TAMIL

பொன்னியின் செல்வன் கதை - PONNIYIN

SELVAN FULL STORY

கல்கி அவர்கள் எழுதிய தமிழ் எழுத்துலகின்

தலைசிறந்த நாவலான பொன்னியின்
செல்வனுடைய முழு கதையையும் இந்த
பகுதியில் பார்க்கலாம்.

கதைக்குள் செல்வதற்கு முன் சோழர்

சாம்ராஜ்ஜியத்தின் பழைய வரலாறு பற்றி
பார்க்கலாம்.

பல்லவ மன்னனான கம்பவர்மனிடம் இருந்து

சோழ சாம்ராஜ்யத்தை மீ ட்டெடுத்த விஜயாலய
சோழனுக்கு பிறகு ஆதித்த சோழனும், பராந்தக
சோழனும் 48 வருடங்களாக ஆட்சி செய்து
வந்தனர். இவர்களின் ஆட்சியில் இராஜ்ஜிய
எல்லைகள் பரந்து விரிந்து காணப்பட்டது.
பராந்தகசோழனுக்கு இராஜாதித்தர்,
கண்டராதித்தர், அரிஞ்சய சோழன் என்று 3
குழந்தைகள் பிறந்தது.

பராந்தக சோழனுக்குப் பிறகு அவருடைய

மகன் கண்டராதித்தன் ஆட்சிக்கு வந்தான்.
கண்டராதித்தர் செம்பியன்மாதேவி எனும்
பெண்ணை திருமணம் செய்தார். இவர்கள்
இருவரும் மிகுந்த பக்திமானாக
காணப்பட்டதால் இவர்களது காலத்தில் போர்
நிகழாமல் ஆன்மிகம் தழைத்தது.
ஆனால் இராஜ்ஜிய எல்லை குறைந்து
கொண்டே சென்றது.

இவர்களுக்கு பிள்ளைகள் இல்லாத

காரணத்தால் மதுராந்தகன் எனும் குழந்தையை
வளர்த்து வந்தார்கள். மதுராந்தகன் வளர்ந்து
வரும் சமயத்தில் கண்டராதித்தர் தனது
மனைவியிடம் மதுராந்தகன் சோழ
பரம்பரையைச் சேர்ந்தவன் அல்ல இதனால்
இவனுக்கு அரியணை அமரும் உரிமை
இல்லை. அதற்கு உரிமையானவர்கள் எனது
தம்பியான அரிஞ்சய சோழனின்
வாரிசுகள்தான் எனவே இவனை மிகுந்த
பக்திமானாக வளர்த்தெடுப்பாயாக என்று கூறி
இறந்தும் விட்டார்.

கண்டராதித்தர் இறந்த பிறகு சிறிது காலமாக

அரிஞ்சய சோழனின் ஆட்சி நடந்தது. இவருக்கு
சுந்தரச் சோழன் எனும் ஒரே ஒரு வாரிசும்
இருந்தது. சுந்தரசோழன் ஒரு தடவை
போருக்கு சென்று திரும்பும்போது கப்பல்
புயலில் சிக்கி இலங்கையில் கரை ஒதுங்கியது.
அங்கு வாய்பேச முடியாத, காது கேட்காத
மந்தாகினி எனும் வலைஞர் மகளின் மீ து
காதல் கொள்கிறார். அந்த சமயத்தில்
துரதிஷ்டவசமாக அரிஞ்சய சோழனும்
இறந்துவிடுகிறார். இதனால் சில சோழ
அதிகாரிகள் இலங்கைக்கு வந்து சுந்தர
சோழனை தஞ்சைக்கு அரியணை அமர்த்தும்
விதமாக அழைத்துச் சென்றனர்.
காதலர்கள் இருவரும் பிரிந்துவிட்டனர்.

சுந்தரச் சோழன் தஞ்சையில் அரியணையில்

ஏறிய பின்னர் திருக்கோவிலூர் மலையமானின்
மகளான வானவன்மாதேவியை திருமணம்
செய்கிறார் இவர்களுக்கு ஆதித்த கரிகாலன்,
குந்தவை , ராஜராஜ சோழன் என்று 3
குழந்தைகள் பிறந்தது. சுந்தர சோழனுடைய
ஆட்சியில் அவருக்கும் பாண்டியரான
வரபாண்டியனுக்கும்
ீ மிகப்பெரிய போர் ஒன்று
நடந்தது. அப்போரின் போது வரீ பாண்டியனுக்கு
இலங்கை மன்னனான மகிந்தன் உதவியாக
இருந்தான். ஆனாலும் வரபாண்டியன்
ீ
தோல்வியுற்று ஒரு குகையினுள் மறைந்து
வாழ்ந்தான்.

என்னதான் போரில் வெற்றிபெற்றாலும் இந்த

பாண்டியர்கள் அடிக்கடி போர் என்று நம்மை
எதிர்ப்பதற்கு இலங்கை மன்னர்களின் உதவி
தான் காரணம் என கருதிய சுந்தரசோழன்
தனக்கு மிகவும் விசுவாசமான கொடும்பாளுர்
வம்சத்தின் இளையவரான தளபதி பராந்தகன்
சிறிய வேளாண் தலைமையில் ஒரு பெரிய
படையை இலங்கைக்கு அனுப்பினார். ஆனால்
துரதிஷ்டவசமாக சோழர்களின் ஒட்டுமொத்த
படைகளும் இலங்கைக்கு ஒரே தடவையில்
போய் சேரவில்லை. இந்த இடைவெளியை
பயன்படுத்திய இலங்கை மன்னனின் படை
பராந்தகன் சிறிய வேளணை கொன்றது.

இந்த செய்தி குகையிலுள் மறைந்து வாழ்ந்த

வரபாண்டியனுக்கு
ீ தெரிய வந்ததும் அவர்
சோழர்களை எதிர்த்து போருக்கு வந்தார்.
அப்போது சோழர் படைக்குத் தலைமை
தாங்கிய வந்தது ஆதித்த கரிகாலன். இந்த
தடவையும் வரபாண்டியன்
ீ தோல்வியுற்று ஒரு
குடிசையினுள் மறைந்து விட்டான். ஆனாலும்
சோழப்படை அந்த குடிசையை சுற்றி
வளைத்தது. குடிசையினுள் நுழைந்த ஆதித்த
கரிகாலன் அங்கிருந்த நந்தினியை பார்த்து
திகைக்கபடி நின்றார்.

யார் இந்த நந்தினி.....?

ஆதித்த கரிகாலன் ஏன் நந்தினி பார்த்து

திகைத்தபடி நின்றார்.....?

ஆழ்வார்க்கடியானினுடைய அப்பா மிகப்பெரிய

சிவபக்தன் அவர் ஒரு தடவை
ஆற்றங்கரையோரம் அனாதையாக கிடந்த ஒரு
பெண் குழந்தையை எடுத்து நந்தினி என்று
பெயர் வைத்து வளர்த்து வந்தார்.
நந்தினியும் செம்பியன் மாதேவியும் மிகவும்
அறிமுகமானவர்கள். இதனால் செம்பியன்
மாதேவியின் 3 பிள்ளைகளுடனும் நந்தினி
சிறுவயதில் இருந்தே அரண்மனையில்
விளையாடுவாள். இந்த நட்பு பருவ காலத்தில்
ஆதித்தனார் கரிகாலனுடன் காதலாக மாறியது.
இதை அறிந்த செம்பியன்மாதேவி நந்தினியை
பாண்டிய நாட்டுக்கு அனுப்பி விட்டாள். ஆதித்த
கரிகாலனும் போர் விவகாரங்களில் தீவிரமாக
இருந்ததால் நந்தினியை தேடவில்லை.

அப்படி இருக்கையில் குடிசையினுள்

நந்தினியை வரபாண்டியனின்
ீ மகள்
ஸ்தானத்தில் கண்ட ஆதித்த கரிகாலனுக்கு
என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை.
அதுவும் நந்தினி தன் அப்பாவின் உயிர் கருதி
ஆதித்த கரிகாலனை வேண்டி நிற்கிறாள்.
கோபத்தின் உச்சிக்கு சென்ற ஆதித்த கரிகாலன்
வரபாண்டியனின்
ீ தலையை வெட்டிவிடுகிறார்.

இப்போது சுந்தரசோழன் தனக்கு விசுவாசமான

தளபதி பராந்தக வேளாணை கொன்றதற்கு பழி
தீர்க்க தனது இளைய மகனான ராஜராஜ
சோழன் தலைமையில் ஒருபெரிய படையை
இலங்கைக்கு அனுப்பி வைத்தார். இவர்களுக்கு
பாதுகாப்பாக கொடும்பாளூர் சிறிய வேளாணின்
சகோதரரான பூதி விக்கிரம கேசரியும் சென்றார்.
தனது தந்தையான வரபாண்டியனின்
ீ
மரணத்திற்கு பழி தீர்க்கும் விதமாக நந்தினி
சோழ குலத்திற்கு முதுகெலும்பாக, அரசருக்கு
அடுத்த நிலையில் இருந்த 60 வயதுக்கும்
மேலான பழுவூர் பெரிய பழுவேட்டரையரை
தன் அழகால் மயங்கி அவருடைய ஆசை
நாயகியாக மாறினாள். அவரும் அவருடைய
அனைத்து பேச்சையும் கேட்டு அதன்படியே
நடப்பார்.

சுந்தரசோழன் நோய்வாய்ப்பட்டு 3 வருஷமாக

படுத்த படுக்கையாக இருக்கிறார். இந்த
இடைவெளியை பயன்படுத்திய நந்தினி
பெரியணை பழுவேட்டரையரிடம் சுந்தர
சோழனுக்குப் பின் அரியணை ஏறும் தகுதி
உங்களுக்கு மட்டுமே உள்ளது என்று கூறி
அவரது மனதை மாற்றிவிடுகிறாள். அதுவும்
நாம் நேரடியாக ஆட்சியில் கை வைக்காமல்
மறைமுகமாக சில காய்களை நகர்த்துவதன்
மூலம் ஆட்சியில் அமரலாம் என்று சில தந்திர
யோசனைகளையும் கூறினாள். அதன்படி
அரியணை மீ து எந்த ஆசையும் இல்லாத
மதுராந்தகனை அரியணை மீ து ஆசை பட
வைக்க பெரிய பழுவேட்டரையரின் தம்பியான
சிறிய பழுவேட்டரையரின் மகள்
மதுராந்தகருக்கு திருமணம் செய்து
வைக்கிறார்கள்.
பின்வருமாறு பொன்னியின் செல்வன் கதை
ஆரம்பமாகிறது.

காஞ்சியில் புதிதாக கட்டப்பட்ட மாளிகையில்

ஆதித்த கரிகாலனும், தஞ்சை அரண்மனையில்
நோய்வாய்ப்பட்ட நிலையில் அரசன் சுந்தர
சோழனும், பழையாறையில் இளவரசி
குந்தவையும், இலங்கையில்
ராஜராஜசோழனும் இருக்கிறார்கள்.

கரிகாலனுடைய நெருங்கிய நண்பரான வாணர்

குல வரன்
ீ வல்லவரையன் வந்தியத்தேவன்
ஆதித்த கரிகாலனின் வேண்டுகோளுக்கிணங்க
தஞ்சையில் இருக்கின்ற சுந்தர
சோழனுக்கொரு ஓலையும் பழையாறையில்
உள்ள குந்தவைக்கொரு ஓலையும் என்று 2
ஓலைகளை எடுத்துச் செல்கிறான்.

செல்லும் வழியில் வந்தியத்தேவன்

சோழர்களுக்கு விசுவாசமான கடம்பூர்
சம்புவரையர் மாளிகையில் தங்குகிறான்.
வந்தியத்தேவரும் சம்புவரையரின் மகனான
கந்தமாறனும் நெருங்கிய நண்பர்கள். அந்த
இரவு வேளையில் மாளிகையில் பெரிய
பழுவேட்டரையர் பெரிய பெரிய
நிலக்கிழார்கள் மற்றும் ஜமீ ன்களுடன்
மதுராந்தகனை அடுத்த அரசனாக்குவதற்குறிய
ரகசிய கூட்டமொன்றை நடத்தினார். இந்த
ரகசிய கூட்டத்தை வந்தியத்தேவன்
மறைந்திருந்து கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறான்.
அவ்வாறே ஆழ்வார்க்கடியனும் மறைந்திருந்து
கேட்டுக் கொண்டிருக்கிறார்.

யார் இந்த ஆழ்வார்க்கடியன்.....?

இவன் ஒரு வரீ வைரவர். சோழர் குலத்து

முதல் மந்திரியான அனிருத்த
பிரம்மராயருடைய ஒற்றன்.

ஆழ்வார்க்கடியன் ஒரு நபர் மீ து சந்தேகப்பட்டு

அவனைப் பின்தொடர்ந்தபடி காட்டிலுள்
நுழைகிறார். அங்கு வரபாண்டியனுடைய
ீ
ஆபத்துதவிகள் ஓர் திட்டம் போட்டுக்
கொண்டிருக்கிறார்கள். அது என்னவென்றால்
நாம் இரண்டு குழுக்களாகப் பிரிந்து தஞ்சைக்கு
ஒரு குழுவும் இலங்கைக்கு ஒரு குழுவும் என்ற
சென்று ஒரே நேரத்தில் நம் எதிரிகள்
மூவரையும் எமலோகம் அனுப்ப வேண்டும்
என்பதாகும். இவற்றையெல்லாம்
ஆழ்வார்க்கடியன் மறைந்திருந்து கேட்டுக்
கொண்டிருக்கிறார்.

வந்தியத்தேவன் இரவு நேரத்தில் தஞ்சைக்கு

போக முடியாமல் ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாக
ஆலயத்திற்கு பூக்கட்டிக் கொடுக்கும் சேந்தன்
அமுதன் எனும் இளைஞர் வட்டில்
ீ தங்கினார்.
அங்கு அவனது தாயான வாணியும்
இருக்கிறாள். அவளது பெயர் வாணி.
அடுத்ததாக வந்தியத்தேவன் தஞ்சைக்கு
சென்று சுந்தர சோழனிடம் கொடுக்க வேண்டிய
ஓலையை கொடுத்துவிட்டு பழையாறைக்கு
செல்கிறான். சுந்தரச்சோழனுக்குறிய
ஓலையில் நான் புதிதாக கட்டிய பொன்
மாளிகைக்கு நீங்கள் வரவேண்டும் என்று எழுதி
இருந்தது.

பின்னர் வந்தியத்தேவன் பழையாறையில்

இருக்கும் குந்தவையிடமும் ஓலையைக்
கொடுக்கிறான். குந்தவையும் பதிலுக்கு ஒரு
ஓலையை கொடுத்து இதை நீ இலங்கையில்
உள்ள ராஜராஜசோழனிடம் கொடுக்க
வேண்டும் என்றாள். வந்தியத்தேவனும்
பூங்குழலி எனும் ஓடக்கார பெண்ணின்
உதவியுடன் கோடியக்கரையில் இருந்து
இலங்கைக்கு புறப்படுகிறான்.

யார் இந்த பூங்குழலி.....?

பூங்குழலி சேந்தன் அமுதன் உடைய மாமன்

மகளாகும். அதாவது வாணியின் சகோதரனான
தியாகவிடங்கரின் மகள் அவளுக்கு
முருகய்யன் எனும் சகோதனும் இருக்கிறான்.

வந்தியத்தேவன் இலங்கையில் ராஜராஜ

சோழனை தேடிச் செல்லும்போது
ஆழ்வார்க்கடியாரும் அவர்களுடன் வந்து
இணைகிறார். ஒரே நேரத்தில் நான்கு விதமான
செய்திகள் ராஜராஜசோழனின் காதுக்கு
வருகிறது. அதாவது குந்தவை கொடுத்த
ஓலையில் ராஜராஜ சோழா நீ உடனே
தஞ்சைக்கு வா என்றும் ஆழ்வார்க்கடியன்
மூலம் அனிருத்த பிரம்மராயர் கொடுத்த
ஓலையில் நீ இன்னும் கொஞ்ச நாள்
இலங்கையிலேயே இரு என்றும் ஆதித்த
கரிகாலன் தனது இன்னொரு நண்பரான
பார்த்திபேந்திர பல்லவன் மூலம் கொடுத்த
ஓலையில் நீ உடனே காஞ்சிக்கு வா என்றும்
இருந்தது.

மேலும் நான்காவதாக இலங்கையில் சுதந்திர

அரசை அமைக்க முயன்ற குற்றத்திற்காக
சுந்தரசோழனின் ஆணையுடன் ராஜராஜ
சோழனை கைது செய்து தஞ்சைக்கு கூட்டி
வருமாரு பழுவேட்டரையரின் படைகள்
கொடுத்த ஓலையில் இருந்தது. பெரிய
வேளாண் முதற்கொண்டு அனைவரும்
திகைத்துப் போய் நின்றனர். ராஜராஜசோழனும்
பெரிய பழுவேட்டரையரின் கப்பலில்
கைதியாக போக சம்மதிக்கிறார். அவருடன்
வந்தியத்தேவனும் போகின்றான். இதில்
இருக்கும் அனைத்து சதிகளும் நந்தினி
உடையது.

சுந்தரச்சோழனுக்கு தனது கடைசி மகனான

ராஜராஜ சோழனை பார்ப்பதற்கு ஆசை என்று
சொன்னால் ராஜராஜசோழன் போர்க்களத்தை
விட்டு வரமாட்டார். இதனால் இப்படி ஒரு
பொய்க் குற்றம் சொல்லி அரசாணை உடன்
போனால் கண்டிப்பாக வருவார் என்று
சுந்தரச்சோழனிடம் சொல்லி அவரின்
அனுமதியுடன் பெரிய பழுவேட்டரையர்
இதைச் செய்தார்.

பெரிய பழுவேட்டரையரின் கப்பலில் ராஜராஜ

சோழனை கொலை செய்வதற்கு
வரபாண்டியனின்
ீ ஆபத்துதவிகள்
மறைந்திருந்தனர். இலங்கையிலிருந்து கப்பல்
கோடிக்கரைக்குச் செல்லும் வழியில் புயலில்
சிக்கி சின்னாபின்னமாகியது. இராஜராஜ
சோழனையும், வந்தியத்தேவனையும்
பூங்குழலி காப்பாற்றி கோடிக்கரைக்கு வந்து
சேரும் போது இராஜராஜ சோழனுக்கு
கடுமையான குளிர் காய்ச்சல் வந்துவிட்டது.

சேந்தன் அமுதன் மூலம் குந்தவையிடம்

இருந்து ஒரு செய்தி வருகிறது. அதாவது
நாகப்பட்டினத்தில் உள்ள புத்த விகாரையில்
சென்று காய்ச்சலை குணப்படுத்துங்கள்
என்பதே அந்த செய்தி. அவர்களும் அங்கு
செல்கிறார்கள். இராஜராஜ சோழன் புயலில்
சிக்கி இறந்துவிட்டார். என்ற செய்தி சோழ
தேசமெங்கும் பரவுகிறது. மேலும் இதற்கு
காரணம் பெரிய பழுவேட்டரையர்தான் என்று
அவர் மீ தும் மக்கள் கோபம் கொள்கின்றனர்.
நாகப்பட்டினம் வந்த குந்தவை
வந்தியத்தேவனிடம் நீங்கள் உடனே காஞ்சிக்கு
சென்று ஆதித்த கரிகாலனை கடம்பூர்
சம்புவரையர் மாளிகையில் செல்வதை தடுக்க
வேண்டும் அதையும் மீ றி அவர் சென்றுவிட்டார்
என்றால் நீங்கள் அவரைப் பாதுகாக்க வேண்டும்
என்றாள்.

இதற்குப் பின்னால் உள்ள நந்தியின் சதி

என்னவென்றால், பெரிய பழுவேட்டரையர்
மூலம் இராஜ்ஜியத்தை மதுராந்தகருக்கு பாதி,
ஆதித்த கரிகாலனுக்கு பாதி என்று இரண்டாகப்
பிரித்து கொடுத்து விட்டு சம்புவரையரின்
மகளான மணிமேகலையை ஆதித்த
கரிகாலனுக்கு திருமணம் செய்து
வைப்பதாகவும். அதுக்குத்தான் ஆதித்த
கரிகாலனை கடம்பூர் மாளிகைக்கு வரச்
சொல்லி நந்தினி அழைப்பு விடுத்தாள். இரவு
வேளையில் பெரிய பழுவேட்டரையர் கபாலிக
பூஜைக்கு சென்ற பின்னர் நந்தினி ரவிதாசன்
தலைமையிலான பாண்டிய ஆபத்துதவிகளின்
ரகசிய கூட்டத்திற்கு போனாள். அங்கு பாண்டிய
இளவரசனான சிறுவன் ஒருவனை அரியணை
மாதிரியான ஒரு மேடையில் அமர்த்தி வைத்து
பேசிக்கொண்டிருக்கிறார்கள். நந்தினியை
கண்ட அந்த சிறுவன் அம்மா என்று சொல்லி
கட்டு அனைத்தபடி மீ ன் சின்னம் பொறித்த
கத்தியை நந்தினி கையில் கொடுக்கிறான்.
எனவே ஆதித்த கரிகாலனை பாண்டிய சின்னம்
பதித்த கத்தியால் கொள்ளும் பொறுப்பு
நந்தினியினுடையது.

பாண்டிய ஆபத்துதவிகளும் தாங்கள் எப்படி

இராஜராஜ சோழனையும், சுந்தர சோழனையும்
ஒரே நேரத்தில் கொலை செய்யப் போகிறோம்
என்பதற்காக சதித்திட்டத்தை சொல்கிறார்கள்.

நாகப்பட்டினத்தில் இருந்து குந்தவை மட்டும்

தஞ்சைக்கு வாந்து சுந்தர சோழனிடம்
பேசிக்கொண்டு இருந்தார். அப்போது அவர்
தனது பழைய காதல் கதையை சொல்கிறார்.
அதாவது நான் அரியணை ஏறிய உடன்
மந்தாகினி தேடி வருமாறு அனிருத்த
பிரம்மராயர் மூலம் இலங்கைக்கு ஆட்களை
அனுப்பினேன் ஆனால் அவர்கள் மந்தாகினி
கோடிக்கரை கலங்கரை விளக்கத்தில் இருந்து
கடலுக்குள் குதித்து இறந்து விட்டாள் என்று
கூறினார்கள். அன்றிலிருந்து கண்ணை
மூடினால் அவளது இறப்புத்தான் எனக்கு
ஞாபகத்தில் வருகிறது என்று கூறி
கண்ண ீர்விட்டு கதறினார். குந்தவையும்
இதைப்பற்றி அனிருத்த பிரம்மராயரிடம் கேட்க
அதற்கு அவர் அந்தப் பெண் இறக்கவில்லை
நான்தான் கருத்திருமன் எனும் ஓடக்காரன்
மூலமாக இலங்கைக்கு அனுப்பி வைத்துவிட்டு
சுந்தரசோழனிடம் அவள் இறந்ததாக பொய்
சொன்னேன். ஆனால் இதை நான் அரச
நன்மைக்காக சசய்தேன் இதனால் சுந்தர
சோழன் இவ்வளவு கவலைப்படுவார் என்று
நினைக்கவில்லை. இருக்கட்டும் நான்
எப்படியாவது மந்தாகினியை கண்டுபிடித்துக்
கொண்டு வருகிறேன் என்று கூறிவிட்டு
ஆட்களை தேடும் பணியில் அமர்த்தினார்.

அப்படி இருக்க வந்தியத்தேவனால் ஆதித்த

கரிகாலன் கடம்பூர் செல்வதை தடுக்க
முடியவில்லை. கடம்பூர் மாளிகையில்
இராஜ்ஜிய பிரிப்பு பற்றி பேச்சுவார்த்தை
நடக்கிறது. அப்போது ஆதித்த கரிகாலன் இங்கு
மதுராந்தகனும் வரவேண்டும் என்று கூற
மதுராந்தகனை அழைப்பதற்காக பெரிய
பழுவேட்டரையர் தஞ்சைக்கு போகின்றார்.

இங்கு அனிருத்த பிரம்மராயரின் ஆட்கள்

மந்தாகினியை கண்டுபிடித்து விட்டனர்.
அவளை ஒரு பல்லக்கில் வைத்து தஞ்சைக்கு
கொண்டு வரும் போது பாண்டிய
ஆபத்துதவிகள் அவர்களை பின் தொடர்ந்து
தஞ்சையின் நிலவரைக்குள்
நுழைந்துவிட்டனர்.

இப்போதுதான் நந்தினியின் சாதியாட்டம்

ஆரம்பிக்க போகிறது.

இராஜராஜசோழன் நாகப்பட்டினத்திலிருந்து
யானையில் தஞ்சைக்கு வரும்போது பாண்டிய
ஆபத்துதவிகளில் ஒருவன் யானைப்பாகன்
வேடம் தரித்து யானையின் அருகில் வந்த
போது யானை அவனை தூக்கி எரிந்து விட்டது.
எல்லோரும் யானைக்கு மதம் பிடித்து விட்டது.
எனக் கருதி ஓடிவிடுகிறார்கள். ஆனால்
இராஜராஜசோழன் மட்டும் இதில் ஏதோ சதி
இருக்கிறது என்பதை புரிந்து கொண்டு யானை
மீ து ஏறி தஞ்சைக்கு வருகிறார்.

இங்கு மந்தாகினி சுந்தர சோழனை சந்தித்து

பேசிக் கொண்டிருக்கிறாள் இருவருக்கும்
அளவற்ற சந்தோஷம். அந்த நேரத்தில்
ராஜராஜசோழனும் அரண்மனைக்குள்
வந்துவிட்டார்.

அப்போது நிலவறைக்குள் மறைந்திருந்த

பாண்டிய ஆபத்துதவிகள் சுந்தரச்சோழனை
நோக்கி ஒரு வேலை எறிந்தனர். அதை
மந்தாகினி தன்மீ து வாங்கிக்கொள்கிறாள்.
உடனே அவர்கள் அவ்விடத்தில் இருந்த
விளக்குகளை அனைத்து விட்டு தப்பிச்
செல்கிறார்கள்.

தஞ்சைக் கோட்டையின் காவல் அதிகாரியான

சின்ன பழுவேட்டரையர் விளக்குகளை எடுத்து
வாருங்கள் என்று கூச்சல் போட விளக்கும்
அவ்விடத்தில் வருகிறது. ஆனால் அங்கு
சுந்தரசோழன் படுத்திருந்த தலையணையில்
ஒரு கத்தி குத்தியபடி இருந்தது. அருகில்
சுந்தரசோழன் தன் மடியில் மந்தாகினியை
தாங்கிய வண்ணம் இருந்தார். மந்தாகினியும்
அவரது மடியிலே தனது உயிரை விடுகிறாள்.

அங்கு மதுராந்தகனை அழைத்து வரச்சென்ற

பெரிய பழுவேட்டரையரின் படகு ஆற்று
வெள்ளத்தில் கவிழ்கிறது. அப்போது அந்த
இரவு வேளையில் நந்தினி எப்படி ஆதித்த
கரிகாலனைக் கொலை செய்யப் போகிறாள்
என்று பாண்டிய ஆபத்துதவிகள்
பேசிக்கொண்டிருந்ததை கேட்டு அவர்களைப்
பிடிக்க முயற்சித்தும் அவர்கள் தப்பித்து
விடுகிறார்கள்.

உடனே பெரிய பழுவேட்டரையர் ஆதித்த

கரிகாலனை காப்பாற்றுவதற்காக
அரண்மனைக்கு போகின்றார். அங்கு நந்தினி
ஆதித்த கரிகாலனிடம் எனது தாய் மந்தாகினி
எனது தந்தை வரபாண்டியன்
ீ என்று சில
உண்மைகளை கூறிவிட்டு அவரை கத்தியால்
குத்த முயற்சித்தும் அவளால் முடியவில்லை.
அப்போது இதை மறைந்திருந்து கேட்டுக்
கொண்டிருந்த வந்தியத்தேவனின் கழுத்தை
பாண்டிய ஆபத்துதவிகள் பின்னாடி
இருந்தபடியே நெரித்து மயக்கமடையச்
செய்துவிட்டனர். அப்படியே ஆதித்த
கரிகாலனையும் கொலை செய்துவிட்டு அந்த
இடத்திலிருந்து சென்று விடுகிறார்கள்.
சிறிது நேரம் கழித்து வந்தியத்தேவன் கண்
திறந்து பார்த்தால் ஆதித்ய கரிகாலன் இரத்த
வெள்ளத்தில் கிடக்கின்றார். அதற்கான பழியும்
வந்தியத்தேவனை சார்கிறது. வந்தியத்தேவன்
சிறையில் அடைக்கப்படுகிறான்.

இந்த தருணத்தை பயன்படுத்திய மதுராந்தகன்

செம்பியன்மாதேவியிடமும் அனிருத்த
பிரம்மராயரிடமும் எனக்கு முடிசூட்ட
வேண்டும் என்று நெருக்கடி கொடுக்கின்றான்.

அப்போது செம்பியன்மாதேவியும் அனிருத்த

பிரம்மராயரும் மதுராந்தகனிடம் ஒரு
உண்மையைச் சொல்கிறார்கள். அதாவது
எனக்கும் மந்தாகினிக்கும் ஒரே சமயத்தில்
தான் குழந்தை பிறந்தது. எனக்கு சேந்தன்
அமுதன் பிறந்தான் மந்தாகினிக்கு நீயும்
நந்தினியும் பிறந்தீர்கள். அதுமட்டுமல்ல
எனக்கு பிறந்த பிள்ளை இறந்து விட்டது எனக்
கருதி நானும் அனிருத்த பிரம்மராயரும் அந்த
குழந்தையை வாணியிடம் கொடுத்து புதைக்கச்
சொன்னோம். ஆனால் அந்த குழந்தை
உயிர்பிழைத்து விட்டது அது எனக்கு
தெரியாததால் மாந்தாகினியின் மகனான
உன்னை நான் வளர்த்தேன். இது
கண்டராதித்தருக்கு சிறிது காலம் கழித்தே
தெரிந்தது. அதனால் அவர் இறக்கும்
தருணத்தில் நீ அரியணைக்கு உரிமையாவன்
அல்ல என்று கூறிவிட்டு இறந்தார். எனவே
இந்த அரியணை மீ தான ஆசையை விட்டுவிடு
இது சேந்தன் அமுதனுக்குறியது என்று
கூறினார்.

இப்போதும் மதுராந்தகனுக்கு சேந்தன் அமுதன்

மேல் கோபம் வந்தது. இதனால் அவனது
வட்டுக்கு
ீ முன்னால் சென்று கோபத்துடன்
நிற்கின்றான்.

அங்கு சிறைக்குள் இருந்த வந்தியத்தேவன்

கருத்திருமன் எனும் ஓடக்காரனை
சந்திக்கிறான்.

யார் இந்த கருத்திருமன்.....?

அனிருத்த பிரம்மராயன் மந்தாகினியை

இலங்கைக்கு கொண்டு விடு என்று அனுப்பி
விட்டார் அல்லவா அவர்தான் இவர். இவர்
எப்படி சிறையில் அடைக்கப்படுகிறார் என்றால்
இவர் ஓடத்தை செலுத்தும்போது காயப்பட்டு
கடலில் தத்தளித்து கிடந்த வரபாண்டியனை
ீ
காப்பாற்றி இரண்டு பேரையும் இலங்கையில்
இறக்கி விடுகிறார். அப்படியே வரபாண்டியன்
ீ
ஒரு ஓலையைக் கொடுத்து அதை இலங்கை
மன்னனிடம் கொடு என்று கொடுக்க அவரும்
அதைச் செய்கிறார். வரபாண்டியனை
ீ
வரவேற்பதற்காக பரிவாரங்களுடன் இலங்கை
மன்னனும் செல்கிறார்.
கருத்திருமன் மிகவும் களைப்புடன்
இருந்தமையால் அன்றிரவு இலங்கை
மன்னனின் மாளிகையிலேயே வந்து தங்கி
விடுகிறார். வரபாண்டியன்
ீ தன்னை
காப்பாற்றிய காரணத்தினால் பல பரிசுப்
பொருட்களை கொடுத்ததுமில்லாமல் பாண்டிய
பொக்கிஷங்கள் மறைத்து வைக்கப்பட்டிருக்கும்
ஒரு குகையையும் காட்டிக்கொடுக்கிறார்.
மேலும் நீ மந்தாகினியை கவனமாக பார்த்துக்
கொள் என்றும் கூறுகிறார். அவரும்
மந்தாகினியை காணச் சென்றால்
மந்தாகினியை அவளது தந்தை வலைஞர்
கோடிக்கரைக்கு அழைத்துச் சென்றுவிட்டார்.
கருத்திருமனும் கோடிக்கரைக்கு செல்கிறார்.

கோடிக்கரையில் வைத்துதான் மந்தாகினி

கர்ப்பமாக இருக்கின்றார் எனும் விஷயம்
தெரிகிறது. மந்தாகினியின் தங்கைதான் வாணி
இவளை கருத்திருமன் திருமணம் செய்து
கொள்கிறான். கருத்திருமன் மந்தாகினி
கர்ப்பமான விடயத்தை வரபாண்டியனுக்கு
ீ
தெரிவித்து விட்டு வரும்போதும்
செம்பியன்மாதேவி மந்தாகினியையும்,
வாணியையும் அரண்மனைக்கு அழைத்துச்
சென்றுவிட்டார். இந்த செய்தி கருத்திருமனுக்கு
தெரிந்ததும் அவர் அரண்மனைக்கு
போகின்றார்.
அப்போதுதான் வாணி சேந்தன் அமுதனை
புதைக்க குழி தோண்டிக் கொண்டிருந்தாள்.
மேலும் சந்தனக் அமுதன் சாகவில்லை என்ற
உண்மையும் தெரிய வருகிறது. இந்த
உண்மையை கண்டராதித்தரிடமும்
செம்பியன்மாதேவியிமும் சொல்ல முயன்ற
போதுதான் சின்ன பழுவேட்டரையர்
கருத்திருமனை சிறையில் அடைத்தார்.

அப்போது வந்தியத்தேவன் இப்போது

உண்மையை அனைவரிடமும் சொல்லலாம்
வா என்று கருத்திருமனை அழைக்க இருவரும்
சிறையிலிருந்து தப்பிச் சென்று சேந்தன்
அமுதன் வட்டுக்குச்
ீ சென்றால் அங்கு
கோபத்துடன் மதுராந்தகம் நிற்கிறான்.

அப்போது கருத்திருமன் மதுராந்தகனிடம் நீ வரீ

பாண்டியனின் மகன் உனது உடைமைகள்
இலங்கையில் இருக்கிறது வா உன்னை நான்
அழைத்து செல்கிறேன் என்று கூறி
மதுராந்தகனை இலங்கைக்கு அழைத்துச்
செல்கின்றார்.

இப்போது ஆதித்த கரிகாலனை கொன்றது யார்

என்ற சந்தேகம் திரும்பவும் எழுகிறது. மீ ண்டும்
வந்தியத்தேவன் மீ துதான் பழி விழுகிறது.
அப்போது பெரிய பழுவேட்டரையர் எழும்பி
நின்று அனைத்துக் குழப்பங்களுக்கும் நான்
நந்தினியின் கைப்பொம்மையாக இருந்ததுதான்
காரணம் என்று நந்தினியின் அனைத்து
விதமான சதிகளையும் சொல்லிவிடுகிறார்.
மேலும் நான் நந்தினியை கொள்வதற்காக
கத்தியை வசினேன்
ீ ஆனால் அது ஆதித்த
கரிகாலன் மீ து பட்டுவிட்டது எனவே நான்தான்
ஆதித்த கரிகாலனை கொன்ற பாவி என்று கதறி
அழுதபடி கத்தியால் தனது மார்பில் குத்தி
விடுகிறார்.

இதைப்பார்த்த சுந்தரசோழன் அதிர்ச்சியில்

மயங்கி விட்டார். அன்று இரவு பெரிய
பழுவேட்டரையர் இறக்கும் தருவாயில்
இருக்கும் போது ஆழ்வார்கடியரிடம் ஆதித்த
கரிகாலனை நான் கொல்லவில்லை. நான்
நந்தினியை நோக்கி கத்தியை வசும் ீ போதே
அவர் கீ ழே விழுந்துவிட்டார். நான் பழியை
ஏற்றதற்கு காரணம் குந்தவையும்
வந்தியத்தேவனும் ஒருவரை ஒருவர்
விரும்புகிறார்கள் நான் இவ்வாறு கூற வில்லை
என்றால் பழி வந்தியத்தேவனை
சேர்ந்திருக்கும் அல்லவா என்று கூறிவிட்டு
இறந்து விடுகிறார்.

இப்போது செம்பியன்மாதேவி மூலம் தனது

உண்மையான வாரிசு சேந்தன் அமுதன் எனும்
உண்மை அனைவருக்கும் தெரிய வருகிறது.
ஆனால் அடுத்த இளவரசன் இராஜராஜ சோழன்
தான் எனும் செய்தியும் ஊர் முழுவதும் பரவி
அதற்கான நாளும் குறிக்கப்பட்டு
பட்டாபிஷேகம் நடக்கிறது. ஆனால் அந்த
நிகழ்வின் போது இராஜராஜசோழன் தனக்கு
கிடைக்கவிருக்கும் மகுடத்தை சேந்தன்
அமுதனுக்கு கொடுக்கிறார்.

இந்த நிழ்வுடன் பொன்னியின் செல்வன் எனும்

நாவல் முடிகிறது.

இப்போது இராஜராஜ சோழனுக்கு எப்படி

பொன்னியின் செல்வன் எனும் பெயர் வந்தது
என்று பார்க்கலாம். இராஜராஜசோழன்
சிறுவயதில் காவிரி ஆறு அதாவது பொன்னி
நதியில் படகில் போய்க்கொண்டு
இருக்கும்போது ஆற்றுக்குள் விழுந்து
விடுகிறார் எல்லாரும் அவரைத் தேடியும்
கிடைக்கவில்லை சிறிது நேரம் கழித்து
தலைவிரி கோளத்துடன் மந்தாகினி ராஜராஜ
சோழனை காப்பாற்றி அவர்களிடம்
கொடுத்துவிட்டு சென்றுவிடுகிறார். இவ்வாறு
பொன்னி நதியில் விழுந்து
காப்பாற்றப்பட்டதால்தான் இராஜராஜ
சோழனுக்கு பொன்னியின் செல்வன் எனும்
பெயர் வந்தது. இதையேதான் கல்கி அவர்கள்
தனது நாவலுக்கும் வைத்திருக்கிறார்.

ENGLISH
In this section you can see the entire story of Ponniin
Selvanu, a masterpiece of Tamil literature written by
Kalki.

Before going into the story let's have a look at the old
history of Chola Empire.

After Vijayalaya Chola who recovered the Chola Empire

from the Pallava king Gambavarman, Aditha Chola and
Parantaka Chola ruled for 48 years. During their rule,
the boundaries of the kingdom were widened.
Paranthakashola had 3 children namely Rajadittha,
Kandaradhittha and Arinjaya Cholan.

Parantaka Chola was succeeded by his son

Kandaraditta. Kandaradithar married Sempiyanmadevi.
Since both of them were seen as very pious, spirituality
flourished during their time without war.But the kingdom
was shrinking.
As they had no children, they brought up a child named
Madhurandhagan. When Madhurandhagan was
growing up, Kandaradithar told his wife that
Madhurandhagan did not belong to the Chola lineage
and therefore had no right to ascend the throne. Those
who are entitled to it are the heirs of my brother Arinjaya
Chola, so he died saying that he should be brought up
with great devotion.

Arinjaya Chola ruled for a short time after the death of

Kandaraditha. He had only one heir, Sundara Cholan.
When Sundaracholan was returning from a war, his ship
was caught in a storm and washed ashore in Sri Lanka.
There, he falls in love with a netizen's daughter named
Mandakini, who cannot speak or hear. At that time,
unfortunately, Arinjaya Chola also dies. As a result,
some Chola officials came to Sri Lanka and took
Sundara Chola to Tanjore to enthrone him. Both the
lovers are separated.

After Sundarach Cholan ascended the throne in

Thanjavur, he married Vanavanmadevi, the daughter of
Thirukovilur Malayaman, and they had 3 children namely
Aditha Karikalan, Kunthavai and Rajaraja Cholan.
During the reign of Sundara Chola, a great battle took
place between him and Veerapandiyan, a Pandiya. At
that time Veera Pandyan was assisted by Sri Lankan
King Mahinda. But Veerapandian failed and lived
hidden in a cave.

Thinking that the help of the Sri Lankan kings was the
reason why these Pandyas often fought against us even
if they won the war, Sundaracholan sent a large army to
Sri Lanka under the leadership of Paranthakan, the
youngest commander of the Kodumbalur dynasty who
was very loyal to him. But unfortunately the whole army
of the Cholas did not reach Sri Lanka at once. Taking
advantage of this gap, the Sri Lankan king's army killed
Paranthagan Pika Vela.

When this news came to Veerapandiyan, who was

hiding in a cave, he came to war against the Cholas. At
that time Adittha Karikalan came to lead the Chola army.
This time too Veerapandian failed and disappeared into
a hut. But the Chola army surrounded the hut. Adittha
Karikalan entered the hut and stood stunned to see
Nandini there.

Who is this Nandini?

Why did Adittha Karikalan stand stunned looking at

Nandini.....?

Alwarkadiyan's father was a great devotee of Shiva. He

once took a girl child who was lying orphaned by the
river bank and named her Nandini and brought her up.
Nandini and Sembian Mathevi are very familiar. Thus,
Nandini would play in the palace with all the 3 children of
Sembian Mathevi since childhood. This friendship
turned into romance with Aditanar Karikalan during the
season. Knowing this, Sembianmadevi sent Nandini to
the Pandyan country. Adittha Karikalan also did not look
for Nandini as he was active in war affairs.

Aditha Karikalan, who saw Nandini in Veerapandian's

daughter's position inside the hut, did not know what to
do. That too, Nandini prays to Aditha Karikalan for her
father's life. Aditha Karikalan, who went to the peak of
his anger, cuts off the head of Veerapandiyan.

Now Sundara Chola sent a large force to Ceylon under

the leadership of his younger son Rajaraja Chola to
avenge the killing of his loyal commander Parantaka
Velana. Bhuthi Vikrama Kesari, the brother of
Kodumbalur small velan, also went to protect them.
To avenge the death of her father, Veerapandiyan,
Nandini seduced the 60-year-old Pariya Paluvettaraiyar
of Pavuur, who was the backbone of the Chola clan and
next to the king, with her beauty and became his
heroine of desire. He also listens to all his words and
acts accordingly.
Sundaracholan has been ill and bedridden for 3 years.
Taking advantage of this gap, Nandini Periyani changes
his mind by telling Paluvetaraya that only you have the
right to ascend the throne after Sundara Chola. She
also gave some tactical ideas that we can sit in the
government indirectly by moving some pieces without
putting our hands directly in the government.
Accordingly, Madhurandhagar, who has no desire for the
throne, is married off to Madhurandhagar, the younger
brother of the younger Pahuvetaraiyar, to make him
desire the throne.

Aditha Karikalan in the newly built palace at

Kanchi, King Sundara Chola in the Tanjore palace in
ailing state, Princess Kuntha in Palayarai and
Rajarajachola in Sri Lanka.

Karikalan's close friend Vallavarayan Vandiyathevan, a

close friend of Karikalan, takes 2 leaves, one leaf to
Sundara Chola in Tanjore and one leaf to Kundavai in
Palayaarai, as requested by Aditha Karikalan.
On the way, Vandiyadeva stays at the Sambuvariya
mansion of Kadampur, loyal to the Cholas.
Vandiyathevar and Sambuvariyar's son Kanthamaran
were close friends. During that night in the mansion, the
great Paluvetaraya held a secret meeting with the great
landlords and zamins to make Madhurandha the next
king. Vandiyathevan is secretly listening to this secret
meeting. In the same way, Alvarkadian is also listening
in hiding.
Who is this Alvarkadian.....?

He is a hero. Son of Aniruddha Brahmaraya, the first

minister of the Chola dynasty.

Alvarkadian becomes suspicious of a person and

follows him into the forest. Veerpandian's risk takers are
making a plan there. It means that we should split into
two groups, one group to Tanjore and one group to Sri
Lanka and send all three of our enemies to the world at
the same time. Alvarkadiyan is listening to all these
things from hiding.
Vandiyathevan was unable to go to Tanjore at night and
stayed at the house of a young man named Senthan
Amuthan who used to arrange flowers for the temple.
His mother Vani is also there. Her name is Vani. Next,
Vandiyathevan goes to Thanjavur and gives the leaf to
be given to Sundara Chola and then goes to Palayarai.
In the letter to Sundarachola, it was written that you
should come to the golden mansion I have built.
Then Vandiyadeva also gives the leaf to Kundavai who
is in Padayarai. Kunta also gave a leaf in return and
said that you should give this to Rajarajacholan in Sri
Lanka. Vandiyathevan also leaves for Sri Lanka from
Kodiakkarai with the help of Poonguzhali, an Odakara
girl.
Who is this Poonguzhali....?

Boonguzhali is the maternal uncle's daughter of

Senthan Amuthan. That means she is the daughter of
Vani's brother Tyagavidankar and she has Murugaiyan
and Sakothan.

When Vandiyathevan goes to Sri Lanka in search of

Rajaraja Chola, Alwarkadia also joins them. Four kinds
of news come to the ears of Rajarajacholan at the same
time. That is, in the letter given by Kundavai, Rajaraja
Chozha said that you should come to Tanjore
immediately, in the letter given by Aniruttha
Brahmarayar through Alwarkadiyan, you should stay in
Sri Lanka for a little while, and in the letter given by
Aditha Karikalan through another friend of his,
Parthipendra Pallavan, it said that you should come to
Kanchi immediately.
And fourthly, there was a letter given by Varumaru
Paluvettaraiyar's forces who arrested Rajaraja Chola
and brought him to Tanjore with the order of Sundara
Chola for the crime of trying to establish an independent
government in Sri Lanka. Everyone was stunned by the
great agriculturist. Rajarajacholan also agrees to go as
a prisoner in the ship of Periya Paluvettaraiyar.
Vandiyadeva is also going with him. All the plots in it
belong to Nandini
If he told Sundarachola that he wanted to see his last
son, Rajarajacholan, Rajarajacholan would not leave the
battlefield. This was done by telling Sundara Chola that
if he goes along with the government's order by making
such a false accusation, the great Paluvetaraiyar did
this.

Veerapandiyan's threats to kill Rajaraja Chola on board

Periya Paluvettaraiyar's ship were hidden. On the way
from Sri Lanka to Kodikarai, the ship got caught in a
storm and broke apart. Poonguzhali rescues Rajaraja
Chola and Vandiyathevan and reaches Kodikarai,
Rajaraja Chola has a severe cold and fever.
A message comes from Kundavai through Sendan
Amuthan. That means go to the Buddhist temple in
Nagapattinam and cure the fever. They go there too.
Rajaraja Cholan died in a storm. The news spread
throughout the Chola country. And people get angry
with him too saying that this is because he is a big
scoundrel.

She told Kuntava Vandiyathevan who came from

Nagapattinam that you should immediately go to Kanchi
and stop Adittha Karikalan from going to Sambuvariyar's
house in Kadampur and if he has gone then you should
protect him.

Nandi's conspiracy behind this was that the great

Paluvettarayar would divide the kingdom into half to
Madhurandhagar and half to Adittha Karikalan and
marry Sambuvariyar's daughter Manimekalai to Adittha
Karikalan. That is why Nandini invited Adittha Karikalan
to come to Kadampur mansion. After going to the
Kabalika Puja in the night, the elder Paluvetarayar went
to a secret meeting of the Pandya Dangers led by
Nandini Ravidasan. There they are talking to a Pandya
prince sitting on a platform like a throne. When the boy
saw Nandini, he said ``Mamma'' and handed Nandini a
knife engraved with a fish symbol. So it is Nandini's
responsibility to kill Adittha Karikalan with a knife bearing
the Pandya symbol.

Pandya danger and tells the plot how they are going to
kill Rajaraja Chola and Sundara Chola at the same time.
From Nagapattinam only Kundavai came to Thanjavur
and was talking to Sundara Chola. Then he tells his old
love story. That is, as soon as I ascended the throne, I
sent men to Sri Lanka through Aniruddha Brahmarayar
to search for Mandakini, but they said that Mandakini
had jumped into the sea from Kodikarai lighthouse and
died. Since then, when I close my eyes, I only
remember her death and burst into tears. Kunta also
asked Aniruttha Brahmarayar about this and he said that
the woman was not dead but I had sent her to Sri Lanka
through a runner named Sathiriman and lied to
Sundaracholan that she was dead. But I did not think
that Sundara Chola would be so worried because I
prepared this for the royal good. He said that somehow
I will find Mandakini and bring him back and put the men
on a search mission.

Even so, Vandiyathevan could not stop Aditha Karikalan

from going to Kadampur. A discussion about the
division of the kingdom is going on in the Kadampur
palace. At that time Adittha Karikalan is going to
Thanjavur to invite Madhurandhagan to tell him that
Madhurandhagan should also come here.

Here Aniruddha Brahmaraya's men found Mandakini.

While bringing her to Tanjore on a palanquin, the
Pandya mendicants followed them into the territory of
Tanjore.

Now Nandini's caste journey is about to begin.

When Rajarajacholan was coming from Nagapattinam

to Thanjavur on an elephant, one of the Pandya
menaces disguised as an elephant came near the
elephant and the elephant picked him up and burned
him. Everyone has become religious to the elephant.
They run away thinking that. But only Rajarajacholan
understands that there is some conspiracy in this and
comes to Thanjavur on an elephant.

Here Mandakini is meeting and talking with Sundara

Chola and both are extremely happy. At that time
Rajarajacholan also came inside the palace.

Then the Pandya men who were hiding in the dungeon

threw a jab at Sundarachola. Mandakini takes it upon
herself. Immediately they run away leaving all the lights
in that place.

Tanjore fort police officer Chinna Paluvetarai comes to

that place shouting to bring the lanterns. But there was
a knife stuck in the pillow where Sundaracholan was
lying. Nearby was Sundara Chola carrying Mandakini
on his lap. Mandakini also gives up her life in his lap.

The boat of the elder Paluvettarayar, who had brought

Madhuranthagan there, capsizes in the river flood.
During that night, Pandya's men were talking about how
Nandini was going to kill Aditha Karikalan, but they tried
to catch them and escaped.
Immediately, the great Paluvettarayar Adittha goes to
the palace to save Karikalan. There Nandini tried to
stab Aditha Karigalan with some facts that my mother is
Mandakini and my father is Veerapandian and she tried
to stab him but she could not. Then Vandiyathevan,
who was listening to this from a hidden place, was
strangled by the danger men who were behind him and
made him unconscious. They also kill Adittha Karikalan
and leave the place.

After some time Vandiyathevan opened his eyes and

saw Aditya Karikalan lying in a pool of blood. The blame
for that also rests with Vandiyathevan. Vandiyathevan is
imprisoned.

Using this moment, Madhurandhagan puts pressure on

Sempiyanmadevi and Aniruddha Brahmaraya to crown
me.
Then Sempiyanmadevi and Aniruddha Brahmarayar tell
a truth to Madhurandhagan. That is, Mandakini and I
had a child at the same time. Senthan Amuthan was
born to me Mandakini gave birth to you and Nandini.
Apart from that, assuming that the child born to me was
dead, Aniruddha Brahmarayar and I asked Vani to bury
the child. But I did not know that the child had survived,
so I brought you up, the son of Mantagini. It was only
after some time that Kandaraditha became aware of
this. So at the moment of his death he died saying that
you are not entitled to the throne. So he gave up his
desire for this throne and said that it belonged to
Sendan Amuthan.
Even now Madhuranthagan got angry with Senthan
Amuthan. So he goes in front of his house and stands
angrily.

There, Vandiyathevan, who was in prison, meets a

runner named Thiriruman.

Who is this thinker?

Aniruddha Brahmarayan sent Mandakini to Sri Lanka,

isn't he the one? How he is jailed is that he saves
Veerapandiyan who was injured while floating in the sea
and drops both of them in Sri Lanka. Similarly,
Veerapandian gives a leaf and says give it to the king of
Sri Lanka and he does the same. The King of Sri Lanka
also goes with the entourage to welcome Veerapandian.

That night he stayed at the palace of the king of Sri

Lanka as he was very tired. Veerapandiyan not only
gives him many gifts for saving him but also betrays a
cave where Pandiyan treasures are hidden. He also
says that you should take care of Mandakini. When he
also goes to see Mandakini, Mandakini is taken by her
father Weber to Kodikarai. Karutiruman also goes to
Kodikarai.
It seems that Mandakini is pregnant just by keeping her
in Kodikarai. Vani is Mandakini's younger sister and
Satiriman marries her. Sempiyanmadevi took Mandakini
and Vani to the palace even as Satiriman informed
Veerapandiyan about Mandakini's pregnancy. When
Karutruman heard this news, he went to the palace.

Just then, Vani was digging a hole to bury Sentan

Amudhan. And the fact that sandalwood nectar is not
dead also comes to light. It was only when
Kandaradithatha and Sempianmadeviyam tried to tell
this truth that Chinna Paluvettaraiyar imprisoned
Karuthiruman.

Then Vandiyathevan asks Karuthiruman to tell everyone

the truth now and both of them escape from the jail and
go to Sendan Amuthan's house, Madhuranthakam
stands there angrily.

Then Chiriruman tells Madhurandhagan that you are

Veera Pandyan's son your belongings are in Sri Lanka
come I will take you and takes Madhurandhagan to Sri
Lanka.

Now the doubt arises again as to who killed Aditha

Karikalan. Again the blame falls on Vandiyadeva. Then
the big villain stands up and tells all the conspiracies of
Nandini that the reason for all the confusion is that I was
a puppet of Nandini. And I threw the knife to get
Nandini but it hit Aditha Karikalan so she stabs her chest
with the knife crying that I am the culprit who killed
Aditha Karikalan.

Seeing this, Sundaracholan fainted in shock. That night

I did not kill Aditha Karikalan to Alvarkadiyar when the
Great Pauvetaraiyar was dying. As I threw the knife at
Nandini, he fell down. Kunta and Vandiyadeva love
each other because I took the blame, if I didn't say this,
wouldn't the blame go to Vandiyadeva and dies.

Now everyone is getting to know the fact that his true

successor is Senthan Amuthan through
Sembianmathevi. But the news that Rajaraja Cholan
will be the next prince spread throughout the town and
the day was marked and the consecration took place.
But during that event, Rajarajacholan gives the crown he
was about to receive to Senthan Amuthan.

The novel Ponniin Selvan ends with this realization.

Now let's see how Rajaraja Cholan got the name

Ponniin Selvan.
 When Irajarajacholan was a child, he fell into the river
when he was going on a boat in the Kaveri River i.e.
Ponni River. Everyone searched for him but could not
find him. After a while, Mandakini saved Rajarajacholan
with a talisman and gave him to them and left. Rajaraja
Cholan got the name Selvan of Ponni because he was
saved by falling into Ponni river. This is what Kalki has
in his novel.

SANSKRIT

अस्मिन ् खण्डे भवन्तः कल्की इत्यनेन लिखितस्य

तमिलसाहित्यस्य कृतिस्य पोन्निन ् सेल्वानु इत्यस्य सम्पर्णं
ू कथां
द्रष्टुं शक्नव
ु न्ति ।

कथायां गमनात ् पर्वं

ू चोलसाम्राज्यस्य परु ातनं इतिहासं
अवलोकयामः।

पल्लवराजात ् गम्बवर्मनात ् चोलसाम्राज्यं पनु ः प्राप्तं

विजयलयचोलस्य अनन्तरं आदिथचोलः परन्तकचोलः च ४८
वर्षाणि यावत ् शासनं कृतवन्तौ । तेषां शासनकाले राज्यस्य सीमाः
विस्तारिताः । परन्तकशोलस्य राजदित्‍ थः, कन्दरथिथः,
अरिञ्जयचोलः इति ३ बालकाः आसन ् ।

परन्तकचोलस्य उत्तराधिकारी तस्य पत्र

ु ः कन्दरादित्तः अभवत ् ।
कन्दराडिथरः सेम्पियनमदे वी इत्यनेन सह विवाहम ् अकरोत ् ।
उभयोः अतिपण्ु यदर्शनात ् यद्
ु धरहितकाले आध्यात्मिकता
प्रफुल्लिता ।
परन्तु राज्यं संकुचति स्म ।

यतो हि तेषां सन्तानं नासीत ्, तस्मात ् ते मधरु न्धगनं नाम बालकं

पालितवन्तः । यदा मधरु न्धगनः वर्धमानः आसीत ् तदा
कन्दराडिथर् स्वपत्न्याः कृते अवदत ् यत ् मधरु न्धगनः चोलवंशस्य
नास्ति अतः सिंहासनारोहणस्य अधिकारः नास्ति । ये तस्य
अधिकारिणः सन्ति ते मम अनज ु स्य अरिञ्जयचोलस्य
उत्तराधिकारिणः सन्ति, अतः सः महता भक्त्या पालितव्यः इति
वदन ् मतृ ः।

अरिञ्जयचोलः कन्दरादिथस्य मत्ृ योः अनन्तरं किञ्चित्कालं यावत ्

शासनं कृतवान ् । तस्य एकः एव उत्तराधिकारी आसीत ् सन् ु दर
चोलन ् । सन्
ु दरचोलनः यदा यद् ु धात ् प्रत्यागच्छति स्म तदा तस्य
जहाजः तफ ू ानेन गह ृ ीतः भत्ू वा श्रीलङ्कादे शे तटे प्रक्षालितः । तत्र सः
मन्दाकिणी नामकस्य नेटिजनस्य पत्र ु ीं प्रेम्णा पतति, या वक्तंु न
शणृ ोति। तस्मिन ् समये दर्भा ु ग्येन अरिञ्जयचोलः अपि म्रियते ।
फलतः केचन चोलाधिकारिणः श्रीलङ्कादे शम ् आगत्य सन् ु दरचोलं
तं सिंहासनार्थं तंजौरं नीतवन्तः ।
उभौ कान्तौ विरक्तौ स्तः।

सन्
ु दरचचोलः तंजावरू े सिंहासनमारुह्य तिरुकोविलरु ् मलयमनस्य
पत्र
ु ीं वनवनमादे वीं विवाहितवान ् तथा च तयोः ३ बालकाः अभवन ्
यथा आदिथा कारीकालन ्, कुन्तावै, राजराजचोलः च ।
सन्ु दरचोलस्य शासनकाले तस्य वीरपाण्डियनस्य पाण्डीयायाः च
मध्ये महत ् यद्
ु धम ् अभवत ् ।
तस्मिन ् समये वीरापाण्ड्यान ् श्रीलङ्कादे शस्य राजा महिन्दे न
सहाय्यः आसीत ् । परन्तु वीरपाण्डियनः असफलः भत्ू वा गुहायां
निगूढः निवसति स्म ।

श्रीलङ्काराजानाम ् साहाय्यम ् एव कारणम ् इति मत्वा एते पाण्ड्याः

प्रायः अस्माकं विरुद्धं यद्
ु धं कुर्वन्ति स्म, यद्
ु धे विजयं प्राप्य अपि
सन् ु दरचोलनः कोडुम्बलरू वंशस्य कनिष्ठतमस्य सेनापतिस्य
परन्तकनस्य नेतत्ृ वे श्रीलङ्कादे शं प्रति विशालं सेना प्रेषितवान ्
यः... तस्य प्रति अतीव निष्ठावान ् आसीत ् । परन्तु दर्भा ु ग्येन
चोलानां समग्रसेना एकदा एव श्रीलङ्कादे शं न प्राप्तवती । एतस्य
अन्तरस्य लाभं गह ृ ीत्वा श्रीलङ्काराजस्य सेना परन्थगनपिकावेला
इत्यस्य वधं कृतवती ।

यदा एषा वार्ता गुहायां निगूढस्य वीरपाण्डियनस्य समीपम ् आगता

तदा सः चोलानां विरुद्धं यद् ु धं कर्तुं आगतः । तस्मिन ् समये
चोलसेनायाः नेतत्ृ वं कर्तुं आदित्था करिकलनः आगतवान ् ।
अस्मिन ् समये अपि वीरपाण्डियनः असफलः भत्ू वा एकस्मिन ्
कुटीरे अन्तर्धानं जातः । परन्तु चोलसेना कुटीरं परितः कृतवती।
आदिता कारीकलनः कुटीरं प्रविश्य तत्र नन्दिनीं दृष्ट्वा स्तब्धः
स्थितः।

कोऽयं नन्दिनी ?

अदिट्ठा करिकलन नन्दिनीं पश्यन ् किमर्थं स्तब्धः स्थितः.....?

अलवर्काडियानस्य पिता शिवभक्तः महान ् आसीत ् ।एकदा सः

एकदा नदीतीरे अनाथरूपेण शयानं बालिकाम ् आदाय तस्याः नाम
नन्दिनी इति कृत्वा तां पालितवान ् ।
नन्दिनी, सेम्बियन मथेवी च अतीव परिचितौ स्तः । एवं नन्दिनी
बाल्यकालात ् एव सेम्बियन मथेवी इत्यस्य सर्वैः ३ बालकैः सह
प्रासादे क्रीडति स्म । एषा मैत्री ऋतक
ु ाले आदितानर् कारिकलेन सह
रोमान्सरूपेण परिणता । एतत ् ज्ञात्वा सेम्बियनमादे वी नन्दिनीं
पाण्ड्यदे शं प्रति प्रेषितवती । आदिट्ठा करिकलनः अपि यद्ु धकार्येषु
सक्रियः इति कारणतः नन्दिनीं न अन्विषत ् ।

कुटीरे वीरपाण्डियनस्य पत्र

ु ीस्थाने नन्दिनीं दृष्ट्वा आदिथा
कारीकलन ् किं कर्तव्यमिति न जानाति स्म । तदपि नन्दिनी
आदिथं कारिकलनं स्वपितःु प्राणाय प्रार्थयति। तस्य क्रोधस्य
शिखरं गतोऽदिथा कारीकलनः वीरपाण्डियनस्य शिरः छिनत्ति।

इदानीं सन्
ु दरचोलः स्वस्य निष्ठावान ् सेनापतिं परन्तकवेलनस्य
वधस्य प्रतिशोधं स्वस्य अनज
ु पत्र
ु ं राजाराजचोलं कृतवान ् ।

सः स्वस्य नेतत्ृ वे विशालं सेना श्रीलङ्कादे शं प्रेषितवान ् ।

कोडुम्बलरू लघु वेलनभ्राता भति
ू विक्रम केसरी अपि तान ् रक्षितंु
अगच्छत ्।

पितःु वीरपाण्डियनस्य मत्ृ योः प्रतिशोधार्थं नन्दिनी चोलकुलस्य

मेरुदण्डं राज्ञः पार्श्वे च स्थितं पवरू -नगरस्य ६० वर्षीयं परिया
पालव ु ेत्तरै यरं स्वस्य सौन्दर्येन प्रलोभयित्वा तस्य कामनायिका
अभवत ् । सर्वं वचनं च शण ृ ोति तदनरू ु पं च करोति।

सन्
ु दरचोलनः ३ वर्षाणि यावत ् रोगी अस्ति, शय्यायाम ् अपि
अस्ति। एतस्य अन्तरस्य लाभं गह ृ ीत्वा नन्दिनी पेरियानी
पालव ु ेतराय इत्यस्मै सन्
ु दरचोलस्य अनन्तरं सिंहासनारोहणस्य
अधिकारः केवलं भवतः एव अस्ति इति वदन ् मनः परिवर्तयति ।
सा केचन सामरिकविचाराः अपि दत्तवती यत ् वयं प्रत्यक्षतया
सर्वकारे हस्तं न स्थापयित्वा केचन खण्डाः चालयित्वा परोक्षरूपेण
सर्वकारे उपविष्टुं शक्नम
ु ः। तदनसु ारं मधरु न्धगरस्य सिंहासनस्य
इच्छा नास्ति, तस्य विवाहः कनिष्ठस्य पहुवेतरायरस्य अनज ु स्य
मधरु न्धगरस्य सह भवति यत ् तस्य सिंहासनस्य इच्छा भवति।

पोन्नी इत्यस्य सेल्वान ् कथा यथा आरभ्यते ।

काञ्चीनगरस्य नवनिर्मितप्रासादे आदिथा कारीकलन ्, अस्वस्थे

तंजौरप्रासादे राजा सन्
ु दरचोलः, पलायराये राजकुमारी कुन्था,
श्रीलङ्कायां राजराजचोलः च।

कारिकलनस्य निकटमित्रः वल्लवरायणवण्डियाथेवनः

कारिकलनस्य निकटमित्रः २ पत्राणि, एकं पत्रं तंजौरस्य सन् ु दरचोलं
प्रति, एकं पत्रं च पलायरायस्य कुण्डवैं प्रति गह्
ृ णाति, यथा अदिता
कारिकलेन अनरु ोधः कृतः।

मार्गे वण्डियादे वः चोलानां निष्ठावान ् कदमपरु स्य

साम्बव ु रियाभवने तिष्ठति । वन्दियाथेवरः साम्बव ु रियारस्य पत्र
ु ः
कन्धमरणः च निकटमित्रौ आस्ताम ् । तस्याः रात्रौ प्रासादे महान ्
पालव ु ेतरायः मधरु न्धं परं राजा कर्तुं महाभमिू स्वामीजमीनैः सह
गुप्तसमागमं कृतवान ् । वन्दियाथेवनं गुप्तरूपेण एतां
गुप्तसमागमं शण ृ ोति। तथैव अल्वर्काडियनः अपि निगूढः शण ृ ोति ।

कोऽयं अल्वारकादयः.....?

सः नायकः अस्ति। चोलवंशस्य प्रथममन्त्री अनिरुद्धब्रह्मरायस्य

पत्र
ु ः।
अल्वारकाडियनः कस्यचित ् व्यक्तिस्य शङ्कितः भत्ू वा तं वने
अनस ु त्ृ य गच्छति । वीरपाण्डियनस्य जोखिमग्राहकाः तत्र योजनां
कुर्वन्ति। अस्य अर्थः अस्ति यत ् वयं द्वौ समह ू ौ, एकः समहू ः
तंजौरं , एकः समह ू ः श्रीलङ्कादे शं च विभज्य अस्माकं त्रयः अपि
शत्रनू ् एकस्मिन ् समये जगति प्रेषयितव्याः इति अर्थः ।
अलवर्काडियान ् एतानि सर्वाणि निगढ ू ं शण
ृ ोति।

वन्दियाथेवनः रात्रौ तंजौरं गन्तंु असमर्थः सन ् सेन्थन ् अमथ ु ान ्

नामकस्य यव ु कस्य गहृ े एव स्थितवान ् यः मन्दिरस्य कृते पष्ु पाणि
व्यवस्थापयति स्म । तस्य माता वाणी अपि तत्र अस्ति। तस्याः
नाम वाणी । तदनन्तरं वण्डियाथेवनं तंजावरू ं गत्वा सन् ु दरचोलाय
दातव्यं पत्रं ददाति ततः पलायरायं गच्छति। सन् ु दरचोलस्य पत्रे
मया निर्मितं सव ु र्णभवनं आगच्छे त ् इति लिखितम ् आसीत ् ।

अथ वण्डियादे वोऽपि पत्रं ददाति कुण्डवैय पदायरायम ् | कुन्तोऽपि

प्रतिफलरूपेण एकं पत्रं दत्त्वा श्रीलङ्कायां राजराजचोलन ् इत्यस्मै
एतत ् दातव्यम ् इति अवदत ्। वण्डियाथेवान ् अपि कोडियाकरायतः
श्रीलङ्कादे शं प्रति गच्छति, ओडाकारायाः बालिकायाः ​पङ्ू गुझाली
इत्यस्याः साहाय्येन ।

का एषा पष्ु पकन्या.....?

बन्
ू गुझाली सेन्थन ् अमथ
ु ानस्य मातलु स्य पत्र
ु ी अस्ति । तस्य अर्थः
अस्ति यत ् सा वाणीभ्रातःु त्यागविदङ्करस्य पत्र
ु ी अस्ति, तस्याः
मरु
ु गैयनः, सकोथानः च अस्ति ।

वन्दियाथेवनः यदा राजराजचोलस्य अन्वेषणार्थं श्रीलङ्कादे शं

गच्छति तदा अलवर्काडिया अपि तेषां सह सम्मिलितः भवति ।
चतर्वि
ु धवार्ता राजराजचोलनस्य कर्णयोः एकस्मिन ् समये
आगच्छन्ति। अर्थात ् कुण्डवैया दत्ते पत्रे राजराज चोझा उक्तवान ्
यत ् भवान ् तत्क्षणमेव तंजौरम ् आगच्छे त ्, अनिरुत्थब्रह्मारायर्
इत्यनेन अलवरकाडियान ् मार्गेण दत्ते पत्रे भवान ् श्रीलङ्कायां
किञ्चित्कालं तिष्ठत,ु आदिथा कारिकलेन च दत्तपत्रे तस्य अन्यस्य
मित्रस्य पार्थिपेन्द्रपल्लवनस्य माध्यमेन भवता सद्यः काञ्ची
आगन्तम ु ् इति उक्तम ् ।

चतर्थं
ु च श्रीलङ्कादे शे स्वतन्त्रसर्वकारं स्थापयितंु प्रयत्नस्य
अपराधस्य कारणेन सन् ु दरचोलस्य आदे शन े राजराजचोलः गह ृ ीतः,
तंजौरनगरं च आनीतः।

तण
ृ े आसीत ् । महाकृषिज्ञेन सर्वे स्तब्धाः अभवन ् । राजराजचोलन ्
अपि पेरिया पालव ु ेत्तरै यरस्य जहाजे बन्दीरूपेण गन्तंु सहमतः
भवति । वन्दियादे वोऽपि तेन सह गच्छति। तस्मिन ् विद्यमानाः
सर्वे कथानकाः नन्दिन्याः एव सन्ति ।

यदि सः सन् ु दरचोलं वदति यत ् सः स्वस्य अन्तिमपत्र ु ं

राजराजचोलनं द्रष्टुम ् इच्छति तर्हि राजराजचोलनः यद् ु धक्षेत्रं न
त्यजति स्म । एतत ् सन् ु दरं चोलं कथयित्वा कृतम ् यत ् यदि सः
एतादृशं मिथ्या आरोपं कृत्वा सर्वकारस्य आदे शन
े सह गच्छति तर्हि
महान ् पालव
ु ेतरायरः एतत ् कृतवान ्।

पेरिया पालव ु ेत्तरायरस्य जहाजे वीरपाण्डियनस्य राजाराजचोलस्य

वधस्य धमकी गुप्ताः आसन ्। श्रीलङ्कातः कोडिकराईनगरं प्रति
गच्छन ् मार्गे एतत ् जहाजं तफू ानेन गह
ृ ीतं भत्ू वा विच्छिन्नं जातम ् ।
पन्
ू गझ
ु ाली राजाराजचोलं वन्दियाथेवनं च उद्धारयित्वा
कोडिकराईनगरं प्राप्नोति, राजाराजचोलस्य तीव्रः शीतज्वरः च
अस्ति ।
सेण्डन अमथ ु ान ् मार्गेण कुण्डवैतः सन्दे शः आगच्छति।
नागपट्टिनमस्य बौद्धमन्दिरं गत्वा ज्वरस्य चिकित्सां करोतु
इत्यर्थः । ते तत्र अपि गच्छन्ति। राजराज चोलनः तफ ू ानेन मत
ृ ः।
एषा वार्ता सम्पर्णे
ू चोलदे शे प्रसत
ृ ा । तथा च जनाः तस्य उपरि अपि
क्रुद्धाः भवन्ति यत ् एतस्य कारणं यत ् सः महत ् ठगः अस्ति।

सा नागपट्टिनमतः आगतं कुन्तववन्दियाथेवनं प्रति अवदत ् यत ्

भवन्तः तत्क्षणमेव काञ्चीनगरं गत्वा आदिट्ठा करिकलान ्
पदमपरु े साम्बव
ु रियार् इत्यस्य गह ृ ं गन्तंु निवारयन्त,ु यदि सः गतः
तर्हि भवन्तः तस्य रक्षणं कुर्वन्त।ु

अस्य पष्ृ ठतः नन्दी इत्यस्य षड्यंत्रम ् आसीत ् यत ् महान ्

पालव ु ेत्तरायरः राज्यं अर्धं मधरु न्धागरं अर्धं च अदिट्ठा कारिकलं
प्रति विभज्य सम्बव ु रियारस्य पत्र ु ीं मणिमेकलायं अदिट्ठा
कारिकलेन सह विवाहं करिष्यति। अत एव नन्दिनी अदिट्ठा
कारिकालनं कदमपरु भवनम ् आगन्तम ु ् आमन्त्रितवती । रात्रौ
कबलिकपज ू ां गत्वा अग्रजः पालव ु ेतरायरः नन्दिनी रविदासनस्य
नेतत्ृ वे पाण्ड्य-खतरा-गुप्तसभायां अगच्छत ् । तत्र सिंहासनवत ्
मञ्चे उपविष्टे न पाण्ड्यराजकुमारे ण सह सम्भाषणं कुर्वन्ति।
बालकः नन्दिनीं दृष्ट्वा ``मम्मा'' इति उक्त्वा मत्स्यचिह्नेन
उत्कीर्णं छूरीं नन्दिन्यै दत्तवान ् । अतः पाण्ड्यचिह्नयक् ु तेन छूरे ण
आदित्थकारिकलनस्य वधः नन्दिन्याः दायित्वम ् अस्ति।

पाण्ड्य-धमकी अपि कथानकं कथयति यत ् ते कथं एकस्मिन ् समये

राजराज-चोल-सन्
ु दर-चोलयोः वधं कर्तुं गच्छन्ति।

नागपट्टिनमतः केवलं कुण्डवैः एव तंजावरू ं आगत्य सन् ु दरचोलेन

सह वार्तालापं कुर्वन ् आसीत ् । ततः सः स्वस्य परु ातनं प्रेमकथां
कथयति। अर्थात ् सिंहासनारोहणमात्रेण अनिरुद्धब्रह्मरायर्द्वारा
मन्दाकिनीं अन्वेष्टुं श्रीलङ्कादे शं प्रति परु
ु षान ् प्रेषितवन्तः, परन्तु
ते अवदन ् यत ् कोडिकराई प्रकाशस्तम्भात ् मन्दाकिनी समद्र ु े
कूर्दित्वा मत
ृ ा। ततः परं नेत्रे निमील्य केवलं तस्याः मत्ृ यंु स्मरामि,
अश्रुपातं च करोमि । कुन्तोऽपि अनिरुत्थाब्रह्मरायर् इत्यस्मै
एतस्य विषये पष्ृ टवान ् तदा सः अवदत ् यत ् सा महिला मत ृ ा नास्ति
किन्तु मया तां सत्सिरिमन इति ओद्रकारद्वारा श्रीलङ्कादे शं
प्रेषितवती, सन् ु दरचोलनं च मत ृ ा इति मष ृ ावादिना। परन्तु मया
एतत ् राजहिताय सज्जीकृतम ् इति कारणतः सन् ु दरचोलः एतावत ्
चिन्तितः भविष्यति इति मया न चिन्तितम ्। सः अवदत ् यत ् अहं
कथञ्चित ् मन्दाकिनीं अन्विष्य तं पन ु ः आनयिष्यामि, परु ु षान ्
अन्वेषणकार्ये स्थापयिष्यामि इति।

तदपि वन्दियाथेवनः आदिथं कारिकलान ् पदमपरु ं गमनात ्

निवारयितंु न शक्तवान ् । कदमपरु प्रासादे राज्यविभागविषये चर्चा
प्रचलति। तस्मिन ् समये अदिट्ठा करिकलनः मधरु न्धगनं
आमन्त्रयितंु तंजावरू ं गच्छति यत ् मधरु न्धगनम ् अपि अत्र
आगच्छे त ् इति।

अत्र अनिरुद्धब्रह्मरायस्य परु ु षाः मन्दाकिनीं प्राप्नव

ु न ् | तां
पालकेन तंजौरं आनयन्ते सति पाण्ड्याभिक्षुकाः तान ् अनस ु त्ृ य
तंजौर-प्रदे शं प्रविशन्ति स्म ।

अधन
ु ा नन्दिन्याः जातियात्रा आरभ्यते ।

यदा राजराजचोलनः नागपट्टिनमतः तंजावरू ं गजेन आगच्छति

स्म तदा गजवेषधारिणा पाण्ड्य-धमकीषु एकः गजस्य समीपम ्
आगत्य गजः तं उद्धत्ृ य दग्धवान ् । सर्वे गजस्य धार्मिकाः अभवन ्
। इति चिन्तयित्वा पलायन्ते। परन्तु एतस्मिन ् किञ्चित ् षड्यंत्रम ्
अस्ति इति केवलं राजराजचोलनः एव अवगत्य गजेन तंजावरू ं
आगच्छति।

अत्र मन्दाकिणी सन्

ु दरचोलेन सह मिलित्वा वार्तालापं कुर्वती
अस्ति, उभौ अपि अत्यन्तं प्रसन्नौ स्तः। तस्मिन ् समये
राजराजचोलनः अपि प्रासादस्य अन्तः आगतः ।

अथ कारागारे निगढ ू ाः पाण्ड्याः सन्

ु दरचोलं जबं क्षिप्तवन्तः।
मन्दाकिनी तत ् स्वयमेव गह् ृ णाति। तत्क्षणमेव ते तत्र सर्वाणि
ज्योतिः त्यक्त्वा पलायन्ते।

तंजौरदर्ग
ु पलि
ु सपदाधिकारी चिन्ना पालव ु ेतराई लालटे नान ् आनेतंु
उद्घोषयन ् तत्र आगच्छति। परन्तु सन् ु दरचोलनः यत्र शयितः
आसीत ् तस्मिन ् तकियायां छूरी अटत ्। समीपे सन्
ु दरचोलः अङ्के
मन्दाकिनीं वहति स्म । मन्दाकिनी अपि तस्य अङ्के प्राणान ्
त्यजति।

मधरु न्थगनं तत्र आनयन्त्याः अग्रजस्य पलव ु ेत्तरायरस्य नावः

नदीजलप्रलये पलटति । तस्याः रात्रौ पाण्ड्यस्य परु ु षाः कथयन्ति
स्म यत ् नन्दिनी कथं आदिथा करिकलान ् मारयिष्यति, परन्तु ते
तान ् ग्रहीतंु प्रयत्नं कृत्वा पलायिताः।

तत्क्षणमेव महापलव ु ेत्तरायर अदिट्ठः कारिकालनं तारयितंु प्रासादं

गच्छति। तत्र नन्दिनी आदिथा करिगलां केनचित ् तथ्येन छूरे ण
मारयितंु प्रयत्नं कृतवती यत ् मम माता मन्दाकिनी मम पिता
वीरपाण्डियनः अस्ति तथा च सा तं छूरे ण मारयितंु प्रयत्नं कृतवती
परन्तु सा न शक्तवती। अथ निगढ ू स्थानात ् एतत ् शण्ृ वन ्
वण्डियाथेवनः पष्ृ ठतः स्थितैः संकटपरुु षैः गलितः सन ् तं मर्च्छि
ू तः
अकरोत ् । अदिट्ठं कारिकालनं च हत्वा स्थानं त्यक्त्वा गच्छन्ति |
किञ्चित्कालानन्तरं वन्दियाथेवनं नेत्राणि उद्घाट्य आदित्यं
करिकलनं रक्तकुण्डे शयानं दृष्टवान ् । तस्यापि दोषो वण्डियाथेवने
एव तिष्ठति। वण्डियाथेवन ् कारागारे भवति।

एतस्य क्षणस्य उपयोगेन मधरु न्धगनः सेम्पियन्मादे वी,

अनिरुद्धब्रह्मराय च मम मक
ु ु टं स्थापयितंु दबावं करोति।

अथ सेम्पीयनमादे वी अनिरुद्ध ब्रह्मरायर् च मधरु न्धगनं सत्यं

कथयन्ति। अर्थात ् मन्दाकिन्या सह मम यग ु पत ् बालकः अभवत ् ।
सेन्थन ् अमथु ान ् मम जातः मन्दाकिनी त्वां नन्दिनीं च प्रसयू त् |
तदतिरिक्तं मम जातं बालकं मत ृ म ् इति कल्पयित्वा अहं च
अनिरुद्धब्रह्मरायर् च वाणीं बालकं दफनार्थं प्रार्थितवन्तौ। परन्तु
बालकः जीवितः यतः अहं न जानामि यत ् एतत ् मन्तगिनी इत्यस्य
अस्ति

अहं त्वां पत्रु ं पालितवान ्। किञ्चित्कालानन्तरं एव कन्दरदिथः

एतत ् अवगतः अभवत ् । अतः मत्ृ यक्ष ु णे सः मत ृ ः यत ् भवतः
सिंहासनस्य अधिकारः नास्ति इति। अतः सः अस्य सिंहासनस्य
इच्छां त्यक्त्वा सेण्डन ् अमथ
ु नस्य अस्ति इति अवदत ्।

इदानीमपि मधरु न्थगनः सेन्थन ् अमथ ु ान ् प्रति क्रुद्धः अभवत ् ।

अतः सः स्वगह
ृ स्य परु तः गत्वा क्रुद्धः तिष्ठति।

तत्र कारागारे स्थितः वण्डियाथेवनः तिरिरुमान ् नाम धावकं मिलति

।

कः अयं विचारकः ?
अनिरुद्ध ब्रह्मायणः मन्दाकिनीं श्रीलङ्कां प्रेषितवान ्, सः एव न
वा? सः कथं कारागारं गच्छति यत ् समद्र ु े प्लवमानस्य
वीरपाण्डियनं तारयति, श्रीलङ्कायां तौ द्वौ अपि पातयति। तथा
वीरपाण्डियनः पत्रं दत्त्वा श्रीलङ्काराजाय ददातु इति वदति स
एवमेव करोति। श्रीलङ्काराजः अपि वीरपाण्डियनस्य स्वागताय
टोलेन सह गच्छति।

तस्याः रात्रौ सः श्रीलङ्काराजस्य प्रासादे अतीव श्रान्तः अभवत ् ।

वीरपाण्डियनः न केवलं तस्य उद्धाराय बहु उपहारं ददाति अपितु
पाण्डीयनिधिः यत्र निगढ ू ः अस्ति तत्र गहु ायाम ् अपि द्रोहं करोति।
मन्दाकिनीं त्वया पालयेत ् इति च कथयति । यदा सः अपि
मन्दाकिनीं द्रष्टुं गच्छति तदा मन्दाकिनी तस्याः पित्रा वेबरे ण
कोडिकराईनगरं नीयते । करुतिरुमान ् अपि कोडिकराई गच्छति।

कोडीकराये एव स्थापयित्वा मन्दाकिणी गर्भवती इति भाति। वाणी

मन्दाकिन्याः अनज ु ः अस्ति, सतिरीमनः तस्याः विवाहं करोति ।
सेम्पियनमादे वी मन्दाकिनीं वाणीं च प्रासादं नीतवती यदा
सतिरीमनः वीरपाण्डियनं मन्दाकिन्याः गर्भधारणस्य विषये
सचि
ू तवान ्। एतां वार्तां श्रुत्वा करुत्रम
ु ान ् प्रासादं गतः |

तदा एव वाणी सेण्टन ् अमध ु नस्य अन्त्येष्ट्यर्थं छिद्रं खनति स्म ।

चन्दनमतृ ं च न मत ृ मिति तथ्यमपि प्रकाशं आगच्छति। यदा
कन्दरादिथथः सेम्पियनमदे वीयः च एतत ् सत्यं वक्तंु प्रयतन्ते स्म
तदा एव चिन्ना पालव
ु ेत्तरै यरः करुथिरुमन ् कारागारं कृतवान ् ।

तदा वन्दियाथेवनः करुथिरुमन ् इदानीं सर्वेभ्यः सत्यं वदतु इति

पच्
ृ छति तथा च तौ कारागारात ् पलाय्य सेण्डन अमथ ु नस्य गहृ ं
गच्छतः यत्र मधरु न्तकमः क्रुद्धः तिष्ठति।
तस्मिन ् समये चिरिरुमनः मधरु न्थगनं प्रति अवदत ् यत ् भवान ्
वीरपाण्ड्यानस्य पत्र
ु ः अस्ति, भवतः सामानं श्रीलङ्कायां अस्ति,
अहं भवन्तं नीत्वा श्रीलङ्कादे शं नेष्यामि इति।

इदानीं पन ु ः संशयः उत्पद्यते यत ् आदिथं कारिकलनं केन हतः

इति। पन ु ः दोषः वण्डियादे वस्य उपरि पतति। तदा बह ृ त ् खलनायकः
उत्थाय नन्दिन्याः सर्वाणि षड्यन्त्राणि कथयति यत ् सर्वेषां भ्रमस्य
कारणं यत ् अहं नन्दिन्याः कठपत ु ली आसीत ्। तथा च अहं नन्दिनीं
प्राप्तंु छूरीम ् अक्षिप्तवान ् किन्तु तत ् आदिथा कारीकालान ्
आहतवान ् अतः सा छूरे ण स्वस्य वक्षःस्थलं छूरे ण च्छिन्दति यत ्
अहमेव अपराधी अदिथा करिकलान ् मारितवान ् इति रोदिति।

इति दृष्ट्वा सन्ु दरचोलनः आघातेन मर्च्छिू तः अभवत ् । तस्याः

रात्रौ अहं महापौवेतरायरस्य मत्ृ योः समये आदिथा कारीकालान ्
अल्वरकाडियार् यावत ् न मारितवान ्। यथा मया छूरी नन्दिनी
क्षिप्य सः पतितः । कुन्तौ वन्दियादे वौ च परस्परं प्रेम कुर्वतः यतः
अहं दोषं गह ृ ीतवान ्, यदि अहम ् एतत ् न वदामि तर्हि दोषः
वण्डियादे वस्य कृते न गत्वा म्रियते वा।

अधन ु ा सर्वे सेम्बियनमथेवि इत्यस्य माध्यमेन तस्य सच्चा

उत्तराधिकारी सेन्थन ् अमथ ु ान ् इति तथ्यं ज्ञातम ु ् अर्हन्ति। परन्तु
राजाराजचोलनः अग्रिमः राजकुमारः भविष्यति इति वार्ता सम्पर्णे ू
नगरे प्रसतृ ा, दिवसः च चिह्नितः अभिषेकः च अभवत ्। परन्तु
तस्मिन ् कार्यक्रमे राजराजचोलः यत ् मक ु ु टं प्राप्तंु प्रवत्त
ृ ः आसीत ् तत ्
सेन्थन ् अमथ ु ान ् इत्यस्मै ददाति ।

पोन्निन ् सेल्वान ् इति उपन्यासस्य समाप्तिः एतेन प्रकाशनेन

भवति ।
अधन ु ा राजाराजचोलनस्य नाम पोन्निन ् सेल्वान ् इति कथं प्राप्तम ्
इति पश्यामः। इराजराजचोलनः बाल्ये सति कावेरीनद्यां अर्थात ्
पोन्नीनद्यां नौकायानेन गच्छन ् सः नदीयां पतितः।सर्वे तं
अन्वेषितवन्तः परन्तु तं न प्राप्नव ु न ्।किञ्चित ् कालानन्तरं
मन्दाकिनी राजराजचोलनं ताबीजेन उद्धारयित्वा तस्मै दत्तवती
तान ् प्रस्थितवान ् च। राजराजचोलन ् पोन्नी-नद्यां पतित्वा
उद्धारितः इति कारणतः पोन्नी-नगरस्य सेल्वान ् इति नाम
प्राप्तवान ् । एतदे व कल्की इत्यस्य उपन्यासे अस्ति।