ชีวิตจากนี้ ขอเธอนำทาง – บทที่ 6 กลืนไม่เข้า คาย

ไม่ออก
12 มีนาคม 2009

ฉันออกจากห้องพักคนไข้เตรียมกลับโรงแรมเพื่ออาบน้ำและนอนพัก เห็นหมอกู้เดิน
ออกจากห้องถัดไป เขาเพิ่งเสร็จการเดินตรวจคนไข้ประจำวันและกำลังเดินกลับไปที่
ห้องพักแพทย์

ฉันเดินตามเขาในระยะห่าง 2 เมตร เห็นเขางอนิ้ว ขณะเดินเขาเอานิ้วเคาะราวจับไม้

ข้างกำแพง พร้อมฮัมเบา ๆ เขาคงพยายามหาความเพลิดเพลินอย่างเงียบ ๆ ฉัน
สังเกตว่า เมื่อเขาอารมณ์ดีเขามักเคาะโต๊ะ เคาะตู้ หรือราวจับ ถ้าเขาอารมณ์ไม่ดี เขา
จะวางมือบนต้นขาและเคาะนิ้วชี้เบา ๆ น่าจะเป็ นปฏิกิริยาจากจิตใต้สำนึก

เหมือนลูกชายอายุ 10 เดือนของเพื่อนบ้านฉัน แม่ของเขาชื่นชอบฟรันทซ์ ลิสท์*

เธอจึงใช้เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์เป็ นเพลง ‘La Campanella’ ทุกครั้งที่มีโทรศัพท์
เข้า เด็กน้อยจะเคาะขอบเปลเพื่อสร้างความเพลิดเพลินให้ตัวเอง พอคิดถึงตรงนี้ ฉัน
ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ

หมอหันมาทันที ฉันอุตส่าห์หัวเราะแบบไม่มีเสียงแล้วเชียว

คนที่กำลังหัวเราะแล้วต้องหยุดค้างกะทันหัน ใบหน้าจะดูคล้ายเพิ่งกลืนแมลงวัน
เข้าไป ฉันจึงรีบยิ้มกลบเกลื่อน การที่ครอบครัวคนไข้ยิ้มให้หมอ น่าจะเป็ นสิ่งที่เขาคุ้น
เคย

หมอขยับมุมปากให้ฉันอย่างสุภาพ เอามือเก็บใส่กระเป๋ าเสื้อกาวน์และเดินต่อ ฉัน

สังเกตเห็นว่าใบหูของเขาเป็ นสีแดง

––––––––––

เมื่อฉันกลับมาที่ห้องพักคนไข้ตอนบ่ายโมง แม่ก็ใช้ฉันไปที่ห้องพักแพทย์เพื่อ
สอบถามผลเลือดของอาจารย์หลิน มันยังไม่หมดเวลาพัก พวกหมอเด็ก ๆ จึงนั่งคุย
กันอยู่ในห้อง หมอแซ่เฉินพูดอย่างล้อ ๆ ว่า “กู้เว่ย นายควรรีบไปลงทะเบียนเข้าร่วม
รายการวาไรตี้ ‘คุณคือคนนั้น**’ รายการนี้ได้ผลยิ่งกว่ายา รักษาอาการได้เฉียบพลัน
อย่าพลาดโอกาสล่ะ” หมอหลายคนผสมโรงล้อเขา

“รายการยอมให้ฉันเบิกค่าตั๋วเครื่องบินหรือเปล่า” เขาล้อกลับอย่างสบายใจ

“หมอกู้คะ” ฉันเคาะประตู

ผู้ชายที่หันหลังให้ฉันชะงักและรีบหันหน้ามา “ครับ”

“ผลเลือดของพ่อ…” มาผิดเวลาอย่างแรง

“อ้อ” เขาลุกจากเก้าอี้และรีบพลิกเวชระเบียนคนไข้ “อืม ผมดูแล้ว ค่าต่าง ๆ ผ่าน

เกณฑ์ วันนี้ให้ไขมันทางเส้นเลือดอีกวัน พรุ่งนี้เราก็หยุดได้”

ฉันมองท่าทางหงุดหงิดของเขา พยายามกลั้นยิ้ม กล่าวขอบคุณ แล้วรีบออกจากห้อง

เดินไปได้สองก้าวก็ได้ยินเสียงหมอเฉิน “กู้เว่ย ทำไมหน้าแดง”

ฉันหยิบโทรศัพท์พิมพ์ “ผู้ชายคนหนึ่งกำลังถูกล้อให้ไปสมัครรายการ ‘คุณคือคนนั้น’

…”

ซานซานรีบโทรกลับมา “เธอโชคดีไปแล้ว เจอหนุ่มโสดไร้พันธะ”

ทำไมวิธีที่เธอพูด ฟังเหมือนฉันถูกขายให้ผู้ชายสักคนเพื่อเป็ นภรรยา

––––––––––

17:30 น. หมอกู้เดินไปที่เคาเตอร์พยาบาลเพื่อดูผลซีทีของคนไข้ จังหวะนั้นหัวหน้า

พยาบาลถือตระกร้าสีสดมาเพื่อแจกซาลาเปาร้อน ๆ ให้ทุกคน เธอเห็นเขาอ่านฟิล์มซี
ทีอย่างเคร่งเครียดจึงพูดว่า “กู้เว่ย มากินซาลาเปาก่อนสิ”
“ไม่ดีกว่า ผมยังไม่ได้ล้างมือ” เขาหันหน้ากลับไปที่ฟิล์ม

หัวหน้าพยาบาลเป็ นผู้หญิงในวัยใกล้สี่สิบ เธอหยิบซาลาเปามาหนึ่งลูกและพูดว่า

“มา อ้าปาก” แล้วป้อนทั้งลูกเข้าปากเขา “อ๋า…”

ตอนฉันเดินออกจากห้องแพนทรี่ (ห้องแพนทรี่อยู่ติดกับเคาเตอร์พยาบาล) พร้อมไข่

ตุ๋นของอาจารย์หลิน หมอกู้กำลังถือฟิล์มซีที ปากเต็มไปด้วยอาหาร พยายามจะกลืน
และพูด “ขอบคุณ” พอเขาเห็นฉันปรากฎตัวขึ้นกะทันหัน เขาสำลักไปครู่นึง จะไอก็ไม่
สะดวก หน้าเปลี่ยนเป็ นสีแดง

บาปกรรม บาปกรรม (ที่ทำให้คนต้องอยู่ในสภาพทุลักทุเล) ฉันเหลือบเห็นแก้วน้ำที่

เขาวางไว้บนเคาเตอร์พยาบาล จึงส่งมันให้เขา

“แค่ก แค่ก” เขาดื่มน้ำไปสองอึกใหญ่ ในที่สุดก็สงบนิ่งได้อีกครั้ง “ขอบคุณ”

ฉันเห็นพยาบาลแอบยิ้ม เลยไม่กล้าพูดคำว่า “ไม่เป็ นไร” เขากำลังจะเดินไป หมอเฉิ

นก็เดินผ่านเคาเตอร์พยาบาลพร้อมกล่องเล็ก ๆ สองกล่อง “ฉันกลับก่อนนะ ไว้พบ
กัน”

“อ้าว ทำไมมีสองกล่อง” หัวหน้าพยาบาลถามด้วยความประหลาดใจ

หมอกู้ที่ยืนนิ่งอยู่ข้าง ๆ ตื่นจากความฝัน “เขาขโมยของผม”

หมอเฉินที่วิ่งหนีไปหัวเราะและตะโกนว่า “ไหน ๆ นายคิดจะอยู่เป็ นโสด เอาไปก็เสีย

ของเปล่า”

ฉันมองพยาบาลที่ยิ้มและหมอที่พูดไม่ออก ได้แต่งง เนิ่นนานต่อมา ฉันนึกขึ้นได้และ

ถามเขา ที่แท้นั่นเป็ นกิจกรรมในแผนกของเขาที่มีการแจกจ่ายเออเจียว***

*****************************************
ข้อความพิเศษ:

หมอ:ในทุก ๆ มุมที่ไม่คาดคิด ผมมักบังเอิญพบคุณ

*****************************************

*ฟรันทซ์ ลิสท์ – นักคีตกวีและนักเปี ยโนชาวฮังการี

**คุณคือคนนั้น (非诚勿扰) เป็ นรายการเดทติ้ง ดำเนินรายการโดยเมิ่งเฟย ออก

อากาศทางสถานีเจียงซู

***เออเจียว (阿胶) – แผ่นเจลาตินที่ทำจากหนังแพะ คนจีนจะนำมาแช่น้ำหรือแช่

เหล้า หรือต้ม เพื่อใช้เป็ นยา