Professional Documents
Culture Documents
Ιστορική και κριτική αναίρεσις του άρθρου, ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ'', μέρος δεύτερο
Ιστορική και κριτική αναίρεσις του άρθρου, ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ'', μέρος δεύτερο
Ιστορική και κριτική αναίρεσις του άρθρου, ''ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΚΑΡΠΑΘΑΚΗ'', μέρος δεύτερο
Εισάγοντας στο κείμενο σιγά σιγά τις αναφορές στο πρόσωπο του Αγίου
Ματθαίου, γίνεται αναφορά για έναν εξορκισμό που έκανε ο Άγιος σε
μία πάσχουσα. Το αν είναι γεγονός ο εξορκισμός ή προϊόν της φαντασίας
του αναφέροντος Ιερομονάχου Βαρθολομαίου δεν γνωρίζουμε.
Αναφέρει λοιπόν ο αρθρογράφος, την μαρτυρία του εν λόγω
Ιερομονάχου, στου οποίου το βιβλίο ''Νοερά Προσευχή'', εμπεριέχεται ο
εξορκισμός του Αγίου. Τέτοια γεγονότα και αναφορές είναι τελείως
άσχετα με το ζήτημα της νοεράς προσευχής, στου οποίου την ανάλυση
και προσέγγιση δεν βοηθά καθόλου το να μιλάς για εξορκισμούς και
δαίμονες! Εκτός αν η θεώρηση του ζητήματος γίνεται εκφοβιστικώς και
ακροθιγώς. Διότι το ζήτημα της εσωτερικής αναπτύξεως της νοεράς
προσευχής, δεν συνάδει με δαιμονικές αναφορές εξορκιστικού
χαρακτήρος.
Ίσως κάποτε πιεζόμενο από Τον Κύριο να λέει διάφορα που ωφελούν
τους Χριστιανούς, όπως έχουμε ακούσει να κάνουν μέχρι και κήρυγμα!
Να μιλούν για το κάπνισμα, για την πορνεία, τις οργιαστικές
διασκεδάσεις, τις μοιχείες, το ντύσιμο, αλλά αυτό είναι τελείως
διαφορετικό, ωφελεί και πιέζεται να πει την αλήθεια για την σύγχρονη
πραγματικότητα. Ενώ το να καταφέρεται κατά του ιδίου του εξορκιστή
του, το δαιμόνιο έχει συμφέρον να το κάνει, αφού δεν θέλει να φύγει με
τίποτα από τον τόπο κατοικίας του. Είναι απορίας άξιον δε, πώς έζησε ο
Γέροντας του μετά τον δαιμονικώς αναφερόμενο ξυλοδαρμό, αφού
γνωρίζουμε όλοι ότι τα μανουάλια είναι υπέρβαρα και μόνο ένα χτύπημα
θα αρκούσε να αφήσει ανάπηρο τον Γέροντα του ή και να τον σκοτώσει!
Επιπλέον να θυμηθούμε την αναφορά στον βίο του Αγίου Νεκταρίου για
τον δαιμονισμένο της Αιγίνης, ο οποίος άλλοτε έλεγε αλήθεια και άλλοτε
ψέματα. Βλέπε το περιστατικό στο βίο του Αγίου κάνοντας κλικ εδώ.
Ερώτημα σοβαρό εγείρεται από την στάση του. Αφού ζητούσε από τον
Βρεσθένης Ματθαίο να εκλέξει Επισκόπους ως κανονικός Επίσκοπος της
Εκκλησίας, αναφέρεται η λέξη εκλογή στην επιστολή, γιατί μετά από 27
ημέρες εγκατέλειψε Την Εκκλησία την οποία ομολογούσε ο ίδιος προ
ολίγων ημερών; Μήπως άσκησε πίεση μέσω της επιστολής για να γίνει
και ο ίδιος Επίσκοπος αλλά αποτυγχάνοντας πήγε με τον π. Φλωρίνης
Χρυσόστομο; Άλλωστε η μετά μανίας επιδίωξη του στο τέλος της ζωής
του να γίνει Επίσκοπος, ακόμα και από τον παλαιονεοημερολογίτη
Αρχ/πο Γαλλίας Θεόφιλο Ιονέσκου, μας γεννά εύλογες απορίες για την
αστάθεια του ανδρός. Πόσο αξιόπιστος μπορεί να είναι εκείνος που μετά
από χρόνια αναφέρει πληροφορίες από άλλους δήθεν ασκητές του ΑΟ
για τον δήθεν Γέροντα του Αγίου Ματθαίου, ρίχνοντας την ευθύνη για
την δήθεν αυτοκτονία του σε εκείνον;
Είπαμε και πιο πρίν πως η ουδέτερη ιστορική έρευνα παραθέτει όλες τις
δυνατές εκδοχές και πιθανές μορφές ενός γεγονότος. Η ελλιπής
αναφορά δεν βοηθάει σε καθαρή θέαση των πραγμάτων. Επιπλέον
δείχνει αντί-ιστορική στάση που οδηγεί σε μυθολογική καταγραφή.
Ιστορική έρευνα σημαίνει παραθέτω κάθε άποψη, εκδοχή, στοιχείο και
εξάγω τα δικά μου συμπεράσματα. Αλλά παραθέτω κάθε άποψη, εκδοχή
και στοιχείο, όχι λιγότερα. Ούτε επιφορτισμένα με σχόλια που
απαξιώνουν πρόσωπα. Η αναφορά με απαξιωτικό τρόπο σε πρόσωπα
ονομάζεται κατάκριση, όχι ιστορική έρευνα. Ίσως να διέφυγε του
συντάκτη του άρθρου κάποια ή κάποιες πληροφορίες, αλλά ιστορική
έρευνα είναι η μελέτη όλων των δεδομένων και η κατά το δυνατόν
καταγραφή τους.
Για τις αντικανονικές χειροτονίες των ετών 1960 και 1962 των
φλωριναίων Επισκόπων, οι οποίες έγιναν όλες κρυφά από την Σύνοδο
των Ρώσσων της Διασποράς και τον Πρόεδρο αυτής Μητροπολίτη
Αναστάσιο, κάποιοι φλωριναίοι δίδουν την απάντηση πως ακόμα και
κρυφά να έγιναν, τελικώς αναγνωρίστηκαν από την Σύνοδο αυτή το έτος
1969. Αυτό δεν ισχύει διότι το χαρτί το οποίο κατέχουν οι φλωριναίοι
σαν δήθεν απόδειξη Συνοδικής αναγνωρίσεως, είναι ένα απλό ιδιωτικό
χαρτί κάποιων Επισκόπων χωρίς Αριθμό Πρωτοκόλλου, χωρίς την
υπογραφή του Αρχιεπισκόπου Θεοφίλου Ιονέσκου, τον οποίον
εμφανίζουν οι φλωριναίοι ως τον δεύτερο Επίσκοπο που χειροτόνησε
τον Ταλαντίου Ακάκιο Παππά, δεν υπογράφει ούτε καν ο Αρχ/πος Χιλής
Λεόντιος ο οποίος κρυφά ήρθε στην Ελλάδα και χειροτόνησε
φλωριναίους Επισκόπους το 1962 και το χαρτί είναι χωρίς Συνοδική
σφραγίδα. Επιπλέον υπογράφουν οι 11 Επίσκοποι από τους συνολικώς
24 της Συνόδου.
Να σημειώσουμε πως ο αρθρογράφος λέει πως στις αρχές του 1911 ήταν
στο δρόμο για το μαρτύριο στην Τουρκία, αλλά η επιστολή του π.
Ματθαίου ήταν της 27ης Ιουλίου του 1911. Ιούλιος δεν είναι αρχή του
έτους αλλά μετά τα μέσα του έτους και μάλιστα 27 Ιουλίου είναι τέλη 7ου
μηνός προς τον 8ο! Πολύ απέχει το αρχές του έτους με τον 7ο μήνα του
έτους. Και αν ήταν αρχές του έτους στη Κων/πολη θα φαινόταν από τις
ημερομηνίες των επιστολών του προς τα πνευματικά του τέκνα στα
οποία έγραφε τουλάχιστον κάποιες φορές την εβδομάδα. Να διέμεινε
από αρχές του 1911 ως τον Ιούλιο του αυτού έτους στη Κων/πολη δεν
αποδεικνύεται από πουθενά. Το συμπέρασμα δε, πως επορεύοντο στη
Τουρκία για να μαρτυρήσουν είναι αυθαίρετο διότι όπως είπαμε πριν,
τίποτα δεν δείχνει να απασχολεί τον π. Ματθαίο σε σχέση με το
μαρτύριο πια. Η λέξη ''άπραγος'' που χρησιμοποιεί ο π. Βαρθολομαίος
για την δήθεν ανεύρεση του μαρτυρίου εκ μέρους του π. Ματθαίου, είναι
η εναμενόμενη υποκειμενικότητα εκ μέρους του.