Professional Documents
Culture Documents
บทที่ 18 เที่ยวเมือง S
บทที่ 18 เที่ยวเมือง S
“ฮัลโหล”
“. . . .” (สมองฉันกำลังประมวลผลอยู่)
“หลินจือเซี่ยว”
“อืม”
“. . . . ผมคือใคร”
“. . . . หมอ”
“. . . .” ฉันรู้สึกเหมือนเห็นสีหน้าจนปัญญาของเขาผ่านโทรศัพท์ “ผมออกเวรแล้ว”
“ผมได้ยินแล้ว”
“หืม”
“คุณสวมอะไรบนข้อมือ”
“ลูกปัดหลายลูก นี่คุณกลัวผมจะหนีหายไป?”
เสียงหัวเราะดังผ่านสายโทรศัพท์ “คุณคิดว่าแค่เราสวมสร้อยพระเส้นนี้ก็จะกันมันได้
หรือ”
“. . . .”
ปลายสายเงียบไป “วันนี้คุณวางแผนจะทำอะไร”
“ไม่มี”
“เรา…”
“อ้อ ค่ำนี้มีงานเลี้ยงต้อนรับนักศึกษาใหม่”
“. . . .”
ความเงียบที่กระอักกระอ่วน
“งานเลี้ยงต้อนรับเริ่มกี่โมงครับ”
“บ่ายสาม”
เขาส่งโทรศัพท์ให้ฉัน
『พี่เขย ส่งเบอร์พี่สาวให้ฉันด้วย』
『เพื่อ』
『พี่สาวจะได้เลี้ยงข้าว』
『เธอไม่มีเวลา』
『งั้นฉันเลี้ยงเธอ』
『เธอไม่ว่าง』
『ฉันจะถามเธอให้』
หมอมองหน้าฉัน “ผมเอามา”
หมออดไม่ได้จะหัวเราะเสียงดัง
ฉันรู้สึกเขิน “ปกติฉันไม่ใช่คนหัวช้า”
“สหายกู้เว่ย อย่าเที่ยวหว่านเสน่ห์ใส่ผู้คน”
“. . . .” สหายกู้เว่ยจูงฉันออกจากสถานีรถไฟอย่างสิ้นหวัง
ก่อนที่ฉันจะเดินถึงประตูเมือง S ฉันเห็นเสี่ยวตู้กำลังกระโดดและโบกมือ “พี่สาว พี่
เขย”
(ทำไมคุณไม่บอกฉันให้เร็วกว่านี้ ปล่อยให้ฉันทรมานอยู่ตั้งนาน)
หมอ “ผู้หญิงที่มาในวันที่พ่อคุณออกจากโรงพยาบาลใช่ไหม”
เสี่ยวตู้ประหลาดใจ “ทำไมพี่เขยรู้ทุกอย่าง”
“. . . .” ฉันเงยหน้ามองฟ้า เธอจงใจพูดให้คุณได้ยินต่างหาก
เสี่ยวตู้ชะงัก “อะไร”
ฉันว่าฉันได้กลิ่นเรื่องโรแมนติกแถวนี้
เสี่ยวตู้หน้าแดง “พวกนายมือล้าตอนไหน”
กู้เว่ยยิ้ม “นายกำหนดมาตรฐานได้ดี”
ฉัน “. . . .”
กู้เว่ยล้อฉัน “สมองคุณทำงานปกติหรือยัง”
ฉันเหลือบมองเขาและทำเป็ นไม่ใส่ใจ
“เสี่ยวตู้มีความสุขมาก ขอบคุณครับ”
ฉันสงสัยมาตลอดว่าทำไมกู้เว่ยถึงดีกับเสี่ยวตู้นัก
กู้เว่ยมาส่งฉันผู้ไม่มีเงินสักแดงที่มหาวิทยาลัย ก่อนจะกลับบ้านของเขาซึ่งอยู่คนละ
ทิศ
*****************************************
ข้อความพิเศษ
หมอ: ผมเพิ่งรู้ว่ามีแม่สื่อหลายคนชอบใช้วิธีเติมเชื้อไฟ
*****************************************
*ปารมิตาหฤทัยสูตร เป็ นพระสูตรขนาดเล็ก ในหมวดปรัชญาปารมิตาของพระ
ไตรปิฎกฝ่ ายมหายาน พระสูตรหมวดนี้เน้นการใช้ปัญญาเป็ นหัวใจนำพาสู่ฝั่งพระ
นิพพาน