ชีวิตจากนี้ ขอเธอนำทาง – บทที่ 10 พบกันอีกครั้ง

4 เมษายน 2009

ว่ากันว่า ภาควิชาธรณีวิทยาเป็ นสาขาที่ผู้หญิงไม่มีทางทำงานได้ดีกว่าผู้ชาย พอฉัน

เข้ามาเรียนที่นี่ฉันจึงรู้ว่า ใครบอกกันว่าผู้หญิงทำงานไม่เก่งเท่าผู้ชาย

ฉันชะโงกหน้าไปดูผู้หญิงคนนึงซึ่งมือถือโทรศัพท์ “สอบข้อเขียนรอบ 2 ในวันเชงเม้ง

วันเชงเม้งเนี่ยนะ ถ้าพวกเขาไม่ยอมให้ฉันผ่าน ต่อให้ฉันเป็ นผี ฉันก็จะไม่ปล่อยพวก
เขา” พอพูดจบ วิญญาณที่เท้าก็พาเธอลื่นไถล

ฉันเดินเข้าไปและช่วยพยุงเธอจากพื้น “เธอมาจากเสฉวนใช่ไหม”

คนเสฉวนจับมือฉันยืนขึ้น “การสอบได้คะแนนดีกว่าคนอีกครึ่งของประเทศง่ายกว่า
การมาสอบที่นี่”

แล้วฉันก็รู้จักว่าที่เพื่อนร่วมชั้นและรูมเมทของฉัน ‘เสี่ยวเช่า’ สหายเสี่ยวเช่ามักพูดว่า

คนตั้งมากมายแต่ฉันเป็ นคนเดียวที่เข้ามาช่วยเธอ ช่างเป็ นวาสนาอันประหลาด ฉันไม่
ได้บอกเธอว่า ที่จริงมีผู้ชายหลายคนอยากช่วยเธอ แต่พวกเขาช้ากว่าฉัน

หลังสอบข้อเขียน สอบสัมภาษณ์ และตรวจร่างกายแล้ว เสี่ยวเช่าก็ตอบปฏิเสธข้อ

เสนอของฉันที่จะพาเธอชมเมือง X “ฉันจะกลับบ้าน ฉันต้องกลับบ้านที่เสฉวน เรา
เรียนที่นี่อีก 3 ปี ไม่ต้องรีบร้อน ช้า ๆ ก็ได้”

8 เมษายน 2009

สามวันต่อมา ฉันได้รับข้อความแจ้งว่าฉันผ่านเข้าศึกษาต่อ ในเวลาเดียวกัน แม่เพิ่ง

วางสายจากการสนทนากับพยาบาล “วันนี้ไม่มีเตียงว่าง พ่อของลูกเข้ารับการรักษา
ไม่ได้” เดี๋ยวนี้การหาเตียงในโรงพยาบาลเป็ นเรื่องยาก ฉันมองไปที่กระเป๋ าข้างตัวซึ่ง
บรรจุของไว้แล้วครึ่งนึง ฉันควรจัดมันต่อไหม
แม่เพิ่งเตรียมอาหารเที่ยงเสร็จไปครึ่งทาง โทรศัพท์ของแม่ก็ส่งเสียง “บ่ายนี้มีคนไข้
ที่ออกจากโรงพยาบาลเร็วกว่ากำหนด รีบมาโดยเร็วที่สุด พรุ่งนี้เตียงอาจไม่ว่างแล้ว”

ช่างเป็ นคนหนุ่มที่พึ่งพาได้

––––––––––

บ่ายโมง ณ โรงพยาบาล หมอกู้เซ็นเอกสารรับตัวคนไข้ที่เคาเตอร์พยาบาล ขั้นตอน

ดำเนินไปอย่างราบรื่น

หลังจากเช็ดโต๊ะและเก้าอี้ ฉันเดินไปที่ห้องน้ำเพื่อซักผ้าขี้ริ้ว เสี่ยวเช่าโทรเข้ามา

ตอนที่ฉันอยู่หน้าประตูพอดี “หลินจือเซี่ยว หลินจือเซี่ยว เราจะได้เรียนด้วยกันแล้ว”

ฉันหัวเราะ “เราอาจเป็ นรูมเมทกันก็ได้ มีผู้หญิงแค่ 4 คนที่เข้าสอบ ฉันได้ยินอาจารย์

บอกว่า หอพักเราเป็ นห้องสำหรับ 4 คน”

(4 เดือนต่อมา ผู้หญิง 4 คนนี้ แยกกันอยู่ในห้องพัก 3 ห้อง เสี่ยวเช่าหัวเราะ “โชค

ชะตาถูกกำหนดไว้แล้ว”)

เสียงหัวเราะที่ร่าเริงของเธอส่งผ่านโทรศัพท์มาถึงฉัน “เรามีเวลา 3 ปี ที่จะสำรวจ

เมือง X จนเบื่อเลย”

ฉันวางสายและหมุนตัวกลับ หมอกู้อยู่ห่างไป 5 เมตร สองมือไขว้หลัง ฉันไม่ได้พบ

เขา 20 วัน รอยยิ้มอันอบอุ่นของเขาดูจะมีอิทธิพลเข้มข้นขึ้นตามฤดูกาล

ภายใต้ความอบอุ่นของดวงอาทิตย์ยามบ่าย ฉันเกือบจะยกมือขึ้นทักทาย “ไฮ”

เสียดายที่มือซ้ายของฉันถือผ้าขี้ริ้ว ส่วนมือขวาถือโทรศัพท์

“สวัสดีค่ะ หมอ”
เขากวาดตามองโทรศัพท์ของฉันและพยักหน้า

“ขอบคุณค่ะ” สำหรับสงครามชิงเตียงอันตึงเครียด

หมอยิ้ม “ด้วยความยินดีครับ เป็ นเรื่องที่ผมควรทำอยู่แล้ว” เขาเดินอ้อมตัวฉันเข้าห้อง

พัก ฉันมองตามหลังเขาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ภายหลังเขาบอกฉันด้วยท่าทีเยือก
เย็นว่า “เวลานั้น หัวใจผมเต้นเร็วมาก”

––––––––––

ตอนบ่าย แม่พาอาจารย์หลินไปตรวจร่างกายและสั่งให้ฉันไปขอคำปรึกษาเรื่องการ
ทำเคมีบำบัด

ฉันเคาะประตู “หมอกู้”

ผู้ชายที่กำลังเพ่งจอคอมพิวเตอร์หันมา เขามองฉันอยู่ 5 วินาที ก่อนจะเอื้อมมือไป

ตบเบาะข้าง ๆ เขา “นั่งสิครับ”

เมื่อนั่งอยู่ข้างชายหนุ่มหน้าตาดี ฉันพยายามนั่งนิ่ง หลังตรง เกร็งจนกลัวว่าตัวเอง

อาจเลือดออกในสมอง ดังนั้น ฉันจึงเลือกมองมือของเขาที่กำลังพริ้วไหวอยู่ พอฉัน
คิดว่า “เสียดายที่เขาไม่เล่นเปี ยโน” นิ้วของเขาก็หยุด

ฉันเงยหน้าและพบว่าหมอกำลังมองฉันและยิ้ม เหมือนกำลังขำอะไรสักอย่าง “คุณ

อยากถามอะไร”

ตาของฉันคงกลอกไปมาอย่างทึ่มทือตอนมองมือของคนอื่น ฉันเผลอยกมือแตะ
หน้าผากอย่างเก้อเขิน “ขั้นตอนการทำคีโมของอาจารย์หลิน”

เขาหยิบปากกาจากกระเป๋ าเสื้อ หยิบสมุดจดจากมือของฉันไปเปิด เขาอธิบายพร้อม

เขียน “โปรแกรมรักษา XELOX ใช้ยาออกซาลิพลาทินในกลุ่ม Platinum
Anticancer Drug เป็ นตัวยาหลักในการทำเคมีบำบัด โดยจะใช้ในปริมาณน้อยและ
เราจะให้ยาป้องกันหัวใจและตับของคนไข้ นอกจากนี้ ยังต้องรับประทานยาซีโลดา
ควบคู่ไปด้วย”

“ผลข้างเคียงจากการทำคีโมมีอะไรบ้างคะ” นี่เป็ นเรื่องที่ฉันกังวลที่สุด

“ขึ้นกับบุคคล ออกซาลิพาทินมีสารที่อาจก่อให้เกิดอาการคลื่นไส้และอาเจียน”

ตอนฉันเดินออกจากห้องหมอ ฉันก้มมองสมุดจดที่มีลายมือภาษาจีนและภาษา
อังกฤษปะปนกัน เริ่มสงสัยว่าหมอให้บริการดีขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ฉันได้ยินเสียง
หมอลอยมาจากด้านหลัง “หลิน หลิน..”

ฉันหันกลับไปและเห็นปากเขาขยับเป็ นคำว่าหลิน “หลินจือเซี่ยว”

“อ้อ หลินจือเซี่ยว” หมอหยุด “ซื้อถุงมือให้พ่อของคุณด้วย ระหว่างทำเคมีบำบัด ห้าม

เขาสัมผัสโลหะหรือของเย็น”

แล้วเขาก็หันหลังเดินกลับเข้าห้อง ฉันได้ยินเขาพึมพำ “ชื่อเหมือนเด็กผู้ชาย…”

*****************************************

ข้อความพิเศษ:

หมอ: ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า…

(ยังจะหัวเราะอีก)

หมอ: ไม่ใช่ครับ ผมรู้สึกว่าตอนนั้นผมช่างโง่เง่านัก

*****************************************
ในเรื่อง การสอบของหลินจือเซี่ยวและเสี่ยวเช่า ผู้แปลภาษาอังกฤษใช้คำว่า re-
examination ซึ่งทั่วไปคือการสอบซ่อม แต่เท่าที่อ่านจากเรื่อง หลินจือเซี่ยวกับเสี่ยว
เช่าเพิ่งรู้จักกันในฐานะผู้สอบเข้าเรียนต่อในระดับปริญญาโท (เพราะต้องเรียนด้วยกัน
อีก 3 ปี ) ผู้แปลเลยขอใช้คำกลาง ๆ ว่า ‘การสอบ’ ถ้าผู้อ่านพอมีคำอธิบายหรือคำที่
เหมาะสมกว่า รบกวนทิ้งคอมเม้นท์ไว้ด้านล่างค่ะ ขอบคุณล่วงหน้า

เพิ่มเติม มีผู้อ่านใจดีให้ข้อมูลในคอมเม้นท์ว่า การสอบของหลินจือเซี่ยวคือการสอบ

ข้อเขียนรอบที่ 2 ในการเข้าศึกษาต่อในระดับปริญญาโทค่ะ ขอบคุณ คุณ 萧姗 ด้วย
ค่ะ