นหนาการเดิ
น∙างของ
เขา สัญญาณแห งชีวิ
ตคอย ๆ เพิ
่
มขึน้และตอมา
เขาก็
เห็นอะไรบางอยางเหมือนนก∙ีค่ล
ายกับค
างคาว

บางครั้งเขาจะเห็นหมูปา
สีเ∙าและในขณะ∙ีเ่
ขา
เดิน∙างต อไป อัตราการเผชิญหนากับพวกมันก็
สู
งขึ
น้
ดังนั้
น เรลินจึ
งมั่
นใจ เขาได
เดิ
นออกไปจากภู มิ
ภาค∙ี่
มีความสามารถในการดำรงชี วิ
ตและเดิน∙างมายัง
โลกภายนอก

[ ป
บ! คนพบคลื
่
นพลังงาน! การประมาณว าคลื
่
น
เหลานี
้เป
นผลพวงของเว∙มนตร ในระดับศู
นย∙ิ
ศ∙าง:
15 องศาตะวันออก ∙ี่3,123 เมตร]

ตอนนี
้
เอไอชิ
ปส
งข
อความออกมาแล
ว
"หื
อ้
? ความคิ
ดของเรลิ
นสั่
นไหว:

"ใน∙ี
ส่
ุ
ด ก็
มี
รอ
งรอยของสิ
่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
ม่
ี
พลังงาน!"

เขารีบลุกขึ
น้และเดินไปใน∙ิ ศ∙าง∙ีค่ลื่
นพลังงานถูก
ปลอยออกมา ยังคงมี การบาดเจ็ บรายแรงต อ
ร
างกายของเขา ไม พู
ดถึงว าเนื
่องจาก∙ะเลจิ ตสำนึ ก
ของเขาแข็ งตัวเป
นจำนวนมากของพลังวิ ญญาณ เขา
สามารถแสดงพลังได เพียงในระดับของเมกัสระดับ 1
ในขณะนี ้
อยางไรก็ตาม เขาไม ให
ความสำคัญกับเรื ่
อง
เล็
กน อยนี้และมุ
งตรงไป∙ี เ่
กิ
ดเหตุคลื ่
นพลังงาน
เหลานั้
น สิ่
ง∙ีป่
รากฏในสายตาของเรลิ นคือภาพผู 
ชาย
3 คนและผู 
หญิ ง 2 คน∙ี เ่
ผชิญหนากับสิ่
งมีช วี
ิ
ต∙ี
ม่ี
พลังงานสู ง คนห าคนนี้
ดูเหมื อนจะเป นกองกำลัง
ขนาดเล็ กมาตรฐาน ชาย 2 คนแต งตัวชุ
ดหนัง ∙ีอ่ยู

ตรงหน า เปนโลมนุษยตลอดเวลา ∙ี แ่กว
งดาบเหล็ ก
ขนาดใหญ ของพวกเขา พวกเขาอย างนอย∙ีส่
ุ
ดก็มี
พลังของแกรนด อัศวิ
น อี
ก 3 คนสวมเสื ้
อคลุมสีเ∙า
∙ีดู่
คล
ายกับเด็
กฝกงานของเมกัสในชายฝ ง
∙างตอน
ใตสวม แตสไตลของเสื
้
อผ
าเหลานี
้
ลาสมัยมาก พวก
มันเรี
ยบง
ายและปราศจากเครื ่
องตกแต ง

"มี
มนุ
ษย
อยู
∙
นี
่
่
ี
! และพวกเขาเป
นเมกัสฝ
กหัด! "

เรลินรู
สึ
กดี
ใจในโอกาสนี ้สิ่
ง∙ีเ่มกัสฝ
กหัด∙ั้งหากำลัง
เผชิญอยูค
ื
อสิ ่
งมีช วี
ิ
ต∙ีค่ล
ายคลึ งกับหมูปาสี
เ∙า แต
มีรา
งกาย∙ีโ่ตกว าเกื
อบสิ บเ∙า และมี ฟนรู
ป
สามเหลี ่
ยมขนาดใหญ 3 คู

ใตจมู กของมัน ขนสัตว ∙ี
่
แข็งโตขึ
น้∙ั่
วรางกาย และถู กปกคลุ มไปดวยยาง
โคลน และโคลนอื ่
น ๆ มันสร างกอนหนา ๆ เหมื อน
ถังตอสู

∙สี
่วมเกราะ คาถาเว∙มนตร ระดับ 0 ∙ี ถู่
กใช
โดยเหลาเมกัสเมกัสฝ กหัดเหล านี
้
ดูเหมือนจะมี เพียง
เครื
่
องหมายเผาไหม
บริ
เวณดินเ∙
านั้
น มันไม
สามารถ∙ะลวงผานกระ∙ั่
งการป
องกันชัน้
นอกสุ
ดได

"ฮู
อออ ฮู
อออ ... "

ก
าซสองชนิดพนออกมาจากจมู กของสิ
่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
ด่
ู
เหมือนหมูปา
ตัวนี
้หลังจาก∙ีต่ะกุ
ยพื้
นดิ
นแลว มันก็
พุ
งเข
าใส
และร
างของมันก็เหมือนกับรถไฟ∙ีต่
กราง
เมื
่
อวิ่
งไป∙างอัศวิ
น∙ั้
งสอง

“อ
าก!"

พื้
นดิ
นสั่
นไหว ∙ำให
อัศวิ
นแกรนด คนหนึ
่
งเสี
ย
ตำแหนง ไม
นานหลังจากนั้น เขาลื
่
นล
มและถูก
กระแ∙กลอยไปโดยสัตว ตัวโตเหมือนหมู
ปา
ตัวนี
้
เมื
่
อถู
กแ∙งด วยเขี
้
ยวของมันบนเอวและดานหลังของ
เขาโดยเขี้
ยวใหญ
ของสิ
่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ีม่
ี
เขี
้
ยว มีเลื
อดไหล
ออกมาจากแผลของเขาเชนนํ าหลาก เมื
้ ่
อเห็
นฉากนี้
แลว อัศวิ
นแกรนดอื
่
น ๆ ก็ตะโกนดังขึ
น้และรี
บถอย
ออกไป∙ัน∙ี

ดังนั้
นจึงเป
นการเปดช
องวางของ∙ั้งสามเมกัสฝ กหัด
พร อมกับอัศวิ
นแกรนด ไม
ได
ขดั ขวางมัน หมู
ปา แยก
เขี
้ยวของมันอยางรุนแรงไป∙ี เ่
หล
าเมกัสฝ
กหัดดวย
แววเลือดกระหายในดวงตาของมัน ผู หญิง∙ั้
ง 2 คน
กลัวและถอยไปข างหลัง

ถุ
ด! ถุ
ด!

∙ั้
งสองต
างก็
สะดุดกับบางสิ
่
งบางอย
างและล
มลง
ใบหนาแสดงออกถึงความหมดหวังบนใบหนาของ
พวกเธอ เมกัสฝ
กหัดชาย∙ี
เ่
หลื
ออี
กคนแสดงถึงความ
กล
าหาญ ปรากฏตัวดานหนาของผู 
หญิงเหล
านี
้อย
าง
รวดเร็
วด
วยการแสดงออกอย างชัดเจน พรอมกับยัง
ตะโกนอะไรบางอย
าง เขายกมือขึน้

พร
อมกับ∙ี ลู่
กไฟขนาดเล็ กถู กปลอยออกมาและเล็ ง
ไป∙ีต่รงกลางจมู กของหมู หวั ใหญตัวนั้
น แพ∙! แพ∙
จมู
กของหมู ปา ดำคลํ า แต
้ นั่นไม
ไดช
วยลดความเร็ ว
ในการโจมตี โของมันแม แตนิ ดหนอย ใน∙างตรงกัน
ข
าม หมู ปา ดูเหมือนจะโกรธเมกัสฝ กหัดชาย และ
ความเร็ วในการพุ 
งก็ดูเหมือนจะเพิ ่
มขึน้เล็
กน
อย เมกั
สฝ
กหัดคนนี ้
ยมิ
้อยางจนใจแล วหันศีรษะไปยังเมกัส
ฝ
กหัดหญิ งสองคน∙ี อ่ยู
ข
า
งหลังเขาและพู ดอะไร
บางอย าง; พฤติ กรรมของเขาให ความรู สึ
กว
าเด็
ก
หนุมคนนี ้
ไมกลัว∙ีจ่ะตาย

ฮุ

ออ ฮุ

อออ!
หมู ปาเข
าใกล
ขนึ
้
และใกล ระยะมากขึ
น้และเมกัส
ฝกหัด∙ั้งสามคนสามารถมองเห็ นเส
นเลือดในสายตา
ของหมู ปาและรู
ขมุขนกวางใต
ขนของมันได
อย
างเห็น
ไดชดั แนนอน วาสิ
่
ง∙ีพ่
วกเขาจะพบไดยากมาก∙ี จ่
ะ
ลื
มคื อความหนาวเย็ นของเขี้
ยว∙ี
ข่
าวราวหิมะ∙ั้
งสามคู

∙ีดู่
รุนแรง เปนรูปดวงจัน∙รเสี
้
ยวพระจัน∙รของหมู
ปา

"เงากักขัง!"

ในขณะนั้
น เรลินก็
ปรากฏตัวของเขา และมี
เส
นใย
มากมาย∙ี∙่ำจากเงายื
น่
ออกมาจากใต ∙อ
งของหมูปา
และเปลี
่
ยนเป นมื
อมากมาย∙ีย่ดึ
ติดอย
างแน
นหนา∙ี ่
กี
บด
านหน าของมัน
เป
ง!

ราวกับเกิ
ดแผนดิ นไหวขนาดใหญ เกิดขึน้หมูปาซึง่
กำลังพุ
งด
วยความเร็วสูงก็
ล
มลง ขณะ∙ี ∙่
ำให
เกิด
เสี
ยงดังมาก แม กระ∙ั่
งเสี
ยงของกระดู ก∙ีถ่
ู
ก∙ำลาย
อาจจะไดยนิจากรางกายของมัน ไม นานหลังจากนั้ น
∙ั้
งสามเมกัสฝกหัดเห็นชายหนุม
∙ีอ่ยู
ในชุ
ดเกราะ
หนัง∙ีเ่
ดิ
นออกมาจากด านหลังหมู ∙รี
่ว
งหลน เงาสีดำ
มากมาย เงาสี ดำสนิ∙พัวพันหมู∙ลี
่ 
มลง ไมแมแต
ปลอยจุดออน∙ีเ่
ล็
ก∙ีสุ่
ดในการมัด

"เจ
าเป
นอะไรหรื
อเปล
า? "

เรลิ
นถามด วยรอยยิ
ม้
อ
อนโยนบนใบหน าของเขา เมกั
สฝกหัด∙ั้
งสามคนเห็
นเรลิ
น การแสดงออกของพวก
เขาตกใจและพวกเขาเปดปากของพวกเขา∙ีจ่
ะพู
ดวา
"gnkmfsk ...... "

รอยยิ
ม้
บนใบหน
าเรลิ
นตกลง แล
วเขาก็
ถอนหายใจ

"นี
่
ไม
ใช
ภาษาธรรมดาของ∙วี ป!" สิ่
ง∙ี
เ่
รลิ
นพู
ดมาคื
อ
ภาษา∙ีใ่ช
กนั ∙ั่
วไปของเมกัสในชายฝง
∙างตอนใต
แตสิ
่
ง∙ี∙่ง 3 ผู
ั้ 
เมกัสฝ
กหัดพูดไม
ใช
ภาษา∙ี
เ่
รลิ
นจำได

"ตอนจบของภาษานี้
ฟง
ดู
คล
ายกับภาษาเมติ ยาแต
พยางค
คล
ายคลึ
งกับภาษาของ∙ี
ร่าบสู
ง ... "

เรลิ
นไมรสู

ึ
กแปลกใจอย างน
อยเกีย่
วกับความ
แตกต างในภาษา เนื่
องจาก หลังจากยุคโบราณ ∙ุก
วันนี
้
โลกใตดิ
นได
ถูกแยกออกจากพื ้
นผิวโลกแล
ว มัน
จะแปลกมากถ าหากภาษายังคงคลายกัน
"ว
าไง ข
าเป
นคนเร
รอ
น พวกเจ
าบอกได
ไหมว
า
สถาน∙ี แ่ห
งนี
้
คื
อ∙ี
ไ่
หน? "

เรลินเปลี่
ยนไปใช
ภาษาอื ่
นใน∙ัน∙ี - คราวนี ้
เปน
ภาษาไบรอนโบราณ! ภาษาไบรอนโบราณนำมาด วย
พลังแปลกประหลาด มันมี อำนาจเหนื อกฎระเบี ยบ
มันสามารถดึ งพลังงานของอนุ ภาคพลังงานภายในชัน้
บรรยากาศและเป นรากฐานของเว∙มนตร ∙ ั้
งหมด
ดังนั้
นภาษาไบรอนโบราณเป นภาษา∙ี เ่
มกัส∙ุ กคน
ตองเรียนรู
ไม
วา
จะเปนโลกด านนอกหรื อโลกใต พิภพ
ภาษาไบรอนโบราณถู กสงผานมาจากเมกัสโบราณ
และจะไม มี
ความแตกต างเล็
กน อยในการใช งาน พอ
ไดยนิเรลิ
น ถามในภาษาไบรอนโบราณ เหล าผู 
เมกัส
ฝกหัด∙ั้
ง 3 คนไดตอบสนองได ∙ ัน∙ี และใน∙ี สุ่
ด,
เด็กฝกชายคนนั้
นจึงตอบกลับ
"∙
าน∙ี
เ่
คารพ! สวัสดี
! ∙ี
น่
่
ี
คื
อวู
ดดี
้
เวสแลนด
ของ
ดิ
นแดนสนธยา∙างตะวันออก "

เขา∙ัก∙ายดวยความเคารพนับถื อ แม วาการกระ∙ำ

ของเรลินจะนาสงสัยและภาษา∙ี เ่
ขาใช
ในการพู ดนั้
น
แตกต างจากภาษาของตัวเอง หมู ปา6 เขี ้
ยว∙ี่
เกื
อบจะสามารถลบล าง∙ี มของพวกเขาไปได อย
าง
สมบูรณ มันก็เห็ นได
ชดั วาอี
กฝ
ายมี พลังแข็ งแกร
ง
กวาพวกเขา นี่
คื อถิ่
น∙ุ รกันดาร ถาพวกเขามี
ข
อตกลง∙ี แ่ยกบั เรลิ
น พวกเขาจะถู กฆ าตายและไม มี
ใครจะรูไ
ดดังนั้น ∙า∙ี ของเด็
กฝกคนนี ้
จงึมี
ความ
เคารพมาก

"แดนสนธยา∙างตะวันออก?"
เรลิ
นขมวดคิ้
ว และสั่
งให
เอไอชิ
ปคนหาผาน
ฐานข
อมูลการจัดเก็
บอยางรวดเร็ว แต
ไม
พบ
รายละเอี
ยดใด ๆ ∙ีเ่
กีย่
วข
องกับเรื
่
องนี
้

"พวกเจ
าอาจต
องการนี
่
!"

เรลิ นชี ไ้
ป∙ีอ่
ัศวินแกรนด ∙ถี ู่
กส
งลอยไป และโยนยา
∙ี ∙่ำให เลื
อดแข็ งตัวไปให
พวกเขา “ขอบคุ ณมาก”
ผู 
หญิ งเมกัสฝกหัดสองคน∙ี ล่
มลงเหล
านี้
กล็
ุ
กขึ
น้ยืน
เช นกัน และหนึ ่
งในนั้
นก็จบั กุ
มตัวยา∙ัน∙ีและ∙า
ให กบั แกรนด อัศวิ
น∙ีไ่
ด
รับบาดเจ็ บ หลังจากลังเล
ชัว่ขณะ เธอคำนับให เรลิ
น

ฮิ
สส! ฮิ
สสส!*

ในเวลานั้
น งู
∙เี
่
กิ
ดขึ
น้
จากก
าซสี
ดำพุ

งไปข
างหน
าและ
กัดชุ
ดเกราะแกรนด
อัศวิ
น∙ี
ส่
ู
ญเสี
ยสติ
ออกจาก
ปากของมัน

"คนนี้
เปนคู

หขู
องเจ
า ใช
มั้
ย? ข
าจะได
ช
วยชี
วิ
ตเขา
เช
นกัน "

เรลิ
นชีไ้
ป∙ีแ่
กรนด อัศวิ
น∙ีเ่
พิ
่
งถู
กกัด และ∙ั้งสามเมกั
สฝกหัด ∙ี
ก่ำลังกลัวอย
างกะ∙ันหันเพราะลักษณะ∙ี ่
ปรากฏอย างฉับพลันของงูดำขนาดใหญ และถอย
หลังไป∙ีละกาว

"เจ
าคนขี
้
ขลาด!"

เรลิ
นได
ยนิ
ว
าเด็กฝ
กเด็กผู

หญิ งคนหนึ่
งพูดพึ
มพำ แต
เขาก็
ยมิ
้
แย
มใหเ∙
านั้
น หลังจากนั้
น เขาก็
ถามว
า
"โอเจ
ารู
ห
รื
อไมวา
เมื
องไหนอยู
ใ
กล
กบั ∙ี
น่
่
ี
และตลาด
ของเมกัสอยู
∙ไี
่
หน?

∙ั้
งสามเมกัสเมกัสฝ
กหัดมองตากันและกัน แล
วเมกัส
เด็
กเมกัสฝ
กหัดคนหนึ ่
ง เห็
น∙
า∙างและคำพู ด∙ีน่

า
พอใจของเรลิน รวบรวมความกล าหาญและก าวไป
ข
างหนาขณะ∙ี พ่
ู
ดว
า

"เมื
อง∙ี ใ่
กล∙สี
่
ุ
ดจาก∙ีน่
่
ีคื
อเมืองพอตเตอร ∙าวน
∙าง∙ิ ศตะวันตก และระยะ∙างคื อ หนึ
่
งวันครึ
่
งจาก
∙ีน่
่
ี เกีย่วกับตลาดของเมกัส ... จุ
ดนัดพบของเมกัสตั้
งอยูเฉพาะในเมื องหลวงของดิ นแดนสนธยา ... "

ตอน∙ี
่
291 ขุ
ม∙รัพย

ราวกับว
างุ
นงงด
วยรอยยิ
ม้
บนใบหน
าของเรลิ
น เมกั
สฝกหัดคนนี
้
รวบรวมความกล
าหาญของเขาและถาม
ว
า

"∙
านลอร ด! ∙าน... บาง∙ีไม
ได
มาจาก∙ี
น่
่
ี? ขอให
คนรับใช ∙ตี
่าต
่
ํ อยผู 
นี้
∙ราบชื
่
อของ∙านได
หรื
อไม?
ข
า ... ข
าคืออารอน! "

“ข
า? ข
าเห็
นได
ชดั ว
าไม
ใช
คนจาก∙ี
น่
่
ี
!"

เรลิ
นหัวเราะขณะ∙ี
ข่
ณะ∙ี
เ่
ขามองไป∙ี
เ่
มกัสฝ
กหัด
เหล
านี
้

"ถึงแมจะมีหลายสิ ่
งหลายอยาง∙ี
ข่
า
อยากจะถามพวก
เจ
า แต ขา
ก็
ตระหนักว ามันจะเร็
วกว
าถ
าข
าจะได
เห็
น
มันดวยตัวเอง ... "
เนื
่
องจากรูปลักษณ∙เี
่
รลินมีผลตอพวกเขา เมกัส
ฝ
กหัด∙ั้
งสามเริ
ม่
ตัวสั่
น ราวกับว
าพวกเขากำลังถูก
จ
องมองโดยนักลา

“ไปกันเถอะ!”

อารอนตะโกน ∙ำให
เมกัสฝ
ดหัดหญิ
ง∙ั้
งสอง
ด
านหน
าและรายคาถา

"นี
่
มันเรื
่
องตลกอะไรกัน! พวกเจ
าช
าเกิ
นไป! "

เรลิ
นส
ายศีรษะของเขา และสายลมสี ดำ 3 สายพุ
ง
ออกมาและเขาสู

หนาผากของเมกัสฝกหัด∙ั้
งสาม
พวกเขาหนามื
ดลง และไม สามารถแมแตจะเปลงเสี
ยง
พวกเขาก็
เปนลม เรลิ
นเขาหาเมกัสฝ
กหัดชาย∙ีช่
่
ื
ออา
รอน มือขวาของเขากำลังกด∙ีด่

านบนศี รษะ ดวงตา
ของเมกัสฝ
กหัดคนหนึ
่
งหันมา และแม
แตม
านตาของ
เขาก็
หายไป ภาพและเสียงจำนวนมากเหมื
อนกับวิ
ดี
โอ
การเล
นซําในสายตาของเรลิ
้ น

เอไอชิ ป∙ำงานด วยความเร็ วเต็

ม∙ี ่ รวบรวมขอมูล
∙ั้งหมด∙ี ค่ิ
ดวาสำคัญและจัดระเบี ยบไว นี
่
เป
นคาถา
∙ีเ่หมื อนกับการค นหาผ านจิ ตวิ
ญญาณของผู 
คน
อนุ ญาตให เรลินมองผ านความ∙รงจำของเมกัส∙ี ต่า
่
ํ
กว า∙ีไ่ด
รับการจัดอันดับเมกัส อย างไรก็ตาม จริงๆ
แล วคาถานี ้
ไมได
เป
นประโยชน อะไรเลย มันเป น
เพี ยงส งผลกับสิ ่
งมี
ช วี
ิ
ตอ อนแอกว าเมกัส และ
เป าหมายไม สามารถต อต านได เมื่
อเรลินได
เห็
น
เ∙คนิ คนี้
ในห องสมุด∙ี อ่งคกรโฟว ซซีนั่
การ
เด
นแล ว
เขาก็ เเคใหเอไอชิปบัน∙ึ กขอมูลไว ไมคาดฝน เขา
สามารถหาข อมูลได∙นี
่ ่
ี
แม
วา
จะเป
นงานง
าย ๆ สำหรับเขา∙ี
แ่
อบเขาไปใน
∙ี
มเล็
ก ๆ นี
้
และได
รับข
อมู
ลด
วยวิธกี
าร∙ั้
งหมด∙ีเ่
ขา
มี
อยู

เรลิ
นไมสามารถใส ใจในการ∙ำ∙ั้ งหมดนี้เขาไม
ตองการเสี
ยเวลาด วย นอกจากนี ้ไม
วา
เขาจะ
พยายามป ดบังอะไรก็ตาม แต กม็ ี
ความแตกต างกัน
มากมายระหว างเมกัสของชายฝ ง∙างใตและโลกใต
พิภพนี้นี
่
ไม
ใช
สิ่
ง∙ี
ส่ามารถปกป ดไดอย
างง
ายดาย
พรอมกับการแสดง แ∙น∙ี จ่
ะไดรับการพิจารณาว าน
าสงสัยเมื
่
อถึงเวลาแล ว มันจะเปนการดี กว
า∙ีจ่
ะ∙ำ
อะไรบางอยางเกีย่
วกับเรื่
องนี
้ในตอนนี ้

[การรวบรวมข
อมู ลเกี
ย่วกับภาษาใต
พิ
ภพชื ่
อ 'ภาษา∙
ไวไล∙(สนธยา)' จัดเก็
บในฐานขอมู
ล ... ]
เอไอชิ
ปรวบรวมข อมู
ลเกีย่
วกับภาษาไวเป
นครั้
งแรก
มันจะจัดระเบี
ยบขอมู
ลเหลานี้
และสงไปยังความ
∙รงจำของเรลิน หลังจากฝ กฝน เรลินจะสามารถ
เข
าใจภาษา∙ีใ่
ช
ในโลกนี
้ได
อยางรวดเร็ว

ถัดไปเป นข
อมูลเกีย่ วกับภู มิ
ศาสตร และกลุ 
ม∙ี น่ ่
ี
แม วาอารอนจะอ อนแอและไม เคยออกจากดิ นแดน
สนธยา แต ความ∙รงจำของเขาก็ เพี
ยงพอ∙ี จ่ะ∙ำให เ
รลินสามารถเข าใจโลกใต พิภพนี ้
ได
ดี
ขนึ
้หลังจาก∙ี เ่
ขา
ไดรวบรวมข อมูล∙ี ม่
ี
คา∙ั้งหมดไว แลว ดวงตา∙ี เ่
ย็น
จัดเปล งประกายขึ น้มาในดวงตาของเรลิ น และเขา
เริ
ม่∙ี จ่
ะแก
ไขความ∙รงจำของอารอนอย างฉับพลัน
ลบร องรอยการดำรงอยู และเหตุ การณ∙ ั้
งหมดของ
เขาในวันนี ้
เขา∙ิง้ไวเบือ้งหลังความ∙รงจำอันเป น
เ∙็จของเมกัสระดับสู งซึง่มี
ลักษณะใบหน า∙ี ไ่มชดั เจน
ซึ
ง่จูๆ ก็ปรากฎตัวและช วยให พวกเขาและมอบ
ความพ ายแพ แก หมูปา ยักษหกเขี้
ยว เมกัสฝ กหัด
เหล านี้
ไม มี
อะไร∙ี จ่
ะเป นประโยชน ตอเรลิ นแลว และ
เขาไม ตองการ∙ี จ่ะฆาใคร ในสถานการณ ∙เี
่
ขาจะ
ไม ไดรับผลกระ∙บเชิ งลบใด ๆ เรลิ นไม รังเกี
ยจ∙ีจ่
ะ
∙ำสิ ่
ง∙ี ด่ ี
บางอย าง เนื ่
องจาก เขาไม ไดเป นคนบา
ฆาตกรรม∙ี ฆ่
าคนเพื ่
อความสนุ กสนานของมัน แต
วิ ธกีารแก ไขความ∙รงจำนี ้
มีความเสี ่
ยงสู ง เรลินไม
ต องใส ใจกับความ∙รงจำเดิ มของอารอนและ∙ำมัน
อย างจริ งจัง ถ าไมมี
ผลกระ∙บ โชคของเขาก็ ตองดี
อย างไม นาเชื่
อ หลังจากนั้ น เรลินก็∙ำซํ าอี
้ ก4
ขัน้ ตอน แม วาขอมูล∙ี เ่
ขาไดรับเกี
ย่วกับเรื ่
องเดี
ยวกัน
มันก็ สร างชุด∙ี ค่ 
อนขางสมบู รณของข อมูล

"หมูปา
ยักษ
หกเขี
้
ยวตัวนี
้
จะเป
นค
าตอบแ∙นของพวก
เจ
า!"
เรลินมองไป∙ี ต่ัวเมกัสฝกหัด∙ี
ไ่
มไดสติบนพื้
นดิ
น
และหัวเราะ เชือกสี ดำ∙ีผู่
กหมูปาก็รัดแน
นขึน้และ
โพละ! เลื
อดไหลไปใน∙ิ ศ∙างต าง ๆ! เปนเวลานาน
หลังจาก∙ี เ่
รลิ
นออกไป อารอนตื ่
นขึ น้ขณะ∙ี
ก่ำหัวของ
เขา

"อั้
ก ... หัวของข
าเจ็
บ ... ข
าอยู
∙
ไี
่
หน?"

ถัดไป ความ∙รงจำ∙ี
ก่
ระจัดกระจายในสมองของเขา
ปรากฎขึน้
ในดวงตาของเขา

"เราพบกับหมู
ยกั ษ
หกเขี้
ยว ผู

ชายคนนั้
น เบลค วิ
่
ง
หนีไปก
อนแลวจริง ๆ! เราโชคดี
∙ลี
่
อร
ด∙ี ผ่

านไปได
ช
วยเราไว"

อารอนมองไป∙ี
ซ่
ากศพของหมู
ยกั ษ
ขนาดใหญ
6
เขี
้
ยว ∙ี
เ่
ขาเคื
องด
วยความน
าตื
่
นเต
น

"มี
ผลึ
กเว∙ย
มนตร
จำนวนมากเ∙
าไร? ข
าได
เเจ็
คพ็
อต!
"

ฮ
า ฮ
า!*

กระแสอากาศอันวิ จติรผานหูของเรลิน เนื ่

องจาก
∙ิว∙ัศน รอบ ๆ ตัวเขากลายเป นภาพ∙ี ย่าวนาน
ก
อน∙ี จ่ะบิ ดเบีย้วและกลายเป นริ
ว้ของแสง เรลิ นรีบ
ไป∙างพอตเตอร ∙าวน เรียกคืนขอมูล∙ี
เ่ขาได
รั บ
จาก∙ั้งห าคน นี ่
เปนโลกใต พิ
ภพ และเป นชัน้แรกซึ ง่
อยูใกลกบั ∙วีปมาก∙ี ส่
ุ
ดบนพื ้
นผิวโลก น าเสียดาย∙ี น่่
ี
เปนเพี ยงพื ้
น∙ีเ่ล็
ก ๆ ∙ี ถู่
กตัดขาดจากส วน∙ี ่
เหลื อของโลกใต พิภพ ดินแดนสนธยา นี ่
คื อชื
่
อของ
ภู
มิ ภาคนี ้รอบเขตดิ นแดนสนธยา หากไม รวมจุ ด∙ี่
น
ากลัว สัตว ราย จะมีพื้
น∙ี ก่วางใหญ ไพศาลของ
มหาสมุ ∙รลาวา พื ้
น∙ี∙่เี
่ป
นอันตรายเหล านี
้แยก
ดิ
นแดนสนธยาออกจากโลกภายนอก และหาก
ปราศจากพลังของเมกัสดาวรุ 
ง มันเปนไปไม ได∙จี
่ะ
หลบหนี จากการแยก∙ี เ่
กิดจากพื ้
น∙ี เ่
หลานี
้ เส
น∙าง
เดียว∙ี เ่
ชื
่
อมต อกับโลกภายนอกได ถู ก∙ิง้
ร
างมานาน
แลว ตำนานมี วาหลายพันป มาแล วมีสองเมกัสดาว
รุ

ง∙ีเ่
ข
าร วมการต อสู
∙ยี
่ งิ
่
ใหญ ใกล
กบั ช
อง∙าง ความ
ผันผวนส งผล∙ำให เปลือกโลกยุ บตัว และก อใหเกิด
ก
อนหิ นขนาดใหญ ∙นี
่
ากลัวซึ ง่มี
เกื
อบหลายร อยล าน
ตันเพื
่อป ดผนึ กช
องและหยุ ดการสื ่
อสาร∙ั้งหมด
ระหวางเขตดิ นแดนสนธยากับโลกภายนอก ด วยเหตุ
นี
้เอง∙ีด่ ิ
นแดนสนธยาได กลายเป นเกาะ∙ี แ่ยกตัว
ออกมา∙ัน∙ี โชคดี∙ดี
่ ิ
นแดนสนธยามี ขนาดค อนข าง
ใหญ ตามการประมาณของเรลิ น มันเป นประมาณ
ครึ่
งหนึ ่
งของขนาดของชายฝ ง∙างตอนใต
อยางไรก็ตาม มี
ประชากรประมาณ 40-50 ลานคน
ดังนั้
น ∙รัพยากรก็
พอเพี
ยงและสามารถเก็
บรักษาไว
ไดจนถึงขณะนี้

"บนพื ้
นฐานความ∙รงจำของอารอน สถาน∙ี แ่
ห
งนี ้
เรี
ยกวาดิ
นแดนสนธยา และสามารถแบ งออกเป น
ตะวันออก, ตะวันตก, ใต, เหนื
อและภาคกลางซึ ง่∙ำ
ให
มี
∙ ั้
งหมด 5 สวน มันถูกควบคุ
มโดยภูมิภาค และ
ไม
มี
สิ่
งใดเหมื
อนดิ นแดนหรื ออาณาจักร "

จากมุมมองของเรลิ
น ∙ุกเมือง∙ีน่
่
ี
อาจกล าวได
วา
มี
อำนาจ∙ีเ่
ป
นอิ
สระ ในขณะ∙ี แ่ผ
นดินกว างใหญและมี
เพี
ยงคนจำนวนน อย มันก็ไมแปลกใจ∙ี อ่งคกรต
าง ๆ
จะรุ

งเรื
องและลดลงอย างรวดเร็ว ดังนั้
น มัน
ค
อนขางวุ

นวาย เรลิ
นไมได
สนใจในการต อสู

ระหวาง
ปุถุ
ชน สิ่
ง∙ีด่ึ
งดู
ดความสนใจของเขาคื อข
อมู
ลเกี ย่
วกับ
โลกเมกัส∙ีน่่
ีในเขตดิ นแดนสนธยา โลกเมกัสได เก็
บ
รักษาประเพณี ดั้
งเดิ
มไว
ตั้
งแต
สมัยโบราณ ซึ
ง่ยังคง
พัฒนาไปโดยการรับสานุ ศิษย
ส
วนตัวและสราง
โรงเรี
ยนแห งความคิ ด

สำหรับสถานศึ กษาหรื ออะไรก็ ตาม ก็ ไม

มีใครพูดถึ ง
เรื
่
องนี้
ในความ∙รงจำของอารอน อารอนและเหล า
เมกัสฝกหัดหญิง 2 คนได รับการสอนโดยอาจารย คน
เดียว และแกรนด อัศวิ
นก็ เปนผู

ชวย∙ี พ่วกเขาใชใน
ระหวางการเดิน∙างครั้ งนี
้ แตสิ
่
ง∙ี ∙่ำใหเรลินเกิด
ความตื ่
นเตนมาก∙ี สุ่
ดคือ ขอมู
ลเกีย่วกับเ∙คนิ ค
การ∙ำสมาธิ ระดับสูงในความ∙รงจำของอารอน!
ถูกตอง ในความ∙รงจำของอารอนมี การกล าวถึง
จำนวนมากของเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสูง
อาจารย ของเขาเคยสัญญาว าถ
าเขาพิ สูจนให
เห็
นว ามี
ศักยภาพมากพอ เขาก็ สามารถขอรับคุ ณสมบัติ เพื
่อให
ไดรับเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู งมาเพื ่
อฝกฝน! เมื ่
อ
เ∙ียบกับสถานการณ ในชายฝ ง∙างตอนใต ซึ
ง่องค กร
ขนาดใหญ เข
มงวดมากในเรื ่
องนี ้ดินแดนสนธยาก็
เห็นได ชดั ว
าผอนคลายมากกว าเกี ย่วกับขอจำกัดใน
การได รับเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู ง โรงเรี ยนเมกั
สแห งความคิ ดเหล
านี ้
ตั้
งรากฐานของพวกเขาเกี ย่วกับ
เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู ง∙ีแ่ ตกต างกัน
โดย∙ั่ วไปแล ว เมกัสระดับสู ง∙ั้งหมดให องค กรฝ กฝน
ในเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสูง โรงเรี ยนแห งแรก
ของความคิ ดถูกสร
างขึน้ จากกลุ มเมกัส∙ี ไ่
ดรับการ
ฝกฝนเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู ง และเพื ่
อ
แลกเปลี ่
ยนความคิ ด∙ี ด่ี
ขนึ
้ไดจดั ตั้
งองค กรของตัวเอง

"เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง!"
เปลวไฟเริ
ม่ไหมในหัวใจของเรลิน อยางไรก็ ตาม เขา
รี
บกลับมาหาตัวเอง โลกใต พิ
ภพเป นสวน∙ี ่
คล
ายคลึงกับยุคโบราณมาก∙ี สุ่
ดและไดรับมรดกมา
จากพวกเมกัสโบราณ นอกจากนี ้ด
วยการแยก
ดิ
นแดนสนธยา สภาพเเวดล อมเมกัส∙ีน่่
ี
ยงั คงรักษา
รู
ปแบบของยุ คโบราณ ดังนั้
น การสื บ∙อดเ∙คนิ ค
การ∙ำสมาธิ ∙มี
่ี
คุณภาพสูงไมได
ผิ
ดปกติ

"อยางไรก็ตาม จากความจริ ง∙ีว่า

โรงเรี
ยน∙ีน่
ำโดยมี
เมกัสระดับ 2 ถือได
วา
เปนโรงเรียนแห งความคิ
ด∙ีม่
ี
ขนาดใหญ เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ∙รี
่ะดับสู
งต
องไม
ใช
สิ
่
ง∙ีม่ี
ประสิ ∙ธิ
ภาพ ถาไม
เสี
ยหาย อาจมี ส
วนผสม
เฉพาะ∙ี ไ่
ม
สามารถพบได ∙นี
่
่
ี"

ในความ∙รงจำของอารอน ความสามารถของเหลา
เมกัส∙ี
น่
่
ี
โดย∙ั่
วไปคล
ายคลึ
งกับ∙ี
อ่
ยู
บ
นชายฝ
ง
∙าง
ตอนใต เมกัสระดับสู
งได
รับการยกย
องและยาก∙ี จ่ะ
พบ เมกัสระดับ 2 เปนผู

∙ยี
่งิ
่
ใหญบาง∙ีเมื
องบาง
แห
งใน 5 โซนอยู ภายใต
การควบคุมของเมกัสระดับ 2

"โดย∙ั่
วไป เมกัส∙ี น่่
ี
ได
พบเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
งมากยิ ง่
ขึ
น้แต เนื
่
องจากเ∙คนิ คเหล
านี
้
เปน
แกนหลักของความคิ ด ∙ุกโรงเรี
ยนนอกเหนื อจาก
บางคน เมกัสหรื อเมกัสฝกหัดสวนมากจะได
รับสวน
เล็
ก ๆ หรือสวน∙ี ง่า
ย ๆ นี่
เป
นกรณี ของเ∙คนิค
การ∙ำสมาธิ ของอารอน "

ในขณะ∙ีค่
นหาความคิดของเขา ความ∙รงจำ
บางอย
างเกีย่
วกับเ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิถู
กบัน∙ึกโดย
ธรรมชาติโดยเอไอชิ
ป ผ
านการเปรียบเ∙ี
ยบ เรลินพ
บว
าเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ∙อี
่ารอนฝกเป
น∙ี
น่
าสนใจ
มาก มี
กลิ่
นอายโบราณ คลายกับของสายเลื
อดเคโม
อินและเปลวเพลิ งศักดิ์
สิ∙ธิ์แต ตามขอกำหนด
∙ั้
งหมดตํ ากว
่ า และไม มีความสามารถในการเพิ ่
ม
ความสามารถหรื อความเชื ่
อมโยงพลังธาตุ 
ได
หลังจากการค นหาอย างรอบคอบผ านความ∙รงจำ
ของอารอนเกี ย่วกับเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ เรลินพบว า
เขากำลังฝ ก∙ักษะการ∙ำสมาธิ ระดับสูงจากอาจารย
ในโรงเรียนแห งความคิ ดของเขา เอกาลัส มันเป น
รู
ปแบบ∙ี เ่รียบง ายของเ∙คนิ คแกนแหงเปลวเพลิ ง
สวน∙ีเ่
รี
ยบง ายนี ้
มี
ประสิ ∙ธิ ภาพมากกว าในการ
ยกระดับพลัง∙างจิ ตเมื่
อเ∙ี ยบกับเ∙คนิ คการ∙ำ
สมาธิรนูพลังงาน∙ี เ่
มกัสฝ กหัดในชายฝ ง∙างตอนใต ใช
หลังจาก∙ี เ่ข
าถึงคอขวดในพลังวิ ญญาณแล ว มีความ
เปนไปได∙จี่ะผ านขีดจำกัด∙ี จ่ะกลายเป นเมกัส∙ี ่
เปน∙างการโดยไม ตองใชสิ
่งของต าง ๆ เพื ่
อชวยใน
กระบวนการนี ้ความน าจะเป นนี ้
สู
งกว
าผู 
∙ใี
่ช
นํา
้
อมฤตมาก นอกจากนี ้ในขณะ∙ี เ่
ขาได
รับการฝ กฝน
ในรูปแบบ∙ี เ่
รี
ยบงายของเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ∙ี่
ระดับสู
งจะไมมี
ปญหาหากเขาจะได รับตนฉบับจริ
ง
ของเ∙คนิคและฝ กฝนมัน ดังนั้
นเ∙คนิ คการ∙ำ
สมาธิ∙รี
่
ะดับสูงแบบนี ้
จงึ
ได
รับการจัด∙ำขึน้
เพื
่
อ
คัดเลื
อกเมกัสฝกหัดผู

∙เี
่หมาะสมสำหรับการฝ กฝน

"นี
่
มันขุ
มสมบัติ
! ดิ
นแดนสนธยาเป
นขุ
มสมบัติ∙มี่
ี
ขนาดใหญของเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ
∙รี
่
ะดับสู
ง! "

ดวงตาของเรลิ
นจู

ๆ ก็
สดใสจนน
ากลัว

ตอน∙ี
่
292 พอตเตอร
∙าวน

เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ระดับสู
ง∙ีเ่
รลิ
นได
รับการฝกฝน
เป
นสิ
่
ง∙ีเ่
ขาได
รับมาจากเมกัสเซอร
โฮมผูยงิ
่
ใหญ:
สายเลื
อดเคโมอิ น เ∙คนิคการ∙ำสมาธิระดับสูงนี ้
มี
ข
อกำหนด∙ี เ่
ข
มงวดมาก เฉพาะวอล็ อคกับสายเลื
อด
ของอสรพิ
ษยักษ เคโมอิ
นเ∙านั้
น∙ี
ส่
ามารถฝกฝนได
นอกจากนี
้
ยงั มี
เพียง 3 ระดับในขณะนี
้

แมวาเมกัสเซอร โฮมผู
ยงิ
่ ใหญ ได
ใบ
วา มี
สวน∙ี เ่
หลื ออยู
ใน∙วี ปกลาง แต เรลินไม แมแตจะรูด
วยซําว
้ า∙วี ป
กลางคื ออะไร เขาไม ได
มี ความคาดหวังสู ง เพื ่
อให
ตัวเองออกมา เรลิ นไดตั้งภารกิ จสำหรับเอไอชิ ปมา
นานแล ว เพื่
อจำลองครึ ่
ง∙ี ส่องของสายเลื อดเคโมอิ น
เปน∙ี น่
าเสี
ยดายว าเขาขาดฐานข อมู
ลเกี ย่วกับเ∙คนิ ค
การ∙ำสมาธิ ∙มี
่ ี
ระดับสูง ซึ ง่
เขาสามารถอ างอิ งได
งานวิ จยั ของเอไอชิ ปกำลังดำเนิ นไปอย างชาๆ
เกื
อบจะใกล เคียงกับการ∙ำงานในจุ ดตาง ๆ แม วา
เ
รลินได คนพบเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู งเปลว
เพลิงศักดิ ์
สิ
∙ธิ ซ์
งึ
่เขาคอนข างสนใจ แต กย็งั ไม
สมบู รณ กว
าอันอื ่
น ๆ ∙ี เ่
คยมี อยูมี
กระ∙ั่ งกลุ มผล
ตกค
างจากการฝ
กเ∙คนิค∙ี∙่
ำให
เรลิ นหดหายไป
ตอนนี้
ดู
เหมื
อนวาจะมี
ความเป
นไปได ∙เี
่
ขาจะ
สามารถฟ
น
ฟูเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ∙ ั้
งสองนี้
ได
อย
าง
สมบู
รณ

"ตามความ∙รงจำของอารอน เขารู เ
รื
่
องโรงเรี
ยน
แห
งความมืดสิ
บกว
าแหง ถึ งแม
วา
เ∙คนิ คการ∙ำ
สมาธิ
ระดับสู
ง∙ี
พ่
วกเขามี
ยงั ไม
สมบู รณ

แตกข็
นึ
้อยู
ก
บั ความสามารถของข
า ข
ายังคงเป
นไป
ได
∙จี
่ะปลนมามาบางสวน ดวงตาของเรลิ นส
อง
ประกาย เ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง∙ีน่่
ี
ถู
กจำกัด
อย
างเครงครัด

ดังนั้
นเขาจึ
งอาจต
องลงนามในสัญญาเพื่
อ∙ี
จ่
ะเข า
โรงเรียนและกลายเปนสมาชิ
กหลักเพื
่
อ∙ี
จ่
ะได
รั บ
อาจมีความต องการ∙ีเ่
ข
มงวดมากขึ
น้อยางไรก็ตาม
เรลิ
นไมไดตั้
งใจลอบเขาไปแอบซ
อนจากพวกเขา
ตอนนี้เขาเปนวอล็อคระดับ 2 และมีโบนัสเพิ
่
มจาก
สายเลือดของเขา พลังการต อสู

ของเขาเกิ
นกวาเมกั
สระดับ 2 ปกติ

ซึ
ง่ไม
คอยปรากฎให เห็นในดิ นแดนสนธยา ถ าเขาใช
สมองและวิ ธกีารบางอย าง โรงเรียนสามัญจะไม
สามารถขัดขวางเขาได นอกจากนี ้เขาค
อนข
างสนใจ
ในขอมูลพิเศษบางอย าง∙ี ม่ี
อยูในโลกใต
พิ
ภพ
ถึงแมวาชายฝง∙างตอนใต และโลกใต พิ
ภพก็มี
งานวิจยั เกี
ย่วกับความรู ∙ไี
่
ดสื
บ∙อดมาจากมรดกของ
เมกัสโบราณ โลกใต พิ
ภพได รักษารู ปแบบและ
ความรู ∙างวิชาการไวตั้
งแต ยคุ โบราณ

นี
่
เป
นสิ
่
ง∙ี
ด่
ึ
งดู
ดมากสำหรับเรลิ
น เขาไม
คิ
ดว
าอะไร
จากสมัยก
อนจะดี
กว
าสิ
่
ง∙ี
เ่
ปนอยู
ใ
นป
จจุ
บนั
หลังจากผ
านไปหลายป
แลว

ความรู∙างวิชาการและฐานรากก็ เหมาะสำหรับ
ความก าวหนาและการเรียนรูข
องเมกัสในปจจุ
บนั
อย
างไรก็ ตาม นี ่
ไม
ได
หมายความวาความรูจ
ากยุ ค
โบราณนั้นไรประโยชน ความ∙รงพลังของพวกเมกัส
โบราณฝ งลึกอยูในจิ
ตใจของเรลิ
น

เขาหมดหวัง∙ีจ่
ะคนพบความลับเบือ้
งหลังอำนาจของ
เมกัสโบราณ จากความเร็ วของเรลิ
น เขาไมต
อง
เสี
ยเวลาไปสักครึ่
งนึ
งเพื่
อเดิ
น∙างไปยังเมืองพอตเต
อร∙าวนตาม∙ี อ่
าโรนกลาว ด
วยการใชเว∙มนตร
บางอยาง∙ี
เ่
พิ่
มความเร็วของเขา

เมื
องปรากฎตัวต
อหน
าเขาหลังจากนั้
นประมาณครึ
่
ง
ชัว่ โมง สถาป ตยกรรมของพอตเตอร ∙าวนมีความ
แตกต างจากสิ ่
ง∙ีเ่
รลินเคยเห็นบนชายฝง
∙างตอนใต
มี สไตล∙หี
่ รู
หรา แต เป
น∙างการ อาคารส วนใหญ
ค อนขางสูง อาจใช ∙ดี
่ิ
น∙ุกสวน∙ี
ม่ี
อยู
ไ
ด
อยาง
เหมาะสม ใจกลางของเมื องเล็
ก ๆ เปนหอคอยสู ง
ซึ ง่แ∙บเจาะเข าไปใน∙ องฟา ลู
กบอลเล็ก ๆ ∙ีส่ว
าง
ไสวแสงอยู ∙
จี
่ดุสูงสุดเปลงแสง และความอบอุ 
น
ออกมา

"นี
่
เป
นวัสดุ
พื
้
นฐาน∙ี
ส่
ุ
ด∙ี่
คนในโลกใตพิ
ภพต
อง
พึ
่
งพาหิ
นแสงแดด! มันเหมื
อนกับดวงอา∙ิ
ตย
!"

เมื่
อเห็
นภาพนี้ เรลิ
นชะงักเล็
กน
อย แม วาเขาจะ
เชี
ย่วชาญในอนุ ภาคของธาตุ มื
ด เขาก็
อยู ใ
ตพิภพเป
น
เวลานาน และการเห็ นแสงแดดสดใส∙ำให เขารู
ส
ึ
ก
ตื่
นเตนฉับพลัน จากความ∙รงจำ∙ี เ่
ขาไดรับจากอา
รอน แสงนี
้
ไม
ได
มาจากแสงแดด∙ี
แ่
∙
จริ
ง

มันมาจากแร
พลังงานสู
ง ซันสโตน!

แรธาตุจากโลกใตพิ
ภพนี ้
สามารถแผ รังสี
อัลตราไวโอเลตและความร อนคลายกับ∙ีด่วงอา∙ิ
ตย
เกิดเป
นเวลานาน ∙ุ กเมือง∙ี
น่
่
ีในโลกใตพิภพมี
ประภาคารชนิ ดนี้
ซงึ
่
เก็บรักษาซันสโตนในขนาดต าง ๆ
∙ุกวัน คนจะพึ่
งพาวิธนี้
ี
ในการมีแสงแดดและให
พลังงานแกพืชผล

ในตอนแรก เรลิ นได

สังเกตเห็
นวามี
ต
นไม
เล็
ก∙ีป่
ลู
ก
อยู
∙นี
่่
ีเนื
่
องจากไม
มี
แสงแดด ซึ ง่หมายความว
าไม
มี
การสังเคราะหแสง คารบอนไดออกไซดและอื
่
นๆ
ถู
กดู
ดซับด วยตะไคร
นํ
าสี
้ เ∙า
ซึ
ง่สามารถ∙ำการเปลี ่
ยนเป นออกซิ เจนได อย
างไรก็
ตาม ใน∙ี สุ่
ดเขาก็
เห็นสี เขียวเล็ กนอย ∙ีด่
านขางของ
เมื
องพอตเตอร มี
พื ้
น∙ีเ่พาะปลู กขนาดใหญ หนาแนน
เนื
่องจากชวงแสง∙ี ผ่ลิ
ตจากหอคอยมี จำนวนจำกัด
∙ุกพื้
น∙ีม่ี
ความสำคัญ ∙ี ใ่
กลกบั เมื
อง มีขาวโอ
ต
คลายกับ∙ีเ่
ติ
บโตขึน้ บนชายฝ ง ∙างตอนใต มีการ
ปลูก∙ีน่
่
ี

แม
วา จะดูเหมื
อนจะไมดีเ∙
า∙ี
ค่
วร บริเวณ∙ี่
แสงแดดกำลังส องโดยตรง ชนิดของเห็ดขนาดใหญ
กำลังถูกเพาะปลูก เห็ดนี้
มี
ขนาดใหญมาก กระ∙ั่
ง
ใหญกว าน
องของเรลิ
น มันเปนสี
เ∙าด
านนอกและดู
ฉํ
ามาก เห็
่ ดนี
้
∙ำขึ
น้ประมาณ 80% ของพื ช∙ี
ป่
ลู
กใน
พื
้
น∙ี ด่
านนอกของเมื อง

นี
่
เป
นอัตราส
วน∙ี
น่

าสะพรึ
งกลัวและหมายความว
า
เห็
ดนี
้
อาจเป
นอาหารหลักของชาวเมื
อง∙ี
น่
่
ีนี
่
เป
น
ความจริ
ง เห็
ดชนิ
ดนี
้
เรี
ยกว
า

"ราสี
เ∙าด
าง"

ซึ
ง่เป
นเชื
้
อรา∙ีใ่
ห
ผลผลิตสู
งซึง่
ไม
ต
องการแสงแดด
มากนัก ในความ∙รงจำของอารอน มันเป นอาหาร
หลักสำหรับคนในดิ นแดนสนธยา ในดิ นแดนสนธยา
ขุ
นนางและเมกัสมี ความสุ
ขกับข
าวโอ
ต เนื
้
อสัตว
และ
สวนผสม∙ีม่ี
ค
าอื่
นๆ

ในขณะ∙ี ช่
าวนาสามารถอาศัยอยูไ
ด
เพราะเชื ้
อราสี
เ∙า
ด
างเ∙านั้
น ∙ี
ใ่
ดก็
ตาม∙ี ม่
ี
ผู

คน จะมีลำดับชัน้∙ี่
แนนอน ในโลกแห งเว∙มนตร∙มี
่ี
บางคนอาจมี ความ
พิเศษนี้
เรลินก็
ไม
มี
ความปรารถนา∙ี จ่
ะ
เปลี่
ยนแปลงอะไร เดิ นเลี
ยบไปตามถนน เรลิ นเห็
น
รั้
วไม
เหมื
อน∙ี
ใ่
ช
กนั้
ไวมี
สองผู

เฝ
ายามอยู
ใ
นเสื
้
อผ
า
ขาดรุ
งริ
ง่ถื
อหอก∙ี ส่
นิ
มขึ
น้
∙ั่
ว

"หยุ
ด! เจ
ากำลังคิ
ดจะ∙ำอะไร?”

เมื
่
อมองเห็นเรลิ
น เจ
าหน
า∙ี
ร่ักษาจับหอกของพวก
เขา∙ัน∙ีแสดงใหเห็
นถึ
งการเปนผู
เฝ
ายาม ชุด
เกราะหนังของเรลิ
น∙ำให
พวกเขารูสึ
กระมัดระวัง
เล็
กนอย

ยามพู ดในภาษาดิ
นแดนสนธยา ภาษานี ้
ถู
กสงไปยัง
ความ∙รงจำของเขาโดยเอไอชิปขณะ∙ีเ่
ขากำลัง
เดิ
น∙างไป∙ี น่
่
ีและหลังจากฝ
กซ
อมเปนเวลา 1 หรื อ
2 วัน การสน∙นาปกติ เป
นเรื
่
องง
าย

"ข
าเป
นคนเร
รอ
นหวัง∙ี
จ่
ะเข
าเมื
องเพื
่
อพักผ
อนและ
หาเสบี
ยง! ไม
ต
องกังวล ข
าจะปฎิ
บตั ิ
ตามกฎของเมื
อง
"

เรลิ
นยิ
ม้เล็
กนอยตอบอย างคลองแคล วในภาษา
สนธยา เมื่
อได
ยนิคำพูดของเรลิน ∙ั้
งสองคนก็ ลด
ความระมัดระวังลง เรื
่
องนี
้กเ็
กี
ย่
วข
องกับรอยยิม้และ
ใบหน
า∙ี ห่
ล
อเหลาของเรลิน ซึง่
∙ำใหเขาดู
น
า
ประ∙ับใจได
งาย

“แน
นอน! หากเจาแสดงเอกสารประจำตัวเพื
่
อ
พิ
สู
จน
วา
เจ
าไม
ใช
ผู

ลี
้
ภยั มันก็
ดี
!"

ผู

เฝ
ายามตัวเตี
้
ย งอริ
มฝ
ปากของเขา

"แน
นอน ข
ารู
ข
นั้
ตอน!"
เรลินยิ
ม้ใหหยิ
บชิ
น้ส
วนของมวนหนังและโยนมันไป
ดานหนาของยาม ใช
หรือไม
? เสี
ยงของเขาจาง
หายไปอย างรวดเร็
ว และดูเหมื
อนแสงสีแดงจางจาก
ดวงตาของเขา

“แน
นอน! ไม
มี
ปญ
หา

ยามสองคนรู
ส
ึ
กหนามืดอยู
ชวั่
ขณะ แตกฟ็
น

คื
น
ความรู
ส
ึ
กของพวกเขาได
อยางรวดเร็ว

"ยิ
นดีต
อนรับสู

พอตเตอร ∙าวน! บุ
คคล∙ีร่
ับผิดชอบ
อยู
∙นี
่
่
ี
คื
อบารอนโจเซฟ สัญลักษณ ของ∙
านก็คือดาบ
ยาวและนกอิน∙รียกั ษ
ข
าหวังว
าเจ
าจะพอใจ ... "

“เยี
ย่
ม! อี
กคำถามหนึ
่
ง ... "
เรลิ นได รับข
อมูลเพิ
่
มเติม∙ี เ่
ขาตองการจากยามและ
ขอตัวอำลาพวกเขาด วยรอยยิ ม้
อ
อนโยน จากนั้ นเขาก็
เดินเข าไปในเมือง ตามคำแนะนำจากยาม เรลิ นมา∙ี่
โรงแรมเล็ ก ๆ หลังจากจ าย∙องนิ ดหนอย เจาของ
ร
านหญิ ง ผู
ประหลาดใจพาเขาไป∙ี ห่อ
ง∙ีด่
ี
∙สี
่ ุ
ดของ
โรงแรม อาหารเย็ นก็
เรี
ยบง าย พรอมกับขาวโอตและ
เนื้
อเค็ ม แต กเ็
พียงพอ∙ี จ่ะรวบรวมความสนใจของเด็ ก
∙ีย่นื อยูใ
นวงกลมและเฝ าดูเขา ข
าวโอต∙ี
ป่ลอยกลิ่
น
หอมของนมสด เช นเดียวกับเนื ้
อ เปนความหรู หรา∙ี ่
อยูชนั้
บนสุ ดของดินแดนสนธยา∙ี ส่ามารถมี ไดถามี
ผักหรื อผลไม พวกมันยังเป นสิ่
ง∙ีส่
งวนไวสำหรับขุน
นางและพวกเมกัส

แม
วาโรงแรมแห งนี้
ได
นำเอาสิ ่
ง∙ี
ด่
ี
∙สี
่ ุ
ดมาใหกบั เรลิ
นแลว แตเขาก็
ยงั รู
สึ
กแยกบั ∙อง หลังจากมื้
ออาหาร
แล
ว เขาก็ให
เจ
าของร านหญิ งเป
นเงิ
นค าบริ
การ
เล็
กน
อย จากนั้
นเขาก็
สั่
งเธอว
าไม
ให
ใครรบกวนเขา
และป
ดประตูหองของเขา

แม
วาจะมี เพี
ยงผากระสอบ∙ี ห่
ยาบกร านอยู
บ
นเตียง
แตกย็งั ดี
กว
าหิ
นแข็งขางนอก เรลินวางมื
อลงบน
เตี
ยงนุ มๆ ข
างหลังศีรษะของเขาและอยูใ
นความ
งุ
นงง จากนั้ น เขาดึงถวยกาแฟสีเขี
ยวจากกระเป
า
หนัง

"สารสกัดจากตนไมแห
งภู
มิ
ปญ
ญา! มี ขา
วลือว
าจะให
การรู
แ
จงแกเมกัสและเพิ
่
มพลัง∙างวิ
ญญาณรวม ถึ ง
การช
วยเหลือในการ∙ำลายปญหาคอขวดซึ ง่
เป
นสิ่
ง
∙ีต่

อต
านสวรรค "

แสงแห
งแสงสี
เขี
ยวอ
อน สองลงบนเรลิ
น ส
องแสง
การแสดงออก∙ี
น่
าหลงใหลของเขา
"เอไอชิ
ป! การวิ
เคราะห
สิ
่
งนี
้
เป
นอย
างไร? "

เรลิ
นครุ

นคิ
ดอยู
ใ
นใจของเขา

[แก
นสกัดบริสุ
∙ธิ
จ์
ากต
นไม
แหงภู
มิ
ปญญา ∙ีม่ ี
พลัง
ชี
วิ
ต∙ีม่ี
ประสิ
∙ธิ
ภาพ สามารถเพิ
่
มพลังและช
วยเมกั
สระดับ 2 ∙ะลวงผ
านขอบเขตไปไดธรรมชาติ: ไม
∙ราบ!]

เอไอชิ
ปส
งข
อมู
ลบางอย
าง

"แก
นแ∙จากตนไมแห
งภูมิ
ปญ
ญา คู
กบั ถ
วยไม ∙∙ี
่ำ
จากร
างของตนไมแห
งภูมิ
ปญ
ญา แนนอนอาจจะไม
เพี
ยง แต
มีผลเมื
่อพวกมันรวมเข
าด
วยกัน ... " เรลิ
นมุ

งเน
นไป∙ี
ถ่
วยไม
สีเขี
ยว ดวงตาแสดงความเสี ยใจ "
เป
นเรื่
องนาเสียดาย∙ี ก่ารจัดการกับของสิ ่
งนี
้จะสู
ญ
เปลาถาข
าใช
มันตอนนี ้มันสามารถเพิ่
มพลัง∙างจิ ต
วิ
ญญาณของข าได
นิด ๆ หน อย ๆ มาก∙ี สุ่
ด มันก็
สามารถ∙ำให ขาไปยังจุดสูงสุดของเมกัสระดับ 2
สำหรับการก าวผ านคอขวดไปยังเมกัสระดับ 3 ... "
เมื
่
อเร็ว ๆ นี้
เรลินเพิ่
งจะกลายเป นวอล็อคระดับ 2
เขายังคงหางไกลจากจุ ดสูงสุด

ดังนั้
น เขาจึ
งถอนหายใจยาวและเก็ บสิ
่
งของ∙ั้
งสองไว
ในกระเป าหนังเชิ
งพื
้
น∙ี
ข่
องเขา (มิ
ติ
)

ตึ้
ง ตึ
้
ง! เสียงระฆังไพเราะดังขึ
น้
จากดานบนของ
หอคอย∙ี ใ่
จกลางเมือง ราวกับปดสวิ
ตชแสง ซันส
โตนไมได
เปลงแสงและ∙ั้ งเมื
องก็จมลงสู
ความมืด
เหมือนโลกภายนอก
"มันต
องเป
นคืนนี้ซันสโตนกำลังถู
กเปลี
่
ยนเพื
่
อให
ได
รับการบำรุ
งรักษาและปกป อง! "

ตอน∙ี
่
293 เป
ดร
าน

โลกใต
พิ
ภพถู
กปกคลุ
มด
วยความมื
ดมิ
ด

เมื
องใหญ∙ซี
่
งึ
่
มี
ซนั สโตนเป
นพื
้
น∙ี
∙่
มี
่
ี
การจราจรของ
มนุษย
สู
ง

ในเมื
องมนุ
ษยของดิ นแดนสนธยา ซันสโตนจะ
เปลี
่
ยน∙ุก 12 ชัว่
โมงเพื
่
อคงสภาพ และรักษาสภาพ
แสงเช
นเดี
ยวกับพื ้
นผิ
วโลก

อย
างไรก็ ตาม พื
้
น∙ี
ข่
นาดเล็
ก เช
น เมื
องพอตเตอร
จะ
ไม
มี
ซนั สโตน∙ีม่
ี
คุ
ณภาพสู
ง มาก∙ีสุ่
ดก็
จะเป
นขนาด
ของไข

ตามข
าวลือ ซันสโตน∙ีม่ ี
ขนาดใหญ เป
นหิ
น∙ีส่ ู
งกวา
ค
าของมันและดีกวาการ∙ำงานของมัน มันอยู ∙เี
่
มือง
หลวงของหาภูมิ
ภาค∙ีซ่นั สโตนมีขนาดเ∙
ากับภูเขา
ขนาดเล็
ก!

ขณะ∙ี ซ่
นั สโตนหายไป พื ้
น∙ี ∙่
งหมดจะจมอยู
ั้ ใ
น
ความมื ดและล อมรอบด วยอันตรายนับไม
ถ
วน ดังนั้
น
∙ุ
กพื้น∙ี ∙่มี
่
นุ
ษยอาศัยอยูซันสโตนจึ
งอยู
ใ
นพื้
น∙ี∙่
มี
่ี
ระดับความปลอดภัยสู งสุ
ด

เมื
่
อเห็
นความมืด∙ี
อ่
ยู
ข
างนอกหน
าต
าง เรลิ
นก็
ถอน
หายใจเบา ๆ และดึ
งมานป
ด

หลังจากตั้
งรู
ปแบบป
องกันแล
ว เรลิ
นก็
ลุ
กขึ
น้
นั่
งบน
เตี
ยงและเริ
ม่
นั่
งสมาธิ

จุ
ดสี
แดงเข
มของแสงถู กดึงออกมาจากอากาศอี
กครั้
ง
หนึ
่
ง และรวมตัวกัน∙ี
ร่า
งของเรลิ
น

ใน∙ะเลจิตของเขา ผลึ
กสี
ขาวเงิ
นกลายเปนของแข็
ง
มากขึ
น้และรอยแตกเล็ กนอย∙ีด่

านข
างดู
เหมื
อนจะ
ซ
อมตัวเอง

สำหรับเครื
่
องหมายตราประ∙ับจากพลังวิญญาณของ
เรลิ
น ∙ี∙่
ำให
แสงสี ขาวอ
อนกลายเป
นแสงสลัว เขา
สามารถบอกได วา
ในอนาคตอันใกลเครื
่
องหมายจะ
ถูก∙ำลายอยางสิ้
นเชิ
ง

"มันคงจะดีขนึ
้
!" หลังจาก∙ี
ไ่
ด
เห็
นเรื
่
องนี
้
แล
ว เรลิ
น
ผู

ซงึ
่เคยอยู
ในช
วงนี
้
ตลอดเวลาก็สามารถพักผ
อนได
หลังจากนั้
น เขา∙รุ
ดตัวลงบนเตี
ยงและเข
าสู

การ
นอนหลับสนิ ∙

เช
าแล
ว! ด
วยรูปแบบปกติ จากนา ิ
กาปลุ
ก รังสี
ของ
แสงผานมานเข
าห
องของเรลิ
น

"ใน∙ี
ส่
ุ
ดข
าก็
มี
เวลาพักผ
อน!"

เรลิ
นเปดตาของเขา รู
ส
ึ
กสะดวกสบายมาก ความ
เหน็
ดเหนื่
อยเมื่
อยล
าจาก∙ี
ต่ั้
งแคมป
ขา
งนอกเป
น
ระยะเวลา 1 เดื
อนเหื
อดหายไปจากการพักผอน
เพี
ยงวันเดี
ยว

เรื่
องนี
้เกี
ย่
วข
องกับพลัง∙ี
น่
ากลัวของเขา แม
ในสภาพ
∙ีไ่
ด
รับบาดเจ็บอยางหนักของเขา ความเมื่
อยล
า
∙ั้
งหมดของเขาอาจถู
กเรี
ยกคื
นกลับมาโดยการ
พักผ
อนในคืนเดี
ยว

เชิ
ญ นาย∙
าน!"

ในบริเวณรับประ∙านอาหารภายในโรงแรม เจ
าของ
โรงแรมสาวราง∙
วมนำขนมปงข
าวโอ
ตและนม
สำหรับ∙านอาหารเช
า พร
อมกับรอยยิม้
บนใบหนา
ของเธอ

เด็
กสองสามคน∙ี ม่
ี
ผิวสี
เหลื
องหมองคลํ าและใบหน
้ า
เป
อ
นฝุนก็รวมตัวกัน∙ี
มุ่
มหนึ
่
งจ
องมอง∙ี อ่
าหารเช
า
ของเรลินด
วยความปรารถนา∙ี เ่
ห็
นได
ชดั เจนในสายตา

แต
พวกเขาเพี
ยงแต
กล
า∙ีจ่
ะมองจากระยะไกล
กลื
นนํ
าลายลงไปแต
้ ไม
ได
เข
าไปใกล
เขาเพื
่
อขออาหาร
บางส
วน

ไม
วา
จะเป
นความสงางามหรื
อชุ
ดเกราะของเรลิ
น
∙ั้
งหมดมันเป
นสิ
่
ง∙ี
ค่นธรรมดาไม
มี

คนเหลานี
้
มักจะมีพลังมากและมีตำแหน
งสู
ง พวกเขา
เคยเห็
นคน∙ี ม่
ี
ค
อนขนาดใหญ ใช
มื
อสี
ดำของเขาเพื
่
อ
บดหัวของเด็ก เพราะเขาถู
กรบกวนโดยเขา!

หลังจากเหตุ การณนั้
น ฆาตกรคนนั้ นถูกคุ
มขังโดย
กลุ
มผู
บงั คับบัญชาเพี
ยงไมกวี
่
นั และได
รับการปลอย
ตัวหลังจากจ ายเงิ
นคาปรับ

ดังนั้
น เด็
กเหลานี้
มี
ความเข
าใจอย
างชัดเจนเกี
ย่
วกับ
สถานการณ : ไม
เคยกระตุ
น∙ุกคน∙ีม่ี
อาวุ
ธ!
"ไปให
พ
น! อย
าสร
างความรำคาญให กบั ∙
านลอร
ด
คนนี้
∙ตี
่

องการกินอาหารของเขา! "

เมื
่
อเห็
นเด็ก ๆ เหล
านี
้
รบกวนแขก∙ี
ส่
ำคัญของเธอ
เจ
าของโรงแรมคนนี้ตะโกน

"ไม
เป
นไร!" เรลิ
นหยิบขนมป
งข
าวโอ
ตมาหัน่
เป
นชิ
น้
ๆ"เอาให
พวกเขากิน!"

"เจ
าคะ แน
นอน! ∙
านลอร
ดของข
ามี
จติ
ใจ∙ี
เ่
มตตา! "

การแสดงออกของหญิ งเจาของโรงแรมร
างอวบเผย
ความคิ ดของเธอว
ามันไร
ประโยชน อย
างไรก็ ตาม
เธอยังคงฉีกขนมปงเป
นชิน้ๆ และมอบให กบั เด็
กๆ"
พวกเจาโชคดีมาก∙ีไ่
ด
พบกับ∙านลอรด∙ี
ม่ี
นําใจแบบนี
้ ้
!
กินและออกไป! "
เด็
ก ๆ ยัดขนมปงข
าวโอ
ตลงในปากของพวกเขาอย
าง
รวดเร็
ว และกลิ่
นหอมของอาหารกระจายอยูใ
น
ปากของพวกเขา พวกเขาเอาอุ
งมื
อป
ดปากของพวกเขา
เกื
อบจะรองไห
ออกมา

เด็
ก ๆ ได
โต
เถี
ยงและแ∙บจะต
อสู

กบั ตัวเองเพี
ยง
เพื
่
อขนมปงเล็
กน
อยเ∙
านั้
น

มี
ชายหนุ มอายุน
อยกว
ากลุ

มอื่
น ๆ ∙ีเ่
ก็
บขนมปงขาวโอ
ต∙ีเ่
ขาไดรับในชุ
ดเสื
้
อผ
าของเขา อาจจะนำมันกลับมา
ให
ใครกิน

แม
วา
เห็
ดสี
เ∙าสามารถเติมกระเพาะอาหารคนผู

หนึ
่
ง
ได
แตรสชาติ
ของมันน
ากลัว
นอกจากนี
้∙ุกคนยังไม
สามารถแมแต
จะกินเห็
ดสี
เ∙า
จากสภาพเสื
้
อผ
าเด็
กพวกเขา ตองมาจากครอบครัว∙ี
่
ยากจน และอาจไม
ไดแม
แตมี
มื
้
ออาหาร∙ีด่ี

เรลิ
นเพี
ยงเหลือบมองพวกเขาชัว่
ครู

แล
วละความ
สนใจของเขาไป

เขาโยนเหรี
ยญ∙องคำ ลอยผ านอากาศและตกลงไป
ในฝามื
อของเจ
าของโรงแรมสาว

"ขาชอบเมืองพอตเตอรมากและต องการ∙ี
จ่
ะปกหลัก
∙ีน่่
ีข
ายังต
องการเป
ดร
านค า∙ี
น่
่
ีเจ
ารู
ห
รื
อไม
วา
ข
า
ตองผานขัน้
ตอนอยางไร? "

จนกวาอาการบาดเจ็บของเขาจะหายสนิ ∙และเขา
กลับคื
นมาเปนเมกัสระดับ 2 เรลิ
นตัดสิ
นใจ∙ี
จ่ะ
อาศัยอยู
ใ
นความสันโดษชัว่
คราว

เขามี
ช วี
ิ
ต∙ี
ย่
นื
ยาวและสามารถ∙ี
จ่
ะเสี
ยเวลาสัก
หนอยนี้
ได

"∙
านต
องการเป
ดร
าน∙ี
น่่
ี
?" เจ
าของโรงรมสาวรู
ส
ึ
ก
ตกใจมาก "∙
านต
องการเป
ดรานอะไร?"

"เจ
าคิ
ดยังไงกับร
านขายอาวุ
ธ?"

เรลิ
นพู
ดอยางเฉยเมย วัตถุ ประสงคของการนี
้
คื
อ
การป
ดบังในขณะ∙ี เ่
ขาวิเคราะห
ดาบยาวของแสงแห
ง
รุ

งอรุ
ณ ดังนั้
นเขาจึงเลื
อกรานขายอาวุ
ธ

เขาเห็
นได
ชดั ว
าดิ
นแดนปารกร
างอยู
ใ
กล
กบั พอตเตอร
∙าวน และเป นพื
้
น∙ี∙่
นี
่
ักผจญภัยจะไป ไมใช
เรื
่
อง∙ี
่
แย
นักหากตอง∙ำและขายอาวุ
ธบางอย
าง∙ี
น่
่
ีและ
แน
นอนวามันจะ∙ำกำไรได

"รานขายอาวุ ธ ... " เจ

าของโรงแรมหญิ งลังเล "∙
าน
ลอร ด ∙
านจะต องผ านแผนกกิ จการภายในและผู 
พิ∙ ักษ นอกจากนี ้อาวุธ∙ีถ่
ู
กจำกัดรายการ ดังนั้
น
∙านจะต องได
รับการอนุ มัติ
จากเมื
องหลวงและโจ
เซฟ ... "

"เข
าใจแล
ว" เรลิ
นลู
บคาง และถาม∙ีต่ั้
งแผนก
กิจการภายใน ผู
พิ
∙ ักษ
และ∙ี
อ่
ยู
ข
องบารอนอยู ก
อ
น
ออกจากโรงแรม

ในเวลาเพียงไม
กวี
่
นั ร
านค
าอาวุ
ธ∙ีช่
่
ื
อว
า "เบลซซิ
ง่
เฮมเมอร" เป
ดให
บริการอย
างโจ
งแจงบนถนน
พาณิชย
ในเมืองพอตเตอร∙าวน
สำหรับคนอื่
น ๆ อาจเป นเรื
่
อง∙ีย่งุ

ยากเล็
กนอย∙ี่
ตอง∙ำตามขัน้
ตอนต าง ๆ มากมาย แต เรลิ
นเปนเมกั
ส ดวยคาถาเพียงบางสวนเพื
่อสรางความสับสนใหแก
เปาหมายหรื
อแก ไขความ∙รงจำ ป ญหาตาง ๆ จะ
สามารถแกไขได

นอกจากนี ้เขาสามารถ∙ีจ่
ะใชจายเงิ
นเป
นจำนวนมาก
ดังนั้
นการเป
ดรานก็
เห็
นได
ชดั ว
าเปนกระบวน∙ี
เ่
รี
ยบ
ง
าย

ร
านคาใช
พื
้
น∙ี
เ่
ป
นจำนวนมาก ∙ีด่
านหน
าเป
น
เคาน
เตอรและร
านค
า และด
านหลังห
องเก็
บของ
และหองหลอมรวม∙ั้
งห
องพักของเรลิ
นและคนงาน
เพี
ยงไมกคี
่
น
ขณะคนผู 
หนึ
่
งเข
ามา พวกเขาจะเห็
นอาวุ
ธคม∙ีแ่
สดง
บนชัน้
วางของไม
เรี
ยงรายสองข
างกำแพง แสงแวว
วาวใน∙ีม่
ื
ด ความรูส
ึ
กเย็
นกระจายอยู
ใ
นหอง

"นี
่
เป
นอาวุ
ธเหล็
กชัน้
เยี
ย่
ม!"

ชายร
างใหญคนหนึ่
ง∙ี
แ่
ตงตัวเหมือน∙หารรับจ
างก็
เข
ามาจับดาบเหล็
กขนาดใหญ ∙ ัน∙ี

"เ∙คนิ
คการใช
อุ
ณหภูมิ
นี
้
มักพบเฉพาะในร านอาวุ ธ
ขนาดใหญ
ไม
กแี
่ห
งเ∙
านั้
น!" ชายร
างใหญลูบดาบ
แสงสี
เงิ
น∙ี
ข่
อบ∙ำใหดวงตาของเขาถู กตรึงอยู
ก
บั มัน

ราคาสู
งลิ
บจนเกื
อบจะ∙ำใหเขากัดลิ้
นของเขาว
า "50
เหรี
ยญ∙อง! นี
้
เป
นราคา∙ีจ่ะพบได ในเมื
องหลวงจริง
ๆ! แต
นี
่
เป
นเพี
ยงเมื
องเล็
ก ๆ ... "
คนในดินแดนสนธยามี สกุ
ลเงิ
นเป
นของตนเอง ∙อง
และเงิ
น∙ีใ่
ช
∙นี
่่
ี
มี
คุณคายิ
ง่
กว
าในชายฝ
ง
∙างตอนใต
และสกุลเงิ
นตางกัน∙ั้
งหมด

เพื
่
อชวยในการปกป ดตัวตนของเขา ∙องคำและเงิ น∙ี
่
เรลิ
นใชเป
นเงิ
น∙ี เ่
ขาไดรับมาจากชายฝ
ง∙างตอนใต
รู
ปรางของมันซึ
ง่เขาไดเปลี่
ยนแปลงเพื ่
อให
ตรงกับ
สกุลเงิ
น∙ีใ่
ช
ใน∙ี
น่ ้
ี

"เจ
าต
องการอะไร?"

ชายหนุ
ม∙ี
ช่
าญฉลาดสวมเครื่
องแบบของผู
ดู
แล∙ีเ่
รลิ
นได
วา
จ
าง ได
ถามอย
างรวดเร็
วพร
อมกับรอยยิ
ม้

"ดาบเล
มนั้
นแพงเกิ
นไป!"
ชายร
างใหญสะบัดดาบไปชัว่
ระยะหนึ
่
ง ไม
เต็
มใจ∙ี
จ่
ะ
วางมันลง "มันลดราคาลงมาหนอยได
ไหม? "

"ขออภัยด
วย!" เขามี
รอยยิม้
∙ีเ่
ป
นเชิ
งขออภัยบน
ใบหนาของเขา "ร
านของเราไมอนุ
ญาตใหมี
การ
เจรจาตอรอง นี่
เป
นกฎ∙ีเ่
จ
านายของเราตั้
งไว
!"

ใบหนาของชายรางใหญนั้
นเปลี
่
ยนเป
นสี
แดง และเขา
เกื
อบจะถู กกระตุ
นให
โวยวาย อย
างไรก็
ตาม เขา
ระงับมันไว

คน∙ี ส่
ามารถ∙ำเงิ นได
จากการขายอาวุ
ธมักมี
ภมูิ
หลัง
∙ี∙่รงพลังมาก เขาไม
ได
วางแผน∙ีจ่
ะตายเพียงเพราะ
เรื่
องแค
นี้
นอกจากนี้เจ
าของรานไมใช
คนธรรมดาดวย ไดมี
การกล
าวกันว
าเขาเปนนักผจญภัยเลือดผู

ดี∙เี
่
กษียณ
แล
ว ไม
เพี
ยงแต เขาได
รับการดู
แลจากแผนกกิ จการ
ภายในและเจาหนา∙ีร่
ักษาความปลอดภัยอย างดี
แม
แตบารอนก็ถือวาเขาเป
นแขกรับเชิ
ญ∙ีส่
ำคัญ

สิ
่
ง∙ี
ย่งิ
่
∙ำให
ตกตะลึงมากขึ
น้คื
อเจ
าของร
านมีความ
น
ากลัว∙ี
ไ่
กลเกิ
นกว
าค
าเฉลี่
ยของนักผจญภัย

ชายคนนี้
เคยเห็นเจ
าของร
านวัยหนุมเจ
าของรานผม
สี
ดำจัดการอันธพาลไมกคี
่
น ∙ีต่
องการจะบังคับให
จ
ายค
าคุ
มครองในไมกวี
่ิ
นา∙ีพวกเขาถู กนำตัวไปโดย
ยาม ∙ีไ่
ด
รับแจ
งและไดมาถึ
งอยางรวดเร็ว

มี
คนบอกว
าชะตากรรมของพวกเขาคื
อการเป
น∙าส
∙ำงานจนตาย!
วิ
ธกีารเหลานี้
ได
ขมขู
ผ

ู
คนจำนวนมาก หลังจาก∙ี ล่
ู
บ
ไล
เปนเวลานาน ราวกับว ามันเป
นภรรยาของเขา ชาย
ร
างใหญ ใน∙ีสุ่
ดก็จากไปอยางไม
เต็
มใจ

ก
อน∙ี
จ่
ะออกไป เขาสั่
งชายหนุ
ม
ว
าใหเก็
บดาบไว
พร
อมบอกว
าเขาจะกลับมา∙ัน∙ี
∙มี
่ี
เงินเพี
ยงพอ

คื
นนั้
น หลังจาก∙ีล่
ู
กคาคนสุ
ด∙
ายออกไป ชายหนุ
ม
ก็
ปด
รานและเดินเข
าไปในห
องด
านหลัง

ก
อก ก
อก!*

"นาย∙
าน ข
าสามารถเข
ามาได
หรื
อเปล
า? ชายหนุ
ม
พยายาม∙ำให
เสี
ยงสงบ
∙ุกครั้
ง∙ีเ่
ขาเห็ นเจ
านายของเขา เขารู
สึ
กเหมือนวา
เขาจะหายใจไม ออก แรงดึงดู
ดอันมหาศาลจาก
เจ
านายคนใหม ของเขารุ
นแรงเกินไป ชายหนุ ม
สาบานว าเขาเคยเห็ นขุนนางมามากจริ ง แตถึง
กระนั้
นเขาก็ ยงั ขาดความสงางามและกลิ ่
นอาย∙ี ม่
ี
เหมือนคนนี ้

"บาง∙ี เจ
านายของข
าจริ
ง ๆ เป
น∙ายา∙ของตระกู ล
ชนชัน้สู
งมาก และเพียงต
องการลิ
้
มลองใช
ช วีิ
ต∙ี
น่
่
ี
เ∙านั้
น!" ชายหนุ
ม
คิ
ดในใจของเขา ก
อน∙ีจ่ะคิ
ดว
า
มันตลก เขาจิ นตนาการถึงความดุ
รา
ยในจิ นตนาการ

"เบลิ
นใช
หรื
อไม
? เข
ามา! " เสี
ยงอ
อนเยาว
มากดัง
ออกมา

เบลิ
นสำรวจตัวเอง และเป
ดประตู
และเข
ามา
ในหอง หนุมหลอในชุ
ดคลุ
มหลวมนอนอยูบนเก
าอี
้
นมุ

บางครั้งก็
ดื่
มเครื่
องดื
่
ม∙ี
ม่
ี
สะระแหนผสมลงไปในนั้
น
เขายังมี
หนังสือสี
ดำขนาดใหญอยู
ใ
นมื
อ

เขาเป
นคน∙ี
ม่ี
ความรู
แ ละมีหนังสื
อ! นี
่
เป
นสัญญาณ
∙ีย่
งิ
่
ใหญ
∙สี
่
ุดของชนชัน้สู
งในดินแดนสนธยา!

ตอน∙ี
่
294 ดาบสะเก็
ดดาว

“เบลิ
น! มี
เรื
่
องอะไร? "

เรลิ
นจ
อง∙ี
ค่
นรับใช
∙บี
่
ารอนแนะนำให
เขาและยิ
ม้
ให

"ไม
ขอรับ ข
าแค
อยากรายงานสถานการณในร
านให
∙านฟ
ง!" เบลิ
นพยายามอยางสุ
ดความสามารถ∙ีจ่
ะ
รู
ส
ึ
กกระวนกระวายใจให
น
อย∙ี
ส่
ุ
ด

"แม
วา
จะมีผู

คนจำนวนมาก∙ี แ่
สดงความสนใจในร าน
นาย∙าน ราคาของ∙ าน ... พวกมันสู งเกิ
นไปนิด
หน
อย ดังนั้
นจึ
งไม
ใช
เรื
่
องดี สำหรับธุ รกิจ ข
าคิ
ดวา
ร
านของเราจะขาด∙ุนในเดื อนนี้
... "

"งัน้
เหรอ? ข
ารู
"เจ
าออกไปได
แล
ว! "

เรลิ
นโบกมื
อให
เขา ดู
ราวกับว
าเขาไม
ได
ให
ความสนใจ

"ตกลง ∙ านเปนเจ
านาย! ตามแต ∙านประสงค !"
เมื่
อเห็
นเช
นนี้เบลิ
นสามารถยื นยันไดวาลอรดเรลิ
นอ
าจจะสื บต
อจากตระกู ลขุ
นนางผู
ซงึ
่อยู
∙ นี
่่
ี
เพื
่
อสัมผัส
กับชีวิ
ต ถ
าไม
เช
นนั้
นเขาก็
ไม
ยหี
่ระในสิ่
งเล็ กน
อยเชนนี
้
หลังจาก∙ี เ่
บลิ
นออกไป เรลิ
นเริ
ม่
อ
านหนังสื
ออยู
ใ
น
มื
ออีกครั้
ง

ในกระดาษหนังสี
เหลือง รู
นสี
แดงเคลื
่
อนไหวเหมื
อน
เปลวไฟอย
างต
อเนื่
อง

"การสรางอาวุ
ธของแสงแห
งรุ

งอรุ
ณเป
นเรื
่
องยาก
มาก!" เรลิ
นถอนหายใจ

เหตุผล∙ีเ่
ขาเป
ดร
านนี
้กค็
ื
อการมีพื
้
น∙ีห่
ลอมของ
ตัวเองในขณะ∙ีเ่
ขาฟ
น
ตัว เขาสามารถ∙ดลองได
∙นี
่
่
ี

สำหรับดาบข
างนอกเหล
านั้
น? พวกมันเป
นเพี
ยง
ผลิ
ตภัณ∙∙ี
่
ำในด
านในระหวางการ∙ดลอง

สองป
ผ
านไปในความพร
ามัว
พลเมื
องของพอตเตอร∙าวน
ได
คุ
นชิ
นกับ∙
านเรลิ
น
ซึ
ง่
เป
นเจ
านายของร
านขายอาวุ
ธ

เรลิ
นไม
ค
อยออกไปข างนอก และแ∙บไม สนใจร
าน
อาวุ
ธของเขา ∙ุ
กสิ่
ง∙ุกอย
างถู
ก∙ิ
ง้
ไว
ให
กบั เบลิ
น
และบางครั้
งเขาก็
เข
ามาดูแล

ในขณะ∙ีเ่
ขาสวมหนากากเปนเอกลักษณของเขา ไม
มี
ใครรู
ว
า
เขาเป
นเมกัส ส
วนมาก พวกเขาคิ ดว
าเขาเป
น
เจ
านายหนุมจากตระกูลอันสู
งส
ง∙ี
ไ่ร
ความสามารถ

ในเวลานี
้
คำว
า "เบลซซิ
ง่เฮมเมอร
" ∙ี
ด่

านบนของ
ร
านเริ
ม่
มี
จดุ
เป
นสีซดี
และแสดงสัญญาณการสลายตัว

ร
านยังมี
กลิ
่
นอาย∙ี
ไ่
ม
มี
ช วี
ิ
ตชี
วาอยู

ถึ
งแม
อาวุ
ธจะมี
คุ
ณภาพดี
มาก แต
ราคาก็
แพงมากจน∙ำให
คนหด
หายไป

เรลิ
นไมมี
แผนการ∙ี จ่
ะพึ่
งพารานนี
้
เพื่
อหารายได
หากราคาตํ าเกิ
่ นไป ไมเพียงแตจะรับธุ
รกิ
จเ∙
านั้
น
อาจไปถึงรานคาอื
่
น ๆ ในอุ ตสาหกรรมเดี ยวกันจะ
กลายเปนคนขี ้
อิจฉา แมวา
เขาจะไม
กลัว แต
เรลินไม
ตองการ∙ีจ่ะกระตุ
นป
ญหาเรื ่
องเล็
ก ๆ เหลานี้

"พี
่
เบลิ
น! ข
ามา∙ี
น่
่
ี
อี
กครั้
ง!"

พร
อมดวยเสี
ยงเด็
กผู
ชาย∙ี
ม่ี
ผมสีนํ
าตาลเดิ
้ นเข
าไป
ใน∙างเข
าร
าน เขาสวมเสื
้
อเชิ
ต๊แขน∙ีม่
ี
รอยปะบนมัน
และดวงตาของเขาสองแสงด วยสติ
ปญ
ญา

"ลองบัต∙
อมใช
มั้
ย!" เบลิ
นไม
มี
∙างเลื
อกอื
่
น
นอกจากต
อง∙ัก∙ายเขา

"ฮิ
ฮิ
, พี
่
เบลิ
น ให
ขา
ช
วย∙
าน!" ลองบัต∙อมคว าเศษ
ผ
าสะอาดจากมือของเบลิ
นและเริม่
เช็
ด∙ี
ช่นั้
วางของ
และตู
ไม

การเคลื่
อนไหวของเขาไดรับการฝ
กฝนและเขาก็
คุ

นเคยกับสถาน∙ี ∙่
มี
่ักถู
กมองขาม เห็
นได
ชดั ว
านี
่
ไม
ใช
ครั้
งแรก∙ี
เ่
ขา∙ำเชนนี้

หลังจากเช็
ดชัน้
วางและตู

จนกว
าพวกเขาจะเป
น
ประกายสะอาด ลองบัต∙ อมมอง∙ี
เ่
บลิ∙รอลุ

น∙ี
จ่
ะ
ได
รับรางวัล

"อ
ะ ไม
มี
ครั้
งต
อไป ไม
มี
ครั้
งต
อไปแล
ว!" เบลิ
นจับ
ศี
รษะของเขาอยางหมดหน∙าง
"ข
าบอกเจ
าแลว! เจ
าเพี
ยงไดรับอนุญาตให
ใช
งานมัน
ได
เพี
ยง 5 นา∙ี และเจาไม
สามารถบอกใครเกี ย่วกับ
เรื
่
องนี
้
ได
! โดยเฉพาะอยางยิง่
เจาไม
สามารถปลอยให
เจ
านายพบ! "

ถ
าไม
ใช
เพราะพี่
สาวคนสวยของเจ
าตัวเล็
กนี
้
เบลิ
นคง
ไม
ต
องกังวลกับเขา

"ข
ารู

ข
ารู
!
"

ลองบัต∙อมพยักหน
าอย
างรวดเร็
วเหมือนกับ
ลู
กเจี
ย๊บ∙ีจ่
บิ
ข
าว และมาด
านหนาชัน้
วางและหยิ
บ
ดาบคู
สี
เงิ
น

ใบมี
ดนี
้
ค
อนข
างสั้
น ซึ
ง่
เหมาะกับความสู
งของลองบัต
∙
อม มันมี
ความกว
างประมาณ 2 นิ
้ว และด
ามจับ
∙ำจากเงิ
นบริสุ
∙ธิ
์
มีเพชรสี
แดงฝ
งอยูภ
ายใน ∙ำให
ดู
หรู
หรามาก!

เห็
นไดชดั ว
าด
วยประวัติการเงิ
นของลองบัต∙
อม เขา
จะไมสามารถซื อ้
มันได
ไม
วา
เขาจะรวบรวม∙รัพย
ของ
เขาได
มากแค ไหน

ลองบัต∙ อมถื
อใบมี
ดคู
ไวในมื
ออย
างระมัดระวังราว
กับว
าเขาเก็
บสมบัติ
ลํ
าค
้ า

"ฮ
ะ!"

ลองบัต∙
อมเฉื
อนไปขางหน
าขณะ∙ี
ถ่ ื
อใบมี
ดในมื
อ∙ั้
ง
สองข
าง ∙ำให
เกิ
ดการโจมตี
แนวโคง
"เห
อ ... ลองบัต∙ อมนอย ข
าไมได
พยายาม∙ีจ่ะ
ตระหนี ่แต
เจ
าจะไม สามารถ∙ี จ่
ะกลายเปนอัศวิน
โดยการเรี ยนรูก
บั ∙หารปกติ เหลานั้
น!"

เบลิ
นไม
สามารถช วยอะไรไดไดเพี
ยงแต ส
ายหัว พอต
เตอร
∙าวน เปนเพี
ยงส
วนเล็ก ๆ และมี เพี
ยงแคยาม
ของบารอน∙ี เ่
ป
นอัศวิ
น สวน∙ีเ่หลื
อ∙ั้
งหมดมาจาก
ชาวนา ดังนั้
นพวกเขามีอำนาจอะไร?

ลองบัต∙อมนี้
ต
องการ∙ีจ่
ะกลายเป
นอัศวิ
นตั้
งแต
อายุ
ยงั น
อย! ด
วยเหตุ
นี
้
เขาจึ
งแอบดู
การฝกของ∙หาร

หลังจากคนพบสถาน∙ี แ่หงนี
้
เขาจะเข
ามาช
วยฟรี
โดยมีราคา∙ีเ่
บลินจะให เขาให
ยมื
บางอยางในร
าน
เพื
่
อใหเขาเล
นกับมันสักพัก
จาก∙ุ
กอย
างภายในร
าน อาวุ
ธ∙ี
ช่
่
ื
นชอบของลองบัต
∙
อมคื
อดาบคู
นี
้

"พี
่
เบลิน แล วข
าควรจะเรียนรู จ
าก∙ีไ่
หน?" ลองบัต
∙
อมถื อใบมีดของเขา อางวาง "ข
าเปนเพี
ยงลูกชาย
ของนักลาสัตว
∙ ั่
วไป และเราไมสามารถจาย
ค
าธรรมเนี ยม∙ี ม่ี
ราคาแพงเพื่
อการฝ กฝน ... "

ลองบัต∙
อมมี
บางคนอยู
ใ
นใจ

นับตั้
งแต∙เี
่ ขาคนพบวาเจ
านายของร าน ลอร
ดเรลิ
น
เปนอัศวิ
น∙ี ∙่รงพลัง เขาก็ยงิ
่
ขยันขันแข็งในการมา
เขาอาจจะกลายเป นเหมือนตัวละครหลักในเรื ่
อง
เกี
ย่วกับอัศวิน∙ีม่ี
พรสวรรค ∙ยี
่
อดเยี ย่มในเรื
่
องนี
้
และจบลงด วยการ∙ี เ่
รลิ
นพึงพอใจในตัวเขา!
"เห
อ ... " เห็นเช
นนี
้เบลิ
นสามารถ∙ำได
เพี
ยงแค
ถอนหายใจ ในดิ นแดนสนธยาเป
นการยากสำหรับ
คนปกติ ∙จี
่ ะโดดเด
น

"ลองบัต∙อมน
อย ขาคิดวาเจ
าควรจะยอมแพใน
ความฝน∙ีเ่
ป
นไปไม
ไดนี้
และมา∙ี น่่
ี
เพื
่
อเรี
ยนรู

วิ
ธกี
ารอานจากข
า∙ุกวัน!"

เบลิ
นเสนออย
างจริ
งจัง "ถึ
งแมวา
ข
าจะไมรวู

า
จดหมายจำนวนมาก มันเพียงพอแล ว∙ีเ่
จ
าจะ
สามารถอ
านบัญชี
ไดเมื
่
อถึงเวลาแลว เจ
าจะ
สามารถหางาน∙ำบัญชีบางอยางได"

"ขอบคุณ พี ่
เบลิ
น!" ลองบัต∙
อมรู ส
ึ
กประ∙ับใจมาก
แมวา
เขาจะตองการเรี
ยน เขาก็
ยงั คงจะต
องจ
ายคา
เรี
ยน แต เบลินก็
ยนิดี
∙จี
่
ะสอนเขาให ฟรีนี
่
เป
นสิ่
ง∙ี่
เขารู
ส
ึ
กขอบคุ
ณมาก

"ไมมี
อะไร มันไมมี
อะไร!" เบลินหนาเปลี
่
ยนเปนสีแดง
"ก็เพื
่
อประโยชน ของตัวเองดวย ถ
าเจานายได
เห็
น
เรื
่
องนี้ข
าอาจจะไม สามารถ∙ี จ่
ะรักษางานของขา
ตอไปได ... "

"เห็
นอะไร…"

เสี
ยงของเรลิ
นดังขึ
น้และเบลิ
นก็
ตกตะลึ
ง

เบลิ
นหันกลับไปมองเห็
นเรลิ
น∙ี
เ่
พิ
่
งเข
ามา

"นา นาย∙
าน! ∙ำไม∙
านอยู
∙นี
่
่
ี
ตอนนี้
? " รอยยิม้
บนหนาของเบลิ
นแข็
ง∙ื
อ่และเขากระ∙ั่
งพู
ดติดอ
าง
ขณะพูด
เขาปลอยให
คนอื ่
นเล
นกับสิ
นคาในรานค
า และนั่
น
เปนความผิด∙ีย่
งิ
่ใหญเรลิ
นสามารถไล เขาออกได
เดี๋
ยวนี
้
! อย
างไรก็ตาม การจายเงิ
น∙ีน่
่
ี
สูงมากจนไป
ถึงจุ
ด∙ีเ่
บลิ
นไมต
องการเลิกงานนี้
!

เบลิ
นตะโกนในใจ เรลิ
นมักเป
นคนเก็ บตัว และมักอยู 
ในห
องของเขาหรื
อหองหลอม ไม∙ำใหตัวเขาเองรู
ว
นั
จนกระ∙ั่
งจนจบ วันนี
้
เขาจะ∙ันเวลาได
อย างไรและ
พบกับสายตานี้
?"

ถุ

ด!*

มือของลองบัต∙
อมสั่
น และใบมี
ดคู

หล
นลง ∙ำให
เกิ
ด
เสียงตํ
าขณะตี
่ พื
้
น
"นาย-นาย∙
าน เรลิ
น!"

ลองบัต∙ อมเรี
ยกขณะ∙ี พ่
ู
ดติ
ดอาง สำหรับคนปกติ
เชนเขา เรลิ
น เจ
านายของร
านขายอาวุธเปนคน∙ี น่

า
∙ึง่ลองบัต∙อมตอนนี้รสู

ึ
กเหมื
อนขโมย∙ี ถู่
กจับได
ในจุ ดเกิ
ดเหตุ และแม
กระ∙ั่
งน
องของเขาเริม่
สั่
น

"โอ
?" เรลินจ
องไป∙ี
ด่
าบและยิม้
ให
กบั เบลิ
น "ดู
เหมื
อนว าเจ
าจะสนุ
กมาก ๆ ในขณะ∙ี ข่
า
ไม
ได
อยู
ร
อบ
ๆ !"

"นาย∙าน! ไม∙
านลอร ดของขา! ได
โปรดยกโ∙ษให
ข
าด
วย!" เบลินกลัวมาก เขาคุ
กเขาลงอยางรวดเร็
ว
ขณะ∙ีร่
า
งของลองบัต∙ อมลุกขึ
น้ยืนและไมสามารถ
พู
ดได
"ข
าจะจัดการเรื่
องนี
้
กบั เจาในภายหลัง!" เรลินจ
อง
มอง∙ีเ่บลิ
นและพู ดคุ
ยกับลองบัต∙ อม "เด็
กนอย เจ
า
ได
สัมผัสสิ
่
งตาง ๆ ∙ี
อ่ ยูใ
นรานของขาตาม∙ีเ่
จ
าพอใจ
โดยไมได
รับอนุญาต เจ าจะชดใชมันอย
างไร? "

"∙าน - ลอรด ... " ฟ

นของลองบัต∙อมสั่นและ
เสียงของเขาฟงเหมือนเขากำลังร
องไห มี
เพียงคน
ปกติ ในตระกูลของเขา และพวกเขาอาจจะมี สถานะ
∙ีต่ากว
่
ํ าคนอื่
น ๆ เขาจะมอบอะไรให กบั เรลิ
นได
?

"เอาล
ะ! ตั้
งแตวนั นี
้
เป
นตนไป เจ
าจะต
องบัน∙ึ
ก
รายงาน∙ี น่่
ี
และ∙ำงาน∙ี แ่ปลกประหลาดบางอย าง
∙ีน่
่
ี
เป
นเวลา 2 ชัว่ โมง∙ุ
กวันเป
นค
าตอบแ∙น!

หลังจากหยอกล
อเพี
ยงพอ เรลิ
นแตะคางและ
ตัดสิ
นใจ
ลองบัต∙
อมตะลึง สิ่
ง∙ีน่
าตกใจ∙ี
ส่
ุ
ดสำหรับเขาคื
อเ
รลิ
นอาจตองการใหเขาจายเงิ
น และขอให
เจ
าหน
า∙ี่
ไปโยนเขาเข
าคุ
ก งาน∙ีแ่ ปลกประหลาด? เปนการ
ลงโ∙ษแบบไหน?

"เจ
ากำลังจะงุ
นงงเช
นนั้
นเพื
่
ออะไร? เร็
วเข
า ขอบคุ
ณ
∙านลอรดของข
า! " เบลิ
นรี
บแสดงปฏิ กริยิ
าและกด
หัวของลองบัต∙อมลง

"ขอบคุ
ณมาก ∙ านลอร
ด! “ขอบคุ
ณ∙านมาก” ลองบั
ต∙อมตอนนี้
ตอบสนอง มี สี
หน
าขอบคุ
ณอยางชัดเจน
บนใบหนาของเขา

มี
เหตุผล∙ีด่ี
ในการสัมผัสอาวุ
ธในร
านเป
นความฝน
ของเขา เขากระ∙ั่
งยังสามารถเกี
ย่
วข
องกับเรลิ
น
ตำนานอัศวิ
น∙ี∙่ รงพลัง มันเป
นสิ
่
ง∙ี
เ่
ขาไม
เคยคิ
ด
เลยว
าจะเกิ
ดขึ
น้!

"เอาละ! มา∙ำงาน∙ี
น่
่
ี
ตั้
งแต
บ า
ยวันพรุ

งนี
้
!

เรลิ
นพยักหน
า หันหลัง และเดิ
นไป∙ี
ด่

านหลังของ
ร
าน

อัน∙ีจ่ริ
ง เรลิ
นไดสังเกตเห็
นการกระ∙ำของเบลิ น
และลองบัต∙ อมเปนเวลานานแล ว แตเขาก็
ไม
ค
อยใส
ใจกับพวกเขา อย างไรก็ตาม การ∙ดลองของเขา
บางส วนกำลัง∙ำงานได ดีและเขากำลังอารมณดี

หลังจาก∙ีเ่
ขาเดิ
นเข
าไปในห
องของเขา เรลิ
นก็
คิด "เอ
ไอชิ
ป! ความคื บหนาของการจำลองอาวุธพิ
มพ
เขี
ยว
เป
นอยางไร? "
[ป
บการจำลองพิ
มพ
เขี
ยวอาวุ
ธ: 100% เสร็
จสิ
้
นการ
ติ
ดตั้
งพิ
มพ
เขี
ยวและรู
น!]

เอไอชิ
ปตอบกลับอย
างรวดเร็
ว แล
วส
งภาพของอาวุ
ธ
ก
อน∙ีด่

านหน
าดวงตาของเรลิน

นี่
เป
นใบดาบสีดำ∙ีด่
ู
ธรรมดามาก อาจกลาวได
วา
เปน
เรื่
องธรรมดา∙ีส่
ุ
ดโตง แต
ส
วนไขว
กเ็
ต็
มไปด
วยเสน
ในการวนพลังงาน ตลอดจนรู น

[การออกแบบอาวุ ธพิ
เศษเสร็
จสมบูรณชื่
อ "สะเก็
ด
ดาว"] เสี
ยงของหุ
นยนต
ของเอไอชิ
ปดังขึ
น้

ในช
วงสองป∙ผี
่
านมา เรลิ
นได
วิ
เคราะห
วตั ถุเว∙
มนตรระดับกลางอย
างสมบูรณซงึ
่
เป
นอาวุ ธสำหรับ
ตราประ∙ับนักดาบ -แสงแห งรุ

งอรุ
ณ เขาไดรวม
เอาความรู
∙
งหมดของเขาเกี
ั้ ย่
วกับการหลอมและ
รู
ปแบบคาถา เพื่
อสรางอาวุ
ธพิเศษของตัวเอง!

ตอน∙ี
่
295 กลั่
นแกล
ง

[อาวุ
ธวอรล็
อคประเภ∙พิเศษ : ดาบดาวตก ! ความ
ยาว: 1.67 เมตร ความกว
าง: 0.03 เมตร

แกะสลักด
วยกับ: พลังงานของรู
นชัน้
สู
ง , รู
นธาตุ
ไฟ,
รู
นธาตุ
ความมืด ...

ระดับโดยประมาณของอุ
ปกรณ
: อุ
ปกรณ
เว∙ย
ชนั้
สู
ง!]

ดาบ∙ี
เ่
อไอชิ
ปแสดงอยูห
น
าเรลิ
น หมุ
นอยู
ต
ลอดเวลา
และแสดงขอมู
ลจำนวนมากไว
รอบ ๆ
"การออกแบบเสร็จสิ
้
น สิ
่ง∙ีเ่
หลื
ออยูค
ื
อการหาวัตถุ
ดิ
บและ∙ำให
มันเปนจริ
ง " เรลิ
นรูส
ึ
กตื่
นเต
น

อย
างไรก็
ตามเมื
่
อเขาเข
าไปในจิ
ตใจของเขา ความ
ยิ
นดีกห็
ายไป

หลังจากสองป
ผลึกสีขาวเงิ
นในจิตสำนึ
กของเขาก็
ยังคงมี
ความยื
ดหยุนมาก∙ีส่
ุดเ∙
า∙ี
เ่
คยมี
มาและหด
ตัวลงเล็
กน
อยเ∙
านั้
น

พลังจิ
ตวิญญาณ∙ี ผ่ลิ
ตไดช
วยให
เรลิ
นสามารถเพิ่
ม
พลังของเขาจากเมกัสระดับ 1 ปกติไปยังสู
งสุ
ดของ
ระดับ 1

สำหรับรอยแตก∙ี
ข่
อบของห
วงจิ
ตวิ
ญญาณนั้
นมันยัง
ไม
ได
รับการซ
อมแซมอย
างสมบู
รณ

ร
องรอย∙ีถ่
ู
ก∙ิง้
ไว
โดยเมกัส ระดับ 3 ออริ
คนั้
น
ตรงกันข
าม ถู
กถูกเรลิ
นกำจัดออกไปจากจิ ตใตสำนึ
ก
ของเขาโดยสิ
้
นเชิ
ง

อยางไรก็ตาม ความรุนแรงพลังจิต∙ี
ถ่
ู
ก∙ิง้ไวโดยเมกั
ส ระดับ 3 นั้
นเกิ
นกวา∙ี
เ่
รลิ
นคาดการณ ไว เขาคาด
ว
าจะใชเวลาประมาณ 2 เดือนเพื่
อป
ดเป
ามันออกไป
แตในความเปนจริงมันต
องใช
เวลาตลอด∙ั้งป กอ
น∙ี่
เขาจะสามารถลบร องรอยนั้
นออกจากจิ ตใตสำนึ ก
ของเขาไปได

"บาง∙ี
ขาควรจะหาโอกาส∙ี
จ่
ะติ
ดต
อกับเมกัส ของ
โลกใต
พิภพ!"
เนื
่
องจากการบาดเจ็ บสาหัสของเขา เรลิ น∙ำไดแคใช
ความสามารถของเมกัสระดับ 1 เ∙ านั้
น ดังนั้
นเขาจึง
เลื
อก∙ีจ่
ะเก็
บตัว อยางไรก็
ตามตอนนี ้
เขากลับมามี
พลังมากพอ∙ี จ่
ะเข
าถึ
งจุดสู
งสุ
ดของระดับ∙ี ่
1 เขา
อาจถูกนับว
าเปนผู

แข็งแกร
ง∙ีส่
ุ
ดในแดนสนธยานี ้
แลวก็
ไดจึ
งเปนธรรมชาติ∙เี
่
ขาตองการจะออก
สำรวจดินแดนรอบ ๆ

นอกจากนี ้
ความคื
บหน
าในการซอมแซมห
วงพลังจิ
ต
ของเขาช
ามากจนเรลิ
นถึ
งกับขมวดคิ
้
ว

เขาพร
อม∙ีจ่
ะหาวิ
ธกีารบางอย างเพื
่
อเร
ง
กระบวนการนี้ถ
าไมเช
นนั้
น เขาคงตองพึ่
งแค
เวลา
เขาไม
∙ราบว
าจะใช
เวลานานแค ไหน

เมื
่
อคิ
ดได
ดังนั้
น เรลิ
นเริ
ม่
รู
ส
ึ
กกระวนกระวายใจ
เขากระวนกระวายและเอาขวดนํ าสี
้ ดำมาซด
กลามเนื
้
อบนใบหนาของเรลินผอนคลายลงแลว และ
เขาก็
ยมิ
้แบบฝน ๆ พร
อมพู ดว
าว
า "นอกจากนี้
ขา
ตองหาวิ
ธคีวบคุ
มผลข
างเคียง∙างอารมณสุดเหวีย่
ง
ของการเปนวอล็
อคแลว!"

สำหรับเหลาวอล็
อค สายเลื
อดโบราณไดให
พลังอัน
นากลัวแก
พวกเขา แต
กส็

งผลเสี
ยตออารมณของพวก
เขาด
วยเชนกัน

อารมณ
เหลานี้
จะอยู
เ
ฉย ๆ ลึ
กลงไปในเลื
อดหรือ
แม
กระ∙ั่
งจิตวิ
ญญาณบางครั้ง∙ำให
เกิ
ดปญหา
และ∙ำใหวอล็
อคจมอยูใ
นสภาพอารมณ สุ
ดขัว้

สำหรับเมกัส∙ี
แ่
สวงหาความจริ
งและพยามควบคุ
มมัน
โอกาส∙ี
จ่
ะ∙ำเช
นนี
้
ไม
สามารถประเมิ
นได

ดังนั้
นเรลิ
นกำลังค
นหาวิ
ธแี
ก
ปญ
หานี
้

"การสื
บ∙อด∙ีพ่บในชายฝ ง
∙างใตมีประโยชน เฉพาะ
ในบางจุ
ดเ∙
านั้
นและสิ ่
ง∙ี
ห่ลงเหลืออยูใ
นยุคโบราณ
นั้
นมี
น
อยมาก มีขอมู
ลนอยมากเกีย่วกับวอล็อค และ
ดู
เหมื
อนว
าจะไมมี∙างเลย∙ีจ่
ะหาเจอได จาก∙ีน่ั่
น
แตสถาน∙ี
น่
้
ี
นั้
นแตกต างออกไป! "

ดวงตาของเรลิ
นส องประกายด วยความหวัง "นี่
คื
อ
แดนสนธยา ซึง่เป
นสวนหนึ ่
งของโลกใต พิ
ภพ!
เนื
่
องจากขาดการเชื่
อมต อกับโลกภายนอก มันมี
อิ
∙ธิพลจากภายนอกน อยมากและคงไว ซงึ
่มรดกจาก
สมัยโบราณอยางครบถ วน กลาวอีกนัยหนึ่
ง
นอกเหนือจาก∙วีปกลางยังคงมี สถาน∙ี∙่อี
่าจมี
ข
อมู
ลการวิ
จยั เกี
ย่
วกับวอล็
อค นี
่
ต
องเป
นหนึ
่
งใน
พื
้
น∙ีเ่
หล
านั้
น! "

เมื
่
อคิ
ดได
ดังนั้
น เรลิ
นถู
คางของเขา

"เมื
องพอตเตอร อยูใ
นพื
้
น∙ี ∙่
หี
่า
งไกลมากและแหล ง
∙รัพยากร∙ี ว่
ดูดี
้
เวสแลนนั้ น สามารถดึงดู
ดเมกัส
ฝกหัดเพี
ยงไม กคี
่นเ∙านั้
น ข
าไม
พบเห็นเมกัส ใด ๆ
∙ีน่
่
ี
เลย ดูเหมื อนวาข
าตองไปลึกเข
าไปในแดน
สนธยา ... "

เมื
องพอตเตอรเป
นเมื
องเล็ก ๆ แหงหนึ
่
งในแดน
สนธยา∙ีก่
ว
างใหญและในขณะ∙ี เ่
ขาอยู
∙
นี
่่
ี
เป
นเวลา
กว
าสองปเรลิ
นได
เห็นเมกัสน
อยมาก

นอกเหนื
อจากเมื
องนี
้
แห
งนี
้
ยังมี
เมื
องอื
่
น∙ี
ใ่
หญ
กว
า
ถ
าเขาไปข
างหนาเรื
่
อย ๆ เขาจะเจอกับเมื
องหลวง
ของ∙ิศตะวันออก!

เรลิ
นแน
ใจว
ามี
พวกเมกัสจำนวนมากอยู
ใ
นเมื
องนั้
น!

กฎในโลกใตดิ
นตางจากชายฝ ง
∙างใต
การดำรงอยู
ของเมกัสถู
ก∙ำใหเป
นสาธารณะ พวกเขาจะไมซ
อน
ตัวอยู
ใ
นสถาน∙ี∙่ไี
่
ม
มี
ใครรู
จ
กั และแยกตัวออกจาก
โลก

เมกัสผู

เก
งกาจนั้
นมีสถานะ∙างชนชัน้
∙ี
ส่
ู
งลิ
บ แม
แต
ชนชัน้
สู
งก็
ตองก
มหัวให
กบั พวกเขา

"ถึ
งแม
ประชากรของแดนสนธยาจะมีเพี
ยงครึ
่
งนึ
ง
ของ∙ะเล∙างตอนใต แต
การแพร
กระจายของ
เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ∙มี
่ี
คุ
ณภาพสู
งและรู
ปแบบ∙ี่
เรี
ยบงายของพวกเขา ∙ำให ปรากฎเมกัสขึ
น้
มากมาย
ลำดับชัน้
ของเมกัส∙ีน่่
ี
คล ายกับ∙างชายฝ
ง
ตอนใต
แตขา
ไมรวู

า
มี
เมกัสถึงระดับไหน หรื ออาจจะมี
เมกั
สระดับดาวรุ
งอยู∙นี
่่
ี... "

เรลินยกมื อขึ
น้
สัมผัสกับคาง และจมลงไปใน
ความคิ ดลึ
ก ๆ …… เ∙ี ยนบนโตะถู
กเผาดวยเปลวไฟ
สีเหลื
อง∙ึ บ สะ∙อนออกเป นเงายาวของเรลิ
นบน
ผนัง ...

ในช
วงบ
ายของวันรุ

งขึ
น้ลองบัต∙
อมน
อย ก็
มาถึ
งร
าน

"เจ
าตรงเวลามาก! ข
าชอบเด็
ก∙ี
ป่
ฎิ
บตั ิ
ตามกฎ! "

เรลิ
นรู
ส
ึ
กเบื
อ่
จนจะตายอยู
แ
ลว ดังนั้
นเขาจึ
งไปยัง∙ี
่
ของเบลิ
นและหาวอยู
∙
เี
่
คาน
เตอร เขาชี
ไ้
ป∙ี
ห่อ
งเก็
บ
ของ∙ี
ด่
านข
าง "งานของเจ
าคื
อการย
ายโลหะเหล
านั้
น
ไป∙ี
ส่นามหลังบ
าน!"

"นาย∙าน นี
่
มันอะไร... " เบลิน∙นนิ่
งอยูชวั่ระยะหนึ
่
ง
แตกไ็
ม
สามารถ∙นมันไปได อี
กตอไป จึ
งชีไ้ ป∙ีห่
อ
ง
เก็
บของในขณะ∙ี เ่
ขาพู
ดกับเรลิ น

"โลหะ∙ุ
กชิ
น้
แตละชิน้มีนํ
าหนักมากกว
้ านํ
าหนักตัว
้
ของลองบัต∙
อม ... ?"

ตาม∙ี น่้
ิ
วของเขาไป สามารถมองเห็
นผานประตู∙ี
่
เป
ดอยู ครึ
่
งนึ
งดานในเป
นห
องเก็
บ∙ี
ม่
ี
ชนิ
้โลหะขนาด
เ∙
าหัวมนุ ษย

นี
่
เป
นวัตถุ
ดิ
บ∙ีเ่
รลิ
นใช
ในขณะ∙ีห่
ลอมอาวุ ธ พวกมัน
หนามากและนําหนักของพวกมันก็
้ น
ากลัว
เมื
่
อพวกเขาเข
าไปเรลิ
นเรี
ยกชายสามคน∙ี แ่
ข็
งแรงมาด
วย และใช
เวลา∙ั้
งบ
ายเพื
่
อย
ายของกว าจะเสร็จ ใน
สายตาของเบลิน เรลิ
นนั้
นเห็
นได
ชดั ว
าเขาให
เด็
กตัว
นอย ๆ ∙ำในสิ่
ง∙ี
ย่
ากเกิ
นไป ด
วยการมอบหมาย
งานเช
นนี
้

"มันเป
น∙างเลื
อกของเขาว
าเขาต
องการ∙ี
จ่
ะ∙ำหรื
อไ
ม
!"

เรลิ
นยักไหล
ของเขา บนเก
าอี
้
และเริ
ม่
หลับสนิ
∙

"พี่
เบลิ
น ข
าอยากจะลองดู !" เมื
่
อเห็
นภู
เขาโลหะ เขา
กลืนนําลาย แต
้ เมื
่
อเรลิ
นเริม่
พยักหน
า เขาก็
ตัดสินใจและเริ
ม่∙ำงาน
โลหะมันหนักมากและเพี
ยงยกแค
ไมกเี
่
ซนขึ
น้
จาก
พื้
นดิ
นก็∙ำให
แขนของลองบัต∙
อมสั่
น

* ∙ึก ! ลองบัต∙
อมงอหลังของเขาและค
อยๆขยับ
ไปยังหลังร
าน ซึ
ง่
เมื
่
อโลหะร
วงลงมัน∙ำให
เกิ
ดเสี
ยง
หนัก ๆ

"แฮ
ก ... " เพี
ยงแค
ยา
ยชิ
น้
ส
วนโลหะชิน้
เดี
ยวก็
เพี
ยงพอแล ว∙ี
จ่
ะ∙ำให
ลองบัต∙
อมกระวนกระวาย
นํ
าตาไหลริ
้ นลงมาจากใบหน
าของเขา

"ลองบัต∙
อม เจ
าไม
สามารถ∙ำต
อได
แล
ว ไม
งนั้
เจ
า
จะบาดเจ็
บในระยะยาว ... "

เป
นธรรมชาติ∙เี
่
บลิ
นรู
ด
ี
วา
งาน∙ีเ่
ขาต
อง∙ำนั้
นน
า
กลัวขนาดไหน ย
อมจะ∙ำให
เกิ
ดอันตรายหรื
อ
แม
กระ∙ั่
งส
งผลต
อร
างกายของเด็
ก∙ี
ก่
ำลังเติ
บโต!

แมวาเขาจะไม
ได
∙ำเช
นนี
้
เพื่
อพี
่
สาว∙ี
น่

ารักของลองบั
ต∙อม แต เบลิ
นรู
ส
ึ
กว
าเขาไม
สามารถปลอยให
เด็
ก
ตัวนอยคนนี ้
∙ำงานหนักขนาดนี้
ได

“ไม
!” ลองบัต∙
อมมองไป∙างเรลิ
นผู
ซงึ
่
เดิ
นออกมา
ด
วย∙า∙าง∙ีแ่
น
วแน
บนใบหนาของเขา

ในช
วงบ
ายผู

คน∙ี
อ่
าศัยอยูใ
นเมื
องพอตเตอรสามารถ
มองเห็
นภาพแปลก ๆ ∙ีร่
านขายอาวุ
ธของเรลิ
น

เด็
กตัวน
อย∙ำงานอยางช
า ๆ และเคลื
่
อนย
ายโลหะ
สี
ดำขนาดครึ่
งตัวคน

วันนั้
น หลังจาก∙ี
∙่
ำงานมาสองชัว่
โมงแล
ว แขนและ
ขาของลองบัต∙
อมสั่
นเ∙าตลอดเวลาและเขาไม
มี
กำลัง∙ี
จ่
ะยกดาบกลับบานด
วยซํ
า
้

ผานไป 10 วันแล
ว ลองบัต∙
อมก็
เสร็
จสิ
้
นการย
าย
โลหะ∙ั้
งหมดไปยังพื้
น∙ี
ห่
ลังร
าน

"เจ
า∙ำงานช
าจริ
ง ๆ!"

เรลิ
นไมพอใจ "ตอไปข
าต
องการให
เจ
าย
ายกลับไป∙ี
่
หองเก็
บของ เข
าใจใช
ไหม?

"แตนาย∙าน เรลิ
น ... " เมื
่
อได
ยนิเช
นนั้
น ร
างของ
ลองบัต∙อมสั่
นสะ∙
าน การใช กำลังมากเกินไป∙ำให
เขาปวดหลังและเจ็
บปวดมากจนเขานอนไม หลับ
และตอนนี ้
เขาต
องย
ายพวกมันกลับไป∙ี เ่
ดิม? ลองบั
ต∙อม รู
สึ
กเหมื
อนว
าเขากำลังจะตายจากความ
เมื
่
อยล
า!

เขาไม
ใช
แค
มาสนุ
ก∙ี
น่
่
ีเขายังต
องช
วยพ
อแม
∙ำงาน!

"เจ
านาย ∙
านเพิ
่
งแกล
งเขา!"

เบลิ
นไม
สามารถ∙นไดอี
กต
อไปและกระโดดออกมา
พร
อมกับตะโกนใส
เรลิ
น

“หุ
บปาก!” เรลินพูดอย
างเฉยเมย แต
การจ
องมอง
ของเขาา∙ำให
เบลิ
นตองถอยกลับไปพร
อมกับกุ
ม
หนาอก เขาพู
ดอะไรไม
ออกอีกเลย

"ข
าเป
นเจ
านายของ∙ี
น่
่
ี
และอะไร∙ีข่
าพูดไป!" ∙า∙าง
เย
อหยันปรากฎบนปากของเรลิ
น "เจ าหนู เจ
า
สามารถกลับไปได
แล
วตอนนี
้แตเจาก็ไม
ต
อง
กลับมา∙ี
ร่
า
นอี
กต
อไป!"

ลองบัต∙
อมเงียบ แล
วเดิ
นไปยังโลหะโดยไม
มี
คำพู
ด
สักคำและเริ
ม่
∙ำงาน

"เป
นเด็
ก∙ี
ช่

างน
าสนใจจริ
ง ๆ!"

เรลิ
นริ
นนําใบสาระแหน
้ ใส
ถ
วยดวยมองดู
ลองงบัต
∙อม∙ำงานไปมาดวย∙
า∙ีสบาย

เรลิ
นยังคงจำเปนต
องเตรี
ยมตัวให
พร
อม และมัน
คอนข
างน
าเบื
อ่เขาต
องการเพี
ยงแคให
ความสนใจ
กับการคำนวณของเอไอชิป จึ
งสามารถหาเวลามาเล
นกับเด็
กหนุม
นี้
ได

การ∙ำงานเช
นนี
้
ไม
ใช
สิ
่
ง∙ี
เ่
ด็
กจะสามารถจัดการได
นอกจากนี้
เรลิน ได
พบรอยชํ
าบนน
้ องและแขนของ
ลองบัต∙
อม "เขาสามารถ∙นได
สักนานแค
ไหน? ขา
จะเฝ
าดู
ต
อไป"

เรลิ
น สัมผัสกับคางของเขารอยยิ
ม้
อันลึ
กซึ
ง้
ปรากฎ
บนใบหน าของเขา

ในอี
กไม
กวี
่นั ข
างหน า ดวงตาของลองบัต∙อมไม
เหลื
อความมี ช วี
ิ
ตชีวาและเขาเซไปมาในขณะ∙ีเ่
ขา
เดิ
น∙ำใหผู 
คนต างกังวลว
าเด็
กคนนี้
อาจจะป
วยและ
ตายลง

และแล
วคน∙ี
ไ่
ม
คาดฝ
นก็
แวะไป∙ี
ร่
า
นของเรลิ
น

"∙
านเรลิ
น∙ี
เ่
คารพ!" เด็
กสาวสวยคนหนึ
่
งสวม
กระโปรงหยาบมา∙ัก∙ายเรลิ
น
"∙
านช
วยยกโ∙ษให น
องชายของข
าได
มั้
ย? ลองบัต
∙
อม∙ำงานอยู ∙
นี
่
่
ี
มาเป
นเวลาประมาณ 15 วันแล ว
และข
ากลัวว
าเขาคงจะไม
สามารถ∙ำมันตอไปได... "

หญิ
งสาวคนนี
้
รอ
งไห
ในขณะ∙ี
เ่
ธอยื
น่
ถุ
งผ
าสี
ขาวมา

หลังจาก∙ี
เ่
ป
ดมัน เรลิ
นพบวามี
เหรี
ยญเงิ
นและ
เหรียญ∙องแดงและเศษเหรี ยญ∙องเล็
กๆ
ประมาณหนึ ่
งในผื
นผาสี
่
เหลี
่
ยม

"ถ
ามันเป
นเพราะสิ ่ง∙ี
เ่
ขาได
∙ำผิ
ด ข
ายิ
นดี
∙จี
่
ะ
ชดเชย∙าน∙ี
น่
่
ี... "

เรลิ
นลุ
กขึ
น้
มองสาวน
อยคนนี
้
และส
ายหน
า
ตอน∙ี
่
296 หักมุ
ม

"ข
าเคยกลาวมาก
อนแล ว นี
่
เป
นข
อตกลงรวมกัน ถา
นองชายของเจ
าไม
ต
องการ∙ำเชนนี
้เขาก็
มี
อิสระ∙ีจ่ะ
ออกไปไดตลอดเวลา! "

เรลิ
นพู
ดช
าๆ

"ถ
าเจ
าไม
เชื
่
อข
า เจ
าสามารถถามเขาได
!" เรลิ
นชี
ไ้
ป∙ี
่
ลองบัต∙อม ผู

ยนือยูด

านข
าง

"พี่
!" ลองบัต∙ อมกมศีรษะของเขาไว เล็
กนอยดวย
ความกลัว แต นําเสี
้ ยงของเขาก็เด็ดเดี ่
ยว "มันเปน
∙างเลื อกของข าเอง∙ี
จ่
ะ∙ำงาน∙ี น่่
ี
กบั นาย∙านเรลิ น
มันไมมีอะไรเกี
ย่วข
องกับเขา กรุณาอย าหยุดขาเลย "
"เจ
า ... " สาวน
อยคนนี้
โกรธและดึ งแขนลองบัต∙อม
เผยให เห็นรอยชํ
าขนาดใหญ
้ "ดู
นี่ เจ
ายังหลงใหล
อัศวิ
นในนิ ยายเหล
านี
้
ได
อย
างไร ... "

"แค
ก แค
ก!" เรลิ
นไออย
างกะ∙ันหันขัดจังหวะเธอ

"นี
่
คื
อรานของข
า ถาเจ
าต
องการ∙ี
จ่
ะลงโ∙ษนองชาย
ของเจ
า โปรด∙ำ∙ีอ่่
ื
นและไม
รบกวนธุรกิ
จของข
า ... "

เรลิ
นกล
าวอย
างกล
าหาญ แม
วา
จะไม
มี
ลู
กค
าอยู
ใ
น
ร
านของเขาตอนนี
้

"ข
า-ข
าขออภัย ∙านลอร
ด!" หญิ
งสาวปดปากของเธอ
เธอรู
ต
ัวดี
วา
คำพูดของเธอตอนนี้
∙ำให
เรลิ
นไม
พอใจ

เธอโค
งคำนับ เผยให
เห็
นหน
าอก∙ี
เ่
ป
นธรรมชาติ
ของ
เธอและออกไปอยางรวดเร็
วพร
อมกับดึงลองบัต∙
อม
ไปด
วย เสี
ยงของพวกเขาโต
เถี
ยงยังคงได
ยนิ

เบลิ
นเฝ
ามองแผ
นหลังของเธอ ดู
น
าหลงใหล

"บริ
สุ
∙ธิ์เปนหญิ
ง∙ีจ่
ติ
ใจดี
! เจ
าไม
เห็
นด
วย? " เร
ลิ
นมองไป∙ี เ่
บลิ
น เผยให
เห็
นรอยยิม้∙ี
เ่
ต็
มไปด
วย
ความตั้
งใจ∙ีไ่
ม
ดี

"แน
นอน! วี
นัสเป
นหญิ งสาว∙ี
ข่
ยันขันแข็งมาก
และ∙ำงานสามอยางดานนอกเพื่
อ∙ีจ่ะช
วยให
กบั
การเงิ
นของครอบครัวของเธอ"

เบลิ
นตอบตามจิ
ตใต
สำนึ
ก

"อื
ม ข
าไม
มี
สิ
∙ธิ
พ์
ู
ดอะไรเกี
ย่
วกับความเมตตาของเธอ
แต
เกี
ย่
วกับความบริ
สุ
∙ธิ
ข์
องเธอ?" ยิ
ม้
ของเรลิ
นกว
าง

"นาย∙าน! ∙
านสามารถข มขู
ข
าแต∙านไม
สามารถ∙ำใหเธอเสื่
อมเสี
ยชื
่
อเสียง " เบลิ
นกำหมัด
ของเขา และแมแตใบหนาของเขาก็
เปลี่
ยนเป
นสี
แดง

"โอความรัก ความรัก! สวยงามแค ไหน! มี

ช วี
ิ
ตชี
วา
มากแคไหน สำหรับมันก็สามารถดึ งดูดมดแมลงเขา
ไปในเปลวไฟ! ∙ำใหลูกแกะตัวเล็
ก ๆ ∙ี ข่
้
ี
ขลาด
กลายเปนสัตว
รา
ย สิ่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
ย่งิ
่
ใหญ!"

เรลิ นกลาวคำภาษิ ตบางอย างและไม ตองใหเบลิ นถาม

เขากล าวตอว
า "ในขณะ∙ี ว่
นีัสกำลังใสเสื
้
อผาหยาบ
แม วา
เธอจะพยายามอย างดี ∙สี
่ ุ
ดในการซ อนมัน แต
ก็ยงั มี
กลิ่
นของนํ าหอมราคาถู
้ ก มันไมใช
ตั้
งแตวนั นี
้
และยังมี เครื
่องสำอางอยูบนใบหน าของเธอ
ผาเช็
ดหน าของเธอเปนสินคา∙ีม่ี
คุ
ณภาพดี จากรานคา
ของ โอล วอล คเกอร เธอดู
เหมื อนจะมีเงิ
นมาก
เกินไป ... ในการติดตอสั้
น ๆ กับเธอ เธอดูเหมือน
จะพยายามยัว่ ยวนขาอยางนอย 3 ครั้
ง! นี
่
ตองเปน
นิสัยจากการประกอบอาชี พ ... "

กับประโยค∙ี อ่
อกมาจากปากของเรลิ
น∙ุ
กครั้
ง เบลิ
น
รู
สึ
กเหมื
อนค อนขนาดใหญ
โดนหนาอกของเขาและ
เขาก็ถอยหลัง

อย
างไรก็
ตาม เรลิ
นยังคงพู ดตอเหมื อนมี
ระเบิ
ดลง "
ถ
าข
าเดาไม
ผิ
ด เจ
าอาจไดพบวี นัสในเวลาเ∙ีย่
งคื
น∙ี่
ซอยนักเ∙ี
ย่
วกลางคืน∙ีร่
จู
กั กันดี ... "

"ไม
! สิ
่
ง∙ี
∙่
า
นพู
ดไม
สามารถเป
นจริ
งได
!"
ใบหนาของเบลิ นบิ
ดเบีย้
ว แต∙า∙างหน
าซี
ดของเขา
อยางชัดแจงหมายความวาเขาเชื
่
อคำพู
ดของเรลิ
น
เขาตะลึ งคำรามเสี
ยงดังและพุ
งออกจากประตู

"ฮิ
ฮิ... ความฝนไร
สาระของเด็
กหนุ
ม
!" เรลิ
นหัวเราะ
ได
มี
ช
วงเวลา∙ี ด่ี

"มันสนุ
กมากจริ ง ๆ ∙ี
จ่
ะ∙ำลายความฝนเฝ
อ
งและ
ปลอยให
เด็กหนุ
มรู
เ
รื
่
องความโหดร
ายของชี
วิ
ต
โดยเร็
ว∙ีส่
ุ
ด!"

ลองบัต∙
อมรี
บกลับมาพรอมกับสองประ∙ับตรารูป
มื
อสี
แดงบนใบหนาของเขา เขาไม
ได
พู
ดอะไรกับเรลิ
น
และเริ
ม่
งานประจำวันของเขา

สำหรับเบลิ
น เพื
่
อน∙ี
น่

าสงสารคนนั้
นบอกว
าได
ดื
่
ม∙ี
่
บาร
ตลอด∙ั้ งคื
น เขาเข
ามา∙ีร่
า
นในวันรุ

งขึ
น้แต
ถู
ก
ไล
ออกไปโดยเรลิ น ซึ
ง่
มองเขาดวยความรังเกี
ยจ
อยากใหเขาจัดการกลิ่
นตัวจากการดื
่
มแอลกอฮอล
เกรงว
าเขาจะไมต
องกลับมา

ตู

ม!!!!!*

เมื
่
อเห็
นชิน้สุ
ด∙
ายของโลหะ∙ี ย่
า
ยไป∙ี
ห่
อ
งเก็
บของ
ลองบัต∙ อมซึ
ง่
มีแผลเปนประ∙ับอยู
ส
ุ
ด∙
ายก็ถอน
หายใจด
วยความโล งอก เหลื
อบมองเรลิ
นด
วย
สายตา∙ีค่ าดหวัง

"เจ
าหนู เจ
าฉลาดและอด∙นได ! จากนี้ข
าขอ
ประกาศว าเจ
าสามารถมา∙ี
ร่
า
นของข าได
∙กุๆ 5
นา∙ี ∙กุ
วันเมื
่
อไม
มี
ใครอยู
และเรียกดูผลิตภัณ
ของข
า
ได"
เรลิ
นพยายามอย างสุ
ดความสามารถ∙ี
จ่
ะต
อต
าน
เสี
ยงหัวเราะของเขาในขณะ∙ี
แ่
จง

"หื
ม?" ลองบัต∙
อมยกศี
รษะของเขา ตะลึ
ง

“เจาเงียบ∙ำไม? เจาคิ
ดว
าข
าจะพาเจาไปเป
นศิษย
ของขาและชวยให
เจากลายเปนอัศวิ
น แลวเจ
าจะเป
น
หัวหน าเหนื
อคนอื่
น ๆ แต งงานกับเจ
าหญิง และใช
ชี
วิตอย างมี
ความสุขตลอดไปไหม?

เรลิ
นมี
รอยยิ
ม้
ล
อเลี
ยน "เจ
าหนู
น
อย เจ
ายังเด็
กอยู
"

ตอนนี
้ลองบัต∙
อมหน
าซี
ดด
วยความสับสนในขณะ∙ี
่
แผนของเขาถู
กมองผ
าน
"คุ
ณโกหก! คุ
ณเป
นคนโกหก! " เขาตะโกนและรี
บ
วิ
่
งออกไป

ป
ก! ขณะ∙ี
ว่
่
ิ
งเร็
วเกิ
นไป เขาสะดุ
ดตามถนนและตก
ลงไปบนพื้
นดิน

ฮ
าฮ
า......" "ฮ
า ๆ ... " "มาดู
สิ
! ไม
ใช
คนโง
จากเบลซซิ
่
งเฮมเมอร หรือ? "

สายตาอันน
าสงสารของลองบัต∙
อมดึ
งดู
ดความ
สนใจ∙ี
เ่
ลือดเย็
นของคน∙ี
เ่
ดิ
นผาน

ภายใต
การเยาะเย
ยของพวกเขา ลองบัต∙อมตะโกน
และตาเหลื
อกขณะ∙ี อ่
อกไปให
เร็
ว∙ี
ส่
ุ
ดเ∙า∙ีจ่
ะ∙ำได

เรลิ
นกำลังยื
นพิ
งอยู
∙
ปี
่
ระตู
และยิ
ม้
แย
มในขณะ∙ี
เ่
ขา
เฝ
าดู

"นาย∙าน ∙ านโหดร ายยิ

ง่
นัก! ไม
∙านแยมาก! " เ
บลินยืนอยูเ
บือ้
งหลังเรลิ
นดวยรอยคลํ าใต
้ ดวงตาของ
เขา ใบหนาของเขากลายเป นผอมแห งขณะ∙ี เ่
ขา
พึมพำ∙ีเ่
รลิน

"ฮิ
ฮิ... มันไม
ใช
วนั นี
้
วนั แรกตั้
งแต∙เี
่
จ
าคุ

นเคยกับข
า!"
เรลิ
นยักไหล และเดิ นมา∙ี ด่

านหลังบาน

เขาสร
างใบมี
ดคู

สี
ดำ ซึง่
เป
นแบบ∙ี
ค่
ล
ายกับดาบยาว
∙ีอ่
อกแบบโดยเอไอชิ
ป แตไม
มี
คลื
่
นพลังงาน∙ี
เ่
ล็
ด
ลอดออกมาจากดาบนี ้
เลย

นี
่
คือของเลี
ยนแบบ∙ีเ่
รลิ
นใช
ในการออกแบบดาบ "
สะเก็
ดดาว" มี
เพี
ยงลักษณะภายนอกและนําหนัก∙ี
้ ่
ใกล
เคี
ยงกันเ∙านั้
น และไม
มี
รนู
รับพลังงานหรื
อ
อะไรก็
ตาม∙ี อ่
ยูภ
ายใน

"ฮ
ะ!" เรลิ
นยกใบดาบและออกแรงดันไปขางหน
า
∙ำ∙า∙าง∙ีด่
ู
คล
ายกับมันออกมาจากตำรา!

ใบมี
ดคมเฉือนและตัดอากาศ ก
อเป
นการ∙ะลวง
เสี
ยงระเบิ
ด

แม
วา
ดาบยาวสะเก็
ดดาวยังไม
ได
เกิ
ดขึ
น้เรลิ
นก็
เริ
ม่
เตรี
ยมตัวก
อนเพื
่
อ∙ี
เ่
ขาจะได
ใช
อาวุ
ธเร็
วขึ
น้

ออกแรงดัน! "เฉื
อน!" ปะ∙ะ!

เรลิ
นก็
เปลี
่
ยน∙ารางมากมายบนพื ้
น ซึ
ง่
แตละฉาก
จัด∙
า∙าง∙ี
ห่
ยุ
ดชัว่คราวในช
วงกลางอากาศ
ในตอน∙
ายเรลิ
นกระโดด "กรี
ดเฉื
อน!"

รอยกากบา∙ขนาดใหญ
วาดผ
านหิ
นขนาดใหญ
ในพื
้
น∙ี
่

ป
ง! ป
ง! ป
ง! ป
ง!

ภายใต
การเฉื
อนฟ
นของเรลิ
น หิ
นกลายเป
น 4 ส
วน
ใหญ

"นี
่... " เบลิ
นรู
ส
ึ
ก∙ึ
ง่
กับความน
ากลัวของเรลิ
นและ
อ
าปากค างเหมื
อนคางคกขนาดใหญ

"ข
าเคยเห็นการโจมตีจากอัศวิน∙ีอ่
ยู
อาศัยของบารอน
แตพลังของพวกเขาไม
ได
อยูใ
นระดับนี้∙านเรลิ
น
สามารถเป นตำนานแกรนด อัศวิ
นไดหรื
อไม?"
เบลิ
นรู
ส
ึ
ก∙ึ
ง่
มากจนไม
สามารถป
ดปากได

"อะไร? เจาต
องการ∙ี
จ่
ะเรี
ยนรู?" เรลิ
นหยิ
บ
ผาเช็
ดตัวสี
ขาวขึ
น้
มาและเช็
ดมื
อ เห็นเบลิ
นในสภาวะนี
้
เขายิม้
และถาม

"ใช
! ... ไมข
า ... ไม
... " เบลิ
นสับสน และคำพู
ดของ
เขาก็ไมตอเนื
่
อง

"งัน้
?… เจ
าต
องการหรื
อเจ
าไม
ต
องการ? " เรลิ
นยิ
ม้

เบลิ
นสามารถตอบสนองได หลังจากผานไปนานแล ว
และยังไม
เชื
่
อว
าเขาจะได
รับโอกาสดังกลาว เขากลัว∙ี่
จะถู
กหลอกโดยเรลิ น "หัวหน
า โอ ไมนาย∙าน !
ข
าหมายความว า ข
าอายุ 19 แลว ข
าอายุ
ค
อนข างมากแลว ข
าไมเคยได
รับการฝ กฝนอยาง
เปน∙างการใด ๆ และสามารถรับรู ไ
ด
เพี
ยงไม
กคี
่ำ
เ∙านั้
น ไม
ควรฝกฝนการเป นอัศวินใหเร็
ว∙ี
ส่
ุ
ดเ∙า∙ี
่
จะ∙ำได ? ถ
า∙
านตองการศิ ษย ข
าคิดว
าลองบัต
∙อมยังเหมาะสมกวาขามาก ... "

แม
วา
เขาจะพู
ดเช
นนี
้แต
การหายใจของเบลิ
นเริ
ม่
สะดุ
ดเมื
่
อเผชิ
ญกับสิ
่
งล
อใจดังกล
าว

"ถ
าเจ
าตองการเหตุผลจริง ๆ มี
เพี
ยงเหตุ
เดี
ยว
เ∙
านั้
นเอง" เรลิ
นพูดช
า ๆ และหูของเบลิ
นก็
ไม
สามารถชวยไดแต
เงยขึ
น้

"เพราะข
ามี
ความสุ
ข! เหตุ
ผลเพี
ยงพอหรื
อไม
?"

เรลิ
น วอล็
อคเป
นสิ
่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
ห่
นุ
หันพลันแล
นจริ
งๆ
นอกจากนี้ เรลิ
นรูส
ึ
กว
ามันไม
ดี∙หี
่ากจะระงับ
ความรูส
ึ
กของวอล็ อค เขาตองการ∙ีจ่
ะหา∙างระบาย
ออก และตั้งแตเขาพบวาเบลิ
นดูน
าสนใจ เขาก็
ตัดสิ
นใจ∙ีจ่ะ∙ำตาม∙ีเ่
ขาตองการ

"ตกลง! เมื่
อเผชิ
ญกับเหตุ
ผล∙ี
ย่
งิ
่
ใหญ
ดังกล
าว เบลิ
นหัวเราะได
อยางหมดหน∙าง

"ถ
าลองบัต∙
อมพบวานี
่
คื
อเหตุ
ผล∙ีเ่
ขาต
องการ
แน
นอนเขาตองร
องไห
จนตาย!" เบลิ
นคิดอยู
ภ
ายใน

"ดังนั้
น? เจ
าต
องการ∙ี
จ่
ะเรี
ยนรู
?"

“แน
นอน! “ข
าจะ∙ำ! " เบลิ
นตกลง∙ัน∙ี
เขาคงจะ
เป
นคนงี
เ่
ง
าถ
าเขาจะปฎิ
เสธในตอนนี
้
!
ป
ก
! ดาบไม
ถู
กแ∙งตรงมา ปะ∙ะหน
าของเบลิ
น

ชาย∙ี
น่

าสงสารคนนี
้
∙รุ
ดตัวลง พบว
ายาก∙ี
จ่
ะลุ
กขึ
น้
ตอ

"เ∙
าของเจ
าช
าเกิ
นไป เจ
าต
องใหแน
ใจวารอยเ∙
า
และลมหายใจของเจ าประสานกัน เข
าใจไหม?"

เรลิ
นใส
ช ดุ
สี
ดำขณะ∙ี
เ่
ขายื
นอยู
ห
น
าเบลิ
น "ลุ
กขึ
น้
!"

"ไม
เข
าใจ ∙านลอรด!" เบลิ
นสูดลมหายใจเข
าและ
พยายามจะลุ กขึ
น้เรลินได
ควบคุมความแข็
งแรงของ
เขาอยางดี
; เขาใช
ความแข็งแกร
งพอ∙ีจ่
ะ∙ำให
เบลิน
เกิ
ดอาการปวด แต ไม
กอ
ให
เกิ
ดการบาดเจ็
บภายใน
เมื
่
อเรลิ
นได
ตกลง∙ีจ่
ะฝ
กเขาเป
นครั้
งแรก เบลินได
วางแผน∙ีจ่
ะเรี
ยกเรลิ
นว
าอาจารยแตเรลิ
นก็ไม
ตองการศิ
ษย
และปฎิเสธความคิดของเขาโดยไม
คิด

หลังจากผ
านไปหนึ
่
งชัว่
โมงแล
ว พวกเขาก็
มาถึ
ง
วิ
ธกีารหายใจ

"สำหรับอัศวิ
น สิ
่
ง∙ีพ่
วกเขากำลังฝ กฝนเปนพลังงาน
ชี
วิ
ตของพวกเขา ซึง่
เปน∙ี
ร่
จู
กั กันว
าเป
นแก
นสำคัญ
ในชี
วิ
ตของพวกเขา!" เรลินแนะนำด วยความ
กระตื
อรือรน

ประมาณ 5 ซม. ใต ช

อง∙
องนอย ในพื ้
น∙ี
่
สามเหลี่
ยมกลับหัวกลับหาง นี
่
คื
อ∙ี∙่เี
่
ราคิ
ดว
าเรา
สามารถปลู กฝงจิ
ตวิญญาณได การฝ กให
กลายเปน
อัศวิ
นเกิ
ดขึ
น้โดยการจัดการความถี ่
ของการหายใจ
การปรับการหลั่
งภายในร
างกาย และด
วยเหตุ
นี
้
การ
ผลิ
ตแกนสำคัญของชีวิ
ตได
มากขึ
น้"

เรลิ
นเริ
ม่
ให
ความรูเ กี
ย่
วกับเ∙คนิคการหายใจแบบ
ดาบไขวซึ
ง่
เขาได
จดั โครงสรางใหม
ไว
เพื
่
อเบลิ
น

ตอนนี ้
เขามี
ความรูม
าก และข อมูล∙ีเ่
ก็
บไวในใจของ
เขาก็
มากมาย นอกจากนี ้
เขายังมี
ประสบการณ ในการ
ดูแลเสื้
อผ
าตราประ∙ับนักดาบของเขาด วย เขาเพิ ่
ง
ปรับเ∙คนิ คใช
ลมหายใจของตระกู ลแฟร เลียของเขา
ดาบไขว และปรับปรุงมันไมนอย∙ีเดี
ยว

จากการประมาณค าของเรลิ
น เ∙คนิคการหายใจของ
เขาอาจถื
อได
วา
ดี
∙สี
ุ่
ดแมกระ∙ั่
งในหมู

แกรนดอัศวิ
น

ตอน∙ี
่
297 เบลิ
นและหญิ
งสาว
"หายใจออก! หายใจเข
า! พยายาม! คำนึ
งถึ
งความถี
่
!
"

เบลินถอดเสื ้
อออก เผยให
เห็
นกลามเนื้
อบางส วน∙ี่
เขาได
รับหลังจากการฝกซ
อม∙ุกวัน เขานั่
งไขว
ขา ป
ด
ตาของเขา และสู ดลมหายใจลึก กลามเนื้
อบน
ร
างกายของเขาสั่นขณะ∙ีเ่
ขาหายใจ

"ไมกล
ามเนื้
อหน
า∙
องของเจ
ากำลังเคลื
่
อนไหวไม
ถูกต
อง!" ด
วยการแกว
งแขนของเขา ดาบไมฟาดลง
บน∙องนอยของเบลิ
นอย
างโหดเหีย้ม

ใบหนาของเบลิ
นบิดเบี
ย้
ว และกลามเนื
้
อถอยออก
"ฮ
ะ!"* สองช
องอากาศสีขาวไหลออกจากรู
จมู
กของเขา
"จำได
มั้
ย? นี
่
เป
นความรู
ส
ึ
ก! "

เรลิ
นตบเบา ๆ ด
วยดาบไม

"ฮ
ะ ... " หลังจากฝ
กฝนวิ
ธกี
ารหายใจแบบสมบู รณ
แลว เบลันขับลมหายใจยาวๆ สิ่
งสกปรกสีดำ
บางอย างสามารถพบได
ในแกสสี
ขาว∙ี
เ่
ขาปลอยเอาไว
เขาเปดตา

"เจ
าเป
นหมูหรื
อ? เจ
าใช
เวลาสิ
บวันในการ∙ำความ
เข
าใจกับเ∙คนิ
คการหายใจแบบเรี ยบง
ายนี้
!"

เรลินตำหนิและเบลิ
นได
แตเกาศี
รษะและหัวเราะ
อยางต
อเนื
่
อง เป
นการขอโ∙ษ

หลังจากผ
านไปหลายวันแล
ว เขาก็
รสู

ึ
กถึ
งความ
แข็
งแรงของรางกาย∙ีเ่
พิ
่
มขึน้ด
วยความช
วยเหลือ
ของเ∙คนิคการหายใจ เขาสามารถเริม่
รู
ส
ึ
กถึ งความ
อบอุ
นบางส
วน∙ีไ่
หลเขามาในร
างกายของเขา

ความรูสึ
กเบิ
กบาน∙ีเ่
ขาได
รับจากการบรรลุ
พลัง∙ำให
เบลินเสพติดมัน ถึ
งแมวา
ตอนนี้
เรลิ
นต
องการจะฆา
เขา เขาก็
ไม
ยอม∙ิง้
อะไร

"ไป แกว
งดาบหนึ
่
งพันครั้
ง และหมอบห
าพันครั้
ง! "
เรลิ
นชี
แ้
ละเบลิ
นปฎิ
บตั ิ
ตาม∙ัน∙ี

"ข
าไม
คิ
ดว
าเพื
่
อนแบบสุ
ม∙ีข่
า
ตัดสิ
นใจ∙ี
จ่
ะสอนจริ
ง
จะมีพรสวรรค
บางอย
าง!"

มุ
มริมฝ
ปากของเรลิ
นโค
งขึ
น้
ไปในรอยยิ
ม้
ขณะ∙ี
เ่
ขา
เฝ
าดู
เหงื
อ่
ของเบลิ
นใน∙ุ
ง
เล็
กๆ
เบลินเห็
นไดชดั ว
าเหมาะกับเส
น∙างของอัศวิ
น หากเ
รลินไม
ได
ใช
เอไอชิ ป เบลิ
นอาจไมสามารถแมแตจะขู
ด
ผิวของเ∙คนิคการหายใจดาบไขว ภายในสิ
บวันและ
จับแกนสำคัญของชี วิ
ต อยางไรก็
ตาม เขา∙ำมันได
!

"แตข
าไม
เคยมี
พรสวรรคในการเป นอัศวิ
นเลยจริ
งๆ
ในการเปรี
ยบเ∙ียบ ความเร็วนี
้
อาจหมายถึ งเบลิ
น
เป
นพรสวรรค∙คี
่าดไม
ถึ
ง! ข
าสงสัยว
าความถนัด
∙างจิ
ตวิญญาณของเขาเปนอย างไร? "

ความถนัด∙างจิตวิ
ญญาณของคนปกติ ไม
ได
ชดั เจน
มากนัก เว
นเสี
ยแต
วาเขาสามารถเข
าถึงเว∙มนตร
หรื
อเครื่
องมื
อเสริ
มตาง ๆ ได แม
แตเรลินก็
ไม
สามารถบอกความสามารถ∙ี ผ่

ู
หนึ่
งมี
ได
"ดู
เหมื
อนว
าข
าต
องอยู
∙
นี
่
่
ี
เป
นระยะเวลาหนึ
่
ง ... "

การแสดงออกของเรลินมืดขึ
น้แม
วา
เขาจะวางแผน
หาเมกัสคนอื่
น ๆ แต
การระเบิ
ดอารมณของเขา
อย
างฉับพลันเนื
่
องจากเลื
อด วอล็
อคของเขาล
าชา
ออกไป

เรลินสามารถใช
วิ
ธกีาร∙ั่
วไปบางอย างเพื
่
อค
อย ๆ
ปลดปล อยอารมณ ในหัวใจของเขาไดนอกจากนี้เขา
ยังสามารถปรุงยา∙ีม่
ี
ระดับของยาแห งความสงบได
ไมมากเพื
่
อช
วยระงับอาการของเขา

แผนของเขาหลังจากเดิ น∙างมาถึ งในเขตแดน

สนธยาจะเกี ย่
วข
องกับการได
รับเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ
∙ี
ร่
ะดับสูง เขาจะไม
ปลอยให
ตัวเองเดิ
นไปรอบ ๆ
ขณะ∙ีเ่
ขายังอยู
ใ
นสภาพอารมณ ∙สี
ู่
งเช
นนี
้ถ
าเขา∙ำ
มี
โอกาส 80% ∙ี
จ่
ะกลายเป
นเหมื
อนเมื
่
อเขาถู
กปล
น
แก
นแ∙ของต
นไม
ภมู
ิ
ปญญาและกระตุ
นความโกรธ
ของหลาย ๆ คน แล
วไล
ล
าเขา

โดยไม
รตู

ัว หกเดื
อนผ
านไป

โดยไมรตู

ัวว
าตั้
งแต
กระบวนการ∙ั้
งหมดนั้
นราบลื่
น
เบลินใช
พลังงานชีวิ
ตในร
างกายของเขาและกลายเปน
อัศวิ
นตัวจริง

เพื
่
อนคนนี ้
แสดงให
เห็
นวาเขาไม
สามารถ∙นตอการ
เคลื
่
อนไหวจากเรลินและคิ ดว
าเขาเป
นคนปกติ ดังนั้
น
เขาจึ
งฝ
กฝนอยางหนักเพื่
อบรรลุเป
าหมายของการ
เป
นอัศวิ
น

ผลของการกลายเป
นอัศวิ
นของเขาก็
คื
อสามารถ∙น
ต
อการปะ∙ะ 1 ครั้
งจากเรลิ
นก
อนล
มลง

ส
วนลองบัต∙ อม เรลิ
นไม
เห็
นเขาอี
กต
อไป มีคนบอก
ว
าเด็กคนนั้
นไม
เต็
มใจยอมรับความล
มเหลว ได
ติดตามกลุ
มผู
ค
า∙ีไ่
ปค
าขาย∙ี
เ่
มื
องและหวังว
าจะ
ได
รับโชคดี

เป
นเรื
่
อง∙ีน่
าสงสาร∙ี
เ่
รลิ
นไดเห็
นเด็
กหนุม
∙ีก่
ำลัง
ดิ
้
นรนอยูข
างนอกดวยความฝนของพวกเขา จากหนึ ่
ง
ร
อย เก
าสิ
บตายโดยไม มี
เหตุ
ผล และส วน∙ีเ่
หลื
อจะ
กลายเป
นขอ∙าน คนพิ การ โจรหรืออาชญากร

เพี
ยง 1 เปอร
เซ็
นต
∙จี
่
ะประสบความสำเร็
จ

เรลิ
นได
ฟง
เบลิ
นพู
ดคุยเกี
ย่วกับเรื
่
องนี
้
มาระยะหนึ่
ง
และได
โยนเรื
่
องนี
้
∙งิ
้
ไปเบือ้
งหลังของจิ
ตใจของเขา
"ฮ
ะ!"

เบลิ
นจับดาบเหล็กขนาดใหญไว
ในมื
อของเขา ใบมี
ด
เป
นประกายด วยแสง∙ี
แ่หลมคมและมีเสี
ยงดังขณะ∙ี
่
เขาพุ

งเข
าใส
เรลิ
น

"ฆ
า!" เขาปะ∙ะด
วยดาบขนาดใหญ
ของเขา ซึ
ง่
การ
ตื
่
นของมัน∙ำใหเกิ
ดลมแรง

ใน∙างกลับกัน เรลิ
นกำลังถื
อดาบไม
และส
ายหน
า"
มี
การเคลื
่
อนไหว∙ี เ่
ปล
าประโยชน
มากเกิ
นไป!"

ด
วยแรงผลักเบา ๆ เพี
ยงเล็
กน
อย ดาบไม
กเ็
ข
าสู

แสงจากโลหะ
สิ
่
ง∙ี
ดู่
เหมือนจะนุมนวล และการโจมตี
ชาๆ จากดาบ
ไม
∙ำให ดาบเหล็
กของเบลินหลุดออกไป และดาบไม
แ∙งเขาไป∙ี
ร่
ักแรของเบลิ
น!

"อั้
ก... " เบลิ
นร
องครางและ∙รุ
ดตัวลง

“น
าผิ
ดหวัง!” น
าผิ
ดหวังมาก! " เรลิ
นโผงผาง
กระแ∙กเขาลง

ในชวงเวลาวางของเขา หลังจากการค
นควาเขาจะ
หยอกล อผู
ชายคนนี้มันเป
นหนึ่
งในความสุขมากมาย
∙ีเ่
ขามีในเวลาว
างของเขา

"∙
านลอร
ด ∙
านไมสามารถปล
อยให
ขา
ชนะได
สัก
เล็
กน
อยเลยหรื
อ?"
เบลินโกรธและพองตัว บ นขณะ∙ีเ่
ขานั่
งลงบนพื
้
น"
ข
าพายแพอยู
เ
สมอ! “อึ ก…” ข
ารู
สึ
กเหมือนข
าไม
ได
รับการปรับปรุงเลย ... "

"หยุ
ดเรื
่
องไร
สาระ! ฝ
กต
อ ในการลงโ∙ษเจ
าเพราะ
ไม
สามารถ∙นต อเคลื
่
อนไหวได
เจ
าจะต
องวิ
ดพื้
นอี
ก
หลายพันครั้
ง! "

เรลิ
นพยายามอย
างดี∙สี
่
ุ
ด∙ี
จ่
ะไม
หวั เราะเมื
่
อเขา
แสดงใบหน
าเฉยเมย

ในความเป นจริ
งเบลินกำลังพัฒนาอยางรวดเร็ว
เขากำลังจะกลายเปนแกรนด อัศวิ
น ในแง
หนึ ่
ง จะ
เกี
ย่วข
องกับประสิ∙ธิ
ภาพของวิ ธกี
ารหายใจ∙ีเ่
รลินได
ใหไป อี
กดานหนึ
่ง ความสามารถและความขยันของเ
บลิ นก็
ไม
สามารถละเลยได
เรลิ
นเอนตัวลงบนเก
าอี้
นวม เฝ
าดู
การฝ
กของเบลิ
น
แตความคิ
ดของเขา∙ั้
งหมดอยูบ
นเอไอชิ
ป

[ปบ! จากการตรวจสอบแบบเรี ยลไ∙ม การหลั่

งสาร
อะดรี นาลีนของคุ ณจะอยู ใ
นระดับตํา และสถานะ
่
∙างจิ ตจะมั่
นคง คาดว าจะถึงระดับปกติ ใน 341
ชัว่
โมง!] ผานแผนภาพและเส นโคง∙ีเ่
อไอชิ
ปวิ
เคราะห
เรลินรู ส
ึ
กดีใจ∙ี
ไ่
ดพบวาหลังจาก∙ี∙่กุความพยายาม
ของเขา อารมณ ของเขามีเสถี
ยรภาพ

"ตามระยะนี้ข
าจะสามารถระงับการระเบิ
ดของ
อารมณของข
าได
อยางสมบู
รณ
ภายในเวลาสิบวัน ... "
เรลิ
นยิ
ม้กว
าง

"เจ
าของร
าน! นาย∙
านอยู
∙
นี
่
่
ี
หรื
อไม
?"
ขณะนี้เสียงของชายหนุม
คนหนึ่
งดังขึ
น้"เราต
องการ
ซื
อ้
อะไรบางอย าง เจ
าของร
านเบลซซิง่เฮมเมอรอยู

หรื
อไม "

เมื
่
อได
ยนิ เสี
ยงนี้
เบลิ
นหยุดการฝ กของเขา "โอ
สวรรคของขา! มี
คนมา∙ีร่
า
นเจานายจริง ๆ? ดวง
อา∙ิตยขนึ
้∙าง∙ิศตะวันตก? "

เนื
่
องจากการกำหนดราคา∙ี ผ่
ิ
ดปกติของเรลิ
น มี
เพี
ยงไม
กอี
่
ย
างเ∙
านั้
น∙ี
ข่
ายได∙กุ
ป
แม
วาจะมี
อาวุ
ธ∙ี
่
ยอดเยี
ย่
มในร
าน

“เจ
ากำลังพู
ดอะไร? ไปและตอนรับแก
ลู
กค
า! " ดาบ
ไม
ของเรลินเคาะลงบนหัวของเบลิ
น
ในขณะนี้เบลิ
นจำไดวา
ตัวตน∙ีแ่
∙จริงของเขาคื
อ
คนงาน∙ีถู่
กว
าจ
างใหเป
นผู
ขายในร
านขายอาวุ ธ เขา
รี
บใส
เสื
้
อสีขาวและวิ
่
งออกไปรับลู กค
า

เรลิ
นรู
ส
ึ
กแปลก ๆ และตามเขาไป

"∙
านหญิ
ง โปรดเข
ามา!"

เบลิ
นดูเหมือนจะประจบหญิ งสาวผู
มี
เลื
อดขุ
นนาง ผู

สวมเสื้
อผ
า∙ีซ่
บั ซ
อนและมีแหวน∙ีม่ี
จารึ
กแปลก ๆ
อยู
ด
วย เขามองไป∙ี เ่
รลิ
น แสดงใหเห็
นว
าพวกเขา
กำลังจะขายของได มาก

เบื
อ้งหลังสาวสู
งตระหง
านนี
้
เปนชายชรา∙ี
ม่
ี
ผมสีเงิ
น
ซึ
ง่ดู
เหมื
อนจะเปนพอบ
าน หลังชายหนุ
ม
คนนี
้
มีชาย
หนุมสองคนสวมเกราะ∙ี∙่
ำจากเหล็ก คน∙ี
ต่
ะโกน
เห็
นได
ชดั ว
าเป
นหนึ
่
งในยาม

บนไหลของยาม มี
ยอดเถาวัลย
กบั ดวงอา∙ิ
ตย
ประดับมัน อยู
ต
รงกลางเป
นดาบ โล และมงกุ
ฎ!

เรลิ นไดเรี
ยนรูใ
นพื้
น∙ีข่
องตราประจำตัวขุ
นนาง และ
รู ว
าไม
วาสังคม∙ีพ่
วกเขาอยู
ใ
นสังคมใด เฉพาะขุ
นนาง
ชัน้ แรกสามารถใช มงกุ
ฎในยอดของพวกเขา

“น
าสนใจ! ลู
กสาวของขุ
นนาง? เธอยังมี
เมกัสฝ
กหัด
และอัศวิ
น 2 คนปกปองเธอ! "

เรลินมองคนกลุ
มนี้
ดวยความสนใจ พ อบ
าน∙ีอ่ยู

เบื
อ้งหลังหญิ
งสาวนั้
นเห็ นไดชดั วาเป
นเมกัสฝ
กหัด
ระดับ 3 และเขาก็
มีสิ่
งอุ
ปกรณ เว∙ยมนตรระดับตํา
่
ซึ
ง่ตัดสิ
นจากคลื่
นพลัง∙ีม่ันให ออก
ยาม∙ี
อ่
ยู
เ
บื
อ้
งหลังพวกเขาเป
นผู

พิ
∙ ักษ
ด
วยความ
แข็
งแกร
งของอัศวิ
น

แม
แตสาวคนนี้
เองก็
ยงั สร
างความผันผวนจาก
อนุ
ภาคพลังงานและมีพลังของเมกัสฝกหัดระดับ 1
วงแหวนชนิดขยาย∙ุกประเภ∙อยู บ
นนิ้วมื
อของเธอ

ในขณะนี ้แขก 4 คนรู

สึ
กประหลาดใจกับเบลิ
น ผู
ซงึ
่
ปฎิบตั ิ
กบั พวกเขาอย
างสุ
ภาพ - ไม
ใช
∙กุร
านมี
อัศวิ
น
∙ีจ่
ะใหบริ การแขก!

เบลินผู

ซงึ
่ยังคงหลงลื
ม∙ุกสิ่
ง∙ุ
กอยาง ได
แนะนำ
อยางสุ
ภาพกับหญิ งสาวว
า "นายหญิ ง ถ
า∙
าน
ตองการไป∙ี ด่
ิ
นแดนปารกราง ข
าขอแนะนำดาบ
เหล็กนี
้
! ผลงานของมันเปนอันดับหนึ่
ง และจะไม
มี
รอยขีดข
วนแม กระ∙ั่
งหลังจาก∙ี
ฆ่
าคนเป
นพัน ๆ
ถาคุ
ณจับคู

กบั หัวลู
กศรเหลานี
้
ก็สมบู
รณแบบยิง่
ขึ
น้...
"

นํ
าลายของเบลิ
้ นกระจายไป∙ุ กหน∙ุ
กแห
งขณะ∙ี
เ่
ขา
เป
ดตู

อื
่
น เผยใหเห็
นพวงของหัวลู
กศร∙ี
ด่
ู
ใหม
และให
ความเป
นเงางามเป
นสีเขี
ยวขุ
น

การแสดง∙ี เ่ต็มไปด
วยความกระวนกระวายใจ∙ี ่
อาจจะมองว าเป
นคนออนน อมถอมตนเกิ นไป มี
เรลิ
นหัวเราะอยูขา
งใน ∙หารสองคน∙ี อ่
ยูข
า
งหลังหญิง
สาวคนนั้นหันหน า อาย∙ีเ่
ห็นอัศวิ
นเหมือนพวกเขา
ซึ
ง่
ดูเหมื
อนจะ∙ำให ชื
่
อเสี
ยงของพวกเขาเลวร ายลง

ในความเป
นจริง ถ
าไม
ใช
เพราะเจ
านายของพวกเขา
อยู
ต
รงหนา พวกเขาคงจะชักดาบออกมานานแล ว
และสั่
งสอนเพื
่
อน∙ี
ไ่
ม
รเู

รื
่
องศักดิ
์
ศรี
ของอัศวิ
น

"ดู
! สาวขุ
นนางพู
ดกับพ
อบ
านชราหลังเธอ

พอบาน∙ี
ม่ี
ความแข็ งแกร
งของเมกัสฝกหัดระดับ 3
เดินไปข
างหนา สัมผัสดาบเหล็
กด
วยมื อ∙ีย่น
ของเขา
แลวแตะหัวลูกศร ความตกใจปรากฎขึ น้
บนใบหน า
"คุณภาพไมเลว! มันสามารถแมแตจะเปรี ยบเ∙ียบ
กับผลงานของมหาอาจารย โยดะได "

"โอ
?" ความประหลาดใจนี ้
ปรากฎชัดบนใบหน าของ
หญิ งสาวคนนี้
นี่
เปนครั้
งแรก∙ีเ่
ธอไดเห็
นพ อบานของ
เธอไดสรรเสริ
ญของใด ๆ และยิ ง่ใหญกวานั้
นมาก
เ∙
าไรกับ มหาอาจารยโยดะ? นั่นคื อผู

เชี
ย่วชาญ∙ี่
ได
รับชื
่
อเสี
ยงในเมืองหลวงตะวันออกจากการหลอม
อาวุธ และเป
น∙ีน่ิ
ยมอย างมากกับสาธารณชน!
"ใครเป
นคนหลอมอาวุ
ธนี
่
?" เธอถามมองไป∙ีเ่
บลิ
น
เนื
่
องจาก∙ุ
กกล
ามเนื
้
อโป
งของเขามี
เสน
หม
าก

เรลิ
นซึ
ง่
ปกปดพลังของเขาไว
เป
นอย
างดี
ถู
กมองข
าม
โดยธรรมชาติ

"โอของเหล านั้
น!" เบลิ
นกำลังจะโม
เกี
ย่
วกับเจ
านาย
ของเขา แต เมื่
อได
เห็นการเตื
อนของเรลิน เขาได
แกไขตัวเองวา "แนนอน นั่
นเป
นความลับ!"

ตอน∙ี
่
298 ช
วยเหลื
อ

"อย
างนั้
นหรื
อ?" หญิงสาวยกคิ
้
วขึ
น้และแม
แต
เบลิ
นก็
ไม
สามารถ∙นต อสายตาได
"กรุณาสงต
อข
อความนี
้ไปยังนาย∙ านผู
นั้
น! ข
า
อยากจะพบเขา และตระกู ลอาร กสั ของเรายินดี
ตอนรับเขาสู

ประตู
ของเรา! " เธอพู ดในลักษณะ∙ีห่
า
ง
เหิน

ผู
พิ
∙ ักษ
∙อี
่ยู
เ
บื
อ้
งหลังเธอเอาตราประจำตูล∙ี
ม่
ี
ลักษณะคล ายกับบนยอดไหล ของเขาและส
งผ
านมัน
ไปใหเบลิ
น∙ัน∙ี

"สิ่
งนี
้
! นี
้
! และลู
กศรเหล
านั้
น เราต
องการให
พวก
มัน∙ั้
งหมด! "

หญิ
งสาวชี
ไ้
ป∙ี
ต่

ู
จดั แสดง

"ตกลง ตกลง" เบลินรู

ส
ึ
กตื
่
นเตนมากจนโลหิ
ตโลด
แล
นขึ
น้เขาไม
ได
มี
เวลาในการวิ
เคราะห
ตราประจำ
ตระกู
ลในมื
อของเขา และ∙ัน∙ี∙บี
่รรจุ
ดาบและอาวุ
ธ
อื
่
น ๆ ผ
านพวกเขาไปยังยาม∙ี
อ่ยู
เ
บื
อ้
งหลังเธอ

"รวมเป
น 1,050 ∙อง! ขอขอบคุ
ณสำหรับการ
อุ
ดหนุนของ∙าน! "

เบลินพยักหน
าให
เด็
กหญิ
งคนนั้
น และพอบานสงถุ
ง
∙องคำขนาดเล็กและบัตรสี
ม
วงอ
อนไปหาเขา เบลิน
เกื
อบจะกลายเปนคนโงๆ ขณะ∙ี
ม่ื
อของเขาสั่
นขณะ
ถือมัน

หญิงสาวเห็
นการเคลื
่
อนไหวของเขาและแสงแวบของ
ความซนปรากฎในดวงตาของขุนนางสาว

"ข
าอยากไป∙ี
ป่ารกร
าง! เจ
าสามารถเป
นคนนำ∙าง
ของข
าได
หรื
อไม? ข
าจะจาย 10 ∙องต
อวัน "
"10 – 10 ∙อง?" ลมหายใจของเบลิ
นเริ
ม่
ติ
ดขัด

ในขณะ∙ี∙่
ำงานในรานของเรลิ
น ค
าจางคื
อ3
เหรี
ยญ∙องต อเดื
อน; นี
่
เป
นระดับ∙ี
จ่
ายให
กบั
ชาวเมื
องพอตเตอร

10 ∙องต
อวัน? นี
่
คื
อสิ
่
ง∙ี
เ่
บลิ
นไม
เคยฝ
นถึ
ง!

“แต…….” เบลิ นมองเรลินและกัดฟนเมื

่
อเขาปฎิ
เสธ
ข
อเสนอ "ข าขออภัย ∙
านหญิง! ข
าต
อง∙ำงาน∙ีน่่
ี
∙ุ
กวัน ... "

แมวา
เบลิ
นต
องการสร
างรายได
อย
างรวดเร็
ว แต เขา
ยังคงสามารถสร
างความแตกตางระหว
างป
จจุบนั
กับอนาคตได
เรลินกำลังสอนเขาถึ
งวิธฝีก
ให
กลายเป
นอัศวิ
น! นี
่
เปนเพี
ยงเฉพาะในตระกู ลขุ
นนาง∙ี
เ่
ฉพาะเจาะจงของ
ดินแดนสนธยา และเขาจะไม มี
โอกาสได
อี
กแมจะมี
∙องมากกว า 1,000 !

ถ
าเขายอมแพ ให
กบั เงิ
น∙องเพี
ยงเล็
กนอยนั่น
หมายถึ งการยอมแพ ในอนาคตของเขาในฐานะอัศวิ
น
เบลิ
นรูสึ
กว
าเขาเสี
ยใจอย างยิ
ง่
∙ี
เ่
ลื
อกปฎิบตั ิ

"น
าสนใจ น
าสนใจ! ข
าไม
เคยคิดว
าข
าจะค
นพบ
ร
านค
า∙ีน่

าสนใจเช
นนี
้ในการเดิ
น∙างครั้
งนี
้
!"

หญิ
งสาวหัวเราะคิ
กคัก

"ข
าชื
่
อเจนนี
่
และข
าอยู
ใ
นโรงแรม∙ี
ใ่
หญ
∙สี
่
ุ
ดในเมื
อง
ถ
าเจ
าเปลี
่
ยนใจ เจ
าสามารถมาหาข
าได
ตลอดเวลา "

หลังจาก∙ี
ห่
ญิงสาวและสหายของเธอออกไป เบลิน
วาง∙องและการดสี
ม
วง∙องไว
บนโต
ะอย
างระมัดระวัง

"บัตรสีม
วง - ∙อง∙ีม่
ี
มูลค
า 1,000 ∙อง! นี ่
เป
น
ครั้
งแรก∙ีข่
า
เคยเห็
นสิ่
งนี้
และนอกจากนี ้
ยงั มี
เหรียญ∙องอยู เ
ป
นจำนวนมาก ∙ านลอร
ด! เรารวย
แลว! " ดวงตาของเบลินเต็
มไปดวยดวงดาวเล็ กๆ

"ใช
ใช
แล
ว!" เรลิ
นพยักหน
า และไม
ใส
ใจในขณะ∙ี
่
เก็
บบัตรสี
ม
วง - ∙องไว

"ส
วน∙ี
เ่
หลื
อของ∙องคำจะเป
นของเจ
าเป
นค
าว
าจ
าง!"

"โอ
นาย∙
าน ให
ขา
ยกย
อง∙
าน! นาย∙
ายเป
น
เจ
านายแห งความเปนธรรม เปนศู
นย
รวมของความ
เมตตา ... " เบลิ
นเริ
ม่
ร
องไห
∙ ัน∙ี

เขาโยนตราประจำตระกู ลขึ
น้
และลงในมือของเขา "ดู
เหมือนจะคอนข
างคุ

นเคย! ขาจำได
วา
ได
ยนิ
เรื
่
อง
เกี
ย่วกับตระกู
ลอาร
กสั นี
้
จาก∙ี
ไ่
หนสักแห
งมากอน ... "

∙ันใดนั้
น เขาก็ กรี
ดร
องว
า "บัดซบ! หุบเขาดวง
อา∙ิตย
อารกสั ! ตระกู
ลของมารควิ สในเมื
องหลวง
ตะวันออก! ข าพึ่
งปล
อยสิ
่
งใดไป ... "

อย
างไรก็
ตาม แม
วา
เบลิ
นจะถอนหายใจ เขาไม
ได
ติ
ดตามเรื
่
องนี้
อี
กต
อไป

พวกเขาไม
ได
เอาเขามาเป
นคนรับใช
แตเพี
ยงอยาง
เดี
ยวเ∙
านั้
น มันเป
นการตัดสิ
นใจ∙ี
โ่
ง
เง
ามาก∙ี
จ่ะปฎิ
เสธคำสอนของเรลิ
น∙ี
น่
่
ี

การปรากฎตัวของลู กสาวมารควิ
ส∙ี
น่่
ี
เห็
นได
ชดั ∙ำให
เธอเปนหัวข
อของการสน∙นาในเมืองพอตเตอร เรลิ
นไดยนิข
าวล
าสุ
ดเกี
ย่วกับกลุ

มนี
้
จากเบลิน

"∙
านลอรดของข
า! ∙
านลอร ด! เห็
นไดชดั ว
าคุณเจน
นี
่
มา∙ีน่
่
ี
เพื
่
อเตรี
ยมพร อมรับของขวัญวันเกิ ดพิเศษ
สำหรับแม
ของเธอ! เธอกำลังเตรียม∙ีจ่ะมองหามัน
ใน∙ี
ด่ิ
นแดนรกราง เปนลู
กสาว∙ี ก่
ตัญู จริง ๆ! "

"ฮาฮา ... ข
ารู
วา
หญิ
งสาวเจนนี ่
กำลังมองหาพื ชพิเศษ
∙ีช่
่
ื
อว
าดอกเลื อดมังกรชัน้
สู
ง! มันบอกว าจะชวยให
ผู

หญิ งคงรู ปลักษณะของพวกเขาไว สิบป และยัง
สามารถขายออกในการประมู ลในเมืองหลวง
ตะวันออกเกื อบแสน∙อง! หลังจาก∙ี ไ่
ดรับรางวัลแลว
นักผจญภัย ∙ั้
ง∙หารรับจ
างและแม แต
ชาวเมื
องก็
เริ
ม่
รุ
กเข
าไปใน ดิ
นแดนรกร างเพื่
อค
นหามัน เพ
อ
ฝนถึ
งการรํ
ารวยอย
่ างรวดเร็
ว! "

"∙
านลอร
ด! ข
าเพิ
่
งเห็
น∙านเจนนี
่
เข
ามาในดินแดน
รกร
างขณะ∙ี
ถู่
กนำโดยอัศวิ
นของบารอน ... "

เบลิ
นรู
สึ
กตื
่
นเตนเหมื
อนนกกระจอกร
องเพลง
ด
านหนาเรลิ
น; เรลิ
นหรี
่
ตาของเขา

"เจ
าได
∙ำสิ
่
ง∙ี
ข่
า
สั่
งเสร็
จแล
วหรื
อยัง?"

ด
วยประโยคเดี
ยว เบลิ
นเงี
ยบสนิ
∙และเกาศี
รษะ

"ยังไมแต
ขา
จะ∙ำเร็
ว ๆ นี
้
!" เมื
่
อกล
าวเช
นนี
้
เสร็
จเ
บลินรีบวิ
่
งไป∙ี
ส่
นามฝกซอมและเริ
ม่ควงดาบขนาด
ใหญ
∙มี
่
ี
ความสู
งเ∙
ากับตัวคน

"เจ
ายังคงมีใจ∙ี
จ่ะคิ
ดถึ
งการวิ
่
งรอบนอกการฝ ก ดู
เหมือนเจาจะมี
พลังงานมากเกิ
นไป! " เรลิ
นยิ
ม้กว
าง
"ข
าจะเพิ่
มงาน∙ี เ่
จ
าต
อง∙ำสำหรับวันนี
้
"

"โอ
! ม
ายย!” เมื
่
อได
ยนิ
เสี
ยงร
องไห
ครํ
าครวญของเบ
่
ลิน เรลิ
นรู
ส
ึ
กวาอารมณ
ของเขาดี
ขนึ
้

"โอดอกเลือดมังกรชัน้
สูง?" เรลินสัมผัสกับคางและ
คนหาข
อมูลบางอย าง∙ีบ่นั ∙ึ
กโดยเอไอชิ
ป จาก
สถาน∙ีป่รักหักพังโบราณ

เขาดู
เหมื
อนจะไดเห็
นบัน∙ึ
กเกี
ย่วกับพื
ช∙ีม่
ี
ค
าใน
หนังสื
อโบราณนี
้ ได
มี
การกลาวกันว
ามันอาศัยอยู
ใ
น
สภาพแวดลอม∙ีโ่หดร
ายมากและจำเป น∙ีจ่
ะตองอยู

ร
วมกับพลังงาน∙ีส่
ู
งขึ
น้โดยการไดรับเลื
อดจากสิ
่
งนี
้
∙ุ
กครั้
งในชัว่
ขณะครูห
นึ่
ง หรื
อไม
ฉะนั้
นจะ∙ำให
ร
างกายรวงโรย

"ข
าจำไดวาสิ่
งมี
ช วี
ิ
ตพลังงานสูง∙ีก่ำลังอยู
ร
ว
มกับดอก
เลื
อดมังกรชัน้ สู
งเรียกว
ามังกรดินเขาแพะ มี การกล
า
วกันว
าเปนการผสมระหว างมังกรโบราณกับป ศาจ
บางตน แม วา
ข
าจะไมมี
ความคิ ดวาข
อมูลนั้
นเป
นจริ
ง
ก็
เถอะ ... "

เรลิ
นครุ
นคิดอยางลึกซึ
ง้"นอกจากนี ้ผลของดอก
เลื
อดมังกรชัน้
สู
งเปนเพียงแค
ผลขางเคียง การใช
ดอก
เลื
อดมังกรชัน้
สู
งคือการตานพิ
ษ∙ีเ่ฉพาะเจาะจง ... "

“น
าสนใจ ข
าเพิ
่
งจะคนหาเหตุ
ผล∙ีด่
ี
∙จี
่
ะเข
าสู

เมื
อง
หลวงตะวันออก! " เรลิ
นเหลื
อบมองไป∙ี
เ่
บลินผู

ยังคงรํ
าไห
่ อยู
แ
ต
กไ็
ม
กล
า∙ี
จ่ะหยุ
ดการฝ
ก ด
วยแสง
∙ีส่
ยดสยองในดวงตาของเขา

สามวันต
อมา กลุ

มเล็
ก ๆ ∙ี
ไ่
ด
รับบาดเจ็
บได
กลับมา
ยังพอตเตอร
∙าวน
เพื
่
อนำข
าว∙ี
น่
ากลัว

กลุ
มของกับลูกสาวของมาร ควิ
สได
พบกับอันตราย∙ี ่
ไมคาดคิดในขณะไลล
ามังกรโลกดินเขาแพะ ถูกขังอยู

∙ีไ่
หนสักแหง แม
แตอัศวินแหงบารอนก็เสี
ยสละ
ตัวเอง

กลุ

มนี
้
เสี
่
ยงชี
วิ
ตเพื
่
อกลับมาและขอความช
วยเหลื
อ

∙ั้
งเมื
องจมอยูใ
นความหวาดกลัว ความโกรธของ
มารควิ
สคื
อสิ่
ง∙ี พ่
อตเตอร ∙าวน
ไม
สามารถรับได
และบุคคล∙ีก่ลัวลูกสาวหัวดื
้
อมาก∙ีส่
ุ
ดคื
อเจ
าของ
พื
้
น∙ี
บ่
ารอนโจเซฟ

"∙
านลอร
ด! ∙
านลอร
ด! ข
าได
ยนิ
มาว
า ... "

เบลินรี
บวิ
่
งเข
าไปในลานเหมือนลมกระโชกแรง พบ
กับสายตาของคนอวบอิ ่
มในเสื
้
อผ
า∙ีห่
รู
หรา ใช
ผาเช็
ดหน
าสี
∙องตลอดเวลาเพื่
อเช็
ดเหงื
อ่
บนใบหน
า

เขาเหมื
อนกับเปด∙ี
ถ่
ู
กบีบลำคอ คำพูดของเขาติ
ดอยู

ในลำคอขณะ∙ี เ่
ขาคำนับ "อรุ
ณสวัสดิ
์
นาย∙าน!"

คนอวบนี้
คื
อบารอนโจเซฟคน∙ี ร่
ับผิดชอบเมื องพอต
เตอรแม
กระ∙ั่
งงานป จจุบนั ของเบลิ น เขาก็ไดรั บ
การแนะนำให
รจู
 กั กับเขาโดยผู 
ชายคนนี ้ สำหรับเบลิ น
คน∙ีม่
ี
∙ดี
่ิ
นและมรดกสามารถพู ดไดวาเปนคน∙ี น่ 
า∙ึง่
และเป
นผลให เขารู ส
ึ
กตกใจมากจึ งได∙ ัก∙ายอย าง
รวดเร็
วจากบารอน ศี
รษะของเขาอยู
ช
ดิ
หน
าอกของเขา

"งัน้
นี
่
คื
อเบลิ
นสิ
นะ! ∙ำงานได
ดี
!"

บารอนโจเซฟดูเหมื
อนจะไม มี
ส
วนได
เสี
ยในการ
สน∙นากับเขา และหันกลับไปหาเรลิ นด
วยรอยยิ
ม้
ว
า
"ดี
แล
ว ข
าจะปลอยมันให
กบั ∙าน ∙
านเรลิ
น!"

เพื
่
อ∙ีจ่ะป
กหลัก∙ีน่
่
ีเรลิ
นใช
เว∙มนตร
ควบคุ มจิ
ต
เช
นเดียวกับการ∙ิ
ง้ภาพลักษณ∙∙ี
่
รงพลังไว
ในจิ
ตใจ
ของโจเซฟ

ดังนั้
น ตอนนี้
∙เี
่
ขาได
พบกับป
ญหา∙ีเ่
ขาไม
สามารถ
∙ำอะไรได โจเซฟรี
บมาถึ
งเรลิ
นโดยเร็ว∙ี
ส่
ุ
ดเ∙
า∙ี่
จะ∙ำได
"∙
านลอร
ด! เกิ
ดอะไรขึ
น้
?”

เบลิ
นรอจนกระ∙ั่
งโจเซฟออกไป∙ี
จ่
ะถาม

"มี
อะไรอื่
นนอกเหนือจากการช
วยเด็
กหญิ
ง∙ีด่
้
ื
อรั้
นนี้
?"
เรลิ
นพูดอยางเฉยเมย หยิ
บชุ
ดเกราะแพรวพราวขึน้
จากหองเก็
บของ

"โอ
โอ
! โอ
! ∙
านลอร
ด ∙
านกำลังจะเคลื
่
อนไหวหรื
อ?
"

ในฐานะผู
ช
วยรานคาและกึ
ง่
ศิ
ษยของเรลิ
น เบลิ
นรู
สึ
ก
เปนห
วงมากเกี
ย่วกับอดี
ตของเรลิ
นและพลังของเขา
มันน
าตื
่นเต
นมาก

"พาข
าไปด
วย ∙
านลอร
ด! ข
าแน
ใจว
า∙
านขาดคนรับ
ใช
ในดิ
นแดนรกร
างใช
ไหม? "

"พาข
าไปด
วย! ∙
านต
องพาข
าไป! "

ป
ง!!!!!ชุ
ดเกราะขนาดใหญ
ของอัศวิ
นถู
กโยนใส
เบลิ
น
ลองดู!

"โอ
! ตกลง! การสวมเกราะเป นส
วนหนึ ่
งของการ
ฝกฝน∙ีจ่ะกลายเป
นอัศวิน เบลิ
นได
รับการฝกฝนมา
มาก แต นี
่
เป
นครั้
งแรก∙ีส่วมเกราะอยางเป
น∙างการ
เขารู
ส
ึ
กตื่
นเตนมากจนโลหิ ตโลดแลน

ไม
คิดคิดวาชุดเกราะเงานี้
จะพอดี กบั เขาเป
นอย
างมาก
มี
บางรู ปแบบ∙ี ด่

านข
างของโลหะ และหนังหุ ม
อยู

ด
านล าง ไมเพียงแตมันสวยงาม มันยังสามารถ
ปองกันบางแห ง ∙ี
เ่
บลิ นชอบมัน
หลังจากผานการฝ กฝนมาเปนระยะเวลานาน เบลิ
นก็
เติ
บโตขึน้
อีกดวย เขามีกล
ามเนื
้
อ∙ีส่
วยงาม และ
หลังจากใสเกราะแลวเขาก็
ดู
กลาหาญและองอาจ

"เปนไงบ
าง? ข
าหลอ ใช
มั้
ย? " เบลินตบหน าอกของ
เขาอยางหลงตัวเอง และโลหะสองชิ น้ตี
กนั สร
างเสี
ยง
ดังขึ
น้

"ตอไป!" เรลิ
นโยนดาบเหล็กให
เบลิ
น และหลังจาก∙ี
่
เขาสวมใส∙กุอย
างแล
ว เรลิ
นพยักหน
าด
วยความพึง
พอใจ

"ข
าสามารถผ
อนคลายได
แล
ว!"

“แน
นอน! ฮะ? ผ
อนคลาย? เกี
ย่
วกับอะไร.....? เบลิ
นงงงวย

"เจาหนุ
มภารกิ
จ∙ีจ่
ะช
วยเจ
าหญิงจะตกอยูก
บั เจ
า?"
เรลินพยายามกลั้
นเสี
ยงหัวเราะของเขา ตบบ าของเบ
ลินขณะ∙ี พ่
ู
ดด
วยความจริงใจและมีความหมาย เบลิ
นรูสึ
ก∙ึง่

"อะ? หาาาา? “ขา?” ∙

านตองการให
ขา
ไปยัง
ดิ
นแดนรกร างนั่
นคนเดียว? " เบลิ
นก็
ตอบสนองใน
∙ีสุ่
ด ชี
ไ้
ป∙ีจ่มู
กของตัวเอง

"∙
านลอร
ด ข
าไม
ได
เปนกระ∙ั่
งอัศวิ
น! ∙
านกำลัง
พยายาม∙ี
จ่
ะฆาข
า? "

"มันไม
สามารถช
วยได!" เรลิ
นกระจายมื
อของเขา "มี
คนต องอยู
เ
บื
อ้
งหลังเพื
่
อดูแลร
าน! คนหนุม
เช
นเจ
า
จำเป
นต
องมี
พลังมากขึ
น้
!"

"∙านลอร
ด โปรดอภัยใหขาด
วย∙ีก่ลาวตามตรง แต
∙านขายสิ
นคาได
เพี
ยงไมกชี
่
นิ
้ต
อป ไมวา
∙
านจะดูแล
รานหรื
อไม
กต็าม นอกจากนี ้
ยังมีความแตกต างกัน
มากระหวางการมีพลังและการส งตัวเองไปสู
ความตาย!
"

ตอน∙ี
่
299 ดอกเลื
อกมังกรชัน้
สู
ง

"ไมต
องกังวล เจ
าเปนพนักงานของข
า ดังนั้
นข
าจะไม
สงเจ
าไปตายอย างนั้
น"

เรลิ
นสะบัดแขนของเขาและพู
ดถึ
งสิ
่
งต
าง ๆ ∙ี
ไ่
ม
ได
ช
วยให
เบลิ
นสงบลง
"ข
าได
รับข
อมู
ลเพิ่
มเติ
มแล
ว เจนนี ่
และส
วน∙ีเ่
หลื
อ
ถู
กขังอยูใ
นหุ
บเขาโดยหมาปาเปลวเพลิ ง และจะไม
พบกับอันตรายใด ๆ ชัว่
คราว ... "

"ข
ายังกระ∙ั่
งเตรี
ยมตัวไว
สำหรับเจ
า!" เรลิ
นส
งถุ
ง
ยาผงไปใหเบลิน

เบลิ
นสูดดมกลิ
่
นของมัน แล
วสำลักออก แลบลิ
้
นของ
เขาออกมา "นี
่
คื
ออะไร?"

"ผงสมุ
นไพรกระตุ
น! สามารถปกคลุมกลิ่
นของ
ร
างกาย∙ี
ม่
ี
ช วี
ิ
ตของเจ
าและป
องกันไม
ให
หมาปาเปลว
เพลิ
งค
นพบเจา"

เรลิ
นให
คำอธิ
บายสั้
น ๆ และ∙ี∙่
ำให
เบลิ
นราเริ
งขึ
น้
มองกระเป
า∙ี
อ่
ยู
ใ
นมือของเขาเหมื
อนกับว
ามันเต็
มไป
ด
วยเหรี
ยญ∙อง

"ลองคิ
ดดูสิถ
าเจ
าโรยผงด วยตัวเจ
าเองและเดิ นเขา
ไปในหุ
บเขา เจ
าจะสามารถช วยเจาหญิงได
อย าง
ง
ายดาย ชื
่
อเสียง อำนาจ เงิน∙องและแม กระ∙ั่ ง
สาวสวย - พวกมัน∙ั้งหมดจะเป นของเจา ... "
นํ
าเสี
้ ยงของเรลินฟงดู
เจ
าเลห

"แต... " เบลิ

นดิ
้
นรน แต
โ∙นเสี
ยงของเขายังไม
เข
มแข็งเหมือนก
อน

"ไม
มี
แต
∙ ั้
งนั้
น!" เรลิ
นมองอย
างจริ
งจัง

"นี่
เป
นคำสั่
ง บารอนโจเซฟได
มอบสิ∙ธิ
ใ์
นการมอบ
อำนาจนี้
แกขาเพื
่
อช
วยเจนนี
่ข
าสามารถออกคำสั่
ง
กับใครก็
ได
ในเมืองพอตเตอร
!"
เรลิ
นเหลือบมองเบลิ น เห็
นได
ชดั ว
ามี
เจตนาร าย "
ข
าจำได
วาเจ
าเปนพลเมื
องอิ
สระของเมื องพอตเตอร
ใช
หรื
อไม? เจาต
องการจะไปตอนนี ้หรือเจ
า
ตองการ∙ีจ่ะลดระดับไปเป
น∙าสแล วไป? "

เมื
่
อเผชิ
ญหน ากับวิ
ธกี
ารของเรลิน∙ีใ่
ช
∙ ั้
งการลงโ∙ษ
และรางวัล เบลินก็
สามารถ∙ำได เพียงแค ยกแขนของ
เขาเพื
่
อประ∙วง " เอาล
ะ ข
าจะไป!"

"นั่
นแหละ! เรลิ
นพยักหน
าด
วยความพึ
งพอใจ

บายวันนั้
น เบลิ
นมี∙า
∙างเหมือน∙ี
เ่
ขากำลังจะตาย
และภายใต การจองมองของผู
คนจำนวนมากในเมื อง
เขาเข
าไปในดินแดนป ารกร
าง
ขณะเดียวกันเรลินกำลังนั่
งพักผ
อนอยู
บนเกาอี้
อาบแดด ดวงตาของเขาป ดลงขณะ∙ีเ่
ขาเพลิ ดเพลิ
น
กับความสวาง∙ีไ่
ด
รับจากหินอา∙ิตยมี
∙ ั้
งชาร
อน
และอาหารว าง

"ช
วงบ
าย∙ี
แ่
สนสบาย ! ข
าชอบสิ
่
งนี
้
!"

เรลิ
นเ∙ชาดำลงในแก
วของเขาและเป
าไอนํ
าออกไป
้

"หมาปาเปลวเพลิงไม
ควรมีมานานแลวตั้
งแตอพยพ
มาจากดินแดนป ารกราง? และพวกเขาพบเขากับ
พวกมันโดยบังเอิ
ญ? นี ่
กำลัง∙ำให
มี
ความนาสนใจ
มากขึ
น้... "

เขารู
สึ
กมั่
นใจในการส
งเบลิ
น ไม
คำนึ
งถึ
งข
อเ∙็จจริ
ง
∙ีว่
า
เบลิ
นอยู ห
า
งจากการกลายเป
นแกรนดอัศวิ
น
เพี
ยงก
าวเดี
ยว เพี
ยงแค
ผง∙ีเ่รลิ
น∙ำใหเขาก็
เพี
ยงพอ∙ีจ่
ะ∙ำให
เบลิ
นไม
ไดรับบาดเจ็
บกลับมา
พร
อมกับช
วยเจนนี
่
และสหายของเธอ

"แต
นี
่
เป
นเพี
ยงการเริ
ม่
ต
น!"

เรลิ
นมี
ความรูสึ
กว
าการต
อสู
อำนาจในกลุ
มของขุ
น
นางรอบ ๆ เจนนี ่
กลายเป
นเรื
่
องลำบากมาก มันจะ
เกี
ย่
วข
องกับ∙ุกคนรอบตัวเธอโดยไม
ได
ตั้
งใจ

อย
างไรก็
ตาม ความยากลำบากในระดับนี ้
กเ็
หมือนกับ
เด็
กบางคน∙ี เ่
ล
นบ
าน ถ
าไม ใช
เพราะเขารู
สึ
กเบื
อ่มาก
พอ ๆ กับตองการเหตุ
ผล∙ี จ่ะเข
าสู

เมื
องหลวง∙าง
ตะวันออก เขาก็
ไม
ต
องกังวลกับการเล นกับพวกเขา

สถานการณ
เป
นเช
นเดี
ยวกับ∙ี
เ่
รลิ
นคาดการณ
ไว
สองวันต
อมา เบลิ
นกลับมาดวยความกระปรี
้
กระเปร
า
ความตื่
นเต
นเร
าใจบนใบหนาของเขา

"∙
านลอร ด ∙
านลอร
ด ข
า∙ำมันได
! ข
าประสบ
ความสำเร็ จในการช
วย∙
านเจนนี่
และสหายของเธอ!
ฮาฮา ... ข
าเป
นวี
รบุ
รุ
ษ! "

"ถ
าเจาล
มเหลวแม
จะมี
ผง∙ีข่
า
ให
เจ
า เจ
าคงจะเป
นไอ
งี
่
เง
า!" เรลิ
นกลอกตาของเขา และเหลือบมอง∙างเข
า
"มี
ลูกคาหรื
อไม
"

ตอมา เจนนีพ
อบ
านของเธอ และคนอื ่
น ๆ เดิ
นเข
า
มาในสภาพนาสงสาร มี
เพี
ยงผู
พิ
∙ ักษ
คนเดี
ยว∙ี
่
เหลืออยู
และแขนขวาของเขาอยู
ใ
นสภาพแหลก
เขาสามารถบอกได
วา
พวกเขาอยู
ใ
นสถานการณ∙ี ่
ยากลำบากในดินแดนปารกร
าง แต
พวกเขามา∙ีน่่
ี
โดยตรงโดยไม
ได
มี
โอกาส∙ำความสะอาดตัวเองกอน

แมวา
เจนนี่
ยงั คงมีฝนุ
อยู
แตใบหนาของเจนนี่
ยงั คง
สะอาดอยู ข
ณะ∙ี เ่
ธอตรงมาคำนับยังเรลิน "ข
าได ยนิ
จากเบลิ น∙ุกอยาง ขอบคุ ณ∙านมาก เขาสามารถ
ช
วยขาไดเจนนี ่
มา∙ี น่
่
ี
เพื
่
อแสดงความขอบคุ ณ! ผง
ของ∙านมันช างมหัศจรรย มาก และแมแตเจมส กไ็ม
สามารถบอกได วาองคประกอบเหลานี
้
มี
อะไรบาง "

"มันไม
มี
อะไรมาก มันเปนส
วนหนึ่
งของเก็บสะสมของ
ข
าในขณะ∙ีข่า
ยังคงเป
นนักผจญภัย! " เรลิ
นกอด
แขนของเขา หลบเลี ่
ยงคำอธิ
บายเพิ
่
มเติม

เขาเห็
นได
ชดั จากเจตนา∙ี
ส่
าวน
อยคนนี
้
ได
มา∙ี
น่
่
ี
ส
วนหนึ ่
งของเรื
่
องนี
้
คือการขอบคุ
ณเขา แต
∙สี
่ำคัญ
กวานี
้
เธอมา∙ี น่
่
ี
เพื
่
อเชิ
ญชวนให
เขาเพื
่
อหาดอกโลหิต
มังกรชัน้สู
ง

เมื
่
อคิ
ดแบบนี
้
เรลิ
นก็
จอ
งมอง∙ี
เ่
บลิ
นอย
างรวดเร็
ว

ภายใต
การจ
องมองของเขา เพื
่
อนหนุ
ม
เงยหน
าขึ
น้
ด
วยความอาย

เจ
าหนุ
ม
คน∙ีไ่
ร
เดี
ยงสานี้
∙รยศต อเรลิ
นหลังจาก∙ี่
ช
วยเจนนี
่
และพวก∙ีเ่
หลือ ได
หลุ ดปากเล
าเรื่
อง∙ี
เ่
รลิ
นเคยเป
นนักผจญภัย∙ี∙่รงพลัง

"∙
าน... " เจนนี่
ฝน
ยิ
ม้ขณะ∙ีเ่ธอกัดฟน คุกเขาลง
บนพื้
น "∙ าน! ข
ามา∙ี
น่่
ี
เพื
่
อดอกโลหิ ตมังกรชัน้สู
ง
ไม
ใช
สำหรับแม แต
สำหรับพ อของขา เขา...!
จากนั้
น มี
เรื
่
องราว∙ีค่
าดว
าจะเกิ
ดขึ
น้
จากการต
อสู

อำนาจระหวางชนชัน้
สู
ง

ความสำคัญของมันคือการ∙ีล่
ุ
งสองของเธอโลภใน
ตำแหนง พอของเธอเป
นมารควิสและได
พิษแปลก∙ี่
จะ∙ำร
ายเขา เพื
่
อ∙ีจ่
ะรักษาพอของเธอ เด็
กสาวคนนี
้
ไม
มี
∙างเลื
อกอื่
นนอกจากต องไปหาพ อบ
านและยาม
เพื
่
อหาวิ
ธแีก

"∙
านเรลิน พ
อของข าเป
นผู

นำ∙ีม่ี
เมตตาและฉลาด!
ถ
าชื
่
อของมารควิ สและดินแดน∙ี เ่
กี
ย่
วข
องตกอยู ใ
น
มื
อของลุงของข
า คนอื ่
น ๆ ∙ี
อ่
ยูภายใตเขาจะต
อง
เผชิ
ญกับภัยพิ
บตั ิ
อย
างแนนอน โปรดช วยพวกเขา ... "

เจนนี
่
อ
อนวอน แสดง∙
า∙าง∙ี
ส่
มบู
รณ
และสดใส
บริ
สุ
∙ธิ
์ขอรองให
ผู

บริ
สุ∙ธิ
แ์
ละเมตตา เบลิ นกุ
มกำ
ป
น
ของเขาไว
แล
ว และเรลิ
นก็ยงั คงสั่
นศี
รษะ

เขารู
เ
รื
่
องความขัดแย
งระหวางชนชัน้สูง หลังจาก
เติ
บโตขึน้
ในวังวนนี
้กระ∙ั่
งเด็
ก∙ี
ไ่ ร
เดียงสา∙ีส่
ุ
ดก็
ได
รับอิ
∙ธิพล

นอกจากนี้
จะมี
สิ
∙ธิถู
กต
องหรื
อผิ
ดในการต
อสู

อำนาจเหล
านี
้
หรื
อไม
?

อย
างไรก็
ตาม ภายนอกเรลิ
นมี
∙า
∙าง∙ี
ช่
อบธรรม "
ข
าชื
่
นชมเจ
าและ∙
านมาร
ควิ
สคนก
อน ข
ามี
หน
า∙ี
่
จะต
องช
วย เบลิ
น!”

"ฮะ? ขอรับ!" เบลิ

นรู
ส
ึ
กว
าบางสิ
่งเลวร
ายกำลังจะ
เกิ
ดขึ
น้นี
่
เปนสัญชาตญาณ∙ี เ่
ขาพัฒนาหลังจากถูก
หลอกโดยเรลิ
นในโอกาส∙ี
น่
ับไม
ถ
วน

ตาม∙ีค่าดไว เรลินได
ออกคำสั่
ง "ไปกับ∙
านเจนนี่
และเขาสู

ดิ
นแดนป ารกรางอี
กครั้
งจนกว
าเจ
าจะได
รั บ
ดอกโลหิ ตมังกรชัน้สู
ง!"

“ข
ารู
แ
ล
ว! ข
ารู
ว
า
เรื
่
องนี
้
จะเกิ
ดขึ
น้
!"

เบลินโหรอ
งในหัวใจของเขา แตเมื
่
อเห็
นใบหน
า∙ีด่
ู
นากลัวบนใบหนาของเรลิ นและเด็กสาว∙ี
น่

าสงสาร
เขาไม
สามารถ∙ำให ตัวเองไปปฎิ
เสธได

"เอาหล
ะงัน้
....."

การให
ความช
วยเหลื
อของเบลิ
นไม
ใช
เรื
่
องของเจนนี่
และเรื
่
องอื
่
น ๆ อย
างไรก็
ตาม หลังจาก∙ีไ่
ด
เห็
นการ
ปฎิ
เสธอยางสุภาพ อยางเห็
นได
ชดั ของเรลิน เด็
กสาว
∙ี
ส่
ดใสคนนี ้
รวู
า
มันเป
นไปไม
ได
∙จี่ะ∙ำใหเรลิน∙ำ
ด
วยตัวเองไดเธอเพียงล
าถอยไปอย างเศราสลด

"∙
านสามารถบอกได
ไหมว
าเขาเป
นเมกัส?"

ระหว
าง∙างและหลังจาก∙ี ม่
ั่
นใจว
าไม
มี
ผู

คนสัญจร
รอบตัวพวกเขา เจนนี
่
กถ็
มนําลายออกมาอย
้ างเย็
นชา
เสี
ยงของเธอเย็
นชา และความเย ายวนใจของเธอ
อย
างหยิง่
ผยอง เด็
กสาว∙ีอ่
อนแอและบอบบาง
สามารถเห็นได
เพี
ยงไม
กนี
่า∙ี?

"ข
าก็
ไม
แน
ใจ ขาไมสามารถบอกได! ถ
าลอร
ดเมกัสต
องการจะปดบังตัวเองไว
ตอหน
าข
า แนนอนว
าข
าจะ
ไม
สามารถบอกได เลย! "
พ
อบ
านเจมส
ซึ
ง่
เป
นเมกัสฝ
กหัดระดับ 3 ฝ
นหัวเราะ

"การ∙ี
ไ่ม
สามารถบอกไดเป
นเงื
อ่นงำ∙ี
ด่ี
∙สี
ุ่
ด! นัก
ผจญภัย∙ี เ่
กษี
ยณแลวและ∙รงพลัง∙ีส่ามารถสอนเบ
ลิ
นให
เปนอัศวิ
นได
ภายใน 1 ป ความแข็งแรงของเขา
ต
องอยูไ
กลเกินกว
าจิ
นตนาการของเรา! "

เจนนี
่
ฉลาด

"ไม
เลว! ข
าตรวจสอบในเรื่
องนี
้และเด็กหนุม
นั้
น เบ
ลินโชคดีมาก เ∙คนิ
คการหายใจ∙ี เ่
ขาฝ
กอยู
อย
าง
นอย∙ีส่
ุ
ดก็คื
อ∙ีแ่
กรนด
อัศวิ
นใช"

เจมส
ถอนหายใจด
วยความชื่
นชม เมื
่
อได
ยนิ
แบบนี
้
สายตาของยามหลังเจนนี
่
กม็
ื
ดลง
เขาไดเสี
่
ยงชี
วิ
ตชีวิ
ตเพื่
อตระกู ลอารกสั เป
นเวลา
หลายป แล
วและผ านการ∙ดสอบความจงรักภักดี
หลายครั้ งก
อน∙ีเ่
ขาจะไดรับเ∙คนิคการหายใจของ
อัศวิน เขาเป
นเพียงแคโชคดี พอ∙ี
จ่ะก าวหนาต
อไป
ไดหลังจากการสู
รบ∙ีน่องเลือด และการฟ งเรื่
องนี
้
∙ำ
ใหเขาอยากจะฆาเบลินมาก

อย างไรก็ตาม เขาได

ฝงเรื
่
องนี
้
ไว
อยางรวดเร็
วนี
้
∙ี ่
ดานล างของหัวใจของเขา ไม
กล
า∙ีจ่ะคิ
ดเกี
ย่
วกับ
เรื่
องนี้
ตอไป

ผู

สนับสนุ
นเบลิ
นเป นลอร
ด∙ีด่
ู
เหมื
อนจะเป
นเมกัส!
แม
แตตระกู
ลอาร
กสั ก็
ไม
กล
า∙ำร
ายเขา

แม
วา
ตระกู
ลอาร
กสั เป
นตระกู
ลขุ
นนาง∙ี
ม่
ี
ฐานะสูง
แต
กเ็
ป
นไปตามมาตรฐานของคนธรรมดาเ∙ านั้
น
ในสายตาของเมกัส ตระกูลเ∙ื
อกเขาดวงอา∙ิ
ตย
∙ี
่
รู
จ
กั กันดี
มี
ความสำคัญพอ ๆ กับฝุ
น
ละออง

แมในตระกูลอารกสั ∙ั้
งหมด มีเพียงเมกัสระดับ 1
คนเดียว ∙ี
พ่วกเขา∙ั้ งหมดเคารพ ไม จำเปนตอง
เลื
อกผู
∙จี
่
ะไดรับการพิ จารณาว ามี
ความสำคัญมากกวา
เมกัสหรื
อผู
คุ

มกัน∙ี เ่
ป
นอัศวิ
น!

"∙
านลอร
ด!"

หลังจาก∙ีเ่
จนนี
่
กบั พวกออกไป เบลิ
นไดจองมองเรลิ
นดวยนําตาในดวงตาของเขา เหมื
้ อนกับลูกสุ
นัข∙ี
ถ่
ู
ก
∙อด∙ิ ง้

"ส
งมันมาให
ขา
!". เขาเหยี
ยดมื
อออกไป
"อะไร?"

"ยาลับนั้
น ซึ ง่เป
นสมบัติ อัน∙รงพลัง! ∙านไม
ตองการใหขา ไดรับดอกโลหิ ตมังกร? " เบลิ
นคิ
ดว
า
มันถู
กตอง∙ี เ่ขาได รับมัน

ปง! เขาถู
กตี
ศีรษะด
วยดาบไม
ของเรลิ
น และ∙ำให
เขาหน าบู
ดจากความเจ็
บปวด

“เบลิ
น!” เรลิ
นยื
นขึ
น้เสี
ยงของเขาจริ
งใจ

"หลังจากประสบการณนี้เจ
าควรจะรูว
า
ความ
แข็
งแกรงของเจ
าอยู
ร
ะดับไหน ใช
มั้
ย?"

“แน
นอน! ขอบคุ
ณคำแนะนำจาก∙
านลอร
ด ตอนนี
้
ข
าเป
นอัศวิ
น! "

ตอน∙ี พ่
วกเขากำลังพู
ดถึงงาน การแสดงออกของเบ
ลินก็
เคร
งขรึ
ม แมวา
เขาจะผานหมาปาเปลวเพลิ
งนับ
สิบพร
อมกับผงของเรลิน ดินแดนปารกรางก็
มี
อันตรายมากกวาหมาปา!

เมื
่
อเขาได
แยกนกกระสายักษ ออกเปนสองสวนดวย
การโจมตีครั้
งเดี
ยว เบลินก็
ตระหนักว
าเขาได
ถู
ก
หลอกโดยเรลิ น เขาได
กา
วไปเป
นอัศวิ
นตั้
งนานแลว!

นอกจากนี้ผ
านการสน∙นากับเจนนี
่
และพวก∙ี
เ่
หลื
อ
เขาพบว
าสิ
่
ง∙ี
เ่
รลิ
นได
สอนให
เขามี
ค
ามาก!

ดังนั้
น แม
วา
เบลิ
นจะแสดงนิ
สัยเหลาะแหละจนเคยชิ
น
เขาเคารพเรลินมากขึ
น้
"การเป
นอัศวิ
นนั้
นเป
นจุ
ดเริ
ม่
ต
น และมันยังไม
จบ!"

เรลิ
นวางมื
อลงด
านหลังของเขา วาง∙
าดั่
งบุ
คคล∙ี
่
∙รงอำนาจ

ตอน∙ี
่
300 มังกรดิ
นเขาแพะ

เปาหมายของเจาคือการเป
นแกรนดอัศวิ
น! ดวงดาว
∙ีห่า
งไกลเป
นเปาหมายของเจ
า! "

เสี
ยงของเรลิ
นเต็
มไปด
วยความรู
ส
ึ
ก∙ี
∙่
ำให
เลื
อดของ
เบลิ
นเริ
ม่ร
อนขึ
น้

"แม
วา
วิ
ธกี
ารฝ
กฝนอัศวิ
นของเจ
ามาจากข
าและได
รั บ
การกล
าวถึ
งว
าดี
∙สี
่
ุ
ดเ∙า∙ี
จ่
ะเป
นไปได
ตามมาตร
ฐานของแกรนด
อัศวิ
น แต
เจาก็
ขาดแคลนบางสิ ่
ง∙ี
่
สำคัญซึ
ง่
ผู

∙แี
่
ข็
งแกร
งเ∙
านั้
นจึงจะสามารถมี
มันได
!"

"ผู

∙แี
่
ข็
งแกร
ง? บางสิ
่ง∙ีส่
ำคัญ? " ความสับสน
ปรากฎบนหนาของเบลิน

"ใช
แล
ว" นั่
นคื อการตอสู
หลั่
งเลือดอย างแ∙จริ
งและ
มีความเชื
่
อมั่นในตัวเอง อัศวิน∙ี ข่
าดแคลนการฝ กฝน
เช
นเจ
าได
พ ัฒนาความมั่ นใจ∙ี ย่อดเยี ย่มของพวกเขา
ผานการตอสู 
นองเลือดอยางต อเนื่
อง ได กระตุ

น
พลังงานชีวิ
ตของพวกเขาและกลายเป นอัศวิ
นได
อย
าง
ราบรื่
น! เจายังขาดกระบวนการนี ้... "

"ดังนั้
น เจ
าต
องใช
เวลาในการฝก∙ี
ย่
งุ

ยากมากยิ
ง่
ขึ
น้
เพื
่
อกระตุ 
นศักยภาพของเจา!"
การแสดงออกของเรลิ นดูเหมื
อนว
าเขากำลังพยายาม
∙ีจ่ะบอกเบลิ
นว
ามันเปนไปเพื
่
อผลประโยชน ของเขา
เอง "คิดว
าอย
างไร? เจ
าสามารถมองเห็นสิ ่
ง∙ีข่
า
∙ำ
เพื่
อเจ
าได
หรื
อไม"

"แมวา
ข
าจะไม
เข
าใจ มันดูเหมื
อนว
าจะสุ
ดยอดมาก!"
เบลินกำหมัดของเขา "ขาจะฝกฝนอย
างหนัก ∙
านลอร
ด!"

ตอไปนี
้เจ
าคนโง
งมตัวน
อย∙ีถู่
กล
อลวงโดยเรลิ
นเริ
ม่
เตรียมตัว∙ี
จ่
ะออกไปในวันรุ

งขึ
น้

เห็
นเขาตื
่
นเต
นในการเตรี
ยมตัว เรลิ
นลิ
นส
ายหัว
ขณะ∙ีย่
มิ
้
อย
างอ
อนโยน

"เจ
าหนุ
มจริ
ง ๆ แล
วลื
มสิ
่
งต
าง ๆ ได
อย
างรวดเร็
ว
เขาหลงกลอย
างง
ายดาย ... "

อย
างไรก็ตาม เพื
่
อให
การใช
เจนนี่หญิงชัน้
สู
งคนนี
้
เพื
่
อเข
าสู

เมื
องหลวง เรลิ
นไมได
ไส
ใจจะช
วยพวกเขา

"ดาบของเจ า ... " เรลิ

นเอาดาบเหล็กของเบลินซึง่
เขาถื อไวหลังจากผ านการหลอมมามากมายแล วมัน
ก็ยงั คงเป
นประกาย แต มีรอยบิ
น่ขนาดเ∙ากับมด
ปรากฎขึ น้
บนตัวดาบ

ชนิ
ดของรอยนี ้
สามารถเกิดขึน้
จากการโจมตี นับไม
ถ
วน∙ี∙่ ำโดยอัศวินโดย∙ีใ่
ช
พลังเต็
มรู
ปแบบของเขา
เห็
นไดชดั ว
าเบลินได
พบกับอันตรายมากขึ น้
ใน
ดิ
นแดนป ารกร
างมากกวาหมาป าเปลวเพลิ
ง

"มี
สิ
่
งใดหรื
อ ∙
านลอร
ด?" การแสดงออกของเบลิ
น
แสดงออกถึ
งความงุ
นงงของเขา

"ดาบเล
มนี้
เก
าเกิ
นไปและไม เหมาะสำหรับการ
เดิ
น∙างของเจา ขาจะให
อันใหมแก
เจ
า! " มุ
มริ
ม
ฝปากของเขายกขึน้เป
นรอยยิ ม้

“ขอบคุ
ณ! ขอบคุ
ณมาก ∙
านลอร
ด! " เบลิ
นรู
ส
ึ
ก
ตื
่
นเต
นมากจนขอบคุ
ณอยางติ
ด ๆ ขัด ๆ

หลังจากการสู

รบครั้
งนี
้ใน∙ีส่
ุ
ดเขาก็
ได
ค
นพบว าการ
แตงกายของอัศวิ
นนั้
นยากแคไหน ด
านหนึ่
ง มี
ความลับของเ∙คนิคการหายใจ และใน∙างกลับกัน
มี
คาใช
จา
ยมหาศาลในการฝกฝนและการไดรั บ
อุ
ปกรณ

อุ
ปกรณ
∙ถี
่
ู
กหลอมโดยผู

เชี
ย่
วชาญมี
มู
ลค
ากว
า 100
เหรี
ยญ∙อง แต
หลังจากใช
ต
อสู

อย
างจริ
งจังไม
นาน
รอยบิ
น่
ก็
ปรากฎขึ
น้

อาวุ
ธธรรมดาจะสามารถ∙นได
สักแค
ไหน?

อัศวิ
นเติ
บโตผ
านการสู

รบและเขาสงสัยว
าอาวุ
ธ
เหลานี
้
จำนวนมากจะต
องถู
กนำมาใช
เพื
่
อการเติ
บโตนี
้

เบลิ
นเดิ
ม∙ีตั้
งใจจะซ
อมดาบเล
มนี้
และใช
มันต
อไป
เนื
่
องจากเขาเคยอาศัยอยู
ใ
นความยากจนและไม
สามารถ∙นต อการสูญเสี
ย∙รัพยากร แตเรลิ
นได
มอบให
เขาอี
กครั้งหนึ
่
ง!

"ไม
ต
องห
วง ข
าจะส
งบิ
ลไปหาเจนนี
่
"

อย
างไรก็
ตาม คำพู
ดถัดไปของเรลิ
น∙ำให
หวั ใจของเ
บลิน∙ีร่
สู

ึ
กซาบซึง้
ใจระเบิ
ดออกเป นชิ
น้เล็
กชิ
น้
น
อย "
เธอเป
นลูกสาวของมารควิสและอาจมี ∙องมากกว
า∙ี ่
ตระกูลของพวกเขาตองการ มันไมสำคัญหากพวก
เขาต
องจายเงิ
นเพี
ยงเล็กน
อยใช
มั้
ย? "

เรลิ
นโยนดาบใหม
ให
กบั เบลิ
น

"โอ∙
านลอร
ด! ∙
านไม
สามารถปล
อยใหขายังคง
รู
สึ
กซาบซึ
ง้
ถึ
งการกระ∙ำของ∙
านอี
กสักครู?"

เบลิ
นเสี
ยใจ แม
วามือของเขาไม
มี
ความไม
พอใจแม
แต
เล็
กน
อยในขณะ∙ี เ่
ขาจับดาบ

เคร
ง! เบลิ
นคอย ๆ ลู
บดาบ ขอบสีฟาของใบดาบมี
รายละเอียด มี
รปูแบบ∙ี
ซ่
บั ซ
อน และมีอากาศเย็
น
กระจายออกมาจากมัน
โดยอาศัยสัญชาตญาณของเขาหลังจาก∙ี
∙่ำงานมา
หลายปแลว เบลิ
นบอกได
วา
เป
นดาบเหล็ก∙ีด่
ี
∙สี
่
ุ
ด
เล
มหนึ
่
งในร าน

สิ
่ง∙ี
เ่
ขาไม
ได
สังเกตก็ คื
อก
อน∙ีเ่
ขาจะโศกเศร
า ฝ
ามื
อ
ของเรลินลูบ∙ีต่ัวใบดาบและ∙ิ
ง้ตราประ∙ับสีแดง∙ึ
บ
ไว

ตราประ∙ับนี
้
ถู
กแกะสลักลงในดาบและหายไป และ
แม
แต
เบลินก็
ไม
ได
สังเกตเห็
นเลย

……

กลุ

มของเจนนี
่
ได
พ ักและรวบรวมขึ
น้
∙ี
เ่
มื
องพอตเตอร
และเริ
ม่
ออกเดิ
น∙าง
แมวา
นักผจญภัยและ∙หารรับจางส
วนใหญ∙ตี
่ิ
ดตาม
เธอครั้
งสุ
ด∙ายเสี
ยชีวิ
ตหรื
อได
รับบาดเจ็
บ แตกไ็
ม
ขาดแคลนคน∙ี พ่วกเขาต
องการเสี
่
ยงและตองการ
ความมั่
งคั่
ง

เจนนี
่
ได
มอบ∙องคำจำนวนมากและรวบรวมคนมาก
พอ แนนอน ความแข็
งแกร
งของพวกเขาไม
มี
อะไร
มากมาย

เธอไม
มี
∙างเลือก ในดิ
นแดนสนธยา มังกรดิ นเขา
แพะเปนสิ
่
งมีช วี
ิ
ต∙ี
ม่
ี
พลังงานสู
งมาก เมื
่
อไม
นานมานี
้
มีคนพบรองรอยของมันในดินแดนปารกร
าง

ถ
าเธอปลอยให
โอกาสนี
้
ไป เธอก็
ไม
รวู

า
เธอจะมี
โอกาส
ได
เจออะไรอี
ก
แม
วา
เจนนี
่
จะสามารถรอไดมาร
ควิ
สอาร
กสั - ผู

ถู
ก∙รมานดวยพิ
ษ - ไม
สามารถ∙นรอได
นานนัก!

"เบลิน มันขึน้อยู
ก
บั เจ
าแลว!" มี
อี
กคนหนึ ่
งอยูใ
นกลุ
ม
และนี ่คื
อเบลินในชุ ดเกราะใหมของเขา เขาได
ซอมแซมมันตลอด∙ั้ งคื
น และเขายังสามารถใช งาน
มันตอได ด
านหลังของเขาคื อดาบ∙ีเ่
รลินมอบไวให
∙ำให เขาได
รับแรงบันดาลใจจากความกล าหาญและ
นาเกรงขาม และ∙ำให สาว ๆ บางคนในเมื อง
ชำเลืองมองเขาด วยสายตา∙ี เ่
ยายวน

แต
ตอนนี
้
มี
เพี
ยงแค
คำพู
ดจากเจนนี
่
เบลิ
นก็
รา
เริ
ง

รู
สึ
กถึ
งความยำเกรงของนักผจญภัย∙ี
อ่
ยู
ร
อบ ๆ ตัว
เขา ตลอดจนคำขอรอง∙ี
ก่ระตื
อรื
อร
นจากหญิงชัน้
สู
ง
เบลิ
นรู
ส
ึ
กราวกับว
าเขาได
ดื
่
มเหล
า∙ี
ม่
ี
แอลกอฮอล
รุ
นแรง และรู
สึ
กหวิวๆ

"ข
าไม
เคยคิ ดเลยว าข
า เบลิ
น จะมี
ชวงเวลา∙ี น่

า
ประ∙ับใจเช นนี้
!" เบลินพยักหน
าขณะ∙ี เ่ขาเหลือบ
มองไป∙ี เ่
จนนี่ความชื่
นชมปรากฎอยู ใ
นสายตาของเขา
"อยากังวล ขาจะไปเอาดอกโลหิ ตมังกรชัน้สู
งมาใหได
!"

"เห
อ เจ
าเพื
่
อน∙ี
น่

าสงสาร!"

เมื่
อเห็
นเบลิ
นลุ

มหลงไปกับ∙านหญิงของเขา เจมส
ผู
ยนือยู
ข
า
งหนึ
่
ง ไม
สามารถช
วยอะไรไดได
แตถอน
หายใจ

แล
วถ าเขาเป
นแกรนด
อัศวิ
น? ด
วยพลังของตระกูล
อาร
กสั พวกเขาสามารถเชื้
อเชิ
ญพวกเขาได
มานับสิ
บ!
คน∙ีพ่
วกเขาสนใจจริ
ง ๆ คื
อ∙
านเรลิ
น ผู

∙อี
่
ยู

เบื
อ้
งหลังเบลิ
น!

ในดิ
นแดนสนธยา มีเพี
ยงลอรดเมกัสลึ
กลับเ∙
านั้
น∙ี
่
เหมาะสำหรับ∙
านหญิ
งของเขา∙ีจ่
ะกมศี
รษะให

"นอกจากนี้∙านหญิงน
อยของเราคือเมกัสฝ
กหัด!
แม
วา
ระดับของเธอจะอยูใ
นระดับตํ
า แต
่ กไ็ม
ใช
แค
บุ
คคล∙ั่
วไป∙ีส่ามารถ∙ำอะไรได"

เจมส
ถอนหายใจลึ
กมากยิ
ง่
ขึ
น้

ความสามารถ∙ีจ่
ะกลายเป
นเมกัสเป
นสิ่
ง∙ีล่
ึ
กลับมาก
อย
างไรก็
ตาม หลังจากหลายปของการวิ
จยั เมกัส
พบว
าถาหนึ
่
งในพ
อแมเป
นเมกัส ก็
มี
โอกาสสูง∙ี่
ลู
กหลานของพวกเขาจะมีความสามารถเพิ่
มขึน้ถา
∙ั้
งสองคนเปนเมกัส โอกาสของเหล
าเมกัสฝ
กหัดคน
ใหมอาจเพิ
่
มขึ
น้
ถึง 33%!

นอกจากนี ้
ภายในกลุ

มของเหล
าเมกัสฝ
กหัดเหล
านี
้
ยังมี
โอกาสสู
ง∙ี
จ่
ะมี
พรสวรรค
∙โี
่ดดเด
น

ด
วยเหตุ
นี้เว
นแตจะมีขอยกเว
น หญิ งสาวในตระกู ล
ขุ
นนาง∙ี
ม่ี
พรสวรรค ในการเป นเมกัสไม
ได
รับอนุ
ญาต
ให
แต
งงานนอกตระกู ล ชะตากรรมเดี ยวของพวกเขา
คื
อการแตงงานกับญาติ สนิ
∙ของพวกเขาและสร าง
∙ายา∙∙ีจ่
ะมีความสามารถมากขึ น้
!

ตระกู
ลอารกสั อาจยิ
นดี
∙จี
่ะมีสตรีชาวนา∙ี
ม่
ี
พรสวรรค
∙จี
่ ะกลายเป
นเมกัสแตงงานภายในตระกู
ล
แต
พวกเขาจะไม ยอมอด∙นถ าเมกัสในตระกู
ล
แต
งงานกับบุ คคลภายนอก แม วา
พวกเขาจะเป
นแค
เมกัสฝ
กหัดของพวกเขาเ∙
านั้
น!

แน
นอน ว
า∙ั้
งเบลิ
นและเจนนี
่
ไม
ได
คิ
ดอย
างนั้
น

แมกระ∙ั่
งเบลิ
น ตัวเขาเองจริ
งจังขึ
น้มาโดยอัตโนมัติ
หลังจากเข
าดิ
นแดนป ารกร
าง รี
บเรงเพื
่
อรักษา
พลังงาน

เขาเติบโตขึ
น้มาในพอตเตอร∙าวน
และรู
เ
รื
่
องความ
นากลัวของ∙ี
น่่
ีหลายพื
้
น∙ี∙่
ดี
ู่
เหมื
อนจะปลอดภัยอาจ
เอาชี
วิตของนักผจญภัยได
ตลอดเวลา

เขาเป
นเบลิ
น ผู
∙จี
่
ะเป
นแกรนด
อัศวิ
น! เขาจะตาย
∙ีน่
่
ี
ได
อย
างไร?

"มี
อะไรบางอย
างอยู
ข
า
งหน
า!"
∙ันใดนั้
น ∙ั้
งกลุ

มก็
ตะโกน และเบลิ
นยันตัวเองขึ
น้
เข
าใกล
พวกเขา

"เราค
นพบสิ
่
งนี
้
! ลองมาดู
สิ
!"

เจนนี่
ไดเปลี่
ยนเสื้
อผ
าใหเหมาะสมกับการล
าสัตว
และตอนนี ้ดู
มี
ความสามารถและมี ประสบการณ
ตอนนี ้เธอชี
ไ้
ป∙ีร่
อยเ∙าขนาดใหญบนพื ้
นราวกับว
า
เธอไดเห็นสมบัติบางอยาง

เบลินก
มลงมอง ด
านหน
าเขาเป
นรอยเ∙
ายาวเกื
อบ
หนึ่
งเมตร

เจ
าของได
∙งิ
้
รอยเ∙
าลึ
กมาก ๆ ไว
ด
วยกรงเล็
บสี
่
อั น
จมลงลึกลงไปในพื
้
นดิ
น
"มีขอ
ตออยูห
า
ข
อในนิ้
วเ∙ากลาง และมี กลิ
่
น∙ี
ถู่
กต
อง
นี่
คือมัน! สิ
่
งนี
้
ถู
ก∙ิง้
ไว
เบื
อ้งหลังโดยมังกรดิ
นเขาแพะ!
"

เจมส
กเ็
ข
าหาพวกเขา หลังจากใช
สิ
่
งแปลก ๆ ในมื
อ
เพื
่
อตรวจสอบมันแลว เขาพู
ดกับเจนนี
่
ด
วยความมั่
นใจ

"เรากำลังรออะไรอยู
?
"

เธอมี
รอยยิ
ม้บนใบหนาของเธอ แมวา
เปาหมายของ
เธอจะมาอยู
ตรงหน
าของเธอ แตเธอก็ไม
ได
มุ

งหน
าไป
ข
างหน
า

"เราจะหาสถาน∙ีต่
ั้
งค
ายสำหรับวันนี
้
! นักล
า∙ั้
งหมด
จะยายออกไปและปฎิ บตั ิ
ตามรอยเ∙
า และพวกเจา
ต
องหา∙ี
ซ่

อนของมังกรดิ
นเขาแพะ! "

วัตถุ
ประสงค ของเจนนี ่
ในการมา∙ี น่
่
ี
คื
อการไดรับดอก
โลหิตมังกรชัน้สูงของมังกรดินเขาแพะ พื
ชพิเศษนี้
เพียงอาศัยอยู ร
วมกับมังกรดิ
นเขาแพะ และมัน
จำเปนตองหา∙ี ซ่

อนของมัน

"ขาจะให
รางวัลแก
∙กุ
คน∙ี ส่ามารถหา∙ี
ซ่

อนของ
มังกรดินเขาแพะพรอมกับรอยเหรี
ยญ∙อง!"

เพื
่
อ∙ี
จ่ะหาดอกมังกรโลหิตชัน้
สู
งใหเร็
ว∙ีส่
ุ
ดเ∙
า∙ี
จ่
ะ
เป
นไปไดเจนนี
่
ไมสนใจหากจะให รางวัลใหญ ๆ
และมันก็
ส
งผล∙ัน∙ีดวยเสี
ยงคำรามดัง

นักผจญภัยหลายคน∙ีไ่
มได
อยูหน
วยลา ก็
อยากจะ
ลองเสี
่
ยงโชค ถ
าพวกเขาไดรับรางวัลนี
้และหากรวม
กับเงิ
นเก็
บออมของตนเอง พวกเขาก็
จะเกษี
ยณอายุ
ไดจริ
งๆ

"พวกเขา ... " เบลิ

นได
มองบนใบหนาของเขา∙ี
แ่
สดง
ให
เห็
นว
าเขาไม สามารถ∙นตอการเฝ
าติ
ดตามนัก
ผจญภัยเหล านี
้ได

เขาไม
ใช
คนงีเ่
ง
า ใน∙างตรงกันข
าม เขาฉลาดมาก
และรูความตั้
งใจของเจนนี
่
ในการ∙ำเชนนั้
น

นักผจญภัยเหลานี้
ไมมี
พลังหรื
อมี
ความสามารถพิ
เศษ
หนา∙ี
เ่
ดียวของพวกเขาคื อการ∙ำหนา∙ี
เ่
ป
น
เครื
่
องมือและเหยือ่!

ตอนนี
้
∙พี
่วกเขาเข
าไปในดิ
นแดน∙ีม่
ังกรดิ
นเขาแพะ
อยู
ภ
ายใน พวกเขายอมจะดึ
งดู
ดพฤติ กรรมของมัน
โดยเหล
านักผจญภัย∙ี
ก่
ำลังวิ
่
งหนี
ไป

พวกเขาจะสามารถหามังกรตราบเ∙
า∙ี
พ่
วกเขาเดิ
น
ตามเสี
ยงคำรามหรือรอยเลื
อด

"มันไม
สามารถชวยได เบลิ
น!" เจนนี
่
หวั เราะอย
างขม
ขืน่"ข
าจะชดใช
ให
กบั ตระกู
ลของพวกเขาในภายหลัง ...
"

เมื
่
อดวงอา∙ิ
ตย
ตกแล
ว ∙ั้
งสามคนก็
ไม
กลับมา

เจนนี
่
กำลังมองหาไปใน∙ิ
ศ∙าง∙ี
∙่
งสามเดิ
ั้ นเข
ามา
อย
างดี
ใจ

"∙ีน่
่
ี
" เบลิ
นหยิบหินบนพื
้น การแสดงออกของเขา
ซับซ
อนเมื่
อเขามองไป∙ี
ค่
ราบเลือดและผ
าขาดบาง
ชิ
น้
บนหิ
นก
อนนั้
น

ตอน∙ี
่
301 แสวงหา

ภายใต
แสงไฟสองสว
างมี
รอ
งรอยของความสับสน
วุ

นวาย∙ี
เ่
กิ
ดขึ
น้เลือดและเศษเนื
้
อ

เห็
นได
ชดั ว
าก
อน∙ี
ม่
ันจะกิ
นอาหาร มังกรดิ
นเขาแพะ
ได
เล
นกับอาหารของมันกอน

เมื
่
อเห็
นดังนั้
น ใบหน
าของนักผจญภัยมื
ดลง∙ัน∙ี

ด
านนอกของตรงนี
้มีรองรอยของคราบเลื
อดเป
น
จำนวนมากจึ
ง∙ำใหเสน∙างมี
แตเลื
อดไหล

"ตามมันไป"
ด
วยคำสั่
งของเจนนี
่
คนกลุ

มนี
้
กไ็
ด
ยกคบไฟขึ
น้
และ
∙ำตาม

แดนสนธยาอยู ใ
ตดิ
นและปกคลุมไปดวยความมื ด
ตลอด∙ั้ งปอย
างไรก็
ตามมนุษย∙รี
่
อดชีวิ
ตมาก็ ยงั
ไม
ได
พ ัฒนาตัวเองให
เห็
นในความมืดไดดังนั้
นคบไฟ
จึ
งเป
นหนึ ่
งในสิ่
งของจำเป
นเมื
่
อออกสำรวจในแดน
สนธยา

"รอยเ∙
ามี
ความชัดเจนมากขึ
น้ตรง∙างนี
้
!"

เบลิ
นยกคบไฟด วยมื
อข
างหนึ่
ง อี
กมื
อจับดาบเหล็
ก
ของเขาไว
แน
น ข
อต
อของเขาเปลี่
ยนเป
นสีขาว
เล็
กนอยเนื
่
องจากการใช
แรงมากเกิ
นไป
กลิ
่
นเหม็นกระจายอยู
ในอากาศจน∙ำให
เบลิ
นนึ
กถึ
ง
ตอน∙ีเ่
ขา∙ำงานอยู
∙คี
่อกม
าตอนเด็
กๆ

จากนั้นแสงสว
างของ∙ุกคนก็ปรากฏขึน้
จากเนิ
นเขา
เล็ก ๆ ∙ี
∙่
ำดวยหิ
นสีดำ ∙ี
เ่
ชิ
งเขาเป
นถํ
าขนาดใหญ
้
∙ี∙่อดยาวลึ
กเข
าไปด
านใน

"เราไม
สามารถต
อสู
ได
ในถํ
าของมันได
้ เรา
จำเปนต
องล
อให
มันออกมา! "

เจนนี
่
ตัดสิ
นใจหลังจากมองไป

ดวยแสงสลัวนี
้
มันก็
มี
ผลกับดอกโลหิ ตมังกร หากพวก
เขาตอสู

ในถํ
าขนาดเล็
้ ก ถาดอกไม
มันได
รับความ
เสียหายมันก็
จะไม
มี
ประโยชน แมวา
เจนนี่
และคน∙ี่
เหลือจะสามารถฆามังกรได
"อย
าหวงเลย มังกรดิ
นเขาแพะมันมี
สติปญ
ญาตํา
่
และมีความไวต อกลิ
่
นเลื
อด เราสามารถใช
สิ
่
งนี
้
มา∙ำ
เป
นกับดักได"

เจมส
ยนื
ขึ
น้ในขณะนี้
และภายใต คำสั่
งของเขา นัก
ผจญภัยช
วยกันวางกับดักง
าย ๆ ข
างนอกถํ า
้

เนื่
องจาก∙รัพยากรมีจำกัด และพวกเขาไม
สามารถ
รับรู
ถึ
งมังกรดิ
นเขาแพะไดเจมส
จงึ
เลื
อกกับดัก∙ี
่
ง
าย∙ีสุ่
ด!

สัตว
ตัวดำ ๆ ∙ีด่
ู
เหมื
อนแพะถูกจับให
ดื
่
มยาสี
แดง∙ั้
ง
ขวดและถู กวางไว
กลางถํ
า สี
้ ่
ขาของมันถู
กผู
กไว
ดวยกันและหลอดเลือดแดงหลักของมันถู
กเฉื
อนให
เลือดสดพุ
งออกมา เลื
อดสด ๆ ไหลลงมาบนพื ้
นอ
ย
างรวดเร็
ว

นักผจญภัย∙ี
อ่
ยู
ร
อบ ๆ ไดเก็บคบไฟไปนานแล ว
และอด∙นรอกันโดยไม
กลา∙ีจ่ะหายใจเสี
ยงดังด
วยซํ
า
้

มื
อของเบลินอยู
บ
นดาบของเขา เหลือบไป∙ี เ่
จนนี่
ซงึ
่ดู
เหมื
อนกังวลมากและเจมส
กด็
ู
นากลัว ตัวเขาเองก็
ตั้
งใจ

* ตึ
บ ตึ
บ! ตึ
บ ตึ
บ!*

เพียงแค สิบกว
านา∙ี
เ∙
านั้
น แต
ในใจของ∙ุ
กคนใน
ปจจุ
บนั ดูเหมื
อนว
าเวลาผ
านไปเป
นรอยปใน∙ี
สุ่
ด
เมื
่
อนักผจญภัยกำลังเริม่
หมดความอด∙น ก็ เกิ
ด
เสี
ยงฝ เ∙
าดังขึ
น้

"นั่
นแหละ! เตรี
ยมพร
อม!"
นักผจญภัย∙ี
ก่ำลังนอนรออยู
ข
า
งนอกก็พยักหน
าของ
พวกเขา แล
วเตรียมอาวุ
ธและธนูของพวกเขาเล็
งไป∙ี่
ปากถํา
้

"เหอะ!"

เสี
ยงหายใจหนัก ๆ ดังขึ
น้
ตามดวยกลิ่
นแปลก ๆ ∙ี่
แรงขึ
น้
เป
นสิบเ∙
า! แพะ∙ี เ่
ป
นเหยื
อ่
ได
แต
รอ
งอย
าง
อนาถ

กราชชช! กราชชช!*

พร
อมกับเสี
ยงของการเคี
้
ยวและบด แล
วเสี
ยงของ
แพะนั้
นก็
หยุดลง
"ใช
มังกรดิ
นเขาแพะรึ
ปาว?" ตอนนี
้
เขาเป นอัศวิ
น
สายตาของเบลิ นดี
ขนึ
้มาก ด
วยแสง∙ีจ่าง ๆ เขา
สามารถมองเห็ นร
างของมอนสเตอรตัวนี้
ได
บางสวน

มอนสเตอร
ตัวนี
้
มีความยาวประมาณ 15-16 เมตร
สี
่
ขาหน
ารองรับร
างอันใหญ
โตและมี
กรงเล็
บแหลมคม
เป
นเส
นตรงยาวบนพื ้
น

เหนื
อดวงตาสี
เหลื
องของมันมี
เขาสี
ดำสองแฉกงอขึ
น้
ดุ
จสัญลักษณ
ของป
ศาจ

ด
วยการเป
ดและป
ดปากของมัน ฟ
น∙ี
ค่
มช
วยกันบด
และเคี
้
ยวแพะจนกลายเป
นก
อนและเศษเนื
้
อกระเด็
น
ออกไป

"ตามคำสั่
งของข
า ลุ
ย !!!!”
เจมส
ยกแขนขึ
น้
และก อนหิ
นขนาดกำป
น
ถู
กโยนลง
ไป∙ี
ด่

านข
างของมังกร

* ตึ
้
ง!*

ต
อมาเกิ
ดแสงและความรอนจำนวนมากจากหิ
น ดุ
จ
ดวงอา∙ิ
ตย
กำลังตกลงสู

พื้
นดิ
น

แสงสว
าง ช
วยขจัดความมื
ด และกระจายมาบนผื
น
แผ
นดินแหงนี
้

"โฮ
รรร ... โฮ
รร ... "

ภายใต
แสงจ
า∙ี
ร่
ุ
นแรง นักผจญภัยในป
จจุ
บนั ป
ดตา
นํ
าตาไหลออกมาจากขอบตา
้
มังกรดินเขาแพะ∙ี
เ่
คยชิ
นกับชี
วิ
ตอยู
แ
ต
ในความมื
ด
กำลังโกรธ

“เร็
ว! ตอนนี
้
มันตาบอดชัว่
คราว ไปเลย "

เบลินรู
อยู
แล
วว
าเมื
่
อสิ
่
งมีช วี
ิ
ตเหล
านี
้
∙ใี
่
ช
ช วี
ิ
ตอยู
ใ
น
ความมื ด พอโดนแสงพวกมันจะตาบอดเป น
ระยะเวลานึ ง เนื
่
องจากไมเคยโดนแสงมาก อน และ
นี
่
คือเวลา∙ีด่ี
∙สี
ุ่
ดสำหรับพวกเขา∙ีจ่
ะลุ
ย!

นอกจากนี้
การ∙ำงานของหิ
นดวงอา∙ิตยคื
อการ∙ำ
ให
พื
้
น∙ีเ่
ต็
มไปด
วยแสงซึ
ง่
∙ำให
มันเป
นประโยชน
มาก
ขึ
น้
ในการช
วยให
กลุ

มของพวกเขา∙ีจ่
ะสามารถแสดง
ความสามารถ!
"เพื
่
อสร
างโอกาสนี
้เมื
องพอตเตอร
ได
มอบก
อนหิน
ดวงอา∙ิตย
ซงึ
่
เป
นของสนับสนุ
นประจำปเปลื
องจริ
ง
ๆ!"

มีนักผจญภัยหลายคน∙ี ค่ิ
ดเช
นเดี
ยวกับเบลิ
น แต
ความคิ ดนี้
ได
ส
งหลุ
ดลอยออกไปในชัว่
ระยะเวลาสั้
นๆ
จากนั้นพวกเขาก็คำรามกวัดแกว
งอาวุ
ธในมือของพวก
เขาและเขาใส
มอนสเตอรขนาดใหญ∙อี
่ ยู
ต
รงหน
า

ภายใต
แสงสว าง แม แต
เกล็
ดสีนํ
าตาลและเส
้ นเลื
อด
บนกลามเนื
้อดานหลังของมังกรดิ
นเขาแพะก็
ถู
ก
มองเห็
นไดอยางชัดเจน

* ซิ
ว ซิ
ว!*

การโจมตี
ครั้
งแรกนั้
นเป
นของกลุ

ม∙หารรับจ
าง∙ี
ม่
ี
∙ั้
งธนู
และลูกศร เห็
นได
ชดั ว
าพวกเขาเป
นกลุ
ม∙ี
ส่วม
ชุ
ดเครื่
องแบบพรอมด
วยลู กธนู
เหล็
ก∙ีแ่
วววาวดุ
จ
นํ
าแข็
้ ง

ลู
กศรอันแหลมคมพุ 
งไปด
วยกับแรงมหาศาลเจาะเข
า
ไปในด
านหลังของมังกรดินเขาแพะ

"โฮร
วว!"* มังกรดิ
นร
องอย
างต
อเนื
่
องและลู
กศรส วน
ใหญถู
กสะบัดออก อยางไรก็
ตามมี
บางส
วน∙ี
ย่
งั ติ
ด
อยูบ
นหลัง

"ฆ
ามันน" ตอนนี
้
นักผจญภัยกำลังพุ

งไปข
างหน
า

"โฮรรรร!" มังกรก็
คำรามออกมา ∙ันใดนั้
นมันก็
หนั
ตัวกลับแลวสะบัดหาง!
หางเปนเหมื
อนกระบองขนาดใหญ ∙กี
่
วาดไป∙ั่
วพื้
น∙ี
่
และ∙หารรับจาง∙ี
พ่

ุ
งเข
าไปก็กระเด็
นออกมา มีไม
กี
่
คน∙ีโ่
ดนหางฟาดใส∙ำใหเลื
อดของพวกเขาอาบไป
∙ั่
วอากาศ

"เป
นประสา∙รับเสี ยงและกลิ ่
น∙ี
ด่
ี
อะไรเยี
ย่งนี ้
!" เบ
ลินได
กล
าวดวยกับความชื่
นชม ตาของมังกรดินเขา
แพะมีขนาดเล็ กมากและเกือบจะหมดสภาพไป∙ั้ งหมด
ดวยแสงสวางจู 
ๆ ก็
ไม
เห็
นอะไรเลย แตสิ
่งมี
ช วีิ
ต∙ุก
ตัว∙ี
อ่
าศัยอยูในความมื
ดมีลักษณะพิ
เศษในการ
แยกแยะวัตถุ อื
่
นๆ

เบลิ
นหลบหางเหล็
ก∙ี
ฟ่
าดไปมาและยกดาบขึ
น้วง
แหวนของแสงล
อมรอบตัวเขา

"ดาบคู

!" ในชัว่
พริ
บตาเขาใช
เ∙คนิ
คสังหารลับของเร
ลิ
นกับดาบคู


แสงมหึ
มาเป นรู
ปกางเขนตัดขวางไปยังมังกรดิ
นเขา
แพะ∙ี
ย่
งั คงแยกเขี
้
ยวอยู

ความกดอากาศ∙ี ร่
ุ
นแรงและแรงดึงดู
ดอันยิ
ง่ใหญ
ได
รับความสนใจจากมังกรดินและยกขาขวาขึน้ใช
กรง
เล็
บตั้
งรับไปยัง∙ิ
ศ∙างของเบลิ
น!

กรงเล็บสี
ดำขนาดใหญ
ปะ∙ะกับแสงรู
ปกากบา∙และ
ได
ยนิเป
นเสี
ยงแก
วแตกในอากาศ

"โฮร
ววว ... " มังกรดิ
นยังคงกรี
ดร
อง กรงเล็
บสี
ดำ
ขนาดใหญ ∙ำลายแสงกากบา∙ลงและพุ 
งต
อไปยังเบ
ลิน
"รุ
นแรงและเร็
วอะไรเช
นนี
้
!" เบลิ
นชมและใช
ดาบเป
น
โล
กำบัง

* แก็
ง!!!!!*

กรงเล็ บขนาดใหญ
และดาบเหล็
กปะ∙ะกัน ส
งเสี
ยง
ดังกังวานและคลื
่
นเสี
ยงออกมา เบลิ
นรู
ส
ึ
กถึงพลังอัน
ยิ
ง่ใหญ ∙สี
่

งผ
านมาจากดาบและดาบเกื
อบจะลอยไป

“อ
า!" เขากัดฟ
นไวจับดาบเพื
่
อชี
วิ
ตอันเป
น∙ี
ร่
ัก โดย
ใช
พลังจากมังกรในการถอยไปดานหลัง

"โฮร
ววว!" มังกรดิ
นโกรธอยางเห็
นได
ชดั มันสะบัด
หางเหล็กอีกครั้
งและสับ∙หารรับจ
างสองคน∙ี พ่
ุ
งเข
า
ไปข
างหนาขาดเปนสอง∙อน!
∙หารรับจาง∙ั้งสองคนรอง ร
างเล็
ก ๆ ของพวกเขา
ยังคงดิ
้
นอยู บ
นพื ้
น ลำไส
กระจายออกมาบนพื ้
น ฉาก
นองเลือดนี้
ไดขม
ขูเ
หล
า∙หารรับจ
างและนักผจญภัย
∙ีเ่
หลื
อ∙ัน∙ี พวกเขาถอยกลับไปไมกล
า∙ี
จ่ะก
าวไป
ข
างหนาอี
กต อไป

"พวกเราจะ∙ำไงดีละ? เจมสมังกรดิ
นเขาแพะนั้
น
กำลังจะกลับไป∙ี
ถ่
าของมันแล
้
ํ ว เราต
องคิดหน∙าง! "

"อี
กนิ
ดนึ
ง อี
กนิ
ดนึ
ง" ตอนนี
้
เจมส
กำลังมองมังกรอยู

แล
ว∙
องคาถา

โฮร
ววว!

ในขณะนั้
นร างกายของมังกรดินเขาแพะ∙ี
เ่
กื
อบจะ
กลับไปก็
หนั มาอยางกะ∙ันหัน! ตุ

มพองของหนอง
เริ
ม่
บวมและแตกออกเผยให
เห็
นหนองสี
เหลื
อง

"โหวววโหววว... " เสี

ยงของมังกรดิ
นเขาแพะเริ
ม่
ตําและเริ
่ ม่
ร
องไห ดวยความเจ็
บปวด

"นี
่
เป
นวิ
ธกี
ารแกปญ
หาแบค∙ี เรี
ย∙ี ใ่
ห
พลังงานสู
ง
โดยเฉพาะอย
างยิ
ง่
สำหรับมังกรดิ นเขาแพะ มัน
สามารถลดการปองกันของหนังชัน้นอกของมันได
!"

เจมส
อธิ
บายสั้
น ๆ กับเจนนี
่
อย
างรวดเร็
วแล
ว∙
อง
คาถาบางอย
าง

การกระเพื่
อมอัน∙รงพลังจากอนุ
ภาคพลังงานได
เกิ
ดขึ
น้
อยางตอเนื
่
องจากชายชราซึ
ง่
ดู
เหมื
อนจะเป
น
พอบ
านเ∙านั้
น
"นี
่
เปน ... ผู

วิเศษ! ดังนั้
น ลอร
ดเจมสเป
น เมกัส
ผู

มีเกี
ยรติ ! " นักผจญภัยต าง∙ำการยกยอง

ในดิ
นแดนใตดิ
น เมกัสเป
น∙ี
ร่
จู

กั และได
รับการยก
ย
องอย
างกว
างขวาง

"โมสตา ลู
กบอลกัดกร
อน!" เจมส
กส็
ะบัดแขนขวา
ของเขา

ลู
กบอลสีฟา
ขนาดใหญ ดิ่
งตรงขึ
น้
ไปบน∙องฟ
าแล
ว
โค
งลงมาโดนหลังของมังกรดิ
นไดอย
างแม
นยำ

ลู
กบอลนําสี
้ ฟา
กระจายออกมากลายเป นของเหลวสี
ฟ
าเมื
่
อผสมกับหนองสี
เหลือง ∙ัน∙ี∙ำให
เกิ
ดความ
ร
อนขึ
น้
จำนวนมากและเริม่กัดกร
อนลง
"โฮร
ววววก!" เสี
ยงกรี
ดรองอันน
าสงสารของมังกร
ดินดังขึ
น้
และเนื้
อบนหลังของมันกลายเป
นเนื
้
อสุก
เปนจำนวนมาก

"พวกเจ
ากำลังรออะไรอยู ?นี
่
คื
อช
วงเวลา∙ี
ก่
าร
ป
องกัน∙ี
อ่

อนแอ∙ี สุ่
ด! "

เจมสวางมือไว
ขา
งหลัง เขาดูเหมื
อนกับผู

เชี
ย่
วชาญ
นักผจญภัยดู เหมื
อนจะตื ่
นขึน้มาจากความฝนและพุ

ง
ไปอีกครั้
ง

ตอนนี ้
เพราะเจมสความเร็
วของมังกรดิ
นลดลงแล
ว
ก็หนังและเกร็
ดของมันก็
หายไปซะสวนใหญ∙หาร
รับจ
างสามารถฟนและสรางบาดแผล∙ี เ่
ป
ดอยู
ด

วย
อาวุธของพวกเขาอย
างง
าย ๆ
ด
วยไม
นาน สถานการณ
∙ ั้
งหมดก็
พลิ
กกลับเป
นตรง
ข
าม

ตอน∙ี
่
302 ความก
าวหน
า

"โอ
วว โอ
วว ... "

ภายใตการโจมตี เช
นนี้มังกรดิ
นเขาแพะยังคงร
อง
และหันหลัง มันไมใส
ใจกับอาการบาดเจ็บ∙ีร่
า
ยแรง
∙ี
เ่
กิ
ดขึน้
อยางตอเนื่
องและเหลาผู
คน∙ีต่
ิ
ดตามมัน
และโจมตีมันอยู แล
วมันก็ได
คลานกลับเข
าไปในถํา!
้

"แย
แล
ว มันต
องการ∙ี
จ่
ะหลบหนี
!"

เจนนี
่
อุ
∙านออกมาและเธอก็
รี
บนำธนู และลู
กธนูซงึ
่
ดู
เหมื
อน∙ำด
วยมื
อ ∙ี
อ่
ยู
ด
านหลังของเธอออกมา
เธอหยิ
บลู
กธนู
สี
เขี
ยวออกมาและวางบนคันธนู

* เวง! เวง! เวง!*

หลังจากนั้
นแหวนต
าง ๆ ในอี
กมื
อนึ
งก็
เรื
องแสงขึ
น้

"ล็
อคเป
า!" "เตรี
ยมพร
อม!" "คาถาสายลมม!"

∙ุ
กคนต
างเยิ
นยอเจนนี
่

"นาย .... นายหญิง เจนนี่

ก็
เป
นแมมดหรือ?" เบลิ
น∙ีอ่
ยู
ไมไกลออกไป อาปากค
าง คิ
ดว
าเขาอาจจะอยู

ในความฝ น

“เฟ
ย
ว?*
เจนนี
่
ปล อยลู
กศร∙ีอ่
ยูใ
นมื
อของเธอและสายลมสี
เขี
ยวก็
บ นิออกจากธนูของเธอไป

* ปู!
* ลู
กศรแสงสี
เขี
ยวพุ

งชนดวงตาของมังกรดิ
น
เขาแพะ∙ำใหเลื
อดสี
แดงไหลออกมาจำนวนมาก

"โฮวรรร!" มังกรดิ
นหันกลับมาอย
างรวดเร็
วและพุ

ง
ไปยังเจนนี
่

“เยี
ย่
ม! นี
่
แหละ" เจนนี
่
แสดง∙
า∙างตื
่
นเต
น

"ไม
! ถอยไป " ในอี
ก∙าง เจมส
∙อี
่
ยู
ด

านข
างได
ตะโกนออกมา

"โฮร
วววว!" มังกรดิ
นเขาแพะคำรามลั่
นพร
อมกับอ
า
ปากปล
อยลู
กบอลสี
ดำออกมา

ลู
กขนาดใหญ ระเบิดกลางอากาศเปลวเพลิ
งสี
ดำ
กระจายไป∙ั่
วบริเวณ

“อ
า!" "ตาข
าา……"

เปลวเพลิ
งสีดำ∙ี
ร่
ว
งลงมาบนร างของ∙หารรับจ
าง∙ำ
ให
เขาบาดเจ็
บสาหัส∙ัน∙ีนักผจญภัยหลายคนเริ ม่
ร
องและวงลอม รอบมังกรก็
มีช
องโหว
ออกมา

"เหอะ!" "เหอะ!"* มังกรดิ

นเขาแพะกระตุ
นพลังงาน
ให
กบั ∙ุ
กสวนของร
างกายและมันก็พองขึ
น้
และผิ ว
ของมันก็เปลี่
ยนเป
นสีแดง

ความเร็
วของมันเพิ
่
มขึ
น้
อย
างรวดเร็
วและมี
เป
าหมาย
อยู
∙
เี
่
จนนี
่

"ปกป
องนายหญิง!" ผู

เฝ
า∙ี
ร่
อดตายคนหนึ
่
งจับดาบ
ด
วยแขนซ
ายและวิ่
งไปข
างหน
า

"แกร็
กก!"* มังกรดิ
นเป
ดปากของมัน∙ีเ่
ต็มไปดวย
เขี
้
ยวคมและกัดลงบนอัศวินแล
วเคี
้
ยวอยางตอเนื่
อง
เลื
อดและเนื
้
อหล นลงมาจากช
องว
างระหวางฟน

"อ
า ... " เจนนี
่
ตกใจมากจนขาของเธออ
อนและเธอก็
ร
วงลงไปกอง∙ี พ่
้
ื
น

เธอเป
นเมกัสฝกหัด ระดับ 1 การโจมตีด
วยธนูนั้
น
เป
นผลมาจากวงแหวน∙ี เ่
ธอมีเ∙
านั้
น หลังจากการ
โจมตีครั้
งนี
้
พลังจิ
ตวิญญาณของเธอก็ หมดไปเกือบ
หมดและมันก็ เป
นไปไมได
∙จี
่ะโจมตีอี
กครั้
ง
ตอนนี้
เจนนี
่
เป
นผู
หญิ ง∙ี
เ่
ปราะบางและเป
นชนชัน้
สู
ง
∙ี
ไ่
ร
อำนาจ เธอกำลังเป
นอัมพาตอยูบ
นพื
้
น รอ
อนาคต∙ีเ่
ธอไม
รวู

า
จะเปนอย
างไร

“อู
ววว!!!” มังกรดิ
นเขาแพะไมสงสารเธอแม
แตน
อย
มันอาปากกว าง ฟ
นกรามของมันเต็มไปด
วยเนื
้
อและ
เลื
อด มันกระโจนเข ามาและกัดเธอ

"ข
าจะตาย? ข
าขอโ∙ษ∙านพอ ... " ปากของเจนนี
่
เป
ดอยูค
รึ
่
งหนึ
่
ง นําตาไหลออกมาจากตาข
้ างขวาของ
เธอ

* แด
ง!*

อาการปวดเฉี
ยบพลัน∙ี
เ่
ธอคาดคิ
ดไว
ไม
ได
ปรากฎขึ
น้
และเจนนี
่
กเ็
ป
ดตาของเธอด
วยความตะลึง ∙ั้
งหมด∙ี
่
เธอเห็
นก็
คื
อร
าง∙ี
แ่
ข็
งแกร
งต
อหนาเธอ

"เฮ
! ในเรื
่
องอัศวิ
น จะมีอัศวิ
นปรากฎตัวเมื
่
อใดก็
ตาม∙ี เ่
จ
าหญิงกำลังเดื
อดรอนใช
มั้
ย? "

เบลิ
นหัวเราะ ฟ
นดาบในมื
อของเขาไปข
างหน
าอย
าง
โหดร
าย!

ดาบเหล็
กขนาดใหญ ถู
กฟนลงบนผิว∙ีห่
วั มังกรจน∙ำ
ให
เกิ
ดประกายไฟขึน้เบลินตะโกนขึน้พลังชี วิ
ตโผล
ออกมา บนพื้
นผิวของชุดเกราะดู
เหมือนว าจะมีชนั้
ป
องกัน∙ี
เ่
กิ
ดขึ
น้
จากแสง

"โฮร
วววว!"*
มังกรดิ
นถอยหลังไปสองสามก
าว

"....โอนี
่
คือชี
วิ
ตจริ
งของอัศวิ
นผู

กลา∙ีต่
อสู

กบั มังกร
ชัว่
ราย! " เบลิ
นมองไปยังเจนนี
่
เบื
อ้งหลังเขาและ
จากนั้ นก็มองดู
วา
เขามี
พลังชี
วิ
ตมากแค ไหน รอยยิ ม้
อันสิ ้
นหวังก็
ปรากฎ∙ีร่
มิ
ฝปากของเขา

หวื
อ....*

ร
างสี
ดำโจมตี
มังกรดิ
นอยางตอเนื
่
องและคนอื
่
น ๆ ก็
เห็
นเฉพาะฝุ
น
∙ี ป่
ลิ
วว
อนอยูต
รงกลาง รวมถึ
งได
ยนิ
เสี
ยงร
องจากมังกรดิ
น

ภายใตแรงกดดันอันใหญหลวงจากมังกรดิน เบลิ
น
รู
ส
ึ
กวานาย∙านเรลิ
นบังคับให
เขาเรี
ยนรู
อ
ย
างฉับพลัน
เมื
่
อเขาเริ
ม่
ชำนาญในเ∙คนิ คบางอยาง
ในขณะนี
้
เขารู
ส
ึ
กว
างเปล
าราวกับว
าเขาสู
ญเสี
ยพลัง
∙ั้
งหมด∙ี
เ่
ขามี
อยู


"การระเบิ
ดพลังจากเ∙คนิ
คลับถู
กใช
จนหมดไปและ
พลังชี
วิ
ตของข
าก็
หมดไปแลว!"

หัวใจของเบลิ
นจมลงและเงาดำเหมื
อนกระบองเหล็ก
ก็
ไดเจาะผ
านเกราะแสงมาอย
างหฤโหดบนหนาอก
ของเขา

"แกร็
ก!" เกราะเหล็
กยุ
บไปข
างในและเบลิ
นก็
ลอยไป
ข
างหลังมี
เลื
อดไหลออกมาจากปากของเขาเป
น
จำนวนมาก

“ไม
!”
ในขณะ∙ีเ่
ขากำลังจะตายเขาดูเหมื
อนจะเห็
นเงาขนาด
ใหญ
ของมังกรดิน พรอมกับไดยนิ
เสี
ยงครํ
าครวญ
่
อย
างโศกเศรา

"ชี
วิ
ต∙ำไมช
างสั้
นนัก! อย
างไรก็
ตามข
าไม
มี
ความ
เสี
ยใจอี
กต
อไป! "

ด
วยรอยยิม้
อ
อนโยนเขาเห็
นภาพ∙ีเ่
จนนี
่
กำลังร
องไห
อย
างหนักขณะอยู
บ
นพื้
นดินในความ∙รงจำของเขา

"ลู
กศิ
ษย
ขา
จะตายอย
างไร
จดุ
หมายแบบนี
้
ได
อย
างไร?"

เช
นเดี
ยวกับ∙ีเ่
บลิ
นกำลังจะหมดสติ เวลาดู
เหมือน
จะหยุดลงและสภาพแวดล อมของเขาเปลี
่
ยนเปนสีดำ
และสีขาว ร
างกายของเขาดูเหมื
อนจะติดอยู
กลาง
อากาศ

"มันเป
นเสียงของนาย∙ านเรลิน! ใน∙ีส่
ุ
ดเขาก็
ยอมรับวาข
าเปนศิษย
ของเขา! " เบลิ
นรูส
ึ
กดีใจมาก
เมื
่
อคิดเกี
ย่วกับเรื
่
องนี
้
ในขณะ∙ี เ่
ขากำลังจะตาย

ตอมาเขารูส
ึ
กวาดาบเหล็กบนมื อขวาของเขา
ตลอดเวลาร อนขึน้
ราวกับกำลังจะไหม
เหมือนกับว
า
เขากำลังจับเหล็กรอนอยู

* เวง เวง! ดาบสั่

นไปมาอยูต
ลอดเวลาและมี
สี
ม
วง
แดงเขมปรากฎขึน้บนใบมีด

“อ
าา!”

เบลิ
นรู
ส
ึ
กถึ
งกระแสความร
อน∙ี
ถ่
ู
กส
งมาจากดาบ
เหล็
กวิ
่
งไป∙ี
∙่
อ
งน
อยของเขาซึ
ง่
พลังชี
วิ
ตของเขาถู
ก
เก็
บไว

"เป
ง..."* เสี
ยงเหมื
อนขวด∙ีร่
ะเบิ
ดขึ
น้คอขวดของ
การกลายเป นแกรนดอัศวิ
นถู
กเป
ดออก - ปญหา∙ี่
รบกวน เบลิ นมาเป
นระยะเวลานาน ถูกข
ามไปได
!

พลังงานชีวิ
ต∙ีม่
ี
ประสิ∙ธิภาพมากกว
าอย
างนอยสิ
บ
เ∙าก
อน∙ีจ่
ะรวมตัวกันจากเนื
้อ∙ี
ห่
น
าบริ
เวณ
∙องนอยของเขาและไหลมาผ านแขนของเบลิ
น

“ช
าาา!”

เบลิ
นถือดาบของเขาและเฉื
อนไปข
างหนา บนพื้
นผิ
ว
ของดาบเหล็ก, แสงสี
แดงจากรู
นสว
างขึ
น้อย
าง
ฉับพลันและลำแสงจากดาบพุ
งผ
านอากาศปรากฎ
ขึ
น้
ตรงหน
าของมังกรดิ
น

ภายใตแสงสี
ดำและสี
ขาว∙ำให
มังกรดิ
นนั้
นมึ
นงง เบ
ลิ
นมุ
งเป
าไป∙ี
ค่
อของมัน

หวื
อ....*

ลมเย็น ๆ พัดผ
านไปและรอยดำและขาวจางไป
กลับสู

โลก∙ี
ม่ี
สี
สันตามปกติ

"แกร็
กก!"*

เส
นสี
แดงล
วนปรากฎ∙ี
ค่
อของมังกรดิ
น

รอยนี
้
เริ
ม่
แพร
กระจายจนปกคลุมลำคอ∙ั้
งหมดและ
เลื
อดสี
แดงอมเขี
ยวไหลออกมาตลอดเวลาหัวใหญ
โต
ของสัตว
รา
ยก็
ตกลงไปบนพื
้
น

* ก
อง! หลังจากสูญเสียศี
รษะ รางใหญของมังกรดิ
น
เขาแพะตกลงไป∙ี พ่้
ื
น พรอมกับเกิ
ดแผนดินไหว
เล็
กน
อย∙ำให เกิ
ดฝุ
นเปนจำนวนมาก

"เกิ
ดอะไรขึ
น้
กับเขา? " เจนนี
่
รสู

ึ
กงงเล็
กน
อย

"เขา∙ะลวงขัน้
ได
! เขาผ
านคอขวดของแกรนด
อัศวิ
น!
" เจมส
พึ
มพำกับตัวเองและช
วยเจนนี่
ขนึ
้
มา

"ฮ
าๆๆ ขารู
ว
า
ข
าเป
นอัจฉริ
ยะ! ข
าจะตายแบบนี
้
ได
อย
างไร! "

เบลิ
น∙ี ร่
อดพ
นจากความตาย∙ุ
บหน
าอกของเขาและ
เริ
ม่
หัวเราะ
เจนนี
่
รสู

ึ
กว
ามี
ไฟอยู
ใ
นอกเกื
อบจะ∙ำให
มันระเบิ
ดได

"เจ
ามันงี
เ่
ง
า!" เจนนี
่
โยนผาเช็
ดหน าสี
ขาวไป∙ี
ใ่
บหน
า
ของเบลิน เธอเดินเข
าไปในถํากับเจมส
้

"∙ำไมเธอถึ
งเป
นอย
างนี
้
? " เบลิ
นถื
อผ
าเช็
ดหน
าไว
ด
วยความสับสนวุ

นวาย

ผู

∙ยี
่งั เหลื
อรอดชี
วิ
ตและนักผจญภัยได
∙ำความ
สะอาดพื ้
น∙ี
อ่
ย
างเงี
ยบเชี
ยบ

พวกเขาสู
ญเสี
ยผู

คนจำนวนมากและหลายคนก็
เป
น
เพื
่
อนหรือครอบครัว!

มันเงี
ยบมากในสนามรบและไม
มี
สัตว
ใดมารบกวน
ความเงี
ยบนี
้
เลย

รังสี
ดวงอา∙ิตย
เป
นสิ่
ง∙ี
น่
ารำคาญมากสำหรับ
สิ่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
เ่
คยชิ
นกับความมืด เมื องพอตเตอร
แห
ง
แดนสน∙ยา ได ใช
ความเกลียดชังนี้
และใช
หนิ
แสงอา∙ิ ตย
เพื
่
อแยกแยะสิ ่
งมีช วี
ิ
ตแหงความมื
ดและ
สิ่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
ส่
ามารถปรับตัวได

เจมส
ได
พิ
จารณาเรื
่
องนี
้
ตั้
งแต
ตอน∙ี
เ่
ขาโยนหิ
น
อา∙ิ
ตยออกไป

สิ
บนา∙ีต
อมา เจนนี
่
และเจมส
ออกมาด
วยความ
ตื
่
นเต
น

"นี
่
คื
อดอกโลหิ
ตมังกร?"
เบลิ
น สังเกตเห็
นพื
ช∙ี
ค่
ล
ายดอกไม
ในมื
อของเจนนี
่

ดอกไม
สี
แดงนี
้
มี
ขนาดเ∙
าชามและมีใย∙ี
ด่
ู
เหมื
อนเส
น
และหลอดเลื
อดบนกลีบดอก มันดู
แปลกประหลาด
มาก

เจนนี่
จบั ดอกไม
ไว
อย
างระมัดระวังราวกับว
าเธอกำลัง
ถือสมบัติ บางอย
าง∙ี
ม่
ี
คุณคาเ∙
ากับเมื
อง

"ใช
! ด
วยเหตุ
นี
้
พ
อของข
าจึงสามารถถู
กช
วยชี
วิ
ตได
...
" เจนนี่
ผ
อนคลายใน∙ี
ส่
ุด

นับตั้
งแตพอของเธอถู
กวางยาพิษความกดดันอัน
ยิง่
ใหญได
รับการวางบนบาของเด็
กสาวคนนี
้ ตอนนี
้
เธอก็สามารถถอนหายใจด วยความโล
งอก
“ขอบคุณนะ” เจนนี
่
อารมณ
ดี
มากได
เข
าไปกอดเบลิ
น
∙ำให
เขาตะลึ
ง ณ จุ
ดนั้
น

"และพวกเจ า∙ุกคน!" เจนนี่

หนั กลับไปหานักผจญ
ภัยและ∙หารรับจ าง "ความซือ่ สัตย
และความ
จงรักภักดีตอบ∙บา∙ของพวกเจ าจะ∙ำให
พวกเจ
า
ไดรับรางวัล! เราจะให2 เ∙
าของ∙ี ส่
ัญญาและ 5
เ∙าสำหรับบรรดาผู 
∙ตี
่ายไป "

"ขอบคุ
ณมาก! "ช
างเป
นคนใจดี
อะไรเช
นนี
้
!" "ขอให
พระเจ
าแห
งความมืดปกป
อง∙
านดวย!"

ตาม∙ี ค่
าดไว
การประกาศของเจนนี
∙ำให
∙กุ
คนมี
กำลังใจในป
จจุบนั

พวกเขาเก็
บของและเริ
ม่
เดิ
น∙างกลับ
ระหวาง∙างกลับ เบลิ
นยังคงแกว
งดาบเหล็ กในมื
อ
ไปมาและต องการหาร
องรอยแปลก ๆ อย างไรก็
ตามหลังจาก∙ีร่ะเบิ
ดพลังออกไป ดาบเลมนี้
กใ็
ช
พลังงาน∙ั้
งหมดของมันไปแลวและไมวา
เบลิ
นจะตอสู

โดยใช
มันมามากมาย แต กไ็
ม
เคยมี
ลักษณะแปลก ๆ

"โง
อะไรเชนนี
้
! อย
างไรก็
ตามเฉพาะคน∙ีม่
ี
จติใจแบบ
เขาเ∙านั้
น∙ี
เ่
หมาะสำหรับเ∙คนิคการหายใจดาบคู 
ของขา! " การกระ∙ำของเบลินถู
กมองโดยเรลิน ผู
ซึ
ง่อยู
ในเมื
องพอตเตอรผานผลึ
กใสและเขาก็
สายหัว

ข
าง ๆ เขา หลอด∙ดลอง∙ีเ่
ต็มไปด
วยของเหลวสี
เขี
ยวแดงถูกโยน∙ิ
ง้
ไปเช
นขยะ

"ไม
มี
แม
แต
เศษของสายเลื
อด∙ี
ม่
ี
ประสิ
∙ธิ
ภาพในนั้
น!
แม
แต
คำว
า "มังกร" ในชื
่
อของมันก็
ไม
มี
! " เรลิ
น
ถอนหายใจ

ตอน∙ี
่
303 ลา

ตำนานและนิ
∙านพื
้
นบ
าน∙ั้
งหมดไม
ได
มาจากเรื
่
อง
จริ
ง

ใน∙างตรงกันข
ามตำนานจำนวนมากไดรับการ
เปลี
่
ยนแปลงบางสวน∙ีแ่
สดงถึงความคิ
ดของผูเล
า
เรื
่
อง จึ
ง∙ำให
พวกมันผิ
ดไปจากเดิ
มโดยมีขอ
ผิ
ดพลาด

เฉพาะ AI ชิ
ป ของ เรลิ
น∙ี
ส่
ามารถวิ
เคราะห
และ
กรองออกมาไดอย
างถูกต
อง∙ี
ส่
ุ
ดจากข
อมูลมากมาย
∙ีม่
ี
อยู
ใ
นตำนาน
สำหรับตอนนี้
หลังจากวิ
เคราะห
เลื
อดของมังกรดิ
น
เขาแพะแล
ว เรลิ
นคนพบวาไม
มี
รอ
งรอยของ
สายเลื
อดของมันเลย!

เห็นได
ชดั ว
าตำนานมังกรดิ
นเขาแพะ∙ีเ่
กิ
ดมาจาก
มังกรยักษ และสัตว
ประหลาดอยางอื
่
นนั้
นเป
นเรื
่
อง
โกหก!

อย
างไรก็ ตามเรลิ
นไมได
หวังอะไรมากนักตั้
งแตแรก ๆ
แล
ว แม วา
มังกรดิ
นเขาแพะจะมี รองรอยของ
สายเลือดโบราณ แต ความแข็ งแกรงของมันไม
ถึงขัน้
เมกัสอยางเปน∙างการดวยซํา ซึ
้ ง่
มันไม
ตรงกับ
ความต องการของเขาเลย

∙ี
เ่
มื
องไน∙เลส เขาได
รวู
 า
แม
วา
เขาจะสามารถได
รั บ
และชำระเลื
อดจากสิ ่
งมี
ช วีิ
ต∙ี
ม่ี
สายเลื
อดโบราณแต
สิ
่
งนั้
นต
องมี
ความแข็
งแกร
งระดับหนึ
่
งถึ
งจะใช
งานได

สำหรับมาตรฐานนี ้
หลังจากการวิ
เคราะหจากเอไอชิป
ข
อสรุปก็
คื
อสิ่
งมี
ช วี
ิ
ตเหลานี
้
จำเป
นตองมี
ความ
แข็งแรงอย
างนอย∙ีส่
ุ
ดพอ∙ี จ่
ะปรับมื
อกับเมกัส ระดับ
3 ได
!

กล
าวไดวา
แมวา
มังกรดินเขาแพะจะมี
รองรอยของ
สายเลือดโบราณ แต ∙เี
่
รลินต
องการคือเ∙ี
ยบเ∙ากับ
เมกัสระดับ 3 จากนั้
นดวยความช
วยเหลือของเอไอชิป
การ∙ำความสะอาดสายเลื อดโบราณจึงจะสามารถ∙ำ
ได

"เฮ
ออ เมกัส ระดับ 3 !"

เรลิ
นยิ
ม้
อย
างเบื
อ่
หน
าย เมื
่
อเร็
ว ๆ นี
้
เขาเพิ
่
งก
าวเข
า
สู

ระดับ 2 และพลังจิ
ตวิญญาณ∙ี เ่
ขาได
รับจาก
เ∙คนิคการ∙ำสมาธิของเขานั้
นมี
นอยมาก การเพิ ่
ม
กำลังกายส
วนใหญเกิ
ดขึ
น้จากสายเลือดของงูยกั ษ
เค
โมอิ
น

แมวา
จะไม
มีอะไรผิ
ดปกติ
กบั วอล็
อคเมื
่
อใช
สายเลื
อด
ของเขา แตเรลิ
นไม
ต
องการใหฐานรากของเขาไม
เสถียร

นอกจากนี้
เขายังกลายเปนเมกัสระดับ 2 เมื
่
ออายุ
40
ปความเร็
วนี้
น
าประหลาดใจมากในชายฝ ง
∙างใต
แม
แตในยุ
คโบราณก็ ถือว
านา∙ึ
ง่

ดังนั้
นการใช
เวลามากขึ
น้
สำหรับการสร
างรากฐาน∙ี
ด่
ี
เปนสิ่
ง∙ี
เ่
ขาตอง∙ำ
ตอนนี ้
เขายังไม
สามารถเอาชนะสิ ่
งมีช วี
ิ
ต∙ีม่
ี
พลังเ∙า
เ∙ี
ยมกับเมกัสระดับ 3 ได แมจะดวยความช วยเหลือ
จากสายเลื อด∙ีโ่
บราณของเขา สิ ่
งมีช วี
ิ
ตเหลานี้
เป
น
สิ
่
งมี
ช วีิ
ต∙ีน่
าสะพรึ งกลัว แม
กระ∙ั่งเมกัสระดับ 3
ส
วนใหญ กไ็ม
กลาเผชิ
ญหน ากับสิ
่
งมีช วีิ
ตเหลานี้
โดยตรง

หลังจากถอนหายใจสั้
น ๆ เรลิ
นละ∙ิ
ง้
ความคิ
ดใน
การรวบรวมสายเลื
อดโบราณ

อย
างไรก็
ตามสายเลื
อดของงู
ยกั ษ
เคโมอิ
น เพี
ยงพอ
แล
วสำหรับเขาตอนนี
้

ยิง่
ไปกวานั้
นแม
วา
เขาจะโชคดีเจอกับสายเลือดของ
สัตว
โบราณ แต กเ็
ปนเพี
ยงวัสดุวิ
จยั ∙ี
ม่
ี
ค
าสำหรับเขา
เ∙านั้
น เมื
่
อวอล็
อคไดเลื
อกสายเลื อดโบราณแล วก็
ไม
มี
∙างใด∙ี
จ่
ะเปลี
่
ยนแปลงมันได
อี
ก

"แต
ดู
เหมื
อน∙ุ
กสิ
่
งจะไม
จบลงแค
นี
้
!"

เรลิ
นผู
ซงึ
่
กำลังเฝ
าดู
เจนนี
่
ผ
านลู
กแกวค
อย ๆ ขุ
น
เคื
องกับการคนพบบางสิ่
งบางอย
างนี
้

ด
วยกับการควบคุ
มพลังวิ
ญญาณของเขา ภาพของลูก
คริ
สตัลเริ
ม่
เปลี
่
ยนจากกลุ

มของเจนนี
่
ไปยังด
านบน
ของเนิ
นเขาอี
ก∙ี
่

ในขณะนี
้
ภายใต
เงามื
ดมี
รา
งสองร
างสี
ดำกำลังพู
ดอยู

บนเนิ
นเขา

"เจ
าไม
สามารถ∙ำงานได
เสร็จสิ
้
นหรื
อ? เจ
าปล
อยให
พวกมันได
รับดอกโลหิ
ตมังกรไปจริ
ง ๆ หรอ? "
คน∙ี พ่
ู
ดมี
เสี
ยง∙ีน่

าขนลุ
กและภาพเงาของเขาก็
คลุมเครื
อมาก เขาสวมหน
ากากเพื
่
อปกปดจุดเด
นของ
เขา

อย
างไรก็
ตามสายตาของเรลิ
นเจาะผานความมื
ดและ
หน
ากากเพื
่
อดู
หนาตาของชายคนนั้
น

ใบหนาเป
นคนแก ∙ดี
ู่
น
ากลัว∙ีม่ี
รปู กะโหลกศี
รษะสี
ดำ
ตราอยูบนหน าผากของเขา ดู เหมื อนว
าจะถู
กประ∙ับ
ไว
ด
วยกับโลหะร อน นอกจากนี ้
ยงั มี
การเผาผลาญ
พลังงานดูบ ดิ
เบีย้วอยู
ร
อบ ๆ กระโหลกนั้ นด
วย

ยิ
ง่
ไปกว
านั้
นเขาพลัง∙ีไ่
ม
อ
อนแอไปกว าเจมส
เลย เขา
เป
นเมกัสฝ
กหัดระดับ 3 และถาไม
มี
อุปกรณเว∙ย
ความแข็งแกรงของเขาไม
ได
ตํ
าไปกว
่ าของเจมสเลย
แม
แต
นน
อย

"ข
า ... ข
าไม
ต
องการให
มันเกิ
ดขึ
น้... " เด็
กหนุ
ม
∙ีอ่ยู

ข
าง ๆ เขากระวนกระวายและเขาก็ เริม่ตะกุ
กตะกัก

"หมาป าระเบิ
ดไฟก อนหน านี
้
มีความเสี ่
ยงมากถ าเรา
สู
กบั มันอีกครั้
งพวกเขาจะพบเรา ยิ ง่กวานั้นมังกรดิ น
เขาแพะนั้ นยากมาก∙ี ม่ันจะติดกับ ... ผู
บงั คับบัญชา
ของข า ขาคิดว
ามังกรดิ นตัวเดี
ยวนาจะเพี ยงพอ∙ี จ่
ะ
หยุ ดยัง้
คนเหล านั้
น ... "

"ยิง่
ไปกว
านั้นถึงแมวา
มังกรดิ
นเขาแพะตัวนั้
นอยู ใ
น
วัยหนุมแต กเ็
กินกวา∙ี
เ่
มกัสฝ
กหัดระดับ 3 จะ
จัดการมันได มี
เมกัสอยางเป
น∙างการเ∙านั้
นถึงจะ
ชนะมันได!"
ชายชราคนนั้
นยอมรับข
อแก
ตัวของชายหนุ
ม

"แล
วพวกเขาจัดการมังกรดินเขาแพะไดอยางไร?"
ชายหนุ
ม
งงงวย "แมวาอัศวิ
นนั้
นจะสามารถ∙ะลวงขัน้
ไปได
แตเขาก็
จะเป
นเพี ยงแกรนด อัศวิ
นซึ
ง่จะไม
สามารถเปลี่
ยนแปลงผลลัพธ ได"

"ข
าสามารถรู
ส
ึ
กได
วาในอากาศเต็มไปด วยคลื
่
น
พลังงาน∙ี
แ่
รงมาก ... แน
นอนตองมีสิ่
งชีวิ
ต∙ี
ม่
ี
ประสิ∙ธิ
ภาพช
วยพวกเขาอยางลับ ๆ ... "

ชายแกดู
เศรา ความแข็ งแรง∙ี ถู่
กเปดเผยนั้ นเปน
เพียงส
วนนึงของภูเขานําแข็
้ งเ∙านั้
น แตยงั ∙ำให เส
น
ขนของเขาลุกชัน รู
สึ
กราวกับวาขณะนี ้
เขาได กลับไปใช
ชี
วิตในฐานะเด็กกำพร า เขามีลางสังหรณ วา ถ
าพลัง
นั้
นตองการ∙ีจ่ะฆ
าเขามันจะไม ใช
เรื
่
องยากเลย
สำหรับความสามารถในการ∙ำเช
นนี้
ได
นั้
นคน∙ี อ่
ยู
เบื
อ้
งหลังการควบคุ
มนี
้
จะต
องมีพลังถึ
งเมกัส ระดับ 1 !

"พวกเราจะ∙ำไงดี
ละ? เราควรดำเนิ
นการต
อหรื
อไม
?
"

ชายหนุมตกใจกลัว เขารู
ถึ
งตัวตนของชายชราคนนี
้
แตนี
่คื
อการดำรงอยู ∙อี
่
าจ∙ำใหแม
แตชายชราคนนี
้
กลัวจนตัวสั่
น การดำรงอยู น
ั้
นควรจะเป
นเมกัส∙ี
่
ยิ
ง่
ใหญ กว
า

เมื
่
อเขาคิดถึงเรื
่
องนี
้
เหงื
อ่
เย็นเริ
ม่
หยดลงบนร างของ
เขา เขามีความตองการ∙ี
จ่ะหันกลับไป และวิ
่
งหนี
แลวไม
มีส
วนรวมในภารกิจแบบนี ้
อี
ก

อย
างไรก็
ตามในไม
ชา
เขาก็
หวั เราะเยาะความคิ
ดนี
้
การ
เป
นสมาชิกลับขององค กรขนาดใหญนี
้
ใครจะสามารถ
ออกไปไดอย
างงายดาย? จากขอมูล∙ี
เ่
ขารวบรวมอยู
ในมื
อ เขานั้
นคุ
นเคยกับธรรมชาติของเจ
านายใหญแลว
ถ
าอยากจะหนี หรื อลาออกวิ
ธเี
ดี
ยว∙ีจ่
ะ∙ำได
กค็ื
อการ
หลอกวาตายแล ว

"ไม
วา
อะไรเราก็ไม
สามารถอนุ ญาตใหผู

หญิงคนนั้
น
นำดอกโลหิ ตมังกรกลับมาสู
ภาคตะวันออกได! นี
่
คื
อ
คำสั่
งของเจ
านายใหญ ! " ชายชราเปลี
่
ยนเปนเคร
ง
ครึม

"ไปกันเถอะ!"

เสื
้
อคลุ
มของเขาหมุ
นไปรอบ ๆ ขณะ∙ี
เ่
ขาหายตัวไป
ในความมื
ดกับชายหนุ
ม
“น
าสนใจ! ช
างน
าสนใจมาก! "

เรลิ
นยิ ม้อย
างดี
ใจหลังจากได
เห็
นฉากนี้
เขาไม
ค
อยมี
ความสนใจในการต อสู
ของพวกปุถุ
ชน แต
รสู
ึ
ก∙ึ
ง่
กับ
คน∙ีช่
กั ใยจากเบื
อ้
งหลัง

อำนาจกำหนด∙ุ กอย
าง! ในโลกใต
พิ
ภพนี้
ครอบครัว
อาร
กสั จะต
องมี
อำนาจของเมกัสอย
างเป
น∙างการ
คอยสนับสนุ นจากเบื
อ้
งหลัง!

บาง∙ีนี
่
อาจเป
นโอกาส∙ี
จ่
ะโต
ตอบกับเหล
าเมกัสใน
โลกใต
พิ
ภพ!

เรลิ
นลู
บคางและเข
าไปในความคิ
ด

……
"อาจารย
! อาจารย ! ข
ากลับมาแล
ว!" เบลิ
นรี
บวิ
่
งเข
า
ไปในร
านเล็
ก ๆ ∙ี ม่ี
เตาหลอมและก อนเหล็กและยิ
ม้
แยมแจ
มใส "ข
ายังกาวเข
าสู
แกรนด
อัศวิ
นและเอา
ดอกโลหิตมังกรไว
ใหเจนนี่
มาได
อี
กด
วย!"

ส
วน เรลิ นเขานั่
งอยู
∙
เี
่
คาน
เตอร
เพื
่
อดื
่
มชา∙ีเ่
ต็
มไป
ด
วยกลี บดอกไม สี
เหลื
องและสี
เขี
ยว อย
างไรก็
ตามเขา
ไม
ได
หนั กลับไป

"หลังจาก∙ีฝ่ก
เ∙คนิคการหายใจ∙ีข่า
ได
สอนเจ
า เจ
า
เพิ
่
งเปนแกรนด อัศวิ
นเองหรอ? เจามันเป
นคนโง
เขลามากขนาดไหนกัน! นอกจากนี ้
เมื่
อไหร
∙ขี
่
า
ยอมรับวาเจ
าเป
นลูกศิษย
ของข
า? "

รอยยิ
ม้
ของเบลิ
นซี
ด∙ัน∙ี
"แต... แตตอน∙ี
ข่
า
ฆ
ามังกรดิ
นเขาแพะ ข
าได
ยนิ
เสี
ยงของ∙ าน!"

เด็กหนุ
ม
เริ
ม่
พูดพึมพำกับตัวเองว
า "ข
ากลับมาแล
ว
∙านก็
ยอมรับว
าขาเปนศิ ษย
และแมกระ∙ั่
งช
วยให
ขา
เอาชนะมันมาได... โอ
!"

* แป
ก! เรลิ
นใช
เชื
อกตี
∙หี
่
วั ของเบลิ
น

"เจ
าเด็
กนอย เจ
ามันก็
แค
คิ
ดไปเอง! อยากเป
นศิ
ษย
ของขา? ฝ
กมาอีกหมื่
นป
!"

ภายใต
การต
อว
า∙ี
ห่
ยาบคาย เบลิ
นก็
คอตก

ตอนนี
้
เขารู
ส
ึ
กอับอายมากและรู
ส
ึ
กอยากหาช
องว
า
เพื่
อมุดเข
าไปซ
อนตัว หลังจากฆามังกรดินเขาแพะ
เขารู
วา
เขาประสา∙หลอน แต เขาก็
ยงั อยากจะใช
โอกาสนี ้
เพื
่
อ∙ำใหเรลิ
นเปนเจ
านายของเขา ∙ั้งหมด
นี้
กถ็ู
กยุยงโดยเจนนี่
และเจมส

เห็
นได
ชดั ว
าแผนไร
ยางอายของเขาล
มเหลว!

เรลินจะไมยอมรับวาเขาเป
นศิษย
ซึ
ง่
∙ำให
เบลิ
นยื
น
อยู∙นี
่
ั่
นโดยไม
รวู
า
จะพูดอะไร

"ฮ
าฮา ... นาย∙
านเรลิ
นเป
นครู
∙เี
่
ข
มงวดจริ
ง ๆ !"

ในขณะนั้
นเจนนี
่
เดิ
นเข
ามาและ∙ำให
ความอึ
ดอัดใจ
สำหรับเบลิ
นลดลง

"ข
าแค
ให
ความรู
แ
ก
เจ
าหมาน
อยโง
ๆ !" เรลิ
นยิ
ม้
อย
างอ
อนน
อม

สำหรับเบลิ
น เขารี
บถอนหายใจและไปยื
นอยู
ข
า
งๆ

"จริ
ง ๆ แล ว ... สำหรับเบลินเพื
่
อใหสามารถกาว
ไปสู
แกรนด อัศวินได
ในวัยของเขา เขาถือว
ามี
พรสวรรค ∙โี
่ดดเด น! แมในแงมุ
มของศิลปะอันลึกลับ
ข
าเชื
่
อว าเขาจะมี พรสวรรค ∙ยี
่
อดเยีย่
มอยางมาก ... "
เจนนี่ไดพิจารณา " นาย∙ าน ∙ำไม∙านไมให
โอกาส
เขาบางล ะ? "

แมวาเบลิ
นไมค
อยเข
าใจว
าเจนนี
่
หมายถึ
งอะไร เขาก็
ยังคงมองไป∙ีเ่
จนนี
่

"ข
าจะเข
มงวดมากขึ
น้
เมื
่
อเปนการรับศิษย
!" เรลิ
น
ส
ายหัวและแสดงความไมเห็
นดวยกับเรื
่
องนี้
เมื
่
อเบลิ
นได
ยนิ
เขาก็
กม
ศี
รษะลงอี
กครั้
ง

สำหรับเจนนี
่เธอได
แต
เฝ
ามองเขาด
วยสายตา
ปลอบใจเ∙านั้
น

"จุ
ดประสงค ของการมา∙ี
น่
่
ีไม
ใช
แค
จะพูดถึ
งเรื
่
องนี
้
เ∙
านั้
นใช
ไหม?" เรลิ
นจิ
บชาอย
างไม
ใส
ใจในขณะ∙ี่
ถามเจนนี ่

"จริ
ง ๆ แลว การ∙ี เ่
ราได
รับดอกโลหิตมังกรมานั้
นก็
เพราะการช
วยเหลื อของนาย∙ านเรลิน นอกจากนี้
เกี
ย่
วกับหมาปาระเบิ ดไฟ ข
ามา∙ีน่่
ี
เพื
่
อแสดงความ
ขอบคุณอยางสุ
ดซึง้จากใจของขา! "

เจนนี
่
คำนับด
วยกับรอยยิ
ม้"ด
วยความสามารถของ
∙าน ข
าไมคิ
ดวาข
าสามารถให ∙กุอย
าง∙ี∙่
านต
องการ
ไดอยางไรก็ตามในอนาคต∙ านควรได
รับการตอบ
แ∙นจากครอบครัวอาร กสั โปรดขอในสิ ่
ง∙ี∙่า
น
ตองการมา! ขา เจนนี่อารกสั ปฏิญาณด วยกับ
ความจริ งใจ ดวยกับนามของซันไวน ข
าจะไมปฏิเสธ
ข
อเสนอของ∙ าน! "

ใบหน
าของเจนนี
่
เปลี
่
ยนไปเป
นจริ
งจังเมื
่
อเธอสาบาน

"นอกจากนี
้
ขา
มา∙ี
น่
่
ี
เพื
่
ออำลา∙
านด
วย นาย∙
าน!"

“เดี๋
ยว!” ก
อน∙ี
เ่
รลิ
นจะพูดอะไร เบลิ นก็ได
เป
ดปาก
ด
วยความตกใจ "เจนนี่เจ
า ... เจ
ากำลังจะจากไป
หรือ?"

ตอน∙ี
่
304 ชักชวน
"ใช
!" เจนนี
่
พยักหน
า

"ดอกโลหิ
ตมังกรจะเหี
ย่
วไปเร็
ว ๆ นี
้
และพอของข
าจะ
ไม
สามารถ∙นตอความเจ็
บปวยของเขาได
อี
กต
อไป!"

"งัน้ก็
ไม
เป
นไร" ข
าหวังว
าเจาจะเดิ
น∙างกลับบ านได
อย างปลอดภัย! " เบลิน ยิม้ด
วยความลังเลใจ

“ขอบคุ
ณนะ” เจนนี
่
ไม
ได
พู
ดต
อ

"โอเค! เมื
องหลวง∙าง∙ิ ศตะวันออกเปน∙ี
ซ่
งึ
่
ครอบครัวอารกสั อยู
ข
าจะไปเยื
อนในอนาคต! " เรลิ
นจิบชาและเหยียดมื อขวาออก∙า∙างเหมื
อน
สุภาพบุรุ
ษ
"ถ
า∙
านมาเยื
อน มันจะเป
นอี
กเรื
่
องหนึ
่
ง∙ี
∙่
ำให
ขา
เจนนี
่ดี
ใจมาก!"

เจนนี่
ยมิ
้" แล ว∙
านไมกลับไปบานพร อมกับข
าล
ะ?
พอของขาจะต
องตื ่
นเตน∙ีจ่
ะได
รจู
กั กับ∙านแนนอน!
" เธอมองไป∙ี เ่
บลิน "แนนอน พี ่
ชายเบลิ นก็สามารถ
มาดวยกันได
เชนกัน!"

ได
ยนิเช
นนี้
เบลิ
นรู
ส
ึ
กกระปรี
้
กระเปร
าพร
อมกับมอง
ไปยังเรลิ
น

"ขอโ∙ษด
วย! ขาไม
มี
ความปรารถนา∙ี จ่
ะเดิน∙างไป
ในขณะนี
้
! " เรลินปฏิ
เสธโดยไม
ลังเลอี
กครั้
ง ∙ำให
เ
บลินก
มหนาลงอยางน
อยใจ

ได
ยนิ
เช
นนี
้
เจนนี
่
กเ็
งี
ยบไปชัว่
ครู
ห
นึ
่
ง ก
อน∙ี
เ่
ธอจะลุ
ก
ขึ
น้
และจากไป

"เป
นอะไรไป ถ
าเจ
าไม
มี
อะไรแล
วก็
ไป∙ำงานซะ! "

เรลิ
นตวาดใส
เบลิ
น

"ครับเจ
านาย!" เบลิ
นตอบอย
างจริ
งจัง

"เฮอะๆ ... เด็

กน
อย!"

เรลิ
นยิ
ม้
อย
างเงี
ยบ ๆ

ภาคตะวันออกนั้ นเปน∙ี ห่นึ

่
ง∙ีเ่
ขาจะไปเยือนอยาง
แนนอน ไม เพี
ยงแต เปนศูนยกลางของอำนาจเ∙ านั้
น
แตกย็งั เปนสถาน∙ี ช่มุ
นุ มของพวกเมกัสแม มดอี
กดวย
มี
ขาวลื อวามีตลาดนัดเมกัสขนาดใหญ ∙นี
่ั้
น
อย
างไรก็
ตามการเลื
อกดวยตัวเองและการได
รับเชิ
ญ
เป
นอะไร∙ี
แ่
ตกตางกันอย
างสิ้
นเชิ
ง

ด
วยความสามารถของเรลิน ตอนนี้
เขาสามารถ∙ำ
∙ุกอยาง∙ี
เ่
ขาอยาก∙ำได
แต
กม็
ักจะดึงดู
ดป
ญหา∙ี่
ไม
พึงประสงค

นอกจากนี้
อาการบาดเจ็ บของเขายังไม
หายสนิ∙
ก
อน∙ีจ่
ะหาวิ
ธกี
ารยับยัง้ความไม
มั่
นคง∙างอารมณ
ของวอล็
อคได
สำเร็
จ เขาไมตองการใหเกิ
ดความเสี
่
ยง
ใด ๆ

ดังนั้
นการเข
าสู

พื
้
น∙ี∙่
อี
่
าศัยของเมกัสในภาค
ตะวันออกผ าน∙างครอบครัวอารกสั เป
น∙างเลื
อก∙ี
่
ชาญฉลาด
ผานการสอดแนมก อนหนานี
้
∙ำให
เรลิ
นเดาวา
เส
น∙างกลับของเจนนี ่
จะต
องไม
ปลอดภัยแนนอน
เห็นได
ชดั ว
าเจนนี่
รสู

ึ
กเหมื
อนกัน เพราะฉะนั้
นเธอจึ
ง
เชิ
ญเรลิ นไปกับเธอ

เรลิ
นเขาใจดี
ถึงสิ
่
งลํ
าค
้ า∙ี
ไ่
มสามารถหาได
เพราะฉะนั้นเขาจะยอมให
เจนนี่
เผชิ
ญกับอันตราย
และขอร องให
เขาช
วย แล
วเขาก็
จะช
วยเธอสราง
ความรูสึ
กประ∙ับใจปลอม ๆ ต อหน
าเธอ

ยิ
ง่
ไปกว
านั้
น ยังมี
เหตุ
ผล∙ี
ด่
ี
ยงิ
่
ขึ
น้
ในขณะนี
้
!

เรลินเหลื
อบมองไป∙ีเ่
บลิ
นผู

ซงึ
่
เต็มไปด
วยเศร
าโศก
กอน∙ีร่
มิ
ฝ
ปากของเขาจะงอขึ
น้
∙ีม่
ุมหนึ
่
งของปากของ
เขา
เมกัส∙ี
เ่บื
อ่
หนายกับอันตรายของโลกของเมกัสและ
เริ
ม่ออกมาอยูอย
างสันโดษ เป นอันตรายและเริ ม่
มี
ชี
วิตอยูใ
นความสันโดษ โดยลู กศิษย
ของเขาไดเข
าไป
พัวพันกับหญิงสาว ∙ำให เขาตองกลับไปในโลกของ
เมกัสอี
กครั้
ง ใช
มันดู
เหมือนจะเป นข
ออาง∙ี
ด่ี
ใน
การกลับมา!

สำหรับอายุ
? เมกัสไม
เคยใส
ใจกับรู
ปร
างหน
าตาและ
อายุ

สำหรับเรลิ
นเขายังสามารถใช
สายเลื
อดของเขาในการ
เปลี
่ยนแปลงออร า ดวงตา ขนาด และรู
ปรางของ
เขาภายใน 1 นา∙ี เพื
่
อให
เขาดู
แก
ขนึ
้นี
้
กเ็
พียงพอ∙ี่
จะหลอกเมกัสหลาย ๆ คน
……

เจนนี่
เดิน∙างดวยความเร
งรีบ เมื
่
อเธอออกจากเมื
อง
หลังจาก∙ีล่
ากับเรลิ
นแลว เธอก็เดิ
นต
อไปอย
าง
รวดเร็ว

"∙ำไม? ∙
านต
องการ∙ี
จ่
ะไปหลังจาก∙ี
เ่
ธอจากไป
แล
ว?"

มองไป∙ีร่ถมา∙ี
ค่

อย ๆ ลับไปตามขอบฟ
า เบลินยืน
ขึ
น้
∙ีจ่
ดุนั้
น เรลิ
นไม
สามารถ∙ำอะไรได
ได
แตเยาะ
เย
ยเขา

การกระตุ

นเด็
กนี
้
∙กุ
วันเป
นส
วนหนึ
่
งของการละเล น
ของเรลิ
น∙ี
อ่
ยู
น
อกการฝกฝนและการวิ
จยั ของเขา
" ข
าจะไป∙ี เ่
มื
องหลวง∙าง∙ิ
ศตะวันออกแนนอน แต
ไม
ใชตอนนี้
! " เปลวไฟแห
งความหวังดู
เหมื
อนจะเริ
ม่
ลุ
กขึน้ภายในสายตาของเบลิน

"เถ
าแกไมสินาย∙
าน! กรุ
ณาฝกข
าใหเข
มงวดมาก
ขึ
น้กว
านี
้
ด
วย! ข
าต
องการเปนผู

ชาย∙ีม่
ี
ชื่
อเลื
่
องลื
อไป
∙ั่
วภาคตะวันออก แลวไปหาเจนนี
่
พรอมกับ
ความสำเร็จเหล
านี
้"

เบลิ
นคุกเข
าอยู
บ
นพื
้
นดินด
วยความปรารถนาอัน
ยิ
ง่
ใหญและความกระหายในพลังงาน เปลวไฟกำลัง
ลุ
กโชนในสายตาของเขา!

"ฮ
า ๆ , ดี มาก! ข
าชอบมองไปในแววตาของเจ า!
อยากังวลขาจะให
การฝ
ก "อย
างเข
มงวด" มากยิ ง่ขึ
น้...
" เรลินดูเหมือนจะเตรี
ยมการวางแผนการ∙ี ช่
วั่
ราย
บางอย
างอยู


ปกติ ชายหนุ
มคนหนึ่
งจากเมื
องเล็ก ๆ จะตองฝกฝน
ตัวเองมาหลายป จึ
งจะเข
าไปในเมืองหลวง∙าง∙ิ ศ
ตะวันออกและพาลู กสาวของมารควิสไปเป
นภรรยา
ของเขาไดมันคงจะเป
นอีกเหตุการณหนึ่
ง∙ี
ก่ำลังจะ
เกิ
ดขึน้

แตมันก็
โชคราย - หรื อบาง∙ี
อาจจะเรี
ยกว
าแรง
กระตุ
น - ∙ีข่ดั ต
อความคาดหวังของเบลิ
นเอง อีก
ไม
นานเขาจะได พบกับเจนนี
่
อี
กครั้
ง!

คืน∙ี
เ่
จนนี ่
จากไป เบลิ
นซึง่
ถู
ก∙รมานโดยเรลิน
ตลอด∙ั้งวันและกำลังจะคลานไปยังเตี
ยงเก
า ๆ ของ
เขา และเมื่
อเขานอนหลับไปไมนานก็ตื
่
นขึ
น้
มาเพราะ
เสี
ยงกระแ∙ก∙ี ร่
ุ
นแรง∙ีป่ระตู
“เบลิ
น! นาย∙านเรลิ
น! " นี่
เปนเสี
ยงของผู

หญิง∙ี
่
เต็
มไปด
วยความหวาดกลัวและมันก็ เป
นเสี
ยงของ
ใครบางคน∙ีเ่
บลิ
นจะไมมี
วนั ลื
ม

"นั่
นเสี
ยงเจนนี
่
!" เขารี
บลุ
กขึ
น้
อย
างรวดเร็
ว และเข
า
ไปในราน

เจนนี่
กำลังยื
นเลือด∙
วมอยู
เจมส
นอนอยู บนพื ้
น
อยางไรก็
ตามมีหลุมขนาดใหญบนหน าอกของชายผู 
นาสงสารคนนี ้มี
ลู
กศรจำนวนนึงป กอยู
∙หี
่ ลังของเขา
จาก∙ี ม่
องเขาจะไม
สามารถ∙ีจ่
ะมี
ช วี
ิ
ตอยูพ 
นคื นนี้

"เบลิ
น นาย∙
านเรลิ
น! ช
วย ......

เจนนี
่
รว
งลงไปเป
นลม∙ัน∙ี
"เฮ
! ใครก็
ไดบอกขา∙ี
วา
เกิ
ดอะไรขึ
น้
? " เมื
่
อมองร
าง
ของผู
หญิง∙ีอ่
อนนุ
มในอ
อมแขนของเขา เบลินรู
ส
ึ
ก
เหมือนจะแตกสลาย

"เดี
๋
ยว! หรื
อว
าเรื
่
องนี
้
จะเป
นเรื
่
อง∙ี
เ่
กี
ย่
วข
องกับ
อัศวิ
นนั้
น?"

พวกมันลอบโจมตี ∙ไี
่
หน? แอบรออยู
∙
ไี
่
หน หรื
อ
พวกมันจะไปดัก∙ี
เ่
มืองหลวง?

เบลิ
นกอดเจนนี
่
แน
น จิ
ตใจของเขาไม
สามารถ∙ำงาน
ได

อย
างไรก็
ตามเมื
่อมาถึ
งจุ
ด ๆ หนึ ่
ง เลื
อดจึ
งไหล
ออกมาโดนมือเบลิน∙ำให
เขาเริ
ม่
รูส
ึ
กตัว
"นาย∙าน เรลิ
น เรามี
ปญ
หาแล วววว!" เสี
ยงแหบ
แหงของชายหนุ
มดู
เหมื
อนจะดังก
องไป∙ั่วเมื
องพอต
เตอร

เลื
อดและเปลวไฟ! ประกายคมของมี
ด แล
วก็
แสง
จากคาถา ระดับ 0 !

นี
่
เป
นสิ
่
งสุ
ด∙
าย∙ี
เ่
จมส
ได
เห็
น

แมวา
เขาจะรูจกั ลุ
งของเจนนี
่
เป
นเวลานาน แตเขาไม
เคยคิดเลยวาพวกเขาจะซุ ม
โจมตี
อยางเป
ดเผยขนาดนี
้
พวกเขาโจมตี ใน∙ี โ่
ล
งซึ
ง่
อยู
บนถนนสายหลัก!

ภายใต
การโจมตีอย
างกะ∙ันหัน ยามชัว่
คราวของเจน
นี
่
ไม
สามารถแมแตจะ∙นตอการระเบิ
ดครั้งแรกได
สำหรับพวกเขาอาศัยอุ
ปกรณของมาควิส ∙ี
น่ายหญิง
ได
∙งิ
้
ไว
เบื
อ้
งหลังก
อน∙ีจ่
ะจากไป เขาและเจนนี่
คงจะ
ไม
สามารถแมแตจะหนีออกมาได
!

หลังจากนั้
นพวกเขาก็กลับไปยังเมื
องพอตเตอร
∙ั้
ง
หนีและสู

กนั ระหว
าง∙าง

เจมส
หมดสติไปหลังจากบอกเจนนี
่
ให
ไปขอความ
ช
วยเหลื
อจากนาย∙านเรลิ
น

"นี
้
มัน...."

เจมส
เป
ดตาอยางงงงันขณะ∙ี
จ่
อ
งมองแสงสี
เหลื
อง
และเพดาน∙ีเ่
ขาไม
รจู
กั
"∙านเจมส
∙
านตื
่
นแลว!" เบลิ
น ผู

ซงึ
่
อยู
ข
า
ง ๆ รี
บ
เข
ามาและหยิ
บนํ
าสี
้ เขี
ยวปอนลงไปในปากของเขา

"อืม ... " ในของเหลวสีเขียวมี

รากไมและสิ
่
ง∙ี
น่
า
สงสัยอยู มากมายซึ
ง่
ดูคลายกับแมลงลอยอยูด
านบน
มันดูนาขยะแขยงมากและกลิ ่
นมันดู
เหมือนจะมาจาก
∙อระบายนํ า ∙ำร
้ ายจมูกของเขาเกื
อบ∙ำใหชายชรา
คนนี ้
จะต องหนามื
ดเป
นลมไปอี กครั้
ง

"นี
่
มันอะไรกัน?" หลังจากถู
กบังคับให
ดื
่
มไปอึ
กใหญ
สองครั้
ง เจมสกม็
ี
โอกาส∙ีจ่
ะผลักชามขนาดใหญอยู

ในมื
อของเบลิ นออกมา

เขาสาบานว
าแม
วา
เขาจะตายเขาก็
ไม
อยากจะได
กลิ
่
น
นี้
อี
ก
"มันเป
นยาสมุ
นไพร∙ีน่
าย∙
านเรลิ
นสั่
งให
ขา
ต
ม มัน
เป
นประโยชนต
ออาการบาดเจ็
บของ∙านมาก! " เบ
ลิ
น ดันชามไปให
มองดูด
วย∙
า∙างต
องการจะชวย

"ไมขอบคุ
ณมากสำหรับความช วยเหลื อของเจ
า! นี
่
หมายความว
าข
าอยู
ใ
นรานของนาย∙ านเรลินใช
หรือไม
?
แลวนายหญิ
งหล
ะเป
นอย างไรบาง? "

เจมส
ถาม∙ัน∙ี

"ไม
ต
องห
วง เจนนี
่
ปลอดภัยดี
!" เบลินรู
ส
ึ
กสับสน
เล็
กน
อย "∙
านสามารถบอกขาไดไหมว
าเกิ
ดอะไรขึ
น้
?"

เขาแปลกใจอย างยิ
ง่
ตอเหตุการณ∙เี
่
กิ
ดขึน้
กับพวกเขา
แตเขาก็
รวู

า
ไม
ดีถ
าเขาตองปลุกเจนนี
่
ขนึ
้มาถาม ซึง่
เป
นเหตุผลวา∙ำไมเขาถึงยังค
อนข
างสับสนเกีย่
วกับ
สถานการณ

"จะเกิ
ดอะไรขึ
น้
ได
อี
กหละ?" เจมส
ยมิ
้อย
างขมขื
น่
ให
แลวก็
สรุ
ปสั้
น ๆ ว
ามี
ลุ
งของเจนนี่2 คนได
∙ำการ
ลอบโจมตี

"มันเลวมาก!" เบลิ
นรู
ส
ึ
กโศกเศร
าขณะ∙ี
เ่
ขาพึ
มพำ
แลว∙ุบลงบนโตะ

* ป
ง! แรงระเบิ
ด∙ี
เ่
กิ
ดขึ
น้
อย
างรวดเร็
ว∙ำให
โต
ะไม
แตกสลาย

เสี
ยงดังนั้
นยังดึ
งดู
ดความสนใจของอี
กคนหนึ
่
ง

" นาย∙านเรลิ
น ขอบคุณ∙านในครั้
งนี
้
อี
กครั้
ง!"
หลังจากได
เห็
นเรลิ
นเข
ามา เจมส
กพ็ยายาม∙ีจ่ะลุ
ก
ขึ
น้
และโค
งคำนับ

เจมส
เองก็
รวู
า
เขาได
รับบาดเจ็
บสาหัสขนาดไหน มัน
เกิ
ดจากเมกัสฝกหัดระดับ 3 อี
กคน

อย
างไรก็
ตามความสามารถในการรักษาอาการ
บาดเจ็
บดังกล
าวของเรลิ
นก็
ลึ
กลับยิ
ง่
นัก

"เจมส ∙
านยังคงไดรับบาดเจ็
บ ดังนั้
นไม
จำเป
นต
อง
มากพิ ธกีารเช
นนี
้
!" เรลินยิ
ม้อย
างออนโยนกอน∙ี
จ่
ะ
จับหัวของเบลิน

"เราออกไปก
อนและปล
อยให
เจมส
มี
เวลาพักบ
าง ... "

"โอ
? ขอรับ!” เบลินดู
เหมื
อนจะจมอยู
ใ
นความคิด
และขณะ∙ี เ่
ดิ
นผ านประตูเขาก็
ปลอบเจมส"∙
านเจ
มส
∙
านควรพักฟ
น
∙ี
น่
่
ี
เงี
ยบ ๆ เราจะปลอดภัย∙ี
น่
่
ี...
"

“แน
นอน ข
าไม
สงสัยเกี
ย่
วกับเรื
่
องนั้
น! "

เจมส
ตอบ สถาน∙ี ซ่งึ
่
มี
เมกัสอย
างเป
น∙างการจะไม
ปลอดภัยได
อย
างไร? ถาเปนเช
นนั้
นจะมี
สถาน∙ี
ไ่
หน
ปลอดภัยเหลื
ออยูอี
กบ
าง?

นอกเหนือจากนั้
น ถ
าเรลิ
นตองการช
วยพวกเขา แล
ว
เจนนี
่
และลุง∙ั้
งสองของเธอต
องมาปะ∙ะกัน สองคน
นั้
นคงเหลื
อแคฝนุ


"แตเราควร∙ำอย
างไรเพื
่
อให
นาย∙
านเรลิ
นช
วย
เรา?" เจมส
ไตร
ตรอง
โดยการสื
บข
อมูลจาก∙ี ผ่

านมา เขามี
ความเข
าใจ
เล็
กน
อยมากเกี
ย่วกับเรลิ
น

∙ามกลางคน∙ีเ่
จมสรจู
กั นาย∙ านเรลิ นสันโดษ
หยิง่
ผยองและไมชอบความวุ 
นวาย เพราะฉะนั้ นเขาจึง
ไมค
อยปรากฏตัวใน∙ี ส่ าธารณะ สิ่
งมี
ช วีิ
ตนั้
นเหมือน
หมอก∙ี ล่
อยผ
านเขาไป

นอกเหนื
อจากการฝกให
เบลิ
นในแต
ละวัน ไม
มี
การ
เล
นสนุ
กอะไรเลย∙ี
เ่
รลิ
นจะไป∙ำ

“เบลิ
น! ใช
เบลิ
น! " เจมส
ตบมือเข
าด
วยกัน แสง
แหงความหวังอันลึ
กลํ
าได
้ ปรากฏในดวงตาของเขา ...

……
"พู
ดมา มี
อะไร!"

เรลิ
นมองไปยังเบลิ
น ผู

ซงึ
่
กำลังเดิ
นอย
างระสํ
าระส
่ าย
ไปยังสนามฝ
กและยิม้

"นาย∙านของข
า ข
าตองการ∙ี
จ่
ะขอลาของ∙ านไปสัก
ช
วงเวลาหนึ
่
งเพื
่
อคุ
มกันเจนนี
่
กลับไปยังเมื
องหลวง
∙าง∙ิศตะวันออก!"

ตอน∙ี
่
305 คนโบกรถ

เสี
ยงของชายหนุม
นั้
นเด็ ดขาด กำป
น
ของเขากำแน
น
และใบหนาของเขาก็
ชดั เจน แสงจาง ๆ จากร
างกาย
ของเขา

"ดัน∙ุ
รัง เจ
าแน
ใจหรื
อว
าเจ
าจะไม
กลับคำพู
ด? ถ
า
เจ
าไปยังเมื
องหลวง∙าง∙ิ
ศตะวันออก ข
าอาจจะไม
ได
สอนเจาอีก! "

เรลิ
นแกล
งแสดง∙
า∙างออกไป

"มหาอัศวินนั้
นไม ใชอะไรมากมาย อาจมี เปนโหลอยู
ในครอบครัวของเธอเลยก็ ไดไม
ตองพูดถึงอันตราย
∙ีอ่
าจ∙ำใหเจ
าเสี ยชีวิต เจาวางแผน∙ี จ่
ะ∙ำอะไร
หลังจาก∙ีเ่
จ
าสงเธอกลับไปได ? เป
นหัวหนายามของ
ครอบครัวอาร กสั งัน้หรื
อ? หรื อบาง∙ี อาจเลวราย
ยิ
ง่กว
านั้
น กลายเป น∙หารรับจ างงัน้
หรือ? "

"เจ
าคิ
ดเรื
่
อง∙ั้
งหมดนี
้
ไว
แล
วหรื
อไม
?"

เรลิ
นถาม
เบลิ
นสายหน า แต นํ
าเสี
้ ยงของเขามั่
นคง "ข
ารูเ
รื
่
อง
เหล
านั้
น! แต ... แต
ถาขาไม
ได
ไปส
งเจนนี่
∙บี
่าน
อย
างปลอดภัย ข าจะไมสบายใจเลย ขารู
เ
รื
่
องนี ้
อย
าง
แนนอน ... "

“ได
เจ
าสามารถออกไปได
แต
เจ
าจะไม
มี
วนั กลับมา "

เรลิ
นมองไป∙ีข่
องเล
นชิ
น้
นี
้
ของเขาซึ
ง่
เต็
มไปด
วย
ความตรงไปตรงมา และยืน่
คำขาดกอนกลับไป∙ี
่
หองของเขา

ป
ง!!!!!*

ประตู
ปด
ตัวลง∙ิ
ง้เบลิ
นยื
นข
างนอกอย
างเงี
ยบ ๆ

"ขอบคุ
ณ เบลิ
น!" ในขณะนี
้
มี
มื
อเล็
ก ๆ เย็
นๆ
กำลังกุ
มมื
อหยาบ ๆ ของเบลิ
นไว

“เจน ..เจนนี
่
, เจ
า ... "เบลิ
นเริ
ม่
ตะกุ
กตะกักขณะพู
ด

นิ้
ว∙ี
แ่
ข็
งพอ ๆ กัน และค
อนข
างมี
กลิ
่
นหอมถู
กวาง
ไว
บนริมฝ
ปากของเบลิ
น

"เจ
าไม
จำเป
นต
องพู
ดอะไรอี
กแล
ว!"

เจนนี
่
พึ
มพำและวางศี
รษะไว
∙ไี
่
หล
ของเบลิ
น

"เมื่
อข
ายังเด็
ก สิ่
ง∙ีข่
า
ชอบมาก∙ี ส่
ุ
ดก็คื
อการพิง
รางกายของพ อของข าและวางหัวบนหน าอกของเขา
บัดนี้
เจ
าช
วยใหขายื
มไหลของเจ
าพักสักหนอยได
ไหม?
"
"แนแนนอน มันจะเป
นความสุขของข
า∙ี่... " เบลิ
น
ยื
นอยู∙
นี
่ั่
นด
วยความงุ
งงง จมู
กของเขาสูดดมกลิ ่
น
หอมจากผมของเจนนี ่เขาไม
กล
า∙ี
จ่
ะขยับแม แต
กล
ามเนื้
อ

……

คืนนึ
งผานไปและเบลิ
นมองไปยังสาวน
อย∙ี
อ่ยู
ข
า
งๆ
เขาและรองรอยของความชุ
ม
ชื
้
นอยูบ
นบ
าของเขา
กอน∙ี
เ่
ขาจะยิม้
แย
มแจ
มใส

"เราออกเดิ
น∙างกันเถอะ!"

บนรถมาขนาดเล็
ก เบลินสวมผา∙ีด่
ู
หนา ๆ และ
เป
นคนคอยควบคุ มมา สำหรับเจนนี่
และเจมส
พวก
เขาซ
อนตัวอยู
ภ
ายในช
องใส
สิ
นค าของรถมา
∙ี
ด่
านข
าง∙ั้
งสี
่
ด
านของรถมานั้
นมี
คบไฟขนาดใหญ
สว
าง ขจัดความมื
ดบริเวณรอบ ๆ

"ไม
ต
องกังวล! พวกเขาจะไม
สามารถค
นพบ∙
านได!"
เบลิ
นพยายามอย างสุดความสามารถเพื
่
อปลอบใจ
พวกเขา

สำหรับเจนนี
่
และเจมส
พวกเขามองซึ
ง่
กันและกันและ
ยิ
ม้
ให
กนั

แก
ไขแล
ว สภาพของลอร ดมาควิสเลวรายลงเรื่
อย ๆ
และเจมส
มีเวลาพักฟน
เพี
ยงสั้
น ๆ เพื่
อรักษา
บาดแผลของตนก อนเดิน∙างตอ นักผจญภัย∙ี ไ่
ด
รั บ
การว
าจ
างและ∙หารรับจ างของพวกเขาถู กสังหารใน
การเดิ
น∙างกอนหน านี
้ซึ
ง่
∙ำให∙กุคนเห็นไดชดั ว
ามี
ใครขัดขวางเจนนี่
และพรรคพวกของเธอไดไม
มี
คนโง
เขลา∙ีไ่
หนจะกลาก
าวไปข
างหน
าเพื
่
อปกปองพวกเขา

ยิ
ง่ไปกว
านั้
นแมแตบารอน∙ี สู่
ญเสี
ยอัศวิ
นและกอง
กำลังสุ
ดยอดของเขาก็ รสู

ึ
กผิ ด วิ
ธ∙ีเี
่
ขามองไป∙ี
เ่
จน
นี่
ตอนนี้
ราวกับว
าเขากำลังเห็นพระเจาแห
งโรคระบาด

สำหรับเขา (บารอนของเมื องนี ้

∙เี
่จนนี ่
จาง∙หารไป
ตอนแรก) ยิ ง่
เร็วเ∙
าไหร
∙ี่( ผู
∙เี
่ป
นเหมื อน
แมเหล็กสำหรับโชคราย ) จากไปก็ ยงิ่ดีเ∙
านั้
น ไม
วา
ในกรณี ใด ๆ จะเปนการดี ∙สี
ุ่
ด∙ีจ่ะไมมีเหตุ
การณ ใด
เกิ
ดขึน้
ในพื้
น∙ีซ่
งึ
่พวกเขาดูแลเพื่
อให เขาสามารถพ น
โ∙ษได

∙ัศนคติ
นี
้
ยงิ
่
ชัดเจนมากขึ
น้
หลังจาก∙ี
เ่
ขาได
รั บ
จดหมายจากเมืองหลวง∙างตะวันออก มันเป น
จดหมายปฎิ
เสธ∙ี
จ่
ะให
เข
าร
วมกับเจนนี
่

เกี
ย่
วกับระบบศักดินานี
้ มันเหมื
อนกับราชอาณาจักร
เล็
ก ๆ ∙ีเ่
ป
นอิสระ หลังจากเห็นบารอน∙ำแบบนี ้
พลเมืองของเมื
องพอตเตอร กไ็
ม
ได
ให
ความช
วยเหลือใด
ๆ กับเจนนี่
อี
กเลย

สำหรับรถม
าขนาดเล็กแหงนี
้เบลิ
นต
องค
นหาใน
ตลาด 3 ครั้
งกว
าจะซื
อ้
มันมาได

ผู

ขายได
เน
นว
าเขาจะขายให
กบั เบลิ
นเ∙ านั้
น เขาไม
ต
องการแมแตจะมี
ความสัมพันธกบั เจนนี่
!

พวกเขาไม
มี
ความมั่
นใจว
าเบลิ
นจะสามารถซื
อ้
สิ
นค
า
แบบนี้
ได
งา
ย ๆ!
อย
างไรก็
ตามสิ
่
ง∙ี
พ่
วกเขา∙ำได
เพื
่
อความปลอดภัย
ของพวกเขา?

เมื
่
อมองไป∙ีร่
า
นคา∙ี
จ่ำหน
ายโคมไฟและร
านขาย
อาวุ
ธ∙ี
ป่ด
สนิ∙ เจนนี่
และเจมส
ตกใจมาก สำหรับเบ
ลิ
นเขาดู
เศร
ามาก

อยางไรก็
ตามเขาขบฟ
นและมองไป∙ี
เ่
จนนี
่
นั่
งข
างหลัง
เขาก
อน∙ีจ่
ะสะบัดแส
ของเขา

เพี
๊
ยะ!*

รถมาเริ
ม่
เคลื
่
อนจากไปพาผู

โดยสาร∙ั้
งสามคนออก
จากเมืองนี
้

"รอแปปนึ
ง ข
าจะขอติ
ดรถม
าไปด
วย?"
เมื
่
อเมื
องข
างหลังเบลิ
นค
อย ๆ เล็กลงไปเรื
่
อย ๆ
และเมื
่
อความลังเลใจของเขาอยู
∙
จี
่ดุ
สู
งสุ
ดเขาก็
ได
ยนิ
เสี
ยง∙ี
เ่
หมือนดังมาจากสวรรค

“นา ... นาย∙

าน!”

เบลิ
นขยี
ต้
าของเขาและมองไป∙ี เ่
รลิ
น∙ี
ส่
วมเสื้
อคลุม
สี
ดำพร
อมกับเป
ขา
งหลังเล็
ก ๆ ∙ัน∙ีตาของเขาเต็ม
ไปด
วยความผิดหวังถู
กแ∙น∙ี ด่

วยความตื
่นเต
นโลง
ใจและ∙
า∙างอีกมากมาย

"นาย∙ านเรลิ
น! เรารู
ส
ึ
กซาบซึ
ง้
ใจมาก∙ี
∙่
า
นได
มา
กับเรา! "

ในขณะนี
้
เจนนี
่
และเจมส
กโ็
ผล
ออกมาจากช
องแคบ ๆ
ของรถมาและยิ
ม้
ให
เหมื
อนกับได
ปลดปล
อยภาระอัน
หนักอึ
้
ง

ตอนนี้ถ
านาย∙านเรลิ
น เมกัสผู

ลึ
กลับกำลังจะเข
า
ร
วมกับพวกเขา พวกเขาจะต
องกลัวอะไรอี
ก?

เห็
นได
ชดั ว
าเจนนี
่
และเจมสมี
ความสุ
ขบนใบหนาของ
พวกเขา ไม วา
พวกเขาจะพยายามปกป
ดอยางหนัก
เพี
ยงใด

โดยเบลิน พวกเขาประสบความสำเร็ จในการ∙ำใหเร

ลิ
นซึง่
เป
นบุคคลลึ กลับคนหนึ ่
ง∙ีน่
าจะเปนเมกัสมา
พร
อมกับพวกเขา แม หลังจากกลับไป∙ี ภ่
าค
ตะวันออกแล ว เกี
ย่
วกับการ∙ีม่ี
เรลินในแผนการของ
พวกเขา ก็จะเปนประโยชน อย
างยิง่!
ส
วนแผนการเหล านี
้เรลิ
นไมจำเปนต
องคาดเดาอะไร
เลย เขารู
∙ งหมดว
ั้ าพวกนี้
กำลังจะคิดอะไร อย
างไรก็
ตามเขาไม ได
แสดงออกอย างชัดเจนและขออนุญาตเบ
ลิ
น เพื่
อ∙ีเ่ขาจะขึ
น้รถมาดวย

การ∙ีเ่
รลิ
นผู

แข็
งแกร
งมาด
วย อี
กสามคนรู
ส
ึ
กดี
ขนึ
้
ใน∙ัน∙ี

พวกเขาโยนสิ ่
ง∙ีถ่
ู
กใช
เพื
่
อป
ดบังตัวเองออกและ
เปลี่
ยนเปนนั่
งด
านในของรถมาเพื่
อใหดู
เหมื
อนว
า
มันกำลังแบกผู
โดยสารแ∙น∙ี จ่ะเปนสินค
า พวกเขา
ไมจำเป
นตองบีบตัวลงในพื
้
น∙ีข่
นาดเล็ กตลอดการ
เดิ
น∙าง

เตาะ เตาะ เตาะ!*

ล
อของรถมาหมุ
นไปโดยมีม
าแก
ๆ 2 ตัวคอยลาก
พวกเขาไปในการเดิ
น∙าง

"นาย∙
านเรลิน ∙ำไม∙านถึงปล
อยรานของ∙าน
และมากับข
าไปยังเมื
องหลวง∙ิศตะวันออก?"

เบลินเหลื อบมองเรลิ
น∙ี
ก่
ำลังยื
นอยูข
า
ง ๆ และ
ยับยัง้
ตัวเองให
มาก∙ี
ส่
ุ
ดเ∙
า∙ีจ่
ะ∙ำไดกอ
น∙ีเ่
ขาจะ
ถาม

"แน
นอนมันเป
นเพราะแก ไอ
โง
! ข
าจะมั่
นใจได
อย
างไรถ
าข
าปล
อยเจ
าไปคนเดียว? "

เรลิ
นเป
ดตาของเขาและพู
ดอย
างเฉยเมย

"นา ... นาย∙

าน ข
ารู
ส
ึ
กประ∙ับใจมาก ... " เบลิ
น
รู
ส
ึ
กตื
้
นตัน นํ
าตาไหลออกมาจากดวงตาของเขา
้

"ถ
าเจ
าคิ
ดวาขาจะพู
ดอยางนั้
น เจ
าก็
เข
าใจผิ
ดอย
าง
แรง!" ∙ัน∙ีหลังจากนั้
นคำพูดถัดไปของเรลิ
น∙ำใหเ
บลิ
นตกตะลึ ง

" ธุ
รกิ
จของบลี ซงิ
่
แฮมเมอรไม
ค
อยดีเ∙
าไหรข
า
ตองการ∙ีจ่
ะไปยังเมื
องหลวงตะวันออกและหาส
ถาน∙ี∙่เี
่
หมาะสมในการ∙ำธุ รกิ
จบางอยางหรือเป
ด
สาขา ในเมื่
อเจ
าจะไป∙ีน่
ั้
นพอดีข
าก็
จะไปดวย "

"∙
านไมต
องโกหกข
า! ∙
านตามมาเพราะ∙
านเป
น
ห
วงข
าใช
ไหม? "

เบลิ
นดู
เหมื
อนจะใจแตกสลาย ขณะ∙ี เ่
จนนี่
และเจมส
ดู
เหมื
อนว
าพวกเขาต
องการ∙ี
จ่
ะหัวเราะ แตกไ็
ม
กล
า∙ำเช
นนั้
น

"อยากคิ
ดอะไรก็
คิ
ดตามใจเจ
าไปเถอะ"

เรลิ
นจองมอง ไรคำพู
ด เด็
กคนนี
้
มันมี
นิ
สัยชอบพู
ด
เข
าข
างตัวเองมากเกิ
นไป

เขาพู
ดอย
างไม
แยแสและซุกเข
าไปในเสื
้
อผ
าของเขา ดู
เหมื
อนเขาจะหลับสนิ
∙∙ัน∙ี

อย
างไรก็
ตามในใจของเขา เขากำลังคิ
ด "เอไอชิ
ป
แสดงสถานะปจจุบนั ของข
า!"

[ ป
บเรลิน ฟาร
เลี
ย วอล็อค ระดับ 2 สายเลือด: งู
ยักษ
เคโมอิน ความแรง: 21.1, ความว
องไว: 14.4,
ความอึด: 27.9 พลังจิ
ตวิ
ญญาณ: 77 (104.3), พลัง
เว∙มนตร : 77 สถานะ: ห
วงจิ
ตวิญญาณมี การกระ
จัดกระจาย สวนหนึ่
งของพลังจิ
ตวิญญาณแข็ งตัว]
ในช
วงสองป ∙ผี
่
านมา เรลิ
นใช
ยาเพื
่
อรักษาอาการ
บาดเจ็บของเขาอยางต
อเนื
่
อง เมื
่
อมาถึงจุ
ดนี้
การ
บาดเจ็บในรางกายของเขาส
วนใหญกห็ายดี

อย
างไรก็
ตามการรักษาความเสียหาย∙ี
เ่
กิ
ดขึ
น้
กับจิ
ต
ใต
สำนึกของเขาและพลังจิ
ตวิ
ญญาณของเขาเปน
กระบวนการ∙ี ช่
า
มาก∙ำให
เรลิ
นรู
ส
ึ
กหงุ
ดหงิ
ด

ดังนั้
นหลังจากอารมณของเขาเกิ ดจากสายเลือดวอล็
อคของเขาได ปะ∙ุ
ขนึ
้เขาจึงไดตัดสิ
นใจ∙ี
จ่ะไป∙าง
∙ิศตะวันออกและหาวิ ธ∙ีจี
่ะเร
งอัตราของ
กระบวนการนี ้

หลังจากขับไล
รอ
งรอยของเอลริ
ค เมกัสระดับ 3 ได
แล
ว ตอนนี้
เขาสามารถปลดปล อยพลังจิ
ตวิญญาณ
ของเขาและคื
นพลังของเขาไปเป
นเ∙
ากับเมกัสระดับ 1

ไม
วา
จะเป
นในชายฝ ง
∙างใตหรื
อแดนสน∙ยา การ
เกิ
ดเมกัส∙ี
ม่ี
พลังระดับนี
้
ขนึ
้อาจเกิ
ดความวุ
นวายได
ตราบเ∙า∙ีไ่
ม
ได
พบกับเมกัส∙ี
เ่
หนือกว
าระดับ 2 พวก
เขาจะถู
กจัดการใน∙ัน∙ี

แม
วา
แดนสน∙ยามี เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ∙มี
่ี
คุ
ณภาพสู
ง
แต
กย็งั มี
ความแตกต
างบางประการในด
านความ
แข็
งแรงโดยรวมเมื่
อเปรี
ยบเ∙ี
ยบกับชายฝง
∙างใต

เรลิ
นผู
ซงึ
่
ไดรับการฝ กฝนในเ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
งยังเห็นได
ชดั ถึ
งความแตกต
างเหล
านี
้

เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
∙มี
่
ี
คุ
ณภาพสู
ง∙ี
ไ่
ด
รับการสื
บ
∙อดมาจากเมกัสยุ คโบราณ จะช วยให
เมกัสแข็
งแกร
ง
ขึ
น้ใน∙ุ ก ๆ ด
านด
วยพลัง∙ี น่

าอัศจรรยตลอดไป แต
ก็ยงั มี
ขอเสี
ย∙ี
เ่
ห็
นได
ชดั บางอย
าง!

หลังจากไดรับการฝกมาถึ งจุ
ดหนึ ่
งแลว ∙รัพยากร
มนุษยธรรมดา ๆ ก็ ไม
มีประโยชน กบั พวกเขาและมี
เพี
ยงสิ่
งแปลกปลอมหรื อแมแต สิ
่
งของจากอี กโลก
หนึ่
งเ∙
านั้
น∙ี ส่
ามารถชวยใหเกิดความคื บหน
าใน
การ∙ำสมาธิ ไดถ
าไม
ไดรับอย
างใดอย างหนึ
่
งมาจะ∙ำ
ให
พวกเขาติ ดอยูใ
นจุด ๆ หนึ ่
ง

ในสมัยโบราณ เมกัสได ครอบครองดาวดวงแลวดวง

เล
าและรวบรวม∙รัพยากรจำนวนมหาศาล
นอกจากนี ้
ถ
าการเชื
่
อมต อระหว
างแดนสน∙ยากับ
โลกภายนอกยังคงมี อยูน่
ี
จะไม
ใช
ปญ
หา อย
างไรก็
ตามสิ่
ง∙ีล่
ำบากก็คื
อ: ไมเพี
ยงแตแดนสน∙ยา
สู
ญเสี
ยแหล
ง∙รัพยากรจากดาวอื่
น ๆ แล
วมันยัง
สู
ญเสี
ยแม
กระ∙ั่
งการติ
ดต
อกับโลกใต
พิ
ภพดวยกันเอง!

เ∙คนิคการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
งบางอย
างต
องมี
วตั ถุ
ดิ
บ
∙ีจ่
ำเป
นเพี
ยงพอและพวกมันก็
ไม
สามารถหาอะไรมา
แ∙นได!

ดังนั้
นแมวา
จำนวนเมกัส∙ี
น่
่
ีมี
จำนวนมากกวาใน
ชายฝ ง
∙างใตแต
พวกเขามีจำนวนเมกัสระดับ 2 พอ
ๆ กัน

สำหรับเมกัส ระดับ 3 เรลิ

นเดาว
าพวกเขาอาจจะมี
น
อยกว
าจำนวนเมกัสของชายฝ ง
∙างตอนใต!

อย
างไรก็
ตามยิ
ง่
เมกัสระดับสูงขึน้
เ∙าไหรวัตถุดิ
บ∙ี
่
จำเป
นก็
ยงิ
่
หายากขึ
น้ เ∙
านั้
น นี่
เปนเรื
่
อง∙ีย่งิ
่
ใหญ
กว
าสำหรับเมกัส∙ี
ใ่
ช
เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง

หากไม ไดรับความชวยเหลือจากแหลงขอมู
ล∙ี
ม่ี
คา
เหล
านี ้เมกัสสามารถใช เวลาและสรางความกาวหนา
ให
กบั ตัวเองโดยใชเ∙คนิคเหลานี
้
ได
เปนบางครั้
งบาง
คราว ความเร็ วดังกลาวจะเพี
ยงพอ∙ี จ่
ะ∙ำให
เมกัสบ
าตายได

เมกัสส
วนใหญ ใช
เวลาสวนมากของชี
วิ
ตของพวกเขาไป
แล
วแต ยงั คงไม
สามารถผ านระดับแรกของเ∙คนิ
ค
การ∙ำสมาธิ ของพวกเขาได และเต็
มไปด
วยความไม
เต็
มใจ∙ีจ่ ะยอมรับชะตากรรมของพวกเขาเอง เต็มไป
ด
วยความเสี ยใจในชวงเวลาของความตายของพวกเขา!

ตอน∙ี
่
306 ∙หารรักษาการณ
แมแตเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ขนั้
สู
ง สายเลื
อดเคโมอิน
ยังต
องการ∙รัพยากร∙ี เ่
ฉพาะเจาะจง ถาไม
ใช
เพราะ
ความจริ ง∙ี
เ่
ขาไดรับเนื้
อของปลาวาฬพันตาโบราณ
ดวยโชคอันบริสุ∙ธิ์เรลิ
นก็ไมมี
เงื
อ่
นงำตราบเ∙า∙ี
่
เขาจะสรางหัวใจของเขาใหม และกลายเปนเมกัสระดับ
2

นอกจากนี
้เมื
่
อเ∙ี
ยบกับเ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
ขนั้
สู
งอื
่
น
ๆ เกณฑ
สำหรับวอล็
อคโหดมาก!

อย
าลื
มว
าการฝกในสายเลื
อดเคโมอิน ผู
นั้
นอย
าง
แรกต
องมีสายเลื
อดของพญางูยกั ษ
เคโมอิน!

เพียงแคนี้
สิ
่
ง∙ี
จ่
ำเปนก็
เพี
ยงพอ∙ี
จ่
ะตอไม
ขนาดใหญ
กับตัวเมกัสฝ
กหัดส
วนใหญ!
ไม
วา
จะเปนชายฝ
ง
∙างตอน∙างใตหรื
อดิ
นแดนสนธยา
มี
สิ
่งมี
ช วี
ิ
ตน
อยมาก∙ีม่
ี
สายเลื
อดโบราณ พวกมัน
เกื
อบสูญพันธุ!

เมกัสฝ
กหัดคนหนึ
่
ง∙ีต่
องการได
รับแกนแ∙
จาก
สายเลือดโบราณจะเปนงานยากกว ามาก∙ี
จ่
ะก
าวหน
า
เป
นเมกัส

ตัวอย างเช
นสายเลือดเคโมอิน ถ าไมมี
ใครพยายาม∙ี่
จะได รับสายเลื
อดของพญางู ยกั ษ
เคโมอินหรืองู
แบล็ค
โฮโรวและแ∙นการตัดสิ นสำหรับสิ ่
ง∙ี
ด่ี
∙สี
่
ุ
ดตอไป
แม กระ∙ั่งการได
รับเลื
อดจากงู แมนเกสเตอร ∙ี
่
แข็ งแกรง ซึ
ง่
เปนพลังของเมกัส ก็ เป
นงาน∙ีเ่
ป
นไป
ไมได
สำหรับเมกัสฝ กหัดระดับ 3!

เ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
งมี
ความต
องการ∙ี
่
รุ
นแรงมากและพวกมันไม
ใช
สิ
่
ง∙ี
เ่
มกัสจากพื
้
น∙ี
่
ห
างไกล เช
นดิ
นแดนสนธยาสามารถตอบสนองได

ดังนั้
น แมวา
จะมีมรดก∙ีส่ื
บ∙อดกันมามากมายกวา∙ี
่
ชายฝ ง
∙างตอนใต แตพลังอำนาจของ∙ั้
งสองฝ
ายก็
เหมือนกัน หรื อบาง∙ีพลังอำนาจของดิ
นแดนสนธยา
ก็
อาจตํ ากว
่ าชายฝง
∙างตอนใต

"ด
วยกาลเวลา ∙ุ
กสิ
่
ง∙ุ
กอย
างกำลังก
าวไปข
างหน
า!"

เมื
่
อคิ
ดถึ
งเรื
่
องนี
้
เรลิ
นก็
ไม
สามารถช
วยได
เพี
ยงแต
ถอนหายใจ

ถึ
งแม
วาชายฝ ง∙างตอนใตยงั ไม
สามารถรับมรดกได
อย
างสมบู รณ แตพวกเมกัสรุ 
นหนุ
ม∙ี
ม่
ี
พรสวรรค
และสู
สีกบั เมกัสโบราณ∙ีก่ำลังคนคว
า
ในสถานการณ∙พี
่วกเขาขาด∙รัพยากร∙ี เ่
ฉพาะเจาะจง
พวกเขาได
มาด
วยวิ
ธกีารอื
่
นสำหรับเมกัสเพื่
อก
าวหนา:
การใช
นํ
าอมตะและ∙ะลวงผ
้ านการกระตุ 
นผ
าน
รู
ปแบบคาถาระดับ 1

แม
วาเรื
่
องนี
้
จะเปนอุ
ปสรรคต อพลังชี
วิ
ตของเมกัส
และขัดขวางอนาคตของพวกเขา แต ราคา∙ี
สู่
งขึ
น้ไป
จนถึงระดับ 1 และ 2 ก็
ยงั ไม
แพงนัก

อย างน
อยเมื่
อเ∙ียบกับเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ระดับสู
ง
ซึ
ง่จำเปนตองใช
วตั ถุดิบอันมี
ค
า แมวาจะมี
ความ
ตองการใช∙รัพยากรจำนวนมากในรู ปแบบ∙ีเ่
รี
ยบงาย
พวกเขาเหล านั้
นอาจพอใจในการใช วตั ถุ
ดิ
บจาก
ชายฝ ง
∙างตอนใต ของตัวเอง ซึ
ง่
ได
รับอนุญาตเพื ่
อ∙ำ
ใหเกิดความเจริญรุ 
งเรื
องในชายฝง
∙างตอนใต
วัตถุ
ดิ
บชัน้
ดี∙ ั้
งหมดไดรับการรวบรวมและมอบให กบั
เมกัสพร
อมดวยเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ ∙รี
่
ะดับสู
ง ซึ
ง่
รับประกันได
วา พวกเขาสามารถพัฒนาพลังการต อสู 
∙ีย่
อดเยี
ย่มและรักษาระดับการปกครองได

"สิ่
ง∙ี
ม่ี
การแกไขในชวงเวลา! แมวา∙างเลื
อกของพวก
เมกัสในชายฝง
∙างตอนใต ในการใช รปู
แบบ∙ีเ่
รี
ยบ
ง
ายไมใช
∙างเลือก∙ีด่ี
∙สี
ุ่
ด แตกน็ 
าจะเหมาะสม
∙ีสุ่
ดสำหรับดินแดน∙างใต ของ∙ะเล "

เรลิ
นถอนหายใจ

แมวา
ปริ
มาณมรดก∙างโบราณบนชายฝ ง∙างใตจะ
ไม
สามารถเ∙ียบไดกบั ผู

∙อี
่
ยู
ใ
นดินแดนสนธยา แต
เขาไม
เคยเห็
นเมกัสจำนวนมาก∙ี ย่ดึ
ติ
ดกับพลังของ
พวกเมกัสโบราณ พวกเขาจะฆ
ากันเพื
่
อ∙ี
จ่
ะได
รั บ
ส
วนแบงมรดก

"แตกลุ

มเมกัสของดิ นแดนสนธยามีการฝกฝนเมกัส
จำนวนมากในเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง ซึ
ง่
พิ
สู
จน
ให
เห็
นว
าตองมี∙รัพยากรจำนวนมากจากสมัย
โบราณ∙ีน่
่
ี
มากกว าในชายฝง
∙างตอนใต นี
่
อาจเป
น
โอกาสสำหรับขา! "

ดวงตาของเรลิ
นส
องประกาย

สำหรับเขา การรวบรวมเ∙คนิ คการ∙ำสมาธิระดับสูง

เติมเต็
มฐานขอมู
ลของเขาเสร็จสิ
้
น เปลวเพลิง
ศักดิ์
สิ
∙ธิ
์และการเลี
ยนแบบเนื ้
อหาของระดับ∙ี่4
ของสายเลือดเคโมอิ
นคือเปาหมายบางอย างของเขา
จุ
ดประสงค อื
่
น ๆ ของเขาคือการไดรับสิ
่
งของลํ
าค
้ า
จากโลกใตพิ
ภพ ตลอดจนสิ่
งต
าง ๆ ∙ี
อ่
าจเป
น
ประโยชนในการก
าวหน
าในเ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
ระดับสู
ง

"ตอนนี
้
ระวังไว
ด
วย เนิ
นเขา∙ี
เ่
ราถู
กซุ
ม
โจมตี
กอ
น
หน
านี
้
อยู
ข
างหนา!"

ในขณะนี
้
เจมส
พู
ดและ∙ำลายความเงี
ยบ

เบลินจับดาบยาวของเขา∙ัน∙ี
ส
วนเรลิ
น เขาไม
ได
ขยับนิ
้
วเลย

สำหรับเขา การซุ
ม
โจมตี
จากเมกัสฝ
กหัดระดับ 3
เป
นแคเรื
่
องตลก!

รถม
าเดิ
นหน
าต
อไป และในไม
ชาก็
มี
เนิ
นเขา
ล
อมรอบ∙ั้
งสองดาน ต
นไมขนาดใหญ∙ขี
่
นึ
้
สู

∙อ
งฟ
า
ได
ฉายภาพเงา∙ีด่
ู
น
ากลัวบนพื้
นดิ
น ซึ
ง่
เป
นสถาน∙ี
่
เหมาะสำหรับการซุ
ม
โจมตี

บนพื
้
นดินมีรอยเ∙
าและร
องรอยของเลือดจำนวนมาก
แม
กระ∙ั่
งโขดหิ
นและตนไม
∙ลี
่

อมรอบถู กปกคลุมไป
ด
วยลู
กศรและรอยแผลเป นมากมาย∙ีม่าจากดาบ

แมวา
การซุม
โจมตีจะเกิดขึ
น้เมื
่
อไมนานมานี
้แม
แต
กับคน∙ีป่กปดรอยเ∙า ก็
ไมยาก∙ีจ่ะจิ
นตนาการถึ
ง
ฉากอันนาสยดสยอง∙ี เ่
กิ
ดขึ
น้

เมื
่
อเห็
น∙ุกอยางนี
้ร
างของเจนนี
่
กส็
ั่
นและเธอก็
เดิ
น
กลับไป∙ี
ร่
ถมา∙ัน∙ี

สำหรับเจมส
เขาถอนหายใจ "∙
านเจนนี
่
เป
น
เด็
กหญิงอายุ15 ป ∙ั้งหมดนี
้
ดู
น
ากลัวเกิ
นไปและเร็
ว
เกิ
นไปสำหรับเธอ ... "

"ตั้
งแตเธอเกิ
ดมาและเติ บโตในตระกู ลชัน้
สู
ง เธอมี
ความสุขกับไลฟสไตลอันหรู หราและเกี
ยรติยศในการ
เปนขุ
นนาง อย างไรก็
ตาม เธอยังต องรับผิ
ดชอบใน
เรื
่
องนี้
ดวย โดยไมคำนึงถึ
งอายุ หรื
อเพศของเธอ นี่
คือการเรียกรองของเธอ ... "

ในขณะนี
้เรลิ
นผู
ซงึ
่
ได
รับการจำลองเ∙คนิ
คการ∙ำ
สมาธิ
ระดับสู
งเปลวเพลิงศักดิ
์
สิ
∙ธิ
์
พูดด
วยความ
ชาญฉลาด

"คำพู
ดของลอร
ดเรลิ
นมี
แนวคิ
ด∙างปรัชญาสำหรับ
พวกเขา!"
เจมส
ยมิ
้
และยกย
อง แต
ดวงตาเรลิ
นสว
างขึ
น้

ในเวลานั้
นเขาไดลองจำลอง∙ีแ่ตกตางกันของเปลว
เพลิ
งศักดิ์
สิ
∙ธิ์
หลังจากไดยนิเจมส
พูด เขาตอบดวย
ความรูสึ
กของตัวเอง อย
างไรก็ตาม เมื
่
อเขา∙ำอยาง
นั้
นก็
ไมมี
ขอ
สงสัยอะไรหลังคำพูดของเขา

"นี
่
เป
นพลังของหญิงแหงโชคชะตาหรื
อ? ข
าดู
เหมื
อน
จะมี
แวบหนึ ่
งของภาพเงาของเธอ

เรลิ
นยิ
ม้

เขามี
ความเข
าใจว
าเปลวเพลิงศักดิ
์
สิ∙ธิเ์ชื
่
อมโยงกับ
พลังแห
งโชคชะตา วิธกี
ารก
าวหนาก็ แปลกประหลาด
มาก คนผู
หนึ่
งต
องดูดซับของลึกลับ∙ีจ่ดุสู
งสุ
ดของ∙ี่
โชคชะตาปะ∙ะกันกอน∙ีจ่
ะกาวหนา
สำหรับโชคชะตา มันหมุ
นไป∙ั่
วโลก

ไม
แปลกใจเลย∙ีใ่
นตำนานวีรบุ
รุ
ษหลายคนได รั บ
การสนับสนุ
นจากเมกัส 1-2 คน∙ีส่
ามารถอานคำ
∙ำนายได∙ั้
งหมดนั้
น∙ำเพื่
อประโยชน
รว
มกัน

โดยการได
อยู
ก
บั "ตัวละครหลัก" เหล
านี
้
∙ถี
่
ู
กกำหนด
ไว
เป
นสิ
่
ง∙ี
ด่
ี
พลังแหงโชคชะตาจะมาบรรจบกัน

∙ุกครั้
ง∙ี
พ่วกเขาตัดสินใจครั้งใหญ ก็
คือเมื
่
อการ
บรรจบกันของชะตากรรมอยู ∙จี
่ดุสู
งสุด สำหรับเมกั
ส∙ี ป่
ลู
กฝงในเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ∙มี
่ี
ระดับสู
งนี้พวก
เขาตองขอบคุณพลังอันยิ ง่
ใหญ นี้
และแม แต
ถู
กกวาด
ลางไปด
วย "เด็กแหงโชคชะตา" เหล าเมกัสต
อง
พยายามปรับตัวให เข
ากับการเปลี ่
ยนแปลงผลลัพธ
ในระหวางความคืบหนานี
้ พวกเขามักจะต
องได
รับสิ
่
ง
ลึ
กลับ ∙ีเ่
ฉพาะเจาะจง ยังของเพื
่
อ∙ีจ่
ะก
าวหนาและ
ยกระดับเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ของพวกเขาขึ
น้

"ชะตากรรมและการบอกพยากรณ
ล
วงหน
า! เป
น
อะไร∙ี
ม่
หัศจรรย
จริ
ง ๆ! "

สายตาของเรลิ
นกวาดตาผ
านเบลิ
น เจนนี
่และเจมส
ดู
เหมื
อนว
าในหมู

คน∙ั้
งสามคนนี
้มี
ใครบางคน∙ี่
สามารถเปลี
่
ยนแปลงประวัติ
ศาสตร
ของดิ
นแดน
สนธยา!

อยางไรก็ตาม ในขณะ∙ี เ่
รลิ
นได
จำลองเปลวเพลิ
ง
ศักดิ์
สิ∙ธิ
แ์ละไม
ไดฝก
สมาธิในการ∙ำสมาธิ
เหมื อนกับว
ามันยังไม
สมบูรณเขาก็
ไม
สามารถบอก
ไดวาใครจะเป
นคนเปลี ่
ยนประวัติศาสตร
ได
ถึ
งกระนั้
นก็ตาม เรลิ
นรู
แน วาวิ
ธกี
ารของตระกู
ลโบลิ
เ∙ลในการใชวิ
ญญาณของปู ยา
ตายายของพวกเขา
โดยการบังคับคื
อการปฎิบตั ิ∙เี
่ป
นอันตรายมาก!

"เปลวเพลิ
งศักดิ์
สิ
∙ธิ
!์เป
นเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ∙ี่
มหัศจรรย
! " เรลิ
นสามารถบอกได วา
แมในสมัย
โบราณเ∙คนิคการ∙ำสมาธิ ∙รี
่ะดับสู
งซึ
ง่
สามารถ
คาดการณได
ในอนาคตเป นสิ่
ง∙ี
ห่ายากมาก

อย
างไรก็
ตาม เขาไม
มี
เจตนาในการเปลี
่
ยนเ∙คนิ
ค
การ∙ำสมาธิ
ของเขา!

ไมคำนึ
งถึงความไมสมบูรณของเ∙คนิ
คการ∙ำสมาธิ
เอง ความตาย∙ี แ่
ปลกประหลาดของเจนน ายังคง
ชัดเจนอยู
ในใจของเขา เขาไม
อยากเป
นเจนน
าคนต อไป
นอกจากนี ้เขาไม
ไว
วางใจความสามารถนี้
∙สี
่ ามารถ
บอกอนาคตได ในสายตาของเรลิน อนาคต
ปรับเปลี่
ยนไปเรื่
อย ๆ และไมสามารถเข
าใจได
แมวา
เขาจะสามารถจับภาพไดไม
กฉี
่าก แตกไ็ม
ได
หมายความว าเขาสามารถควบคุ มอนาคตได

นี
่
เป
นความแตกต
างในปรัชญา และเรื
่
อง∙ี
เ่
มกัสมี
ความคิ
ดเห็
นแตกต
างกันมาก!

ด
วยเหตุผลนี้ถึ
งแมวา
เรลิ
นจะเปลี
่
ยนเ∙คนิคการ∙ำ
สมาธิของเขาเพื
่
อฝกฝนเปลวเพลิงศักดิ
์
สิ
∙ธิ์แต
เขาก็
จะไม
ได
รับการรูแ
จ
งและอาจ∙ำให เกิ
ดความเสี
ยหาย
อย
างมีนัยสำคัญตอ∙ะเลจิตของเขาเนื
่
องจากเ∙คนิค
นี
้
เอง

อย
างไรก็
ตาม เรลิ
นยังคงตะลึ
งอยู
ใ
นหัวใจของเขา
เกี
ย่
วกับความสามารถนี
้

แม
วาคำ∙ำนายอาจเป
นความผิดพลาด แตในหลาย
ๆ กรณีพวกมันเป
นแหล
งอ
างอิ
ง∙ีส่
ำคัญและเป
น
แหลงข
อมู
ลเพิ
่
มเติ
ม

"บาง∙ีหลังจากสำเร็
จเ∙คนิคเปลวเพลิ
งศักดิ
์
สิ
∙ธิ
แ์
ละ
เผยแพรมัน ข
าสามารถตัดอำนาจบางสวนออกจาก
คน∙ีป่ลู
กฝงและสรางของบางอย
าง∙ี
ม่ี
คุ
ณสมบัติ
วิ
เศษ"

เรลินก็
มากับความคิ
ด และขณะ∙ี
ม่
ันถู
กสร
างขึ
น้ก็
กอรากลึ
กลงไปในใจของเขา

"ใช
แล
ว" ถ
าข
า∙ำเช
นนี
้
ในขณะ∙ีก่
ารฝ
กฝน ข
ายัง
สามารถดูสถานการณและได
รับข
อมู
ลโดยตรงและ
ต
อเนื่
องสมบูรณแบบ∙ี เ่
∙คนิ
ค แมวา
ข
าจะล
มเหลว
ข
าเพี
ยงสูญเสียพลังจิ
ตและ∙รัพยากรมากมาย แต
ข
าจะไม
ได
รับความเสียหายมากนัก ถาข
าประสบ
ความสำเร็จ ข
าจะเปน∙ีอ่
ิ
จฉากระ∙ั่
งในหมู

เมกัสระดับ
3"

รถม
าผ
านเนิ
นเขาไปโดยไม
มี
ปญ
หาแล
วก็
มาถึ
ง∙ุ
ง
นา

เจมส
และเบลิ
น ผู

ซงึ
่
รู
ส
ึ
กกังวลมากและอยู
บ
นขอบ
ตลอดเวลาถอนหายใจดวยความโล
งอก

มันเป
นไปไม
ได
∙พี
่
วกเขาจะถูกซุ
ม
โจมตี
อยู
บ
นพื
้
น∙ี่
ราบ ซึง่
เป
นเหตุ
ผล∙ี
พ่วกเขาสามารถผ
อนคลายได

ลุ
ลุ
!*
ขณะ∙ี เ่
รลิ
นกำลังตกอยูใ
นภวังค
ความคิดของเขา
เสี
ยงของมา∙ีว่่
ิ
งจากระยะไกลดังขึ
น้แสงสว
างปราก
ฎขึ
น้บนขอบฟ าห
างไกล และเปลี่
ยนเป
นเมฆสีดำได
อยางรวดเร็
ว

อัศวิ
นจำนวนมากสวมชุ ดเกราะหนังสี
ดำบนม
าสีดำ∙ี่
พุ
งอย
างรวดเร็
วเหมือนกับพายุ
เฮอริ
เคน พวกเขาจับ
บังเหี
ยนดวยมื
อขวาของพวกเขาและในมือซ
ายของ
พวกเขาถือคบเพลิง

ไม
นาน อัศวิ
นจำนวนมากล
อมรอบรถม
าขนาดเล็
ก∙ี
่
บรร∙ุ
กเบลินและกลุ

ม

"∙หารรักษาการณจากปราสา∙ลิ ลาน? บัดซบ! มัน

ตองบ าไปแล
วแน
ๆ" พวกเขาใช
∙หารมาลอมรอบ
เรา ... "
มีความกลัว∙ี
ห่
าตัวจับยากบนใบหนาของเจมส
กอ
น∙ี
่
มันจะกลายเปนความสิ้
นหวังอย
างรวดเร็
ว

เมกัสมีพลังมากและสามารถถื
อว
ามนุ
ษยปกติ
เปน
เหมือนมด แต สถานการณโดยรอบของคนปกติโดย
ใช
กำลังพลแตกต างกัน

สำหรับเมกัสระดับสูง ไม
วา
จะมี
มนุษย
ปกติมากมาย
เพี
ยงใด มันเป
นเพียงแค ความตายสำหรับพวกเขา
เพี
ยงแคกลิ่
นอาย∙ี ป่ล
อยออกจากรางกายของเมกัส
จะ∙ำใหมนุษย
ปกติ ตายดวยความเจ็
บปวด

แตเจมสผู

เป
นเมกัสฝ
กหัด ไม
ได
มี
ความแข็
งแกร
ง
∙ี
น่

ากลัว
เขาเคยคิดถึ
งสถานการณ หนึ
่
ง: ถ
าเขาเผชิญหนากับ
กองกำลังนอยกวาหนึ
่
งร
อยคน เขาสามารถใช
สงครามเยีย่งกองโจรและฆ
าพวกเขาได∙ ั้
งหมด
อยางไรก็
ตาม ถามี
มากกว
านั้
นเขาก็
จะไม
สามารถ∙ำ
เช
นนั้
นได

ตอน∙ี
่
307 แผ
นดิ
นไหว

พลังวิ
ญญาณของเมกัสและพลังเว∙มนตร
ไม
ใช
สิ
่
ง∙ี
่
ไม
มี∙สี
่
้
ิ
นสุ
ด

แม
วา
พวกเขาจะมีพลังพิ
เศษ แต
กย็
งั คงประสบกับ
ข
อจำกัด∙างธรรมชาติ

แมวา
เจมส
จะเป
นเมกัสฝ
กหัดระดับ 3 เมื
่
อต
อง
เผชิ
ญกับกลุ
ม∙หารชัน้
ยอดนนับรอยคน เขา∙ำได
เพี
ยงแค
ถอย

ดานของฝ
ายตรงขามมี
คนมากเกินไป และแมวา
พวก
เขาจะเรี
ยงรายมาเพื
่
อใหเขาฆ
าพวกเขา แต
จำนวน∙ี่
นาสงสารของพลัง∙างวิ
ญญาณและพลังเว∙มนตร ก็
ไมเพี
ยงพอ∙ี
จ่ะฆ
าพวกเขา∙ั้
งหมด

และถ
า∙หารเหล
านี
้
ถู
กแ∙น∙ี
ด่

วยนักรบ?

ความสิ
้
นหวังเริ
ม่เข
าสู

หวั ใจของเจมสแลว ถูก
ล
อมรอบดวยนักรบหลายคน ∙ี ม่
าก∙ี ส่
ุ
ด∙ีเ่
ขา
สามารถ∙ำไดคือการหลบหนี ด
วยตัวเขาเองพร อมกับ
อุ
ปกรณเว∙มนตร ของเขา ∙ิง้
เจนนี
่
ไวเบือ้
งหลัง

แต
เรามี
เรลิ
นอยู
ก
บั เราตอนนี
้
ไม
ควรมี
ปญ
หาใด ๆ
เจมส
เหลื
อบมองเรลิ
นและบังคับให
ตัวเองสงบลง

สถานการณ ∙กี
่อง∙หารของเมกัสและพลเรื
อนตอสู

กันเองไม
เคยเกิ
ดขึ
น้
มาก
อนในประวัติศาสตร
ของ
แดนสนธยา

นอกจากนี
้
ไม
มี
ลอร
ดคนไหนโง
พอ∙ี
จ่
ะกระตุ

นเมกัส

นอกจากนี้เ∙า∙ี
เ่
มกัสต
องการ พวกเขาสามารถลอบ
ใช
คาถาและสามารถจบชี วิ
ตของผู
กระ∙ำผิดไดอย
าง
ง
ายดาย ดังนั้
น∙ำไมเขาควรเสี
ยเวลาของเขาโดยไม
จำเป
น?

ถ
าลอร
ดเรลิ
นเปนเมกัสจริง ๆ แล
ว พวกเขาก็
ไม
จำเป
นต
องกังวลเกี
ย่
วกับอันตรายนี้
เจมส
ปลอบโยนตัวเองด วยความคิ
ด∙ีน่
ายิ
นดี
เหลานี
้
และเขาก็
ไดยนิ
เสี
ยงกังวลของเบลิ
น ∙ีเ่
ต็
มไปด
วย
ความกลัว "พวกเจ
าเปนใคร?"

แม
วาเขาจะก าวหนาและกลายเป นมหาอัศวิ น แต
ก็
เห็
นไดชดั ว
า∙ัศนคติของเขายังไม
ได
ปรับตัวให
เข
ากับ
ความจริ งนี้
หลังจาก∙ีม่
องไป∙ี ก่
อง∙ัพ∙ีห่นาแนน
โดยปราศจากความรู ส
ึ
ก หัวใจของชาวเมื
องเล็ก ๆ ∙ี ่
อาศัยอยู ด

วยความกลัว

พร
อมกับม
า∙ี
ม่ี
เสี
ยงดังอยู
เ
บื
อ้
งหลัง เส
น∙างเล็
กๆ
∙ี
เ่
ป
ดออก∙ามกลางหมู 
∙หาร ชายชราคนหนึ ่
งสวม
ชุ
ดสู
∙จี
นสีดำ และมีหนากากกะโหลกศี รษะมนุ
ษย∙ี
่
หน
าผากของเขา เดิ
นออกมา

"โรดส
มันเป
นเจ
าจริ
ง ๆ! เจ
าไปไกลจนถึ
งกับขนาด
กล
า∙ี
จ่
ะตั้
ง∙หารประจำการ∙ี
น่
่
ีเจ
าไม
กงั วลเกี
ย่
วกับ
การถู
กลงโ∙ษ? " การแสดงออกในใบหน าของเจมส
มี
ส
วนผสมของความโกรธและความเสียใจ

"พี
่
ชาย∙ี
ร่
ักของข
า มันคื
อข
า!" โรดส
หวั เราะเยาะ

"พี
่
ชาย?" เบลินตะลึ
งเมื
่
อได
ค
นพบว
าหนากาก∙ี
น่

า
กลัวบนใบหนาโรดส
ถู
กถอดออกไป เขาก็
จะ
คลายคลึ
งกับเจมส

"เรา∙ำงาน∙ั้
งหมดโดยตระกู
ลอาร กสั ดังนั้
นจึ
งไม
จำเปนต
องให
∙หารเผชิ
ญหนากับกันและกันด วยดาบ
" เจมส
พยายามประนีประนอมครั้งสุ ด∙
าย

"พี
่
เจมส
! เป
นเพราะข
าต
องการพิ
สู
จนวา
ข
าดี
กวาเจ
า!
แม
แตในแงมุ
มของการเลื
อกผู

นำของข
าก็
เช
นกัน!
แน
นอนมันจะเป
นหัวหน
าคนต
อไปของตระกู
ลอาร
กสั !
"

การแสดงออกของโรดส ดู
เหมื
อนจะแสดงถึ
งความ
เกลี
ยดชัง∙ี
ห่
ยัง่
รากลึ
ก

"ถ
าเป
นเรื่
อง∙ี เ่
กิดขึ
น้ในชวงวัยเด็
ก ๆ ของเรา ข าจะ
ขออภัยตอเจ
าสำหรับเรื ่
องนี้ขาสามารถแมแต
คุ
กเข
าตอหน าเจาไดแต อยางไรก็ตาม โรดสเจา
ต
องไมเข
าสู

วงั วนนี ้เพราะมันสามารถฆ าเจ
าได
... "

"ฮิ
ฮิ
ฮิ
ฮิ
... พู
ดสิ
่
งเหล
านั้
นในตอนนี
้
?"

โรดส
ให
รอยยิ
ม้
น
าขนลุ
กและเข
ามา

"พวกเจ
า∙ั้
งหมด ... น
ารำคาญ!" เรลิ
นผู

ซงึ
่
อยู

ข
างหน
ารถม
าขมวดคิ
้
ว แสดงความไม
พอใจของเขา

ขณะ∙ี
เ่
ขาคิ
ดและปรับปรุ
งแผนของเขา มันก็
ถูก
รบกวน∙ัน∙ี
โดยโรดส
และไม
นาน ไฟปศาจพุ
งเข
าหา
โรดส

"นี
่
คื
อลอร
ดเรลิ
น?"

โรดส
คำนับ ตอหนาคน∙ี
ม่ี
ความเชื
่
อมั่
นอย
างสู
งว
า
เป
นเมกัส เขาไม
กล
า∙ี
จ่
ะไม
สุ
ภาพ

"นี
่
เปนเรื
่
องภายในของตระกูลอารกสั นอกจากนี ้
ลอร
ดซิกฟรีดยังเคารพ∙านลอร
ดเมกัสเชนกัน เขายังหวัง
ว
าเขาจะได
พบ∙ าน ... "

"ไม
! เจ
าโกหก! คุ
ณปู
ซ
กิ
ฟรี
ดถู
กหลอกโดยเจ
า"
เรลิ
นยังไม
ตอบ เจนนี่
กระโดดขึน้
มาอยางฉับพลัน
เหมื
อนลู กแมว∙ี
ข่
ฟู
อ
เมื
่
อมันกลัวหรื
อโกรธ

"เมกัสของตระกูลอาร
กสั เป
น∙ี
ร่
จู

กั กันว
าซิ
กฟรีด ใชมั้
ย? ดูเหมื
อนวาเขาเป
นบรรพบุ รุ
ษร วมกันสำหรับ∙ั้
ง
สองกองกำลังเหลานี้
... "

เรลิ
นรู
ส
ึ
กสงสารเมกัสผู

นี
้

ลู
กหลานของเขาเอง เพื่
อประโยชน
ในการ
ครอบครองอำนาจ กำลังฟาดฟ นซึง่
กันและกัน บาง
∙ีสิ
่
งนี
้
∙ำให
เขาปวดหัว หรื
อบาง∙ีเขาอาจไม
สนใจ
เรื
่
องนั้
น

เนื
่
องจากเมกัสมี
ช วี
ิ
ต∙ี
ย่
นื
ยาวมาก เมื
่
อเวลาผ
านไป
หลายชัว่
อายุ
คน ความรู สึ
กและอารมณ
ใด ๆ ∙ี
เ่
มกั
สมี
ต
อตระกู ลของเขาเริ
ม่เจื
อจางมาก

"ข
าไมสนใจวาใครจะไดรับการสนับสนุ
นจากซิ
กฟรี
ด
แตขา
เชื
่
อว
าเจากำลังขวาง∙างของขาอยู
ตอนนี
้หลบ
ไปไดแล
ว! "

เรลิ
นแสดงความไม พอใจต อเขาอย
างเป
ดเผย ผู 
∙โี
่
ร
ดสกล
าวถึงเป
นเพียงเมกัสระดับ 1 ซึ
ง่
แน
นอนไม
สามารถ∙ำให เกิ
ดความกลัวในตัวเขา แตเขารังเกี
ยจ
มากกับ∙ัศนคติ ของโรดส'

"นี่
...... " การตำหนิ นี
้
∙ำให
โรดส
รสู

ึ
กสูญเสี
ยความ
มั่
นใจและยื นอยู
∙นี
่
ั่
นมอง ๆ รอบตัวเขาอย
างโง
เขลา
ใบหน าของเขาก็เปลี่
ยนเปนสี
แดง
∙ุ
กความพยายามและความสำเร็จของเขาเป
นเรื
่
อง
ตลกในสายตาของตระกู
ลของเขา

นี
่
มันไมยตุิ
ธรรม! ข
าได
ยนิเสี
ยงดังกล
าวอี
กครั้
ง และ
อี
กครั้งข
าควบคุมการแสดงออกดังกล าว ในวัยเด็
ก
ของขา พี่
ชายของข
าก็
เหมือนกัน ∙ำไมเขาเข
มแข็งกว
า
ข
าใน∙ุ ก ๆ เรื
่
อง? ∙ำไมสิ่
งดีๆ เกิดขึ
น้
กับเขาและ
ไม
ใช
ขา

ดวงตาของโรดส
เปลี
่
ยนเป
นสี
แดงขึ
น้

นอกจากนี
้มันยังไม
เป
น∙ี
ช่
ดั เจนว
าเรลิ
นเป
นเมกัส
หรื
อไม
มีความเปนไปได
∙เี
่ขาจะเปนแคคน∙ี
ห่ญิง
แพศยาเจนนี่
จา
งมาเพื่
อ∙ำให ขา
กลัว

โรดส
สะบัดมื
อของเขาอย
างหนักแน
น"ไป!"
∙หารจำนวนมากได
รับคำสั่
งและพุ

งตรงไป∙ัน∙ี

แมวา
เจ
าจะเปนเมกัส แล
วไงหละ? เผชิ ญหนากับ
อัศวิ
นจำนวนมาก ดังนั้นพลัง∙างวิ ญญาณของเจ าจะ
∙นไดไม
นาน หลังจาก∙ำภารกิ จนี้
แล ว หากแย ∙สี
่
ุ
ด
ข
าจะซอนตัวเองภายในตระกู ลอารกสั และใช
ช วี
ิ
ต
อยางสุ
ขสบาย อย างไรก็
ตาม ขาอยูภ ายใต
การ
คุ
มครองของลอร ดซิกฟรีด เจ
าสามารถ∙ำอะไรได บา
ง?

โรดส
มองเรลิ
นอยางเฉลี
ยวฉลาด ใบหน
าของเขา
เปลี
่
ยนเฉดสีแดงจาง ๆ อยางวิ
ปลาส

"∙
านลอร
ด! เจนนี
่
! พวก∙าน∙ั้
งสองโปรดไปกอน "
เบลิ
นดึ
งดาบยาวออกมาและร างกายของเขาก็
โปง
พองขึ
น้
เหมื
อนบอลลู น เขาคล
ายกับยักษ
ขนาดเล็ก
ในขณะ∙ี
เ่
ขาป
ดกัน้
รถจากอันตราย

หลังจาก∙ี
ศ่ัตรู
พุ

งเข
ามาแล
ว เขาก็
เตรียมการรบ
และปลุกเร
าเ∙คนิคลับของอัศวิ
น∙ีเ่
รลิ
นมอบให
เขามา

นอกจากนี้เหตุผล∙ี
อ่
ยู
เ
บื
อ้งหลังการเปลี
่
ยนแปลง
ใบหนาของโรดส
∙ผี
่ิ
ดปกติได
ถู
กเปดเผยภายในตา
ของเรลิ
น∙ัน∙ี

"ตาดำของเขาขยายตัวได
ผิดปกติการไหลเวี
ยนของ
เลือดในสมองของเขาได
เร
งขึ
น้34% เป
นอาการ∙ี
่
ชัดเจนของความเสี
ยหายตอจิตวิ
ญญาณของเขา "

เมื
่
อมองเห็
นโรดส
∙ดี
่
ู
วิ
กลจริต เรลิ
นค
อนข
างมั่
นใจ
ว
า∙ำไมฝ
ายตรงข
ามถึ
งได
ดื
้
อด
านนัก
การศึกษาของเมกัสเปนอันตรายอย างยิง่รู
ปแบบใด
ๆ ของการแสดงออกได เปนอย างดีสามารถเสี ยสละ
ชี
วิตของเมกัสไดนอกจากนี ้
เมื่
อมีขอผิ
ดพลาด
เล็กน
อยในเรื่
องสำคัญ ๆ ∙ี เ่
กี
ย่วของกับจิตสำนึก
การ∙ำสมาธิ และพลังวิ
ญญาณ ผลลัพธ ∙เี
่
ป
น
อันตรายตาง ๆ อาจเกิดขึน้
ได

โรดสคนนี้
ชัดเจนวาได
รับความเสี ยหายอยางมาก
จาก∙ะเลจิต เมื่
อเขากาวขึ
น้ไปเปนเมกัสฝ
กหัดระดับ
3 เขาไม
สามารถควบคุ มอารมณ และความรูสึ
กของเขา
ได
อยางสมบูรณ และ∙ำให เขารู
สึ
กกระวนกระวายมาก

อยางไรก็ตาม เหตุ ผล∙ี

โ่
รดส
บา
ไปก็
เปนเพี
ยงเรื่
อง
เล็
ก ๆ เ∙ านั้
น เรลิ
นเพี
ยงจ
องมอง∙ีเ่
ขาเล็
กนอย
ก
อน∙ี เ่
ขาจะมุ
งความสนใจไป∙ีก่
อง∙หารม า∙ี
ก่ำลัง
พุ
งเข
ามา ปากของเขาแสดงการเยาะเย ยเล็
กนอย
กองกำลัง∙หารมี
ประมาณ 200 คน ดู เหมื อนว
า
∙ั้
งหมดของกองกำลังจากปราสา∙ลิลานไดเข
าสู

สงคราม ∙ุกคนสวมชุดเกราะ∙ี
ม่
ี
คุณภาพยอดเยี ย่ม
และหอกพรอมกับขวานสู
รบขนาดใหญ∙พี
่วกเขาใช มี
ความคม เปนประกายแวววาว

มา∙ั้
งสองร
อยตัวพุ

งตรงมาและพื ้
นดิ
นเริ
ม่
สั่
นสะเ∙ือนภายใตการเปดตัวอันยิ
ง่
ใหญนี
้เบลิ
นมี
ลักษณะคล ายกับมดตัวเล็
ก ๆ ∙ี ม่
ึ
นงง

รู
ปแบบการสู 
รบแบบนี
้
อาจ∙ำใหเมกัสขมวดคิ้
วได
แตเรลินเพี
ยงยื
นนิ
่
ง ๆ ราวกับว
าไม
มีอะไรสำคัญ
เกิ
ดขึน้

"∙ำไมพวกเจ
าถึ
งใช
ความคิ
ดของคน∙ั่
วไปกับเมกัส?"
เขาถอนหายใจเบา ๆ และแสงสี
กากี
จางลงมา∙ี
พ่
้
ื
น
จากมือของเขา

ฮิ
สสสส!* แสงนี
้
มันเล็
กเหมื
อนหิง่
ห
อย และมันดู
ราวกั
บว
าถ
าโดนลมหายใจมันอาจจะดับลง

หลังจาก∙ี ม่
ี
แสงสีกากี
ปรากฎขึ น้บนพื้
นดิ
น มันก็
หายไป∙ัน∙ี จากสายตา ราวกับวามันหลอมรวมเข
า
กับพื
้
นดิ นและระลอกของคลื ่
นเริ
ม่กระจายออกไป
จาก∙ี∙่มี
่ี
แสงผสมเขากับดิ
น

ป
ง! ตู

ม! ตู

ม! ป
ง! ป
ง!*

ความสั่
นสะเ∙ื
อนเริ
ม่
ขึ
น้
ใน∙ุก∙ิ
ศ∙างเช
นเดียวกับ
โดมิ
โนมากมาย∙ีถ่
ู
กผลักลง และแรงสั่
นสะเ∙ื
อนก็
เพิ
่
มขึ
น้
และกระจายตัวมากขึ
น้
เรื
่
อย ๆ ใน∙ี
ส่
ุ
ดก็
เกิ
ด
แผนดิ
นไหวขึ
น้

เคร
กกกกกก! พื
้
นดิ นเริม่
แยกออก คลื ่
นกระแ∙ก
ขนาดใหญ∙ำให
อัศวินรู
สึ
กราวกับว
าพวกเขาถู
กจับ
อยู
∙า
มกลางกระสุน

สภาพแวดล
อมดูเหมื
อนกับว
ามี
คลื
่
นจาก∙ะเล∙ะลัก
ออกมาอย
างรวดเร็
ว∙ำให
เกิ
ดการสั่
นอย
างต
อเนื
่
อง

“อ
าก!” "แผ
นดิ
นไหว!" "ม
าของฉัน" "ช
วยข
าหน
อยไ
ด
!"

รอยแตกเริม่
เป
ดออกจากอัศวินในแถวหน
าก
อน∙ี
่
พวกมันจะครอบคลุมพื
้
นดิ
น∙ี ∙่หารอยู

พร
อมกับการสั่
นสะเ∙ื
อน ม
าหลายตัวสะดุ
ดล
มและ
แม
กระ∙ั่
งโยนอัศวิ
นลงมา

เสี
ยงกระดูกแตกดังออกมา,เสี
ยงร
องของม
าถู
กปก
คลุมดวยแรงสั่
นสะเ∙ื
อน∙ีแ่
ผ
นดิ
นไหวเกิ
ดขึ
น้เฉพาะ
เบลินและเจมส∙มี
่ี
ความสามารถ∙างกายภาพ∙ีแ่
∙บ
จะไมส
งเสี
ยงร
องออกมา

ตึ
ง

คลื
่
นกระแ∙กพัดพา∙หารไป∙ั้
งหมดและยังคง
ดำเนิ
นต
อไปอี
กจนกว
าพวกเขาจะสลายหายไป

สำหรับการบริ
โภคพลังของคาถานี
้
มันแ∙บจะไม
ถึ
ง5
จุ
ดพลังวิ
ญญาณ
เมกัสใช
ปญญาเปนอาวุธ! ไม
แข็
งแรงดุ
จดังเดรัจฉาน!
สิ
่
ง∙ีเ่
รลิน∙ำกอนหนานี้
คื
อการคำนวณสภาวะ
แวดล อมกอน∙ีจ่
ะใช
พลังน
อยมากในการกอให
เกิด
แผนดินไหว∙ีรุ่
นแรงโดยใช∙ฤษฎีผี
เสื
้
อขยับป
ก

เพี
ยงนัดเดี
ยว! ความพ ายแพ! นักรบมากกวาสอง
ร
อยคนเสียชีวิ
ตแลว เสี
ยงโอดครวญ∙ี บ่
าดเจ็บและ
กระดู
กหัก∙ิง้
ให
โรดสอยูใ
นความตกใจ

"เขา ... เขาจะมี

พลังนี
้
ได
อย
างไร?"

โรดส
คำรามเข
าไปในหัวใจของเขาก
อน∙ี
เ่
ขาจะ
ตาเหลื
อกหันหนีไป

“เบลิ
น! ไปจับเขา! " เรลิ
นชี
ไ้
ป∙ีโ่
รดสอย
างไรก็
ตาม
เบลิ
นยื
นอยู∙นี
่ั่
นอย
างมึนงง ไม
ขยับแม
แต
นิ้
วเดี
ยว
"เจ
ายังไม
ไป?" เรลิ
นสะบัดนิ
้
วของเขา เพี
ยงเพื
่
อให
ฝามื
อโปรงแสงตบหลังหัวของเบลิ
น

"โอ
! “ตกลง! " และแล
วเบลิ
นก็
รสู

ึ
กตัว และวิ
่
งไป
ตาม∙ิ ศ∙าง∙ี
โ่
รดสหนี
ไป

"∙
านเรลิน! ไม
สิลอรดเรลิน! โปรดให อภัยใน
คำถามล วงเกิ
นของข
า ... แต
ระดับเมกัสของ∙ านคื
อ
อะไร? "

ในเวลานั้
น เจมส ให
ความเคารพกับเรลิ
นโดยใช
หลักเกณฑ ∙ไี
่ดรับความเคารพมาก∙ีสุ่
ด พร
อมกับ
เจนนี่
∙อี
่
ยูเ
บือ้งหลัง

“ข
า?” เรลิ
นยิ
ม้
ให
"ข
าเป
นเพี
ยงแค
เมกัสระดับ 1 ∙ี
่
เดิ
นอยู
ห
น
าประตู
แห
งความจริ
ง ... "

"งัน้
∙านก็
เปนเมกัส! กรุณาให
อภัยการดู
หมิ
่
นของเรา
กับ∙านในกอนหน านี
้!"

หลังจากได
ยนิคำพู
ดจากปากของเรลิ
นเองแลว เจนนี
่
และเจมสกถ็อนหายใจด
วยความโล
งใจ พวกเขา
น
อมคำนับเรลินอี
กครั้
งก
อน∙ี
ค่
วามตื่
นเต
น∙ีไ่
ม
สามารถปกป ดได
ในดวงตา

ตอน∙ี
308 แดนภู
ติ
รํ
าไห
่

"∙
านลอร
ด ! ข
าจับชายชราคนนั้
นได
แล
ว! "

พร
อมกับเสี
ยงของเบลิ
น มี
เสี
ยงตํ
าราวกับมี
่ ใครถู
ก
โยนลงกับพื
้
น
"เอาล
ะ ไปดู
น
องชายตัวน
อยของเจ
าหน
อย "

เรลิ
นหัวเราะและออกไปก
อน เจมส
และเจนนี
่
เดิ
น
ตามหลังเขา

ด
านนอกรถม า เบลิ
นถือดาบเหล็กขนาดใหญเสื
้
อผ า
ฉี
กขาด เผยให เห็
นกลามเนื
้
อของเขา และผิ
วของเขา
ก็
ดู
วาววับ เขาจอง∙ี
ช่
ายชราในเสื
้
อผาสี
ดำ

ชายชราคนนี
้
ยงั มี
ตราหัวกะโหลกสี
ดำอยู
บ
นใบหน
า นี
่
คื
อโรดสผู

∙เี
่
พิ ่
งหนี
ไป

ถาพู
ดถึ
งความแข็งแกร
ง เมกัสฝ
กหัดระดับ 3 นี้
ไม
ควรถูกพาตัวมาได
อย
างง
ายดายโดยเบลิน∙ี เ่
ป
นมหา
อัศวิ
น อย
างไรก็
ตาม เรลิ
นได∙ำอะไรบางอย างกับ
ร
างกายของโรดส และโรดส
กส็
ู
ญเสี ยความมั่
นใจ
หลังจากเห็
นว
าเรลิ
นนาหวาดกลัวเพี
ยงใด นี
่
∙ำใหเขา
ถู
กจับกลับมาได
โดยเบลินและพามา∙ีน่่
ี
ได

"∙
านลอร
ด เราจะจัดการกับเขาอย
างไร?"

เบลิ นเหวี
ย่
งดาบขนาดใหญ ของเขาไว
∙โี
่
รดส
รอยยิ
ม้
∙ีช่
วั่
ร
ายบนใบหนาของเขา

อย
างไรก็
ตาม เบลิ
น เขาเพี
ยงแค
ขม
ขู
โ
รดส

เมื
่
อเห็
นน องชายของเขา∙ีเ่
ลื
อกเดิ นผิด∙าง การ
แสดงออกของเจมส เป
นเรื่
อง∙ี
ซ่
บั ซ
อน สักพักหนึ่
ง
เขาก็
เป
ดปากเพื ่
อจะพูดอะไรบางอย างแต กร็
ี
บหุ
บ
ปากอย างรวดเร็
ว เนื
่
องจากเรลินเป นผู
รับผิ
ดชอบ
เพี
ยงผู
เดียว นอกจากนี้
โรดสได
ถู กจับโดยศิษย
ของเ
รลิน ดังนั้
นเขาจึ
งไม
มี
อำนาจจัดการกับน
องชายของ
เขาได

"∙าน ∙
านไม
สามารถฆาข
าได!" โรดสอาปากคาง
รางกายดู
เหมื
อนถู
กผูกติดอยูกบั เชื
อก∙ี
ม่องไม
เห็
น
เลือดกระจายขึ
น้
มาบนใบหน าของเขา ∙ำให โลหิ
ตโลด
เเลน

"โอ
? ∙ำไมมันถึ
งเป
นเช
นนั้
น? " เรลิ
นถามด
วย
รอยยิม้

"ขา - ข
าเป
นส
วนหนึ
่
งของตระกู
ลอาร
กสั ! ถ
าเจ
า
สังหารขา นาย∙
านซิ
กฟรี
ดจะไม
ปล
อยเจ าไปแน "โร
ดส ตอบขณะดิ้
นรน

"ฝ
นไปเถอะ!" ก
อน∙ี
เ่
ขาจะพู
ดจบ เขาถู
กขัดจังหวะ
โดยเจนนี
่

ใบหน
าของสาวน อยเต็มไปดวยความรังเกียจ "เจ
า
เป
นแค คน∙ีอ่
ยูใ
นสังกัดของตระกูลเ∙านั้
น แม
วา
เจ
า
จะเป
นเมกัสฝกหัดระดับ 3 เจาคิ
ดวา∙านซิกฟรี
ดจะ
เลื
อกรับฟงเมกัสหรือเมกัสฝ
กหัด? "

คำพูดเหลานี
้
เหมื
อนกับลู
กธนู
∙แี
่
หลมคมเจาะเข
าไป
ในหัวใจของโรดส
โดยตรงและ∙ำให
เขาหน
าซี
ดเผื
อด

ตราบเ∙า∙ี
ค่นในสังกัดเหล
านี้
ไม ได
ครอบครอง∙ี ด่
ิ
นใด
ๆ ในการพูดใหดู
ดีพวกเขาอาจกล าวได
วาเป
นส
วน
หนึ่
งของตระกูล ในความเป นจริ ง พวกเขาเป นข
า
บริ
วารระดับสูงของตระกู ลอารกสั และนี ่
กเ็
ป
น
ตำแหนงของโรดส
นอกจากนี ้
แมแตซกิฟรีดก็
จะไม
∙ำร
ายเมกัสในระดับ
เดี
ยวกันเพื
่
อเมกัสฝกหัด

"ข
ากลัวว
าในจิ
ตใจของปูซ
กิฟรี
ดแม
แตพอหรื
อลุงของ
ข
าล
วงเกินลอร
ดเมกัส เขาจะส
งพวกเขาไปให
เมกัส
เพื
่
อเปนการขออภัย!"

เด็
กสาวมองไป∙ีโ่
รดส
∙ดี
่ ู
เหมื
อนจะสู
ญเสี
ยความ
เข
มแข็
งของเขา และไม
มีเจตนาในการแก
แค
น กลับ
มองอยางน
าสมเพชไปยังเขา

ซิ
กฟรีดเป
นญาติหา
ง ๆ ของพวกเขา ต
นไม
ตระกู
ล
ของเขาอาจแยกออกไปได7-8 ชัว่
อายุ
คนแล
ว

ไม
วา
จะเปนพ
อของเจนนี่ลุ
งของเธอ หรื
อใครก็
ตาม∙ีอ่
ยูใ
นตระกู
ลซึง่
จะควบคุมตระกูลอาร
กสั ก็
ไม
สำคัญหรอกตราบเ∙
า∙ี
พ่
วกเขามี
สายเลื
อดของตระกู
ล!

การสู
ญเสียผู

หนึ
่
งในตระกู
ล ผู

ซงึ
่
เป
นอุ
ปสรรค จะไม
เป
นเรื
่
องใหญ
สำหรับซิ
กฟรี
ด

"หลังจาก∙ีบ่
รรลุความแข็
งแกรงมากพอแลว มัน
เป
นไปไดสำหรับเมกัส∙ี
จ่
ะสร
างสายสัมพันธ
ต
อกันไ
ด
!"

เจนนี
่
กำหมัดของเธอไว
แน
น เธอปรารถนาพลังเป
น
เ∙
า∙วี
คู
ณ

"วันหนึ
่
ง ข
าจะก
าวเข
าสู

การเป
นเมกัส!"

ในขณะนั้
น เบลิ
นดูเหมื
อนจะมองเห็
นแสงดาว∙ี
ไ่
ม
มี
∙ีส่
้
ิ
นสุ
ดซึ
ง่
สองประกายจากสายตาของเจนนี
่
"แล
วเขาล
ะ? เราจะ∙ำอยางไรกับเขา?" เบลิ
นเกา
ศี
รษะของเขา เมื
่อเห็
นเจมส∙ดี
่
ู
เหมือนจะต องการพู
ด
อะไรบางอย
าง เขาก็ปวดหัว

"ปล
อยเขาไป" เรลิ
นพลันร
องบอกออกมา

"∙
านลอรด!" เจมสเห็
นได
ชดั ว
าประหลาดใจมากและ
คุ
กเขาครึ
่
งหนึ่
ง "ข
าขอขอบพระคุ ณ∙านลอรดมาก
ด
วยความเมตตากรุ ณาตอน องชาย∙ี
ไ่ร
ประโยชน
ของ
ข
า!"

เห็นได
ชดั ว
าเขายังคงคิ
ดถึงนองชายของเขาอยางมาก
แต หนึ
่
งในผู ตัดสิ
นใจ∙ีน่
่
ี
คือเรลิ
น โดยไมเข
าใจความ
ตั้
งใจของเรลิ น เขาไม
กลาพูดอะไรออกไปเพราะกลัว
ว
าจะ∙ำให เกิ
ดป ญหากับเจนนี่
ตอนนี้
เรลิ
นกำลังปล
อยโรดส
ไป ความขอบคุ
ณ
สามารถมองเห็
นไดในสายตาของเขา

"เนื
่
องจากลอร
ดเรลิ
นพูดเช
นนี
้ข
าก็
ไม
คัดค
าน" เจน
นี่
พู
ดขึ
น้เจมส
ยมิ
้
อย
างเบิกบานในใจของเขา

นํ
าเสี
้ ยงนี
้
หมายความว าเธอโกรธกับเขา อย
างไรก็
ตาม
สำหรับน
องชายของเขา เขาก็
จะมุ

งมั่
น∙ำงาน

ซ
ว ซิ
ว่
!*

เชื
อก∙ี
ม่
องไม
เห็
นถู
กดึ
งโดยเรลิ
น และโรดส
กล็
ุ
กขึ
น้
ยืน

"ไปซะ อย
าให
ขา
ได
พบกับเจ
าอี
กครั้
ง! "
เบลิ
นผลักโรดส
ไปและแสร
ง∙ำเป
นว
ากำลังข
มขู
เ
ขา
ด
วยดาบของเขา

โรดสไม
สนใจการข
มขูข
องเบลิ
นโดยสิ้
นเชิ
งและ
เหลือบมองพี่
ชายของเขา เจมสการแสดงออก∙ี่
ซับซ
อนบนใบหน าของเขา และรี
บไปออกไป

ตลอดเวลานี
้
เขาไม
กล
ามองเข
าไปใน∙ิ
ศ∙างของเรลิ
น

เรลิ
นหัวเราะ นี
่
เป
นเพี
ยงเมกัสฝ
กหัดระดับ 3 ∙ี
เ่
ป
น
เหมือนมดในสายตาของเขา มันไม
สำคัญวาเขาจะถู
ก
ฆาตายหรือถูกปล
อยตัวออกไป

อย
างไรก็
ตาม ตั้
งแต
นี
้
อาจ∙ำให
เขาได
รับความ
ประ∙ับใจ∙ี
ด่
ี∙ำไมจะไม
∙ำล
ะ?
เขาเชื
่
อว
าเขาจำเป
นต
องกลับไปเปนคน∙ี ป่ฏิบตั ิ
ตาม
กฎและเป นคนมีเมตตา แมวา
เขาจะไม
รสู
ึ
กแบบนี ้ใน
ใจ แตกจ็ำเป
นต
องแสดงภาพลักษณ ∙อี
่ยู
ภายนอก

เมื
่
อเชื
่
อมโยงกับเมกัส∙ี
เ่
ป
นคนแปลกหน ากับพวกเขา
ชื
่
อเสี
ยง∙ีด่
ี
จะชวยลดคนอารักขาเป
นจำนวนมาก

ตัวอย
างเช
น ตอนนี
้
สายตาของเจมส
และเจนนี่
ไม
ได
แสดงความรอบคอบและระมัดระวังในสิ
่
ง∙ี
พ่วกเขามี
มากอน ตอนนี้
มี
แต
ความชื
่
นชมและเคารพตอเขามาก
ขึ
น้

……

โรดส
เป
นคนฉลาดอย
างมาก หลังจากรู
ว
า
สถานะของ
เรลิ
น เขาเลื
อก∙ี
จ่ะไม
รบกวนพวกเขาในการเดิ
น∙าง
ของพวกเขาอีกต
อไป

เช
นนี
้การเดิ
น∙าง∙ี
ไ่
ม
ถู
กรบกวนได
ผ
านไปหลายเมือง
∙ำให
เรลิ
นและเบลิ
นสามารถเรี
ยนรู
เ
พิ
่
มเติ
มเกี
ย่
วกับ
สถาน∙ีแ่
หงนี
้
ได

ดิ
นแดนสนธยาไม ได
เป
นพื้
น∙ี
∙่เี
่
งี
ยบสงบ และ
สถาน∙ี ซ่งึ
่ ซันสโตนและแสงไม สามารถเข
าถึ
งได
เต็
ม
ไปด
วยสิ ่
งมี ช วี
ิ
ต∙ีม่ื
ดมนมาก นอกจากนี ้
นอกเหนื อจากมนุ ษยมี
สัตว
อี
กหลายชนิด∙ี
อ่
าศัยอยู
ในพื
้
น∙ีด่ ังกล าว

ระหว
าง∙าง เรลิ
นได
พบกับหนู
ผู

ชายตัวเล็
ก∙ีด่
ู
หลอ
เหลา∙ี
ข่
่
ี
แมงมุมขนาดใหญเป
นพาหนะของพวกเขา
พวกเขาดู
เหมื
อนจะเป
นประเภ∙ของเอลฟ ตาม∙ีเ่
จน
นี
่
บอก นี่
คื
อดาร
คเอลฟ∙มี
่
ี
อาณาจักรอยูใ
นบริ
เวณ∙ี
่
แสงไปไม
ถึ
ง เผ
าพันธุ
ข
องพวกมันอาจเหมือนกับ
มนุ
ษย

แนนอน สิ
่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
เ่
ป
นภัยคุ
กคาม∙ี
ย่
งิ
่
ใหญ∙สี
่
ุ
ดของ
เรลิ
นและพรรคของพวกเขาคือกลุ

มคน∙ีซ่
มุ

ซ
อนอยูใ
น
เงามื
ด

หากไมมี
เปลวเพลิงหรือซันสโตนเพื
่
อขจัดความมื
ด
สิ
่
งมี
ช วี
ิ
ตเหล
านี้
จะเล็ดลอดตรงมาเหมื อนยุ
ง ∙ี
ก่
ลืน
กิ
นนักเดิน∙างเป
นชิน้ๆ โดนไมรตู

ัว

ดังนั้
น การเดิ
น∙างในเขตดินแดนสนธยา
นอกเหนื อจากการมีอุปกรณแสงไฟเพี
ยงพอ อำนาจ
เปนสิ่
งจำเป
น มิฉะนั้
น ผล∙ี
ไ่
ด
คื
อความเสี
ยใจ
หลังจาก∙ี ก่
ลายเป
นอาจมในเขตรกราง
แน
นอน ว าสิ
่
งเหล
านี
้
ไม
เป
นภัยคุ
กคามต
อเรลิ
น ∙ี
่
เป
นเมกัส

แมวา
จะเป
นฝู
งสัตว
∙โี
่
หดร
าย∙ีส่ ุ
ด แต
กเ็ป
นสัตว
เลี
้
ยงเล็
ก ๆ นอย ๆ ∙ี
น่

ารักอยูข
างหน
าซึ
ง่อาจจะ
แตกสลายไดงาย

ในดวงตาของเจนนี่
และเจมส
เต็
มไปด
วยความเคารพ
ขณะ∙ีพ่
วกเขามองเรลิ
น ผู

∙ปี
่ด
ตาเพื
่
อ∙ำสมาธิ

เรลินไดลงมื
อหลายครั้งตลอดการเดิ
น∙าง แต
เพี
ยง
พลังนี้
เปนมุ
มของภูเขานํ
าแข็
้ ง∙ี
เ่
รลิ
นครอบครอง มัน
ก็เพี
ยงพอ∙ี ่เจนนี
่
และเจมสจะมี
ความตกใจและ
ความเคารพนับถื อ
∙ุ
กครั้
ง∙ี
เ่
ขาลงมือมันอาจเหนื
อกว
าผู

คุ

มครองของ
ตระกู
ลอารกสั ซิ
กฟรีด!

อย
างไรก็
ตาม ในขณะนี
้
รถม
าซึ
ง่
กำลังเคลื
่
อน∙ี
ไ่
ด
หยุ
ดลง

"ลอร
ดเรลิ
น! เจนนี่
และเซอร
เจมส
! ด
านหน
าของ
เราคื
อสถาน∙ีภ่ตู
รํ
าไห
่ เราควรเดิ
น∙างอ
อมหรื
อไม?"

เบลิ
นเป
ดประตู
และในมื
อเขา ถื
อชิ
น้
ส
วนของแผน∙ี
ห่
กั

บนแผน∙ี ่
พื้
น∙ี ∙่
พี
่วกเขากำลังจะไปถึ
งคื
อบริ เวณ
พื
้
น∙ีภ่
ตู
รํ
าไห
่ มันเป
นวงกลมสี แดง∙ีม่
ี
หมึกสีแดง
สาดกระเซ็
น∙ี∙่ำใหมันดู
เหมื
อนเลือดไหลรั่
ว

"เรากำลังจะไป∙าง∙ิ
ศตะวันออกเมื
องหลวงและวิ
ธ∙ี
่
ี
เร็
ว∙ี
ส่
ุ
ดคือผ
านปาภูตรํ
าไห
่ ! นี้
จะช
วยใหเรา
ประหยัดเวลาไปครึ่
งหนึ
่
งของเวลา∙ั้งหมด ถ าเรา
เดิ
น∙างออมเราต
องมุ
งหนาไป∙างเหนื อไปยังอาง
เจอร
รี
่และผานหุ
บเขาซิซลิีนี
้
จะ∙ำใหเราเสียเวลา
เป
นจำนวนมาก ... "

เจมส
อธิ
บายให
เรลิ
น

"แล
วมี
อันตรายพิเศษอะไรบ
างในดิ
นแดนภู
ตรํ
าไห
่ ?"
เรลิ
นถามดวยความสนใจของเขา

จากคำพูดของเจมส มันดูเหมื
อนว
าเขาจะได
ถู
กใจ
เส
น∙างนี้แนนอนวา∙ั้
งหมดนี้
เป
นไปได
กต็
อเมื
่
อเรลิ
นอยู
ก
บั พวกเขาเ∙
านั้
น

"พื
้
น∙ี
ภ่
ตู
รํ
าไห
่ เป
นพื
้
น∙ี
∙่
ไี
่
ด
รับความนิ
ยมอย
างมาก
ในดินแดนสนธยา มี เรื่
องเลากันวามี
สองเมกัส∙ี∙่
รง
พลังกำลังรบกันอยู
∙
นี
่่
ีจึง∙ำให เกิดปรากฏการณ
ประหลาดลึ กลับและพลัง∙ี ซ่
มุ
ซอนอยูภ
ายใน ซึง่
ยังคงมี
อยูจ
นถึงป
จจุ
บนั ... "

เจมส
ดู เคร
งขรึมมาก "ประวัติ มี
อยู ว
า
เรื
่
องพื้
น∙ี
ภ่ตูรํ
า
่
ไห
ได
ยวั่ยวนนักผจญภัยมากมาย∙ี ส่งสัยเรื
่
องตำนาน
∙หารรับจ าง, อัศวิน, เมกัสฝ
กหัดและแม กระ∙ั่
ง
กอง∙ัพนับหมื ่
น! "

"ตามตำนาน เมกัสคนหนึ ่
งได
ผ
านพื้
น∙ีภ่ตูรํ
าไห
่ ไปได
ตามคำอธิ บายของเขา ดูเหมือนจะมี
รางกายของ
วิ
ญญาณอยู ภ
ายในบริเวณดังกล
าว ร
างกายของ
วิ
ญญาณเหล านี
้
เต็
มไปดวยเจตจำนง∙ีม่ 
ุ
งร
าย เมื่
อมี
ใครบางคนเข ามาในพื
้
น∙ี ่พวกเขาจะถู
กไล ล
าอยางไม
หยุดยัง้
หลังจากนั้
น
ร
างกายวิ
ญญาณใช
มั้
ย? ∙ี
น่
ำความ∙รงจำกลับมา
จริ
งๆ!

เรลิ
นยิม้เขาไดดำดิ
่
งลึ
กลงไปในการคนควาเกี
ย่
วกับ
ร
างกายจิ ตวิญญาณ มี พ
อหลายคนซึง่มี
อำนาจ
มากกว าเขาในด
านนี
้มันอาจกล
าวได
วาความกลัว∙ี่
นอย∙ี
ส่ ุ
ดของเขาคื
อร
างกายจิตวิ
ญญาณ

นอกจากนี้
เนื
่
องจากหมอภู
ตไดผ
านไปแล
วในพื
้
น∙ี
น่
้
ี
แล
วจะไม
เป
นอันตรายมากนัก

"เราจะมุ

งหน
าผานดินแดนภู
ครําไห
่ ! ข
าต
องการจะ
เห็
นรองรอยของเมกัสรุ

นก
อน ๆ !

เรลิ
นหัวเราะขณะ∙ี
พ่
ู
ด
สำหรับเจมส
และเจนนี
่
ความยิ
นดี
ถู
กเขี
ยนขึ
น้
เต็
ม
ใบหนาของพวกเขา

ตอน∙ี
่
309 หลง

ความเจ็บป
วยของมาร ควิ สอาร
กสั ในตระกู
ลตอง
ได
รับความช
วยเหลื อให∙ ันเวลา และเวลาก็สั้
นลง
ถ
าพวกเขาไม สามารถส งดอกโลหิ ตมังกรกลับไปให
มารควิ
สได
∙ ันเวลา เขาอาจตายด วยพิษ

ตอนนั้
น ลุ
ง∙ั้
งสองคนของเจนนี ่
จะควบคุ
มอำนาจ
ภายในภายในตระกูลอาร
กสั ได
มาก∙ี
ส่
ุ
ด

นี
่
เป
นฉาก∙ี
เ่
จนนี
่
ไม
เต็
มใจ∙ี
จ่
ะเป
นพยาน
อยางไรก็
ตาม เพื
่
อให
เธอกับเจมส
ผ
านป
าภู
ตรํ
าไห
่ ?
นั่
นจะเปนเพี
ยงการแกว
งเ∙าหาความตาย!

เพราะฉะนั้
น หลังจากได
ยนิ
ว
าเรลิ
นเห็
นด
วยกับมัน
เจนนี
่
และเจมสกเ็บิ
กบานใจ

"โอ ข
าเข
าใจแลว! ดังนั้
น เราจะผานพื้
น∙ี ภ่
ตู
รํ
าไห
่ ,
ใช
มั้
ย? ชื่
อนี้
น
ารังเกียจจริง ๆ! " เบลิ
นพู ดลวก ๆ
และกลับไป∙ี ่∙ีน่ั่
งคนขับ ก
อน∙ีจ่ะสะบัดแสของเขา

ในฐานะ∙ีเ่
ป
นคน∙ อง∙ี่ความรูเ
ฉพาะ∙ี
เ่
ขารูเ
กีย่วกับ
โลกของเขาคื
อเมืองพอตเตอร และ∙ุง
หญา∙ีอ่ยู
ใกล ๆ
เนื
่
องจากการจราจร∙ี จ่ำกัดและการขาดขอมูล∙ี พ่อต
เตอร
∙าวนได
รับ เขาจึงไม
มีความรู
เ
กี
ย่
วกับสถาน∙ี อ่
่
ื
น

ในความเป
นจริ
ง นี
่
เป
นครั้
งแรก∙ี
เ่
ขาเดิ
น∙าง!
พรอมกับเสี
ยงม
าร
องและแส∙∙ี
่ำให
ล
อของรถม
าพวก
เขาค
อย ๆ เคลื่
อนเข
าไปในบริ
เวณของพื้
น∙ี
ภ่
ตูรํ
าไห
่

ในขณะ∙ี พ่้
ื
น∙ี
ภ่ตู รํ
าไห
่ ถู
กระบุวาเป
นบริเวณ∙ีต่

องห
าม
มีนักดิน∙างนอยมาก∙ี ก่
ล
าเดิน∙างผ านมัน ถนน∙ี่
ถูก∙ิง้
รางมานานแล ว ด
วยวัชพืชและพุ
มไม
จำนวน
มาก∙ี ป่ลูกด
านข าง เบลินเกื
อบจะไม สามารถรับรู

เส
น∙าง∙ี เ่
คยใชเมื่
อพวกเขาเดิน∙างไปบนพื ้
นผิว∙ี
ไ่
ม
เรี
ยบ

ขณะ∙ี
ร่
ถมาลึ
กเข
าไปในบริ
เวณพื
้
น∙ี ภ่
ตู
รํ
าไห
่ ชัน้
หมอกบาง ๆ ก็ปกคลุมบริ
เวณนั้
นไว

ตอนแรกหมอกค อนขางอ
อน แตเมื
่
อมันหนาแนนขึ
น้
วิ
สัย∙ัศน
ของพวกเขาลดลงเหลื
อเพียงระยะ∙าง 5
เมตรจากรถม
า

"ลอร... ลอร
ดเรลิน! ตอนนี ้
มี
หมอกหนาเกินไป ... "
เบลิ
นชะลอฝ เ∙าของรถมา การ∙ีจ่
ะไปอย
างรวดเร็ว
ภายใตสภาพ∙ี น่
าสงสารเหลานี
้
คงเพียงต
องการ
ความตาย

"ข
าเข
าใจแล
ว!"

เรลิ
นสะบัดแขนขวาของเขา และมี หมอกสีเ∙าหมุน
วนอยูใ
นฝามื
อของเขา มันกระจัดกระจายอยู
ใ
นช
วง
เวลาหนึ่
ง แตพวกมันก็
มาบรรจบกัน∙ัน∙ีหลังจากนั้
น

"มี
กลิ
่
นอายเยื
อกเย็
นเล็ กน
อย นอกจากนี
้
ยังไม
ได
มี
เพี
ยงแต
นํ
าเ∙
้ านั้
น ... "
จากนั้
นเขาก็
สั่
ง "เอไอชิ
ป วิ
เคราะห
ส
วนประกอบ!"

[ ป
บจัดตั้
งภารกิ จการ การรวบรวมแหล งข
อมู
ล
การวิเคราะหจดุเริ
ม่
ตน ... ] เสี
ยงของเอไอชิ
ปดังขึน้
ไม
นาน ภาพส วนประกอบก็ ปรากฏตัวขึน้
ตรงหน า
ดวงตาของเรลิ น

[สวนประกอบหลักของหมอกนี ้
คื
อนํา∙ี
้ ่98.2%
นอกจากนี ้
ยงั มี
เกลื
อผสมโปรตี นเกลื
อแรและเอนไซม
ย
อยอื ่
น ๆ ... ] [เมื
่
อเปรียบเ∙ี
ยบกับฐานขอมู
ลแลว
มันจะเปนนํ าตาของมนุ
้ ษยอย
างแน
นอน! ความถู ก
ตอง: 99.99%] คำตอบของเอไอชิ ป∙ำใหเรลิ
นตกใจ
เล็
กน อย หลังจากช วงเวลาผ
านไป มุมของริ
มฝปาก
ของเขาขดขึ น้

"ใช
นํ
าตาเหมื
้ อนหมอก? น
าสนใจ! ข
าจับได
แม
แต
ของร
างกายวิ
ญญาณบางอย
างในนี
้
... "

"ลอร
ดเรลิ
น มี
อะไรผิ
ดพลาดหรื
อ?"

เจนนี่
กบั เจมส
มองไป∙ี
เ่
รลิน ตาของพวกเขาเต็ มไป
ดวยความกังวล ในระหวางการวิเคราะห ของเอไอชิป
บุคคลภายนอกสามารถรับรู ไ
ด
วาเรลินจ
องมอง∙ี ว่
าง
เปลาเปนเวลาสองวิ
นา∙ีกอนจะยิม้กับตัวเอง

พื้
น∙ีภ่ตู
รํ
าไห
่ เปนบริเวณ∙ีต่
องหามซึ
ง่
ตั้
งอยูบ
นยอด
โครงกระดู กนับไมถ
วน ถาไม
ใช
เพราะเมกัสเรลินยื
น
เฝ
าอยูคราวนี
้ เจนนี่
และเจมสจะไมกล
าเข
าใกล
บริเวณนี ้

นอกจากนี ้
แมจะมีเรลินอยู
รอบ ๆ เจนนี
่
และเจมสก็
ยังคงระมัดระวังหลังจากเข
าสู

พื้
น∙ี
ภ่ตู
รํ
าไห
่ และไม
ได
ลดการเฝ
าระวังลงแม
แต
น
อย

"ลอร
ดเรลิ
น! หมอกมี
มากเกิ
นไป ข
ากำลังหลง∙าง ...
"

ในขณะนี
้เบลิ
นหยุดรถมาและหันกลับมาพร
อมกับ
การแสดงออกในเชิ
งข
อโ∙ษ

"นี
่... จะเกิ
ดอะไรขึ
น้
?" เจนนี่
และเจมสมองหนากัน
ก
อน∙ี จ่
ะก
าวออกจากรถม า ไม
นานนัก พวกเขาก็
มึน
งงกับปริ มาณของหมอก∙ี ม่ี
อยู

ด
านหน ารถมามี
∙างแยก 3 ∙าง ดูเหมื
อนว
าพวกมัน
จะเหมื
อนกิ ง่
ก
านของต นไม
โบราณ คดเคี
้
ยวและยึ
กยัก
มุ

งหนาไป∙างต างกัน
มี
ปา ยบอก∙างเป
นไม∙เี
่
น
าเป
อ
ยเสี
ยหาย มี
เถาวัลย
∙ี
น่ับไม
ถ
วนพาดผาน

บนเครื
่
องหมายสี ดำ∙ีเ่
กื
อบจางหายไปคื อชื่
อของ
เส
น∙าง∙ีแ่ตกต
างกันและมีหวั ลู
กศรชี
ไ้
ปยังตำแหน
ง
ของพวกมัน

"กระ∙
อมของหญิ ง∙ี
ร่
อ
งไห สวรรค ของสิ่
งมี
ช วี
ิ
ต∙ี
่
ครํ
าครวญ ร
่ านขายของชำโจนส '... เป
นชื่
อ∙ี
แ่ปลก
เหล
านี
้
" เจนนี ่
งงงวย "ข
าไม
เคยได มา∙ีน่
่
ี
มากอน แต
ตามแผน∙ี ก่ค็วรจะมี∙างเดี
ยว ไม ไดมี
หลาย
เส
น∙าง ... "

"ดู
เหมื
อนว
าเราได
พบกับป
ญหาบางอยาง!" เจมส
ถอนหายใจอยางฉุ
นเฉี
ยว แต
ลึ
กลงเขารูส
ึ
กโลงใจ
เล็
กน
อย
ก
อนหน านี
้เขาไม รวู
า
สิ่
ง∙ีน่

าสะพรึงกลัวได
ถู
กซอน
อยู
ภายในพื้
น∙ี ภ่ตูรํ
าไห
่ ซึ
ง่∙ำให
เขาต
องเฝาระวัง
ตลอดเวลา แต ตอนนี ้ ป
ญหา∙ี ไ่
ด
ถูกแสดงขึน้มา
แลว∙ำให
เขารูสึ
กดี ขนึ
้เล็
กนอย

อย
างนอยตอนนี้
ปญหาบางอย
างเกิ
ดขึ
น้กลุ

มของ
พวกเขาตองแก
ปญ
หาเหล
านี
้

“อื
ม! เ∙คนิ
คจิ
บ๊
จ
อย! "

ในขณะนี้เรลิ
นเดิ
นออกไปด
วย ขณะ∙ี เ่
ขาเห็
น
สัญลักษณ การแสดงออกของเขาเต็
มไปดวยความไม
พอใจ

ไม
นาน แสงสี
แดงกระพริ
บผ
านดวงตาของเรลิ
น
และสภาพแวดล
อมได
รับการเปลี
่
ยนแปลงอย
างมาก

หมอกสีเ∙าลดลง∙ัน∙ีเผยให
เห็
นต
นไม∙มี
่
ี
ลักษณะ
แปลกประหลาด ส วนป
ายบอก∙างนั้
น งู
สามหัว
ขนาดเล็
กและคางคกตอนนี ้
ปกคลุมคำ∙ี
เ่
คยมีอยูแ
ล
ว

"เหล
านี้
เปนเพียงผลของจิตวิญญาณ ∙ี ม่
ี
ผลตอ
ความแข็ งแกรง∙างจิตใจของมนุษยปกติและ
แมกระ∙ั่งเมกัสฝ
กหัด ถ
ามันมี
เพี
ยงเ∙
านี้
มันก็น
า
ผิดหวัง "

"ตอนนี
้
ขา
จะนำ∙าง และเจาจะ∙ำตามการ
เคลื
่
อนไหวของข
า" เรลิ
นปลอยให
เจนนี
่
และเจมสนั่
ง
อยู
ใ
นรถม
าขณะ∙ีเ่
ขารับบ∙บา∙ของผู
ช
วยผู

ขบั ขี
่

"ขอรับ นาย∙
าน!"
หลังจาก∙ี
เ่
รลิ
นนั่
งอยู
ข
า
ง ๆ เขา เบลินสู
ดลมหายใจ
เข
าลึ
ก ๆ รู
ส
ึ
กผ
อนคลายมากขึ น้
กวาเดิ
ม "เราจะไป
∙างไหน?"

"ไม
มี
เส
น∙างเหล
านี
้
มุ

งหน
าไป∙างขวาสุ
ด!"

เรลินยิ
ม้
หัวเราะเยาะด
วยเสียงแหลม ในขณะนี้ใน
วิ
สัย∙ัศน
ของเรลิน เส
น∙าง∙ั้งสามได
หายไป∙ั้
งหมด
กลายเปนถําใหญ
้ 3 แห
ง∙ีป่กคลุมด
วยต
นไม

ถารถม
าเข
ามาในพื้
น∙ี เ่
หล
านั้
น พวกเขาก็
จะได
พบ
กับความตาย เมื่
อพวกเขาเบี ย่งเบนไปจากเส
น∙าง
หลัก พวกเขาจะถูกขังอยู∙
นี
่
ั่
น

"แต
หิ
นเหล
านี
้
เป
นหิ
นแกรนิ
ต! เราจะเดิ
น∙างผ
าน
สิ
่
งนั้
นได
อย
างไร? " เบลิ
นกาศี
รษะของเขา

∙ิศ∙าง∙ีเ่
รลิ
นชี
เ้ข
าไปคื
อ∙ีห่นิ
แกรนิตขนาดใหญ
∙ีต่
ั้
งอยู
อ
ย
างแข็งแกรง พรอมกับมี
ตะไคร
นํ
าเติ
้ บโต
ขึ
น้

ป
ก
! กอน∙ี
เ่
บลินจะพู
ดจบ เขาก็
โดนตบโดยเรลิ นลง
บนศีรษะ "แคไปตาม∙ีข่
า
บอกเจ
า ∙ำไมเจ
าถึ
งได
พู
ด
แต
สิ่
งไร
สาระออกมา?"

เบลิ
นโอดครวญ แต ประสบการณ
และการฝ กฝนของ
เขากับเรลิ
น ∙ำให
เขาสามารถปฏิ
บตั ิ
ตามคำแนะนำ
ได
อยางรวดเร็
ว

รถม
าเดิ
นไปข
างหน
าพุ

งสู

หนิ
แกรนิ
ตสู
ง 10 เมตร
"เฮ
เฮ
! เหลื
อเพี
ยง 5 เมตรเ∙
านั้
น เราควรจะหยุ
ด
ตอนนี้
หรือไม
?"

เบลินถามเรลิ
นขณะ∙ีเ่
ขาขี
่
ไปขางหนา อย
างไรก็
ตาม
เมื
่
อไมมี
การตอบกลับเขาก็
ไมมี
∙างเลือกอื
่
นนอกจาก
ตองกัดฟ
นและกระตุ
นให
มาไปข
างหน า

"3 เมตร! 1 เมตรตอนนี้

! " เบลิ
นร
องไห
แต
∙าย∙ี
ส่
ุ
ดเขาก็เลิ
กและหลับตาลง

*ป
บ
**

ขณะ∙ีห่วั ม
าชนเข
าไปในหินแกรนิ
ต ผลกระ∙บและ
เสี
ยงรอง∙ี ค่าดไว
ไม
ได
เกิ
ดขึ
น้

เบลิ
นเบิ
กตาของเขาด
วยความตกใจ และในไม
ชา
ภาพ∙ี
แ่
ปลกประหลาดก็
เกิ
ดขึ
น้
!

หัวม
าสองตัวได
ยนื
่เข
าไปในหิ
นแกรนิ
ตขนาดใหญ
แล
ว
ดู
เหมือนว
ากอนหินขนาดใหญ กลื
นพวกมันไป

ก
อนหินขนาดใหญกลื
นหัวม
าอยางต
อเนื
่
องจนไปถึง
คอของพวกเขา ไป∙ี
ด่
านหลังและหางของพวกเขา
และใน∙ีส่
ุ
ดก็
ไปเบลิ
น

“อ
ะ!” เบลิ
นดึงมื
อขวาของเขาเพื
่
อป
องกันไม
ให
เกิ
ดผลกระ∙บ แต ในไม
ชา
แสงกระพริบปรากฏขึน้
ใน
สายตาของเขา

*ป
บ* รู
ส
ึ
กเหมื
อนเดิ
นผ
านกำแพงนําเข
้ ามา ขณะ∙ี
เ่
บลินมองไปรอบ ๆ ด
วยความกลัว
หลังจากผานหิ
นแกรนิ ตแล
ว หมอกก็ลดลงเป
น
จำนวนมาก พร อมกับการถื
อคบเพลิงของม
าและ
ความสามารถ∙างกายภาพ∙ี น่

ากลัวอย
างมหาอัศวิ
น
วิ
สัย∙ัศน
ของเบลิ
นไดแผ
ขยายออกไปมากกวา 12
เมตร

∙ั้
งสองด านของถนนเปนต
นไมเบิ
รช
สี
ดำ ∙ีเ่
ติ
บโตขึน้
อยางเปนระเบียบ ตรงกลางเปนเส
น∙างเล็ก ๆ ซึ
ง่
เปน∙ี∙่
รี
่ถมาเดิ
น∙างต
อไป สำหรับเส
น∙างเดิม
พวกมันก็ หายตัวไปแล
วในตอนนี ้

"เราพลาดเข ามาในคาถาลวงตา∙ี แ่
ปลกประหลาด
บางอย างกอนหนานี
้?" ในฐานะเมกัสฝ
กหัดระดับ 3
เจมสรไู

ดเร็
ว∙ี
สุ่
ดว
าเกิ
ดอะไรขึ
น้

อย
างไรก็
ตาม เรลิ
นไม
ตอบคำถามของเขา ใน∙าง
ตรงกันข
าม เขากลายเป
นเคร
งขรึ
มมากขึ
น้
กว
าเดิ
ม
เมื
่
อเขามองไป∙ี∙่
างแยก

"ผิ
ด∙างแล
ว! นี
่
ไม
ใช
ฉาก∙ี
ข่
า
เห็
นมาก
อนหน
านี
้
!"

ในการสังเกตกอนหน
านี
้เส
น∙าง∙ีถ่
ู
กตอง∙ี
เ่
รลิ
น
เห็
นควรเปนถนนสายเล็ก ๆ ∙ีม่
ี
พุ
มหนาม แตไม
ได
เป
นถนน∙ี ด่
ู
เรี
ยบร
อยและมี
ระเบียบเรี
ยบร
อยเช
นนี้

"อย
าบอกนะวาข
ายังได
รับอิ
∙ธิ
พลมาจากภาพลวงตาก
อนหนานี
้
?" ใบหนาของเรลินกลายเป
นสี
เข
ม

อยางไรก็
ตาม ความประหลาดใจ∙ี อ่
ยูล
ึ
กเข
าไปใน
หัวใจเกิ
นกว
าสิ
่
ง∙ีใ่
บหนาของเขาเปดเผย เขาเปนวอล็
อคระดับ 2 แลว! ถึ
งแมวา
เขาจะไดรับบาดเจ็
บ
ร
างกายของวิญญาณ∙ี เ่
รี
ยบงายก็ไม
อาจสงผลตอ
ความรู
ส
ึ
กของเขาได
อี
กต
อไป

"เอไอชิ
ป! สแกนสภาพแวดล
อม! "

เรลิ
นลู
บคางของเขาและสั่
งให
เป
นประกายไฟสี
ฟา
เรื
องแสงในสายตาของเขา

[ ป
บจัดตั้ งภารกิจ เริ
ม่สแกน!] [แจ งเตื
อน! แจ ง
เตื
อน! เนื ่
องจากการรบกวน∙ี ไ่
ม
รจู
กั การสแกนไม
สามารถ∙ำได จะลองอี กครั้
งใน 1 วิ นา∙ี ... บึ
ซว ..บึ
ซวว ... ] เอไอชิปตอบกลับ แต ในไม ชาความคิ ดเห็
น∙ี่
ได
รับก็เหมื อนเ∙ป∙ี ย่
ดืแล
วผสมกับวิ ∙ยุ∙ไี่มมี
สัญญาณ∙ำให เสี
ยงตอบรับแย

เสี
ยงแหลมนี
้
ยงิ
่
ดังขึ
น้
และดังขึ
น้จนกลายเป
นเสี
ยง
ครวญครางของผู

หญิ งคนหนึ่
ง
“วู
อ
อ วู
อ
อ ...”

เสี
ยงนี
้
เต็
มอยู
ใ
นหัวของเรลิ
น ∙ำให
เขาวิ
งเวี
ยน

"พวกเจ
าได
ยนิอะไรไหม? ข
าคิ
ดว
าข
าได
ยนิ
เสี
ยง
ผู

หญิงร
องไห!"

ในความเป
นจริง เบลิ
นพึมพำ ในไม
ชา
เขาก็
ได
รับการ
ตอบรับจากเจนนี่
และเจมส
วา"พวกเราดวยเช
นกัน!"

"ตรงนั้
น!" เจมส
กช็
อี
้
ย
างกะ∙ันหัน

เรลินมองไปใน∙ิ ศ∙าง∙ีเ่
จมส
บอก และภายใตตนเบิ
ร
ช∙ีผุ่
พ ัง ผู

หญิงคนหนึ่
งสวมชุดสี
ดำยาว ๆ กำลังก
ม
หน าและร องไห
"เสี
ยงนี
้
! เสี
ยงนี
้
! นี
่
คื
อมาร
ช
า! ข
าไม
เคยลื
มมัน! "

รู
ปลักษณ
∙ไี
่
ม
น
าเชื
่
อปรากฏบนใบหน
าของเจมสเขา
รี
บกระโดดลงจากรถม
าและรี
บวิ
่
งไปหาหญิงคนนั้
น

ตอน∙ี
่
310 สิ
่
งมี
ช วี
ิ
ตในดิ
นแดนความฝ
น

“มาร
ช
า! มาร
ช
า∙ี
ร่
ัก นั่
นเจ
า? "

ความวุ

นวายเต็มอยูใ
นเสี
ยงของเจมส
ขณะ∙ี
เ่
ขา
กระโจนเบา ๆ ไปยังผู

หญิ งคนหนึ
่
งในชุ
ดสี
ดำ ยื
น่
มื
อ
ออกไปดึงไหล
หลังของเธอ

เรลิ
นยื
นอยู
บ
นรถม
าขณะ∙ี
ส่
ังเกต แต
เขาไม
ได
หยุ
ด
เจมส
สถานการณตอนนี
้
แปลกมาก และเขาต
องการหนู
ตะเภา (หนู
∙ดลอง) เพื
่
อ∙ดสอบน
านนํ
า
้

เจมส
ใช
พลังบางอย
างเพื
่
อเป
ดหน
าหญิ
งในชุ
ดสี
ดำ

∙ันใดนั้
น ∙ุกสิ
่ง∙ุ
กอย
าง∙ี
เ่
ขาเห็
นก็
คื
อใบหน
า∙ี
ไ่
ม
มี
ปาก แต มี
เพียงเกลี
ยวสี
ดำเ∙
านั้
น

“ซิ
ว่?” ใบหนา∙ี
เ่
ต็
มไปดวยความสยดสยองของเจมส
ดู
เหมือนเขาจะถูกดึ
งเข
าสู

ด
ายสีดำยาวและหมุนวน
อยางตอเนื
่
องขณะ∙ีเ่
ขาถู
กดู
ดซึ
มเขาสู

ใบหน
าของ
หญิ งสาว

กระบวนการ∙ั้
งหมดเริ
ม่
เร็
วมาก เช
นเดี
ยวกับ∙ี
เ่
รลิ
นกำลังจะยื
น่
มื
อช
วย แตผานการเล
นซํ
า เขา
้
สามารถมองเห็นได
อย
างชัดเจนว
าเจมส
ถู
กขึ
งและ
เลื
อนหายไป∙ีละนอยกว
า 12 เมตรและถูกดู
ดหมุน
วนเข
าสู

ใบหน
าหมุนของผู
หญิ งคนนี
้

ความผิ
ดปกติของเวลานี
้
∙ำให
เรลิ
นรู
ส
ึ
กรังเกี
ยจ∙ี
เ่
ขา
ต
องการจะอ
วก

ในเวลาเดี
ยวกัน หัวใจวู
บตํ
า
่

"นี
่
ไมใช
รา
งกายจิ
ตวิญญาณใด ๆ แต เป นการดำรง
อยู
∙นี
่
ากลัวมากกว
า∙ี
ข่
า
ยังไม
เข
าใจ ... "

ใน∙ัน∙ีเรลินเรี
ยกคื
นจากฐานข อมูลของเอไอชิ
ปวาย
อนกลับไปในสมัยโบราณการต อสู
ระหว
างสองเมกั
สระดับสู
งมักจะ∙ำลายลางโลกและ∙ะเลรอบตัว ใน
เวลาเดี
ยวกัน พวกเขาสามารถแยกมิ ติ
ของพื้
น∙ี
แ่
ละ
เวลา ∙ำให
คนอื
่
นมองเห็
นสิ
่
งต
าง ๆ ไม
ถู
กต
อง

โดยเฉพาะอย างยิ
ง่
ในสถาน∙ีด่
ังกล
าว มักจะมี
สิ
่
งมี
ช วีิ
ต∙ีแ่ปลกประหลาด∙ีม่ี
อำนาจอันนา
สะพรึ งกลัว

บางส
วนของสิ่
งมี
ช วี
ิ
ตเหลานี
้
มี
ความออนแอมาก
แมแต
เมกัสฝ
กหัดระดับ 3 ก็
สามารถกำจัดพวกเขา
ได
อย
างง
ายดาย อย างไรก็
ตาม บางตนก็น
ากลัวมาก
จนกระ∙ั่
งเกิ
นกำลังของเมกัสดาวรุ

ง ∙ำให
ดวงดาว
บน∙องฟ
ารวงหลนลงมา!

"หญิง∙ีส่
วมเสื้
อผ
าสีดำนี
้
เป
นเพี
ยงภาพลวงตาเ∙านั้
น
เมื
่
อเงื
อ่
นไขบางอย างเป
นจริ
ง การหมุนวนบนใบหน า
ของเธอเปดใช
งานการกลืนวัตถุ
ใด ๆ ∙ี
เ่
ข
ามาใกล... "
เรลินตั้
งข
อสรุ
ปของเขาใน∙ัน∙ี "ตอนนี้กำลังของข า
ยังคงขาดอยูกับการปรากฏตัวดังกล
าว ซึ
ง่
เห็นไดชดั
ว
าไมได
อ
อนแอ การเลือก∙ี
จ่ะข
องเกี
ย่วโดยไมมี
ขอ
มู ล
ใด ๆ เพิ่
มเติ
มเปนเพี
ยงการกระ∙ำโงเขลา "วิ่
ง!? "

ร
างของเขากลายเป
นหมอกดำและหายตัวไปใน
อากาศบาง

พร
อมกับแสงไฟสี
ดำจาง ๆ ร
างของเรลิ
นปรากฏตัว
ขึ
น้
หลายรอยเมตรออกไปพร
อมกับสายฟา∙ี
ต่
ิ
ดตาม
มาเบื
อ้
งหลัง

“วู
อ
ออออ!”

แต
เสี
ยงกรีดร
องหู
ฟง
ยังคงฟ
งอยู
ใ
นหู
ของเรลิ
น ซึ
ง่
เป
นระดับ∙ี
ส่
ู
งกว
าก
อนหนานี
้
เรลิ
นรู
ส
ึ
กตกตะลึ
งเมื
่
อพบวาตัวเองกำลังเปลี
่
ยน
∙ิศ∙างและบิ
นตรงเข
าหาหญิงสาวคนนั้ นในชุ
ดสี
ดำ

"คึ
ช!"*

หญิงสาวยื
นขึ
น้และกะโหลกศีรษะของเธอแยก
ออกเป
นสองสวน จากช
องโหว ดังกล
าว มี
การ
เป
ดเผยแนวแถวของคมเขี ้
ยว ราวกับใบหน าของเธอ
กลายเป
นขากรรไกรของสิ่
งมี
ช วีิ
ต

ป
ง!! กรามขนาดใหญ
ปด
และความมื
ดปกคลุ
มเรลิ
น

……

เรลิ
นรู
ส
ึ
กราวกับว
าเขาตกลงมาจาก∙ี
ส่
ู
งมากและชน
พื
้
นก
อน∙ี
ร่
า
งของเขาจะสั่
นไหวขณะ∙ี
เ่
ขาฟ
น
สติ

"ข
าดู
เหมื
อนจะถู
กกลื
นกิ
นโดยผู

หญิ
งคนนั้
นก
อนหน
า
นี
้
!"

"∙ี
น่
่
ี
∙ไี
่
หน?"

เรลิ
นลู
บศี
รษะขณะ∙ี
ม่
องไปรอบ ๆ

ห
องมื
ดและเล็
ก มี
ใยแมงมุ
มมากมาย∙ี
ม่
ุ
ม ไม
มี
เฟอร
นิ
เจอร
แม
แต
ชนิ
้
เดี
ยว หรื
อหน
าต
างกระ∙ั่
ง
ประตู
กไ็
ม
มี

มันดู
เหมื
อนจะเล็
ก ๆ ชัน้
ใต
ดิ
น∙ี
ป่
ด
สนิ
∙ประมาณนั้
น

นอกจากเรลิ
นแล
ว ยังมี
เบลิ
นและเจนนี
่
อี
กด
วย
สายตาของพวกเขาป
ดสนิ∙ขณะ∙ีพ่
วกเขาหมดสติดู
เหมื
อนว
าพวกเขาต
องการเวลานานก
อน∙ีจ่
ะฟ
น
สติ

"เป
นภาพลวงตา∙ี
แ่
ข็
งแกร
ง!" เรลิ
นเคร
งขรึ
มมาก

"ถ
า∙างแยกของถนนเป นชัน้
ผิ
วเผิ
นของภาพลวงตานี
้
ผู

หญิงในชุ
ดสี
ดำเป
นชัน้
∙ีส่
องและ∙ีส่
าม!"

ภาพลวงตา! นอกจากนี ้เรลิ

นยังไมค
อยมี ปฏิ กริยิ
า
กับโลกแห
งความฝ น แตในสมัยโบราณ พวกเมกัสได
ครองโลกใหญอี
กครั้งหนึ่
ง ซึ
ง่
คน∙ี อ่าศัยอยูได
ใช
ความฝนและพลังลวงตา ผ านอำนาจของดิ นแดน
แหงความฝ
น พวกเขาสามารถ∙ำอะไรได อย าง
ง
ายดายและไดรับการยกย องว
าเป
นเ∙พเจ า โดยผู 
อาศัย∙ี
ไ่
ม
มี
ส
วนเกีย่วข
องกับมิ
ติและขอบเขต !
นอกจากนี้ผ
านขอความสั้น ๆ ∙ี
บ่
นั ∙ึกไว
ในหนังสื
อ
โบราณ เรลิ
นยังรู
วาอี
กหนึ
่
งเกลี
ยวด ายเป
นภาพลวง
ตา∙ีย่
ากมากขึ
น้ก็คือการหลบหนี

"ข
าต
องออกไป! ระดับ∙ี
ส่
ามของภาพลวงตาเป
น
อันตรายมากพอ! "

เปลวไฟสี
ดำจุ
ดประกายในฝ
ามื
อของเรลิ
น "ไฟร
บอล
แฝง!"

ลู
กไฟสี
ดำกระแ∙กมุ
มห
องใต
ดิ
น ∙ำให
เกิ
ดหลุ
มลึ
ก

"ก
อนอื่
นขาต
องเขาใจโครงสร
างของภาพลวงตานี ้
!" เ
รลิ
นลูบคางของเขา เขาไมมี∙างออก∙ีด่
ี
กว
ากับพลัง
อำนาจเชนนี้
ดังนั้
นเขาจึ
งสามารถ∙ดสอบสิ ่
งตาง ๆ
ได
กอ
น∙ีจ่ะหาวิธกีารอื
่
นๆ
……

เรลิ
นกระโดดลงไปในหลุ
มดำ∙ี
เ่
ขาสร
างขึ
น้

"นี
่
เป
นครั้
ง∙ี
่193 แตขากลับมา∙ี
น่่
ี
!" เรลิ
นมองไป∙ี
่
เจนนี่
และเบลิ
นซึ
ง่
ยังรู
สึ
กหมดสติ หนาตาของเขาดู
แยมาก

"ผ
านการ∙ดสอบของข
า ข
าไดเข
าใจโครงสรางสาม
มิ
ติ
∙นี
่่
ี
แล
ว ตาม∙ี
ค่
าดไว
ระดับความลึ กของภาพลวง
ตา ∙ี
ม่
ี
ความ∙น∙านนอยกวามิติ∙อี
่ยู
ภายใน ซึ
ง่
ใน
∙ี
ส่
ุ
ดจะกลายเป
นความสับสนวุ 
นวาย ... "

ถ
ามิ
ติ
∙นี
่
่
ีล
มสลายลง มี
เพี
ยง 2 ประการเ∙
านั้
น ∙ั้
ง
สองคนจะเข
าสู

ภาพลวงตา∙ี
ล่
ึ
กกวาเดิ
ม หรื
อถ
า
วิ
ญญาณของพวกเขาไมสามารถรับความรุนแรงของ
มันได
พวกเขาจะถู
กกลื
นกิ
นโดยผูสร
างภาพลวงตานี้

"ข
าได
พยายาม∙ุ
กสถาน∙ี
อ่
่
ื
น ๆ ดังนั้
นข
าเหลื
อเพี
ยง
ตอนนี้
!"

เรลิ
นเตะร
างกาย∙ีไ่
มได
สติ
ของเบลินและเจนนี
่
ออกไป
เผยให
เห็
นพื้
นสี
เ∙า∙ีม่ี
ฝนุ

อยูข
า
งใต
พวกเขา

พร
อมกับบอลไฟ พื
้
นดิ
นก็
แตกเป
นเสี
่
ยง ๆ ...

*ป
บ
* ชัน้
ของห
องใต
ดิ
นแตกเป
ดออก และเรลิ
นกระ
โดดลงไป

"มันยังเป
นชัน้ใต
ดิ
นเหมือนเดิ
ม แต
เจนนี่
กบั เบลิ
นก็
หายตัวไปแล ว ดี
! "ยอดเยี
ย่
ม" มี
การเปลี
่
ยนแปลง
บางอย
างใน∙ี
ส่
ุ
ด ... "

ดวงตาของเรลินกวาดไปมองรอบ ๆ มันยังเป
นชัน้ใต
ดิ
นแคบเหมื อนกัน อย
างไรก็
ตาม สิ
่
ง∙ี
แ่ตกตางไป
จากเดิ
มคือร
างกายของเจนนี่
และเบลิ
นไม
ไดอยู
∙ นี
่
่
ี
อี
กตอไป

"สัญญาณของการซ อมแซม∙ี ไ่
ม
สามารถเก็บรักษา
กับความเสี
ยหาย∙ี∙่ำ หึ
? ตอไป ข
าจะต
อง ... "
ราวกับดึ
งสายพิณ ∙ั้
งสองมือของเรลิ
นเปนเเนวตัด
ผานความว
างเปล
า ∙ำใหเกิ
ดระลอกคลื ่
นวงกลม

ภายใต
การเคลื
่
อนไหวของนิ
้
วมือของเขา พื
้
นผิ
วของ
ห
องใต
ดิ
นใตดิ
นคล
ายกับนํ
า∙ี
้ ม่ี
คลื
่
นแสง

ยิ
ง่
พื
้
น∙ี
ถ่
ู
กระลอกคลื
่
นปกคลุ
มมากเ∙
าไหร
ความว
าง
เปลาก็ยงิ
่
บิ
ดเบี
ย้
วขึ
น้
เรื
่
อย ๆ จนสุ
ด∙
าย มี
เสี
ยง ป
ป
ดังขึ
น้
!

พื
้
น∙ี
ข่
องชัน้ใต
ดิ
น∙รุ
ดตัวลง และร
างของเรลิ
นก็
รว
ง
หล
นอี
กครั้ง

……

กระจก! กระจกสะ∙
อนแสงมีอยู
∙กุ
หนแห ง สะ∙
อน
ถึ
งการปรากฏตัวของผมดำ หนุ
มชนชัน้
สู
ง

"นี
่
ควรเป
นช
วงเวลาระหว
างสองระดับของภาพลวง
ตา!"

เรลิ
นสัมผัสกระจกนํ
าเย็
้ นฉํ
าและหัก
่
ตอนนี
้เขาหนี
จากภาพลวงตาไปชัว่
ขณะ นี
้
แน
นอนจะ
ดึ
งดู
ดความสนใจของผู

ควบคุ
ม

อย
างไรก็
ตาม นี
่
เป
นผล∙ี
เ่
ขาต
องการ!

“วู
อ
ออ ..วู
อ
ออ ... !”

ในขณะนั้
น เสี
ยงร
องไห
ของหญิ
งสาวเดิ
น∙างผ
าน

เรลินพลันหันศีรษะของเขา และในมุ
มหนึ
่
งของกระจก
เขาเห็นสาวผมสี ม
วงคนหนึ่
งสวมชุ
ดสี
แดงกับถุ
งเ∙
าสี
ขาว∙ีก่ำลังร
องไห

"วู
อ
อ ... อลิ
ซได
สู
ญเสียหมี
นอยของเธอ! พี
่
ชาย ∙
าน
ช
วยตามข าไปหามันได
ไหม? "
เด็
กหญิ
งตัวน
อยเธอหยุ
ดร
องไห
และมองไป∙ี
เ่
รลิ
น
ด
วยสายตาออนวอน

"ข
าขอโ∙ษด
วย แต
ขา
∙ำไม
ได
!" เรลิ
นส
ายหัว

"แต
∙ำไมล
ะ? " เด็
กหญิงตัวน
อยงงงวย "อลิ
ซเชื
่
อ
ฟ
งมาก! คุ
ณไม
ชอบอลิซหรือ? "

ขณะ∙ี
เ่
ธอพู
ด ภาพกระจกสะ∙
อนปรากฏในบริ
เวณ
รอบ ๆ

"ข
าตองการ แต
ให
เราพู
ดคุยกันก
อน!" เรลิ
นพยายา
มอยางดี∙สี
่
ุ
ดในการพูดอย
างสงบ

เขาไม
มี
ประสบการณ
มากในการจัดการกับ
เอกลักษณ
∙แี
่ปลกประหลาดเช
นนี้
นอกจากนี
้
อี
ก
ฝายเปนสิ่
งมีช วี
ิ
ตมิ
ติ
ระดับสู
งกวา กระบวนความคิ ด
และระดับของการคิ ดจะแตกต างจากมนุ ษยเรลิน
เองก็ไม
รวู

าเขาสามารถโนมนาวใจให
ปลอยเขาไป

"คุ
ณจะไม
ไปกับอลิ
ซเพื
่
อหาหมี
น
อยของเธอ?"

“ไม
!” เรลิ
นส
ายหน
าอยางเฉียบขาด มีขาวเล
าลื
อ
ในตำนานวาสิ
่
ง∙ี
ค่
ล
ายกันนี้
เกิดขึ
น้
มากอน เมื่
อไดรั บ
การยินยอมตามคำขอแล ว มันจะถือว
าเปนสัญญา∙ี ่
แปลกประหลาดและได รับการลงนามในสัญญา∙ี ่
แปลกประหลาดบางอย าง และพวกเขาจะตกอยู 
ภายใตการควบคุ
มของผู
อื่
น บางคนถู กดูดไปเรื
่
อย ๆ
จนถึงมิติ
อื
่
นๆ

แม
วา
จะมีคนโชคดี
เพี
ยงไมกคี
่น∙ี
ไ่
ด
รับความลึ
กลับ
จากการเผชิ
ญหนาเช
นนี
้เรลินก็
ไม
เคยพึ่
งพาการพนัน
โดยเฉพาะอย
างยิ
ง่
เมื
่
อชี
วิ
ตของเขาตกเป
นเป
า

โครม...*

เมื
่
อเรลิ
นปฏิ
เสธเธอ แมลงนับไมถ
วนหลั่
งออกมา
จากกระจกและ∙วมตัวเขาเหมื
อนนําขึ
้ น้
นํ
าลง
้

"ข
าจะยังคงตองโจมตี
!" เรลิ
นขมวดคิ้
ว เขารู
ว
า
เขา
ตองแสดงใหเห็
นถึงพลังของเขาก
อน∙ีอ่
ี
กฝายจะ
ยอมรับเขา

"ไฟร
บอลแฝง! ดวงตาเยื
อกแข็
ง!

ในไม
ชาร
างกาย∙ั้
งตัวของเขาก็ ถู
กปกคลุมไปด
วย
เกล็
ดและเปลวเพลิ งลุ
กไหม ขนึ
้จากมื
อของเขา แม
แต
ดวงตาของเขาก็มี
แสงลึ กลับ∙ีย่งิ
ออกไปข
างนอก
ป
ก
! ป
ก
!*

ดวงดำจำนวนมากถูก∙ำให
กลายเปนหิ
น ขณะ∙ี พ่
วก
มันลมลงบนพื
้
นดินกลายเป
นกองฝุนสำหรับ
ส
วนมากของพวกมัน พวกมันถูกเผาไหม
จนวางเปล
า
ดวยเปลวไฟสี
ดำ

อย
างไรก็ตาม ด
วงยังคงหลั่
งไหลออกมาจากกระจก
อย
างตอเนื
่
อง และสิ่
ง∙ีเ่
รลิ
นสามารถกำจัดได
คื
อ
หนึ
่
งเส
นขนจากวัว 9 ตัว

"ความแข็
งแกร
งของฝ
ายตรงข
ามของข
าได
ไกลเกิ
น
จิ
นตนาการของข
า!"

เรลิ
นยิ
ม้
อย
างเย็
นชาขณะ∙ี
เ่
ขาโยนผงสี
แดงออกมา "
สัมผัสแห
งเปลวเพลิ
ง!"

รังสี
ความร
อนสองสายแผ
ออกไป กวาดล
างเส
น∙าง
ในสอง∙ิศ∙าง

อย
างไรก็ตาม ใบหน
าของเรลิ
นเริ
ม่
ซี
ด∙ัน∙ี
และจิ
ต
ของเขาก็
เริ
ม่
แปรปรวน พลังวิ
ญญาณตกผลึ กกระ∙ั่
ง
เป
ดรอยราว เกื
อบแตกออก

สัมผัสแหงเปลวเพลิ งเป
นคาถาระดับ 2 และตอนนี ้
เ
รลินมีเพี
ยงส วนหนึ ่
งของพลังวิ
ญญาณของเขา∙ี ่
แข็งตัวเ∙านั้
น ด
วยความแข็ งแกร
งของเมกัสระดับ 1
เขาจะไดรับผลสะ∙ อนกลับจากการเสี่
ยงใช
คาถาระดับ
2 โดยไม ระมัดระวัง

ผลกระ∙บนี
้
ถื
อว
าเบามาก ถ
าเขาใช
คาถาติ
ดตัวของ
เมกัสระดับ 2 มันก็
อาจเป
นไปได
วา∙ะเลจิ
ตของเขา
จะไดรับการเปลี
่
ยนแปลงอย างมาก

"ชิ
้
ชิ
!้
"

คลื
่
นตัวดวงแผดเสียงไม
หยุ
ดหย
อน หลั่
งไหลตรง
มายังเรลิ
นอี
กครั้
ง

เรลิน ผู

∙พี
่
ลัง∙างจิ
ตวิ
ญญาณหมดไปแล ว อาจดู
เป
นระลอกคลื ่
นของแมลง∙ี
ก่
ลื
นเข
าไปในร
างกายของ
เขา

ตอน∙ี
่
311 เมื
องหลวงของภาคตะวันออก

ด
วงดำปกคลุม∙ั่
วร
างของเรลิ
น ราวกับว
าเขากำลัง
สวมเสื
้
อโค
∙สี
ดำ∙ีห่นามาก
ดวงจำนวนมากพยายามจะแ∙งรางของเรลิ
น ฟน
ของพวกมันกัดลงบนเกล็
ดสี
ดำของเขา∙ำให
เกิ
ดเสียง
ดังออกมา

ร
างกายของเรลินเปล งแสงสี
ดำและชัน้
ของแมลง∙ี่
ปกคลุมหนาแน นก็สั่
นและหลุดตัวออกไป แต
หลังจากนั้
นพวกมันก็ขยายเปลือกดานหลังออกแล
ว
บิ
นกลับมา

ด
วงเหลานี้
พวกมันพยายามป นปายอย
างต
อเนื
่
อง
เพียงเพื
่
อไดสัมผัสกับกับเพี
ยงส
วนเดี
ยวของร
างกาย
ของเรลิน นั่
นก็คือ ดวงตาของเขา! พวกมันต
องการ
∙ีจ่
ะจมรางกายของเขาลงไปใน∙ะเลของร างกายของ
พวกมัน!
"ข
าดู ถู
กพวกมันเกิ
นไป" เรลิ
นพึ
มพำ เขาไมเคย
คาดหวังว าแมลงปกแข็
งเหล
านี
้
จะสรางความลำบาก
ให
กบั เขา ไม
มี
เวลาเพี
ยงพอสำหรับเขา∙ีจ่
ะสร
าง พิ
ษ
แหงโ∙สะ !

"อ
ากกกก! ข
าจะต
องมาตายใน∙ี
แ่
บบนี
้
ได
อย
างไร? "

เรลิ
นคำรามและในชวงเวลานั้
นสายเลื
อดงู
ยกั ษ
เคโม
อิ
นภายในร
างของเขาเริ
ม่แพรกระจายอย
างรุ นแรง

ในไม
ชาดวงตาของเรลิ
นก็
กลายเปนสี เหลื
องอำพัน
แนวตั้ง (ตาแบบงู
) และในขณะ∙ีห่นั หนาไปยัง
∙องฟาเขาก็
ปล
อยเสี
ยงดังออกมา!

“ฮิ
สสสสสสสสสสส!”
มันฟงดู
รุนแรงและดูนากลัวมาก! มีกลิ
่
นอัน
โหดเหีย้มจำนวนมากออกมาจากร างกายของเรลิ
น
มันเหมือนกับว
านักล
าจากสมัยโบราณได ฟน
คื
นชี
พ

พลังงานสีดำถู
กคายออกมาจากร างกายของเขาและ
ผุ
ดขึน้
หลังด
านหลังของเขาโดยใช
รปู
แบบของงูยกั ษ
เค
โมอิน ซึ
ง่
โผล
ขนึ
้
มาบน∙ องฟา

* ก
อง! ก
อง!*

พรอมด
วยคลื ่
นกระแ∙กขนาดมหึมา ด
วงซึ
ง่
คลาน
อยู
∙วตัวของเรลิ
ั่ นกระเด็
นออกไปในอากาศเหมื
อนฝุ
น

เสี
ยงคำรามของเรลิ
นยังคงกังวานอยู
พลังและ
อารมณในเส
นเลื
อดของเขาพุ
งกระจายไป∙ั่
ว
"แกร็
ก!" เป
าะ!*

พื
้
นผิวของกระจกรอบ ๆ ∙ี ป่
กคลุ
มอยูเ
กิดรอยราว
และระเบิ
ดออกดวยเสี
ยงดัง∙ำให
มี
ช
องวางเป
ดขึ
น้

"ฟูว ... ฟู
ว ... " เรลิ
นหยุ
ดเสี
ยงคำรามของเขาและ
เริ
ม่หอบอย างหนัก

ตอนนี้ในช
วงเวลา∙ี ส่
ำคัญ เลื
อดของพญางูยกั ษ
เค
โมอิ
นภายในรางกายของเขาได ระเบิ
ดออกมาซึ ง่
∙ำให
ภาระอยางมากให
กบั ร
างกายของเขา

ป
จจุ
บนั เรลิ
นถูกล
อมรอบไปดวยความว
างเปลา∙ี
ม่
ื
ด
สนิ
∙ แขนขาของแมลงป กแข็งสีดำ∙ี
ถ่
ู
กสังหาร
กระจายไป∙ั่วพื
้
นดิน
* ฮู
! ฮู
!*

ศพ∙ี ถ่
ู
กตัดขาดของดวงสี
ดำโผล
ขนึ้มากลาง∙ องฟ า
และกลายเป นใบหน
าสี
ดำของผู
หญิ งคนหนึ ่
งซึง่
กล าว
ว
า "เว∙กับสายเลือดของพญางูยกั ษ
? ข
ายังไดรั บ
กลิ
่นอันน
ารังเกี
ยจของวิ
ญญาณจากร างกายของเจ า"

ริ
มฝปากของเธอขยับไปมา เมื
่
อเธอพู
ดภาษาไบรอน
โบราณ

ดู
เหมื
อนวามันจะชอบเฉพาะวิญญาณอันบริ สุ∙ธิข์
อง
มนุษย
เ∙
านั้
น สำหรับรางกายของวอล็
อค พวกเขามี
สายเลื
อด∙ีแ่ตกตางกัน วิ
ญญาณของพวกเขา
แตกตางจากวิญญาณของคนปกติ เช
นกัน ดังนั้
นมัน
จึ
งไม
ชอบกลิ่
นนี้
!
แมวา
เขาจะแสดงความสงบ แต เรลิ
นรูส ึ
กตื่
นเต
นอยู
ภายใน เขาใชภาษาไบรอนโบราณกล าววา "ขา
บังเอิ
ญบุกรุกเข
าไปในดิ
นแดนของ∙ าน ข าขอให
∙า
น
ปลอยขาไป ข
าจะจายค
าไถ
สำหรับมัน ... "

สิ
่
งนี
้
นั้
นไม
ใด
เป
นมนุ
ษย
ดังนั้
นเงื
อ่
นไขของเรลิ
นจึ
ง
ตรงไปตรงมา

"ไม
เลว ถึ
งอยางไร ขาก็
ไม
ชอบวิ
ญญาณของวอล็ อค "
ใบหนาขนาดใหญ โตของมนุษย
ตอบว า "ในแง
ของ
ราคาของคาไถของวิญญาณของเจ าและคนอื ่
น ๆ อีก
2 คน ขาขอใหเจ
าสงผลึ
กคริสตัลสี
เขี
ยวในกระเปา
ของเจ
ามา"

"คริ
สตัลวิ
ญญาณสี เขี
ยว?" เรลิ
นตกใจ ∙ันใดนั้
น
บนมือของเขามี
คริ
สตัล∙ี
ส่วยงามบางอย
าง∙ีป่
ลอย
ประกายสี
เขี
ยวและแวววาวเหมื
อนเพชรสี
เขี
ยวปราก
ฎขึ
น้

"ใช
แล
ว!" ใบหน
ามนุ
ษย
พู
ด

นี
่
คือคริ สตัลวิญญาณบริ สุ
∙ธิ
∙์ขี
่
า
ไดมาโดยการฆาไอ
ตัวชัว่
ร
าย∙ี น่

าสยดสยองในนิ กายสังหารวิญญาณ
โบราณ มี ขาวลือว
าคริ
สตัลเหล านี
้
มีคาสู
งมากมันเป
น
ของ∙ี ม่าจากต างโลก ... เรลิ
นเข
าใจขึน้
มา∙ัน∙ี

"ดังนั้
นนี่
จะเป
นคาไถ
สำหรับการปลอยขาและอี
ก2
คน!" เรลิ นพยักหนาชีแ้
จงข
อตกลงของเขา แลวเขาก็
ถามว า "เกิ
ดอะไรขึ
น้กับชายชราคนนั้
นในตอนแรก?"

"เขาจมลึ
กลงไปในภาพลวงตา เขาไดสู
ญเสี
ยตัวเอง
ไปแลวภายในร
างกายของข
า ... "
ใบหน
าของมนุ
ษย
ตอบ

เรลิ
นได
คาดเดาแลวว
าจะต
องเป
นเช
นนั้
น เขาถอน
หายใจ "ส
งข
าออกไป!"

……

ฮู
…

เรลิ
นเปดตาและพบว าตัวเองนอนอยูข
า
งในรถมา เบ
ลินและเจนนี่
อยูอ
ี
กด
านหนึ ่
ง ร
างของเจมส
กห็ายตัว
ไปอยางเงี
ยบ ๆ

ใน∙ำนองเดี
ยวกันวิ
ญญาณคริ
สตัลของเขาก็
หายไป
จากมื
อของเรลิ
น
"นี
่
คื
อ∙ี
ต่
ั้
งเดิ
มของเส
น∙างสามแยก ... "

ตอนนี้
หมอกสีเ∙าหายไปสวนใหญ
แล ว ∙ั้
งสาม
เส
น∙างคดเคี
้
ยวและหินขนาดใหญ ไดจางหายไป
∙ั้
งหมดและในสถาน∙ี∙่พี
่
วกเขาอยูเ
ป
นถนนสายแรก

เรลิ นสามารถมองเห็น∙ิศ∙างได
อย
างชัดเจนและเขา
ก็ขบั รถมาไปอย
างรวดเร็
วและออกจากสถาน∙ี แ่ห
งนี้

"คราวนี
้
มันอันตรายไปจริ
ง ๆ !"

ขณะ∙ี เ่
รลิ
นยังขับรถอยูเ
รื่
อย ๆ ร
องรอยแห งความ
กลัวยังคงเหลืออยูถ
าไมใช
เพราะศัตรู
∙ไี
่
ม
ชอบ
วิ
ญญาณ∙ี ป่
นเป อ
นโดยสายเลื อดของเรลิน หรื
อบาง
∙ี
อาจจะกลัวพลังสายเลื อดของเรลิน เรลิ
นก็คงจะจบ
ลงเหมือนกับเจมส
∙ตี
่ิ
ดอยู
ใ
นร
างของใบหน
าขนาด
ใหญ∙∙ี
่ำมาจากดวง

ยิ
ง่ไปกว
านั้
นหมอกเริม่
จางลง จนกระ∙ั่
งใน∙ีส่
ุ
ดมัน
ก็
หายไปอย างสิ
้
นเชิ
งเผยให
เห็
น∙ิว∙ัศน
ของ∙ุ
งราบ
∙ั้
งสองดานของถนนตรงไปข างหน
า

"∙ี
ร่
าบผี
สิ
ง เป
นสถาน∙ี
∙่
อี
่
ันตรายจริ
ง ๆ !"

ประสบการณ บาดแผล∙ี เ่
รลิ
นเพิ
่
งผ
านไป∙ำให เขา
ตองหันไปรอบ ๆ และตรวจสอบด านหลังขณะ∙ี เ่
ขา
ขับรถตอไปจนกว
าเขาจะมองไม
เห็
น∙ีร่
าบผีสิ
ง

เบื
อ้งหลังเขาหมอกสีเ∙าซี
ดจางกลับมาอี
กครั้
งเพื
่
อ
สรางกำแพง∙ี ป่
ด
กัน้
มุมมองของเขา
ข
ายังสงสัยเกี
ย่วกับสองเมกัส∙ี
เ่
คยต
อสู

กนั ∙ี
น่
ั่
น พวก
เขาอยูอ
ันดับอะไรและอะไร∙ำใหพวกเขาตองตอสู

กนั ?
เรลิ
นคิ ดและแล วเขาก็
ถอนหายใจ

เพียงแค ผลข างเคี

ยงของการต อสู

ไดรบกวนเวลาและ
พื้
น∙ีแ่ ละได
สร างสถาน∙ี ด่
ังกล
าว∙ีแ่ปลกประหลาด
เรลินรูจากสิ่
งนี้
วา
พลังของพวกเหล านั้นมี
พลังเกิ
น
กวาจินตนาการของตัวเขาเอง พวกเขาอาจจะเป น
สิ
่งมี
ช วีิ
ต∙ีเ่
กิ
นกว าระดับดาวรุ
งไปแล วก็
ได
!

"จะต
องมีสักวัน∙ี
ข่
า
สามารถไปถึ
งระดับนั้
นได
แนนอน!"

เหตุ
การณนี
้
เป
นเพี
ยงการเสริ
มสร
างความเข
มแข็
ง
ของเรลิ
น
"โอ
! ข
าอยู
∙
ไี
่
หน?"

หลังจากออกจากบริ
เวณ∙ีร่
าบผี
สิ
งแล
ว เบลิ
นตื
่
น
ขึ
น้
มาและกุมศี
รษะดวยมื
อ

"เจ
ารู
ส
ึ
กอย
างไรบ
าง? เจ
าจำอะไรได
ไหมก อน∙ี
เ่
จ
า
จะสูญเสี
ยสติ
ไป? " เรลิ
นถามโดยไมหนั ไปรอบ ๆ

"ความ∙รงจำของขาไมชดั เจน ข
าคิ
ดว
าเราได
พบกับ
ผู

หญิ งคนหนึ่
งขณะ∙ีเ่
ราเดิ นผานหมอกสีเ∙า " เบลิ
นดูงนุงงในขณะ∙ี
เ่
ขาฟง

เร็
ว ๆ นี
้
บงั เหี
ยนของม
าถู
กวางไว
ในมื
อของเขา

"เจ
าตื่
นขึ
น้
มา∙ันเวลาพอดี
! เจ
าไปขับรถแ∙นข
าได
แลว! "
เรลิ
นผลักแสเข
าไปในมื
อของเบลิ
น และนั่
งกลับไป
เพลิ
ดเพลินกับการใช
งานคนฟรี ๆ ของเขา

รางกายของเบลินเปนของมหาอัศวิน ∙ำให เขาตื

่
น
ขึ
น้มากอน∙ีเ่
จนนี่อยางไรก็
ตามเจนนี่
ยงั คงเป
นเมกั
สฝกหัดระดับ 1 ดังนั้
นเธอจึ
งตื
่
นขึ
น้มาไม นาน
หลังจากเบลิ น

"ปฎิ
กริ
ยิ
าดี
มาก!"

เรลิ
นมองไป∙ี เ่
จนนี
่
ซงึ
่
ยังคงแกล
ง∙ำเป
นไม
ได
สติ
เมื
่
อ
เขาสัมผัสมื
อเจนนี่
และ∙ัก∙ายเธออย
างไม
แยแส

"เป
น∙
านเอง นาย∙านเรลิ
น!" เจนนี
่
กระวนกระวาย
ใจและเป
ดตา "ข
าคิ
ดว
าเป
นศัตรู!"
หลังจากนั้
นเธอเป
ดหน
าต
างรถและมองออกไปเพื
่
อดู
ว
าไม
หมอกสี เ∙าแล
ว

"เราได
จาก∙ี
ร่
าบผี
สิ
งมาแล
วใช
หรื
อไม
? เจมส
อยู
∙
่
ี
ไหน? "

"ใช
ตอนนี
้เราอยู
ใ
น∙ุ
ง
มะกอก เราจะเห็
นเมื
องหลวง
ของภาคตะวันออกของแดนสนธยาในอี กสองวัน "

เรลิ
นพยักหน
าช
า ๆ "สำหรับ เจมส
เจ
าควร∙ำใจไว
เลย ... "

หลังจากนั้
นไม
นาน เบลิ น ผู
∙ขี
่
บั รถอยู ด

านนอกได
ยิ
นเจนนี่
รองไห
และพู ดออกมาว า "ไม
ใชมันไม
เป
น
แบบนั้น ∙านกำลังโกหก! "
ป
ง! ประตู
รถเป
ดออกมา∙ำให
มองเห็
นเจนนี
่
∙ี
่
ร
องไห
อยู


"เจนนี
่
เจ
า ... " เห็
นเจนนี
่
ดู
เสี
ยใจมาก เบลิ
นก็
สับสน

*ฮื
อ! ฮื
อ! เจนนี
่
โยนตัวเองเข
าไปกอดเบลิ
นและเริ
ม่
ร
องไห
เสี
ยงดัง

……

แดนสน∙ยาแบ งออกเปน 5 ภู
มิภาค ได
แก∙ิ
ศ
ตะวันออก ∙ิศตะวันตก ∙ิศเหนื
อ ∙ิศใตและภาค
กลาง เมืองหลวงของภาคตะวันออกเปนเมื
อง∙ี
่
เจริ
ญรุ
งเรื
องมาก∙ีส่
ุ
ดในแดนสน∙ยาและยังเป น
ศูนย
กลางของการเมืองและธุรกิ
จอี
กดวย
ครอบครัวชนชัน้สู
งจำนวนมากได
ตั้งสำนักงานใหญ
ไว
∙ี
น่
่
ี ซึ
ง่
เป
นกลุ 
มพันธมิ
ตรของชนชัน้สู
ง∙ี
ม่ี
อิ
∙ธิ
พล
สำคัญในภาคตะวันออก∙ั้งหมด

นอกจากนี ้
ยงั มี
เมกัสหลายคน∙ี ∙่
ำการวิ
จยั และ
จัดตั้
งสถาบันการศึ กษาอยางลับ ๆ ซึ
ง่
∙ำใหสถาน∙ี
่
นี้
เป
นจุดนัดพบของเหล าเมกัส

ในใจกลางเมื
องมี
หนิ
ดวงอา∙ิ
ตย
ขนาดเล็
กซึ
ง่
ให
แสง
สว
างและความรอนแก
∙กุ
ภู
มิ
ภาคนี
้

"กำแพงเมื
องสู
งมาก!"

ในเมื
องหลวงของภาคตะวันออกมี
กำแพงปราสา∙สู
ง
และ∙น∙าน
“พอแล
ว!" เรลิ
นใชปลอกดาบของเขาเพื
่
อตี
เบลิ
นบน
ศี
รษะและหยุ ดเขาจาก∙ำ∙
า∙างเช
นนี้

ถึ
งแมวา
เมืองหลวงของภาคตะวันออกจะดูใหญโต
ในขณะ∙ี เ่
ขามองไปรอบ ๆ ดูเหมื
อนว
าสำหรับเรลินมั
นก็
เปนเหมือนกับเมื
องราตรี
ไรสิ
้
นสุ
ด ด
วย∙า∙าง
ของเบลิน∙ำใหเรลิ
นรู
ส
ึ
กอับอาย

"เจ
า∙ำให
ขา
เสี
ยหน
าจริ
ง ๆ เลย" เขาตำหนิ
เบลิ
น

เมื
่
อได
ยนิเช
นนี้
เบลินลูบศี
รษะของเขาและมองไป∙ี ่
สภาพแวดล อมรอบ ๆ โดยเฉพาะพลเมื องเป นครั้
ง
คราว หลังจากนั้
นไมนานเขาก็
ยมิ
้อยางอับอาย
ในขณะ∙ีเ่
ขาพูดว
า " เจ
านาย ! ตั้
งแตวนั ∙ี
ข่
า
เกิ
ดมา
ข
าไม
เคยเห็นกำแพงเมื อง∙ี
ส่
ู
งเช
นนี้
มาก อน ข
าขอ
โ∙ษจริ
งๆ"

เรลินคอนข
างอับจนคำพู
ด ถ
าไม
ใช
เพราะจำนวนคน∙ี
่
อยูรอบ ๆ เขาอาจจะมี
ความคิ
ด∙ีจ่ะฆ
าเบลิ
นตรงนี
้
แล วก็
ได

"...... ∙
านเรลิ
น เบลิ
นเคยเห็
นเพี
ยงแค
เมื
องพอตเต
อร ตั้งแต
เกิ
ดมา ความประหลาดใจแบบนี้
เป
นปฎิ
กิรยิ า∙ี
ส่
มเหตุสมผล! "

ในขณะนี้
เจนนี
่
ผู

กำลังเศร
าโศก กำลังขบขัน
พฤติกรรมของเบลิ
น เธอเอยปากช
วยเบลิ นจนออก
จากสถานการณมาได

อย
างไรก็
ตามหลังจาก∙ี
ไ่
ด
เห็
นเจนนี่
ออกหน
าตอบ
แ∙นเขา เบลิ
นก
มศีรษะลงดวยความละอายใจ ไม
∙ำ∙
า∙างอะไรออกมาให
เห็
นอี
ก

อย
างไรก็
ตามต
อหน
าหญิงสาว∙ี
เ่
ขารัก เบลิ
นยังคง
ต
อง∙น∙ุกข
∙รมานอยู
บ
า
ง

"เอาล
ะ! เราได
สง∙
านหญิงเจนนี
่
กลับมาอย
าง
ปลอดภัยแล ว เราควรจะต
องอำลากันแล
วตอนนี
้
!"

บรรยากาศในรถมากลายเปนเงี
ยบเชี
ยบ แต
เรลิ
น
ยังคงยิ
ม้
และเผชิ
ญหนากับเจนนี
่

"อะไรนะ?!" "อะไรนะ?! เสี

ยงตกใจพร
อมกันดัง
ขึ
น้
มาจากเด็ก∙ั้
งสอง

“∙ำ ... ∙ำไม? นี

่
มันกะ∙ันหันเกินไป! " เบลิ
นรู
ส
ึ
ก
ว
ามี
บางอย างผิ
ดปกติ แตเขาก็ไม
สามารถเอา
ความคิ
ดของเขาออกมาเป
นคำพู
ดได

"นาย∙
านเรลิน! ข
ายังขอให∙า
นมาเยี
ย่
มตระกู
ลอาร กั
สของข
าด
วย พอของขาแนนอนจะตองอยากรู
จ
กั กับ
∙
านแน และเบลินก็
เชนกัน!

เจนนี
่
เลี
ยริ
มฝ
ปากของเธอ

"ตั้
งแต
เริ
ม่แรก ข
าได
กล
าวว
าเรากำลังเดิ
น∙างไป
ด
วยกันอยางสะดวกสบายเ∙านั้
น!"

∙า∙างของเรลิ
นเปลี
่ยนเป
นแนวแน "สำหรับเจ
า เบ
ลิ
น เจ
าสามารถกลับมาพรอมกับเจนนี่! นอกจากนี ้
ยังมี
คนมารับเจ
าด
วยเจนนี
่
! " เขายิ
ม้

* ∙ึ
ก ∙ึ
ก*
∙ัน∙ี
∙เี
่รลิ
นพู
ดจบ เสียงฝเ∙าม
าก็
ดังขึ
น้
อยาง
ต
อเนื
่
องออกมา กลุ 
ม∙ี
ก่ำลังใกล
เข
ามาคือกลุ
มอัศวิน
สี
ขาวนั่
งอยู
บ
นมาแสนสงา ดานบนของเกราะ∙ี ห่
วั
ของพวกเขาเป
นเครื่
องประดับขนนกสี ขาว ชุ
ดเกราะ
ของพวกเขาไม
ได
มีแม
แตฝนุ
 ละอองเพียงนิดเดี
ยว
และแม แต
ม
าของพวกเขาก็มีสี
ขาวเต็
มตัว!

ตอน∙ี
่
312 ป
กหลัก

มี
ตราสัญลักษณ
แสงบนธง∙ี
ก่
ลุ

มอัศวิ
นขาวเหล
านี
้
ถื
อ
อยู


เถาวัลย
แสงอา∙ิ
ตย
ล
อมรอบตราสัญลักษณ และ
ตรงกลางเปนดาบและโลด
านบนวางมงกุ
ฎไวซงึ
่
เป
นตัวแ∙นของตนกำเนิ
ด∙ี
ล่
ึ
กซึ
ง้
และมีประวัติ
อั น
ยาวนานของตระกู
ล

"มันเป
นเถาวัลย
พระอา∙ิ
ตย
ของตระกู
ลอาร
กสั !"

"ตระกู
ล∙ี
ร่
จู

กั กันดี
วา
เป
นมาควิ
ส!"

"นั่
นคือ " หน
วยอัศวินสี
เงิ
น " ของพวกเขา เปนไปได
ไหมวาบุคคล∙ีส่ำคัญบางคนของตระกูลอารกสั
กำลังจะออกเดิ น∙าง? "

พลเมื
องและผู
∙เี
่
ดิ
นผานได
คุยกันอย
างสนุ
กปากใน
หมู

พวกเขาเอง และเบลิ
นก็ได
แสดงออกอยางซับซ
อน

"ข
าต
องไปแล
ว!" เจนนี
่
มองไป∙ี
เ่
บลิ
นและพู
ด

"โอ
? "เอ
? โอเค!” เบลิ
นตอบอย
างเฉื
่
อยชา ตอนนี
้
เขาตระหนักดี
วา
ระยะห
างระหว
างเขากับเจนนี
่
นั้
น
เป
นอยางไร

"เราก็
ไปกันเถอะนาย∙ าน!" เบลิ
นสู
ดลมหายใจลึ
กๆ
และพูดด
วยความตั้งใจ

"เราจะยังคงอยูใ
นเมื
องเป
นระยะเวลาหนึ่
ง สำหรับ
สถาน∙ี ข่
า
แนใจว
าเจ
าไม
จำเป
นต
องรู
ข
าเชื
่
อว
าเจ
าจะ
สามารถหาเราพบ? "

เรลินพู
ดกับเจนนี
่
กอ
น∙ี
จ่
ะหายตัวไปในฝู
งชนพร
อม
กับเบลิ
น

สำหรับ เจนนี่
เธอสู
ดลมหายใจลึ
ก ๆ ขณะ∙ี
เ่
ธอกำ
ดอกโลหิตมังกร
"นายหญิง คนของเราไดรายงานการมาถึ
งของ∙
าน
โดย∙ัน∙ี
เมื
่
อได
รับข
าว เรามา∙ี
น่
่
ี
เพื
่
อพา∙
านกลับบ
าน!
"

หัวหน
าหน
วยอัศวินสี
เงิ
นมองไป∙ี
เ่
จนนี
่
ขณะ∙ี
เ่
ขาหยิ
บ
เหรียญตรา∙ี
ม่ี
อัญมณีสีแดงฝ
งอยู
ด

านใน

"ตกลง! เรารี
บเข
าเมื
องไปกัน! คราวนี้
ขา
ได
เสร็
จสิ
้
น
ภารกิ
จนำดอกโลหิ ตมังกรกลับมาให
พอของขาแล
ว! "

เจนนี
่
พึ
มพำ

……

ไม
นาน เธอก็
ถู
กนำโดยผู

นำหน
วยไปยังรถม
าอัน
หรู
หรา หญิงสาวผู

สู
งส
งคนนี
้
หลั่
งนํ
าตาเพราะเธอไม
้
สามารถข
มความรู
ส
ึ
กของเธอไว
ได
...

เมืองภาคตะวันออกของแดนสน∙ยามี ขนาดใหญมาก
ผู
อยูอาศัยถาวรมี
จำนวนมากกวาแสนคน แนนอนวา
ส
วนใหญ เป
นคนปกติ ถึ
งกระนั้
นก็
มี
แต
คนรํารวยใน
่
พื้
น∙ี แ่ถบนี้

ขณะ∙ีพ่วกเขาอยูใ
นโลกใตดิ
นสถาปตยกรรมของสิ ่
ง
ปลูกสรางและสิ่
งของ∙ีข่
าย∙ีน่
่
ี
แตกตางจาก∙ีอ่ยู
∙าง
ใต
ของชายฝ งจากการสังเกตของเรลิ
น ∙ุกสิ
่
ง∙ุก
อย
างไดรับการออกแบบมาโดยคำนึ งถึ
งการป องกัน
เมื
องหลวง∙ั้ งหมดเหมือนปอมปราการขนาดใหญ
แมแตอาคารภายในก็ ถูกสร
างขึ
น้
โดยมี
ความสามารถ
ในการป องกันอยู

"ดู
เหมื
อนว
าสภาพแวดล
อมสำหรับมนุ
ษย
ในโลกใต
พิภพไม
ดี
นัก มันอาจจะตํากว
่ า∙ี
บ่ นชายฝ ง
∙างใต... "
เรลิ
นครุ
นคิดขณะ∙ีเ่
ขาวิ
เคราะหขอสังเกตของเขา

ในบริ
เวณชายฝ ง
∙างใต อันตรายตาง ๆ จะถู กขับ
ออกไปหรือถูกควบคุมโดยเมกัส ไมมีใคร∙ีจ่
ะ
สามารถสู
รบกับมนุษยไดนานนัก ดังนั้
นสภาพความ
เป
นอยูข
อง∙ี
น่ั่
นจึ
งดี
กวา∙ีน่
่
ี

อย
างไรก็
ตามมันเปนกรณี ∙แี่ตกต
างกันกับ∙ีน่่
ี
!
นอกเหนือจากมนุ ษย
แล วยังมี
หลายสิ
่
งมีช วี
ิ
ต∙ีช่าญ
ฉลาดอื่
น ๆ อาศัยอยู ใ
นแดนสนธยา บางชนิ ดก็ มี
อาณาจักรของตัวเอง!

ดังนั้
นฝู
งชนของสัตวแหงความมื
ดตลอดกาล∙ี อ่ยู
ใ
น
เงามืดจึ
งเปนภัยอันยิ
ง่
ใหญ∙สี
่
ุ
ดสำหรับสิ
่
งมี
ช วีิ
ต∙ีม่ี
ความคิ ด∙ั้
งหมด
ภายใตสภาวะ∙ี รุ่
นแรงและการต อสู

เพื
่
อความอยูรอด
อาคารและบ านไม ได
สร
างตามความสวยงาม แต พวก
เขาถู
กสรางขึ
น้โดยใชการป
องกัน ซึ
ง่
เป
นสิ
่
งสำคัญ
สำหรับการอยูร อดของพวกเขา

"เจ
านายของข
า! เราจะมา∙ำอะไร∙ี
น่
่
ี
?"

เบลิ
นถือเป
และดาบ เขาสนใจอยางมาก แต
กย็
งั มี
แตความว
างเปล
าบนหนาของเขาอยู


เหตุผล∙ี∙่ำให
จากเมืองพอตเตอร มาก็
คือส
งเจนนี่
กลับ อยางไรก็ตามตอนนี ้
เธอกลับมาอยางปลอดภัย
แลว เบลินรู
สึ
กว
าหัวใจของเขาว
างเปล
าราวกับว
ามี
บางอยาง∙ีส่ำคัญหายไป
"ก
อนอื
่
นหา∙ี
พ่
ัก แล
วเช
าตึ
ก!"

เรลิ
นมองไปยังกลุ
มคน∙ีค่
ึ
กคักและยิ ม้"อยางไรก็
ตามหองพักในเมื
องหลวงนั้
นไมใช
ถูก ๆ! ถ
าเรา
ตองการจะพักนาน ๆ เราจะตองซือ้หรื
อเช
าแฟลต ...
"

"ป
กหลัก? เราจะอยู
∙
นี
่
่
ี
แ∙น∙ี
จ่
ะกลับไปหรื
อ? "

เบลิ
นไมสามารถแสดงความรู สึ
กป
จจุบนั ไดอย
างไร
ก็
ตาม ∙ี อ่
ยู
ถาวร? เมื
่
อคิดว
าเขาจะได
อยู ใ
นเมื
อง
เดี
ยวกันกับเจนนี่มันกลายเปนความคิด∙ี ม่ี
ความสุ
ข
∙ัน∙ี

"อื
อ!! มี
อะไร∙ี
เ่
มื
องพอตเตอร
∙คี
่

ุ
มค
าให
คิ
ดถึ
งหรื
อ?
"
เรลิ
นยิ
ม้
กับเบลิ
น จนเด็
กน
อยก
มหัวลงด
วยความอับ
อาย

สหาย∙ี ก่
ระจอกคนนี ้
คิ
ดว
านั่
นเป
นเพราะเขา เรลิ น
ได
ตัดสิ
นใจ∙ี จ่
ะอาศัยอยู
∙นี
่
่
ี
อยางถาวร ∙ำใหหวั ใจ
ของเขาเต็มไปดวยความกตัญู ตอเรลิ
น

อนิ
จจา ตรงกันข
าม นี
่
กข็
นึ
้
อยู
ก
บั ความสนใจของเรลิ
น

หลังจาก∙ีค่
วามแข็งแกรงของเขาฟนขึ
น้มาแล
ว เรลิน
ไม
รอนานเกิ นไป∙ี
จ่ะติ
ดตอกับเหลาเมกัสของโลกใต
พิภพ แมวา
เรลิ
นได
ขอมู
ลจากจิตใต สำนึกของอารอน
และเหลาเมกัสคนอื่
น ๆ มา แต ขอมู
ล∙ีเ่
ขามี
ยงั ไม
สมบูรณ เนื
่
องจากขาดแคลนข อมูล จึงไม
สามารถหา
ข
อมูล∙ี
จ่ำเป
นได
นอกจากนี ้
ขอมู
ลของเมกัสอย
างเป
น∙างการและเมกั
สฝกหัด มัน∙ั้
งสองอยู
ร
ะดับ∙ี
ต่
างกันโดยสิ
้
นเชิ
ง เรลิ
นไรอารมณ ไม
ต
องการมองอะไร แม แตตลาด∙ี
เ่
ขา
ได
รับความ∙รงจำมาจากอารอน

สำหรับเมื
องหลวง∙างตะวันออกนั้
น แน
นอนว
ามีเมกั
สจำนวนมากและสถาบันการศึ กษาหลายแหง∙ี
เ่
รลิน
สามารถไปติดต
อดวยได

แม
บรรพบุรุ
ษของเมกัสของตระกู
ลอาร
กสั ก็
เป
น
∙างเลื
อก∙ี
ย่
อดเยี
ย่ม!

ไม
นานหลังจากนั้
นเรลิ
นได
นำเบลิ
นไปยัง∙างเหนื
อ
ของเมื
องหลวง และเชาอาคารสองชัน้
พื
้
น∙ีข่
องอาคารคอนข
างกว
างใหญและผนังก็
แข็
งแรงและสูง สำหรับหน
าตางของพวกเขา∙ั้
งสอง
มี
ขนาดเล็
กและมีจำนวนนอย

ภายในมี
รั้
วสู
งมี
ลวดหนามขดอยู
ด

านบนมี
สวนเล็
กๆ
และสนามฝ ก

อาคารแหงนี
้
ได
เฉลี
่
ยนับว
าเป
นอาคาร∙ีสู่
งในเมื
อง
∙ิ
ศตะวันออก พอค
า∙ั่
วไปและชนชัน้
สู
งไม
สามารถ
แม
แตจะสามารถจายมันได

อย
างไรก็
ตามนี
่
เป
นเพี
ยงเรื
่
องขี
้
ปะติ
๋
วสำหรับเรลิ
น

แมวา
เขาจะไม
ได
นับว
าผลึ
กเว∙มนตรมากมาย
เ∙
าไหร∙เี
่
ขาพกติดตัวไว
แตเพี
ยงแค
∙องคำ∙ี เ่ขา
ได
รับจากเจนนี่
กเ็
พียงพอสำหรับพวกเขา∙ี
จ่
ะใชช วี
ิ
ต
อย
างฟุ
ม
เฟ
อยเป
นเวลา 2 ป
!

ย
อนกลับมา∙ี เ่
มื
องพอตเตอร เจนนี่
กวาดเกื
อบ
∙ั้
งหมดของอุ ปกรณ ราคาสู
งของเรลิ
นออกจากชัน้วาง
เพื
่อให
กบั ∙หารรับจ
างและนักผจญภัย∙ีไ่
ด
รับการ
ว
าจางเธอ ตอมาตองขอบคุณเรลิ
น∙ีใ่
ห
ยมืเบลิ
น เธอ
ส
ง∙องคำและอัญมณี ให
เขามากยิ
ง่
ขึ
น้

สำหรับเมกัส สิ
่
งของเช
น เงิ
น ไม
ใช
สิ
่
งของ∙ีจ่
ำเปนเลย
ดังนั้
นเรลิ
นเป
นคนใจดีมากกับเรื
่
องการซือ้
ของของเขา
การหาอาคารและการจัด∙ำเอกสาร ขัน้ ตอนก็ เร
ง
รี
บด วยความช
วยเหลื
อจากความมั่งคั่
ง∙างโลก

“ฮ
า! เฮะ!" เสี
ยงตะโกนอันมั่
นคงดังขึ
น้

เรลิ
นหยิ
บกาแฟและหนังสื
อพิ
มพ
∙เี
่
ขาพกไว
ออกมา
ขณะ∙ี
ม่
องออกไปนอกหน
าต
างและเดิ
นไป∙ี
ส่
นามฝ
ก

เบลิ
นยื
นอยูบ
นสนามฝกซ
อม ร
างกาย∙อนบน∙ี่
เปลื
อยเปล
าเผยให
เห็
นกล
ามเนื
้
อ∙ีง่
ดงามของเขา

หลังจากหา∙ีอ่
ยู
ไ
ดเด็
กคนนี
้
กห็นั มาฝกอยางขยัน
ขันแข็
งและฝกจนเหมือนคนบ
าในแต ละวัน เขายังได
ขออนุญาตเรลินเข
าร
วมกลุ

ม∙หารรับจ างเพื
่
อฝกฝน
∙ักษะของเขา

"ยังคงมี
ความฝ
นเป
นอัศวิ
น∙ี
จ่
ะอยู
ร
ว
มกับเจ
าหญิ
ง
อี
กหรือ? น
าสนใจ!”

เรลิ
นมองเด็
กหนุมด
วยความสนใจ "ถาข
าให
คำแนะนำในสิ่
งตาง ๆ และช
วยให
เขาบรรลุ
เป
าหมายของเขา ความฝนของเขาน
าจะเปนจริ
ง
แต∙ำไมข
าจะตอง∙ำ? ความรุ

งเรื
องของเรื
่
องราว
ของคน∙ีข่
า
ไม
รจู
กั ! "

สำหรับเขา เบลินเป
นเพี ยงคน∙ีเ่
ขาหยิ
บขึ
น้มาเพื
่
อจะ
ให
∙ำงานให เขา บางครั้
งเขาจะแนะนำเขาในการ
ฝ
กอบรมอัศวิ นบางอยาง แต นอกเหนือจากนั้
นก็
ไม
คุ

มค
า∙ี จ่
ะใช
ความพยายามใด ๆ เพิ ่
มเติ
มเกี
ย่
วกับเขา

ตรงกันข
ามในขณะ∙ีเ่
ขาอยากรู
เ
รื
่
องราวการพัฒนา
ความสัมพันธ
ระหว
างเบลิ
นและเจนนี่เรลิ
นจะใช
พลัง
จิ
ตเข
าไปการดูการแสดง

นับตั้
งแต
∙เี
่
ขาได
รับรู
ผ
านเปลวไฟศักดิ
์
สิ
∙ธิ
โ์
ดย
บังเอิ
ญว
า เบลิ
นและเจนนี ่
ไม
ใช
คนปกติ พวกเขาเป
น
คนสำคัญในเหตุ การณในแดนสน∙ยา
ชี
วิ
ตแบบนี
้
คงเป
นอะไร∙ี
ไ่
ม
ธรรมดา ๆ แน
ๆ!

∙ันใดนั้
นเรลิ
นยิ
ม้"ใน∙ี
ส่
ุ
ดตอนนี
่
แหละ?"

มี
เสี
ยงดังมาจากประตู
หน
า

"นั่
นใคร?" เบลินหยิบผ
าเช็
ดตัวสี
ขาวมาจากราวไม
ขา
ง
ๆ และเช็ดมือของเขาขณะ∙ีว่
่
ิ
งไปเปดกลอนเล็
กๆ
∙ี
∙่ ำล็
อคประตูไว

ตอนนั้
นเอง เบลิ
นก็
เจอกับสาวในฝ
นของเขา

"เจน ... เจนนี่คุ

ณมา∙ีน่
่
ี
∙ำไม?" ความยิ
นดี
ปรากฎ
ขึ
น้∙ั่
วใบหน าของเบลิ
น

“∙ำไม? ไม
ยนิ
ดี
ต
อนรับข
าหรอ?” เจนนี
่
ยมิ
้
"ยินดีต
อนรับสิ
! แนนอนวาสำหรับเจ
า ∙ีน่
่
ี
ยนิดี
ตอนรับเสมอ! " เบลิ
นเปดประตู∙ ัน∙ีเจนนี่
อยู

เครื่
องแตงกายของขุนนาง ความงามและความสง า
งามของเธอ∙ำให เบลิ
นตองตกใจ

เห็
นได ชดั ว
าเจนนี
่
แตงหนาด
วยความประณี ต เครื
่
อง
แตงกายของเธอไม เพียงแตมี
ช วี
ิ
ตชี
วา ดวย
เครื ่
องประดับหลากหลายรู ปแบบ เธอยังสวมใส ต
าง
หู∙ ับ∙ิ
มขนาดใหญ 2 เม็
ดและจี เ้
พชรอันเปล
งประกาย

“เป
นอะไร? เจ
าไม
รจู
กั ข
าหรื
อ? " เจนนี
่
หวั เราะ
ขณะ∙ีเ่
ธอหมุ
นวนเป นวงกลม

"ไม
! ข
าหมายความวา ... วันนี
้
เจ
ามี
เสน
หม
ากเกินไป!
" ใบหนาของเบลิ
นเปลี่
ยนเป นสี
แดงเหมือนกับแอปเป
ล

เหล
าสาวรับใช
∙ตี
่ามเจนนี
่
มาต
องยิม้อย
างช
วยไม
ได
เพี
ยงไม
นานหลังจากนั้น∙ี
เ่
บลิ
นสังเกตเห็
นอัศวิ
น
หลายคนยื นอยูข
า
งสาวใช

เมื
่
อเห็
นเช
นนั้
น∙ำให
เขารู
ส
ึ
กหดหู
เ
ล็
กน
อย แต
ไม
นาน
เขาก็
ปด
บังไว

“เจนนี
่
! อาการเจ็
บป
วยของพ
อของเจ
าดี
ขนึ
้
หรื
อไม
?"
เบลิ
นถาม

"ใชดีขนึ
้แล
ว ขอบคุณมากเลย แตสิ่
งตาง ๆ กำลัง
เริม่
ซับซอน! เป
าหมายของการมาเยือนของขาใน
วันนี้
คือเรื
่
องนี้
และแน
นอนว
ายังมาเพื่
อเจอเจ
าด
วย! "
เจนนี ่
กวาดตาของเธอไป∙ีบ่
ริ
เวณใกล เคี
ยง
" นาย∙
านเรลิ
นอยู
∙
ไี
่
หน? ข
าต
องการพบเขา! "

"นาย∙านอยู
ใ
นบาน! ข
า ... ข
าจะรายงานกับเขาให
!"
ตอนนี้
เบลิ
นกำลังร
องไห

"ไม
จำเป
น ข
าได
ยนิ
แล
ว!"

เพี
๊
ยะ! หน
าต
างถูกเป
ดออกเผยให
เห็
นครึ
่
งหนึ
่
งของ
ร
างกายเรลิ
น "เข
ามา สาวน
อยแสนสวย!"

เจนนี ่
ไม
กล
าเผชิ
ญหน
ากับเมกัสอย
างเป
น∙างการ
ดังนั้
นเธอจึ
ง∙ำความเคารพและบอกให เหล
า∙หาร
รออยู ข
า
งนอก

ในห
องรับแขก เจนนี
่
นั่
งตรงข
ามกับเรลิ
นและ
ระหว
างสองคนนั้นมี
กาแฟอยู

สำหรับเบลิ
น เขายื
น
อยู
ข
า
งหลังเรลิ
น

มี
เพี
ยงสามคนเ∙
านั้
น∙ี
อ่
ยู
ใ
นห
องรับรองแขก

ด วยการโบกมื
อของเรลิ
น หอง∙ั้
งห
องถู
กปกคลุ
มด
วย
ชัน้ของอนุ
ภาคพลังงานสี
ดำ

ตอน∙ี
่
313 หอคอยเมกัส

ห
องรับแขก∙ั้
งหมดดู
เหมือนจะถู
กปกคลุมไปดวย
อนุ
ภาคสีดำของแสงและแมแตรอยแตกบนหน าตาง
ก็
ถู
กปดสนิ∙ เหมื
อนมันถู
กปกคลุมด
วยผ
าฝายสีดำ

ฉากแบบแปลก ๆ นี้
∙ำให
เบลิ
นประหลาดใจ ด วย
ความอยากรู
อ
ยากเห็
นเขาพยายาม∙ี
จ่
ะสัมผัส "ฝ
าย
สี
ดำ" เส
นของแสงเติ
มเต็
มพื
้
น∙ี
เ่
ขาได
สัมผัสไปอย
าง
รวดเร็
ว

เบลินชอบมากและเมื
่
อเขามองไปยังเรลิ
น เขาก็
แสดง
∙า∙างให
เกี
ยรติ
มากกว
าในอดีต

ในระหว
างการเดิ
น∙างครั้
งนี
้เบลิ
นได
รจู

กั ตัวตนของ
เรลิ
นในฐานะเมกัสอย
างเป
น∙างการจาก เจนนี ่
และ
เจมส

สำหรับเบลิ
น ผู
ซงึ
่มาจากเมื
องพอตเตอร อัศวิ
น
ได
รับการยกยองว
าเป
นสัญลักษณ∙นี
่
ากลัว อย
างไร
ก็
ตาม เมกัส? นี่
เป
นเรื
่
องเล
า∙ีไ่
ด
ยนิ
มาจากใน
ตำนานเ∙านั้
น

ในความเป
นจริ
ง เบลิ
นมักจิ
นตนาการถึ
งการกลาย
เป
นเมกัสและใช
อำนาจของสายฟ
า ไฟและนํ
าแข็
้ ง

นี
่
เป
นเพราะถาเขาสามารถเป
นเมกัสได
เขาก็
สามารถแตงงานกับเจนนี่
ได

แตนาเสี
ยดาย∙ีค่
วามหวัง∙ั้
งหมดของเขาถู
กโจม
โดยคำพู ดของเรลิ
น ∙ี
ว่
า"เจาไม
มี
พรสวรรค
ในดานนี
้
เลย"

เรลิ
นยังสังเกตเห็ นวาความสามารถของเบลิ นนั้
น
เป
น∙ีน่
าสงสารยิ ง่นัก มีพรสวรรคแค
ระดับ 1 ซึ
ง่
เป
น∙ีร่
จู
กั กันว
ามีโอกาสกลายเป นเมกัสได
ยาก∙ี ส่
ุ
ด
เขาสามารถเป นได เพียงเมกัสฝ
กหัดตลอดชีวิ
ต

อยางไรก็
ตามแมวา
เขาจะไม
มี
พรสวรรค ∙เี
่
หมาะสมถ
า
เขาได
รับการสอนอยางเคร
งครัด เขาก็
อาจจะ
สามารถกลายเปนเมกัสฝ
กหัดได
! ตัวตนของเมกัส
ฝ
กหัดนั้
นดี
กว
าเมื
่
อเปรียบเ∙ี
ยบกับอัศวิ
น

อยางไรก็ตามปญหาคื อการฝกอบรมเมกัสฝ กหัดต

อง
ใช
เวลาและพลังงานจำนวนมากกว า∙ีใ่
ช
ในการ
ฝกอบรมอัศวิน ตอนนี ้
พวกเขาไม
ได
อยู∙เี
่
มืองพอตเต
อรแลว เรลิ
นก็
ไมมี
เวลาว
างมากพอ ∙ำไมเขาต องมา
เสี
ยเวลากับ เบลิน? ดังนั้
นเรลิ
นจึงไดปฎิเสธคำขอ
ของเบลิ นโดยไม
ลังเลเลยแมแตน
อย

อย
างไรก็ตาม เบลิ
นสนใจเรื
่
องของพลังลึ
กลับ∙ี
ใ่
ช
โดยผู

มีเว∙มนตร

"เอาล
ะ สถาน∙ีน่
้
ี
ไดผนึ
กโดยฉัน ถ
าเจ
ามี
อะไร∙ี
จ่ะ
พูดก็
พู
ดมา มันจะยังคงเป
นความลับระหว
างเรา " เ
รลินพู
ดออกมา
หลังจากได
ยนิ
คำพู ดของเรลิ
น เจนนี
่
กเ็
คืองเล็
กน
อย
ขณะ∙ีเ่
ธอพู
ดวา "ตาม∙ีค่
าดไวไม
มี
อะไร∙ีส่
ามารถ
ป
ดบังนาย∙านเรลินได
เลย"

"เอ
? เจนนี่เจ
าไม
มาเยี
ย่
มพวกเราเหรอ? " ใน∙ี ส่
ุ
ดเ
บลินก็พู
ดขึ
น้เขากำลังจะเอะอะ แตเรลิ
นก็
หามเขาไว
เบลิ
นเงียบและฟ งอย
างตั้
งใจเพื
่
อให
เจนนี
่
เล
าเรื
่
อง
ของเธอ

"หลังจาก∙ีไ่
ดรับดอกโลหิ ตมังกรเลือด อาการของ
∙
านพ อของขาไดดีขนึ
้มาก ตอนนี ้
เขาสามารถลุ กขึ
น้
จากเตียงและจัดการกับงาน∙ี เ่
รี
ยบงายและพลังจิ ต
วิ
ญญาณของเขาก็ มีการพัฒนาขึน้มากดวย ... "

เจนนี
่
ดู
รา
เริ
งขึ
น้
มาสักครู

แต
ในอี
กไม
นานหน
าของ
เธอก็
มื
ดลงอี
กครั้
ง

"แต
สิ
่
ง∙ีด่ีๆ นั้
นมันอยูไ
ด
ไมนาน พวกเขาใช
ประโยชนจากตอน∙ี พ่
อของข
 ากำลังพักฟ
นลุงของขา
อี
กสองคนได ประชุมกัน∙ีบ่
าน พวกเขาต องการแยง
ชิ
งตำแหนงจากพ อของข
า ... "

"ข
ามา∙ี
น่
่
ี
เพื
่
อขอความช
วยเหลื
อจาก∙
าน"

เจนนี ่
ลุกขึ
น้
ยืนและถอนสายบัวอย างเปน∙างการ
ใหกบั เรลิน และกล
าวว
า "∙
านนาย∙ าน ถาเพี
ยง
แค∙า นสามารถชวยพ
อของขาได เราจะตอบแ∙น
∙านด วย∙ุกสิ
่
ง∙ี
ม่ี
แมกระ∙ั่
งตัวของข าเอง "

“เจนนี่
! เจ
า? ” เมื
่
อได
ฟง
เรื
่
อง∙ั้
งนี
้
เบลิ
นเริ
ม่
กังวล
เขารู
ส
ึ
กหมดหน∙างเพราะเขาไม สามารถ∙ำอะไรเพื่
อ
ช
วยเธอได

"ฮ
าฮ
าาา..."

เมื
่
อไดยนิ
ว
าเจนนี ่
พู
ดอะไร เรลิ นยังคงสงบและเริม่
พูดพึมพำกับตัวเอง เมื่
อเจนนี่
เริ
ม่
คิดว
าเรลิ
นกำลังจม
อยูใ
นความคิด เขาก็เริ
ม่หัวเราะออกมา

"ข
าไม
มีเจตนาในการเขาร
วมกับตระกู
ลอาร
กสั นะ แต
ในอีก 3 วัน ข
าจะไปเยื
อนพวกเจา∙ี
ต่
ระกู
ลเอง ... "

ประมาณ 15 นา∙ี ตอมา เจนนี ่

ลาจากไปหลังจาก
ไดรับสิ่
ง∙ีเ่
ธอตองการ แม วา
เรลิ
นไมได
ระบุ
อย
าง
ชัดเจนว าเขาจะสนับสนุนฝงใดก็
ตาม ความสัมพันธ ∙ี
่
ดีกบั เมกัสอยางเป
น∙างการคื อสิ
่
ง∙ีไ่
ม
มีครอบครัว
ใด∙ี จ่
ะกลาละเลย
แต
สิ
่
ง∙ี
เ่
จนนี่
ไม
ได
สังเกตเห็
นคื
อ หลังจาก∙ีเ่
ธอจากไป
ริ
มฝ
ปากของเรลินก็โค
งขึ
น้
ด
วยรอยยิม้
อยางเย
ยหยัน

"เจ
าซ
อนสิ
่
งต
าง ๆ ไว
มากมาย แล
วเจ
ายังคงกลาจะ
มาขอให
ขา
ช
วย พวกเจ
าคิ
ดว
าข
าเป
นคนโงเขลา ∙ีไ่
ม
มี
อะไรจะ∙ำหรื
อ?

เหตุ
ผล∙ี ล่
ุ
งของเจนนี่
กล
า∙ีจ่ะต
อตานเธออยาง
เป
ดเผย นั้
นเป
นเพราะพวกเขามี ผู

สนับสนุน∙ีม่ี
ประสิ∙ธิ
ภาพและมี ความมั่
นใจในการประสบ
ความสำเร็จสู
ง ∙ำให∙ายา∙∙ี แ่∙
จริ
งตองหาผู 
ช
วย
เหลื
อจากภายนอกมาช วย ดวยการรับประกันดังกล าว
เรลิ
นมั่
นใจ 70% วาพวกเขาไดรับการสนับสนุ นจาก
ซี
กฟริดแลว!
ในสถานการณ เช
นนี
้เจนนี่
และพ
อของเธอไดให
ความหวังกับเรลินโดย∙ีเ่
สี
ยสละตัวเองให
เป
น∙ั้
ง
เหยื
อ่
และของขวัญ

" ฮา ฮ
าาา... " เจาเชื
่
อจริง ๆ หรือเปล
าวาขาจะเอา
ตัวเองเข
าไปเกี ย่วของเพื
่
อให เบลิ
นมี
ความสุ ข ? นา
เสี
ยดาย∙ี ค่วามสุ ขของเบลิ นและแมแตช วี
ิ
ตของเขาก็
เหมือนกับของเล นของข า ... "

ด
วยรอยยิ
ม้
∙ีเ่
ร
าร
อน เรลิ
นเหลื
อบมองร
างสู
ง
ตระหง
านของเบลิน∙ี
ย่นื
อยู
ใ
กล
ประตู

……

สามวันต
อมา เรลิ
นสวมชุ ดสู∙สี
ดำของชนชัน้
สู
งไป
เยี
ย่
มตระกูลอาร
กสั พร
อมกับเบลิ
น
"นาย∙
านเรลิ
น การได
เจอ∙
านเป
นเกี
ยรติ
ของข
าแล
ว"

เมื
่
อได
รับแจงจากคนรับใช
เจนนี
่
กบั พ
อของเธอ มาร
ค
วิ
สอาร
กสั ออกมาและ∙ัก∙ายกับเรลิ น

เรลิ
นประเมิ
นมาร ควิ
สอารกสั ในขณะ∙ี ย่
อมรับคำ
∙ัก∙ายของเขาดวยรอยยิม้มาร ควิสคนนี ้
มี
ศี
รษะ∙ี่
เต็
มไปด
วยผม∙ี เ่
ป
นสี∙องสง าและมี ลักษณะ∙าง
กายภาพ∙ีแ่
ตกต างกับเจนนี ่ป
จจุบนั เขามี
รอยยิ
ม้อัน
อบอุ
นบนใบหนาของเขา

เบื
อ้งหลังเขามี
คนรับใช2 คน∙ีก่
ำลังโค
งคำนับด
วย
เช
นกัน นี่
เป
นคำเชิ
ญ∙ี จ่
ริ
งใจและน
ายกย อง∙ี
สุ่
ด∙ี
จ่ะ
เขาเคยเจอมา
"อื
อ!" เรลิ
น∙ำหน าเฉื
่
อยชาและพยักหน าของเขาและ
เดิ
นเคียงข
างไปกับมาร
ควิส หลังจากนั้
นเรลิ
นก็เดิ
น
ไปข
างหนามารควิส

เดิ
ม∙ีแลวเมกัสมี
ความแข็งแกรงและอำนาจมากมาย
หลังจากเห็นเรลิ
นเดินไปข
างหนาของเขารอยยิ
ม้ของ
มารควิ
สก็ยงิ
่
มากขึน้
ราวกับว
าเขาไม
สนใจเรื
่
องเหลานี
้

ด
านหลังของ∙ั้
งสองเป
นเบลินและเจนนี่เบลินเปด
ปากของเขาหลายต อหลายครั้
งอยากจะพูดคุยกับเจนนี
่
แตหลังจาก∙ี
เ่
ขาเห็
นเจนนี
่
ซงึ
่∙ี
∙า∙างเคร
งขรึมและ
แตงกายราวกับจะไปร
วมงานเลี้
ยงของกษัตริ
ย เขา
ไม
สามารถพูดอะไรออกไปไดและปดปาก

มันเหมื
อนว
าเป
นคฤหาสน ของมาร
ควิ
สอันแสนเงี
ยบ
สงบ เช
นเดี
ยวกับคนรับใช
∙คี
่
อย∙ำความเคารพและ
คอยรับใช
ยนือยู
∙
งสองด
ั้ านของเขาในขณะ∙ีเ่
ขาเดิน
ผ
านมา ∙ั้
งหมดกลัวในความฉลาด∙ีอ่อกจากเด็ก
หนุ
ม
คนนี ้(TL น
าจะหมายถึ
งเรลิ
น∙ีเ่
ดิ
นมากับ
มาร
ควิสนะ)

หลังจากต อนรับเรลินเสร็
จ มาร
ควิ
สคิ
ดจะแนะนำเร
ลิ
นใหรจู
กั กับกับญาติคนอื่
น ๆ แต
ถู
กขัดจังหวะด
วย
เสี
ยง∙ีด่
ังขึ น้มาฉับพลัน

“ โอ
ะ โอ
ะ ! พี่
ชาย∙ี
ร่
ัก∙ีส่
ุ
ดของข
า ถ
า∙านเชิ
ญแขก
มา ∙ำไมถึงไมเชิ
ญเราดวยมาเช
นกัน? "

เมื
่
อได
ยนิเสี
ยงนี
้
รอยยิ
ม้ของมาร
ควิ สยังคงอยู

แตมี
ร
องรอยของความกังวลปรากฎขึน้ ในสายตาของเขา
ขณะ∙ีเ่
ขาแนะนำเจ
าของเสี
ยงให
กบั เรลิน
"นาย∙
าน เหลานี
้
เป
นน
องชาย∙ั้
งสองคนของข
า ลู
คั
สและเกลโมด
"

จากนั้
นเขาก็หนั ไปหาชาย∙ั้
งสองคน∙ีเ่
ขามาในหอง
โถงและพูดวา "นี ่
คื
อนาย∙านเรลิ
น ผู
ซงึ
่ได
เจอกับ
เจนนี
่
ขณะ∙ี เ่
ธอกำลังเดิน∙างอยู"

"∙ั้
งสองคนนี้
ต
องเป
นลุ
งผู

ปลิ้
นปลอน ∙ีเ่
จนนี่
บอก
ว
ากำลังพยายามปลนตำแหนงพอของเธอ" ในพริ
บตา
เรลินให
ความสนใจและประเมินขุ
นนางวัยกลางคน
∙ั้
งสอง

ลู
กสั , เกลโมด, และ มาร
ควิ
สอารกสั ∙ุ
กคนดู
เหมื อนกัน อยางไงก็
เถอะพวกเขาเป นพี
่
น
องกัน!
ดวงตาของลู คัสเป
นสีม
วงและดวงตาของเกลโมด ก็
เป
นสี เ∙า มันแปลกมากเลย
แตสิ
่
ง∙ี∙่
ำใหเรลิ
นรูส
ึ
กตกใจก็
คื
อร
างกายของพวก
เขา∙ั้
งสองได
แผ คลื
่
นพลังงานออกมาเหมือนกับว
า
เป
นเขาเปนเมกัส ∙ั้
งสองคนนี
้
เป
นเมกัสฝ
กหัด!

"เราขอ∙ัก∙าย นาย∙ านเรลิน!" ในเวลานี

้
นาย∙าน
∙ั้
งสองคำนับกับเรลิ
น เมื
่
อมาร ควิสเห็
นพฤติกรรม
เช
นนี้
ของพวกเขามันเป
นเรื
่องยากมาก∙ี จ่
ะเชื
่
อ

"นาย∙ านเรลิน บรรพบุ รุ

ษของเรา นาย∙ านซิ
กฟรีด
ขอเชิ
ญ∙ุ ก∙านมาเยีย่มเขาและชมรอบ ๆ
ห
อง∙ดลองของเขา นอกจากนี ้
เขายังแสดงความ
ขอบคุ ณตอ∙าน∙ีไ่
ดให
ความช
วยเหลื อแก
ครอบครัว
อาร
กสั ของเราด
วย "

ลู
คัสถ
าย∙อดคำพู
ดของบรรพบุ
รุ
ษของเขาอย
างสุ
ภาพ
คำเชิ
ญนี
้
∙ำให
เกิ
ด∙
า∙างแตกตื่
นบนใบหน
าของ
มาร
ควิ
สและใบหน
าลู
กสาวของเขา

ในละครเรื
่
องนี้
มีเพียงคนโง
∙รี
่
จู

กั กันในนามของเบลิน
เ∙
านั้
น∙ี
ไ่
ม
เข
าใจวาความสำคัญของคำเชิ ญนี
้
คืออะไร!

เมกัสซิ
กฟรี ดดำรงตำแหน ง∙ีส่
ำคัญยิง่
ในตระกู
ลอาร
กั
ส การส งคำเชิ
ญนี้
ผ
านลูคัสและไมผ
านมารควิ
ส ระบุ
ไว
อยางชัดเจนว
าใครกัน∙ี
ซ่กิ
ฟรีดสนับสนุน

"ข
ารู
ส
ึ
กเป
นเกี
ยรติ
มาก" เรลิ
นพยักหน
าเล็
กนอยและ
จากนั้
นก็
ออกไปจากสถาน∙ีน่
้
ี
∙ ัน∙ี
ตามลูคัสไปโดย
ไม
เหลื
อบมองหนามาร
ควิ
สและเจนนี่
ด
วยซํ
า
้

ในโลกนี
้
เมกัส∙ุ
กคนล
วนมี
บคุ
ลิ
ก∙ี
ห่
วั แข็
งมาก
เนื
่
องจากอำนาจ∙ี
พ่
วกเขามี
∙ ั้
งหมด

ก
อนออกไป ลู
คัสและเกลโมด
มองไป∙ีม่
ารควิ
สอาร
กั
สด
วยความดู
ถู
ก ∙ำใหบรรยากาศดูอึ
ดอัดไปหมด

"มันเกิ
ดอะไรขึ
น้
?"

เบลิ
นซึ
ง่
ตกตะลึ
งเมื
่
อถามเจนนี
่∙ำใหเขาหายจาก
อาการตกตะลึ
ง∙ี
เ่
กิ
ดจากเหตุ
การณเมื่
อกี
้

แมวา
สัญชาตญาณของเบลิ นบอกให
เขาตามหลังเรลิ
น
การมองไป∙ี เ่
จนนี
่
∙ำให
เขาต
องอยู
ข
าง ๆ เธอโดย
ไม
ไดตั้
งใจ

"มัน ... มันไม

มี
อะไร ... บรรพบุ
รุ
ษของครอบครัว
ของขาต องการ∙ีจ่
ะพบกับนาย∙ านเรลิ
น"
เจนนี
่
เพิ
่
งจะยิ
ม้
ได

* แคร็
ง!*

ได
ยนิ
เสี
ยงกระจกแตกเป
นแก ว∙ี
ม่
ื
อของมาร
ควิ
สอาร
กั
สแตกเปนชิ
น้
เล็
กชิ
น้
น
อย เขากำแก
วแน
นเกิ
นไป

……

เรลิ
นตามลูคัสและเกลโมด
มาถึ งครึ
่
งหลังของ
คฤหาสนของครอบครัวอารกสั

ยิง่
ไปกว
านั้
นเขาเดิ
นเข
ามา ความเข
มงวดของการ
รักษาความปลอดภัยก็ มากขึ
น้แตเมื
่
อมี
∙ ั้
งสองคน
เดินนำ∙างเรลินสามารถเดินไปโดยไม
ถู
กสกัด และ
เดิ
นไปถึ
งลานด
านหลัง

"ใน∙ีส่
ุ
ด ! บรรพบุรุ
ษของเรา นาย∙ านซี
กฟริดอยู∙
นี
่
่
ี
เราขออภัย∙านเนื
่
องจากเราไม
ได
รับอนุญาตให
เข
าไป
พรอมกับ∙าน "

ลู
คัสและเกลโมด
นำเรลินไปยัง∙างเข
าหนาหอคอย
∙รงกรวยขนาดใหญ จากนั้
นก็โค
งคำนับและจากไป
การเคลื
่
อนไหว∙ุกอยางของพวกเขานั้
นสมบู รณ
แบบ
แสดงใหเห็
นถึ
งความไร∙ตี
่ิ
ของขุ
นนางชัน้
สูง

เขาละความสนใจไปจากพวกเขา ไปให
ความสนใจกับ
หอคอยสีขาว∙ี
อ่
ยูต
รงหน
าเขาแ∙น

"รู
นเสถี
ยรภาพแหงความมั่
นคง รู
นแห
งการยับยัง้
และรูนซึ
ง่
สามารถเปลี
่
ยนแปลงโคลนเปนหิ
น! นี่
เป
นสิ่
งก
อสร
าง∙ีด่
ี
มาก นอกจากนี้
ขายังสามารถรับรู

กลิ
่
นอายของอนุ ภาคพลังงานในอากาศอี กด
วย ดู
เหมือนว
าภายในอาคารแห งนี
้
มี
แหลงกำเนิดอนุ
ภาค
พลังงานอย
างนอย 2 องคประกอบ "

เรลิ
นลู
บไล
พื
้
นผิวของหอคอยสี
ขาวเบา ๆ ด
วยความ
ชื
่
นชมในดวงตาของเขาและถอนหายใจ

หอคอยสี ขาวซึ
ง่
เป
นเส
นโคง∙ี
ค่
ล
ายคลึ
งกับแตรของ
เขาวัว∙ี
ถ่
ู
กสร
างโดยเมกัส

เพี
ยงคาใช
จา
ยของรู
นแห
งความแข็
งแกรงและ
ค
าใช
จา
ยในการสรางบ
อของอนุ
ภาคพลังงาน ต
อง∙ำ
ให
เรลิ
นประหลาดใจ

เป
นการก
อสร
าง∙ี
ค่

ุ
มค
ากับเมกัส∙ี
อ่
ยู
อ
าศัยมาเป
น
เวลาหลายรอยป ถ
าข
าต
องการสร
างหอเช
นนี้
ขา
จะตองใช
จา
ย∙รัพยากรอย างน
อยครึ่
งหนึ่
ง∙ี
อ่ยู
ใ
น
กระเปาของข
า ...

ในเมื
่
อคิ
ดได
อย
างนี
้
เรลิ
นก็
ถอนหายใจ

หอง∙ดลองพิเศษและหองส
วนตัวมีขอดี
หลายประการ
ไมเพี
ยงแต
จะปกปดเว∙มนตร เ∙
านั้
น แต
สามารถ
ดำเนินการ∙ดลองลับได
ในตัว

อย
างไรก็
ตามเนื่
องจากเรลิ
นไม
มี
ถิ
่
น∙ี
อ่
ยู
∙
มี
่
ั่
นคง ไม
มี
∙างใด∙ีเ่
ขาจะสามารถสร
างหอคอยแบบนี้
ได