ชีวิตจากนี้ ขอเธอนำทาง – บทที่ 3 ดวงตาของเขา

วันที่สี่หลังการผ่าตัด อาจารย์หลินก็ได้สติเต็มที่ เช้าตรู่ มีหมอกลุ่มหนึ่งเข้ามาดู

อาการของพ่อ

อาจารย์หมอ A “วันนี้รู้สึกอย่างไรบ้าง”

ฉัน “นอกจากอาการท้องอืดที่ทำให้เขารู้สึกเจ็บแล้ว เรื่องอื่นโอเคค่ะ”

หมอตรวจบริเวณท้องและแผลผ่าตัด “ท้องอืดเป็ นอาการปกติ เมื่อก๊าซในกระเพาะ

ระบายออกหมด ค่อยให้คนไข้ดื่มน้ำ” แม่และฉันหัวเราะพร้อมกันอย่างโล่งใจ “การ
ฟื้นตัวเป็ นไปด้วยดี พวกคุณคงเหนื่อยมาก”

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หมอผอมสูงที่กำลังก้มหน้าจดบันทึกอาการคนไข้อยู่ด้านหลังก็
เงยหน้าและยิ้มให้ฉัน

ฉันไม่รู้ว่าจะบรรยายถึงดวงตาคู่นั้นอย่างไร มันใสกระจ่างและอ่อนโยน ทำให้

ฉันนึกถึงบทกลอนที่เคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว ‘เธอเดินระหว่างความสวยงาม
ของแสงและเงา ราวกับฟ้ าในคืนที่ไร้เมฆหมอก มีเพียงดวงดาวระยิบระยับ
เป็ นประกาย’ ในนั้นมีพื้นที่ว่างและความสงบเงียบที่ทำให้คนปรารถนาจะ
เข้าไป

ฉันใจลอยไปชั่วขณะก่อนจะเหลือบมองป้ายชื่อบนอกของเขา ‘กู้เว่ย นายแพทย์’

หมอเจ้าของไข้อาจารย์หลิน

ฉันไม่เคยเชื่อในเรื่อง ‘รักแรกพบ’ และคิดว่าตัวเองมีภูมิต้านทานคนหล่อ ทว่ายังอด

ไม่ได้ที่จะถอนใจ ดวงตาคู่นั้นโดดเด่นเกินไป

5 มีนาคม 2009
วันที่ห้าหลังการผ่าตัด หลังอาหารเช้าแม่มาผลัดเวรเพื่อให้ฉันได้พักผ่อน ฉันหยิบ
แอปเปิ้ลและมีดปอกผลไม้เดินออกจากห้อง เอนตัวพิงราวจับที่โถงทางเดินและค่อย
ๆ ปอกเปลือกแอปเปิ้ล

เทียบกับการกิน ฉันเพลิดเพลินกับการปอกเปลือกมากกว่า การขยับมือ ค่อย ๆ ปรับ

องศาของมีด ได้เห็นเปลือกค่อย ๆ เปลี่ยนเป็ นวงกลมที่สมบูรณ์ มันเป็ นวิธียอดเยี่ยม
ในการทำอารมณ์ของฉันให้สงบลง

ปอกได้ครึ่งทาง ฉันแอบดีใจที่ตัวเองเงยหน้าขึ้น หมอกู้อยู่ห่างจากฉันไปเพียงห้า

เมตรและกำลังเดินตรงมา ไหล่บางเดินอย่างไร้ซุ่มเสียงราวกับแมว

ฉันรวบแขนและพยายามจบงานในมือ อารามรีบร้อนเปลือกยาวจึงขาดลง… มีแต่

พระเจ้าที่รู้ว่าหน้ายู่ยี่ของฉันคืออะไร เขาหยุดตรงหน้าฉัน ตาของเขามองไปมาระ
หว่างฉันกับเปลือกแอปเปิ้ลบนพื้น ริมฝี ปากประดับไว้ด้วยรอยยิ้มสุภาพ “ปอกเปลือก
อยู่หรือครับ” หมอคะ คุณมรรยาทดีไปแล้ว

เป็ นอีกครั้งที่ฉันได้สบตาคู่สวยของเขา หัวของฉันร้อนฉ่า ฉันยื่นแอปเปิ้ลในมือ “กิน

แอปเปิ้ลไหมคะ” >_< …

อีกฝ่ ายหัวเราะ “ไม่ครับ ขอบคุณ ผมกำลังเดินตรวจคนไข้”

––––––––––

เวลา 9:30 น. ประตูห้องถูกผลักเปิด ชายในเครื่องแบบผ่าตัดสีเขียวพร้อมศีรษะที่ปิด

มิดชิดด้วยหมวกและผ้าคาดเดินเข้ามา ฉันเอามือแตะหน้าผากและคิด แม้ในระยะ
ห่างขนาดนี้ ฉันยังสามารถจำแนกคนที่เพิ่งรู้จักเพียงสองวันคนนี้ได้อย่างรวดเร็ว แค่
ได้เห็นด้านหลังของเขาหรือได้ยินเสียงฝี เท้า นี่เหนือชั้นกว่าการมีซิกซ์เซ้นท์ มัน
หมายความว่าอะไร พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดที่ 8 ตรัสว่า “ข้ากำลังจะลงนรก”
หมอกู้เห็นอาจารย์หลินหลับอยู่ จึงเดินมาข้าง ๆ ฉันและยื่นแฟ้มให้พร้อมกระซิบว่า
“วันนี้เราปรับการให้ยาคุณพ่อของคุณ ลองอ่านดู”

ชื่อของยาแจ้งชัดเจนในแผนการรักษา ฉันก้มหน้าอ่าน เซ็นชื่อ และตรวจทานอีกครั้ง

หมอก้มดูลายเซ็นของฉัน ใบหน้าของเขามีเพียงดวงตาปรากฏอยู่ และฉันไม่ได้
เตรียมใจที่จะตกหลุมรักมัน จู่ ๆ ก็รู้สึกเหมือนสมองว่างเปล่าคล้ายตกลงไปในถังฟอง
สบู่

เขากระพริบตาสองครั้ง ฉันรีบตั้งสติ “ขอบคุณค่ะ”

“ยินดีครับ” เขารับแฟ้มและเดินจากไป เดินไปได้สองก้าวเขาก็หันมา “ระหว่างที่เขา

นอนหลับ คุณจะพักผ่อนสักครู่ก็ได้”

พอหมอกู้ออกไป ฉันมองอาจารย์หลินที่หลับอย่างเคร่งเครียด คนจะหาว่าฉันไม่

สำรวมหรือเปล่านะ
6 มีนาคม 2009

ในวันที่หกหลังการผ่าตัด อาจารย์หลินเริ่มดื่มน้ำข้าว หลังอดทนกับหลายวันที่เจ็บ

ปวดที่สุด สภาพจิตใจของเขาดูจะดีขึ้นมาก

ตอนหมอกู้มาที่ห้อง ฉันกำลังนั่งอยู่ปลายเตียงเพื่อนวดจุดจู๋ซานหลี่* ให้อาจารย์หลิน

หมอกู้ “อาหารเสริมสำหรับวันนี้เป็ นอย่างไรบ้างครับ รู้สึกไม่สบายเพราะมีลมในท้อง

หรือเปล่า”
อาจารย์หลิน “ท้องอืด”

หมอกู้ “ปกติครับ ขอเพียงไม่คลื่นไส้ อาเจียน หรือมีอาการอื่น พรุ่งนี้คุณสามารถเพิ่ม

ปริมาณน้ำข้าวได้ แต่อย่าให้ข้นจนเกินไป อย่ากินปริมาณมาก ๆ ในคราวเดียว ค่อย ๆ
เพิ่มปริมาณ”

เขายืนห่างจากฉันแค่ฟุตเดียว ฉันรู้สึกสับสนไม่รู้ว่าตัวเองอยากให้เขารีบออกไปหรือ
อยากให้เขาอยู่นานขึ้นอีกนิด คอและหลังของฉันเริ่มร้อน หมอยิ้มและมองอาจารย์
หลิน “ปกติแล้ว คุณไม่ต้องทำงานบ้านใช่ไหมครับ”

ฉันกับแม่สบตาโดยไม่ได้นัดหมายและเผลอส่งเสียง “หืม”

อาจารย์หลินไม่ยอม ลนลานตอบ “ทำครับ ทำครับ”

แม่ “ทำอาหารเป็ นครั้งคราว”

หมอยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาว “ภรรยาของคุณเป็ นคนล้างและหั่นผัก ส่วนคุณแค่จับตา

หลิวผัดใช่ไหมครับ”

ฉันยอมศิโรราบหมดใจ คุณแค่ผ่าตัดให้พ่อหนึ่งครั้ง แต่คุณก็จับสังเกตได้ระหว่างมา

ตรวจอาการ ทั้ง ๆ ที่แต่ละครั้งคุณใช้เวลาที่นี่เฉลี่ยไม่เกินวันละ 5 นาที สมองของฉัน
ตะโกนก้องอย่างห้าวหาญ “ที่แท้ สมัยนี้หมอทุกคนต้องเรียนวิชาสืบสวนคดี
อาชญากรรมและการหักล้างด้วยเหตุผล”

หลังฉันพูดจบหมอก็ยิ้ม เช่นเดียวกับแม่ของฉัน ฉันมองเขาอย่างเขินอาย สันกราม

ของเขาช่างสวยงามและผิวของเขาก็ดีมาก

หมอกล่าวลาและกลับออกไป คล้อยหลังเพียงครู่เดียว …

แม่ “ลูกหัวเราะอะไร”
ฉัน “ก็… ขนาดหมอยังดูออกว่าเราตามใจอาจารย์หลินมากเกินไป ฮ่าฮ่าฮ่า”

*****************************************

ข้อความพิเศษ:

หมอ: ผมว่าคุณเอาใจเขามากเกินไป แต่แล้ววันนึง หลังจากผมผ่าตัดคนไข้ 4 ราย

และกลับมานั่งอ่านข้อมูลคนไข้ในห้อง ผมรู้สึกเหนื่อยและคิดว่า ถ้ามีใครสักคนคอย
เอาอกเอาใจผมแบบนั้นบ้างคงดีไม่น้อย

*****************************************

Note: *จุดจู๋ซานหลี่ จุดใต้หัวเข่าลงมาประมาณ 3 นิ้ว เชื่อกันว่าการนวดหรือฝังเข็ม

จุดนี้จะทำให้ลำไส้ทำงานดีขึ้น

*****************************************

ตอนนี้จะพบว่าวันที่เริ่มสับสนค่ะ อาจารย์หลินเข้ารับผ่าตัดวันที่ 2 มีนาคม วันที่ 5

มีนาคมควรเป็ นวันที่ 4 หลังการผ่าตัดสิ งึม งึม

ถ้าดวงตาคู่นั้นมองมาพร้อมรอยยิ้ม เราก็คงไม่แคล้วสตั๊นท์ไปเหมือนหลินจือเซี่ยว