His Bad Ways

by JFstories

X, the green eyed stranger in Quiapo who will teach you how to love in
unconditional way.

RNS#3
A novel by Jamille Fumah

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prologue

Not suitable for young readers or sensitive minds. Contains

graphic sex scenes, adult language and situation intended for mature readers only.
Please feel free to leave if this is not your kind of story.
His Bad Ways (Red Note Society #3)

Original story by JamilleFumah

© JFstories2019
No part of this book may be reproduced in any form or by any means without the
author's consent. Please obtain permission. Names, characters, places and incidents
are products of the author's imagination or are used fictitiously. Any resemblance
to actual events or locales or persons, living or dead, is entirely coincidental.

-----------------------------------------------

Galing ako sa pinag-side-line-an kong lomihan bandang ala una ng madaling araw ng
madaan ako sa makipot na daan papasok sa looban. Doon ako nakatira sa isang
siksikang lugar. Ang lahat ng tambay ay nasa taas ng tulay kaya wala ng katao-tao
rito sa bandang ito.
Nahinto ako sa paglalakad ng marinig ko ang maaligasgas at tila hinihingal na
boses ng isang babae sa eskinitang tinatalunton ko. Madilim dahil maliit lang ang
lamppost na naririto at kukurap-kurap pa iyon dahil sa napakatagal na, hindi ko
tuloy maaninag kung sino iyong dalawang nakatayo sa dulo ng daan.
Ano kaya iyon? Sino kaya ang mga iyon?
Napatago ako sa gilid ng basurahan ng luminaw ang mga bulto sa paningin ko. May
isang lalaki at isang babae ron na halatang gumagawa ng milagro!
Napakurap-kurap ako habang pinapanood ang pag-alon ng likod ng lalaki habang
ginigitgit ang nakatalikod na babae sa pader. Nagmistulang mga aso ito na
nagmamadaling makaraos.
Ang lalaki ay matangkad at may kumikinang na hikaw sa tainga. Hindi ko lang
mabistahan nang maayos kung ano ang bulto ng katawan nito, pero sa tingin ko ay
sakto lang naman. At dahil naka-side view ay kitang-kita ko ang matangos nitong
ilong. Nakababa ang short nito hanggang sa kalahati ng hita habang umaatras-abante
sa likuran ng kaharap.
Bahagyang umungol ang lalaki na sa pagkagulat ko ay parang na-sexy-han ako.
Ew! Bakit naman ako mase-sexy-han sa ungol ng lalaking yon? Kinilabutan ako sa
naisip ko.
Ano pa bang ginagawa ko rito? Bakit pinapanood ko pa sila? Di ba dapat
nandidiri ako sa kanila? So dapat umalis na ako.
Pero para akong tinulos sa kinaroroonan ko. Naku-curious ako kung saan
matatapos ang eksenang pinapanood ko.
Lalong bumilis ang lalaki. Pinalo at pinisil pa nito sa puwitan ang babae saka
umakyat ang isang palad nito para sapuhin ang magkabilang dibdib ng kaulayaw. Aba,
magaling nga!
 Daig ko pa ang nanonood ng porno dahil live na live sila sa paningin ko. Kahit
may kadiliman ay nahihindik pa rin ako sa nakikita ko. Nahihindik pero hindi
magawang umiwas sa panonood.
Samantalang wala namang kakibo-kibo ang lalaki. Seryoso ito na makatapos sa
ginagawa.
Ilang saglit lang ay tapos na ang dalawa. Inayos na nito ang mga suot. Itinapon
ng lalaki ang kung anong bagay na inalis nito sa sariling ari saka inayos ang
pagkakasuot ng cargo shorts. Yumakap ang babae sa bewang ng lalaki ngunit umiwas
ang huli.
"Ang ilap mo talaga..." hinihingal ang babae.
Humarap ito sa gawi ko na saktong tinatamaan ng kapiranggot na ilaw ng lamppost
at ng buwan. Kilala ko ito!
Babylyn?
Nakangiti ang babae at makintab ang mukha na batid kong pawisan. Ang suot nito
ay isang makitid na tube dress na kulay pula. Nagta-trabaho ito bilang GRO sa club
na malapit sa tulay. Tagasamin din ito, umuupa ito sa barong-barong na nasa dulo ng
street namin. May kinuha si Babylyn sa loob ng bra at inabot sa lalaking naghatid
dito sa ikapitong-langit.
"May tip na iyan." Kay ganda ng ngiti nito sa labi.
Hindi nagsalita ang lalaki, ni hindi binilang ang pera at basta na lang iyong
ibinulsa.
"Limang daan iyan, sa'yo lang nauwi ang kita ko sa customer ko kagabi, ha!
Naku, kung di ka lang magaling, e."
Nang makaayos na ang babae ay umalis na ito.
Tapos na ang show, Purita. Tapos na, kaya dapat umalis na ako. Pero paano?
Paano ako aalis kung nandon pa rin iyong lalaki sa dadaanan ko? Paano ako
dadaan kung nandon pa siya? Bakit nga ba hindi pa umaalis ang lalaking iyon? Anong
problema niya?
Nakalapat ang isang palad niya sa pader habang nakatungo ang ulo. Tila pagod.
Ah, baka binabawi pa ang naubos na lakas.
Hindi ko alam pero naku-curious ako sa itsura niya. Oo nga at mukhang maayos
ang bulto ng katawan niya at matangkad siya, pero kilala ko si Babylyn. Mapili ang
babae sa kabila ng trabaho nito.
Maganda at sexy si Babylyn. Sikat ito sa club, pinipilahan ng mga pulis at mga
driver ng bus at jeep. Mabenta ito. Kaya nakaka-curious kung bakit kailangan pa
nitong magbayad para sa panandaliang aliw samantalang ito pa nga ang binabayaran.
Baka naman ubod ng gwapo ang lalaking ito?
Ah, siguro dahil nga sa magaling. Sa bibig na rin ni Babylyn nanggaling na
magaling nga raw talaga. E ano bang paki ko kung magaling siya?
Ang dami kong problema sa buhay para pati ang performance niya sa standing-
position ay problemahin ko pa!
Ang balak ko ay aalis na ako at sa kabilang daan na lamang dadaan kung di ko
lang nakitang lumingon ang lalaki sa gawi ko. Tila ba nakita niya ako. Hindi ko
alam kung bakit pinanlamigan ako ng katawan kahit pa hindi ko naman sigurado kung
sa akin talaga siya nakatingin.
Nakita niya ba ako?
Muli akong naupo at nagtago. Nang silipin ko siya ay nakatingin pa rin siya
gawi ko. Shet! Mukhang nakita niya nga ako!
Diyos ko naman! Baka isipin niya na kanina pa ako nakasilip dito. Well, totoo
naman iyon, pero kahit na! Nakakahiya! Kahit pa ang ginawa ng mga ito ang talagang
nakakahiya!
Pero kadalaga kong tao tama bang panoorin ko ang kahalayan nila? Mali pa rin
ako! Pero bakit ba kasi ayaw niya pang umalis?!
Lalo akong nagtago. Parang magigiba ang dibdib ko sa bilis ng tibok ng puso ko.
Pero mukhang hindi naman niya talaga ako nakita dahil hindi naman niya ako
nilapitan o pinansin. Pinalipas ko ang ilang minuto habang nakatungo. Siguro naman
sa tagal ko rito sa tinataguan ko ay nakaalis na ang lalaki. O kung sakali man na
naroon pa siya at lumitaw ako ay hindi niya na iisiping kanina pa ako naririto.
Isa...
 Dalawa...
Tatlo...
"Ay!"
Bigla akong tumayo, ang kaso ay tumama ang ilong ko sa kung saan. Nang
tumingala ako ay daig ko pa ang magnanakaw na nahuli sa akto.
"Anong ginagawa mo rito?" Malamig at buong boses ang nagsalita sa harapan ko.
Namilog ang mga mata ko. Anong ginagawa niya rito? Bakit nasa harapan ko siya?!
Shet! Bumangga pala ang mukha ko sa dibdib ng lalaking kaharap ko!
Napaatras ako sa takot. Sa pag-atras ko ay nabigyan ko ng daan ang liwanag sa
lamppost para makatawid iyon sa mukha ng lalaki.
Ang unang luminaw sa paningin ko ay ang nagtatagis niyang mga ngipin, kasunod
ay ang kulay berde niyang mga mata.
Para akong tanga habang nakatingala at nakanganga sa kanya. At mas lalo pa
akong napatanga ng makilala ko siya.
"X..." anas ko.
Siya iyong crush ko!

JAMILLE FUMAH

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

Chapter 1

Bakit ang asim ng kili-kili ko?

Sinundot-sundot ko ito saka inamoy ang daliri ko. Maasim talaga. Bakit kaya?
Kakaligo ko lang naman nong isang araw, ah?
Nakakainis kasi, palagi na lang may tao sa poso kaya hindi ako makaligo.
Palaging mahaba ang pila ron, hindi ako makasingit. Hindi kaya ng oras ko. May
tubig naman kaming imbak sa banyo, ang kaso ay kulang pa iyon para sa mga pinsan
ko.
Hinagilap ko ang lumang bra na palagi kong suot. Hindi pa naman iyon mabaho,
mata-tiyaga pa ng isa pang gamitan. Hay, naku, kelan ba kasi ako pamamanahan nila
Kristy ng bagong bra at panty!
Magpapasko na, sana naman maisipan ng mga pinsan ko na ambunan ako ng grasya.
Kahit pinaglumaan lang nila ay maligaya na ako.
"Purita!" Sigaw ni Laarni, isa sa mga pinsan ko.
"Sandali! Bababa na!" Agad kong pinahiran ng lumang tuwalya ang aking basang
katawan. Kagagaling ko lang kanina sa labas at tumulong sa pagtitinda ng kakanin sa
kanto. Nakaharap na ako sa electric fan pero nanlalagkit pa rin ako. Sa sobrang
init kasi ng panahon kaya pawis na pawis ako. Parang hindi magpapasko kapag
tanghali, napakainit pa rin.
Ipinusod ko ang buhok ko gamit ang goma na napulot ko kanina sa kalsada. Bumaba
ako sa kahoy naming hagdan at tumuloy sa maliit naming kusina.
Naabutan ko ron ang Tres-Marias; sina Kristy, Miranda at Laarni. Halos
magkakasunod ang edad ng tatlo at hindi nalalayo sa edad ko. Ang tatlong anak na
babae nina Tiya Jingjing at Tiyong. Si Tiyong talaga ang kamag-anak ko, kapatid
siya ng nanay ko. Sa kanila na ako tumira matapos akong maulila.
"Magsaing ka na at uuwi na sina Tatay," nakasimangot na utos sa akin ni Laarni.
Nakangudngod ito sa second-hand Cherry Mobile CP na regalo rito ni Tiyong.
Tumango ako at lumapit sa lababo para maghugas ng kaldero at magsaing.
"Pagkatapos mong magsaing, mag-igib ka," utos naman ni Miranda. "Maliligo ako,
magsisimba ako mamaya, e." Busy naman ito sa pagbabasa ng horoscope sa hawak na
diyaryo.
"Ku, ang sabihin mo ay makikipagdate ka lang kay Mumog!" ani Kristy na busy
naman sa pagpe-pedicure sa sarili.
Inis na nilingon ito ni Miranda. "Pwede ba, wag mo siyang tawaging Mumog,
Marvin ang pangalan niya! Marvin Jose Ikalawa! Ang ganda-ganda ng pangalan e
pinapapangit mo!"
"Aba, ako ba ang bumansag sa kanya ng Mumog?" iritang dinuro ni Kristy ng
pusher ang kapatid. "Kasalanan ko ba na sa taba ng pisngi niya ay mukha siyang
palaging nagmumumog?"
Umirap lang si Miranda.
"Wala ka kasing taste, e!"
"Bat ikaw meron?"
"Aba oo naman! Anong binatbat ng Mumog mo sa X ko?"
Natigilan ako ng marinig ang pangalan ni X.
"Green eyes, gwapo pero wala namang pera! Puro yabang lang!" Umikot ang bilog
ng mga mata ni Miranda. "E si Marvin ko? May bigasan ang nanay sa palengke! May
pera! May pampalamon sa akin pag nagkatuluyan kaming dalawa!"
"Asus!"
"O di ba totoo? Anong ipapakain sa'yo ni X e wala naman iyong trabaho! Wala
pang pinag-aralan. Tambay, minsan snatcher. E nakikitira nga lang iyon kina Marvin
ko, e!"
Humalakhak si Kristy. "Hinding-hindi mo siya masisira sa akin!"
Napailing na lang ako. Bakit kung magsalita si Kristy ay parang may unawaan
sila ni X? E gayong ni sulyapan ay hindi nga nito masulyapan kahit ang split-ends
ng pinsan ko.

Napaigik ako ng tumama sa ulo ko ang lumang toothbrush na

gamit ni Kristy sa paglinis niya sa kanyang kuko. Ibinato niya pala iyon sa ulo
ko.
"Anong iniiling-iling mo diyan?" Singhal niya sa akin. "Chismosa ka!"
Napatungo ako. "H-hindi naman ako nakikinig sa inyo..."
"Sus! Hindi raw!" pumalatak si Kristy. "If I know, may crush ka kay X. Akala mo
di ko alam, ha?" Lumapit siya sa akin at tinuktukan ako.
Oo crush ko naman talaga si X, pero natapos ang pagkaka-crush ko sa kanya ng
makita ko siya kagabi na gumagawa ng milagro. Sa isip-isip ko. Pero natapos na nga
ba talaga ang pagkaka-crush ko sa kanya?
Muli akong tinuktukan ni Kristy. "Anong iniisip mo, ha?! Wag kang malandi, ah!
Hindi ka maganda! Hinding hindi ka magugustuhan non, itsura mo!"
"Naku, hayaan mo nga iyang si Purita!" ani Miranda. "Di dapat pinagpapansin
iyan!"
"Kainis, e! Ayoko pa naman sa lahat iyang nakikinig siya sa usapan nating
magkakapatid. Inggitera iyang negrang iyan, e."
Tumayo si Kristy at tinuktukan ako. "Bilisan mo na nga magsaing at magtinda ka
na ng sampaguita sa simbahan! Nababanas ako sa mukha mo!"
Nakatungong tinapos ko na lang ang pagsasaing. Kung di ko lang inaalala ang
tiyuhin ko ay baka sinahugan ko na ng Zonrox itong sinasaing ko.
Okay lang naman na laitin ako, e. Okay lang, pero sana naman laitin ako ng
hindi ko kasing pangit. E iisa lang naman ang hulma ng mga mukha namin dito.
Lumamang lang talaga sila sa akin ng ilang paligo.
...
"NIREGLA ka na?"
Napalingon ako kay Maricel. Issue talaga sa kanya ang regla, palibhasa ay
nagmamadali siyang magdalaga.
Tatlo kaming magkakaibigan. Ako, si Maricel at si Osang. Tuwing hapon ay
naririto kami sa simbahan para maglako ng sampaguita. Pero sa aming tatlo ay ako
lang ang pinalad na magkaron ng bahay na matutuluyan, silang dalawa ay sa tulay
lang nakatira.
 "Oy, may regla ka na ba? Ako kasi I'm filing olredi na magkakaron na 'ko."
Hindi ko sinagot si Maricel. Ang alam ng mga kaibigan ko, kaedad lang nila ako.
Pero ang totoo ay maliit lang ako pero mas matanda ako sa kanila. Kinse na ako.
Noong nakaraang-nakaraang taon pa nga ako dinatnan.
"Oy, alam niyo ba, ibi-break ko na iyong syota kong si Berting."
"Bat naman?" tanong ni Osang.
"Ni hindi man lang kasi naalala na monthsary namin kahapon! Naghihintay pa
naman ako ng regalo," nakangusong sabi ni Maricel. "Umasa ako, he broking my hart,
you knows."
"Ikaw, Purita? Bat ang tahimik mo?" tanong sa akin ni Osang.
Hindi ako kumibo. Kaibigan ko sila pero hindi ko magawang ipagkatiwala sa
kanila ang nakita ko kagabi.
"Oy, nililigawan ka na ba ni X?" baling ni Maricel kay Osang.
Nanigas ang leeg ko.
"Di, ah!" Tumawa si Osang. Parang may kalakip na kilig ang boses niya.
Bakit ganon? Bakit naiinis ako sa kanya sa isiping kinikilig siya kay X?
"Weh? E hayun at laging malagkit ang tingin sa'yo. Kung ako sa'yo, ikaw na lang
ang manligaw."
Nakita ko ang pamumula ng pisngi ni Osang, lalo tuloy akong nakaramdam ng inis
sa kanya. Kung noon ay halos ako pa ang magtulak kay Osang para kay X, ngayon ay
hindi na. Naaasar na kasi ako kay Osang, obvious naman kasi na type niya si X pero
nag-iinarte pa siya.

"Uy, lapitan mo na kasi si X. Ikaw na ang magtapat," susog

ni Maricel.
"Alam niyo naman na bantay-sarado ako ng kapatid ko!" sabi ni Osang. "O sige,
alis na ako. Baka hinahanap na ako ni bunso, e."
Naiwan kaming dalawa ni Maricel. Pero mayamaya lang ay nagpaalam na rin si
Maricel na aalis. Ang nangyari ay naiwan akong mag-isa dito.
Naiiling na nagsimula na akong maglakad ng biglang magkagulo ang mga tambay na
kabataan sa kalsada.
"Si X! Si X!"
"Ayan na naman si Pogi!" impit na sabi ni Buninay, single mother sa edad na
disi-siete at tindera ng kandila sa gate ng Quiapo Church.
Ganito palagi...
Tuwing dadating siya kasama ng kanyang tropa ay tila mga insektong nagpupulasan
ang mga tambay. Big deal sa kanila tuwing dadating ang lalaking may kulay berdeng
mga mata.
Siguro dahil sikat siya sa lugar namin. Siguro dahil misteryoso at
kinatatakutan siya.
Isang araw ay bigla na lang siyang lumitaw sa lugar namin, at doon na
nagsimulang magulo ang lahat. Wala ng siga na pwedeng mag-angas kapag nandiyan siya
at ang tropa niya.
Hindi naman malaki ang katawan ni X, matangkad lang talaga siya. Pero mahusay
itong mangarate. Ewan ko, hindi ko pa naman siya nakikitang nakikipag-basag-ulo,
sabi-sabi lang ang naririnig ko. Kapag kasi may gulo ay may ibang tao na
nakikipagbugbugan para rito.
Kumbaga ang dami nitong alipores na handang prumotekta rito. At kahit ang ibang
frat sa lugar namin ay kampi kay X at handang protektahan ito kung kailangan. Hindi
ko alam kung paano niya nabilog ang mga ulo ng mga tao sa lugar namin, pero isa
lang ang sigurado ko... Nakakapanghina ang titig ng kulay berde at malamig niyang
mga mata.
Lumitaw si X kasama ang tatlong tropa nito na sina Piyot, Mumog at Berting. May
mga itsura naman ang tatlo, pero nangingibabaw talaga si X.
Kinabahan ako ng mapatingin siya sa gawi ko. Itim na T-shirt ang suot niya at
checkered na cargo shorts. Magulo ang kanyang buhok ngunit hindi iyon nakabawas sa
napakalakas na appeal na meron siya.
 Naalala niya kaya ako? O nakilala niya kaya ako kagabi?
Natatandaan niya ba ang mukha ko? Bigla na lang kasi akong nanakbo kagabi dahil
sa takot ko.
Hindi ko alam kung saan ako takot, basta nanakbo lang ako. At hanggang
makarating ako sa bahay namin ay kumakabog pa rin ang dibdib ko.
Nagmabilis ako sa paglalakad at umiwas ng tingin sa kulay berde niyang mga
mata. Kinakabahan ako, kahit hindi ko kasi siya tingnan ay ramdam ko na nakasunod
siya sa akin ng tingin.
"Hoy, Purita!" Boses ni Mumog.
Napatingala ako ng harangin ako ng tropa ni X. Nang sulyapan ko si X ay tahimik
lang siya habang walang kurap na nakatingin sa mukha ko. Ilang na ilang tuloy ako.
"Don muna tayo!" Inginuso ni Mumog ang likod ng simbahan.
"Ha? B-bakit?"
"Tara na! Saglit lang naman, e." Hinila ako ni Mumog.
"N-naku, di pwede. Hinahanap na ako sa... sa amin..." nauutal na sagot ko. Ayaw
ko sa likod ng simbahan dahil madilim doon.
"Ows? Ikaw hahanapin? Wala namang pake sa'yo mga pinsan at tiyahin mo, eh!"
Tinawanan ako ni Mumog saka ako kinaladkad papunta sa likod ng simbahan.
Nakasunod sa amin si X at ang dalawa pa sa tropa niya.
"Ano bang kailangan niyo sa akin?!" Pinilit kong maging matapang at hinarap
sila— maliban kay X. Hindi ko kasi kayang salubungin ang nakakapanlambot niyang
tingin.

"May sasabihin lang si X sa'yo," ani Berting.

Ha? Nagpanic ang mga lamang loob ko. Sasabihin? Anong sasabihin niya sa akin?!
Nakita ko ng senyasan ni X ang tatlo, bigla na lang umalis ang mga ito hanggang
sa maiwan kaming dalawa rito. Napalunok ako ng magsimula siyang lumapit sa akin.
Kabado ako at para na akong hihimatayin.
"A-anong sasabihin mo sa... sa akin...?" Kandabuhol ang paghinga ko.
"Bakit ka tumakbo kagabi" walang emosyong tanong niya sa akin.
Para akong nakarinig ng nag-aawitang mga anghel na marinig ko ang malamig at
buo niyang boses. Bihira lang ang nakakarinig sa boses ni X. Sa kaso ko, dalawang
beses ko ng narinig ang boses niya. Pwede na ba akong mamatay non?
Napalunok ako. Para kasing mas lalong gumaganda ang mga mata niya habang
pinakatititigan ko ito.
"Rita."
Ha? Ano raw?
Nakailang lunok ako habang nakatulala sa guwapo niyang mukha. Hindi kasi ako
makapaniwala sa narinig ko. Talaga bang tinawag ako ni X sa tunay kong pangalan?!
"Sagutin mo," utos niya.
"Ha?" Napakurap ako. "A-ano kasi... napadaan lang talaga ako ron. Hindi ko
naman kayo nakita ni Babylyn, e. Ni hindi ko nga alam kung ano ang ginawa niyo ron
at..." Natigilan ako.
Natigilan ako. Paano kasi ay parang tumaas ang sulok ng bibig ni X.
Parang ngumiti siya?
Shet! Ngumiti siya!
Ngumiti nga siya!
Ang simpleng ngiti niya ay nauwi sa pagtawa. Lalo akong natulala sa kanya.
Mahina lang ang tawa niya pero parang daig ko pa ang tumama sa lotto ng marinig ko
ito.
"X..." anas ko. Manghang-mangha ako.
Kung guwapo siya kapag seryoso, ay higit pala kapag ganitong nakangiti at
tumatawa siya. Jusko! Mukhang ako palang ang nakakita ng transformation niyang ito.
Pwede na talaga akong mamatay!
At kung malalaman man ito ng pinsan kong si Kristy, malamang na mapapatay
talaga ako non!
Tumigil siya sa pagtawa at saka tumingin sa akin. Wala na ang kalamigan sa mga
mata niya. Wala na rin ang kaba at takot ko, lahat iyon ay napalitan na ng kaiga-
igayang pakiramdam na hindi ko magawang pangalanan.
"B-bakit ka tumatawa?" At bakit ang pogi-pogi mo?
"Kung makatingin ka kasi, parang kakainin kita." Pinisil niya ang ilong ko
sanhi para manigas ako sa pagkakatayo.
Malapit na akong mawalan ng malay. Hindi ako handa sa mga nangyayari. Hinawakan
niya ba talaga ako?
"Gusto ko lang sabihin sa'yo, may dahilan kaya nangyari samin iyon kagabi ni
Babylyn."
Ha? Bakit siya nagpapaliwanag sa akin?
Umiwas siya ng tingin. "Iyon lang. Iyon lang ang sasabihin ko,"
Tumango ako kahit naguguluhan pa rin.
Sumeryoso na ulit siya. "Umuwi ka na, gabi na."
"Kailangan ko pang tumulong sa lomihan..." wala sa loob na sambit ko.
Kumunot ang noo niya. "Kaya ala-una na kagabi ay nasa labas ka pa? Doon ka ba
nanggagaling?"
"Oo..." bakit ba siya interesado?
"Magkano ang kinikita mo ron?"
"Ha?"
"Magkano ang kinikita mo ron?" ulit niya, parang naiinis. Ang iksi naman pala
ng pasensiya. Pabago-bago ang mood.
"Trenta..."
Dumukot siya sa bulsa niya. Nagulat ako ng kunin niya ang kamay ko ay at ilapag
doon ang buong isang daang piso.
Namilog ang mga mata ko ng tingalain ko siya. "P-para saan 'to?"
"Bayad ko sa'yo para umuwi ka na." Pagkasabi non ay tinalikuran niya na ako.
Tulala akong napasunod ng tingin sa kanya.
Huminto siya ngunit hindi lumingon. "Wag mo akong suwayin, malalaman ko kapag
hindi ka pa umuwi."
Wala na si X pero tulala pa rin ako. Wala sa loob na napatingin ako sa kamay ko
na sinayaran ng kamay niya kanina. Parang naiwan pa ron ang init ng balat niya.
Ang mga labi ko ay unti-unting napangiti hanggang sa tuluyan na akong
mamilipit. Sorry my dear hand, mukhang hindi kita huhugasan ng ilang linggo!
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 2

Chapter 2
BAKIT kaya ang pula ng mga labi niya? Siguro kasi hindi siya naninigarilyo? O
dahil may lahi siya? Kasi green ang mga mata niya, malamang na anak siya ng
foreigner. Pero bakit nasa kalye siya?
Bakit kailangan niyang makitira sa tropa niya? Di ba dapat kung anak ka ng
foreigner ay mayaman ka? O kaya naman kahit paano ay may suporta ka mula sa bansa
na pinanggalingan ng kung sino man sa magulang mo na banyaga?
Ang dami kong tanong.
Pero nililibang ko lang talaga ang sarili ko. Ayoko kasing maalala iyong nakita
ko sa eskinita nong nakaraang linggo. Hindi ko maintindihan kung bakit naiinis ako
sa isiping katulad din pala siya ng ibang batang kalye, nagbebenta ng laman.
"Pero sabi niya may dahilan siya kaya niya ginawa iyon?"
"Huy, Purita!"
Nang tingnan ko si Maricel ay nakangisi siya sa akin. Kaming dalawa lang dito
sa may lumang fountain, katatapos lang namin magtinda ng sampaguita.
"Anong sinasabi mo diyan? Nagsasalita kang mag-isa, aning-aning ka na ba?"
"Ha?"
"Nong nakaraan ka pa ganyan, ah!" Pinitik niya ako sa noo. "Kung di ka tulala,
nagsasalita kang mag-isa. Kahit nga sa pagtitinda ng sampaguita ay tulala ka."
"May iniisip lang kasi ako..." nakatungong sagot ko.
"Weh? In lab ka ano?"
"Uy, ano ka ba!"
"O bat namumula ka?" Tumawa si Maricel. "Akalain mo, kahit maitim ka, namumula
ka rin pala!"
"Nagsalita ang di maitim!"
Niyakap ako ni Maricel. "Kaya nga mas lab kita kesa kay Osang, tayo kasi ang
magkakulay!"
Napahagikhik ako. Gumanti ako ng yakap sa kanya.
"Wag kang maingay kay Osang, ah?" sabi pa niya. "Baka magselos!"
"Naku, wag siyang magselos! Tayo ang dapat magselos sa kanya kasi mas maganda
siya kesa sa ating dalawa!"
Umikot ang bilog sa mga mata ni Maricel. "Ay diyan ako hindi makakapayag! Mas
maitim lang ako sa kanya, pero may maganda ako!"
Nagkakatawanang nag-apir kami. Nang maglakad kami ni Maricel papunta sa gate ng
simbahan ay naroon na si Osang. Ubos na rin ang paninda nitong sampaguita.
Nakangiti siya habang kumakaway sa amin.
Hindi ko maiwasang hindi makaramdam ng inggit sa tuwing nakikita ko siya. Kahit
kasi pare-pareho kaming laking kalye ay di hamak talaga na mas maganda siya kesa sa
amin ni Maricel.
Kahit mahirap at payat ay makinis at mapusyaw ang kutis ni Osang. Kung
magkakaroon man ng kapareha si X dito sa lansangan ay si Osang lang ang karapat-
dapat na mapares sa lalaki. Noon ay wala lang iyon sa akin, pero ngayon ay hindi ko
maiwasang hindi malungkot.
Hay, bakit kasi hindi ako ipinanganak na maganda?
"Tara tambay tayo sa Plaza Miranda!" yaya ni Maricel sa aming dalawa.
"Ay hindi pwede e, uuwi na ako sa barong ko," paalam ni Osang sa amin.
"Uy, si X o!" Biglang namilipit si Maricel ng makita ang pagtawid ng naka-
sombrelong lalaki.
Kahit ako ay namilipit ng gumawi ang paningin nito sa aming tatlo. Kahit
madilim na ay tila kumikislap ang kulay berde nitong mga mata— na isa sa
napakaraming asset nito.
Saan siya nakatingin? Sa akin ba?
Sakto sa pagtawid ni Osang ang pagtigil ni X sa kalsada. Tila ba hinintay ng
lalaki na makatawid si Osang, bagay na napansin namin ni Maricel.

"Kompirm! May gusto nga si X kay Osang!" Nakabungisngis na

hinila ako ni Maricel pabalik sa gate ng simbahan.
Hindi ako kumibo. Naiwan kasi ang mga mata ko sa kinaroroonan ni X. Hatid-tanaw
pa niya ang papalayong babae. Confirmed nga!
Confirmed. Ang sakit.
Bakit ako nasasaktan kung crush lang naman ang nararamdaman ko sa kanya?
O baka kasi umasa ako dahil binigyan niya ako ng isang daang piso na para bang
concerned siya sa akin? Nakakainis. Bat ko ba kasi tinanggap ang pera niya? Nang
dahil tuloy sa isang daang iyon, nagkaroon ako ng isang daang rason para umasa
ngayon.
Balak ko na sanang bawiin ang paningin ko kay X ng lumingon siya sa gawi ko.
Para akong daga na nahuli ng pusa. Mabilis akong nagbawi ng tingin sa kanya.
Ang kaso ay kahit hindi na ako nakatingin kay X ay ramdam ko na nasa akin pa
rin ang mga mata niya. Na para bang sinusuri niya pati ang ikailaliman ng pagkatao
ko.
Posible palang kahit malayo ang tumitingin sa'yo ay maramdaman mo ang
intensidad ng paningin niya? Kasi ganon ang nararamdaman ko ngayon. At kinakabahan
ako!
Siniko ako ni Maricel. "Kung ayaw mong sumama sa plaza, una na ako, ah?
Magkikita rin kasi kami ron ni Berting my labs."
 Nanghihina akong tumango at malungkot na hinatid ng tingin si Maricel.
Nang makaalis si Maricel ay wala sa loob na napasandal ako sa pader na malapit
sa akin. Nagtago na rin ako sa mga nagtitinda sa paligid para makawala na ako sa
mga mata ni X.
Ayoko sanang mag-assume, pero anong magagawa ko? Kahit pigilan ko ang sarili
ko, nagrerebelde ang puso ko.
...
PINITIK ko ang luma kong relo, ang sabi rito ay alas siete pa lamang. Akalain
mo iyon, kahit purita ako ay meron akong relo? Regalo ito sa akin ng tiyo ko noong
nakaraang pasko. Kahit pa mumurahin lang ito ay hinding-hindi ko ito ipagpapalit sa
kahit na ano. Ito lang ang kayamanang meron ako.
"Hay naku, Tiyo Miguel, kung di ko lang inaalala na wala kang kakainin ay hindi
pa ako uuwi!" Malamang kasi na hindi pa nagsasaing ang magagaling kong pinsan.
Ako talaga ang kumikilos sa bahay. As in ako lahat. Mamumuti ang mga mata namin
kung aasa ako sa kanila.
Kung di ko lang talaga mahal si Tiyo Miguel, e. Naiinis na tinadyakan ko ang
nadaanan kong lata ng sardinas.
Ang totoo niyan, parang ayaw ko ng umuwi. Nahihirapan na kasi ako. Nahihirapan
na ako sa trato sa akin ng tiyahin at mga pinsan ko. Kung ituring kasi nila ako ay
daig ko pa ang hindi nila kamag-anak.
Hindi ko maintindihan kung bakit sila ganon. Buong buhay ko ay ginawa ko naman
ang lahat para mahalin nila ako. Lahat ng utos nila ay wala akong reklamo. Pero mas
maayos pa nilang tratuhin iyong aso ng kapit-bahay namin kesa sa akin.
Tinalunton ko ang makitid na daan papasok sa looban. Ito iyong short cut na
laging walang dumaraan. Mabaho kasi rito saka madalas daw na tinatambayan ng mga
adik. Pero mabuti at wala namang adik dito ngayon.
Takot ang mga adik kay X. Siguro ay minarkahan na ng lalaking iyon ang lugar na
ito kaya wala ng nagagawi rito.
"Baka nga..." mahinang usal ko.
Naalala ko na naman tuloy iyong nakita ko nong nakaraang linggo. Ipinilig ko
ang aking ulo. Wala akong pakialam don, pero kay Osang, meron. Mas nagseselos ako
sa kaibigan ko kesa don sa pokpok na Babylyn na iyon.
Selos? Napahinto ako sa paglalakad.
Ako, nagseselos? Anong karapatan kong magselos?
Wala kahit binigyan niya ako ng isang daan at kahit nagpaliwanag siya sa akin
tungkol kay Babylyn. Wala talaga. Ayokong umasa, masakit mabigo.
"Pauwi ka na?"
Natigilan ako sa paghakbang ng mula sa dilim ay lumitaw ang isang anino ng
matangkad na lalaki. Nakasuot siya ng itim na sombrelo.
Nang tumingin siya sa akin ay nakita ko ang malamig at kulay berde niyang mga
mata na naging sanhi para maging eratiko ang tibok ng puso ko. Napalunok ako. Anong
ginagawa niya rito?
Humarang siya sa daraanan ko habang nakapamulsa sa suot niyang tattered pants
na tinupi hanggang sa tuhod. Ngayon ko lang napansin na kulay puti ang suot niyang
kamiseta.
"A-anong ginagawa mo rito?"
Hindi siya kumibo. Nakatingin lang siya sa akin na para bang kinakabisado niya
ang bawat detalye ng mukha ko.
Lumampas ang tingin ko sa balikat niya kasi baka may kasama siya. Baka may
gagawin na naman siyang milagro rito sa eskinita. Pero wala akong nakita na kasama
niya.
"Nagugutom ako, mag-lomi tayo," walang emosyon na sabi niya.
"Ha?"
"Wag ka munang umuwi, samahan mo muna ako."
Bago pa ako makapag-react ay inakbayan niya na ako at iginaya palabas ng
eskinita.
Daig ko pa ang tuod habang nasa ilalim ako ng matigas niyang braso, at ang
katawan ko ay nakadikit sa mainit niyang tagiliran. Literal akong nakanganga habang
kanda-talisod na nakasunod sa bawat paghakbang niya.
 Nasa tapat na kami ng Lugawan at Lomihan ni Mang Pilo ng magbalik ang huwisyo
ko. Nanlalaki ang mga matang humiwalay ako sa kanya. Ramdam ko ang pagapang ng init
sa pisngi ko kaya alam kong namumula ako.
"B-bakit..." kanda-utal na sambit ko.
Nang tingnan niya ako ay tila natutuwa siya sa itsura ko. Tumaas pa ang sulok
ng natural na mapupulang labi ni X.
"Kakain lang tayo, pagkatapos saka kita ihahatid sa inyo." Kaswal na inalalayan
niya akong makaupo sa kahoy na upuan.
Ano bang nangyayari? Hindi pa rin kasi ako makapaniwala!
Hanggang sa makatapos siyang kumain ng lomi ay tulala pa rin ako. Ipinabalot na
lang ni X ang lomi ko saka niya ako inalalayang maglakad pabalik sa eskinita. Ni
hindi ko namalayan na nasa tapat na ako ng bahay namin.
"Pasok na..." bulong niya sa tainga ko na nagpatayo sa lahat ng balahibo ko sa
katawan.
Bakit ganon? Bakit kailangan niya pang bumulong? Hayan tuloy at para akong
nakiliti sa init ng hininga niya na tumama sa balat ko!
"Okay ka lang ba?" naaaliw na tanong niya. Ang kulay berde niyang mga mata ay
tila bituin sa dilim.
Napakurap ako habang nakatingala sa kanya.
Kinuha niya ang kamay ko at may inilagay siya ron. Nang tingnan ko iyon ay
isang buong papel na isang daan ang nasa ibabaw ng palad ko.
"P-para saan na naman ito?" Hindi ko na mabasa ang emosyon niya ngayon. Bumalik
siya sa pagiging seryoso habang nakatungo sa akin.
"Para sa'yo."
"Ha?"
"Gusto kong matulog ka na at magpahinga. Ayoko na lalabas ka pa mamaya para
magtrabaho. Malalaman ko kapag lalabas ka."
Nang tumalikod siya ay habol ko siya ng tingin ko. Pero hindi pa siya
nakakalayo ng lingunin niya ako. Hindi ko alam kung ano ang nangyari, at kung
paano, pero biglang tumigil ang pag-inog ng mundo.
Kaya pala, nginitian niya kasi ako.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

Chapter 3

NGINITIAN NIYA AKO!

'Tapos binigyan niya ulit ako ng isang-daan! Type niya ako! Kras ako ni kras!
Best feeling! Shet!
Hindi mapalis-palis ang pagkakangiti ko habang isinisilid sa plastic na baunan
ang galunggong at kanin na babaunin ng tiyo ko sa trabaho.
"Ang saya-saya natin, ah!"
Nginitian ko si Tiyo Miguel. "Hindi naman, Tiyong. Sige po, pasok na kayo. Mag-
ingat po kayo." Inabot ko sa kanya ang baon niya.
"Mag-iingat ka rin, Rita!" Hinagkan niya ako sa noo saka siya lumabas ng pinto.

Linggo ngayon pero may pasok pa rin sa construction si Tiyo Miguel. Ang Tiya
Jingjing ko naman at mga pinsan ay nasa palengke ngayon at namimili ng pang
Christmas party. E ano ngayon kung may a-attend-an silang Christmas party sa
baranggay? Hindi ako naiinggit sa kanila. Masyado akong masaya ngayon para
makaramdam ng kahit anong inggit.
Namimilipit na naupo ako sa lumang stool. Kahapon ay isang daang rason lang ang
meron ako para umasa. Ngayon ay dalawang daan na!
"Eeee!" impit akong tumili habang napapa-padyak pa.
 Magkakaanak ako ng green eyes! Malalahian ako ng foreigner! May forever!
"Ako na sabi, kaya ko naman, e!"
Natigilan ako sa pag-harot ng marinig ko ang boses ng kaibigan kong si Osang.
Sumilip ako sa bintana at doon ay nakita siyang nakatayo sa tapat ng poso na nasa
gilid ng bahay namin. Hindi ko na sana siya papansinin kung di lang sa nakita kong
lalaki na nasa harapan niya, sa lalaki ang nagbobomba para sa kanya.
"Ako na sabi. Kaya ko naman magbomba, e..." Nakalabi si Osang habang pinapanood
ang walang kibong lalaki habang ipinag-iigib siya nito.
Para akong tinarakan ng matalas na kutsilyo sa dibdib at iglap na gumuho ang
mga pangarap ko ng makilala ko kung sino ang lalaking iyon. Katulad kagabi ay
nakasuot pa rin ito ng itim na sombrelo.
Anong ginagawa niya?! Nakaramdam ako ng ibayong inggit at selos kahit pa hindi
ko gusto. Kusang namayani ang galit sa katauhan ko. Pakiramdam ko ay niloko ako.
Hindi ko maintindihan... ako ba talaga ang gusto niya o ang kaibigan ko?
Paano ang dalawang daang rason para umasa ako?
O baka naman mabait lang siya sa akin dahil kaibigan ko si Osang? Baka
nagpapalakas lang siya sa akin dahil hindi naman talaga ako ang gusto niya kundi
ang kaibigan ko pala?
Malungkot na isinara ko na lang ang kurtina. Lahat ng saya na nararamdaman ko
kanina ay inilipad na sa bintana. Nag-init ang mga mata at nanlabo ang paningin ko.

Nang kumurap ako ay saka ko lang na-realize na lumuluha na pala ako.

...
HINDI ko kinikibo si Osang sa buong oras na magkakasama kaming magkakaibigan sa
pagtitinda ng sampaguita. Malungkot na lumayo si Osang sa amin ni Maricel. Siguro
ay naramdaman nito ang kalamigan ko sa kanya.
"Galit ka ba kay Osang?"
Hindi ko sinagot si Maricel.
"Uy, galit ka ba sa kanya?" Siniko niya ako. "Hindi mo siya pinapansin, e.
Iniiwasan mo pa siya."
"Pagod lang ako..." mahinang sabi ko. Lumakad na rin ako palayo dahil ayaw ko
ng usisain pa ako ni Maricel.
Nakokonsensiya ako dahil mabait naman si Osang. Pero anong magagawa ko?
Nasasaktan talaga ako kapag nakikita ko siya.
Kaya ng mag-a-alas sais na ng hapon ay humiwalay na ako sa kanila. Ganitong
oras kasi darating si X.
Alam ko na ang schedule ni X. Sa inaraw-araw ay ganoon ang siste niya. Kapag
magdidilim na ay darating na siya sa simbahan kung saan kami nagtitinda ng
sampaguita. Susulpot siya ron at kunwari ay tatambay, iyon pala ay babantayan si
Osang.

O di sila na! Bagay sila! Magsama sila! Basta wag nila

akong guguluhin sa buhay ko!
Kung lalayo ako, e di makikita ni X na wala siyang aasahan sa akin kung sakali
man na gugustuhin niyang magpalakad. Don siya kay Maricel magpalakad at wag sa
akin! Mabuti na lubayan niya na ako bago pa ako tuluyang mahulog sa kanya.
Ang kaso ay hulog na hulog na ako. Ang sakit-sakit.
Dinibdiban ko ang sarili ko. "Letseng pusong 'to, ang harot-harot!"
Hindi pa ubos ang paninda ko pero naglakad na ako pauwi. Bahala ng mapagalitan
ako sa bahay dahil bente lang ang kinita ko. Di bale ng mabulyawan ako ng tiyahin
ko. Ang importante, hindi sasakit ang puso ko. Pero masakit na. Masakit na masakit
na!
Tapos kahit wala naman si X sa harapan ko ay parang nakikita ko siya. Ganito ba
talaga ma-in love? Kahit saan makikita mo ang mahal mo?
Iyong naglalakad ka lang tapos biglang akala mo ay nasa harapan mo siya at
nakatingin sa'yo—
"Hindi pa ubos iyan, ah?"
 Napatingin ako sa hawak kong sampaguita saka ko muling ibinalik ang paningin ko
sa kanya. Pormal ang mukha niya habang nakatingin sa akin.
Kumurap ako ng sampung beses. Pero nanakit na ang talukap ko sa pagkurap ay
nasa harapan ko pa rin talaga siya.
"Rita..."
"Ha?" Parang kumikiliti sa tainga ko ang pantay at malamig na tono ng boses
niya.
Namutla ako. Si X... totoo siya? Hala! Naririto nga si X sa harapan ko!
"Bat uuwi ka na?"
"Ah... a-ano kasi... g-gabi na... H-hinahanap na kasi ako sa—" Hindi ko natapos
ang sinasabi ko ng bigla niya akong hinila at kinorner sa pader.
"Dito ka muna."
Anong balak niya?! Daig ko pa ang sinilihan sa puwit sa tindi ng nerbiyos ko.
"Dito ka muna, mag-usap muna tayong dalawa."
"Hindi nga pwede kasi..." kasi baka umasa na naman ako sa wala.
"Dito ka lang." May diin na boses niya.
"A-ano bang kailangan mo?" Kandalunok ako habang nakatingala sa kanya. Kahit
hindi naman siya nakadikit sa akin ay ramdam ko pa rin ang init na nagmumula sa
katawan niya. At kahit hindi ko sinasadya ay naaamoy ko ang bango ng gamit niyang
sabong pampaligo.
Amoy safeguard na kulay green. Iyong eucalyptus flavor. Ang presko non sa pang-
amoy. Parang ang linis-linis. Parang ang sarap singhut-singhutin.
Tapos dagdag pa ang natural na amoy ni X. Amoy lalaki. Kahit may onting amoy
pawis ay hindi naman mabaho. Presko pa rin.
"Bakit ka umalis sa simbahan kanina?" malumanay na tanong niya.
Hindi ako kumibo. Ano ba ang dapat kong sabihin sa kanya?
Naglakas-loob na akong itukod ang mga palad ko sa dibdib niya para itulak sana
siya palayo sa akin pero tila ako napaso. Parang may kuryente na tumulay mula sa
dibdib niya papunta sa mga palad ko.
Imbes na lumayo ay lalo niya akong ginitgit sa pader. Nang tingalain ko ulit
siya ay nag-panic agad ako. Paano ba naman! Iyong mukha kasi niya ay ilang inch na
lang ang layo sa mukha ko!
"Ano ba?!" singhal ko sa kanya.
Hindi ko na kaya 'to! Mamamatay na ako sa tindi ng kabog ng dibdib ko!
"Dito ka lang sabi."
Nakarinig ako ng mahinang tawa sa gilid namin. Nang mapalingon ako ron ay saka
ko nakita na dumating ang dalawa sa tropa ni X; sina Berting at Mumog. Tila look
out ang dalawa niyang kaibigan sa dulo ng daan.
Nang maramdaman ko ang pagtama ng mainit at amoy mint na hininga ni X sa noo ko
ay napabalik agad ang paningin ko sa kanya. Sinikap kong magpakatatag at magalit.
Hindi na tama ito. Baka kapag nagtagal pa ako rito ay hindi ko na mapigilan ang
sarili ko sa tuluyang pagkahulog sa kanya.
"B-bakit ba ako ang ginugulo mo? Bakit hindi na lang iyong kaibigan ko!"
"Ikaw ang type ko," seryosong sabi niya.
"A-ano?" Napanganga ako sa gulat. At nakakainis dahil hindi ko rin naiwasang
kiligin.
Pero totoo ba iyong sinabi niya? Ako talaga ang type niya?
"Siraulo ka talaga!" Bago pa ako madala ng berde niyang mga mata ay itinulak ko
na siya. "Lakas-trip ka rin, 'no?! Siguro naka-rugby ka!"
Nanatiling seryoso ang mukha ni X. Napalunok ako.
"Ilang taon ka na?"
Napakurap ako. "B-bakit?"
"Nireregla na yan, mas matanda yan kay Osang!" Narinig ko sigaw ng isa sa mga
kaibigan niya.
Lalo tuloy akong nailang nang mas naging malalim ang titig niya sa akin. Baka
tuluyan ng manlambot ang mga tuhod, baka di ko na kayanin. Inipon ko ang lakas ko
sa katawan para tumuwid ng tayo.
"Uuwi na a-ako..."
"Gusto mo pang umuwi sa inyo?" Lumamlam ang kulay berde niyang mga mata.
 Umiwas ako ng tingin sa kanya. "B-baka hinahanap na ako ng tiyahin ko,
magsasaing pa kasi ako—"
"Marunong ka bang magluto ng pakbet?"
"Ha?" Ano raw?
Seryoso ang mukha niya habang nakatingn sa akin. "Sabi ko kung marunong kang
magluto ng pakbet?"
"A-at bakit mo naitanong yan?"
Hinawakan niya ang pulso ko. "Kasi kung marunong ka... aasawahin na kita."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

Chapter 4

"AASAWAHIN MO AKO?"
"Ayaw mo ba?" Nagusot ang guwapo niyang mukha.
Muli kong narinig ang tawanan ng dalawa niyang tropa.
"Wag kasing ganyan, X!" sigaw ni Mumog. "Napaghahalataan ka talagang hindi
marunong manligaw!"
Manligaw? Napakurap ako. Nanliligaw sa akin si X?
Gaga, aasawahin ka nga raw, e! Singhal sa akin ng isang parte ng isip ko.
"A-ano bang sinasabi mo?" Itinulak ko siya. "Baliw ka ba? Naka-rugby ka ba?
Nakabato ka?"
Nagtagis ang mga ngipin niya.
"Hindi ko alam kung paano manligaw." Nag-iwas siya ng tingin. Napasabunot siya
sa kanyang buhok saka mahinang nagmura.
Teka, galit ba siya?
"X..." sambit ko.
Marahan niya akong nilingon saka niya pinagmasdan ang itsura ko. "Ayaw mo ba
akong maging asawa?"
Hindi ko alam ang isasagot ko. Sa totoo lang ay biglang-bigla talaga ako.
"Hindi ka naman tinatrato nang maayos ng tiyahin at mga pinsan mo, di ba?
Umalis ka na sa inyo, sumama ka sa akin."
"H-hindi pwede..."
Muling nagtawanan ang mga tropa niya. Napikon yata si X kaya tinalikuran niya
na ako.
Pero muli siyang bumalik. Kinuha niya ang kamay ko saka naglapag ng isang daang
piso ron. "Wag kang aalis mamayang gabi."
Nang makaalis na sila ay hindi pa rin ako makapaniwala. Ako, gustong
mapangasawa ni X? Ibig sabihin ba non maganda ako?
...
NAGALIT ba siya dahil tinanggihan ko siya?
Biling-baliktad ako sa higaan. Hindi ako mapakali. Nagsisisi ako sa kapalpakan
ko kanina. Galit ba siya sa akin?
Napahiya siya sa harapan ng tropa niya kaya malamang na magalit talaga siya.
"Kainis!" Bumangon ako saka sinabunutan ko ang buhok ko. Naiinis ako sa sarili
ko dahil sa katangahan ko.
"Hoy wag ka ngang maingay, negra!" bulyaw sa akin ni Miranda. Malapit kasi ang
kutson niya sa pwesto ko. Nagising ito sa ingay ko.
Nagtakip ako ng unan sa mukha ko.
Sinubukan kong matulog pero wala talaga. Hindi ako dinadalaw ng antok. Sa bawat
pagpikit ko ay ang perpektong mukha ni X ang nakikita ko.
Hindi mawala sa isip ko ang pagbabago ng emosyon sa mga mata ni X. Kitang-kita
ko kanina ang pagkislap ng lungkot sa kulay berde niyang mga mata. May kung anong
sumakal sa puso ko ng talikuran niya ako kanina.
 Marahan akong tumayo upang hindi ako makalikha ng ingay. Hinagilap ko ang aking
tsinelas na nasa ilalim ng hinihigaan kong lumang folding bed. Nang makita ko iyon
ay marahan akong bumaba sa makitid naming hagdan.
Lalabas ako.
Lalabas ako ng bahay at wala akong pakialam kahit dis oras na ng gabi.
Kailangan kong lumabas. Ang sabi niya ay malalaman niya kung lalabas ako. Ang ibig
sabihin non ay nasa paligid lang siya.
Kailangan ko siyang makita at makausap. Hindi ako mapapalagay nito kapag hindi
kami nagkakalinawan.
Gusto kong magkalinawan kaming dalawa.
Humarap muna ako sa tapat ng salamin bago pumunta sa pinto. Sa tulong ng
liwanag ng poste ng Meralco sa labas na lumalagos sa sirang dingding ng bahay namin
ay napagmasdan ko ang aking sarili. Maluwag na lumang PE t-shirt ng pinsan kong si
Kristy saka itong lumang shorts ni Miranda ang suot ko. Ipinuyod ko ang buhaghag at
ang itim na itim kong buhok gamit ang goma.

Oo at hindi ako maputi, pero ang sabi ng Tiyo Miguel ay

maganda ang kilay at mga mata ko. Sapat na siguro iyon para maniwala ako na gusto
ako ni X.
Hindi naman sa itsura nagkakatalo e, sa personalidad. At masarap kayang jowain
ang mga tulad kong masayahin.
Pinakialaman ko ang pulbo na nasa estante at pinulbuhan ang naglalangis kong
mukha. Binasa ko naman ng laway ang mga labi ko para mawala ang pagbibitak-bitak
non. Nang masiyahan na ako sa ayos ko ay saka na ako lumabas ng bahay.
Hindi ko maipaliwanag ang pananabik sa puso ko sa mga oras na ito habang
naglalakad ako sa madilim na eskinita.
Hindi pa ako nakakalayo ng makarinig ako ng palatak. Isang mahinang 'tsk' sa
gilid ko.
"X?!"
Imbes na matakot ay natuwa ako. Alam ko naman kasi na siya iyon.
Lumingon ako at hindi nga ako nagkamali. Siya nga ang nakasandal sa pader
habang nakapamulsa sa suot na cargo shorts. Nakasuot siya ng sombrelo at sa dilim
ay kumikinang ang maliit niyang hikaw sa kaliwang tainga.
"Bakit nandito ka?" Lumakad siya palapit sa akin. Salubong na naman ang
makakapal niyang kilay.
Hindi ko naiwasang mapasinghap ng masalo ko ang kagandahan ng kulay kagubatan
niyang paningin. Napaka-perpekto non sa ilalim ng liwanag ng buwan.
"Rita," mariing bigkas niya sa pangalan ko.
"Ikaw ang bakit nandito?" usal ko. Hindi ko na maitago ang init sa puso ko.
Sa mga oras na ito ay gusto ko siyang yakapin, singhutin ang amoy niya at
pakinggan ang tibok ng puso niya.
Hindi siya sumagot.
Alam ko ang sagot. At kinikilig ako. Nandito si X dahil binabantayan niya ako.
Sinisigurado niya na hindi ako lalabas ng bahay.
"May itatanong ako..." Huminga ako nang malalim para hindi ako mautal. Sinikap
kong salubungin ang nakakalunod niyang tingin. "Bakit mo ako gustong mapangasawa?"
Ni hindi bumuka ang natural na mapula niyang mga labi. Seryoso lamang siya
habang nakatunghay sa mukha ko.
"X, masyadong mabilis. Sana maintindihan mo kung nabigla ako kanina. Paano ba
naman kasi, ginulat mo ako."
Wala pa rin siyang kibo.
"Makinig ka, hindi naman ako magpapakipot. Ang kaso nakakaloka ka, paano ako
maniniwala sa 'yo e daig mo pa si The Flash sa bilis mo."
"Bakit patatagalin kung pwede namang madaliin? Gusto kong makasigurado na hindi
ka na mapupunta sa iba."
"Bakit ako?" Ang puso ko sa mga oras na ito ay parang sasabog na.
"Hindi ko rin alam. Basta ang alam ko lang, ikaw ang gusto kong makasama
hanggang sa pagtanda ko."
Tuluyan na akong napaiyak at napayakap sa kanya. "Sige, sige, X. Payag na ako!"
Niyakap niya rin ako. Magaan lang, pero sapat na para lalong sumaya ang puso
ko. Pinawi ng init ng katawan ni X ang ginaw na hatid ng hanging panggabi.
Mayamaya ay humiwalay siya. "Sasama ka na sa akin?"
Natatawa habang umiiyak na umiling ako. Pinisil ko ang matangos na ilong ni X.
"Hindi, 'no!"
"E ano?" Sumimangot siya.
Naaaliw na pinagmasdan ko ang kanyang mukha. Kahit nakasimangot at salubong ang
makakapal na kilay ay ang guwapo pa rin talaga ni X.
"Ano nga..." ungot niya sa akin. Hindi umaalis ang mainit niyang palad sa
bewang ko.
"Tayo na. Payag na akong tayo na," kinikilig na sabi ko. "Magjowa na po tayo."
Lalong nagsalubong ang mga kilay niya.
"Jowa muna, bago asawa!" Hay, ano bang nagawa kong mabuti para ipagkaloob sa
akin ng langit ang poging ito?
"Okay..."
"Kilalanin muna natin ang isat-isa, pwede ba iyon?"
Oo, nakakatukso na tanggapin ang alok niya. Nakakatukso na sumama sa kanya.
Pero gusto kong makatiyak muna kaming dalawa. Ayokong dumating ang araw na magsisi
kami...
Ayokong dumating ang araw na mahal na mahal ko siya at ayaw ko ng humiwalay sa
kanya pero gusto niya nang humiwalay sa akin.
"Kilalanin mo muna ako, X. Kilalanin mo ang ugali ko, mga gusto ko, mga ayaw ko
at higit sa lahat ay ang kalakasan at pintasan ko. Kasi ang pag-aasawa ay hindi
bagay na pwede basta pasukin at labasan kapag na-realize mo na ayaw mo pala ron sa
isang tao. Kaya dapat kilalanin mo muna ito bago mo sabihing siya na ang gusto mong
makasama sa buhay mo."
Marahan siyang tumango.
"Magjowa muna tayo, ha? At kapag kilalang-kilala mo na ako, saka ka
magdesisyon. Kapag feeling mo ay gusto mo pa rin akong asawahin, saka mo na lang
ulit ako alukin."
"Kilalanin mo muna ako," mahinahong saad niya.
"Oo, X. Kilalanin muna natin ang isat-isa—"
"Hindi."
"Ha?"
"Ako lang." Tipid siyang ngumiti. "Ako lang ang kilalanin mo... kung ano ang
magiging desisyon mo, tatanggapin ko."
"X..."
"Pero ikaw? Kahit pa ano ang malaman ko tungkol sa'yo, hindi na magbabago ang
desisyon ko. Ikaw ang gusto kong makasama sa buhay ko."

JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

Chapter 5

HINDi ko alam kung paano ako kikilos na hindi nahahalatang nagpapa-cute ako. Ayaw
ko rin namang masyang OA at baka mahalata niya na ako.
Ayoko namang sabihin niyang ang landi ko. Kahit iyon talaga ang totoo.
E bakit naman kasi kahit madilim ay ang pogi niya? Bakit kahit ang layo niya
mukhang ang bango-bango niya? Bakit kahit hindi sa akin nakatingin ang berde niyang
mga mata ay pakiramdam ko ako lang ang nakikita niya?
Bahagya akong tumagilid. Lumang asul na t-shirt na may mukha ni Mayor Lito
Atienza ang suot ko at saka maiksing shorts na maong. Minana ko itong lumang short
shorts na ito sa pinsan kong si Laarni. Lumuwag na kasi sa kanya ang short na ito
dahil sa di malamang kadahilanan ay biglang naging flat ang puwit ng babae.
"Huy!" Siniko ako ni Maricel.
"A-ano ba?"
"Bat namimilipit ka diyan?"
"Ha?"
"Sabi ko, bat namimilipit ka diyan! Para kang naiihi."
"Hindi naman, ah!" Lumabi ako. Katabi ko siya rito sa tapat ng simbahan.
At nasa tapat lang ng kalsada ang tropahan ni X, at syempre naroon din si X.
Nakatambay sila ron. Lagi-lagi naman silang naroon. Ayokong isipin na dahil
inaabangan ni X si Osang, ayoko nang magselos ng walang dahilan.
Wow! May karapatang magselos? Pang-aasar sa akin ng guardian devil ko.
Meron. Niyaya na ng kasal, so ibig sabihin, committed na! Rebut ng guardian
angel ko.
Napangisi ako. Baka ako talaga ang sadya ni X dito tuwing gabi. E di ba nga
binabantayan niya ako? Iniingatan niya kasi ako. Ang ganda-ganda ko! Hindi nasayang
ang paglalabas ko ng mga hita sa short shorts ko!
"Oy, Purita, bat nga pala naka-pokpok short ka diyan?"
Inis na nilingon ko si Maricel. Panira talaga 'tong babaeng 'to ng kaligayahan.
"Hoy, Maricel! Anong pok-pok ang sinasabi mo diyan?! Baka pek-pek shorts!"
"Ang bastos ng bunganga mo, Purita!"
"Mas gusto ko ng pek-pek kesa pok-pok!" Inirapan ko siya. Ew, ano ako si
Babylyn?
Kahit malandi ako, si X lang ang gusto kong landiin, noh!
"Mas gusto ko ng maging bastos kesa malandi. Hmp!"
"Pag pokpok, malandi agad?" Pinamewangan niya ako. "Hindi ba pwedeng mahigpit
lang ang pangangailangan nila kaya nagdesisyon silang magbenta ng puri nila?"
Iyon na nga ang hindi ko maunawaan. Dapat pokpok ang binibili ang puri, at
hindi dapat pokpok ang bumibili ng puri. Kaya palaisipan kung bakit binayaran ni
Babylyn si X don sa eskinita?
"Pokpok si X?" Nasambit ko iyon nang malakas dahil sa pagkabigla ko.
"Anong sabi mo? Anong pokpok si X?" Hinila ni Maricel ang buhok ko.
"Ha?" Tiningnan ko siya. "W-wala... hindi siya pokpok!"
Nagtataka ang mga titig niya sa akin, pero saglit lang ay napangisi na siya.
"Dito ba nakatingin si X?"
Nang tumingin ako sa tapat ng simbahan ay muntik na ulit akong mamilipit ng
makitang tila dito nga sa amin nakatingin si X. Wagi ang pokpok shorts—este, pekpek
shorts!
"Parang dito nga! Nakatingin siya sa atin!" Umabante ng isang hakbang si
Maricel at pinagbuti ang pagmamasid. "Problema non? Bat parang galit?"
Galit? Bat siya magagalit?
Tiningnan ko rin si X. Kahit malayo siya sa amin ay kitang-kita ko ang seryoso
niyang mukha. Normal niya na siguro talagang reaksyon iyan. Hindi naman siguro siya
galit.

Hello? Sa iksi ng shorts ko, iba ang dapat magalit sa

kanya! A-he-he!
"Baka nagalit sa itsura ng legs mo? Para kasing kahoy, e."
"Kesa naman sa'yo, maraming piso!"
"Pero bat nga ba nakatambay na naman siya dito? Wala naman si Osang, ah? Si
Osang lang naman ang trip niyang bantayan sa ganitong oras. Bat nandito siya? Wag
niya sabihing ikaw na ang type niya? Aba, hindi kayo bagay, ang pangit mo, Purita!"
"Pwede ba? Wag mo akong laitin dahil magkahulma ang mukha natin! Kung pangit
ako, pangit ka rin. Saka malay mo naman, baka ikaw ang binabantayan niya.
Pinababantayan ka ni Berting, baka kasi manlalaki ka raw." Boyfriend ni Maricel si
Berting na tropa ni X.
 "Oy, oy! Breyk na kami ni Berting, 'no! Hihintayin ko na lang lumaki ang
kapatid ni Osang na si Monmon, mas pogi iyon. Tule na iyon. Tatangkad na iyon.
Konting paghihintay na lang!" Tukoy niya sa kapatid kuno ni Osang. Iyong batang
lalaki na inari ng kapatid ng kaibigan namin.
Natawa ako. "Gaga ka talaga! Ambata pa non!"
"Pero mas pogi iyon pag lumaki! Aba, tangos ng ilong pa lang, sigurado na agad
ako sa magandang lahi!"
"Kung sa kanya magmamana ang lahi niyo? E paano kung sa 'yo? E di kulay uling
ang mga anak niyo!"
Inirapan niya ako. "Black is byutipol!"
"Magtinda na nga lang tayo ng sampaguita!" Hinila ko siya sa braso, lilipat na
kami ng pwesto. Hindi ko na rin kasi kaya ang intensidad ng mga titig ni X.
Pero hindi nagpahatak si Maricel. "Ay, hindi na pala ako magtatagal,"
"Bakit? May malubhang sakit ka?"
"Sira!" Humalakhak siya. "Sasamahan ko pa pala kasi si Osang sa ospital. Nandon
iyong kapatid niya, na magiging future jowa ko, e."
Oo nga pala, nabalitaan ko rin iyon. Nagpatule raw sa ulyaning hilot sa looban
si Monmon. De pukpok ang tule, ayun, natyambahan ang tinamaan ng magaling. Ang
tigas naman kasi ng ulo nung ampon na iyon ni Osang.
"Di ka ba sasama?" tanong niya sa akin. "'Lika na, sabay ka na!"
Nagkibit ako ng balikat. Nahihiya ako kay Osang. Gusto ko man siyang damayan
ngayon ay nahihiya ako sa kanya. Alam kong ramdam niya na ang panlalamig ko, at
hindi ko alam kung paano ko siya sasagutin kung sakaling tatanungin niiya ako kung
bakit at kung ano ang dahilan ng biglang pagbabago ng pakikitungo ko sa kanya.
"Sama ka na, Purita. Matutuwa si Osang pag dalawa tayong nagmoral support sa
kanya."
"Gustuhin ko man, hindi pwede. May raket ako mamaya, maglalabada ako kina
Mumog." Totoo naman iyon. Ako ang pinapala ng nanay ni Mumog ngayon sa kanila dahil
may sakit ang ginang.
"Ay, di ba ron nakikitira si X?!"
Nag-iwas ako ng tingin, hindi pa ako handang ipakita kay Maricel ang damdamin
ko.
"Uy! Makikita niya ron si X mamaya!"
"E ano?"
"Wala lang, swerte mo lang."
Swerte ko talaga.
...
PAGSAPIT ng alas-nueve ng gabi ay naririto na ako sa Ikalawa Residence. Ang
bahay nila Marvin Jose Ikalawa alias Mumog. Isa itong two-storey na bahay dito sa
looban. May apat na kuwarto. At sa ibaba ay may dalawang galising aso.
Hindi super ganda ang bahay pero para sa aming mga taga-looban at anak-pawis ay
ang mga Ikalawa na ang pinakamayamang nilalang na kilala namin. Basta meron kang
bahay na gawa sa bato, mayaman ka na dito. Kasehodang hindi pa tapos ang pintura at
may butas ang bubong mo.

At oo, gabi ako maglalaba. May washing machince na may

dryer ang pamilya nila, may kaya kasi sila. May ari ng puwesto sa palengke, may
bigasan pa. So swerte talaga ng pinsan kong si Miranda kapag si Mumog ang
nakatuluyan niya.
"Ate Purita!"
Sinalubong ako ng nag-iisa at bunsong kapatid ni Mumog na si Muta.
Oo Muta talaga. Pero magandang bata ito at wala itong muta. Nagkataon lang na
bulol ito noong mas bata-bata pa, kaya ayun imbes na Mutya ay Muta ang nasasabi pag
tinatanong ng mga tao kung ano ang pangalan nito. Nine years old na ito pero hindi
na talaga nabago ang bansag dito ng mga tao.
"Hi, Muta!" Pumasok na ako sa bahay nila. Naghubad ako ng tsinelas dahil
halatang bagong floorwax ang sahig nila. "Nandito ako para ipaglaba kayo, may sakit
daw nanay mo?"
"Opo e, kaya nga hindi siya makapaglaba ng mga damit namin. Wala na akong
susuutin na uniform sa Lunes."
Sinamahan niya ako hanggang sa likuran ng bahay kung saan naroon ang labahan
nila. Palabas kami ng likod na pinto ng makita ko ang pinsan kong si Miranda.
"Purita!" magiliw na bati niya sa akin.
"Miranda? Anong ginagawa mo rito?"
Ngumiti siya nang pagkatamis-tamis. "Wala lang. Alam ko kasi na maglalabada ka
rito kaya sumunod ako sa'yo. Sasamahan lang sana kita,"
Wow? Close kami?
Biglang sumulpot mula sa kung saan si Mumog. Agad nitong nakita si Miranda.
"Bat nandito ka?" tanong nito sa babae.
"Sinamahan ko lang pinsan ko. Masama ba iyon?" Lumabi pa. Halatang nagpapa-cute
ito.
Ngumisi si Mumog. "Wow ang bait mo namang pinsan. Tulungan mo na rin siyang
maglaba."
Doon nalukot ang mukha ni Miranda. Nagpapadyak ito.
"Ang sensitive mo naman."
Lalong nagpapadyak si Miranda. Para itong bata. Nagulat ako ng yakapin ito ni
Mumog.
"Mabilis ka sigurong maglaro ng puzzle, 'no?"
"Ha?" Tiningala nito ang lalaki. "Bakit?"
"Kasi kakasimula pa lang ng gabi ko, pero nabuo mo na agad..."
Bumungisngis na si Miranda. At kahit ako, hindi ko na rin napigilan ang sarili
ko na mapangiti. Kakilig din ang mga dalawang kamoteng 'to.
"Nakakainis ka talaga, ang bingi mo..." sabi ng pinsan ko kay Mumog.
"Bat naman ako naging bingi?"
"E, kasi hindi mo naririnig na palagi kang isinisigaw ng puso ko."
Kilig na kilig ako habang nakatingin sa kanilang dalawa, kaya hindi ko
namalayan na may pares na pala ng berdeng mga mata ang kanina pa nanonood sa akin.
"Oy, brad, 'kaw pala!" Napabitaw si Mumog kay Miranda.
Hindi sumagot si X. Sa akin siya nakatingin.
"Ah, maglalabada ako ngayon dito..." mahinang sabi ko.
Bahagya lang na tumango si X.
Sana lang ay hindi mahalata ni Miranda na naiilang ako sa presensiya ni X.
Ayoko munang malaman ng pinsan ko na may pagsinta ako sa lalaking ito. Natatakot
kasi ako na maghinala siya at magkuwento sa ate niyang si Kristy. Tiyak na
makakalbo ako ng wala sa oras pagnagkataon.
Hinarap ko na ang tatrabahuin ko. Sinimulan ko ng punuin ang washing machine ng
tubig at ibinukod-bukod ko na rin ang mga puti sa de kolor. Sa bawat kilos ko ay
ilang na ilang ako, paano'y ramdam kong nakatingin pa rin si X sa akin.
Tumuloy naman sa paghaharutan sina Miranda at Mumog.
"Mumog, teleserye ka ba? Ang sarap mo kasing subaybayan."
"Ikaw Miranda, school ka ba?"
"Ha, bakit?" tila kinikiliti ang tumbong na tanong ng pinsan ko.
"Kasi kung school ka, pwede ba kitang pasukan?"
"Bastos!" Hinampas ng pinsan ko ang mukha ni Mumog na ngayon ay tawa na nang
tawa.
Hindi ko ring napigilang matawa. Tawang-tawa ako habang namumula ang buong
mukha ni Miranda.
Hinila na ni Mumog paalis ang pinsan ko ay nakahawak pa rin ako sa tiyan ko.
Natatawa pa rin kasi ako. Nakalimutan ko tuloy na nasa paligid pa si X.
"Ang saya mo."
Nahinto ako sa pagtawa at napatingin sa kanya. Ako naman ang namula.
"Tapusin mo na iyang trabaho mo, ihahatid kita mamaya sa inyo."
Hindi ako nakapagsalita. Aalis na siya, pero ayoko pa sana. Gusto ko pa siyang
makasama. Pero paano ko sasabihin sa kanya na wag muna siyang umalis?
"Ikaw, ano namang alam mong pick up lines?" wala kasi akong maisip na itanong
sa kanya para mag-stay pa sana siya kahit kaunti.
 Kumunot ang noo niya.
Napalunok ako. Kahit nahihiya ay kinapalan ko ang mukha ko. "A-anong alam mong
pick-up lines, X? Baka may alam ka rin... baka lang may baon ka diyan, sample ka
naman kahit isa lang..."
Pero tumalikod na siya. Akala ko ay tuluyan na siyang aalis, pero muli siyang
lumingon sa akin. Ganoon na lang ang ngiti ko ng magsalita siya.
"Meron."
"Ano?" sabik na tanong ko.
"Mahal kita." Saka siya muling tumalikod.
Impit akong napatili. Putsa! May mas lulupit pa ba sa pick up lines ni X?
JF
For important announcements, spoilers, series diagram, family tree and updates,
you may follow jfstories on Facebook.

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 6

Chapter 6

SEKRETO MUNA PARA MAGTAGAL.

Naniniwala ako sa kasabihang iyan. Kaya't kahit kating-kati na ako na lagyan ng
karatula sa noo si X na pag-aari ko na siya ay hindi ko magawa.
"Ang importante, ako ang sinisinta mo, Pangga." Ngiting tagumpay ako habang
nangangalkal sa kahon ng damitan ko.
RAMOS, BELARITA LAGRAMA
Napangiti ako habang pinagmamasdan ang birth certificate ko. Ang ganda ng
pangalan ko, di ba? Kaya ewan ko kung bakit nauwi iyon sa 'Purita'. Hay, kasalanan
ng mag-iinang hipon. Palibhasa kasi gigil sila sa ganda ko kaya binaboy nila ang
pangalan ko.
Teka, ano nga ba ang tunay na pangalan ni X?
Jowa ko na siya, di ba? Pero bakit maski complete first name niya ay wala pa
ako maski katiting na ideya? Ang daya!
Ang daya talaga ng poging iyon! Naku, malilintikan siya sa akin mamaya.
Sasampalin ko siya ng kiss!
Halos iuntog ko ang ulo ko sa plywood na pader dahil sa sobrang kilig. Bat ang
sarap ma in love? Hay, sana lahat ng tao sa mundo ay kasing saya ko ngayon. Oh,
speaking of kiss! Kelan ko kaya matitikman ang mga labi niya?
Nakakahiya naman kung magtatanong ako, di ba? Kahit jowa ko na siya, hindi pa
rin okay na ako ang maunang magsabi about the kiss chorva.
Dapat bilang lalaki ay siya ang maunang gumawa ng gapang—este ng hakbang.
Hay, Purita, ang halay mo!
Umismid ako. Maitabi na nga itong birth certificate ko. Muli kong itinupi at
itinago ang importanteng papel. Ito na lang ang tanging meron ako, at hindi ko
hahayang pati ito ay pagdiskitahan pa ng tiyahin at ng mga pinsan ko.
Kailangan ko itong ingatan. Kakailangan ko kasi ito kapag ikinasal na ako sa
lalaking mahal ko.
Bigla na naman akong namilipit sa kilig. Oo na! Oo na! Hindi ko na ikakaila,
inaamin ko na kaya ko binungkal itong karton ng damitan ko at hinanap ang birth
certificate ko ay dahil kay X. Bigla ko na lang kasing naisip ang future ko dahil
sa kanya. Dahil sinabi niyang gusto niya akong mapangasawa...
Ah, kung mamarapatin niya, bibigyan ko siya ng isang dosenang anak sa future!
...
"KURSUNADA niya si Purita? O?"
Natigilan ako sa paghuhugas ng mga plato ng marinig ko ang pangalan ko.
Nasa mesa ang mag-iina at abala sa chismis. Ito ang paborito nilang almusal sa
umaga. Sanay naman ako na palagi nila akong pinagchi-chismisan kahit pa nasa
paligid lang ako. Sanay na ako, wala na lang sa akin iyon. Pero ngayon ay ewan ko
ba kung bakit naiinis ako sa kanila.
"Ang swerte ni Purita!" humahagikhik na sabi ni Kristy.
"Sinabi mo pa! Akalain mo iyon, siya ang nagustuhan ni Alimango!" Humagalpak ng
tawa si Laarni. "Bagay sila! Parehong uling!"
"Pareho pang hindi naliligo!"
Nagtagis ang mga ngipin ko. Kasalanan ko bang hindi nila ako tinitirahan ng
tubig na ako mismo ang nagpakahirap na magbomba at mag-igib? Na tuwing gusto kong
maligo ay ni isang patak ay wala ng tubig sa banyo?
Parang ganto, 'ako ang nagluto, pero iba ang kumain'.
Sa kaso ko naman ay 'ako ang nag-igib, pero iba ang naligo'.
"Bagay talaga sila ni Ali! Match in heaven!"
At dinamay pa ang langit!
Si Alimango pala ay si Ali. Matandang bombay na inuutangan ng tiyahin ko. Halos
dito rin umuutang ng puhunan ang mga tagarito sa looban. Marami ng nabuntis ang
matandang bombay na iyon. Kahit hindi naman talaga mukhang bombay ay lapitin ito ng
chicks. Palibhasa nga naman ay may datung.

Nakisali na rin si Tiya Jingjing sa chismisan ng mga anak

nito. "Aba, pag niligawan ka, Purita! Alam mo na ang gagawin!"
"Pag nagkatuluyan kayo, bayad na sa utang si Mama! At baka bigyan pa tayo ng
puhunan na pang sari-sari Store!" ani Miranda habang nagtitipa sa cell phone nito.
"Tumpak!" Nilapitan ako ni Laarni. "Pinsan, minsan lang kumatok ang nabubulag
na grasya, samantalahin mo na!"
"Oo nga! Akalain mong natipuhan ka non? Grab the opportunity na!"
Nagtawanan ang mag-iina. Samantalang ako ay pigil na pigil ang sarili. Sa totoo
lang, gusto ko silang ingudngod na mag-iina rito sa lababo.
Seryoso ba sila? Senior Citizen na ata si Ali, tapos ako ay hindi pa nga nagbe-
bente. Saka hindi ko gusto ang bombay na iyon na kung makatingin sa puwitan ko ay
akala mo may mina ng ginto dito.
Bumaba mula sa kahoy na hagdan si Tiyo Miguel. "Hoy, kayong mag-iina, lubayan
niyo ang pamangkin ko, ha!"
Lumabi ako saka lumabas ng bahay. Mabuti na lang talaga at naririyan palagi ang
tiyo ko, siya na lang talaga ang kakampi ko sa mundo.
Oops! Si X pa pala. Siya naman ang mundo ko. Harot!
...
ALA UNA ng madaling araw ng lumabas ako ng bahay. Tulog na sila Tiya Jingjing
at ang mga pinsan ko. Inilabas ko ang mga basura at isinama iyon sa mga nakatambak
na basura sa gilid ng daan. Dadaanan iyon ng mga basurero bukas ng umaga.
Nagpapagpag ako ng kamay ng mapatingin ako sa eskinita. Nakita ko agad ang bulto ng
matangkad na lalaki na nakatayo ron.
"X..."
Nagpalinga-linga muna ako sa paligid saka ko siya pinuntahan. Nakasuot siya ng
itim na sombrelo at itim na T-shirt. Napansin ko na hindi maayos ang pagkakabutones
ng shorts niya. Ah, baka style. O baka di na kasya iyong laman non. He-he.
Lumapit pa ako sa kanya. Hay, ang bango ng pangga ko.
Pero parang iba yata ang amoy niya ngayon? Manamis-namis. "Bakit nandito ka?
Hindi naman na ako aalis," sabi ko sa kanya.
Pero nakatingin lang siya sa mukha ko. Parang wala siyang balak na magsalita.
"May problema ba?" Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin talaga mahuli ang ugali
niya. Mas madalas ang pagiging tahimik niya at pagiging unpredictable. Oy, English!
Nagulat ako ng hawakan niya ang mukha ko gamit ang dalawa niyang mainit na
palad.
"X..." Namilog ang mga mata ko ng itingala niya ako sa kanya.
Nakatungo siya sa akin at magkadikit ang mga katawan namin. Nakakahiya, sa
tingin ko ay ramdam niya ang malakas na kabog ng puso ko. Malamang alam niya ng
sabik na sabik ako sa kanya.
"X..." sambit ko muli sa pangalan niya. Hindi ko alam kung saan ako titingin,
kung sa mapupula niya bang mga labi o sa magaganda at kulay berde niyang mga mata.
Parang hindi yata ako kailanman magsasawa na titigan siya. Parang kahit kailan
ay hindi kukupas sa paningin ko ang kaguwapuhan niya. Parang araw-araw, oras-oras
at segu-segundo ay kikiligin pa rin ako sa kanya.
Lumamlam ang mga mata ni X. Tila nahaluan iyon ng lungkot. Parang may nais
siyang sabihin sa akin na hindi niya magawang simulan.
May kung anong humaplos sa puso ko ng makita siyang nalulungkot. Kusang tumaas
ang isang kamay ko para haplusin ang makinis niyang pisngi. First time! First time
kong hawakan siya. Pakiramdam ko ay napupuno ng init ang puso ko.
Ganito pala ang pakiramdam ng mahawakan siya...
"Uuwi na ako," mahinang sabi niya.
Ha?
"A-ano ba talagang problema?" Kinakabahan na ako.
Umiling siya. "Gusto lang kitang makita."
"Ano nga talaga, X?" Hindi ako naniniwala na iyon lang ang dahilan.
"Pakiramdam ko mamatay ako kapag hindi kita nakita ngayon."
"May problema ka..."
"Patawarin mo ako." Halos bulong lang iyon kaya mas lalo akong kinabahan. Ano
ba ang nagawa niya at nagkakaganito siya?
Akma kong hahaplusin ulit ang pisngi niya ng may mapansin ako sa gawing leeg
niya. Nangunot ang noo ko saka bigla akong napaatras.
"Rita..."
Nagtagis ang mga ngipin ko. "Hayup ka..."
Nang mas lumamlam pa ang mga mata niya ay hindi ko na napigilan ang pag-iyak.
Nanginginig ako sa galit. Kung noon sana nangyari ito ay matatanggap ko pa. Pero
iba na ngayon! Putangina iba ngayon!
Pinaasa niya na ako! Pinaniwala niya na ako! Sabi niya mahal niya ako! Siyota
ko siya! Putangina bakit may lipstick sa leeg niya!
Kaya pala kakaiba ang amoy niya! Kaya pala hindi nakabutones nang maayos ang
shorts niya! Kaya pala! Hayup!
"Sorry..." Bagsak ang balikat na napatungo siya
"Wag kang magsorry! Sino iyan? Sino iyan?! Si Babylyn na naman ba o iba na?!"
Kulang na lang ay lumabas ang litid sa leeg ko. "Sino na naman iyang pukinginang
pokpok na babaeng iyan?! Magkano?!"
Hindi siya sumagot pero nagtatagis ang mga ngipin niya at hindi siya makatingin
sa akin.
"Sasabihin mo na naman ba na may dahilan ka? Na wag kang husgahan dahil may
dahilan ka?!" patuyang sabi ko.
"Rita..."
"Pwes may dahilan din ako. May dahilan na rin ako ngayon, X!"
"Hihiwayalan mo na ako?" malungkot na tanong niya.
Umiiyak akong umiling. "Bakit naging tayo ba?"
Tiningnan niya ako. Nasa mga mata niya ang sakit at paghihirap. Pero kulang ang
nararamdaman niyang sakit kumpara sa sakit na nararamdaman ko ngayon.
"Hindi naging tayo! Naglandian lang tayo! Hinarot mo lang ako! Pero hindi
naging tayo! Kasi kung naging tayo, hinding-hindi mo gagawin sa akin ito! Hindi mo
ako lolokohin!"
Hindi siya nakakibo.
"Hindi kita maintindihan! Hindi ko maintindihan ang tumatakbo sa isip mo!"
garalgal na sabi ko. "Nakapagdesisyon na ako, X."
Sinalubong niya ang mga mata ko. Nakakapanghina ang malungkot na titig ng kulay
berdeng mga mata niya.
"Hindi mo na ulit magagawa sa akin ang panlolokong ito, itaga mo iyan sa bato!"
mariin kong sabi.
Bigla siyang humawak nang mahigpit sa braso ko. "Please, Rita... wag mo naman
akong bitawan..."
"Nakapagdesisyon na ako, X..."
 "Rita..."
"Nagdesisyon na ako na sasama na ako sa'yo."
Laglag ang panga ni X. Namimilog ang mga mata niya habang nakatingin siya sa
akin. Tila hindi makapaniwala.
"Oo, X. Sasama na ako sa'yo. Magsasama na tayong dalawa para mabantayan kita."
Sa gulat ko ay bigla niya akong hinatak palapit sa kanya. Huli na ng marealize
kong magkalapat na ang mga labi namin habang hinahalikan niya ako nang mariin.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

Selfpub books new covers (media) and VIP Membership.

Limited only. Inbox for reservation. -Admin Nel

Chapter 7
HINALIKAN AKO NI X!
Ang bango at ang init ng hininga niya. So ano ngayon kung nanggaling muna siya
sa kung sino mang poklay kagabi? Ang importante ay sa akin siya umuwi.
Ako kasi ang mahal niya. Pagdating sa akin, wala siyang presyo. Libre siya.
At kapag magkasama na kami, pagbabawalan ko na siyang dumikit sa kahit sinong
babae. Dapat ako na lang. Dapat sa akin na lang siya.
Ako na lang dapat ang hahalikan niya.
Pumikit ako at inalala kung gaano kasarap ang paghalik niya sa akin kagabi.
Kung paano niya idinikit ang mga labi niya sa akin, kung paano niya dinama ang mga
labi ko gamit ang kanya at kung paano niya ipasok ang mainit niyang dila sa loob ng
bibig ko.
Gusto kong tumili. Gusto kong magwala sa kilig. Ganoon pala kasarap ang halik!
Nakakaadik!
Buong maghapon na hindi ako nagsepilyo, hindi ako nagmumog, ni uminom ng tubig
ay hindi ko ginawa. Wala akong pakialam kahit natuyo na ang laway ko o dehydrated
na ako. Ayokong mabura sa mga labi ko ang init at lasa ng mga labi niya.
Pagkatapos ay niyakap niya pa ako nang mahigpit kagabi. Ayun tuloy, lahat ng
tampo ko ay nawala.
Speaking of yakap, hindi rin pala ako naligo kanina. Ngiting-ngiti ako habang
binabanlawan ang mga platong hinuhugasan ko.
"Parang ang saya-saya ng pamangkin ko, ah." Hindi ko namalayan na nakauwi na
pala si Tiyo Miguel.
Dumulog siya sa hapag matapos ibaba ang bag na kinalalagyan ng construction
tools niya.
"Tiyong!"
Umubo siya at ngumiti. "O e bat masaya ka nga?"
Tiningnan niya ang ulam na nasa mangkok na natatakpan ng platito. Pakbet ang
hapunan namin ngayong gabi, at as usual, pagkatapos magsikain ng tiyahin at mga
pinsan ko ay pumanhik na sila sa itaas ng bahay. Ni hindi man lang nila hihintay na
makauwi ang padre de pamilya. Palibhasa kasi ay wala pang sweldo ang tiyong.
"Kasi po magbi-birthday na ako," nakangising sabi ko. Syempre hindi ko pwedeng
sabihin sa kanya ang totoong dahilan na kumikerengkeng ako.
Ah, mukhang magiging masaya talaga ang birthday ko dahil iyon ang unang
birthday ko na si X ang kasama ko.
Nagpunas na ako ng kamay at pinaghainan si Tiyo Miguel. Naupo ako sa tapat
niya. Sasamahan ko muna siyang kumain.
"Ay oo nga, ano?" Agad niyang tinakbo ang kalendaryo na nakasabit sa dingding
ng kusina. "Sa isang buwan na pala!"
"Excited na ako sa ireregalo mo sa akin, Tiyong!" Biro ko sa kanya.
 Sumensyas siya sa akin na wag akong maingay. Napahagikhik ako at tinakpan ang
aking bibig.
Ganito kami palagi ni Tiyo Miguel. Para kaming mga magnanakaw na nagtatago at
ayaw pahuli. Kapag may ibibigay siya sa akin ay dapat patago. Bawal malaman ni Tiya
Jingjing at ng mga pinsan ko na binibigyan ako ng regalo ni Tiyo Miguel tuwing
birthday ko.
"Reregaluhan kita ng bagong tsinelas," pabulong na sabi niya sa akin saka siya
bumalik sa mesa. "Oy, gutom na gutom ako. Namiss ko ang luto mo!"
"Salamat, Tiyong! Sige na, kain na po." Nilagyan ko ng tubig ang baso niya.
"Salamat din, Rita." Sumeryoso siya. "Kung wala ka, hindi ko alam kung ano ang
gagawin ko..."
"Tiyong..."

Nagpakawala siya ng buntong-hininga saka muling umubo.

"Mula ng madelay na naman ang sahod ko, lagi na naman akong tinatalakan ni
Jingjing. Pinagdadabugan din ako ng mga anak ko."
"Sus!" Pinilit kong ngitian siya. "Pag sumahod ka, babait na ulit ang mga iyon
sa'yo. Wag ka ng magdrama diyan, Tiyong."
"Hay, mabuti na lang talaga at naririyan ka. Ikaw na lang yata ang bukod
tanging nag-aalala nang tunay sa akin. Ni sarili kong mga anak at asawa, hindi ko
alam kung paano ko papakisamahan nang maayos. Hindi ko alam kung matatanggap pa rin
nila ako kapag wala na akong silbi sa kanila."
"Mahal ka naman nila, Tiyong. Pamilya mo sila..."
Tumango siya.
Nauunawaan ko naman si Tiyo Miguel, kahit kelan kasi ay hindi naging malapit sa
kanya ang mga anak. Oo nga at siya ang ama nila Kristy, Miranda at Laarni, pero
parang nagkakasilbi lang siya sa mga ito dahil naibibigay niya ang pangangailangan
ng mga pinsan ko. Halos makuba na nga siya sa pagtatrabaho, pero sa totoo lang,
nakakaawa siya, dahil hindi naman nakokontento ang pamilya niya sa kung ano lang
ang kaya niyang ibigay sa mga ito.
Nagulat ako ng kunin niya ang kamay ko at pisilin nang mariin. Puno ng
kalungkutan ang mga mata niya kaya kinabahan ako.
"Basta, Rita, wag mo sana kaming iiwan. Isang pamilya tayo..."
...
KAYA KO BA SILANG IWAN?
Paano si X?
Lahat ng kaligayahan ko ay tila tinangay ng dumaang hangin. Narinig ko ang
sunod-sunod na pag-ubo ni Tiyo Miguel at ang masakit sa tainga na pagtatalak ni
Tiya Jingjing.
"Ang kapal naman ng mukha mo na magkasakit! Ni hindi mo man lang naisip na may
mga anak ka na umaasa sa kapiranggot mong sahod! Na may asawa ka na kailangan ng
sustento! Na may mga bayarin ka na kailangan mong bayaran!"
Muli ay inihit ng pag-ubo ang Tiyong. Hindi man lamang ito nagtangkang sagutin
ang litanya ng asawa.
"Paano iyan? Patong-patong ang utang natin sa tindahan at bumbay! Magko-
kolehiyo na rin si Kristy sa pasukan, paano na? Anong ibabayad ko sa tuition niya?
At si Miranda, paano rin? May hika iyan! Anong igagamot ko sa kanya? At si Laarni,
ang bata pa ng bunso natin!"
"Hindi pa ako mamamatay, Jing..." mahinahon bagamat malungkot ang tinig ni
Tiyong.
Pumalatak ang matabang babae na may rollers sa ulo. Gusot na ang pambahay na
daster nito dahil sa kakalamukos ng pawisang mga palad. "Ganon na din iyon! Parang
patay ka na rin dahil wala ka ng silbi!"
May sakit si tiyong. TB. Matagal na pala itong natanggal sa trabaho at hindi
lang magawang maipagtapat sa pamilya dahil nahihiya. Pero kanina ay nabuko ito ni
Tiya Jingjing dahil kataka-taka ng ilang linggo ng delay ang sahod ng asawa.
"At iyan pa si Purita! Palamunin pa!" Bumaling sa akin ang matalim na mga mata
ni Tiya Jingjing. "Anong ipapalamon mo sa sampid na iyan?! Kami ngang mga anak mo
ay hindi mo na kakayanin buhayin pa dahil sa sakit mo! Hay, bakit ba ikaw pa ang
inasawa ko gayong ang dami namang naglalaway sa akin nong araw! Wala ka talagang
kwenta! Inutil ka talaga!"
Napatungo na lamang ako. Awang-awa ako sa kalagayan ni Tiyo Miguel. Gustuhin ko
mang awatin si Tiya Jingjing sa pagtatalak nito ay hindi ko kaya. Wala akong boses
sa tahanan na ito dahil isa lamang akong sampid.
Maski nga ang mga pinsan ko ay tahimik lang habang nakikinig sa pagtatalo ng
mga magulang ng mga ito.
Paano na ngayon si Tiyong? Sino ang mag-aalaga rito? Kung noon nga na may
tarbaho ito ay wala pa ring silbi ang tingin dito ng pamilya nito, ano pa kaya
ngayon?

Napakabuti naman nitong tao, bakit ito pinaparusahan ng

ganito?
Nang maalala ko si X ay bigla na lamang akong nahiya sa aking sarili.
...
"OY, PURITA!"
Nahinto ako sa mabilis na paglalakad ng maabutan niya ako at mahawakan sa
balikat. Gulat akong lumingon.
"Ang bilis mo namang maglakad!" Humihingal siyang nagkamot ng batok.
"Oy, ikaw pala, Mumog!" Pinilit kong ngumiti sa kanya. Ang totoo ay nagmamadali
at nagbibingi-bingihan talaga ako dahil akala ko ay hindi niya na ako hahabulin.
"Bat di ka nagtinda sa ng sampaguita kanina saka kahapon?"
"Ha? Kasi ano, e..." Napaisip ako. "May sakit si Tiyong at—"
"Hinahanap ka ni X." Muli siyang nagkamot ng batok. Parang ugali niya ng gawin
iyon kapag nate-tensyon siya.
"Ah, ganon ba? Sige, alis muna ako kasi—"
Pinigilan niya ako sa braso. "Teka, parating na iyon. Hinahanap ka non, e!"
"Naku, nagmamadali ako e!" Agad kong pinagpag ang pagkakahawak niya sa braso
ko. "Mamaya na lang, sige!"
Pagkapasok sa bahay ay dumeretso na ako sa kusina. Inihanda ko na ang lulutuin
para sa hapunan.
"Oy, Purita ibukod mo ang pagkain ni Tatay, ha!" sigaw sa akin ni Kristy. "Baka
mahawa kami sa kanya e!"
Tumango na lang ako kahit ang totoo ay gusto ko siyang hampasin ng sandok.
Maluluto na ang pagkain ng marinig kong hindi magkada-ugaga si Laarni, ang bunso sa
magkakapatid.
"Si X ba iyon, 'Te?" Nakasilip siya sa bintana.
"Weh?" Agad namang tumayo si Kristy mula sa lumang sofa. Binitawan nito ang
binabasang pocketbook.
"Oo nga! Kanina ko pa nga siya nakikita don, e. Akala ko hindi siya, pero siya
nga iyan, o. Anong ginagawa niya don sa may poso? Nakatingin dito sa bahay natin,
e."
Nakisilip na rin si Miranda. "Oo nga, 'no? Bakit kaya?"
"Saglit labasin ko nga!" ani Kristy na kanda talisod sa paglapit sa salamin.
Nagpulbo ito at mabilis na nagsuklay ng buhok.
"Ay, 'Te, wala na! Umalis na!"
Nagpapadyak si Kristy. "Ano ba iyan! Nakakainis!"
"Oy, anong tini-tingin-tingin mo diyan?" sita sa akin ni Laarni. "Ate Kristy,
si negi, o!"
Isang nakamamatay na tingin naman ang ibinato sa akin ni Kristy. "Wag kang
malandi, ha! Magluto ka na diyan! Pesteng 'to!"
Bumalik ako sa pagluluto kahit pa kumikirot ang dibdib ko sa mga oras na ito.
Manhid na ako sa mga pang-iinsulto sa akin ng mga pinsan ko. Pero sa
nararamdaman ko ngayon sa loob ng puso ko ay tila iyon sakit na hindi ko
makakasanayan kahit kailan.
 Nalulungkot kasi ako at nanghihinayang. Sana mapatawad ako ni X dahil hindi ko
matutupad ang pangako ko sa kanya.
...
GABI NA. Hating-gabi na pero nakatalungko pa rin ako sa sofa dito sa sala.
Kahit anong gawin ko kasi ay hindi ako makatulog.
Ilang araw na akong hindi naglalako ng sampaguita sa simbahan. Ilang araw na
rin akong parang kriminal na nagtatago kapag sa tingin ko ay makakasalubong ko si X
o ang tropa niya sa daan.
Hindi ko kasi siya kayang makita.
Hindi ko kayang makita ang mga sumbat sa mga mata niya. Nangako ako sa kanya na
sasama ako sa kanya pero hindi ako tutupad. At wala akong lakas ng loob na sabihin
sa kanya na hindi na nga ako sasama sa kanya.
Natatakot ako sa magiging reaksyon niya. Natatakot ako na magagalit siya sa
akin at sasabihan niya ako ng sinungaling. At natatakot ako na maghanap siya ng
iba. Baka hindi ko iyong kayanin. Kaya ayaw ko na lang na makita siya.
Sana kung sakaling mainis na siya sa akin at makahanap na nga siya ng iba ay
wag ko na lamang makikita o malalaman. Hindi ko kasi alam kung anong magagawa ko.
Baka magpakamatay na lang ako kapag ganun.
Mahal ko na kasi siya. Mahal na mahal ko na siya. Pero mas mahal ko ang pamilya
ko. Mas mahal ko ang mga taong sumalo sa akin sa mga panahong kailangang-kailangan
ko ng pamilya na kukupkop sa isang ulilang tulad ko.
Tatlong mahihinang katok sa pinto ang nagpatayo sa akin mula sa sofa. Anong
oras na, ah? Sino kaya ito?
Wala sana akong balak buksan ang pinto ng muling maulit ang mahinang katok.
"Sino iyan?"
Walang tugon.
Hinanap ko ang tsinelas ko sa ilalim ng sofa saka ko nilapitan ang pinto.
Pagbukas ng pinto ay napanganga ako.
Unang sumalubong sa akin ay ang malamig na hangin ng gabi at ang kulay luntiang
mga mata ng lalaking nasa harapan ko.
"X?!"
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 8

Win a free JF VIP Lifetime membership to complete, advance

and uncut jfstories or a selfpub book bundle by visiting jfstories page on FB. Will
have a Summer Game this week. :) -Admin Nel
Chapter 8
"ANONG GINAGAWA MO RITO?!"
Nasa bisagra ng pinto ang isa niyang kamay habang nakatungo at nakatitig siya
sa mukha ko. Hindi ko mabasa ang nilalaman ng isip niya.
"Hindi ko alam kung tinitiis mo lang ba ako, o talagang nakalimutan mo na ako."
May pait sa boses niya na humiwa sa puso ko.
Bigla akong nanliit at nag-iwas ng tingin. "Sori..."
"Okay lang iyon. Kumusta ka?"
"O-okay lang..." hindi pa rin ako makatingin sa kanya.
Alam ko na alam niya na ang tunay na sagot sa tanong niya kaya namayani ang
ilang minutong katahimikan bago siya muling nagsalita.
"Rita..." paos ang boses na sambit niya sa pangalan ko.
"Sori, X..."
Nang tingnan ko siya at nakatigagal siya sa akin.
"Sori..."
Bumagsak ang mga balikat ni X. "Hindi ka na sasama sa akin, di ba? Nagbago na
ang isip mo?"
 "Sori..." bigla kong isinara ang pinto pero hinarang niya ang kamay niya.
"Aalis na ako dito, Rita. Kapag umalis ako dito, hindi na ako babalik,"
lumamlam ang mga mata niya ng tumingin siya muli sa akin. "At ayaw kitang iwan..."
Parang dinurog sa maraming piraso ang puso ko habang nakikita ang lungkot sa
mga mata niya. Pero anong gagawin ko? Paano ko iiwan si Tiyong sa ganitong
sitwasyon?
Tumungo ako. "Umalis ka na..."
"Iyon ba ang gusto mo?"
Hindi ako kumibo.
Matagal na nakatitig ako sa mga mata niya hanggang sa hindi ko na kinaya.
Binawi ko ang tingin ko, ayoko ng magsalita dahil baka hindi ko na mapigilan ang
sarili ko na humikbi at yumakap sa kanya.
Malungkot na tumalikod si X. Para akong unti-unting pinapatay habang habol-
habol ko ng tingin ang kanyang paglayo.
Ang sakit-sakit. Bakit kailangang mangyari sa akin ito? Bakit kung kelan may
nagmamahal na sa akin ay saka naman nangyari ito?
Bakit ba ang malas-malas ko?
"Sino iyon?"
Napapiksi ako ng marinig ang boses ni Tiyo Miguel. Paanong gising pa siya sa
ganitong oras ng gabi?
"Sino iyon, Rita?" ulit niya.
Agad kong pinahid ang mga luha sa pisngi ko saka isinara ang pinto. "W-wala po,
Tiyong... kuwan, nagkamali lang ng bahay..."
Hindi ako makatingin nang diretso sa kanya kaya nakatungo ako ng lampasan ko
siya. Bigla siyang nagsalita.
"Gusto mong sumama sa kanya?"
Naumid ang dila ko at nahinto ako sa pag-akyat sa hagdan.
"Niyayaya ka ng lalaking iyon na sumama sa kanya, hindi ba? Iyon ang narinig
ko. Sa baga lang ako may tama, at hindi sa pandinig kaya wag mo akong
pagsinungalingan diyan," Wala namang galit na mababakas sa tinig niya ngunit
nahihiya at natatakot pa rin ako.
Marahan ko siyang nilingon.
"Mahal mo ba siya, Rita?" Hindi siya nakatingin sa akin.
"Tiyong..."

"Sagutin mo ako, mahal mo ba ang lalaking iyon?"

Tumango ako habang lumuluha. "Sori po..."
Naupo siya sa sofa at saka umubo. Pulado ang mukha niya habang hawak niya ang
kanyang dibdib na tila ba hirap siyang huminga.
"Tiyong, ayos lang ho ba kayo?" agad ko siyang dinaluhan at hinagod ang likod
niya. "Gusto niyo ho ba ng tubig?"
Muli siyang umubo. Sa takot ko ay tumakbo na ako sa kusina para ikuha siya ng
isang basong tubig. Ngunit sa gulat ko ay nasa likuran ko na si Tiyo Miguel nang
lumingon ako.
"Bakit hindi ka sumama sa kanya?"
Gulat akong napatingala sa kanya. "Po?"
Hindi ko magawang sagutin ang tanong niya dahil dinudurog ako ng mga mata niya.
Puno ng lungkot iyon at awa sa sarili—mga bagay na ayaw ko sanang maramdaman ng
aking tiyo.
"Kung mahal mo siya? Bakit pinipili mong manatili rito?"
"Tiyong naman..." napaiyak na ako.
"Dahil sa akin?" Mapakla siyang ngumiti at saka ako tinalikuran.
Nakaakyat na siya sa itaas ng bahay ay umiiyak pa rin ako.
...
"MALANDI KA!"
"Aray!" Kandasalag ako sa bawat hampas sa akin ni Kristy kinabukasan.
May nakapag-kwento sa kanya na kapit-bahay kanina. May nakakita pala sa
pagpunta ni X dito sa akin kagabi kaya ganito na lang ang galit sa akin ng pinsan
ko.
"Akala mo hindi makakarating sa akin na nilalandi mo si X?!" Muli niya akong
sinampal.
Kahit sila Laarni at Miranda ay galit din sa akin. Napahagulhol na lang ako
habang umiiwas sa pananakit ni Kristy. Nandiyan ang sipain niya ako, sampalin at
sabunutan. At wala ni isang nagtangkang umawat sa kanya.
"Sori, Kristy! Hindi ko naman sinasadya na magustuhan siya—" muli niya akong
sinampal. Napaupo ako sa sahig.
Kinubabawan niya agad ako. "Ang kapal ng mukha mong babae ka! Ang kapal ng
mukha mo na isipin na magugustuhan ka ni X! Malandi! Pokpok!" akma niyang
susuntukin sa mukha ng itulak ko siya.
Patihayang napahiga sa sahig si Kristy. Iyon ang eksenang naabutan nila Tiya
Jingjing at Tiyo Miguel na kagagaling lamang sa clinic ng baranggay.
Nanlilisik ang mga mata ni Tiya Jingjing ng tingnan niya ako. "Anong ginawa mo
sa anak ko? Hayup ka!"
"Tiyang!" Napahiyaw ako ng hilahin niya ang buhok ko at iwasiwas ako.
Nakisabunot na rin si Kristy sa akin. "Malandi kang hayup ka!"
Hindi pa sana nila ako titigilan kung hindi sa sigaw ni Tiyo Miguel. "Tigilan
niyo 'yan! Nakakahiya kayo sa mga kapit-bahay!"
Manhid na ang anit ko ng layuan ako ng mag-ina. Lalapit pa sana ulit si Kristy
ng haltakin siya ni Tiyo Miguel palayo sa akin.
"Tiyong..." napahikbi ako.
Malamig ang tingin na ipinukol niya sa akin. "Rita, umalis ka na."
Nanlaki ang mga mata ko. Iyon ang hindi ko inaasahang sasabihin niya sa akin.
"Tiyong, wag... wag naman..."
"Umalis ka na sabi! Hindi ka na namin kailangan dito!" Umakyat sa ikalawang
palapag ng bahay si Tiyo Miguel.
"Tama, umalis ka na dito!" Gigil na hiyaw ni Kristy.
Nagulat ako ng bumalik si Tiyo Miguel, bitbit niya na ang kahon na kinalalagyan
ng ilang piraso kong gamit at damit. Inihagis niya iyon sa labas ng bahay. "Umalis
ka na!"
"Tiyong..." muli akong napaluha.
Nag-iwas siya ng tingin sa akin. "Lumayas ka rito, Rita, at wag na wag ka ng
babalik!"
Nang ibaling ko ang paningin ko kina Tiya Jingjing at sa mga pinsan ko ay
matatalim ang mga titig nila sa akin. Mabigat ang loob na lumabas ako ng bahay at
dinampot ang mga nagkalat kong gamit sa labas.
Balewala sa akin ang nangungutya, naaawa at mga nakikiusyosong tingin at
bulungan ng mga kapit-bahay namin. Mas matimbang kasi ngayon sa dibdib ko ang pait
at takot na mabubuhay akong mag-isa at walang kasama.
Tigmak ang mga luha ko habang naglalakad palayo.
Wala na akong pamilya... muli akong napasigok. Tumigil ang mga luha ko ng may
mapansin ako sa dulo ng eskinita.
"Ha?" Pinahid ko ang luha na bumabalong sa mga mata ko upang sipatin nang
mabuti kung sino ang matangkad na lalaki na tila naghihintay roon.
Totoo ba ito? Siya ba talaga ito? Bakit siya naririto?
Akala ko wala na siya...
Akala ko iniwan niya na ako...
Akala ko mag-isa na lang ako...
Sa dulo ng eskinita ay nakatayo si X at nakatingin sa akin. Sa likod niya ay
sukbit niya ang kulay itim na bag na halatang puno ng gamit.
Napahikbi ako ng masuyo siyang ngumiti at humakbang palapit sa akin. Matagal na
magkahinang lang ang mga mata namin hanggang sa hawakan niya ang pulso ko at
hilahin ako palapit sa kanya.
Tuluyan na akong napahagulhol.
"Shhh..." ikinulong niya ako sa kanyang matitigas na braso at masuyong hinagkan
sa noo.
Hindi ko na napigilan ang damdamamin ko, yumakap ako sa kanya nang mahigpit.
 "Tahan na... Nandito ako, aalagaan kita at pakamamahalin, wala ng mananakit pa
sa'yo..."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

Chapter 9

"SASAMA NA AKO SA'YO..."

Hinila niya ako at hinalikan nang mabilis ngunit mariin sa labi. "Tara na..."
Kinuha niya ang iilang damit at gamit na nasa loob ng kahon ko saka isiniksik
sa bitbit niyang itim na backpack. Inakbayan niya ako at inalalayan. Pagkarating
namin sa sakayan ng bus at hinalikan niya ako sa noo. "Hindi kita papabayaan,
Rita..."
Tumingala ako sa kanya. "Natatakot ako..."
"Wala ka bang tiwala sa akin?"
Hindi ako sumagot.
"Ako ang bahala," hinawakan niya nang mahigpit ang kamay ko. "Tumingin ka sa
akin, Rita."
Sinunod ko siya. At doon sa kanyang banyagang mga mata ay nakita ko kung gaano
siya kaseryoso sa pangako niya.
"Ako ang bahala sa'yo..."
...
"SAAN TAYO TITIRA?"
Nakarating kami sa Taytay Rizal, dito sa may dulo ng Tibagan. Ang sabi kasi ni
X ay mas mura raw ang mga paupahan dito kesa sa Maynila. Sa umpisa ay magsisimula
muna raw kami sa maliit na pangarap hanggang magkatuwang kaming palalakihin iyon sa
paglipas ng panahon.
"Isang libo isang buwan. One month deposit, one month advance. May poso sa
dulo, lahat pwedeng umigib doon. Piso isang timba. Sa kuryente naman, may metro."
Ani Aling Meding, ang landlady ng maliit na kuwarto na tinitingnan namin.
"X, may pambayad ka ba riyan?" bulong ko sa kanya.
Tumingin siya sa akin at ngumiti. "Meron."
Sabagay, marami siyang raket. Ayaw ko mang maalala ang isa sa mga pinakaayaw
kong raket niya ay kailangan ko ng tanggapin na parte iyon ng nakaraan niya. Sana
nga ay wag niya ng balikan pa ang nakaraan na iyon.
Sinamahan kami sa loob ng studio type na bahay ng landlady. "Ito, isang kuwarto
ito. Wala nga lang kisame, pero malilim naman kasi nasa ilalim ng puno ang bubong.
Saka may sarili itong banyo kayo hindi kayo mahihirapan."
"O ayan, may maliit na lababo," turo ng landlady sa kinakalawang na lababo sa
gilid ng kuwarto. "Ipapagamit ko sa inyo ng libre ang papag, hindi naman na
ginagamit iyan. Ingatan niyo na lang, pwede niyong bilhan ng kutson kong nais
niyo."
"Salamat po." Ani X. Naglabas siya ng pitaka mula sa likod na bulsa ng kanyang
kupasing jeans. Binayaran niya ang advance at deposit kay Aling Meding.
"O siya, iwan ko na kayo."
Nang umalis na si Aling Meding ay magkatulong naming nilinis ang bago naming
tirahan. Nag-igib si X sa pinahiram na timba samin ng kahera saka ibinuhos sa sahig
ng bahay. Mamaya ay bibilhan namin iyon ng linoleum sa palengke.
Matapos maglinis ay nagbihis kami at saka lumabas. Nasa amin na susi pero balak
ni X na bumili ng bagong padlock para raw mas safe. Bago mamili ay kumain muna kami
ng lomi sa bayan.
"Masaya ka ba?"
Natigil sa ere ang kutsara at napatingin ako kay X. Nakatingin pala siya sa
akin. "Oo naman..."
Nang ngumiti siya ay pakiramdam ko'y wala ng papantay sa kasiyahang nadarama ko
sa mga oras na ito.
Alam ko na nagsisimula pa lang kaming dalawa. Alam ko na marami pa kaming
pagdaraanan at marami pang malalaman sa isat-isa, pero kahit ganon ay alam ko ring
hinding-hindi ako magsisisi na sumama ako sa kanya.
Pagkakain ay sumakay kami ng tricycle papunta sa bagong palengke ng Taytay. Mas
mura raw kasi ang mga paninda ron. Lalo na ang mga damit. Napansin kasi ni X na
iilang piraso lang ang damit ko.

"Ganda, Pogi, ito overrun. May boxers din saka mga panty at
bra." Hinila kami ng tindera papasok sa maliit nitong pwesto.
Agad na namili si X sa mga nakahanger. Kumuha siya ng ilang pirasong T-shirt na
tig one-hundred-fifty pesos, Abercrombie & Fitch ang tatak niyon. Cotton. Kumuha
rin siya ng ilang shorts para sa akin.
"X, baka mahal na 'yan..." awat ko sa kanya.
"Kailangan mo ng mga damit." Hindi siya nagpasaway, kumuha pa siya ng tatak ay
Gap, mga cotton na bestida. May mga etiketa pa iyon.
"Mura na iyan, 'Neng." Sabat ng tindera. "Branded iyan, overrun lang. Pumunta
ka sa SM, limang daan iyang T-shirt sa Surplus, sa Department Store nasa four-
hundred."
"Kumuha ka rin ng sa'yo..." hinila ko ang laylayan ng T-shirt na suot ni X.
"Konti lang din ang damit mo, e."
Ngumiti siya saka pumili ng dalawang T-shirt na Lee. Two-hundred ang isa niyon.
Kumuha rin siya ng isang cargo shorts at sinturon.
"Magaganda iyan, mga nabili rito sa amin mga artista saka mga yayamanin. Kesa
sa mall, dito sila dumarayo." Kaya pala maraming magagarang kotse sa labas ng
malaking tiyangge. "Si Andi Eigenmann suki rito. Wais."
"Pumili ka ng panty," bulong ni X sa akin.
Namula ang mukha ko. "Ha?"
Ngumisi siya. "Tatlo lang iyong panty mo, e."
Napatungo ako sa hiya. Hindi na ako nag-inarte pa, namili ako ng panty na
tingin ko ay kakasya sa akin. So-En ang kinuha ko. Limang piraso lang, lalabhan ko
na lang palagi.
"Bra, Triumph saka AVON." Binigyan ako ng tindera ng pagpipilian. "Ano bang
size mo?"
Hindi ko alam kung paano sasagot dahil nakatingin sa akin si X, tila ba
hinihintay niya na sagutin ko ang tindera sa tanong nito.
"36 B po..." mahinang sabi ko. Inirapan ko si X ng makitang ngingisi-ngisi
siya.
"Anong tinatawa-tawa mo diyan?" Sita ko sa kanya.
Hinawakan niya ako sa bewang pero agad kong tinampal ang kamay niya.
Pinandilatan ko siya. "Malakas ang kiliti ko diyan!"
Inakbayan niya na lang ako. Inaamoy-amoy niya ang buhok ko. "Mamaya ituro mo sa
akin kung saan pa iyong ibang kiliti mo, ha."
"Tse!" humiwalay ako sa kanya at saka namili ng mga kulay para sa bra. Ilang na
ilang ako kasi alam kong nakamasid si X sa akin.
Nang matapos mamili ay ibinalot ng tindera ang mga binili namin. Bitbit ang mga
plastic bag ay lumipat naman kami sa kabilang tiyangge, naroon kasi ang tindahan ng
mga plastic na plato at baso.
Nakakainis kasi parang kinikiliti sa tumbong iyong mga tindera rito habang
nakatingin kay X.
"Hala bat ang pogi naman niya, Ate," feeling close na sabi sa akin ng bagets na
tindera.
Nagtagis ang mga ngipin ko. Sa pagkakasabi niya ng pogi si X ay para na rin
niyang sinabi na pangit ako at hindi kami bagay ni X.
"Baka naman buntis si Ate at di hiyang," bulong ng kapwa nito tindera na hindi
man lang nag inisip na maririnig ko ang comment niya.
Sabay pa akong pinagmasdan ng dalawa. Nakakaimbyerna!
Ito ang hirap kapag masyadong guwapo ang kasama mo at hindi ka kagandahan, kung
ano-anong panghuhusga at panlalait ang matatanggap mo. Kasalanan ko ba na maitim
ako? Na malaki ang mga mata ko? Na malaki ang bunganga ko? Na dry ang buhok ko?
Nagulat ako ng akbayan ako ni X. "Lalaki kasi ang anak namin."
Ano daw?
Nang tumalikod ang mga tindera ay inis na siniko ko siya. "So sinasabi mong
pangit ako?"
Tumawa siya. "Anong pangit ka? Anong akala mo sa akin? Walang taste?"
"E bat sabi mo lalaki ang ipinagbubuntis ko?!" pinandilatan ko siya.
Tumungo siya at hinagkan ako sa ulo. "Dahil alam ko."
"Sira ka! Wala pang laman 'to!" Kinurot ko siya sa matigas niyang tiyan.
Napahalakhak si X. "Lalaki iyan, mamaya lang may laman na iyan. Sure ako,
magiging lalaki."
Namumula ang mukha na tumungo na lang ako. "Pilyo ka!" pero deep inside ay
kinikilig ako at kinakabahan dahil sa sinabi niya.
Natatawang inakbayan niya ako. "Halika na, bilhin na natin ang kulang para
makauwi na tayo. Excited na akong umuwi."
"Sige na nga." Tumawid ulit kami ng kalsada para makapunta sa isa pang malawak
na palengke. Magkakaharap kasi rito ang mga tiyangge at palengke.
Parang ang dami pang gustong bilhin ni X gayung hindi na kami magkandaugaga sa
bitbitin namin. Magta-tricycle naman daw kasi kami pauwi.
"Baka maubos na ang pera mo..." nasilip ko kasi ang pitaka niya, parang mga tig
bebente at dalawang libo na lang ang laman.
"Pag wala na tayong pera, kanta na lang tayo sa jeep." Sabi niya saka kumindat
sa akin.
"Parang ginagawa ng mga Badjao?" Ganun kasi iyong mga jeep dito, palaging may
umaakyat na mga batang may dala na lata. Mga badjao na nanghaharana sa mga
pasahero.
"Mabait tayo, kaya hindi tayo Badjao."
"Ha?"
Ngumisi siya. "Goodjao tayo."
Saglit akong napaisip bago ko nagets ang sinabi niya. "Ay, korni ng manong, o!"

Sumimangot ang kanyang guwapong mukha. "Ang pangit ko ba mag-joke?"

Lumabi ako at tumango.
"Pano kita patatawanin niyan?" lumabi rin siya.
Natatawang sumandig ako sa kanya. "Wag kang mag-alala, kahit korni ka, masaya
naman ako na kasama ka."
Hindi ko akalain na darating sa pagkakataon na makakausap ko siya ng ganito.
Ganito kagaan. Na madaldal din pala itong poging 'to. Hay, ang sarap isipin na
darating ang mga araw na mas makikilala ko pa siya nang husto. Mas mamahalin ko pa
siya nang husto, sigurado ako.
Hindi mabura-bura ang pagkakangiti ko habang namimili kaming dalawa. Lahat yata
ng joke ni X ay bumebenta sa akin kahit pa ang totoo ay puro korni at sabaw iyon.
Okay lang na waley ang jokes niya, bawing-bawi naman sa kaguwapuhan at kabaitan.
Masayang-masaya talaga ako. Hindi ko akalain na sa kabila ng mga kamalasan ko
sa buhay ay suswertehin ako bigla dahil siya ang lalaking nagmamahal sa akin at
minamahal ko rin.
Ano ngayon kung magsasama kami ng hindi kasal? Ang importante naman ay nasa
tabi ko siya. Saka kalabisan na siguro kung hihilingin ko pa na pakasalan niya ako.
Makokontento na lang ako sa ganito, ang importante naman ay magkasama kaming
dalawa.
"Pabili pong planggana, tabo at timba." Huminto kami sa stand kung saan walang
masyadong bumibili. Ito na ang last na bibilhin namin. Nakaarkila na rin kami ng
tricycle na special para sa mga pinamili namin.
"O pili na, matitibay iyan."
"Misis, pili na." Kinalabit ako ni X sa bewang.
 Inis na siniko ko siya. Alam naman niyang may kiliti ako sa bewang doon pa ako
kinalabit. Ang pilyo talaga!
Ngiting-ngiti siya ng hilahin niya ako at akbayan. "Pili na nga, Misis ng
makauwi na tayo."
"Kow! Ka-swi-sweet naman ng mga customer ko!" Nakangisi sa amin ang tindero.
"Bago ba kayong mag-asawa?"
Si X ang sumagot. "Opo."
"Kasal na kayo?"
"Magpapakasal pa lang po, pinag-iipunan na po."
Gulat na napatingin ako kay X dahil sa sinabi niya. Hindi ko inaasahan iyon.
Kumunot ang noo ni X. "Bakit? Anong nakakagulat don, Misis? Iniisip mo na wala
akong balak na pakasalan ka?" Wala ng ngiti ang mga labi niya. Seryoso siya habang
nakatunghay sa aking mukha.
"X..." Maluha-luha ako habang nakatingala sa kanya.
Hinaplos niya ang pisngi ko. "Papakasalan kita, Rita..."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

Chapter 10

"HALIKA."
Natapos niya ng lagyan ng kutson ang papag namin. Ngayon ay nakaupo na siya
ron, bagong paligo at tanging boxers na lang na kulay itim ang kanyang suot.
Hindi tuloy ako magkandaugaga sa pag-aayos ng mga damit sa bago naming orocan.
"Teka, hindi pa ako tapos dito sa nililigpit ko—"
"Bukas na iyan." Tumayo siya at hinila niya ako sa pulso. Pinaupo niya ako sa
gilid ng kutson. "Rita?"
Hindi ako makatingin sa kanya.
Mahina siyang tumawa.
"X, kinakabahan ako..." nahihiyang ani ko.
"Wala ka bang tiwala sa akin?" Itinaas niya ang baba ko gamit ang kanyang
daliri.
Napatitig ako sa mga mata niya na kulay luntian. Tumatama sa balat ko ang
mainit at mabango niyang hininga.
"Hindi kita papabayaan..." Napapikit ako ng unti-unting lumapit ang mukha niya
sa akin.
"X..." Naipon sa bibig ko ang mahinang ungol ng sakupin niya ng mainit na halik
ang aking mga labi.
Sa umpisa ay takot na takot ako sa susunod na mangyayari, pero kalaunan ay
nangibabaw na ang kuryosidad at pananabik.
Kinuha niya ang kamay ko at ipinatong sa ibabaw ng hubad at matigas niyang
dibdib. Napakainit niya. Marahan niyang ibinaba ang kamay ko sa kanyang patag na
sikmura at hinayaan ito rong magdesisyon kung saan pa balak dumama.
"I love you, Rita..." anas niya saka ako marahang inihiga.
Nang hubarin niya ang damit ko ay hindi ako dumilat. Nahihiya ako sa kanya.
Ayaw kong makita ang disappointment sa maganda niyang mga mata.
Hindi naman kasi kalakihan ang mga dibdib ko. Hindi rin ako maputi. Hindi rin
ako ganoon kakinis.
Matagal na hindi ko naramdaman si X. Wala siyang sumunod na aksyon matapos
niyang mahubad ang lahat ng saplot sa katawan ko. Para bang nakatingin lang siya sa
kahubaran ko sa mga minutong lumilipas. Kinakabahan tuloy ako kasi baka nagbago na
ang isip niya at narealize niya na palang ayaw niya na sa akin.
Marahan akong dumilat. "X..."
 Pero taliwas sa iniisip ko ang aking nakita. Dahil ang mga mata ni X ay ngayo'y
nagbabaga sa pagnanasa habang nakatingin sa kabuuhan ko. Tila biglang nagliyab ang
kulay berde niyang mga mata.
Tumungo siya at sinapo ng mga palad niya ang dibdib ko. Gumapang ang kuryente
na hatid ng hawak niya hanggang sa ugat ko. Minasahe niya ang dibdib ko habang ang
mga labi niya ay nasa aking leeg at marahang humahalik at sumisipsip.
"X..." napaliyad ako ng bumaba ang mga labi niya sa kaliwang dibdib ko at isubo
ang dulo niyon.
Para akong papanawan ng ulirat sa ginagawa niya. Nilalaro ng dila niya ang
dibdib ko habang ang isang kamay niya ay abala rin sa pagdama sa ibang parte ng
katawan ko.
Napadilat ako ng bumaba pa siya hanggang sa ilalim ng aking puson. "X!"
Pinaghiwalay niya ang aking mga hita at doon siya sumubsob sa aking gitna.
Impit akong napatili ng doon naman niya ako halikan.
"X, wag diyan!" Halos dumugo na ang mga labi ko dahil sa pagkaka-kagat ko.
Tila wala siyang naririnig. Nagpatuloy siya sa pagpapak sa parte kong iyon.
Wala na tuloy akong nagawa kundi hayaan siyang baliwin ako.
Habol ko ang paghinga ko habang panay ang angat ng katawan ko sa bawat
pagsungkal ng dila ni X sa kaloob-looban ko. Pakiramdam ko'y ilang ulit ng may
lumabas sa akin dahil sa tindi ng sarap at kiliti na dulot ng pagsamba niya sa
kaselanan ko.

Nang umahon siya mas matindi na ang pagnanasa na nasa mga

mata niya. Ngunit bukod doon ay may iba pang mainit na damdamin na mababanaag.
Hinubad niya ang suot niyang boxers saka pumuwesto sa pagitan ng mga hita ko na
ngayon ay bukang-buka sa harapan niya.
Hinawakan niya ang naninigas na bagay sa ibaba ng kanyang puson at marahang
hinagod.
"B-baka hindi kasya..." takot na sabi ko. "Baka hindi ko kaya..."
Tumaas ang sulok ng mga labi ni X. "Kaya mo..."
Dumagan siya sa akin at hinalikan ako sa noo. Ang matigas na bagay na
kinatatakutan ko ay masuyo at marahan niyang ikinikiskis sa aking gitna. At dahil
basa ang parte kong iyon ay may nililikha iyong mainit na tunog.
Ipinatong ko ang mga palad ko sa matigas niyang dibdib. "X, natatakot ako..."
"Sandali lang 'to..." Pilit niyang hinuhuli ang tingin ko. "Sandali lang
masakit..."
Bago pa ako makatutol ay bumaon na siya sa akin. Wala na akong nagawa kundi ang
mapakapit nang mahigpit sa braso niya.
"I love you..." anas niya habang pinapaliguan ng halik ang mukha ko.
Ang sakit. Napaiyak ako nang kumilos si X para mas lalong dumiin at makapasok
sa akin. "X..."
Napahagulhol na ako ng tila may napunit sa loob ko. Kahit anong pagdahan-dahan
ang gawin niya ay napakasakit pa rin.
"Shit." Bigla siyang huminto.
Kabadong napadilat ako. Ngunit hindi naman siya galit sa akin, nakangiwi lang
ang mapula niyang mga labi at tila ba katulad ko ay nahihirapan din siya.
"Sa ibabaw ka."
"Ha?" Pinagpalit niya ang pwesto naming dalawa.
"Para makontrol mo..." Bahagya siyang ngumiti saka ipinuwesto ang mga kamay sa
bewang ko.
Napanganga na lamang ako ng muli siyang bumaon sa akin. Ngunit sa pagkakataong
ito ay hindi na kasing sakit nang kanina.
"Rita..." Iginaya niya ang katawan ko para salubungin ang bata ulos na gagawin
niya.
Marahan kong ibinaba ang katawan ko sa kandungan niya, hinayaan kong makapasok
ang ari niya sa akin. Inabot ni X ang aking dibdib at masuyo iyong minasahe.
"X..." Napapikit ako nang mariin. Nakatulong ang paghaplos at pagdama niya sa
katawan ko para maibsan ang kirot.
"Bilisan na natin, Rita..." paos na pakiusap niya.
Dumilat ako at tumango. Alam ko na bitin na bitin na siya, kaya ko naman na.
Kakayanin ko na. Kakayanin ko para sa kanya.
Magkahawak ang mga kamay namin habang sinasalubong namin ang isat-isa.
"Oh, X!" napahiyaw na ako. Bumilis ang pag-angat niya at paglabas-masok sa
akin. Unti-unti ng dumudulas hanggang sa kakaunti na lang ang hapdi na nararamdaman
ko.
Bumangon siya at niyakap ako. Parang hindi na siya nakatiis at sunod-sunod na
ang pinakawalan niyang ulos hanggang muli siyang mapahiga sa higaan.
"R-Rita..." Napapikit siya nang mariin.
Punong-puno ang loob ko ng mainit at malapot na likido na nagmula sa
pagkalalaki ni X. Gayunpaman ay hindi ko magawang umalis sa pagkakaupo sa kanya.
Kitang-kita ko kasi ang luwalhati sa guwapo niyang mukha. Napangiti ako sa
isiping ako ang dahilan ng kaligayahang nakikita ko ngayon sa mukha ng lalaking
pinakamamahal ko.
Pagod na sumubsob ako sa kanyang dibdib. Hinayaan ko na magkadikit ang katawan
namin. Ilang sandali lang ay malalim na ang paghinga ni X sa ilalim ko. Mukhang
napagod ko siya nang husto.

...
MAAGA palang ay gising na ako. Talagang pinilit kong magising para maipagluto
ng almusal si X. Ngayong araw kasi siya maghahanap ng trabaho. Kahit nananakit pa
ang katawan ko ay pinilit ko ng bumangon. Hinagilap ko ang hinubad kong damit
kagabi at sinuot iyon. Basta ko na lamang ipinusod ang buhok ko.
Nag-init ang pisngi ko ng makita ang mantsa ng dugo sa kumot. Pasimple ko iyong
kinuha at nilagay sa basket ng labahin.
Nang lingunin ko si X ay mahimbing pa rin siya, halatang pagod. Boxers lang ang
suot niya habang nakadapa sa ibabaw ng kutson.
Matagal ko pa siyang pinagmasdan. Para kasing nakaka-adik na panoorin ang
pagtulog niya, lalo na at wala siyang kamalay-malay. Kapag kasi gising siya ay
hindi ko naman magawang titigan siya nang husto dahil naiilang ako. Ngayon ko lang
talaga nagagawa ito dahil tulog siya.
"Ang guwapo-guwapo talaga ng mister ko." Kinikilig na sambit ko.
Lumabas ako ng bahay at naghanap ng mabibilhan ng pagkain. Sa labas ng lugar
namin ay may talipapa. Bumili ako ng atay ng manok saka umuwi sa inuupahan namin ni
X.
Saktong alas-siete ay nakaluto na ako. Ibinukod ko na ang babaunin niya sa
paghahanap ng trabaho, adobong atay ng manok para sa pananghalian niya. Tuyo, itlog
na pula na may kamatis naman ang agahan namin.
"Pst! Gising na!"
Pupungas-pungas siya na umalis sa papag at lumapit sa akin. Nakangiti agad siya
ng mapatingin siya sa akin.
Nakakainis naman ang lalaking 'to! Kahit bagong gising ay ang pogi pa rin.
Nakadagdag pa sa karisma niya ang magulo niyang buhok at namumungay na mga mata
niya.
Hinalikan niya ako sa leeg. "Masakit pa ba?"
Namula ang pisngi ko. "K-kumain ka muna, ipag-iinit kita mamaya ng pampaligo
mo." Hindi ko sinagot ang tanong niya kasi nahihiya ako. Bakit ba kasi kailangan
niya pa iyong itanong? Hmp. Kakagigil. I mean, nakakainis.
Yumakap siya sa bewang ko at sumubsob sa aking leeg. "Mas okay kung halik ang
ipapaligo mo sa akin, Misis."
"Paliguan kaya kita ng suntok, gusto mo?"
"Masyado namang maiinitin ang ulo ng misis ko, kagabi lang, ah? 'Bilis namang
maglihi."
"Sira!" Ipinaghila ko siya ng stool na uupuan. "Kain ka na."
Dumulog siya sa hapag. Ipinagsandok ko siya ng kanin at ulam. Sumubo siya.
 "Masarap ba?" excited na tanong ko.
Sumimangot siya at tumingin sa akin. "Mas masarap ka pa rin."
Tinuktukan ko siya ng sandok sa ulo. "Pilyo ka talaga!"
"Totoo naman e, may mas sasarap pa ba sa misis ko?"
Sa kaharutan niya ay nauwi tuloy kami sa kalungan. Kalong-kalong niya ako
habang parang baby na sinusubuan ko siya.
"O nga-nga!" Inihain ko sa bibig niya ang kutsara.
Ngumanga naman siya. Ang lagkit ng tingin niya sa mukha ko. Hay naku, si X lang
talaga ang bukod tanging gandang-ganda sa akin.
Matapos kumain ay naligo na siya. Ako ang naghanda ng susuutin niya. Jeans at
poloshirt. Nilinis ko rin ang luma niyang sneakers.
"Ang pogi naman ng mahal ko..." Nakangiti ako sa kanya ng makatapos siyang mag-
ayos.
Hindi ko maiwasang hindi mag-alala. Ganitong guwapo si X, paano na lang kung
may makilala siyang iba?
Natatakot ako na baka makakilala siya ng higit sa akin. Natatakot ako na baka
mauntog siya at marealize niyang kalokohan na magpatali siya isang katulad ko lang.

"Bat ganyan ang mukha mo?" Hinila niya ako. "Bat ang lungkot ng misis ko?"
"Wala, mamimiss lang kasi kita..." Sumubsob ako sa matigas niyang dibdib.
"Ingat ka, ah..."
Mahina siyang tumawa saka hinaplos ang buhok ko. "Saglit lang ako, uuwi rin
naman agad ako."
Sana hindi siya magbago. Sana hindi siya makakita ng iba na higit sa akin—
"I love you," sabi niya na pumutol sa pag-iisip ko.
Tiningala ko siya. "I love you, too, X..."
"Dito ka lang sa akin, wag na wag mo akong iiwan." Yumakap ako siya sa akin at
sumubsob sa leeg ko.
"Hindi, X... hindi kita iiwan kahit kailan..."
Hinalikan niya ang buhok ko at bumulong. "Good. Dahil mamamatay ako kapag
nawala ka sa akin, mahal na mahal kita..."
"Oh, X!" Hindi ko na napigilan ang sarili ko na lusubin siya nang mahigpit na
yakap. "Mamatay muna ako bago kita iwanan! Mahal na mahal din kita! Mahal na
mahal!"
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

Chapter 11

NASA banyo ako at hindi magkanda-ugaga sa pagpapahid ng tawas sa kili-kili ko.

Palagi na akong nakakaligo dahil sagana na ako sa tubig at sabon. Palagi akong
ipinag-iigib ni X, palagi niya rin akong ibinibili ng sabon at tawas, pero kapag
pinagpapawisan, umaasim pa rin talaga ako. Kaya no choice tuloy ako kundi maligo
ulit dahil parating na si X.
Lumabas ako ng banyo saka pumunta sa papag. Kinuha ko ang salamin ko saka ako
nagpulbo at nagpabango. Bambini na tig sikwenta pesos at Johnson powder na tig
kinse pesos, ngayon lang ako nagkaroon ng ganito—salamat sa aking mabait at poging
asawa.
Dumating na si X bandang alas sais ng hapon. Nakapasok na kasi siya ng trabaho
sa may Fibertex Corporation dito rin sa Rizal bilang isang kargador. Provincial
rate ang sahod niya. Alas sais ng umaga siya umaalis at alas-sais din ng hapon ang
uwi niya.
"X!" Masayang sinalubong ko siya sa pinto ng bahay.
 "Kakaiba ang pangalan ng asawa mo, ano?"ani Aling Meding.
Nasa labas pala ang mag-asawang sila Aling Meding at Mang Podoy, sila ang may
ari nitong inuupahan namin. Katapat lang kasi ng paupahan ang mismong bahay ng mga
ito.
Ngumiti lang ako sa mabait na mag-asawa. Si Aling Meding ay poging-pogi kay X,
kaya naman ang asawa niyang si Mang Podoy ay napapagaya kay X ng wala sa oras.
Animo ito nagmumurang kamatis dahil pati ang gupit ng buhok ni X ay ipinagaya sa
barberya. Ultimo pabango na gamit ni X ay itinanong pa sa akin ng matandang lalaki.

"Pangga, napaka-sweet nila, ano? Bagay na bagay." Ani Aling Meding sa kay Mang
Podoy.
Nang pumasok si X ay hinalikan niya ako sa pisngi. "Wow, bagong paligo!"
"Pagod ka?" malambing na tanong ko sa kanya.
"Kanina, ngayon hindi na," hinalikan niya ulit ako sa pisngi, sa leeg. Itinulak
ko siya at kinuha ang supot na dala niya para ilagay muna sa mesa.
May pasalubong siyang epalog at pansit. Epalog iyong mabahong itlog na ginawang
parang malapad na puto pero masarap. Isinasawsaw iyon sa suka.
Naghubad siya ng T-shirt at ng sapatos. Lumapit siya sa akin at yumakap mula sa
likod ko. Kahit galing sa labas ay presko pa rin, mabango pa rin. Talent na yata
nito na maging mabango at malinamnam palagi.
"Anong ibig sabihin ng pangga?" tanong niya.
"Hmn... Mahal?"
"Talaga, pangga?" ihinarap niya ako sa kanya.
Bumungisngis ako dahil ramdam ko na ang kabulastugan na iniisip niya. "Oo,
pangga."
Ngumisi siya. "Pangga, gutom na ako, pakainin mo na ako."
Pilyang hinaplos ko ang matigas niyang kalamnan. "Sige, pangga, ano bang gusto
mong kainin bukod dito sa pasalubong mo, pangga?"
"Kahit anong ihain mo, pangga, kakainin ko ng buong puso."
"Promise?"
Idinikit niya ang daliri niya sa gilid ng mga labi ko. "Oo, basta iyong
ipapakain ko sa'yo, dapat kainin mo rin nang buong-buo."
Bumungisngis ako. "O ano pa bang hinihintay natin? Simulan na ng makarami!"
...
"BAKA palayasin tayo nina Aling Meding kapag nalamang ginagaya natin ang
tawagan nilang mag-asawa."
Magkatabi kami ngayon sa ibabaw ng kutson at tanging kumot lang ang nakatabing
sa aming kahubaran. Katatapos lang namin maglambingan.
"Bakit nong ginaya ba ako ni Mang Podoy sa hairstyle ko, pinalayas ko ba siya?"

"Loko ka talaga!"
Bumangon siya at tiningnan ang orasan. "Alas nueve na pala, 'ga. Kain muna
tayo."
"Ikaw, e, ayaw mong magpaawat." Lumabi ako. "E di nanginig tuloy tuhod mo
diyan."
"Naka-red bull 'to, 'ga." Hinila niya ako patayo.
Pareho kaming nakahubad. Kung noon ay naiilang ako, matapos ang mga ilang araw
at gabi na palagi kaming wala saplot sa paningin ng isat-isa ay nasanay na rin ako.

"Mag-o-over time pala ako bukas. Gusto kong makaipon para makabili ng TV, alam
kong naiinip ka na dito."
"Ayos lang naman e,"
"Hindi ayos. Gusto ko may libangan ka rito kapag wala ako. Pagkatapos ng TV,
cell phone naman ang pag-iipunan ko, para makapag-Facebook ka."
"Thank you..." Yumakap ako sa leeg niya.
"Pero sa ngayon na wala pang TV at cell phone, ako muna ang aaliw sa'yo.
Sasayawan kita habang nakahubad ako, okay ba iyon, pangga?"
 "Gusto ko iyan, pangga!"
Sabay kaming naligo. Halos magkabungguan kami sa loob ng maliit na banyo pero
ayos lang. Magkayakap na lang kaming naligo para tipid sa space.
"Ang liit ng banyo natin, wag kang mag-alala, magsisikap ako. Tapos kapag may
ipon na tayo, lilipat na tayo sa mas malaking bahay. Doon sa may malaking banyo,
iyong kakasya tayo."
"Iyon talaga ang dahilan mo?" Natawa ako.
Nasa labas na kami ay nakabihis na at nakakain na rin.
Nagsuklay ako ng buhok, samantalang si X ay tumuloy na sa lababo para hugasan
ang kinainan namin kanina. Reyna niya raw kasi ako.
Habang naghuhugas ng plato ay pinapanood ko siya. Naka-side view siya sa gawi
ko kaya klarong-klaro ang matangos niyang ilong, perpektong niyang panga, matitigas
na braso at matambok na pang-upo. Ang guwapo-guwapo ng mahal ko.
"Bakit ba napakaswerte ko sa'yo?" Tanong ko sa kanya.
Ngingiti-ngiti lang siya.
Ang guwapo talaga. Paano kapag isang araw ay nauntog siya at iwan ako?
"O bat ang lungkot ng mukha mo diyan?" natapos niya ng hugasan ang dalawang
pirasong plato at pares ng mga kubyertos. Pinunasan na lang niya ang maliit na
lababo.
"Wala..." umiling ako.
"Bakit nga?" nagpunas siya ng kamay at tinabihan ako sa kutson.
Kahit sabihin kong walang problema ay hindi maniniwala sa akin si X. Kilala
niya na ako kahit sa maiksing panahon pa lang. Alam niya kapag malungkot ako.
Hanggang ngayon ay nai-insecure pa rin talaga ako lalo na at nakikita ko kung gaano
siya kaperpekto at kaalangan sa akin.
"Ano bang nagustuhan mo sa akin? Hindi ako maganda, may putok pa ako, 'tapos
ang laki pa ng bunganga ko."
Hindi pa rin kasi talaga ako makapaniwala na sa dinami-rami ay ako ang napili
niya.
Nalukot ang mukha niya. "Sinong may sabing may putok ka?"
"E, kasi laging basa ang kili-kili ko!"
"Natural lang iyon kasi mainit dito. Hayaan mo kapag mayaman na tayo, ipapa-
aircon ko 'to para di ka na pagpapawisan." Seryosong sabi niya.
Tumungo lang ako.
"Uy, 'ga..." kinalabit niya ako.
"Bat naman ikaw? Kahit pagod ka maghapon, hindi ka naman umaasim?"
Pumalatak siya. Nagulat ako ng bigla siyang tumayo. "Dito ka lang, wag kang
aalis!"
Napatingala ako sa kanya. "Teka san ka pupunta? Gabi na!"
"Dedelihensiya, ibibili kita ng Rexona. Gagawan natin ng paraan yang problema
mo."
Ngumuso ako. "Gaganda ba ako sa Rexona? Liliit ba sa Rexona ang bunganga ko?"
"Hindi."
"Hindi pala, e!" inis na nagdabog ako. Hindi ko alam kung bakit para akong
bumalik sa pagkabata, pero nagiging ugali ko na talagang magmaktol kapag nandito
siya. Nasanay na kasi ako na palagi niyang nilalambing at sinusuyo.
Muli siyang naupo sa tabi ko. Ikinulong niya ang mukha ko sa mga palad niya.
"Makinig ka sa akin, ha?"
Nakinig naman ako. Ito lang siguro talaga ang hinihintay ko. Kapag ganitong
tinititigan na ako ni X na tila ba ako ang pinakamagandang nilalang sa balat ng
lupa ay nababawasan na ang insekyuridad ko sa katawan.
"Pangga ko, para sa akin maganda ka na. At tungkol sa bunganga mo, gusto ko nga
na malaki 'yan e. Iyan talaga ang dahilan kaya minahal kita."
Lumabi ako, kinilig. "Totoo?"
"Totoo." Tumango pa si X.
"Patunayan mo nga!"
"Pano?"
Bumungisngis ako. "Kiss mo kili-kili ko!"
Muntik na akong matawa ng magusot ang matangos niyang ilong. "Pangga, mahal na
mahal kita pero pakbet ang paborito ko, hindi sinigang."
"Ah, ganon?" muli akong nagdabog.
Ngumisi si X. "Joke lang..."
Inis na itinulak ko siya kunwari. "Anong joke? Nahurt ako!"
"Sorry na, ito na nga iki-kiss ko na..."
Panay iwas ako pero naitaas niya ang braso ko. Nakasuot pa naman ako ng
sleeveless na sando.
"X!" napatili ako ng sibasibin niya ako ng halik doon. "Itigil mo iyan,
walanghiya ka!" Ang lakas ng tawa ko.
"Sabi ko naman sa'yo, mahal na mahal kita."
"X..."
Sumeryoso siya. "Mahal na mahal kita, Rita..."
"Mahal na mahal din kita, X..."
"Xerxes..." mahinang wika niya.
"Ha?" napamaang ako sa kanya.
"Xerxes ang pangalan ko."
Matagal akong natahimik. Sa huli ay napangiti na ako. Sa wakas, sa wakas ay
ipinagkatiwala niya na sa akin ang pangalan niya. "Ang pogi naman ng pangalan mo,
'ga... kaya pala ang pogi mo."
Kinuha niya ang kamay ko at dinala niya sa kanyang mga labi. Sa ginawa niyang
iyon ay tila hinalikan niya na rin ang puso ko.
"Mahal na mahal kita..." sabi ko at hinaplos ko ang kanyang mukha. "Mahal na
mahal kita, Xerxes..."
Tumingin siya sa akin at bahagyang ngumiti. "Mahal na mahal din kita, Belarita
Ramos... Batalier."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 12

Chapter 12
NAGISING ako na madilim ang paligid. Kinapa ko ang aking tabi pero wala akong
nakapa ron. "Xerxes?"
Walang tugon.
Kinakabahan akong bumangon. Kaninang alas-sinco nang hapon pa siya naririto.
Pagkarating na pagkarating niya ay hinalikan niya agad ako at dito nga kami
humantong sa higaan. Sa sobrang kapaguran kaya nakatulog ako. Pero nasaan siya?
Hindi ko makita ang paligid dahil sa sobrang dilim. Bakit ba walang ilaw?
Natatandaan ko ay nakatulog ako kanina na bukas ang ilaw, sino ang nagpatay non? O
baka naman brownout? O baka naputulan sila Aling Meding? O may nasira bang fuse?
"Xerxes?" muli'y tawag ko. Nasaan ba ang lalaking iyon?
Dumadagundong ang dibdib ko sa kaba. Hindi naman ako basta-basta iiwan ni
Xerxes dito ng ganito kadilim at nag-iisa.
"Xerxes, nasan ka ba?" Nagsimula na akong maluha. Kung anu-ano na agad ang
naiisip ko.
Naghintay ako ng ilang minuto ngunit wala pa ring Xerxes na dumarating. Baka
nauntog na siya at iniwan niya na ako. Baka narealize niya ng hindi pala talaga
niya ako mahal dahil hindi naman ako maganda. Hindi ako matalino at hindi ako bagay
sa kanya.
Napahikbi ako at sa isip ko ay sinisisi ko ang sarili ko. Siguro may nagawa ako
na hindi niya nagustuhan at nakapag-trigger sa desisyon niyang iwanan na ako.
Tila pinipiga ang puso ko habang nangangapa ako sa paligid. Napakadilim talaga,
at ganito ang buhay ko dahil mukhang babalik na naman ako sa pag-iisa.
Wala man lang liwanag na kahit kaunti dahil hindi ko talaga maaninag ang
paligid. Sira kasi ang maliit na poste ng ilaw sa tapat ng inuupahan namin kaya
wala talagang ilaw na pumapasok mula sa bintana na natatakpan ng kurtina. Mayabong
pa ang puno na nasa itaas nitong bahay kaya maski liwanag ng buwan ay walang paraan
para makaabot dito.
Nang makapa ko ang kamiseta ko ay agad ko iyong isinuot. Kumapa-kapa pa ako sa
higaan hanggang sa ang shorts at panty ko naman ang mahawakan ko. Basta ko na lang
din iyong isinuot kahit pa nagkakapilipit na ang garter niyon.
Hindi ko kaya. Hindi ko kakayanin na wala siya. Diyos ko, wag naman po sana...
sana isang masamang panaginip na lamang po ito...
Pero kahit anong kurot ang gawin ko sa sarili ko ay hindi ako nagigising, ang
ibig sabihin ay gising talaga ako at hindi ito isang bangungot. Tunay na nangyayari
ang lahat ng ito. Tumayo ako at hinanap ang switch ng ilaw, nang makapa ko iyon ay
diniinan ko agad. Segundo lang at bumaha na ang linawag mula sa nag-iisa naming
bombilya.
Napanganga ako sa nakita ko.
Taliwas ito sa inaasahan ko. Natutok ang mga mata ko sa mesa. Sa ibabaw niyon
ay may bilog na cake na kulay pink. May maliit na bilao rin ng pansit at isang bote
ng maliit na Red Horse beer. Sa upuan naman ay may nakataling tatlong piraso ng
pulang lobo na hugis puso.
Parang lumobo bigla ang puso ko. Anong ibig sabihin nito?
Biglang bumukas ang pinto ng bahay. "Gising ka na..."
Nang lumingon ako ay nakatayo ron si Xerxes at gulat na nakatingin sa akin. Sa
kaliwang kamay niya ay may hawak siyang posporo. Mukhang lumabas siya para bumili
non.
Sukat ng makita ko siya ay napahagulhol na ako sa palad ko. Wala akong pakialam
kahit nagtataka siya kung bakit bigla na lamang akong umiyak dito. Hiyang-hiya ako
sa mga naisip ko kanina. Hiyang-hiya ako sa sarili ko at sa kanya.
"Uy, bakit ka umiiyak?" Nag-aalalang nilapitan niya ako. Ibinaba niya ang
posporo na dala niya.
"Nakakainis ka! Nakakainis ka!" Umiiyak na gumanti ako ng yakap sa kanya.
Mahigpit na yakap. "Akala ko umalis ka! Akala ko iniwan mo na ako! Nakakainis ka!"

Mahina siyang tumawa, hinagod niya ang likuran ko. "Sori,

akala ko kasi hindi ka pa gising. Pinatay ko ang ilaw kasi ayokong mabuko mo ako sa
surprise ko sa'yo, bumili lang ako saglit ng posporo kasi nakalimutan kong bumili
kanina."
"Nakakainis ka pa rin..." Sumigok ako. "Nakakainis ka talaga..."
"Sori na, pangga... tahan na..." Itinaas niya ang mukha ko at tinuyo ang mga
luha ko gamit ang kanyang mga daliri.
"Tinakot mo ako..."
"Sori..."
"Akala ko kasi iniwan mo ako..." sisigok-sigok na sabi ko.
"Hindi ko gagawin iyon kaya tumahan ka na. Akala ko talaga kasi di ka pa
magigising, kaya nga kita pinagod kanina para makabwelo ako. Tingnan mo,
isusurprise dapat kita kasi birthday mo."
Lumabi ako ng maalala ko ang mga handa. "Paano mo pala nalaman na birthday ko
ngayon?"
"Sa birthcertificate mo. Sori kasi pinakialaman ko ang gamit mo." Hinalikan
niya ako sa noo. "Sori na, wag ka ng magalit. Dapat nga ako ang magtampo kasi
parang wala kang balak na sabihin sa akin na birthday mo ngayon."
Ngumiti na ako. "Sori."
Hinila niya ako papunta sa mesa. Sinindihan niya ang kandila na nasa ibabaw ng
cake. May nakasulat sa ibabaw non na: Happy birthday, Rita. Love, Xerxes.
"Happy birthday, pangga ko. Pasensiya ka na kasi iyan lang iyong nakayanan ko.
Pero wag kang mag-alala, babawi ako sa next birthday mo—"
Muli akong yumakap sa kanya. Naiiyak na naman ako. Hindi ko talaga mapigilan
ang mga luha ko. Pero hindi na ako umiiyak dahil sa natatakot ako na umalis siya,
kundi dahil sa umiiyak na ako sa sobrang saya.
"Uy, bat umiiyak ka pa rin?" Worried ang tinig niya.
 Pero nanatili lang akong nakayakap sa kanya. Masayang-masaya ako. Sa buong
buhay ko kasi ay ngayon ko lang naranasan na magkaroon ng cake sa birthday ko.
Ngayon lang may taong nag-effort para surpresahin ako sa araw na ito.
"I love you, Xerxes."
Ngumiti siya. "Sige, iinom natin iyan."
Isang bote ng maliit na Red Horse? Bakit hindi? Pampatibay ng tuhod iyan. Itodo
ang saya!
...
PINUPUNASAN ko na ang mesa ng pumuwesto si Xerxes sa likuran ko. Tapos na
kaming kumain. "Iyong regalo ko, hindi mo ba tatanungin kung ano?" mainit ang
hininga niya na tumatama sa batok ko.
"Napagastos ka na nang husto, Mister."
"Pero may regalo pa nga ako sa'yo. Ibibigay ko na bago pa matapos itong
gabi..." bumaba ang mga kamay niya sa garter ng suot kong shorts.
"M-may pasok ka pa bukas..." hindi ko alam kung dahil sa alak o dahil sa init
na hatid ng mga palad ni Xerxes kaya parang biglang sinilaban ang pakiramdam ko.
"Kaya ko naman..."
Nabitawan ko ang basahan sa mesa. "Xerxes..."
"Happy birthday, pangga..." pagkasabi'y bigla na lang niyang hinila pababa ang
shorts ko kasama ang aking panloob.
"A-anong gagawin mo?" napanganga ako ng paghiwalayin niya ang mga hita ko. Bago
pa ako makatutol ay isinubo na sa akin ni Xerxes ang dalawang daliri niya.
Napaliyad ako dahil sa sumunod na ginawa niya. Ipinasok niya ang kanya sa akin.
Ni hindi ko namalayan na nakababa na rin pala ang pantalon niya at wala na siyang
suot na T-shirt. Wala akong nagawa kundi ang marahang mapakagat sa kanyang mga
daliri na nasa bibig ko.
Ang isang kamay niya ay nasa loob na ng manipis kong kamiseta. Nang maabot
niyon ang aking kaliwang dibdib ay mabilis na pinuntirya agad ng daliri ni Xerxes
ang dulo nito.
"Oooh..." napasandal ako sa kanya. Tila ako nauubusan ng lakas dahil sa
ginagawa niya.
Pabilis nang pabilis ang kilos niya sa likod ko, unti-unti ay nanginginig na
ang bewang ko dahil sa matinding sensasyon na bumabalot sa akin.
"Rita..." anas niya. Hinugot niya ang nakabaon sa pagitan ng mga hita ko.
Inalis niya ang mga daliri niya sa bibig ko, gusto ko pa sana iyong habulin
pero naiharap niya na ako sa kanya. Parehong nagliliyab ang mga mata namin ng
magkatitigan kami.
Binuhat niya ako at dinala sa ibabaw ng kutson. Hinubad niya na ang mga
natitirang saplot niya at saka isinunod ang manipis na kamisetang suot ko.
"Xerxes..." agad ko siyang niyapos ng sibasibin niya ng kanyang mga labi ang
aking leeg.
Nang pag-isahin niya muli ang mga katawan namin ay mga impit na daing na lamang
ang namayani sa paligid. Sabay naming naabot ang hangganan ngunit nanatiling
magkayakap ang aming mga katawan.
"Nagsisisi ka ba?"
Umiling ako at sumiksik sa leeg niya.
Hinaplos ni Xerxes ang buhok ko. "Magiging masaya tayo... kahit tayo lang
dalawa..."
Alam ko iyon. Alam ko na kaya naming maging masaya kahit kami lang dalawa. Pero
hindi ako pinapatahimik ng konsensiya ko. Hindi ko pa rin talaga kayang lubusang
maging masaya hanggat hindi ko natitiyak ang kalagayan ng tiyuhin ko.
Tiningala ko si Xerxes. "Pwede ba akong humiling sa'yo?"
"Ano iyon?"
Matagal bago ako nakasagot. "G-gusto ko sanang makibalita sa nangyayari kina
Tiyo Miguel..."
Ngumiti siya. "Akong bahala, gagawa ako ng paraan para makabalita sa kanila."
"Thank you..."
Hinalikan niya ako at muli ay nagsalo kami sa isang mainit na tagpo. Talagang
nasulit ang birthday ko!
 Kinabukasan ay ngiting-ngiti ang loko, palibhasa ay nakarami.
"Makakatayo ka pa ba, 'ga?" nakangising tanong niya sa akin.
"Obvious ba? Nakapagluto na nga, o." Inirapan ko siya. Inabot ko na sa kanya
ang tupperware kung saan naroon ang babaunin niya. Longganisa at toge ang iniluto
ko para ulam niya ng tanghali.
Tatawa-tawa siya ng tanggapin niya ang baon niya. "Pahinga ka lang dito, ah?
Mapapagod ka na naman mamaya."
Nag-init ang pisngi ko. Iyon talaga ang gagawin ko pag-alis niya, mahihiga muna
ako dahil pakiramdam ko'y matatanggal na ang balakang ko dahil sa lalaking ito.
Parang hindi pisikal ang trabaho sa maghapon dahil kapag gabi ay ganadong-ganado pa
rin.
Parang palaging sabik sa akin. Gabi-gabi akong nadidiligan. Minimum of two
palagi. Gandang-ganda tuloy ako sa sarili ko.
Bago siya umalis ay hinagkan ko siya sa pisngi. "Ingat ka, pangga..."
"Ang sweet naman ng pangga ko."
"Syempre naman." Lumabi ako. "Ayoko na may mangyari sa'yo, ang gusto ko, sa
atin lang may mangyayari palagi."
Gigil na pinisil niya ang bewang ko. "Wag ganyan pangga, baka mayari kita."
Nang-aasar na nginitian ko siya. "Ops hindi pwede. Sa gabi ka lang pwedeng
magdilig dahil may trabaho ka pa ngayon."
Bago siya umalis ay siniil niya pa ako ng halik saka humihingal na bumulong sa
tainga ko. "Pilya ka, hindi lang dilig ang aabutin mo, lulunurin kita mamaya!"
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

Chapter 13

TINUPAD nga ni Xerxes ang sinabi niya na manlulunod siya pag-uwi niya. Hindi pa ako
tapos magligpit ng pinagkainan ay pinapapak niya na ang leeg ko habang hinuhubo ang
shorts ko.
"S-sandali, may lakad ka ba?" Para kasi siyang nagmamadali.
Masuyo niyang sinipsip ang leeg ko. "Para makarami..."
Napapikit ako ng maalis niya na sa katawan ko ang kanina ay suot kong panty.
Wala na akong natitirang saplot ngayon.
"Sexy..." Nakangisi niya akong pinagmasdan ng lumuhod siya sa harapan ko.
Umupo ako at tinulungan siyang hubarin ang suot niyang T-shirt. Hinubad niya na
rin ang suot niyang pantalon at briefs.
"Sexy rin," sabi ko saka hinaplos ang matigas niyang tiyan.
Hindi nakakasawang haplusin ang mainit niyang katawan. Medyo balbon si Xerxes.
Pantay ang kulay ng makinis niyang balat. At matitigas ang kalamnan. Lalaking-
lalaki.
Hinuli niya ang kamay ko at dinala sa kanyang mga labi. Nang dumilat si Xerxes
ay nagliliyab na ang mga mata niya. Hinila niya ako para mapaupo sa kandungan niya.
Napayakap ako sa leeg niya ng marahan siyang bumaon sa akin. Naroon pa rin
talaga ang kaunting kirot kahit pa ilang beses na namin itong ginagawa.
"Ang sarap-sarap ng pangga ko..."
"X-Xerxes..."
"Hmn?"
"B-bakit masakit pa rin..."
"Saglit lang 'to..." Umabante siya para lalong mapabuka ang mga hita ko.
"Oh..." impit na ungol ko.
Lalong nanigas at lumaki ang kanya sa loob ko. Nandon pa ang bahagya iyong
kumibot-kibot sa akin. Sinimulan niyang halikan ang leeg ko habang sinasalubong ang
balakang ko.
 Nang matapos siya sa leeg ko ay bumaba ang halik niya sa kaliwang dibdib ko.
Nang isubo niya ang isa kong nipple ay napaliyad ako. Nawala na ang discomfort na
nararamdaman ko kanina.
"Bilisan natin, 'ga..." paos na sambit niya.
Ungol na lang ang naisagot ko sa kanya.
Magkayakap kami habang nagsasalubong ang ibabang bahagi ng mga katawan namin.
Nang bumilis ang aming paghinga ay sumabay ang aming bawat ulos. Hanggang sa
maramdaman ko ang pagkapuno ko.
Umalis ako sa ibabaw ni Xerxes ng paluhurin niya ako. Pumuwesto siya sa likuran
ko saka muling pinaghiwalay ang mga hita ko. Hinawakan niya ang maselan kong parte
at hinaplos-haplos.
"Xerxes..." daing ko. Naramdaman ko na nag-iinit na naman ako.
"Isa pa ulit..." humihingal na bulong niya sa akin.
Nakapikit akong tumango. Yumapos ang isang braso niya sa bewang ko at ang isa
niyang kamay ay katulong niya sa muling pag-iisa ng katawan naming dalawa.
"Rita..." paos na sambit niya sa pangalan ko. "Mahal na mahal kita..."
Mayamaya ay naramdaman kong iisa na muli kami ni Xerxes. Marahang-marahan ang
bawat galaw niya hanggang sa tila na naman kami nauubusan ng oras.
"Ugh, Rita..." lalong humigpit ang pagkakayapos niya sa akin kasabay ng
panginginig ng kalamnan niya.
Ilang sandali lang ay may mainit at malapot na likido na ang lumalabas sa akin.
Galing iyon sa kanya. Tumulo iyon sa pagitan ng mga hita ko.
Sabay kaming nahiga sa ibabaw ng kutson. Nang lingunin ko si Xerxes ay
nakapikit na siya.
"I love you..." Niyakap ko siya.

Dumilat ang isang mata niya saka niya ako nginitan.

"'Papahinga lang ako..."
"Sabi mo, e." Alam ko naman na hindi pa kami tapos para sa gabing ito.
...
"ANO 'TO?"
"Regalo ko sa 'yo." Nakabihis na siya at handa ng pumasok sa trabaho ng iabot
niya sa akin ang isang kulay puting parihabang kahon.
"Pero last month pa natapos ang birthday ko..." Binuksan ko ang kahon.
Lumabi ako at minasdan ang Cherry Mobile CP na bigay ni Xerxes sa akin. Second-
hand man ito ay maganda pa rin. May kahon pa nga. Saka flat screen ito at colored.
"Para sa akin, araw-araw birthday ng asawa ko," sabi niya saka ako kinindatan.
Pinamulahan ako. "Pasikat ka masyado!" irap ko sa kanya.
Tumabi siya sa akin at umakbay. "Pwede mo ng i-text ngayon ang mga pinsan mo
para makabalita ka sa tiyo mo."
"Xerxes..." Napaiyak na ako. Hindi ko alam kung bakit nagiging iyakin na ako
lately. Siguro dahil nalulunod ako sa pagmamahal ni Xerxes. Pagmamahal na akala ko
ay hindi ko mararansan sa buhay ko.
"I love you." Hinagkan niya ako sa noo.
"Nakakainis ka talaga..." Kinikilig ako pero pinilit kong itago muna iyon.
"Alam mo bang sa ginagawa mo ay lalo akong nai-in love sa 'yo? Sa kakaganito mo,
sige ka, hinding-hindi na talaga kita papakawalan!"
Nginitian niya na naman ako ng ngiting nakakalusaw puso. "Iyon nga ang gusto
ko."
Sumubsob ako sa leeg niya. "I love you! I love you! I love you!"
"O di ba? Sulit na sulit ang mga over time ko sa work ko sa dami ng 'I love
you' na natanggap ko sa 'yo."
Itinulak ko siya. "Umalis ka na nga at baka ma-late ka na sa trabaho." Ngiting-
ngiti ako. Baka kasi pag di pa siya umalis ay di ko na talaga siya paalisin!
"Ayoko pa..."
"Alis na, sige ibabato ko 'to sa 'yo!"
Hinila niya ako sa braso. Nagpahila naman ako. "Ang galing mo naman, 'ga. Di mo
pa ko binabato, tinamaan na ako sa yo."
"Ay, naku!" Hanggang sa naubos na naman ang ilang minuto na nagyayakapan kaming
dalawa.
...

"ANO KAMO, KRISTY?!"

Nanghina ako at napaupo sa gilid ng kutson. In-add ko sa Facebook si Kristy at
doon ko nalaman ang kalagayan ni Tiyo Miguel. Tinawagan ko agad si Kristy ng ibigay
niya sa akin ang number niya.
Nilapitan agad ako ni Xerxes. "Anong sabi ng pinsan mo?"
"Dinala daw nila sa ospital si Tiyong!" Umiiyak na sumbong ko.
Niyakap niya ako at inalo. "Shhh... dadalawin natin siya..."
Nang araw nga ring ito ay um-absent sa trabaho niya si Xerxes. Sinamahan niya
ako sa public hospital na pinagdalhan kay Tiyo Miguel.
"Nasa loob si Tatay..." mahinang sabi ni Kristy ngunit ang mga mata ay kay
Xerxes nakatutok. Tila ba gulat na gulat siya ng makita kaming dumating na
magkasama.
"Ah, Kristy, si Xerxes pala... asawa ko na siya."
Hindi siya nakakibo. Nakatitig pa rin siya kay Xerxes. Si Xerxes naman ay
tahimik lang sa tabi ko.
"Pupuntahan ko si Tiyong..." paalam ko kay Kristy.
"S-sige..."
Sabay kaming pumasok ni Xerxes sa public ward kung saan naroon ang Tiyo Miguel.
Nang makita ko siya ay nanghina agad ang mga tuhod ko.

"Tiyong!" Agad akong yumakap sa kanya.

"Rita..."
Wala pa lang nagbabantay sa kanya dahil busy si Tiya Jingjing sa pagtitinda sa
palengke. Para may makain sila ay napilitan na ang ginang na magtrabaho at
mamasukan sa puwesto ng isang kaibigan. Sina Laarni at Miranda naman ay working
students. Si Kristy na huminto sa pag-aaral ang nagbabantay kay Tiyo Miguel ngunit
kadalasan ay wala rin ito dahil suma-sideline minsan sa burgeran.
Sa sandaling oras na nakausap ko si Tiyong ay awang-awa ako sa kanya. Sinisisi
ko rin ang sarili ko dahil wala ako sa tabi niya ng mga oras na hirap na hirap
siya.
Nasa canteen kami ng ospital ng dumating sina Miranda. Niyaya na muna ako ni
Xerxes na magmerienda.
"Gusto mo ba siyang alagaan?"
Umiiyak akong tumango kay Xerxes.
"Sshhh, tahan na..." niyakap niya ako nang mahigpit. "Magiging maayos din ang
lahat."

...
SI XERXES ang sumagot sa ilang gamot ni Tiyo Miguel. Dahil wala naman kaming
malaking pera ay nakapagsanla tuloy ang asawa ko ng ATM. At maging ang maliit
naming ipon ay nagalaw na rin.
Maging ang mga tropa niya ay nakitulong sa pagbili ng gamot ng tiyo ko. Sila
Mumog ay nag-ambagan ng tag-lilimang daan upang makaraos kami.
"Sorry, 'ga..." Nahihiyang tumabi ako kay Xerxes na nakaupo sa waiting area sa
labas ng ward.
Nahihiya ako sa kanya kasi imbes na nagpapahinga na siya ay pumupunta pa siya
rito sa ospital para kumustahin ako. Minsanan na lang kasi akong umuwi sa amin
dahil ako ang madalas na nagbabantay kay Tiyo Miguel. At siya na asawa ko ay hindi
ko na naaasikaso.
"Bat ka nagso-sorry?" Ngumiti siya nang masuyo. "Pamilya tayo... tayo dapat ang
nagtutulungan."
Naiiyak na yumakap ako sa kanya. "Mahal na mahal kita..."
Gumanti siya ng yakap sa akin. Kinabukasan ay hindi nakadalaw si Xerxes dahil
nag-over time na naman siya sa trabaho.
Mahigit dalawang araw na kaming hindi nagkikita. Masyado na rin akong naging
busy sa kakabalik-balik sa PCSO para humingi ng tulong pinansyal at sa ospital para
alagaan si Tiyo Miguel.
"Ako na rito." Dumating si Kristy bandang alas-sinco ng hapon. "Under time ako
sa trabaho. Ako na rito."
"Sige..." Tumayo ako at dinampot ang bag na kinalalagyan ng ilan kong damit.
"Salamat sa pagbabantay kay Tatay."
"Walang anuman." Natuwa ako dahil nagpasalamat siya. Ito ang unang beses na
nagpasalamat siya sa akin. Hindi ko tuloy napigilan ang sarili ko na yakapin siya.
"Ano ka ba naman! Ang drama mo!" reklamo niya. Itinulak niya ako palayo. "Daig
mo pa kaming mga anak kung maka-react ka diyan!" Nakasimangot siya.
Ngumiti lang ako. "Thank you rin, Kristy. Uuwi na muna ako, pero pangako na
babalik ulit ako bukas."
Irap lang ako sagot niya.
Nilapitan ko si Tiyo Miguel na ngayon ay nagising na. Nagpaalam ako sa kanya.
"Bye muna, Tiyong..."
Marahan siyang ngumiti. "Magpahinga ka na muna, Rita... namamayat ka na
kakaalaga sa akin."
"Oho. Babalik ho ako. Bukas naman ay off ni Xerxes kaya baka makasama ko siya
bukas sa pagbabantay sa inyo."
Mahinang ngumiti ang matandang lalaki. "Napakaswerte mo sa iyong asawa, Rita.
Pakisabi sa kanya na nagpapasalamat ako."
"Makakarating po." Nang tingnan ko si Kristy ay nakasimangot pa rin siya.
Pauwi na ako ng makaramdam ako ng pagkahilo. Ang balak ko ay maupo muna sa
bench ngunit bago pa ako makarating ron ay napaluhod na ako sa sahig ng ospital.
Agad naman akong dinaluhan ng dalawang nurse na nakasalubong ko.
Nang magmulat ako ng mga mata ay si Kristy ang nagisnan ko.
"Kinuha ko iyong limang daan sa wallet mo para pambayad sa konsultasyon," aniya
habang matamang nakatitig sa akin.
"Salamat, Kristy. Nahilo yata ako sa puyat..." Tumingin ako sa paligid, nasa
kabilang ward ako ng ospital.
"Hindi iyan dahil sa puyat."
"Ha?"
"Buntis ka," walang gatol na sabi niya.
Napanganga ako.
"Dalawang buwan ka ng buntis," mapait na sabi ng pinsan ko. "Ang husay niyo
namang mag-asawa, ano? Nakabuo agad kayo."
Hindi ako makapagsalita. Natutuwa ako sa nalaman ko ngunit may bahagi ko ang
nag-aalala.
"Sige na, umuwi ka na. Baka hinahanap ka na ni X." Pagkasabi'y tinalikuran na
ako ni Kristy.
Hinanap ko ang tsinelas ko sa ilalim ng hospital bed saka ako nagmamadaling
umalis. May ngiti ang mga labi ko ng pumara ako ng jeep. Uuwi na ako. Uuwi na kami.
...
ISANG oras ang itinagal ng byahe ko dahil sa traffic. Nakarating ako sa bahay
namin ng eksaktong alas-nueve ng gabi. Naririto na si X, sa tingin ko ay kakauwi
niya lamang at galing na naman siya sa over time.
Naratnan ko siyang nag-aalis ng sapatos habang nakaupo sa bangko. Gulat siyang
napatingin sa akin. "Umuwi ka?"
Tumango ako at ngumiti. Gumanti siya ng magaang ngiti. Kahit may lungkot iyon
ay ramdam ko na masaya siya na makita ako.
Ang guwapo pa rin ng asawa ko. Miss na miss ko siya.
Nang bigla akong matigilan. Parang dinikdik ang puso ko ng makita ang itsura
niya. Ngayon ko lamang napansin na pumayat siya. Marahil sa puyat at sa sobrang
pagta-trabaho.
 Lumapit ako sa kanya at hinaplos ko ang kanyang pisngi. Pumikit siya ng
maramdaman niya ang aking palad sa kanyang balat.
Nang dumilat si Xerxes ay tumingala siya sa akin. "Namiss kita, 'ga..."
"N-namiss din kita, 'ga..." Gusto kong maiyak.
Naiinis ako sa sarili ko. Dahil sa pag-aalaga ko kay Tiyo Miguel ay napabayaan
ko naman ang asawa ko. Siguro ay pumapasok siya na walang almusal dahil wala ako
para ipagluto siya. At ang suot niyang polo shirt na uniporme sa trabaho ay gusot
at may mantsa pa sa laylayan. Siguro siya lang ang naglaba non.
"Kumain ka na?" pumiyok na ang boses ko.
Umiling siya. "'Tutulog na sana ako e... wala naman kasi akong gana kapag hindi
kita kasama."
Kinurot ko siya sa pisngi. "Wag ganun."
"Namiss kita." Niyakap niya ako sa bewang at sumubsob siya sa tiyan ko.
Itinulak ko siya. "Baka maipit si baby!"
Nanlalaki ang mga mata niya ng tingalain niya ako. "A-anong baby?"
Nginisihan ko siya. "Ginalingan mo masyado, e."
Kitang-kita ko ang pagluha ng kulay luntian na mga mata ni Xerxes at maging ang
pagngiti ng mga labi niya. Bigla siyang tumayo at kinabig ako upang ikulong sa
kanyang mga bisig.
"Uy..." Naiiyak na natatawang yumakap din ako sa kanya. "Uy, wag kang umiyak,
Tatay..."
"E kasi naman, Nanay..." Suminghot-singhot siya. Nakasubsob siya sa leeg ko.
"Ang saya-saya ko..."
"I love you..." sabi ko habang hinahaplos ang buhok niya.
"Mas mahal kita... mahal na mahal kita. Mahal na mahal ko kayo..." kinapa niya
ang tiyan ko. "Mahal na mahal ko ito..."
"Mahal na mahal ka rin namin."
Isang pamilya. Isa na kaming pamilya.
Hinawakan niya ang laylayan ng suot kong blusa. "Hubarin na natin 'to, 'ga..."
Napangiti ako. "Sige, miss na miss na kita."
"Hindi sinasabi iyan, pinapatunayan iyan." Pagkaalis ng damit ko ay siniil ako
ni Xerxes ng mainit na halik sa labi.

JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 14

Chapter 14
"XERXES..."
"Hmn..." Napasabunot ako sa buhok niya.
Subo-subo niya ang dulo ng kaliwa kong dibdib habang ikinikiskis niya sa
pagitan ng mga hita ko ang kanyang mainit at naninigas na ari.
"Miss na miss na kita, Misis."
Pareho kaming nakahubad sa ibabaw ng higaan. Nasa sahig ang mga hinubad namin.
"Kaya pala lumaki 'to, 'ga..." anas niya habang dinidilaan ang dibdib ko.
"Magkakagatas na yata 'to..."
Hinaplos ko ang pisngi niya. "Malapit ka ng magkaron ng kaagaw diyan."
Ngumisi siya saka marahang dumagan sa akin. "Kaya nga susulitin ko muna."
"Oh..." napakapit ako sa matigas niyang balikat ng mag-isa ang mga katawan
namin.
"I love you..." itinukod niya ang isang braso sa gilid ko habang alalay ang
pag-angkin niya sa akin.
Ngayon ay napakarahan. Punong-puno ng pag-iingat na tila ba isa akong
babasaging kristal.
"Xerxes..." hinang-hina ako matapos ilang segundo. Mabilis kong naabot ang dulo
dahil sa sobrang pagka-miss ko sa kanya.
Hinalikan niya ulit ako sa labi saka niya tinapos ang mainit naming pagsasalo.
"Tama na muna, baka mabuwiset na sa akin si baby." Humihingal na bumagsak siya
sa tabi ko.
Umusod ako at yumakap nang mahigpit sa kanya.
"Magpahinga ka na, 'ga..." Hinalikan niya ako sa ulo at sinimulang haplusin ang
braso ko. Saglit lang ay iginupo na ako ng antok. Nakatulog ako na may ngiti sa mga
labi.
...
NAKALABAS na ng ospital si Tiyo Miguel. Nagpapahinga na lang siya sa bahay
ngayon, at sana ay makuha na lang talaga sa gamot ang karamdaman niya. Hindi na rin
kasi kaya kung ipipilit pa namin siyang ipa-confine kahit pa sa isang pampublikong
ospital lang.
May mainit na palad na humaplos sa tiyan ko. "Kelan ba lalabas 'tong junior
ko?"
"Babae 'to." Inirapan ko si Xerxes na nasa tabi ko.
Kakatapos ko lang magtupi ng mga malilinis naming damit. Nagpalaba na lang ako
dahil hindi ko na kayang tumuwad-tuwad sa planggana dahil nga sa may kalakihan na
ang tiyan ko. Mag-pi-pitong buwan na ito.
"Lalaki iyan, ang itim ng kili-kili mo e."
Tinampal ko siya sa pisngi. "Babae nga 'to! Hindi mo ba nakikita? Blooming
ako!"
"E bat laging brownout sa kili-kili mo? Lalaki nga 'yan."
"Pwede ba, wag mong pagdiskitahan ang kili-kili ko! For your information,
matagal ng madilim 'to, pumuputi na nga kasi lagi kong binababaran ng kalamansi pag
naliligo ako."
"Pero lalaki talaga 'yan," ayaw niya pa talagang paawat.
"Porket maitim ang kili-kili, lalaki na agad?" inilagay ko na sa orocan ang mga
damit na tinupi ko. Tumulong sa akin si Xerxes.
"Binabaon ko naman nang husto, so dapat lalaki iyan."
"Ganun ba iyon?"
"Ganun daw. Saka di ko hinuhugot agad."
"Loko ka!" Kaya pala malambot na ang heneral ay hindi pa rin niya tinatanggal.
Ibinababad niya pa nang husto!
Inakbayan niya ako ng isara ko na ang orocan. "Pero kahit babae, okay lang din
naman. Basta kasing ganda mo."

"Sus. Sana nga kamo maging kamukha mo, kawawa kasi ang bata
kung sa akin magmamana."
"Anong kawawa? Ang swerte nga niya kasi paglaki niya, marami siyang paiiyakin."
Lumabi ako.
"Parang ako, kayang-kaya mo akong paiyakin kapag iniwan mo ako."
"Hindi ka iiyak," pinisil ko ang ilong niya. "Alam mo kung bakit? Kasi hindi
kita iiwan."
"Hindi rin naman ako papayag na iwan mo ako." Ngumiti siya. "Hinding-hindi tayo
maghihiwalay, pangga."
...
KABUWANAN ko na. Sa awa ng Diyos ay nakapagpa-check up na ako. Babae ang baby
namin, tama ako. Hindi naman disappointed si Xerxes, napakasaya nga niya sa naging
resulta. May reyna na siya, may prinsesa pa, sabi niya.
Nakangiti si Xerxes sa akin ng tabihan niya ako sa gilid ng kama. Kanina pa nga
niya ako tinititigan na para bang manghang-mangha siya sa itsura ko. Siguro mukha
akong butete sa paningin niya kaya aliw na aliw siya.
"O bakit?" sinimangutan ko agad siya. Paano, mula ng lumobo ang tiyan ko ay
bihira na lang akong madiligan. Hindi naman sa nagtatampo ako, naiinis lang kasi
ako dahil pakiramdam ko ay hindi na ako kaaya-aya sa paningin niya kaya
tinatabangan na siya sa akin.
 "Bakit ba sumusungit ka habang lumilipas ang mga araw, ha?"
"Wala."
"Dapat nga ako ang magsungit e,"
Nilingon ko siya. "At bakit?"
"Ilang linggo na akong tigang, Misis."
Namilog ang mga mata ko. "Sino ba ang pumipigil sa'yo? Bakit, ha? Ang pangit at
ang taba ko na ba kaya hindi ka na ginaganahan sa akin at—"
"Hush!" hinila niya ako at hinalikan sa noo. "Nag-iingat lang ako, Misis. Baka
kasi mapano si baby kapag pinanggigilan na naman kita. Kaya sa banyo ko na lang
inilalabas ang gigil ko."
"Iyon lang ang dahilan?"
"May iba pa ba?" Ngumisi siya.
Nakahinga ako. At least banyo naman pala ang nakikinabang at hindi ibang babae.

"Siguraduhin mo lang na wala kang kalokohan, ah? Naku!"

"Wag ka ngang mag-isip diyan nang kung ano-ano, buntis. Alam mo namang kahit
umitim na ang kili-kili mo ay ikaw pa rin ang pinakamagandang babae sa paningin
ko."
Pigil na pigil ko ang paguhit ng ngiti sa mga labi ko. Inirapan ko si Xerxes,
hindi ako nagpahalata na kinikilig ako.
"May milk na ba iyan?" inginuso niya ang dibdib ko.
"Siguro magkakaroon pa lang kapag nanganak na ako."
"Patingin naman."
"Ano?"
"Pasilip lang. Miss ko na yan e..."
Natawa ako sa ekspresyon ng mukha niya. "Hindi na 'to para sa'yo, Mister. Para
na 'to sa magiging baby natin."
"Kaya nga, patingin muna habang wala pa iyong kaagaw ko."
Napahagikhik ako. Ngayon ay hindi na ako nagtatampo sa kanya. Siguro talagang
natatakot lang siya na masaktan ang baby namin kaya nagtitiis siya. "Wag na, baka
mamaya magkasakit ka sa pagpipigil."
Nagpakawala siya ng buntong-hininga. "Sige na nga, wag na."
Naawa naman ako sa kanya. Mukhang takot na takot talaga siya na mapaano ako
kaya naman pinipigilan niya ang sarili na um-iskor.
Pinigilan ko siya sa pulso ng akma siyang tatayo. "Pwede pa naman e..."
"Pangga naman..." bigla siyang napaos.
"Pwede pa, 'ga... halika, gagawan natin ng paraan."
Bumaba ang tingin niya sa mga labi ko na sanhi para matawa ako. Lalo ng bigla
siyang umusod palapit sa akin. "Anong paraan, 'ga?"
"Pikit ka..."
Pumikit nga siya.
"Pikit ah... bawal dumilat..."
Nagtagis ang mga ngipin niya kaya kitang-kita ko ang pag-igting ng kanyang
perpektong panga. Lumapit ako at hinalikan ko siya ron.
"Rita..." bigla siyang hiningal. Dumilat siya at nagtama ang mga mata namin.
"Shhh..." nginitian ko siya at saka sinimulang alisin ang suot niyang belt.
Kahit nong ibinababa ko na ang zipper ng suot niyang pantalon ay nakatitig pa rin
ako kay Xerxes.
"Wait." Ngumisi siya saka tumayo. Hinubad niya ang suot na T-shirt saka muling
naupo sa tabi ko. "Game na."
"Mahilig!"
Tumawa siya. "Ito lang naman ang bisyo ko."
Hinila ko siya saka sinimulang halik-halikan ang leeg niya. Dito, alam ko na
dito ang kiliti niya.
"Ah... Rita..." napasabunot siya sa buhok ko.
Napangiti ako ng marinig ko ang mahina at sensual na ungol mula sa kanya. Mas
pinag-igihan ko ang hagod ng mga labi ko sa kanyang balat.
"Oh, shit." Humawak siya sa ulo ko at marahan akong pinapababa.
Alam ko na ang gusto niyang gawin ko. At iyon din naman talaga ang balak ko,
pero gusto munang pasabikin siya.
"Darating din tayo diyan, pangga..." anas ko sa tainga niya. Nahinto ako sa
paghalik sa leeg ni Xerxes ng bigla akong may naramdaman.
"Bakit?" kapos sa paghingang tanong niya.
Hindi ako kumibo. Nakatingin lang ako sa guwapo niyang mukha na kababakasan ng
pagkabitin.
"Rita, anong problema?" hinawakan niya ako sa pisngi.
"Xerxes!"
Namilog ang mga mata niya kasabay ng pagngiwi ng mga labi ko.
"Manganganak na ako...!"
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

Chapter 15

FURY BELLA MAIRE RAMOS -BATALIER.

Iyon ang ipinangalan namin ni Xerxes sa baby namin. Iyong ikinaluma at
ikinasimple ng pangalan ko ay ibinawi ko kay Baby Fury. Pangalan pa lang, nananapak
na. Malabo itong magka-hit kapag lumaki na at kumuha ng NBI.
Matagal pa nga naming pinagtalunan ni Xerxes iyon, balak niya pa kasing
dugtungan. Ang sabi ko ay maawa siya sa anak namin kapag nag-aral na. Baka nagnu-
numbering na sa papel ang mga kaklase nito, pero ito ay apelyido pa lang ang
naisusulat.
"Gising na ang nanay." Lumingon si Xerxes sa akin at ngumiti. Ipinaghehele niya
ang anak namin.
Isang malusog na sanggol na babae ang nakabalot sa kulay pink na lampin ang
karga ni Xerxes nang magising ako sa kutson.
Napangiti rin ako sa nasaksihan kong tagpo. "Ang cute naman ng mag-ama ko..."
Lahat ng sakit na dinanas ko ay tila bulang biglang naglaho ng makita ko si
Xerxes na karga-karga ang anak namin. May bahid pa nga ng luha ang malalantik na
pilik-mata ng asawa ko dahil isang napakagandang regalo ang hawak-hawak ng mga
kamay niya.
"Pano, aalis na ako," paalam ni Aling Myrna, ang kumadrona na nagpaanak sa
akin. Itinibi nito ang mga plangganang ginamit saka nagpaalam. Nagbilin pa ito kay
Xerxes saka lumabas ng pinto.
Naupo sa tabi ko si Xerxes. "Kumusta ang pakiramdam mo, pangga?"
"Okay ako... G-gusto kong makita si baby..." Hirap na inaabot ko ang baby na
nasa braso niya.
"Antukin. Hindi ka na nahintay." Inihiga niya sa tabi ko ang sanggol.
Inilapit niya ito sa akin. Ganoon na lang ang ligaya ko ng mamasdan ko ang
maamong mukha ng sanggol. Natutulog ito na tila anghel sa bisig ni Xerxes.
"Ang ganda-ganda niya, 'ga..." Naluha ako ng gumalaw ito.
"Syempre mana sa'yo." Hinaplos niya ang mukha ko.
Hindi ko kamukha si Baby Fury. Sa ilong nito na kahit sanggol pa lang ay
matangos na, sa lantik ng pilik-mata nito at sa hugis ng labi ay walang duda na si
Xerxes ang ama nito. Tila ito baby girl version ni Xerxes. At alam ko na lalaki ang
anak namin na isang napakagandang bata.
"Bukas ipa-file ko na agad ang birthcertificate niya."
"Wag mo ng dagdagan ang pangalan ah."
Natawa siya saka tumango. "Yes, Ma'am!"
Nilaro-laro ko maliit nitong mga daliri. "Hi, anak. Ako ito, si Nanay..."
"Ang sarap niyong tingnan. Sayang walang camera iyong cell phone ko, basic
lang, hindi ko tuloy kayo makukuhanan ng picture."
Naibenta na kasi iyong Cherry Mobile kong cell phone nung nagipit kami kaya
wala na akong telepono ngayon. Nakiki-text na lang ako kay Aling Meding kapag
kailangan kong i-text si Xerxes sa trabaho.
"Okay lang, Tatay..." kinuha ko ang kamay ni Xerxes at marahang pinisil. "Hindi
naman mabubura sa puso natin ang alaala ng araw na 'to di ba?"
"Wag kang umiyak, baka mabinat ka." Saway ni Xerxes sa akin, gayung kahit siya
ay naiiyak din.
"Salamat..." sambit ko. "Salamat..."
Tumungo siya at hinalikan ako sa noo. "Salamat, Rita. Ako ang dapat
magpasalamat sa'yo."
Nilaro-laro namin ang kamay ni Baby Fury habang pinagsasawa namin ang aming mga
mata sa kakamasid sa sanggol. Parang hindi maubos ang paghanga namin para rito.
Dumilat ang sanggol sanhi para mas mamangha ako. Taglay rin pala nito ang kulay
luntiang mga mata ni Xerxes!
"Baby, hello..." Hinawakan ko ang munting kamay ng sanggol. Umingit ito at
nagsimulang umiyak. Pilit inaabot ng munting mga labi ang kamay ko.

Mahinang natawa si Xerxes. "Mukhang gutom na ang prinsesa

natin, Nanay..."
Inilabas ko ang isang dibdib ko saka inilapit sa akin si Baby Fury. Nang
magsimula itong dumede ay napaiyak na naman ako. Pakiramdam ko kasi ngayon ay
buong-buo na ako.
Nang tingnan ko si Xerxes ay umiiyak na rin pala siya habang nakatingin sa
amin. Ngumiti siya sa akin kahit pa hilam ng luha ang mga mata niya.
"Mahal na mahal ko kayo..."
...
"Bat ang lalim yata ng iniisip ni Tatay, hmn?" Yumakap ako sa matigas na bewang
ni Xerxes.
Kanina pa siya nakatayo sa tabi ng bintana at napakalayo ng tingin. Lately ay
ganito siya, tila maraming iniisip. Pero hindi naman siya nagku-kuwento sa akin.
"Pagod lang, 'ga..." Hinarap niya ako.
Tulog na sa gitna ng kutson ang baby namin.
"Sabi ko naman sa'yo, ako na ang mag-aalaga kay baby sa gabi." Palagi kasi
siyang nag-o-overtime sa work kaya pagod siya palagi. Pagkatapos sa gabi ay mas
gusto niya na siya ang nagpupuyat kakahele kay Furybells.
'Furybells' ang naisip ni Xerxes na itawag sa magta-tatlong buwang gulang
naming anak.
"Hindi naman pwede ang ganun." Sumimangot siya. "Pagod ka na nga sa pag-aalaga
maghapon, kaya dapat sa gabi ay makapagpahinga ka."
"Pagod ka rin naman sa work maghapon, ah?" Lumabi ako.
"Iba iyon. Work iyon, e. E ikaw? Kapapanganak mo pa lang, baka mabinat ka,"
sermon niya sa akin. "Hala, matulog ka na."
"Sige na nga. Good night, Tatay!" Hinalikan niya ako sa labi bago niya ako
bitawan.
Hay, ano bang nagawa kong kabutihan para pagkalooban ako ng ganito kaperpektong
asawa?
...
"BAKIT PO UMIIYAK?"
"Naku, hindi ko alam, Rita!" Natatarantang sagot ni Aling Meding.
Sa kanya ko iniwan si Furybells dahil kinailangan kong puntahan sa ospital si
Tiyo Miguel. Isinugod na naman kasi ito dahil mas lumala na pala ang karamdaman ng
matanda. Pagbalik ko ng alas dos ng hapon ay sinalubong ako ni Aling Meding.
Pumasok ako sa loob ng inuupahan naming bahay. Nasa duyan na gawa sa kumot ang
anak ko, wala itong tigil sa pag-iyak.
"Shhh, baby, andito na si Nanay..." Dinampot ko ito agad at isinayaw-sayaw.
"Tinimplahan ko na kaso ayaw naman niya." Problemadong-problemado ang kahera.
"Naaawa na ako, nangingitim na sa kakaiyak."
Kahit ako ay halos maiyak na rin, paano'y ayaw talagang tumahan ni Furybells.
Saka napapadalas na rin na tuwing umiiyak siya ay parang nagbabago nga ang kulay ng
kanyang balat.
"Tinawagan ko na ang asawa mo, pauwi na raw siya."
"Ho? E critical working day ngayon sa kanila." Ang alam ko ay tambak ang
trabaho nila Xerxes ngayon sa pabrika.
"E hindi ko na alam ang gagawin ko." Nagkamot ng ulo si Aling Meding. "Ang
maigi siguro, pagdating ng asawa mo ay dalahin niyo na sa ospital ang bata."
Pero lumipas na ang trenta minutos na hindi dumadating si Xerxes. Bente pesos
na lang ang laman ng pitaka ko kaya hindi ko madadala sa ospital si Baby Fury.
Sinamahan na lang ako ni Aling Meding sa kaibigan niyang albularyo.
"Na-nuno ang anak mo, ineng," ani Manang Dolor.
Nuno? Paanong manu-nuno e hindi ko naman inilalabas ng bahay ang sanggol? Nang
hingan ako ng bayad ng albularyo ay tumayo na ako.
Tumigil na sa pag-iyak ang sanggol ngunit tila hirap itong huminga. Hindi ko na
pinatapos ang pagtatawas ng albularyo at umuwi na ako. Itinext ko si Xerxes na
dalhin na namin sa ospital si Furybells.
Saktong alas-cuatro ng dumating si Xerxes. Humihingal pa siya ng lumapit sa
akin. "Sori kasi nahirapan akong mag-under time. Tumakas na nga lang ako. Anong
nangyari?"
"H-hindi ko alam... ayaw niyang huminto sa pag-iyak..." Ipinasa ko sa kanya ang
sanggol. Kumuha na agad ako ng bag at sinilidan ng ilang pirasong lampin at tsupon.
"Sige, dalhin na natin sa ospital. Nakahiram ako ng pera sa katrabaho ko, sa
sahod ko na lang babayaran."
"Di ba nakasanla ang ATM mo? Paano ka makakabayad?" Naisanla na naman kasi ang
ATM niya nong nilagnat ako at kinailangang dalhin sa ospital. Anim na buwan akong
buntis noon.
Nang bumalik si Aling Meding ay sinabi nito na may naghihintay ng tricycle sa
amin sa labasan. "Mag-iingat kayo."
Sa Amang Rodriguez Hospital kami napadpad. Public hospital ito rito sa
Marikina. Kinuha ng nurse si Furybells mula sa pagkaka-karga ko. Parang ayaw ko pa
ngang bitawan.
"Magiging okay si baby..." alo sa akin ni Xerxes. Pinunasan niya ng panyo niya
ang luhaan kong mukha.
"Kasalanan ko 'to, iniwan ko kasi siya..."
"Walang may gusto nito, okay?" Niyakap niya ako.
"Sori... sori..."
"Hush..." Hinagkan niya ako sa noo. "Tahan na, kailangang magiging matatag tayo
para sa anak natin."
Nang lumabas ang doktor ay agad kaming lumapit ni Xerxes dito. Pareho kaming
takot at kabado sa resulta. Nang sabihin ng doktor ang findings niya ay daig ko pa
ang sinaksak sa puso.
"Kinuhanan namin ng dugo ang bata, at ayon sa resulta ay mababa ang dugo niya.
But hindi sa dugo ang problema kundi sa mismong puso ng sanggol."
"Ano hong gagawin namin, Doc?" humigpit ang pagkakahawak sa akin ni Xerxes.
Ramdam ko ang panlalamig ng palad niya sa balat ko.
"Mr. and Mrs. Batalier, I'm afraid that your baby will need a pediatric
cardiologist para ma-ultra sound ang tibok ng puso niya. Malaki ang chance na may
butas sa puso ang anak ninyo."
Hindi na-newborn screening ang baby namin dahil kapos kami sa pera. Malusog
naman kasi ito kaya hindi na rin namin inalala ang tungkol don.
Hindi na ako makapagsalita dahil namanhid na ako. Iyak na lang ako ng iyak
habang nakikinig sa kanila. Siguro kung wala sa tabi ko si Xerxes ay kanina pa ako
natumba rito.
"K-kakailanganin ho ba niya ang operasyon? Magiging okay ba siya?" Garalgal ang
boses na tanong ni Xerxes sa doktor.
Marahang tumango si Dr. Luminares. "Pero nakasalalay rin sa katawan ng sanggol
kung kakayanin niya ang operasyon to close her heart's defect. Pinapaunahan ko na
ho kayo, kakailangan niyo ang malaking halaga para sa pagagamot at pagpapa-opera ng
sanggol."
 Nang wala na ang doctor ay sinilip namin sa crib ng nursery si Furybells. May
mga nakakabit na dextrose sa munti nitong katawan.
"Ang baby natin... ang baby natin..." Nanghihina akong tumingala kay Xerxes.
Nagtatagis ang mga ngipin niya at pigil ang nangingilid na luha. "Gagaling
siya, Rita."
"A-anong gagawin natin?" Nang tumingin siya sa akin ay may kung anong lamig na
hatid ang berde niyang mga mata.
"Gagawin ko ang lahat para gumaling siya. Kahit magpakamatay ako sa pagta-
trabaho, gagawin ko. Ipapaopera natin si Furybells at gagaling siya."
Umiiyak akong tumango. Naniniwala ako na gagaling ang baby namin. Naniniwala
ako kay Xerxes.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

Chapter 16

"BAKIT NANDITO KA?"

Kahit walang tulog at pahinga ay nagpilit pa rin ako na puntahan si Tiyo Miguel
sa public hospital na pinagdalhan dito. Dalawang sakay ito mula sa Amang Rodriguez
Hospital kung saan naman naka-confine ang baby namin ni Xerxes.
"Bakit hindi iyong anak mo ang asikasuhin mo?!"
Sa bukana pa lang ng ward ay hinarang na ako ni Tiya Jingjing. Ngayon ko lang
naabutan ang ginang dito. Sa itsura niya ay tila wala ring tulog at pahinga.
Malamang na katulad ko ay problemado rin ang asawa ng tiyuhin ko.
Dinuro niya ako. "Masaya ka ba, ha? Masaya ka ba na nagkakaganito kami ngayon?"
Kinuha ko ang kamay niya. "Hindi po, Tiyang. Kahit kailan, hindi ako magiging
masaya sa ganitong sitwasyon. Gusto kong gumaling si Tiyo Miguel."
Binawi niya ang kamay niya mula sa pagkakahawak ko. "Paano siya gagaling, ha?
Wala nga kaming pambili ng gamot! Maski nga kuryente sa bahay, hindi namin
mabayaran kaya putol ang ilaw namin. Ultimo pagkain, wala! Makakabili pa ba kami ng
gamot?!"
"Magtutulungan po tayo..." ani ko na kahit hindi sigurado kung may maitutulong
pa ba ako sa kanila.
"Anong tulong ang maibibigay mo? Moral support? Hindi iyon ang kailangan ng
tiyo mo! Pera! Pera ang kailangan niya!"
"'Nay, gising na si Tatay..." Lumabas ng ward ang pinsan kong si Miranda.
Katulad namin ni Tiya Jingjing ay nangangalumata na rin ito.
Bago sila pumasok sa loob ay nilingon ulit ako ni Tiya Jingjing. "Wala kang
maitutulong dito kaya umalis ka na, Purita."
...
NANATILI PA RIN AKO.
Kahit pinaalis na ako ay hindi pa rin ako umaalis. Hinihintay ko na umalis sila
Tiyang para makapasok ako sa public ward at malapitan ko man lang si Tiyo Miguel.
Kahit hindi mahigpit ang mga guwardiya ngayon ay hindi pa rin ako makapasok dahil
alam kong mag-e-eskandalo ang asawa ng tiyuhin ko kapag nakita ako.
Mayamaya ay lumabas ng ward si Miranda. Mula sa lobby ng ospital ay may pumasok
na matandang lalaki at sumalubong rito.
"Ali!" Nagliwanag ang mukha ng pinsan ko.
"How are you?"
"I'm good. As in good! Very good! Are you here to visit my father?"
"Yes, of course. And want to talk to your Mother Jing, too."
"Oh!" Lumawak ang pagkakangiti ni Miranda. "Can you wait here? Two visitors
only allowed inside, you know? I will call Mother, okay? You wait, okay?"
Tumango ang matandang bumbay.
 Kumunot ang noo ko. Ano ang ginagawa ni Ali rito sa ospital? Nandito ba ito
para singilin ng utang ang tiyahin ko? Pero bakit parang masaya pa si Miranda na
makita ang matandang bumbay na ito?
...
"NASAAN HO ANG ASAWA KO?"
"Hindi pa siya dumarating, Rita."
Ibinaba ko sa bench ang bag ko. Pagkagaling sa Quiapo ay dumeretso na ako sa
Marikina, sa ospital kung saan naron si Baby Fury. "Wala ho siya sa bahay, saan
kaya siya pumunta?"
Nag-text ako kay Mang Podoy, ang sabi nito ay wala nga raw tao sa bahay namin
mula kagabi. Ang ibig sabihin ay hindi rin umuwi si Xerxes.
"Bakit hindi mo i-text?" Tanong ni Aling Meding. Ang butihin kong kahera ang
kasa-kasama ko rito sa ospital para magbantay kay Baby Fury.
"Hindi nga ho sumasagot. Kahit sa tawag, hindi rin sumasagot." Nag-aalala na
ako, alam ko na wala sa pabrika si Xerxes dahil tinawagan ko ang kasamahan niya sa
trabaho, wala nga raw siya ron. Hindi siya pumasok.

"Baka naman dumidiskarte lang ang asawa mo."

Saan pa kaya siya didiskarte? Baon na kami sa utang sa five-six at sa mga ka-
trabaho at kaibigan niya. Puro na rin siya bale sa boss niya. Saan pa siya kukuha
ng pera?
"O narito na pala ang asawa mo."
Agad akong pumihit at lumingon. Lumundag ang puso ko ng makita ko si Xerxes na
papalapit. Naka-itim na T-shirt siya at faded jeans. Lumang fake Nike na rubber
shoes at nakasuot siya ng itim din na sumbrelo.
"Saan ka galing?" Agad ko siyang sinalubong at niyakap sa bewang. Miss na miss
ko siya.
Isinubsob ko ang mukha ko sa matigas niyang dibdib. Hinigpitan ko ang
pagkakayakap ko sa katawan niya. Parang sa ganitong paraan ay makakakuha ako ng
lakas mula sa kanya.
Marahan siyang humiwalay sa akin. "Pangga..."
"Tumawag ako sa ka-trabaho mo, hindi ka raw pumasok—" Bumaba ang tingin ko sa
mga dala niyang paper bags na may tatak na McDo. Inilagay niya iyon sa upuan.
"Kumusta si baby?"
"Xerxes, kailangan na daw siyang operahan..."
Hinaplos niya ang pisngi ko. "Magiging okay si baby..."
"Lumapit na ako sa sekretarya ng mayor, e... baka kasi may makuha rin ako rong
tulong. Iyong sa PCSO naman, aasikasuhin ko ulit. Susubukan ko lahat—" Bigla niya
akong niyakap.
"Wag ka ng mag-alala, 'ga. Gagawa ako ng paraan."
"Saan ka ba galing?" Nagtatakang tumingala ako sa kanya.
"Nagpunta ka ba sa tiyo mo?"
Tumango ako. "Sumilip lang ako, kaso pinaalis ako ni Tiya Jingjing. Saan ka nga
galing?"
"Kumain na muna tayo." Tiningnan niya si Aling Meding. "Kain ho muna kayo."
"Bakit naman bumili ka pa niyan? Ayos lang naman kahit sa carinderia na lang.
Baka napamahal ka sa mga ito." Tinulungan ko siyang bitbitin ang mga supot ng
pagkain.
"Tara na..." Hindi niya pinansin ang sinabi ko. Inakbayan niya na ako at
naglakad na kami.
Sa canteen ng ospital kami nagpunta. Um-order siya ng tatlong mineral water.
Tag-iisa kami.
"Bat naman mineral pa?" reklamo ko. "Mahal 'to, e. Palamig lang okay na ako."
Hindi niya ako pinansin. "Kumain ka nang kumain, Rita, namamayat ka na..."
"Ikaw?" Napuna ko kasi na hindi naman siya kumakain. Kami lang ni Aling Meding
ang panay ang nguya rito.
"Ayos lang ako." Inom lang siya nang inom ng tubig.
 Pagkatapos kumain ay inihatid ko si Xerxes sa lobby ng ospital. Nagmamadali raw
siya dahil may sideline siya ngayon. Dumaan lang daw talaga siya para silipin kami
ni baby.
"Saan ka ngayon?" Parang ayaw ko pang bitawan ang kamay niya.
"Didiskarte."
Dumukot siya sa bulsa. Inilabas niya ang luma niyang wallet at mula ron ay
naglabas siya ng dalawang libong piso at inabot sa akin.
"Kung kakailanganin ni baby." Inilagay niya iyon sa palad ko. "Saka para may
hawak kang pera rito."
"Saan galing ito?"
Tumungo siya at hinalikan ako sa labi.
"Baka bukas na ako makauwi."
"Xerxes..." Nangilid ang mga luha ko. Hindi pa man siya umaalis ay miss na miss
ko na agad siya.
"Ipapaopera natin si baby. Wag ka ng mag-alala."
"P-pero saan ka—"
"Mahal kita," bigla niyang sabi.
Suminghot ako. "Mahal din kita. Mag-ingat ka..."
Tumalikod na ako dahil ayaw ko na makita siyang aalis. Hinang-hina ako. Gusto
ko pa sana siyang makasama para lumakas ako. Kasi nasa kanya iyong lakas ko, e.
Siya ang lakas ko.
"Rita, naiwan ng asawa mo ang sombrelo niya." Humahangos na lumapit sa akin si
Aling Meding. Bitbit niya ang kulay itim na sombrelo ni Xerxes.
Walang dalang payong si Xerxes, maambon pa naman ngayon. Kinuha ko ang sombrelo
kay Aling Meding. "Akina ho, ihahabol ko sa kanya."
Nanakbo ako papunta sa gate ng ospital. Sakto na papatawid pa lang ng kalsada
si Xerxes. Mabilis akong naglakad.
"Xerxes!" Saktong may dumaang tricycle kaya hindi niya ako narinig. Nasa tapat
na ng kalsada si Xerxes ng huminto siya.
Lumakad ako papalapit pero agad ding nahinto ng makitang may babaeng papalapit
sa kanya. Sexy ang babae sa suot na hapit na pantalon at hanging blouse.
Nagsalubong ang mga kilay ko ng makilala ko ang babae.
"Babylyn?"
Anong ginagawa ng babaeng ito dito sa Marikina?
Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko. Hindi ko na magawang sumigaw para
tawagin ang asawa ko, nakatitig na lamang ako sa kanilang dalawa.
Mayamaya at umabri-siete na si Babylyn sa braso ni Xerxes. Panay ang ngiti ng
babae sa asawa ko. May sinabi si Babylyn kay Xerxes na hindi ko alam kung ano, pero
kitang-kita ko ang pagtango ng lalaki bilang pag-sang-ayon sa kung ano man iyon.
Pumara si Xerxes ng taxi at sumakay silang dalawa.
Anong nangyayari? Ano iyong mga nakita ko? Dapat na ba akong mag-isip ng kung
ano?
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17

Chapter 17

"Tumawag na ba si Xerxes, Rita?"

"Ho?"
"Ang 'ka ko'y tumawag na ba sa'yo ang asawa mo? Kailangan na raw kasi ng
desisyon para mai-schedule na ang pag-opera kay Baby Fury."
 "H-hindi pa ho, e." Tumingin ako sa relo ko, mag-a-alas nueve na ng umaga.
Dalawang araw ng hindi nagpapakita si Xerxes. Isang text lang ang ipinadala nito
kagabi, nangumusta lang.
"Ay, siya, umuwi ka kaya muna? Nangangalumata ka na. Ni hindi ka nga man lang
yata umidlip."
"Okay lang ho ako."
"Umuwi ka na muna, Rita." Tumayo ang matandang babae. "Ako na muna ang bahala
rito. Umuwi ka at magpalit ng damit. Umidlip ka rin muna para naman pagdating ng
asawa mo ay hindi ka ganyan ka-haggard."
Isang linggo na akong hindi naliligo. Tatlong araw na rin akong hindi
nagpapalit ng damit dahil naubos na ang mga damit na baon ko.
"Sige na, hija. Pagbalik mo mamaya ay ako naman ang uuwi."
Tumango ako. Siguro nga ay kailangan ko munang umuwi. Sinilip ko muna si Baby
Fury saka ako nagpasalamat at nagpaalam kay Aling Meding. Sa biyahe ay naka-idlip
na ako dahil traffic sa gawing Sta. Lucia papunta sa Junction. Nang makarating ako
sa bahay ay mabilis akong naligo at nagpalit ng damit. Skinny jeans at kulay cream
na cotton T-shirt ang isinuot ko. Nang matuyo ang buhok ko ay ipinuyod ko agad ito.
Tumingin ako sa salamin at nagpahid ng kaunting pulbo.
Pumayat ako mula ng maospital ang anak namin ni Xerxes. Lalo rin akong umitim
dahil sa kakapabalik-balik ko sa arawan. Ang buhok ko na buhaghag ay lalong tumigas
at nagkatikwas-tikwas. Kahit pa pinupuyuran iyon ng panali ay matigas pa ring
tingnan.
Sa sandaling panahon ay nalosyang ako. Mas pumangit. Tumanda. Samantalang si
Babylyn kahapon ay tila bumata at lalong sumeksi. Parang bumalik sa pagiging disi-
otso ang itsura ng malanding iyon.
"Ano ngayon kung mas maputi at mas makinis sa akin ang pokpok na iyon?" Inis na
dinampot ko ulit ang pulbo.
Tatlong beses akong nagpulbo hanggang sa magmukha na akong espasol. Nag-
lipgloss ako at pagkatapos ay nagpulbo ulit.
Bakit ang kinis ng mukha ng Babylyn na iyon? Bakit ang puti-puti niya? Bakit
ang pula-pula ng mga labi niya at bakit bagsak at tila kay lambot ng buhok niya?
Bigla ay nakaramdam ako ng kakaibang kaba.
"Bwisit!" Inis na ibinalibag ko sa sahig ang pulbo ng makitang namamalat ang
pisngi ko. Siguro dahil sa sobrang dry ng balat ko dahil sa araw ay nagbuo-buo ang
pulbo ron.
Naiinis ako. Naiinis ako kina Xerxes at Babylyn! Bakit sila magkasama?! Saan
sila pumunta?! Anong ginawa nila?!
"Nandito ka pala."
Gulat na napalingon ako sa pinto. Nakabukas na pala iyon na hindi ko man lang
namamalayan. Nakatayo ron si Xerxes at nagtatakang nakatingin sa akin.
Pumasok siya at isinara ang pinto. Ang suot niya ay ang T-shirt at pantalon din
na suot niya nong nakaraang araw na pumunta siya sa ospital. Hinubad niya ang
sombrelo at ipinatong sa ibabaw ng orocan saka siya lumapit sa akin.
"Kanina ka pa ba?"
Hindi ko sinagot ang tanong niya. Naupo siya sa tabi ko pero hindi nagtangka na
hawakan ako o dumikit man lang sa akin. Hindi siya makatingin sa akin na sanhi para
kabahan ako.
"Saan ka nanggaling?" mahinang tanong ko.
"Pupunta na sana ako sa ospital, umuwi lang ako rito para maligo sana."

"Saan ka nanggaling?"
"Kumusta si Baby?"
"Xerxes, saan ka nanggaling?" may bahid na ng gigil ang tono ko.
Lumingon siya sa akin pero agad ding umiwas ng tingin. "Sinabi ko na sa'yo,
dumiskarte ako ng pera..."
"May nadiskartehan ka ba?"
Dinukot niya ang wallet sa likod ng suot niyang pantalon. Nanlaki ang mga mata
ko ng makitang makapal iyon. Nang buksan iyon ni Xerxes ay hindi na ako makahinga
nang maayos.
"Sampung libo lang ito..." Inabot niya sa akin ang lilibuhing papel. "Pero may
raket ako mamaya na makakadagdag diyan para mapa-opera na natin si baby."
"Saan galing iyan?" Hindi ko inabot ang pera.
"Nakapag-sideline ako kahapon..."
Sideline? Isang araw at dalawang gabi lang pero sampung libo agad ang kinita?
Anong klaseng sideline?! Pero hindi ko magawang isaboses iyon. Pilit ko pa rin
kasing binibigyan ng pagkakataon si Xerxes na ipaliwanag sa akin kung saan niya
nakuha ang pera.
Kinuha niya ang kamay ko at ipinatong don ang lilibuhin. "Idagdag mo ito sa
panggastos sa ospital. Bukas din ay magkakapera ulit ako at mapapa-opera na natin—"
"Saan galing ang pera?" Pilit kong hinuhuli ang mga mata niya, pero sadyang
mailap ang mga ito.
"Hindi na mahalaga iyon, 'ga..."
"Paanong hindi mahalaga?!" Tumayo ako at ibinato sa sahig ang pera.
"Rita!"
"Saan sabi galing ang pera?!"
"Sinabi ko naman sa'yo di ba? Dumiskarte ako. Importante pa ba kung saan? Ang
importante ngayon ay mapaopera si baby!" Napahilamos siya sa kanyang mukha na tila
naiirita.
At siya pa talaga ang may ganang mairita?!
"Rita, hindi madali sa akin ang pinagkunan ko ng pera na iyan." Tiningnan niya
ang pera sa sahig. "Pahalagahan mo naman sana. Kahit para sa baby na lang natin."
Umiling ako. "Nakita ko kayo ni Babylyn kahapon."
Nawalan ng kulay ang mukha ni Xerxes. At sapat na ang reaksiyon niyang iyon
para tuluyan akong madurog.
Nagsisi-sigaw ako. "Sabi mo, hindi na! Sabi mo, hindi na! Bakit?! Bakit, inulit
mo, Xerxes?! Bakit?!"
"Rita..."
"Iyong pangako mo... iyong pangako mo, sinira mo!" Pumalahaw ako ng iyak.
Para akong pinagsakluban ng langit at lupa. Humagulhol ako. Wala akong pakialam
kahit marinig pa ako ng mga kapit-bahay. Wala akong pakialam kahit maka-eskandalo
pa ako. Iiyak ako dahil gusto ko.
"Magpapaliwanag ako..." Hindi niya malaman kung paano ako lalapitan.
"Ang sabi mo noon, hindi na... naniwala ako sa'yo... ang sabi mo hindi ka
magsisinungaling. Hindi mo ako lolokohin. Hindi mo ako sasaktan!"
"Hindi ko ginusto iyon, maniwala ka. Kahit wag mo akong patawarin, maniwala ka
lang sana na hindi ko gusto iyon. Nauubos na ang oras natin kaya ko—"
"Wala akong pakialam sa sinasabi mo! Ginawa mo na naman... inulit mo ang
nakakadiring bagay na iyon... Binenta mo ang katawan mo sa pokpok na iyon!"
Pumatak ang mga luha mula sa kulay luntian niyang mga mata, pero wala akong
maramdamang simpatya para sa kanya. Wala. Wala dahil para akong mababaliw sa sakit.
"Pangga..." Akma niya akong aabutin pero agad akong umatras.
Dinuro ko siya. "W-wag mo akong hahawakan, nakakadiri ka!"
"Lahat gagawin ko para sa atin... kahit ibenta ko pa ang kaluluwa ko, gagawin
ko... Kailangan ni baby—"
"Hindi kailangan ni baby ng ama na katulad mo!" sigaw ko.
"Ginawa ko iyon para sa kanya, Rita!" Sumigaw na rin siya.
Hinuli niya ang balikat ako at hinawakan nang mariin.
"Bitawan mo ako!"
"Hindi! Kailangan mong makinig sa akin! Kahit ano pa iyan, gagawin ko para sa
kanya! Para sa'yo! Para sa pamilyang 'to kasi mahal ko kayo!"
Itinulak ko siya. "Hindi na kita mahal!"
Natulala si Xerxes.
Napalunok ako ng makita ang pagdaan ng sakit sa mga mata niya. "H-hindi na kita
mahal..."
"Wag mong sabihin iyan, Rita." Nagtagis ang mga ngipin niya.
"Hindi na kita mahal!"
 "Mahal mo ako! Galit ka lang!"
"H-hindi, hindi..." Tumalikod ako at nanakbo palabas ng bahay.
Sa labas ay nakatingin sa amin ang mga kapit-bahay, nakiki-usyoso. Malamang
lahat ay nagtataka kung bakit sa isang iglap ay nagkaganito kami ni Xerxes.
Samantalang noon ay hinahangaan kami ng lahat dahil sobrang sweet namin sa isat-
isa. Sobrang sipag ng asawa ko, sobrang bait ng asawa ko at sobrang mahal ako at
ang baby namin. Pero wala na lahat iyon ngayon. Sira na ang pamilya namin.
"Rita!"
Napalingon ako sa pinto. Parang biniyak ang puso ko ng makita ko siya na
nakatingin sa akin. "Hindi na kita mahal, Xerxes..."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

Chapter 18

NAKAKULONG SIYA.
Ang sinasabi pa lang raket ni Xerxes ay ang pagsama niya sa isang samahan kung
saan manloloob sila ng isang pawnshop. Hindi niya halos kilala ang mga kasama niya
kaya inilaglag siya ng mga ito. Wala siya sa lugar ng magkahulihan, ngunit
kinabukasan ay dinakip siya ng mga pulis dahil itinuro siya ng mga nahuli.
"Okay ka lang?" tanong sa akin ni Berting.
Marahan akong tumango bagamat tulala pa rin.
Tinabihan niya ako sa bench. Galing siya sa kulungan, dinalaw niya si Xerxes.
"Sinabihan ko na iyon. Pinigilan ko iyon."
"Pero ginawa niya pa rin."
"Ganon naman iyon, sumisige kapag kailangang-kailangan." Napailing siya. "Tsk,
kung sana sa Quiapo siya gumawa ng kalokohan ay baka makalusot pa siya. Kilala siya
ng mga pulis ron, e. Alam mo namang kahit gaganun-ganun si X, marami siyang
natutulungan noon sa Quiapo. Ang kaso ay dito siya natimbog, walang tutulong sa
kanya rito. Dayo siya rito sa Rizal, e."
Napasubsob ako sa mga palad ko. Patong-patong na ang problema ko.
"Mare, tahan na... ayaw ni X na umiiyak ka." Hinagod niya ang likod ko. "Mahal
na mahal ka non... ayaw non na iiyak ka."
"Alam mo ba ang tungkol kay Babylyn?"
Natahimik si Berting.
"Tuwing magkakaron ba ng ganitong pangyayari ay gagawa siya ng mali?" Sumbat
ko.
"Hindi ko alam, Purita. Pero ganoon si X, e. Nakilala mo siya na ganoon siya."
"Gusto ko siyang baguhin," mariin kong sabi.
"Nabago mo na siya." Tumayo siya at namulsa sa harapan ko. "Hindi mo ba
nakikita? Ibang-iba na ang kaibigan ko dahil sa'yo. May ilan nga lang talaga na
hindi na maaalis pa sa kanya, katulad ng ugali niyang ito; na gagawin niya ang
lahat para sa mga taong mahal niya at mahalaga sa kanya."
Ako naman ang nanahimik.
"Mahal na mahal ka nun."
"Pero may nangyari sa kanila ni Babylyn!"
"Oo na!" Napakamot siya sa ulo. "Kire naman kasi iyong babaeng iyon. May fafa
na leader ng sindikato iyon kaya madatung. Kabit iyon. At willing iyong magwaldas
para kay X. Pero ayaw ni X don, maniwala ka. Nasusuka nga siya ron."
"Kaya pala!" singasing ko. "Dati niya pa iyong ginagawa! Inulit niya! Kung
tutuusin, para rin siyang si Babylyn! Nagbebenta ng laman!"
"Makinig ka muna, okay?" Muli siyang naupo sa tabi ko. "Dalawang beses niya
lang iyong ginawa. Iyong noon na nahuli mo siya, saka itong ngayon na kailangang-
kailangan niya ng pera."
"Mali ang ginawa niya, Berting."
"Alam ko namang mali! Kahit nga ako ay hinding-hindi ko gagawin iyon! Hindi ko
masisikmurang ibenta ang katawan ko para sa pera!"
Natigilan ako sa gumuhit na frustration sa mukha ni Berting.
"Pero si X, nagawa niya! At nahihiya ako sa kanya." Gumaralgal bigla ang boses
niya. "Nahihiya ako, hindi dahil sa ikinakahiya ko si X, kundi nahihiya ako dahil
nagawa niya iyon. May sakit noon ang nanay ko, Rita! Kailangang-kailangan ng dugo
at gamot! Umalis si X non at pagbalik niya, may inaabot na siya sa aking pera."
"Berting..." Bigla na lang tumungo ang lalaki.
"Rita, ginawa niya iyon noon para sa akin. Para sa nanay ko. Ginawa niya iyon
kahit ayaw niya, ginawa niya iyon na walang hinihinging kapalit mula sa akin.
Ginawa niya iyon kasi kaibigan niya ako."

Napaiyak na rin ako. "At ginawa niya ulit iyon ngayon para
sa anak namin..."
Kahit umiiyak ay ngumiti si Berting sa akin. "Pasensiya ka na sa kaibigan ko,
minsan talaga, hindi nag-iisip iyon."
"Ako ang hindi nag-iisip e..."
"Kayo talagang mga babae, ang hilig niyong magalit agad na hindi muna inaalam
ang tunay na dahilan ng ikinagagalit niyo."
...
NASA PRESINTO si Xerxes. Doon siya dinala sa maliit na kulungan sa presinto sa
bayan dahil hindi pa naman siya nahe-hearing. Kumbaga habang walang hatol ay doon
muna siya makikisiksik sa mga preso sa bayan. Sina Aling Meding at Mang Podoy lang
ang inuutusan kong dumalaw ron dahil hindi ko pa siya kayang harapin. Saka baka
hindi ko rin kasi kayanin kapag nakita ko ang kalagayan niya.
Ang sabi ni Aling Meding, minsan daw ay hindi nakakarating sa preso ang
ipinapahatid kong pagkain. Wala naman kasi kaming pangsuhol sa iba pang preso sa
loob.
Nag-kwento pa si Aling Meding na may mga pasa nga raw sa braso si Xerxes.
Malamang na nabinyagan siya sa kulungan kaya may pasa siya. May pinaka-mayor sa
loob ng kulungan, "Ma-yor" ang tawag sa preso na tumatayong leader sa loob ng
piitan, at naniningil iyon ng three-hundred pesos kada linggo. Lahat ng preso ay
kailangang magbayad ng three-hundred para sa VIP treatment sa loob, pero wala naman
kaming maibayad. At kapag walang bayad, walang hihigaan ang preso at bubugbugin pa
ito sa loob.
"Mao-operahan na si Baby Fury!"
"Ho?" Nagulat ako ng pag-uwi ko ay salubungin ako ni Aling Meding.
"Hindi mo ba alam?"
"Paano hong maooperahan? Wala hong pangpa-opera—"
"Rita."
Nagulat ako ng pagpasok ko sa bahay ay maratnan ko ron si Tiya Jingjing.
"Tiyang, ano hong ginagawa niyo rito?"
"Hija, sumama siya sa akin dito." Si Aling Meding ang sumagot sa tanong ko.
"Gusto ka raw kasi niyang makausap, e. Paano? Iiwan ko muna kayong mag-tiyahin,
ha?"
Nang lumabas ng pinto si Aling Meding ay agad na lumapit sa akin si Tiya
Jingjing. "Nabalitaan ko na nakakulong ang asawa mo."
Malungkot akong tumango. Natagpuan ko ang sarili ko na nagkukuwento. "Sumama
siya sa mga kawatan para manloob ng pawnshop. Hindi siya nakita sa akto at lugar
pero may nagturo sa kanya. Kahit wala hong sapat na ebidensiya ay ikinulong pa rin
si Xerxes. Piyansa lang ho ang kailangan pero wala naman ho akong pera para
mailabas siya sa kulungan."
"Ganoon talaga kapag mahirap ka lang, wala kang laban."
"Tiyang, ano ho ba ang ginagawa niyo rito?"
"Nandito ako para tumulong, anak."
 Napamaang ako sa kanya. Ito ang unang beses na tinawag niya akong "anak".
"Kailangan na ring maoperahan ng tiyuhin mo. Maliit lang naman ang kailangan,
pero alam mo namang kahit sinco ay wala ako."
Hindi ko maintindihan ang pinupunto niya.
"Sabihin na lang natin na pwede ng maoperahan ang anak mo at ang tiyuhin mo.
Hindi lang iyon, Rita, mapa-piyansahan mo na rin ang asawa mo."
"Tiyang, ano ho ba talaga ang sadya niyo sa akin?"
"Si Ali. Kilala mo siya, di ba? Siya iyong matandang bumbay na nagpapautang sa
atin. Mayaman iyon. Hindi iyon basta-basta bumbay lang na tagasingil. Alam mo naman
na marami iyong negosyo, di ba?"
Naguguluhan man ay tumango ako. Kilala ko naman si Ali. May ari ito ng mga
pwesto sa palengke. Kahit may mga negosyo na ay hindi pa rin ito tumitigil sa
pagpapautang ng five-six. Mahigit sikwenta anyos ito kung hindi ako nagkakamali.
May inasawa itong pinay noon na naging daan para makabili ito ng mga lupa at
negosyo sa Pilipinas. Patay na ang Pinay, walang anak si Ali dahil ang chismis ay
baog ang yumaong Pinay.
Kinuha ni Tiya Jingjing ang mga kamay ko at pinisil. "Utak, Purita. Utak ang
gamitin mo."
Parang binayo ang dibdib ko sa kaba. "Ano ho ba talaga ang ibig niyong sabihin,
Tiyang?"
"Gusto kang asawahin ni Ali."
...
NAKATULALA ako sa hospital crib na kinalalagyan ni Baby Fury. Sa isang buwan na
ito mag-i-isang taon. Natutulog ang sanggol mula pa kanina, tila bumabawi ng lakas
at pilit na lumalaban para mabuhay.
"Baby ko..." Pumatak ang mga luha ko.
Marahang gumalaw ang munting kamay ng sanggol. Gusto ko sana siyang buhatin,
yakapin at halikan sa huling pagkakataon pero natatakot ako na baka masaktan ko
siya. At natatakot ako na baka kapag nasa bisig ko na siya ay hindi ko na siya
pakawalan pa.
"Sorry, anak..."
Muling kumislot ang bata sa kuna. Bahagya pang humikbi ang natural na mapula
nitong mga labi. Tila ba nanaginip siya ng masama, o baka nararamdaman niya na
iiwan na siya ng nanay niya.
"Wag mong isipin na hindi kita mahal." Hindi na ako nakatiis, inabot ko ang
maliit at malambot niyang kamay. "Mahal na mahal kita... mahal na mahal kita..."
Mula sa likuran ko ay dumating ang mga pinsan kong sina Laarni at Miranda.
Tumango ako sa kanila, humihingi ng konti pang oras. Tila nakakaunawang lumabas ang
dalawa.
Muli kong binalingan ang anak namin ni Xerxes. "Ooperahan ka, anak. Gagaling ka
at mabubuhay kasama ang tatay mo. Mahal na mahal ka niya at gagawin niya ang lahat-
lahat para sa'yo. Aalagaan, po-protektahan at mamahalin ka niya ng higit sa kaya
ko..."
Pinagsawa ko ang mga mata ko sa itsura ni Baby Fury, pero kahit anong gawin
kong titig sa sanggol ay hindi talaga magsawa ang mga mata ko. Hindi ko matanggap
na hindi ko na siya makikita at makakasama.
Kinabisado ko ang itsura ng mahahaba niyang pilik-mata, ang matambok niyang
pisngi, ang munting labi, ang matangos na ilong. Hiling ko sana ay dumilat siya
upang masilayan ko sa huling sandali ang kulay ng mga mata niya. Ang mga mata na
namana niya sa ama niya. Pero sadya yatang malas ako, dahil hindi dumilat ang
sanggol.
"Paalam, anak..." Durog ang puso na lumabas ako ng ward.
Nakatayo sa pinto si Kristy, ang panganay sa tatlong magkakapatid. Lumapit siya
sa akin at inabot ang kulay brown na envelope. "Ito na. Gawin mo na ang kailangan
mong gawin at saka ka umuwi sa bago mong asawa."
Nanlalamig ang kamay na tinanggap ko iyon. "S-salamat..."
"Salamat, Rita," aniya nang may diin.
Tuluyan na akong naiyak.
"Tumahan ka na, lalo ka lang mahihirapan niyan." Ngumiti si Kristy sa akin na
ngayon niya lamang ginawa. Niyakap niya rin ako. "Ganun talaga ang buhay, pinsan."
Nagpahid ako ng luha at nagpaalam na. Hindi na ako babalik.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

Chapter 19
"ASAWA NIYA AKO."
Nais kong maluha habang sinasabi ko iyon sa guard ng kulungan. Damang-dama ko
pa ang pagkakasabi ng mga salita, dahil alam kong ito na ang huling beses na
masasabi ko iyon.
Sa presinto ako sa bayan pumunta. Nakaayos na ang mga papel, at ang pera na
pam-piyansa na lamang ang kailangan para makalabas si Xerxes.
"Sandali lang ho, Ma'am," wika ng bantay na pulis.
Humiling ako sa hepe na wag munang papalayain si Xerxes hanggat hindi ako
nakakaalis. Pero gusto ko munang makausap sa huling pagkakataon ang ama ng anak ko.
"Rita!" Gulat na gulat siya ng makita ako.
"Xerxes." Pinilit kong maging pormal ng palabasin siya sa selda.
Namayat siya, siguro dahil isang sandok lang daw ng kanin ang ipinapakain sa
mga preso tuwing kainan. At dalawang beses lang sila sa isang araw pinapakain. At
dahil hindi ko naman siya mapadalhan ng makakain ay wala na siyang ibang makakain
pa sa loob.
"Akala ko hindi mo talaga ako dadalawin..." Basa ang mga mata niya habang
nakatingin siya sa akin. Para bang gustong-gusto niya akong yakapin.
"K-kumusta ka?"
Alanganin siyang ngumiti at saka yumuko. "Heto, nakakulong... pasensiya ka na,
ha? Nahihiya ako sa'yo."
"Makakalaya ka rito."
Umangat ang mukha niya. "Oo. Makakalaya ako rito. Gumagawa na ako ng paraan
para—"
"Basta makakalaya ka. Naawa raw sa'yo ang nagdemanda, iuurong na ang kaso.
Nagpapa-areglo na lang," putol ko sa sinasabi niya. Nagsinungaling ako sa kanya.
Baka kasi iniisip niyang tumakas, lalo lang magiging malabo ang kinabukasan niya
pag itinuloy niya iyon.
"T-talaga?"
"Oo. Nandito ako para sabihin iyon sa'yo."
"Iyong mga kasama ko na nanloob, makakalaya rin ba?"
"Hindi siguro. Mga kawatan ang mga iyon, marami ng record. Kumbaga ikaw lang
ang swerte sa kanila."
Tumango-tango siya.
Namayani ang katahimikan sa pagitan namin. Nakatingin lang siya sa akin at
ganoon din ako sa kanya. Ang mga mata ni Xerxes ay kababakasan ng pangungulila,
pero ang mga mata ko ay blangko. Dahil ayaw kong ipakita sa kanya na nalulungkot
ako sa mga sandaling ito.
"G-galit ka pa rin ba sa akin, pangga?"
Umiling ako.
Maliit siyang ngumiti saka lumapit sa akin. Hindi ako pumalag ng yakapin niya
ako. Ngunit hindi ako gumanti sa yakap niya.
"Sorry, pangga... sorry na..." Pinaghahalikan niya ako sa ulo habang mahigpit
niya akong niyayakap.
Pigil na pigil ko ang sarili ko na yakapin din siya. Pigil na pigil ko ang
sarili ko na umiyak sa dibdib niya.
"Babawi ako, pangga. Babawi ako."
"Xerxes..." Marahan ko siyang itinulak.
Itinaas niya ang mukha ko. "Miss na miss na kita, Rita. Iyong mga luto mo, miss
na miss ko na. Lalo na iyong pakbet, miss na miss ko na talaga. Saka iyong mga
paglalambing mo sa akin, pinangungulilaan ko nang sobra. Para akong mamamatay rito,
Rita. Kung di ka pa dumating ngayon, baka mabaliw na ako."
"Wag." Matigas akong umiling. "Wag kang maging mahina."
Nagtatakang napatitig siya sa mukha ko.

Umiwas ako ng tingin sa kanya. "Ooperahan na si baby

bukas..."
"Ha? Paano?"
"M-may... may naawa sa kanya." Napalunok ako. "Ano, kuwan... may nag-donate.
Parang foundation, ganun. Ayun, ooperahan na siya bukas."
Ganoon na lang ang pagbahid ng tuwa sa sa guwapong mukha ni Xerxes. "Talaga?
Mabubuo na ulit ang pamilya natin—"
"Hindi."
"Ha?"
"Hindi na, Xerxes..."
Hinawakan niya ako sa braso. "Anong hindi? Anong sinasabi mong hindi na?"
Tinabig ko ang kamay niya. "Aalis na ako."
Nagsalubong ang makakapal niyang kilay. "Aalis? Saan ka pupunta?"
"A-ayoko ng makasama ka." Hindi ako makatingin nang tuwid sa kulay luntian
niyang mga mata.
Matagal siyang natahimik. Mayama ay bigla siyang tumawa.
"Seryoso ako!" asik ko sa kanya.
Nakangisi siya sa akin bagamat nagliliyab ang mga mata niya. "Nagseselos ka pa
rin kay Babylyn? Galit ka pa rin?"
"Hindi."
"Kung ganun, bakit ka ganyan?!"
"Dahil seryoso ako ng sinabi ko na hindi na kita mahal!"
Napanganga siya sa akin. Hindi siya makapagsalita.
Sinamantala ko ang pananahimik niya. "May nakilala ako. Mayaman."
Kitang-kita ko ang pag-igting ng panga ni Xerxes.
"Ibinili niya ako ng bagong damit at sapatos. Hindi sa tiangge lang, kundi sa
mall. Binigyan niya rin ako ng pera, ikinain sa mamahaling restaurant at ininood ng
sine. Narinig mo? Hindi problema sa kanya ang pera."
"Kaya ko ring ibigay sa'yo ang mga yon, Rita," mariing sabi niya.
Tumawa ako at namewang. "Kelan pa?"
Hindi siya nakaimik. Nakatingin lang siya sa akin na tila hindi makapaniwala.
"Akala ko kaya kong mabuhay ng pagmamahal lang ang nasa tiyan ko, hindi pala.
Dapat pala may pera ka rin para hindi ka gutumin."
Bumagsak na ang balikat niya at humina ang boses. "Nagsisikap ako... ibinibigay
ko sa'yo ang makakaya kong ibigay."
"Pwes, hindi sapat iyon! Hindi sapat ang pagsisikap mo!"
"Sinasabi mo lang ito dahil nagagalit ka sa akin. Wala ka naman talagang
nakilala... ako pa rin ang mahal mo..."
"Wag kang tanga, Xerxes." Inilabas ko ang pitaka ko at ipinakita ang ilang
lilibuhin na natira sa ipinampyansa ko sa kanya. "Sa tingin mo, saan galing itong
kwarta ko?"
"Rita, please..."
"Ayoko na sa'yo!" Itinulak ko siya sa dibdib.
Hinuli niya ang pulso ko. "May anak tayo! Please, wag ka namang ganito!"
"Bitawan mo ako. Ayoko na nga, e! Sa'yo na lang iyong anak natin, ikaw na lang
ang mag-alaga. Hindi iyon tatanggapin ng bago kong asawa. Mag-aanak na lang kami ng
iba, sa'yo na iyong anak mo!"
Nagulat ako ng dumiin ang pisil niya sa pulso ko.
"Ano ba?! Nasasaktan ako!"
"Itigil mo na ito, Rita! Please!"
"Ano ba?! Aalis na ako!"
 "Maawa ka sa anak natin! Maawa ka sa akin!"
"Buntis ako!" sigaw ko.
Doon ako nabitawan ni Xerxes. Namilog ang berde niyang mga mata habang
nakatingin sa akin. Parang gusto kong pagsisihan at bawiin ang mga sinabi ko dahil
sa nakikita kong pait at sakit sa mukha niya.
"A-anong sabi mo?" nanginginig ang boses na tanong niya.
"B-buntis ako..."
"Hindi totoo iyan, di ba?" Pagak siyang tumawa pero luhaan na ang kanyang mga
mata. "Hindi ka ganong klaseng babae. Hindi mo ako magagawang lokohin." Napahawak
siya sa batok niya.
"Sorry..."
"Pangga..." Nagulat ako ng bigla siyang lumuhod sa harapan ko.
"Xerxes, tama na. Tapos na tayo. Hayaan mo na ako. Palayain mo na ako."
"Rita..." basag ang boses na sambit niya sa pangalan ko.
"H-hindi na kita mahal... ayoko na. Alagaan mo na lang ang anak natin... hindi
ko na kayo kailangan..." Tumalikod na ako.
Tumayo siya at niyakap ako. "Wag kang umalis!"
"Bitawan mo ako!" Pero mahigpit ang pagkakayakap niya sa akin. Nagsisigaw ako.
Natatakot ako na baka kapag tumagal pa ako rito ay tuluyan na akong bumigay.
"Pangga, mahal na mahal kita. Wag mong gawin sa akin ito!"
Pilit ko siyang itinutulak hanggang sa dumating na ang mga pulis. Hindi pwede.
Hindi ako pwedeng maging mahina. "Ikulong niyo na siya!" sigaw ko.
"Rita!!!" Hinawakan na siya ng mga pulis. "Bitawan niyo ako, kakausapin ko pa
ang asawa ko!"
Nagpapasag siya hanggang sa sikmurahan siya ng isa sa mga pulis. Pinosasan siya
at kinaladkad papasok sa rehas. Sigaw siya nang sigaw habang umiiyak siya. Pilit
niya pa rin akong tinatawag.
"Rita! Parang awa mo na, wag mo akong iwan!"
Tumalikod na ako. Hindi ko na siya nilingon pa kahit pa sukdulan ang
pagmamakaawa niya. Nang makalabas ako sa presinto ay saka ko lang pinakawalan ang
mga luha na kanina ko pa pinipigilan.
"Sorry, pangga..."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

Chapter 20

NAAALALA MO PA KAYA AKO?

Galit ka pa rin kaya sa akin? Kung makikita mo kaya ako ngayon, magagandahan ka
pa rin sa akin?
Nakatitig ako sa repleksyon ko sa basag na salamin. Mula sa nakabukas na
bintana ay pumapasok ang liwanag na mula sa tirik pang araw. Alas dos pa lang kasi
ng hapon. Malinaw na malinaw ang itsura ko. Maitim, malaki ang mga mata, makapal
ang mga labi at hindi katangusan ang ilong. Dry ang balat at dry ang buhok. Kung
meron mang kapansin-pansin sa akin ay iyon ang malaki kong pang-upo at hinaharap.
Kumbaga, hipon.
"Ikaw, kumusta ka na?" wala sa loob na sambit ko. "Siguro sobrang guwapo mo
lalo ngayon, ano? Mas mukha ka na siguro foreigner. Nahiyang ka siguro diyan sa
Italy."
Ganito ako araw-araw. Hindi ako nagsasawa na makipag-usap sa hangin, sa salamin
o sa pader. Sa ganitong paraan ko lang kasi naiibsan ang aking lungkot.
"Dami mo sigurong chix ngayon." Umirap ako sa repleksyon ko sa salamin. "Ang
gaganda siguro ng mga chix mo! Ang saya-saya mo siguro!"
Umingit ang bata na nasa loob ng crib. Nilingon ko ito at ichineck. Tulog pa
ito, nag-iba lang ng pwesto kaya umingit.
"Matulog ka lang diyan, baby. Magpalaki ka."
Tila nananaginip na ngumiti ang nine months old na batang lalaki.
Nagbuga ako ng hangin at saka bumaba sa sala. Magulo ang paligid dahil maraming
bata ang nakatira sa bahay na ito. Marami kasi ang mga pamangkin ko. Nagsimula
akong magpulot-pulot ng mga nakakalat na laruan. Sa tuwing ginagawa ko ito ay may
kirot at saya na pumapaloob sa aking dibdib.
"Ni hindi ko man lang na-enjoy ang pagkakalat niya noon..."
Pati ang mga nakakalat na goma sa sahig ay pinagpupulot ko. Natigilan lang ako
ng mapatingin ako sa mumurahing manika na nakapatong sa ibabaw ng plastic na mesa.
Dinampot ko iyon. Ang pula ng mga labi ng manika at ang hahaba ng pilik-mata nito.
"Kasing ganda mo ang baby ko..."
Sinuklay ko ang kulot na buhok ng manika gamit ang mga daliri ko.
"Siguro ganito na rin ang hair niya ngayon. Dalagita na iyon, e. Siguro kasing
ganda mo talaga siya o mas maganda pa..."
May pait na gumuhit sa lalamunan ko habang nakatingin ako sa mukha ng manika.
"Inalagaan ba siya at inunawa ng ama niya nong baby pa siya? Malamang, oo.
Mahal na mahal kasi siya ng ama niya..."
Pumasok sa pinto si Laarni. May bitbit siyang sakto sachet ng Bearbrand na
gatas. "Gising na si Baby Jek?"
Umiling ako. "Iniwan ko sa itaas, tulog pa."
"Sige, i-check ko." Umakyat siya sa hagdan na gawa sa kahoy.
Ibinaba ko na ang manika. Ayoko na munang mag-isip. Sa ngayon ay mas importante
na makahanap ako ng trabaho para may maiambag ako rito. Nakakahiya naman kasi kina
Laarni, wala man lang akong maitulong sa kanilang mag-asawa. Lumabas ako ng bahay
para bumili ng diyaryo sa kanto.
...
"OKAY KA LANG?"
Napakurap ako mula sa binabasa kong diyaryo. Nakatayo si Laarni sa harapan ko
habang karga-karga ang siyam na buwang si Baby Jekjek.
"Okay lang ako, La." Ibinaba ko ang diyaryo. "Gising na pala iyang si
bochokoy!"
"Ay, naku, oo! Iyak nga nang iyak, hindi mo ba narinig?"
Umiling ako.
"Masyado ka kasing nakatutok diyan sa diyaryo, e."
"Dumede na ba iyan?"

Tumango siya. "Ang takaw nito, ayaw pa ring paawat sa

gatas. Kung bakit ba naman kasi bigla na lang akong nawalan ng gatas sa suso, e!"
"Wag kasing puro kape ang tirahin mo."
"May iba pa ba akong matitira maliban sa kape?" Ngumuso siya. "Kape na lang ako
kesa agawan ko ng makakain ang mga anak ko."
"Hayaan mo, La. Magka-trabaho lang ulit ako, ibibili kita ng groceries!"
Ngumiti ang pinakabata sa mga pinsan ko. Bente otso na si Laarni ngayon. Ako
naman ay bente-nueve. Sa mga taon na lumipas ay tuluyan na siyang naging mabait sa
akin. Sa katunayan ay dito ako ngayon nakikitira sa bahay nila ng asawa niya.
"Pasensiya ka na, hindi pa rin ako makahanap ng trabaho," nakalabing sabi ko.
"Pero malapit na. Di naman ako hihinto sa paghahanap."
"Sus! Ano ka ba, 'Te? Keri lang 'yan. Makakahanap ka rin ng bagong trabaho. Wag
mo na akong isipin, 'no!"
Umalis ako sa huling trabaho ko dahil hindi ko nakasundo iyong amo ko. Masyado
kasing perfectionist, lahat na lang pinapansin. Namamahiya pa. Mabuti sana kung
malaki ang sahod, e maliit lang naman. Tatlong libo lang kada isang buwan, stay-in
at libre pagkain nga lang.
"Bakit hindi ka na lang kasi mag-abroad gaya ni Ate Miranda? At least sa
abroad, di hamak na mas malaki ang sahod pag Domestic Helper."
Umiwas ako ng tingin sa kanya. "Alam mo namang hindi pwede..."
 "At bakit hindi pwede?"
Hindi ako umimik.
"Umaasa ka pa rin ba?" mahina ang boses na tanong niya.
Nagpakawala ako ng malalim na paghinga.
"Ilang taon na, Ate Rita. Magsa-sampung taon na, babalik pa ba sila?"
Hindi ako kumibo.
"Sa tingin mo, Ate? Babalikan ka pa ba ng mag-ama mo?"
Mapait akong ngumiti sa kanya. "Sino ba ang may sabi sa 'yo na umaasa pa ako?"
"Kahit hindi mo naman kasi sabihin, alam ko naman na sa puso mo ay umaasa ka
pa."
Hindi naman mawawala sa akin ang pag-aasam. Pero hindi na para umasa talaga ako
na babalikan nila ako.
Ako ang umalis at hindi sila. Ako talaga ang tumalikod at nang-iwan. Ako talaga
ang may kasalanan. Nagkataon lang na nong bumalik ako ay wala na sila.
Ilang taon na ang lumipas mula ng bumalik ako sa Rizal para hanapin si Xerxes.
Si Mang Podoy lang ang humarap sa akin noon dahil galit sa akin si Aling Meding at
ayaw ako nitong harapin. Alam kasi nila na nag-asawa ako ng iba at iniwan ko ang
mag-ama ko para sa pera. Nagmakaawa ako na sabihin nila sa akin kung saan lumipat
si Xerxes. Pero address ng ibang tao ang ibinigay nila sa akin.
Sa address na iyon nakausap ko ang isang lalaki na nagsabi sa akin na wala na
sa bansa ang mag-ama ko. Hindi ko alam kung saang bansa sila pumunta. Hindi ko rin
alam kung paano sila nakaalis. At hindi ko rin alam kung babalik pa ba sila.
Hanggang sa namatay ang bumbay na si Ali ay hindi ko na sila nakita pa.
"Tanggap ko na, Laarni. Kasalanan ko naman kung bakit nawala sila sa akin kaya
wala akong karapatan na mag-emote dito."
"Sus. Nanay na rin ako. Alam ko ang pakiramdam mo. Iyon pa nga lang na nasa
eskwelahan lang ang mga anak ko ay hindi na ako mapakali sa pag-aalala, ikaw pa
kaya?"
Nginisihan ko si Laarni. "Ano ka ba? Please! Magda-drama na naman ba tayo? You
know I hate drama!"
"Oo nga pala, allergic ka sa drama. Ikaw pala si Super Woman, strong and sexy!"
"Naman!" bumungisngis ako.
"Idol talaga kita! Strong and sexy!"
"Seseksi ka rin ulit!"
"Kelan pa?" Sumimangot siya. Mula kasi ng sunod-sunod siyang manganak ay hindi
na tumigil ang paglobo niya kahit wala na silang makain.
"Di bale ng mataba, basta maganda naman," pampapalubag ko sa loob niya.
"Oo naman, Ate!" sang-ayon niya. "Ay Ate, mag-a-alas cuatro na pala! Pakarga
naman muna kay Baby Jek. Ipaghahanda ko lang ng meryenda ang mga bata,
magsisidatingan na pala galing eskwela, e."
Kinarga ko si Baby Jek at hinalikan sa pisngi. "Love mo ba si Tita?"
Ngumiti ang bata at hinaplos ang mukha ko.
Nginisihan ko siya. "I love you, too, baby Jek!"
Napakasuwerte lang ni Laarni dahil kasama niya ang mga anak niya.
Kahit hindi mayaman ang pamilya, basta kompleto ay ayos na. Kahit pa salat sa
materyal ay sagana naman sa pagmamahal.
Anim na ang anak ni Laarni sa asawang si Noracio. Sa awa ng Diyos ay matino
naman ang napangasawa ni Laarni. Mabuti at responsableng tatay ito sa mga anak
nilang sina Lyla, Grade 6, Lana, Grade 4, Lovely, Grade 3, Lizel grade 1, Laiza
kinder, at bunso na siyam na buwang sanggol, si Jereck o Baby Jekjek. Taon-taon
yata ay nanganganak ang pinsan ko dahil sa kakahabol nilang mag-asawa ng anak na
lalaki. Nagpatali lang si Laarni ng ipanganak niya na si Jekjek.
Pero kahit matino si Noracio o Asyong ay hindi pa rin sapat. Responsible nga,
pero pedikab driver lamang ito. Oo nga at marangal iyong trabaho, pero hindi non
kayang bumuhay ng anim na anak.
Umaasa pa rin kami sa padala ni Miranda na ngayon ay nasa Saudi na namamasukan
bilang DH. Dalaga pa iyon kaya wala pang ibang binubuhay kundi ang mga pamangkin
kay Laarni.
Sila Tiya Jingjing at Tiyo Miguel ay halos magkasunod lang na namaalam sa mundo
nong nakaraang tatlong taon. Si Kristy naman ay nakapag-asawa na ng Kano pero hindi
na nagpaparamdam, at wala kaming alam kung nasaan na nakatira ngayon.
Umakyat ako sa itaas at pinaglaro si Baby Jek sa crib. Mayamaya ay dumating na
ang mga pamangkin ko mula sa eskwela.
"Tita, may naghahanap sa 'yo!" sigaw ni Lovely mula sa ibaba ng hagdan.
"Sino raw?"
"Di ko po alam, Tita!"
Bumaba ako sa sala para lamang mapanganga sa matangkad na lalaki na nakatayo sa
tapat ng pinto. Kahit si Laarni ay nakatanga rito.
"I'm here to give you a job, Belarita Ramos." Malalim ang buong-buong boses ng
lalaki.
"A-anong job?" si Laarni ang naglakas-loob na magtanong para sa akin.
"My niece needs a nanny." Walang kangiti-ngiti na sumagot ang lalaki.
Hindi ko na gaanong narinig ang huling sinabi niya dahil napatitig ako sa
perpekto niyang mukha na pamilyar na pamilyar sa akin. Kilala ko siya. Kung hindi
ako nagkakamali ay nakausap ko na siya noon.
Siya iyong lalaking nadatnan ko sa address na pinuntahan ko nine years ago.
Siya si Van Ross Batalier!
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 21

Chapter 21

"DITO?"
"Follow me."
Nauna si Van papasok sa lobby ng isang condo matayog at sophisticated na
condominium dito sa Pasay. Nakakalula. Ang laki ng building na ito. Itsura at mga
guwardiya pa lang sa labas ay hindi mo na maipagkakamali na hindi ito pangmayaman.
Dito ako dinala ni Van matapos kong i-empake ang ilang pirasong damit ko.
Mabilis ang naging usapan namin, mabilis akong sumang-ayon sa trabahong inaalok
niya.
Ni hindi namin pinag-usapan ang tungkol sa sahod. Wala akong pakialam don
ngayon. Ang trabaho ang mahalaga sa akin. Iyon ang pinakamahalaga.
Abot-abot ang kaba ko habang nakasunod ako kay Van papasok sa isang maluwag at
sosyal na elavator. Parang ganito rin iyong condo na pinuntahan ko noon nang una
kaming magkita ni Van.
Years ago ay hinanap ko si Xerxes pero itong si Van ang natagpuan ko. Nasa
condo siya non, condo sa may Quezon City, sa may Montemayor Condominium. Sosyal na
building din iyon. At doon niya isinabog sa mukha ko ang masamang balita—wala na sa
bansa ang mag-ama ko.
Ngayon ay naririto na ulit sila. Pero hindi para sa akin.
Ang sabi ni Van ay may malaking business deal na isasara si Xerxes dito sa
Pilipinas kaya ito naririto. At syempre ay kasama si Fury.
Isang hotel and mall magnate si Xerxes ayon sa mga nakasulat sa magazine na
hinihiram ko sa parlor sa amin. Single dad sa edad na thirty-three. Nagkalat ang
mga hotel niya sa Italy, Singpore, Malaysia at ngayon ay magtatayo na siya ng
branch ng Maire Hotel and Maire Mall dito sa bansa. Isa siyang bilyonaryo.
Hindi pa rin ako makapaniwala na naabot ni Xerxes ang lahat ng ito. Nang
makilala ko noon si Van ay saka ko lang nalaman na mayaman pala ang tunay na ama ni
Xerxes at matagal na siyang ipinapahanap.
Sa 25th floor kami huminto. Nang bumukas ang elevator ay bumungad sa akin ang
puro salamin na dingding.
"We're here." Hinawakan ako ni Van sa siko.
 Nanginginig ang mga tuhod ko ng humakbang ako papunta sa isang malaking pinto.
Si Van ang nagbukas niyon. Puro salamin ang paligid ng napakalawak na kuwarto at
lahat ng lalakaran mo ay may carpet na kulay abo. Napakalamig din dahil sa
centralized aircon.
Bumukas ang sliding door at mula ron ay lumabas ang isang maputi at tila
manikin na batang babae. Natulala ako sa kanya.
"Uncle Van!" bulalas niya habang namimilog ang kulay luntiang mga mata.
Siya na ba iyon? Siya na ba?
Gusto kong umiyak dahil masaya ako. Gusto ko ring umiyak dahil nalulungkot ako.
Nalilito ako sa nararamdaman ko.
Ngumiti si Van sa kanya. "Hello, my pretty niece."
Nakatulala ako sa batang babae ng yakapin niya si Van. Matindi ang inggit sa
kaibuturan ng puso ko, gusto ko rin na yakapin niya sana ako. Gusto ko rin sana na
ngitian niya ako. Kahit pa kagagahan ang mga hiling kong iyon.
"Fury Bella Maire, I want you to meet this lady beside me."
Tumingin sa akin si Fury at tinaasan ako ng kaliwang kilay. "Who's she, Uncle?"
Hinawakan ako ni Van sa balikat. "She's Rita."
"H-hello..." Pigil ko ang mga luha ko.
Lalong sumimangot ang batang babae. Kung hindi ko alam ang tunay na edad niya
ay iisipin kong nasa trese anyos na siya. Matangkad kasi siya, malaking bulas.

"My new nanny?"

"Do you like her?" sa halip ay tanong ni Van sa bata.
Tumulis ang nguso niya at hindi sumagot. Tinalikuran niya kami at lumakad
pabalik sa sliding door.
"Rita," baling sa akin ni Van, mahinang nagsalita. "Are you sure you want to do
this?"
"Nong inalok mo sa akin ang trabahong ito kanina ay hindi mo ako binigyan ng
pagkakataon na tumanggi," sabi ko rin sa mahinang tinig. Pero kung sakali man, wala
rin akong balak na tumanggi.
Hanggang ngayon ay nanginginig pa rin ako sa kaba, takot at excitement. Pero
wala akong balak umatras. Wala.
"She's spoiled."
Nakasimangot pa rin si Fury habang nakatingin sa amin, sa akin.
"My parents spoiled her rotten," sabi pa ni Van.
Si Xerxes ba? Ini-spoiled niya rin si Fury? At paano ba nila ini-spoiled ang
mukhang manikin na ito? Siguro ay sobrang mahal na mahal talaga nila si Fury.
Masaya na ako na malamang marami ang nagmamahal sa kanya. Na hindi siya pinabayaan
habang lumalaki siya. Na hindi siya nakulangan kahit wala ako sa tabi niya.
Bumukas ang sliding door at iniluwa niyon ang isang matangkad na lalaki na
nagtataglay ng kulay ng mga mata ni Fury—kulay luntian.
Tila ako tinakasan ng lakas ng makita ko siya. Nanginig ang mga tuhod ko at
kumabog nang malakas ang dibdib ko.
"What's happening here?" Nakakunot ang noo niya sa kapatid. "Why are you here,
Van?"
Napakurap ako habang nakatingin sa kanya.
"You're looking for a nanny for your daughter while she's here in the country,
right? I brought you one. You're welcome," sagot ni Van kay Xerxes.
"A nanny?" Nang tumingin siya sa akin ay nanlaki ang mga mata niya.
"G-good evening..." halos hindi lumabas ang tinig ko. Para akong hihimatayin.
Saglit lang siyang napatitig sa akin at pagkatapos ay seryoso siyang bumaling
muli kay Van. Para bang sinasabi niya sa pamamagitan ng tingin na hindi siya nag-
utos para humanap ng magiging yaya.
Hindi okay sa kanya na naririto ako.
"I'm leaving her to you," final na sabi ni Van. Tumingin siya sa suot na relo.
"It's late, I have to go. Ikaw na ang bahala kay Rita. Hinahanap na ako ng asawa
ko."
 Tumigin sa akin si Van na parang sinasabi na kayanin ko ito.
"Yaya!"
"Ha?" Napakurap ako. Nasa harapan ko na pala si Fury.
"What are you? A deaf?" Nakasimangot ang batang babae. "I said, follow me in my
room."
"Ah, y-yes. I'm sorry," nauutal na sabi ko.
Walang kaimik-imik si Xerxes ng sumunod ako kay Fury papasok sa sliding door.
Sa loob ay may malawak na sala. Parang hindi condo dahil sa sobrang lawak.
Parang buong floor ay okupado nila. Sa gilid kami ng sala, papunta sa isang tuwid
na pasilyo dumaan. Lima ang pinto dito. Sa pangatlong pinto kami huminto.
"This is my room, Yaya." binuksan ni Fury ang pinto.
Ibinaba ko muna ang bitbit kong bag at inilibot ang aking paningin sa paligid.
Baby pink ang pintura ng kuwarto ng batang babae. Carpeted ang sahig, pastel
color. May vanity mirror sa gilid, may maliit na sofa na kulay pink rin. Sa tabi ng
queen-sized bed ay nakahilera ang mga maleta at mga signature bag niya. Maginaw
dahil sa nakatodong aircon.
Napangiti ako sa kabila ng kirot na gumuhit sa loob ng dibdib ko. Maganda ang
naging buhay ni Fury, nakikita ko iyon sa mararangyang bagay na nakapalibot ngayon
sa kanya.
"Ilipat mo ang mga damit at gamit ko sa closet," utos niya sa akin na
ikinabigla ko.
Napatingin ako sa kanya. Nagta-Tagalog siya?
"What?" iritadong tanong niya sa akin.
Agad akong umiling. "W-wala... gagawin ko na ang utos mo."
"Sa kabila ang magiging room mo. Ikaw na ang bahala. I'm tired."
"Sige, m-magpahinga ka na..."
Sumampa siya sa kama at nahiga patalikod sa akin.
Matapos magligpit ay nilapitan ko siya. Natutulog na si Fury. Para siyang
anghel na payapang nagpapahinga. Gusto ko siyang hawakan, haplusin sa pisngi, kaya
lang ay natatakot ako na magising siya.
Lumabas ako ng kuwarto matapos ang ilang minuto. Nagulat ako na naroon si
Xerxes. Nakapamulsa siya at nakatingin sa akin.
"T-tulog na siya, niligpit ko lang iyong mga gamit niya—"
"Why are you here?"
Napatungo ako. "W-wala akong masamang intensyon kaya ako naririto."
"You're not her mother," malamig na sabi niya. "Wala kang makukuha na kahit ano
rito."
"Alam ko naman iyon," mahina kong sagot. "H-hindi niya ako kilala. Wala rin
naman akong balak kunin siya sa'yo o humingi ng kahit ano mula sa inyo."
Nanatili lang siyang seryoso habang nakamasid sa akin.
"P-pinuntahan ako ng kapatid mo. Sinabi niya na nandito na kayo sa bansa at
kailangan ni Fury ng mag-aalaga at magbabantay sa kanya na mapagkakatiwalaan.
Inalok sa akin ng kuya mo ang trabaho bilang nanny niya."
"I'm older than Van."
"Hindi ko alam. Pasensiya." Napalunok ako. "S-sana pumayag ka na ako ang maging
nanny ni Fury—"
"No."
"Ako na lang. Hindi mo naman ako kailangang swelduhan."
"I said, no."
"Kukuha ka ng iba?" mapait na tanong ko. "Gagastos ka pa para sa taong hindi mo
kilala? Isusugal mo ang kaligtasan ng anak nat—ni Fury sa ibang nanny?"
Ako rin ang nahiya sa mga sinabi ko ng mahimasmasan ako. Ano nga ba ang
karapatan ko? Wala. Nanghina ako bigla.
"Please... hindi mo ako kailangang suwelduhan..." pakiusap ko. Kung kailangan
kong lumuhod, gagawin ko kung sasabihin niya.
Hindi siya sumagot.
"Please..."
"You're her nanny as long as we're here in the country," malamig niyang sabi.
"Aalis ulit kayo?"
 "You are not allowed to ask me questions." Tumalikod na siya.
"Okay." Mabilis kong sabi. Pero teka, pumayag na ba siyang ako ang magiging
nanny ni Fury?
Namulsa si Xerxes at inilipat ang paningin sa iba. Mayamaya ay bumuntong-
hininga siya. "Wag kang gagawa ng kahit ano na hindi ko magugustuhan."
"H-hindi..."
Tumalikod na siya at naglakad papunta sa kuwarto na nasa dulo ng pasilyo.
"S-sandali lang!"
"What?" Bahagya siyang lumingon.
Halos mamilipit ako sa hiya at kaba. "S-salamat."
Kumunot ang noo niya.
Lumunok ako. "Salamat kasi... kasi pumayag kang maging nanny ako ng... ni
Fury."
Bahagya lang siyang tumango saka tumalikod na ulit. Gusto ko siyang habulin at
yakapin mula sa likod. Ano kayang magiging reaksyon niya kung gagawin ko iyon?
Sapukin niya kaya ako?
Pero bakit parang okay lang sa akin na sapukin ako ni Xerxes, basta mayakap ko
lang siya? Ang kapal ng mukha ko.
Umiling ako. Hindi. Hindi ako gagawa ng kahit anong kagagahan na
makakapagpalayas sa akin dito. Nandito na ako, makakasama ko na ang anak ko.
Hinding-hindi ko itatapon ang napakaganda at milagrong oportunidad na ito.
Hinding-hindi.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

Chapter 22
“GOOD MORNING...”
Malamig na tingin ang isinagot ni Xerxes sa akin.
Tama nga si Fury, alas-siete ng umaga lumalabas ng kuwarto ang daddy niya.
Nag-alarm talaga ako para magising ako ng alas-sinco. Naligo agad ako at
naghanda ng almusal; bacon, hot dogs saka itlog na pula na may kamatis. Lahat iyon
ay stock sa ref na pinakialaman ko lang. Saka na ako magluluto ng pakbet, kare-
kare, adobong atay ng manok at iba pa, kapag inutusan niya na akong mamalengke para
sa stock next week.
Nilingon ko siya at nginitian. Magaan na magaan ang pakiramdam ko ngayon. “Kain
ka na, o.”
Sabi ni Fury, araw-araw may meeting ang daddy niya. Hindi raw nag-aalmusal si
Xerxes kapag umaalis, kape lang daw ang tinitira ng lalaki sa umaga.
“What are you doing?”
Parang gusto kong matunaw sa titig niya. Gusto ko ring matulala sa kanya.
Ang liwa-liwanag ng bukas ng mukha niya dahil sa pumapasok ng sikat ng araw sa
sliding door ng terrace sa sala. Parang higit siyang gumuwapo kaysa kahapon. Bawat
minuto yata ay higit siyang gumuguwapo.
Ipinilig ko ang ulo ko at muli ko siyang nginitian. “Ito, ipinagluto kita kasi
alam ko na maaga ang alis mo ngayon.”
Naka all black siya from his shoes to his polo. Ang naiba lang ay ang suot
niyang tie at ang silver na relo sa kaliwang pulso niya. Basa pa ang kanyang buhok
kaya alam kong bagong paligo siya, naaamoy ko pa ang swabeng amoy ng tiyak na
mamahaling after shave na ginamit niya.
Kung noon na mumurahin at luma ang isinusuot niya ay malakas na ang kanyang
dating, ano pa kaya ngayon?
Siguro ang dami niyang naiko-close na deal at marami siyang napapahangang tao.
Noon pa man ay matalino, madiskarte at resonable na siya. Higit siguro siyang
magaling ngayon na nakapag-aral na siya sa ibang bansa. Ang balita ko nga sa half-
brother niyang si Van ay napalago ni Xerxes ang isa sa mga kompanyang
ipinagkatiwala ng daddy niya sa kanya.
“Pasensiya ka na at 'yan lang ang nailuto ko, ha? Iyan lang kasi ang meron sa
ref.” Ipinaghila ko siya ng silya.
Pero kahit iyon lang ang mga ulam na inihanda ko ay tiniyak kong presentable at
mabangong-mabango iyon, lalo na ang sinangag.
Ipupusta ko ang lahat ng internal organs ko na pagbukas pa lang ni Xerxes ng
pinto ng kuwarto niya ay naamoy niya na ang bawang sa sinangag. Weakness niya iyon
kaya sinadya ko talagang damihan ang pritong bawang.
“Kain na, tulog pa si Fury, e.” Sinandukan ko ng sinangag ang plato. “Sige na,
kain na. Anong gusto mong hapunan mamaya? Gusto mo ba ng pakbet? Binagoongan? Iyong
mga wala sa abroad? Malamang namiss mo iyon.”
Feel na feel ko ang pagsisilbi ko sa kanya. Ipinagsalin ko pa siya ng fresh
juice sa baso.
“Xerxes?”
“Just to remind you, you’re just a maid here. It’s not appropriate if you call
me by my name.”
Natigil ako bigla. Para akong sinampal at ginising ng malamig at iritable
niyang boses.
Tinalikuran niya na ako matapos niya akong tingnan ng disgustadong tingin.
Napaismid pa ang natural na mapula niyang mga labi ng lampasan niya ang mga
pagkaing inihanda ko sa mesa.
Wala na si Xerxes ay nakatitig pa rin ako sa mga iniluto ko.
Naiiyak na natatawang hinila ko ang buhok ko matapos ang ilang minuto ng
pagkatanga.

Ano ba kasing hangin ang pumasok sa utak ko at ginawa ko

ito? Masyado akong ambisyosa at feelingera para isiping siya pa rin ang Xerxes na
asawa ko noon.
Ang gaga ko talaga. Ang gaga-gaga. Estupida. Lahat na.
...

It took one look

Then forever laid out in front of me
One smile then I died
Only to be revived by you
There I was
Thought I had everything figured out
Goes to show just how much I know
'bout the way life plays out...

Paulit-ulit na nagpi-play sa isip ko ang pinapatugtog niya sa study room

kagabi.
Mukhang pagod siya maghapon... masyado niyang pinapagod ang sarili niya.
Hindi pa rin siya nagbabago, workaholic pa rin siya. Masipag.
Tiningnan ko ang relo na nadikit sa dingding ng sala, mag-a-alas cuatro na
pala. Kanina pa ako tulala rito at walang magawa.
Hindi pa lumalabas ng kuwarto si Fury matapos ko siyang hatiran ng lunch.
Masyado siyang busy sa cell phone niya. Masyado pang maaga para makahawak siya ng
ganoong gadget. Para sa akin ay hindi pa makatuwiran ang isang magte-ten years old
na batang babae para ma-expose sa Internet at social media.
Pero anong magagawa ko? Hindi ako ang magpapasya para sa kanya.
“Ops.”
Napalingon ako sa pinto ng bumukas iyon.
Dalawang lalaki ang pumasok, parehong naka-itim na amerikana. Makikinis ang
balat, parehong moreno. Iyong isa ay masasabing may itsura, may angas at matangkad;
kasing tangkad ni Xerxes. Iyong isa ay medyo maliit pero guwapo. Chubby rin ng
kaunti.
“Sino ka?” Iyong pinakamatangkad ang agad na lumapit sa akin. Ikiniling pa niya
ang mukha para sipatin nang maigi ang mukha ko. “Very familiar!”
“Damn it, I know her!” biglang bulalas ng isang lalaki, iyong medyo chubby.
“Anong ginagawa mo rito?!” Sabay pa ang dalawang lalaki ng sa wakas ay makilala
nila ako.
Ako man ay nagulat ng mamukhaan ko sila. Silang dalawa ay dalawa sa tropa ni
Xerxes noon sa Quiapo!
“Berting?! Mumog?!” Kulang na lang ay yakapin ko sila sa tuwa.
“Purita!” Si Berting ang magiliw na yumakap sa akin. “Kumusta ka na?! Wala na
kaming naging balita sa yo, ah?!”
“Okay lang ako. Nasa Quaipo na ulit ako, sa pinsan kong si Laarni.”
“Anong ginagawa mo rito?” maasim ang mukha na tanong ni Mumog sa akin.
Nagulat ako sa kalamigan niya. “Mumog...”
“It’s Marvin. Marvin Jose Ikalawa,” iritang pagtatama niya sa akin.
“Ah, Marvin.” Tumingin ako kay Berting na bigla ring nawala ang ngiti sa mga
labi. “Ano kasi, kinuha akong yaya ni Fury...”
“Really?” gulat na sambit ni Berting. “Yaya ka ng sarili mong—”
“Hubert!” Pigil sa kanya ni Mumog—este, Marvin. “Matagal ng walang ina si Lady
Fury.”
Napatungo ako.
“Tsk, karma nga naman.” Iiling-iling na sumalampak ng upo si Marvin sa sofa.
“Ikuha mo nga kami ng maiinom.”
“Marvin, stop it!” sigaw ni Berting— Hubert sa kanya.
“What, Bro? She’s a maid here, right? Ano ngayon kung utusan ko ang babaeng
'yan?”

“Okay lang, Hubert,” sabat ko. “Ikukuha ko na kayo ng

maiinom. Sandali lang...”
“Ang hirap sa inyong mga babae, ang konti na nga lang ng mga lalaking loyal,
niloloko niyo pa.”
Hindi ako kumibo, tinalikuran ko na sila para ipaghanda sila ng merienda.
Tumawa si Marvin. “O ngayong nagkapera, babalik ka? Nasan ang hiya mo? Kapal ng
mukha.”
“Bro, will you stop it?!”
Pigil ko ang mga luha ko ng buksan ko ang ref sa kusina.
“Rita, pasensiya ka na...” habol sa akin ni Hubert.
Pasimple kong pinunasan ang mga mata ko. “Ano ka ba? Okay lang iyon. Tama naman
siya e. Sige na, don ka na. Igagawa ko na kayo ng merienda.”
“Are you sure you’re okay?”
Nginitian ko siya para wag na siyang mag-alala. “Okay na okay.”
“Sure?”
“Oo naman. Ang saya-saya ko. Ang saya ko kasi napabuti kayo, na bigatin na
kayo. Lalo ka na, Berting, parang big time ka na ngayon, ah? Siguro may car ka na,
'no?”
Tumawa siya. “Meron na. At ikaw, gumanda ka!”
“Sus, bola! Manlibre ka, 'yaman mo na!”
Natigil kami sa pag-uusap ng biglang may tumikhim sa likuran ni Hubert.
“X!” Gulat na napalingon si Hubert sa pinto ng kusina.
Parang hindi natutuwa si Xerxes na nakikipag-usap ako kay Hubert. Madilim ang
mukha niya habang nakatingin siya sa aming dalawa ng kaibigan niya.
“In my study room.” Pagkasabi’y tinalikuran niya na kami.
“Ah, sige.” Nilingon ako ni Hubert. “Mukhang bad mood na naman si Bossing. Iwan
muna kita, ah?”
“S-sige.” Hindi ko alam kung bakit bigla na lang akong kinabahan.
 ...

“YOU CAN LEAVE TOMORROW.”

Natigilan ako sa pagsasalin ng tubig sa baso.
Umangat ang tingin ko kay Xerxes na kakapasok lang sa kusina. Nakapajama siya
ng kulay asul at t-shirt na kulay puti. Magulo ang buhok niya at walang emosyon ang
kulay luntian niyang mga mata.
“Leave?” Hindi siya sa akin nakatingin pero ako ang kausap niya. Wala naman
kasing ibang tao rito maliban sa aming dalawa. Alas onse na ng gabi, tulog na si
Fury.
Nagising lang ako dahil nauhaw ako. Hindi ko alam na gising pa rin pala si
Xerxes.
Alas diez na natapos ang meeting nila ng mga kaibigan niya sa kanyang study
room. Ipinatawag lang nila ako kanina para sa pagpapahatid ng merienda at kape
noong gabi.
“Yes. My driver will drive you home tomorrow.”
Alanganin akong ngumiti. “Kakapasok ko lang, day off na agad? Hindi ko naman
kailangan iyon. Hindi mo ako kailangang pag-leave-in, sino ang aasikaso kay Fury?”
Doon lumipad sa akin ang malamig niyang paningin. Mali ba ako?
“Iyon bang leave na sinasabi mo ay iyong parang day off?”
Nagsalubong ang makakapal niyang kilay. “You got it wrong.”
“Ha?”
“I want you to leave this place tomorrow.”
Hindi ako nakapagsalita.
“Pinapaalis na kita.”
“M-may nagawa ba ako? Sabihin mo, may nagawa ba ako?” Gusto kong maiyak sa
frustration. Bakit niya ako pinapaalis?

“Gusto ko, umalis ka rito. Lumayas ka sa pamamahay ko.”

“Pero pumayag ka na maging yaya ako ni Fury!” sumbat ko sa kanya.
“I’m the master here. I have all the rights to change my decision anytime I
want. And I want you out of this house first thing in the morning.”
“Hindi.”
Nag-ingting ang panga niya. “What did you say?”
“Pumayag ka ng dito ako!” mariin kong sabi.
“You have two options, woman. Aalis ka nang maayos bukas o ipapakaladkad kita
sa mga guwardiya.”
“Pero pumayag ka ng dito ako, di ba? Ano bang problema? Bakit nagbago ang isip
mo?!”
“Because I realized that I don’t want you here.”
Napanganga ako sa sinabi niya. Kahit alam ko naman na iyon ang dahilan niya
mula pa noong una, masakit pa rin. Masakit pa rin.
“I want you to get the hell out of my house. Out of our lives.”
“Sorry,” bigla kong sabi.
Kumunot ang noo niya.
“Sorry. Patawad.” Nangilid ang mga luha ko.
“Hindi mo ako madadala sa mga luha mo. Not anymore, Belarita Ramos.”
Umiling ako saka pinahid ng likod ng mga palad ko ang namamasa kong mga mata.
“Hindi ako iiyak sa harapan mo dahil alam kong kahit umiyak ako ng dugo rito, wala
kang pakialam. Pero magso-sorry at magmamakaawa pa rin ako sa ‘yo. Ano man ang
nagawa ko na ikinaganyan ng pasya mo ngayon, sorry.”
Hindi siya kumibo.
“Alam kong galit ka sa akin, pero wag mo naman sana akong paalisin. Wag
naman...” ngayon ko lang makakasama ang anak ko, ayaw kong mawala ang pagkakataong
ito.
Nanatili lang siyang nakatingin sa akin.
“K-kailangan mo ako ngayon...” Tinibayan ko na ang sikmura ko. Kinapalan ko na
ang mukha ko. “Kailangan mo ng magbabantay kay Fury. Ako iyon. Dahil hindi ka
makakasigurado sa ibang makukuha mo sa agency. Mayaman ka, bilyonaryo, kilala.
Hindi ka ba natatakot na ipagkatiwala si Fury sa iha-hire mong ibang nanny? Uso na
ang kidnapping ngayon. Lalo na at alam ng lahat na anak mo siya. Babantayan ko siya
habang nandito kayo sa Pilipinas, makakaasa ka sa akin.”
Pagak siyang tumawa. “Are you listening to yourself?”
Hindi ako nakapagsalita agad. Nakakatawa nga naman ang mga sinabi ko sa kanya,
lalo na ang linyang makakaasa silang mag-ama sa akin.
“Okay, then.” Tumikhim siya at hinagod ako ng tingin mula ulo hanggang paa at
pabalik.
May kung anong init na hatid sa akin ang titig niya, hindi pangkaraniwan. May
laman iyon, pero pilit ko na lamang inignora. “Hindi ako magpapabayad.”
Tumawa si Xerxes. Napahawak pa siya sa kanto ng center table.
Nag-init ang magkabila kong pisngi. Ano nga naman kung hindi ako magpabayad sa
serbisyo ko bilang nanny? As if naman kabawasan ang suswelduhin ko sa bilyones
niya?
“Okay.” Tumigil siya sa pagtawa at tumingin muli sa akin.
“A-anong okay?”
“Okay.” Namulsa siya sa suot na capri pants. “You’re still my daughter’s
nanny.”
His daughter’s nanny. Masakit pero beggars can’t be choosers. “Salamat.
Maraming salamat, wag kang mag-alala, hindi mo naman ako kailangang swelduhan.”
Tumango-tango siya na tila may iniisip.
“Salamat talaga. Sana 'wag na ulit magbago ang pasya mo. Sana...”
“Yeah,” aniya. “But there’s no such thing as free lunch.”
“Anong ibig mong sabihin?”
Humakbang siya papalapit sa akin.
Sa pagdaan niya sa dingding kung nasaan ang switch ng ilaw ay inilapat niya
roon ang palad niya, iglap lang ay nawala ang liwanag sa kusina. Ang natira ay ang
malabong ilaw na nagmumula pa sa maliit na chandelier sa sala ng condo.
Ganoon na lang ang tahip ng dibdib ko ng marealized ko ang gagawin niya. Kahit
hindi pa ako sigurado ay kusang nagulo ang sistema ko.
Napaurong ako ng isang hakbang na lang siya sa akin. Sa pag-atras ko ay
napahawak ako sa lababo na nasa likuran ko.
“Naligo ka ba kanina, hmn?” Bigla ay naging mainit at malambing ang tinig niya.
“Oo...” Parang iglap lang din ay bumalik kami sa nakaraan. Iyong panahong
nilalambing niya ako.
Muntik na akong mapapikit ng dumaiti ang dulo ng daliri niya sa mukha ko ng
hawiin niya ang ilang hibla ng buhok na tumabing sa gilid ng kanan kong pisngi.
Napalunok ako ng tuluyang dumikit sa akin ang katawan niya. Dinaga ng sobra ang
dibdib ko na halos hindi ko na maramdaman ang paligid. Siya at ako na lang ang
nararamdaman ko. Nawala na ang tibok ng puso ko dahil pangalan niya na ang biglang
isinigaw nito.
Dahil siya lang naman ang laman nito, at hindi siya nawala kahit kailan.
“Rita...”
Bumaba ang mukha niya sa leeg ko kasabay ng paglapat ng palad niya sa bewang
ko.
“Open your legs for me.”
Tila may sariling isip ang mga binti ko na humiwalay sa isat-isa. Kusa ring
pumulupot ang mga braso ko sa matigas na leeg niya. Hinintay ko ang paglapat ng mga
labi niya sa mga labi ko pero sa leeg ko bumagsak ang halik ni Xerxes.
Hinawakan niya ang harapan ng garter ng suot kong pajama at ekspertong ipinasok
doon ang kaliwa niyang kamay, diretso sa loob ng suot kong panty.
“Uhmn...” Napasabunot ako sa buhok niya.
“So wet...” Dama ko ang paguhit ng ngiti sa mga labi niya na nakalapat sa leeg
ko.
Sandali lang hinaplos ng palad niya ang pribadong parte ko dahil mas nagfocus
ang dalawang daliri niya sa pagpasok sa akin. Halos mangapos ako sa paghinga sa
pinaghalong sakit at sarap na dulot ng mga daliri niya. Lalo na ng magsimula iyong
maglabas-masok.
“Oh...” ungol ko. Nanginginig ako, ayaw ko siyang bitawan.
Malapit na... malapit na ako....
Gusto ko lang siyang yakapin nang mahigpit pero lumayo siya. Lumayo siya
matapos niyang hugutin ang mga daliri niya sa akin.
Napadilat ako. Bakit? Bakit siya tumigil?
“Xerxes?”
“It’s Sir to you, dear slave,” paos ang tinig na anas niya sa balat ko,
binitawan niya ako.
“Ha?” Naguguluhang tiningala ko siya. Nang tingalain ko siya ay wala na ang
pagnanasa sa mga mata niya, ang nasisinag ko na ron ay pandidiri.
“Go to your room now, I’ll knock on your door when I want to fuck you.”
Nanghihinang napakapit ako sa lababo. Ang init na nararamdaman ko kanina ay
napalitan ng pagkapahiya at awa sa sarili ko.
JF
Song played: ONE AND ONLY YOU by Parokya ni Edgar

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

Chapter 23
I love you!
I love you!
I love you!
Nahinto ako sa pag-amoy sa mga teddy bears at sa punda ng unan ni Fury dahil sa
sunod-sunod na tunog at vibrate ng iPhone na nasa dresser. Sumakit pa ang lace ng
palawit na ulo ni Hello Kitty sa hair brush na nasa tapat ng vanity mirror.
Nag-doble kunot ang noo ko ng aksidente kong mai-click ang message na galing sa
sender na tila code name lang ang pangalan : “A.W.”
“At sino 'tong ulupong na 'to na nag-i-I love you sa isang nine years old going
to ten years old girl?” Ganon na lang ang sulak ng inis ko.
Nasa banyo si Fury at kasalukuyang naglulunoy sa bubble bath kaya dinampot ko
ang cell phone niya.
Kung sino man ito, gusto kong malaman kung boyfriend ito ni Fury. Mukhang hindi
mahigpit si Xerxes at nakakatakas ang ganito sa kanya.
Sinilip ko ang pinto ng banyo, mukhang matagal pa si Fury sa bathtub. Ichineck
ko ang reply ng anak ko sa hudas na ito.
Pls. stop spamming my inbox, you jerk!
Napangiti ako sa reply ni Fury sa spammer. Tinarayan niya, ibig sabihin ay
hindi niya ito boyfriend. Agad kong binura ang sixty messages na puro “I love yous”
from the spammer na ang initials ay A.W.
Hindi ko masisisi ang ibang batang lalaki kung magkakagusto sila sa anak namin
ni Xerxes. Napakaganda ni Fury, green ang mata at mala-manikin ang kutis. Curly ang
buhok na parang sa isang santa. Kahit saang anggulo mo tingnan, hindi mo aakalaing
may lahing Pinay.
May batang babae na ako. Nakakalungkot na nakaka-proud. Ganun kabilis ang
panahon...
Ang ganda-ganda ng anak ko...
Dati-rati’y baby ko pa siya, ngayon ay nililigawan na siya.
Ibinaba ko ang CP sa ibabaw ng pink na bedsheet ng kama na inayos ko kanina.
Hindi pa ako tapos maglinis ng kuwarto niya pero masaya ako. Hindi ko akalain na
susuwertehin ako na mapagsilbihan ang anak ko.
Ang makita pa nga lang siya ay sobra-sobra na, ito pa kayang makasama at
magkaroon ako ng pagkakataon na maalagaan siya?
“Why are you smiling?”
Napalingon ako sa pinto ng banyo. Nakatayo ron si Fury, naka-tapis ng kulay
pink na tuwalya at nakasimangot ang napakagandang mukha.
“Sabi ko, bakit ka nakangiti?” Lumabas siya ng banyo. “You can’t understand
English?”
“I understand...” Nginitian ko siya.
“I don’t want a crazy nanny. Stop smiling like an idiot!”
“Pasensiya na, masaya lang ako, beh.”
“Beh? That’s sooo ew.” Namewang siya at dinuro ako. “Don’t you dare call me
“beh” again, you understand?!”
“Sorry...”
Wala siyang pakialam kahit tumutulo ang basa niyang buhok sa sahig. Pati ang
bula ng sabon na gamit niya ay napunta na rin sa parte ng sahig na walang carpet.
Kailangan ko iyong i-mop agad mamaya dahil baka madulas siya ron.
“Baka ginawin ka, magbanlaw ka na...”
Tiningnan niya lang ako na parang sinasabi na wag ko siyang pangunahan.
“Bukas kasi ang aircon... baka lang ginawin ka...”
“Shut up.”
Napatungo ako.

Pumunta siya sa dresser at hinalungkat ang mga inayos ko

ron kanina na mga bottle ng lotion at pulbo. Nang hindi niya makita ang hinahanap
niya ay kinalkal niya na rin pati ang drawer. Pinagbabato niya sa sahig ang mga
laman non.
“Iyong hinahanap mo ba ay—”
Gigil siyang humarap sa akin. “Where’s my phone, Nanny?!”
“Ah, ito.” Inabot ko sa kanya ang gadget.
“Pinakialaman mo ba 'to?” nakataas ang kilay na tanong niya.
“Ha? H-hindi...”
“Are you sure? Baka like mo itong nakawin, huh?”
Tumigas ang anyo ko. Umiling ako. “Kahit mahirap lang ako, hindi ako kumukuha
ng gamit na hindi sa akin.”
“Huh! Very well said.” Umismid siya. Kung magtaray siya ay parang hindi isang
bata na edad nueve.
Nalulungkot ako, may kirot sa loob ng dibdib ko pero pilit ko iyong
binabalewala. “M-may iuutos ka pa ba?”
“Wala. Maliban sa 'wag mong papakialaman ang phone ko, Nanny.” Inirapan niya
ako saka tinalikuran.
“S-sorry hindi na mauulit.”
Pumasok na ulit siya sa banyo at pinagbagsakan ako ng pinto.
Siguro iba talaga ang kaugalian at kultura sa bansang kinalakihan niya...
...
BAKIT AKO NANDITO?
Nandito ako dahil gusto ko silang makasama.
Deserving ako sa lahat ng uri ng sakit na nararamdaman ko ngayon. Malaki kasi
ang kasalanan ko sa kanila. Masuwerte na nga ako at nabiyayaan ako ng pagkakataon
na makapiling sila.
Sumandal ako sa sandalan ng upuan. Naluto ko na ang ulam, pakbet at escabeche.
Nagsasaing na lang ako at hindi pa kumukulo kaya heto, kagaya ng ginagawa ko
palagi, nakatulala ako.
Magugustuhan kaya nila ang luto ko?
Si Fury kaya kumakain ng gulay?
Siguro kumakain siya ng gulay kasi maganda ang kutis niya. Saka malamang gutom
na ang batang iyon dahil kanina pa siya sumasayaw sa kuwarto niya. Mahilig siyang
sumayaw, marami siyang tugtog na Korean o iyong tinatawag na K-pop.
E si Xerxes kaya? Kakain kaya siya mamaya?
Kanina pa si Xerxes sa study room niya mula ng bumalik siya nang tanghali
galing sa opisina ng father niya sa Makati. Siguro hindi pa kumakain iyon. Siguro
gutom na siya at hindi siya makakatiis na hindi kakain mamaya.
 Nakaka-curious lang, mayaman na siya pero hindi pa rin niya pinapaalis ang
malabong ekis na pilat sa kaliwang pisngi niya?
Sabagay hindi naman iyon kabawasan. Para ngang mas lumalakas pa ang appeal ni
Xerxes dahil sa mark niya na iyon.
Muntik na akong mahulog sa inuupuan kong bangko dahil sa gulat, bigla na lang
kasing may tumikhim e ang tahi-tahimik. Nakatayo si Xerxes sa pinto ng kusina.
“Bakit tulala ka?” Kunot na kunot na naman ang noo niya. Parang laging pasan
ang mundo.
“Nag-iisip lang.”
“Anong iniisip mo?” Seryoso pa rin siya.
Lumabi ako. “Mga alaala.”
“What?” Pumasok siya sa kusina. Naka-polo na white siya at black jeans. Naka-
medyas lang siya at wala siyang suot na house slippers.
“Wala. Pati ba naman iniisip ko kailangan ko pang sabihin sa ‘yo?”
Nagtagis ang mga ngipin niya. “Don't use sarcastic tone on me, woman.”

Tumango ako. “Okay, sorry, Sir.”

Hindi siya kumilos, nakatayo pa rin siya sa harapan ko. Nang maalala ko ang
nangyari noong nakaraang gabi ay nag-iwas ako ng tingin sa kanya.
Galit ako dapat, e. Binastos niya ako.
Binastos? E nagpabastos naman ako. Galit lang ako kasi tigang na nga, binitin
pa. Asang-asa na ako, e! 'Kaloka!
Nakakaloka talaga ang tumatakbo sa isip ko. Kahit ako na may ari ng utak ko ay
hindi ko kinakaya! Nakakahiya! Nakakapanindig balahibo!
“What are you cooking?” Sa mga kaldero siya nakatingin.
“Ha?”
“Do I need t repeat myself?” Iritable na naman siya.
“Ah, hindi. Ah, 'tapos na akong magluto. Nagsasaing na lang ako.”
“What are those?” nguso niya sa may takip na kawali at isa pang kaldero.
Mukhang naamoy niya ang aroma ng mahiwagang pakbet at escabeche.
“Ulam, Sir. Pakbet at Escabeche.”
Nakita ko ang pag-alon ng lalamunan ni Xerxes.
Matakam ka!
“Okay,” sabi niya na salat sa emosyon.
Ang hirap. Ang hirap na hindi umasa. Sana may kapangyarihan ako na makapasok sa
isip niya at mabasa kung natatakam ba siya sa akin— este sa niluto kong pakbet at
escabeche.
Ibinuhos ko ang buong puso ko sa pagluluto nito dahil napakatagal na panahon ko
ng pinangarap na malutuan siya ulit ng ganito. Sana naman pagbigyan niya ako na
kainin niya ito. Kahit tikman niya lang sana para—
“Did you tell her?”
“Ha?”
“Fury. Did you tell her who you are?”
Gets ko na. Marahan akong umiling. “H-hindi...”
“Do not tell her.”
“W-wag kang mag-alala, wala akong balak...”
“Good. Hindi niya ikakatuwa na malaman na ikaw ang nanay niya.” Pagkasabi’y
iniwan niya na ulit ako.
...

“DADDY!”
“Stop.”
“Daddy!!!”
Sabay na lumabas sa study room ang mag-ama. Nakasimangot si Xerxes habang
nakabuntot sa kanya ang nakangusong si Fury.
“Hi, kain na...” singit ko sa kanila.
 Luto na ang sinaing at ihahanda ko na ang mesa para sa hapunan.
“Fury, kain ka na. Nagluto ako ng—”
“Get out of my way, you freakin’ nanny!” bulyaw niya sa akin na ikinatulala ko.
Kahit si Xerxes ay natigilan sa inasal ni Fury. Ngunit hindi nagsalita.
Nakatingin lang siya sa akin.
Nag-iwas ako ng paningin dahil ayaw kong makita niya ang kirot na isinisigaw ng
mga mata ko.
“Daddy!” Nilapitan siya ni Fury at niyakap sa bewang. “I love you so much,
Daddy.”
“I love you, too.” Ginulo ni Xerxes ang buhok ng ng batang babae. “Pero hindi
pa rin kita papayagan sa pinapaalam mo.”
Bumitaw si Fury sa kanya. “But I wanna go, Daddy!”
“No.”
Nagpapadyak si Fury. “But Wolfy want me to go—”

“Don’t push me on grounding you, little brat.”

Nalukot ang magandang mukha ni Fury. “You know what, Daddy? I hate you!”
“And I hate you, too right now because you’re being a brat.”
Natigil sa pagdidiskusyon ang mag-ama ng tumunog ang door bell.
“Anong itinatanga mo diyan, freakin’ nanny?!” sita sa akin ni Fury. “Open the
freakin’ door!”
Nanginginig pang sinunod ko ang utos. Binuksan ko ang pinto na hindi sinisilip
ang keyhole dahil sa sama ng loob ko.
Isang mestizang babae na napaka-sexy ang napagbuksan ko. Nananampal ang plakado
niyang kilay at ang contour sa hugis pusong mukha.
“Who the heck are you?” agad na bungad niya sa akin.
Hindi ako makapagsalita dahil pamilyar sa akin ang babae. Pilit kong inaalala
sa isip ko kung saan ko nga ba siya nakita.
Sa itsura at pananamit niya, obvious na mayaman siya. Walang dahilan para
maging kilala ko siya. Wala naman akong nakakasalamuhang sosyal at mayayaman.
Unless isa siyang artista o model na nakikita ko sa TV at magazines.
“Cel, what are you doing here?”
“Baby, what kind of question is that, hmn?” Pumasok ang babae, basta na lamang
akong nilampasan.
“Hindi ka nagpasabi.”
“Hmn, kailangan pa ba iyon?” Lumingkis kaagad kay Xerxes ang babaeng ‘Cel’ ang
pangalan. “I missed you.”
Ngali-ngaling hilahin ko ang brunette niyang buhok at hiklasin sa katawan niya
ang makitid niyang bestida. Mukhang kinapos sa tela ang nagtahi ng suot niya.
Charot lang. Ano naman ang karapatan kong saktan ang babaeng ito na mas maputi
pa yata ang tuhod kesa sa mukha ko.
“Hi, darling!” baling ni Cel kay Fury. “Where’s my hug?”
“Hi, Tita Cel!” Pagkalambing-lambing na lumapit ang anak ko sa kanya at
yumakap.
Para lang akong sinampal at ininggit sa nakikita kong tagpo.
“Oh, my! Ang ganda-ganda mo na lalo, huh? Manang mana ka sa akin talaga!”
Gaga, pano magmamana sa 'yo ang anak ko?!
Ngiting-ngiti ang hitad habang nakaakbay kay Fury. “Kumain na kayo, guys?”
“Hindi pa, Tita Cel. I’m hungry na nga, e!”
“Oh, wawa naman ang little girl ko.”
“'Cause I wanna be like you when I grow up. I wanna be as sexy and beautiful as
you 'cause I wanna be a model, too!”
“Great!” Tumawa si Cel. “'Heard that, baby?” baling ng hitad kay Xerxes. “Fan
na fan ko talaga 'yang anak mo. Di bale, effortless naman itong si Fury sa ganda.
Pasok agad iyan!”
“I don’t want her to be a model.” Nakasimangot si Xerxes.
“Oh, Possessive Daddy!” panunukso ni Cel.
 “Ehem,” Tikhim ko. Ayaw ko mang ipatikim sa hitad na ito ang mga iniluto ko ay
mukhang wala na akong magagawa.
“Who’s she pala?” tinaasan ako ng kilay ni Cel.
“She’s no one.” Si Xerxes ang sumagot.
No one? Sana sinaksak mo na lang ako.
“She’s my freakin’ nanny!” sabat ni Fury. “Let’s not mind her, all right? I’m
hungry na, Tita Cel! Saka na pala ako magda-diet.”

“Oh, cutie-pie, 'you hungry na?”

“Yes po.”
“Ah, may niluto ako,” sabat ko ulit. “Nasa kusina, ihahanda ko na para—”
“No,” putol ni Cel sa sinasabi ko. “I think sa labas na lang kami kakain.
Right, Baby?”
“Ha?” Napatingin ako kay Xerxes dahil alam ko na sa kanya magmumula ang pasya.
Pero ganoon na lang ang pagkadismaya ko ng tanguan niya si Cel.
...
PASADO ALAS DIEZ. Wala pa rin sila. Saan sila dinala ng Cel na iyon?
Habang masayang-masaya ang Cel na iyon sa piling ng mag-ama ko, heto ako at
nakatanghod sa kisame at naghahanap ng butiki. Okay lang sana kung may makikita
akong butiki, e. 'Kaso wala.
Asa pa akong magkaron ng butiki sa ganitong ka-sosyal na condo. Ultimo nga
masamang espiritu ay mahihiyang tumambay dito.
Pero may butiki naman. Iyong Cel kanina, mukha siyang butiki! Nakakainis siya.
Masyado siyang mapapel. Sa sobrang ka-papelan niya, hayun, sa ref ang binagsakan ng
lahat ng iniluto ko.
Nang tumunog ang pinto ay napabangon agad ako sa sofa. Mabilis kong sinuklay
ang buhok ko gamit ang aking mga daliri.
Si Fury ang una kong nakita. Dire-diretso ang batang babae papunta sa kuwarto
niya. Ni hindi man lang ako tinapunan ng tingin.
Mayamaya ay si Xerxes na ang pumapasok. Nang isara niya ang pinto ay nakahinga
ako nang maluwag. At least wala na ang butiking bruhang mapapel. Mabuti naman at
umuwi na iyon bago ko pa maidikit sa kisame.
At ang magaling na lalaki, ni hindi man lang din tumitingin sa akin.
“Don’t look at me like that,” inis na saway niya sa akin.
“Ha?” Alam ba niyang nakatingin ako sa kanya?
Huminto siya sa gitna ng sala at lumingon sa akin. Nakakunot ang kanyang noo at
magkasalubong na naman ang kanyang mga kilay.
“Alas diez na.” Lumayo ako mula sa sofa. Itinuro ko ang orasan sa dingding.
Tumaas baba ang kaliwa niyang kilay. Ngayon ko lang napansin na may guhit ang
kilay niya ron, parang inahit ang gilid ng itim na itim na kilay. Parang bangas na
gumaling lang at dumagdag sa appeal niya. Ano kayang nangyari ron?
“Ehem.” Tikhim ko para linisin ang bara sa aking lalamunan. “Ang sabi ko, alas
diez na.”
“So if it’s ten in the evening?”
“Ang akin lang, pwede ka namang umagahin pa kasama ang Cel na iyon, pero sana
naman 'wag niyo ng idamay si Fury. Bata pa iyon, 'wag niyong sanayin na hating-gabi
na uuwi. Napupuyat iyong bata, e!”
Namulsa siya at matamang tumingin sa akin. Nailang tuloy ako.
“Ang sa akin lang naman, dapat alas nueve pa lang ay natutulog na ang bata.
Para tumangkad siya at maging healthy physically ang mentally.” Kahit pa mukhang
tatangkaran na nga ako ni Fury at mukhang mas smart pa siya sa akin kahit magte-ten
years old pa lang siya.
“Iyon lang, isipin mo naman si Fury. Isipin mo iyong kapakanan niya.”
Sarcastic siyang ngumiti sa akin. “You have the gall to talk to me like that?”
Sukat ay natauhan ako. “P-pasensiya na...”
Kumiling ang ulo niya. Tumaas ang isa niyang kamay para kamutin ang kanyang
panga. O siguro ay manerism niya iyon kapag naiinis siya sa kaharap niya.
 Sa itsura ni Xerxes ngayon ay parang gusto niya akong
iuntog sa pader.
Naiintindihan ko naman siya. Alam ko naman na sumobra na naman sa kadaldalan
ang dila ko. Alam ko na lumampas na naman ako sa limitasyon.
Nakalimutan ko na naman na “freaking nanny” lang ako rito.
Nakalimutan ko lahat dahil sa sobrang sama ng loob ko kanina dahil sa mapapel
na Cel na iyon. Nakalimutan ko tuloy na isa lang pala akong “no one” dito.
“S-sorry... nag-alala lang naman ako sa bata.” Tumungo ako.
“Naligo ka?”
“Ha?” Umangat ang paningin ko. Nasa harapan ko na siya nang ganoon kabilis.
“Ang tanong ko, naligo ka ba?”
Kinakabahan akong tumango.
“Good.” Hinubad niya ang sinturon niya at inihagis sa lapag.
“A-anong gagawin mo?” Napaatras ako ng isa-isa niyang kalasin ang butones ng
suot niyang polo. “B-baka lumabas si Fury—”
“Strip.”
“Sir, bakit po...”
Ngumisi siya. “Sir. I like that.”
Kinalas niya ang butones ng jeans na suot niya saka ibinaba ang zipper non.
Nakita ko agad ang kulay gray niyang briefs sa loob.
Hinawakan niya ako sa balikat at dahan-dahang itinulak paupo sa sofa.
Ipinikit ko ang mga mata ko ng itaas niya ang laylayan ng suot kong house
dress. Inihiga niya ako sa sofa kasabay ng paghila niya sa panty ko paalis sa aking
mga binti.
“Are you clean?”
Dumilat ako.
“Nevermind.” May kinuha siyang foil sa wallet niya at inabot sa akin. “Do the
honor.”
“A-ano 'to?”
“Stop acting innocent, will you?” Hinila niya ang kamay ko papunta sa ibabaw ng
pants niya.
Nanginginig ang mga daliring binuksan ko ang foil. Madulas ang rubber na nasa
loob non, amoy strawberry.
“Put it on me, baby.” Namumungay ang kulay berdeng mga mata niya.
Nangangapal ang mukha ko pero hinayaan ko siya sa trip niya. Ang magalit siya
sa akin ang pinakahuling bagay na nanaisin kong mangyari.
Nang ibaba ni Xerxes ang briefs niya ay halos malunok ko pati ang dila ko. Agad
na sumaludo sa akin ang pagkalalaki niya.
Ngayon ko na lang ulit nakita 'to.
At dahil matigas at tayung-tayo na ang kanya ay madali ko ng naisuot sa kanya
ang flavored condom.
Hinila niya ang house dress ko kasama ang suot kong bra sanhi para sumulpot ang
magkabila kong malulusog na dibdib. May hatid pang hapdi ang pagkahaltak niya ng
suot ko sa aking balat.
Parang lalo siyang ginanahan ng makita niya ang dibdib ko. Lalong namungay ang
mga mata niya at lalong nanigas ang ari niya na nakatutok sa akin.
Itinaas niya ang isa kong hita at isinampay ang binti ko sa sandalan ng sofa
saka siya tumungo para abutin ako.
Itinapat niya ang kamay niya sa mukha ko. “Spit on my palm.”
Ginawa ko ang utos niya, dumura ako sa palad niya. Ipinahid niya ang laway ko
sa sentro ng pagkababae ko at pagkatapos ay itinutok niya ron ang ari niya.
Napapikit na lang ako ng maramdaman ang walang ingat na pagpasok niya sa loob
ko. Napaurong pa ako sa kabiglaan.
“Rita...” kinakapos sa paghinga na sambit niya sa pangalan ko.
Panay ang mariin niyang paghugot at pagbaon. Hinayaan ko lang siya. Kahit ng
walang ingat niyang salitang pagpisil sa magkabila kong dibdib. Hinayaan ko lang
siya.
“Damn, ang sikip mo pa rin! Parang hindi ka nagamit ng ibang lalaki... ah...”
Hindi ako humawak sa kanya, hindi ko siya kinapitan kahit pa gustong-gusto ko
iyong gawin. Kahit pa gusto ko siyang yakapin para sa kanya kumuha ng lakas.
“You’re still so tight... ang sarap mo pa rin...”
Dinilaan niya ang leeg ko at sinapo ang puwitan ko para mas makabaon siya sa
akin.
“I’m coming... oh, I’m coming...!”
Ilang saglit pa ay tumitibok na ang ari niya sa kabuturan ko. Nang hugutin niya
iyon paalis sa akin ay saka lang ako napahiga nang maayos sa sofa.
Hindi ko na alam ang sumunod na nangyari. Kung hinubad na ba niya ang condom at
itinapon iyon o hinayaan niya muna na nakakabit sa kanya. Wala akong ideya.
Ngayon lang ako nakakita ng condom sa personal, sa malapitan. Dahil noon naman
ay hindi niya ako ginamitan nito.
Pagdilat ng mga mata ko ay nakatayo si Xerxes sa harapan ko. Nakatingin siya sa
kahubaran ko pero hindi ko mabasa ang laman ng isip niya. Blangko siya sa emosyon
ng magbawi siya sa akin ng tingin.
Binuhat niya ako at dinala sa kuwarto niya. Inilagak niya ako sa gitna ng kama
saka siya sumampa at tumabi sa akin.
Pinatay niya ang lamp shade sa tabi ko. “Rest for now. We’ll fuck again later.”
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24

Chapter 24
ANG SARAP NG PAKIRAMDAM KO.
Mainit at matigas ang inuunanan ko at ang bagay na nakapulupot sa bewang ko.
Pakiramdam ko, safe na safe ako. Pakiramdam ko kompletong-kompleto ako.
“Mnmm...” ungol ko ng gumalaw ang yakap-yakap ko.
Ang ganda ng panaginip ko.
“Wake up.”
Tuluyang nagising ang diwa ko ng marinig ko ang buo at baritonong boses na
kilalang-kilala ko.
“Xerxes!” Gulat akong napadilat.
Namulatan ko siya na nakatitig sa akin na parang kanina niya pa pinapanood ang
pagtulog ko.
“B-bakit?” Nakakunot kasi ang noo niya. May panis na laway ba ako kaya parang
galit siya habang nakatitig siya sa akin?
“You talk in your sleep, you know,” walang kangiti-ngiting sabi niya.
Bumangon ako para lang makitang nakasuot sa akin ang T-shirt niya at nakakumot
sa akin ang kanyang kumot.
Nasa kuwarto niya ako?
Naalala ko kagabi na binuhat niya ako at dinala rito. Pero bakit hindi niya ako
pinalipat sa kuwarto ko? At bakit tumabi siya sa akin?
At bakit yakap-yakap ko siya at yakap-yakap niya ako kanina?
Bumangon din siya at umalis ng kama. Stripe na gray boxers lang ang suot niya.
Magulo ang buhok niya pero tingin ko ay kanina pa naman siya gising. Bakit hindi
niya ako ginising?
Umalis din ako sa kama. Wala pala akong suot maliban dito sa T-shirt na isinuot
niya sa akin.
“Hala!”
Nilingon niya ako na parang tinatanong ako kung bakit.
Nakagat ko ang ibaba kong labi. “Iyong mga damit natin sa sala...”
Nag-iwas siya ng mata. “I already took care of it.”
Nakahinga ako. Nakakahiya kasi kung makikita ni Fury na nagkalat ang mga
pinaghubaran namin ng ama niya sa sala ng condo.
“Saan mo nga pala inilagay ang mga damit ko?”
“In the bathroom.”
“S-sige, magbibihis lang ako...”
Pumasok ako sa banyo na nasa loob ng kuwarto niya. Hinubad ko ang T-shirt niya
at inilagay sa hamper. Hinanap ko ang mga damit ko pagkatapos. Nakita ko ang
hinahanap ko sa ibabaw ng maliit na cabinet sa banyo.
Nakatupi pa ang pinaghubaran ko kagabi, pati ang underwears. Hindi pa rin
nagbabago si Xerxes sa gamit, masinop pa rin siya.
Napapalatak ako ng damputin ko ang aking mga panloob. “Nakakahiya, nakita niya
siguro na bacon na ang strap ng bra ko at wala ng garter ang kalahati ng panty ko.”
Malamang na nakita ni Xerxes na malapit ng mag-retire ang bra’t panty ko!
“Nakakaasar!” himutok ko. Kung bakit kasi iyon ang mga nagamit ko kagabi. Hindi
ko naman kasi alam na may mangyayari sa amin ni Xerxes, e di sana kung alam ko ay
iyong bago-bago ang nagamit ko.
Isinisuot ko pa lang ang panty ko ng bumukas ang pinto ng banyo. Nabitin tuloy
sa tuhod ang maliit kong saplot.
“B-bakit?” Kanda-dulas ako sa pagsusuot ng panty ko. Nakakahiya!
“You didn’t lock the door.” Hindi ko ma-sure kung nakangisi ang mga labi niya
sa akin o naka-ismid.
“N-nakalimutan ko.” Namilipit pa ang garter ng panty ko. Peste!

Ang liwa-liwanag sa banyo dahil sa ilaw at wala akong

saplot na suot. Ito pang walang pakisaman panty ay namilipit pa sa pagitan ng tuhod
at mga hita ko. Bilad na bilad tuloy ang katawan ko kay Xerxes.
Nakita ko ang pamumukol ng harapan ng boxers niya. Tila dumoble ang laki ng
nasa loob niyon.
“B-bakit lumalaki iyan?” Kandalunok ako. Nakalimutan ko na ang tungkol sa
pagpa-panty.
Nakalimutan ko na rin na masakit pa ang akin dahil sa pambibigla niya sa akin
kagabi.
“I loathe you,” marahang bigkas niya.
Hindi ko masyadong maunawaan iyong sinabi niya kasi bago sa akin ang word, pero
alam ko na hindi maganda iyon. Based sa nakikita kong init sa mga mata niya ngayon,
sure ko ng mauulit ang nangyari sa amin kagabi.
At sure ko na rin na hindi ko siya aawatin kahit ano pa ang gawin niya sa akin.
Nagtagis ang mga ngipin niya at lumapit sa akin. “I never loathed anyone as
much as I loathed you.”
Tinigilan ko na ng tuluyan ang pagpapanty. Lalo na ng dumako ang palad niya
para hawakan ang dapat ay tatakpan ko ng panty ko.
Napaigtad ako ng maramdaman ang mainit niyang kamay sa sensitibong parte ko.
Tiningala ko siya at pinagmasdan ang perpekto niyang mukha.
Ang isa niyang kamay ay sumabunot sa buhok ko sanhi para lalo akong mapatingala
sa kanya. “Kiss me now, don’t make me hate you more.”
Sinunod ko siya. Inabot ko ang mga labi ni Xerxes.
Marahas siyang humiwalay sa akin at pinatuwad ako sa bathtub.
“Xerxes, masakit pa...” hindi ko na napigilang sabihin sa kanya.
“I don’t care.” Sinampal niya ang puwitan ko kaya napatili ako. “I will fuck
you until you can not walk anymore.”
Napaiyak na lang ako nang bigla na lang siyang bumaon sa akin.
...
“SIGURADO KA BA DIYAN?”
Luminga muna ako sa paligid bago ako sumagot. “Oo.”
“Hay, bakit ngayon ka lang kasi tumawag, na-alala tuloy ako sa ‘yo. Pati nga si
Ate Miranda ay napatawag mula abroad para kumustahin ka.”
“Ayos lang naman ako rito, Laarni,” mahinang sagot ko habang hawak-hawak ang
telepono.
 Alas diez na, 'tapos ng mag-dinner sa labas ang mag-ama. Nasa sala ako ng condo
ni Xerxes, sinasamantala ko na na nasa kanya-kanyang kuwarto sina Xerxes at Fury.
“Grabe naman kasi siya, 'insan. Hindi makatao 'yan!” himutok ni Laarni sa
kabilang linya.
Mabuti na lang at nakuha ko ang phone number ng tindahan sa tapat ng bahay ng
pinsan ko. Mas maigi na kasi na ako ang tatawag sa kanya kaysa siya ang tatawag
dito. Ipinagbawal kasi ni Xerxes ang pagamit ko ng telepono, kaya kahit
ipinapahiram sa akin ni Laarni ang luma niyang cell phone ay hindi ko iyon kinuha.
“Hindi ka na nga niya su-suwelduhan, 'tapos wala ka pang off? 'Tapos wala ka
ring karapatang lumabas ng walang pahintulot niya? Pati pagamit ng telepono,
ipinagbawal din niya! Ano bang gusto niyang gawin sa ‘yo diyan? Gawin kang
mongha?!”
“Ako naman ang may gusto na 'wag niya akong sahuran...”
“Oo iyon, mauunawaan ko. Pero iyong paghihigpit niya sa ‘yo, hindi.”
Bumuntong-hininga ako. “Pasensiya ka na, Laarni.”
“Iyong anak mo, maayos ba naman ang trato sa ‘yo?”

Humigpit ang hawak ko sa telepono. “H-hindi niya ako

kilala...”
Pumalatak siya. “Ay, gago pala talaga iyang asawa mo!”
“Hindi ko siya asawa.” Pero masahol pa sa mag-asawa ang ginagawa namin, dugtong
ko sa isip.
“Tatay pala ng anak mo.” Narinig ko ang pag-ismid niya. “Ginawa ka talagang
katulong diyan, ano? Ang kapal! 'Sabi ko na nga ba’t may itinatagong kahayupan
iyang X na iyan!”
“Mabuti siyang tao... nagkataon lang na galit siya...”
“Hindi pa rin ako palagay na nariyan ka, 'insan. Baka pinahihirapan ka niya
diyan. Umuwi ka na lang dito sa atin.”
“Gusto kong makasama ang anak ko...”
“At si X?” Panunubok niya.
Kahit hindi ko naman sabihin kay Laarni, alam ko na bistado niya na ang
nararamdaman ko. Nanahimik na lang ako habang patuloy siya sa pagmamaktol.
Mula ng mamatay si Tiyo Miguel, napalapit na ako sa kanila ni Miranda. At mula
ng tumira ako kina Laarni, naging pamilya na talaga ang turing nila sa akin.
“Gusto ko sumubok. Baka lang... baka mahal niya pa ako.”
Tumawa nang pagak si Laarni.
“H-hindi siya papayag na dumito ako kung... kung wala na siyang nararamdaman sa
akin.”
“Sa ‘yo na rin nanggaling, galit 'kamo siya sa ‘yo.”
“Kasalanan ko naman kung bakit ako nagkakaganito...”
“Kasalanan mo? Baka kasalanan niya kasi nagpakulong siya non! Kasalanan niya
lahat ng 'yan! Dapat kasi sabihin mo na sa kanya ang totoo para matauhan iyang
gagong 'yan!”
“Galit siya sa akin, hindi siya maniniwala.”
“E ano pang ginagawa mo riyan? Nagpapaka-martir?!”
“Hihintayin ko na mawala ang galit niya...” Kahit pa hindi ko alam kung kailan
iyon, o kung mangyayari pa ba iyon.
Baka lang kapag hindi na siya galit, maalala niya na minsan sa buhay niya ay
minahal niya ang isang katulad ko.
Tinapos ko na ang pag-uusap namin ni Laarni. Marahan akong naglakad dahil
nananakit ang mga kasu-kasuan ko. Ichineck ko muna si Fury sa kuwarto niya, tulog
na ang batang babae.
Nilapitan ko siya at kinumutan. Naghihilik na siya habang nakadapa sa kulay
rainbow niyang unan. Nakatulugan na niya ang pagse-cell phone.
Naupo ako sa gilid ng kama at pinagmasdan siya. “Ang ganda-ganda mo talaga,
anak...”
Hindi yata ako magsasawang pagmasdan siya sa tuwing natutulog siya. Ito lang
kasi ang pagkakataon na malaya ko siyang matititigan.
“Ang ganda-ganda ng balat mo, mayamang-mayaman. Prinsesang-prinsesa ka,
anak...” May bumikig sa lalamunan ko at nangati ang aking mga mata. “M-mahal na
mahal ka ng ama mo, masayang-masaya ako na hindi ka niya pinapabayaan...”
Nakapikit siya kaya kitang-kita ang malalantik at mahahabang pilik-mata.
Bahagyang nakabukas ang natural na mapupula at maninipis niyang mga labi. Nakasabog
sa unan ang makintab at kaylambot niyang buhok.
Hinahaplos ng mainit na palad ang puso ko habang nakatingin ako kay Fury. Sino
bang mag-aakala na ako ang nanay ng anghel na ito? Na sa akin siya nagmula?
Tumayo na ako bago pa ako maiyak.
Pumunta na ako sa kuwarto ko para maligo. Bitbit ang tuwalya ko ay pumasok ako
sa banyo at nagbabad sa agos ng shower. Sinabon ko ang bawat sulok ng katawan ko.

Hindi ako susuko sa 'yo, Xerxes...

Alam ko na mauulit ang nangyari sa amin. At alam ko na may dahilan kaya
nangyayari iyon. Oo kasali sa dahilan ang galit, pero saan ba nagmumula ang galit?
Nagmumula ang galit sa sakit. At kung nasasaktan pa rin siya, ang ibig sabihin
lang ay may nararamdaman pa siya sa akin. Dahil hindi naman siya masasaktan kung
balewala na ako sa kanya.
Matapos maligo ay ibinalot ko sa sarili ko ang tuwalya at tuloy-tuloy na
lumabas ng kuwarto. Dumeretso ako sa kuwarto ni Xerxes at basta pumasok ron.
Gulat na napaangat ang mukha niya ng makita niya ako. Nakaupo siya sa gilid ng
kama, nakasuot ng pajama at asul na T-shirt. Naabutan ko siya na kakalapag pa lang
ng laptop sa side table ng kama. Nakasuot pa siya ng clear glasses.
“Hi.” Lumapit ako sa kanya.
“What are you doing here?” umaalon ang lalamunan na tanong niya.
“B-baka lang kasi hinahanap mo ako...”
“What made you think that?” Inalis niya ang suot niyang glasses, lalo tuloy
akong kinabahan ng maging malinaw sa akin ang kulay berde niyang mga mata.
Hindi ko na siya sinagot, basta ko na lang hinubad ang nakatapis na tuwalya sa
hubad kong katawan. Namilog ang mga mata ni Xerxes.
Humawak ako sa balikat niya at marahan siyang itinulak pahiga sa kama. Wala
akong natanggap na kahit katiting na pagtutol mula sa kanya.
Tinulungan ko siyang hubarin ang suot niyang T-shirt at saka ako sumampa sa
ibabaw niya. Napaungol siya ng halikan ko siya sa leeg pababa sa matigas niyang
dibdib.
Napahingal siya ng umabot na ang mga labi ko sa ibabaw ng pusod niya, sa may
manipis na balahibo na tumutulay pababa, paloob sa suot niyang pajama.
“Shit!” Pinigilan niya ako sa balikat. Bumangon siya at hinila ako papunta sa
ilalim niya.
Sa isang iglap ay nagkapalit na ang pwesto namin. Inulalol niya ng halik ang
leeg ko habang ang mga palad niya ay nakapiga sa magkabila kong dibdib.
“Akala ko ba masakit pa?” nang-aasar ang tono niya.
Napaliyad ako ng ipasok niya ang daliri niya sa akin.
“Gusto mo 'to?” Inilabas-masok niya ang daliri niya sa loob ko.
Halos mangisay ako sa pagdagsa ng nakakakiliti at mahapding pakiramdam na hatid
ng ginagawa niya. Sumasabay ang balakang ko sa paggalaw ng kamay ni Xerxes.
“Ah...” impit akong napaliyad at napaungol ng mahaba.
“You’re still horny as hell, Rita,” may gigil sa boses na turan niya.
“Xerxes...” habol ko sa kanya ng alisin niya ang daliri niya sa akin.
Hinihingal siya ng tumayo, nagtatagis ang mga ngipin at nagliliyab ang berdeng
mga mata.
“My cock is way better than all my fingers combined.” Mabilis na hinubad niya
ang suot na pajama.
Nakatutok na agad sa akin ang naninigas niyang ari ng mawala ang suot niya.
Galit na galit iyon at tila hindi kakalma kung hindi mapapagbigyan.
Inayos niya ang higa ko sa kama. Pinaghiwalay niya ang mga hita ko saka siya
pumuwesto sa aking gitna. Hanggang sa mag-isa ang mga katawan namin. Walang
proteksyon.
This time ay nakayakap ako nang mahigpit sa kanya, kaya kahit gaano karahas at
kasakit ang paggalaw niya sa ibabaw ko ay kinakaya ko. Sa kanya ako kumukuha ng
lakas.
“Ah... Xerxes...” daing ko ng idiin niya nang maigi ang pagkalalaki niya sa
kaibuturan ko.
Bukang-buka ang mga hita ko habang iisa ang mga katawan namin. Pawisan kami
kahit nakatodo ang aircon ng kuwarto.
Iisa ang pintig ng mga puso namin hanggang sa sabay naming narating ang
sukdulan.
“Mahal kita...” nakapikit na sambit ko.
Nanigas ang katawan niya sa ibabaw ko.
Dumilat ako at sinalubong ang nanlalaki niyang mga mata. “Mahal mo pa ako.
Natatabunan ka lang ng galit na iyan.”
Tumalim ang tingin niya. “No.”
Niyakap ko siya. “Mahalin mo ulit ako...”
“No.” Umiling siya. “I couldn’t love you. You hurt me more that you can
imagine.”
Tinatagan ko ang sarili ko at sinalubong ang titig niya. “Mahal mo pa ako.”
Bumangon siya at isinuot ang hinubad na pajama. “I used to be so in love with
you that I am willing to do anything I could for you,” sabi niya habang nakatingin
sa akin.
Lumapit siya sa kama at hinuli ang pulso ko. Hinila niya ako patayo.
“I was more than happy being with you. I was in heaven, Rita.”
Naluluha ang mga matang tiningala ko siya. Wala akong mabasang kahit ano sa
kulay berde niyang mga mata.
Isinuot niya sa akin ang T-shirt niya, nagmistulan iyong duster ko.
“Nong mga panahong iyon, kung hihilingin mo sa akin na tumalon ako sa bangin,
malugod ko iyong gagawin.”
Dinampot ni Xerxes ang tuwalya ko sa sahig at isinaklob sa katawan ko. Hinila
niya ako papunta sa pinto ng kuwarto niya. At bago ko pa mamalayan ay nasa labas na
ako, at siya ay nakatayo sa harapan ko.
“But that was before.” Umigting ang kanyang panga. “My love for you is over.
It’s all in the past. It’s over.”
“Mahal pa rin kita...” Pinahid ko ng tuwalya ang luhang tumulo mula sa mga mata
ko.
“Hindi na kita mahal, Rita.”
“W-wag kang magsalita ng tapos.” Umiling ako. “Dadating ang oras na
marerealized mong mahal mo pa talaga ako, wag kang mag-alala, kapag dumating ang
araw na iyon, bibigyan kita ng tubig para 'di ka mabulunan.”
Mapait siyang ngumiti sa akin at sinarahan ako ng pinto.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25

Chapter 25
NANGINGITIM ANG LEEG KO.
Kahit anong gawin kong takip ng concealer ay kitang-kita pa rin ang mga marka.
Mga hickeys na basta na lang ikinalat sa ibat-ibang parte ng balat ko.
Mabuti na lang at wala akong masyadong damit na walang manggas, mabuti at
karamihan ng dala ko ay t-shirts. Nakakahiya kasi ang mga marka sa balat ko, may
namumula, may nangingitim, may malalaki at may maliliit.
Maliban sa hickeys ay may mga pasa ako sa braso. Meron din sa bewang. Mga
maririing pisil ni Xerxes.
 Itinaas ko ang T-shirt ko. May pasa rin ako sa tiyan, iyong kinagat niya
kaninang madaling araw dahil sa gigil niya. Pinahiran ko iyon ng ointment.
Halos mapahiyaw ako at mapahagulhol sa sakit kanina dahil dito. Tinakpan niya
lang ang bibig ko dahil baka magising namin si Fury.
"He's hurting you."
Gulat akong napalingon sa pinto kung saan galing ang maliit na boses.
Agad kong pinahid ang luha ko ay ibinaba ang t-shirt ko. "B-bakit? May
kailangan ka?"
Pumasok siya sa kuwarto- ngayon ang unang beses na ginawa niya ito.
Hindi niya pinansin ang tanong ko. Basta pumasok lang siya. Isinara niya ang
pinto at inilibot ang paningin niya sa paligid.
"P-pasensiya ka na, nagliligpit kasi ako ng mga gamit ko kaya wala ako sa
labas. May iuutos ka ba?"
Hindi pa rin niya ako pinapansin. Umiikot ang paningin niya sa paligid. Mula sa
mga lumang damit ko na nakakalat sa ibabaw ng kama, hanggang sa mumurahin tsinelas
at sandals na nasa gilid ng luma kong maleta.
Tumayo ako mabilisan isinilid ang mga damit ko sa maleta. Hiyang-hiya ako sa
kanya. Siguro ay nandidiri siya sa mga gamit ko.
"Fury, hintayin mo na lang ako beh, sa labas. Aayusin ko lang itong-"
"I know you, guys, have past."
Gulat akong napabalik ng tingin sa kanya.
"I know you're my tatay's ex girlfriend."
Napalunok ako. "A-ano bang sinasabi mo..."
"I know what he's doing to you. And I wanna help you."
Natigilan ako. Nalilitong nilapitan ko siya. "Hindi ko alam ang sinasabi mo."
"Come on, Freakin' Nanny!" Sinimangutan niya ako bagamat may kung anong lungkot
sa kanyang mga mata. "I know what he's doing to you. I know Tatay is hurting you
and I'm not gonna tolerate him."
"Hindi niya ako sinasaktan. Saan mo ba nakuha ang mga sinasabi mo?" Unti-unti
na akong nate-tensyon. Natatakot ako na baka malaman ito ni Xerxes at magalit siya
sa akin.
Pero galit na siya sa' yo. Pang-aalaska ng isang parte ng isip ko.
Ipinilig ko ang ulo ko at tiningnan ang maamong mukha bagamat napaka-ismarteng
si Fury. Namulsa siya sa suot na kulay pulang jumper. Mukha pa rin siyang manika
kahit napasimple ng ayos niya. Araw-araw na lang yata akong hahanga sa batang ito.
"Beh, saan mo ba nakuha iyang sinasabi mo? Nakikita mo ba ako? Itong itsura
kong ito? Sa tingin mo ba pag-aaksayahan ako ng panahon ng tatay mo?"
"You can deny it all you want."
"M-malabo talaga iyang sinasabi mo..."
"Okay, fine." Bumuntong-hininga siya. "Just... just resign."
"Ha?"
Umiwas siya ng tingin sa akin. "I really don't like you here. I don't want you
here."
Parang piniga ang puso ko. "B-bakit? Hindi mo ba nagugustuhan ang pagbabantay
ko sa 'yo? May gusto ka bang gawin ko? Sabihin mo lang sa akin para-"

"I want you to leave. I just don't want you here," mabilis
na sagot niya.
"Fury..."
"I just don't like my tatay mula ng dumating ka dito. Hindi ka nakakabuti sa
buhay namin, why couldn't you see that?" Ngumiwi siya at sinuklay ang malambot na
buhok gamit ang mala-kandila niyang mga daliri. "Please, just do me this favor..."
Ito ang beses na siya ang lumapit sa akin para kausapin ako, dahil madalas ay
kung hindi siya galit ay iniiwasan niya naman ako.
Ito rin ang unang pabor sa akin ng anak ko. At baka ito na rin ang huli.
Napaupo ako sa gilid ng kama at hindi na napigilan ang paghikbi. Nang tingalain
ko siya at nakatingin lang siya sa akin.
 Bumuka ang mga labi ni Fury. "Leave this place."
...
Xerxes' POV
"AGAIN?"
My stomach grumbled as I look at it, so delish and I wanted to taste it so
badly. But I'd rather starve myself to death that to eat the food she cooked.
Tinakpan ko ang mangkok na kinalalagyan ng pakbet. Kanina pa itong tanghali.
Lumabas ako ng kusina. I don't wanna bring back the stupid memories na alam
kong dala-dala ng ulam na iyon.
Nasalubong ko si Furybells, nakasimangot ang anak ko.
"Why, baby?"
"Don't baby me, you heartless bastard." Inirapan niya ako at nilampasan.
Well, she's really like this kapag hindi nasusunod ang gusto.
Tss.. I spoiled my daughter rotten.
Nasanay na kasi siya na ibinibigay ko agad ang lahat ng gusto niya.
She wanted to watch a movie with his male friend, Wolfy, at hindi ko siya
pinayagan. I didn't know the boy, ang alam ko lang ay anak ito ng isa sa ka-frat
ko.
I wanted to give Furybells the best. She grew up without her mother kaya naman
lahat ng kaya kong ibigay sa kanya ay ibinibigay ko, kahit pa alam kong kahit
kailan ay hindi ako magiging sapat para sa kanya.
Nang makilala nila Daddy ang anak ko, at makilala pa si Furybells ng step-mom
ko ay mas lalo ng naging spoiled ang bata. But it's still not enough.
"Furybells, where's she?" habol ko sa kanya.
Nilingon niya ako. "Don't ask me, will you? I hate you!" pagkasabi'y pumasok na
siya sa kuwarto niya at pinagbagsakan ako ng pinto.
Damn. Where the hell is Rita?
Sinabi ko na 'wag na 'wag siyang aalis! Napakatigas ng ulo niya!
Pumunta ako sa sala saka ko napansin na nakabukas ang sliding door ng terrace.
And there, naabutan ko siya na nakatulala.
My feet were nailed to the ground. Right in front of me was the woman who had
been haunting my dreams for so long.
Damn it. I couldn't stop myself from looking at her, it was frustrating!
I don't want to get closer to Rita, or have anything to do with this woman, but
still I ended up having sex with her. I must admit, it's very hard to resist her.
She was even more beautiful now than she was before, I should give her that.
And her body, it would still drive a saint crazy.
Mula sa kinatatayuan ko ay malaya ko siyang pinagmasdan. Nakaupo siya pang-
isahang upuan at nakatanaw sa kawalan. Namumula ang morena niyang balat dahil sa
sikat ng araw.

Ni hindi niya yata alam na tanghaling tapat na at natutusta

na siya. Bakit ba kasi siya nandito?
Ang itsura niya ay ganoon pa rin noon; Filipinang-Filipina. Morena, makinis,
makapal ang mamula-mulang labi, maliit ang ilong at malantik ang pilik-mata.
She was wearing an old clothes na parang minana niya lang kung kanino. Noong
kami pang dalawa ay ayaw ko na magsusuot siya ng luma. Nagsisikap talaga ako na
magtabi ng pera para kahit man lang murang damit ay makabili siya.
Ano bang ginagawa ng asawa niya? Bakit ganito siya ngayon?
Gulat siyang napalingon sa gawi ko siguro'y maramdaman niyang may nakatingin sa
kanya. Nakanganga pa siya na nagpasok ng mabeberdeng bagay sa utak ko. Then, she
regained her composure after a while.
"What the fuck are you doing here?" I sounded cruel and ruthless, I know. Pero
mas maigi na iyon kaysa siya ang magtanong sa aking kung bakit pinagmamasdan ko
siya.
I don't want her to get the wrong idea.
"You should be inside at pinagsisilbihan ang anak ko."
 "Pasensiya na." Namumula ang pisngi niya na hindi ko alam kung dahil ba sa init
ng araw.
Umismid ako. "You're a nanny here, not a fucking visitor, in case you forgot."
"Hindi ko naman nakakalimutan," she said, avoiding my gaze.
Why the hell she's not looking at me?
"Sige, papasok na ako sa loob." She stood up. "Baka may iuutos pa sa akin si
Fury."
Habol-habol ko siya ng tingin.
Nang mahimasmasan ako ay mahina akong napamura. Damn, I think I made a wrong
decision by making her the nanny of Furybells.
I am a hotel magnate and successor of one of my father's business in his
empire. I'm also a known philanthropist. Why the hell I'm wasting my time on a
woman like Rita?
She's nothing but a poor bitch.
Hindi na siya ang dating babaeng iningatan ko.
Akala ko sapat na ako sa kanya.
Akala ko sapat na kami ng anak namin sa kanya.
Hindi pala.
She betrayed and left me for that old man dahil lang walang-wala ako noon. What
she did to me was more than a punch in the face. Daig ko pa ang dinurog.
Ang tagal ko bago ako nabuo ulit. Nabuo man ako, may lamat pa rin. At dahil
iyon sa babaeng iyon.
She destroyed me.
May bago na siyang asawa at baka nga talagang may ibang anak na. Bakit
kailangang nandito pa siya?
Ano ang kailangan niya sa amin? Money?
Okay, then, I'll play with her. I'll just take what I can get.
...
Rita's POV
"AYOKO..."
"Really?" Hinila niya ako sa bewang at ihinarap sa kanya.
Tinapos ko lang ang paglilinis ng kusina bago ako pumunta sa kuwarto ko. Bago
pa ako makapasok sa pinto ay lumabas naman ng study room niya si Xerxes at binitbit
ako papasok sa loob ng kuwarto niya.
"Kanina mo pa ako iniiwasan."
Mula ng mahuli ko siyang nakatitig sa akin sa terrace kanina ay pinilit ko ng
iwasan siya. Natatakot na kasi akong umasa.
Iniipon ko na lang ang lakas ng loob ko ngayon at hindi makakatulong kung
makakakita ako ng kahit maliit na pag-asa.
Itinulak ko siya at lumayo ako sa kanya.
Pumalatak si Xerxes. "What's the matter? Are you scared of me?"
"G-gusto ko na kasing matulog."
Isang hakbang lang sa kanya ang pagitan na nilikha ng paglayo ko. At sa isang
iglap ay nakakulong na naman ako sa tila bakal na mga braso niya.
"P-pagod ako, gusto ko nang magpahinga." Totoong pagod ako.
Ang dami kong nilabhan kanina dahil lahat ng trabaho rito ay sakin na
ipinapasan ni Xerxes. Hindi na siya nagpapapunta ng clean lady o kukuha ng laundry
dahil gusto niya na ako na lahat ang gagawa ng gawain dito.
"Xerxes, inaantok na ako-"
"Yeah, you can sleep after I'm done with you." Sinibasib niya ako ng halik.
"Xer- Mnmp..!"
Sinimulan niyang papakin ang leeg ko habang ang mga kamay niya ay salit-
salitang pumipisil at lumalamas sa puwitan at magkabilang dibdib ko.
"Baka makita tayo ni Fury!"
"She's asleep now." Binaklas niya ang damit ko, sumabog ang mga butones sa
carpeted na sahig ng kuwarto niya.
Pati ang bra ko ay basta niya na lamang hinila. Lumikha pa ng hagupit ang strap
sa katawan ko kaya napausod ako sa sakit.
Taliwas naman ang reaksyon ni Xerxes. Nasiyahan siya sa pag-bounce ng magkabila
kong dibdib.
"Your body's still the same." Mainit na sambit niya. "Para kang hindi nilaspag
at inanakan ng ibang lalaki." Tinapik niya pa ang isa kong dibdib at nilapirot ang
nipple niyon.
"Xerxes!" Sinubukan kong yakapin ang sarili ko pero natabig niya agad ang mga
braso ko.
"What?" Nakangisi siyang lumayo sa akin. Buong malisya niya akong hinagod ng
tingin.
"Why? Nahihiya ka?" Sinimulan niyang baklasin ang sinturon niya.
Napayuko ako. Hindi dahil sa nahihiya ako na nakikita niya ang hubad kong
dibdib, kundi dahil nanliliit ako sa trato niya sa akin.
Bumagsak sa sahig ang pantalon niya pati ang suot niyang t-shirt. Lumapit siya
sa akin inisang hilahan ang suot kong panty at lumang leggings.
Maski ang pagdampi ng mga palad niya sa katawan ko ay may hatid na kirot.
"Ayokong makipag-sex sa 'yo..." umiiyak na sabi ko ng hilahin niya ako papunta
sa kama.
Ngisi lang ang tugon niya sa akin.
Binuhat niya ako at ibinato sa gitna ng kama. Pabaluktot akong bumagsak.
"Ayoko..." hagulhol ko habang nakayuko.
Sumampa siya sa kama at inabot ako. Hindi ako pumalag ng simulan niya na naman
akong fin-gerin ng walang pag-iingat at walang pagdadahan-dahan.
Napaiyak ako ng makita ko ang pandidiri sa mga mata niya.
"Pati matandang bumbay, hindi mo pinatawad. Napakalibog mo. Hindi ka pa
nakontento sa akin."
Pinatuwad niya ako at pumuwesto siya sa likuran ko.
"Mas marumi ka sa pokpok na nagbabayad sa akin noon. Mas marumi ka pa."
"Say my name." Hiniklat niya ang buhok ko.
"Xerxes..."
Pinaluhod niya ako at niyakap ang magkabila kong dibdib. "Louder, you bitch."
"Xerxes!"
Bumilis ang paggalaw niya hanggang sa tumutulo na lang mula sa nananakit kong
kaselanan ang mainit at malapod na likido na mula sa kanya.
"You're not my wife anymore. You're now my exclusive bitch."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

JF selfpub books are now sold out and no reprint sched yet.
But we reopened new limited slots for JF VIP Privileged Group membership. New
process and membership one-time fee for lifetime subscription of uncut complete
JFstories (old, new, published and selfpub stories). Inbox for queries.

Chapter 26
“SIGURADO KA BANG OKAY KA LANG?”
“Oo naman.”
“Uuwi na si Ate Mira sa makalawa, gusto ka niyang makausap.”
“S-sige, ita-try ko kung makakapag-paalam ako na—”
Nang marinig kong bumukas ang pinto ng study room ay ibinagsak ko agad ang
telepono. Nagkunwari akong nag-aalis ng alikabok sa center table.
Hindi ko gustong salubungin ang nakakanginig ng tuhod na titig ni Xerxes.
Hanggat maaari ay ayaw ko.
Suko na ako.
Sa peripheral vision ko ay napansin ko na basa pa ang buhok niya at parang
hindi masyadong pinunasan. Hindi ko alam kung galing siya sa shower o sa pagwo-work
out. Nakasuot lang siya ng sweatpants na kulay itim at gray na v-neck shirt.
Nakayapak lang siya.
Bakit hindi yata siya umaalis lately?
Wala ba siyang kakausaping kliyente? Wala ba siyang iko-close na deal na
magdadala sa kanya ng bilyon? Wala ba siyang meeting sa kung sinong Poncio Pilato?
Wala ba siyang charitable programs ngayon?
Baka binabantayan niya ako. Baka iniisip niya na tatakas ako o pagnanakawan ko
sila. Marami nga namang pwedeng manakaw dito na pwede kong isangla at ibenta.
Kahit ano ay pwede niyang isipin sa akin. Kahit pa pagbintangan niya akong
mamamatay-tao, wala na akong pakialam.
Huminto siya sa harapan ko at may inaabot na lilibuhing papel na pera.
“A-ano iyan? Para saan?”
“Just accept it.”
Nang hindi ko iyon tanggapin ay hinila niya ako at ipinilit sa dibdib ko ang
pera. Inipit niya iyon sa bra ko matapos niyang pisilin ang nipple ko.
Pigil-pigil ko ang luha ko sa ginawa niya.
Namulsa siya sa harapan ko. “That’s your salary for the past months.”
“Ha?”
“Don’t worry, may dagdag 'yan for the extra service.” Ngumisi siya at tumalikod
na.
Nang kunin ko ang pera mula sa dibdib ko ay saka bumagsak ang mga luha ko.
...

“I KNOW YOU.”
“Ha?” Basta na lang pumasok ang sosyalerang si Cel sa sala.
Tila reynang naupo siya sa sofa.
Sumunod ako sa kanya at pinagmasdan siya. Sino ba talaga siya? Hindi ko siya
kilala kahit saang anggulo ko pa siya tingnan.
Tumayo siya at lumapit sa akin. “Minalas ka, sinuwerte ako.”
“Sino ka ba talaga?”
“Purita, hindi mo na ba talaga ako nakikilala?”
Napaawang ang mga labi ko. “Maricel?!”
Ngumiti ang mapupulang labi niya. “Bingo!”
Hindi ako makapaniwala. Paanong naging si Maricel siya?
Isa siya sa mga kaibigan ko noon sa Quiapo. Isa siya sa mga kasama ko sa
pagtitinda ng sampaguita sa tapat ng simbahan. Siya ang kaibigan ko na kasa-kasama
ko noon. Silang dalawa ni Osang.

“Ang ganda-ganda mo na...” bulalas ko sa mahinang tinig.

Bumungisngis siya. “I know, right?!”
“Anong nangyari? Model ka na?” Hindi pa rin ako maka-move on. Paano ba naman ay
napakaputi at napakakinis niya na ngayon. Sosyal na sosyal na!
“Parehas kami ni Osang na sinuwerte.”
“Mabuti pa kayo...”
“Grabe, di kita nakilala noong una. Akala ko talaga kung sino ka lang na negra.
'Tapos naalala ko, may negra nga pala akong friend nong Kalye Days ko sa Quiapo!”
Napangiwi ako.
“So ayun, heto at malapit kami ni X ngayon. Hindi ko nga alam e, bigla na lang
siyang nagpakita sa akin. Bigla na lang nakipagmabutihan.”
Hindi ako kumibo dahil sumakit ang dibdib ko sa sinabi niya.
“Kaka-break lang namin ng BF ko. And you know what? Kilala mo ang ex ko. Do you
still remember Monmon? Iyong kapatid-kapatiran ni Osang? Gawd, he’s a fucking
Montemayor! Like OMG!”
“Ganun ba...” Hindi na masyadong rume-rehistro sa isip ko ang mga sinasabi
niya.
“So ayun, I let go of him kasi nga itong si X e parang bagyo na biglang
dumating.”
 Ang ganda-ganda niya talaga, ang seksi-seksi at ang sosyal-sosyal. Samantalang
ako, naiwanan sa kangkungan.
“Actually naiinis ako kay Hubert. Do you still remember Berting? Yung ex ko sa
tulay noong Kalye Days? My god! Akala niya type ko pa rin siya! Like duh! Ano bang
binatbat niya kay Xerxes? Wala.”
“S-sige, punta muna ako sa kusina...”
“Ah, sige, go. Puntahan ko lang si Xerxes sa study room. He’s expecting me
actually.”
Hindi ko na siya tiningnan. At kulang ilang oras sila ni Xerxes sa loob ng
study room ay hindi ko na rin inintindi.
Manhid ang pakiramdam ko hanggang sa sumapit ang dinner. Naihanda ko na ang
table ng lumabas si Fury sa kuwarto niya at sila Xerxes at Maricel mula sa study
room.
“Wow!” bulalas ni Maricel. “Mukhang masarap 'to, Ritz!”
“Rita...” mahinang sabi ko.
Humagikhik si Maricel. “Oh, come on! Ayaw mo bang kahit sa name lang ay maging
rich ka?”
Naupo na sa upuan ang mag-ama. Walang imik si Xerxes gayun din si Fury.
Lumipat ng pwesto si Maricel para makatabi siya kay Xerxes. Ipinagsandok niya
pa ang lalaki ng kanin.
“Why don’t you join us?” alok sakin ni Maricel.
“Hindi na...” iling ko.
“Hmp.” Inirapan niya ako at hinarap si Xerxes. “Babe, hindi niyo talaga
pinapasabay ang maid niyo sa pagkain?”
“Hindi.” Tipid na sagot ni Xerxes.
“Oh, I see,” hinarap ako ni Maricel at hinawakan ang kamay ko. “Sorry!”
Pinilit ko siyang ngitian. “Ayos lang...”
“Hayaan mo, Ritz, 'pag may time ka, iti-treat kita sa spa. I think you need
that, ang dry ng skin mo e.” Hinaplos niya pa ang kamay ko.
Dry talaga dahil minamayat-maya ako niyang katabi mo. Onti na lang matutuyuan
na talaga ako. Ngali-ngali kong sabihin sa kanya.
Hanggang sa matapos silang kumain na parang isang masaya at buong pamilya ay
nakatayo lang ako sa isang tabi.
Pinapanood ko lang sila habang lumulubog ang puso ko.
...
ALAS-CUATRO ng madaling araw ng umangat ang katawan ko mula sa kama. Nang
magmulat ako ay buhat-buhat ako ni Xerxes.
Nang maalimpungatan at itinukod ko ang mga palad ko sa dibdib niya.
Ano na naman ang kailangan niya? Sex?
Bakit hindi siya kay Maricel magparaos? Bakit sa akin? Bakit ako na naman?
Dito natulog sa condo si Maricel. Alam kong magkasama sila sa iisang kuwarto
dahil narinig ko na sinabi iyon ni Maricel nang iwan ko sila kagabi. Pero bakit
nandito sa akin si Xerxes?
“Bitawan mo ako...” tulak ko sa kanya.
“Do you want me to fire you?” nakangising anas niya na ikinatigil ng pagpalag
ko.
Walang kahirap-hirap na dinala niya ako sa banyo sa kusina. Inilock niya ang
pinto nun at binuksan ang switch ng ilaw.
Mahina akong napaiyak ng ibaba niya ako sa ibabaw ng bathtub. Inalis niya ang
suot kong panty at pinaghiwalay ang mga hita ko.
Naalala ko noong kami pa, ang sabi niya ay magkakaroon kami ng malaking banyo
sa future. Heto nga kami ngayon sa loob ng isang malaking banyo na may bathtub pa.
Ang kaso ay hindi na kami ngayon. Nandito lang kami kasi gusto niyang magparaos
gamit ang katawan ko.
“Lick it,” utos niya sa akin at itinapat sa bibig ko ang hintuturo niya.
Nanginginig na dinilaan ko ang kanyang daliri. Iyon ang mismong ipinasok niya
sa akin kaya napakapit ako nang mahigpit sa gilid ng bathtub.
“Namumungay ang berde niyang mga mata. Nang alisin niya sa akin ang daliri niya
ay isinubo niya iyon sa kanyang bibig.
 “Si Maricel?” mahinang tanong ko.
Ngumiti siya nang matamis. “Asleep.”
“B-bakit hindi siya ang gisingin mo? B-bakit ako—”
“Shhh. Cel is tired, ayoko siyang istorbohin.” Pumuwesto siya patayo sa harapan
ko at ibinaba ang kanyang sweatpants.
Namilog ang mga mata ko ng bumulaga sa akin ang matigas na matigas niyang ari.
Pero sumakit lang ang puso ko sa isiping ang matigas na bagay na ito ang pumagod
kay Maricel.
“Suck it.” Inginudngod niya iyon sa mukha ko.
“A-ayoko...”
“You’re paid, bitch. I paid you one-hundred thousand pesos in case you forgot.”
Sinaklot niya ang buhok ko sanhi para mapatingala ako sa kanya.
“Ayoko...” mahinang hagulhol ko.
“Just fucking suck it. Dadagdan ko ang bayad sa ‘yo, 'though you really don’t
deserve a big amount.”
Pinisil niya ang pisngi ko kaya wala akong nagawa kundi mapanganga. Agad niyang
isinalpak sa bibig ko ang ari niya. Halos mabulunan ako ng isagad niya iyon
hanggang sa lalamunan ko.
“Ahhhh, shit!” Umatras-abante siya habang hawak-hawak ang pisngi ko.
Kanda-ubo ako samantalang siya ay nakatingala at sarap na sarap.
Nang labasan siya ay kanda-samid ako. Ubo ako nang ubo at hindi makahinga sa
sobrang dami at lapot ng pinakawalan niya sa bibig ko.
Lumayo siya at tila naaaliw na pinagmasdan ako.
Itinaas niya ang baba ko at tinakpan ang bibig ko. “Swallow my cum, baby.”
Umiiyak akong umiling, ngunit nasa lalamunan ko na ang mainit na semilya niya.
Ngumiti siya sa akin at lumayo.
Hubad na si Xerxes ng tumabi siya sa akin. Pinaupo niya ako sa kandungan niya
habang nilalamas niya ang magkabila kong dibdib sa ibabaw ng suot kong manipis na
t-shirt.
Dinilaan niya ang tainga ko at mahinang bumulong. “Now, I want you to ride my
cock.”
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 27

Chapter 27

"GUSTO MO BA NG MILK?"
Tumango ang batang babae. Nakatitig lang siya sa akin, partikular sa mga mata
ko.
Nginitian ko si Fury at sinimulan siyang ipagtimpla ng gatas. Kahit masakit pa
ang katawan ko, kahit puyat dahil kulang sa tulog ay sinikap ko talagang magising
nang maaga para pagsilbihan siya.
Pagkatapos niyang maligo ay brinush ko ang kanyang mahaba at malambot na buhok.
Nang matuyo ay tinirintas ko. Lalo tuloy siyang gumanda dahil nilagyan ko pa ng
malilit na bulaklak na pins ang ibabaw ng ulo niya. Ako rin ang pumili ng damit na
isusuot niya ngayong araw; floral summer dress.
Ni hindi siya pumalag ng magpumilit ako na ako na rin ang magpahid ng lotion sa
makinis niyang balat.
Inilapag ko ang baso ng gatas sa harapan niya. "Cookies, gusto mo?"
Umiling siya at iginilid ang laptop na nasa ibabaw ng mesa. "You cried last
night, Nanny?"
Napangiti ako. At least wala ng "freaking" ang tawag niya sa akin.
"You're smiling like an idiot again," nguso niya.
Tuluyan na akong natawa kahit basag ang boses ko. "Pwede ba kitang yakapin?"
 Inarkuhan niya ako ng kilay.
"Sige na, please? Kahit ngayon lang. 'Wag kang mag-alala, naligo naman ako
kanina."
Hindi siya kumibo kaya niyakap ko na siya. Hindi rin naman niya ako itinulak
palayo.
"Ang laki-laki mo na, ang ganda-ganda mo pa..." Ang balak ko sana ay magaang
yakap lang ang gagawin ko, ang kaso ay hindi ko na napigilan ang sarili ko na
yakapin siya nang mahigpit.
Nagpapasalamat ako kasi hindi siya nagreklamo kahit pa inabot yata ng limang
minuto ang yakap ko sa kanya.
"Pasensiya ka na." Pasimple kong pinalis ang luha na pumatak sa pisngi ko. "Ang
sarap mo kasing yakapin."
Lumayo na ako sa kanya habang kaya ko pa. Hinila ko ang silya na kaharap niya
at doon ako naupo.
"Beh, kumusta ang grades mo sa school mo sa ibang bansa?"
Hindi niya ako sinagot. Nakatingin lang siya sa akin.
"Mag-aaral ka nang mabuti, mahirap ang walang pinag-aralan. Mahirap
makipagsapalaran kapag wala kang alam."
Hindi pa rin siya nagsasalita.
"Lagi mo ring susundin ang tatay mo, kasi mahal na mahal ka nun. Wala naman
siyang gugustuhin na makakasama sa 'yo."
"Why I have this feeling that I'm gonna lose you?"
"Ha?"
Humalukipkip siya at umismid sa akin. "Gusto mo ng umalis, right?"
Alanganin akong ngumiti sa kanya. "Di ba pinapaalis mo na ako?"
Hindi siya kumibo.
"Basta magpapakabait ka palagi. Magdadasal ka palagi, magpapasalamat sa Diyos.
Mahalin mo ang tatay mo—"
Bigla niyang inabot ang kamay ko na nasa ibabaw ng mesa. "Don't mind Tatay.
He's just like that."
Ngumiti ako.
"Basta kapag sinaktan ka niya, sasabihin mo sa akin."
Tumango ako. "Hindi niya ako sinasaktan."
"You're leaving pa rin!" maktol niya. "I'm nice to you naman na, ah? Why are
you still leaving me?!"
"Pasensiya ka na..."
"Is it my tatay? Siya talaga iyong reason, noh?" Sumimangot ang mukha ng batang
babae. "Haist, I knew it talaga!"

"Beh..."
"Do you want me to talk to my tatay? Pagsasabihan ko siya para maging nice din
siya sa 'yo."
Nakatingin lang ako sa kanya. Lumulobo ang puso ko dahil sa pag-iiba ng trato
niya sa akin. Akala ko hindi na darating ang araw na magiging magaan ang pag-uusap
namin ni Fury.
Sa ginagawa niya ngayon, parang kakampi ko na tuloy siya. Gusto ko ng umiyak sa
harapan niya. Gusto ko ng isumbong sa kanya ang mga ginagawa sa aking pananakit ng
tatay niya, pero hindi pwede. Hindi ko sisirain si Xerxes sa mata ng anak namin.
"Fury... ang mama mo, alam mo ba kung nasan siya?" malakas ang kabog ng dibdib
ko nang itanong ko iyon sa kanya.
Matagal bago sumagot ang batang babae.
"I never met her, but there's one thing I am sure of..." Mayamaya ay ubod ng
tamis siyang ngumiti sa akin. "She's a very beautiful woman."
Napangiti ako.
Lumungkot ang kulay luntiang mga mata ni Fury. "She's very beautiful and I
missed her so much."
"Sure ako na namimiss ka na rin niya, beh..."
 Sapat na yun. Iyon sana ang tumanim sa puso at isip niya. Hindi ko na sisirain
ang alaala na meron siya sa ina niya.
...

SALA SA INIT, SALA SA LAMIG. Ganoon ang lalaki. Hindi maintindihan.

Pilit kong iniiwasan si Xerxes hanggat kaya ko. Pero naisip ko na bakit ko
gagawin iyon? Bakit papagurin ko ang sarili ko na iwasan siya?
Kapag kailangan niya ako, kahit gabi, kahit tulog ako o may ginagawa ako ay
nakukuha niya ako. Hindi niya kailangang magmakaawa dahil nakukuha niya agad ako.
Hindi ko alam kung tungkol sa negosyo o tungkol kay Maricel ang
pinagkakaabalahan niya nitong mga nakaraang araw. Pero kapag sasapit na ang gabi, o
kapag inabot siya ng tawag ng laman ay hindi pwedeng hindi siya mag-aaksaya ng oras
sa akin.
Tumayo si Xerxes mula sa sofa. Ginulo ang kanyang buhok sa pamamagitan ng mga
daliri niya.
Sa suot na polo na kulay itim at hapit na jeans, napakaguwapo niya. Hindi
nakakasira sa kanyang itsura ang malabong ekis na marka sa kaliwang pisngi niya. At
kahit bahagyang malabo ang ilaw sa sala ay buhay na buhay ang kulay luntian niyang
mga mata na bahagyang mapupungay dahil sa mahahaba niyang lashes at makakapal na
kilay.
Ipinilig ko ang ulo ko. Kanina pa pala ako nakatingin sa kanya. Baka mahalata
niya na ako.
Mula rito sa kusina ay natatanaw ko siya. Nasa sala siya at busy sa kausap niya
sa cell phone.
"Yes, please." Narinig kong sabi niya sa baritonong boses.
Ibang-iba na talaga siya. Kung hindi ko siya nakilala noon, baka isipin kong
ibang tao na siya.
Lahat ng meron siya ngayon ay nakakapanibago. Ang pananamit niya, ang
pagsasalita ng banyagang salita at maging ang pagkilos niya ay ibang-iba na.
Kung meron mang hindi nagbago sa kanya ay iyon ang mabuting puso niya para sa
mga taong nangangailangan.
Palagi siyang handa na tumulong kahit kanino—maliban sa akin.
Sa akin kasi ay palagi siyang galit. Palaging masama.
Nang dahil sa akin ay may mga bagay siyang nagagawa na labag sa kagandahang
asal. Dinudungisan ko siya.
Nang dahil sa akin, napupuno ng galit ang puso niya. Ako ang dahilan ng mga
maling desisyon niya sa buhay niya. Nang dahil sa akin nagiging masama siya.
Tinapos ko na ang pagpupunas ng mesa. Pagkahubad ko ng apron ay bigla na lang
may yumakap sa akin mula sa likuran.
Sa pag-ikot ko ay nagulat pa rin ako na si Xerxes ang nalingunan ko.
"Iiwan mo na naman ako..."
"Ha?" Malamlam ang mga mata niya ng tingalan ko siya.
"Iiwan mo na naman kami, di ba?"
Hindi ko na napigilan ang pag-alpas ng mga luha ko. Tuluyan na akong napaiyak
habang nakatingin ako sa mukha niya.
Sumisinok na hinaplos ko ang pisngi niya. "Xerxes..."
"Hoy mahal mo pa ba ako?" tanong niya na puno ng pait ang mga mata.
"H-hindi ko na kaya..."
"You're a liar, Rita."
Umiiyak akong umiling.
"You said you love me. Prove it," matigas ang tinig na sabi niya.
Iyak lang ako nang iyak hanggang sa bitawan niya na ako.
"Wala akong pakialam kahit nahihirapan ka." Tumalikod na siya at tumungo sa
pinto ng kusina.
"Ayaw mo akong mawala ulit sa 'yo? Pero bakit sinasaktan mo ako?"
Bahagya niya lang akong nilingon.
"If you really love me, you'll stay."
...
 BUO NA ANG PASYA KO.
Kahit pa hindi ko alam kung kakayanin kong gawin, susubukan ko pa rin. Gagawin
ko pa rin. Wala naman ng patutunguhan pa ito, kaya dapat tapusin na.
Lumabas ako ng kuwarto matapos kong mag-impake. Itinaon ko na gabi na para
natutulog na si Fury, hindi ko kasi alam kung paano ako magpapaalam sa kanya. Saka
baka kapag pinigilan niya ako ay hindi ko mapigilang mapahagulhol sa harapan niya.
Tanging ang maliit na lamp shade na lang ang ilaw sa sala ng lumabas ako. Kung
hindi ko pa dahil sa pagkislap ng goblet ng alak na hawak ni Xerxes ay hindi ko pa
siya mapapansin.
Binitawan ko ang maleta ko at hinarap siya. Nakaupo siya sa gitna ng sofa,
nakayuko at nakatingin sa hawak niyang alak.
"Aalis na ako..."
Hindi siya nagsalita. Nanatili lang siya sa puwesto niya na tila walang
narinig.
"Xerxes, tinanong mo ako kung mahal pa kita, di ba? Ibabalik ko iyon sa 'yo,
mahal mo pa ba ako?" Nanginig ang kalamnan ko, namasa ang mga mata ko habang
nakatingin ako sa kanya. Alam kong galit si Xerxes kasi ayaw niya akong umalis.
Hindi ko na kayang saktan sila at hindi ko na rin kayang sikmurahin ang
pananakit niya sa akin. At kahit hindi siya nagsasalita ngayon, kahit wala siyang
ginagawa, nasasaktan pa rin ako.
"Hindi na, di ba? Kasi natatandaan ko iyong asawa ko noon, mahal na mahal ako.
At hindi na ikaw iyon ngayon. Alam mo kung bakit? Kasi ang pangga ko, hindi ako
sinasaktan, kahit padapuan sa lamok, ayaw niya."
Wala pa rin siyang imik. Nilalaro niya lang sa kamay niya ang wala ng lamang
goblet. Hindi ko masilip ang mukha niya dahil nakayuko siya.
"Hindi mo na ako mahal kasi kasalanan ko rin kung bakit. At tanggap na tanggap
ko na wala na akong karapatan na mahalin mo pa..." Hinayaan ko ang sarili ko na
umiyak sa harapan niya, tutal ito naman na ang huli.
"Aalis na ako, patuloy mo sanang mahalin at alagaan palagi ang anak natin."
Binitbit ko ang maleta ko at tinungo ang pinto.
Aalis na ako. Aalis na ako sa buhay nila.
Umpisa pa lang, dapat alam ko ng mangyayari ito. Sana kasi hindi na ako
sumubok. Sana hindi na humantong pa sa ganito, hindi na saka ako tuluyang nawasak.
Hindi na sana ako nakagulo sa buhay nila. Bakit kasi umasa pa ako? Ang sakit sakit.
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

Chapter 28

"OKAY KA LANG?"
Pasimple kong pinahid ang mga luha ko. Gabi naman kaya hindi masyadong halata
na namumugto ang mga mata ko sa walang tigil kong pag-iyak sa bus kanina.
Wala akong pakialam kahit pinagtitinginan ako, ang mahalaga sa akin ay mailabas
ko lahat ng sakit sa dibdib ko. Kahit noong lumipat ako sa jeep ay humahagulhol pa
rin ako. Daig ko pa ang namatayan. Ang sakit-sakit. Parang ayoko ng mabuhay.
"Oy, Rita!" untag sa akin ni Asyong, asawa ni Laarni. Sakay ako ng pedikab niya
dahil nagpasundo ako sa babaan ng jeep dahil madaling araw na ako nakarating ng
Quaipo.
"O-okay lang ako, napagod lang ako sa biyahe..."
"Sigurado kang okay ka lang?"
"Oo..." Nginitian ko si Asyong ng silipin niya ako sa loob ng pedikab. Nasa
labas siya at nagpi-pidal.
 "Sabihin mo lang kung gusto mong resbakan natin iyong Batalier na 'yon, akong
bahala! Kahit dati pa siyang siga dito, wala akong pakialam. Papalagan ko siya, ako
na yata ang siga dito ngayon baka 'di niya alam!"
Sinikap kong magpakawala ng maiksing tawa kahit basag ang boses ko. "Ayos lang
talaga ako, Asyong. Ano ka ba? Kalma."
"Hipag kita, hindi ako papayag na may aagrabyado sa 'yo oy. Kahit bilyonaryo pa
siya, hindi siya sasantuhin ng kamao ko."
"Salamat. Pero alam ko namang hindi ka mahilig sa gulo at mas siga pa sa 'yo
ang asawa mo."
Napangisi siya at nagkamot ng ulo. "Mahal ko lang talaga iyong pinsan mo kaya
hinahayaan ko nang mas siga siya sa akin."
Napangiti ako. Bilib din ako kay Asyong e, ang bait-bait. Sinuwerte talaga ang
pinsan ko sa kanya. Hindi man siya mayaman, responsable at matino naman siyang
asawa.
Pagkarating namin sa inuupahang bahay ni Laarni ay sinalubong agad ako ni
Miranda. Namayat siya sa ilang taong pagta-trabaho bilang OFW, pero ganoon pa rin
si Miranda, matapang at malakas ang kompiyansa.
"Ate Rita!" Niyakap niya agad ako. "Bakit parang ang lungkot mo?"
"Pagod lang sa biyahe. Ikaw, sumeksi ka. Nakabalik ka na pala..." siniglahan ko
ang aking boses.
"Oo at alam ko na ang lahat." Nagpunas siya ng luha niya. Hindi ko napansin na
umiiyak na pala siya. "Pasensiya ka na, Ate Rita."
"W-wala iyon, no..." Hindi ko na napigilang umiyak ng lumabas ng bahay si
Laarni. Paano'y sa pinto pa lang ay luhaan na siya.
"Okay ka lang ba talaga?" Lumapit siya sa amin, sisinghot-singhot.
Tinawanan ko siya sa kabila ng luhaan kong mata. "Natanong na ako ng ganyan ng
asawa mo kanina."
Niyakap niya ako. Hanggang sa nag-iiyakan na kaming tatlo sa tapat ng kalsada.
Mabuti na lang at wala ng mga tambay sa tabi.
"Pasok muna ako, baka magising ang mga bata," paalam ni Asyong.
"Noracio, pakipalitan ng diaper si Baby Jek!" pahabol ni Laarni sa asawa.
"Magmo-moment lang kami dito!"
"Areglado, boss!"
Nakangisi si Miranda ng mawala na si Asyong. "Ang bait ni bayaw!"
"Ikaw ba? Kailan kami magkakabayaw sa 'yo?" biro ko sa kanya.
Tumulis ang nguso ni Miranda. "Okay na akong single."
"Hindi pa iyan maka-move on sa pers lab niya!"
"Kay Mumog?" Namilog ang mga mata ko.
Kaibigan ni Xerxes ang unang nobyo ni Miranda, si Marvin Jose Ikalawa. At
kakakita ko lang sa lalaking iyon. Pero hindi ko na binanggit pa kay Miranda.

"Sus, hindi uy!" Kanda tulis ang nguso niya. "Basta na lang
naglaho ang tipaklong na iyon noon. Ni walang pasabi na biglang naglaho ang buong
pamilya niya sa looban. Bakit ko iisipin ang isang tao na hindi ako pinahalagahan?"
"Bitter pa si ate mo gurl," busga ni Laarni sa kapatid.
"Hoy, 'wag niyo ibaling ang topic sa akin. Dapat itong si Ate Rita ang hina-hot
seat natin ngayon!"
"Oo nga pala!" Hinarap ako ni Laarni. "Bakit ka biglang napauwi? Pinaalis ka na
ba ni Xerxes?"
Umiling ako at malungkot na ngumiti. "Umalis na ako."
"Ano bang nangyari?" Inalalayan nila akong makaupo sa upuang kahoy na nasa
bakuran namin.
Nagkibit ako ng balikat. "Wala na iyon, 'wag na nating isipin."
"Pinakawalan ka niya, hinayaan niyang mawala ka kaya hindi siya deserving sa
'yo," ani Miranda.
"Ako ang naunang bumitaw, mula pa noon hanggang ngayon. Ako ang nauna."
Suminghot ako.
 Niyakap ako ni Miranda. "Bumitaw ka kasi masakit na. Kumawala ka kasi hirap na
hirap ka na. Hindi ka naman basta susuko ng walang dahilan."
Hindi na ako nakatulog ng pumasok kami sa bahay. Katabi ko ang mga pamangkin ko
na mga anak ni Laarni. Maski idlip ay hindi ako dinalaw sa magdamag kaya
kinabukasan ay bangag na bangag ako.
Pero ganon talaga, kailangan kong bumangon. Kailangan kong maging matatag kasi
iyon lang naman ang pwede kong gawin sa ngayon. Wala naman akong pagpipilian kundi
lumaban sa buhay.
"Ate Rita, sasama ka bang magsimba?" tanong ni Miranda sa akin kinahapunan.
"Oo." Binuhat ko ang bunso ni Laarni saka ako bumaba sa hagdanang kahoy.
Tulad dati, ang Panginoon ulit ang kakapitan ko.
Hinalikan ko sa noo si Baby Jekjek. "Ikaw na ulit ang baby ko, okay ba iyon sa
'yo?"
Ngumiti ang batang lalaki at hinaplos ako sa pisngi. Malungkot ko siyang
niyakap, sa puso ko ay pinapangarap ko na lang na sana ang anak ko ang kayakap ko
sa mga oras na ito.
...

Xerxes' POV
DAMN, THIS IS INSANE!
I let out an exasperated groan. Ilang araw na akong bangag dahil isinusubsob ko
ang sarili ko sa trabaho. Bakit hindi umi-epekto ngayon ang strategy na ito? It
used to work like magic before.
Isusubsob ko ang ulo ko sa paperworks and voila! I will forget everything.
Hindi ko na iisipin ang lahat-lahat sa nakaraan. Pero hindi ko iyon magawa ngayon.
Goddamn it! Kahit saan ako tumingin, mukha ni Rita ang nakikita ko. Kahit
takpan ko ang mga tainga ko, naririnig ko ang boses niya na tinatawag ako.
You let her go again that's why, dumbass! My subconscious mocked.
Kulang na lang ay sunugin ko ang folder na nasa ibabaw ng table ko. I didn't
bother to check about her old man, simply because I don't feel the need.
Iyong matandang iyon ang pinili niya kaya dapat wala na akong pakialam sa buhay
nila. Ang kaso bumalik siya sa buhay ko because of my half-brother Van. And now
hindi ko na naman maalis si Rita sa sistema ko.
Alam ko na patay na ang asawa niya. Lately ko lang nalaman pero hindi ko alam
ang buong detalye. Pero ngayon, alam ko na. Alam ko na ang katangahan ko.
Wala silang anak dahil hindi naman sila ikinasal. Hindi sila nagsama dahil
namatay ang bumbay na iyon sa atake sa puso. At hindi ako niloko ni Rita. Hindi
niya kami pinagpalit ng anak namin sa pera gaya ng iniisip ko.
I stood up and went outside my study room. Agad kong kinatok ang kuwarto ni
Furybells.
"Baby..."
She opened the door and my heart instantly felt heavy upon seeing my daughter's
lovely face. God, napakalaki ng kasalanan ko sa anak ko.
"What?" She narrowed her eyes on me.
"Are you still mad?" Kahapon niya pa ako hindi kinakausap at pinapansin.
"What do you think?"
"I'm sorry, baby, for everything. Tatay is sorry for everything..." I pulled
her into my chest. "Please forgive Tatay..."
Narinig ko ang paghikbi niya. "I will always forgive you because I love you, my
superman."
I cupped her face in my hands. "Pwede mo ba akong samahan, angel?"
She harshly wiped the tears on her cheeks. "Where are we going, Tatay?"
"Susunduin sana natin ang nanay mo."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Chapter 29

Chapter 29

PARA AKONG NAKAHINGA.

Ngayon lang kasi ako walang suot na sweater dahil wala sila Laarni. Hindi pa
kasi tuluyang nawawala ang ilang pirasong pasa sa mga braso at hita ko. Ayaw ko
namang makita ito ng pamilya ko. Ayaw ko na pag-alalahanin pa sila.
Nasa Bosay Resort sila sa Antipolo, libre ni Miranda. Over night sila ron.
Hindi na ako sumama dahil hindi naman ako pwedeng mag-sweater at magpajama don
habang nagsu-swimming kami. Mabuti sana kung may rashguard ako, pero wala e. Saka
hindi ko rin talaga kayang mag-enjoy.
Ngayon lang ako nakahinga na wala sila, at least ngayon ay pwede akong magsuot
ng sleeveless at maiksing cotton shorts dito sa bahay. Naupo ako sa kawayang upuan.
Hating gabi na pero hindi pa rin ako inaantok. Alam ko na isa sa mga araw na
darating ay babalik na sa Italy ang anak ko. Aalis na ulit sila sa bansa. At 'pag
dumating ang araw na iyon ay sana may trabaho na ako. Para hindi ko mamalayan ang
oras.
"Ano ba yan!" himutok ko ng lumabo na naman ang mga mata ko.
Kanina ko pa ito pinipigilan pero ayaw papigil. Sige na nga, tutal naman ako
lang mag-isa rito. Sige na nga. Hinayaan ko na lang na pumapatak ang mga luha ko
habang nakaupo lang ako sa upuan.
Hinayaan ko ang sarili ko na umiyak nang umiyak. Baka kasi kapag napagod na ang
mga mata ko ay antukin na ako.
Napapitlag ako ng biglang may kumatok sa pinto. "S-sino iyan?" tiningnan ko ang
oras, alas dose ng hating-gabi.
Sino ang kakatok ng ganitong oras?
"Sino ba iyan?" Pinahiran ko ang luha ko.
Kumatok ito muli ngunit hindi sinagot ang tanong ko.
Tumayo na ako at sumilip sa siwang ng pinto, wala akong makita kundi kadiliman.
Sira kasi ang poste ng ilaw sa tapat ng kalsada kaya napakadilim sa labas.
"Sandali!" Kinalag ko ang pagkaka-lock ng pintong yari sa kahoy at hinila iyon
pabukas. Pagtingala ko sa kumakatok ay parang hinila ang puso ko paalis sa aking
dibdib.
"Hi..."
"Xerxes?!"
Sweatpants at t-shirt na abo ang suot niya, naka-tsinelas lang ang kanyang mga
paa.
"A-anong ginagawa mo rito?" Nalilitong napatitig ako sa kanya.
"I missed you." Malamlam ang mga mata niya habang nakatingin sa akin.
"Umalis ka na," mariin kong utos sa kanya.
Hindi siya tuminag. Nakatitig lang siya sa mukha ko na parang kinakabisado ito.
"W-wala ang pera mo sa akin, iniwan ko sa ibabaw ng kama mo. Hindi mo ako bayad
kaya wala kang karapatan na—" Natigil ako ng bigla niya akong kabigin at yakapin.
"I missed you, Rita."
Naiiyak na itinulak ko siya. Itinuro ko ang labas ng pinto. "Umalis ka na,
Xerxes."
"I'm not leaving without you."
"Hindi ka pa ba tapos sa akin?" mapait na tanong ko sa kanya. "Ano pa ba ang
gusto mo?"
Hindi siya kumibo. Humakbang siya papunta sa akin kaya napaatras ako.
"Kulang pa ba? Sabagay, baka nga kulang pa ang mga dinanas ko sa 'yo kapalit ng
kasalanan ko. Baka hindi ka pa kontento sa pananakit mo sa akin? Baka gusto mo na
rin akong patayin para naman matahimik ka na."
"I shouldn't love you, Rita." Isinara niya ang pinto at sinandalan iyon.
Napalunok ako.
"I must be crazy." Umiling si Xerxes at mapaklang ngumiti. "I shouldn't love
you, it's against our principles."

"A-ano?"
"I joined an elite underground fraternity years ago. We are forbidden to love a
woman more than we love ourselves. It's an insane principle, but I agreed."
Narinig ko na ang fraternity na iyon, ang Red Note Society. Hindi iyon
masyadong kilala dahil masyadong pribado ang mga members, unlike ng isa pang
malakas na brotherhood ngayon na Black Omega Society na merong nirevived na banda
kaya mas kilala.
Wala akong masyadong alam sa mga ito pero alam ko na marami silang miyembro.
Mga mayayaman sila, puro lalaki at puro makakapagyarihan hindi lang sa asya.
"I'm leaving the brotherhood if you come back in my life."
"Tama na, Xerxes..." ayoko ng umasa.
"I will leave everything behind, and I will be good to you again." Inisang
hakbang niya ang layo niya sa akin at inangkin ang mga labi ko.
Napapikit ako ng muli kong maramdaman ang halik niya. Mas mainit ito ngayon,
mas nakakatupok ng katinuan. At kahit ayaw na ng isip ko, tinugon naman siya ng
puso ko. Namalayan ko na lang na hinahalikan ko na rin siya.
Parang kusa na lang rin ang mga braso ko na pumalibot sa leeg niya.
Napasinghap ako ng maramdaman ang mainit niyang palad sa ilalim ng suot kong
pang-itaas. Nagpunta iyon sa likod ko at sa isang iglap ay naalis na ang hook ng
suot kong bra.
"You're mine, Rita. Your body knows that you belong to me. Only to me."

Xerxes' POV
Belarita Ramos' lips was soft and sweet. Just like before. Soon, my lips were
on her neck, nibbling her soft skin.
"Xerxes..." ungol niya. She was purring like a kitten.
Binuhat ko siya at dinala sa kawayang upuan na nasa sala matapos kong itulak
ang pinto pasara gamit ang paa ko.
"Xerxes..." Namumungay ang mga mata niya ng alisin ko ang lahat ng damit niya.
"Sssh..." Ibinaba ko ang sweatpants ko at pumuwesto sa pagitan ng mga binti
niya. "This time, I'll do it gently."
"Ahh..." Napakapit siya sa balikat ko ng simulan ko na siyang angkinin.
"I missed you so bad..." Idiniin ko ang sarili ko sa kanya. "So bad..."
...

NAGISING ako sa amoy ng Lucky Me noodles. Napadilat ako at agad na napabangon

sa kawayang sofa. Nakasuot sa akin ang shorts ko at sleeveless na mga suot ko rin
kagabi.
"Panaginip lang ba?"
Napatingin ako sa orasan na nasa dingding. Alas siete na ng umaga! Baka papauwi
na sila Laarni. Tumayo ako at muli kong naamoy ang Lucky Me noodles. Sino iyong
nagluluto—
"Xerxes!" napasigaw ako sa gulat ng bigla siyang lumitaw.
"Hi." Kaytamis ng ngiti niya habang bitbit ang mangkok na may umuusok na
noodles.
"A-anong ginagawa mo rito?"
Nakasuot siya ng sweatpants at t-shirt. Iyong suot niya kagabi. Kung gaanon ay
totoong may nangyari sa amin?!
Inilapag niya sa mesita ang noodles. "Pasensiya ka na iyan lang iyong nailuto
ko."
"Ha?"
"Wala kasi kayong stocks, kundi iyan. Wala akong dalang wallet, nandon ang cash
at mga cards ko kaya hindi kita maibili ng matinong breakfast. Kahit nga iyong
phone ko ay naiwan ko sa condo dahil sa pagmamadali ko kagabi."
"B-bakit ka naman nagmamadali?"
"Pinalayas ako ni Furybells." Nagkibit siya ng balikat at naupo sa silyang
katapat ng sofa.
"B-bakit ka ba nandidito?"
Tiningala niya ako. "Kumain ka na please? Then we'll talk later—"
"Hoy, lalaki!"
Sabay kaming napalingon sa pinto ng bumukas iyon. Nakatayo ron si Asyong at
galit na galit na nakatingin kay Xerxes.
"Inaano mo ang hipag ko? Sumagot ka nang maayos kung ayaw mong magkagulo tayo
rito makita mo!"
"Hoy, Noracio!" Kasunod ni Asyong si Laarni. "Ano bang nangyayari rito?!"
Dumating na rin sila Miranda at ang mga pamangkin ko. Hindi ko narinig na
dumating na pala ang owner na inarkila nila sa overnight swimming nila sa Antipolo.
"Anong ginagawa ng lalaking 'yan dito, Ate Rita?!" Pati si Laarni na karga-
karga pa ang bunsong anak ay galit na galit ng makita si Xerxes.
Tahimik lang naman si Xerxes at kalmanteng nakaupo lang sa upuan.
"Asyong, Miranda, Laarni..." Pumagitna agad ako dahil parang susugod na anumang
oras ang mag-asawa.
"Ang kapal ng mukha niyan, Ate Rita! Paalisin mo ang lintek na iyan!"
"I'm not leaving without Rita," malumanay na nagsalita si Xerxes. "Good morning
to all of you, by the way."
"Abat, ang yabang!" singasing ni Laarni. "Natuto lang mag-Ingles ay mas hambog
na!"
Sumingit si Miranda. Hinarap niya ang lalaki. "X, anong ibig mong sabihin na
hindi ka aalis na hindi mo kasama si Ate Rita?"
Saka lang tumayo si Xerxes. Hinarap niya ang pamilya ko. "I'm sorry, gusto ko
sanang makausap ang asawa ko."
"Hindi mo ako asawa," mariing sabi ko ng lingunin ko siya.
"Para sa akin, asawa pa rin kita." Bagamat kalmante ang mukha niya ay
kakabakasan ng finality ang boses ni Xerxes.
"Si Rita ang magde-desisyon niyan," ani Asyong. "Tayo na muna sa taas. Mga
bata, sa itaas tayo ng makatulog muna kayo," tawag niya sa mga anak.
Nagsi-akyatan ang mga bata sa ikalawang palapag kasunod sina Laarni at Miranda.
Bago sumunod si Asyong ay binulungan niya ako. "Kapag may ginawang kagaguhan
iyan, sumigaw ka lang, hipag. Kahit mas malaki sa akin iyan, papalagan ko 'yan."
"S-salamat, Asyong..."
Nang maiwan kaming dalawa ni Xerxes sa sala ay pumunta siya sa kusina.
Nagtatakang sinundan ko siya ng tingin. Nang bumalik siya ay may dala na siyang
mangkok na may lamang yelo at maliit na bimpo.
"P-para saan iyan? Anong gagawin mo?"
"Upo ka." Hinila niya ako paupo sa sofa at tumabi siya sa akin.
"Kagabi ko pa ito gustong gawin, 'kaso baka magising ka." Ibinalot niya sa
bimpo ang yelo at idinampi sa pasa ko sa braso.
"Xerxes..."
"Mabuti hindi napansin ng pamilya mo, baka pinagtabuyan pa nila ako lalo kung
nagkataon."
Pinigil ko ang mga luha ko. Hinayaan ko lang siya sa ginagawa niya. Pati ang
maliit kong pasa sa kaliwang hita ay dinampian niya rin ng yelo sa bimpo.
"Sorry..." mababa ang boses na sabi niya.
"'Wag mo 'tong gawin, Xerxes..." garalgal na ang boses ko.
Umangat ang mukha niya at tumingin siya sa akin. "Ano bang nangyari sa atin?"
Tuluyan na akong napahagulgol sa mga palad ko. "Nasaktan natin ang isat-isa,
kaya sana tama na. Tama na..."
"I missed you, Rita."
Umiling ako habang umiiyak. "Tama na, parang awa mo na... tama na..."
"I'm sorry but I won't stop here, Rita."
Gulat na tiningala ko siya.
 "I'm willing to do anything to have you back."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 30

Chapter 30
HAPON na pero nasa labas pa si Xerxes. Nagwawalis siya sa maliit naming
bakuran.

No'ng tanghali naman ay tinulungan niyang mag-igib si Asyong. Tumulong rin siya
sa pag-aayos ng nasirang kadena ng pedikab. Pati sa pagsasamsam ng mga damit ng mga
bata sa sampayan ay tumulong siya.
Alas nueve na pero hindi pa rin siya umuuwi. Iyon pa rin ang suot niya kahit
naligo siya sa poso kanina. Pinahiram lang siya ni Asyong ng luma nitong boxers na
ginamit niya sa pagligo.
Halos lumuwa nga ang mga mata ng mga kapit-bahay namin habang naliligo si
Xerxes sa labas kanina na ang suot ay kapiranggot na lumang boxers lang.
Hay, nakakainis! Ayoko ng maalala iyon at baka demonyohin ako at masunog ko
bigla ang mga bahay ng mga kapitbahay namin! Nagmistulang may free show kanina sa
labas. Kahit nga sila Miranda ay nakadungaw sa bintana habang naliligo ang bruhong
iyon. Parang nananadya!
Nakakainis talaga, wala tuloy akong nagawa kundi hatiran siya agad ng tuwalya
kanina. Kung pwede nga lang ay kumot ang dadalhin ko para mabalot ko nang buo ang
katawan niya at di na siya mapag-fiestahan.
Teka, alas onse na pero bakit hindi pa rin umuuwi ang lalaking ito?
Kanina pa siya pinapauwi nila Asyong pero ayaw niya talaga. Tapos iyong kotse
niya pa, nakabalandra sa labas kaya hindi tuloy makaparada ng maayos ang mga
tricycle ng kapit-bahay namin.
Ngayon ay hirap na hirap siya sa pagpapatahan sa bunso nila Asyong at Laarni.
Iyak nang iyak si Baby Jekjek habang hindi magkanda-ugaga si Xerxes sa pagsasayaw
dito.
"Laarni, bakit si Xerxes ang nagpapatulog kay Baby Jekjek?"
"Ayaw paawat e," ani Laarni na naghihikab na. Nasa taas na ang lahat maliban sa
aming tatlo.
Tiningnan ko si Xerxes, unti-unti na nitong napapatahan ang pamangkin ko.
"Ang sakit na ng braso ko kakasayaw-sayaw kay Baby Jek, ayaw pa rin matulog.
Antok na antok na ako, e. Tulog na rin si Asyong," himutok ni Laarni. "Sige, akyat
na ako sa itaas, ah. Paki-akyat na lang si Baby Jekjek kapag tulog na."
Muli kong pinagmasdan si Xerxes. Natutulog na si Baby Jekjek sa bisig niya
habang marahan niya itong isinasayaw-sayaw.
Parang may pumiga sa puso ko sa tanawing ito. Ganitong-ganito rin kasi siya
noon sa anak namin...
Nang mapatingin siya sa akin ay nag-iwas agad ako ng tingin. "Pakidala na lang
si baby sa tabi ng mama niya kapag malalim na ang tulog niya."
Hindi ko na siya hinintay na sumagot. Umakyat na ako sa itaas at nagtalukbong
ng kumot.
Mayamaya ay narinig ko ang marahang hakbang niya papunta sa higaan nina Laarni
at Asyong. Mukhang inilagay niya na sa tabi ng mag-asawa ang bunso ng mga ito.
Napapitlag ako ng may humawak sa braso ko at mahinang bumulong. "Aalis na
ako..."
Tahimik akong umiyak sa buong magdamag. At mas lalo pa akong napaiyak ng
marinig ko ang pag-alis ng sasakyan ni Xerxes.
...
 AKALA KO WALA NA SIYA.
Pero pagising ko kinabukasan ay nagulat ako na nasa sala siya. Bagong paligo at
bagong bihis na. Khaki shorts at kulay itim na v-neck shirts.
"Tita!" sigaw ni Lyla, ang Grade 6 at panganay sa mga anak nina Laarni at
Asyong.
"Bakit?"
"Tingnan mo po!" Itinuro niya ang mga bagong gamit sa ibabaw ng mesita. Meron
din sa sahig.

Maraming bago at mamahaling school supplies at mga

chocolates sa sala. Pati sa hapag-kainan ay maraming pagkain na galing sa
mamahaling restaurant pagsilip ko.
"Binigyan po kami ng baon ni Tito Serses!" Pagbibida ni Lovely, Grade 3 ito.
Pangatlo ito sa magkakapatid.
Tito?
"Pati po si Baby Jekjek may mga bagong damit galing kay Tito. May laruan pa
saka ang laki ng gatas at vitamins ni bunsoy! Marami rin pong pampers!" segunda ng
kinder na si Laiza.
"Ibibili raw po kami ni Tito Serses ng laruan pag mataas ang grades namin!"
muli ay si Lovely.
"Mga bata, tara na! Baka mahuli kayo sa klase!" tawag ni Asyong.
Ngiting-ngiti ang ang asawa ni Laarni ng kumaway sa akin. Bigla ay balewala na
sa kanya na naririto si Xerxes. Nang magsilabas na ang mga bata ay saka ko nilingon
si Xerxes.
"Anong ginagawa mo?" sita ko sa kanya.
"What?" painosenteng tanong niya.
"Ano itong ginagawa mo?!"
Sumilip si Laarni mula sa maliit na kusina. "Kain muna kayo."
"Laarni, ano 'to?" sita ko rin sa pinsan ko.
"Grasya e, tatanggihan ko ba?" Lumabi siya. "Sige, mag-usap muna kayo diyan."
Itinuro ko si Xerxes. "Sandali lang, mag-uusap tayo pagbalik ko."
Pumunta ako sa kusina at madaliang nag-toothbrush. Nakatingin lang sa akin sina
Laarni at Miranda na nasa mesa at kumakain. Binalikan ko si Xerxes at hinila sa may
pinto.
"Di ba umalis ka na? Bakit nandito ka pa?!"
"I'm sorry."
"Sorry na naman?" Napapalatak ako.
"I told you, I'm gonna do anything to have you back."
"Bakit?" asik ko sa kanya.
"I still love you. I'm sorry for not realizing it sooner."
Napatitig ako sa berde niyang mga mata.
"Actually, mali." Umiling si Xerxes. "Alam ko namang mahal pa rin kita kahit
noong hindi pa tayo nagkikita ulit. Alam ko naman, I'm just denying and ignoring—"
Umiling ako. "Hindi mo naman na ako mahal. Wala akong halaga sa 'yo, Xerxes.
Gusto mo na lang akong gantihan."
Kitang-kita ko ang pagtatagis ng mga ngipin niya at pagtalim ng maganda niyang
mga mata.
"Umalis na ako. Lumayo na ako para hindi na ako makagulo."
Humigpit ang hawak niya sa akin. "I know I've hurt you. I'm sorry... I'm sorry,
Rita. Kahit 'wag mo na akong patawarin, just please let me see you again. Ayoko ng
mamatay ulit kapag nawala ka sa akin."
Naguguluhan ako sa sakit na nababasa ko sa mga mata niya.
"You left me broken and insecure." Gumaralgal ang boses niya. "I don't want you
to dump me again." Tuluyan na siyang umiyak sa harapan ko. "Itinutulak kita palayo
kasi gusto kong hilahin mo ako pabalik. Gusto ko kasing maramdaman na kailangan mo
ako ulit. Gusto kong maramdaman na ako na ulit."
Dumukot siya ng panyo sa bulsa niya saka pinunasan ang kanyang mga luha.
 Mapait siyang ngumiti sa kawalan saka niya ako ulit hinarap. "You don't want me
anymore, huh?"
Hindi ako nakasagot. Gusto ko siyang hilahin at yakapin nang mahigpit. Gusto ko
ng maniwala. Gusto ko nang hindi malungkot. Gusto ko nang maging masaya.
"She knows."
"Ha?"
"Alam ni furybells na ikaw ang nanay niya."
Natigagal ako.
"Alam niya na noon pa."
"Paano niya nalaman?" Nanginig ako sa kaba.
"Hindi siya tanga, Rita. Alam niya na kahit noong umpisa pa lang. Kaya kung
akala mo na maiiwan mo kami ng ganito lang, you're wrong. Alam ni Fury na ikaw ang
nanay niya kaya nasasaktan siya ngayon na wala ka na naman."
"Ang sama mo..." sambit ko na naluluha. "Napakasama mo..."
"Rita..."
"P-paano mo nagawa sa akin ito?" Lumabo na ang paningin ko sa luha. "Alam
niya... alam niya simula umpisa... alam niya na ako ang nanay niya... alam niya na
anak ko siya... alam niya..." Para akong tanga na umaatras at nanghihina.
"Yes..." Hinawakan niya ako sa balikat.
Tinabig ko ang kamay niya. "Galit siya sa akin, di ba? Galit na galit siya?
Galit siya..."
"I know I failed you, Rita," sa halip ay sagot niya. "Alam ko na ang nangyari
noon. And I hate myself dahil wala akong nagawa para tulungan ka... kinamuhian pa
kita..."
Iyak lang ako nang iyak. Parang hindi na yata matatapos ang mga luha ko.
Napahiyaw ako. Umiyak ako nang malakas. Para akong baliw na umiiyak.
Napalabas na sa kusina sila Miranda at Laarni. Nagtataka sila habang nakatingin
sa akin.
Nang mapagod ako ay sa mga bisig ako ni Xerxes bumagsak. Sa isang iglap ay
kumalma ang sistema ko.
"But believe me, kahit hindi ko pa alam ang totoo, kino-consider ko nang bawiin
ka. I don't wanna live miserably again. Wala na akong pakialam sa totoo at hindi
totoo, I want you back."
Nang mapatingin ako kay Miranda ay namamasa ang mga mata niya. Tahimik na
bumalik sila ni Laarni sa kusina.
Ang higpit ng yakap sa akin ni Xerxes. Pinapaliguan niya ng halik ang buhok ko
habang hinahagod niya ako sa likod. Pinapakalma niya ang damdamin ko.
"Rita, hayaan mong bumawi kami." Hinaplos niya ang buhok ko at hinalikan ako sa
luhaan kong pisngi. "Kami naman ang mag-aalaga sa 'yo..."
[ JFstories 2017 © Jamille Fumah ]
Itinaas niya ang mukha ko at tinuyo ng mga palad niya ang mga luha ko.
"Rita, uwi na tayo... Uwi ka na..."
Nang biglang may kumatok sa pinto. Umatras si Xerxes at pinagbuksan ang
kumakatok.
"Nanay..." isang maliit at malambing na boses ang nagpaangat ng paningin ko
mula sa aking pagkakayuko.
Natulala ako ng makita ko si Fury na alanganing nakangiti sa akin. Kababakasan
din ng luha ang magandang mga mata ng batang babae.
"Nanay..."
Hindi ako makagalaw ng biglang lumapit sa akin si Fury at yakapin ako. Tulala
lang ako.
"Nanay, sori po."
"F-Fury..."
Sumisinghot siyang tumingin sa akin. "Nanay mahal ka namin ni Tatay. Nanay,
sorry I've been a bad girl to you..."
"A-alam mo na ako ang nanay mo?" Tumaas ang kamay ko para haplusin ang pisngi
niya.
Ngumiti siya habang umiiyak. "Opo. Nanay, mahal kita. Patawarin mo na po kami
ni Tatay. Please forgive Tatay for being an ass, promise magiging nice siya sa 'yo.
Kapag hindi siya nice, iiwan natin siya. Sasama po ako sa 'yo."
Umiiyak akong umiling. "'Wag mong iiwan ang tatay mo, mahal na mahal ka
niya..."
"Mahal mo rin naman po ako e. You sacrificed for me, sabi ni Tatay. Mahal mo
ako kahit wala ka sa tabi ko nang matagal. Okay na sa akin na mahal mo ako, Nanay.
Mahal ka pa rin po namin. And we missed you so much." Niyakap niya ulit ako nang
mahigpit. Mas mahigpit.
"Fury, baby ko..."
Naramdaman ko ang paghawak ni Xerxes sa isang kamay ko at ang marahang pagpisil
niya ron. Nang tingalain ko siya ay nagmamakaawa ang mga mata niya sa akin.
"Bumalik ka na sa amin, ga..."
JF

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Epilogue

Thank you for getting this far! Pasensiya na tayo medyo

maiksi si X, this is just a short story, a selfpub story that I shared here. May
onting cut scenes lang rito sa mga very adult parts, but still medyo complete pa
rin naman ito dito. :D
Fall for You and His Queen are now available for free reading in my acct. Hope
to see you there too!
Epilogue
"I LOVE YOU. THEN AND NOW."
Ang sarap pakinggan. Ang gaan sa pakiramdam.
Nakasubsob pa rin ako sa matigas na dibdib ni Xerxes habang yapos-yapos niya
ako. Ayaw kong humiwalay sa kanya. Feeling ko kasi kapag bumitaw ako ay mawawala
siya.
"Narinig mo?" bulong niya sa akin. "Mahal na mahal kita."
Tumango ako.
"Magiging mabait na ulit ako. Hindi na ako magiging salbahe sa 'yo."
Tumango ako.
"Ikaw, pwede mo akong gantihan. Pwede mo akong pahirapan."
Tumango ako.
"Kung gusto mo, putulin mo ang mga daliri ko para makaganti ka..."
"Ayoko..."
Umalog ang mga balikat niya. "I knew it."
"Wag kang malikot." Sumubsob ulit ako sa kanya, this time ay sa mabangong leeg
ni Xerxes. Hindi yata ako magsasawa sa kakasinghot sa lalaking ito.
Hinagod niya ang likod ko. "Mamahalin kita habambuhay, Rita. Naniniwala ka ba?"
Tumango ako.
"Aalagaan kita. Tatalikuran ko lahat para sa inyo ni Furybells."
Si Fury ay nasa itaas ng bahay at pinagkakaguluhan ng mga pamangkin ko pati ni
Laarni. Gandang-ganda sila sa anak namin ni Xerxes, tila manika raw ito.
Kasaluyan naman kaming nasa sala. Nakakalong ako kay Xerxes habang nakapulupot
ang mga braso niya sa bewang ko.
Nasa may pintuan naman nakatayo si Mumog—Marvin Jose Ikalawa. Siya ang naghatid
sa anak namin ni Xerxes dito.
"Hey stop looking at Rita like that," sita ni Xerxes sa kaibigan, paano'y
kanina pa masama ang tingin ni Mumog sa akin.
"Pero sinaktan ka niya—"
Tinampal ni Miranda ang bibig ni Mumog. "Hoy, lalaki! Baka nakakalimutan mo,
nasa pamamahay ka namin!"
Sa bilis ay hindi napansin ni Mumog na nakalapit na si Miranda. Natulala siya
ng makita ang pinsan ko, pero nakabawi rin agad ng pagkabigla. Sumungit ulit na
tila napahiya.
 "Magkano ba 'tong bahay niyo? Kaya ko 'tong bilhin kahit ngayon mismo!" tanong
ni Mumog na pulang-pula ang mukha.
Nagbangayan na ang dalawa.
Dinuro siya ni Miranda. "Por yor inpormeysion! Hindi na ako ang dating Miranda
na patay na patay sa 'yo, matured na 'to!"
"Gaano kamatured ba?" panghahamon ni Mumog sa pinsan ko.
"Matured na matured na. Pwede nang gawing maybahay at nanay."
Nangingiti ako habang papalabas ang dalawang mag-ex. Nakikinita ko na ang
pagbabalikan ng dalawa. Obvious naman kasi na may pagtingin pa sila sa isat-isa.
Kung nandoon pa rin ang feelings, bakit hindi bigyan ng second chance?
Pagtingin ko kay Xerxes ay titig na titig pala siya sa akin

"Ikaw, matured ka na ba?" nanunudyo ang himig niya.

Nag-iinit ang pisngi na inirapan ko siya.
"I almost lost my sanity when you left me. I was so broken that day, Rita.
Nasira ako," anas niya at hinaplos ang mukha ko.
I spent most of the days, months, years missing you. Hanggang sa di ko
namalayan na kinakain na ako ng selos at galit. Ang dami kong nagawang masama, ang
dami kong ginawang pananakit sa 'yo. I'm sorry, mahal na mahal kita pero sinaktan
kita.
Hindi ko maintindihan ang sarili ko, para akong nasisiraan ng ulo. Nahihilo ako
kakaisip kung bakit iniwan mo ako. Ginawa ko naman ang lahat para mahalin mo ako,
pero iniwan mo ako.
I wanted to be loved, Rita. I am desperate to be loved. Nong mamatay ang mama
ko, nagalit ako sa biological father ko. Sinisi ko ang mundo kasi nag-iisa ako. But
I found you, at sa isang iglap, nagkaron ako ng pag-asa. Gusto ko agad na mahalin
mo ako noon. Gusto kong magkaron ng pamilya na kasama ka.
I did everything to make you stay, pero iniwan mo pa rin ako kasi hindi ako
sapat. Nadurog ako. Pero sa tuwina, nagpapasalamat ako sa 'yo kasi iniwan mo sa
akin si Furybells. Iniwan mo sa akin ang anak natin. Binigyan mo ako ng pagkakataon
na maging ama niya. And for that, I will be forever grateful to you."
Suminghot ako habang nakatingin sa kanya. Hinayaan ko siyang ilabas ang
nilalaman ng puso niya dahil kailangan ko ang lahat ng iyon. Kailangan kong
marinig.
"Every day, every minute, every second without you, I yearned for you."
"Pasensiya ka na sa lahat ng sakit na dinulot ko sa 'yo, Xerxes."
"Rita, maniwala ka, pangga ko... kahit galit ako sa 'yo noon, hindi kita
nagawang alisin sa puso ko. Paulit-ulit, ikaw pa rin."
Humiwalay ako sa kanya. "Hindi kita niloko..."
"I know that now." Nahihiya siyang ngumiti sa akin. "Mahal na mahal kita,
pangga... sorry..."
Nang makita kong may luhang pabagsak mula sa mga mata niya ay agad ko iyong
pinunasan ng mga daliri ko.
"Tahan na, basta maging good boy ka na ulit. Miss na kita."
Pumikit siya at ng dumilat ay nakangiti na ang kanina'y malungkot niyang mga
mata.
"Di ba sabi mo noon, papakasalan mo ako?"
"Kahit mamaya kung gusto mo."
"Talaga?" Bumungisngis ako.
"Kaya na kitang ibili ng mamahaling singsing ngayon. Kahit gaano kalaki ang
bato, kahit ilan pa ang gusto mo."
Noong iniwan ko siya para sumama kay Ali, ang matandang bumbay na may gusto sa
akin ay hindi naman ako naikasal. Hindi natuloy ang kasal dahil inatake si Ali at
namatay rin nang sumunod na taon.
Nabaon man ako sa utang noon, minahal naman ako ng mga pinsan ko.
Wala si Kristy, hindi na namin alam kung nasaan, pero alam naman naming kaya
niya ang sarili niya. Naging masaya kami nila Miranda at Laarni kahit kami-kami na
lang. Sila ang nakasama ko sa mga panahong halos mabaliw ako sa pangungulila sa
aking mag-ama.
"Okay na ba tayo?" pukaw ni Xerxes sa paglalakbay ng diwa ko.
"Paano si Maricel?!" Naalala ko bigla.
Ngumisi siya. "She's nothing compared to you."
"Bakit kung magsalita siya ay parang may relasyon kayo? Bakit palagi siyang
pumupunta sa condo mo?" sumbat ko sa kanya.
"Kinailangan ko lang siyang ilayo kay Damon Montemayor dahil ikakasal na ito
kay Jesusa," tukoy niya kay Osang. "Ayoko lang makagulo siya ron sa dalawa kaya
nilibang ko muna siya, ang kaso bumalik ka sa buhay ko. Hayun, pinabayaan ko si
Maricel dahil mas gusto kong magpaka-busy sa 'yo."
Anong koneksyon ni Osang sa usapan namin?!
"Makinig ka, I never liked Maricel. Kahit si Furybells, ayaw sa kanya. Nagulat
nga lang ako na bigla siyang naging sweet don, siguro iniinis ka lang ng anak mo."
"Pero natulog siya sa kuwarto mo!"
"Hindi." Tumawa si Xerxes. "Hindi mo lang nakita pero nong pumasok ka sa
kuwarto mo, pinauwi ko na rin siya."
"Talaga?"
"Yup. In fact, sinabihan ko rin siya na 'wag na siyang babalik." Pinindot niya
ang ilong ko. "Forget about Maricel, please?"
"Si Osang." Pinanlakihan ko siya ng mata.
Natigilan siya. "What about her?"
"Ano ngang konek mo kay Osang?! Bakit lagi mo siyang pino-protektahan?! Crush
mo siya noon pa, aminin mo!"
Napangiti siya. "Nagseselos ka pala ron?"
"Hindi, ah." Kaila ko.
"Pinsan ko siya."
Napakurap ako. "Ha?"
"First cousin. Magkapatid ang mga mama namin."
"Totoo?!" Selos na selos ako noon kay Osang 'tapos magpinsan pala sila?
"Hindi ko sinabi sa kanya noon ang totoo. Wala talaga akong balak sabihin sa
kanya. Okay na sa akin na mabantayan ko siya habang nasa lansangan kami."
"Mayaman na siya ngayon." Lumabi ako. Nakapangasawa kasi si Osang ng isang
Montemayor.
"Mayaman ka na rin naman ngayon." Hinapit niya ako sa bewang.
"May pampa-Belo na ako para pumuti ako."
"Hindi mo naman kailangan nun."
"Ayaw mo bang gumanda ako lalo?" biro ko. "Balak ko sanang magpaturok ng glutha
tutal afford ko na. Uubusin ko ang pera mo hanggang sa wala ng mas gaganda pa sa
akin!"
"Wala naman ng mas gaganda sa 'yo."
"Ayaw mo lang gumastos." Inirapan ko siya.
"I will give you access sa lahat ng meron ako, kahit ubusin mo pa iyon ng isang
araw lang, wala kang maririnig sa akin." Tumungo si Xerxes at magaang hinalikan ang
mga labi ko. "I love you..."
"Xerxes..." Sandali akong napapikit at muling napadilat para pagmasdan kung
gaano siya kaperpekto.
"Hey, why can't you tell me you love me, too? Are you still mad?"
Hindi ko siya kinikibo. Nakatitig lang ako sa kanya na parang hindi
makapaniwala.
"Mahal mo pa ba talaga ako?" Parang maiiyak na naman siya kaya natawa na ako.
"Mahal na mahal."
Doon lang siya ngumiti. Hinila niya ako at niyakap.
"May hiling lang sana ako." Pinaka-isip-isip ko talaga ito. Ayaw ko na
habangbuhay na maging alangan sa kanya kaya sana pumayag siya sa gusto ko.
"Whatever it is, consider it done."
"Gusto ko sanang mag-aral kahit mag-asawa na tayo."
Pinisil niya ang chin ko. "Hindi lang kita papayagang mag-aral, bibigyan pa
kita ng baon."
 Napangisi ako. "Ang kaso mukhang hindi pa yata ako makakapag-aral sa ngayon."
"Huh?"
Umusod ako para bulungan siya. "Ngayon ko lang narealize, hindi pa pala ako
dinadatnan, mga two months na."
Namilog ang berdeng mga mata ni Xerxes.
Hinalikan ko siya sa pisngi. "Congrats! Ang lupit mo, tatay ka na naman!"
Bago ko pa matakpan ang bibig niya ay nagsisi-sigaw na siya. Hayun tuloy,
nagkagulo na. Kahit si Fury ay tili nang tili ng malaman niyang magkakaroon na siya
ng kapatid.
Matunog akong hinalikan ni Xerxes sa labi. "Can you promise me that you will
never leave us again?"
Sasagot pa lang ako nang takpan niya ng daliri niya ang mga labi ko.
Tinitigan niya ako sa mata ng buong pagmamahal. "Belarita Ramos-Batalier, I
promise you that I will never let you go again. Ever again."
WAKAS
Jamille Fumah